ဟန်ဆောင်မှု အနုပညာ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - ရမ္မက်သွေး
လူတိုင်းမှာ ကြည့်စရာ မျက်စိပါကြ၏။ သို့သော် မြင်တိုင်လည်းးမမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ရ၏။
လူတိုင်းမှာ ကြားစရာ နားရွက်ပါကြ၏။ သို့သော် ကြားတိုင်းလည်း မကြားချင်ယောင် ဆောင်ကြရ၏။
ထို့အတူ ....၏။ .... ၏..။... ၏။
ဒါကိုပင် အိန္ဒြေရှိသည်။ သိက္ခာရှိသည်၊အလိုက်သိသည်၊ နေတက် ထိုင်တက်သည်၊ အကင်းပါးသည် ဟု ပြောစမတ်ပြုကြသည် မဟုတ်ပါလား၊ဆိုင်လား မဆိုင်လားမသိ ဒါကိုပင် ကြီးးကြီးကျယ်ကျယ်ပြောရရင် ဣန္ဒြိယသံဝရသီလ လို့ခေါ်သည်ထင်ပါသည်။
အဲဒီလို့ စောင့်စည်းခဲ့ လို့လဲ ခုလို အပူသောက ကင်းကင်းနဲ့ မပူမပင့် မကြောင့် မကျ နေရတာပေါ့။
..........................................................................
ကျမနာမည်က ခင်သူသူငြိမ်း၊ အပျိုကြီးမမ၊ အသက်က ၄၅ ကျော်လာပြီ။ ခုချိန်ထိ အိမ်ထောင်မကျသေးတော့ ရုပ်ဆိုးဆိုး အပျိုကြီး ထင်ပေမယ်။ လုံးဝမဟုတ်ပါဘူး။ ဥစ္စာပေါ၊ ရုပ်ချော၊ ပညာတက် ဘွဲ့ရ၊ ဝင်ငွေကောင်း၊လုံးကြီးပေါက်လှပါ။
မိသားစုများတဲ့ ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုထဲမှာ အကြီးဆုံး သမီးအဖြစ်နေခဲ့ရပြီး ညီမငယ်၊မောင်ငယ် တွေကို ငဲ့ပြီး ခုအရွယ်ထိ ရောက်လာတာပါပဲ။
အဖေက ဆိုက္ကားသမား၊ အမေက ပျံကျဈေးလေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းပြီး ကျမတို့ကို မရှိတဲ့ကြားကပဲ ပညာတက်တွေ ဖြစ်အောင် ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ကြတာပါ။ အဖေနဲ့ အမေရဲ့ တူညီတဲ့ဆန္ဒကတော့
" ငါတို့မှာ အခြားမိဘတွေလို စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ မပေးနိုင်ဘူး၊ ပညာအမွေလေးတော့ ပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ် "
လို့ မကြာမကြာပြောတာကြားမိတော့ ခုလို မတောင့်မတ မကြေင့်မကြ နေရတဲ့ဘ၀ မှာ မိဘတွေကျေးဇူးကို အထူးသတိရမိတယ်။
အဖေက ပင်ပန်းတာကို အကြောင်းပြပြီးအသာက်အစားလေး ရှိတယ်။ သောက်လာတိုင်းလည်း အမေနဲ့ တကျတ်ကျတ်ပါပဲ။ မပြေလည်တဲ့ မိသားစု ထုံးစံ အဖေနဲ့ အမေမကြာခဏစကားများကြ၊ ငွေရေးကြေးရေး ကိစ္စတွေ အဆင်မပြေတာတွေ မြင်ရ၊ကြားနေရတော့ ငါကြီးလာရင် အပျိုကြီးဘ၀ နဲ့ပဲ နေမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့မိတယ်။
ဟုတ်တယ်၊ အနီးဝန်းကျင်မှာလဲ အရက်သမားတွေချည်းပဲ ဆိုတော့ လင်ယူသားမွေးချင်စိတ် ပျောက်ကုန်တာလဲ မဆန်းဘူးပေါ့။
ဒါပေမယ့် ကျမလည်း သွေးနဲ့ကိုယ်၊ သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ။
လင်ယူပြီး ကိုယ်တိုင် ကာမသုခ၊ အိမ်ထောင်သုခ မခံစားဘူးတာပဲ ရှိတယ်။ အကုန်မြင်ဖူး၊ကြားဖူးနေတာပါပဲ။
ကျမ (၉ ) တန်းနှစ်လောက်မှာပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေ လိင်ဆက်ဆံတာ၊ လိုးတာ တွေကိုစမြင်ဖူးတာပဲ။ ပူအိုက်တဲ့ ညဉ့်နက်အချိန် ထရံကြားက ဖြာကျနေတဲ့ အလင်းရောင် ပျပျအောက်မှာ အဖေနဲ့ အမေ လိုးနေတာ မပူမလောင်လိုပဲ။(နောက်မှ လင်ရသွားတဲ့ သူငယ်ချင်းမတွေပြောပြတာ ယောင်္ကျားနဲ့ မိန်းမဟာ အသားချင်းထိမိရင် သဘာဝတရားက မပူအိုက်ဘူးဟတဲ့၊)ဟုတ်ချင်လဲ ဟုတ်မှာပေါ့။ ကျမက အတန်းကြီးတော့ ညဉ့်နက်တဲ့ထိ စာကြည့်တော့ ကျမအိပ်ခါနီးမှာ ကြမ်းတွေ တကျွီကျွီမြည်သံ ၊ စကား တီးတိုးသံတွေကြောင့် ကြည့်မိတာပါ။ အဖေနဲ့ အမေတို့ ရဲ့ အောက်ပိုင်းမှာ အဝတ်ဗလာ နတ္ထိနဲ့လေ။ အဖေက အောက်ကရောက်လိုက် အမေက အောက်ကရောက်လိုက်နဲ့ပေါ့။
အမေက အပေါ်ကနေတဲ့အချိန် အမေ့တင်ပါးတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ အတူ အမေ့ရင်သားတွေကလည်း လှိုင်းရေ ဘောင်ဘင်ခတ်သလို ရမ်းခါနေတာပဲ။ စိတ်ထဲ ကြည့်လို့တောင့်ကောင်းနေသေးတယ်။ ရင်ထဲမှာ နွေးပြီး အမျိုးအမည်မသိတဲ့ဝေဒနာလေးတွေကို သိမ့်ခနဲ့ နွေးခနဲ့ခံစားရတယ်။
အဲ ဒီနောက်ပိုင်း မကြာမကြာ သတိထားချောင်းမိတော့တယ်။တပါတ်မှာ ၁ခါ၊ တခါတရံ ၂ ခါလောက် အဖေနဲ့ အမေတို့ ညဖက် လိုးကြတာ သိရတယ်။ တခါဆို နေ့လည်ဘက်ကြီး လိုးနေတာ မြင်ဖူးသေးတယ်။ အဖက နေ့ခင်းဖက် ထမင်းပြန်စားချိန်နဲ့ အမေဈေးသိမ်းချိန် လိုးနေကြတာ။ အမေ့က ပက်လက်၊ အဖေက အမေ့ ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ရင်ဖက်ထိ တွန်းတင်ပြီး လိုးနေတာ ၊ ကျမက ခြေရင်းဖက်က မြင်နေရတော့ အဖေ့လီးညိုညိုကြီး က အမွှေးမဲမဲကြားထဲက အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင်ထွက်နေတာLive Show ကြည့်နေရသလိုပါပဲ။
အဖေ့ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမေ့ အဖုတ်ထဲက အဖြူပြစ်ပြစ် အရည်တွေနဲ့ အတူ အသံတွေပါ မြည်နေတယ်။ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့အဖေ့ ခါးက သွပ်သွပ်လှုပ်ရှားလာသလို အမေကလည်း သူ ခြေထောက်တွေကို အဖေ့ခါးမှာ ညှစ်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ခဏကြာတော့ အဖေ့တင်ပါးကြီး ကျုံ့သွားပြီး ငြိမ်သွားတယ်။
အဲဒီတုန်းကဆို ကျမစိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိဘူး။ ပေါင်ကြားထဲက ပိပိထဲ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ယွယွတက်လာသလိုပါပဲ။ အဲဒီနောက်ပိုင်း အဖေ့ဆီကရော၊ အမေ့ဆီကပါ ညှီစို့စို့ ၊ စိမ်းရွှေရွှေ လိုအနဲ့မျိုးရတာ သတိထားမိတယ်။ အဲဒီအနံ့လေးကိုလည်း စိတ်ထဲကြိုက်မိတယ်။
အဲလို လိင်ဆက်ဆံပြီး နောက်နေ့တွေဆို အမေနဲ့ အဖေ ရန်ဖြစ်တာ၊ စကားများတာ မတွေ့မိတာကို သတိပြုမိတယ်။ ဆန်းတော့ဆန်းသား။
ဒါပေမယ့် စာကိုပဲ ကြိုးစားရမယ်၊ဒါမှ ငါတို့ဘ၀ ဆင်းရဲနွံကလွတ်မယ် ဆိုတဲ့ အသိစိတ်က စိတ်ဒါဏ်ရာ တခုရသလို ဖြစ်နေတော့ ခုချိန်ထိ စောင့်စည်းပြီး အပျိုကြီးဖြစ်နေတာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ ကျမ ဆယ်တန်အောင်ပြီး အဝေးသင် ဒုတိယ နှစ်မှာ အခွန်ဦးစီမှာ အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေး အကူအညီနဲ့ အလုပ်စရတယ်။ အဲဒီနှစ်မှာပဲ အသောက်အစားရှိခဲ့ဘူူတဲ့ အဖေက အသည်း ရောဂါနဲ့ ဆုံးတယ်။ အမေကတော့ ဆုံးတာ ၅ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ခုတော့ ကျမလည်း အခွန်ဌာနမှာ ဦးစီးမှုးဘ၀ ရောက်ပြီး ပြေလည်နေပါပြီ။ ညီမနှစ်ယောက်၊ မောင်နှစ်ယောက်လဲ အိမ်ထောင်ကိုယ်စီနဲ့ အိမ်ထောင်သုခ၊ ကာမသုခ ခံစားပြီး ဇိမ်ကျနေပါပြီ။ ကျမသာ.......။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အပျိုကြီးဆိုတာ အိမ်ထောင်သည်တွေထက်တော့ အပူအပင်သောက နည်းပြီး၊ ဒုက္ခတော့ နည်းတာ အမှန်ပါပဲ။
..........................................................................................................
ကျမ အခွန်ဦးစီးမှူး ဖြစ်ရတာလည်း ကျမရဲ့ စောင့်စည်းမှုကြောင့်ပါ။ ကျမအမျိုး ဦးစီမှူးက မယားငယ်နဲ့ ရုံးခန်းထဲ လိုးနေတာ ကျမ မကြာမကြာမြင်ခဲ့ရတာကို ကျမကမမြင်ယောင်၊ မကြားယောင်၊ မသိယောင် ဆောင်ပေးခဲ့လို့ပါပဲ။ ဒါကြောင့်
ဒါကြောင့် ကျမစိတ်ထဲမှာ
လူတိုင်းမှာ ကြည့်စရာ မျက်စိပါကြ၏။ သို့သော် မြင်တိုင်းလည်း မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ရ၏။
လူတိုင်းမှာ ကြားစရာ နားရွက်ပါကြ၏။ သို့သော် ကြားတိုင်းလည်း မကြားချင်ယောင် ဆောင်ကြရ၏။
ထို့အတူ ....၏။ .... ၏..။... ၏။
လို့ စွဲမြဲနေတော့တယ်။
ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ မမြင်ရတာကို အတင်းမြင်ရအောင်၊ မကြားရတာကို အတင်းပဲ လိုက်ကာ စုံစမ်း စပ်စုနေတာကြောင့် မလိုလားအပ်တာတွေ ၊ မဖြစ်သင့်တာတွေ ၊ ဒုက္ခမရောက်သင့်ဘဲ ရောက်နေကြတာတွေ ကြားသိရတာ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။
ဒါကြောင့် ဟန်ဆောင်မှု အနုပညာ ဆိုတာ လူတိုင်း အတွက် သိပ်လိုအပ်တယ် လို့ ဆိုချင်တာပါပဲ။
ပြီးပါပြီ။
