အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

 အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - SilverMoon

 ရွှီ..… ရွှီ....

ဟော.. ရေနွေးအိုး ဆူ ပြီ။ သင်လက်စ ကန်ဇွန်းရွက်လေးတွေကို ဇကာထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲ မြန်မြန် ပြေးဝင်ပြီး ဟော့ထ်ပလိပ် ကို ပိတ်၊ ဓာတ်ဗူးလေး ယူပြီး ရေနွေးဖြည့်လိုက်တယ်။ မောင့် အကြိုက် ကောက်ညှင်းမွှေး လက်ဘက်ခြောက်ကတော့ ဓာတ်ဗူးထဲမှာ အစောကတည်းက ထည့်ထားနှင့်ပြီးသား။ အိုးထဲမှာ နည်းနည်း ကျန်နေတဲ့ ရေနွေးက ညအိပ်ခါနီး သောက်ဘို့ ကွေကာ နှစ်ခွက်စာ ကွက်တိပဲ။ ခုမှ ညနေစောင်းရုံ ဆိုတော့ အေးမသွားအောင် ဓာတ်ဗူး အသေးထဲ ထည့်ထားရတယ်။ မီတာခတွေက ဈေးကြီးလွန်းတော့လည်း ရေနွေးကို ခဏခဏ နွှေးမနေနိုင်ဘူးလေ။

ကျမနဲ့ မောင်က လက်ထပ်ကြတာ တစ်လ မပြည့်သေးဘူး။ နှစ်ဘက်မိဘတွေကို အပူမပေးချင်တာရယ်၊ နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့် နေချင်တာရယ်ကြောင့် မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်ခင်ကတည်းက တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းလောက် ငှားနေနိုင်အောင် ကြိုတင် စုဆောင်းထားရတာ။ 

ရန်ကုန်မြို့ကြီးရဲ့ လူနေမှု စားရိတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းလေ။ ဆယ့်နှစ်ပေ၊ ပေလေးဆယ် တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းကို စပေါ်ပျောက် ငှားတာ တစ်လကို နှစ်သိန်း။ ဒါတောင် ခြောက်လွှာမှာမို့နော်။ အောက်ထပ်တွေဆို ပိုဈေးကြီးတာရယ်။ ခြောက်လစာ အိမ်ငှားနေဘို့ ပိုက်ဆံ ဆယ့်နှစ်သိန်း ဆိုတာ ဟိုတုန်းကဆို မြေတစ်ကွက်စာလို့ ပြောကြတာပဲ။ မုန့်ဟင်းခါး တစ်ပွဲ ၃၀၀ ခေတ်မှာ လူလာဖြစ်တဲ့ ကျမတို့ လင်မယားကတော့ ဒါတွေ မသိဘူးပေါ့ရှင်။

တကယ်တော့လည်း မသိတာကမှ ခပ်ကောင်းရယ်ပါ။ သိနေရင် ပြန်တမ်းတနေရဦးမယ် မဟုတ်လား။ ကျမတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ပေါင်း ဝင်ငွေက တစ်လကို ငါးသိန်း စွန်းစွန်း။ အိမ်ခန်းခကို နှစ်သိန်း ဖယ်တော့ သုံးစရာ ဘယ်လောက်မှ မကျန်တော့ဘူးလေ။ ဒါတောင် မောင်က ကျမကို အလုပ် ထွက်ခိုင်းနေသေးတာ။ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မောင်ရယ်လို့ မနည်း နားချရတယ်။ နောက်တစ်ခုက ကလေး ကိစ္စပေါ့။ မောင်က လက်မထပ်ခင်ကတည်းက သမီးရူး ရူးနေတာ။ သူ့အတွက် သမီးလေး တစ်ယောက် အမြန်ဆုံး မွေးပေးဘို့ ကျမကို ပူဆာထားတယ်။ အချိန် နည်းနည်းယူဘို့ နားချပေမယ့် လက်မခံဘူးလေ။ 

နောက်ဆုံးတော့ ကျမလည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပေးတဲ့အကြံအတိုင်း မောင် မသိအောင် သုံးလခံဆေး ဆိုတဲ့ ကိုယ်ဝန်တားဆေး သွားထိုးထားလိုက်တယ်။ ဘဏ်စာအုပ်လေး တစ်အုပ် တိတ်တိတ် လုပ်ထားပြီး ပိုက်ဆံလည်း စုရသေးတာ။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်တော်ချောက ဟိုဟာဝယ်ချင် ဒီဟာဝယ်ချင်။ ခေတ်ကာလကလည်း သိတဲ့အတိုင်း။ ပေါ်လိုက်တဲ့ ပစ္စည်းသစ်တွေဆိုတာ၊ ဘယ်ဟာမဆို ကိုယ့်လက်ထဲ ရောက်တဲ့နေ့ မော်ဒယ် အောက်ပြီသာ အောက်မေ့။

မောင့်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်းတွေ ဆရာကောင်း သမားကောင်းတွေတော့ ပေါပါတယ်။ ငွေကြေး အကူညီလိုရင် အချိန်မရွေး ရနိုင်တဲ့သူတွေပေါ့။ ဒါပေမယ့် ချေးသုံးတဲ့ ပိုက်ဆံဆိုတာ အချိန်တန်ရင် ပြန်ပေးရတာပဲလေ။ ကျမ အကြောက်ဆုံးက သူများ အကြွေး ကိုယ့်အပေါ် တင်သွားမှာကိုပဲ။ ဒီတော့ တတ်နိုင်သလောက် စိစိကုပ်ကုပ် နေရတယ်ရှင်။ လင်တော်မောင်ကတော့ ချွေတာသုံးတာ ကျမ အလုပ်၊ လောက်အောင်ရှာဘို့က သူ့အလုပ်တဲ့လေ။ ဘယ်လိုပဲ ပြောပြော ကျမကတော့ ပိုက်ဆံကို မောင့်လောက်နီးနီး ချစ်တယ်ရှင့်။ အိတ်ထဲရောက်လာသမျှ တတ်နိုင်သလောက် ပြန်မထွက်အောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ ထိန်းရတာပါပဲ။ 

တစ်ခုကောင်းတာ မောင်တို့အလုပ်က နေ့လည်စာ ထမင်းကျွေးတယ်။ ကျမ အလုပ်ကတော့ ကိုယ့်ထမင်းဗူးနဲ့ ကိုယ်ပေါ့လေ။ မိန်းမ ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း လက်ဘက်လေး သုတ် ထည့်သွားလိုက်လည်း တစ်နပ်စာ ပြီးတာပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေဆို လမ်းထိပ်က အသုတ်လေးဝယ်ပြီး ထမင်းချည့်ပဲ ထည့်သွား၊ နေ့လည်ကျမှ အသုတ်လေးနဲ့ ထမင်းနဲ့စားပေါ့။ သူများ သရော်မှာလည်း ကျမ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကိုယ့် မရှိရင် ဘယ်သူ လာ အလကားကျွေးတာမှတ်လို့။

ညနေစာလေးတွေကိုတော့ မောင့်အကြိုက်ဖြစ်အောင် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ စီစဉ်တယ်။ အသားဟင်းလေး တစ်ခွက်ရယ်။ အရွက်ကြော်လေး ဖြစ်ဖြစ်၊ အရည်သောက်လေး ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုနဲ့ပေါ့။ ဒါကလည်း နေ့တိုင်း မဟုတ်ဘူးရှင့်။ ကုသိုလ်လည်းရ၊ စားရိတ်လည်း သက်သာအောင် စည်းကမ်းလေး တစ်ခု လုပ်ထားတယ်။ အပတ်စဉ် မောင့်မွေးနေ့ နဲ့ ကျမ မွေးနေ့ရယ်၊ မြတ်စွာဘုရား ဖွားမြင်တော်မူတဲ့ သောကြာနေ့ရယ်ကို အသားသတ်လွတ် စားခိုင်းတာလေ။ 

ဒီတော့ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက်က အရွက်ကြော် တစ်ခုခုနဲ့ ငရုတ်သီးဆားထောင်း ပါရင် ပြီးတယ်။ ကျန်တဲ့ လေးရက်မှာလည်း တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဆို မောင့်မိဘအိမ်နဲ့ ကျမ မိဘအိမ်ကို တလှည့်စီ သွားကြတာဆိုတော့ တစ်ရက်စာ လျှော့တွက်လို့ ရပြန်ရော။ မောင့်ထက်အရင် အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ကျမက ညနေဆို အလုပ်က အပြန်ဈေးဝင်၊ ဝယ်ခြမ်း ချက်ပြုတ်ပေါ့လေ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခုကောင်းပြန်တာ ညနေခင်းဈေးက မနက်ပိုင်းထက် သက်သာတာ များတယ်ရှင့်။

ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လို့ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး အလှပြင်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ မောင့် ပြန်ချိန် ခြောက်နာရီခွဲကို သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းပြီး စောင့်ရတာပေါ့။ အခုလည်း ကန်ဇွန်းရွက်လေး ရေဆေးပြီး ဇကာနဲ့ စစ်ထားလိုက်တယ်။ စားခါနီးမှ ကြော်မယ်လေ။ ရေလဲ ထမီလေး ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်တော့ ငါးနာရီ လေးဆယ့်ငါး။ လေးဆယ့်ငါးမိနစ် ဆိုတဲ့အချိန်က ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး မောင့်စိတ်ကြိုက် သနပ်ခါးလူးဘို့ ကောင်းကောင်း လုံလောက်ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ အုတ်ကန်ထဲမှာ ရေက တစ်ဝက်ကျိုးနေပြီ။ ကိစ္စ မရှိဘူး ကုန်းခတ်လိုက် ရတာပဲ။ အလကားနေ ရေတင်နေရင် မီတာ ကုန်မယ်။ 

တစ်ခါတစ်လေ အိမ်လာတတ်တဲ့ ကျမ ယောက္ခမကြီးကတော့ ပြောသား။ ရေအိုးရေကန် ဆိုတာ မလျော့စကောင်းတဲ့။ အမြဲ ပြည့်နေမှ လာဘ်ကောင်း သတဲ့။ ကျမ အယူအဆကတော့ အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံ သိပ် မလျော့ဘို့ အဓိကပဲ။ ဒါတောင် အမြဲ ပြည့်နေဘို့ မတတ်နိုင်သေးလို့ရယ်။ လူကြီးတွေ ပြောသမျှ သူတို့ရှေ့တော့ ဟုတ်ကဲ့မေမေ ပေါ့ရှင်။

ခြေသည်းလေးတွေ အရင် တိုက်ချွတ်ဆေးကြော လုပ်ချင်တာနဲ့ ထမီ မချွတ်သေးပဲ ခြေထောက်အရင် တိုက်မယ်ပေါ့။ ဘရပ်ရှ်လေး ယူပြီး အုတ်ကန်ထဲက ရေကို ကုန်း ခပ်တုန်း ပြဲလက်စ ထမီရေလဲက ဗျိ ကနဲ ကွဲသွားသေး။ အော် ငါ့ နှယ်.. ပြဲပြန်ပေါ့ နောက်တစ်နေရာ၊ လှည့်ဝတ်စရာတောင် မကျန်ပါလားလို့တွေးရင်း ပြုံးမိတယ်။ ပြဲဆို ကိုးတန်း ဆယ်တန်းတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေ။ 

လက်ရှိ ကျမ အသက်နဲ့ တွက်ရင် သူ့ခမျာ ဆယ်နှစ်သမီး ဖြစ်နေပြီပဲ မပြဲ ခံနိုင်မလား။ မောင်ကတော့ ပြောသား။ သူ့ရှေ့ ထမီ ပတ်လည်ကွဲနဲ့ လာနေပြရင် ဆက်ဆီ ကျတယ် ဆိုပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမ မဖာဖြစ်တာရှင့်။ ဘယ်လောက်ပဲ ကိုယ့်လင် ဆိုပေမယ့် အဲ့လိုလေး မလုံ့တလုံ နေပြရတာ ပျော်စရာလေ။ သူ့အမြင်မှာ ကျမကို ဘယ်တော့မှ ရိုးမသွားစေချင်ဘူး။

ခြေသည်းလေးတွေ ဖွေးဖြူသွားတော့မှ ဆက်ဆီ ထမီ ပတ်လည်ပြဲကို အသက်အောင့်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ တန်းပေါ်ကို တယုတယ တင်ပြီး ရေတစ်ခွက် ကုန်း ခပ်။ ကိုယ်ပေါ်ကို စိုယုံ ဆွတ်ပေါ့လေ။ ဆပ်ပြာတိုက်လို့ ရ တော်ရောပေါ့နော့။ ဆပ်ပြာ တိုက်ပြီးရင်တော့ ငါးခွက်လောက် ချိုးမှပါ။ သိပ်ချွေတာနေလွန်းတော့လည်း ကိုယ်နံ့ ဘာညာ မပြောင်ရင် ရေမွှေးဘိုး ကုန်နေဦးမယ်။ ချိုင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတွေကို အဓိကထားပြီး သန့်အောင် ပွတ်လိုက်တယ်။ သပွတ်အူဖတ်လေးနဲ့လေ။ သပွတ်အူ တစ်ခု ဝယ်လိုက်ရင် ပန်းကန်ဆေးတာနဲ့ ချေးတွန်းတာ နှစ်ပိုင်း သုံးလို့ ရတယ်ကော။ ဟို ရောင်စုံ ဖော့တုံးတွေထက် အများကြီး အသုံးခံတယ်။ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင် နေအောင် ဆွဲပေးရသေးတယ်။ ကလေးမွေးရင် အဆင်သင့်ဖြစ်ဘို့ မဟုတ်ပါဘူး။ 

ခုလည်း ကျမ ရဲ့ မောင်က ညတိုင်း နို့စို့ရမှ အိပ်ပျော်တာလေ။ အဖုတ်ကလေး ကိုလည်း အတွင်းထိ ဂျိုဂျိုဂျောင်ဂျောင် ဆေးရသေး။ ကိုယ့်ကို ညတိုင်း လျှာကျွေးနေတဲ့ လင် မငြူစူအောင်ပေါ့ရှင်။ နောက်ဆုံးလုပ်ရတဲ့ သန့်ရှင်းရေးက စအိုဝ။ ကျမလင် ချစ်တတ်ပုံများ ချီးပါတဲ့ ဖင်ပေါက်တောင် နှာခေါင်း ထိုးထည့်တတ်တာလေ။ ဒီတော့ ကျမမှာ ဖင်ကိုတောင် ယဉ်ဖိုအောင် သ ,ရ ပါလေရော။

ဒီလိုနဲ့ မွှေနှောက် နှိုက် ပွတ်နေလိုက်တာ လူက ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတယ်ရှင့်။ ပထမအစီစဉ်ထက် မြန်မြန် အပြီးသတ်လိုက်တယ်ရှင်။ ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး.. ပြီး ပြီ ရေချိုးလို့။ ကိုင်း အခုတော့ ရေ နှစ်ခွက်စာ သက်သာ သွားပြန်တယ် မဟုတ်လား။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်မိတော့ ကြားလိုက်ပြန်တယ် ဗျိ ကနဲ။ ဖြစ်သေးပါဘူး။ နဲနဲတော့ ဖာသင့် ဖာဦးမှ။ မတော် ကိုယ့်အိမ် လာတဲ့ဧည့်သည်သောင်သည်တွေ မြင်သွား ဘယ့်နှယ် လုပ်မတုန်း။ ခုခေတ်က လွယ်တာ ဟုတ်ဘူးရှင့် အတွင်းခံတောင် ဟောင်းပေ့ ဆိုတာကိုမှ အမြတ်တနိုး ခိုးကြ ဖွက်ကြတာ။ ကျမ ဆက်ဆီ ထမီလေး လူမြင်ခံလို့ မဖြစ်ဘူးရယ်။ (ခင်လို့ စ တာနော် ပင်တီချစ်သူ ကိုကိုတို့ ၊ စိတ်ဆိုးကြရင် ချိန်မရွေး လာဝင်ပြောပါ။ ပြန်ဖျက်ပေးမယ်)

အပွေး မရှိတော့တဲ့ သနပ်ခါးတုံးလေး ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်။ သွက်သွက်လေး သွေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး အနှံ့ လိမ်းတယ်ပေါ့ရှင်။ အမှန်တော့ ခဏနေရင် ကျမလင် သနပ်ခါးဖျက်စက်ကြီး လျှာနဲ့ လျှက်လို့ ကုန်မှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း ပျက်ကာမှ ပျက်ရော၊ လိမ်းဘို့က ကိုယ့်အလုပ် ဆိုတော့ကာ။ ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်ကျန်နေတဲ့ သနပ်ခါး အကပ်လေး လက်နဲ့သပ်၊ လျှာပေါ် လျှက်လိုက်တယ်။ လင်မယား နှစ်ယောက် ပါးစပ်ချင်း ပလူးရင် မွှေးနေအောင်လေ။ 

ပြင်လို့ဆင်လို့ ပြီးတော့ ကိုယ်တိုင် ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး ကောက် စွပ်လိုက်တယ်။ ပိတ်ဖိုးထက် ချုပ်ခက ဈေးကြီး၊ ဝယ်ဝတ်တော့လည်း ဒီပုံက ဒီပုံပဲလေ။ လင်တော်မောင့် ပုဆိုးအဟောင်းလေးတွေ မပစ်ရက်တာလည်း ပါတယ်ပေါ့ရှင်။ ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး။ ဆက်ဆီ ကျအောင် ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ် ချည်ရတဲ့ပုံ ပေါ့။ ပုံကျတဲ့ နေရာမှာ ဖဲပြားကြိုးလေးသာ ဖြည်လိုက်။ တစ်စက္ကန့် မပြည့်ခင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလိုက်လေး။ ချုပ်ရတာလည်း မခက်ဘူးရှင့် ပုဆိုးကွင်းကို ကျဉ်းအောင် ညှပ်ချပြီး ပိုသွားတဲ့အစနဲ့ လက်ကိုင်း လုပ်ယုံပဲ။

ဟော ပြောရင်း ဆိုရင်း ကြားရပါပြီ အောက်က တက်လာတဲ့ လင်တော်မောင့် ခြေသံ။ တံခါးလေး အပြေးဖွင့်၊ သူ့ရုံးအိတ် လက်လွှဲယူပြီး အသင့်လုပ်ထားတဲ့ သံပုရာရည်ခွက်လေး ကမ်းပေးလိုက်တယ်။ သိကြလား၊ သဲအိုးထဲက သောက်ရေအေးလေး တစ်ဖန်ခွက်ထဲကို သံပုရာသီး အလုံးလိုက် လေး ထည့်ပေးထားတာလေ။ ဆား၊ သကြား မလိုတဲ့ သံပုရာရည်။ အမယ် သောက်ကြည့်ကြဦး။ မွှေးမွှေးလေးနဲ့ ရင်တကယ် အေးတာနော်။ ကျမ ချစ်တဲ့ လင်တော်မောင်ကတော့ အရမ်းကြိုက် ဆိုပဲ။ ဖန်ခွက်လေး ကမ်းယူ။ ရေ တစ်ကျိုက် မော့။ ပြီးတော့ ကျမ ပါးကို ရှူး...ကနဲ ဖိနမ်း။ ခုလေးတင် လျှာပေါ်လိမ်းထားတဲ့ သနပ်ခါး၊ ပြွတ် ပြတ် ပလပ် နဲ့ စုပ်လိုက် လျှက်လိုက်တာ ကျမ လျှာ ကျွတ်ထွက်သွားမတတ်ပါပဲ။ အိမ်ထဲကို ဝင်ပုံလည်း ကြည့်၊ အီကြာကွေး ရှုံးအောင် ပူးလို့ ကပ်လို့။ 

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျမ ကိုယ်ပေါ် ရှာဖွေရေး လုပ်တယ်။ အတွင်းခံ ဝတ်မဝတ် စစ်တာလေ။ အကျီပေါ်ကနေ စမ်းလိုက် ပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်တာ စမ်းပေါက်က တောက်တောက် ယိုလာတဲ့အထိပဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် အောက်က ဟောင်းလောင်း အထက်လည်း ဗလာပါ ဆိုတာ သိမှ အပွတ်အနှိုက် ရပ်ပေးတာ။

အကျီလဲလေ မောင့်.. ဆိုပြီး နှာသံလေးနဲ့ ခပ်ချွဲချွဲ ပြောရင်း ကျယ်သီးတွေ ချွတ်ပေးရတယ်။ လင်တော်မောင် ငြိမ်ငြိမ် မနေပေါင်။ ကျမ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံ ကိုင်ပြီး ပုဆိုးအောက်က အတံနဲ့ ဂါဝန်အောက်က ကမူ ဖောင်းဖောင်းကို ပွတ်ရင်း ဂူအောင်းဘို့ ကျင်းရှာနေတယ်လေ။ သူ့ကိုယ်သူ တန်ဂို က နေသလိုလို ဖင်စကောဝိုင်းလှည့်ပြီး ကော့ပက်ကော့ပက်နဲ့။ ကျမလည်း အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ ဗလာဖြစ်သွားတဲ့ ရင်အုပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်က မူလီ ခေါင်း နှစ်ခုကို တလှည့်စီ ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ပစ်လိုက်တယ် မှတ်ကရောပဲ။ 

သူလည်း အပွတ်ရပ်၊ ကျမ ပါးစပ်ထဲတော့ ဘတ်စ်ကား ပေါ်က လူပေါင်းစုံ အနံ့နဲ့ ချွေးစေးတွေက ငံကျိကျိ။ ချွေးလောက်တော့ မရွံတော့ပါဘူးလေ။ သေးပေါက်တဲ့ အတံကြီးတောင် (ဒေါ်ချို့ အလုံး ခဏ ငှားသုံးသည်။ ခွက်ဒစ် ယူလော့ သူငယ်ချင်း) အားရပါးရ စုပ်ပြီး ပျစ်တိ ပျစ်ချွဲအရည်တွေ မြိုချပစ်သေးတာ။ (အနံ့တော့ မသေချာလို့ ထည့်မရေးတော့ဘူး၊ ညှီမယ်လို့ ယူဆတယ်၊ ဟုတ်တယ်ဆို ပေးနော် တစ်မှတ်..)

လာ ကလိ နေတယ်.. နာ ချင်လို့.. ဆိုပြီး ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ ဆက်ဆီ ဂါဝန်ကို ကြိုး ဖြည်မယ် လုပ်ပါလေရော။ ရေချိုးဦးလေ မောင်ရဲ့ လို့ ညုချွဲချွဲလေး ပြောရတယ် တကယ်။ ကိုယ့်မှာတော့ ဖြီးလိမ်း ချယ်သ ထားတာလေ။ သူ့ကိုယ်က မ တစ်ထောင် ညှီစော်နံ နဲ့။ ပြောရရင် အတံထဲက ထုံးနှစ်ရည်ကမှ တစ်ဦးတည်း အနံ့၊ ညှီရင်တောင် နည်းနည်းတော့ သက်သာလိမ့်ဦးမယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ အတင်း တွန်းလွှတ်၊ အပြင်ကနေ တဘက်လေး ကိုင်ပြီး စောင့်ပေး၊ ထွက်လာတော့ ရေ သုတ်၊ လင့် ဝေယျာ ဝတ်စ ကျေအောင် လုပ်ပေးတဲ့ မိန်းမ နောက်ဘဝကျ ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်တတ်သတဲ့။ (ကြားဖူးတာ ပြောတာ၊ ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ)။ 

အပေါ်ပိုင်း ရေခြောက်တော့ အောက်ကို ကြည့်မိတယ်။ ဘယ့်နှယ့်တော့် မောင်သံချောင်းက တင်းနေ တောင့်နေလိုက်တာများ။ ပေတံသာဆို ရေပြင်ညီ မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဆွဲလို့ ရလောက်တယ် အဟုတ်။ ဟွန်းနော် ဟွန်းနော်.. ဆိုပြီး ငယ်ထိပ်ကို ခပ်ဆဆ ပုတ်လိုက်တယ်။ ကျမကို ရန် ပြန်စောင်၊ ပါးပြင်းထောင်ပြနေတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး၊ အကွဲထိပ်မှာ သွားရည်က အသီးလိုက် ယို လို့။

ကျမလည်း ပါးစောင်ထဲ ရွှဲလာတဲ့ သွားရည်တွေ မြိုချပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက် လက်နဲ့ ဖက် ကိုင်ပြီး ငေါက်တောက်ကြီးကို ငုံ ပစ်လိုက်တာ တစ်ချက်တည်း လည်ချောင်း၀ ရောက်ကရော။ ရှလူး...ပြွတ် ...ဂလု (ဘယ်အသံ မှန်လဲ ကွကိုယ်သာ တွေးတော့)။ တအားစုပ် ပြီး မြိုချ ပစ်တာ ကျမပါးစောင်ထဲက သွားရည်တွေလား၊ ငေါက်တောက်ကြီးရဲ့ မလိုင်ရည်တွေလား မသိတော့ဘူး။ သေချာတာတော့ ကျမ ဒီလောက် အားကုန် စုပ် ပြီး အထဲကဟာတွေ မြိုချပစ်တာတောင် ဒင်းက ပိန်ရှုံ့ မသွားတဲ့ပြင် ပို ထွားလာသလိုပဲ။ လင်တော်မောင့် လက်တွေက ကျမ ဆံပင်ကို လာ ထိုးဖွနေတယ်။ သူ မတ်မတ် မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်ကလည်း တအူးအူးနဲ့။ ကျမလည်း ငေါက်တောက်ကြီးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပွဲတော်တည်ပစ်လိုက်တာ အာတွေ ညောင်းလာတဲ့ အထိပဲ။

မွန်း.. မောင်.. လုပ်မှ ဖြစ်တော့မယ်.. မလုပ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး.. ပြောပုံက ရှင်းရောပဲ။ အပတ်မရှိဘဲ အပတ် လည်နေတဲ့ ကျမ လင်လေ။ ကျမလည်း သူ့ အထူ မစောင့်ဘဲ မြန်မြန် ထ ပေးလိုက်တယ်။ မတော်လို့ မောင်မင်းကြီးသား မလိုင်တွေ အန်ကုန်ရင် ဒုက္ခ။ မြိုချရမှာ ရွံလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့နေရာနဲ့သူ မရောက်ရင် နှမြောစရာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ ကျမ ပုခုံးပေါ်က ဆက်ဆီ ဖဲပြားကို ဆွဲ ဖြုတ်တယ်။ အရေးထဲ အထုံးနဲ့ အဖြည် မှားဆွဲလို့ ဖြုတ်မရ ဖြစ်နေရော။ ကျမလင် စိတ်ကြီးချက်လေ။ ထုံးသွားတာကို ရအောင် မဖြည်ဘဲ ဆောင့်ဆွဲပစ်တာ ကျမ ဆက်ဆီဂါဝန်လေး ကြိုးပြုတ်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ပုံမှန် ဆိုရင်တော့ နှမြော မိမှာပဲ။ 

ဒါပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ အဲ့လို ပွဲကြမ်း ခံရတာလေးကိုက ပိုပိုပြီး ဆက်ဆီကျနေသလိုပဲ။ အင်ဂျလီနာဂျိုလီလို စတိုင်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျကျ ဟန်ရေးပြပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၊ ပေါင်းရင်းကို လက်နဲ့ ဆွဲဟပြီး စိန်ခေါ်ပေးလိုက်တယ်။ သတ္တိရှိရင် ဝင်အောင်းပေါ့။ သွေးဆာနဲ့ ကျမ ရဲ့ ဗီးနပ်စ်ဖလိုင်းထရပ် အပွင့်လေးက ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဘုရင်ကြီးကို ဝါးဘို့ စားဘို့ ပါးစပ် တပြင်ပြင်နဲ့။

လင်တော်မောင် မြန်ချက်က အလင်းရဲ့ မြန်နှုန်းနဲ့ နင်လားငါလားပဲ။ ဒီလောက် ဖြဲဟ ပေးထားတာတောင် ပေါင်ရင်းနှစ်ဘက်ကို လက်ဖျံရိုးနဲ့ ဆွဲချိတ်ပြီး မ တင်လိုက်သေးတာ။ ဒီလို ပြင်လိုက်ပြီဆိုရင် သူ အရမ်း ကြမ်းတော့မယ်မှန်း ကျမ သိတာပေါ့။ ဖြည်းဖြည်းနော် မောင့်.. ပြောမလို့ လှည့်ကြည့်တုန်း ရှိသေး၊ တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းပစ်တာလေ။ ကျမလည်း သူ့လက်ထဲမှာ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေလတွေ မြင်ကုန်ပါလေရော။ ငေါက်တောက်ကြီး ရှည်ချက်၊ ထွားချက်၊ အောက်ပေါက်က ဝင်ပြီး ပါးစပ်က ပြန်ထွက်မလား အောက်မေ့ရတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း။ ဝုန်းကနဲ ဆောင့်လိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့၊ ကလီစာတွေပါ ကျွမ်းပြန်ကုန်တော့တယ်။

ကျမလည်း အားရှိသလောက် အလိုလို ညှစ်ထားမိတာ ကျမ အဝှာလေးထဲ သူ့ ဟိုဒင်းကြီး အတောင့်လိုက် အတစ်လိုက် အဝင်အထွက် လုပ်နေပုံများ မြင်သာထင်သာအောင် အိမ်ရှင်မ ပီပီ နီးစပ်ရာနဲ့ တင်စားရရင် ဆုံထဲငါးဖယ် ထည့်ထောင်းနေသလိုပေါ့။ ဇွိဇွိဇွပ်ဇွပ် မြည်သံတွေ ထွက်ရုံတင် ဘယ်ကမလဲ၊ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ၊ အနူးညံ့ဆုံး အသားဆိုင်လေးနဲ့အတူ ကျွတ်ပါသွားမလား တောင် စိုးရိမ်စရာ။ မီးပွင့်မတတ် ချစ်တဲ့ ပွဲပေါ့ရှင်။ 

အပြီးသတ် ဆောင့်ချက် အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး ချိန်မှာ ကျမ သိလိုက်တာ ငေါက်တောက်ကြီး တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ကျမ ကိုယ်ထဲ၊ အသွေးအသား အနှံ့ကို ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွားတဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ကျမ သွေးသားတွေနဲ့ အဲဒီအရည်တွေ လှိုဏ်ခေါင်းထဲမှာ ဓာတ်ပြုပြီး ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကနေ ထုတ်လွှတ်လိုက်တဲ့ အပူရှိန်တွေဆိုတာ ဖျင်းးးကနဲ ဖျင်းးး ကနဲ။ လင်တော်မောင်လည်း ကြက်သီး အပိန့်ပိန့်ထ နေတဲ့ ကျမ အိုးပြည့်ပြည့်ကြီးကို သူ့ အဝှာနဲ့ အတင်း ဖိကပ်ထားရင်း ဓာတ်လိုက်သလို အကြောတွေဆွဲပြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တုန်နေလေရဲ့။

ကိစ္စဝိစ္စတွေ အားလုံး ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား လက်ပန်း ကျ ပြီး ရေတောင် ထ မဆေးဘဲ အိပ်ပျော် သွားကြတော့တယ်။ တရေးနိုးလို့ နာရီ ကြည့်မိတော့ ည သန်းခေါင်ကျော်လို့ တစ်ချက် ထိုးတော့မယ်။ ကျမလည်း မထချင်ထချင်နဲ့ ထ၊ ချက်ထားပြုတ်ထားတဲ့ ဟင်းတွေ သိမ်းပေါ့လေ။ မကြော်ဖြစ်လိုက်တဲ့ ကန်ဇွန်းရွက်လေးက ဆန်ကာထဲမှာ စိုစိုစိမ်းစိမ်း။ ကန်ဇွန်းရွက်ဆန်ကာလေးနဲ့ အသားဟင်းလေး နှစ်ဖတ်ကို ရေခဲသေတ္တာလေးထဲ အမြန် ထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ 

မနက် ကျမ ထမင်းချိုင့်ကို လမ်းထိပ်က အသုတ်နဲ့ ဖြေရှင်းလိုက်ရင် ဒါလေးနှစ်ခုက မနက်ဖြန် ညစာ ဖြစ်သွားတယ်လေ။ သိမ်းလို့ဆည်းလို့ ပြီးတော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လင်တော်မောင်နား အသာ ပြန်ဝင်လှဲ။ ညစာ မစာဘဲ အိပ်သွားရှာတဲ့ ကျမ ချစ်လင်ကို ဖွဖွလေး နမ်းမိသေးတယ်။ စောင်ပါးလေးအောက်မှာ တုံးလုံးလှဲနေတဲ့ ငေါက်တောက်ကြီးကို ကြည့်ပြီး အစောက ဖီးလ်က ပြန်တက်လာသေး။

ကိုယ်ထဲ ရှိန်းဖိန်းထူပူလာတော့ ကျမ ပြုံးမိတယ်။ ညစာ အငတ် ခံနိုင်တဲ့စွမ်းအင်၊ သွေးသားတွေကို တောက်လောင်ပူပြင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေလို တဖျပ်ဖျပ် လင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်။ ဘတ်ဒ်ဆွစ်ရှ် ကလေး နှိပ်ပြီး အိပ်ခန်းမီး ပိတ်လိုက်ပေမယ့် ကျမ ကိုယ်ထဲက အချစ်ရဲ့ စွမ်းအင်တွေက လင်းနေဆဲ၊ ပူနေဆဲပဲ။ 

ရှာရှာကြံကြံ တွေးတယ်ပဲ ဆိုဆို၊ ကျမ ခေါင်းထဲ တွေးမိသွားတာက ဒီစွမ်းအင်တွေကိုသာ လျှပ်စစ် အဖြစ် ပြောင်းနိုင်ရင်။ ခစ် ခစ် ခစ်.. ကိုယ့် အတွေးကိုယ် အသံ ထွက် ရယ်မိသွားတယ်။ ဒီလိုသာဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာ မီတာခ ဘယ် ကုန်တော့မလဲလို့လေ..။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။