ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၁)

ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၁)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်၊ ရှေးဟောင်း၊ သဘာဝလွန်၊ လျှို့ဝှက်သည်းဖို၊ မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊

(01)

တောင်ဇာလီ၏ ပျောက်ဆုံးနေသောနိုင်ငံတော်

အရှေ့ဘက်ရှိ ကျွန်ုပ်တို့ ကောသာလ (Kausala) နိုင်ငံ၏အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံဟောင်းတစ်ခုဖြစ်သည့် တောင်ဇာလီပြည် (Taosali) သည် နရသီဟဒေဝ (Nrusingha Dav) ဟုဘွဲ့အမည်တွင်ရှိသည့်၊ ၎င်းတို့၏ ပထမဆုံးသောဘုရင်က စတင်တည်ထောင်နန်းတက်ခဲ့ကာ၊ အတော်အတန်သေးငယ်သည့် နိုင်ငံအသစ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။

ယင်းနိုင်ငံ၏မြို့တော်ဖြစ်သည့်၊ သဝဏ္ဏဝါဠီ (Swarnavali) သည်ခမ်းနားသောမြို့တော်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်ဖြစ်သည်။ နရသီဟဒေဝမင်းကြီးသည် ပင်လယ်ကိုဖြတ်၍ အခြားသောတိုင်းနိုင်ငံများနှင့် ကုန်သွယ်မှုဆက်ဆံရေးကို ထူထောင်ခဲ့ပြီး ကုန်သည်များသည် စရာမ် (Siam)၊ ဘာလီ (Bali)၊ ရာကတဒီပ (Jataka) နှင့် မောလဒီပ (Maldives) တို့အထိကူးလူးဆက်ဆံမှုများရှိခဲ့ဖူးသည်။

နရသီဟဒေဝ မင်းကြီးမှာသက်ဆိုးတော့မရှည်ရှာပေ AD 1205 ခုနှစ်တွင်သူ၏အချိန်မတန်ပဲနတ်ပြည်စံ၍ကွယ်လွန်သွားမှုက အသက်၁၉နှစ်သာရှိသေးသောသူ၏သားတော် အိမ်ရှေ့မင်းသား အဓိယဒေဝ (Aditya Dev) ကိုနန်းတက်စေရန်ဖန်တီးလာခဲ့သည်။

အဓိယဒေဝဘုရင်ငယ်ကိုသူ၏ တောင်ဇာလီ နိုင်ငံသား၊ တိုင်းသူပြည်သားများကအလွန်ကြည်ညိုပြီးချစ်မြတ်နိုးကြလေသည်။

နန်းတက်ဘိသိက်ခံပြီး တစ်နှစ်မျှအကြာတွင် သူသည် သူ၏ချစ်လှစွာသော နန်းဆက်မျိုးနွယ်မင်းသမီးတစ်ပါးဖြစ်သူ စာရုဝတီ (Charuvati) နှင့်ထိမ်းမြားလက်ထပ်လိုက်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်တင်မြှောက်လိုက်သောအခါတွင်တစ်တိုင်းပြည်လုံး ရွှင်မြူးဝမ်းမြောက်ခဲ့ထောပဏာပြုကြလေကုန်သည်။

ဘုရင် အဓိယဒေဝနှင့် နှင့် မိဖုရား စာရုဝတီ တို့၏ အချစ်သည် ဒဏ္ဍာရီဆန်လှပေသည်။ ဘုရင်ငယ်သည် အသက်အရွယ်နှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိသော ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းမှု၊ ချောမောလှပမှုနှင့်အတူ၊အကြင်နာတရားပြည့်စုံကာ၊ လိမ္မာပါးနပ်သောပညာရှိတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။မိဖုရားခေါင်ကြီး၏ စာရုဝတီ၏အလှတရားနှင့် ကရုဏာတရားကလည်း တုနှိုင်း၍မရ။ သူတို့၏အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် တောင်ဇာလီတိုင်းပြည်သည် ပို၍မြင့်မားသောအခြေအနေသို့ရောက်သည်အထိ အောင်မြင်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ခဲ့သည်။

မိဖုရားခေါင်ကြီး စာရုဝတီသည် သက္ကရာဇ် 1234 ခုနှစ်တွင် နတ်ပြည်စံ၍ကွယ်လွန်သွားပြန်သည်။ သူမကွယ်လွန်ခြင်းသည် တောင်ဇာလီဎြည်သူအများနှင့်အတူ အဓိယဒေဝ ဘုရင်မင်းမြတ်၏နှလုံးသည်းပွတ်ကိုပါ ကြေကွဲစေခဲ့ရလေသည်။ ဘုရင်မင်းမြတ်သည် သူ၏ချစ်လှစွာသော မိဖုရားကြီးအား အောက်မေ့ခြင်းအထိမ်းအမှတ်အဖြစ်ဖြင့် သဝဏ္ဏဝါဠီ မြို့တော်နှင့်မလှမ်းမကမ်းရှိပင်လယ်ကမ်းစပ်တွင်၊ ခမ်းနားသော ဗိမ္မာန်တော်ကြီးကို ဆောက်လုပ်ရန် စိမံတော့သည်။ ဤချစ်ခြင်းမေတ္တာ အထိမ်းအမှတ်ဗိမ္မာန်တော်တည်ဆောက်ရန်အတွက်၊ နိုင်ငံတဝှမ်းမှ ဗိသုကာပညာရှင်များနှင့် လက်သမားအကျော်အမော်များအား ဖိတ်ကြားပြီးတာဝန်ပေးအပ်ခဲ့သည်။

နှစ်အနည်းငယ်အကြာတွင်တော့ ဘုရားကျောင်းဗိမ္မာန်ကြီးတည်ဆောက်ပြီးစီးခဲ့ပြီးလျှင်၊ ဘုရင်ကြီးနှင့်မိဖုရားကြီးတော်ဝင်စုံတွဲ၏ မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်အထိမ်းအမှတ်နေ့တွင် ဘုရားကျောင်းကို တရားဝင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။ထိုနေ့ကိုပင် ဘုရင်နှင့် ကွယ်လွန်သူ မိဖုရားတို့၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ အထိမ်း အမှတ်ကိုဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် နှစ်စဉ် ပွဲတော်တစ်ခုအဖြစ် ကျင်းပရန်ကြေငြာပေးခဲ့သည်။ တောင်ဇာလီတိုင်းအနှံ့အပြားမှလူများသည် ဗိမာန်တော်ကြီးအတွင်း၌ကျင်းပသည့် ဤကြီးကျယ်ခမ်းနားသောပွဲတော်ကြီး၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း သဝဏ္ဏဝါဠီသို့ ခရီးသွားကြလေသည်။

သက္ကရာဇ် 1256 ခုနှစ်တွင် တောင်ဇာလီသည်အလွန်အမင်း ထိတ်လန့် တုန်လှုပ် ခြောက်ခြား၊ ကြေကွဲဖွယ်အဖြစ်ဆိုးကြီးနှင့်ကြုံခဲ့ရလေတော့သည်။ ဘုရင်ကြီး နှင့်မိဖုရားကြီးတို့၏ချစ်မေတ္တာအထိမ်းအမှတ်ဗိမ္မာန်ဘုရားကျောင်းကြီးတွင်နှစ်ပတ်လည်ပွဲတော်ကြီးကျင်းပနေစဉ်အတွင်း၊ ညဘက်တွင် သဝဏ္ဏဝါဠီသို့ တိတ်တဆိတ်ဝင်ရောက်လာသော ပင်လယ်ဓားပြများ၏ တိုက်ခိုက်စီးနင်းခြင်းကို ခံလိုက်ရလေသည်။ ပင်လယ်ဓားပြများသည် သေစေလောက်သော လက်နက်များအပါအဝင်ပြင်းထန်စသာလက်နက်ကြီးများဖြင့်စွဲကိုင်ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြပြီး၊ သဝဏ္ဏဝါဠီမြို့တော်ကြီးတစ်ခုလုံးတွင်  အစုလိုက် အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုကြီးတစ်ခု၏ဘေးဒါဏ်ကိုခံလိုက်ရသည်။

ပင်လယ်ဓားပြများသည် မြို့တော်ကို လုယက်ဖျက်ဆီးပြီး အဖိုးတန်ရတနာရွှေငွေများစွာကို လုယက်ယူငင်သယ်ဆောင်သွားကာ သဝဏ္ဏဝါဠီမြို့တော်အား ဖျက်စီးပစ်ခဲ့၍ မီးလောင်ပြင်အဖြစ်ထားရှိခဲ့ကြသည်။ လူအရေအတွက်အနည်းသာလျှင်လွတ်မြောက်အသက်ရှင်လျက်ကျန်ရှိရစ်ခဲ့နိုင်ကြလေသည်။

ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်လာသော တောင်ဇာလီဘုရင်အဓီယဒေဝနှင့် သူ၏အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သော နိုင်ငံသားများကို ကျွန်ုပ်တို့၏ အရှေ့ကောသာလ (Kausala) တိုင်း၏ဘုရင်ကြီး အရိယမိတ္တ (Aryamitra) မှ ကောသာလတိုင်းအတွင်းတွင်ခိုလှုံခွင့်ပေးထားပါသည်။

သို့သော်..ကံမကောင်းအကြောင်းမလှစွာဖြင့်ပဲ အဓိယဒေဝဘုရင်မင်းမြတ်သည်၊ ပင်လယ်ဓားပြများနှင့်ဆင်နွှဲခဲ့သည့်တိုက်ပွဲတွင် ပြင်းထန်သောဒဏ်ရာများရရှိခဲ့ပြီး မကြာမီမှာပဲ သေဆုံး၍ နတ်ရွာသို့လားတော်မူသွားခဲ့လေသည်။ယင်းနောက်တွင်တော့၊ တောင်ဇာလီပြည် နန်းဆက်သည်အမွေဆက်ခံသူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှမရှိတော့ပဲ၊ တောင်ဇာလီဘုရင်များ၏ အမျိုးအနွယ် မှာပြီးဆုံး မင်းဆက်ပြတ်သွား၍ပြီး၊ တောင်ဇာလီတိုင်းနိုင်ငံကြီးသည် ကမ္ဘာပေါ်မှ ထာဝရ ဆုံးရှုံးပျက်ပြယ်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရတော့သည်။

နောက်ဆယ်စုနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း၊ ကောသာလပြည့်ရှင် အရိယမိတ္တမင်းသည် တောင်ဇာလီနှင့်သဝဏ္ဏဝါဠီကိုပြန်လည်သိမ်းသွင်းထူထောင်နိုင်ရန်အကြံအစည်ဖြင့် လေ့လာစုံစမ်းထောက်လှမ်းရေး၊ ကင်းထောက်ကော်မရှင်အဖွဲ့နှင့်သုတေသနပြုသူများ၊ စစ်သည်များကို သီးခြားကာလတစ်ခုစီတွင်၊ သုံးကြိမ်တိုင်တိုင်စေလွှတ်၍ စူးစမ်းရှာဖွေလေ့လာစေရန်၊ ပို့လွှတ်လိုက်သော်လည်း ထိုစုံစမ်းရေးအဖွဲ့များမှ တစ်ဦးတလေမှတောင်၊ ကောသာလသို့မည်သည့်အခါမှပြန်လည်ရောက်ရှိခြင်းမရှိကြတော့ပေ။ လိုက်လံရှာဖွေသောအဖွဲ့များမှာလည်းထပ်မံပျောက်ဆုံးကုန်ကြလေသည်။ သွားသမျှအဖွဲ့များအားလုံးအတွက်ဘာသတင်းမှထပ်မံမကြားကြရတော့ပေ။

နောက်ပိုင်းကာလများတွင်တော့၊ ပျောက်ဆုံးနေသော၊ တောင်ဇာလီတိုင်းနှင်မြို့တော်သဝဏ္ဏဝါဠီသည် ၎င်း၏ အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံခဲ့ရသော နိုင်ငံသားများ၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော စိတ်ဓာတ်များဖြင့် ကျိန်စာတိုက်ခံခဲ့ရကြောင်း၊ ကောလာဟလများထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီးသည့်နောက်၊ ခေတ်အဆက်ဆက်နောက်ထပ်လေ့လာရေးစူးစမ်းရေးအဖွဲ့များ မပို့တော့ကြတော့ပါ။

ကောသာလတွင်ရှိစဥ်၊ တောင်ဇာလီဘုရင် အဓိယဒေဝ၏ သေအံ့မူးမူးအချိန်တွင်ဖွင့်ဟခဲ့သောဆန္ဒဆုတောင်းမှာ၊ သူ၏အရိုးပြာများကို သဝဏ္ဏဝါဠီ ရှိ ဘုရားကျောင်းဗိမာန်တော်၏ဘေးရှိ ပင်လယ်ထဲတွင် ဖြန့်လွှင့်ကျဲချပေးစေလိုပြီး သူ၏ချစ်ဇနီးဖြစ်သူမိဖုရားကြီး စာရုဝတီနှင့် ဘဝအဆက်ဆက်တွင်ပြန်လည်ဆုံစည်းနိုင်စေရန် ဖြစ်ဆုတောင်းခဲ့သည်။

ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ တောင်ဇာလီပြည့်ရှင် ဘုရင်ကြီး အဓီယဒေဝ၏ နောက်ဆုံးဆန္ဒဆုတောင်းမှာ၊ ယနေ့ထိတိုင်အောင် မပြည့်ခဲ့သေးရှာပါပေ။

(- စာမျက်နှာ ၈၄၇၊  ကောသာလတိုင်းရာဇဝင် သက္ကရာဇ် 1770။ ကောသာလ၊ အိန္ဒိယ)

`````````````````````````````````````````````````````

မြဝတ်မုံသည် ကောင်းမြသွင်အားသမိုင်းစာအုပ်ပါအချက်အလက်၊ အကြောင်းအရာများကိုအတန်ငယ်ကျယ်လောင်စွာဖတ်ပြခဲ့ပြီးနောက်၊ကောသာလ၏ လေးလံလှသောသမိုင်းကြောင်းစာမူစာအုပ်ကြီးကို၊ စားပွဲပေါ်သို့ချလိုက်လေ၏။ သူတို့သည် ကောသာလ (Kausala) နန်းတော်၏ မော်ကွန်း တိုက် (နိုင်ငံတော်ရာဇဝင်စာကြည့်တိုက်တော်) အတွင်း၌ ရှိနေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ဒေါက်တာမြဝတ်မုံနှင့် သူမ၏သား ကောင်းမြသွင်တို့သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံရှိ၊ အရှေ့အိန္ဒိယ (East India) ရှေးဟောင်းသုတေသနတူးဖော်ရေးကုမ္ပဏီ မှစာချုပ်ဖြင့်ငှားထားသောကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းများဖြစ်သည်။ သူတို့၏ပရော်ဖက်ရှင်နယ်လုပ်ငန်းမှာ ရှေးဟောင်း သုတေသနပညာရှင်များဖြစ်ကြသည်။

အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီသည်သီးခြားလွတ်လပ်သော၊ အစိုးရမဟုတ်သည့်အဖွဲ့အစည်း (NGO) တစ်ခုဖြစ်ပြီး။ အိန္ဒိယနိုင်ငံအတွင်းလွတ်လပ်သော ရှေးဟောင်း သုတေသနလုပ်ငန်းများဆောင်ရွက်နေခြင်းဖြစ်သည်။အိန္ဒိယအရှေ့ပိုင်းရှိ ရှေးယခင်နိုင်ငံတော် ကောသာလ (Kausala) သည် ၎င်း၏နောက်ဆုံးဘုရင်မင်းဆက်ပြတ်သွားပြီးနောက်၊ မကြာသေးမီက အိန္ဒိယအစိုးရပိုင်ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာန၏ လေ့လာရှာဖွေမှုအောက်တွင်ရောက်ရှိနေရာ၊ နိုင်ငံတော်အနေဖြင့်၊ အထူးကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များဖြစ်သည့်၊ NGO အဖွဲ့အစည်းများနှင့်ချိတ်ဆက်၍၊ ရှေးဘုံဗိမာန်များ၊ အထိမ်းအမှတ်အဆောက်အအုံများ သို့မဟုတ် ဘုရားကျောင်းများတွင် ဝှက်ထားနိုင်သည့်၊ ရှေးဟောင်းသမိုင်းအမွေအနှစ်ပစ္စည်းများ၊ ရတနာအရင်းအမြစ်များကို ရှာဖွေတွေ့ရှိရန်နှင့် သတင်းပို့ရန်အတွက် စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီး နိုင်ငံတော်နှင့်ပူးတွဲ အော်ပရေးရှင်းပြုလုပ်စေခြင်းဖြစ်သည်။

မြဝတ်မုံနှင့်ကောင်းမြသွင်တို့ကို ကျွမ်းကျင်ရှေးဟောင်းသုတေသန ပညာရှင်များအဖြစ်အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီက အော်ပရေးရှင်းအတွက် ခေါ်ယူခန့်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

သူတို့သားအမိ အိန္ဒိယသို့ဘယ်လိုရောက်ရှိနေကြပါသလဲ။ ဒါကိုလည်းရှင်းပြရပေဦးမည်။

`````````````````````````````````````

သူမနာမည်က

ပရော်ဖက်ဆာဒေါက်တာမြဝတ်မုံ

မြန်မာ့ရှေးဟောင်းသုတေသနဦးစီးဌာန ၏ညွှန်ကြားရေးမှူးအဆင့်ဖြစ်သည့်အပြင်၊ မြန်မာ့ရှေးဟောင်းအဆောက်အအုံများဖော်ထုတ်ရေးနှင့်တူးဖော်ရှာဖွေရေးဌာနခွဲကြီး၏ research ကြီးကြပ်ရေမှုးလည်းဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်သမိုင်းဌာနတွင်ရှေးဟောင်းသုတေသနဆိုင်ရာပညာရပ်များကိုအချိန်ပိုင်းပို့ချပေးနေသောပါမောက္ခဆရာမတစ်ဦးလည်းဖြစ်လေသည်။

သူမကရန်ကုန်တက္ကသိုလ်တွင် သမိုင်းအ

ဓိကဖြင့်ကျောင်းပြီးခဲ့ပြီး ဝိဇ္ဇာဘွဲ့အပြင် မဟာဝိဇ္ဇာဘွဲ့ကိုပါရှေးဟောင်းသုတေသနအထူးပြု စာတမ်းတင်ပြီး ရရှိခဲ့သည်။ မိဘများကတတ်နိုင်သူများဖြစ်ရာ။ UK ရှိ ဟားဗတ်တက္ကသိုလ်အထိပင်သွားရောက်၍ သူကျွမ်းကျင်သည့်ပညာရပ်ဖြင့် ပရော်ဖက်ဆာ၊ ဒေါက်တာဘွဲ့ကိုရယူနိုင်ခဲ့ပြန်သည်။

သူမသည် မဟာဝိဇ္ဇာတန်းတက်၍ စာတမ်းတင်ကျမ်းပြုနေစဥ်မှာပင်၊ သူမလိုပဲ MAကျမ်းပြုနေသူ တစ်မေဂျာထဲ၊ တစ်ကျောင်းထဲ၊ တစ်တန်းထဲသား ဖြစ်သူ ကိုမောင်မောင်သွင်နှင့် တကောင်း၊ ဗိဿနိုး၊ သရေခေတ္တရာ၊ ဟန်လင်းစသည့် မြို့ဟောင်းများတွင်၊ အတူတူ တူးဖော်မှတ်သား စာတမ်းပြုကြရင်းမှ ရည်ငံငြိစွန်းမိကြလေသည်။ ဝါသနာတူများဖြစ်ကြ၍တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်လည်းအလွန်ချစ်မိသွားကြသည်မှာမခွဲနိုင်မခွာရက်ပင်ဖြစ်သည်။ တပူးတွဲတွဲသွားလာနေထိုင်ကြရင်းက၊ စာတမ်းမပြီးခင်၊ မဟာဝိဇ္ဇာဘွဲ့မယူမီခင်မှာပင်၊ ကိုယ်ဝန်ရှိလာသဖြင့်တောင်းရမ်းလက်ထပ်လိုက်ကြရသည်။

သူမ UKမှာ Ph.D သွားတက်တော့ သားလေးကောင်းမြသွင်ကိုအဖိုးအဖွားများဖြစ်သောမြဝတ်မုံ၏ မိဘများနှင့်ပင်ထားခဲ့ရသည်။ သူမ Ph.D ဘွဲ့ရပြီးမြန်မာပြည်ပြန်လာတော့၊ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမောင်မောင်သွင်က ယဥ်ကျေးမှုဝန်ကြီးဌာန ရှေးဟောင်းသုတေသနဦးစီးဌာနမှာ လက်/ညွှန်ရာထူးပင်ရနေပေပြီ၊ သူမပြန်ရောက်တော့သူမလို UK ဘွဲ့ရပရော်ဖက်ဆာမတစ်ယောက်အတွက်ကတော့ ရှေး/သု ဌာနက welcome ပါပဲ။

ဌာနမှာသူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးရာထူးတွေအဆင့်ဆင့်တက်ကြသည်။ ဝါသနာပါရာ ရီဆာ့ချ်သုတေသနလုပ်ငန်းများကိုမြို့ဟောင်းများတွင် အတူဆက်လုပ်ကြသည်။ တခါတရံ လစာမဲ့ခွင့်ရက်ရှည်ယူ၍ အီဂျစ်၊ ရောမနှင့်၊ အန်ကောဝပ်တို့အထိပြည်ပသုတေသနခရီးခြေဆန့်ကြသည်။  ခရီးအများစုကတော့မြန်မာနိုင်ငံထဲမှာပါပဲ။ သူတို့က အမေရိကန်က ရှေးဟောင်းသုတေသနပညာရှင်၊ ဒေါက်တာအင်ဒီယာနားဂျုံးကိုအားကျလို့ထင်သည်။ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းသိုက်ရှာဖွေရေးစွန့်စားခန်းခရီးတွေကို မကြာခဏထွက်လေ့ရှိကြသည်၊ သူတို့အတွက်ကတော့လေ့လာစရာတွေကမကုန်နိုင်မခမ်းနိုင်ပါဘဲ။

သားလေးကောင်းမြသွင်ဆယ်တန်းအောင်တော့၊ ဒီအဖေ၊ ဒီအမေရဲ့သားပီပီ၊ သမိုင်းမေဂျာကိုပဲယူသည်။ အလယ်တန်းအထက်တန်းကျောင်းသားဘဝထဲကကျောင်းပိတ်ချိန်တွေမှာ အဖေ၊ အမေတို့နဲ့အတူ မြို့ဟောင်းတွေကိုလိုက်တူးခဲ့ဖူးတော့ ။ ကောင်းမြသွင်အဖို့ဝါသနာရော၊ သွေးရော၊ ပိုးကပါ နက်နက်နဲနဲအခြေတည်နေပြီလေ။

မနှစ်တစ်နှစ်ကတော့ မြဝတ်မုံကညွှန်မှူး၊ ဦးမောင်မောင်သွင်က။ ဒုညွှန်မှူးအဆင့် ရာထူးတွေတက်ခဲ့ကြသည်။ သူမကPh.D ဆိုတော့ယောက်ျားကိုကျော်တက်သွားခြင်းပါ။ ကောင်းမြသွင်ကလည်းကျောင်းပြီးစဘွဲ့ရပညာရှင် ပူပူနွေးနွေးလေးဖြစ်လာတော့၊ သူမတို့၏ဌာနမှာပဲ အလုပ်ခေါ်သွင်းပေးထားလိုက်သည်။ သူမ၏သုတေသနလက်ထောက်အဖြစ်၊ ကွင်းဆင်းတာတွေမှာတောက်လျှောက်လိုက်ပေးနေရသည်။ ငယ်ငယ်ထဲကလိုက်နေကျဖြစ်လို့ကောင်းမြတ်သွင်အတွက်တော့အကင်းပါပဲ။

သူတို့မိသားစုဘဝကအခုအထိတည်ငြိမ်နေဆဲပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းနေဆဲပါ။ ဒါပေမယ့်အစစအရာရာအမြဲမရှိသောအနိစ္စတရားတွေမို့မထင်မှတ်တဲ့အချိန်ပိုင်းမှာ သူတို့ဘဝကမုန်တိုင်းထန်လာခဲ့ရတော့သည်။

 ------------------------------------------------------

(02)

လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ် ၂၀၁၉ ခုနှစ်ကဖြစ်သည်။ မြဝတ်မုံ၏ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမောင်မောင်သွင်နှင့် သူ၏သုတေသနအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် တောင်တွင်းကြီးမြို့နယ်ရှိဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းတွင် အသစ်တွေ့ရှိလာသောသုတေသနမှတ်တမ်းများအရ၊ မြို့တော်လျှို့ဝှက်စွာကျန်ရှိနေသေးသော၊ တောအုပ်နှင့်တောင်ကုန်းများဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသည့်၊ အစိတ်အပိုင်းမြို့ကွက်ကိုစံနစ်တကျတူးဖော်လေ့လာရန်ထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။

ထိုရှာဖွေတူးဖော်လေ့လာရေးခရီးတွင် ဒေါက်တာမြဝတ်မုံရော၊ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်တို့ပါလိုက်ပါနိုင််ခြင်းမရှိပေ။ ထိုအချိန်တွင်ရှေး/သုဦးစီးဌာနအနေဖြင့်ပြင်သစ်နိုင်ငံတွင်ဖိတ်ခေါ်ကျင်းပသောဖိုရမ်နှင့်စာတမ်းဖတ်ပွဲသို့တက်ရောက်ရန်ဖိတ်ကြားခံရသဖြင့်ဌာနကိုယ်စားတက်ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ ကောင်းမြသွင်ကိုလည်းသူမ၏ဒီလီဂိတ် (တက်ရောက်သူအဖွဲ့) တွင်လက်ထောက်အဖြစ်ခေါ်သွားခဲ့လေသည်။

ဦးမောင်မောင်သွင်တို့၏တောင်တွင်းကြီး၊ ဗိဿနိုးတူးဖော်ရေးအဖွဲ့မှာ ပထမရက်သတ္တအပတ်တွင် ဘာမှအခက်အခဲမရှိသော်လည်း နောက်ထပ်ဆက်လက်တူးဖော်သည့်ဒုတိယမြောက်အပတ်တွင် ဘာအမှားအယွင်းရှိသည်မသိပေ။ ထိုမြို့ဟောင်းရှာဖွေရေးဆိုက်ကွက်အသစ်နေရာကားတောကြမ်းလှသည်။ 

သူတို့သည် လုပ်နေကျထုံးတမ်းစဥ်လာအတိုင်း ဆိုက်တူးဖော်ရေးမစမီနေ့တိုင်းပင် ပိုင်ရာဆိုင်ရာများနှင့်အစောင့်အရှောက်များကိုပွဲထိုးပေး၍ပူဇော်ပသခွင့်တောင်းခဲ့ငသာ်လည်း၊ ဒုတိယအပတ်ဒုတိယမြောက်နေ့တွင်တူးဖော်ကွက်အမှတ် ၄၅ မှ တွေရှိရသောဂူလှိုဏ်အတွင်းဝင်ရောက်စစ်ဆေးမှတ်တမ်းယူစဥ်၊ ဆေ့ဖ်တီးအထောက်အကူအစီအစဥ်များပြလုပ်ထားသည့်ကြားမှလုံးဝပြိုကျနိုင်ခြေမရှိဟုအထပ်ထပ်စစ်ဆေးပြီးမှဝင်ခဲ့သောလှိုဏ်မှာ၊ မမျော်လင့်ပဲပြိုကျခဲ့သဖြင့်ဦးမောင်မောင်သွင်အပါအဝင်၊ ဂူလှိုဏ်ထဲသို့ဝင်သွားသူ ရှေး/သု ဝန်ထမ်းလေးဦးမှာ လှိုဏ်ပြိုသောမြေသားများအောက်တွင် ပိမိ၊ ပိတ်မိနေကြသည်။  ကယ်ဆယ်ရေးအစီအစဥ်များအမြန်လုပ်ရ၍ကယ်ထုတ်နိုင်ကသော်လည်းဦးမောင်မောင်သွင်မှာအသက်ပါမလာတော့ချေ။

ထူးဆန်းသည်မှာကျန်သည့်ဝန်ထမ်းသုံးဦးက၊ ဘာမှမဖြစ်ပဲ ကံမကောင်းစွာဖြင့်ဥိးမောင်မောင်သွင်တစ်ဦးထဲသာထိခိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နောင်တစ်ချိန်တွင်ထိုနေရာသို့ပြန်လည်ပြီးဆက်လက်တူးဖော်စုံစမ်းခဲ့ရာ ဦးမောင်မောင်သွင်မှာ လှိုဏ်ပြိုစဥ်တွင် ခန်းမ၏နံရံတစ်ခုတွင်ကပ်လျက်တပ်ဆင်ထားသောကျောက်စာ၊ကျောက်ချပ်တစ်ခုဖြင့်ပိမိ၍သေဆုံးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပြီး၊ နောင်တွင်ထိုကျောက်စာချပ်ကြီးကိုသုတေသနဌာနစမ်းသပ်ခနးတွင်သမိုင်းအထောက်အထားများအရလေ့လာကြရာ၊ ၎င်းကျောက်စာမှာပန်ထွာဘုရင်မရေးထိုးခဲ့သောကျောက်စာချပ်ဖြစ်ကြောင်း၊ ရှာဖွေတွေ့ရှိရလေသည်။

ထိုသို့ဦးမောင်မောင်သွင်၏တူးဖော်ရေးဆိုက်မတော်တဆမှုဖြစ်ပွားနေစဥ်တွင် ဒေါက်တာမြဝတ်မုံနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့သားအမိမှာပါရီမြို့စာတမ်းဖတ်ပွဲတွင်ပင်ရှိနေသေးသည်။ အဲဒီနေ့ကကံအားလျော်စွာစာတမ်းဖတ်ပွဲနောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်လေရာ၊ သူတို့ဒီလီဂိတ်အဖွဲ့သည်နောက်နေ့များတွင် ပြင်သစ်ပြည်အတွင်းဆက်လက်လေ့လာရန်ရှိသော်လည်း။ မြန်မာပြည်မှလှမ်း၍ အကြောင်းကြားချက်ကြောင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ဈာပနအတွက် နောက်တစ်နေ့တွင်ပင်ပြန်လာခဲ့ကြရလေသည်။

မြဝတ်မုံမှာရင်ကွဲပက်လက်ဖြစ်လျက် သူမ၏ဘဝတွင်ယခုခဲ့သို့ မမျှော်လင့်ပဲအပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲပြီး၊ ခင်ပွန်းသည်ရုတ်တရက်ဆုံးရှုးလိုက်ရသည်ကို ဝမ်းနည်းမဆုံးဖြစ်ခဲ့သည့်အပြင်၊ အဖြစ်အပျက်ကိုမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူ့မဘဝအတွက်တော့ရွှေတောင်ကြီးပြိုခဲ့လေပြီဖြစ်သည်။ ကိုမောင်မောင်သွင်သည်သူမနှင့်စိတ်တူ၊ ကိုယ်တူ၊ဝါသနာတူဘဝလက်တွဲဖော်ဖြစ်သည်။

သူမ၏ခင်ပွန်းကိုသူမအရမ်းချစ်သည်။ သူသည်သူမ၏နှလုံးသည်းပွတ်ဖြစ်လေသည်။ ပထမပိုင်းရက်များအတွင်းသူမအဖို့ငိုကြွေး၍မပြီးနိုင်တော့။ သူမယောက်ျားကို နေ့စဥ်နေ့တိုင်းတမ်းတ၍သတိရနေလေသည်။ ဒါပေမယ့်သူမ ကျဆုံး၍မဖြစ်၊ ကြံ့ခိုင်မှဖြစ်မည်။ သူမတွင်သူမယောက်ျား၏ကိုယ်ပွားသားလေးတစ်ယောက်ရှိသေးသည်မဟုတ်ပါလား။ သူမသားကိုသူမပြုစုပျိုးထောင်ပေးရပေဦးမည်။ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်တစ်ယောက်မှာလည်း၊ ဖခင်ဖြစ်သူကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရသဖြင့်ဝမ်းနည်း၍မဆုံးနိုင်ခဲ့ပေ။

သားလေးကောင်းမြသွင်သည်မိခင်နှင့်ဖခင်တို့၏သွေးအပြည့်ပါ၍ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများအပေါ်ရှာဖွေစူးစမ်းလေ့လာမှုဝါသနာအထုံက၊ သူ့ဖခင်ကဲ့သို့ကြီးမားလှသည်။ သူ့မ၏သားကိုသူ့ဖခင်ကဲ့သို့ဖြစ်လာစေရန်သူမလက်တွဲခေါ်ပေးရပေဦးတော့မည်။ ယခုတော့သူတို့သားအမိနှစ်ဦးထဲ ခင်ပွန်းသည်ထားပစ်ခဲ့သောဘဝကိုဖြတ်သန်းရဦးတော့မည်။ သူမအတွက်တော့ဆုံးရှုံးမှုတစ်ခုအကြားမှကံကောင်းမှုတစ်ရပ်ကတော့၊ ခင်ပွန်းနှင့်ပုံတူကိုယ်ပွားအပြင်။ ဝါသနာပါတူသူသားလေးတစ်ယောက်အနားမှာရှိနေခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့်သူတို့ဘဝကိုအကြီးအကျယ်ရိုက်ခတ်ပြောင်းလဲစေမည့်ဒုက္ခအစဥ်အဆက်များကဒါနဲ့ပင်ရပ်မသွားပေ။ ဒါကအစပင်ရှိသေးသည်။နောက်တစ်နှစ်အကြာတွင်တော့ တစ်ကမ္ဘာလုံးတွင်ရော မြန်မာနိုင်ငံမှာပါအထိုးနှက်ခံရသည့် ဝူဟန်ဗိုင်းရပ်စ်ခေါ် (COVID19) ကပ်ရောဂါဆိုးကြီးကပြန့်ပွားကူးစက်လာပြန်သည်။ 

ပထမလှိုင်း၊ ဒုတိယလှိုင်း၊ အသီးသီးတွင်ပြင်းထန်လှသောရောဂါကူးစက်မှုကြောင့်၊ တစ်နယ်မြေနှင့်တစ်နယ်မြေ တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်ကူးလူးဆက်ဆံခွင့်မရပဲ၊  လော့ခ်ဒေါင်းချ၍၊ အိမ်တွင်ပင်နေကြရလေရာ။ သားအမိနှစ်ယောက်မှာအခြားဆွေမျိုးမိဘများအိမ်သို့ပင်မသွားနိုင်ကြပဲ နှစ်ဦးတည်းအဖော်လုပ်၍တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးအပြန်အလှန်စောင့်ရှောက်ပြုစုပြီးနေလာကြရရင်း၊ သားအမိနှစ်ယောက်အကြားသံယောဇဥ်နှင့်ချစ်ချင်းမေတ္တာများကပိုမိုရစ်နှောင်ဖွဲ့ကာခိုင်မြဲကြီးထွားလာခဲ့ရသည်။ ဒီလိုနေလာကြရင်းရောဂါတွေအနည်းငယ်လျော့ပါးသွားတော့သူတို့ဌာနတွင်ပြန်၍ ရုံးမှာတစ်လှည့်၊ အိမ်မှာတစ်လှည့် (work from home) လုပ်ရင်းသူတို့ဝါသနာပါရာလုပ်ငန်းများကိုပြန်လည်စတင်ခဲ့ကြသည်။

နောက်တစ်နှစ်ကူးခဲ့၍ ၂ လပိုင်းမှာတွင်ပင် မြန်မာနိုင်ငံတစ်နိုင်ငံလုံး နိုင်ငံအလွန်ကြီးမားသည့်နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲကြီးဖြစ်လာခဲ့ပြန်သည်။  ဒီတစ်ခါဒုက္ခကသူမတို့သားအမိတင်သာမဟုတ်တော့၊ မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးရှိနိုင်ငံသားအားလုံးအတွက်လွတ်လပ်သည့်ဒီမိုကရေစီဆုံးရှုံးခဲ့ရသည့်အပြောင်းအလဲကြီးဖြစ်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံအတွင်းပြောင်းလဲလာသောအုပ်ချုပ်ရေးစနစ်ကိုအများစုက တွန်းလှန်တော်လှန်မှုများနိုင်ငံနှင့်အဝှမ်းရှိလာခဲ့ရာ၊ အစိုးရဝန်ထမ်းများထဲတွင်ပင် ပုံစံမကျသောအုပ်ချုပ်ရေးကိုတော်လှန်ဆန့်ကျင်သည့် (CDM) ဆိုသည့်လှုပ်ရှားမှုကအထူးကျယ်ပြန့်စွာခေတ်စားလာရာ၊ အစိုးရဝန်ထမ်းဌာနများအားလုံးထဲတွင်ရိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။

မြဝတ်မုံတို့သားအမိမှာလည်းအေးချမ်း၊ တရားမျှတ၍ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှုကိုလိုလားသည့်ပြည်သူထဲကပြည်သူများဖြစ်လေရာ CDM လှုပ်ရှားမှုကြီးတွင်ပါဝင်ခဲ့လေတော့သည်။သူတို့အနေဖြင့်ယုံကြည်ချက်ဖြင့်တော်လှန်ရေးအတွက် ဝင်ရောက်ပါဝင်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း၊ လက်ရှိအုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့အစည်းကမူ CDM ပြုလုပ်သူများကို ခြေရာခံ၍လိုက်လံဖမ်းဆီးအရေးယူလာသောအခါ၊ သူမတို့သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး၊ လွတ်မြောက်နယ်မြေများရှိရာသို့ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လာခဲ့ကြရသည်။

သူတို့ကစစ်ကိုင်းတိုင်းနှင့်ချင်းပြည်နယ်ဖက်မှမိတ်ဆွေများ၏အဆက်အသွယ်နှင့် တမူးမြို့ဘက်မှတဆင့်၊  မိုးရေး၊ မဏိပူရ၊ အာသံပြည်နယ်ဖက်သို့ကူးပြီး အိန္ဒိယနိုင်ငံထဲသို့ဝင်ရောက်ခိုလှုံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယလိုနိုင်ငံမျိုးမှာတော့၊ သူမလို UK တက္ကသိုလ်မှာပညာသင်ခဲ့သူ၊ ရှေးဟောင်းပညာရှင်၊ ပရော်ဖက်ဆာဒေါက်တာတစ်ဦးအဖို့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေမှအများကြီးပါ။ 

ရောက်လို့မှတစ်ပတ်မျှမကြာမီ အရှေ့အိန္ဒိယ NGO အဖွဲ့နှင့်သူမဆက်သွယ်မိသည်။ အဲ့ဒီအဖွဲ့ကစီနီယာ Researcher သုတေသီကြီးနှစ်ယောက်က၊ မနှစ်တုန်းကပါရီမြို့မှာသူမနှင့်အတူ စာတမ်းဖတ်ခဲ့ကြ၊ အတူတူစားသောက်ခဲ့ကြသေးတာပဲ။ သူမတို့သားအမိကိုကောင်းကောင်းမှတ်မိနေကြသည့်အပြင်၊ တကယ့်ဝါရင်ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ရှေးဟောင်းပညာရှင်တွေဆိုတာသိနေတော့ အရှေ့အိန္ဒိယ NGO မှာ သူမတို့ပူးပေါင်းပါဝင်ခွင့်ရသည်မှာမဆန်းတော့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့နိုင်ငံရေးခိုလှုံခွင့်ရသည့်အပြင်သူမတို့ကျွမ်းကျင်ဝါသနာပါရာ လုပ်ငန်းကိုပါပြန်လည်လုပ်ခွင့်ရခဲ့လေသည်။ အိန္ဒိယမှာကသူမတို့အဖို့စိတ်ဝင်စားစရာ၊ လေ့လာစရာ၊ ရှေးဟောင်းနယ်မြေတွေတပုံတပင်ကြီးပါပဲ။

ဒါကဒေါက်တာမြဝတ်မုံနှင့်၊ သူမ၏သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်တို့နှစ်ယောက်၊ အိန္ဒိယမှာရှေးဟောင်း သုတေသနလေ့လာမှုတွေကို ဘယ်လိုရောက်လာပြီးလုပ်နေရပါသနည်းဆိုသည့်အခြေခံအကြောင်းအချက်များဖြစ်သည်။  နောက်ဆုံးတော့သူတို့ဘဝ၏ခက်ထန်သောမုန်တိုင်းကငြိမ်သက်စပြုပြီးလေပြေလေးများတိုက်ခတ်ကာ၊ နေရောင်ခြည်ကိုပင်မြင်ကြရပြီမဟုတ်လား။

```````````````````````````````````````````````````````

အရှေအိန္ဒိယကုမ္ပဏီတွင် သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ပြီးနောက် လေ့လာရှာဖွေရမည့် ပရောဂျက်ရှိရာ ကောသာလသို့စေလွှတ်ခြင်းခဲ့ရလေသည်။ ကောသာလတွင် နှစ်လကြာနေထိုင်ပြီးနောက်တွင် ၎င်းတို့သည် အဖွဲ့အစည်းသို့တင်ပြရမည့် ရှာဖွေတွေ့ရှိသောအချက်အလက်များ လုပ်ငန်းအစီရင်ခံစာများကိုပေါင်းရုံးစုစည်း၍ အသင့်ပြင်ဆင်ပြီးခဲ့လေပြီ။ သူတို့အဖို့ကလကတ္တားရှိ ကုမ္ပဏီရုံးချုပ်သို့ ပြန်လည်တင်ပြရန်သာရှိတော့သည်။

သူတို့စီစဉ်ထားတဲ့ အချိန်အတိုင်းကောသာလမှပြန်လည်မထွက်ခွာမီရက်အနည်းငယ် အလိုတွင် ကောင်းမြသွင်သည်၊ကောသာလနန်းတော်မော်ကွန်းတိုက်ထဲတွင်သိမ်းဆည်းထားသောရှေးဟောင်းသေတ္တာတစ်ခုကိုရှာဖွေတွေ့ရှိ သတိပြုမိခဲ့လေသည်။ ထိုရှေးဟောင်းသေတ္တာအတွင်းတွင်၊ ရှေးဘုရင်များကိုင်ဆောင်လေ့ရှိသောနန်းသုံးဓားကဲ့သို့ကျောက်စီဓါးတစ်ချောင်းနှင့်အတူ၊ အလုံပိတ်ထားသောကြေးအိုးပုံစံ လောဟာငါးမျိုးဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် ကြုတ်တစ်လုံးလည်းရှိလေသည်။

မော်ကွန်းတိုက်မှူးဖြစ်သူ နန်းတွင်းသမိုင်းပညာရှင်က၊ ၎င်းဓားသည် တောင်ဇာလီ ပြည့်ရှင်မင်း အဓီယဒေဝ ၏လက်သုံးတော်ဓားဖြစ်ပြီး၊ ကြုတ်ထဲတွင်မူ ၎င်းဘုရင်၏အရိုးပြာများပါရှိကြောင်းပြောပြခဲ့လေသည်။ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံက မော်ကွန်းတိုက်တာဝန်ခံသုတေသီကြီးကို တောင်ဇာလီ၏အသေးစိတ်ရာဇဝင်၊အချက်အလက်များပါရှိသောမှတ်တမ်းမှတ်ရာ တစ်စုံတခုများကျန်ရှိပါသလား၊ လေ့လာခွင့်ရှိနိုင်ပါသလားဟု တောင်းခံကြည့်ခဲ့လေသည်။

ထိုအခါမော်ကွန်းတိုက်မှူးကြီးမှပိဋကတ်တိုက်တစ်နေရာသို့ဝင်သွားပြီး၊ ရာစုနှစ်ရှစ်ရာခန့်ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သော၊ ပေစာ၊ ကျမ်းစာ၊ စာရွက်စာတမ်း၊ အဟောင်းများကို၊ မော်ကွန်းတိုက်ရှိသီးသန့်လေ့လာနိုင်သောစာကြည့်ခန်းအတွင်းသို့ယူဆောင်လာပေးခဲ့သည်။

" ဒီပျောက်ဆုံးသွားတဲ့နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို နောက်ထပ်ဘာသိထားတာများရှိသေးလဲ..ဆရာကြီး.."

ကောင်းမြသွင်က၊ မော်ကွန်းတိုက်မှူးသုတေသီကြီးထံတွင်တီးခေါက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

" သိပ်မများပါဘူး မစ္စတာသွင်၊ မြို့တော်ကဖျက်ဆီးခံခဲ့ရတာ နှစ်ပေါင်း ရှစ်ရာကျော်ရှိပါပြီ။ ကျွန်ပ်အရင် ဒီတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်သွားခဲ့တဲ့စီနီယာကြီးတွေနဲ့ဘိုးဘွားတွေအစဥ်အဆက်တွေဆီကတဆင့်သင်ကြားခံယူခဲ့ရတာကတော့၊ တောင်ဇာလီဘုရင့်နိုင်ငံတော်ဟာ ပင်လယ်နဲ့နီးတဲ့ အရှေ့ဘက် ပိုင်းကတောင်ကုန်းတွေနဲ့ သစ်တောတွေရဲ့နောက်မှာ အထီးကျန်စွာတည်ရှိနေဆဲလို့ဆိုခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်ပ်ထင်တာကတော့ဒီမှတ်တမ်းစာရွက်တွေကြားတနေရာရာမှာ မြို့တော်နေရာပြမြေပုံရှိမယ်ထင်တယ်။ မှန်းစမ်းပါဦး.."

သုတေသီကြီးသည် ယူလာသောစာရွက်စာတမ်းများကြားမှအခြားစာရွက်စာတမ်းများ ထဲမှအချို့ကိုမွှေနှောက်ရှာဖွေပြီးအတန်ကြာတွင်အလွန်ဟောင်းနွမ်းသောမြေပုံဟောင်းတစ်ချပ်ကိုဆွဲထုတ်ယူလာခဲ့လေသည်။

" တွေ့ပြီ..တွေ့ပြီ..၊ ဒီမှာ..ဒါပဲဖြစ်လိမ့်မယ်.."

မြေပုံကိုစစ်ကြည့်လိုက်တော့၊ ဟုတ်သည်..၊ တောင်ဇာလီတိုင်း၏ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းတင်မြေပုံဟုပြဆိုထားလေသည်။ ညွန်ပြထားသည့်အဓိကနေရာကား ကောသာလတိုင်း၏အရှေ့ဘက်စူးစူးနေရာတွင်ဖြစ်သည်။

" ဟုတ်ပါတယ်ဒီနေရာပါပဲ..။ မအောင်မြင်တဲ့ စူးစမ်းလေ့လာမှုတွေကိုအကြိမ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ပြီးတဲ့နောက်မှာ၊ နောက်ထပ်ဘယ်သူမှထပ်ပြီးဂရုတစိုက်မရှိတော့ဘဲ သူ့ရဲ့တည်ရှိနေမှုကို လွတ်လပ်စွာပဲထားရှိခဲ့ပြီး အားလုံးကမေ့ထားခဲ့ကြတော့တယ်.."

သုတေသီအိုကြီးကပြောလိုက်လေသည်။

`````````````````````````````````````````

ထိုနေ့ညတွင် မြဝတ်မုံနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့သည် အေးမြသောနွေရာသီလေနုအေးကို ခံစားရင်း လသာဆောင်ရှိ သက်တောင့်သက်သာထိုင်နိုင်သောထိုင်ခုံများတွင် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူကာ ညစာစားနေကြသည်။ သူတို့အတွက်ကုမ္ပဏီ၏ထောက်ခံပေးမှုဖြင့် အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ စာဖတ်ခန်းတစ်ခုနှင့် ပရိုက်ဗိတ်ရေချိုးခန်း၊ သန့်စင်ခန်းများပါရှိသော နန်းတော်ခန်းဆောင်ကြီးတစ်ခုတွင်တည်းခိုခွင့်ပေးထားလေသည်။ အမေဖြစ်သူမြဝတ်မုံက အိပ်ခန်းမကြီးထဲတွင်အိပ်၍၊ ကောင်းမြသွင်ကစာဖတ်ခန်းတွင် ကုတင်ငယ်တစ်လုံးဖြင့်အိပ်သည်။

ကောသာလနန်းတော်၏လှပတင့်တယ်ခမ်းနားသော၊ ဥယျာဉ်များကို အပေါ်စီးမှမြင်နေရသည့် ကျယ်ဝန်းသော လသာဆောင်သည် သားအမိနှစ်ယောက်အတွက် လေညှင်းခံအပန်းဖြေရန်အကြိုက်ဆုံးနေရာလေးဖြစ်လို့နေလေသည်။

မြဝတ်မုံသည် သူမအတွေးထဲတွင် ပျောက်ဆုံးနေသော ငယ်ရွယ်နုပျိုရွှင်လန်းသော ကျောင်းသားငယ်ချာတိတ်အရွယ်သူမ၏သားငယ်လေးကိုပြန်လည်ပုံဖော်ပြီးတွေးနေရင်းက၊ ယခုသူမရှေ့တွင်ထိုင်နေသောအသက် ၂၂နှစ် အရွယ်လူငယ်လေးကို ချစ်မြတ်နိုးစွာ ကြည့်နေခဲ့သည်။  ပြည့်စုံစွာဖွံ့ဖြိုးကြီးပြင်းလာခဲ့တဲ့ဤလူငယ်လေးအတွက် သူမကအရမ်းကိုဂုဏ်ယူမိသည်။ ရှေ့ကလူရွယ်လေးကတော့လက်ရှိအရွယ်ရောက်နေသည့် သူမ၏သား ကောင်းမြသွင်ပင်ဖြစ်သည်။    

ကောင်လေးသည် ရင့်ကျက်ပြီး တာဝန်ယူမှုရှိရုံသာမက ချောမောလှပပြီးယောက်ျားပီသသောလူငယ်လေးတစ်ယောက်အဖြစ်ကြီးပြင်းလာခဲ့လေသည်။ သူ့အရပ်က ၅ပေ၈လက္မရှိလေရာ။ အရှေ့တိုင်းသားတို့အထဲတွင်အတော်မြင့်သည်ဟုဆိုရပေမည်။ သူကအိန္ဒိယ၏ နွေရာသီအပူဒဏ်ကိုခံနိုင်ရန်အတွက်၊သရီးကွာတားဘောင်းဘီတိုကိုသာ ၀တ်ဆင်ထားပြီး အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ထားလေရာ၊ ကျယ်ပြန့်သော ပခုံးနှင့် ရင်ဘတ်ဗလာကြွက်သားများကိုထုတ်ဖော်ပြသရင်း၊ သူမ၏နံဘေးမှခုံတွင်ထိုင်နေလေသည်။ သူကအတန်ကြာ ငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေ၍..၊

" ဘာတွေများ တွေးနေတာလဲ..သား"

ဟုသူမကမေးလိုက်သည်။

" တောင်ဇာလီအကြောင်းပါ..မေမေ.."

 -----------------------------------------------–------

(03)

ကောင်းမြသွင်က သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆံပင်တွေကြားထဲထိုးဖွရင်းမှအမေဖြစ်သူကိုပြန်လည်အဖြေပေးလိုက်သည်။

" တောင်ဇာလီ..? သားကအဲဒီကေ့စ်မှာ ဘာထူးခြားချက်တွေများမြင်နေလို့လဲ.."

" အဲဒီတောင်ဇာလီရဲ့ပျောက်ဆုံးနေတဲ့မြို့တော်ကို ကျနော်တို့လိုက်ရှာသင့်တယ်လို့ မထင်ဘူးလား။ ဆိုလိုတာက အခုသားတို့ရောက်နေတဲ့ဒီနေရာကနေဆိုရင်၊ ဟိုဘက်အိမ်နဲ့ဒီဘက်အိမ်သွားရသလိုနီးနီးလေးပဲကျန်တော့တယ်။ စိတ်ဝင်စားစရာ၊ စူးစမ်းလေ့လာစရာတွေအများကြီးကအဲဒီမှာစောင့်နေကြတယ်။ ပြီးတော့သားတို့မှာ မြေပုံလည်းရှိနေပြီလေ.."

ဒေါက်တာမြဝတ်မုံက သားဖြစ်သူပေးလာသောအကြံဥာဏ်ကို အတန်ငယ်ငြိမ်သက်၍ စဥ်းစားနေလိုက်ရင်ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်လိုက်ရင်းပြန်ပြောသည်။

" အင်း..အဲဒီဇာတ်လမ်းက ဆွဲဆောင်မှုရှိတာတော့အမှန်ပဲ.."

" ဘုရင်ကြီးနတ်ရွာစံပြီးတဲ့နောက်၊ ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေတစ်လျှောက်လုံး သူ့ရဲ့စစ်မှန်တဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ကွဲကွာနေရတဲ့ဘုရင်ကြီးရဲ့ပြင်းပြတဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒကို၊ သားထည့်မတွေးဘဲမနေနိုင်ဘူး။ သားတို့သွားဖြစ်ခဲ့ရင် သူ့ရဲ့အရိုးပြာတွေကိုသဝဏ္ဏပါဠီအထိပြန်သယ်ပေးသွားပြီး သူဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒအတိုင်း၊ သူမိဖုရားကြီးရဲ့ဗိမ္မာန်နားကပင်လယ်ထဲမှာ ဖြန့်ကြဲပေးချင်တယ်"

ကောင်းမြသွင်ကနက်နက်နဲနဲအတွေး၊ အမူအရာများဖြင့်လေးနက်စွာပြောနေသည်။

" ငါ့သား၊ ဒါကစိတ်ကူးယဥ်မှုအကြီးကြီးလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲ.."

မြဝတ်မုံကသူ့သားစိတ်ကိုဖတ်ကြည့်နေရင်းကပြန်ပြောလိုက်သည်။

" မသေချာဘူး..မေ့သဲလေးရဲ့..၊ အဲဒီနေရာကိုသွားဖို့ဘယ်လောက်ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတယ်မရှိဘူးဆိုတာကို၊ တို့တတွေချိန်ကြည့်ရမှာပဲ.."

" ဘာဖြစ်လို့လဲမေမေ..၊ အဲဒီနေရာကခြောက်တယ်လို့ဆိုတာ၊ ကြောက်လို့များလား"

ကောင်းမြသွင်ကက ပြုံးပြီး ပြန်မေးလိုက်တယ်။

" ပေါက်ပန်းဆေးတွေပါ။ ဒီလိုပုံပြင်မျိုးတွေကို မေမေတစ်ခါမှ မယုံခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကောင်းပြီလေ၊ ဒီခရီးသွားဖို့တွေ့ရှိချက်နဲ့ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ၊ ခရီးသွားဖို့အစီအစဉ်တွေကို လက်ဖတင်နင်ဂျုံးစ် (အရှေ့အိန္ဒိယက planning တာဝန်ခံ) နဲ့ မနက်ဖြန်မေမေလှမ်းဆက်ပြီးစီစဥ်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ.."

မိနစ်အနည်းငယ်အကြာတွင် ကောင်းမြသွင်သည်သမ်းဝေပြီး ကိုယ်များ၊လက်များတွန့်လိမ်ပြီးအပျင်းဆန့်လိုက်သည်။

" အိပ်တော့လေ..အမေ့သားပူတူးလေး။ မင်းပင်ပန်းနေပြီ.."

" အင်း..၊ သားကအရမ်းချောမောလှပတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့အတူနေပေးရမယ်ဆိုရင် ပင်ပန်းတယ်လို့မထင်ပါဘူး။ အချိန်ပိုပေးလို့ရပါတယ်.."

ကောင်းမြသွင်၏စကားကြောင့်မြဝတ်မုံမှာရုတ်တရက်ရှက်သွေးများဖြန်းတက်လာလေသည်။

" သားနော်..နင်..ကိုယ့်နဲ့သက်တူရွယ်တူကောင်မလေးတွေကိုပဲ စပြီးစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းနေပြီ.."

" သားမှာစိတ်ဝင်စားတဲ့မိန်းမကတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ မေမေသိပါတယ်.."

ကောင်းမြသွင်၏ နက်မှောင်သောမျက်ဝန်းများက သူမ၏မျက်နှာကို စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်နေလေသည်။ မြဝတ်မုံမှာနှလုံးခုန်သံတွေမြန်လာပြီး၊ အဝေးကိုအာရုံလွှဲ၍လှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။

" မင်းမေမေ့ကိုကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား၊ ဒီလိုအဓိပ္ပါယ်မျိုးနဲ့စကားတွေပြောတာဆိုတာကို၊ နောက်ထပ်မပြောတော့၊ မဖြစ်စေရတော့ဘူးဆိုတာလေ.."

သူမကအသံတိုးတိုးလေးဖြင့် နာကျင်စွာပြောလိုက်သည်။

" သားတောင်းပန်ပါတယ် မေမေ။ သားကမေမေ့ရဲ့အလှကို ဖြည့်စွက်ချီးကျူးပေးရုံတင်ပါ။ မေမေ စိတ်မတိုပါနဲ့နော်.."

ကောင်းမြသွင်ကသူ့အမေစိတ်ပေါ့ပါးသွားအောင်ဖြေပြောလေးပြောပေးလိုက်သည်။

သူမက ပြုံးပြီး

" အေးပါ..၊ ဒီလိုဆိုလဲ ဒီချီးကျူးမှုအတွက် ငါတကယ်ပဲဝမ်းသာပါတယ်။ ကဲ..အခုသွားအိပ်တော့..။ နည်းနည်းလေးနားလိုက်ကြရအောင်လား.."

မြဝတ်မုံကသူမကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းရင်း ချက်ချင်းအိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူမသည်လွန်ခဲ့သည့် ၂နှစ် ၃ နှစ်အတွင်းအကြီးအကျယ်ပြောင်းလဲခဲ့ရသည့်သူမဘဝ၏ထိုးနှက်ချက်ဒဏ်ရာများကိုတောင်တောင်အီအီပြန်စဥ်းစားနေလေသည်။

သူမ၏ဘဝသည်၊ ဦးမောင်မောင်သွင် သူမတို့မိသားစုဘဝထဲကဝမ်းနည်းစဖွယ်ထွက်ခွာ သွားခဲ့ပြီးနောက်၊ မုဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့သည်မှာ ၃နှစ်အတွင်းသို့ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့ပေပြီ။ ထိုသို့သူမဘဝ၏ခက်ခဲလှသော လွန်ခဲ့သည့် ၃နှစ်အတွင်း၊ သူမ၏အဖော်ဆိုလို့ရောဂါကပ်ဘေး၊ နိုင်ငံရေးကပ်ဘေးများဝိုင်းဝန်းဖိစီးနှိပ်စက်နေချိန်တွင်၊ အနီးကပ်အပြန်အလှန် စောင့်ရှောက်ပေးဖော်ရခဲ့သောသူမှာ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်တစ်ယောက်ထဲသာရှိခဲ့လေသည်။ ဆိုးအတူ၊ ကောင်းအတူ၊ ကပ်ဆိုးများကိုတိမ်းရှောင်ခိုအောင်းခဲ့ရာမှာလည်းအတူ၊ ယခုနိုင်ငံရပ်ခြားတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်ရာမှာလည်းအတူပင်ဖြစ်သည်။

ကောင်းမြသွင်လေးကိုသူမကရော၊ ခင်ပွန်းသည်ဖြစ်သူကပါမိဘနှစ်ပါးအနေဖြင့်၊ အခြေခံပညာကျောင်းသားဘဝထဲကပင် ကျောင်းပိတ်ချိန်များ၌ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတူးဖော်ရေးဆိုက်များသို့ခေါ်သွားပြီး၊ ပညာအမွေ၊ ဝါသနာအမွေ၊ အတွေ့အကြုံအမွေများကိုလက်ထပ်သင်ကြားပေးခဲ့လေသည်။ ဒါကြောင့်ယခုအချိန်တွင် ကောင်းမြသွင်သည် သူမ၏သားအဖြစ်ဖြင့်သာမက၊ အကောင်းဆုံးလုပ်ငန်းလက်ထောက်၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်ကောင်းတစ်ယောက်လည်းဖြစ်လို့နေသည်။

ပရော်ဖက်ဆာဒေါက်တာမြဝတ်မုံမှာ၊ သမိုင်းသုတေသီပါမောက္ခကြီး၊ ညွန်ကြားရေးမှူးကြီး၊ ဆရာမကြီးစသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ကြီးများနှင့်ဖြစ်သော်လည်း။ သူမ၏အသက်ကသိပ်မကြီးသေးပေ။ ယခုမှ၄၀ကျော်၍ ၄နှစ်စွန်းစွန်းသာရှိသေးသည်။ သူမ၏အလှတရားတို့ကကြွယ်ဝနေဆဲ၊ ပျိုမြစ်နုနယ်သန်စွမ်းနေဆဲဖြစ်၏။ လွတ်လပ်စွာပြင်ပခရီးသွားသောအခါတွင်၎င်း၊ အပျော်အပါးပွဲလမ်းသဘင်များသွားသောအခါတွင်၎င်း၊ ယင်းဂုဏ်ပုဒ်ကြီးများကိုဖြုတ်ချ၍ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နှင့်သွားလာသောအခါများတွင် နုပျိုလန်းဆန်းတက်ကြွပြီး အရမ်းလှ၊ အရမ်းကိတ်သော ၃၀ အောက်အရွယ်မိန်းမပျိုတစ်ဦးကဲ့သို့ထင်ရလေသည်။ သူမ၏ဘဝကအလွန်ပါရမီကောင်းခဲ့ပေသည်။ ပညာပါရမီရော၊ မိဘများဆီကချမ်းသာမှုအမွေအနှစ်ရော၊ ရုပ်ရည်ရူပကာယအဆင်းသဏ္ဌာန်နှင့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပြေပြစ်တောင့်တင်း ၍စင်းလုံးချောအောင်လှပခြင်းတို့ရောက၊ သူမကိုအစစအရာရာတွင်တုနှိုင်းလိုမမီကြပေ။

သူမကိုဝိုင်းဝန်းပိုးပန်းနေခဲ့သူအများကြားမှ၊ သူမ၏အချစ်ပန်းကိုဆွတ်လှမ်းနိုင်သူကိုမောင်မောင်သွင်မှာအလွန်ကံကောင်းသောယောက်ျားဖြစ်ခဲ့သည်။ လက်ထပ်ပြီးခလေးရပြီး၍ UK တက္ကသိုလ်မှာဒေါက်တာဘွဲ့သွားတက်နေစဥ်အချိန်မှာတောင်၊ သူမကိုအပျိုမှတ်၍ နိုင်ငံအများမှတက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများ၏ချဥ်းကပ်ပိုးပန်းခြင်းကိုခံခဲ့ရသူဖြစ်သည်။

သို့သော်မြဝတ်မုံအဖို့ကတော့သူမခင်ပွန်းဦးမောင်မောင်သွင်ကလွဲလျှင် အားလုံးကဖွဲနှင့်ဆန်ကွဲမျှသာဖြစ်သည်၊ မည်သူ့ကိုမျှအကပ်မခံခဲ့ပါပေ။ယခုလက်ရှိအချိန်တွင်သူမသည် အလှတရားနှင့်နုပျိုမှုက၏ပံ့ပိုးမှုဖြင့် လန်းဆန်းတက်ကြွသောမုဆိုးမချောလေးအဖြစ်လူကြားသူကြားမှာအထူးဆွဲဆောင်လျက်ရှိနေသော်လည်း၊ သူမကဘဝလက်တွဲဖော်သို့မဟုတ်အချစ်အသစ်ကိုရှာဖို့ကို၎င်း၊ နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ကို၎င်း၊ စိတ်ကူးထဲတွင်လုံးဝမထည့်ခဲ့ပေ။

သူမသည် လူတိုင်းနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးဖော်ရွေသော ဆက်ဆံရေးကို ထိန်းသိမ်းထားသော်လည်း အချစ်ရေးရာ၊ နှလုံးသားရေးရာများနှင့်ပတ်သက်ဆက်နွယ်သည့်အထိ တိုးတက်မှုများကိုတော့ သိသိသာသာကြီးငြင်းဆိုဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။ မြဝတ်မုံအား အသစ်တပင်ထူမည်လားဟုမျှော်လင့်စောင့်ဆိုင်းနေကြသူများအားလုံးမှာ မော၍လှည့်ပြန်သွားကြရသည်ချည်းဖြစ်လေ၏။ သူမနှလုံးသား၏စစ်မှန်သောချစ်ခြင်းမေတ္တာသည်၊ သွားလေသူခင်ပွန်းဖြစ်သူဦးမောင်မောင်သွင်နှင့်အတူမြှုပ်နှံခဲ့ပြီးဖြစ်လေသည်။

သူမအတွက်အထင်ကြီးလေးစားလောက်သောသူများနှင့် အားကိုးအားထားပြုရန်အလားအလာရှိသော လျောက်ပတ်လိုက်ဖက်သောလူကြီးလူကောင်းအများအပြားရှိကြသော်လည်း သူမ၏ နှလုံးသားထဲတွင် ဦးမောင်မောင်သွင်၏နေရာကို မည်သူမျှ ရနိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။ ပြီးတော့ သူမတွင်နှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ဖြစ်သည့်၊ ချစ်ရပါသောသားငယ်ကောင်းမြသွင်ကလည်းရှိနေသေးသည်။

ဤနိုင်ငံရပ်ခြားတွင်သူမအတွက်တစ်ဦးတည်းသော အရင်းနှီးဆုံးအဖော်မှာသူ့သားဖြစ်သူသာလျှင်ရှိသည်။ ကောင်းမြသွင်ကြီးပြင်းအရွယ်ရာက်လာခဲ့သောအခါကောင်လေးသည်။ သူ့အဖေဖြစ်သူဦးမောင်မောင်သွင်ငယ်ရွယ်စဉ်ကရုပ်နှင့်တစ်နေ့တခြားပို၍တူလာလေသည်။ 

ဦးမောင်မောင်သွင်တိမ်းပါးပြီးနောက်ပိုင်း သူတို့သားအမိနှစ်ဦးပိုမို၍လက်ပွန်း တတီးနေလာခဲ့ကြရလေရာ၊ သူတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက သမားရိုးကျ သားအမိများထက်ပိုမိုရင်းနှီးကာအခင်ဆုံးမိတ်ဆွေများနှင့်ယုံကြည်စိတ်အချရဆုံးလူယုံများပုံစံ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်းစိတ်ခံစားချက်များကိုစကားမပြောပဲနှင့်အလိုလိုဆက်စပ်ဖတ်ရှုသိရှိနိုင်ကြသည်အထိဖြစ်သည်။ ကောင်းမြသွင်မှာသူ့အဖေလိုပင်၊ ဟာသဉာဏ်ရှိပြီး ပျော်ရွှင်စွာဖြင့်စိတ်ဓါတ်အားကိုပေးလေ့ရှိတတ်လေသည်။

ကောင်းမြသွင်သည် လူပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း၊ အထူးသဖြင့် ဖခင်ဦးမောင်မောင်သွင်ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းတွင်၊ မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်မြဝတ်မုံအပေါ်တွင်၊ သူ၏အဆက်အဆံ၊ အမူအရာတို့က သိသိသာသာကြီး ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ သူမကိုလည်း ပိုမိုပြီးအကာအကွယ်ပေးလာနိုင်ခဲ့သည်။ သူသည်သူမကပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရမယ့် ကလေးအရွယ်မဟုတ်တော့ပါ။ သူမအပေါ်တွင်ထားရှိသောသားဖြစ်သူ၏အကြည့်များ၊ ဆက်ဆံရေးများကပြောင်းလဲလာသည်ကိုသတိထားမိလာသည်။ 

ယောက်ျားတစ်ယောက်ကမိန်းမတစ်ဦးအပေါ်လိင်ပိုင်း၊ အချစ်ပိုင်းဆိုင်ရာစိတ်ဝင်စားမှုပုံစံမျိုးသို့ပြောင်းလဲလာကြောင်း၊ မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်သော မြဝတ်မုံ၏စိတ်သံလိုက်လှိုင်းဓါတ်ကဖမ်းမိ သိရှိလာခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူက သူမအပေါ် မိခင်တစ်ယောက်အနေထက်ကျော်လွန်လျက်၊ ဖိုမအချစ်မျိုးဖြင့်ပြောင်းလဲပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းချစ်လာခဲ့သည်ကို သူမဖြည်းဖြည်းချင်းသဘောပေါက်လာသည်။

သား၏အမူအရာတွေကရိုးရိုးဆယ်ကျော် သက်တို့အရွယ်စိတ်ကစား၍အရူးအမူးဖြစ်ခြင်း သို့မဟုတ် စိတ်ကူးယဉ်ရုံဆန်သောအိပ်မက်ပုံစံမျှသာမျှမဟုတ်ဘဲ၊ လေးနက်သော အချစ်ရိပ်အချစ်ရောင်များကိုသူ့မျက်လုံးများထဲသို့နက်နက်နဲနဲကြည့်မိလျှင်မြင်နိုင်၊ သိရှိနိုင်လေသည်။ ဒါတွေကသူမတို့မိသားစုနေအိမ်တွင် COVID19 ရောဂါတွေထစဥ်က stay at home ကာလတွင် ဘယ်ကိုမှမထွက်ရပဲ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးအနီးကပ်အပြန်အလှန် စောင့်ရှောက်ကြရင်းလက်ပွန်းတတီးနေစဥ်ကထဲကစပြီးဒီသံယောဇဥ်အချစ်စိတ်တွေပေါ်လာခဲ့တာဖြစ်နိုင်သည်။ လူငယ်ဖြစ်သူကောင်းမြသွင်ကိုမပြောနှင့်၊ အရမ်းနီးစပ်မှုကအမေဖြစ်သူ၊ သူမအပေါ်တွင်တောင်ဘယ်လိုလွှမ်းမိုးပြောင်းလဲနိုင်ခြေရှိကြောင်းမြဝတ်မုံကိုယ်တိုင်ပင်သေချာမှုမရှိပေ။

အခုအိန္ဒိယသို့လာရောက်ခိုလှုံအခြေချပြီး ဤ NGO ကုမ္ပဏီတွင်ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့အချစ်ရိပ်အပြင်၊ ကိလေသာနှင့် တဏှာအရိပ်လေးများပါရောယှက်လာနေကြောင်းကိုလည်းသူ၏အမူအရာတွေမှာပေါ်လွင်လာသည်။ အကြည့်တွေမှာမြင်လာနေရသည်။ရှေးဟောင်းသုတေသနလေ့လာရေးခရီးများအတွင်း ရွက်ဖျင်တဲများထိုးကာမျှဝေသုံးစွဲအိပ်စက်ရင်း အချင်းချင်းအမြဲနီးနီးကပ်ကပ်နေရခြင်းများက သားအမိနှစ်ယောက်ကြားမှဆက်ဆံရေးတွင်အလွန်နီးစပ်မှုများထပ်၍ဖြစ်တည်လာပြန်သည်။

အရွယ်ရောက်ပြီးယောက်ျားလေးပီပီကောင်းမြသွင်ထံမှ မိမိကိုယ်မိမိ လိင်စိတ်ပျော်ရွှင်သာယာမှုများကိုရယူခြင်း၊ တည့်တည့်ပြောရရင်အသာကြိတ်၍ဂွင်းတိုက်နေခြင်းများကို အိမ်ထောင်သည်ရင့်မကြီးဖြစ်သူ မိခင်မြဝတ်မုံတစ်ယောက် မသိပဲ၊သတိမထားမိပဲနေပါ့မလား။ သူမသည် ညများပါင်းများစွာပင်ရွက်ဖျင်တဲတစ်ခုထဲမှာ သားဖြစ်သူနှင့်အတူ၊ တဲထောင့်တစ်ထောင့်စီမှာအိပ်နေရင်းသူမအိပ်ပျော်သွားလောက်ပြီဟုထင်ရသောအချိန်များတွင်ကောင်းမြသွင်ကသူ၏လိင်အင်္ဂါကြီးကိုစောင်ခြုံအောက်တွင်ခိုးပွတ်၍ဂွင်းထုရင်း..("မေမေ..မေမေ..")..လို့ ကြားရရုံလောက်အသံလေးဖြင်ခိုးညည်းကာသူမကိုမှန်း၍စိတ်ဖြင့်ပစ်မှားပြီးလိုးနေကြောင်းကို၊ သူမရင်တခုန်ခုန်နှင့်မကြာခဏကြားနေခဲ့ရသည်လေ။ မြဝတ်မုံကသားဖြစ်သူ၏နှလုံးသားဆန္ဒနှင့်၊ ခန္ဓာကိုယ်မှတောင့်တနေသောသွေးသားဆန္ဒကိုပါ၊ ကောင်းစွာသဘောပေါက် နားလည်နေမိသည်။

သူမအဖို့နှစ်ပေါင်းအတန်ကြာလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့်ပတ်သက်ပြီးအထီးကျန်နေခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ယခုလိုသူမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ပြန်လည်ဂရုစိုက်မှုကို ခံရတာကောင်းတဲ့လက္ခဏာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်ခက်တာကသူ့မအပေါ်မှာလာပြီး လေးလေးနကနက် ဖဲန်တက်စီလာဖြစ်နေတာက သူမရဲ့သားအရင်းဖြစ်လို့နေသည်။ သူ့မမှာငိုရအခက်၊ ရယ်ရအခက်ကြီးပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့သူမရဲ့အမှောင်ကျနေသော လိင်မှုဘဝတွင်၊ သားကောင်းမြသွင်ကိုအလင်းရောင်သစ်လေးတစ်ခုကဲ့သို့စတင်မြင်နေရလေပြီ။ ဒီလမ်းစလေးမှတစ်ခုခုပို၍မျှော်လင့်ချက်ရှိလာနိုင်မည်လား၊ မဖြစ်နိုင်ပါ။ သူမကခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါ၍ရမ်းလိုက်သည်။ ဒါကတကယ်တော့သူမ၏သားအရင်းကြီးပါ။ 

သူမလိုဗုဒ္ဓဘာသာမြန်မာမတစ်ယောက်အဖို့ဘာသာရေးအရရော၊ ဓလေ့ထုံးတမ်းလက်ခံနိုင်မှုအရရော၊ ပို၍ပင်မဖြစ်နိုင်ပါ။ ပြီးတော့သွားလေသူဦးမောင်မောင်သွင်ရဲ့နေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုအအစားမထိုးနိုင်တော့ပါ။ သူမ၏သားအပေါ်ဖြစ်တည်လာသော ဤစိတ်ခံစားချက်အသစ်များက ကြည်နူးစရာကောင်းသော်လည်း၊ အိပ်မက်အဖြစ်ဖြင့်သာရပ်တန့်လိုက်ပါတော့မည်။

သူမအတွက် သွားလေသူခင်ပွန်းဟောင်းနှင့်အမှတ်တရအခိုက်အတန့်များကို ပြန်လည်သတိရခြင်းများက၊ သားဖြစ်သူထံမှမတွေးမနေရအောင်နှိုးဆွပေးနေသောအတွေးများနှင့်အချင်းချင်းတိုက်ခိုက်ကြပြီး၊ ညလည်ခေါင်ကြီးတွင်ပြန်နိုးထလာခဲ့ရပြန်သည်။ သည်မှာပင်ကောင်းမြသွင်ဆီမှ သူမထံဝန်ခံလာသောအကြောင်းအချက်များကသူမ၏ခေါင်းထဲသို့ထပ်မံဝင်ရောက်လာခဲ့ပြန်သည်။

 --------------------------------------------------------

(04)

မြဝတ်မုံ၏အတွေးများက၊ လွန်ခဲ့သောလအနည်းငယ်အကြာကကြုံခဲ့ရသောအဖြစ်အပျက်ဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။

အရှေ့အိန္ဒိယ NGO နှင့်ချိတ်ဆက်မိပြီးနောက် များမကြာမီပင်၊ မြဝတ်မုံနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့သည်  ဂွယ်လီယိုရ် (Gwalior)ပြည်နယ်တစ်နေရာသို့ရောက်ရှိနေကြသည်။ ရှေးဟောင်း သုတေသနအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ဖြင့်အတူ မြို့ဟောင်းတစ်ခုတူးဖော်မှုကိုဦးဆောင်ပေးရန် ဖြစ်သည်။ ပရောဂျက်တူးဖော်မှု၏နောက်ဆုံးနေ့ညနေခင်းတွင်၊ လုပ်ငန်းပိတ်ပွဲပါတီအဖြစ် စားသောက်ပွဲတစ်ခုပြုလုပ်ခဲ့ရာ၊ အဖွဲ့ဝင်အားလုံးတို့ကို အရသာရှိလှသောအစားအစာနှင့် ဝိုင်များဖြင့်တည်ခင်းဧည့်ခံခဲ့ကြသည်။

မြဝတ်မုံမှာအတန်ငယ်သောက်ထား၍မူးနေသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင်လွမ်းဆွေးသလိုလိုခံစားလာခဲ့ရသည်။ ဦးမောင်မောင်သွင်ရှိမနေမှုက သူမ၏စိတ်အား၊ ကိုယ်အားကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဝမ်းနည်းထိခိုက်စေခဲ့လေသည်။ သူမသည် အဖွဲ့ဝင်များကိုခွင့်တောင်းပြီး၊ တစ်ယောက်ထဲ စိတ်လွတ်လက်လွတ်နှင့်ဖြေသိမ့်ပြီးနေနိုင်ရန် စိတ်ကူးဖြင့် တူးဖော်ရေးဆိုက်အစွန်းတစ်နေရာဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

သူမသည်ကျောက်ဆောင်တစ်ခုပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ညအမှောင်နှင့်အတူကောင်းကင်ကအရောင်ကပါမည်းမှောင်လာသည်နှင့်အမျှ သူမသည်ဦးမောင်မောင်သွင်နှင့် သူမတို့၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်အတိတ်ဘဝကို ပြန်လည်တွေးတောသတိရကာရင်းအထီးကျန်ဆန်စွာ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။

မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာတွင် သူမ၏သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကိုသူမကြားလိုက်ရသည်။ သားဖြစ်သူကသူမဘေးတွင်ဝင်ထိုင်သည်။ သူမကသား၏လက်မောင်းကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုစောင်းလျက်သား၏ပုခုံးပေါ်မှီ၍တင်ထားလိုက်လေသည်။ ကောင်းမြသွင်ကသူမစိတ်တွေငြိမ်သက်ပြေလျော့ကောင်းမွန်သွားတဲ့အထိကျေနပ်စွာငိုကြွေးနိုင်စေရန်၊ နားလည်စွာဖြင့်ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ပေးနေခဲ့လေသည်။ထိုညနေခင်းမှာပင်ကောင်းမြတ်သွင်ကသူမအား ရင်ဖွင့်ပြောကြားလာခဲ့သည်။

" မေမေ..၊ မေမေအခု..ဒီငိုကြွေးနေတဲ့လမ်းကို ဘယ်လောက်ကြာကြာဆက်ပြီးတော့လျှောက်နေဦးမှာလဲ။ မေမေငိုနေတာကိုကြည့်ပြီး သားစိတ်မချမ်းသာနေရတာ..ရင်နာနေရတာကိုမေမေသိလား.."

မြဝတ်မုံက မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးဖို့ ကြိုးစားသည်။

" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ချစ်လေး။ မေမေ့ကိုကပျော့ညံ့တာပါ။ သားအဖေကို မေမေမထိမ်းနိုင်အောင်အရမ်းသတိရသွားလို့ပါ.."

" သားသိပါတယ်မေမေ၊ ဒါပေမယ့် ဖေဖေဆုံးသွားတာကြာခဲ့ပြီလေ..၊ မေမေ့စိတ်ကိုဖြေသိမ့်လိုက်တော့နော်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်စိတ်ဒုက္ခအရောက်မခံနဲ့တော့လေ.."

သူမကမှိန်ဖျော့နေသော အလင်းရောင်အောက်တွင်သား၏မျက်နှာကိုငေးစိုက်ကြည့်နေမိခဲ့သည်။ သားကအနည်းငယ် တုန်ယင်နေသောအသံဖြင့်..

" မေမေ့ကိုသားချစ်တယ်မေမေရယ်။ အဲဒီ မေမေ့နှလုံးသားထဲကကွက်လပ်ကို သားဖြည့်ပေးလို့မရနိုင်ဘူးလား..ဟင်.."

" သားကမေမေ့ရင်ထဲမှာရှိပြီးသားပဲလေ။ မေမေ့ဘဝရဲ့ရှိတာအကုန်လုံးဟာ သားပဲမဟုတ်လား.."

" မဟုတ်သေးဘူး..မေမေ၊ သားကမေမေ့ရဲ့ဒီ့ထက်အများကြီး ပိုတဲ့၊ နက်နဲတဲ့နှလုံးသားပိုင်ဆိုင်ခွင့်ကိုပါရယူလိုချင်နေတာကိုမေမေနားလည်နိုင်လား..ဟင်..၊ မေမေကသာခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင်ပေါ့"

သူမက သားရဲ့မျက်ဝန်းနက်ကြီးတွေထဲကို စေ့စေ့စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်းမြသွင်က ကျောက်ဆောင်ပေါ်ယှဥ်တွဲထိုင်နေနရာမှ ဆင်းလိုက်ကာ သူ့မိခင်၏ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း၊ သူမ၏လက်ကိုသူ့ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ဆွဲယူ၍ကိုင်လိုက်ရင်း...။

" မေမေက၊ မေမေ့ရင်ထဲကအချစ်ကို အဖေ့ကိုချစ်သလိုမျိုး တခြားဘယ်ယောက်ျားသားကိုမှမပေးတော့ဘူး၊ ဘယ်သူ့ကိုမှထပ်မချစ်တော့ဘူးဆိုတာသားနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်အစားထိုးဖို့ဖြစ်တည်လာခဲ့၊ လိုအပ်လာခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့၊ အဲဒီယောက်ျားဟာ သားပဲဖြစ်ရလိမ့်မယ်မေမေ.."

သူမ ရင်မောသွားသည်။

" သား.."

သူမပါးစပ်ကတစ်ခွန်းသာရေရွတ်နိုင်ခဲ့ပြီးဆက်မပြောနိုင်..၊ သူမ မျက်လုံးတွေကအဝေးကိုသာလှမ်းငေးကြည့်နေမိသည်။ သူမအနေနဲမျက်လုံးချင်းလည်းမဆိုင်နိုင်၊ စကားလည်းမပြောနိုင်ဘဲ ဆွံ့အနေမိလေသည်။

" မေမေ၊ တစ်ခုခုပြောစမ်းပါဦး။ မေမေဒီလိုနှုတ်ဆိတ်နေတာကသားကိုသတ်နေသလိုပဲ.."

" မတတ်နိုင်ဘူး ကောင်းမြသွင်၊ မင်းတောင်းတာကို မေမေမပေးနိုင်ဘူး။ ဒီလုပ်ရပ်ကမမှန်ဘူး သား.."

" ဒီလိုမပြောလိုက်ပါနဲ့မေမေရယ်။ မေမေလည်းသားကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာကိုသားသိပါတယ်.."

ကောင်းမြသွင်ကငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောနေသည်။ သူကိုင်ထားသောသူ့အမေ၏လက်ကိုအားမလိုအားမရနှင့်ဖျစ်ညှစ်လျက်ရှိသည်။မြဝတ်မုံ၏မျက်လုံးများထဲတွင်မျက်ရည်များက ပြည့်လျှံလာခဲ့သည်။

" မေမေ့သားလေးရယ်၊ ၊ သားကအရမ်းငယ်ပါသေးတယ်၊ ဒါကလွဲမှားတဲ့ အရူးအမူး စွဲလမ်းမှုတစ်ခုပဲ..သား၊ ဒီရက်တွေထဲမှာ မင်းရဲ့ လက်တွဲဖော်ဖြစ်လာမယ့် မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်နဲ့ မင်းတွေ့လာပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါကမေမေတော့မဟုတ်နိုင်ဘူး.."

ကောင်းမြသွင်၏မျက်လုံးတွေမှာလည်းမျက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေသည်။ သူ၏မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုနှင့်တွေနဲ့ စိတ်ပျက်အားလျော့စရာတွေကဖော်ပြလို့နေသည်။

" မဟုတ်သေးပါဘူး မေမေ။ ကျေးဇူးပြုပြီး အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ နော်၊ သား..မေမေ့ကို ချစ်တယ်"

" မေမေကြောက်တယ် သားရယ်၊ မေမေဒီလိုမျိုးဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့အတွက် အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးသား..၊ ဒီအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးနောင်ထပ်မပြောပါနဲ့တော့နော်..။ သား..မေမေ့ကို အမေနဲ့သားအဖြစ်၊ အကောင်းဆုံးမိတ်ဆွေနဲ့ စိတ်ချရတဲ့အပေါင်းအဖော်အဖြစ်ပဲအရင်တုန်းကလိုဖြူစင်တဲ့အချစ်နဲ့ပဲပြန်နေပေးလို့ရမဘား။ သားကိုမေမေအလေးအနက်တောင်းဆိုပါတယ်သားရယ်.."

သူမကကောင်းမြသွင်၏လက်များကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ သားကို သနား၈ဖွယ် မျက်လုံးများဖြင့် တောင်းခံသလိုကြည့်နေရှာသည်။

သူက အံတင်း၍ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

" မေမေ့ဆန္ဒအတိုင်းပါပဲ..။ မေမေဒီအတွက်အဆင်သင့်မဖြစ်မချင်း ဒီအကြောင်းကို သားထပ်မပြောတော့ပါဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မေမေတစ်ခုတော့မှတ်ထားပေးပါ..။ မေမေကအမြဲတမ်း သားရဲ့အချစ်စစ်နဲ့ချစ်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်ကပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး.."

မြဝတ်မုံမှာ ထိုပါတီညမှအဖြစ်အပါအဝင် အတွေးပေါင်းများစွာကို၊ ညတစ်ညလုံးတောင်တောင်အီအီ အထပ်ထပ်အခါခါစဥ်းစားတွေးတောရင်းအတော်နောက်ကျမှအိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည်။

`````````````````````````````````````````

တောင်ဇာလီ၏အတ္ထုပတ္တိနှင့် မြေပုံကြမ်းကိုရရှိခဲ့ပြီးနောက် ငါးရက်ကြာသောအခါတွင်၊ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့ရှေးဟောင်းပစ္စည်းသုတေသီသားအမိတို့သည်၊  တောင်ဇာလီကိုရှာဖွေရန်အတွက်၊ ကောသာလမှခရီးစတင်ထွက်ခွာလာခဲ့ကြသည်။

အရှေ့အိန္ဒိယ၏ကိုယ်စားလှယ် လက်ဖတင်နင်ဂျုံးစ်က သူတို့ ခရီးသွားရန်အတွက် မြင်းနှစ်ကောင်နဲ့ အစားအသောက်ရိက္ခာများ၊ ဆေးဝါးများရရှိစေရန်လှမ်း၍စီစဥ်ပေးခဲ့လေသည်။

ဘုရင် အဓီယဒေဝ၏ အရိုးပြာများပါရှိသော ပဥ္စလောဟာကြုတ်ကို မြဝတ်မုံ၏ ခရီးဆောင်အိတ်အတွင်းတွင် လုံခြုံစွာ ထည့်ဆောင်သိမ်းဆည်းလာခဲ့လေသည်။

ကောင်းမြသွင်သည် နှစ်နိုင်ငံကြားရှိ၊ လမ်းရာဟော င်းကိုရှာဖွေရာတွင်သူတို့အသုံးပြုမည့် ရှေးဟောင်းမြေပုံကို သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ ကောသာလမှတော်ဝင်သမိုင်းပညာရှင်၏အဆိုအရ ရှေးခေတ်အခါတုန်းက သောသာလနှင့်သဝဏ္ဏပါဠီ မြို့နှစ်မြို့အကြားတွင် မြင်းစီး၍ခရီးသွားရာတွင်လေးရက်လောက်အချိန်ယူခဲ့သည်ဟုဆိုသည်။

ကောသာလပြည်နယ်၏အစွန်အဖျားလမ်းများသည် တော်တော်လေးကောင်းမွန် သော လမ်းများဖြစ်သောကြောင့် သူတို့ကမြင်းများကိုအရှိန်မပျက်အသားကျစီးလာနိုင်ကြသည်။

ခရီးစဥ်ဒုတိယမြောက်နေ့၏ နံနက်ခင်းမှာတော့သူတို့သည် ကောသာလ၏နယ်နိမိတ်စည်းများကို လုံးလုံးလျားလျား ဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ယခုအခါ မည်သည့်ပြည်နယ်၏စီမံခန့်ခွဲမှု၏အောက်တွင်မှမရှိသော နယ်မြေရိုင်းများထဲသို့ဝင်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဤမှာဘက်တောထဲကိုဝင်လာခါစကလမ်းရာဟောင်းအတိုင်းဆက်လက်၍အလိုက်သင့်လိုက်လျှောက်ပြီးစီးနင်းလာရင်း တောတောင်ထဲသို့တဖြည်းဖြည်းနက်နက်နဲနဲဝင်ရောက်လာမိကြပေပြီ။ သွားရင်းသွားရင်းနှင့်မိုင်အနည်းငယ်အကွာရောက်သောအခါမှာတော့ လမ်းကရုတ်တရက်ရှေ့ဆက်သွားမရတော့ပဲအဆုံးသတ်သွားခဲ့တော့သည်။

" အဲ့ဒါဘာဖြစ်တာလဲ? လမ်းကဒီမှာပဲဆုံးသွားပြီလို့ဆိုလိုတာလား"

မြဝတ်မုံက မေးလိုက်သည်။ ကောင်းမြသွင်သည်မျက်မှောင်ကြုတ်ရင်း မြေပုံကိုစေ့စေ့စပ်စပ်စိုက်ကြည့်နေလေ၏။ သူတို့ကောသာလနယ်မြေကိုကျော်လာကထဲက မည်သည့်အင်တာနက်၊ နက်ဝပ်ကော်နက်ရှင်  အချက်ပြစနစ်များမှ မပေါ်တော့ပေ။ ဆက်သွယ်လို့မရကြတော့ပေ။ ထို့ကြောင့်သူတို့၏စမတ်ဖုန်းများတွင်၎င်း၊ ရှာဖွေလေ့လာရေးခရီးများတွင်အထူးသုံးစွဲလေ့ရှိသည့် device များ GPS များတွင်လည်း လတ္တီကျုဒ်၊ လောင်ဂျီကျုဒ်၊ ကိုအော်ဒီနိတ်များကိုမှန်မှန်ကန်ကန်မပြတော့ပေ။ ရိုးရိုးသံလိုက်အိမ်မြောင်များကပဲအနီးစပ်ဆုံးခန့်မှန်းချက်ဖြစ်သည့်မြောက်အရပ်တောင်အရပ်တို့ကိုလောက်သာညွှန်ပြနိုင်တော့သည်။

" မြေပုံထဲကအတိုင်းဆိုရင်တော့ဒီလမ်းကရှေ့ကို ဆက်သွားသင့်တယ်"

ဟု ကောင်းမြသွင်ကမြေပုံကိုလက်ညှိုးဖြင့်ထောက်ပြရင်းမှပြောနေသည်။ မြဝတ်မုံကမြေပုံကိုတလှည့်၊ လမ်းရာရှိမည်ဟုညွှန်းသည့်ဘက်ကိုတလှည့်လှမ်းမျှော်ကြည့်နေလိုက်သည်။ လမ်းဟောင်းသည်တောအုပ်များဖြင့်ပိတ်ဆို့နေပုံရသည်။ သူတို့ မြင်နိုင်သမျှကတော့သမင် စသည့်တောကောင်များဝင်ထွက်ရာလမ်းတွေပဲရှိမည် ။ မြေပြင်အနေအထားအရကုန်းဆင်းစပြုလာသည်ကိုသတိထားမိသည်။

" ဟောသည် သမင်တိုးလမ်းတွေထဲက တစ်ခုခုကို လိုက်ချင်လား..သား"

" ဒီလိုလုပ်ရအောင်မေမေ..။ မြေပုံထဲမှာ ရှေ့တစ်နေရာရောက်ရင်၊ မြစ်နဲ့အပြိုင် ပြေးနေတဲ့လမ်းဟောင်းကို ပြထားတာတွေ့တယ်။ သားတို့မြစ်ကိုတွေ့အောင်ရှာပြီးတော့မြစ်ကမ်းနားတလျှောက်လိုက်သွားကြမယ်ဆိုရင်အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်မှာပဲ.. "

သူတို့သည် တောကောင်များဆင်းရာလမ်းကြောင်းတစ်ခုအတိုင်း ရှေ့သို့တိုး၍ဆက်သွားကြသည်။ လမ်း တစ် လျှောက် အချို့နေရာများတွင်မတ်စောက်သော တောင်ကုန်းများ၊ ကျောက်ဆောင်များ၊ နိမ့်ဆင်းသွားသောလျှိုများဖြတ်သန်းခဲ့ရပြီး ထိုနေရာများတွင်ခြေလျင်ဆင်းလျှောက်ပြီးမြင်းများကိုပင်ပြန်တွဲ၍ခေါ်ယူနေရသေးသည်။

နာရီပေါင်းအတော်အကြာမှာတော့ မြစ်ကိုတွေ့လိုက်ရ၍ ဖြတ်ကျော်ခဲ့အပြီးမှာ လမ်းဟောင်းရဲ့ အကြွင်းအကျန်လမ်းရာများကို ပြန်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ သူတို့သားအမိသည် ရေတံခွန်ငယ်တစ်ခုသို့ ရောက်သည်အထိ နောက်ထပ်နာရီအနည်းငယ်ကြာအောင် မြစ်ကမ်းဘေးမှလမ်းဟောင်းအတိုင်း ဆက်စီးလာခဲ့ကြပြန်သည်။

နေဝင်ရီတရောအချိန် နီးကပ်လာပြီဖြစ်သဖြင့် သူတို့သည် နေ့တစ်နေ့ကိုအသတ်ပြီး၊ ဤနေရာမှာပင်စခန်းချအနားယူရန် သဘောတူလိုက်ကြသည်။

မကြာမီပင်တောအုပ်အလယ်တွင်သပ်ရပ်လှပသော ခုတ်ထွင်ရှင်းလင်းမှုတစ်ခုကိုပြုလုပ်ပြီးစီးခဲ့ပြီးလျှင်ကောင်းမြသွင်ကမြင်းများကိုဆွဲသွား၍အစာအတွက်သွားလှန်ထားစဥ်တွင်၊ မြဝတ်မုံကရွက်ဖျင်တဲကိုထိုး၍ကျန်ခဲ့၏။ များမကြာမီမှာပင်နေဝင်ခဲ့ပြီးမှောင်ရိပ်သန်း၍မိုးချုပ်ခဲ့လေပြီ။ ကောင်းမြသွင်သည် တုတ်၊သစ်ကိုင်းခြောက်စသည့်ထင်းလုပ်လို့ရသည့်ပစ္စည်းများဖြင့် ပြန်လာကာ မီးပုံကြီးစတင်ဖိုခဲ့သည်။

ညမိုးချုပ်သည်နှင့် ညစာအတွက် ထုပ်ပိုးထားသော အစားအစာရိက္ခာခြောက်များကို ဖွင့်၍စားသောက်ကြပြီးကောင်းမြသွင်ခုတ်ဖြတ်လာခဲ့သောဝါးဆစ်ဗူးများဖြင့်မြစ်မှရေကိုခပ်ကာရေနွေးတည်ပြီး၊ လက်ဘက်ခြောက်ခတ်သောက်ကြရင်း၊ တောတွင်းတွင်ညအိပ်စခန်းချရသောစည်းစိမ်ကိုခံစားကြလေ၏။

ဒါပေမယ့်စည်းစိမ်ကိုကြာကြာမခံနိုင်ကြပါ။ မကြာခင်မှာပင်တောခြင်ရိုင်းကြီးများ တဝီဝီနှင့် တပ်နှင့်ချီဝိုင်းလာကြရာမီးပုံတွင်သစ်ရွက်စိုသစ်ရွက်စိမ်းများအုံပြီး မီးခိုးမှိုင်းဖြင့် တိုက်ထုတ်ရပြန်သည်။ သူတို့မှာတစ်နေတာခရီးအတွက်ပင်ပန်းလှချေပြီ၊ မီးခိုးမှိုင်းလည်းတစ်ညလုံးထိုင်တိုက်မနေနိုင်တော့၊ ဒါကြောင့်တဲတွင်းသို့အမြန်ပြေးဝင်ခဲ့ကြပြီး တဲအဝင်ဝကိုဇစ်ပိတ်၍ ခြင်ဘေးမှလွတ်သည်နှင့်သားအမိနှစ်ယောက်အသီးသီး ခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်မောကျသွားကြလေတော့သည်။

နောက်နေ့မနက်မှာမြဝတ်မုံကစောစီးစွာပင်နိုးလာခဲ့သည်။ ကောင်းမြသွင်သည် သူ့အိပ်ရာလိပ်ပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ မြဝတ်မုံကတဲတွင်းမှ ထွက်လာပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ပတ်ချာလည်ကို စူးစမ်းကြည့်ရှုနေသည်။ အချိန်ကအရုဏ်တက်ပြီးလို့မနက်အလင်းရောင်ဝင်ခါစပဲရှိသေးသည်။ နေလုံးကြီးကင်စတင်မထွက်သေးပေ။ အရုဏ်ဦးကောင်းကငကြီးကလှပသော ရောင်နီနှင့်ခရမ်းရောင်စပ်လျက်ရှိသည်။ မနက်ခင်းနိုးထလာသောကျေးငှက်များသည် သစ်ပင်များပေါ်တွင်တစာစာအသံများပေးကာအော်မြည်သံများပေး၊ တေးသီခြင်းပြုကြလေပြီ။

သူမသည် မနီးမဝေးမှသာယာသောရေကျသံလေးတဖြောဖြောဖြင့်တေးဖွဲ့သံဆင်နေသောရေတံခွန်လေးဆီသိုလျှေက်လာခဲ့သည်။ ရေတံခွန်လေးကသူမအတွက်တော့ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီးသူမ၏ရင်ထဲတွင်အေးချမ်းကြည်နူးမှုကိုခံစားနေရသည်။

 ------------------------------------------------------

(05)

ရေတံခွန်သည်အရမ်းမမြင့်လှပေ။ ကျဆင်းနေသောရေစီးကလည်းအလွန်မကြမ်းတမ်းပဲညင်ညင်သာသာပင်စီးကျနေ၏။ သူမကတောစီးဖိနပ်ကိုအရင်ချွတ်လိုက်ပြီးနောက်သူမဝတ်ထားသောဒစ်စကာဗာရာရှပ်လက်တိုကိုရော ကာကီဘောင်းဘီတိုကိုပါဆက်၍ချွတ်ချလိုက်သည်။ တောတွင်းသို့တိုး၍စွန့်စားရှာဖွေတူးဖော်သူများအဖို့ အလွယ်တကူလှုပ်ရှားသွားလာနိုင်သော၊ ကာကီဝတ်စုံနှင့်အထက်အောက်အလွယ်တကူစွပ်နိုင်လဲနိုင်သောကိုဤကဲ့သို့အတွင်းခံများသာရွေးချယ်ဝတ်ဆင်လေုရှိသည်။ မြန်မာမဖြစ်သောမြဝတ်မုံမှာ၊ ယခုလောလောဆယ်တော့၊ ထမီများနှင့်၎င်း၊ ဂါဝန်စကတ်များနှင့်၎င်းယာယီကွာရှင်းပြတ်စဲထားခဲ့ရလေသည်။

ယခုမူ သူမ၏အပေါ်ဝတ်စုံအောက်တွင်ခံ၍ဝတ်လာသောဒူးအထက်သာသာအရှည်လောက်ရှိသည့် knee length shift ဟုခေါ်သောအသားကပ်အင်္ကျီနင့်ဘောင်းဘီတိုကိုတစ်ဆက်တည်းဆက်စပ်ထားသောကိုယ်ကပ် (အသားကပ်) အတွင်းခံ suitဝတ်စုံသာလျှင်ကျန်တော့သည်။ ထိုအတွင်းခံဝတ်စုံသည်ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင်၊ ကိုယ်လုံးပြည့်ဘီကီနီရေကူးဝတ်စုံ အပါးစားနှင့်တူသည်။

သူမကရေတံခွန်အနားကကျောက်ဆောင်ပေါ်တွင်ရပ်ရင်းရှုခင်းများကိုကြည့်ရင်းဖြင့်စဥ်းစားတွေးတောရင်းစိတ်ကူးနှင့်မြောပါနေ၏။ သူမယခုရောက်ရှိနေရာတောတွင်း၊ သူမရပ်နေရာမှ မိုင်ပေါင်းအတော်အတန်ပကွာဝေးသည်အထိ၊ မည်သည့်သက်ရှိလူသားတစ်စုံတဥိးမျှရှိမည်မဟုတ်ပေ။ ချွင်းချက်အနေဖြင့် တစ်ဦးတည်းသောလူသားမှာသူမနှင့်အတူပါလာသော၊ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်တစ်ယောက်သာလျှင်ရှိ၍ သူကလည်းအတန်ငယ်ဝေးသောစခန်းချရာရွက်ဖျင်တဲအတွင်းတွင်အိပ်၍ ကျန်ခဲ့ပေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်တွင်ဘယ်သူမှမရှိစဥ်အတွင်း၊ တောတွင်းစွန့်စားခန်း အတွေ့အကြုံ ၏အရသာကိုပြည့်ဝစွာခံစားနိုင်ရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးသူမ၏လက် ကျန်အဝတ်များဖြစ်သည့်အသားကပ် အိုဗာအောအတွင်းခံဝတ်စုံကိုပါကိုပါချွတ်လိုက်ကာကျောက်ဆောင်ပေါ်ပုံချထားခဲ့လျက်၊ မနက်ခင်းလေအေး၏အပြည့်အဝတိုက်ခတ်မှုကိုခံစားလိုက်သည်။ အိန္ဒိယအရှေ့ပိုင်းတွင်ယခုထိအပူချိန်အတော်ပြင်းထန်သော နွေရာသီအတွင်းကျရောက်နေဆဲဖြစ်ရာ၊ တောတွင်းပင်ဖြစ်လင့်ကစားနံနက်ခင်းအပူချိန်ကအရမ်းမအေးလှပေ။ တိုက်ခတ်နေသောလေ၏အေးမြမှုကအရမ်းမစိမ့်ပဲအနေတော်ပင်ဖြစ်သည်။ ရေတံခွန်ကိုဖြတ်၍စီးနေသောရေမှာလည်း အေးစိမ့်မနေပေ။

မြဝတ်မုံမှာ မြန်မာအမျိုးသမီးများထဲတွင်၊ အတော်အတန်မြင့်သောအရပ်အမောင်းရှိသည်ဟုဆိုရမည်ဖြစ်ပြီး ၅ပေ ၆လက္မခန့်မြင့်ပေမည်။ တော်ရုံယောက်ျားတစ်ယောက်၏အရပ်အမောင်းလောက်ရှိ၏။ ယခုသူမကရေတံခွန်ဘေးရှိကျောက်ဆောင်ပေါ်တွင်ဦးခေါင်းကနေခြေဖျားအဆုံး၊ လုံးလုံးလျားလျားကြီးဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်လျက်ရှိနေသည်။ သူမ၏အသားအရောင်မှာမြန်မာမတို့၏ဝါဝင်းသောနဂိုဖြူအသားဖြစ်သော်လည်း၊ တောတွင်းခရီးများနှင့်နေပူစပ်ခါးရှေးဟောင်းတူးဖော်ရေးသိုက်များတွင်အမြဲမပြတ်ဆိုသလိုကျင်လည်နေခဲ့ရသဖြင့် အသားရောင်ကညိုရောင်သန်းနေခဲ့ပြီ။ သို့သော်တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်လိုက်သောအခါတွင်ကား၊ နေမထိသောနေရာများက အလှထွက်ပြကြလေတော့ရာ အတွင်းသားများကဖွေးဥဝင်းမွတ်နေတော့၏။

မြဝတ်မုံသည်ကျောက်ဆောင်ပေါ်မှဆင်း၍ရေထဲသို့ဆင်းလိုက်ပြီး၊ ရေတံခွန်ကျဆင်းနေသောကြောင့်ဖြစ်ပေါ်နေသည့်ချိုင့်ခွက်အိုင်ကြီးအတွင်းကူးဖြတ်သွားကာ တဖွားဖွားကျလျက်ရှိသောရေတံခွန်အောက်ခြေသို့ဝင်ကာရပ်နေလိုက်လေသည်။ အဲဒါကလမ်းခရီးမှာပင်ပင်ပန်းမန်းသွားလာခဲ့တုန်းကတင်ခဲ့တဲ့ဖုံတွေ၊ အညစ်အကြေးတွေနဲ့ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတွေကို ဆေးကြောပေးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီးတကယ့်ကိုလန်းဆန်းသွားစေသည်။

မြဝတ်မုံသည် သူမ၏အနက်ရောင်တောက်ပြောင်လျက်ရှိသောဆံနွယ်များကို လျှော်ဖွပ်ဆေးကြောပြီး တကိုယ်လုံးကိုလည်းရေချိုးရင်း၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေလေသည်။ သူမ၏လက်များကို လည်းတစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ ဟိုရွှေ့သည်ရွှေ့ ရွှေ့ကာတိုက်ချွတ်ဆေးကြောနေသည်။ ပြီးတော့သူမ၏ ၃၄လက္မ ဆိုက်ရှိသည့် ဝိုင်းစက်လုံးအိနေသောနို့အုံလေးများကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းများကို ညင်သာစွာ ညှစ်လိုက်သည်။ သူမသည်ခလေးတစ်ယောက်ရှိခဲ့ပြီး အသက်၄၄နှစ်ရှိလာပြီဖြစ်သော်လည်း သူမ၏ရင်သားအလှကပုံပန်းပျက်ခြင်း၊ ယိုယွင်းခြင်းမရှိသေးပါ။ အပျိုနို့လေးလိုတင်းရင်းလုံးကျစ်အိစက်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။

သူမ၏ ပြန့်ကားနေသော အဆီမဆိုသလောက်သာရှိသောဗိုက်သားပြင်ရှပ်ရှပ်လေးပေါ်တွင်လက်များကို ဖြည်းညှင်းစွာရွှေ့ကာပွတ်တိုက်နေရင်းဆီးခုံသို့လက်ကိုရွှေ့၍ပို့လိုက်ကာ ဆီးစပ်ရှိမည်းနက်နေသောစောက်မွေးနွယ်များကိုလက်ဖြင့်ထိုးဖွ၍ဆေးကြောနေပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် လက်များကသူမစောက်ပတ်၏ အပြင်ဘက် နှုတ်ခမ်းများကို တို့ထိကိုင်တွယ်လိုက်သည်။

သူမကရေတံခွန်အောက်တွင်သေသေချာချာ ဂရုတစိုက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်အဟကွဲကြောင်းလေးကိုရေစီးလမ်းကြောင်းနှင့်တည့်အောင်ချိန်၍ထားပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်စောက်ခေါင်းသားနုနုလေးထဲသို့အတန်ငယ်အရှိန်ရှိသောရေစီးအားကခပ်သွက်သွက်လေးဖြတ်စီးတိုးဝင်သွားသည်ကိုအရသာခံ၍ ဖီလင်ခံနေရသည်ကတကယ်ကိုတရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းဖြစ်အောင်ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းလှသည်။ သူမက စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖိပွတ်ကာ နှိပ်နယ်ပေးသည်။ သူမမိမိဘာသာ  ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စေရန်အာသာဖြေလက်ပူတိုက်ပျော်ရွှင်မှုကိုနောက်ဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ရှာဖွေခဲ့သည်မှာဘယ်တုန်းကမှန်းမမှတ်မိတော့အောင်ကိုကြာခဲ့ပါပြီ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ရောစိတ်ရောသည် လိင်မှုကိစ္စအာသာဖြေရန်အတွက်တောင်ဖီလင်မရှိပဲ အလွန်နာကျင်နေခဲ့ရသည်မှာလည်းကြာခဲ့ပါပြီကော။

ယနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်းပတ်ဝန်းကျင်သာယာမှုအခြေအနေများကြောင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာဆန္ဒများထွက်ပေါ်လှုံ့ဆော်လာပြီးဤဖြေသိမ့်မှုကိုသူမအမှတ်မထင်လုပ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမ၏မိန်းမကိုယ်တလျှောက်နူးညံ့စွာစီးဆင်းကျနေသောရေစီးအား၊ တိုးအားကိုခံစားရင်း၊လက်ချောင်းကလေးများကိုသုံး၍ မိမိစောက်ဖုတ်၏အတွင်းအပြင်နှုတ်ခမ်းလွှာများနှင့်စောက်စိထွတ်ထွတ်လေးဆီသို့ရွှေ့ကာ၊ ပြောင်းကာ၊ ဖြဲကာ၊ နှိပ်ကာနှင့်ကစားပေးနေရင်း ကြည်နူးစရာ အရသာကိုရှာဖွေခံစားနေမိသည်။ သူမလက်ချောင်းတွေကရေစီးအားနှင့်အတူစောက်ခေါင်းထဲသို့တစ်ချိန်ထဲမှာပွတ်ရင်းဆွရင်း စိတ်ကြွဆေးသောက်ထားသည့်သဖွယ်၊ ပျော်ရွင်ဖွယ်နတ်စည်းစိမ်ကို့မိန်းမောလျက်ရှာဖွေနေစဥ်မှာ၊ ကောင်းမြသွင်၏အဝေးမှအော်ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။

" ဟင်..! ဒုက္ခပါပဲ.." 

မြဝတ်မုံကစိတ်ပျက်စွာညည်းညူလိုက်မိသည်။ သူ့သားရဲ့အော်ခေါ်သံကသူမ၏အထွတ်အထိပ်ရောက်လုနီးနီးသာယာမှုကို ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားစေရန် တားဆီးငြင်းဆန်မှုတစ်ခုလိုဖြစ်သွားသည်မဟုတ်ပါလား။ သူမကဖီလင်ငုတ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတိုင်းဆက်နေနေလို့ကလည်းမဖြစ်တော့ ရေတံခွန်အောက်ကနေ အပြေးအလွှားထွက်လာခဲ့ရပြီး၊ စောစောကသူမအဝတ်အစားတွေပုံထားခဲ့တဲ့ကျောက်ဆောင်ဆီပြန်လာခဲ့သည်။

အဝတ်ပုံထဲကအသားကပ် အတွင်းခံဝတ်စုံ shift ကိုဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်ပေါ်ကိုအမြန်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ သူမကကျောက်ဆောင်ကြီးဘေးသို့ပြန်ဆင်းခဲ့ပြီးရေအိုင်ခွက်ထဲတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ အနေအထားကကောင်းမြသွင်လာရာလမ်းနှင့်၎င်း။ ကျောက်ဆောင်ကြီးကို၎င်းကျောပေး၍ထိုင်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာကျောက်ဆောင်ကွယ်နေသဖြင့်သူမကိုရုတ်တရက်တွေ့မြင်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာတွင်ကောင်းမြသွင်က ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဟိုသည်လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုရင်းသူမကိုအော်ခေါ်ရင်းချဉ်းကပ်လာနေသည်။

" မေမေရေ..ဘယ်မှာလဲ.."

" သားရေ..၊ မေမေဒီမှာ.."

သူမကသားဖြစ်သူသတိပြုမိသွားစေရန်၊ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး လက်ပြရင်းပြန်အော်လိုက်သည်။ ရေစိုအသားကပ်အင်္ကျီနဲ့သူမကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရမိသောကောင်းမြသွင်၏မျက်လုံးအကြည့်များကတဒင်္ဂလောက်တောင့်တင်းအေးခဲသွားတာသူမသတိထားလိုက်မိ၏။

ရုတ်ချည်းဆိုသလိုပင်  ခန္ဓာကိုယ်၏ အပြောင်းအလဲတစ်ခုကိုသူမကသတိပြုမိလိုက်လေသည်။ သူမကိုယ်ကရေစိုကြီးနှင့်ရှိစဥ်မှာ ရုတ်တရက်ကောက်စွပ်လိုက်သောပါးလျသည့်အတွင်းခံဝတ် shift  ဝတ်စုံသည်ရေစုပ်ပြီးလျှင်သူမကိုယ်ပေါ်တွင်တသားတည်းကပ်နေလေ၏။ နဂိုထဲကအသားကပ်ဝတ်စုံဖြစ်ရာ ရေပါစိုနေမှတော့စဥ်းစားကြည့်ပေါ့။

သူမ၏ပင်ကိုယ်၊ လက်ရာမြောက်သောပန်းပုရုပ်တစ်ခုလိုအချိုးကျလှသောသူမ၏ဘော်ဒီကောက်ကြောင်းကအထင်းသားပေါ်နေလေသည်။

သူမ၏နို့လုံးကြီးတွေပုံသဏ္ဌာန်နှင့်တောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများကအသားကပ်အတွင်းအင်္ကျီအောက်မှရုန်းကန်တိုးထွက်အလှပြနေကြသည်။ ဒါကိုရုတ်တရက်သတိပြုမိသွားသောသူမကသားဖြစ်သူသေချာမကြည့်မိခင်မှာပင်၊ လျှင်မြန်စွာရေထဲသို့ထိုင်ချ၍၊ ရင်သားအပေါ်ပိုင်းအထိနစ်အောင်ကိုယ်ကိုနှစ်ပြီးစိမ်လိုက်လေသည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ကြက်သေသေနေသောကောင်းမြသွင်မှာယခုမှသတိပြန်ဝင်လာပြီး သူမကိုပြုံးပြရင်းအနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာလေ၏။

" ဒီကိုလာ..သား၊ ရေအေးအေးလေးစိမ်လိုက်၊တကယ်ကောင်းတယ်..ဖီးလ်ပဲ.."

သူမကခုန်သွားသောရင်ကိုငြိမ်အောင်ပြန်ထိမ်းရင်းသူ့သားကိုခေါ်လိုက်သည်။ ကောင်းမြသွင်ကသူ့အမေအားခေါင်းညိတ်ပြပြီး အဝတ်အစားများကိုချွတ်နေသည်။ ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီရှည်ကိုချွတ်ထုတ်လိုက်သောအခါပေါ်လာသည့်ကြွက်သားများအပြည့်ဖြင့်ကြည့်ကောင်းလှစွာသောဘော်ဒီကိုသူမက စူးစမ်းလိုစိတ်ကြီးစွာဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခဲ့မိသည်။ ကောင်းမြသွင်မှာအောက်ခံဘောက်ဆာအတိုလေးတစ်ထည်သာကျန်တော့သောအခါရေထဲသို့လိုက်ဆင်းလျက်သူ့အမေဘေးသို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ 

" သားက မေမေ့ကိုလိုက်ရှာနေတာ.."

" ဆောရီးပဲသားရယ်။ သားအိပ်နေတာကိုမနှိုးချင်လို့ပါ။ ဒီမှာရေက ကစားချင်စရာအရမ်းဆွဲဆောင် နေတာမို့ သားကိုပြန်မခေါ်တေ့ပဲတခါထဲဆင်းစိမ်နေမိတာ.."

" ကိစ္စမရှိပါဘူးမေမေရဲ့..။ ဒါနဲ့ရေကတအားဆော့ချင်စရာကောင်းတယ်နော်။ ကြည်သန့်လန်းဆတ်နေတာပဲ.."

ကောင်းမြသွင်ကစိတ်အေးလက်အေး ရေစိမ်နေရင်းမှပြောလိုက်သည်။

မြဝတ်မုံသည် သူမသားကို ဒီလိုအဝတ်အစားအကုန်လုံးနီးပါးချွတ်ထားတဲ့အနေမျိုးကိုမမြင်ခဲ့၊ မကြုံခဲ့ရတာအတော်ကြာခဲ့ပေပြီ၊ သူမမှတ်မိသလောက်တက္ကသိုလ်ရေကူးကန်မှာ သားရေကူးသွားပြိုင်ခဲ့တဲ့နှစ်အတော်ကြာကဖြစ်လိမ့်မည်။ အဲဒီတုန်းကကောင်လေးကပိန်တာရိုးလေးပဲ။ အခုသူမသားကို ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုးအနေအထားကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့မြင်လိုက်ရတော့၊ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အရှက်သွေးတွေက၊ သွေးကြောတွေမှတဆင့်မျက်နှာဆီကိုအလိုအလျောက်ဖြန်း၍တက်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်းသူမမြင်နေရတာကိုစိတ်ထဲကသဘောကျနေမိသည်။

သူမကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မကြည့်မိဖို့ အတင်းကြိုးစားပြီး၊ မိမိစိတ်ကိုဆန့်ကျင်နေရလေသည်။ ထိုနည်းတူစွာပင် ရေကူးဝတ်စုံလောက်တောင်မထူသောအတွင်းခံဝတ်စုံပါးကလေးကိုသာဝတ်ထားသည့်သည့် သူ့အမေကိုလုံးလုံးလျားလျားသတိ ထားမိသွားသည့် ကောင်းမြသွင်မှာလည်းအံ့သြထိတ်လန့်သွားသည်ကို သူမတွေ့လိုက်ရသည် ။သူ့အကြည့်တွေက သူမ၏ရင်သားကြီးတွေဆီသို့ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့လာသည်။ သတိဝင်လာသည်နှင့် သူမကရေထဲသို့လည်ပင်းအထိမြုပ်အောင်ထပ်၍နှိမ့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ရေတံခွန်အောက်ကိုသွားလိုက်ဥိးမယ်.."

သူကသူ့ကိုယ်သူပဲပြောသလိုလို၊ သူမကိုပဲခွင့်တောင်းသလိုလိုနှင့်ပြောပြီးထရပ်လိုက်တော့သူ့သားရဲ့ ဘောက်ဆာအောက်ကပေါင်ကြားခွဆုံမှာ သိသိသာသာကြီးဖောင်းထနေတဲ့အဖုအထစ်ကြီးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကောင်းမြသွင်ကရေတံခွန်ဆီသို့ဦးတည်လျောက် သွားရင်းမျက်နှာကအပြုံးကိုမထိမ်းနိုင်ပဲသူ၏ထောင်ထနေသောငပဲကိုအတင်းလက်နှင့်ဖိပြီးကြိုးစားနှိပ်ကွပ်နေရလေသည်။ သူကရေတံခွန်အောက်သို့ရောက်သွားသာအခါရေပန်းဖွားဖွားအောက်တွင်ဝင်၍မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။

သူကတစ်ကိုယ်လုံးကိုပွတ်တိုက်ဆေးကြောချိုးချနေသည်။ သူရပ်နေသည်ကို မြဝတ်မုံနေရာကကြည့်လျှင်ဘေးတိုက်အနေအထားနှင့်ဖြစ်သည်။ သားဖြစ်သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးနီးပါးချွတ်ထားသလောက်ပေါ်နေသော ကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကိုကြည့်ပြီးသူမရဲ့သွေးသားထဲမှာအပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လိုဖျင်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။ ရုတ်တရက် သူမ၏ပါးပြင်လေးတွေကပန်းသွေးရောင်ဖြင့် နီမြန်းတက်လာလာပြီးမိန်းမကိုယ်စောက်ပတ်ထဲကလည်းတစစ်စစ်နဲ့ရွထလာလေတော့သည်။

ဥိးမောင်မောင်သွင်ခွဲခွာသွားပြီးနောက်တွင် မိမိစိတ်ဆန္ဒမှဖြစ်ပေါ်လာသောယားယံမှုကို တခါတရံလက်ဖြင့်သာဖြေသိမ့်ပြီးကျေနပ်နှစ်သိမ့်ချင်းကိုရယူခြင်းမှတပါး၊ သူမကအခြားယောက်ျားများနှင့်ပတ်သက်စပ်ယှက်ခဲ့ခြင်းလုံးလုံးမရှိခဲ့ပါချေ။ တခါတလေတော့လည်း သူမအနေဖြင့်ယောက်ျားခန္ဓာကိုယ်၏အထိအတွေ့ကိုလွမ်းဆွတ်တောင့်တမိနေလေသည်။ မထိတွေ့ရသည်မှာကြာခဲ့ပါပြီကော။

ရေတံခွန်အောက်မှာရပ်နေသောကောင်းမြသွင်၏အမြောင်းအမြောင်းထဖုထစ်နေသောကြွက်သားများအပေါ်ကိုရေတံခွန်မှကျရေစီးကြောင်းများကရိုက်ခတ်ပြီးဖွာထွက်လာနေပုံကသူမအဖို့ကြည့်၍အရမ်းကောင်းနေစဥ်မှာ၊မသိစိတ်ကဦးဆောင်နေသော၊ မထိတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သည့်ယောက်ျားအတွေ့ကိုတောင့်တသည့်စိတ်ကပါပါလာသောအခါ၊ မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့်ပင် သူမ၏စောက်ပတ်ကြားမှတစစ်စစ်နဲ့ကြိတ်ပြီး၊ အရည်ကြည်များကလိမ့်ထွက်လာခဲ့ရပေပြီ။

 --------------------------------------------------------

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>