Sunday, January 28, 2018

မေ့မရသောအလွမ်း (စ/ဆုံး)

မေ့မရသောအလွမ်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ရွှေကြာမြိုင်

စာရေးသူက ငယ်ငယ်က ဝါသနာရှင် တစ်ယောက်ပေါ့..။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက (၁၉၉၆) လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်။ အခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ…။

လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင် တစ်နေ့လုပ် တစ်နေ့စားများ စုပြီးနေကြသော ရပ်ကွက် တစ်ခုရှိသည်. .။ ပေ ၂ဝ ကို တစ်အိမ် ဆောက်နေကြတဲ့ အချိန်ပေါ့ဗျာ..။ အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတစ်ခြမ်းကို ထရံကာပြီး ငှါးစားကြသည့်အချိန်ပေါ့..။

မင်းမင်း နယ်ကတက်လာပြီး ရန်ကုန်မှ အသိတစ်ယောက်ဆီမှာ တည်းခိုရင်း အလုပ်ရှာသည်..။ လှိုင်သာယာက စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်ရ၍.. အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင် အိမ်ငှါးနေရန် ရှာရပါတော့သည်။ အကျဥ်းချုပ် ပြောရရင်တော့.. ဆယ်ပေခန်းလေး ရတာပေါ့ဗျာ..။

ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါးနေတဲ့ လင်မယားက.. ကလေး မရှိကြသေး..။ မင်းမင်းက ခြေရင်းခန်းမှာနေသည်.။ ကိုကျော်ကြီးနှင့် မထားက လင်မယား.။ ကျော်ကြီးမှာ ကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်..။ မထားမှာ မင်းမင်းနှင့် တစက်ရုံတည်း အတူအလုပ်လုပ်ကြ၍ မင်းမင်းနှင့် သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်း ငှါးမည်ဟု အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းမင်း ငှါးနေရန် အဆင်ပြေသွားလေသည်…။

အလုပ်ဆင်းချိန် လိုင်းကားစီးလျှင် မထားနှင့် မင်းမင်း ဆုံတတ်ကြသည်..။ မထားမှာ လင်ရှိပေမဲ့.. အပျိုအတိုင်းပင်..။ သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး.. အသားအရည် ဝင်းဝါသည်။ နှာတံသွယ် မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့် ကြည့်ကောင်းလှသည်..။

သူမကို စသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းမင်း.. စကားဝင်ရော မိတ်ဆက်ပြီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်..။ လင်ရှိသည်ဟု သိရ၍.. အနေအထိုင် ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်..။ အခုတော့ တစ်အိမ်တည်းမှာ တစ်ခြမ်းစီ နေကြသဖြင့် မင်းမင်း ကျေနပ်နေမိသည်…။

အိမ်ပုံစံက သစ်သားအိမ်၊ အလည်က ထရံတောက်လျှောက် ကာထားသည်..။ ရေချိုးလျှင် နောက်ဖေးမှာ ချိုးကြသည်..။ အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ခန်းရှိပြီး မီးဖိုချောင်မရှိပါ..။ အိမ်သာမှာ တစ်ခုတည်း ရှိသည်..။ ထမင်းဟင်းချက်လျှင် ရေကပြင်မှာပဲ ချက်ကြပြီး.. ရေချိုးနေရာနှင့် အိမ်သာမှာ ဆယ်ပေလောက်သာ ကွာသည်…။

မင်းမင်း ထိုအိမ်မှာ စနေတဲ့နေ့ ချောင်းဂွင်ရလေသည်..။ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးသံ ကြားလိုက်ရသည်..။ မင်းမင်း အိပ်နေရင်း ထရံကြားမှ ချောင်းလိုက်ရာ မထား ဖြစ်နေသည်..။ ရေဆေးငါးကြီးလို.. ဝင်းပြောင်နေသည့် ရေစိုထမိန်ကြောင့် တင်းရင်းနေတဲ့ တင်သားကြီးကြားကို ထမိန်အပြင်မှနေ၍ ပွတ်တိုက်နေသည်..။

ဖင်ကြားညပ်ပုံစံကြောင့် မင်းမင်း လီးထတောင်လေသည်..။ ထမိန်ပြန်ပြင်၍ဝတ်ဖို့ ခါလိုက်ရာ.. ဘေးတိုက်မြင်ရသော မြင်ကွင်း.. ကောက်ကြောင်း.. နို့သားမှာလုံးပြီး အပေါ်ဘက် ကော့တက်နေသည်..။ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက် တသားတည်း.. တင်လေးက ကောက်လို့ လှနေသည်..။

မထားလင် ကျော်ကြီးမှာ စပယ်ယာဖြစ်၍ အစောကြီး အလုပ်ထသွားရသည်..။ တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ နားလေသည်..။ အခု ကျော်ကြီးမရှိ အလွတ်ချောင်းလို့ရပေပြီ..။ သူမ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲဖို့ လုပ်နေသည်..။ မင်းမင်း အခန်းဘက်မှာ ပြတင်းပေါက် မရှိ၍ အမှောင်ခန်းလို ဖြစ်နေသည်..။ မထားအခန်းမှာ ပြတင်းပေါက် ဖွင့်ထား၍ မနက်အလင်းအောက်မှာ ပေါ်တင်ကြီး မြင်ရသည်..။

သူမ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်ရာ စောက်မွှေးယေးယေးနှင့် အဖုတ်ကို မြင်ရသည်..။ အလုပ်သွား အဝတ်ကို ကုန်းယူလိုက်စဉ် ဖင်နောက်မှ ပြူးထွက်လာသော အဖုတ်နောက်ပိုင်းနှင့် အညိုရောင်ခရေပွင့် စအိုလေးမှာ လိုးချင်စရာပေ..။ တင်သားကြီးများမှာ ပြတင်းအလင်းရောင်ကြောင့် တင်းပြောင်နေသည်..။ မထား အသားအရည်မှာ ဝါညက်ညက်နှင့် အင်မတန် အိစက်နေမှာ ဖြစ်သည်..။ ဒီလိုဖင်နှင့် အဖုတ်ကို ရထားသော ကျော်ကြီး ဘယ်လိုများ လိုးမလည်း ကြည့်ချင်လာမိသည်..။မင်းမင်းလည်း အလုပ်သွားရမည်..။ မနက်ခင်း ဂွင်းထုလျှင် အလုပ်မလုပ်နိုင်မှာစိုး၍ စိတ်လျှော့လိုက်ပြီး အလုပ်သွားရန် ပြင်ရပါတော့သည်…။

ကားမှတ်တိုင်တွင် အလုပ်သွားမည့်သူများ အုံခဲနေသည်..။ ကားက မလာသေး..။ ထိုလူအုပ်တွင် မိန်းကလေးများ ပိုများသည်။ အထည်ချုပ်စက်ရုံနှင့် နီးသောကြောင့် ဖြစ်သည်..။ ထိုခေတ်က ဝိုင်ဘီအက် ဟီးနိုးကားများ မရှိသေးပါ..။ ချက်ကြီးခေါ် ဘက်စ်များသာ ရှိသည်..။ ကားအလွန်ကြပ်သဖြင့် မိန်းကလေးများအတွက် အဆင်မပြေပေမဲ့ ယောက်ျားများအတွက် သာယာလေသည်..။ ထောက်ဂွင် ဖြစ်သည်..။

မထား နှင့် မင်းမင်းမှာ ဘေးချင်းကပ် ရပ်နေကြသည်..။ ဘက်စ်ကား ရောက်လာသည်.. ကြပ်နေသည်.. အလုအယက် ဝိုင်းတက်ကြသည်..။

“ မထား မြန်မြန်လာ အလုပ်နောက်ကျမယ်”

မင်းမင်းအရှေ့မှ တိုးဝှေးတက်သွားသည်။ မထား အနောက်က ကပ်တိုးလိုက်လာသည်..။ အလည်လောက်တွင် တိုးမရတော့ပါ..။ မထားရဲ့ နို့နှစ်လုံးမှာ.. မင်းမင်းကျောကုန်းကို လာဖိမိနေသည်..။ ကားလှုပ်တိုင်း နို့နှင့်ကျော ပွတ်နေရတာ ဖီးကောင်းလွန်းသည်..။ ဆင်းဖို့မှတ်တိုင် နီးလာသဖြင့် မထားဆင်းဖို့ တဖက်လှည့်လိုက်သည်။

မင်းမင်းလည်း လိုက်လှည့်သဖြင့်.. ဖင်ကွဲကြားနှင့် လီး ထောက်မိတော့သည်..။ ရေချိုးပြီး မြင်ထားသော ဖင်ကြီးကို ထောက်မိနေသလို နို့နဲ့အပွတ်ခံရ၍.. လီးက အတွင်းခံထဲမှာ မာတင်းနေသည်…။ မတတ်နိုင်ဘူး ကားကြပ်တာကိုး…။ အရှေ့မှ မထား ငြိမ်နေသည်..။ မင်းမင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ် လီးကို ဖင်နဲ့ အကြိမ်းထောက်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များပင် ထွက်နေတော့သည်…။

မင်းမင်း ထောက်နေတာ မထား သိပါသည်..။ ကားကြပ်နေတော့ အပြစ်ပြောမရသလို.. တစ်အိမ်ထဲ အတူနေသောသူဖြစ်၍ နားလည်ပေးလိုက်သည်…။ မထား ကာမအရသာကို ကြိုက်သည်..။ လင်ဖြစ်သူမှာ စပါယ်ယာဖြစ်၍ ပြန်ရင်ပင်ပန်းသည်ဟုဆိုကာ.. အရက်ကလေးသောက်လာပြီး တန်းအိပ်တတ်သည်…။ အိမ်ထောက်သက် တစ်နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ညားခါစကလို ကျော်ကြီး မလိုးနိုင်တော့ပါ..။

မထား လီးငတ်နေတာ ကြာပါပြီ..။ တစ်ပတ်တစ်ခါသာ အလိုးခံရ၍ အားမရနိုင်ပါ..။ တခါတလေ ညဘက် လင်အိပ်နေချိန် လက်ချောင်းများသွင်း၍ အာသာဖြေနေရသည်..။ အခုလည်း ဖင်ကြားထဲက ပူပူနွေးနွေး လီးကို အလိုးခံချင်နေသည်…။

“ မထား တိုးတော့ ရောက်ပြီ”

မင်းမင်း သူမပုခုံးလေးကို လှုပ်ပြောတော့မှ.. တိုးဖို့ သတိရတော့သည်…။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဘေးကပ်လမ်းလျှောက်နေစဉ်..

“ မထား နင်က တကယ့် အပျိုအတိုင်းပဲနော်.. ကလေးမယူဘူးလား”

မထား ပြန်မဖြေ ခေါင်းငုံ့လျှောက်နေသည်။ မင်းမင်း စိတ်မလုံ ဖြစ်သွားသည်။ သူလီးထောက်တာ စိတ်ဆိုးသွားပြီထင်၍..

“ မထား ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါဟာ.. ကားကြပ်လို့ ထောက်မိတာပါ..”

ထိုအခါမှ.. မထားက..

“ မတော်လို့ဖြစ်တာပဲ.. ခွင့်လွှတ်ပါတယ်”

နှစ်ယောက်သား ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ခပ်ခွာခွာ အလုပ်ဆက်သွားကြတော့သည်…။မထား တစ်နေ့လုံး အလုပ်လုပ်၍ မရပါ..။ မင်းမင်းနှင့် အလုပ်ထဲ တခါတလေ တွေ့မိလျှင် ကားပေါ်က အဖြစ်ကို ပြန်သတိရပြီး ပေါင်ကြားထဲ ယားနေသလို ခံစားနေရသည်..။ အလုပ်အိမ်သာထဲ သေးပေါက်သွားလျှင် အစိလေးကိုပွတ်၍ ခဏလောက်ကစားပြီး.. ကာမစိတ် နိုးထနေတတ်သည်…။ ဒီနေ့ညတော့ ယောက်ျားကို လိုးခိုင်းဖို့ တွေးနေမိလေသည်…။

ထိုခေတ်အချိန်သည် အပြာဗီဒီယိုများ အလွယ်တကူ ကြည့်လို့မရပေ။ ခက်ခဲသော ကာလဖြစ်သည်..။ အပြာစာအုပ်နှင့် အပြာကာတွန်းများသာ ခက်ခက်ခဲခဲ ဝယ်ဖတ်ကြရသည်..။မင်းမင်း မထားဖင်နှင့် စဖုတ်ကိုသာ မြင်ယောင်နေမိ၍ လီးလည်း တောင်နေသည်..။ ဖတ်ဖူးသော အပြာစာများအတွင်းမှ လိုးနည်းများကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး မထားကို လိုးဖို့ အကြံထုတ်နေမိသည်..။

အလုပ်ပြန်ချိန် ရောက်လေပြီ..။ ထုံးစံအတိုင်း ကားကြပ်ကြပ် တိုးစီးပြန်ရ၍ မထားများ ရှိနေမလား.. ရှာကြည့်သေးသည်..။ မတွေ့ပါ.. ဘယ်အချိန်ပြန်သည် မသိလိုက်.. ။

စနေနေ့မို့ မထား စောစောပြန်သွားသည်။ လင်တော်မောင် စပါယ်ယာကျော်ကြီး အလုပ်အစော ပြန်တတ်သည်..။ မင်းမင်း အိမ်ပြန်မရောက်ခင် စောစောခံချင်လို့ ဖြစ်သည်..။ မထား တွေးမိပါသည်..။ ခြေရင်းခန်းမှာ ပြတင်းပေါက် မရှိပေ..။ အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် နောက်ဖေးခန်း ထရံကာခွဲထား၍ မီးမထွန်းလျှင် မှောင်နေတတ်သည်..။

မင်းမင်းအိပ်ခန်းနှင့် သူတို့အိပ်ခန်းမှာ ထရံတစ်ချပ်သာ ခြားသည်..။ ချောင်းကြည့်လျင် မြင်နိုင်သည်..။ ထို့ကြောင့် စက္ကူများ သတင်းစာများ ကပ်ထားရသည်..။ ယခု သူမ အိမ်အရင်ဆုံးရောက်သည်။ လင်တော်မောင်က မရောက်သေး။ မင်းမင်းလည်း ပြန်မလာသေး..။ ထို့ကြောင့် သူမအဝတ်လဲရင်း သတင်းစာလွတ်နေသော နေရာတချို့မှ ခြေရင်းခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ မင်းမင်း အိပ်ယာနှင့် အဝတ်အစားများ တွေ့ရသည်..။ မင်းမင်းချောင်းလျှင် သူမကိုမြင်မှာ သေချာလေပြီ..။ “သူငါ့ကို ချောင်းသေးလား..” ဟု တွေးမိရင်း ရင်ခုန်နေမိသည်..။ ထိုစဉ် ကျော်ကြီး ပြန်ရောက်လာလေသည်..။

“ ဟာ.. မိန်းမ အစောကြီး ရောက်နေပါလား”

“ ဟုတ်တယ်.. ကိုကျော်.. အလုပ်နည်းလို့ ခွင့်တောင်းပြီး ပြန်လာတာ..”

မထား သူ့လင်ကို ဖက်လိုက်ပြီး..

“ ကျမ ကလေးလိုချင်တယ်.. ရှင်ဒီနေ့ ကြိုးစားပေး..”

“ အင်းပါ မိန်းမရယ်.. လာ အခုပဲစရအောင်”

ကျော်ကြီးနှင့် မထား အဝတ်များ ချွတ်ချလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်သည်..။

“ ရှင့် သုတ်ရည်ကို အပြင်မထုတ်နဲ့နော် ကလေးယူမယ်”

သူတို့လင်မယား ကွန်ဒုံးသုံးနေတာ ကြာပါပြီ။ ငွေကြေးမပြည့်စုံသေး၍ ကလေးမရအောင် သုံးချင်းဖြစ်သည်..။ မထား တားဆေး မသောက်ချင်ပါ။ ရာသီမလာလျှင် အသားအရည် မွဲခြောက်မှာစိုးလို့ ဖြစ်သည်..။ ကျော်ကြီးမှာ အိမ်ငှါးဘဝနှင့် ကလေးယူရမှာ တွေးပူနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် လိုးတိုင်း ကွန်ဒုံးသုံးနေရ၍ စောက်ပတ်အရသာကို ကောင်းကောင်း မခံစားရ..။ မထားလည်း ထို့အတူပင်..။ သူမမှာ မပြီးခင် ယောက်ျားက ကွန်ဒုံးထဲမှာ ပြီးချသဖြင့် သုတ်အရသာကို မခံစားရပေ..။

ဒီနေ့ မထား အရမ်းထန်နေသည်..။ ပက်လက် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်..။ ကျော်ကြီး လီးမှာ ၅ လက်မလောက်သာ ရှိသည်။ တဆုံးထည့်လိုးမှသာ သားအိမ်နားထိ ရောက်သည်..။ မထားရဲ့ နို့ကလေးများကို ဆွဲစုပ်နေရင်း လီးကိုမသွင်းသေးပဲ စောက်ပတ် အပေါ်သို့ အမြောင်းလိုက်ပွတ်ရင်း လီးပိုတောင်အောင် လုပ်နေသည်..။

စပါယ်ယာအလုပ်မှာ ပင်ပန်းလှ၍.. လီးမှာ ချက်ချင်း မတောင်နိုင်ပါ..။ လိုးချင်သော်လည်း လီးက မလိုက်နိုင် ဖြစ်နေသည်..။

“ မိန်းမ.. စုပ်ပေးဟာ.. မတောင်နိုင်ဘူး..”

ကျော်ကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်..။ မထား သက်ပြင်းချလျက် ထလိုက်၍ ကျော်ကြီးပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကိုအရင် ဂွင်းကစားလိုက်သည်..။

“ ရှင် အားဆေး သုံးသင့်တယ်..”

“ အေး.. ငါဝယ်ဖို့ မေ့နေတာ.. စုပ်ပါတော့ဟာ.. အာ့မှ ထောင်လာမှာ..”

မထား ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ စုပ်ပါတော့သည်..။

“ ပြွစ်..ပြွစ်..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ် မိန်းမရေ..”

မထား လျှာကလေးနှင့် လီးဒစ်လေးကို မွေ့ကစားလိုက်ရာ လီးမှာ ထောင်လာတော့သည်..။ မထား မအားနိုင်တော့ပါ။ ဘယ်လက်က လီးကိုကိုင်၍ စုပ်နေပြီး.. ညာလက်က ဗိုက်အောက်လျှို၍ လက်ချောင်းများက အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် ကစားနေတော့သည်…။

“ အွင်း.. အ့.. ပြွစ်ပြွစ်.. ရှီး… အ့..”

မင်းမင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်..။ မထားအိမ်ရှေ့ဘက်ကြည့်တော့ ယောက်ျားဖိနပ်တွေ့ရ၍ ကျော်ကြီး ရောက်နေတာ သိလိုက်သည်..။ မိမိအိပ်ခန်းထဲဝင်၍ လှဲလျှောင်း အနားယူလိုက်သည်..။ ကြမ်းတပြေးတည်း ဖြစ်နေ၍ တဖက်ခန်းမှ ငြီးသံလိုလို ကြားရသဖြင့် ချောင်းလိုက်ရာ..

“ အိုး..ခိုင်မော့…”

အပြာကား မကြည့်ရတာ ကြာပြီဖြစ်သော မင်းမင်း.. ထီပေါက်လေသည်..။ ပြတင်းပေါက်ဘက် ခေါင်းထားကာ သူချောင်းသည့်ဘက် ခြေဆင်းထားသော ကျော်ကြီးနှင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပုလွေပေးသော မထား.. လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အရည်ဖြူလေးများပင် ထွက်နေလေသည်..။ ဒူးကားပြီး ဖင်ကုန်းထားခြင်းကြောင့် နို့နှစ်လုံးတင်းတင်းကိုပါ မြင်နေရသည်..။ ထရံ၏ အောက်ခြေမှာ သတင်းစာလွတ်သဖြင့် ချောင်းရ အဆင်ပြေသည်..။

မင်းမင်း ပုဆိုးချွတ်ပြီး ဖင်ကုန်းချောင်းရင်း.. လီးကိုခြေမှပင့်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်..။ မထား.. လီးစုပ်နေရင်း တဖက်ခန်းမှ ခြေသံကို ကြားရသည်..။ မင်းမင်း ပြန်လာတာကို သိသည်..။ လီးကို အားပိုသုံး၍ စုပ်လိုက်သည်..။

“ အား..ကောင်းလိုက်တာ..အား..အ့”

ကျော်ကြီး အသံထွက်ပိုကျယ်၍ မင်းမင်း ကြားနိုင်သည်ဟု ထင်လိုက်သည်..။

“ မိန်းမ အပေါ်က ဆောင့်ဟာ.. အရမ်းထန်နေပြီ”

မထား လီးစုပ်တာရပ်ပြီး.. ခြေရင်းဘက်လှည့်၍.. လီးကိုကိုင် အဖုတ်ဝတေ့၍ ဆောင့်ချတော့သည်..။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာ ပြဲလန်မနေပါ ဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် စိကပ်နေသည်..။ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲရင်း ဆောင့်သလို.. လက်များက နို့ကိုပွတ်ချေနေလိုက်သည်..။ သူမမျက်လုံးများ ထရံဘက်ကို ကြည့်ရင်း..

“ အ့.. အ့.. ရှီး.. ကိုကျော် အောက်ကပင့်လိုးပါ.. အား.. ကောင်းတယ်..”

လိုးပွဲကြည့်ကောင်းနေသော မင်းမင်း.. ၇ လက်မခန့် လီးကြီးကို ဂွင်းအဆက်မပြတ် တိုက်နေပြန်သည်..။ မထား မျက်လုံးများက သူဘက်ကြည့်နေ၍ ချောင်းတာ သိပုံရနေသည်..။ မထား သူ့ဘက်မျက်နှာမူပြီး ကုန်းလိုက်ပြန်သည်..။ ကျောသားဖွေးဖွေးနှင့် ဖင်ကားထားရာ.. ကျော်ကြီး အနောက်မှ မထားရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုးပါတော့သည်..။ နို့သားအိအိကြီးများလည်း ခါရမ်းနေတော့သည်..။

မထား ထောက်ထားသော လက်ကို ကွေးချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်နှင့် ကပ်လိုက်ရာ မင်းမင်း ချောင်းကြည့်ပေါက်နှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်သွားတော့သည်..။ ရမက်ထန်သော မျက်လုံးများနှင့် မထားမှာ တအအ အော်နေရင်း လျှာလေးပင် အနည်းငယ် ထွက်နေသည်..။ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးနှင့် သွားဖွေးဖွေးကြောင့် မင်းမင်းမှာ အစုပ်ခံရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလည်း တွေးနေမိသည်..။

ကျော်ကြီး မျက်စိမှိတ်အံကြိတ်ပြီး အဆက်မပြတ် လိုးနေရာ သိပ်မကြာခင် လရည်များ ထွက်ကုန်သည်.။ မထား မပြီးသေးပါ ကျော်ကြီးက ပြီးသွားသည်..။

“ မိန်းမရေ.. သုတ်ရည်တွေ ထည့်လိုက်ပြီနော် ကောင်းလား..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်.. ထပ်လုပ်ပေးပါ”

“ ခဏ အနားယူမယ်.. ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ဟုတ်ပြီလား”

မထား အာသာမပြေပါ။ မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်..။ မင်းမင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရသည်..။ မထားစိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးချင်မိသည်…။ မိမိလည်း ထုလို့ မပြီးသေးပါ..။ ကျော်ကြီးက အပြီးမြန်၍ ပွဲက ရပ်သွားရသည်…။ အပြာကားကြည့်ရင်း မီးပျက်သွားသလို ခံစားနေရသည်..။

ကျော်ကြီး လီးတန်းလန်းနှင့် ပက်လက်အနားယူလိုက်ရာ ခဏအကြာ ဟောက်သံပေး၍ အိပ်ပျော်သွားသည်..။ မထားလည်း ထမိန်ရင်လျှားဝတ်၍ နောက်ဖေးထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ မင်းမင်း ပုဆိုးပြန်ဝတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် နောက်ဖေးသို့ ထမင်းချက်ရန် ဟန်ဆောင်ကာ ထွက်လာလိုက်သည်..။

ရေကပြင်အောက် ရေချိုးနေရာမှာ မထားထိုင်ပြီး ရေချိုးရန် ပြင်နေစဉ်..

“ ဟာ မထား အလုပ်အစောကြီး ပြန်တာလား”

“ ဟုတ်တယ် မင်းမင်းရေ.. စျေးဝယ်စရာလေးရှိလို့ ပြန်လာတာ”

မထား လိမ်ပြောလိုက်သည်..။

“ ကျနော်လည်း ထမင်းချက်ပြီး စျေးဝယ်ရဦးမယ်”

မင်းမင်း ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ငုတ်တုတ်ထိုင်လျှင် အောက်စလွတ်အောင် တမင်လုပ်လိုက်သည်..။ နောက်ဖေး ထမင်းချက်ရာ နေရာမှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်ပြီး သူ့မီးဖိုကိုယ့်မီးဖိုနှင့် ချက်ကြသည်..။ မီးဖိုနေရာနှင့် ရေချိုးရာ နေရာမှာ အထက်အောက် ဖြစ်သည်..။ မထား ရေချိုးနေရာမှကြည့်လျင် ဒဲ့မြင်ရသည်..။

မင်းမင်း ငုတ်တုတ်ထိုင် မီးဖိုပြာများ ရှင်းနေရင်း အောက်စလွတ်တာ မထား မြင်နေရသည်..။ လီးမှာ ထောင်မတ်နေပြီး အမွေးများမရှိ၍ ရိတ်ထားပုံထင်ရသည်..။ မင်းမင်းမှာ မထား၏ ရေစိုကိုယ်လုံးအလှကြောင့် လီးတောင်နေပြီး လိုးပွဲကြည့်ထား၍ အရှိန်က မကျသေးပေ..။ လရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်…။

၇ လက်မ ကျော်ရှည်သော လီးမှာ ငရုတ်ကျည်ပွေ့အရွယ်ရှိပြီး လီးထိပ်မှာ ဒစ်လန်နေ၍ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ ပန်းရောင်ထနေသည်..။ မထား ခိုးကြည့်နေရင်း ခံတွင်းခြောက်လာမိသည်..။ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်တုန်၍ ခံချင်စိတ် ပေါ်လာနေသည်..။ မြန်မာမိန်းကလေး ဖြစ်သည်က တကြောင်း၊ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဖောက်ပြန်တယ်ထင်မှာ မခံနိုင် အထင်သေးမှာ စိုးနေပြန်သည်..။ ရေချိုးနေရာမှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်၍ မထားပြီးလျင် သူရေချိုးရဦးမည်..။

“ မထား ဘယ်စျေးသွားမှာလည်းဗျ..”

“ မီးခွက်စျေးလေ.. နင်ဘာဝယ်မလို့လဲ”

“ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဗျာ.. အဝတ်အစားလေး ဝယ်မလို့ပါ”

“ ငါ ရေချိုးပြီးရင်သွားမှာ.. နင်လိုက်မလား”

မင်းမင်း ပျော်သွားသည်..။ အခွင့်အရေး ရလေပြီ..။

“ လိုက်မယ်လေ.. ရေချိုးပြီးရင် သွားကြတာပေါ့”

မထား ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်လည်းပြီး.. အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင် ကျော်ကြီးကိုနှိုး၍..

“ ကိုကျော် ထဦးလေ.. ကျမ စျေးသွားမလို့ ရှင်ရော ဘယ်သွားမှာလဲ”

“ ငါလည်း မနက်ဖြန် အလုပ်နားတယ်.. အရက်ဆိုင် သွားလိုက်ဦးမယ်”

“ အရမ်းမမူးနဲ့နော်.. ရှင်ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ကတိပေးထားတာ မမေ့နဲ့”

ကျော်ကြီး မထားပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး..

“ အေးပါ မိန်းမရယ် နင်ကလေးလိုချင်တာ သိပါတယ်.. ငါကတိပေးတယ်.. အိုကေလား”

ကျော်ကြီးမှာ ရိုးရိုးအေးအေးသမားဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ ထန်နေတာ မသိရှာပေ..။ အရက်ကိုတော့ ကြိုက်သည်။ အသိမိတ်ဆွေတွေ့လျင် အမူးလွန်အောင် သောက်တတ်၍ တခါတလေ အိမ်ပြန်ရောက်တာတောင် မသိပေ။ မထား ပိုက်ဆံအိတ်ဆွဲယူပြီး.. အပြင်ထွက်တော့သည်..။ မင်းမင်း အိမ်ခန်းရှေ့ ကြည့်လိုက်ရာ ဖိနပ်မတွေ့ရ၍ ထွက်သွားတာ သိလိုက်သည်..။

“ အဲ့ကောင် လိုက်မယ်ပြောပြီး ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်”

အမှန်တော့ မင်းမင်း ကားမှတ်တိုင်ကို ကြိုရောက်နေသည်..။ အိမ်ကအတူထွက်လျှင် ကျော်ကြီး တမျိုးထင်မှာစိုး၍ ရှောင်လွှဲထွက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ မှတ်တိုင်ခုံလေးမှာ ထိုင်နေသော မင်းမင်းကို တွေ့လိုက်ရသည့် မထား ပျော်သွားမိသည်..။

“ ဟဲ့ နင်က ကြိုစောင့်နေတာလား”

“ ဟုတ်တယ် အစ်မရေ.. အတူထွက်ရင် မသင့်တော်လို့ပါ”

မထား နားလည်လိုက်သည်။ မင်းမင်းဟာ အခြေအနေကို နားလည်တတ်၍ မိတ်ဆွေကောင်း ဖြစ်နိုင်သည်..။ ထိုစဉ် ဘတ်စ်ကား ရောက်လာသဖြင့် စျေးသို့ ထွက်ခွာကြတော့သည်..။

မိုးချုပ်စပြုနေလေပြီ..။ စျေးအတွင်း စည်ကားလွန်းလှသည်..။ ညစျေးတစ်ခုလို ဖြစ်နေ၍ အလုပ်နားချိန် စျေးဝယ်သူများ စည်းကားသိုက်မြိုက် နေလေသည်..။ မထားနှင့် မင်းမင်း.. အတူတွဲသွား၍ အလွန်ခင်မင်သော မိတ်ဆွေများပမာ ဖြစ်လာသည်..။ လိုအပ်သောပစ္စည်းများ ဝယ်ကြပြီး ပြန်ကြသည်..။

ညမိုးချုပ်ပြီ ဖြစ်သည်..။ လိုင်းကားမှာ မြို့ထဲမှ အပြန်ဖြစ်၍ အလုပ်ပြန်သူများနှင့် ကြပ်နေပြန်သည်..။ မင်းမင်းနှင့် မထား တိုးစီးရပြန်သည်..။ မင်းမင်း ထိုဂွင်ကိုသိ၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့ပေ..။ အခု မထား သူ့ရှေ့မှာ ရပ်နေပြီး အပေါ်တန်းကိုင်ရန် ခက်ခဲနေသည်..။

“ အစ်မ စျေးအိပ် ကျနော့ကိုပေးထား.. အပေါ်ကိုပဲ ရအောင်ကိုင်..”

“ ကျေးဇူးပဲဟာ.. ကြပ်လိုက်တာလွန်ရော”

မင်းမင်း လက်တဖက်က အိပ်ဆွဲပြီး တဖက်က အပေါ်တန်းကိုင်သည်။ မထားမှာ လက်နှစ်ဖက် မြောက်သော်လည် မမှီသေး။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းလက်မောင်းကို အားပြုကိုင်ရတော့သည်..။ ကျောသားအိအိလေးနှင့် ဆံပင်စုစည်းထားသောကြောင့် ပေါ်နေသော ဂုတ်သားလေးက မင်းမင်းကို ရာဂထန်စေလေသည်..။ အောက်မှ လီးစတောင်လာသည်..။ အတွင်းခံ မပါသောကြောင့် လီမှာတဖြောင့်ထဲ ဖြစ်လာပြီး မထား၏ တင်သားအိအိကြီးကို ထိုးနေမိသည်..။

“ မထား ခွင့်လွှတ်နော် ကျနော် ဘောင်းဘီတို မဝတ်ခဲ့မိလို့ အခုလို ထိုးမိတာပါ”

အသံတိုးလေးနှင့် သူမနားနား ကပ်ပြောလိုက်သည်..။ မထား ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီး လီးနှင့်တင်သား နှစ်ခုကြား တည့်အောင် ချိန်ပေးလိုက်သည်..။ ထိုသို့မလုပ်လျှင် တင်သားကို ထိုးမိနေ၍ အနေအထားမမှန်ပဲ သူ့လီးထိပ် နာသွားလိမ့်မည်..။ မထား သိလိုက်သည်။ သူမ မင်းမင်းကို ခင်တာထက် ပိုမိနေပြီ…။ ကားအတွင်းလည်း မှောင်နေသဖြင့် မည်သူမျှ မမြင်နိုင်ပေ..။

“ မထား.. ဒီဘက်လှည့်လိုက်ပါလား.. ဆံပင်က မျက်နှာနဲ့ပွတ်လို့ ယားနေတယ်..”

မထား မငြင်းပါ။ သူ့ဘက် လှည့်လာသည်..။ မျက်ဝန်းချင်း ဆုံမိကြသည်..။ မထား မျက်ဝန်းလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးမို့ ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်..။ မင်းမင်း စိတ်မထိန်နိုင်တော့သဖြင့် သူမပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်..။ အခုတော့ လီးမှာ အဖုတ်နှင့် တတန်းထးတည်း ဖြစ်နေလျက် ပိုမိုမာတင်းလာသည်..။ ဆီးခုံကို လာထောက်နေသော လီးကို မထား အမြင်မတော်တော့ပါ..။ ထို့ကြောင့်.. သူမလက်တဖက်ကို အောက်ချပြီး လီးကို ပုဆိုးနှင့် ရောကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေမိသည်…။

“ မြန်မြန်ပြီးနော် ဆင်းဖို့နီးလာပြီ”

မထား သူ့ပုဆိုးကို အပေါ်သို့ မတင်၍.. လက်အတွင်းနှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်တော့သည်..။ လီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်းပြီး လရည်များ ပန်းထွက်လာ၏..။ ပေသွားသော လက်ကို ပုဆိုးအောက်ခြေနှင့် သုတ်လိုက်ပြီး ဘေးလူများမသိအောင် ပုံမှန်ပြန်နေလိုက်သည်..။

“ ကောင်းလား မင်းမင်း”

“ အင်း.. ချစ်တယ် မထားရယ်.. လိုးချင်တယ်”

“ ရှူး…“

မထား မင်းမင်း ပါစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး..

“ ဆင်းတော့မှပြော လူတွေကြားမယ်”

ကားမှတ်တိုင် ဆင်းသာအခါ.. မထားအရင် အိမ်သို့ပြန်ပြီး.. မင်းမင်းမှာ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်နေလိုက်သည်…။ “ဒီညတော့ လိုးပါရစေ မထားရယ်…” လို့ စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

မထား အိမ်ရောက်သောအခါ လင်တော်ကျော်ကြီးမှာ မူးနေလေပြီ.. နှိုးလို့တောင်မရတော့..။ သူ့ကို စောင်လေးခြုံပေးလိုက်ပြီး.. နောက်ဖေးသို့ ထွက်ကာ မင်းမင်းအခန်းဘက်သို့ ကူးလိုက်လေသည်…။မင်းမင်း အိမ်ထဲဝင်လာလေပြီ..။ စျေးဝယ်ထုတ်လေး ဘေးမှာချပြီး. အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရာ.. သူ့အိပ်ယာထဲ မထား ရောက်နေသည်..။

“ ရှူး… လာ.. လိုးချင်တယ်ဆို”

မထား အသံတိုးလေးနှင့် သူ့ကို ခေါ်နေသည်..။ မင်းမင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ထို့နောက် မထား၏ အဝတ်များကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်..။ အမှောင်ညတစ်ခုလုံး တဖက်ခန်းမှ ကျော်ကြီးရဲ့ ဟောက်သံက ကြီးစိုးနေလေသည်..။ မထား၏ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို မင်းမင်း သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်ပြီး လျှာအချင်းချင်း စုပ်နေကြသည်…။ လက်အသီးသီးမှာ သိုင်းဖက်ထားကြပြီး.. ခန္တာ ကိုယ်ချင်း ထိကပ်ပွတ်သပ်နေကြသည်..။

မွေ့ယာအပါးလေးပေါ်မှာ လှဲလိုက်ကြပြီး မထား၏ ဆီးခုံနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဘာဂျာပေးတော့သည်..။ အရည်များစိုနေ၍ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသော စောက်ပတ်လေးကို မင်းမင်း မြိုချမတတ် ယက်နေတော့သည်..။ မထား ကောင်းလွန်း၍ အသံမထွက်နိုင်ပါ။ ခိုးစားခြင်းဖြစ်၍ အသံမထွက်ရဲ..။ ချစ်လင်ကျော်ကြီးကို ချစ်သလို.. မင်းမင်းကိုလည်း စွဲမိပြီ..။ အစုပ်အမှုတ် ကြမ်းသောကြောင့် သူမ အရည်ပန်းထွက်၍ ပြီးလေသည်…။

“ မထား စုပ်ပေးနော်”

မင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးကို မထား စုပ်ပြန်သည်..။ သိပ်မကြာပါ လရည်များ ပန်းထွက်လာ၍ မြိုချလိုက်သည်…။ မထား ကုန်းပေးပြန်သည်..။ နွေးအိနေသော စောက်ပတ် အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ မာကြောနေပြီး အဖုတ်အတွင်းသို့ အိခနဲ တိုးဝင်သွားလေသည်..။ စီးပိုင်နေသော အဖုတ်နှင့် ကြီးမားသော လီးကြောင့် ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြန်သည်။

မင်းမင်း အနောက်မှနေ၍ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ခွေးလိုးလေး လိုးတော့သည်…။ မထား ခါးလေးကော့၍ ပြန်ပြန်တွန်းပေးနေလေသည်…။

“ အွင်း…အွင်း…ရှီး…”

ပက်လက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်သည်…။ မထား၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်..။ အမှောင်ကြောင့် အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရ..။ မင်းမင်းလီး စအိုကို ထောက်မိသည်..။ ဖင်လိုးရန် အကြံရလိုက်သည်..။

“ မထား ဖင်လိုးချင်တယ် ခံဖူးလား”

“ မခံဖူးဘူး လုပ်ကြည့်လေ”

လေသံလေးများနှင့် ပြောဆိုနေကြသည်။ သုတ်ရည်များကြောင့် ချောနေသောလီးမှာ ဆီထည့်စရာမလို.. စအိုဝလေးကို ထောက်၍ ဖိချလိုက်သည်..။ ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားရာ မထား ခါးလေး တွန့်သွားသည်..။ ပထမဆုံး ဖင်ခံရသဖြင့် အရသာတမျိုး ရလေသည်..။ ပုံမှန်လေး လိုးနေ၍ ထပ်ပြီးချင်လာသည်..။ မင်းမင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်..။ ဖင်းထဲလိုးလိုက် အဖုတ်ထဲလိုးလိုက်နှင့်ပေါ့..။

“ နင့်အရည်တွေ အပြင်မထုတ်ပါနဲ့နော်.. အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါ.. ငါ နင့်ကလေး လိုချင်တယ်”

မင်းမင်း သဘောတူလိုက်သည်..။ နောက်ဆုံးတစ်ချီကို အဖုတ်ထဲ သီးသန့်လိုးပြီး ပြီးချလိုက်တော့သည်…။ သုတ်ရည်ပူပူလေးများ အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့ အရသာက အင်မတန်းကောင်းလွန်း၍ မထားလည်း နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီးလေတော့သည်…။

“ ချစ်တယ် ထားရယ်”

“ ငါလည်းချစ်တယ်..”

ဒီလိုနှင့် မင်းမင်းနှင့်မထား ကြုံသလို ခိုးစားဖြစ်ကြသည်…။ လအနည်းငယ်အကြာ မထား ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်..။ ကျော်ကြီးကလေးလား.. မင်းမင်းကလေးလား မသိရပေ..။ မိန်းကလေး မွေးလာသည်…။ နာမည်လေးက..”သီရီမင်းကျော်” တဲ့..။ မထား မှည့်ပေးတာဟု သိရသည်..။

မင်းမင်းမှာ အလုပ်ကြိုးစားစုဆောင်းပြီး နိုင်ငံခြားထွက်ကာ အလုပ်လုပ်တော့သည်..။ ကျော်ကြီးမှာ ကလေးရပြီးနောက် အရက်ဖြတ်လိုက်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားရာ ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်တိုက်နှင့် ကြီးပွားနေပြီး မထားမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်ထားလေသည်….။

အခုတော့ ၂၀၂၀ ခုနှစ် ရောက်လေပြီ..။ အချိန်ဆိုတာ ခဏလေးပါ…..။ အရာအားလုံး ပြောင်းလဲလာသလို… သီရိမင်းကျော် (ခေါ်) သီရိလေးမှာ.. အပျိုလေးပင် ဖြစ်လာလေတော့သည်…။

၂ဝ၂၀ ခုနှစ်သို့ ရောက်ခဲ့ပြီး.. မင်းမင်း.. အမေရိကန်သို့ ရောက်ရှိသည်မှာ နှစ်နှစ်ဆယ် ကြာခဲ့လေပြီ..။ မထားနှင့် ကိုကျော်ကြီးတို့မှာ သူနှင့်အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေများ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး အဆက်အသွယ် မပြတ်ခဲ့ကြပါ…။ ဖေ့ဘွတ် မတ်ဆင်ဂျာနှင့် ဆက်သွယ်၍ ဗီဒီယို‌ကောများ ခေါ်သည့်အထိ အဆင့်တက်လာခဲ့သည်..။

မင်းမင်း အခုထိ စင်ဂယ်ဖြစ်သေးသည်..။ ထို့ကြောင့် တခါတလေ အရမ်းထန်လာရင်.. မထားနှင့် ဆက်စ်ချက်ကြသည်..။ မထား၏ ကိုယ်တုံးလုံးပုံများမှာ မင်းမင်း ဖုန်းထဲ အများကြီးရှိလေသည်..။

“ မထား အားရင် ဗီဒီယိုကော ခေါ်ပါ.. ဒီည ထုချင်လို့”

မထား ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဆိုပေမဲ့ နန်းမွေစံလို ဘော်ဒီမျိုး ကိတ်လာလေသည်..။ ဒီနေ့လည် မထား အိမ်မှာ လူရှင်းသည်..။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းဆီ ဗီဒီယိုကော ခေါ်လေသည်..။ ဖုန်းကို ကုတင်ခြေရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့ ထောင်လိုက်ပြီး.. အဝတ်များ ချွတ်ထားလေသည်…။ မင်းမင်း.. ဗီဒီရိုကော ကိုင်လိုက်သည်…။ သူလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ လီးကို ထုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး..

“ ထားရေ.. ခရမ်းသီးနဲ့ ထိုးပြပါ”

“ ဟဲ့.. ငါ လီးအတု ဝယ်ထားတာရပြီ အဲ့ဒါနဲ့ လုပ်ပြမယ်”

“ ဝိုး.. ရှယ်ပဲ.. ပြီးအောင်လုပ်ပြနော်”

မထား လီးအတုကို အဆင်သင့်ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပြလေသည်..။

“ အွင်း.. ကိုမင်းရယ်… ပြန်လာပြီး လိုးပါတော့..”

“ ထားရေ.. ကို့လီးကြီး ကြည့်ပါဦး.. အရမ်းကြီးနေပြီ..”

မင်းမင်း.. ဂွင်းထုရင်သုံးသော ဂျယ်ကို လီးပေါ်သုတ်လိုက်ပြီး ထုပါတော့သည်..။ မထား လီးအတုကို.. ကုတင်ပေါ် ထောင်လိုက်ပြီး အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ရင်း….

“ အား.. ကိုမင်း လိုးပါ.. လိုးပါ…”

စိတ်အတွင်း မင်းမင်း လိုးသလိုခံစားပြီး.. ဖုန်းအတွင်းမှ မင်းမင်း ထုပြတာကြည့်ပြီး အော်ပြနေတော့သည်…။ ထို့နောက် လီးကိုထုတ်၍ ဖုန်းဘက်သို့ ဖင်ကိုလှည့်ကုန်းကာ လီးကို လက်ပြန်ကိုင်၍.. အဖုတ်ကြီးကြား အဝင်အထွက်မှန်မှန် လိုးပြတော့သည်…။

“ ထားရေ.. ဖင်လိုးပြပါ… အရမ်းကောင်းနေပြီ…”

မထား အဖုတ်တွင်းမှထွက်သော အရည်များကို ဖင်စအိုဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး.. လီးတုကို ဖင်ထဲထည့်လေသည်…။ မင်းမင်း ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကြိုက်သည်။ အဖုတ်မှာ ကြာကြာလိုးရင် ချောင်လာ၍ အရသာပေါ့သည်..။ ဖင်စအိုမှာ မည့်သည့်အချိန်မဆို ကြပ်နေပြီး.. စုပ်အားပိုကောင်း၍ လီးပိုကြီးသလို သုတ်ထွက် အရမ်းကောင်းလေသည်…။

မထား အဖုတ်မှာ ဟစိစိနှင့် အရည်များ တစက်စက် ကျနေပြီ… ဖင်ထဲ လီးတုနှင့် လိုးပြသလို လက်ချောင်းသုံးချောင်းမှာ အဖုတ်ထဲသွင်းကာ လိုးရင်း ပြီးသွားတော့သည်..။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် မင်းမင်း အထွတ်အထိတ်ရောက်ပြီး.. သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပါတော့သည်…။

“ ထားရေ.. ကိုယ်ပြန်လာတော့မယ်.. ထားအိမ်မှာ နေမှာနော် စီစဉ်ပေးထား..”

“ အိုကေ.. ကိုမင်းရေ.. လုပ်ထားမယ်”

“ ထားရေ.. သမီးပုံလေးတွေ ထပ်ပို့ထားဦး.. သတိရလို့..”

မထား ဖုန်းမှ သီရိပုံများကို ပို့လိုက်သည်..။ သီရိမင်းကျော်မှာ အခု အသက် ၂၄ အရွယ် အပျိုမလေးပါ..။ မထား ငယ်စဉ်ကလို ခါးသေးရင်ချီပြီး ဖြူဖြူအိအိလေး ဖြစ်သည်…။ ကျော်ကြီးနှင့် မင်းမင်းတို့ လိုးပြီးနောက်ပိုင်း ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး မွေးထားတာ ဖြစ်သည်..။ သီရိမျက်နှာမှာ မထားနှင့် တူနေ၍ အဖေက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ပေ..။ အခုတော့ အပျိုမ ဖားဖားကြီး ဖြစ်နေလေပြီ..။

မင်းမင်းမှာ သီရိပုံလေးတွေကို ကြည့်ရင်း.. လိုးချင်နေမိသည်..။ မထား နားလည်ပါသည်..။ မင်းမင်း အခုထိ အိမ်ထောင်မပြုပဲ.. မိမိတို့ မိသားစုအတွက် အများကြီး ကူညီခဲ့သူဖြစ်သည်..။

“ ထား.. ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင် သီရိလေးကို လက်ထပ်ချင်တယ်”

ဟု.. မင်းမင်း ပြောဖူးသည်..။ ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိပ်ထဲ ပြန်ဖိတ်တာ အကောင်းဆုံးပါ..။ မင်းမင်းအသက် ၄၅ နှစ်ရှိပြီ.. သီရိက ၂၄ နှစ်။ အခုခေတ်က ဦးနှင့်သမီးတွေခေတ်..။

မင်းမင်းအရင်လို အိမ်ငှါးငမွဲ မဟုတ်တော့..။ အမေရိကန်နိုင်ငံသား သူဌေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ။ သမီးလေး သဘောတူရင် စီစဉ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါ..။

သီရိသည် ဦးမင်းနှင့် ဖေ့ဘွတ်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ လူချင်းတော့ မတွေ့ဖူးပါ..။ မိဘနှစ်ပါး၏ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေဖြစ်သလို သူတို့မိသားစုနှင့် ဆွေမျိုးလို ဖြစ်နေသည်..။ သူမပုံလေးတွေကို အသဲလေးတွေပေးပြီး ကောမန့်အမြဲ ပေးတတ်သဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်..။ အခု သူအလည်လာပြီး အိမ်မှာနေမှာဆိုတော့ သီရိ ရင်တွေခုန်မိသည်..။ ဦးနဲ့သမီး ဇာတ်လမ်းလေး စကြစို့..။

ကိုကျော်ကြီး စပါယ်ယာအလုပ် မလုပ်တော့ပါ..။ သမီးလေး သီရိကို မွေးပြီးနောက်.. မင်းမင်း ငွေကြေးအကူအညီနှင့် ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်သည်။ ထိုမှတဆင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီး.. ယခု သူဌေးကျော်ကြီး ဖြစ်နေလေပြီ..။ ကျော်ကြီးရိုးသားလွန်း၍ မထားနှင့်မင်းမင်း ငြိစွန်းတာ မသိခဲ့ပေ…။

ဒီနေ့ မင်းမင်း အလည်ပြန်လာမည်..။ မထားနှင့်သမီး သွားကြိုကြသည်..။ ကျော်ကြီးမှာ ဆိုင်ထိုင်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်…။ မထားနှင့်သီရိ လေဆိပ်ရောက်နေသည်..။ မကြာခင် လေယာဉ်ဆိုက်လာပြီး ဆင်းသက်လာသော ခရီးသည်များအကြား မင်းမင်းကို တွေ့လိုက်၍ မထား အရမ်းပျော်သွားသည်…။

ခရီးကြိုသူများကြား ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှပနေသော မထားနှင့် သီရိကို မင်းမင်း တွေ့လိုက်သည်။ သားအမိဟု မထင်ရအောင် နုပျိုနေသော မထားနှင့် မြန်မာဆန်ဆန် ခါးသေးရင်ချီ တင်ကားနေသော သီရိမှာ အပြုံးများဖြင့် ဆီးကြိုနေသည်…။

“ မထားရယ် လှနေလိုက်တာ.. သမီးလေးကလည်း အမေတူလေးနော်.. နင်ငယ်ငယ်က အတိုင်းပဲ.. ကိတ်နေလိုက်တာ”

မင်းမင်းမျက်လုံးများ သီရိကိုယ်ပေါ်က မခွာတာ မထား မြင်ရ၍ မနာလို ဖြစ်ရပြန်သည်..။

“ ကိုမင်း အိမ်ပြန်ကြစို့ မိုးချုပ်တော့မယ်”

သီရိလေးမှာ မင်းမင်း ခရီးသွားအိတ်ကို ဆွဲယူပြီး အရှေ့မှ အရင်သွားလိုက်သည်..။ သီရိနောက်ပိုင်းအလှ တင်သားအိအိကြီးများမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ဖွံထွားနေကြသည်…။ “ရအောင် လိုးမည်” ဟု စိတ်ထဲတွေးရင်း….

“ မထား.. ငါ နှစ်လပဲ ဗီဇာ ခွင့်ရတာ.. ငါ့ကို မြန်မာပြည့်အနှံ့ အလည်ပို့ပေးနော်”

“ အေးပါ.. မနက်ဖြန် ချောင်းသာ အရင်သွားကြတာပေါ့”

“ နင် အရင်လို လှနေတုန်းပဲ သိလား.. ပြီးတော့ ပိုကိတ်လာတယ်.. အားရပါးရ လိုးချင်တယ်”

မထား ပြုံးနေလိုက်သည်…။ မိနစ် ၃ဝ အကြာ နှစ်ထပ်တိုက်လေး တစ်ခုသို့ ရောက်လာသည်..။ သီရိ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြီး…

“ အမေ သမီးခေါင်းမူးနေလို့ ခဏအိပ်မယ်နော်..”

“ အေး.. အေး.. လာ ကိုမင်းနေဖို့ အခန်းပြမယ်”

အိမ်အောက်ထပ် အခန်းနှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခန်းက မထားတို့ လင်မယားအခန်း.. ဘေးချင်းကပ် အလွတ်ခန်းတစ်ခုမှာ မင်းမင်းနေရန် စီစဉ်ထားလေသည်..။ ဦးကျော် ည ၉ နာရီမှ ဆိုင်ပိတ် ပြန်လာမည် ဖြစ်သည်။ အခုမှ ၇ နာရီသာ ရှိသေးသည်..။

အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် မင်းမင်း တံခါးကို လော့ချလိုက်ပြီး မထားကို သိုင်းဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်…။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခွဲခွာနေရသော ချစ်သူလင်ငယ်ရဲ့ လီးကို တောင်းတနေတာ ကြာလှပေပြီ..။ အဝတ်များကို အမြန်ချွတ်၍ နှူးနပ်မနေတော့ပဲ ကုတင်စောင်းမှာပင် မထားကို မတင်၍ ပေါင်နှစ်လုံးမကာ.. လီးကို အဖုတ်ဝတေ့ပြီး လိုးချတော့သည်..။

“ အား.. ဖြေးဖြေး.. နာတယ်ဟ.. ကြပ်လိုက်တာ..”

မထား ခံချင်တာပဲသိသည်။ ငယ်ငယ်ကလို အရည် သိပ်မထွက်တော့ပါ။ အသက် ၄၀ ကျော်ပြီ ဖြစ်သည်..။ မင်းမင်းလီးမှာ အမေရိကန်မှာ နေစဉ်က လီးကြီးရှည်ဆေး သုံးထား၍.. ၈ လက်မခန့် ရှိကာ.. လုံးပတ်မှာ.. ငရုတ်ကြည်ပွေ့လောက်ဖြစ်ပြီး မာထန်နေသည်..။

“ ဗြစ် ဗြစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်…”

လဥနှင့်တင်ပါး ရိုက်သံများ ထွက်လာသည်။ အဖုတ်ကြီးမှာ လီးကို အတင်ညစ်နေ၍ လိုးလို့ ကောင်းလှသည်..။

“ အား.. ကောင်းလာပြီ.. ဆောင့်ဆောင့်.. အမေ့.. အ့.. ကိုမင်း.. နို့စို့ပေးရင်းလိုး..”

မင်းမင်း နို့ကုန်းစို့ပြီး အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်နေသည်..။ မထားကို ဆွဲလှည့်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်၍.. ပေါင်ကိုဖြဲကားကာ ဖင်လိုးပါတော့သည်…။

“ အား.. ရှီး.. ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်..”

စအိုတွင်းလေများ ဆက်တိုက် ထွက်လာသည်..။ မထားခါးကိုဖိ၍.. ကော့လာသော ဖင်ကြီးကို ရမက်ထန်ထန်ကြည့်ပြီး.. ဆောင့်တော့သည်…။

“ ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..”

သီရိ လေဆိပ်ကအပြန် ကားမူးလာပြီး အိပ်ချင်လာမိသည်..။ အိပ်ယာထဲ လှိမ့်နေရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ အမေနှင့် ဦးမင်းကို မတွေ့ရ…။ အိမ်သာရေချိုးခန်း၏ ဘေးအခန်းမှ ငြီးသံ ကြားရသဖြင့် ကပ်နားထောင်လိုက်ရာ.. မိမိ မိခင်ရဲ့ အသံနှင့် လိုးသံများ ကြားရတော့သည်..။

သီရိ က ခေတ်လူငယ် အပျိုမ ဖြစ်သည်..။ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းများဆုံလျှင် ကာမအကြောင်း ပြောတတ်ကြသလို.. တခါတလေ အွန်လိုင်းမှ အောကားများလည်း ခိုးကြည့်ဖူးသည်..။ အခုကြားရသော အသံများမှာ အောကားအတွင်းမှ အသံများနှင့် တူနေသဖြင့် အခန်းတွင်း လိုးနေကြတာ သိလိုက်သည်..။

သီရိ သေးပေါက်ချင်စိတ်ပါ ပျောက်သွားပြီး အောကားအတွင်းမှ လိုးကွက်များ စိတ်ထဲပေါ်လာသလို အခန်းတွင်း ဘယ်လို လိုးနေမလဲတွေးရင်း.. အဖုတ်လေးကိုပွတ် နို့လေးကိုပွတ်၍.. တခါးနားကပ် နားထောင်လေသည်..။

“ လိုး.. လိုး.. ဆောင့်လိုး.. ကိုမင်း.. ထားအရမ်းကောင်းနေပြီ…”

“ ကြိုက်လား မထား.. လီးလာစုပ်ပေး.. ပြီးရင် ထားအကြိုက် အပေါ်ကဆောင့်…”

သီရိ တဏှာထန်ထန် စကားသံများ ကြားနေရ၍.. တကိုယ်လုံး ပူတက်လာသည်..။ အစိလေးကို ဖိချေကြည့်ပြီး ဆက်လက်ပွတ်နေမိရာ ဒူးကလေး ပျော့ခွေသွားပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာတော့သည်။မထားမှာ အစုပ်ကောင်းလှ၍ မင်းမင်း သုတ်ရည်များ မထားပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ လီးမှာ ညိုးမသွားပါ.. မာထန်နေဆဲဖြစ်သည်..။ ကုတင်‌ပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးရာ မထား အပေါ်မှ ဆောင့်တော့သည်…။

“ အား.. အ့ အ့..”

မင်းမင်း အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးသဖြင့် လီးမှာတဆုံးထိဝင်ပြီး သားအိမ်ကိုပါ ထိမိသည်..။ သိပ်မကြာပါ မထား ပြီးသွားသည်…။

“ ကိုမင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. မပြန်ခင် အဝလိုးပေးနော်…”

“ အင်းပါ.. ထားရယ်… မနက်ဖြန် ချောင်းသာ သွားကြမယ်နော်.. သမီးကိုပါခေါ်ခဲ့”

သီရိ ခြေသံလေးဖော့ပြီး သေးသွားပေါက်ကာ.. အပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားလေသည်….။ နောက်တနေ့.. အိမ်သားများ မနက်စာ စားရင်း ဆုံကြသည်..။

“ ကိုကျော် ကျမတို့ ချောင်းသာ သွားမလို့ ရှင်လိုက်မလား”

“ ငါမလိုက်အားဘူးလေ ဆိုင်ကတဖက်နဲ့ ဒီကောင်ကြီးကို နင်ပဲ လိုက်ပို့လိုက်ပါဟာ”

“ သီရိလည်းလိုက်ခဲ့ အပျင်းပြေတာပေါ့”

“ ဟုတ် မေမေ.. လိုက်မယ်.. ဦးမင်း ကြိုက်ပါ့မလား”

သီရိ မသိသလို အထာနှင့် မေးလိုက်သည်..။

“ဟာ.. သမီးလိုက်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့.. ဦးမှာက သားသမီးမရှိ တစ်ယောက်ထဲ.. သမီးအဖြစ် မွေးစားဖို့ တွေးနေတာ… ရော့သမီး.. ဒါက သမီးအတွက် ဝယ်လာတာ..”

မင်းမင်း စပရိုက် အနေအထားနှင့် သူမအရှေ့ ဘူးလေးတစ်ခု လာချပေးသည်…။

“ ဝိုး..”

အိုင်ဖုန်း ၁၁ ပရိုမက် ဖြစ်နေသည်..။ နောက်ဆုံးပေါ် ဖုန်းဖြစ်၍ အရမ်းပျော်သွားသည်..။

“ ဟျောင့်.. သားရီး မင်းတူမကို အလိုမလိုက်နဲ့.. မင်းရှိတာ ကုန်သွားမယ်”

“ ရပါတယ် ကိုကျော်.. ကျနော့်မှာ ပေးစရာ လူမှ မရှိတာ.. သီရိ စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရော”

သီရိ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဦးမင်း၏ အပေးကောင်းမှု ကူညီမှုများကြောင့် အမေ စွဲသွားတာ ဖြစ်ရမည်..။မထား ကားလက်မှတ်ကို ဖုန်းဖြင့် လှမ်းမှာလိုက်ရာ သုံးစောင် နှစ်ခုံတွဲတစ်ခုနှင့် ရှေ့ခုံတစ်ခုရသည်..။

“ ကဲ.. ကိုမင်းရေ.. သွားဖို့ပြင် လက်မှတ်ရပြီ.. သီရိ ယူစရာရှိတာ ယူတော့ သွားကြမယ်”

ညဘက်ထွက်သော ကားဖြစ်သည်..။ အဝေးပြေးကား အလည်ပိုင်းနှစ်ခုံမှာ သီရိက ပြတင်းပေါက်ဘက်ထိုင်သည်..။ မထားက ဘေးမှာထိုင်သည်..။ ကိုမင်း တိုင်ပတ်လေတော့သည်။ သူ့ဘေး ပြတင်းမှာ အဖွားကြီးတစ်ယောက်ထိုင်၍ အပြင်လေမရ ခေါင်းမူသလို ဖြစ်နေသည်..။

“ မထားရေ.. နေရာလဲရအောင်ဟာ… ငါနဲ့ သီရိနဲ့ အတူထိုင်ပြီး.. ပြတင်းပေါက်ဘက် တစ်ယောက်တစ်လှည့် ချိန်းမယ်လေ.. ငါအသက်ရှူကြပ်လို့”

မထားက သဘောတူလိုက်ပြီး နေရာလဲပေးလေသည်..။ ကားမှာ ညဘက်မောင်းသဖြင့် အနည်းငယ် နှေးသည်..။ ရှေ့ခုံမှ.. မထား ငိုက်နေလေသည်..။ သီရိမှာ အသစ်ရသော အိုင်ဖုန်းနှင့် ရှုပ်နေသည်..။

“ ဦး ကူညီပါဦး.. သမီး မလုပ်တတ်ဘူး..”

တရုတ်ဖုန်းသာ အမြဲကိုင်သဖြင့် အိုင်ဖုန်းစက်တင်ကို သူမ မသိပါ..။

“ အေး.. ပေး.. သမီး..”

ဦးမင်း ဖုန်းစက်တင် အမျိုးမျိုး ပြင်နေသည်..။ သီရိမှာ သိချင်မိ၍ မင်းမင်းဘက် ခါးလှည့်ပြီး လိုက်ကြည့်နေသည်…။ သီရိရင်သား အိအိလေးမှာ မင်းမင်းလက်မောင်းကို ဖိပွတ်သလို ဖြစ်နေသည်…။ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်၍ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ထားပေမဲ့ အောက်ခံဝတ်တာ မကြိုက်သော မင်းမင်းမှာ သီရိနို့သားကြောင့် လီးတောင်လာတော့သည်..။ မင်းမင်း အချိန်ဆွဲရန် ဂွင်ဆင်လေသည်။

“ အကောင့်ဖွင့်ရမယ် သမီးရဲ့… ဒါမှ လိုချင်တာ ဒေါင်းလုတ်လုပ်လို့ရမှာ… သမီး လိုက်ကြည့်ထားနော်… ဦးလုပ်ပြမယ်”

“ ဟုတ်ဦး.. တစ်ခုဆီပြနော်.. သမီးက မေ့တတ်တယ်”

ထိုသို့ပြောပြီး.. ခြေထောက်တစ်ဖက် ခုံပေါ်တင်ကာ မင်းမင်းဘက် ဘေးတိုက်လှည့်ထိုင်ပြီး ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်..။ ပုဆိုးက ပုံစ အောက်မှာ လီးက အမြောင်းလိုက် ပေါ်ထွက်ပြီး ထောင်လာသည်..။ အဝေးပြေးကားများမှာ ညအချိန်တွင် ခရီးသည်များ အိပ်လို့ရအောင် မီးကို ပိတ်ထားတတ်ကြသည်..။ ရုတ်တရက် ကားကွေ့လိုက်သည်..။

“ အမေ့…”

သီရိ ငိုက်ခနဲ ယိုင်သွားသဖြင့် လက်ထောက်လိုက်စဉ်.. မင်းမင်း ပေါင်နှင့်လီးပေါ် လက်က ရောက်လေသည်..။ ကံတရားက အဲ့လို..။ သီရိလက်က လီးပေါ်မှ ချက်ချင်းမဖယ်.. ခပ်နွေးနွေးလီးကြီးက မာကြောနေသည်..။ ပုဆိုးအပေါ်မှ ကိုင်မိသည်ဖြစ်၍.. လီး ဆိုဒ်ကို မမြင်ရပေမဲ့ ကြီးရှည်ထွားကြိုင်သော လီးမှန်း သိလိုက်သည်…။

“ အ..နာတယ်..”

မင်းမင်း ဖုန်းပွတ်နေရာမှ တစ်ချက် ထငြီးသည်..။

“ ဦး ဆောရီးနော် ကားကွေ့လိုက်လို့.. ပြီးတော့ ဦးက အတွင်းခံလည်းမပါ..”

“ ဟုတ်တယ် သမီး… ထိပ်အရမ်းနာပြီး အောင့်သွားတယ်.. ဦးဟာက ကြီးတော့ ဘောင်းဘီဝတ်ရင် ပူလို့ပါ”

မင်းမင်းလီးမှာ လက်ဖဝါးနုနုလေး ကိုင်ထား၍ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပါးပြင်းထောင်ထလာသည်။ မင်းမင်း နာချင်ဟန်ဆောင်၍ ငြီးပြနေသည်..။

“ သမီးလည်း မလုပ်တတ်ဘူး.. အောင့်နေတာလား ..”

လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသဖြင့် သီရိလန့်ပြီး လွှတ်လိုက်သည်..။

“ ဦးပြောပြမယ် သမီးလိုက်လုပ်ပါ.. ဦးက ဖုန်းဆက်တင် လုပ်ရဦးမယ်”

“ ဟုတ် ဦးပြော..”

မင်းမင်း ထရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းပေါ် အိတ်ထားသော နေရာမှ ခရီးဆောင်အိတ်လေးကို ယူလိုက်ပြီး အတွင်းမှ တံဆိတ်မပါသော လက်ညှိုးအရွယ် ပုလင်းလေးကိုထုတ်၍ သီရိကို ပေးလိုက်သည်..။

“ အဲ့တာလေး လိမ်းပေးနော်..”

မင်းမင်း ပြန်ထိုင်၍ ပုဆိုးပုံစကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်..။

“ အဲ့ဆီလေး လက်ထဲထည့်ပြီး ဦးဟာကို လိမ်းပေးပါ သက်သာလာမှာ.. အားကျွစ်ကျွစ်..”

သီရိ ကယောင်ကတန်းနှင့် ဆီကို လက်ထဲထည့်၍ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးကို ဆီသုတ်လိုက်သည်..။ ထိုဆီမှာ မင်းမင်း အမြဲသုံးနေကြ လီးကြီးသန်ဆေး ဖြစ်သည်..။ သီရိမှာ လီးအတွေ့အကြုံမရှိ၍ ဘာမှ နားမလည်ပေ..။ အောကား ကြည့်ဖူးသော်လည်း လိုးကြတာပဲ သိသည်..။ လီးနာသွားတာ မကြည့်ဖူးပေ….။ လီးမာဆက်ကား ကြည့်ဖူးရင် သိမှာဖြစ်သည်။

“ သမီး နည်းနည်းလေးညစ်ပြီး ပရုတ်ဆီ လိမ်းသလို လုပ်ပါနော်.. ဦး ဖုန်းထဲ လိုတာတွေ ဒေါင်းလုပ်ရဦးမယ်”

သီရိ ဘာမှ မပြောတော့ပါ။ တကိုယ်လုံး ပူလာသလိုဖြစ်ပြီး.. စောက်ပတ်အတွင်း ယားလာတာပဲ သိတော့သည်။

ဦးမင်း ဘေးလူများ မမြင်အောင် ခြေထောက်တချောင်း ခုံပေါ်တင်၍ ထောင်ကွယ်ထားလိုက်သည်..။ လီးမှာ ပူလာသဖြင့် ပုဆိုးကို ဖြေလျှော့ကာ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့သည်..။ လီးထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးမှာ နီညိုရောင်ကြီးနှင့် အရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်..။ သူမ ယခု ဂွင်းထုပေးနေမှန်းမသိ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်..။

ဦးမင်းမင်း ဖုန်းကို မဲကြည့်နေသဖြင့် သူမရဲ့ လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်လေးဆီ အလိုလိုရောက်၍ ပွတ်နေသည်..။

“ သက်သာတော့မယ် သမီးရေ.. ကျေးဇူးပါ”

“ သမီးအခု ယားနေတယ် မဟုတ်လား..”

“ ဟုတ် ဦး..”

“ လာ ဦးလုပ်ပေးမယ် အပြန်အလှန်ပေါ့နော်..”

စကားဆုံးသည်နှင့် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ စောက်ပတ်ဆီ ရောက်သွားသည်..။ အစိရှိရာ နေရာသို့စမ်း၍.. ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရာ.. သီရိ… အင်းခနဲ.. တွန့်သွားပြီး.. မင်းမင်းပုခုံးပေါ် မှီချလိုက်သည်…။ အခြေအနေ ကောင်းလေပြီ…။ သီရိ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်ပြီး.. လီးကိုင်ထားသော သူမလက်ကို အထက်အောက် လုပ်စေသည်…။

“ ချစ်တယ် သမီးရယ်.. လက်ထပ်ပါရစေနော်”

သူမ မျက်လုံးကလေးမှေးပီး ခေါင်းမော့ပေးသည်..။ လုပ်ချင်တာလုပ်ပါ ဆိုတဲ့ သဘော…။ လီးထိပ်မှာ အရည်လေးများ အဆက်မပြတ် ထွက်နေ၍ ချောမွတ်နေလေသည်..။

“ သမီးရယ်.. ဦးဟာ မြန်မြန်သက်သာအောင် စုပ်ပေးပါလား”

“ ဟာ.. ဦးကလည်း.. လူညာကြီး.. မစုပ်ချင်ဘူး.. ဆီတွေနဲ့..”

“ ဆီက ခြောက်သွားပြီ သမီးရဲ့… အဲ့တာ.. သုတ်ရည်ကြည်လို့ ခေါ်တယ်.. သမီး အဖုတ်လေးလည်း အရေထွက်တယ် မဟုတ်လား… အတူတူပဲလေ.. စုပ်ပေးနော်”

သီရိ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ဦးအလိုကျ လုပ်ပေးချင်လာသည်..။ အဲ့ဒါ.. အချစ်လား..။ မေမေ.. အရမ်းကြိုက် အရမ်းကောင်းပါတယ်လို့.. အော်ဟစ် အလိုးခံတာ ကြားရပြီးကတည်းက.. သူမ.. မေမေ့ကို မနာလို ဖြစ်မိခဲ့သည်..။ အခုတော့ အဲ့လီးကြီးကို သူပိုင်ရတော့မည်..။

“ ခွင့်လွှတ်ပါ မေမေ.. သမီး.. ဦးကို ချစ်မိပြီ..”

သီရိ မျက်လုံးကလေးကို မှိတ်လိုက်ပြီး.. ဦးရဲ့လီးကို အသာလေး ငုံစို့ပေးလိုက်သည်…။မင်းမင်းလောက် ပျော်နေသောသူ.. ရှိမယ်မထင်ပါ..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ.. မထား၏ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်ငယ်လို သစ္စာရှိစွာ ချစ်ခဲ့သည်..။ သီရိလေးကို စမြင်ကထည်းက မထားရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးလို ချစ်မိခဲ့ပြန်သည်..။ သစ္စာရှိခြင်း တန်ဖိုးကို သူပြန်ရလေသည်..။

ဦးမင်းရဲ့ လရည်တွေ သီရိအာဂေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသည်..။ သီရိ ထွေးမထုတ်ရက်ပဲ မျိုချလိုက်မိသည်..။မထား အစောကြီးကတည်းက နိုးနေပါသည်။ မင်းမင်း သူ့သမီးကို နမ်းလိုက်စဉ်ကပေါ့။ အိမ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ခုံနှစ်ခုကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်..။ သီရိ လီးစုပ်ပေးသည် အထိပေါ့..။

မထား မျက်ရည်ဝဲမိလေသည်..။ ပီတိ မျက်ရည်ပါ..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လီးကြီးကို သမီးဆီ အမွေးပေးလိုက်ရ၍ နှမြောသလို သမီးဘဝအတွက် စိတ်ချရပါပြီ..။ချောင်းသာသို့ ရောက်လေပြီ… သုံးယောက်သား ပျော်ရွှင်စွာ လည်ပတ်ခဲ့ကြပြီး အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့သည်..။

“ မင်းမင်း.. နင် သီရိကို လက်ထပ်ပြီးရင် ငါ့ကို မေ့သွားမှာလား”

“ ဟာ မဟုတ်တာ နင်က ငါ့အချစ်ဦးလေဟာ”

အလည်ဗီဇာ နှစ်လမပြည့်ခင် မင်္ဂလာပွဲလေး အကျဥ်းချုံး လုပ်လိုက်သည်..။ မင်္ဂလာဦးည သာယာပေစွ…။ သီရိမှာ အစွမ်းကုန် လှနေလေသည်..။ မင်္ဂလာ ကုတင်ဘေးမှာ ခေါင်းလေးငုံ့ပီး ရှက်နေသည်..။

မင်းမင်း မင်္ဂလာဝတ်စုံကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ သီရိလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ပါကင်အဖုတ်လေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် အဖုတ်ကွဲတလျှောက် ယက်ချလိုက်ရာ သီရိ နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည်..။ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစို့ပေးပြန်သည်…။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်ဆင်ရိုက်ပြီး.. အမွေးနုလေးအောက် ရှက်ရွံကာ စိနေသော အဖုတ်လေးကို လီးမာကြီးနဲ့ လိုးချလိုက်ပါတော့သည်..။

“ ဗြစ် ဒုတ် အား….”

သီရိ မျက်ရည်လေးဝဲလာပြီး…

“ ဦး.. သမီးကို.. ပစ်မသွားနဲ့နော်”

ဟု ပြောရင်း မင်းမင်းကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။



..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။ 



Thursday, January 25, 2018

ရင်ခုန်လိုက်တာ (စ/ဆုံး)

ရင်ခုန်လိုက်တာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

ကျနော့်အမေ အလုပ်ဟောင်းကထွက်ပြီး အလုပ်အသစ်ကိုပြောင်းတာ သိပ်မကြာသေးဘူး။အလုပ်ကတော့ မြို့ထဲက ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာပါပဲ။အလုပ်အသစ်ကအရင်အလုပ်ဟောင်းထက်ရာထူးပိုကြီးပြီး လစာကလည်းအလုပ်ဟောင်းထက် ၂ ဆပိုရတယ်တဲ့။

ဘယ်အရာမှာဆို အကောင်းချည်း၊ ပါဖက် (perfect) ချည်းတော့မရှိနိုင်ဘူး။ လစာ ၂ ဆကို မက်တော့လဲ ခရီးအကွာအဝေးကလဲ အလုပ်ဟောင်းထက်၂ဆမက ဝေးတဲ့နေရာကို သွားရတယ်လေ။ ဒါပေမယ့်ပေါ့..၊ ခရီးဝေးလို့အချိန်ကုန်ပေမယ့် ဝင်ငွေအနေနဲ့ပြန်ယှဉ်ကြည့်ရင်တော့ အချိန်ကုန်ရကျိုး၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ မောရကျိုးတော့နပ်ပါရဲ့။ တန်တယ်လို့ပဲ ဆိုရမှာပေါ့…။

အဖေကတော့ထုံးစံအတိုင်း အိမ်နားက တွင်ခုံနဲ့စက်ပစ္စည်းလုပ်ငန်းစက်ရုံလေးမှာပဲ နီးနီးနားနားလုပ်နေတယ်။ကျနော်တို့မိသားစုနေတဲ့နေရာက ရန်ကုန်မြို့လည်ကောင်ကနေ အတော်ကြီးဝေးတဲ့ အစွန်အဖျား ဆင်ခြေဖုံး မြို့နယ်လေးတစ်ခုမှပါ။ညနေမှောင်ရီပျိုးတယ်ဆိုရင်ပဲ အသွားအလာ သိပ်မရှိတတ်တော့ဘူး၊ လူပြတ်စပြုပြီ။

ညနေ အမေက YBS စီးပြီးပြန်လာရင် အတော်မိုးချုပ်ပြီ၊ ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင် အဖေကသူ့အလုပ်ဆင်းတာနဲ့ လမ်းထိပ်က ကားမှတ်တိုင်ကို မော်တော်ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ သွားစောင့်ကြိုလေ့ရှိတယ်။ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ညမှာ သူ့သူငယ်ချင်းသမီးလေးရဲ့ မွေးနေ့ဧည့်ခံပွဲကို သွားစရာရှိလို့သွား မကြိုဖြစ်ဘူး။

ပထမတော့ အဖေက အမေ့ကိုအတူသွားဖို့ပြောသေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် အမေက သိပ်မသွားချင်ဘူး ။သူနဲ့တိုက်ရိုက်မရင်းနှီးတဲ့အပြင် တခြားဘယ်သူနဲ့မှလဲ မသိဘူးလေ၊ အူကြောင်ကြောင်ကြီးနဲ့တဲ့..။ပြီးတော့ သွားချင်ရင် အလုပ်က အစောကြီးပြန်လာရမှာ၊ အလုပ်ဝင်ကာစဆိုတော့ မပျက်ကွက်ချင်ဘူး။ဧည့်ခံပွဲလုပ်တဲ့သူတွေကလဲ စနေ၊ တနင်္ဂနွေမှာမလုပ်ဘူး၊ ကြားရက်ကြီးမှာ ကိုးလိုးကန့်လန့်..။

သူတို့အပြောကတော့ မွေးနေ့နဲ့မွေးရက်ကိုက်လို့တဲ့..၊ ထားလိုက်ပါတော့..!အဖေကတော့ သွားချင်မှာပေါ့၊ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေအဲ့ဒီမှာဆုံပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန်သောက်ကြဖို့ စိတ်အားသန်နေတာ သိသားပဲ။ဒါကြောင့်မို့ အဖေက အဲ့ဒီနေ့မှာအမေ့ကို ညနေအပြန်ကြိုဖို့ကျနော့်ကို တာဝန်လွှဲပေးလိုက်တာလေ။ ကျနော်ကလဲကျောင်းတွေပိတ်ထားလို့အားနေတာနဲ့အတော်ပဲပေါ့။

လမ်းထိပ်က မှတ်တိုင်မှာ မှောင်ကြီးထဲ ခြင်ကိုက်ခံပြီးစောင့်နေမယ့်အစား အမေ့ရုံးရောက်အောင်လိုက်သွားပြီးကြိုလာခဲ့မယ်လို့စိတ်ကူးပြီး၊ အိမ်ကစောစောထွက်လာခဲ့တယ်။အမေ့ကိုရုံးလာခဲ့မယ်လို့ကြိုဖုံးဆက်လိုက်ပြီး၊ လမ်းထိပ်ကကားမှတ်တိုင်က YBSတက်စီးပြီးတော့၊ မြို့ထဲကိုလာခဲ့တာ တစ်နာရီခွဲနှစ်နာရီနီးပါးကြာပြီးမှရောက်တော့တယ်။

ကွီးဖြိုးကိုကျေးဇူးတင်ရမယ်ဗျ၊ အရင်ကကျနော်တို့ နယ်မြေကို ဘတ်စကားဒါရိုက်မပေါက်ဘူး၊အခုမှသာ လိုင်းတွေထပ်ဆင့်ချဲ့ထွင်လို့ အဆင်ပြေသွားတာ။ကျနော် အမေ့ရုံးပေါ်တက်လာခဲ့တယ် ။အမေ့ရုံးက အခုမြို့ထဲမှာအသစ်တွေတက်နေတဲ့ အထပ်မြင့် အော့ဖစ်တာဝါတွေထဲက တစ်ခုပေါ့၊အမေ့ရုံးက ဆယ်ထပ်မှာဆိုတော့ ဓာတ်လှေခါးနဲ့ တက်ခဲ့ရတယ်။

ရောက်တော့ ရီစက်ပ်ရှင်ကဧည့်ကြိုထိုင်ခုံမှာ ထိုင်စောင့်ရင်းမှန်တွေ ကာထားတဲ့ ရုံးခန်းကျယ်ကြီးထဲလှမ်းကြည့်တော့ အမေသူ့ခုံမှာ ထိုင်အလုပ်လုပ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကွန်ပြူတာတစ်လုံးရှေ့ထိုင်ပြီး ဘာတွေသဲကြီးမဲကြီးရိုက်နေတယ် မသိဘူး။ဝန်ထမ်းတွေကလဲများသား ခင်ဗျ၊ လူ ၃၀-၄၀လောက်ရှိမယ်။

ကျနော်လဲ အထဲကို လျှောက်ဝင်မသွားရဲဘူး၊ အမေ့ကို ရောက်ပြီဆိုတဲ့အကြောင်းဖုန်းလှမ်းဆက်တော့နောက်ထပ်မိနစ်၂၀လောက်ဆို ရုံးဆင်းတော့မယ်။ ဓာတ်လှေခါးရှေ့ကပဲ စောင့်နေပါတဲ့..။ကျနော်လည်းထသွားပြီးဓာတ်လှေခါးအိမ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လောက်က လှေခါးက လှေခါးထစ်တွေပေါ် ထိုင်ရင်း ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ဂိမ်းကစားလိုက်၊ သူငယ်ချင်းတွေဆီဖုန်းဆက်လိုက်နဲ့ အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။

" လာ...သွားကြစို့..သား..၊ အိမ်ပြန်ကြမယ်.."

အမေ့အသံကြားတော့မှပဲ မော့ကြည့်ဖြစ်တယ်။ အမေက လက်ထဲမှ စာရွက်စာတမ်းအချို့ထည့်ထားတဲ့ ပလပ်စတစ်ဖိုင် အပါးလေးကို ပိုက်ထားရင်းကျနော့်ရှေ့မှာလာရပ်ပြီးခေါ်နေတာ။

အမေက အခုခေတ် ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတွေမှာ ရာထူးနဲနဲရှိလို့၊ အပြင်လူတွေနဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်းစတိုင်ကျအောင် လေဒီကုတ်နဲ့၊ ပေါင်လယ်လောက်ရှိတဲ့စကပ်တိုနဲ့ကို စမတ်ကျကျဝတ်ထားတယ်၊ကျနော်ကလှေကားထစ်မှာ ထိုင်နေတုန်းဆိုတော့ အမေ့ရဲ့ ဝင်းဝါနေတဲ့ပေါင်သားတွေ၊ခြေသားလုံးသွယ်သွယ်လေးတွေမြင်လိုက်ရတော့ တချက်ကြည့်မိလိုက်တယ်၊အမေရုံးမသွားခင်ဒီပုံစံမျိုးနေ့တိုင်းလို အမြဲတွေ့ဘူးနေကျဆိုတော့ ကျနော့်အတွက်ကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ။

အမေက အော့ဖစ်ဆု(တ်)နဲ့ စကပ်တိုဝတ်ပေမယ့်၊ စတော့ကင် (အသားကပ်ခြေအိတ်) တော့ ဝတ်လေ့မရှိဘူး။အဲ့ဒါကြီးဝတ်ထားရတာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ မနေတတ်ဘူးတဲ့..အေးလေသူ့မလဲနိုင်ငံခြားသူတွေလို အမြဲဝတ်နေကျမဟုတ်လို့အထာမှ မကျသေးတာ။

အခုဝတ်ထားတဲ့စကပ်ကတိုတော့ အမေ့ပေါင်သားဖွေးဖွေးပေါ်က အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ကျနော်လဲအတွေးကိုဖြတ်လို့ထရပ်လိုက်ပြီး..၊

" အဖေကပြောတော့.. ဒီညအပြန်မိုးချုပ်မယ်တဲ့မေမေ"

ကျနော်က အမေ့လက်ထဲကဖိုင်ကို ဆွဲယူလို့ကူကိုင်ပေးရင်းကနေ ပြောလိုက်တယ်။အမေကဒီလိုပဲ၊ ရုံးအလုပ်တွေအိမ်ယူယူလာပြီးလုပ်တတ်တယ်။

" သိပြီးတာကြာလှပေါ့....ကြည့်ရတာ ဒီညလဲဒေါင်ချာစိုင်းပြီးပြန်လာမယ်ထင်တယ်"

အမေကကျနော့်ကိုခေါ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဓာတ်လှေခါးဆီလျှောက်သွားတယ်။အနားရောက်မယ်မှ မကြံသေးဘူး၊ ဓာတ်လှေခါးကတံခါးပိတ်ပြီးဆင်းသွားပြီ၊ နောက်တစ်ခေါက် စောင့်ရတော့မှာပေါ့…။ကျနော်တို့ဓာတ်လှေခါးရပ်စောင့်နေလို့ ဘယ်လောက်မှ မကြာသေးဘူး၊၁၀ ထပ်မှာရှိတဲ့ရုံးခန်းတွေထဲက ဝန်ထမ်းတွေအပြုံလိုက်ထွက်လာကြပြီး၊ ဓာတ်လှေခါးရှေ့ရောက်လာကြတယ်။ ရုံးဆင်းချိန်ကိုးဗျ။

" မေမေ..နဲနဲလေးစောထွက်လာတာတောင် မမီတော့ဘူး၊ ညနေတိုင်းဒီလိုပဲ..၊ စိတ်ပျက်စရာကောင်းလိုက်တာ.."

အမေက လူအုပ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးညည်းတယ်။ကျနော်ကတော့ မျက်စိလိုက်ကစားနေတော့ ဝန်တမ်းမ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေအများကြီးပဲ။အရွယ်ကောင်းပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးတောင့်တောင့်တင်းတင်းလေးတွေ၊ ချစ်စရာလေးတွေချည်းပဲ။

ဆံပင်၊ အရှည်၊ အတို၊ အစည်း၊ ပုခုန်းဝဲ၊ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့၊ ပြီးတော့ အတော်များများက စကပ်အတိုတွေဝတ်ထားကြတာ၊နဲနဲလေးလောက်များလန်သွားရင်ပဲအထဲကပင်တီတွေမြင်ရတော့မှာ သေချာသလောက်ပဲ။

စကပ်မဝတ်ပဲ မြန်မာဆန်ဆန် ထမီဝတ်ထားတဲ့ သူတွေကျတော့လဲ အိုးကြီးတွေက ထင်းနေတာဗျာ၊ ရိုက်ခွဲချင်စရာ..၊အင်္ကျီတွေကလဲကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ်တွေများတော့ နို့လုံးကြီးတွေကိုမြင်နေရတာလဲ မနိုင်ယင်ကာ..။

ဒီလိုပုံစံမျိုးတွေနဲ့ ရုံးလာကြတော့ ကျနော်အထင်၊ ရုံးကလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အမျိုးသားဝန်ထမ်းတွေကို ဒုက္ခပေးနေသလို ဖြစ်မနေဘူးလားလို့..။

ယောက်ျားလေးဝန်ထမ်းတွေရုံးထဲလျှောက်ရင်း တစ်နေကုန် လီးတထောင်တောင်နဲ့ နေမှာ၊အတင်းဆွဲထုပ်ပြီးစည်းထားရရင်ဘယ်လောက်အနေရအထိုင်ရ ခက်လိမ့်မလဲလို့..။ကျနော်တောင်အောက်ကောင်က ဖုနေပြီ။အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ဓာတ်လှေခါးက နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်တက်လာပြီး တံခါးပွင့်လာတယ်။

အထဲကထွက်လာတာက တစ်ယောက်ထဲ။ ဓာတ်လှေခါးထဲမှာလွတ်ပြီးရှင်းနေတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ အခုကျနော်တို့စီးတဲ့ ၁၀ လွှာက ဒီအဆောက်အဦရဲ့ နောက်ဆုံးအထပ်၊ အပေါ်ဆုံးထပ်လေ။ကျနော်ကရှေ့ဆုံးရောက်နေတော့အရင်ဝင်ရတယ်။ နောက်လူတွေဝင်ဖို့နေရာပေးရမှာဆိုတော့ အတွင်းဆုံးအထိဝင်လိုက်ရတယ်လေ။ အမေကလဲနောက်ကကပ်လိုက်ဝင်လာပြီးကျနော့်ရှေ့မှာရပ်တယ်။

တခြားဝန်ထမ်းတွေလဲတိုးဝှေ့စုပြုံပြီးဝင်လာကြတာ၊ ချက်ချင်းပဲဓာတ်လှေခါးပြည့်သွားရော၊အဲဒါတောင်မှ နောက်ထပ် ၂ ယောက် ၃ ယောက်လောက်ကဝင်လို့ ရသမျှကပ်ရပ်တိုးဝင်တော့၊ ပြည့်သိပ်သွားပြီ။ကျနော့်စိတ်ထဲ 'ဘာလို့ဒါလောက်အတင်းတိုးဝင်နေတာလဲကွာ၊ နောက်တစ်ခေါက် စောင့်လဲရတာပဲကို'လို့တွေးနေမိတယ်။ ဓာတ်လှေခါးထဲ ငပိသိပ်၊ ငချဉ်သိပ်ဖြစ်သွားတော့၊ ရှေ့ကလူကနောက်ကလူကိုတွန်း၊နောက်ကလူကအတွင်းထဲကလူကိုတိုးနဲ့ အတွင်းဆုံးဝင်မိတဲ့ကျနော်က၊ ဓာတ်လှေခါးနံရံရဲ့ကျောနဲ့ကပ်ပိနေပြီ။

ရှေမှာရပ်နေတဲ့ အမေ့ကျောကလဲ ကျနော့ ရင်ဘတ်လာဖိမိနေပြီ။အခုကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားမှ ာတစ်ခုခုတင်းတင်းကြီးလာ ဖိမိနေတယ်။အမေ့တင်ပါးကြီးက၊ ကျနော့်ပေါင်ကြားတည့်တည့်ကွက်တိလာဖိထားတာ၊ကျနော့်အောက်ကောင်ကလဲစောစောကဓာတ်လှေခါးထဲမဝင်ခင်လေးတင်၊အတိုအပြတ်ဝန်ထမ်းမလေးတွေကြည့်ပြီးဖုပြီးထောင်ပြီးသားဖြစ်နေပြီလေ၊အမေ့ဖင်ကြီးကအဲ့ဒါကို အတင်းတိုးဖိတော့ စဉ်းစားသာကြည့်တော့။

သူ့ဖင်ကြားမှာ ခံစားလိုက်ရတဲ့ ခပ်မာမာအတွေ့အထိကို အမေသတိပြုလိုက်မိပုံရတယ်။အမေ ကျနော့ဘက်တစ်ချက် ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်လဲဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး၊လွှဲပြီးရပ်ပေးဖို့နေနေသာသာ၊ လှုပ်လို့တောင်မှမရတာ။ဓာတ်လှေခါးတံခါးလဲပိတ်သွားပြီ။ ငြိမ့်ကနဲဖြစ်ပြီး အောက်ကိုစဆင်းပြီ။အခြေအနေက၊ ကျနော့်ညီလေးက အမေ့ရဲ့အနက်ရောင်စကပ်တိုအောက်ကဖင်လုံးကြီးကိုဖိထောက်လျက်သားကြီး...။လူတွေအားလုံးကိုယ့်ဇောနဲ့ကိုယ်ငြိမ်နေကြတယ်။ ခဏတာတိတ်သွားတဲ့ဓာတ်လှေခါးထဲမှာ..၊

" ကျဉ်းကြပ်လိုက်တာနော်.."

ကျနော်ကအမေ့ကိုပြောသလိုလိုနဲ့ ခပ်တိုးတိုးပဲ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ အမေကတော့ ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ကျနော်ကကြပ်ညပ်နေတဲ့ အခြေအနေကနေလျော့ပါးလိုလျော့ပါးငြား၊ ၂ချက် ၃ချက်လောက် ခါးကိုဟိုဘက် ဒီဘက်ရွှေ့ကြည့်တယ်။

အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော့်ညီလေးဖိုးထောင်က အမေ့ဖင်ကိုပိုပြီးတိုးပွတ်သလိုဖြစ်နေတယ်။အမယ်လေး..လေးးး ကျနော့်လီးထဲကသွေးကြောတွေကဖြင်းတင်းဖြင်းတင်းပိုဖြစ်ကုန်ပြီ။အသက်ရှူကြပ်တာကတစ်ပိုင်း၊ ဖီလင်တက်ပြီးကောင်းလာတာကတစ်ပိုင်းပဲ၊ မတူဘူး။ဓာတ်လှေခါး ၉လွှာကိုရောက်လို့ တံခါးပွင့်သွားတော့ အဲ့ဒီမှာလဲလူအုပ်ကြီးကစောင့်နေတယ်။

" ဟာ! အပြည့်ပဲဟ၊ ဝင်မရတော့ဘူး"

၉ ထပ်ကလူတွေဆီကဆူဆူညံညံအသံတွေ ကြားရတယ်၊ ထပ်ဝင်လို့မှမရတော့တာ...၊ ဓာတ်လှေခါးလဲဆက်ဆင်းခဲ့တယ်။၈ လွှာကိုရောက်တော့ဂျိုင်းကနဲတံခါးပွင့်သွားပြန်ပြီ၊ ထုံးစံအတိုင်းပဲ။အထဲကလူတွေကအော်တယ်၊

" ပြည့်နေပြီဗျို့.."

ဒါပေမယ့်..အန်တီကြီးတစ်ယောက်က၊ အတင်းတိုးဝင်လာဖို့ကြိုးစားတယ်။

" အန်တီ..နောက်တစ်ခေါက်စောင့်လိုက်ပါဦး..ဒီမှာပြည့်နေပြီ..."

" နဲနဲလေးစီတိုးပေးလိုက်ရင် တစ်ယောက်တော့ ရပါသေးတယ်ကွယ်.."

အန်တီကြီးကပြောစကားနားမထောင်ပဲ အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။အဲ့တော့အတွင်းကိုထပ်ဖိတွန်းသလိုဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပိုပြီးဖိမိကုန်ပြီ။ အမေလဲနောက်ကိုပိုအတွန်းခံရတော့ ကျနော့ပုဆိုးကြားကဖိုးထောင်က၊ အမေ့ဖင်လုံးကောက်ကောက်ကြီးရဲ့ဖိတွန်းတာကိုထိထိမိမိကြီးခံလိုက်ရတယ်။အခုအမေ့ဖင်ကြားထဲကျနော့်လီးကြီးကညပ်နေပြီ။

ကျနော့်အမေကအမှန်တော့ မိန်းမထွားကြီးဗျ၊ ကျနော့်အဖေနဲ့ ယှဉ်ရင် အမေက ၂ လက်မလောက်တောင်ပိုမြင့်ဦးမယ်၊လူကောင်ထွားတော့ ဖင်ကြီးကလဲ အချိုးကျထွားတာပေါ့၊ အခုကျနော့်ကိုအဲ့ဒီဖင်ကြီးနဲ့ဖိထားတာလေ။ကျနော်လဲမသိမသာခါးကော့ပြီးပြန်တွန်းတင်ပေးလိုက်တယ်၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်..။

" အတင်းမတိုးနဲ့လေ မေမေရဲ့.."

" ဟဲ့...အရှေ့ကဖိနေတဲ့ ဟာကို..ဘယ်လိုလုပ်လို့ ရမှာလဲ.."

အမေကသူ့ဖင်ကြီးကိုလှုပ်ပြီး နောက်ကိုထပ်ဆုတ်လာတယ်။

" အန်တီရာ..အရင်ထွက်ပေးပါဦး၊ ဝင်လိုမရတဲ့ဟာ..အတင်းဝင်မနေပါနဲ့.."

ဓာတ်လှေခါးထဲကလူတွေပူညံပူညံဖြစ်ကုန်ပြီ။

ဂီ..ဂီ..ဂီ..ဂီ....

ဓာတ်လှေခါးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ အလေးချိန်ကျော်လို့၊ အိုဗာဝိတ် အလန်မ်း က တစ်ဂီဂီနဲ့မြည်လာတယ်။ တံခါးလဲပိတ်မပေးတော့ဘူး။

" တွေ့လား..ပြောနေတာမရလို့ ဖြစ်ပြီ.."

အဖွားကြီးလဲ မျက်စိမျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့ ပြန်ထွက်ပေးလိုက်ရတာပေါ့။အခုမှဓာတ်လှေခါးလဲ တံခါးပိတ်လို့ရပြီးဆက်ဆင်းရတော့တယ်။တစ်ယောက်ပြန်ထွက်သွားလို့ အထဲကလူတွေလဲ အရှေ့နဲနဲစီပြန်တိုးပြီး နေသားတကျဖြစ်အောင်ညှိကြတယ်။

ဒါပေမယ့်ကျနော်သိလိုက်တာက အမေကရှေ့တိုးလို့ရတာပြန်မတိုးပဲ၊ကျနော့် ဖိုးထောင်ညပ်နေတဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကိုဒီအတိုင်းစိမ်ပြီးဆက်ဖိထားတာပဲ။ဓာတ်လှေခါးလဲတဖြေးဖြေးဆက်ဆင်းလာလိုက်တာ၊ လေးထပ်လောက်ရောက်တော့..

ကရင်..ကရင်..ကရင်..

သတိပေးခေါင်းလောင်းသံတွေမြည်လာပြီး၊ တစ်ချက်နှစ်ချက်တုန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး၊ ထိုးရပ်သွားတော့တယ်ဗျ။ဓာတ်လှေခါးထဲကမီးတွေလဲငြိမ်းသွားပြီးမှောင်အတိကျသွားတော့တယ်။ ပြီးတော့မှအရေးပေါ်မီးမှိန်မှိန်လေးတစ်လုံးကလင်းလာတယ်။

" ဟာကွာ..ရပ်ပြန်ပြီဟေ့..မနေ့ကလဲတစ်ခါဖြစ်ပြီးပြီ"

အမျိုးသားတစ်ယောပ်ရဲ့ အော်သံထွက်လာတယ်။

" ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"

ကျနော်ကအမေ့ကိုမေးတော့..

" တော်ကြာနေရင် လုံခြုံရေးတွေလာပြီးကလန့်ဖွင့်ပေးလိမ့်မယ်.."

အမေကကျနော့် ဘက်မျက်နှာလှည့်လာပြီးဖြေတော့ အမေ့မျက်နှာကရဲနေသလိုပဲ။

" အိုးးး လာပြီးမြန်မြန်လာဖွင့်ပေးပါဗျို့..၊ ဒီမှာညပ်သပ်နေတာပဲ.."

မီးမှိန်မှိန်လေးအောက်မှာ၊ ကျနော်ကပြောရင်းလှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့၊ ကျနော့်လီးကလဲအမေ့ဖင်ကြားမှာဟိုပွတ်ဒီဆွဲနဲ့။

" အေးလေ...အစကထဲက၊ ဒီလောက်တောင်အတင်းတိုးခွေ့ဝင်လာကြဖို့မသင့်ဘူး"

အမေကလဲဖင်ကြီးကိုမသိမသာနောက်ကိုတွန်းပို့ပေးရင်းပြောတယ်။

" ဒီထဲမှာကြောက်စရာကြီး.."

ကျနော့်လက်တစ်ဘက်က အမေ့တင်ပါးဆုံကြီးကိုသိသိသာသာကြီးညှစ်ပေးလိုက်ရင်းပြောလိုက်ပြန်တယ်။ အမေကဘာမှမပြောဘူး၊ လက်နဲ့ဆွဲဖယ်တာတိုဘာတို့အမူအရာနဲ့လဲမတားဘူး။

" တကယ်ကြောက်တာရောဟုတ်ရဲ့လား.."

အမေ့လက်က နောက်ဘက်ကို ရွှေ့လာပြီးသူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကျနော့်ခါးကြားထဲ လျှိုဝင်လာတယ်။ အမေ့လက်ဖျားက တောင်နေတဲ့ကျနော့် လချောင်းကိုထိမိလိုက်တော့၊ ဆတ်ခနဲပြန်ရုတ်သွားပြီးရှေ့ကို ပြန်ပို့လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးနံရံမှာကပ်နေတဲ့ ကျနော်နဲ့အမေတို့ရဲ့အောက်ပိုင်းနေရာလောက်ကိုခပ်မှောင်မှောင်ဓာတ်လှေခါးထဲမှာဘယ်သူမှမမြင်နိုင်လောက်ဘူး။

ကျနော့်စိတ်တွေက၊ အခုဖြစ်လာတဲ့ အခြေအနေမှာ တဖြည်းဖြည်းရဲတင်းလာပြီး ကျနော့်လက်တွေက တဖြေးဖြေးချင်း အမေ့ရဲ့စကပ်တိုအောက်ကိုနောက်ဖက်ကနေ လျှိုဝင်သွားပြီးအမေ့ရဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေရဲ့နောက်ပိုင်းကိုသာသာလေးစပွတ်ပေးတယ်။အမေဆတ်ကနဲတစ်ချက်လောက်တွန့်သွားပြီးကျနော့်ဘက်ကိုတစ်ချက်ငဲ့ကြည့်တယ်။

ဒါပေမယ့်ငြိမ်ပြီးဘာမှမဖြစ်သလိုနေနေတယ်လေ။ ကျနော်ပိုရဲလာပြီး လက်တွေကအပေါ်ဘက်ကိုမြှင့်ပြီးရွှေ့လာခဲ့တယ်။ပေါင်ရင်းရောက်တော့ အသားဆိုင်တင်းတင်းကြီးတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အမေ့ဖင် (တင်ပါး) လုံးလုံးကြီးကို မိမိရရကြီးကိုင်လိုက်တယ်။

လက်ကိုတင်ပါး အတိုင်းရှပ်ပြေးလိုက်တော့ ပင်တီအစပ်ကိုစမ်းမိပြီ။ပင်တီအောက်ကနေ ဖင်ကြားနေရာလောက်အောက်ပိုင်းကျကျကနေလက်ရှိုစမ်းလိုက်တော့၊ထိုင်းတိုင်းတိုင်းပျော့စိစိအထိအတွေ့တစ်ခုနဲ့နေရာတစ်နေရာကိုသွားစမ်းမိတယ်။

ကျိန်းသေတယ်..၊ ဒါကျနော်တို့လိုသားတွေအတွက်တားမြစ်ထားတဲ့ မထိတွေ့ကောင်းတဲ့အမေ့ရဲ့မိန်းမအင်္ဂါ (တည့်တည့်ပဲပြောမယ်ဗျာ) စောက်ဖုတ်ကြီးပဲဖြစ်မှာပဲ။

" အူ့..."

အမေ့ဆီကအာမေဋိတ်သံ ခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ...မေမေ"

" ဘာ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.."

................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကျနော့်လက်ကစမ်းမိတဲ့ ပျော့စိစိအရာကြီးက အလယ်မှာချိုင့်ပြီးနိမ့်ဆင်းသွားတယ်၊သေချာတယ်...၊ ကွဲကြောင်းကြီးတစ်ခုပဲ။စမ်းသပ်ရှာဖွေလေ့လာရေးလုပ်နေတဲ့ ကျနော့်လက်ခလယ်ကကွဲကြောင်းကိုထိုးခွဲလို့အထဲကိုစွပ်ခနဲ၊ အိကနဲဝင်သွားတယ်။

အထဲမှာစိုထိုင်းထိုင်း၊ ချွဲကျိကျိ ပြီးတော့နွေးတေးတေး အထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတယ်။အထိအတွေ့ကဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး၊ လက်ဖျားတွေတောင်စိမ့်သွားသလားလို့...။ကျနော့်လက်ကအခုအမေ့ဖင်ကြားထဲနှိုက်နေတာကို ဖြေးဖြေးသာသာ၊ မသိမသာလေး လုပ်နေတာ၊ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေသတိမထားမိအောင်ပေါ့။

ဒါပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်က ကျနော်တို့ကိုစိတ်မဝင်စားအားပါဘူး၊ပွစိပွစိ ပူညံပူညံနဲ့ ဘယ်တော့တံခါးလာဖွင့်ပေးမလဲအော်ပြီးကွန်ပလိန်းတက်နေကြတာ။ကျနော့်လက်ကပက်လက်အနေအထားနဲ့၊ လက်ခလယ်ကအမေ့ဖင်ကြားမှာနေရာတကျဖြစ်နေပြီ။

ကျန်တဲ့လက်ချောင်းတွေကွေးထားလို့တစ်ချောင်းထဲချွန်ထက်နေတဲ့လက်ခလယ်က၊အမေ့ပေါင်ကြားကွဲကြောင်းထဲမှာနောက်ဘက်ကနေဖြဲသွင်းထားပြီးလက်ကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကစားပေးနေပြီ။

အပြင်ကိုအသံမထွက်ပေမယ့်၊ စိတ်ထဲကသောတအာရုံမှာတော့ တကျိကျိ၊ ပျစ်ပျစ်နဲ့ ဝင်နေထွက်နေတာကိုခံစားနေရတယ်။အမေ့ကိုယ်ကအကြောတွေဆိုင်းပြီးတောင့်နေသလိုပဲ၊

ဓာတ်လှေခါးထဲကတစ်ယောက်က၊ အောက်ထပ်ကလုံခြုံရေးရုံးခန်းကိုဖုံးဆက်မေးနေတာကြားရတယ်။ပြီးတော့..

" လုံခြုံရေးက ပြင်ထိန်းကိုခေါ်ပြီးလာဖွင့်ပေးမယ်၊ ခဏစောင့်ပါတဲ့.."

ဆက်တဲ့အမျိုးသမီးက အားလုံးကြားအောင်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော်ကအမေ့ကိုလှမ်းပြီး..

" မကြာလောက်ပါဘူးနော်.."

" လာမှာပါ..၊ ခဏလောက်ပါပဲ.."

အမေကပြန်ပြောရင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကဘယ်ညာရမ်းပေးရင်းနဲ့သူ့ဖင်ကြားထဲမှာအခုအရသာပေးနေတဲ့လက်ချောင်းကိုကပ်ဖိလိုက်အတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်လုပ်ပေးနေတာကသိသာလွန်းလှတယ်။ ကြည့်ရတာအမေလဲဖီလင်တက်နေပြီ။

ကျနော့လက်ခလယ်ကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲနက်သထက်နက်အောင်နစ်ဝင်သွားနေပြီ။စောက်ခေါင်းကြွက်သားတွေကလက်ကိုအတင်းဆွဲစုပ်ညှစ်နေတော့တာ။လက်ခလယ်ကဝင်သွားတာဆုံးလုနီးပါးတောင်ဖြစ်နေပြီ၊ အပြင်ဖက်ကျန်နေတဲ့တခြားလက်ချောင်းတွေကလဲ၊ဖင်ဝတဝိုက်ကတင်ပါးသားအိအိကြီးတွေကိုကလိပေးနေတယ်။

နှိုက်နေတဲ့လက်ကအရသာရှိလိုက်တာဗျာ၊ ဒါတောင်လက်ပဲရှိသေးတာနော်..။အမေ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်တော့ မျက်နှာလေးမော့ပြီးမျက်စိတွေမှိတ်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းဟဟလေးနဲ့၊လက်ခလယ်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ တပျစ်ပျစ်လုပ်နေတုန်း၊လက်ကစိုထိုင်း ချွဲကျိတဲ့ခံစားချက်ကိုရလိုက်တယ်။ အမေအရည်တွေစိမ့်လာပြီ။

ဒါပေမယ့် အမေကခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းထိမ်းချုပ်နိုင်တယ်၊အံလေးကိုသာမသိမသာကြိတ်ထားပြီး၊ ဘေးလူတွေသတိမထားမိအောင်ဟန်ပျက်နေနိုင်တယ်ဗျ။

" နဲနဲလေးတော့သည်းခံလိုက်အုံးနော်"

ကျနော်ကပြောရင်းလက်ကလဲခပ်သွက်သွက်ကလိုင်းပေးနေတယ်။

" အင်း...အင်းးပါ"

အမေကအသံတုန်တုန်နဲ့..သူများတွေကြားရင်လဲဓာတ်လှေခါးအကြောင်းပြောနေတာပဲထင်မှာ..။

ကလစ်..ကလစ်..ကလစ်..ချပ်..ချပ်..ဒေါက်..

အသံတွေကြားလာရပြီးလူတချို့ဓာတ်လှေခါးတံခါးကို ကလော် ကလန့့် လုပ်နေကြတာသိလိုက်ရတယ်။မကြာခင်တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ကြပြီး ပြင်ပအလင်းရောင်ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ကျနော်လဲအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကလက်ကိုအမြန်ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်ရတယ်။

အမေကလဲပုံပျက်နေတဲ့သူ့စကပ်နောက်စကို၊ လက်နဲ့အမြန်သပ်သက်ပြီး၊ သေသေသပ်သပ်ကြည့်ကောင်းအောင်ပြင်လိုက်တယ်။ဓာတ်လှေခါးက လေးလွှာကြမ်းပြင်ရဲ့အောက်နား ၂ ပေလောက်နိမ့်တဲ့နေရာမှာတစ်ပြီးရပ်နေတာ။

ဓာတ်လှေခါးထဲကလူတွေကလဲ၊ ကုတ်ကပ်တက်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ကြတယ်။ ပါးစပ်တွေကလဲပွစိပွစိနဲ့ကွိုင်နေကြတာပေါ့။ကျနော်နဲ့အမေက ဓာတ်လှေခါးထဲကနောက်ဆုံးထွက်ရတဲ့ ၂ ယောက်ပေါ့။အားလုံးဓာတ်လှေခါးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်က ရိုးရိုးလှေခါးအတိုင်းမြေညီထပ်ကိုဆင်းကြတယ်။ သူများတွေရှေ့ကဆင်းတောင်သွားကြပြီ။

လှေကားဆင်းရင်းနဲ့ကျနော်ကလက်ကိုမြှောက်ပြီးလက်ခလယ်ကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကပေလာတဲ့ဖြူဖြူအနှစ်တွေက လက်မှကပ်ပြီးပေကျံနေတယ်။ကျနော်ကလက်ခလယ်ကိုမျက်နှာနားကပ်ပြီးနမ်းကြည့်တော့မလို့အလုပ်…။အမေကကျနော့်လက်ကိုဇတ်ကနဲဖမ်းကိုင်ထားလိုက်ပြီး..လက်ကိုအောက်ဘက်ဆွဲယူလို့ သူ့စကပ်နဲ့စင်အောင်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

တော်သေးတယ် ရှေ့ကလူတွေအတော်လှမ်းသွားတော့၊လှေခါးပေါ်မှာကျနော်တို့သားအမိ ၂ ယောက်ထဲဖြစ်နေတာကိုဘယ်သူမှမမြင်လိုက်ဘူး။

" ဘာ..နမ်းကြည့်မလို့လဲ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ.."

အမေကပြောတော့..

" အဲ့ အနံ့က ဘယ်လိုရှိလဲသိချင်လို့..ဟီးဟီး.."

" အရူးလေး..သွားး..."

ကျနော်တို့သားအမိ ကားမှတ်တိုင်ဆီကိုတစ်ဘလောက်လောက်လျှောက်လာခဲ့ရသေးတယ်။ကျနော်တို့ရောက်ပြီးမကြာပါဘူး၊ ကျနော်တို့နေတဲ့ဘက်ဆီဆွဲတဲ့ YBS နံပတ် ••• ဆိုက်လာတာအတော်ပဲ၊ဒီကားစီးမယ့်လူလဲအတော်အသင့်များနေပြီ၊

ဒီမှတ်တိုင်ကနေပြန်ကွေ့ပြီးလိုင်းပြန်စတော့၊ အတွင်းမှာနေရာလွတ်တွေရှိနေတယ်။ ကျနော်တို့သား အမိကသိတဲ့အတိုင်းသိပ်လျှင်တယ်၊ရှေ့ဆုံးကနေကားပေါ်တိုးဝှေ့တက်ခဲ့ကြပြီး ပိုက်ဆံကိုပုံးထဲထည့်ပြီးတာနဲ့ အတွင်းထဲအထိဝင်ခဲ့ကြတယ်။

(စောစောကလဲ ဓာတ်လှေခါးထဲအတွင်းဆုံးဝင်မိလို့ပြဿနာတက်ခဲ့ရပြီးပြီ)

ကျနော်တို့ကကားရဲ့နောက်ဘက်ဆုံးအတန်းခုံရှည်အထိ လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်။လူအများစုကနောက်ဆုံးတန်းခုံရှည်မှာမထိုင်ချင်ကြဘူး၊ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ကအဝေးကြီးသွားမှာ၊ ရှေ့ခုံအလယ်ခုံတွေမှာထိုင်ရင်၊ နောက်မှတ်တိုင်တွေကျရင်၊အလယ်ကြောတစ်လျောက်မတ်တပ်ခရီးသည်တွေပြည့်ညပ်လာမှာ။

လူပေါင်းစုံဆီက အနံ့ပေါင်းစုံကိုခံပြီး၊ ခရီးဝေးကြီးမသွားချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့်နောက်ဆုံးခုံပဲရွေးထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ကျနော်တို့၂ယောက် ဘယ်ဘက်ပြူတင်းနားကပ်ပြီးထိုင်မိကြတယ်။ ရှေ့မှာက ၂ ယောက်ထိုင်ခုံတန်း။

ကျနော်တို့နောက်ကလူတွေဝင်လိုက်လာပြီးမကြာခင်မှာပဲခုံတွေပြည့်သွားတာပါပဲ။ကျနော်တို့စီးတဲ့ကားက YBS ဆိုပေမယ့် ကွီးဖြိုးတရုတ်ကသွင်းလာခဲ့ပေးတဲ့ကားသစ်ကြီးတွေတော့မဟုတ်ဘူးဗျ။အရင် မထသလက်ကျန်ဘတ်စ်အဟောင်းကြီးတွေ၊ မစုတ်တစုတ်တွေရယ်၊ ခင်ဗျားတို့မျက်စိထဲမြင်မှာပါ။

မောင်းလာရင်းနဲ့ခရီးတစ်ဝက်ကျော်လို့ ရန်ကုန်ထဲကမြို့နယ်အတော်များများဖြတ်လာခဲ့ပြီးတော့ လူတွေလဲတဖြည်းဖြည်းဆင်းသွားလိုက်ကြတာ ကားထဲမှာဟိုတစ်ခုံ၊ ဒီတစ်ခုံနဲ့ ၄-၅- ၁၀ ယောက်ထက်မပိုတော့ဘူး။

ကျနော်တို့နောက်ဆုံးတန်းမှာလဲ၊ ညာဘက်ဆုံးကပ်ထိုင်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ပဲကျန်တော့တယ်။ကားကလဲလူချောင်လာတော့မှအသံမျိုးစုံထွက်လာတော့တယ်။နတ်တွေ၊ မူလီတွေချောင်ပြီးယိုင်နဲ့နေတဲ့ ထိုင်ခုံတွေက ဝိတ်မရှိတော့ တအီအီ၊ တကျွီကျွီနဲ့..

" စုတ်လိုက်တဲ့ကားကွာ..ဆွဲနေဖို့မသင့်တော့ဘူး.."

ကျနော်ညည်းမိတယ်။ခုံတွေကစောင်းတာကစောင်း၊ အသံမျိုးစုံကလဲမြည်၊ ကျနော်တို့ထိုင်နေတဲ့ကားနောက်ပိုင်းကမီး၂ပွင့်ကလဲ ကျွမ်းနေတယ်၊မှောင်စပျိုးလို့ကားမီးထွန်းတာတောင်၊ ရှေ့ပိုင်းကမီးတွေပဲလင်းတယ်။

ကားက သူ့လိုင်းကြောအတိုင်းဆက်မောင်းနေတယ်၊နောက်တစ်မှတ်တိုင်မှာ၊ ကျနော်တို့ဘေး ညာဘက်စွန်မှာထိုင်နေတဲ့လူလဲဆင်းသွားပြီ...။

" စောစောကဓာတ်လှေခါးထဲမှာတုန်းက မေမေ့ကိုလုပ်ရဲတယ်နော်၊ နင်တော်တော်သတ္တိရှိပါလား.."

ဘေးကလူဆင်းသွားတော့မှအမေကကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး၊ စကားစလာတယ်။အမေကြည့်နေတာက၊ အမေ့စာရွက်တွေထည့်ထားတဲ့ဖိုင်ကိုပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး ဖိထားတဲ့ကျနော့လက်တွေကိုကြည့်ပြီးပြောနေတာ။အမေ့အသံကအေးစက်စက်ဆိုတော့ကျနော်ကြောက်တောင်သွားတယ်။

" သားကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် မေမေ"

" ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမဆိုးရမှာလဲ..!ခေါ်တော့မေမေခေါ်နေပြီး၊ ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်နှိုက်စရာလား၊ ထောက်စရာလား...ဟင်!!..မေမေ့ရုံးကသူငယ်ချင်းတွေတွေ့သွားရင်၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.."

အမေကမျက်နှာကြီးစူပုပ်ပြီး ပြူတင်းပေါက်ဘက်လှည့်သွားတယ်။ စကားဆက်မပြောတော့ပဲအပြင်ဘက်ကိုပဲကြည့်နေတော့တာ။ကျနော့်စိတ်ထဲမှာလဲစိုးရိမ်ပြီးပူထူနေတယ်။ ဒီအကြောင်းကို အမေက အဖေ့ကိုများပြန်တိုင်ရင်ကွဲပြီ။ သေဖို့သာပြင်ပေတော့..။

ကျနော်ကလဲကျနော်ပဲ၊ ဘယ်လို ဘယ်လိုတွေဖြစ်ပြီးဒီအထိအောင်လက်လွန်မိပါလိမ့်..။ကျနော်တို့ စီးလာတဲ့YBS လဲ ဆင်ဖြေဖုံးဘက်စရောက်လာလို့ကားလမ်းလဲရှင်းစပြုပြီ။ကားကအခုအဓိကလမ်းမကျယ်ကြီးဖြစ်တဲ့ အမှတ် (--) လမ်းမကြီးကနေခွဲထွက်ပြီးကျနော်တို့မြို့နယ်ဘက်မောင်းလာခဲ့ပြီ။

လမ်းရှင်းတော့ဘတ်စ်ကားတို့ထုံးစံအတိုင်းအမြန်မောင်းပြီပေါ့။ကျနော်တို့ကားဒရိုင်ဘာက သူ့ဖီလင်နဲ့သူမောင်းနေတုန်း၊ ခဏအကြာမှာပဲလိုင်းတစ်လိုင်းထဲ နံပတ်တူကားတစ်စီးကဘေးကနေဝေါကနဲကျော်တက်သွားပါလေရော။ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ ကျနော်တို့ဒရိုင်ဘာရေရေလည်လည်တင်းပြီး ဒေါခီးသွားတယ်။

" မအေလိုး...လီးတဲ့..ငါ့ကိုကျော်ရဲတယ်ပေါ့လေ..၊ ခွေးမသား.."

ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲပြီးတော့..

" ရတယ်..မင်း..ရတယ်၊ ငါနဲ့လာမပတ်သက်ပါနဲ့ဆို၊ ပတ်သက်ချင်တယ်ပေါ့လေ။ ငါ့အကြောင်းသိမယ်.."

ကျနော်တို့ဒရိုင်ဘာက ဂီယာချိန်းပြီး၊ အတင်းဖိနင်းလိုက်တော့တယ်။ကားကိုယိမ်းထိုးနေတာပဲ၊ ဘယ်ထိုးလိုက်ညာထိုးလိုက်၊ အသားကုန်နင်းပြီး ခုနကကျော်သွားတဲ့ကားကိုအတင်းပြန်လိုက်ကျော်နေတယ်။ကားကလှိမ့်ပိန့်ပြီးရမ်းနေတော့အမေနဲ့ကျနော်တို့လဲ၊ ဘယ်ထိုးဆင်းလိုက်ညာထိုးဆင်းလိုက်၊ကားလှုပ်တိုင်းလိုက်ယိမ်းနေတာ၊ ခလောက်ဆံတွေကျနေတာပဲ။

ဘယ်လောက်များလဲဆို၊ ကျနော်အမေ့ပေါင်ပေါ်ထပ်ထိုင်မိလိုက်၊ အမေက ကျနော့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်မိလိုက်ဝရုံးသုံးကားဖြစ်ကုန်ပြီ။

" ဟေ့လူ..ဖြေးဖြေးမောင်းပါဗျ၊ သေကုန်တော့မှာပဲ.."

ကားရှေ့ပိုင်းကခရီးသည်တစ်ယောက်ကထအော်တယ်။ ဒါပေမယ့်၊ ရပါလိမ့်မယ်..အားကြီး..။ငတိကစိတ်တောင်မဝင်စားဘူး၊ ဟိုကားကိုပြန်ကျော်ရဖို့ပဲစိုင်းပြင်းနေတာ..။ကားအရှိန်ကပိုတောင်မြန်လာလိုက်သေးတယ်။ကားကဇတ်ခနဲဆိုယာဉ်ကြောချက်ချင်းပြောင်းလိုက်တာ၊

အမေလဲကျနော့ဘက်အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ယိုင်ကျလာပြီးကျနော့ပေါင်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးပိကျလာတယ်။..

...........................................................................................................

ဆုပ်မိဆုပ်ရာလမ်းကိုင်လိုက်တဲ့အမေ့လက်တစ်ဘက်က၊ ကျနော့်ပေါင်ကြားကလီးကိုမိမိရရကြီးဆုပ်မိသလိုဖြစ်သွားတယ်လေ။

" ငါ့ကိုလာမကျောနဲ့..မှတ်ထား..ဂိတ်ရောက်ရင် မင်းငါနဲ့တွေ့မယ်..ယီးဘဲ"

ကျနော်တို့ဒရိုင်ဘာကဓားကြိမ်းကြိမ်းနေတယ်။ အခု သူ့ကားက၊ ခုနကားကိုပြန်ကျော်လို့ရသွားပြီ၊ ကားချင်းအကျော်လှမ်းဆဲလိုက်သေးတာ။ဟိုဘက်ကားကလဲသူ့လောက်မမိုက်ရဲဘူးထင်ပါရဲ့၊ အရှိန်လျှော့ပေးပြီးနောက်ကချန်နေခဲ့တော့တယ်။ကျနော်တို့ဒရိုင်ဘာကိုယ်တော်ချောလဲ ဟိုကောင့်ကိုပညာပေးလိုက်ရလို့အခုမှ ဒေါသရှိန်တွေကျသွားတယ်ထင်ပါတယ်။ကားကိုညာဘက်လမ်းကြောပြန်ယူပြီးပုံမှန်ပဲမောင်းတော့တယ်။ ဟိုကောင်လဲကပ်လိုက်မလာရဲတော့ဘူး။

ဒါပေမယ့် ပုံမှန်ပြန်မဖြစ်တာကတော့ သကောင့်သားကျနော့်လီးပဲ။ကားပြန်ငြိမ်သွားပေမယ့်အမေကကျနော့်လီးကိုဆုပ်ထားရက်သားက မလွှတ်သေးဘူး။ကျနော့်ရဲ့ပုဆိုးပါးပါးတစ်ထပ်ထဲသာရှိနေတဲ့အပေါ်ကနေ နူးညံ့တဲ့အမေ့လက်ကတင်းတင်းဆုပ်ထားတာကြောင့်လီးထဲကိုအမြန်ပဲသွေးတွေတိုးဝင်လာပြီး ကျနော့်ကောင်ကချက်ချင်းထောင်တက်လာပြီ။

မိုးကလဲစချုပ်၊ အပြင်လမ်းမီးကကျို့တို့ကျဲတဲ၊ ကားမီးကလဲကျွမ်းနေတော့၊လုံးဝမှောင်နေတဲ့နောက်ဆုံးခုံတန်းရဲ့အမှောင်ထဲမှာ၊ အမေ့လက်တွေကလီးကိုမလွှတ်တော့ပဲ၊လက်နဲ့ညှစ်လိုက်၊ ဖွပေးလိုက်နဲ့ကောင်းကောင်းကစားနေတယ်ဗျ။

" အခု..ဒီနေရာကမှောင်လိုက်တာမေမေရာ..၊ ဓာတ်လှေခါးထဲမှာတုန်းကအတိုင်းပဲ.."

ကျနော်ပြောတော့အမေက မော့ကြည့်ပြီးလက်ထဲဆုပ်ထားတဲ့လီးကိုအားပါပါနဲ့တစ်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်းညှစ်တယ်။

" အားးးး..."

ကျနော်နာလို့အော်လိုက်ရတယ်၊ အကျယ်ကြီးလဲမအော်ရဲလို့ကြိတ်အော်ရတယ်။

" နောက်ကို၊ ဓာတ်လှေခါးထဲမှာလိုလုပ်ဦးမလား..!"

" တောင်းပန်ပါတယ်မေမေရယ်၊ သားမှားပါတယ်..နာတယ်..လွှတ်ပါမေမေ"

ကျနောိငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောမှ၊ အမေကလက်ကိုဖွပေးပြီး။

" သူများတွေမြင်ကုန်မှာမကြောက်ဘူးလား.."

စောစောက ပုဆိုးပေါ်ကညှစ်နေတဲ့အမေ့လက်တွေက၊ ပုဆိုးခါးပုံစကိုအသာလျှော့ပြီးပုဆိုးထဲဝင်ကိုလာတယ်၊ထောင်ပြီးအတင်းကန်ထွက်နေတဲ့လီးကို အတွင်းခံအပေါ်က ၃-၄ ချက်ပွတ်နေပြီးမှ၊နောက်ဆုံးအထပ်ကျန်နေတဲ့အတွင်းခံရဲ့သားရေကြိုးကိုဟပြီး လက်ကလီးကိုအသားအတိုင်းကိုင်မိလိုက်ပြီ။

အမေ့လက်ဝါးလေးတွေကနူးညံ့နေတယ်။ အဲ့ဒီဖဿအတွေ့အာရုံကြောင့် ကျနော့်လီးကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရအစွမ်းကုန်တင်းမာလာတော့တယ်။ အဲ့ဒီလက်နုနုလေးနဲ့အမေကကျနော့လီးကိုအထက်အောက်လျှောတိုက်ပေးနေပြီ။

" ပြောလေ.. သူများတွေမြင်မှာမကြောက်ဘူးလား.."

" ကြောက်တော့ကြောက်တယ်..၊ ဒါပေမယ့်..စိတ်..စိတ်.."

" စိတ်..ဘာစိတ်လဲ..ရှင်းရှင်းပြောစမ်း.."

အမေက လီးကိုခပ်တင်းတင်းပြန်ဆုပ်ပြီအသံကမာလာပြန်ပြီ။ကျနော်လဲတုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့၊

" မဟုတ်ပါဘူး.."

" ဘာမဟုတ်တာလဲ..! ခုနဘာပြောတာလဲ၊ ဖြေစမ်း.."

အမေကလီးကိုထပ်ညှစ်လိုက်တယ်။

" အားးး မေမေဖြေးဖြေး..ပြောပါ့မယ်။ ဟို..ဟို..စိတ်ဆာလို့ပါ.."

ကျနော်ဘာဖြေရမှန်းမသိလို့ဖြေမိဖြေရာဖြေလိုက်တယ်။

" စိတ်ဆာတယ်..! ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ။ မိန်းမချချင်တယ်ပေါ့ဟုတ်လား.."

ကျနော်လဲမရဲတရဲနဲ့ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရတယ်။

" နင်စိတ်ဆာတာနဲ့ပဲငါ့ပစ္စည်းလာနှိုက်တယ်ပေါ့လေ။ ဘာဆိုင်လို့လဲ။

ဒါနင့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေလေ။ မေမေ့အပေါ်စိတ်ဆာ၊ စိတ်လာလို့ရမလား။ ငရဲကြီးမှာမကြောက်ဘူးလား.."

" သားကိုခွင့်လွှတ်ပါမေမေ.."

" ယောက်ျားဆိုတာဒီလိုချည်းပဲ၊ နှာခေါင်းသာမပါရင်ချီးစားကြမယ့်အမျိုးတွေ၊ အခုကြည့်အဖုတ်နံ့ရရင်အမေအရင်းသောဘာသော၊ မရှောင်တော့ဘူး၊စိတ်ဆာတယ်ဆိုတော့ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်လုပ်ချင်တယ်ပေါ့.."

" မေမေကရော..သားနှိုက်တော့ငြိမ်ခံနေတာပဲ၊ မေမေကောစိတ်ဆာနေတာမဟုတ်ဘူးလား"

" အရူးလေး.. ကိုယ့်ဖာကိုယ်ပဲဆာတော်မူပါတော်....၊ မေမေက မဆာပါဘူး"

" တကယ်ကြီးလား.."

" ကဲ..ကဲ..စကားမများနဲ့၊ ဒီလောက်ဆာနေလဲမြန်မြန်ပျောက်အာင်ဖျောက်ပေးမယ်၊ ဒါမှမဟုတ်တန်းတရားတွေနောက်မတွေးတော့အောင်"

အမေကကျနော့်ဘက်ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးစောစောကထဲကဖြေထားတဲ့ပုဆို့ကိုခါးအောက်ကိုဆွဲချလိုက်ပြီးတစ်ဆက်ထဲ အတွင်းခံကိုပါဆွဲလှန်လိုက်တာ၊ ကျနော်တောင်လန့်ပြီးအံ့အားသင့်သွားတယ်။လီးကငေါက်တောက်ကြီးထောင်ရက်သားပေါ်လာပြီ။

အစထဲကအမေပုဆိုးပေါ်အုပ်ကိုင် ပွတ်ဆွဲနေကထဲကလီးတောင်ပြီးသားဖြစ်နေတာလေ။အမေကခေါင်းကိုငုံ့ပြီးဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားတဲ့လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထဲ့ပြီးနှိမ့်ချည်မြှင့်ချည်နဲ့စုပ်ပါလေရောဗျာ..။ကျနော်လုံး၀ ထင်မထားတဲ့အကွက်...၊

ပထမအဆင်က.. အမေကကျနော့်ကိုအပြတ်ဆူတော့မယ့်ပုံစံမျိုး၊အခုတော့ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီး ကျနော့်ကိုပုလွေမှုတ်ပေးနေပြီ။အမှန်တော့အမေက ကျနော်ဓာတ်လှေခါးထဲမှာနှိုက်လိုက်ကထဲက စိတ်တွေပါနေပါပြီ။

တမင်သက်သက်ကစားနေတာ ဒီအမေကတော့..အမေလုပ်ပုံကလဲ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာဆိုတော့ကျနော်လန့်တော့လန့်သွားတယ်။သူများတွေမြင်သွား၊ သတိထားမိမှာစိုးလို့၊ ကမန်းကတန်း၊ ဘေးဘီနဲ့ ကားအရှေ့ဘက်မျှော်ကြည့်လိုက်တော့..

တော်သေးတယ်၊ အရှေ့ဘက်တော်တော်လှမ်းလှမ်းမှာတစ်ယောက်တစ်ခုံစီထိုင်နေကြတဲ့ ပါစင်ဂျာ ၅ ယောက်လောက်ပဲရှိတော့တယ်။ဘယ်သူမှနောက်လှည့်ကြည့်ပြီးစိတ်ဝင်စားကြတာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ဖီးလ် နဲ့သူတို့ ဖုန်းပွတ်နေကြတာ..။ကျနော်တိုသားအမိထိုင်တဲ့နေရာကလုံးဝကိုမှောင်ကျနေတာလေ။

ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွပ်..ကျွပ်..

အခုကျနော့လီးက အမေ့ပါးစပ်ထဲမှာအပြည့်..။ လီးကမာထန်ပြီးသွေးတွေအပြည့်နဲ့ဖောင်းနေတယ်။အမေကဒစ်ဖျားကိုလျှာနဲ့လျက်လိုက်၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးငုံစုပ်လိုက်..၊ အသံကလဲ တကျွပ်ကျွပ်.. တပျတ်ပျတ်နဲ့။အမေ့တံတွေးတွေ၊ သွားရည်တွေကြောင့်လီးတချောင်းလုံးလဲရွှဲပြောင်နေပြီ။

" အူးးးးး ရှီးးးး.."

ကျနော့ကားထိုင်ခုံနောက်မှီဆီကျောကပ်လှဲချပြီး၊ မချင့်မရဲနဲ့ညည်းမိတယ်။အမေလုပ်ပေးနေတာက တစ်သက်မှာတစ်ခါ အခုမှကြုံဘူးပြီးအရမ်းကောင်းနေတယ်။ကျနော်ပြူတင်းပေါက်ကအပြင်လှမ်းကြည့်တော့ လူနေအိမ်ခြေတွေသိပ်မရှိတော့ပဲကြဲလာပြီ။အခုကွင်းပြင်တချို့နဲ့ကြာကန်တွေကိုဖြတ်သွားတာတွေ့နေရတယ်။

ကားထဲမှာကလဲမှောင်လို့ ၊ အနဲ့အကျဉ်းသာရှိတော့တဲ့ခရီးသည်တွေကလဲရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ။အခြေအနေကတော့ အရမ်းအားပေးနေပြီ။ ကျနော်တို့အကြိုက်ပဲ၊ကျနော်ကားပေါ်မှာတင်အမေ့ကိုဆွဲပြီးတစ်ဆုံးတစ်စလုပ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေတောင်ပေါက်လာတယ်။ကျနော် အမေ့နားကုန်းပြီးတိုးတိုးလေး…နဲ့

" မေမေ..မှုတ်ပေးတာတအားကျွမ်းတာပဲ..အရမ်းကောင်းတယ်မေမေ..၊ ဆိမ့်တက်နေတာပဲ၊"

ပြောရင်းနဲ့အမေ့ခေါင်းနဲံ့ပင်တွေကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။အမေကပါးစပ်ထဲကလီးကိုခဏချွတ်ပြီး၊ တစ်ချက်ကျနော့်ကိုမော့ကြည့်ရင်း...၊

" လူလဲကြည့်ပေးထားဦးနော်.."

သူကိုယ်တိုင်ကလဲဘေးဘီကိုအမြန်အကဲခတ်လိုက်တော့ အခြေအနေကအဆင်ပြေနေတော့၊ချက်ချင်းပြန်ကုန်းပြီး အရှိန်တင်လို့၊ ခေါင်းကြီးတလှုပ်လှုပ်နဲ့လီးကိုအားရပါးရစုပ်တော့တယ်။လက်ကလဲလီးအရင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ပြီး အထက်အောက်ဆတ်ဆတ်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းကိုင်ပေးနေတယ်။

ကျနော့်လီးက တဖျင်းဖျင်းတမြမြနဲ့ အရသာကတအားကောင်းနေပြီ။အမေကကျနော့ဘက်ကုန်းမှုတ်နေတုန်းတစောင်းကြီးမှောက်ထိုင်ထားတော့ဖင်လုံးကြီးကပြူးထွက်နေတယ်။ကျနော်ကအမေ့ကိုပါပြိုင်တူဖီးရှိစေချင်လို့ အမေ့ဖင်ကြီးဆီလက်လှမ်းလိုက်ပြီး တင်သားလုံးလုံးအိအိကြီးတွေကိုအားရပါးရညှစ်ပေးလိုက်တယ်။အခုအနေအထားက ဓာတ်လှေခါးထဲကမှာတုန်းကထက်ကိုင်ရတာအများကြီးပိုပြီးအဆင်ပြေတယ်။အမေ့ဖင်အိအိကြီးကတကယ်ကိုင်လို့ကောင်းတာဗျာ..။

" သားလဲ မေမေ့ကိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်နော်.."

အမေ့နားတိုးတိုးလေးကပ်ပြောပြီးပြောလိုက်တယ်..ကျနော်နယ်နေတဲ့ဖင်ကြီးအောက်ပိုင်းကို လက်ကလျှောဆင်းသွားတော့တင်ပါးဆုံရဲ့အောက်နားကျကျ ပေါင်လုံးတစ်တစ်ကြီးတွေကိုစမ်းမိတယ်။ အမေ့စကပ်ကနဂိုကထဲကတိုတိုလေးဟာ၊တစောင်းကြီးကုန်းထားတော့စကပ်အောက်နားစကတိုတက်ပြီးဖင်ရင်းကပ်နေပြီ။

ကျနော့်လက်တွေကစကပ်အနားစကိုလှန်ပြီးဖင်ကြီးကိုကိုင်လိုက်တော့ပင်တီပေါ်ကိုင်မိတယ်။အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ဘူး၊ ပင်တီထဲတခါထဲလက်လျှိုသွင်းပြီး၊ ဖင်ကြားမြောင်းကြီးတစ်လျောက်၊ လျှောတိုက်ဆွဲသွင်းသွားပြီး၊ပေါင်ခွကြားဆုံကပစ်မှတ်ကိုတခါထဲတန်းနှိုက်လိုက်တော့၊ လက်ချောင်းတွေကစိုထိုင်းထိုင်းနူးအိအိအထိအတွေ့နဲ့တစ်ခါပြန်တွေ့ပြန်ပြီ၊ကျနော့်လက်ခလယ်ကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲစွပ်ခနဲဆိုဝင်သွားပြန်ပြီ။

" အူ့..စစ်.."

ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲအော်ရင်းက အမေမျက်နှာမော့ပြီးကျနော့်ကိုတစ်ချက်ကြည့်တယ်။အခု..ကျနော့်လက်ညှိုးကပါ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲရဲပြီးဝင်သွားပြန်ပြီ။ကျနော့်လက် ၂ ချောင်းပူးက အရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေပေးနေတယ်။

အမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက၊ လက်တွေကိုတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ပေးနေတယ်။အခုလက်၂ချောင်းပူးကစောက်ပေါက်ထဲမှာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ နှဲ့နေတာ ကျိကျိ..ကျိကျိ..မြည်လို့...

........................................................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း

အမေကပါးစပ်ထဲကလီးကိုခဏချွတ်ပြီး..

" အမလေး..ဒီအချောင်းကြီးကပါးစပ်ထဲအပြည့်မာထန်နေတာပဲ..ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ စိတ်ဆာတာပျောက်လောက်ပြီထင်တာပဲ..နော်"

မျက်နှာလေးစောင်းပြီးမော့ကြည့်လာရင်းပြောတယ်။

" ဟင့်အင်း..မေမေခုလိုလုပ်ပေးနေမှ ပိုတောင်ဆာလာတယ်"

" ဟော..တော်..မှားပါတယ်"

" ဒါနဲ့..မေမေ..အမေ့ဟာကကျဉ်းကျဉ်းလေး၊ လက်ချောင်းသေးသေးလေးတွေတောင် ဒါလောက်ကြပ်နေရင်။လက်ညှိုးထက်ဆိုက်ကြီးတဲ့အချောင်းမျိုးဆိုရင်၊ ညပ်သပ်နေမှာပဲ.."

ကျနော်ကအမေ့ပစ္စည်းနှိုက်နေရင်းကနေစိတ်ထဲပေါ်လာတဲ့အတိုင်းလွှတ်ခနဲထွက်သွားမိတယ်။တကယ်လဲကျနော့်စိတ်ထဲက တဆုံးတစ၊ အဝေးကြီး အမေ့အပေါ်မှာတွေးနေမိပြီ။ တကယ်လို့သာ....ရမယ်ဆိုရင်…………..။

" အမယ်..အမယ်..မလိုပါဘူး...၊ သိနေတယ်နော်..ဘာတွေတွေးနေတယ်ဆိုတာ..။အခုလိုလုပ်ပေးနေတာပဲတော်လှပြီလို့မှတ်ထား..၊ ကျေးဇူးတင်လိုက်အုံး၊မြန်မြန်ထွက်ရင်လဲထွက်တော့..၊ ဆာနေတာတွေ မြန်မြန်ပျောက်အောင်"

အမေကပြောင်တင်းနေတဲ့ကျနော့်လီးထိပ်၊ ဒစ်ကြီးကိုလက်မဖျားနဲ့လက်ဗွေနှိပ်ပြီးစိမ်ပြေနပြေပွတ်ပေးနေတယ်၊ပြီးမှပါးစပ်ကိုတအားဟပြီးငုံစုပ်သွင်းလိုက်ပြန်ပြီ။

ပြွတ်..ပြွတ်.. ပျစ် ပျစ် ပျစ်..

အမေ့တံတွေးတွေကြောင့်လီးတစ်ချောင်းလုံးစိုရွှဲပြီး အသံတွေကလဲတပြွတ်ပြွတ်ထွက်နေတယ်။ကျနော်လဲကောင်းလွန်းလို့လီးကိုကော့ထိုးပေးနေမိတယ်။ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကလိနေတဲ့လက်ကိုလဲဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အမေ့ခေါင်းကိုလက် ၂ ဘက်နဲ့စုံကိုင်လို့ လီးစုတ်ချက်တွေနဲ့အတူဆွဲမပေးလိုက်၊ ဖိချပေးလိုက် အလိုက်သင့်လုပ်ပေးနေမိတယ်။ ကျနော့်မှာ လီးကြောစိမ့်လိုက်တာဗျာ၊ စောက်ကျိုးနဲ..။

"အမယ်..မယ်..လူလည်ကျလှချည်လား..၊ သူတစ်ယောက်ထဲကောင်းချင်နေတယ်ပေါ့လေ။ ဟင်း.. ခုနလက်တွေဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ"

အမေပြောတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုကျနော်သိတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုဆက်မနှိုက်တော့လို့ပြောနေတာ။

" အဲ..အဲ..ဒါနဲ့..ခဏနေစမ်းပါအုံး.."

အမေကပြောရင်းမတ်မတ်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီ်းကိုကြွ၊ သူ့စကပ်အနားကိုခါးပေါ်ထိဆွဲတင်ပြီး ပင်တီဆီလက်လှမ်းလို့ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့တယ်။လိပ်ပြီးသူ့ခြေဖျားကကျွတ်ထွက်လာတဲ့ပင်တီကိုကျနော်လက်ထဲထိုးထည့်ပေးပြီး..၊

" ရော့ ...ဒီနေ့မေမေ့ကို တကူးတကလာကြိုပေးတဲ့သားအတွက်၊ အမှတ်တရလက်ဆောင်..."

ကျနော်က ဂွကြားမှာခရင်မ်အရောင်၊ ဖြူဖြူအနှစ်တွေကပ်နေတဲ့ပင်တီဖွေးဖွေးလေးကိုကြည့်ပြီး နှာခေါင်းနားကပ်လို့ရှူကြည့်လိုက်တယ်။ပေါင်ဒါနံ့လိုလိုကိုယ်နံ့လေးနဲ့သေးနံ့မစို့မပို့ရောနေတဲ့အနံ့မျိုး..။

" ကဲ..စပ်စုချင်တဲ့ကောင်လေး..၊ အနံ့ဘယ်လိုရှိတယ်ဆိုတာ၊ အခုသိပြီလား.."

ပြောပြီးတာနဲ့အမေကကုန်းပြီးလီးဆက်စုပ်နေပြန်ပြီ။ကျနော်လဲအမေပေးတဲ့ပင်တီကိုလွယ်လာတဲ့သားရေဟန်ဘက်အိတ်လေးထဲထည့်သိမ်းပြီးမှ၊အခုဖင်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးဖြစ်သွားတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုအားရပါးရပွတ်နေလိုက်တယ်။ဖင်ကြီးကဖြူလဲဖြူ၊ တင်းလဲတင်း အိလဲအိလှသဗျာ။ ဖင်ကြီးကိုကောက်ထွက်နေအောင်ကုန်းခိုင်းထားပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်ချင်စရာ။ကျနော်ဖင်ကြားထဲကိုနောက်တစ်ကြိမ်လက်လျှိုသွင်းလိုက်တော့၊ မှောင်ထဲမှာပေမယ့်၊အခုကျနော်စမ်းမိနေတာအမေ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေဆိုတာစိတ်ကသိနေတယ်။

ကျနော့်လက်ချောင်းဖျားလေးတွေက နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်၊ ရေကန်ဘောင်ပေါ်ပတ်ချာလှည့်လမ်းလျှောက်နေတယ်။နှုတ်ခမ်းသားတွေရဲ့အတွင်းအစပ်လေးတွေကနုနုလေးတွေ။ လက်ဖျားလေးတွေကအဲ့ဒီအရသာကိုခံစားနေရတယ်။ကျနော်ကစောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းတွေထပ်စွပ်သွင်းလိုက်မလိုလုပ်ပြီးမှ.. အတွေးထဲမှာ..၊

' ဟာ..စောက်စိ…၊ ဟုတ်ပြီ..စောက်စိကိုကစားပေးရမှာပဲ၊ မိန်းမတွေက ဒါမှထွန့်ထွန့်လူးနေတာ..ငါ့အမေရောလူးသလား၊ မလူးဘူးလား၊ စမ်းကြည့်ရအာင်'

ကျနော်အောကားတွေကြည့်တာများလှပြီလေ။ စောက်စိကိုများထိမိရင်ဘယ်မိန်းမမှသည်းမခံနိုင်ဘူး။ဒီတစ်ခါကျနော့်လက်တွေက၊ ပစ်မှတ်ပြောင်းလိုက်ပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲမနှိုက်တော့ပဲစောက်စိပွတ်ပြီးဆွဖို့ကြိုးစားတော့တယ်။တွေ့ပါပြီ၊ လက်ထိပ်ကစမ်းမိပြီ၊ အစိပြူးပြူးလေး...။

ကျနော်လပ်ညှိုးနဲ့လက်မကြားမှာ အစိလေးကိုဖိပြီးညှစ်ပေးလိုက်တော့အမေဆတ်ကနဲဒွန့်သွားတယ်။အဲ့ဒီကစပြီးကျနော်စောက်စိလေးကိုညင်ညင်သာသာလေးပွတ်တယ်။ လက်ဖျားလေးတွေနဲတဒပ်ဒပ်ဆွတယ်၊အမေပါးစပ်ကလီးစုပ်မပျက်ပေမယ့်၊ စောက်စိကိုရွအောင်ဆွပေးခံနေရတာကြောင့်၊ ဖင်ကြီးကကြွပြီးခါနေပြီ။

" အူးးး အူးးးးအူးးး အိုးးး.."

အမေတကယ်ကောင်းနေပုံရတယ်။ အခုလီးတောင်ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ပဲ၊ ကုန်းထပြီးသူ့ပေါင်ကြားငုံ့ကြည့်ရင်းကပြောတယ်။

" ရှီး...အမလေး...ရင်ခုန်လိုက်တာနော်..၊ကြက်သီးတွေတဖျင်းဖျင်းထလိုက်တာ...ဘတ်စ်ကားပေါ်အခုလိုလုပ်နေရတာ၊ ဓာတ်လှေခါးထဲတုန်းကထက် ပိုပြီးရင်ခုန်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ"

အမေကသူ့စောက်စိကိုကလိုင်းနေတဲ့ကျနော့်လက်ပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီးအတင်းဖိလို့အဖုတ်ကိုအတင်းပွတ်တော့တယ်။အမေ့လက်ချောင်းလေးတွေကကျနော့်လက်ကြားကတောင်ကျော်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲထိုးနှိုက်ပြီးလက်နဲ့တပျစ်ပျစ်ညှောင့်နေတာ။

ခဏကြာတော့အမေကသူ့လက်ညှိုးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တာ လက်ချောင်းပေါ်အရည်တွေကပ်ပြီးရွှဲပြောင်နေတယ်လေ။အမေက အဲဒီစောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့လက်ညှိုးနဲ့ကျနော့နှုတ်ခမ်းကိုလာထောက်တယ်။ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီးကျနော့လျှာကိုအဲ့ဒီလက်ညှိုးနဲ့လှည့်ပြီလိမ်းသပ်တော့တာ..။ကျနော်လဲစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ အဲ့ဒီလက်ညှိုးကိုတပြတ်ပြတ်နဲ့စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ခ်ခ်ခ်..အရသာဘယ်လိုနေလဲ.."

ကျနော်..အမေ့လက်မှာပေနေတဲ့စောက်ရည်တွေကို အရင်ကုန်အောင်လျက်ပေးနေလိုက်သေးတယ်။အမေကလက်ကိုပါးစပ်ထဲထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာ။

" အရသာက တစ်မျိုးလေးပဲမေမေရဲ့..။ ဟိ..ကောင်းတယ်..၊ နဲနဲပိုပိုသာသာလေးပေးမြည်းစမ်းပါ"

" သွားး နှာဗူးလေး..စောက်ရည်စုပ်ရတာကိုများသဘောကျနေတယ်"

ကျနော်လဲနောက်တန်းဆိုဖာပေါ် အမေ့ကိုပေါင်ကြီးကားခိုင်းထားပြီး၊ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးမျက်နှာအပ်လို့စောက်စိကိုလျှာနဲ့ထိုးလျက်ပစ်လိုက်တယ်။မထူးတော့...ဘူး ကျနော်အမေ့ကိုဘာဂျာကိုင်ပြီဗျာ။

အမေက သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားတော့၊ လျက်ရတာပိုပြီးအဆင်ချောလာတယ်ဗျ။အမေ့ကြည့်ရတာလဲအခုတခြားဘာကိုမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့လောက်အောင်ကိုတအားထန်နေပြီ..။

ရွှပ်..ရွှပ်..ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်..

လျှာက ဘယ်ညာနှုတ်ခမ်းသားတွေကို တစ်လှည့်စီလျက်လိုက်၊ စောက်စိကိုစုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းလိုက် အလုပ်များနေလိုက်တာ။အမေကကျနော့်ဆံပင်တွေဆွဲ၊ ခေါင်းကိုအတင်းဆွဲနှိမ်ပြီးကျနော့်မျက်နှာကို၊ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့အတင်းဆွဲကပ်ထားတယ်။

" အားးးအီးး အီးးး အီးး...အု.."

အမေသူ့စောက်ဖုတ်ကတအားကောင်းနေတဲ့အရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဘူး၊ကြိုးစားပြီးအသံမထွက်အောင်ထိမ်းပြီးညည်းပေမယ့် အနားကပ်နေတဲ့ကျနော်ကတော့ကြားနေရတယ်..။

" ကောင်းလိုက်ထှာသားရယ်..အူးးးး..."

" မေမေ..ပျော်လားဟင်.."

" ပျော်တာထက်ပိုတယ်သား...မေမေမရတော့ဘူး၊ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး၊ သားသဘောပဲ..လုပ်ချင်တာလုပ်တော့..မေမေခွင့်ပေးတယ်..နေ..နေ..နေပစေတော့၊ မေမေပဲလုပ်ပေးမယ်ကွာ.."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့အမေကထလိုက်ပြီးကျနော်ထိုင်နေတဲ့နေရာ၊ ကျနော့်ပေါင်ပေါ်တည့်တည့်သူ့ဖင်ကြီးကိုရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ်။ထောင်ပြီးမာန်ထနေတဲ့ကျနော့်လီးကြီးနဲ့သူ့စောက်ပတ်ဝကြီးကိုတည့်အောင်ချိန်ထိုင်ပြီးဖိချလိုက်တော့….

ဗြိ..ပျစ်..

အမေ့စောက်ခေါင်းတွင်းသားတွေက ကျနော့်လီးကိုငုံစုပ်သွားပြီ။ အထိအတွေ့ကနွေးနွေး၊ နုနု၊ အိအိကြီး။အဲ့ဒီတဒင်္ဂလေးမှာ၊ ရင်ထဲလဲ ဟာခနဲဖြစ်သွားတယ်..။အမေကခန္ဓာကိုယ်ဟန်ချက်ရအောင်၊ အရှေ့တန်းထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ်ကသံတန်းကို လက် ၂ ဘက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်အားပြုလို့ ခါးကိုနွဲ့နွဲ့ပြီး၊ ဖင်ကိုဆောင့်ဆောင့်ချတယ်။

ပြိ..ပြိ..ပြိ..ပြိ..ပြိ...

ကျနော်ကားရှေ့ပိုင်းကိုလှမ်းမျှော်ကြည့်တော့၊ ဘယ်သူမှနောက်ဘက်ကိုစိတ်ဝင်တစားရှိပုံမရဘူး။ ဒါကြောင့်ကျနော်လဲရဲတင်းလာတယ်၊အမေ့တင်ပါးကြီး ၂ ဘက်ကိုလက်နဲထိမ်းကိုင်ပြီး လီးကိုပစ်ပစ်ပြီးကော့တင်ပေးနေလိုက်တယ်။ကျနော်အခုဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေကို ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး၊ အိပ်မက်များမက်နေသလားလို့..၊

ကျနော်အခုလူတကာစီးတဲ့လိုင်းကား၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လိုးနေတယ်၊ တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှမစဉ်းစားခဲ့တဲ့အလုပ်ကြီး...။ပြီးတော့ပိုဆိုးတာက၊ အခုကျနော်နဲ့လိုးနေတာ တခြားဆော်လဲမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ထားတဲ့အမေအရင်း...၊

ဘယ်လိုကဘယ်လိုတွေဖြစ်သွားကြတာလဲ၊ ဖာ့ခ်..ယုံနိုင်စရာကိုမရှိဘူး၊ဒါပေမယ့်သိနေတာက၊ ကျနော်အခုအရမ်းကောင်းနေတယ်ဗျာ၊ ရင်တွေလဲဒလကြမ်းမန်းခုန်နေတယ်..။ကျနော်တို့ထိုင်နေကြတဲ့ခုံတန်းကလဲတကျွိကျွိ၊ တပြိပြိ၊ မြည်သံတွေထွက်နေတယ်၊ဒါပေမယ့်တကားလုံးကလဲ၊ နေရာပေါင်းစုံက၊ သံစုံတွေမြည်နေတော့၊ ရောပြီးပျောက်သွားတယ်လေ။

" ဟယ်..ဒို့မှတ်တိုင်ရောက်ပြီဟဲ့..."

အမေက အလန့်တကြားလွှတ်ခနဲအော်ပြီးထလိုက်တယ်။ဟုတ်သား..ကျနော်တို့သားအမိ ရမ္မက်ဇောတွေကပ်နေကြတာ၊ ရှေ့ဓာတ်တိုင် ၂ တိုင်စာလောက်ဆိုရင် မှတ်တိုင်ရောက်ပြီ။

" မှတ်တိုင်ပါတယ်ဗျို့.."

ဘဲလ်ကြိုတီးဖို့တောင်အချိန်မရတော့လို့ကုန်းအော်လိုက်ရတယ်။ ဘဲလ်က ကားအလယ်အဆင်းပေါက်နားမှာလေ။ကျနော်တို့ဝရုန်းသုံးကားဖြစ်နေပုံများ၊ ကားမောင်းတဲ့ဆရာကြီးရော၊ရှေ့ကဖီလင်နဲ့နှပ်နေတဲ့ခရီးသည် ၃-၄ယောက်ရော၊ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့လှည့်ကြည့်ရတဲ့အထိ၊အမေက စကပ်ကိုကြည့်ကောင်းအောင် ၃-၄ ချက်သပ်ချလိုက်ပြီး၊ ကျနော်ကတော့လီးကိုသိမ်းလို့ပုဆိုးပြန်ပြင်ဝတ်ရတယ်။

ကျနော်တို့နောက်တန်းကခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာကြတော့ကားဆရာကြီးကရပ်စောင့်ပေးရှာပါတယ်၊အခုလိုကျတော့စောစောကဒရိုင်ဘာဒေါသကုမ္မာရကြီးက သဘောကောင်းသားပဲ..။

.............................................................................................

ဝူးကနဲကားထွက်သွားတော့မှ ကျနော်တို့သားအမိ ၂ ယောက်တယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် အူကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်နေမိကြတယ်။

ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံက အခုမှအိပ်ရာကနိုးလာတဲ့ပုံစံမျိုး။ အိပ်မက်ကောင်းနေတုန်းကုတင်ပေါ်ကပြုတ်ကျပြီးနိုးလာသလိုမျိုး၊အခုမှအသိတွေပြန်စုစည်းနေရတယ်။ ကျနော်တို့တွေကားပေါ်မှာလောကကြီးကိုမေ့ပြီးဘာတွေလုပ်ခဲ့မိကြပါလိမ့်။

ကျနော်တို့အခုမှပတ်ဝန်းကျင်ကိုလေ့လာမိတော့ လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်နားက မီနီမတ်၊ကွန်ဗီးနီးယန့်စတိုး G&G ရှေ့မှာရပ်မိရက်သားဖြစ်နေတာသတိထားမိတော့တယ်။ကျနော့ပုဆိုးကြားမှာအရာဝတ္ထုတစ်ခုကထိုးထောင်ထွက်နေတုန်း၊ အကြောတွေကတရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းဖြစ်နေတုန်း၊စိတ်ထဲမှာ၊ ဘာလဲဟ..YBS ကရောက်တာမြန်လှချည်လား လို့တွေးနေမိတာ..။

" ကံကောင်းလို့၊ ကားမှတ်တိုင်ကျော်တော့မလို့သီသီလေးလိုတော့တယ်၊ ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေကြမှန်းမသိဘူး.."

အမေကလှည့်လာပြီး၊ ကျနော့ပေါင်ကြားကဖိုးထောင်ကိုမသိမသာကြည့်ပြီးပြောနေတယ်။အခုဒီလမ်းထိပ်ကနေဆိုရင်အိမ်ရောက်တဲ့အထိလမ်းကြားအတိုင်း ကိုက် ၂၀၀ လောက်လျှောက်ရလိမ့်ဦးမယ်။မြို့ပြင်ဆင်ခြေဖုံးတို့ထုံးစံအတိုင်းနဲနဲမိုးချုပ်တာနဲ့လူပြတ်ပြီးမှောင်မဲနေတာ။ နဲနဲလေးအထဲလျှောက်ဝင်သွားမိတာနဲ့လမ်းမီးကရှိတော့တာမဟုတ်ဘူး။

" စောစောကကားပေါ်မှာမေမေက လုပ်ရဲတယ်နော်၊ အပေါ်ကကိုတက်ခွတော့တာ.."

" .........."

အမေမျက်နှာကြီးရဲတွတ်ပြီး၊ လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ကဒ်ထူဖိုင်နဲ့ကျနော့်လက်မောင်းကိုဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်တယ်။

" ရေဆာတယ်..ရေအရင်ဝင်ဝယ်သောက်ရအောင်.."

အမေကပြောပြီးကော့ကော့၊ ကော့ကော့နဲ့ မီနီမတ်ထဲဝင်သွားတော့ ကျနော်လဲနောက်ကဝင်လိုက်သွားတယ်။အမေ့စကပ်တိုတိုအောက်ကပေါင်လုံးကြီးတွေရဲ့အတွင်းဘေးမှာအရေကြည်တွေစိုနေသလိုပဲ၊ဟိုက်..အမေကသူ့မှာပင်တီမရှိတော့တာသတိမထားမိပဲလျှောက်သွားနေပြီ။ ပင်တီကကျနော့အိတ်ထဲမှာလေ။တော်သေးတယ်၊ မီနီမတ်ထဲမှာလူရှင်းနေလို့၊ပြီးတော့စကပ်ကမတ်တပ်ရပ်နေရင်ဖင်အောက်တစ်ထွာကျော်လောက်ဖုံးနေလို့သိပ်မသိသာလောက်ဘူး။

စတိုးထဲမှာတော့အဲကွန်းအေးအေးနဲ့ မီးတွေကလဲထိန်နေတာ။စင်တွေပေါ်မှာ၊ ရေခဲသေတ္တာမှန်ပုံးတွေထဲမှာစားစရာတွေနဲ့ လူသုံးပစ္စည်းတွေအပြည့်။ကျနော်ကတော့မှန်သေတ္တာဘက်လျှောက်သွားပြီးအအေးစိမ်ရေသန့်ဗူးကြီးတစ်ဗူးဆွဲယူလာတယ်၊အမေကတော့ကောင်တာဘက်မှာကျန်ခဲ့ပြီးဘာတွေမေးဝယ်နေတယ်မသိဘူး။

ကျနော်ကောင်တာရောက်တော့အမေကငွေရှင်းပြီးထွက်သွားပြီ။ရေသောက်မယ်ပြောပြီးရေတော့မဝယ်ဘူး။ တကယ်ရေဗူးသွားဆွဲရတာကကျနော်။ရေဖိုးရှင်းပြီးတော့ကျနော်အမေ့နောက်ထွက်လိုက်လာခဲ့တယ်။

" ရော့..အမေ..ရေဆာတယ်ဆို..မသောက်တော့ဘူးလား"

ကျနော်ကအမေ့ကိုရေဗူးလှမ်းပေးရင်းပြောလိုက်တယ်။

" ရော့ဒါကိုယူထားလိုက်.."

အမေကလဲသူ့လက်ထဲကတစုံတစ်ခုကိုကျနော့်အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲထိုးထည့်ပေးရင်းပြောလိုက်တယ်။ကျနော်အင်္ကျီအပေါ်ကလက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့၊ လေးထောင့်ပုံစံခပ်မာမာဗူးကလေးပဲလို့သိလိုက်တယ်၊ ချော့ကလက်များလား!ကျနောက်ဆွဲထုတ်ပြီးကြည့်လိုက်တော့လေးထောင့်ကဒ်ထူဗူးလေး၊ ဗူးမြင်တာနဲ့သိလိုက်ပြီ။

အဖော်လို့ခေါ်ကြတဲ့ကွန်ဒုံးကဒ်ကလေး။ အမေခုနကကောင်တာမှာကြိတ်ဝယ်နေတာဒါကိုး။ကျနော်ဝမ်းသာလွန်းလို့အသားတွေတောင်တုန်တယ်။အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီးလမ်းကြားထဲလျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြတယ်။ဒါပေမယ့်အိမ်ရှေ့ရောက်တော့မှပဲကျနော်စိတ်ဓာတ်အကြီးအကျယ်ကျသွားရတော့တာပဲဗျာ။

အဖေကအိမ်တံခါးသော့ခတ်ပြီး ပါတီသွားပြီလေ။အိမ်ကထွက်လာတုန်းကအိမ်သော့ယူမလာခဲ့ဘူး။ကျနော်ကအမေ့ဆီမှာသော့ပိုတစ်စုံရှိမယ်ထင်တာ၊ အမေကလဲသူမယူလာမိဘူးတဲ့၊ဆိုးလိုက်တဲ့ကံများပြောပါတယ်..။အိမ်ထဲမဝင်ရတာပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ အဖေမရှိတုန်းအခွင့်အရေးလေးရပြီဟဲ့လို့မောင်းတင်လာခဲ့တာလေ။အခုတော့တောင်နေတဲ့လီးတောင်ခွေကျသွားတယ်။

" ဒီတိုင်းဆိုအဖေပြန်လာတဲ့အထိ စောင့်ရတော့မှပေါ့"

အမေကပြောတယ်။

" ငတ်ပါပြီကွာ.."

ကျနော်ကမျက်နှာကြီးစူပုပ်ပြီးပြောလိုက်တော့..အမေကသနားသွားသလိုကျနော့ခေါင်းကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်။ကျနော်အားမလျှော့သေးဘူး၊ ကြိုးစားတဲ့သူအောင်မြင်ရာ၏တဲ့..၊အမေ့လက်ကိုကောက်ဆွဲပြီးအိမ်ဘေးနံရံနဲ့ခြံစည်းရိုးကြားလမ်းလေးအတိုင်းပတ်ခေါ်ခဲ့တော့..

" ဟဲ့..ဒါကဘယ်သွားမလို့လဲ.."

" လိုက်သာလိုက်ခဲ့ပါမေမေရာ.."

မြက်ပင်တွေပေါက်နေတဲ့လမ်းကြားအတိုင်းအိမ်နောက်ဖေးဘက်ရောက်လာတယ်။အိမ်နောက်ဘက်နံရံနဲ့ခြံစည်းရိုးကြားမှာ အဖေစိုက်ထားတဲ့ငှက်ပျောတောရှိတယ်၊ အုပ်ဆိုင်းနေတာ၊ငှက်ပျောပင်တွေကြားမှာဖျာတစ်ချပ်စာလောက်ရှိမယ့်မြက်စပ်စပ်နဲ့ကွက်လပ်လေးရှိသေးတယ်။

" ဒီနေရာမှာဆိုဘယ်သူမှမမြင်နိုင်လောက်ပါဘူး.."

ကျနော်ကပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့်လေသံကဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်စားတော့မယ့်ပုံစံမျိုး၊ သိပ်ဆာနေတဲ့ပုံပေါက်နေသလားတော့မသိဘူး။

" ဟုတ်သားပဲ..ဒီလောက်မှောင်မဲနေတာ၊ ဘယ်သူကဘာကိစ္စနဲ့လာမှာလဲ"

အမေကထောက်ခံတော့..

" ဟီးးး ကိစ္စရှိတဲ့ ၂ ယောက်ပဲလာတာလေ.."

အမေကဖိုင်နဲဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်ပြန်တယ်။

" တိုးတိုးမေမေ..သူများတွေကြားကုန်မယ်"

အမေက လက်ထဲကကိုင်လာတဲ့ဟန်းဘက်နဲ့ဖိုင်ကိုမြက်ခင်းပေါ်ချလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျနော်အမေ့ကိုဆွဲဖက်ပြီးပါးစပ်ချင်းကပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲတော့တယ်၊အမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုအနှစ်နှစ်အလလကငတ်ပြတ်လာသလိုအငမ်းမရဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ဟိုက်..ကျနော့ကိုယ်ကျနော်တောင်မယုံနိုင်ဘူး။ကျနော်အရင်ကအမေ့ကိုဒီလိုနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးနမ်းဖို့တစ်ခါမှစိတ်တောင်မကူးခဲ့ဖူးဘူး။ အခုဒီညနေအထိ အမေ့ကို အမေလို့ပဲမြင်ခဲ့တာ။

ဒါကျနော့်အမေအရင်းလေ၊ ရီးစားလဲမဟုတ်၊ လင်မယားလဲမဟုတ်၊ ဘယ်လိုမှဖြစ်လာနိုင်ဖို့အခွင့်အရေးမရှိ၊အခုဖြစ်လာတော့လဲဇတ်ခနဲပဲဆွဲဖက်ပြီး....မြန်လိုက်တာ..၊ကျနော်အမေ့နှုတ်ခမ်းကိုတမေ့တမောကြီးစုပ်နမ်းနေမိတယ်။

အမေကလဲကျနော့်ကိုတင်တင်းကြီးပြန်ဖက်ထားပြီးမျက်လုံးလေးမှိန်းလို့၊သူ့လျှာလေးကိုကျနော့်ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလာပြီးလျှာချင်းလိမ်းလှိမ့်ပေးနေတယ်လေ၊အခုကျနော်ကပဲစိတ်တအားပါနေတာလား၊ အမေကပဲလား၊ ၂ ယောက်စလုံးပဲလား။

ကျနော်ပုဆိုးကကွင်းလိုက်မြက်ခင်းပေါ်ကျွတ်ကျသွားပြီ။ တောင်နေတဲ့လီးကထန်ကနဲထွက်လာပြီးအမေ့ဘက်ထိုးနေတယ်။အမေကလဲ စကပ်ချိတ်ကိုဖြုတ်၊ ဇစ်ကိုဆွဲချပြီးချွတ်ချလိုက်တော့တယ်၊ပြီးတော့နောက်ကိုဆုတ်ပြီးငှက်ပျောပင်ကြီးရဲ့ပင်စည်ကိုမှီလိုက်ပြီးပေါင်လေးတစ်ဘက်ကိုမြှောက်လိုက်တယ်။

ကျနော်ရှေ့ကိုတစ်လှမ်တိုးပြီးဟပြဲလေးဖြစ်သွားတဲ့အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာဒစ်ကိုတေ့လိုက်ပြီးခါးကိုဖိလို့သွင်းချလိုက်တော့...

ဖလွတ်..ပျစ်..

စောစောကထဲကကားပေါ်မှအရှိန်ရပြီးသား၊ အရည်ရွဲပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲကိုသွင်းရတာဆိုတော့ ဖလွတ်ဆိုတာနဲ့မြန်လိုက်တာ၊တစ်ချောင်းလုံးဝင်ပြီးပျောက်သွားပြီ။ အမေတောင်ငုံ့ကြည့်ပီးလန့်သွားတယ်။

" ဟင်..ဝင်သွားပြီလား.."

" အီးးးး ဝင်သွားပြီမေမေရ"

ကျနော်တအားထန်နေတာမရတော့ဘူး၊ အမေ့ခါးကျင်လေးကိုဆွဲဖက်ပြီးတဖတ်ဖတ်၊ တဖြန်းဖြန်းနဲ့ဆောင့်လိုးတော့တယ်။

ပြိ..ပြိ..ပြိ..ဖန်း ဖန်း ဖန်း..

" အ..အာ့..အားးး ကျွတ်ကျွတ်..အင့်..!"

အမေလဲတအင့်အင့်နဲ့ အသံကိုလွှတ်ပြီးညည်းတော့တယ်။ဒီအိမ်နောက်ဖေးမှာတော့ကျနော်တို့သားအမိ ၂ ယောက် ဘာမှထွေထွေထူးထူး၊ နှူးနှပ်အစပျိုးမနေတော့ဘူး။တန်းပြီးထဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကားပေါ်မှာကထဲကအဆွကောင်းလို့ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်လာခဲ့ကြတာလေ၊အသကုန်ယားနေကြလို့လိုးချင်ခံချင်စိတ်တွေအဆုံးစွန်ရောက်နေကြပြီပဲဟာ။

ကျနော်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းအမေကစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့ပေးတယ်။ကျနော်ကလဲမရပ်တန်းဆောင့်တယ်။ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တပြစ်ပြစ်နဲ့..၊

" သိပ်အမြန်ကြီးမလုပ်နဲ့လေ၊ တော်ကြာအရေတွေမြန်မြန်ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်"

အမေကပြောတော့..အဲဟုတ်သား..အရေတွေထွက်ကုန်မယ်၊ လရေတွေ..လရေတွေ..ဒါဆိုအရင်ကာကွယ်ထားမှဖြစ်မှာပေါ့၊ မေ့နေလိုက်တာ။

" ဟိုဟာအရင်စွပ်ထားရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်မေမေ"

ကျနော်လိုးလက်စကိုရပ်လိုက်ပြီးလီးကိုအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။စောစောကဝယ်လာတဲ့ကွန်ဒုံးအထုပ်ထဲကတစ်ခုကိုယူဖောက်ပြီး လီးပေါ်မှာစွပ်လိုက်တယ်၊မှောင်ထဲမှာဆိုတော့စွပ်ရတာအဆင်ပြေအောင် အမေကသူ့ဟန်ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးမီးထိုးပြပေးတယ်လေ။

" ဟိ..အမိုက်စားပဲ.."

အမေက ဖုန်းမော်နီတာကအလင်းရောင်နဲ့ ကွန်ဒုံးစွပ်ထားတဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်တာပါ။

" အင်္ကျီလဲချွတ်လိုက်တော့မေမေ..၊ တော်ကြာငှက်ပျောစေးတွေစွန်းကုန်လိမ့်မယ်"

ကျနော်ကလီးနဲ့ကွန်ဒုံးနဲ့နေရာတကျဖြစ်အောင်၊ လီးကိုညှစ်ညှစ်ပြင်ပေးနေရင်းကအမေ့ကိုပြောလိုက်တယ်။ကျနော်ပြောမှအမေလဲရုံးဝတ်စုံနဲ့အတွင်းခံဘရာစီယာကိုပါချွတ်ချလိုက်သလိုကျနော်လဲအပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တယ်။

အခုကျနော်တို့ ၂ ယောက်စလံးအဝတ်တစ်စမှမကပ်တော့ပဲအိမ်နောက်ဘက်ငှက်ပျောတောထဲကမှောင်ထဲမှာရပ်နေမိကြပြီ။အမေကကျနော့်ဘက်တိုးလာပြီး ခါးကိုလာဖက်ထားရင်းသူ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီနဲ့ကျနော့်လီးထိပ်ကိုလာပြီးပွတ်ဆွဲနေလေရဲ့။

" မေမေ..ဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောနဲ့နော်။ အထူးသဖြင့် အဖေ့ကို.."

" ဟဲ့..ဒါရွာရိုးကိုးပေါက်လျှောက်ပြောစရာလားဟဲ့၊ ကျမသားနဲ့လိုးနေပါတယ်လို့..၊

ငါကနင့်စိတ်မချတာ..သူငယ်ချင်းတွေကိုလျှောက်ပြီးအာချောင်မနေနဲ့အုံး.."

" ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..၊ ဒီကိစ္စက သားနဲ့မေမေ့ကြားမှာပဲရှိတဲ့ထိပ်တန်းလျှို့ဝှက် ချက်ပဲနော်.."

ကျနော်ကအမေ့ခါးအောက်ပိုင်းဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို သိုင်းပြီးဖက်ရင်းပြန်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော်တို.သားအမိ ၂ ယောက်ဒူးတွေပြိုင်တူညွတ်ကျသွားပြီးမြက်ခင်းပေါ်လျောကျသွားကြတယ်။အမေကပက်လက်ကလေး၊ ကျနော်ကအမေ့ကိုယ်ပေါ်မှာထပ်လို့..။

" တစ်နေ့နေ့မှာ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားဆီမှာအခုလိုကိုယ့်ခန္ဓာကိုပေးဆပ်လိုက်ရမယ်လို့ လုံးဝကိုတွေးမထားခဲ့ဘူး.."

ကျနော့်လီးအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲနောက်တစ်ခေါက်ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတုန်းမှာအမေကပြောလာတယ်။

" ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာကထဲက မေမေ့အဖုတ်ကြီးက သားလီးဆီပေးဆပ်ခဲ့ပြီးသား၊ သားရဲ့ခန္ဓာကိုလဲမေမေ့ကိုပေးဆပ်လိုက်ခဲ့ရပြီလေ."လီးကအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲတဗြိဗြိနဲ့ဖိကြိတ်ဝင်ထွက်နေတယ်။

" ဒါဆိုလဲဘယ်သူ့ ဘယ်သူမှ အရှုံးမရှိတော့ဘူးပေါ့.."

အမေကဆောင့်ချက်တွေကို၊ ခါးကော့ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ခံပေးရင်းပြောလိုက်တော့၊ ကျနော်က..

" ရှုံးတာကသားလေ.."

" ဘာရှုံးလို့လဲ"

" သားအရည်တွေ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာပေါ့၊ ဥထဲမှာကျန်မှကျန်ပါဦးမလားပဲ"

" အမယ်..အမယ်..ဘယ်နှစ်ခါပြီးသေးလို့လဲ၊ အခုမှစမှာကို၊ လာပြီးကြိုကန်နေတယ်...ကဲအရည်တွေဆုံးချင်ရင်လဲမြန်မြန်သာပန်းထုတ်လိုက်၊ ကားပေါ်မှာဒါလောက်လုပ်ပေးတာတောင်မထွက်ဘူး...ဟင်း.."

" အိုးးး ကြပ်ညပ်နေတာပဲ.."

လီးကစောက်ပတ်နံရံသားကို ပြိ..ပြိ..နဲ့ကြိတ်ဆွဲနေတယ်။

" နင့်ရီးစားအပျိုမလေးထက်ပဲကြပ်လို့လား"

အမေ့ဖင်ကြီးကလဲအဆက်မပြတ်ကော့တင်ပေးတုန်း..

" မေမေ..သားပြောတာယုံပါ့မလားမသိဘူး၊ အမေ့အဖုတ်ကပိုကြပ်တာ၊ စီးနေတာပဲ၊ လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်"

" အိုဗာတွေမပြောနဲ့သားရာ.."

" တကယ်ပြောနေတာမေမေရ.."

မေမေ့မျက်နှာကြီးကကျေနပ်နေတဲ့ပုံ၊ မိန်းမတွေများ သူတို့ကိုကြပ်တယ်၊ စီးတယ်၊ လိုးလို့ကောင်းတယ်ပြောရင်ဘယ်သူမှသဘောမကျတဲ့သူမရှိဘူး၊ ဒါပေမယ့်ကျနော်အပိုမပြောပါဘူး၊အမေ့အဖုတ်ကြီးကကျနော်ဖြုတ်ခဲ့ဘူးတဲ့အပျိုဆိုတဲ့ဟာမတွေထက်တောင်ပိုမိုက်သေးတယ်။

" လောလောလတ်လတ်စားနေရတဲ့ပစ္စည်းဆိုတော့အပြတ်ချီးမွမ်းနေတာပေါ့လေ.."

ကျနော်ဘာမှမပြောတော့ဘူး၊ အမေ့ကိုဆက်ညှောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ခဏနေတော့အမေကကိုယ်ကိုကော့ထိုးလို့တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး...

" အောက်မှာတစ်လှည့်အိပ်ပေးဦး။ တကထဲ အပေါ်ကဖိပြီးအသာစီးချည်းယူနေတာပဲ"

အမေကကျနော့်ကိုတွန်းလှဲလိုက်ပြီးအပေါ်ကနေတက်ခွလိုက်တယ်။သူ့စောက်ပတ်ဝကိုလီးနဲ့တဲ့တဲ့တေ့ထိုင်ချလိုက်ပြီးလှုပ်ရှားတော့တာပဲ။

ဗြိ ဗြိ..ပြိ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်..

မေမေက အားနဲ့ဖိဖိဆောင့်ချနေတာ၊ တကိုယ်လုံးကိုခါနေတာပဲ။ကျနော်ကဘေးနားချထားတဲ့ဖုန်းကိုကောက်ယူပြီး အလင်းရောင်နဲ့အမေ့ကိုထိုးကြည့်တော့ ဒလစပ်ဘောင်ဘင်ခတ်ရမ်းခါနေတဲ့နို့အစုံကိုတွေ့ရတယ်၊ လှလိုက်တဲ့မြင်ကွင်း၊ကျနော်မနေနိုင်လို့ ကင်မရာဖွင့်ပြီးရိုက်ချလိုက်တယ်။

" သွား..ဘာတွေလျှောက်ရိုက်နေတာလဲ..အရူးလေး..ပိတ်လိုက်၊ သူများတွေမြင်ကုန်မယ်"

အမေကပြောရင်းနဲ့ကျနော့်လက်ထဲကဖုန်းကိုလုပြီး ချွတ်ထားတဲ့အဝတ်ပုံပေါ်လှမ်းပစ်တင်လိုက်တယ်။ဖင်ကြီးကတော့စကောအဝိုင်းမပျက်ဘူး။

" အူးးးး အင့် ... ကြပ်တယ်ဆိုတာ အမေ့သားပစ္စည်းကြီးတာလဲပါပါတယ်ကွာ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်နေတာကြီး.."

ဖင်လုံးကြီးတွေကိုအားရပါးရမြှောက်မြှောက်ပြီးဆောင့်ချရင်းအမေကပြောနေတယ်။

" အဖေ့ပစ္စည်းနဲ့ယှဉ်ရင်ဘယ်လိုနေလဲ..."

အမေကသူ့မျက်နှာကိုကျနော့မျက်နှာနားကပ်လာတဲ့အထိငုံ့လာခဲ့ပြီး တီးတိုးလေသံလေးနဲ့..

" နဲနဲတော့သေးသေးတယ်...၊ဒါပေမယ့်အရသာပိုရှိတယ်...သိလား.. "

ပြောရင်း..ခါးကြီးကိုနွဲ့ပြီးလီးကိုဖင်ကြီးနဲ့တပြိပြိနှဲ့နေတယ်။ နို့လုံးကြီးတွေကလဲထက်အောက်စုန်ဆန် ဘောင်ဘင်ခတ်လို့..၊ကျနော်ကမျက်နှာနားထိငုံ့နေတဲ့အမေ့မျက်နှာကိုဖမ်းဆွဲပြီးကစ်ဆင်ထပ်ဆွဲပေးလိုက်ပြန်တော့ အမေ့လျှာက ပါးစပ်ထဲလှိမ့်ပြီးထိုးဝင်လာပြန်ပြီ၊ နှုတ်ခမ်းအိအိထွေးထွေးနဲ့လျှာနွေးနွေးရဲ့အရသာကချိုမြိန်လှတယ်။

" အားးး ဟာ့ ားးးး"

" အင်းမ်မ်မ်းးး"

" မေမေ အရင်ပြီးရင်…ပြီးလိုက်လို့ရတယ်နော်.."

ကျနော်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုစိတ်ရှိလက်ရှိလက်ဖနောင့်နဲ့ဖိနယ်နေရင်းကပြောလိုက်တယ်။လက်ညှိုးနဲ့လက်မက၊ မာတောင်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုညှစ်ဆွပေးနေသေးတာ။

" သေချာလား... ဒါဆိုမေမေ အားနာမနေတော့ဘူးနော်.."

အမေကအရှိန်မြှင့်၊ ဝိတ်ထည့်ပြီး၊ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုကျနော့်လီးနဲ့ တဗြိဗြိကပ်ဖိပြီးပွတ်ဆွဲတော့၊ အမလေး ထိလိုက်တာဗျာ..။အမေလဲခေါင်းလေးရမ်းပြီးပါးစပ်ကလဲဖီးအပြည့်နဲ့ညည်းလို့..။

" အိ..အိ..အိ..အိ..အီးးးး"

" ကောင်းလား..မေမေ"

" အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ..ဒါပေမယ့် သိပ်ရင်မခုန်ရသေးဘူး"

ပြောပြီးတာနဲ့အမေကသူလှုပ်ရှားနေတဲ့အရှိန်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး..

" ဒီ့ထက်ပိုပြီးရင်ခုန်ရအောင် ဒီလိုလုပ်မယ်ကွာ.."

အမေကသူ့ဖင်ကြီးကိုမြှောက်၊ လီးကိုကျွတ်အောင်ချွတ်လိုက်ပြီး၊ စွပ်ထားတဲ့ကွန်ဒုံးကိုလိပ်ပြီးဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ရောဗျ။

" ဘာဖြစ်လို့ချွတ်ပစ်တာလဲမေမေရ.."

" အရမ်းရင်ခုန်ချင်လို့ပေါ့.."

အမေကအစွပ်ကို ငှက်ပျောပင်ကြားလှမ်းပစ်လိုက်တယ်။

" ဒါ..ဒါပေမယ့်..မေမေသားကြောဖြတ်မထား၊ ဆေးလဲမထိုးထားဘူးမဟုတ်လား။ တော်ကြာ..ဗိုက်ကြီးနေရင်.."

ကျနော်ကစိုးရိမ်ပြီးပြောမိတယ်။

" အဲဒါပြောတာပေါ့..မစွပ်ပဲအစိမ်းတိုင်းလိုးရတာ၊ ပိုပြီးအသာရှိတယ်၊ ပိုပြီးတော့လဲရင်ခုန်ရတယ်။

ဗိုက်ကြီးမှာလား၊ မကြီးဘူးလား၊ တွေးရင်းသိပ်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာ..ဟု..ဟု.."

" မေမေကတော့ ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောပြန်ပြီ..!"

အမေက အစွပ်ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့လီးပေါ်စောက်ပတ်နဲ့တေ့ပြီး အလုပ်ပြန်စတယ်။အမေပြောတာလဲအမှန်ပဲ..၊ ဘာမှကြားခံမရှိပဲ၊ လီးအသားနဲ့စောက်ပတ်အသား၊ အစိမ်းအတိုင်းထိတွေ့ပွတ်လိုးရတာ၊ လီးပိုဆိမ့်ပြီး၊ ပိုအရသာရှိတယ်ဗျ။လိုးနေရင်းကျနော့်နှလုံးခုန်သံတွေတောင်စည်းချက်ကမမှန်တော့ဘူး။

" လီးကိုတောင့်ပေးထားစမ်းပါ"

အမှောင်ထဲကနေအမေကကျနော့်ကိုအော်ဒါပေးတယ်။ကျနော်အမေမှာတဲ့အတိုင်း လီးကိုညှစ်ညှစ်ပြီးတောင့်ပေးထားလိုက်တယ်။

" အုးးး အူးးးး အမလေးးးး "

အမေ လီးပေါ်အားနဲ့ဖိဆောင့်ထိုင်ချနေတာများ၊ ပြင်းလဲပြင်း၊ သွက်လဲသွက်..။

" အိုးးးး အိုးးးး အူးးး ပြီး..ပြီးတော့မယ်.."

ပြောရင်းကအမေ့ဆောင့်ချက်တွေကပိုပြီးမြန်လာပြီ။

" အူးးး အားးးး မေမေ.."

အမေ့ဆောင့်ချတဲ့အရှိန်ကြောင့် ကျနော်ဖင်နဲ့မြက်ခင်းနဲ့ဆောင့်တဲ့အသံတောင်၊ တဘတ်ဘတ်ထွက်နေတယ်..။

" အူးးးးးးးးးးးး အိုးးးဟားးး......"

အမေစောက်ပတ်ကိုလီးပေါ်တစ်ချက်ကော့ထိုးပြီးမှရပ်သွားတယ်။ အမေ့တကိုယ်လုံးကဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။လက်နဲ့မြက်ခင်းပေါ်ထောက်ထားပြီး၊ အဖုတ်ကလီးကိုတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ပေးနေတယ်။

" ပြီးပြီ...မေမေပြီးပြီ..."

မောသံ..ရှိုက်သံကြီးနဲ့ပြောလာတယ်။အမေလက်ကိုတောင့်ထားတာလျှော့ချလိုက်တော့ကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်မှောက်ရက်လေးကျလာပြီး ရင်အုံပေါ်မှာပါးနဲ့အပ်ထားတယ်လေ။ကျနော်ကအမေ့ကျောကုန်းလေးကိုရစ်ပတ်ပြီးတင်းတင်းဖက်ပေးထားတယ်၊အမေကိုယ်လုံးလေးကကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးထွက်နေတယ်။ ချွေးစေးလေးတွေကလဲစို့လို့....။

၅ မိနစ်လောက်ကြာမှ အမေကဖင်ကိုကြွပြီးအဖုတ်ကိုလီးကနေချွတ်လိုက်တယ်။ကျနော့ဘေးမှာလက်ကလေးနောက်ပစ်ခပ်လျောလျောထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာလေးမော့လို့၊ကြည်လင်နေတဲ့ကောင်းကင်မှာ ထင်းထင်းမြင်နေရတဲ့ ကြယ်စုလေးတွေကိုကြည့်နေတယ်။

" ရင်ခုန်ရရဲ့လားမေမေ.."

" အင်းးး..."

အမေက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့၊ ပြီးတော့မောသံပါကြီးနဲ့ အင်းလိုက်တယ်။ပြီးမှ မြက်ခင်းပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲချငြိမ်သက်ပြီးအမောဖြေနေတော့တယ်။အမေသာပြီးသွားတယ်၊ ကျနော်ကပြီးသေးတာမဟုတ်ဘူး။ကျနော်အမောနဲနဲပြေတော့ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဟိုစမ်းဒီစမ်း စမ်းပြီး ကွန်ဒုံးကဒ်ဗူးလေးကိုပြန်ရှာရတယ်။စမ်းမိတော့မှ အသစ်တစ်ခုထပ်ဖောက်ပြီးစွပ်မယ်လုပ်တော့..

" စွပ်မနေနဲ့တော့လေ.."

အမေကထထိုင်ရင်းပြောလိုက်ပြန်တယ်။

" စမ်းမကြည့်တော့ဘူးလား...၊စွပ်ပြီးမလုပ်ပဲ အရေတွေအထဲထည့်ပီး၊ဗိုက်ကြီးမလား၊ မကြီးဘူးလား၊ စောင့်ကြည့်ရအောင်လေ။ အဲ့ဒါမှ တကယ့်ရင်ခုန်ရမယ့်ဖီလင်ပဲ.."

" သားအနေနဲ့ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ဗိုက်ကြီးမှာသေချာတာပေါ့.."

ကျနော်ကအမေအမောပြေအောင်စောင့်ပေးတုန်းမှာလီးကိုလက်နဲ့ဆွပေးနေရင်းပြောလိုက်တယ်။

" ဒါဆို မေမေက ဗိုက်မကြီးတဲ့ဘက်ကနေမယ်..."

အမေကဘေးမှာရှိတဲ့ငှက်ပျောပင်ကြီးရဲ့ပင်စည်ကိုကိုင်ပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ပြီးမှငှက်ပျောပင်ကိုလက်နဲ့ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကျနော်လှည့်ပြီးကုန်းပေးလိုက်တယ်။ဖင်ကိုကောက်ပြီးနောက်ပစ်တင်လိုက်တော့ဖင်ဝင်းဝင်းကြီးကြားက အဖုတ်ထူထူကြီးကစူထွက်လာတာပြူးနေတာပဲ။

" လာ...ဆက်လုပ်ကြရအောင် မေ့သား..."

အမေကပြောရင်းခြေထောက်တွေကိုကားပေးလိုက်ပြီ။ဘယ်လောက်ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲလို့...။ ရင်ထဲမှာတဒုံးဒုံးနဲ့။ကျနော်မတ်တပ်ထလိုက်ပြီးအမေ့ဖင်ပြူးပြူးကြီးနောက်မှာကပ်ရပ်လိုက်တယ်။ကျနော့်လရည်တွေကိုလက်ခံဖို့အသင့်ဖြစ်နေတဲ့အမေ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကိုပို့ပေးလိုက်တယ်။အမေ့ဖင်ကြီးကိုလက် ၂ ဖက်နဲ့တင်းတင်းဆုပ်ပြီးဆီးစပ်ကဖင်ကြီးနဲ့ပိကပ်သွားတယ်ဆိုတာနဲ့အမေနဲ့ကျနော်တို့ရဲ့အချစ်ဂိမ်းပွဲကြီးပြန်စပါတော့တယ်။မွှေ့လိုက်၊ ရမ်းလိုက်၊ နှိုက်လိုက်၊ ပွတ်လိုက်၊ ညှစ်လိုက်၊ ဖိလိုက်၊ ဆောင့်လိုက်၊ ကော့ထိုးလိုက်၊တက်ကနစ်မျိုးကိုစုံလို့၊ အသံတွေကလဲ၊ တဖတ်ဖတ်၊ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့....။

အမေလက်ထောက်ထားတဲ့ငှက်ပျောပင်ကြီးခမြာတောင်မှတဆတ်ဆတ်ခါပြီးယိမ်းထိုးနေတယ်။ငှက်ပျောလက်တွေကတရမ်းရမ်း၊ ငှက်ပျောဖူးကြီးကော၊မထွားသေးတဲ့လက်ညှိုးလောက်ငှက်ပျောဖီးလေးတွေရော၊ တရိပ်ရိပ်နဲ့တောင်ဖြစ်နေတယ်။

" စောင့်ကြည့်ထားနော်။ အခုလာမယ့်လရည်က သားရဲ့ညီလေးဖြစ်လာမှာကျိန်းသေတယ်"

ကျနော်ကတကိုယ်လုံးအမေ့ကိုယ်ပေါ်စီးမိုးထားပြီးရှေ့ကိုကုန်းလို့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုတဖန်းဖန်းအသံမြည်အောင်အားနဲ့ဒလစပ်ဆောင့်နေပစ်လိုက်မိတယ်။ အမေ့ကိုယ်အောက်ကိုလဲလက်ရှိုပြီးတော့အိကျလာတဲ့နို့ကြီးတွေကိုလက်အရသာခံပြီးနယ်နေလိုက်တယ်။

" ညီလေးလိုချင်နေတာ တကယ်ပဲလား.."

အမေကဖင်ကြီးကိုနောက်ပြန်တွန်းရင်းရမ္မက်သံလေးနဲ့မေးလိုက်တယ်။

" ရရင်ကောင်းတာပေါ့မေမေရဲ့၊ ကစားဖော်ရတာပေါ့.."

" ဒါဆိုလဲလုပ်လိုက်လေ၊ မေမေ့ဗိုက်ထဲညီလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့... "

အမေ့ဆီကပါမစ်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျနော့်လီးကအသားကုန်ထန်တက်လာပြီး၊ အသေအကြေဝုန်းပြီလေ၊အမေကဒေါင်ကောင်းကာင်းနဲ့ ဘာမထီကြီးမို့လို့၊ တော်ရုံတန်ရုံမိန်းမဆိုရင်တော့အဲ့ဒီနေရာမှာတင်ပြတ်ကျသွားနိုင်တယ်။အားထည့်ပြီးစိတ်လိုက်မာန်ပါလိုးနေခံနေလိုက်ကြတာ၊ အမေရောကျနော်ရော၊ ချွေးတွေနစ်နေပြီ။

အမေလုပ်တဲ့သူရဲ့ဖင်ကြီးကိုသားဖြစ်သူရဲ့လဥနဲ့ရိုက်သံကလဲ တဖတ်ဖတ်နဲ့..။ငြိမ်သက်နေတဲ့အမှောင်ညမှာ ငှက်ပျောတောကြားမှ သေချာနားထောင်ရင်ဆူလောင်တဲ့ရာဂတေးသံတွေကြားနေရတယ်၊တော်သေးတယ်၊ နီးနီးနားနားဘယ်အိမ်မှကပ်ရက်မရှိလို့....။

ငှက်ပျောပင်အုပ်ကလေးကာရံထားတဲ့ဟောဒီကွက်လပ်ကလေးက အမေနဲ့ကျနော်တို့ရဲ့အချစ်သိုက်မြုံကလေးပေါ့။အမေ့ရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာကျနော့်ရဲလီးက ယက္ကန်းလွန်းထိုးသလိုအဆက်မပြတ်ဝင်ထွက်နေတယ်၊အမေ့မှာလဲ ပါးစပ်လေးဟပြီးတအင်းအင်းနဲ့အရမ်းကိုကောင်းနေပုံရတယ်။ကျနော်အရင်ကျနော့ရီးစားကောင်မလေးတွေကိုဖြုတ်ခဲ့တုန်းက၊ဗိုက်ကြီးမှာကြောက်လို့ ထိမ်းထိမ်းသိမ်းသိမ်းလုပ်ရတော့စိတ်ကမဖြောင့်ဘူး၊ လုပ်ရတဲ့ဖီလင်က နောက်ဆံတင်းပြီးမမိုက်ဘူး…၊

ကိုယ့်အမေအရင်းနဲ့ဆိုတော့ဗိုက်ကိစ္စဆိုတာပိုပြီးမဖြစ်သင့်လို့ပိုထိမ်းရမှာ။အခုတော့အမေကိုယ်တိုင်ကိုကဗိုက်ကြီးရမှာကိုရင်ခုန်စရာတစ်ခုအောင်းမေ့နေပြီး လွှတ်သာလွှတ်စမ်းပါဆိုပြီးပါမစ်ပေးထားတော့…ကျနော့်မှာပေါ့ပေါ့ပါးပါးစိတ်လွတ်လက်လွတ်နဲ့ အမေဆိုပြီးတော့တောင်အားမနာတော့ပဲ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆော်တော့တာပဲ။

ကျနော့်ဆီမှာလဲ အမေ့ဓာတ်ကူးပြီး… ‘အမေများငါနဲ့ခလေးရခဲ့ရင်’ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ရောပြီးရင်ခုန်လာရရောဗျို့..၊

" အိုးးးး နီးနေပြီ....မေမေ၊ သားထွက်တော့မယ်၊ နောက်ထပ်နဲနဲလေးပဲ၊ အူးးး ရှီးးး"

လီးကသိသိသာသာကြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်လာတယ်။ လရည်တွေထွက်လာတော့မယ်လို့သိနေတယ်။

" အင့်..အင့်..အင့်..ရော့..ယူလိုက်တော့မေမေ..အခုအချိန်ကစပြီး မေမေက သားမိန်းမလုံးလုံးဖြစ်သွားပြီ.."

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြိ..ဗြိ..ဒုတ်..ဖန်းးး

ကျနော့်ရဲ့နောက်ဆုံးနဲ့အပြင်းဆုံးဆောင့်ချက်များ...

" အားးးးးးးးး ဆောင့် မောင်...ဆောင့်..အိ..အိ.."

အမေ့ရဲ့ စူးစူးရှရှ ထအော်သံ....

ပလစ် ပလစ် ဖျစ် ဖြွတ်ဖြွတ်..

ထွက်ကုန်ပြီ..လရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ၊ကျနော့်ရဲ့သားမျိုးစေ့ သုက်ကောင်လေးတွေပါတဲ့မျိုးရည်တွေက၊အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကတဆင့်သားအိမ်ထဲအထိဆောင့်ဆောင့်ဝင်သွားတယ်။ ထွက်လာလိုက်သမှအများကြီးပဲ၊ ဥထဲသိမ်းထားသမျှအကုန်ကုန်တဲ့အပြင်ကျနော့်တကိုယ်လုံးကသွေးတွေ အကုန်သုက်ရည်အဖြစ်ပြောင်းပြီးပန်းထည့်လိုက်သလားထင်ရတယ်။

ကျနော် ဆီးစပ်နဲ့အမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုအတင်းကပ်ပြီးဖိပေးထားတဲ့အချိန်၊လီးကစောက်ခေါင်းထဲမှာတဆတ်ဆတ်တုန်နေသလို၊ စောက်ပတ်ကလဲလီးကိုရေဘဝဲများစုပ်သလိုဆွဲစုပ်နေတယ်။စိတ်မျက်စိထဲမှာကျနော့်သားလောင်းသုက်ကောင်လေးတွေဟာအလုအယက်အပြိုင်အဆိုင်အမေ့သားမျိုးဥတွေဆီပြေးဝင်သွားကြတယ်လို့မြင်နေမိတယ်လေ..။

ကျနော်လဲ အမေ့ဖင်ပေါ်ခွရက်ကြီးတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတာ၊ လူလဲရှိသမျှအားတွေကုန်သွားသလိုပဲ၊ခဏကြာမှဒူးတွေချောင်သလိုဖြစ်လာပြီး ကျနော်လဲ ဗြွတ်ကြီးကိုအမေ့အဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်ရတယ်။ကျနော်မြက်ခင်းပေါ်ပစ်ပြီးပက်လက်လန်ကျသွားတယ်။

တဟောဟောရှိုက်ရင်း၊ ကြယ်ပွင့်လေးတွေစီနေတဲ့ကောင်းကင်ကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ကြည့်နေမိတယ်။အမေလဲကျနော့်ဘေးမှာထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ ဖုန်းကိုလှမ်းကောက်လို့သူ့ပေါင်ကြားမီးထိုးကြည့်နေတယ်..။ကျနော်လှမ်းရှိုးလိုက်တော့ အရည်တွေဗလပွနဲ့ ရွှဲအိနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ မြောင်းကွဲတောင်ကြားထဲကအရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ တအိအိစိမ့်ထွက်လာတာတွေ့ရတယ်။

ကောင်းကောင်းလုံလောက်တဲ့ အလင်းရောင်မဟုတ်ပေမယ့်၊ အဲ့ဒီညက အဲ့ဒီမြင်ကွင်းကို ကျနော်တသက်လုံးမေ့နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး..။

" နောက်လကျရင် အဖြေထွက်မယ်..ခ်ခ်ခ်.."

အမေကသူ့အဖုတ်ကြီးကြည့်ရင်းအူရွှင်နေတာ…

" ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ.."

ကျနော်ကပြောလိုက်တယ်။

" အေးပေါ့..ဒါမှတကယ်ရင်ခုန်ရတာ..၊ အဖြေထွက်လာရင်တော့..အဲ့ဒါမောင့်တာဝန်ပဲနော်..."

ပြောရင်းနဲ့ အမေကကျနော့်ကို အာဘွားအကြီးကြီးပေးလိုက်တယ်လေ..။ကျနော်တို့သားအမိ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးအိမ်ရှေ့ဘက်ပြန်သွားပြီးဟန်မပျက်သွားထိုင်စောင့်နေလိုက်ကြတယ်။အဖေ့ကိုဖုန်းဆက်ထားတော့ သိပ်မကြာပါဘူး မော်တော်ဆိုင်ကယ်သံကြားရပြီး အဖေက အိမ်သော့လာဖွင့်ပေးတယ်။

အဖေက အမေနဲ့စကား ၃-၄ ခွန်းလောက်ပြောနေတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်အိမ်ထဲကိုသုတ်သုတ်ပဲဝင်သွားလိုက်တယ်၊ကျနော့စိတ်ထဲအဖေနဲ့မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲဘူး။လောလောလတ်လတ်ကြီးသူ့မိန်းမကိုလိုးထားမိတာလေ..။ခဏအကြာမှာ၊ တဗြင်းဗြင်းနဲ့မော်တော်ဆိုင်ကယ်စက်သံပြန်ကြားရပြီးအသံပျောက်သွားတယ်။အဖေကပွဲမပြတ်သေးဘူးထင်တယ်၊ ပါတီပွဲအိမ်ကိုပြန်သွားပုံရတယ်။

ကျနော်လဲကျနော့်အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီးတော့ လွယ်အိတ်ထဲကအမေ့ ပင်တီလေးကိုထုတ်ကြည့်လိုက်တယ်။အားရပါးရတစ်ချက်ရှိုက်နမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ၊ အဝတ်ဘီရိုထဲကအံဆွဲရဲ့နောက်ဆုံးအတွင်းဘက်မှာတသက်လုံးအမှတ်တရပစ္စည်းအနေနဲ့ သိမ်းထားလိုက်တော့တယ်။သိမ်းအပြီးမှာ အရိပ်တစ်ခုတွေ့လို့လှည့်ကြည့်တော့ အမေကအခန်းဝက၀င်လာတယ်ဗျ။အမေကအခန်းတံခါးကိုပိတ်ချက်ချပြီး….၊ ကျနော့်ဆီလျှောက်လာလို့ပုခုန်းပေါ်လက်၂ဘက်တင်ရင်း..

" ရှပ်ဘဲကြီးတော့ ရှပ်မဝသေးလို့ ပွဲကိုပြန်သွားပြီ၊ ဒီညတော့မိုးလင်းမှပြန်မယ်ထင်ပါရဲ့၊ သူများလည်းမဝသေးဘူး ထပ်ကျွေးအုံးနော်…"

အဲ့ဒီညက တကယ်ပဲအဖေက မိုးလင်းခါနီးမှပြန်လာတာ၊ကျနော်နဲ့ အခုမှလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်အဆင့်မြှင့်လိုက်တဲ့မယားကလေးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အမေတို့၊တစ်ညလုံးထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ (ညနေရုံးပြန်ချိန်ကထဲက ကျနော်တို့ဘာမှမစားခဲ့ရသေးဘူး)ဆက်ပြီးမိုးမွှန်အောင်ဆော်နေလိုးနေလိုက်ကြတာလေ၊ မိုးထဲရေထဲရွှဲရွှဲရိုက်နေတာပေါ့။

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အဖေလစ်တိုင်း၊ ကျနော်နဲ့အမေတို့အချစ်ဂိမ်းကစားကြတယ်၊တစ်ပတ်မှာအနဲဆုံး၂ကြိမ် ၃ကြိမ်လောက်တော့ဆော်ဖြစ်ကြတယ်လေ..။ လုပ်ဖြစ်တိုင်းလဲအစိမ်းလိုးပြီး အထဲမှာပြီးခဲ့တာချည်းပဲ။နောက်တစ်လကျော်ကြာတော့အမေ့ရာသီက ပုံမှန်လာနေကျအတိုင်း မလာတော့ဘူးဗျို့..၊အဖေသိသွားတော့ဝမ်းသာပြီးထတောင်ခုန်တယ်။

အမေက ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိစမ်းတဲ့ဟာလေးကိုဆေးဆိုင်ကသွားဝယ်ပြီးစမ်းတော့၊ အမေတကယ်ပဲ ကိုဝင်းကြည်ရှိနေပြီ။(သူကလဲ စာကလေးလို ဝင်စွတ်၊ ထွက်စွတ် အမြဲလုပ်နေတော့၊ သူကသူ့ပါဖောင်းမန့်တွေတက်လာပြီထင်နေတာ)ပြောလိုက်သေးတယ်..။

‘ ဒုတိယခလေးရဖို့ကြိုးစားလိုက်ရတာနှစ်နဲ့ချီနေပြီ..အခုမှအောင်မြင်တော့တယ်..တဲ့’..

အဖေ့သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကိုစနေ၊ နောက်နေကျလေ..၊ 

‘ ခင်ဗျားအရည်တွေခန်းနေပြီ၊သေအောင်စောင့်လဲ ခလေးမရနိုင်တော့ဘူး’

လို့ သာသာနဲ့နာနာပြောဘူးကြတာကိုး..။ကျနော်နဲ့အမေကတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးပြုံးနေရတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ အမေ့ဗိုက်ထဲကခလေးက ကျနော့်လရည်တွေကြောင့်ဆိုတာ ကို ၂ ယောက်စလုံးက တပ်အပ်သိနေလို့လေ..။

ဒီတစ်ခါတော့...ရင်ခုန်ရကျိုး တကယ်နပ်ပြီဗျာ..။


ပြီးပါပြီ။



Saturday, January 20, 2018

ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျုပ်မိန်းမ မို့မို့ ဆုံးပီးတစ်နှစ်အကျော်မှာ ကျုပ်အိမ်ထောင်ထပ်ပြုခဲ့တယ်။ နောက်မိန်းမချိုချိုမှာသားသမီးသုံးယောက်ရှိတယ်။ ကျုပ်ကကိုအိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းတာ မပြောတတ်တော့ဘူး။ ချိုချိုနဲ့လည်း ၃ နှစ်လောက်ပဲပေါင်းလိုက်ရတယ် ။ချစ်ရည်လူးလို့မှ မဝသေး ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။

မယားပါ သားကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ သမီးတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျုပ်အသက်က ငါးဆယ်ကျော်ပါပြီ။ သားနှစ်ယောက်ကရပ်ဝေးမှာအလုပ်လုပ်ကြတယ်။ ကျုပ်ကမုဆိုးဖိုဆိုတော့ သမီးငယ်လေးတို့ လင်မယားကကျုပ်အိမ်မှာပဲနေကြတယ်။

သမီးငယ်လေးနာမည်က ရတနာ။ သမီးကလင်မရခင်က သိပ်မကိတ်ပေမယ့် လင်ရပြီးမှကိတ်လာတယ်။ကျုပ်သားမက်က အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။ ကျုပ်သမီးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်နေမိတယ်။ နောက်ကို ကောက်ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ရှေ့ကိုစူထွက်နေတဲ့နို့ကြီးတွေက လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။

ညတိုင်ကျရင်လည်း သူတို့သမီးကြီးတို့လင်မယားလိုးတာကို အပေါ်ကနေနားစွင့်ထောင်နေမိတယ်။ တဖွတ်ဖွတ်အသံထွက်ပေမယ့်သမီးကြီးအသံကတော့ တချက်တချက်မှ အင့်ကနဲ၊အွတ်ကနဲ့ အသံထွက်တယ်။ ဒါကိုပဲ ဖီးလ်တက်ရတာပေါ့ဗျာ။

တဏှာလို အိုသည်မရှိ တဲ့။ ကျုပ်လည်းမအိုသေးပါဘူးဗျာ။သမီးကြီးက ကျုပ်ဆိုသိပ်ဂရုစိုက်တာ။ ဒီအဖေတစ်ယောက်တည်းရှိတော့လို့ တဲ့။ ကျုပ်လည်း အဲလိုဂရုစိုက်မှုတွေကို အသိအမှတ်ပြုရင်း ကိုယ့်မိန်းမသမီးကို ကိုယ်ပြန်လိုးချင်လာတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ သမီးကြီးရဲ့ဖင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းလီးက တောင်လာတယ်။ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်းထားလိုက်တယ်။သမီးကကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲကငေါ်ထွက်နေတဲ့လီးကို မြင်သွားတယ်။

" အဖေကလည်း ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ" 

" ငါ့သမီးကလင်ယူပြီးမှ ပိုကိတ်ပိုလှလာတယ်" 

" အဖေက သမီးဖင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီးစိတ်ထဲမှာ ဗျင်းနေတာမို့လား" 

" အေးပါ သမီးဖင်ကြီး ကောက်ထွက်နေတာကို"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုကျောပြန်ပေးပြီးထဘီကို ပေါင်လယ်ထိချွတ်ချလိုက်တယ်။ သမီးရဲ့ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးကပြုထွက်နေတယ်။

နဲနဲလေးကုန်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်ကထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။ တောသူပဲဗျာ။ သိတဲ့အတိုင်း တင်းပီးစီးနေတာပေါ့ကျုပ်စိတ်ထဲတော့အရမ်းလိုးချင်နေပီပေါ့ဗျာ။

ဖင်ကြီးကို နောက်ကုန်းလာပြီးလီးနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ကျုပ်မှာသမီးရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်းဖီးတက်နေတာပေါ့ဗျာ။

" ဒီလောက်ပဲ အဖေရာ" 

" ဟာ သမီးကလည်းအခုမှဖီးလာနေတုန်းရှိသေးတယ်" 

" ခိ..ခိ..အဖေကိုတန်းလန်းကြီးပစ်ထားချင်လို့ကဲပါအဖေရယ်ထမင်းစားလိုက်နော် ပြီးရင်ပြုစုပေးမယ်"

ကျုပ်လည်းထမင်းကို မြန်မြန်စားလိုက်တယ်။ သားမက်ကနေ့ခင်းမှာအလုပ်သွားတတ်တာမို့အိမ်မှာမရှိဘူး။ထမင်းစားပြီးနာရီဝက်လောက်နေတော့သမီးကအိမ်ပေါ်ကနေလှမ်းခေါ်တယ်။ ကျုပ်လည်းအိမ်ပေါ်တက်သွားရတာပေါ့။

" ဒီလောက်ပူတာကိုသမီးရယ်" 

" မတတ်နိုင်ဘူးလုံခြုံတဲ့နေရာဆိုလို့ဒီနေရာပဲရှိတာ အဖေကအိပ်လိုက်" 

" ဘာလုပ်မလို့လဲ" 

" အဖေကအသက်ရပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲနေတော့ သမီးအဖေကိုပြုစုပေးမလို့"

ကျုပ်ကြမ်းပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်။

သမီးကကျုပ်ခြေရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီးအင်္ကျီတွေ ချွတ်နေပါတယ်။နို့လုံးညိုညိုကြီးတွေနဲ့နို့သီးခေါင်းမဲမဲကိုမြင်လိုက်ရတော့ကျုပ်လီးက အလိုလိုတောင်လာပါတယ်။

အင်္ကျီကို ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီးထဘီကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။လက်ခလယ်ကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာစောက်စေ့ကိုချေနေပါသည်။ကျုပ်လည်းထပြီးအင်္ကျီချွတ်ကာပြန်လှဲလိုက်သည်။

သမီးကကျုပ်ဘေးလာထိုင်ပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေလီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညင်သာစွာပွတ်သပ်နေပါသည်။ကျုပ်လဲသမီးရဲ့ဖင်ကိုပြန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။ပုဆိုးကိုအောက်လျှောချလိုက်တော့လီးကဆက်ကနဲ့ထောင်ထွက်လာပါသည်။

" ဟယ် အဖေလီးကြီးက လည်းအသက်ကြီးတာတောင် အစွယ်ထနေတုန်းပဲ" 

" အဲဒါလပေါင်းများစွာချုပ်တည်းထားခဲ့လို့ပေါ့"

သမီးက ဘာမှမပြောဘဲ လီးပေါ်ကို တံတွေးထွေးချကာလီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးနေသည်။ လီးထိပ်ကအရည်ကြည်လေးထွက်လာတော့လီးကပြောင်ပြီးချောလာသည်။ဒီတော့မှသမီးက

" သမီး တက်ဆောင့်တော့မယ်နော် ...အဖေလီးက တုတ်လိုက်တာ"

သမီးက ကျုပ်ကိုခွကာ စောက်ပတ်နဲ့လီးတေ့၍ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

" ဘွတ်..ဘလွတ်..အား..အား..ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား.."

သမီးက ကျုပ်လက်နှစ်ချောင်းကိုယူကာနို့ပေါ်တင်ပေးသဖြင့် ကျုပ်လည်းနို့နှစ်လုံးကိုဆွဲကုပ်နေသည်။သမီးကတော့အရှိန်မပြတ်ဆောင့်နေသည်။ကျုပ်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့ကင်းကွာနေတာ ကြာလို့လားမသိ။အောက်ကငြိမ်ခံနေရတာကို ပင်ကောင်းနေလှပြီ။

သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကပဲသေးလို့လား၊ကျုပ်လီးကပဲကြီးလို့လား၊သားမက်ကများလီးသေးလို့ လားမသိကျပ်နေပြီးပူနွေးကာကောင်းလွန်းလှသည်။

" ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား...အား...အား...ဘွတ်..ဘလွတ်..အား...အား...အင်း"

" အဖေ့လီးနဲ့ သမီးယောက်ျားလီးဘယ်လီးပိုကြီးလဲ" 

" အား...အား...သိပ်မကွာပါဘူးအဖေ့လီးကနဲနဲပိုတုတ်ရုံပါ..အား...အား... "

သမီးက လီးကို အရင်းထိသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ အချက် ၁၀၀လောက် မွှေနေပါသည်။

" အား...အား...ကောင်းသာအဖေရယ်...အား...အား."

ကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပါတယ်။ကျုပ်လည်းဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲကာ အောက်ကနေပင့်လိုးပါတယ်။

" ဖုတ်..ဖုတ်..ဘွတ်.ဘွတ်...အား. 

၁ နာရီခန့်လောက်ကြာတော့

" အား...ဗလစ်...အား..ဖုတ်...ဖုတ်...အား...အား..." 

" အား........"

သံရှည်ဆွဲညည်းကာလီးကိုနုတ်လိုက်တော့သုတ်ရည်တွေပူကနေလီး တလျှောက်စီးကျသွားပါသည်။ကျုပ်သမီးရဲ့ကျောပြင်ကိုဖတ်ကာမှေးနေပါသည်။ပြီးမှ

" အဖေ နောက်တချီထပ်လိုးရအောင်" 

" သမီး သဘောလေ အဖေကတော့ မငြင်းပါဘူး"

နောက်တချီ လိုးရန်ပြင်ဆင် လိုက်တော့သည်။

နွေအခါနေပူပူထဲမှာ ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင်လိုးနေကြသူမှာ အိမ်ထောင်သည်မယားပါသမီးနဲ့ နှစ်ခုလပ်အဖေတို့ဖြစ်ကြသည်။


ပြီးပါပြီ။