Wednesday, January 6, 2010

အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

သန်းထွန်းအောင်  သည် ဆင့်ဆင့် သူတို့အိမ် ကို ရောက်လာပြီးနောက် သူတို့လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ နေနေတုံး ကလို မလွတ်လပ်တော့ဘူး လို့ ထင်မိသည်။ ဆင့်ဆင့် သည် သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ရဲ့ ညီမ တဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်ကမှ တရုံးထဲ လုပ်နေတဲ့ အရာရှိပေါက်စ ကိုဇော်ထိုက် နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ သည် ..။ 

ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခါစ  မှာ ရိုးရိုးအေးအေး နေနေခဲ့ပေမဲ့ တနှစ်လောက်လဲကြာရော အဖေါ်အပေါင်း နဲ့ သောက်တတ်စားတတ်လာသည် ။

သူတို့ရုံးကလဲ အောက်ဆိုက် ရတဲ့ ရုံးဆိုတော့ ငွေ ရွှင် တာမို့ ညနေဘက် ရေချိန်ကိုက်ပြီး မှ အိမ်ပြန်လာလေ့ ရှိသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ အခြေအနေ က အပျော်သောက်ရာကနေ တဖြေးဖြေး မသောက်ရရင် မနေနိုင်တဲ့ ယစ်ထုတ်ဘ၀ ကို ရောက်လာသည် ။ နေ့ရောညပါ ပုလင်းထောင်လာ သည် ..။

တဆင့်ပြီးတဆင့် ပိုပို ဆိုးဝါးလာသည် ။ အလုပ်ပျက်ရက်တွေ များလာ သည် ..။ မိန်းမ ဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် လုပ်တာတွေ ဖြစ်လာသည် ။ မူးလာသောအခါ ဆင့်ဆင့်ကို ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်လာသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာ လင်ဆိုးမယား တဖါးဖါး ဆိုသလို ငိုယိုနေရသည် ..။  နောက်ဆုံးတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက် မှာ ကိုဇော်ထိုက်အလုပ်ပြုတ်သွားသည် ..။  

အလုပ်ပြုတ်သွား လဲ သူ့ အသောက် က မလျော့..။ သောက်လဲ သောက် မိန်းမ ကိုလဲ ရိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြေးလာ သည် ။ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ အိမ် ကို ငိုယိုပြီး ရောက်လာသည် ။ခဏ လာနေလို့ ရမလား ..မေးသည် ..။ ဝေဝေလွင် က သနားတတ်သည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို သူတို့နဲ့ နေစေ သည် ။

ကိုဇော်ထိုက် သန်းထွန်းအောင်တို့ အိမ်ကို လိုက်လာ သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ညစ်ပတ်ပေရေ ပြီး အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်းနဲ့။ လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင် ။တိုက်ပုံထဲ မှာ ပလပ်စတစ် အိပ် နဲ့ အရက်  .. ပါလာ သည် ..။ အိမ်လှေခါး အတက် ..ပလပ်စတစ် အရက်အိပ်  ဘုတ် ကနဲ ပြုတ်ကျသွားလို့ သိရတာ ..။

ကိုဇော်ထိုက် က မူးနေတော့ ရိုင်းရိုင်း စိုင်းစိုင်း ပြောသည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို ပြန်လာခေါ်တာ။ ငါ့မယား ငါလာခေါ်တာ ဘယ်သူ့ သောက်ဂရုစိုက်ရမလဲ ..ပြောလို့ သန်းထွန်းအောင် လဲ သူ့ကို ဆွဲမထိုးမိအောင် စိတ်ထိန်းထားရ သည် ။

“ ကိုဇော်ထိုက်..ပြန်ရင်ကောင်းမယ် ...” လို့ ပြောလိုက် သည် ..။

ဆင့်ဆင့် က မလိုက်ဘူး ငြင်းသည်။ ကိုဇော်ထိုက် လဲ သန်းထွန်းအောင် မျက်နှာမာမာ နဲ့ ဘုကြည့်ကြည့်နေတာကြောင့် ရှေ့ဆက်မတိုးရဲဘဲ ပြန်သွားသည် ..။ သူ့မိန်းမ သူနဲ့ မလိုက်လို့ ကျေနပ်တာတော့ ဘယ်ကျေနပ် မလဲ ။    စောင်းငန်း စောင်းငန်းနဲ့ ပါးစပ်က ရေရွတ်ဆဲဆိုပြီး ပြန်သွားတာ ..။

ဆင့်ဆင့် သည် အလုပ်မှာလဲ ကိုဇော်ထိုက် လာနှောက်ရှက်မှာ စိုးလို့ ရုံးက ခွင့်ယူထားသည် ။ တရက် နှစ်ရက် ဆိုပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင် တို့အိမ်မှာ လနဲ့ချီပြီး သောင်တင်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်က အလိုက်သိတတ် သည် ။  အိမ်မှာ ဝိုင်းလုပ်သည်။ ဆေးကြောချက်ပြုတ်ပေးသည် ။ ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ ရှိတာသူတို့လင်မယားအတွက် ကောင်းတာတွေ က အများကြီး မို့ ဆင့်ဆင့်  နေပါစေ လို့ ဝေဝေလွင် က ခွင့်ပြုသည် ။ ညဘက်ဆို ဆင့်ဆင့် နဲ့ ကိုရီးယား ကား ကြည့်သည် ..။ တချို့ညတွေမှာ နေကြာစိ စားရင်း စကားထိုင်ပြောကြသည် ..။ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ အထူး စပါယ်ရှယ် တခုခု ချက်စားကြသည် ။

ဝေဝေလွင် သည် ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါးထိုင်သွေးနေသည် ။ ဝေဝေလွင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက် စာဖတ်နေသော သန်းထွန်းအောင် ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထလာ သည် ။

“ ဝေ ..”

“ ဟင် .ကိုအောင်..ဘာလဲ ..”

“ ဝေ့ ဖင်က လှလိုက်တာ ..ကိုအောင်တို့ ချစ်ကြရအောင် ..”

“ ဟာ..ကိုအောင်ကလဲကွာ..တိုးတိုး . .ဆင့်ဆင့် ကြားသွားရင် မကောင်းပါဘူး . .”

“ ဝေကလဲ..ကိုအောင်တို့ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..လာပါကွာ ..ချစ်ကြရအောင် . . .”

“ တော်ကွာ ..ကိုအောင်..နှာဘူးမကျနဲ့..ဆင့်ဆင့် ရှိနေပါတယ် ဆိုမှ...”

သန်းထွန်းအောင် သည် ခါတိုင်းလို သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်လို့ မရတော့လို့ စိတ်ပျက်နေသည် ။

ဆင့်ဆင့် ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း ဝေဝေလွင် က..ဆင့်ဆင့်ကြားသွားလိမ့်မယ် ဆိုပြီး သူ့ကို မပေးတော့ဘူး ။ ဆင့်ဆင့် မရှိတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ဝေဝေလွင် ကို သူ လုပ်ရသည်။ ဒါကြောင့် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေခြင်း ကို သန်းထွန်းအောင်  ငြူ စူမိသည် ။ ဝေဝေလွင့်ကို ဆင့်ဆင့် မပြန်သေးဘူးလား..မေးမိ သည် ။ ဝေဝေလွင် က ခဏပါ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူ ကို ကူညီကောင်းပါတယ် ..လို့ ပြောသည် ..။

ဆင့်ဆင့် သည် ပိန်ပိန်ပါးပါး နဲ့သိပ် အလှကြီး မဟုတ်သည့် ရွက်ကြမ်းရေကြို မိန်းမတယောက် ဘဲမို့ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို သေသေချာချာ မကြည့်မိခဲ့ ။  စိတ်မဝင်စားခဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ သူ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ဝေဝေလွင်လဲ ပြန်မရောက်သေးဘူး ။ အိမ်ထဲ ရောက်ပြီး  ရုံးဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ် လိုက်ပြီး အိမ်နေရင်း..ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် နဲ့ ပုဆိုးအနွမ်း လဲဝတ်လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့်တော့ မတွေ့ဘူး ။

နေ့လည်နေ့ခင်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ အားနေတော့ အိပ်များအိပ်နေသလား မသိဘူး ..။

ဘိုက်ဆာသလို ရှိတာနဲ့ ဘာများစားစရာရှိမလဲ ဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားကြည့်ရန် အိမ်အနောက်ထဲကို ဝင်လာတော့ ဟနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် နေနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည်။ သန်းထွန်းအောင် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့်သည် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ ထမိန်က ခါးမှာ ရောက်နေ သည် ..။ခါးအောက်ပိုင်း မှာ အဝတ် မဲ့ နေသည် ။

ဖြူဝင်းသော ဆင့်ဆင့် ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား..ပေါင်တန်နှစ်ဘက် နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာ က အမွှေးမဲမဲ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး ကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့လိုက်ရလို့ပါ ။နီညိုညို အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကြီး သည် ဖြူ ဝင်းသော ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးအလည်မှာ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ  ကို ဆက်မလှမ်းဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို အခန်း၀ ကနေ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ နီညိုညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီး သည်  တပ်မက်စရာကောင်းလှ သည် ။ ခုတလော မိန်းမ ကိုလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စိတ်တွေက ထန်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို သူ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ သူ့ လိင်တန် က ထိန်းကနဲ မာကျောတောင်မတ် လာသည် ။ ယောင်ယမ်းပြီး..သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်မိ သည် ။

သန်းထွန်းအောင် ငေးစိုက်ကြည့်နေဆဲ ဆင့်ဆင့် သည် လူးလွန့်လာပြီး ပက်လက် အနေအထား ကနေ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး ဖြစ်သွားသည် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ တင်ပါးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ ကို မြင်တွေ့နေရ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး သည် အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ဖင်ကြီးတွေက လဲ အ ဝတ်မပါဘဲ တွေ့ရမှ တော်တော် တောင့် သည် ဆိုတာ သိလိုက်ရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် အခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားပြီး တက် လုပ် လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေမိ သည် ။ ပုဆိုးအပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားက တောင်မာနေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ထားမိ ရသည်.။

အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက် က သော့ဖွင့်လိုက်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့်အခန်းရှေ့ကအမြန် ပြန်ပြေးထွက်ခဲ့ရသည်။ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေသည် ။ ထိုနေ့ကစပြီး သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေတာကို အနှောက်အရှက် တခု လို့ မမြင်တော့..။ ဆင့်ဆင့်ကို မသိမသာ စိတ်ဝင်စား လာသည်။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေ..ဘာများထပ်မြင်တွေ့နိုင်အံးမလဲ စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဝေဝေလွင်ကို နှူးနှပ်ပြီး ကာမဆက်ဆံ သောအခါ တဖက်ခန်းမှာ ဆင့်ဆင့် ရှိနေတာကို သိပြီး ဆင့်ဆင့် ကြားရအောင် အသံဗလံတွေ လုပ်မိသည်။ ဆင့်ဆင့်များ နားစွင့်နေမလား..ဆင့်ဆင့်များ ချောင်းကြည့်နေမလား ဆိုတာ လဲ သူ တွေးနေမိပြီး ဝေဝေလွင် ကို စပ်ရှက်ရတာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရသလိုဘဲ ..။

ဝေဝေလွင် သည် ဆင့်ဆင့် ရောက်လာခါစ က ဆင့်ဆင့် ရှိနေလို့ သန်းထွန်းအောင် က ကာမ ဆက်ဆံဖို့ ကြိုးစားရင် ညင်းပယ်တတ်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ..ဆင့်ဆင့်က  ရေရှည်နေမဲ့သူ ဖြစ်လာပြီး သန်းထွန်းအောင် က ပွတ်သီးပွတ်သပ် ဟိုကိုင်ဒီနှိုက် နဲ့ နှူးနှပ်လာသောအခါ သူမစိတ်တွေလဲ ထကြွလာရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည် ..။

ဝေဝေလွင်နဲ့ လုပ်ကြတဲ့ အချိန် အသံမမြည်အောင် ထိန်းတဲ့ကြားက ထွက်လာတဲ့  ဆင့်ဆင့်တယောက် ကြားမှာဘဲ လို့လဲ တွေးနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့် ဒီလို အသံတွေ ကြားရလို့ စိတ်တွေ ထကြွလေမလား ။ ဆင့်ဆင့်များ သူတို့ကို ချောင်းမလား ဆိုပြီး အိပ်ခန်းတံခါး ကိုတောင် ဟထားတတ်သည် ။

သူကကိုယ် က သတိထား ချောင်းမြောင်းနေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် မီးဖိုချောင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ငရုတ်သီးထောင်းနေချိန် ထမိန်အောက်စလွတ်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်း ပေါ်နေတာတွေ..ဆင့်ဆင့် ထမိန်ပြင်ဝတ် တဲ့အခါ လျပ်တပျက် ဆင့်ဆင့် ဝမ်းပျင်သားဖြူဖြူ ချပ်ချပ် နဲ့ အဲဒီအောက် က အမွှေးမဲမဲတွေ ကို  မြင်လိုက်ရတာတွေ ကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ထကြွပြီး ဆင့်ဆင့်ကို ရနိုင်မယ် ဆိုရင် ဖြုတ်ချင် စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပေသည် ။

ဆင့်ဆင့် သည်  ဝေဝေလွင် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် တို့ အိမ်မှာ တဖြေးဖြေး အနေကြာလာသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ကိုတော့ ဆင့်ဆင့် ပြန်မပေါင်း ချင်တော့ဘူး ..လို့ ပြောသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ပိုပို ဆိုးလာသည်။ အလုပ်လက်မဲ့ အရက်သမားမို့ အရင်ဆုံး အိမ်ရှိ အဖိုးတန် ပစ္စည်းတွေ ကို ထုခွဲရောင်းချပြီး အရက်သောက်ပစ် သည် ။ ရောင်းချစရာမရှိသောအခါ အိမ်ထောင်ပရိဘာဂတွေ ကို ရောင်းချကာ ဆက်သောက်သည် ။ အသိအကျွမ်း ဆွေမျိုးတွေ ဆီက အရှက်မရှိ လိုက်တောင်းသည် ။ ချေး သည် ။ သောက် တာကတော့ နေ့ရောညရော။ အရက်ဆိုင်တွေရှေ့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်လဲနေတာ..မှောက်နေတာ တွေ့နေကြရသည် ..။ 

ဆင့်ဆင့် သည် ညဘက် တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့ ကာမဆက်ဆံတဲ့ ( လိုးကြတဲ့ ) အသံဘလံတွေ ကို ကြားကြားနေရတာကြောင့် လင် နဲ့ ဝေးကွာပြီး ကာမစပ်ရှက်တာ နဲ့ ကင်းဝေးနေတာ ကြာလို့ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်မိရ သည် ..။ 

တဖက်ခန်း က လင်မယား ကလဲ ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ အသံတွေ အတိုင်းသား ကြားကြားနေရသည် ။ ကုတင် တကျွိကျွိ မြည် ပြီး နံရံ နဲ့ တဒုတ်တဒုတ် ထိရိုက်တဲ့ အသံတွေကြားနေရသည် ။ ဆင့်ဆင့် ဒီအသံတွေ ကြောင့် စိတ်တွေရွထပြီး အိပ်လို့ မပျော်ဘဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်စွာဖြစ်ပေါ်ရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ စပ်ရှက်တာတွေကိုလဲ တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ လဲ တားမရဆီးမရဖြစ်နေရသည် ..။ သူတို့ လင်မယား လုပ်ကြတိုင်း ဆင့်ဆင့်မှာ တဏှာစိတ်တွေ ကြွရွနေရပြီး ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့စပ်ရှက်တာကို ခံလိုစိတ်တွေ ပြင်းပြနေပေ သည် ..။

တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ တဖွတ်ဖွတ်တဖပ်ဖပ် လုပ်ကိုင်နေကြသံတွေ ကိုနားစိုက်ထောင်နေမိသည်။ ပေါင်ကြားက မိမိ အဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ဝေဒနာကြောင့် လက်နဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ အရေတွေ တအားစိုပေနေတာ တွေ့ရသည် ..။ မိမိ အစိကို ဖိဖိပွတ်နေမိချိန် တဖက်ခန်း ကဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံ အော်သံတွေ ကို တဖတ်ဖတ်သံတွေ နဲ့ အတူ ကြားနေရပြန်သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ဘာပြင်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ တဒိုင်းဒိုင်း နဲ့..။ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံတွေ ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ သိသိသာသာကြီး ကြားနေရသည် ..။ဆင့်ဆင့် လဲ  ရင်သားတွေ က ယားယံသလိုလို နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းမာသလိုလို ဖြစ်နေတာမို့ အဖုတ်ကို လက်တဖက် နဲ့ ပွတ်ချေနေသလို ကျန်တဲ့လက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကို ချေပွတ်နေမိ သည် ..။

ခဏကြာတော့ သူတို့ လင်မယား ပွဲသိမ်းသွားပုံရ သည် ။အသံဘလံတွေ တိတ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့် လဲ မိမိ ဖါသာ အာသာဖြေတာ ထမိန်တွေလဲ ပေစိုကွက်နေသလို လက်တွေ လဲ ပေရေနေပြီး ..ဆေးကြောလိုစိတ် ဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးက ရေချိုးခန်း ကို ထွက်ခဲ့သည် ။

လင်ရှိပြီးမှ အပျိုဖျန်းမ တယောက်လို ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေနေရတဲ့ မိမိအဖြစ်ကို စိတ်ပျက်မိသည် ။ ဘိုက်ဆာရင် ထစားလိုက်သလိုဘဲ စောက်ပတ်ယားရင် အလိုးကောင်းတဲ့ ယောင်္ကျားတယောက် ရဲ့ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်ပေးတာကို ခံပစ်လိုက်ချင်သည် ..။ ယောင်္ကျား လုပ်တာကို မခံရတာ ကြာလာပြီ မဟုတ်လား ..။

ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်ပြီး မီးခလုပ်ကို ခြောက်ကနဲ နှိပ်ဖွင့်လိုက်သော အခါ အမှောင်ထဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ သေးပန်းနေတဲ့သန်းထွန်းအောင် ကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရလေသည်။

သန်းထွန်းအောင်မှာလဲ ပွဲကြမ်းပြီးခါစ ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေဆဲ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီး နဲ့ အိမ်သာခွက်ထဲ ကို သေးပန်းနေရင်း မီးခလုပ်နှိပ်ဖွင့်လိုက် တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာလဲ သူ့လိင်တန်ကြီး ကို စူးစိုက်ငေးကြည့်နေမိ သည် ..။ ညိုညိုတုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရ သည် ..။ ဒစ်ပြဲကြီး ကို မြင်ရတာ မျက်လုံး မခွာတမ်း စိုက်ကြည့်နေမိပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် က သေးပေါက်ပြီးသွားလို့ ဆင့်ဆငိ့ ဖက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်သောအခါ ပေါင်ကြား အမွှေးမဲမဲတွေကြားက လုံးပတ်တုတ်ပြီး ရှည်သော လိင်တန် ညိုညိုကြီး ကို အသဲယားစရာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ထမိန်မှာ စိုပေကွက်နေတာတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူတို့ လင်မယား တအားဗြုံးကြတာ ဆင့်ဆင့်ကြားပြီး စိတ်တွေ ထကြွတာ ဖြစ်မည်လို့ သူ တထစ်ချ တွက်ဆလိုက် သည် ..။

သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် လဲ ပွဲသိမ်းအပြီး တခေါခေါ နဲ့ အိပ်သွားပြီမို့ သူ တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကိုအခုလို ညသန်းကောင်ကျော် အချိန် နှစ်ယောက်ထဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဆုံလိုက်သောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းမိလေပြီ ..။

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင် က ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်ခါ နမ်းသောအခါ ကြောက်လန့်တကြား ရုန်းဖယ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်ကြီးတွေ နဲ့ တအား ဆွဲဖက် ထားတာကို ဆင့်ဆင့် ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်ဘူး ..။ 

“ လွှတ်..လွှတ်ပါ အကို ..မတော်ပါဘူး ...”

“ ရှူး...”

သန်းထွန်းအောင် က သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ လက်ညှိုး ထောင်ကပ်ပြီး ..အသံမပြုဖို့ တားလိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေ ကို ငုံစုတ်လိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျသွား သည် ..။

စောစော က ငေါငေါကြီး ရှိနေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးလဲ တမဟုတ်ချင်း ဒေါင်းကနဲ တောင်မာ ထောင်ထလာပြီး ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြား ကို ထိုးထောက်လာ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက ဆင့်ဆင့် ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးကလိမွှေနေသောအခါ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ တွန်းဖယ်နေတဲ့ လက်တွေဟာ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ဖက်သိုင်းလာလေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆင့်ဆင့် ခါးသိမ်လေး ကို ဆွဲဖက်ထားတဲ့ လက်တွေဟာလဲ ဆင့်ဆင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ်ကို ရောက်ရှိသွားပြီး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့် လဲ ဘယ်လောက်အထိ မိန်းမူးသွားသလဲ မသိတော့ ..။ သူမ ကိုယ် အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းလို့ ကျင်းမှန်း မသိတော့ ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် သူမ ရင်သားတွေ ကို နမ်းရှုံ့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးနေ သည်  ..။ ဆင့်ဆင့် သည် သန်းထွန်းအောင် ပြုသမျှကို သူ့ကို တအား ပြန် ဖက်တွယ်ကာ ခံယူနေမိ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လက်ချောင်းတွေ လဲ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အရေတွေ တအားစိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို ကိုင်တွယ်နေ သည် ..။ အဖုတ် အထဲကို သူ့လက်ညှိုး နဲ့ နှိုက် သည် ..။ 

“ အို..အင်..အင်.....အကို့ ….

ဆင့်ဆင့် သည် ကာမစိတ်တွေ တအား ပြင်းပြနေပြီမို့ နောက်တဆင့်တက်ခါ သူမကို ဗြုန်း ဖို့ လုပ်တော့မည် လို့ ပြင်ဆင်ခိုက် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှ မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရ သည် ။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ ...”

သန်းထွန်းအောင် လဲ သတိဝင်လာပြီး ...

“ ကိုယ် အိမ်သာတက်နေတယ်..ေဝေ ..ဘာလိုချင်လဲ ...” 

လို့ ပြန်အော်ပြောလိုက် သည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ လန့်ဖျန့်ကာ သန်းထွန်းအောင် ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက် သည် ။ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်မလာခင် ဆင့်ဆင့်ကို ရေချိုးခန်းထဲ ထားခဲ့ကာ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်လျောက်သွားသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နံရံကို ကျောမှီကာ ရင်တွေ တုန်ပြီး ကျန်ခဲ့ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့တွေ ကို ဆင့်ဆင့် တချိန်လုံး သတိရနေသည် ..။ ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ အရှိန်တက်လာပြီး အလုပ်ဖြစ်ခါနီး ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လိုက်လို့ သန်းထွန်းအောင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားရ သည် ..။ 

အလုပ် ကို ရောက်တော့လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင်နေ သည် ..။ မနက်က အလုပ်သွားခါနီး ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ သန်းထွန်းအောင်က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အနားကို ကပ်လာပြီး..ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေကို တအား ဆုတ်ညှစ်သေးသည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ...

“ နောက်မှအကို...မဝေတွေ့သွားမယ် ...”

ဆိုပြီး သူ့ကို တွန်းလွှတ်ပစ်ရ သည် ..။ ဒီအတိုင်း ဆိုရင်သူနဲ့ ဆင့်ဆင့်တို့ ပွဲကြီးးပွဲကောင်း ဘဲ ...။

သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို တအား ဖြူတ်ချင်နေသည် ..။ 

.....................................................

ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဖြုတ်ရပြီ ထင်တာ ။ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လို့ မဖြုတ်ဖြစ်လိုက်။ မနက် က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို မီးဖိုခန်းထဲ ဖက်နမ်းပြီး သူမဖင်ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ခဲ့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကိုမြင်ယောင်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွနေလို့ အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်နေတုံး သူ့လိင်တန်က တင်းမာပြီး ထောင်နေရသည် ..။ သူ့စားပွဲပေါ်က ဖုန်းမြည်လာ သည် ..။ 

“ ဟလို ..အမိန့်ရှိပါ ...သန်းထွန်းအောင် ပါ ...”

“ ဟေ့ သူငယ်ချင်း ..ငါပါ ..မျိုးသန်းခိုင် ...”

“ ဟာ..မျိုးကြီး ..ဘယ်လိုလဲ..မတွေ့တာ ကြာပြီ ..”

“ အေး...ညနေအားလား ...ဘီယာချမယ်လေ ...”

“ အေး...ချတာပေါ့..မျိုးကြီး ..မင်းကို ငါ တွေ့ချင်နေတာ ….    ”

“ ငါလဲ မင်းကိုတွေ့ချင်နေတာပါဘဲ သန်းထွန်းအောင် ရာ..ဆွေဆွေ ကတောင် မင်းကို ထမင်းလာစားဖို့ အမြဲ ခေါ်ခိုင်းတာ ..ကဲ..ဒါဆို ညနေကျ ဆုံမယ် ...”

“ ဘယ်မှာလဲ ..”

“ ဒို့သွားဘူးတဲ့ ပြုံးပန်းတရာ ပေါ့...”

“ ကောင်းပြီ သူငယ်ချင်း ...”

ညနေရုံးဆင်းခါနီး မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာသွားသောက်မဲ့အကြောင်း ဝေဝေလွင့်ကို ပြောအုံးမှဘဲ ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ဖို့ ကြံရွယ်တုံး ..ဝေဝေလွင့်ဆီက ဖုန်းဆက်လာ သည် ..။

“ ကိုအောင် ..ေဝေ နွယ်နီတို့နဲ့လိုက်သွားမလို့ ..အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..ထမင်းစားနှင့်တော့..ေဝေ နွယ်နီတို့ နဲ့ဘဲ ညစာ စားလိုက်မှာ...”

“ ကောင်းပြီဝေ ..ကိုယ်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ချိန်းထားလို့ ချက်ချင်း အိမ်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ...”

“ ဆင့်ဆင့်ကိုလဲ ဝေ အပြန်နောက်ကျမဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်အုံး...ဟင်းလဲ ချန်မနေနဲ့လို့ ..”

“ ကောင်းပြီ...ဝေ...”

“ ပြုံးပန်းတရာ ”  မှာ မျိုးကြီး နဲ့ စကားတပြောပြောနဲ့ ဘီယာသောက်ကြသည် ..။ အကင်စုံ စားရင်း ကျောင်းတုံးက အကြောင်းတွေ..ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြ သည် ..။ မျိုးကြီး နဲ့ သန်းထွန်းအောင်သည် ကျောင်းမှာတုံးက အရမ်းခင် အမြဲတွဲသော သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ် သည် ..။ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ခွင်တွေ ဝင်ကြတော့တယောက် နဲ့တယောက် အရင်ကလောက်  မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ ..။

မျိုးကြီး က ဆွေဆွေ နဲ့ ကျောင်းနေတုံးကထဲက အိမ်ထောင်ကျသည် ..။ အခု သူတို့ သမီးလေး သွန်းဆု တောင် အပျိုမလေး ဖြစ်နေပြီ ..။ မျိုးကြီး အိမ်မှာ အရင်က ညစာသွားစားတတ်..ဘီယာသွားသောက် တတ်ခဲ့ပေမဲ့ သူ မရောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ..။ ဝေဝေလွင် က ဘိုက်ရွှဲလာမည် ဆိုပြီး ဘီယာ သောက်တာကို တားမြစ်တာကြောင့်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ဘီယာမသောက်ဖြစ်တော့ ..။

အိမ်ရှေ့အထိ မျိုးကြီး လိုက်ပို့ပေး သည် ..။ မျိုးကြီး ရဲ့ အလုပ်က အောက်ဆိုက် ဝင်တဲ့ အလုပ်မို့ အခုလို တိုက်နိုင်ကျွေးနိုင်တာ ..။ မျိုးကြီး ကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်ပေးသည် . ။

“ အကို ..မဝေအပြန်နောက်ကျမယ်..တဲ့..”

“ ဝေ ဖုန်းဆက်သေးလား...”

“ ဟုတ်တယ် အကို ..”

အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်း စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးအဟောင်း တထည် ကောက်ဝတ်လိုက်တုံး..တအိမ်လုံး ဆင့်ဆင့် နဲ့ သူ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာ သတိရပြီး စိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ က အထွက် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်နောက်ဖေး ကို သွားတဲ့ လမ်းကြားလေးမှာ ဆုံ သည် ..။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ ရှင်..အကို ...”

“ လာအုံး..ဒီကို ...”

ဆင့်ဆင့် ခါးလေး ကနေဆွဲဖက်လိုက် သည် ..။ 

“ အကို...ဘာလဲလို့ ..” 

ဆင့်ဆင့်က ညုတုတု နဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်လာသည် ။ အိုး ...ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေ အိကနဲ သူ့ရင်ဘတ် ကို ဖိကပ်မိသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ဘရာစီယာ ခံဝတ်မထား တာ သတိပြုမိလိုက် သည် ..။

“ အကို..မဝေ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားမှ ဖြင့်..ဟုတ်ပေ့ဖြစ်သွားမယ် ...”

“ မလာသေးပါဘူး..ညဉ့်နက်မှာပါ ...”

“ နောက်မှ အကိုရယ် ..”

“ ဟင့်အင်း ..မစောင့်နိုင်ဘူး ဆင့်ရယ် . .”

ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို ငုံစုတ်လိုက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့် မျက်တောင်လေးတွေ မှေးစင်းကျသွားပြီးသူ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း တုံ့ပြန်ပြီး စုတ်နမ်းလာသည် ။

အနမ်းတွေက စစချင်းမှာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ စပေမဲ့ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြမ်းလာ သည် ..။ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည် ။ဆင့်ဆင့်က နှုတ်ခမ်းတွေ ကွာအသွား..

“ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..အကိုရယ် ..” 

လို့ပြော သည် ။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အိပ်ခန်းဆီကို နှစ်ယောက်သား လက်ချင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး သွားကြသည်။ သူ့လိင်တန်ကြီး က ပုဆိုးကြားက ထိုးထောင်ပြီး ထွက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်မိကြရင်း အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကြပြန်သည်။ ဝေဝေလွင် ပြန်မလာခင် မြန်မြန် စခန်းသွားကြရမည် ဆိုတာကို ဆင့်ဆင့်ကော သန်းထွန်းအောင်ကော သိရှိနေကြတာမို့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူတို့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ချွတ်ပစ်ကြသည် ။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အားရပါးရဘဲ ဆုတ်နယ်ညှစ်ရင်း ပက်လက် ပေါင်ကားပေးနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် ပေါင်တန်တွေကြားကို နေရာဝင်ယူလိုက်သော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးဟာ အစွမ်းကုန် မတ်မတ်တောင်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထိပ်ဖူး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သည် ကာမစိတ် ထကြွပြင်းထန်နေတာကြောင့် မာတင်းကာ ထောင်နေသည် ။ သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့် နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် အငမ်းမရဘဲ စို့ သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ တဟင်းဟင်း နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ပြန်လည်ဖက်သိုင်းကာ လက်သဲတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် သည် ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြတ်လပ်နေတဲ့ ကာမအရသာကို ရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ပီတိတွေ ဖြာနေသလို  မိမိလင် ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်တန်ထက် ထွားကြိုင်းရှည်လျားသော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ကြက်သီးများထ ရင်တွေ ခုံနေပေ သည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဖြုတ်ချင်နေတာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ဒီတခါတော့ ဖြုတ်ရပြီမို့ အလွန်အားတက် သဘောကျကာ မို့ဖေါင်းပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို ထိုးနှစ်လိုက်လေသည် ..။         

ဆင့်ဆင့် သည် သူမအင်္ဂါစပ် ကို အမွှေးများ ရိပ်သင်ထားတာမို့ မို့ဖေါင်းခုံးကြွနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အင်္ဂါစပ်ကြီးမှာ တပ်မက်စရာ ကောင်းလှတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် မှာ ကုန်းယက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါ်က်နေရသည် ။

“ အို ...အကို့ ..ဟင့်ဟင့် ...”

လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး က ထင်သလို ဝင်မသွားလို့ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းတလျောက် လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စုံချီဆန်ချီ သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက် လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်က အရေတွေ သူ့ထိပ်ဖူးကြီးမှာပေလူးစိုရွှဲသွားပြီးမှ ပြန်ထိုးထည့်ပြန်သည် ..။

တင်းခံတစ်နေရာက  အင်္ဂါစပ်ထဲကို နဲနဲ ဝင်သွားသည် ..။

“ အ.......အ.....အကို့ . . .”

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တအားဆွဲဖက်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည် ..။

“ အကို..ဖြေးဖြေး .. အကို့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတာဘဲ . . .”

သန်းထွန်းအောင် လဲ စီးစီးကြီး တဝက်ခန့် ဝင်သွားသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို အနောက်ကို အသာ ပြန်ဆုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးသွင်းပြန်သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ ယောင်္ကျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာပြီမို့ တင်းမာတုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီး ရဲ့အသွင်းအထုတ်ကြောင့် အလွန်တရာ ယားယံနေရတဲ့ သူမ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေဟာ အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်သွားရအောင်ဘဲ ကာမအတွေ့ထူး ကို ရရှိသွားလို့ မျက်စိလေးမှေး..ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ကျေနပ်နေပေသည်။

သန်းထွန်းအောင်လဲ စေးပိုင်နေသော ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ကြီးကို အထူးသဘောကျမိသွားပြီး အရသာခံကာ တချက်ချင်းထိုးဆောင့်နေပေသည်။ ဆင့်ဆင့်သည် သူမခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေသည်။ ပေါင်တန်ရှည်တွေ က လှုပ်ရှားနေသည်။ စီးကနဲ...စီးကနဲ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး သည် နူးညံ့အိစိုနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် .. ထိုးဆောင့်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားတွေ ကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ထိုးဆောင့်ထည့်နေ သည် ..။ ဖပ်ဖပ် ဖပ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ တရှူးရှူး နဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း နဲ့အတူ ဘွပ် ဖတ် အသံတွေက ဆူညံနေသည် ..။

“ အကိုရယ်..အသံတွေ တအားထွက်တာဘဲ . .”

ဆင့်ဆင့်က ညည်းသည် ..။သန်းထွန်းအောင် လဲဆင့်ဆင့်နို့တွေကို အရသာခံကာ ဆုတ်နယ်နေသည် . .။

“ နို့စို့ပေးပါလား..အကို ….”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းခံလာလို့ သူမရဲ့ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် သန်းထွန်းအောင် စို့ပေးရပြန်သည် ..။ ဆင့်ဆင့်မှာ အောက်မှ တင်ပါးကြီးတွေ စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းလိုက်..ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ရမက်ပြင်းပြနေလေရာ သန်းထွန်းအောင်လဲ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ထက် အောက်ပေးကောင်းလှသော ဆင့်ဆင့်ကိုအထူးသဘောကျနှစ်ခြိုက်မိပြီး အရှိန်မြှင့်တင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်လေ သည် ..။

“ ဖင်တွေကိုညှစ်ကိုင်ပြီးလိုး..အကို ...ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီးလိုးပေး...”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းဆိုလာပြန်တာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေအောက် လက်သွင်းကာ ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ထည့်ပေးရပြန် သည် ..။  

“ အိုး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး..အကို..မြန်မြန်လေး...ဆောင့်ဆောင့်..ဆောင့်ပေး....အို..တအား..တအား ….”

ဆင့်ဆင့်သည် ပွင့်လင်း ရဲတင်းစွာ သူမကို တအားဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းခံနေတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင်လဲ တအားကြုံး ဆောင့်ထည့်ပေးလေ သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်...လိုး...လိုး..တအားလိုးပေး ...”

အောက်ကလဲ ကော့လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေတာကြောင့် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်နေသော သန်းထွန်းအောင်မှာ အရသာထူးကဲလွန်းလှပြီး ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေတွေ တပြုံကြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်အခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ကာ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားသလို တချိန်ထဲမှာဘဲ ဆင့်ဆင့် သည်လဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွား သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ.....အကိုရယ် . . . .”

ဒီအချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့မှ ကားရပ်သံကြားရတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် လဲ ကဗျာကရာ အဝတ်များကောက်ဝတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သည်။ သူထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေ သည် ..။

တော်ပါသေးရဲ့ ..အချိန်ကိုက် ဖြစ်သွားလို့ ...။

“ ကိုအောင် . .ဘာလုပ်နေလဲ ...ဝေ့ကိုလာကူပါအုံး . .ဈေးဝယ်လာလို့..အထုပ်တွေ ပါလာတယ် . . .”

ဝေဝေလွင့်အသံကြောင့် သူ အိမ်ရှေ့ကို ပြေးထွက်သွားရသည်။ ဝေဝေလွင် သည် သူမသူငယ်ချင်းနွယ်နီတို့ အိမ်မှာ အဖေါ်ကောင်းလို့ ဝိုင်တွေ သောက်ဖြစ်လာလို့ ရေချိန်ကိုက်လာသည် ..။အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာထဲထိုးလှဲကာ အိပ် သည် ..။ ခဏအကြာ တခေါခေါတောင် ဟောက်လို့နေသည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ပျော်သွားသောအခါ ခြေဖေါ့နင်းကာ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းဆီကို ရောက်သွားသောအခါ ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် မိသွားသိသွားရင်ခက်မည် ။ ဝေဝေလွင် မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှ လိုးကြရအောင်လို့ ပြောပြီး ငြင်းဆန်သည် ။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်မပေးလို့ သန်းထွန်းအောင် ကုတ်ချောင်းချောင်း နဲ့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ခဲ့ရလေ သည် ..။

......................................................

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန် သည် တင်းမာ ကြီးထွား ထောင်မတ်နေသည် ။ ဝေဝေလွင် ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း သူ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်တိုက် ကွင်းတိုက် နေလိုက်ရသည် ။သန်းခိုင် သည် သူငယ်ချင်း သန်းထွန်းအောင်နဲ့ ဘီယာသောက်ရင်း သန်းထွန်းအောင် ပေးလိုက်တဲ့ ကာမစွမ်းအား ဆေးပြားတွေကို စမ်းသပ်လိုတာကြောင့် အိမ်ကို ပြန်ရောက်သောအခါ ဆေးပြားကို သောက် သည် ..။

“ ဟော..မောင် ပြန်လာပြီလား ..သမီး မရှိဘူး ..သူငယ်ချင်း အိမ် သွားတယ် ...”

မိန်းမဖြစ်သူ ဆွေဆွေက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲတွင် တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေသည် ။ သမီး သွန်းဆု ကတော့ သူမသူငယ်ချင်းတယောက် အိမ်ကို သွားနေသည် ။ ဆေးပြား သောက်အပြီး ဆွေဆွေနဲ့အတူတူ တီဗွီု ထိုင်ကြည့်နေလိုက် သည် ။ ဆွေဆွေက သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီလာ သည် ..။ သူက ဆွေဆွေ့ကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားရင်းဆွေဆွေ့လက်မောင်းသားတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့တတောင်ဆစ် က မတော်တဆ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားသောအခါ ဆွေဆွေ သည် မြွေဟောက်ကြီးတကောင်လို ပါးပျဉ်းထောင်ထနေသော သူ့လိငတန်ချောင်းကြီးကို သတိပြုမိသွား သည် ..။

“ ဟယ်တော့..မောင့်ဟာကြီး မာ ထောင်နေတယ် ......”

“ ရော့ပါ..ကိုင်ပေး..သမီး အိမ်မှာ မရှိတုံး ...”

မျိုးသန်းခိုင် သည် အလုပ်များလှတာကြောင့် ဆွေဆွေ့ကို ကာမမစပ်ရှက်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။

ဆွေဆွေလဲ..မျိုးသန်းခိုင်ဆီကမရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ကာမအရသာကိုလိုလားစိတ်တွေပြင်းပြလာတာကြောင့်လင်ဖြစ်သူရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီ ကို ဆွဲချွတ်ချပြီး လိင်တန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးလေ သည်  ..။ မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆေးစွမ်းပြတာကို သဘောကျနေ သည် ..။ ဆေးကူထားလို့ ခါတိုင်း တောင်တာထက် ပိုပြီးမာကျောတင်းမာကြီးထွားနေ သည်  ..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေသည် ..။ ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လို ကားကားကြီး ...။

“ စုတ်ပေးရမလား..မောင် ...”

“ အင်း ...”

ဆွေဆွေ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးပိုင်းကို ငုံစုတ်လိုက်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆိုဖါနောက်မှီမှာ ခေါင်းမှီပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက် သည် ..။ ဆွေဆွေ သည် ရီးစား ဘဝထဲက ဒီလိုဘဲ သူ့ကို စုတ်ပေးနေကျ ဖြစ် သည် ..။ ဆွေဆွေလဲ လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်..လျာထိပ်နဲ့ ပွတ်လှိမ့်ထိုးဆွပေးလိုက် လုပ်ပေးရင်း ဒီအတန်ကြီးနဲ့ မကြာခင် လင်ဖြစ်သူက သူမကို ကောင်းကောင်းထိုးဆောင့်ပေးတော့မည် ဆိုတာလဲ သေချာနေတာမို့ အင်္ဂါစပ်ထဲက ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိမ့်ယိုစီးကျလာရပေသည် ..။

“ အိုး....အားပါးပါး ..ကောင်းလိုက်တာ ဆွေရယ် …...အီး ..အဲလို လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတာ ကျင်ကျင်သွားတယ်..ဟင်သိပ်ကောင်းတာဘဲ ..”

“ ကဲ...မောင် ..အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..တော်ကြာ သမီး ပြန်ရောက်လာရင် ပက်ပင်းကြီး တိုးနေလို့ခက်နေမယ် ...”

ဆွေဆွေက သူ့အရှေ့ကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးတွေရဲ့ အောက်ဘက်အနားထမိန်မှာ အရေကွက်ကြီး စိုကွက်နေတာ တွေ့ရသည် ..။ ဆွေဆွေတယောက်လဲ ကာမစိတ်တွေ အရမ်း ပြင်းပြ ထကြွနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည် ..။

အိပ်ခန်းထဲ ကို ရောက်တာနဲ့ မျိုးသန်းခိုင် က ဆွေဆွေ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားစေပြီး ဆွေဆွှေ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ လင်ဖြစ်သူရဲ့ အယက်ကို မခံရတာ ကြာပြီ ။

အပျိုဖြစ်လာသော သမီး အိမ်မှာ ရှိတာကြောင့်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမမစပ်ရှက် နိုင်တော့လို့ အခုလို သမီး အိမ်မှာ မရှိခိုက်  အရသာခံ ဖြစ်သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆွေဆွေ့ကို သူတို့ ညားခါစတုံးက ယက်ပေးခဲ့သလို စောက်စိကို လျာနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးလိုက်..စောက်ခေါင်းထဲကို လျာနဲ့ထိုးထည့် မွှေပေးလိုက် ...လုပ်ပေးလေရာ ဆွေဆွေမှာ အရမ်း သဘောကျ နှစ်ခြိုက် မိရပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကလဲ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းလာလို့ မျိုးသန်းခိုင် ကို ဆက်ပြီးမယက်တော့ဘဲ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုတောင်းခံ လေ သည် ..။

“ မောင်  ...တော်ပြီကွယ် ..ဆွေ လိုချင်လှပြီ ...ချစ်ပေးတော့ ….    ”

မျိုးသန်းခိုင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးမှာလဲ ဆွေဆွေ့ကို အဖုတ်ယက်ပေးသောအခါ စိတ်တွေ တအားနိုးကြွသထက်ကြွ လာတာကြောင့်..ပိုပိုပြီး ဖွံ့ထွား ရှည်လျားလာရ သည် ..။ မကြာခင်လဲပွဲကြီးပွဲကောင်းနွှဲရတော့မည်ဆိုတာသေချာနေတာကြောင့် လိင်တန်ကြီးမှာ မာကျောသထက် မာကျောလာပြီး တဆတ်ဆတ် ခါနေရ သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲသူ့လိင်တန်ကြီးကို အရေတွေ ပေလူးနေသော ဖေါင်းကြွခုံးမောက်နေတဲ့ ဆွေဆွေ့အဖုတ်ကြီးထဲကို ထိုးသွင်းလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားကာ..ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာကို ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည် ...။

“ အင်း...မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွယ်..တကထဲမှဘဲ..”

အမူပိုပို နဲ့ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ပြောလိုက်သောဆွေဆွေ့ကို မျိုးသန်းခိုင် သဘောကျစွာကြည့်ရင်း သူ့လိင်တန်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် စတင်တော့ရာ ဆွေဆွေမှာ တအင်းအင်း နဲ့ အောက်မှ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးလာ သည်  ..။ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လား မသိ ..။ ဆွေဆွေရဲ့ စောက်ဖုတ် သည် ငယ်ငယ်က ညားခါစက လိုးရသလိုဘဲ တင်းကျပ်နေလို့ မျိုးသန်းခိုင် မှာ အလွန်သဘောကျကာ တဖန်းဖန်း နဲ့ ဆောင့်ကာလိုး သည် ..။

“ အို..အင်း ..ကောင်းတယ်..မောင် ..လိုး..လိုး...ဆောင့်...ကြိုက်တယ်..ကြိုက်တယ် ….”

ဆွေဆွေလဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေလို့ မရှက်တော့ဘဲ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ တောင်းဆိုကာ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်း မွှေ့ရမ်းပေးလိုက်ယယကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ကာမစည်းစိမ် ကို ခံစားနေပေ သည် ..။

ကာမဇောကပ်လို့ သူတို့ လင်မယား သည် သမီး သွန်းဆု တယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာကို သတိမပြုမိကြပေ ။ သွန်းဆုအောင် သည် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မိဘများရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဘလံတွေ ကြားရလို့ ဟာ..ငါ့အဖေ နဲ့ အမေတော့ ဆော်ကုန်ကြပြီ ..ဆိုပြီး ခြေဖေါ့နင်းကာ မိဘတွေရဲ့ အိပ်ခန်း နား ကပ်လာပြီး အထဲက အသံတွေကို နားစွင့်လိုက် သည် ..။ တဖန်းဖန်း နဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ အပြင် အမေဖြစ်သူ ရဲ့..အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး.. တအားလိုး..ဆိုပြီး ပြောလိုက်သံတွေကို ကြားလိုက်ရ သည် ..။

ဟယ်....သူတို..သူတို့..ဟိုဒင်း လုပ်..နေကြတာကိုး …..

သွန်းဆု လဲ အသံတွေကြားရတာနဲ့တင် အားမရဘဲ ..မိဘများ..ဘယ်လိုတွေ လုပ်ကိုင် နေကြတယ် ဆိုတာကိုတွေ့ချင်မြင်ချင်မိလာရ သည် ..။ ဘယ်လို ချောင်းကြည့်နိုင်မလဲ....သွန်းဆု အပေါက် ရှာပြီ တိုက်ခန်း မို့ နံရံမှာ ချောင်းစရာ အပေါက် မရှိ ..။ အသံတွေ က တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် နဲ့ ဆူညံနေ သည် ..။ သွန်းဆ စိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်လာ သည် ..။ သဘာဝသွေးသားစိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာသည် ..။ အပျိုဖေါ်ဝင်စကထဲက ဒီလို အရေစိုတာ ဖြစ်ဖြစ်လာလို့ သူငယ်ချင်းမတွေရဲ့ အကြံပေး လမ်းညွှန်မှုနဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ကြည့်ဘူးနေပြီ ..။ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာလဲ ကားကျပ်တာကို အခွင့်အရေးယူပြီး မိန်းမတွေအနောက်က လိုက်ထောက်တတ်တဲ့ ထောက်လှမ်းရေးတွေနဲ့လဲ ကြုံဘူးပြီးတာမို့ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ ထိမိ ပူးမိသောအခါ  သဘာ၀ ကာမစိတ်နိုးကြွလာတတ်တာကိုလဲ အတွေ့အကြုံရှိဘူးပြီးသား မဟုတ်လား ...။

မျိုးသန်းခိုင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ သည် သမီး ပြန်ရောက်နေတာကို မသိတာကြောင့် စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆွဲနေကြပြီ ..။

“ မောင်..ဆွေ့နို့တွေကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး.လိုး...လိုး...အိုး...ဟုတ်ပီ.....ကောင်းလိုက်တာ...လိုး..တအား..တအား...လိုး.....ဆောင့်..ကပ်ဆောင့်..”

ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် ...။ 

မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ ကိုယ်မှာ ချွေးတွေ ရွှ့ဲနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့ကို အရင်ပြီးစေချင်လို့ စိတ်ကိုထိန်းထားကာ  ဆောင့်ပေးနေသည်  ..။  ဆွေဆွေလဲ အောက်မှ ကော့ကော့ပေး သည် ..။ တက်ညီလက်ညီ ရှိလှ သည် ..။

“ ကောင်းလား...ဆွေ ….”

“ အင်း..အင်း ကောင်းတယ် ..ကောင်းတယ် ..အရမ်းကောင်းတယ် ...လိုး...လိုး ….ဆောင့် ..ဆောင့် . . .”  ပြိုင်တူလိုရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြ သည် ...။  ဆွေဆွေသည် လင်ဖြစ်သူကို တအားဖက်ခါ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။

“ မောင် က လိုးနိုင်တုံးဘဲ ...”

ဆွေဆွေက သူမအဖုတ်ထဲက ပျော့ခွေပြီး ထွက်လာတဲ့ မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိရင်း ပြောလိုက်သည်  ..။

သွန်းဆု သည် ပေါင်ကြားကို လက်သွင်းကာ မိမိ အဖုတ်ကို ဖိဖိပွတ်ရင်း ခွေခွေလေး ကာမမီးတွေတအား ထကြွတောက်လောင်နေဆဲ  .. ။ စောစောက ကြမ်းသွားတဲ့ သူမ မိဘတို့ အချစ်ပွဲလိုမျိုး တွေ့ကြုံဘူးချင်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေး သည် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ရူးနေရပြီ ..။

သူမစောက်ခေါင်းထဲက တအားယားလွန်းနေသည် ..။ လက်ချောင်းများနဲ့ မိမိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖိဖိပွတ်ရင်းအာသာဖြေနေမိသည် ..။ သွန်းဆု ယောင်္ကျား လိင်တန်ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပြီး..မိမိအဖုတ်ထဲကို ယောင်္ကျားလိင်တန်နဲ့ အထိုးခံရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စိတ်ကူး မှန်းဆနေသည် ..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင် ပဲခူးဘက်သွားမည် ..။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် လို့ ဖုန်းဆက် သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပျော်သွားသည်  ..။ ဝေဝေလွင် မရှိရင် သူ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်မည် မဟုတ်လား ..။ အိမ်ကို ဝမ်းသာအားရ ပြန်လာ သည်  ..။ အဝတ်တွေ လျော်နေသော ဆင့်ဆင့် သည် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ရက် ရှိနေသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဆင့်ဆင့်ရဲ့ စွင့်ကား ထယ်ဝါလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို ငေးစိုက် ကြည့်နေမိ သည် ။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ အို..အကို ..ပြန်ရောက်လာတယ်..ဟုတ်လား..ရုံးစောစော ဆင်းခဲ့တာလား ..”

“ အင်း..ဆင့်ဆင့် နဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့. . .”

“ အိုး..သတိလဲ ထားအုံး..မေ၀ သိသွားရင် မိုးမီးလောင်မယ် ..”

“ ပဲခူးသွားလို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..လို့ ဖုန်းဆက်တယ် ...”

“ အကိုက သိပ်ပျော်သွားတယ်ပေါ့လေ ..ခိခိ ...”

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်း ဆီကို ခေါ်သည် ..။

“ ဟိတ်..အကို ..သိပ်ကဲနေပါလား ...”

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြုံးစိစိ နဲ့ ပါလာသည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်ထမိန် ကို ဆွဲချွတ်ပစ် သည် ..။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသော ဆင့်ဆင့်ကလဲ အားကျမခံ..သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ပုဆိုး ကို ဆွဲချွတ်ပစ်သည်  ..။ အမွှေးဖွားဖွားကြားက ညိုမဲမဲ အတန်ကြီး မတ်မတ်တောင်နေတာ ဆင့်ဆင့်တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ ဂွေးစိနှစ်လုံးက တွဲလောင်းကြီး ကျနေသည် ..။

“ ဟွန်း ..ဘာကြည့်တာလဲ..အကို . .” 

“  ဆင့်က အရမ်းလှလို့ . .” 

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ကို အငမ်းမရဘဲ ဆွဲဖက်ခါ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ရင်း..ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကလဲ သူ့ကို အငမ်းမရ ဘဲ ပြန်လည် တုံ့ပြန် စုတ်နမ်း သည် ..။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ဝေဝေလွင် အိမ်ပြန်မလာတာကို အခွင့်ကောင်း ယူပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်  ပျော်ပါးကြပြီ ..။ ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေကို နမ်းစို့ပေးနေရာက ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြားကို ခေါင်းအပ်တော့ ..

“ အကို...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ...” 

လို့ ပြောရင်း ဆင့်ဆင့်က သူမပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်က ပေါင်တန်တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖြဲကိုင်ကာ ဖေါင်းမို့ခုံးထနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကို နမ်းရှုံ့လေ သည် ..။ 

“ အို..အာ..အကို..ဖုန်းကံတွေတော့ နိမ့်ကုန်တော့မှာ ဘဲ . .အို..ဟင့်ဟင့် . .. .” 

သန်းထွန်းအောင် ကဆင့်ဆင့်သူ့ခေါ်င်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲကိုင်တွန်းဖယ်နေတဲ့ကြားကဆင့်ဆင့်အဖုတ်နီညိုညိုကြီးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ယက်လေ သည် . . ။ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ နဲ့အတူ ဆင့်ဆင့် ခါးလေးကော့ကာတဟင်းဟင်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ ထိမိတဲ့ အရသာထူးကြောင့် မျကိစိလေးမှေးစင်းကျသွားသည် ...။

“ အို...အကိုရယ် . . .မရွံဘူးလား  . . ” 

သန်းထွန်းအောင် က ခေါင်းရမ်းပြကာ ဆင့်ဆင့်စောက်စိလေး ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ပေးလိုက်ရာ ဆင့်ဆင့်မှာခါးလေးကော့ကာ  ကျင်ထုန်တက်အောင် ကောင်းသွားရပြီး သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအား ဆွဲကာ တအားအား နဲ့ အော်ညည်းလေ သည် . .။

“ အကို..အကို.....အကို သိပ်ကဲနေပါလား....အကို သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ...အား.....ဟင့်ဟင့် …..   ”

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက သွက်လှသည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်တခုလုံး သူ့လျာကြီး ပြေးလွှားနေ သည် . .။ပြတ်ပြတ်ပြတ် နဲ့ လျာယက်သံတွေ နဲ့ ဆင့်ဆင့် အော်ညည်းသံတွေ ဆူညံနေ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို လျာကြီး တအားထိုးသွင်း မွှေနှောက်သောအခါ..ဆင့်ဆင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာတအား ခံချင်ရပြီ ..။ နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ခါကာ . .“ အကိုရယ် ..လိုးပေးပါတော့..ဆင့်ယားလှပါပြီ ..လို့ မ ရှက်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းခံရလေပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် မှာ ဒီလို ပွင့်လင်းစွာ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုတာကို အင်မတန်မှ သဘောကျ သည် ..။ မိန်းမတယောက် က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုးပေးပါလို့ တောင်းဆိုတာ ကြားရသောအခါ သူ့လိင်တန် သည် ခါတိုင်း အချိန်တွေထက် ပိုပြီး တင်းမာ ကြီးထွားလာသည် လို့ သူထင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့်ကို အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ လှေကြီးထိုး ပက်လက် တက်မှောက် ပုံစံနဲ့ဘဲ တက်လိုးလေတော့ သည် ..။ဆင့်ဆင့်မှာလဲ တအားစောက်ဖုတ်ထဲက ယားလွန်းတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် လိုးသမျှကို အောက်မှ ပင့်ကော့ပေးလိုက်..ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းပေးလိုက်နဲ့ အသားကုန် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်း ..တအားအား နဲ့သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲ လိုးကြလေ သည် ..။ စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆောင့်ကာလိုးကြ သည် ..။ ပြိုင်တူလိုဘဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွား သည် ..။

ဝေဝေလွင် ပြန်မရောက်ခင် နှစ်ချီ ဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်ကြပြီး ကိုယ်လုံးတီး တွေနဲ့ဘဲ လှဲအိပ်နေကြ သည် ...။

ဝေဝေလွင် ညဉ့်နက်မှ ပြန်ရောက် သည် ..။

သူမပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေး သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို ရေရေလည်လည် အားကုန်လိုးထားတာကြောင့် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေ သည် ..။ သူ့ပုဆိုးသည် ခါးအထိ လန်နေတာကြောင့် လီးတန်ကြီး ကို ဝေဝေလွင် မြင်နေရ သည် ..။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဝိုင်တွေ သောက်လာတာကြောင့် ခပ်ထွေထွေ ဖြစ်နေသော ဝေဝေလွင် သည် လင်ဖြစ်သူ ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ သူမ မလိုးဖြစ်တာကြာနေတာကို သတိရသွားပြီး..သန်းထွန်းအောင်လဲ လိုးချင်ရှာမှာဘဲ ဆိုပြီး...သန်းထွန်းအောင်ကို နှိုးလေ သည် ..။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ထ.....ထ....ဝေ...ပြန်ရောက်ပြီ ….ထ …..ထ ….”

သန်းထွန်းအောင် လဲ အိပ်ပျော်နေရာက ထ လာ သည် ..။

“ ဝေ..ဘာလဲ ..ေဝေ. ဘာလိုချင်လဲ ...”

ဝေဝေလွင် က ပြုံးစိစိ နဲ့ ..

“ မောင် နဲ့ လိုးကြရအောင် . .” 

လို့ ပြော သည် ..။…သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်နဲ့ သုံးချီတောင် အပြတ်အသတ် လိုးထားခဲ့ပြီးမို့ အရမ်း ပင်ပမ်းနေသလို အားကလဲ ကုန်နေပြီ ..။ ဝေဝေလွင် ကလဲ သူ့လီး ကိုလာစမ်းသည် ..။ ခါတိုင်းဆိုရင် ..ဒီလို လာစမ်းရင် သူ့လီးတန်သည် ဒိုင်းကနဲမတ်မတ်တောင် သည် ..။ ခုတော့ လီးကြီး သည် ငိုက်ကျနေသည် ..။ ဝေဝေလွင်က လီးကြီးကို ကွင်းတိုက် ပွတ်သပ်ပြီး ဆွပေး သည် ..။ လီး က ထ မလာ ..။ ဝေဝေလွင် အံ့သြနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပန်းသေပြီလား ..။

ပန်းသေ တာတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ..။

ဒါမှမဟုတ် ..သူများနဲ့ လိုးထားလား . .။ ဟင် ….သူ...သူ ...တအားလိုးထားလို့ လီးက ထမလာနိုင်တာလား ..။ ဖြစ်နိုင် သည် ..။ သူ...သူ.....သူ ငါမလာခင် လိုးထားလို့ ဖြစ် မည် . .။

“ ကိုအောင် . . ”

“ ဟင်..ေဝေ. . .”

“ ကိုအောင် ဘာဖြစ်လဲ ...လီးမထ ပါလား ...”

“ အရမ်းအိပ်ချင်နေလို့ပါ ...”

“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ခါတိုင်းဆို နဲနဲကိုင်တာနဲ့ မတ်နေတဲ့လီး က...”

“ အိပ်နေရာက ရုတ်တရက် ထလိုက်လို့ပါ ..ဝေရာ ..မနက်စောစောထ ပြီး လိုးပေးမယ် ...”

“ တော်ပါပြီ  ..ခုလဲ စိတ်မရှိတော့ပါဘူး . . ”

ဝေဝေလွင် အိပ်လိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့များ လိုးနေသလား ဆိုတဲ့ မင်္သကာတဲ့စိတ် ဝင်သွား သည် ..။

ဆင့်ဆင့်ကလဲ လင်နဲ့ကွဲနေတော့ ဆာချင်ဆာနေနိုင်သည် ..။

အင်း . .အိုးချင်းထား...အိုးချင်းထိ...ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းညိ ..အနေနီးစပ်ရင် ညိနိုင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ဘဲ ညိတာ ဖြစ် မည် ..။ အခု ထ စွပ်စွဲရင် မပိုင် ဘူး ..။ သေသေချာချာ လက်ပူးလက်ကျပ် မိမှ ဒင်းတို့ မငြင်းနိုင်ဘဲ ငါ နိုင်မည် ...။ အင်း..ကြည့်သေးတာပေါ့ ...။

ဝေဝေလွင် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဆင့်ဆင့် ကို စောင့်ကြည့်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် သည် . .။ဆင့်ဆင့် သည် ဝေဝေလွင် က ခုတလော သူမနဲ့ သန်းထွန်းအောင်ကို စောင့်ကြည့်နေသလို ထင်မိတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ကင်းကင်းနေပြနေသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် က ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ ဆင့်ဆင့်ကို လိုးဖို့ ကြံ သည် ..။

ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် ကြည့်ရတာ မင်္သကာဖြစ်နေပုံရသည် ..ခဏ မလုပ်ကြဘဲ နေကြရင် ကောင်းမည် လို့ သန်းထွန်းအောင်ကို ပြော သည် ..။  

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်ကို တအိမ်ထဲနေပြီး ဘာမှ မလုပ်ရလို့ လစ်ရင်လစ်သလို ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖင်တွေကို ဆုတ်ညှစ် ကိုင်တွယ် သည် ..။ တခါတလေ ဝေဝေလွင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖုန်းပြောနေတုံး အိမ်အနောက်ဖေး မှာ ဆင့်ဆင့် ကို အနောက်ကနေ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ လိုက်ထောက်သလိုမျိုး ဖင်ကြီးတွေကို ထောက်ထားတတ် သည် ။  

မလုပ်ဖြစ်တာ ကြလာတော့ မနေနိုင်ကြ..။ တနေ့မနက် သန်းထွန်းအောင် သေးပေါက်ဖို့ အိမ်သာဆီကိုအလာ ဆင့်ဆင့်သည် တောင်မတ်နေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဆုတ်နယ်လိုက်မိသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့် ဖင်တုန်းတွေကိုလဲ တအားဖျစ်ညှစ် ဆုတ်နယ် သည် ..။ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတုံး အချိန်မှာတောင် သူတို့နှစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ကြတော့ ..။ ဆင့်ဆင့်က လေသံလေး နဲ့..

“ နောက်မှ....နော် ... .”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောကာ စိတ်ကိုထိန်းလိုက်တဲ့ပုံနဲ့ ပြေးထွက်သွားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ အိမ်သာထဲဝင်ထိုင်ကာ ကွင်းထု ရပြန်သည် ..။

...........................................

သွန်းဆု တညလုံး အိပ်လို့မပျော် ..။ 

ပြင်းထန်နေတဲ့ ကာမစိတ်ကြောင့်ပေါ့ ..။ သူငယ်ချင်း မို့မို့ရှိန် နဲ့ ခုတလော တဏှာအကြောင်းတွေ ဆွေးနွေး...လိင်ဆက်ဆံတဲ့ ပုံတွေ..ဒီဗီဒီတွေ ကြည့်ဖြစ်ပြီး စိတ်တွေက တအား ထကြွသည် ..။ ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာ ကို ခံချင်လိုချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပြင်းပြပေါ်ပေါက် နေပြီး အိပ်လို့မရဘူး ..။

မို့မို့ရှိန်က အတွေ့အကြုံရှိသည် ..။ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေတာတွေ သွန်းဆု ကို သင်ပေး သည် ..။ အာသာဖြေတာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်တွေ ပုံတွေကို အင်တာနက်မှာ ပြသည် ..။ မို့မို့ရှိန် သည် သူ့အမဝမ်းကွဲ နိုင်ငံခြားက မြန်မာပြည်ကို ပြန်လာအလည် ယူလာခဲ့ပေးတဲ့ ယောင်္ကျား လိင်တန်အတု တချောင်းကို သွန်းဆု စမ်းသုံးကြည့ို့ ပေး သည် ။

သွန်းဆု သည် ဒီလိင်တန်အတုကြီးကို မိဘတွေ မသိအောင် တွေ့မသွားအောင် ဖွက်ထားရတာကိုက ရင်ထိတ်သဲဖိုဖြစ်နေရ သည် ..။ တခါမှတော့ စမ်းမကြည့်ရသေးဘူး . .။ စမ်းမယ်လုပ်လိုက်..ကြောက်စိတ် ဝင်လာလိုက် နဲ့..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင်ရော သန်းထွန်းအောင်ရော အလုပ်ပိတ်လို့ သူတို့ ထွန်းမြအောင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ အိမ်မှာ ထမင်း သွားစားကြ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ လိုက်ခဲ့ပါလားလို့ ဝေဝေလွင်က ခေါ်ပေမဲ့ ဆင့်ဆင့် လဲ လိုက်မသွား ..။ အိမ်မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိနေလို့ မလိုက်တော့ ..။ အဝတ်တွေ လျော်စရာ လျော်..အိမ်နောက်ဖေး မှာ အဝတ်တွေ အခြောက်လှန်းသည် ..။ အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားသည် ..။

အိုး...ဝေဝေလွင်တို့ ပြန်လာပြီ ..။ မြန်လိုက်တာ ..ဘာလို့ အမြန်ပြန်လာကြပါလိမ့် ..။

ထမိန်ရင်လျား နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါး ဆီ ပြေးလာပြီး ဖွင့်ပေး သည် ...။

“ ဟင် ...”

သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ မဟုတ် ..။သူမ ယောင်္ကျား ..အမူးသမား ..ကိုဇော်ထိုက် ...ဖြစ်နေသည် ...။ တံခါးကို အမြန်ပြန်ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်က အတင်းတွန်းဝင်လာသည် ..။ 

“ ကိုဇော်ထိုက် ...ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ ...ထွက်..ရှင် ထွက် ...”

ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ ကိုယ်က အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ထွက်နေသည် ..။ “ ဆင့်ဆင့်..မင်းနဲ့ စကားပြောမလို့”

ဆင့်ဆင့် သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။

“ ဘာမှ ပြောစရာ မရှိဘူး...ရှင်နဲ့ ကျမ ဇာတ်လမ်းက ပြီးပြီ ...ရှင် အခု ထွက်..”

“ စိမ်းကားလှချည်လား...ဆင့်ဆင့်ရယ်..ကိုယ်က မင်းရဲ့ ယောင်္ကျားပါ...လင်ပါ ...အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြမယ်ကွာ...မင်းကိုလေ...ကိုယ် တအားလွမ်းနေတာ . .”

တွန်းလားဆွဲလား နဲ့ ဆင့်ဆင့် ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေး က ရုတ်တရက် ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျ သည် ..။

“ အို ..”

ကဗျာကရာ ဖမ်းဆွဲပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက် က ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖြူဝင်းဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို မြင်လိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့်နဲ့ ဝေးနေတာကြာပြီ မို့ ကိုဇော်ထိုက် သည် ရင်သားစိုင်တွေကို တွေ့မြင်လိုက်သောအခါ စိတ်တွေ ထကြွပြင်းထန်လာပြီး..ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း ဝင်ဖက်လေသည် ..။

“ ဆင့်ဆင့်ရယ်..ဒို့ လိုးကြရအောင် . .”

“ ဘာ..ဘာပြောတယ် ..ရှင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား ..ရှင် လွှတ်စမ်း .ကျမကို ..”

ဆင့်ဆင့်က ရုန်းကန်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကို တွန်းပစ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် မူးနေလို့ ပက်လက်လန်ကျသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ပြေးပြီး တံခါးကို ပိတ်သည် ..။ ပိတ်လို့မရ ..။ ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ခြေထောက်နဲ့ ထိုးခံထားလို့  ..။

“ ရှင် ထွက်သွား ..အခုထွက်သွား ...”

ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဘဲ ဆင့်ဆင့်ကို ဝင်ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲ သည် ..။ဆင့်ဆင့် ထမိန်ရင်လျား ပြေကျပြန်သည်  ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း နမ်းလိုက် ကိုင်လိုက် နဲ့ ဆင့်ဆင့်က ရုန်းဖယ်လိုက် နဲ့လုံးထွေးနေပြီ  ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ ပုဆိုးသည် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးပုံကျနေလို့ သူ့လိင်တန်ကြီးသည် ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့အသဲယားစရာ တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ..။ ပြေကျနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ထမိန်ကို ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဆွဲချွတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းစို့ဖို့ ကြိုးစားလေသည် . .။

“ ရှင်..မယုတ်မာနဲ့နော် ..ကျမကို မတရား မလုပ်နဲ့ . .”

ဆင့်ဆင့် သည် ကိုဇော်ထိုက်ကို ခြေနဲ့ကန်ကျောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြေးဖို့ကြံပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်နဲ့ အားချင်းမမျှ  ..။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင့်ဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသည် ..။ အတင်း ထဖို့လုပ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်က အပေါ်စီးက တက်ခွထားနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ထမိန်ကျွတ်ပြီး ကိုဇော်ထိုက် လိင်ချောင်းကြီးကလဲ သူမ အဖုတ်ကို ပွတ်တိုက်မိနေသည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်က ထွက်နေတဲ့ အရေကြည်တွေ ဆင့်ဆင့် ဆီးစပ်မှာ ပေကျံကုန်သည် ။နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတဖက်ကို ကိုဇော်ထိုက် စို့မိသွားသည် ..။ စို့တာနဲ့ သူ့လျာကြီးက နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလိတော့တာဘဲ  ..။ ဆင့်ဆင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထကာ တုန်ခါနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်ပေါင်တန်နှစ်ဘက်ကိုလဲ..ကိုဇော်ထိုက်ဆွဲကားလိုက်ပြီးသူ့လိင်တန်ကို..ဆင့်ဆင့်အဖုတ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းသည်  ..။

“ အို ..လူယုတ်မာ ..ရှင်..ခွေး ..ခွေး ….”

ကိုဇော်ထိုက် က ..

“ နင် ဟာငါ့မယား..ငါ့မယား ငါလိုးတာ ဘာဖြစ်လဲ ...” 

လို့ပြောရင်း သူ့လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် ။ ဆင့်ဆင့် သည် အတင်းထုရိုက် ရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက ကိုဇော်ထိုက်က သူ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထိုးသွင်းတာ ခံနေရ သည် ..။ တချက်မှာ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး သည် အဖုတ်ထဲ မဝင်ဘဲ အစိကိုချော်ထိုးမိသွားသည်  ..။ ကျင်ကနဲ ဆင့်ဆင့် တုန်ခါသွားရဆဲ သူ့ထိပ်ဖူးဒစ်ပြဲကြီး ဗျစ်ကနဲ အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသည် ..။ 

“ အား ..ခွေးးကောင်ကြီး........မုဒိန်းမကျင့်နဲ့ . . .”

ဆင့်ဆင့် ရုန်းလို့မရအောင် ဆင့်ဆင့်ပေါင်တွေကို ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ဒူးတွေနဲ့ဖိထားပြီး လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် . .။ လိင်တန်တဝက်လောက် အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်မိသွားသောအခါကိုဇော်ထိုက်သည် အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဆက်တိုက် ညှောင့်ထည့်တော့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် အဖုတ်ထဲ လိင်တန်ကြီး တစွတ်စွတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသောအခါ မိန်းမူးကာ တွန်းရုန်းထုရိုက်နေတာတွေ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ အရင်ကလိုးပေးနေကျ လင်ဖြစ်သူရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် အတွေ့ကို မလွန်ဆန်တော့ဘဲ ကိုဇော်ထိုက် လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနှေမိတော့ ကိုဇော်ထိုက်လဲ ဆင့်ဆင့် အခြေအနေကို ရိပ်စားမိတာနဲ့ ဆက်တိုက်ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်ပေးလေပြီ  .. ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ကိုဇော်ထိုက် သူ့ဒူးနဲ့ ဖိမထားတော့ပေမဲ့ မရုန်းကန်တော့ ..။ အတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပြီ ..။ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားကာ ကိုဇော်ထိုက် လိုးသမျှ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းကာ ခံနေတော့ သည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်လဲ မလိုးရတာ ကြာနေပြီကွာ..လို့ ညည်းငြူရင်း တဖြောင်းဖြောင်း နဲ့ အသားကုန် ဆွဲလေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီမို့ ..အောက်ကနေပြိး တုံ့ပြန်ကော့ပေး..လာသည် . .။ အရေတွေက တအားရွှဲနေသည် ..။ လိင်တန်နဲ့ အဖုတ် အဝင်အထွက် ဘွပ် ဘပ် ဘွပ်ဘပ် အသံတွေ ဆူညံလာသည် ..။ ဆင့်ဆင့်နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် စို့လိုက်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးအပြီး သုတ်ရေတွေ အများကြီး ပန်းထုတ်ခါ ကိုဇော်ထိုက်ပြီးသွားသည် ..။ဆင့်ဆင့်လဲ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလို့ စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကိုလဲ ဘာမှ မပြောတော့။

ကိုဇော်ထိုက် သည် စုတ်ပြတ်ညစ်ပတ်နေပြီး အရက်သောက်စရာလဲ ငွေ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တစောင်းလေး ဖင်အပြောင်သားနဲ့ အိပ်နေသောအချိန်တွင် ဆင့်ဆင့် ပိုက်ဆံအိတ် ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားပြီး ငွေတထပ်ကို အိပ်ကပ်ထဲ ထည့ကာ အရက်ဆိုင်ကို ပြေးသွားလေ သည် . .။

ဝေဝေလွင်နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့် သည် နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာဘဲ အိပ်နေ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်သည် ကိုဇော်ထိုက် တအားဆောင့်လိုးသွားတာကြောင့် အရမ်း ကျိမ်းစပ် နေသည်  . .။ ကိုဇော်ထိုက် တက်လိုးသွားတာကိုလဲ ဆင့်ဆင့် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေတို့ကို မပြောပြလိုတော့ ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုဇော်ထိုက် လိုးသွားလို့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ပြတ်လပ်နေလို့ ဆာလောင်တောင့်တနေတဲ့ လိုလားချက်တော့ ပြေပျောက်သွားရသည် မဟုတ်ပါလား . .။


“ သန်းထွန်းအောင်...စားကွာ..မင်းကြိုက်တာသိလို့ ဆွေဆွေက ရှယ်ချက်ထားတာ ..”

ဟင်းတွေက စုံသည် ။ပြည်ကြီးငါး နဲ့ ကန်စွန်းရွက်ကြော် ...ပဲပြား နဲ့ ငါးဖယ်ဟင်း ..သီးစုံပဲကုလားဟင်း..ငါးဖယ်အောင်း ငပိကောင်ကြော် ...။ ဆွေဆွေ ဟင်းချက်ကောင်းတာ အမှန်ဘဲ  ..ဝေဝေလွင် ဆိုရင် ဒီလို မချက်တတ်ဘူး ..။

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး အိမ်မှာ ညနေစာ လာစား သည် ..။  မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာ သောက်သည် ..။ ဆွေဆွေက ဝိုင် သောက်သည် ..။ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ် ..ကျောင်းသားဘ၀ က အကြောင်းတွေ ထိုင်စကားပြော ဖြစ်ကြသည် ။

သူတို့ စားသောက်နေတဲ့အချိန် သွန်းဆု အပြင်က ပြန်လာ သည် ..။

“ သန်းထွန်းအောင် ..ကြည့်ပါအုံး . .ငါ့သမီး ..သွန်းဆု..ကြီးမလာဘူးလား . .”

“ ဟား..အပျိုမကြီး ဖြစ်နေပြီဘဲ ..အေးကွာ..ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ရုန်းကန်နေကြတာ မင်းတို့ဆီ မရောက်တာတောင်တော်တော် ကြာသွားပြီ ကိုး . . .”

သွန်းဆု က “ ဆာတယ်..ဆာတယ် ..”ဆိုပြီး သူ့မိဘတွေ နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ထိုင်စားသောက်နေကြသော ထမင်းစားပွဲ မှာ လာဝင်ထိုင်ကာ စား သည် ..။ 

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး တို့ လင်မယား နဲ့ စကားပြောနေပေမဲ့ သွန်းဆု ကို မသိမသာ ကြည့်မိသည် ။

သွန်းဆု သည် ခါးလောက် ရှည်တဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ မျက်လုံးမွေးထူထူ..မျက်လုံးလှလှ နှာတန်ပေါ်ပေါ်..နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလှလှလေး နဲ့ ဘောလီးဝတ် က အိန္ဒိယ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လိုဘဲချောလှသည် ..။ ခါးတို မြန်မာရင်စေ့ အင်္ကျ ီ အနက်လေး ဝတ်ထားလို့ သူမရဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး နဲ့ အဲဒီခါးလေးအောက်က ကားဆင်းသွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အိအိဖြိုးဖြိုး နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အသားအိအိ ထမိန်ကြောင့် ကြည့်မိတာနဲ့ စိတ်တွေ ခြောက်ခြား လာမိရသည် ။ သွန်းဆုရဲ့ အသား က နို့နှစ်ရောင် ဝင်းဖြူနေသည် ..။ မျိုးကြီးရဲ့ သမီး ဒီလောက်လှမှန်း သူ မသိခဲ့ ..။ မျိုးကြီးနဲ့ အပြင်ဆိုင်တွေမှာ အတူူတူ ဘီယာအရက် သောက်ရင်း ဆုံခဲ့ကြပေမဲ့ မျိုးကြီး အိမ်ကို သူမရောက်ဖြစ်ခဲ့လို့ မျိုးကြီးရဲ့ မိန်းမဆွေဆွေ နဲ့ သမီး သွန်းဆု ကို မတွေ့တာ ကြာပြီ ။

“ သမီး ..အန်ကယ် သန်းထွန်းအောင် လေ..မှတ်မိလား ..ဒက်ဒီတို့ ကျိုက်ထီးရိုး ကို အတူတူ သွားကြတယ် လေ ..”

သွန်းဆု က သန်းထွန်းအောင် ကို တချက်မော့ကြည့်ပြီး ပြုံးပြ သည် ..။

“ မှတ်မိပါတယ် ..”

လို့ ပြုံးပြီး ဖြေသည် ..။ သွန်းဆုရဲ့ သိသိသာသာ ရှိလှတဲ့ ရင်မို့မို့ကိုလဲ သန်းထွန်းအောင် သတိပြုမိ သည် ။ ဆွေဆွေ ရော မျိုးကြီး ရော ရုပ်ဖြောင့်..ရုပ်ချောကြတဲ့သူတွေမို့ သူတို့သမီး သွန်းဆု သည် အချောအလှတွေ ပေါင်းစု သွားပြီး  ဒီလို အမိုက်စားလေး ဖြစ်နေတာ ဘဲလို့ သန်းထွန်းအောင် မှတ်ချက်ချ သည် ..။

သွန်းဆု သည် စားသောက်ပြီးသော အခါ သူမစားသောက်တဲ့ ပုဂံခွက်တွေကို ဆေးကြောပြီး အတွင်းခန်း ထဲကို ဝင်သွား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ တုန်ခါသွားတဲ့ သွန်းဆု တင်ပါးလှလှတွေကို တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ အင်း..တောတော် မိုက်တာဘဲ . . .။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဝေဝေလွင် က မနက်ဖန် သူ့ရုံးအလုပ်နဲ့ နယ်ကို ရုံးစစ်သွားရမည် လို့ ပြောသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ စိတ်ထဲက ကောင်းတာပေါ့ မိန်းမရယ် ..မင်းသွားနေတဲ့အချိန်  ငါ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်တာပေါ့ကွာ  . .လို့ ပြောနေမိ သည် ..။ ဝေဝေလွင်ကတော့ သူမရောက်ဖူးသေးတဲ့မြို့ကို ရောက်ရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ကိုလဲ..

“ ကိုအောင် ပါ ဝေနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ကောင်းတယ် ..ကိုအောင်ပါရင်ဝေ ပိုပျော်မှာဘဲ . .” 

လို့ ပြော သည် ..။ 

“ လိုက်ချင်တာပေါ့ ဝေ..ကိုယ်က ကြိုမပြောဘဲ အလုပ်က ခွင့်ယူလို့ မကောင်းလို့ပေါ့...” 

လို့ သန်းထွန်းအောင်က ဝေဝေလွင်ကို ပြန်ပြော သည် . .။

သန်းထွန်းအောင် က 

“ ဝေနဲ့ ၂ရ က်တောင် ခွဲနေရမှာ..ကိုအောင်တို့ “ ချစ်”ကြရအောင်လား..ဆိုပြီး ပွတ်သပ်နမ်းစုတ်ခါ ဝေဝေလွင်ကို ဖြုတ်ဖို့ကြံပေမဲ့ ဝေဝေလွင်က မနက်အစောကြီး ခရီးသွားရမှာလေ...ေဝေ မလုပ်ချင်ဘူး ..”

ဆိုပြီး တွန်းဖယ်ကာ ငြင်းဆန်လေ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ လိင်တန်ကြီးမတ် ပြီး သူငယ်ချင်း မျိုးကြီး သမီး သွန်းဆု ရဲ့ လမ်းလျောက်ရင် တုန်ခါသွားတဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်ရသည် . .။


ပြီးပါပြီ။



လှထိတ်ခေါင် (စ/ဆုံး)

လှထိတ်ခေါင် (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

ဒေါ်လွင်မာထက် ဆိုသည်မှာ ‘ထက်’ ဆောက်လုပ်ရေး ကုမ္ပဏီကြီး၏ ပိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကိုယ်တိုင်က အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အပြင် ပြည်ပသို့လည်း အကြိမ်ကြိမ် သွားရောက်၍ သင်တန်းအမျိုးမျိုး တက်ရောက်အောင်မြင်ခဲ့သူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် လုပ်ငန်းလုပ်ရာတွင် စေ့စပ်သေချာသည်။ တိကျ ပြတ်သားသည်။ စေတနာ ကောင်းသည်။ လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်လျှင် မည်သူ့ကိုမှ အားမနာတတ်။ တိတိကျကျ ဆောင်ရွက်တတ်သည်။

လွင်မာထက်၏ လက်ထက်ကြမှ ကုမ္ပဏီ၏ လုပ်ငန်းများသည် အံသြဖွယ် အောင်မြင်၍လာရပြန်တော့ လွင်မာထက်၏ ဂုဏ်သတင်းက စီးပွားရေး လောကတွင် သတင်းကြီးခဲ့သည်။ ထိုဂုဏ်သတင်းတို့တွင် လွင်မာထက်၏ ဆောင်ရွက်မှု အောင်မြင်မှု၊ အရည်အချင်းရှိမှုတွေသာမက သူမ၏အလှဂုဏ် သတင်းကလည်း ကြီးမားလှသည်။

အသက် (၂၆) နှစ်အရွယ် လွင်မာထက်သည် ငယ်စဉ်ကလို နုနယ်လှပမှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ ပြည့်စုံသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ပင်ကိုယ်အရည်အချင်းကလည်းရှိ ဓနဥစ္စာကလည်း ပြည့်စုံလှရက်လွန်းသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပြန်တော့ လွင်မာထက်ကို တမ်းတမက်မောသူများ လက်တွဲလိုသူများ ကမ်းလှမ်းသူများဖြင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်၍ နေရသည်။

လွင်မာထက်တွင် ချစ်တတ်တဲ့ နှလုံးသား ကြင်နာတတ်တဲ့ စိတ်တွေက မရှိတာတော့ မဟုတ်ပါ။ သို့ရာတွင် သူမ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ကြိုးစားခဲ့ရခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေများကြောင့် သိုသိပ်စွာ နေခဲ့ရခြင်းတို့ကြောင့် အရွယ်ရောက်သူ ကျန်းမာသန်စွမ်းသူတိုင်း ခံစားရမြဲ ဓမ္မတာဖြစ်လေသော သွေးသား ဆန္ဒများကိုပင် မျိုသိပ်၍ ချိုးနှိမ်ကာ ထားခဲ့ရလေသည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ တစ်လကျော်ကျော်မျှပင် ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကာလအတောအတွင်း မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ အလုပ်တာဝန်များကို ကျေပွန်စွာ ဆောင်ရွက်ခဲ့၏။ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ခေါ်ကာ မကြာခဏ အလုပ်ခိုင်းစေတတ်သည်။ ထို့ပြင် မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ ခေါ်၍ အလုပ်များလုပ်စေခဲ့ရာတွင် ဆောင်ရွက်ရန် အလုပ်များပြီးလျှင် သူမသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို အအေး၊ ကော်ဖီ၊ မုန့် စသည်တို့ဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးလျှက် စကားစမြည် ပြောတတ်သေးသည်။

ထိုအခါမျိုးတွင် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ် အိန္ဒြေရှိလွန်းသော ဒေါ်လွင်မာထက်၏ ဟန်ပန်မျိုး မဟုတ်တော့။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်းနှီးခင်မင်လွန်းစွာဖြင့် ရှိနေသော ငယ်သူငယ်ချင်းမလေး တစ်ဦးပမာ အသွင်မျိုးကို ဆောင်ကာ ရယ်ရယ်မောမော နောက်နောက်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် လွင်မာထက် တစ်ယောက် ရှိနေတတ်လေသည်။ ထိုသို့သော အခါမျိုးတွင် ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသော အခေါ်အဝေါ်လေးတွေကလည်း တမျိုးလေး ပြောင်းသွား၏။ မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်က “မောင်လေး” ဟု ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသည်။

မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ စ၍အလုပ်မဝင်မှီ အင်တာဗျူးဖြေကတည်းက “မမ” ဟုသာ သုံးစွဲခဲ့ရာမှ ယခုတော့ “မမထက်” ဟုပင် တရင်းတနှီး ခေါ်ဝေါ်၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဦးတည်းရှိနေသော အခါမျိုးတွင် ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်၍နေသော “မမထက်” ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မျိုးဝင်းပိုင်သည် တိတ်တခိုး ငေးကြည့်မိတတ်သည်။ ကြည့်ဖန်များလာတော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် ခပ်ရဲရဲပင် ငေး၍ ကြည့်တတ်လာသည်။ ဒီလိုဖြစ်အောင်ပင် လွင်မာထက်က ဖန်တီးပေးနေတာလား မသိ။

ဒါတင်မဟုတ်သေးပါ။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်၏ ချောမောလွန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် အပြုံးလှလှလေးတင်သာမက မမထက်၏ အချိုးကျနစွာဖြင့် ရှိနေသော လှပလွန်းသည့် ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ငေး၍ ကြည့်တတ်သည်။ သူရှိရာဖက်သို့ တခါတရံမျိုးတွင် ကျောခိုင်းကာ သွားလာလှုပ်ရှားနေသော မမထက်၏ တပွေ့တပိုက်ကြီးဖြစ်ကာ အိထွေးတုန်ခါလျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်ကြည့်ကာ ရမ္မက်များ ထန်ခဲ့ရသည်မှာလည်း ကြိမ်ဖန်မနည်းတော့ပေ။

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မမထက်ကို စိတ်ကူး၍ သာယာတတ်လာသည်။ မမထက်ကို စွဲလန်းတမ်းတရင်း စိတ်ကူးယဉ်ကာ သာယာနေခဲ့ရသော အကြိမ်များလည်း တဖြေးဖြေးများ၍လာခဲ့ရသည်။ အချိန်ကာလ တဖြေးဖြေး ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်ကို စွဲလန်းသထက် စွဲလန်းတမ်းတကာ ရင်မောစွာဖြင့် ချစ်ခဲ့မိပေပြီ။

မမထက်သည်လည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အနီးသို့ သူမသည် တဖြေးဖြေး နီးကပ်စွာဖြင့် ရောက်၍လာခဲ့ရပေသည်။ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာလေးကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်မိသော အချိန်ကစ၍ သူ၏နုငယ်သော မျက်နှာလေးသည် သူမ၏ရင်ဝယ် ငြိတွယ်ခဲ့ရလေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပြောဟန် ဆိုဟန် လှုပ်ရှားဟန်လေးများကို တွေ့ဖန်များလာတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို ခင်တွယ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရင်းနှီး၍လာခဲ့ရပြန်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အပြုံးလေး မျိုးဝင်းပိုင်၏ စကားသံလေးတို့ကို လွင်မာထက်က စွဲလန်း၍လာခဲ့ရသည်။ သူမသည် ဘယ်နေရာဘဲရောက်ရောက် ဘာဘဲလုပ်နေ လုပ်နေ မျိုးဝင်းပိုင်၏ပုံရိပ်က လွင်မာထက်၏ အတွေးအာရုံထဲတွင် သွားလာလှုပ်ရှားနေခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်၏ ရင်တွင်းမှ တစ်ခုတည်းသော နှလုံးသည်း ပွတ်သည် ရှင်သန်လာခဲ့ရပြီး နွေးထွေးသော ရင်လှိုင်း ဂယက်လေးများနှင့်အတူ အချစ်များစွာတို့ကို ပေါက်ပွားကာ သူမ၏ အသွေးအသားများထဲသို့ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့စေခဲ့ရပြီဖြစ်၏။ “မမထက်” သည် မောင်လေးကို အချစ်များစွာဖြင့် စွဲလန်းမြတ်နိုးစွာ ချစ်ခဲ့ရလေပြီ ဖြစ်တော့၏။

ချစ်သောသူနှင့် ဆုံတွေ့နေရသော အချိန်လေးအတွင်းဝယ် လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် အေးချမ်းကြည်နူးစွာ ခံစားနေရသည်။ ထို့ပြင် ချစ်သူအပါးတွင် ရှိနေစဉ်အခါတွင် သူမသည် နုငယ်ကာ ဆယ်ကျော်သက်လေးသဖွယ် ဖြစ်သွားရပြီး လန်းဆန်းပေါ့ပါး၍ နေခဲ့ရသည်။

မမထက်သည် ချစ်သူအပါး၌ ရှိနေချိန် ကာလလေးကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြုံတွေ့ချင်လာသည်။ ထိုအချိန်လေးကိုလည်း ကာလကြာရှည်စွာ ရှိစေချင်လာသည်။ အတူနေရရင်ဟူသော စိတ်ကူးလေးတွေက လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် မကြာခဏဆိုသလို ပေါ်ပေါက်၍ ခံစားနေရသည်။

“မောင်လေး” ကလည်း သူမအပေါ် စိတ်ဝင်တစား ရှိလာသည်ကို မမထက်သည် မိန်းမသားပီပီနှင့် နေခဲ့သည်။ ထိုသို့ စတင်၍ သိလိုက်ရသော အချိန်တွင် သူမခံစားလိုက်ရသော ကြည်နူးမှုမျိုးသည် လွင်မာထက်အဖို့ ဒီတသက် ဒီတစ်ခါသာ ခံစားရဖူးသည် ဖြစ်သည်။ သူမကို စိတ်ဝင်တစားရှိနေသူ သူမချစ်မိသူ တစ်ယောက်က ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေကို ဖွင့်ဟလာစေကြောင်း တိတ်တခိုး ဆုတောင်းနေမိခဲ့သည်။ ချစ်မိသူမှ ဖွင့်ဟလာနိုင်စေရန်လည်း လွင်မာထက်သည် လမ်းကြောင်းပေးခဲ့သည်။ ဒါ့အပြင် အမူအရာများဖြင့်လည်း လမ်းခင်းပေးခဲ့သည်။ ဒီလို လမ်းကြောင်းပေးခဲ့ရသော အကြိမ်တို့သည်လည်း မရေတွက်နိုင်တော့ပေ။ ကြိမ်ဖန်များစွာပင် ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော သာမန် ဝန်ထမ်းငယ်လေး တစ်ယောက်နှင့် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ဟူသော တံတိုင်းသည် ကြီးမားထူထဲလွန်းလှသည်။ ချစ်မိသောသူမှ သူမဆီသို့ ထိုတံတိုင်းအား ကျော်လွန်အောင် ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပေ။ အင်အားကြီးမားသော သူမကသာ ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်၍ ချစ်သူအတွက် လမ်းခင်းရမည်သာ ဖြစ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော ကြီးမားထူထဲ လွန်းသည့် ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်နိုင်ရန် အင်အားတွေ သူမတွင် ရှိနိုင်ပါ့မလားဟူသော အတွေးတွေက အချစ်ကို တမ်းတနေရသော လွင်မာထက်၏ ရင်ကို ခိုဝင်၍ လာခဲ့ရပါတော့သည်။

“…သမီးရေ…..ခဏ…”

“…ဟုတ်ကဲ့…မေမေ….”

ရုံးသွားရန်အတွက် ထွက်လာခဲ့သော လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ အရောက်မှာပင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က လှမ်း၍ခေါ်လိုက်သဖြင့် မိခင်၏ အနားသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ရှေ့ရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။

“….မေမေ…ဘာများပြောမလို့လဲ….ဟင်…”

“….တခြားမဟုတ်ပါဘူး… သမီးရယ်…. မေမေ… တရားစခန်း တစ်လဝင်ဖို့အတွက် ကိစ္စပါ……”

“….ဝင်လေ မေမေရာ၊ အိမ်မှာလည်း မသိန်းနုတို့ လင်မယား ရှိနေတာဘဲ..”

“…ဒါတော့ ဒါပေါ့သမီးရယ် မေမေကလဲ သမီးကို စိတ်မချဘူး…. အဲဒါ သမီးဒေါ်လေး ခင်ခင်မိကို အိမ်မှာ ခေါ်ထားမလားလို့….”

မိခင်ဖြစ်သူ၏စကားကို ကြားလိုက်ရသော လွင်မာထက်တစ်ယောက် စဉ်းစားရ ကြပ်၍ သွားရသည်။ သူမ၏ဒေါ်လေး ခင်ခင်မိဆိုတာက မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညီမအငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ အသက်က (၃၃) နှစ်မျှသာ ရှိသေးပြီး ယောကျာ်းက (၃) ယောက်ပင် ရဘူးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း လွင်မာထက်၏ ဖိုးဖွားများရှိစဉ်ကတည်းက အမွေပြတ် ကြော်ငြာထားတာဖြစ်ပြီး ဘိုးဘွားများ မရှိတော့မှ မိခင်ဖြစ်သူက ကူညီစောင့်ရှောက်ခဲ့ပြီး ပြန်၍ အဆက်အသွယ်ရနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“…..တစ်လလောက်ပဲ သမီးရယ်… နောက်ပြီး သူ့ယောကျာ်းကို ခေါ်မလာဖို့ မေမေဘဲ ပြောပါ့မယ်…. ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား သမီး…. ဟင်…”

မတတ်နိုင်တော့ပါ။ မိခင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန်နှင့် တရားစခန်းဝင်မည့် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်ဆံမတင်းရန်အတွက် လွင်မာထက်သည် တစ်လထဲဘဲဟူ၍ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေတော့သည်။

“….သူတစ်ယောက်ထဲ လာနေမယ်ဆိုရင်တော့ မေမေသဘောပါဘဲ။ ဒေါ်လေးကို ခေါ်ထားခဲ့ပေါ့…. အော်… မေမေက ဘယ်တော့လောက် တရားစခန်းဝင်မှာလဲ…”

“……သဘက်ခါလောက် စပြီးဝင်မယ် သမီး…. ကဲကဲ… သမီးလည်း ရုံးနောက်ကျနေဦးမယ် … သွားရင်လည်း…. သွားတော့ကွယ်….”

“….ဟုတ်ကဲ့….မေမေ……”

ဟူ၍ ပြောလိုက်ရင်းကပင် ထိုင်ရာမှ အသာထကာ လွင်မာထက်သည် ထွက်၍ လာခဲ့ပါတော့သည်။

——————————————-

ဒီနေ့ ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း လွင်မာထက်မှာထား၍ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ အိမ်သို့ နံနက် (၉) နာရီအချိန်တွင် ရောက်၍လာခဲ့ရသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် ရောက်၍လာသည်ဆိုသည်နှင့် အသင့်ပင် စောင့်၍နေသာ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို ကားမောင်းခိုင်းကာ ထွက်လာခဲ့ကြတော့၏။ အမြဲတမ်းပင် ခပ်ရိုးရိုးသာ ဝတ်တတ်သော လွင်မာထက်တစ်ယောက် တစ်ခါမှ သူမဝတ်စားထားတာ မတွေ့ဖူးသော အဝတ်အစာမျိုးကို ဝတ်လျှက် လှချင်တိုင်း လှ၍နေရသော လွင်မာထက်ကို မျိုးဝင်းပိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

လွင်မာထက်သည် ခြေသလုံးလေး နောက်ဖက်တွင် ခွဲထားသော အခွဲလေးပါသည့် စကပ်အနက်ရောင်လေးကို ဝတ်ထားပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင်တော့ ငုဝါရောင် လက်ပြတ် ရင်စေ့ ခါးတင် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်၍ထားလေးသည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ကျောလယ်သာသာ ဆံပင်လေးကို နောက်စေ့တွင် ခပ်မြင့်မြင့်လေးစု၍ မြင်းမြီးပုံစံလေးချထားသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာတော့ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းထားကာ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုတော့ နီနီရဲရဲလေး ဆိုး၍ထားလေသည်။

တစ်ခါမှ သူများမောင်းသည့် ကားကို ရှေ့ခန်းတွင် မလိုက်ခဲ့ဖူးသည့် လွင်မာထက်သည် ယခု မျိုးဝင်းပိုင် မောင်းသော ကားကို မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် ယှဉ်ကာ ကားရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်၍ လိုက်ပါခဲ့လေသည်။ သူမဆီမှ ပျံ့လွင့်၍လာသော သင်းပျံ့သည့် ရနံ့များသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို ရိုက်ပုတ်လှုံ့ဆော်လျှက် ရှိလေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို သယ်ဆောင်၍လာသော ကားလေးသည် အမြန်နှုန်းမှန်မှန်ဖြင့် မောင်း၍လာခဲ့ရာတွင် နာရီဝက်ခန့် ကြာသောအခါ၌ လွင်မာထက် ညွှန်ပြသည့် ခြံဝန်းတစ်ခုထဲသို့ အသင့်ဖွင့်၍ထားသော ခြံတခါးမှတဆင့် ဝင်လိုက်သည်။

ကားလေးသည် ခြံဝန်းထဲသို့ ရောက်လျှင်ပင် မျိုးဝင်းပိုင်က လွင်မာထက်၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ခြံတံခါးကိုပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်တက်၍ ကားလေးကို ခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်း မလှမ်းမကမ်းလေးတွင် ရှိနေ သော တစ်ထပ်တိုက်လေးဆီသို့ မောင်း၍လာခဲ့သည်။

တိုက်ကလေးရှေ့သို့ရောက်လျှင် ကားလေး ထိုးရပ်လိုက်သည် ဆိုသည်နှင့် လွင်မာထက်က ကားပေါ်မှဆင်းကာ တိုက်ကလေး၏ တံခါးကို သွား၍ ဖွင့်နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ ကားနောက်ခန်းထဲမှ ပစ္စည်းများကို ထုတ်ယူနေရင်း သူ၏အကြည့်များက နောက်ကျောပေးထားသော လွင်မာထက်ဆီသို့ ရောက်၍နေသည်။ သေးကျင်သော လွင်မာထက်၏ ခါးလေးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို လှိုက်ဖို၍လာစေခဲ့သည်။

တိုက်ထဲရောက်သည်နှင့် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကိုယူ၍ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် စီကာစဉ်ကာ ချ၍နေသည်။ သူမရပ်၍ ပြင်ဆင်နေသည်က မျိုးဝင်းပိုင် ထိုင်နေရာနှင့် စားပွဲလေးအကြားတွင် ဖြစ်နေရာ လွင်မာထက်၏ ကားစွင့်မို့မောက်လျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများမှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏မျက်နှာ ရှေ့နားတွင် ကပ်လျှက် တွေ့မြင်နေရ၍ သူ၏ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည် မာတောင်၍ လာရတော့သည်။

ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သား ထိုင်ချလိုက်သောအခါ အိထွေးလှသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ထိထိမိမိ ဖိကပ်မိတော့သည်။ ထို့နောက် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် လူးလွန့်ကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖက်သို့ ပို၍ဖိကာ တိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငိုက်လျှက် လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။

“……မောင်လေး….ဆာရင် စားတော့လေ….”

“……..ကျွန်တော်…မဆာသေးဘူး….မမ….”

“…..မမလည်း မဆာသးဘူး…. နောက်မှ… အတူစားကြတာပေါ့…”

သူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့ရှိ စားပွဲလေးပေါ်တွင်တော့ စားစရာတွေမှာ အပြည့်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ကြပြီးနောက် စကားဆုံးသွားသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆုံတွေ့နေသော မျက်လုံးလေးများကို မရုတ်သိမ်းဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ မျက်နှာမှာ တစ်ထွာခန့်သာ ကွာဝေးတော့သည်။

ပြီးတော့ သူမဆီမှ လှပလွန်းသော အပြုံးလေးတစ်ချက် ပျံ့လွင့်သွားချိန်တွင်တော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို အငမ်းမရပင် နမ်းပါလေတော့သည်။ လွင်မာထက်ကတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ကာ ပြုံးပြုံးလေး လုပ်ပေးထားလေသည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက သူမ၏ ဖူးဖူးလေးကြွနေသော နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများဆီသို့ ဖိကပ်လိုက်သည်နှင့်ပင် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အရင်ဦးအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သည့်ခဏမှာပင် သူမ၏လျှာဖျားလေးက မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေတော့သည်။

ထို့ပြင် လွင်မာထက်၏ လက်နှစ်ဖက်အနက် တစ်ဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က သူ၏ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဘေးတိုက် ထိုင်လျှက်သား ဖြစ်သည့်အပြင် လွင်မာထက်မှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခြမ်း ရောက်လျှက်ရှိနေသည်ဖြစ်၍ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရှေ့ဖက်မှနေ၍ သူ၏ခါးကို ဖက်ထားသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပေါင်ရင်းကို အသာလေး ဖိကပ်မိတော့ရာ သူ၏ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်၍နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖျံလေးက အပေါ်မှ ဖိလျှက်သားလေး ဖြစ်နေတော့သည်။

နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ အပြန်အလှန် နမ်းနေကြရင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးများမှာ တွန့်ကာ တွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်လာကြတော့သည့်အလျောက် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ ထိကပ်၍နေသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးမှာ လီးတန်ကြီးတစ်လျှောက် အရင်းမှအဖျား အဖျားမှ အရင်းသို့ တစ်ချက်ခြင်း ပွတ်ကာပေးနေသလိုဖြစ်၍ နေလေတော့သည်။ မကြာမီမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တဖက်က လွင်မာထက်၏ ရင်သား မို့မို့မောက်မောက်ပေါ်သို့ ကျရောက်၍လာသည်မှ သူမ၏နို့အုံကြီးကို ဝတ်ထားသော ဘော်လီအင်္ကျီလေးပေါ်မှပင် ဖိညှစ်၍ ပေးလေတော့သည်။

လွင်မာထက်ကလည်း သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာပါတော့သည်။ ခဏအကြာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကွာအသွားတွင်တော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို တရှိုက်မက်မက်ဖြင့် နမ်းလိုက်ပြီးနောက် ထိုင်နေရာမှ အားယူကာ ထလိုက်ပြီး မပြေးရုံတမယ်ပင် အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်၍သွားတော့ရာ ရုတ်တရက်ကြောင်၍ ကြည့်နေသော မျိုးဝင်းပိုင်က ခဏနေမှ ထိုင်ရာမှထကာ လွင်မာထက်၏ နောက်သို့လိုက်၍ လာခဲ့လေသည်။

အခန်းတွင်း ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာကြီးပေါ်တွင်တော့ လွင်မာထက်တစ်ယောက် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်လျက်သား လှဲနေသည်။ နောက်မှရောက်၍လာသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တက်လိုက်ကာ သူမ၏ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခါးလေးကို လှမ်း၍ ဖက်ပြီး လွင်မာထက်၏ တလုံးတခဲကြီး ဖြစ်၍နေသော တင်သားကြီးများကို ဝတ်ထားသော စကပ်လေးပေါ်မှပင် ဖိ၍ဖိ၍ အားပါးတရ နမ်းနေတော့သည်။

တစထက်တစ ကာမစိတ်များ သောင်းကျန်း၍လာရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလွန့်ကာ လုပ်နေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် သူမ၏ လက်တဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ အင်္ကျီပေါ်သို့ လှမ်းလိုက်ကာ ကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ပေးပါတော့သည်။ အလားတူပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်လေးတွေကလည်း သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်၏ အင်္ကျီများသည် ပြိုင်တူလိုပင် ကျွတ်၍သွားချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏နောက်ကျောသို့ သွင်းလိုက်ရာက ဘရာစီယာချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်ပင် ဘရာစီယာလေးကို သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာ၍ပေးရင်း မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါတော့သည်။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား နို့နှစ်လုံးကို ခေတ္တမျှ ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေပြီးမှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမ၏အပေါ်သို့ မှောက်၍ချလိုက်ပြီး အငမ်းမရပင် နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စို့၍ပေးနေတော့ရာ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်တွန့်လွန့် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏နို့များကို မျိုးဝင်းပိုင်ထံသို့ ကျောလေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ဖိသွင်းပေးနေပါတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးမှ စကပ်လေးကို လှမ်း၍ ဖြုတ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ထောင်၍ စကပ်လေးကို ချွတ်၍ပေးလိုက်တော့ရာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ကလည်း ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ စောက်မွှေးလေးတွေကြားမှ တိုးဝင်ဖိကပ်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်နူးနူးအိအိလေးကို သူ၏လက်ဖြင့် ဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

လွင်မာထက်ခင်မျာမှာတော့ သူမ၏ ဒူးလေးတွေကွေးကာ ထောင်လိုက်မိသော ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လျှက် ခံရခက်နေကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာတော့ စောက်ရည်လေးများမှာ ရွှဲနစ်၍ နေခဲ့ရချေပြီဖြစ်သည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ လွင်မာထက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများသည် ဆူပွက်၍လာခဲ့ရကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း ယား၍ ယား၍ တက်လာရပြီး လွင်မာထက်မှာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မွှန်ထူ၍ လာခဲ့ရလေသည်။

“မောင်လေးရယ်…. အင့်… ဟင့်…. မ… မ…. မနေတတ်တော့ဘူး… ဟင့်..”

လွင်မာထက်၏ မပီမသ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရပြီး နောက်တွင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားသည် ဆိုသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ထားရာမှပင် အသာလေးဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်မိရာ ကာမဇောတွေကြားမှပင် ရင်လေးမှာ ဖို၍သွားရပြန်ပါသည်။

တောင်မတ်၍ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၇) လက်မနီးပါးနှင့် လုံးပတ်က ကျပ်လုံးသာသာလောက်ရှိသည်။ ပြီးတော့ အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော အကြောကြီးများကလည်း ဖုထစ်၍နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“……ဗြိ…. အင့်…. ဗျစ်…. အမေ့…. ဗြိ…. အာ့…. ကျွတ်….. ကျွတ်….. အ….”

လီးတန်ကြီးမှာ လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်၍သွားပြီ ဆိုသည်နှင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးနှင့် ပြည့်သိပ်ထိတွေ့ကာနေသော သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ လာရတော့သည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် နာ၍သွားပုံရသဖြင့် မျိုးဝင်းပိုင်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်၍နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ၌ ဖိကပ်၍ထားကာ အနားပေးလိုက်ရာ ခဏအတွင်းမှာပင် လွင်မာထက်၏ ခါးလေးသည် ကော့၍ တက်လာတော့သည်။

“……ဟင့်…. မ….. မရပ်နဲ့…. လုပ်…. လုပ်ပါ….. မောင်လေးရယ်…. ဟင်း.. ဟင်း..”

သူမ၏ ရမ္မက်သံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို စ၍ တာလွှတ်လိုက်လေသည်။ သူသည် စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကို မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ မြှောက်ကြွ၍ပေးကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ အလိုးခံရင်း ညီးတွားရသည်မှာ အားရကျေနပ်ဖွယ် အရသာတွေ့နေရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးက ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်လေတိုင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှာ ဟ၍ ဟ၍ သွားကာ ဝမ်းခေါင်းသံလေးများဖြင့် ညီးတွားရင်း အားပါးတရ အလိုးခံနေပါတော့သည်။

“ ……. ဗြွတ်…. အင်း…. ပလွတ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဟင်းဟင်း…. ပြွတ်… ဖွတ်… ဟင်း..… အင်း…. ဟင်း….. အင်း…..”

အစက လွင်မာထက်သည် သူမက ဦးဆောင်ရလိမ့်မည်ဟု ထင်၍ထားသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမကို မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်အောင်ကောင်း၍ နေရန်ပင် လိုးပေးနေနိုင်သည့် အတွက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍ နေရတော့သည်။ ရှည်လျှားလှသော လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ဝင်လာလေတိုင်း လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်ဝသို့ ပြေး၍ ပြေး၍ ဆောင့်နေသဖြင့် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တုန်၍တုန်၍ သွားရအောင်ပင် ကောင်း၍ နေရလေသည်။

“…..မမထက်…..ကောင်းလား…ဟင်….”

“……ကောင်းတယ်…. သိပ်ကောင်းတယ်…… ဟင်း… ဟင်း… ချစ်… လားဟင်…”

“…..ချစ်တာပေါ့….မမထက်…ရယ်….”

“…….အမလေး……. အင်း….. ဟင်း….. ချစ်…. ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်…. အင်း.. ဟင်း……”

ကာမအရသာများ အဆမတန် တက်၍လာရသော လွင်မာထက်က သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများဖြင့် ဖိ၍ ဖိ၍ ဖင်ကြားလေးများ ရှုံ့၍ ရှုံ၍ သွားရသည်အထိ ညှစ်၍ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ မကြာမှီမှာပင် လွင်မာထက်တစ်ယောက် တဟင်းဟင်းဖြင့် ဆက်တိုက်ညီးတွားကာ ကော့ပျံလာသလို ကာမဆိပ်များတက်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော မျိုးဝင်းပိုင်သည်လဲ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ ကျင်ဆိမ့်၍လာပြီဖြစ်ရာ လွင်မာထက်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း အားကုန်ဆောင့်၍ အချက် (၂၀) မျှ လိုးလိုက်ပါတော့သည်။

“……အမလေး…. မောင်….. အား…. ချစ်…. တယ်…… ဟင်း…. ဟင်း…..”

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုသည် တွန့်ခါ၍သွားကြရကာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်၍ သွားရပါတော့သည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့သည် ထိုနောက်ပိုင်းတွင်တော့ ညနေရုံးဆင်းတိုင်း နေ့တိုင်းလိုလိုပင် တွေ့နေကျနေရာလေးသို့ သွားကာ တူနှစ်ကိုယ် ယှဉ်တွဲ၍ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ (၁၀) ရက်ထက် မနည်းတော့ပေ။ လွင်မာထက်ကလည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို တပ်မက်စွဲလန်းကာ နေရသကဲ့သို့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း လွင်မာထက်ကို မက်မောစွဲလန်းကာ ရှိနေခဲ့ရလေတော့သည်။

ထန်းပင်မှ ထန်းနို့များသည် လှီးဖြတ်စရှိလျှင် လှီးလေ ထန်းနို့ထွက်လေပင် ဖြစ်သည်။ မလှီးမဖြတ်ဘဲ ထားပါက တဖြေးဖြေးခြောက်၍ ကြွေတတ်ပေသည်။ ထို့ပြင် စားရသော ကလေးသည် ငတ်သည်ဟူသော ဆိုရိုးစကားကလည်း ရှိနေပြန်သေးသည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရကာ ကာမအရသာကို စတင်ခံစားခဲ့ဖူးသည့် နေ့မှစ၍ လွင်မာထက်သည် (၁၀) ရက်တိုင်တိုင် နေ့စဉ် ရက်ဆက်ဆိုသလို အားပါးတရ ခံစားခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း ခွင့် (၁၀) ရက်ယူသွားတော့ လွင်မာထက်သည် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သည်။

ချိုသည် ခါးသည်ဆိုသော အရသာကိုလည်း သိနေတော့ ပထမတွင် အချိန်တန်လျှင် သတိရသည်။ အဲဒီနောက် တဖြေးဖြေး တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖြစ်လာတော့ မကြာခဏဆိုသလို ပြင်းပြသော ဆန္ဒတွေက သွေးသားတို့ကို သောင်းကျန်းစေသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း (၁ဝ) ရက် ပြည့်လျှင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင် ပြန်၍လာတော့မည်ဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ဖြေသိမ့်ကာ သူမ၏ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏ဆန္ဒမှာ ပြည့်ဝ၍ မလာခဲ့ပါ။

(၁၀) ရက်ပြည့်သော နေ့မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဖခင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သဖြင့် နောက်ထပ်ခွင့် (၁၅) ရက်ပေးရန် ခွင့်ယူခဲ့သည်ကို သူမသည် သိခဲ့ရပြီး ကိုယ်စိတ်နှလုံး ချုံးချုံးကျကာ စိတ်ပျက်၍ သွားခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် ခံစားနေရသော ဝေဒနာမှာ ကိုယ်နှင့်မမျှ ရင်နှင့်မမျှအောင် ဖြစ်၍နေသည်။ အလုပ်လုပ်ရတာပင် သိပ်ပြီးစိတ်မပါတော့။ အလုပ် ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ကြီးကြီးငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်အိုအို ယောကျာ်းတစ်ယောက်ယောက်နှင့် ပြောဆို ဆက်ဆံနေရချိန်မှာပင် သူမ၏သွေးသားတို့က တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်ကာ လွင်မာထက်၏ အတွင်းစိတ်တို့သည် ဖောက်ပြန်၍ နေရသည်။

——————————————-

ခင်ခင်မိသည် အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်၍သာ အစ်မဖြစ်သူ တရားစခန်း ဝင်နေစဉ်တွင် လွင်မာထက်နှင့်အတူ လာ၍ နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အစ်မ၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်သည်ကလည်း မပြောနှင့်။ ခင်ခင်မိတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်အတွက် စားဝတ်နေရေးကို အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က တာဝန်ယူထားခဲ့သည်။ ထို့ပြင် တခါတရံ လိုအပ်သည့် အခါများတွင်လည်း ငွေကို လိုသလောက် ထုတ်ပေးသေးသည်။ ဒီတော့ အစ်မစကားကို မနာခံ၍ မဖြစ်သဖြင့် နာခံခဲ့ရသည်။

သို့ပေမဲ့လည်း ခင်ခင်မိသည် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် ကင်းကွာကာ နေနိုင်သူ နေတတ်သူ မဟုတ်ချေ။ အခုဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ (၁၈) ရက်ခန့်ပင် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မနေ့က လွင်မာထက် ရုံးသွားနေတုန်း ခင်ခင်မိသည် အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ကျောက်ပွဲစားလုပ်သော သူမ၏ယောကျာ်းက ခရီးထွက်သွားသည်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းမှ ပြောသဖြင့် သိခဲ့ရသည်။

ခင်ခင်မိ၏ ယောကျာ်းသည်လည်း ခင်ခင်မိ မရှိလျှင် အပျော်ရှာနေမယ် ဆိုတာကို ခင်ခင်မိတစ်ယောက် သိပြီးသား ဖြစ်သည်။ နဂိုထဲကမှ တဏှာရာဂတွေ ကြီးခဲ့သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ယခုလို ယောကျ်ားနှင့် မတွေ့ရပြန်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေက အပြင်းအထန်ပင် သောင်းကျန်း၍ နေခဲ့ရသည်။

နံနက်စာစားပြီး၍ အိပ်ယာထက်တွင် တက်၍ လှဲနေမိရင်း မပြည့်ဝသော ဆန္ဒတွေအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ယောကျာ်းကို တွေးလိုက်မိပြီး သူလည်း အပျော်ရှာနေမှာဘဲဆိုသော အတွေးက ဝင်လာပြန်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရလောက်အောင်ပင် ထကြွ၍ သောင်းကျန်းလာခဲ့ရသည့်အလျောက် ခင်ခင်မိသည် အိပ်ယာပေါ် တွင် လှဲ၍မနေနိုင်တော့ဘဲ လူးလဲ၍ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်၍ လာခဲ့လေသည်။

“ မမ “

ခင်ခင်မိသည် နောက်မှခေါ်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မသိန်းနုကို တွေ့ရသည်။ ဒါနဲ့ဘဲ ခင်ခင်မိက သူမ၏ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်သည်။

“ဟော……..မသိန်းနုပါလား….”

“…ဟုတ်ကဲ့….”

“…ပြောလေ…မသိန်းနု ဘာပြောမလို့လဲ…”

“…ဟို ကျမ…တာမွေမှာရှိတဲ့ ကျမညီမဆီ ခဏသွားချင်လို့ပါ မမ…”

“….အင်း…သွားလေ…”

“…ညနေ မစောင်းမှီ ပြန်ခဲ့ပါ့မယ်….. မမ… ခိုင်းစရာရှိရင် ခိုင်းလို့ရအောင် ကိုတင်အောင်ကို ထားခဲ့တယ် မမ…”

“……အေးလေ….သွားပေါ့…”

“…..ဟုတ်ကဲ့…မမ….”

“…..ဒါနဲ့ ကိုတင်မောင်ရော….. ဘယ်မှာလဲ….”

“……အိမ်မှာပါ မမ…..”

“…အော် အေးအေး ရတယ် သွားရင်သွားတော့လေ…”

“…ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့ မမ….”

ကိုတင်မောင်နှင် မသိန်းနုတို့က တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်နားတွင်ရှိသော သစ်သားအိမ်လေးတွင် နေထိုင်ကြသည်။ အလုပ်ရှင်နှင့် အလုပ်သမား ပုံစံမျိုးဖြစ်၍သာ အသက် (၃၃) နှစ်သာ ရှိသေးသော ခင်ခင်မိကို မသိန်းနုက မမဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

အမှန်တော့ မသိန်းနုက အသက် (၃၅) နှစ်ပင် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကိုတင်မောင်က အသက် (၃၈) နှစ်ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ မသိန်းနုက အိမ်ဗာရီယ လုပ်ငန်းများကို လုပ်ရ၍ ကိုတင်မောင်က သစ်ပင်ပန်းပင်များ စိုက်ပျိုးရန် ခြံရှင်း၊ မြက်ရှင်းရန် တခါတရံ လိုအပ်ပါက ကားမောင်းပေးရသည့် အလုပ်များကို လုပ်ရလေသည်။

မသိန်းနုက အိမ်နောက်ဖက်သို့ ပြန်၍ ထွက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိသည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ဆက်၍ထွက်ခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဗွီစီဒီကြည့်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်၍နေသော သူမသည် ဗွီစီဒီကြည့်ရန် လုပ်ပြီးကာမှ လက်ထဲမှ ဗွီစီဒီချပ်ကိုချကာ စားပွဲပေါ်တွင် တွေ့ရသော သတင်းစာကို ကောက်၍ ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မသိန်းနုတစ်ယောက် အိမ်ဘေးမှပတ်၍ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရကာ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် မည်သို့ တွေးလိုက်မိသည်မသိ။ လက်ထဲမှ သတင်းစာကို စားပွဲပေါ်သို့ချကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမသည် အိမ်နောက်ဖက်သို့ ဦးတည်၍ ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

ခင်ခင်မိသည် မီးဖိုဆောင်ဘေးပေါက်မှနေ၍ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်သည်။ တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ မသိန်းနုတို့ နေထိုင်ရာ အိမ်လေးဆီသို့ လာခဲ့တော့ရာတွင် တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်သို့ ကွေ့၍ အဝင်မှာပင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်ခင်မိ၏ ခြေလှမ်းတို့သည် ရပ်တန့်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းခြုံဘေးသို့ သူမသည် ပြေး၍ကပ်ကာ ထိုမြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုံကြည့်၍ နေမိသည်။

သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ မသိန်းနုတို့၏ အိမ်လေးဘေးတွင် မသိန်းနု၏ယောကျ်ား ကိုတင်မောင်သည် ရေစည်ထဲမှရေကို ခပ်၍ ချိုးနေလေသည်။ သူ၏တကိုယ်လုံးတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသည် ဖောင်းဖု၍ လုံးတစ်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ အကြည့်တွေက ထိုနေရာမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်၍သွားရလေသည်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး ရေတွေစိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်း ထ၍နေသည်။ ပေါင်တံကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သန်မာလိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း။ တုတ်ခိုင်၍ အသားစိုင်ကြီးတွေမှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေရသည်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။ ပြီးတော့လည်း သူမသည် မကြာခဏဆိုသလိုပင် တံတွေးကို မျို၍ ချနေရလေတော့သည်။

ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ရေချိုး၍ ပြီးချေတော့မည်။ ခင်ခင်မိသည် ပန်းရုံအကွယ်မှ ထွက်လိုက်ပြီး ကိုတင်မောင်ရှိရာသို့ သူမသည် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

“…ကိုတင်မောင်….”

“….ဗျာ…”

“….အမလေး..”

“…ဟင်….”

“….အို…”

ကိုတင်မောင်ကို လှမ်း၍ခေါ်လိုက်ရာမှ ခြေလှမ်းလိုက်သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ကိုတင်မောင်က သူမ၏ထံသို့ လှည့်အကြည့်မှာပင် ရေစိုထားသော အုပ်ခဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ နင်းလိုက်မိသော ခင်ခင်မိ
တစ်ယောက် အုပ်ခဲစောင်းကို နင်းမိရာက ချော်၍ သွားကာ လဲကျမတတ် ဖြစ်၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် လက်တကမ်းအကွာမှ ကိုတင်မောင်က ဖြတ်ကနဲ ရှေ့သို့လှမ်း၍ ခြေတစ်လှမ်းတက်ကာ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ထိန်းကာ ဖက်လိုက်မိသည်။ ဖက်တာမှ ခင်ခင်မိ လဲ၍ကျမသွားရလေအောင်ပင် အတင်းဖက်လိုက်သည်။

အိုကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ခင်ခင်မိသည် တဒင်္ဂတော့ ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် မှေး၍နေမိသည်။ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် တဒင်္ဂကျေနပ်၍ သွားရလေသည်။ သူမ၏ခါးစောင်းနှင့် ထိမိနေသော ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ လုံးတစ်ဖုထစ်၍ သူမကို ထိနေသည်။ တဒင်္ဂနေပြီးတော့မှ ခင်ခင်မိသည် ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ထွက်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့မှ သူမသည် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူ၍…

“….ကို… ကိုတင်မောင်… ထမင်းစားပြီးရင် အိမ်ဖက်ကို ခဏလာခဲ့ဦးနော်..”

ပြောရင်းက ကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုတင်မောင်၏ ရေများစိုရွှဲနေသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ အထဲမှ စောစောက ရှည်မျှောမျှော အရာကြီးသည် ရှေ့သို့ပင် ငေါ၍ ထွက်နေပေပြီ။ ခင်ခင်မိက ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်နေသည်ကို ကိုတင်မောင်ကလည်း သတိပြုလိုက်မိသည်။

“….ဟုတ်ကဲ့…”

“….ဒါဆို…ကျမ…သွားမယ်…”

ဟု ဆိုကာ လှည့်ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ လက်ဖျားလေးက ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ ခပ်ငေါငေါ ထွက်နေသည့် အရာကြီး၏ ထိပ်ဖျားကို မထိတထိ ခလုတ်တိုက်၍ ထိသွားရာ ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်ကြီးသည် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှပင် သူ့ကိုကျောပေး၍ ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ နောက်ကျောကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။

တစ်လုံးစီ တစ်လုံးစီ လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသော ခင်ခင်မိ၏ တင်သားစိုင်ကြီးများမှာ ကိုတင်မောင် ဝတ်ထားသော ရေစိုအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး၏ အတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို အဆမတန် တောင်မတ်လာစေတော့သဖြင့် ဘောင်းဘီလေး ကြောင့် တင်းကြပ်၍လာရသော ကိုတင်မောင်သည် အနားတွင်ရှိနေသော တန်းမှ ရေလဲပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းလှမ်း၍ ယူလိုက်ရလေသည်။

ခင်ခင်မိတစ်ယောက်ကတော့ သူ၏ မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း သူမ၏ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကိုယ်လုံးလေးကတော့ သူ၏အမြင်အာရုံထဲမှ မထွက်နိုင်ပါချေ။ ထမင်းကို ကမန်းကတန်းစား၍ တိုက်ကြီးထဲသို့ ရောက်၍လာသော ကိုတင်မောင်သည် မီးဖိုဆောင်ထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရ၍ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဆက်၍ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ခင်ခင်မိ၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ဖြတ်၍အလျှောက်တွင်တော့…

“…….အင့်….”

“….ဟင်…”

အိပ်ခန်းထဲမှ ထဘီရင်လျားလေးဖြင့် လှမ်း၍ထွက်လာသော ခင်ခင်မိနှင့် လူလုံးချင်း တိုက်မိကြတော့သည်။ ဒီလို ဖြစ်အောင်လည်း ခင်ခင်မိက ကြိုတင်၍ စီစဉ်ကာ တမင်ဝင်တိုက်မိအောင် လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စကတော့………

လူလုံးချင်း ဝင်တိုက်မိသည်နှင့် လျှင်မြန်သော ကိုတင်မောင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်ခင်မိ၏ခါးကို သိုင်းဖက်၍ ဆွဲယူကာ အထိန်းလိုက်သည်တွင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်လျှားထားသော ထဘီလေးသည် သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်မှ ပြေကာလျှော၍ ကျသွားရာ သူမ၏ခါးကို ခပ်တင်းတင်းလေးဆွဲ၍ ဖက်ထားသော ကိုတင်မောင်၏ လက်ဆီသို့ အရောက်တွင် တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိတစ်ယောက် အံ့သြတကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရစဉ်မှာပင် သူမ၏ခါးမှ တင်မောင်၏ လက်ကလည်း ယောင်ယမ်း၍ အခွာလိုက်တွင်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ထဘီလေးမှာ သူမ၏ခြေဖျားဆီသို့ လျှောကနဲ ကျ၍
ကျသွားလေတော့သည်။

“….အို…”

အခိုက်အတန့်လေးမှာပင် ဝင်းလက်စွာ ထွက်ပေါ်၍ လာရသော ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်လိုက်ရစဉ်မှာပင် ခင်မောင်၏လက်က ဖြတ်ကနဲပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ ဖက်လိုက်ပြီး ခင်ခင်မိ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ရာမှ ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းများ အပေါ်သို့ တင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက စုပ်နမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။

ပြီးတော့လည်း တင်မောင်၏လက်တွေက ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားရာမှ အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် ရွှေ့လျားပြေးလွှားနေသည့်အပြင် ဖြူဖွေးနေသော သူမ၏ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုလည်း မချင့်မရဲနှင့် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေရင်းကပင် တဖြေးဖြေး ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား တင်မောင်သည် အိပ်ခန်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးဆွဲ၍ သွင်းသွားလေတော့သည်။

အိပ်ခန်းဝနှင့် လေးငါးပေမျှသာဝေးသော ကုတင်စောင်းသို့ ချဉ်းကပ်မိလိုက်သည် ဆိုလျှင်ဖြင့် တင်မောင်သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ်မှ ဆွဲ၍ ခွာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ကာ ချလိုက်ရင်း တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ကပ်၍ပါသွားသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်သည် သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အငမ်းမရပင် ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုပါ လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်၍ ယက်နေတော့ရာ……

တလွန့်လွန့် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ကုတင်စောင်းကြမ်းပြင်တွင် ရပ်၍နေသော တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် အတင်းပင် ဖိညှပ်၍ထားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့၍ပေးနေသော တင်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို အောက်သို့သွင်းကာ ဖင်သားကြီးများကို ထိုးသွင်း၍ ဆုပ်နယ်ပေးနေရုံမျှမက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ ဖိ၍ထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လက်သွင်းနိုင်ရုံ ကြွလိုက်ရာမှ လက်ကို ထိုးသွင်းကာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။

တင်မောင်၏ လက်ဖဝါးဖြင့်ပင် အပြည့်ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် အမွှေးများ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ဖောင်းအိနေသည်။ အိထွေးသော အတွေ့ကြောင့်ပင် တင်မောင်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ညှစ်၍ ကိုင်လိုက်မိသည်မှစ၍ အောက်သို့လျှော၍ ပွတ်လိုက်ရာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် စိုရွှဲ၍နေသော အရည်လေးများက သူ၏လက်ကိုလာ၍ ထိတွေ့သည်။ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လေးငါးကြိမ်မျှ ပွတ်၍ ပေးလိုက်ပြီးသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းပြ၍လာရသော တင်မောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို ခင်ခင်မိ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ မှေးစင်းထားသော ခင်ခင်မိ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ ဖွင့်၍လာလေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ တင်မောင်သည် သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီးမှ ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်၍ချလိုက်တော့ရာ ကြည့်နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည်ပင် တင်းကနဲဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ တွေ့မြင်လိုက်ရသော တင်မောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၈) လက်မ ကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးမျှပင် ရှိမည်ဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်၍နေပြီး နီရဲနေသော ထိပ်ဖူးကြီးက ထိပ်တွင် အရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကာ တဆတ်ဆတ် ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်၏ လက်ညှိုးထိပ်က သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံလေးတွေကို ကလိ၍နေပြန်တော့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများသည် ကုတင်စောင်းမှ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍ လာရလေသည်။

ကာမဆိပ်တွေ အဆမတန်တက်နေရသော ခင်ခင်မိမှာ မျက်နှာလေး ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်လျှက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင် ကိုက်၍ထားရလေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမသည် တာရှည်တော့ တင်းမခံနိုင်ပါ။

“……ကို…. ကိုတင်…. တော်ပါတော့…. ကျမ အသည်းက ယားလှပြီ လိုး… လိုးမှာဖြင့်… လိုးပါတော့… မနေနိုင်တော့ဘူး…… ဟင်း… ဟင်း….”

ဒီကြားထဲမှပင် တင်မောင်သည် သူ၏လက်ညှိုးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်းက စောက်စေ့လေးကို (၂) ချက် (၃) ချက် ကလိလိုက်ပေသည်။

“….ကျွတ်….ကျွတ်….ဟင့်…”

ပြီးတော့မှ တင်မောင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“…….အင့်….. အမလေး… ဖြေးဖြေး… ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး.. ဟင်း..”

ခင်ခင်မိ၏ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍သွားကာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာ ကော့၍တက်သွားရလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ဆန္ဒစိတ်များ ပြင်းပြကာ ရုံးတွင်အလုပ်လုပ်၍ပင် မရနိုင် ဖြစ်နေရသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်၍လာသော လွင်မာထက်၏ကားလေး အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးရပ်လိုက်သည်ကိုပင် ရမ္မက်ထန်နေကြသော တင်မောင်နှင့် ခင်ခင်မိတို့နှစ်ယောက် မသိလိုက်ကြချေ။

လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲမှ ဖြတ်၍ အပေါ်ထပ်သို့တက်ရန် လှေခါးထိပ်သို့အသွား တိုက်ကြီး တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည့်ကြားက ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်ရက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်လာနေသော အသံလေးများကြောင့် သူမ၏ခြေလှမ်းမှာ ရပ်၍သွားသည်။

ပြီးတော့ ဘာသံဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို အနီးရှိ စားပွဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ တင်လိုက်ရာက အသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်နေရာ အိပ်ခန်းဝသို့ ခပ်သွက်သွက်လာကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဘေးနံရံတွင် ကပ်၍ ဖွင့်ထားသော အိပ်ခန်းပေါက်သို့ သူမ၏ ခေါင်းတခြမ်းကို ထုတ်ကာ ကြည့်လိုက်မိ ချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်၍ သွားရချိန်မှာပင် စောစောကတည်းက သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ထကြွသောင်းကျန်းနေရသော သွေးသားတို့သည် ဖျန်းကနဲ ခါ၍သွားရလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးနေသော တင်မောင်၏ ဧရာမလီးတန်ကြီးမှာ အရည်များပေပွလျှက် ပြောင်လက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်နေသလို လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ ခွက်၍ ခွက်၍ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရစရာ ကောင်းလှသည်။

“….ပြွတ်…. ဖွတ်… အင့်… ဟင်း… ပလွတ်… ပြွတ်… ဟင့်… ဆောင့်စမ်းပါရှင်ရယ်….. ဟင်း ဟင်း…. ကျမစောက်ပတ်ကြီး ကွဲသွားအောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်း… ပါ .. ဟင်း… ဟင်း….”

အရည်လဲ့ကာ တောက်ပြောင်နေသော လွင်မာထက်၏ မျက်လုံးများက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားအားလုံးကို ချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို သူတို့ရှိရာသို့ သယ်ဆောင်သွားပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးဘေး ကုတင်စောင်းတွင် ပက်လက်လှန်ချ လိုက်ရာက သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကားပြီး ဖောင်းကား၍ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ဝကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်၌ သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှ လက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ တင်၍ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲသော စောက်ပတ်ဝရှိ အတွင်းသားလေးများပေါ်၍ လာချိန်တွင်တော့ တင်မောင်သည် ခင်ခင်မိ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ရာက ဘေးသို့ လှည့်လိုက်ပြီး သူ၏အရည်တမျှားမျှားဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူနေ့စဉ်တွေ့မြင်ကာ လိုးချင်နေရသည့် လွင်မာထက်၏ ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်ကာ လိုးလိုက်ချိန်တွင်တော့ လွင်မာထက်ခင်မျာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ အံလေးကြိတ်ရင်း အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်တက်သွားရပါလေတော့သည်။


ပြီးပါပြီ ။ 

ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
မန္တလာမောင်မောင်တုတ်