မြန်မာပြည်သား ကျွန်တော် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - မောင်ဇော်
ဒီဇာတ်လမ်းလေးဟာ ကျတော့်ရဲ့ ကိုယ်တွေ့ အဖြစ်အပျက်လေးကို အခြေခံပြီး ရေးသားထားတာပါ။တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်ပါရန်နဲ့ မည်သူ့မည်ဝါ ဘယ်အဖွဲ့အစည်းကိုမှ ထိခိုက်နစ်နာစေလိုသော ဆန္ဒမရှိပါ။
ကျတော့်ဟာ ရန်ကုန်မှာမွေးပြီး ရန်ကုန်မှာကြီးတဲ့ တေလေ ဂျပိုးတစ်ယောက်ပါ။ အရွယ်ရောက်သော်လည်း မိဘအိမ်မှာကပ်ပြီး လယ်ယာပြန်စားရေးဘဝနဲ့ အချိန်ကုန်လာခဲ့တဲ့ ဆန်ကုန်မြေလေး ခုခေတ်အခေါ် (၁၀၉၊ ၁၁၀) ပေါ့ဗျာ။
ခတ်တာက လူဆိုတာမျိုးက ဘယ်နေ့မှာ ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာ ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့ ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။ ခုပဲကြည့်လေ လူတွေအထင်ြကြီးပြီး ကမ္ဘာပေါ်မှာ တတိယ လူဦးရေ အများဆုံးနဲ့ အင်အားအကြီးဆုံးဆိုတ့ ဲ အမေရိကန်ကို ရောက်နေပြီး ဇိမ်ကိုကျလို့ ။ ဒေါ်လာဈေးတွေဘယ်လိုကျကျ တယောက်ထဲသမား ကျတော့်မှာပိုပို လျှံလျှံလေးတော့ သုံးနေနိုင်တာပဲလေ။
စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ပဲရောက်ရောက် ဘိုးသူတော် မျက်စေ့လည်တယ်ပဲ ပြောပြော လက်ရှိကတော့ အမေရိကန်ရောက်နေတာတာပါပဲ။ ရောက်ပုံကလဲ အဆန်းသားဗျ။ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်မရှိပဲ (၁၀၉၊၁၁၀) ဘဝ နဲ့နေနေတုန်း ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်းက ခဏခဏခရီးထွက်လိုက် ပိုက်ဆံတွေဖောဖောသီသီ သုံးနေတာတွေ့တော့ ကျတော်လဲစပ်စုမိတော့တာပဲ။
သူ့ဂွင့်က စားပေါက်ချောင်မှန်းသိတော့ ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်လဲ သူ့လမ်းကို လိုက်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အလုပ်က မဆိုးဘူးဗျ။ နယ်စပ်က တော်လှန်းရေးအဖွဲ့ အစည်းတခုခုနဲ့ဆက်သွယ်။ သင်တန်းလေး ဘာလေး ယောင်ဝါးဝါးတက်ပြီး ရန်ကုန်ပြန်လာ။ ဟိုနေရာ စာလေးကပ် ဒီနေရာစာလေးကပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်ပြနဲ့ပိုက်ဆံရနေတာကိုး။ သူ့တို့အခေါ် ယူဂျီပေါ့ဗျာ။
ဘယ်ရမလဲ ဒီလောက်ချောင်တဲ့အလုပ် ငွေကလဲလျှံနေတာတွေ့တော့ ဘော်ဒါနဲ့ပေါင်းပြီး ကျတော်နဲ့ယူဂျီ ဖြစ်တော့တာပါပဲ။ အစကတော့ ကျတော်ကပိုအဆင်ပြေတယ်။ လူသစ်ကလဲဖြစ်တော့ စရဖတို့ထောက်လှမ်းရေးတို့ကလဲ မရိတ်မိသေးဘူးလေ။
တခေါက်ကနေ နှစ်ခေါက်ဆိုတော့ ကျတော့်သူငယ်ချင်းကို ဖမ်းမိပါလေရော။ ဒီတော့ ကျတော်လဲ လစ်ပြီ၊ မြဝတီကို ။ အဲဒီကနေ မဲဆောက်က ဆရာကြီးတွေဆီမှာပဲ ကပ်ရပ်ပြီး သောင်တင်နေရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျတော် တော်တော် ပျော်ပါတယ်။ ဆရာကြီးတွေဆီမှာလဲ ရန်ကုန်၊ပဲခူးစတဲ့ပြည်တွင်းက ယူဂျီပေါက်စ အလန်းလေးတွေကလဲပေါပါ့ဗျာ။တချို့ဆို မော်ဒယ်ပေါက်စလေးတွေတောင်ပါသေး။ (အဲဒီဇာတ်လမ်းတွေနောက် ဆက်ရန်ရန်ရှိပါတယ်.)
သူတို့ကတော့ စားနေကျ စားဖားကြီးတွေပေါ့။ ကျတော်ကလဲ ရုပ်ကလဲသိပ်ညံ့သူမဟုတ်တော့ လည်ရင်လည်သလို ပန်တော်ကျလေးတွေရေ ာမကျတကျလေးတွေကိုရော စားနေရတယ်မဟုတ်လား။ သိပ်မကြာပါဘူးဗျာ။
ဆရာကြီးတွေရိတ်မိလာတော့ ကျတော့်ကို ဒုက္ခသည်စခန်းထဲ ကန်ထုတ်လိုက်တော့တာပါပဲ။ ဒါလဲ အဆန်းမှမဟုတ်တာ ။ စခန်းထဲမှာကတော့ မဲဆောက်မြို့ပေါ်မှာလိုတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ ။
တဲသာသာ အိမ်လေးတေွမွာ စခန်းကပေးတ့ဲ မဝရေစာလေးနဲ့ တင်းတိမ်နေရတာပေါ့ဗျာ။ အနေအထိုင်ကလဲ ဆင်ခြင်ရတယ်ဗျ။ အခန့်မသင့်ရင် တယောက်ယောက်က လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ကို လက်တို့လိုက်လို့တခါထဲ မာလကီးယားသွားမယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ ဒီဘဝလေးကို ကျတော်ပျော်ပါတယ်။အိပ်လေးတွေက ကပ်ရက်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံမကုန်ပဲ တခါတခါ အပြာကားကြည့်ရတက်ပါတယ်။
ဒုက္ခသည်မှာနေတဲ့အခွင့်အရေးက တတိယနိုင်ငံလို့ခေါ်တဲ့ အမေရိက အပါအဝင် ဥရောပဆယ်နိုင်ငံကိုရောက်နိုင်လို့ပါပဲ။ အဟီး.....ခုတော့ ကျတော်အမေရိကန်ရောက်နေပြီလေ။ ကျေးဇူးကြီးမားကြပါပေ့ဆရာကြီးတို့ရယ်။ ကျတော့်ဘော်ဒါကတော့ ရေ၊မီး အစုံနဲ့အင်းစိန်တိုက်ခန်းမှာလေ။ ဒါလဲ သူ့အကြောင်းနဲ့သူပေါ့။ ဘာတက်နိုင်မှာလဲ။ ဟုတ်ဖူးလား။
အမေရိကန်ရောက်စကတော့ တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်အကိုင်က မရသေးတော့ နဲနဲတော့ ကျပ်တာပေါ့။ဒုက္ခသည်တေကွ ို ခေါ်ယူတဲ့ အဖွ ဲ့အစည်းတေကွ ကူညီပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့စာလေးမတောက်တခေါက်တက်လေတော့ မကြာခင်အလုပ်ရတော့တာပါပဲ။
အလုပ်ရရင် ကားတစီးလဲ ဖင်အောက်ရောက်လာတော့တာပါပဲ။ တယောက်ထဲ သမား ဆိုတော့ အလုပ်ဆင်း ပြန်လာရင်အွန်လိုင်းတက်၊ကောင်မလေးတွေနဲ့ကြူ။ ပိတ်ရက်မှာဆို လောင်းကစားရုံသွား ။ နိုက်ကလပ်တွေတက် အဖြူမတွေ မက္ကဆီကန်မတွေနဲ့ ပေါင်းပြီး အဆင်ပြေရင်အိမ်ခေါ်ချ ။ အဆင်ကိုပြေလို့။
ခတ်တာက ဒီလိုကြာကြာနေလာတော့ ပျင်းလာရောဗျ။ ခတ်တာက ဒီမှာက မက္ကဆီကန်မတွေက ဆေးခြောက်နဲ့သိပ်မကင်းကြဘူး။ အမေရိကန်မှာကလဲ ဆေးခြောက်ဆို ရဲကအရမ်းမျက်မုန်းကျိုးတာ။ ဒီတော့ ဒုက္ခသည်စခန်းမှာနေတုန်းက သိခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းလေးတွေဆီ ဖုန်းလေးဘာလေးလိုက်ဆက်ကြည့်ကြည့်တော့ လူ့ဘောင်သစ်ပါတီဝင် ဦးလေးတို့ လင်မယား နဲ့ အဆက်အသွယ်ရတော့တာပါပဲ။
ဦးလေးကလဲ
“ ငါ့တူ လာသာလာခဲ့ကွာ ဒီရောက်ရင်ဒို့နဲ့ အတူနေ အလုပ်လုပ်။ အလုပ်ကတော့နဲနဲကြမ်းတယ်။ ကြက်သားစက်ရုံမှာ။ မင်းကားပါ မောင်းလာခဲ့ ..”
ဆိုတော့ တပါတ်အတွင်းမှာပဲ ဦးလေးတို့နေတဲ့ ပြည်နယ်ကို ရောက်တော့တာပါပဲ။ ဦးလေးဆိုပြီးသာ ခေါ်ရပေမယ့်အသက်က ၄၀ ကျော်ရုံလေးပေါ့။ သူ့မိန်းမကိုလဲ ကျတော်ကအန်တီ ခေါ်ပေမယ့် အသက်ကကျတော်နဲ့ ၅ နှစ်လောက်ပဲကွာတာ ၃၂ လောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကရင်ကပြား အရပ်ပုပျပ်ပျပ်အသားကခပ်ဖြူဖြူ ခပ်ရိုးရိုးပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျတော်က လေးစားတဲ့အနေနဲ့ အန်တီလို့ပဲ ခေါ်တယ်။
ရန်ကုန် အင်းစိန်ဇာတိချင်းတူကြတဲ့ သူတွေမို့ သူကကျတော့်ကို ပိုခင်မင်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ဦးလေးတို့ စက်ရုံမှာပဲအလုပ်လျှောက် အလုပ်သွားအလုပ်ပြန် အချိန်ကလဲတူနေတာမို့ အတူတူပါပဲ။ ကားကတော့ မတူပါဘူး။ အန်တီက အိမ်မှာနေခဲ့ ပေါ့။ အခြေခံအင်္ဂလိပ်စာ ကျောင်းလေးဘာလေးတက်ပေါ့။
အိမ်ကအိပ်ခန်း ၂ ခန်းပါတ့ဲ အိမ်ပါ။ ရေချို းခန်းအိမ်သာကတော့ တခုတည်းပါပဲ။ ရောက်ခါစတော့ ကျတော်လဲခြေငြိမ်ပါတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အခန်းထဲဝင် အင်တာနက်က အပြာဆိုဒ်တွေ နဲ့အဖော်ပြု မနေနိုင်ရင် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပေါ့။ ဦးလေးတို့ လင်မယားက တခန်း။ ကျတော်က သူတို့နဲ့ကပ်လျက်တခန်းမှာပေါ့။ ဦးလေးကတော့ နယ်စပ်ပါတီမှာဌာနချုပ်မှာ နေကထဲက နဲနဲသောက်တက်တော့ အလုပ်အပြန်အိမ်ရောက်ရင် ဘီယာလေးဘာလေးချတာပေါ့။
ကျတော့်ကိုလဲ ဆွယ်ပါတယ်။ ကျတော်က အွန်လိုင်းတက်ရမှာမို့ တွဲမသောက်ဖြစ်ဘူး။ ပြီးတော့ ဦးလေးရဲ့ နဲနဲမူးလာရင်ရစ်တက်တာကိုလဲ ကြောက်လို့လဲပါတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ အလိမ္မာသုံးပြီး ဦးလေးရယ် ပင်ပန်းလို့စောစောအိမ်မယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲမှာ လော့ချပြီး အွန်လိုင်းမှာပေါ့။ ကျတော်က အွန်လိုင်းသုံးရင် အပြာကားကို နားကျပ်နားထောင်ပြီးကြည့်တာဗျ။
တခါတခါများကြည့်နေရင်းအိပ်ပျော်သွားတာ ကွန်ပျူတာတောင်မပိတ်ဖြစ်ဘူး။ တနေ့မှာတော့ ကျတော် တရေးနိုးလာတော့ နားကျပ်ထဲကလိုလို အပြင်ကလိုလို အသံတသံကြားရလိုက်ရတယ်။ အသံကလဲ
“ ရှီး...ကျွတ်.. ကျွတ်....အကိုရယ်.....” တဲ့။
ဒါနဲ့ကျတော်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည ၂နာရီ။ ဘယ်ရမလဲ အိပ်ယာက အသာထပြီးဒုက္ခသည်စခန်းမှာတုန်းက စောက်ကျင့်အတိုင်း ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ဦးလေးတို့ အခန်းဘက်ကို အသာအကဲခတ်လိုက်တော့ အခန်းက မီးမပိတ်ဘူးဗျ။ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာတွေ့တော့ ကျတော်လဲ
ဟနေတဲ့ တံခါးကြားကနေ အသာလေးချောင်းတာပေါ့ဗျာ။ အပါး..ပါး....မြင်ကွင်းကတော့ အန်တီက ကုတင်စောင်းမှာ ခါးလေးကော့ပြီးကုန်းနေတာကို ဦးလေးကနောက်ကနေ ခါးကိုကိုင်ပြီး အပီဆောင့်လိုးနေတာဗျ။အန်တီခဗျာ ကုတင်းကိုအတင်းတွန်းထားရတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ တဟင်းဟင်းန့ဲ။
ဦးလေးကတော့အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိဘူး.။ အပေါ်မှာက စွပ်ကျပ်လက်ပြတ်လေးနဲ့။ အန်တီလဲ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘော်လီလေးကလွဲလို့ဘာမှမရှိဘူး။ အန်တီက အသားဖြူတော့ မီးရောင်အောက်မှာ တင်ပါးကြီးက ဖွေးဥလို့။ မြင်ရတဲ့ကျတော့်မှာ ငပဲကတန်းတောင်လာတော့တာပဲ။ ဦးလေးကတော့ ပုံမှန်လေးပဲ လေးလေးမှန်မှန် လီးကိုတဝတ်လောက် ထုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက်ပေါ့။ ၂ယောက်လက်လုံးက ကျောပေးထားတော့ကျတော့် ကို မြင်ပုံမရကြဘူး။
ကျတော်လဲ ငပဲကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ရင်း ကြည့်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဦးလေး ရဲ့လီးကတော့ ( ၆) လက်မလောက်ခက်ညိုညိုပါပဲ။ လုံးပတ်ကတော့ သွားတိုက်ဆေးဗူးကြီး အရွယ်ပါပဲ။ ဦးလေးဟာ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်နေရာကနေ အန်တီက နောက်ကိုပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်ဆောင့်တော့ ဦးလေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အရမ်းကြမ်းလာတော့တယ်...။
“ ဖွတ်...ဖတ်...ဖွတ်....ဖတ်..”
ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင်မြည်လာတယ်။ ကျတော်ရ့ဲထုနေတဲ့ လက်ကအလိုလိုမြန်လာတယ်။ ဦးလေးလဲ ဆောင့်နေရင်း မောလာလို့ထင်ပါတယ်။ အန်တီရဲ့ကျောကို ခဏပုတ်လိုက်တယ်။ လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းမှာ ခြေဆင်းပြီး တင်းပါးတင်ကာ ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ကထွက်တဲ့ အရေတွေနဲ့ထောင်မတ်ပြီး မဲပြောင်နေတယ် ၊ အန်တီကလဲ ကုန်းနေရာက ထလာပြီး ဦးလေးကိုကျောပေးကာ လီးကိုလက်နဲ့နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး တည့်တာနဲ့ဖြေးဖြေးချင်း ဖိထိုင်လိုက်တယ်၊ လီးကြီးဟာ တအိအိနဲ့ဝင်းသွားတော့ အန်တီမျက်နှာဟာတချက်တွန့်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဆီးစပ်ချင်း ကပ်သွားတော့မှ အန်တီဟာ ခပ်သွပ်သွပ် မာန်ပါပါ ဆောင့်ဆောင့်ချတော့တာပါပဲ။ အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ ဦးလေးခြေထောက်ဟာကွေးသွားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားကိုရောက်သွားတယ်။ အန်တီလဲ
လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ပြီး ဦးလေး နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ တက်ခွလိုက်တယ်။ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်တေ့ပြီး ယောင်္ကျားလေးတယောက် လို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ဆောင့်တော့တာပဲ။ တခါတခါများခါးလေးကို ဖိကပ်ပြီး ကုန်းကာဆောင့်နေလိုက်တာများ နောက်ကနေ နောက်ပေါက်ကို အပြာကားတွေထဲကလို ဝင်တွယ်လိုက်ရရင်ဆို တဲ့အတွေးတောင် ပေါက်ပေါက်လာတယ်။ အန်တီဖင်ဟာလဲ ဖြူနေတာပဲ..။ သွားရည်ကျစရာပဲ။
ကျတော့်လက်ကလဲ မြန်လာတယ်။ အန်တီက စောက်ဖုတ်မွှေးသိပ်မရှိဘူး။ ဦလေးကတော့ အမွှေးထူတယ်။ အန်တီဟာခလေးမတင်တော့ အော်ရဂျင်နယ်လိုပဲ နေမှာပေါ့။ လီးဟာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကို ဘေးကိုကားထွက်နေအောင် မာန်ထောင်ပြီးဝင်ထွက်နေတာကိုကြည့်ပြီး ကျတော်လဲ တချီပြီးချင်လာနဲ့ ခပ်သွပ်သွပ်ထုပစ်တာ ထွက်ကုန်ပါရော။ချောင်းရတာက အရာသာပိုရှိတော့ အပီးပိုမြန်ပါတယ်။ ပုံမှန်ဆိုကျတော်ကကြာတက်တယ်။
အန်တီတို့ကတော့ ပွဲကြမ်းနေတုန်း သိပ်တော့မကြာပါဘူး။ ဦးလေးဟာ အန်တီခါးကို အောက်ကနေ ကိုင်ပြီး ပင့်ဆောင့်ပါတော့တယ်။ ၁၀ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီး ခဏငြိမ်သွားတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကြားက အဖြူတွေဟာ စီးကျလာပါတော့တယ်။ ကျတော်လဲ အသာလေး ကိုယ့်အိပ်ခန်းဆီပြန်လစ်ပြီး အိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။
နောက်နေ့အလုပ်သွားခါနီး ထမင်းလက်စုံစားကြတော့ ကျတော်မျက်နှာပူလို့မရယ်မိအောင် အတင်းသတိထားရတယ်။ အန်တီနဲ့ဦးလေးက ဘာမှမဖြစ်သလိုပါပဲ။လင်မယားပေကိုး။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး ကျတော်လဲ နံရံကိုအပေါက်ဖောက် ။ ပြီးရင်စက္ကူလေးနဲ့ပြန်ကပ်ထားပြီး ညတိုင်း ချောင်းတ့အဲ လုပ်တစ်ခုတိုးလာတော့တာပါပ။ဲ ဦးလေးတို့ဟာ တပါတ်ကို ၃ ရက်လောက် လိုးဖြစ်ကြပါတယ်။
အန်တီကတော့ အားရပုံ မပေါ်ဘူး။ ဦးလေးဟာ အလုပ်ကလဲ လုပ်နေရတော့ ဘယ်ကျေနပ်အောင်လိုးပေးနိုင်မှာလဲ။ ဒါတောင် ဘီယာလေးနဲနဲကူနေလို့။ နောက်ပြီး ဦးလေးက တခါမှ အန်တီကို နှုးတာတို့နပ်တာတို့သိပ်ကြာကြာမလုပ်ဘူး။ လုပ်ချင်လာရင် အဝတ်တွေချွတ်ပြီး နို့ စို့တာလောက်ပဲရှိတယ်။ ညံ့ပါ့ဦးလေးရာလို့ပဲပြောလိုက်ချင်တော့တယ်။
ခေါင်းရင်းမှာ ကွန်ပျူတာကြီးရှိရက်နဲ့ဗျာ လို့တောင့် တခါတခါ ကြည့်နေရင်း အော်ပြောလိုက်ချင်မိတယ်။ အန်တီဟာလဲ ဒုက္ခသည်စခန်းထဲမှာ နေတုန်းကလို ဘိုသီဘက်သီမဟုတ်ပဲ တခါတခါ စပေါ့ရှပ်ကြပ်ကြပ်လေးတွေ ဘောင်းဘီရှည် အသားကပ်ပျော့ပျော့လေးတွေဝတ်လာတော့ ကျတော့်စိတ်ထဲမှာလဲ ဆော်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်ပေါ်လာတယ်။ တခါတခါ နှုတ်ခမ်းနီလေးတောင် ရဲနေအောင်ဆိုးထားလိုက်သေး။ ဟင်း...ဟင်း...နော်။
အင်း...အကောင်းကြီးကျန်သေးတာပဲ...ဂလု...ကနဲလို့တောင် တံတေွး မျိုချမိတယ်။ ဦးလေးကလဲ သူ့မိန်းမကို သိပ်စိတ်ချပုံမရပါဘူး။ ကျတော်နဲ့အလုပ်တူ အသွားအပြန်အချိန်တူလို့သာ စိတ်ချနေတာ။ မဟုတ်ရင်သူလဲ ကျတော့်ရဲ့ ဇကို သိထားမှာပါ။ တနေ့ဖြစ်ချင်တော့ ကျတော်က အင်္ဂလိပ်စကားနဲနဲတက်တော့ အလုပ်တူပေမယ့် နေရာကွဲသွားတယ်။
ဒါကြောင့် တခါတခါ အိမ်စောပြီး ပြန်ရတာတို့အချိန်ပိုကြောင့် အပြန်နောက်ကျတာတို့ ဖြစ်လာတယ်။ သိပ်တော့မကွာလှပါဘူး။ ၁ ရက်မှာ ကျတော်အိမ်စောစောပြန်လာတယ်။ ဦးလေးကတော့ ဘော်ဒါအိမ်ခဏဝင်နေလို့ အချိန်မတူဘူး။ ကျတော့်ကိုလဲ အိမ်သော့တချောင်း ပေးထားလေတော့ သော့ကိုအသံမမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာကို အန်တီသိပုံမရပါဘူး ။
အခန်းထဲက ကွန်ပျူတာမှာ အန်တီတယောက်ထဲ အပြာကားကြည့် ပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတာ ကျတော်မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျတော်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အန်တီအခန်းဝမှာ သွားပြီး ရပ်လိုက်တော့...အန်တီဟာထမီမနိုင် ပုဝါမနိုင်နဲ့။
“ ဟင် ..မောင်ဇော်ရယ် ..အသံလေးဘာလေးပေးမှပေါ့။ ဒီမှာ အန်တီရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာ လန့်သွားတာပဲ..ဟီး....” တဲ့။
“ ဘာကားတုန်း အန်တီရဲ့..”
ဆိုပြီး ကျတော်လဲ ကွန်ပျူတာ စခရင်ပေါ် ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမျက်နှာ ရဲခနဲ့ဖြစ်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့။ ကြည့်နေတာက 69 စတိုင်လ်နဲ့ မှုတ်နေကြတဲ့ အခန်း။ ကျတော်လဲ ဂွင်ပဲလို့တွက်ကာ...
“ ဟာ ......အန်တီကလဲရှက်စရာမှမဟုတ်တာ ကျတော်လဲကြည့်တာပဲ။ ရှက်မနေပါနဲ့အန်တီရယ် အန်တီတို့လင်မယားကို ကျတော်ညတိုင်း ချောင်းနေကြ..”
“ ဟယ် မောင်ဇော်ရယ် ရှက်စရာကြီးကွာ။ မင်းဦးလေးက မီးပိတ်ရင်မကြိုက်ဘူးကွ။ ဒါဆိုမင်းအားလုံးမြင်တာပေါ့..”
“ မြင်တာပေါ့..”
“ အန်တီကလှတုန်းပဲနော်..”
အဲလိုပြောပြီး ကျတော်လဲ အန်တီကိုအကဲခတ်လိုက်တော့ အန်တီကကျေနပ်ပြုံးလေးနဲ့။
“ ဒါနဲ့မင်းက ဒီနေ့တယ်စောပါလား၊မင်းဦးလေးကော..”
“ ဟုတ်တယ် အန်တီ သူက သူ့ဘော်ဒါဆီခဏဝင်နေလို့..”
“ ဟင်း.....ဒါဆိုမင်းဦးလေးကြာမှာပဲ..”
ဆိုပြီး ကျတော့်ကို အထာမျက်လုံးနဲ့ကြည့်တော့ ကျတော့်လဲ သိပ်ညံ့သူမှမဟုတ်တာ ကွန်ပျူတာပေါ်က လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံတွေကိုကြည့်ပြီးထန်နေတဲ့ အန်တီကို ဖက်လိုက်တယ်။ အန်တီလဲအလိုက်သင့်လေး ပါလာတယ်။ နဲနဲတော့ရုန်းတာပေါ့။
“ ဟေ့ ...ခဏ..တံခါးဂျက်ချဦးမယ်လေ ..” တဲ့။
အန်တီဟာ ဆာနေပုံရပါတယ်။ ကျတော်လဲအန်တီ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုအတင်းဆွဲယူပြီး စုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီရဲ့တုန့်ပြန်မှုဟာကြောက်စရာပါပဲ။ အတင်းပဲပြန်ပြီး စုပ်ယူတယ်။
ဒါနဲ့ကျတော်လဲ စပေါ့ရှပ်အောက်က အန်တီရင်သားတွေတော့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ အန်တီဟာ တဟင်းဟင်းနဲ့လက်က ကျတော့်ငပဲရှိရာကိုရောက်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျတော့်ငပဲကလဲ မာနေပြီ။ အန်တီဟာ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင်ပြီး အတွင်းခံအပေါ်ကနေ ကျတော့် လီးကိုစတင်ပွတ်တော့တယ်။
နှုတ်ခမ်းချင်းကတော့ စုပ်ထားရက်ပါပဲ။ ဒါနဲ့ ကျတော်လဲ ခပ်သွက်သွက်ပဲ အန်တီရဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အန်တီ ရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအရေတွေရွှဲနေပါပြီ။ ဒါနဲ့ကျတော်လဲ အန်တီကိုအိပ်ယာပေါ် အသာအယာ ဖေးမပြီးတွန်းလှဲလိုက်တော့ အန်တီဟာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားကို ရောက်သွားတယ်။
အန်တီရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ကျတော့်စိတ်တွေ ပိုပြီး ဗလောင်ဆူလာတယ်။ သေသပ်တဲ့ အနားလေးတေွနဲ့ ဖောင်းအိပြီး စောက်ရည်တွေနဲ့ ဝင်းလတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ လိုးဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ အလှဆုံးပဲ။ အမွှေးကလဲ သိပ်မထူပဲ နဂိုကထဲ ခပ်ကျဲကျဲပေါက်တဲ့ အမျိုးအစားမျိုးပဲ။
ဒါနဲ့ကျတော်လဲ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အတွင်းခံအောက်က မာန်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို အန်တီကမျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်း တံတွေးမျှိုချနေတာ မြင်ရတယ်။ ဒါနဲ့အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အန်တီဟာတအံ့တသြနဲ့ ဟယ်...မင်းဟာကြီးက တမျိုးကြီးပဲ။ ဟိုကားတွေထဲကလို ကော့ကော့ကြီး။
ကျတော့်လီးက လုံးပတ်က ဦးလေးလောက်ပဲ၊ အရှည်ကတော့ ၆ လက်မကျော်ပါပဲ။ ပုံစံက ခပ်ကော့ကော့ဆိုတော့ အန်တီခမျာ အမြင်ဆန်းနေမှာပေါ့။ ကျတော်လဲ အန်တီပေါင်နှစ်ဘက်ကို အသာ ဟပြီး အရမ်းလှတဲ့ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာထုတ်ကာ အပြားလိုက်ယတ်လိုက်တယ်။ အန်တီဟာ မထင်မှတ်ထားတာ ကြုံလိုက်ရတော့ ခေါင်းကို အတင်းတွန်းပြီး..
“ ဟာ မော်ဇော်.. မင်းဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ် .....” တဲ့။
ကျတော်လဲ .....”
“ ဟာ အန်တီကလဲ မကြိုက်လို့လား။ မဟုတ်ဘူးလေး အန်တီတခါမှမကြုံဖူးလို့။ မင်းဦးလေးလဲ တခါမှအဲလိုတွေမလုပ်ပေးဘူး..”
“ ဒါဆိုကျတော်လုပ်ပေးမယနော်..”
ကျတော်အထင်အန်တီဟာ အပြာကားတွေကြည့်ပြီး စမ်းကြည့်နေပုံရပါတယ်။ ဦးလေးကလဲမူးမူးနဲ့နဲနဲတကိုယ်ကောင်းဆန်တက်တော့ ဒါမျိုးတွေမကြုံးတာ အပြစ်တော့မဆိုသာပါဘူး။
“ ကဲ ဒါဆို ခုဏက ကားထဲကလို နေပေး။ ဒါဆို အန်တီလဲကြုံဖူးသွားတာပေါ့..”
ဒါနဲ့ကျတော်တို့ဟာ 69 ပုံစံနဲ့နေလိုက်ကြပါတယ်။ အန်တီက အောက်ကပေါ့။ ကျတော်ဟာအန်တီရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အသာလေးဟပြီး အစေ့နေရာလေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ကလိထိုးပြီး ရစ်လိုက်ရင်ပဲ အန်တီဟာရှီး....ကနဲ့တင်ပါးကော့တက်လာပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ ကျတော့်လီးကို ငုံလိုက်ပါတော့တယ်။
အပြာကားတွေ ကြည့်ထားတော့ အန်တီဟာ သင်စရာမလိုပဲ ကျတော့်လီးကို ကျွမ်းကျင်စွာမှုတ်ပေးပါတယ်။ကျတော်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျှာနဲ့ကစားလိုက်တိုင်း အန်တီဟာ ကျတော့်လီးကိုအာခေါင်ထိရောက်အောင် ဆွဲစုပ်ယူပါတော့တယ်။ အန်တီဟာအမှုတ်မခံဘူးတော့ သိပ်မကြာခင်ပဲစောက်ရည်တွေစိမ့်လာပြီး တဟင်း...ဟင်းနဲ့တချီပြီးသွားပါတော့တယ်။
“ ရှီး....ကောင်းလိုက်တာ မောင်ဇော်ရယ်..”
ဒါနဲ့ထွက်ကြလာတဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်နား က ဖင်၀ ညိုတိုတိုလေးကိုပါလက်ညှိုးနဲ့ကလိပေးလိုက်တော့ အန်တီဟာ ကော့တက်လာပြီး တဟင်း....ဟင်းနဲ့...
“ မောင်ဇော်ရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ..”
ဆိုပြီး အတင်းရုန်းထကာ ကျတော့်ကို တွန်းလှပြီး ခန့်ကော့ကော့နဲ့ ထောင်မတ်ပြီးအရေကြည်လေးတွ ထိပ်စိုနေတဲ့လီးကို အသာကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ (ဖင်ချတက်သူများအရင်လမ်းကြောင်းပေးထားရတယ်ဆိုတာ မမေ့ကြနဲ့ဗျ။)
အရမ်းထန်နေတဲ့ အန်တီဟာ ခပ်သွက်သွက်ပဲ ဆောင့်လိုးတာ တဗွမ်း ဗွမ်းန့ဲ အသံတွေတောင်မြည်လာပါတော့တယ်။ ကျောပေးထားလို့ ရှေ့ဘက်ကိုအားယူပြီးဆောင့်လိုက်တိုင်း တင်နှစ်လုံးကြား ဖင်ဝလေးကိုပါ ဟစိဟစိနဲ့ တခါတခါမြင်ရတော့ ကျတော်လဲ အန်တီခါးကို ကိုင်းပီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးလိုက်မိတယ်။ အချက် ၂၀ လောက်မှာအန်တီဟာ ပြီးသွားပါတယ်။
မိန်းမတွေပြီးသွား လို့လီးကို ညစ်ယူလိုက်တဲ့အရသာဟာ ဘာနဲ့မှမတူပါဘူး။ မိန်းမကိုပြီးအောင်မလုပ်ပေးနိုင်သူတွေတော့ သိမှာမဟုတ်ပါဘူး။
အန်တီဟာ မောသွားပြီး ကျတော့်ကျောပေါ်ကို မှေးကျလာပါတယ်။ ကျတော်လဲ အလိုက်သင့်လေးဖတ်ထားပြီး ဘေးဘက်ကို တွန်းလိုက်တော့ ပုဇွန်တုတ်ကွေးလေးပုံစံန့ဲ လီးနဲ့စောက်ပတ်တပ်ရက်သားအနေအထား ကျတော်လဲလိုက်နေပေးလိုက်ပါတယ်။ အန်တီဟာ ၂ ချီတောင်ပြီးသွားပေမယ့် ကျတော်က ကျတော့်အကြံနဲ့မို မပြီးအောင်ထိန်းထားပါတယ်။
အန်တီရဲ့စောက်ပတ်ကအရည်တွေဟာကျတော့်လီးတချောင်းလုံးရွှဲနေတာပါပဲ။ အန်တီဟာခဏနားနေတုန်းကျတော်လဲ စောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လက်နဲ့ အသားအယာ ဝလုံးလေးဝိုင်းပေးလိုက်တော့အန်တီဟာတွန့်သွားပြီး ကျောဘက်ကို တင်းပါးတွန်းလာပါတယ်။
ဒီတော့မှကျတော့်စကားစပြောပါတယ်။
“ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ်။ ကျတော်က မပြီးသေးဘူး အန်တီရဲ့။ ဖင်လိုးချင်တယ်အန်တီရယ်..”
“ ဟာ ...ရပါ့မလား။ နာမယ်ထင်တယ်..”
“ အန်တီကြုံဖူးလို့လား..”
“ တခါတော့ မင်းဦးလေးတောင်းလို့ အန်တီတို့စမ်းကြည့်ကြတယ် ၊ ကြာပါပြီ။ နာလို့ ဆက်မလုပ်ပဲ ရပ်လိုက်ကြတာ..”
“ ဟာ နည်းမသိလို့နေမှာပါ။ မနာစေရဘူးနော်...အန်တီ။ အန်တီတို့ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လိုးကြလို့လဲ။ ကုန်းပြီးတော့ လုပ်တာကွ။ ဟာ အဲဒီပုံစံက တခါမှမကြုံဖူးတဲ့သူတွေအတွက် နာမှာပေါ့..”
“ ဟာ...မော်ဇော်ရယ် ဖြစ်ပါ့မလား...။ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။ နာမှာပေါ့ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်စမ်းပါကွာပြီးအောင်..”
“ ကျတော်ကမပြီးသေးဘူးလေ။ တော်ကြာဦးလေးလဲပြန်လာတော့မှာ၊အရမ်းကြာနေမှာပေါ့။ မနာစေရဘူးနော်။ ခုလို တစောင်းသွင်းရင် အန်တီမနာပါဘူး..”
“ အင်း...ဒါဆို သွင်းကြည့်။ နာရင် ရပ်ပေးရမယ်နော်...မောင်ဇော်..”
“ ဟုတ်....”
လို့ပြောပြီး ကျတော်လဲ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ဗွက်ကနဲ့တောင် မြည်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ကျတော်လဲ အန်တီရဲ့အပေါ်ဘက်က ပေါင်တန်ကို လမ်းစလျှောက်ရင် ခြေစလှမ်းတဲ့ အနေအထားမျိုးလေးပြင်လိုက်တယ်။
ဒီတော့ တင်ပါးကြားက ဖင်ပေါက်ကလေးဟာ ပိုပေါ်လာတယ်။ အန်တီဟာ အသက်ကလေးကို မျဉ်းမျဉ်းရှုပြီး ရင်တုန်နေပုံရတယ်။ ကျတော်လဲ အန်တီတင်ပါးနောက်နားမှာ နေရာယူရင်း ဖင်ပေါက်လေးမှာ ဒစ်ကလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ လီးမှာလဲ စောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ တော်တော်ချောနေတယ်။ အန်တီဖင်ပေါက်လေးဟာ လီးထိပ်ကလေးထိတာနဲ့နဲနဲ ကြုံ့သွားတယ်။
ကျတော်က သိပြီးသားလေ။ တခါမှ အပီအပြင် ဖင်မခံရသေးဘူးထင်တယ်။ ဖင်ဝလေးဟာ သေးသေးစူစူလေး။ ဒါနဲ့ လီးကို အသာတေ့ထားပြီး လက်ကို အဖုတ်ဘက်ပို့လိုက်တယ်။ စောက်စိလေးကို စမ်းပြီးအသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးထိပ်မှာ ဖင်ဝနဲနဲ ကျယ်လာတဲ့ အထိအတွေ့ကို သိရတော့ နဲနဲအားစိုက်ပီး ဖိလိုက်တယ်။ ရှီး...ကနဲ့ အန်တီဟာ ရှေ့ဘက်ကို ရုန်းဖို့လုပ်လိုက်တော့ သတိထားနေတဲ့ကျတော်ဟာ အတင်းလိုက်ပြီးကပ်ထားရတယ်။ လီးဟာ ဒစ်ခေါင်းတဝက်လောက်ဝင်သွားတာကိုလဲ သိလိုက်ရတယ်။
“ ရှီး....မောင်ဇော်ရယ် အောင့်တောင့်ကြီးကွာ....”
“ နာလို့လား အန်တီ..”
“ နာတော့မနာဘူး။ ဖင်ထဲတစ်စို့ကြီးဝင်နေတယ်..”
“ ခဏနော် ..အန်တီ..ဖင်ကို မရှုံ့ထားနဲ့နော်..”
“ အေးပါကွာ..”
ပြောပြောဆိုဆို အန်တီဟာ လက်နဲ့နောက်ပြန် အပေါ်တင်ပါးကို ဖြဲလိုက်တယ်.. အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျတော်လဲလီးကို ဖိထည့်လိုက်တာ ဖင်ထဲကို လီး တဝက်လောက် ကျွံကျသွားသလိုဝင်သွားတယ်။ အန်တီလဲ ကျောလေးကိုကော့သွားပြီး
“ အီး....ကျွတ် ....ကျွတ်...ဝင်သွားပီး။ ရှီး.......ဖြေးဖြေးနော်..”
“ နာလို့လား အန်တီ.....”
“ နာတော့မနားဘူး ဖင်ထဲမှာ ဒုတ်ကြီးထိုးထားသလိုပဲ... ရှီး....”
“ အစမို့ပါ အန်တီရယ်။ နောက်ဆို အန်တီကြိုက်သွားမှာ ဦးလေးလဲ အန်တီကို ပိုချစ်လာမှာ..”
ခဏနားပြီးနေလိုက်တော့ အန်တီဟာ ကျတော့်လီးကို လာစမ်းတယ်။ လီးဟာ အင်မတန်ကျပ်တဲ့အပေါက်ထဲမှာ ညစ်ခံထားရတော့ အရမ်းအရသာထူးနေတယ်။ အန်တီဟာ ကျတော့် ဆီးစပ်နဲ့ သူ့တင်ပါးအကွာအဝေးကို လက်နဲ့စမ်းရင်း
“ ရှီး....တဝက်တောင်ကျန်နေသေးတာပဲ၊ ဆုံးအောင်သွင်းလို့ရပါ့မလား မောင်ဇောရယ်..”
အန်တီကလဲ တဝက်တောင်ဝင်နေပီပဲ...ကျန်တာလဲရမှာပေါ့။ ပြောပြောဆိုဆို ကျတော်လဲ အန်တီအဖုတ်နဲ့ စောက်စေ့ကို နာနာပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကို ညစ်ထားတဲ့ ဟာ နဲနဲလျော့လာမှန်းသိတာနဲ့ နောက်ထပ် ထပ်ဖိလိုက်တာ ဆုံးခါနီးထိ ဝင်သွားပီ။ အန်တီလဲ ကျတော်ပွတ်ပေးမှုကြောင့် နောက်ပြန်ပြီးတင်ပါးကိုဆောင့်လာတာနဲ့ ကျတော်လဲ နဲနဲချင်းစီဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း စဆောင့်တော့တယ်။ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အဟီး...နဲနဲ ပေးနေတယ်ဗျ။ ကျတော်လဲ မသိမသာခပ ်မြန်မြန်ဆိုသလိုလေး ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။
အန်တီလဲ တင်ပါးကို့ လက်နဲ့နောက်ပြန် ဖြဲဖြဲထားပေးလို့ အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းပါတယ်။ ၁၅ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ ကျတော်လဲ ဘယ်လို့မှထိန်းထားလို့မရတော့ပဲ ထွက်ခါနီးမို့ တင်ပါးကို အတင်းဆွဲကပ်လိုက်ပြီး ငြိမ်လိုက်တာန့ဲ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေဖင်ထဲမှာထွက်ကုန်တော့တာပဲ။
ကျတော်ပြီးပီဆိုတာသိတာနဲ့အန်တီဟာလဲ တင်ပါးကိုဖြဲထားတဲ့လက်ကို လွှတ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ပေးနေတဲ့ ကျတော့်လက်ပေါ်လာအုပ်ပီး ခပ်သွက်သွက် ပွတ်တော့တယ်။ အန်တီလဲ မကြာခင်မှာ စောက်ရည်တွေထွက်လာပီး ၃ ချီမြှောက်ပီးသွားပါတော့တယ်။
အန်တီပြီးသွားတဲ့အချိန်ကျတော်ကလဲ လီးကို မချွတ်ရသေးတော့ ရှေ့ကပြီးတဲ့အရှိန်ဟာ တင်ပါးမှာပါ လာညှစ်သလို ဖြစ်ပြီး ကျတော်ပါတုန်ပြီး အရမ်းအရသာရှိသွားပါတယ်။ ကျတော်လဲ အန်တီကို နောက်ကနေအသာဖက်ပီး
“ ကောင်းလားဟင် ..”
ဆိုတော့ မောနေတဲ့အန်တီဟာ အပြုံးလေးနဲ့ ။
“ အင်း.....” တဲ့ ။
ကျတော်လဲ အန်တီ့ကို ရွှတ်ကနဲ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပီးမှ ဖင်ထဲကလီးကို အသာထုတ်လိုက်တော့ ကျတော့် သုတ်ရည်တွေရော ဝါညစ်ညစ်အရေတွေပါ ဖင်ဝကစီးကျလာတယ်။ ကျတော်လဲ ကုတင်အနားမှာရှိတဲ့ တစ်ရှုးန ဲ့ အိပ်ယာတွေမပေအောင် မြန်မြန်ယူသုတ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းမလို့ ဒူးထောက်လိုက်တော့ အန်တီကလှည့်အကြည့်
“ ဟင်မောင်ဇော်မင်းဟာမှာ ပေနေတယ် ..” တဲ့။
ကျတော်လဲရှက်ပြုံးပြုံးလိုက်ပီး။
“ ရပါတယ်အန်တီရဲ့အကောင်းကြိုက်ရင် နဲနဲတော့ အပေခံရမှာပေါ့..”
လို့ပြောလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဆေးကြောပြီး ပြန်အထွက် အန်တီကအပြုံးနဲ့
“ မင်းဦးလေးရှေ့မှာ အနေအထိုင်ပုံမပျက်စေနဲ့နော်လို့ ရယ်ပီးပြောနေတယ်။ မဟုတ်ရင် မင်းငတ်ပြီမှတ်တဲ့..”
သိပ်မကြာပါဘူး....အိမ်ရှေ့မှာ ဦးလေးရဲ့ကားရပ်သံကြားလိုက်ရပါတော့တယ်။
ကိုယ်တွေ့ဇာတ်လမ်းတွေ ဆက်ပါဦးမည်။ အရေးအသားမပီပြင်ပါက သည်းခံဖတ်ကြပါ။
မောင်ဇော်
ခေတ္တ /အမေရိကန် (၂၀၀၉)
မေးလ်ထဲရောက်လာတ့ဝဲ တ္ထုကို PDF ဖန်တီးပေးလိုက်သည်။
(ဒေါက်တာချက်ကြီး)
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
