Thursday, November 22, 2012

ပိုးဖလံငယ်‌‌ပေမို့ (စ/ဆုံး)

 ပိုးဖလံငယ်‌‌ပေမို့ (စ/ဆုံး)

‌ရေးသားသူ - Min Thar

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မနက်‌ခင်း နှစ်‌နာရီခန့်အချိန်‌သာ ရှိ‌သေး‌သော‌ကြောင့် လူသူကင်းရှင်း‌နေ‌သော လမ်းထက်‌မှာ မလှမ်းမကမ်းမှ တစ်‌ချက်‌တစ်‌ချက်‌ ကြားရ‌သော ကြက်‌တွန်‌သံနှင့်‌ လမ်း‌ဘေးအိမ်‌ခြံဝင်း‌တွေထဲမှ ‌ခွေး‌ဟောင်‌သံတို့သာ ပျံလွှင့်လျက်‌ရှိ၏။ 

လမ်းငယ်‌‌လေးတစ်‌‌လျှောက်‌ ‌လျှောက်‌လှမ်း‌နေ‌သော မနှင်းနှင်း၏‌ ခြေအစုံတို့က ‌လေးလံ‌နေ‌ပေသည်‌။ တ‌ရွေ့‌ရွေ့လှမ်း‌နေ‌သော ‌ခြေလှမ်းတို့၏ အ‌ကြောင်းဓာတ်‌ခံမှာ သူမသယ်‌လာ‌သော အထုပ်အပိုးများ‌ကြောင့် မဟုတ်‌ပဲ စိတ်‌ဘဝင်‌လှုပ်‌ခပ်‌မှု‌ကြောင့် ‌မောပန်း‌နေခြင်းဖြစ်‌‌ကြောင်း သက်‌ပြင်း‌မောတို့ ခဏခဏ ချ‌နေခြင်း‌ကြောင့် သိရှိနိုင်‌‌ပေသည်‌။

သက်‌ပြင်း‌မောများကြားမှ တစ်‌ချက်‌ တစ်‌ချက်‌‌ ဖောက်‌ထွက်‌လာ‌သော အ‌မော‌ဖောက်‌‌ ချောင်းဆိုးသံများက‌နေလည်း မနှင်းနှင်း၏ ကျန်းမာ‌ရေး အ‌ခြေအ‌နေ ဆိုးရွား‌နေမှုကို ‌တွေ့နိုင်‌‌ပေသည်‌။ တစ်‌ချက်‌တစ်‌ချက်‌ ခါး‌ကွေးကာ ဆိုးလိုက်‌‌သော ‌ချောင်းဆိုးသံက လမ်းထဲက‌ ခွေးများကို လှန့်နှိုးလိုက်‌သလိုဖြစ်‌ကာ ‌ခွေးအူသံများ ဆူညံပွက်‌‌လောရိုက်‌၍ ထွက်‌‌ပေါ်လာ‌လေ‌တော့သည်‌။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် လမ်းအဆုံးရှိ ‌ပေ‌လေးဆယ်‌ ‌ခြောက်‌ဆယ်‌ တိုက်‌အိမ်‌ငယ်‌‌ရှေ့သို့ အ‌ရောက်‌တွင်‌‌တော့ မနှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ ယားယံ‌နေ‌သော လည်‌‌ချောင်းမှ ယားယံမှုကို ‌ပြေ‌ပျောက်‌‌စေရန်‌ ‌ရေအနည်းငယ်‌‌သောက်‌ပြီး ‌ချောင်းမဆိုး‌အောင်‌ ထိန်းချုပ်‌ထားလိုက်‌‌လေသည်‌။ ‌မြေနီလမ်း‌လေးလည်း ပြန်‌လည်‌ တိတ်‌ဆိတ်‌သွားပြန်‌၏။

ခြံငယ်‌‌လေး‌ရှေ့တွင်‌ရပ်‌ရင်း သူမ‌ တွေးထင်‌‌နေမိ‌သော အဆိုးဆုံးဖြစ်‌ရပ်‌တစ်‌ခု မဖြစ်‌ပါ‌စေနှင့်ဟု မနှင်းနှင်း ဆု‌တောင်းရင်း သက်‌ပြင်း‌မောတို့နေမိ‌တော့သည်‌။ စိတ်‌အစဉ်‌တို့ကလည်း လွင့်မျောလျက်‌……

“ သမီး‌လေး‌ရေ…… ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌…. သမီး‌ရေ… ခဏလောက်‌…”

“ ရှင်‌… မေမေ… ‌မေမေ ဘာခိုင်းမလို့လဲ…..”

“ အ‌မေ့ဘကြီး တစ်‌ဝမ်းကွဲ ဆုံးသွားလို့တဲ့။ အဲ့ဒါ အ‌မေ ရက်‌လည်‌ဆွမ်း‌ကျွေး သွားကူလုပ်‌‌‌ပေးရမယ်‌…။ သမီးလည်း ‌ကျောင်းတက်‌ရမှာဆို‌တော့ လိုက်‌လို့ရမှာ မဟုတ်‌ဘူး။ သမီးအ‌ဖေကလည်း လိုက်‌ဖို့ ‌ပြောလို့ရမှာ မဟုတ်‌ဘူး။ အဲဒါ အ‌မေသွား‌နေတုန်း သမီးအ‌ဖေကို ဂရုစိုက်‌ဦးနော်‌”

“ ဟုတ်‌ကဲ့ အ‌မေ။ မုန်းဖိုး‌ပေးရင်‌ ဂရုစိုက်‌‌ပေးမယ်‌.. ဟိ‌ဟိဟိ”

“ အင်းပါ  မေမေ အံဆွဲထဲမှာ ပိုက်‌ဆံထည့်ပေးထားခဲ့တယ်‌….။ ပြီး‌တော့ သမီးကို မှာချင်‌တာက အ‌ဖေ့ကို ဂရုစိုက်‌‌ပေမဲ့ တအား ပ‌ရောပရီ ပူးကပ်‌ပြီး မ‌နေရဘူး‌နော်‌… ။ သမီးက မငယ်‌‌တော့ဘူး‌လေ ကြားလား…”

“ အာ ‌မေ‌မေကလည်း ကိုယ့်အ‌ဖေပဲ ပူးကပ်‌‌နေတာ ဘာဖြစ်‌လဲ”

“ ဟဲ့ ‌ကောင်‌မ‌လေးရဲ့.. နင့်ကိုယ်‌နင်‌လည်း ပြန်‌ကြည့်ဦး… ဆယ့်ခြောက်‌နှစ်‌သာဆိုတယ်‌ တအားဖွံ့ဖြိုးပြီး ထွား‌နေပြီ..။ အ‌ဖေဆို‌ပေမဲ့ ပ‌ရောပရီ ပူးပူးကပ်‌ကပ်‌ သွားလုပ်‌ရင်‌ မကြား‌ကောင်းတာ‌တွေ ဖြစ်‌တတ်တယ်‌ဟဲ့… နင်‌လည်း Facebook မှာ ဖတ်‌‌နေရတာပဲ သမီးအရင်းကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ အမှု‌တွေ… လျှာမရှည်‌နဲ့ ငါ‌ပြောတာ နား‌ထောင်‌ ကြားလား..”

“ ဟုတ်‌ကဲ့ပါလို့…”

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ တစ်‌‌ယောက်‌ မျက်‌နှာ‌လေးစူပုတ်‌ကာ နှုတ်‌ခမ်း‌ထော်‌‌ထော်‌‌လေးနဲ့ ပြန်‌‌ဖြေလိုက်‌‌လေသည်‌။ ‌ဒေါ်နှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ Facebook‌ ခေတ်‌ထလာတဲ့ အချိန်‌မှာ သမီးဖြစ်‌သူ ဖွင့်ပေးထား‌သော fb acc နှင့် ဟုတ်‌‌သော်‌ရှိ မဟုတ်‌‌သော်‌ရှိ သတင်းဦး သတင်းထူးမှန်‌သမျှ မလွတ်‌တမ်းဖတ်‌ကာ ‌သွေးသားရင်း လိင်‌ဆက်‌ဆံမှုများကို ‌တွေ့ရသဖြင့် စိတ်‌ပူပန်‌ပြီး သမီးဖြစ်‌သူအား မှာ‌နေရခြင်း ဖြစ်‌‌လေသည်‌။ သူမ‌ ယောက်ျား ‌အောင်‌‌ဇော်‌ရဲ့ အ‌ကြောင်း သိရှိခြင်း‌ကြောင့်လည်းဖြစ်‌၏။

အောင်‌‌ဇော်‌နှင့်သူမ လက်‌ထပ်‌ကြ‌တော့ သူမအသက်‌က ၂၇ ၊ အောင်‌‌ဇော်‌က ၁၇ နှစ်‌။ ဆယ်‌နှစ်‌ကွာသည်‌က အ‌စောပိုင်း လက်‌ထပ်‌စနှစ်‌‌တွေမှာ မသိသာလှ။ သူမကလည်း ရမ္မက်‌‌သွေး အ‌ကြွဆုံးအချိန်‌ ‌အောင်‌‌ဇော်‌ကလည်း တဏှာထန်‌ထန်‌ဆို‌တော့ လိုက်‌ဖက်‌ညီညီ လိုးလို့ ခံလို့‌ ကောင်းခဲ့ကြ‌လေသည်‌။

အခု သူမ အသက်‌‌လေးဆယ်‌‌ကျော်‌အရွယ်‌‌ ရောက်‌လာ‌တော့ ပန်းနာရင်‌ကြပ်‌‌လေးကလည်းဖြစ်‌လာ၊ ‌သွေးဆုံးတန်‌ချိန်‌လည်း ‌စောဖြစ်‌‌လေသလား‌တော့ မသိ၊ လင်‌မယား လိုးကြတိုင်း အရည်‌ရွှမ်းတဲ့ ခရမ်းချဉ်‌သီးလို့ ငယ်‌စဉ်‌က ‌အောင်‌‌ဇော်‌‌ပြော‌နေကြ သူမ‌စောက်‌ဖုတ်‌ကလည်း ‌ခြောက်‌ကပ်‌ကပ်‌နှင့် နှစ်‌‌ယောက်‌လုံး နာကျင်‌မှုသာ ခံစားရတာ‌ကြောင့် မလိုးဖြစ်‌ကြတာပင်‌ နှစ်‌ချီ‌နေ‌လေပြီ။

‌အောင်‌‌ဇော်‌ဝယ်‌လာ‌သော ‌ချောဆီသုံး၍ အလိုးခံကြည့်သော်‌လည်း ပန်းနာရင်‌ကြပ်‌‌ကြောင့်ပေလား၊ မနှင်းနှင်းကိုယ်‌၌ကကို လိင်‌စိတ်‌နည်းလာခြင်း‌ကြောင့်ပေလား‌တော့ မသိ၊ ငယ်‌စဉ်‌က ‌နေရာမ‌ရွေး ကုန်းဆိုကုန်း လှန်‌ဆိုလှန်‌ ‌အောင်‌‌ဇော်‌ကြမ်းသမျှ အလိုးခံခဲ့‌သော ‌စောက်‌ဖုတ်‌သည်‌ အိုမင်းမှုနှင့်အတူ ‌သွေး‌ကြောင်‌လာခဲ့‌လေပြီ။ ထို့‌ကြောင့်ပင်‌ သူမ မ‌ပေးနိုင်‌‌တော့‌သော ‌စောက်‌ဖုတ်‌ အရသာကို ‌အောင်‌‌ဇော်‌အပြင်‌မှာ ရယူ‌နေတာကိုပင်‌ အပြစ်‌မမြင်‌‌တော့ပဲ သူမကိုယ်‌တိုင်‌ပင်‌ လိုလိုလားလား ခွင့်ပြုထားလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

အရင်‌က အသက်‌ကြီးကြီး မိန်းမ‌တွေကို စိတ်‌လာလွန်း၍ သူမကို အရယူခဲ့‌သော ‌အောင်‌‌ဇော်‌သည်‌ အခု‌တော့ သူမ‌ကြောင့်ပင်‌ အသက်‌ကြီးကြီး မိန်းမများကို စိတ်‌ကုန်‌သွား‌လေ‌ရောလားမသိ၊ တက္ကသိုလ်‌‌ကျောင်းသူ ‌ကောင်‌မ‌လေးများကိုသာ စပွန်‌စာ‌ပေးပြီး လိုး‌နေ‌ပေ‌တော့သည်‌။ နုနုထွဋ်‌ထွဋ်‌ ‌စောက်‌ဖုတ်‌‌လေးများဖက်‌သို့ အာရုံများ‌နေ‌သော သူမ‌ယောကျ်ားကြောင့်ပင်‌ တစ်‌‌နေ့တစ်‌ခြား အရွယ်‌‌ရောက်‌လာ‌သော သမီး‌လေး ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌အတွက်‌ သတိ‌ပေးစကား ဆိုမိခြင်းဖြစ်‌‌လေသည်‌။

အရွယ်‌နှင့်မလိုက်‌ ဖွံ့ထွားလာ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော့် နို့လုံးလုံး‌လေးနှင့် လမ်း‌လျှောက်‌တိုင်း တင်းရင်းပြီး လှုပ်‌ခါ‌နေ‌သော ဖင်‌တုံးကြီးများကို ရမ္မက်‌ပြင်းပြင်း ခိုးကြည့်နေ‌သော ‌အောင်‌‌ဇော့်အကြည့်ကို သူမ ‌တွေ့မိဖူး‌လေသည်‌။ သူမဖက်‌က မဖြည့်ဆည်း‌ပေးနိုင်‌‌သော အားနည်းချက်‌‌ကြောင့် စိတ်‌မထင်‌ရင်‌ မထင်‌သလို ‌ဒေါသထွက်‌ကာ ရိုက်‌နှက်‌တတ်သော ‌အောင်‌‌ဇော့်ကို‌ ကြောက်‌ရွံ့၍ သမီး‌လေး ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ကိုသာ တိုးတိုးတိတ်‌တိတ်‌ သတိ‌ပေးခဲ့ရခြင်းဖြစ်‌၏။

သို့‌သော်‌ သူမ၏ သတိ‌ပေးစကား‌ကြောင့်ပင်‌ “ သစ်‌ရွက်‌‌ကြွေ ‌လေအလူး ရယ်‌ပွဲဖွဲ့ဟန်‌´´ ဆိုသလို စိတ်‌ကစားတတ်စအရွယ်‌ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ နုငယ်‌‌သော စိတ်‌အစဉ်‌တွင်‌ သူမအ‌ဖေ ကို‌အောင်‌‌‌ဇော်‌သည်‌လည်း သူမကို လိုးနိုင်‌‌ကြောင်း၊ သူမကလည်း အ‌ဖေလိုးတာကို ခံနိုင်‌‌ကြောင်း ‌တွေးထင်‌မိသွားရ‌တော့သည်‌။

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ စိတ်‌အစဉ်‌တွင်‌ ရုံးပိတ်‌ရက်‌ ‌နေ့လယ်‌‌နေ့ခင်း တ‌ရေးအိပ်‌ချိန်‌ အ‌ဖေ့ပုဆိုးလှန်‌ကာ ‌ပေါ်‌နေတတ်သော ‌တောင်‌မတ်‌‌နေသည့် လီးကြီးအား မြင်‌‌ယောင်‌မိ‌နေ၏။ ‌ကျောင်းက‌ သူငယ်‌ချင်း‌ ကောင်‌မ‌တွေ၏ ဖုန်းထဲမှ ကြည့်ဖူး‌သော ‌အောကားထဲကလို အ‌ဖေက သူမအား ထိုဧရာမလီးကြီးဖြင့် လိုး‌လေမလားဟု ‌တွေးထင်‌ရင်း ကြက်‌သီးထကာ အပျိုစင်‌‌ပေါက်‌စ ‌စောက်‌ဖုတ်‌‌လေးမှ အရည်‌ကြည်‌တို့ပင်‌ ‌တောက်‌‌တောက်‌ကျရ‌လေသည်‌။ ‌

ကျောင်းက ‌ကောင်‌မ‌တွေ‌ ပြော‌ပြော‌နေကြ ‌ယောကျ်ားဆိုတာ ‌စောက်‌ဖုတ်‌ တစ်‌ရက်‌ အပျက်‌မခံနိုင်‌ဘူးဆိုတဲ့ စကား‌ကြောင့် သူမအ‌ဖေ၏ အ‌မေ့အ‌ပေါ် ‌အေးစက်‌စွာ ဆက်‌ဆံမှုတို့သည်‌ အ‌မေ အလိုး မခံနိုင်‌‌တော့‌သော‌ကြောင့် မှန်း ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ သိရှိ‌လေသည်‌။ ထို့‌ကြောင့်ပင်‌ သူမအ‌ဖေ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ အပြင်‌မှာ ‌ကောင်‌မ‌လေးများနှင့် ရှုပ်‌‌နေတာကိုပင်‌ အ‌ဖေ့အပြစ်‌ဟု မမြင်‌‌တော့ပဲ အ‌မေ အလိုးမခံနိုင်‌လို့ဟု အ‌မေ့အပြစ်‌ မြင်‌‌နေမိ‌တော့သည်‌။

အကယ်‌၍ သူမသာ အ‌မေ့‌နေရာယူပြီး အ‌ဖေ့လိုအပ်‌ချက်‌ကို ဖြည့်ဆည်း၍ အလိုးခံလိုက်‌ရလျှင်‌ အ‌ဖေ အပြင်‌မှာ ရှုပ်‌‌တော့မှာ မဟုတ်‌ဘူးဟု ‌တွေးကာ ‌စောက်‌ဖုတ်‌‌လေး တစစ်‌စစ်‌ ယား‌နေလျက်‌ အ‌မေသွားသည်‌နှင့် အ‌ဖေလိုးတာခံဖို့ ပိုးဖလံမျိုး မီးပုံတိုး ဆိုသလို ကာမမီးလျှံကြား မ‌ကြောက်‌မရွံ့ ဇွတ်‌တိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်‌ချက်‌ ချလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

သူမ၏ သတိ‌ပေး စကား‌တစ်‌ခွန်း‌ကြောင့် အပျိုရိုင်း‌လေး ခင်‌‌မေ‌ကျော့် အတွင်းစိတ်‌ ‌ပြောင်းလဲမှုကို မသိရှိပဲ မနှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ သူမဘကြီး ရက်‌လည်‌ဆွမ်း‌ကျွေးရှိရာ ရွာသို့ ထွက်‌သွား‌လေ‌တော့သည်‌။

သူမအိမ်‌ခြံတံခါး‌ရှေ့တွင်‌ ရပ်‌‌နေရင်း လက်‌ထဲ၌ ‌သော့တွဲတစ်‌ခုအားကိုင်‌ကာ ‌ငေးငိုင်‌‌နေမိသည်‌။ သူမ မရှိ‌သော နှစ်‌ရက်‌ခန့် အချိန်‌အတွင်း မဖြစ်‌သင့်သော အရာတို့ ဖြစ်‌ပျက်‌လိမ့်မည်‌ဟု မယုံကြည်‌နိုင်‌ ဖြစ်‌ရ‌လေသည်‌။

ပထမတစ်‌ရက်‌ သူမ‌ယောကျ်ားဆီ ဖုန်းဆက်‌ပြီး သမီးနဲ့ ဖုန်း‌ပြောချိန်‌အထိ အားလုံး‌ အေး‌အေး‌ဆေး‌ဆေး အဆင်‌‌ပြေ‌နေပုံရသဖြင့် ငါပဲ စိတ်‌ပူပန်‌လွန်း‌နေတာ‌ ဖြစ်‌မှာပါ facebook သုံးတာ ‌လျှော့ရမယ်‌ထင်‌တယ်‌လို့ သူမ ‌တွေး‌နေမိ‌သေး၏။

သို့‌သော်‌ ဒုတိယ‌နေ့ည ဖုန်းဆက်‌ချိန်‌တွင်‌‌တော့ သူမစိုးရိမ်‌စိတ်‌တို့ အထွဋ်‌အထိပ်‌‌ ရောက်‌ရှိခဲ့ရ‌လေ‌တော့သည်‌။ ထို့‌နေ့ည သူမ‌ယောကျ်ားနှင့် ဖုန်း‌ပြောရင်း သမီး‌လေးနဲ့‌ ပြောချင်‌တယ်‌ဟု ‌ယောကျ်ားအား ‌မေးလိုက်‌ချိန်‌၌ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌က သမီးအိပ်‌‌နေတယ်‌ ‌နောက်‌မှ‌ပြောဟု ဆို၍ ဖုန်းချရန်‌ ပြင်‌လိုက်‌ချိန်‌တွင်‌ သူမငယ်‌ထိပ်‌ ‌မြွေကိုက်‌‌စေမည့် အသံလွင်‌လွင်‌‌လေးတစ်‌ခု ဖုန်းထဲမှ ကြားလိုက်‌ရ‌လေသည်‌။

“ ခိခိခ်‌ ‌ဖေ‌ဖေ့ဟာကြီးကလည်း အားကြီးလိုက်‌တာ မာ‌တောင်‌‌နေပြန်‌ပြီ…”

သမီး‌လေးရဲ့ အသံစာစာ‌လေး၊ သူမဘယ်‌‌လိုမှ အမှတ်‌မမှားနိုင်‌၊ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌က

“ ရှူး …. တိုးတိုး … မေ‌မေ့ဖုန်း…”

ဟု ‌ပြောလိုက်‌သံကိုပင်‌ ကြားလိုက်‌ရ‌သေး၏။ ချက်‌ချင်း ဖုန်း‌ပြန်‌ဆက်‌၍ ‌ယောကျ်ားဖြစ်‌သူကို ‌မေးလိုက်‌ချင်‌‌သော်‌လည်း နဂို‌ရှိရင်းစွဲ‌ ကြောက်‌စိတ်‌‌ကြောင့်တစ်‌‌ကြောင်း ဖုန်းထဲမှ မ‌သေချာပဲ‌မေးရင်‌ အကြီးအကျယ်‌ဖြစ်‌ပြီး အများ‌ရှေ့၌ ကိုယ့်ပေါင်‌ကိုယ်‌ လှန်‌‌ထောင်းသလို ဖြစ်‌မှာစိုးတာကြောင့် ညတွင်းချင်းပင်‌ အမျိုး‌တွေအား နှုတ်‌ဆက်‌ကာ ကားငှါး၍ အိမ်‌သို့ တန်းပြန်‌လာခဲ့‌လေ‌တော့သည်‌။

ယခု အိမ်‌‌ရှေ့တွင်‌ ရပ်‌‌နေရင်း သမီး‌လေး ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏

“ ခိခိခ်‌ ‌ဖေ‌ဖေ့ဟာကြီးကလည်း အားကြီးလိုက်‌တာ မာ‌တောင်‌‌နေပြန်‌ပြီ…”

ဆိုတဲ့ စကားသံကို နားထဲမှ မထွက်‌‌ပေ။ ‌ဖေ‌ဖေ့ဟာကြီး ဆိုတာ ငါ‌တွေးသလို မဖြစ်‌ပါ‌စေနဲ့ဟု စိတ်‌ဖြည်‌တွေး‌သော်‌လည်း ရတက်‌မ‌အေးနိုင်‌ ဖြစ်‌‌နေရ‌လေသည်‌။ လှုပ်‌ရှား‌နေ‌သော စိတ်‌‌ကြောင့်လားမသိ၊ ခုနက ခါး‌ကွေး‌အောင်‌ ဆိုး‌နေခဲ့‌သော ‌ချောင်း‌ခြောက်‌တို့လည်း ငြိမ်‌သက်‌‌နေရ၏။

မနှင်းနှင်း စိတ်‌ကိုပိုင်းဖြတ်‌ကာ ခြံတံခါးအား အသံမထွက်‌‌အောင်‌ ဖွင့်လျှက်‌ တိုက်‌အိမ်‌ငယ်‌‌ရှေ့သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဉ်းကပ်‌သွား‌လေ‌တော့သည်‌။ အိမ်‌တံခါးမကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်‌သည်‌နှင့် သူမ စိုးရိမ်‌သည့်ကိစ္စ ဖြစ်‌ပျက်‌‌နေပြီမှန်း၊ ‌ယောက်ျား မိန်းမ လိုးနေကြရာမှ ရမက်‌ညည်းသံ‌လေးများက သူမတို့လင်‌မယားအိပ်‌ခန်းနား ရောက်‌သည်‌နှင့် ပို၍ကျယ်‌‌လောင်‌လာ‌လေ‌သည်‌။

“ အင့် ဟင့် ဟင့် ‌ကောင်းတယ်‌ ‌ဖေ‌ဖေ ‌ဆောင့်ပေးပါ… အ အာ့ ဟင့် …”

“ ပြွတ်‌ စွပ်‌ ဖတ်‌ ဖတ်‌ ဖတ်‌”

“‌ ကောင်း‌လား… သမီး‌လေး ‌ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးနဲ့… အာား.. အလိုးခံရတာ ကြိုက်‌လား…. ဖတ်‌…. ဖတ်‌ ပြွတ်‌ ဘွတ်‌…. ဒုတ်‌…”

“ အားးး…. ‌ဖေ‌ဖေ.. ဟင့် ဟင့်.. အဲ့လိုမျိုး လီးကြီးနဲ့ အ… အ… ဟင့် တဆုံးလိုးထည့်လိုက်‌ရင်‌ ဟင့်.. ဟင့်.. အင့်.. အ.. ဟိုးထဲက ‌အောင့်အောင့်သွားတယ်‌…”

“ အင်း အင်း .. လီးတဆုံး မ‌ဆောင့်တော့ဘူး.. အား ရှီး… ‌ကောင်းလိုက်‌တဲ့ ‌စောက်‌ဖုတ်‌‌လေး စီး‌နေတာပဲ..”

“ ဖေ‌ဖေ့…. ပြွတ်‌စွတ်‌ ဖတ်‌ ဖတ်‌ ဖတ်‌ ဖတ်‌ လီးကြီးကို ကြိုက်‌လား..”

“ ဟင့် အင့်… အ.. အရမ်းကြိုက်‌တယ်‌.. ‌ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးကို .. အ.. ဟ… အား ‌ဆောင့်ပေးပါ မြန်‌မြန်‌‌လေး.. အင့် အင့် ဟင့်… သမီးပြီး‌တော့မယ်‌… ‌ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးနဲ့ ‌တအား ဆောင့်လိုး‌ပေးပါ‌တော့ အင့်.. ဟင့်ဟင့် အင့် အား… အ….”

“ ဖတ်‌ ဖတ်‌ဖတ်‌ဖတ်‌ ပြွတ်‌… ပြွတ်‌.. ဗြွတ်‌… အင်‌.. ဟင်‌.. မြန်‌မြန်‌‌လေး…. အား.. ‌ဖေ‌ဖေလည်း ပြီး‌တော့မယ်‌…..”

ကာမရမ္မက်‌ မီးလျှံ၌ ကူးခတ်‌‌နေကြသူ သားအဖနှစ်‌ဦးမှာ မည်‌သည့်အရာကိုမျှ သတိမထားမိ‌တော့ပဲ ရမ္မက်‌ပန်းတိုင်‌သို့ ကူးခတ်‌‌နေကြသည့် အသံများက အခန်းဝရှိ မနှင်းနှင်းနားထဲ အတိုင်းသား အတုံးလိုက်‌ အတစ်‌လိုက်‌ ကြား‌နေရ‌လေ‌တော့သည်‌။

အခန်းတံခါးအား ဝုန်းကနဲ‌ ဆောင့်ဖွင့်ကာ မနှင်းနှင်း မြင်‌လိုက်‌ရသည့် မြင်‌ကွင်းက‌တော့ သူမတို့လင်‌မယား အိပ်‌စက်‌ရာ ‌မွေ့ရာထက်‌တွင်‌ အ‌ဖေဖြစ်‌သူက သမီးဖြစ်‌သူအား ‌လေးဖက်‌ကုန်းခိုင်းကာ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ တင်‌ပါး‌ကျော်‌သည်‌အထိ ရှည်‌လျား‌သော ဆံနွယ်‌စတို့ကို လက်‌နှစ်‌ဖက်‌ဖြင့် စုံကိုင်‌‌ဆောင့်ဆွဲလျှက်‌ နုနုထွဋ်‌ထွဋ်‌ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးထဲသို့ လီးကြီးဖြင့် တရစပ်‌‌ ဆောင့်လိုး‌နေခြင်းပင်‌ ဖြစ်‌သည်‌။

သူမ အမြတ်‌တနိုး တန်‌ဖိုးထား‌သော သမီး‌လေးရဲ့ဆံနွယ်‌‌တွေ အခု အ‌ဖေဖြစ်‌သူက ‌ဆောင့်ဆွဲပြီးလိုး‌နေတယ်‌။ တစ်‌ချိန်‌မှာ သူမသမီး‌လေးကို တန်‌ဖိုးထားလက်‌ထပ်‌မဲ့ ‌ယောကျ်ားလေးအတွက်‌ အပျိုစင်‌ပန်း‌လေးကို အ‌ဖေဖြစ်‌သူက သမီး‌လေးကို ‌လေးဖက်‌ကုန်းခိုင်းပြီး ‌ခွေးလိုးသလို လီးကြီးနဲ့ လိုး‌ဆောင့်ထည့်‌နေတယ်‌။ သမီး‌လေးရဲ့ အလိုးခံရလို့ ‌အော်‌ညည်းနေတဲ့ ရမ္မက်‌သံ‌လေး၊ သူ့အ‌ဖေကို လီးကြီးနဲ့ မြန်‌မြန်‌လိုး‌ပေးပါ ပြီး‌တော့မယ်‌လို့ ‌ပြော‌နေတဲ့ ရမ္မက်‌ရှိုက်‌သံ စာစာ‌လေး‌တွေက မနှင်းနှင်းနားထဲကို သံရည်‌ပူ‌ လောင်းထည့်လိုက်‌သလိုပါပဲ။

“ အာာားးးးး…… လူယုတ်‌မာကြီး……..”

မနှင်းနှင်း အိပ်‌ယာ‌ဘေးသို့‌ ပြေးသွားကာ ခင်‌‌မေ‌ကျော့် စောက်‌ပတ်‌‌လေးကို ‌နောက်‌က‌နေ လိုး‌ဆောင့်နေ‌သော ‌အောင်‌‌ဇော်‌အား တွန်းဖယ်‌ထုတ်‌လိုက်‌ပါ‌တော့သည်။ ရမ္မက်‌မီးတို့ ‌တောက်‌‌လောင်‌‌နေကြ‌သော သားအဖနှစ်‌‌ယောက်‌မှာလည်း အခုမှ မနှင်းနှင်းအား သတိထားမိသွားကြပါတော့သည်။ သို့‌သော်‌ အဆုံးစွန်‌မဲ့‌ သာယာခြင်းဟူ‌သော ကာမလမ်းဆုံး ပန်းတိုင်‌ကို ‌ရောက်‌ရှိခါနီး ဖြစ်‌‌နေကြ‌သော ‌အောင်‌‌ဇော်‌နှင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌တို့ နှစ်‌‌ယောက်‌မှာ ရပ်‌တန့်ဖို့ မဖြစ်‌နိုင်‌‌တော့‌ပေ။

ရမ္မက်‌မီး‌တောက်‌‌လောင်‌‌နေ‌သော ‌အောင်‌‌ဇော်မှာ သူ့ကို‌ပြေးတွန်း‌သော မနှင်းနှင်းအား ခင်‌‌မေ‌ကျော့်ဆံပင်‌ဆွဲထား‌သော လက်‌တစ်‌ဖက်‌ဖြင့် ပြန်‌၍ တွန်းလွှတ်‌လိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

“ သောက်‌‌ကောင်‌မ ငြိမ်‌ငြိမ်‌‌နေ..။ ဒီမှာ ငါဆော်လိုး‌နေတာ မမြင်‌ဘူးလား လာမရှုပ်‌နဲ့..”

အစကတည်းကပင်‌ ကျန်းမာ‌ရေးချူချာ‌နေ‌သော မနှင်းနှင်းမှာ ‌အောင်‌‌ဇော်‌၏ အားနှင့် ဆောင့်တွန်းလိုက်‌မှုကို မခံနိုင်‌ရှာပါ။ နဂိုကလည်း ‌ကြောက်‌ရင်းစွဲရှိသည်‌မို့ ကုတင်‌‌ဘေး ကြမ်းပြင်‌တွင်‌ ပုံ့ပုံ့‌လေး ထိုင်‌ရင်းသာ ‌ယောကျ်ားဖြစ်‌သူ‌ အောင်‌‌ဇော်‌ကို ဆဲ‌ရေးတိုင်းထွာရုံသာ တတ်နိုင်‌ပါ‌တော့သည်‌။

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာလည်း အ‌ဖေလိုးတာခံ‌နေရင်းတန်းလန်း အ‌မေ‌ရောက်‌လာသဖြင့် ပြီးခါနီး စိတ်‌ထန်‌လွန်း‌နေ‌ပေမဲ့ အ‌မေရှိတယ်‌ဆို‌သော ရှက်‌စိတ်‌ဖြင့် ကုန်းထရန်‌ ပြင်‌လိုက်‌‌သော်‌လည်း ‌စောက်‌ပက်‌‌လေးထဲမှ အ‌ဖေ့လီးကြီးက တပ်‌ရက်‌သားဖြစ်‌‌နေကာ သူမဆံပင်‌အား ဆွဲထားဆဲဖြစ်‌‌သော‌ကြောင့် ထမရဖြစ်‌သွားပြီး အသာပြန်‌ငြိမ်‌‌နေလိုက်‌ရ‌လေသည်‌။ ထို့‌နောက်‌ အ‌ဖေဖြစ်‌သူက သူမအ‌မေအား

“ ငါ‌ ‌ဆော်လိုးနေတယ်‌…”

ဟု‌ ပြောကာ ‌သမီးဖြစ်သူ ခင်မေကျော်ဆံပင်‌အားဆွဲ၍ တပ်‌ရက်‌သားလီးကြီးဖြင့် သူမ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးထဲ ‌ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်‌ရာ ခုနက ငြိမ်‌ကျသွား‌သော ရမ္မက်‌စိတ်‌တို့က သူမ‌စောက်‌ပတ်‌အ‌ပေါက်‌‌လေးထဲ လိုးထည့်နေသည့် လီးတန်‌ကြီး၏ ပွတ်‌တိုက်‌မှုနှင့်အတူ မြင့်တက်‌လာပါ‌တော့သည်‌။

ခင်မေကျော်မှာ သူမအ‌မေက ကုတင်‌‌ဘေးမှာ ရှိ‌နေတာတ‌စ်ကြောင်း ၊ အ‌ဖေက အ‌မေ့ကို ငါ ‌ဆော်လိုး‌နေတာ နင်‌လာမရှုပ်‌နဲ့လို့ ‌ပြောလိုက်‌တယ်‌၊ ဒါ ငါ့ကို ကာကွယ်‌‌ပေးလိုက်‌တာပဲ၊ ဟုတ်‌တယ်‌ ငါက အ‌ဖေ့ရဲ့ ‌ဆော် ဆိုပြီး မယားကြီးရဲ့ ပြဿနာရှာမှုကို ခံ‌နေရတဲ့ မယားငယ်‌ရဲ့‌ ကျေနပ်‌ခြင်းမျိုးနဲ့ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ အ‌မေ့ကို အားနာမှုဆိုတာ မရှိ‌တော့ပဲ ပြီးခါနီး ကာမပန်းတိုင်‌ကို‌ ရောက်‌ရှိဖို့ အားထုတ်‌ပါ‌တော့သည်။

“ အင်း‌…. ဟုတ်‌တယ်‌…‌ ဖေ‌ဖေ… လိုး‌ပေး… နာနာ‌လေး‌ဆောင့်ပေး.. အ.. အ… အ… အားး… သမီးပြီး‌တော့မယ်‌….. အား အား ဟင့်.. အင့်… အင်း.. အင့်…..”

အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ ဆံပင်‌ဆွဲကာ ‌စောက်‌ပတ်‌ထဲသို့ တရကြမ်း လိုးထည့်နေ‌သော လီးကြီးအား ‌စောက်‌ပတ်‌အတွင်းသား‌လေးများဖြင့် အတတ်နို‌င်‌ဆုံးညှစ်‌ကာ ‌စောက်‌ရည်‌များ လီကြီး‌ပေါ်သို့ ဖြန်းပက်လိုက်‌ပါ‌တော့သည်။

“ အားး အ… အ… ပြီးပြီ ….. ပြီးပြီ.. ဟင့်.. ဟင့်….. အင့် အင်း … ချစ်‌တယ်‌…‌ ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးကို ချစ်‌တယ်‌…. ဟင်းး ..ဟင့်.. ဟင့်….”

ရမ္မက်‌တွန်‌သံ‌လေးဖြင့် ခရာတာတာ ညည်းတွား‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

“ အားးး…‌ ကောင်းလိုက်‌တဲ့‌ စောက်‌ပတ်‌…. ညှစ်‌ထားတာ ဆွဲထုတ်‌‌တောင်‌ မရချင်‌ဘူး…. အား …‌ ဖေ‌ဖေလည်း ပြီးပြီ.. အား အ.. အား…‌ ကောင်းလိုက်‌တာ….”

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌လည်း သူ့လီးအား ဆွဲညှစ်‌‌နေ‌သော သမီး‌လေးခင်‌‌မေ‌ကျော့် စောက်‌ပတ်‌‌လေး၏ ဒဏ်‌ကို မခံနိုင်‌‌တော့ပဲ ခင်‌‌မေ‌ကျော့်စောက်‌ပတ်‌ထဲ လီးတဆုံး ထိုးထည့်ကာ လရည်‌များ ပန်းထုတ်‌၍ ရမ္မက်‌တိုက်‌ပွဲ‌လေးတစ်‌ခု ပြီးဆုံးလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌က သူ့လီးကြီးအား ခင်‌‌မေ‌ကျော့် စောက်‌ပတ်‌‌လေး၏ ညှစ်‌‌ပေး‌နေမှုကို ဆွဲမထုတ်‌‌သေးပဲ ဇိမ်‌ခံ၍‌နေကာ သူဆွဲထား‌သော သမီးဖြစ်သူ၏ ဆံနွယ်‌တို့ကို လွတ်‌‌ပေးလိုက်‌‌လေသည်‌။ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ခင်မျာ ရမ္မက်‌တိုက်‌ပွဲ‌ ကြမ်းကြမ်းလေး နွှဲလိုက်‌ရ၍ ‌မောပန်းလွန်းပြီး ‌မွေ့ရာ‌ပေါ်သို့ မျက်‌နှာအပ်‌ကာ အ‌မော‌ဖြေ‌နေ‌တော့သည်‌။ သူမ‌စောက်‌ပတ်‌ထဲမှ လီးကြီး မထုတ်‌‌သေး‌သော‌ကြောင့် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်‌ရက်‌လေး ဖြစ်‌‌နေရ‌တော့သည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌လည်း မီး‌ရောင်‌‌အောက်‌တွင်‌ ဖင်‌‌ဗူး‌ထောင်‌ရက်‌က‌လေး ‌စောက်‌ပတ်ထဲ လီးဝင်‌လျက်‌ရှိ‌သော သမီး‌လေးအား အရသာခံကြည့်၍ ရမ္မက်‌ချွေးစက်‌တို့နှင့် ရွှဲစို‌နေ‌သော ဖင်‌တုံးကြီးအား အားရ‌အောင်‌ ကိုင်‌တွယ်‌လျက်‌ သူ့လီးကြီး ဆွဲထုတ်‌ကာ မိန်းမဖြစ်‌သူ နှင်းနှင်းအား တစ်‌ချက်‌ကြည့်လျက်‌ အိပ်‌ခန်းအပြင်‌သို့ ထွက်‌သွား‌လေ‌တော့သည်‌။

မနှင်းနှင်းလည်း အ‌မေဖြစ်‌သူအား အားနာရှက်‌ရွံ့စိတ်‌မရှိပဲ ရမ္မက်‌မာန်‌ပြင်းလျက်‌ ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်‌လှမ်းသွား‌သော သမီး‌လေးအား ရီ‌ဝေ‌သောမျက်‌လုံးတို့ဖြင့် ‌ငေးကြည့်နေမိ‌လေ‌တော့သည်‌။ ‌ကျေနပ်‌အားရသော ရမက်‌စိတ်‌၏ လှုံ့‌ဆော်‌မှု‌ကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်‌ခါ‌နေ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ အသားစိုင်‌များ “ပလွတ်‌” ခနဲ ဆွဲထုတ်‌လိုက်‌‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ ‌စောက်‌ပတ်‌ထဲမှ ‌စောက်‌ရည်‌များဖြင့် ‌ပြောင်‌လက်‌‌နေသည့် ယောက်ျားဖြစ်‌သူ ‌အောင်‌‌ဇော်‌၏ လီးတံကြီးကိုလည်း ‌ငေးကြည့်နေမိ‌‌လေသည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ အိပ်‌ခန်းထဲမှ ထွက်‌သွားသည်‌နှင့် ပြည့်ဝ‌သော ရမက်‌ဆန္ဒတို့ဖြင့် ဖင်‌‌ဗူး‌တောင်းထောင်‌လျက်‌သား‌လေး အနားယူ‌နေ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ အသက်‌ရှူသံပြင်းပြင်း‌လေးသာ ကျန်‌ရှိလျက်‌ အခန်းလေးလည်း တိတ်‌ဆိတ်‌သွား‌တော့သည်‌။

ကို‌အောင်‌ဇော်‌ လိုးခဲ့သည့်အတိုင်းလေး အားမရှိသလို ငြိမ်‌သက်‌‌နေ‌သော သမီး‌လေးကို စိတ်‌ပူစွာဖြင့် မနှင်းနှင်း မတ်‌တပ်‌ရပ်‌၍ ကြည့်လိုက်‌မိ‌လေသည်‌။ အလိုးခံပြီးခါစ ‌ချွေးစက်‌‌လေးများ သီး‌နေ‌သော‌ ကျောပြင်‌၊ ‌ကော့ချိတ်‌‌နေ‌သော ဖင်‌တုံးကြီးတို့ကလည်း မီး‌ရောင်‌‌အောက်‌တွင်‌ ဝင်း‌ပြောင်‌‌နေ‌ပေသည်‌။ အ‌ဖေဖြစ်‌သူရဲ့ အကြမ်းပတမ်း ထိုးသွင်း‌ဆောင့်လိုးခဲ့သော လီးကြီး၏ ပွတ်‌တိုက်‌မှုဒဏ်‌‌ကြောင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော့် စောက်‌ပတ်‌နှုတ်‌ခမ်းသား‌လေးများ ‌ယောင်‌ကိုင်းကာ ‌ဖောင်းကြွ‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်‌လိုက်‌‌သော‌ကြောင့် ကပ်‌ငြိပါလာ‌သော ရမက်‌လူသားနှစ်‌‌ယောက်‌၏ လရည်‌ ‌စောက်‌ရည်‌‌ ပေါင်းစည်းထား‌သော နို့နှစ်‌‌ရောင်‌ အရောင်တချို့ကလည်း ဟတတ ‌စောက်‌ပတ်‌အ‌ပေါက်‌‌လေးမှ‌နေ၍ စီးကျ‌နေ‌လေသည်‌။ လီးကြီးဆွဲထုတ်‌သွားပြီးခါစ ဟတတ‌လေး ဖြစ်‌‌နေ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌က‌လေး၏ အတွင်းသားနီရဲရဲ‌လေးများကလည်း ‌ဆောင့်လိုးသွင်းခဲ့‌သော လီးကြီး မရှိ‌တော့သည့်တိုင်‌ ရမက်‌ထန်‌ကာ ကာမအဆိပ် ရစ်‌တက်‌‌နေ‌သေး၍လား‌တော့ မသိ၊ ဟစိ.. ဟစိဖြင့် လီးတန်‌ကြီးအား ရစ်‌ပတ်‌ ညှစ်‌‌ပေး‌နေသ‌ယောင်‌ မြင်‌‌တွေ့ရ‌လေသည်‌။

ဝမ်းနည်းစိတ်‌၊ နှ‌မျောစိတ်‌၊ ‌ယောကျ်ားဖြစ်‌သူ၏ ယုတ်‌မာမှုကို လုပ်‌ရက်‌လိုက်‌‌လေခြင်းဟု ‌ဒေါသဖြစ်‌စိတ်‌တို့၏‌ နေရာတွင်‌ ကာမတိုက်‌ပွဲကြီး နွှဲပြီးခါစ ‌မောပန်းနွမ်းနယ်‌‌နေ‌သော သမီး‌လေးကို သနားစိတ်‌တို့က အစားထိုးလာသဖြင့်…….

“ သမီး‌လေးရယ်‌…… အ‌မေ့သမီး‌လေးကို လုပ်‌ရက်‌လိုက်‌တာ…။ ဟီး အီး ဟီး… လူယုတ်‌မာကြီး ‌ထောင်‌ထဲ‌ရောက်‌‌အောင်‌ ပို့ပစ်‌မယ်‌… ဟီး.. အီး.. ထပါဦး သမီး‌လေးရဲ့…..”

မနှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ ငိုလည်းငို ‌ပြောလည်း‌ပြောရင်း ကုတင်‌‌ပေါ်ရှိ သမီး‌လေး‌ဘေးသို့ ကပ်‌သွားကာ ‌ချွေးစက်‌တို့ ရွှဲနစ်‌‌နေ‌သော လက်‌‌မောင်း‌လေးကိုကိုင်‌၍ လှုပ်‌နှိုးလိုက်‌‌လေသည်‌။ ကာမအဆိပ်တက်‌၍ မိန်း‌မော‌နေ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာလည်း အခုမှပင်‌ အ‌မေရှိ‌နေ‌သေးသည်‌ကို သတိရကာ အလူးအလဲကုန်းထ၍ ထိုင်‌လိုက်‌‌လေသည်‌။

အ‌မေ့‌ရှေ့တွင်‌မို့ ကုတင်‌‌ပေါ်တွင်‌ ပုဆစ်‌တုပ်‌‌လေးထိုင်‌ရန်‌ ပြင်‌လိုက်‌‌လေသည်‌။ အကြမ်းပတမ်း လိုးသွင်းခံထားရ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှာ ‌ပေါင်‌နှစ်‌‌ချောင်း ပူးကပ်‌လိုက်‌သည်‌နှင့်ပင်‌ နာကျင်‌လှသည့်အတွက်‌ တင်‌ပလ္လင်‌‌ခွေထိုင်‌ရန်‌ ပြန်‌ပြင်‌လိုက်‌‌သော်‌လည်း ‌မွေ့ရာနှင့် စောက်‌ပတ်‌‌လေးပွတ်‌မိကာ နာကျင်‌ရပြန်‌သဖြင့် ‌မွေ့ရာနှင့် ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေး မထိမိ‌အောင်‌ ကုတင်‌‌ခေါင်းရင်းသို့ ‌ကျောမှီ၍ ပက်‌လက်‌က‌လေးလှန်‌ထိုင်‌ကာ ‌ပေါင်‌နှစ်‌‌ချောင်းကို ဖြဲကားထားပြီး ထိုင်‌‌နေရ‌လေသည်‌။

ကပိုကယို‌လေး ရင်‌ဘတ်‌‌ပေါ်သို့ ဖြာကျ‌နေ‌သော နက်‌‌မှောင်‌သည့် ဆံနွယ်‌‌လေးများ၊ အလိုးခံပြီးခါစမို့ နဖူးစပ်‌မှ သီး‌နေ‌သော ‌ချွေးစက်‌က‌လေးများ၊ရမက်‌‌သွေး‌ကြောင့် နီမြန်း‌နေ‌သော ပါးမို့မို့‌လေးနှစ်‌ဖက်‌၊ အ‌မောမ‌ပြေ‌သေး‌သော‌ကြောင့် အသက်‌ရှူသံမျှဉ်းမျှဉ်းနှင့်အတူ အလိုက်‌သင့် တုန်‌ခါ‌နေ‌သော နို့အုံ‌လေးတစ်‌စုံ၊ ‌ပေါင်‌ဖြဲက ထိုင်‌‌နေရ‌သော‌ကြောင့် ‌စောက်‌‌ခေါင်းအတွင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းလွှတ်‌ထုတ်‌ထား‌ခဲ့‌သော လရည်‌နှင့် ‌စောက်‌ရည်‌တို့ကလည်း မွေ့ယာထက်‌သို့ တစိမ့်စိမ့် စီးကျ‌နေသည်‌ကို အတိုင်းသား ‌‌တွေ့မြင်‌‌နေရ‌လေသည်‌။

“‌ မေ‌မေ….. အီး… ဟီးးး….”

မျက်‌ရည်‌‌ပေါက်‌‌လေးများ တစ်‌လုံးချင်းလိမ့်ဆင်းလာ‌သော သမီ‌လေး၏ မျက်‌နှာ‌လေးအား ကြည့်ကာ မနှင်းနှင်း‌ ဒေါသတို့ အလျင်းကင်းသွားပြီး သမီး‌လေးဘက်‌သို့ တိုးကပ်‌သွားကာ သားအမိနှစ်‌‌ယောက်‌ တစ်‌ယောက်ကိုတစ်‌‌ယောက်‌ ဖက်‌၍ အားရ‌အောင်‌ ငို‌ကြွေး‌နေကြ‌လေ‌တော့သည်‌။

သားအမိနှစ်‌‌ယောက်‌ အားရ‌အောင်‌ ငိုပြီးသည်‌နှင့် အကြမ်းပတမ်း‌ ဆောင့်လိုးခံထားရတာ‌ရော၊ ငို‌ကြွေးလိုက်‌ရတာ‌ရော‌ပေါင်း၍ ‌မောပန်း‌နေရှာ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ မိခင်‌ဖြစ်‌သူ၏ ရင်‌ခွင်‌အား မှီလျက်‌သား‌လေး မှိန်း‌နေရှာ‌လေသည်‌။ သူမရင်‌ခွင်‌ထဲရှိ သမီးဖြစ်‌သူ၏ မျက်‌နှာ‌ပေါ်မှ ဆံနွယ်‌‌လေးများကို လက်‌ဖြင့် သပ်‌တင်‌‌ပေးရင်း အသက်‌တမျှ တန်‌ဖိုးထားချစ်‌ရ‌သော သမီး‌လေး၏ မျက်‌နှာလှလှ‌လေးအား ကြည့်ကာ မနှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ သက်‌ပြင်းတို့ အကြိမ်‌ကြိမ်‌ ချ‌နေရ‌လေ‌တော့သည်‌။

“  သမီး‌လေး….‌ မေ‌မေ ‌မေးတာ‌တွေကို အမှန်‌အတိုင်း‌ဖြေ‌ပေး‌နော်‌…..။ ဘာကိုမှလည်း ‌ကြောက်‌စရာ မလိုဘူး‌နော်‌….။ သမီး‌လေးနားမှာ ‌မေ‌မေ အမြဲရှိ‌နေ‌ပေးမယ်‌..”

“ ဟင့်… အင့်…. ဟုတ်‌…‌ မေ‌မေ… သမီး‌ တောင်းပန်‌ပါတယ်‌‌နော်‌…။ သမီးကို ဘာမှမလုပ်‌ပါနဲ့‌နော်‌…။ အင့်… ဟင့်…. ဟင့်…”

“ မငိုပါနဲ့ တိတ်‌တိတ်‌… သမီးကို ‌မေ‌မေ ဘာမှမလုပ်‌ပါဘူး…။ ‌မေ‌မေ ‌မေးတာကိုပဲ သမီး မှန်‌မှန်‌‌ဖြေ‌နော်‌…….။ သမီးအ‌ဖေ လူယုတ်‌မာကြီးက သမီးကို အတင်းအလိုမတူပဲ တက်‌ပြီး မုဒိန်းကျင့်တာလား…။ အ‌မေမရှိတဲ့အချိန်‌ နှစ်‌ရက်‌‌လေးအတွင်းမှာ ဘယ်‌လိုက‌နေ ဘယ်‌လိုဖြစ်‌ပြီး ဒီလိုမျိုး‌တွေ ဖြစ်‌ပျက်‌သွားကြတာလဲ သမီး‌လေးရယ်‌….။ ပတ်‌ဝန်းကျင်‌က သိရင်‌လည်း အ‌မေတို့ တံ‌တွေးခွက်‌ထဲ ပက်‌လက်‌‌မျောပါကုန်‌ကြရ‌တော့မှာပဲ။ ခက်‌တယ်‌… ခက်‌တယ်‌…. ငါ‌သေသာ ‌သေလိုက်‌ချင်‌‌တော့တာပဲဟယ်‌…….။ အခု အ‌မေ့ကို ဘယ်‌လိုက‌နေ ဘယ်‌လိုဖြစ်‌တာလဲဆိုတာ ‌သေချာ‌ပြောပြ၊ အဲ့အ‌ကောင်‌ကို ရဲတိုင်‌ပြီး ‌ထောင်‌ထဲထည့်ရမှကို ‌ကျေနပ်‌နိုင်‌မယ်‌….”

“ မဟုတ်‌ဘူး ‌ဖေ‌ဖေက အတင်းမုဒိန်းကျင့်တာ မဟုတ်‌ဘူး…။ သမီးကကို ‌ဖေ‌ဖေလုပ်‌တာကို ခံလိုက်‌တာပါ…‌။ ဖေ‌ဖေ့ကို ‌ထောင်‌ထဲ မထည့်ပါနဲ့‌နော်‌ … သမီး‌တောင်းပန်‌ပါတယ်‌‌ မေ‌မေရဲ့…။ သမီးကို ‌မေ‌မေ လုပ်‌ချင်‌သလိုလုပ်‌၊ ရိုက်‌ချင်‌ရိုက်‌ပါ..‌။ ဖေ‌ဖေ့ကို‌တော့ ‌ထောင်‌ထဲမထည့်ပါနဲ့‌နော်‌ ‌မေ‌မေ… ။ သမီး‌ တောင်းပန်‌ပါတယ်‌..”

မျက်‌ရည်‌အရွှဲသားနဲ့ ငိုယိုပြီး‌ပြောဆိုကာ အ‌ဖေဖြစ်‌သူအား ကာကွယ်‌‌‌နေ‌သော အပျိုရည်‌ပျက်‌စ သမီးငယ်‌ကိုကြည့်၍ မနှင်းနှင်းတစ်‌‌ယောက်‌ ရင်‌ဘတ်‌ထဲ နင့်ကနဲ‌နေ‌အောင်‌ နာကျင်‌‌နေရပါ‌တော့သည်‌။ တစ်‌ဖက်‌က ကိုယ့်ဝမ်းနဲ့လွယ်‌ကာ ‌မွေးခဲ့ရ‌သော သမီး‌လေး၊ တစ်‌ဖက်‌က ချစ်‌ခင်‌စုံမက်‌‌၍ ‌ပေါင်းဖက်‌ခဲ့‌သော လင်‌‌ယောကျ်ား၊ ထိုနှစ်‌‌ယောက်‌ကမှ မကြားဝံ့အပ်‌‌သော ‌သွေးသားချင်း အ‌ဖေနဲ့သမီး လိုးခြင်းခံခြင်း အမှုအား မြိန်‌မြိန်‌ယှက်‌ယှက်‌ကြီး ခံစား‌နေကြသည်‌ကို မျက်‌မြင်‌ကိုယ်‌‌တွေ့မို့သာ မနှင်းနှင်း ယုံကြည်‌လိုက်‌ရ‌ပေ‌တော့သည်‌။

“ လီးရည်‌ဝင်‌‌တော့ အ‌သေခင်‌” 

ဆိုသည့် စကားအတိုင်း အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ လီးကြီးဖြင့် ‌စောက်‌ပတ်‌ထဲ လီးရည်‌များ လိုးသွင်းခြင်းခံထားရ‌သော သမီး‌လေးခင်‌‌မေ‌ကျော်‌မှာ အ‌ဖေဖြစ်‌သူကို ကာကွယ်‌ခြင်းမျိုးထက်‌ လင်‌ဖြစ်‌သူကို မယားက ကာကွယ်‌‌ပေးခြင်းပုံစံမျိုး ဖြစ်‌‌နေသည်‌ကို ပြာပြာသလဲ‌ တောင်းပန်း‌နေသည်‌ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် မနှင်းနှင်း သ‌ဘော‌ပေါက်‌ နားလည်‌လိုက်‌ရ‌လေ‌တော့သည်‌။ သက်‌ပြင်း‌မောတစ်‌ချက်‌ကို ရှိုက်‌ချလိုက်‌ရင်း…..

“ အင်းပါကွယ်‌… အ‌မေ ဘာမှမလုပ်‌ပါဘူး…။ သမီး‌လေးသာ မငို‌တော့ပဲနဲ့ အ‌မေ့ကို ဖြစ်‌‌ကြောင်းကုန်‌စင်‌ ‌သေချာ‌ပြောပြ‌တော့‌နော်‌…။ တိတ်‌တိတ်‌ မငိုနဲ့‌တော့….”

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးလည်း အခုမှပင်‌ အတန်‌ငယ်‌ စိတ်‌သက်‌ရာ ရကာ အ‌မေဖြစ်‌သူမရှိသည့် အချိန်‌တွင်‌ အ‌ဖေနှင့် ဖြစ်‌ပျက်‌သမျှကို မနှင်းနှင်းအား ‌ပြောပြ‌လေ‌တော့သည်‌။

“ မေ‌မေက မသွားခင်‌ သမီးကို ‌ဖေ‌ဖေ့နား ကပ်‌ချွဲမ‌နေနဲ့လို့‌ ပြောလို့ သမီးလည်း အစက‌တော့ ခပ်‌ခွာခွာ‌လေး‌ နေပါတယ်‌။ ဒါ‌ပေမဲ့ တစ်‌အိမ်‌လုံးမှာ နှစ်‌‌ယောက်‌တည်းဆို‌တော့ ‌အကြာကြီး‌ ရှောင်‌‌နေလို့မှ မရတာ။ အာ့ ‌ဖေ‌ဖေလိုအပ်‌တာ‌လေး‌တွေ လုပ်‌‌ပေး‌နေရင်းနဲ့ ‌ဖေ‌ဖေနဲ့ ထိမိပြုမိ‌တော့ အရင်‌တုန်းကဆို အဲ့လိုထိမိလည်း စိတ်‌ထဲ ဘာမှမရှိ‌ပေမဲ့ ‌မေ‌မေက သားအဖချင်း မုဒိန်းကျင့်တာ‌တွေ ‌ပြောခဲ့‌တော့ ‌ဖေ‌ဖေများ ငါ့ကို အဲ့လိုလုပ်‌ချင်‌‌နေတာလား မသိဘူးဆိုပြီး ‌တွေး‌နေမိတာပဲ‌ မေ‌မေရယ်‌…။ အာ့နဲ့ သမီးလည်း ‌ဖေ‌ဖေ့စိတ်‌ထဲ ဘယ်‌လိုမျိုးရှိလဲ သိချင်‌တာနဲ့ ဒုတိယ‌နေ့မှာ ‌မေ‌မေဝယ်‌‌ပေးထားတဲ့ ဝမ်းကွာတားစကပ်‌‌လေး ဝတ်‌ပြီး‌တော့ ‌ဖေ‌ဖေ့ကို သွားပြီး ကပ်‌ချွဲပူးကပ်‌ပြီး စလိုက်‌တာ‌ပေါ့….”

“ ဘုရား‌ရေ…. မိခင်‌‌မေ‌ကျော်‌… ညီး ရွလှချည်‌လား‌အေ…။ အဲလိုသွားလုပ်‌မှ‌တော့ ဟိုလူယုတ်‌မာက ဘယ်‌‌နေမလဲ.. ဆွဲလိုး‌တော့မှာ‌ပေါ့..။ အဲ့‌အကောင်‌ ငါအသိဆုံး…”

“ အာ….‌ မေ‌မေကလည်း ဘာလို့ အဲလိုကြီး‌ ပြောရတာလဲ.. ကြားရတာ ရှက်‌စရာကြီး….”

“‌ အော်‌…‌ အော်‌.. ညည်းက ရှက်‌‌သေး‌ပေလို့‌ တော်‌‌သေးတယ်‌‌နော်‌…။ ခုနကများ ‌အော်‌‌နေလိုက်‌တာ အ‌မေလုပ်‌သူကိုမှ အားမနာ…”

“ အာ…‌ မေမကလည်း အဲ့လိုမ‌ပြောပါနဲ့.. သမီးရှက်‌လာပြီ.. ငိုလိုက်‌မှာ‌နော်‌….”

“‌ အေး‌ပါ ‌အေးပါ.. ဆက်‌‌ပြော…. နင့်ကိစ္စကို..”

အ‌မေဖြစ်‌သူအား ရှက်‌စိတ်‌‌ကြောင့် နီမြန်း‌နေ‌သော မျက်‌နှာ‌လေးဖြင့် ကြည့်ရင်း ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ သူမ၏ အဖြစ်‌အပျက်‌ကို ပြန်‌ဆက်‌ရ‌လေသည်‌။

“‌ ဖေ‌ဖေက သမီးကပ်‌ချွဲ‌နေ‌တော့ ‌မေ‌မေထင်‌သလို သမီးကို မလုပ်‌ပါဘူး.. သူ့ဘာသာထသွားပြီး အိပ်‌ခန်းထဲ ဝင်‌သွားတာ ည‌နေထိပဲ…။ အခုလိုမျိုး ဖြစ်‌သွားတာက.. ည‌နေဖက်‌ ‌ခြောက်‌နာရီ‌လောက်‌ ထမင်းစား‌ခေါ်ဖို့ ‌မေ‌မေတို့အိပ်‌ခန်းထဲ သမီးဝင်‌လိုက်‌‌တော့ ‌ဖေ‌ဖေက ကုတင်‌‌ပေါ်မှာ ပက်‌လက်‌ကြီးလှဲ‌နေတာ….။ ပြီး‌တော့ ပုဆိုးကလည်း ကျွတ်‌‌နေတယ်‌‌လေ..။ အာ့မှာ ‌ဖေ‌ဖေ့ရဲ့ ဟိုဟာကြီးကလည်း မတ်‌မတ်‌ကြီး တလှုပ်‌လှုပ်‌နဲ့….။ ပါးစပ်‌ကလည်း တစ်‌ကျွတ်‌ကျွတ်‌နဲ့ ညည်း‌နေ‌တော့ ‌ဖေ‌ဖေ‌ နေမ‌ကောင်းဘူးထင်‌ပြီး ကုတင်‌နား ကပ်‌သွားလိုက်‌တာ…‌။ ဖေ‌ဖေက သမီးကို ကုတင်‌‌ပေါ် ဆွဲလှဲပြီး‌တော့ လုပ်‌‌တော့တာပဲ…။ အစက‌တော့ သမီးလည်း ရုန်း‌သေးတယ်‌…‌ နောက်‌‌တော့ သမီးစိတ်‌ထဲမှာ ဘယ်‌လိုဖြစ်‌သွားမှန်း မသိပါဘူး‌ မေ‌မေရယ်‌………။ ပထမတစ်‌ခါ လုပ်‌တာက ‌ဖေ‌ဖေအတင်းလုပ်‌သလိုမျိုး‌ပေမဲ့…‌ နောက်‌လုပ်‌တာ‌တွေကြတော့ သမီးအပြစ်‌လည်း ပါပါတယ်‌….။ အာ့‌ကြောင့် ဖေ‌ဖေ့ကို ‌ထောင်‌ထဲမပို့ပါနဲ့‌နော်‌… ‌မေ‌မေ…‌ နော်‌…”

“‌ အေးပါဟယ်‌…. အ‌မေ့သမီး‌လေး စိတ်‌ဆင်းရဲရမှာဆိုရင်‌ ဘာမှမလုပ်‌ပါဘူး.. သမီးရယ်‌…။ ဒါနဲ့ ဟိုလူယုတ်‌မာက သမီးကို ဘယ်‌နှစ်‌ခါ‌တောင်‌များ လုပ်‌လိုက်‌တာလဲ….။ အ‌မေ့သမီး‌လေး မျက်‌နှာ‌လေး‌တောင်‌ ညှိုးကျသွားသလိုပဲ…”

“ ဟိဟိဟိ…. သုံးခါတည်းပါ….”

အ‌မေက အ‌ဖေ့ကို ‌ထောင်‌ထဲမပို့‌တော့ဟု ကတိ‌ပေးလိုက်‌မှ အပူလုံးကျသွားရှာ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ အခုမှပင်‌ လျှာ‌လေးတစ်‌လစ်‌ထုတ်‌လျက်‌ လက်‌‌လေး သုံး‌ချောင်း‌ထောင်‌ကာ ပြန်‌‌ဖြေနိုင်‌‌တော့သည်‌။

“ အမ‌လေး လူယုတ်‌မာကြီး….။ အခုမှ အလိုးခံဖူးတဲ့ အပျို‌လေးကို သုံးခါဆက်‌တိုက်‌ လိုးလိုက်‌တယ်‌‌ပေါ့‌လေ..။ စာနာစိတ်‌မရှိတဲ့ လူယုတ်‌မာကြီးရဲ့….”

“ သုံးခါဆက်‌တိုက်‌‌တော့ ဟုတ်‌ပါဘူး‌ မေ‌မေရဲ့….‌။ ဖေ‌ဖေက သမီးကို နှစ်‌ခါဆက်‌တိုက်‌ လိုးပြီး‌တော့ နှစ်‌‌ယောက်‌လုံး အိပ်‌‌ပျော်‌သွားကြတာ…။ မနက်‌ တစ်‌နာရီထိုး တ‌ရေးနိုးမှ ထပ်‌လိုးကြတာ‌လေ ခိခ်‌ခိခ်‌….”

အ‌မေက သူမနှင့် အ‌ဖေ၏ လိုးကြခံကြသည့် ကိစ္စကို ရဲမတိုင်‌‌တော့ဟု သိရသည်‌နှင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော့် စိတ်‌ထဲတွင်‌ အ‌မေလည်း အ‌ဖေလိုးတာခံတာပဲ ငါလည်း အ‌ဖေလိုးတာခံတာပဲ အလိုးခံတာချင်းအတူတူ အခုလက်‌ရှိ ငါက ပို‌တောင်‌သာ‌သေးတယ်‌ဟု ဆယ်‌‌ကျော်‌သက်‌အရွယ်‌ ပွင့်ဖူးစ ပန်းငယ်‌မှာ ကာမအမိုက်‌‌မှောင်‌ကြား ရုန်းမထွက်‌နိုင်‌‌စေမည့် ခြေလှမ်းတစ်‌ခု မသိစိတ်‌အတွင်း၌ ဖြစ်‌တည်‌ခဲ့ရ‌ပေ‌တော့သည်‌။

ထို့‌ကြောင့်ပင်‌ အ‌မေဖြစ်‌သူ ‌ဒေါသဖြင့် လွှတ်‌ခနဲထွက်‌သွား‌သော စကားလုံးရိုင်းတို့အား သူမပါးစပ်‌မှ‌နေ၍ အလွယ်‌တကူ ‌ပြောထွက်‌ရခြင်း ဖြစ်‌‌လေသည်‌။ အ‌ဖေမလိုး‌တော့‌သော အ‌မေ့ထက်‌ အ‌ဖေ့ရဲ့ အကြမ်းပတမ်း အချစ်‌ကြမ်းမှုကိုခံရတဲ့ ငါက ပိုသာသည်‌ဟူ‌သော အ‌တွေးမျှင်‌ငယ်‌တစ်‌စ‌ကြောင့် အ‌မေ့ကို ‌ကြောက်‌ရွံ့စိတ်‌လည်း ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ အလျဉ်းပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။

“ သမီး‌လေးရယ်‌… အဲ့လိုမျိုး မ‌ပြောပါနဲ့လား…။ သမီး‌လေးကို ‌မေ‌မေက ပိုး‌မွေးသလို‌လေး ‌မွေးလာခဲ့ရတာ ဒီလိုပုံစံမျိုး ဖြစ်‌လာဖို့ မဟုတ်‌ဘူး‌လေ….။ သမီးအ‌ဖေနဲ့ ဖြစ်‌ပျက်‌ခဲ့သမျှကိုလည်း အားလုံး‌မေ့ထားခဲ့လိုက်‌မယ်‌‌လေ။ သမီး‌လေး အသက်‌ ဆယ့်ရှစ်‌နှစ်‌ပြည့်တဲ့ အချိန်‌ကြရင်‌ အ‌မေ သင့်တော်‌တဲ့သူ တစ်‌‌ယောက်‌ရှာပြီး အိမ်‌‌ထောင်‌ချ‌ပေးမယ်‌‌လေ…။ လိင်‌ဆက်‌ဆံမှု အရသာဆိုတာ တခြား‌ယောကျ်ားတွေကလည်း ‌ပေးနိုင်‌ပါတယ်‌ သမီးရဲ့…။ သမီးက လိမ္မာပါတယ်‌..။ အ‌မေ့စကား နား‌ထောင်‌‌နော်‌…..”

ကိုယ်‌‌မွေးလာခဲ့‌သော သမီးဖြစ်‌၍ သမီးစိတ်‌ထဲမှ ‌ပြောင်းလဲမှုကို သတိထားမိလိုက်‌‌သော မနှင်းနှင်းခင်မျာ သမီး‌လေးခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ လီးကြီးအား စွဲလန်းသွားမှာကို စိုးရိမ်‌‌နေ၍ ‌ပြောဆိုရခြင်း ဖြစ်‌‌ပေသည်‌။ ‌ယောကျ်ားဖြစ်‌သူ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌၏ အစွမ်းအစကို မိမိသာ အသိဆုံး မဟုတ်‌ပါလား။ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌လို အပျိုစင်‌ရိုင်း‌လေး တစ်‌‌ယောက်‌အတွက်‌ စွဲလမ်းယစ်‌မူးသွားနိုင်‌‌လောက်‌‌ပေသည်‌။

“ အာ…‌ မေ‌မေကလည်း သမီး တခြား‌ယောက်ျား မလိုချင်‌ပါဘူး…‌။ တော်‌ပြီ‌ မေ‌မေရာ…။ သမီး တစ်‌ညလုံး အလိုးခံထားရတာ ပင်‌ပန်းလွန်းလို့ အိပ်‌ချင်‌‌နေပြီ…‌။ မေ‌မေ့ကို ဖက်‌ပြီး အိပ်‌မယ်‌‌နော်‌…”

“‌ အေးပါ သမီး‌လေးရယ်‌….။ သမီးအ‌ဖေ သမီးကို ကိုယ်‌ဝန်‌တား‌ဆေး‌ရော တိုက်‌ထားရဲ့လား…။ ငယ်‌ငယ်‌‌လေးနဲ့ ‌ဗိုက်‌ရသွားမှာ စိုးရိမ်‌ရတယ်‌….”

“‌ ဖေ‌ဖေက မနက်‌ကျမှ ဝယ်‌တိုက်‌မယ်‌‌ ပြောတာပဲ။ သမီး မနက်‌ကြမှပဲ ‌သောက်‌လိုက်‌မယ်‌‌လေ….။ လာပါ‌ မေ‌မေရဲ့.. သမီး အိပ်‌ချင်‌လှပြီ…”

‌စောင်‌‌လေးခြုံလျက်‌ သူမအားဖက်‌ကာ အိပ်‌‌ပျော်‌သွား‌သော သမီး‌လေး၏ နုနုငယ်‌ငယ်‌ မျက်‌နှာ‌လေးကို ကြည့်ပြီး မနှင်းနှင်း အ‌တွေးထဲတွင်‌ ဂ‌ယောင်‌‌ချောက်‌ခြား အ‌တွေးများဖြင့် သမီး‌လေး‌ပြောသွား‌သော စကားများအား ပြန်‌‌တွေး‌နေမိ‌လေ‌တော့သည်‌။

သမီး‌လေး၏ အ‌ဖေဖြစ်‌သူနှင့် တက်‌ညီလက်‌ညီ လိုး‌နေခံ‌နေကြသည့် မြင်‌ကွင်း၊ ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်‌‌ရောက်‌‌တော့မည်‌မို့ ” မြန်‌မြန်‌လိုး‌ပေးပါ ‌ဖေ‌ဖေ ” ဟု ‌တောင်းဆို‌နေသည့် အသံစာစာ‌လေး၊ သူမအား ‌ဆောင့်တွန်း၍ သူမ‌ရှေ့တွင်‌ပင်‌ သမီး‌လေး၏ ဆံနွယ်‌တို့အား ကိုင်‌ဆွဲကာ ‌ဆောင့်လိုး‌နေ‌သော‌ ယောကျ်ား၊ ကာမလမ်းဆုံးသို့ အ‌ရောက်‌လှမ်းနိုင်‌‌အောင်‌ ပို့‌ဆောင်‌‌ပေးခဲ့‌သော အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ လီးကြီးအား အရမ်းချစ်‌တယ်‌ဟု ‌ပြော‌ဆို‌နေ‌သော သမီး‌လေး၏ ရမ္မက်‌သံ၊ သမီး တခြား‌ယောကျ်ား မလိုချင်‌ပါဘူးဟု အမှတ်‌တမဲ့‌ ပြောလိုက်‌‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော့် စကားသံတို့ကို မနှင်းနှင်း၏ စိတ်‌အာရုံအတွင်း တဖန်‌မြင်‌‌ယောင်‌ ကြား‌ယောင်‌‌နေမိရင်း သက်‌ပြင်းတို့သာ အဖန်‌ဖန်‌ချ‌နေမိ‌လေ‌တော့သည်‌။

ရမက်‌ဆန္ဒပြည့်ဝသွား၍ ‌မောပန်းကာ အိပ်‌‌မောကျသွား‌သော သမီး‌လေး၏ မျက်‌နှာနုနု‌လေးကိုကြည့်ရင်း အားလုံးအတွက်‌ ‌ကောင်းမွန်‌‌စေမည့် ဆုံးဖြတ်‌ချက်‌တစ်‌ခုကိုသာ မနှင်းနှင်း စိတ်‌ပိုင်းဖြတ်‌၍ ဆုံးဖြတ်‌လိုက်‌ရ‌လေ‌တော့သည်‌။

တွန့်ကြေနေ‌သော အိပ်‌ယာခင်း၊ စွန်း‌ပေ‌နေ‌သော အရည်‌အကွက်‌ကြီးများ‌ကြောင့် မ‌နေ့က ဤအိပ်‌ယာထက်‌တွင်‌ ရမ္မက်‌မုန်းတိုင်း ကြမ်းကြမ်း တိုက်ခတ်သွား‌ကြောင်း သိရှိနိုင်‌၏။ ဖိုမ လိုးကြ ခံကြရာမှ ထွက်‌ရှိလာ‌သော အရည်‌တို့၏‌ပေါင်းစပ်‌မှု ရနံ့တို့လှိုင်‌လှိုင်‌ထ‌နေ‌သော ဤအခန်းသည်‌ အ‌ဖေနှင့်သမီး ရမ္မက်‌ပြင်းပြင်းနှင့် လိုးခဲ့ကြမှု၏ သက်‌‌သေတစ်‌ခုပင်‌ ဖြစ်‌‌လေသည်‌။

ပြတင်း‌ပေါက်‌ရှိ ကာဆီးထား‌သော လိုက်‌ကာကြားမှ တိုးဝင်‌လာ‌သော ‌နေ‌ရောင်‌ခြည်‌နှင့်အတူ အိပ်‌ယာထက်‌ရှိ ရမ္မက်‌ဆန္ဒပြည့်ဝလျက်‌ အိပ်‌‌ပျော်‌‌နေ‌သော မိန်းမပျိုငယ်‌၏ မျက်‌‌တောင်‌‌ကော့‌ကော့တို့ ခပ်‌ဖြည်းဖြည်း လှုပ်‌ရှားလျက်‌ နိုးထလာ‌လေ‌တော့သည်‌။

“ အင်းးး… ဝှါးးးး…….”

“ ဟင်‌… ‌မေ‌မေလည်း မရှိ‌ဘူး…။ ဒုက္ခပဲ ‌ဖေ‌ဖေ့ကိုများ သွားပြီး ပြ‌ဿနာရှာ‌နေပြီလား မသိဘူး..‌။ မေ‌မေကလည်း သူ‌ပြော‌တော့ ဘာမှမလုပ်‌ဘူးဆိုပြီး အခု ရဲစခန်း သွား‌နေတာလား မသိဘူး… ဒုက္ခပါ….”

ပျင်း‌ကြော‌လေးတစ်‌ချက်‌ ဆွဲ၍ နိုးထလာ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ အိပ်‌မ‌ပျော်‌ခင်‌ ဖက်၍ထားခဲ့‌သော အ‌မေဖြစ်‌သူကို မ‌တွေ့ရ‌၍ စိတ်‌ပူသွားကာ အိပ်‌ယာ‌ပေါ်မှ ကပျာကယာ ကုန်းထလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။ ခင်‌‌မေ‌ကျော့်စိတ်‌ထဲတွင်‌ အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ လီးကြီးဖြင့် သူမအလိုးခံခြင်း‌ကြောင့် အ‌မေ့ရင်‌ထဲမှ နာကျင်‌‌နေမည့် ခံစားချက်‌ကို လုံးဝဂရုမစိုက်‌မိပဲ လင်‌တစ်‌ဖြစ်‌လဲ အ‌ဖေဖြစ်‌သူ ဒုက္ခ‌ရောက်‌မည်‌ကိုသာ ‌တွေးပူ‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

“ အ…ကျွတ်‌စ်‌ …ကျွတ်‌….”

ရုတ်‌တရက်‌ ကုန်းထလိုက်‌‌သော‌ကြောင့် မ‌နေ့က အကြမ်းပတမ်း တရစပ်‌ အလိုးခံထားရ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှာ နာကျင်‌သွားရ‌လေသည်‌။ ‌ပေါင်‌‌လေးကွတတဖြင့် အခန်းပြင်‌သို့ထွက်‌ကာ အ‌မေဖြစ်‌သူအား ရှာ‌ဖွေ၍ ရဲစခန်းမသွားဖို့ တားရန်‌ဖြစ်‌၏။ အ‌ဖေ့အတွက်‌ စိုးရိမ်‌စိတ်‌ များလွန်း‌နေသဖြင့် သူမကိုယ်‌‌ပေါ်တွင်‌ အဝတ်‌မပါသည်‌ကိုပင်‌ သတိမထားနိုင်‌‌တော့ပဲ အ‌မေဖြစ်‌သူအား ‌ပေါင်‌‌လေးကွတကွတဖြင့် လိုက်‌ရှာမိ‌နေ‌လေသည်‌။

အိမ်‌အနှံ့လိုက်‌ရှာ‌သော်‌လည်း အ‌မေ့အား မ‌တွေ့ရသဖြင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ ပူပန်‌လွန်း‌သောစိတ်‌ဖြင့် အ‌မေတို့ အိပ်‌ခန်းထဲသို့ ပြန်‌ဝင်‌လာခဲ့ကာ အိပ်‌ယာ‌ပေါ်တွင်‌ ထိုင်‌ရက်‌သား‌လေး ‌ငေးငိုင်‌မိ‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌က‌တော့ အခုချိန်‌ထိ ခင်‌‌မေ‌ကျော့် အိပ်‌ခန်းတံခါးအား အတွင်းမှ ‌လော့ချကာ အိပ်‌‌ပျော်‌‌နေပုံရ၏။

အင်း‌ပေါ့‌လေ အ‌ဖေလည်း ငါ့ကို အသားကုန်‌လိုးပြီး သုံးခါ‌တောင်‌ လီးရည်‌‌တွေ ငါ့‌စောက်‌ပတ်‌‌‌လေးထဲ ထည့်သွားတာဆို‌တော့ ပင်‌ပန်း‌နေရှာမှာ‌ပေါ့ဟုပင်‌ အပျိုရိုင်း‌လေးခင်မျာ စွဲလန်းမှု တဏှာစိတ်‌အခုံဖြင့် ဖြည့်တွေး‌နေမိ‌သေး၏။ ‌ကျောင်းက ‌သူငယ်‌ချင်းမ‌တွေက‌တော့ ‌ယောကျ်ားလီးရည်‌က သူတို့ရဲ့‌သွေးက‌နေ ဖြစ်‌တာဆို‌တော့ ငါတို့မိန်းမ‌တွေအတွက်‌ အားရှိတယ်‌လို့ ‌ပြောဖူးတယ်‌။ အ‌ဖေက လီးရည်‌‌တွေ ငါ့ထဲထည့်လိုက်‌‌တော့ သူက ပိုအားကုန်‌မှာ‌ပေါ့ ဆက်‌အိပ်‌ပါ‌စေ‌လေ မနှိုး‌တော့ပါဘူးဟု တစ်‌ရက်‌သာ အလိုးခံရ‌သေးသည့် လင်‌အသစ်‌စက်‌စက်‌အား သနား‌နေမိရ‌သေး၏။ ပယ်‌ပယ်‌နယ်‌နယ်‌ အလိုးခံရ၍ နာကျင်‌‌နေ‌သော မိမိအဖြစ်‌ကိုပင်‌ သတိ‌မေ့‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

‌တောင်‌‌တွေး ‌မြောက်‌‌တွေး ‌ပေါက်‌ကရ‌ လျှောက်‌‌တွေး‌‌နေရင်း ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးတစ်‌‌ယောက်‌ ‌ရေဆာလာသဖြင့် မ‌နေ့က အ‌ဖေတစ်‌ခါလိုးအပြီး ‌ခဏနား‌နေတုန်း ယူလာ‌ပေး‌သော ‌ရေ‌ဘူးဆီသို့ လက်‌လှမ်းလိုက်‌‌လေသည်‌။ ‌ရေ‌ဘူးအောက်‌ရှိ စက္ကူစ‌လေးတွင်‌‌တော့…….

“ ဟင်‌… စာတစ်‌‌စောင်‌ပါလား… ။ ဟယ်‌….‌ မေ‌မေ‌ ရေးခဲ့တာပဲ……”

“ ဟီးး… အီး….. အီ … ရွှတ်‌… အ‌မေရဲ့.. ဘာလို့ ဒီလိုလုပ်‌ရတာလဲ ….. ဟီးး……. အီးးး……”

…………………………………………….

“ ဒုန်း… ဒုန်း.. ဒုန်း …”

“ ဖေဖေ…‌ ဖေဖေ… ‌ဖေဖေ‌ရေ.. ထပါဦး..။ ဟီးး… အီး…. အီး.. ‌ဖေ‌‌ဖေရဲ့ ထပါဦးဆို….”

“ ဒုန်း.. ဒုန်း.. ဒုန်း…”

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ သမီး‌လေးကို အားရပါးရ အကြမ်းပတမ်း လိုးပြီးသည့်နောက်‌ မနှင်းနှင်း အာရုံ‌နောက်‌ကာ ပြဿနာရှာမည်‌ကို စိုးရိမ်‌သဖြင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော့်အခန်း‌လေးအတွင်း ဝင်‌ကာ အခန်းကို‌လော့ချ၍ ကုတင်‌‌ပေါ်တွင်‌ တကြိုးတည်း အိပ်‌လိုက်‌သည်‌မှာ တံခါးကို တဒုန်းဒုန်းထုသံ ကြား‌တော့မှပင်‌ နိုးလာ‌လေ‌တော့သည်‌။ အိပ်‌ခန်းတံခါးအားဖွင့်ကာ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌‌ တွေ့လိုက်‌ရသည်‌က……

“ ဟီး… အီး… ‌ဖေ‌ဖေ …‌ မေ‌မေ မရှိ‌တော့ဘူး… အိမ်‌ကထွက်‌သွားပြီ..‌ ဖေ‌ဖေရဲ့…။ သမီးတို့ကို စိတ်‌နာပြီး…‌ မေ‌မေ အိမ်‌ကထွက်‌သွားပြီ…. လုပ်‌ပါဦး ဖေ‌ဖေရဲ့… ဟီး… အီး… အီး….”

“ ဟင်‌…. သမီး‌လေး… လာပါ သမီး‌လေးရယ်‌… အရမ်းကြီးငိုမ‌နေပါနဲ့… လာလာ… ဖေ‌ဖေ့ဆီလာ….”

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ တရှုံ့ရှုံ့ငို‌ကြွေး‌နေ‌သော သမီး‌လေးကို အခန်းထဲသို့‌ခေါ်၍ ကုတင်‌‌ပေါ်တွင်‌ ထိုင်‌ခိုင်းထားကာ သမီးကမ်း‌ပေး‌သော မနှင်းနှင်း ထားခဲ့သည့် စာအား ဖတ်‌‌နေ‌လေသည်‌။ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ အ‌တွေးထဲတွင်‌ ယခုကဲ့သို့ မနှင်းနှင်းအိမ်‌မှ ဆင်းသွားသည်‌ကို အကြီးအကျယ်‌ ဝမ်းသာ‌နေရ‌ပေသည်‌။

ကျန်းမာ‌ရေးမ‌ကောင်း‌တော့‌သော မနှင်းနှင်းထက်‌စာလျင်‌ အသက်‌ငယ်‌ငယ်‌ ခန္ဓာကိုယ်‌‌ တောင့်တင်း‌ ဖြောင့်စင်း၍ အိစက်‌‌နေ‌သော သမီးငယ်‌ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ကို သူစွဲလမ်း‌နေမိပြီ‌လေ။ သမီးဖြစ်‌သူ၏ ရမ္မက်‌ထန်‌ထန်‌ အလိုးခံနိုင်‌ အ‌ဆောင့်ခံနိုင်‌မှု၊ စီးကြပ်‌‌နေ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေး၏ အ‌တွေ့၊ ‌မျှော့ဟု‌ ခေါ်ဆို‌နေကြသည့် သမီး‌ စောက်‌ပတ်‌‌လေး၏ စုပ်‌ညှစ်‌အားသန်‌မာမှုတို့က ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌အတွက်‌ ပြီးပြည့်စုံ‌သော ရမ္မက်‌ဆန္ဒတို့ ပြည့်ဝ‌စေသဖြင့် သမီးဖြစ်‌သူ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ကို အစွဲလန်းကြီး စွဲလန်း‌နေခဲ့မိ၏။

ခုနက ငိုယို‌နေ‌သော သမီး‌ကြောင့်ရော မနှင်းနှင်း ထားခဲ့‌သော စာကို ဖတ်‌‌နေရ‌သော‌ကြောင့် အဝတ်‌မပါပဲ ကိုယ်‌လုံး‌တီးလေး ဖြစ်‌‌နေ‌သော သမီး‌လေးကို ယခုမှပင်‌ ‌သေချာသတိထားမိ‌လေ‌တော့သည်‌။

“ မငိုပါနဲ့‌တော့ သမီး‌လေးရဲ့..။ သမီး‌မေ‌မေ မရှိ‌တော့လည်း…. ‌ဖေ‌ဖေရှိ‌နေ‌သေးတာပဲကို….။ သမီး‌လေးနားမှာ ‌ဖေ‌ဖေ အမြဲရှိ‌နေမှာပဲ… တိတ်‌.. တိတ်‌… မငိုနဲ့‌နော်‌…..။ သူမရှိ‌တော့ ‌ဖေ‌ဖေနဲ့သမီး ပိုပြီး‌တော့‌တောင်‌ လွတ်‌လွတ်‌လပ်‌လပ်‌ ချစ်‌လို့ရတာ‌ပေါ့… ဟား.. ဟားး.. ဟာားးး…..”

ဖြူ‌ဖွေးဝင်းမွတ်‌‌နေ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ ပခုံးသား‌လေးများအား လက်‌ဖြင့် ရွရွ‌လေး အရသာခံပွတ်‌သပ်‌ရင်း စား‌နေကြ ကြောင်‌ဖားကြီး‌ အောင်‌‌ဇော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ သမီးဖြစ်‌သူ ရမ္မက်‌စိတ်‌ ကြွလာ‌စေရန်‌ စကားလုံးချိုချို၊ အထိအ‌တွေ့တို့ဖြင့် ‌ချော့မြူ‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာလည်း အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ ‌ထောင်‌မတ်‌‌လာသော လီးတန်‌ကြီးအား မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်ရင်းမှ အလိုးခံထားဖူး‌သော‌ စောက်‌ပတ်‌ လီးမြင်‌ရင်‌ ယွတယ်‌ ဆိုသည့်အတိုင်း ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှာ အရည်‌ကြည်‌တချို့ပင်‌ ရွှဲစိုလာရ‌ပေ‌တော့သည်‌။ ငိုရှိုက်‌သံတို့လည်း တိကနဲ ‌ပျောက်‌ကွယ်‌သွားပြီး တဏှာရမ္မက်‌စိတ်‌များ နိုးထလာမှု‌ကြောင့် အသက်‌ရှူသံပြင်းပြင်းတို့သာ အခန်းထဲ ကြီးစိုး‌နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ ခင်‌‌မေ‌ကျော့် ကိုယ်‌လုံး‌လေးကို လက်‌ဖြင့် ပွတ်‌သပ်‌‌နေရင်း သူမလက်‌‌ဖွေး‌ဖွေး‌လေးကို ဆွဲယူ၍ သံ‌ချောင်းကြီးအလား မာ‌တောင်‌‌နေ‌သော လီးကြီး‌ပေါ်သို့ တင်‌‌ပေးလိုက်‌‌လေသည်‌။ နဂိုကမှ ‌တောင်‌မတ်‌‌နေ‌သော လီးကြီးမှာ ခင်‌‌မေ‌ကျော့် လက်‌နုနု‌လေးဖြင့် ထိ‌တွေ့လိုက်‌သည်‌နှင့် တဆတ်ဆတ် တုန်‌တက်‌သွားပြီး ပို၍ပင်‌ ကြီးမားလာ‌လေ‌တော့သည်‌။

“‌ ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးကို ဂွင်းထု‌ပေး‌လေ သမီးရဲ့…”

“ ဂွင်းထုတာ…. အာ့က ဘယ်‌လိုလုပ်‌‌ပေးရမှာလဲ….”

“ သမီး‌လက်‌‌လေးနဲ့… လီးကြီးကို ‌ဟောဒီလိုမျိုး….‌ ရှေ့တိုး ‌နောက်‌ဆုတ်‌ လုပ်‌‌ပေးရမှာ….”

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ သမီးဖြစ်သူ၏ လက်‌‌ချောင်း‌လေးများအား အ‌ပေါ်မှ ဆုပ်‌ကိုင်‌ပြီး ဂွင်းထုနည်းအား ပြသလိုက်‌ရာ ကာမရမ္မက်‌သင်‌ခန်းစာတို့ကို အတတ်လွယ်‌လှ‌သော ရမ္မက်‌ကြွယ်‌ကြွယ်‌ မိန်းမငယ်‌မှာ ချက်‌ချင်းပင်‌ သ‌ဘော‌ပေါက်‌သွား‌လေ‌တော့သည်‌။

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ အ‌ဖေ့လီးကြီးအား ဂွင်းထု‌ဆော့ကစား‌နေရင်း ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှာလည်း အရည်‌တို့က ရွှဲနစ်‌ယိုဆင်း၍ ရမ္မက်‌ထန်‌လာ‌လေ‌တော့သည်‌။ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌က သူမ၏ နို့အုံ‌လေးတစ်‌ဖက်‌ကို ပါးစပ်‌ဖြင့် စုပ်‌ယူ၍ စူထ‌နေ‌သော နို့သီး‌ခေါင်း‌လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိချိန်‌တွင်‌‌တော့ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ တအား… အား.. နှင့်ပင်‌ ညည်းငြူ‌နေရ‌တော့သည်‌။

ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာ နို့အုံ‌လေးအား တပြွတ်‌ပြွတ်‌ စုပ်‌၍ လျှာဖြင့်ယက်နေ‌သော အ‌ဖေ့ကို လည်‌ပင်းမှ‌နေ၍ လက်‌တစ်‌ဖက်‌ဖြင့် သိုင်းဖက်‌ကာ ဆံပင်‌တို့အား ထိုးဖွပွတ်‌သပ်‌လျက်‌

“ အင့်…. ဟင်းး… ဟင့်…”

ဟူ၍ တိုးတိုး‌လေးညည်းရင်း ခါး‌လေး‌ ကော့‌ကော့ပြီး ရင်‌‌လေး‌ မော့‌မော့‌ပေးကာ နို့စို့ခံ‌လေ‌တော့သည်‌။ လီးကြီးအား ပွတ်‌တိုက်‌ ဂွင်းထု‌ပေး‌နေရင်း နို့စို့ခံ‌နေရာမှ သူမ‌ပေါင်‌‌လေးများအား ပွတ်‌သပ်‌၍ ‌ပေါင်‌ကြားမှ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးဆီသို့ ဦးတည်‌လာ‌သော အ‌ဖေ့လက်‌အား ‌ပေါင်‌‌လေးနှစ်‌ဖက်‌ကို ဖြဲကား‌ပေးပြီး တဏှာရာဂပြင်း‌ထန်‌စွာ ကြိုဆိုလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌လည်း သမီး‌လေးရဲ့ နို့အုံတစ်‌လုံးကိုစို့၍ ‌နောက်‌တစ်‌လုံးကို လက်‌တစ်‌ဖက်‌ဖြင့် နို့သီး‌ခေါင်းစ စူစူ‌လေးအား ပွတ်‌သပ်‌ ‌‌ချေ‌ပေး‌နေရာမှ ကာမခလုတ်‌ တဆင့်ထပ်‌ဖွင့်ရန်‌ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌၏ ကာမတဏှာအရသာတို့ စု‌ဝေးရာ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးဆီသို့ လက်‌လှမ်းလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။ အရည်‌များဖြင့် ရွှဲစို‌နေ‌သော သမီး‌စောက်‌ပတ်‌‌လေး‌ကြောင့် ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ ‌ကျေနပ်‌မှုစိတ်‌တို့ ဖြစ်‌‌ပေါ်လာရ၏။ ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ ရမ္မက်‌စိတ်‌ပြင်းလေ‌လေ ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ စိတ်‌ကြိုက်‌ လိုသလို လိုး‌ဆောင့်နိုင်‌မည်‌ မဟုတ်‌လား။

သမီး‌လေး၏‌ စောက်‌ပတ်‌‌လေးနှင့် အစိ‌လေးအား ပွတ်‌သပ်‌ဖျစ်‌ညှစ်‌‌ပေးရင်‌ ‌စောက်‌ပတ်‌အ‌ပေါက်‌‌လေးထဲသို့ လက်‌ညှိုးတစ်‌‌ချောင်း ထိုးထည့်လိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။ လီးကြီးဖြင့် ထိုးသွင်း‌ဆောင့်လိုးခြင်း ခံဖူးထားပြီး‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှာ လက်‌ညှိုးအား အလွယ်‌တကူ ဝင်‌ခွင့်ပြု‌သော်‌လည်း လက်‌ညှိုးကို ထိုးသွင်း ကစားခြင်းမပြုနိုင်‌ရန်‌ ညှစ်‌စုပ်‌ထား‌လေသည်‌။

“ အ… ‌ဖေ‌ဖေ နာတယ်‌… နာတယ်‌…‌။ ဖေ‌ဖေ့ လက်‌ညှိုးကြီး ထိုးထည့်တာက သမီး အရမ်းနာတယ်‌….”

“ အင်းအင်း …. သမီး‌လေး… ‌ဖေ‌ဖေ လက်‌ညှိုးတစ်‌‌ချောင်းတည်း ထည့်တာပါ…။ မ‌နေ့က ‌ဖေ‌ဖေ့လီးကြီးကို‌တောင်‌ လိုးသွင်းပြီးပြီပဲကို ဘာမှမဖြစ်‌ပါဘူး… သမီးရဲ့….”

“ အ့… အ..‌ ဖေ‌ဖေ… အ… မ‌နေ့က ‌ဖေ‌ဖေ တအား ‌ဆောင့်လိုးထားလို့ သမီးဟာ‌လေးက ကျိန်းစပ်‌ပြီး နာ‌နေတာ‌ ဖေ‌ဖေရဲ့…..။ အား… အ.. အ… အဲ့လိုကြီး လက်‌ကြီးနဲ့ မ‌မွှေပါနဲ့….‌ နော်‌… အ… နာတယ်‌… နာတယ်‌…..”

“ အင်း… အင်း… သမီးနာ‌နေရင်‌လည်း မလုပ်‌‌တော့ဘူး…။ လာ…. သမီး… အနာသက်‌သာသွား‌အောင်‌ ‌ဖေ‌ဖေ လုပ်‌‌ပေးမယ်‌….‌။ ဖေ‌ဖေ့မျက်‌နှာ‌ပေါ် တက်‌ခွပြီး ထိုင်လိုက်‌… လာ…..”

ကို‌အောင်‌‌‌ဇော်‌တစ်‌‌ယောက်‌ သမီး‌လေးအား ရမ္မက်‌နွံထဲမှ ရုန်းမထွက်‌နိုင်‌‌အောင်‌ ကာမအရသာထူးတို့ တစ်‌ခုချင်းစီအား အ‌ကောင်‌အထည်‌‌ဖော်‌လျက်‌ ရှိ‌ပေ‌တော့သည်‌။ မိန်းမဖြစ်‌သူ နှင်းနှင်းနဲ့‌ရော စပွန်‌စာ‌ပေး၍ ‌ခေါ်စား‌သော‌ ကောင်‌မ‌လေးများနှင့်ပါ ဤကဲ့သို့ စိတ်‌တူကိုယ်‌တူ ကာမပွဲဆင်‌နွှဲ၍ မရနိုင်‌ခဲ့‌ပေ။ ယခု သမီးဖြစ်‌သူနှင့်မှပင်‌ ပြတ်‌လပ်‌‌နေ‌သော ကာမအရသာထူးကို စိတ်‌လွတ်‌ကိုယ်‌လွတ်‌ အပြည့်အဝ ခံစားနိုင်‌‌တော့‌လေသည်‌။

ပြောလည်းပြောရင်း သူ့မျက်‌နှာ‌ပေါ်သို့ ဆွဲ၍ ထိုင်‌ခိုင်းလိုက်‌‌သော ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌‌ကြောင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌ တစ်‌‌ယောက်‌ သူမအ‌ဖေ မျက်‌နှာ‌ပေါ်သို့ ခွလျက်‌က‌လေး ‌ရောက်‌ရှိသွား‌လေ‌တော့သည်‌။ ‌လေသံ နွဲ့နွဲ့‌လေးဖြင့် ငြင်းဟန်‌ ပြင်‌လိုက်‌‌သော်‌လည်း ‌စောက်‌စိ‌လေးအား ဆွဲ၍ စုပ်‌လိုက်‌‌သော ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌‌ကြောင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးခင်မျာ အသားတို့ တဆတ်‌ဆတ်‌ တုန်‌‌အောင်‌ပင်‌ ကာမဆန္ဒတို့ မြင့်တက်‌လာရ‌ပေ‌တော့သည်‌။

“ အီး… အာ့….‌ ဖေ‌ဖေ…. အီး.. အင့်…. ဟင့်… ကျဉ်တယ်‌…. အင့်… ကျဉ်တယ်‌လို့…‌ ဖေ‌ဖေ… အာ့… အ.. ရှီးးး….”

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ သမီးဖြစ်သူ၏ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးအား လျှာဖြင့်ယက်လျက်‌ ‌စောက်‌စိ‌လေးကို စုပ်‌ပြီး ‌စောက်‌ပတ်‌ အ‌ပေါက်‌ဝ‌လေးကိုလည်း လျှာဖြင့် ထိုး‌မွှေကာ လိုး၍လည်း‌ကောင်း၊ ‌စောက်‌စိ‌လေးမှ‌နေ၍ သမီးဖင်‌‌ပေါက်‌‌လေးအထိ လျှာဖြင့် အပြားလိုက်‌ ဆွဲယက်‌လျက် လည်း‌ကောင်း၊ အမျိုးမျိုး ‌မွှေဆွကာ သမီး‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှ ယိုစိမ့် ကျလာ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌ရည်‌တို့ကို ပါးစပ်‌ဖြင့် တေ့၍ စုပ်‌ယူလိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

တရိပ်‌ရိပ်‌တက်‌‌နေ‌သော ကာမရာဂ အရှိန်‌တို့‌ကြောင့် ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌ သမီး‌လေး၏‌ ပေါင်‌ကြားမှ ထွက်‌ကာ ခင်‌‌မေ‌ကျော့် ခါး‌လေးကို ဖိချ၍ ‌ခွေးလိုးပုံစံဖြင့် ‌လေးဖက်‌ကုန်းခိုင်းပြီး မာ‌တောင်‌လွန်းလှသဖြင့် ‌ပေါက်‌ကွဲထွက်‌‌တော့မတတ် တင်းမာ‌နေ‌သော လီးကြီးအား ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးထဲ လိုးထည့်ရန်‌ ဟန်‌ပြင်‌လိုက်‌‌လေ‌တော့သည်‌။

အ‌ဖေဖြစ်‌သူ၏ ကျွမ်းကျင်‌လှ‌သော ‌စောက်‌ပတ်‌ယက်ပေးမှု‌ကြောင့် ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာလည်း ကာမရာဂတို့ အမြင့်ဆုံး‌ ရောက်‌ရှိခါနီးပြီမို့ အ‌ဖေ့လီးကြီး သူမ‌စောက်‌ပတ်‌ထဲ ဝင်‌အလာကို ခါး‌လေး‌ကော့‌ပေး၍ နှုတ်‌ခမ်း‌လေးကိုက်‌ကာ ‌စောင့်နေ‌လေ‌တော့သည်‌။ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးမှ နာကျင်‌မှုတို့က တဒင်္ဂ ပျောက်‌ကွယ်‌‌နေ‌လေသည်‌။

ကို‌အောင်‌‌ဇော်‌လည်း ‌လေးဖက်‌ကုန်း‌ပေးထား‌သော သမီး‌လေး၏ ဆံနွယ်‌တို့အား ရုန်းမထွက်‌နိုင်‌‌အောင်‌ လက်‌တစ်‌ဖက်‌ဖြင့် ကိုင်‌ဆွဲလိုက်‌ပြီး ကျန်‌လက်‌တစ်‌ဖက်‌ဖြင့် သူမခါး‌လေးကို ‌ကော့‌နေ‌အောင်‌ ဖိချကာ ‌စောက်‌ပတ်‌‌လေးထဲသို့ လီးတန်‌ကြီးတစ်‌ဆုံး ‌ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်‌‌တော့သည်‌။

လီးကြီးတစ်‌ဆုံး ‌ဆောင့်လိုးထည့်ခြင်း ခံလိုက်‌ရ‌သော ခင်‌‌မေ‌ကျော်‌‌လေးမှာလည်း မချိမဆန့်ကို ခံစားလိုက်‌ရ‌ပေ‌တော့သည်‌။ အ‌မေ အိမ်‌မှ ထွက်‌သွား၍ ဝမ်းနည်း‌နေ‌သော စိတ်‌တို့လည်း ခင်‌‌မေ‌ကျော့်တွင်‌ လုံးဝ‌ ပျောက်‌ကွယ်‌သွားရ‌လေပြီ။

မိန်းမဖြစ်‌သူ အ‌မေဖြစ်‌သူအတွက်‌ စိုးရိမ်‌ပူပန်‌မှုတို့ အလျဉ်းမရှိ‌တော့သည့် ရမ္မက်‌သား‌ကောင်‌ နှစ်‌‌ယောက်‌မှာလည်း သူတို့‌ပျော်‌‌မွေ့‌သော ရမက်‌နွံတွင်‌ ‌ပျော်‌‌ပျော်‌ကြီး ကူးခပ်နေ‌လေ‌တော့သည်‌။

ထို့‌နောက်‌တွင်‌‌တော့…အခန်းငယ်‌အတွင်းမှ‌နေ‌၍ မိန်းမပျိုငယ်‌၏ အသံစာစာ ကာမရမ္မက်‌ညည်းသံ၊ ‌ယောကျ်ားကြီး၏ ရမ္မက်‌မာန်‌သွင်းသံ၊ တစ်‌ချက်‌တစ်‌ချက်‌ အားမာန်‌ပြင်းပြင်း ‌ဆောင့်လိုးခံရ‌သော‌ကြောင့် မိန်းမငယ်‌၏ နာကျင်‌စွာ ‌အော်‌ဟစ်‌သံတို့သာ ပျံ့လွင့်လာ‌နေ‌ပေ‌တော့သည်‌။

လီးကြီး‌ စောက်‌ပတ်‌‌လေးထဲ ဝင်‌ထွက်‌ ပွတ်‌တိုက်‌ရာမှ ထွက်‌‌ပေါ်လာ‌သော အသံတို့ကြားမှ‌နေ၍ တစ်‌‌ယောက်‌အိပ်‌ ကုတင်‌ငယ်‌၏ ကာမရမ္မက်‌ တိုက်‌ပွဲကို မနိုင်‌ဝန်‌ထမ်းရ‌သော‌ကြောင့် ထွက်‌‌ပေါ်လာ‌သော တကျွီကျွီ အသံကလည်း တရစပ်‌ ထွက်‌‌ပေါ်လာ‌လေ‌တော့သည်‌။


ပြီးပါပြီ။




Wednesday, November 21, 2012

အပျိုရိုင်းလေးများ (စ/ဆုံး)

အပျိုရိုင်းလေးများ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဒေါက်တာ သက်ထွေး

အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ ဟန်သာ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးက နေ့ခင်းဘက်တွင် ရုံးသွားတတ်ပြီး ညကျလျင်တော့ သူတို့အား ဂိုက်သဘောမျိုး စာသင်ပေးတတ်သည်။ ညဂိုက်များမတိုင်မီလည်း အန်တီမိုးက အပြင်တွင် ဂိုက်လိုက်ပြသည်။ ထိုဂိုက်များပြီးမှ အိမ်ပြန်လာပြီး သူတို့အား စာသင်ပေးသည်။

သူတို့ဆိုသည့် ဂိုက်လိုက်သူများမှာ ဟန်သာနှင့်အတူ ဟန်သာ၏ အစ်မရူပါခင်၊ တင်ထွန်းနှင့် တင်ထွန်း၏ ညီမလေး နှင်းသူဇာခင်၊ တင်စိုး၊ ဇော်ထက်နှင့် မိန်းကလေး သုံးယောက်ပါသည်။ မိန်းကလေး သုံးယောက်မှာ အိမ်နီးချင်းမှ သင်းသင်းချို၊ မိုးမိုးဆောင်းနှင့် ပိုပိုခင်တို့ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးအား အစဦးဆုံး သံသယဝင်ခဲ့သူမှာ တင်ထွန်းဖြစ်သည်။ သူက အန်တီမိုး စာလိုက်ပြပေးသည်ဆိုသော အိမ်ကို သူသတိထားမိလိုက်သည်မှာ ကျောင်းသား မရှိခြင်းက စသည်။ ထို့ကြောင့် တင်ထွန်းက အန်တီမိုးသွားသော ပထမဆုံး ဦးပိုင်အောင်ဆိုသည့် အိမ်ကို ခိုးဝင်ကာ စချောင်းသည်။ အန်တီမိုးသည် ဦးပိုင်အောင် အိမ်ထဲဝင်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းထဲ တိုက်ရိုက်ဝင်သည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်သော် အပေါ် အင်္ကျီများကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဦးပိုင်အောင်က ခွေးလည်ပတ်အနီရောင်လေး ယူလာသည်။ အန်တီမိုး လည်ပင်းတွင် ပတ်လိုက်သည်။ အန်တီမိုးက ထမိန်လည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ အန်တီမိုးက ခွေးလည်ပတ်ဖြင့် မတ်တပ်ရပ်သည်။ ဦးပိုင်အောင်က ခွေးလည်ပတ်မှ သံကြိုးကို ဆွဲကာ အန်တီမိုးနို့ကို ကိုင်သည်။ အန်တီမိုးက ကြည့်နေသည်။ နို့များကိုင်ပြီးနောက် နံရံကိုလှည့်၍ ကုန်းပေးသည်။ 

ဦးပိုင်အောင်က အန်တီမိုးအိုးကို ကိုင်ကစားသည်။ ပြီးလျင် အောက်ကနေ ပင့်ရိုက်သည်။ အန်တီမိုးက နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။ ဦးပိုင်အောင်က အန်တီမိုးအိုးကို ရိုက်ရင်း အနီးဆွဲကာ နမ်းသည်။ နုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ထို့နောက် ဘော်လီကို ချွတ်ကာ နို့ကို ကစားသည်။ အရပ်လိုက်ပင် အန်တီမိုးနို့ကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။ စုပ်သည်။ ထို့နောက် အန်တီမိုး ချိုင်းကြားကို လျက်သည်။ အန်တီမိုးက လက်ညိုးလေးကိုက်ရင်း ဦးပိုင်အောင် လုပ်သမျ ခံနေသည်။ ဦးပိုင်အောင်က ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားသည်။ ခဏနေ ဦးပိုင်အောင်က စားပွဲပေါ် လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းသည်။ အန်တီမိုးက ကား၍ ကုန်းပေးသည်။ 

ဦးပိုင်အောင်က လည်ပတ်မှ သံကြိုးကို ဆွဲရင်း အန်တီမိုးကိုယ်တိုင် ဖင်ဖြဲခိုင်းသည်။ အန်တီမိုးက ဖင်ဖြဲ၍ ကုန်းနေသည်။ ဦးပိုင်အောင်က အန်တီမိုး ဖြဲပြထားသော ဖင်ကို နောက်ကနေ ဇိမ်ခံ၍ ကြည့်သည်။ နောက် အန်တီမိုးကို ကုတင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းသည်။ အန်တီမိုးပေါ် စီးမိုး၍ ဦးပိုင်အောင်က တက်ခွသည်။ အန်တီမိုးက နို့နှစ်လုံးကို ပူးပေးသည်။ ဦးပိုင်အောင်က အန်တီမိုးနို့နှစ်လုံးကြားကို စလိုးသည်။ ဦးပိုင်အောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း နို့ကြားကို လိုးသည်။ အန်တီမိုးက နို့နှစ်လုံးကို ပူးထားပေးရင်း ဖီးလ်တက်နေသည်။ ဦးပိုင်အောင်က နို့သီးများကို လီးဖြင့် တို့ကစားသည်။ ဖိကစားသည်။ 

ခဏနေ ဦးပိုင်အောင် မလိုးတော့ဘဲ ရပ်တော့ အန်တီမိုးက နို့ဖြင့် လီးကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ လီးထိပ်ကို နို့ဖြင့် ဖိသည်။ လီးထိပ်နဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ပွတ်သည်။ ဦးပိုင်အောင်က အသာထလိုက်သည်။ အန်တီမိုးလည်း လိုက်ထပြီး လီးကို စစုပ်သည်။ လီးကို အရင်းက ကိုင်၍ ထိပ်ကနေ စ၍ တဝက်လောက်ကို အေးဆေးပင် စုပ်သည်။ တင်ထွန်းသည် ချောင်းရင်း လီးပင်တော်တော်တောင်နေသည်။ သို့သော်လည်း တိတ်တိတ်လေး လီးကို အသာကွင်းတိုက်၍သာ ကြည့်နေရသည်။ အန်တီမိုးက လီးကိုကိုင်နေရာမှ မကိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဖြင့် မလွတ်စတမ်း ငုံကာ နို့ကို ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ တင်ထွန်းမှာ ဦးပိုင်အောင် နေရာပြေးဝင်ယူလိုက်ချင်စိတ် အတော်ကလေးပင် ပေါက်နေသည်။

အန်တီမိုးက လီးကို လက်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ရင်း တဖက်က နို့ကို ကစားသည်။ ဦးပိုင်အောင်ကို မော့ကြည့်ရင်း ရယ်မောကာ စကားပြောနေသည်။ ဘာပြောနေသည်ကိုတော့ မကြားရ။ ခဏနေ အန်တီမိုးက လီးကိုကိုင်ရင်း ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်၍ ကစားပြန်သည်။ နေရင်း လီးအစုပ်လိုက် ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ အတော်ကြာတော့ အန်တီမိုးက လရည်များကို လက်ဝါးပေါ် ထွေးချသည်။ 

ပြီးလျင် တစ်ရှူးယူ၍ တစ်ရှူးပေါ် ထွေးချသည်။ နုတ်ခမ်းကို သုတ်သည်။ ခွေးလည်ပတ်ဖြုတ်၍ အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်သည်။ ထို့နောက် အလှပြင်ကာ ခဏနား၍ နာရီကြည့်ရင်း ထွက်သွားသည်။ တင်ထွန်းလည်း အသာလစ်ထွက်လာခဲ့သည်။ သေချာသည်ကတော့ နောက်တစ်အိမ်လည်း ကျောင်းသား မရှိသည်ကို တင်ထွန်းကောင်းကောင်းသိထားရာ ဤကိစ္စမျိုးပင် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု တထစ်ချ ယုံကြည်လိုက်သည်။

“ ဆရာမ ဦးပိုင်အောင် အိမ်မှာ စာသင်ပုံကို ကျနော်တွေ့ခဲ့တယ် ဆရာမ၊ ဦးသက်ထွေးအိမ်မှာကော ဆရာမ ဘယ်လို သင်တာလဲဟင်” 

ကျူရှင်များမှ အပြန် ရေချိုးလိုက်သော အန်တီမိုးအား လူလစ်ချိန်၌ တင်ထွန်းက အသာကပ်မေးလိုက်သည်။ အန်တီမိုးက နည်းနည်းလန့်သွားပုံရသည်။ ထို့နောက် သူ့အား တိုးတိုးတိတ်တိတ် နေရန် လက်ညိုးကို နုတ်ခမ်းဖျားပေါ်တင်၍ ပြောသည်။ တင်ထွန်းက အန်တီမိုးနားကပ်သွား၍ အိုးကို အသာဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

“ မမ မနက်ဖန် ရှောင်တခင်ခွင့်တိုင်မယ်မဟုတ်လား၊ ကျနော်လည်း ကျောင်းပျက်ခွင့် တိုင်ရမယ်ထင်တယ်၊ ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းတွေ နေမကောင်းတော့ဘူးနော် မမ” 

“ သူများကိုတော့ မပြောပါနဲ့ကွယ်နော် မောင်လေး သဘောအတိုင်းပါ” 

နောက်ရက်တွင် အန်တီမိုးက ရှောင်တခင် ခွင့်တိုင်သည်။ တင်ထွန်းလည်း ကျောင်းခွင့်တိုက်သည်။ ကိုးနာရီထိုးသော် တင်ထွန်းက အန်တီမိုးအိမ်သို့ အသာလေး လစ်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟန်သာနှင့် ဟန်သာအစ်မ ရူပါခင် ကလည်း ကျောင်းသွားပြီ။ အန်တီမိုးသမီးကလည်း အဝေးမှာ တက္ကသိုလ်တက်နေသည်။ 

သူကလည်း သူဇာခင်ကို ခွင့်တိုင်ခိုင်းထားသည်။ အမေ့ကို မပြောရန်လည်း မုန့်ဖိုးပိုပေးရသည်။ တင်စိုးနှင့် ဇော်ထက်ကတော့ ညနေမှ လာတတ်သည်။ သင်းသင်းချို မိုးမိုးဆောင်းနှင့် ပိုပိုခင်တို့လည်း ညနေမှ လာသည်။ အန်တီမိုးအမည်ရင်းမှာ မိုးမိုးရီဖြစ်သည်။ အသက်ကြီး၍ အန်တီမိုးဟု ခေါ်ကြခြင်းဖြစ်သလို သူတို့ကတော့ စာသင်ပေး၍ ဆရာမဟု ခေါ်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ မိုးမိုးရီသည် သမီးလေး ပိုးဥ လေးတန်းအရွယ်တွင် အိမ်ထောင် ကွဲသွားသည်။ မိမိ၏ ရုံးလုပ်ငန်းဖြင့်လည်းကောင်း ကျန်ရှိနေသော စည်းစိမ်များဖြင့်လည်းကောင်း သမီးလေးကို ကျောင်းထားနိုင်နေသော်လည်း သမီးလေး ကိုးတန်းတက်တော့ ငွေရေးကြေးရေးက ကြပ်တည်းလာသည်။

“ မိုးမိုးရီ” 

တနေ့တော့ လမ်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံသည်။

“ အယ် နင်သက်ထွေးမလား”

“ နင် ဘယ်မှာနေတာလဲ ခု” 

“ ငါ ကွက်သစ် ၄ မှာနေတာ၊ နင်ကော” 

“ ငါကလည်း ကွက်သစ်မှာပဲဟ ငါက ၆ မှာနေတာ” 

“ နင် အိမ်ထောင်ကျပြီပေါ့ ခု” 

“ အင်းပေါ့ဟ နင်ကော”

“ အင်း ဒါပေမယ့် ခုတော့ အတူမနေဖြစ်တော့ပါဘူးဟာ” 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ငါ့ကြောင့်များလား”

“ အိုး” 

သက်ထွေးက ငါ့ကြောင့်များလားဟု ပြောသဖြင့် မိုးမိုးရီက ရှက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ မှန်ပါသည်။ မိုးမိုးရီနှင့် သက်ထွေးတို့သည် တက္ကသိုလ်တွင် အတော်နာမည်ကြီးသည့် စုံတွဲဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အရမ်းလည်း ချစ်ကြသည်။ ထို့အတူ သူတို့ ဖွင့်ဆိုသည့် အရမ်းချစ်ကြသည် ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်မှာ စိတ်တိုင်းကျ လိုးဖြစ်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်စတက်ပြီး မကြာမီ မိုးမိုးရီတယောက် သက်ထွေးနဲ့တွေ့သည်။ ချစ်သူ သက်တမ်း တစ်လလောက် အကြာတွင် သူတို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ချစ်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။ 

“ စတာပါဟ ငါလည်း အိမ်ထောင်ရေး သိပ်အဆင်မပြေဘူး၊ ခု သားတယောက်နဲ့ ဗျာများနေရတာပေါ့၊ သားကလည်း ကိုးတန်းဆိုတော့လေ” 

“ ဟုတ်လား ကျမသမီးလည်း ကိုးတန်းပဲ၊ ဒါပေမယ့် တော်တော်ရုန်းကန်ရတာကိုးရှင့်”

“ ဟုတ်ပဗျာ” 

“ အင်း ကျမလည်း သမီးကျူရှင်ကြေးနဲ့ နစ်နေတာပါပဲရှင် ခုတောင် မပေးဖြစ်တာ သုံးလရှိပြီ” 

စကားပြောဖြစ်ရင်း အတူ လက်ဘက်ရည် သောက်ဖြစ်ကြသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သက်ထွေးက သူ့သားအား အချိန်ပို စာလာသင်ပေးနိုင်လျင် သမီးကျောင်းစရိတ်လေးကို ထောက်ပံ့ပေးမည်ဟု ပြောလာသည်။

သက်ထွေး အကြည့်များ မရိုးသားသည်ကို သိသော်လည်း နောက်တစ်လဆိုလျင် သမီးကို ကျူရှင်မှ ထုတ်ရကိန်း မြင်နေသဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်နေ့ ညနေခင်း ရုံးဆင်းချိန်၌ သက်ထွေး၏ သားကို ကျူရှင်ပြရန် ကွက်သစ်ရပ် ၆ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်ပြီး သက်ထွေးအိမ်ကို ရှာလိုက်တော့ အလွယ်တကူပင် တွေ့သည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ သက်ထွေး၏ သားဆိုသူ မရှိ။

“ ဘယ်မှာလဲ နင့်သား” 

“ ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တာလဲ မိုးရယ် အရင်လို ကိုလို့ ခေါ်ပါလား” 

တံခါးဝတွင် ရပ်နေသော သူမကို သက်ထွေးက လာဖက်သည်။ ယောက်ျားနဲ့ ကွဲကွာနေသည်မှာ ငါးနှစ်ကျော်လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် သွေးသားဆန္ဒကတော့ နည်းနည်းပြင်းပြပါသည်။ သို့သော်လည်း ခုလိုတော့ မဖြစ်ချင်ပြန်ပါ။ 

“ အို မကောင်းပါဘူး ရှင်” 

သက်ထွေးက သူမ စကားကို နားမထောင်ဘဲ သူမနို့ကို နှိုက်ရင်း သူမကို နမ်းသည်။ သူမ မေးစေ့ကို ကိုင်၍ သူမမျက်နှာကို ကြည့်သည်။ နင် ခုထိ ချောနေတုန်းပဲဟာ ဟုပြောသည်။ နောက် နို့ကို နှိုက်သည်။ သူမနို့ကို ဖော်၍ နို့ကို စို့သည်။ 

“ လွမ်းလိုက်တာ” 

နို့ကို စို့ရင်း သက်ထွေးက ပြောသည်။ မိုးမိုးရီက မျက်နှာနည်းနည်းပျက်ချင် သလို ဖြစ်နေသည်။ သက်ထွေးက သူမကို အခန်းထဲ ဖက်ခေါ်သွားသည်။ အိပ်ယာပေါ် တွန်းချသည်။ သူမ အသာအိပ်လိုက်သည်။ သက်ထွေးက သူမထမိန်ကို ဆွဲချွတ်၍ သူမပင်တီကို ကစားသည်။ သူမအဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်သည်။ 

“ ဒီနေရာ ပိုလွမ်းနေတာ မသိဘူးလား မိုးရယ်” 

သက်ထွေးက ပြောလည်းပြော အဖုတ်အက်ကြောင်းကိုလည်း လက်ညိုးဖြင့် ဖိကစားသည်။ သူမ ပေါင်များ တုန်လာသည်။ သက်ထွေးကလည်း သူမဖီးလ်လာနေသည်ကို သိသဖြင့် စောက်စေ့ရှိရာကို ခန့်မှန်းနှိုက်သည်။ ပြီးနောက် အပေါ်တက်လာကာ သူမဆံပင်များ သပ်တင်သည်။ နို့သီးကို ကိုင်၍ နားရွက်ကို နမ်းသည်။

အရင်တုန်းက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝတွင် သက်ထွေးက သူမအား နှစ်ချီလောက် လိုးလိုက်လျင် သူမမှာ မျော့နေတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် သက်ထွေးက သူမနားရွက်ကို နမ်းပြီး စိတ်ပြန်ဆွတတ်သည်။ ခုလည်း သူမ စိတ်မလာမည်စိုး၍ သူမနားရွက်ကို စုပ်နမ်းသည်။ 

“ ကို့အကြိုက်လေး မနေပေးချင်ဘူးလား မိုးရယ်”

မိုးမိုးရီက အလိုက်တသိပင် လေးဖက်ထောက် ကုန်းလိုက်သည်။ သက်ထွေးက နောက်ကနေ အဖုတ်ကို လျက်သည်။ ထို့နောက် သက်ထွေးက ပက်လက်အိပ်သည်။ သူမလီးကို စုပ်သည်။ အပြန်အလန် လီးစုပ်လိုက် အဖုတ်ယက်လိုက် လုပ်ပြီးနောက် သက်ထွေးက သူမကို အပေါ်ကနေ အရင်ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သူမလည်း အပေါ်ကနေ အရင်ဆောင့်ချသည်။ ထို့နောက် သက်ထွေးက သူမလက်ကို ဆွဲ၍ ပေါင်ကိုဆွဲကားပြီး လိုးသည်။ သက်ထွေးနှင့် သူမတို့ အလွမ်းပြေ နှစ်ချီလောက် လိုးဖြစ်ကြသည်။ ထို့နောက် သူမ အလှနည်းနည်းပါးပါး ပြန်ပြင်သည်။ သက်ထွေးက သူမကို ပိုက်ဆံ နှစ်သိန်း ထုတ်ပေးသည်။ 

“ အို ရပါတယ်” 

“ နင် တမျိုးတော့ မထင်စေချင်ပါဘူး၊ ဒါက သူငယ်ချင်းချင်း ကူညီတယ်လို့ပဲ ယူဆစေချင်တယ်” 

မိုးမိုးရီမှာ ငွေလိုနေသည် ဖြစ်ရာ မငြင်းတော့ဘဲ ငွေကို အိပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်သည်။ 

“ နင် ဘာလို့ အိမ်ထောင်ကွဲတာလဲဟင်” 

“ အဟဲ” 

သက်ထွေးက ရယ်သည်။ 

“ နင် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်လို့ မဟုတ်လား” 

“ မဖောက်ပြန်ပါဘူးကွာ၊ ငါ့မိန်းမက ငါ့ကို သိပ်မပေးနိုင်လို့ ငါလည်း ဆာတဲ့အချိန် အိမ်ဖော်ကို ခေါ်ခေါ်လိုးတာ မိသွားလို့ပါဟ” 

“ ငါ သိတယ် တက္ကသိုလ်တုန်းကလည်း ငါ့တယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိပါတယ်” 

“ အာ ဟုတ်လား ဟား ဟား ဟား ခုတော့လည်း အဲဒါက ရယ်စရာပါကွာ”

ဤသို့ဖြင့် သူမသည် ငွေလိုတိုင်း သက်ထွေးထံသွား၍ သက်ထွေးအလိုကို လိုက်ပေးခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း သက်ထွေးက ပိုင်အောင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည်။ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းသည်။ ကိုပိုင်အောင်က သူမကို ကာမသက်သက်ဖြင့် ခေါ်သည်မဟုတ်ဘဲ စိတ်ရိုင်းကို အာသာဖြေချင်၍ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုပိုင်အောင်က လိုးလေ့မရှိ။ နွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်၍ ဖိပွတ်သပ်တာမျိုး၊ အဖုတ်ကို ကလိတာမျိုး၊ လီးစုပ်ခိုင်းတာမျိုးကိုသာ အများအားဖြင့် ပြုလုပ်တတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမအတွက်တော့ ငွေရေးကြေးရေး နည်းနည်းအဆင်ပြေလာသည်။ ထိုစဉ် ကျောင်းနှင့် နီးသည်ဆိုပြီးသကာလ မိမိမှာလည်း ကျူရှင်ပြနေသည်ဟု ကြားထားသူ ဆွေမျိုးဉာတိများက တူလေးနှင့် တူမလေး နှစ်ယောက်ပို့လိုက်သည်။

ထိုတွင် ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုကြားမှန်း မသိ။ ဘေးအိမ်မှလည်း ကျူရှင်လိုလို အချိန်ပိုလိုလိုဖြင့် ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေ ရောက်လာသည်။ သူမမှာ ငွေရေးကြေးရေးကလေး နည်းနည်းပါးပါး အဆင်ပြေလာသဖြင့် သမီးဖြစ်သူကို အဝေးပို့ထားရာ မိမိလုပ်ရပ်ကို မသိနိုင်ဘဲ ရှိနေစဉ် တင်ထွန်းဆိုသည့် ခပ်စွာစွာကျောင်းသားလေးက သိသွားသည်။ ခုတော့ သူမ ခွင့်ယူ၍ ချန်နေခဲ့ရလေပြီ။ အားလုံးကျောင်းသွားပြီးနောက် တင်ထွန်းရောက်လာသည်။ သူမ မသိချင်ယောင်နေရင်း အိမ်အလုပ်များကို လုပ်နေသည်။ တင်ထွန်းက သူမကို ဖက်ကာ ဧည့်ခန်းရှိဆိုဖာပေါ် ပစ်တင်သည်။ 

“ အိုး မကြမ်းနဲ့” 

သူမ ပြောသည်။ တင်ထွန်းက သူမကို သိမ်းဖက်ကာ ပါးကို နမ်းသည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ သူမက ရှောင်သည်။ 

“ ဖြေးဖြေး” 

သို့သော် တင်ထွန်းက အတင်းနမ်းသည်။ သူမက ရှောင်သည်။ သို့သော် မရ။ တင်ထွန်းက သူမနုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်သည်။ သူမ ပေါင်ကြားကို အတင်းနှိုက်သည်။ သူမရှောင်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲကျသည်။ တင်ထွန်းက အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ် လိုက်အိပ်၍ သူမထမီကို ပင့်သည်။ သူမ ပင်တီလေး ပေါ်လာသည်။ တင်ထွန်းက အပေါ်ကနေ အတင်းစုပ်သည်။

သူမက တင်ထွန်းခေါင်းကို တွန်းသည်။ တင်ထွန်းက သူမပင်တီကို ဆွဲချွတ်သည်။ သူမ ပေါင်ချင်းကပ်၍ ညင်းသည်။ တင်ထွန်းက အားနဲ့ဆွဲချွတ်သည်။ နာသဖြင့် သူမ အချွတ်ခံရသည်။ တင်ထွန်းက ချွတ်ပြီး သူမကို ဆိုဖာပေါ် ပစ်တင်ပြန်သည်။ ထို့နောက် သူမ အဖုတ်ကို စုပ်သည်။ အဖုတ်ကို အတင်းနမ်းသည်။ အဖုတ်ကို လျက်သည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းစုပ်သည်။ 

“ နင် မကြမ်းနဲ့လေ အဲလို မကြမ်းနဲ့” 

သူမ ပြောသည်။ သို့သော် မထူး။ တင်ထွန်းက အဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လျက်သည်။ တင်ထွန်းသည် ဘောင်းဘီထချွတ်သည်။ သူမ အသာငေးနေသည်။ တင်ထွန်းက သူမကိုယ်ကို ခွကာ သူမပါးစပ်ထဲ လီးအတင်းထည့်သည်။ သူမမှာ မထင်မှတ်သည့် အကွက်များကြောင့် လီးမစုပ်ချင်ပါ။ ကောင်လေးက မရ။ သူမ ပါးစပ်ထဲ လီးအတင်းထိုးထည့်သည်။ သူမ မတတ်နိုင်၍ ပါးစပ်ဟပေးရသည်။ တင်ထွန်းက သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ မိုးမိုးရီမှာ ကျောင်းသားလေး၏ အတင်းအဓမ္မ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံတာကို မခံ့ချိ မခံသာ ခံရသည်။ ထို့နောက် တင်ထွန်းက သူမပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်နမ်းပြန်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ခွ၍ စောက်ဖုတ်ကို လိုးသည်။ 

“ ပြွတ်”

“ အွတ်” 

“ အို့” 

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးက ပြွတ်ခနဲ ဝင်သည်။ သူမ အွတ်ခနဲ အော်ရသည်။ တင်ထွန်းလည်း အို့ဟု အံကြိတ်သည်။ ထို့နောက် ဆောင့်ထည့်သည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားရင်း သူမကို လိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ သူမက လက်နဲ့ တွန်းသည်။ တင်ထွန်းက သူမလက်ကို ပူးကိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူမကို ဆောင့်သည်။ စောက်ဖုတ်ကို အစိမ်းလိုက် အလိုးခံရသဖြင့် မိုးမိုးရီမှာ တော်တော်နာသည်။ သူမ အော်နေရသည်။

တင်ထွန်းကလည်း မညာမတာလိုးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးက တစ်တစ်ခွခွဝင်ကာ ဆောင့်နေသည်။ သားအိမ်ပင် ပူနေသည်။ သူမကို ဆိုဖာလက်ကိုင်ပေါ် ခေါင်းတင်ကာ သူမပေါင်တဖက်ကို ကျောမီပေါ် တင်သည်။ သူမ ခြေတဖက်ကို အောက်ချသည်။ 

ပြီးလျင် သူမစောက်ဖုတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ သူမမှာ ဤမျှလောက် ပေါင်မကားစဖူး ကားရသည်။ ပေါင်ကြောလည်း နာသည်။ စောက်ဖုတ်လည်း နာသည်။ လီးကလည်း လူငယ်သာဆိုသည် တော်တော်ကြီးသည်။ သူမမှာ ဆံပင်များလည်း ဖွာလန်ကြဲနေရသည်။ ရာသီဥတုကပူရာ ချွေးတွေလည်း ရွဲနစ်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း တဖတ်ဖတ် ဆောင့်လိုးခံနေရသည်။ တင်ထွန်းက နို့တွေကိုလည်း ဆွဲချေကစားရင်း အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ တင်ထွန်းသည် သူမကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်သည်။ သူမ နုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးနဲ့ ဖိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးက တပြွတ်ပြွတ်ဝင်နေသည်။ သူမ အော်သံနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံများ ဆူညံနေသည်။ 

တင်ထွန်းက လီးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်သည်။ ချက်ချင်းပင် စောက်ဖုတ်ကို ကောက်ယက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကို မွေ၍ ယက်သည်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကာ ယမ်းသည်။ ပြီးလျင် ပြန်လိုးသည်။ သူမမှာ အကားလိုက် ဆက်အလိုးခံရသည်။ လိုးရင်း သူမနှုတ်ခမ်းးကို စုပ်သည်။ ပြီးလျင် တင်ထွန်းသည် တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း လီးရည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ရင်း သူမအပေါ် မှောက်အိပ်သည်။ သူမကလည်း မောနေသည်။ သို့သော် တင်ထွန်းကို အသာတွန်းထုတ်သည်။ တင်ထွန်းက သူမကို အဖက်လိုက် ထထိုင်သည်။ သူမကို ဖက်ရင်း ဆိုဖာပေါ် နားသည်။ 

“ ဘာလို့ အဲလိုကြမ်းတာလဲ” 

“ မမ အိုးကြီးက အယ်ထွက်နေတော့ ကျနော် ကြမ်းကြည့်ချင်နေတာ ကြပြီ” 

“ တော်ပြီ လူကို မောသွားတာပဲ၊ နင်ပြန်တော့၊ ကျောင်းပြန်တက်” 

“ ဒီအချိန် ကျနော်က မမရဲ့ ကျောင်းသား မဟုတ်တော့ဘူးလေ မမ၊ မမရဲ့ ဖောက်သည်ဖြစ်နေပြီ၊ ဒါကြောင့် ကျနော် စိတ်ကြိုက်နေပြီးမှ ပြန်မပေါ့” 

“ နင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား” 

“ ကျနော်ပုံက လူယဉ်ကျေးပုံ ပေါက်နေလို့လား” 

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင်ပြန်တော့ နင့်ကို ငါစိတ်မဝင်စားဘူး” 

“ ကျနော် စိတ်ဝင်စားရင် ပြီးတာပဲ မမ၊ ကဲ မမ ကုတင်ပေါ်ခံချင်လား ဒီမှာပဲ ဆက်ခံမလား”

“ မင်းကွာ” 

ထိုနေ့တွင် တင်ထွန်းက မိုးမိုးရီကို တနေကုန် ဖုတ်သည်။ မိုးမိုးရီကတော့ သိပ်မကြည်။ သို့သော်လည်း တင်ထွန်းက သိပ်ပြီး ဂရုစိုက်မနေဘဲ လိုးစရာရှိတာ လိုးသည်။ 

“ တော်ပြီနော် နောက် ရှောင်ပေးပါနော် မောင်လေး”

မိုးမိုးရီချော့ရသည်။ နောက်များတွင် တင်ထွန်းက အိမ်နေရင်းလည်း မိုးမိုးရီကို ထိကပါး ရိကပါးလုပ်သည်။ 

“ ထမင်းချက်ကူမယ်လေ” 

ဆိုကာ မီးဖိုချောင်တံခါးပိတ်၍ မီးဖိုချောင်ထဲ သူမကို လီးစုပ်ခိုင်းတာမျိုး လုပ်သည်။ ခဏခဏ လုပ်ခိုင်းတတ်သဖြင့် သူမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အိမ်တွင် လူက များသည်။ ဇော်ထက်က တွေ့သွားသည်။ ဇော်ထက်က အသာမချောင်းဘဲ သူဇာခင်ကိုရော ရူပါခင်ကိုပါ ပြသည်။ ထိုတွင် သူဇာခင်က အန်တီမိုးကိုကြည့်လိုက် ဇော်ထက်ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေသည်။

ထို့နောက် သက်ပြင်း အသာခိုးချကာ လစ်ထွက်သွားသည်။ ဇော်ထက်က သူဇာခင်နောက် အသာလေး လိုက်ချောင်းသည်။ သူဇာခင်က အိမ်ပြင်ထွက်၍ အကွယ်လေး တစ်ခုတွင် သူမ အဖုတ်ကို အသာပြန်နှိုက်ရင်း ညည်းနေသည်။ သူဇာခင်မှာ ပါးဖောင်းဖောင်း မျက်နှာသွယ်သွယ်နဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းသည့် မျက်လုံးလေး ရှိသည်။ ထိုနေ့က သူဇာခင်မှာ အနက်ရောင်အင်္ကျီနဲ့ ရှမ်းအစင်းပါသော နီဖျော့ဖျော့ထမိန်ကို ဝတ်ထားသည်။ သူဇာခင်က ထမိန်ပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို နှိုက်နေရာမှ ထမိန်ကို အသာပင့်၍ နှိုက်သည်။ သူဇာခင်မှာတင်ထွန်း အစ်မဖြစ်၍ ဇော်ထက်ထက် တစ်နှစ်ကြီးသည်။ 

“ ကူညီပေးရမလား မမ” 

သူဇာခင်က ထမိန်ကို အမြန်ဆွဲအုပ်သည်။ ဇော်ထက်က သူဇာခင် ပခုံးကို အသာဖက်လိုက်သည်။ သူဇာခင် ရုန်းမလိုလို မရုန်းမလိုလို လုပ်နေသည်။ ဇော်ထက်က တဖက်က ဖက်ရင်း တဖက်က သူဇာခင် ပေါင်ရင်းကို နှိုက်သည်။ သူဇာခင် မှိန်းသွားသည်။ 

ဇော်ထက်က သူဇာခင် ထမိန်ကို အသာပင့်လိုက်သည်။ ပြီးလျင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ သူဇာခင်က ဘေးဘီကို မလုံမလဲကြည့်နေသည်။ ဇော်ထက်က ပင်တီကို အသာချွတ်၍ စောက်ဖုတ်ကိုလျက်ပေးသည်။

“ ဟား” 

သူဇာခင် ညည်းသည်။ စောက်ဖုတ် ဖောင်းအိအိလေးကို ဖွဖွစုပ်နမ်းရင်း ပေါင်များကို သပ်ပေးသည်။ သူဇာခင်က တလွုပ်လွုပ်ဖြစ်နေသည်။ ခဏကြာတော့ သူဇာခင်ကိုယ်တိုင် ထမိန်ပင့်ပေးသည်။ ဇော်ထက်က အသာမတ်တပ်ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်သည်။ ဘစ်ထဲမှ ဖောင်းနေသော လီးကို သူဇာခင်အား ကိုင်ခိုင်းသည်။ သူဇာခင်က ဘစ်ကိုပွတ်သည်။ ဇော်ထက်က ဘစ်ကို အသာချွတ်လိုက်သည်။ သူဇာခင်က မျက်နှာလွဲသည်။ ဇော်ထက်က လက်ဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်ကာ လီးထိပ်ကို သုတ်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် သူဇာခင် ခါးကို အသာဖက်လိုက်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်လိုးလိုက်သည်။ သူဇာခင်မှာ မြောက်တက်သွားသည်။ သူဇာခင် ပေါင်တဖက်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ဇော်ထက် လိုးသည်။ သူဇာခင်က နံရံကိုမီ၍ လက်တဖက်ဖြင့် ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ အလိုးခံသည်။ ဇော်ထက်က ပေါင်တဖက်ကို အသာပင့်၍ ဆက်လိုးသည်။ သူတို့ကို ရူပါခင်က ချောင်းနေသည်ကိုတော့ နှစ်ယောက်သား ပြီးသွားသည့်တိုင် မသိလိုက်။ ထိုည ၉ နာရီတွင် စာကျက်ဝိုင်းပြီး၍ အိမ်ပြန်ကြသောအခါ ရူပါခင်က ဇော်ထက်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ 

သူဇာခင်ကလည်း ဇော်ထက်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူမက ရူပါခင် ဇော်ထက်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်ကိုလည်း မြင်သည်။ နောက်နေ့တွင် တင်ထွန်းက မီးဖိုချောင်ထဲ အန်တီမိုးကို ကူရန်ဆိုပြီး ထွက်သွားသည်။ သူဇာခင်နဲ့ ဇော်ထက်ကလည်း ဘာလိုလို ညာလိုလို အပြင်လစ်သည်။ ရူပါခင်လည်း မနေနိုင်ပါ။ အသာလေး လိုက်ချောင်းသည်။ မိန်းကလေးချင်းချင်း နည်းနည်းပါးပါး ရိပ်မိသလို ရှိနေသော ပိုပိုခင်က ရူပါခင်ကို လိုက်ချောင်းသည်။ စာကျက်ဝိုင်းတွင် တင်စိုး ဟန်သာ သင်းသင်းချိုနှင့် မိုးမိုးဆောင်းတို့သာ ကျန်နေသည်။ 

သူတို့လည်း စာမကျက်ဖြစ်တော့ဘဲ နေကြာစေ့စားကာ စကားပြောနေကြသည်။ ဇော်ထက်နဲ့ သူဇာခင်ကတော့ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်ရင်း ကမ္ဘာကြီးကို မေ့နေကြသည်။ ရူပါခင်နဲ့ ပိုပိုခင်က အသာချောင်းရင်း ရင်တွေ တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေကြသည်။ ပိုပိုခင်မှာလည်း မနေနိုင်ဘဲ ရူပါခင်အိုးကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ရူပါခင်လည်း နောက်ပြန်ဖက်ကာ ပိုပိုခင်၏ ပေါင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ဇော်ထက်နဲ့ သူဇာခင်ကတော့ ပွဲကြမ်းနေကြသည်။ ဟန်သာက ရေဆာသည်ဆိုသဖြင့် မိုးမိုးဆောင်းက ရေခပ်ပေးရန် မီးဖိုချောင်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ သို့သော် သူမတွေ့လိုက်သည်က အန်တီမိုးက တင်ထွန်းလီးကြီးကို အားပါးတရ စုပ်နေသည်ကို ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ သူမက ကိုင်လာသော ဖန်ခွက် ကျလုလု ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် အသာပြန်လစ်ထွက်ကာ ကျန်နေသည့်သူကို သွားခေါ်၍ ပြသည်။ ကျန်သည့်သူများလည်း ကြက်သေသေနေကြသည်။ ထို့နောက်

“ ဟိုလေးယောက်ကော” 

ဟု အသာမေးကြသည်။ထို့နောက် ခြေဖွဖွနင်းကာ အိမ်နောက်ထဲကို ထွက်လာကြသည်။ ထို့နောက် သူတို့မှာ ရူပါခင်နဲ့ ပိုပိုခင်တို့ကို ရှေးဦးစွာတွေ့လိုက်ရသည်။ အားလုံး ထပ်၍ ကြက်သေသေရပြန်သည်။ ဆက်၍ အသာတိုးကြည့်လိုက်တော့ ဇော်ထက်က သူဇာခင်ကို အပီဖြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟန်သာနဲ့ တင်စိုးတို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ခြေဖွဖွနင်း၍ ဟန်သာက သူညီမကိုပင် စိတ်မဆိုးနိုင်တော့ဘဲ ပိုပိုခင်ကို ဖက်လိုက်သည်။ ပိုပိုခင်လည်း နောက်က ဟန်သာဖက်သည်ကို အသာလိုက်လျောမိသည်။ ရူပါခင်က ဟန်သာညီမဖြစ်သဖြင့် တင်စိုးက သွားမဖက်ရဲ။ ထို့ကြောင့် အနီးတွင် ကြောင်တောင်တောင်ရပ်နေသည့် သင်းသင်းချိုနှင့် မိုးမိုးဆောင်းလက်ကို ဆွဲကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်သည်။ မိုးမိုးဆောင်းနဲ့ သင်းသင်းချိုလည်း ကြောင်စိစီပါလာသည်။ ဟန်သာသည် ပိုပိုခင်ကို သူ့အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ခဲ့သည်။ 

ပိုပိုခင်က ဆံပင်အရှည်ကြီးဖြစ်သည်။ ဤမိန်းခလေးများထဲမှ ဆံပင်အရှည်ဆုံးလည်းဖြစ်သလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် နည်းနည်းကျစ်လစ်ကာ လှသည့် မိန်းကလေး ဖြစ်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အဖြူတဝက် မရမ်းရောင်တဝက်နဲ့ ကနုတ်များဖော်ထားသည့် အင်္ကျီဝတ်ထားသော ပိုပိုကို ဟန်သာက နောက်ကနေ အသာဖက်လိုက်သည်။ ပိုပိုက နည်းနည်းကြောင်စီစီလေး ရပ်နေသည်။ ဟန်သာက နောက်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ချိုင်းအောက်ကနေ ကိုင်လိုက်သည်။ ပိုပိုက အသာငြိမ်နေသည်။ နောက်ကနေ ဖက်ရင်း ပိုပိုအိုးကို ဟန်သာက တေ့ထားသည်။

ခုနက သူဇာခင်နဲ့ ဇော်ထက်တို့ ဖြုတ်နေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင်ကြည့်စဉ်ကတည်းက ဏှာထနေသော ပိုပိုမှာ နောက်ကနေလည်း အတေ့ခံထားရ နားရွက်တွေလည်း အနမ်းခံရ နို့လည်းအကိုင်ခံရတော့ ဖီးလ်အတော်တက်နေသည်။ ဟန်သာက ကြယ်သီးများဖြုတ်၍ ဘော်လီထဲလက်ထည့်ကာ နို့ကိုင်တော့လည်း ဘော်လီကျွတ်အောင်ပင် သူမက ကူညီပေးသည်။ 

ဟန်သာက ကုတင်ပေါ် သူမကို အသာတွန်းတင်သည်။ သူမလည်း အလိုက်သင့် အိပ်လိုက်သည်။ ဟန်သာက သူမအင်္ကျီကို ဖယ်၍ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်သည်။ အပျိုလေးဖြစ်သော်လည်း သူမနို့ကတော့ နည်းနည်းကြီးသည်။ ထို့ကြောင့် ဘော်လီပင် နည်းနည်းဆိုက်ကြီး ဝတ်ရသည်။ ဟန်သာက နို့ကို အစုံလိုက်ကိုင်ပြီး ကစားသည်။ နို့သီးခေါင်းကို ကလိသည်။ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ဝှိုက်ကစားသည်။ နို့သီးခေါင်းကို စို့သည်။ ပိုပိုမှာ ဟန်သာအပြုအမူကြောင့် ခါးများပင် ကော့နေအောင် ခံရသည်။ ဟန်သာက နို့စို့ပြီး ထမိန်ကို အသာချွတ်သည်။ ပင်တီကိုလည်း တပါတည်းချွတ်ချသည်။ ထို့နောက် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားနေအောင် ဆွဲကားသည်။ ပြီးလျင် သူမအဖုတ်ကို ဟန်သာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ 

“ လှလိုက်တာ” 

ဟန်သာက သူမအဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ပြောတော့ သူမ ရှက်မိသည်။ လက်ဖြင့် အဖုတ်ကို အုပ်မလို့ပင် ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် ဟန်သာက လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ စပွတ်သည်။ ပိုပိုသည် အပျိုစင်ဖြစ်သည်။

ခုမှ အသက် ၁၅ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ဟန်သာလည်း လူပျိုဖြစ်သည်။ သူလည်း အသက် ၁၄ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ သို့သော်လည်း ယောက်ျားသားပီပီ ဖူးကားများ ကြည့်ဖူးထားသူ ဖြစ်သောကြောင့် ဘယ်လိုစကိုင်ရမည်ကို သိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ အဖုတ်ကို အသာပွတ်ပြီး ပိုပိုနို့ကို စို့သည်။ ပိုပိုက မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ငြိမ်ခံနေသည်။ ဟန်သာက ပိုပိုစောက်ဖုတ်၏ ဂျီစပေါ့ကို လက်ခလယ်ဖြင့်ထိသည်။ ပိုပိုက အံလေးအသာကြိတ်သည်။ ပိုပို၏ ဗိုက်ခေါက်များက လှိုင်းတွန့်လေး မသိမသာထထသွားသည်။ ဟန်သာက ပိုပိုစောက်ဖုတ်၏ ဂျီစပေါ့ကို ကလိရင်း နို့ကို စို့သည်။ 

နောက် အသာလေး လျှောဆင်းကာ ဗိုက်သားကို စုပ်သည်။ ပိုပိုက နွုတ်ခမ်းကို သွားတက်လေးဖော်ကာ အသာကိုက်ရင်း ငြိမ်နေသည်။ ဟန်သာက ပိုပိုပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက်၍ ကုန်းနေလိုက်သည်။ ပိုပိုပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ ပိုပိုမှာ ဟန်သာ စောက်ဖုတ်ကို အကြာကြီး ကြည့်နေသဖြင့် ဗိုက်သားများ စောက်ဖုတ်သားများ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရှိသည်။ ပိုပို၏ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်မွေးနုနုလေးများ ပါးပါးလေး ပေါက်နေသည်။ စောက်မွေးများက အပေါ်သို့ တညီတည်း ပေါက်နေသည်။ ဟန်သာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပွေ့လိုက်သည်။ ပိုပို၏ ပေါင်ကို နမ်းသည်။ ပိုပိုမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရှိသည်။ ပေါင်များကို နမ်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲသည်။ ဟန်သာက လျှာအပြားလိုက်ထားကာ အောက်ကနေ အပေါ်ကို အပြားလိုက် လျက်သည်။ 

“ အင့် ဟင့် အ အင့်” 

ပိုပို တံတွေးများ ခဏခဏမြိုချရင်း တုန်နေသည်။ နို့တွေပင် တုန်သည်။ ဟန်သာက လျက်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ လျက်သည်။ ပိုပိုမှာ ပို၍ ကောင်းနေသည်။ တုန်တုန်ရီရီလည်း ဖြစ်နေသည်။ ဟန်သာက သူမကို ဆွဲလှည့်သည်။ ဟန်သာ ပေါင်ပေါ် သူမခေါင်းအုံးအိပ်သည်။ ဟန်သာက အင်္ကျီတွေအကုန်ချွတ်သည်။ သူမ တစောင်းလှည့်ပြီး ပါးစပ် အသာဟ၍ ဟန်သာလီးကို စုပ်သည်။ ဟန်သာက သူမ ဆံပင်များ ဖယ်ပေးရင်း နို့ကို ကိုင်သည်။ ပိုပိုက တစောင်းအိပ်ရင်း လီးကို ငုံ၍ စုပ်ပေးသည်။

“ ပိုပို” 

“ ရှန်” 

“ လိုးတော့မယ်ကွာ နော်” 

“ အင်း” 

ပိုပိုအသာခေါင်းညိတ်သည်။

ပိုပိုပေါင်ကို အသာဆွဲကားလိုက်သည်။ ပိုပိုက ပက်လက်လေး အိပ်ပေးသည်။ ဟန်သာက အပေါ်ကနေ ထပ်အိပ်ကာ လီးကို အသာကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပိုပိုမျက်နှာလေး နွမ်းချိနေသည်။ သူ အသာလေး လီးကို ထိုးထည့်သည်။ ပိုပိုမျက်နှာက နည်းနည်းရွုံ့မဲ့သွားသည်။ သို့သော်လည်း ပိုပိုက အလိုက်တသိကော့ပေးသည်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားသည်။ 

“ နာတယ်”

ရူပါခင်သည် ဇော်ထက်နှင့် သူဇာခင် အပြတ်လိုးနေကြသည်ကို ငေးရင်း ပိုပိုကာ တယောက်လာခေါ်သွားသည်ကို သတိထားမိသည်။ ပိုပိုနှင့် သူမ ပွတ်သပ်ကစားရင်း ဇော်ထက်လီးကြီး သူဇာခင်အဖုတ်ထဲ တဖွတ်ဖွတ်ဝင်နေသည်ကို ငေးရာမှ ဟာတာတာ ဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် အသာလစ်ထွက်၍ အသံကြားရာ အစ်ကိုအခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုဖြစ်သူ ဟန်သာက ပိုပိုကို လေးဖက်ထောက်ကုန်းပြီး ဆောင့်လိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဇော်ထက်က သူဇာကိုလိုးနေချိန် ဟန်သာက ပိုပိုကို လိုးနေသည်။ ထို့ကြောင့် စာကျက်နေသည့် နေရာသို့ ရူပါခင် လာခဲ့သည်။ စာကျက်သည့်နေရာတွင် စာအုပ်များက တုန်းလုံးပက်လက် လဲ၍ လှန်သည်က လှန် အုပ်သည်က အုပ် ဆင့်သည်ကဆင့်ဖြစ်နေသည်။ သူတို့ကို ကြည့်နေ ဖတ်နေသူဟူ၍ မရှိ။ စာအုပ်များက အထီးကျန်နေသည်။

“ ငါ့နောက် လိုက်ခဲ့” 

တင်စိုးက မိုးမိုးဆောင်းနှင့် သင်းသင်းချိုကို ခေါ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်လိုက်သည်။ သူ ပထမစဉ်းစား၍ ရသည့်နေရာက အိမ်သာ ဖြစ်နေသဖြင့် မတတ်နိုင်။ အိမ်သာထဲ အိမ်သာနံရံကို မီ၍ သင်းသင်းနဲ့ မိုးမိုးတို့ ရပ်နေကြသည်။ သင်းသင်းနဲ့ မိုးမိုးနှစ်ယောက်တွင် သင်းသင်းက ပိုလှသည်။ မျက်နှာက ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း ရှိသည်။ မိုးမိုးက နည်းနည်းပုသည်။ လုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်သည်။ သို့သော် မိုးမိုး အားသာချက်က ရင်သား ဖွံ့ဖြိုးသည်။

“ သဘောတူတယ် မဟုတ်လားဟင်”

တင်စိုးက ဘာကိုမေးမှန်း မသိမေးသည်။ သင်းသင်းနဲ့ မိုးမိုးကလည်း ဘာမျ ပြန်မပြော။ တင်စိုးက သင်းသင်းခါးကို ဖက်၍ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်သည်။

သင်းသင်းပါးကို နမ်းသည်။ သင်းသင်းက မိုးမိုးကို ကြည့်ရင်း ငြိမ်နေသည်။ မိုးမိုးကလည်း သင်းသင်းနဲ့ တင်စိုးကို ကြည့်နေသည်။ တင်စိုးက သင်းသင်းနို့ကို စကိုင်သည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့နှစ်လုံးစလုံးကို ပွတ်သည်။ သင်းသင်းက ခေါင်းငုံ့နေသည်။ မိုးမိုးက လက်ညိုးကို တဖက်လက်ဖြင့် ဆွဲစကားနေသည်။ တင်စိုးက သင်းသင်းကို နမ်းသည်။ နို့ကို ပွတ်သပ်ရင်း ကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။ ပခုံးကနေကိုင်၍ ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ အစင်းကြောင်းလိုက်ပါသော ဘော်လီကို အောက်ကနေ အသာပင့်ကိုင်သည်။ 

“ ပြွတ်” 

သင်းသင်းကို သူစုပ်နမ်းသည်။ သင်းသင်းကလည်း ပြန်နမ်းသည်။ အောက်ကို နမ်းဆင်းရင်း သင်းသင်းနို့အပေါ်ပိုင်းကို စုပ်သည်။ တင်စိုးက သင်းသင်းနို့ကို စို့ရင်း မိုးမိုးခါးကို လှမ်းဖက်သည်။ မိုးမိုးက ညွတ်ခနဲ ပါလာသည်။ 

တင်စိုးက သင်းသင်းနို့ကို စို့ရင်း မိုးမိုးနို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ မိုးမိုးကလည်း ကော့ပေးထားသည်။ တင်စိုးက သင်းသင်းလက်ကို ယူ၍ မိုးမိုးအင်္ကျီကြယ်သီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ သင်းသင်းက အလိုက်သိစွာ မိုးမိုးကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။ သူက သင်းသင်းဘော်လီကို ချွတ်သည်။ ခုတော့ သင်းသင်းရော မိုးမိုးပါ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်သွားသည်။ သင်းသင်းနို့က စူးကာ ချွတ်သည်။ မိုးမိုးနို့က ဝိုင်းသည်။ တင်စိုးက နို့များကို နို့သီးခေါင်းချင်း ထိစေသည်။ မိုးမိုးရော သင်းသင်းပါ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားသည်။ သူက နို့သီးတွေအချင်းချင်း ပွတ်ကစားခိုင်းရင်း မိုးမိုးကို နမ်းသည်။ မိုးမိုးကလည်း ပြန်နမ်းသည်။ မိုးမိုးနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ 

တင်စိုးက မိုးမိုးကို နမ်းပြီး သူမတို့ ဆံပင်ကို သပ်တင်၍ မျက်နှာကို သေချာကြည့်သည်။ သင်းသင်းရော မိုးမိုးပါ တဏှာစိတ်ထကာ မျက်နှာလေးက နွမ်းရိနေသည်။ ပို၍လည်း ချစ်စရာ ကောင်းနေသည်။ သူက မိုးမိုးနို့ကို စို့သည်။ သင်းသင်းနို့ကို ကိုင်သည်။ နောက် သင်းသင်းနို့ကို စို့၍ မိုးမိုးနို့ကို ကိုင်သည်။ ပြီးလျင် မိန်းကလေး နှစ်ယောက်လုံးကို အောက်ထိုင်ချခိုင်းလိုက်သည်။ သူဘောင်းဘီကို အသာချွတ်ပေးလိုက်သည်။ 

“ ခိ” 

မိုးမိုးက လီးကို မြင်၍ ရယ်သည်။ သင်းသင်းက အသက် ၁၄ နှစ်ပြည့်ပြီ ဖြစ်သော်လည်း မိုးမိုးက အသက်ပြည့်ရန် ခြောက်လလောက် လိုနေသေးသဖြင့် လီးကို တွေ့ဖူးသော အပျိုစင်ရိုင်းလေးခမျာ ရယ်မိသည်။

သင်းသင်းကတော့ နည်းနည်းထန်နေပြီ ဖြစ်ရာ လီးကိုတွေ့သည်နှင့် မျက်နှာက ပိုညိုးကျသွားသည်။ တော်တော်ဆာနေသည့်ပုံရှိသည်။ တင်စိုးကိုလည်း ညုအကြည့်ဖြင့် မော့ကြည့်နေသည်။ 

“ နမ်းလေ ကောင်မ” 

သင်းသင်းက ပြောသည်။ မိုးမိုးက နှုတ်ခမ်းဖြင့်လီးကို တချက်ပြွတ်ဆို စုပ်သည်။ ပြန်ဆုတ်သွားသည်။ သင်းသင်းက ပါးစပ်ဟ၍ လီးကို ပင့်စုပ်သည်။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။ တင်စိုးပေါင်ကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်သည်။ လက်ဝါးဖြင့်ရော လက်ခုံဖြင့်ပါ ပွတ်သပ်သည်။ လီးကိုလည်း ငုံ၍ စုပ်ထားသည်။ မိုးမိုးက ဘေးကနေ ကြည့်ရင်း တင်စိုးပေါင်ရင်းကို စုပ်နမ်းသည်။ သင်းသင်းက လီးကို ဆန့်၍ ဆွဲစုပ်သည်။ 

ထိပ်ကို ငုံထားသည်။ ထိုအခါ မိုးမိုးက လီးတံကြီးကို လျက်သည်။ သင်းသင်းသည် မိုးမိုးပါးစပ်ထဲ လီးကို ကိုင်၍ ထည့်ပေးသည်။ မိုးမိုးက စုပ်နေသည်ကို ငေးကြည့်နေသည်။ ပြီးလျင် လပြွတ်ကို လျက်သည်။ မိုးမိုးက မစုပ်တော့ဘဲ ပြန်ဆုတ်သည်။ သင်းသင်းက ပြန်စုပ်သည်။

“ ကုန်းလိုက်နော် သင်းသင်း” 

သင်းသင်းက အိမ်သာပြတင်းဘောင်ကို လက်ထောက်၍ ကုန်းသည်။ ပေါင်နည်းနည်းကားလိုက်ပြီး သူ နောက်ကနေ အသာလိုးလိုက်သည်။ မိုးမိုးကိုဖက်ထားသည်။ မိုးမိုးနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း သင်းသင်းကို နောက်ကနေ လိုးသည်။ မိုးမိုးက နည်းနည်းပုရာ သူကုန်း၍ စုပ်နေရာမှ သင်းသင်းကို လိုးတာ အဆင်မပြေသဖြင့် သူအရပ်လိုက်လိုးလိုက်သည်။ 

မိုးမိုးက သူ့ကို ဖက်ရင်း သူ့နို့ကို စို့သည်။ ရူပါခင်သည် တင်စိုးလိုးချက်များကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်က ပိုယားလာသည်။ တင်ထွန်းသည် အစက လီးကိုသာ စုပ်ခိုင်းသော်လည်း လရည်က တော်တော်နဲ့မထွက်တော့ မမကို လိုးချင်လာသည်။ မမမိုးကလည်း လီးစုပ်ရင်း တအင်းအင်းညည်းနေသည်။ ထို့ကြောင့် မမမိုးကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လျက်ပေးသည်။ ပြီးလျင် စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းသွင်း၍ ထိုးကစားသည်။ မမမိုးက လူးလှိမ့်၍ ညည်းနေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းထည့်၍ ကစားရင်း နို့ကို စို့သည်။ 

“ အ အ အု အ” 

တင်စိုးက မမမိုးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းကာလိုးသည်။ လိုးချင်တွေက ပြင်းထန်သည်။ မမမိုးလည်း ကြိတ်မှတ်မခံနိုင်တော့ဘဲ အော်ရသည်။ 

“ ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” 

တံခါးခေါက်သံကြောင့် နှစ်ယောက်သား ပူထူကာ မတ်တပ် ခုန်ရပ်ကြသည်။ အဝတ်များကိုလည်း အလျင်အမြန် ဖုံးကြသည်။ ဟန်နည်းနည်းဆောင်ရင်း တံခါးကို ဖွင့်သည်။ 

“ ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ တူမလေး” 

“ အန်တီတို့က အရမ်းတကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်”

“ ဘ ..ဘာဖြစ်လို့လဲ”

ရူပါခင်က အန်တီမိုးလက်ကို ရုတ်တရက်ဆွဲသည်။

အခန်းထဲ ဆွဲထွက်သည်။ လက်ညိုးကို နွုတ်ခမ်းဝတွင် တေ့၍ တိုးတိုးလေးလုပ်ရန် အချက်ပြကာ အိမ်နောက်ဖေးခေါ်သည်။ တင်ထွန်းလည်း အသာလိုက်လာသည်။ အိမ်နောက်ဖေးတွင် သူဇာခင်က အိမ်နံရံကို လက်ထောက်ကုန်းနေသည်။ ဇော်ထက်က နောက်ကနေ ဖြုတ်နေသည်။ သူဇာခင်မှာ မျက်လုံးအစုံမှိတ်၍ အလိုးခံနေသည်။ တင်ထွန်းက ရုတ်တရက်ဒေါသဖြင့် အော်မည်လုပ်သည်။ ရူပါခင်က တင်ထွန်းပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်ထားပြီး နောက်တနေရာ ဆက်ခေါ်၍ ဟန်သာကို ပြသည်။ ပိုပိုက ဟန်သာအပေါ်ကနေ ထိုင်၍ ဆောင့်ချနေသည်။ ဟန်သာက ပိုပိုနို့ကို ကိုင်၍ အောက်ကနေ ပင့်လိုးတက်နေသည်။ တင်ထွန်းမှာ မျက်လုံးပြူးနေသည်။ ရူပါခင် နောက်နေရာ ဆက်ခေါ်သည်။ ထိုနေရာတွင် တင်စိုးက မိုးမိုးကို နံရံတွင် ကျောမီခိုင်းထားပြီး အရပ်လိုက်လိုးနေသည်။ ဘေးတွင်လည်း သင်းသင်းအဖုတ်ထဲကို လက်က နွုတ်ထားသေးသည်။

“ အို ဘယ် ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်တာလဲ” 

အန်တီမိုးမိုးရီက တအံ့တသြပြောသည်။ 

“ တင်ထွန်း” 

ရူပါခင်က တင်ထွန်းကို ခေါ်သည်။ 

“ ငါ မလှဘူးလားဟင်” 

“ လှ လှပါတယ်”

“ အန်တီမိုး သမီးတကယ်လှရဲ့လားဟင်”

အန်တီမိုးလည်း ရူပါခင်ကို ဖက်သည်။ 

“ လှပါတယ် သမီးရယ်”

“ သမီးလည်း ပါချင်တယ် သမီးလည်း အချစ်ခံချင်တယ်”

“ လာပါ သမီးလေးရဲ့၊ လာမောင်လေး မမအခန်းထဲ သွားကြရအောင်”

ထိုညနေခင်းသည် စာကျက်ဝိုင်းထဲ နောက်ကျမှ အသီးသီးပြန်ရောက်လာသည်။ အားလုံးကလည်း တယောက်မျက်နှာ တယောက်ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ကြ။ တင်ထွန်းနဲ့ သူဇာခင်, ဟန်သာနှင့် ရူပါခင်တို့က ပိုဆိုးသည်။ သူတို့က မောင်နှမတွေ ဖြစ်ရာ တယောက်နှင့်တယောက် မျက်နှာလွဲနေကြသည်။ 

ကိုးနာရီမထိုးခင်တွင်ပင် သူ့လွယ်အိတ် ကိုယ့်လွယ်အိတ် အသီးသီးယူ၍ အသက အသက ထပြန်ခဲ့ကြသည်။ အိမ်တွင်ကျန်နေသော အန်တီမိုး ဟန်သာနှင့် ရူပါလည်း ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုယ် တိတ်ဆိတ်စွာ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ထိုည၌ ဆယ်ယောက်စလုံး ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ကြ။ ယောက်ျားလေးများကတော့ ထိုည၌ ကိုယ်မလိုးလိုက်ရသည့် အခြားမိန်းကလေးများကို မှန်းရင်း ကွင်းတချီစီထုဖြစ်ကြသည်။

မိန်းကလေးများကလည်း မိမိအပျိုစင်ဘဝကို ပုံအပ်ရသည်ကို ကျေနပ်နေကြသည်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြပေ။ နောက်နေ့ညနေတွင် တယောက်နဲ့တယောက်က ဘယ်သူမှ မလာတော့ဟု ထင်ခဲ့ကြသော်လည်း မနေ့က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သည့်အလား လူစုံတက်စုံ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ စာကျက်သည့်နေရာ၌ ဝိုင်းထိုင်ရင်း မနေ့က ကိုယ်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့သည့် အတွဲကိုသာ မျက်လုံးဝင့်ကြည့်မိကြသည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံပြန်တော့လည်း မျက်လွာ ချကြပန်သည်။ အန်တီမိုးကတော့ အကြီးဆုံးလည်းဖြစ် ဆရာမလည်းဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းမျက်နှာပူနေသည်။ 

“ အဟမ်း” 

ဇော်ထက်က တိတ်ဆိတ်နေသည့် အခန်းကို ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်၍ နှိုးလိုက်သည်။ မိန်းကလေးတွေက ခေါင်းငုံ့၍ စာအုပ်ကိုယ်စီထုတ်ကြသည်။

“ မမ” 

“ ဟင်”

“ ရှင်” 

ဇော်ထက်က အန်တီမိုးအား ခေါ်လိုက်သော်လည်း သူဇာခင်ကပါ ကပ်ထူးသည်။ သူမ ထူးပြီးခါမှ မှားမှန်းသိ၍ အစ်ကိုဖြစ်သူ တင်ထွန်းကို လှမ်းကြည့်သည်။ တင်ထွန်းကလည်း သူမကို စိတ်ပျက်သည့်ပုံဖြင့် လှမ်းကြည့်နေသည်။ သို့သော်လည်း ဘယ်သူမှ မရိပ်မိစေချင်။ နောက်တချက်မှာ မနေ့က တင်ထွန်းတယောက် ရူပါခင်ကို လိုး၍ မဝသေးသောကြောင့် သူက ရူပါခင်ကိုသာ အာရုံက ရောက်နေပြန်သည်။

“ စာသင်ဦးမှာလား” 

“ အင်းလေ သင်မှာပေါ့” 

အန်တီမိုးက ဘာမှ မဖြစ်ဟန်ပြောသည်။ 

“ ကျနော်ကတော့ မနေ့က သင်ခန်းစာကိုပဲ လက်တွေ့ပြန်သင်စေချင်တယ်၊ မမက နည်းနည်းဝါရင့်ပြီလေ၊ ဒါကြောင့် ကျနော်တို့ကို နည်းလမ်းကောင်းလေး ဘာလေး ပေးနိုင်မယ်ထင်တယ်”

“ အိုး တော်ကြစို့ကွယ်နော် စာကြည့်ကြရအောင်” 

ဟန်သာက ထလာသည်။ ဇော်ထက်လက်ကို ဆွဲ၍ အန်တီမိုးနား ထိုင်ခိုင်းသည်။

“ ဟန်ဆောင်မနေနဲ့တော့ အန်တီ၊ ဘယ်သူမှ စာ စိတ်မဝင်စားဘူး၊ ကျနော်တို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနေကြစို့” 

တင်ထွန်းကလည်း ဝင်ပြောသည်။

“ ဟုတ်တယ်၊ ကိုယ့်ညီမအရင်းကို ရှောင်ရင် ပြီးတာပဲ” 

ဇော်ထက်က အန်တီမိုးကို ဖက်သည်။ ခေါင်းကို ပေါင်ရင်းနား ဖိချသည်။

အန်တီမိုးကလည်း ဟန်ဆောင်မနေတော့ဘဲ ဇော်ထက်ဘောင်းဘီကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ချွတ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်းက ရူပါခင်ကို အားမရသေးသဖြင့် ရူပါခင်နားကပ်သည်။ ဟန်သာက သင်းသင်းနဲ့ မိုးမိုးထံကပ်သည်။ တင်စိုးက ပိုပိုနားကပ်သည်။ သူဇာခင်က လွတ်နေရာမှ အန်တီမိုးနဲ့ ပူးပေါင်းလိုက်သည်။ နောင်တွင် အိမ်ကို လေးနာရီကွက်တိရောက်ရန် သူတို့ချိန်းကြသည်။ အားလုံး ရေချိုးအလှပြင်လာကြရန်လည်း သဘောတူထားကြသည်။ အိမ်ထဲအားလုံးရောက်သည်နှင့် ပထမဆုံး နှစ်ယောက်ပေါင်းချင်သည့် မိန်းကလေးကို ရှာသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယောက်ျားလေး လေးယောက်သာ ပါပြီး မိန်းကလေးက ခြောက်ယောက်ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ပေါင်းသည့် အတွဲရပြီဆိုလျင် ယောက်ျားလေးများက တန်းစီ၍ ဘောင်းဘီချွတ်ထားသည်။ မိန်းကလေးများက ဒူးထောက်ကာ လီးစုပ်သည်နှင့် စသည်။ နေရာကလည်း အဝေးကြီးမသွားရ။ အခန်းထောင့်တွင်တော့ ကုတင်တလုံးချထားသည်။ စားပွဲတလုံးရှိသည်။ ကြမ်းပြင်တွင် ခင်းထားသည့် အခင်းရှိသည်။ ဆိုဖာထိုင်ခုံနှစ်လုံးရှိသည်။ လီးများစုပ်ပြီးကြသည့်နောက် အဖုတ်ယက်ကြသည်။ အဖုတ်ယက်လျင် မိမိကြိုက်သည့် ဆိုဖာ၊ ကုတင်၊ အိပ်ယာခင်းစသည့် တစ်ခုခုကို ရွေး၍ အဖုတ်ယက်ကြသည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ကြိုက်သည့်ပုံစံဖြင့် လိုးကြသည်။ 

လိုးနေရင်းတန်းလန်းလည်း အခြားသူနဲ့ ပူးပေါင်းနိုင်သည်။ ဥပမာ သူဇာကို ဟန်သာကလိုးနေရင်း သူဇာအား ဇော်ထက်လိုးနေသည့် ပိုပိုနို့သွားစုပ်ခိုင်းတာမျိုး မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ဖက်၍ ကုန်းခိုင်းတာမျိုး လုပ်နိုင်သည်။ အားလုံးလိုးပြီးနောက် သုက်ရည်ကို တယောက်တည်းပေါ်သာလျင် လွတ်ချရသည်။ သုက်ရည်ကို သင်းသင်းပေါ် လွတ်ချပြီးသည့်နောက် သင်းသင်းက မစားချင်လျင် တခြားတယောက်ကို ကျွေးနိုင်သည်။ များသောအားဖြင့်တော့ အန်တီမိုးက လီးရည်များ အနစ်နာခံစားပေးတတ်သည်။ နောက်ပိုင်း လိုးပြီးနောက် စာတွေ ဘာတွေကြည့်ကြသည်။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ကြလျင်တော့ တချီထပ်ဆွဲပြီး ပြန်ကြသည်။

အန်တီမိုးကလည်း သင်ပေးတတ်သည်။ မိန်းကလေးတွေဆိုတာ ဘယ်လိုထိရင် ဘယ်လိုဖြစ်တယ် ဘယ်နားကိုင်ရင် ဘာဖြစ်တယ် စသဖြင့် သင်ပေးသည်။ သူတို့ကလည်း လက်တွေစမ်းသည်။ နားသယ်များ နမ်းခြင်း အိုးကိုပွတ်သပ်ခြင်း စသဖြင့် နည်းပေါင်းစုံ သင်ကြားရသည်။ သူတို့ဆယ်ယောက်သည် အန်တီမိုးအိမ်တွင် စာကျက်ဝိုင်းအကြောင်းပြ၍ လိုးပွဲကြီးကို ညနေ ညတိုင်း ကျင်းပရင်း ဆယ်တန်းကို အောင်မြင်ခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် တက္ကသိုလ်သို့ တက်လှမ်းကြသည့်နောက် မိန်းကလေးများက တခြားတက္ကသိုလ်ကို လျှောက်၍ သူတို့ကို ရှောင်သွားကြလေတော့သည်။ 

သို့သော်လည်း သူတို့မှာ အန်တီမိုး၏ အသင်အပြကြောင့် မိန်းကလေးကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမည် ကောင်းကောင်းသိသော သူတို့လေးယောက်မှာ တက္ကသိုလ်တွင်လည်း သူ့ထက်ငါ အပြိုင် မိန်းကလေးများ ပိုးကြသည်။ ပြီးတော့ သူထက်ငါအပြိုင် မိန်းကလေးများအား အပိုင်သိမ်းကြသည်။ ဘယ်ကောင်မလေးက ဘယ်လိုကောင်းသည် စသဖြင့် အပြိုင်ပြောကြရင်း ဖိုးသာထူးဆိုသည့် ဖူးကားအမြဲကြည့်သည့် ကောင်လေးနဲ့ သူတို့ဆုံဖြစ်သည်။ 

ဒင်းလေးဆီက ဖူးကားကူးပြီး လိုးနည်းလေးဘာလေး ရှာကြံသည်။ ထိုထက်ကံကောင်းသည်မှာ ဖိုးသာထူးကြောင့် မိန်းမတွေကို တော်တော်လေးလိုးဖူးခဲ့သော်လည်း အဆွဲ အကြမ်း အလွမ်းနဲ့ အပေးကောင်းကာ လီးကို စုပ်ယူထားသလို လိုးကောင်းလှသည့် ဝေဝေနဲ့ တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူတို့ နောက်ကြောင်းပြန်နေချိန်တွင်ပင် ဝေဝေတယောက် ရေချိုးပြီး၍ အလှပြင်နေသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်တောင့်တောင့်နဲ့ တင်းရင်းသော အိုးနှင့် ချိုသောအပြုံးနဲ့ လျှောက်လှမ်းလာနေသော ဝေဝေကို ကြည့်ရင်း ငါးယောက်သား လီးမှာ ငေါက်ခနဲ ရုန်းထသွားကြလေသည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



Sunday, November 18, 2012

ချစ်နည်းလမ်းပွင့် (စ/ဆုံး)

ချစ်နည်းလမ်းပွင့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ (ၡေးလက်ရာ)

တချိန်က နာမည်ကျော် အပြာဇာတ်လမ်းကောင်းလေး ဖြစ်ပါသည်။

အချိန်က မြန်မာပြည်ကို ဂျပန်များ ဝင်ရောက်ပြီးချိန် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီအချိန်မှာတော့ တိုင်းပြည်မြို့ရွာ အခြေအနေ မကောင်းသောကြောင့် အစစအရာရာမှာ အထူးသဖြင့် ဒုက္ခနှင့် ရင်ဆိုင်ကြရပါသည်။

ဒါပေမယ့် ကျတော် တယောက်ကတော့ အပူအပင်ဟူ၍ မရှိပါ။ အမြဲထာဝရ စိတ်ကို ပျော်ပျော်ထားပြီး ကျတော်၏ လုပ်ကိုင်စရာရှိသော လုပ်ငန်းကိုသာ လုပ်ကိုင်ပါ၏။ ကျတော်ဟာ စစ်မက်ရေးရာကြောင့် မြို့မှာ မနေနိုင်ဘဲ တောမြို့ကလေး တမြို့မှာ အများနည်းတူ နေထိုင်ရသူ ဖြစ်ပါ၏။ ထိုအချိန်မှာ ဆောင်းဦးပေါက်စလေးပင်ဖြစ်ပါ၏။

ကျတော့် အနေက လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီးသော လုပ်ငန်းအတွက် တညတာ အတွက်အပန်းဖြေပြီး နံနက်ပိုင်း ခပ်စောစောပင် အိပ်ယာမှ ထတက်ပါသည်။ ဤနေ့မှာလည်း ကျတော်က အိပ်ယာမှ ခပ်စောစောပင် ထလိုက်ပါသည်။ ကျတော့် ဇနီးလေးအေးနဲ့ သမီးလေးကတော့ အိပ်မောကျနေတုန်းပင် ဖြစ်ပါ၏။

ကျတော်သည် အိပ်ယာမှထ၍ ပြတင်းပေါက်ကလေးကို ဖွင့်ပြီး အပြင်သို့ ငေးမောပြီး ကြည့်လိုက်သောအခါမတော့ တောမြို့ကလေး၏ သာယာလှပသော ရှုခင်းများမှာ ကျတော့်စိတ်ကို အလွန်ပင် ချမ်းမြေ့စေပါတော့သည်။ 

အဝေးဆီက ရွှေဝါရောင်သမ်းနေသော စပါးပင်တို့မှာလည်း အားရစရာပင် ပေါက်ရောက် လန်းဆန်းနေပါသည်။ ကျတော်က ထိုရှုခင်းများကိုကြည့်ပြီး မျက်နှာသစ်ရန် သဘက်ကိုယူပြီး နောက်ဖေးဆီသို့ ဝင်လာသော အခါမှာတော့ ကျတော့်မျက်စိထဲမှာ ဆန်းသစ်နေသော အရာကိုတွေ့ရပါတော့သည်။ 

ထိုဟာကား အခြားမဟုတ်ပါ။ ကျတော်၏ ခယ်မတော် နော်လီ ပင်ဖြစ်ပါ၏။ နော်လီဟာ ဘာလိုလိုနဲ့ အပျိုဖားဖားကြီး ဖြစ်နေသည်ကို ကျတော့် မျက်လုံးထဲမှာ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကြီး ပေါ်လွင်နေပါတော့၏။ သူမ၏ အသားများ ဖြူဝင်းမွတ်ပြီး အကြောစိမ်းကလေးများပင် အရစ်ရစ် ထွက်နေသည်ကို မြင်ရပါတော့သည်။ သူမ၏ ပန်းအိုးသဏ္ဍန်ခါးလေးမှာ ကျတော့်မျက်စိ အတွင်းမှာတော့ ပို၍ပင် လှပနေပါသည်။ သူမ၏ တင်နှင့်ရင်မှာ ဂီတာပုံစံလိုပင် အလွန်တပ်မက်စရာ ကောင်းလှပါတော့၏။ 

ကျတော်ပင်လျှင် ခယ်မတော် နော်လီကိုကြည့်ပြီးတော့ စိတ်ပင်လှုပ်ရှားခဲ့ပါပြီ မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင် အကိုကြီး အိပ်ယာထတာ စောလှချည်လား   ”

နော်လီက ရေနွေးအိုးကို မီးမွှေးရင်းနဲ့ ကျတော့်ခြေသံ ကြားရလို့ ကျတော့်ကို ကြည့်ပြီးတော့ ပြောလိုက်ပါသည်။ ကျတော့်ကတော့ နော်လီကို ပီတိဖြစ်ပြီး ပြန်ကြည့်မိပါ၏။ 

“ အကိုကြီး စောစော ထတက်တယ်ဆိုတာ ညီမလေး အသိပဲ မဟုတ်လား  ”

“ ဟုတ်ပါပြီတဲ့ရှင်၊ ကဲ ကဲ မျက်နှာသစ်ချည်၊ ကော်ဖီသောက်ရအောင်၊ မေမေကြီးတောင် မနိုးသေးဘူး  ”

နော်လီကတော့ သူ့စကားကို သူ့ကို အလုအယက်နဲ့ ပြောပါသည်။ ကျတော် မျက်နှာသစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ ရောက်သည်နှင့် နော်လီမှာ ကော်ဖီခရားနှင့် ကျတော့်ထံသို့ ရောက်လာပါသည်။

“ ကဲ အကိုကြီး ကော်ဖီဖျော်ပြီး ပူပူလေးသောက်လိုက်၊ ကြည့်စမ်း မအေး မချမ်းတာ ကျနေတာပဲ၊ အင်္ကျီလက်ပြတ်နဲ့ ကြည့်ပါလား၊ ကဲ ကော်ဖီလေးသောက်လိုက်နော် ...နော်  ”

နော်လီကတော့ ကလေးဆိုးပမာ ကနွဲ့ကလျနဲ့ ကျတော့်ကို လာပြီး လုပ်နေပါသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ နူးညံ့ပူနွေးသော လက်ကလေးသည် ကျတော်၏ အင်္ကျီလွတ်နေသော ပခုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ကိုင်ထားရာ ကျတော့်မှာ သူမ၏ နူးညံ့သော အတွေ့ကြောင့် သိမ့်ခနဲ့ ဖိန့်ခနဲပင် ဖြစ်ရရှာပါတော့သည်။ ကျတော့် ရင်ထဲမှာတော့ ခံစားမှုတမျိုးပင် ဖြစ်နေပါသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် ကျတော့်ဇနီးလေးသည် အိပ်ယာမှနိုးထလာ၍ ခလေးချီပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ပါသည်။ ကျတော်နဲ့ နော်လီကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေပါသည်။ ထိုအချိန်မှာ ကျတော်တို့အိမ်ရှေ့ လမ်းမပေါ်တွင် မမျှော်လင့်သော အရာတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။

ထိုအရာကတော့ အခြားမဟုတ်ပါ။ ခွေးနှစ်ကောင်သည် သူတို့၏သဘာ၀ ကာမစပ်ယှက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအခြင်းရာကို မြင်သော နော်လီက ဆိတ်ဆိတ်မနေဘဲ 

“ ဟော မမအေး လမ်းပေါ်မှာ ကြည့်စမ်း ခွေးနှစ်ကောင် ဖင်ချင်းပူးနေတယ်။ ဘာဖြစ်တာလဲ ဟင်၊ သူတို့ဘာလုပ်ကြတာလဲ  ”

“ တယ် ဒီကောင်မလေး ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ၊ သွား သွား မီးဖိုချောင်မှာ လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်၊ မေမေ နိုးလာရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်  ”

ထိုအခါ နော်လီက မကျေနပ်သော အကြည့်ဖြင့် အေးကိုကြည့်လိုက်၏။ ပြီးနောက် ကျတော့်ကိုပြန် ကြည့်ကာ

“ ဟင့်အင်း အကိုကြီးပြောပြရမယ် ၊ဒါ ဖြစ်တာလဲ ပြောစမ်းပါ အကိုကြီးရဲ့  ”

နော်လီကတော့ မရမကပင် နှုတ်ခမ်းစူပြီး မေးပါတော့၏။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်ကလည်း မနေသာတော့ပါ။ 

“ ဒီလို ညီမလေးရဲ့ ၊ ဒါဟာ သဘာဝပါ၊ သူတို့ သဘာ၀ ချစ်ကြတာပေါ့ကွယ်၊ လောကကြီးမှာ ဒီလို သဘာဝဟာ ဘယ်သူမှ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ တိရစ္ဆာန်လဲ တိရိစ္ဆာန် အလိုက်ပေါ့၊ လူတွေလဲ လူတွေ အလိုက်အထိုက်ပေါ့။ အေးလေ နော်လီလဲ တနေ့ သိလာမှာပေါ့၊ ကဲကဲ ရှင်းပြီ မဟုတ်လား၊ သွာတော့ လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်  ”

နော်လီကတော့ မကျေနပ်သေးပါ။ ကျနော့် စကားကို မပယ်ရှားခြင်းလို့ပင် ကျတော်နဲ့ အေးအနီးမှ ထွက်ခွါသွားပါ၏။ အေးကတော့ ကျတော့်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေပါသည်။

အမှန်ကတော့ နော်လီ အဖို့ကတော့ မြို့မှာနေတုန်းက ဒီလို အရာမျိုး မမြင်ခဲ့ပါ။ တောမြို့ဆိုတော့ မြို့လိုမဟုတ်၊ ဒါကြောင့်ပင် နော်လီအဖို့ အဆန်းအသစ်တခု ဖြစ်နေဟန်တူပါသည်။

“ မောင် ကော်ဖီ သောက်ပြီပလား  ”

“ သောက်ဖို့ လုပ်နေတုန်း အေးရဲ့၊ နော်လီလဲ ကော်ဖီဖျော်လာရော အေးလဲ ရောက်လာတာပဲ  ”

ချစ်ဇနီးအေးကတော့ ပြုံးပြုံးကလေးနဲ့ပင် အိမ့်နောက်ဆီသို့ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကျတော်ကတော့ အေး၏ ညီမနှစ်ယောက် အကြောင်းကိုသာ တွေးတောနေမိပါသည်။ အေးမှာ လှပသည်။ တောင့်တင်းသည်။ ချစ်စရာ တပွေ့တပိုက်ကြီးပင် ဖြစ်ပါသည်။ နော်လီကတော့ ငယ်ငယ်တုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ အခုမှ အပျိုဖားဖားကြီး ဖြစ်ပြီး တသွေးတသွေး လှနေလိုက်သည်မှာ မြင်သူတိုင်းကို ရင်ခုန်စေပါသည်။

သိုပေမယ့် ကျတော်ကတော့ နော်လီအပေါ် ဖော်ကျပြန်ခြင်း မပြုခဲ့ပါ။ နော်လီသည် ချစ်စရာ ကောင်းလေသော ကျတော့် ခယ်မကလေးပင် မဟုတ်ပါလား၊ ကြွေရုပ်ကလေးလိုပင် လှပါ၏။ ကျတော်က ညီမလေး တယောက်ပမာပင် ချစ်ရပါသည်။

နော်လီကလည်း အေး က ကျတော့်ကို ချစ်သလို ချစ်ရှာပါသည်။ အေးက ကျတော့်ကို ယုံကြည်သည်။ ကျတော့် သဘောထားကို သိသူပီပီပင် နော်လီနှင့်ကျတော့်ကို လွန်စွာပင် စိတ်ချထားပါ၏။ ကျတော်ကလည်း အေးအပေါ် သစ္စာမဖောက် နော်လီကိုလည်း မဖောက်ပြန်ခဲ့ပါ။

................................

ဒီလိုနှင့် ကျတော်နှင့် နော်လီတို့သည် လက်ပွန်းတတီး နေခဲ့ကြသည်။ နော်လီသည် တနေ့ထက်တနေ့ ပိုပြီးလှလာသည်။ ချစ်စရာကောင်းလာပါသည်။ ကျတော်စိတ်များလည်း နော်လီအပေါ် ထိန်းချုပ်လို့ မရအောင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ သို့ပေမယ့် ကျတော်သည် စိတ်ကို ကြိုးစားပြီး ထိန်းသိမ်းရပါသည်။ 

တနေ့သော ညနေခင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကျတော်သည် အကြောင်းတခုကြောင့် နော်လီတို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သွားပါသည်။ တအိမ်လုံးကတော့ တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်နေပါသည်။ 

နော်လီတို့ မေမေက ဈေးသို့သွားသည်။ အေးကတော့ ခလေးနဲ့ တဖက်ခန်းမှာ ကစားနေပါသည်။ ကျတော်ကတော့ ခါတိုင်းလိုပင် နော်လီရဲ့ အခန်းထဲ စွတ်ဝင်သွားပါသည်။

ကျတော်သည် ခေတ္တမျှမိန်းမောပြီး ရပ်နေမိပါသည်။ ကျတော့်စိတ်တို့မှာလည်း ခြောက်ခြားသွားမိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ နော်လီသည် ပိုးလိုးပက်လက်နှင့် အိပ်မောကျနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ နော်လီ၏ ထမိန်မှာ ဒူးဆစ်ကို ကျော်ပြီး လန်တက်နေပါသည်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံဘော်လီ မဝတ်ဘဲ ပဒုမ္မာအင်္ကျီထူကိုသာ ဝတ်ထားသဖြင့် အတွင်းမှ လှစ်ပြီးထွက်နေသော နော်လီ၏ အကြမ်းပန်းကန်လုံးပမာရှိသော နို့လေးမှာ ပေါ်လွင်လို့နေပါတော့၏။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော့်စိတ်များမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိတော့ပါ။ ကျတော်သည် တဖြေးဖြေးနဲ့ နော်လီ၏ အနီးသို့ ရောက်သွားမိပါသည်။ နော်လီကတော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးပင် အိပ်မောကျနေပါ၏။ 

ကျတော့်စိတ်များသည် လွင့်ပါးနေပြီးတော့ ကျတော့် မျက်စိများမှာလည်း မှောင်မိုက်သော လမ်းထဲကို ရောက်နေမိပါတော့၏။ ကျတော်သည် နော်လီ ကိုယ်ပေါ်သို့ မိုးလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ နော်လီ၏ ပါးကို တချက်နမ်းလိုက်ပါသည်။

ကျတော်သည် လှစ်နေသော လုံခြည်မှ နော်လီ၏ ပေါင်ဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်လိုက်မိပါသည်။ နော်လီ၏ ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးမှာ အကြောစိမ်းကလေးများပင် ယှက်သန်းလို့ နေကြပါသည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေက မအေးဆိုတာကိုတော့ ကျတော်သိလာပါ၏။

ကျတော်သည် နော်လီ၏ မျက်နှာဆီကို တဖန်ပြန်ပြီး ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ကျတော်၏ လက်က မို့မောက်နေသော ရင်အစုံဆီကို ရောက်သွားမိပါသည်။ ပြီးတော့ နော်လီ၏ ပါးကို ဒုတိယအကြိမ် ကျတော် နမ်းလိုက်မိပြန်ပါသည်။ ကျတော်၏ သုံးလေးကြိမ် ဤနမ်းလိုက်ခြင်းကြောင့် နော်လီမှာ လူးလွန့်ပြီး နိုးလာပါသည်။

နော်လီသည် ကျတော့်အား ပြုံးပြီးကြည့်နေပါ၏။

“ အကိုကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ နော်လီယားတက်ပါတယ် ဟင့်  ”

ကျတော်က သုံးလေးခါ ဆင့်ကဲပြီး နမ်းနေမိရာ နော်လီက စကားဆိုလိုက်မှ ကျတော်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြီး သတိရသွားပါသည်။ သတိပင်ရငြားသော်လည်း ကျတော့်မှာ နော်လီ၏ အပြုံးနဲ့ လှုံဆော်မှုကြောင့် ကျတော့် အနမ်းမှာ မပြတ်နိုင်ဘဲ ဆက်ပြီးနမ်းမိပါ၏။ 

“ ဟင့် အကိုကြီး ယားတယ် လွှတ် အဟင့်  ”

ထိုအခါမှ ကျတော်က ပိုပြီး သတိရပါသည်။ ကျတော်၏ ဆုပ်နယ်ထားမိသော လက်ကိုလည်း ကဗျာကသီနဲ့ လွှတ်လိုက်ရပါသည်။ ပြီးမှပင် ကျတော်သည် နော်လီအား တချက်မျှ နမ်းလိုက်ပြီးတော့ ကဗျာကသီ နှင့် အိမ်ရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာမိတော့သည်။ 

ကျတော့် ရင်ထဲမှာတော့ ဝေဒနာတပါး ခံစားနေရပါသည်။ ပြီးတော့ ရင်များတုန်ပြီး ခုန်နေပါသည်။ ကျတော့်၏ အဖြစ်ကို နော်လီကတော့ သိမည် မဟုတ်ပါ။ ကျတော်၏ အမှားများကို ကျတော် သတိရလာပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျတော်သည် ဆက်၍ မမှားရန်အတွက် ဆင်ခြင်ရပါတော့မည် မဟုတ်ပါလား။

ထိုနေ့မှစပြီး ကျတော်သည် ခပ်တည်တည်နဲ့ နေရပါတော့သည်။ ခပ်တည်တည်နေမှ ပိုပြီးခံစားလာရသော အဖြစ်နဲ့ ကျတော့်မှာ ရင်ဆိုင်ရပါ၏။ နော်လီသည် တနေ့ထက်တနေ့ ပိုပြီးကဲနေပါသည်။

“ အကိုကြီး ဘာလဲ ဘာဖြစ်နေရတာလဲ ဟင်၊ ကြည့်ပါလား မှုံတေတေနဲ့၊ နော်လီ့ကို ဘာဖြစ်လို့ စကားမပြောတာလဲ၊ အကိုကြီးရယ် ပြောစမ်း ပြောစမ်း ပြောစမ်းပါ၊ အကိုကြီးရယ် နော်လီ့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ  ”

ကျတော်ကတော့ အဖြေရခက်ခဲလှပါ၏။ ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိခဲ့ပါ။ နော်လီရဲ့ အပြုအမူကို ကျတော့်ဇနီး အေးကတော့ ရိုးနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ဘာမှဝင်ပြီး မပြောပါ။ ပြုံးရုံသာ ဖြစ်ပါ၏။

အေးကတော့ နော်လီသည် ငယ်သေးသည်ဟု ထင်နေခြင်းပင် ဖြစ်ပါ၏။ တကယ်တော့ နော်လီက မငယ်တော့ပါ။ ကျတော့်မှာတော့ သစ္စာ စောင့်ထိန်းထားရပါသည်။

ဤသို့နှင့်ပင် တနေ့မှာ ကျတော်သည် မမျှော်လင့်သော ကိစ္စတရပ် ဖြစ်ရပြန်သည်။ ဤကိစ္စကတော့ တခြားမဟုတ်ပါ။ အင်္ဂလိပ် လေယာဉ်ပျံတစီးသည် ကျတော်တို့ မြို့ကလေးပေါ်မှ ပျံသန်းပြီးတော့ စာရွက်စာတမ်းများကို ကြဲချသွားလေသည်။ ထိုအခါမတော့ တရွာလုံး အုံးအုံးကျတ်ကျတ် ဖြစ်ကြပါတော့သည်။ 

ကျတော်နဲ့ နော်လီမှာလည်း စာရွက်များကို ကြည့်ပြီး အပေါ်ထပ် လသာဆောင်သို့ ကျလာမည် အထင်နှင့် ပြေးတက်သွားကြပါသည်။ ကျတော်တို့ ထင်သလို လသာဆောင်မှာတော့ စာရွက်တရွက်မှ မရှိပါ။ နော်လီကတော့ ကျတော့်ကို ကြည့်ပြီးပြုံးပါ၏။ 

“ ဒီမှာကြည့်စမ်း အကိုကြီး ဘာလဲ  ”

နော်လီက လက်ကိုဆုပ်ပြီး ပြပါသည်။ ကျတော်ကတော့ သိချင်ဇောနဲ့ လုယူမိပါသည်။ သို့ပေမယ့် နော်လီက လက်ကို နောက်သို့ ပစ်လိုက်ပြီးတော့ ရင်ကို ကော့လိုက်ပါသည်။ ကျတော်ကလည်း ကသောကမျောနဲ့ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ပြေးဆုပ်လိုက်သော အခါမတော့ နော်လီ၏ မို့ဖောင်းသော ရင်အစုံမှာ ကျတော့် မျက်နှာနှင့် ဆုံသွားပါသည်။ ကျတော်၏ မျက်လုံးရှေ့မှာတော့ နော်လီ၏ ဖောင်းချီ ပိန်ချီ ဖြစ်နေသော ရင်မို့မို့ကသာလျှင် လှုပ်ရှားနေပါတော့၏။ 

ကျတော်ကတော့ အတန်ကြာအောင်ပင် နော်လီ၏ နို့ကို နှာခေါင်းနဲ့ မှီထားလိုက်ပါသည်။ နောက်မှ သတိရပြီး နော်လီ၏ လက်ကို ကျတော်က ဖမ်းဆုပ် ရှာလိုက်ပါသည်။ နော်လီ့ လက်ထဲမှာ ဘာမှမရှိပါ။

“ ဟေ့ ရို့ရို့ အကိုကြီးတယောက် ရှက်ပါတယ်ဟေ့ အလိမ်မိသွားပြီ  ”

“ ဟင်းနော် ကောင်မလေး လူကြီးကို နောက်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ လုပ်ဦး  ”

ကျတော်ကတော့ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ နော်လီ၏တင်ပါးဆုံကို လက်နဲ့ လှမ်းပုတ်လိုက်ပါ၏။ ထိုအခါမတော့ ကျတော့်လက်မှာ နော်လီ၏ တင်ပါးဆုံကြီးမှ မခွါခြင်အောင် ဖြစ်သွားပါ၏။ ဝါဂွမ်းများလို နူးညံ့နေသော နော်လီ၏ တင်ပဆုံကြီးမှာ အိစက်လို့ နေပါ၏။ 

ကျတော် ဒီလိုလုပ်သော အခါမတော့ နော်လီမှာ တွန့်ကနဲ နှစ်ခါလောက်ဖြစ်သွားသည်ကို ကျတော်က ရိပ်စားမိပါ၏။ နော်လီက ကျတော့်အား နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ကြည့်ပါ၏။ ပြီးမှ

“ ဟင်း အကိုကြီးက မကောင်းဘူး ဒါပဲနော် နော်လီ့ကို  ”

ပြီးနောက် နော်လီက အောက်ထပ်ဆီသို့ ပြေးဆင်းသွားပါတော့၏။ ထိုအခါမှာတော့ ကျတော်သည် သက်ပြင်းတချက်ကို ချပြီးတော့ ရင်ထဲဟာပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့ပါ၏။ နှာခေါင်းအတွင်းမှာတော့ နော်လီ၏ ကိုယ်မှ မွှေးရနံ့လေးများသာ သင်းပြီးတော့ ကျန်ရစ်ပါ၏။ တကယ်တော့ နော်လီသည် ချစ်စရာကလေးပင် မဟုတ်ပါလား။ 

ကျတော်က နော်လီနဲ့ ကျတော်၏ အဖြစ်များကို ထပ်တလဲလဲ စဉ်းစားနေမိပါတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ ကျတော်၏ ခံစားချက်များကတော့ ဖော်ပြလို့ပင် မရတော့ပါ။ 

.........................................

ကျတော်သည် နော်လီကို ချစ်မိနေပါပြီ။ ဖောက်ပြန် စိတ်များကလည်း ကျတော့်တကိုယ်လုံးမှာ ဖုံးလွှမ်းပြီး နေခဲ့ပါပြီ။ ကျတော့်စိတ်ကိုလည်း ကျတော်သည် ထိန်းသိမ်းလို့ ရတော့မည် မဟုတ်ဟု ထင်ပါ၏။ 

ဟုတ်ပါသည်။ ကျတော်သည် စိတ်ကို ဘယ်သို့ ထိန်းနိုင်ပါမည်နည်း။ နော်လီ၏ အလှများက ကျစ်ကျစ် လစ်လစ်နှင့် တောင့်တင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာများက ကျတော်၏ စိတ်ကို ဖောက်ပြန်ရန် အတွက်လည်း နှိုးဆွ ဆွဲငင်နေပါပြီ မဟုတ်ပါလား။

တနေ့သော နံနက်ခင်းကလေးတွင် ဖြစ်ပါသည်။ ပူပြင်းသော ရာသီဒဏ်ကြောင့် တလောကလုံးမှာတော့ ညှိုးနွမ်းမှု အောက်မှာ ရှိနေပါတော့သည်။ 

ကျတော်ကတော့ ခါတိုင်းလိုပင် အိပ်ယာမှ စောစောထွက်လာပါသည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ အားလုံးပင် တိတ်ဆိတ်ပြီးနေပါသည်။ ကျတော်သည် ရေချိုးခန်း အတွင်းသို့ စွတ်ပြီး ဝင်လိုက်မိသော အခါမတော့ ကျတော်သည် ချက်ချင်းပင် ကြက်သေသေသလို ကျောက်ရုပ်ပမာ ဖြစ်နေမိပါသည်။ ပြီးတော့ ကျတော့် ကိုယ်ခန္ဓာ အတွင်းမှ သွေးများပင် ရပ်တန့်သွားလေသလော  ဟု ကျတော်ထင်မှတ် လိုက်ရပါသည်။ ကျတော်သည် အတန်ကြာပင် ငေးမောပြီး အသက်မရှုပဲ နေမိပါ၏။ 

အကြောင်းကတော့ နော်လီသည် အပေါ်ပိုင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပါ၏။ ကျတော့် မျက်လုံး အတွင်းမှာတော့ ဘာမျှပင် မမြင်တော့သည့် အလား ဖြစ်နေပါတော့သည်။ 

နော်လီ၏ အပေါ်ပိုင်းသည် ဖြူဖွေးနေသော ရေဆေးငါးသဖွယ် ဖြစ်သည်။ ရင်ကို ကော့ထားသောကြောင့် ပေါက်စီလုံးမှာ ချွန်ပြီး စူထွက်နေသည့် နို့မှာ တောင့်တင်းနေပါသည်။ ပြီးတော့ လျှောဆင်းသွားနေသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် တင်ပဆုံတို့မှာ ဖြူနေပါသည်။ သူမ ထမိန်မှာ ခါးဝယ် တဲတဲကလေးသာ ဝတ်ထားသောကြောင့် အပေါ်ပိုင်းမှာ လှချင်တိုင်း လှနေပါတော့၏။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် ချက်ချင်း အသိလစ်သွားပြီးတော့ ရင်ထဲမှာလည်း ခံစားမှုက ပွင့်အံလာပါတော့၏။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် မနေနိုင်သည်က တကြောင်း အစဉ်းစား ဉာဏ်တို့မှာလည်း မရှိတော့သည်က တကြောင်းမို့ ကျတော်သည် နော်လီ၏ ကိုယ်ကလေးကို ပြေးဖက်ပြီး နော်လီ၏ပါးကို အားရပါးရ နမ်းရှုံ့နေမိသည်သာ ဖြစ်ပါတော့၏။

နော်လီ၏ အကြမ်းပုဂံလုံးပမာ ပြူထွက်နေသော နို့ကိုလည်း ကျတော်သည် နမ်းရှုံ့ပြီးတော့ နို့သီးကလေး နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မျက်နှာနှင့် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပါ၏။

“ အို အကိုကြီးက အကိုကြီးလုပ်နေတာ နော်လီ အသက်ရှုကြပ်တယ် အကိုကြီးရဲ့ အင့် အဟင့်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမှပြန်ပြောချင်သော ဆန္ဒလည်း မရှိ။ နော်လီ၏ အပေါ်ပိုင်းကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ နမ်းရှုတ်နေမိတော့သည်။ နော်လီကတော့ ကျတော်၏ အပြုအမူမှာပင် နစ်မြောနေမိပါသည်။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ နို့သီးချွန်ဖျားလေးကို စို့လိုက်သော အခါမတော့

“ အို အင့် အကိုကြီးရယ် ဘာလုပ်တာလဲဟင်  ”

နော်လီ၏ အသံမှာတော့ တုန်ပြီးနေပါသည်။ သူမ၏ ရင်ခုန်သံများကတော့ ကျတော်၏ နားအတွင်းသို့ လူးလိမ့်ပြီး ဝင်နေပါသည်။နော်လီ၏ အသားများမှာလည်း တဆက်ဆက်နဲ့ တုန်နေပါသည်။

ကျတော်ကတော့ ချွန်းအုပ်၍ မရလေသော မုန်ယိုဆင်ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေပါတော့၏။ နော်လီခမျာကတော့ ကျတော်၏ အပြုအမူကို ဘယ်လိုမှ ငြင်းဆန်နိုင်ခြင်း မပြုဘဲ တအင့် အင့်နဲ့သာ ဖြစ်နေရှာပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် နော်လီ၏ အပေါ်ပိုင်းကို ရစရာမရှိအောင်ပင် သုံးသပ်နေမိပါသည်။ နော်လီ၏ အသားနံ့မှာ မွှေးကြိုင်ပြီး ထွက်နေပါသည်။ ဘယ်လို အနံ့မျိုးဟူ၍ပင် ဝေခွဲရ ခက်နေပါသည်။

ကျတော်သည် နော်လီ၏ပါးကိုနမ်းလိုက် နို့ကိုစို့လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေပါသည်။ ထိုအခါမတော့ နော်လီခမျာ လူးလွန့်နေပါသည်။ 

“ အဟင့် အဟင့် ယားတယ် အကိုကြီးရယ် ဟင့် အကိုကြီးကလဲ နော်လီ မနေတက်တော့ဘူးနော် ၊ ရင်တွေခုန်နေပြီ အကိုကြီးရယ်၊ နော်လီ စိတ်တွေလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူးနော်၊ မျက်လုံးတွေလဲပြာပြီး ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး အကိုကြီးရဲ့ အဟင့် အဟင့်  ”

နော်လီ ခမျာမှာ မောဟိုက်သံလေးပင် ပါနေပါ၏။ ကျတော်ကတော့ ပိုပြီး ပိုပြီးကြိုးစားပါ၏။ ကျတော်သည် နောက်တဆင့် တက်ရန်အတွက် ကြိုးစားချင်သော်လည်း အချိန်ကမရ၊ ပတ်ဝန်းကျင်က အခွင့်မပြုသောကြောင့်ပင် ကျတော့်မှာ လက်လျှော့ရပါ၏။

ထိုအချိန်မှာတော့ လောကဓါတ်တခုလုံး အလင်းရောင်များက ဖုံးလွှမ်းပြီးလာပါ၏။ ကျေးငှက်တို့မှာလည်း အိပ်တန်းမှ ထလာကုန်ပြီ ဖြစ်ပါ၏။ ကျတော်သည် နော်လီကို တင်းကြပ်စွာပင် ဖက်ထားလိုက်မိပါ၏။ 

“ နော်လီ့ကို အကိုကြီး သိပ်ချစ်နေမိပြီ နော်လီရယ်  ”

“ ဟင် အကိုကြီးကလဲ အရင်တုန်းကတော့ နော်လီ့ကို မုန်းလို့လား  ”

“ ဟာဘယ်တူမလဲ နော်လီရဲ့ အရင်တုန်းကတော့ ရိုးရိုးအချစ်လေ၊ အခုကတော့ အသက်နဲ့လဲ ချစ်ရမယ့် အချစ် နော်လီ ရဲ့  ”

“ အို အကိုကြီးချစ်တာကလဲ ကြောက်စရာကြီး၊ လူတကိုယ်လုံး ရင်တွေတုန်၊ ဗိုက်တွေနာနဲ့ အနေရ ခက်လှပါဘိ  ”

“  ဟဲဟဲ ဒါဟာ ညီမလေးရဲ့ ချစ်ခြင်း သဘောတရားကို နားမှမလည်သေးပဲကွဲ့၊ နောက်ပြီး အချစ်က ပေါက်ဖွါးလာတဲ့ လောကအရသာ ဆိုတာလဲ ညီမလေး ဘာမှမသိပါဘူး  ”

“ ဟင် ဘာလဲအကိုကြီးအချစ်ကပေါက်ဖွါးလာတဲ့ အရသာ  ”

“ ဟုတ်တယ် ညီမလေး အချစ်ဆိုတာ တမျိုးပဲ၊ နောက်ပြီး ဒီအချစ်က ပေါက်ဖွားလာတဲ့ အရသာဆိုတာလဲ တမျိုးပါပဲ ညီမလေးရဲ့  ”

ကျတော်ကတော့ နော်လီအား မလွတ်တမ်းပင် ဖတ်ထားပြီး ပြောနေမိပါသည်။ ကျတော်နဲ့ နော်လီကတော့ လောကကြီးတွင် နှစ်ယောက်ထဲပင် ရှိသည်ဟု ထင်ပါ၏။ နော်လီက ကျတော့်အား ချစ်ခိုးလျှံ မျက်လုံးများနှင့် စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေပါသည်။ 

“ နော်လီကတော့ ချစ်တယ်ဆိုတာလဲ မသိဘူး။အရသာဆိုတာလဲ မသိဘူး အကိုကြီးရဲ့၊ ကြောက်စရာကောင်းတာပဲ သိတယ်  ”

“ ဘာမှကြောက်စရာ မလိုပါဘူး ညီမလေးရယ်၊ ကဲ ဒါဖြင့် အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲ ၊ အရသာဆိုတာ ဘာလဲ သိရအောင် ညကျရင် အကိုကြီး နော်လီ့ကို လာခေါ်မယ်၊ အချစ်အကြောင်း ပြောပြမယ်။ အချစ်အကြောင်း နားလည်ချင်ရင် ညီမလေးစောင့်နေပေါ့၊ အကိုကြီး ခေါ်ရာသာ လိုက်ခဲ့ အကြောင်းစုံ သိရမှာပဲ  ”

“ အကိုကြီးခေါ်ရင် ဘယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် လိုက်ဖို့ ဝန်မလေးပါဘူး အကိုကြီးရယ်၊ အကိုကြီး သဘောတခုပါပဲ၊ဒါနဲ့ အကိုကြီးက နော်လီ့ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ ဟင်  ”

နော်လီက ကျတော့်အား ပြာပြာသလဲနှင့် မေးရှာပါ၏။ ကျတော်ကတော့ ထွေထွေထူးထူး ပြောစရာမလိုသောကြောင့် နော်လီ့အား ပြုံးကြည့်ကာ

“ ဘယ်မှ မခေါ်သွားပါဘူး နော်လီရယ် အိမ်ထဲတင်ပါ၊ ကဲ ကဲလေ ညကျရင် သိမှာပေါ့၊ လိုက်မယ် မဟုတ်လား  ”

“ အကိုကြီးကောင်းတယ်ထင်ရင် နော်လီ ဘယ်တုန်းက ငြင်းဖူးလို့လဲ အကိုကြီး သဘောပါပဲ  ”

နော်လီက ကျတော့်အား ခပ်ညုညုလေးပင် ပြောလိုက်ပါ၏။ ကျတော်ကတော့ ငြိမ်သက်စွာပင် နော်လီအား ဖက်လိုက်ပါ၏။ 

“ ကဲ အကိုကြီး မမတို့ မေမေတို့ နိုးလာရင် တွေ့သွားဦးမယ်  ”

“ အေး ဟုတ်သားပဲ၊ ညကျရင် ညီမလေးမေ့ပြီး အိပ်မသွားနဲ့နော်  ”

“ ကောင်းပါပြီ အကိုကြီးရဲ့  ”

ကျတော်သည် ထိုည အိပ်ယာဝင်ကတည်းက မနက်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အကြောင်းများကိုသာလျှင် စိတ်ကူးနေမိပါ၏။ အမြဲတမ်းပင် တသသနဲ့ စွဲလန်းနေမိပါတော့၏။ ကျတော်သည် ဘယ်ကဲ့သို့ လုပ်ရမည်ကို မသိတော့ပေ။

အချိန်ကတော့ တဖြည်းဖြည်း ကုန်ခမ်းလာခဲ့ပါပြီ။ ကျတော်၏ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ရင်သွေးကလေးကတော့ အိပ်မောကျ နေခဲ့ချေပါပြီ။ တလောကလုံးကလည်း တိတ်ဆိတ်ပြီး ဘာအသံမှပင် မကြားရပါချေ။ ကျတော်သည် တိတ်ဆိတ်နေသော လောကကြီး၏ အလယ်မှာ အတွေးများဖြင့် မဆုံးနိုင်အောင် ရှိနေပါတော့သည်။

ထိုကဲ့သို့ နေရင်းပင် အချိန်မှာ တနာရီသို့ ရောက်ခဲ့ပါသည်။ ကျတော်သည် ဒေါင် ကနဲဟူသော ထိုးရိုက်လိုက်သည့် နာရီသံချောင်း ခေါက်သံကြောင့် မနေသာတော့ဘဲ အိပ်ယာမှ ထလိုက်ပါသည်။ ချစ်ဇနီး အေးကတော့ ကျတော် ကျူးလွန်တော့မည့် အဖြစ်ကို မရိပ်စားမိသူ ပီပီ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျလျက်ပင် ရှိပါတော့၏။ 

ကျတော်ကတော့ အသာအယာကလေးပင် အခန်းတွင်းမှ ထွက်ခွါလာပြီးတော့ နော်လီတို့ အိပ်ရာ အခန်းဆီသို့ ဝင်ခဲ့ပါသည်။ နော်လီသည် လက်ဝဲဘက်မှာ အိပ်ပြီး နော်လီ၏ မေမေက လက်ယာဘက်မှာ အိပ်သည်ကို ကျတော်သိထားပြီး ဖြစ်ပါသည်။ 

ကျတော်သည် အသာအယာပင် နော်လီတို့၏ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ရပ်ပါသည်။ နော်လီ၏ မေမေကတော့ တရှုးရူး တရှဲရှဲနှင့် အိပ်မောကျနေပါ၏။ ကျတော်သည် ရင်တွေခုန်နေ၍ တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက်ပင် တုန်နေမိပါသည်။ သိုပေမယ့် ကျတော်က ရဲဆေးတင်ထားပါသည်။ 

ကျတော်သည် ကြာမြင့်စွာ အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ နော်လီ၏ခြေကို စမ်းပြီး ဆွဲလိုက်သည်။ နော်လီ၏ တင်းရစ်ပြီး တဆုပ်တခဲ ဖြစ်နေသော ခြေသလုံးမှာ ကိုင်ရကောင်းပါသည်။ 

နော်လီသည် ချက်ချင်းပင် ထလိုက်ပြီးတော့ တိုးတိုးကလေး ခေါ်လိုက်သည်။

“ အကိုကြီးလား  ”

“ ဟုတ်တယ် နော်လီ  ”

ကျတော်ကလည်း အသံအုပ်ပြီး ဖြေလိုက်ပါ၏။ ထိုအခါမတော့ နော်လီက ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပါသည်။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ လက်ကိုဆွဲပြီး ထွက်လာပါသည်။ ပြီးတော့မှ ရေချိုးခန်းဆီသို ခေါ်သွားပါသည်။ 

တကောကလုံးကတော့ တကယ်ပင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ချက် ကောင်းနေပါ၏။ ကျတော်တို့ နှစ်ယောက်သည် ရေချိုးခန်းထဲသို့ အသာအယာ ဝင်လိုက်ပါ၏။ ပြီးနောက် တံခါးကို စေ့လိုက်ပါသည်။ ရေချိုခန်း တံခါးပေါက်မှ လရောင်သည် မှုန်ရီရီရှိနေပါသည်။ 

နော်လီသည် ကျတော့်လက်ကို ခပ်စေ့စေ့ကလေး ဆုပ်ကိုင်ထားပါသည်။ ကျတော်သည် နေရာကောင်းကို ရွေးပြီး ထိုင်လိုက်ပါသည်။ နော်လီကိုလည်း ကျတော့်နဘေးမှာ အထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါသည်။ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် နော်လီက ကျတော့်ကို စကားစပြောပါသည်။

“ ကဲ အကိုကြီးပြောမယ့် စကားတွေပြောလေ ၊ နော်လီနားထောင်နေမယ်  ”

ထိုအခါမတော့ ကျတော်က ဘာမျှမပြောတော့ပါ။ နော်လီ၏ပါးကို ကျတော့်ဘက်သို့ ဆွဲရမ်းပြီးတော့ နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကိုသာ ကျတော်သည် အငမ်းမရနှင့် စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ကျတော်သည် နော်လီ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တဲ့ အခါမတော့ နော်လီ၏ကိုယ်မှာ ကော့ပြီးတက်လာကာ နော်လီ၏လက်များက ကျတော့်လည်ပင်ဆီကို ရောက်လာပါသည်။

ကျတော်သည် အငမ်းမရနှင့် စုပ်ယူနေခြင်းကြောင့် အထူးပင် တိတ်ဆိတ်နေပါတော့၏။ အတန်ကြာမှ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ပါ၏။ ထိုအခါမတော့ ပြွတ်ကနဲ ဟူသော အသံမှာ တိတ်ဆိတ်နေရာမှ ပေါ်ထွက်လာ၏။

“ အကိုကြီး ဘာပြောတာလဲဟင်  ”

နော်လီက မေးပြန်သည်။ ကျတော်ကတော့ ဘာမှမပြော၊ နော်လီ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံဘော်လီအင်္ကျီကို ဖြုတ်လိုက်သော အခါမတော့ ပြူးထွက်လာသော နို့နှစ်လုံးက ကျတော့်လက်ကို လာပြီး ထိတွေ့ပါ၏။ ထိုအခါမတော့ ဖောင်းမို့မို့ ဖြစ်နေသော နော်လီ၏ နို့ကို အသာလေး ဆုပ်ပြီး နယ်ပေးလိုက်ပါ၏။ 

“ အင်း ဟင်း အဟင့် အကိုကြီးကလဲ ဟင့်အင်း   ”

နော်လီ၏ ညည်းညူသံ တဟင်းဟင်း အသက်ရှုများ ထွက်ပေါ်လာပါ၏။ ကျတော်ကတော့ ကျတော်၏ လုပ်ငန်းကိုသာ ဆက်ပြီး လုပ်နေပါသည်။ နော်လီ၏ နို့ကို အားရပါးရ အရသာရှိရှိနဲ့ ဆုပ်နယ်ကစားရင် နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနေမိပါတော့၏။ နော်လီကတော့ သူမ၏ တသက်မှာ တခါမှ မခံစားဖူးရသော အဖြစ်ကို ခံစားနေရသောကြောင့် မိန်းမောနေပါတော့၏။

ကျတော်သည် နော်လီ၏နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပြီး နို့ကိုစို့ပေးလိုက်သော အခါမတော့ နော်လီသည် တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီးတော့ 

“ ဟင်း အကိုကြီး နော်လီကို ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ  အကိုကြီးရယ်၊ နော်လီယားလှပြီ၊ မနေတက်တော့ဘူး၊ နော်လီမေးနေတာလဲ ပြန်မပြောဘူး၊ အကိုကြီး ပြောမယ့် စကားလဲ နားမထောင်ရဘူး  ”

ကျတော်ကတော့ နော်လီ၏စကားကို ဘာမှပြန်မပြောပါ။ ကျတော်၏ရှေးခရီးအတွက်ကို ကြိုးစားနေမိပါသည်။ နူညံ့သောနို့ကိုပင် အငမ်းမရနှင့် ကျတော်သည် အားရပါးရ စုပ်လိုက်၏။

“ အို ဟင့် ယားတယ် ယားတယ် အကိုကြီးရယ် ၊ နော်လီမနေတက်တော့ဘူး၊ နော်လီကျောတွေချမ်းလာပြီ၊ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းလဲ မသိဘူး၊ တကိုယ်လုံးလဲ အို ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းလဲ မသိတော့ပါဘူး အကိုကြီးရယ်  ”

နော်လီ၏ အသံလေးမှာ ပျော့လာပါသည်။ ပြီးတော့ လေသံမျှသာ ကြားရပါသည်။ မောဟိုက်သံ ကလေးများ လည်း ရောနှောပြီးတော့ လာပါ၏။ ရမ္မက်သံတို့မှာ လျှမ်းပြီးလာပါသည် ဟု ကျတော်ထင်ပါသည်။ 

ကျတော်ကတော့ နော်လီ၏စကားကို မဖြေနိုင်ပါ။ ကျတော့်ကိစ္စအတွက် ကျတော်ဆက်ပြီး ကြိုးစားရမည် ဖြစ်ပါ၏။ နော်လီက မေးလာပေမယ့် ကျတော် ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်၊ တကယ်တော့ ကျတော်သည် နော်လီကို ဘာစကားမှ ပြန်မပြောချင်ပါ။

ကျတော်သည် နောလီ၏ စိတ်များကို လှုပ်ရှားစေပြီးသော အခါမတော့ နော်လီအား ကျတော်သည် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ပါသည်။ ကျတော့် ရင်ထဲမှာတော့ လှိုင်းဂယက်တွေ ထန်နေပါတော့၏။ 

တကယ်တော့ နော်လီကလည်း ကျတော့်အား ဆွဲငင်နေပါပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျတော်သည် နော်လီအား နမ်း၍ နမ်း၍လည်း မဝပါ။ အစားအစာသာ ဖြစ်လျှင် ကျတော်သည် ဝါးမြိုပြီး စားပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။ ကျတော်၏ စိတ်များမှာ ပိုပြီး လှုပ်ရှားနေမိပါ၏။ ကျတော်သည် နော်လီနှင့် ယှဉ်အိပ်ပြီးတော့ နော်လီ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရကြီး ဆုပ်နယ်ကစားပြီး စို့ပေးလိုက်သော အခါမတော့ နော်လီမှာ ကော့လန်ပြီးတက်လာပါ၏။ ပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေရှာပါတော့သည်။ 

ထိုအခါ ကျတော်သည် လိမ္မာပါးနပ်စွာနဲ့ နော်လီ၏ လုံခြည်ကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။

“ အို အကိုကြီး ဒါဘာလုပ်တာလဲ  ”

နော်လီက အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ မေးပါသည်။ ကျတော်က ဘာမှပြန်၍ မပြော။ ကျတော်သည် လုံခြည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီးသော အခါ တဖြေးဖြေးနဲ့ နော်လီ၏ တင်ပါးလေးကို စမ်းသပ်ပွတ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့မှ ကျတော့် လက်သည် နော်လီ၏ အမွန်မြတ်ဆုံးသော အဖုတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပါတော့၏။

ထိုအခါ ကျတော့်လက်မှာ နော်လီ အဖုတ်နေရာမှ မခွါနိုင်တော့ဘဲ စေးကပ်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေပါ၏။ စဉ်းစာကြည့်တော့ အဆီအနှစ်တွေ စုဝေးပြီးနေတဲ့ နေရာဖြစ်သောကြောင့် လေဘော့လုံးပမာ ပျော့ပြောင်းနူးညံ့ပြီး အလွန်ပင် အရသာ တွေ့နေပါတော့သည်။ ပြီးတော့ ပေါက်ခါစ အမွှေးများကလည်း နုနုနဲ့ ပျော့ပြောင်းသောကြာင့် လက်များ ချောမထွက်သွားရန် မနည်းပင် ထိန်းထားလိုက်ရပါ၏။ ကျတော့် လက်မှာတော့ နော်လီ၏ အဖုတ်ပေါ်မှ ခွါလို့မရအောင်ပင် ဖြစ်နေပါ၏။အရာသာလည်း တွေ့နေခြင်းဖြစ်ပါ၏။

နောလီခမျာမှာလည်း သနားစရာပင် လူးလွန့်နေပါ၏။ 

“ အကိုကြီး နော်လီဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး အကိုကြီးရယ် ရင်ခုန်တယ်၊ အသက်ရှုကြပ်လှပါပြီ အကိုကြီးရယ်၊ ကျောထဲက ချမ်းလှပြီ၊ အို အဟင့်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမှပြန်မပြော၊ ကျတော်သည် နော်လီ၏ အဖုတ်ကို သေချာစွာ ပွတ်သပ် ကစားပေးသည့် အခါမတော့ နော်လီမှာ တရူးရူး တရှဲရှဲနဲ့ ဖြစ်နေရှာသည်။ 

ကျတော့်ပါးစပ်နှင့် နှာခေါင်းကတော့ နော်လီ၏ အပေါ်ပိုင်းကို ရစရာမရှိအောင် သုံးလျှက်ရှိပါပြီ။ နော်လီ၏ စို့ချင်စရာ နို့ချွန်ချွန်ကလေးမှာ ကျတော့် အာခေါင်းတွင်းမှာတော့ ငုံမိရက်သား ဖြစ်နေပါ၏။ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် မြည်အောင်ပင် စုပ်ယူမိပါသည်။ ထိုအချိန်မှာ ညအမှောင်သည် ပိုပြီး ကဲနေပါ၏။

ကျတော်သည် လက်ဖြင့် အသာအယာကလေးပင် နော်လီ၏ အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြီးတော့ ကျတော့်လက်ကလေးမှာ နော်လီ၏ အဖုတ်ကွဲရာကလေးကို စမ်းသပ်မိသော အခါ နော်လီ၏ အဖုတ်မှ အရည်များ စိုရွှဲပြီး ထွက်နေသည်ကို ကျတော် ဂရုပြုမိပါတော့၏။ 

ဟုတ်ပါသည်။ အရည်များကတော့ နော်လီ၏ အဖုတ်ဝလေးမှာ ရွှဲကျနေပါပြီ။ ကျတော်သည် ထိုအခါမတော့ စိတ်ကိုလည်း တင်းလို့မရတော့ပါ။ ထိန်းသိမ်းလိုလည်း မရသော ကျတော့်စိတ်ကို ကျတော်သည် မထိန်းနိုင်သော အခါမတော့ ကျတော်သည် နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရပင် စုပ်ယူလိုက်မိချေတော့၏။ 

ထိုအခါ နော်လီမှာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကော့ပြီးတက်လာကာ

“ အကိုကြီးရယ် နော်လီ မနေတက်တော့ဘူးကွယ် နောလီဖြင့် ငိုချင်သလို ရီချင်သလို ဖြစ်လာပြီ၊ အသက်ရှုလဲကြပ်လာပြီကွယ်၊ ရင်ထဲမှာလဲ မောလှပါပြီ အကိုကြီးရယ်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမျှပြန်မပြော၊ နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဒုတိယအကြိမ်ထပ်ပြီး စုပ်လိုက်ပြီးသောအခါ နော်လီ၏ ရင်တို့မှာ ကော့လန်ပြီးရင်း ကော့တက်လာပါ၏။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော့်မှာလည်း မနေနိုင်တော့သည် ဖြစ်သောကြောင့် ကျတော်၏ လုံခြည်ကို ချွတ်လိုက်ပါတော့၏။ ပြီးနောက် ကျတော်သည် နော်လီ၏ ပေါင်ကို အသာအယာ ကားထုတ်လိုက်လေ၏။ 

ထိုအခါမတော့ သံမဏိလုံးကြီးပမာ မာတောင့်ပြီးနေသော ငပဲကြီးမှာ တန်းမတ်ပြီး နော်လီ၏ အဖုတ်ဝမှာ လှုပ်ရှားရမ်းကာ နေပါတော့၏။ ကျတော်သည် အချက်ပိုင် မိစေရန် ရုတ်ချည်းနဲ့ ငပဲကြီးကို နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ မသွင်းသေးဘဲ အချိန်ကို စောင့်စားနေ၏။ ကျတော်လိုချင်သော အချိန်ကို ရသောအခါမတော့ ကျတော်သည် နော်လီ၏ နို့သီးကလေးကို စို့ပေးလိုက်ပြီးတော့ ကျတော့်လီးကို ကိုင်ကာ နော်လီ၏ အဖုတ်ကွဲကလေးကို ဖြဲပြီး ကျတော်၏ သံမဏိလိင်ချောင်း ဒစ်ကလေးအထိ မြုပ်သွင်းလိုက်ပါသည်။

ထိုအခါ နော်လီသည် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ တချိန်တည်း

“ အို အို အို ဘာကြီးနဲ့ လုပ်လိုက်တာလဲ အကိုကြီးရဲ့  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမှပြန်မပြော၊ နော်လီကတော့ ရန်တုန်သော အသံလေးနဲ့ မေးပါ၏။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ ဒစ်ကလေးကို မြုပ်အောင်သွင်းထားပြီးသော အခါမတော့ ရှေ့ဆက်ရန် အတွက် ကြိုးစားနေမိ၏။ နော်လီကတော့ တအင်းအင်း တအဲအဲ ဖြစ်နေပါ၏။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ အသံမထွက်လာနိုင်အောင် နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူထားလိုက်မိပါ၏။ 

နော်လီကတော့ ထိုအခါတွင် ငြိမ်သက်လို့ သွားပါတော့၏။ သိုပေမယ့် အသက်ရှုသံကတော့ ပြင်းထန်နေပါ၏။ကျတော်ကတော့ အငြိမ်နေလို့ မဖြစ်တော့ပါ။ ကျတော်၏ ဆန္ဒအရ ရှေ့ကို တဆင့်တိုးရမည် မဟုတ်ပါလား။ ကျဉ်းမြောင်းလှသော နော်လီ၏ အဖုတ် ပေါက်ကလေး၏ အဝမှာတော့ ကျတော့် သံမဏိလို မာကျောနေသော ငပဲချောင်းကြီးမှာ အထဲသို့ ဝင်ရန်အတွက် အထူးပင် ဆန္ဒရှိနေပေမယ့် အခြေအနေအရ ဒစ်ကလေးသာ ဝင်လို့နေပါသေး၏။ 

ကျတော်သည် နော်လီ၏ ဝမ်းဗိုက်သားကလေးကို ကလိပေးလိုက်ရာ နော်လီက ကော့လန့်ပြီးတက်လာတဲ့ အခါမတော့ ကျတော်သည် မသိမသာနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ဗြိ ဟူသော အသံနှင့် ကျတော့် ငပဲမှာ နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ လက်တဆစ်မျှ တိုးပြီးဝင်သွားရာ

“ အမေ့ အို အို ကွယ်   ”

နော်လီက ဤမျှသာအော်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တော့သဖြင့် ကျတော်သည် ငြိမ်မနေတော့ဘဲ အနည်းငယ် အနည်းငယ်ဖိသွင်းလိုက်သော အခါမတော့ ဗြော့ သူသေ မြည်သံနှင့် နောက်ထပ်လက်တဆစ်ခန့် ဝင်သွားသွားပြန်၏။ ထိုအခါမတော့ နော်လီက

“ အို ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အကိုကြီးရယ်  ”

နော်လီခမျာ အသံလေးပင် ထွက်အောင် အော်မိပါတော့၏။ တိုအခါ ကျတော်က လက်သုံးဆစ်ခန့် ဝင်နေသည်နှင့် ငြိမ်နေလိုက်ရပါသည်။ 

တကယ်တော့ နော်လီအဖို့ နာကျင်ပါပေမည်။ နော်လီသည် အပျိုစစ်စစ် နုနုထွတ်ထွတ်ကလေး ။ ပြီးတော့ ကြွေရုပ်ကလေးလို လှပသူ မဟုတ်ပါလား။ ကျတော်သည် နော်လီအား ကြင်နာစွာနှင့် နမ်းလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် နော်လီ၏နို့ကို ဆုပ်နယ်ကာပေးလိုက်ပါသည်။

“ အကိုကြီးက စကားပြောမယ်ဆိုပြီး ဘာမှမပြောဘူး၊ နောက်ပြီး နော်လီ့ကို ဘာလုပ် နေတာလဲဟင်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမှပြန်ပြီးမပြော၊ရှေ့ဆက်ရန် ရှိသည့်လုပ်ငန်းကိုသာ ကြိုးစားလုပ်ရန် ပြင်ဆင်နေမိပါတော့၏။ နော်လီက ကျတော်စကားပြန်ပြီး မပြောပေမယ့် သူမအဖို့ကတော့ အရေးမမူခဲ့ပါ။ ကျတော်၏ လှုပ်ရှားမှုမှာသာ နစ်မြောနေပါ၏။ 

ကျတော်သည် လက်သုံးဆစ်ခန့် ဝင်နေသော ငပဲကို အသာကလေး အဖုတ်ဝထိအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး အသာကလေးပင် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ဆယ့်ငါးခါမျှ လုပ်ပေးလိုက်သော အခါမတော့ နော်လီမှာ အင့် အင့် နဲ့ ငှက်ဖျားတက်လာသလို တကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်လာပါ၏။ 

ပြီးတော့ ကျတော့် လက်မောင်းကိုလည်း သူမ၏ နူးညံ့သော လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါ၏။ ကျတော်သည် နောက်ထပ်ဆက်ပြီး ဆယ့်လေးငါးခါမျှ ဘယ်ညာလုပ်ပြီး နောက်တခါ ဆယ်ချက်မျှ ဆွဲထုတ်ထိုးသွင်း ကစားလိုက်သော အခါမတော့ နော်လီ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များမှာ စိုရွှဲပြီး ထွက်လာပြန်တော့၏။

ထိုအခါ ကျတော်သည် ဂရုပြုနေသူ ပီပီ အချက်ကောင်းတကွက် တွေ့ရလာပြီ မဟုတ်ပါလား၊ ပြီးတော့ နော်လီကလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ အသက်ရှုသံများပင် ပို၍ပို၍ ပြင်းပြလာသည် ဖြစ်ပါ၏။

ကျတော်သည် အချက်ပိုင်ပိုင်ကို စောင့်နေသူပီပီ အဆင်သင့်သည်နှင့် လက်တဆစ်ခန့်လောက် ထပ်ထိုးသွင်းလိုက်သော အခါမတော့ 

“ အို အင့် အကိုကြီး နော်လီနာတယ်၊ ယား လဲ ယားတယ်  ”

နော်လီ အသံနှင့် အတူ ဗြိ ဟူသော ကလေးပင် ပေါ်လွင် လာပြန်သည်။ ကျတော်၏ သံမဏိလို မာကြောနေသော ငပဲမှာ နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ လက်လေးသစ်ခန့် ဝင်သွားသော အခါမတော့ ကျတော်၏ ငပဲကြီးမှာ အနေရ ကြပ်နေပါ၏။ ဟုတ်ပါသည်၊ သရေပြားနဲ့ ဆုပ်စွဲထားသလို ဖြစ်နေပါ၏။ နော်လီကတော့ ကျတော့် ရင်ခွင်အောက်တွင် လူးလွန့်နေရှာပါသည်။ 

ကျတော် အသာကလေး နှုတ်ဆွဲပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာ 

“ အို အကိုကြီး နော်လီကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အကိုကြီးရယ်၊ အကိုကြီးပြောမယ့် အချစ်က ဘာတွေတုန်း အကိုကြီးရဲ့ ၊ နော်လီ မောလှပါပြီ အကိုကြီးရယ်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမျှ ပြန်မပြောပါ။ နော်လီကတော့ တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ဖြစ်နေရှာပါ၏။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ အမူအယာကို အကဲခက်နေပြီးတော့ ရှေ့ဆက်ရန်သာ ပြင်ဆင်နေရပါတော့၏။ အခုအခါမတော့ ကျတော်၏ သံမဏိလို မာကြောနေသော ငပဲကြီးမှာ နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ လက်လေးဆစ်မျှ အောင်မြင်စွာ ဝင်နေပါပြီ။

ကျတော့် အဖို့ ရှေ့ဆက်ကြိုးစားရန်အတွက် သိပ်မလိုတော့ပါ။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ စိတ်ကိုသာ ခန့်မှန်းနေမိပါတော့၏။ ကျတော်သည် အတန်ကြာအောင်ပင် စိမ်ထားလိုက်ပါသည်။ နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းမှာ လက်လေးဆစ်ခန့် ဝင်ရောက်  မြုပ်ဝင်နေသော ကျတော့်ငပဲကြီးမှာတော့ သားရေးကွင်း ကြပ်ကြပ်ကြီးနဲ့ အစွပ်ခံရသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေပါသည်။

တကယ်တော့ နော်လီမှာ အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်ကလေး မဟုတ်ပါလား။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူပြီးတော့ နော်လီ၏ ပေါက်စီလုံးလေးပမာ လက်တဆုပ်စာ သာသာကလေးရှိသော နို့ကို ဆုပ်နယ်ကာ နေလေသည်။ လက်လေးဆစ်ခန့်ဝင်နေသော ငပဲကို ဆွဲထုတ်လိုက် ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်ပြီး ကစားလိုက်သောအခါ နော်လီ တင်သားကြီးမှာ ကော့ပြီးတက်လာပါ၏။ ထိုအခါမတော့ ကျတော့်မှာလည်း ဘယ်လိုအရသာမျိုးမှန်းမသိ ခံစားရသော အရသာက ထူးကဲလွန်းလှပါသည်။

ကျတော့် ဇနီး အေး မှာလည်း ကျတော်လိုချင်သော အရည်းအချင်းနှင့် ပြည့်စုံ၏။ အရသာလည်း ရှိပါ၏။  သို့ပေမယ့် နော်လီလောက်တော့ အရသာ မမြောက်ပါ။ ကျတော်သည် သုတ်မထွက်သွားစေရန် မနည်းပင် စိတ်ကိုထိန်းထားရပါ၏။ နော်လီကတော့ ကျတော့လက်မောင်းကို တအား ဖက်ထားပါ၏။ 

ကျတော်သည် လက်လေးဆစ်ခန့် ဝင်နေသော ငပဲကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ထိုးသွင်းလိုက် မှန်မှန်ကြီး အခါသုံးဆယ်မျှ လုပ်ပေးလိုက်သော အခါမတော့ အရည်များစွာ ရွှဲရွှဲစိုပြီးထွက်လာကာ နော်လီမှာ ကော့ပျံပြီး ကြွတက်လာပါ၏။ ကျတော်သည် ထပ်မံပြီး ဆယ့်ငါးခါမျှ လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ

“ အကိုကြီး အို ဟင်း အနေခက်လိုက်တာ အကိုကြီးရယ် ၊ အနေခက်လိုက်တာ ၊ နော်လီ အသံထွက်အောင် အော်လိုက်ချင်တာပဲ၊ နော်လီမနေတက်တော့ဘူး၊ အကိုကြီး ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ဟင်  ”

“ အို အင်း ကျွတ် ကျွတ်  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမျှပြန်မပြော ရှေ့ဆက်ရန်သာ ကြိုးပန်းနေမိပါတော့၏။ တကယ်တော့ ကျတော့်မှာ လုပ်ငန်းဆက်ရန် ရှိနေပါသေးသည် မဟုတ်ပါလော။

လက်လေးဆစ်ခန့် ဝင်နေသော ကျတော်၏ သံမဏိငပဲကြီးမှာလည်း နော်လီ၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော အဖုတ်တွင်းမှာ မာန်ပြင်းပြီးတော့ နေပါတော့၏။  ကျတော်သည် နော်လီကို စကားတခွန်းမျှ မပြောပါ။ အသက်ကို မှန်မှန်လေး ရှုလိုက်ပါ၏။ ပြီးတော့ ထပ်မံပြီး ဆွဲထုတ်လိုက် ထိုသွင်းလိုက်နဲ့ ဆယ်ခါလောက် လုပ်ပေးလိုက်သော အခါမတော့ အရေများ ပို၍စိုထွက်လာပြီး စွတ် စွတ် နဲ့ မြည်သံကလေးပင် ပါလာပါတော့၏။ 

ထိုအခါ ကျတော်သည် ဆုံးဖြတ်ချက် အတိုင်း ကြိုးစားရန် အတွက် နော်လီ၏ ပါးကို ရွှတ် ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ နော်လီ၏ နို့ကိုစို့လိုက်ရာ နော်လီက အနည်းငယ် ကော့ပျံပြီး တက်လာသည်နှင့် ကျတော်သည် မနေနိုင်တော့ဘဲ စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် ဖိပြီးထိုးသွင်းလိုက်သော အခါမတော့

“ အို အမလေး အကိုကြီးရဲ့  ”

နော်လီက ဤမျှသာ အော်နိုင်သည်။ ကျတော်သည် လျှင်မြန်စွာပင် နို့ကို စို့ရာမှ လွှတ်ပြီး နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စုတ်ငုံ ထားလိုက်ပါတော့၏။ 

ထိုအခါ ကျတော်၏ သံမဏိငပဲချောင်းကြီးမှာ နော်လီ၏ အဆီအနှစ်များ စုဝေးကာ ကြွရွနေသော အဖုတ်တွင်းသို့ အလုံးစုံ မြုပ်ဝင်ပြီး ဖြစ်သွားပါတော့၏။  နော်လီ၏ ဆီးစပ်နှင့် ကျတော်၏ ဆီးစပ်မှာလည်း ပူးကပ်နေပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် အဆုံးထိ နစ်မြုပ်နေသာ ငပဲကြီးကို ဆွဲထုတ်ရန် ဟန်ပြင်လိုက်သော အခါမတော့ အုံကြွပြီး ပါလာတော့မတက် ဖြစ်နေသော နော်လီ၏ အဖုတ်က ကြွတက်လာလေသောကြောင့် အသာကလေးပင် နော်လီ၏ နို့သီးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ချေကစားကာ ဆွပေးပြီး အဖုတ်ကို ကျယ်လာအောင် မွှေပေးလိုက်ရပါ၏။

ထိုအခါ ရွှန်းပြီးထွက်လာသော အရေကြောင့် ကျတော့် ငပဲမှာ နော်လီ၏ အဖုတ်အတွင်းမှ လှုပ်ရှားလို့ ရလာရပါတော့၏။ ကျတော်သည် စမ်းသပ်သော သဘောနဲ့ ကျတော့်ငပဲကြီးကို အဖုတ်ဝထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးအထိ တအားဖိ၍ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ

“ အို အကိုကြီး နော်လီလည်ချောင်းထဲကို ဘာကြီးတက်လာမှန်း မသိဘူး အကိုကြီးရဲ့  ”

ကျတော်သည် ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆက်ကာဆက်ကာ ဆောင့်သွင်းနေလေရာ နော်လီသည် တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီးတော့ 

“ အကိုကြီးရေ နော်လီစိတ်တွေ ဘယ်လိုတွေ ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်းမှန်း မသိတော့ဘူးကွယ်၊ နော်လီ ရင်တွေ ခုန်နေပါပြီ၊ နော်လီလေ အသံကုန် ဟစ်အော်လိုက်ချင်တယ်။ ဟင်း သူစကားတခွန်းမှ မပြောဘူး ကြည့်ပါလား၊ ကဲ ပြောစမ်း ပြောစမ်း အကိုကြီး ပြောမယ့်စကားတွေ ဘာလဲအချစ်ဆိုတာ ဘာလဲပြောလေ၊ဒီကဖြင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ မသိဘဲနဲ့  ”

နော်လီသည် ကျတော့အား ရမ္မက်သံပြင်းပြစွာနဲ့ ပြောနေရှာပါသည်။ ကျတော်ကတော့ နော်လီအား ဘာမျှပြန်မပြောနိုင်ပါ။ ကျတော့်မှာ တခါမျှမခံစားရဖူးသော အရသာမျိုးကို ခံစားနေပါပြီ မဟုတ်ပါလား။

လက်တဆစ်ပြီး တဆစ်နှင့် အဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီးသောအခါမတော့ ကျတော်၏ ဆန္ဒသည် ကောင်းမွန်စွာ အောင်မြင်လေပြီကို ကျတော် သိထားပြီး ဖြစ်ပါတော့၏။ နော်လီ ခမျာကတော့ ကျတော်၏ ရင်ခွင် အောက်မှာ လူးလွန့်နေရှာပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် သုံလေးခါမျှ ဆွဲထုတ်လိုက် ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်ပြီးတော့ နှစ်မိနစ်ခန့်မျှ ကျတော်၏ ငပဲကြီးကို နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းမှာ မြုပ်နှံထားပြီးတော့ ဇိမ်ယူနေမိပါ၏။ အရသာကလည်း ရှိလှပါသည်။ ဒီလိုအရသာမျိုးကို ကျတော်သည် ဤတကြိမ်သာ ခံစားဖူးပြီး ဖိပြီးဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါဝယ်

“ ပြွတ်  ”

ကနဲ သူသော အသံကလေးပင် ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်၏ စိတ်များလှုပ်ရှားမှုများ လွန်ကဲလာတော့ ကာ စိတ်ကိုတင်းပြီးတော့ အချက်နှစ်ဆယ်မျှ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါသည်။ ကျတော့်မှာ အရသာတွေ အလွန်ထူးကဲလာပြီး နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းမှလည်း အရည်များ စိုရွှဲပြီးတော့ ကျတော့်ဆီးစပ်မှ အမွှေးများကိုပင် လာပြီး စိုရွှဲလာပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် ဖိပြီး ဖိပြီး ဆောင့်နေမိပါသည်။ နော်လီခမျာကတော့ အဟင့် ဟင့် ဟင်း ကနဲ ဟူသော အသံများထွက်လာပြီး လူးလွန့်နေပါတော့၏။ ကျတော်ကလည်း ရရှိထာသော အခွင့်ကလေးကို ဘယ်လိုမှ လွှတ်ပစ်လို့ မဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ အားရပါးရကြီး ပစ်ဆောင့်နေမိပါတော့၏။ 

ထိုအခါ နော်လီ၏ တဟဲဟဲ တဟင်းဟင်းနှင့် ပြင်းထန်သော အသက်ရှုသံတို့မှာလည်း လွှမ်းမိုးလို့ လာတော့၏။ ကျတော်ကလည်း ထိန်းထားသော စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လွှတ်ထုတ်လိုက်သော အခါမတော့ ကျတော်၏ သံမဏိငပဲကြီးမှ အရေများ ပြွန်မှပန်းပြီး ထွက်သွားလေသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပါတော့၏။ 

နော်လီမှာလည်း ကျတော် သဲသဲမဲမဲရှိနေစဉ်မှာပင် သူကလဲပြီးနေပြီးတော့ ကျတော်မောဟိုက်နေသော အချိန်မတော့ နော်လီခမျာလည်း လောကကြီးကို မေ့သွားသလိုဖြင့် ပျော့ခွေသွားပါတော့သည်။ ကျတော်၏ သံမဏိလိုမာနေသော လိင်ချောင်းငပဲကြီး ပျော့စပြုလာသော်လည်း နော်လီ၏ အဖုတ်အတွင်းကလည်း အတင်းပင် ရှုံ့ချီ ရှုံ့ချီနှင့် ဆွဲနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေပါတော့၏။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် အထူးကဲဆုံးသော အရသာကို အားပါးတရနှင့် ခံစားလိုက်ရပါတော့၏။ ကျတော်သည် လူဘဝတခုလုံးနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တလောကလုံးကို မေ့လျောသွားပါတော့၏။ 

တကယ်တော့ မေ့လျော့စရာလည်း ဖြစ်ပါတော့၏။ တကယ်တော့ မေ့လျော့စရာလည်း ဖြစ်ပါသည် မဟုတ်ပါ လား ၊ တလောကလုံးကတော့ တိတ်ဆိတ်လို့သာ နေပါတော့၏။ ကျတော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အထူးသဖြင့် တိတ်ဆိတ်ပြီးသာ နေပါတော့သည်။

ကျတော်နှင့် နော်လီတို့၏ အသက်ရှုသံကသာလျှင် ကျတော်တို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှိနေပါတော့၏။ ကျတော်တို့ နှစ်ယောက်သည် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ပင် အသာကလေးငြိမ်နေပြီး တော့ အနားယူနေလိုက်ပါသည်။

ကျတော်သည် ချစ်ဇနီးလေးနှင့် ပေါင်းသင်းခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်ခဲ့ပါပြီ။ ဒီလိုအရသာမျိုးကိုတော့ တခါမျှ မခံစားရသေးဘူးပါ။ အခုတော့ ကျတော်သည် ဤလိုအရသာမျိုးကို ခံစားဖူးခဲ့ရပါပြီ။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ ကိုယ်ပေါ်မှာအရသာ ရှိရှိနဲ့ မလှုပ်မရှက်ပင် ငြိမ်သက်နေပါသည်။ နော်လီကလည်း ကျတော့်လိုပင် မိန်းမောပြီးနေပါတော့၏။

ကျတော်သည် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်လည် အသက်ဝင်လာရန် အတွက် နော်လီ၏ နို့ကို ဆုပ်နယ် ကစားလိုက်မိပါသည်။

“ အင့် အလို အကိုကြီး နော်လီကို ဘယ်လိုလုပ်နေသလဲ ဟင်  ”

အတန်ကြာ မိန်းမောနေပြီးမှ နော်လီသည် ကျတော့်အား သတိမရသလိုနဲ့ မေးပါတော့၏။ ထိုအခါမှ ကျတော်က နော်လီကိုစကားပြောရန် အတွက် အလှည့် ရောက်ခဲ့ရပါသည်။

“ အကိုကြီးတို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာလေ ညီမလေး မေ့သွားပြီလား  ”

“ အင်း ဟုတ်သားပဲ၊ နော်လီဖြင့် ဘယ်နေရာ ရောက်နေမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး  ”

“ သြော် ဒါနဲ့ အကိုကြီး  ”

“ ဘာလဲ ညီမလေး  ”

“ အကိုကြီး ပြောမယ့်စကားတွေ ဘယ်မှာလဲ ဟင်၊ နော်လီတခွန်းမှလည်း မကြားရပါလား၊ ဘာစကားမှလည်း မပြောဘူး၊ အစတုန်းကတော့ ချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောမယ်ဆို၊

နော်လီက ကျတော့်အား ကနွဲ့ကယလေးပင် မေးရှာပါ၏။ ကျတော်ကတော့ နော်လီအား ပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်ပြီးတော့

“ နော်လီ  ”

“ အကိုကြီး  ”

“ အကိုကြီးကို ချစ်တယ်မဟုတ်လား  ”

“ ဘယ်တုန်းက မုန်းတယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးလို့လဲ အကိုကြီးရယ်  ”

ထိုအခါမတော့ ကျတော်က ပိုပြီး အားရှိခဲ့ပါ၏။ ထို့ကြောင့် ကျတော်သည် နော်လီ၏ နို့ကိုဆုပ်နယ်ကာ နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပျော့ခွေနေသော ငပဲနဲ့ နော်လီ၏ အပေါ်မှ တချက် ဆင့်ပြီး ဆောင့်လိုက်ကာ 

“ ဒါပေါ့ နော်လီရဲ့ အကိုကြီးပြောမယ့် အချစ်ဆိုတာ အဲဒါပါပဲ၊ လက်တွေ့ဆိုတော့ ဘယ်လိုနေသလဲ၊ ပိုပြီး သဘာ၀ မကျပေဘူးလား ဟင်၊ နော်လီဘယ်လို ခံစားရသလဲ၊ အချစ်ရဲ့ အရသာကို သိပြီလား၊ ဒိထက် သိချင်ရင် အကိုကြီး နောက်တခါလာခေါ်ပြီး ပြဦးမယ်  ”

“ ဟင်း နော်လီဖြင့် မျှောလိုက်ရတာ အကိုကြီးရယ်၊ အချစ်ဆိုတာ ဘယ်လိုလဲလို့ ၊ အခုမှပဲ သိရတော့တယ်နော်၊ နော်လီလေ အကိုကြီးနဲ့ ဒီလိုပဲ တသက်လုံး ချစ်နေချင်တော့တယ်  ”

“ နောက်တခါဆို ဘယ်တော့လဲ အကိုကြီး  ”

နော်လီက ကျတော့်ကို အရမ်းမရမေးရှာပါသည်။ ထိုးအခါ ကျတော်က နော်လီပါးကို နမ်းရင်း 

“ မကြာပါဘူး နော်လီရယ် အခွင့်အခါ သာရင်ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား၊ ဒါမျိုးဆိုတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မှ ကောင်းတာ နော်လီရဲ့  ”

“ မကြာခင် တွေ့ကြစို့လား အကိုကြီးရယ်နော်  ”

“ အကိုကြီး ကြိုးစားမှာပေါ့ ညီမလေးရယ်၊ ကဲ နေရာကို ပြန်ကြစို့   ”

“ ဟင် အင်း အကိုကြီး ၊ နော်လီတော့ မပြန်ချင်သေးဘူး၊ နဲနဲ ချစ်ချင်သေးတယ်  ”

ကျတော်သည် ရင်ထဲမှာ ပူကနဲပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ နော်လီသည် အာသာရမ္မက် မပြေသေးဘဲ ကျတော့်ကို ဖက်ထားတုန်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ ပြီးတော့ အောက်မှနေပြီးတော့ ကော့လန်နေပါသည်။

ထိုအခါမတော့ ကျတော်၏ ပျော့ပြောင်းနေသော ငပဲကြီးသည် ပြန်ပြီးမာကျော လာပြန်သည်။ ကျတော်သည် စိတ်တိုင်းကျ ကြိုးစားလာနိုင်ပါတော့သည်။ နော်လီသည် ကျတော့်အား ဖက်ထားသည်မှာ ကျတော်သည်ပင် အသက်ရှုကြပ်နေပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် စိတ်က ပြန်လည် ထကြွလာသည် ဖြစ်သောကြောင့် နော်လီ၏ ဒူးကလေးဆို ဆွဲမြှောက်ပြီးတော့မှ ဖိကာဖိကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သော အခါမှာတော့ နော်လီမှာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးလာပြီး 

“ အကိုကြီး နော်လီ ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိတော့ပါဘူးကွယ် အဟင့်  ”

နော်လီသည် ပိုပြီး သဲလာပါသည်။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ စိတ်ဆန္ဒပြေစေရန် အတွက် ထိမ်းပြီးတော့ လိုးရပါသည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်မျှ ကြာသောအခါမတော့ နော်လီသည် တဖန်ပျော့ခွေသွားပါ၏။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော့်မှာ စိတ်ဆန္ဒ ပြင်းလို့ ကောင်းတုန်းပင် ရှိပါသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ကျတော်သည် နော်လီ၏ ဒူးနှစ်လုံးကို မြှောက်ပြီးပင့်ကာ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆောင့်လိုးလိုက်သော အခါမတော့

“ အင့် အို ကျွတ် ကျွတ်  ”

နော်လီ ညည်းသံလေးမှာ ခပ်ကျယ်ကျယ်ပင် ထွက်လာပါ၏။ 

“ နော်လီ  ”

“ အကိုကြီး  ”

“ နာလားဟင်  ”

“ ဟုတ်ဖူး ကောင်းလို့ပါ နော်လီ တကိုယ်လုံး ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူး အကိုကြီးရဲ့  ”

ထိုအခါမှ ကျတော်သည် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပါ၏။ ကျတော်သည် စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် ကြိုးစားလိုက်သော အခါမတော့ 

“ ပြွတ် ဖွတ်  ”

ဟူသော အသံကလေးများထွက်လာပြီးတော့ ကျတော်သည်လည်း ကြာကြာမထိန်းနိုင်ဘဲ နော်လီ အဖုတ်ကောင်းမှုကြောင့် သုတ်ကို ကြာကြာပင် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျတော်သည် အတင်းပင် သုတ်ကို လွှတ်ထုတ်ပြီး ဖိထားလိုက်မိပါသည်။ ပြီးတော့မှ ကျတော်သည် ငပဲကို နုတ်လိုက်ရာ

“ စွတ် ဖွတ်   ”

ကနဲပင် မြည်သွားပါ၏။ 

“ ကဲ နော်လီ ပြန်ကြစို့နော် နော်  ”

“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ နောက်တခါတွေ့ဖို့ ကြိုးစားပါနော် အကိုကြီး  ”

“ စိတ်ချပါကွဲ့  ”

ကျတော်သည် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထကာ လုံခြည်ကို ဝတ်လိုက်သည်။ နော်လီကလည်း သူမ၏ အဝတ်များကို နေသားတကျ ပြန်ဝတ်ပါသည်၊ ပြီးတော့မှ ကျတော်တို့ နှစ်ယောက်သည် ရေချိုခန်း အတွင်းမှ တယောက်ကိုတယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ထွက်လာခဲ့ကြပါ၏။

တလောကလုံးကတော့ မှောင်မဲပြီးနေပါသည်။ နော်လီသည် ကျတော့်လက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီးတော့ 

“ နော်လီ့စိတ်ထဲမှာတော့ တနေရာရာကို ရောက်နေသလိုပဲ အကိုကြီးရယ်၊ မျက်လုံးတွေလဲ မှုန်ပြီး ပြာနေပြီး ရင်ထဲမှာလဲ တမျိုးပဲ  ”

“ ဒါပဲပေါ့ ညီမလေးရဲ့ အချစ်ဆိုတာ ၊ လူတွေရဲ့ သဘာဝအချစ်ဟာ ဒီလိုပဲ အရသာရှိတယ်  ”

ကျတော်သည် ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ နော်လီကို ရေချိုးခန်းမှ အိမ်မကြီးဆီသို တွဲပြီး ကူးလာပြီးတော့ သူမအခန်းသို့ ပို့ကာ ကျတော်သည် ကျတော့်အခန်းသို့ ပြန်ခဲ့ပါတော့၏။ 

......................................

ကျတော့် အခန်းသို့ ရောက်ပြီး၍ အိပ်လိုက်ရာ ကျတော့် ဇနီး အေးက ကျတော့်လက်ကို စမ်းပြီး 

“ မောင် ဘယ်သွားနေလဲ ဟင်  ”

“ အိမ်သာ သွားနေတာပါ အေးရဲ့  ”

“ သြော်  ”

ကျတော် ရင်ထိတ်သွားပါ၏။ သို့ပေမယ့် ချစ်ဇနီး၏ တည်ငြိမ်သော စကားကြောင့် ကျတော်သည် ရင်ထဲမှ အေးသွားရရှာပါ၏။ တကယ်တော့ ကျတော်သည် ချစ်ဇနီး အေး၏အပေါ် သစ္စာမဲ့ခဲ့ပါပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျတော်သည် အိပ်ရင်းနဲ့ စဉ်းစားနေစဉ်ပင် အေးသည် ကျတော့်အနီးသို့ တိုးကပ်လာပါသည်။ ပြီးတော့ ကျတော့်ပါးကို တယုတယနှင့် နမ်းလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် အေး၏ လိုလားချက်ကို သိလိုက်ရပါသည်။

တကယ်တော့ အေးသည်လည်း ကျတော့်ယုယမှုကို လိုနေပါပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျတော်သည် ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် အေး၏ ဆန္ဒကို ဖြည့်ရပေမည် ဖြစ်ပါသည်။

အေးသည် ရိုးသားသော ချစ်ဇနီ။ ချစ်စရာကောင်းသော ချစ်ဇနီးလေးပင်။ ကျတော်သည် အေးကို အသာ ကလေးပင် ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းကာ ကပ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အေး၏ နဖူးလေးကို ကျတော် တယုတယနဲ့ နမ်းလိုက်ပါသည်။ ကျတော်သည် အေး၏ အချွတ်အပြုကိုပင် မစောင့်နေတော့ဘဲ အေး၏ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပါသည်။

အေးသည် ခလေးမိခင်လဲ ဖြစ်၊ ညအိပ်သောအခါမှာ အင်္ကျီဘော်လီကို မဝတ်တက်သောကြောင့် အပြင်အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်နှင့် အေး၏ တဆုပ်တခဲကြီး ဖြစ်သော နို့ကြီးမှာ ကျတော်၏ လက်တွင်းမှာ လူးလွန့်နေရှာပါ၏။ 

ကျတော်သည် ချစ်ဇနီအေး၏ နို့ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပါ၏။ အေးသည် ခလေးတယောက်အမေပင် ဖြစ်သော်လည်း မက်မောစရာများ အပြည့်အစုံ ရှိနေသူဖြစ်ပါ၏။

ကျတော် အေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ အေး၏ အောက်ပိုင်းမှာ ရှိသောလုံခြည်ကို ကွင်းလုံးလချွတ်လိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်၏ စောစောပိုင်းက သံမဏိလို မာခဲ့သော ငပဲမှာ သံမဏိလို မမာပေမယ့် သံချောင်းလိုတော့ မာတောင်လာပါ၏။

အေးသည် ကျတော့် ငပဲကြီးအား ထုံးစံအတိုင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ ကျတော်ကတော့ ခါတိုင်းလို မဟုတ်ဘဲ အေး၏ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အုပ်ကာ ပွတ်ကစားနေမိပါသည်။ ထိုအခါမတော့ မေးသည် တဖျပ်ဖျပ်နဲ့ လူးနေရင်းက

“ မောင် အေးယားတယ် မောင်ရယ် အဟင့်  ”

အေး ကတော့ ချစ်စရာ အသွင်လေးနဲ့ ညုရှာပါ၏။ ကျတော်ကလည်း ထိုအခါမတော့ အေး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ခွပြီးတက်လိုက်ကာ အေး၏ ဒူးနှစ်လုံးကို မြှောက်ပင့်လိုက်ပါသည်။

အေး၏ ခြေသလုံးများက ကျတော့် ပုခုန်းပေါ်သို့ ရောက်နေပါပြီ။ ကျတော်သည် အေး၏ အဖုတ်ဝသို့ ကပ်ပြီး ကျတော့် ငပဲကိုတေ့ပြီးနောက် တချီတည်းပင် စွန့်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်သော အခါမတော့

“ အို မောင်  ”

အေးအသံနှင့် အတူ ရွှတ် ကနဲအသံကလေး ထွက်လာလေ၏။ အကျင့်ရနေပြီ ဖြစ်ပေမယ်လို့ အခုလို အဝင်ကြမ်းလေတော့ အေးခမျာလည်း ခံစားလိုက်ရဟန် တူပါ၏။ ကျတော်၏ ငပဲကြီးကတော့ ပြွတ် ကနဲ ဟူသော အသံနှင့်အတူ ချောင်ချောင်ကလေး ဝင်သွားပါသည်။

အေးသည် ကျတော့်အား တအားပင်ကြုံးဖက်ထား၏။ တကယ်တော့ အေး၏ စိတ်ဆန္ဒမှာ အလွန်ပင် ပြင်းပြနေခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ ကျတော် သုံးလေးချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် အေးမှာ လူးလွန့်ပြီး ကော့ကာ အေး၏ အဖုတ်အတွင်းမှ အရေများပင် စိုရွှဲထွက်လာပါတော့၏။

ကျတော်သည် အေးနဲ့ကျတော့လည်း အေး၏ အောက်မှနေ၍ ပင့်ကော့ပေးမှုကြောင့် ပိုပြီးသောင်းကျန်းလာပါသည်။ ဤလိုမျိုးနှင့် နော်လီနှင့်သာ တွေ့ရမည်ဆိုက မီးပွင့်သွားပါမည်။ နော်လီကတော့ ရိုးသေးသည်။ အေး ကတော့ ကျတော်၏ နည်းပေးမှုကြောင့် အတော်အတန်ကလေးပင် ကျင်လည်နေရှာပါပြီ။ 

ကျတော်သည် အခါနှစ်ဆယ်မျှ ဆောင့်ပြီးသော အခါမတော့ ခဏနားလိုက်ပါသည်။ 

“ မောင် မောသလားဟင်  ”

“ မမောပါဘူး အေးရဲ့ ဖြေးဖြေးကလေးနဲ့ ကြာကြာ နေချင်လို့ပါ  ”

“ မသိဘူးလေ မောင် မောသွားသလားလို့ပါ၊မောင်မမောရင်တော့ သဘောလေ  ”

အေးက ပြောရင်းဆိုရင်းပင် ကျတော့်နဖူးကို တယုတယ ကိုင်ပွတ်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် ချစ်စိတ်တွေ အုံကြွလာရပြန်ပါသည်။ ကျတော်သည် အေး၏ ဒူးများကို ပြန်ခင်းပြီး အေးကိုယ်ပေါ်မှာ မှေးနေပါသည်။ သုံးမိနစ်လောက် နားလိုက် တခါဆောင့်လိုက်နှင့် ကျတော်သည် ဖြေးဖြေးသာသာနှင့်ပင် စခမ်းသွားနေမိပါသည်။

အေး၏ သားကောင်းမိခင်ပမာ ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့များက ကျတော့်လက်အတွင်းမှာ တုတ်ဖြိုးလို့သာ ဖြစ်နေပါသည်။ ကျတော်သည် အေး ၏ နို့ကို ဆုပ်နယ်ကစားပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပင် လိုးနေမိပါသည်။ အေးသည် ညိမ်သက်စွာနှင့်ပင် အရသာ ခံယူနေပါတော့သည်။

ကျတော်သည် အေး၏ ပုခုံးကို ဆွဲကာ တဖန်ဆောင့်ကစားပါ၏။ ထိုအခါမတော့ အေးမှာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ နှင့်ဖြစ်နေရှာပါသည်။ ကျတော်သည် အရသာတမျိုး ခံစားနေရသဖြင့် အေး အပေါ်မှပင် ဆင်းချင်စိတ်မရှိပဲ ဖိ၍သာ ဆောင့်ကစား နေမိပါသည်။

အတန်ကြာသော အခါမတော့ အေးသည် မသိမသာနဲ့ ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် အေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ နေပြီးတော့ ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်နှင့် အကြိမ်ပေါင်း များစွာလုပ်နေမိသည်။ အေးကတော့ ငြိမ်သက် မိန်းမောနေပါသည်။

“ အေး  ”

“ ဘာလဲ မောင်  ”

“ ကော့ပြီး ထောင်ပေးကွယ်  ”

ထိုအခါမတော့ အေးသည် ကျတော်၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုလိုက်ပြီး 

“ မောင်ကြိုက်သလို ပြောပါ မောင်ရယ် အေးက မောင့်အကြိုက် လုပ်ပေးဖို့ အသင့်ပါပဲ မောင်ရဲ့  ”

အေးသည် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပင် ကျတော့် ဆန္ဒအတိုင်းကို လုပ်ပေးနေပါတော့၏။ ကျတော်က ဆွဲထုတ်ရင် အေးက ခွါပြီး ကျတော်က ဆောင့်လိုက်ရင် အေးက မြှောက်ပေးပါသည်။ 

ထို့ကြောင့်ပင် ဖက် ဖက် ဟူသော အသံပင် ပေါ်ထွက်လာပါသည်။ အေး သည် အောက်မှနေပြီး အငြိမ်မနေပါ။ ကော့ပျံပြီးတော့ပေးပါသည်။ ပြီးတော့ လူးလိမ့်ရှာပါ၏။ 

ထို့ကြောင့် ကျတော်သည် လူ့ဘဝ၏ ထူးကဲသော အရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ခံစား နေရပါတော့၏။ ကျတော်သည် ဤအရသာ၏ ထူးကဲမှုကြောင့် လူ့ဘဝကိုပင် မေ့လျှော့သွားရပါ၏။ သို့ပေမယ့်လို့ ကျတော်၏ ဆန္ဒကား မဆုံးသေးပါ။

အေးသည် ကျတော့်အား အလိုက်သိစွာနှင့်ပင် စောင့်ဆိုင်းနေရှာပါသည်။ ကျတော်ကလည်း သွက်လက်စွာပင် စခမ်းသွားနေမိပါသည်။ အတန်ကြာသော အခါမတော့  အေးသည် စိတ်တဖန် ထလာသည် ထင်ပါရဲ့။ ကျတော့်ကို တအားဖက်ကာ အောက်မှလည်း လူးလွန့်ပြီး ကော့ပေးနေပါသည်။ ပြီးတော့ စကောဝိုင်းပမာ လုပ်ပေးတော့လည်း စိတ်ယိုဖိတ်လာပြီးတော့ သုတ်ထွက်ခါနီး အဆင့်သိုပင် ရောက်လာသော အခါမတော့ ကျတော်သည် သွက်သွက်ကလေးပင် ဆောင့်ပေးလိုက်ပါ၏။ 

အေးကလည်း အထူးပင် ကြိုးပမ်းပြီးတော့ အပေးအယူ လုပ်ပါသည်။ ကျတော်သည် အေး၏ ပုခုံးကို ဆွဲတာနဲ့ အားမရဘဲ အေး၏နို့ကို ဆွဲပြီးဆောင့်ပါ၏။ 

အေးသည် လူးလွန့်ပြီး လာကာ ပိုပြီးသောင်းကျန်းလာပါ၏။ ကျတော်ကလည်း စိတ်ထဲမှာရော ဦးဏှောက်မှာရော ရစ်ဝဲလာပြီးတော့ ပိုပြီးကြိုးစားလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် ဆန္ဒထိပ်သို့ ရောက်နေပါပြီ။

ကျတော်သည် အေး၏ နို့ကို အားပါးတရ တဆုပ်တခဲကြီးကို ဆုပ်ပြီးတော့ အတင်းပင် ဖိသွင်းကပ်လိုက်ရာ ကျတော်၏ သံချောင်းပမာ ငပဲကြီး အတွင်းက သုတ်သွေးများပင် ပန်းထွက်လာသလား ဟု ထင်ရပါသည်။ 

ကျတော်သည် အေး၏ အဖုတ်ကို တအားပင် ဖိထားလိုက်ပါသည်။ အေးကလဲ ကျတော့်အား တင်းကြပ်စွာပင် ဖက်ထားပါသည်။ ကျတော်သည် ချက်ခြင်းပင် မောဟိုက်သွားပါသည်။ အေးမှာလည်း ပိုးလိုး ပက်လက်နှင့် ဖြစ်နေရှာပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် အေးကိုယ်ပေါ်မှ မဆင်းဘဲ နာရီဝက်ဝက်မျှ စိမ်ပြီး ငြိမ်သက်စွာနဲ့ နေပါသည်။ စိတ်များ ခြောက်ခန်းသွားတော့မှပင် ကျတော်သည် အေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပါသည်။ အေးက သူ၏ချွတ်ထားသော ထမိန်ကိုကောက်ဆွဲ၍ ဝတ်ပြီးတော့ ကျတော့အား ဖက်လိုက်ပါသည်။ 

ကျတော်လည်း အေးအား တအားဖက်ကာ မောဟိုက်စွာနဲ့ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပါတော့၏။

............................

ကျတော် မျက်လုံး ဖွင့်လိုက်သော အခါမတော့ မိုးသည် စင်စင်လင်းနေပါပြီ။ ကျတော့် ဇနီး အေးကတော့ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တပ်ပြီးတော့ ကျတော့်အား ကြင်နာသနား ကရုဏာသက်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေပါသည်။ 

ကျတော်သည် ညတုန်းက နော်လီ၏ အဆီအနှစ်နှင့် အေး၏ အဆီအနှစ်များကို မြိုပြီး တဝတလင်ကြီး ဇိမ်ကျကျနဲ့ အိပ်လိုက်ရသောကြောင့် ယခုလို နံနက်ခင်းမှာတော့ အားအင်များပြည့်ပြီးတော့ ကျတော့်အဖို့ အထူးပင်လန်းဆန်းနေပါသည်။

ကျတော်သည် အတန်ကြာပင် ချစ်ဇနီအေး၏ ကြက်သရေရှိသော မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေပါသည်။ အေးက ကျတော့်အား ပြုံးပြီးတော့ 

“ မောင် မျက်နှာသစ်တော့လေ ကော်ဖီ သောက်ကြစို့  ”

ကော်ဖီ အသံကြားမှ နော်လီကို ပြေးပြီး သတိရလိုက်ပါသည်။ ကျတော်သည် အိပ်ယာမှ လူးလဲ ထလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ အေး၏ပါးကို တချက်နမ်းလိုက်ပါသည်။ ပြီးမှကျတော်သည် မျက်နှာသစ်ရန် ရေချိုးခန်းဆီသို့ဝင်လာခဲ့ပါသည်။ ကျတော် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ရန်အလုပ်မှာ နော်လီနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည်။ နော်လီသည် ချစ်စရာအပြုံးလေးနဲ့ ကျတော့်အား ကြည့်သည်။ 

“ အကိုကြီး ကော်ဖီ သောက်ရအောင်  ”

ကျတော်က မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြပြီးတော့ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ဝင်ခဲ့ရပါတော့၏။ ညတုန်းက ကျတော်နှင့် နော်လီတို့ စခန်းချထားသော နေရာမှ ရေးရေးမျှသော သွေးစကလေးများပင် ရှိပါသေးသည်။

ကျတော်နှင့်နော်လီ ညကဖြစ်ခဲ့ကြသော အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြီးသတိရမိပါတော့၏။

......................................................................................................................

ဤသို့ဖြင့် နှစ်ရက်ခန့်ကြာခဲ့ရပါသည်။ ကျတော်နဲ့ နော်လီမှာတော့ အကွက်ကောင်းကိုသာ စောင်းဆိုင်း နေမိပါရတော့၏။ နော်လီကလည်း ဖြစ်နိုင်ရင် ဖြစ်နိုင်သလို အခွင့်အရေး ပေးရန် ရှိပါ၏။ သို့ပေမယ့် အချိန်အခါကတော့ မလစ်လပ်ခဲ့ပါ။ 

တနေ့သော ညဖြစ်ပါသည်။ တလောကလုံးကတော့ လရောင်ဖွေးဖွေးနဲ့ပဲ အလွန်ပဲ သာယာတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကျတော်ဟာ နေ့စဉ်လုပ်ငန်းများကို လုပ်ကိုင်ပြီးတော့ အနားယူရန် မှေးစက်လိုပါသည်။ သို့ပေမယ့် ဒီနေ့ကတော့ အလုပ်မပြီးလို့ တကုန်းကုန်းနဲ့လုပ်နေစဉ်

“ မောင်  ”

“ ဟင် အေးပါလား၊ အေး အိပ်တော့မှာလား  ”

ချစ်ဇနီးအေးကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ရပ်ပြီး ကျတော့်ကို ကြည့်နေပါသည်။ ကျတော်ကလဲ အေးကိုပဲ ပြန်ကြည့်နေမိပါတယ်။ အေး ရဲ့လက်ထဲမှာတော့ တရုပ် ပုဂံလုံးကြီးနဲ့ ဘာရယ်လို့တော့ မသိပါဘူး၊ စားစရာ တခုခုတော့ထင်ပါသည်။ သေချာစွာကိုင်ထားပြီးတော့ ကျတော့်ကို ကြည့်နေပါသည်။

“ မောင် ရော့ ဒါလေး နဲနဲစားလိုက်၊ မောင်က အလုပ်များတော့ အားနည်းသွားမှာ စိုးရိမ်ရတယ်  ”

“ အို အေး ကလဲ ပူပန်တက်လိုက်တာ လွန်ရော၊ အေးလဲစားလေ  ”

“ မောင်ပဲ စားပါ မောင်ရဲ့ အားရှိတယ်  ”

အေး က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျတော့် အနီးသို့ ဝင်လာပြီး ကပ်ပြောပါသည်။ 

“ ဒါကို စားပါမောင်ရဲ့ ဟိုဟာလုပ်ရာမှာ သိပ်အားရှိတာပဲ၊ အေးလဲ ဒေါ်ဒေါ်ဆီက ဒီနည်းကို ရခဲ့တယ်  ”

ကျတော်ကတော့ ပြုံးနေမိပါသည်။ အေး ကတော့ ရှက်ပြုံးကလေးနဲ့ ကြည်ပါသည်။ အေး မှာ ချစ်စရာ တပွေ့တပိုက်ကြီးပင်၊ အေး က လင်မယားကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာမှာ အသုံးချနည်းအတွက် ဆေးကောင်းလေး လုပ်ထားပေးတော့ ကျတော့်မှာ အားရမိပါသည်။

“ ဒါတွေက ဘာတွေလဲ အေးရဲ့  ”

စားချင်ဖွယ် လုပ်ထားသော အရာများကိုကြည့်ရင်း ကျတော်က အေး ကိုမေးလိုက်ပါသည်။

“ စုံတယ် မောင်ရဲ့ ကြက်ဥသုံးလုံး၊ ဘရန်ဒီ တဇွန်း၊ နောက်ပြီး နို့အစိတ်၊ငှက်သိုက်က တကျပ်သား၊ ငါးကြီးဆီ သုံးလုံး၊ ရေလက်ဖက်ရည်ပုဂံ သုံးလုံးကို နှစ်လုံးတင်အောင် ရောပြီးပေါင်းထားတာပဲ  ”

အေး ၏ စကားဆုံးသောအခါမှာ ကျတော်သည် တဇွန်းပြီးတဇွန်း ခပ်စားနေမိပါသည်။ အရသာကလည်း ရှိလွန်းလှပါသည်။ ကျတော်သည် အေး၏လိမ္မာပါးနပ်ပုံလေးတွေကို တစိမ့်စိမ့် တွေးပြီး စားနေမိသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ တပုဂံလုံး ကုန်သွားပါသည်။ 

ကျတော်သည် ထိုအားရှိသော အစာကို စားပြီးသော အခါမတော့ တကိုယ်လုံး ဝေဒနာ တမျိုးကို ခံစားနေရပါသည်။ ရှိန်းပြီးတော့ မျက်နှာမှာလည်း ထူပြီးလာပါသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုထဲမှာပါသော အရက်ကြောင့်ဆိုတာကို ကျတော် သဘောပေါက်မိပါသည်။ ကျတော်သည် အရက် တခါမျှ မသောက်ဘူးခဲ့ပါ။ ကျတော်သည် စားသောက်ပြီးသည်နှင့် စာအုပ်ကို ထိုင်ဖတ်နေသည်။ 

အေး ကတော့ ကျတော့်အနီးသို့ ခဏလာပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်သွားပါသည်။ ကျတော်သည် စိတ်ထဲမှာ ဝေဒနာတမျိုးကို ခံစားရင်းနဲ့ စာဖတ်နေသည်မှာ မည်သို့မျှကြာသွားသည်တော့ မသိပါ။ ကျတော့် ငပဲကြီးမှာ အလိုလို ထကြွလာသည်ကို သတိရသော အခါမတော့ အေးမှာ အိပ်မောကျနေပါတော့သည်။ ကျတော်သည် အေးအား ကြင်နာစွာနဲ့ပဲ စူးစိုက်ပြီးတော့ ကြည့်နေမိပါသည်။ 

မကြာမီမှာပင် နားထဲမှာ အသံတခုကို ကြားရသည်။ ကျတော်သည် မီးအိမ်မှမီးကို ကပျာကသီနဲ့ ငြိမ်းသတ်လိုက်ရပါသည်။ ရန်သူကင်းလေယာဉ်ပျံဟု ထင်ရသော လေယာဉ်ပျံမှာ မြင့်မားစွာပင် ဖြတ်သန်းပျံသွားပါသည်။ 

ကျတော်သည် လေယာဉ်ပျံသံကို မကြားရသောအခါတွင် စိတ်ကပိုပြီးပြင်းကာ ကျတော့်အငဲကြီးမှာ အရင်နဂိုရ်ထက် နှစ်ဆလောက်ကြီးလာသလားဟု ထင်မိပါသည်။ 

ကျတော်သည် ချစ်ဇနီး အေးနဲ့စခမ်းသွားမည့် အစား နော်လီနဲ့ စခမ်းသွားချင်စိတ်များ ပေါက်လာပါသည်။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်က မဆုတ်ဆိုင်းတော့ဘဲ နော်လီ အခန်းသို့ လာမိပါသည်။ တကြိမ်တုန်းကလိုပဲ နော်လီကို နှိုးလိုက်သည်။ နော်လီမှာ ကပျာကသီနဲ့ ထလိုက်လာပါသည်။

ကျတော်သည် နော်လီကို အသာကလေး ရေချိုးခန်းဆီသို့ပင် တွဲခေါ်လာမိပါသည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းကို ရောက်သော အခါမတော့ ကျတော်က ဆန္ဒပြင်းစွာနဲ့ နော်လီ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ နော်လီ၏ နို့ကိုစုပ်နယ်ပြီး ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ နော်လီ၏ နို့နှစ်လုံးမှာတော့ အရင်ကနဲ့ လုံးဝမတူတော့ဘဲ ကြီးထွားမာတောင့်ပြီးတော့ ချွန်ထွက်နေသည်ကို ကျတော်သတိထားမိပါသည်။

ကျတော်သည် နော်လီကို သေချာစွာ ထိုင်းခိုင်းပြီး လှဲချလိုက်ပါ၏။ ထိုအခါမတော့ ကျတော်၏ မာန်ဟုန်ပြင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးမှာ မာတောင့်ပြီးတော့ ထွားကြိုင်းပြီး လာပါသည်။ ကျတော့် စိတ်တွေကလည်း ပိုပြီး ကြွရွလာပါ၏။

ကျတော်သည် နော်လီ၏ မာပြီးတော့ ကြွနေသော နို့ကိုနယ်ပေးလိုက်သော အခါမတော့ နော်လီမှာ လူးလွန့်နေသည်။ အတန်ကြာတော့ ကျတော်သည် နော်လီ၏ နို့ကလေးကို ချေပေးလိုက်သော အခါမတော့

“ အဟင့် နော်လီယားတယ် အကိုကြီးရယ်၊ နော်လီ ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ  ”

ကျတော်ကတော့ ဘာမျှမပြော၊ နော်လီ၏ အဖုတ်ရှိရာကို လက်ဝင်လိုက်သော အခါမတော့ နော်လီ၏ ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်မှာ ကျတော့်လက်မှာပြူးနေပါတော့၏။ ကျတော်သည် ထိုအခါမတော့ စိတ်ကိုမထိန်းသိမ်းနိုင်တော့ဘဲ နော်လီ၏ လုံခြည်ကို ချွတ်ချပြီးတော့ နော်လီ၏ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်ပါသည်။

ပြီးတော့ ကျတော်သည် နော်လီ၏ အဖုတ်ဝလေးကို အသာကလေး စမ်းကြည့်လိုက်သော အခါမတော့ စိုစိုကလေး ထွက်နေသော အရေကို စမ်းမိပါသည်။

နော်လီကတော့ အသက်ပြင်းပြင်းကိုသာ တရူးရူးနဲ့ ရှူနေပါသည်။ ကျတော်သည် နော်လီ၏ ဆန္ဒကို သိလိုက်ရသည်နှင့် စိတ်ကိုလည်း မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့ သဖြင့် ကျတော်၏ သံမဏိ ငပဲကြီးကို နော်လီ၏ အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ မြုပ်သွင်းလိုက်သည်။ ကျတော်၏ ဒစ်မှာ နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ မြုပ်ဝင်သွားသည်နှင့် ကျတော်က လက်နှစ်ဆစ်ခန့် ထိုးသွင်းလိုက်ရာ စွတ် ကနဲဝင်သွားပါသည်။

နော်လီ ခမျာတော့ လူးလွန့်ပြီး တဟင့် ဟင့် ဖြစ်နေရှာသည်။ ကျတော်သည် လက်နှစ်ဆစ်မှ တဖန် နောက်ထပ်ထိုးထည့်လိုက်ရာ အရည်များကြောင့် လက်နှစ်ဆစ်မှ တိုးကြပ်ပြီးတော့ ဝင်သွားပြန်သည်။ ထိုအချိန်ထိတော့ နော်လီက အာသာပြင်းစွာနဲ့ ရှိပါသည်။

ကျတော်က နော်လီ၏ ခံစားမှုကို သိရပြီးသည်နှင့် ကျတော်သည် ဝင်သလောက်ကို အသာကလေး ထိုးသွင်း ဆွဲထုတ်လုပ်ပြီးတော့ နော်လီ၏ နို့ကို အားပါးတရ ဆွဲပြီး ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်သော အခါမတော့ 

“ အင့် အမေ့  ”

ဟူသော နော်လီ၏ အသံတိုးတိုးကလေးများ ထွက်လာပြီးတော့ ငြိမ်သက်သွားပါသည်။  ကျတော်သည် အဆုံးထိ မြုပ်အောင် ဆောင့်ကစားနေမိသော အခါမတော့ 

ဖွတ် ဖက် ဖွတ် ဖက်

ဟူသော အသံက နော်လီ၏ အဖုတ်ဆီမှ မတိုူအကျယ်ကလေး ပေါ်ထွက်လာပါတော့၏။ ကျတော့်မှာ ထိုအခါမတော့ စိတ်လည်း ပြင်းထန်နေတာမို့တအားပင် ဆောင့်လိုးနေမိပါသည်။ နော်လီကတော့ အင့် ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟူပြီး ဖြစ်နေကာ

“ အင်း ကျွတ် ကျွတ် အကိုကြီးရယ် ၊ အကိုကြီး ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ ဟင်၊ အကိုကြီးဟာက နော်လီ့ ရင်ဝကို ထိုးဖောက်လိုက်သလိုပဲ အကိုကြီးရဲ့  ”

“ ဒါတွေပေါ့ နော်လီရဲ့ အချစ်ရဲ့ အရသာဆိုတာ၊ ဒီအရသာတွေကြောင့် အကိုကြီးက နော်လီ့ကို ချစ်နေရတာ  ”

“ နော်လီကလဲ အကိုကြီးကို ချစ်တာပါပဲ အကိုကြီးရယ်  ”

နော်လီကတော့ ရမ္မက်ကလေးတွေ လျံပြီး ပြောရှာပါ၏။ ကျတော်ကတော့ ဆောင့်လိုက် နော်လီ၏ နို့ကို နယ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေပါသည်။ ကျတော်၏ သံမဏိငပဲကြီးမှာလည်း နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းမှာ မင်းမူပြီးတော့ သရမ်းချင်တိုင်း သရမ်းနေပါတော့၏။

ကျတော်ကလည်း ချစ်ဇနီး အေး စီမံပေးထားသော ဆေးတန်ခိုးကြောင့် မီးကုန်ယမ်းကုန်ပဲ ချဲနေမိပါတော့သည်။ ကျတော်မှာ ဤတခါလိုးရသည်မှာ ဘယ်လိုဇိမ်မျိုးတွေ့ပြီး ဘယ်လို အရသာမျိုးဆိုတာကို ဖော်ပြလို့ မရဘဲ ခံစားနေရပါတော့၏။ 

ကျတော်သည် နော်လီ၏ အဖုတ်တွင်းမှ ငပဲကို ဆွဲထုတ် ထိုးသွင်းခြင်း အခါငါးဆယ်လောက် လုပ်လိုက်သော အခါမတော့ နော်လီမှာ

“ အို ဟင်း ကျွတ် ကျွတ်  ”

ဟူသော အာမေဍိတ်သံလေးပင် ပေါ်ထွက်လာပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေပါသည်။ ပြီးတော့ နော်လီ၏ အဖုတ် ကွဲကြောင်းကလည်း ကျတော့်လီးကို ညှပ်ထားပါသဖြင့် ကျတော့်မှာ စိတ်ပြင်းလာပြီးတော့ သုတ်ရေပင် ထွက်ခါနီးသွားပါသည်။ 

ထိုအခါမတော့ ကျတော်သည် ဖိပြီး ဆောင့်လိုက်ပါသည်။ နော်လီကတော့ 

“ အို အင့် အဟင့်  ”

နဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံး ကျတော်သည် စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အတင်းဆောင့်သွင်းပြီး လွှတ်ထုတ်လိုက်သော အခါမတော့ ကျတော်၏ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပြီးတော့ နော်လီ ခမျာကတော့ လောကကြီးကို မေ့သွားသလို ငြိမ်သွားပါသည်။

ဟုတ်ပါသည်။ နော်လီ၏ အသည်းနှလုံးကို ခိုက်အောင် ကျတော်၏ ငပဲကြီးက သရမ်းပြီးတော့ အနိုင်ယူခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဒီလိုနဲ့ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာပါသည်။ 

ကျတော်သတိရသော အခါမတော့ ဝေးဝေးဆီက ကြက်တွန်သံ တခုကိုပင် ကြားရသည်။

“ နော်လီ နော်လီ  ”

“ ဟင် အကိုကြီး ဘာလဲဟင်  ”

“ ကဲ နေရာပြန်ကြစို့  ”

“ အော် အင်း နော်လီတို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာနော်  ”

“ ဟုတ်တယ် နော်လီ ရေချိုးခန်းထဲမှာ  ”

နော်လီက ညှင်သာစွာ သက်ပြင်းကို ချလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့မှ ကျတော့်ကို ဖက်ကာ

“ ဒီလို အချစ်အရသာမျိုးကို နော်လီဘယ်တော့မှ ခံစားရဦးမှာလဲ အကိုကြီးရယ်၊ အခုလေ နော်လီအသည်းနှလုံးတွေ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိတော့ဘူး၊ အကိုကြီးကို သိပ်ချစ်တာပဲ  ”

“ အကိုကြီးလဲ နော်လီကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်၊ အချိန်အခါအရ ဖြစ်လာရမှာပေါ့ ၊ နော်လီဘာမှ မပူနဲ့  ”

“ နော်လီကို ပစ်မသွားပါနဲ့နော် အကိုကြီး  ”

“ စိတ်ချနော်လီ အကိုကြီး နော်လီ့ကို ဘယ်တော့မှလည်း မမေ့ဘူး၊ မပြစ်ရက်ဘူး ဒါလင်ရယ်  ”

ကျတော်ကတော့ ဒီလိုပင် နော်လီ့အား နှစ်သိမ့်မှု ပေးလိုက်ရပါတော့၏။ နော်လီကတော့ အလွန်ပင် ကျေနပ်စွာနဲ့ နေပါသည်။ ပြီးတော့ ကျတော်တို့ နှစ်ဦးကိုယ့်နေရာသို့ ပြန်ကြသည်။ နော်လီ့ကို သူ့အခန်းသို့ ပို့ခဲ့သည်။ ကျတော်သည် အခန်းသို့ ရောက်သောအခါ အေးသည် အိပ်မောကျနေတုန်းပင် ဖြစ်သည်။

ကျတော်ကတော့ အိပ်မရသည်နှင့် မှိန်းနေမိပါသည်။

ထိုအချိန်မှာပဲ အေးကနိုးပြီး လှုပ်ရှားလာကာ ကျတော့်ကို အတင်းဖက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ကျတော့် ပါးကလေးအား မသိမသာကလေး နမ်းပါသည်။  ပြီးတော့ အေးရဲ့ လက်က ကျတော့် လုံခြည်ပေါ်သို့ ရောက်လာပြီး ခွေပြောနေသော ငပဲကို စမ်းပွတ်နေလေသည်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ပါသည်။

“ မောင်  ”

“ ဟင်  ”

ကျတော်က တိုးတိုးလေးပင် ပြန်ထူးလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမတော့ အေးသည် ကျတော့် ငပဲကို ကလိကာ 

“ မောင် ဘာဖြစ်နေသလဲဟင်  ”

“ မသိဘူး အေးရဲ့ အားဆေးစားခါမှ မလာတော့ဘူး  ”

“ ဟင် များသွားလား မသိဘူး  ”

“ ထင်တာပဲ အေးရဲ့  ”

ကျတော်ကတော့ ဤမျှသာပြောလိုက်ပါသည်။ တကယ်တော့ ကျတော်၏ လိမ်ပြောမှုကို အေးကတော့ သိရှာမည် မဟုတ်။ ကျတော့် ငပဲမှာ ဆေးတန်းခိုးကြောင့် နော်လီနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် သရမ်းပြီးပါပြီ မဟုတ်ပါလား။


နားဦးစို့

(၁၂၊၃၁၊၉၇)


စာအုပ်ပါ ရက်စွဲလေးအား ကြည့်၍ ၁၉၈၀ ခု မတိုင်ခင်က ပုံနှိပ်ခဲ့သော အပြာစာအုပ်ကောင်းလေး ဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။ ထိုအခါက ဤလို စာအုပ်လေးများ အလွန် ခေတ်စားခဲ့ဟန် ရှိပါသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။