Thursday, December 2, 2021

မ‌အေး (စ/ဆုံး)

မ‌အေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်‌‌ကျော်‌

 အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မိုးတစ်စိမ့်စိမ့်ရွာနေသည်။နေ့စဉ်ရက်ဆက်ရွာနေသည်မှာ တစ်ပါတ်ကျော်ပြီ။မိုးအေးအေးမှာ အနားမယူပဲလင်ဖြစ်သူက သုံးဘီးဆိုင်ကယ်အော်ဒါရပြီးလိုက်သွားသဖြင့်စောင်ခြုံထဲကွေးနေဆဲ ။ ကုတင်ပေါ်အိကနဲဖြစ်သားပြီးတစ်ယောက်ယောက်တက်လာတာကိုသိလိုက်ချိန်အနောက်မှ သိုင်းဖက်လာသောလက်အစုံက မအေး၏နို့အုံထွားထွားကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်ပေးတာခံလိုက်ရသည်။

ဒီအချိန်..ဒီအိမ်မှာ..ဒါဘယ်သူလဲဆိုတာလှည့်ကြည့်နေစရာမလိုပါ..။မအေးသိပြီးဖြစ်ပါသည်။လူတစ်ကိုယ်လုံးစောင်ခြုံထ ဲရောက်လာပြီးတင်းကြပ်စွာဖက်ခံလိုက်ရသည့်အပြင်ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားသည့်ဖင်ဆုံကြားကိုလီးကြီးတစ်ချောင်းအမြောင်းလိုက်ကပ်ဖိတေ့ပွတ်ခြင်းခံလိုက်ရတော့ပိုပြီး သေချာသွားသည်။

" အဖေနော်...ဒီလီးကြီးက အမြဲတောင်နေတာ..မနက်ကလဲ အသေလိုးပြီးသွားပြီ..စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လရည်တွေတောင်မခြောက်လောက်သေးဘူး...ခ်ခ်..ခုလဲ မာတင်းနေတာပဲ..ဖင်ထဲ လဲ ဝင်သွားပါဦးမယ်..ခ်ခ်"

" သူ့လမ်းသူသိပါတယ်သမီးရယ်...မျက်စေ့တစ်လုံးထ ဲရှိပေမယ့်ဘယ်တုန်းကလမ်းမှားဖူးလို့လဲ.သမီးအသိဆုံးပါကွာ.."

ပြောပြောဆိုဆိုနို့နယ်နေသည့်အဖေ့လက်ကြီးကအောက်ကိုလျေှာဆင်းသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကိုတစ်ချက်နှိုကိခါ ထမီကိုပေါင်ပေါ်မှဆွဲဆွဲတင်နေပြန်သည်။မအေးက အဖေ့လက်ကိုပြန်အုပ်ကိုင်ဟန့်တားထားပြီး

" တကယ်လိုးဦးမလို့လားအဖေရဲ့..ဆွရုံဆ ွပြီးထ,မသွားနဲ့နော်..စိတ်တိုတယ်.. တံခါးတွေရောပိတ်ပြီးပလား.."

" ပိတ်ပြီးမှလာတာပါသမီးရယ်...အဖေကသမီးအားရအောင်...ဝ,အောင်လိုးပေးမှာ..စိတ်ချ "

မအေးလက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကိုလှမ်းဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်..။

" ခ်ခ်...ပုဆိုးတောင်ချွတ်ထားပြီးပြီ..ဒို့အဖေလုပ်ချက်ကတော့...စွပ်ကျယ်ပါချွတ်လိုက်အဖေ..လိုးနေရင်းလျောလျောကျလာလို့ပြန်တင်နေရရင်အလိုးခံရတာ အလ ွန်ဇိမ်ပျက်တယ်"

မအေးက အသက်အစိတ်ခန့်ရှိပြီးလင်ရတာငါးနှစ်ပြည့်တော့မည်။ကလေးမရှိသေး။လင်ရပြီးမှပိုပို၍ကိတ်လာသည်။နို့ကြီးတေ ွကအုန်းသီးလုံးကြီးတေ ွလိုမို့မောက်ဝန်းဝိုင်းဆူဖြိုးတက်နေပြီးဘယ်ဘော်လီဘရာစီယာဝတ်ဝတ်..လုံအောင်မဖုံးနိုင်။

အကြောစိမ်းစိမ်းများယှက်သန်းနေသည့်ဖွံ့ဖွံ့ထ ွားထ ွားနို့အုံသားနုများလျှံထ ွက်နေလေ့ရှိသည်။ဗိုက်သားချပ်ချပ်မို့နို့အုံကြီးတေ ွကအမြင်ပိုထင်းသည်။ယောင်္ကျားတေ ွက အလ ွန်ကြည့်ကြတာကြောင့်ကြာတော့ရှပ်အင်္ကျီတေ ွ..တီရှပ်..စပို့ရှပ်တေ ွ ပဲဝတ်တော့သည်။

အောက်ကိုဆက်ဆင်း..ခါးကထ ွာဆိုင်မကပေမယ့် ဖင်ကားကြီးကြောင့်ရှိရင်းထက်ပိုသေးသည်ဟုထင်ရသည်။ဖင်လုံးကြ ွကြ ွ ဖောင်းဖောင်း အိအိကြီးတေ ွ ကြောင့်လမ်းလျေှာက်လိုက်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါနေတတ်သည်။အရပ်ကသိပ်မမြင့်..အများဆုံး ၅ ပေ ၃ လက်မပေါ့..။အရပ်သိပ်မမြင့်တော့ဖင်ပိုကြီးသည်ထင်ရပြီးဆီးပုံးကလည်းချပ်ယပ်နေသည်မို့ ဖင်လုံးကအနောက်သို့ဖူးထ ွက်နေသယောင်။

ပေါင်တန်ကြီးတေ ွကတုတ်ခိုင်သ ွယ်တန်းသည်။ဘယ်တော့မှအတ ွင်းခံဘောင်းဘီ..စကတ်ဝတ်လေ့မရှိ။ရိုးရိုးထမီကိုသာစွဲစွဲမြဲမြဲဝတ်ပြီး နှာကြီးသည့်အလျောက်လူအများရှေ့ထမီပြင်ဝတ်ပြရတာကိုအလ ွန်ဝါသနာပါသူဖြစ်သည်။မအေးနှာကြီးချက်က အောချယူရမည်။ငယ်စဉ်ကတည်းက လီးကိုင်ရတာပျော်သည်။ဆယ်နှစ်သမီးလောက်ရောက်တော့လူလစ်လစ်မလစ်လစ်ပုဆိုးဆ ွဲချွတ်တတ်လာသည်။လူရှေ့ရှောင်ကြဉ်ရမယ်လို့လ ဲနားမလည်သေး။

အဖေက နားရင်းရိုက်ပြီးတားယူရသည်။နောက်ပိုင်းတော့အဖေသနားသ ွားပြီးသူ့အနားခေါ်ထားလေ့ရှိသည်အထိလီးဝါသနာပါသည်။အပြစ်ပြောလို့. လ ဲမဖြစ်။တကယ်တော့အမေ အဖေတို့လူက ွယ်ရာမှာနောက်ကြစ,ကြတာကိုမြင်ပြီးအတုယူလိုက်လုပ်တာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

သူ့အောက်အငယ်အမွှာလေးနှစ်ယောက်ရဲ့လီးလေးတေ ွမျ ားဆိုသူ့မှာစုပ်လိုက်ရတာနေ့တိုင်း..။ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိသေးပေမယ့်မောင်လေးတေ ွလောက်မချစ်သလိုပါ။နောက်တော့အဖေ့အနားကပ်နေခွင့်ရပြီးအဖေ့လီးကိုကိုင်သည်။ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲအဖေကလက်ကိုတ ွန်းဖယ်သည်။မအေးကဇွဲမလျေှ ာ့ပဲဆက်ကြိုးစားတော့ကိုင်ခွင့်ပြုလာသည်။

လူကြားထ ဲမကိုင်ရဘူး ဟုတိုးတိုးမှာထား၍မအေးနားလည်လာပြီးလူမရှိမှကိုင်တော့သည်။ကိုင်ဖန်များတော့နားလည်လာပြီး ဒစ်ကြီးကိုပွတ်နယ်ဆော့ကစားတတ်လာတာကအစလရည် ထ ွက်တတ်တာတေ ွ..ဂွင်းတိုက်ပေးတာတေ ွ..လီးစုပ်တာတေ ွ ကွျှမ်းကျင်အဆင့်ထိအောင်မြင်ခဲ့ရုံမက....ဆယ့်လေးနှစ်သမီးမှာ အလိုးခံလိုက်ရသည်။

လိုးတာကလ ဲ အဖေပါပဲ။ဆယ်နှစ်သမီးကျော်ကျော်လောက်ကစ,ပြီးမအေးကလီးကိုင်..အဖေကနို့ကိုင်...ဒီကဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ..ဒီအဖေမှမလိုးရင်ဘယ်သူကကြားဝင်လိုးလို့်ရပါ့မလ ဲ။ဆယ့်လေးနှစ်သမီးဖြစ်လာတော့..သေ ွးသားသဘာဝအပျိုဖြစ်လာတာရော..မျိုးရိုးဗီဇသဘာဝရော..အဖေ ဆ ွဲတာ ကိုင်တာ.စို့ပေးတာတေ ွေရော....အကြောင်းစုံပေါင်းပြီး မအေးနို့တေ ွ ကြီးလာသည်၊ဖူးကားမို့တက်လာသည်မှာသူ့အသက်နှင့်မမျှချင်တော့။

ဖင်လေး က ဖင်ကြီးဖြစ်လာသည်။ခုလောက်တော့မကိတ်သေး။အ ဲဒီမှာလူတကာဝိုင်းမျက်စောင်းထိုးလာတော့..မအေးအဖေ့ကိုပေါ်တင်ဖွင့်ပြောပြီးအလိုးခံပစ်တော့သည်။အဖေကသေသေချ ာချ ာနှူ းပြီး နှပ်ပြီးမှလိုးတော့မအေးစွဲသ ွားသည်။

ပြဲလည်းမပြဲ..က ွဲလည်းမက ွဲ..။သေ ွးတော့နည်းနည်းထ ွက်တာပေါ့လေ..။သားအဖဆိုတော့ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်..လစ်တိုင်းလိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။အမေကလည်း အဖေလစ်လျင်လစ်သလိုကုန်းတတ်သူမို့သိနေလည်းဘာမှမပြော..။

...............................................................................................

အလိုးခံပြီးမှသေ ွးသားတေ ွတက်လာပြီး တစ်နေ့တစ်ခြား ပိုပိုကိတ်လာသည်။လီးနဲ့ဓာတ်တည့်သည်ပဲဆိုရမလားမသိ။ဘာဆေးမှမယ်မယ်ရရမစားခဲ့ရပါပဲဗိုက်မကြီးခဲ့ပါ။ဒီနေ့ထိလည်းဗိုက်မကြီး။လီးလည်းတော်တော်မျ ားမျ ားအလိုးခံခဲ့ပြီးပြီ။

အမြဲပင်တိုင်လိုးတာကတော့လင်ဖြစ်သူကိုမြသန်းနှင့်အဖေပဲပေါ့။အမွှာမောင်လေးနှစ်ယောက်လည်းရံဖန်ရံခါလာလိုးကြပါသည်။မအေးကလည်း လစ်လျင်လစ်သလိုအလိုးခံချင်သည်။အဖေလိုးလာတာတောင်ဆယ်နှစ်ကျေ ာ်ပြီလိုးနည်းပေါင်းလည်းစုံပြီ။ကိုမြသန်းတောင်အဖေ့လိုနည်းမျိူးစုံမလိုးပေးတတ်ပါ။

မနက်ကလည်းကိုမြသန်းဆိုင်ကယ်ထ ွက်သ ွားသံကြားကြားချင်း.လာလိုးသ ွားပြီးပြီ။တစ်ချီတည်းပင်မက,..နှစ်ချီလိုးသ ွားသည်။တစ်အိမ်တည်းနေပေမယ့်အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်ပါ။အဖေတို့လင်မယားနှင့် ညီမလေးကအိမ်အပေါ်ထပ်မှာအိပ်ပြီးမအေးတို့လင်မယားကအောက်ထပ်မှာအိပ်ကြသည်။အခုဘာမှမကြာသေး..ထပ်လိုးပြန်ပြီဆိုတော့အမေ့ကိုလိုးမှလိုးခဲ့ရဲ့လားလို့တောင်တေ ွးမိသေးသည်။

" အမေ့ရော..မလိုးခဲ့ဘူးလားအဖေ.."

" တစ်ချီပေးပြီးပါ ပြီးသမီးရဲ့..မျော့တောင်နေပြီ ထင်ပါရဲ့.."

" ခ်ခ်..အမေလားမျော့မှာ..ဝေးသေး..အာ..အင့် အဖေရယ်...ပြောပြောဆိုဆိုအ ဲလိုလေးလိုးပစ်နော်..ခ်ခ်...အင့်...အင့်..အင့်..အာ့..အင့်.."

မအေးစောက်ပတ်ထ ဲအဖေ့လီးကြီးကရှောကနဲထိုးဝင်လာမှအရသာကိုမှိန်းယူပြီးစောက်ပတ်က အလိုလိုညှစ်ဆ ွဲနေမိသည်။အဖေ့လီးဖြင့်ဆယ်နှစ်ကျော်အလိုးခံထားပြီးသားဖြစ်၍အထာက ျွမ်းနေပါပြီ။

ဖင်ကြီးတေ ွကော့ကော့တင်ပေးပြီးအဖေ့ကိုဆ ွပေးလိုက်မှအဖေကအားရပါးရဆောင့်လိုးတတ်သည်။အသာငြိမ်ခံနေလျင်မျေှ ာပြီးလိုးနေလေ့ရှိသည့်အဖေ့သဘောကိုသိနေသည့်အလျောက်ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။

အဖေက မအေးခြေကျင်းဝတ်တေ ွကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီးမအေးခေါင်းနှင့်ထိအောင်တ ွန်းတင်ပစ်သည်။ဖင်ကြီးမှာအိပ်ယာကလ ွတ်ထ ွက်နေပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပွင့်နေမှအဖေကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခြေဖျ ားထောက်ပြီးလီးကြီးတေ့သ ွင်းကာ အသေထောင်းသည်။မအေးမကော့နိုင်တော့ပါ။စောက်ပတ်ကတော့အချိန်ပြည့်ဆ ွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ထောင်းချက်က ရက်စက်သည်။ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲဆက်ခါဆက်ခါထောင်းသည်။

" အာ့..အာ့..အင့်..အိ..အဖေ..အဖေ..ဆောင့်.အာ့..ဆောင့်..လိုး.အဖေ..လိုး..အင့်..ပြွတ်ဖောင်း..စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်...ဆောင့်အဖေ..ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..စွတ် ဖောင်း.."

ကောင်းလ ွန်းလို့မအေးစောက်ရည်တေ ွရွှဲလိုက်လာသည်။လီးက တစ်နင့်တစ်ပိုး ကြမ်းကြမ်းကြီးဝင်ချလာပြီး ရမ်းပြီးပြန်ဆ ွဲထုတ်သ ွားတော့အီကနဲဆိမ့်ကနဲ လှိုက်လှိုက်ဖိုကျန်ခဲ့သည်။နောက်တစ်ချက်ကအလျင်အမြန်ဆောင့်လိုးမည်မှန်းသိနေ၍စောင့်မျှော်နေဖို့မလို။အဖေ့ကုတ်ပိုးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်သိုင်းယူဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုအားရှိပါးရှိစုပ်ထားပေးလိုက်ပြီးစောက်ရည်တေ ွညှစ်ညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ထင်တ ဲ့အတိုင်းပါပဲ...အချက်လေးငါးဆယ် ဆက်ဆောင့်ပေးလာတော့မအေးတစ်ချီပြီးသ ွားသည်။ကော့လန်ပျံပြီးအဖေ့ကိုအာရပါးရဆ ဲပစ်တော့..အဖေက သေလုအောင်ဆောင့်လိုးသည်။

" အာ့အာ့...သမီးပြီးပြီအဖေရဲ့..အား..အား..ငါလိုးမအဖေရဲ့..အင့်..ငါ့စောက်ပတ်လိုးတ ဲ့အဖေရဲ့.အင့်..အင့်..လိုးဟ ဲ့..အင့်..လိုး..အာ့..ငါလိုးတ ဲ့အဖေ..အင့်..ငါ့စောက်ပတ်လိုးလို့မဝ,နိုင်ဘူး..အာ့..အင့်..လိုးဟ ဲ့..အင့်..လိုး..အင့်..သေအောင်လိုး..အာ့..အားအောင်မယ်လေး..လရည်ထ ွက်ပီမလား..အင့်..အင့်.ထည့်ထည့်...စောက်ပတ်ထ ဲပြည့်အောင်ထည့်..အာ့အာ့...အာ့..ဟူး........."

တော်တော်ကြီးကြာမှအဖေကခြေထောက်တေ ွပြန်လွှတ်ပေးသည်။သူ့လီးရည်တေ ွရော..မအေးစောက်ရည်တေ ွပါ..စောက်ပတ်ထ ဲကအံထ ွက်နေသည်။လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးနှင်ဂွေးဥတေ ွပါအရည်တေ ွရွှဲပြီးပြောင်လက်နေသည့်အပြင်လီးတန်ကြီးမှာမအေး၏စောက်ရည်အနှစ်တေ ွတ ွဲကပ်နေကြသည်။မအေးကတစ်တောင်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီးသေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေမှအဖေကလီးကိုစောက်ပတ်ထ ဲကဖြည်းဖြည်းချင်းဆ ွဲထုတ်သည်။

ဒစ်ဖူးကြီးစောက်ပတ်အပြင်ရောက်တော့..စောက်ပတ်ကနှုက်ဆက်စကား ဆိုလိုက်သေးသည်....ပလ ွတ်..ပွတ်..ပွတ်..ပွတ်..တ ဲ့။ဒီတော့မှခေါင်‌းအုံးပေါ်ပစ်ကျသ ွားပြီးမှိန်းနေမိသည်။အဖေက မအေးနံဘေးလှဲအိပ်လိုက်ပြီးနို့အုံကြီးပေါ်လက်တစ်ဖက်တင်ကစားနေသည်။

အသက်ရှူ သံတေ ွပြင်းနေပြီးချွေးတေ ွလည်းပျံနေသဖြင့်အဖေ့နဖူးပြင်..မျက်နှာ..ရင်ဘတ်တေ ွကိုချွေးသုပ်ပေးနေမိသည်။လီးကိုလည်း ထမီကောက်ယူပြီးပြောင်သ ွားအောင်သုပ်ပေးလိုက်သည်။စောက်ပတ်ကိုတော့မသုပ်တော့ပါ။လီးရည်တေ ွစောက်ပတ်ထ ဲပြည့်နေတာစောက်ပတ်ထ ဲက ပလ ွက်ပလ ွက်နဲ့အသံပေးပြီးပြန်ထ ွက်သ ွားတာကိုမအေးအလ ွန်ကြိုက်သည်။မလွှဲသာ မှသာသုပ်ပစ်လေ့ရှိသည်။

" အားရလား အဖေ.."

" ကောင်းတယ်သမီး...သမီးကအပေးကောင်းတယ်..အဖေအားရတယ်.."

" ဟ ွန့်....အားလ ဲရပါဦးမှ...ဒီမှာစောက်ပတ်ထ ဲ ငါးလွှတ်ကူးခိုင်းရတော့မယ်..အဖေ့လီးရည်တေ ွ "

" ဟီး...ဒီငါးရံ့ကြီးလွှတ်ပေးလိုက်မယ်လေ.."

" တော်ပါ...ဒီတစ်မနက်သုံးခါရှိနေပြီ..မိုးအေးတာအကြောင်းပြပြီး ကိုယ့်သမီးကိုယ်လာလိုးနေတာအပေါ်မှာ သူ့မိန်းမလိုးပါ့လား.."

" ထေ ွးထေ ွးရှိတယ်လေ..သမီးရဲ့..လိုးမဖြစ်လို့ပေါ့..."

" ခ်ခ်...ထေ ွးထေ ွးပါလိုးပစ်...တူးဘိုင်ဝမ်း..ခ်ခ်..လိုးပစ်...အဖေမလိုးရင်သူများလိုးသ ွားမှာပဲ..ထေ ွးကလ ဲ...အရွ...အကိတ်..ခ်ခ်..မအေတူ..အစ်မတူ..မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ရွတာ...ခ်ခ်.."

...................................................................................................................

နေ့လည်တော့ထမင်းစားနောက်ကျနေသည်။အဖေလိုးပြီးထ ွက်သ ွားတော့ခဏရယ်လို့မှေးလိုက်မိတာအိပ်ပျေ ာ်သ ွားခဲ့သည်။ထမင်းစားသောက်ပြီးအိမ်ရှေ့ထ ွက်လာတော့ကိုကြီးရောက်နေပြီးအမေနှင့်ဧည့်ခန်းမှာစကားပြောနေတာတေ ွ့ရသည်။

ကိုကြီး ကအမွှာ ညီအစ်ကိုထ ဲမှာ အကြီး။အသက်၂၂ နှစ်ကျော် ၂၃ နှစ်တော့ရှိပြီ။အိမ်ထောင်ကျပြီးယောက္ခမအိမ်လိုက်နေသဖြင့်သိပ်မတေ ွ့ရ။အိမ်လာလည်မှတေ ွရတတ်သည်။ယောက္ခမအိမ်လိုက်နေပြီးပန်းပဲ..သံဖြူ လုပ်ငန်းလုပ်သူမို့အလုပ်လည်းမနားရပါ။ခုတော့မိုးရွာနေလို့အလုပ်ပါးနေပုံရသည်။ဧည့်ခန်းထ ဲဝင်သ ွားပြီးအမေ့ဘေးကဆက်တီမှာဝင်ထိုင်ရင်း စကားစမြည်ပြောကြသည်။

အမေကမျ ားမျ ားပြောပြီးမအေးကတစ်ခွန်းတစ်လေဝင်ပြောရုံမျှပါ။ခဏကြာတော့ထေ ွးထေ ွးအောက်ထပ်ဆင်းလာတာတေ ွ၍အမေကလှည့်စကားပြောစဉ်..ကိုကြီးကစပ်ဖြည်းဖြဘ်းနှင့်ပုဆိုးဟ,ပြသည်။မအေးလှမ်းကြည့်တော့..ကိုကြီးလီးကြီးကငေါက်တောက်ငေါက်တောက်လှုပ်ပြနေသည်။

မအေး မျက်နှာရှုံ့ပြီး မျက်စေ့ ပြူ းပြတော့ကိုကြီးက မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြီးလက်ညှိုးထောင်ပြသည်။သဘောက..တစ်ခါလောက်ပေးလိုးပါ..ဆိုတ ဲ့သဘော..။မအေးက လက်ချောင်းတစ်ချောင်းပြလိုက်နှစ်ချောင်းပြလိုက်ဖြင်‌့တစ်ချီလား နှစ်ချီလားသေချာအောင်မေးတော့ကိုကြီးကတစ်ချောင်းပဲဆက်ကာ ဆက်ကာထောင်ပြသည်။ဒါဆိုတစ်ချီတည်းပေါ့..။

ခ်ခ်...မအေး ခေါင်းနှစ်ချက်ဆက်ညိတ်‌ပြလိုက်ပြီးအိပ်ခန်းထ ဲဝင်စောင့်နေလိုက်သည်။ရှပ်အင်္ကျီကိုအပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးပဲချန်တပ်ထားပြီးကျန်ကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ထားလိုက်သည်။အမေကစကားနဲနဲပြောနေသေး၍မအေးစောက်စေ့ကိုဖွဖွ ပွတ်ရင်းစာင့်နေမိသည်‌။

ကိုကြီးနှင့်လိုးဖြစ်ခဲ့တာတော့မကြာလှသေးပါ။သူဆယ်တန်းကျ ပြီးယောင်လည်လည်ဖြစ်နေတုန်းစိတ်ဓာတ်ကျမှာစိုး၍အားပေးမိရာက စောက်ပတ်ပါပေးလိုးပစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။တစ်ကယ်တော့ကိုကြီးမအေးကိုလိုးချင်နေခဲ့တာကကြာပြီဖြစ်သည်။မအေးနို့ကြီးတေ ွ..ဖင်ကြီးတေ ွကိုကိုကြီးငမ်းနေတာအသိသာကြီးပါ။အိမ်သာသ ွားသ ွား..ရေချိုးသ ွားသ ွားကိုကြီးမယောင်မလည်လာလာချောင်းတတိတာမအေးသိသည်။

တစ်ခါတစ်လေ..နို့ဖော်ပြတာတို့..အောက်စ,လွှတ်ပြတာတို့မသိမသာစမ်းကြည့်တော့ကိုကြီးမနေနိုင်။အိမ်သာထ ဲဂွင်းပြေးတိုက်ရတာခဏခဏ။မအေးထမီလှန်းထားလျင်လည်း..ထမီတန်းမှာတင်ထမီဖြင့်လီးကို ဆုပ်၍ဂွင်း တိုကိတာကိုမအေးချေ ာင်းကြည့်မြင်တေ ွ့ဖူးသည်။

ဒါပေမယ့်မအေးလမ်းမဖွင့်ပေး ခဲ့ပါ။အဖေတစ်ယောက်လုံးကလိုးပေးနေမှတော့မအေးအတ ွက်ပြည့်စုံနေခဲ့ပြီ။ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကျ တ ဲ့နောက်တော့သနားပြီးမအေးစိတ်လျှော့ရသည်။မတော်..ပျက်စီးသ ွားရင်...စစ်ထ ဲဝင်သ ွားရင်..ဆေးစွဲသ ွားရင်..အခက်။အမျိုးမျိုးတေ ွးပြီး မောင်လေးကိုဖက်ခါနှစ်သိမ့်ပေးခဲ့သည်။ကိုကြီးက မအေးရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်တော့...နို့ကြီးတေ ွနှင့်ပါး ကပ်ပြီးဖက်ခါနှစ်သိမ့်ပေးမိသည်။အင်း...နို့အုံကြီးတေ ွကိုသူ့နှုတ်ခမ်းတေ ွနှင့်မထိခလုတ်...ထိခလုတ်လုပ်နေတာပဲမှတ်မိတော့သည်။

နမ်းတော့လည်းမငြင်းဆန်မိခဲ့ဘူးလား..ငြင်းဆန်မိခဲ့သလားမမှတ်မိနိုင်တော့..။အသိစိတ်ဝင်လာသည့်ခဏတာမှာကိုကြီးက မအေးအပေါ်မှောက်လျက်....လီးကြီးကမအေးစောက်ပတ်ထ ဲမှာအဆုံးထိဝင်နေပြီ။ဒီတော့လ ဲ..အရသာသိနေပြီးသားမို့..ဟန်ဆောင်မှုလေးနဲ့တောင်မရုံးဖယ်မိပါ။ဆက်လိုး...ပေါ့။

ကော့မျ ားတောင်ကော့ပေးလိုက်သေးသည်။ထူးဘူးလေ...လိုးမယ့်လိုးလ ဲကောင်းအောင်တော့လိုးသ ွားပေါ့....။အ ဲဒီတုန်းကတော့လီးမချွတ်ပဲ နှစ်ချီဆက်လိုးသ ွားသည်။လီးရည်တေ ွလည်းဖတ်ဖတ်နစ်စိုရွှဲကုန်သည်။ခ်ခ်..နောက်တော့အလစ်ချေ ာင်းပြီးလာလာလိုးသည်။

မအေးကလင်ယူလိုက်မှသူလည်းမိန်းမယူပြီးယောက္ခမအိမ်လိုက်နေတာဖြစ်သည်။ဒါလည်း အားလျင်အားသလိုအိမ်လာလာချောင်းသည်။ကိုမြသန်းမရှိတ ဲ့နေ့နှင့်ကြုံလျင်တော့အလိုးခံလိုက်ပါသည်။မောင်နှစ်မပဲလေ..။သိပ်တော့မကြာပါ။ကိုကြီးအခန်းထ ဲဝင်လာပြီးချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။မအေးနှုတ်ခမ်းတေ ွကိုအငမ်းမရစုပိနမ်းပြီးနို့ကြီးတေ ွကိုအားရပါးရနယ်သည်။

မအေးကစောက်ရည်ရွှဲနှင့်နေပြီမို့ပုဆိုးပေါ်ကသူ့လီးကြီးကိုစမ်းကြည့်တော့ဆတ်‌ဆတ်‌တုန်နေတာတေ ွ့ရသည်။သူ့လီးကအဖေ့လီးထက်ယောင်ယောင်လေးသေးသည်။ဘာမှတော့သိပ်မက ွာပါ။ခြောက်လက်မကျေ ာ်တေ ွချည့်ပါပဲ။

" နင်တအားထန်နေပြီကိုကြီး..ထိန်းထားလေ "

" ငါမထိန်းန်ုင်ဘူးမကြီးရာ..နင့်ကိုတအားအောင့်မေ့တယ်..နင့်ဖင်ကြီးကိုငါတအားလ ွမ်းတယ်..စောက်ပတ်ကြီးလ ဲလိုးချငိတယ်ဟာ...မြင်ရတော့ပိုဆိုးလာတယ်"

မအေးစိတ်မကောင်းနိုင်ပါ။ပြောတုန်းကတစ်ခါထ ဲလိုးမည်ဆိုပေမယ့်နှစ်ခါလိုးရင်လ ဲခံလိုက်မည်ဟုလျေှ ာ့ပေါ့တေ ွးပေးလိုက်သည်။

" က ဲလာ..လိုးရအောင်...နင်သိပ်ထန်နေရင်ငါမြင်းစီးပေးမယ်...ဖြစ်မလား.."

" ငါဆောင့်လိုးချင်တယ်ဟာ..နေပေ့စေတော့"

မအေးအင်္ကျီကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ပြီးဟင်းလင်းဖွင့်ထမီလှန်ဒူးထောင်ပြီးပေါင်လုံးကြီးနှစ်ဖက်ကိုဘေးသို့ကားထားပေးလိုက်သည်။စောက်မွေးရိတ်ထားခါစ,မို့စောက်ပတ်ဝင်းဝင်းကြီးက နခမ်းသားတေ ွဖွင့်ပြီးလီးကိုမျေှ ာ်နေသည်။

ကိုကြီးပေါင်ကြားမှာဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဒူးနှင့်တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တော့ သူ့ခါးကိုမအေးခြေထောက်တေ ွဖြင့်ခွပြီးဆ ွဲယူလိုက်သည်။ကိုကြီးကလီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာမအေးစောက်ခေါင်းမှာတေ့ပြီးမှနို့အုံကြီးတေ ွကိုအခြေကစုံကိုင်ဆ ွဲပြီးဆောင့်သ ွင်းသည်။မအေး၏ခြေထောက်ဆ ွဲအားနဲ့ကိုကြီးဆောင့်အားတို့်အချိန်ကိုက်က ွက်တိဖြစ်ပြီးလီးကြီးကရှောကနဲဖြောင့်ဖြောင့်ဝင်‌သ ွားသည်။ချောင်ချောင်ချိချိတော့မဟုတ်ပါ။စေးစေးပိုင်ပိုင်မို့ထိထိမိမိလိုး၍ကောင်းပါသည်။

မအေးကလီးဝင်ပြီဆိုလျင်ထိန်းထားနိုင်သည့်စွမ်းအားမရှိ။စိတ်လွှတ်ပြီးအားရပါးရအလိုးခံတတ်သူဖြစ်သည်။ကိုကြီးကလည်းအိမ်ထောင်သည်လိုးနေကျဖြစ်၍အထာတော်နပ်ပါသည်။ဒါပေမယ့်ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်လိုးနေရတာကဘယ်အရသာနှင့်မှမတူ။ဘယ်မိန်းမနှင့်မှမတူ။စိတ်တေ ွလှုပ်ရှားပြီးအသေဆောင့်လိုးတော့နာရီဝက်ခန့်ပဲလိုးပြီး လီးရည်တေ ွပန်းထ ွက်သည်။မအေးကလည်းအခြေအနေကိုကြိုသိနေပြီးဖြစ်၍ စ,လိုးကတည်းကကိုကြီးနှင့်အမီပြီးဖို့ကြမ်းနှင့်နေပြီးဖြစ်သည်။ကိုကြီး လီးရညိတေ ွပန်းထုတ်ချိန်မှာသူလည်းတစ်ချီပြီးသည်နှင့်ကွက်တိ။မောင်နှစ်မနှစ်‌ယောက်ခဏမျှတင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိကြသည်။

.................................................................................

" နင်ထပ်လိုးဦးမလား ကိုကြီး..".

" ခ်ခ်...နင်ခံချင်နေတာမဟုတ်လား..နင်မဝ,ဘူး မဟုတ်လား..နင့်အကြောင်းငါသိတယ်"

". မဟုတ်ဘူးဟ ဲ့..နင့်ကိုသနားလို့...".

" ရပြီ...ငါအလ ွမ်းပြေသ ွားပြီ...အချိန်လ ဲသိပ်မရပါဘူး...အမေနဲ့စကားပြောတာမျ ားသ ွားတယ်.."

" သဘော...အ ဲဆိုလ ဲ ထ,တော့...".

ကိုကြီး ခဏလေးပဲထိုင်ပြီးပြန်သ ွားပါသည်။အဖေ ဆင်းလာတော့ကိုကြီးပြန်သ ွားပြီ။အဖေ့အတ ွက်ရည်စူးပြီး အိမ်သာထ ဲဝင်ကာ စောက်ပတ်ကိုသေသေချာချာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးပြောင်အာင်ဆေးလိုက်သည်။အဖေက ဘာဂျာမှုတ်ချင်မှုတ်ပေးတတ်သညိ။အိမ်သာကပြန်ထ ွက်လာတော့အမေအပေါ်ထပ်ကဆင်းလာသည်။ပြင်ထားဆင်ထားသည်မှာ အသက်လေးဆယ့်လေးနှစ်လို့ဘယ်သူမှမယုံနိုင်။

ဆံနွယ်ကိုကျေ ာလည်မှာဖြန့်ချထားပြီး ရင်စေ့လက်စကမြနိမာအင်္ကျီ...အဝါခြောက်ရောင်ပြောင်ထမီတို့ဝတ်ဆင်ထားပြီး..နို့အုံမှာမို့မို့တက်နေသည်။ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ကိုယ်လုံးမှာအထယ်ဆုံး..။ဖုတာတော့မအေးတိုလောက်မဖုတော့ပါ။ဝမ်းပျဉ်းသားလေးတော့နဲနဲယောင်ယောင်ရှိပါသည်။လက်မောင်းလက်ပြင်တေ ွကပြည့်ဖြိုးထယ်ဝါသည်။လေးဆယ်ကိုကျေ ာ်တယ်လို့ခန့်မှန်းနိုင်စရာအားနည်းချက်မရှိ။

သားသမီးလေးယောက်မွေးထား့ပီးပေမယ့်အသားအရည်ကတင်းအိနေသည်။ကြည့်ရတာ..အမေ အိမ်ခြံပွဲစားအလုပ်ကိုပန်းပြပြီး သ ွားကုန်းတော့မည်..။အမေလည်းလစ်လျင်လစ်သလိုကုန်းပေးတတ်သည်။ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ...တစ်အောင့်နေတော့..လူရည်သန့်တစ်ယောက်ကားဖြင့်လာတော့တက်လိုက်သ ွားတာတေ ွ့ရသည်။

အမေစီးသ ွားသည့်ကားကလေးမျက်စေ့အောက်ကပျောက်သ ွားတော့အဖေ့ခါးကိုဖက်ပြီးအခန်းထ ဲခေါ်သ ွင်းပစ်လိုက်သည်။ကိုကြီးနှင့်မဝ,သမျှအဖေ့ကိုအားရပါးရကေ ျွးတော့မည်။အဖေကစိတ်ချရတာထက်ပိုလိုးသေးသည်။ကိုယ်ကခါးကိုဖက်ရုံပဲရှိသေး...အဖေကနို့အုံကြီးကိုစပါယ်ရှယ်နယ်နေပြီ။အင်္ကျီကြယ်သီးတေ ွတော့မဖြုတ်ပါ။အဖေက နို့ကိုင်လျင်အင်္ကျီလေးနဲ့မှပိုပြီးဖီလင်တက်..လီးတောင်မြန်သည်။

ဘော်လီတို့ဘရာ တို့တော့မကြိုက်။အစ,ပါးပါးလေးတေ ွဝတ်ထားပေးလျင်လီးချက်ချင်းတောင်သည်။ခုလ ဲ...အဖေ့လီးက ပုဆိုးကိုဖောက်ထ ွက်တော့မည့်အလား..တောင်မတ်နေသည်မှာ ချက်ချင်းကုန်းပစ်ချင်စိတ်ပေါက်သ ွားသည်။စောက်ရည်တောင်တစ်စိမ့်စိမ့်ထ ွက်သည်။

" ခ်ခ်....လီးကြီးကလ ဲ...ခ်ခ်"

" ဘာဖြစ်လ ဲ.."

" အလိုးခံချင်စရာကြီး...လို့..ခ်ခ်..."

" သိပ်ခံချင်နေတယ်ပေါ့....´

" အင်း...ခံချင်တယ်...ကြာကြာလိုးပေး...".

" ဘယ်လောက်ကြာကြာလ ဲ.."

" အနည်းဆုံး တစ်နာရီလိုး...ခ်ခ်...ရလား.."

" ကျေ ာ်ရင်ကော.."

" ဖင်ပါ ခံပစ်လိုက်မယ်..ခ်ခ်...လိုးမလား.."

ဖြေစရာမလိုပါ။အဖေကလိုးရင်းနဲ့သက်သေပြသ ွားမည်ဖြစ်ပါသည်။ဖင်ကိုသာဆီဆ ွတ်ထားဖို့လိုပါလိမ့်မည်။အဖေကဘာဂျ ာမမှုတ်တော့ပါ။ကုတင်ပေါ်မှာမအေးကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တေ ွအကုန်ချွတ်ပစ်သည်။အဖေ့ကိုလည်းမအေးချွတ်ပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်တော့သံချေ ာင်းထက်မာနေပြီ။လက်သည်းတောင်ထိုး၍မပေါက်တော့။သေ ွးကြောတေ ွထောင်တက်နေပြီး ဖုထစ်နေသလိုလို။ဒစ်ဖူးကြီးကလည်းကားပွင့်နေပြီး မာတစ်နေသည်။လီးကိုင်ကြည့်ရုံနှင့်စောက်ပတ်တော့ကောင်းကောင်းကြီးအထောင်းခံရတော့မည်ဆိုတာခံစားရနိုင်သည်။

ကုတင်ဘေးမှာထိုင်နေသည့်မအေးကိုအလိုက်မသိရန်ကော..ဆိုသည့်အကြည့်ဖြင့်အဖေကြည့်လိုက်တော့မှလျှ ာကလေးတစ်လစ်ထုတ်ပြီးပက်လက်လန်ချ...ကုတင်ဘေးပေါင်တန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ကဆုပ်ဆ ွဲ...ဒူးနှစ်လုံးအပေါ်ဆ ွဲတင်ပြီး စောက်ပတ်ကိုဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ကုတင်ပေါင်တန်းကိုမဆ ွဲထားလျင်မလ ွယ်ပါ။တစ်ချက်..တစ်ချက်..တစ်ပေလောက်အပေါ်ဖက်ကိုတိုးလ ွှင့်သ ွားအောင်အဖေကဆောင့်လိုးတတ်သည်။

ဆောင့်လိုးခံရပေါင်းများပြီ။ငယ်တုန်းကများကုတင်ဒီဖကိစောင်းက ဟိုဖက်စောင်းရောက်အောင်ဆောင့်လိုးခံခဲ့ရဘူးသည်။ပတ်ချာလည်နေအောင်ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာခံခဲ့ရဘူးသည်။

အဖေက ကုတင်ပေါ်မတက်ပါ။ကုတင်ဘေး..မအေးစောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီးတည့်တည့်မှာရပ်ပြီးလီးတန်ကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဒးစ်ဖူးကြီးဖြင့်မအေးစောက်ပတ်အက ွဲကြောင်းကိုအထက်အောက်အစုန်အဆန်လျေှ ာထိုးပွတ်သည်။စောက်စေ့ကိုဒစ်ဖျ ားဖြင့်ပွတ်ဖိသည်။စောက်ခေါင်းကိုဒစ်ဖူးထိပ်ဖျားဖြင့်ဇွိကနဲ ဇွိကနဲ မွှေထိုးဆော့သည်။ဆယ်မိနစ်တော့ကြာပါလိမ့်မည်..။စောက်ပတ်ထ ဲရွလာလ ွန်းလို့မအေးမအောင့်နိုင်..။မြန်မြန်လိုးပေးရန်တောင်းဆိုရသည်။

" ဒီလိုဆော့ပေးရင်းတစ်နာရီကျေ ာ်သ ွားရင်ဖင်မခံဘူးနော်"

ဒီတော့မှ...ဒုတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ဒစ်ဖူးကြီးစောက်ခေါင်းထ ဲဝင်လာတော့သည်။လက်တေ ွကနို့အုံကြီးတေ ွကိုအခြေအရင်းကဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်အိအိထိုးထ ဲ့သည်။လီးကြီးကတစ်မြေ့မြေ့နှင့်စောက်ပတ်ကိုထိုးဖောက်ဝင်လာတော့မအေးမျက်လုံးကလေးမျ ားပြူးလို့ဖင်ကိုရှုံ့ပြီးညှစ်ဆ ွဲထားသည်။ဆက်ခါဆက်ခါညှစ်သည်။စောက်ရည်တေ ွစိမ့်စိမ့်ထ ွက်လာသည်။ဖင်ပေါက်လေးက ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်ဖြစ်နေသညိ။လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးဆုံးအောင်ဝင်သ ွားတော့မှမအေးသက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။

အဖေကစောက်ပတ်ထ ဲမှာလီးကိုစိမ်ပေးထား၍မအေးတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ညှစ်ဆ ွဲသည်။တင်းမာတောင်နေသောလီးကြီးက ညှစ်ယူလို့ကောင်းလှသည်။ ပူနွေးနွေး..မာတောင်တောင်ကြီးက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့အူယားစရာကောင်းလှသည်။လက်နှစ်ဖက်ကိုအားပြုပြီးဖင်ကိုကော်တင်ပစ်တော့လီးကြီးကသားအိမ်ပေါက်ထ ဲပိုတိုးဝင်လာသလိုလို..။အဖေကအလိုက်သိသည်။လီးကြီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆ ွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိပြန်ပြန်သ ွင်းပေးသည်။စောက်ရည်လိုက်လာ၍ရှောကနဲ...ရှောကနဲ ဝင်သည်။ရှောကနဲ..ရှောကနဲထ ွက်သည်။ကောင်းလိုက်တ ဲ့အရသာ..။

နှုတ်ခမ်းကိုလျှ ာနဲ့သပ်ပြီးမှိန်းခံနေမိသည်။အဖေကတငြိမ့်ငြိမ့်လိုးပေးနေသည်မှာအကြာကြီး။နို့ကြီးတေ ွလည်းဖွတ်ဖွတ်ကျေတော့မည်။ဆယ်မိနစ်ကျေ ာ်ကျေ ာ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နေတော့လီးတန်ကြီးကိုစောက်ပတ်နှင့်ဒစ်ကြီးချိတ်မိသည်အထိဆ ွဲထုတ်ပြီးအဆုံးထိပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပြန်သည်။ကောင်းလိုက်တ ဲ့ဒစ်ကြီးထစ်ကနဲ..ထစ်ကနဲ အရိုးဆုံကြ ွက်သားတေ ွနှင့်တိုက်တိုက်လိုးတော့ကောင်းလ ွန်းလိုအော်ခံနေရသည်။

" အာ့..အဖေ..ကောင်းလိုက်ထာ..ကောင်းလိုက်ထာ...လိုးအဖေ..လိုး...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ကောင်းတယ်အဖေရေ့...လိုးသာလိုး...လိုးသာလိုး "

ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီးလီးတန်ကြီးကိုစုပ်ဆ ွဲတော့အဖေကလီးတစ်ချေ ာင်းလုံးစောက်ပတ်နှင့်လ ွတ်သ ွားအောင်ဆ ွဲထုတ်ပြီးဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲပြင်းပြင်းကြီးဆောင့်လိုးပြန်သည်။လက်ကကုတင်ဘောင်ကိုလွှတ်မိသညိနှင့်တစ်ပြိုင်နက်သူ့ဆောင့်လိုးချက်ကြောင့်အပေါ်ဖက်ကိုရွေ့သ ွားပြီး အလိုးခံရတာလီးအဆုံးမဝင်တော့..။လီးအဆုံးလိုးပြီးသားအိမ်ထ ဲထိထိုးဖောက်တာခံချင်သည်။ဒီတော့ကုတင်ပေါင်ကိုလက်လ ွတ်မခံပဲအားပြုဆ ွဲပြီးပြန်ပြန်ကော့လိုးပေးရသည်။

အောင်မယ်လေး...အဖေကခြေထောက်တစ်ချေ ာင်းကိုကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်တည်းမတ်တပ်ထားကာအားပြင်းပြင်းနဲ့လိုးပြန်သည်။ဆောင့်အားပြင်းလ ွန်းတော့ဖငိဆုံကြီးနှင့်အဖေပေါင်ရင်းတို့လည်းပြင်းပြင်းထန်ထန်ရိုက်ကြပြီးအသံတေ ွအကျယ်ကြီးထ ွက်သည်။မအေးအံကြိတ်ခံသည်။မခံနိုင်အောင်ကောင်းလ ွန်းရင်အော်ပြီးခံပစ်သည်။

တော်တော်ရက်စက်တ ဲ့အဖေ...ဘယ်ညောင်းတော့ညာပြောင်းလိုးသည်။ခြေထောက်တေ ွဘယ်ဖက်တင်လိုက်..ညာဖက်တက်လိုက်..ခြေစုံရပ်လိုက်..အမျိုးမျိုးပြောင်းလိုးသည်။လိုးချက်..ဆောင့်ချက်တိုင်းသည်းအူခိုက်စောက်ပတ်ပြဲအောင်ကောင်းသည်။ဘယ်နှစ်ခါဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြီးခဲ့သလ ဲမမှတ်မိနိုင်တော့..။ ကောင်းတ ဲ့အရသာကိုပဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ မူးမူးမေ့မေ့ခံစားပစ်သည်။

လူတစ်ကိုယ်လုံးဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးပြီးမှ.မအေးခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်းကိုသူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးနို့တေ ွကိုက်လွှတ်ကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအားပြုဆ ွဲသည်။အ ဲဒီတော်မှကုတင်ပေါင်ကိုလက်ကလွှတ်ရဲပြီးအဖေ့လက်ဖျံတေ ွကိုပြန်အားယူဆ ွဲထားရသည်။အဖေအပြီးလိုးပါတော့မည်..။အသင့်ပြင်ပြီး ဖင်ကော့ညှစ်ပေးလိုက်တော့ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါလေရော..။နောက်တော့ဖင်ကြီးကော့ကော့ပြီးသူ့လီးသ ွားလေရာလိုက်ကပ်ပေးထားလို့ဆ ွဲမထုတ်တော့ပဲ ကပ်ညှောင့်လိုးသည်။

စောက်ပတ်ထ ဲ လီးအပြည့်။ဒစ်ကြီးကသားအိမ်ထ ဲအချက်မှန်မှန်ထိုးဝင်သည်။မအေးလည်းအံကြိတ်ပြီးလိုက်ကပ်ထားတော့လူပါမြှောက်လိုက်နေသည်။လည်ချောင်းသံတွေ.မာန်တင်းသံတေ ွဆူညံနေပြီးဆယ့်လေးငါးချက်ဆက်တိုက်ညှောင့်ခါ အဖေ့လီးထ ဲကလီးရည်တေ ွ ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ သားအိမ်ထ ဲအထိပန်းထုတ်တော့ မအေးလည်းစစ်စစ်စစ်စစ်နဲ့ကော့ထိုးပြီးအထ ွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရသည်။

အကြာကြီးပွေ့ထားပြီးမှအဖေကမအေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းကုတင်ပေါ်ပြန်ချပေးသည်။ကုတ၈်စောင်းမှာမအေးကပက်လက်...အဖေကမှောက်လျက်....ပက်လက်မှောက်ခုံမှေးနေမိကြသည်။

" ငါးချီရှိသ ွားပြီ..ယောင်္ကျား "

" တစ်ချီတော့ရှော့လိုက်က ွာ...လေးချီပဲလုပ်"

".ဖင်လိုးခံရဦးမယ်လေ..တစ်ချီ.."

" ဟီး...မေ့လို့..မေ့လို့....လာထား.."

" နေဝင်တော့မယ်...ကိုမြသန်းပြန်လာခါနီးပြီအဖေရဲ့...ဖင်လိုးရင်လ ဲကြာဦးမှာ..ညမှလိုးနော်..."

" ခ်ခ်..ဒါဆို...လီးစုပ်.."

" သိပ်စုပ်တာပေါ့...သိပ်စုပ်တာပေါ့..."

တော်ပါသေးသည်..။အဖေအိပ်ခန်းထ ဲကပြန်ထ ွက်သ ွားပြီးမရှေးမနှောင်း သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ကိုမောင်လေးကမောင်းပြီးကိုမြသန်းပြန်လာသည်။အရက်တေ ွခေါင်းမထောင်နိုင်အောင်သောက်ထားပြီးဆိုင်ကယ်မနင်းနိုင်လောကိအောင်မူးနေ၍မောင်လေးကလိုက်ပို့ရသည်၊ဒီမှာက စောက်ပတ်ထ ဲမှာလီးရည်စောက်ရည်တေ ွအပြည့်..။တပွက်ပွက်ထ ွက်ကျနေသည်။ကိုမြသန်းကိုကုတင်ပေါ်တ ွဲတင်ပေးပြီးတော့မောင်လေးက မအေးကိုခါးဖက်ပြီးမေးသည်။

" မကြီး...နင်ကိုကြီးနဲ့မှာလိုက်တယ်ဆို...ဘာရှိလို့လ ဲ.."

ဟုတ်တော့ဟုတ်နေပြီ..ဒီအမွှာ..။ကိုကြီးတ ွန်းလွှတ်လိုက်ပြီ...ခုမှအဖေနဲ့လိုးပြီးခါစ,။

" ငါမမှာပါဘူးဟယ်...နင်ကလဲ.."

" ဟင်း...နင်မညာနဲ့...နင်မမှာလ ဲအခုငါရောက်လာ ပြီ....ကေ ျွးတော့.."

" ဘာကေ ျွးရမှာလ ဲဟ ဲ့...နင်ဘာစားမလ ဲ.."

". စောက်ဖုတ်ဟေ့...စောက်ဖုတ်...နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးစားမလို့..."

" ခ်ခ်...ငါလိုးမ ကိုကြီး....ငါ့ကိုချောက်တ ွန်းတာအေးလေ...ကိုမြသန်းလ ဲမူးနေပြီ...နင်ဒေါ့ဂီပဲဆ ွဲ.."

" ကုန်းဟာ..."

ဘ ွတ်..ဘ ွတ်...ဖူး...ဘူ...ဘ ွတ်..ဖူး...ဘူ..ဘလစ်

.............................................................................

ကိုလေးနာရီဝက်လောက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆ ွဲသ ွားသည်။ကိုလေးလီးကကိုကြီးနှင့်သိပ်မက ွာပါ။မအေး..လင်ရှေ့ထားပြီးဖင်ကုန်းခံနေရသဖြင့်ဖီလင်အပြတ်တက်ပြီးကောင်းသ ွားသည်။ကိုမြသန်းကတော့တုတ်တုတ်မှမလှုပ်။ရေမိုးချိုးပြီးနားနေစဉ်အမေပြန်ရောက်လာသည်..အသ ွားတုန်းကကားကလေးနှင့်ပါပဲ။ကားပေါ်ကဆင်းလာတော့လည်းခပ်မော့မော့ပါ။ကြည့်ရတာတစ်လက်တည်းဆ ွဲဟန်တူသည်။

" အဆင်ပြေခဲ့လားမိန်းမ...နောက်ကျလားလို့"

" တစ်က ွက်တော့ပြေတယ်....သုံးပုံးလောက် တော့စားလိုက်ရတယ်ကိုယ်.."

ငွေသုံ့းသိန်းလက်ဆ ွဲအိတ်ထ ဲကထုတ်ပေးတော့ဖေကတစ်ရှုံ့ရှုုံ့နမ်းပြီး.

" တော်တယ်..ငါ့မိန်းမ...ထမင်းတစ်ခါတည်းစားအားလုံးစောင့်နေတာ.."

" စားလာခဲ့ပြီကိုယ်ရဲ့...ညမှကိုယ်ခွန့်ကေ ျွး..အဝ,စားမယ်..ခ်ခ်.."

" မေမေ...အဖေကမေ့ကိုအစားပိတ်ပါကေ ျွးမလို့တ ဲ့..ခ်ခ်.."

" ငှက်ပျေ ာသီးလား..ခ်ခ်....စားရမှာပေါ့သမီးရယ်...သမီးအဖေငှက်ပျေ ာသီးက အမေညတိုင်းစား..ညတိုင်းဆိမ့်..ခ်ခ်...လျှ ာရည်တောင်တစ်စက်စက်ထ ွက်တယ်..ခုတောင်ထ ွက်ချင်ချင်...ကိုယ်ရေထမင်းမြန်မြန်စားပြီး..တစ်"

" တစ်မယ်မိန်းမရေ...စောင့်နေ.."

အမေကလည်းလူကိတ်သလောက်အလ ွန်ထန်တာ မအေးတို့အသိ။ငယ်ကတည်းကမမြင်ချင်မှအဆုံး။စောက်ဖုတ်ကြီး ကလည်းအကြီးစား.ဟ ဲဗီး.။ဖင်ကြီးသလောက်စောက်ဖုတ်ကြီးသည်။စောက်မွှေးအမြဲရိတ်လေ့ရှိပြီး..စောက်စေ့ထိပ်ဖူးကပြူ းထ ွက်နေသည်။စောက်ခေါင်းကျယ်..မကျယ်တော့မသိ။သားသမီးတေ ွရှေ့လည်းမရှောင်ပါ..အဖေလိုးလျင်ဘယ်နေရာ..ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်အလိုးခံသည်။

မအေးတို့တေ ွ့ရသလောက်တစ်ခါမှငြင်းသံမကြားဘူးခဲ့။စိတ်ဆိုးလ ဲခံသည်။ဒေါသထ ွက်နေလ ဲခံသည်။လီးနဲ့သာချေ ာ့အကုန်ပျေ ာ့သည်။မအေးကအမေ့အကျင့်တေ ွအကုန်ရသည့်အပြင်ကျေ ာ်တက်ပြီးအဖေ့အလိုးပါခံပစ်သည်...မောင်တေ ွနှင့်ပါလိုးပစ်သည်။

ထေ ွးထေ ွးလေးလည်းသိပ်မထင်ပါ။အဖေနှင့်နေပုံ..ထိုင်ပုံ..ကြည့်ပုံ..ပြုစုပုံတေ ွက နဲနဲပိုနေသလို။စိတ်ထင်လို့လားတော့မသိ...နို့တေ ွကားထ ွက်လာတယ်ထင်နေသည်။ကျောင်းဆရာမဆိုတ ဲ့ဂုဏ်လေးနဲ့ထိန်းထားပေမယ့်..ညီအစ်မချင်းတော့သိသည်။အဖေနဲ့လိုးပြီးလောက်ပြီ။

အဖေ့ကိုအစ်ကြည့်တော့ယောင်ချ ာချ ာတေ ွလျေှ ာက်ဖြေသည်။ကောင်းပါတယ်လေ..သူလ ဲအသက်နှစ်ဆယ်ကျေ ာ်ပြီပဲ...စောက်ပတ်ရွရှာပေမပေါ့...။အပြင်မှာလိုက်ကေ ျွးနေတာနဲ့စာရင်အဖေ့ကိုကေ ျွးလိုက်တာက ဘယ်သူမှမသိသာ။လင်ယူခါမှယူရော့...။

ထမင်းစားပြီးတော့အဖေအပေါ်ထပ်တက်သ ွားသည်။

". ထေ ွးထေ ွး..မကြီးတို့လိုက်ချေ ာင်းကြည့်ကြမလား..အဖေနဲ့အမေတော့လိုးနေပြီထင်တယ်"

"  အိုး...မကြီးကလ ဲ..ထေ ွးနေ့တိုင်းမြင်နေရတာရိုးနေပြီ...မကြီးကြည့်ချင်မကြီးဟာမကြီးသ ွားကြည့် "

"  ထေ ွးရှေ့တောင်မရှောင်ဘူးလား.."

"  ခ်ခ်...ဘယ်တုန်းကရှောင်ဖူးလို့လ ဲ...အမေ့အကြောင်းလ ဲ မကြီးသိသားနဲ့.."

" ထေ ွးထေ ွးကြည့်ရင်း စိတ်မလာဘူးလား "

"  ခ်ခ်...မကြီးရယ်...သေ ွးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ဆိုမှတော့...လာတာပေါ့...ကလေးလ ဲမဟုတ်"

"  ထေ ွး...အလိုးခံဖူးပြီးပြီလား..."

" ခ်ခ်...အင်တာနက်ခေတ်လေ..မကြီးရဲ့..ပြီးပြီပေါ့...ကြာတောင်ကြာပြီ.."

" အင်...မကြီးကိုလ ဲမပြောပြဘူး..ဘယ်သူနဲ့လ ဲထေ ွးရည်းစားကဘယ်မှာနေလ ဲ..."

" ခ်ခ်...မှန်းကြည့်...ထေ ွးအတိတ်စိမ်းပေးမယ်..နေ့တိုင်းအလိုးခံနေတာ..ခ်ခ်.."

" မမှန်းတတ်ဘူးက ွာ...နေ့တိုင်းဆိုတော့..ထေ ွးကျေ ာင်းကလား...ကျေ ာင်းသားလား.ဆရာလား "

" ခ်ခ်....သူတို့ဆိုကျေ ာင်းပိတ်ရက်မှာဘယ်လိုလုပ်လိုးလို့ရပါ့မလ ဲ..ခ်ခ်..မကြီးကလ ဲ ဝေးနေပြန်ပါပြီ.."

" ဘယ်သူလ ဲက ွာ...ပြောပြ "

"  ခ်ခ်..လိုက်မပြောနဲ့နော်...ခ်ခ်..အဖေ.အဖေ..ခ်ခ်...အဖေကနေ့တိုင်းထေ ွးကိုလိုးနေတာ..ခ်ခ်"

"  အ ဲ....ကောင်းရော..."

"  ကြာလှပြီ...စောက်ပတ်တောင်ဗွက်ပေါက်နေပြီ...ခ်ခ်...အမေတစ်လှည့်..ထေ ွးတစ်လှည့်ပဲ..တစ်ခါတစ်လေ သရီးဆမ်းတောင်ဆ ွဲလိုက်သေး ခ်ခ်..မကြီးဝင်ဆ ွဲပါလား.ခ်ခ်..."

" တကယ်ကြီးလား..."

" တကယ်ပါဆို...မယုံရင်အမေ့ကိုမယောင်မလည်မေးကြည့်..ဒါမှမဟုတ်ညကျ မကြီးလာတက်ချောင်းကြည့်.ထေ ွးတံခါးဖွင့်လိုးပြမယ်..ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေး..ယုံပါပြီစောက်ပတ်ပြဲမရယ်..ထေ ွးအလိုးခံလာတာဘယ်လောက်ကြာပြီလ ဲ.."

" အလုပ်မဝင်ခင်ကဆိုတော့...နှစ်နှစ်တော့ရှိပြီပေါ့..ခ်ခ်...နေ့တိုင်းလိုးနေတာ ..ရာသီလာတ ဲ့နေ့ ပဲလ ွတ်တယ်...အမေနဲ့အတူတူပဲ..ခ်ခ်..မမ တို့အကြောင်းလ ဲ ထေ ွးသိတယ်..အမေလ ဲသိတယ်.ဟီး"

" တစ်ည ဘယ်နှစ်ချီလောက်လိုးပေးလ ဲ အဖေ သိပ်မလိုးနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်.."

" ခ်ခ်...အမေ့ကိုနှစ်ချီ...ထေ ွးကိုနှစ်ချီ...သာတူညီမျှပဲ...ထေ ွးကတော့တစ်ညတစ်ည ငါးချီ.ခြောက်ချီလောက်ပြီးတယ်..ခ်ခ်...အမေလ ဲတူတူပဲတ ဲ့ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေးနော်...ဒီလိုမှန်းသိရင်ငါလင် မယူပါဘူး..ခ်ခ်.."

" ထေ ွးလ ဲ လင်မယူတော့ဘူး...အဖေနဲ့ပဲလိုးနေတာက စိတ်ချမ်းသာတယ်..အန္တရာယ်ကင်းတယ်..အမေလ ဲကျေနပ်တယ်..ခ်ခ်.."

..............................................................

စောက်ရည်တေ ွအရွှဲသားနှင့်မအေးအိပ်ယာထ ဲဝင်ခဲ့သည်။ကိုးနာရီကျော်..ဆယ်နာရီထိုးတော့မည်။ကိုမြသန်းကမူးပြီးအိပ်ပျော်ဆ ဲ..။စိတ်ပျက်ပျက်နှင့်အိပ်လို့ရအောင်ကျိူးစားကြည့်သည်။စိတ်ထ ဲမှာထေ ွးထေ ွးပြောတာတေ ွပဲကြားယောင်နေပြီး ဒီချိန်ဆိုဘာလုပ်နေပြီ...ဘယ်လိုလိုးနေပြီနဲ့ခန့်မှန်းတေ ွးရင်းမျက်စေ့ကြောင်နေသည်။

အ ဲ...ညသန်းခေါင်နီးမှကိုယ်တော်ကနဲနဲလှုပ်လာ သည်။ဘယ်ရမလ ဲ...မအေးသူ့လီးကြီးဆ ွဲပြီးဖွဖွလေးဂွင်းတိုက်ပေးတော့...အိပ်ပျေ ာ်ရင်း လီးတောင်လာသည်။မတတ်နိုင်...သူ့ပုဆိုးလှန်ပြီးခွထိုင်ပစ်လိုက်သည်။ထမီကတော့အစောကြီးကချွတ်ထားပြီးသားပါ။လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ထိန်းပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်တေ့၍ တစ်အိအိထိုင်ချပေးလိုက်တော့..ဒစ်ပူပူနွေးနွေးကြီးထိုးဝင်လာတာကိုအရသာခံနေမိသည်။

ရုတ်တရက်ကိုမြသန်းနိုးလာတော့..ကြောင်အမ်းအမ်း...။ဘယ်ရောက်လို့ရောက်နေမှန်းသူမသိ။ဒါပေမယ့်အေုခအနေကိုချက်ချင်းပဲသိသ ွားပါသည်။သူသိတော့..သူ့လီးကြီးကမအေးစောက်ပတ်ထ ဲအဆုံးထိဝင်နေပြီး မအေးကအားရပါးရပွတ်လိုးနေပြီ။လီးဒစ်ဖူးဖျ ားကသားအိမ်၏နူးညံ့သောအထိအတေ ွ့ကိုအဆက်မပြတ်ခံစားနေရပြီမို့ကော့ကော့လိုးပေးလိုက်သည်။

ဒီတော့မှမအေးကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးဖင်ကြီးကိုမြောက်ခါမြောက်ခါဆောင့်လိုးတာခံလိုက်ရသည်။အချကိတစ်ရာလည်းမရပ်..နှစ်ရာလည်းမရပ်...ကြာတော့ဘောအောင့်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေရာမှမအေးကိုဖက်ပြီးကိုယ်တစ်ပါတ်လှိမ့်လိုက်ကာ မှောက်လျက်ပဲလက်ထောက်ဒူးထောက်အသေဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးမှမအေးကော့ပြီးငြမ်ခံသည်။

တစ်နာရီပိုပိုလောက်လိုးပေးပြီး..မအေးခြေတေ ွလက်တေ ွကေ ွးကောက်တ ွန်လိမ်လာမှလီးရည်တေ ွပန်းထ ွက်သ ွားသည်။သက်ပြင်းမောကြီးချပြီး မအေးပေါ်မှာပဲမှောက်လျက်အိပ်နေမိသည်။ကြာတော့မအေးက...လေးတာ.ဖယ်ပါဦး..ဟုပြေ ာသဖြင့်နံဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းပြီးဖက်လျက်အိပ်ပျေ ာ်သ ွားပြန်သည်။မအေးလည်း ခုမှသက်ပြင်းချပြီးအိပ်ပျေ ာ်နိုင်တော့သည်။

မနက်လေးနာရီနီးနီးလောက်အဖေအခန်းထ ဲဝင်လာပြီးလက်တို့ခေါ်သည်။ထေ ွးထေ ွးကိစ္စအစာမကြေသဖြင့်မျက်စောင်းထိုးပြီး စောက်ပတ်ပုတ်ပြလိုက်သည်။အဖေကဘယ်လိုသဘောပေါက်သည်မသိစောက်ဖုတ်ကိုလက်နှင့်အုပ်ပြီးလာစမ်းသည်။မအေးစိတ်ကစောက်ဖုတ်ကိုထိလျင်မခံနိုင်...ရွပိုးထိုးလာသည်။ဒါနဲ့ပဲခေါ်ရာလိုက်ခဲ့တော့ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ထောင်းလမောင်းကျေအောင်အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ဖင်ခံတာက..အခုမှခံတာမဟုတ်..ခံလာခဲ့တာကြာပြီ။တံတွေးဆွတ်လိုးရုံနဲ့ဝင်အောင်ပေးတတ်နေပြီ..။ဖင်ခံရင်းဖင်ကြောကြွက်သားတွေကတအားညှစ်ပေးနေတော့စောက်ရေအရမ်းထွက်ပြီးခဏခဏပြီးသည်။လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ထဲဝင်နေပေမယ့်.စအိုပေါက်ဝ,မှာတစ်ပြီးကောင်းနေသည်။

ကောင်းလေညှစ်လေ..အဖေကဆောင့်လေ....စိတ်ကောက်တာတွေပြေသ ွားပြီးကော့လိုကိကုန်းလိုက်ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တ ွန်းလိုက်စောက်ရည်တေ ွညှစ်ထုတ်လိုက်နှင့်မနက်ရောင်နီလင်းမှမီးဖိုခန်းထ ဲကပြန်ထ ွက်နိုင်တော့သည်။ပြန်မအိပ်တော့ပါ။ဘယ်အချိန်.ဘယ်သူလာလိုးမလဲ..ဟုတွေးရင်းမျေှ ာ်ရင်း ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ထွေးထွေးအသံအရင်ကြားရသည်။

" ဖေရယ်...စောက်ပတ်ကြီးထူပူနေပြီ..မေ့ကိုတစ်လှည့်သ ွားလိုးပေးဦး...အာ့..ဖေ..အာ့..အာ့..ဆောင့်တော့ဖေရယ်...အားရအောင်ဆောင့်..အာ့..အာ့...အင့်...လီးကြီးကလ ဲမာခဲနေတာပဲ..အာ့..အာ့..ဆောင့်ဖေ..ဆောင့်..ပီးတော့မယ်ဖေ..ဆောင့်..ပီးပီဖေ..ထေ ွးပီးပီ...အာ့..အင့်အင့်အင့်..အင့်.."

မအေးထမီရင်လျှ ားကြီးဖြင့်အခန်းထ ဲဝင်သ ွား ထေ ွးထေ ွးနှင့်အဖေ ကုတင်အောက်မှာလိုးနေကြပြီးအမေကကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကြည့်နေသည်။သုံးယောက်လုံးအဝတ်မရှိကြ၊တုံးလုံးတေ ွ ။အမေကမအေးကိုကြည့်ပြီး

" ယောင်္ကျားရေ...ဒို့ဖက်ကစစ်ကူလာပြီ..လီးကျိူးအောင်လိုးဖို့ပြင်တော့.."

အဖေကမအေးကိုကြည့်ပြီးပါးစပ်ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးငေးကြည့်နေသည်။မအေးထမီကိုအမြန်ချွတ်..အမေ့ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အဖေ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲ၍ ဟောင်းဘောင်းပွင့်နေသည့်ပါးစပ်ထ ဲစောက်ပတ်ကြီးထည့်ပေးလိုက်သည်။လေးငါးမိနစ်နေတော့ကိုမြသန်းကအောက်ထပ်မှအော်ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့်ထမီကောက်စွပ်ပြီးပြေးဆင်းခဲ့သည်။

မီးဖိုထ ဲရောက်တော့..မုန့်ဟင်းခါး..ကော်ဖီ..လဘက်ရည်..နံပြားထောပတ်သုပ်အားလုံးအဆင်သင့်..။ကိုမြသန်းကငွေတစ်သောင်းခွဲလှမ်းပေးသည်။

" မနေ့က အော်ဒါခ, နှစ်သောင်း...ဆီဖိုးနှုတ်..ဒါကျန်တယ်...အဖေတို့ခေါ်ကွာ..စားကြရအောင်"

" ဒီနေ့..ဘာအစီအစဉ်ရှိသေးလ ဲ..."

" အင်း...ဒီနေ့နေတော့သာတယ်..ဂိတ်ထိုးမလားလို့.."

" စောက်ပတ်ဂိတ်မထိုးတော့ဘူးလား "

" ညထိုးမယ်လေကွာ...တစ်ရက်တစ်ခါထိုးပေးတာကျေနပ်ရောပေါ့..."

အဖေနှင့်မယားများလှေခါးကဆင်းလာတာမြင်တော့ကိုမြသန်းပါးစပ်ပိတ်သွားသည်။မအေး ကလည်းဘာမှပြောမနေတော့ပါ..။မအေးက တပ်စိတ်တစ်စိတ်လောက်တက်လိုးပေးမှစားလို့ဝင်ပြီးအိပ်လို့ပျော်ပါသည်။ဒါကိုသူကတစ်ရက်တစ်ခါ ဆိုတော့...အဖေရေကယ်ပါဦးလို့သာ အော်လိုက်ချင်တော့သည်။အဖေသည်သာ..အားကိုးရာပါလား..။

အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။

မောင်ကျော်



ပြီးပါပြီ။



အချစ်များစွာဖြင့် (စ/ဆုံး)

အချစ်များစွာဖြင့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျနော့် မိန်းမနာမည် အေးအေးသင်း၊အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်လောက် ၃၄/၂၄/၃၆ ဆိုဒ်။ ဘော်ဒီလှတဲ့အပျိုချော ခယ်မနာမည်က အေးအေးနှင်း၊ သင်းသင်း နှင့်နှင်းနှင်းပေါ့။ လင်မယား အရှက်ကုန် ဆိုသလောက် ကျနော်တို့ လင်မယားကဲခဲ့တာ ပြောပြမယ်၊၊

မင်္ဂလာဦးညမှာကို သင်းသင်းကို ကျနော်လိုးတာ၊ ခလေးတွေ အိပ်ပေမယ့် ခယ်မက မအိပ်သေးဘူး၊ သူ့အသံမကြားရတော့ အိပ်ပြီဆိုပြီးတွယ်တာ၊ နယ်မှာဆိုတော့ လင်မယားခန်းအတွက် သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့အိပ်တဲ့အခန်းကို ယူလိုက်ရတယ် ဝါးထရံကာလေးတွေနဲ့ပေါ့။

မိဘတွေနှင့်ခလေးတွေက အောက်ထပ်မှာအိပ်ကြပြီး ကျနော်တို့က အပေါ်ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာ နှင်းနှင်းကတော့ ကျနော်တို့အခန်းဘေးက အပြင်မှာ ခြင်ထောင်ပြီးအိပ်နေတယ် သူကတော့ အိပ်ရာပြောင်းလို့မအိပ်နိုင်သေးဘူး။ ကလေးတွေ အသံတိတ်သွားမှ ကျနော်လည်း သင်းသင်းကိုနမ်းပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ကြတယ်၊၊

မီးမှောင်နေပေမယ့် ပူမှာစိုးလို့ ခေါင်းရင်းကပြူတင်းတံခါးဖွင့်ထားတာ လရောင်လေးက အခန်းထဲဝင်နေတာလေ၊၊ အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ ကျနော့်မိန်းမကိုယ်လုံးလေးက ပေါ်လာတယ်၊၊ လရောင်လေးနှင့်အရမ်းမိုက်တယ်ဗျ၊၊ နို့လေးကလုံးပြီး မာနေတာပဲ၊၊ အပေါ်ကခွပြီး နို့စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊

" ယားတယ် ကိုကျော်"

တဲ့ အေးလေ သူမှနို့စို့မခံဘူးတာ၊၊ သမီးရည်းစားဘဝက ကျနော်လည်း လူမလစ်လို့ နို့မစို့ခဲ့ရဘူးလေ၊၊ နို့လေးကို အင်္ကျီအောက်ကပဲ လက်နှိုကိပြီးပဲ ကိုင်ခဲ့ရတာကိုး၊၊ ကျနော်လည်း အားပါးရစို့တော့ သင်းသင်းက အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်၊ ဒီတော့ ကျနော်လည်း အောက်ဆင်ပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပစ်လိုက်တယ်၊

" မရွံဘူးလား...ကိုကျော်"

လို့အသံတိုးလေးနှင့်ပြောတော့

" မရွံပါဘူး ကိုယ့်မိန်းမဟာပဲ ရွံပါဘူး သင်းသင်းလည်း ရွံလို့မရဘူးနှော်"

" အင်းပါ..ကိုကျော်တောင်လုပ်ပေးတာ  မရွံပါဘူး"

ကျနော်လည်း အကွဲကြောင်းတလျောက် ယက်ပေးတာ သင်းသင်းက အသံတွေထွက်နေတယ်၊၊ အိမ်မှာအဖေအမေတွေ နိုးသွားမှာစိုးလို့သာ သိပ်အသံမထွက်တာလေ၊၊ ကျနော် မိန်းရပြီဆိုတော့ ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝခံချင်တယ်လေ၊၊

ကိုယ်ယက်ပေးမှ သင်းသင်းကို နောက်ဆိုစိတ်တိုင်းကျ ခိုင်းလို့ရမှာမို့ ကျနော်က အပျိုစင်အဖုတ်ကိုအားရပါးရယက်ပေးနေတာ၊၊ အဖုတ်ကိုဖြဲပြီး လျှာကို မွှေပစ်လိုက်တော့ အင်း ဟင်းအင်း ဟင်း နှင့်မြည်တယ်၊၊လျှာနှင့်ယက်တော့လည်း အသံက

" ပလပ်..ပလပ်"

အသံတောင်ထွက်တယ်၊၊ ထွက်မှာပေါ့ သင်းသင်းကလည်း အရည်တွေ ထွက်နေတာကိုး၊ ကျနော်က ကာမစိတ် နည်းနည်းထန်တယ်၊၊ လူပျိုဘဝမှာတောင် ဂွင်းထုရင်အနည်းဆုံး သုံကြိမ်လောက် ထုနိုင်တယ်၊၊ လေးကြိမ်မြှောက်ထုတဲ့ အချိန်မှာ ပုံမှန်သွားလာနိုင်ပေမယ့် လှေကားအဆင်းမှာ မလွယ်ဘူး။

အတက်မှာတက်နိုင်ပေမယ့် အဆင်းမှာဒူးခွေပြီး လဲချင်သလို ဖြစ်တာကြောင့် လေးကြိမ် မထုတော့ဘူး၊သုတ်ထွက်လည်း ထိန်းထားနိုင်တယ်လေ၊၊ ကျနော်က သင်းသင်း အစေ့ကို လျှာဖျားနှင့်ထိုးဆွပေးတာ သင်းသင်းတစ်ယောက်

" အီး ဟီး"

ဆိုပြီးတုန်တုန်သွားတယ်၊၊ အစေ့ကို နှစ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးတာ သင်းသင်းတစ်ယောက် တုန်ပြီး အဖုတ်ထဲက အဖြူနှစ်ကလေးတွေထွက်ပြီး သူမပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှမလုပ်ရဘဲ အသက်ရှူသံတွေ ထွက်ပြီး မောနေတယ်ဗျို့။ ကျနော်လည်း သင်းသင်းပြီးသွားတော့ ရပ်လိုက်ပြီး သင်းသင်း ဘေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။

" သင်းသင်း ကိုကျော်လီးကို စုပ်ပေးဦ"

ဆိုပြီးလီးအရေပြားကို လှန်လိုက်တယ်၊၊ သင်းသင်းလည်း အိပ်ရာကထလာပြီး တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်တယ်၊၊ဘယ်အရသာ ရှိပါ့မလဲ၊၊

တောင်တော့ တောင်နေတာပေါ့ လီးနှင့်လျှာနှင့်တွေ့တာ မတောင်ပဲနေပါ့လား၊ အင်း..ရန်ကုန်ရောက်မှသင်ပေးရမယ်၊၊ သုံးမိနစ်လောက်ပဲ စုပ်ပြီး အာညောင်းတယ်ဆိုပြီး ရပ်လိုက်တယ်၊၊ အဲဒါကြောင့်နှင်းနှင်းကို လိုးဖို့ကြံရတော့တာပေါ့ ကုတင်မရှိတော့ မွေ့ယာမှာပဲ ပက်လက်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးပြီးဆွဲရတယ်၊၊

အစေ့နှင့်အဖုတ်ကို လီးနှင့်ကလော်ပြီး သုံးမိနစ်လောက်အထဲကို မထည့်ပဲ လုပ်လိုက်တယ်၊၊ သင်းသင်းဆီက အသံလေးထွက်လာမှ အဖုတ်ထဲ လီးစသွင်းတာ၊ အပျိုဆိုတော့ တန်းပြီးသွင်းပစ်လိုက်ရင် အရမ်းနာသွားမယ်၊၊ ဒီတော့အဖျားလောက်ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် သုံးမိနစ်လေးမိနစ်လောက် အချိန်ဆွဲပြီးလိုးပေးပြီး သင်းသင်းအသံလေး ခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာမှ ဆက်ကနဲထိုးသွင်းပစ်လိုက်တာ

" အာ့....ကိုကျော်"

ဆိုပြီး အသံကျယ်ကျယ်ထွက်သွားတယ်၊၊ အပြင်မှာ နှင်းနှင်းတောင်အိပ်နေရင်းက လန့်နိုးသွားလောက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းသေးတယ်၊၊ ကျနော်လည်းခဏတော့ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး နို့ပြန်စို့ရတာပေါ့၊၊

သင်းသင်းဆီက အသံထွက်လာတော့ ထပ်ပြီး အဆုံးထိ သွင်းပစ်ရတာပေါ့၊၊ ဒီတော့လည်း သင်းသင်းက တဟီးဟီး အသံထွက်လာတာပေါ့၊၊ ကျနော်ကအားနှင့်မဆောင့်ရတော့ အားမရဘူးဗျ၊၊ ဆယ်မိနစ်လောက်တွယ်ထည့်လိုက်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်၊၊

ပြီးတေား သင်းသင်းကို ကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေလိုးတော့

"နာတယ်  ကိုကျော်

ဆိုတော့ တဖြေးဖြေး ကြိတ်လိုးလေးလိုးရတာပေါ့။ နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးပြီးတော့ ကျနော်လည်းပြီးချင်လာတာလေ၊၊ ကျနော်အဆုံးထိထည့်ပြီး ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊ လူလည်းနည်းနည်းတော့ ဟိုက်သွားတာပေါ့ဗျာ။

" သင်းသင်း ကောင်းရဲ့လား"

" အင်း"

ကျနော်တို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားထဝတ်ပြီးဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြတာပေါ့။

..................................................

နောက်တစ်ရက် မိုးလင်းတော့ သင်းသင်းတို့ အဖေအမေကို ကန်တော့ပြီး ရန်ကုန်ကို လာလိုက်တယ်၊၊ ရန်ကုန်မှာကျတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးရတော့ အရမ်းကောင်းတာပေါ့ သင်းသင်းလည်း လီးစုပ်တတ်လာသလို ဖင်တောင်ချလို့ရလာတယ်၊၊ ချစ်စခင်စကြင်နာစပဲလေ အပီအပြင် ဆော်လို့ ရလာတာ့ပေါ့ဗျာ။

ကျနော်လည်း အလုပ်ကငွေရနေတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ပါပဲ၊၊ တစ်လနောက်တော့ သင်းသင်းအဖေ ကားတိုက်ခံရပြီး ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတယ်၊၊ ကျန်တဲ့နေရာကျိုးပေမယ့် ကျောက်ပတ်တီးစည်းလိုက်တာ ကောင်းသွားပေမယ့်၊ ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတာကျတော့ မကောင်းတော့ပဲ ချိုင်းထောက်ကြီးနှင့်နေရတာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ခလေးတွေက လူလားမမြောက်သေးတော့ အားလုံး ကျနော့် တာဝန်ဖြစ်လာတယ်၊၊

ငွေရတဲ့ ကာလမို့လို့ သင်းသင်းတို့မိသားစုကို ထောက်ပံ့ထားနိုင်တယ်လေ၊၊ သင်းသင်းက သူ့အဖေအမေမိသားစုကို ထောက်ပံ့ထားတဲ့ ကျနော်ကိုရွှေပေါ်မြတင် ဆိုသလိုပဲ၊၊ ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ခွင့်ပြုတာပဲ၊၊ ကျနော်လည်း လိုးရင်းဆော်ရင်း သင်းသင်းက ကိုယ်ဝန်ရလာတယ်၊၊ အစောပိုင်းခြောက်လအထိ ကျနော် လုပ်ဖြစ်တယ်၊၊

နောက်တော့ မလုပ်ရဲတာနှင့်လီးစုပ်ခိုင်းရတာပေါ့၊၊ ဒါပေမယ့် သိပ်အားမရတော့ဘူး။ သင်းသင်းက စျေးဝယ် ဘာဝယ်တာ လမ်းလျောက်တော့ ဝယ်နိုင်သေးတယ်၊၊ ကျနော်က ရှစ်နာရီလောက် ရုံးသွားရလို့ သူနှင့်မလိုက်ဖြစ်ဘူး၊ သင်းသင်းပဲ မနက်စောစောထ ထမင်းကြော်ပဲပြုတ်ဝယ် ကော်ဖီဖျော်ပြီး စျေးသွားလေ့ရှိတာပေါ့၊၊

.................................................................................

ခြောက်လလောက်ကြာတော့ သင်းသင်းကို စောင့်ရှောက်ရအောင် နှင်းနှင်းကို ကျနော်တို့ဆီ လွှတ်လိုက်တယ်၊၊ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းရောက်လာတော့ သင်းသင်းပြောတာနှင့် အခန်းတွေ ကန့်ရတာပေါ့။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်လည်း တစ်လုံးထပ်ဝယ်ရတာပေါ့၊၊

နှင်းနှင်းက သူ့အမအိမ်မှာ နေရပြီး တိုက်ခန်းဆိုပြီး လုံခြုံတာကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေတယ်၊၊ သူ့အမစျေးသွားတဲ့ အချိန် သူက ထမင်းကြော်ကော်ဖီဖျော်ပြီး ကျနော်ကိုလည်းကျွေးသူလည်းစားပေါ့၊၊

သူက ညအိပ်ရင်ဘရာရော ပင်တီပါ ချွတ်အိပ်လေ့ရှိတယ်။ သူ့အခန်းဘက်က ပြူတင်းပေါက် မရှိတော့ ပူတယ်လေ၊၊ အဝတ်ပါးလေး ဝတ်ပြီးတော့ပေါ့ မနက်ကျ မှဘရာဝတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကထွက်လာပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ထမင်းကြော်တာ။

ကြာလာတော့ ကျနော်နှင့်ပိုပြီး ရင်းနှီးလာသလို ကျနော်လည်း သွားရည်တမျှားများ ကျနေမိတယ်။ ကျနော်လည်း အချစ်ကတစ်ယောက်တည်းနှင့်မလုံလောက်တော့ဘူး အချစ်များများ လိုချင်လာတယ်။ ဒီတော့ခယ်မချောချောလှလှကို လိုးချင်လာတယ်၊၊ ဆိုရိုးစကားတောင်ရှိသေး၊ ခဲအိုဆိုတာ ခယ်မပေါင်တစ်ခြမ်းကို ပိုင်တယ်ဆိုတာ၊ ကျနော်က တစ်ကိုယ်လုံးရအောင်ကြံမယ်။

ကျနော်လည်း နေမြင့်လေ အရူးထလေ ဆိုသလို သင်းသင်း ကိုယ်ဝန်ရင့်လေ တဏှာပိုး ထလေပေါ့ဗျာ။ ဘာလို့လည်းဆိုရင် တရက်တရက် လီးစုပ်ခံရတာနှင့် အာသာမပြေဘူး၊ တညတလေ တံခါးလေး စေ့ရုံစေ့ထားပြီး အားမရတဲ့ညဆိုရင် မိန်းမကိုကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကို ဖြေးဖြေးလေးလိုးသေးတယ်၊၊ ကိုယ်ဝန်ရှစ်လလောက်အထိ သင်းသင်းကို စည်းရုံးပြီး လိုးတယ်၊၊ သင်းသင်းကလည်း ကိုယ်ဝန်ရှိပေမယ့် ကျနော့်တောင်းဆိုချက်ကို လိုက်လျောရတယ်၊၊

သူကလည်း ကျနော် အမြန်ပြီးအောင် အသံလေးတွေထွက်ပြီး အော်ရတာပေါ့လေ၊၊ ကျနော်လည်းတမင်တကာ နှင်းနှင်း သိအောင် အီး အား အီးအားပေါ့၊ နှင်းနှင်းက သိတယ် ။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊၊ တခါတလေ မိန်းမမရှိတုန်းလေး တဏှာစကားတွေ ပြောပြောနေတော့ နှင်းနှင်းက တံခါးပိတ်အိပ်တာဗျ၊ ဂျက်ထိုးထားတော့ ဝင်မရဘူးပေါ့၊၊

တနေ့မှာ မနက်အစောကြီး နှင်းနှင်းဝမ်းသွားတယ်။ သုံးလေး ကြိမ်သွားတော့ ဆေးသောက်ပြီး ဆက်အိပ်တယ်၊ နှင်းနှင်းတံခါးပိတ်ဖို့ မေ့သွားတာပေါ့၊၊ သူ့အမ သင်းသင်း စျေးသွားတယ်လေ၊ ကျနော်လည်း အိပ်ရာကထပြီး ထမင်းကြော်ကြော်ပေးမယ့် သူမရှိတော့ နှင်းနှင်းအခန်းကို ကြည့်တဲ့အခါ တခါးစေ့ထားရုံသာတွေ့တော့ ကျနော်ဝင်သွားလိုက်တယ်၊ ဒီအကွက်က ကျနော် ကျားချောင်းချောင်းနေတာလေ ။ နှင်းနှင်းကို လီးကြိုက်သွားအောင် လိုးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုး၊၊

ပင်ပန်းလို့လား မသိဘူး ။ ပက်လက်ကလေး ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ပျော်နေတယ်၊ လုံချည်က မကျွတ်ပေမယ့် ဖြေလျော့နေတာပေါ့၊၊ အင်္ကျီပါးပါးအောက်မှာ စီကာ့လောက် နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး တွေ့ရတော့ စို့ချင်လိုက်တာ၊၊ ကျနော် ဆုံးဖြတ်ချက်က နို့စို့ဖို့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နောက်ဆို အဖုတ်ရရင် နို့ကကြိုက်သလောက်စို့လို့ ရတယ်မဟုတ်လား။

ဒီတော့ အဖုတ်ကို လုပ်ဖို့ ထမီလေးဖြေပြီး အပေါ်ကအောက်ကို လျောချလိုက်တာပေါ့၊ အိပ်ရေးပျက်လို့လား မသိဘူးမနိုးဘူးဗျ၊၊ ကျနော် နှင်းနှင်းအဖုတ်ကို ကြည့်တော့ သိပ်လှတယ်။ အမွှေးကလည်း နုနုလေး၊အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိပ်လှတယ်၊၊

ကျနော် လျှာနှင့်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် ယက်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။ မနိုးသေးဘူး၊ ဆယ်ချက်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာ အဖုတ်မှာ ကျနော့် သွားရေတွေနှင့် ချွဲလာတယ်။ ကျနော် အားမရဘူး ။ ခြေနှစ်ချောင်းထောင်းလိုက်တော့ အင်း အင်း ဆိုပြီး တချက်လှုပ်သွားတယ် ။ မနိုးသေးဘူး၊ လျှာနှင့်ကုန်းပြီး အကွဲကြောင်းထဲ မွှေလိုက်တော့ နှင်းနှင်းလန့်နိုးလာပြီး

" ဟာ....ကိုကျော် ဘာလုပ်တာလဲ"

" ဖယ် မမသိရင် အားလုံးပြသနာပဲ"

ဆိုပြီး ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တယ်၊ ဝမ်းသွားထားတော့ သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်ကလည်း သိတယ်၊ ဒါကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်ကို ခွ မျက်နှာကို နှင်းနှင်းခြေဖက်ကို မျက်မှာမူ ထိုင်လိုက်တယ်၊၊ ကျနော့် ကိုယ်လုံးဖိထားတော့ နှင်းနှင်း မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊၊ လူကသာ မလှုပ်နိုင်ပေမယ့် လက်ကကျနော့ကျောကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ရိုက်ပြီး

" ကိုကျော်  မလုပ်ပါနဲ့ သမီးကို လွှတ်ပါ"

" မမ သိသွားလိမ့်မယ်"

ကျနော်က မလွှတ်တဲ့ အပြင် ဖင်ကိုဆွဲ မ,ကာ ဖင်အောက် ခွခေါင်းအုံးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ ဖင်ကြီးအပေါ်ကိုမြောက်တက်လာတယ်။ ကျနော် အားရပါးရ ယက်ပေးလိုက်တယ်၊ ငိုနေတဲ့ အသံ တိတ်သွားတ်၊၊ အရည်တွေလည်း ထွက်လာတယ်၊၊ သူမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး၊ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖြဲပြီး အစေ့ကို စုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊

ငါးမီနစ်လောက် ယက်ပေးလိုက်တာ နှင်းနှင်းတစ်ယောက် တဆက်ဆက်တုန်ပြီးပြီးသွားတယ်၊၊ ကျနော်နေရာ ပြောင်းပြီး ပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်တော့ 

" မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကျော် မမသိရင် မိုးမီးလောင်ပါ့မယ် "

" ငါရှင်းနိုင်တယ်နှင်း"

ဆိုပြီးအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ ပြီးတော့ အင်္ကျီကို အပေါ်တွန်းတင်ပြီး နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို စို့ရင်း လီးဒစ်ဖျားလေးနဲ့ အဆုံးအထိ မသွင်းဘဲ အရည်လိုက်လာအောင် တဖြေးဖြေးနဲ့ ငါးမီနစ်လောက် အသားကျအောင် လိုးနေလိုက်တယ်၊၊ နှင်းနှင်းလဲ မရုန်းကန်နိုင်တော့ဘဲ မျက်စိပဲမှိတ်ထားရတာပေါ့လေ။

ဘယ်လောက်ပဲ ငြင်းဆန်ဆန် လီးနှင့်အဖုတ်တွေ့ရင် အဖုတ်က သူ့အလုပ်ကို သူသိတာပေါ့၊၊ မကြာပါဘူး ။ နှင်းနှင်းတယောက် ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်လေ၊ ဒီတော့ ကျနော် အချိန်မဖြုန်းတော့ဘူး ။ အမှေးပါး ဟိုင်မင်ကို ထိုးခွဲလိုက်တော့ နှင်းနှင်းမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး

" အားးးနာလိုက်တာ ကိုကျော်ရယ်" တဲ့၊

" ခဏလေးပါ နှင်းနှင်း မကြာခင်ကောင်းသွားမှာပါ"

" မမလာလို့ မိသွားရင် ကျမ ပြသနာတက်ပါ့မယ်"

" သင်းသင်းလာဖို့ အဝေးကြီးပါ"

ကျနော်လည်း အေးအေးဆေး လုပ်လို့ရပြီလေ။ ဒီတော့လည်း နှင်းနှင်း ကောင်းအောင် နို့စို့ရင်းလိုးလိုက်တယ်၊ ပထမတော့ ဖြေးဖြေး နောက်တော့ အားလည်းသုံးရတာပေါ့၊၊ နှင်းနှင်းက ကျနော့်ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဘက်နှင့်တောင် ချိတ်လိုက်သေးတယ်၊၊

ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည့်းလို့ ။ ဒါတောင် သူဝမ်းသွားထားလို့ အာလျော့နေတာ၊၊သူသာနေကောင်းရင် အရမ်းကောင်မှာ အချိန်အေးအေးဆေးဆေးရလို့ သုတ်ထိန်းလိုးတာတောင် ကျပ်ထုပ်နေလို့ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်မှာ နှင်းနှင်းရော ကျနော်ရော ပြီးသွားတယ်။

ပြီးသွားတော့ ရပ်လိုက်တဲ့အခါမှာ

" ကိုကျော်ကျမ ဗိုက်ကြီးသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" ဗိုက်ကြီးသွားရင်  နင့်ကို ငါယူမယ်"

" ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ ကိုကျော်"

" ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ညနေ ငါဆေးဝယ်လာခဲ့မယ်"

ဆိုပြီး အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တယ်၊ သတိရလို့ သနပ်ခါးတုံးကို ယူပြီး တခါးဂျက်ထိုးတဲ့ ဂွင်းကို ထုပစ်လိုက်တယ်၊၊ နောက်နေ့ အေးအေးဆေးဆေး ဝင်လို့ ရအောင်လေ။

ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုးပြီး ရုံးကို လစ်လာလိုက်တယ်၊ နှင်းးနှင်းကတော့ အိပ်ရာက မထနိုင်တော့ဘူး ။ အိပ်ပြီး ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ညနေပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်း မရိပ်မိအောင် နှင်းနှင်းကို ဆေးဝယ်ပေးလိုက်တယ်၊၊ နောက်တနေ့  နံနက် သင်းသင်း စျေးသွားချိန်ရောက်တော့ နှင်းနှင်းကထမင်းကြော်လေး ထကြော်တော့ ကျနော်နှင်းနှင်း နောက်ကနေဖက်ပြီး မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ် ။ နှင်းနှင်းက

" ကိုကျော်ရယ်....ကျမတို့ မသင့်တော်ပါဘူး"

" ဘာလို့ မသင့်တော်ရမှာလည်း နှင်းနှင်း"

" ကိုကျော် က တစိမ်း မဟုတ်ဘူးလေ..မမယောက်ျားဆိုတော့"

" အော်နှင်းနှင်းကလဲ ခယ်မနှင့်ခဲအို ဆိုတာ ဒီလိုပဲ၊ ကိုကျော်က နှင်းနှင်းကို ချစ်နေတာလေ၊"

" မမ သိသွားရင် မခက်ဘူးလား"

" သိသွားတော့လည်း ကိုကျော်နှစ်ယောက် ပေါင်းမှာပေါ့"

" ကိုကျော်ကလည်း မနှင်းက ရပါ့မလား"

" ရအောင် ကြံမှာပေါ့"

" ကျမ ရှက်တယ် ကိုကျော်၊ အမယောက်ျားနှင့်ဖြစ်တာ"

" အော် ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာလို့ ရှက်နေရအုံးမှာလည်း"

" ကျမ နယ်ပြန်တော့မယ် ကိုကျော်"

" မင်းအမ ဗိုက်ကြီးနှင့်ဘယ်လိုထားခဲ့မှာလည်း နေ့စေ့လစေ့ ဖြစ်နေပြီ..ငါအလုပ်သွားတုန်း ဗိုက်နာနေရင်ဒုက္ခမဟုတ်လား"

" အင်း...ကျမ ဘယ်လို လုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး"

ဆိုရင်းမီးဖိုပေါ်က ထမင်းကြော်အိုးကို ချလိုက်တယ်။

" ကဲလာပါ နှင်းရယ်"

ဆိုပြီး နှင်းနှင်းအခန်းထဲဆွဲခေါ်လိုက်တော့ နှင်းနှင်းလည်း မထူးဇာတ်ခင်းကာ ပါလာတယ်။

" ကိုကျော်ကလည်း နေ့တိုင်းပဲ လုပ်ချင်နေတာပဲလား"

" နှင်းနှင်းကလည်း နင့်အမဗိုက်ကြီးကတည်းက ငါ့မှာ ငတ်နေတာလေ"

" ကိုကျော် မငတ်ပါဘူး၊ ကျမသိပါတယ်"

" ဟင်...နှင်းနှင်းက ဘယ်လို သိလဲ"

" နေ့တိုင်းနီးပါးလောက် အသံကြားနေရတာ"

" အဲဒါ နင့်အမ လီးစုပ်ပေးနေတာလေ"

" ငါ့မှာ သူလီးစုပ်ပေးရုံနှင့်  အားမရဘူး"

" ဒါဆို ဟိုတနေ့က မမ အော်သံကြားရတယ်"

" ငါလည်း မနေနိုင်လို့   နင့်အမ ဖင်ကို လိုးရတာဟ"

" ဟင် ကိုကျော် မမက ဖင်လည်း အလုပ်ခံတာလား"

" သူလည်း အစောတုန်းကတော့ မကြိုက်ဘူး၊ နောက်နော့ကြိုက်လာတာပေါ့"

" အမလေး ကြောက်စရာ ကိုကိုကျော်ရယ်"

" သူလည်း နင့်လိုပဲအစပိုင်းတုန်းက ကြောက်တယ် ..နောက်ကျတော့ ကောင်းမှန်းသိတော့ ဖင်ကို အမြဲတန်းချခိုင်းတယ်"

" ကိုကိုကျော်ကရော မရွံမရှာ ချတာပဲလား"

" ရွံစရာလား ကိုယ့်မိန်းမပဲ သူကောင်းအောင် ငါဆို ဖင်တောင် ယက်ပေးတာ"

" မနေ့တုန်းက ကိုကိုကျော်ယက်တုန်းက ခံလို့ကောင်းတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဖင်ချခံမှာတော့ ကြောက်တယ်"

" ဒါဆို နှင်းနှင်းက အဖုတ်ယက်ခံရတာကို ကြိုက်တယ်ပေါ့"

" အင်း...တခါမှလည်း အဖုတ်အယက်မခံဘူးတော့ တမျိုးပဲ..နောက်ပြီး ကိုကိုကျော်အဖုတ်ယက်ပေးလို့သာကျမလည်း အလုပ်ခံလိုက်တာ"

" ကဲလာ ဒီနေ့ ရှယ်ယက်ပေးမယ်"

ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းအဖုတ်ကို အထူးတလည် ရှယ်ယက်ပစ်လိုက်တယ်၊ မနေ့က ရုန်းနေလို့ သိပ်မလွတ်လပ်ပေမယ့်၊ ဒီနေ့ကတော့ ရှယ်ယက်လိုက်တယ်၊ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ယက်ရသေးတယ်၊ နှင်းနှင်းကတအီးအီး တအားအား အော်ပြီးပြီးသွားတာ။

" နှင်းနှင်း ပြီးသွားပြီလား"

" အင်း ကိုကိုကျော်"

" ကောင်းလား"

" ကောင်းတယ်"

" ဒီလိုဆို ကိုကျော်လီးကို စုပ်ပေးပါလား"

" အင်း စုပ်ပေးပါ့မယ်"

ဆိုပြီး စုပ်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးရင်း အားမရဘူး ထင်ပါရဲ့.ကျနော့်တင်ပါးကို ဆွဲပြီး သူ့ဘက်ကို အတင်းကပ်တော့ ကျနော်လည်း သဘောကျပြီး အဆုံးနီးပါး ဆောင့်ပေးသေးတယ်။ ငါးမိနစ်လောက် အစုပ်ခံပြီး နှင်းနှင်းကို ကုတင်စောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးခံပြီး ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်က ပြောလက်စ စကားအတိုင်း နှင်းနှင်းဖင်ကုန်းပေးတော့ နှင်းနှင်းအဖုတ်နှင့် ဖင်ကို ယက်ပေးသေးတယ်၊၊ နှင်းနှင်းက ဖင်ယက်ခံရတာ ကြိုက်တယ်၊တဟင်းဟင်း အသံကို ထွက်လို့။

ဒီနေ့တော့ ဖင်ကိုမချသေးဘူး ။ အဖုတ်ကို အီဆိမ့်နေအောင် ချမယ်ဆိုပြီး နောက်ကနေ တဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်တယ်၊၊ လီးဝင်တာကိုလည်း အားမရဘူး ထင်ပါရဲ့၊ လက်ကို နောက်ပြန်နှင့် ကျနော်ကို ဆွဲတယ်၊၊ကျနော်လည်း အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လုပ်တာ သိပ်မကြာဘူး ။ ဆယ်မိနစ်လောက်မှာ သူပြီးသွားတယ်၊၊

ကျနော်လည်း နှင်းနှင်း ခါးကိုဆွဲပြီး  ဆောင့်လုပ်တာ ငါးမိနစ်လောက်မှာ ပြီးသွားတယ်လေ၊၊ နောက်တော့ ကျနော်လည်းရေမိုးချိုး ထမင်းကြော်စားပြီး ရုံးသွားတယ်၊၊

အလုပ်က ခွင်ရှိနေတာမို့ မအားဘူး၊ ကျနော်နဲ့နှင်းနှင်းဟာ သင်းသင်းမသိအောင် မနက်ပိုင်း ကာမဆားငံရေအတူတူ သောက်လာတာ ပုံစံမျိုးစုံသာမက ဖင်ပါ ချလာနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သင်းသင်းက မွေးခါနီးဖြစ်လာတဲ့ အခါ စျေးမသွားနိုင်တော့ပဲ နှင်းနှင်းကိုသာ သွားခိုင်းတော့ တာကြောင့် ကျနော်လည်း ငတ်လာတယ်၊၊ ဒီတော့ ညဘက်မှာ သင်းသင်းအိပ်ချိန်နှင်းနှင်းအခန်းထဲ အတင့်ရဲပြီး လုပ်တော့တယ်၊၊ နှင်းနှင်းက

"  အာ....ကိုကိုကျော်မမသိသွားရင်ဘယ်လို လုပ်မှာလည်း တဲ့ " 

ကျနော်က

" မကြားအောင် လုပ်မယ်"

ဆိုပြီးတွယ်တယ်၊ပထမတော့ သင်းသင်းမသိပေမယ့် နောက်တော့ ရိပ်မိလာတယ်၊၊

လက်ပူးလက်ကြပ်မိအောင် ဖမ်းဖို့ဆုံး ဖြတ်လိုက်တယ်၊ တနေ့ သူအိပ်ချောင်ယောင်ဆောင်နေတာကို မသိဘဲ ကျနော်ကနှင်းနှင်းကို လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်လိုးနေတုန်း ကျနော့် နောက်က ဝင်လာတာ မသိဘူးလေ။ ကျနော်က ကိုယ်ရှူး ကိုယ်ပက်တာပါ တံခါးဂျက်ပေါက်ကို ပိတ်မရအောင် ထုခဲ့တာကိုး။ "ချောက်" လို့အသံကြားပြီးမီးလင်းလာတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သင်းသင်း။ 

" ဟင်..မမ"

ကျနော်ကစိတ်မပူပါဘူး ။ ကျနော်မှာနိုင်ကွက်ရှိတယ်၊ ကိုယ်တိုင် အလုပ်လုပ်ပြီး ရှာကျွေးထားတဲ့ မိန်းမတွေပဲလေ၊

" ကိုကိုကျော်..ရှင်အကြံပက်စက်လှချည်လား"

နှင်းနှင်းကတော့ငိုနေရှာတယ်။ 

" ငါဘာအကြံပက်စက်လို့လဲ"

" ရှင် လက်ပူးလက်ကြပ်မိနေတာတောင် မုံလာဥ လုပ်ချင်သေးတယ်"

" နှင်းနှင်း  ညည်းကလည်း မိုက်လိုက်တာအေ""

" ညည်းက အငယ် ကိုကိုကျော်မှ ာအပြစ်ရှိတာ"

" ဟ ငါက နင့်ကို မလိုးရလို့ နင့် နင့်ညီမကိုလိုးတာ ငါ့အပြစ်လား"

" ရှင်လူယုတ်မာ ၊ရှင်ကျမ ဗိုက်မကြီးခင်က ရှင်ဘယ်လောက်ပဲလုပ်လုပ် ကျမခံခဲ့တာ၊ ကျမဗိုက်ကြီးတဲ့ခဏလေးတောင် မစောင့်နိုင်ဘူးလား"

" အေးလေ ငါအကြာကြီးမစောင့်နိုင်ဘူး ။ မင်းကလေးမွေးပြီးတော့လည်း တစ်လခွဲနှစ်လ စောင့်နေရအုံးမှာ"

" ကိုကိုကျော် ရှင်သာလူယုတ်မာ ခွေးကျင့်ခွေးကြံကြံတယ်"

" အေး ငါဟာ ခွေးမဟုတ်ဘူး၊ နွားသိရဲ့လား နွားဟ"

" နွားတစ်ကောင်လို ကျင့်ပြီး ညည်းတို့ တအိမ်သားလုံးကို ထောင်နှုတ်ခမ်း လမ်းလျောက်ပြီး ရှာကျွေးနေတာ"

" ကျမရှင်နှင့် မပေါင်းနိုင်ဘူး"

" မပေါင်းရင်လည်းနေလေ၊ နင်တို့ထွက်သွား၊နင်တို့တစ်မိသားစုလုံး ငတ်လိမ့်မယ်"

" ဟုတ်ပါတယ် မမရယ်..မောင်လေးတွေ ညီမလေးတွေကို ကြည့်ပါဦး"

ဆိုတော့ သင်းသင်းက ချာကနဲထွက်သွားပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်ငိုနေတော့တယ်၊၊ ကျနော်လည်း

" နှင်းနှင်းခဏနေအုံး "

ဆိုပြီးသင်းသင်းအခန်းထဲ လိုက်သွားတယ်။ နှင်းနှင်းလည်း ငိုကျန်ခဲ့တယ်၊၊ သင်းသင်း အခန်းရောက်တော့သင်းသင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး သင်းသင်းကို

" မငိုပါနဲ့သင်းသင်း ကိုယ်တို့ သားသမီးလေးဗိုက်ထဲမှာ စိတ်ညစ်နေရလိမ့်မယ်၊"

" သွား   ရှင် ကျမအနားမလာနဲ့"

" သင်းသင်း  နေ့စေ့လစေ့ကြီးကွာမငိုပါနှင့် တော်ကြာခေါင်းကိုက် စွဲသွားပါ့မယ်"

" စွဲစွဲ ..ရှင် ကျမအပေါ် သစ္စာဖောက်ရက်တယ်"

" သစ္စာဖောက်တာ မဟုတ်ရပါဘူး၊ ကိုယ် တကယ် မနေနိုင်လို့ပါ"

" ရှင်မနေနိုင်တာက ဘာအရေးလည်း.....ကျမညီမလေး ဘဝပျက်ပြီ"

" ငါ မင်းတို့ မိသားစုအားလုံးကို စောင့်ရှောက်ပါ့မယ်"

" ရှင် မစောင့်ရှောက်လို့ လဲ မရဘူး၊ကျမတို့တစ်မိသားစုလုံး ဒုက္ခရောက်ကုန်မှာပေါ့၊ အဖေက ဒုက္ခိတကလေးတွေက အရွယ်မရောက်သေးဘူး"

" အေးပါ ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ မင်းရော နှင်းနှင်းရော ငါစောင့်ရှောက်ပြီး မင်းတို့မိဘနှင့်မောင်နှတွေကို ငါ့မိသားစုလို စောင့်ရှောက်ပါ့မယ်"

" ရှင် တကယ်လား"

" အော်အရင်ကလည်းထောက်ပံ့နေတာပဲ အခုလည်းဘာထူးမှာလည်း အခုလည်း ထောင်ပံ့နေတာပဲလေ၊နောက် မင်းမိဘအိမ်ကို တိုက်သစ်ဖြစ်အောင် ငါပြန်ဆောက်ပေးပါ့မယ်"

သင်းသင်းလည်း ကျေနပ်သွားတယ်။

" နောက်မှ ခလေးအမေဖြစ်သွားမှ ကျမကိုပစ်မသွားနှင့်"

" အေးပါကွာ၊မငိုနဲ့တော့ အိပ်တော့နော်"

" ရှင်ကဘယ်သွားမလို့လည်း ဟိုဘက် မင်းညီမ ငိုနေတယ် ခဏချော့ပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်"

" ကျမက ညီမလေးကို မျက်နှာပူတယ်"

" နှင်းနှင်းလည်းအဲလိုဖြစ်နေမှာ တော်ကြာစိတ်ညစ်ပြီး မတော်တရော် လုပ်သွားမှာစိုးလို့"

" ကျမ မျက်နှာပူတယ် ရှင်ဘာသာရှင်သွားပြီး ပြော"

ကျနော်လည်း ဗိုလ်တိုက်ချွန်းထုံးနှလုံးမူပြီး နှင်းနှင်းအခန်း ကူးလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်လည်း သင်းသင်းနှင့်ပြေလည်သွားပြီဆိုတော့ နှင်းနှင်းအခန်းဘက် ကူးရပြန်တယ်၊၊ နှင်းနှင်းက ကျနော်နှင့်သင်းသင်းပြောနေတာကိုကြားပြီး ဖြစ်နေတယ်၊၊

" ကိုကိုကျော်မမနှင့် အဆင်ပြေသွားပြီလား"

" ပြေသွားပြီလေ၊ အခုတော့ နှင်းနှင်းနဲ့လည်း တရားဝင်နေလို့ရသွားပြီ၊နှင်းနှင်းတို့အိမ်ကိုလည်း ပြန်ဆောက်ပေးမှာ"

" ဝမ်းသာပါတယ် ကိုကိုကျော် အဖေတို့လည်း အေးအေးချမ်းချမ်းနေရပြီပေါ့"

" ကဲပါ ဒီလိုဆို ပြန်စရအောင်"

" ကိုကိုကျော် ဒီနေ့တော့ နားလိုက်၊မမနားသွားနေလိုက် သူဝမ်းနည်းနေမယ်"

ကျနော်လည်း သင်းသင်းဆီပြန်သွားပြီး အိပ်ရတာကြောင့် သင်းသင်းလည်း ဝမ်းသာနေတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့ တစ်ယောင်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာမဆိုင်ဘူး၊ နှင်းနှင်းက သူချက်ပြုတ်စရာရှိချက်ပြုတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်နေတာပေါ့၊၊ သင်းလည်း စားစရာရှိသွားစား သွားစားပြီး သူလည်းသူ့အခန်းဝင်တယ်၊၊

ကျနော်ကတော့ ညကျတော့ အခန်းကူးရတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းက အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာပေါ့။ ဒီလိုနှင့် ကျနော်အလုပ်သွားနေတုန်း သင်းသင်း ဗီုက်နာလာတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းကနှင်းနှင်းကို မခေါ်လို့မရတော့ ခေါ်ရတော့တယ်။

သွေးရင်းချာတွေ ဆိုတော့လည်း နှင်းနှင်းလည်း ပြာတိပြာရာဖြစ်ပြီး ကျနော်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အကျိူးအကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောကာ ဆေးရုံသွားကြတယ်၊၊ ကျနော်လည်းအလုပ်က ဖြတ်မရတော့ ညနေမှ ရောက်ဖြစ်တယ်၊၊ သင်းသင်းက မမွေးနိုင်တော့ အရေးပေါ် ခွဲမွေးရတာပေါ့၊၊ သွေးလိုတော့လည်း နှင်းနှင်းဆီက ယူရတယ်၊၊ ဆေးရုံစောင့်တော့လည်း နှင်းနှင်းပဲ စောင့်ရတာပေါ့။ သေးချေးကအစ အားလုံးလုပ်ပေးရတာပေါ့၊၊ ကလေးအတွက်လည်း နှင်းနှင်းကပဲ လုပ်ပေးရရှာတယ်၊၊

သင်းသင်းက ဗိုက်ခွဲထားတော့ သိပ်မလုပ်နိုင်ဘူး၊ ဆေးရုံမှာချုပ်ရိုးဖြေပြီးတဲ့အထိ နေပြီတော့ ဆေးရုံကဆင်းလာရတယ်၊၊ သင်းသင်း ဗိုက်ခွဲနေရာက အနာမကျက်တော့ အိမ်မှာ လဲလျာင်းနေရတယ်။ နှင်းနှင်းကလည်း သူ့တူလေးကို ချစ်မှချစ် ညတိုင်းခလေးအသံကြားရင် လာလာလုပ်ပေးရတယ်၊၊

ကျနော်လည်း သင်းသင်း အနားအိပ်နေရပေမယ့် ကုတင်ကြပ်လို့ အိပ်ရအဆင်မပြေသလို တစ်ခါတလေနှင်းနှင်းအိပ်ပျော်နေရင် ခလေးငိုသံ သိပ်မကြားရတော့ သင်းသင်းကို ပြောပြီး အခန်းအလယ် ကာထားတဲ့အထပ်သားနံရံကို ဖျက်လိုက်ရတယ်။

ပြီးတော့ နှင်းနှင်းကုတင်ကို ပူးပြီး နှင်းနှင်းကို ကျနော်ဘေး အိပ်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊ ကျနော်အကြံကတော့ ကွက်တိပဲ။ ဒါပေမယ့် နှင်းနှင်းကို လိုးမယ်ဆိုတော့ ငြင်းတယ်၊၊

" အာ ကိုကိုကျော် မလုပ်ပါနှင့် အမရှိတယ်"

သင်းသင်းက ဗိုက်ခွဲဒဏ်ရာရှိနေလို့ စောင်းအိပ်မရဘူးလေ။ ပက်လက်ကလေးနှင့် နေရတယ်။

" ကိုကျော် ရှင်ဟာလေ ကျမရှေ့မှာနေပြီး ကျမညီမကို လုပ်ချင်နေပါလား၊ သွားအပြင်မှာသွားလုပ်"

" အေး ရှေ့မှာဘုရားခန်းဖြစ်နေတယ် မဖြစ်ဘူး"

" ရှင်အဲလောက်မှ အရှက်မရှိရင်တော့ ကျမတို့ညီအမလည်း တယောက်ရှေ့တယောက်လုပ်ခံနေတာ အရှက်မရှိ ထိုင်ကြည်နေရရင် ရှင်လည်းအရှက်မရှိ နှင်းနှင်းစောက်ပတ်သာယက်ပြီးမှ လုပ်၊နှင်းနှင်းနင်လည်းအယက်မခံရရင် မခံနှင့်"

" ကဲ ကိုကိုကျော်  မမပြောတာနော် ရှင်လုပ်ရဲ ရင်လုပ်ပေါ့"

" ငါက..နှစ်ယောက်လုံး ယက်ပေးဖူးတယ် မလုပ်ရဲစရာမရှိဘူး"

" ကိုကျော်...ရှင်ကတော့လေ၊ နှင်းနှင်းညီမလေးညည်းအယက်သာ ခံလိုက်တော့  အဲလောက်အရှက်မရှိတာလုပ်ပါစေ ငါလည်းကြည့်နေမယ်"

" ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တဲ့ ကျနော် ဘယ်ရှက်မလဲ၊ လင်မယားတွေချည်းလုပ်တာ ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့။ ကျနော်က သင်းသင်းတစ်ယောက်က ကြည့်မယ်ဆိုတာကြောင့် စိတ်ပိုလှုပ်ရှားရသလို နှင်းနှင်းလည်းကျနော့်လိုပင် ဖြစ်နေသည်၊၊

ထို့ကြောင့်

"သင်းသင်း..မိန်းမမင့်ကြည့်မယ်ဆိုရင်လည်း ကြည့်ပေါ့ကွာ၊ မင်းစိတ်ပါလာတယ်ဆိုရင်လည်း နောက်များမှပေါ့၊ ဆိုပြီးသင်းသင်းကိုယ်အား ခေါင်းအုံးကျောမှီပေးလိုက်သည်။

ဒါနှင့် ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းအား

" နှင်းနှင်းရေ အင်္ကျီလေးချွတ်ကွာ"

" အာ ကိုကိုကျော်ကလည်း"

" ညီမ ဘာမှရှက်မနေနှင့် နှင့်ချွတ်သာပေးလိုက်"

နှင်းနှင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်းနို့ကို စို့ပေးပြီးနောက် နှင်းနှင်းပေါင်ကြားဝင်ကာ သင်းသင်း တစ်ယောက် စိတ်ပါလာအောင် တမင်ပင် အထူးယက်ပေးလိုက်သည်၊၊ နှင်းနှင်းလည်းပထမတော့ အသံမထွက်ပေမယ့် နောက်တော့အသံကလေး ထွက်လာသည်၊၊ ကျနော်ကဖင်ကိုနှိုက်ပြီး အစေ့ကို သေသေချာချာစုပ်ပေးသည်၊၊ နှင်းနှင်းမှာ မျက်စိမှိတ်ပြီး သူ့အမကိုမေ့ကာ တရှီးရှီးအော်လာသည်၊၊

ကျနော်လည်း အမှန်အကန် စိတ်ပါလာပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးရာ နှင်းနှင်းတစ်ယောက် ပြီးသွားလေသည်၊၊ ကျနော်လည်းရပ်လိုက်ပြီး နှင်းနှင်းအား

" နှင်းနှင်းရေ ကိုကျော်လီးစုပ်ပေးဦးနော် "

ပြောပြီးသင်းသင်းဘေးနာကပ်ထိုင်ပြီး သင်းသင်းနှုတ်ခမ်းနမ်းလျက်

"ကိုကျော်လည်: သင်းသင်းကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ"

ဟုပြောလိုက်ကာ နှင်းနှင်းအား လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သင်းသင်းလည်းအလိုးမခံရတာကြာပြီမို့ စိတ်ကလေးပါလာပြီး မျက်လုံကလေးတောင် အရောင်လက်လာသည်၊၊ ကျနော်လည်း နှင်းနှင်း လီးစုပ်တာ ခံပြီးနှင်းနှင်းအား လိုးရန်ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်အိပ်စေပြီး လိုးလိုက်သည်၊၊ နှင်းနှင်းလည်းမရှက်တော့ပြီမို့အော်ညည်းကာ ခံလေသည်၊၊

ကျနော်လည်း သားလေးနိုးသွားမည် စိုရိမ်ပြီး အရမ်းမဆောင့်ရဲပါ၊၊ ဆယ်မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုက်ကာ ခဏမျှရပ်လျက် နှင်းနှင်းအား လီးပြန်စုပ်စေသည်၊ သင်းသင်းလည်း အံ့ဩစွာကြည့်နေသည်၊၊ နှင်းနှင်းလီးစုပ်ပြီးသင်းသင်းဘက်လှည့်ကာ လီးအားမျက်နှာနား ကပ်ပေးလိုက်ရာ သင်းသင်းကလက်နှင့် ပုတ်ပြီး

" မစုပ်ချင်ပါဘူး"

" လုပ်ပါကွာ မိန်းမကလည်း"

" အာ အခုမီးတွင်းထဲမှာ မလုပ်ပေးဘူး"

ဟုဆိုသဖြင့် ကျနော်လည်း ဆက်ပြီး မတိုက်တွန်းတော့ပါ၊၊  နှင်းနှင်းကိုသာ ကုန်းခိုင်းပြီး တွယ်လေသည်၊၊နှင်းနှင်းလည်းညည်းသံများပေးကာ ခံလေသည်၊၊ ကျနော်  အသံလည်း တဖြေးဖြေး ထွက်လာသဖြင့် သင်းသင်းက

" ကလေးနိုးသွားမယ် ဖြေးဖြေးလုပ်"

ဟုပြောသဖြင့် ကျနော့်မှာအရှိန်လျှော့ချပြီး လုပ်ရလေသည်၊၊ သုတ်ထိန်းပြီးလုပ်သဖြင့် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တွင် နှင်းနှင်းပြီးသွားသည်၊၊ ကျနော်လည်း နောက်ထပ်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ဆက်လုပ်လိုက်ပြီး သုတ်လွှတ်လိုက်လေသည်၊၊

သင်းသင်းက သူ့ညီမအား

" နှင်းနှင်း နင်က တော်တော်ခံနိုင်တာပဲ"

" အာ...မမကလည်း"

" ငါသာ အဲလောက်ကြာရင် ကျိမ်းစပ်နေတော့မှာ"

" ကိုကျော်ကလည်းတော်တော်ကို လုပ်နိုင်နိုင်တယ် အိမ်ထောင်သက်ကြာလေ တဏှာကကြီးလေ"

" သင်းသင်း ..နင်လည်းအရင်တုန်းက ကြာကြာလိုးမှကြိုက်တယ်ဆို"

" ဟီးဟီး..မမကအဲလိုပြောလို့လား ကိုကျော်ရဲ့"

" ဟေ့..နှင်းနှင်းတော်ပြီ၊တော်ကြာခလေးနိုးလာလို့"

" ကိုကိုကျော်  မမရှက်သွားပြီ"

" ဟာဒီကောင်မလေးတော့၊အဝတ်အစားတွေ ဝတ်လိုက်ဦး"

ဆိုသဖြင့် ကျနော်တို့လည်း အဝတ်အစားဝတ်လိုက်ပြီး၊သင်းသင်းကို အိပ်ရာပေါ်ပြန်သိပ်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြသည်၊၊

နောင်နေ့တွေမှာတော့ သင်းသင်း အနာလည်းကျက်လာပြီး လမ်းလျောက်လာနိုင်သည်။ ကျနော်နှင့်နှင်းနှင်းလိုးကြပြီဆိုလျှင် သင်းသင်းက အပြင်ဘက်ထွက်ကာ တီဗီကြည့်ပြီး ရှောင်နေလေ့ရှိသည်၊၊ ကျနော်လည်းနှစ်ယောက်တွဲ လိုးချင်သောဆန္ဒရှိနေသော်လည်း ဆန္ဒမပြည့်သေးချေ၊၊ သို့သော်မကြာမှီ လေးဆယ့်ငါးရက်လည်း ပြည့်တော့မည်၊၊

ကျနော်အလုပ်မှာ ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်ပြီးစီးပြီး တခြားမြို့နယ်ဘက်ရွှေ့ရပြီး ရာထူးလည်း တိုးကာ ဦးစီးအရာရှိပင် ဖြစ်လာသည်၊၊ သင်းသင်းတို့ အိမ်ကိုလည်းပြင်ဆောက်ရန် စီမံရသည်၊၊ သင်းသင်းမှာ ညီမဖြစ်သူ အတွက် လက်ဝတ်လက်စားများ ဆင်ပေးရန် ပူဆာသဖြင့် ကျနော်လည်း ဝယ်ပေးရလေသည်၊၊

အိမ်ဆောက်ရန်အတွက် ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်မှ မြေအချို့ကိုပါ ရောင်းထုတ်လိုက်ပြီး တချို့ကို ချန်ထားပြီး ယခု လုပ်ရသောရပ်ကွက်တွင် လုပ်ပိုင်ခွင့် ပိုရလာသည်၊၊ ထို့ကြောင့်  မယားနှစ်ယောက် အပြင် သူတို့မိဘများကိုပင်ကောင်းစွာ ထားနိုင်လေသည်၊၊


ပြီးပါပြီ။

အိမ်ထောင်ရှင်သမီးကြီး (စ/ဆုံး)

အိမ်ထောင်ရှင်သမီးကြီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ်မှာ သားသမီးသုံးယောက်ရှိတယ်။သမီးတယောက်နဲ့ သားနှစ်ယောက်။ကျုပ်အသက်က ငါးဆယ်ကျော်ပါပြီ။သားနှစ်ယောက်က ရပ်ဝေးမှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ကျုပ်ကမုဆိုးဖိုပါ။ စကောဇက အရွယ်လေ။ ဒီအရွယ်က နောက်မိန်းမပဲ ယူရမလို ၊ စိတ်ပုတီးနဲ့ ရိပ်ကြီးပဲခိုရတော့မလိုလို။ မုဆိုးဖို ဆိုတော့ သမီးကြီးတို့ လင်မယားက ကျုပ်အိမ်မှာပဲ အတူတူ နေကြတယ်။

သမီးကြီးနာမည်က လဲ့လဲ့။သမီးက လင်မရခင်ကသိပ်မဝပေမယ့် လင်ရပြီးမှ ဝလာတယ်။ကျုပ်သားမက်က အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။

ကျုပ်သမီးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်နေမိတယ်။

နောက်ကို ကောက်ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ ရှေ့ကို စူထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။ ညတိုင်ကျရင်လည်း သူတို့သမီးကြီးတို့လင်မယား လိုးတာကို အပေါ်ကနေ နားစွင့်ထောင်နေမိတယ်။

တဖွတ်ဖွတ် အသံထွက်ပေမယ့် သမီးကြီးအသံကတော့ တချက်တချက်မှ အင့်ကနဲ၊အွတ်ကနဲ့ အသံထွက်တယ်။ဒါကိုပဲ ဖီးတက်ရတာပေါ့ဗျာ။တဏှာလို အိုသည် မရှိတဲ့။ကျုပ်လည်း မအိုသေးပါဘူးဗျာ။

သမီးကြီးကကျုပ်ဆို သိပ်ဂရုစိုက်တာ။ဒီအဖေတစ်ယောက်တည်း ရှိတော့လို့တဲ့။ကျုပ်လည်းအဲလို ဂရုစိုက်မှုတွေကိုအသိအမှတ်ပြုရင်း ကိုယ့်သမီးကိုယ် ပြန်လိုးချင်လာတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ သမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း လီးက တောင်လာတယ်။ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်းထားလိုက်တယ်။သမီးက ကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲက ငေါထွက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို မြင်သွားတယ်။

"အဖေကလည်း ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ခ်ခ်" 

"ငါ့သမီးက လင်ယူပြီးမှ ပိုဝပိုလှ လာတယ်"

"အဖေက သမီးဖင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဗျင်းနေတာမို့လား" 

သမီးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပဲ မေးတယ်။ ကဲ ဘယ်လောက် အဖေ့အပေါ် ဂရုတစိုက်  အလိုက်သိသလဲ။

"အေးပါ သမီးဖင်ကြီးက ကောက်ထွက်နေတာကိုး"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုကျောပြန်ပေးပြီး ထဘီကို ပေါင်လယ်ထိ ချွတ်ချလိုက်တယ်။သမီးကြီးရဲ့ ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးက ပြုထွက်နေတယ်။နဲနဲလေးကုန်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်က ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။တောသူပဲဗျာ။ဘယ်အသားဖြူလိမ့်မလဲ။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲတော့ လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။ဖင်ကြီးကို နောက်ကုန်းလာပြီး လီးနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ကျုပ်မှာသမီးရဲ့ ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း ဖီးတက်နေတာပေါ့ဗျာ။

"ဒီလောက်ပဲ အဖေရာ"

"ဟာ သမီးကြီးကလည်း အခုမှ ဖီးလာနေတုန်း ရှိသေးတယ်" 

"ခိ..ခိ..အဖေကို တန်းလန်းကြီးပစ်ထားချင်လို့ ..ကဲပါ အဖေရယ် ထမင်းစားလိုက်နော် ပြီးရင်ပြုစုပေးမယ်"

ကျုပ်လည်း ထမင်းကို မြန်မြန်စားလိုက်တယ်။သားမက်က နေ့ခင်းမှာ အလုပ်သွားတတ်တာမို့ အိမ်မှာမရှိဘူး။ထမင်းစားပြီး နာရီဝက်လောက်နေတော့ သမီးကြီးကအိမ်ပေါ်ကနေ လှမ်းခေါ်တယ်။ကျုပ်လည်းအိမ်ပေါ်တက်သွားရတာပေါ့။

"ဒီလောက်ပူတာကို သမီးရယ်" 

"မတတ်နိုင်ဘူးလုံခြုံတဲ့နေရာဆိုလို့ဒီ နေရာပဲရှိတာ အဖေက အိပ်လိုက်"  

"ဘာလုပ်မလို့လဲ"

"အဖေကအသက်ရပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲနေတော့ သမီးအဖေကို ပြုစုပေးမလို့"

ကျုပ် ကြမ်းပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်။သမီးကြီးက ကျုပ်ခြေရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အင်္ကျီတွေချွတ်နေပါတယ်။နို့လုံးညိုညိုကြီးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းမဲမဲကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်လီးကအလိုလိုတောင်လာပါတယ်။အင်္ကျီကိုဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး ထဘီကိုဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာ စောက်စေ့ကိုချေနေပါတယ်

ကျုပ်လည်းထပြီး အင်္ကျီချွတ်ကာ ပြန်လှဲလိုက်သည်။သမီးက ကျုပ်ဘေး လာထိုင်ပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ကျုပ်လဲ သမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ပုဆိုးကို အောက်လျှောချလိုက်တော့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ထောင်ထွက်လာပါတယ်။

"ဟယ် အဖေလီးကြီးက လည်း အသက်ကြီးတာတောင် အစွယ်ထနေတုန်းပဲ ခ်ခ်" 

"အဲဒါ လပေါင်းများ စွာချုပ်တည်းထားခဲ့လို့ပေါ့"

သမီးကြီးက ဘာမှမပြောဘဲ လီးပေါ်ကိုတံတွေး ထွေးချကာလီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးနေတယ်။ လီးထိပ်ကအရည် ကြည်လေးထွက်လာတော့ လီးကပြောင်ပြီး ချောလာတယ်။ဒီတော့မှ သမီးကြီးက

"သမီးတက်ဆောင့်တော့မယ်နော် အဖေလီးက တုတ်လိုက်တာ"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုခွကာ စောက်ပတ်နဲ့ လီးတေ့၍ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

"ဘွတ်..ဘလွတ်..အား..အား..ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား.."

သမီးကြီးက ကျုပ်လက်နှစ်ချောင်းကို ယူကာ နို့ ပေါ်တင်ပေးသဖြင့် ကျုပ်လည်းနို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆုပ်နေတယ်။သမီးကြီးကတော့ အရှိန်မပြတ်ဆောင့်နေတယ်။ကျုပ်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့ ကင်းကွာနေတာကြာလို့လား မသိ။

အောက်က ငြိမ်ခံနေရတာကိုပင် ကောင်းနေလှပြီ။သမီးကြီးရဲ့စောက်ဖုတ် ကပဲ သေးလို့လား၊ကျုပ်လီးကပဲကြီးလို့လား၊သားမက်ကများလီးသေးလို့ လားမသိ ကျပ်နေပြီးပူနွေးကာ ကောင်းလွန်းလှတယ်။

အိမ်ထောင်ကျဖူးပြီး အတွေ့အကြုံများစွာ ရှိနေတဲ့ သမီးရဲ့ စိတ်ပါလက်ပါပြုစုမှုက တကယ့်စည်းစိမ်းပါပဲ။

"ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား...အား...အား...ဘွတ်..ဘလွတ်..အား...အား...အင်း"

"အဖေ့လီးနဲ့ သမီးယောက်ျားလီး ဘယ်လီးပိုကြီးလဲ" 

"အား...အား...သိပ်မကွာပါဘူး အဖေ့လီးက နဲနဲ ပိုတုတ်ရုံပါ..အား...အား... "

သမီးကြီး ကလီးကိုအရင်းထိသွင်းလိုက်ပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ သူ့စိတ်ကြိုက်မွှေနေပါတယ်။

"အား...အား...ကောင်းတာ အဖေရယ်...အား...အား."

ကျုပ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပါတယ်။ကျုပ်လည်းဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကို ဖြဲ ကာ အောက်က နေပင့်လိုးပါတယ်။

"ဖုတ်..ဖုတ်..ဘွတ်..ဘွတ်...အား. အား...ဗလစ်...အား..ဖုတ်...ဖုတ်...အား...အား..."

"အား........"

သံရှည်ဆွဲညည်းကာ လီးကိုနုတ်လိုက်တော့ သုတ်ရည်တွေက ပူကနဲ လီး တလျှောက်စီးကျသွားပါတယ်။ကျုပ်လည်း သမီးကြီးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖတ်ကာ မှေးနေပါသည်။ပြီးမှ

"သမီး နောက်တချီ ထပ်လိုးရအောင်"

" အဖေ့  သဘောလေ သမီးကတော့ မငြင်းပါဘူး"

နောက်တချီလိုးရန်ပြင်ဆင် လိုက်တော့သည်။နွေအခါနေပူပူထဲမှာ ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင် လိုးနေကြသူမှာအိမ်ထောင်သည် သမီးကြီးနဲ့ မုဆိုးဖို အဖေတို့ ဖြစ်ကြတယ်။


ပြီးပါပြီ။