Saturday, December 3, 2011

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း (၁)

အိဝါမှတ်မိနေပါတယ်လေ...ရေမလာခင် မြောင်းပေးမိတဲ့ အိဝါအပြစ်ရယ်လို့ဘဲ ခံယူနားလည် ထားပါတယ်.... ။

နှင်းတွေကျနေတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို အိဝါ မှတ်မိနေပါတယ် .. အဘ စပ်ခွန်ကြာ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ထရက်စုလေးကိုဝတ်ပြီး အိဝါ ခြံထဲမှာ အပြေးလေ့ကျင့်နေ တဲ့နေ့ပေါ့ .. .. .. မြသဲစံအိမ်ကြီးဘက်ကိုအရောက်မှာ မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ ကိုကို့ကို တွေ့ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီတုန်းက ကိုကိုက သိုးမွှေးလောင်းကုတ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်မို့လား။

“ အမေ့....အိုး.....””

အဲဒါ အိဝါက လျှမ်းတာပါ။ ကိုကိုက ကုန်းစပ်က ရေနွေးငွေ့ တွေ တထောင်းထောင်းထနေတာကို ငေးနေတာ။ ထင်ရှုးပင်ကိုကွေ့ပြီး လမ်းအချိူးဝင်မှာ သူ့ဖာ သာသူရပ်နေတဲ့ ကိုကို့ကို အိဝါ ဝင်တိုက်မိတာပါ.....။

“ ဟိတ်....မင်းဒီခြံကြီးထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ”” 

“ အ........အပြေးလေ့ကျင့်တာပေါ့”” 

“ မင်းဘွားအေ....ငါ့ကို ဦးဦးလို့ခေါ်ရလားဟ”” 

ကိုကိုက စိတ်မဆိုးဘဲ စိတ်ဆိုးဟန်လုပ်ပြတာကို အိဝါ အရမ်းသဘောကျသွားမိတယ်...ဒါ ကြောင့်လဲ ချက်ချင်းဘဲ ရင်းနှီးသွားပြီး .....

“ ဒါဖြင့် ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ”” 

လို့ မေးပစ်လိုက်တယ်.. .။

“ ကိုကိုလို့ခေါ်ပါလား””

“ အောင်မာ...ခင်ဗျားက အိဝါရည်းစားမို့ အဲလို ခေါ်ရမှာလား”” 

အိဝါလေ တင်စီးလွန်းတဲ့ ကိုကို့ကို ရန်တွေ့တာပေါ့။ 

“ အခုမဟုတ်လဲ..နောက်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”” 

“ အောင်မာ....ခင်ဗျားလို ဂေါ်ဇီလာကြီးကို ရည်းစားမလုပ်ပါဘူးနော်.”” 

“ အေး....ဂေါ်ဇီလာနဲ့ သခင်မလေး ချစ်မှ ကောင်းတာ”” 

“ ခင်ဗျား အရမ်းရိုင်းပါလားဗျ””

“ ဟားဟားဟား... မန်္တလေးသူလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့  လုပ်ပြီးမပြောနဲ့ ရီစရာကြီး ဟား ဟား ဟား ဟားးးးးးး””

 ကိုကို့ မျက်နှာက ယောကျ်ားပီသတယ်.. အမူအယာတွေက သိက်္ခာရှိတယ်.. ဒါတွေကဘဲ အိဝါနဲ့ ခင်မင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ 

“ အေးကွာ...နောက်ကို မရိုင်းတော့ပါဘူး။ ထားပါတော့ မင်းက ဘယ်မှာနေလဲ”” 

“ ဒီ ခြံထဲတွင်ရယ်””

“ သြော် ...... ”” 

ကိုကိုက တစ်စုံတစ်ရာကို သဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိမ့်ရင်း ပိတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့၀ဲ ကြည့်သည်။ နှင်းတွေ က ပိုသဲလာနေသည်။ မှုံဝါးလာနေ၏။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ် ဆိတ်နေသည်ကိုလည်း အိဝါ သတိပြုမိသည်။ 

“ မင်းမကြောက်ဘူးလား ချာတိတ်””

“ ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ .. မကြောက်ပေါင်”” 

အားစကားအိမ်းကျီထဲ လက်နှိုက်ရင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ခါရမ်းရင်း မကြောက်ပါဘူးဟု ဟန်ရေး ပြနေမိသည့် အိဝါ ရင်တွေ ခုန်လာချင်ပြီ။

“ ကိုကို အခုနေ တစ်ခုခုပေါ့ လုပ်ရင်လေ...”” 

“ အောင်မာ... လုပ်ကြည့်ပါလား .... ကရာတေးတတ်တယ်နော်....ဟွန်း”” 

“ ဟုတ်လား ... ဒါဖြင့် စမ်းကြည့်ရသေးတာပေါ့.....ဟိတ်...”” 

“ အွန့် ... အိုး.. လွှတ်ပါ.... အိုး .. ဟင်း းး းး”” 

တကယ်ဘဲ ကိုကိုက သိပ်မြန်တယ်။ လက်ကလဲ သွက်လိုက်တာ အိဝါ နို့လေးနှစ်လုံးကို ပိုင် ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ကိုင်ထားပြီး အိဝါ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း မြဲမြံစွာ စုပ်နမ်းရှိုက်နေပြီ။ အိဝါ ခြေထောက်ကလေးတွေ မြေမှာ ခြေဖျားထောက်မိလာတယ်..။ ထရက်စုအပြာရင့်ရောင်အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေတယ်လေ..... အိုး.. နောက်တော့ .... နောက်တော့ ...။ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်... ”” 

ကဲ ကြည့်ပါဦး။ ဟွန်း .... အိဝါ နားထဲကို ဘယ်လိုကြီးဝင်လာမှန်း မသိဘူး။ အိဝါ ရုန်းတယ်.. ကန်တယ်..။ တွန်းတယ်။ အကျောအခြင်တွေက အားမပြည့်ဘူး။ ကိုကို့လက်တစ်ဘက်က ခုံးထ မောက်မို့နေတဲ့ အိဝါ အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုပွတ်သပ်လာတယ်။ အိဝါလေ.. ငို ချင်သလိုလို ရီချင်သလိုလိုနဲ့ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာနေတယ်။ ကိုကို့ပေါင်ကြားက မာတောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကလဲ အိဝါ အောက်ပိုင်းတဝိုက်ကို ထိုးထိုး မိနေတယ်။ ရင်ထဲက တလှပ်လှပ်ခံစားလာရတယ်။ 

ကိုကို့လက်တွေက အရမ်းကျွမ်းကျင်တယ် သိလား ။ နို့လေးနှစ်လုံးလဲ ကြေမွနေပြီးလားလို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး နယ်ဖတ်နေတာလေ။ ဟင့်အင်း လုံးဝမနာဘူး ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့် သိတယ်မှုတ် လား။ အိဝါ အရမ်းရှက်နေမိတယ်လေ...။ 

အဲဒါကြောင့် ကိုကို့ ရင်ဘတ်ကြီးကို တအား ဆောင့် တွန်းပြီး ပြေးခဲ့မိတယ်။ ကိုကို စိတ်ဆိုးသွားမလားလို့လည်း စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ တစ်မျိူးဘဲနော် ရည်းစားလဲ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ အဟင်း။ ဒါတွေဟာ ကိုကိုနဲ့ စတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အိဝါရဲ့ ခံစားမှုလေးတွေပါ။

....................................................................................

နောက်တော့လဲ ကိုကို့ ထောင်ခြောက်တွေထဲမှာ အိဝါ ကျဆင်းခဲ့ရတာဘဲလေ။ ညဘက် မြသဲစံ အိမ်မှာ ကိုကိုနဲ့ ချိန်းပြီး လိုးခဲ့ကြတာလေးတွေ အိဝါ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မေ့လို့ရမှာတဲ့လဲ ကိုကိုရယ် .....။ အိဝါ နားထဲမှာတော့ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်””

ဆိုတာဘဲ ကြားနေတယ်။ အဟုတ်ပြောတာ။ ကိုကိုအဲလိုပြောရင် အိဝါ အလိုလို ခံချင်လာတယ် .. သိလား။ 

“ စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပေးပါလား ဟင်””

လို့ ကိုကိုက နားဝမှာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တိုင်း လည်း အိဝါ လက်ကလေးနှစ်ဘက်နဲ့ တင်ပါးအောက် လက်လျှိူပြီး အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးမိတာဘဲ။ အဲဒါဆို ကိုကို အရမ်းသဘောကျတယ်လေ။ အိဝါ ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို သူ့ဗလကြီးနဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး မြောက်ထားလိုက်တဲ့အခါ အိဝါ ဖင်လေး ဟာ အလိုးခံဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြောက်တက်လာတော့တာဘဲလေ။ ကိုကိုက အရှိန်တက်လာရင် ကြမ်းချင်တယ်။

“ ပြွတ် ဖတ် ဖတ် စွတ် စွတ် ”” 

ဆိုတဲ့ အသံတွေ အရမ်းထွက်လာရင် အိဝါရှက်တယ်။ 

“ ကိုကိုကလဲကွာ.. အသံတွေ အရမ်းထွက်တာဘဲ”” 

လို့ပြောရင် 

“ လီးနဲ့စောက်ပတ်လိုးတဲ့အခါကျရင် ဒီလို အသံမျိူး ထွက်မှ အရသာရှိတာ”” 

လို့ နားဝမှာ ကပ်ပြောတတ်သေးတယ်။ 

“ သွား .. ကိုကို လူဆိုး ။ လူညစ်ပတ်ကြီး ”” 

ဆိုပြီး ကိုကို့ပုခုံးကြီးကို အိဝါ လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုရင် ကိုကိုက ပိုပြီး ဆောင့်တတ်တယ်။ 

“ ဆောင့်တာမကြိုက်ဘူးလား”” 

လို့လည်း မေးတတ်သေးတယ်။ 

“ အရမ်းဆောင့်ရင် နို့တွေ ခါရမ်းကုန်တာပေါ့ ”” 

လို့ပြောရင်

“ ဒါဆိုရင် နို့တွေကို ဒီလိုငုံပြီး ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ ”” 

လို့ပြောပြီး အရမ်းဆောင့်လိုးတတ်တယ်။ ကိုကိုတစ်ယောက် မမစောမြသူဇာနဲ့ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်.. နှင်းတို့သည် နေခြည်အလင်း မထွက်သေးခင် သဲသဲလှုပ်လျှက် ကျဆင်းနေသည်။ အိဝါတစ်ယောက် မြသဲစံအိမ် အနောက်ဘက်မှ ရေကန်ဘေးရှိ ထင်ရှုးပင်ခြေရင်း နက်ရှိုင်းသော ချောက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ 

ထာဝစဉ် နှင်းငွေ့များ လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းလျှက် အချစ်ရနံ့လေးများဖြင့် မွှန်းထုံနေခဲ့ သော မြသဲစံအိမ်ကြီး ဝန်းခြံအတွင်း အသက်မဲ့သော သစ်ရွက်လေးများ လှုပ်ရှားမှု ပျင်းရိဖွယ် နာကျည်းဖွယ်၊ အထီးကျန်ဆန်သော တောင်ပေါ်ငှက်ကလေးများ၏ တိုးညှင်းသော အော်မြည်သံလေးများက အိဝါရဲ့ အဖြစ်ကို တိတ်တိတ်လေး သရုပ်ဖော်နေဟန်ရှိသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၂ ) 

ကျော်ကျော် ရင်ထဲတွင် တော်တော်လေးကို ခံစားခဲ့ရသည်။ အချစ်ရမှတ်များစွာကို ဘဝပုစ်္ဆာတိုင်း၌ ခွန်ပိုင်တစ်ယောက် အမှတ်ပြည့်ရနေချိန်တွင် ကျော်ကျော်မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာအောင် သူဇာ့ အချစ်စာမေးပွဲကို ပြိုင်ပွဲဝင်ခဲ့သော်လည်း သုံည ၊ ဘဲဥ နှင့် “ ဝ” လုံး ကိုသာ ဘဝစာမျက်နှာပေါ်၌ သူဇာ ရက်စက်စွာ ခြစ်ပေးခဲ့သည်။ စိတ်နာသည်.. သူဇာ့ကိုမဟုတ်။ မျက်နှာလိုက်တတ်လွန်းသော ကံတရားကို နာတာ။ 

ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ခံစားရတာတွေကိုတော့ အတွင်းကျကျ ဖွင့်ပြောချင်တယ်။ သူဇာ့ နို့သီးတွေ၊ ပတ်္တမြားသီးလေးလို နီမြန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊ ဒီအလှလေးတွေကို ခွန်ပိုင် ခြေမွ ဆုပ်နယ်နေမှာ။ လှပရွှမ်းစိုတဲ့ သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဆိုရင်လဲ ခွန်ပိုင် စုပ်နမ်း လို့ ရောင်ကိုင်း ဖူးပြည့်နေရော့မယ်လေ။ အိုဗျာ....ခင်ဗျားတို့ဘဲ စဉ်းစားကြည့်။ မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ဖျက်လို့မရတဲ့ မြင်ကွင်းမျိူးတွေ ချည်းဘဲဝင်နေတာ။ ကျော်ကျော်ရယ် မေ့ပစ်လိုက်ပါလားလို့ ခင်ဗျားတို့ မပြောကြနဲ့ သိလား။ 

ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ ကျူပ် ကျူပ်ဟာ ဟိုး ခလေးဘဝထဲက သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ ရနံ့နွေးနွေးလေး တွေကို ခံစားရင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတဲ့ သူဇာ့ရဲ့ အချစ်ကျေးကျွန်လေးပါဗျာ။ အချစ်ငတ်သမားလို့ ကဗျာ ဆန်ဆန် မပြောချင်ဘူး။ နာကျင်နေတဲ့ နှလုံးသား အပိုင်းအစတွေကို တစ်စစီ ကောက်ယူ စုစည်းရင်း ပေါင်းတွင်းကျော တွေ လိုက်လာတဲ့အထိ လိုးချင်နေတဲ့ ဆန်္ဒကို ကျွန်တော် ဘယ်လို ဖြေဖျောက်ရမှန်းမသိတဲ့ ကာမဆန်္ဒရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ တောင့်တမှုတွေသာ တကိုယ်လုံး ကို လွှမ်းမိုးနေခဲ့တယ်လေ။ 

ကဲ .... မြသဲစံအိမ်ကြီးအတွင်းမှာ ချစ်တလင်းကို စစ်ခင်းနေကြတဲ့ သူဇာ နဲ့ ခွန်ပိုင်တို့ ပြစ်ပြစ် နှစ်နှစ် ကြိုက်သလို ပုံစံတွေနဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ဆန်္ဒအရည်ကြည်လေး များဟာ ထာဝစဉ်လိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအတွင်းထဲမှာဘဲ စိုရွှဲ နစ်မျောနေခဲ့ရပြီလေ။ အခါခပ်သိမ်း မှန်ကန်တဲ့ အကြင်နာတွေနဲ့ အချစ်ဆိုတာကို မရနိုင်ဘူးဆိုတာတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကိုယ်တွေ့ကြုံနေရပြီလေ။ ဒီတော့ စစ်မှန်တဲ့ တန်ပြန်ထိုးစစ်နဲ့ ပြန်တိုက်ရမှာဘဲလေ။ 

ကျော်ကျော့် မျက်ဝန်းများ တလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်တောက်ပလာသည်။ ထိုးစစ်၊ ထိုးစစ် ဟုတ်ပြီ။ တစ်စုံတစ်ခုကို လှုပ်ရှားရဖို့ ကျော်ကျော်ဉာဏ်များပွင့် သွားပြီ။ ကြည့်စမ်းပါဦး ။ ငါ မေ့ထားလိုက်တာ။ ဟင်းဟင်းဟင်း။ ခွန်ပိုင့် ညီမ နန်းဥမ်္မာ ကိုမှ မေ့ရသလားလို့။ ချစ်စရာ စိတ်တက်ကြွဖွယ် နန်းဥမ်္မာ ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ဖုလုံး မို့မောက်နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးရဲ့ ခါရမ်း သိမ့်တုန်မှုတွေ၊ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အမြတ်တနိုး လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း လက်ညှိုးနဲ့ ထိုး လက်မအကူအညီနဲ့ အသာက လေးဖြဲလို့ ထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်ရနံ့ သင်းသင်းလေးတွေ .... ဟူး ..အဲလိုတွေးရင်းနဲ့တောင် ကျော်ကျော်တစ်ယောက် လီးကြီးတောင်လာသည်။ ဟုတ်ပြီ။ ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာထံ သွားရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ 

........................................................................................................................

“ သြော် ကျော်ကျော် ”” 

“ ဟုတ်တယ် ဥမ္မာနင်နဲ့ တိုင်ပင်စရာရှိလို့ လာတာ ”” 

“ ဘာကိစ်္စလဲ ကျော်ကျော် ”” 

“ သူဇာ့ ကိစ်္စ ... ဥမ္မာ မာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ်””

“ ငါမှ မသိတာ ”” 

နန်းဥမ်္မာ ဟန်ဆောင်အပြုံးလေးကို အတတ်နိုင်ဆုံး သဘာဝကျအောင် ပြုံးပေမဲ့ သူ့အပြုံးထဲမှာ ဟန်ဆောင်မှုတွေက ပေါ်လွင်နေသည်။ ကျော်ကျော်က စီးကရက်ကို အဝေးသို့ပစ်ရင်း 

“ အေးလေ မသိဘူးဆိုတော့လဲ ရပါတယ်။ အခု မြသဲစံအိမ်ကြီးက အိဝါရဲ့ အလောင်းက အတိအကျ သက်သေခံပါလိမ့်မယ်။ အိဝါနဲ့ နင့်အစ်ကို ခွန်ပိုင်တို့ ဘယ်လို ဆက်ဆံခဲ့ကြတယ် ဆိုတာကိုလည်း နင် သိသားနဲ့ ။ မသိဘူးဆိုလဲ ရတယ်..။ ကဲ သွားမယ်”” 

ကျော်ကျော်က အပိုင်ကိုင်နိုင်သော လေအေးလေးဖြင့် ပြောပြီး ဝေါ့ကင်းရှုးဖိနိပ်ဦးဖြင့် ခံတစ်လုံး ကို ထောက်ကနဲ ကန်လိုက်ပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့လေသည်။ ကျော်ကျော် တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း ပစ်မှတ်ကို တိုက်ရိုက်ထိမှန်ခဲ့လေသည်။ 

“ ကျော်ကျော် နေပါဦး ။ နင်ကလဲ အဟင်း။ ””

နန်းဥမ္မာ၏ လေချိူလေသွေးအသံလေးက ကျောနောက်ပါလာသည်။ ကျော်ကျော်က ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ 

“ ငါ ဘာကို သိချင်တာလဲ။ မမမြသူဇာအကြောင်းလား။ အခု မမမြသူဇာဘယ်မှာရှိတယ်””

“ မြသူဇာ ဘယ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို ငါသိပြီးပြီ။ မြသဲစံအိမ်မှာ ငါတွေ့ခဲ့ပြီးပြီ။ ”” 

ဟောတော့ နန်းဥမ်္မာ မျက်လုံးလေးအပြူးသားဖြင့် ကျော်ကျော့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ် .. ငါသိတယ် ။ ဒါပြသနာ မဟုတ်ပါဘူး ဥမ်္မာရယ် ငါသိချင်တာ တစ်ခုပါ ”” 

နန်းဥမ်္မာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ 

“ နင် ဘာသိချင်လဲလို့ ကျော်ကျော် .. ”” 

“ နင့် မှာ ရည်းစား ရှိမရှိ ””

“  အိုး.. ဘာဆိုင်လို့လဲ ”” 

အပျိူမလေးက အငေါ်တူးသည်။ ကျော်ကျော်က အေးအေးသက်သာ ပြုံးနေသည်။

“  ငါ မေးတာ နင်မဖြေဘူး ဆိုပါတော့ ”” 

နှုတ်ခမ်းစူထားသော ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေးက ခလေးလေး စိတ်ကောက်နေပုံနှင့် တစ်ထပ်တည်း။ ကျော်ကျော်က ဂျာကင်အိမ်းကျီအိတ်ထဲမှ ပီကေတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စက်္ကူစလေးများ ခွာလျှက် ပီကေတစ်ခုကို နန်းဥမ်္မာထံသို့ လှမ်းပေး၏။ 

“ မစားချင်ဘူး ”” 

ဥမ်္မာက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောလိုက်ရင်း အနီးရှိ စက်္ကူပန်းခြုံကို အဓိပ်္ပါယ်မဲ့စွာ ငေးနေ လိုက်မိသည်။

“ ပါးစပ်မွှေးတယ်ဟ ”” 

ကျော်ကျော်က သူ့ဖာသာ သဘောကျသလို ဟက်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး ပီကေနှစ်ချပ်ကို ပါးစပ် ထဲ ပစ်သွင်းကာ ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ လက်ကို စုံနှိုက်ထားရင်း 

“ ရပါတယ်လေ .. မဖြေပါနဲ့ ။ နင် ရည်းစားရှိတာ မရှိတာ ငါနဲ့မဆိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရဲစခန်းမှာ နင့်ကို ဦးစပ်ခွန်ကြာခေါ်တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ သူတို့မေးတဲ့အထဲမှာ အဲဒီမေးခွန်း ကျိန်းသေ ပါလာ လိမ့်မယ် ”” 

ယုတ်္တိရှိစွာ ပြောနေသော ကျော်ကျော့်စကားများထဲမှ ရဲစခန်း ဟူသော အသံက ဥမ်္မာ့တကိုယ်လုံး ကို တောင့်တင်းသွားစေခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်။ 

“ ငါတို့က ဘာလို့ ရဲစခန်းရောက်ရမှာလဲ ””

“ ဖျားယောင်းသွေးဆောင်မှု၊ မုဒိန်းမှု ”” 

“ မုဒိန်းမှု ဟုတ်လား”” 

“ နင် စိတ်ဝင်စားသွားပြီမို့လား ဥမ်္မာ ”” 

“ နင်ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ကျော်ကျော် ”” 

“ မနေ့ညက မြသဲစံအိမ်ကို ညဘက်ကြီး ငါရောက်သွားတယ် နန်းဥမ်္မာ။ အဲဒီမှာ နင့်အစ်ကို စပ်ခွန်ပိုင်က စောမြသူဇာ့ကို စားပွဲလေးပေါ်မှာ အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ် ထောင်သလို ဆောင့်ကြောင့်လေးတင်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အားရပါးရကြီး လိုးနေတာ ငါတွေ့ခဲ့တယ် ဥမ်္မာ ””

“ ဟင် .. ဟင်.. နင် နင် ”” 

“ အေး ဟုတ်တယ်။ ငါ့ကို သိပ်ရိုင်းတာဘဲလို့ နင်ထင်တယ် မဟုတ်လား။ ဟင်း ဟင်း ရိုင်းမှ လူတွေက နားလည်လွယ်တတ်ကြတယ် ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ စောမြသူဇာဆိုတာ ငါ့အသက်၊ ငါ့အသဲ နင့်အစ်ကိုက ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကြီး လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ငါဘယ်လိုနေမလဲ နင်စဉ်းစားကြည့် စမ်း။ သူဇာ့ကို ငါဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ ခွန်ပိုင့် ညီမကို ငါရဖို့ လိုလာပြီလေ။ ရှင်းရဲ့လား ဥမ်္မာ ””

“ အင် .. နင်.... နင် ... ”” 

ဥမ်္မာ့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏။ 

“ မကြောက်ပါနဲ့ အစ်မရဲ့။ ဟဲ ဟဲ မသတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျူပ် လူသတ်ရဲတယ် ဆိုတာကို တော့ ခင်ဗျားသိထား။ ငါ လူတစ်ယောက်ကို မသတ်ခင် နင့်ကို လိုးရမှ ငါကျေနပ်မယ် ဥမ်္မာ ”” 

ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို ဖြောင်းကနဲမြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဓါးဦးက ဥမ်္မာ့ လည်တိုင်လေးထဲ စပါးလုံးတထောင့်စာခန့် နစ်ဝင်သွားသည်။ ကျော်ကျော့် မျက်လုံးများက ဝင်းဝင်းတောက်နေသည်။ ကျော်ကျော်က ဥမ်္မာ့ လက်မောင်းလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်သည် သန်မာသော လူငယ်တစ်ဦးဖြစ်၏။ 

“ မအော်နဲ့၊ မရုန်းနဲ့ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ ကုန်း ”” 

ပြောပြောဆိုဆို စက်္ကူပန်းခြုံအကွယ် မြက်ခင်းလေးထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေတော့လေသည်။ နန်းဥမ်္မာ သွေးပျက်မတက် ကြောက်ရွံ့နေပြီ။ သူ့အစ်ကို ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ ဒေါသ ဖြစ်နေမိသေး သည်။

“ ထမီ ချွတ်လေ .. ငါ .... တယ်.... ”” 

“ နာ .. နာ တယ် ကျော်ကျော်ရယ် ... ငါ ချွတ်ပါ့မယ်။ နင့် ဓါးကြီးကို အရမ်းမထောက်ထားပါ နဲ့နော် ”” 

“ အေး .. နင် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူခံရင် ငါဘာမှမလုပ်ဖူး .. ရုန်းလား ကန်လား လုပ်ရင်တော့ ငါ အသေသတ်မှာနော် ””

“ အေးပါ.. ငါ ပြေးလဲ မပြေးပါဘူး ရုန်းလည်း မရုန်းပါဘူး ”” 

ဥမ်္မာ မျက်ရည်လေးများ လိမ့်ဆင်းလာပြီး မြေမှာ ရှက်ရွံ့စွာ ထိုင်ချပြီး ထမီလေးကို လေးကန်စွာ ချွတ်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးပူးကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ခေါင်းလေးကိုငုံ့ကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ 

“ ဟိတ် .. ဘာလုပ်နေတာလဲ ထမီချွတ်ဆို ”” 

“ ချွတ်ပြီးပြီလေဟာ .. အဟင့် . ဟင့် .. ဟင့် ”” 

“ အောင်မာ... ဓါးနဲ့ဝေးလို့ လေသံပြောင်းလာတယ် ဟုတ်လား ””

 ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဓါးဦးကို ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်ရာ ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေး ဖြူလျှော်သွားသည်။

“ မ မလုပ်ပါနဲ့ ကျော်ကျော်ရယ်။ ချွတ်ပါ့မယ် ... ”” 

ထမီလေးကို တုံရီစွာ ကွင်းလုံးချွတ်ပြီးမှ ယခင်ပုံစံအတိုင်း ပေါင်နှစ်လုံးကပ်ပြီး ထိုင်နေပြန်သည်။

“ ကြာတယ် ဥမ်္မာ .... လေးဘက်ထောက်လိုက်စမ်း.. တောက် ”” 

ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး ကြိမ်းဝါးလျှက် အဖုအထစ်များဖြင့် ပြည့်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ထုတ်လိုက်လေသည်။ ဥမ်္မာက မော့အကြည့် လီးကြီးနှင့် ဥမ်္မာ့မျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ပစ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ကဲ ဥမ်္မာ .... နင့် အသားနာချင်လား ဟင် ”” 

ကျော်ကျော်က အံကြိတ်ပြီး ပြောရင်း ဓါးဦးကို လက်မောင်းသားလေးထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ အား းးး ... နာတယ် ဟ ။ ””

“ နာရင် ကုန်း ။ ကုန်းစမ်း ။ အေး .. ဒီလိုမှပေါ့ ”” 

နန်းဥမ်္မာတစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ် လေးဘက်လေးထောက်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ထိုင်ငိုနေရှာလေတော့ သည်။ တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးများက ကျော်ကျော့်ရှေ့တွင် အလိုးခံရန် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။ ဝိုင်းဝန်းသော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးမှာ တင်းကျစ်ပြီး ပြူးထွက်နေ၏။ ကျော်ကျော်က သူ့လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်အကွဲအကြောင်းလေးအတိုင်း အလျားလိုက်လေး ပွတ် သပ်လိုက်သည်။ 

အပျိူစင် နန်းဥမ်္မာ အံကြိတ်ပြီး မျက်စိမှတ်လျှက် ထောက်ထားသော လက်ကလေးများက ဆတ်ဆတ်ခါ နေလေသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးများမှာလည်း မြှားဆိပ်မိသော သမင်မလေး အလား ဖျတ်ဖျတ်လူး တုံရီနေကြသည်။ ကျော်ကျော်က လက်တစ်ဖက်မှ ဓါးကို ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဥမ်္မာ့ ဖင်ကြီးကို ဆွဲယူပွတ်သပ်လိုက်လေရာ ဥမ်္မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ 

“ အဟင့် .. မြန်မြန်လုပ်ဟာ ။ ငါ ရှက်တယ်။ အဟင့် ”” 

အမှန်တကယ် ဥမ်္မာခမျာ ရှက်လွန်လွန်း၍ ငိုနေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူစိမ်းယောကျ်ားလေးတစ် ယောက်ရှေ့မှာ မိမိစောက်ဖုတ်လေးကို အစွမ်းကုန်ပြူးပြဲကာ အလိုးခံရန် ကုန်းပေးရသော အပျိူစင်မလေး တစ်ယောက်အဖို့ အဘယ်မျှ ရှက်ခြင်းကို ခံစားရမည်နည်း။ ကျော်ကျော်က တရှိန်ရှိန် လိမ့်တက်လာသော ကာမဆန်္ဒများကြောင့် သူ့လီးကြီးအား သေးငယ် ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ဝင်စေရန် ကိုင်သွင်းရန်သာ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။

“ ဗြစ် .. တစ်..... ပြွတ် ”” 

ဒစ်ထိပ်ကြီးက စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးကို တစ်ချက်ချော်ထိုးပြီးမှ အကွဲ ကြောင်းလေးသို့ တေ့မိပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို မပွင့်မအာဘဲ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေ ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ တွန့်ကနဲ ရှုံ့ဝင်သွားပြီးမှ ချိူင့်ဝင်သွားသည်။ ထိုအနေအထားအတိုင်း သုံးစက်္ကန့်မျှ လက်လျှော့လိုက်ဟန်ဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေရာ လီး ကြီးက ဗြွတ်ကနဲ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ နွေးကနဲ နူးညံ့နွေးထွေးသော လီးကြီးအထိအတွေ့က စောက်ခေါင်းလေးကို ကျင်စိမ့်သွားစေ သည်။ 

မြေကြီးပေါ်မှာ ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ရှေ့သို့ ရုတ်တရက် ကွေးညွတ်သွား လေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးက လီးကြီး ဝင်ချိန်တွင် စုဝင်သွားသော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်သွားချိန်တွင်မှာမူ အလိုလို ဆတ်ကနဲ နေရာရွှေ့ပြီး အစွမ်းကုန် ကားပစ်မိသည်။ လီးဝင်သွားမှ ဥမ်္မာကုန်းထားသော 

“  ပိုဇေရှင် ”” 

ကပိုမှန်သွားသည်။ ဖင်လေးက ပိုမိုကော့တက် သွား၏။ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ပိုမို ဖောင်းလာ၏။ စောက်ဖုတ်လေးက လီးအရင်းအထိ ကပ်နိုင်ရန် ပိုမို ပြူးထွက်လာလေသည်။ ကျော်ကျော်က မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးအခြေအနေကို သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် အရမ်းကာရော ဆောင့်မသွင်းရဲ။ ဖြေးဖြေးချင်းသာ မျှင်းထည့်နေ၏။

“ ဗြွတ် .. တစ် တစ်... ပြွတ် ... ””

“ အင့် ... ဟင်း .. ဟင်း ”” 

နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်သွားလေးနှင့် ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားရင်း ဥမ်္မာက မတိုးမကျယ်လေး ငြီးတွားရှာလေသည်။ မျက်စေ့လေးများလဲ မှေးစင်းသွားကြ၏။ နထင်ရင်းကို အပူရှိန်တွေ တက်လာသလိုလို၊ ပေါင်အတွင်းသားတွင်းသို့ပင် တစ်စုံတစ်ရာ သပ်လျှိူခံရသလိုလို မလှုပ်ချင်၊ မရှားချင် ... ။ စောက်ဖုတ်လေးကိုသာ အားနှစ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ညှစ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဥမ်္မာက အား နှင့်ညှစ်ထားစဉ် လီးကြီးက ရှေ့မတိုးနိုင်ဘဲ တန့်သွားပြီး စောက်ဖုတ်လေးအား ပျော့သွားချိန်မှာ ထစ်ကနဲ နစ်ဝင်သွားနေပေတော့သည်။

“ ဗြွတ် ... ပြွတ် .. ပြွတ် .. ”” 

တစိမ့်စိမ့် ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် လီးကြီးကိုယ်ထည်မှာ စောက် ခေါင်းထဲသို့ ချောဆီလိမ်းထည့်သလို အနည်းငယ် ပြေပြစ်လာသည်။ လိုးစကဲ့သို့ ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီး မဟုတ်တော့ဘဲ အရည်လေးရွှဲရွှဲဖြင့် ချောမောပြေပြစ်စွာ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ ကျော်ကျော်လက်မှ ဓါးလဲ မြေပြင်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၏။ သို့သော် ဓါးကို သတိမထားနိုင်ကြ တော့။ ကျော်ကျော့်အာရုံကလဲ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှာသာ စူးစိုက်နေပြီး ဥမ်္မာကလည်း နာကျင်ခြင်း၊ အီဆိမ့်ခြင်း၊ ယားယံနွေးထွေးအိစက်ခြင်း၊ ကာမအရသာဆိုသော အရသာထူးကို ပထမဆုံးတစိမ့်စိမ့်မြီးစမ်းရင်း တသိမ့်သိမ့်ခံစားနေချိန်ဖြစ်လေရာ ဘာကိုမျှ သတိမရတော့ချေ။

“ ဥမ်္မာ နာသေးလားဟင် ”” 

“ နည်းနည်း နာသေးတယ်ဟ .. နင့်ဟာကြီးကလဲ မဆုံးတော့ဘူးလား .. အခုထိ ဝင်နေတုန်းဘဲ”” 

“ ဆုံးတော့မယ်.. နင် နာမှာစိုးလို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေတာ .. နင့်စောက်ပတ်လေး ကွဲသွားလိမ့်မယ် ”” ““ အောင်မာ. ... အခုမှ ကြင်နာမနေပါနဲ့နော်။ ဟင်း .. စောက်ဖုတ်ထဲဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေမှ ”” ““ နင် အရမ်းနာပြီး အရသာမရှိမှာစိုးလို့ ဟ ””

“ ဟုတ်တယ်.. ငါက အရသာရှိချင်လို့ ခံနေတာကိုး ။ ””

“ မဟုတ်ဘူးလားဟ။ လိုးမှတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းအောင် လိုးချင်တာပေါ့ ””

“  ကဲပါ .... လုပ်ပါ .. မြန်မြန်ပြီးရင် အေးတာဘဲ ””

“ အေးလေ.. နင့်သဘောနော်.. ””

ကျော်ကျော်က သေးကျဉ်းသော ဥမ်္မာ့ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲပြီး လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြွတ် ... ”” 

“ အီး ဟီး ... ””

ဥမ်္မာ ရှေ့သို့ ဆတ်ကနဲ ယိုင်သွားပြီး ပြန်မတ်လိုက်ရှာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တင်းကနဲ ပီပြင်စွာ အလုံးအရင်းနှင့် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးကြီးအင်အားမှာ မသေးလှ။ စောက်ခေါင်းတစ် ခုလုံး ရှိန်းကနဲ ၊ ဖျင်းကနဲ၊ သိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွားစေ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း သုံးလေးချက်မျှ ခပ်နာနာလေး ဆက်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ် အောက်ဖက်နှုတ်ခမ်းစွန်းလေးမှာ နှစ်လက်မခန့် ဖြတ်ကနဲ ကွဲသွားပြီး သွေးစလေးများ စီးကျလာ လေတော့သည်။

“ ကွဲသွားပြီ ထင်တယ် .. ကျွတ် . .. ကျွတ် ”” 

ဥမ်္မာ ငြီးတွားသံလေးက သနားစဖွယ် တိုးတိတ်လှ၏။ 

“ ဆောရီးကွာ ။ ဥမ်္မာ့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျဉ်းတာကိုး ”” 

“ အပျိူဘဲ ကျဉ်းမှာပေါ့ ။ ဟွန်း မပြောချင်ဘူး ။ ကျယ်တာကြိုက်ရင် ကလေးအမေတွေကို သွားချပါလားလို့ ””

“ နင်ကလဲဟာ ဘယ်ယောကျ်ားက ကျယ်တာကြိုက်မှာလဲ။ နင့်စောက်ဖုတ်လေးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ”” 

“ နင် ပါးစပ်အရသာ မယူနဲ့နော် ကျော်ကျော် ။ ပြီးအောင်သာ မြန်မြန်လုပ် ””

 ပါးစပ်က စကားများက တတွတ်တွတ်ပြောနေကြသော်လည်း ကျော်ကျော်က စည်းဝါးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးနေလေရာ တပြွတ်ပြွတ်အသံများ ညံနေလေ၏။ 

“ ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ် .. ဗလွတ် .. ဗြစ် ”” 

“ ဟိတ် . .. အသံတွေ အရမ်းမြည်အောင် မလုပ်နဲ့ဟာ ”” 

“ သူ့ဖာသာ ထွက်တာဘဲ ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲဟ ””

“ ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် ””

“ အား ... အား..... နာတယ် .. ဖြေး ..ဖြေး ဟ ”” 

တဖြေးဖြေး တထစ်ခြင်း လှမ်းလာသော ကာမ ပန်းတိုင်ဆီသို့ နှစ်ဦးသား ချဉ်းကပ်မိကြပြီမို့ ဥမ်္မာကလည်း ဖင်လေးကို နောက်သို့ ပြန်လည် ဆောင့်ဆောင့်ပေးလာရာ ကျော်ကျော်၏ လိင်တန်ကြီးက အဆုံးအထိ နစ်ဝင်သွားပြီး ဂွေးဥကြီးက ဥမ်္မာ့ ဖင်ဖြူဖြူလေးကို 

“ ဖတ်ကနဲ ”” 

မြည်အောင် ရိုက်မိနေလေတော့သည်။ ဥမ်္မာမှာ အားအင်များဝင်လာသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး 

“ အင်း ””

ခနဲ ငြီးရင်း သုတ်ရည်ဖြူဖြူလေးများကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ကျော်ကျော် က ဥမ်္မာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်အနေအထားသို့ ပြန်ထားပြီး ဒူးနှစ်လုံးကို မေးစေ့အောက်အ ထိ ဆွဲတင်မလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကန့်လန့်ဖြတ် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဆန့်ထားပြီး လျှာမထိ အာမထိ လီးချည်းသက်သက် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးလိုက်လေ ရာ တဖိန်းဖိန်း ၊ တရှိန်းရှိန်း ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်ကျော့်လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဥမ်္မာ့စောက် ခေါင်းအတွင်းသို့ ဗြင်းကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ 

........................................................................................................................

“  တောက် ..... အမျိူးမျိူး ဒုက်္ခပေးတယ်”” 

ပြင်းထန်သော တောက်ခေါက်သံနှင့်အတူ ကျော်ကျော်သည် ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ထဲသို့ လက်နှိုက်ခါ မြသဲစံအိမ်ကြီးထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် လူသူကင်းရှင်းနေသည်။ ထို့ ကြောင့် အပေါ်ထပ်သို့ ဆက်ပြီး တက်ခဲ့လေသည်။ ဦးစပ်ခွန်ကြာက သူ့သမီးမင်္ဂလာဆောင် ကိစ်္စအတွက် အကူအညီတောင်းနေ၍ အစီအစဉ်များ မေးမြန်းခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကျော်ကျော် ဒေါပွနေသည်။ ဒေါသကြောင့် ချမ်းအေးရမှန်း ပင်မသိတော့ ။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့သာ လှေခါးအတိုင်း ဆက်တက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟာကွာ ... အဲလို အရမ်းဆောင့်တော့ နာတာပေါ့ ””

“ ဆောရီးအချစ်ရယ်.... ဖြည်းဖြည်းလေးဘဲ လုပ်ပေးမယ်နော် ”” 

စောစောစီးစီး မအေလိုးနှယ်ဗျာ ... ကျော်ကျော် ကြိမ်ဆဲလိုက်ရင်း တံခါးဝတွင် ရပ်လိုက်၏။

“ ကြည့်ပါလား ... နို့ကို အရမ်းကိုင်တာဘဲ .. နာတယ် မောင် ....”” 

စောမြသူဇာ အသံလေးက ကျော်ကျော်ရင်ထဲကို ပိုပြီး နာကျင်ပူလောင်စေ၏။ 

“  အဲလိုကြီးက မကောင်းဘူးကွာ .. . ညောင်းတယ်။ ရိုးရိုးပဲလိုးပါလား .. နော် မောင် ....မောင်က လိမ်္မာပါတယ်နော်...”” 

ခုကတည်းက ခွန်ပိုင့်ကို နင်အရှုံးပေးနေရပြီလား သူဇာရယ် . ... ... တောက်။ အေးလေ ... လင်မယားဆိုတာ ဒီလောက်တော့ ရှိရမှာပေါ့ .. ကျော်ကျော်အခန်းတံခါးကို ခေါက်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်ရာ အထဲက အသံလေးများက ထွက်လာပြန်ပါသည်။ 

“ ဟင့်အင်းကွာ ... လီးတော့ မစုပ်ချင်ဘူး ။ မောင်ရယ် ”” 

စောမြသူဇာ အသံက တိုးတိတ်ညင်သာစွာ ပေါ်လာပြန်သည်။ 

“ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား ကဲ ပြော ... ”” 

“ ချစ်တာပေါ့လို့ ”” 

“ ချစ်ရင်ရော့ ...... တစ်ခါဘဲ ... တစ်ခါဘဲ ... ””

“ ဟာကွာ .. ... မောင်ကလဲ .... အု အု ပြွတ် ပြွတ် ”” 

ကျော်ကျော် မေးကြောကြီးများ ထောင်သွား၏။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို စမ်းလိုက်သည်။ 

“ တောက် ငါ့ ချစ်ဦးသူကို ကိုယ်မေကိုယ်လိုး လီးစုပ်ခိုင်းရတယ်လို့ .... ခွန်ပိုင် .. ခွန်ပိုင် အေး လေ... သူဇာက မင်းမယားဖြစ်နေပြီဘဲ .. မင်းလုပ်ပေါ့ကွာ ။ ဟင်း ဟင်း ... ကျော်ကျော် အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းပြီး ဧည့်ခန်းတွင် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ရင်း သူတို့အပြီးကို စောင့်နေလိုက်၏။ 

“ ခွန်ပိုင် ဓါးထိုးခံရလို့တဲ့ ”” 

“ ဘာ .... ဘာပြောတယ် ... ”” 

ကျော်ကျော်ပြူးပြူးပြာပြာဖြစ်သွားသည်ကို ဒုရဲအုပ် ဦးတင်ထွန်းအောင်က မျက်လုံးမှေး၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ်... ခွန်ပိုင် သေပြီကွ။ သူ့ညီမ နန်းဥမ်္မာက မင်းဖြစ်ရမယ်လို့ တိုင်ချက်ဖွင့်တယ်။ သူ့ကိုလဲ အဓမ်္မကျင့်မှုနဲ့ တရားစွဲတယ် ကိုယ့်လူ။ အခု မင်းကို တို့ လာဖမ်းကြတာပါ ””

“ ဟာ ဆရာ ..... ကျနော် လူမသတ်ဖူးဗျ......... မသတ်ဖူး ”” 

“ သူခိုးက ခိုးတယ် ဘယ်ပြောမလဲကွ ... ”” 

ကျော်ကျော် နုံးချိသွားသည်။ အားအင်တွေလည်း ဆုတ်ယုတ်သွားသည်။ နေရာမှ ဖြေးလေးစွာ ထရပ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲအရာရှိရှေ့သို့ ပူးကပ် ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးတင်ထွန်းမျက်နှာတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းများ ဝေဖြာနေလေသည်။ သူသိချင်သည့် မေးခွန်း များကို ထပ်မေး၏။

...............................................................................................................................

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ နှစ်ယောက်သား ခြံထဲတွင် ယှဉ်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြော လာကြသည်။ 

“ ကိုကို သေရတာ ငါ့ကြောင့် ”” 

“ ဘာဆိုင်လို့လဲ ဥမ်္မာရယ် .. မဆိုင်တာတွေ ... ””

“ ဟုတ်တယ်.... မြသဲစံအိမ်ကို ကိုကိုရောက်လာခဲ့တာကိုက ကြမ်္မာငင်တာပဲလေ.. သူဇာရယ် ”” 

သူဇာက အဝေးသို့ ငေးရင်း သက်ပြင်းချသည်။ 

“ ငါမှားတယ် ... သူဇာရယ် ... ကိုကိုသေလို့ ကျော်ကျော်ကို တိုင်တာ မဟုတ်ဘူး သိလား ... ကိုကိုမရှိရင် ကျော်ကျော် သူဇာ့ကို လက်ထပ်မှာဘဲ ဆိုပြီး မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်လိုက်တာ ဘဲ သူဇာ .... ဟုတ်တယ် သူဇာ ကျော်ကျော့်ကို ဥမ်္မာ တကယ်ချစ်မိနေပြီ သူဇာ ”” 

“ ဟာ... ဒါဆို ကျော်ကျော် လူသတ်သမား ဆိုတာ မသေချာဘဲနဲ့ တိုင်လိုက်တာပေါ့ ”” 

“ ဟုတ်တယ်... သူဇာရယ်.... ဥမ်္မာ ဘာလုပ်ရမလဲဟင်”” 

“ ဟင်.. ဥမ်္မာရယ်.. ဒုက်္ခပါဘဲ ”” 

နန်းဥမ်္မာ အသဲနုနုဝယ် အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသတ်တို့နှင့် ရင်းနှီးခဲ့သော ကျော်ကျော့်ကို စွဲလန်းခဲ့ရသည်ကို သူဇာ လက်ခံမိပါသည်။ ယောက်ျားလေးများကဲ့သို့ နေရာတကာ နှလုံးသားကို ပွဲထုတ်၍ မရသော မိန်းမသားဘဝကို သူဇာနာကျည်းမိ၏။

“ တို့နှစ်ယောက် ကျော်ကျော့်ကို ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ရအောင် ”” 

“ အင်း .. ကောင်းသားဘဲ ... အခု သွားရအောင်လေ ”” 

ရဲစခန်းအပြင်ဖက်တွင် ကားလေးတစ်စင်း ငြိမ့်ကနဲ ရပ်လိုက်သည်။ ကားထဲမှ ရှမ်းမ ချောချောလေးနှစ်ယောက်ထွက်လာ၏။ နှစ်ယောက်လုံး အလှက တစ်မျိူးစီ စာဖွဲ့နိုင်လေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားထွား ဖွံ့ဖွံ့ကြီး လှပနေသော မြသဲစံအိမ် အရှင်သခင် မလေး စောမြသူဇာ ..... ပွင့်သစ်စ နှင်းဆီငုံလေးကဲ့သို့ အဖုအထစ် အနိမ့်အမြင့်အမောက်များဖြင့် ပန်းပုရုပ်လေးလိုလှနေ သော နန်းဥမ်္မာ .. ။

သူတို့နှစ်ယောက် အနောက်မှ ထာဝရ ငြိမ်းချမ်းသော မျက်နှာဖြင့် ခြံစောင့်ကြီး ဦးစိုင်းလုံက ဒရိုင်ခန်းမှ ယိုးဒယားလက်ဆွဲချင်းကို ဆွဲပြီးလိုက်လာ၏။ 

“ သုံးရာ့နှစ် ကျော်ကျော် ။ ဧည့်သည် ”” 

တန်းစီအခန်းစောင့်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ကျော် ပျော့စိစိ မျက်နှာဖြင့် သံတိုင်များနား ကပ်လာလေသည်။

“ ကျော်ကျော် နေကောင်းရဲ့လားဟင် ”” 

ဂရုဏာပြည့်လျှံစွာ မေးလိုက်သော်လည်း ကျော်ကျော်က မျက်ရည်ဝိုင်းသော မျက်လုံးများဖြင့် သူဇာ့ကို ကြည့်နေရင်း ငိုမဲ့မဲ့ပြုံးပြရှာသည်။ ဥမ်္မာက ငိုသည်။ သူဇာကလဲ ကြိတ်ရှိုက်သည်။ ကျော်ကျော် မျက်စေ့မှတ်ပြီး တင်းကနဲ အံကြိတ် လိုက်သည်။ 

“ မနေ့က ရှေ့နေက ပြောတယ်..””

“ ဘာတဲ့လဲ ကျော်ကျော် ”” 

“  သေဒါဏ်နဲ့တစ်သက်တစ်ကျွန်း .. တစ်ခုခု ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် .. မဖြစ်ရင် နှစ်ခုလုံး ကျခံရမှာဘဲတဲ့ ”” 

“ အိုး .... ဟင် .. ဟာ .. ”” 

ဦးစိုင်းလုံကပါ စိတ်မကောင်းစွာ ရေရွတ်လိုက်ရှာသည်။

“ ဒါပေမယ့် ငါပျော်ပါတယ် သူဇာ ””

“ ပျော်တယ် ဟုတ်လား ကျော်ကျော်ရယ် ”” 

“ ဟုတ်တယ်... ငါလို မုဒိမ်းသမား ၊ လူသတ်ကောင်တစ်ယောက် ဟောဒီ လောကကြီးက ထထွက်သွားရမှာ ဝမ်းနည်းစရာလား ”” 

ဝမ်းနည်းစရာလားဟု မေးရင်း ကျော်ကျော်ငိုသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ဦးကလည်း သံတိုင်ကို ကိုင်ထားသော ကျော်ကျော်လက်ဖျားကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငိုချလိုက်ကြသည်။

“ အချိန်စေ့ပြီ ။ ဧည့်သည်ပြန်ချိန် ”” 

ကြေကွဲသော မျက်လုံးများဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ကျော်ကျော်အား ရဲသားတစ်ဦးက ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သတိပေးရင်း ဆွဲခေါ်သွားသည်။ 

“ ကျော်ကျော် .......... ကျော်ကျော်ရယ်..”” 

“ မောင်ရယ် ........ မောင်ရယ်..””

ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာကို တအံ့တသြ လှည့်ကြည့်သည်။

“ မောင် .. ဥမ်္မာ့ကို ခွင့်လွှတ်တယ်လို့ ပြောသွားဦးလေ ””

ဥမ်္မာက သွေးရှုးသွေးတန်းလေး လှမ်းအော်သည်။ သူဇာက ဥမ်္မာ့ ပုခုံးလေးကို သတိပေးသလို ကိုင်ရင်း လှုပ်ရင်း

“ သူငယ်ချင်းရယ်... ပြန်ကြစို့နော် ””

ဟုပြောလိုက်သည်။ လူငယ်များအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းလုံတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ တထွေထွေ ကျဆင်းလာ သည်။ ထို့နောက် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားပြီး

“ စခန်းမှူးကြီးခင်ဗျာ ....... ခွန်ပိုင့်ကို သတ်တာ ကျူပ်ပါ ..... ””

“ ဗျာ ............ ဗျာ ..................... ””

“ ဟုတ်တယ်........ကျူပ်သတ်တာ ။ ဒီကောင် ကျူပ်သမီးလေး နန်းအိဝါကို ဖျက်ဆီးပြီး မယူလို့ ကျူပ်သမီးလေး သူ့ကိုယ်သူ သတ်သေရတာ ... ဒါကြောင့် ကျူပ် .. ကျူပ် ဓါးမြှောင်နဲ့ ခြောက်ချက်တိတိ မသေမချင်း ထိုးသတ်ခဲ့တာပေါ့ ။ ကျူပ်အပြစ်ကို ကျူပ်ဘဲ ခံသင့်တယ်လို့ မြင်လာခဲ့ပါပြီ ”” 

“ သြော်... ဦးလေးရယ်...”” 

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ ပြိုင်တူရေရွတ်မိကြ၏။ 

............................................................................

“ သွားပါနော် ဟွန့် .. ဟိုမှာ သူ့မိန်းမက ”” 

စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်ရင်း နန်းဥမ်္မာကို မျက်စောင်းထိုးပြသည်။ 

“ အားလုံးကိုယ်စား ကျေးဇူးတင်စကား ပြောမလို့ လာခဲ့တာပါ ”” 

“ ဒါဆို အခု ဘယ်ကိုများ ခြေစကြာ ဖြန့်တော် မူဦးမှာလဲ ””

“ အားလုံးနဲ့ဝေးရာကိုပေါ့ သူဇာရယ် ”” 

ကျော်ကျော့်အသံက အားငယ်ဝမ်းနည်းသံ ပါနေလေသည်။ 

“ ဥမ်္မာ့ကို နင်မသနားတော့ဘူးလား ကျော်ကျော်ရယ် ””

“ ဥမ်္မာ့ကို သနားပါတယ်.... ဒါပေမယ့် အနိုင်ကျင့်ခဲ့မိလို့ နောင်တရမဆုံး ဖြစ်နေမိတယ်... ငါ့ကိုလဲ သူ မုန်းနေမှာပါဟာ ”” 

ကျော်ကျော့်မျက်လုံးက ဥမ်္မာ့ထံ သို့ရောက်လာ၏။

“ ကြည့်ပါလား ဟွန်း ”” 

ဥမ်္မာက ရေကူးကန်ထဲမှ ရေနှင့် လှမ်းပက်သည်။ 

“ အခု နင့်ကို ဥမ်္မာက မမုန်းတော့ဘူးဟ ။ သိပြီလား ။ ””

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် ””

“ လေးဘက်ထောက်မိတိုင်း နင့်ကို သတိရတယ်လို့ ငါ့ကို ခဏခဏ ပြောနေတယ် ”” 

“ ဟာ သူဇာနော်......... ညစ်တီးညတ်ပတ်တွေ ...သွား ””

နန်းဥမ်္မာက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောရင်း ၊ တဖက်သို့ လှည့်ထွက်သွား၏။ စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်သည်။

“ သွားပါဟ။ ငါရှောင်ပေးမှာပါ။ ဟင်း ဟင်း”” 

စောမြသူဇာက ပြောပြောဆိုဆို နေရောင်ခံ ကုလားထိုင်ပေါ်မှ စွေ့ကနဲ ထသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်က ရေကူးကန်စပ်သို့ သွားထိုင်လိုက်လေသသည်။ 

“ ဟိတ်.... သူဇာပြောတာ ဟုတ်လား ... ဥမ်္မာ။ လေးဘက်ထောက်တိုင်း မောင့်ကို သတိရတယ် ဆိုတာလေ ”” 

“ လာပြန်ပြီ ။။ မောင်နော်.... မစနဲ့ ဟွန်း ”” 

အခြေအနေအရပ်ရပ်သည် ဇာတ်ပေါင်းခန်းသို့ ပို့ဆောင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဦးစပ်ခွန်ကြာက တရေးမှောင့်၍ စောမြသူဇာခမျာ အပူများထူရပြန်ပါလေသည်။ 

................................................................................................

အပိုင်း (၃) 

“ သူက သမီးနဲ့ လက်ထပ်ပါ့မယ်တဲ့ကွယ် ”” 

“  ဟာ သမီးမှ မမြင်ဖူးတာ ဖေဖေကလဲ .. ”” 

“ အေးလေ ... ဒါကြောင့် ဖေဖေ ခေါ်လာပါတယ်။ ”” 

“ ဟွန်း .. သူငယ်ချင်းတွေကပါ .. ဖေဖေနဲ့ရောပြီး လက်ထပ်ဖို့ချည်းဘဲ ပြောနေတာ။ သူ့သမက်လောင်းကဖြင့် ဖြူသလား မဲသလားတောင် မမြင်ဖူးဘဲနဲ့ ”” 

“ ဟောဗျာ ....ဒီမောင် ... အသက်ရှည်ဦးမယ်..”” 

ခြံဝမှာ ညင်သာစွာ လှိမ့်ဝင်လာသော တိုယိုတာ ကော်ရိုလာ အဖြူလေးတစ်စင်းက ဆင်ဝင်အောက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်က ဗိုက်ရွှဲရွှဲ အသားမည်း မည်း ကုလားကြီး။

“ ဟင် ဒါလား .... ဖေဖေ..... ဒေါက်တာ မင်းထိုက်ဆိုတာ ”” 

စောမြသူဇာက စိတ်ပျက်စွာ မျက်နှာလေးအိုပြီး ပြောလိုက်ရာ ဦးစပ်ခွန်ကြာက တဟားဟား ရယ်လိုက်၏။ 

“ ဟုတ်ပ .. ဟုတ်ပဗျာ။ အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်ပါဘဲ ။ ဟား ဟား .. ကြံကြံဖန်ဖန် သမီးကလဲ အဲဒါက သူ့ဒရိုင်ဘာ ကုလားပါဟ။ ဟိုမှာလေ သူက အခုမှ ဆင်းလာတာ တွေ့တယ်မှတ်လား ”” 

“ အိုး ... ”” 

အာမေဋိတ်သံလေးပင် ထွက်သွားမိသည်။ သပ်ယပ်မွန်ရည်သော လူရွယ်တစ်ဦးပါလား။ ချောမောခန့်ညားသော မျက်နှာက လူတိုင်းကို သနားတတ်ဟန်ဖြင့် ကြည်လင် သန့်စင်နေသည်။ 

“ လာဟေ့ မောင်မင်းထိုက် .. မင်းဒရိုင်ဘာကို အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်လားလို့ သမီးက မေးနေတယ်ကွ ”

“ အင်း ... သူဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ အန်ကယ်။ ကျွန်တော် ဆေးတက်္ကသိုလ်တက်နေတော့ သူက (၅) တန်းဘဲ ရှိသေးတာကိုး။ ”” 

“ သမီးမှတ်မိလားကွဲ့ ””

“ ဟင့်အင်း မမှတ်မိဘူး ဖေဖေ ”” 

“ ညောင်ရွှေသွားတိုင်း ဖေဖေအမြဲဝင်တဲ့ဆေးခန်းက သူ့ဆေးခန်းပေါ့ကွဲ့ .. လာ.. အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင် ””

 စောမြသူဇာအား သူက ဖော်ရွှေနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြရင်း အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ သူဇာ သူ့အပြုံးကြောင့် ရင်ထဲတွင်လှိုင်းထ ကျန်ခဲ့သည်။

 ------------------------------------- 

“ မောင် အိပ်တော့မလားဟင် ””

“ မောင် စာနည်းနည်း ဖတ်လိုက်ဦးမယ်။ ချာတိတ် အိပ်နှင့်လေ ”” 

ဘယ်လို ဘယ်လို မင်္ဂလာဦးညမှန်းလဲမသိ .. ။ သတိုးသားက စာဖတ်နေသည်မှာ ည (၁) နာရီ ကျော်နေပြီ။ သူဇာ အိပ်ချင်လာသည်။ မယားဝတ်္တရားမကျေမှာ စိုးသည်။ ပထမဦးဆုံးညမို့ သူဘယ်လိုလိုးမည်ဆိုတာကိုတွေးလျှက် ရင်တုန်မောပမ်းနေမိသည်။ တနေကုန် မင်္ဂလာအခမ်းအ နားကြားမှာ လှုပ်ရှားခဲ့ရ၍လဲ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျဆင်းနေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ်က အိပ်ယာ အစောကြီးဝင်လို့ သိပ်မကောင်း။ ယခုတော့ အိပ်ချင်နေပြီ။ ကြည့် .. ည (၁) နာရီ ထိုးနေပြီဟာကို။ 

လူပျိူကြီးတွေက ဒီအတိုင်းဘဲလေ .... ဘယ်ကစရမှန်းမသိတာနဲ့ ခြင်ထောင်ထဲ မဝင်ဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ သူဇာ တရှုးရှုးအိပ်မောကျသွားတော့မှ ဟန်ဆောင်ကြည့်နေတဲ့ စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်ချခဲ့ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်မိသည်။ ညဝတ်အိမ်းကျီပါးပါးလေးအောက်မှ ရုန်းကန် လှိုင်းထနေတဲ့ သူဇာ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက မီးချောင်း အလင်းရောင်အောက်မှာ တင်းပြောင်လို့နေသည်။ ဆရာဝန်ပေမယ့် မိန်းမတွေနဲ့ ကိုယ်က မပတ်သတ်အောင် နေခဲ့သူဖြစ်သည်။ လင်မယားဖြစ်လာလျှင်တော့ လိုးကြရမည်။ 

လိုးဖို့လည်း ယူကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဘဝအဖော်မွန် တွေ ဘာတွေ တင်စားပြီး ပေါက်တတ်ကရလေးဆယ်ပြောနေကြသည်။ ညာပြီးလျှင်တော့လိုး ၊ လိုးပြီးလျှင် ခလေးထွက် ။ အဲဒါကြောင့် မင်္ဂလာဆောင်တာ လိုးဖို့ဘဲ ။ ခုတော့ ကိုယ့်ဟာက ည (၂) ကျော်ပြီ။ မင်္ဂလာဦးည အဓိပ်္ပါယ်ကို မဖော်နိုင်သေး။ လှပနုထွေးသော သူဇာ့မျက်နှာလေးကို မြတ်နိုးစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း လီးကြီးက ဇာတိပြလာသည်။ တောင်လာသည်။ 

သူဇာ့ပေါင်ကြားကိုလည်း မျက်စိကရောက်သည်။ ဖူးဖူးစိုစို နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကို မရဲတရဲ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ရင်း နမ်းသည်။ သူဇာမနိုးသေး။ သူ ရဲတင်းလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို တဖွဖွလေး စုပ်ယူပြီး နို့ကြီးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူဇာ အသက်မှန်မှန်ရှုပြီး အိပ်မောကျနေဆဲ။ ညဝတ်အိမ်းကျီ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖြေချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်မှအိမ်းကျီကိုလည်း ခွာချလှန်ဟလိုက်သည်။ ခါး၊ ရင် ၊ တင် ပန်းပုရုပ်တစ်ရုပ်ကို အသက်သွင်းထားသလား ထင်မှတ်မှားလောက်ကို စောမြသူဇာက လှပနေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ခါးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်ခါ ကုတင်ခြေရင်းတန်းပေါ် တင်လိုက်လေသည်။

“ ဟင် ......... သြော် ......... မောင် ””

သူဇာ လန့်နိုးလာသည်။ နောက်မှ သတိရသွားပြီး ၊ ခေါင်းလေးကို စောင်းကာ မျက်စိလေး မှတ်ထားလိုက်ရှာသည်။ မောင့်သဘောဆိုသည့်သဘော။ မင်းထိုက်က အခုမှ လိုးခန်းစနိုင်လေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကို အလကားနေ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေ သည်။ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်သည်လဲမဟုတ် အတော်ခက်သည့် လူပျိူကြီး။ သူဇာက နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးများ ကွေးပြီး ပြုံးချင်နေသည်။ လီးကတော့ မာတောင်နေပါသည်။ 

ပူနွေးသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရှိနေလေရာ သူဇာက အသည်း ယားပြီး သူမ ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် လေးဘက်လေးတန် ကားပေးလိုက်လေတော့ သည်။ ထိုအခါမှ ပူနွေးသော သူ့လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သူဇာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တလကြမ်း ကြီး ဝင်သွား၏။

“ အား .. အား .... ””

သူဇာ လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်၏။

“  ဗြွတ် ”” 

သူက လီးကြီးချက်ချင်း ပြန်ချွတ်ရင်း ““ အရမ်းနာလို့လားဟင်”” ဟုမေးသည်။ သူဇာ သက်ပြင်းမသိမသာ မှုတ်ထုတ်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို ပြုံးပြီး ကြည့်သည်။ 

“ မနာပါဘူး မောင် ၊ လန့်ပြီး အော်မိတာပါ ”” 

“ ဒါဖြင့် အဲ ဟိုလိုလုပ်မယ်နော်””

“ အင်း အင်း ””

နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးဖြင့် ရက်ရင်း သူခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ အထောက်အကူများဖြင့် လူပျိူစစ်စစ်နှင့် တစ်ခုလပ်မလေးတို့၏ မင်္ဂလာဦးညကို စတင် ဆင်နွှဲကြပါလေတော့သည်။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သူဇာ ပူအိုက်လာသည်။ သူကတော့ ညောင့်လိုးကောင်း ဆဲ ...... 

“ မောင် ”” 

“ ဟင် .. ဘာလဲ .. သူဇာ ”” 

“ သူဇာ လေးဘက်ကုန်းပေးမယ်လေ ”” 

“  အင်း ... ဟုတ် .. ””

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လူရိုးကြီးအား သူဇာက လေးဘက်လေးကုန်းပြီး လိုးပုံလိုးနည်းပါ ပြရပြန်ပါ သည်။

“ ဒူးထောက်ပြီးမှ ထည့်လေ မောင် ... ဒူးကွေးပြီးရပ်နေတော့ ညောင်းနေမှာပေါ့ မောင်ရဲ့ ””

ဒေါက်တာမင်းထိုက်လုပ်နေပုံက ရှုးချင်ယောင်ဆောင်နေသည်များလားဟုပင် သူဇာ ထင်မိပြန် သည်။ အမှန်က ဒေါက်တာမင်းထိုက်မှာ မိန်းမနှင့် လုံး၀ ကင်းသူပင်။ 

“ နာနာလေးဆောင့် .. ဆောင့် ..အဲ .. ဟုတ်ပြီ .. အဲဒါမှ ထိတာ ”” 

“ ဗြစ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် ... ဖတ် ““

“ အားးးး .... အားးးး .. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ကျွတ် ““ 

အမှန်က သည်လောက် အော်ရလောက်အောင် မကောင်းသော်လည်း သည်အသံလေးကြားမှ ယောက်ျားတွေက ဖီလင်တက်တတ်ကြမှန်း တစ်ခုလပ်မလေး သူဇာက နောကြေနေပြီမို့ ထိုသို့ တဟင်းဟင်း ငြီးပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏ ( ကျူးပစ်များလည်း သတိထားကြပါ .. စကားချပ် ) ကြုံးနေသော လူပျိူကြီးက ဖီလင်တွေအပြည့် ..... 

“ ကဲ .. မောင် .. အောက်ကအိပ် .. သူဇာ လိုးပေးမယ် ””

“ အင်းပါ .. အွန်.. သူဇာက လိုးပေးမယ် ဟုတ်လား ””

“ အာ .. မောင်ကလဲကွာ ... ဒါလောက်တောင် ဗဟုသုတ နည်းရတယ်လို့ မဟုတ်သေးပါဘူး ””

သူဇာက ပြုံးစစနှင့် ပြောလိုက်ရာ သူက ရယ်၏။

“ ချာတိတ် ပြောလဲ ခံရတော့မှာဘဲ .. ကိုယ်က မ ဘက်မှာ အားနည်းတာလဲပါတယ် .. ဆေးပညာမှာတော့ လေ့လာဖူးတာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် ကိုယ်က ခန်္ဓာဗေဒသဘောနဲ့ဘဲ လေ့လာရ တာ ”” 

“ ကဲပါ .. ဆရာဝန်ကြီးရယ်... ကျွန်မကဘဲ ပြီးအောင် လိုးပေးပါ့မယ်ရှင် ”” 

သူဇာက ပြုံးစိစိနဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ခါ မင်းထိုက်ကို အိပ်စေလိုက်သည်။ သူဇာက ပါးစပ်ကပြောရင်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် ရင်းနှီးမှုရစေရန် လီးကြီးကို ကိုင်၍ ဖြဲချလိုက် သည်။ ကိုမင်းထိုက် မေးကျောကြီးများက တင်းကနဲ ထောင်သွားပြီး .. အံကြိတ်လိုက်ရင်း ..

“ အင့် .. အား .. နာတယ် .. သူဇာရဲ့ .. ”” 

ဟုဆိုသည်။ သူဇာက လီးကြီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ဦးစွာထိုးပြီး ကလိပေးပါသည်။ ကျင်ချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာ ဖြင့် ငုံခဲပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။ 

“ ဟိုး .. အိုး .. ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ် ”” 

ကိုမင်းထိုက် လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသည်အထိလဲ အရသာ ရှိလှပါသည်။ အပြုအစုကောင်းသော မယားလေးကို ပိုမိုပြီး ချစ်မြတ်နိုးစိတ်များလည်း ဝင်လာလေသည်။ သူဇာက တထစ်ပြီး တစ်ထစ် တိုက်စစ်ဆင်နေသည်။ ပြွတ်ကနဲ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီး ဆွဲပြီး စုပ်ပေး နေရာမှ ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံလျှက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ဒစ်တဝိုက်ကို ကွေ့ပတ်ပြီး ထိုးလိုက်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်ဖင်ကြီးမှာ ကော့ကော့ပြီး မြောက်တက်ခါ မွေ့ယာပေါ်သို့ ဘုံးကနဲ ပြန်ကျသွား သည်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း တဟင်းဟင်း ငြီးတွားနေပါတော့သည်။

“ သူဇာရယ် မောင့်လီးကြီးထဲမှာ စိမ့်စိမ့်သွားအောင် ကောင်းလှချီလား အချစ်ရယ်”” 

ကိုမင်းထိုက် အရှိအတိုင်း သူဇာ့ကို ပြောနေပြန်သည်။ ထိုသို့ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီးစုပ်လိုက် ဒစ်တ ဝိုက်ကို လုပ်နေရာမှ ခေါင်းကို လိမ်စောင်းပြီ လီးကို ပါးစပ်ဖြင့်လိမ်ကာ လိမ်ကာ ပွတ်သပ်ရင်း လေဖြင့်မှုတ်ခါ အရင်းအထိ စုပ်ချလိုက်ပြန်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ တင်းသွားပြီး သုတ်ရည်များ သူဇာ့ပါးစပ်ထဲသို့ စွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ပြင်းထန်စွာ ပန်းသွင်းလိုက် သည်။

သုတ်ရည်များက သူဇာ့အာခေါင်ထဲအထိ ရောက်သွားပြီး သူဇာက တံတွေးများ သုတ်ရည်များကို ကုတင်ဘေးသို့ ထွေးချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ပြောင်တင်းပြီး တဆတ်ဆန်တုန်နေသော လီးကြီးကို သူမ မျက်နှာလေးဖြင့် ပွတ်သပ် ရင်း လည်တိုင်၊ နဖူး ၊ နှာခေါင်းမကျန် ပွတ်သပ်ချော့မြူပေးလိုက်ရာ လူပျိူကြီး ကိုမင်းထိုက်မှာ အလွန်အမင်း အရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ 

“ ကဲ .... မောင့် အလှည့် ”” 

“ မောင့် အလှည့် .. ဟုတ်လား ... ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲဟင် ”” 

“ ကြည့် ... သူများကတော့ စုပ်ပေးရတယ်.. ဟွန်း ””

“  အော် ....... အင်း .... မောင်လဲ ရက်ပေးပါ့မယ်.. အချစ်ရယ်... ”” 

သူဇာ့ စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်ကြည်များဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုမှာ ပြည့်ဖောင်းနေပြီး ခပ်အာအာလေး ဖြစ်နေပါသည်။ မိန်းမ စောက်ပတ် အတော်များများကို ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကာမစပ်ယှက်ရ သော ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးရက်ပေးရမည်ဆိုသော အသိက ကိုမင်းထိုက်ကို ရင်ခုန်စေသည်။ 

ကိုမင်းထိုက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ဆွဲပြီး ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲ သော စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း အရည်ကြည်များက ပြည့်လျှံကာ မီးချောင်း အလင်းရောင် အောက်တွင် တရွရွ လှုပ်ရှားနေလေရာ ငွေမှင်ရောင် သုတ်ထားသော ပိုးကောင်ကလေးများ ရွစိ ရွစိ လှုပ်ရှားနေသည်နှင့် တူလှပေသည်။ ကိုမင်းထိုက် မျက်လုံးများက စောက်ပတ်အထက်နားမှ ဆီးပြွန်လေးကို ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်စိလေးဆီသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ပထမဆုံး စောက်စိလေးကို လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ထိုးပေးလိုက်၏။ 

“ အင်း ..... ကျွတ် .. ကျွတ် .... ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ”” 

သူဇာက ခေါင်းအုံး အစွန်းလေးကို လက်ပြန်လေးဆွဲကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးစောင်း မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ညည်းငြူလိုက်ရှာလေသည်။ ကိုမင်းထိုက် လျှာကြီးက အတင့်ရဲလာပြီး စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို သုံးလေးချက်မျှ ရက်လိုက် ရာ သူဇာမှာ ဖင်လေးရှုံ့ဝင်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ အထဲသို့ တွန့်ဝင်သွားလေ၏။ ကိုမင်းထိုက် လျှာစောင်းကြီးများက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို တဖန် ရက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖြင့် စုချွန်ထိုးထည့်ကာ မွှေပစ်လိုက်ပြန်သည်။ 

“ အ .... အ .... မောင်က တတ်သားဘဲ .... ဟင်း .... ဟင်း ”” 

သူဇာက ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာ ရေရွတ်ရင်း ခါးလေးကို ဘယ်ညာ လူးလွန့်ပေးလိုက်မိသည်။

“ မောင် ......... မောင် ... ””

“ ဟင် ... ဘာလဲ .. သူဇာ ”” 

“ လိုးတော့ မောင်ရယ် .... သူများ မနေနိုင်တော့ဘူး .. အရမ်းထလာပြီ ... ဟင်း .. ဟင်း ””

မင်းထိုက်က သူဇာ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကိုင်မြှောက်ခါ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြားလေးထဲ သို့ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ရာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ကလေး တွင် တေ့လျှက်သားလေး ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ မင်းထိုက်က တေ့မိနေသော ဒစ်ကြီးကို သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ 

“ ပြွတ် .. အိ .. အီး ... ကျွတ် .. ကျွတ် ””

မချိမဆန့် ဝင်သွားသော လီးကို မညှာမတာ သွင်း၍ အားရှိပါးရှိ လိုးလိုက်သောကြောင့် သူဇာ ငြီးဆောင့်သွားသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး မျက်စေ့လေးမှိတ်ကာ တဖက်သို့ စောင်းသွားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိရှာသည်။ 

“ မောင့်ဟာကြီးကလဲကွာ .... ကြည့်တော့ ပျော့စိစိနဲ့ .. လိုးတော့လဲ မသက်သာဘူး .. ကြီးပြီး ရှည်နေတာဘဲ ... ””

“ သူဇာ .. ဘယ်လောက်မှ ကြီးတာ မဟုတ်ဘူး .. တချိူ့ဆို လုံးပတ်တောင် ငါးလက်မလောက်ရှိကြတယ် ”

“  အမလေးလေး မောင်ရယ်... အဲဒါ မိန်းမတွေက ဘယ်လို ခံကြတာလဲ ဟင် ””

“ မိန်းမ စောက်ပတ်ဟာ ရွှံ့နဲ့ပုံသွင်းထားသလိုဘဲ သူဇာ။ ကြိုက်သလောက်ကြီးပါစေ ဝင်သွားတာဘဲ .. ခံစားရတာခြင်းကတော့ အကြီးအသေးအလိုက် မတူကြဘူးပေါ့ .. သူဇာကရော ကြီးတာကြိုက်လား .. သေးတာကြိုက်လား ဟင် ”” 

“ ဟာကွာ ... မောင်ကလဲ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်လင်လီးဘဲ .. သေးသေး ကြီးကြီး ကြိုက်တယ် ””

ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ပြောလိုက်သော သူဇာ့အဖြေကို ကိုမင်းထိုက် သွားကြီး ဖြဲကာ အကြီးအကျယ်သဘောကျလျှက် ဆတ်ခါဆတ်ခါ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေသည်။

“  ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ပတစ် .. ဖတ် .. ဖတ် ””

“ ဟင့် ... ဟင့် ..ဟင် း ... မောင်က အဆောင့်သန်တယ် ... အဲဒါ အရသာမရှိဘူး မောင်ရဲ့။ ”” 

“ ဟုတ်လား .. ဘယ်လိုလုပ်ရင် အရသာရှိလဲဟင် ”” 

“ သူဇာ့အကြိုက်ကတော့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းလေးဖိသွင်းပြီး ကပ်ကပ်ပြီး ကြိတ်ဆော်တာမျိူးလေးက အရသာရှိတယ် မောင် ”” 

သူဇာ အရသာရှိတယ်ဆိုသော ပုံစံကို မင်းထိုက်က လုပ်ပေးရင်းမှ တကယ်ပင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အရသာ ရှိလွန်းကြတယ်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး ကုတ်နဲ့ကော်ပြီး ခွာချရမတတ် ဖိကပ်လျှက် အမွှေးချင်း တဗြိဗြိ ကပ်ပွတ်သံလေးများပါ ထွက်လာကာ သုတ်ရည်များ အသီးသီးပန်းထုတ် လိုက်ကြပြီး မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် လိုးပွဲလေး တစ်ပွဲ ပြီးဆုံးငြိမ်သက်သွားလေတော့ သည်။

 ------------------------------------------- 

မောဟိုက်နုံးချိစွာ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသော မင်္ဂလာဦးညကို ပြန်တွေးရင်း တဖက်တွင် ပက်လက် ကြီး ခြေပစ်လက်ပစ် အဝတ်ကင်းမဲ့စွာ အိပ်မောကျနေရှာသည့် မောင့်ကို သူဇာ အပေါ်မှ မိုး၍ ကြည့်နေမိသည်။ မောင်က ခန့်ခန့်ချောချော ဆရာဝန်မို့ သူဇာ မောင့်ကို ကျေနပ်စွာ အလိုးခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ တစ် ချိန်က လိုးပုံအမျိူးမျိူးကို သင်ကြားပေးခဲ့သော ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ လှစ်ကနဲတော့ သတိရမိ လိုက်သေးသည်။ 

ဘာဘဲပြောပြော ယခုကဲ့သို့ အကြင်လင်မယားဘဝမှာ မောင့်အပေါ်မှာ သူဇာက တာဝန်ကျေချင်းခြင်းဖြစ်သည်။ မောင့် ရင်အုပ်အပေါ်မှာ နူးညံ့အိစက်သော သူဇာ့ ပါးမို့မို့လေးများဖြင့် တယုတယ ပွတ်သပ်ပေး မိသည်။ မောင့်ထံမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်သံကို ကြားရပြီး တရှုးရှုး ပြန်လည် အိပ်မောကျနေပြန်သည်။ မောင်ရယ် .. တကယ့်ခလေးဆိုးကြီးလိုပါဘဲလား .. အချစ်ရယ်။ 

မောင့် လီးကြီးက တဒိတ်ဒိတ်သွေးတိုးနေသည်ကို သူဇာ လက်ကလေးက ခံစားသိရှိနေမိသည်။ သူဇာ မောင့်နှုတ်ခမ်းကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ခပ်ဖိဖိလေး စုပ်လိုက်သည်။ မောင့် မျက်လုံးများ လေးကန်စွာ ပွင့်လာသည်။ တပြိုင်တည်းတွင် မောင့်လိင်တန်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လူးလွန့်နိုးထလာလေရာ သူဇာ့ လက်ဖဝါးလေးအတွင်း နွေးထွေးမာကျောစွာ ကြီးထွားလာလေရာ သူဇာက ဝမ်းသာအားရလေး ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မသိမသာလေး ညင်သာစွာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်မိသည်။

“ လိမ်မာလိုက်တဲ့ အချစ်ရယ် ”” 

မောင်က သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လှန်စုပ်ယူကာ သူဇာ့ ကိုယ်လေးကို သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်ခန်္ဓာနှစ်ခု အထိအတွေ့က ငြိမ်သက်စွာ မှိန်း၍ အရသာခံရ လောက်အောင် နူးညံ့အိစက် နွေးထွေးနေကြလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ အချစ်ရယ် ... ”” 

မောင်က လှိုက်မောတုန်ရီစွာ ကတုံကရီကြီးခေါ်လိုက်သည်။ သူဇာ မောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ။ မရဲတရဲလေးသာ ပြန်ထူးလိုက်သည်။

“ မောင်လေ... သူဇာ့ကို လိုးရတာ အရသာ ရှိလိုက်တာကွာ ”” 

“ လူပျိူကြီးနော် .. ဟွန်း .... နောက်တော့ သူဇာ့ဟာလေးက ရိုးသွားပြီး အသစ်ကလေးတွေ ရှာဦးမှာမို့လား .. သွားပါ .. ””

“ ဒါက သူဇာတို့ မိန်းမတွေ အပေါ်မှာ တည်ပါတယ်ကွာ ကိုယ့်လင် ကိုယ့်ယောကျ်ားအတွက် အမြဲအဆင်သင့် ဖြစ်နေမယ် .. စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခြေအနေလေးတွေ ဖန်တီးပေးရမယ်လေ။ ပြီးတော့ ပို့စ် လေးတွေလဲ လေ့လာထားတတ်ရမယ်။ ဒါဆို ယောကျ်ားက ဘယ်စိတ်ကုန်မလဲ””

“ ကြည့် လူလည်ကြီး ”” 

ပြောပြောဆိုဆို မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ကားယားခွလျှက် မွေ့ယာပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရာ ငုတ်တိုကြီးတစ်ချောင်းလို မတ်တောင်နေသော မောင့်လီးတန်ကြီးမှာ သူဇာ့ စအိုဝလေးကိုတေ့ သွားမိသည်။

“ သူဇာ .. ထိုင်ချလိုက်လေ... တေ့မိနေပြီ””

“ ဟာ ... ဒါက ဖင်လေ .. မောင်ကလဲ ”” “

“ အဲဒီ နှစ်ပေါက်လုံးကို အလိုးခံတတ်အောင် ကျင့်ရမှာ ဒါမှ အမျိူးမျိူး လိုးလို့ရမှာပေါ့နော် .. သူဇာ ””

“ ဟာကွာ ဖင်ထဲတော့ မလုပ်နဲ့မောင်ရယ်”” 

“ ခံကြည့်ပါဦး။ မကောင်းတော့လဲ နောက်မလုပ်နဲ့ပေါ့ ... နော် ... ”” 

မောင့်ကို သူဇာ အရှုံးပေးလိုက်သည်။ မောင့်အလိုကျ မောင့်လိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖင်ဝတွင် တေ့ပြီး အံလေးကြိတ်ကာ ထိုင်ချပစ်မိလိုက်သည်။ 

“ ဟ အား .. အား ... ကျွတ် .. ကျွတ် .. နာတယ် အီး ”” 

သူဇာ အော်ပြီး ပြန်ထမည်အပြု မောင့်လက်နှစ်ဖက်က သူဇာ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖိချချူပ်ကိုင်ထား ကာ အားနှင့် ဖိချခြင်းခံလိုက်ရသည်။ 

“  ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြစ် .. ””

“ အား .. အား ... နာတယ် .. နာတယ် မရဘူး .. မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ..။ စောက်ပတ်ကိုဘဲ လုပ်ပါကွာ ..””

သူဇာ မျက်ရည်ဝဲ၀ဲလေးဖြင့် တောင်းပန်ရှာသည်။ သို့သော် မောင်မှာ ဘာအရသာ ပိုထူးနေသလဲမသိပါ။ သဲကြီးမဲကြီး ဖိချရင်း အောက်မှ ကော့ ကော့ပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေပြန်ပါသည်။ စအိုလေးထဲသို့ တင်းကြပ်နွေးထွေးသော မောင့်လိင်တန်ကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်ထွက်လျှက်ရှိ နေရာ သူဇာ့စောက်ပတ်လေးမှာ စအိုလေးဘက်သို့ အပြုံလိုက်လေး ရွေ့သွားလိုက် ပုံမှန်နေရာ ပြန်ရောက်လိုက် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှားဆောင့်လိုးနေရာမှ သူဇာကိုယ်တိုင် အားလေးနှင့် ဖိချ ဆောင့်ထိုင်ကာ လိုးနေမိ ပြန်သည်။ 

ထိုအခါ စောက်ပတ်လေးက တရဲရဲလေး ပြဲပြဲသွားပြီး မောင့်လမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများကို ပွတ်သပ်မိပြီး စောက်စိလေးမှာလည်း လမွှေးများ၏ ပွတ်သပ်မှုဖြင့် ခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

“ စိတ် .. စိတ်တွေထလာပြီ မောင်ရယ်.. ”” 

နို့ကြီးများကို စုံကိုင်နယ်ဖတ်နေသော မောင်က အောင်မြင်သွားသော သူ့သင်ခန်းစာကို အပြီး တိုင် သင်ကြားပို့ချနေ၏။

“ တော်ပါကွယ် .. စောက်ပတ်ကို လိုးတော့ကွယ်နော်။ ”” 

သူဇာ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ မောင့်လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စအိုလေးထဲမှ ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ဝလေး သို့ တေ့ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖင်လေးမြှောက်ခါ အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့ သည်။ မောင်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေပါလေသည်။

“ ပြွတ် .. စွတ်.. . စွတ် ... ဗြွတ် .. ဗြွတ် ”” 

“ အင်း .. ဟင်း ... အ ဟင်း ... ဟင်း ”” 

သူဇာ မျက်နှာလေး အဆီပြန်လာပြီး နီရဲတွတ်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ အရည်များ အရွဲသားနှင့် ပိုင်နိုင်စွာ လိုးနေသော မောင့်လီးကြီးမှာလဲ ပို၍ပို၍ မာကျော တင်းမာလာပြီး မောင့်တကိုယ်လုံးမှာ ဓါတ်လိုက်ခံရသော မြွေကြီးအလား ဘယ်ညာ အထက်အောက် တုန်ခါ လာလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ မောင် မောင် ထွက်တော့မယ်””

“ အား .. အား ”” 

သေးကျင်သော သူဇာ့ခါးလေးကို မောင်က ဆွဲကိုင်ပြီး ဖိချရင်း အောက်မှ တအားကော့ ဆောင့် လိုက်ရာ သူဇာ့ခမျာ အပေါ်သို့ လွင့်ကနဲ လွင့်ကနဲ မြောက်တက်သွားရပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲ မှ စိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးကြီး၏ ဒါဏ်ကို အရသာ ရှိရှိလေး ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ မောင့်လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဗြင်းကနဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းလေး စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း ဝင် ရောက်သွားသည်ကို သားအိမ်ထဲမှ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရမိသည်နှင့် သိလိုက်မိလေရာ သူဇာ ကြည်နူးကျေနပ်သွားမိလေသည်။ 

စိတ်ထဲမှ ကြည်နူးကျေနပ်မိသည်နှင့်လည်း သူဇာသည် မောင့် ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိနမ်းရင်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိလေသည်။

“ ကောင်းရဲ့လား သူဇာ ””

“ ကောင်းတယ် . မောင်ရယ် .. စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ ကျင်ပြီးအီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းတယ် သိလား ...””

“ အဲဒါ လင်မယား ခိုင်မြဲနည်းဘဲ သူဇာ ””

“ သူဇာ သဘောပေါက်ပါတယ်.. မောင်”” ““

 အခုလို ပြီးသွားရင် မချွတ်နဲ့ဦး ။ မှေးနေရသေးတယ်”” 

“ အင်း .. သူဇာလဲ မလှုပ်ချင်တော့ဘူး .. ဟင်း ဟင်း ””

“ သူဇာက အလိုးကောင်းတယ် .. နောက်ဆို မောင်က အောက်ကဘဲ ခံတော့မယ်နော် ””

“ အမယ် ... အမယ် ... ဟင်း .. လူပါး ... ဘယ်ရမလဲ .. သူဇာလဲ တခါတလေ အောက်က ခံဦးမှာပေါ့လို့ ”” 

“ ကဲ .. ဒါဖြင့် နောက်တစ်ခါလိုးဦးမယ် .. ပက်လက်လှန်လိုက်”” 

“ အာ .. အခုပြောတာ မဟုတ်ဘူး မောင်ကလဲ .. နောက်မှ .. မောင် အလုပ်နောက်ကျနေဦးမယ်”” 

သူဇာက အလောသုံးဆယ်လေး မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ဆင်းလိုက်ရာ လီးကြီးက ပျော့ခွေပြီး ဗလွတ်ကနဲ ထွက်သွားလေတော့သည်။ သုတ်ရည်များကလဲ စူးစူးဝါးဝါး အပြိုင်အဆိုင် အနံ့လေးများ ထွက်လာပါတော့သည်။ 



ပြီးပါပြီ။



ကြားကားဆွဲတဲ့ ကားသမားအသည်း (စ/ဆုံး)

ကြားကားဆွဲတဲ့ ကားသမားအသည်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

‘‘ ဓါတ်ဆီ နှစ်ဂါလံ . . . အင်ဂျင်ဝိုင် တစ်လုံး’’

‘‘ ကိုဇော်ကြီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပြီးပြီလား’’

‘‘ ဟာ အိုးစွပ် ခွက်စွပ် မနေ့က မကျန်ပါဘူး’’

‘‘ ဟဲ့ ရီနွယ် . . ဇော်ကြီးကျန်တာ မဟုတ်ဘူး . . . ကိုတင်သန်း’’

‘‘ မသိဘူးလေ အမေတို့ဟာက’’

‘‘ ငါ့ . . . ယောင်ပြီး ပြောလိုက်မိတာ ဇော်ကြီးရေ့’’

ဓါတ်ဆီမှောင်ခို အရောင်းဆိုင်မှ ဒေါ်ဝိုင်းသမီး ရီနွယ်မှာ အတော်တောင့်တင်းသော မိန်းမလှလေးဖြစ်သည်။ သမိုင်းမှာ ဓါတ်ဆီ အရောင်းဆိုင်တွေ ရှိသော်လည်း ကားသမားငယ်ငယ် အထူးသဖြင့် ရီနွယ့် အလှကို အပမ်းဖြေ ကြည့်လိုက်သူတို့က သည်ရောက်မှ ဝယ်ကြထည့်ကြသည်။ ရီနွယ့်အမေကလည်း ဒါကို သဘောပေါက်ထားသည်။ ဓါတ်ဆီဂါလံခွက်ကို မနိုင်မနင်း ယူလာတတ်သော ရီနွယ့်လက်ကလေးကို အုပ်ကိုင်ဖမ်းယူလိုက်ရသည်ကိုပင် သူတို့ဓါတ်ဆီဖိုးလေး တဝက်ကျိုးသွားအောင်ကို တန်သည်ထင်ကြ၏။ ပိုက်ဆံပေးပြီး ရီနွယ့် လက်ကလေးကို ကိုင်ရပြီး ဆီ အလကားရလိုက်သလို သဘောထားကြသည်။

ဇော်ကြီး ပေါ်တက်ကတ် အဌားကားလေး မောင်းစားသည်မှာ (၂) နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ ဦးလေး မြသူက ဇော်ကြီးအား ကျောင်းတစ်ဖက်နှင့် ကားမောင်းစေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်း မအောင်ခင် ကတည်းက ဇော်ကြီး နေ့ (၆) နာရီ မှ ည (၁၀ ) နာရီ အထိမောင်း၏။ လိုင်စင်လုံးဝမရှိ၊ တက္ကသိုလ် ရောက်မှ လိုင်စင်ရပြီး အတန်းမတက်မီ သုံးလေးခေါက်လောက် ဆွဲပြီး ညနေ အတန်းပြီးချိန်မှ ညဆယ်နာရီခန့်အထိ မောင်းသည်။ 

‘‘ ကိုဇော်က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဆို’’

‘‘ အလကား ကောလဟာလတွေ’’

‘‘ အံမာနော် ရီနွယ့် သူငယ်ချင်းတွေက ပြောပါတယ်နော်’’ ‘‘ကျောင်းထဲကို တစ်ခါတစ်လေ ရောက်တတ်တာပဲ’’ 

ဘာဖြစ်လို့ ဝန်မခံချင်ရတာလဲဟု ရီနွယ် တွေးမရ။ စကားကလည်း နည်းသလား မမေးနဲ့။ဟိုတင်သန်းတို့နဲ့ကတော့ ကွာပါ့၊ ဓါတ်ဆီ လာဝယ်တာနဲ့ မတူဘူး။ ရီနွယ့်ကို ကြည်တဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျွတ်ထွက်မတတ်ပဲ . . စကားမရှိ စကားရှာပြီး . . သိပ်ရစ်တဲ့လူ . . ။ အမေက အဲဒီလူ လာပြီဆိုရင် ရီနွယ့်ကို သတိပေးကြည့်တတ်တယ် . . ရီနွယ် သိတာပေါ့  ဟင်း . . ဟင်း . . . အသက် ( ၁၈ ) နှစ်ပဲရှိပြီဟာကို။အဲ ရီနွယ်ကျတော့ ဇော်ကြီးကို စကားမရှိ စကားရှာပြီး . . ရစ်တာ . . ဇော်ကြီးက ကျောက်ရုပ်ပင်။ ‘‘အင်းပေါ့လေ တက္ကသိုလ်က ပြီးရင် အရာရှိဖြစ်မယ့်လူ ဆိုတော့ ရီနွယ်တို့ကို သိပ်မရောဘူးပေါ့ ဟုတ်လား’’

‘‘ ဒါပေါ့ . . ဒါပေါ့’’

ဟင်း ကြည့်ပါလား ဘယ်လောက် စိတ်ပျက်ချင်စရာ ကောင်းလိုက်တဲ့ လူကြီးလဲလို့ . . စိတ်ပိန်တယ်။

‘‘ အမေဝိုင်း မနက်ဖြန် ခုလို ညနေပိုင်း အတွက် နှစ်ဂါလံ ချန်ပေးဦးနော် .. ည ဆွဲစရာမရှိပဲ ဖြစ်နေဦးမယ်’’

ဘယ်ကိစ္စပဲဖြစ်ဖြစ် အမေ့ကိုပဲ ပြောတတ်တယ်လေ၊ အဖက်မတန် သလိုလိုနဲ့ သိပ်ခံပြင်းဖို့ ကောင်းတာဘဲ။

‘‘ ဟို ဝယ်သူလာရင်တော့ ရောင်းမှာပဲ . . ကျန်ကျန် မကျန်ကျန် ’’ 

ရီနွယ် ရစ်လိုက်တဲ့ စကားကိုဂရုမစိုက်ဘူး၊ ဘာမှလဲ ပြန်မပြောဘူး။ ဓါတ်ဆီထည့်ပြီး မောင်းထွက်သွားတယ်။ရီနွယ် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဂါလံခွက်ကြီးကို ဆောင့်ချပစ်လိုက်မိတယ်။ ‘‘ဂွမ်း’’ ကနဲ အသံကြားတော့ အမေက ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်ရင်း မာန်သည်။ ‘‘ဂါလံခွက်တစ်လုံး တစ်ရာကျော်တယ် သိရဲ့လား’’ 

‘‘ လုပ်စမ်းပါ မင်းကလည်း စော်လေးက သန့်ပါတယ်ကွ . . ကုန်စိမ်းလာချရင်း ကုန်းတာဟ ဝါသနာ’’

‘‘ ကြေးစား မဟုတ်ဘူး ဂစ်တာကြီးက ဟဲဗီးကြီးကွ’’

အသားညိုညို မွန်ရည် သန့်ပြန့်ဟန်ရှိသော်လည်း အဝတ်အစား ခပ်နွမ်းနွမ်းနှင့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကိုတင်သန်းတို့ ပင့်လာကြသည်။ ကားခေါင်းအတွင်း၌ မဂ္ဂဇင်း ဖတ်နေသော ဇော်ကြီးက မိန်းကလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချမိသည်။ ကားသမားလောကမှာ ဒါမျိုးတွေကလည်း တွေ့တတ်လွန်းသည်။ ဇော်ကြီးသည် အတွေ့အကြုံကတော့ များသည်။ အဝေပြေးကားပိုင်ရှင် ကိုသိန်းအောင်ချက်ပလက်ကြီးနှင့်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ပြည်၊ ရွှေတောင်အထိ ခေါက်စားမောင်းဖူး၏။ 

သည်လိုင်းကျတော့ ရိုးရိုးသားသား ရောင်းဝယ်စားနေကြသော မိန်းမငယ်လေးများကြား၌ စုံးပြူးလေးတွေ ပါတတ်၏။ ကြေးစားလဲမဟုတ် ခရီးသွားဟန်လွဲ အပျော်သဘော လှုပ်ရှားကြသော ပျံလွှားမလေးတွေရှိ၏။ အဲ တစ်သားကျ နှစ်သားကျ ပျံလွှားမကြီးတွေလည်းရှိ၏။ စံပယ်ယာ စံလှနှင့်ကတော့ အကြောတည့်သည်။ အလေနတော ပါးစပ်က ထွက်တတ်သော စံလှနှင့် အယုတ္တအနတ္တ မိုးမွနှ်အောင် ပြောတတ်သော ဒေါ်ဒေါင်းဆိုသည့် အညာကုန်သည် မုဆိုးမ အသက် (၃၅) နှစ်ခန့် မိန်းမနှင့်သာ ဆုံမိလျှင် ကားတစ်စင်းလုံး တဝါးဝါး ဆူညံလာသည်။

ယခု သည်ဟာမလေးကား ဒေါ်ဒေါင်းတို့ကဲ့သို့သော အမျိုးအစား မဟုတ်သည်ကတော့ အတိအကျ။ ရိုးသားသော မျက်လုံးညိုညိုလေးများက ဝမ်းနည်းရိပ်သမ်းနေသယောင် မှေးရီနေသည်။ ပိပိရိရိ စေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက စကားတစ်ခွန်းကို ဆိုခဲစေ မြဲစေ ဆိုသည့် နှုတ်ခမ်းမျိုး။

‘‘ နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ’’

‘‘ မိချောပါ . . .’’

‘‘ ကိုတူးတို့ ခေါ်လာတာလား’’

‘‘ ညကားရှိတယ် ကြို့ပင်ကောက်အထိ ရောက်မယ်ဆိုလို့ လိုက်လာခဲ့တာပါ . . ကားရှိတယ်မို့လားဟင်’’

‘‘ ရော် . . ကိုတူးတော့ ရောဂါရှာလာပြီ’’

မိချောက ကမ္ဘောဇလွယ်အိတ်ဟောင်းလေးကို ထိပ်မှစုစည်းကာ တင်းတင်းကြီး ကိုင်ထားသည်။ မျက်လုံးလေးများက တစ်စုံတစ်ရာကို သဘောပေါက်သလို ခြောက်ခြားစ ပြုလာသည်။

‘‘ မင်းက ဘယ်အထိသွားမှာလဲ’’

‘‘ ကြို့ပင်ကောက် မရောက်ပါဘူး နင်းကြမ်းကြီးဖြစ်ဖြစ် ကဝေစုဖြစ်ဖြစ် အိုးသည်ကုန်းဖြစ်ဖြစ် ဘယ်မှာဆင်းဆင်း ရပါတယ်’’

‘‘ အဖေါ်တွေက ဘယ်ရောက်ကုန်လို့လဲ’’

‘‘ ကျွန်မက ဒါပထမဆုံး လိုက်လာတာ . . . မရွေးတစ်တင်းနဲ့ ဇီးချိုနှစ်တောင်းပဲ ယူလာတာ ရောင်းကောင်းလို့ ရောက်တာနဲ့ ကုန်ရော၊ သူတို့က နောက်နှစ်ရက်လောက် ဆက်နေဦးမှာ ကုန်ချင်းက မတူဘူး၊ ဒါကြောင့် ရောင်းကောင်းတုန်း ပြန်ယူချင်လို့ပါ’’

မိချော လုံးစေ့ ပတ်စေ့ ရှင်းပြတော့ ထွန်းဇော် စိတ်မကောင်း၊ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုလည်း အလျင်အမြန် ချလိုက်မိသည်။

‘‘ မိချော . . . ကားပေါ်တက်’’

‘‘ အစ်မရေ . . ရှေ့မှာ ဟောင်းလောင်းကြီးခင်ဗျ . . တိုးထား’’

‘‘ ကြပ်နေပြီ စံလှရဲ့’’

‘‘ ဒါမျိုးက ကြပ်မှကောင်းတာ အစ်မရဲ့ . . ရှေ့တိုး’’

‘‘ ဆောင့်တယ်ဟဲ့’’

‘‘ ဆောင့်မယ်လေ . . . ဥက္ကံကျော်ရင် ပိုဆောင့်ဦးမယ် အမေဂျမ်း ဝင်သလားအောက်မေ့ရတယ် . .ယုံမလား မသိဘူး’’

စံပယ်ယာ စံလှ ရိုးသားစွာ ပြောနေသော်လည်း ရန်ကုန်ပြန် ကုန်သည်များချည်း ရွေးတင်လာသော ခရီးသည်များက ငိုက်မြည်းရင်းမှ ပြုံးကြသည်။

‘‘ အစ်မရေ . . ပေါင်လေးဖြဲလိုက်ပြီး ခွလိုက်ပါလား အဆင်ပြေသွားတာပေါ့’’

ကားပေါက် အတက်အဆင်းဘေးမှ တောင်းလွတ်ကြီးကို ပိုက်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ထိုင်နေသော အသက် (၂၀) ခန့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို လက်ညှိုးထိုးပြီး လှမ်းပြောလိုက်တယ်’’

‘‘ မခွတတ်ဘူးဟဲ့’’

‘‘ ဟာ . . ဒါတော့ အစ်မ သက်သက်လိမ်တာပါဗျာ စမ်းပြီးခွကြည့်လိုက်စမ်းပါ . . နောက်ဆို ခွတတ်သွားရော’’

‘‘ ကိုယ့် . . မအေ . . ’’

‘‘ ဟင်း . . ဟင်း . . မဆဲနဲ့နော် . . စံလှဆိုတဲ့ကောင်က မကျေနပ်ရင် . . ကန်ချခဲ့မှာ’’

‘‘ အံမာ . . . လုပ်ရဲလုပ်ကြည့်ပါလား’’

‘‘ လုပ်ရဲလို့ပေါ့ဗျာ . . ဟင်း . . . ဟင်း . . . လုပ်ချင်တာပေါ့’’

စံလှအကြောင်း သိနေကြသော ဒေါ်ဒေါင်းတို့ အုပ်စုက စံလှကို မျက်စပစ်ပြီး မြှောက်ပေးနေကြ၏။ ခရီးသည် မိန်းကလေးက မျက်နှာကြီးနီပြီး ဒေါကန်နေ၏။ ထောက်ကြံ့ကို ကျော်ပြီး မှော်ဘီ မဝင်ခင် မိုးချုပ်စပြုလာသည်။ တပ်ကြီးကုန်းအလွန် မှော်ဘီ အဝင်၌ လမ်းမီးတိုင်များ လင်းနေချေပြီ။ မိချောကိစ္စကို ကူညီရင်း မောင်းနေကျ ကိုသိန်းအောင်၏ ချက်ပလက် ဘတ်(စ်)ကားကို ပြည်ခေါက်ကြေးစား ထွန်းဇော် မောင်းလာခြင်းဖြစ်ပြီး ရွှေမြယာကုန်း အလွန်၌ တိုက်ကြီးဘက်မှ ဝင်လာသော အီဇူးဇူးကားကြီးများ မီးရောင်ကြောင့် သတိထားမောင်းနေရသည်။  မိုးညို . . သရက်ချောင်း လမ်းခွဲအရောက် ...

‘‘ ဒိုင်း . . ဖေါင်း . . ဖလပ် . . ဖလပ် . . ဖလပ်’’

ဘီးပေါက်သွားသည်။ လိုင်နာကျွတ်က တရွတ်တိုက်ကြီး . . ဖလပ် . . ဖလပ် နှင့်ပါလာသည်။

‘‘ ကျွတ်ပြီကွာ စပယ်ယာဝှီး မပါဘူး’’

စံပယ်ယာ စံလှစကားက ထွန်းဇော်နားထင်ကို တူနှင့် ထုလိုက်သည်နှင့် တူလှသည်။ 

‘‘ ဟိုင်းဝေးမောင်းတာ စပယ်ယာဘီး မယူလာဘူးလား စံလှရ’’

‘‘ မေ့တာ အာစရိရဲ့ .. ဂိုဒေါင်ရှေ့မှာ ထုတ်ပြီးသား’’

သာယာဝတီ ပန်းကန်စက်မှ လျှပ်စစ်မီးရောင် ပြာလဲ့လဲ့ကို ထိန်ထိန်ညီးအောင် လှမ်းတွေ့နေရသော်လည်း ထွန်းဇော်တို့ ကားရပ်ထားသော နေရာက ခြုံနွယ် လယ်ကွင်းနှင့် မဲမဲမှောင်နေသည်။ နောက်ကားကို မျှော်သူက မျှော်သည်။

‘‘ ကိုးကိုးတစ် အလာကို စောင့်ရတော့မှာပဲ’’

မနက် လေးနာရီခန့် ထွက်လာမည့် ကိုသိန်းအောင် မောင်းလာသော ကားကိုသာ စောင့်ဖို့ရှိတော့၏။ စံလှက လွယ်အိတ်ကို စလွယ်သိုင်းလွယ်လိုက်၏။

‘‘ ငွေပါတဲ့သူတွေ လုံလုံခြုံခြုံ ထားဗျို့ ရန်သူမျိုးငါးပါးတော့ တာဝန်မယူနိုင်ဘူးနော်’’ 

မှောင်ကြီးမဲထဲ၌ ခြောက်ခြားစွာ ငြိမ်သက်သွား၏။

‘‘ ကားပေါ်မှာ အိပ်ချင်တဲ့သူ ဝင်အိပ် . . နှင်းမစိုဘူးပေါ့ဗျာ ကျုပ်တို့ကတော့ ကားစောင့်ရမှာမို့ ကားခေါင်းပေါ် တက်အိပ်မှာ’’

ထွန်းဇော် ဖင်ထိုင်ခုံအောက်မှ စောင်ပါးလေးထုတ်ယူပြီး ကားအောက်ဆင်းရန် ပြင်လိုက်သည်။

‘‘ အစ်ကို . . ’’

အားငယ်တုန်လှုပ်နေရှာသော မိချောအသံက တိုးညှင်းလွန်းလှသည်။ ထွန်းဇော် လှည့်ကြည့်သည်။

‘‘ မိချော ပိုက်ဆံအိတ် ယူထားပေးပါနော်’’

စပယ်ယာ စံလှ စကားကို ခရီးမသွားဘူးသော မိချောက အဟုတ်ထင်ကာ အကြီးအကျယ်ကြောက်နေ၏။ 

‘‘ အလကား စံလှ နောက်တာပါ မိချောရဲ့ ဒီလမ်းက လုံခြုံပါတယ် . . ဒို့သာ မသိတာ ဒီအမှောင်တွေထဲမှာ တပ်မတော်က အမြဲကင်းလှည့်နေတာပါ၊ နဲနဲ ညနက်သွားတော့ တွေလိမ့်မယ်လေ ရဲဘော်တွေ’’ 

‘‘ ဟာ . . သူများကို မလိမ်ပါနဲ့ အစ်ကိုရယ် ယူထားပေးပါနော် . . မိချော တကယ်ကြောက်တာ’’ 

ထွန်းဇော် ထပ်ရှင်းပြမနေတော့၊ မိချော လွယ်အိတ်လေးကို ဖင်ထိုင်ခုံ သေတ္တာထဲ ထည့်ပြီး သော့ခတ်ပေးလိုက်၏။

..........................................................................................................................................

အမှောင် . . . ။ အမှောင်သည် အေးစက် ပိန်းပိတ်လာသည်။

‘‘ ဝှီး . . . ကျလိုက်တဲ့နှင်းတွေကွာ’’

စံလှက စောင်ကို တင်းတင်းခြုံရင်း ငြီးသည်။ ပါးစပ်က ဆေးပေါ့လိပ်ကိုလည်း တွင်တွင်ဖွာသေးသည်။

‘‘ စံလှ အိပ်ပြီလား . . ဟဲ့’’

ဒေါ်ဒေါင်းအသံ ကားထဲမှ ထွက်လာလေသည်။

‘‘ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရမှာလဲဗျာ၊ နှင်းတွေက တအားကျနေတာ’’

‘‘ မအိပ်သေးရင် လာလေ ဟဲ့ လက်ဖက်စားမယ်’’ ‘‘အေးဗျ ကျွန်တော်လည်း ခုမှဆာလာတာ’’

ပြူတင်းပေါက် တံခါးကို နင်းပြီး ဆင်းရန်ပြင်သည်။ ကားအတွင်း၌ မှောင်နေသည်။

‘‘ မီးထွန်းဖို့ မပါကြဘူးလားဗျာ’’

‘‘ ဟဲ့ . . နင့်ကား ပျက်မယ်လို့မှ ကြိုမသိတာ’’

‘‘ အော ကြိုသိရင်လည်း ကျုပ်ကလည်း ထွက်တောင်မလာဘူး’’

ထွန်းဇော် စစ်အင်္ကျီကော်လံကို ဆွဲထောင်ထားရင်း ရန်ကုန်ဘက်မှ ပေါ်လာအံ့သော ကားများကို မျှော်နေမိသည်။စံလှနှင့် ဒေါ်ဒေါင်းတီးတိုးစကားတွေ ပြောနေ၏။ ဒေါ်ဒေါင်းအုပ်စု၌ ဒေါ်ဒေါင်း၊ မခင်၊ မသိန်း၊ မပွင့်နှင့် ထွန်းဇော် မသိသော မျက်နှာစိမ်း မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ပါသည်။ ပြည်၊ ရွှေတောင် သွားကြမည့် ခရီးသည် ( ၄ ) ယောက်ကလည်း အမျိုးသမီးချည်း ဖြစ်၏။ မိချောနှင့်ဆိုလျှင် စုစုပေါင်း ခရီးသည် ( ၈ ) ယောက်ပါသည်။ သေတ္တာခွံ ဆီပီပါခွံနှင့် ဂုန်နီအိတ်များကြောင့် ကားက အတန်ငယ် ကြပ်သယောင် ဖြစ်နေရ၏။

ညီညာစွာ တန်းစီနေသော သာယာဝတီ ပန်းကန်စက်ဆီမှ လျှပ်စစ်မီးရောင်သည်ပင် ထွန်းဇော်တို့အတွက် အားရှိစရာဖြစ်နေရ၏။ ဆောင်းညသည် အေးစက်စွာ တိတ်ဆိတ်နေ၏။

‘‘ အစ်ကို . . အစ်ကို ခဏ . . ခဏ’’

မှေးစင်းသယောင် မျက်ခွံများကို မနဲဖွင့်ရ၏။ မိချောအသံဟုလည်း စိတ်ကသိလိုက်သည်။

‘‘ အစ်ကို စပယ်ယာ မကောင်းဘူး’’ 

‘‘ ဟင် . . . ဘာဖြစ်လို့လဲ မိချောရဲ့’’

မိချော ဆက်မပြော၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ချိုးဖဲ့လုပ်ရင်း ခေါင်းကို ငုံ့နေသည်။ ကြယ်ရောင် ဖျော့ဖျော့က မိချော လှုပ်ရှားမှုလေးများကို မြင်နေရလေသည်။

‘‘ စံလှ . . . မိချောကို . . . ဘာ’’

‘‘ အို . . မိချောကို ဘာမှမလုပ်ပါဘူး . . . ဟို ဒေါ်ဒေါင်းဆိုတဲ့ မိန်းမနဲ့ မိချောပြောမှာ’’

‘‘ အော် ဟော် သူက ဒီလိုပဲ မိချောရဲ့ ကုန်သည်တွေနဲ့ ရင်းနှီးနေတော့ အတူတူ အိပ်တတ်တယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး . . . အဟင်း’’

‘‘ အာ . . . ဖြစ်နေတာ အစ်ကိုကလဲ မသိပဲနဲ့’’

‘‘ ဖြစ်နေတာ . . . ဟုတ်လား’’

‘‘ အင်း . . ဆို သွားချောင်းကြည့်ပါလား’’ ‘‘ဟင် မကြည့်ရဲဘူး ဟင်းဟင်းဟင်း’’

ကတ္တရာလမ်းသည် နွေးနေသည်။ မာကျောသော ကတ္တရာလမ်း နွေးနွေးပေါ်၌ ထွန်းဇော် ထိုင်ချလိုက်ရာ မိချောသည်လည်း သူနှင့် မနီးမဝေး၌ အသာအယာ ထိုင်လိုက်ရှာသည်။ ထွန်းဇော်၏အကြည့်က မိချောထံရောက်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင် မိချော၏ ကိုယ်ခန်ဓာ . . . ကျန်းမာတောင့်တင်းသည်။ ရိုးသားပုံ အမူအယာလေးများက ထွန်းဇော်ကို ကရုဏာသက်စေသည်။

‘‘ မိချော ရင်တွေခုန်နေတာ’’ အဆက်အစပ်မရှိ တိုးတိုးပြောသည်။

‘‘ ဘာဖြစ်လို့ . . ’’

‘‘ ဟိုမှာ ဖြစ်နေကြတာကြီးကို တွေ့ပြီလား’’ 

မပွင့်တပွင့်လေး ပြောလိုက်သော မိချော၏ အသံလေး တုန်လှိုက် လှိုက်ခတ်နေသည်မှာ ထင်ရှားလှသည်။ မြောင်းလာပေးတာလားဟု ထွန်းဇော် တွေး၏။ အထာပေးနေတာ ဟုတ်ရင်ကောဟု တွေးကာ စိတ်က မရဲ။ နက်မှောင်သော ကတ္တရာလမ်းကနှင်းထုအတွင်း တိုးထွက်သွားရာသို့သာ ရင်ပူ အာခြောက်နေမိသည်။ 

‘‘ အစ်ကို ကားလာရင်နှိုးနော် မိချော အိပ်မလို့’’ စောင်ပါးလေးကို ခင်းပြီး ပြော၏။

‘‘ မြေငွေ့မှုတ်မယ် မိချောရဲ့’’

‘‘ ဒါဖြင့် အစ်ကို့ ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းတင်မယ် ကဲ’’

ခေါင်းလေးက စွေ့ကနဲ ပေါင်ပေါ် ရောက်လာသည်။ သစ်ငုတ်တိုကြီး လှိုင်းပုတ်ခံရသည့်နှယ် တုံကနဲ တုံ၏။ မိချော ဆံပင်ကြားမှ အုန်းဆီနှင့် စံပယ်ရနံ့လေးကို ရှုရှိုက်မိသည်။

‘‘ ချမ်းလာပြီနော်’’

‘‘ အင်း ချမ်းလာပြီ’’

ထွန်းဇော် လည်ချောင်းမှ တစ်ဆို့ဆို့ ထွက်သည့်အသံက လှိုင်းမညီ၊ တုန်ခါနေသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက မြင့်လာသည်။ နှလုံးခုန်သံကို မိချောကြားနေရသည်။ တကယ်တမ်း အသည်းနှလုံးကို ကိုင်လှုပ်ခြင်း ခံနေရသလို ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေရသည်က မိချောသာဖြစ်သည်။ မိချော မိန်းမသားတစ်ဦး ဖြစ်နေရခြင်းကိုပင် ကိုယ်ဖါသာ မကျေနပ်။

ထွန်းဇော်ကို စတွေ့လိုက်စဉ်ကတည်းက မချော ရှိန်းကနဲ နှလုံးသွေး ဆောင့်တိုးခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ရိုးသားခန့်ညားဟန် ယောက်ျားပီသသော ထွန်းဇော်၏ ဥပဓိရုပ်ကိုက မချောကို ခြောက်ခြားစေခဲ့သည်။  စံလှနှင့် ဒေါ်ဒေါင်းတို့ တရွတှ်ရွတှ် တြွပတ်ြွပတ် အလုပ်ဖြစ်နေသံများကို နီးကပ်စွာ ကြားနေရကတည်းက မိချော မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာရသည်။ မိချော အိပ်မောကျနေဟန်ဖြင့် လူးလွန့်ရင်း လက်ကို ထွန်းဇော် ပေါင်ကြားထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

အောက်ခံဘောင်းဘီ ပါဟန်မရှိသော ထွန်းဇော် လီးတန်ကြီးကို လက်ခုံကြီးနှင့် ဖိမိလိုက်သည်။ ထွန်းဇော် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ လေထိုးလိုက်သော တာယာကျွတ်နှယ် ဖေါင်းဖေါင်းတက်လာသည်။ မိချော အသက်ရှုသံ သိသိသာသာ ကျယ်လာ၏။ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထန်းလျက်ချောင်း လှိမ့်သလို လှိမ့်ပေးနေမိသည်။ အညာမှာ ထန်းလျက်ချောင်း လှိမ့်နေကျ မိချော လက်ကလေးများက ကျွမ်းကျင်၏။ ထောင်းကနဲကန်တက်လာသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အထာပေါက်နေကြသည်။ ရင်တွေ

ပူလောင်မောဟိုက်လာကြသည်။ ဟန်ဆောင်မှု အရေခွံသည် တဖြေးဖြေး လျောကျ ပြေဆင်းလာနေသည်။  ထွန်းဇော်၏ လက်များက မိချော ပုခုံး လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးကို လုံးပွတ် ဖိညှစ်မိ၏။ မိချော ‘‘ဟင်း’’ ကနဲ သက်ပြင်းချပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ခေါင်းက ပူနွေးသော ကတ္တရာလမ်းပေါ်

ရွှေ့ပြောင်းချလိုက်သည်။ မှုံရီသော ကြယ်ရောင်ကလေးများအောက် ထွန်းဇော်၏ မျက်နှာကို မိချော အမောတကော ရှာဖွေကြည့်မိသည်။ အထင်သေးသော မျက်ဝန်းများကို မိချော ရွံသည်။ မမြင်နိုင်သော အမှောင်ရိပ်ထဲမှ အစ်ကို့မျက်နှာ၌ အချစ်ရောင်ခြည်များသာ သန်းနေပါစေဟု စိုးထိတ်ဗျာပါဒနှင့် ကြိတ်၍ ဆုတောင်းရသည်။

‘‘ မိချော . . . ရယ်’’

ပြိုဆင်းလာသော ကာမတောင်ကျရေအလျင်၌ သူ၏သိက်ခာကမ်းပါးကြီး တစ်စ တစ်စ တိုက်စားပြိုကျလာသော အသံကြီးက မိချောရင်ကို နွေးထွေးသွားစေသည်။ မရဲတရဲ တုန့်ဆိုင်းဆိုင်း အစ်ကို့လက်များကို မိချော ရဲရဲတင်းတင်းလေး ဆွဲယူပြီး နို့နှစ်လုံးပေါ်သို့ ဖိအုပ် ကိုင်တွယ်စေလိုက်သည်။ အစ်ကို့ အသက်ရှုသံကြီးက ညနေက ကားတာယာအတွင်းမှ လက်ကျန်လေများ စိမ့်ထွက်နေသလို ကျယ်လောင်လာသည်။ 

မိချော အစ်ကို့ပေါင်ကြားသို့ ကမန်းကတမ်း လက်ထိုးသွင်းလိုက်ရာ မာတင်း မတ်ထောင်နေသော ချစ်စရာ တစ်တုံးတစ်ခဲ အစ်ကို့ပစ္စည်းကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်လေ၏။ အစ်ကို့ဖင်ကြီး မြောက်ကြွမြောက်ကြွနှင့် တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်ကို မိချောခံစားထိတွေ့နေရသည်။ မိချောနို့တွေပေါ်တင်ပေးထားသော အကို့လက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့်ရဲတင်းလာပြီး နို့လေးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လာ၏။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် နှစ်ဦးသား နားလည်မှုရလာကြသည်။ 

‘‘ ကားနဲ့ ဝေးဝေး သွားရအောင်နော် .. ’’

‘‘ အင်း . . . ’’

မိချော စောင်ခေါက်ကလေးကို ကောက်ယူပြီး ကတ္တရာလမ်း အလယ်ကြောမှ ရန်ကုန်ဖက်သို့ ပေသုံးဆယ်ကျော်လောက် လျှောက်ခဲ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ အစ်ကို့ရင်ခွင်၌ ပျော့ခွေမှီလိုက်မိသည်နှင့်ဦးစွာ ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်မှာ မိမိ ပေါင်ကြားသို့ အစ်ကို့လက်က ခပ်တင်းတင်း ပင့်အုပ် ပွတ်သပ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ထမီခံနေသော်လည်း ယောက်ျားတစ်ဦးက မိမိ၏ အတွင်းပစ္စည်းကို ယခုကဲ့သို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အနှိုက်မခံဘူးသေးသော မိချောမှာ ဖြင်းကနဲ ကြက်သီးကလေးများထကာ အေးသောညပင် ဖြစ်လင့်ကစား ချွေးစေးကလေးများပင် ထွက်လာရသည်။

‘‘ ယား . . . တယ်’’

အစ်ကို့ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွထုရင်း မပွင့်တပွင့် ပြော၏။ အစ်ကိုက ယုယမြတ်နိုးစွာ မိချော၏ ပါးမို့မို့လေးကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ပြီး နှစ်သိမ့်၏။ ကာမမီးတောက်သည် တရှိန်ရှိန် တောက်လောင်လာသည်။ 

တဆတ်ဆတ် တုန်လာသော ကိုယ်လုံးလေးက ပျော့ခွေကျလာသည်။ အစ်ကိုက လျော့ပုံချပေးရင်း မိချောပေါ်သို့ မှောက်ချ၏။ နွေးထွေးအိစက်သော နို့မာမာကလေးများက အစ်ကို၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီးကြိုတော်လှန်လေသည်။ စို့ထွက်လာသော နှစ်ဦးစလုံးဆီမှ ကာမအရည်အနံ့များက သင်ပျံ့လာနေကြသည်။ အစ်ကို့ပစ္စည်း မာတင်းတင်းကြီးက မိချော ပေါင်ရင်းကြားကို ထောက်မိနေရာ အနေရခက်လှသည်။

ထို့ကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး အရဲစွန့်လျက် အစ်ကို့ဟာကြီးကို နေရာရွှေ့ကာ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ထမီနှင့် လုံချည်သာ ကြားခံရှိမနေပါက စွပ်ကနဲ ဝင်သွားမည်မှာ ဧကန်ပင်ဖြစ်၏။ မိချော ထမီစလေးကို အစ်ကို မသိအောင် ဖြေချလိုက်သည်။ တင်းရင်းနေသော တင်ပါးကော့ကော့လေး အေးကနဲ နှင်းငွေ့နှင့် ထိတွေ့ခြင်းကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အစ်ကို့ ပုဆိုးစသည်လည်း အောက်သို့ ပြေလျော့ကျသွားမှန်း မိချော သိလိုက်သည်။ 

ဤအသိနောက်ဝယ် မိမိ၏ အပျိုစင်ဘဝလေးကို ဝါးမြိုပစ်တော့မည့် အစ်ကို့ဟာကြီးက မိချော၏ တင်းတင်းခုံးခုံး နေရာလေးကို ‘ပြွတ်’’ ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့လေသည်။ သွေးသားသန်မာ အသန်စွမ်းဆုံးသော အရွယ်တွေမို့ နှစ်ဦးသား ဖိန့်ဖိန့်တုန်ခါ ဖျပ်ဖျပ်လူးသွား၏။ အင်္ဂါနှစ်ခုက နျစ်အတန်ကြာ ကွဲကွာနေသော မိတ်ဆွေများနှယ် ငြိမ်သက်စွာ ဖိကပ်ပူးနေကြသည်။ ဇိ ကနဲ ဇိ ကနဲ လီးထိပ်မှ ယိုစိမ့်လာသော အရည်နွေးနွေးလေးများက မိချော စောက်ဖုတ်ကို စွတ်စိုစေသည်။ 

‘‘ အစ်ကို့ဟာက အရည်တွေ ထွက်တယ်’’

‘‘ အင်း . . . အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ’’

‘‘ သွား . . ဟင်း ညစ်ပတ်ကြီး’’

နှစ်ယောက်သား တဟင်းဟင်း ဖက်ထားခဲ့ကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် မိချော၏ အပေါ်အင်္ကျီလေးနှင် ဘရာစီယာကို အစ်ကိုက ခက်ခဲချွတ်ချော်စွာ ဆွဲချွတ်လေတော့သည်။

‘‘ အင်္ကျီ ပြဲသွားပြီ . . အရမ်းပဲ’’

အစ်ကို့ထံမှ တုန့်ပြန်သံ ထွက်မလာ၊ အသက်ရှုသံကြီးကသာ ပြင်းသည်ထက် ပြင်းထန်လာလေသည်။ မိချော မနေသာတော့ပဲ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးရ၏။ ညဆိုသော အလင်းမဲ့ဝန်းကျင်၌ မိချောတစ်ယောက် သတ္တိတွေ အရမ်းကြီးကို ကောင်းနေတာ့သည်။ ရန်ကုန်-ပြည်လမ်းမကြီးပေါ်၌ ဝတ်လစ်စလစ် မိချောတစ်ယောက်ကို ခုလို ပုံစံနှင့်သာ တွေ့လိုက်ကြပါက ကမ္ဘာကျော်သွားမည်လား မသိ။ 

‘‘ မြန်မြန် လုပ်ကွာ . . ချမ်းတယ်’’

ချမ်းတယ် ဆိုသော မုသာဝါဒစကားကို မိချော ဘာကြောင့် ပြောမိသည်ကိုပင် မိချောကိုယ်တိုင် မသိပေ။ ဆောင်းဥတုကို မိချောသတိမရ။ သိမ့်ကနဲ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားခြင်းကိုသာ ခံစားရသည်က အမှန်ပင်ဖြစ်၏။

‘‘ ပေါင် နည်းနည်းကား . . အင်း’’

အစ်ကို့ အသံက အမောတကောနိုင်လှသည်။ လွတ်ကျသွားမှာစိုးသော ဝက်သားတုံးကြီးကို အငမ်းမရ မနားတမ်း ကိုက်ဖဲ့စားသောက်နေသူ၏ အသက်ရှုသံနှင့် တူလှသည်။ မိချော အစ်ကို့ခါးကို ဖက်ထားသည်။ အရပ်ချင်းကမညီ။ အစ်ကိုက ဒေါင်မြင့်နေသဖြင့် အစ်ကိုလီးကြီးက ငိုက်လျှိုးပြီး စိုက်ဝင်နေရသော စောက်ခေါင်းနှင့် ချော်နေပြန်သည်။ မိချော ခြေဖျားလေး ထောက်ခါ ထောက်ခါ အဝနှင့်တေ့ . . တေ့ပေးသော်လည်း မဝင် ကြာတော့ ညောင်းလာသည်။ 

‘‘ အိပ် . . ပေးမယ်ကွယ်’’

အစ်ကို့ခါးကို မလွတ်တမ်းဖက်ရင်းက မိချော ထမီပုံပေါ် ကျောချပြီး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ နို့နှစ်လုံးနှင့် အစ်ကို့လီးက ထိခတ် ပွတ်သပ်မိ၍ ရင်မှာ ပူထူပြီး ရှိန်းကနဲ ဖြစ်ရသည်။ လီးကြီး၏ လုံးပတ်နှင့် အရှည်အနေအထားကိုလည်း ထိတ်လန့်စွာ အနီးကပ် မြင်လိုက်ရ၏။ ကျစ်ကျစ်မာမာ အသားစိုင် ပူပူနွေးနွေး အစ်ကို့လီးကို ကိုင်လျက် ခပ်နာနာလေး ဖိပွတ်ပေးလိုက်လေ၏။ 

‘‘  ပြွတ် .ပြွတ် . . ဖွတ် . . ပလွတ် . .ပြွတ်’

လီးထိပ်မှ သံစုံထွက်လာသည်။ မိချော သိမ့်ကနဲ ကြည်နူးဆွတ်ပျံ့သော ဝေဒနာတစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်မှ ထွက်လာသော အသံသည် တမျိုးပင် ခံစားရသော အသံတစ်မျိုးလေလားမသိပါ။

‘‘ အ . . နာတယ် . . မိချောရဲ့ . . အရမ်း မဖြဲနဲ့’’  

အစ်ကိုက နာနာကျင်ကျင် ပြောမှ မိချော ရပ်လိုက်သည်။ ထို့အတူ အစ်ကို့ဖင်ကြီးအောက်ဆီသို့ ရွေလျှားသွားသည်။ နွေးထွေးသော ဂွေးဥကြီးများက မိချော ခန်ဓာကိုယ်ကို ပွတ်တိုက်သွားလေသည်။ မိချော လက်နှစ်ဖက်ကို အားပြုပြီး တစ်ဆစ်ချိုး ချိုးထား၏။ အစ်ကိုက သူ့လီးကို အသေအချာကိုင်ပြီး အပေါက်ကို စမ်းတဝါးဝါး တေ့နေပြန်၏။ မိချော သိပ်စိတ်မရှည်ချင်တော့ပေ။ 

‘‘ ကျွတ် . . ဒီမှာ . . ဒီမှာ . . ကဲ တွေ့ပြီလား’’

စောက်ပတ်ဝနှင့် လီးထိပ်က ပုလင်းဝနှင့် အစို့လို ဖိကပ်မိသွားသည်။ သည်မှာ မိချော မျက်တောင်လေး မှေးစင်းသွားသည်အထိ အီစိမ့် ချိုမြိန်သော အထိအတွေ့။

‘‘ ဘွတ် . . .ဘွတ်’’

‘‘ အား . . . ဝင်သွားပြီ . . အီး . . ရှီး ကျွတ် ကျွတ်’’

လီးထိပ်က ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် ကျွံဝင်သွားသည်။ မိချော၏ ဖင်ကြီး နောက်သို့ တွန့်ကနဲ ရွှေ့သွားသည်။ အစ်ကို့ခြေထောက်နှစ်ဖက်က မိချောတင်ပါးနှစ်လုံးကို ဖနောင့်နှင့် ဖိကပ် ဆွဲထားလိုက်ရာ ဖင်ကြီးမှာ ရွှေ့မရတော့ပေ။

‘‘ ဘွတ် . . .ဘွတ် . . ဘွတ်ပြွတ်’’

‘‘ အို . . အ . . အိုး . . အ . . အ . . ဟာ့ . . အား . . ကျွတ်’’

ဘွတ်ကနဲ လီးထိပ်ဝင်သွားသည်နှင့် အရည်စိုစပြုနေသော မိချော၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ‘‘ ဘွပ် ’’ ကနဲ အန်ထွက်လာပြီး ‘‘ပြွတ် ’’ ကနဲ ဟူသော အသံနှင်အတူ နွေးအိသော အရည်ချွဲချွဲများ လျှံထွက်ခြင်းကို သိရှိခံစားလိုက်ရလေသည်။

အသစ်ချပ်ချွတ် ပါကင်မဖွင့်ရသေးသော မိချော၏ စောက်ပတ်ကလေးမှာ တင်းကနဲ ကြပ်စည်းခံရသလိုပင် ဖြစ်သွားရ၏။ အတွင်းပိုင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ အလိုးခံရခြင်း အရသာ၏ ကောင်းမွန်ခြင်း ကြည်နူးခြင်းကို လီးထိပ်ကြီးမှ လက်ခံရရှိလိုက်လေသည်။

‘‘ ဘွတ် . . .ဘွတ် . . စွတ် . .ပြွတ်’’

ထွန်းဇော် နှစ်ချက်ဆင့်၍ ခပ်ဖိဖိလေး ဆောင့်ပေးလိုက်၏။ လီးထိပ်မှ နင့်ကနဲနေအောင် တစ်စုံတစ်ခုနှင့် ဆောင့်မိ၏။

‘‘ အ . . အစ်ကို . . ’’

မိချော အသက်ရှုရပ်သွားသည်။ မျက်လုံးထဲ ပြာကနဲ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွား၏။ ကြားဖူးနားဝဖြင့် စဉ်းစားမိသည်။

‘‘ အပျိုမှေး . . ပေါက်သွားတာ’’

ဟုတ်လား . . မဟုတ်လား မသိ၊ နှစ်ဦးသား အတည်ပြုသလို ဆက်လိုးကြသည်။ ထွန်းဇော် ယောကျ်ားလေးစိတ်ထဲ၌ ဘယ်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မဖိုက်ရသေးသော စောက်ဖုတ်လေးကို လှပသော ဘီယာဘူးအသစ်ကလေး ဖောက်လိုက်ရသလို ကျေနပ်သွား၏။မိချောကလည်း ဒါကိုတော့ လေ့လာဘူးသည်။ အပေါက်သစ်ကိုမှ ချစ်တတ်ကြသောယောက်ျားလေးတွေ၏ ညာဉ်ကို သိထား၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ အပျိုမှေးပေါက်သွားပြီဟု သံယောင် ထည့်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤအသံကြားမှ ထွန်းဇော် အားထည့်ပြီး ကြုံးတော့သည်။

‘‘ ဘွတ် . . .ဘွတ် . . ဖွတ် . . ဖတ်’’

‘‘ အင့် . . အင့် . . အင့် . . အ . . အား . . ဟ . . လားလား’’

မိရွှေချောတစ်ယောက် ကိုယ့်အတတ်နှင့် ကိုယ်စူးပြီ၊ နင့်နေအောင် ခံရသည့် ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားပြီး အပေါ်သို့ ဖြဲထောင်ထားရာ ဆီးခုံက မောက်တင်းလျက် ခပ်မို့မို့လေး ကော့တင်ပေးသလိုဖြစ်၏။ ကုတင်မဟုတ်၊ ကြမ်းမဟုတ်။ ကတ္တရာလမ်း မာမာမှာ ထင်တိုင်းဆောင့်နိုင်၏။( မြေကြီး၌ ဖိုက်ရသော အရသာနှင့် တောင်ဆုပ်ခန့် ထူသော ဖဲမွေ့ယာပေါ်၌ ဖိုက်ရသော အရသာမှာ အပျော့ အမာ ခံအား ဆောင့်အား ကွာလွန်းလှသည်။ အောက်ခံက မာနေလျှင် တင်ပါးအသားဆိုင်တို့၏ ရုန်းကန်ပြန်ကြွပေးမှု အရသာကို ပိုပြီး ထိထိမိမိ ခံစားသိရှိနိုင်၏ ... စကားချပ် ။ )ယခု မိချော နင့်နေအောင် အလိုးခံရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ကျင်တက်သွားအောင်ထိသည်။ ဆောင့်ချက်တိုင်းက အားပါ၏။ ကြီးမားလှသော ဖင်သားကြီးများသာ မရှိပါက အရိုးတွေ အမှုန့် ဖြစ်ကုန်မလားဟု မဆိုနိုင်ချေ။

‘‘ အစ်ကို က အဆုံးထိ ဆောင့်တာပဲ . . တခါထဲ . . အင့်’’

‘‘ နာ လို့လားဟင်’’

‘‘ နာတာပေါ့ အသက်အောင့်ထားရတာ . . အသက်ရှုဖို့တောင် အချိန်မရတော့ဘူး . . အားကြီး ကြမ်းတာပဲ’’

ငိုသံလိုလို ဒေါသသံလိုလို ပြောလိုက်သော မိချောစကားကြောင့် ထွန်းဇော် အကြမ်းဆုံးသော ဆောင့်အားမှ ကပ်ညောင့်လိုးနည်းသို့ ပြောင်းလိုက်လေသည်။

‘‘ ဘွတ် . . .ဘွတ် . . စွတ် . . ဘွတ် . . စွတ်’’

‘‘ အင့် . . အင့် . . အဲ့ . . အဲဒါက တော်သေးတယ် တခါတည်းများ အသက်ရှုလို့ကို မရဘူး’’ 

‘‘ြွ ပတ် . . ဘွတ် . . .ဘွတ် . .’’

‘‘ ဟ . . အ . . အိုး . . အိုး . .အဆုံးချည်းဝင်တာပဲကွယ်’’

လီးမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများက မိချောရဲ့ စောက်မွှေးအုံလေးကို ခပ်ဖိဖိလေး ဖိကြိတ်ပြီး ညောင့်နေသည်။ဗြိ ကနဲ ဗြိ ကနဲ အမွှေးချင်း ဖိကြိတ်သံက တစ်ခါတစ်လေ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး ထွက်ထွက်လာတတ်လေ၏။

‘‘ အ . . အစ်ကို အရမ်းအဆောင့်သန်တယ် . . ကျွတ် . . ကျွတ် . . ’’

‘‘ ဆောင့်တာ မိချော မကြိုက်ဘူးလားဟင်’’

‘‘ ဆီးခုံနာတယ် ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး၊ အရသာမှ မရှိတာ စွတ်ညောင့်နေတာပဲ မုန်းတယ်’’

ပါးစပ်ကလေး ရဲရဲဖြင့် နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးတိုးလေး ပြောနေသော မိချောအသံက လေသံလေးမျှသာဖြစ်၏။ 

‘‘ အစ်ကိုလီးကြီးကို အားရရဲ့လားဟင်’’

‘‘ ဟာ အစ်ကိုကလည်း . . . သွား မသိဘူး’’

‘‘ ခံလို့ ကောင်းရဲ့လားလို့မေးတာပါ’’

‘‘ ဟိ ဟိ တော်ကွာ မမေးနဲ့ ရှက်တယ်’’

‘‘ အ . . အင့် . . ဟင့် . . အင့် . . အင့် . . အား ကျွတ် ကျွတ်’’

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေစဉ် နို့အစို့ခံရသော အရသာမှာ မိန်းခလေးတစ်ဦးအတွက် အမြင့်ဆုံး ခံစားမှုပင် ဖြစ်သတည်း။

‘‘ ရှီး . . အား . . ကျွတ် . . ကျွတ် . . အီး . . အား . . အစ်ကို . . ဖယ် . . ဖယ်တော့ . . ’’

‘‘ ဟာ ဘာလို့ဖယ်ရမှာလဲ . .ပြွတ် . .ပြွတ်’’

‘‘ အာ . . ဒီမှာ ထွက် . . ထွက်ကုန်တော့မယ် ဖယ်ပါဆို’’

‘‘ ထွက် . . ထွက် . .ပြွတ် . .ပြွတ်’’

‘‘ ဟင့်အင်း . . အား ဒုက်ခပါပဲ . . ရှီး . . ပြွတ် . .ပြွတ် . . ဘွတ်’’

အား . . အား . . အား . . မိချောအသံ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသည်။ ဘတ်စ်ကားဆီမှ လူသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။

‘‘ သိပ်မအော်နဲ့လေ လူတွေကြားကုန်လိမ့်မယ်’’

‘‘ အို ကြား ကြား မတတ်နိုင်ဘူး . . အား အား’’

ကောင်မလေး စွတ်အော်နေပြန်သည်။ ‘‘ဖြင်း’’ ကနဲ ရှိန်းတက်သွားရသော ခံစားမှုနှင့်အတူ လီးထိပ်မှ အားရပြည့်ဝသော ခံစားမှု သုတ်ရည်များ ဇိကနဲ ဇိကနဲ မိချောလေး၏ စောက်ခေါင်းအဆုံး၌ စိမ်ထားရင်း ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့သည်။ မိချော၏ စောက်ပတ်လေးထဲ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး နှစ်ယောက်သား အသားချင်း ဖိကပ်ပူထားရင်း ရွစိ ရွစိဖြင့် အရှိန်မသေသေးသလို ကပ်ဆောင့်ရင်း ညောင့်ရင်း ကာမအရသာကို အပြည့်အ၀ ခံစားလိုက်ကြရလေသည်။

လူသူကင်းမဲ့သော ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးပေါ်မှ အပျိုစင်မလေး၏ သွေးကွက်လေးကိုတော့ဖြင့် မည်သူမျှ ရေးကြီးခွင်ကျယ် သတိထားမိကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပါချေ၊

.................................................................................................................................

‘‘ မိချောကို . . . ကို မေ့လိုက်ပါ နော်’’

ပိုက်ဆံအိတ်လေးလာယူရင်း ကားပေါ်က အဆင်း၌ မိချော ကပ်ပြောသည်။ ထွန်းဇော် လှိုက်ကျင်သော ခံစားမှုကို ခံစားရသည်။

‘‘ မိချောတို့ ရွာကို ပြောပြခဲ့ဦးလေ . . ’’

‘‘ အို . . အပိုတွေ’’

မိချော မျက်နှာထား တင်းတင်းလေးဖြင့် တစ်ချက်ဟောက်ပြီး ဆင်းသွားသည်။ ကားလမ်းဘေးရှိ ဖုံထနေသော လှည်းလမ်းမအထိ နောက်မှကြည့်ပြီး တန်းပြေးသွားသည်။

‘‘ မောင်း . . ဆရာရေ့ မောင်း’’

‘‘ မမောင်းသေးဘူးလားကွာ’’

‘‘ အမ် . . ရောဂါကျွမ်းနေပြီ’’

‘‘ ဇော်ကြီး မောင်းကွာ’’

‘‘  . . . . . ’’

‘‘ ကျွန်တော် မောင်းလို့မရတော့ဘူး ကိုစံလှ’’

ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောလိုက်သော ထွန်းဇော်ကို စံလှ သက်ပြင်းချရင်း ကြည့်သည်။ 

‘‘ ခက်ပြီ ကဲဖယ် ငါပဲ မောင်းမယ်’’

စပယ်ယာစံလှ ဒရိုင်ဘာ ထိုင်ခုံ၌ ဝင်ထိုင်ပြီး မောင်း၏။ ရေးရေးပျပျ မိချော၏ သဏ္ဍန်လေးကို ထွန်းဇော် လွမ်းဆွတ်ကြေကွဲစွာ နောက်ဆုံးငေးနေမိခဲ့သည်။ ကားသည် အိုးသည်ကုန်းကို ကျော်လပြီး ဖြစ်သည်။ ခရီးသည် တစ်ယောက်မျှ မကျန်တော့။ 

‘‘ ငါ ငယ်ငယ်က အခု သွင်ရုံမှာ ရုပ်ရှင်စပြီး ကြည့်ဘူးတယ်၊ နောက် နှစ်နှစ်လောက်အထိ သွင်ရုံမှာပဲ ကြည့်တယ်၊ သွင်ရုံကိုပဲ ကြိုက်တယ်၊ နောက် လည်လာတော့ ပပဝင်းရုံ ကြည့်တယ်၊ သွင်ရုံကို မသွားတော့ဘူး၊ နောက် သမ္မတ မှာပဲ ကြည့်တယ်၊ ဘယ်ရုံမှ မသွားဘူး။ အခု ရန်ကုန်တစ်မြို့လုံးကို ငါကြည့်တယ်၊ ရုံ မရွေးတော့ဘူး၊ ဘယ်ရုံဖြစ်ဖြစ် ကြည့်တယ်၊ မိန်းမလဲ ဒီလိုပါပဲ ဇော်ကြီး၊သာတာမတွေ့သေးတော့ . . ဟင်း ဟင်း’’

ကားကို မောင်းရင်းက စံလှ လူလည်ကျနေ၏။ ထွန်းဇော် အံကို ကြိတ်ထားသည်။ မချစ်ဘူးသော အသည်း၌ . . အပြစ်အနာအဆာကင်းသော အသည်းသန့်သန့်လေးပေါ်၌ အမာရွတ် ထင်စေသော အချစ်ငရဲမီးကို သွန်းလောင်းချပေးသွားသော အဆိပ်ပန်းမလေး မရွှေချော . .ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့သည်ရှိသော် . . . . . ။

‘‘ ဟေ့ကောင် ထွန်းဇော် ငါ ဒီမှာကွ’’

‘‘ လခွေးမှပဲ မင်း ကလပ်စ်ကလည်း မပြီးသေးဘဲနဲ့’’

မျက်မှန်ထူထူနှင့် အင်းတီ ခေါ် တရုပ်က ထွန်းဇော်ဘေး ဝင်ထိုင်သည်။ အင်းတီနှင့် အတူ အတန်းတူ ကျောင်းသားတစ်ဦးဖြစ်သော စာဂျပိုးလေး ခင်မောင်ထွန်းလည်း ပါလာသည်။

‘‘ မင်းတို့က ဘာလို့ ငါ့ကို ရှာနေရတာတုန်း ဆိုစမ်းပါဦး’’

‘‘ ကား . . ကား ကိစ္စ ပြောချင်လို့ .. ’’

‘‘ ငှားမလို့လား’’

‘‘ ငှားမလို့ပေါ့ကွ .. ဝယ်နိုင်မှတော့ မင်းဆီ လာမလား’’

‘‘ အင်း ပြောလေ ဘယ်သွားမှာလဲ’’

‘‘ ဘယ်မှ မသွားဘူး အိမ်ပြန်မှာ’’

‘‘ ကြိုပို့ လုပ်ရမှာလား’’

‘‘ ဒါပေါ့ ..  တို့လေးယောက်တည်း’’

‘‘ လေးယောက်က မင်းရယ် . . ခင်မောင်ထွေးရယ် . . ’’

‘‘ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ စတယ်လာကောကွ’’

စတယ်လာက ဂွမ်းလေးလို ဖြူနုသည်။ ကျောက်သားလေးနယ် မွတ်ညက်သည်။ သလင်းကျောက်လေးနှယ်ကြည်လဲ့နေသည်။ အဝေးမှ ကြည့်ရုံမျှဖြင့် ထင်းကနဲ ပေါ်လွင်နေသည်။ သို့သော် ၂၀ ရာစုကို ကျော်လွန်ပြီး ၂၅ ရာစု ဆီသို့ ခြေလှမ်းကျွံထွက်နေအောင် ရှေ့မှပြေးနေသူလေးပင်တည်း။

‘‘ ကိုင်း မနက်ဖြန်ကစပြီး ကြိုပို့နော်’’

‘‘ အချစ် ကြိုပို့ကျောင်းကားလို့ ရေးထားရမှာပေါ့နော်’’

‘‘ မင့်မအေ . . အချစ်ကြိုပို့လား’’

ခင်မောင်ထွေးက ရုတ်တရက် ရယ်လိုက်ပြီးမှ သူ့အစ်မပါကြောင်း သတိရသွားပြီး ထွန်းဇော်ကို မကျေမနပ် ကြည့်ကာ ထွက်သွားလေတော့သည်။

..........................................................................................................

‘‘ ကားပေါ်က ကိုဇော်ကြီး ရည်းစားလားဟင်’’

‘‘ ဟာ ဟိတ် ကြားသွားပါဦးမယ် ဓါတ်ဆီ ပေးစမ်းပါ’’

‘‘ ချောလိုက်တာနော် ကိုဇော်ကြီး မိတ်ဆက်ပေးပါလား’’

‘‘ အရေးမပါတာ ရီနွယ်ရာ လုပ် . . လုပ်စမ်းပါ အာပလာတွေပါ၊ ငါ့ကားငှားစီးတာပဲကြည့်လေ ဟင်းဟင်း’’

ရီနွယ် ဂါလံခွက်ကြီးကိုင်ပြီး စတယ်လာကို ငေးနေမိ၏။

‘‘ ခလုတ်တိုက်ပြီး ဂန့်နေဦးမယ် အောက်ကြည့်’’

စတယ်လာနှင့်စာလျှင် ရီနွယ့်၏ အလှကမှ အကြည့်ခံနေသေး၏။ စတယ်လာ့ အလှက သစ်လွင်တောက်ပသော အလှဟုတော့ ဆိုနိုင်ပေသည်။ငြိမ်းငြိမ်းဆိုသော ခင်မောင်ထွေးအစ်မက အနည်းငယ် ရင့်ကျက်သယောင်ရှိသည်။ ပြာလွင်သော မျက်လုံးလေးများက ထာဝစဉ် ရှက်ရွံ့စွာ ငုတ်လျှိုးနေတတ်သည်။ ထွန်းဇော် သတိထားမိသည်။ အင်း နှင်းဆီနဲ့ ခရေလို အလှမျိုး . . . ။

အင်းတီနှင့် ခင်မောင်ထွေး ဂျီကျနေသဖြင့် ဓါတ်ဆီပင် ဝယ်မထည့်ခဲ့ရပဲ ရီနွယ်တို့ဆိုင် ရောက်မှ ဝယ်ထည့်ရသည်။ အမေဝိုင်းက စူးစမ်းသော မျက်လုံးများနှင့် ထွန်းဇော်ကို ကြည့်သည်။သည်အကြည့်ကိုလည်း ထွန်းဇော် နားလည်နေသည်။ ထို့ကြောင့် အရှက်ပြေ ဟက်ကနဲ ရယ်ရင်း . . ။

‘‘ ကျောင်းကား ဖြစ်နေပြန်ပြီ အမေဝိုင်းရေ’’ အမေဝိုင်းက မဲ့ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

‘‘ ဟေ့ကောင် လုပ်ဟ မြန်မြန်’’

‘‘ လာပါပြီကွ မင်းတို့ကလည်း ခုမှ ခုနှစ်နာရီခွဲသေးတာ’’

ခင်မောင်ထွေး ပေါ်တာကတ် ဦးခေါင်းမှ လှမ်း၍အော်၏။ ထွန်းဇော် ရီနွယ့်လက်ထဲမှ ဂါလံခွက်ကို ယူပြီး ဆီထည့်သည်။

‘‘ အင်ဂျင်ဝိုင် မရောတော့ဘူးလား ကိုဇော်’’

‘‘ ရှိသေးတယ်ဟ တစ်ပုလင်း ဒီမှာ’’

ဒရိုင်ဘာနောက်ခုံမှ အင်ဂျင်ဝိုင်ပုလင်းကို ဓါတ်ဆီတိုင်ကီထဲ ရောပေးလိုက်သည်။

‘‘ ဓါတ်ဆီနဲ့ ရောထည့်ရလားဟင်’’ 

အံ့သြဟန်ဖြင့် စတယ်လာက မေးသည်။

‘‘ ဟမ်းဘီး၊ ဒိုင်ဟာ့စုနဲ့ ပေါ်တာကတ်က အင်ဂျင်ဝိုင်နဲ့ ဓါတ်ဆီ ရောကျွေးရတာချည်းပဲလေ’’

‘‘ အော် ခုမှ သိတာ’’

စတယ်လာနှင့် စကားပြောဖြစ်သွားသည်။ ရီနွယ်က ဘာမှန်းမသိ ထွန်းဇော်လက်ထဲမှ ဂါလံခွက်ကို ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ယူပြီး ဆောင့် . . ဆောင့်နှင့် ထွက်သွားလေ၏။

‘‘ အဟီး ကိုဇော်ကြီး သူက ဒီဆိုင်ကလား’’

ခင်မောင်ထွေးက စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာပေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ 

‘‘ အင်း ဓါတ်ဆီရောင်းတဲ့ အမေဝိုင်းသမီးလေ’’

‘‘ မှည့်တယ်နော် ဟဲဟဲဟဲ’’

အင်းတီက ကားနောက်ခန်းမှ လှမ်းအော်သည်။

‘‘ ဟိတ်ကောင် နှာဘူး စွတ်ပြောမနေနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ပစ္စည်းဖြစ်နေရင် မျက်နှာပူစရာကြီး’’ ‘‘ဟာကွာ . . ’’

‘‘ ညနေကို မာလာဘက် ခဏသွားကြမယ်နော်’’

‘‘ ရတယ်လေ ကလပ်စ်ပြီးမှ မဟုတ်လား’’

‘‘ အင်းပေါ့ .. ငြိမ်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ချိန်းထားလို့’’ 

အင်းတီကို သာမန်လေသံနှင့် ပြောနေသော်လည်း စတယ်လာက တစ်စုံတစ်ရာ နောက်ပြောင်ရန် ပါးစပ်ပြင်နေသည်။

‘‘ ဗျို့ ကားဆရာ ညနေ ချိန်းထားတာရှိတယ်နော် မမေ့နဲ့’’

‘‘ ဘာလဲ ဘာပြောတာလဲ’’

ကားစက်သံနှင့် မရှင်းသော ဇော်ကြီးက လှည့်မေး၏။ စတယ်လာ ခွက်ထိုးခွက်လန်လေး ရယ်နေသည်။

‘‘ အင်း . . ဒါ . . ဒါ ရယ်စရာလား ဟဲ့’’

အင်းတီက မျက်နှာထိ မျက်နှာထားအပြောကြောင့် စတယ်လာ့မျက်နှာ ဘရိတ်ဆောင့်နင်းခြင်း ခံလိုက်ရသော တိုယိုတာကားနှယ် ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး အရယ်ရပ်သွား၏။

.........................................................................................................................................

‘‘ ဒီည စတိတ်ရှိုးလက်မှတ် ရလာတယ်ဟေ့’’

‘‘ ဟယ် ပြစမ်း’’

‘‘ အို ဘယ်မလဲ .. သုံးစောင်တည်း’’

စတယ်လာက စိတ်ပျက်သလို ညည်း၏။

‘‘ စတယ်လာတို့ သွားကြပါ ငြိမ်းက အိပ်ရေးပျက်သိပ်မခံနိုင်ဘူး’’

ငြိမ်းငြိမ်းက လက်မှတ်သုံးစောင်ကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောသည်။ 

‘‘ ဟယ် . . အယ် . . မဟုတ်တာ ဒါဆို အဟီး . . ငါတို့ပဲ သွားရမှာပေါ့’’ 

စတယ်လာ့စကားကြောင့် ခင်မောင်ထွေး ခမျာမှာ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားရ၏။ထိုစဉ် ပါဝါမျက်မှန်လေးဖြင့် သွယ်လျဖြူနွဲ့သော ကျောင်းသူတစ်ဦး ကင်တင်းထဲသို့ ဝင်လာရင်းငြိမ်းငြိမ်းကို ပြုံးပြ၏။

‘‘ ဟော ဖြူရောက်လာပြီ လာ ထိုင်’’

ဖြူဆိုသော ပါဝါမျက်မှန်နှင့် မိန်းကလေးက တွေ့နေကျ အင်းတီနှင့် ခင်မောင်ထွေးကို ပြုံးပြရင်းအကြည့်က ထွန်းဇောဆီ ရောက်သွားသည်။ ထွန်းဇော်က သောက်လက်စ ထောပတ်တစ်ဇွန်းကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းရင်း ခပ်ရေးရေး ပြုံးပြဖြစ်သည်။ 

‘‘ သူက ကိုထွန်းဇော်တဲ့ .. တို့အဖွဲ့ထဲကပဲ’’ 

‘‘ ဟုတ်လား ဒါဆို အီကို အဖွဲ့ကြီးစုမိတာပေါ့’’

စတယ်လာတစ်ယောက် ငြိမ်းငြိမ်းနှင့် ဖြူတို့ကြား၌ ထွန်းဇော် မျက်နှာငယ်စွာ ကျန်ရစ်သည်ကို လှည့်၍မျှပင် မကြည့်တော့ချေ။ 

....................................................................................................................................

‘‘ ဟင် စတယ်လာ မကြည့်ဘူးလား’’

ဖြူကပါ ငြိမ်းငြိမ်းတို့နှင့်အတူလိုက်မည်ဖြစ်လာသဖြင့် အစီအစဉ်က ပြောင်းသွားပြီးစတယ်လာ၊ငြိမ်းငြိမ်းနှင့် ဖြူတို့ သုံးယောက်သား စတိတ်ရှိုးကြည့်ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ .. ထွန်းဇော်က ကားပေါ်မှာပဲ ထိုင်စောင့်ပြီးတယောက်ထဲ ပျင်းပျင်းနှင့်ကျန်ခဲ့စဉ် စတယ်လာက ပြန်ရောက်လာသည်။

‘‘ ငြိမ်း ပျောက်သွားလို့ ကိုဇော့်ကားဆီ လာကြည့်တာ’’

‘‘ အပေါ့အပါး သွားတာနေမှာပါ ကားဆီ ပြန်မလာပါဘူး’’

စတယ်လာက ဘလောက်စ်အင်္ကျီ လည်ဟိုက်လေးထဲမှ ဝင်းဝါနေသော ရင်ညွန့်လေး ပြူထွက်လာသည်အထိ ကုန်းလိုက်ရင်း ဟန်လုပ်ပြီး ရယ်သည်။

‘‘ ဟင်း . . ဟင်း ယုံပါတယ်နော် ဒီက ငြိမ်းကို လာရှာတာပါ ၊ စတယ်လာ ကိုဇော့်ကို စစ်ဆေးနေတာ မဟုတ်ရပါဘူးနော် .. ’’

ကားရှေ့ခန်းလေးသည် ကြပ်တီးကြပ်တောင်း နိုင်လှသည်။ မှောင်ရိပ်ကျသော ကားခေါင်းအတွင်းသို့ စတယ်လာ ရဲတင်းစွာ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကားလေး ငြိမ့်ကနဲ တုန်သွား၏။

‘‘ ကို . . ဇော်’’ 

လေသံအုပ်အုပ်ဖြင့် ခေါ်သည်။

‘‘ ဘာလဲ . . . စတယ်လာ’’

‘‘ ကျောင်းမှာ စတယ်လာကို လိုက်နေတဲ့ ဘဲလေ အခုလိုက်လာတယ်၊ စတယ်လာက အုံနာရှိတယ်လို့ပြောထားတာ မယုံဘူး ဟိုမှာ လာကြည့်နေပြီ ဒီဘက်တိုးနော် ခဏ’’ 

ထွန်းဇော် ရင်ခုန်ချိန်မရလိုက် . . . . . အိပ်ပျော်နေစဉ် မိုးကြိုးပစ် ခံလိုက်ရသည့်အလား ကယောင်ကတမ်းဖြင့် အတင်းဖိကပ်လာသော စတယ်လာ နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးကို ယောင်ယမ်းပြီး စုပ်လိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းနီနံ့ သင်းသင်းချိုမြသွားသည်။ကားဘေး မနီးမဝေးမှ အကဲခတ်ဟန် ဆံရှည်ကိုယ်တော်လေး နှစ်ယောက်ကို ထွန်းဇော် တွေ့နေရသည်။

‘‘ အင်း . . အွန်း . . ပြွတ် . . ပြွတ် . . စွပ် . . အွန်း . . ပြွတ်’’

စတယ်လာက ထွန်းဇော် နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်ယူသည်။  ထွန်းဇော် ထောင်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ လေ .. ဘာတွေဖြစ်ကုန်သည်မသိ တော့။ ..

ဟန်ဆောင်အနမ်းဟုဆိုသော စတယ်လာ့ အနမ်းက အသက်ပါလာသည်။ တဒင်္ဂ မဟုတ်တော့ချေ၊

‘‘ အွန်း . . ဟင်း . . အွန်း . . အင်း . . ြွပတ် . . စွပ် . . ’’

နွေးအိနူးညံ့သော ရင်သားနှစ်မွှာက ထွန်းဇော်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို တင်းတင်းကြီး ဖိကပ်မိသည်။ လှိမ့်လူးသည်။ ဤအထိအတွေ့ကြောင့် တာဝါကရိန်းမောင်းတံကြီးက တဖြေးဖြေး ထောင်ထလာသည်။ သူ့ကို ဟန်ဆောင်နေတာပါလို့ ရှင်းပြလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အိုး . . . စတယ်လာ .. မင်းလက် နွေးနွေးလေးက ယုယုယယ ကိုင်ဆွပေးနေတာကော ဟန်ဆောင်တာပဲလားကွယ် . . . . ။

ထွန်းဇော် ချောင်ပိတ်မိနေသော လက်ဝှေ့သမားလို ရုတ်တရက် ဘာပြန်လုပ်ရမှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ကိုယ်တော်က သောက်လက်စ စီးကရက်ကို မြေကြီးပေါ်ချပြီး ဟပ်ဖ်ရှုးဖိနပ်ဖြင့် ဖိချေနင်းသတ်ပြီး ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

‘‘ သွား . . သွားကြပြီ စတယ်လာ’’

စတယ်လာ့ ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးလေးက နှာခေါင်းထက်မှာ ထင်ကျန်ရစ်နေဆဲပါလေ . . . ။ 

‘‘ ဟင်း . . ’’ 

စတယ်လာက ရှည်လျားလှသော သက်ပြင်းလေးကို ခိုးရှိုက်ရင်း 

‘‘ မောသွားတာပဲ’’ 

ဟု တိုးတိုးလေး ပြော၏။ ခန်ဓာကိုယ်ချင်းက ပးကပ်ထားဆဲရှိသည်။ စတယ်လာ့ နားရွက်ကလေးတစ်ဖက်က ထွန်းဇော်ရင်ဘတ်၌ ကပ်ဖိထားရာ ကျယ်လောင်သော ထွန်းဇော်၏ နှလုံးခုန်သံပြင်းပြင်းကို ကြားနေရသည်။

‘‘ ဒိတ် . . ဒိတ် . . ဒိတ် . . ဒိတ်’’

‘‘ ကိုဇော့် ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေတယ်’’

‘‘ ဟုတ်တယ် အားကြီး ယုံပါဘူးနော်’’

‘‘ တကယ်ပါ ဒီလို မွှေးအီတဲ့ အနမ်းမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားဘူးသေးဘူး၊ ပြီးတော့ ခုလို အကိုင်လည်း မခံဘူးသေးဘူး’’

‘‘ အယ် . . ယုတ်မာတာ ကြည့်’’

စတယ်လာ လက်သီးဆုပ်ကလေးများဖြင့် ထွန်းဇော် ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ထုရင်း ရှက်ရွံ့စွာ ပြောသည်။ စတယ်လာ့ ရင်၌ ကြည်နူးနွေးထွေးနေ၏။ ထွန်းဇော်လက်က စတယ်လာ့ ပေါင်လုံးလုံးလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း ပေါင်ရင်းသို့ ရွေ့လျားလာနေသည်။ တရုပ်မလေး စတယ်လာက သည်လက် ဘယ်ကို ဦးတည်နေသည်ဆိုသည်ကို သိသည်။ မတားမြစ်ရက် . . ထွန်းဇော် လက်ခုံပေါ်မှ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ခပ်သာသာလေး အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း မှေးလိုက်သွားမိသည်။

‘‘ ဟ . . အား . . အဲလို မလုပ်နဲ့ကွယ်’’

ကားလေး သိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ ခါရမ်းသွား၏။ ဒရိုင်ဘာခန်း နောက်ကြည့်မှန်တွင် ချိပ်ဆွဲထားသော စံပယ်ပန်း အတွဲလေးက ရမ်းခါသွားသည်။ 

‘‘ ရှီး . . အ . . အ . . ယ . . ယ . . ယားတယ် . . ဆို’’

ထွန်းဇော် နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို အပီအပြင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ လက်ဖဝါး၌ ၎င်းင်းလက်ချောင်းများဆီမှ လည်းကောင်း အလွန်နူးညံ့သော ဝါဂွမ်းအထိအတွေ့ကဲ့သို့ မွတ်မွတ်စင်စင် အထိအတွေ့ကဲ့သို့ ထွန်းဇော် ခံစားရသည်။ တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါ တုန်ရီနေသော ရင်အစုံက ဆူလှိုက်သော ခံစားမှုကို အပြင်းအထန် ခံစားလိုက်ရသည်။  ‘‘ဟေ့အေးကွယ် . . သူများ မနေတတ်တော့ဘူး’’

မသိမသာလေး ရှိုက်လှိုက်သော အသံအက်အက်ကလေးက ထွန်းဇော်ကို နှိုးဆွပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ စတယ်လာ၏ ဝင်းဝင်ပပ မျက်နှာလေးက ထွန်းဇော် ရင်ခွင်တွင်းသို့ အတင်းအကြပ် ပူးကပ်တိုးဝင်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှုလိုက်ခြင်းကို စတယ်လာသိသည်။ ပေါင်နှစ်ခြမ်းက ဟပြဲသွားပြီး တင်းမာနေသော ထွန်းဇော်ပစ္စည်းကို အသာအယာ ကိုင်ပေးမိသည်။ စကားတစ်ခွန်းတစ်လေမျှ မဆိုမိကြပဲ ဘာလုပ်ကြမည်ကို အထိအတွေ့ အပွတ်အသပ် အကားအပြဲလေးများက အပြန်အလှန် စကားတွေ ပြောနေကြပေသည်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ် ကားခေါင်းထဲမှာပင် ထွန်းဇော် ပုဆိုးကို ဆွဲတင်ရင်း ဖေါင်းကား အိစိုနေသော စောက်ဖုတ်လေး အဝ၌ တေ့လိုက်သည်။

‘‘ ဟို့ . . အို ’’

စတယ်လာ နှုတ်ခမ်းလေး စုချွန်ပြီး မျက်ဖြူလေး လန်သွားသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက် မဟတဟလေး ဖြဲထားသည့်တိုင်အောင် ကွမ်းသီးခေါင်း လီးထိပ်ကြီးက ပြူတစ်နေ၏။ 

‘‘ ဘွတ် . . ဖွတ် . . စွပ်’’

‘‘ အို . . အား . . အမလေး’’ 

ခပ်အုပ်အုပ် ဆက်တိုက်ထွက်လာသော အသံညှင်းညှင်း . . . 

‘‘ မဖြစ်ဘူး ထင်တယ် . . . အ . . . အရမ်းကြပ်နေတယ်’’

‘‘  ဘွတ် . . ဘွတ် . .ဖွတ်’’

‘‘ ဟေ့ . . အေ့ . . အ . . အား’’ စတယ်လာ အဆိပ်ရှိသော မြွေကိုမှ ကစားမိခဲ့လေပြီကော ။ .. 

‘‘ အား . . မရဘူး . . အု . . အားဟား . . မရ . . မရဘူး’’

‘‘ ဘွတ် . . ဘွတ် . . ဖွတ် . . စွတ် . . ြွပတ် . . ’’

‘‘ ဘွာ’’ 

ခတ်၍ မရသော ကစားနည်းတစ်မျိုးကို စတယ်လာ စိတ်လိုလက်ရ ကစားမိခဲ့ချေပြီ။ စိတ်ကြမ်း သန်မာလှသော ထွန်းဇော်ထံမှ မြင်းသိုးကြီး နှာမှုတ်သံလို ပြင်းပြသော အသံကို ကြားနေရသည်။ ဆီးစပ်မှ နာကျင်သော ဝေဒနာနှင့် မာတင်းသန်မာလှသော လိင်တန်ကြီး အလိုးအညှောင့် ဝေဒနာတို့ ရောပြွန်းကာ စတယ်လာ ထွန်းဇော်ရင်ဘတ်ကို အတင်း တွန်းကန်ထား၏။ သားအိမ်ကို ထိုးဖောက်၍ အစာအိမ်အတွင်းသို့ပင် ရောက်သွားလေသလား ထင်ရလောက်အောင်ပင် လိင်တန်ကြီးက ကြီးမား ထွားကြိုင်းလွန်းနေပြန်သည်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ထားသော ထွန်းဇော်၏ လက်ကြီးများက သန်မာ တင်းကြပ်လွန်းနေပြီး ဒူးဆစ်ကလေးများ ဖွေးဖွေးလွလွှသွေးဆုတ်နေရလေသည်။ 

ထွန်းဇော်အတွက် စန်းပွင့်နေသည်ဟုပင် ဆိုရလေမည်လား စုတ်ဝင်ကိန်းကပဲ ယခုလထဲများနေသည်လားမသိ . . လှပသော စော်လေးများနှင့် မမျှော်လင့်ပဲ ဖြုတ် . . ဖြုတ်နေရသဖြင့် ထွန်းဇော် အကိုင်အတွယ်တွေ ညင်သာကျွမ်းကျင်လွန်းနေသည်။ အပွတ်အသပ် အနူးအနပ်တွေကလည်း ပြောင်မြောက်လွန်းနေပေရာ ထွန်းဇော်နှင့် ထိလိုက်သော စော်မှန်သမျှ ပင့်ကူအိမ်၌ငြိမိရသော ယင်ကောင်နှယ် ခွာမရ ရုန်းမရတော့ချေ၊ စော်လေးများကလည်း ထွန်းဇော်၏ ကျန်းမာသန်စွမ်းသော ကိုယ်ခန်ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရင်း မသိစိတ်များက ဆာလောင်နိုးထနေတတ်ကြပေရာ ယခုကဲ့သို့ မမျှော်လင့်ပဲ ဖြစ်လာကြသောအခါ . . . . . 

‘‘ အ . . အား . . ကျွတ် . . ကျွတ် . . တအားကြပ်တယ် ကိုဇော်ရ . . ’’

‘‘ အရမ်းကြပ်လား စတယ်လာ ဟင် ပြစမ်း’’

‘‘ အထဲမှာ ထောက် . . ထောက်နေသလိုကြီး . . . ရှီး . . အ’’

‘‘ ခဏလေး စတယ်လာ . . . ခဏလေး’’

ထွန်းဇော် ကားဒက်(ရှ်)ဘုတ်ထဲမှ လက်သန်းအစွယ်ခန့် ဓါတ်ခဲလေးများနှင့် အသုံးပြုသော လက်နှိပ်ဓါတ်မီး အသေးစားလေးကို ထုတ်ယူကာ စတယ်လာ၏ စောက်ပတ်နှင့် သူ၏ လီးကြီး တိုးလိုးတစ်လစ် ဖြစ်နေခြင်းကို အနီးကပ် ထိုးကြည့်လေတော့၏။ စတယ်လာက ဖင်ကို ဓါတ်မီးဖြင့် ထိုးကြည့်ခြင်းကို ခံရသည့်အတွက် ရှက်သွားကာ လက်ဖြင့် အုပ်လိုက်လေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်မိသော်လည်း လက်ကြားထဲမှ တဆင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နေသော လီးကြီးကမူ သွေးကြောကြီးများ ထောင်ထနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ 

‘‘ လက်ဖယ်စမ်းပါ စတယ်လာရဲ့ ’’

‘‘ အာ . . ဟင့် . . ဘာလုပ်မလို့လဲ . . လို့’’

‘‘ ကြည့်မလို့လေကွာ’’

‘‘ ဟေ့အေး မကြည့်နဲ့ကွာ . . ကျွတ် . . မီးပိတ်လိုက်စမ်းပါ’’

စတယ်လာ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဓါတ်မီးလေးကို လိုက်လုနေပြန်သည်။ စတိတ်ရှိုးစင်မြင့်ဆီမှ ဆူညံနေသော ပရိသတ်အသံများက ထိုးဖေါက်လွင့်ပျံနေလေသည်။ ‘‘ပိကျိ . . ပိကျိ’’ ဟူသော ပူဖောင်းသည် အသံက ပွဲခင်းအပြင်သို့ လွင့်စင်ထွက်လာသည်။ ပဒုမ္မာကွင်းနောက်ဖက်ဗံဒါပင်လေးများအောက် စီတန်းရပ်ထားသော ကားများထဲမှ ပေါ်တာကတ် အနီရောင်ကားလေး ရှေ့ခန်းမှ တစ်ခါတစ်ရံ မီးလင်းလက်သွားသည်ကို တွေ့နေရပါသည်။

လက်ဝါးလေးဖြင့် အုပ်ထားသော စတယ်လာ့ လက်ကြားထဲမှ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တနင့်တပိုး လိုးဝင်နေသော လိင်တန်ကြီး ဒဏ်ကြောင့် တရုပ်မလေး၏စောက်ဖုတ်မှာ သွေးရောင်လွမှ်းကာ စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး ရဲရဲနီနေရှာ၏။ နီကျင်သော စောက်မွှေးလေးများက လိမ်ကွေးကာ ဘုတ်စုလေး အုံလိုက်ပေါက်နေရာ ထွန်းဇော်၏ လက်တစ်ဖက်က စောက်မွှေးလေးများကို ဖွဖွ ရွရွ ပွတ်သပ်ဆွဲယူလိုက်မိလေရာ စတယ်လာ၏ လက်ကလေးများမှာ တဆတ်ဆတ်လေး တုန်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားရာမှ မသိမသာလေး ဘေးဖယ်သွားရပြန်လေ၏။ 

‘‘ မီးမထိုးနဲ့ဆို . . အို့ . .’’ 

ဘယ်လိုမှန်းလဲ မသိဘူး ဒါက လမ်းဘေး ကားခေါင်းထဲမှာ . . စောက်ပတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြဲကြည့်နေရမည့်နေရာမဟုတ် . . စိတ်ဆိုးမိသည်။ ရှက်သည် ဒေါသလည်း ဖြစ်မိ၏။ သည်အထဲ တစ်တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ခံစားနေရသော လီးဒါဏ်က တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးကြောများထဲသို့ အဆိပ်ရည်များ ထိုးသွင်းနေသလား ထင်မှတ်မှားရလောက်အောင် တဖျင်းဖျင်း ခံစားရသည်။ နားရွက်တွေ ပူထူလာသည်။ နားထင်တွေ တင်းပြီး တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးသံကိုပင် နားက ပြန်ကြားနေရသည်။ 

‘‘ ဘွတ် . . ပြွတ် . . စွပ် . . ဒုတ်’’

‘‘ ဟာ့ . . အ’’

စတယ်လာ၏ လက်ကလေးကို ရုတ်တရက် ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။ သွေးရောင်လွမှ်းနေသော တရုပ်မလေး၏ အစိလေးက တင်းထောင်ကာ . . . ထိတ်ကနဲ . . . ထိတ်ကနဲ လီးကြီး၏ တင်းကြပ်သောဒါဏ်ကို တင်းခံနေသည်။ လီးထိပ်မှ အရေပြားအချို့က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းပြင်၌ တွန့်ပြီး ကျန်ရစ်နေသည်။ ထိုအရေပြား တွန့်တွန့်ကြီးများကြားမှ ဖေါင်းကားနေသော သွေးကြောကြီးမျာက စောက်ပတ်ထဲသို့ မဝင် . . အပြင်၌ တစ်ဆို့နေခြင်းဖြစ်သည်။

ထွန်းဇော် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို အပေါ်တက်ခွထိုင်လိုက်ပြီး လက်ညိုးနှင့် လက်မ နှစ်ချောင်းခွ၍ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ တခဏလေးအဖြဲ၌ အဆီနှင့် အသားဝင်းဝင်း နီရဲအာပြဲသွားသော စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို အရင်းကပ်သည်အထိ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ‘‘ဇွတ်’’ ကနဲ လီးရှေ့ပိုင်း ဝင်သွားပြီးနောက် ‘‘ြွဗတ်’’ ကနဲ လီးအရေခွံ အပြုံလိုက်ပါ ဝင်သွားလေရာ ‘‘စွတ်’’ ဟူသော အသံနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲမှ အရေများ လျှံထွက်လာလေ၏။

အရင်းသို့ ရောက်သည်နှင့် လီးထိပ်က သားအိမ်၏ မာမာလုံးလုံး(ဘာမှန်းတော့မသိပါ)နှင့် တွေ့ကာ ‘‘ဒုတ်’’ ကနဲ ကျင်တက်သွားရလေသည်။ စတယ်လာ ‘‘ ဟာ. . . အ’’ ဟာ လန့်အော်ရင်း ထွန်းဇော် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ယောင်ပြီးတွန်းလိုက်သည်။ သို့သော် . . 

‘‘ ဘွတ် . . ကျိ . . ဘွတ် . . ကျိ . . ကျိ . . ဘွတ် . . ကျိ . . ဘွတ်’’  

‘‘ ဘွတ်’’

ကနဲ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ‘‘ကျိ’’ ကနဲ ကားလေးက သိမ့်ခါသွားလေရာ ‘‘ဘွတ် . . ကျိ . .’’ ဆိုသော အသံသည် မရပ်မနား ဒလစပ် ပေါ်လာနေလေတော့သည်။

‘‘ ဘွတ် . . ကျိ . . ဘွတ် . . ကျိ . . ကျိ . . ဘွတ် . . ကျိ . . ဘွတ်’’

‘‘ အင် . . အင် . . အင် . . သေ . . သေ . . သေရောပေါ့ . . . ’’

စတယ်လာက စကားကို ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားရှာသည်။ ထွန်းဇော် လက်ထဲမှ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးအသေးစားလေးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ အသေအချာထိုးပြီး ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်လေသည်။ လက်နှိပ်ဓါတ်မီး အလင်းရောင်အောက်၌ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို စောက်ရည် အရွှဲသားနှင့် လိုးဝင်နေသော ထွန်းဇော်၏ လီးကြီးမှာပြောင်လက်စိုရွဲနေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျွတ်ထွက်လာသော လီးဒစ်ကြီးကြားထဲ၌ ဖြူဖွေးသော အမြုပ်များ စီနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ တရုပ်မလေး စောက်ဖုတ်ကြီးအောက်ဖက် ကြက်လျှာစွန်းဒေါင့်လေးထဲ၌မူ ပြစ်ချွဲသော အမြုပ်များ စုပုံစီးကျနေ၏။

‘ ‘ဘွတ် . . ဘွတ် . . ကျိ . . ကျိ . . ဖွတ် . . ကျိ . . ဖွတ် . . ဘွတ် . .’’

‘‘ အီး . . အ . . အ . . ဟင်း ဟင်းဟင်း . . တော် . . တော်ပြီ . . ’’

‘‘ ဘွတ် . . သွပ် . . ဘွတ် ဖွတ် . . ဘွတ်’’

‘‘ တော် . . တော် . . တော် . . ပြီ . . ဆိုမှ . . အ . . . အရမ်းပဲ . . အ . . . ’’

စတယ်လာ့အသံက ငိုသံနှင့် ရော၍ ဒေါသနိမိတ် လက်ခဏာလေးပါလာစဉ် ထွန်းဇော်၏ လီးထိပ်မှ ပူနွေးပြစ်ချွဲသော သုတ်ရေများကို တရုပ်မလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တဖြင်းဖြင်းပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ စတယ်လာ့ကိုယ်လုံးလေးလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ အကြောဆွဲသလို တုန်ခါသွားပြီးမှ ပြင်းပြသော အသက်ရှုသံနှင့် အတူ . . . . . . ငြိမ်သက်သွားရှာလေတော့သတည်း။ 




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မှတ်ချက် ။      ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။




ရှိသည် ဖြစ်သည် (စ/ဆုံး)

ရှိသည် ဖြစ်သည် (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း ( ၁ )

" ကျွီ … ဟာ …… ကျွီကျွိ  "

" အမလေး … ဝုန်း "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မနေ့ညက ဆေးရုံမှ အရေးပေါ် ညဂျူတီ ဖုန်းဆက်ခေါ်သဖြင့် ဆေးရုံကြီးတွင် တညလုံး အလုပ်ဝင်၍ မနက်လင်းမှ သူမအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။အိမ်အပြန်လမ်းတွင် မနက်ပိုင်း ရုတ်တရက် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာကာ လေကြီးမိုးကြီး တိုက်ခတ်လာ၏။နက်ဖန်သင်္ကြန်အကြိုနေ့မို့ ခင်ပွန်းသည်ဦးမိုးကျော်နှင့် သားဖြစ်သူ နိုင်ဦးတို့မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူမွေးရပ်မြေသို့ ရေကန်တော့ပြန်သွားကြသည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နှစ်တိုင်းလိုက်ကန်တော့နေကြ ဖြစ်သော်လည်း ဒီနှစ်ဆေးရုံမှ အတွင်းလူနာ များ၍ အရေးပေါ်ဂျူတီဝင်ရသဖြင့် မလိုက်နိုင်ခဲ့ပေ။

မိုးရွာထဲကားလေးအား ထိန်းမောင်းကာ လက်တဖက်က ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ခင်ပွန်းသည်အား ဆေးရုံမှ အိမ်သို့ပြန်နေကြောင်း အသိပေးရန်ဖြစ်သည်။သို့သော် ဖုန်းလှိုင်းများအောက်ကာ ဖုန်းမဝင်သဖြင့် ထပ်ကာထပ်ကာ ခေါ်ရင်း လမ်းချိုးတစ်ခုအား ကွေ့ရာ လူရိပ်တခု ပေါ်လာသဖြင့် ကားအား ဘရိတ်အုပ်ပစ်လိုက်၏။သို့သော် လူရိပ်မှာလည်း ရုတ်တရက်လန့်ကာ ဘေးသို့ခုန်ရှောင်ရင်း လဲကျသွားသည်။

" ကျွတ် … အရေးထဲ ဒုက္ခပါပဲနော် "

ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် စိတ်ထားပြည့်ဝသူမို့ ကားတံခါးဖွင့်ကာ လဲကျနေသော လူနား လျှောက်သွားလိုက်၏။

" အမလေး … ဘုရားဘုရား … သေများသွားရင်တော့ … ဟင် …… အိုရ် "

အသက်၂၀ခန့် သားဖြစ်သူနိုင်ဦးအရွယ်လောက်ပင်ရှိဦးမည် နဖူးအထက်နားမှ သွေးများစီးကျနေကာ တအီးအီး ညည်းနေရှာသည်။ပုဆိုးခါးပုံစလေးပြည်ကာ ပုဆိုးအပေါ်အနားစမှာ ပေါင်လယ်ထိလျှောကျနေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးက အတိုင်းသားထွက်နေ၏။ လေကြီးမိုးကြီးတိုက်နေသဖြင့် လူသွားလူလာရှင်းသလောက် ဖြစ်နေသည်။ဒေါက်စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ လဲကျနေသော သားအရွယ်ကောင်လေးအား မနိုင်တနိုင်ဖြင့် ပွေ့ချီကာ သူမအိမ်သို့ မောင်းလာခဲ့တော့သည်။

အိမ်ရောက်သည်နှင့် ကားအားဂိုဒေါင်ထဲ မောင်းသွင်းကာ လူငယ်လေးအား အိမ်အောက်ထပ် အခန်းပိုတခန်းထဲ ပွေ့ခေါ်လာခဲ့၏။ရေနွေးအမြန်တည်ကာ နဖူးမှဒဏ်ရာအား ဆေးကြောကြည့်သည်။စိတ်အေးသွားရ၏ ကျောက်လမ်းပေါ်မှ ခဲချွန်တစ်ခုနှင့် လဲအကျ ထိခိုက်မိပုံရ၏။မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးအရင်ထိုးကာ အခြေနေစောင့်ကြည့်နေသည်။

" အော် … ငါ့နယ် စိတ်က လူသေမှာကြောက်တာနဲ့ … စိတ်လောနေမိတာ … ဟူးးး "

သူမရော ထိုကောင်လေးပါ ရေစိုအဝတ်များ မလဲရသေးပေ။သူမတို့လင်မယားခန်းထဲဝင်ကာ ပါတိတ်အင်္ကျီလက်ရှည်အားချွတ်ချလိုက်သည်။ဖြူဝင်းသောလက်မောင်းအိုးလေးပေါ်လာကာ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုမှာ ဘော်လီအနီရဲလေးအတွင်း ရုန်းကန်ထွက်ချင်နေသည့် အနေထားဖြင့် တင်းကားနေ၏။ရေစိုအင်္ကျ ီအား အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲလှမ်းပစ်ကာ ဘော်လီအားနောက်ပြန်ချိတ်ဖြုတ်လိုက်သည်။တဆက်ထဲ အဝတ်ဗီဒိုရှေ့လျှောက်ကာ ထမိန်အားချွတ်ချပစ်၏။ခြေရင်းပုံကျသွားသော ထမိန်အား အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲပင် ပစ်ရင်း ဗီဒိုအနီး တန်းတခုပေါ်မှ တဘက်တထည်ဆွဲယူကာ ဆံနွယ်များအား အရင်သုတ်သည်။

ပြီးမှ မျက်နှာအား ခပ်ဖွဖွသုတ်ကာ ဝင်းအိနေသောနို့အုံများအား ဖိသုတ်ပစ်၏။အသက်ရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ချပ်ကပ်နေသော ဗိုက်သားလေးအား ဝိုက်သုတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအာ ဆွဲချွတ်နေပြန်သည်။တဘက်အား ပုခုံးပေါ်ပတ်ကာ ဘောင်းဘီချွတ်ချစဉ် စောက်မွှေးရိတ်ထားသဖြင့် ပြန်ပေါက်နေသော အမွှေးတိုလေးများမှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ခပ်ပါးပါးဖုံးထားနေ၏။ဗီဒိုထဲမှ အင်္ကျီလက်တကိုင်းလေးထုတ်ကာ ခေါင်းမှစွပ်ချလိုက်သည်။အင်္ကျီအပျောသားလေးမှာ စကပ်နှင့်တွဲလျက်ဖြစ်ကာ ပေါင်လယ်ထိဖုံး၏။

အားလုံးပြီးစီးသည်နှင့် သားဖြစ်သူ နိုင်ဦးအိပ်ခန်းဝင်ကာ တဘက်တထည်နှင့် အဝတ်စားတစ်စုံ ယူပြီး လူငယ်လေးဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။ကုတင်ပေါ်တွင် ပတ်တီးအဖွေးသားနှင့် မှေးနေသောလူငယ်လေးအား အင်္ကျီအား ခက်ခက်ခဲခဲချွတ်ကာ သားဖြစ်သူ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုအားဝတ်ပေးလိုက်၏။မျက်နှာသွယ်သွယ် နာတန်ချွန်ချွန် ဆံပင်အလယ်ခွဲလေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ သားဖြစ်သူထက် ကျစ်လစ်ကြောင်း သတိထားမိသည်။ရင်အုပ်ကြွတ်သားများထွက်နေသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလှ၏။ထို့နောက် ပုဆိုးအားဆွဲချွတ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက်  မျက်လုံးလေးပြုးထွက်နေတော့သည်။

ဆရာဝန်မတစ်ယောက်မို့ ခင်ပွန်းသည်လီးသာမက လူနာများ၏လီများပါ အလုပ်သဘောအရ မြင်ဖူးနေသည်။သိုသော် ခု သူမရှေ့မြင်နေရသောလီးမှာ မြန်မာလူမျိုး ယောင်္ကျားများထဲတွင် ရှားမရှားသော လီးအမျိုးစားဖြစ်၏။ပျော့ခွေနေသည့်အနေထားပင် ၅လက်မှခွဲကျော်ကျော်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ ထွားကျိုင်းလှသည်။သူမဘယ်လက်လေးမှာ အလိုလျောက် လီးဆီရောက်ကာ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်၏။သူမလက်ခလယ်နှင့်လက်မ ထိသည်ဆိုရုံမျှလေး ထိကပ်နေသည်။တင်းမာလာလျှင်ဟုသောအတွေးလေး ဝင်ကာ ခပ်တင်းတင်း တချက်ညှစ်ကြည့်ပြီး လီးအားလွတ်ပေးလိုက်၏။ဒီလိုလီးမျိုး တစ်နှစ်ကျော်ခန့်က ပိုင်ဆိုင်ဖူးထားသည်။

ထို့နောက် ပုဆိုး ဝတ်ပေးကာ ကုတင်ဘေး၌ ခုံတစ်လုံးယူကာ လူငယ်လေးအား ကြည့်နေတော့သည်။ထိုစဉ် လူငယ်လေး၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက တဖြည်းဖြည်းခုံးထ လာနေသည်။

" ဟင် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပုဆိုးအတွင်းမှထောင်နေသော လီးကြီးအားကြည့်လိုက် လူငယ်လေးမျက်နှာအားကြည့်လိုက်နှင့် မျက်နှာပေါ် အပြုံးရိပ်လေးဖြတ်သန်းသွား၏။ထိုအပြုံးလေး ခဏပဲထင်စေပြီး လူငယ်လေး၏ မျက်နှာအားစိုက်ကြည့်ကာ စကားစလိုက်တော့သည်။

" ကဲ … ဒီက သားလေး … သတိရပြီထင်တယ် "

" ဟုတ် … အန်တီ … ကျနော် ဘယ်ရောက်နေတာလဲဗျာ "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် လူငယ်လေးက အိပ်ခန်းပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်လုံးကစားကာ ချက်ချင်းပြန်မေးလိုက်၏။

" အန်တီက ဆရာဝန် တစ်ယောက်ပါ … ဆေးရုံကအပြန် … မင်းကို ကားနဲ့တိုက်မိသလို ဖြစ်ပြီး အိမ်ခေါ်လာခဲ့တာ "

" အော် "

" ဒါနဲ့ … မင်းနာမည် … နေရပ်လိပ်စာ ပြောဦး သက်သာရင် အန်တီက … မိုးတိတ်တာနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့ပေးမလို့ … ခုတော့ မင်းမြင်တဲ့ အတိုင်းပဲ … လေရာမိုးရော … အပြင်ထွက်ဖို့က မလွယ်ဘူး "

" ကျနော့်နာမည် … ထူးဝေပါ အန်တီ … နေတာက အန်တီ့ကားနဲ့ တိုက်မိတဲ့ လမ်းမရဲ့ အနောက်ဘက် ရပ်ကွက်ကပါ "

" မင်း အသက်က "

" ၂၀ ကျော်ပြီ အန်တီ … ၁၀ တန်းနဲ့ကျောင်းထွက်ပြီး ကြုံရာအလုပ် လုပ်တာပါ … ခုလောလောဆယ်တော့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီ ဆွဲတာပါ "

" အော် "

" မိုးတအားရွာပြီး လေတွေပါတိုက်လို့ … သူငယ်ချင်းအိမ် ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့ပြီး …… အိမ်အပြန် အန်တီကားနဲ့ တိုက်မလိုဖြစ်သွားတာပါ "

" ကဲ … ခုန မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးထိုးထားပြီးပြီ ဒါလေးသောက်လိုက်ဦး … အိပ်ဆေးနဲ့ နဖူးကဒဏ်ရာ အနာမရင်းအောင်ပါ "

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေအား ဆေးတိုက်ကာ မီးဖိုခန်းဘက်ဝင်လာခဲ့သည်။နွားနို့တည်ကာ ပေါင်မုန့်နှင့် ကြက်ဥများ ကြော်နေလိုက်၏။အားလုံးပြီးစီးမှ ဧည့်ခန်းတွင်း သားရည်ဆိုဖာထိုင်ခုံ အရှည်ပေါ်တွင် ခဏနားရင်း အဖြစ်ပျက်များအား တွေးနေမိသည်။

" ဝုန်း … ဝုန်းးးး  …… ဂျိန်းးးး  ဒလိန်းးးး … ဝေါ     ဝေါ   ဝေါ …… အုံးးးး  ဒလိန်းးးး  ဂျိန်းးး ဒလိန်း "

မိုးကလည်းကောင်းနေရာ ကောင်းကင်တခုလုံး မဲမှောင်နေပြီး လျှပ်စီးများလက်ကာ မိုးကြိုးပစ်သံများပါ ထွက်ပေါ်နေသည်။ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးမိုးကျော်နှင့် အိမ်ထောင်ကျစဉ် မြို့ထဲနေထိုင်ကာ သားဖြစ်သူ နိုင်ဦး၁၀နှစ်သားတွင် ခုလက်ရှိနေထိုင်သော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေးထဲ လုံးချင်းအိမ်လေးဝယ်ကာ နေထိုင်တော့၏။အသက် ၄၁ နှစ်ထဲရောက်လာပေမယ့် ကျမ်းမာရေးလိုက်စားသူမို့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် ခုထိ လုပ်ငန်းရှင်များ အရာရှိများ ပိုးပန်းခံနေရတုန်းပင် ဖြစ်သည်။ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော်မှာ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူထက် ၅နှစ်ခန့်ကြီးရာ အသက် ၄၆နှစ် ပိန်ပိန်အသားဖြူဖြူ အေးဆေးသောသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ တီဗွီ ရေခဲသေတ္တာ အလက်ထရောနှစ်ပစ္စည်းများ ပြည်ပမှာ မှာယူကာ ရောင်းဝယ်ရင်း စီးပွားရှာနေ၏။

သားဖြစ်သူနိုင်ဦးမှာ စီးပွားရေး တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်တက်ကာ ဖခင်လုပ်ငန်းအား တဖက်တလမ်းမှ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေသည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သားရေးသမီးရေး ကံကောင်းသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံခဲ့ပေ။နိုင်ဦး မွေးပြီးနောက်ပိုင်း ခင်ပွန်းသည်မှာ သူမအား အင်တိုက်အားတိုက် ဆက်ဆံခြင်း မရှိတော့ပေ။တခါတခါ လူနာများ၏ လီးများအား ကြည့်ရင်း အာသာဖြည်ရသည့်ရက်များကလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပင်ဖြစ်၏။တောက်လောင်လာသော ကာမမီးလေးအား လွန်ခဲ့သော တနှစ်ကျော်ထိ လူမသိသူမသိ ငြိမ်းပစ်ခဲ့ရသည်။

သူမနှင့်အတူ ကူငြိမ်းပေးသူမှာ သူမဘဝတွင် ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ထိုသူမှာ ဆေးရုံတွင် ဆရာဝန်ကားများ နေရာချပေးရသော ဆေးရုံဝန်ထမ်းခေါင်းဆောင် ဦးသာဒင်ဖြစ်သည်။အသက် ၅၀ခ န့် ဦးသာဒင်မှာ ဆေးရုံဝင်းအတွင်း မိန်းမနှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲပေါင်းသင်းကာ တကုတင်ထဲ အတူထားအိပ်သည်။ဆေးရုံတဝိုက်တွင် သူ့သတင်းမှာ ထင်ပေါ်လှ၏။နယ်မှလာသော နပ်စ်မလေးများပင် မလွတ်ဟု သတင်းကြီးသည်။

အသက် ၅၀နား နီးသော်လည်း ဝန်ထမ်းဝတ်စုံအပြာအင်္ကျီနှင့် အောက်က ဘောင်းဘီအနက်ဝတ်ကာ ဆံပင်အား ပြောင်နေအောင် ဖီးရင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် နေထိုင်တတ်၏။ဆရာဝန်များ နားနေခန်းတွင် အချိန်မရွေး ဝင်ထွက်သွားလာနိုင်ပြီး စားစရာ သောက်စရာများ ခိုင်းသမျှဝယ်ပေးတတ်သလို ဆရာဝန် အတော်များများနှင့်လည်း ရင်းနှီးစွာ ပေါင်းသင်းထားသည်။ဆရာဝန်များ၏ အပြင်ဆေးခန်းများတွင် ဦးသာဒင်မှ တဆင့်ရောက်ရှိလာသော လူနာများမှာလည်း မရည်မတွက်နိုင်ပေ။ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား အပြင်ဆေးခန်းဖွင့်စားရန် တိုက်တွန်းဘူး၏။သို့သော် ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ခင်ပွန်းသည် အရောင်းဝယ်လုပ်ငန်းနှင့်ပင် ထိုင်စားလို့ရသည့်အနေထားမို့ အပိုဝင်ငွေ မရှာတော့ပေ။

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ညပိုင်းဂျူတီရှိသဖြင့် ညနေပိုင်းအိမ်မပြန်တော့ပဲ ဦးသာဒင်အား ထမင်းကြော်ဝယ်ခိုင်းလိုက်၏။ဆေးရုံအတွင်း ဆရာဝန်များသီးသန့် သန့်စင်ခန်းတွင် ရေချိုးပစ်သည်။ နားနေခန်းသို့ပြန်ဝင်လာကာ အသင့်ပါလာသော အင်္ကျီအား လဲလည်ဝတ်ဆင်ချိန် အခန်းတံခါး ပွင့်လာ၏။

" အိုရ် "

" အော် … ဆောရီး ဆရာမ … ထမင်းကြော် လာပို့တာပါ "

" ဟုတ် … ဦးသာဒင် … ပိုတာ ပြန်မအမ်းနဲ့ … ယူထားလိုက်တော့ … ညပိုင်းကျ … ကော်ဖီ နှစ်ခွက်လောက် လာဝယ်ပေးပါဦး "

" ဟုတ်ကဲ … ဆရာမ "

ဦးသာဒင်မှာ လူဝင်လာသဖြင့် လျက်တပျက်ရင်လျားထားသော ဒေါ်စိမ်းလတ်သူ ၏ ကိုယ်လုံးအား သိမ်းကျူံးကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ဦးသာဒင်ထွက်သွားသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဆရာဝန်မ တစ်ယောက် ဝင်ချလာ၏။

" ဟိတ် … စိမ်း … လှုပ်ရှားနေကြတာလား "

" ဟယ် … နန်း … မယုတ်တမာမ  … လာပြီ "

" ခ်ခ် … မသိပါဘူးအေ … ဦးသာဒင်ကြီး ဒီအခန်းကထွက်လာပြီး … ဒီအခန်းထဲ … စိမ်းက ရင်လျားကြီးနဲ့ ဆိုတော့ … အလုပ်ဖြစ်ပြီ ထင်နေတာ "

" ခုမှ ရေချိုးထားတာပါ … နန်းရယ် … အဝတ်လဲတုန်း ဦးသာဒင်က … စိမ်းဝယ်ခိုင်း ထားတဲ့ ထမင်းကြော် လာပို့တာပါ … မယုံ လာနမ်းကြည့် … အွန့် "

" လာပြီဟေ့ "

ဒေါက်တာ နန်းသူဇာမှာလည်း အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နယ်မှ လာသူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဒေါ်စိမ်းလတ်သူနှင့် ၂နှစ်ကျော် ပေါင်းသင်းရင်းနှီးကာ ညီအမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။ခုလည်း စိမ်းလတ်သူ ရင်လျားထားသော ထမိန်အပေါ်စအား ဖြည်ပြီး အောက်အနည်းငယ် ဆွဲချကာ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

" ခ်ခ် … ကဲ … တော်တော့ … ယုံပြီမလား "

" ဟင့်အင် … ဒီလောက်နဲ့ ကျုပ်က မယုံဘူးနော် "

ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ညှစ်ရင်း ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ ပေါင်ကြား မျက်စပစ်ပြနေပြန်သည်။

" အာ … နန်းနော် … တကယ်ကို ယွနေတာ … လာ ဟိုဘက် … ဒီနားက တံခါးဖွင့်တာနဲ့ လူမြင်မယ် "

…………………………...................................................................................................

 အခန်း  ( ၂ )

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ပြောရင်း စားပွဲခုံ တောင်ဘက် အညိုရောင်ဆေးဗီဒိုအား ကွယ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပေါင်တန်လေးအား ဖြဲပေးထား၏။နန်းသူဇာတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ထမိန်အားလှန်၍ ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးအား တရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တော့သည်။အားရအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးမှ မတ်တပ်ရပ်ကာ လူချင်းခွာလိုက်၏။ထိုနောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် အဝတ်စားလှဲကာ ထမင်းကြော်ဗူးအား ဖေါက်စားနေသည်။ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ နားနေခန်းထဲရှိရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေဗူးတစ်ဗူးဖေါက်ကာ စိမ်းလတ်သူရှေ့ ဖန်ခွက်အလွတ်တစ်လုံးထဲ ငှဲ့ပေးလိုက်၏။

စိမ်းလတ်သူမှာ ထမင်းကြော်အား လက်စသတ်စားကာ နန်းသူဇာငှဲ့ပေးသောဖန်ခွက်ထဲမှ ရေအား အကုန်မော့သောက်လိုက်သည်။ထို့နောက် ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ကုတင်ပေါ်က ပြဇတ်များဆီ ရောက်ရှိသွားတော့၏။

" စိမ်း "

" ပြောလေ … နန်း "

" နင်က ရုပ်လည်းချော နို့တွေကလည်းတင်းကားပြီး ဖင်သားကြီးတွေဆို အိမ်ထောင်သည်ချင်းမပြောနဲ့ အပျိုတွေတောင် အားကျနေရတာ "

" အံမယ် … အဲတာ ဘာဖြစ်တုန်း … ကျုပ်ကုသိုလ်ပေါ့အေ … ခ်ခ် "

" ရယ်မနေနဲ့ … ငါက အကောင်း ပြောမလို့ပါဆို "

" အေးပါအေဟဲ့ … ပြောပြော "

" အဲတာတောင် … စိမ်းလူကြီးက … မလုပ်တော့ဘူးလား "

 နန်းသူဇာ စကားကြောင့် စိမ်းလတ်သူမျက်နှာလေး ရယ်မောနေရာမှ တည်သွားတော့သည်။

" အေးဟာ … စီးပွားရေးဘက် စိတ်ပါနေလို့လား  … ငါကပဲ ဆွဲဆောင်မှု့မရှိတော့လို့လား မသိဘူး … အရင်က ၁ ပတ် ၄ ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံရင်း နောက်ပိုင်း မလုပ်ဖြစ်ကြတာ … ခုကြ ၁နှစ်ကျော်ပြီဟာ ၁ လ ၁ကြိမ်တောင် မလုပ်ကြတော့ဘူး "

" အင်း … နင်က စိတ်လျော့တာလား "

" အာ … မဟုတ်ပါဘူး … ငါက ရက်ခြား တောင့်တ မိတယ် … ကိုကြီးက စိတ်မပါတော့ … ငါလည်း ပါသည်ပါသာ နေတော့တာပေါ့ "

" ငါဖြင့် မနေနိုင်ပါဘူး စိမ်းရယ် … တစ်ပတ်တခါ ယောင်္ကျားကို ဒီခေါ်ပြီး လုပ်ခိုင်းရတယ် "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … နယ်ကနေ လိုင်းကားနဲ့ လာရတာလား "

" အေးပေါ့ဟ … သူကလည်း … ရောက်တာနဲ့ ပြောစရာကို မလိုတာ … ခိခိ "

" ပိုင်တာအေ … နန်းတို့များ "

"  ဒီကြားထဲ လူနာရဲ့ ပစ္စည်းမိုက်တာလေး မြင်ပြီဆို လက်နဲ့ မာစတာဗေးရှင်း လုပ်ပစ်ရတာ "

" အဲဒါတော့ ငါလည်း … နင့်လိုပါပဲ နန်းရာ "

" မသိပါဘူး ငါဖြင့် ခုနက … တကယ်ကို ဦးသာဒင်နဲ့ လုပ်တယ်ထင်လို့  … အောက်ပိုင်းပါ နမ်းကြည့်နေမိတာ … ခ်ခ် "

" အေးဟယ် … ဦးသာဒင်က ဒီဆေးရုံမှာ နာမည်ကြီးသား "

" အံမယ် … တကယ်လဲ … ဇရှိတယ်နော် … ဒေါက်တာခိုင်သဇင် ကို သိတယ်မလား … သူ့ယောင်္ကျားက ညနေတိုင်း အမြဲလာကြိုတာလေ ကားအနက်လေးနဲ့ "

" အင်း … ဦးနှောက်နဲ့အာရုံကြောက လက်ထောက်ဆရာမ မဟုတ်လား … အသားဖြူဖြူနဲ့ "

" ဟုတ်ပါ့ … ပြီးခဲ့တဲ့ ၂ လကျော်လောက်က … နန်းအသိ တစ်ယောက် … အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်တာ …  ခွဲရမှာမို့ လိုက်အပ်ပေးတာ … အပေါ်ယံခွဲစိတ်မှု့ဆိုတော့ လူနာသက်သာတာနဲ့ … ဆေးဖိုးရှင်းရင် လူနာရှင်က ကန်တော့ချင်တယ်ဆိုလို့ … သွားတွေ့တာ "

" အင်း "

" နားနေခန်းထဲမှာ စိမ်းရယ် … စားပွဲခုံနဲ့ နံရံကြားထဲ အုတ်ခင်းပေါ် ခိုင်သဇင်က လေးဖက်ကုန်းပေးထားတာ နောက်က ဝတ်စုံပြာနဲ့လူတစ်ယောက်က ဒူးထောက်ပြီး လိုးနေတာဟာ "

" ဟမ် "

" ဟုတ်တယ် စိမ်းရဲ့ … နန်းလည်း အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး မယောင်မလည်နဲ့ နားနေခန်းပေါက်ကို ကြည့်နေတာပေါ့ … ခဏကြာတော့ … ဝတ်စုံပြာနဲ့ ထွက်လာတာ ဦးသာဒင်ကြီး ဖြစ်နေတာ "

" ဟယ် "

" နန်းဝင်သွားတော့ … ခိုင်သဇင်က သူ့ပေါင်ကြားထဲကို တစ်ရှုးနဲ့ သုတ်နေတာပေါ့ … နန်းမြင်တော့ ထမိန်ကို အမြန်ပြန်ဖုံးရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ ပြုံးပြနေတာ … နန်းလည်း လူနာရှင်က ကန်တော့ချင်ကြောင်း ပြောပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် "

နှစ်ယောက်သားစကားပြောရင်း အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာကာ ညနေပိုင်း ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပြန်သွားချိန် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တအုံနွေးနွေးလေး ဖြစ်နေခဲ့သည်။မေ့လျော့နေသော ကာမဆန္ဒလေးများ သတိရမိလာ၏။ည ၉ နာရီကျော်ကျော်တွင် သင်တန်းဆင်းပြီးစ ဆရာဝန် ဆရာဝန်မလေးများနှင့် အတူ သက်ဆိုင်ရာ ကုသဆောင်များသို့ လူနာများအား ကြည့်ရှု့ကာ ဆေးမှတ်တမ်းများဖတ်ရင်း လိုအပ်သည့်ကုသမှု့များအား ပြောကြားကာ နားနေခန်းသို့ ပြန်လာနားလိုက်သည်။မနက် ၂နာရီလောက် တခါစစ်ပြီး သူမဂျူတီ ပြီးဆုံးမည်ဖြစ်၏။

သီးသန့်နားနေခန်းမို့ လူသွားလူလာ မရှိ၍ နားနေခန်းအပေါ်ရေတင်ထားသဖြင့် ရေပိုက်မှရေကျသံမှာအပ တိတ်ဆိတ်နေသည်။နားနေခန်း၏ တောင်ဘက် အနောက်ဘက်ထောင့် ကွေ့ကောင်တာအတွင်းမှ ခုံလေးပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။အပြင်မှလူဝင်လာလျင် ရှေ့စားပွဲခုံနှင့်ဆေးဘီဒိုကြီးအား ကျော်မှ သူမထိုင်နေသော ကွေ့ကောင်တာအား မြင်ရပေမည်။ညနေဘက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာနှင့်ပြောခဲ့သည့် နန်းသူဇာမှ ယောင်္ကျားဖြစ်သူအား အလိုးခံပုံ ဒေါက်တာခိုင်သဇင်အား ဦးသာဒင်မှ လေးဘက်ထောက်လိုးပုံများ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ကူးထဲမြင်ယောင်လာရ၏။အတွေးများအား ပုံဖေါ်ကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ညာဘက်လက်လေးမှာ သူမပေါင်ကြားထဲ အလိုလျောက်ရောက်ရှိသွားသည်။

ကာမစိတ်လေးနိုးထကာ စီးမျောနေသဖြင့် နားနေခန်းတံခါးဖွင့်ကာ လူတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာသည်ကို သတိမထားမိတော့ပေ။ထိုလူမှာ ကော်ဖီပါဆယ်ထုတ်လေးကိုင်ကာ ခြေသံမကြားအောင် ခပ်ဖွဖွနင်းရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ထိုင်နေသော နားနေခန်း၏ တောင်ဘက်ဆုံး အုတ်နံရံထိ လျှောက်လာခဲ့သည်။ထိုနောက် ကော်ဖီပါဆယ်ထုတ်အား ကောင်တာပေါ်တင်ကာ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ဖုန်းထုတ်ယူလိုက်၏။ကာမစိတ်တက်ကာ မျက်လုံးလေးစင်း၍ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးမှ တအီးအီးညည်းနေသည်ကို အနီးကပ်ဗွီဒီယိုရိုက်ယူကာ  ကောင်တာအတွင်းဘက်ကွေ့ဝင်ရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဖုန်းကင်မရာအား ပြောင်းချိန်လိုက်ပြန်သည်။

ကျောမှီမပါသော ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထမိန်အောက်နားစမှာ ပေါင်ရင်းလှန်နေကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးပေါ် ညာဘက်လက်လေးတင်ကာ ပေါင်အတွင်းအား ထိုးနိုက်ပွတ်သပ်နေသည်ကို ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားဖြင့် အနီးကပ်ထပ်ရိုက်လိုက်၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ကာမစိတ်လေး ထကြွရင်း စောက်ဖုတ်အားပွတ်ကာ အထွဋ်ထိပ်ရောက်ဖို့ တက်လှမ်းနေစဉ် သူမနှာခေါင်းလေးထဲ ချွေးနံ့ပြင်းပြင်းလေး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်သည်။သူမရှေ့တည့်တည့် ကွေ့ကောင်တာပေါ် ကော်ဖီပါဆယ်အိတ်လေး တွေ့ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားမိ၏။

နှာခေါင်းလေးထပ်ရှုံ့ကာ အနံ့ခံရင်း ညာဘက်ဘေးသို့ ကြည့်လိုက်ရာ သူမဘေးနာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားနှင့်ဖုန်းဖြင့်ရိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

" ဟင် … ဘာ  ဘာ  ဘာလုပ်တာလဲ … ဦးသာဒင် "

ထိုင်ခုံပေါ်ထိုက်လျက် အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်အားပွတ်နေသော ညာဘက်လက်လေးအား ပေါင်ကြာမှ ထုတ်ကာ ထမိန်အောက်နားစလေးအား အောက်သို ဆွဲချလိုက်၏။

" ဘာမ မလုပ်ပါဘူး … ဆရာမရယ် … ကော်ဖီ လာပို့ရင်း ဆရာမ စောက်ဖုတ်လေးပွတ်ပြီး မျက်လုံးလေးစင်းနေတာနဲ့ … အမှတ်တရ ဗွီဒီယိုလေး ရိုက်ထားလိုက်တာပါ "

" ဟာ … ရှင်  … ဘာ အကြံ လဲ … ခု ရှင့် ဖုန်း ကျမပေး "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ကာမစိတ်လေးပျောက်ကာ ရုတ်တရက် အရှက်တရား ကြီးစိုးလာသည်။ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားမှ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဦးသာဒင်ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာ ဦးသာဒင် လက်ထဲမှ ဖုန်းအား လှမ်းလုလိုက်သည်။

" ဝှီးးး … ဖတ် … အင့် …… ဘုတ် …… ဝုန်း "

ဦးသာဒင်မှာ ကြိုတင်တွက်ထားပြီးသားမို့ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ လက်ရောက်လာသည်နှင့် လက်တဖက်က ဖုန်းအားနောက်သို့ ဆုတ်ရှောင်ကာ ကျန်တဖက်က ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ လက်အားဆွဲချပစ်၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခါးညွတ်ရင်း ဒူးထောက်ထားသော ဦးသာဒင်ရင်ခွင်ထဲ ကျရောက်သွားတော့သည်။ချက်ချင်းဦးသာဒင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ညာလက်က ဖုန်းအား ကောင်တာပေါ်တင်ပစ်လိုက်သည်။ကြောင်ကြည့်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ရင်း ညာလက်က ရင်သားများအား ညှစ်ချေလိုက်ပြန်၏။

" ဝူး … ဖလူး … လွတ်ပါ … လွတ်ပါရှင် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ခံနေရာမှ  သူမခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်ကာ ဦးသာဒင်အား အသံတုန်ရီစွာဖြင့် တောင်းပန်နေရသည်။ညနေပိုင်းကမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပြောပြထားသဖြင့် ဦးသာဒင်အကြောင်း သိထားနှင့်၏။သူမလို ဆရာဝန်မ တစ်ယောက်အား ဆေးရုံစောင့်ဝန်ထမ်းက တက်လိုးမှာကိုလည်း မသတီပေ။သို့သော် သူမ ထမိန်လှန်၍ စောက်ပတ်ပွတ်နေပုံက ဦးသာဒင် ဖုံးထဲ ရောက်ရှိနေပြန်သည်။ဦးသာဒင် ပါးစပ်မှ ဆေးလိပ်နံ့ကွမ်းနံ့များအား အသက်အောင့်ကာ ကြိတ်မိတ်သည်းခံရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ အကြံထုတ်နေမိ၏။

" ဘာမစဉ်းစား မနေပါနဲ့ … ဆရာမရယ် … တခါပဲ လိုးမှာပါ … နောက်ရက်တွေ ဆရာမ စိတ်ပါမှ … ဆက်မှာပါ … ဆရာမ စိတ်မပါရင် မသိသလိုပဲ  … နေပေးမှာပါ "

ဦးသာဒင်မှာ သူမအကြံထုတ်နေသည်ကို ရိပ်မိနေသည့်အလား စကားပြောကာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေနေသောလက်က သူမပေါင်ကြားထဲရောက်လာကာ စောက်ဖုတ်အား မိမိရရပွတ်ချေနေတော့၏။

" ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … အဲဒါကို မထိပါနဲ့ … ကျမ ပိုက်ဆံပေးပါ့မယ် … ဘယ်လောက်ပေးရမလည်း … ဦးသာဒင် … ရှင့်ဖုန်းထဲက ကျမဗွီဒီယိုဖိုင် ဖျက်ပေးပါနော် "

" ပိုက်ဆံမလိုပါဘူး … ဆရာမရယ် … ဆရာမကို ကျုပ် လိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ … ပြီးတော့ ဆရာမ ယောင်္ကျားက … လိုးမပေးတာပါ … ကျုပ်သိထားပါတယ်ဗျာ "

" ဟင် "

" မဟင်ပါနဲ့ … ညနေက … ကျုပ် အခန်းထဲက ထွက်တော့ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ နဲ့ ဆရာမ ပြောတာတွေ … အကုန်ကြားပြီးသားပါ "

" ဒါဆို … ရှင်  ရှင် …… ခိုးနားထောင်တာပေါ့ "

" ခိုးနားထောင်တယ်ပြောလည်း ခံရမှာပါပဲ … အမှန်က ကော်ဖီ ဘယ်နှစ်ခွက်ဝယ်ခဲ့ရမှာလည်း … ပြန်လာမေးတာ … ကျုပ်နာမည် ပါလာတာနဲ့ … အခန်းပြင်က နားထောင်နေမိတာပါ "

" အာ …… ကျွတ်  …… ရှီးးးး     အ "

အရေးထဲ စောက်ပတ်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ အရည်များထွက်ကာ ယားတက်လာ၏။

" ဆရာမ ဘယ်လိုပဲငြင်းငြင်း … စောက်ပတ်က အလိုးခံချင်နေပါပြီဗျာ … အပင်ပန်း ခံပြီး ငြင်းမနေပါနဲ့ … ဆရာမတင် မဟုတ်ပါဘူး … ကျုပ်လည်း ကြည်ပါဦး "

ဦးသာဒင်မှာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့်ပင် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအား ထုတ်ပြလိုက်တော့သည်။

" အိုရ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ပြူးထွက်နေရ၏။ဦးသာဒင်ပေါင်ကြားမှ လီးညိုကြီးမှာ ခင်ပွန်းသည်ကိုမိုးကျော်လီးနှင့် ဘာမ မဆိုင်ပေ။အရှည်၇လက်မခွဲခန့်ရှိပြီး လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် အကြောများထနေကာ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းချဉ်သီးအမည့်ရောင်သန်းကာ ကားထွက်နေသည်။

" ကိုင်ကြည့်လေ … ဆရာမ … ဆရာမယောင်္ကျားလီးထက် သာတယ်မလား "

" ရှင့်ဟာကြီးကလည်း  … လွန် လွန်း ပါတယ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပါးစပ်မှ လွတ်ကနဲ့ ယောင်ထွက်သွားမိ၏။ထိုနောက် ကာမစိတ်လေးပြန်လည်လာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ထိုင်ခုံလေးအား မှီခိုင်းကာ ထမိန်လှန်ရင်း ဦးသာဒင်တစ်ယောက် ကုန်းယက်ပေးတော့သည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဝေးကွာနေသော ကာမအရသာလေး ပြန်ရသည့်အပြင် ခင်ပွန်းသည် တခါတရံမှ ယက်ပေးသော စောက်ပတ်လေးအား ဦးသာဒင်မှ မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေသဖြင့် ဆေးရုံဝန်ထမ်းတစ်ယောက်၏ အလိုးခံရမည်ကို တွေးရင်း သိမ်ငယ်သလိုလို ရှက်စိတ်နှင်အတူ တဖက်ကလည်း အားရကျေနပ်မိနေ၏။စောက်စိလေးအား အစုပ်ခံရတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ဦးသာဒင်ပါးစပ်ထဲရောက်သွားသလို ခံစားမိကာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားနေရသည်။

" အ …… ခဏ …… ရှီးးးး းးးး "

" ဘာလို့လဲ … ကျုပ်ယက်ပေးတာ မကောင်းလို့လား "

" မဟုတ်ပါဘူး … ဟို … ဗီဒိုထဲက … စောင်အပါးလေး … ယူပေးပါ့လား "

……………………...................................................................................................……

အခန်း  ( ၃ )

" ဘာလုပ်မလို့လဲ "

" ကျွတ် … စကားများတာရှင် … ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီက အပိုမပါတော့ဘူး … ဒီတစ်စုံပဲပါတာ ညနေက လဲထားပြီးပြီ "

ဦးသာဒင်မှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပြောသည်ကို နားမလည်ပဲ သူမခိုင်းသည့်အတိုင်း ဆေးဗီဒိုဖွင့်ကာ အောက်ဆုံးထပ်မှ စောင်အပါးလေးတစ်ထည် ယူလာခဲ့သည်။စောင်အပါးလေးနှင့်ခေါင်းအုံး အသေးလေးများမှာ နိုက်ဂျူတီအတွက် အိမ်မှ သီးသန့်ယူလာခဲ့၏။ဦးသာဒင် ကွေ့ကောင်တာအတွင်းထဲ ပြန်အရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အပေါ်မှ လောင်းကုတ်အဖြူနှင့် ထမိန်အားချွတ်ထားကာ အင်္ကျ ီကြယ်သီးများ ကျောပေးဖြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" အဲဒီစောင်လေး ခင်းလိုက်လေ … ဘာကြည့်နေတာလည်း "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အင်္ကျ ီအားချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဦးသာဒင်ဘက်လှည့်ကာ ဘော်လီဝတ်ထားလျက်ပင် နို့အုံများအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းကာရင်း လှမ်းပြောလိုက်၏။စောင်ခင်းပြီးသည်နှင့် ပက်လက်လှန်အိပ်ကာ ပေါင်တန်လေးဖြဲရင်း ဦးသာဒင်အား စောက်ပတ်ပြန်ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။သိပ်ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ပေ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များထောင်ပန်းကာ ဦးသာဒင်မျက်နာအား ရွှဲနှစ်သွားတော့၏။ဦးသာဒင်မှာ စောက်ရည်ထွက်နေသော အဖုတ်လေးအား တပြင်လုံး အဆက်မပြတ်ယက်ကာ ထရပ်ရင်း သူ၏ဘောင်းဘီအား ချွတ်ချလိုက်သည်။ထို့နောက့် တဆက်ဆက်တုန်နေသော လီးညိုကြီးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဖိထည့်ပစ်တော့၏။

" အားးး …… အမလေး …… မရဘူး …… သေပါပြီ …… ပြန်ထုတ်  … ခဏထုတ်ပါဦး "

လီးတဝက်ခန့်ရောက်သည်နှင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အော်ဟစ်နေရသည်။သို့သော် ဦးသာဒင်မှာ အတွေ့ကြုံရင့်နေသည်မို့ ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ ပါးစပ်အား ဘယ်လက်ဖြင့် လှမ်းပိတ်ကာ နို့အုံလေးအား လိုးရင်းတန်းလန်း ကုန်းစို့ပေးသည်။ညာဘက်လက်ကလည်း လွတ်နေသော နို့အုံအားညှစ်ချေကာ လီးတဝက်လောက်သာ အထုတ်သွင်းလုပ် လိုးသည်။ခဏအကြာ စောက်ရည်များဖြင့် အဝင်အထွက်ကောင်းမှ လီးတစ်ဆုံးထည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်လိုးတော့သည်။ဒေါက်တာစိမ်းသူဇာ တစ်ယောက် အစပိုင်း တစ်ဆို့ကြီးဖြစ်ကာ နာကျင်သလောက် နောက်ပိုင်း တခါမှ မခံစားဘူးသော လီးအရသာအား ခံယူကာ ကာမစည်းစိမ်လေးရရှိနေသည်။

ဦးသာဒင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များကြောင်း ၂ကြိမ်တိုင်တိုင် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ရှိခဲ့၏။ခုချိန်ထိ ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် သူမအထွဋ်ထိပ်ရောက်သည်မှာ လက်ရေချိုးလို့ရသည်။တချီတည်းနှင့် ၂ကြိမ်ပြီးအောင် လိုးနိုင်သောဦးသာဒင်လီးအား စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်သွားရသည်။သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဦးသာဒင်လီးကြီး ရပ်သွားလျင် အောက်မှ မသိမသာလေး ပင့်ဆောင့်ပေး၏။

၃ခါလောက် ဆီးခုံးချင်းကပ်အောင့် ပင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ခဏအကြာ ဦးသာဒင်ဆီမှ မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များ ကျရောက်လာကာ စောက်ပတ်လေးထဲပူကနဲ့ လရည်များဝင်ရောက်လာက စောက်ခေါင်းတခုလုံး နွေးကနဲ့ခံစားလိုက်ရတော့သည်။လီးတန်ကြီးအား လရည်များကုန်စင်ရန် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးစဉ် ဦးသာဒင်မှ အချက်၂၀ခန့် ကြိတ်လိုးလေး လိုးပေးရာ တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း ဦးသာဒင်၏ ဆေးလိပ်နံ့ကွမ်းနံ့ ထွက်နေသော ပါးစပ်အား အငမ်းမရ တေ့စုပ်လိုက်တော့၏။

...........................................................................................

" ဟင် … ထူးဝေ …… မင်း  မင်း  … ဒါမျိူး မသင့်တော်ဘူးလေ … အ  အားးးး "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နွားနို့တည်ပြီး ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်ပြီးသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင်းနှစ်ယောက်ထိုင် ကတီဘာဖုံးထားသော ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ကျော်မှီဘက် ကိုယ်လုံးစောင်းကာ ဒူးကွေးမှေးရင်း အတိတ်မှ ဦးသာဒင်နှင် ဖြစ်ရပ်များပြန်တွေးနေစဉ် ထူးဝေတစ်ယောက် အိပ်ယာနိုးရာမှ ရေဆာသဖြင့် ထလာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် အိပ်ခန်း ၂ခန်းအားတွေ့လိုက်ရသည်။မြောက်ဘက်လျှောက်ကြည့်ရာ အိမ်အနောက်ဖက်ထွက်သော တခြမ်းဖွင့်ထားသည့်တံခါးအားတွေ့ရှိရ၏။ပြန်လှည်ကာ တောင်ဘက်ထွက်လာစဉ် အိပ်ခန်း၂ခန်း၏ တောင်ဘက်တွင် သန့်စင်ခန်းတခန်းတွေ့ပြီး ကပ်လျက်တွင် မီးဖိုခန်းအားတွေ့လိုက်သည်။

မီးဖိုခန်းမှ အရှေ့ထွက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ရှိလာ၏။ဧည်းခန်းအလည်တွင် မှန်မျက်နှာပြင် ဘဲဥပုံစားပွဲဝိုင်းတစ်လုံးရှိပြီး ထိုစားပွဲအရှေ့ဘက်နှင့် အနောက်ဘက်တွင် တန်းဖိုးရှိသော နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံရှည်နှစ်လုံးနှင့် တောင်ဘက်နှင့်မြောက်ဘက်တွင် တစ်ယောက်ထိုင်ခုံ ၂လုံး ချထားသည်။ဧည့်ခန်းအရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် နံရံကပ် ပန်းကန်စင်ပုံစံလုက်ထားပြီး ကြွေအိုးများ ဖန်အိုးများ အစီအရီ အလှဆင်ထားပြန်၏။ဧည့်ခန်းတောင်ဘက်ခြမ်းတွင် ကျွန်းဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်ကြီးများက နေရာယူကာ ဘေးနားတွင် ကျွန်းခုံလေးများပေါ် အပင်ပုလေးများ စုံလင်စွာရှိနေသည်။

ဧည်ခန်းမြောက်ဖက်တွင် အိမ်ရှေ့ထွက်သော တံခါးမကြီးအား မြင်လိုက်ရ၍ ရေခဲသေတ္တာမှာ ဧည့်ခန်းအဝင်ဝလေးနား ထားရှိ၏။ချက်ချင်းရေခဲသေတ္တာဆီ လျှောက်သွားကာ ရေအေးတစ်ဗူးဖေါက်ကာ တဝက်ခန့်မော့သောက်ပစ်သည်။ထိုစဉ် ဘဲဥပုံစားပွဲခုံအဝိုင်း၏ အနောက်ဘက်ခုံရှည်ပေါ်မှ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ထူးဝေဧည့်ခန်းထဲဝင်လာစဉ် ခုံရှည်မှာ ကျောမှီပါသဖြင့် အမှတ်တမဲ့ ခုံပေါ်ကွေးနေသော ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား သတိမထားမိပေ။ရေခဲသေတ္တာဆီရောက်မှ မျက်စောင်းထိုးအနေထားဖြင့် တွေ့ရတော့သည်။ဒေါ်စိမ်းလတ်သူနားအရောက် ဖင်သားကြီးကော့ထွက်ကာ ကျောမှီဘက်ဒူးကွေးထားရင်း ပေါင်သားလေးများ လှုပ်ကာ တအီးအီးဖြင့် ခပ်တိုးတိုးညည်းနေသည်ကို မြင်တွေ့နေ၏။

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးသာဒင်နှင့် ဖြစ်ခဲ့ပုံများအားတွေးရင်း ပေါင်သားလေးများလှုပ်ခါနေစဉ် ထူးဝေရောက်လာကာ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသော စကက်အောက်နားစလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ခါးထိလိပ်တင်ပစ်သည်။ပေါင်တန်းဖွေးဖွေးနှစ်ခြမ်းအလယ်မှ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများစူထွက်နေကာ ဖင်ဝနီညိုလေးအောက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှာ အရည်ကြည်များစို့နေသည်ကို တွေ့ရ၏။ထူးဝေတစ်ယောက် ပုဆိုးအားခြေရင်းပုံကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအဖုတ်အားကြည့်၍ ဒူးထောက်ချလိုက်တော့သည်။ထိုအချိန် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အတွေးထဲ ဦးသာဒင်နှင့်လိုးနေရာ ပေါင်သားချင်းပွတ်ရင်း ဖင်ကြီးက ကော့ထိုးနေသလိုဖြစ်နေရ၏။

၁၅ ချက် ခန့်ထုလိုက်သည်နှင့် ထူးဝေ၏လီးကြီးမှာ ဆန့်ထွက်လာရင်း လီးအရည်ပြားတွင် အကြောများထလာခဲ့သည်။ဒူးခေါင်းအားခုံနားကပ်ကာ ခါးဆန့်လိုက်၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဒစ်ဖူးတေ့ကာ ဖိသွင်းပစ်သည်။စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် လီး၏ ၃ ပုံ ၁ပုံခန့် တရစ်ချင်း ဝင်သွားတော့၏။ထူးဝေးမှ ခါးအားဖြင့် ဝင်သလောက်လေး နှဲ့လိုးရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အတွေးထဲ ဦးသာဒင်နှင့်လိုးနေရာ ဖင်ကြီးအား ကော့ကော့ထိုးပေးပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း ထူးဝေတစ်ယောက် ဖွေးဥနေသောဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးရာ ၃ချက်မြောက်တွင် ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူမှာ မျက်လုံးလေးပွင့်ကာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့် သူမဖင်နောက်မှ လူအား လည်ပြန်ကြည့်လိုက်၏။

ခေါင်းတွင်ပတ်တီးအဖွေးသားနှင့် လက်နှစ်ဖက်ဘေးချကာ အားထည့်လိုးနေသော ထူးဝေအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။သူမ မသင့်တော်ဘူး ပြောမှ ထူးဝေမှာ ဘယ်လက်ဖြင့် သူမခါးအားဖိကာ ညာလက်က သူမဘယ်ဘက်ပုခုံးအား ဖိရင်း ကိုယ်လုံးအားညွတ်ကာ ဆောင့်လိုးနေ၏။

" ဗျစ် … အ  …… ဘွတ် ဘွတ် …… အမလေး ……  သေပါပြီကွာ "

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူစကားအား မကြားဟန်ဆောင်ကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ချုပ်အလိုးခံသလိုဖြစ်နေတော့၏။စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးအရင်းထိကပ်မိတိုင်း ထူးဝေ လဥနှစ်လုံးမှာ သူမညာဘက်ပေါင်အား တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ရိုက်မိကာ အဖုတ်ထဲလီးဝင်သံနှင့် လဥရိုက်သံမှာ ဘွတ်ဘတ် ဘွတ်ဘတ်ဖြင့် စည်းချက်ကြကြလေး ထွက်ပေါ်နေသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီရယ် … အားးးး  အားဟား …… ရှီးးး းးးး "

" ဖွပ် …… အင့် …… အမလေးးး …… မင်းကသာ ကောင်းနေတာ … ငါ့ သားအိမ်ဝ … မင်းဟာက လာလာထောက်တာ … နာတယ်ကွာ "

" ဗျာ … ဖလွပ် …… ဗြိ …… အားဟား …… ဘွတ် ဘွတ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူစကားကြောင့် ထူးဝေမှာ လိုးအားလျှော့ကာ လီးအရင်းထိ မဆောင့်တော့ပဲ ထိန်းလိုးတော့သည်။ဒီလိုတော့လည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဟာတာကြီးဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးအား မသိမသာကော့ထိုးရင်း လီးအရင်းထိကပ်မိအောင် ကြိုးစားရပြန်၏။

" ကျွတ် …… လိုးပါကွာ … မင်းက လူငယ်မဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ …… ရှီးးး းးးး "

" ဟမ် … အန်တီက … ဟို   ဟို …… နာတယ်ဆိုလို့ပါ "

" နာတယ်ပဲပြောတာလေ …… မင်း ဆောင့်မလိုးနဲ့လို့ … ပြောမိလား "

အားမလိုအားမရ အသံလေးဖြင့် ဖင်ကြီးအား ကစားပေးနေ၏။ထူးဝေတစ်ယောက် သဘောပေါက်ကာ တရစပ် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။ဒစ်ပေါ်ရုံထုတ်ကာ ပြန်သွင်းလျင် လီးအရင်းထိကပ်အောင် ပစ်ပစ်လိုးပေး၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်များကြောင့် ကာမအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားလာရကာ အချက် ၉၀လောက်တွင် အားကနဲ့ အော်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ထူးဝေမှာလည်း လီးတစ်ချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အချက် ၃၀ခန့် ထပ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်ဆောင့်အပြီး  စောင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။

" အားးး       အ     အ …… ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီရယ် ………… ဟူးးးး  ရှီးးးး းးးးးး "

" အင်း …… ခဏထုတ်ဦးကွာ … ခါးတွေညှောင်းတာ … လှုပ်မရအောင် ချုပ်လိုး နေတာ …… ဟွန့် "

" အန်တီ အလိုးမခံမှာ … ကြောက်လို့ပါဗျာ "

" တော်ပါ … စောက်ပတ်ထဲ …… လရည်တောင် ဝင်နေပြီ "

…………………….............................................................................................…………

အခန်း ( ၄ )

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အဖုတ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချရင်း အမောဖြေနေတော့သည်။

" မင်းက … အိမ်ထောင်နဲ့လား … ဒီလောက်မောနေတာ "

" အိမ်ထောင်မရှိပါဘူး … ခေါင်းက နာလို့ပါ "

" အော် … ဟုတ်သား … ခန္ဓာကိုယ်က လှုပ်တော့ ဒဏ်ရာက သွေးတောင် ပြန်ကျနေပြီ "

" ရပါတယ် … သိပ်တော့ မနာတော့ပါဘူး "

" ကဲ ထ … ဒီခုံပေါ် လာထိုင်ပါ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ဦး … လီးကြီးက လူမြင်မကောင်းဘူး … ခ်ခ် "

ထူးဝေတစ်ယောက် ပုဆိုးထဝတ်ကာ လီးတန်အားပေပွနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ရည်များအား ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ပြီးမှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဘေးနား မရဲတရဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" အမ် … မင်းက … လိုးတုန်းက မပြောမဆို လိုးပြီးတော့ … ခုကျ … ကြောက်နေတာလား "

" ဟုတ်  ဟုတ် … အန်တီ "

ထူးဝေမှာ တကယ်လည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ကြည့်ကာ ရှိန်းနေမိသည်။ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် အတင်းလိုးခဲ့ပေမယ့် သွေးအေးသွားချိန် အကြောက်တရားများ ဝင်လာတော့၏။သူ့လို ဆိုင်ကယ်တက္ကစီသမားတစ်ယောက်မှ ခုလို ချောချောလှလှ သူဋ္ဌေးမတစ်ဦးအား လိုးဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။တွေးရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာသည်။ထိုစဉ် စားပွဲခုံပေါ် ကားသော့ဘေးနားမှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့သည်။

" တူတူ …… တူတူ …… တူ "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေအား ကြည့်ကာ နူတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးထောင်ကပ်ပြရင် တိတ်တိတ်နေရန် အချက်ပြလိုက်၏။

" ဟဲလို … ကိုကြီးလား "

" အင်း … စိမ်း … ကိုကြီးတို့ ဒီနေ့ ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူး နက်ဖန် ညနေမှ ပြန်လာတော့မယ် … လေတွေမိုးတွေ ကြီးနေလို့ လမ်းကလည်း မကောင်းသေးဘူး "

" ဟုတ် … ကိုကြီး … ရာသီဥတု ကောင်းမှ ပြန်ခဲ့ပါ … အမေတို့လည်း ပြောလိုက်ပါဦး … စိမ်း … ဆေးရုံ ဂျူတီကျလို့ပါလို့ "

" ရောက်ရောက်ချင်း မေးနေလို့ … ပြောထားပါတယ်ကွာ "

" ဒါနဲ့ … သားလေးရော "

" သားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း … ရောက်တာနဲ့ လည်တော့တာပဲ … ဒါပေမယ့် မိုးရွာနေလို့ ကားယူမသွားဘူး အနီးနားပဲ လည်နေတာပါ "

" အင်းပါ … အချိန်နဲ့အချိန်စားနော် … ကိုကြီး တအားလည်း သောက်မနေနဲ့ဦး "

" အေးပါ … မိန်းမရယ် …… ဟားဟားးးး "

တဖက်မှဖုန်းချသွားသဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် သူမဖုံးအား ပိတ်ကာ စားပွဲခုံပေါ်ပြန်တင်ရင်း ထူးဝေဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။မျက်နှာပျက်ကာ နှာခေါင်းထိပ်တွင် ချွေးစေးများပြန်ရင် သူမအားကြည့်နေသော ထူးဝေအား မြင်လိုက်ရ၏။

" ခ်ခ် … ဘာလဲ … ငါက အိမ်ထောင်သည်မှန်း သိတာနဲ့ … လန့်နေပြီပေါ့ "

" ဟုတ် … ဟုတ် … အန်တီ … ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ … အန်တီပုံစံက အိမ်ထောင်သည်နဲ့ မတူလို့ပါ "

" ဟေ … အိမ်ထောင်သည်မှန်း ကြိုသိရင် မင်းက မလိုးဘူးပေါ့ "

" ဟုတ် … ကျနော် … မလုပ်ပါဘူး "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေစကားဆုံးသည်နှင့် ထူးဝေမျက်နှာအားကြည့်ရာ ခပ်တည်တည်ပြောနေသည်ကို တွေ့နေရ၏။

" ခ်ခ် … ခု မင်းဝတ်ထားတာ ငါ့သား အဝတ်စားတွေကွ "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ … အန်တီ … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … ကျနော် လျှော်ဖွတ်ပြီး … ပြန်လာပို့ပေးပါ့မယ် "

" အော် … မင်းက … အားရတော့ ပြန်ချင်ပြီးပေါ့ "

" ဟာ … အဲလို သဘော … မဟုတ်ပါဘူးဗျာ "

" ဒါဆို "

" အန်တီပြန်ခိုင်းတဲ့ အချိန်မှ ပြန်ပါ့မယ် "

" Ok လေ … အဲဒါဆို … နက်ဖန် ညနေပိုင်း ငါ့ယောင်္ကျားပြန်လာကာနီးမှ ပြန်ရမယ် … ဒီကြားထဲ မင်းသဘောနဲ့ မင်းပြန်ရင် …… ပြက်သနာ တက်မယ် "

" ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ "

ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် ထူးဝေအား ကြည့်ကာ ကျေနပ်သွားသည်။ဘာပြောပြော ဒီနေညနှင့် နက်ဖန်ညနေထိ ကာမဆန္ဒအတွက် ထူးဝေအား အသုံးချချင်သေးသည်။နက်ဖန် ဆေးရုံ နေ့တပိုင်းဆင်းကာ အိမ်ပြန်လာပြီး လိုအပ်သော ကာမသုခများဖြည့်စည်းပေးရန် ထူးဝေအား တေးထားလိုက်တော့၏။ထို့နောက်နှစ်ယောက်သား ရေအတူချိုးရာ ထူးဝေခေါင်းအား ပလတ်စတစ် တလုံးအုပ်ကာ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ခြေဖျားမှ နဖူးထိ ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးစဉ် အဖုတ်နှင့် ဖင်ဝလေးအား အားရကျေနပ်သည်အထိ ယက်ခိုင်းပြီးမှ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ခဲ့၏။

" ကဲ … နွားနို့နဲ့ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော် စားထား … ဒါမှ ညကြ အားရှိမှာ … ခေါင်းက နာသေးလား "

" မနာဘူး အန်တီ … ရပါတယ် "

" အင်း … ဆေးတော့သောက်ရဦးမယ်နော် "

" ဟုတ် "

ညနေပိုင်းရောက်သော် ထမင်းမချက်တော့ပဲ ထူးဝေအား သားဖြစ်သူဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထမင်းနှင့်ဟင်း ဝယ်ခိုင်းကာ အတူစားလိုက်ကြသည်။တဖြည်းဖြည်းအမှောင်ထု ကြီးစိုးလာရာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီဖွင့်ကာ နှစ်ယောက်သား အတူထိုင်ကာ ကြည့်နေ၏။ထူးဝေမှာ အနည်းငယ်ရှိန်းနေသဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေဘက်တိုးကပ်ကာ ထူးဝေပေါင်တန်များအား ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။အတော်ကြာသည်အထိ ထူးဝေဘက်က မလှုပ်ရှားသဖြင့် သူမကိုယ်တိုင် ထူးဝေလက်ဆွဲယူကာ သူမပေါင်တန်ပေါ် တင်ပေးထားလိုက်၏။ခဏအကြာတွင် ထူးဝေလက်ချောင်းလေးများ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပေါင်တန်ပေါ်မှတဆင့် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာသည်။

" ဒင်  ဒင် …… ဒင် ဒင် "

" ဟော … ၁၁တောင် ရှိပြီ … ဇတ်ကြောတွေလည်း တက်တာကွာ အန်တီ အိပ်တော့မယ် "

" ဗျာ …… ဟုတ် ဟုတ် …… ကျနော်လည်း အိပ်မယ်လေ "

ထို့နောက် ခြံဝင်းတံခါးသော့ခတ်ကာ အိမ်မကြီးတံခါးအား ပိတ်ရင်း တီဗွီပိတ်ပြီး ဧည့်ခန်းတွင်းမီးများ ပိတ်လိုက်တော့၏။ထူးဝေထားသော အိပ်ခန်းမှာ သူမတို့လင်မယားအိပ်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အခန်းပိုဖြစ်သည်။ထူးဝေအိပ်ခန်းအား ကျော်ပြီးမှ သူမအိပ်ခန်းသို့ ရောက်ရှိရာ ထူးဝေတစ်ယောက် သူ့အတွက်ပေးထားသော အိပ်ခန်းထဲမဝင်ပဲ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနောက် ကပ်ပါလာ၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမတို့အိပ်ခန်းအား ဖွင့်ရင်း နောက်ကျောဘက်မှ လူရိပ်ကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဟင် … ထူးဝေ …… မအိပ်သေးဘူးလား "


" ဟို  လေ … အန်တီကို … နှိပ်ပေးပြီးမှ … အိပ်မလို့ပါ "

" အော် … ကျေးဇူးပဲကွာ … လာလာ "

အမှန်တော့ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အိပ်ခန်းထဲခဏမှေးကာ ထူးဝေအား နှိပ်ခိုင်ရင်း ဇိမ်ယူရန် စဉ်စားထား၏။ထူးဝေမှာလည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပွတ်သပ်ပေးထားသဖြင့် ပုဆိုးအတွင်းက လီးမှာ ထောင်ထွက်ကာ လိုးခွင့်ရဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးသည်။

အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် မီးရောင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် နှင်းဆီရေမွှေးနံ့လေး တခန်းလုံးသင်းနေကာ မှန်တင်ခုံတစ်လုံး အလုပ်စားပွဲပုံစံတစ်လုံး အဝတ်ဗီဒိုတစ်လုံး နှစ်ယောက်အိပ် အမြင့် ၁ပေခန့် ရေမြုပ်မွေ့ယာတစ်ခု မှလွဲ၍ ကျန်အပို ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ မတွေ့ရပေ။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ မွေ့ယာနားလျှောက်သွားရင်း ဝမ်းလျားမှောက်အနားယူကာ ထူးဝေအား ပြတင်းတံခါးများဖွင့်ခိုင်းကာ လိုက်ကာများအား ဘေးသို့ဆွဲချခိုင်းလိုက်သည်။ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော မိုးသက်လေအေးလေးကြောင့် အိပ်ခန်းတွင်း ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်လာခဲ့၏။ထို့နောက်ထူးဝေအား ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှ မှောက်လျက်အနေထားဖြင့် ခြေသလုံးမှ စနှိပ်ရန် ပြောလိုက်တော့သည်။

…………………………….................................................................................……

အခန်း ( ၅ )

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူစကား ဆုံးသည်နှင့် မွေ့ယာပေါ်တက်ကာ ပေါင်တန်များဖြဲရင်း ခြေသလုံးကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ခြေချင်းဝတ်မှ စ၍ နှိပ်ပေးလိုက်၏။ခြေသလုံး ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေးအား နှိပ်ရင်း ဒူးကောက်ကွေးကျော်လာရာ ဒူးဆစ်ဖုံးသောညဝတ် ဂါဝန်အပါးလေးအား ပေါင်ပေါ်သို့ လိပ်လိပ်တင်ပစ်သည်။ဂါဝန်အောက်နားစလေးမှာ ပေါင်ရင်းနားအရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပေါင်ဂွကြားမှ နေ့လည်က လိုးထားစောက်ပတ်အား မြင်နေရတော့၏။ပေါင်တန်များအားနှိပ်ရင်း ထူးဝေပုဆိုးအတွင်းက လီးမှာ ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲ့ ခေါင်းထောင်နေသည်။ပေါင်ရင်းအား လက်နှစ်ဖက်နှင့်နှိပ်ရင်း အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာ၏။

ထိုစဉ် မှောက်အိပ်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်အား ပက်လက်လှန်ပစ်လိုက်သည်။ထူးဝေမှာလည်း သူမခြေသလုံးကြားမှ ဘေးထွက်ကာ ခြေထောက်လှန်ရန် နေရာဖယ်ပေး၏။ပက်လက်အနေထားဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ခြေသလုံးကြား ခုနပုံစံအတိုင်းဝင်ထိုင်ကာ နှိပ်ပေးပြန်သည်။ဒီတကြိမ် ထူးဝေလက်ချောင်းများ ဒူးခေါင်းနားအရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဂါဝန်အောက်နားစအား ခါးပေါ်ထိဆွဲတင်ပေးလိုက်၏။ပေါင်တန်းဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကြားမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက် ဖေါင်းနေကာ စောက်မွှေးပါးပါးလေးမှ စောက်ပတ်တအုံလုံး ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို မြင်နေရသည်။

ထူးဝေလက်ချောင်းများက ပေါင်တန်များနှိပ်နေရာ မျက်လုံးများက ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ပေါ် ရောက်ရှိနေ၏။တံတွေးများ မျိုချကာ ခဏအကြာတွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ဖုတ်အာ မျက်နှာနှင့်ကပ်ကာ တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးတော့သည်။ထူးဝေမှာ နေ့လည်က ဒီတိုင်းလိုးလိုက်သဖြင့် ဒီတကြိမ် စောက်ပတ်အားယက်ပေးပြီးမှ လိုးရန်ဆုံးဖြတ်ထား၏။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပါးစပ်မှဖွင့်မပြောရပဲ အလိုလျောက်သူမစောက်ပတ်အား ထူးဝေမှ ယက်ပေးသဖြင့် အရသာခံရင်း သူမနို့အုံများအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ချေနေသည်။ထူးဝေတစ်ယောက် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ဘေးနှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ အတွင်းသားလေးများအား လျှာအပြားလိုင်ပင့်ယက်ရင်း အပေါ်ရောက်မှ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား မထိတထိလေး ကိုက်ပေးလိုက်၏။

ထို့နောက် အဖုတ်တပြင်လုံးယက်လိုက် အစိလေးစုက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ လျှာစုချွန်သွင်းကာ ထိုးကလိုက်ဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီး ကော့ကော့တက်လာရသည်။

" အားလားလား …… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ … ထူးဝေ …… ရှီးးးး ရှီးးးး းးးးး …… အားဟား အားလား "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ပေါင်တန်ကြီးများ မြှောက်တက်လာကာ ဒူးကွေးထားရင်း ဒူးကောင်ကွေးကြား သူမလက်နှစ်ဖက်သွင်းကာ ဆွဲထားရင် ပေါင်ခြံအား ဖြဲပေးလိုက်၏။ထူဝေမှာလည်း ပေါင်ကြားအလယ်တည့်တည့်မှ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်အုံအား တပြင်လုံးယက်ကာ စောက်ခေါင်းဝအောက်ဖက် ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွပေးပြန်သည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ကလိခံရကာ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရပြီး တအားအား တအီးအီးနှင့် အသံထွက် ညည်းတွားနေရသည်။ထူးဝေမှာ အဖုတ်ယက်လိုက် ဖင်ဝလေးအား ကလိလိုက်နှင့် နောက်ဆုံး စူပွစူပွဖြစ်လာသော ဖင်ဝလေးအား နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်သလို့ တေ့စုပ်ပစ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် မွေ့ယာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ထုရိုက်ကာ ခါးကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။

" အမလေးးး …… ထူးဝေရယ် …… အ     အားးးးး …… ထွက်   ထွက်      ထွက်ပြီကွာ ……… အားးးး  အားးးးး းးးးး ………… ရှီးးးး းးးးးး  ဟူးးးးးး  းးးးးးးးး …… အင်းဟင်း "

စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်သားစိုင်ကြီး မွေ့ယာပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျလာသည်။ထူးဝေမှာ စောက်ရည်များမကုန်ခင် ဒူးထောင်လျက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ထောင်ဖြဲပေးထားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်အား တေ့လိုးပစ်၏။

" ဇွိ … ဘွတ် …… ဖွပ်ဖွပ် …… ဗျစ်  …… အင်းဟင်း "

စောက်ရည်များရွှဲနေသဖြင့် ထူးဝေလီးကြီး အဝင်အထွက်တိုင်း တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် အသံပေါင်းစုံ မြည်နေတော့သည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း ပူပူနွေးနွေး စောက်ရည်များပန်းထုတ်အပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို လီးကြီးဝင်ရောက်လာရာ ရမ္မက်စိတ်မကျပဲ တိုးပွားလာလျက်ရှိသည်။

" အန်တီ "

" ဘာလည်း … ထူးဝေ "

" လေးဖက်ကုန်းပေးပါ့လား "

" အယ် … မင်းလည်း မလွယ်ဘူးနော် … မိန်းမ မရှိတာရော ဟုတ်ရဲ့လား "

" မိန်းမ မရှိပေမယ့် … ချစ်သူရှိတယ်လေ … အန်တီ "

" အော် အော် … ဒါကြောင့်မို့ … အတတ်ပေါင်းစုံ တတ်နေတာပေါ့နော့ "

စကားပြောရင်း အလိုးမပြတ်ကြပေ။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပက်လက်အနေထားမို့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ထူးဝေလီးကြီးအား ကြည့်ကာ စကားပြန်ပြောနေ၏။ခဏအကြာ ထူးဝေစိတ်တိုင်းကျ လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးအား ကော့ထားပေးလိုက်သည်။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားမှ ဖေါင်းကြွစူထွက်နေသော စောက်ပတ်က ထူးဝေလီးကြီး ဝင်လာရန်စောင့်မျှော်နေစဉ် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးခွဲခြင်း ခံလိုက်ရပြန်သည်။

" ဟိတ် … အားလား …… မလိုးပဲနဲ့ ပြန်စွနေတာလားကွာ "

လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း သူမဖင်ကြီးနောက်က ကုန်းယက်နေသော ထူးဝေအား အားရကျေနပ်သံလေးဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်၏။ထိုစဉ် ထူးဝေလျှာဖျားလေးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပင့်ယက်လာရာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ကျော်ပြီး ဖင်ဝနီညိုလေးထဲ လျှာဖျားလေးက ထိုးစိုက်ပစ်သည်။

" အာ … အင့်အင့် …… ရှီးးးး းးးးး "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် လေးဘက်ကုန်းလျက်အနေထားနှင့် ညာလက်က အိပ်ယာပေါ်ထောက်ထားရင်း ခါးလေးကော့ကာ ဘယ်လက်က နောက်သို့ဆန့်ထုတ်ပြီး ထူးဝေခေါင်းအား ဖမ်းဆွဲလိုက်၏။သူမဖင်နှင့် ထူးဝေမျက်နှာအား ဖိကပ်ကာ ညည်းတွားနေတော့သည်။

" အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… အင်း   ဟုတ်တယ် …… မွှေပေး ဖင်ဝလေးကို …… အ   အားးးး …… ထိုးထဲ့ပါ … အထဲကို … အင်းအင်း …… အားဟား …… ဟုတ်တယ် … အမလေး … ဖင်ထဲ မွှေနေတာ ကောင်းတယ်ကွာ … တမျိုးလေးပဲ "

သူမဖင်ထဲ ထူးဝေအား လျှာနှင့်မွှေပေးရန် တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ကာမအရသာခံယူနေပြန်၏။ခဏအကြာတွင် ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြားမှ မျက်နှာအားခွာကာ ခါးဆန့်ရင်း လီးအား ၂ချက်၃ချက်စွကာ စောက်ခေါင်းဝထဲ့ ဖိထည့်လိုက်တော့သည်။လိုးပြီးသားမို့ ဒစ်ဖူးမြုပ်သည်နှင့် လီးတန်ကြီးက အရင်းထိ ရှောရှောရှုရှု ဝင်သွား၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဖင်ဇိမ့်ခံနေရာမှ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် လက်နှစ်ဖက် ကွေးထောက်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မြှောက်ပေးရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အနည်းငယ်ထပ်ဖြဲပေးလိုက်သည်။သူမအနေဖြင့် ထူဝေတစ်ယောက် အားရပါးရ လိုးနိုင်ရန် အဆင်သင့် ပြင်ပေးထား၏။

သို့သော် ထူးဝေမှာ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ဘယ်လက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများပွတ်ကာ ညာဘက်လက်မလေးက ဖင်ဝနီညိုလေးအား ဖိဆွဲပေးနေသည်။ တရကြမ်းလိုးမည်ထင်ပြီး စောင့်မျှော်နေရာ မထင်မှတ်ပဲ စောက်ဖုတ်အား ပုံမှန်လေးလိုးကာ ဖင်ဝအား ကလိနေသဖြင့် မတူညီသော အရသာနှစ်ခု တပြိုင်ထဲ ခံစားလိုက်ရ၏။ထိုစဉ် ထူးဝေလက်မလေးမှာ ဖင်ဝထဲ တိုးဝင်လာရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် နဖူးကြောလေးတွန့်ကာ ချွေပြန်လာရသည်။မကြာမှီ ထူးဝေမှာ သူမဖင်ပါ လိုးတော့မည်ကို ရိပ်မိလာ၏။ဦးသာဒင်နှင့်တုန်းကာ တံတွေးစွတ်ဖင်အလိုးခံရစဉ် ဖင်ထဲသပ်လျှိူထားသလို တစ်စို့ကြီး ခံရခက်ဖူးသည်။နောက်ပိုင်း ဖင်အတွင်းကြွက်သားများလျော့ချပေးမှ လီးဒဏ်ခံနိုင်လာခဲ့၏။

" ထူးဝေ "

" ဗျာ … အန်တီ "

" မင်း … အန်တီဖင် လိုးမလို့လား "

" အန်တီ ခွင့်ပြုရင် … လိုးချင်တာပေါ့ … အန်တီရယ် ဖင်ဝလေးက စူထွက်နေတာ … လိုးချင်စရာလေး "

" ကဲပါ … အပိုတွေ … မင်း အန်တီဖင်ပေါက်လေး ကလိနေတာ … ဖင်လိုးချင်မှန်း ရိပ်မိပါတယ်ကွာ … မှန်တင်ခုံပေါ်ဆေးသေတ္တာထဲက စအိုထဲစမ်းရင်သုံးတဲ့ ဂျယ်ပုလင်းလေး ယူလိုက် … မင်းလိုးကာနီးကျ ဖင်ထဲရော မင်းလီးတချောင်းလုံး လူးပြီးလိုးပေါ့ "

" ဟုတ် … အန်တီ "

ထူးဝေ မှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအားချွတ်ကာ အိပ်ခန်းတွင်း မှန်တင်ခုံပေါ်မှ ဂျယ်ပုလင်းအား သွားသူတော့သည်။ထို့နောက် လေးဖက်ထောက်အနေထားဖြင့် မျက်လုံးလေးစင်းနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝထဲ ဂျယ်များညှစ်ချလိုက်၏။လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးမွှေကာ ကြောင်းပေးသည်။ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့်ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးမွှေနေစဉ် လွတ်နေသော ဘယ်ဘက်လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲထိုးကလိပေးပြန်၏။

" အားးးး ရှီးးးး းးးးး …… တတ်လိုက်တာ …… ထူးဝေရယ် …… အန်တီကို … အရှင်လတ်လတ် … နတ်ပြည်ပို့နေတာလား …… ကျွတ်  ကျွတ် "

ထူးဝေတစ်ယောက် မြှောက်တက်လာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အလိုက်သင့်ထိန်းကာ ဖင်ရော အဖုတ်ရော လက်နှင့် တပြိုင်ထဲ လိုးပေးနေသည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း ကာမအရသာ ၂ခု တပြိုင်ထဲခံစားရင်း သူမနို့အုံကြီးများ အိပ်ယာခင်းဖြင့်ကပ်ကာ အိစက်ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ထောင်ပေးရင်း ဘဝင်ကျနေရ၏။ခဏအကြာတွင် ထူးဝေမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖြင့် ၅ ချက်လောက် ပင့်ယက်ကာ လီးထိပ်အား တေ့သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ် … အ … ဖြည်းဖြည်း ထူးဝေ … မင်းလီးရော အန်တီဖင်ဝလေးရော ဂျယ်များများလေး သုံး …… အမလေး …… ကျွတ်ကျွတ် "

ထူးဝေမှာ ဖင်ဝထဲဒစ်ဖူးမြုပ်သည်နှင့် လီအရည်ပြားတစ်လျှောက် အရင်းထိ ဂျယ်များ လောင်းချလိုက်၏။လီတဝက် အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အခြေနေအား ကြည့်နေပြန်သည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်အတွင်းကြွတ်သားများလျော့ကာ ဖွင့်ထားပေး၏။သို့သော် ထူးဝေလီးမှာ ဦးသာဒင်လီးထက် ပိုတုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ဖင်ထဲ တစ်စို့ကြီးဖြစ်ကာ အံလေးကြိတ်ခံနေလိုက်၏။ခဏအကြာ ရရှိလာမည့် လီးအရသာအား ကြိုတင်တွက်ထားမိသည်။ထိုစဉ် သူမဖင်ခေါင်းထဲမှ လီးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး ဖင်ဝမှ တဘူဘူ တဘင်ဘင် ဖြင့် လေပြန်အမ်ချိန် ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျက်တပြက် တိုးဝင်လာတော့၏။

" ဖလွပ် … ဖလူးးး …… ဗွီဗွီ …… ဗျစ်  ဗျစ် … ဘွတ်  … ဗြိ "

ဖင်ဝလေးထဲမှ လေအမ်သံနှင်အတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်သွားသော အသံများ တဆက်တည်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ထို့နောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်အား အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်းလိုးကာ လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ပြန်လိုးပေး၏။ဒီတကြိမ်တွင် လီးတန်မှာ စောက်ရည်များစိုရွှဲကာ ဂျယ်မလိုပဲ ဖင်ပေါက်ထဲ ခပ်စီးစီး အနေထားဖြင့် တိုးဝင်သွားသည်။လီးအရင်းထိ ဖိလိုးရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အိကနဲ့ ရှိုက်သံလေး ထွက်ရုံမှအပ နာကျင်ဟန်မပြတော့ပေ။

………………...................................................................................…………

အခန်း ( ၆ )

ထူးဝေမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာအားကြည့်ကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ထိန်းလိုးရင်း စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်ပြန်သည်။လီးအဖျားထိထုတ်ကာ အရင်းထိပြန်သွင်းရင်း ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တစ်လှည့်ပြောင်းလိုးပေး၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အဖုတ်ရော ဖင်ရော တလှည့်စီအလိုးခံရင်း မတူညီသော ကာမစည်းစိမ်လေးအာ ခံယူနေသည်။ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာအား မျက်ချေမပြတ်ကြည့်ကာ ခံနိုင်လာသည်ကို ရိပ်မိသည်နှင့် လိုးချက်များ မြှင့်လိုက်တော့၏။ဆောင့်ချက်များကြမ်းလာသည်နှင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ညည်းသံများ ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

" အားးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အ     အ  …… ဘွတ်  ဘွတ်  ဘွတ် …… အမလေးးးး …… ဗျစ်  ဘွတ် …… အ   အားးး …… ရှီးးး းးးးး …… အားးး  အားးးး  အားးးး "

ထူးဝေ၏ မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များအား တအားအား ညည်းတွားရင် ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည်။ပါးစပ်က ညည်းနေသော်လည်း ထူးဝေလီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲဝင်လာတိုင်း ဖင်အားကော့ကာ မသိမသာလေး ပင့်ထိုးပေး၏။စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာချိန်တွင်လည်း လီးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ဆွဲပေးပြန်သည်။ထူးဝေတစ်ယောက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်သားကြီးအား ကြည့်ကာ ရှိသမျှအား အကုန်ထဲ့ကာ ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုးစဉ် လီးတန်အား ညှစ်ဆွဲနေသဖြင့် မနားတမ်း လိုးပစ်လိုက်၏။ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူဆီမှ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံကြီးထွက်ပေါ်လာကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။

" အားးးး …… ထွက်  ထွက်  …… ထွက်ပြီကွာ …… အားးးးး  အားးးးးး …… ဖုန်းးးး ဖုန်းးးးး …… အားလားလားးး …… အမလေးးး  အမလေးးးး ……… ရှီးးးး  းးးး "

အိပ်ယာပြင်အား တဖုန်းဖုန်းထုရိုက်ကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေရာ ထူးဝေကလည်း လီးတန်တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဖင်ဝလေးထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်သည်။ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် စောက်ရည်များထွက်ကျစဉ် ဖင်ပါ ထပ်အလိုးခံရသဖြင့် စောက်ခေါင်းတခုလုံး ယားယံကာ လက်ကျန်စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ညှစ်ထုတ်နေရ၏။ထူးဝေ၏ လဥများ စောက်ရည်ဖြင့် ပန်းပစ်ကာ အိပ်ယာခင်းပေါ်တွင်လည်း စောက်ရည်များစီးကျကာ ရွှဲနှစ်သွားတော့သည်။

ထူးဝေလည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အထွဋ်ထိပ်ရောက်သွားပုံကို ကြည့်ရင်း ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ ဖင်ဝလေးအား ဆွဲလိုးရင်း ခဏအကြာ လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာပြီး ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ထဲ လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

လီးပြန်အထုတ်တွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝမှာ ချက်ချင်းပြန်မစိပဲ ဖင်အတွင်းသားရဲရဲလေးများမှာ မြင်နေရကာ ခဏအကြာ ပြန်စိချိန် ဖင်ဝလေးပွစိပွစ် ဖြစ်ကာ လရည်များလျှံထွက်လာ၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်အားထိန်းကာ ဘေးသို့ လှဲချပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်မှ အဆင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူထံမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာ၏။

" ဒီမှာပဲ … အန်တီနဲ့ … အိပ်လိုက်တော့ … မင်း အခန်း ပြန်မနေနဲ့ "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူစကားဆုံးသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်ပြန်တက်ကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ကိုယ်လုံးကြီးအား ခွပစ်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက် နှစ်ဦးသာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မှေးနေကြ၏။ည၂ချက်တီးလောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိသဖြင့် လန့်နိုးလာသည်။

" ဟင် … အန်တီ "

" အွန် … နိုးသွားတာလား … ပြွတ် ပြွတ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် တရေးနိုးနေထသောက်ရာ ကုတင်ပေါ်ပြန်အတက် ထူးဝေပေါင်ကြားမှ ငိုက်စင်းနေသော လီးအား ကြည့်မိရာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ကုန်းစုပ်ပေးမိ၏။လီးစုပ်နေစဉ် ထူးဝေနိုးလာသဖြင့် သူမလက်တဖက်နှင့် လီးတဝက်လောက်မှဆိုင်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း စကားပြောနေလိုက်သည်။

" ဟုတ် "

" အင်းပါ … မင်းပါသာ ဇိမ်ယူနေတော့ … အန်တီလီးစုပ်ချင်သေးလို့ "

ထူးဝေလည်း ဒေါက်တာစိမ်းသူဇာ စကားကြောင့် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ ပြန်မှေးနေ၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေလီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း သူမစောက်ဖုတ်အား ပွတ်သပ်နေပြန်သည်။လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချပြီး ကားထွက်လာသော ဒစ်ဖူးအား ဖမ်းငုံလိုက်၏။လီးထိပ်အား စုပ်ရင်း လက်တဖက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ခဏအကြာတွင် ထူဝေးလီးမှာ တံတွေးများပြောင်လဲ့ကာ ထောင်မတ်နေတော့သည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပါးစပ်ထဲမှ ဒစ်ဖူးအားထုတ်ရင်း သူမလက်လေးထဲ တင်းမာလာသော လီးအား အားရကျေနပ်စွာကြည့်ရင်း အပေါ်မှ ခွထိုင်ပစ်၏။ထူးဝေလီးထိပ်နှင့် သူမစောင်ခေါင်းအား တေ့ကာ ဖိချလိုက်သည်။တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ လီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာရာ မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားရ၏။ထို့နောက် ဖင်ကြီးအားကြွကာ ပြန်ဖိချပြန်သည်။ပထမအကြိမ်လောက် မကြပ်ပဲ ခပ်တင်းတင်း ဝင်သွားတော့၏။လီးထိပ်ထိ ဖင်အားကြွကာ လီးအရင်းထိ ပြန်ဖိချရင်း အကြိမ်ရေများလာကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်နေမိသည်။

စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထူးဝေဒစ်ဖူးမှ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ခံစားမှု့အားကောင်းလာကာ အပေါ်မှ စိတ်ကြိုက် လိုသလို လိုးနေရသည့်အတွက် ဘဝင်ကျနေရသည်။တအီးအီး ညည်းနေသော ထူးဝေမျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ ခွလိုးရသည်မှာ သူမအတွက် ခံစားမှု့အသစ်ပင်ဖြစ်သည်။စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ခပ်စီးစီး အနေထားဖြင့် ဝင်ထွက်နေသော လီးအားငုံ့ကြည့်ကာ စိတ်လွတ်သွားတော့၏။ထူးဝေရင်ပတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ မနားတမ်း ခွလိုးပစ်သည်။

ပြန်ဖိချစဉ် လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင်ဆောင့်ချသဖြင့် ထူးဝေလီးထိပ်မှ သူမသားအိမ်ဝလေးအား ထောက်မိကာ စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ ဖေါ်မပြတတ်သော ခံစားမှု့လေး ရရှိနေပြန်၏။တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်တအုံလုံး ယားယံလာကာ အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးနေသည်။ထူးဝေမှာလည်း လီးအားထောင်ပေးကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီး ပြန်အကျ အောက်က ပင့်လိုးလိုက်၏။အောက်မှ ပင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခေါင်းများ ခါရမ်းကာ ဖင်ကြီးအား တော်တော်နှင့်ပြန်မကြွနိုင်ပဲ ကပ်ထားရသေးသည်။

သို့သော် ဆီးခုံးချင်းထိနေအောင် ကပ်ထားရင် ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ဝှေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် မွှေပေးနေသဖြင့် ထူးဝေတစ်ယောက် လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းမှအဖျားထိ ကျင်စိမ့်စိမ့်လေးနှင့် ပြီးချင်လာ၏။ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန်အင်အားများ စုကာ ဖင်ကြီးအားမြှောက်ရင် တဖုန်းဖုန်း ဖိလိုးတော့သည်။ထူးဝေမှာလည်း အရှိန်နှင့် ဖိချလာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ကော့လိုးပစ်၏။

ခဏအကြာတွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် တအီးအီးဖြင့် ကြိတ်အော်ရင်း ထူးဝေရင်ဘတ်ပေါ် သူမကိုယ်လုံးမှောက်ချလိုက်တော့သည်။လီးအရည်ပြားတလျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်သည်နှင့် ထူးဝေကလည်း ပင့်လိုးရင်း လရည်များပြန်ပန်းထုတ်ကာ နှစ်ဦးသား အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားခဲ့၏။

မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ဘေးအား စမ်းကြည့်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား မတွေ့ရတော့ပေ။စိတ်ထဲဟာသွားပြီး အိပ်ခန်းပြင်ထွက်ရာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ရေသံများကြားနေရ၏။ဧည့်ခန်းဘက်လျှောက်လာရ၏ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်နှင့် ကော်ဖီ ခွက်များ ပြင်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန် ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့၏။တံခါးဖွင့်ရာ ကိုယ်တုံးလုံးဆပ်ပြာတိုက်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဟင် … ထူးဝေ "

" အန်တီ … ကျနော် … မျက်နှာသစ်ချင်လို့ "

" အော် … သစ်လေ … မင်းဖို့ ပေါင်မုန့်နဲ့ကော်ဖီ လုပ်ထားပေးတယ် … အန်တီက ဆေးရုံ နေ့တဝက် ဆင်းပေးရမှာ … နေ့လည်စာ အပြင်က ဝယ်ခဲ့ပေးမယ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေနှင့်လိုးစဉ် အရှက်ကုန်ခဲ့သည်မို့ ခုလည်း ထူးဝေရှေ့ သူမစောက်ဖုတ်အား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်တိုက်ဆေးကြောနေ၏။ထူးဝေတစ်ယောက် မျက်နှာသစ်ရင်း ဘေးနားမှဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ဖုတ်ပွတ်ဆေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတော့သည်။သို့သော် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူဘက်က မစသဖြင့် ငြိမ်နေရ၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း သူမကိုယ်လုံးအား ထူးဝေတစ်ယောက် မက်မက်မောမောကြည့်နေသည်ကို ရိပ်မိပေမယ့် ဆေးရုံသွားကာနီးမို့ စိတ်အား ချုပ်တီးထားလိုက်တော့သည်။

" ကဲ … အန်တီသွားပြီနော် … နေ့လည် ပြန်လာခဲ့မယ် "

ထူးဝေက ကော်ဖီနှင့်မုန့်စားရင်း သူအား နုတ်ဆက်ထွက်သွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း ကျန်ရစ်ခဲ့၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဆေးရုံရောက်သည်နှင့် ဦးသာဒင်အား သတိရမိနေသေးသည်။ဦးသာဒင် ဆေးရုံမှ အလုပ်နားသွားသည်မှာ ၁နှစ်ကျော်ခန့်ရှိရာ သူမအတွက် မနေ့တနေ့ကလို ခံစားနေမိတော့၏။ကားထား၍ ကုသဆောင်ဘက် လျှောက်လာရာ နားနေခန်းနား အရောက် ကြားနေကြ အသံလေး ကြားလိုက်ရသည်။

" ဟိတ် … စိမ်း … ဒီနေ့ အပြတ်လမ်းနေပါလား "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ကာမဆန္ဒများပြည့်ဝကာ စိတ်ကြည်နေသဖြင့် ပါတိတ်အစိမ်းနုရောင် ဝမ်းဆက်လေးဝတ်ကာ ဆံနွယ်များအားစုချည်ရင်း ကျောဘက်ချထားကာ မျက်နှာချောချောတွင် နူတ်ခမ်းနီအရဲလေးဆိုးလာခဲ့၏။အင်္ကျီလက်စကနှင့် ထမိန်အားတင်းနေအောင် ဝတ်ထားသဖြင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖက်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းမှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းခါနေသည်။

" လမ်းဆို … အထူးအဆန်းလေး ရှိလို့ပေါ့ … နန်းရယ် "

" အံမယ် … တစ်ယောက်ထဲ ဆန်းမနေနဲ့ … နန်းလည်းပြောဦး "

" ခ်ခ် … ပြောမှာပေါ့ … လူနာတွေ ၁ပတ် ပတ်ကြည့်ဦးမယ် … ပြီးမှ "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပြောရင်း အိမ်မှယူလာသော အိတ်ထဲမှ လောင်းကုတ်အဖြူအား ဝတ်ဆင်လိုက်၏။ဆေးဗီဒိုအတွင်းမှ နားကျပ်တခု ဖြုတ်ယူကာ နံရံရှိ ကိုယ်တပိုင်းမှန်လေးအား ကြည့်ရင်း စုချည်ထားသော ဆံနွယ်လေးအား လက်နှင့်သပ်ချနေသည်။ထိုစဉ် သူမနောက်ကျောဘက် နန်းသူဇာ ရောက်လာကာ ဖင်ပေါ်ခေါက်တင်နေသော လောင်းကုတ်အဖြူအား အောက်ဆွဲချရင်း ဖင်သားကြီးအား ညှစ်ချေလိုက်၏။

" မိန်းမချင်းကို … မနာလိုတာအေ … စိမ်းဖင်ကြီးက … ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အံမယ် … နန်းနော် … စိမ်းဖင်ကို … ပစ်မှားနေတာလား "

" ဟုတ်ပါ့ … ဆွဲကိုက်ပစ်ချင်တာကွာ "

" ခ်လ်း ခ်လ်း … စိတ်လျော့  နန်းရေ … အိမ်မှာ … ကိုက်မယ့်သူလေးက … အဆင်သင့် "

" ဟယ် … တကယ် "

" အွန်းပေါ့ … အထူးဆန်းပါဆို … ခ်လ်း "

" နန်းက … ဂျူတီမရှိဘူး ညကြမှ … နိုက်ဂျူတီ … လိုင်းခန်းလဲ မပြန်ချင်သေးဘူး … Okiလေ … စိမ်း … ရောင်းလှည့်တဲ့ထိ … စောင့်နေမယ် … အထူးဆန်းလေး … သိချင်မိတယ် "

" ကဲ … နန်း … စိမ်းသွားပြီနော် "

နန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဆရာဝန်နားနေခန်းအတွင်း မှေးရင်းစောင့်နေရာ ခဏအကြာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင့် ဂျူတီချိန်းသော ဆရာဝန်မတစ်ဦးဝင်ချလာသည်။

" အော် … ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကို … စောင့်နေတာထင်တယ် "

" ဟုတ် … မမ "

" စိမ်းက … ရောင်းလှည့်နေတုန်း … နောက် ၁နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်မှာ … ကျမ ပြန်တော့မှာမို့ အခန်းသော့မခတ်တော့ဘူးနော် … တံခါးလော့ကျလည်း စိမ်းဆီမှာ သော့အပိုတစ်ချောင်း ရှိပါတယ် "

" မခတ်နဲ့တော့ … မမ … နန်းက ဂျူတီမရှိဘူး … ညကြမှပါ … လိုင်းခန်း မပြန်ချင်သေးတာနဲ့ ဒီလာနေတာ "

တာဝန်ပြီးဆုံးကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင့် ဂျူတီချိန်းသော ဆရာဝန်မ ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဖုန်းဖွင့်ကာ ဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်နေသည်။ Fake acc မို့ အပြာစာပေ Pageများ အပြာမူဗီ Pageများ  likeလုပ်ထား၏။အပြာစာရေးသူများကိုလည်း add ကာ seefirst လုပ်ထားသည်။ မောင်ခြိမ့် ၏ ရှိသည် ဖြစ်သည် အပြာစာအုပ်လေးမှာ သူမတို့၏ ဖြစ်စဉ်များနှင့် တူနေသဖြင့် ဖတ်ရင်း အံ့အောမိနေရ၏။ခဏအကြာတွင် မက်ဆေဂျာမှ တချွင်ချွင်နှင့် ပို့နေသော boy fri များ၏ လီးပုံများအား မျက်စိအရသာခံကာ ကြည့်ရှု့နေသည်။

သူမထံပုံတောင်းသူများကိုလည်း ထမိန်အောက်နားစအား အသာလေးမကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ချိန်ရင် ရိုက်ပို့ပေး၏။ဘောက်ဆာမှ xnxx linkအား ရိုက်ကာ အပြာကားများ ဝင်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ကြည့်ရင်း လိုင်းကျသွားလျင် သက်ဆိုင်ရာဆင်းကဒ် ကုမ္ပဏီများအား တီးတိုးဆဲနေသေးသည်။အပြာကားများ ကြည့်ရင်း အချိန်မည်မျှကုန်သွားသည်မသိ သူမပုခုံးပေါ်သို့ လက်တဖက်ကျရောက်လာမှ ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ လှည့်ကြည်မိ၏။

………………………...........................................................................................................

 အခန်း  ( ၇ )

" အမလေး … စိမ်းရယ် … လန့်လိုက်တာဟာ "

" ခ်လ်း  ခ်လ်း …… အမြဲတမ်း လိုးကားတွေပဲကြည့်နေတာလေ … နန်းက "

" အံအောပါ့တော် … အမြဲတမ်းတော့ မကြည့်ဖြစ်ပါဘူး … လင်တော်မောင် လာမယ့်ရက်လေးနီးမှ ကြည့်ဖြစ်တာပါ "

" ဒီ ၁ ပတ်ရော … နန်းလူကြီးက … လာမှာတဲ့လား "

" သင်္ကြန်ပြီး … ကွက်တိပဲလေ … လာမှာပါ "

" ဟူးးး … အရေးပေါ်လူနာတွေကလည်း … များလိုက်တာ နန်းရယ် "

" အင်း … ငယ်ငယ်က … ရုပ်ရှင်တွေ ဗွီဒီယိုတွေထဲ … ဆရာဝန်ခန်းတွေဆို … ကျော့ကျော့မော့မော့နဲ့ ကြည့်ပြီး အားကျမိတယ် … ကိုယ်တိုင်လည်းဖြစ်ရော … ယားလို့တောင် မကုတ်အားတော့တာ … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ကြံကြံဖန်ဖန် … နန်းရာ …… ခ်လ်း ခ်လ်း "

" ကဲ … အထူးဆန်းလေး ပြောတော့ … နန်းဖြင့် ဘာမှ မစားပဲ … စောင့်နေရတာ "

" ပြောပါ့မယ် … နန်းရယ် "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခင်ပွန်းနှင့်သားဖြစ်သူ မွေးရပ်မြေ ရေကန်တော့သွားကြရာ ပြန်မလာသေးကြောင်း မနေ့မနက်က ဆေးရုံကအပြန် ထူးဝေအား ကားဖြင့်ပွတ်မိကာ အိမ်ခေါ်လာစဉ် သူမအား ထူးဝေမှ အတင်းတက်လိုးကြောင်း အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိသွားကာ သူမအားကြောက်ရွံ့၍ ခုထိအိမ်မှာပဲ သူမစကားအတိုင်း စောင့်နေသေးကြောင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ပြောပြလိုက်တော့သည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားအဆုံး ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာ၏။

" ဒါဆို … စိမ်းယောင်္ကျား … အိမ်ပြန်မလာသေးဘူးပေါ့ "

" အင်း … ညနေမှ … ပြန်လာမှာ … အာ့မို့ … နေ့လည် စောစော … အိမ်ပြန်မလို့ … ခ်လ်းးး "

" စိမ်းတစ်ယောက်ထဲ … မစားနဲ့လေ … နန်းလည်း ကျွေးဦး "

" ဟမ် "

" ဘာလဲ … စိမ်းက … အဲဒီကောင်လေးကို … ကြွေနေပြီလား "

" မဟုတ်ပါဘူး … နန်းရယ် … ကိုယ့်သားလောက် အရွယ်လေးကို … ကြုံတုန်း sex ကိစ္စပဲ … စဉ်းစားတာပါ "

" အင်းလေ … ပိုပျော်စရာ ကောင်းအောင် … စိမ်းပြန်ရင် နန်းပါ လိုက်ခဲ့မယ် … နန်းလည်း ဆန္ဒမပြည့်သေးတာ တခုရှိတယ် … အဲဒါကို ကြုံတုန်း … အကောင်ထည် ဖေါ်ချင်တာ "

" အမ် … ဘယ်လို "

" ဒီလိုကွာ "

ထို့နောက် နန်းသူဇာမှာ စိမ်းလတ်သူအား သူမ အစီစဉ်များ ပြောပြလိုက်သည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ စကားများနားထောင်ရင်း မျက်လုံးလေး ပြူးလာလိုက် မျက်နှာလေးရဲလာလိုက် ခံစားမှု့ပေါင်းစုံဖြင့် နားထောင်နေရ၏။

" ဖြစ်ပါ့မလား … နန်းရယ် "

" ဖြစ်ပါတယ် … စိမ်းရဲ့ … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … အဲကောင်လေး ရှိနေသေးရင် … အဆင်ပြေပြီ "

" ဘာဖြစ်လို့ "

" စိမ်းကို အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိပြီး ကြောက်လို့ စိမ်းစကားနားထောင်ရင် … အိမ်မှာ စောင့်နေမှာပေါ့ … မကြောက်တတ်တဲ့ သူဆို စိမ်း ဆေးရုံလာတာနဲ့ သူလည်း ထွက်ပြေးမှာပဲ "

" ဟုတ်တော့လည်း … ဟုတ်သား … ဒါပေမယ့် "

" ဒါပေမယ့်မနေနဲ့ … နန်း ပြောတဲ့အတိုင်းသာ လုပ် … ကျန်တာ … နန်းပါသာ စီစဉ်မှာ "

ကော်ဖီ ဝယ်သောက်ရင်း ဂျူတီပြည့်ကာနီး အရေးပေါ် ကုသဆောင်များရှိ လူနာများအား တခေါက်ပတ်ကြည့်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ခေါ်ပြီး ထမင်းကြော်နင့် အသားသုပ်တစ်ပွဲဝယ်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။အိမ်နားမရောက်ခင် ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ကားပေါ်မှချကာ ခြံဝင်းရှေ့ ဟွန်းတီးလိုက်၏။ဟွန်းသံကြားသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ ခြံတခါးလာဖွင့်ပေးနေသည်။ထူးဝေမြင်လိုက်သည်နှင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမျက်နှာလေး ဝင်းလက်သွားရ၏။

တဆက်တည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ အစီအစဉ်အား တွေးမိချိန် ရင်ခုန်သံ မြန်လာတော့သည်။ကားလေးအား ခြံဝင်းထဲမောင်းဝင်ရင်း ဂိုဒေါင်ထဲသွင်းထားလိုက်၏။သူမ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ထမင်းကြော်နှင့် အသားသုပ် ထည့်ပြင်ရန် မီးဖိုခန်းဘက် ပန်းကန်များဝင်ယူနေသည်။ဧည့်ခန်းထဲရှိ စားပွဲခုံပေါ်မှ ထူးဝေချထားတော့ ခြံဝင်းတံခါးသော့အား ယူကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခြံတံခါးပြေးဖွင့်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား အမြန်ခေါ်သွင်းပြီး တံခါးပြန်သော့ခတ်လိုက်တော့၏။

" ကားရှေ့ခန်းမှာ … နန်းဖို့ … ထမင်းကြော်ဗူးရော ရေဗူးရောရှိတယ် … ဂိုဒေါင်သော့ ခတ်မထားဘူး … မြန်မြန်လာ "

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာအား ခေါ်လာရင်း ကားဂိုဒေါင်ဘက်လိုက်ပို့ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့သည်။ခြံတံခါးသော့အား ထူးဝေမရိပ်မိရန် ခုံပေါ်ပြန်တင်ရင်း ထမင်းကြော် အတူစားကြ၏။ခဏအကြာ စားသောက်ပြီးကာ ထူးဝေ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ သိမ်းနေစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ မနက်က ဝတ်ဆင်ထားသော ပါတိတ်ဝမ်းဆက်အား ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ဘော်လီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ကာ လက်တကိုင်းအင်္ကျီအပါးလေးအား ဝတ်ဆင်ထား၏။

အင်္ကျီလေးမှာ စကပ်နှင့်တွဲလျက်မို့ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသဖြင့် ထမိန်မဝတ်တော့ပဲ တံခါးပေါက်ဘက် ကျောပေးရင်း ကုတင်ပေါ်ကိုယ်တစ်စောင်းလဲှကာ အနားယူနေတော့သည်။ခဏအကြာ အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင်အတူ လူတစ်ယောက်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း သူမနောက်ကျောဘက်မှ ခွလိုက်သည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်၏။ယောင်္ကျားချွေးနံ့ သင်းသင်းလေး ရရှိနေသဖြင့် ထူးဝေမှန်းအတတ်သိနေသည်။သို့သော် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။

တဖြည်းဖြည်း ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲထားသော သူမဖင်ကြားထဲ ထူးဝေလီးက ဇပ်ကနဲဇပ်ကနဲ့ တုန်ကာ လီးထိပ်က ပုဆိုးအတွင်းမှ ဟိုထိဒီထိဖြင့် စိတ်ကြွနေရှာသည်။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမဆန္ဒအရ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီး နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ပေးချင်ပေမယ့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ မှာထားသဖြင့် စိတ်အားချိုးနိမ်ထားလိုက်၏။ခဏအကြာတွင် ထူးဝေတစ်ယောက် မနက်ထဲက လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် စောင့်နေရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အိပ်ပျော်နေသည်ထင်ပြီး ကာမစိတ်ကြွလာရန် ကိုယ်လုံးအားအောက်သို့ လျှောချရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြားအရောက် ပေါင်လယ်ဖုံးသော စကပ်အောက်နားစအား ဖင်ကြီးပေါ်အောင် ဆွဲတင်ပစ်သည်။

ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်နေသဖြင့် ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အားကြည့်ကာ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့၏။ထို့နောက် စောက်ပတ်အားလျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ ကန့်လန့်ဖျက် ဖိဆွဲပေးသည်။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား လျှာဖြင့်ထိုးကလိရာ တချက်တချက် ဖင်ဝလေးအား ထိုးမိရာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အော်ဟစ်ညည်းတွားချင်သည်စိတ်များ အတော်ထိန်းထားရသည်။

ထူးဝေတစ်ယောက် စောက်ပတ်ယက်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွကာ အင်္ကျီရော ပုဆိုးပါ တုံးလုံးချွတ်ချပစ်၏။ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်များဖြဲရင်း ပေါင်ကြားထဲလေးဘက်ထောက်နေရာယူပြီး စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများအား ဖြဲယက်တော့သည်။ထိုစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင့်အတူ အသားဖြူဖြူ မျက်နာဖေါင်းဖေါင်းဖြင့် မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာ၏။

" ကျွီ … ဟင် … မင်း  မင်း … ဘယ်သူလည်း … စိမ်း စိမ်း … ထစမ်း … ယောင်္ကျားမရှိခင် … ဖေါက်ပြန်နေတာလား "

" ဟာ "

" ဟင် … နန်း … မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး … မင်း …… ခွေးကျင့်ခွေးကြံ … ကြံတာလား ထူးဝေ … အဟင့် ဟင့် "

ထူးဝေမှာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာကြောင့် တကိုယ်လုံးတုန်ကာ ထထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ တောင်ကာစလီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။

" တော်စမ်း … စိမ်း … စိမ်းယောင်္ကျားပြန်လာရင် … ဒီကိစ္စ … နန်းကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောမယ် … ဖုန်းနဲ့လည်း ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီးသား … ဟိုကောင်လေးလဲ … မယာခိုးမှု့နဲ့ … ထောင်ထဲသွားရမယ် "

" ဟို … ဟို … မလုပ်ပါနဲ့ … နန်းရယ် … မနေ့က … စိမ်းကားနဲ့ … တိုက်မိထားလို့ အိမ်ခေါ်ပြီး ဆေးကုပေးနေတာပါ … ခုဟာ … မမျှော်လင့်ပဲ … အဟင့်  ဟင့် "

" ဟုတ် … ဟုတ်  ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ခု လည်း … ဘာ မှ … မ ဖြစ် သေး ပါ ဘူး "

ထူးဝေတစ်ယောက် မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ ထောင်ထဲဝင်ရမည်ကို တွေးရင်း ကြောက်လန့်ကာ အသံမျာတုန်ကာ ပြောရင်း တိမ်ဝင်သွား၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင် ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တို့မှာ မှင်သေသေနှင့် သရုပ်ဆောင် ကောင်းနေကြသည်။နောက်ဆုံး ထူးဝေတစ်ယောက် ထောင်ထဲမဝင်ရပြီးရော ကြိုက်တဲ့အပစ် ပေးရန် ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် တတွတ်တွတ် တောင်းပန်နေတော့၏။

" ကောင်းပြီလေ … ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း မင်းလုပ်နိုင်မလား "

" လုပ်နိုင်ပါတယ်ဗျာ … ကြိုက်တာခိုင်းပါ … ကျနော်ကြိုးစားလုပ်မှာပါ … ထောင်ထဲ မပို့ပါနဲ့ "

" အေးလေ … ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ "

" ဟုတ် … ဟုတ် "

ထူးဝေတစ်ယောက် စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော်မိသွားရသည်။ထောင်ထဲမရောက်ပြီးရော ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ဖို့ အားမွေးရင်း ဘေးနားမှ ပုဆိုးအား လှမ်းယူလိုက်၏။

" ဟိတ် … မင်း … ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း "

" ဟို … ဟို …… ပုဆိုးဝတ်မလို့ပါ "

" ဘာ … …… မင်း ဘယ်သူက … ဝတ်ခိုင်းလို့လဲ … ဒီတိုင်းနေ … ခုချိန်က စပြီး မင်းက ငါ့ကျွန်ပဲ … နားလည်လား "

" ဟုတ် "

" ခု … ကုတင်ပေါ်က … လေးဖက်ထောက်ဆင်းစမ်း … ဟို တံခါးပေါက်နား … ကျောပေး ထိုင်နေ … ငါ ခေါ်မှ လာခဲ့ "

ထူးဝေတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှ လေးဖက်ထောက်ဆင်းကာ ခေါင်းငုံ့ထားရင်း အခန်းတံခါးပေါက်နား ကျောပေးထိုင်နေတော့သည်။ဒေါက်တာ နန်းသူဇာမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြကာ ဘယ်လိုလဲဟု မေးလိုက်၏။ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား လက်မလေးထောင်ပြကာ မျက်စိတဖက်မိတ်ပြနေသည်။ထိုနောက် နှစ်ယောက်သား ကုတင်စောင်း ထိုင်ကာ ဘေးတိုက် မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းနေကြ၏။နားအောက် လည်တိုင်ဘေးသားလေးအား ပြိုင်တူနမ်းရင်း လျှာဖြင့် ထိုးစုပ်ကြသည်။

နမ်းရှိုက်ရင်း ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအား ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ထွားကြိုင်းစူဖြိုးသော နို့အုံအား ကလေးတစ်ယောက်လို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း သူမအင်္ကျီအား ချွတ်ပစ်နေ၏။ထို့နောက် ဘောလီချွတ်ကာ နို့သီးခေါင်းချင်း ထိကပ် ပွတ်ဆွဲပြန်သည်။ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ထမိန်အား ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ထမိန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် အောက်ခံစကပ်အပါးလေးပေါ်ထွက်လာသည်။

စကပ်အပါးလေးမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပေါင်တန်အားကပ်နေကာ ဖင်သားကြီးပေါ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပါ ခပ်ရေးရေး မြင်နေရ၏။စကပ်အပါးလေးအားချွတ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူထက် ဖွေးသော ဖင်သားကြီးအား အတွင်းခံဘောင်းဘီ အညိုလေးက မနိုင်မနင်း ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း တစ်ယောက်ပေါင်ကြား တစ်ယောက်နိုက်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ အတွင်းခံလေးအား အောက်ဆွဲချစဉ် နန်းသူဇာမှာ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်၏။

" ကောင်လေး … ဒီနား လေးဖက်ထောက်လာခဲ့ "

………………………………..................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

နန်းသူဇာက စိမ်းလတ်သူအား ခေါင်းရမ်းပြရင်း ထူးဝေအား အသံခပ်တင်းတင်းဖြင့် လှမ်းခေါ်နေသည်။ထူးဝေမှာလည်း သူ့နာမည်ခေါ်သံကြားသည်နှင့် ချက်ချင်း လေးဖက်ထောက်ကာ ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့၏။ကုတင်နားရောက်သည်နှင့် ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှ သူမခြေချောင်းများ စတင်ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ခြေဖမိုးမှ တဆင့် ခြေသလုံးထိ ယက်ခိုင်းပြန်၏။သူမ၏ကိန်းအောင်းနေသော ကာမဆန္ဒများ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကြောင့် အကောင်ထည်ဖေါ်ခွင့် ရရှိလိုက်သည်။ထူးဝေ၏ လျှာနွေးနွေးလေးမှာ ဒူးခေါင်းနားရောက်ကာ အထက်မကျော်ရဲပဲ အောက်ပြန်ဆင်းနေ၏။

" အပေါ်ထိယက်လေ "

ဒေါက်တာနန်းသူဇာက ထူးဝေဆံပင်အား ဆွဲကာ သူမပေါင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ထိုစဉ် ဘေးမှ စိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နို့အုံလေးစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။နန်းသူဇာမှာ ပေါင်ရင်းနား ထူးဝေလျှာဖျားလေး ရောက်လာစဉ် နို့အုံအား စို့ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်များ ရုန်းထလာ၏။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား သူမပါသာ ဖင်ကြွချွတ်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက် ဖေါင်းနေရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးမှာ အရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်။

" ဟယ် … ဘယ်လိုလေးလဲ နန်းရယ် … အူယားတာ "

စိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း အံအောနေမိ၏။နန်းသူဇာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပန်းရောင်သန်းနေပြီး ဆီးခုံးပေါ်တွင် စောက်မွှေးပါးပါးလေးပေါက်ကာ အဖုတ်မျက်နှာပြင်တွင် ဘာအမွှေးမှ မရှိပေ။ထူးဝေမှာလည်း စိမ်းလတ်သူစကားကြောင့် နန်းသူဇာ စောက်ပတ်အား မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ယက်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေ၏။သို့သော် နန်းသူဇာမှ ယက်ခွင့်မပေးသေးသဖြင့် ကြည့်ရုံကြည့်နေရသည်။

" ဟုတ်တယ် စိမ်းရဲ့ … ငယ်ငယ်ထဲ အဖုတ်ပေါ်အမွှေးမရှိတာ … ခ်ခ် "

" ခ်လ်း ခ်လ်း … စောက်ပတ်ပြောင်တယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ "

စိမ်းလတ်သူနှင့် နန်းသူဇာတို့က တစ်တစ်ခွခွပြောနေသဖြင့် ထူးဝေမှာ နားထောင်ရင်း လီးကထောင်နေတော့၏။

" ကောင်လေး … ဒီလို စောက်ဖုတ်မြင်ဖူးလားကွ "

နန်းသူဇာက စိမ်းလတ်သူနှင့်ပြောရင်း သူမစောက်ဖုတ်အား ငေးကြည့်နေသော ထူးဝေအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" မမြင်ဖူးပါဘူး … အန်တီ "

" ခ်ခ် … မင်းက စောက်ဖုတ် ဘယ်နှစ်ခု မြင်ဖူးလို့လဲ "

" ကျနော့်ချစ်သူရယ် … ဒီက အန်တီစိမ်း စောက်ဖုတ်ရယ် ဒါပဲ မြင်ဖူးတာပါ "

" ခုရော "

" ခု … အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ပါ မြင်ဖူးပါပြီ "

" ယက်ချင်နေတာလား "

" ဟုတ် "

" ဒီတိုင်းတော့ မရဘူးကွ … ငါ့ ဖင်ကို အရင်ယက်ပေးရမယ် "

" ဟုတ် … အန်တီနန်း "

နန်းသူဇာမှာ ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်ပင်လက်လှဲချကာ ကုတင်စောင်းအား ခြေဖျားထောက်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ဖြဲပေးလိုက်တော့၏။

" ကဲ … ဖင် အရင်ယက်နော် ပြီးမှ စောက်ပတ်ယက်ရမယ် "

ထူးဝေမှာ နန်းသူဇာစကားဆုံးသည်နှင့် ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးယက်ပစ်သည်။နန်းသူဇာပေါင်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရ၏။အပြာကားများကြည့်ကာ ဖင်အယက်ခံချင်နေသည် သူမဆန္ဒများ ပြည့်ဝခဲ့သည်။ထူးဝေတစ်ယောက် ဖင်ဝလေးအား အထက်အောက်ယက်လိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့်ဝိုင်းပေးလိုက်နှင့် စူပွစူပွဖြစ်လာချိန် လျှာဖျားအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ရသလောက် ထိုးမွှေပေးနေ၏။

" အားလား … ဟုတ်တယ် … အထဲမွှေကွာ … အ   အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်လေးရာ "

တဖြည်းဖြည်း နန်းသူဇာစောက်စိလေးမှာ ထောင်ထွက်လာပြီး အစိခေါင်းလေးပြူးထွက်လာသည်။ပက်လက်အနေထားမို့ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်ထွက်လာရာ ဖင်ဝလေးထဲ စီးကျနေပြန်၏။ထူးဝေက ဖင်ကြားထဲစီးကျလာသော စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ မျိုချပစ်သည်။ထိုအချိန်ဘေးမှ ကြည့်နေသော စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာ၏ စောင်စိလေးအား မပြောမဆိုနှင့် ကုန်းစုပ်လိုက်၏။

" အားဟား …… အမလေးးး …… အအ "

နန်းသူဇာတစ်ယောက် စောက်စိလေးအားအစုပ်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ကလိခံနေရသဖြင့် အရသာနှစ်မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစားရကာ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။သူမဘဝတွင် အလိုးမခံရပဲ ပထမဆုံးအကြိမ် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ခဲ့ရ၏။စောက်စိလေးအားစုပ်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ခေါင်းအား သူမမျက်နာအနီး ဆွဲယူကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပစ်သည်။စိမ်းလတ်သူနူတ်ခမ်းတဝိုက် ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်သိမ်းယက်ကာ ထူးဝေအား ဖင်ဆက်မရပ်ရန် တားလိုက်တော့၏။

" ကောင်လေး … ခဏ ရပ်ဦး "

ထူးဝေမျက်နှာနှင့် သူမဖင်ကြီး ခွာသွားစဉ် စိမ်းလတ်သူအား ခပ်တိုးတိုး ပြောပြနေပြန်သည်။

" တကယ်ကောင်းတာ စိမ်းရဲ့ … လေးဖက်ကုန်းလိုက် ကုတင်စောင်းကို "

စိမ်းလတ်သူလည်း နန်းသူဇာပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်စောင်းတွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ပေါင်ကားရင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားလိုက်၏။

" ကောင်လေး … ဒီဘက်လာ … စိမ်းစောက်ဖုတ်ကြီးယက်ပေးလိုက်ဦး "

စိမ်းလတ်သူဖင်ကုန်းပေးသည်နှင့် နန်းသူဇာမှာ ထထိုင်ရင်း ထူးဝေအား စိမ်းလတ်သူစောက်ပတ်အား ယက်ခိုင်းနေသည်။ထူးဝေးတစ်ယောက် ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ကာ စိမ်းလတ်သူ အဖုတ်အားယက်ပေးစဉ် နန်းသူဇာမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် စိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ဆွဲဖြဲလိုက်၏။ထို့နောက် နန်းသူဇာတစ်ယောက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်ဝညိုညိုလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိပေးနေသည်။

" အားဟား … ဟုတ်တယ် …… နန်းရယ် … အမလေးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဇိမ်ပဲဟာ … ထူးဝေ …… အန်တီ အစိလေးကို မလွတ်နဲ့ စုပ်ထား …… အ  အားးး "

စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာကြောင့် ဖင်ရော အဖုတ်ရော အယက်ခံနေရရင်း မတူညီသော ကာမစည်းစိမ်၂ခုအား တပြိုင်ထဲခံစားနေရ၏။နန်းသူဇာမှာလည်း စိမ်းလတ်သူဖင်ဝလေးအား ကုန်းယက်ရင်း အဖုတ်ယက်နေသော ထူးဝေနှာခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ထူးဝေမှာလည်း စောက်စိလေးစုပ်ရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အတိုင်း လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးမွှေပေးရင်း တဆက်တည်း သူ့နှာခေါင်းအားလှမ်းစုပ်သော နန်းသူဇာ နူတ်ခမ်းနားလေး လျှာထိုးကလိပေး၏။နန်းသူဇာမှာ စိမ်းလတ်သူဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေးသွင်းနေစဉ် ထူးဝေလျှာဖျားလေးမှ နူတ်ခမ်းနားရောက်လာသဖြင့် ဖမ်းစုပ်လိုက်သည်။

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ကုတင်စောင်း ဖင်ကြီးထောင်ကာ သူမညာဘက်ဘေးမှ နန်းသူဇာက ဖင်ပေါက်ထဲကလိပေးနေပြီး သူမဖင်နောက်တည့်တည့် ထူးဝေက ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ကာ စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးသဖြင့် ခဏအကြာတွင် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းတော့၏။

" ကောင်လေး … စိမ်းစောက်ခေါင်းပေါက်လေးကို တေ့စုပ်လေ … မြန်မြန် "

နန်းသူဇာမှာ ထောင်ပန်းနေသော စိမ်းလတ်သူ စောက်ရည်များအား နှမျောသည့်အနေဖြင့် ထူးဝေအား သောက်ခိုင်းနေသည်။ထူးဝေကလည်း နန်းသူဇာ စကားအဆုံး စိမ်းလတ်သူ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ ထွက်လာသမျှစောက်ရည်များ စုပ်ယူမျိုချပစ်၏။

" အားးး …… အမလေးးး …… ကောင်းလိုက်တာနန်းရယ် …… အားလား  …… အ  အားးးး းးးး …… ရှီးးးး းး "

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ စောက်ရည်များကုန်စင်မှ သူမဖင်ကြီးအား ဘယ်ဘက်ဘေး စောင်းရင်း လှဲချပစ်လိုက်သည်။မျက်လုံးမိတ်ကာ မှေးနေစဉ် ခဏ အကြာ သူမဘေးမှ နန်းသူဇာ အော်သံလေးကြားလိုက်ရ၏။

" အ  …… အားးး …… ဖြည်းဖြည်း ကောင်လေး …… မင်းဟာကြီးက … အန်တီ့ယောင်္ကျားထက် ထွားတယ် …… အမလေးးး …… မရဘူး …… ဖင်ထဲကပြန်ထုတ် စောက်ပတ်ပဲ လိုးဦး "

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အားယူမျက်လုံးဖွင့် ကာ ဘေးသို့လှည့်ကြည်မိသည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာမှာ လေးဖက်ကုန်းနေကာ နောက်မှ ထူးဝေက ခါးဆွဲကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖင်ဆောင့်လိုးနေသည်ကို မြင်နေရ၏။

" အန်တီ မခံနိုင်သေးရင် … ပက်လက်လှန်လိုက်လေ … ကျနော် … စောက်ဖုတ်ကို အရင်လိုးပေးမယ် "

ထူးဝေမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် နန်းသူဇာ ဖင်ထဲမှာ လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။လီးကျွတ်ထွက်သည်နှင့် တဘူဘူဖြင့် ဖင်ထဲမှ လေများအမ်ထွက်လာ၏။

" ဖလွပ် … ဗွီ … ဘူ  ဘူ  ဘူ … ဗွိ "

" ခ်လ်း … အရေးထဲ … နန်းဖင်က … နူတ်ဆက်နေပါလား … ခ်လ်း ခ်လ်းးး "

စိမ်းလတ်သူမှာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်တန်များမြှောက်ဖြဲနေသော နန်းသူဇာအား ဘေးမှ ကြည့်ရင်း လှမ်းစနေသည်။

" အဲဒါ … နူတ်ဆက်တာ မဟုတ်ဘူး … စိမ်းရဲ့ … ခဏနေ … ပြန်လာကိုကို လို့ … ဖင်ဘာသာနဲ့ မှာနေတာ … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ခ်လ်း  ခ်လ်း  ခ်လ်းးး "

ခဏအကြာတွင် ထူးဝေလက်မောင်းအိုးကြီးဆွဲကာ နန်းသူဇာတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ အလိုးခံနေတော့၏။

" အ ……… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်လေးရာ …… ရှီးးး  ………… လိုး  လိုး …… စောက်ဖုတ်က ခံနိုင်တယ်ကွ …… မင်း ကြိုက်သလောက်သာ လိုး …… မညှာနဲ့ …… အ   အားးး …… ဟုတ်တယ်  …… ဆောင့်ဆောင့် "

နန်းသူဇာတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူလီးထက်ကြီးသော ထူးဝေလီးအား အရသာခံကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းနေသည်။တဖြည်းဖြည်း ဘေးမှ စိမ်းလတ်သူပါ နန်းသူဇာအားကြည့်ရင်း ကာမမီးလေး ပြန်လည်တောက်လောင် နေတော့၏။

" စိမ်း … ယားနေပြီလား "

" ဟုတ်တယ် … နန်းရယ် … ရှီးးး းးးး "

" ခဏလေးနော် …… စိမ်း ……  အ  အ …… ကောင်လေးလီးက … ထွားလို့လား မသိဘူး …… အာဟား …… အတွင်းထဲ … စီးပိုင်နေတာ …… အမလေးးး …… ကောင်းချက်က … 9+ပဲ … အီစိမ့်နေတာ "

" ဟူးးး  …… မရတော့ဘူး …… နန်းရာ "

" ဒီလိုလုပ်ကွာ … နန်းမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက် … စိမ်း စောက်ဖုတ်ကို … ယက်ပေးထားမယ် "

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နန်းသူဇာ စကားအဆုံး ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနန်းသူဇာ၏ မျက်နှာဖေါင်းဖေါင်းလေးပေါ် ခွထိုင်ကာ မျက်နှာတပြင်လုံး ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်နေတော့သည်။

………………………………....................................................................................…

ဇာတ်သိမ်း 

နန်းသူဇာတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူ၏ စောက်ပတ်နှင့် မျက်နှာ အပွတ်ခံရင်း အလိုးခံနေတော့၏။

" ဘွတ် …… ဗျစ်  ဗျစ် …… ဖွပ်ဖွပ် …… ဘွတ် "

ထူးဝေမှာလည်း နန်းသူဇာနှင့် စိမ်းလတ်သူတို့၏ ကာမ ပြင်းထန်ပုံကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေ၏။

" ဟူးးးး ………… ရှီးးးး ……… စိမ်း  မ ရ တော့ ဘူး နန်းရယ် "

စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲ ထူးဝေလီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံကို ကြည့်ရင်း အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ထကြွလာရသည်။နန်းသူဇာ မျက်နှာပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဗိုက်ပေါ်တက်ခွပြီး ထူးဝေဘက် ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တော့၏။ထူးဝေတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားနှင့်နန်းသူဇာအား လိုးရင်း နန်းသူဇာ ဗိုက်ပေါ်မှ စိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ပွတ်နေတော့မှာလား ထူးဝေရာ … အန်တီ စောက်ပတ်ကြီး ကြည့်လိုက်ပါဦး "

စိမ်းလတ်သူက စကားပြောရင်း ခါးခွက်ပြလိုက်ပြန်၏။ဖင်းစိုင် အလယ်တွင် ဖင်ဝနီညိုလေးမှာ ချိုင့်ဝင်နေလျက် ဖင်ဝအောက်ဖက် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်နေကာ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ထူးဝေတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူ စကားကြောင့် နန်းသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ စိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းလိုးတော့၏။အချက် ၈၀လောက်တွင် နန်းသူဇာမှ သူမအား လိုးရန် ပြောလာသဖြင့် နန်းသူဇာ စောက်ပတ်အား တခါပြန်ပြောင်း လိုးပေးရပြန်သည်။

နန်းသူဇာ နှင့် စိမ်းလတ်သူတို့အား ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်စီ ပြောင်းလိုးရင်း ထူးဝေတစ်ယောက် ၂ချီမြောက်တွင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားတော့၏။သို့သော် ခဏသာ အနားရပြီး နန်းသူဇာက လီးအား ထောင်မတ်နေအောင် စုပ်ပေးကာ အပေါ်မှ ခွလိုးပြန်သည်။နန်းသူဇာ ခွလိုးစဉ် စိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေမျက်နှာပေါ် ခွကာ စောက်ဖုတ်ယက်ခိုင်းပြန်၏။စိမ်းလတ်သူနှင့် နန်းသူဇာတို့ တလှည့်စီ နေရာခြင်း ချိန်းကာ ခွလိုးလိုက် စောက်ဖုတ်အယက်ခံလိုက်နှင့် ကာမစည်းစိမ်ယူနေကြရာ ညနေပိုင်း အရောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ အိပ်ပျော် သွားရှာသည်။

သို့သော် ကြာကြာ မအိပ်လိုက်ရပေ စိမ်းလတ်သူ ခင်ပွန်း ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ဖုန်းလာသဖြင့် ထူးဝေမှာ စိ်မ်းလတ်သူတို့ အိမ်မှ ပြန်လာခဲ့တော့၏။

.............................................................................................................................................

" စိမ်းရေ … စိမ်းလေး "

" ဟော … မောင် ပြန်လာပြီလား "

အိပ်ခန်းထဲမှ ထမိန်ရင်လျားလေးနှင့် ထွက်လာကာ ခင်ပွန်းသည် ဦးမိုးကျော် လက်ထဲမှ အိတ်များ ကူသည်လိုက်သည်။လင်ဖြစ်သူနောက်တွင် အသက်၆၀နှစ်ခန့် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် မျက်မှန်ကိုင်း အနက်ကြီး တပ်ထားသော လူကြီးတစ်ဦး ကပ်ပါလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

" လာပြီ စိမ်းရေ … သားလေးက … နေရစ်ခဲ့တယ် … သင်္ကြန်ပြီးမှ လာမယ်ထင်တယ် … ဘကြီးကျော်အုန်း က … ဒီမှာနေမယ် ဆိုလို့ ခေါ်လာခဲ့တာ "

ဦးကျော်အုန်းမှာ ဦးမိုးကျော်၏ အမေ့ဘက်မှ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖြစ်ပြီး ဇနီးဆုံးသွားသည်မှာ ၆ လ ခန့်သာ ရှိသေး၏။ဦးမိုးကျော် မွေးရပ်မြေသို့ ရေလာကန်တော့ရာ အပြန်တွင် စိတ်ပြေလက်ပျောက် လိုက်နေရန် လိုက်လာခဲ့သည်။

" စိမ်းလေး "

" ပြောလေ … မောင် "

" မောင့် ဘကြီး… အိမ်နေတဲ့ချိန် … ဂရုစိုက် ပေးနော် "

" အင်းပါ … မောင်ရယ် … မောင့်ဘကြီးဆိုတော့ စိမ်းး ဘကြီးပဲပေါ့ "

" ဟိုမှာ … အဒေါ်ဆုံးတော့ ဘကြီးလည်း  အတော်စိတ်ညစ်နေရှာတာ … ထင်တယ် … မောင့်အမ အိမ်က အလုပ်သမားတွေနဲ့မို့ … မောင်တို့အိမ် လာနေဖို့ ဆုံးဖြတ်တာ ထင်တာပဲ "

ဒီမြို့လေးတွင် ဦးမိုးကျော်၏ အမဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ရှိရာ ထိုအမတော်သူမှာ ဖိနပ်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သဖြင့် အချိန်ပြည့် အလုပ်သမားများဖြင့် ဆူညံနေတတ်သည်။ ညပိုင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်ချိန် ဦးမိုးကျော် နှင့် စိမ်းလတ်သူတို့ ကုတင်ပေါ် စကားပြောနေကြ၏။

" ကဲပါ … မောင်ရယ် … စိမ်း မှာလည်း မိဘတွေမရှိတော့ပါဘူး အကိုနဲ့ အမတစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ … မောင့်ဘကြီးကို စိမ်း မိဘလို သဘောထားရမှာပေါ့ … စိတ်ရှုပ်ခံမနေနဲ့ … စိမ်း ဂရုစိုက် ပေးပါ့မယ် "

စိမ်းလတ်သူမှာ ပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေသော လင်ဖြစ်သူအား ခွရာ လင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော် ပေါင်ကြားရှိ လီးအား ဒူးခေါင်းဖြင့် ဖိမိလိုက်သည်။ခပ်နွေးနွေးခွေနေသော လီးအား ဒူးခေါင်းလေးဖြင့် ဖိပွတ်ရာ ခဏအကြာတွင် ခြေသလုံးအတွင်းသားလေးအား လီးထိပ်က ထိကပ်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေ၏။ဒူးခေါင်း ကြွလိုက်စဉ် သူမထင်သည့်အတိုင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ဦးမိုးကျော် မှာလည်း ညနေပြန်ရောက်ကတည်းက မယားဖြစ်သူ၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေ၏။

ခဏအကြာတွင် လင်ဖြစ်သူ ခါးပုံစအား ဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကာ လက်နှင့် ၁၀ချက်ခန့် ဂွင်းထုပေးလိုက်၏။ဦးမိုးကျော်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဂွင်းထုမပေးခင်တည်းက တောင်နေရာ ဟန်မဆောင်တော့ပေ။စိမ်းလတ်သူ ပေါင်ကြားနေရာယူကာ ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်လိုက်သည်။အိပ်ခန်းတွင်း ဖန်ချောင်းမီး အလင်းရောင်လေးအောက် မယားဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားမှ စောက်မွှေးပါးပါးလေးဖြင့် ဖုံးထားသော အဖုတ်နီတာရဲလေးအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။

တောင်မတ်နေသော လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။စိမ်းလတ်သူမှာ သူမအဖုတ်လေးထဲ လီးဝင်သည်နှင့် ဦးမိုးကျော် ပုခုံးအားဆွဲကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အနည်းငယ် ထပ်ဖြဲပေး၏။တအားအား တအီးအီး ညည်းသံလေးများနှင့် လီးဝင်လီးထွက်သံလေးများ ဆူညံလာကာ အတော်လေးကြာမှ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

.......................................................................................................................

" ဟဲလို … မာမီလား "

စိမ်းလတ်သူ ထမင်းဟင်းချက်ပြီး ဧည့်ခန်းတွင်း ခဏနားနေစဉ် ဖုန်းလာသဖြင့် ဖွင့်ကြည့်ရာ သားဖြစ်သူ နိုင်ဦး ထံမှ ဖြစ်နေတော့သည်။

" ဟုတ်ပါ့ရှင် … သားလေး ပြန်မလာသေးဘူးလား "

" မလာသေးဘူး … မာမီ … နောက် ၁လ လောက်နေမှ ပြန်လာတော့မယ် "

" သားဆီကလား … စိမ်း "

" ဟုတ်ပါ့ … ရှင့်သားက ရှင်တို့ဆီမှာ ပျော်နေတာ သင်္ကြန်ပြီးတာတောင် ၁လကျော်နေပြီ … ခုလည်း မလာသေးဘူးတဲ့ "

" ကောင်းပါတယ်ကွာ … ဒီဆို မောင့်အလုပ်ထဲ နေရရှာတာ … သူလည်း ကျောင်းမပြီးသေးတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါစေ … အော် … စိမ်း  … မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နက်ဖန် ခရီးထွက်ဦးမယ် … ၁၀ရက်လောက် ကြာမှာ … ဘကြီးကို ဂရုစိုက်လိုက်ဦး "

" အင်းပါ … မောင်ရယ် "

နောက်ရက် မနက် ဦးမိုးကျော် ခရီးထွက်သွားပြီး ၁၀ရက်ခန့်နေမှ ပြန်ရောက်လာသည်။

......................................................................................................................................

" ဘကြီးရော … စိမ်းလေး "

" မနက်စာ စာပြီး … လက်ဖက်ရည်သောက် ထွက်ပြီထင်တယ် "

" မောင်မရှိတုန်း … ဂရုစိုက်ရဲ့လား ဘကြီးကို "

" စိုက်ပါသတဲ့ရှင် … ဟွန့် "

" ယုံပါတယ် … နိုင်လေးရယ် … မောင့်မိန်းမ ဘယ်လောက်ဂရုစိုက်လဲ … ဆိုတာ … အိမ်ရောက်တာ ၂လ မပြည့်သေးဘူး … ဘကြီး မျက်နှာလေး ကြည်လင်နေတာ … ခိခိ …  "

" ဘာ ခိခိလည်း … မောင်နော် "

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော် စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ နူတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်၏။သူမ၏ တိတ်တခိုး ကာမဇတ်လမ်းလေးအား စဉ်းစားမိသွားပြန်သည်။စိမ်းလတ်သူမှာ ဒီအသက်ရွယ်ထိ ပုရိသ အပေါင်း၏ ပစ်မှားခြင်း ခံနေရသူဖြစ်ရာ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နှင့် မျက်ခုံးထူထူ နှာတံစင်းစင်းလေးက သူမထူးခြားချက်ဖြစ်၏။နို့အုံစူစူလေးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဖင်ကြီးမှာ အိမ်ထောင်သည်ဘဝထိ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်များအား ဖမ်းစားနိုင်သည်။ထို ပုရိသများထဲတွင် ဦးမိုးကျော်၏ ဘကြီး ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ပါနေသည်ကို ဦးမိုးကျော် မသိရှိသေးပေ။

ဦးမိုးကျော် ခရီးပန်းကာ ခဏအကြာ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးကျော်အုန်းနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များအား ပြန်စဉ်းစားနေမိပြန်၏။

ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ရောက်ကတည်းက သူမကိုယ်ခန္ဓာအား ခိုးခိုး ကြည့်နေသည်ကို စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် သတိထားမိနေသည်။သို့သော် လူကြီးပိုင်းမို့ သာမာန်လောက်သာ သဘောထားပြီး ပါသည်ပါသာ နေခဲ့လိုက်သည်။ရောက်ပြီး ၂ပတ်အကြာ ခေါင်းမူးသည်ဟု ပြောသဖြင့် ဦးကျော်အုန်းအား သွေးပေါင်ချိန်ပေးရာ မမျော်လင့်သော အဖြစ်ပျက်များ ရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့၏။

" သွေးက … နဲနဲလေးတိုးတာပါ … ဘဘရယ် … ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ "

" အင်း … အထိုင်အထ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ့ … ဖြစ်ဖြစ်နေတာ "

ဦးကျော်အုန်းမှာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်တွင် စွပ်ကျယ်နှင့် ကချင်ပုဆိုးအကွက်လေး ဝတ်ကာ ပက်လက်လှန်ထားလျက် စိမ်းလတ်သူမှ သွေးပေါင် ချိန်ပေးနေသည်။ဆေးရုံနားရက်မို့ အိမ်တွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အင်္ကျ ီအပါးလေးနှင့် တွဲလျက် စကပ်ဒူးဖုံးလေး ဝတ်ဆင်ထားမိ၏။စိမ်းလတ်သူ၏ အင်္ကျ ီ အပါးလေးအောက်မှ နို့အုံလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျော်အုန်း ပေါင်ကြားမှ လီးက အမြှောင်းလိုက် ကြွတက်လာနေသည်။စိမ်းလတ်သူမှာလည်း အမှတ်တမဲ့ ဦးကျော်အုန်းပေါင်ကြား ကြည့်မိကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေရ၏။

သွေးပေါင်ချိန်ပြီးသည်နှင့် စိမ်းလတ်သူမှာ သံပရာရည်ဖျော်ပြီး နောက်တခေါက် အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာခဲ့ရာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ပုဆိုးအောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုနေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။ရောက်ကတည်းက တူဖြစ်သူ၏ မိန်းမ ဆရာဝန်မစိမ်းလတ်သူ၏  ဖင်ကြီးအား မြင်ကာ ခိုးခိုး ဂွင်းထုနေမိ၏။ခုလည်း သွေးပေါင်ချိန်စဉ် စိမ်းလတ်သူ၏ နို့အုံအား အနီးကပ်မြင်မိရာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ စိမ်းလတ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် ဂွင်းမှန်းထုနေတော့သည်။

" အိုရ် "

" ဟာ … တူမကြီး … ဆောရီးနော် "

အိပ်ခန်းပေါက်မှ စိမ်းလတ်သူ၏ အိုရ် ဟုသော အသံကြောင့် ဦးကျော်မိုးတစ်ယောက် ပုဆိုးအား အမြန်ဖုံးကာ တောင်းပန်နေ၏။စိမ်းလတ်သူမှာ စကားမပြောပဲ ဦးကျော်အုန်း၏ ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး သံပရာရည် ဖန်ခွက်လေးအား ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

" ဘဘ … သံပရာရည် သောက်ပြီး ခဏ အိပ်လိုက်နော် … အမူးပြေသွားမှာပါ "

စမ်းလတ်သူမှ ခေါင်းငုံထားရင်း ဦးကျော်အုန်းအား ပြောကာ လှည့်ထွက်လိုက်၏။သို့သော် သူမလက်မောင်းတဖက်အား ဆွဲခံရကာ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လုံး ပစ်ကျသွားတော့သည်။

" အာ …… ဘဘ …… မသင့်တော်ပါဘူး … လွတ်ပါ "

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဦးကျော်အုန်းရင်ခွင်မှ ရုန်းကန်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အသံလေး တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။အသက် ၆၀ ခန့်မို့ ဒီလောက် အားအင်ပြည့်ဖြိုးနေမည်ဟု မထင်ထားပေ။မထင်မှတ်သော အနေထားမို့ သတိပြန်ကပ်ချိန် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဦးကျော်အုန်း လီးက တဝက်ကျော် မြုတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ထို့နောက် မျက်လုံးမိတ်ကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခေါင်းလေးလွဲကာ ဦးကျော်အုန်း၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား အံအောစွာ ခံယူလိုက်တော့သည်။

ဦးကျော်အုန်းမှာ မယားဖြစ်သူ မဆုံးခင်ကတည်းက စောက်ပတ်နှင့် ဝေးနေရာ ဒုတိယအကြိမ် ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်စွာ ထကြွလာပြီး အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် မီးပွင့်မတတ် ပစ်လိုးနေ၏။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စိမ်းလတ်သူ အင်္ကျ ီအပါးလေး အောက်မှ နို့အုံများ တုန်ခါနေရာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ညှစ်ရင်း မနားတမ်း လိုးနေပြန်သည်။စိမ်းလတ်သူမှာ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များအောက် စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ခဲ့ရတော့၏။ထိုနေ့မှစ၍ ဦးကျော်အုန်းမှာ လင်ဖြစ်သူဦးကျော်မိုး လစ်သည်နှင့် စိမ်းလတ်သူအား ခိုးခိုးလိုးတတ်လာသည်။

ရေချိုးခန်း အိပ်ခန်း ကားဂိုဒေါင်များထဲတွင် စိမ်းလတ်သူမှာလည်း အခွင့်ရေးများ ဖန်တီးကာ အလိုးခံနေတော့၏။ထူးဝေနှင့် လိုးပြီး နောက်ပိုင်း သူစိမ်းယောင်္ကျားများပေါ် ရဲတင်းလာခဲ့သည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာ၏ အဆက်အသွယ်ဖြင့် တခါတရံ ခပ်ချောချော ကောင်လေးများအား ခိုးစားတတ်သေး၏။ဇယားမကပ်ရန် အစစ အရာရာ သတိထားနေသဖြင့် ခုချိန်ထိ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော်တစ်ယောက် မရိပ်မိသေးပေ။

................................................................................................................................

" အို့ … ဘဘကလည်း … မောင် ဧည့်ခန်းထဲမှာ … မနက်စာ စားနေတုန်းရှိသေး "

စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူဦးမိုးကျော် မနက်စာ စားပြီး ကော်ဖီသောက်ရန် မီးဖိုခန်းထဲ ကော်ဖီဖျော်နေစဉ် ဦးကျော်အုန်းမှာ သူမနောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်လျက် ညဝတ်စကပ်လေးအား မကာ ဖင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်အား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ယက်ပေးနေသည်။

" ခဏ နေပါဦး … ဘဘရယ် … ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ် "

သူမတားနေစဉ် ဦးကျော်အုန်းမှာ ဖင်နှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖြင့်ထိုးကလော်လိုက်သဖြင့် တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် ညည်းလိုက်ရ၏။စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခင်ပွန်းသည်ဧည့်ခန်းထဲ ရှိနေသော်လည်း ကာမစိတ်လေးထကြွ ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။



ရှိသည်ဖြစ်သည် ဇတ်လမ်းလေး ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း

စ/ဆုံးဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။


မောင်ခြိမ့်


ပြီးပါပြီ။