ဖလှယ်ချင်း အနုပညာ (သို့) စည်းချက်ညီတဲ့ရစ်သမ် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - နတ်ဆေး
“ အဟမ်း… အဟမ်း …အဟွတ် ”
အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း ကေခိုင် နဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့လျော့ကာ လျှာချင်းစီးချင်းထိုးနေတဲ့ အချိန် ။ ချွဲမကြပ်ပဲဆိုးနေမှန်းသိသာလွန်းတဲ့ အောင်ကျော် ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြီး ထွက်လာတော့ ကေခိုင် ကသူ့နို့အုံပေါ်ရောက်နေတဲ့ကျနော့် လက်ကို အမြန်ဆွဲချလိုက်တယ်…။ ရှက်လဲရှက်သွားပုံပဲ။
“ အောင်ကျော် …မင်း အထဲဝင်လာတာ အသံလေး ဘာလေး ပေးပါလာကွာ… ”
“ အော်… ရဲလေးရယ် …အိပ်ဇော ပေါက်နေတဲ့ ငါ့ဆိုင်ကယ်ကြီး ခြံထဲဝင်လာတောင်မကြားဘူးလားကွာ… ”
“ ဟုတ်လား မင်းဆိုင်ကယ်သံကဒီနေ့မှတိုးနေသလားလို့ အဟီး… ”
ကိုယ့်အပစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ကျနော် အောင်ကျော့်ကိုသွားဖြဲပြလိုက်တယ်…။
သူ့မိဘတွေရှိတဲ့ တောင်ကြီးကို ခဏအလည်သွားတဲ့ အိမ်ရှင် သန်းဇော် လဲ ရောက်မလာပါစေနဲ့အုံးလို့လဲဆုတောင်းရသေးတာ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပီး ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ အိမ်သော့အပ်သွားတဲ့ အတွက် မောင်မင်းကြီးသား ကျန်းမာပါစေချမ်းသာပါစေပေါ့ …။
“ လီး…တိုး ရမှာလား ပိုကျယ်လာတာကွ မင်းတို့ သာမွှန်နေလို့မကြားတာ… ”
“ ဟာ …နင်နော် ဘာမွှန်ရမှာလဲ ”
ကေခိုင် ကပြောပီး အနည်းငယ်တွန့်ကြေနေတဲ့ အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖြန့် ကာ ထရပ်တော့ အောင်ကျော်က
“ သွားတော့မှာလား ကေခိုင်… နင်ကလဲ ငါကစတဲ့ဟာကို အေးဆေးလုပ်ပါဟ (အဲလေ) နေပါဟ…အိမ်ကပြန်အုံးမှာလား ညပဲရောက်တော့မယ် ပြန်လာနေရအုံးမှာပေါ့ ”
“ မနေဘူးပြန်ပီ …နောက်ကျရင် အမေဆူလိမ့်မယ် ညပါ မထွက်ရရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
ကျနော့်ကိုလဲ ညကျမှ ရတီ့ကို လာခေါ်ခိုင်းလိုက် မောင် …လို့ပြောပီး အောင်ကျော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကာလှည့် အထွက် …
“ ကေခိုင် နင်လည်း ရဲလေးနဲ့ရည်းစားဖြစ်ပီးမှ ပိုပြည့်လာသလိုပဲနော် စိတ်ချမ်းသာလို့ထင်တယ် ဟဲဟဲ… ”
အောင်ကျော် ဘာကိုဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကို သိတဲ့ ကေခိုင်က ဒီကောင့်ကို လက်ခလယ်ပြန်ထောင်ပြတယ်။ အောင်ကျော်ပြောသလို ကေခိုင် ပိုပြည့်လာတော့ အမှန်ပဲ ကျနော် နဲ့ ရည်းစားဖြစ်ခါစနဲ့တောင် မတူဘူး။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကဆို ကလေးမွှေးပီးကာစ နို့တိုက်နေရတဲ့ ကလေး အမေနို့ကြီး အလားထင်လောက်အောင် ကြွလာတာ ယောကျာ်းနဲ့တည့်တယ်လို့ပဲ ဆိုရမယ် ထင်တယ် …။ သန်းဇော် အိမ်လည်း ကျနော်နဲ့ ကေခိုင် အောင်ကျော်နဲ့ရတီ စုံတွဲနှစ်တွဲရဲ့ ပိုက်ဆံမပေးရတဲ့ တည်ခိုခန်းကြီးကိုဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လို့။
ဒီကောင့်မိဘတွေသိရင်တော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး… ။ ဒီနေ့ ကျနော် နဲ့ ကေခိုင် လာရင် နောက်ရက် အောင်ကျော်နဲ့ ရတီတို့ရဲ့နေ့ပဲ တစ်ခါ တလေဆို မနက်ပိုင်း ညနေပိုင်း ခွဲယူပီးလာကြတဲ့ အခါမျိုးတွေလဲ ရှိခဲ့တာပေါ့ …။ ကျောင်းပီးကာစ ဘွဲ့ယူဖို့စောင့်နေတဲ့ အချိန် အားယား နေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ ယား တိုင်း အယားဖြေဖို့ ရောက်ရောက်ဖြစ်တဲ့ နေရာပဲဆိုပါတော့ … ။ ကျောင်းတုန်းကတော့ တစ်ကျောင်းထဲ အမြဲတွေ့နေရလို့ ကိစ္စမရှိပေမဲ့ ကျောင်းပီးတော့ ကေခိုင်နဲ့တွေ့ချင်ရင် အောင်ကျော့်စော် ရတီ့ကိုပဲ အပူကပ်ရတယ်…
ဖုံးနဲ့ချိန်းလို့ရပေမဲ့ ကေခိုင် က ဖြစ်နိုင်ရင် ဖုံးမဆက်နဲ့ ရတီ့ နဲ့ပဲဆက်သွယ်…သူ့မိဘ တွေက ကျနော်နဲ့ဖြစ်နေတာသိကြတယ် …။ သူ့သမီးကို ငယ်ငယ်ရွှယ်ရွှယ်နဲ့ယောကျ်ားမရစေချင်ဘူးတဲ့ …။ သူ့သမီးကို ငယ်ငယ်လေးထင်နေတဲ့ မတော်ရသေးတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို မငယ်တော့ဘူးဆိုတာသိသွားအောင် သူ့သမီး ဘယ်လိုအဆော်ခံနိုင်တယ်ဆိုတာ မြင်စမ်းစေချင်တယ်…။
အဲ့လိုစောက်ကဲပိုနေကြလို့ လဲခိုးပြေးမယ့်အစီအစဉ်ဖြစ်လာရတာ …။ ကျောင်းလဲပီးပြီဆိုတော့ ကေခိုင်ကလဲ လက်ခံပါတယ် ခိုးရာလိုက်မယ်တဲ့…။ ဘယ်ခိုးပြေးရမလဲတော့သေချာမသိသေးဘူး ။ ကိုယ့်မြို့ထဲတင်တော့မခိုးချင်ဘူး အောင်ကျော့် တို့အိမ်ရှိတဲ့ စစ်ကိုင်းပဲ လို့တော့စဉ်းစား ထားဖူးတယ် ။ ဒီကောင်က ကျောင်းတက်တုန်းကလဲ စစ်ကိုင်းကနေလာတတ်တာ… ကျနော်နဲ့တွဲမိတာကြာပီဖြစ်ပေမဲ့ ကေခိုင်နဲ့သိတာကတော့ တစ်လလောက်ပဲရှိအုံးမယ်။ တက်တဲ့ မေဂျာမတူတာကြေုာင့်လဲပါတာပေါ့ … ။ ကျနော်တို့အခန်းက ကေခိုင့် သူငယ်ချင် ရတီ့ကိုတွေ့တော့မှ ဖွန်လာကြောင်ရင်းနဲ့ သိကြတာ အောင်ကျော်တို့အတွဲနဲ့ ကျနော်တို့အတွဲမတူတာက သူတို့ဖြစ်နေတာကို ရတီ့ မိဘတွေသိကြပေမဲ့ ဘာမှမကန့်ကွက်ကြဘူး ။ ဖာသိဖာသာပဲ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ မောင်အောင်ကျော်က ရတီ့ ကိုအိမ်အထိသွားမပီး သန်းဇော်အိမ်ခေါ်ခေါ်ကြိတ်လိုက်နဲ့ စစ်ကိုင်းကိုတောင်မပြန်တော့ဘူး။ ကျနော့်အိမ်လိုက်အိပ်လိုက် ကျောင်းမပီးသေးတဲ့ သူ့ညီဝမ်းကွဲအဆောင်ဆိုလား တစ်ညနှစ်ထောင်ပေးအိပ်လိုက်နဲ့ အဆင်ကိုပြေလို့ …။ ကိုယ်လဲ ဒီညလဲအဆင်ပြေပါစေ ဆုတောင်းလိုက်မိတယ် New Year ညမှာ ကျုံးဘေးသွားအော်ချင်တာထက် ညအတူတူအိပ်ရဖို့ က ကျနော်တို့ယောကျ်ားလေးတွေအတွက်အဓိက …ဘာလုပ်ဖို့လဲဗျာ အရေမရအဖတ်မရ အာခေါင်ခြစ်အော်ရတာ…ဟုတ်ဖူးလား။
ကေခိုင်နဲ့ ရတီ ကတော့ ဒီလိုညမျိုးမှာအပြင်မထွက်ဖူးလို့ လည်ချင်တာ ရတီတော့ သူ့အိမ်ကို ဘယ်လိုပြောထားလဲမသိ။ ထွက်လို့ရတယ်ပြောတယ် ။ မသေချာတာက ကျနော့် စော် ကေခိုင် ရလိုရငြာတော့ ရတီ့ကို သွားခေါ်ခိုင်းရမှာပဲ … ။ ကေခိုင် ပြန်သွားပြီး နောက် ကျနော်နဲ့ အောင်ကျော်လဲ သန်ဇော်အိမ်ကနေထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ် …။
ည ၇ နာရီလောက်မှာ အောင်ကျော် ကျနော့်အိမ်ရောက်ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အိတ်ဇောပေါက်နေတဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့တော့မဟုတ်ဖူး ။ သူ့ညီရဲ့ scoopyi စီးလာခဲ့တယ် ရတီ့ကိူ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာသွားခေါ်ရမယ်။ ရတီ့ကိုဝင်ခေါ်ပီးမှ သူကတစ်ဆင့် ကေခိုင်ကိုသွားခေါ်မယ် ဆိုတာနဲ့ ဆိုင်ကယ်တစ်ရောက်တစ်စီး နဲ့ ရတီ ရှိတံဲ့ဆီထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ် ။ ၁၅ မိနစ်လောက်မောင်းလိုက်ရပီး အိမ်တစ်အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အောင်ကျော်က ငါသွားခေါ်လိုက်အုံးမယ် ဆိုပီး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ် ခဏလောက်နေတော့ ရတီနဲ့အတူ အောင်ကျော် ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အနားနီးမှ ရတီ့မျက်နာ ကိုသတိထားမိတာ တမျိုးဖြစ်နေသလိုပဲ ကျနောိ့ကိုမြင်တော့ ရတီက
“ ရဲလေး … ကေခိုင် ရော ”
“ သူ့အိမ်မှာပေါ့ နင်ခေါ်ပေးရမှာလေ… ရတီ ဘာကြောင်နေတာလဲ ”
ခါတိုင်းလဲသူပဲခေါ်ပေးနေကြမို့ကျနော်ကပြောတော့
“ ဆော်ရီး …ငါမေ့သွားတယ် သွာကြမယ်လေ လာ ”
ဆိုပီး သူ့ဘဲ အောင်ကျော့်ကိုကြည့်ပီးပြောတဲ့အခါ အောင်ကျော် ကသူ့ကိုအကဲခတ်သလို ပြန်ကြည့်နေတာ တွေ့တော့
“ အောင် …ဘာဖြစ်နေတာလဲ သွားခေါ်မယ်လေ ကေခိုင့်ကို… ”
ဆိုပြီး အောင့်ကျော့် လက်ထဲက ဆိုင်ကယ်သော့ကို ဆွဲယူကာ
“ ပေး ရတီမောင်းမယ် … ”
လို့ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုတက်ခွကာ နိုးမလို့လုပ်နေတယ် ။ ပေါင်လယ် လောက်သာရှိတဲ့ ပြောင်ချောချော ကြက်သွေးရောင်စတ်အတိုလေး ဝတ်ထားတာကြောင့် ဆိုင်ကယ်ကိုခွလိုက်တော့ နဂိုကမှ ဖင်ကောင်းကြတံံဲ့ မိန်းကလေးတွေဆိုတော့ ရတီ့ ဖင်ကြီးက အနောက်ကိုကော့ထွက်နေတာမှ တင်ပြောင်းနေတာပဲ ကျနော် အောင်ကျော့်အနားကပ်သွားပြီး
“ အောင်ကျော် …မင်းကသာ ကေခိုင့်ကို ပြည့်လာတယ်ပြောတာ ရတီလဲဘာထူးလဲ ”
အဲ့တော့မှ အောင်ကျော်က သူ့စော်ဖင်ကိုတစ်ချက်စိုက်ကြည့်လိုက်ပီး
“ ငါအကြွေးအမွှေးကောင်းလို့ပေါ့ကွာ မုန့်တော့မဟုတ်ဘူး …လီး လီး ဒါနဲ့ ”
“ ကေခိုင်နဲ့ ရတီ ဘယ်သူပိုတောင့်တယ်ထင်လဲ ရဲလေး ”
“ ဖင်တောင့်တာချင်းတော့ သိပ်မကွာလောက်ပါဘူူး ”
ကျနော် ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်နဲ့ ခပ်ရှင်းရှင်းပဲ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ် မြင်နေရတဲ့ အိုးချင်းကတော့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပါပဲ မမြင်ရတံဲ့ ဘော်လီအောက်က နို့တွေ့ကတော့ တကယ်လဲ မခန့်မှန်းတတ်ပါ။
“ ရှေ့ဝိတ်ချင်းကရောဘယ်သူပိုမယ်ထင်တုန်း … ”
“ အဲ့ဒါတော့ မသိဘူး အောင်ကျော် …ယှဉ်ကိုင်ကြည့်မှသိမှာပဲ ”
ကျနော့်စကားကြောင့် အောင်ကျော်က ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းကြီးထိုးကြည့်နေလို ရီတောင်ရီချင်သွားတယ်… ။ ရတီကတော့ သော့ပေါက်များပျောက်နေလား မသိ ခေါင်းငုံပြီး ဘာရှာနေလဲမဆိုနိုင်ဘူး ခုထိဆိုင်ကယ်ကစက်သံထွက်မလားသေး..။
“ မင်း စော်ကို သွားနိုးပေးလိုက်အုံး အောင်ကျော်… ဟိုမှာ ဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး ကြာလှပီနိုးနေတာ ”
“ ဘယ်နိုးမလဲ ဆိုင်ကယ်သော့က ဒီမှာ သူယူသွားတာ သန်းဇော်တိူ့အိမ်သော့ ”
ဆိုပီး အောင်ကျော်က ဘောင်ဘီအိပ်ထဲက သော့ ကိုထုတ်ပြတယ်
“ သူ့သူငယ်ချင်းမွှေးနေ့တဲ့လေ spy လေးတစ်လုံး သောက်ပီး လည်နေတာ ”
လို့ကျနော့်ကိုပြောပီး ရတီ့နားကပ်သွားတယ်။
“ ဖွင့်လို့ရလား …မိန်းမ… ”
အောင်ကျော်က သူ့စော်ကို မိန်းမလို့ခေါ်တတ်တယ် ။ ဒီကောင်ပြောတာကတော့ မင်္ဂလာဆောင်စရာမလိုဘူး အဓိကလုပ်ပီးရင် အဓိကဖြစ်တယ်ဆိုပြီး ခေါ်နေတာပဲ…။
“ ရဖူး …သော့ကချောင်နေသလိုပဲ… ”
“ မိန်းမ ယူသွားတာ ဆိုင်ကယ်သော့မှမဟုတ်တာ အိမ်သော့ကြီးလေ… ”
“ ဟာ …အဲ့ဒါကိုခုဏထဲကပြောပါလား ”
“ အိမ်သော့နဲ့ ဆိုင်ကယ်သော့တခြားစီပါ မိန်းမရယ် …ဖယ် ကိုယ်မောင်းမယ် ”
“ မရပါဘူး…ရတီပဲမောင်းမယ် ”
“ ဖြစ်ပါ့မလား မိန်းမရယ် …ကျုံးဘေးမှာကလမ်းရှုပ်မှာ ဝတ်ထားတာကလဲ စကတ်အတိုလေးနဲ့ ရှေ့ကလာတံံ့ဲ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာတဲ့ကောင်တွေကြည့်မှာပေါ့ ”
“ ကြည့်တော့ မြင်ပေါ့ ဘာဖြစ်လဲ… ”
အောင်ကျော် မျက်နာ ရှုတည်တည်ကြီးဖြစ်သွားပီး ရတီ့ကိုပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“ ဒီလောက်မြင်စေချင်ရင်လဲ… စောက်ပတ်ပါ ဖြဲပြလိုက်လေ ”
“ အောင်ကလဲ စတာကို ဘာဖစ်နာလဲ … ကြာတယ်ကွာ တက်… တက် မကြောက်စမ်းပါနဲ့ ”
ရတီက အောက်ကျော့်လက်ထဲက ဆိုင်ကယ်သော့ဆွဲယူပီး စက်နိုးလိုက်တော့ မတက်သာတဲ့အဆုံး အောင်ကျော်လဲ နောက်ကခွရတော့တယ် ။ ကျနော်လဲ သူတို့အနောက်ကအသာကပ်လိုက်ခဲ့တယ် ။ မကြာပါဘူး ။ အစကတော့အဟုတ် တော်တော်လေး မောင်းပီးတော့ ရတီ့ ဆိုင်ကယ်က မြွှသွေားသလိုဖြစ်လာတော့ အောင်ကျော် နဲ့ပြောင်းလိူက်ကြတယ်။ ဒါတောင် ရတီက သူဆက်မောင်းမယ်လုပ်နေသေးတာ ကေခိုင့် အိမ်ရောက်ဖို့ကလဲတော်တော်လေးလိုသေးတယ် ။အောင်ကျော် ကျနော့်ဆိုင်ကယ်အနားကပ်လာ့ပီး …
“ ရဲလေး မဖြစ်တော့ဘူးထင်တယ် ”
“ ဘာမဖြစ်တာလဲဟ… ”
“ ကြည့်အုံးလေ… ရတီ့ကို ”
ရတီ့ကို ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ အောင်ကျော့် ကျောပေါ်မှီထားပီး လောကကြီးနဲ့ ခဏအဆက်အသွယ်ပြတ်နေပြီ အောင်ကျော့်လက်တစ်ဖက်ကလဲ ရတီ့လက်ကိုကိုင်ပီးထိန်းမောင်နေရတယ်…။ အဲ့ဒါမှဒုတ်ခွ ကေခိုင့်ကိုသွားခေါ်မဲ့လူက ခုလိုဖြစ်သွားတော့ကျနော် စိတ်လေသွားတယ် …။ နောက်ဆုံး အောင်ကျော်က ရတီ့ကိုအရင် သန်းဇော် အိမ်ပို့ပြီးမှ စီစဉ်ကြမယ်ဆိုတာနဲ့ သန်းဇော်အိမ်ဆီပဲမောင်းရခဲ့ပြန်တော့တယ် …။အိမ်ရှေ့ရောက်တဲ့အထိ ရတီက သတိမရသေးဘူး ။ ဧည့်ခန်းကဆိုဖာမှာ ရတီ့ကိုခဏလှဲသိပ်ထားလိုက်တယ်။
“ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ… အောင်ကျော် ရတီမပါပဲ ကေခိုင့်ကိုဘယ်လိုခေါ်ထုတ်မလဲ ”
အောင်ကျော်ကတွေးတွေးဆဆဖြင့်
“ ငါသွားခေါ်ပေးမယ်ကွာ …ရမရတော့မသိဘူး မင်းထက်စာရင် ငါကပိုနီးစပ်တယ်လေ ငါ့ကိုလဲ သူ့အိမ်ကမြင်ဖူးနေတာပဲ ”
ကျနော် ခဏလောက်စဉ်းစား့ပီးမှ လက်ခံလိုက်တယ် ။ ကျနော်သွားခေါ်ရင်တော့ သေချာတယ်ထည့်ပေးမှာမဟုတ်ဖူး။ ဒီကောင်ဆိုရင်တော့ လုံးဝမသွားတာထက်စာရင် ဖြင်နိုင်ခြေလေးနဲနဲရှိတာနဲ့ သူ့ကိုပဲသွားခိုင်းလိုက်တယ် …။ ရတီ တစ်ရောက်ထဲဖြစ်နေမှာကြေုင့်ကျနော့်ကို ဒီမှာပဲစောင့်နေခိုင်းထားတယ် ။ အောင်ကျော် ထွက်သွားတော့မှ ကျနော်လဲ ကေခိုင်နဲ့ နှပ်နေကြ အခန်းထဲ အခန်းမီးတောင်မဖွင့်တော့ပဲ ဝင်လှဲနေလိုက်တယ် ။ အပြင်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ရတီကတော့ အိပ်မက်လှလှမက်ကောင်းတုန်း…။
အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်မှ တစ်လမ်းလုံးပြူးကျယ်နေတဲ့ မျက်လုံး ကဘယ်လိုကဘယ်လို မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိ ။ သတိရလို့ နိုးလာတော့ ရေမွှေးနံ့လိုလို မိန်းခလေးကိုယ်နံ့ရတာနဲ့ ဘေးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခု အချိန်ဘယ်လောက်ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိ။ ကေခိုင်ရောက်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ သူလဲအိပ်ပျော်ပုံပဲ …။ အစာတွေ့တော့ လဲ စားချင်တယ်ဗျာ ။ လျှာက အရသာခံချင်လာတယ် ။ အပေါ်လျှာတော့မဟုတ်… ။ အောက်လျှာ… လာထဲကိုကဒါလုပ်ဖို့ လာတာဆိုတော့ စဉ်းစားမနေပဲ ဘောင်းဘီကိုခါးပတ်ဖြုတ်ပီး အတွင်းခံကနေတစ်ခါထဲချွတ်ချပစ်တယ်။
တုန့်ဆိုင်းမနေပဲ ကေခိုင့် တင်ပါးပေါ်လက်အသာတင်လိုက်တယ် ။ ကေခိုင်က စကတ်လား ထဘီလားမသိဘူး ။ တစ်ခုခုဝတ်လာပုံရတယ် ။ အသာလှန်တင်လိုက်တော့ ကေခိုင်ကိုယ်လေး လှုပ်သွားပြီး ကျနော့်လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပီးမှ ကိုယ်လုံးလေးလူးလွန့်ကာ အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးတယ် ။ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားမှ ကျနော့်ကောင်ကြီး ကိုသူ့ဖင်ကြားထည့်လိုက်တယ် …မဝင် .။ ဟိုချော်ထိုးဒီချော်ထိုးနဲ့ဖြစ်နေချိန် …ကေခိုင်က လက်လေးနောက်ပစ်ကာကျနော့်လီးကို ကိုင်ပီး သူ့စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးမှ အငယ်ကောင်ကနေရာကျသွားတယ် ။
ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပဲကျနော်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ကေခိုင့် ဆီက“ အင့် ” ဆိုတဲ့ရှိုက်သံလေးထွက်သွားပီး လီးလဲအကုန်ဝင်သွားလို့ ကေခိုင်ခါးကော့သွားတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်…။ တင်ပဆုံကိုင်ပီး တော်တော်ကြာကြာလေး အချက်မှန်မှန်ဆောင့်နေရင်းက ပုံစံပြောင်းချင်တာနဲ့ ကျနော် ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကေခိုင့်ကို အပေါ်ကဆောင့်ခိုင်းမလို့… သူ့ပခုံးကနေ ကျနော့်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့ ကေခိုင်က ကျနော့်အပေါ်တက်ခွပီး ခုဏကလိုပဲ ကျနော့်လီးကိုင်ကာ သူ့အဝနဲ့တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အံကျသွားတဲ့နောက်တော့ ကေခိုင်က ကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆက်တိုက် ဆောင့်ချတော့တာပဲ …
“ ဆောင့် …ကေခိုင် စကောဝိုင်းသလို မွှေပီးလုပ်အုံး… ”
“ ဟင် …နင်… နင် ”
ထင်မှတ်မထားတဲ့ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် မျက်လုံးတောင်ပြုူးသွားတယ်။ တခုခုတော့လွှဲနေပီဆိုတာ သိသိချင်း ခေါင်းရင်က မီးခလုတ်ရှိတဲ့ နေရာကို စမ်းလိုက်တယ်။ ရင်းနီးပီးသားအခန်းမို့ ခလုတ်တွေ့တွေ့ချင်း တောက် ခနဲ ခလုတ်ဖွင့်ဖွင့်ချင်း မှောင်မည်းနေရာက ရုတ်တရက်လင်းထိန်ူသွားတာကြောင့် မျက်လုံးကို အမြန်မှိတ်လိုက်ရတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်ပြန် ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မှ ကျနော့်အပေါ် ခွထားပီး မျက်လုံးတွေပေါ် လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ထားတဲ့ ရတီ့ကို မယုံနိုင်ဖွယ်ရာ တွေ့လိုက်ရတော့တယ် …။
“ ဟိုက်… ဒုတ်ခေါ် ”
ရတီကလဲ ကျနော့်လိုပဲ မီးရောင်ကြောင့် မျက်လုူံးကိုလက်နဲ့ကွယ်ထားရာက ဖယ်လိုက်တော့
“ ဟာ …ရဲလေး … နင် က… …အောင်ကျော်ရော ”
“ ဘာအောင်ကျော်လဲ …ရတီ ဒါငါ့နဲ့ကေခိုင်နေနေကြအခန်းလေး ”
“ ရဲလေး နင်မဟုတ်တာမပြောနဲ့နော် ဒါငါတို့အခန်းမဟုတ်ဖူးလားလို့… ”
“ သေချာကြည့်အုံး ရတီ… ဘယ်သူ့အခန်းလဲဆိုတာ ”
ရတီက ကျနော့် အပေါ်ခွထားရက်နဲ့ပဲ ( သူ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ ကျနော့်လီးကရှိတုန်း ) အခန်းထဲကို ဝှေ့ကြည့်လိုက်ပီးမှ ဖွာလှန်ကျဲနေတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ချောင်းလေးတွေထိုးထည့်လိုက်ရင်း…
“ ဟုတ်ပါဖူးဟာ …ငါဝင်ခဲ့တာ ဟိုဖက်အခန်းပါ ”
ရတီအခုမှကြည်ကြည်လင်လင်ဖြစ်လာရပုံရတယ်။
ဒီလောက်ဆို ကျနော်သဘောပေါက်ပါပီ ကေခိုင်လဲသူ့အဖြစ်ကိုနားလည်လောက်ပါပြီ …။ ပက်လက်လှန်နေရာက ကျနော် ကဆတ်ခနဲကုန်းထလိုက်တော့ တပ်လျှက်ရှိနေတဲ့ ကျနော့်လီးက သူ့စောက်ပတ်ထဲညှောင့်ထည့်သလို ဖြစ်သွားလို့ ရတီ့ ဆီက အာ့… ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်သွားပီး ပါးစပ်လေး ဟသွားတယ်။
“ ဆော်ရီး …ဆော်ရီး ငါသတိမထားလိုက်မိလို့ ”
အဲ့တော့မှ အပေါ်ကရတီက အမြန် ဖယ်လိုက်တယ် သူ့စောက်ပတ်ထဲက ကျနော့်လီးလဲ ပလွှတ်ခနဲကျွတ်ထွက်သွားတယ်။
ရတီက သူ့အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနေတာကို စောင်နဲ့ပတ်လိုက်ပီး ကျနော့်ဘေးမှာ ငူငူလေးတင်ပြင်ခွေထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို မျက်လုံးလေးစွေကြည့်ကာ
“ နင်ရောငါမှန်း မသိဘူးလား… ”
“ ဘယ်သိမလဲဟ အောင်ကျော်ပြန်လာလို့ ကေခိုင်ပါလာတယ်ပဲ ထင်နေတာ…ပီးတော့ နင်နဲ့ကေခိုင်က ဆိုဒ်ချင်းလဲကွာမှမကွာတာ ”
ပြောပီး ကျနော်က စောင်ပတ်ထားပေမဲ့ နောက်ကျောဖက်က မဖုံးမိတံဲ့ သူ့ဖင်ကိုရုတ်တရက်အကြည့်ရောက်သွားတော့
“ ရဲလေး … နင်ဘယ်တွေကြည့်နေတာလဲ ”
“ အိပ်ယာခင်းကိုကြည့်တာပါဟာ အရည်တွေများကျနေလားလို့ … ”
“ ဘာအရည်ကျရမှာလဲ ငါဘာမှမဖြစ်သေးဘူး… ”
ဒီလိုဆိုတော့လဲ ရတီက ပြန်ပက်တယ်ဗျာ။ ကျနော် ရတီ့ မျက်နာနားနည်းနည်းကပ်လိုက်ရင်
“ ဟုတ်လား … ဘာမှမဖြစ်သေးဘူးပေါ့ ”
ရတီက ကျနော့် လက်မောင်းကို ဖတ်ခနဲတချက်ရိုက်တယ်။
“ နင်နော် လာနောက်မနေနဲ့ …ဒီမှာ စိတ်ရှုပ်နေတာ … ”
“ ငါ့ကိုသာပြောနေတာ နင်ရော ငါမှန်းမသိဘူးလား ဘာလဲ အောင်ကျော်နဲ့ဆိုဒ်ချင်းတူလို့လား… ”
“ ဟာ …ဘယ်သိမလဲ …နင့်ဟာကိုငါမှမကိုင်ကြည့်တာ ”
“ ဒါဆို ခုကိုင်ကြည့်လေ ”
“ အို…ဘာလို့ကိုင်ရမှာလဲ ”
အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အချိန် ရတီ့မျက်လုံးတွေက သူ့အရည်တွေနဲ့ ဝင်းပြောင်နေပီး တဆတ်ဆတ်ခေါင်းခါနေတဲ့ ကျနော့်လီးဆီ ဖျက်ခနဲအကြည့်ရောက်သွားတယ်ဆိုတာ သတိထားလိုက်မိတယ် …။ ကျနော်လဲ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်နဲ့ အနေရခက်လှပါတယ် ။ ခုဏက ကျနော့်အပေါ်ရတီတက်ဆောင့်ပေးတာကိုတွေးမိတော့ လီးက ကျမသွားတဲ့အပြင် ပိုပီးတောင် တင်းလာတယ်။
“ နင်တင်စိတ်ရှုပ်တာမဟုတ်ဖူး ရတီ… ငါလဲဒုက္ခရောက်နေပြီ ”
“ နင်ကဘာဖြစ်လို့လဲ ”
ဒုက္ခရောက်နေတယ်ဆိုလို့ ရတီက စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ပုံနဲ့ပြန်မေးလာတော့
“ ကြည့်ပါလား …ငါ့ကောင် က နင့်ကိုပဲချိန်နေတယ် ”
ပြောပီး တောင်နေတုန်းရှိနေသေးတဲ့ ဒုတ်ဆီမေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။ ရတီက တစ်ချက် တစ်ချက် ဆတ်ခနဲ ဆန်ခနဲ ခေါင်းခါနေတဲ့ ကျနော့် လီးကိုကြည့်ရင် ခစ် ဆိုပီးရီလိုက်တယ်။
“ အာ့ဆို …ချိန်မရအောင် ငါဖယ် ပေးမယ်လေ ”
ပြောပီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်မယ်လုပ်နေလို့ ကျနော် သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ရတီ ကိုယ်လုံးလေး ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လေး လှန်ကျသွားတယ်သူ့ ခါ းမှာပတ်ထားတဲ့ စောင်လည်း ပြေသွားပြီ အလွန်ဆုံးကြာလှ သုံးစက္ကန့်ပေါ့ဗျာ ကျနော့် ကိုယ်လုံးကလဲ ရတီ့အပေါ်ထပ်ရက်ဖြစ်နေပြီ။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုစိထားလို့ ကိုယ့်ခြေနဲ့ ခွဲပီး ပေါင်နှစ်လုံးကြား သေချာ နေရာယူလိုက်ရသေးတယ်။
အပျို မဟုတ်ပေမဲ့ အပျိုလေးလိုရှက်နေတဲ့ ရတီက မျက်နာလေးလွှဲပီး
“ ရဲလေး …ဖယ်ဟာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
“ ဇာတ်ဆက်ကရအုံးမယ်လေ… တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ထားခဲ့ရင် ကြည့်နေတဲ့ ပရိတ်သတ်က ငြိုငြင်မှာပေါ့ ”
ကျနော့် စကားကြောင့် ရတီ လန့်သွားပုံရတယ် ။သူ့အပေါ်ဖိထားရဲ့နဲ့ကို တံတောင်လေးနှစ်ဖက်ထောက်လိုက်ပီး အခန်းဝကိုကြည့်ကာ
“ ဟင် …ဘယ်သူကြည့်နေတာလဲ ”
“ ဟိုမှာလေ… ပြူးပြဲ ပီးကိုကြည့်နေတာရေ ”
အခန်းဒေါင့်မှာ ကျနော်တို့ ဆီကိုကြည့်နေတဲ့ ကြောင်လေးကိုမေးငေါ့ပြတော့ ရတီ့ မျက်နာလေးပြုံယောင်သမ်းသွားပီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တဘုန်းဘုန်းထုတယ်ဗျာ ။ ကျနော့်စော် ကေခိုင်ရော ရတီ ရော ချောမှန်း လှမှန်းသိပေမဲ့ ရတီ့ကို ဒီလိုအနီးကပ်မြင်ရပြန်တော့လဲ စိတ်လှုပ်ရှားရပြန်ရော လှုပ်ပဲလှုပ်ရှားနိုင်လွန်းတဲ့စိတ် ဆိုပီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပစ်တင်လိုက်ရင်း နေရာယူပီးသားဖြစ်နေတဲ့ ဒုတ်ကို ရတီ့စောက်ပတ်ထဲ ထိုးချလိုက်တော့ ရတီ ပါးလေးဖောင်းသွားပီး လက်ထောက်ထားရာက နောက်လှန်ကျသွားတယ် ထင်ထားတာထက်ကို ပိုကြပ်နေသေးတယ့် စောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက်မှန်မှန် လိုးနေလိုက်တယ် ရတီ ကလဲမရုန်း ပါဘူး ။ အတွေ့အကြုံရ စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေနဲ့ရှောရှောရှုရှု ဖြစ်လာတော့မှ မျက်စိမှိတ်ခံနေတဲ့ ရတီ မျက်လူံးလေးပွင့်လာပီးကျနော့်ကို
“ ရဲလေး… ငါ နင့်သူငယ်ချင်မိန်းမနော် ”
“ အင်း …
ကျနော် အင်း တခွန်ူပဲပြန်ဖြေတော့ ရတီကအဆော်ခံနေရက်နဲ့ပဲ
“ နင်… အောင်ကျော် နဲ့ ပြသနာဖြစ်မှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား ”
ရတီ့ မေးခွန်းကြောင့် ကျနော် သူ့ကိုဆောင့်နေတဲ့အရှိန်ကိုပြန်ချလိုက်ရင် တွေးတွေးဆဆနဲ့ အနက် …အဓိပ္ပာယ်… အလင်္ကာ စတာတွေနဲ့ကြိုက်သလို ယူဆလိုကယူဆနိုင်တဲ့ စကားမျိုး ရတီ့ကိုပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“ ပြသနာ မဖြစ်လောက်ပါဘူးလေ… ”
“ ဒါ …ဒါပေမဲ့ င့ါအနေနဲ့ က ကေခိုင် နဲ့ အောင်ကျော့်ကိုဘယ်လို ”
“ သိပ်လဲပူမနေပါနဲ့ ရတီ …သူ့လိုလိုအဆင်ပြေသွားမှာပါ ”
ရတီကို ဘာကိုတွေးနေတယ်ဆိုတာ သိလို့ သူစိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေတာမျိုးလဲမဖြစ်စေချင်တာနဲ့ ကျနော် စကားကိုဖြတ်ပြောလိုက်တော့ ရတီက ကျနော့်ကို
“ နင်တာဝန်ယူတယ်ပေါ့ ”
ကျနော်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင် ပေါင်ကြားကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်းက
“ ဟာ… ရတီ ”
ကျနော့်အာမေဋိတ်သံကြောင့် ရတီက စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ဟန်နဲ့
“ ဟင် …ဘာလဲ …ဘာလဲ ”
“ နင် အရည်တွေထွက်လာပီ ”
“ ဟာ… နင်နော် အဲ့ဒါနင့်ကြောင့် … ”
ဆိုပီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ထပ်ထုပြန်တယ်ဗျာ။
ရတီ ပြုံးပြုံးရွှင်ဖြစ်လာမှ ဒူးခေါက်ကွေးကနေ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးကိုတွန်းကားထားပီး ကုတင် တကျွီကျွီ မြည်တဲ့အထိ တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ ဒီတစ်ခါကျနော် ဘယ်လောက်ဆောင့်ဆောင့် ရတီကမျက်လုံးမှိတ်မထားပဲ သူ့ကိုလိုးနေတဲ့ကျနော့်ကိုမျက်နာလေးရှုံ့လိုက် မဲ့လိုက် နခမ်းလေးတင်းတင်းစေ့လိုက်နဲ့ကြည့်နေရင်း က ရုတ်တရက်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ဂုတ်ကနေ ဆွဲယူပီး ကျနော့် နခမ်းကိုအငမ်းမရ နမ်းစုပ်တော့တာပဲ ဒီလောက်ထိ ထင်မထားတဲ့ရတီ့လုပ်ရပ်ကြောင့် ကျနော် သူ့ကို ချနေရာက ခဏရပ်သွားတော့ ရတီက ကျနော့်ကို
“ ဆောင့်တော့ … ”
ဆိုပီး လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားရာက ကျနော့်ခါးကို ပြောင်းဖက်လိုက်တယ် စိတ်ချလက်ချ ခံတော့မဲ့အထာ …
“ ထင်မထားဘူး… ရတီ ”
“ ဘာကိုလဲ ”
“ နင့်ဟာက ဒီလောက်ထိကြပ်နေသေးမယ်လို့ ”
ရတီက ကျေနပ်သွားတဲ့ လေသံနဲ့
“ ဟုတ်လား အဲ့တော့ မကောင်းဘူးလား ”
“ ဒါတော့ မသိဘူးလေ …ငါက အခုမှအစပဲရှိသေးတာ အောင်ကျော် မေးကြည့်မှပဲ သိမှာ ”
ကျနော်က အဲ့လိုပြန်ပြောတော့ ရတီက ခပ်ပြုံပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်ကိုပြန်ပြောတယ်။
“ အောင်ကျော့်ကို မေးစရာလိုသေးလား ”
တဲ့။ သဘောက နင်ကိူယ်တိုင်ငါ့ကိုအခုချနေရပီပဲ မမေးနဲ့တော့ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ …မမေးတော့ပါဘူး။ ကိုယ်တိုင်ပဲလေ့လာလိုက်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ်လဲ ထွက်ခါနီးနေတာကြောင့် ပက်လက်လိုး ပုံစံတမျိုးထဲနဲ့ပါပဲ …။ကျနော် ဆောင့်သမျှ ရတီကလဲ သူ့ဖင်ကြီးကို ကုတင်နဲလွှတ်နေအောင်ကို ဖင်ကော့ခံတယ် …။ ရတီ့ ဖင်ကြီးကကုတင်ကြမ်းပြင်ကနေအပေါ်ကိုကြွလာလိုက် ကျနော်ကအောက်ကိုဆောင့်ချလိုက် ဖင်ကြီးကကြမ်းပြင်ပြန်ကျသွားလိုက် သူကပြန်ကော့ပေးလိုက်နဲ့ အပေးအယူမျှလှတယ်ဗျာ …။ ပီးသွားတော့လဲရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပါပဲ ရတီက စောင်လေးပတ်ပီး အခန်းပြင်ထွက်သွားတယ် …။ ကျနော်လဲခဏအမောဖြေနေလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ကေခိူင့်ကိုသွားခေါ်တဲ့ အောင်ကျော့်ကိုသတိရတော့တယ် ။ ဘာဖြစ်နေလို့ဒီလောက်ကြာနေတာလဲမသိ …။ ဖုံးဆက်မလို့တွေးလိုင်မိသေးပေမဲ့ တော့်ကြာ ကေခိုင်တို့အိမ်ထဲ ရောင်နေရင် ရိပ်မိသွားမှာစိုးတာကြောင့် စောင့်လက်စနဲ့ဆက်စောင့်ကြည့်ပါအုံးမယ်လေဆိုပီး အင်တာနက် ခဏဖွင့်ပီး ကြည့်နေကျ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း acc တခုထဲခု ဝင်ကြည့်နေတုန်း ရတီပြန်ရောက်လာတယ်။
“ ဟိတ် …ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ”
ရတီက ကျနော့်ဘေး ဘေးတစ်စောင်းလေးဝင်လှဲလိုက်တယ် စောင်ပါးပါးအောက်က ဖင်ကားကားကြီးပေါ် လက်အသာတင်လိုက်ရင်း
“ ရတီ နင်ဖင်တောင့်တယ်နော်… ”
“ နင့်စော်လဲ တောင့်တာပါပဲ ”
ပြောပီး ရတီက ကျနော့်ဖုံးကိုဆွဲယူလိုက်တယ် ဖုံးကိုသေချာစးူစိုက်ကြည့်နေပီးမှ
“ နင်… ဒီစာတွေဖတ်တယ် ”
“ အေးလေ ဘာဖြစ်လဲ အောင်ကျော် လဲဖတ်တာပဲကိုနင့်ကိုမပြောဖူးလား ”
“ ဟင့်အင်း… ဇာတ်ကားကြည့်မှန်းတော့သိတယ် ”
ရတီကဖုံးကိုကြည့်နေရင်ကပြန်ဖြေတယ် သူကပဲဆက်ပီး စာရေးတဲ့လူနာမည်ကလဲ အဆန်းနော်…“ နတ်စစ်သည် ”… တဲ့ ခစ်ခ်
“ အဲ့ဒါငါ့သူငယ်ချင်းလေ ”
“ နင့်သူငယ်ချင် းဟုတ်လား ဒီစာရေးတဲ့ နတ်စစ်သည် ဆိုတဲ့လူက ”
“ အင်း …ဟုတ်တယ် ငါတို့က နတ်ဆေး လို့ခေါ်တယ် ”
“ ကြည့်ရတာ တော်တော်ဆိုးမဲ့ပုံနော် ”
“ ပြောသလောက်ကြီးလဲမဆိုးပါဘူးဟ ?… နင်ကသူနဲ့သိချင်လို့လား ငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ ”
“ အမလေး… မလုပ်ပါနဲ့ဟယ် လေးငါးကြောင်းလောက်ဖတ်ရုံနဲ့တင်ကျောချမ်းလှပါပြီ ”
“ နင်ကကျောချမ်းရုံတင် ဒီကောင့်စော် ကေသွယ် နဲ့ဇင်သူဆို ဖင်အမြဲကြိမ်းနေရတာ ”
“ ဟယ်… ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ သူကအနောက်အတွယ်များတယ်လေ ”
“ ဘာအနောက်လဲ ”
“ သူ့စော်တွေဆို ဖင်အမြဲချခံရတယ်ပြောတာ ”
“ အရိပ်ပြအကောင်မမြင်သေးတဲ့ ရတီ့ကို ကျနော် ဒဲ့ပြောလိုက်တော့မှ ”
“ အော်… အဲ့လိုလား တဲ့ ”
“ အေး အဲ့လို့… ”
“ နင့်သူငယ်ချင်းကအကျင့်မကောင်းဘူးနော် ”
“ ဘာဖြစ်လို့ ”
“ ကြည့်ပါလား …စော်နှစ်ယောက်တောင်ထားတယ်လေ ”
“ ဟုတ်ဖူးဟ… ကေသွယ်ကမှသူ့စော်… ကေသွယ် နော် ကေခိုင်…မဟုတ်ဖူး ငါ့စော်နဲ့မှားမှာစိုးလို့ နာမည်ဆင်တာ ဇင်သူက သူ့တို့သူငယ်ချင်း သူ့မှာလဲ ဘဲရှိတယ် ”
“ ဟင်း …ဘယ်လိုကြီးလဲ ”
“ ကဲပါ နင်အဲ့ဒါတွေနားလည်မှာမဟုတ်ဘူး ”
ပြောရင်း ကျနော်သူ့လက်ထဲကဖုံးပြန်ယူလိုက်တယ်။
“ ရတီ ”
“ ဟင်… ”
“ နင်လီးစုပ်ဖူးတယ်မဟုတ်လား ”
“ နင့်သူငယ်ချင်းကငါ့ကိုအဲ့လိုမလုပ်ခိုင်းပဲနေမလား ”
“ ဒါဆိုငါ့ကိုလဲ စုပ်ပေး ”
“ နင်ကပြန်ထနေပီလား မြန်လိုက်တာ ”
ဆိုပီး ရတီကကျနော့်ကိူ နခမ်းလေးစူပီးကြည့်နေရာက ကျနော့်လီးကိုလာကိုင်တယ် ။ သူ့အရည်တွေနဲ့ရွှဲပြောင်နေတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ပြောင်အောင်ပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း ကျနော့်ပေါင်ကြားကို လျောဆင်းသွားပီး သူ့ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ လဥတွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင် ဖွဖွလေးစုပ်နေတဲ့ ရတီကို ခေါင်းလေးထိန်းကိုင်ထားရင် ကျနော်လဲမှိန်းခံနေတုန်း ရတီက
“ နင် နဲ့ ကေခိုင် ခိုးပြေကြမယ်ဆို ”
လီးကိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ရတီက ကျနော့်ကိုမေးတယ်။
“ အေး …ဟုတ်တယ် စစ်ကိုင်းကိုဖြစ်မလားပဲ မသိသေးဘူးဟ..အောင်ကျော်က သူတည်ခိုခန်းလိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောတယ် ”
“ ဘယ်တော့လဲ … ”
“ ကေခိုင်ပါလာရင် အခုကိုခိုးပြေးမလိုပဲဟေ့ ”
အဲ့ဒီတော့မှ ရတီက သတိရသွားတဲ့ ပုံနဲ့ ကျနော့်ခြေရင်း ဝမ်းလျှားမှောက်ဂွင်းထုပေးနေရာက ထ ထိုင်လိုက်တယ်။
“ သူတို့အခုထိလဲရောက်မလာသေးဘူးနော်… ”
ရတီမေးတာကို ကျနော် ချက်ချင်းမဖြေသေးပဲ ကျနော်ကပဲ ပြန်မေးလိုက်တယ်။
“ အောင်ကျော်ရောက်လာရင် နင့်ကို ဆော်အုံးမှာပဲနော်… ရတီ ”
“ မဆော်ပဲနေမလား… မနေ့ကတောင်ပြောသေးတယ် လိပ်သုံးကောင်ဆိုလာ ဆိတ်သုံးကောင်ဆိုလား သောက်လာမယ်တဲ့ ”
“ ဟုတ်လား… နင်တော့ ဒီညပင်ပန်းတော့မှာပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား ”
ကျနော့်စကားကြောင့် ရတီ ငူငူလေးဖြစ်သွားပီးမှ
“ သိဘူးဟာ စိတ်ထဲတမျိုးကြီးပဲ …အရင်ကတော့ တညထဲနှစ်ခါသုံးခါ ခံဖူးပါတယ် …ပီးတော့ ပီးတော့…နင် အောင်ကျော့်ကို ငါတို့ကိစ္စဘယ်လိုပြောမလဲ ”
စိုရိမ်စိတ်များနေတဲ့ ရတီ့ကို ကျနော် အရမ်းကြီးမစိုးရိမ်ဖို့ ပြန်ပြောမယ်ကြံကာရှိသေး အိမ်ရှေ့က ဆိုင်ကယ်သံကြောင့် ရတီက သူ့စကတ်လေးအမြန်ပြန်ဝတ်ပီး အိမ်ရှေ့ပြေးထွက်သွားတယ် ကျနော်လဲဘောင်းဘီကောက်လျှိုပီးအပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်စောင့်နေတုန်း အိမ်ထဲဝင်လာတာက အောင်ကျော် နဲ့ရတီ ကေခိုင့်ကို တော့မတွေ့ရ ။ နောက်ကများလိုက်ခဲ့လား မျှော်ကြည့်လိုက်သေးပေမဲ့ တံခါးပြန်ပိတ်လုက်တဲ့ရတီကြောင့် မပါဘူးဆိုတာ သေချာသွားခဲ့ပြီ ။ အောင်ကျော်နဲ့ရတီက ကျနော်နဲ့မျက်နာချင်းဆိုင်မှာထိုက်လိုက်ရင်း
“ မရဘူး ရဲလေး ထွက်မရဘူး တဲ့ …မင်းစော်က ”
“ မင်းက သူ့အိမ်ရောရောက်ခဲ့လို့လား ”
“ အိမ်ထဲတော့ မဝင်ခဲ့ဘူး အိမ်ရှေ့ကနေဖုံးပဲပြောခဲ့ကြတာ…မနက်ဖြန်မနက် သူ့အမေ ဈေးသွားတဲ့အချိန်လောက်ခိုးထွက်ခဲ့မယ်တဲ့ မင်းကိုသူ့လမ်းထိပ်ကွမ်းယာဆိုင်ကစောင့်နေတဲ့ အဲ့ဒါပဲပြောပီးဖုံးချသွားတယ် …။
အောင်ကျော်က ပြောရင် မောသွားတဲ့ပုံနဲ့ စားပွဲပေါ်က ရေဗူးကိုကောက်မော့လိုက်ရင် ရတီ့ ကိုဖက်လိုက်တယ်။
“ မိန်းမ… အမူးပြေသွားပီလား ”
ရတီက ကျနော့်ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း
“ အင်း…ပြေပီ ”
ကျနော်စိတ်ထဲကနေပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အမူးပြေလို့ ငါနဲ့တောင်လိုးပီးသွားပီ အောင်ကျော် ရေ လို့ ရတီ အနေရခက်မှာကြောင့် ဒီကောင်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့မှပဲ ဇာတ်စုံခင်းပြေ့တာ့မယ်လို့ပဲတွေးထားလိုက်တယ်။
စမန်တက်နေတဲ့ အောင်ကျော် လဲကြာကြာဟန်မဆောင်ပါဘူး။ အိပ်ချင်ပီကွာဆိုပီ ရတီ့ လက်ဆွဲပီး သူတို့ဝင်နေကြအခန်းထဲ ဝင်သွားတော့တာပဲ ။ ရတီကလဲ ကျနော့်ကို အောင်ကျော်မမြင်အောင် နောက်လှည့်ပီး ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ အောင်ကျော့်အလိုးထပ်ခံဖို့ အခန်းထဲရောက်သွားရပြန်ပြီ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မရည်ရွှယ်ပဲ ရတီ့ကြောင့်ဒီညအတွက် နဲနဲနေသာထိုင်သာရှိသွားတာနဲ့ မနက်ဖြန်လဲ ကေခိုင့်ကိုခိုးရအုံးမှာကြောင့် စောစောပဲ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ပီးပဲ တစ်ရောက်ထဲအိပ်လိုက်ရတော့တယ်…။ မနက်ရောက် တော့မှ ဇာတ်လမ်းကစတာ ။ ကေခိုင့်ဆီက အစောကြီးဖုံးဝင်လာတယ် ။ အိမ်နားကို ကျနော်မလာပဲ အောင်ကျော့်ဒါမှမဟုတ် ရတီ့ကိုလာခေါ်ခိုင်းတဲ့ လမ်းမှာ ဈေးကိုဖြတ်ရင် ကျနော်နဲ့ဆို သူ့အမေသိသွားမှာကြောင့်ဆိုပဲ …။ ဒါနဲ့ ပဲ အောင်ကျော်တို့ ကို အကျိုးအကြောင်းပြောမယ်ဆိုပီး သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်သွားတယ် ။ တံခါးလာဖွင့်ပေးတာက အောင်ကျော် ကျနော် အခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ရင်ဘတ်နဲ့ ခါးအောက်နားလေးတင်ပဲစောင်နဲ့ဖုံးထားပီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ ရတီ့ကိုတွေ့ရတယ်။ တော်တော်ပင်ပန်းသွားတဲ့ပုံပဲ ။ နှစ်လီးဆော်ခံလိုက်ရတော့
ကျနော် သူ့စော် ရတီ့ကို ကြည့်နေတာမြင်တော့ အောင်ကျော်က
“ နှစ်ချီ ကြွေးလိုက်တယ်မောင် ”
ဆိုပီးပြောလာလို့
“ သုံးချီပါကွာ … ”
လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ် ထုံးစံအတိုင်းစိတ်ထဲကနေပဲပေါ့။
နောက်မှ ကေခိုင် ဖုံးဆက်တဲ့အကြောင်းအကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်တယ် ။ ဒီတခုတော့ အောင်ကျော်က အားကိုးရပါတယ် ။ ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ကလဲကပ်နေတာာနဲ့ ရတီ့ကိုတောင်မနိုးတော့ပဲ ကျနော့်ကိုပဲ ရတီ့ကိုသူ့အိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းပီး သူ့ညီအဆောင်ဝင်ပီး မျက်နာသစ်အဝတ်စားလဲပီးသွားလိုက်မယ် ဆိုပီးဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်သွားတော့တယ် ဆိုင်ကယ် မထွက်ခင် ဒီကောင့်ကို
“ အောင်ကျော် ရတီကကောင်းတယ်နော် ”
လို့ကျနော်လှမ်းပြောတော့ အောင်ကျော်က ကျနော်ပြောတာကိုသိပ်နားမလည်တဲ့ပုံနဲ့ ကျနော့်ကို
“ ဘာလဲဟ ”
ဆိုပီးပြောသွားသေးတာ အချိန်မရတာနဲ့ ရတီနဲ့ကျနော့်ကိစ္စကိုတော့မပြောလိုက်ရသေးဘူး။
အောင်ကျော်ထွက်သွားပြီး တစ်နာရီနီးနီးရှိတဲ့အချိန်ထိ ရတီကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ တစ်ရောက်ထဲထိုင်စောင့်နေတုန်း ဖုံးဝင်လာလို့ကိုင်လိုက်တယ် အောင်ကျော့်ဆီက
“ အေး …သားကြီး အဆင်ပြေလား ”
“ မောင်…ကေခိုင်ပါ အောင်ကျော်က ဆိုင်ကယ်မောင်းနေလို့ ”
“ ကေခိုင် …လာနေပီလား ”
“ မလာတော့ဘူးမောင် …မောင်စစ်ကိုင်းကိုပဲလိုက်ခဲ့တော့ အောင်ကျော်ကလည်း သူ့အိမ်ခဏပြန်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ စစ်ကိုင်းကိုပဲတန်းသွားလိုက်တော့တယ်။ အောင်ကျော်က တည်းခိုခန်းပို့ပေးမယ်တဲ့ မောင်အဲ့ကိုပဲလိုက်ခဲ့တော့ ဟိုရောက်ရင် ဖုံးဆက်လိုက်မယ် … ”
“ အော် …အင်းပါ အောင်ကျော့်ကိုဖုံးပေးလိုက် အချစ် ”
“ ပြော… ရဲလေး ”
“ ဖုံးချပီးရင် ငါမက်ဆေ့ ပို့လိုက်မယ် ကြာလား ”
ကျနော် အသံကိုခပ်တိုးတိုးနဲ့ပြောလိုက်တယ် အောင်ကျော်က
“ အေး ”
ဆိုပီးချသွားတယ်။
…………………………………………
ဖုံးထဲပြောလို့ရရဲ့သားနဲ့ ရဲလေးက မက်ဆေ့ပို့လိုက်မယ်ဆိုလို့လက်တစ်ဖက်က ဆိုင်ကယ်မောင်း တစ်ဖက်က ဖုံးကိုင်ထားရင်းက မက်ဆေ့ ဝင်လာတဲ့အသံကြောင့် အောင်ကျော် စာအိတ်လေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။
“ ညကမင်းမရှိတဲ့အချိန် ရတီနဲ့ငါ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် မရည်ရွှယ်ပဲပေါ့ နောက်မှအကြောင်းစုံရှင်ပြမယ်ကွာ ”
ဆိုပီး ရဲလေးပို့လိုက်တဲ့ စာကိုဖတ်ပီး အောင်ကျော် အနောက်က ကေခိုင်မြင်မှာစိုးလို့ ဖုံးကိုဘောင်းဘီအိတ်ထဲပြန်ထဲ့လိုက်တယ်။
“ ရဲလေး ကဘာပြောသေးလဲ… အောင်ကျော် ”
“ ဘာမှဟုတ်ပါဘူး နင့်ကို ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်စေရပဲ အခန်းထဲအရောက်ပို့ပေးပါတဲ့ ”
“ မြန်မြန်လိုက်ခဲ့လို့ မပြောလိုက်ဖူးလား… ”
“ လိုက်ခဲ့မယ်တဲ့… ”
“ ရတီ့ကိုပါ ခေါ်ခဲ့ခိုင်းလိုက်လေ ”
“ ဟုတ်သားပဲ… ငါမေ့နေတယ် ”
ကေခိုင်သတိပေးမှ အောင်ကျော် သူ့စော်ကိုသတိရသွားတယ် ။ စစ်ကိုင်းရောက်မှပဲ ဖုံဆက်ပြောတော့မယ်ဆိုပီး ဆက်မောင်းသွားတယ် ။စိတ်ထဲမှာလဲ အတွေးပေါင်းစုံနဲ့…စစ်ကိုင်းရောက်လို့ရောက်ခဲ့မှန်းတောင်သတိမထားလိုက်မိ ။တည်ခိုခန်းတစ်ခု ရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး အောင်ကျော်နဲ့ ကေခိုင် အထဲဝင်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်တယ် ။အောင်ကျော် ကေခိုင့်ကို အခန်းထဲထိလိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ် ။ကေခိုင်က အခန်းထဲလှည့်ပတ်ကြည့်ရင်းနဲ့
“ အခန်းလေးက သန့်သားပဲ …နင်ကတွေ့တတ်သားပဲ ရတီနဲ့လာနေကြလား ”
“ ဘယ်ကသာ… ရတီနဲ့ စစ်ကိုင်းကိုတစ်ခါမှမလာဖူးဘူး ”
ကေခိုင်က ရေချိုးခန်းတွေဘာတွေထဲဝင်ကြည့်ပီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှ ာတင်ပါးလွှဲလေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဒူးအထက်လောက်သာရှိတဲ့ မီနီစကတ်လေးအောက်က မဖုံးမိပဲ ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ပေါင်တံကြီးတွေကိုအောင်ကျော် ခိုးကြည့်လိုက်ရင်း
ကေခိုင့်ဘေးရပ်ကာ ကုတင် ကိုလက်နဲ့ပုတ်ကြည့်ပီးမှ
“ ကုတင်ကြီးကတော့ အိနေတာပဲနော် မင်္ဂလာဦးညအတွက် ရင်မခုန်ဘူးလား ကေခိုင် ”
“ သိပ်တော့လဲ မခုန်ပါဘူး …အဆန်းမှမဟုတ်တော့တာ ”
ကေခိုင့်စကားကြောင့် အောင်ကျော် နဲနဲရဲလာတယ်။ ဖုံးထဲရဲလေးပို့လိုက်တဲ့ စာကိုပြမလို့တောင် မပြသေးပဲ ကေခိုင်နဲ့ကိုအကဲခတ်သလိုကြည့်ရင်းနဲ့
“ ရဲလေးကပြောတယ် ကေခိုင်… ငါ့စော် ရတီကိုတောင့်တယ်တဲ့ ”
ကေခိုင် သူ့ဘေးနားမှာ ရပ်နေတဲ့ အောင်ကျော့်ကို မော့ကြည့်ပီး
“ သူက အဲ့လိုပြောလား… ”
“ အင်း… ငါလဲပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ နင် လဲတောင့်တာပဲလို့ အထူသဖြင့်အနောက်ကကြည့်ရင်ပိုသိသာတယ်လို့ ”
“ ဒါဆို နင်က ငါ့ကို အနောက်ကနေကြည့်တယ်ပေါ့ ”
“ ငါဝန်ခံပါတယ် ကြည့်မိပါတယ် …ဒါပေမဲ့ ရဲလေးလဲ ရတီ့ကို အဲ့လိုပဲကြည့်တာငါသိသားပဲ ”
“ ရတီကရော ရဲလေး သူ့နောက်ပိုင်းကိုကြည့်တာ သိလား… ”
“ သူလဲရိပ်မိမှာပေါ့… ”
“ အော်… ”
ကေခိုင် ခဏငြိမ်သွားတယ်။
“ ပီးတော့ပြောသေးတယ်… ရတီ ထဘီဝတ်ထားရင် အတွင်းခံရာလေးတောင်မြင်နေရတဲ့ အထိ အိုးကောင်းတာတဲ့လေ ”
“ ရဲလေး ပြောဖူးတာမပြောဖူးတာ မသိ ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ် အောင်ကျော် ကတော့ပါးစပ်ထဲတွေ့ရာလျောက်ပြောနေပြီ ”
“ အဲ့ တော့ …နင်ကဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ ”
ရပ်နေရာက အောင်ကျော် ကေခိုင်နဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင်ခုံမှာဝင်ထိုက်လိုက်ရင်း
“ နင်လဲ ဘာထူးလဲ စကတ်အတိုလေးတွေများဝတ်လာရင် စကတ်တောင်ကွဲထွက်သွားမလားထင်ရအောင် ဖင်ကြီးက ကားပြည့်နေတာပဲလို့ပြောလိုက်တယ် ”
“ အဲလိုဆိုတော့ကော ရဲလေးကဘာပြန်ပြောလဲ … ”
“ နင် နဲ့ရတီ ဘယ်သူက ပိုတောင့်မယ်ထင်လဲတဲ့ ငါပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်… ဒါတော့ လက်တွေ့စမ်းကြည့်မှပဲသိမယ်လို့ ”
ကေခိုင် က အောင်ကျော့်ကိုစေ့စေ့ပြန်ကြည့်လိုက်ရင်
“ နင်က ငါ့ကိုစမ်းကြည့်ချင်လို့လား … ”
အောင်ကျော် ကေခိုင့်ကိုမျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကြည့်လိုက်တယ်။
“ နင်လက်ခံမယ်ဆိုရင်ပေါ့ … ”
ပြောပီး အောင်ကျော်က အယ်ထွက်နေတဲ့ ကေခိုင့်ရင်ဘတ်နေရာကိုကြည့်တော့ ကေခိုင်က သူ့အင်္ကျ ီကို အထက်ကိုဆွဲတင်လိုက်တယ်။
“ ငါလက်ခံမယ်ထင်လား …နင့်ကြည့်ရတာဒီနေ့တမျိုးပဲနော် ”
အောင်ကျော်ရုတ်တရက်ပြန်မဖြေနိုင် အဲ့အချိန် ကေခိုင်ကပဲ
“ ကဲပါ… နင့်ဖုံးလေး ခဏပြ ခုဏက sms ပို့လိုက်တာ ရဲလေးမဟုတ်လား ”
“ အကင်းပါးလိုက်တဲ့ မိန်းမပါလား ”
ဆိုပီး အောင်ကျော် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကဖုံးကိုထုတ်လိုက်ပီး ကေခိူင့် ဘေးမှာဝင်ထိုင်ရင်းဖုံး ကို ကေခိုင့် လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်တယ်။
“ ဟင် …မောင်နဲ့ရတီ သူတို့က ”
“ ဟုတ်တယ် ကေခိုင်… နင့်ကိုငါလာခေါ်တဲ့ညကပဲ သူတို့ဖြစ်သွားကြတာ ”
ကေခိုင်က စာကြောင်းတိုတိုလေးပေမဲ့ စူးစိုက်ကြည့်နေတုန်း သူ့လက်ထဲမှာတင်ဖုံးကိုင်ထားတုန်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရဲလေး ဆီက စာပြန်ဝင်လာတယ် ။
“ ဘယ်ရောက်ပီလဲတဲ့ ”
ကေခိုင်က ဖုံးကို နင်ပြောလိုက်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ အောင်ကျော့်လက်ထဲထိုးပေးလိုက်တယ်။
“ ငါနဲ့ကေခိုင် အခန်းထဲရောက် နေပီ
အောင်ကျော်ကပြန်ပို့လိုက်တယ်။ ”
“ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ … ”
ဒီတစ်ခါ အောင်ကျော် ရဲလေးပို့လိုက်တဲ့စာကြောင့် ကေခိုင့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ။ ကေခိုင်ကအောင်ကျော့်လက်ထဲကဖုံးကိုပြန်ယူလိုက်ပီး သူကိုယ်တိုင်ပြန်ပို့လိုက်တယ် မျက်လုံးကလဲ အောင်ကျော့်ကို စွေကြည့်လိုက်သေးတာ …
“ ပြဲနေပီ … ”
အောင်ကျော် ကေခိုင်ပို့တဲ့စာကိုမြင်တော့ တံတွေးနင်သွားတယ်။ မီးစိမ်းတော့ပြနေပီ ဆိုပီး ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားတယ် ။ ချက်ချင်းလိုပဲရဲလေးဆီကစာပြန်လာတယ်။
“ ဘာပြဲတာလဲ… အောင်ကျော် ခုပြောနေတာ အောင်ကျော်လား ကေခိုင်လား ”
“ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ …စောက်ပတ်ကော ဖင်ကောပြဲနေပြီ ”
ကေခိုင်က အဲ့စာပို့ပီး ဖုံးကို ခေါင်းရင်းဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ အောင်ကျော် ကေခိုင့် အပြူအမူကိုကြည့်ပီး
“ ဘယ်လိုလဲ ကေခိူင်… နင်လက်ခံတော့မလား ”
“ လက်တော့ခံပါဖူးး… ”
“ ဒါဆို… ဘာခံမှာလဲ ”
“ ခံလို့ရတဲ့ဟာ တစ်ခုခုပေါ့ ”
“ နှစ်ခုဆိုရင်ရော … ”
အောင်ကျော်သွေးတိုးစမ်းကြည့်တယ်။
“ ဘာကိုလဲ
“ နင် ရဲလေးကိုနောက်ဆုံးပို့လိုက်တဲ့ စာထဲကလို နှစ်ခုဆိုရင်ရောလို့ မေးတာ … ”
“ ကေခိုင် နားလည်သွားတယ် အရှေ့ကော အနောက်ရောပြဲနေပီဆိုပီးသူပို့လိုက်တဲ့စာကို ဆိုလိုတယ်ဆိုတာ … ”
“ အဲ့ဒါသူ့ကိုရွှဲ့လိုက်တာ …ငါတစ်ခါမှ အနောက်မခံဖူးဘူး ”
“ အခုမှ ငါ့ကိုခံမယ်ပေါ့လေ… ”
“ နင်က ဖင်ချချင်လို့လား …ရတီ့ကိုမချဖူးဘူးလား ”
“ အေး …မနေ့ကညကမှချမယ်လုပ်ထားတာ အဲ့ညက နင့်ဘဲရဲလေး အရင်ကြိတ်ထားလို့ ငါ့မှာ ရတီ့ကို နှစ်ချီပီးအောင်တောင် မနည်းချလိုက်ရတယ် အိပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ဟေ့ ”
ကေခိုင်က တွေတွေလေးစဉ်းစားသလိုပြုပီးမှ
“ ကောင်းပီလေ… ခံကြည့်တာပေါ့ ”
အောင်ကျော် ထရပ်မိတယ် သူလိုချင်တာရလို့ လဲဝမ်းသာသွားတယ်။
ကုတင်စောင်းမှာထိုင်နေတဲ့ ကေခိူင့်နားကပ်သွားပြီး ကေခိုင့်ကို ဂျိုင်းကနေဆွဲထူလိုက်တယ် ။ ကေခိုင်က မျက်နာပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို သပ်တင်လိုက်ရင် ချွတ်ပေး …ဆိုပီး လက်နှစ်ဖက်မြောက်ပေးထားတော့ အောင်ကျော် ကလဲစကားနားထောင်ပါတယ် ။ ကေခိုင့် အင်္ကျ ီကိုခေါင်းကနေဆွဲချွတ်လိုက်တော့ သူမြင်ချင်လှတဲ့ ဝင်းဝင်းဝါဝါနို့ကြီးတွေ့က ဆီးကြိုနေပြီ စကတ်ကိုတော့ ကေခိုင်က ဂျိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အောင်ပိုင်းမှာတော့ တစ်ချောင်းကြိုးလေးနဲ့စောက်ပတ်လုံရုံလယ်သာ သားလိုအတွင်းခံတွင်းခံအနက်ရောင်လေးတစ်ထည်သာကျန်တော့တယ် ။ ကေခိုင့် ဂျိုးကြားကနေ အနောက်ကိုကုန်းပီး ကေခိုင့် တင်ပါးကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း
“ တောက်… ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင် လိုးခွဲပစ်မယ် ”
“ ခွဲနိုင်ပါ့မလား…ခ်ခ် ”
“ ဖြည်းဖြည်းချင်းခွဲမှာ …နေ့တိုင်းခွဲမှာ ”
“ နင်က နင်ကနေ့တိုင်းငါ့ကိုချမလို့လား ”
အောင်ကျော်က တင်ပါးကြီတွေကို အနယ်မပျက်ပဲ
“ နင်ခံမယ်မဟုတ်လား ”
“ ရဲလေးကို ပြောလေ… သူရတီ့ကိုချရင် ငါလဲ နင့်ကိုခံမယ် ”
“ ဗေဒင်မေးစရာမလိုပါဘူး … အခုတောင် ရဲလေး နဲ့ရတီ လိုးနေလောက်ပီ ”
အောင်ကျော် လက်ခလည်ကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ပီး ကေခိုင့်ဖင်ထဲလက်တစ်ဆစ်လောက်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“ အာ့… ”
ကေခိုင်ကိုယ်လေးတွန့်သွားတယ်။
“ အောင်ကျော်… နင်ကလဲဟယ် ငါဖင်ခံမယ်ဆိုတာနဲ့ မပြောမဆိုလုပ်ရလား … ”
“ ကေခိုင် …နင့်ဖင် တော်တော်ကြပ်တယ် ”
ပြောပီးထပ်ထိုးထဲ့တယ်။
“ အား …ပြောသားပဲ ငါဖင်မခံဖူးသေးပါဘူးဆို ”
“ လီးတော့စုပ်ဖူးတယ်မဟုတ်လား …နင်ငါ့လီးစုပ်ရမယ် ”
“ ကောင်းသားပဲ… ငါလဲ မခံခင် စုပ်ရမှကျေနပ်တာ ”
အောင်ကျော် ဖင်ထဲကလက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ ကေခိုင်က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲပေးလိုက်တယ်။ အောင်ကျော် အတွင်းခံကို ဘောင်းဘီ့ရှည်နဲ့တခါထဲလိပ်ချွတ်ပီး ကေခိုင့် မျက်နာကိုခွလိုက်တယ်။
“ ရော့ …ကေခိုင် လီးသစ်မြည်းကြည့်စမ်း ”
ကေခိုင်က သူ့မျက်နားအနားရောက်နေတဲ့ အောင်ကျော့်လီးကို သူ့လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်လိုက်ပြီးမှ
“ မဆိုးလောက်ပါဘူး ကောင်းလောက်မှာပါ ”
လို့ပြောပီး သူ့ပါစပ်ထဲသွင်းလိုက်တယ် ။ လျှာဖျားလေနဲ့ လီးထိပ်ပေါက်ကိုထိုးထိုးပီးလဲကလီနေတော့ အောင်ကျော် အနေရခက်လာတယ်။
“ ကျွတ် ကျွတ် …ပညာစုံတယ် ကေခိုင်ရယ် ရဲလေးသင်ပေးထားတာလား ”
ကေခိုင်ပြန်မဖြေအား အောင်ကျော့်လီးကို အုံလိုက်ကိုင်းပီး ပါးစောင်တွေနဲ့ သွားတိုက်သလို လုပ်လိုက် လဥနှစ်လုံကိုနယ်လိုက်နဲ့ အကြိုက်တွေ့နေတယ်။
“ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟ ထား ကေခိုင်… ”
“ အင်း … ”
ကေခိုင် တက်နိုင်သလောက် ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တယ် ။ အောင်ကျော်ခေါင်းရင်းကနံရံကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ထောက်ထားပီး ကျန်တဲ့တစ်ဖက်ကလီးတစ်ခုလုံးကို ဂွေးဥတွေကနေဆုပ်ကိုင်ပီး လဥရော လီးတံရော ကေခိုင့်ပါးစပ်ထဲသိတ်ထည့်တယ်။
“ အွန့် …အူးး ”
ကေခိူင်ပါးလေးဖောင်းသွားပီး ပါးစပ်ကိုလဲ အစွမ်းကုန်ကုန်ကျယ်ကျယ်ဟပေးထားတယ်။ အောင်ကျော်ကလဲမညှာ ပါးစပ်ထဲ လီးအုံလိုက်ဝင်နေတာတောင် အတင်းဖိဖိထဲ့တော့ ကေခိုင့်မျက်နာလေးတောင် ရဲလာပြီ ကျေနပ်တော့မှ ဆတ်ခနဲ လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကေခိုင့်ပါးစပ်ထဲလဲ သွားရည်တွေ စီးကျလာတာမှ နို့အုံကြီးတွေပေါ်အထိ လူကလဲမောနေသလို ဟပ်ပက်ဟပ်ပက်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။
“ အောင်ကျော် နင် ရတီ့ကိုလဲအခုငါ့ကိုလုပ်သလိုလုပ်တာပဲလား ”
“ အဟဲ …မလုပ်ဖူးသေးဘူးဟ နင်ပြောမှပဲလုပ်ကြည့်ရအုံးမယ် ”
“ ကောင်းပါတယ် ကောင်းပါတယ်… လာလေ ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ ”
“ ဟဲဟဲ… ကေခိုင် နင့်ကိုတော့ ငါကြိုက်သွားပြီ ”
“ ကြိုက်ပါနဲ့ ငါ့မှာ ရဲလေးရှိတယ် ”
လို့ပြောပီး ရတီက အောင်ကျော့်ကိုလျှာထုတ်ပြောင်ပြတယ်။
“ အဟီး ငါပြောတာ နင့်ဇကိုပြောတာပါ ကဲ လိုးစို့ ”
ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ့ ကေခိုင်က အောင်ကျော်ကိုကြည့်လိုက်ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအထက်မှာယှက်ကာ ပေါင်ကားပေးကာ စိန်ခေါလိုက်တယ်။
“ လာခဲ့ … ”
အောင်ကျော် ကချက်ချင်းမသွားသေးပဲ ဘော်လီနဲ့ ပင်တီလေးသာကျန်တော့တဲ့ သူ့ကို အလိုးခံဖို့ စောင့်နေတဲ့ ကေခိုင့်ပေါင်ကြားကိုစိုက်ကြည့်နေတာကြေုင့် ကေခိုင်က…
“ ဘာလဲ… မိန်းမမမြင်ဖူးဘူးလား ငါစောင့်နေတယ်နော် ”
အောင်ကျော်လီးတရမ်းရမ်းနဲ့ အနားကပ်သွားတယ် ချွတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက လက်နှစ်လုံးလောက်ရှိတဲ့ အနက်ရောင်ဗူးလေးတဗူးယူပီး ကေခိုင့် ပေါင်ကြားလောင်းချလိုက်တယ် လက်နဲ့လဲ စောက်ပတ်လုံရုံသာရှိတဲ့ အတွင်ခံပေါ်ပွတ်လူးလိုက်တယ်။
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ …ချွတ်လိုက်လေ ”
“ ဟင့်အင်း …ချွတ်သေးဘူး ဒီတိုင်းလိုးအုံးမယ် ”
“ ဟင် ဘောင်းဘီမချွတ်ပဲ ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ ”
“ အဲ့ ဘောင်းဘီသေးသေးလေးပါ စောက်ပတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားအောင် လိုးသွင်းမှာ ”
“ အယ်… နင်ကအဆန်းနော် ”
“ ဘာလဲ …ကေခိုင် ကြောက်သွားပီလား ”
“ ဝေးသေး …ပြောမိလို့လားကြောက်တယ်လို့ ”
“ ဒါမျိုးမှ အောင်ကျော် ကကြိုက်တာ ရတီကိုလဲ နင့်လိုဇမျိုးမွှေးခိုင်းရမယ် ”
“ သူတို့ဒီချိန်ဘာလုပ်နေကြမလဲမသိဘူးနော် ”
“ ဘာလုပ်ရမလဲ နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာဆိုတော့လိုးနေရောပေါ့ ”
“ ငါသိပ်မယုံချင်သေးဘူးဟာ မောင် နဲ့ရတီ အိပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ”
“ မယုံမရှိနဲ့ ကေခိုင်… လာရင်မေးကြည့် ”
“ ခစ် ခစ် … ”
“ ဘာရီတာလဲ ကေခိုင် ”
“ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး စဉ်းစားမိလို့ပါ နင်ကအခုငါနဲ့ရဲလေး တို့ခိုးပြေတာကို တည်းခိုခန်းထိလိုက်ပို့ပေးတယ်.. တကယ်ဆို ဒီကုတင်ပေါ်မှာငါက ရဲလေး လုပ်တာခံရမှာလေ…အခုတော့
“ ကေခိုင် က ဆက်မပြောပဲရပ်သွားလို့ အောင်ကျော် မေးလိုက်တယ် ”
“ အခုတော့ဘာဖြစ်လဲ ”
“ အခုတော့ နင်လိုးတာခံရတော့မယ်လေ ”
“ ငါ့မိန်းမကိုလဲ နင့်ဘဲကတက်ကြိတ်သွားတာပဲကို ”
ပြေုာပီး အောင်ကျော်က လီးကိုင်ကာချောဆီတွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ ကေခိုင့် အတွင်းခံဘောာင်းဘီရဲ့ စောက်ပတ်ဝနေရာတည့်တည့်လောက်ကို မှန်းပီး ထိုးကြည့်တယ် ။ အားနဲ့ဖိထိုးတာကြောင့် ဘောင်းဘီကကေခိုင့် ခါးကနေအောက်ကိုလျောလာပြီး စောက်ပတ်ထဲကို လီးနဲ့အတူ တစ်လက်မလောက်ထိ ကျုံ့ဝင်သွားတယ်။
“ အိုး…ဘယ်လိုကြီးလဲ ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မကောင်းလို့လား ”
“ အဲ့လိုလဲဟုတ်ဖူး တမျိုးကြီးပဲ … အာ့ အကုန်ဝင်သွားပီလား ”
“ တဝက်တောင် မရောက်သေးဘူး ”
ဘော်လီအောက်ကနေ လျှိုပီနို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဆွဲညစ်လိုက်ရင်းထပ်ထိုးထဲ့တယ်။ ချောဆီကြောင့် ခက်ခက်ခဲခဲမသွင်းလိုက်ရပဲ လီးက ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ အကုန်ဝင်သွားပြီး ခါးက ဘောင်းဘီ ကြိုးကလဲပေါင်ထိလျောကျလာတယ်။ အဆင်ပြေသွားတော့ အောင်ကျော် ကေခိုင့်နို့ကြီးတွေကိုဆွဲညစ်ထားရင်း ထိုးဆောင့်တော့ပဲ
“ အာ့ …အား …အားးး ”
လီးရော ဘောင်ဘီရော က စောက်ပတ်ထဲလျှောခနဲ လျှောခနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ …
“ အားး အင်းးးငါမရတော့ ဘူး အောင်ကျော် ဘောင်းဘီကြီးဖယ်ပီး ထည့်တော့ဟာ… ”
“ အေး …ဖယ်မယ်နင့် ဘော်လီကိုလှန်တင်လိုက် ”
“ အင်း ”
ကေခိုင် သူ့ဘော်လီကို မကျွတ်ပဲ အသာလန်တင်ပေးလိုက်တယ်။
“ ဖျန်း ဖျန်းး ”
“ အာ့ … ”
စိုရွှန်း ဝင်းလက်နေတဲ့ကေခိုင်နို့ကြီးတစ်ဖက် အောင်ကျော့် လက်ဝါးစာမိသွားလို့ ရဲတွတ်သွားတယ်။ လီးကိုပြန်ထုတ်… ဘောင်းဘီကို မြန်မြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပီး ဘောင်းဘီခံမထာတဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်တယ်။ ကေခိုင့်ဆီက အားးးးဆိုတဲ့အသံရှည် တစ်ခွန်းထွက်သွားပီး ရင်ဘတ်လေးပါ ကော့တက်သွားတယ်။
“ နာသွားတာလား ”
“ ဟင့်အင်း …ကောင်းသွားတာ ”
“ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်လိုက် ကေခိုင် ”
ကေခိုင် ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နာအပ်ပီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တယ်။ စွင့်ကားထွက်နေတဲ့ တင်ပါးဝင်းဝင်းကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပီး စောက်ပတ်အစပ်ကနေ ဖင်ဝထိ အောင်ကျော် လျှာနဲ ရှလွှတ်ခနဲပင့်လျှက်လိုက်တယ်။
“ အူးးးအင်းး … ကောင်းတယ်ဟာ ရဲလေးတောင် ဒီလိုလုပ်မပေးဘူး ”
အောင်ကျော် ကေခိုင့် ဖင်တုံးကြီးကို လက်သီးဆုပ်နဲ့အားသုံးကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်ထုချလိုက်ရင်း
“ တောက်… ငါလိုးမ ဖင်ကြီး ကောင်းတာဆိုတာက ထွီးးးး ”
ဖင်ပေါက်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်တယ်။
“ ကေခိုင် အစမှာ မျှင်းပီးနာတာ နဲ့ တစ်ခါပဲအောင့်နာတာ ဘယ်ဟာကိုရွှေးမလဲ ”
“ တစ်ခါပဲ နာတာ ရွှေးမှာပေါ့ ”
“ အိုကေ ”
“ ထွီ းး ”
အောင်ကျော် တံတွေးထပ်ထွေးချလိုက်ပီး ဖင်ဝလေးပေါ် ပွတ်လိုက်ပီးမှ လီးထိပ်နဲ့တေ့ကာ ကေခိုင့် ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ထားရင် အားကုန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်။
“ အားးးးးးးးး သေဘီ သေဘီ ”
ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်ရင်း ကေခိုင့် ကိုယ်လေးပြိုလဲမလို့ဖြစ်သွားတာကို အောင်ကျော်က ခါးကနေ ထိန်းကိုင်ထားရင်း ဒုံးဆောင့်လိုးတော့တယ်။
“ အင့် …အားးး… အာ့… အားးးအားးး ”
“ ပြဲပီလား ငါ့ဖင် နာလိုက်တာဟယ် ”
“ ပြဲပါဘူး ဒီမှာ… ”
ဆိုပီး အောင်ကျော်က ဖင်နခမ်းသားလေတွေကို လက်မနဲရစ်ပြလိုက်တယ်။
“ နာနေသေးရင် စောက်ပတ်ထဲ နင့်လက်တစ်ဖက်နဲ့ကလိကြည့် ”
အောင်ကျော်က သူကပဲပြောပီ ကေခိုင့် လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပီး သူ့စောက်ပတ်ပေါ်တင်ပေးထားလိုက်တယ် ။ကေခိုင်ကလဲ နာတာသက်သာလိုသက်သာငြား သူ့စောက်စိကိုညစ်ချေလိုက်လိုက် စောက်ပတ်ကို မီးပွင့်လုမတတ် ပွတ်လိုက်နဲ့ အနောက်ကနေ အရှိန်လျော့မသွားပဲ ပိုလို့တောင်ကြမ်းလာတဲ့ အောင်ကျော်သူ့ ဖင်လိုးနေတာကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ခံနေရပြီ အောင်ကျော့်လီးကလဲ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ဖင်ထဲမှာ ရှောရှောရှုရှုဖြစ်လာတယ်။
“ အား …အားး အ့ … ”
“ နာသေးလား ကေခိုင်… ”
“ ဟင့်အင် …သက်သာသွားပီ… ဆောင့်တော့ ငါခံနိုင်ပြီ ”
ခွင့်ပြုချက်ရတော့ အောင်ကျော် လဲ ကြုံးဆောင့်တော့တယ် တစ်ခါတလေ ဖင်ထဲကနေ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် အသံတွေတောင်ထွက်လာတယ် ။ တဖြည်ဖြည်းနဲ့ ကေခိုင် ကလဲ ဖင်ခံတတ်လာတော့ ဖက်ဗူးတောင်းထောင်ရက်ကနေ ခေါင်းရင်းကနံရံကို လက်နှစ်ဖက်ထောက်ထားပီး အနောက်ပိုပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။
“ လုပ်တတ်လိုက်တာ ကေခိုင်ရယ် ”
“ အားးး အင်းးး အားးး … ”
ကေခိုင်က အောင်ကျော့် ပေါင်ဂွကြား ဖင်ကြီးနစ်ဝင်သွားအောင်နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးရက်နဲ့ပဲ
“ နင်ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ”
“ သိပ်ကြိုက် …စောက်ပတ်နဲ့တခြားစီ စီးနေတာပဲ့ အား ငါထွက်တော့မယ် ကေခိုင် ”
“ ထုတ်လိုက်လေ … ငါလဲ နီးလာပီ အားးး ”
“ နင် တားဆေးထိုးထားလား ကေခိုင် ”
“ ဟင့်အင်း … ”
“ ဒါဆို ရဲလေးနဲ့လုပ်တော့ရော ”
“ သူကအပြင်မှာပီးတာ ”
“ ငါတော့မရတော့ဘူးဟာ ထည့်ပီ ”
...............................................
ဖင်ထဲပီးလို့ရရဲ့သားနဲ့ အောင်ကျော်က လီးကို ဖင်ထဲကချွတ်လိုက်ပီး စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းထည့်လိုက်တယ်။
“ အားးးးပီးပီဟာ ”
မျက်နာကြီးရှုံကာ ကေခိုင့်ဖင်ကြီးကို သု့ပေါင်ကြားဆွဲဖိကပ်ထားရင် လရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲပန်းထဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကေခိုင်လဲ ကုတင်ပေါ်ပြိုလဲသွားပီး အောင်ကျော့် ကိုယ်လုံးကြီးကလဲထပ်ရက်ကျသွားတော့တယ်။
“ ငါ ဗိုက်ကြီးရင် နင်နဲ့ရတာပဲ … ”
မှိန်းနေရာက ကေခိုင်ကပြောလိုက်တယ် အောင်ကျော် ကေခိုင့်အပေါ်က ဖယ်ပီး ကေခိုင်ကိုလဲ ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။
“ ပါးစပ်ဟ …ကေခိုင် ”
“ ဘာလုပ်အုံးမှာလဲ ပီးသွားပီမဟုတ်ဖူးလား ”
“ ဟမှာသာ ဟစမ်းပါ ”
ကေခိုင်ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တယ်။ အောင်ကျော်က ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်စပြုနေနဲ့ သူ့လီးကို ဒစ်ခေါင်းထိပ်ကနေ လက်မနဲ့လက်ညိုးညစ်ဖိရင်း ကေခိုင့် ပါးစပ်ထဲ လရည်လက်ကျန်တွေ ညစ်ချလိုက်တယ်။ ကေခိုင့်လျှာပေါ်ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ် လရည်တွေက လည်ချောင်းထဲထိစီးဝင်သွားတော့တယ်။
ကေခိုင် က သူ့လက်လေးနဲ့ အောင်ကျော့်လီးကိုဆွဲ ကိုင်လိုက်ပီး အောင်ကျော် လုပ်သလို လီးထိပ်ကိုလက်မ နဲ့လက်ညိုး ညစ်ပီး သူ့ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေညစ်ချလိုက်ရင်း
“ ကုန်ပီလား …နင့်အရည်တွေ … ”
“ အခုတော့ ကုန်ပီ … အသစ်ထပ်စုရအုံးမယ် ”
အဲ့နောက်တော့ ကေခိုင်နဲ့ အောင်ကျော် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်အနားယူနေကြရင် အောင်ကျော်က
“ ကေခိုင်… ငါတို့အိမ်သွားရအောင် ”
“ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ ”
“ နင်လဲရောက်ဖူးသွားအောင်ပေါ့ ”
ကေခိုင်က ခဏစဉ်းစာလိုပြုပီးမှ
“ သွားချင်လဲ သွားလေ ရတီတို့ကိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
“ သူတို့စစ်ကိုင်းရောက်ရင်ဖုံးဆက်မှာပဲ ”
“ ဒါဆိုလဲ သွားတာပေါ့ ”
ဒီလိုနဲ့ ကေခိုင် အောင်ကျော်တို့အိမ် ပါသွားပြန်တယ် ။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံတံခါးကြီးသော့ခတ်ထားတာမြင်တော့
“ လူမရှိဘူးလား ”
“ မရှိဘူးဟ အဟဲ … မန်းလေးညအိပ်သွားကြတယ်.. အဲ့ဒါကြောင့် ရဲလေးကို ရတီ့ကို ပါခေါ်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့ ”
“ အော် အကြံနဲ့ပေါ့လေ သော့ခတ်ထားတော့ ဘယ်လိုဝင်မှာလဲ လှည့်ပြန်ရုံပေါ့ ”
“ ပြန်ပါဘးူ ငါ့မှာသော့ပိုရှိပါတယ် …ဟဲ ဟဲ နင့်ကိုအိမ်ထဲမှာလိုးအုံးမှာ ”
“ ရဲလေးနဲ့ရတီလာတော့မယ်လေ ဖြစ်ပါ့မလား ”
“ ဘာလို့မဖြစ်ရမှာလဲ ”
ကေခိုင် ဘာမှဆက်မပြောတော့။ တံခါးပွင့်သွားတော့ ရှေ့ကနေခြံထဲဝင်သွားတယ် ။ အနောက်ကလိုက်လာတဲ့ အောင်ကျော့်ကို လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ဖင်ကိုကြည့်ရင် လျောက်လာတဲ့ အောင်ကျော့်ကို
“ နင်… ငါ့ဖင့်ကိုတအားကြည့်တယ်နော် ”
“ လိုးကောင်းတာကိုဟ ”
“ ဟုတ်လား ဒီတစ်ခါ စောက်ပတ်ပဲလိုးပေး ”
ပြုံပြုံးလေးနဲ့ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“ ကေခိုင် နင် အဲ့လိုမပြောနဲ့ ”
“ ဘာဖြစ်လို့ ”
“ ဒီမှာ ကြည့်လေ ”
အောင်ကျော် ကပြောပြောဆိုနဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ ပြန်ပီးတောင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ပြတယ်။
“ အယ်… ပြန်နိုးနေပီလား ခ်ခ် ”
“ အေးဆို အရင်က ဒီလောက်မမြန်ဘူး စောက်ပတ်အသစ်နဲ့တွေ့လို့ထင်တယ် ”
“ ကဲရော့ ဒါက အိမ်သော့ ဖွင့်ပီးဝင်သွားလိုက် အိပ်ယာပေါ်မှာ အသင့်စောင့်နေ ငါဆိုင်ကယ် သွင်းလိုက်အုံးမယ် ”
သော့လေးကိုင်ပီး ကေခိုင်တံခါးဖွင့်အထဲဝင်သွားလိုက်တယ်။ အောင်ကျော် ခြံထဲ ဆိုင်ကယ်သွင်းနေတုန်း ရဲလေးဆီက ဖုံဝင်လာတယ် ရောက်လာကြပြီထင်ပါ့။
“ ရောက်ပီလား… ရဲလေး ”
“ ရောက်ပီ ငါတို့ကဘယ်နားလာရမှာလဲ ”
“ ငါ့အိမ်ပဲ အရင်လာခဲ့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး ”
“ ကေခိုင်ကောပါလား ”
“ အဟက်ဟက် …ဟက် မပါပဲနေမလား မင်းတောင် ငါ့စော်ကိုလိုးထားတာပဲ ရဲလေးရယ် ”
“ ငါလိုးလေး …မင်းကတယ်လုပ်လိုက်ပီလား ကေခိုင့်ကို ”
“ မေးနေစရာလိုသေးလား ကောင်းတာကွာ …အခုတောင် ငါ့အိမ်မှာထပ်ဘွတ်အုံးမလို့ကွ …ဒါပဲ မင်းတို့အိမ်ရှေ့ရောက်ရင် ကိုယ့်ဟာကိုဖွင့်ပီးဝင်ခဲ့ တံခါးသော့ ကိုခြံထောင့်မှာထားခဲ့မယ် ”
ဖုံးချသွားမှ ကျနော် အောင်ကျော်တို့အိမ်ဖက် မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။
ကေခိုင် ေ့တာ့ အောင်ကျော်ကင်တာခံလိုက်ရပီတဲ့ ကောင်းတဲ့ဖက်ကတွေးရင် ပြေပြေလည်လည်ဖြစ်သွားတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမလိုပါပဲ ။ ကိစ္စမရှိပါဘူး ။ အခုလဲ ကိုယ့်ဆိုင်ကာ်နောက်မှာ ရတီပါလာတာပဲ အောင်ကျော်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံတံခါးခြေရင်းနားမှာချထားတဲ့သော့နဲ့ ဖွင့်ပီးဝင်ခဲ့လိုက်တယ် ။ တံခါးတောင်လာမဖွင့်ပေးနိုင်အောင် သောင်းကျန်းနေကြပီထင်တယ် ။ ကေခိုင် ကျနော့်ကိုဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲဆိုတာကိုလဲ သိချင်လာတယ် ။ ကျနော်နဲ့ရတီ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာလူမရှိတာနဲ့ အပေါထပ်က အောင်ကျော့် အခန်းဆီတက်ခဲ့လိုက်ကြတယ် ။ အခန်းရှေ့တောင်မရောက်သေးပါဘူး ။ အထဲကအသံတွေကဆီးကြိုနေပြီ
“ စုပ်စမ်း စုပ်စမ်း… ဒါနင့်ကိုလိုးမဲ့လီး စုပ်စုပ် ”
ရတီကနောက်ပြန်လှည့်မလို့လုပ်နေလို့ ကျနော်သူ့လက်ကိုဆွဲပီး ဖွင့်ထားတဲ့ အခန်းဝနားအသာကပ်ပီး ကြည့်လိုက်တော့ နံရံမှာပေါင်ကားနေတဲ့ အောင်ကျော့်ပေါင်ကြား မှာ ကေခိုင်ကကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ လေးဖက်ထောက်ရက် နဲ့ ဒီကောင့်လီးကို ကုန်းစုပ်နေတာ အောင်ကျော်ကလဲ ကေခိုင့် ခေါင်းကနေလက်နဲ့ကိုင်ပီး အောက်ကိုတအား ဖိချနေတယ်။
ကျနော်တို့ကိူအရင်မြင်သွားတာတဲ့ အောင်ကျော် က သွားဖြဲပြတယ် ။ ရတီကိုလဲ ရှိုးတို့ရှန်းတန်းနဲ့ကြည့်လိုက်ပီးမှ ကျနော့်တို့ရပ်နေတဲ့ အခန်းပေါက်ဝကို ဖင်ကုန်းပေးထာတဲ့ ကေခိုင့် တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲ တော့ ကေခိုင့် စောက်ပတ်လေးက ပြဲအာနေပီး ဖင်ဝလေးကလဲ ကျနော့်အရင်ကမြင်နေကြနဲ့မတူပဲ နည်းနည်းလေး ပွင့်နေတာကိုတွေ့ရလို့ အောင်ကျော် ကေခိုင့်ကို ဖင်လိုးလိုက်ပီလို့ ထင်တယ်လို့ တွေးမိလိုက်တယ် ။
ကျနော့်အတွေးမှန်တယ်ဆိုတာ အောင်ကျော် က သက်သေပြလိုက်ပါတယ် ။ ကေခိုင့်ဖင်ထဲကို လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းထဲ့ပီးမွှေပြတယ် ။ အောင်ကျော်က ဖင်ထဲလက်နဲ့ထိုးထိုးထည့်နေတုန်း ကေခိုင်ကလဲ လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်ပေါ်ရောက်လာပီး ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ်ပြန်ပွတ်နေတယ်။ အဆင်ပြေနေ ကြတာပဲ။
ကျနော်နဲ့ ရတီ ခြေဖွနင်းပီး သူတို့အနားကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော့်တို့ရောက်တာကို မသိသေးတဲ့ ကေခိုင်က တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လီးစုပ်လို့ကောင်းတုန်း သူ့တင်ပါးလေးပေါ် လက်တင်လိုက်ပီးမှ
“ ကေခိုင် …စုပ်လို့ကောင်းလား ပြဲနေပီလား ”
“ ဟင် … ”
ကေခိုင် သတိဝင်လာတယ် ခေါင်းမော့လိုက်တော့ကျနော်နဲ့ရတီ့ကိုတွေ့သွားတယ်။
“ မောင် …ဘယ်ထဲကရောက်နေတာလဲ ”
ကေခိုင်က လေးဖက်ထောက်ထားရာက ထိုင်လိုက်ပီ ပါးစပ်မှာလီးစုပ်ထားလို့ပွပေနေတဲ့ သွားရည်တွေကိုလက်န့ ဲ သုတ်လိုက်ရင် မေးလာတယ်။
“ မကြာသေးပါဘူး… ခုလေးတင်ပဲ အဆင်ပြေလား ”
ချက်ချင်းပဲခုဏကလန့်သွားတဲ့အမူအရာမရျှိတာ့ပဲ ပုံမှန်မျက်နာပေးနဲ့ပဲ
“ မပြေတဲ့ပုံပေါက်နေလို့လား ”
“ အဆင်ပြေလွန်းလို့ခက်နေတာ ရဲလေး သုံးပေါက်စလုံးတွယ်လိုက်တယ် ”
ကျနော့်ကိုပြောပီး အောင်ကျော်က သူ့စော် ရတီဖက်လှည့်ကာ
“ မိန်းမ ကောအဆင်ပြေလား… အဟီး ”
“ ရတီ နင့်ကို မောင်က တော်တော်မှကောင်းအောင်လုပ်ပေးရဲ့လား ”
ရတီ ကေခိုင့်အနားကပ်သွားတယ် ။ ပေါင်ကြားကိုကြည့်လိုက်ပီးမှ
“ ကေခိုင် နင်ဖင်ခံထားတာလား ”
“ အေးလေ …နင့်လူပူစာလွန်းလို့ ပေးလိုက်တာ ”
“ မောင်ကကော နင့်ကို ဖင်မချဘူးလား ”
“ ဟင့်အင်း… ”
“ ခံကြည့်ပါလား …
“ ငါတစ်ခါမှ အဲ့ဒါမခံဖူးဘူးဟ ”
“ အခုခံကြည့်လိုက် ရတီ ”
ကျနော်ဝင်ပြောလိုက်တယ်။
“ သူတို့တောင် ဖင်လိုးကြတာပဲ ”
“ ရတီက အဲ့လောက်သွေးမရဲဘူး… ရဲလေး ”
“ အံမယ်… ဘယ်သူပြောလဲ မရဲဘူးလို့ ”
မခံချင်စိတ်လေးကခေါင်းထောင်လာပီး ရတီက သူ့ဘဲ အောင်ကျော့်ကို ပြန်ပက်တယ်ဗျာ။
“ ခံပြမယ် ကြည့်နေ …အရင်က အဲ့စိတ်ကူးမရသေးလို့မခံတာ ”
“ ငါလဲ အခုမှ ဖင် ခံဖူးတာပါဟယ် မောင် မတောင်းခဲ့တာကြောင့်လဲပါတာပေါ့ ”
ကေခိုင်က ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်းပြောလာတယ် …။ ခံဟ ကိုယ့်အပစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ကျနော်အသာငြိမ်နေလိုက်တယ် ။ တစ်ဆက်ထဲ ဘောင်းဘီချွတ်ချပီး ရတီ့ကို ကုတင်ပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။
“ ရတီ …အကုန်ချွတ်ပီး ဖင်ကုန်းလိုက် ”
အဝတ်အစားတွေခြေရင်းမှ ာချွတ်ပုံထားခဲ့ပီး တံတောင်ဆစ်လေး ထောက်ပီး ရတီက ကုန်းပေးထားတယ်။ အောင်ကျော် ထလာပီး ရတီ့ တင်ပါးကိုလက်နဲ့လာပွတ်တော့ ရတီက ပုတ်ထုတ်တယ် ရတီ့ကိုမလိုးခင် လီးကိုချောသွားအောင် ဘေးမှာအဆင်သင့်ရှိနေတဲ့ ကေခိုင့် စောက်ပတ်ထဲ ခဏစိမ်လိုက်အုံးမယ် အကြံနဲ့သူ့ခြေထောက်ကိုဆွဲကားတော့ ကေခိုင်က ကျနော်ဘာလုပ်ချင်တယ်ဆိုတာ ရိပ်မိလို့ထင်တယ် ။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပြန်စေ့လိုက်ရင်း ကျနော့်ကို စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့
“ ဒီနေ့တော့ ကေခိုင့်က အောင်ကျော့်အတွက်ပဲနော် ”
ကျနော် နဲနဲတင်းသွားတယ် ။အောင်ကျော်ကတော့ ပြုံးပြုံးကြီး ပေါ့
ရတီ့ဖင်ဝလေးပေါ တံတွေးဝအောင် သုတ်လိုက်ပီး လီးနဲ့တေ့ကာ အသာနစ်ထည့်လိုက်တယ် ။ ဒစ်ခေါင်းထိပ်လေးဝင်ရုံဆိုတင်လေး ဝင်သွားတယ် ။ ရတီ့ ဆီက ကန့်ကွန်သံမကြာတာနဲ့ ထပ်ထည့်ကြည့်တယ်။ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုတဲ့ အတိုင်း အားလေးသုံကာဖိထည့်ကာရှိသေး လီးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ဒစ်မြှပ်တဲ့ထိဝင်သွားတယ်။ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင်ပဲ ရတီ့ဆီက ဘာသံမှထွက်မလာ အောင်ကျော့်ကို မခံချင်စိတ်နဲ့ ကြိတ်ခံနေပုံရတယ် ။ အသာချော့သွင်းရင်း သွင်းရင် လီးတဆုံးမြပ်ဝင်သွားမှ ကြိတ်လိုးကြည့်တယ် မဆိုးလှ ။ အဆင်ပြေနေသေးတယ်။ လီးကို့အများကြီးပြန်မထုတ်ပဲ လီးအရင်းပေါ်ရုံလောက်သာထုတ်ပီး ကြာကြာလေးကပ်လိုး ကြည့်တယ်။ ဖင်နဲ့ ဓါတ်တည့်ပုံရတဲ့ ရတီကလဲ တင်ပါးကြီးလှုပ်ပေးလာတော့ ရလောက်ပီးဆိုပီး တစ်ဆင့်တိုးကာ လီးတဝက်လောက်ထိ ထုတ်ကာ ဆောင့်လိုးကြည့်တယ်။
“ အင်းးး… အားးး အားးး ”
အခုမှ ရတီဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ် ။ နာလို့ညည်းတဲ့အသံ မဟုတ်လို့ ကျနော်ယူဆလိုက်တယ်။
သူ့စော်ဖင်ခံနေတာကို အလွန်တရာစိတ်ဝင်စားတဲ့ဟန်နဲ့ လီးတန်းလန်းနဲ့ ကျနော့်နောက်ကနေမတ်တပ်ရပ်ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ အောင်ကျော် ကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။
“ ဖယ်စမ်း… အောင်ကျော် မင်းလီးက ငါ့ခေါင်းလဲထိုးမိအုံးမယ် ”
အောင်ကျော် ဘယ်နားထွက်သွားလည်းကျနော်လှည့်မအား ရတီ့ကိုဖင်ထဲပဲ အာရုံစိုက်လိုးနေလိုက်တယ်။အောင်ကျော်ထွက်သွားလို့မှမကြာသေး ကျနော့်ဘေးကို ကေခိုင်က ဒူးလေးထောက်ပီးရွှေ့လာတယ်။
“ မောင် …ဖင်ချရတာ ကောင်းလား ”
“ မကောင်းရင် မောင် ဆက်လုပ်ပါ့မလား ”
“ အင်း ဟုတ်မယ် … ခံရတာလဲ ကောင်းတယ် သိလား ”
“ ကေခိုင် ကြည့်မနေနဲ့ လာ …ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်မယ် နင်ပဲ ဒီနေ့စောက်ပတ်လိုးပေးဆို ”
ကျနော် နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အောင်ကျော်က အခန်းဒေါင့်က တစ်ရောက်ထိုင် ဆိုဖာခုံမှာ ထိုင်ရင်းဂွင်းတိုက်ရင်းနေတယ်။
ကေခိုင်က အောင်ကျော့်ဆီ ကျနော့်ဘေးကနေ အလိုးခံဖို့ ထသွားတယ် ကော့တင်းကားပီး လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါးနေတံ့ဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို စိတ်ယားတာနဲ့ လှမ်း ရိုက်ပစ်တယ်။
“ ဖြန်း… ”
“ အာ့ … ”
ကျနော့်ကို လည်ပြန်ကြည့်ရင် မျက်လုံးလေးတစ်ဖက်ပါမှိတ့်ပြသွားသေးတာ လီးသစ်နဲ့တွေ့နေလို့ စောက်ပတ်က ယွနေတယ်ထင်တယ် နေပစေအုံး နောက်မှ အဲ့စောက်ပတ် အသားနီလှန်အောင်ကို လိုးပစ်မယ်လို့တေး ထားလိုက်တယ် အောင်ကျော် ပေါင်ကြား ဒူတုတ်ပီး လီးကုန်းစုပ်တော့မှကျနော်လဲ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်မို့ ရတီ့ဆီပဲ အာရုံပြုလိုက်တယ်။
“ အားးးး …ရဲလေး ငါပီးချင်ပီဟာ ”
ပီးချင်ပီဆိုလို့ ကျနော်အရှိန်တင်ပီဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။ ရတီကခုဏကလို ခေါင်းဝပ်မနေတော့ပဲ လေးဖက်ထောက်ထားတယ်။
“ ဆောင့်ဆောင့်… ထွက်တော့မယ်… အင်းးးး ”
ထွက်တော့မယ်ပြောနေပေမဲ့ တကယ်တမ်း ရတီ တော်တော်နဲ့မပီးသေးပါဘူး ။ အဲ့ဒါနဲ့ ဖင်ထဲကလီးထုတ်ပီး စောက်ပတ်ဝတေ့တော့ ရတီက ကုန်းထားရာက ပက်လက်လှန်ပေါင်ကား ပေးတယ် မြန်မြန်ပဲ ကျနော် သူ့ပေါင်ကြား ဝင်ပီး ဒုံးစိုင်းလိုက်တယ် ။ ကိုယ်ကိုကိုင်းပီး သူ့နခမ်းကိုနမ်းတော့ ရတီက ကျနော့်မျက်နာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့သေချာကိုင်ပီး ရမ္မက်ပြင်းပြင်နဲ့ကို ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ
“ အရမ်းဟော့နေတာလား …ရတီ ”
အသံရှင်က ကေခိုင် ကျနော်တို့ဘေးမှာ လေးးဖက်ထောက်ကုန်းနေရာက ရတီ့ကို မေးနေတာ ရတီကကျနော်လိုးတာခံနေရက်နဲ့ပဲ
“ နင်ကဟော့ပီးသွားပီပေါ့လေ… ”
“ ငါက အခုမှ ခံရမှာ ဒီအိမ်ရောက်ထဲက ကိုအောင့်ကို လီးစုပ်ပေးတာ ၁၀မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်တောက်ရှိပီ ”
“ အံမယ် …ကိုအောင်တဲ့ အဲ့လိုပြောင်းခေါ်တော့မှာလား ”
ရတီ့စကားကြောင့် ကေခိုင်က ကျနော့်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ အောက်နခမ်းလေးကိုက်ကာ မော့ ကြည့်ပီးမှ ရတီ့ဖက်ပြန်လှည့်သွားတယ်။
“ ကိုအောင်က ငါ့ကို အသေဆာ်တာဟ… ”
“ အားးးးးးး… ”
“ ဗျစ်… ဇွပ် ဖတ်… ဖတ် …အင့် ”
ပြောလို့မှမဆုံးသေး လေးဖက်ထောက်ကုန်းနေတဲ့ ကေခိုင့်ကို အနောက်ကနေ မပြောမဆိုနဲ့ အပိုင်ကြုံးတော့တယ် လက်ထောက်ထားတဲ့ ကေခိုင်လဲ မထောက်နိုင်တော့ ကုတင်ပေါ်ကိုယ်တစ်ပိုင်းဝပ်သွားပြီး ဒီတစ်ခါက အောင်ကျော် ကကေခိုင့်စောက်ပတ်ကိုလိးုနေတာ အားကုန်ဆောင့်လိုးခံနေရတဲ့ အရှိန်ကြောင့် ကေခိုင့် ဖင်ကြီးတသိမ့်သိမ့်တုန်နေတာက အသဲယားစရာပင်ကောင်းလှတယ်ဗျာ။
“ မောင်… ”
“ ဟင် … ”
ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် ကျနော့်အောက်က ရတီ့ကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“ ရတီ ဘယ်လိုခေါလိုက်တာလဲ ”
“ မောင်လို့ …ကေခိုင် အောင်ကျော့်ကို ခေါသလို ငါလဲနင့်ကိုသူခေါသလိုခေါကြည့်တာလေ ”
ကျနော် ရတီ့ကို ငုံ့နမ်းမိပြန်တယ် မီးပုံပေါ် ဓါတ်ဆီလောင်းသလို ရတီက အားပေးတာကြောင့် သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပီး တလစပ် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ရတီကလဲသူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျနော်လိုးလို့ကောင်းအောင် ဒူးခေါက်ကွေးကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပီး ဆွဲကားပေးထားတယ် ။ တစ်မိနစ်လောက် ကြာတော့ ရတီ့ကိုယ့်လေးတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးသွားပီး ကျနော့်လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ညစ်ထားတာများ လက်သဲချွန်ချွန်လေးတွေတောင် အသားထဲနစ်ဝင်နေတယ်ဗျာ ။
ရတီတော့ပီးသွားပီ မကြာပါဘူး ။ ကျနော်လဲ သု့ကိုယ်ပေါ် ထပ်ချလိုက်တယ်။ လရည်တွေကစောက်ပတ်မှာပနထွက်လို့ကောင်းတုန်း ရတီ့ရင်ဘတ်ပေါ်မျက်နာအပ်ကာ မှိန်းနေတုန်း ခဏမေ့နေတဲ့ ဘေးက အောင်ကျော်နဲ့ ကေခိုင် ဆီက အင်း အင်း အားအား နဲ့ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေတဲ့ အသံတွေကြေညင်ခေါင်းလေးအသာစောင့်းကြည့်တော့ ကေခိုင်ကအောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ထားပေးတဲ့ အောင်ကျောာ့် ရင်ဘတ်ပေါ်လက်နောာက်ပြန်ထောက်ပြီး သူ့ဖင်ထဲ အောင်ကျော့်လီးကိုဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေတယ်။
အောင့်ကျော့်လက် ချောင်းလေးချောင်းက လွှတ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေတာများ တဇွိဇွိ နဲ့ စောက်ရည်တွေစီးကျနေတာဆိုတာက ဒီကောင့်ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုရွှဲလို့ ကျနော်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ။ ကေခိုင်က အောင်ကျော့်ရင်ဘတ်ပေါ် နောက်ပြန်ကျသွားတယ် ။ ပီးသွားပုံပဲ မပီးသေးတဲ့အောင်ကျော်က အောက်ကနေထွက်လိုက်ပီး ကေခိုင့်ဖင်ထဲကကျွတ်သွားတဲ့ လီးကို လေးငါးချက်လောက်ဂွင်းထုပီး ကေခိုင့် နို့တွေပေါ် လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ဖြူဖြူလရည်တွေက နို့တွေကတစ်ဆင့် အိပ်ယာပေါ်ကိုပင် စီးကျနေတယ် အောင်ကျော်က ဖျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲပြန်ထည့်ပီး ကေခိုင့်အပေါ် မှောက်ချကာစည်းစိမ်ယူနေသေးတာ ကေခိုင့်ကလဲအောင်ကျော့်ကိုယ်လုံကြီးကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။
သည့်နောက်တွင်တော့ ကျနော်တို့စုံတွဲနှစ်တွဲ ဖလက်ပြသွားတော့တယ် ။ ခိုးပြေးမဲ့ တည်းခိုးခန်းတောင်မရောက်လိုက်ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ညနေစောင်းမိုးချုပ်ကာနီးမှပဲနိုးလာတယ် ။ကိုယ့်ထက်အရင်ဘယ်အချိန်ထဲကနိုးနေလဲ မသိတဲ့ အောင်ကျော်က သန်းဇော် ဒီည မန်းလေးပြန်ရောက်မယ် ။ သူ့ဆီဖုံးဆက်တယ် ။ အဲ့ဒါ သူနဲ့ရတီသော့သွားပေးလိုက်မယ် ကျနော် နဲ့ကေခိုင်ကိုလဲ တည်းခိုခန်းပြန်နေကြဖို့ပြောလာတယ် ။ တည်းခိုခန်းမနေချင်တော့ဘူးဆိုရင်လဲ မန်းလေးက သန်းဇော်အိမ်ကိုပဲပြန်လိုက်ခဲ့ကြဖို့ပြောတာနဲ့ ကျနော်စဉ်းစားကြည့်မိတယ် ။
သန်းဇော်အိမ်ကိုလဲ ကေခိုင့်မိဘတွေမသိ။ စိတ်ကလဲ တည်းခိုခန်းထက် နှပ်နေကြ သန်းဇော်တို့အိမ်ကအခန်းလေးကိုပဲပိုရောက်နေတာကြောင့် ကျနော်တို့ပါပြန်လိုက်သွား့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ရတီနဲ့ ကေခိုင့်ကိုနိုးပီးအကျိုူးအကြောင်းပြောပြတော့ ကေခိုင်ကလဲလက်ခံတာနဲ့ ရေမိုးချိုး စားသောက်ပီးတော့ ဒီအဝတ်အစားတွေပဲပြန်ဝတ်ပီးတော့ မန်းလေးကိုထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။
စစ်ကိုင်းကိုအလာတုန်းကလိုပဲ အောင်ကျော့်ဆိုင်ကယ်နောက်က ကေခိုင်က စီးပီး ကျနော့်နောက်က ရတီကလိုက်တယ် ။ အောင်ကျော်ခါးကိုဖက်ပီး လိုက်လာတဲ့ကေခိုင်ကကျနော့်ကို ဆိုင်ကယ်ဘေးချင်းယှဉ်မောင်းမိတံဲ့အခါမျိုးမှာ နခမ်းလေးကွေးရုံပြုံးပီးစိုက်ကြည့်နေသလို ရတီကလဲ ကျနော့်ကိုဖက်ပီးကျောပေါ်မျက်နာလေးအပ်ကာမှိန်းလိုက်လာတယ် ။ ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ သူ့လက်ကိုတောင် ကိုင်ထားပေးရသေးတာ ။ သန်းဇော်အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ည ကိုးနာရီထိုးနေပြီး လမ်းဘေးဓါတ်တိုင်ကမီးရောင်ကြောင့် လမ်းပေါ်မှာအလင်းရောင်ရှိနေပေမဲ့ လူသွားးလူလာတော့မတွေ့ရ အောင်ကျော်နဲ့ ကေခိုင်ကဆိုင်ကယ်ပေါ်က အရင်ဆင်းလိုက်တယ်။
“ ဘယ်မှာလဲ သန်းဇော်… ငါလိုးမသားလေး ပြောတော့အခုချက်ချင်းပဲ ရောက်တော့မလိုလိုနဲ့ ”
“ မင်းနဲ့ဖုံးပြောတုန်းက ဘယ်နားရောက်ပီလို့ပြောလဲ…့ ”
“ ဘယ်နာလို့မပြောဘူး ရောက်တော့မှာလို့ ပဲပြောသွားတာ ”
“ ဖုံးဆက်ကြည့်ပါလား… ”
ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာပဲရှိတုန်း ကျနော့်နောက်က ရတီကပြောတော့
“ ဆက်မနေပါနဲ့ မလာတော့လဲ ငါတို့ပိုလွှတ်လပ်တာပေါ့ကွာ ”
“ ဟုတ်ဖူးလား ကေခိုင် ”
ဆိုပီ အောင်ကျော်က ကေခိုင်ကိုဖက်ကာ နခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်။
“ ကိုအောင် …လမ်းပေါ်ကြီးနော် အိမ်ထဲရောက်မှကွာ ”
“ ကေခိုင်ကလဲကွာ မသိတာကျလို့ ဒီလမ်းမှာ ဒီချိန်ဆိုဘယ်သူများသွားကြလာကြတော့လို့လဲ ”
“ ပြွတ် …
အောင်ကျော်ဇွတ်အတင်းနမ်းတော့လဲ ကေခိုင်ကပြန်တုန့်ပြန်ပါတယ်။
“ မောင်… ဒီဖက်လှည့် ”
ရတီကပခုံကနေဆွဲလိုက်လို့ ကျနော် သူ့ဖက်လှည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ကိုနမ်းတယ်ဗျာ သွားလေးနဲ့ကျနော့်နခမ်းကိုဖိကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့လုပ်နေတုန်း ကျနော့်မြင်ကွင်းထဲကို မှောင်ရိပ်ကျနေတဲ့ အုတ်နံရံဘေးက လူရိပ်လိုလိုထလာတာနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ် …။
အဲ့ဒါနဲ့ တစ်ရောက်ပေါက်ကြားတစ်ရောက်နှိုက်လိုက် ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့နေကြတဲ့ ကေခိုင်နဲ့ အောင်ကျော့်ကိုသတိပေးလိုက်တယ် ။ သူတို့လဲ အမှောင်ထဲကနေထွက်လာတဲ့ လူဘက်အကြည့်ရောက်သွား ကြသွားတယ်။ တဖြည်ဖြည်းလူရိပ်ကပိုမိုပီပြင်လာပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းတွေ့မြင်ရချိန်မှာတော့ ကျနော့်တို့အားလုံးပြိုင်တူလိုရေရွှတ်လိုက်မိကြတယ်။
“ သန်းဇော်… ”
ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးလွယ်ထားတဲ့သန်းဇော်ကာ ကျနော်နဲ့ရတီ ကေခိုင်နဲ့ အောင်ကျော် အတွဲနှစ်တွဲကို မယုံကြည်နိုင်တဲ့ဟန်နဲ့ တစ်လှည့်စီကြည့်နေရရင်းက ပြောလာတယ်။
“ ငါတော့မျက်မှန်တပ်ရတော့မယ်ထင်တယ် ”
နတ်ဆေး
( ကြာပါပီ စာစရေးကာစက ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေး တစ်ပုဒ်ကို ဇာတ်လမ်းကျောရိုးယူပီး ကိုယ့်ပုံစံနဲ့ကိုယ်ရေးပီးသိမ်းထားခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ အဲ့ထဲကမတင်တာက ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ဇာတ်လမ်းမျိုးမို့မတင်ပဲ ညီမျှခြင်းတွေလား ဇာတ်လမ်းကို ပဲ အသစ်ရေးတင်ခဲ့တာ။ ဒီဇာတ်လမ်းကိုတင်ဖို့လဲအစီအစဉ်မရှိခဲ့ပါဘူး။ အခုမှမရေးဖြစ်တာလဲကြာတော့ ဒါကိုပဲနည်းနည်းလောက်ပြင်ဆင်ပီးတင်လိုက်တာပါ ။)
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
