ဇနီးအလိမ္မာ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
မိုးလေး တပြိုက်နှစ်ပြိုက် ရွာပြီဆိုမှဖြင့် မန္တလေးမြို့လမ်းတွေ သွားလို့မကောင်း၊ ရွှံ့တွေ ရေတွေနှင့် အင်မတန် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလျသည်။
ခုလည်းကြည့်၊ အပြင်ထွက်မယ် ဆိုကာမှ မိုးကရွာလာပြန်သေးသည်။ ကျောင်းပိတ်တုန်း သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ရတနာပုံ ဥယျာဉ် သွားကြမည်ဟု စကားစခဲ့ကြသည်။ အခုလို မိုးတစိမ့်စိမ့်ရွာနေတော့ သူမ ဘယ်မှ မသွားချင်၊ ဝတ်စား ဆင်ယင်ထားတဲ့ အဝတ်တောင်မှ မလဲချင်တော့ဘဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် အိပ်ယာပေါ် ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
အိပ်ယာထဲ လှဲချလိုက်ပြန်တော့လည်း စိတ်ထဲ သိပမကြည်ပြန်သဖြင့် ကုတင်ပေါ် ထထိုင်လိုက်ရပြန်သည်။ စာလည်း ကျတ်ချင်စိတ်ကလည်း မရှိ၊ နေမထိ ထိုင်မသာ မအီမလည်ကြီး ဖြစ်နေပြန်သည်။
ကုတင်ပေါ် ထိုင်ပြီး ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို လှမ်းယူကာ စာအုပ်ဖတ်သည်။ မှန်တင်ခုံကို မျက်စေ့ရောက်သွားရပြန်သည်။ အားရက် မဟုတ်ဘဲ မှန်ထဲပေါ်နေသော သူမရဲ့ ရုပ်ပုံကို သေချာစွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ရွှန်းလဲ့ လှပသော မျက်နှာလေးသည် မှန်ထဲ၌ ပေါ်လွင်လာသည်။
ရင်ထဲ၌ ပွေ့ထားသော ခေါင်းအုံးကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြန်သည်။ မှန်တင်ခုံရှိရာ အသာလှမ်းသွားကာ တင်ပါးလွှဲ ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း မှန်ထဲမှ အရိပ်ကို တစောင်းလှဲ့ အနေအထားဖြင့် ကြည့်ပြန်သည်။
အချိုးအစား ကျနစွာ လှပတင့်တယ်နေတဲ့ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို တချက်မျှ စောင်းငဲ့ကြည့်မိလိုက်သည်။ မို့မောက်လုံးဝန်းတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို ဦးစွာတွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုမှ ပေါင်းလုံးတုတ်တုတ်ဆင်းဆင်းများ ၊ ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းသော ခြေသလုံးသား၊ ခြေဖမိုးများကို တဆင့်ခြင်း ကြည့်မိသည်။
ထိုင်ရာမှ အသာထပြီး ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အညီ အမို့အမောက်၊ အစွင့်အကား၊ အရှိုက်အဖို တို့သည် သူ့နေရာနှင့်သူ တင့်တယ်လှပနေပြန်သည်။ မှန်ထဲ၌ မိမိပုံရိပ်ကို အားရကျေနပ်စွာ တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ် ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်ခက်တွေကို ခေါင်းမော၍ ရမ်းခါပစ်လိုက်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
၀င်းဝါစိုပြေ နုဖတ်သော အသားအရည်တို့သည် ပျိုူကနဲ ဝင်းလက်တောက်ပစွာ ပေါ်လွင်လာသည်။ ရင်ညွန့်တဝိုက်တွင် သွေးကြောလေးများ ယှက်ဖြာ၍ နေ၏။ မို့မောက်လုံးဝန်းနေသော ရင်သားအစုံကလည်း အောက်ခံဝတ် ဘရာဇီယာ၏ အောက်မှ ရုန်းကန်၍ အပေါ်ကို မြောက်ကြွတက်နေပြန်ရာ ပင့်တင်ဆွဲထားရသော ဘရာစီယာပင် ကျွတ်ကျပွင့်ထွက်တော့မယောင် ထင်ရ၏။
ရင်နှစ်မွှာကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အောက်မှနေ၍ ပင့်တင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ မိမိ၏ လက်တဖက်နှင့်ပင် မဆန့်ချင်တော့၊ ပြည့်ဖြိုးဝင်းမောက်လွန်းနေသည်။
တချက်နှစ်ချက်မျှ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး လက်နောက်ပစ်ကာ နောက်ကျောမှ ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မှန်ထဲ၌ ဝင်းဝါ၍ အိနုလုံးကာ တွဲရတွဲလေး အိထွေးကျသွားသော ရင်သားဖြိုးဖြိုးကြီးများက အတိုင်းသား လှစ်ပေါ်ထွက်လာသည်။
သြဇာစေ့လောက် အရွယ် နီတွတ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးမှာလည်း နို့အုံ၏ အလည်၌ ငုတ်လျှိုးလို့ နေပြန်သည်မှာ တမျိုးကြည့်၍ အားမရနိုင်စရာ။ လက်အစုံနဲ့ နို့အုံပေါ်ကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ကြည့်မိပြန်သည်။ ဖျင်းကနဲ အကြောအမျှင်များ ကြက်သည်းများထ လှုပ်ရှားသွားသည်။
ဤသို့ ခံစားမှုမျိုး ခံစားမိသည်မှာ သူမအနေနှင့် မကြာသေး၊ လွန်ခဲ့တဲ့ တပါတ်လောက်ကမှ သူမ၏ အတူနေ သူငယ်ချင်း မမမြင့် အိမ်ရောက်တော့ သူမ၏ အမနှင့် လင်အကြောင်း သားအကြောင်း ပြောဆိုတာကို နားထောင်မိရာက စတင်တယ်လို့ ဆိုရပေမည်။
မိန်းမတို့ သဘာဝဆိုသည်မှာလည်း တယောက်ကနေ နှစ်ယောက်သုံးယောက် မဆုံလိုက်လေနှင့် ဆုံလိုက်ကြလျှင် လင်အကြောင်း သားအကြောင်း ဒုတ်အကြောင်းသာ ပြောလေ့ပြောထ ရှိတက်ကြပေသည်။
မမမြင့်မှာ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ မနှစ်ကဖြစ်ပြီး သူ့ယောင်္ကျားက ပွဲစား၊ သူမ အမ၏ ယောင်္ကျာနှင့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။
သူမ အမနှင့် မမမြင့်တို့ကလည်း ကျောင်းနေဘက် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် မဆုံလိုက်နှင့်၊ ဆုံလိုက်ကြတာနှင့် သူ့ယောင်္ကျားက သူ့ကိုဘယ်လိုလုပ်တာ ဘယ်လောက်ထိ ချစ်တာ ဆိုသော တဏှာကိစ္စများကို ပြောရင်း တဟားဟားနှင့် ပွဲကျနေတက်ကြသည်မှာ သူမ မကြားချင် အဆုံးပင် ဖြစ်သည်။
ဒီကြားထဲ သူသာလျှင် မသိနားမလည်စွာနဲ့ လင်မယား အတူအိပ်တာ ဆိုတာ ဘာလဲလို့မေးတော့ တိုးတိုး ဟဲ့ နင့်အလုပ်လား ဆိုပြီး ခေါင်းကို အေခါက်ခံလိုက်ရသေးသည်။
မမမြင့်ကို မိမိသိချင်သော လိင်ကိစ္စများ မေးတော့ မိမိကို မမမြင့်က ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီး
“ ငါ့ညီမ အတော်ကို ထွားပြီး လှလာတာပါလားဟင်..ငါတို့ထက်တောင် သာသေး...”
ဟု ဆိုသည်။ သူမမှာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရသေးသည်။ မမမြင့်က မိမိရဲ့ ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးဖက်ပွေ့ပြီး လုံးဝန်းဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့အုံတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းက
“ ယောင်္ကျားနဲ့ အတူနေတယ်ဆိုတာ ဟောသလို နို့တွေကို သူ့လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်တာက အစ၊ နောက် လိုးကြတာဟဲ့..မိပေါက်က ဘယ်လိုလဲ..စိတ်ကူးယဉ်တက်နေပြီလား...”
“ ဟင် ..လိုးတာ ဆိုတာ သိတော့သိတယ်..ဒါပေမယ့် ..သိပ်နားမလည်ဘူး...”
“ ဟင်း..ခက်ပါ့..ယောင်္ကျားရဲ့ လီးဆိုတာနဲ့ တို့မိန်းမတွေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးဆောင့်သွင်းတဲ့ ကိစ္စကို လိုးတယ် ခေါ်တာဟဲ့...”
ဟု ဆိုရင်း မိမိပေါင်ခြံကြားက အဖုတ်ကလေးကို ထမီပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ ကြက်သည်းတွေ ဖြာကနဲ ထပြီး တခါးဖူးမျှ မခံစား မထိတွေ့ဘူးသော ခံစားမှုကို ပူထူရှိန်းဖိန်းစွာ ခံစားရသည်။
မိပေါက်သည် အရွယ်ရောက်ပြီ ဆိုငြားသော်လည်း တခြားအပျိုပေါက်လေးများလို စောက်ဖုတ်နှိုက်ခြင်း၊ အစေ့ကို ချေပွတ်ခြင်း ဟူသော တကိုယ်ရည် ဆန္ဒဖြေဖျောက်မှုကိုတောင် မသိ၍ မလုပ်ခဲ့ဘူးသူလေး တယောက်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းစာနှင့်သာ အချိန်ကုန်လွန်ခဲ့ရသော သူမအဖို့ ကာမဆန္ဒသွေးများသည် ငုတ်လျှိုးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ယခုသော် လင်ရှိသော မိန်းမနှစ်ယောက်အကြား ယောင်္ကျားများ၏ လီးအကြောင်းကို ကြားသိရသောအခါ သွေးသားလှုံ့ဆော်မှုအပြင်၊ မမမြင့်က သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ပွတ်တိုက်ကလိပေးလာသဖြင့် အာရုံခံစားမှု (Pijitarly) ပီကျူထရီ စေ့ဆော် ဟိုမုန်းမှ ကာမဆန္ဒကို ဦးနှောက်က လှုံ့ဆော် သိရှိလာသည်။ သူမရင်ထဲ ကတုန်ကရင်နဲ့ ခံစားမှု တခု ခံစားလိုက်ရသည်။ မမမြင့် ပြန်သွားတော့ တယောက်တည်း ရင်ထဲမှာ ဟာတာကြီး ဘယ်လိုနေမှန်း မသိဘူး။
မမမြင့်၏ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးတာကို အမြဲခံစားနေချင်သည်။ တရက်ခြားဆိုသလို မမမြင့်ဟာ ညတိုင်း အိမ်ဘက်ကို ရောက်ရောက်လာတက်သည်။ ရောက်လာတိုင်းမှာလည်း နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှာ တွတ်ထိုးနေမိသည်။
“ မမမြင့် အခုလို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ တပြိုင်တည်း ကျွန်မတကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတွေ ထထသွားတယ်...အဲဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဟင် မမမြင့်...”
“ ဟင်း..ဟင်း..မိပေါက်ရယ်..အဲဒါ ညည်း ဖီးလ်တက်လာတာပေါ့...”
“ ဟယ်..ဟုတ်လဲ ဟုတ်ပဲနဲ့...”
“ ဟုတ်ပ့ါ..ဟုတ်လွန်းလို့ ဒါတောင် မိန်းမချင်း ကိုင်ပွတ်သပ်ရုံ ရှိသေးတာ..ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်သာခံလိုက်ရရင် လူတကိုယ်လုံး တခါတည်း ဗြောင်းဆန်ပြီး မြောက်တက်သွားသလား မှတ်ရတယ်...”
“ အိုး..ဟုတ်တယ်...”
“ အင်းပေါ့..ငါ့ယောင်္ကျားက ငါ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီး ပါးလေးနမ်း..နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်..နောက်ပြီး ဟောဒီလို နို့တွေကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်လိုက်ရင်တော့ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဓါတ်လိုက်သလို တုန်တုန်သွားအောင် ခံစားရတာ .. နှုတ်နဲ့ပြောလို့ မရပါဘူး..ဟာ...”
ပြောရင်းဆိုရင်း မမမြင့်က ဘော်လီအင်္ကျီကို လက်လျှိုနှိုက်ပြီး တင်းမာနေတဲ့ နို့အုံကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် ပြလိုက်တော့ တကယ် သူမမှာ တကိုယ်လုံး အကြောအမျှင်များ တုန်တက်လာပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသလိုလို ရေငတ်လာသလိုလို ဖြစ်လာတော့သည်။
မမမြင့်ဟာ လက်နဲ့လျှိုပြီး အားမရလို့လား မသိပါဘူး။ မိပေါက်ရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်ကလေးကို နောက်ဖက်လှမ်းပြီး ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ အိုး..မမမြင့်ကလည်း ...အဟိ..ယားတယ်...”
တအုံလုံး ပေါ်ထွက်လာသော နို့အုံကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ကာ မိပေါက်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် မဟတဟလေး ဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်တော့ မိပေါက်ကျောလေး ကော့တက်သွားရသလို ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ခုန်ပေါက်ထွက်ကျတော့မလား ရယ်လို့ ထင်မှတ်ရတယ်။ ခံစားရတဲ့ အရသာဟာလည်း လူတကိုယ်လုံးကို နွေးထွေးလှိုက်ဖိုစေပြန်တယ်။
နို့ကို ဆုပ်ချေနေတဲ့ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ နေပြန်သည်။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် အိနုထွတ်နေသော ဗိုက်သားလေးများကို ပွတ်သပ်ပေးပြန်တော့
“ ဟင်း...အင်း..အိုး..အဟိ...ယား..ယားတယ် မမမြင့်ရယ်...”
“ အင်းပေါ့..ဒီလိုမျိုး ယောင်္ကျားတယောက်က နမ်းရှိုက် ပွတ်သပ်ပေးတာခံရရင်တော့ မိပေါက်အခု ခံစားနေရတာထက် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်..အခုဟာက မိန်းမချင်းဆိုတော့ အရသာ အပြည့်အ၀ မခံစားရဘူးပေါ့...ငါ့ယောင်္ကျားရဲ့ လက်တွေက ဟောဒီလို..ပွတ်သပ် ထိုးဆွလိုက်ပြီ ဆိုရင်...”
“ အီး...ဟီး..ဟင်း...မမမြင့်...”
မမမြင့်က ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေက မိပေါက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ မွှေးညှင်းနုလေးတွေ ဝိုင်းရံနေတဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း တလျှောက်ကို လက်ချောင်းကလေး တချောင်းက ထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးတော့
“ အား..အား...အိုး..တမျိုးကြီးပဲ...မ..မ..မမမြင့်ရယ်..မိပေါက်...မနေနိုင်...အင်း..မမမြင့်ရယ်..မနေတက်တော့ဘူး...အိုး.....”
မိပေါက်တယောက် တွန့်လိမ်ရုံလေး ဖယ်လိုက်ပေမယ့် မမမြင့်ရဲ့ လက်ချောင်းလေး တချောင်းဟာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ပြွတ်စ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းကလည်း စစ်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဘာအရည်တွေမှန်း မသိ၊ ထွက်ကျလာတာကို မိပေါက် ခံစားရတော့သည်။
အကြောတွေ တောင့်တင်းသွားပြီး သိပ်ထူးကဲတဲ့ အရသာ တရပ်ကို ခံစားမိလိုက်ရပြန်သည်။ မမမြင့် လက်ခလယ်ရဲ့ ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားမှု မြန်သလို မိပေါက်ရဲ့ ခံစားမှု အရှိန်အဟုန်ကလည်း မြင့်တက်လာတော့တယ်။ တကိုယ်လုံးကို ပရွတ်ဆိတ်လေးများ စုပေါင်းတက်လာသလို အကြောတလျှောက် တရွရွနဲ့ ခံစားမှု အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်လာသောအခါ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မတ်မတ်မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ညွတ်ခွေကျသွားမတက် ဖြစ်လို့ မမမြင့်ရဲ့ ပခုံးပေါ် မေးတင်ပြီး အားပြုလိုက်ရတဲ့ အထိပါပဲ။
“ အိုး...အား..ဟား....အီး..ဟီး...တော်..တော်...တော်ပါတော့...အား..ဟင်း..မိပေါက် မနေနိုင်တော့ဘူး..ဟူး...ထွက်...ထွက်ကုန်ပြီ...ဘာတွေလဲ..ဟင်...”
စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲက တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ အရည်တွေ ထွက်ကျလာတဲ့ အချိန်မှာ မိပေါက် ဒူးတွေ မခိုင်တော့ပါဘဲ ညွတ်ကျသွားရှာတယ်။
မမမြင့်က အလိုက်သင့် ထိန်းကိုင်ရင်း ကုတင်ဆီကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ကုတင်တိုင်ကို အားကိုင်ပြုရင်း မိပေါက် ရင်တခုလုံး ဖားဖို ထိုးသလို နိမ့်ချီမြင့်ချီနဲ့ ဟိုက်မော နှုံးချိသွားရသလို ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးနဲ့မှ မတူတဲ့ အရသာထူးကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားလိုက်ရတော့သည်။
“ မိပေါက်...”
တိုးတိုးညင်သာတဲ့ မမမြင့်ရဲ့ ခေါ်သံဟာ ဟိုးအဝေးကနေ လှမ်းခေါ်သလို ထင်မှတ်ရသည်။ မဖွင့်ချင် ဖွင့်ချင်နဲ့ မျက်လုံးများကို အသာပင့်ကြည့်လိုက်တော့ မမမြင့်ရဲ့ ပြုံးရွှင်နေတဲ့ မျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဘယ့်နှယ်လဲ ..အရသာ ရှိသွားတယ်..မဟုတ်လား..ဒါတောင်မှ တကယ့် လီးအစစ်နဲ့ မတွေ့ရသေးဘူး..လီးနဲ့သာ အလိုးခံလိုက်ရရင် မိပေါက် ဆွေမျိုးရော တကမ္ဘာလုံးပါ မေ့သွားမယ့် အရသာကို ဒိထက်မက ခံစားရမယ်...မှတ်ထား...”
အဲဒီနောက်တော့ မိပေါက်တယောက် မိမိဘာသာ မိမိတကိုယ်ရေ အာသာဖြေဖျောက်မှုကို စတင်ပြုလုပ်တက်ခဲ့သည်။ သူမ ဘာသာ သူမ လုပ်တာတောင် ဒီလောက်အရသာ ရှိလျှင် ယောင်္ကျားတယောက်ယောက်ရဲ့ လီးနဲ့သာဆိုရင် ဘယ်လောက်များ ခံလို့ကောင်းပြီး အရသာရှိလေမလဲ ဆိုတဲ့ အတွေးပါ ဝင်ရောက်လာသည်။
အခုဆို ကျောင်းပိတ်ရက်၊ မမမြင့်လည်း ရုံးမတက်ရဘူး။ မိုးအေးအေးနဲ့ မမမြင့်ဆီ သွားနှပ်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ လို့ တွေးမိရင်း ထမီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကို ပြင်ဝတ်ကာ မမမြင့် အိမ်သို့ မိပေါက် ထွက်လာခဲ့သည်။
“ ဟယ်..မိပေါက်..မိုးရွာကြီးထဲ ဘယ်သွားမလို့လဲ...”
“ စာအုပ်ဆိုင်တင်ပါ ..အမေ...”
အမေ့ရဲ့စကားကို ပြန်ဖြေပြီး မိပေါက် ထီးလေးဆောင်းကာ မမမြင့် အိမ်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။ မမမြင့် အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ထဲကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ မမမြင့်ရဲ့ အရိပ်အယောင်ကို မမြင်။ ဘယ်များသွားနေသလဲ ဟူ၍ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ လာနေကျ အိမ်မို့ အထူးအသံပေးစရာ မလိုသဖြင့် မီးဖိုဘက်ကို တခါထည်း ဝင်လိုက်သည်။ မီးဖိုခြမ်း ရောက်ပြန်တော့ မတွေ့၊ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်အထွက်မှာ မမမြင့်တို့ အိပ်ခန်းထဲက အသံတွေ ထွက်လာတာနဲ့ တံခါးကို အသာ တွန်းကြည့်လိုက်သည်။ အသာအယာပင် တံခါးက ပွင့်ဟသွားသည်။
ခေါင်းပြူပြီး အတွင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မိပေါက် မျက်လုံးလေး ပြူးသွားရရှာသည်။ အိမ်ခန်းအထဲမှာတော့ မမမြင့်နှင့်သူ့ယောင်္ကျား ကိုတင်အောင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်ဗလာနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ....
..............................................................................
ကျုပ် ဒီကနေ့ မိုးရွာနေတာနဲ့ ကားပွဲစားတန်းကို မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ အိပ်ယာထဲမှာ ပေအိပ်နေလိုက်တယ်။ နေအတော်မြင့်မှ အိပ်ယာကထ မျက်နှာသစ်ပြီး အဆာပြေ ကော်ဖီသောက်ရင်း မဂ္ဂဇင်းအဟောင်း တအုပ်ကို ဖတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
“ မောင်..ထတော့လေ...မနက်စာ စားကြရအောင်..အိပ်လို့ကို မဝနိုင်ဘူး......”
ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီး အလိမ္မာလေး ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲ ဝင်ထိုင်ရင်း ကျုပ်ကို နှိုးလိုက်တာနဲ့ ကျုပ် ဖြတ်ကနဲ့ အိပ်ယာမှ ကုန်းထလိုက်တယ်။ ကျုပ်မိန်းမက ကျုပ်ရင်ဘတ်အပေါ် ကိုယ်တပိုင်းမှီပြီး ကျုပ်ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေလေရဲ့။
ဒါနဲ့ ကျုုပ်လည်း သူ့ကို အလိုက်သင့် ပွေဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ် ရောက်မှ သူ့ကို ပက်လက်အနေအထားတိုင်း ဖြစ်အောင် ပြုပြီး ကျုပ်က တစောင်းလှဲကာ တဖက်ထောင် အနေအထားနဲ့ သူ့အပေါ်ကို မိုးလိုက်တယ်။
လှပနုရွပြီး အခြယ်အသ ကင်းစင်နေတဲ့ ချစ်ဇနီးရဲ့ နုညက်တဲ့ ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက်ကို အသာအယာ နမ်းလိုက်တယ်။ သူကလည်း ကျုပ်ရဲ့ ဂုတ်ပိုးကို လှမ်းဖက် ဆွဲယူလိုက်ပြန်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ်ကိုယ်တပိုင်းဟာ သူ့ရင်ဘက်ပေါ် ထပ်လျှက် အနေအထား ဖြစ်သွားတာပေါ့။
ဖူးဖူးရွရွဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူလိုက်တော့ သူမခါးလေး ကော့တက်သွားတယ်။ ချက်ချင်းပဲ မင်္ဂလာဦး ညလေးကို သွားသတိရလိုက်တယ်။ မြင်မြင်းအေးဟာ စားသုံးကုန် တခုရဲ့ မန်နေဂျာပါ။ ကျူပ်သူငယ်ချင်း မိန်းမ အိမ်ကိုလိုက်လည်ရင်း သူ့ကို စတွေ့ခဲ့တာ။ နောက်တော့ ကျုပ်နဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီး နှစ်ဖက်မိဘတွေရဲ့ သဘောတူညီမှုနဲ့ လက်ထပ်လိုက်ကြတယ်။ အဲဒီ မင်္ဂလာဦးညဟာ ကျုပ်အဖို့ အတော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတဲ့ ညလို့ ဆိုရမယ်။
ကျုပ်က ကားပွဲစားဆိုပေမယ့် မိန်းမအတွေ့အကြုံ သိပ်ရှိလှတဲ့ အကောင် မဟုတ်ဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး ရင်ခုန်နေကြရတယ်။ တကယ်ပါ၊ ရှိုးတိုး ရှန်းတန့်နဲ့ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြတယ်။ မြင့်က အရမ်းလှတယ်။ ခါးလေးသိမ်ပြီး တင်ကားကာ လမ်းလျှောက်ရင် သိပ်ကြည့်ကောင်းလို့ ကျုပ်ကြွေခဲ့ရတာ။ အခု ကျုပ် သူ့ကို လုပ်ရတော့မယ်။ ရင်ထဲမှာ ဗြောင်းဆန်နေတာလေ။
သူမဟာ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းထားတယ်။ ခြေထောက်ကို စင်းစင်းလေး ဖြေလျော့ထားတယ်။ ကျုပ်လက်တွေဟာ ပက်လက်ကလေး အိပ်နေတဲ့ မြင့်မြင်းအေး ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူမဟာ တောင့်တောင့်လေးနဲ့ အလိုက်သင့်လေးပါပဲ။ ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး ထူပူနေကြပြီကိုး။
ကျုပ်လည်း မထူးဇာတ်ကို “ လာဟာ” ဆိုပြီး သူ့အပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ပေါင်တွေကို ဆွဲဖယ်ပြီး တဖက်စီ ကားထုတ်လိုက်တယ်။ သူမလည်း ရှက်ကြောက်စွာ ပေါင်တွေကို စုလိုက်၊ ကျုပ်က ဆွဲဖယ်လိုက်နဲ့ ရင်တုန်လှိုက်မောစွာ ခံစားကြရတယ်။
ကျုပ်လက်တဖက်က သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ စိုစွတ်နေတဲ့ အရာကို စမ်းမိတယ်။ ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ ကျုပ်လက်ခလယ်နဲ့ သူ့အဖုတ် အပေါက်လေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့ “စွဲ” ကနဲ လက်ခလယ် ဝင်သွားတယ်။
သူ့ခါးလေး တချက် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျုပ်ဂုတ်ပိုးကို လှမ်းဆွဲဖက်ပြီး တင်းနေအောင် ဖိကပ်ပစ်လိုက်ရှာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လက်ခလယ်ဟာ သူ့အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးလို့မရဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ရသလောက်လေးပဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေရာက ကျုပ်ပါးစပ်နားကို အရံသင့် ရောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ငုံ့စို့လိုက်တယ်။
“ အား..ဟား...မောင်...အားဟား..ယားတယ်...မောင်...”
မပွင့်တပွင့်လေး ညည်းရင်း မရုန်းသာ ရုန်းသာ နေရှာပြန်တယ်။ အသက်ရှုသံတွေကလည်း မြန်ဆန်လာကြပြီး အောက်ပိုင်း စောက်ဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်နေတဲ့ ကျုပ်လက်တခုလုံး အရည်တွေဟာ ရွှဲစိုလာပါပြီ။ ဒါနဲ့ ရလောက်ပြီ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲပင့်တင်လိုက်တယ်။
အရည်တွေနဲ့ ရွှမ်းစို ဝင်းလတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ခုံးကြွပြီး အနည်းငယ် ဟပြဲလေး ဖြစ်နေတာကို မီးရောင်အောက်မှာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်ဟာ ဇတ်ထိန်းလို့မရတဲ့ မြင်းလိုပဲ စိတ်တွေ တအားကြွတက်လာတယ်။ ကျုပ်လီးဟာလည်း ထိပ်ဖျားကြီး ပြောင်တင်းပြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်လာတာပေါ့။
ဒါနဲ့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ချိန်သားကိုက်အောင် ကျုပ်လီးကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းပေါက် စုစုကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ထောက်လိုက်ပြီး သွင်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။ “ ပလွတ် ” ဆိုတဲ့ အသံ ကျုပ်နားထဲကို ဝင်ရောက်လာတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ လီးထိပ်ဟာလည်း သူ့ရဲ့ စောက်ပတ် အပေါက်လေးထဲ သိမ့်ကနဲ ကျွံဝင်သွားတာကို သိလိုက်ရသလို မြင့် ခမျာ “ အို..ကျွတ်..ကျွတ်..” ဆိုပြီး ကျုပ်လက်တွေကို မမီမကမ်း လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ မျက်နှာ တချက်မဲ့သွားတာနဲ့ ကျုပ်ဆက်မသွင်းသေးဘဲ သူခမျာ နာသွားရှာမှာပဲ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခဏနားလိုက်ပြီး သူမရဲ့ ဝင်းဝါစိုပြေ အိနုနေတဲ့ ပေါင်တွေကို လျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။
ကျုပ်အပြုအမူကို သူလည်း သိရှာပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျုပ်က သူ့ခါးကို ပြန်ကိုင်ပြီး လီးကို ဖိသိပ်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။
“ ဗြစ်..ဗြစ်..အား..ဟီး..ကျွတ်..ကျွတ်..နာ..နာတယ် မောင်...နာတယ်...”
ကျုပ်ရဲ့ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ လီကြီးဟာ သူမရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို စောက်ခေါင်းလေးထဲ အထိ ထိုးကော်သွားသလို ဖြစ်သွားသည့်အတွက် စောက်ပတ်အသား နုနုလေးများမှာ နိမ့်ချိုင့်သွားကြသည်။ သူမရဲ့ နဖူးပြင်နဲ့ နှာသီးထိပ်လေးမှာ ချွေးလေးတွေ စိုတက်လာတယ်။
ကျုပ်မှာလည်း လီးချောင်း တလျှောက်မှာ တင်းကြပ်စွာ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ခြေထားသလိုမျိုး ဖြစ်ပြီး ပူထူနာကျင်နေရတယ်။ ဒါနဲ့ မထူးဘူး၊ လူကလည်း စိတ်က အဆမတန် ထလာပြီ။ နောက်ပြီး ငါ့ချစ်ဇနီးဟာ အပျိုစစ်စစ်ပါလား ဆိုပြီး သိလိုက်ရချိန် အားမာန်တွေ အပြည့်နဲ့ပေါ့။ ကျုပ် သူ့ပခုံးလေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင် အားပြုပြီး တချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိသိပ်ထည့်လိုက်ရတယ်။
“ ဗြစ်..ဗြစ်...စွိ...”
“ အား...ဟင့်..ဟင့်...”
အဲဒီ အသံဟာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ဗုံးပေါက်ကွဲတဲ့ အသံလို မြည်ဟီးသွားတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ လီးဟာ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲကို ထစ်ငေါ့နေတဲ့ အရာကို ထိုးခွဲကာ အရင်းထိအောင် နစ်မြုပ်သွားပြီး ဆီးခုံနှစ်ခုနဲ့ အမွှေးအုံချင်းဟာ “ဇိ” ကနဲ ပိကပ်သွားကြတော့တယ်။
“ အီး...နားလိုက်တာ ..မောင်ရယ်...မြင့်တော့ သေမလား မသိဘူး...”
“ ခဏလေး သည်းခံပါ ..မြင့်ရယ်...နောက်အချက်တွေဆို မြင့် မနာတော့ပါဘူး...”
ဟူ၍ နှစ်သိမ့်လိုက်ရသည်။ မြင့်က မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ အားတင်းပြီး ခံရှာပါသည်။ မြင့်ဟာ တခြားမိန်းကလေးနဲ့ မတူဘူး။ အပျိုမှေးပါးဟာ ထူးလွန်းတဲ့ အတွက် သူ့အတွက် တော်တော်လေး နာကျင်ပါလိမ့်မည်။ ကျုပ်ဆိုရင် တကိုယ်လုံး ချွေးတွေကို ရွှဲလို့။
ကျုပ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီလို ထိုင်လိုက်တော့ အရင်းထိ နစ်ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးဟာ သုံးပုံတပုံလောက် ပြန်ထွက်လာတယ်။ မြင့် ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တချို့ ယိုစိမ့်လာတယ်။ အဲဒီ အရည်တွေ အောက်မှာ သွေးစ၊ သွေးန လေးတွေ တွေ့လိုက်ရတယ်။
“ မြင်..အခု..နာသေးလား...”
“ ဟင့်အင်း...မောင်...မြင့် မနာတော့ဘူး.....”
ဆိုပြီး ပြောကာ သူမခါးလေးကို ကော့ကော့ပြီး ပေးရှာပါတယ်။ အခုမှ ကျုပ် သက်ပြင်းချရသည်။ ကျုပ် သူ့ပေါင်တွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး လီးကို အသာဖိသိပ်လိုက် ပြန်ချွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ့
“ ဟင်း..ဟင်း..ဟာ .. မောင်..မြင့် ခံရခက်တယ်ကွာ..လုပ်မှာဖြင့် မလုပ်ဘူး..မနာတော့ဘူးလို့ ပြောနေတဲ့ ဟာကို...”
“ အေးပါကွာ...အေးပါ..မောင်လုပ်ပြီ...”
မြင့် စကားကြောင့် ကျုပ်ရယ်ချင်သွားပါတယ်။ ကျုပ်လည်း အနှောက်အယှက်မရှိ၊ စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပြည့်သိပ်ကြပ်တည်းစွာနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ လီးဟာ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားတိုင်း မြင့်ရဲ့ နှုတ်ဖျားက အသံပေါင်းစုံ မြည်နေတော့တာပါပဲ။ ကျုပ်လည်း တချက်နှစ်ချက် အားရပါးရ ပစ်ကြုံးလိုက်တယ်။
“ ဗျစ် ..စွိ..အား..ဟင်း...”
“ နာသွားပြန်ပလား...မြင့်...”
“ မ..မနာဘူးမောင်...အောင့်သွားတာ..ရတယ်..ဆောင့် ..မြင့် စိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီ...”
ကျုပ် တကိုယ်လုံးမှာလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကြက်သည်းထနေသလို သိပ်ကို ကောင်းနေပြန်တယ်။ မြင့် စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်နေသလိုမျိုး ကြပ်စီးစွာ အတွေ့ထူးဟာ သိပ်ကို ကောင်းမွန်လှပါတယ်။
“ ဆောင့်...မောင်..ဆောင့်...”
ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မြင့် ဟာ ကျုပ်ဂုတ်ကို မမှီမကမ်း လက်တဖက်က လှမ်းဆွဲပြီး ကျန်လက်တဖက်က ကျုပ်ခါးကို သိမ်းကာဖိကပ်ချသည်။ သူမက တင်ပဆုံ ကားကားကြီးကို ကျုပ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်နဲ့ အညီ ကော့ကော့ပေးပြန်သည်။
ထိုသို့ တချက်နှစ်ချက် ကော့ပင့်ပေးပြီး ခြေထောက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ခါးလေးတချက်ချက် တွန့်ခါသွားကာ ခြေပစ်လက်ပစ် ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
ကျုပ်လည်း ဒူးတဖက်ထောင် တဖက်ထောက် အနေအထားကို မြင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက် တချောင်းကို ဆွဲမြှောက် ပင့်တင်လိုက်တော့ မြင့်ဟာ ပက်လက်တစောင်းပုံစံလေး ဖြစ်သွားတယ်။ နို့တွေကို လိမ်ညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်နေလို့ အစွမ်းကုန် စူဖြိုးမောက်ကြွလာတယ်။
ကျုပ်က နို့တွေကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် ပွတ်ချေပေးရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့်မိပြန်တယ်။
“ ဗျစ် ..ဗျစ်..စွက်..စွက်...”
“ ဟင်...အိုး...မောင်..မပြီးသေးဘူးလား...”
ဟူ၍ မြင့်က ပြောကာ အလိုက်သင့် နေပေးပြန်ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ဟန်ချက်ညီညီ ဆောင့်နေရင်း မြင့်ကို ကျုပ် ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ မြင့်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာလည်း အမြုပ်လေးများ ဖြစ်လာကာ ဖင်ကွဲကြောင်းလေး၌ စီးဆင်းကပ်တွယ်နေကြသည်။ မြင့်ရဲ့ အတွင်းသား နုနုထွတ်ထွတ်လေးတွေဟာ လီးကို တအားဆွဲစုပ်ထားသလိုမျိုး ခံစားနေရပြန်သည်။ လိုးဆောင့်ရသည်မှာလည်း အရည်များကြောင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီးနဲ့ ဖီးလ်ကို ရှိနေပါတယ်။
- မြင့်...ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်...မောင်...မနာဘူး...ပြင်းပြင်းလေး...ဆောင့်...”
မြင့် နောက်တချီ ပြီးရန် တာဆူနေသည်။ ကျုပ်လည်း ပြီးခါနီးနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်နေတော့ အားရပါးရ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။ ဂွေးဥထဲက ကျင်တက်လာပြီး လီးချောင်းတလျှောက် ရှတ ဖိန်းရှိန်းလာတယ်။ ကျုပ်လည်း ပြီးဆော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ လက်ကျန်အားနဲ့ တအား ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“ အစ်..ဟင်း...အင်း...အင်း...”
“ အား....အ....အား...”
ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ အသံတွေ ထွက်လာသလို လီးထိပ်ကလည်း ပူနွေးတဲ့ အရည်တွေ တအား မြင့်ရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။ မြင့်လည်း ကျုပ်ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ကုတ်ရင်း တင်ပဆုံကြီးကို အပေါ်သို့ တချက် ကော့တင်ပင့်ကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။
ကျုပ်လည်း မြင့်အပေါ် မှောက်ကျသွားရပါတော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား ပူနွေးတဲ့ သက်ပြင်းတွေ ရှိုက်ထုတ်နေကြရင်းက စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို မချွတ်ဘဲ မှိန်းနေကြမိပါတယ်။
..................................................................
“ ဟေ့...မောင်...ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ...ဟင်းနော်...စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ...”
မိပေါက် ချောင်းနေရင်းမှ မမမြင့်က စိတ်မပါဟန်ပုံဖြင့် ဆောင့်နေသော ကိုတင်အောင်ကို အောက်မှ ပြောလိုက်သည်။
မမမြင့်က ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာ ဖင်ဆုံကြီးကို ကုန်းပေးထားသည်။ ကိုတင်အောင်က နောက်မှ ဆောင့်နေသည်။ တချက် တချက်တွင် ကိုတင်အောင် ဆောင့်ချက်မှာ ချော်ထွက်ကာ လီးသည် မမမြင့်၏ စောက်ပတ် အတွင်းမှ ထွက်ကျလာသည်။
သို့ထွက်ကျလာသော လီးကို ကိုတင်အောင်သည် တော်တော်နှင့် ပြန်မထည့်မိ။ ကြောင်တောင်တောင် ငူတူူတူဖြစ်နေသဖြင့် မမမြင့်က ဖင်းကြီးကုန်းထားလျှက်က ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီတော့မှ ကိုတင်အောင် သတိဝင်လာကာ
“ အော်...အေး...မောင်..ပြန်ပြီး စဉ်းစားမိတာ..မြင်ရဲ့...”
“ ဘာကိုလဲ....မောင်နော်...”
မမမြင့် အံလေးကြိတ်ကာ ပြောရှာသည်။ ကိုတင်အောင်က ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်
“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး..မြင့်ရဲ့..မြင်နဲ့မောင်နဲ့ မင်္ဂလာဦးညက လုပ်ကြတာ တွေးမိနေလို့ပါ...”
“ ကဲပါ ... မောင်ရယ်...မြင့်က ဒီအတိုင်း နေရတော့မှာလား...”
ထိုသို့ မမမြင့် ပြေတော့မှ ကိုတင်အောင်က မမမြင့်ရဲ့ စောက်ဖုတ် ဟပြဲပြဲလေးထဲကို သူ့လီးတန်ကြီး ထည့်ကာ ဆောင့်တော့သည်။
မိပေါက် ကြားနေရသောအသံ၊ မြင်နေရသော မြင်ကွင်းများကြောင့် ဒူးတွေ ပျော့ခွေချင်လာသည်။ ယောင်္ကျားကြီး တယောက်ရဲ့ လီးချောင်းကို မြင်တွေ့ရပြီး ယောင်္ကျားနှင့် မိန်းမ လိုးနေကြပုံကို ထင်းထင်းကြီး မြင်တွေ့လိုက်ရသောအခါ မိပေါက် အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲမှ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာကာ စစ်ကနဲ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာသည်။
မမမြင့်မှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကောက် ကုန်းပေးထားပြီး ရှည်လျားတုတ်ထွားလှသော ကိုတင်အောင်၏ လီးကြီးမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဆောင့်နေပေသည်။ ကိုတင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ကြီးမားတင်းကားသော မမမြင့်ရဲ့ တင်ပဆုံသားကြီးတို့မှာ တုန်ခါသွားကြသည်။
မိပေါက် အသက်ရှုသံတွေ ရှုးရှုးရှားရှား ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အပျိုရိုင်းကလေး၏ စိတ်သည် ကသောင်းကနင်း တုန်ခါလာပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ လက်တဖက်မှာ အလိုလို စောက်ပတ်လေးဆီသို့ နှိုက်မိနေသည်။ ကာမအရသာသည် ပိုမို ရှိလာကာ စိတ်ထဲ၌ ဖြစ်ပေါ်နေသော အစိုင်အခဲသည် ပြုတ်ကျသွားသည်နှင့် တူသွားသည်။ မိပေါက်၏ လက်ခလယ်လေးသည် စောက်ဖုတ် အတွင်းခေါင်းထဲသို့ စွပ်ကနဲ စွပ်ကနဲ မွှေနှောက်တိုးဝင်လို့ နေပါပြီ။
မြင်နေရသော မြင်ကွင်းထဲမှ မမမြင့်နေရာ၌ မိပေါက်သာ ဖြစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။ မိပေါက် စိတ်ကူးလေးမှာ တုန်ခါ လွင့်မျောသွားသည်။ ထိုအတွေးစဉ်၌ မိမိသည် မမမြင့်နေရာတွင် ဖင်ကိုကုန်းကာ ကိုတင်အောင်၏ ဆောင့်သွင်းနေမှုကို ခံနေရသည်။ ထိုအတွေးနှင့်အတူ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲမှလည်း တွန့်ကာ ရှုံ့ပွရှုံ့ပွလေး ဖြစ်လာလိုက် ပွစိပွစိလေး ဖြစ်လာလိုက်နှင့် စောက်ရည်ကြည်များကို ညှစ်ထုတ်လိုက်မိတော့သည်။
သူမ၏ စောက်ရည်ကြည်များ ပေါင်တန်စင်းစင်းပေါ်သို့ စီးကျလာသည်။ မိပေါက် နောက်သို့လှည့်ကာ တချိုးထဲ လှည့်ပြန်ခဲ့တော့သည်။
ကိုတင်အောင်က မြင့်၏ တင်ပဆုံသားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး ရှုံ့ထွက်သွားသည်အထိ ပစ်ပစ်ဆောင့်ရင်း
“ အင်း...အီး...မောင်ပြီးတော့မယ်..မြင့်ရော...”
“ အင်း..မြင့်လည်း ပြီးချင်ပြီ... အတူတူပြီးမယ်လေ...”
လင်မယားနှစ်ယောက် အပေးအယူမျှကာ ပြီးဆုံးလိုက်ကြတော့သည်။
မိုးလေးများသည် စဲစပင်ပြုလာသည်။ သို့သော် ညိုသော တိမ်များမှာ ရှိနေကြဆဲဖြစ်သည်။ မြင့်က ကိုတင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးပေါ် ပါးအပ်ပြီး မှိန်းနေကာ ကိုတင်အောင်၏ ရင်ဘတ်မွှေးများကို လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများနှင့် ဆွပွတ်ကစားရင်း
“ မောင်...မြင့်ကို...ချစ်ရဲ့လားဟင်...”
“ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ မြင့်ရယ်...ဒီကမ္ဘာမှာ မြင့်က လွဲပြီး တခြား ဘယ် မသတ္တဝါမှ ဟော့ဒီက တင်အောင် စိတ်နဲ့တောင် မပြစ်မှားပါဘူး...ကဲ..သိပြီလား...”
ဟူ၍ ပြောကာ မြင့်၏ နဖူးပေါ်မှ ချွေးသီးလေးများကို ယုယုယယလေး သုတ်ပေးသည်။ မြင့်က ပြုံးစွေကာ
“ တကယ်လားဟင်...မောင်...”
“ တကယ်ပါ မြင့်ရယ်..မြင့်ကို မြင်ကတည်းက မောင် ချစ်မြတ်နိုးခဲ့ရတာပါ...”
ထိုသို့ စကားကြောင့် မြင့်ဟာ ကိုတင်အောင် လီးကို တယုတယလေး ပွတ်သပ်ကာ ကိုင်ကြည့်ပြီး
“ ဒီဟာကြီးက တဖြေးဖြေး ကြီးကြီးလာသလိုပဲနော်...”
“ မြင့် ထင်လို့ပါ...”
မြင့်က လီးချောင်းကို ပေကျံနေသော အရည်များကို သုတ်ကာ ကိုတင်အောင် ရင်ဘက်ပေါ်သို့ သူမ၏ ဖင်သားကြီးကို ပစ်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခါးကို ကိုင်းကာ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံထားလေသည်။
ကိုတင်အောင်ကလည်း အလိုက်သင့် ကုန်းကာ ပြဲနေသော မြင့်၏ တင်ပါးကြီးကို သူ့မျက်နှာနားသို့ ဆွဲယူကာ ပြူတူတူလေး ပြုထွက်ကာ တောက်ပရဲနီနေသော မြင့်၏ စောက်ပတ်လေးကို လျှာပြားကြီးဖြင့် ပင့်လျှက်လိုက်သည်။
မြင့်ဖင်လေး တွန့်သွားကာ ကိုတင်အောင် ၏ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းသားဖြင့် လီးဒစ်ဖျားကို ဆွဲတင်လိုက် ပွတ်ဆွဲချလိုက်နှင့် လုပ်ပေးသည်တွင် ကိုတင်အောင်၏ လီးကြီးမှာ တဖန်ဖူးယောင်ကြွ၍ ထောင်မတ်လာပြန်သည်။
မြင့်က လီးဒစ်ဖျားနေရာ တဝိုက်ကို လျှာပြားလေးဖြင့် ပတ်ဝိုက်ကာ လျှက်ပေးပြန်ပြီး လီးရင်းမှ သုတ်ကြောကြီးကို လက်မလက်ညှိုးဖြင့် ညှပ်ပွတ်ဆွဲချပေးလိုက်ပြန်သည်။ မြင့်သည် လင်မယားသက်တမ်း ခြောက်လအတွင်း ကိုတင်အောင်၏ လီးကို ယနေ့မှ ပထမဆုံး စုပ်ပေးရှာခြင်း ဖြစ်ကာ ကိုတင်အောင်သည်လည်း မြင့်၏ စောက်ပတ်ကို ယနေ့မှ စတင် လျှက်ပေးခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။
မြင့်ရော ကိုတင်အောင်ပါ ထူးခြားဆန်းပြားသော အရသစ် တမျိုးကို ပြိုင်တူခံစားနေကြရသည်။ မြင့်၏ နီတွက်နုကားနေသော စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲကာ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူပြီး လျှာပြားလေးဖြင့် ကလိပေးပြန်သည်။
ထို့ပြင် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ ကိုတင်အောင်က လျှာကို စုလိပ်ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာ မြင့်တယောက် ဖျပ်ဖျပ်လူးသွားသည်။ အတန်ကြာ ထိုသို့ လျှက်သူက လျှက်၊ စုပ်သူကစုပ် လုပ်နေရာမှ မြင့်သည် လီးစုပ်ခြင်းကို ရပ်နားလိုက်သည်။ ကိုယ်ကို လှည့်ကာ ကိုတင်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဖင်သားနှင့် ပေါင်ပေါ်တွင် ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီး
“ ဟူး..မေးရိုးတွေတောင် ညောင်းတယ် ..မောင်ရယ်..ဘယ်လိုလေး ခံစားရလဲ ဟင်...”
“ အရမ်းကောင်းတယ်...မြင့်ရယ်...သိပ်အရသာ ရှိတာပဲ...”
မြင့်က ဖင်သားကြီးကိုကြွကာ သူမ၏ စောက်ပတ် အပေါက်ဝသို့ လီးချောင်းဒစ်ပိုင်းကို တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်က ကိုတင်အောင်၏ ဗိုက်သားကျစ်ကျစ်ပေါ် မှေးထောက်ထားသည်။
“ ပြွတ်စ်..ပလွတ်...”
“ အင်း...မောင်ရယ်...ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ...”
“ အင်း...”
မြင့်သည် ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက်၊ ထိုင်ချလိုက်နှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် လီးချောင်းကို တရစ်ချင်း သွင်းကာ တရစ်ချင်း ဆွဲတင်နေသည်။
ကိုတင်အောင်က ခါးလှဲထားရာမှ ခေါင်းထောင်ထကာ ခါးကို ဆန့်ပြီး မြင့်ကို သိမ်းဖက်ထားသည်။ ဆောင့်ချသွားတိုင်း တုန်ခါသွားသော မြင့်၏ နို့အုံသားများကို ကိုတင်အောင်က အောက်မှ သိမ်းကြုံးကာ ပင့်ပွတ်ဆုပ်ချေသည်။ မြင့်သည် ခေါင်းလေးလန်ကာ ဆောင့်သွင်းချနေရာမှ တစထက်တစ ဆောင့်ချမှုမှာ မြန်ဆန်လာသည်။
“ ဘွတ်..ဗြွတ်..ဗြွတ်...ဗွက်...”
“ ဗြွတ်..ဖွက်...ဖွတ်...”
“ အင်း...မောင်.....အား...ဟင်း...မောင်ရယ်...”
မြင့်သည် လီးချောင်းကို ထောင်မတ်စွာ တန်းတန်းကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ချနေသဖြင့် အလွန်ကောင်းသော ကာမအရသာ များကို ခံစားနေရသည်။ လက်နှစ်ဖက်လုံး ကိုတင်အောင်၏ ပခုံးကို ထောက်ကာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများနှင့် ကိုတင်အောင်၏ ပေါင်သားကြီးများ တဗြန်းဗြန်းနှင့် ထိရိုက်အောင် ဆောင့်ဆောင့်ချနေသည်။ ကိုတင်အောင်မှာ မြင့်၏ လှုပ်ရှားနေသော ခါးလေးကို အလိုက်သင့် ကိုင်ထိန်းပေးကာ မှိန်း၍ ကာမအရသာ ကို ခံစားနေသည်။
ထောင်လျှက် ဖြစ်နေသော လီးသည် အတော်နှင့် ပြီးလိမ့်မည် မဟုတ်။ မြင့်မှာ ပြီးချင်လာသည်။ မြင့် ကိုယ်တိုင် ဦးဆောင် လှုပ်ရှားနေသဖြင့် လီးကြီးကလည်း သားအိမ်နံရံကို ထိတိုက်ပြန်သည်။ ထိုပြင် ခွ၍ ဆောင့်ချနေရသဖြင့် သူမ၏ စောက်စိနှင့် လီးချောင်းကြီးမှာ ဆောင့်ချက်တိုင်း ထိတိုက်ပွတ်နေသဖြင့် မြင့် အကြောအချဉ်များ တောင့်လာသည်။ ဖင်ကြီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်ချကာ လီးအရင်းပိုင်းနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ထိပ်ဖျားပိုင်းရှိ စောက်စိလေးနှင့် ပွတ်ချေကာ စကောဝိုင်းကဲ့သို့ ဝိုင်းပွတ်ပြီး
“ မောင်...အင့်...ဟင်း...မြင့်...မြင့်..ပြီး...ပြီး...ပြီ..အား...မောင်ရယ်...အရမ်းချစ်တယ်ကွာ....”
မြင့်သည် စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်များကို ညှစ်ထုတ်ပြီး ကိုတင်အောင်၏ ခေါင်းကို မိမိရင်ဘတ်၌ ဖိသိပ်ကပ်ရင်း တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသည်။ ကိုတင်အောင် မပြီးသေးသဖြင့် မြင့် က
“ မောင် မပြီးသေးရင် ..ဆက်လုပ်လေ...”
ကိုတင်အောင် က မြင့်ကို ပြုံး၍ကြည့်ကာ မြင့်၏ ပါးလေးကို တချက်မွှေးလိုက်ပြီး
“ မြင့် ပြီးရင် မောင်ပြီးသလိုပါပဲ...မြင့်နားလိုက်ပါ...”
ဟူ၍ ကြင်နာစွာ ပြောလိုက်သည်။ မြင့်သည် မောင့်ကို လှဲချလိုက်ကာ အပေါ်မှ ထပ်လျှက်လေး လီးကို မချွတ်သေးဘဲ နေ၏။ မောင်၏ ပါးကို နမ်းမွှေးကာ မောင့်နှုတ်ခမ်း ထွေးထွေးလေးကို စုပ်ယူနမ်းသည်။
မြင့်က စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ လီးသည် အရည်များဖြင့် ရွှဲလရွှဲ ပြောင်တင်းထန်မာစွာ ထွက်လာသည်။ မြင့်က ရွံမနေဘဲ သူမ၏ ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံကာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ နေအောင် စုပ်ပေးပြန်တော့သည်။ လက်ကလည်း ဂွေးဥတွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ကိုတင်အောင် အသက်ရှုသံတွေ ပြန်လည် မြန်ဆန်လာသည်။ မြင့်က လီးတဝက် တိတိကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပြီး လီးအောက်ပိုင်းကို လက်ဖြင့် ဆွဲတင်၊ ဆွဲချ လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဆယ်မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးနေရာ
“ မြင့်...မောင်ပြီးတော့မယ်...”
မြင့်က နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို စုပ်လိုက် ပွတ်ဆွဲချလိုက် လုပ်နေရာ ကိုတင်အောင်မှာ သုတ်ရည်များကို မြင့်ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။
“ အား..ဟင်း...မြင့်ရယ်...ကောင်းလိုက်တာ...”
မြင့်သည် လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ပါးစပ်ထဲ၌ သုတ်ရည်များ ပြည့်လျှံနေသည်။ နှုတ်ခမ်းကို လက်ဖမိုးနှင့် သုတ်ပြီး သုတ်ရည်များကို “ဂလု” ကနဲ မြိုချလိုက်တော့သည်။
“ ဟင်...မြင့်..ဘာလို့ မြိုချလိုက်တာလဲ...”
ကိုတင်အောင်က အားနာစွာ ပြာပြာသလဲ မေးသည်။ မြင့်က ပြုံးကာ ကိုတင်အောင် ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ကာ
“ ချစ်လို့...အရမ်း...ချစ်လို့...”
ဟူ၍ ပြောလိုက်သည်။
.................................................................
မိပေါက်ခေါ် မိမိထွန်းသည် အိပ်ယာထက်၌ အိပ်မပျော်နိုင်။ မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းများသည် သူမ၏ အတွေးထဲတွင် တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေကာ စိတ်အာရုံများသည်လည်း ထိုအတွေးနဲ့ပင် စိတ်ဒုက္ခ ရောက်ကာ ကာမဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်လျှက် ရှိသည်။
သူမ လိုးခံကြည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်နေကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်မိသည်။ ပြီးတော့ သက်ပြင်းမောကြီးကို အရှည်ကြီး ချသည်။
အချိန်ယန္တရားသည် တဖြေးဖြေး လွန်မြောက်လာသည်။ မြင့်သည် မောင်၏ ရင်သွေးလေးကို လွယ်ထားရသည်မှာပင် ငါးလ တင်းတင်း ပြည့်ခဲ့ပေပြီ။ ထိုသို့ ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရသော ကာလအတောအတွင်း မြင့် မောင့်ကို သနားသည်။
မောင် မြင့်နှင့် နေလို့မရ။ ကိုယ်ဝန် ရှိသဖြင့် မောင်နှင့်နေလျှင် မတော်တဆ ရေမွှာပေါက်သွားနိုင်သည်။ မောင်က အကြောင်း မဟုတ် ဟု ပြောသော်လည်း မောင့်ကို မြင့်က ရင်နှင့်အမျှ ချစ်ရသူ မောင့်ကို အရာအားလုံး ပေးဆပ်နေချင်သည်။ မောင် လိုအပ်တာ မှန်သမျှ လုပ်ပေးချင်သည်။ ထိုသို့ တွေးနေရင်း
“ မြင့် မအိပ်သေးဘူးလား...ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ဟင်...”
“ မောင့်အတွက် မြင့်..စဉ်းစားနေတာပါ...မောင်..မနေရတာ ကြာပြီနော်...”
“ အော်..မြင့်ရယ်...မြင့်က ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ဟာကို...”
“ မောင်...”
မြင့်က မောင့်ဘက်လှည့်ကာ မောင့် မျက်နှာလေးကို ကိုင်ရင်း ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ ဘာလဲ..မြင့်ရဲ့...”
“ မောင်..မိပေါက်လေးနဲ့ နေမလားဟင်...”
“ ဟင် ..မြင့်ရယ်..ရယ်စရာတွေ ..အလကား ..အဓိပ္ပါယ် မရှိတာ...”
“ တကယ်ပြောတာ မောင်ရဲ့...မိပေါက်လေးက မောင့်ကို သဘောကျနေတာ..မြင့် လုပ်ပေးရင် ရပါတယ်...”
“ နေပါ..မြင့်ရယ်...ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..ကောင်မလေးက ..ကလေးလေး..ဟာကို...”
“ ဟွန်း...ဘယ်က ကလေးကမှာလဲ...မောင်ရယ်..ပစ္စည်းတွေက ကြီးထွားလိုက်တာ..မြင့်တို့ထက်တောင် ထွားကြိုင်းသေးတယ်.....”
“ မြင့်က ဘာလို့ အဲလို ...တွေးနေရတာလဲ...”
“ မောင့်ကို..ချစ်လို့...မောင့်အတွက် ..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..ဆိုတာ..စဉ်းစားပေးတာ...”
ကိုတင်အောင် တဘက်သို့ လှည့်သည်။ မြင့်က သူ့ဘက် ပြန်ဆွဲလှည့်သည်။
“ မနက်ဖြန် အလုပ်ပိတ်ရက်...မြင့် ..လုပ်ပေးမယ်..မောင် အိမ်မှာ သာသာနေ..မိပေါက်..ရောက်လာလိမ့်မယ်...”
ကိုတင်အောင် တဟားဟား ရယ်သည်။
“ ဒီမိန်းမ ..ယောင်္ကျားချစ်တာကလည်း..ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိသမျှ ဘယ်မိန်းမမှ မီမယ် မထင်ဘူး...”
ဟူ၍ ပြောကာ မြင့်ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
မနက်မိုးလင်းသော အခါ မြင့် ဆီသို့ မိပေါက် ရောက်လာတော့သည်။ မီးဖိုချောင်၌ တီးတိုးစကားဆိုကြသည်။ မြင့် က ကိုတင်အောင်ကို အပြင်သို့ ထွက်သွားပြီး ခဏနေမှ ပြန်လာရန် တီးတိုး ပြောသည်။ မြင့်က
“ မိပေါက်...လာလေ..ဒီကို...”
မိပေါက်က မြင့်ဆီသို လာကာ မြင့် ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မိပေါက် မျက်လုံးလေးများ အရည်လဲ ဝင်းလက်နေရှာသည်။ မမမြင့်က မိပေါက် ပခုံးလေးကို သိမ်းဖက်ကာ
“ မိပေါက် မမမြင့်..မိပေါက်ကို ဇိမ်ပေးမယ်..မိပေါက် ..အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်နော်
“ အင်း...ကိုတင်အောင် ရော...”
“ သူ အပြင် သွားတယ်...”
မိပေါက်က နှိပ်ကြယ်သီးများကို တဖြောက်ဖြောက် မြည်အောင် ဆွဲချွတ်သည်။ မောက်မို့နေသော နို့အုံသားမှာ တင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဘရာစီယာလေးကို ထပ်မံချွတ်သည်။ လုံးအိ ပုံကာ နို့အုံသား နှစ်မွှာမှာ ပြူးပြူးလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ မမမြင့်က မိပေါက်ဘေးတွင် တစောင်းလေး နေကာ နို့အုံအိအိကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် ညှစ်ဆုပ်သည်။
မိပေါက်က မမမြင့်ကို တစုံတရာ လိုချင်ခြင်း ဆန္ဒမျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်သည်။ ထိုအကြည့်မှာ မွတ်သိပ် ဆာလောင်နေသော အကြည့်ဖြစ်သည်။ မမမြင့်က မိပေါက် နို့သီးလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစို့ကာ လျှာကလေးနှင့် ကလိသည်။
“ အို..မမမြင့်ရယ် ...ကောင်းလိုက်တာ...”
မိပေါက် ခေါင်းလေး လန်ကျသွားသည်။ မမမြင့်က ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးများကို ပွတ်သပ်ပြီး ထမိန်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ တင်းရင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်သားနှစ်ချောင်းမှာ ထောင်လျှက် ဖြစ်သွားကာ မို့မို့ဖောင်းကြွနေသော ဆီးခုံ အမွှေးအမျှင်များကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်သည်။ စောက်ဖုတ်လေး အပေါ် ဧရိယာ ၌ စောက်စိလေးမှာ ဆီးသွားရာ အပေါက်၏အပေါ်တွင် ရှိသည်။ ထိုစောက်စိလေးမှာ တင်းမာနေပြီး ယောင်္ကျားတန်ဆာ အသေးစားလေးနှင့် တူနေသည်။
မမမြင့် က စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများကို လက်ညှိုးလက်မများဖြင့် ဖြဲခွဲကာ စောက်စိလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။
“ အင်း...ဟင်း...အီး...မမမြင့် ...အား..မိပေါက် မနေနိုင်တော့ဘူး....အား...မိပေါက် အရမ်းခံချင်နေပြီ.....”
မိပေါက်သည် တဆတ်ဆတ် လူးလွန့်သွားသည်။ တကိုယ်လုံးရှိ ဦးနှောက် နမ့်ကြောများ ပေးပို့မှုတွင် အကြောအချဉ်များ တဆစ်ဆစ် ဖြစ်သွားကာ တင်ပဆုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကို မမမြင့် ဦးခေါင်းနှင့် နီးကပ်စေရန် မြှောက်ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူမလေး ကာမအဆိပ် တက်လာသည်။ မမမြင့် သိသည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ လက်ခလယ်ကို ပြွတ်ကနဲ ထိုးထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် အကြိမ်ဖန်များစွာ လုပ်လိုက်သော အခါ
“ ဟင်း..အင်...သေချင်တယ်...အား...ရှီး..ကျွတ်...”
မိပေါက်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများ တဘွပ် ဘွပ် ထွက်အံကျလာသည်။
“ မီးပေါက်..ယောင်္ကျား တယောက်ရဲ့ လီးအစစ်နဲ့ ခံချင်လားဟင်.....”
“ ဟင်း..မမမြင့်ကလည်း..ဟင်း...ကျွတ်..အခုချိန်ဆို စောက်ပတ်လေး...အင်း..အား..စုတ်ပြတ်အောင် ခံလိုက်ချင်တယ်...”
မမမြင့်သည် အချိန်ကောင်းကို စောင့်ကာ မေးလိုက်သည်တွင် သူမ လိုချင်သော အဖြေကို မိပေါက်ထံမှ မလွဲသေချာ ကြားရတော့၏။
“ မိပေါက် ခံချင်ရင် ကိုတင်အောင်ကို လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ မိပေါက်...”
မမမြင့်က ပြောရင်း လက်ကို စောက်ပတ်ထဲ အဆက်မပြတ် ထိုးမွှေသည်။ မီးပေါက်မှာ ရမ္မက်မီးများ တဟုန်းဟုန်း အရှိန်ပြင်းစွာ တောက်လောင်နေလျှက် သူမချောင်းကြည့်ခဲ့စဉ်က ကိုတင်အောင်၏ လီးတန်ကြီးက သူမအတွေး၌ ထင်ပေါ်လာသည် ။ ထိုးလီးကြီးနှင့် မိမိ၏ စောက်ပတ်လေးကို ထည့်ဆောင်ကာ ခံချင်လွန်းလာသည်။
“ အင်း..ဟင်း...ဖြစ်ပါ့မလား..မမမြင့်ရယ်..အိုး...”
“ သိပ်..ချစ်တာပေါ့.....”
ဆို၍ ပြောကာ မိပေါက်ကို ပေါင်လေး ကားနေစေလိုက်သည်။
“ ကိုတင်အောင်...ခဏလောက်...”
ဟူ၍ အခန်းအပြင်သို့ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ကိုတင်အောင် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ မမမြင့်က ကိုတင်အောင်ကို ကုတင်ပေါ် လှမ်းခေါ်ရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်စေလိုက်သည်။ မိပေါက် ရင်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်၌ အမျိုးအမည် ဖော်မရသော ခံစားချက်တချို့ ခံစားနေရသည်။ ကိုတင်အောင်၏ တကယ့်လီးနှင့် မိမိခံရတော့မည်။
ကိုတင်အောင်က မမမြင့်၏ စေခိုင်းချက်နှင့် သူမဘေးနား ဝင်လှဲကာ သူမ၏ နို့အုံစူဖြိုးဖြိုးကို လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးနှင့် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်သည်။ မိပေါက် ယောင်္ကျား၏ အထိအတွေ့တွင် လေပေါ် မြောက်တက်သွားသည် ဟု ထင်ရသည်။
“ ဟင်း..အင်း..ကိုကြီးတင်အောင်..အား...”
မမမြင့်က
“ မောင်..လုပ်တော့လေ..မိပေါက်...ပေါင်ကားပေးလိုက်လေ...”
ထိုသို့သော စေခိုင်းမှုတွင် မိပေါက် လိုလိုချင်ချင် ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ မမမြင့်က သူ့လက်ချောင်းကို မိပေါက်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မိပေါက်ရင်ထဲ ဟာသွားရသည်။ ကိုတင်အောင် က ကုတင်ဘေး မှန်တင်ခုံ၌ သူ့တာဝန် ပြီးဆုံးသွားပြီ ဟု ဆိုကာ ထိုင်နေသော မြင့်ကို တစုံတရာ ဆိုလိုဟန် အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်သည်။ မြင့်က ပြုံးပြုံးလေး ပြုံးပြကာ ခေါင်းကို ညိမ့်ပြလိုက်သည်.
ကိုတင်အောင် က မြင့်ကို ပြန်ပြုံးပြကာ မိပေါက်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်ရောက်ကာ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးသည် လီးကို လင့်မျှော်နေသည့်ဟန် ငြွားငြွားစွင့်စွင့်လေး မြောက်ကြွနေသည်။ မိပေါက်က ခါးလေးကို ကော့ထားရှာသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အကွာအဝေး ကွာစွာ ဖြဲထားသဖြင့် စောက်ပတ် နှစ်ခမ်းသား နှစ်ခြမ်းသား ဟတတလေး ဖြစ်နေသော အတွင်းသား ပန်းနုရောင် အသားနုနု ထွတ်ထွတ်လေးဟာ တစွန်းတစ ပေါ်ထွက်နေသည်။
ကိုတင်အောင် မုဆိုး ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ သူ့လီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး မိပေါက်စောက်စိလေးကို လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲ ချလိုက်သည်။ မိပေါက် ခေါင်းလေး နောက်လန့်ကော့သွားကာ မျက်လုံးလေးများကို မှေးစင်းထားလိုက်သည်။
လီးကြီးသည် စူပွပွလေး ဖြစ်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လီးထိပ်ကို တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။
“ အင့်...ဟင်း...”
လီးသည် စောက်ပတ် အတွင်းသားများနှင့် စောက်စိလေးကို ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲကာ တဝက်တိတိ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ ပြည့်တင်းကြပ်သိပ်ကာ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ကိုတင်အောင်က ခါးကို ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့လီးကို တင်းရင်းစွာ လက်ဖြင့်ဆုပ်ထားသလို စောက်ပတ်အတွင်းခေါင်းက ကျဉ်းကြပ်နေသည်။
“ ဗြစ်...ဗြစ်...ပြွတ်...”
“ အား ...ဟင်း..အင့်...”
မိပေါက် အစွမ်းကုန် ခံချင်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲ ပူနွေးသော လီးတန်ကြီး ဝင်ရောက်လာချိန် တကြိမ်တခါမှ ခံစားခြင်း မရှိခဲ့ရသော အရသာထူးများသည် စောက်ပတ်လေးမှ တဆင့် အရှိန်အဟုန် ပြင်းစွာ ခန္ဓာကိုယ် သွေးကြောများဆီ စီးဆင်းပျံ့နှံ့သွားကြသည်။
လီး၏အရသာက ကောင်းလွန်းမက ကောင်းလွန်းနေသည်။ မမမြင့် လက်နှင့် တခြားစီ အရသာထူးက ကွဲပြားလှသည်။ မိပေါက် တင်ပါးကြီးကို ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို ညှစ်ကာ လီးကြီးဝင်ရောက်လာမှုကို ကြိုဆိုသည့် အနေဖြင့် ပေါင်တန်ကြီးများ ဖြဲပေးလိုက်သည်။
“ ပြွတ်...ပြွတ်..ဘွတ်...ဗြစ်...ဗြစ်...ဗြစ်...”
လီးသည် ပြည့်သိပ်ကြပ်တည်းစွာ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဇွပ်ဇွပ် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ ကိုတင်အောင်ကလည်း တင်းကြပ်စီးပိုင်သော စောက်ဖုတ်ကြောင့် အကြောအချဉ်များ တရှိန်းရှိန်း တလှပ်လှပ်နှင့် အားရစွာ လိုးဆောင့်နေသည်။
မြင့် မောင်နှင့်မိပေါက်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ မောင်က မိပေါက် ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကာ တအင့်အင့် ဖြင့် လိုးဆောင့်နေသည်။ မြင့် လေးတွဲစွာ ခုံမှထလိုက်သည်။ အခန်းအပြင်သို့ တိတ်တဆိတ် ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းတံခါးကို ညင်သာစွာ ပိတ်လိုက်သည်။
သူမ၏ ဗိုက်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ထွက်လာစဉ် အခန်းထဲက အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
“ ဆောင့်...အင်း..နာနာဆောင့် ကိုကြီး တင်အောင်...အင်း..အား...”
မြင့် ပြုံးလိုက်ပါသည်။ ထို့ပြင် မြင့်၏ မျက်လုံးအိမ်မှ မျက်ရည်တပေါက် လိမ့်ကျသွားသည်။ မျက်ရည်ကို သုတ်သည်။ မိမိသည် မောင့်အတွက် ဇနီးအလိမ္မာ တယောက် ဖြစ်ပေမည်။ မောင့်ကို အရမ်းချစ်သည်လေ။
{ ဟိုတုန်းက မြန်မာပြည်တွင် ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးကို ယူနီကုဒ်ဖြင့် စာပြန်စီပေးလိုက်သည်။ }
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
