Sunday, April 13, 2014

ကုန်းအပေးမှာ အမုန်းစွဲပေးလိုက်တယ် ( စ/ဆုံး )

ကုန်းအပေးမှာ အမုန်းစွဲပေးလိုက်တယ် ( စ/ဆုံး )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

မှောင်မိုက်နေသော ကောင်းကင်ပြင်ထက်မှာ ကြယ်ရောင်တချို့က စိန်ပွင့်လေးများ ကြဲပက်ထားသကဲ့သို့ တလက်လက်ဖြင့် လင်းတခါမှိန်တလှဲ့ ဖြင့် သူတို့ တတ်နိုင်သော အလင်းကလေးဖြင့် ကမ္ဘာမြေထက်သို့ လင်းချပေးနေသည်။ ပူလောင်ပြင်းပြသော နွေလယ်ညရဲ့ မှောင်မိုက်မှု့အောက်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်တခု လုံး တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။ 

သုတ်ကနဲ တိုက်ခတ်လိုက်သော လေပြည်ညင်းတစ်ချက်ကြောင့် အမှောင်အောက်မှာ အိပ်ငိုက်နေသော သစ်ပင်တို့လူးလွန့် လှုပ်ရှားသွားကြသည်။ “ရွဲ….” ကနဲ တိုက်ခတ်လိုက်သော လေပြည်ညင်းရဲ့ တိုးဝှေ့ကျီစယ်မှု့ကြောင့်လား မသိပေမဲ့ တစ်ခုသော တစ်ထပ်တိုက်ကလေးရဲ့ အခန်းငယ်လေးထဲမှ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ရှိ အမျိုးသမီးတဦး အိပ်ယာထက်မှ ဖျပ်ကနဲ လန့်နိုးလာသည်။ သူမနာမည်က ခင်မဟု ခေါ်သည်။တင်းတင်းပြည့် ပြည့်ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားခန္ဓာကိုယ်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးခေတ်စကားဖြင့် ပြောရလျင် တော်တော်လေး ကိတ်သည်ဟု ပြောရမည်။

ခင်မ အိပ်ယာခေါင်းရင်းရှိ မီးခလုတ်ကို နှိပ်ဖွင့်လိုက်ကာ ကပိုကရို ဖြစ်နေသေ ာဆံပင်တို့ကို သားရေကွင်းဖြင့်စည်းနှောင်လိုက်သည်။ အခန်းမီးမဖွင့်တော့ပဲကု တင်ပေါ်မှဆင်းကာ အိမ်သာသွားရန် အခန်းပြင်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ တိတ်ဆိတ်နေသော ညလယ်မှာ သေးပေါက်ရန်အတွက် ထွက်လာသော ခင်မ အခန်းတံခါးကို အသံမထွက်စေရန် ဖြည်းညင်းစွာ ပိတ်လိုက်သည်။ ခင်မတို့အိမ်မှာ ရေလောင်းအိမ်သာက တိုက်နှင့်တဆက်တည်းမဟုတ်ပဲ တိုက်နောက် ဘက်ပေနှစ်ဆယ်လောက်အကွာမှာ ဆောက်ထားသည်။ 

ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်ကာ အနောက်ဘက်သို့ ခြေလှမ်းခပ်သုတ်သုတ်လှမ်းဖို့ပြင်လိုက်သည့်ခင်မ မျက်ဝန်းတွေကအိမ်၏နောက်ဆုံးအခန်းဖြစ်သော တူတော်မောင် စိုးနိုင်ထွန်းအခန်းတံခါးရှေ့မှအဖြတ်တွင် မပွင့်တပွင့်ဖွင့်ထားသောတံခါးကြားမှ အလင်းရောင်တချို့ အပြင်သို့ လျှံထွက်ကျနေတာကိုမြင်လိုက်ရပေမဲ့သေးပေါက်ချင်စိတ်တို့က ထိန်းမရသဖြင့် အိမ်သာသို့ခပ်မြန်မြန်လေးပြေးလိုက်သည်။ သေးပေါက်ပြီးရေဆေးကာ အိမ်သာထဲမှ ထွက်လာသည့် ခင်မ မိမိအခန်းရှိရာသို့ ပြန်လာချိန်စိုးနိုင်ထွန်းအခန်းတံခါးခပ်ဟဟလေးပွင့်နေသည့်ကြားမှ အခန်း ထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

အိပ်ယာပေါ် အိပ်နေသော စိုးနိုင်ထွန်းကို အလင်းရောင်တစွန်းတစကြားမှ မြင်တွေ့လိုက်ရချိန်တွင်

“ ဩော်….ငါ့တူလေး စာကျက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရှာတာ နေမှာ…ခြင်ထောင်လည်း မထောင် မီးလည်းမပိတ်နဲ့ အိပ်နေလိုက်တာ ခြင်ထောင်လေးချပေးသွားဦးမှပါလေ” 

ဆိုသည့်အတွေးဖြင့် တူတော်မောင် စိုးနိုင် ထွန်း အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးကပ်ကာ ခြင်ထောင်ချပေးဖို့ ပြင်နေသည့် ခင်မမျက်လုံးတွေက အိပ်ယာထက်ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်နေသော စိုးနိုင်ထွန်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိချိန်… 

“ အို….” 

ခင်မ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားသည်။ ကြည့်ပါဦး… အိပ်နေလိုက်တာ….အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေဖြင့် အောက်ပိုင်းက ပုဆိုးကလည်း ခါးပေါ် အကွင်းလိုက် ရစ်ပတ်ထားလျက် ဒူးတစ်ဘက်ကွေးထားပြီးကျန်ခြေတဘက်က ဆန့်တန်းအိပ် နေသည့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ အောက်ပိုင်းကို မျက်လုံးများမခွာနိုင်အောင် ကြည့်နေရင်း ခင်မ ရင်တွေဖိုလာသည်။

မိမိယောင်္ကျား ကိုမြင့်မောင်ရဲ့လီးကြီးနှင့်ဝေးကွာနေရသည်မှာ ယခုအချိန်ဆိုလျင် ရှစ်လကျော်သွားပြီ…တိတိကျကျဆိုရရင် ခင်မယောင်္ကျားလီးနဲ့ အလိုးမခံရတာ ရှစ်လကျော်နေပြီ….. ကားသမားဖြစ်သော ကိုမြင့်မောင်နှင့်အိမ်ထောင်ကျပြီး မိဘနေအိမ်မှခွဲခွာ၍သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါကိုမြင့်မောင် နောက်သို့လိုက်သွားခဲ့ရပြီး တစ်နှစ်ပြည့်အောင်ပင် မပေါင်းလိုက်ရပဲလင်ဖြစ်သူကိုမြင့်မောင်တစ်ယောက်ကုန်ကားမောင်းရင်းကားမှောက်ပြီးကွယ်လွန်သွား တော့ ရှိတာလေးတွေရောင်းချပြီး အကိုအရင်းဖြစ်သူစိုးနိုင်ထွန်းအဖေအိမ်သို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လာနေရာမှ မပြန်ဖြစ်တော့ပဲ ရှိတာလေးထုခွဲရောင်းချ ပြီး အကိုဖြစ်သူရဲ့ပွဲရုံလုပ်ငန်းထဲ ရှယ်ယာထည့်ကာ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစားသဘောဖြင့် နေနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

ရေငတ်နေသူတစ်ယောက်လို လည်ချောင်းထဲ တံတွေးများ ဂလုကနဲ မျိုချလိုက်ပြီး စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ လီးကို တပ်မက်စွာဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ခင်မ ဆုံးဖြတ်ရခက်စွာဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

အသက် (၁၅)နှစ်ကျော် (10) တန်းကျောင်းသား စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အိပ်နေပုံကြောင့် ခင်မ ကုတင်အနီးသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်သွား မိသည်။ ဖြူဖွေးနေသောဗိုက်သားကျစ်ကျစ်များအောက်မှာ ရှည်လျားစွာပေါက်နေကြသော လမွေးမဲနက်ရှည်ရှည်များကြားမှ မိုးပေါ်ထောင်တက်တော့မည့် ဟန်ဖြင့်စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးညိုရှည်ကြီးကိုက ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားချိန်တွင်မတော့ခင်မတစ်ယောက်စူးစူးရဲရဲ မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေရာမှ တူဖြစ်သူအိပ်ယာဘေး ဖျပ်ကနဲ တိုးကပ်သွားပြီး တုန်ရင်နေသော လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် စိုးနိုင်ထွန်း လီးဒစ်ထိပ်ဖူး အောက်နေရာသို့ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

ပူနွေးတင်းအိသော လီးချောင်းကြီးကို ကိုင်လိုက်မိချိန် ခင်မဆောက်ပတ်ကြီးတခုလုံးယားယံအုံကြွလာကာ ဘာ ကိုမှ မစင်းစားမိတော့ပဲ တူဖြစ်သူ စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့လီးထိပ်ဖူးကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားတို့ဖွင့်ဟပြီး ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်နေရာမှ ငုံ့စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။

“ အင်းးးးးးးး” 

လီးထိပ်ဖူးကြီးနှင့် နှုတ်ခမ်းသားတို့ ထိမိခိုက် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ ညည်းညူသံကြောင့် ခင်မအလန့်တကြားနောက် ဆုတ်လိုက်မိသည်။ ကွေးထား သော ခြေထောက်ကို ဆန့်တန်းတွန်းထုတ်လျက် ကုတင်ထက်ပက်လက်အိပ်နေသည့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ ပေါင်ကြားမှ လီးချောင်းကြီးက အသက်ရှုလိုက်တိုင်း တ ဆတ်ဆတ်ဖြင့်လှုပ်ရမ်းလို့နေသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော တူဖြစ်သူရဲ့ လီးညိုရှည်ရှည်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခင်မ ရင်တွေမောလာသည်။ ခင်မ ကိုယ်တိုင် ဘာလုပ်လို့ လုပ်မိမှန်းမသိလိုက်ခင်မှာပဲ ခင်မကိုယ်လုံးလေးက အိပ်ယာထက်ပက်လက်ဖြစ်နေသော စိုးနိုင်ထွန်းပေါ်သို့ကားယားတက်ခွလိုက် သည်။ 

ထဘီအောက်နားစကို အထက်သို့ လုံးစုကိုင်လျက် စိုးနိုင်ထွန်း လီးထိပ်ဖူးပေါ်သို့ ဆောက်ပတ်တေ့လျက် ဖြေးညင်းစွာဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ခင်မ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စိတ်တို့ရှိပေမဲ့ တူဖြစ်သူရဲ့ လီးကိုမြင်လိုက်ကထဲက မျိုသိပ်ထားခဲ့ရသော တဏှာဇောတို့ပွင့်ထွက်သွားကာ သင့်တော်၏မ သင့်တော်၏ မတွေးတောတော့ပဲ စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လှုပ်ရှားနေမိသည်။ နူးညံ့သည့် လီးထိပ်ဖူးတခုလုံးကို ခင်မရဲ့ဆောက်ပတ်သားအိအိဖောင်းဖောင်းတို့ ဖြင့် ထိပွတ်ပေးနေရာမှ လီးထိပ်ဖူးလေးကို ဆောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှင့်တည့်သွားချိန်တွင် ခင်မ လီးတန်ပေါ်သို့ အားစိုက်ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗြွတ်….” 

“ အု…” 

“ အားးးးးး” 

အားကနဲ တိုးတိတ်စွာရေရွတ်လိုက်သည့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ နဖူးကြောကြီးမျာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဆတ်ကနဲ အထက်သို့ ကော့ဆောင့်လိုက်သည့် တခဏလေးမှာပင် ခင်မဆောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိပ်ဖူးကြီးတခုလုံး အိကနဲဝင်သွားသည်။ လီးထိပ်ဖူးဆီမှတင်းကနဲဖြစ်သွား ခြင်းနှင့်အတူစိုးနိုင်ထွန်းတစ်ယောက်ကယောင်ကတန်းဖြင့် လန့်နိုးလာသည်။ 

“ ဟာ…အန်…အန်တီ…အန်တီမ” 

စိုးနိုင်ထွန်းမျက်လုံးများ ပွင့်သွားချိန် ခင်မ လန့်ဖျပ်ပြီး ရုတ်ချည်းထရပ်လိုက်သည်။ 

“ ဖွတ်….” 

ဆောက်ခေါင်းဝမှ လီးထိပ်ကျွတ်ထွက်သံခပ်တိုးတိုးလေးထွက်ပေါ်သွားသည်။ ခင်မ ကုတင်ပေါ်မှ ကပျာကယာဆင်းဖို့ပြင်လိုက်ချိန် 

“ အန်…အန်တီမ…” 

တုန်ရင်မောဟိုက်နေသောလေသံဖြင့် ထဘီအောက်နားစကိုဆွဲထားပြီး အိပ်ယာပေါ်အတင်းတွန်းလှဲ ဖို့ကြိုးစားနေသော စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့လက်တို့ကို ဆွဲဖယ်ရုန်းကန်ရင်း “အန်တီမ…မှားသွားတယ်…သားရယ်…ဖယ်ပါ…လွှတ်ပါကွယ်…”

“ ဟင့်အင်း…မလွှတ် ဘူး…အန်တီမရယ်…” 

“ လွှတ်ပါကွယ်…သားရယ်…လိမ္မာပါတယ်…ဖယ်ပါ…အန်တီ မသွားတော့မယ်…ဖယ်…မင်းအမေတို့နိုးသွားလိမ့်မယ်” 

အတင်းဆွဲ ဖက်နေသော တူဖြစ်သူရဲ့လက်တို့ကို ဆွဲဖယ်ပြစ်ရင်း ခင်မ ကုတင်အောက်သို့ ရောက်သွားသည်။

“ အန်တီမ…သား…ခုနကလို ကောင်းချင်တယ်…လာပါ… ပြန်လုပ်ပေးပါနော်…မေမေတို့အခန်းနဲ့အဝေးကြီးပါ…သားကို ခုနကလို လုပ်ပေးပါနော်…” 

ခါးကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားလျက် ခါးမှထမိန်အနားစကို ဆွဲချွတ်နေသော စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ ပေါင်ကြားကို ခင်မမျက်လုံးအကြည့်များက ရောက်သွားသည်။ တူအရင်း ဖြစ်သူရဲ့ ပေါင်ကြားမှ လီးတန်ကြီးက လေထဲ တရမ်းရမ်းတခါခါဖြင့် လှုပ်ခတ်နေတာမြင်လိုက်တော့ ခင်မတစ်ယောက် ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေမှု့တို့ ရပ်တန့် သွားသည်။

“ အန်တီမ…သားကို…” 

“ ရှုးးးးးးး” 

ခင်မအသံကြောင့် စိုးနိုင်ထွန်းပြောလက်စ စကားသံတို့ရပ်တန့်သွားသည်။ 

“ သား…ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရ ဘူးနော်…” 

ပျော်ရွှင်သွားဟန်ဖြင့် လက်ကနဲ ပြုံးလိုက်သော စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့အပြုံးတွေကို ခင်မ မျက်စောင်းလှလှ တစ်ချက်ဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်ပြီး လေထဲမှာ တန်းမတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ဆွဲယူစုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်မ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ စိုးနိုင်ထွန်းလီးတန်ဆီ မျက်နှာ အပ် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လီးတန်အရင်းမှကိုင်ကာ ထိပ်ဖူးလေးဆီသို့ နှုတ်ခမ်းသားလေး မပွင့်တပွင့် ဟကာ ငုံစုပ်လိုက်သည့် ခင်မအပြုအမူကြောင့် စိုးနိုင် ထွန်းတကိုယ်လုံးရှိအကြောများတဖျင်းဖျင်းဖြစ်ကုန်လောက်အောင် အကောင်းကြီးကောင်းသွားပြီး ဗိုက်သားလေးများခွက်သွားအောင် ကိုယ်ကိုငုံ့ကိုင်းကာ သူ့လီးကို ရှေ့သို့ ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အွန့်….ပလွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်…စွိ…စွိ…အဟွတ်…အဟွတ်” 

ရုတ်တရက် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးထိပ်ဖူးကြီးက အာခေါင်ထဲ ထိုးစိုက်လာသဖြင့် ခင်မ ရုတ်တရက် အသက်ရှုကျပ်ကာ ချောင်းဆိုးချင်သလိုလို ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးထဲမှာ မျက်ရည်တို့ ပြည့်လျှံလာသည်။ အန်တီမရဲ့လီးစုပ်ပေးမှု့ကြောင့် စိုးနိုင် ထွန်းဖင်သားတွေ တင်းကနဲရှုံ့လိုက်မိကာ လီးကို ရှေ့သို့ တအားကော့ထိုးပေးမိရင်း အန်တီ ခင်မခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ထားလျက် ဆောင့်လိုး ပြစ်လိုက်သည်။

ဆတ်ကနဲ အတင်းတိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ခင်မခေါင်းကို နောက်သို့ ဆုတ်ဖယ်တိမ်းရှောင်ရန်ကြိုးစားရင်းမှ ဆံပင်များကို ဆွဲ ဆောင့်ပြီး သူ့လီးကို ရှေ့သို့ ကော့ထိုးလိုက်ခြင်းကြောင့် မျက်လုံးများပြူးသွားကာ အသက်ရှုရခက်သလို ဖြစ်သွားမှု့ကြောင့် ထိုင်နေရာမှ စိုးနိုင်ထွန်း ဆီးခုံကို လက်ဖြင့်အတင်းတွန်းဖယ်မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ 

“ ဟာ….အန်တီမကလည်း စုပ်လေဗျာ…ဒီမှာ လီးက တအားတင်းနေပြီ…” 

မချင့်မရဲလေသံခပ်မာမာ ထွက်ပေါ်လာတော့ ခင်မ လန့်သွားသည်။ 

“ ရှုး…တိုးတိုး…တိုးတိုးပြောလေ” 

“ ဟင့်အင်း….ခုနကလို လုပ်ပေးနော် အန်တီမ….” 

စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းထက် လက်ချောင်းတို့ဖြင့်လှမ်းပိတ်ကာ ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားအောင် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ 

“ ဘုန်းးးးး” “အင့်….” 

ကုတင်ထက် ပက်လက်လဲကျသွားပေမဲ့ စိုးနိုင်ထွန်းလီးကြီးက ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လှုပ်ရမ်းနေပုံက ခင်မ ဆောက်ပတ်ကြီးတခုလုံး ပိုးမျိုးတစ်သောင်းဝင် အောင်းပြေးလွှားနေသလို တရွရွဖြင့် ယားတက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ခင်မ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီည ကိုယ့်အကို အရင်းက မွေးထားသော တူအရင်းခေါက်ခေါက် လီးဖြင့် မိမိအလိုးခံလိုက်တော့မည်။ နုနယ်ပျိုမျစ်သော တူဖြစ်သူရဲ့ လီးပါကင်လေးအား မိမိဆောက်ဖုတ်တွင်း သက်ဆင်းခိုအောင်းခိုင်းပြစ်မည်။ လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လီးလေးအား မြိန်ရည်ယှက်ရည် အရသာခံဖို့ ဘာမှမတွေးတော့ပဲ ခံပြစ်လိုက်တော့မည်။ အိပ်ယာထက်မှ စိုးနိုင်ထွန်း သူ့အဒေါ်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်နေရင်း အိပ်ယာပေါ်မှထဖို့ ကြိုးစားလိုက်ချိန် 

“ ငြိမ် ငြိမ်နေ…” 

ရင်ဘတ်ကို လက်တဘက်ဖြင့်ဖိလျက် ကုတင်ထက် တက်လာသည့် အန်တီမရဲ့ ပုံစံကြောင့် စိုးနိုင်ထွန်းမျက်နှာမှာ အပျော်တွေဖုံးလွှမ်းသွားကာ ပါးနှစ်ဘက် နားရွက်ချိတ်မတတ်ပြုံးလိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် အလိုက်သင့်လှဲချလိုက်သည်။ ခင်မ စိုးနိုင်ထွန်းခါးပေါ် ကားယားခွလျက် လီးတန်ကို ကိုင် ဆောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နူးညံ့သည့် လီးထိပ်ဒစ်ကြီးနှင့် ဆောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်ဆွဲအရသာခံနေရာမှ ခင်မ ဆောက် ဖုတ်အပေါက်နှင့်လီးထိပ်ကို တေ့ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဗျစ်….” 

“ ဇိ…” 

“ အားးးးးဟားးးးးအန်တီမ…..အန်တီမရာ….” 

လီးထိပ်ဖူးလေး ဆောက်ပတ်ဝထဲ နစ်မြုပ်သွားချိန် လူပျိုပေါက် စိုးနိုင်ထွန်းတစ်ယောက် ဆောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သည့် အရသာကို ပထမဆုံး ခံစားလိုက်ရချိန် နူးညံ့အိစက်သည့် ဆောက်ပတ်အတွင်းသားတို့က လီးထိပ်ဖူးကို တရစ်ရစ်ဖြင့် ဆွဲညှစ် နေသလို ခံစားလိုက်ရတော့ တအားအား တဟားဟားဖြင့် အော်ဟစ်ကာ ဖင်ကိုကြွလီးကို ကော့ကာ အထက်သို့ ပင့်လိုးလိုက်မိသည်။ 

“ ဗွတ်…ဘလွတ်… ဘွတ်” 

“ အားးးးလားးးးလားးးးးတအားကော့ဆောင့်လိုးရသလား…..” 

ခင်မဆောက်ဖုတ်ထဲ စွိကနဲ တိုးဝင်လာသော လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ ဝင်သွားချိန် အပေါ်မှ ဆောက်ပတ်အုံတခုလုံး ပြားကပ်နေအောင် ဖိထားလျက် စိုးနိုင်ထွန်းကို တီးတိုးလေး ရန်တွေ့လိုက်သည်။ ဆောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေကာ အပေါ်စီးမှ တက်ခွလိုးပေးနေသည့် အန်တီမရဲ့ မူယာမာယာသံလေးကြောင့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့တဏှာရှိန်တို့ တ ဖွားဖွားတိုးမြင့်လာကာ အရမ်းလိုးချင်နေသည့် စိတ်တို့ကို ထိန်းချုပ်မထားတော့ပဲ သူ့လီးကို အောက်မှနေအထက်သို့ တရစပ် ကော့ကာကော့ကာ လှုပ်ရှား ပေးလိုက်သည်။ 

“ ဇွိ…ဖပ်…ဖပ်…ဖပ်” 

“ အို….အန်တီမ ဖင်ကြွပေးမယ်…အောက်ကနေ ငြိမ်ငြိမ်နေ….မြန်မြန်လေးတော့ လိုးနော်….” 

နားနားကပ်ပြောလိုက် သည့်အန်တီမစကားကို နားထောင်မည်ဆိုသည့်အကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တော့ ခင်မဖင်သားတို့လေထဲကြွတက်သွားသည်။ လီးတချောင်းလုံး ဆောက်ပတ်အပြင်သို့ ရောက်သွားပြီး လီးထိပ်ဖူးလေးနှင့် ဆောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တည့်တည့်ချိန်ကာ ခင်မ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။ 

“ ဘွတ်….ကျွိ…..ဒုတ်….ဖလွတ်….ဘွတ်” 

“ အင့်….အား….အန်တီမ….ကောင်းလိုက်တာ…အ…အ….လီးကြီးကို စိမ့်သွားတာပဲ” 

ခင်မ ဘာစကားမှ ပြန်မ ပြောပဲ လီးတချောင်းလုံး ဆောက်ပတ်ထဲ ပြွတ်ကနဲတိုးဝင်သွားချိန် ဆောက်ပတ်အတွင်းသားများကို ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ 

“ စွိ စွပ် ဖွတ် ဘုဘွတ် ဘွပ် ဘုတ် ဖတ် ဗလွတ် ဘွတ် စွိဇွပ် ဘွတ် ဖွတ် ဗွပ်” 

မျက်တောင်ရှည်ကြီးများဖျပ်ကနဲ ပိတ်ကျသွားအောင်ကောင်းသွားသည့် စိုးနိုင်ထွန်း တစ်ယောက် ခင်မဆောက် ပတ်အတွင်းသားတွေရဲ တစိစိဖြင့် ညှစ်ပေးလိုက်မှု့ကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်သွားကာ သုတ်ရည်များကို ခင်မဆောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့် ပေးလိုက်တော့သည်။

“ အားးးးးးမရ….မရ….တော့ဘူးးးးးးအန်တီမ…ထွက်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ….” 

“ အ…အားးးးးရှီးးးးးးရှီးးးးးးအင့်…”

“ ဗျစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….” 

ပြောလည်းပြော အိပ် ယာထက်မှ ခါးတို့ကြွတက်ကော့ဆောင့်လိုက်သည့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားကာ မျက်နှာပြင်ထက်မှ မချိမဆန့်ခံစားနေရ သည့်ပုံစံဖြင့် နှုတ်ခမ်းထက်မှလေချွန်သလို တအီးအီး တရှီးရှီးဖြင့် ညည်းသံထွက်ကာ ခင်မဆောက်ပတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့်ပန်းထည့်လိုက် တော့သည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမရာ….” 

စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ စကားသံအဆုံးမှာ ခင်မတစ်ယောက် စိုးနိုင်ထွန်း လီးပေါ်ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက် သည်။ 

“ ပလွတ်….ဘွတ်..ဘု…ဘူ…” 

ဆောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသော စိုးနိုင်ထွန်းလရည်များနှင့်အတူ ဆောက်ခေါင်းထဲမှ တဘူဘူ တဘွိဘွိနှင့် ပြန်အန်ထွက် လာသည့်လေအံသံတို့ ကို ဂရုမစိုက်ပဲ စိုးနိုင်ထွန်းလီးမှာ ပေပွနေသော ဆောက်ရည်များနှင့်လရည်များကို ထမိန်ဖြင့် တချက်သုတ်ပေးကာ အခန်းထဲမှ ထွက် ဖို့ပြင်လိုက်သည်။

“ ဟာ…အန်တီမ ဘယ်လဲ မသွားနဲ့ဦး သား….ထပ်လိုးချင်သေးတယ်….” 

“ မနက်မှ လိုးတော့ မင်းအမေတို့အဖေတို့ နိုးလာရင် မလွယ်ဘူး အန်တီမသွားတော့ မယ်” 

ခင်မစိတ်ထဲ အလိုးခံနေတုန်းက ဘာမှအကြောက်အလန့်မရှိပေမဲ့ တူဖြစ်သူ လရည်များ ဆောက်ပတ်ထဲဝင်သွားပြီးချိန်တွင် အိမ်သားများ နိုးပြီး သိ သွားမှာကို အလိုလို စိုးကြောက်စွာဖြင့် မိမိ အခန်းဆီပြန်လာပြီး တံခါးလော့ချ၍ အိပ်ယာထက်သို့ လှဲ အိပ်ချလိုက်သည်။ 

“ ဟင်…” 

ပါးပြင်ထက်သို့ ကျ ရောက်လာသော နွေးထွေးနူးညံ့သည့် အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်မ လန့်ကနဲ နိုးလာရသည်။ 

“ အို…” 

မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း မြင်လိုက်ရသည်က တူတော်မောင် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ လီးထိပ်နီရဲရဲကြီးကို မျက်လုံးရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရတော့ ခင်မ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုသွားရသည်။

“ အစောကြီးပဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ” 

“ အန်တီမကို လိုးမလို့” 

မျက်လုံးဖွင့် မပွင့်တပွင့်မေးလိုက်သည့် ခင်မကို ပြန်ဖြေလိုက်သည့် တူဖြစ်သူရဲ့ အသံကြောင့် ခင်မ ဆောက်ပတ်ထဲက သိမ့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ယားယံ လာသည်။ အိပ်ယာမှထဖို့ပြင်လိုက်သည့် ခင်မရင်ဘတ်တို့ကို လက်ဖြင့်တွန်းပြီး အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲချဖို့ကြိုးစားနေသော စိုးနိုင်ထွန်းကြောင့် ခင်မလန့်သွားသည်။ 

“ ဟဲ့…စောစောစီးစီး ဘာလာလုပ်ချင်နေတာလဲ မင်းအမေနဲ့အဖေသိသွားရင် ခက်ကုန်တော့မှာပဲ”

“ ဖေဖေနဲ့မေမေက မင်္ဂလာဆောင်ဧည့်ခံရှိလို့ အစောကြီး ထဲက သွားကြပြီ…လုပ်ပါ အန်တီမရယ်…ဒီမှာ သားလီးကိုလည်း ကြည့်ဦး တအားလိုးချင်နေရှာပြီ” 

ပြောလည်းပြော ပုဆိုးလှန်ပြလိုက်သည့် စိုးနိုင်ထွန်း ကြောင့် ခင်မ မျက်လုံးတွေ တူဖြစ်သူပေါင်ကြားမှ ရှေ့သို့ ငေါထွက်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် လီးကြီးကို ကြည့်နေရင်း တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက် မိသည်။ လီးထိပ်ဖူးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးကားဖြန့်ထားသလို ကြီးမားပြန့်ကားနေပြီး လီးဒစ်အရေပြားတဝိုက်မှာထင်ရှားစွာ တွန့်ကောက်ကွေးနေသည့် သွေးကြောမျှင်နီရဲရဲလေးများနှင့်အတူ လီးတန်ကြီးဘေးပတ်လည်မှာ ထောင်ထနေသည့် အကြောမြောင်းကြီးက ဖောင်းကြွနေလျက် လအုနှစ်လုံးက လေထဲမှာ ရမ်းခါနေတာ မြင်လိုက်ရချိန် ခင်မရင်ထဲက ကာမစိတ်များကို ထိန်းချုပ်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပဲ တူဖြစ်သူရှေ့ ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်သည်။ 

ဆီးစပ်အထက်လီး အရင်းတဝိုက်မှာ ပေါက်နေသော လမွေးရှည်ရှည်များကို လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်ကစားလိုက်ပြီး ပါးစပ်ဟကာ စိုးနိုင်ထွန်း လီးထိပ်ဖျားလေး ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ ပလွတ်….”

“ ပြတ်…” 

“ အ…ရှုး….အန်….အန်…တီ…မ” 

ခြေဖျားလေး မြောက်ကနဲကြွသွားသော တူဖြစ်သူရဲ့ ညည်းညူသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ခင်မ မျက်လုံးလေးကို အပေါ်သို့ လှန်ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ လီးကော လမွေးတွေကော မွေးကြိုင်နေပါလား ဘာတွေ လိမ်းလာတာလဲ” 

“ အန်တီမ လီးစုပ်ပေးရင် မ နံအောင် ရေမွေးတွေ ဆွတ်လာတာ” 

စေတနာစကားသံတိုးတိုးတိတ်တိတ်ကြောင့် ခင်မစိတ်ထဲကျေနပ်သွားပေမဲ့ 

“ အောင်မယ်…မင်းလီးကို အန်တီမက စုပ်ပေးမယ်လို့ အပိုင်တွက်လာတာပေါ့ ဟုတ်လား သွား မစုပ်တော့ဘူး… “ 

မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောလိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ် ကျောခိုင်းလိုက်သည့် ခင်မရဲ့ကိုယ်လုံး ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လျက် လည်ပင်းတို့ကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည့် စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့လီးတန်ကြီးက ဖင်ကြားသို့ ထောက်ကာ ပွတ်နေသောကြောင့် ခင်မသွေးသား တွေဆူပွက်လာသည်။ 

“ အန်တီမ…သား နို့စို့ချင်တယ်….အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်” 

ပြောလည်းပြော အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ပြင်နေသည့် တူဖြစ် သူ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း ခင်မ မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

“ လူလည်လေး….အကုန်တောင်းနေတာပဲ…ဟွန်း….မင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ် ပြီးရင်အန်တီမကို ချွတ်ပေး” 

စိုးနိုင်ထွန်း မျက်နှာလေး ဝင်း လက်သွားကာ သူ့ရှပ်အင်္ကျီကိုလျင်မြန်စွာချွတ်လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပဲ သူ့အဒေါ်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်မကိုယ်လုံးပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေ မရှိတော့….ဘော်လီအောက်မှ ရုန်းကြွလျှံထွက်နေသည့် နို့အုံတင်းတင်းကြီးများကို မြင်လိုက်ရတော့ စိုးနိုင်ထွန်း လက်ချောင်းကလေးတွေ က ခင်မနောက်ကျောမှ ဘော်လီချိတ်တို့ကို တုန်ခါနေသေ ာလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် လျင်မြန်စွာ ဖြုတ်ပေးနေမိသည်။ 

ခင်မ ရင်ဘတ်တခုလုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ နို့အုံနှစ်လုံးစလုံးက အတိုင်းသားပေါ်လာသည်။ စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့လက်တို့က ခင်မရဲ့ ခါးထက်ကပ်နေသော အတွင်းခံဘောင်းဘီဆီသို့ ရောက်သွား ကာ အောက်သို့ဆွဲချ ချွတ်ပေးနေရင်း ခင်မ ရင်သားတို့ဆီ မျက်နှာအပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

ခင်မရဲ့ မို့မောက်ဖွံ့ထားသော နို့သီးနှစ်လုံးကြားမျက်နှာအပ် နမ်းရှိုက်နေရာမှ စိုးနိုင်ထွန်း လက်တဘက်က ညာဘက်နို့အုံကို ဇိကနဲနေအောင် ဆုပ်ချေလိုက်ပြီး ကျန်နို့တဘက်ဆီသို့ နှုတ်ခမ်းသားတို့ဖြင့် ထိနမ်းနေရာမှ နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို ပါးစပ်ထဲ စုပ်ငုံသွင်းလိုက်သည်။ 

“ ပြွတ်….ပြွတ်….အင့်…အားးးး ကျွတ်စ်….ကျွတ်စ်….သား…တအားမစို့နဲ့ကွာ…အား…အိုး…” 

ခင်မ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးသွားအောင် တူဖြစ်သူ အူရိုင်းလေးက နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ ပေးနေသည်။ တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် ခင်မတစ်ယောက် စိုးနိုင်ထွန်းခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း ဆံပင်တို့ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် သူမရဲ့ နို့တစ်ဘက် တို့ကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စို့နေသည့် စိုးနိုင်ထွန်းကို တခြားဘက်သို့ ပြောင်းစို့ရန် ရွှေ့ပေးလိုက်သည်။ 

ခြေထောက်တို့ကားလျက် မတ်တပ်နို့စို့နေရာမှ စိုးနိုင်ထွန်းက ခင်မကို တွန်းလိုက်တော့ အိပ်ယာထက်သို့ ခင်မက ပက်လက်ကျသွားပြီး အပေါ်မှ စိုးနိုင်ထွန်းက ထပ်လျက် လက်တဘက်က နို့အုံ အောက်ခြေမှ ညှစ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စို့ပေးနေသည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်…စွိ….ရှလူး….” 

နို့အုံ အောက်ခြေမှ လျှာဖျားဖြင့် နို့သီးခေါင်းရောက်သည်အထိ ရှလူးကနဲ သိမ်းယက်ကာ နို့သီးခေါင်း မာကျောကျောလေး ကို ပါးစပ်ထဲထည့်လျက်သွားဖြင့်မနာ့တနာလေး ကိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ပြွတ်…ပလပ်…ရှလွတ်…ရွှတ်…ရှလူး…ပြွတ်…စွိ…စွိ…အွန့်….အို….အမေ့… သား….သားလေး…” 

နို့စို့နေသည့် စိုးနိုင်ထွန်းလီးတန်ကြီးကလည်း ခင်မဆောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်သို့ ပွတ်တိုက်တွန်းထိုးမိနေတော့ ခင်မ ခါးလေးကော့ ပေါင်တွေဖြဲကာ လီးအဝင်ကောင်းစေရန် အလိုလိုနေရင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။ 

“ အန်တီမ….သား လိုးတော့မယ်နော်”

ပြောလည်းပြော လီးထိပ်ဖူးကြီးကို လက်တဘက်က ကိုင်ကာ ဆောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်ပြီး စိုးနိုင်ထွန်း ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

“ ဘွတ်…ပတွတ်…ဖလွတ်” 

“ အာ…မဝင် ဘူး….ချော်သွားပြီ” 

“ အန်တီမသေချာဖြဲပေးထားလေ “ 

“ အင်း…..သေချာတေ့ပြီးမှ လိုး….အင်း…ဟင့်….” 

စိုးနိုင်ထွန်းတစ်ယောက် လိုးချင်ဇောတွေတ အားကြီးပြီး လီးဒစ်ကြီးကို ဆောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲထိုးကလိနေရင်း အားမာန်ပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“ ဘွတ်…” 

ဆောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ တိုးဝင်လာသော တူဖြစ်သူရဲ့ သံချောင်းကြီးအလား တင်းထောင်နေသော လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်မခါးလေးကော့တက် သွားသည်။ 

“ အ…အ…ဝင်…ဝင်သွားပြီ…” 

မပီမသ ရေရွတ်သံနှင့်အတူ ခင်မခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကားပေးလိုက်သည်။ စိုးနိုင်ထွန်းမှာလည်း ပူနွေးနူးညံ့အိစက်နေသည့် ဆောက်ပတ်အတွင်းသားများက သူ့လီးကို ဆွဲညှစ်နေမှု့ကြောင့် ဆောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးကို ဖြည်းညင်းစွာ ပြန်ဆွဲထုတ် နေသည်။ လီးဒစ်မြုပ်ရုံလောက်ထိ ဆွဲထုတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ ခင်မရဲ့ ပါးပြင်လေးကို ကုန်းနမ်းလိုက်ပြီး လီးကို ရှေ့သို့ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ဗွ တ်….ဗလွတ်…ဗြွတ်….” 

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဇွိ….ဖောက်….အိုးးးးးးကျွတ်စ်ကျွတ်စ်….သားရယ်…လီးတဆုံးထည့်ပြီးရင် ပြန်ထုတ်ပြီးလိုးပေးလေ….” “သားလိုး တာ နာလို့လား….” 

“ အင့်….လီးအရင်းနဲ့ဆောက်ပတ်ကပ်သွာရင် ဖိမကျိတ်နဲ့….” 

“ အင်းပါ….ဒီလိုလေး လိုးမယ်” စိုးနိုင်ထွန်း လီးကို တဆုံးထုတ်လိုက်ပြီး ခင်မဆောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ဖြင့် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ 

“ အင့်….အား….အွန်….ဘွတ်…ဗျစ်….ဒုတ်….ဖောက်….အမလေး….သား….လိုးတာ ကောင်းလိုက် တာကွာ…” 

စိုးနိုင်ထွန်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကလေးကို လက်ချောင်းတို့ဖြင့်ပွတ်ပေးနေရင်း ပြောလာသည့် ခင်မကြောင့် စိုးနိုင်ထွန်း လီးကြီးက ပိုပြီးတင်းကနဲဖြစ်သွား ကာ ခင်မ နို့တဘက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ညှစ်၍ သူ့လီးအဝင်အထွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြစ်စေရန် လိုးနေသည့် အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်သည်။

“ ဘွတ်…အု….ဗွိ…အင်းးးးဟင်းးးးးဟင်းးးးးသားရယ်….ဘယ်လိုတွေ လိုးနေတာလဲကွယ်….” 

“ လီးနဲ့ လိုးတာပဲလေ….ကောင်းလား အန်တီမ….သားလီးကြီး က မိုက်ရဲ့လား….” 

“ မိုက်တာထက်ကို ပိုမိုက်တယ်….သားလီးကြီးက ပြောင်းဖူးကြီးကျနေတာပဲ….ဆောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲကွာ…” 

စကားပြော ရင်း လိုးနေရာမှ ခင်မက တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို တင်းကနဲနေအောင် ညှစ်ပေးလိုက်ချိန် စိုးနိုင်ထွန်း လီးကြောတွေ ရှိန်းဖိန်းသွားကာ သုတ်ရည်များပန်း ထွက်သွားချင်လောက်အောင် အကောင်းကြီးကောင်းသွားသည်။ သူ့ခါးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲပေးကာ အောက်မှနေ အရှိန်တက်လာသော ခင်မတစ်ယောက် မျက်နှာလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက် ခံနေရာမှ ပါးစပ်မှလည်း 

“ အား….ပြင်းပြင်းဆောင့်..အင့်..ဆောင့့်..အာ့..နာနာဆောင့်..အား…အသေဆောင့် ကွာ…အင့်..အား…” 

“ သားလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား….” 

လီးကို နှဲ့သွင်းလေးသွင်းလိုက်ကာ စောက်ပတ်ထဲ မွှေလိုးပေးလိုက်တော့… 

“ အ…ကောင်း တယ်…နာနာဖိဆောင့်..မြန်မြန်လေး..အာ့..အင့်..အင့်…” 

စိုးနိုင်ထွန်းဖင်ကြီးကြွကာကြွကာဖြင့် ခင်မဆောက်ဖုတ်ကို တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်လိုးပေးနေရာမှ 

“ အန်တီမ….သား….အသေလိုးတော့မယ်…ကျိတ်ခံနော်”

“ လိုးပါ…အသေလိုး..အအား..ရတယ်..ဆောင့်..ဘာမှမဖြစ် ဘူး..အင့်…” 

ခင်မ ဖင်သားကြီး တွေ ကြွလိုက် နိမ့်လိုက်ဖြင့် အိပ်ယာထက်မှာ ကော့နေအောင် အလိုးခံနေမိသည်။ တူအရင်းခေါက်ခေါက်ရဲ့ လီးညိုရှည်ကြီး မိမိဆောက်ဖုတ်ထဲမှနေ သားအိမ်ဝထိ တဒုတ်ဒုတ် တဖုတ်ဖုတ် မြည်အောင် လိုးပေးနေမှု့ကို ကြည်နူးစွာခံစား လျက် ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ဖြင့် ပြောပေးနေကာ အားရှိပါးရှိ အလိုးခံနေမိသည်။ 

“ ဆောင့်..ဆောင့်..ဘွတ်…ဖူး..ဘလွတ်.. ဖူး…ဖုန်း…ဗွီ…ဗွတ်… ဘလပ်…တပ်…ဗွိ…..ဗွတ်.ဖူး…ကောင်းတယ်…ဆောင့်စမ်းပါသားရယ်…စောက်ပတ်ကြီးပြဲထွက်သွားအောင် ဆောင့်လိုးလိုက်ရတယ်…...အားပါးပါးးးး… အားးးးနာနာဆောင့်ပါ ပြီးတော့မယ်…ပြီးတော့မယ်….အန်တီမ ဆောက်ပတ်ထဲက ဆောက်ရည်တွေ ထ့က်တော့မယ်…” 

“ သားလည်း ပြီးတော့မယ် အန်တီ မ….အား….ဟားးးး” 

နှစ်ယောက်သား တဏှာဇောဖြင့်မီးကုန်ရမ်းကုန်ဖွင့်ပြောချကာ လိုးနေခံနေသံတို့က ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ပဲ လိုးနေကြမှန်းသိသာစေ လောက်အောင်အခန်းငယ်လေးထဲစိတ်ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည်။ စိုးနိုင်ထွန်းကအပေါ်စီးကနေ လီးကြီးဝင်ထွက်ကောင်းရန် ခါးကိုနှိမ့်ကာကြွကာ ဖိဆောင့် ပေး နေသလို ခင်မကလည်း အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို စိတ်လိုလက်ရပင် ကော့ကာကြွကာနှင့် စည်းချက်ညီညီ ခံပေးနေသည်။ 

လီးနှင့် စောက်ပတ် တဖွတ်ဖွတ်တဘတ်ဘတ်ထိတွေ့သံတို့က မြိုင်ဆိုင်လာပြီး နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီလည်း ရှိလှသဖြင့် ဖီလင်တွေပိုတွေ့လာကြသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမရာ “

“ အတူတူပါပဲ သားရယ်…..လိုး…မြန်မြန်လေး…အန်တီမ ပြီးတော့မှာ…. စောက်ရည်တွေ ထွက်တာ ရွှဲအိုင်နေပြီ မြန်မြန် လေးလိုး…အတူတူ တပြိုင်တည်း ပြီးရအောင်ကွာ”

လင်တစ်ယောက်ကို ပြောနေသလို ညုပြောလေး ပြောလိုက်သည့် အဒေါ်ဖြစ်သူရဲ့လေသံကြောင့် စိုး နိုင်ထွန်း ခင်မပေါင်တွေကို မိုးပေါ်ထောင်အနေအထားပြောင်းလိုက်ပြီး လီးကို သေချာကိုင်ကာ ဆောက်ပတ်အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက် ပြန်သည်။

ခင်မပေါင်တန်နှစ်ဖက် မြှောက်ထောင်ထမ်းကာ အပေါ်စီးကနေ ပေါင်ခွကြားထဲကို သဲကြီးမဲကြီး ဖိလိုးပြစ်လိုက်သောစိုးနိုင်ထွန်းရဲ့လီးကြီးက စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး နေရာလပ်မရှိစေရအောင် မွှေနှောက်ဖိလိုးနေမှု့ကြောင့် ခင်မတကိုယ်လုံး ကော့ပျံလန်နေအောင် လှုပ်ရှားယိမ်းထိုးနေသည်။ 

“ အင့် ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း..စွတ်စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း…အင့်…အာ့..ဆောင့် ..စွတ်စွတ် ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းတာ…အင့်.. ကောင်းလိုက် တာ…ဆောင့်..စွတ်…ပြွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း.. ဖောင်း…” “လရည်တွေထွက်တော့မယ်…အန်တီမ…” 

“ အင်း…အန်တီမစောက်ပတ်ထဲပြီးပေး…ပြွတ်ပြွတ်… ပြွတ်ပြွတ်…ဖောင်း ဖောင်းဖောင်း..ဖောင်း..အင့်..အိ..အင့်…” 

စိုးနိုင်ထွန်း မေးကြောကြီးများထောင်ထလာအောင် အံတင်းတင်းကျိတ်လိုက်ပြီး တလစပ် လိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲရှိ လီးတခုလုံး စောက်ရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေပြီး လိုးလိုက်တိုင်း တဘွိဘွိ တဘွတ်ဘွတ် တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေထွက်ကာ လီးတချောင်းလုံးရှိ အကြောတို့ ဖောင်းကြွတင်းမာလာပြီး တကိုယ်လုံးရှိအကြောတို့ ဖျိုးဖျိုးဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်သွားရလောက်အောင် ကောင်းလာလျက် စိုးနိုင် ထွန်း မျက်လုံးတို့ မှိတ် အတင်းကုန်းကြုံးလိုးနေရင်း.....

“ အားးးးးအန်တီမ….ပြီး….ပြီးပြီ….ပြီးပြီ…..အား….” “ဗျစ်….ပတစ်….ပတစ်…ဗျစ်….” 

“ ဟင်းးးးးး အင်းးးးးရှုးးးးးးကောင်းလိုက်တာ အန်တီမရာ….” 

ပျစ်ချွဲနေသော သုက်ရည်ပူနွေးနွေးကြီးများ သူမစောက်ခေါင်းထဲ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ အပြည့်အသိပ်တိုးဝင် လာမှုကို ခံစားသိလိုက်ရချိန် ခင်မစောက်ပတ်ထဲမှ သုတ်ရည်များကလည်း ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲဖြင့် စိုးနိုင်ထွန်းလီးတန်ကြီးပေါ် ပန်းချလိုက်သည်။

အဒေါ်ဖြစ်သူရဲ့ဆောက်ရည်များက ဆောက်ခေါင်းထဲမှ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာပြီး သူ့လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ ဖြစ်ကာ စိုရွှဲသွားသည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည့် စိုးနိုင်ထွန်းမှာလည်း ကျေနပ်စွာဖြင့် သူ့လီးထဲမှ လက်ကျန် သုတ်ရည်များကို ခင်မစောက်ပတ်ထဲ ဇိကနဲဇိကနဲမြည်အောင် ပန်းထုတ် ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

“ အ အ အီး ဟီး အား ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် လီးကိုဆွဲ မချွတ်နဲ့ဦးနော် ကပ်ထား တအားဖိပြီးကပ်ညှောင့်ပေး သိ လား အ အ အိအိ ကောင်းတယ် အို့ အို ကောင်း လိုက်တာကွယ်” 

“ ဘုန်းးးးး”

ခင်မ ဖင်နဲ့အိပ်ယာထိသွားသံ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး…. 

“ ကောင်း လိုက်ထာသားရယ်… လီးရည်တွေကလည်းများလိုက်တာ….အားးးးရှီး..ကျွတ်ကျွတ်…” 

“ သားလည်း ကောင်းတယ်…အန်တီမရာ…ညကထက် ပိုကောင်း တယ်သိလား….နေ့တိုင်းလိုးမယ်နော် အန်တီမ ဆောက်ပတ်ကြီးကို သားတော့ ကြိုက်သွားပြီ သိလား….” 

“ ဖယ်ပါဦး…တကထဲ လူကို လိုးလိုက်တာများ သူ့ မယားကျနေတာပဲ….လူပျိုလေးတဲ့ လိုးလိုက်တာများ….စက်သေနတ်နဲ့ပြစ်နေသလိုပဲ…ဟွန်းးးး” 

အမူပိုပိုဖြင့်ပြောလာသည့် အဒေါ်ဖြစ်သူရဲ့စကားကြောင့် စိုးနိုင်ထွန်းမျက်နှာလေးက မချိုမချဉ်ဖြစ်သွားကာ 

“ အန်တီမဆောက်ဖုတ်ကြီးက အီစိမ့်နေအောင်လိုးလို့ကောင်းတာကိုး….ညတိုင်းလိုးမယ်နော်…” 

“ ညတို င်းလိုးလို့မရပါဘူး….သားက ကျောင်းနေတုန်းလေ ဒီနှစ်ဆယ်တန်းသာ အောင်အောင်ကြိုးစားနော်….အန်တီမကြောင့် သားစာမေးပွဲကျသွားတာမျိုး မဖြစ် စေချင်ဘူး…” 

“ စိတ်ချပါ….သားက စာလိုက်နိုင်ပါတယ်…အန်တီမကို မလိုးရရင်သာ စိတ်ညစ်ပြီး စာမေးပွဲမဖြေနိုင်မှာ….ညတိုင်းပေးလိုးနော်…သား လေအန်တီမဆောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြိုက်သွားပြီသိလား…” 

“ အေးပါ…မင်းအမေနဲ့အဖေတို့မရိပ်မိအောင် အနေအထိုင်တော့ ဆင်ခြင်နော်….”

“ စိတ်ချ ပါ….ဟော…ဒီမှာ သားလီးကြီးပြန်တောင်လာပြီ အန်တီမ ထပ်လိုးကြရအောင်နော်”

“ ဟယ်….ကျောင်းသွားရမှာလေ….သွား အဝတ်အစားလဲပြီး ကျောင်း သွားတော့” 

“ ဒီနေ့ ကျောင်းပိတ်တယ် အန်တီမရဲ့ ကျူရှင်ကလည်း ညနေမှသွားရမှာ မေမေနဲဖေဖေလည်း မရှိကြဘူး အေးအေးဆေးဆေး လိုးကြမယ် နော်…အန်တီမ…ဒီမှာ ကြည့်ဦး….လီးကြီးက တအားကို တင်းလာပြန်ပြီ….”

“ ဟယ်….” 

ဆောက်ဖုတ်ထဲမှ တူဖြစ်သူလီး တစစဖြင့် တောင်ထလာတာကို ခံစားသိရှိလိုက်ရတဲ့ ခင်မ နောက်တစ်ချီအလိုးခံဖို့ အရေး ကြိုတွေးလို့ သဘော တကျဖြစ်စွာဖြင့် စိုးနိုင်ထွန်း ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ မြည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ 

ထို့နောက် အခန်းငယ်လေးထဲမှာ အဝတ်အစားဗလာဖြင့် ပုံစံမျိုးစုံလိုးပွဲကြီး အားပါးတရ ခင်းကျင်းနေလျက် တူအရင်းခေါက်ခေါက်လေးရဲ့ လရည်တို့ကို သားအိမ်ထဲသို့ အကြိမ်ကြိမ် အထည့်ခံနေရသည့် ခင်မမျက်နှာပြင်ထက်က အပြုံးတို့က ချိုမြိန်နေလျက်….. 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


ဆင်းရဲတွင်းက နက်လေတော့ (စ/ဆုံး)

ဆင်းရဲတွင်းက နက်လေတော့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Had3s (မောင်ဟိတ်)

သတိ - HIV/AIDS ကြောင့် သင့်ဘ၀ လူညွန့်တုံးနိုင်သည် ...

ဤဇာတ်လမ်းသည် ... ကြမ်းသည် ... ညစ်ပတ်သည် ... ရိုင်းသည် ... လက်ရှိ ဖြစ်နေသည့် ပျက်နေသည့် ...လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ... မြင်အောင် ရေးထားသည် ... စိတ်ညစ်စေလိမ့်မည် ... ဒီဇာတ်လမ်းလေးကို ... ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း ... ဘဝအခြေအနေကြောင့် ... အသွေးအသားကို ... ငွေကြေးနဲ့ဖလှယ်လိုက်ရတဲ့ ... အေးတို့လို ... ရိုးရိုးသားသား ... လမ်းဘေးက မိန်းကလေးတွေကို ... (လော်လီဖောက်ပြား ...လက်လက်ထ ... ဟိုဟာ ... ဆာနေတဲ့ ... ကြိုက်ကုန်းမတွေ မပါ ...) သားသမီးချင်း ... နှမချင်းစာနာစိတ်လေးများ ...

မွေးဖွားရှင်သန်လာမယ်ဆိုရင် ... ကျွန်တော် အားထုတ်ရကျိုးနပ်ပါလိမ့်မည် ...အိမ်မက်ဆိုးတွေကို ... ခဝါချဖို့ ... နှလုံးသွေးကို မှင်ရည်ဖျော် ... ရင်နာစွာဖြင့် ... ပျော်တော်ဆက်သည် ...

မောင်ဟိတ်

ဤဇာတ်လမ်းကို ... ၂၉ ရက်၊ ဧပြီလ၊ ၂၀၁၁ တွင် ... မြန်မာဆိုက်ဘာမီဒီယာ (http://mmcybermedia.com) တွင် စတင်တင်ဆက်သည်။

.....................................................................................................................................................

စကားလုံးဆိုတာ ... ဓါးလိုပဲ ... ပြောတတ်ရင် ထက်တယ် ... အပြောခံရရင် ... ဓါးထိုးခံရသလို ...နှလုံးသွေးစိမ်းရှင်ရှင် ... ထွက်တတ်တယ် ... ဟိုနေ့က ... ညီမလေး ယောက်ျား အိမ်သစ်တက်ပွဲ လုပ်တယ်.. အေး ... မသွားချင်ပါဘူး ... ရှက်တယ် ... သွားခိုင်းတာက ... အဖွား ... ညီမလေးဆီသွားလိုက်ပါတဲ့ ...။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ... ဧည့်ခံပုံလေးက ...နင်က ပြည့်တန်ဆာပဲ ... နောက်တခါ ဒီအိမ်မလာနဲ့ ... ကြက်သရေတုံးတယ် ... အိမ်ယုတ်တယ်တဲ့ ...တအူတုံဆင်း ... ညီအမတွေလေ ... ပြောရက်လိုက်တာ ... သူ ကျောင်းတက်တုန်းက ပိုက်ဆံ ...ဘယ်ကရလဲ ... နေ့တိုင်းစားတဲ့ ထမင်း ဘယ်ကရလဲ ... အေး ... အရမ်း ဝမ်းနည်းတယ် ... စကားလုံးတွေနားထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်နေတယ် ... နင်က ပြည့်တန်ဆာ ... ။

ဟုတ်ပါတယ် ... အေးက ... ပြည့်တန်ဆာ ...မကောင်းတဲ့မိန်းမ ... လမ်းပေါ်က မိန်းမ ... အေးတို့ ... လုပ်ငန်းခွင်က ... ပန်းဆိုးတန်းမှာ ...ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ ... ဟိုရပ် ... ဒီငေး ... ဟိုလူခေါ် ... ဒီလူချ ... အသွေးအသားကို ... ခပ်ပေါပေါနဲ့ရောင်းစားနေတဲ့ ... မိန်းမ ...စိတ်က မပျော် ... အိပ်လို့လည်း မပျော် ... မကြာခဏ လန့်လို့ နိုးတယ် ... အိမ်မက်ဆိုး ... ဘဝဆိုတာ ...ကောင်းတလှည့် ဆိုးတလှည့် တဲ့ ... အေး အတွက် ... အဆိုးတွေချည်း လာနေတယ် ... ဘယ်အချိန်မှကောင်းတာလေး လာလေမလဲ ... အေး အကြောင်းကို ... ရင်ဖွင့်ရရင် ... ဆင်းရဲမွဲတေမှုက ... တရားခံလား... မပြောတတ် ... ။

အဖေက အရက်သမား ... အမေက ဆုံးပြီ ... အဘွားက အိပ်ယာထဲမှာ ပက်လက် ...နေတာက တဲစုတ် ... ယိုင်နဲ့နဲ့ ... ညညဆို ... ကြယ်တွေ မြင်ရတယ် ... မိုးတွင်းဆို ... ပိုဆိုးပေါ့ ...စားစရာလား .. .အင်း ... ဆန်အိုးထဲမှာ ... ဆန်က မရှိ ... ညီမလေးက ... ငါးတန်း ... သင်ရိုးစာအုပ်မဝယ်နိုင် ... ဗလာစာအုပ် ဝေးပေါ့ ... ကျောင်းစိမ်းလေးက နှစ်ထည် ... အနေအထားက စုတ်ပြတ် ...အဖေကလည်း ... အားကိုးမရ ... တော်သေးသည် ... မူးလာရင် မရမ်းလို့ ... တရက်တော့ ...အကြံကောင်းလေး ဝင်လာသည် ... သမီး ... ဟိုလူနဲ့ တညသွားအိပ်လိုက်တဲ့ ... အဖေ့မှာအရက်ဖိုးမရှိတော့ဘူးတဲ့ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အဖေရယ် ... မူးပြီးပြောနေတာလား ...။

ကောင်းလိုက်တဲ့အကြံ ... သမီးကို ဖာဇာတ်သွင်း ... သူကတော့ ... အပြတ်မူးမယ်ပေါ့ ... အိမ်က ဆန်အိုးပြည့်အောင် မရှာပဲ ... အချိန်တိုင်း မူးနေတာ ... အကြံကောင်းကတော့ ထွက်တယ် ...ပြန်မတွေးချင်ဘူး ... ရင်နာတယ် ... ရာသီလာစ ... တခါ နှစ်ခါ ... လေးငါးခါပေ့ါ ... ဖြူဖြူစင်စင် ဘဝလေး.... အဆုံးသတ်လိုက်တယ် ... ညစ်နွမ်းသွားတယ် ... ပွန်းပဲ့သွားတယ် ... ပျက်စီးသွားတယ် ...။

အရက်ခိုးဝေတဲ့ ... မျက်နှာ ... တဏှာခိုးဝေတဲ့ အပြော ... အို ... အရသာခံပြီးပြောရမယ်ဆိုရင် ကောင်းဘူး... ကြောက်လိုက်တာလွန်ပါရော ... ချွတ်ခိုင်းတယ် ... နမ်းတယ် ... ကိုင်တယ် ... နယ်တယ် ...အရသာခံတယ် ... အေးကတော့ ... အသတ်ခံရခါနီး ဝက်လေးလို ... တအီးအီးနဲ့ ... သူကတော့ ...ဒီအသံကို ... တဏှာခံတယ် ... သိပ်သဘောကျတယ် ... ကလိတယ် ... ရိတယ် ... ဆွတယ် ... နယ်တယ်... အေး ... ငိုတယ် ... သူ့ဟာ ဝင်လာတယ် ... မဆန့်ဘူး ... အတင်းထည့်တယ် ... မရဘူး ...။

ပေါင်ဖြဲခိုင်းတယ် ... အေးမှာ အရှက်တရားဆိုတာ မရှိတော့ဘူး ... ပျောက်သွားတယ် ... မညှာတာပါဘူး ...မဝင်တာကို အတင်းထည့်တယ် ... ပွန်းတယ် ... အောင့်တယ် ... ခံရခက်တယ် ... အော်လွန်းတော့ ...ပါးစပ်ကို ပိတ် ... အတင်းချုပ်ပြီး ... အတင်းဆောင့်ထည့်တယ် ... ဝင်ပြီပေါ့ ... နာတယ် ... အရမ်းနာတယ်... သေလောက်အောင်နာတယ် ... ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ... သေနာကြီး ... အာာာာာာား .....မခံနိုင်ဘူး ... အတင်းဆောင့်တယ် ... ရုန်းတယ် ... မရဘူး ... ပိုဆောင့်တယ် ... အေး ... မောလာတယ် ...မခံနိုင်ဘူး ... တောင်းပန်ပါတယ် ... မလုပ်ပါနဲ့ ... ဘယ်တော့မှ မပြောဘူး ... စိတ်ချ ...။

သူများပိုက်ဆံယူပြီးမှ ... တန်ရာတန်ကြေးတော့ ပြန်ပေးဆပ်ရမှာပေါ့ ... ခံ ... အေးရေ ...အံကြိတ်သာခံပေတော့ ... အိုးကွဲအောင် ... ဆောင့်လည်း ... ခံရမှာပဲ ... အေးမှ ပိုက်ဆံမရှိတာ ...လူတွေမှာ အကြင်နာတရား မရှိပါလား ... သမီးအရွယ်ကို ... ပြဲကွဲနေအောင် ... ဆော်တယ် ...အားရအောင် ဆော်တယ် ... သွေးအလူးလူးနဲ့ ... မိန်းကလေးကို ... သနားမယ်များထင်နေလား ...သွေးထွက်လေ ... ပိုဆော်လေပဲ ... ခံရတဲ့သူကတော့ ... လိမ့်နေတာပဲ ... လုပ်တဲ့လူကတော့ ...ကောင်းလိုက်တာတဲ့ ... ဘာကောင်းတာလဲ ... ထွီ ...

နည်းနည်းတောင့်လို့ တော်သေးတယ် ... ခပ်သေးသေးဆို ... ခါးရိုးကျိုးမလားမသိပါဘူး ...အရမ်းဆောင့်တာ ... အရမ်းနာတယ် ... အထဲမှာ ... အသားဆိုင်တွေ ... ပွန်းပဲ့ကုန်တာ ... စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ...သေလောက်အောင်နာတယ် ... အဝင်လည်းနာတယ် ... အထွက်လည်း နာတယ် ... ဒီကြားထဲ ...အမွှေခံရတယ် ... အေး ... သေတော့မယ် ... သေချင်တယ် ... သေသွားလိုက်ချင်တယ် ... အရှက်လည်းမရှိတော့ဘူး ... သိက္ခာလည်း မရှိတော့ဘူး ... ဘာမှ မရှိတော့ဘူး ... စောင်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ...ခံတယ် .. အံကြိတ်ပြီးခံတယ် ... သူလည်း ပေးရတာနဲ့ ... တန်အောင်ယူတယ် ... ယူပါ ... တခုလိုရင် တခုပေးဆပ်ရမှာပေါ့ ... အေး ဝမ်းနည်းတယ် ... တခါပြီးတော့ ... နောက်တခါ ... အေး ... မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး ...

အပေါ်က လုပ်တယ် ... အောက်ကလုပ်တယ် ... ခုတင်စောင်းမှာ ... ဖင်ကုန်းခိုင်းတယ် ... အမျိုးစုံပဲ ...ဒူးတွေမှာ အားမရှိတော့ဘူး ... ခေါင်းက မူးနေတယ် ... ဒီလိုနဲ့ မနက်မိုးလင်းသွားတယ် ... အေး ...ခွေးသေကောင်လေးကို ... ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် ... အေး ... အိမ်ကို လေးဘက်ထောက်ပြီးပြန်ရတော့မယ် ... အားမှမရှိတာ ... သူကတော့ တော်တော် အားရနေတယ် ... အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့ ...တကယ်ပါ ... ဘာခံစားချက်မှ မရှိတော့ဘူး ... ဒီဘဝရောက်မှ ... မျှော်လင့်ချက်တွေ ...အကုန်ပျောက်သွားတယ် ... စိတ်ညစ်တယ် ..။

အေး ရလိုက်တာက ... ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်တွေ ပြည့်သွားတယ် ... လမ်းထိပ်က ကုန်စုံဆိုင်က အကြွေးရှင်းသွားတယ် ... အိမ်လေးက အမိုးအကာ လုံသွားတယ် ... အဲဒီနေ့က ... ဝက်သားချက်တယ် ...ညီမလေးက ပျော်နေတယ် ... အေးက ... ငိုနေတယ် ... အဖေက ပိုမူးတယ် ... အေး ... ရှက်တယ် ...။

ဝမ်းနည်းတယ် ... အေး စိတ်ထဲကို ... သံ တချောင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ထည့်ပစ်လိုက်တယ် ... ငွေ ...ငွေ ... အေးမှားတယ် ... မှန်တယ် ... စဉ်းစားရင်း ... ငိုလိုက် ... ဖြေသိမ့်လိုက်နဲ့ ... တလကျော်တော့ ...ကုန်ပြီလေ ... ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်မရှိတော့ဘူး ... ထုံးစံအတိုင်း ... ဒုံရင်းပေါ့ ... စိတ်နာတယ် ... အေး ...မလုပ်ချင်ဘူး ... အဆီပြန်နေတဲ့မျက်နှာ .... မချိမဆန့် ... ဝေဒနာ ... ဒါတွေ ... ဘယ်သူသိမှာလဲ ...။

အတွင်းကြိတ်မွှေခံရတဲ့ ... ဝေဒနာ ... အို ... လမ်းတောင် ... မလျှောက်နိုင်ဘူး ... ဟင်း ...လူပွဲစားက ... သွေးသားရောင်းဖို့ ... လာစပ်တယ် ... အမျိုုးကောင်း ... လူကြီးတဲ့ ... ဘွဲ့ထူးဂုဏ်ထူးတွေရထားတယ်တဲ့ ... ကျိကျိတက် ချမ်းသာတယ်တဲ့ ... ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ် ... အမျိုးကောင်းတယ် ... ထွီ... နည်းတဲ့ ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး ... ထွီ ... ဒီလူအိုကျားက ... ပိုကြမ်းတယ် ... အတင်းနမ်းတယ် ...။

အတင်းနယ်တယ် ... ညှစ်တယ် ... အေး ... အံကြိတ်တယ် ... ခံတယ် ... နာတယ် ... မအော်မချင်းညှစ်တယ် ... အေး ... အော်တယ် ... ငြီးတယ် ... အို ... ပိုဆိုးတယ် ... နာလေ ... ပိုလုပ်လေ ...တောင်းပန်လွန်းတော့ ... စုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ... တောက် ... အေး ... နှုတ်ခမ်းကို ... တင်းနေအောင်ကိုက်ထားပြီး ... စဉ်းစားတယ် ... ပါးထချပစ်လိုက်ရမလား ... သမီးအရွယ်ကို ... စုပ်ခိုင်းတယ် ... သူကဖီးခံမယ် ... အေးက ... သေးပေါက်တဲ့ဟာကို ... စုပ်ပေးရမယ် ... တော်ပါ ... ရွံတယ် ... အေး အဝတ်တွေကောက်ဝတ်တယ် ... ပြန်တော့မယ်လုပ်တော့ ... မရဘူးတဲ့ ... ပိုက်ဆံတွေ ပေးပြီးပြီတဲ့ ...။

တန်ရာတန်ကြေး ... လုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ... မညစ်ပတ်နဲ့တဲ့ ... အော် ... ညစ်ပတ်တာက ဘယ်သူလဲ ...စုပ်ခိုင်းတာက ... ဘယ်သူလဲ ... ရွံစရာကြီး ...ဖောင်းကနဲ ... ပါးချခံရသည် ... လူကို လည်ထွက်သွားတာပဲ ... ကျောင်းဒကာ ... မြို့မျက်နှာဖုံးက ...တဏှာစီးနေတော့ ... ကြမ်းတော့သည် ... ဒဿဂိရိလို ... ခေါင်းဆယ်လုံးနဲ့ နမ်းသည် ... မုန်ယိုတာများ ...လူကို ရစရာမရှိ ... မျက်နှာဖုံးကြီး ကွာကျသွားတယ် ... အေး မှတ်မိတယ် ... အဲဒီညက ...နာဂစ်ထက်ဆိုးတဲ့ည ... သေလောက်အောင် မှတ်မိတယ် ... ။

လူကို ... ဆက်ဆံတာများ ... အို ...အေးဘဝက ... ခွေးထက်တောင် ... နိမ့်ပါလား ... ရိုက်တယ် ... နှက်တယ် ... ချတယ် ... ဆော်ခံရတယ် ...မျက်နှာတွေလည်း ယောင်လို့ ... ပေါင်ကြားကလည်း ... ယောင်လို့ ... ကိုင်းလို့ ... ပေါင်းရင်းတွေမှာ ...အညိုတွေ စွဲနေတယ် ... ရင်သားမှာ ... လက်ရာကြီးတွေ ထင်ကျန်ခဲ့တယ် ... မှတ်ပြီလား ကောင်မတဲ့ ...အေး ... မငိုနိုင်တော့ဘူး ... အေး ... သေချင်တယ် ... သတ်သေချင်တယ် ... ဘဝက အရမ်းဆိုးတယ် ...။

ကြုံရတဲ့လူတွေက ... လူမဆန်ဘူး ... ပြောတော့ လူကြီးလူကောင်း ... လုပ်တာက ... ခွေးသာသာ ... အို ...ခွေးမဟုတ်ဘူး ... လူ့တိရစ္ဆာန် ... အေး ... အသံတိတ် ... ဆဲနေတယ် ... ရင်ထဲမှာ ... ကျိန်ဆဲတယ် ...ဆောင့်တယ် ... ပြဲကွဲနေအောင် ဆောင့်ခံရတယ် ... ခုတင်စောင်းမှာ ... ဖင်ထောင်ပြီး ... နောက်ကနေဆော်တာ ... အို ... အသဲခိုက်မတတ် ... နာတယ် ... အို ... အော်တာပေါ့ ... အကျယ်ကြီး ... အော်တဲ့ ...ဘယ်သူမှ မကြားအောင် ... ဒီအခန်းက ... အလုံခန်း ...အမျိုးကောင်း ... လူကြီး ... ဆောင့်တိုင်း ... အေး ... အရှေ့ကို ... တပေလောက်ရွေ့သွားတယ် ...ရုန်းမရအောင် ... ခါးကို ... အတင်းဖိပြီး ... ဆောင့်တယ် ... ပက်စက်တယ် ... ရက်စက်တယ် ... ကျား ...သွေးဆာနေတဲ့ ကျား ကိုက်ခံရတောင် ... ဒီလောက်နာမှာမဟုတ်ဘူး ... အချိန်ရယ် ... ကုန်ပါတော့ ...မိုးရယ် ... လင်းပါတော့ ... ရှိကြီးခိုးပါတယ် ... ငိုတာပေါ့ ... မျက်ရည်တောင် မထွက်တော့ဘူး ...။

အားမရှိတော့လို့ ... ဒီလိုနဲ့ ... မိုးလင်းသွားတယ် ... အေး ... မျက်စိ မဖွင့်နိုင်တော့ဘူး ... လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်တော့ ... ဒါတောင် ... သိပ်မကျေနပ် ... အားမရဘူးတဲ့ ... ဆက်ဆံရေး မကောင်းဘူးတဲ့ ...အဘွားက ... မသိ ... အေး ... နယ်မှာ အလုပ်ရတယ်လို့ .. ညာထားတယ် ... သူ သိရင် ... ရင်ကျိုးမှာ ...အဘွားကို ... ချစ်တယ် ... အေးကြောင့် စိတ်မညစ်စေချင်ဘူး ... ။

အေး ... ရောက်နေတာက ... ဘိ ...အိမ်ကြီးထဲမှာ အခန်းလေးတွေ ကန့်ထားတယ် ... တယောက်တခန်းနေ ... မွေ့ယာရှိတယ် ... ဘေးမှာမှန်တင်ခုံရှိတယ် ... အပြင်မထွက်ရ ... မနက်စောစောထ ... သန့်ရှင်းရေးလုပ် ... ကျွေးတာစား ...ဧည့်သည်လာရင် ... အားလုံး ... ထွက်ပြရတယ် ... ကိုယ့်ကို ... ကြိုက်လို့ ... ခေါ်ရင် ... နာရီဝက် ...နေရတယ် ... အခန်းထဲ ခေါ်လာတယ် ... တံခါးပိတ် ... အင်္ကျီချွတ် ... လုပ် ... လုပ်သမျှ ခံ ...ပြီးရင်ထွက်တော့ ... နောက်တယောက် ... 

အေးနဲ့ ဘဝတူ ငါးယောက်ရှိတယ် ... အေးပါရင် ခြောက်ယောက် ... အေးကို ... သူတို့ ကြည့်မရ ...စကားမပြော ... အေးက ... အသစ်ကိုး ... ပါကင်ကျလေ ... ဧည့်သည်လာတိုင်း ... အေးကို ပဲ ရွေးတယ် ...အငယ်ဆုံးကိုး ... လာလိုက်တဲ့ ယောကျ်ားတွေ ... ပုံနေတာပဲ ... တခါတလေ ... လူကျတဲ့ ရက်မျိုးဆို ...သေးတောင် ပေါက်လို့မရဘူး ... တယောက်ကို ... ၁ ထောင် ရတယ် ... အဲဒီလက ... အေး ... ၃၀၀ ကျော်တယ် ... တယောက်ကို ... ၁ ထောင် ... ဆယ်ယောက်ကို ... ၁ သောင်း ... ၁၀၀ ကို ... ၁ သိန်း ...၃၀၀ ဆိုတော့ ... ၃ သိန်းကျော်ရတယ် ... လူလည်း ... မျော့မျောပဲ ကျန်တယ် ...အေးကို ... ဘယ်သူမှ မခေါ်ချင်ကြဘူး ... ရေချိုးရင်လည်း ... မဲ့ကြရွဲ့ကျတယ် ... အေး စိတ်ညစ်တယ် ...။

အေးကလည်း ... အေးပဲ ... မပြုံးနိုင်ဘူး ... ခပ်တည်တည်ပဲ ... ရင်ထဲမှာ ငိုနေတာ ... သူတို့မှ မသိတာ ...သူတို့ကတော့ ... အသားကျသွားပြီ ... ပျော်နေပြီ ... ရီနေပြီ ... ဧည့်သည်လာရင် ... တခစ်ခစ်ရီသံက ...အခန်းပြင်ကို ... လျှံကျနေသည် ... ရီစားသည် ... ချူစားသည် ... အေး ... မလိုချင်ပါဘူး ... မလုပ်ချင်ဘူး... ချူမစားချင်ဘူး ... သဒ္ဒါလို့ ပေးတာပဲ ယူတယ် ... တချို့ကလည်း ... သဘောကောင်းတယ် ...တချို့ကလည်း သဘောဆိုးတယ် ...

ညဘက်လည်း ကောင်းကောင်း အိပ်ရမယ် မထင်နဲ့ ... တညလုံး နေတဲ့လူမျိုး ... ရှိတယ် ... တညလုံး ...လုပ်တာ ... ဒါမျိုးနဲ့ တွေ့ရင် ... ဖတ်ဖတ်ကို မောရော ... အိပ်ရေးလည်းပျက်ရော ... အထိန်းတော် ....ဒေါ်ကုလားမ ... ကတော့ ... ဝမ်းတွေသာလို့ ... သုံးဆလောက် ပိုရတာကိုး ... အေးကတော့ ... နှာခေါင်းကို... တွန့်လို့ ...အော်ဒါ ... အပြင်မှာ လိုက်အိပ်ဖို့ ... ခေါ်တယ် ... အေး လိုက်ရတယ် ... ။

ဒေါ်ကုလားမကို ... ပိုက်ဆံ ...အစည်းလိုက် ... ပေးသွားတယ် ... အင်း ... ငါတော့ သေပြီနဲ့ တူတယ် ... အေး ... ပိုက်ဆံရမှာ ...တော်တော်ကြောက်လာတယ် ... ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ... လေးယောက် ... အိုး ...ခွေးလေးကောင်ကြားရောက်တဲ့ ... အမဲရိုးလိုပဲ ... အလုအယက် ... တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...နောက်တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...နောက်တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...အိုး ... အေး ... ဖတ်ဖတ်ကို မောရော ... ခေါင်းတောင် ကိုက်တယ် ... မောလို့ အသက်ရှူဖို့လုပ်တုန်း ...လုပ်ပြန်ပြီ ... တယောက် ... လေးယောက် ပတ်ချာလည် ... ဆော်တာ ... ခံပေါ့ ... မိုးအလင်းပေါ့ ...။

တယောက်က ... အောက်ကိုလုပ်ရင် ... တယောက်က ... အပေါ်က ဟာကို ... ကိုင်တယ် ... ညှစ်တယ် ...လေးယောက်လုံး ... မူးနေတော့ ... ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ အားကြီးပြောတယ် ...ခြောက်လလောက်နေတော့ ... အေး ... ဘိ မှာ မနေတော့ဘူး ... စာတတ်သွားပြီ ... ကိုယ့်ဟာကိုယ်လုပ်စားမယ် ... နားစွင့်ထားတယ် ... လာတဲ့လူတွေကို ... မေးစမ်းထားတယ် ... သွားမယ် ...ပန်းဆိုးတန်းကို ... သေချင်တဲ့ကျား ... တောပြောင်း ... မှန်လိုက်တာရှင် ... မှန်လိုက်တာ ...။

ပန်းဆိုးတန်းမှာ ... အထိန်းရှိတယ် ... အုပ်ထန်းခ ... ၁၀၀၀ ပေးရမယ် ... လူမိုက်ရှိတယ် ... စောင့်ရှောက်ခ... ၁၀၀၀ ပေးရမယ် ... အေးက သုံးထောင်ရမယ် ... တခါနေရင် ... ၅၀၀၀ ...သွားရတာ ... အရမ်းဝေးတယ် ... ပန်းဆိုးတန်းရောက်ရင် ... ဟိုငေးဒီငေး ... ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ...လာခေါ်ရင် ... လိုက်သွား ... တည်းခိုခန်း ... နာရီဝက် ... တခါနေ ... ပြန်ဆင်းလာ ... လူမျိုးကို စုံနေတာပဲ... ခပ်ငယ်ငယ်လည်း လာတယ် ... ခပ်ကြီးကြီး အဘလည်း ... လာတယ် ... ဟိုလူလည်း လာတယ် ...ဒီလူလည်း ... လာတယ် ... အေးကို ခေါ်ရင် ... လိုက်သွားတယ် ... ။

နေ့ခင်း ... ထမင်းကြော်စားတယ် ... အအေးသောက်တယ် ... အေး ပိုက်ဆံ စုနေတယ် ... အေး ...မဖြုန်းချင်ဘူး ... စိတ်ညစ်တာလည်း ... ညစ်တာပေါ့ ... လူတွေရဲ့ အကြည့်ကို မုန်းတယ် ... ဟုတ်ပါတယ်... အေးက ... မကောင်းတဲ့ မိန်းမပဲလေ ... အထင်သေးမှာပေါ့ ... တခါတလေလည်း ...စိတ်လွတ်လက်လွတ် ... မုန့်တွေ ဝယ်စားပစ်လိုက်တယ် ... အဝတ်အစားကောင်းကောင်းတွေ ဝယ်တယ် ...ဖြုန်းတယ် ... ဟင့်အင်း ... နောက်နေ့ မဖြုန်းတော့ဘူး ... အနာခံပြီး ရှာထားတဲ့ ပိုက်ဆံ ... အေးမသုံးရက်ဘူး ... အဝတ်ကောင်းကောင်းဝတ်တော့ ... သူများတွေ ကြားထဲမှာ နည်းနည်းတော့ထင်ပေါ်တာပေါ့ ...။

ဖင်ပေါ်တာတော့ မဝတ်ချင်ဘူး ... ရှက်တယ် ... ခစ် ... ခစ် ...ရီတော့ရီရတယ် ... ယောက်ျားတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ ... အေးမှာ ခံစားချက် မရှိတော့ဘူး ... ရွံတယ် ...မုန်းတယ် ... တခါတလေတော့လည်း ... ရီးစားတယောက်လောက်တော့ ... လိုချင်တယ် ... ခစ် ... ခစ် ...အာ ... ရှုပ်ပါတယ် ... ယောက်ျားဆိုတာ ... ကောင်းကို မကောင်းတာ ...။

ရုပ်ရှင်ရုံထဲခေါ်လည်း ... လိုက်ရတယ် ... ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ... ၃၀၀၀ ရတယ် ... ကုလားကားက အရှည်ကြီး ...တော်တော်ကြာတယ် ... လုပ်ပေးရတာလည်း ... အကြာကြီး ... လက်ကို ညောင်းနေတာပဲ ...ကုလားကားကို ... မကြိုက်ဘူး ... တိုင်ပတ်ပြီးကနေတာ ... တော်တော်ဆိုးတယ် ...သူတို့ကတာအရေးမကြီးဘူး ... တကိုယ်လုံး မွစာကိုကြဲကုန်ပြီ ... နှိုက်တယ် ... ကိုင်တယ် ... စို့တယ် ...ညှစ်တယ် ... အို ... စုံနေတာပဲ ... ယောက်ျားတွေက ... တန်အောင်တော့ လုပ်ကြတယ် ...။

ဘာလိုလိုနဲ့ ... ညီမလေးတောင် ... ဆယ်တန်းရောက်တော့မယ် ... အိမ်က ... တော်တော်လေးချောင်လည်လာတယ် ... အဘွားလည်း ... တော်တော် နေကောင်းလာတယ် ... အဖေက ...အရက်မသောက်တော့ဘူး ... အေးကို သနားလို့တဲ့ ... အရက်ကို ဖြတ်တယ် ... မသောက်တော့ဘူး ...။

ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ... ဒီလောက် နှစ်နဲ့ ချီပြီး သောက်နေတာ ... အသည်းက ... ဇကာပေါက် ဖြစ်နေရောပေါ့ ...သနားပါတယ် ... ဖြေးဖြေးလျှော့သောက်လို့ ... ပန်းဆိုးတန်းမှာ လုပ်တာ ... ကောင်းတော့ ကောင်းပါရဲ့ ... ဝင်ငွေလည်း မဆိုးပါဘူး ... ဒါပေမယ့် ... အေး... မနေတတ်ဘူး ... မြို့လည်ကောင် ... ရုပ်ရှင်ရုံတွေ နားမှာဆိုတော့ ... လူတွေက ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတယ်။

... မကြိုက်ဘူး ... မျက်လုံးတွေကို ... အေး မကြိုက်ဘူး ... အကြည့်တွေကို ... အေးမကြိုက်ဘူး ...အထင်သေးသလိုလို ... ဘာလိုလို ... ဟုတ်သားပဲ ... နင်က ... ဖာသည်ပဲ ... အထင်သေးမှာပေါ့ ...စိတ်ကိုလျှော့လိုက်တယ် ... ရဲတွေဘာတွေ ... ကင်းလှည့်လာရင် ... အေးတို့က ... နေစရာ မရှိ ... ဟိုနေရာပုန်းရတော့မလိုလို ... ဒီနေရာ ပုန်းရတော့မလိုလို ... မရင်ဆိုင်ရဲ ... အလင်းကလူနဲ့ .. အမှောင်ကလူ ...မတူဘူးလေ ...။

လာပါတယ် ... ကောင်မလေးတွေ ... အတွဲလေးတွေကိုယ်စီနဲ့ ... ရုပ်ရှင်လာကြည့်ကြတယ် ... ကဲကြတယ်... ကလိကြတယ် ... ပျော်ကြတယ် ... ဟုတ်တာပေါ့ ... ချစ်သူနဲ့ ကလူကျီစယ်တော့ ... ပျော်မှာပေါ့ ...အေးတို့ကျတော့ ... မပျော်ဘူး ... ပိုက်ဆံရပေမယ့် ... မပျော်ဘူး ... အလိုက်အထိုက် နေရတယ် ...စိတ်ညစ်တယ် ... ဟင်း ... အေးလည်း ... ရီးစားတယောက်လောက်တော့ လိုချင်ပါတယ် ... ခစ် ... ခစ် ...အပျော်ပေါ့ ...တခြားဘယ်မှာ ကောင်းမလဲ ... အင်းယားကန် ... ဟုတ်ပြီ ... ဟိုနေ့က ... သီတာလာပြောသွားတယ် ...။

အင်းယားကန် ... ငါးမိုင် မှတ်တိုင်တွေမှာ အလုပ်ကောင်းတယ်တဲ့ ... ကိုယ်ရကိုယ်ယူပဲ ... အခြေအနေတော့ကြည့် ... အစောင့်အရှောက်မရှိဘူး ... မှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေ ... လာသမျှ ကား လျှောက်ငေး ...ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ရင် ... သွားလိုက် ... ဈေးပြော ... သေသေချာချာပြော ... ဈေးတည့်ရင် ... လိုက်သွား... ပြီးရင် ... ပြန်လာ ...။

အေး ... တရက် ... ခြောက်မိုင်ဘက်ကို ... ထွက်လာတယ် ... မတူဘူး ... လူနည်းတယ် ... မှတ်တိုင်မှာထိုင်စောင့်နေ ... မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေ ... ကားတွေက ... ဖြတ်သွားတယ် ... ကြည့်ကြတယ် ...တချို့ကလည်း ... လှောင်ကြတယ် ... ပြုံးစိစိနဲ့ ... ဟော ... ဒီကားက ... ဖြတ်တာ နှစ်ခါရှိပြီ ...ဆူဇူကီးကားသေးသေးလေး ... အမည်းရောင် ... လူငယ်ပဲ ... မဟုတ်ဘူး ... လူငယ်ပုံစံဖမ်းထားတဲ့ ...လူကြီး ... နှာဘူးကြီးပေါ့ .. ခစ် ... ခစ် ...။

မှတ်တိုင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ သွားရပ်တယ် ... ဘယ်လောက်လဲ ... တခါနေရင် ... ၈၀၀၀ ... အိုကေ ... တက်... အေး လိုက်သွားတယ် ... တည်းခိုခန်းက ... ဆက်ရှင်နဲ့ ... တနာရီ ... ခြောက်ထောင် ... လာကြတယ် ...တခြားအတွဲတွေလည်း ... လာကြတယ် ... ငယ်ငယ်လေးတွေ ... လက်ခံတယ် ... အမေးအမြန်းမရှိဘူး ...အော် ... သနားပါတယ် ... မိန်းကလေးတွေ ပျက်စီးနေပြီ ... ကျောင်းတက်တဲ့အရွယ်မှာ ...တည်းခိုခန်းရောက်နေတယ် ... ငယ်ငယ်လေးနဲ့ .. ဆရာမကြီးတွေ ဖြစ်နေပြီ ...။

ဒီလူကြီးလည်း ... ကဲတာပဲ ... အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ... လျှောက်နမ်းတယ် ... အေးလည်း ... အလိုက်သင့်နမ်းတယ် ... သူ့ဟာက ... ပုဆိုးအောက်မှာ ထောင်ထနေပြီ ... မြွေ ... တော်တော်ဆိုးမယ့် မြွေ. ...စုပ်ပေးတဲ့ ... ဟင့်အင်းလို့ ... လုပ်ပေးဘူးလို့ ...၈၀၀၀ ပေးမယ်တဲ့ ... အေး ... တွေဝေသွားတယ် ... အင်း ... အေး ပါးစပ်ထဲ ငုံကြည့်တယ် ... ။

နံတယ် ... အောက်သိုးစော် ... ရွံတယ် ... မုန်းဖို့ကောင်းတယ် ... သူကတော့ ဖီးတွေ တက်နေတယ် ...အေးကတော့ ... အန်ချချင်တယ် ... မတတ်နိုင်ဘူးလေ ... သူများပိုက်ဆံလိုချင်တာကိုး ... စုပ်လေ ...ပိုပြီးကြီးလာလေပဲ ... စုပ်ရမှာတောင် လန့်လာတယ် ... အရည်တွေလည်း ထွက်လာတယ် ... ညှီတယ် ...ငံတယ် ... မုန်းဖို့ကောင်းတယ် ... တဇတ်ဇတ်နဲ့ ... အောက်ကနေ ... ပင့်တယ် ... ဆောင့်တယ် ...။

ရုန်းကြွလာတယ် ... အော် ... ယောက်ျားတွေများ ... တယ်ရွတာပဲ ... ကာမဂုဏ်ကို ... လူလို ခံစားရတာမဝနိုင်ဘူး ... စုပ်ခိုင်းတော့ ... ပိုဖီးတက်တာပေါ့ ... အေး ... လေးငါးခါလောက် လုပ်ပြီး ... ရေချိုးခန်းမှာ ...သွားအန်လိုက်တယ် ... ပလုပ်ခဏခဏကျင်းပစ်လိုက်တယ် ... ဒါတောင် ... ပုပ်အဲ့အဲ့ အနံ့က မပျောက်ဘူး... စိတ်ထဲမှာလည်း မပျောက်ဘူး ... ရင်ထဲမှာလည်း မကောင်းဘူး ... ဒီလူကြီးလည်း ... ဘာထူးလည်း ...သေအောင် ဆော်တာပဲ ... တန်အောင်ချတာပဲ ... အသက်ရှူမဝအောင် ... ဆော်တာ ... အဆက်မပြတ်ပဲ... ။

အေး ... အော်တာပေါ့ ... အော်လေ ... ပိုချလေပဲ ... သဘောတွေကျလို့ ... လုပ်နေရင်း မောလာတော့... အေးကို အပေါ်မှာ နေခိုင်းတယ် ... ပက်ပက်စက်စက် ... ဆောင့်တာ ... ခါးကို ကိုင်ပြီး ... မြှောက်တယ်... ပစ်ချတယ် ... အောက်ကနေ ... ထိုးပင့်တယ် ... ဒုန်းကနဲ ဒုန်းကနဲ ... သားအိမ်ကိုတောင်လာဆောင့်တာ ... ရက်စက်တယ် ... အသဲခိုက်အောင် ... နာတာပေါ့ ... မျက်ရည်တွေတောင် ..ကျချင်လာတယ် ... အေးမငိုချင်ဘူး ... အံကြိတ်ပြီး ... ခံတယ် ... လုပ်လေ ... လုပ် ... အေး ... စိတ်တွေ... ဒီမှာမရှိဘူး ... တခြားကို ရောက်နေတယ် ... လျှောက်တွေးတယ် ... သူလည်း လုပ်ချင်တာလုပ် ...။

အေးလည်း ... တွေးချင်တာတွေး ... နောက်ကနေ ... ဆော်တယ် ... အေး မွေ့ယာခင်းကို ...ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ... ဆုပ်ပြီး ... အော်တာပေါ့ ... မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးမှာ ... အပ်ပြီး ... ငိုချင်တယ် ...ဖင်ကို ... အဆက်မပြတ်ဆော်တာများ ... ဆွေမျိုးမေ့လောက်တယ် ... နာလိုက်တာ ... ပြောမနေနဲ့ ...အဝင်အထွက်က ... ခပ်သွက်သွက် ... ပြင်းတယ် ... ကော်တယ် ... ထိုးတယ် ... ညှောင့်တယ် ... ဆရာပဲ... အေးတော့ ... ဖတ်ဖတ်ကို ... မောတယ် ... နဖူးက ... ချွေးတွေ ... ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ... စိုကုန်တယ် ...ဟူး ... တော်သေးတယ် ... ပြီးသွားလို့ ...အေး ... မှတ်တိုင်ကို ... ပြန်လာတယ် ... ။

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြန်တဲ့ ... ဟုတ်ကဲ့ ... အစာဝတော့ ...နှင်တာပေါ့ ... ဒီလိုပါပဲ ... ယောက်ျားတွေက ... လိုတာရပြီးရင် ... အချိုးပြောင်းသွားတယ် ... အေး ...မှတ်တိုင်ကို ... ရောက်တော့ ... ကောင်မလေးတယောက် ... ကျောပိုးလွယ်အိပ်လေးနဲ့ ... အေး သိတာပေါ့... အေးတို့နဲ့ ဘဝတူပဲ ... မျက်လုံး ... အေးတို့က လူကို မဖမ်းဘူး ... မျက်လုံးကိုပဲ လိုက်ဖမ်းတာ ...လိုက်ကြည့်ရင် ... မိန်းကလေးတယောက်က ... မျက်လွှာချရင်ချ ... မဟုတ်ရင် ... မျက်စိလွှဲတယ် ...အေးတို့ကျတော့ ... ဟုတ်ဘူး ... ပိုက်ဆံလိုချင်တာကိုး ... ဘယ်သူခေါ်မလဲ ... လိုက်ကြည့်တယ် ...။

ငေးတယ် ... ယောက်ျားတွေလည်း ... ဒီလိုပဲ ... ပုံမှန်ယောက်ျားလေးက ... ကြည့်ရင် ... ခဏပဲ ...မျက်စိလွှဲသွားတယ် ... အဲ ... နေချင်တဲ့လူတွေကျတော့ ... အေးတို့နဲ့ အကြည့်ချင်း ... သိတယ် ...ဒက်တယ် ... သူဘာလဲ ... ငါဘာလဲ ... မြွေမြွေချင်း နားလည်တယ် ... အခုလည်းကြည့် ... ဒီကောင်မလေး... ငယ်ငယ်လေး ... ကျစ်ဆံမြီးလေးကျစ်ပြီး ... ကျောမှာချထားတယ် ... ဂါဝန်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ ...ငယ်ငယ်လေးလို့ ထင်ရတယ် ... မကြိုက်ဘူး ... ကျစ်ဆံမြီးကို ... မကျစ်ရဘူး ... အယူအဆလို့ပြောရမလား... အစွဲအလမ်းပြောရမလား ... ဒါမျိုးလုပ်စားရင် ... ကျစ်ဆံမြီး မကျစ်ရဘူး ... အဖမ်းအဆီးများတယ် ...။

ပုံမှန် မိန်းကလေးကတော့ ဘာအရေးလဲ ... ကတုံးပဲတုံးတုံး ... ဆံပင်ပဲ ကောက်ကောက် ...အေးတို့ကျတော့ ... မရဘူး ... အေးတို့က ... အမှောင်ထဲက လူ ... ရဲတွေကလည်း ... နပ်တယ် ...တခါကြည့်တာနဲ့ ... သူက ဘာလဲ ... အဖမ်းခံရရင် ... သွားတော့ ... ထောင်ထဲ ... အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်ကျမှာ... အေး ... ကြောက်တယ် ... အေး သူ့ကို ... စကားပြောကြည့်တယ် ... အဆင်ပြေလား ဘာလားပေါ့ ...မပြေပါဘူး ... မမရယ်တဲ့ ... ဘဝအမောတွေ ... ငြီးတွားကြတယ် ... ဒီလိုပါပဲ ... အေးတို့ကိုယ်စီမှာ ...ဘဝအမောကိုယ်စီ ရှိကြတာပဲ ... ။

သူ့နာမည်က ... လရိပ်တဲ့ ... နာမည်အမှန်တော့ ဟုတ်မယ်မထင်ဘူး ... အေးတို့ လောကမှာ ...နာမည်အမှန် ... မှည့်လေ့မှ မရှိတာ ... သူလည်း ... သနားဖို့ကောင်းတယ် ... ကရင်မလေးတဲ့ ... နယ်ကနေ... အလုပ်ရမယ်ဆိုပြီး ... အဒေါ်က ညာခေါ်လာတာ ... ဒီရောက်တော့ ... ဖာတန်းရောက်တော့တာပဲ ...။

ကုလားတယောက်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်တဲ့ ... မလုပ်ချင်ဘူး ... ငြင်းတော့ ... အတင်း ပါးရိုက်တယ်တဲ့ ...အိမ်သာထဲမှာ ... သော့ခတ်ထားတယ် ... သုံးရက်လောက် ... အိမ်သာထဲမှာ အစာမကျွေးဘူးတဲ့ ...အိမ်သာထဲက ... ရေသောက်ပြီး ... အူလိမ့်နေတာပဲတဲ့ ... အရမ်းလည်းကြောက်တယ်တဲ့ ...

နောက်ဆုံးတော့ ... ဖင်ကုန်းလိုက်ရတာပဲ ... ဘယ်ခံနိုင်မလဲရှင် ... ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်မလေးကို ...ဒီလိုမျိုး နှိပ်စက်ပြီး ... လိုင်းထဲသွင်းတာ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အဲဒါပြောတာပေါ့ ... မြန်မာမျိုးဟေ့ ...ဒို့ဗမာဆိုဆိုပြီး ... လျှောက်အော်နေတာ ... ပြီးတော့ ... ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်းကို ... ဖာတန်းပို့နေကြတယ်.. ပြောတော့ လေကြီးလေကျယ် ... လုပ်တော့ တလွဲ ... အေးတို့ ... အသားတဇတ်ဇတ်တုန်အောင် ...ခံပြီးရတဲ့ ... ပိုက်ဆံနဲ့ ... ထမင်းစားရဲတဲ့ ... လူတွေကို ... ဘယ်အတန်းအစားထဲ ထည့်ရမလဲ မသိပါဘူး ...။

အေးကတော့ ... သတ်မှတ်လိုက်တယ် ... ဖာထက်တောင် ... အဆင့်အတန်းနိမ့်တယ် ... ဖာပိုင်းလုံးတွေလို့... တွေးမိတိုင်း ရင်နာပါတယ် ... အေးတို့မှာ ... အရှက်တရား မရှိတော့ဘူး ... အကြင်နာတရားတွေခေါင်းပါးကုန်တယ် ... အေးတို့ ရိုင်းတာ ... ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ ... တခါတလေ ... လူတွေနဲ့ ဝေးတဲ့နေရာကို... ထွက်သွားချင်တယ် ... မခံစားနိုင်တော့ဘူး ... အထင်သေး အမြင်သေး မျက်လုံးတွေနဲ့ ... ဖြတ်ကနဲအကြည့်ခံရရင် ... အေးရင်ထဲမှာ ... ဝုန်းကနဲ မီးတောက်စေတယ် ... ကိုယ်က ... ဖာဆိုတော့လည်း ...ဘာပြန်ပြောရဲမှာလဲ ... ဆင်ဖြူ့မျက်နှာ ဆင်မဲ မကြည့်ဝံ့ဆိုသလို ... အေး မျက်လွှာချလိုက်ရတာပေါ့ ... ။

ယောက်ျားတွေက ... ကောင်းကို မကောင်းဘူး ... နုနုရွရွလေးမှ ... ကြိုက်တယ် ... နို့လေးတောင် ...မဆူသေးဘူး ... ဆွဲချင်နေတယ် ... ပိုသဘောကျတယ်တဲ့ ... ယုတ်မာလိုက်တာနော် ... ကြည့်လိုက်ရင် ...လူကြီးလူကောင်း ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့ပုံစံတွေ ... အိုး ... တည်းခိုခန်းများ ရောက်ရင် ... သိရပါလိမ့်မယ် ...။

အကြင်နာတရား လုံးဝမရှိတဲ့လူတွေ ... အမှန်အကန် ... ချတာ ... နာလွန်းလို့ ... အော်ရင် ...သနားမယ်များမထင်နဲ့ ... ပိုသဘောကျတယ် ... လရိပ်ပြောတယ် ... ပထမဆုံးလုပ်တဲ့ ကုလားက ...အရမ်းရက်စက်တယ်တဲ့ ... ဖာခေါင်းက ... သူ့ကို ချုပ်ထားတယ် ... ရုန်းတော့ ... ပါးကို ... ဖြောင်းကနဲဖြောင်းကနဲ ချတာ ... သွေးတောင်ထွက်တယ်တဲ့ ... လူ မလှုပ်နိုင်တော့မှ ... ဆောင့်ထည့်တာ ...နည်းတာမဟုတ်ဘူးတဲ့ ... ကြောက်လွန်းလို့ ... သေတော့မယ် ... အမဲဖျက်သလိုပဲ ... နှစ်ယောက်သားဝိုင်းဖျက်ကြတာတဲ့ ... ။

သွေးတွေလည်း အိုင်နေတာပဲတဲ့ ... အဲဒီနေ့က ... သူ ထမင်းမစားရဘူးတဲ့ ...ဧည့်သည်က ... စိတ်တိုင်းမကျလို့ ... ထမင်း မကျွေးဘူးတဲ့ ... သနားဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ... စစချင်းတလက ... လိမ့်နေအောင် ... အလိုးခံရတာ ... အော်ဒါကလည်း ... ကျသလားမမေးနဲ့တဲ့ ...တယောက်ပြီးတယောက် ... မမရယ် ... တနေ့ ဆယ်ယောက်ခံရတယ် ... စဉ်းစားကြည့်ပေါ့တဲ့ ...။

ယောက်ျားတွေကလည်း ... ပါကင်ကျဆိုတော့ ... သဘောတွေကျပြီး ... စွတ်လုပ်တာတဲ့ ... အားရဝမ်းသာ... အပေါင်းအဖော်တွေ လက်တို့လိုက်သေးတယ် ... လာလိုက်တဲ့ ... ယောက်ျားတွေ ... နောက်ဆုံး ...မခံနိုင်မှ ... ပေးနားတယ်တဲ့ ... ညဘက်ဆိုရင် ... အိပ်လို့မရဘူးတဲ့ ... အဖုတ်ထဲက ... နာနေတာပေါ့ ...အင်နဲ့အားနဲ့ ... အဆောင့်ခံထားရတာ ... ယောင်ကိုင်းနေတာပဲတဲ့ ...ဟုတ်တာပေါ့ ... အပျိုအရွယ်လေး ...ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ ... သုံးလေးလလောက် ကြိတ်မှိတ်ခံရတယ် ... လရိပ်ပြောရင်း ... မျက်ရည်တွေဝဲလာတယ် ... အေး ... အရမ်းသနားတာပဲ ... ။

အေးတို့ နှစ်ယောက် ... စကားပြောကောင်းနေတုန်း ... ကားအမဲရောင် တစီး ... နှစ်ခါ ဖြတ်သွားတယ် ...အေး သိတယ် ... ဧည့်သည် ... စော်ခေါ်တော့မယ် ... အေးတို့နှစ်ယောက်ထဲက ... တယောက်ကို ...ဓါတ်ကျနေပြီ ... တီ ဆိုပြီး ... ဟွန်းသံပေးတယ် ... ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ... သူ သွားရပ်တယ် ... အေး ...လျှောက်သွားပြီး ... မေးတယ် ... ဘယ်သူ့ကို ခေါ်မှာလဲ လို့ ... အေးကို ခေါ်မယ်တဲ့ ... သူ့ပုံစံကရည်ရည်မွန်မွန် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ရှိတော့ ... လရိပ်ကို ခေါ်ရင် ... ထည့်ပေးလိုက်မလို့ပါ ... အေးကိုပဲခေါ်မယ်တဲ့ ... တညလုံးနေမယ်တဲ့ ... ဘယ်လောက်လဲတဲ့ ... နှစ်သောင်းခွဲလို့ ... အိုကေတဲ့ ...အနောက်တော့မပါဘူးနော်လို့ ... ။

အင်း ... ကာရာအိုကေဆိုတတ်လားတဲ့ ... ရပါတယ် လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ် ... သိပ်တော့မလုပ်ချင်ဘူး ... ကာရာအိုကေဆိုတာလေ ... သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီးမှုတ်ပေးတာကို ပြောတာ ... ခုနက ... တခါမှုတ်ထားတာ ... ပြန်တွေးမိပြီး ... အန်ချင်လာတယ် ...သူ့အရှေ့မှာမို့လို့ ... မနည်းစိတ်ထိန်းထားရတာ ... အိုကေတဲ့ ... သဘောကျရင် ... မုန့်ဖိုးထပ်ပေးမယ်တဲ့ ...အေးလိုက်သွားတယ် ... လရိပ်က မှတ်တိုင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ် ... ကားထဲမှာ မွှေးနေတာပဲ ...။

အဲယားကွန်းကလည်း ... အေးစက်နေတာပဲ ... ချမ်းတောင် ချမ်းလာတယ် ... လူကတော့ ...လူလတ်ပိုင်းပါပဲ ... ဗလက ခပ်တောင့်တောင့် ... ခန့်ပါတယ် ... အေး ... ဖင်ကွဲအောင် ဆော်ခံရတော့မယ်နဲ့တူတယ် ... သူ့ပုံစံက ... ရှမ်းလိုလို ... ကချင်လိုလို ... အေး မေးကြည့်တယ် ... ဘာလူမျိုးလဲလို့ ... ဗမာတဲ့... သင်္ဘောသားတဲ့ ... ဟိုက် ... သင်္ဘောပေါ်မှာ ... ချုပ်တီးထားသမျှ ... အေးကို ဖြည်တော့မယ်နဲ့ တူတယ်။

ယောက်ျားက နှစ်မျိုးရှိတယ် ... တမျိုးက ... လူကပ်တွေ ... ဈေးအတင်းဆစ် ... အတင်းလုပ် ...မတန်မရာခိုင်း ... ပြီးရင် ရစ်သေးတယ် ... မပေးချင်ဘူး ... နောက်တမျိုးက ... တောင်းတဲ့ပိုက်ဆံ ...အပြည့်ပေးတယ် ... စိတ်ချမ်းသာရင် ပိုပေးသေးတယ် ... ဒါပေမယ့် ... သေချာတော့လုပ်ပေးရတယ် ...ဆော်တာတော့ အမုန်းဆော်တာ ... ခံပေါ့ ... အေးက ... ဖာပဲဟာ ...။

တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ... ဝိတ်တာကို ... ထမင်းတွေ ဟင်းတွေ မှာတယ် ... အရက်တလုံးလည်း ...ကားပေါ်က ယူလာတယ် ... ဂျော်နီဝါးကား ... အဲဒါတော့ အေးသိတယ် ... ဦးထုပ်ဆောင်းထားတဲ့ ...ဒုတ်ကောက်နဲ့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ... လူတယောက်တံဆိပ် ... ဘာလို့မှတ်မိလဲမေးရင် ... အေး ...ပထမဆုံး ပါကင်ဖောက်ပြီး ပြန်လာတော့ ... အဖေ ဝယ်သောက်တဲ့ ... အရက် ... အရမ်းမုန်းတယ် ...။

အသဲထဲမှာ ... ခိုက်နေအောင် ... မှတ်ထားတာ ... အဖေဝယ်လာတာ ... အနီ ... သူ သောက်တာ ... အပြာ... အရမ်းဈေးကြီးတာပဲ ... အနီ ... အမည်း ... အစိမ်း ... ရွှေ ... အပြာ ... အေးမှတ်ထားဖူးတယ် ... အေး... အရက်ထည့်ပေးတယ် ... ပုလင်းက ... နည်းနည်းလှုပ်လိုက်တာနဲ့ ... တပက်ကျတယ် ... ဖန်ခွက်ထဲ ...ဆော်ဒါထည့်ပေးမယ်လုပ်တော့ ... မလိုဘူးတဲ့ ... ရေခဲရောဆိုတော့ ... မလိုဘူးတဲ့ ... ဒီအတိုင်းမော့သောက်လိုက်တယ် ... ။

ဟိုက် ... ငါ လူပေါင်းမှားပြီ ... သောက်မလားတဲ့ ... ဟင့်အင်း ...မသောက်တတ်ဘူးလို့ ... နဲနဲသောက်ကြည့်တဲ့ ... အေး ... နည်းနည်း မြည်းကြည့်လိုက်တယ် ... မွှေးတယ်... ချိုသလိုလို ခါးသလိုလို ... အေး မခံစားတတ်ဘူး ... ဗိုက်ထဲရောက်တော့ ... တဖြေးဖြေးပူတတ်လာတယ် ... အေး စကားတွေ ရွှင်လာတယ် ... ထပ်သောက်မိတယ် ... တပက်ပေါ့ ... ရီဝေေ၀နဲ့ ...သူနဲ့ စကားတွေ ပြောကြတယ် ... ရည်ရည်မွန်မွန်ပါပဲ ... 

အေး ရေချိုးခန်းထဲမှာ ... အဝတ်တွေသွားလဲလိုက်တယ် ... အေး စိတ်တွေ ပျော်နေတယ် ... သူ ရေသွားဆေးသွားတယ် ... အေး ... သူ့ကိုနမ်းတယ် ... သူလည်း ပြန်နမ်းတယ် ... အေး တကိုယ်လုံးကို ... နမ်းတယ် ... အို ... ဘာဖြစ်လို့ ...ဒီယောက်ျားနဲ့ ... ကျမှ ... ငါ့စိတ်တွေ ... ဗြောင်းဆန်ကုန်တယ် ... အေး ... မနေတတ်လောက်အောင် ...သူ့အနမ်းတွေက ... ကဲလွန်းတယ် ... ကြိုက်မိပါတယ် ... ချစ်မိသွားတယ် ... အေး ... သူ့ဟာကို ...သေချာကိုင်ပြီး ... စုပ်ပေးလိုက်တယ် ... တယုတယနဲ့ ... အစွမ်းကုန် ... စုပ်ပေးလိုက်တယ် ... သူသဘောတွေ ကျနေတယ် ... ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ် ... ကျေနပ်တယ် ... လာတဲ့ ... တော်ပြီတဲ့ ...။

နေရအောင်တဲ့ ... အေး ပက်လက်လေး လှန်ပေးလိုက်တယ် ... သူ့ဟာ ဝင်လာတယ် ... အားးးး ...သူ့ဒုတ်က သေးတော့မသေးဘူး ... ကြီးလည်းမကြီးဘူး ... အနေတော်ပဲ ... နည်းနည်းတော့ ထွားတာပေါ့ ...ကောင်းတယ် ... တဟင်းဟင်း ... တရှီးရှီးနဲ့ ... အေး တချီပြီးသွားတယ် ... သူများတကာတွေလို ...ဝုန်းဒိုင်းအုန်းဂွမ်း ... လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ... မြန်လိုက် ... နှေးလိုက်နဲ့ ... အေး ... သူ့ရမက်နောက်ကို ...ကောက်ကောက်ပါအောင် ... လိုက်သွားမိတယ် ... တချီပြီးတော့ ... အေး ... အပေါ်ကို ... တက်လိုက်တယ်။

... သူ့ကို ... အပေါ်ကနေ ... တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပြုစုလိုက်တာ ... ဖင်လေးကို ... ကော့လိုက်ကောက်လိုက်နဲ့ ... မြင်းစီးသလို ... ဒုန်းစိုင်း စီးပစ်လိုက်တယ် ... ဖတ်ဖတ်ကို မောသွားတာပဲ ... အေး ...လေးဘက်ထောက်ပေးတယ် ... လိုလိုချင်ချင်ပါပဲ ... သူ နောက်ကနေ ဆောင့်သမျှ လိုက်လျောမိတယ် ...အံလေးကြိတ်ပြီး ... ဖင်လေးကို ... ကော့ကော့ပေးတယ် ... အရမ်းမောတော့ ... အေးတို့အိပ်ပျော်သွားတယ် ... အိမ်မက်ထဲမှာ ... သူနဲ့ အေး ... လျှောက်သွားကြတယ် ... ပျော်လိုက်တယ် ...

တကယ်ပါ ... အေး ... ဘဝမှာ ... ယောက်ျားတယောက်ကို ချစ်မိသွားတာ ... ဒါပထမဆုံးပါ ...မနက်မိုးလင်းခါနီးလေး ... အားပါးတရ ... ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ် ... တကယ်ပါပဲ ... အေး ဘဝမှာ ...ဒီညလေးကို ... အမြဲအမှတ်ရနေမှာပါ ... အေးကို ... တံတားဖြူမှတ်တိုင်အထိ ... သူ လိုက်ပို့တယ် ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ... အချစ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး ထင်ထားတာ ... သူနဲ့ ကျမှ ... အေး ချစ်မိသွားတယ် ...။

မှတ်တိုင်မှာ သူ ရပ်ပြီး ထွက်သွားတော့ ... အေး ... လက်ပြမိတယ် ... နှုတ်ဆက်မိတယ် ...ပြန်မဆုံနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ ... အေး သိပါတယ် ... အေး ... ဝမ်းနည်းမိတယ် ... မျက်ရည်ကျမိတယ် ...ကန်ဘောင်ပေါ်မှာ ... သွားထိုင်ပြီး ... ငိုမိတယ် ... ဘဝဆိုတာ ... သောကတွေ အပြည့်နဲ့ပါလား ... မိုးနဲ့မြေလို ... အလှမ်းကွာလွန်းတယ် ... မနီးစပ်နိုင်တဲ့ ဘဝတွေကို ... အေး ... မုန်းမိတယ် ... ရင်မောမိပါတယ်။

ဝမ်းနည်းမိပါတယ် ... တပတ်လောက် အေး ... အလုပ်မလုပ်နိုင်ဘူး ... သူ့ကို ပြန်တွေ့ချင်တယ် ... သူ့ကိုမျှော်လင့်နေတယ် ... မှတ်တိုင်မှာ ... ကားအမဲရောင်ဆို ... လိုက်ကြည့်ရတာအမော ... တနေ့လုံး ...အော်ဒါမလိုက်ဖူး ... သူ့ကိုပဲ စောင့်နေမိတယ် ... သူကတော့ ... ဒါတွေ ... ဘယ်သိပါ့မလဲရှင် ... အေး ...အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် ... အေး ... စိတ်ညစ်တယ် ... မပျော်ဘူး ... ဒီနေ့လည်း ... အလုပ်မလုပ်ဘူး ... အိမ်မှာပဲ အိပ်နေတယ် ...မိုးရွာတော့ ... တံစက်မြိတ်ကနေ ကျလာတဲ့ ... မိုးရေစက်လေးတွေကို ကြည့်နေမိတယ် ...တောတွေးတောင်တွေးနဲ့ ခေါင်းမူးလာတယ် ... အေး ... မတွေးချင်ဘူး ... ဘာမှ မတွေးချင်တော့ဘူး ...။

ဒီအချိန်မှာ ... အိမ်ရှေ့ကို ... ဟိုဘက်အိမ်က ... ဒေါ်လှမွန် ... ရောက်လာတယ် ... မျက်ရိပ်မျက်ခြေနဲ့ ...အပြင်ကို ထွက်ခဲ့ဖို့ ... ခေါ်တယ် ... လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ... အေးကို ...လက်ဖက်ရည်တိုက်ပြီး ... အကူအညီတောင်းတယ် ... ပိုက်ဆံချေးမလားတဲ့ ... ဟင့်အင်းလို့ ... ချေးပါတဲ့ ...ပိုက်ဆံအရမ်းလိုနေလို့ပါတဲ့ ... မရှိဘူးလို့ ... တနေ့လုပ်မှ တနေ့စားရတဲ့ သူအချင်းချင်း ...ဘယ်လိုလုပ်ချေးမှာလဲ ... အေးမှာလဲ တကယ်ပိုက်ဆံမရှိဘူး ... တပတ်လောက် ဘာမှ မလုပ်ပဲ ...ထိုင်စားနေတာ ... ဒါဆို တခုကူညီပေးတဲ့ ... ဘာကူညီရမှာလဲလို့ မေးတော့ ... ဒေါ်လှမွန် ...ပြောလိုက်တာကို ... နားတော်တော်ခါးသွားတယ် ... မွန်မွန်လေးကို ... ပါကင်ဖောက်ချင်တယ်တဲ့ ...မွန်မွန်ဆိုတာ ... သူ့သမီး ... ကိုးတန်းလား ... ဆယ်တန်းလား ... မသိပါဘူး ...။

ကျောင်းတက်တုန်းဆိုတာတော့ ... အေး သိတယ် ... လုံးလုံးကစ်ကစ်လေးနဲ့ ချစ်စရာလေးပါ ...တော်တော်ဒေါသထွက်သွားတယ် ... ဘယ်နှယ့် ... ကိုယ့်သမီး ... အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ...ဖာခံခိုင်းမယ်တဲ့ ... ဖာဇတ်သွင်းမယ်တဲ့ ... မွန်မွန့်လို ... ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ... ချစ်စရာကောင်မလေးဆို ...လေးငါးသိန်း အသာလေးရမှာတော့ ... အေးသိတာပေါ့ ... ဒါပေမယ့် ... အေး မလုပ်စေချင်ဘူး ...

သနားတယ် ... ကိုယ်ချင်းစာတယ် ... သူကလည်း ... သိတယ် ... ငါးသိန်းလောက် ရမယ်ထင်တယ်တဲ့ ...ဆက်သွယ်ပေးပါတဲ့ ... ကော်မရှင် တသိန်းပေးမယ်တဲ့ ... ပိုက်ဆံ တသိန်းက မနည်းပါဘူး ... ဒါပေမယ့် ...အေး မလိုချင်ဘူး ... ဘာလို့ ငွေလိုတာလဲ ... မေးစမ်းကြည့်တော့ ... ။

သားဖြစ်တဲ့ကောင်က ... ညဘက် ဘောပွဲလောင်းတယ် ... ရှုံးတယ် ... ထားပါတော့ ... အမေက ... မနက်ဈေးထဲမှာ ... နှစ်လုံးထိုးတယ် ... ဟုတ်နေပြီ ... အဖေက ... အလုပ်မှာ ... သုံးလုံးထိုးတယ် ... ကုန်ပြီပေါ့... ကဋေရှစ်ဆယ် သူဌေးသားအမိတွေများ ... မှတ်နေလား မှတ်နေလားမသိပါဘူး ... အဖေကကူလီထမ်းတယ် ... အမေက ... ဈေးရောင်းတယ် ... သားက ယောင်ချောက်ဆယ် ... ဟုတ်တော့ဟုတ်နေပြီ ... ပိုက်ဆံမရှိတော့ ပေါင်တယ် ... ပေါင်စရာမရှိတော့ ... ချေးတယ် ... အလွတ်ချေးတယ် ...။

နှစ်ဆယ်တိုး ... တရာကို ... နှစ်ဆယ်တိုး ... အဲဒါနဲ့ ထပ်လောင်းတယ် ... မိုက်လိုက်တာ ... မိုက်ကြီး ...မိုက်မ ... မိုက်လေး သုံးယောက်ရေ ... တတိတိနဲ့ ... ကုန်တယ် ... ဒီတော့ ... ဒိုင်ဆီမှာ ... အကြွေးနဲ့ထပ်လောင်းတယ် ... ကောင်းရော ... အခု ... ဟိုက ... လာတောင်းတယ် ... လူမိုက်တယောက် ...လွှတ်လိုက်တယ် ... လကုန်ရင် ... အပြီးရှင်းပေးတဲ့ ... မရှင်းပေးနိုင်ရင် ... နင်တို့ကို အပြီးရှင်းမယ်တဲ့ ...ကြွေးရှင်ကတော့ ... တောင်းစရာရှိတာ ... တောင်းမှာပဲ ... မမှားဘူး ... မှားတာက ... သူတို့ ... မိုက်တာက... သူတို့ ... အခု ... သူတို့ အရှုပ်ထုပ်ကို ... ရှင်းဖို့ ... ဘုမသိဘမသိ ... မွန်မွန်ကို ... ဖာခံခိုင်းမယ်တဲ့ ...။

ကောင်းလိုက်တဲ့အကြံ ... ကမ္ဘာကျော်လောက်တယ် ... ဒီလိုလူမျိုးတွေသာ များများရှိလို့ကတော့ ... အေးတို့မြန်မာနိုင်ငံလဲ ... ဖာနိုင်ငံဖြစ်ကုန်တော့မှာပဲ ... အေးက ... ဒါလုပ်နေတာ ... သူ သိပါတယ်တဲ့ ...ဟုတ်လားလို့ ... ပြန်ပြောလိုက်တယ် ... ပြောချင်တာက ... အကြပ်ကိုင်တာ ... နင်မကူညီရင် ...ရပ်ကွက်ထဲမှာ ... ငါဖွလိုက်မယ်ပေါ့ ... အေး ... တခွန်းပဲ ပြောလိုက်တယ် ... မကူညီနိုင်ဘူးလို့ ...စိတ်ပုတ်စိတ်ယုတ်နဲ့ ... မကူညီတာ မဟုတ်ပါဘူး ... ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ ... တားဆီးကြည့်တာ ...။

အေးလည်း ... ငွေကြေးအရ မကူညီနိုင်ပါဘူး ... အေး မလုပ်ပေးလဲ ... တခြားလူ ချိတ်ပေးမှာပဲ ... အေးစိတ်မကောင်းဘူး ... အေးအေးဆေးဆေး အကူအညီတောင်းနေတာကနေ ... ဒေါ်လှမွန် ... စကားနာထိုးလာရော ... လိုတာမရတော့ ... ဒေါသထွက်လာတယ် ... အေး စကားမများချင်ပါဘူး ... ဒေါ်လှမွန် ...ခနဲ့သွားတယ် ... ခနဲ့ပါလေ ... ခနဲ့ပါ ... သူတို့ကျတော့ ... တရားတယ် ... တော်တော်တရားတယ် ...လောင်းချင်သလို ... လောင်းပြီး ... မရှုနိုင်မကယ်နိုင်မှ ... မွန်မွန်လေးက ... ဖာခံပြီး ဆပ်ရမယ်တဲ့ ...လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ... ဘေးကလူတွေ မကြားကြားအောင် ... အော်ပြောသွားတယ် ...ပြည့်တန်ဆာပါးစပ်က ... ရွှေထွက်နေပြီပေါ့လေတဲ့ ... ။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ... မွန်မွန်လေး ... ပါကင်ဖောက်ခံရတယ် ... ငါးသိန်းရတယ် ... ပွဲစားက လေးယောက်... တယောက် ငါးသောင်း ... ဝိုင်းလှီးကြတယ် ... ခုတ်ကြတယ် ... ထစ်ကြတယ် ... သုံးသိန်းပဲကျန်တယ်... ခံပေါ့ ... မွန်မွန်ရယ် ... ခံပေတော့ ... သနားတော့ သနားတယ် ... မွန်မွန်ကို ... အရင်ကနည်းနည်းတော့ ... သဘောမကျဘူး ... မကျေနပ်ဘူး ... အေးတို့ အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တိုင်း ...ဟိုဘက်ခြမ်းကပဲ လျှောက်တယ် ... သဘောက ... အေးက ဖာလေ ... သူ သိတယ် ... ဖာအိမ်ရှေ့ကဖြတ်မလျှောက်ချင်ဘူးပေါ့ ... နည်းနည်းတော့ ဝမ်းနည်းမိတယ်။

မွန်မွန် ပါကင်ဖောက်ခံရတော့ ...ဝမ်းသာလားဆိုတော့ ... ဟင့်အင်း ... ဝမ်းနည်းလားဆိုတော့ ... ဟင့်အင်း ... ဒေါသပဲထွက်မိတယ် ...သနားမိတယ် ... ဒီနေ့ ... မွန်မွန် ကျောင်းသွားတယ် ... ကျောင်းစိမ်းလေးနဲ့ ... မျက်နှာလေးက ...နွမ်းနေတယ် ... အရင်နေ့တွေလို မဟုတ်ဘူး ... အေး ကြည့်မိတယ် ... ကြည့်နေမိတယ် ... သူ ... အေး ကိုတချက်ဖြတ်ကနဲ ကြည့်တယ် ... သိတယ် ... အဲဒီ ခံစားချက်ကို ... အေးသိတယ် ... သူနဲ့ အေး ...ဘဝတူသွားပြီ ... ရှက်ရှာမှာပေါ့ ... ဖြတ်ကနဲ ကြည့်ပြီး ... ခေါင်းလေး ဆတ်ကနဲ ငုံ့သွားတယ် ...။

မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတယ် ... တောက်ကနဲ ... မျက်ရည်လေးတစက် ... လမ်းပေါ်ကျသွားတယ် ... အေးမြင်မိတယ် ... သနားပါတယ် ... လွယ်အိတ်လေးကို ... ပိုက်ပြီး ... ကျောင်းသွားရှာတယ် ... နှမြောမိတယ်... မနက်တိုင်း ... ကျောင်းကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွင်သွားနေတဲ့ ... ကောင်မလေး ... မပျော်နိုင်တော့ဘူး ...မိသားစုအတွက် ... ဘဝနဲ့ ရင်းပြီး ပေးဆပ်လိုက်ရတာ ... ဘယ်သူမှန်လဲ ... ဘယ်သူမှားလဲ ... အေးလဲမတွေးတတ်တော့ဘူး ... သေချာတာတော့ ... လူတွေက လူသားမဆန်တော့ဘူး ... ကိုယ်ချင်းစားစိတ်တွေ... ပျောက်ကွယ်ကုန်တယ် ... ဟိုးတုန်းက ... မွန်မွန်လေးနဲ့ အေး ... မျက်နှာချင်းဆုံတိုင်း ... သူ့အကြည့်ကရိုင်းတယ် ... အေးကို ပြည့်တန်ဆာမို့ ... ရွံတဲ့အကြည့်မျိုးပေါ့ ... အခု ... သူ ... အေးကို မကြည့်ရဲဘူး ...။

သနားပါတယ် ... ဝဋ်လည်တယ်လို့တော့ မပြောရက်ပါဘူး ... သူ အခု ... ကိုယ်ချင်းစာတတ်သွားမယ်ထင်တာပဲ ...အေး ... ဒီနေ့ အလုပ်သွားတယ် ... မွန်မွန်လေးရဲ့ ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ အကြည့်လေးကို ...ဖျောက်မရဘူး ... ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် ... မွန်မွန်ရယ် ... ဒီနေ့ ... အေး ... ဗိုလ်ချုပ်ဈေးကို ... သွားတယ် ...ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ... လျှောက်ကြည့်တာ ... မဝယ်နိုင်ပါဘူး ... အေးလက်ထဲမှာ ... လေးထောင်ပဲ ရှိတယ်... ဈေးဆိုင်တွေ လျှောက်ကြည့်တယ် ... သိတယ် ... ဖြတ်ကနဲ ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေကို ... သိတယ် ...မြင်တယ် ... ဒင်း ဘာဆိုတာ ... သိတယ် ... ဒင်း ... ဘာစိတ်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ... ။

ယောက်ျားဖာတဲ့ ...အေးတို့လို ... ပိုက်ဆံမရှိလို့ ... ဖာခံစားတဲ့ မိန်းမတွေလို ... သူတို့လဲ ... ငွေအတွက် ... ဖာခံစားကြတယ် ...ရွံတယ် ... မုန်းတယ် ... ဘယ့်နှယ့် ... တောင့်တောင့်တင်းတင်း ... ထောာင်ထောင်မောင်းမောင်းယောက်ျားတွေက ... အလုပ်မလုပ်ဘူး ... ချွေး မစိုချင်ဘူး ... အပင်ပန်းမခံချင်ဘူး ... ကြည့်အုံး ... နိုင်ငံခြားမင်းသားကျနေတာပဲ ... ဝတ်ထာားတာက ... အပျံစား ... ဒုတ်ကိုလဲ ... အပျံစား ပြင်ထားမှာပေါ့ ...အားတိုးဆေးတွေ စား ... ဂေါ်လီတွေထည့် ... မမကြီးတွေ အကြိုက် ... အံကြိတ်ပြီး ... ကြိုးစားရအုံးမယ် ...အံမယ် ... လာခေါ်တယ် ... ဈေးဦးပေါက်တယ် ... ငတိမကြီးက ... ကားအနက်ရောင်ကြီးနဲ့ ... ဖြတ်ကနဲရပ်လိုက်တယ် ... စကားသုံးလေးခွန်းပြောပြီး ... ဖြတ်ကနဲ ... ကားပေါ်တက်သွားတယ် ... ဝူးကနဲမောင်းထွက်သွားတယ် ... အော် ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့ မိန်းမကျတော့လဲ ... တကူးတက ... ပိုက်ဆံပေးပြီး ...ခံရရှာတယ် .... ။

သူနဲ့ အေး ... ဘာကွာလဲဟင် ... မေးကြည့်ချင်တယ် ... အေးက ... ပိုက်ဆံမရှိလို့ ...ဖာခံစားတယ် ... သူက ... ပိုက်ဆံရှိရက်နဲ့ ... ဖာလိုက်ခံတယ် ... အေး သာတယ်ထင်တာပဲ ... အေးကပိုက်ဆံရတယ် ... သင်္ဘောသားမိန်းမ ... အရာရှိမိန်းမ ... သူဌေးမိန်းမ ... အော် ... သူတို့လဲ ...ငတ်ရှာတယ် ... ယောက်ျားနဲ့ အနေဝေးတော့ ... သစ္စာမရှိတော့ဘူးပေါ့ ... ရွလာတယ် ... ထလာတယ် ...ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့ ... စိတ်ကွယ်ရာမှာ ကဲကြတယ် ... ဘယ်သူ လာပြောရဲလဲ ... ငါ့ပိုက်ဆံနဲ့ ငါ ....ခံတာ ... နင်က ... ပြည့်တန်ဆာ .... ငါက ... ဘယ်သူ့မိန်းမ ဟဲ့ ...အေး ... စိတ်လေသွားတယ် ... ပန်းဆိုးတန်းဘက် ... လျှောက်လာရင်း ... မီးပွိုင့်ဘက်ကို ကွေ့လိုက်တယ်။

မသွားချင်ဘူး ... ပန်းဆိုးတန်းကို ... သမ္မတ ရုပ်ရှင်ရုံဘက်ကို သွက်သွက်လေး ... လျှောက်လာတယ် ...တွေ့တယ် ... အတွဲတွေ ... ကောင်မလေးက ... ငယ်ငယ်လေး ... လမ်းလည်ကောင်မှာ ခါးဖက်ပြီးလျှောက်တယ် ... ဖင်လေးက ... သေးသေးလေး ... နို့လေးက ... စူရုံလေး ... ကလေးသာသာ ...အပျိုပေါက်စတွေပေါ့ ... ကျောင်းတက်နေတုန်းအရွယ် ... မိဘကွယ်ရာမှာ ... ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ကြတယ် ...ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ... လက်သရမ်းကြမယ် ... ဖီလင်တွေ တက်ကြမယ် ... ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ... ကဲကြမယ် ...စိတ်ပါလာတော့ ... တည်းခိုခန်းကို ဒိုးကြတယ် ...။

အင်း ... ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပြီ ... အေး ... နင် ဘာလို့လိုက်တွန့်တိုနေတာလဲ ... သဒ္ဒါလို့ ... သူ ခံတာ ... သူ့ဟာနဲ့ သူခံတာ ... နင်က ဘာတွေလိုက်တားမြစ်ချင်ရတာလဲ ... သူတို့က ... အမျိုးကောင်း သမီးတွေ ဟဲ့ ... သူတို့ဘာသာ ... သူတို့ချစ်သူနဲ့... ကမြင်းကြောထတာ ... နင်နဲ့ ဘာဆိုင်လဲ ... အေး စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ...သမ္မတဘေးနားမှာ ... ဟိုတယ် အကြီးကြီးရှိတယ် ... အေး မသွားဖူးပါဘူး ... ရပ်ကြည့်မိတယ် ...။

သဘောကျတယ် ... ဟိုတယ်ကြီးက ... ဟိန်းနေတာပဲ ... ဟော ... ထွက်လာတယ် ... ကောင်မလေးတယောက် ... အေးထက် အသက်နဲနဲကြီးမယ် ... လှတယ် ... မျက်နှာကို ပြင်ဆင်ချယ်သထားတယ် ...ရွတယ် ... တင်တွေ ရင်တွေက ... ကားတက်နေတယ် ... သိတယ် ... သူက ဇယား ... ဖုန်းဇယား ...အဆင့်အတန်းမြင့်တဲ့ ဟိုတယ်ကြီးတွေမှာပဲ ... ခံတယ် ... အေးတို့လို ... လမ်းဘေး တည်းခိုခန်းမှာဘယ်ခံမလဲ ... ဈေးကြီးတယ် ... လူရွေးတယ် ... အင်း ... အလုပ်ဖြစ်တယ်နဲ့ တူတယ် ... မျက်နှာလေးကနွမ်းနေတယ် ... ခြယ်သထားပေမယ့် ... အေး သိတယ် ... ဒူးတွေ မခိုင်ဘူး ... ယိုင်ချင်တယ် ...ဒေါက်ဖိနပ်ကြောင့်မဟုတ်ဘူး ... ။

ညတုန်းက ... ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခံထားရလို့ ... အားမရှိတာ ...မဟုတ်သေးဘူး ... ညတုန်းက ခံရရင် ... ဒီလိုမဖြစ်ဘူး ... သိပြီ ... အချိန်ပိုင်း ... ဆက်ရှင်နဲ့ ခံတာ ...သုံးနာရီ ... အနားယူချိန်မရှိလို့ ... အားမရှိတာ ... အေးထင်တာ မှန်တယ် ... ယောက်ျားတယောက်စောင့်နေတယ် ... လက်ထဲမှာ ... ကလေးလေး ပွေ့ထားတယ် ... သူ ဘယ်သူလဲ ... ခေါင်းလား ...ယောက်ျားလား ... ဟိုယောကျ်ားက ... တခွန်းနှစ်ခွန်းပြောတယ် ... ကောင်မလေးက ... မျက်နှာညိုးသွားတယ် ... ပိုက်ဆံ ခပ်ထူထူလေး တထပ်ကို ... ဟိုလူ့ကို ... ထုတ်ပေးတယ် ... ကလေးလေးကို ...ပွေ့ချီပြီး နမ်းလိုက်တယ် ...။ 

ပြီးတော့ ... ဟိုကောင့်လက်ကို ဆွဲတယ် ... ဟိုကောင်က ... ပိုက်ဆံကိုသေချာရေနေတယ် ... ပြည့်တယ် ဆိုတဲ့ အပြုံးမျိုး ပြုံးတယ် ... သူ့ခါးကို ဖက်တယ် ... အင်း ... သူတို့ကလင်မယားတွေ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အေး ... ရင်မောသွားတယ် ... အေး ရင်ပူသွားတယ် ...ကလေးက ... တနှစ်သား နှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိမယ် ... မိန်းမကို ... ဖာခံခိုင်းတယ် ... လူပုံစံက ...တောင့်တောင့်တင်းတင်းပါပဲ ... အင်္ဂါစုံတယ် ... ယုတ်မာလိုက်တာ ... ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ... မိန်းမကိုရှာမကျွေးဘူး ... ဖာခံခိုင်းတယ် ... အေး ... ငိုချင်လာတယ် ... သူတော့ မသိဘူး ... အေးဆိုရင် ...အေးသာဆိုရင် ... ဒီလိုယောက်ျားမျိုးကို ... ဆက်ပေါင်းမှာလား ... ချစ်နေမှာလား ... ယုယမှာလား ...အောက်ကျခံမှာလား ... အေး မပြောတတ်ဘူး ... စိတ်ညစ်လာတယ် ... အိမ်ကို ပြန်တယ် ... မိုးအေးအေးနဲ့... အိပ်ပစ်လိုက်တယ် ...။

အိမ်မှာနေတော့ ... လူတွေ အကြောင်းပိုသိလာတယ် ... အေးတို့ ရပ်ကွက်ထဲက ... အရူးမလေး ... မိစံ ...ဗိုက်ကြီးလို့တဲ့ ... ယုတ်မာလိုက်ကြတာ ... ရက်စက်လိုက်ကြတာ ... နှမချင်းကိုယ်ချင်းမစာဘူး ...ကြားကြားချင်း ... ဒေါသထွက်မိတယ် ... ယောက်ျားတွေများ ... အောက်တန်းကို ကျလွန်းတယ် ... မိန်းမဒီလောက်ရှားသလား ... မရှားပါဘူး ... မိန်းမယူလဲ ရတယ် ... မယူနိုင်လဲ ... ဖာတွေက အပုံလိုက် ...ရိုက်သတ်လို့တောင် မကုန်ဘူး ... လုပ်ပေါ့ ... ပိုက်ဆံပေးပြီး ... လုပ်ပေါ့ ... အခုတော့ ... ဟုတ်ဘူး ...အရူးမတောင် ... မရှောင်ဘူး ... မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား ... ဒီလိုနေလို့ ... တခါထဲနဲ့တော့ ...ဗိုက်မကြီးလောက်ဘူး ... ခဏခဏ ... လုပ်မှ ... ဗိုက်ကြီးတာ ... ခဏခဏ ... ယုတ်မာကြတာပေါ့လေ ...တောက် ... ယောကျ်ားဆိုတာ ... ကောင်းကို မကောင်းတာ ...။

ပိုက်ဆံရှိတဲ့လူကလဲ ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့အလျှောက် ... ငွေထုပ်ပိုက်ပြီး ... ကမြင်းကြောထတယ် ... ပိုက်ဆံမရှိတဲ့လူကလဲ ... တွေ့တာကို ...ကြံတယ် ... အရူးမကို ကြံတယ် ... လောကကြီးက ... ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ ... ဗမာလူမျိုးတွေ ...အရှက်တရား ... မရှိတော့ဘူးလား ... အသိတရား မရှိတော့ဘူးလား ... ကိုယ်ကျင့်တရား မြင့်မားပါတယ်ဆို... ဟင်း ဟင်း ... ရီပစ်လိုက်ချင်တယ် ... ဟားပစ်လိုက်ချင်တယ် ... ပြောတော့ ... ကိုယ့်အမျိုးကိုစောင့်ရှောက်ကြတယ်တဲ့ ... ထွီ ... သွေးရင်းသားရင်းကို ... ရောင်းစားရက်တယ် ... ။

ထွီ ... အရူးမကို ...ကြံရက်တယ် ... ထွီ ... မိန်းမကို ဖာခံခိုင်း ... ရတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ ... ထမင်းစားရက်တယ် ... ထွီ ... အေးတို့တွေ... ဆင်းရဲပါတယ် ... အေးတို့တွေ ... ငတ်နေတယ် ... အေးတို့လို မိန်းမသာားတွေ ... မလုံခြုံတော့ဘူး ...ငါတို့တွေ ... ဖာမျိုးဖြစ်နေပြီဟေ့ ... ငါတို့တွေ ... ငါတို့တွေ ... ဟီးးးးး ... အေး ... အားရပါးရ ငိုချလိုက်တယ်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။



တောင်ပြာတန်းက မောင့်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

တောင်ပြာတန်းက မောင့်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

🎶 မေမြို့ သို့မဟုတ် ပြင်ဦးလွင် တိမ်ခိုးကလေးများ ရစ်သိုင်းပါလို့ဆင် …. ပန်းကမ္ဘာမျှော်စင် လှမ်းသာခေါ်ချင် …🎶

ဆိုတဲ့ သီချင်းကို နားထောင်ဖူးကြလား မသိဘူး..။ ကျနော် ပြင်ဦးလွင်သူလေး တစ်ယောက်နဲ့ ဖူးစာဆုံဖြစ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းလေး ပြောပြချင်လို့ ပြောပြရဦးမယ်ဗျာ…။ ကဲ… စမယ်။

တစ်နေ့ … ကျနော် ပထမနှစ် ကျောင်းပိတ်တုန်းကပေါ့။ ဧပြီလ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်တော့ အိမ်ကအဖေရယ်၊ အမေရယ်၊ ကျနော်ရယ် သုံးယောက်သား ကားလေးနဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားလည်ဖြစ်တယ်ဗျ။ ကျနော်တို့နေတာက မန္တလေးဆိုတော့ ပြင်ဦးလွင်နဲ့ နေ့ချင်းပြန် သွားလို့ရတယ်။ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နေကုန် ဟိုသွားဒီသွား လျှောက်သွားကြမယ်ပေါ့။ မရောက်တာကြာတာလည်း ပါတာပေါ့။

မနက်စောစော မဟာအံ့ထူးကံသာ ဘုရားကို ဝင်ဖူးတယ်။ အဲဒီမှာ စတွေ့တာပဲ။ ဘုရားဖူးနေရင်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့တာ..။ ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူလောက်တော့ ရှိမယ်။ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ဆံပင်လေး မတိုမရှည်နဲ့ အသားဖွေးဖွေး၊ လူကောင် သေးသေးလေး၊ နှာခေါင်းလေးက ချွန်ချွန်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက နီနီလေး။ အဲဒီတော့ အီဖေကိုယ်လည်း ဘုရားဖူးပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်ကျော်လောက်က ကောင်မလေးကို ခဏခဏ လှမ်းကြည့်ဖြစ်တယ်ပေါ့။

သူလည်း သူ့အဖေ၊ အမေတို့နဲ့ လာတယ်ထင်တာပဲ။ သူနဲ့ပါလာတဲ့ မိန်းမကြီးက သူနဲ့ ရုပ်ချင်း ခပ်ဆင်ဆင်တူတယ်။ သူနဲ့ပါလာတဲ့ ဘိုးတော်ကြီးနဲ့ ဘွားတော်ကြီးက ဘုရားရှစ်ခိုးတာ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ သူလေးကတော့ ဘုရားရှိခိုးပြီးတာနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ရင်း ကျနော်နဲ့ အကြည့်ချင်း သွားဆုံဖြစ်တယ်။ သူလည်း ကျနော့်ကို ခဏလောက် ကြောင်ပြီး ကြည့်နေသေးတယ်။ နောက်တော့မှ ချက်ချင်းပဲ ဟိုဘက် ပြန်လှည့်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း အမေတို့ မပြန်မချင်း ကောင်မလေးကို ခဏခဏ ကြည့်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာလို့လဲ မသိဘူး။ အဲဒီကောင်မလေးကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်မိသွားသလိုပဲ။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတယ်ဆိုတာ အဲဒီလိုမျိုးကို ခေါ်တာလား မသိဘူးနော်…။ နောက်တော့ အဖေတို့လည်း ဘုရားဖူးလို့ ပြီးတော့ ဘုရားရင်ပြင်တော်ပေါ်မှာ တစ်ပတ် ပတ်ဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ သူလေးကို နောက်တစ်ခါ ထပ်တွေ့သေးတယ်။ သူ့မျက်နှာလေး မြင်လိုက်တာနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ထဲက ဒိန်းကနဲ ၊ ဒိန်းကနဲ ခုန်ခုန်လာတယ်…။ အင်း ခက်တော့ ခက်နေပြီ ကောင်မလေးရယ်…။ နောက်လည်း ဆုံရဖို့ မလွယ်ဘူး။

အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ ဘုရားကပြန်တော့ ပွဲကောက်ရေတံခွန် ဝင်တယ်။ ပွဲကောက်မှာများ တွေ့ဦးမလားဆိုပြီး ကျနော် ဟိုဟိုဒီဒီ ရှာကြည့်မိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကံတရားက ကျနော့်ဘက်မှာ မရှိဘူးဗျာ…။ ဖြူဖြူသေးသေး ကောင်မလေးကို ကျွန်တော် မတွေ့ရဘူး။ ပွဲကောက် ရေတံခွန်က ပြန်တော့ ပိတ်ချင်းမြောင်ကို သွားတယ်…။ ပိတ်ချင်းမြောင်က လှိုင်ဂူကြီးဆိုတော့ နှလုံးရောဂါရှိတဲ့ ကျနော့်အမေ အထဲထိ မဝင်ဘူး။ အထဲမှာ အသက်ရှူကြပ်တယ်လေ။ အမေ မဝင်ဘူးဆိုတော့ ကျနော့်အဖေလည်း အပြင်မှာ စောင့်နေခဲ့တယ်ပေါ့… ဟဲဟဲ…. ဒါက သဘာဝပဲလေ…။ သား… အထဲသွားချင်ရင် သွားလေ ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း အထဲကို ဝင်ဖြစ်တယ်။

ကျနော် အထဲကိုသာ သွားနေတာ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမရှိဘူး..။ အဲ… ဘာမှမရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး။ မနက်က မင်းသမီးလေးအကြောင်းပဲ ကျွန်တော်တွေးမိနေတာ..။ ကျနော်နဲ့ ဘယ်လိုမှ မဆုံနိုင်တဲ့ ဘဝ မဟုတ်ပါလား။ သေချာတာ တစ်ခုကတော့ သူလေးကို ကျနော် တော်တော်လေး ချစ်မိနေပြီပဲ ဆိုတာပေါ့။ သူ့မျက်နှာလေး မြင်ပြီးကတည်းက ဘာကိုပဲကြည့်ကြည့် သူ့မျက်နှာလေးပဲ မြင်မြင်နေတာလေ။ ပိတ်ချင်းမြောင် ဂူအဆုံးထိ လျှောက်ပြီးသွားတော့ ဘုရားဖူးမယ်ဆိုပြီး အစွန်နားလေးမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘုရားရှိခိုးပြီးတော့ ဘုရားမှာ ဆုတောင်းမိတယ်။ မနက်က ကောင်မလေးနဲ့ ပြန်ပြီး ဆုံတွေ့ရပါစေသားပေါ့။

ဆုတောင်းပြီးလို့ မျက်လုံးလည်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရော…. ကျနော့် ရင်ဘတ်ကြီးထဲမှာ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြန်တယ်…။ ကျနော့် မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှာ ဘုရားရှိခိုးနေတဲ့ သူလေးကို ဖျတ်ခနဲ တွေ့လိုက်မိလို့…။ ကောင်မလေးရဲ့ ဘေးနားကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ မနက်က ဘိုးတော်ကြီးတို့ ပါမလာဘူး။ ကြည့်ရတာ သူလည်း ကျနော့်လိုပဲ ထင်တယ်။ တစ်ယောက်ထဲ အပေါ်တက်လာတာ။ ဆံပင်လေးကို ဖြောင့်စင်းပြီး ရွှေရောင်ဆံပင်လေးဆိုးထားတဲ့ ပုံလေးကို ကျနော် နောက်ကနေ တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေမိတယ်။ ဒီလိုအချိန်လေးတွေ မကုန်ဆုံးပါရစေနဲ့…။

ခဏလောက်ကြာတော့ သူ ကျနော့်ဘက်ကို ဖြတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်တယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတာနဲ့ သူ့ကို ရယ်ပြလိုက်တယ်။ သူလည်းကျနော့်ကို ပြန်ပြီး ရယ်ပြတယ် ထင်တာပဲ။ ရင်တွေခုန်လွန်းလို့ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့တာ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော့် ရှေ့တည့်တည့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ အတွဲက ထထွက်သွားတယ်။ ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ကျနော်နဲ့ ကောင်မလေး ကြားထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး။ ကျနော်လည်း ဖင်ကို တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး သူ့နားကို အသာလေး တိုးသွားလိုက်တယ်။

“ ဘုရား လာဖူးတာလား…”

သူ လှည့်ကြည့်တယ်။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြောဘူး။

“ မနက်ကလည်း တွေ့တယ်နော်။ ပြင်ဦးလွင်ကို လာလည်တာလား”

ကျနော် တည်တည်တံ့တံ့ပဲ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာမျိုးနဲ့ ပြောလိုက်မိတယ်။ သူ့ကို နှောင့်ယှက်တဲ့ တေလေဂျပိုးလို့ မထင်စေချင်ဘူးလေ။

“ အကောင်းနဲ့ မေးတာပါ။ ခရီးသွားတဲ့ လူချင်း အတူတူ ဆိုတော့လေ…။ ကိုယ်က မန်းလေးက လာတာ။ ဒီကို မရောက်တာ ကြာလို့…”

“ ချိုက ပြင်ဦးလွင်မှာပဲ နေတာ..။ မြင်းခြံက အဒေါ်လာလို့ လိုက်ပို့တာ…”

သူလေးဆီက ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ နာမည်လေးကိုပါ တစ်ခါထဲ သိလိုက်ရတယ်…. ချိုတဲ့….။ သူလေးနဲ့ တွေ့ရတာ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာလည်း ချိုမြသွားတာပါပဲ ကောင်မလေးရယ်…။

“ မပြန်သေးဘူးလား။ အောက်မှာ အဒေါ်တွေ စောင့်နေတယ် မဟုတ်လား”

ကျနော် စကားမရှိ စကားရှာပြီး လျှောက်ပြောဖြစ်တယ်။

“ အင်း….။ ပြန်တော့မှာ…။ ချို ဒီသရက်ပင်ကြီးကိုတွေ့တိုင်း သရက်သီးတွေ ခူးခူးစားချင်လို့ ကြည့်နေတာ…”

“ အာ…. ချိုကလည်း ဒါက သရက်ပင် အတုကြီးဟာကို ဘယ်လိုလုပ် သရက်သီး ခူးစားလို့ရမှာလဲ…”

သူကလည်း ချိုဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကောက်ပြီးချိုပလိုက်တယ်…. မှတ်ကရော…။

“ ဟီး… ဟုတ်တယ်နော်…. သရက်ပင် အတုကြီးပဲဥစ္စာ။”

ကျနော့်ကို ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ရင်း ရယ်ပြီးပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ချို့ကို ပြန်ပြီး ရယ်ပြဖြစ်တယ် ထင်တာပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်တာတော့ ကျနော်နဲ့ ချို ခင်သွားပြီဆိုတာပဲ။

“ တူတူ ပြန်ဆင်းရအောင်လေ…”

ကျနော် သူ့ကို ပြန်ဖို့ပြောတော့ သူလည်း အင်း ဆိုပြီး ထလာတယ်။ ပိတ်ချင်းမြောင်ဂူထဲက ပြန်အထွက်မှာ ကျောက်နံရံကြားက ထွက်လာတဲ့ ရေတွေကို လက်နဲ့ လိုက်လိုက်ဆော့နေလို့ ကျနော့်မှာ ချို ဓာတ်လိုက်မှာစိုးလို့ မနည်းလိုက်ဆွဲရတယ်။ သူကတော့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ တကယ့် ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ…။ ဂူအပြင်နား ရောက်ခါနီးမှ နှစ်ယောက်လုံး မတိုင်ပင်ပဲနဲ့ အလိုက်တသိ လမ်းခွဲပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပြင်ဦးလွင်က အပြန်လမ်းမှာတော့ ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာ ချိုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ကပ်ပြီးတော့ပါလာပြီ။

ကျနော် အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ သူ့ကို သတိရလွန်းလို့ ဖုန်းဆက်မလို့ စဉ်းစားသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့နဲ့မတွေ့မှာစိုးလို့ သူပေးတဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို မဆက်ဖြစ်ဘူး။ တကယ်တော့ ကျနော်ကသာ ကြောက်နေတာပါ။ သူပေးထားတာ သူကိုင်တဲ့ လက်ကိုင်ဖုန်း နံပါတ်ဆိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ တွေ့စရာမရှိပါဘူး။ ညရောက်မှ ဆက်တော့မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော် အောင့်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ညရောက်ဖို့ တော်တော်လေး ကြာတယ်လို့ ခံစားမိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ညရောက်တော့ ကျွန်တော် ချို့ဆီကို ဖုန်းဆက်ဖြစ်တယ်။

“ ဟိတ်…. ဘယ်သူလဲ သိလား…”

“ သိတယ်….။ နေ့လည်က ပိတ်ချင်းမြောင်မှာ တွေ့တဲ့ တစ်ယောက် မဟုတ်လား”

“ အင်း.. ဟုတ်တယ် ။ ဘယ်လိုလုပ် သိတာလဲ”

“ ဒီလိုပဲပေါ့…”

စကားဆုံးတော့ သူမဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးကိုကြားရတယ်။

“ ကိုယ် ဖုန်းဆက်မှာကို မျှော်နေတာ မဟုတ်လား…”

လို့ ကျနော်စတော့..

“ မမျှော်ပါဘူး။ ဘာလို့ မျှော်ရမှာလဲ…။ နေ့လည်က လူကို ခဏခဏ ငမ်းကြောထနေတဲ့ တစ်ယောက်က ဖုန်းနံပါတ် တောင်းသွားတော့ သူပဲဖြစ်မယ်ဆိုပြီး သိတာပေါ့။ ပြီးတော့ ချို့ဆီကို လာတဲ့ဖုန်းမှ များများစားစား မရှိတာ။”

“ ဟုတ်လား….။ ချို့ဆီကို ကောင်လေးတွေ ဖုန်းမဆက်ဘူးလား”

“ မဆက်ပါဘူး။ ချိုကမှ ပြန်မပြောတာ။ မသိရင် လုံးဝမကိုင်ဘူး”

“ အခု ကိုယ့်ဖုန်းကြတော့ရော….”

“ အဲဒါက သူ ဆက်တဲ့ ဖုန်းမှန်း ချို့ စိတ်ထဲမှာ သိနေလို့ ကိုင်လိုက်တာ…”

“ ဒါဆို ချိုက ကိုယ့်ကို ခင်တယ်ပေါ့ ”

“ အင်း…. ။ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူး။ သူ့ကိုလေ… ချို မြင်မြင်ချင်း ခင်မိသလို ခံစားရလို့…”

“ ဘယ်က ‘သူ’ လဲ…”

“ အခု ဟိုဘက်က ဖုန်းနေတဲ့သူ ပေါ့”

“ အော်…..။ ဟုတ်သားပဲ။ ချိုက ကိုယ့်နာမည်မှ မသိသေးတာ…။ ကိုယ့်နာမည်က ကျော်သူစိုး တဲ့…”

“ ဟုတ်လား…။ ငယ်ငယ်က တော်တော်ဆိုးတယ်ထင်တယ်…။ နာမည်က ကျော်သူဆိုး ဆိုတော့…”

“ အာ… ကွာာာ…. မဟုတ်ပါဝူး…။ ကျော်သူဆိုး မဟုတ်ဘူး….။ ကျော်သူစိုး…”

“ ဟုတ်ပါပြီ… ကျော်သူစိုး ဆိုတော့လည်း ကျော်သူစိုးပေါ့။ ခစ်ခစ် ”

အဲ့လိုနဲ့ ပထမဆုံးနေ့မှာပဲ သူမနဲ့ ကျနော် စပြီး ခင်မင်မှု ရခဲ့တယ်။ ဧပြီလ ကျောင်းပိတ်ရက် တစ်လလုံး သူမနဲ့ညတိုင်း ဖုန်းပြောဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော့်မိသားစုအကြောင်း ၊ သူမရဲ့ မိသားစုအကြောင်းပေါ့။ ချိုနဲ့ မနက်ပိုင်းတော့ ဖုန်းမပြောဖြစ်ဘူး။ သူ့ အိမ်က ဆွယ်တာဆိုင်ဆိုတော့ တစ်နေကုန် ဆိုင်မှာ ကူထိုင်ပေးရတယ်။ တစ်ခါတလေ ဆိုင်မှာ လူရှင်းရင်တော့ လူဆိုးလေး… ဘာလုပ်နေလဲ ဘာညာနဲ့ စာတွေပို့တယ်။ ကျနော်က သူ့ကို ချိုလို့ပဲ ခေါ်ပေမဲ့ သူကတော့ ကျွန်တော့်နာမည်မှာ စိုး ပါတာနဲ့ လူဆိုးလေးဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ တကယ်တော့ ဘာမှလည်း မဆိုင်ပါဘူးနော့်…။

အဲလိုနဲ့ ဧပြီလကုန်လို့ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့ ကျောင်းပြန်တက်ရတယ်။ ကျနော်က မန်းလေးမှာပဲ ကျောင်းတက်တယ်လေ။ သူကတော့ ပြင်ဦးလွင်တက္ကသိုလ်မှာပဲ တက်တယ်။ ကျနော် ချို့ကို မေးကြည့်ဖူးတယ်။

“ ချိုက ဒီလောက်ချောတာ မေဂျာကွင်း မရဘူးလား”

လို့ပေါ့။ သူမ ရီပြီးတော့ ပြန်ပြောတယ်။

“ ချိုက သူများတွေလို အယ်စတုံ ကြီးတွေမှ မဟုတ်တာ…။ ဘယ်လိုလုပ် ကွင်းရမှာလဲ”

တဲ့။ ဟုတ်လည်း ဟုတ်တယ်။ ချိုက ပိန်ပိန်ပါးပါးလေး။ အရပ်က ငါးပေနှစ်လောက်ပဲ ရှိတယ်။ ကျနော်နဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ ပုမှာပေါ့။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဆိုရင်တော့ အတော်လောက်ပါပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာလည်း ပိန်ပြီး အရမ်းအရပ်ရှည်တဲ့ မိန်းကလေးတွေဆိုရင် ကလန်ကလားနဲ့ ကြည့်မရဘူး။

ကျောင်းဖွင့်ပြီးပြီးချင်းပဲ ချို့ကို ကျွန်တော် ဖွင့်ပြောလိုက်တယ်။ ဘာရယ် မဟုတ်ဘူး။ စာတွေကလည်း များတာနဲ့ စိတ်ညစ်ပြီး ဖွင့်ပြောလိုက်တာ…။ အဲလိုနဲ့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်ပြီး နှစ်လလောက်ကြာတော့ ချို့ဆီက အဖြေပြန်ရတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ အဖြေရတဲ့နေ့က သူမမွေးနေ့။ ချိုက ကျနော့်ထက်တော့ နှစ်လကျော်ကျော်လောက် ငယ်တယ်။ လူ့ သဘာဝ ဆိုတာကလည်း ဆန်းကြယ်သားနော်..။ ညတိုင်း ဖုန်းပြောရုံနဲ့လည်း မတင်းတိမ်ဘူး ဖြစ်လာတယ်ဗျာ။ အဲဒါနဲ့

“ ချိုနဲ့လာတွေ့လို့ ရမလား”

ဆိုတော့.. ချိုကလည်း

“ ကျောင်းဖွင့်ရက် တစ်ရက် လာတွေ့လေ”

တဲ့…။ တကယ်တော့ ချိုတို့အိမ်က အရမ်းစည်းကမ်းကြီးတယ်ဗျ…။ ဒီအရွယ်ကြီး ရောက်တဲ့အထိ ချိုကို သူ့အဖေက ကားနဲ့ အပို့အကြို လုပ်တုန်းပဲ…။ ကျောင်းဖွင့်ရက် လာတွေ့ခိုင်းတာက သူ့အိမ်က လိုက်ပို့ပြီးရင် ကျောင်းတက်ချင် ယောင်ဆောင်ပြီးမှ ကျနော်နဲ့ အပြင်ထွက်လည်မလို့လေ..။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်း ဗိုလ်သင်တန်းတက်နေတဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို ကမန်းကတန်း အပူကပ်ပြီး စုံစမ်းရတယ်။ ပြင်ဦးလွင်က အတွဲတွေ ထိုင်လို့ကောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေရယ်၊ ရုပ်ရှင်ရုံရယ်၊ ပြီးတော့…. ဟီးဟီး…. ပိတ်သတ်ကြီးသိတဲ့ အတိုင်းပဲပေါ့။ 

ပြီးတော့ နေ့လည်ပိုင်း လျှောက်လည်ဖို့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးလည်း ငှားရတာပေါ့ဗျာ…။ အဲဒါကတော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ကျေးဇူးနဲ့ မြို့ခံ သူ့သူငယ်ချင်းဆီကပဲ ဟွန်ဒါဆိုင်ကယ် အကောင်းစား တစ်စီးကို အလကား ငှားလို့ရလိုက်တယ်…။ အဲ…. ကိုယ်ကတော့ ဆီထည့်ပေးရတာပေါ့နော်..။

ပထမတစ်ခေါက် သွားတွေ့တုန်းကတော့ လက်လေးကိုင်၊ သူကလည်း ဆိုင်ကယ်စီးရင် ကျနော့်ခါးလေး ဖက်စီးပေါ့။ အအေးဆိုင် ထိုင်တော့လည်း လူလစ်ရင် ချို့ပါးလေးကို ခိုးခိုးနမ်းပေါ့။ သူမကတော့ ကျနော် နမ်းလိုက်တိုင်း ပါးပြင်ဖြူဖြူနုနုလေးမှာ ပန်းရောင်လေးတွေ ဖြာနေတာပဲ…။ ကျနော် တအားဖိနမ်းလို့ ဖြစ်တယ်လို့ မထင်နဲ့နော် ပိတ်သတ်ကြီး…။ ကျနော် နမ်းတာ ဖွဖွလေး၊ သူ့ဘာသာသူ အနမ်းမခံဖူးလို့ ရှက်သွေးဖြာတာ..။ 

ပထမ တစ်ခေါက်တော့ လက်လေးကိုင်လိုက်၊ ပါးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ပဲ ပြီးသွားတယ်။ အချိန်ကလည်းသိပ်မရဘူး မဟုတ်လား။ အပြင်မှာ စတွေ့တွေ့ချင်းဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံး ပြောစရာ စကားတွေ များလွန်းတာနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တွတ်ထိုးနေလိုက်တာ မပြီးနိုင်ဘူး….။ ပြန်ခါနီး အချိန်ရောက်တော့မှပဲ မခွဲချင် ခွဲချင်နဲ့ သူတို့ ကျောင်းဝင်းထဲကို လိုက်ပို့လိုက်ရတယ်။

နောက်ထပ် တွေ့ဖြစ်တော့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်ကွာဆိုပြီး ရုပ်ရှင် တူတူ သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်သာ ပြောတာပါ တကယ်တန်းကြတော့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ဘာကားပြမှန်းတောင် မသိပါဘူး။ ဘာကားမှန်း မပြောနဲ့ မင်းသား မင်းသမီး ဘယ်သူဆိုတာတောင် အသံကြားလို့ပဲ သိတာ…။ ပိတ်ကားကို ကြည့်လို့သိတာ မဟုတ်ဘူး။ ချို့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အမြဲနမ်းနေတာ။ နမ်းလိုက်တိုင်းလည်း နမ်းလို့ မဝဘူး။ နွေးနွေးလေးနဲ့ ချိုချိုအီအီလေး… ၊ တကယ်ပဲ နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်။ ရုပ်ရှင် အလယ်လောက် ရောက်တော့ ကျနော့်လက်က တဖြည်းဖြည်း နယ်ချဲ့လာတယ်။ ချို့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်တာပေါ့။ ချိုလည်း နမ်းရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာလို့ထင်တယ်။ ကျနော် သူ့နို့လေးတွေကို ပွတ်ပေးတာကို ဘာမှမပြောဘူး။

သူက ဘာမှမပြောတာနဲ့ ကျနော်လည်း အင်္ကျီ အောက်နေ လက်ကို အသာလေးလျှိုပြီး သူ့နို့လေးတွေကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ချိုဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက တီရှပ် အပျော့သားဆိုတော့ ကောင်းကောင်း လက်လျှိုသွင်းလို့ရတယ်။ ဘော်လီကလည်း အပျော့သား ခပ်သေးသေးလေးဆိုတော့ ဘော်လီကို အသာလေးအောက်ကို ဆွဲချပြီး အဖုံးအကာမရှိတဲ့ နို့အိအိလေးတွေကို စမ်းမိတယ်။ နို့လေးတွေက လိမ္မော်သီး ခပ်လတ်လတ် အရွယ်လောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သေးသေးလေးတွေ။ ရုပ်ရှင်ရုံ အမှောင်ထဲမှာဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ဘာရောင်လဲဆိုတာတော့ မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ သေချာပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်လေးတွေပဲ ဖြစ်မှာပါ။

အပေါ်ပိုင်းကို နယ်ချဲ့လို့ တော်တော်လေး ကြာတော့ အောက်ပိုင်းကို နယ်ချဲ့ဖို့ ကြိုးစားဖြစ်တယ်။ ချိုဝတ်ထားတာက ထမိန်စကတ် ၊ ထမိန်စကတ်ဝတ်ဖူးတဲ့ သူတွေဆိုရင်တော့ သိမှာပါ… (အဲ မှားကုန်ပြီ ကျနော် ဝတ်ဖူးတယ်လို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်) ထမိန်စကတ်ဝတ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွေ့ဖူးရင်တော့ သိကြမှာပါ။ ထမိန်စကတ်က တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်စရာ မလိုဘူးဗျ။ ခါးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်စရာ မလိုဘူး။ ထပ်ထားတဲ့ ထမိန်နှစ်လွှာကြားကို အသာလေး လက်လျှိုသွင်းလိုက်၊ ခင်ဗျားတို့ နားလည်အောင် ကျနော်လည်း မပြောတတ်တော့ဘူးဗျာ..၊ ထမိန်မှာ သုံးလွှာတို့ လေးလွှာတို့ ချုပ်ဝတ်ကြတာ သိတယ်မလား၊ မသိရင်လည်း ထားလိုက်တော့၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။

ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ…။ အင်း… လက်ကို ထမိန်အလွှာနှစ်ခု ကြားထဲ အသာလေး လျှိုသွင်းလိုက်၊ ဆီးစပ်နားလေးမှာ အခွဲလေး ရှိတယ်ဗျ…၊ လက်က အရမ်းမကြီးဘူးဆိုရင် အသာလေး လျှိုသွင်းလိုက်ရင် အဖုတ်လေးနဲ့ ကွက်တိပဲ။ အတွင်းခံ ဝတ်ထားရင်တော့ ရွှေကြုတ်လေးနဲ့ တိုက်ရိုက် မတွေ့ဘူးပေါ့ဗျာ..၊ ညီမလေးပေါ်က ပင်တီလေးကိုပဲ စမ်းမိမှာပေါ့။ ပြောရင်းနဲ့ ချော်ကုန်ပြီ။ အဲလိုနဲ့ ကျနော်လည်း ချိုရဲ့ ထမိန်စကတ်လေးထဲကို အလိုက်သင့်လေး လက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ချို့အဖုတ်လေးကို စမ်းမိတယ်ဗျာ၊ ပင်တီပေါ်ကပေါ့။ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက နုပြီးအိနေတာပဲ။ တော်တော်ကို ကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့ပါ။

ခင်ဗျားတို့ကို မြင်အောင် ပြောပြရမယ်ဆိုရင် ပူစီ ဘိတ်ကရီကထုတ်တဲ့ ကြက်ဥကိတ်မုန့်လေးကို စမ်းမိသလိုပဲ။ နောက်ပိုင်း ကျနော် ပူစီ ကြက်ဥကိတ်မုန့် စားရင်တောင် ဒီကိတ်မုန့်က နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်လို့တောင် တွေးမိသေးတယ်။ ( ပူစီမုန့်တိုက် ပိုင်ရှင်သိရင် ကျနော့်ကို တရားလာစွဲနေဦးမယ်… ခစ်ခစ်… ) ချိုရဲ့ ညီမလေးက အရည်တွေ တော်တော်ထွက်နေပြီဗျ။ ပင်တီလေးမှာဆို ရွှဲနစ်နေတာပဲ။ ကျနော်လည်း လက်လေးနဲ့ အသာဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးတာပေါ့။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း ညီမလေးအထဲကို လက်တစ်ဆစ်လောက် ထည့်ထည့်ပြီး မွှေပေးတယ်။ အထဲကိုတော့ အများကြီး ထိုးမထည့်ပါဘူး။ အမှေးလေးရှိသေးရင် ညီတော်မောင်အတွက် ချန်ထားမလို့လေ။

ချိုနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုတ်ရင်း လက်တစ်ဘက်က နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ချေ၊ နောက်လက်တစ်ဖက်က ရွှေကြုတ်လေးကို မွှေလိုက်တာ၊ တအောင့်လောက်ကြာတော့ ချိုလည်း တရှူးရှူးဖြစ်လာပြီး အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတော့တာပဲ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကျနော့်ခေါင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလာတာ။ ကျနော်လည်း ချိုပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိတာနဲ့ အောက်ကို နယ်ချဲ့ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ အသာလေး ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းက ရုတ်တရက် စိသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ပြီး တစ်ခါ ပြီးသွားတယ်ဗျာ…။ သူ့ နှုတ်ခမ်းကတော့ ကျနော့် နှုတ်ခမ်းနဲ့ မခွာသေးဘူး၊ တပ်ရက်ပဲ။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းနေတာပေါ့။ တစ်ချက်တစ်ချက်ဆို အသံပါ ထွက်တယ်။ တော်သေးတယ် ၊ ရုပ်ရှင်က အသားကုန် ရန်ဖြစ်နေတဲ့ ကားမို့လို့သာပဲ။ နို့မို့ဆိုရင် ကျနော်တို့နမ်းတဲ့ အသံတွေ ဘေးခုံက ကြားသွားလောက်တယ်။

ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ ရုံထဲကနေ လူတွေ အကုန်ကုန်မှ ထွက်ဖြစ်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ချို့ထမိန်အောက်မှာ ကွက်နေလို့၊ ကွက်နေတာမှ အကြီးကြီးကွက်နေတာ၊ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်ကလည်း အနက်ရောင် မဟုတ်တော့ မြင်ရတယ်လေ၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပဲ။ ကျနော် အပေါ်က ထပ်ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးပြီး ချို့ကို ခါးမှာ စည်းခိုင်းထားလိုက်ရတယ်။ နို့မို့ရင် မလွယ်ဘူး။ အရှက်တွေ ကွဲကုန်မှာ။ အခု အပေါ်က အင်္ကျီ ထပ်စည်းထားတာလည်း သိကြမှာပါပဲ။ ကျနော်နဲ့ ချိုလည်း ခေါင်းလေး အသာငုံ့ပြီး ထွက်လာကြတာဆိုတော့ တခြားသူတွေ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိလိုက်ဘူး။ ချိုကတော့ အသားဖြူတဲ့ သူဆိုတော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲနေတာပဲ။ သူလည်း ရှက်မှာပေါ့။

ဒီတစ်ခေါက် ပြင်ဦးလွင်သွားတာ ချိုနဲ့ တော်တော်လေး ခရီးရောက်ခဲ့တယ်လို့ ပြောရမယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ နို့ကိုင်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ ညီမလေးကိုပါ နယ်ချဲ့လိုက်တာ မဟုတ်လား။ အဆုံးစွန်အထိ လုပ်ဖို့တော့ စိတ်ကူးမရှိပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံးက လက်ထပ်ဖို့အထိ စိတ်ကူးထားကြတာဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ရင်ခုန်ဖို့ ချန်ထားဦးမှလို့ တွေးမိလို့လေ။

ကျနော်လည်း ချိုရှိတဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို ခဏခဏ သွားဖြစ်တယ်။ ဘယ်လောက်ထိ သွားဖြစ်လဲဆိုရင် တစ်လထဲကို ခြောက်ခေါက်လောက် ထင်တာပဲ။ ပြင်ဦးလွင်ကလည်း လည်စရာတွေ အပေါသားဆိုတော့ ဘုရားတွေ လျှောက်ဖူး၊ အတွဲတွေ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်လို့ရတဲ့ အအေးဆိုင်လေးတွေမှာထိုင်၊ တစ်ခါတစ်ခါကြတော့လည်း ရုပ်ရှင် ကြည့်ဖြစ်တာပေါ့။

ရုပ်ရှင်ကတော့ အခေါက်တိုင်း မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူက အချိန်ကုန်တယ်ဗျ။ ကျနော် သူနဲ့ လည်လို့ရတဲ့ အချိန်က ကျောင်းတက်ချိန်လေးပဲဆိုတော့ သိပ်မများဘူးလေ။ ပြီးတော့ ရုပ်ရှင်ရုံကလည်း ခပ်သေးသေးဆိုတော့ ရုပ်ရှင် တစ်ကားနဲ့ တစ်ကားက တော်တော်နဲ့ ချိန်းတာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ကြာ တစ်ကားထဲကို နှစ်ခါသုံးခါ ပြန်ကြည့်ရင် ရုပ်ရှင်ရုံက လူတွေဟားမှာ ကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ပြီးတာ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ ထုံးစံအတိုင်း သွားသွားနမ်းတာပေါ့။ ကျနော် ဒီတစ်ခေါက်မတိုင်ခင် မရောက်ဖြစ်တာ တစ်ပတ်လောက် ကြာသွားတော့ လူကလည်း တော်တော်လေး ကြွနေတာ။ သူလည်း အဲလိုပဲ ထင်တာပဲ။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နမ်းရင်းပြုရင်းနဲ့ စိတ်က မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော့် ညီတော်မောင်ကို ဘောင်းဘီထဲက အသာထုတ်ပြီး ချို့ကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြောသာပြောတာ။ ကျနော့် ညီလေးကို သူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ကျနော်ကသာ လက်သရမ်းပြီး သူ့ကို လိုက်ကိုင်နေတာ။ သူလည်း ကျနော့် ညီလေးကို ကိုင်ရင်း လူက တစ်ရှူးရှူး ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော့် မျက်နှာကို လာလာထိတဲ့ သူ့ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေက အတော်လေး မြန်လာတယ်လေ။ ကျနော် ချို့ကို တစ်ခါပြီးသွားအောင် လက်နဲ့ပဲ လုပ်ပေးပြီးတော့ ချိုက ကျနော့်ကို တိုးတိုးလေး ညီးတယ်။

“ လူဆိုးလေး…. အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…။ အတူတူ နေချင်ပြီ…”

တဲ့….။ တကယ်တော့ သူပြောတဲ့ အတူတူ နေချင်ပြီဆိုတာက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီး အတူတူ နေချင်တာကို ပြောတာနေမှာပါ။ ကျနော်လည်း ပထမ လက်ထပ်တဲ့အထိ စောင့်ထိန်းမယ်လို့ စိတ်ကူးထားပေမဲ့ ချို့ရဲ့ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။

“ ရုပ်ရှင်ပြီးရင် တစ်နေရာရာ သွားရအောင်ကွာ…”

ကျနော့် ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်။ ချို တစ်ချက် ငြိမ်သွားတယ်။ သူလည်း စဉ်းစားနေတယ် ထင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခပ်လေးလေး တစ်ချက် ပြောတယ်..။

“ အင်း….သွားမယ်လေ”

တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်နဲ့ ချို ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ မြို့ပြင်က ဟိုတယ်တစ်ခုကို ရောက်သွားကြတယ်။ ဟိုတယ် ရှာရတာတော့ သိပ်မခက်ပါဘူး။ ကျနော့် သူငယ်ချင်းက ကျနော် သွားချင်သွားရအောင်ဆိုပြီး ပြောထားလို့ သိပြီးသားဆိုတော့ သိပ်မရှာလိုက်ရဘူး။ ဟိုတယ် ရီစက်ပ်ရှင်ကို ဖြတ်တော့ ချို တော်တော်ရှက်နေတယ် ထင်တယ်။ ခေါင်းကို လုံးဝမဖော်ဘူး။ ကျနော်ကတော့ ခပ်တည်တည်ပေါ့ဗျာ..။ ကိုယ့်မြို့မှ မဟုတ်တာပဲ။ ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာ။

အဲ့လိုနဲ့ အခန်းလေးထဲရောက်တော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ထိုင်ကြည့်ပြီး ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာသာ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖက်နမ်းပြီး အဝတ်တွေ ကမန်းကတန်း ချွတ်ကြတာ။ ကျနော်နဲ့ ချိုကတော့ တော်တော်ကြာအောင် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ထိုင်ကြည့်နေကြတာ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ တွေးမိတာတော့ ကျနော် ဒီကလေးလေးကို ခေါ်လာတာ မှားများ မှားသွားပြီလားပေါ့။ ကျနော် သူ့ကို လက်မထပ်ခင်အထိ လွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်ဖို့ လုံးဝ စိတ်ကူးမရှိဘူးလေ။ တအောင့်လောက်နေတော့ ချို့ဆီက သက်ပြင်းချပြီး စကားတစ်ခွန်း ပြောလာတယ်။

“ ကို.. ချို့ကို တကယ်ယူမှာလား”

တဲ့….။ ကျနော်လည်း ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

“ ကို ချို့ကို တကယ်ချစ်တာပါ။ အတည် လက်ထပ်ယူမှာပါ”

လို့ပေါ့။ ပြီးတော့မှ ကျနော့် ချို့နား အသာလေးတိုးပြီး ချို့ပခုံးလေးကို တော်တော်ကြာကြာ သိုင်းဖက်ထားမိတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လေသံလေးနဲ့ပဲ …

“ ချို… လည်း တစ်နေကုန် လျှောက်သွားထားတာ ညောင်းနေတော့မယ်…။ လာ… ဒီမှာအိပ်”

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ပြီး ကျနော့် လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဘေးမှာ ချထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်မောင်းပေါ်မှာ ချို ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်ရအောင်ပေါ့။ ချိုလည်း ကျနော့်လက်မောင်းပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး အသာလေး လာအိပ်တယ်။ ကျနော် ချို့နဖူးပေါ်မှာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို အသာသပ်တင်ပေးရင်း ချို့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုက ခေါင်းလေး အသာစောင်းရင်း ကျနော့်ဘက်ကို အသာလှည့်ကြည့်တော့ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတဲ့ တစ်ချက်မှာ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ခေါင်းကို အသာငုံ့ရင်း ချို့ နှုတ်ခမ်းပါး နီနီလေးကို အသာနမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ ချို နဲ့ နမ်းရတာ ဘယ်တော့မှ နမ်းလို့ မဝဘူး။ တော်တော်လေး နမ်းလို့ကောင်းတယ်။ ကျနော် ချို့ နို့သီးလုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ အသာချေမိတော့ ချိုက …

“ လူဆိုးလေး အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်တော့မယ်။ ပြန်ရဦးမယ်လေ”

တဲ့…။ ခပ်ညုညု အသံလေးနဲ့ ပြောတော့မှ ကျနော်လည်း သတိဝင်လာတော့တယ်။

“ ဆောရီး… ချို…။ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ထားရအောင်နော်”

ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ချိုခေါင်းအုံးထားတဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ထလိုက်တယ်။ တစ်ဆက်ထဲ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ချို အိပ်နေရင်းနဲ့ ကျနော် အင်္ကျီ ချွတ်တာကို ကြည့်နေတယ်။

“ ဘာကြည့်တာလဲ…။ ချိုလည်း ချွတ်လေကွာ”

ဆိုတော့မှ.. ချို အိပ်နေရာကနေ အသာထလာတယ်။

“ ကို ချွတ်ပေးလေ ”

ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးကို ကားပေးတယ်။ ချိုဝတ်ထားတာက ချည်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးပါပဲ။ ကျနော်လည်း ရင်ခုန်စွာနဲ့ပဲ ချို့အင်္ကျီလေးဆီကို လက်လှမ်းပြီး ချို့ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံချင်းစီ ဖြုတ်ပေးမိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော့် လက်တွေ တုန်နေတယ်ဆိုတာ ကျနော် သေချာပြောရဲတယ်။

ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်ပြီးတော့ အင်္ကျီကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ချိုရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးလေး နှစ်မွှာက အပြာနုရောင် ဘော်လီလေးနဲ့အတူ ပေါ်လာတယ်။ ချို့ နို့လေးတွေက အရမ်းမကြီးဘူး။ အနေတော်ပဲ။ ကျနော့်လက်နဲ့ တစ်အုပ်စာပေါ့။ ဥပမာပေးရမယ် ဆိုရင် လိမ္မော်သီး ခပ်လတ်လတ် တစ်လုံးစာလောက် ရှိမယ်။ ကျနော် ချို့နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေချင်စိတ်ကို အသာထိန်းရင်း…

“ ချို … ခဏ ထဦးနော်… ထဘီပါ ချွတ်ရအောင်” ဆိုတော့…

“ အဲဒါတော့ ကို မချွတ်ပေးနဲ့…။ ချိုရှက်တယ်…။ ချို့ဘာသာ ချိုချွတ်မယ်…။ ဟိုဘက်လှည့်”

ဆိုတာနဲ့ သူစိတ်ကျေနပ်အောင် ကျနော် တခြားဘက် လှည့်ပေးထားလိုက်တယ်။

“ ရပြီ….။ ဒီဘက်လှည့်တော့”

ဆိုမှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့….. ဝှား….. ချိုက ထမိန်တင် မဟုတ်ဘူး ။ ဘော်လီရော၊ အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲ ချွတ်ထားတာ။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ်ကို အသာယှက်ထားရင်း ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်လည်း ပေါင်ဂွကြားကို အုပ်ထားတယ်။ ကျနော်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲ ရောလိပ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တာလေ။ အောက်က မာန်ဖီနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကတော့ အောက်က တထောင်ထောင်နဲ့ပေါ့။

ကျနော့်ကို မျက်လုံးလေး ပြူးပြီးကြည့်နေတဲ့ ချိုကို ပွေ့ချီပြီး နှစ်ယောက်အိပ် မွှေ့ယာကြီးပေါ်ကို ပစ်ချလိုက်တယ်။ စပရိန် မွှေ့ယာဆိုတော့ ချို့ကိုယ်လုံးလေးက အိကနဲ ကျသွားပြီးတော့ ပြန်မြောက်တက်လာတာပေါ့။ ချိုလည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ မွှေ့ယာကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထောက်လိုက်တော့ သူအုပ်ထားတဲ့ ဟာလေးတွေ ပေါ်သွားတာပေါ့။

ကျနော်လည်း တစ်ခါထဲ သူ့အပေါ် ဒိုင်ပင်ထိုးပြီး မှောက်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ချို့ကို အပေါ်ကနေ မိုးပြီးကြည့်ရင်း ချို့နဖူးလေးကို အသာနမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချို့နှုတ်ခမ်းပါးလေး…။ ချိုကတော့ ကျနော့် လည်ပင်းကို အသာလေး သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ကျနော် လက်တစ်ဖက်ကို ချို့ ဘေးမှာ ထောက်ထားရင်း ၊ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ညီတော်မောင်ကို အသာထိန်းပြီး ချို့ ညီမလေးတစ်လျှောက် အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ချို ညီမလေးမှာ အရည်တွေ ထွက်နေပါပြီ။ ကျနော်ကသာ ပထမဆုံး တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ကိုယ့်ချစ်သူ နာမှာစိုးလို့ လုပ်ပေးနေမိတာပါ။ ကျနော် အဲ့လို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ချိုလည်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး သူ့တင်ပါးလေးကို ကော့ကော့တင်ပေးလာတယ်။

သူလည်း မရိုးမရွ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ကျနော်ညီတော်မောင်ကို အသာ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မဝင်ဘူးဗျာ…။ အပြင်ကို ချော်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်တစ်ခေါက် သေချာတည့်ပြီး ထိုးထည့်တော့ ထိပ်ဖျားလေး ဝင်သွားတယ်။ ချို ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်း တွန်းပြီး…

“ မရဘူး…. နာတယ်… နာတယ်”

လို့ပြောတော့ ကျနော်လည်း ဇောချွေးတွေ ပြန်လာတယ်။ တကယ်တော့ ကျနော် အတွေ့မကြုံ မရှိသေးတာလည်း ပါတယ်။ ကျနော် တဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ သွင်းရင်း တစ်ခါ ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဖောက်ခနဲ မြည်ပြီး ကျနော့်ညီတော်မောင်က ချို့ညီမလေးထဲကို ကျွံဝင်သွားတယ်။ တည်းခိုခန်းကလည်း တိတ်နေတာဆိုတော့ အဲဒီ အပျိုမှေးပါးလေး ပေါက်သွားတဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားနဲ့ တကယ်ကို ကြားလိုက်မိတယ်။ ချို ပါးစပ်လေးဟပြီး

“ အာ့”

လို အော်ရင်း ခေါင်းလေး မော့လာတယ်။ ကျနော်ကတော့ ချို့နှုတ်ခမ်းကို ခပ်မြန်မြန်လေး ဖိဖိနမ်းရင်း အောက်က ညီတော်မောင်ကို အသာလေး ငြိမ်နေပေလိုက်တယ်။ ခဏလောက်နေမှ ချို့ တင်ပါးလေးတွေ ကော့ကော့ တင်ပေးလာတာနဲ့ ညီတော်မောင်ကို နည်းနည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်နဲ့ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ချိုလည်း ခံနိုင်လာတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျနော် အသွင်းအထုတ်လုပ်တိုင်း အောက်က ကော့ကော့လာတာနဲ့ ကျနော်လည်း ချို့ နို့သီးလေးခေါင်း နီနီလေးတွေကိုလည်း အသာငုံ့ပြီးစို့ရင်း ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်လိုက်တယ်။

ချို့ ညီမလေးက တင်းပြီး ကြပ်နေတာပဲဗျာ..။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ ကျနော်လည်း စိတ်က ကြောက်နေတာနဲ့ ပြီးတဲ့ဆီကို မရောက်ဘူး ဖြစ်နေတာ။ ချိုနာသွားမှာစိုးတဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ အသာလုပ်နေရင်းက သူကော့ကော့ တင်ပေးလာလို့ ကျနော်လည်း ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်ပေးမိတာ။ ချို အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး ကျနော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လာတော့ ကျနော် ခပ်သွက်သွက် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ ချို လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဲ့တော့မှ ကျနော်လည်း ချိုသာပြီးသွားတယ် ကျနော် မပြီးသေးပါလားဆိုပြီး စိတ်ကို ညီတော်မောင်မှာထားပြီး လုပ်လိုက်တယ်။ ချိုကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်သွားပြီ။ ကျနော့်ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုတော့ မလွှတ်သေးဘူး။

ကျနော် စိတ်ကို သွင်းပြီး ဆောင့်လိုက်တော့ မကြာပါဘူး။ ချို့ ညီမလေးက အရမ်းကြပ်တာနဲ့ပဲ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ တစ်ပတ်လောက် အောင်းထားတဲ့ အရည်တွေက ချို့ အသစ်စက်စက် အဖုတ်လေးထဲမှာ အပြည့်ပဲ။ အပြင်ကိုတောင် လျှံကျလာတယ်။ ကျနော် ချို့ဘေးမှာ အသာလှဲချရင်း ချို့ကို ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် အသက်နဲ့တမျှ ချစ်ရတဲ့ ကောင်မလေး…၊ ကျနော်နဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အခြေအနေထိ ရောက်သွားခဲ့လို့လေ။

“ ချစ်တယ်….. ချိုရယ်…..”

ကျနော် သူ့ကို တိုးတိုးလေး ပြောရင်း ချို့နဖူးမှာ ကပ်နေတဲ့ ချွေးစလေးတွေကို တယုတယ သုတ်ပေးမိတယ်။

“ ချို….. နာနေလား…”

ကျနော်မေးတော့…

“ ပထမ ဝင်တုန်းကတော့ တော်တော်နာတယ်….။ နောက်ကြတော့ မနာတော့ဘူး … ” တဲ့။

“ ဒါဆို ကောင်းရော ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့

“ အင်း…. အရမ်းကောင်းတယ်”

လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ တကယ်တော့ ချိုရော ကျနော်ရော ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမယ်။ ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသွားတာက ချို့ကို ပထမဆုံး ဆက်ဆံတဲ့ အချိန်မှာ အပျိုမှေးလေးပေါက်လို့ နာယုံ မဟုတ်ပဲ တော်တော်လေး ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့လို့လေ။

ကျနော် ချို့ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ အတော်ကြာအောင် ဖက်ထားပြီး ချို့မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေမိတယ်။ ချိုကတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မှိန်းနေတယ်။ သူလည်း တော်တော် ပင်ပန်းသွားပုံပါပဲ။ နာရီဝက်လောက် မှိန်းနေကြပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဟိုတယ်က ပြန်အထွက် ချိုလမ်းလျှောက်တာ ကွတကွတ ဖြစ်နေလို့ ကျနော်တောင် စမိသေးတယ်။ ချိုကတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့ ကျနော့် ကျောပြင်ကို မနာအောင် ထုတာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ ချို့ကို ပြန်ပို့ခါနီး ဆေးဆိုင်ဝင်ပြီး တားဆေး ဝယ်ပေးလိုက်မိသေးတယ်။ တစ်လုံးကို ချက်ချင်းတိုက်ပြီး နောက်တစ်လုံးကိုတော့ အိမ်ပြန်ရောက်မှ သောက်ဖို့ ပေးလိုက်တယ်။ လက်မထပ်ခင် မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်ရအောင် ကြိုတင်ကာကွယ်ရမယ် မဟုတ်လား။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ပညာကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် သင်ရသေးတာ မဟုတ်တော့ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်သင့်သေးဘူးလေ။

ဒီတစ်ခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ ချို့ကို ပိုပြီး လွမ်းလာတယ်။ ချိုနဲ့ ကျနော်လည်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပိုပြီး ချစ်လာသလိုပဲ။ အဲ့လိုနဲ့ အစရှိသွားတော့ ကျနော် ချို့ဆီရောက်တိုင်း ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာပဲ အချိန်ဖြုန်းဖြစ်တာ များတယ်။ ဟိုဟာလုပ်တော့လည်း ပထမ စလုပ်တုန်းကလို ရိုးရိုးမဟုတ်ဘူး။ ပက်လက်၊ မှောက်ရက်၊ လေးဘက် ၊ မတ်တပ် ပုံစံအစုံပဲ။

ချိုက ကျနော့်ကို တအားချစ်တယ်။ စိတ်ကောက်တယ်လို့လည်း သိပ်မရှိဘူး။ တော်တော်လေးလည်း နားလည်ပေးနိုင်တယ်။ ကျနော့်အပေါ်လည်း အရမ်း အလိုလိုက်တယ်။ ကျနော် ချိုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ရတဲ့ အတွက် ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကံအကောင်းဆုံး လူသား တစ်ယောက်လို့တောင် ထင်မိသေးတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက် တစ်ခုက ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်နဲ့ ချို အဆုံးစွန်အထိ ရင်းနှီးပြီးသွားလို့ တစ်နှစ်လောက်ကြာတဲ့ အချိန်မှာပေါ့။ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော် ပြင်ဦးလွင်သွားတော့ ကျနော်နဲ့ချို သွားနေကြ ဟိုတယ်လေးကိုပဲ သွားဖြစ်တယ်။

ကျနော် ချိုနဲ့ တွေ့ပြီးလို့ ညနေစောင်းတော့ ချို့ကျောင်းကို လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ညရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖုန်းဆက်တော့ ချို့ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားတယ်တဲ့…။ ကျနော်နဲ့ ချို ရည်းစားဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ကြာပြီ။ တစ်ခါမှ စက်ပိတ်တယ်လို့ မကြုံဖူးဘူး။ တစ်ခါတလေ သူတို့မြို့မှာ ဖုန်းလိုင်းမကောင်းလို့ ဆက်လို့ မရရင်တောင် ချိုက သူ့အိမ်က ကြိုးဖုန်းနဲ့ ကျနော့်ကို ခိုးဆက်ပြီး ဖုန်းလိုင်းတွေ ပျက်နေတဲ့အကြောင်း ပြောတတ်တယ်။ အခုတော့ မနက်ကမှ အကောင်းကြီးကို အခု ဆက်သွယ်လို့ မရတော့ဘူး ဖြစ်နေပြီ။

သူ့ အိမ်က ကြိုးဖုန်းနံပါတ်ကို သိပေမဲ့လည်း ကျနော် မဆက်ရဲဘူး။ သူ့မိဘတွေ သိသွားမှာစိုးလို့။ တစ်နေ့ပြီး … တစ်နေ့ ကုန်လာတယ်…။ တစ်နေ့ပြီး … တစ်နေ့ ကုန်လာတယ်…။ ချိုရဲ့ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားပါသည် ချည်းပဲ အော်နေတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီ။ ကျနော် ရင်တွေ ပူလာတယ်။ ချို ဘာများ ဖြစ်နေလို့လဲပေါ့။ နေများ မကောင်းဘူးလား။

ကျနော့်ဆီကို ဖုန်းနံပါတ် အသစ်တစ်ခု ဝင်လာတယ်။ ချိုများ ဖြစ်နေမလားဆိုပြီး ဝမ်းသာအားရ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ…။ ကျနော် အရမ်းလွမ်းနေရတဲ့ ချစ်သူ ချို…။

“ လွမ်းလိုက်တာ ကိုရယ်…”

ချို့အသံက တိုးတိုးဖျော့ဖျော့လေး။

“ ချိုရယ်… ကိုယ့်မှာ စိတ်ပူလိုက်ရတာ…။ ချိုများ နေမကောင်းဘူးလားလို့…”

“ လူက နေကောင်းပါတယ်၊ စိတ်က နေမကောင်းဘူး ဖြစ်နေတာ..”

“ ဘာလို့လဲ… ”

ကျနော် အလောတကြီး မေးမိတယ်။

“ ကိုနဲ့ တည်းခိုခန်းက ထွက်လာတာကို အဖေ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က မြင်သွားတယ်။ အဲ့ဒါ အိမ်ကို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်ပြီး တိုင်တော့ ချိုနဲ့ကို တည်းခိုခန်းလာတာ ဖေဖေ သိသွားတယ်။ ချိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးလို့ ငြင်းတာ မရဘူး။ ဖေဖေက တည်းခိုခန်းမှာ တည်းခိုသူ စာရင်းကို သွားတောင်းကြည့်တော့ ချို့နာမည် ရေးထားတာလေ၊ ဘယ်လိုလုပ် ညာလို့ရတော့မှာလဲ။ အဲဒါ အခု ချို့ကို အိမ်က သဘောတူထားတဲ့ သူနဲ့ ပေးစားတော့မယ် ပြောနေတယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ….”

ကျနော် ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း တော်တော်လေး တွေဝေသွားတယ်။ တကယ်တော့ အခုချက်ချင်း ချို့ကို ခိုးပြေးဖို့အထိ ကျနော့်ဘက်က အဆင်မပြေဘူး။ ကျနော် မိန်းမယူမယ် ဆိုရင်လည်း အိမ်က ဘယ်လိုမှ သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ရော… ချိုရော အသက်က ငယ်ငယ်လေးတွေ ရှိသေးတယ်။ မိဘ ရင်ခွင်ကို စုံကန်ပြီး ထွက်ခွာသွားဖို့ ကျနော့်ဆီမှာ ဘယ်လိုမှ အခြေအနေ မရှိသေးဘူးလေ။

“ ချို့ကို နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် ပေးစားတော့မယ်။ အဲဒီတော့ ကို ချို့ကို တကယ်ချစ်ရင် လာခိုးပါ….။ ချိုကတော့ စွန့်စားရဲတယ် ကိုရယ်…။ ကိုယ့်ကို ဘဝတစ်ခုလုံး ပုံအပ်ပြီး ချစ်ခဲ့ရပြီပဲ…။ တစ်ခုခု ဆက်သွယ်ချင်ရင် ဒီဖုန်းနံပါတ်က ချိုရဲ့ သူငယ်ချင်း ဖုန်းနံပါတ်။ သူ့ကို ပြောထားလို့ ရတယ်။ ဒါပဲနော်…. ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်…”

ချို ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖုန်းချသွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်လိုက်ဘူး။ ဖုန်းကိုကိုင်ရင်း ကျနော် ငေးကြောင်နေမိတယ်။ ချို ဖုန်းချသွားတာတောင် သတိမထားမိအောင်ပါပဲ။ ကျနော် တစ်ညလုံး အိပ်လို့ မပျော်ဘူး။ အိမ်ကနေဆင်းပြီး ချို့ကို သွားခိုးရမလား၊ ချိုနဲ့ ချိန်းထားတာ မသွားပဲ နေရမလားဆိုတာကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွေးနေမိတယ်။

မနက် မိုးလင်းခါနီးမှာပဲ ကျနော် ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်တယ်။ ကျနော်ရော ချိုရော ငယ်သေးတယ်။ အဓိကက ကျွန်တော် ချို့ကို တင့်တောင့်တင့်တယ် ထားနိုင်တဲ့ အခြေအနေ မရှိသေးဘူး။ ကျနော့်အဖေနဲ့ အမေရဲ့ စိတ်ကိုလည်း ကျနော်သိတယ်။ သူတို့က ပြောတဲ့အတိုင်း တကယ်လုပ်တတ်တယ်။ ကျနော် မိန်းမယူမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုမှ လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် လက်ကိုင်ဖုန်းကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ကျနော် အိပ်ဆေးသုံးလုံးလောက် သောက်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။

“ ချိုရေ…. အိပ်မက်ထဲ အထိတော့ ကိုယ့်ကို စိတ်မနာပါနဲ့ကွာ…။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ချိုနဲ့ကို ချစ်သူတွေအဖြစ် ရှိနေပါရစေ…”

ချို လာခိုးခိုင်းတဲ့ တစ်နေ့လုံး ကျနော် အိပ်ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေမိတယ်။ တစ်ပတ်လုံးလုံး ကျောင်းလည်း မသွားဖြစ်ဘူး။ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိမ်ကို ပြောထားလိုက်တယ်။ ဖုန်းလည်း တစ်ပတ်လုံး ပိတ်ထားမိတယ်။ မနက်တိုင်း လာပို့တဲ့ သတင်းစာကိုတော့ အပြန်ပြန် အလှန်လှန် ဖတ်ဖြစ်တယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ…. တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ လက်ထပ်မင်္ဂလာ ကျေးဇူးတင်လွှာ ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်လေးကို သတင်းစာထဲမှာ တွေ့တယ်။ အဲဒီအောက်မှာတော့ ချို့နာမည် လှလှလေး ပါလာတယ်။ ကျနော် အောက်က ရေးထားတဲ့ စာသားတွေကို ဆုံးအောင် မဖတ်ဖြစ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျနော့်မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေလို့ ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူးလေ…။

“ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ ချိုရယ်….။ နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းဖို့ အတွက်ပါ”

အဲ့ဒီသတင်းစာ ဖြတ်ပိုင်းလေးကို ကျွန်တော် သိမ်းထားမိတယ်။ တော်တော်လေးကြာလို့ အတော်အသင့် တည်ငြိမ်သွားတော့မှ ပြန်ဖတ်မိတော့ ချိုနဲ့ လက်ထပ်သွားတဲ့သူက ချိုထက် အသက်ကြီးတယ်။ ဗိုလ်ကြီး တစ်ယောက်ပဲ။ ချိုလည်း ဗိုလ်ကတော် ဖြစ်ပြီပေါ့။ ကျနော်နဲ့ ရတာထက်စာရင်တော့ အများကြီး အဆင်ပြေမှာပါ။ ကျနော်နဲ့ ရရင် ဘယ်သွားပြီး ဘာကို လုပ်ကိုင် စားရမှန်းမှ မသိတာမလား။ နှစ်ယောက်လုံး ပန်းကောင်း အညွှန့်ကျိုး ဆိုသလို ဖြစ်မှာလေ။

ကျနော် ပြင်ဦးလွင်ဆိုတဲ့ မြို့နာမည်ကို ကြားတိုင်းရင်ထဲမှာ တစ်ဆစ်ဆစ် နာမိတယ်။ အိမ်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန်မှာတောင် ပြင်ဦးလွင် ရှုခင်းတွေပါရင် ဖြုတ်သိမ်းမိတဲ့ အထိပဲ…။ ကျနော့် ဆုံးဖြတ်ချက် မှန်လား၊ မှားသလားဆိုတာတော့ အခုချိန်ထိ ဝေခွဲမရသေးဘူး။ ကျနော် ထင်တာတော့ ကျနော် အကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့တယ် ထင်တာပါပဲ။

အဆိုတော် ရဲသွင် ဆိုထားတဲ့ စွန့်စားမဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ကြားမိတိုင်း ကျနော့်ကို လှောင်နေသလားလို့တောင် ခံစားရတယ်။ ဟဲလေးနဲ့ နီတာ ပြန်ဆိုထားတဲ့ အဲဒီသီချင်းကို အိမ်ရှေ့က ဖြတ်သွားတဲ့ ထီလှည်းတွေမှာ ဖွင့်သွားရင်တောင် ကျနော် နားပိတ်ပြီး အိမ်ထဲက မူးရူးထိုး ပြေးဝင်လေ့ရှိတယ်။ ကျနော့် ရင်တွေ နာလွန်းလို့ပါ….။

အရမ်းချစ်ခဲ့ပါတယ်…။ ပြင်ဦးလွင်သူလေး ချိုရယ်……။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။