Thursday, January 25, 2024

သွေးကပြောသော ကာမ (စ/ဆုံး)

သွေးကပြောသော ကာမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မိုးထက် ညနေ ၃ နာရီ ထိုးလို့ ကျောင်းကပြန်လာသည်။ နှစ်ထပ်လေးပင်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး၏ အပေါ်အိမ်ခန်းထဲမှ မိုးထက်အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းမာတစ်ယောက် အသက်ရွယ်တူ ကိုအံ့မောင်နှင့်ထွက်လာတာကို သားဖြစ်သူ မိုးထက်နှင့် ပက်ပင်းတိုးနေသည်။

" သား ကျောင်းဆင်းလာပြီလား"

၅ တန်းရောက်စ ၁၀ နှစ်သား မိုးထက်ကတော့ ကလေးဆိုတော့ ဘာမှမသိရှာပါ၊နှစ်ယောက်သား အပေါ်ထပ်ကဆင်းလာသော အမေ၏လုံချည်မှာ သွေးကွက်များကိုသာ ကြည့်နေရင်း 

" ဟုတ်အမေ"

လို့သာ ပြောပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ဝင်ကာစားစရာရှိတာ စားပြီး ကစားရန်အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်လတွေမှာလည်း ကိုအံ့မောင်ဆိုသောလူကြီးခဏခဏလာတာ မိုးထက်သိလိုက်ရတယ်၊အမေကလည်း ဒီလူကြီးလာရင်မုန့်ဖိုးပေးပြီး အပြင်ပဲလွတ်နေတာမို့ တနေတော့ မိုးထက်အိမ်ထဲကို အမေမသိအောင် ဝင်ချောင်းကြည့်မိတော့တယ်။

" ကိုမောင် အဝင်းဗိုက်ကြီးနေပြီ ဘယ်နှဲ့လုပ်မလဲ"

" ကောင်းတာပေါ့ အဝင်းရယ်"

မိုးထက် အမေဗိုက်ကြီးနေပြီဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရသည်၊အဖေက မန္တလေးဆေးကုသွားတာအခြေအနေ မကောင်းဘူး၊အမေကဒီလူကြီးနဲ့ ခံပြီးဗိုက်ကြီးနေပြီဆိုတာ မိုးထက်နားလည်လိုက်သည်။

" သားလေးမိုးထက်ကလည်း အဝင်းကိုအမေအရင်းလိုပဲ ထင်နေတာ အဝင်းကလည်းသားအရင်းလို ချစ်နေရတာ ကိုမောင်ရယ် သားလေးအဖော်ရအောင်တော့ ကလေးတစ်ယောက်တော့ မွေးပေချင်သေးတယ်"

မိုးထက်ကြားလိုက်ရမှအမေ မဟုတ်ကြောင်းသိရတော့သည်၊မိုးထက်အမေဘယ်သူလဲ သိချင်နေသည်၊စဉ်းစားနေချိန်မှာပင် အခန်းထဲမှ အမေနဲကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတဲ့အသံတွေ ကြားရတော့သည်။

" လိုးရအောင်နော် အဝင်း"

" အင်း းး အင်း းးမကြာနဲ့နော် သားပြန်လာတော့မှာ"

ဘွတ်းးဘွတ် းး

" အမလေး းးးးးကိုမောင်အား းးးကောင်းလိုက်တာအဝင်းရယ် "

ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလုံးကျစ်ကျစ်နှင့် မဝင်းမာနို့တွေကိုမြည့်ကိုင်လိုက်ပြီး အသကုန် စောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။ရည်စားဘဝကမခံလိုက်ရသော ဒေါ်ဝင်းမေခင်မျာ ခုမှခံနေရတော့သည်။

" ကုန်းလိုး ကြရအောင်နော်"

" ကိုမောင်လီးကရှည်တော့ ကုန်ပေးရတာ သားအိမ်လာထောက်တော့နာတယ်"

" အတင်း မဆောင့်ပါဘူး အဝင်းရယ်"

မိုးထက် အသံပဲကြားနေရသည် ၊အမေကိုနေသောဦအံ့မောင်လီးကြီးနဲ့ အမေခံနေတာကိုကြည်ချင်စိတ်ပေါ်လာပေမဲ့ အခန်းကဘယ်လိုမှကြည့်မရပါ။

" မထူးပါဘူး ကိုမောင်ရယ် သားလေးမိုးထက်အဖော်ရအောင် ကျွန်မ ရှင့်ရင်သွေးလေးမွေးပါတော့မယ်။

" ဒါ့ပေါ့အဝင်းရယ် ဒါမှလည်း ကိုမောင်ချစ်တဲ့ အဝင်းဆီက ကိုမောင်ရင်သွေးလေး ရမှာပေါ့"

" အမလေး ကိုမောင်ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ နာတယ်"

" ကိုမောင် လိုးတာ မကောင်းဘူးလားဟင်"

" ကောင်းပါတယ် ကိုမောင်ရယ်"

" အား းးးကောင်းလိုက်တာ အဝင်းရယ်အဝင်းစောက်ဖုတ်ကတော်တော်လိုးကောင်းလိုက်တာနော်"

" မပြီးသေးဘူးလား ကိုမောင်ရယ် တော်ကြာသားသားပြန်လာတော့မယ်နော်"

" ပြီးတော့မှာပါ အဝင်းရယ် "

ဘွတ် ဘွတ်ဗျစ် ဗျစ် 

" အမလေး နာတယ်နော် ကိုမောင်ကိုမောင်လီးရည်တွေကအထဲမှာပြည့်နေပြီ"

မိုးထက် အမေတို့လိုးမပြီးခင် ခြေသံမကြားအောင်ဆင်းလာခဲ့သည်။တော်ကြာအမေတို့ထွက်လာရင်တွေ့သွားမှာစိုးရိမ်မိလာသည်။အမေတို့ထွက်လာတဲ့အချိန်လောက်မှန်းပြီးဝင်လာခဲ့သည်။မိုးထက်အမေလုံချည်မှာစိုရွဲနေတာတွေတွေ့နေရသည်။

အမေစောက်ဖုတ်ကအရည်လား ဟိုလူကြီးလီးက အရည်တွေလားလို့တော့ ငယ်ငယ်ကမသိခဲ့ပါဘူး။အချိန်သည်ကုန်မှားမသိကုန်ဆုံးသွားသည်။မိုးထက်ဖေဖေဆုံးတာပင် ၃နှစ်ပြည့်လို့ ၄နှစ်ဘက်ရောက်လာသည်။

ညီမလေး သင်းသင်းတောင် ၃ နှစ်ပြည့်လို့ မူကြိုတက်နေပြီ၊ မိုးထက်ကတော ၈ တန်းအောင်လို့ ၉တန်းတက်ရတောမယ် ခုချိန်ထိအမေဘယ်သူလဲမသိရသေးဘူး။အမေကိုလည်းမမေးရက်ပါ ။ခုချိန်ထိ အမေရယ် ညီမလေးရယ် ကုတင်ပေါ်မှာမိသားစုသုံးယောက်အိပ်ကြရသည်။

မိုးထက်ဖုန်းထဲကနေဗွီဒီယိုတွေ အောစာအုပ်တွေကြည့်တတ် ပြီးလူပျိုစိတ်ဝင်လာပါပြီ၊ကိုယ်ဘာသာဂွင်းတိုက်တတ်တာလည်းကြာလာသည်။လီးမွေးနုနုလေးတွေပေါက်လာပြီးဒစ်ကြီးကပြဲလာတာမို့ အမေကဘောင်ဘီဝတ်ရေချိုးခိုင်းတော့တယ်။ ချေးတော့ပွတ်ပေးပါသည်။

အမေနဲ့ရေချိုးပြီဆိုရင် မိုးထက်လီးကြီးထောင်လာတာမို့ နောက်အမေနဲ့ရေအတူမချိုးတော့ပေ ။ အမေကလည်း တင်တွေရင်တွေက တင်းကားနေတာ ရေချိုးရင်လုံချည်ကိုခါးတင်ဝတ်ပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကိုရှယ်ပွတ်တိုက်နေတာမို့မိုးထက်အမေကိုစိတ်ကူးနဲ့လိုးနေမိခဲ့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမာကတော့ သားအရင်းတစ်ယောက်လိုပဲစိတ်မှာရှိသည်။ မိုထက်စောစောအိပ်မိတာမို့ မနက် ၃ နာရီနိုးနေသည်။ပေါင်ကြားကလီးကြီးကလည်းထောင်မတ်နေပြီးရှေ့က ကျောပေးအိပ်ပျော်နေသောအမေ ဖင်ဝကို လုံချည်ပေါ်ကနေထောက်နေမိတာသိလိုက်ရသည်။

အမေကတော့ ရှေ့က ညီမလေးသင်းသင်းကို ဖတ်ပြီးတစ်ခေါခေါ အိပ်ပျော်နေသည်။ မိုးထက်အိပ်ပျော်နေသော အမေလုံချည်ကို တင်သားတွေပေါ်အောင် မသိမသာဆွဲချွတ်နေမိသည်။နောက်ပြီး အမေနိုအုံလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ နို့သီးလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြားညှက်ထားလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ အမေလုံချည်မှာပါင်လယ်လောက်ရောက်လာပြီးခရေပွင့်ပုံ စအိုနှင့်စောက်ဖုတ်တို့ကို မြင်နေရတော့သည်။

မိုးထက် ကိုအံ့မောင်လာလာလိုးသောအမေစောက်ဖုတ်ကိုအသံသာကြားပြီးမမြင်ဘူးသေးတာမို့ အသာကုန်းထကာ ကုန်းကြည့်မိသည်။တစ်ခန်းလုံးမီးရောင်ထိန်လင်းနေသညို မိုးထက် ဒေါ်ဝင်းမာစအိုနှင့်စောင်ဖုတ်ကိုထင်ရှားစွာတွေလိုက်ရသည်။

မိုးထက် အမေစောက်ဖုတ်ကို ဟမ်းစက်ကကင်မရာဖြင့် ရိုက်ကူးလိုက်သည်။ ၃၄ နှစ်ပင်ရှိပြီးကလေးတစ်ယောက်ပင်မွေးရသေးသော ဒေါ်ဝင်းမာ၏ဖြူဝင်းတင်းကားနေသောတင်ပါးစုံကြားက စအိုရဲရဲ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးကိုအမွေးမဲမဲတွေ့လိုက်ရသော ၁၄နှစ်အရွယ် မိုးထက်ခင်ဗျာလီးကြီးမှလီးရည်များဗွီဒီယိုရိုက်ကူးရင်း တစ်ချီဲပင်ပြီးသွားသည်။

မိုထက် ပြီးသွားသောလီးရည်များကိုယူပြီး အမေစအိုနှင့်စောက်ဖုတ်ပေါ်သိုအပေါ်ကနေလောင်ချလိုက်ရာ မိုးထက်လီးရည်များ အမေစောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ကျသွားတော့သည်။မိုးထက် လီးကြီးကပြန်မာလာပြန်သည်မို့နောက်ကနေ အမေ စောက်ဖုတ်အဝကိုမှန်းပြီးပုဆိုးလှန်တေ့လိုက်မိသည်။အမေတွန့်ကနဲဖြစ်သွားတာမို့ မိုးထက် အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်ပြီးငြိမ်နေရသေးသည်။

မိုးထက်လီးထိပ်က အမေစောက်ဖုတ်မဟုတ်ပဲစအိုဝကိုတေ့မိနေတာသိလိုက်ရသည်။ဒီတော့လည်း အောကားတွေ အိုင်လိုင်းကကြည့်နေကြမို့ မိုးထက် အဖေဖင်လိုးဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။မိုးထက်လီးကအရည်များတစစ်စစ်ထွက်နေတာသည်၊အမေဖင်တုံတစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတော့သည်။မိုးထက် အသက်ကိုပင်ဝမရှူနိုင်ပါ အမေသိမှာကြောက်နေမိသည်။မိုးထက်လက်တစ်ဖတ်က အမေနို့ကိုကိုင်ပြီးအောက်ကလက်တစ်ဖတ်နဲ့အမေဖင်ထဲကိုမိမိလီးဝင်ရောက်ဖို့ကြိုးစားနေရသည်။

မိုးထက်လီးကြီးတဖြည်းဖြည်းဝင်လာလေချွေးပြန်လာလေတော့သည် ။အမေစအိုဝကလှုပ်ရှားမှု့များကြောင့်ပိုပြီးရင်ခုန်နေရသည်။ဝင်သွားတဲ့ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကိုအမေစအိုမှညစ်ထားလိုက်တာမို့ မိုးထက်မေ့သွားမလောက်ခံစားလိုက်ရသည်။

ဒီလိုခံစားမှု့မျိုးကိုတစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးပါ။ဒေါ်ဝင်းမာ မိမိစအိုဝမှာအကောင်တစ်ကောင်ကဝင်လာတာကို အိပ်မက်လိုလို တစ်ကယ်လိုလိုအိပ်ပျော်ရင်းခံစားနေရသည်။စအိုဝမှာလည်းတစ်ခါမှမထိတွေ့ဘူးတဲ့အရသာတစ်ခုကိုတွေ့နေရသည်။ဒေါ်ဝင်းမာဒီအရသာကိုသိချင်လာသည်၊တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

မိမိဖင်ထဲကိုအကောင်တစ်ကောင်က အတင်းဝင်းတိုးပြီးအတွင်းထဲရောက်ကာဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့်ရှေ့မတိုးပဲငြိမ်ကြသွားခိုက် ဖျတ်ကနဲ မျတ်လုံးတစ်စုံပွင့်လာသည်။

" အမလေး ဘုရား ဘုရား"

ဒေါ်ဝင်းမာထိတ်လန့်သလိုခံစားရင်း ရင်ထဲကအသံမထွက်ပဲရေရွတ်လိုက်မိသည်။မိမိဖင်ထဲကိုသားဖြစ်သူလီးကြီးရောက်နေတာကိုသိလိုက်ရသည်။လက်တစ်ဖတ်ကလည်းမိမိရင်သားကိုကိုင်ရင်းတစ်ခေါခေါအိပ်ပျော်နေရှာသည်။နောက်ပြန်အသာလှည့်ကြည်မိတော့ သားသားနဖူးမှာချွေးများစိုရွဲနေတာသိလိုက်ရသည်။

" သြော် သားရယ် သားတောင် ဒီစိတ်တွေရှိနေပါပေါ့လားကွယ်"

လို့ဒေါ်ဝင်းမေတွေးလိုက်ရင်း မိမိဖင်ထဲဝင်နေတဲ့သားသးလီးကိုမနိုးစေရန်အသာနုတ်လိုက်သည်။အမွေးနုများနှင့်ဒစ်ပြဲလေးမှာအရည်တစ်စိုစိုတွေ့ရသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာသားသားလီးကြီးကိုမျတ်စိလေးမှိတ်ပြီးနုတ်ခမ်းလေးနှင့်ကလေးတုန်းကနမ်းခဲ့သလိုပဲ နမ်းလိုက်မိသည်။နောက်မှသန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်လာပြီးမိမိစအိုထဲမှသားသားသုတ်ရည်များညစ်ထုတ်ဆေးကြောလိုက်သည်။

" သား လေး ထတော့ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲလင်းထိန်နေအောင် မအိပ်ကောင်းဘူး"

အမေလာနိုးမှကပျာကယာထလိုက်သည်။ညက အမေဖင်လိုးရင်းအိပ်ပျော်သွားတာပြန်မှတ်မိလိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ် အမေဖင်ထဲ ငါ့လီးကြီးမနုတ်ပဲအိပ်ပျော်သွားတာအမေသိလောက်တယ် "

" ဘာငိုင်နေတာလဲ ဒီလောက်အိပ်တာအိပ်ရေးမဝလို့လား ပြစမ်း သားနေကေင်းရဲ့လား"

ဒေါ်ဝင်းမားစိုးရိမ်တကြီး သားနဖူးစမ်းကြည့်သည်။ပြီးမှသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး းးးး

" ကိုယ်လည်းမပူပါဘူး သားနေကောင်းပါတယ်"

" ဟုတ်ကောင်းပါတယ် မေမေရယ် "

" ထ မနက်စာစားရအောင် "

မိုးထက် အမေနောက်မှလိုက်ခဲ့သည်၊နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်တုံခါနေသော အမေဖင်တုံကိုကြည့်ရင်းညကလိုးခဲ့တာတွေမြင်ယောင်နေမိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမေ အသက်၃၈နှစ်ပင်ပြည့်လို့သားမိုးထက်ပင်၁၈နှစ်လူပျိုကြီးဖြစ်လာပြီး သမီးငယ်လေးက ၃တန်းရောက်လို့ ၈နစ်ပြည့်ခဲ့သည်၊ခုချိန်ထိကိုအံ့မောင်နှင့်တိတ်တိတ်ပုန်း ခံနေဆဲပင် အငယ်ဆုံးသမီးလေး ဝင်းဝင်းမောင်ဆိုတာကလည်းကိုအံ့မောင်နဲ့ရတဲ့သမီးဆိုတာ သူတို့ ၂ ယောက်နဲ့မိုးထက်ကလွဲ၍ဘယ်သူမှမသိပါကြပါ။

မိုးထက်တစ်နှစ်သားအရွယ်နဲ့ကဒေါ်ဝင်းမေမုဆိုးဖိုမိုးထက်အဖေကိုဒေါ်ဝင်းမေ ယူလိုက်ကြခြင်းကြောင့် မိုးထက် မိခင်အရင်းလိုပဲထင်နေသည် ၊ကိုအံ့မောင်နဲ့လိုးရင်းပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် အမေအရင်းမဟုတ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။

ကလေးတွေကျောင်းတက်ချိန်မို့ ဒေါ်ဝင်းမေနှင့်ကိုအံ့မောင်တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးခွင့်ရနေသည်၊ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်းစပ်စပ်မှု့မရှိ ခြံကလည်းကျယ် တာမို့ ကိုအံ့မောင်နေ့တိုင်းလိုလို လိုးခွင့်ရနေသည်၊ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးမှသူ့တို့နှစ်ယောက်ကာမစိတ်က ပိုပြီးပြင်းထန်နေကြသည်။

" ကိုမောင် မတော်သေးဘူးလားဟင်"

" ဒီတစ်ချီပြီးရင်းတော်ပါပြီ အဝင်းက တော်ချင်ပြီလား"

" မဟုတ်ပါဘူး သားနဲ့သမီးပြန်လာချိန်နီးပြီလေ ခုလဲဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲဟင်"

" သုံချီရှိပြီ သမီးလေးမွေးပြီးမှ အဝင်းကတအားလိုးကောင်းတာပဲကွာ'

" အရင်ကမကောင်းဘူးပေါ့"

" ကောင်းပါတယ် အဝင်းရယ်"

ကိုအံ့မောင်ဒေါ်ဝင်းမာနို့တွေကုန်းစို့ရင်းတင်သားနှစ်ဖတ်ကိုအပေါ်ထိဆွဲယူလိုးလိုက်သည်။ကြီးမားရှည်လျားသောကိုအံ့မောင်လီးကြီးမှာဒေါ်ဝင်းမာစောက်ဖုတ်ထဲတွင်နေရာလပ်မရှိရောက်ရှိနေသည်။

" ကိုမောင်လီးရည်တွေထုတ်လိုက်တော့မယ်နော် အဝင်း"

" ကိုမောင်တော်ချင်ရင်ထုတ်လိုက်တော့လေ "

ဒေါ်ဝင်းမာအကောင်းဆုံးအချိန်ကိုရောက်နေသည်၊ကလေးတွေလာတော့မှာမိုသာပြောလိုက်ရသည်၊ကိုအံ့မောင်လီးကြီးကိုအချိန်ပြည့်တပ်ထားချင်တော့သည်။

ကိုအံ့မောင်လေးချီမြောက်လီးရည်များကဒေါ်ဝင်းမာသားအိမ်ထဲသိုးပမ်းထုတ်လိုက်ရာဒေါ်ဝင်းမာအူထဲကတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းလွန်းချိန်မို့ကိုအံ့မောင်ကျောကိုတအားဖတ်တွယ်ထားရသည်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်းကိုအံမောင်ဖင်တုံပေါ်ခွချိတ်လိုက်သည်။

" အား းးး အားးး ကိုမောင် းးးအား းးးးအမလေးအား းးးဘွတ် းးးဘွတ်းးးအား းးကိုမောင်ရယ်"

" တော်ကြာ ယောက်ကျားမရှိပဲ ကလေးရနေတော့မှာပဲ ကိုမောင်ရယ်"

" အဲဒါကြောင့်ကိုမောင်ပြောတာပေါ့ ကိုမောင်တို့ယူကြရအောင်ပြောတာကို အဝင်းမှလက်မခံ"

" ကိုမောင်ရယ် ကိုမောင်မှာလဲသမီးကရှိသေးတယ်လေ"

"ကိုမောင်သမီးကလည်း အဝင်းသားနဲ့ခင်နေတာပဲနောက် ကလေးချင်းနီးစပ်တာပေါ့"

" နောက်မှစဉ်းစားရအောင်နော် ကလေးတွေလာတော့မယ်နော်"

နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးလိုးနေရာမှ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကြတော့သည်။ သုတ်ရည်များဗွတ်ကြမ်းနေသောအိပ်ရာခင်းကိုအပေခြင်းထဲထည့်လိုက်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ကြသည်။ အပြင်ရောက်လို့မကြာလိုက်ပါ မိုးထက်ညီမဖြစ်သူဝင်းဝင်းမောင်ကိုဆိုက်ကယ်နောက်မှတင်ပြီးကျောင်းပြန်လာတာတွေလိုက်ရသည်။

မိုးထက်မေမေကို နုတ်ဆတ်ပြီးအပေါ်ထပ်ကိုတက်လာသည်။ နောက်ပြီးဆင်းကပ်မပါသောသူငယ်ချင်းဟမ်းစက်ကို အိပ်ခန်းတစ်နေရာကနေ ဗွီဒီယိုရိုက်ထားခဲ့တာမိုပြန့်လည်သိမ်းယူလိုက်သည် ။ အိမ်ခန်းထောင့်တစ်နေရာကအပေဝတ်ထည့်ထားသောခြင်းတောင်းပေါ်က အိပ်ရာခင်းကိုယူကြည့်မိသည်၊အမေနဲ့ကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတဲ့သုတ်ရည်တွေဆိုတာသိလိုက်ရသည်။

ညီစို့စို့အနံတွေက မိုးထက်လီးကြီးကိုမာတောင်လာစေတော့သည်။မိုးထက်ရိုက်ကူးထာတာတွေသိချင်လာတာမို့ ဖွင့်ကြည့်မိသည်။မိုးထက်ပျော်သွားသည် အမေနဲ့ကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတာကိုရှင်းလင်းစွာဖမ်းယူနိုင်လိုက်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

မိုးထက် ခဏကြည့်ပြီးပြန်လည်သိမ်းဆည်းပြီး အဝတ်လဲပြန်ဆင်းလာတော့ ညီမလေးဝင်းဝင်းမောင်ကို သူ့အဖေ ကိုအံ့မောင်ရင်ခွင်ပေါ်တွင်တွေ့လိုက်ရသည် ။အဖေအရင်းမှန်းမသိရှိသောညီမလေးမှာ သွေကပြောသည်မို့လားမသိ ဦးအံ့မောင်ကိုဖခင်အရင်းကဲ့သို့ချစ်နေရှာသည်။

မိုးထက်နန်းလုံးကြိုင်မြစ်နှင့်နမ်းဆီလိမ်းလိမ်းထားခြင်းကြောင့် သူ့လီးကြီးတုတ်လာသည်ကိုကျေနပ်နေမိသည်၊အမေနဲ့ညီမလေးအိပ်ပျော်နေပေမဲ့ မအိပ်သေးပဲ စာကြည့်စရာရှိလို့ဆိုပြီး စာဖတ်နေသည်။ခေါင်းရင်းကအိပ်ပျော်နေသော အမေကိုကြည့်မိသည် ညီမလေးကိုဖတ်ထားပြီးတစ်စောင်းအိပ်နေသည်၊အမေလုံခြည်အောက်စမှာပေါင်တွင်းသားဖွေးဖွေးအထက်ကစောက်ဖုတ်မဲမဲလေးပင်ပေါ်နေတော့သည်။

နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁၂ နာရှိထိုးနေပြီမို့ နေခင်းက အမေကို ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တာကိုကြ့ည်ရန်သိမ်းထားသေ ာဟမ်းစက်ကိုထုတ်လိုက်သည်၊ အလိုးခံရန်အခန်းထဲဝင်လာတဲ့အမေအလှတွေက အစွမ်းကုန်လှပနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။အမေနုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကိုကိုအံ့မောင်နမ်းရှို က်လိုက်ပြီး အမေအဝတ်တွေကိုချွတ်ချလိုက်တော့တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့နို့နှစ်လုံးကကိုအံ့မောင်လက်ထဲရောက်လာသည်၊တဖြည်းဖြည်းကင်မရာရှိရာ အိပ်ရာကုတင်ဆီရောက်လာကြသည်။

" အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြရအောင်နော်"

" ရှက်စရာကြီး ကိုမောင်ကလည်း"

တကိုယ်လုံးချွတ်အလိုးခံရမှာကိုရှက်နေတဲ့အမေမျတ်နှာမှာပန်နုရောင်သန်းနေတာမို မိုးထက်ပင်ကိုင်ထားသောလီးကလီးရည်မထွက်အောင်မနည်းထိမ်းထားရသည်။

" အို့' ကိုမောင်ရယ် ရှက်စရားကြီးကွယ်"

ကိုအံ့မောင် အမေတကိုယ်လုံးအဝတ်ေတွချွတ်ချလိုက်သည်၊မို့မောက်နေတဲ့အမေစောက်ဖုတ်မှာအမွေးမဲမဲတွေက ကာကွယ်ထားသည်၊ကိုအံ့မောင်ကလည်းသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကအဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်ညို့ ညိုတုတ်တုတ်လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး အမေကြက်သီးထသလိုခံစားတာတွေ့လိုက်ရသည်။

" အမလေး ကြောက်စရာကြီး"

အမေပြောသံနဲ့ကြက်သီးထနေပုံက ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကာမစိတ်ကိုပြင်းထန်လာစေပါသည်။မိုးထက်ပင် ကြည့်ရင်းအိပ်ပျော်နေသော အမေကိုထလိုးချင်လာတော့သည်၊ဒါပေမဲ့စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်နေရသည်။

" အမလေး ကိုမောင် မ မလုပ်နဲ့လေ ဘုန်းနိမ့်မယ် အဝင်းငရဲ ကြီး ကြီး အား အမလေး အို ကိုမောင် အား ယား ယားတယ် းးး"

ကိုအံ့မောင် အမေစောက်ဖုတ်ကို ပေါင်နှစ်ဖတ်ဖြဲလိုက်ပြီးခေါင်းရှိုကာ ရက်ပေလိုက်တာမို့တစ်ခါမှ အရက်မခံဘူးသောအမေခင်ဗျာ စပ်စပ်လူးပြီးခါးကော့နေအောင်ခံစားနေရသည်၊သည်လိုအရသာမျိုးကိုလည်းတစ်ခါမှမခံားခဲ့ဘူးသောအမေ၊ ကိုအံ့မောင်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကိုင်ထားနေရတာကိုမြင်နေရသည်။

" တော်ပြီ ကိုမောင် အမလေး ကိုမောင်ရယ်အား တော်ပါတော့နော်"

အမေ ခေါင်းကိုဆွဲမနေတာမို့ ကိုအံ့မောင်ခေါင်းမော်လာသည်။ပါးစပ်မှာလည်းအမေ့စောက်ရည်းများရွဲစိုနေတာမြင်နေရသည်၊စောက်ရည်များကြောင့်အမေစောက်မွေးလုံးထွေးသွားပြီး စောက်ရည်များစိမ့်ကျလာသောစောက်ပက်အဝနှင့်စောက်စိရဲရဲလေးမြင်လိုက်ရသည်။

" အားနာလိုက်တာ ကိုမောင်ရယ် အဝင်း အဲလိုမနေဘူး ဘူး အို " ကိုမောင်'

အမေကပါးစပ်မှာပေနေတဲ့ သူစောက်ရည်တွေသုတ်ရန် လက်ကိုင်ပါဝါပေးလိုက်ပေမဲ့ ကိုအံ့မောင် လက်နဲ့သပ် ပါးစပ်ထဲမြိုချလိုက်တာမို့ရှက်စိတ်နဲ့အတူ အံ့သြစွာတွေ့လိုက်ရသည်။

" ဘာလို့ မြိုချရတာလဲ ကိုမောင်ရယ်"

" ချစ်လိုပေါ့ အဝင်းရယ်"

" ကိုမောင် လည်းစုတ်ပေးပါလား အဝင်းရယ်"

" အဝင်း မလုပ်တတ်ဘူး ကိုမောင်ရယ်"

တစ်ခါမှမစုတ်ဘူးသောအမေကို ကိုအံ့မောင် သင်ပေးနေသည်၊အမေကလည်းတစ်ခါမှမစုတ်ဘူးပေးမဲ့ ရမက်စိတ်ကသင်ပေးလိုက်တာမို့ ကျွမ်းကျင်စွာစုတ်ယူေနတာမြင်လိုက်ရသည်။

ခေါင်းရင်းကလှုပ်ရှားမှု့ကြောင့်ကြည့်လိုက်မိသည်၊အိပ်ပျော်နေသောအမေ ခြေထောက်တစ်ဘက်ထောင်ပြီးခေါင်းကိုမိုးထက်အိပ်မဲ့ဘက်လှည့်ပြောင်းအိပ်တာတွေ့လိုက်ရသည်။ဒူးတစ်ဘက်ထောင်အိပ်နေတာမို့လုံချီအောက်စအောက်ကအမေစောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကိုမြင်နေရသည်၊ကိုအံ့မောင်ခဏခဏလိုးနေသောအမေစောက်ဖုတ်လေးမှာနီမြန်းနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

" ကိုမောင် ဟာကြီးက ပါးစပ်ထဲ့မှာပိုတုတ်တုတ်လာတယ် "

" ဟုတ်တယ် စုတ်ပြီးလိုးရင် တအားလိုးကောင်းတာ အဝင်းလည်း ပိုအရသာရှိတယ်"

မိုးထက် အမေနဲ့ကိုအံမာင်ပြောသံကြောင့်ရိုက်ထားတာကိုပဲကြည့်နေမိသည်။အမေပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်သောလီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ မိုးထက် မိမိလီးထက်ပိုကြီးနေတာမို့မကြေနပ်ချင်ဖြစ်မိသည်။နောက်ပြီး အမေ့စောက်စေ့လေးကို သူဒစ်အဖူးနဲ့ပွတ်ပေးပြီး စသွင်းလိုက်သည်။

" အမေ့ အား ဘွတ် ဒစ် ဒစ် ဟုတ်ကယ် ကိုမောင်ရယ် အရင်နဲ့ကိုတုတ်လာတယ် ဘေးတွေကိုတင်းကားသွားတာပဲနော်"

" ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ နာလို့လားဟင်:"

" ရပါတယ် ကိုမောင်ရယ် နည်းနည်းကျပ်တာပါ"

" ကိုမောင်စောင့်မယ်နော်"

" အင်း အင်း"

အမေစောက်ဖုတ်ကို တအားကုန် ခြေထေက်နှစ်ဘက်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး စောင့်လိုးနေလိုက်တာ အမေကလည်းတော်တော်ရမက်စိတ်တွေပြင်းထန်နေပုံရသည်၊ ။နုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီး ကိုအံ့မောင်ဖင်တုံကြီးကိုလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်ကိုင်စောင့်ပေးနေသေးသည်။ကိုအံ့မောင်အမေကိုလိုးနေတာ အမေစိတ်ထန်ပြီးခံနေတာကိုဆက်မကြည့်နိုင်တော့ပါ အိပ်ပျော်နေသောအမေကိုလိုးရန် ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

မိုးထက်ပါးစပ်အဟောင်းသားအိပ်ပျော်နေသော အမေ့ပါးစပ်ပေါက်သို့ သူ့လီးကြီးဖြဲြပြီးထိပ်ဖူးရဲရဲကြီးကိုတေ့လိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေသော ဒေါ်ဝင်းမာကလည်း မိမိပါးစပ်ထဲဝင်လာသော မိုးထက်လီးကြီးကိုအိပ်ပျော်ရင်းစုပ်ယူနေမိသည်။

မိုးထက်အမေနုတ်ခမ်းမှာ လီးရည်များပေကျံလာသည်၊အသာအမေဘေးမှာလဲအိပ်လိုက်ပြီး အမေပေါင်တစ်ဖတ်ကိုမိမိပေါ်ခွတင်စေရန်ပေါင်အောက်မှလက်ရှို ပြီးမတင်လိုက်သည်။အမေကလည် း မိုးထက်ခါးပေါ်ရောက်အောင်ခွအိပ်လိုက်ပြီး လက်ကလည်း မိုးထက်လက်မောင်းပေါ်တင်အိပ်ပျော်လာသည်။

မိုးထထက် အိပ်ပျော်နေသော အမေ စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုအောက်လက်တစ်ဖတ်ကရောက်ရှိသွားသည်၊အမေကတော့တစ်ကယ်ကို အိပ်မောကျနေပါသည် ၊တစ်နေကုန် အလိုးခံထားလို့လာတော့ မသိပါ၊မကြာပါ အမေစောက်ဖုတ်ဝကို မိုးထက်စမ်းလိုက်မိတာမို့ မိမိလီးထိပ်ကို တင်ခွအိပ်နေသော အမေ စောက်ဖုတ်ဝသို့တေ့လိုက်မိတော့သည်။

မိုးထက် လီးရည်များတစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာမို့ အမေစောက်ပတ်ဝမှာ ချော်ဆီသုတ်ထားသလိုဖြစ်လာသည်၊မိုးထက် ဝင်လုဝင်ဆဲဒစ်ဖူးလေးကိုခါးလေးကော့ပြီးအမေ့တင်သားတွေကိုဆွဲယူလိုက်မိသည်။

" ဘွတ် းးးဒစ် းးးး ဒစ် းးးအင်းး"

အမေစောက်ဖုတ်ထဲကို မိုးထက် လီးကြီးသုံးပုံတစ်ပုံရောက်သွားသည်။ အမေပါးစပ်ကလည်း အင်း ဆိုသောသက်ပြင်းရှည်သံကြီးနှင့်အတူတစ်ခေါခေါအသံပါကြားလိုက်ရသည်မို့ မိုးထက် ရင်ခုန်နုံး သက်သာမိလိုက်သည်။မိုးထက်ဆက်မသွင်းသေးပဲ အမေနို့စို့ရန် ကြယ်သီးသုံးလုံးလောက်ဖြုတ်လိုက်ရာ အတွင်းခံဘော်လီဖွေးဖွေးလေးပေါ်လာသည်။ 

လူကအိပ်ပေမဲ့အမေစောက်ဖုတ်ကမအိပ်ပါ ဝင်နေသောမိုးထက်လီးကြီးကိုညစ်ယူနေတာခံစားလိုက်ရသည်။တစ်ခါမှမလိုးဘူးတဲ့မိုးထက်ခင်ဗျာ ပြီးမသွားအောင် မနည်းထိမ်းထားရသည်။မိုးထက် အမေကိုမလိုးခင်ကချောင်မည်ထင်သော်လည်း ခုတော့တော်တော်ကိုကျပ်ထုတ်နေသည်။စောက်ဖုတ်နဲ့တွေ့လို့များကြီးလာသလားလို့ထင်လိုက်မိသည်။

စိမ်ထားသော အမေစောက်ဖုတ်ထဲကမိုးထက်လီးကြီးကလီးရေများတစ်စစ်စစ်ထွက်နေမှု့ကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမေစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများယားယံလာသည်။မျတ်လုံးများတစ်စတစ်စပွင့်လာသည်။မိမိနို့ကိုမျတ်နှာအပ်စို့နေသော သားသားကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ ကြက်သီးထတုန်လှုပ်မိလာသည်။

" သားသားရယ်'

လို့စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်မိသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ မိမိစောက်ဖုတ်ကို အငန်းမရခိုးလိုးနေသော သာသားကိုကြည့်ပြီးသနားလာသည်။မိမိအိပ်မက်ထဲမှာကိုမောင်နဲ့လုပ်နေသည်ကိုထင်မက်နေမိပေမဲ့ ခုတော့ သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့ မိုးထက်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊

ဒေါ်ဝင်းမေ မသိဟန်ဆောင် နေရသည်၊မိမိစောက်ဖုတ်ထဲမှားလည်း သားရဲ့လီးရည်တွေက ရောက်နေပြီး" ဘုရား ဘုရားနေ့ခင်းက ကိုမောင်နဲ့ခုသားသားနဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိရင်ဒုက္ခပါလား"ဒေါ်ဝင်းမေတွေးရင်းကြက်သီးထမိသည်၊ရာသီလာပြီးစဖြစ်နေသည်ကိုတွေးလိုက်မိသည်။သားသားဘာလို့များ အမေကိုမှပစ်မှားချင်တာလဲလို့ဝေခွဲမရနိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။

အရင်တစ်ခါဖင်လိုးတာ ကိစ္စမရှိပေမဲ့ခုကိစ္စက ဗိုက်ကြီးမဲ့ကိစ္စမို့ပါ တစ်နေ့ထဲ ယောက်ကျား ၂ယောက်ရဲ့ သုတ်ပိုးတွေက မိမိသားအိမ်မှာမျိုးစေ့ဖြစ်ကြတော့မယ်မဟုတ်လား။

" အားဟား"

အမေတင်သားကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး မိုးထက် ခက်ဆတ်ဆတ်လေးတစ်ချက်စောင့်လိုက်တာမို့ အမေ့ပါးစပ်မှညီးညူးသံကြားလိုက်ရသည်၊ အမေ့နို့နှစ်လုံးကြားကိုမျတ်နှာအပ်ထားပြီးကိုင်ထားသောတင်ပါးမှစအိုဝလေးကိုလည်းလက်ခလယ်လေးနဲ့ဖိလိုက်သည် လက်တစ်ဆစ်လောက်ဝင်သွားသည်၊၊

ဒေါ်ဝင်းမေ ကာမစိတ်က ပြန်လည်နိုးကြားလာသည်၊သားသားအပေါ် မထားသင့်တဲ့စိတ်ကအနိုင်ယူလာသည်၊သို့သော် သားသားကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲချစ်သည်။သားသားစိတ်ကြေနပ်ပြီး ပျော်ဖို့ရာ မိခင်တစ်ယောက်ပေးဆက်သလိုမျိုးနဲ့စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်လိုက်သည်။

" အ းးး အ းးးအးးး အား းးးအ းးဟား"

မိုးထက်ဆက်ပြီးစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ အမေ ပေါင်တစ်ဖတ်ကို အောက်ကနေလျိုပြီးခါးကောက်ကွေးပေါ်တင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးအရင်းထိရောက်အောင်ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီးရည်များပမ်းထုတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားသား ပြီးသွားပြီကိုသိလိုက်ရသည်၊ မိမိတင်သားကိုလည်းကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ဖတ်တွယ်ပြီးနေပုံက တစ်ခါမှမလိုးဘူးအထိအတွေ့မရှိဘူးဆိုတာသိသာလှသည်။ပါးစပ်ကလည်း အကောင်းဆုံးအရသာကိုရလိုက်တာမို့ အသံကိုပင်မထိမ်းနိုင်အောင်ညီးညူးနေတာကြားလိုက်ရသည်။

မျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်များစီးမကျအောင်ထိမ်းနေရသည်။ နာလို့လည်းမဟုတ်ကောင်းလို့လည်းမဟုတ် ၊သားသားကိုသနာဂရုဏာဖြစ်မိလို့ဖြစ်သည်။မိုးထက်အမေစောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ထားသောလီးကြီးကိုနုတ်ရန် အသာ အမေ့ပေါင်တစ်ဖတ်ကိုအောက်ချလိုက်သည်။အပြင်ထွက်နေသောနို့များကိုပြန်သိမ်းပေးနေရသည်။

အမေကတော့အိပ်ပျော်နေတယ်လို့မိုးထက်ထင်နေမိသည်၊အမေပက်လက်လေးအိပ်လိုက်တာမို့မိုးထက်လီးကြီးအလိုလိုကျွတ်ထွက်သွားသည်၊စောက်မွေးမဲမဲအောက်က စောက်ပတ်ကြားမှမိုးထက်သုတ်ရည်များစီးကျလာသညို အနီးက အဝတ်နဲအသာသုတ်ပေးလိုက်တယ်နောက်ပြီးခါးရောက်နေတဲ့လုံချီကိုလည်း ပြန်ဖုံးပြီး အမေ့ကိုဖတ်အိပ်လိုက်တယ်။

ဒေါ်ဝင်းမာအိမ်ပျော်သွားတဲ့သားကိုအပြစ်မမြင်နိုင်ပေ ကြည်လင်နေတဲ့သားသားမျတ်နှာကချွေးစလေးများကိုသုတ်ပေးရင်း

" သြော် သားတောင် လူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ"

လို့စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်မိသည်။မိမိသားအိမ်ထဲက သားသားလီးရည်များကလည်းခုချိန်ထိ အံကျလာသည်မို့ ဒေါ်ဝင်းမာ သန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

မိုးထက် အမေကိုအားပါးတရဖတ်ထားလိုက်ပြီးပါးပြင်မို့မို့ကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းယူလိုက်သည်။အမေကလည်းဝမ်းသာကျေနပ်ပျော်ရွင်နေလိုက်တာမျတ်ရည်များပင်ကျလာသည်။မပျော်ပဲနေပါမလား ဂုဏ်ထူး၂ဘာသာနဲ့သားအောင်တာဆိုတော့အမေဒေါ်ဝင်းမာ သားကိုဂုဏ်ယူမဆုံးပါ။သားမိနှစ်ယောက်ပိတိတွေနှင့်ပျော်ရွင်စွာကျေနပ်နေမိကြသည်။

ညီမလေးက မန္တလေးကို ကိုအံ့မောင်နဲ့ လိုက်ပါသွားတာမို့ အိမ်မှာ သားအမိနှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည်။ဒေါ်ဝင်းမာအိပ်ပျော်နေတာကိုသားဖြစ်သူမိုးထက်၁၀တန်းအောင်ကဇာတ်ကြည့်ပြီးနိုးပြောခြင်းဖြစ်သည်။

" ဒါမှအမေ့သား လေး"

သားဘာလိုချင်လဲကားဝယ်ပေးရမလား ပြော သားလိုချင်တာ'မိုးထက် အမေ့ဖတ်ထားရာမှ ပုခုံးနှစ်ဖတ်ကိုဖွဖွလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်ကိုင်လိုက်သည်၊အမေမျတ်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။

" အမေက တကယ်ပေးမှာလား"

မိုးထက်မျတ်နှာမှာ ရမက်သွေးဆိုးများသန်းလာသည်၊ဒေါ်ဝင်းမာ မသိရှာပါ သားအတွက်ပိတိတွေကပြည့်နေသည်။

" ပြော သားလိုချင်တာ အမေဘာမဆိုပေးမယ် အမေချမ်းသာတာ သားနဲ့သမီးအတွက်ပါ"

မိုးထက်အမေ့မျတ်နှာကိုလွဲလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာဆိတ်ဆိတ်နေမိသည်။ရုတ်တရက်စိတ်ထိခိုက်သွားသောသားကို ဒေါ်ဝင်းမာစိုးရိမ်တစ်ကြီး သားမေးလေးကိုကိုင်ကာမျတ်နှာကိုမော့စေလိုက်သည်။မိုးထက်မျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်စများကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမာစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။

မိမိပြောသည့်စကားကိုလည်းပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့မှသဘောပေါက်လာသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားမျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်စများကိုလက်ညှိုးလေးနှင့်ဖယ်ရှားပေးလိုက်ပြီးပါးနှစ်ဖတ်ကိုမိခင်မေတ္တာစိတ်အပြည့်နှင့်နမ်းရှိ ုက်လိုက်သည်။

သားသားလိုချင်တာကိုသိနေသည်၊မိခင်တစ်ယောက်အနေဖြင့်တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသလိုခံစားနေရသည်။လိုက်လျောလိုက်ရင်လည်း မိခင်မပီသပဲ ကာမတဏှာကြီးတဲ့မိန်းမလို့သားထင်မှာစိုးရသည်။သားအပေါ်ဒီလိုစိတ်မျိုးမှုမှုံမျမရှိခဲ့ပါ၊ဒေါ်ဝင်းမာယောက်ယက်ခတ်နေသောစိတ်ကိုထိမ်းချုပ်လိုက်ပြီးအသက်သေပါစေ သားအတွက်ပေးဆပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မိခင်အရင်းမဟုတ်တာမို့ သားလေးငရဲကြီးစရာမရှိအောင်သူစိမ်းစိတ်ကိုပြောင်းယူလိုက်ရသည်။

" သားရယ် ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ ပြောလေသားဘာလိုချင်တာလဲ အမေ အကုန်ပေးမယ် ငါ့သားစိတ်ချမ်းသာရင် အမေ ပျော်တာပဲ သားလေးငိုတော့ အမေနှလုံးသားကိုဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခံစားရတယ်သားရယ်"

မိုးထက်အမေ့စေတနာကြောင့် မိမိပါးစပ်ကပြောမထွက်ရက်တော့ပါ ၊ခေါင်းကိုငုံ့ပြီးအံကြိတ်ကာ အမေအပေါ်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ကာမသွေးဆိုးတွေကိုဖောက်ထုတ်ချင်စိတ်သာဖြစ်လာမိသည်။

" ကဲ ထ သားသား ညစာစားကြရအောင်ညီမလေး မနက်မှရောက်မှာ သားအောင်ပွဲအတွက် အမေ့သားကို ညမှလက်ဆောင်ပေးမယ် သားအမိနှစ်ယောက်ပျော်ပျော်ပါးပါးစားကြမယ် မငိုနဲ့တော့နော် ပျော်တာလေးတွေအလကားဖြစ်မယ်"

သားမိနှစ်ယောက်ညစာစားပြီးရေမိုးချိုးကာတီဗွီကြည့်လိုက်ကြသည်။အချိန်က ၉နာရီထိုးနေပြီမို့ ဒေါ်ဝင်းမာ သားသားကိုအိပ်ရန်အိပ်ခန်းဆီသွားနှင့်ခိုင်းလိုက်ပြီး သားအတွက်အမေလက်ဆောင်ယူခဲ့မယ်ဟုပြောကာလွှတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာ မင်္ဂလာဦးညက မိုးထက်အဖေဝတ်စေခဲ့သောညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီ ပန်းရောင်လေးကိုဝတ်လိုက်ပြီးအိပ်ခန်းဘက်လျောက်လာခဲ့သည်။

မိုးထက်မယုံကြည်နိုင်အောင်လှပနေသော အမေကိုအိပ်ခန်းဝမှဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ညဝတ် အင်္ကျီ ပါးလေးအောက်ကအမေခန္ဓာကိုယ်လေးကိုနောက်ကမီးရောင်က ပုံဖော်ပေးနေသည်။မိုးထက်တင်းရင်းနေသောအမေရင်သားတစ်စုံနှင့်ဆင်နှာမောင်းသဖွယ်ခြေထောက်တစ်စုံကြားကအမွေးလေးများကိုမြင်နေရသည်။

ဒေါ်ဝင်းမာ သားဘေးမှာရပ်နေရင်းက ကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေမ်သည်၊မိုးထက် အမေရဲ့လှုပ်ရှားမှု့ကိုကြည့်ရင်းရင်မောစွာကြည့်နေမိသည်။

" သား အတွက်လက်ဆောင်ပါ သားလိုချင်တာအမေသိတာပေါ့ ဟုတ်လား"

" သားအမေအရင်းကဘယ်သူလဲ အမေ"

မိုးထက်စကားကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမာတုန်လုပ်စွာခံစားလိုက်ရသည်။မိုးထက် ဘာမှမပြောတော့ပါ အရန်သင့်ဖမ်းထားသော ဟမ်းစက်ကို အမေအားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာကြည့်ရင်း မျတ်ရည်များစီးကျလာသည်၊ဒါကြောင့် သားသားဒီလိုသူ့ပေါ်ကာမစိတ်ဖြစ်ပေါ်ရတာကိုသဘောပေါက်တော့သည်။မိမိအပေါ်အမေအရင်းမဟုတ်တာရော သမီးလေးအပေါ် ညီမအရင်းမဟုတ်တာရော သားလေးသိသွားတဲ့အတွက် ဒေါ်ဝင်းမာကြေကွဲဝမ်းနည်းစွာခံစားရခြင်းဖြစ်သည်။

" အမေ ငိုနေတယ်"

မိုးထက်အမေပါးပြင်က မျတ်ရည်များကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်။

" သားအမေကို အမေအရင်းလိုပဲချစ်ပါတယ် အမေရယ် နောက် သားမမေးတော့ပါဘူးအမေကို မသိကျိုးကျွံ ပြုခဲ့တာတွေသားတောင်းပန်ပါတယ် အမေ ရယ်"

" အမေသိပါတယ် သားရယ် မသိဟန်ဆာင်နေခဲ့တာပါ သားလေး မတော်တာတွေနဲ့တွေ့ရင် အမေရင်ကျိုးရမှာစိုးလို့ မသိသလို နေခဲ့တာပါ"

" ကဲသား စိတ်ညစ်စရာတွေ တွေးမနေ တော့နဲ့ သား ပညာကိုကြိုးစားသင် သားလိုအပ်တာကိုအမေ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်'

ဒေါ်ဝင်းမာ သားဖြစ်သူမိုးထက်ဘေးမှာလှဲအိပ်လိုက်သည်။

" သား အမေ သားအတွက် ဒီည အမေတစ်ယောက်လို သဘောမထားနဲ့ သားကျေနပ်သလိုလုပ်ပါ တစ်ခုတော့ပြောမယ် မိန်းမပေါ့တွေတော့မလိုက်စားရဘူး"

ဒေါ်ဝင်းမာ မီးအားလုံးပိတ်လိုက်သည် ညဝတ်အကျီ ၤကိုလည်း ချေရင်းတွင်ပုံထားလိုက်သည်။သားသား ရင်သားအစုံကိုဖွဖွကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကိုစုတ်ယူလိုက်တာမို့ ဒေါ်ဝင်းမာကြက်သီးထအောင် ခံစားလိုက်ရသည်၊နုတ်ကလည်း ညီးတွားလိုက်မိသည်။

" သားသား အ အဟား "

မိုးထက် ချုပ်တည်းထားသောစိတ်ကိုမနိုင်တော့ပါ ၊အမေ အပေါ်ကိုတက်ခွလိုးရန်စတင်လာသည်။

" သားကိုခွင့်လွတ်ပါ အမေရယ် သား အမေကိုမြင်ရင် မနေနိုင်အောင် ခံစားမိလို့ပါဗျာ"

" သားရယ် အမေ ပြောပြီးပြီပဲ သားကြေနပ်သလိုစိတ်တိုင်းကြလုပ်ပါ လို့"

မိုးထက် အမေကိုလိုးရန် စတင်လှုပ်ရှား တော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမေ သားအရင်းတစ်ယောက်လိုမည်သို့ပင်စိတ်မှာရှိစေကာမူ သွေးကတော့ကာမစိတ်ကိုပြောလာသည်၊မိမိစောက်ပတ်လေးကိုရက်ပေးနေသော သားဖြစ်သူမိုးထက်ကြောင့် အရည်ကြည်များ တစစ်စစ်ထွက်ကျလာသည်၊မိမိပေါင်ခွကြားကသားဖြစ်သူမိုးထက်ဆံနွယ်လေးများကို ဖွဖွဆုတ်ကိုင်ပြီး ညီးညူးလိုက်မိသည်။

" သား သားရယ် းးးးအ းးးအား းးးသားယားလိုက်တာကွယ် "

ကာမစိတ်များပြင်းပြလာပြီဖြစ်သော အမေကို ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် စောက်စေ့လေးကိုနုတ်ခမ်းသားနှင့်စုတ်ယူလိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းမာ ခါးကိုကော့တက်နေအောင်ခံစားလိုက်ရပြီး သားဖြစ်သူ ပါးစပ်ပေါက်တစ်ခုလုံးစောက်ဖုတ်ကြီးအုံလိုက် ကပ်မိသွားတော့သည်။တင်းသားတစ်စုံပင် ကြမ်းပြင်နှင့်လွတ်နေအောင်မြှောက်တက်သွားသည်။

" အမလေး သားသား အား"

ဒေါ်ဝင်းမာ မနေနိုင်အောင် သားအိမ်အတွင်းမှယားယံလာသည်၊ သားကိုသားလိုစိတ်ထဲမှာမထားနိုင်တော့ပါ မိခင်အရင်းမဟုတ်မှားသိသွားသောသားသားကို လိမ်မတူသွေးမစပ်မှာသိနေသောကာမစိတ်ကတောင်းဆိုလာတော့သည်။

" မနေနိုင်တော့ဘူး သားရယ် လုပ်တော့နော်:"

" မီးဖွင့်လိုက်မယ်နော် အမေ ဘယ်သူမှမရှိတာပဲ နော်:"

မိုးထက် အမေရဲ့ကာမစိတ်ပြင်းထန်ပုံကိုကြည့်ချင်တာမို့ ခေါင်းရင်းက မီးခလုပ်အားလုံးကိုလှမ်းဖွင့်လိုက်သည်။မိးဖွင့်လိုက်တော့ သားသားလီးကြီးကမိမိမျတ်နှာနှင့်ထိလုထိချင်ဖြစ်နေသည်။သားသားလီးကိုကြည့်လိုက်တော့ အံ့သြသွားသည်။

" အယ် သားသားလီးကြီး အတုတ်ကြီးပဲဘာလုပ်လာတာလဲ သား အမေ့ကိုမှန်မှန်ပြော်နော်"

ဒေါ်ဝင်းမာသားဖြစ်သူ၏ကြီးမားလာသောလီးကြီးကိုကိုင်လိုက်ပြီးမေးလိုက်မိသည်။ 

" သား ဆေးသုံးလာတာ ကိုအံ့မောင်လောက်မရှိတော့အမေ အားမရမှာစိုးလို့ပါ အမေရယ်:"

သားဖြစ်သူစကားကြောင့်ဒေါ်ဝင်းမာစိတ်မကောင်းသလိုခံစားလိုက်ရသည်၊ကိုအံ့မောင်စကားကိုဒေါ်ဝင်းမာကြားယောင်လိုက်မိသည်။

" စုပ်ပေးတော့ ပိုတုတ်တာပေါ"

ဆို့တဲ့အသံကြောင့် သားစိတ်ချမ်းသာအောင်အမှတ်တမဲ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။

" အမေရယ် သားငရဲကြီးတော့မှာပဲဗျာ"

" မကြီးပါဘူး အမေကလိုက်လျောခွင့်ပြုထားတာပဲ သားကြိုက်သလို အမေလိုက်လျောမယ် သူတို့ရှေ့ မှာတော့မကဲရဘူးနော်သား"

မိုးထက်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။တစ်ခါမှအစုပ်မခံဘူတာမိုလီးရည်များစစ်ကနဲစစ်ကနဲအမေ့ပါးစပ်ထဲထွက်ကျနေသည်။စပါယ်ရှယ်စုပ်ပေးနေသောအမေကိုကြည့်ရင်းမိုးထက်ကြေနပ်နေမိသည်၊လက်ကလည်း အမေပုခုံးနှစ်ဘက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်နေရာမှရင်သားတစ်စုံကိုပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

ဒေါ်ဝင်းမာမိမိပါးစပ်ထဲတွင်သားသားလီးကြီးတုတ်တုတ်လာသည်မို့ကြက်သီးပင်ထလာမိသည်၊ခံချင်စိတ်ကလည်းထိမ်းမထားနိုင်အောင်ဖြစ်လာသည်၊သွေးသားဆူဖြိုးချိန်အသက်၃၈ခန့် မိန်းမတစ်ယာက်အဖို့အရှက်တစ်ရားပင်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။မိုးထက်အမေမျတ်နှာကိုကြည့်မိသည် ဖြူဝင်းနုညံ့နေသောမျတ်နှာပြင်မှာရမက်အခိုးအငွေ့တွေကြောင့်နဖူးကြောလေးများတင်းပြီးနီမြန်းနေသည်။

" သားသား လုပ်တော့မလားဟင် သားလီးကြီးပိုတုတ်လာတယ် တောကြာကွဲထွက်မလားသားရယ် ဆေးတွေသုံးရတယ်လို့သားအတွက်အမေစိုးရိမ်လို့ပါ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အမေရဲ့လုပ်ပြီးရင် ပင်ကိုယ်တိုင်းပြန်ဖြစ်ပါတယ်"

မိုးထက်ဒေါ်ဝင်းမာ ပေါင်နှစ်ဖတ်ကိုဖြဲလိုက်ပြီပေါင်နှစ်ဖတ်ကြားဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ ကာမစိတ်ပြင်းထန်နေသောအမေစောက်ဖုတ်မှာမို့မောက်နေပြီးစောက်ရည်များစိုရွဲနေသည်၊ဒေါ်ဝင်းမာသားသားဒူးနှစ်ဖတ်ကိုကိုင်ထားပြီးခြေမလေးများပင်ကုတ်နေအောင်ထားမိသည်၊နုတ်ခမ်းလေးမဟတစ်ဟနှင့်မျတ်စိလေးမှေးနေပုံက ဝင်လာမဲ့လီးအရသာကိုမျော်လင့်နေပုံရသည်။မိုးထက်စောက်စေ့အောက်ကအမေစောက်ဖုတ်အဝလေးကိုတေ့လိုက်တော့ အမြေကြက်သီးထပြီးခါးလေးကောတက်လာတာမို့ းးးးး

" ဒစ် းးးဘွတ် းးအင့် းးးးအား သားရယ်းးးးးအမလေး းးးးဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်:"

" ကောင်းလိုက် တာ အမေရယ် အားးးး:"

မိုးထက်အချက်၂၀ လောက်စောင့်လိုးလိုက်သည် ၊မိုးထက်လီး၏ရှည်လျားမှု့ကြောင့် ကိုအံ့မောင်မရောက်သော စောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းကိုပင်ရောက်ေ ရာက်လာတာမို့ ပို၍ပင်အရသာသစ်ကို ဒေါ်ဝင်းမာခံစားလိုက်ရသည်။

" အမေ သားလုပ်တာ ကိုအံ့မောင်လောက် ကောင်းရဲ့လားဟင်"

" ကောင်းပါတယ် သားရယ် အမလေး လေး"

" သားလေး ဘယ်စောက်ဖုတ်မှမလိုးဘူးပါဘူးအမေကိုပဲလိုးဘူးတာပါ အမေအိပ်နေတုန်းခိုးလိုးဘူးခဲ့ပါတယ် "

"သိတယ် သား သားရှက်မှာစိုးလို့အမေမပြောတာ ဖင်ထဲတောင် လုပ်သေးတယ်နော် မသိတာမှတ်လို့ ဟွန်း "

မိုးထက်အမေခြေထောက်တဖတ်ကိုပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်၊တစ်ပေါင်ကျော်လိုးမည်ပုံပေါ ၊အမေဖင်တုံကြီးကိုလည်းလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်သိမ်းဖတ်လိုက်သည်၊စအိုဝတွင်အရည်များစိုရွဲနေတာမို့ လက်ညှိးတစ်ချောင်းကိုသွင်းလိုက်သည်၊

" သားရယ် အတက်ကောင်းတွေ ဘယ်ကများ သင်ထားလဲဟင်"

ဒေါ်ဝင်းမာဝင်နေသောလီးအရသာရောစအိုထဲဝင်လာသောလက်အရသာကြောင့်အူတွေတောင်တုန်နေအောင်ခံစားနေမိသည်။မိုးထက်ဖင်ထဲလက်နိုက်ပြီးဒေါ်ဝင်းမားစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆက်တိုက်လိုက်လိုက်သည်၊ပါးစပ်ကလည်းအအားမထားပဲနို့သီးလေးကိုစိုးနေတာမို့ ဒေါ်ဝင်းမာ ကာမအထိတ်အထိပ်ကိုရရှိနေတော့သည်။

ဘွတ် ဒုတ် ဘွတ် ဘွတ် 

" အား အ အသားသား သားသား အမေ့ းးးအား းးနာတယ်"

မိုးထက်ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တာတွေမြင်လာတာမို့ အမေဆိုတာလုံးဝမမြင်နိင်တော့။ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုတာကိုပဲမြင်ယောင်လာတော့သည်။

" ကိုအံ့မောင် လိုးတာထက်ကောင်းလားဟင်"

" အ းးးအမေ့ အား ကောင် းးးကောင်တယ်သား းးးကောင်းပါတယ်ကွယ် းးးသားရယ် တကယ်ကိုကောင်းပါတယ်သားရယ် းးး"

ဒုတ် းးးဒုတ ် းးးဗျစ် းးးးဗျစ် းးးဘွတ် းးးဘွတ် းးး

" အမေ ထိပ်ဖူးကြီး ကျင်ကျင်သွားတယ်"

" သားလီးကရှည်တော့သားအိမ်ထိထိသွားတာပေါ့ အင့်အင့်သွားတာပဲ"ိ

မိုးထက် အချက် ၅၀လောက် လိုးလိုက်ပြီးဒေါ်ဝင်းမာသားအိမ်ထဲကိုလီးရည်များပမ်းထုတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမားဝင်လာသောလီးရည်၏အရသာကြောင့်မိမိပေါ်ကုန်းနေသောသားဖြစ်သူကို တအားဖတ်ထားလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသားများကလည်းတင်းကျပ်နေအောင် သားသားလီးကြီးကို ညစ်ယူနေမိသည်။သားသားလီးကြီးကလည်းစောက်ဖုတ်ထဲတွင်တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပြီးလီးရည်များတစ်စစ်စစ်ထွက်နေသေးသည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာအမေရယ် ဘယ်လိုမှန်းကိုမသိပါဘူးဗျာ လီးထိပ်ကိုယားနေတာပဲ"

ဒေါ်ဝင်းမာ သားသားရဲ့သုတ်ပို့တွေကရွစိတက်နေအောင် သားအိမ်ထဲမှာယားယံလာသည်၊ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောနို့နှစ်လုံးမှသားသားလက်တွေပြေလျော့လာပြီမို့။သားတစ်ချီပြီးသွားသည်ကိုသိလိုက်ရသည်၊မိမိမှာတော့ မကြေနပ်နိုင်သေးပါ လီးရည်ဝင်ပြီးမှပိုခံချင်လာသည့်အကျင့်ကို သူများမိန်းကလေးတွေဒီလိုပဲလားလို့မေးချင်မိသည်။

" ပြီးရင်းလည်းဆင်းတော့လေ သားသား"

မိုးထက် အမေခံချင်သေးတာသိသည် အမေစောက်ဖုတ်က လီးကြီးထွက်မသွားရန်ညစ်ယူနေသည်မို့လား။

" ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ် အမေရယ် ခံနိုင်သေးလားဟင်"

" သားရယ် သားကြိုက်သလိုလုပ်လို့ အမေပြောပြီးပြီပဲကွယ် "

မိုးထက် ဒေါ်ဝင်းမားကိုလေးဘက်ထောက်စေလိုက်တာမို့ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။မိုးထက်အမေစောက်ပတ်မှမိမိသုတ်ရည်များအံ့ကျလာသည်၊နောက်မှပြူထွက်နေသောခရေပွင်ပုံ စအိုလေးကိုလုပ်ရန်ထိပ်ဖူးလေးကိုတေ့လိုက်တာသည်။ ဒေါ်ဝင်းမာတွန့်သွားပြီးနောက်ပြန်ကြည်မိသည်။

" အဲဒါလုပ် ဦးမလို့လား သား"

" ခဏလုပ်ကြည့်ချင်လို့ အမေ"

ဒေါ်ဝင်းမာဘာမှမပြောတော့ပဲ တင်ပါးကိုေကာ့ပေးလိုက်ပြီးရင်သားကိုကြမ်းပြင်ထိအောင်ကုန်လိုက်သည်။စူထွက်လာသောအမေစအိုလေးကို မိုးထက်လီးကြီးစတင်သွင်းလိုက်သည်။

ဒာစ် းးးဒစ် းးး ဒစ် းးးဗျစ် အ းးး အား းးးးအမလေး းးးး

မိုးထက် လုံးဝန်းတင်းကားနေသော ဒေါ်ဝင်းမာဖင်တုံနှစ်ဖတ်ကိုကိုင်ကာ စောင့်လိုးလိုက်တာမို့ စအိုထဲတွင်မီးစနှင့် အထိုးခံရသလို ဒေါ်ဝင်းမာခံစားလိုက်ရသည်။အောက်ကခင်းထားသော မွေ့ယာကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရသည်။စအိုထဲမှာ သားလီးကြီးက ပြည့်တင်းကျပ်နေတယ်။

" ရရဲ့ လားအမေ အကုန်ဝင်သွားပြီ"

အဆုံးထိဝင်သွားသောမိမိလီးကြီးကိုကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။

" ရပါတယ်သားရယ် ခဏ ငြိမ်ပေးဦးနော်..မစောင့်နဲ့ဦး နည်းနည်းနာလို့ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်ဦးနော်"

အမေတော်တော်နာနေသည်ကိုမိုးထက်သိသည်၊မိမိလီးကြီးပင်ပူထူနေအောင်ကျပ်သိပ်နေသည်။မိုးထက်ဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်နေမိသည်၊ထပ်မံပြီးလီးရည်များစိမ့်ထွက်လာပြန်တာမို့ စောစောလောက်ဒေါ်ဝင်းမေ မနာတော့ပါ ဖင်ခံရတာတစ်မျိုးအရသာရှိသလိုခံစားလိုက်ရသည် ၊သားသား အဆုံးထိသွင်းလိုက်တိုင်းဗိုက်ထဲတော့ တစ်ချက်တစ်ချက်အာင့်အောင်သွားတာတော့ရှိသည်။

" အမေ သားစောင့်မယ်နော် ခံနိုင်မလားဟင်"

" ရပါပြီ စောင့်ပါသား အားရသလိုလုပ်တော့ စောစောတစ်အားနာနေလို့ပါ အထဲတော့မပြီးနဲ့နော် "

ဒေါ်ဝင်းမာ သားလီးရည်များကိုသားအိမ်ထဲပဲလိုချင်သည် လီးရည်ဝင်ထဲအရသာသားအိမ်ထဲမှာသာခံစားကောင်းတာမို မရှက်တော့ပါ စအိုထဲမထုတ်ရန် ပြောလိုက်သည်။မိုးထက် သဘောပေါက်တာမို့ အမေဖင်ကို အချက် ၃၀လောက်ဆက်တက်တိုက်လိုးလိုက်သည်။

ဘွတ် းးးး ဘွတ် းးးးအင့် းးးအ းးးအ းးးအားးအမေ့ းးးအင့် းးးးသား းးးးသား းးး

ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးထားတာမို့ အမေဖင်ထဲအသကုန်မိုးထက်လီးကြီးဝင်နေသည်၊မိုးထက် လက်နှစ်ဘက်ကလည်းဒေါ်ဝင်းမာခါးကိုဆွဲမလိုက်တာမို့လေးဘက်ကုန်းဖြစ်နေသည် ၊မိုးထက်ကတောမတ်တပ်ရပ်အေနအထားရောက်သွားတော့သည်။

" သေးးသေပါပြီ းးးသားရယ် နာ းးနာတယ်"

" အမလေး လေး အင့် အမေ့ ဒုတ် းးးဘွတ် းးဘွတ် သားသား းးး"

မိုးထက်ဘယ်လိုမှကိုထိန်းမထားနိုင်ပဲဒေါ်ဝင်းမာ စအိုထဲကိုပင်လီးရည်များထွက်သွားတော့သည်။

" Sorryအမေရယ် သားမထိန်းနိုင်အောင်ကောင်းလွန်းလို့ပါနော်"

" ရ ရပါတယ် သားရယ် သားကောင်းရင်အမေကျေနပ်ပါတယ်"

မိုးထက်ဒေါ်ဝင်းမာကိုနှစ်ချီလိုးပြီးသွားသည်။ဒေါ်ဝင်းမာကျေနပ်မှု့မရှိတာကိုသိနေသည်၊မိုးထက်ထပ်လိုးရန် အမေနှင့် ကိုအံ့မောင်လိုးသောဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုဒေါ်ဝင်းမာနဲ့အတူဝတ်လစ်စလစ်ကြည့်နေရင်း အေမလက်ကိုယူကာ မိမိလီးကြီးကိုဆွပေးစေလိုက်သည်။

မကြာခင် လီးကြီထောင်မတ်လာသည် ဒုတိယအကြိမ်အမေကိုစုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်တာမို့ သုတ်ရည်များစိုရွဲနေသည့် သားလီးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။

" အမေ အပေါ်ကနေ လိုးပေးပါလားဟင်"

ဒေါ်ဝင်းမာမိုးထက်အပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲသွင်းကာအစွမ်းကုန်းစောင့်လိုးလိုက်သည် ကာမစိတ်ပြင်းပြနေသော ဒေါ်ဝင်းမေခင်ဗျာ စကောဝိုင်းလည့်သလို့လုပ်လိုက်မိသေးသည်။

တစ်ခါမှအပေါ်ကမနေဘူးပေးမဲ့ဒေါ်ဝင်းမာမိမိစိတ်ကြိုက်လိုးခွင့်ရတာမို့ကုန်းကုန်းပြီးဖင်တုံးကိုစောင့်စောင့်ချနေမိသည်။ဒီတစ်ချီတွင်မိုးထက်လီးရည် မထွက်ပဲကြာနေပြီမို့ဒေါ်ဝင်းမာညောင်းလာသည်

" မပြီးသေးဘူးလား သားရယ် အမေညောင်းလာပြီ"

" ပြီးမှာမဟုတ်တော့ပါဘူး အမေရယ်..အမေတော်ချင်ရင်ဆင်းပါ သားရပါတယ်"

ဒေါ်ဝင်းမာပြီးသွားပေမဲ့ သားသားလီးကြီးကိုမချွတ်ပဲတပ်လျက်ပင် သားကိုဖတ်အိပ်လိုက်သည်။မိုးထက်လည်း အမေစောက်ဖုတ်ထဲကိုမိမိလီးကြီးစိမ်ထားပြီးအိပ်လိုက်သည်၊တစ်ရောနိုးလို့အားပြန်ပြည့်လာတော့မနက် ၆နာရီရှိနေပြီ၊သည်တော့မှသားမိနှစ်ယောက်လင်းဆွဲဆွဲလိုက်ကြသည်။

လင်းပိုင်းနှစ်ချီလောက်လိုးပြီးမကြာလိုက်ပါ ။ကိုအံမောင် မန္တလေးကပြန်လာပြီးသမီးလာပို့သည်။ကိုအံ့မောင်လက်ဆောင်တွေပေးပြီးသမီးကိုနုတ်ဆက်သွားသည်။မိုးထက်ကတော့တစ်ညလုံးအားရအောင်လိုးပြီပြန်အိပ်ပျော်နေတော့သည်။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။


ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား ။ ပြီးခဲ့သော နှစ်ရက်လောက်မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ။ မနက်က ထည့်ခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသီးနဲ့ စပျစ်သီး ဘဲ ဆာမှ စားတော့မည် လို့ စဉ်းစားထားသည် ။ 

“ သက်သက် နင့်ကို . .ခင်ချိုအုံး ပြောပြတဲ့ ငရဲအကြောင်း ဆိုတာ ပြောပြပါအုံး . .ဟဲ့  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ ရုံးခန်း အပြင်ဘက်မှာ ထမင်းဘူး ထိုင်စားနေကြတဲ့ စာရေးမလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ စကားသံကို ကြားလိုက်ရ သည် . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကို မသိကြဘူး ။ အင်းလေ သူမ သည် နေ့တိုင်း နေ့လည်စာကို အပြင်မှာ ထွက်စားတတ်တာကိုး ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးရဲ့ အနီးအနားမှာ စားသောက်ဆိုင်တွေက စုံလှသည် ။ ငရဲအကြောင်း ဆိုလို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ ဖတ်လက်စ အီးမေးလ်ကို ဆက်မဖတ်ဘဲ နား စွင့်ထားမိသည် ။ ငရဲ ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးက ယာဉ်မောင်း ပါ . .။ ငရဲ ရဲ့ ပုံစံက ခပ်မိုက်မိုက် လေး ။ သူ့ အကြည့်တွေကလဲ ရဲတင်း သည် . .။ 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းလို ရာထူးကြီးတဲ့ အရာရှိမ ကိုတောင် သူ ကြည့်တဲ့ ပုံ က ပြီတီတီ နဲ့ ။ သူမ ရဲ့ ရင်တွေ တင်တွေ ကို စူးစိုက်ကြည့်တာ ရဲတင်းလွန်း သည် ။ အရမ်းဘဲ ။ ဒီကောင်လေး ကြည့်ရတာ တကယ့် ဖိုက်တာလေး ပုံစံဘဲ။ လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုသလို ဒီလို ပိန်ကပ်ကပ် ကောင်လေးတွေက လီးကြီးကြီးတွေနဲ့ အလိုးကောင်း နေတတ်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြားဘူး ထားသည် . .။

“ အေးပါ ဆွေမ ရယ် . .ပြောမှာပေါ့ ...ဒီလိုဟဲ့. .ခင်ချိုအုံး ရဲ့ ...ငရဲနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆန်းဒေး ပဲခူး သွားတုံး ..က ဟိုဟာ လုပ်ကြတယ်တဲ့ . ခင်ချိုအုံး က ငါ့ကို သူ ငရဲနဲ့ လုပ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ကို အသေးစိတ်ပြောပြတာ .ဟိဟိ.. ” 

“ ဟယ် . .ပြောပါအုံး ပြောပါအုံး..ဘာတွေ ပြောပြလဲ .. ” 

“ ငရဲ...သူ့ကို လုပ်တာ...တအားကြိုက်တာတဲ့...ငရဲဟာ.ကအကြီးကြီးဘဲတဲ့..တုတ်တုတ်...ရှည်ရှည်ကြီး တဲ့ . .ဟိဟိ ငရဲက လုပ်တာလဲ တော်တော် တော်တယ်တဲ့ . . ” 

သူမ ထင်ထားတာ မှန်နေသည် ။ ငရဲ က လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ငရဲ ရဲ့ ရီးစား ခင်ချိုအုံး.. ဆိုတဲ့မိန်းကလေး ဆီကနေ သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ဆီတောင် သတင်းပျံ့နေပြီ ။ ငရဲ ။ သူ့ နံမည် အရင်း က ရဲမင်း ပါ ။ သူငယ်ချင်းတွေ က ငရဲမင်း လို့ နောက်ပြောင်ပြီး ခေါ် ကြသည် ။ ကာလရွေ့လျောလာတော့ သူ့ ကို ငရဲ လို့ လူတကာ က ခေါ်ကြတော့တာဘဲ . .။

သူ ကိုယ်တိုင်ကလဲ ငရဲဆိုတဲ့ နံမည် ကို နှစ်ခြိုက်သည် ။ သူက ကိုယ်သူ ငရဲလို့ဘဲ သုံးနှုံးသည်။ ငယ်ငယ်ကထဲ က ရပ်ကွက်ထဲမှာ ထီကနဲဆို ငရဲ ဘဲ ။ကျောင်းမှာလဲ ငရဲ ကို လူတိုင်း သိသည် . ။ ကောင်းသော သိခြင်းတော့ မဟုတ်ဘူး ။ လူဆိုးလေးအဖြစ် နဲ့ သိကြတာ ။ ငရဲရဲ့ မိဘတွေ သည် ငရဲကြောင့် အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲ အမြဲ ဖြစ်ကြရ သည် ။ ငရဲ သည် မိန်းမ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ငယ်ငယ်ကထဲက နံမည်ပျက်သည်။ ကျောင်းက မိန်းကလေး အိမ်သာကို ချောင်းလို့ ကျောင်းထုတ်ခံရတာ မိဘများ အလိုက်ကောင်းလို့ . .ကျောင်း ပြောင်း လိုက်ရတာ နဲ့ ပြီးသွား သည် ။ ငယ်ငယ်ထဲ က ရီးစားထား သည် ..။ 

လူပျိုပေါက် အရွယ်မှာ ညဘက်ကြီး .သူ့ရီးစား ကောင်မလေး ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ မိလို့ အမှုကြီး သွားသည် ။ ဆယ်တန်း..သုံးခါကျသော ငရဲသည် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ..အလုပ်ထွက်လုပ်သည် ။ ပထမဆုံး ငရဲ စာအုပ်ချုပ် လုပ်ငန်း တခု မှာ ဝင်လုပ် သည် . ။ မျက်နှာချိုပြီး ဖင်ပေါ့သော ငရဲ ကို . ပိုင်ရှင် က သဘောကျသည် .. ။ ငရဲ ကို အားကိုးလာပြီး အလုပ်သမားတွေကို တာဝန်ယူ ကြီးကြပ်ရ တဲ့ စူပါဗိုင်ဆာ အဖြစ် တိုးမြှင့်ပေးလာသည်။ 

သည်မှာတင်ဘဲ ငယ်ကျင့်မပျောက်ဘဲ ငရဲ ဇာတိပြလာ ပြန်သည် ။ ပိုင်ရှင်သူဌေး ရဲ့ သမီး ရေချိုးတာ ကို ချောင်းသည်။ မိသွားတော့ အလုပ်ပြုတ်သွား ပြန်သည် ။ အမေဘက် က အမျိုးတွေ အဆက်ကြောင့် သည်ရုံးမှာ ယာဉ်မောင်း အလုပ်ရ သည် ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် မလိုက်ဘဲ အတွင်းလူ က ထောက်ခံလို့ ရတာ ဖြစ်သည်  ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် သာ လိုက်လို့ကတော့ ငရဲမှာ က အမှုဟောင်းတွေက တပုံ ကြီး . ..။ သည်ရုံးရောက်တာ မကြာသေး ..။ ငရဲ ရီးစားရ သွားသည် ..။

မိန်းမ.ဝါသနာကြီးသော ငရဲ သည် ဖင်ကြီးကြီး နဲ့ ခင်ချိုအုံး ကို တွေ့သောအခါ အရမ်း သဘောကျ ပြီး..ခင်ချိုလွင့် ကို ချဉ်းကပ် လေတော့သည် ။ ခင်ချိုအုံး..သည် ရုံးအလုပ်နဲ့ အပြင်အမြဲသွားရသော ကြောင့် .ရုံးကားမောင်းသော ငရဲနဲ့ အနေနီးစပ်တာကြောင့် ..မိန်းမများကိုကျအောင်.အပြောကောင်းတဲ့ ငရဲ နဲ့ ညိကြလေတော့သည် .. ။ 

ပဲခူး ကို ပစ်ကနစ် ထွက်ကြ ရင်း ငရဲနဲ့ ခင်ချိုအုန်း ခဏ လူကြားထဲက ပျောက်သွား ကြသည် ။ ငရဲ သည် အကိုင်အတွယ် ရဲ သည် ။ ကြမ်း သည် ..။မိန်းမလိုး ကျွမ်း ကျင်သည် .။ ခင်ချိုအုံး ကို သူ့ အသိတယောက် ရှိတဲ့ ဆီစက်တခု ကို ခေါ်သွားသည် ။တနင်္ဂနွေနေ့မို့ ဆီစက် မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ .. ။ ဂိုဒေါင်ကြီးထဲမှာ ဖြစ်သလို . ရအောင် လိုးလိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး သူ့ ကို ကြိုက်သွားသည် ။ ဘူးတရာ ပိတ်လို့ရမယ် . ပါးစပ်တပေါက် ကို ပိတ်နိုင်ဖို့ ခက်ခဲ သည် .။ ခင်ချိုအုံး ငရဲ ရဲ့ လီးကြီးတာ မြိုသိပ် မထားနိုင်ခဲ့ဘူး .. ။ တဆင့် . .တဆင့်နဲ့.ငရဲလီး ကြီးတာ.ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တောင် သိနေပြီ .. ။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် သူက ရုံးကားကိုမောင်းသော ယာဉ်မောင်း တင်ထွန်းအောင် သည် အလုပ် အမြဲနောက်ကျ တာကြောင့် ..သူ့ကို အပြစ်ပေး အရေးယူရတာကြောင့် ယာဉ်မောင်း လိုလာတာမို့ ငရဲ ကို သူ့ ယာဉ်မောင်းအဖြစ် ခေါ် လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ဒေါ်ရှေ့က တပ် ပြီး ခေါ်ကြရပေမဲ့ အသက်အားဖြင့် သိပ်မကြီးလှသေးတာကြောင့် လက်အောက် ဝန်ထမ်းတွေ က 

“ မမ  ” 

လို့ဘဲ ခေါ်ဆိုကြလေသည် .. ။

“ မမ ကျနော် ရောက်ပါပြီ   ” 

သူမ ရှေ့မှာ ငရဲ လက်နှစ်ဘက် ရှေ့မှာယှက်ပြီးရိုကျိုးကျိုး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လာပြောသည် ။ ဒီလို လုပ်ပြလို့ ဒီကောင်လေး ကို သူမ မယုံ ။ သူမ ကားပေါ်က အဆင်း တဏှာခိုးတွေ လျှံနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူမ ရဲ့ အနောက်ပိုင်း ဖင်တုံး တွေ ရဲ့တုန်ခါမှုတွေ ကို စူးစူး ဝါးဝါး ကြည့်နေတတ် သည် ။ 

မနက်တိုင်း ရုံးသွားရန် ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို အိမ်မှာ လာခေါ်ရသည် ။ ငရဲ ကို သူမ တွေ့တိုင်း သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ ပြောဆိုနေတုံး က စကားသံတွေ ကို ပြန်လည်ကြားယောင်မိလေ သည် . .။ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ။ ဒီအခါမှာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဟာ ငရဲ ရဲ့ ကိုယ် အရှေ့ဘက် အောက်ပိုင်း ကို အလိုအလျောက် ရောက်သွားမိ တတ်လို့  ချက်ချင်း မျက်လုံး လွှဲဖယ်ပစ် ရ သည် ..။ 

လုံချည်အပေါ်ကနေ ဘာမှလဲ မတွေ့နိုင် မသိနိုင်ရက် နဲ့ ဘာကြောင့်များ ဒီမျက်လုံးတွေ က ရောက်ရောက်သွားရပါလိမ့် ဆိုပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ မျက်လုံးတွေ ကို အပြစ်တင်မိ သည် . .။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးရောက်ခါနီး ..ကားမောင်းနေသော ငရဲ ကို စကားပြောသည် ။ 

“ ငရဲ  ” 

“ ဗျာ . ..မ မ  ” 

“ မင်း လာမဲ့ စနေနေ့ အားလား .  ” 

“ အား ပါတယ် . .မမ . .ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင် .  ” 

“ အေး . .အိမ်မှာ အ လုပ် လုပ်စရာ နဲနဲ ရှိလို့ လာ နိုင်မလား .. ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ မ မ ...ရပါတယ် . .ဘယ်အချိန် လာရမလဲ  ” 

“ မနက်ပိုင်းပေါ့  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် လာလုပ်ပေးပါမယ်  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကားပေါ်က အဆင်း မသိမသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အနောက်ပိုင်း ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်တွေ ကို စားတော့ဝါးတော့ မတတ် စူးစူးဝါး ဝါးကြည့်နေသော ငရဲ ကို တွေ့လိုက်ရပေသည် ။ တကယ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အပျိုကြီး မမ ဆိုပေမဲ့ ယောင်္ကျား  နဲ့ ကြုံဘူး တဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိသည် ။ အလိုးခံဖူး သည် ။ သူမ သည် ယခုအခါ ရုံးမှာ ရာထူးကြီးကြီး နေရာ ရောက်နေတာကြောင့် ..တော်ရုံ ယောင်္ကျားကို လင်မတော်ချင်လှ . .။ 

သူမ ထက် ထက်မြက်ပြီး ဝင်ငွေမြင့်.ရာထူးကြီးမြင့်မှဘဲ လင်အဖြစ် ရွေးချယ် လိုတာ ကြောင့် သူမ မှန်းထားတဲ့ ယောင်္ကျားမျိုး ..မရနိုင်ဘဲ အပျိုကြီး မမ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာပေသည် ။ လူရှေ့ မျာ ဟန်ဆောင် ကာနေရပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ထဲမှာတော့ ငရဲလို လူနံပိန်ကျွဲဂျိုလိန် ခါးအားကောင်းကောင်း နဲ့ တကယ် လိုးပေးနိုင်မဲ့ ကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ နင်လားငါလား ..ရင်ဆိုင် နွှဲပစ်လိုက်ချင်သည် .. ။ယောင်္ကျား ရဲ့ လိုးတဲ့ အရသာ ကို ခံဘူးထားတာကြောင့် စိတ်က တောင်းလာတဲ့ အခါ . .ခံပစ် ကုန်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ သူမမှာ ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

........................................................................................................................................

ခင်ချိုအုံး ။

“ မျက်စိထဲက ထွက်ကို မထွက်ဘူး . .ကိုယ့် အသွေးအသား ရိုးတွင်းချင်ဆီ အထိ  ” 

ခင်ချိုအုံး သည် 

“ စွဲနေပြီ  ” 

ဆိုတဲ့ သီချင်း ကို တိုးတိုးလေး ငြီး ရင်း ရုံး ထဲကို ဝင်လိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး ဒီနေ့ ရုံးကို လာတော့ သူမ ရဲ့ ပေါင်ကြား က ပိပိ က ကျိန်းစပ်နေဆဲ ။ မနေ့ ညနေ က ငရဲပေါ့ ။ တအားဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ ။ သူ့ လီးကလဲ တကယ့် စူပါဆိုက်ကြီး ။ လိုးအားကလဲ သန်ပါဘိနဲ့ ။ ခင်ချိုအုံးကို သုံးချီလိုးတာ ငါးချီ ပြီးရသည် ။ ဘာဂျာကိုလဲ ရေရေလည်လည်ကိုင်ပေး သည် ။ ငရဲ နဲ့ ပဲခူးက ဆီစက်မှာစပြီး လိုးမိသွားကထဲက ခင်ချိုအုံးသည် အရူးအမဲသားကျွေးမိသည် ဆိုသလိုဘဲ .. ငရဲ လိုးတာကို . .ငရဲ ရဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို အစွဲကြီး စွဲ သွားရသည် . .။ 

အခွင့်သာတိုင်း ကုန်း ဖြစ်သည် .. ။ ဒါတောင် အဲဒီတုံး က ကြမ်းပြင်တွေ ရော စားပွဲတွေရောက ဖုံတွေနဲ့ ညစ်ပေနေတာကြောင့် မော်တော်ဆတ် . .မတ်တပ် ဆော် ရတာ . .အဟီး . .။ ခင်ချိုအုံး ဆီစက်ထဲ လိုးကြတာကို ပြန် စဉ်းစားတော့ ဖြန်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထ မိပြန် သည် . .။ ခင်ချိုအုံး သည် ကျောင်းသူဘဝ မှာ လင်နောက် လိုက်ခဲ့ဘူးသည် . .။

ခင်ချိုအုံး ကို ခိုးပြေးခဲ့တဲ့ ကောင်ကလဲ တကယ့် ငဖြုတ် ။ ကာမရာဂ .အား ကြီးတဲ့ ကောင် ။ သူ့ နံမည် က ဇေယျာ တဲ့ ..။ ဇေယျာ ကြောင့်ခင်ချိုအုံး ကာမ.အတွေ့အကြုံ စုံခဲ့သည် ။ ဇေယျာ သည် ခိုးပြေးသော တပတ် အချိန် တွင်းမှာ နေ့တိုင်း တနေ့ ကို ခုနစ်ချီ အနဲဆုံး လိုး သည် ။ ဒါကြောင့် ခင်ချိုအုံး သည် ဝါရင့်နေပြီ ..။ဇေယျာ ဆိုတဲ့ ကောင် က ပုံစံ အမျိုးမျိုး နဲ့ လိုးခဲ့လို့ ခင်ချိုအုံးသည် လိုးနည်းမျိုးစုံကိုလဲ ကျွမ်းနေသည် ။ သူမ အတွက် လိုးတာဟာ အဆန်းမဟုတ်တော့ ။ သူမ ဆာလောင်တောင့်တချိန်မှာ ငရဲ နဲ့ တွေ့တော့ ငရဲ ကို ပေးလိုးလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ လိုးလက်စ ရှိတော့လဲ . .အမြဲချိန်းလိုးလေ သည် .. ။ သက်နွယ်ဦး က ခင်ချိုအုံး ကို သတိပေးသည် . .။ 

“ ယူ့ဘဲလေး က အရာရှိမမ ကို ရှိုးတဲ့ပုံက မရိုးဘူး ။ သူ့ အကြည့် က မမကြီး . .အဝတ်တွေ ကို ဖေါက်ထွင်းမြင်နေရတဲ့ ပုံလေ မမကြီး ထမိန်မှာ ငရဲ ရဲ့ မျက်စိတွေ ငြိကပ်ပြီး ပါသွားကြတယ် လို့ ထင်ရတယ် ” 

တဲ့ . .။ ဟွန်း . ကြားခါစကတော့ သဝန်တိုမိသလိုဘဲ ။ နောက် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ ငရဲ နဲ့ ဆက်ဆံ ထိတွေ့ ညိစွန်းခဲ့ကြပေမဲ့ ချစ်ခဲ့တာမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ သေသေချာချာ စဉ်းစားတော့လဲ သူ ငရဲ ကို မချစ်မိ . .။ ကာမ စိတ် နဲ့ သွေးသား ဆန္ဒ ကို ဖြေဖျောက်ကြ တာဘဲ ဖြစ်သည် . .။

ဒါကြောင့် ငရဲ ကို ဘာမှ မဟန့်တား ။ စိတ်ထဲမှာ ဘဝင်လေဟတ်သလို ဂိုက်ပေး ပဲများနေတဲ့ အရာရှိ မမ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို ငရဲ ရအောင် ဖန်နိုင်ရင် ကြည့်ကောင်းမဲ့ ပွဲ ပဲ လို့တောင် ထင်မိသည် ။ ယာဉ်မောင်းကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ အရာရှိမမ တို့ ရဲ့ အပြာ ဇာတ်လမ်း က စိတ်ဝင်စားစရာ မဟုတ်လား ။ဂျာနယ်ထဲ ထည့်ရေးလိုက်ရလို့ကတော့ အဲဒီဂျာနယ် ..ရောင်းကောင်းသွားမယ်...။ လူတွေ က အညှီအဟောက်သတင်း ဆို သိပ် ဖတ်ချင်ကြတာလေ . .။

....................................................................................................................

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ။

သောကြာနေ့ ည . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဉာဏ်များနေသည် ။ သူမ သည် သတင်းကြားထားသော ငရဲလီးကြီးတာ ကို အတည်ပြု ချင်သည် ။ သူမ မျက်စိ နဲ့ ကိုယ်တိုင် တွေ့ချင် သည် ။ ထို့ကြောင့် ဉာဏ်များနေတာ ဖြစ်သည် ။ ဘယ်လိုဉာဏ်များနေသလဲဆိုတော့ ။ မနက်ဖန် ငရဲကို ခြံထဲ မြေတွင်းတူးရန် .အကူ ခေါ်ထားသည် ။ ပြီးရင် ငရဲ ကိုယ်မှာ ပေကျံတာတွေကို အကြောင်းပြုပြီး ငရဲကို သူမ အိမ်အောက်ထပ် က ရေချိုးခန်းမှာ ရေချိုးခိုင်းမည် ။ ခုညထဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အဲဒီ ရေချိုးခန်းမှာ အပေါက်ငယ်တခု ကို ဖေါက်ထား ပါ သည် ။ ငရဲ ရေချိုးမဲ့နေရာ ကို မြင်သာမဲ့ ချောင်းဖို့ အပေါက် ဖေါက်ထားလိုက် သည် . .။ အင်း . .ငရဲ ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို တွေ့ရချည်သေးရဲ့ . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သောကြာနေ့ ညလဲဖြစ်တော့ မနက် စောစော ထစရာမလိုလို့ အွန်လိုင်း မှာ စာ ဖတ်လိုက် Tube 8  ဆိုတဲ့ အပြာဆိုက် ကိုသွား ပြီး လီးတန်ကြီးတွေ ကို ကြည့်လိုက် နဲ့ လုပ်ရာ က သောကြာ နဲ့ စနေ တိုင်း သူ နဲ့ ချပ်တင်း လုပ်နေကျ ဘလူး လပ်ဗါ BLUE LOVER ဆိုတဲ့ တယောက် များ ရောက်နေပြီလား ဆိုပြီး သွားကြည့် လိုက်သည် ။ ဘလူး လပ်ဗာ ရှိနေသည် ။ ဘလူးလပ်ဗါ က စင်ကာပူ က တဲ့ ။ အိုင်တီ တက်ကနစ်ရှင် တဲ့ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ချပ်တင်းလုပ်တဲ့ နံမည် က YGN girl …။

သည် နံမည် ယူထားတာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး ။ သူမ အိမ် ကွန်ပြူတာ နဲ့ တယောက်ထဲ ရှိတဲ့အခါ ညပိုင်း သူမ ချပ်တင်း လုပ်တဲ့ အခါ သုံးတာ ဖြစ် သည် ။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လှမ်း နုတ်ဆက်လိုက် သည် .. ။

“ ဘယ်လိုလဲ . .နေကောင်းလား . .  ” 

“ ကောင်းပါ့ဗျာ . .ကလေးမ ရော . . ” 

“ ကောင်းပါ့ ရှင် . .ရောက်နေတာ ကြာပြီလား . . ” 

“ မကြာသေးပါဘူး .  ” 

“ ဘာထူးသေးလဲ . .ရီးစား ရပြီလား  ” 

“ ဟင့်အင်း . .မရသေးဘူး  ” 

“ မရှာဘူးလား  ” 

“ ရန်ကုန်မှာ လာရှာမလို့ . ” 

“ ရှာလေ . .သပ်မှ မဝေးတာ . .လာချင်ရင် အနီးလေး  ” 

“ ကလေးမ က ကူညီမှာ လား  ” 

“ ဘာကို ကူညီရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရှာဖို့လေ ” 

“ ဘယ်လို ကူရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရဖို့လေ  ” 

“ သူ့ ဟာ သူ လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စဘဲ လေ  ” 

“ ကလေးမ နဲ့ တွေ့ချင်တာ  ” 

“ ဟုတ်လို့လား  ” 

“ ဟုတ်တယ် . .တွေ့ချင်တာ အရမ်းဘဲ  ” 

“ တကယ်လား  ” 

“ အင်း . .ကလေးမ အွန်လိုင်းမလာရင် ကျုပ် မနေတတ်ဘူး  ” 

“ ဟေ.. ” 

“ ဟုတ်တယ် . .ဘိန်းစွဲသလို ဖြစ်နေပြီ  ” 

“ ဟေ  ” 

“ ကလေးမ များ ရှိနေမလား ဆိုပြီး ခဏခဏ ဝင်ကြည့်မိတာ မရှိရင် ဝေဒနာဘဲ  ” 

“ ဖြစ်ရလေ . .တကယ် လား  ” 

“ အင်း . .ဟိုတနေ့ က ကျုပ် က ကလေးမ တကိုယ်လုံး ကို နမ်းတယ် ဆိုတော့ ကလေးမ လဲ အရမ်း တုန်လှုပ်တယ် ဆိုတာလေး ပြန် ပြောပြပါ အုံး .  ” 

“ ဒီအကြောင်း . .စမလာနဲ့ ကွာ . .ဒီကလဲ တယောက်ထဲ . .စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရင် မလွယ်ဘူး . . ” 

“ ကျုပ်ကလဲ ဒီမှာ တယောက်ထဲ . .အရမ်း တင်းကျပ်နေတယ် . . ” 

“ တင်းကျပ်နေရင် ဖြေလျော့လိုက်ပေါ့ . . ” 

“ ကလေးမ လျော့ပေးပါလား . . ” 

“ ဘယ်လို လျော့ပေးရမှာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ပေါ့ . . ” 

“ ပွတ်ပေးရမှာ လား . . ” 

“ အင်း . .ဖွဖွလေး ပွတ်ပေး . . ” 

“ ပွတ်ပေးနေတယ် . .သူ့ ကို လျော့ပေး ရင်း သူများလဲ တင်းကျပ်လာတယ် .. ” 

“ လျော့ပေးရမလား .  ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့တင်းနေတဲ့ နေရာလေး ကို ကျုပ် နမ်းပေးမယ် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ် နမ်းပေးတာ ကြိုက်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ စိုနေလား . . ” 

“ ဟိတ် သူ ဘယ်လိုသိလဲ . . ” 

“ စိုနေတယ် ပေါ့ . .ဟတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ လှလိုက်တာ ..ကလေးမ ရယ် . . ” 

“ ဘာလှတာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး . . ” 

“ အို . . ” 

“ နမ်းပေးမယ်နော် . .ဖွဖွလေး . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ချပ်တင်း လုပ်ရင်း ပေါင်ကြား က သူမ ရဲ့ ဖေါင်းမို့ခုံးကြွနေတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး သည် အရမ်း ယားယံ လာသည် ။ သူမ ထမိန်ပေါ်ကနေဘဲ ပွတ်နေမိရသည် ။ တဖက် က ဘလူးလပ်ဗါ လဲ တဖြေးဖြေး ကြမ်းလာသည် . .။

“ ကလေးမ . . ” 

“ အင် . . ” 

“ ကျုပ် အရမ်းထန်နေပြီ . .ကလေးမ ကို ချစ်လို့ ရမလားဟင် . . ” 

“ ချစ်လေ . .ချစ် . . ” 

“ ကျုပ် ထည့်မယ်နော် . . ” 

“ ထည့် . .ထည့် . .အင်း . .ဟင်း . . ” 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးမ ရယ် . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး စိုစိုရွှဲလာပြီ ။ ဖိကာဖိကာ ပွတ်မိတော့ တကိုယ်လုံး တုန် သွားရတဲ့ကာမ လမ်းဆုံး ပန်းတိုင် ကို တက်လှမ်းချင်လာရသည် . .။

“ သူ . .ထည့်နေလား ဟင် . . ” 

“ အင်း . .ကောင်းလာလား . .မြန်မြန် လုပ်ပေးရတော့မလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ဆောင့်မယ် နော် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရယ် . .သိပ် ကောင်းတာဘဲ . . ” 

“ အင်း . .သူများရောဘဲ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တချီ ပြီးသွားရသည် . .။

“ ကလေးမ . .ကလေးမ . . ” 

“ ဆောရီး .  ” 

“ ဘယ် ရောက်သွားတာလဲ . . ” 

“ ရေချိုးခန်း ခဏ သွားတာပါ . . ” 

“ ကလေးမ ပြီး သွားလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ်ရောဘဲ . တင်းကျပ်နေတာတွေ လျော့သွားတယ် .... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ညက ဒါတွေ လုပ်နေတာကြောင့် မနက် မှာ အိပ်ရာ က တော်တော် နဲ့ မထချင် ။ မထ နိုင်ဘူး ။ အို . .ငရဲ ကို ခေါ်ထားတာဘဲ .. ။ ခုမှ သတိရပြီး လူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်ရ သည် .။ နာရီ နှိုးစက်ကလဲ..မလုပ်မိ . ။ မျက်နှာသစ် ..သွားတိုက်လုပ်နေတုံး ..အိမ်ရှေ့တံခါး က 

“ တင်..တောင်. .တင်တောင်. . ” 

ဆို တဲ့ ဘဲလ်သံ ကြားလိုက်ရသည် . .။ ဟား..ငရဲ ရောက်နေပြီ ထင်တာဘဲ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြေးဆင်းသွားသည် . .။ ဟုတ်ပါသည် . .။ ငရဲပါ . .။ 

“ ဟေး . ငရဲ . .တယ်လဲ ဝိရီယ ကောင်းပါလား .. မမ လဲ ခုနမှ ထတယ် . . . ” 

ငရဲ က ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဘလောက်စ် တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့အထဲကနို့ကြီးတွေ လှုပ်ခါတာ ကို ငေးကြည့်နေသည် ။ နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေ က ပိတ်သားပါးပါးမှာ ကပ်နေတော့ အရာလေးတွေမြင်ရ တာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာဘဲလေ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ငရဲ သူမ ရင်ဘတ် ကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ ကြည့်တာ တွေ့ သည် .. ။

“ လာ..ကော်ဖီ သောက်အုံး . . ” 

“ ကျနော် အိမ်နားက လဘက်ရေဆိုင်မှာ သောက်ခဲ့ပြီးပြီ မမ .  ” 

“ အို..ထပ်သောက်ပေါ့ . .လာ . .လာ . .  ” 

ငရဲ နဲ့ မီးဖိုခန်းမှာ နှစ်ယောက်ထဲမို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကော်ဖီသောက်ရင်းလဲ သူမ နို့တွေ ကို ငရဲ စိုက်ြကည့်နေသည် ။ သူကြည့်တဲ့ ပုံက အခုဘဲ နို့ တွေကို အတင်း လှန် စို့တော့မဲ့ပုံ . .။ခြံထဲမှာ လုပ်စရာ အလုပ်တွေကို ငရဲ ကို ပြသည် . .။ ငရဲ သည် ပုဆိုးအဟောင်းတထည် ကို ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်ပြီးသူ့ အပေါ်က တီရှပ် ကို ချွတ် ပစ်လိုက်သည် . .။ငရဲ ရဲ့ တောင့်တင်းသော ကိုယ်လုံး ကို ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ယောက်ရက်ခတ်နေသည် ..။

သူမ ဆင်တဲ့ အကွက်ထဲ ဝင်လာသည် ။ ငရဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသလို မြေကြီးတွေလဲ ပေကျံနေတာကြောင့်. . ရေချိုးခိုင်းလိုက်သည် ။ ငရဲ အတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ နဲ့ ဆပ်ပြာခွက် သူမ ယူပြီး သွားပို့ပေး သည် .. ။ ငရဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တဖက် က အပေါက်ကနေ ချောင်းတော့တာဘဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ငရဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထ ရတော့သည် .. ။ သူမ ကြားဖူးနေရတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို သူမ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ . .မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ပါဘဲ . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က မို့ဖေါင်းခုံးထနေသော အင်္ဂါစပ် ကြီး သည် ကာမ စိတ် ကြောင့် ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေပြီ.။ ကာမ ရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။ ငရဲ သည် ရေချိုးရင်း . သူ့ လိင်တန်လီးကြီးကို လက် နဲ့ ဆုတ်ကိုင် ကာ ဆွ နေသည် ။ လီးကြီး သည် တန်ကနဲ ထောင် ထလာသည် ။  အို ..တကယ် ကြီးပြီး ရှည်တဲ့ လီးဘဲ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် . .ငရဲကြီးတာ ...မမ သိနေပါတယ် . .ကွာ. . . . ” 

သူမ ကြည့်နေဆဲ ငရဲ သည် . .အသံထွက်ပြီး . .

“ မမ ရယ် . . .မမ ကို လိုးချင်တယ် . . . ” 

လို့တိုးတိုး ပြောနေရင်း . .သူ့ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်နေပြီ  ။ အို . .သူ ငါ့ကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်နေပါလား . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းသည် အရေတွေ.စိုစိုရွှဲနေသော သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး.ကိုလက်နဲ့..ပွတ်သပ်..ကိုင်တွယ် နေမိရ ပြီ .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ငရဲ ရဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး သူမ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်ချောင်းများနဲ့ ပွတ်ချေနေမိရင်း . .ကာမ စိတ်တွေ ကြွသထက်ကြွလာရ သည် . . .။

ငရဲ သည် ကွင်းတိုက်နေရာက ဆက်မတိုက်တော့ဘဲ ရုတ်တရက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို အမြန်ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ က ထွက်လိုက်သည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ထမိန်ဖြေချွတ်ခါ လက်နဲ့ မိမိ ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာ ဖြေမိနေရာက ငရဲ ခုလို ဗြုံးကနဲ ထွက်လာလို့ ..ထမိန် ကို အမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး သည်နေရာ က ပြေးဖို့ ကြံစည်သည် . .။

“ မမ . .ဘယ်ပြေးမလို့လဲ . . ” 

“ မမ . .ဟို . ဟို . . ” 

“ မမ ကျနော့်ကို ချောင်းနေတာ သိတယ် . .မမ ကျနော့် ကို မညာပါနဲ့ဗျာ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ရှက်ပြီး ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်ပေမဲ့ ငရဲ က သူမ လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တာကြောင့် ပြေးလို့ မရဘဲ ငရဲ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မိနေရ သည် . .။

“ လာပါ . .မမရယ် . .မမ ကို ကျနော် သဘောကျနေတာ ကြာပါပြီ . .အခု မမ အိမ် မှာ ကျနော် နဲ့ မမ ဘဲ ရှိတာ . .ချစ်ကြရအောင်ပါ . .  ” 

“ အို . .ငရဲ . .မင်း . .မင်း . .ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ . .ငါ့ကို ဘယ်လို မိန်းမများအောက်မေ့နေလို့လဲ လွှတ် . .လွှတ် . .  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရှက်ရမ်းရမ်းနေမှန်း ငရဲ က သိပေသည် ။ ငရဲ က သူမ ကို အပေါ်ထပ် က သူမ အိပ်ခန်းကြီး ထဲ ကို ဆွဲခေါ်သွား သည် . .။

“ ခက်တော့တာဘဲ ငရဲ ရယ် . .ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ . . ” 

“ ချစ်ပေးမယ်လေ မမ ကို ကောင်းကောင်း ချစ်ပေးမလို့ . . ” 

“ ငရဲ . .မမ တောင်းပန်ပါတယ် . .လွှတ်ပါ . . . ” 

“ နိုး..နိုး . ..မရတော့ဘူး . .ကျနော် သိပ်ထန်နေပြီ ...မမ လဲ ထန်နေတာဘဲ မဟုတ်လား ... ” 

“ အို..မင်း..မင်း..ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ..ဘာထန်တာလဲ.. ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်နေပြီမို့ သူ ခါးမှာ ပတ်လာသော မျက် နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြုတ်လိုက် သည် ..။နံမည်ကြီး စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီး ထင်းကနဲ ပေါ်လာသည် ။ 

“ မမ ကြောက်တယ်ကွယ် ...  ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်သည် ..။

“ ဘာကို ကြောက်တာလဲ ..မမ.. ” 

“ မင်းရဲ့ လက်နက်ကြီး ကိုပေါ့ ..... ” 

“ မမ နာမှာစိုးလို့လား . . . ” 

“ အင်းပေါ့..မင်း ဟာကြီးနဲ့ဆို မမ ဟာ ကွဲသွားနိုင်တယ် . .  ” 

“ မကွဲစေရပါဘူး..... ” 

ပြောပြောဆိုဆို ငရဲ သည် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသေ ာဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကိုပက်လက် အိပ်စေပြီး သူမရဲ့ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေအကြားကိုမျက်နှာအပ်ပြီး သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို..စတင်နမ်း ရှုံ့ ပါတော့ သည် . .။ 

“ ငရဲ ...အို..ငရဲ... .. ဘာ..ဘာတွေ..လုပ်နေတာလဲကွယ်....... ” 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့တင်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေ ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆုတ်ထားပြီး နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေကို သူ့ လက်မနဲ့လက်ညှိုးကိုသုံးပြီး သာသာလေး ချေပေးနေသည် ။သူ့လျာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီး . .စုတ်တံနဲ့ ဆေးသုတ်သလို အပေါ်အောက် စုံချီဆန်ချီ . .ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို ယက်ပေးလေတော့ရာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းမှာ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျသွားရသည် ဆိုသကဲ့သို့ . .ကာမ အရသာထူးကို ရနေပြီမို့ . .ကျေနပ်စွာ ငရဲ ယက်သမျှကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံနေပါတော့ သည် . .။

ငရဲ သည် သည်အခွင့်အရေးကို ချောင်းနေတာ ကြာပြီ ။ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ခံသူ မဟုတ်တာကြောင့် ဆာလောင်နေတဲ့ ဒီမန်နေဂျာမ သူ့ကို အိမ်ခေါ်ကထဲ က အခွင့်အရေးရ ရင် ဗြုန်းပစ်မည် လို့ ဆုံး ဖြတ်ပြီးသား ။ ပညာစွမ်းတွေ အကုန် ထုတ်သုံးကာ ဒီမမကြီး သူ့ကိုစွဲသွားအောင် လုပ်မည် လို့လဲ သူ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ သည် မဟုတ်ပါလား . . .။ 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြိး ကို ရေရေလည်လည် လဲ သဘောကျ သည် . .။ အနံ့အသက်လဲ မဆိုး . .။ သေသေချာချာ အမြဲ သန့်ရှင်းပုံရ ည် . .။ အမွှေးလဲ ပါးထား ညှပ်ထား သည် . .။ တော်တော်လတ် တဲ့ မုံ့ဖေါင်းကြီး . . .။ တဗွီးဗွီး နဲ့ မှုတ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မှာ ဖင်ကြီးတွေဘယ်ညာရမ်းခါလိုက် ကော့လိုက်နဲ့ သဘောကျနေသည် . .။

နှုတ်ဖျားကလဲ ငှက်ဖျားဝေဒနာသည်တယောက် အဖျားတက်သလို . .ဟင်းဟင်း . .ဟင်းဟင်း . . နဲ့ ညည်းနေသည် .။ ငရဲ ရဲ့ ယက်ပေး စုတ်ပေးတာတွေ က အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှ သည် .။ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရတနာရွှေကြုတ်အတွင်းထဲကို သူ့ လျာထိပ်နဲ့ထိုးသည် . .။

“ အို့အို . ..အို့အာ......အာ... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းထွန့်ထွန့်လူးနေသည်. .ငရဲကသူမခါးကနေဆွဲကိုင်ချုပ်ထားလို့..အနောက်ကိုဆုတ်ပြေးလို့မရ.။သူမ ဖင်တွေ ဗရမ်းဗတာ ရမ်းခါနေရပြီ . .။ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် .. . ..တော်...တော်ပါတော့ . . . ” 

ငရဲ က တအားနင်း ယက်နေသည် ။ ငရဲ လျာကြီး သူမ အတွင်းထဲ မွှေနေဆဲ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြီးသွားရ သည် ။ ငရဲ . မှုတတ်ာ ရပ်လိုက်သည် ။ အို . .သူ . .သူ . .လိုးဖို့ ကြံနေပြီ ။ ဒေါ်မီမီ ခိုင်မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာယူနေပြီ . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကို သူ တွန်းခွဲလိုက် ပြီး သူ့ လီးတန်ကြီး ကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းတော့ ..လုံးပတ်တုတ်လှတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး ဝင်လာတာ ဗျိကနဲ တင်းကျပ်နေတာမို့ ..သူမ ဟာ ပြဲသွားမှာကို ကြောက်သွားပြီး . .

“ ငရဲ . .ဖြေးဖြေး..မမဟာ ကွဲသွားအုံးမယ် ” 

လို့ ပြောလိုက်သည် . .။ ငရဲ က 

“ မကွဲပါဘူး..မမရယ် . .မမ အဖုတ် က ... အရေတွေတအားရွှဲနေတာ အိုကေပါတယ် . . ” 

လို့ . .ပြောရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို .ဆက်..ထိုးသွင်းလေသည် . .။

“ အို . .. .အ...အ...အ...ငရဲ . .. ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဆုံး ဝင်သွားသည် ။ ငရဲ ရဲ့ ဆီးခုံ နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အထိ ဘဲ ။ အို . .သူ့ အတန်ကြီးတခုလုံး ငါ့အထဲ အောင်းနေပြီ . .ဆိုတဲ့ အတွေးက ကြက်သီးတွေ ထစေသည် . .။ ငရဲ က နို့တွေ ကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး စို့နေသည် .. ။

“ ငရဲ . . ” 

“ မင်း . .မမ နဲ့ မင်းအကြောင်း ဘယ်သူ့ မှ မပြောနဲ့ နော် . . ” 

“ စိတ်ချပါ မမ ရယ် . .မမ က ကျနော့် ကို ခုလိုဘဲ ပေးလိုး မယ် မဟုတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး စ လှုပ်ရှားလာပြီ ။ တကယ့်ကို ထိတာ ။ တချို့မိန်းမ တွေ က လီး ကြီးကြီး သေးသေး ဂရုမစိုက်ဘူး . .ကြာကြာ ပြီးအောင်မ လိုးနိုင်ဖို့ဘဲ လိုတယ် လို့ ပြောကြပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကတော့ ငရဲ လို လီးကြီးကြီး နဲ့ အလိုးခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက် ပါသည် . .။

သူမ ဟာအတွင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာကြောင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်တိုင်း ..အတွင်းနံရံ တွေ ကို ပွတ်တိုက်မှူက ပြင်းထန်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရလောက် အောင်ဘဲ ..ကာမ အရသာတွေ တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ရရှိရတာမို့ . .ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို နှစ်ခြိုက်စွဲလန်း မိပေ သည် . .။

ငရဲ သည် အစမှာ ဖြေးဖြေး လိုးထည့်နေရာက အရှိန်ရလာတော့ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လာ သည် . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း က ဘာမှ မပြောဘဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ ခံနေလို့ ငရဲ သည် ခပ် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေ သည် . .။ 

“ အင့် . .အင့် . ..ငရဲ..ငရဲ . ..  ” 

“ ဘာဖြစ်လဲ မမ ..နာလို့လား .  ” 

“ ဟင့်အင်း . .ထိ...ထိလို့ . . .ရတယ် . .ဆောင့်..ဆောင့် . ..  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ဖင်တွေ ဘယ်ညယ လူးနေသည်။ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ကော့ပင့်ပေးလာ သည် ။ ငရဲ က ဆောင့်တဲ့ အချိန် နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းက ပင့်ပေးတဲ့ အချိန် နဲ့ . .ဆုံ မိတတ် သည် ။ အိုး . .အား...နဲ့ ကာမ အရသာထူး ရသွားပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အောက်မှ တအား ကော့ပေးနေသည် . .။

“ ဆောင့် ဆောင့်ဆောင့် ...ဆောင့်ပါ . .ငရဲလေး . .ဆောင့်ပါ နာနာ . .ကွဲချင်ကွဲသွားပါစေ. .ဆောင့်ပါတော့ . .ကြုံးဆောင့်ပါတော့...အီး...အီ.... ” 

ကာမ အရှိန်တက်လာတော့ သွေးရူးသွေးတန်း ပြောချင်ရာ ထွက်ချင်ရာတွေ ပြောထွက်နေပြီ . .။

“ ကောင်းလားဟင် . .မမ  ” 

“ အင်..အင် . .ကောင်း . .ကောင်း . .ကောင်း တယ် . . . ” 

“ မမ စောက်ပတ်လဲ သိပ်ကောင်းတယ် . .မမစောက်ပတ် ကြိုက်တယ် . . ” 

“ ဆောင့်  ငရဲ . .မမ..မမ..မမလေ . .မမ အို . .ပြီးတော့မယ် . . .လိုး . .လိုး . . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မရှက်တော့ . .လိုး . .လိုး . . ပါ . .တအား . .လိုးပါ . .လို့ တောင်းဆိုနေတော့သည် ။ ငရဲ သည် အားကုန်ကြုံးကာ လိုးပေးနေသည် ။ တဖမ်းဖမ်း . .အသားချင်းထိတွေ့သံတွေ တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် . .။

“ အို . .အို . .. ကောင်း . .ကောင်း . .ပြီ . .. . .ငရဲ ရယ် . . .မမ . ..မမ . ..ကောင်းလိုက်တာ . . . ” 

ကာမ ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း .ကော့လန်ကာ ခေါင်းအုံးတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိန်ရင်း .ပြီး သွားရသည် ။ ငရဲ သည် နဂိုထဲက ပြီးချင်နေတာပါ . .မမဒေါ်မီမီခိုင်မင်း....ပီးအောင်..ဆွဲလိုးပေးနေတာသာ ဖြစ်လို့. ဒေါ် မီမိခိုင်မင်း လဲ ပြီးရော . .သူလဲ ..ပြီးလိုက်လေ သည် . .။ သုတ်တွေ ဒလဟော ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ြကီးထဲ ပန်းထုတ် ကာ ကာမ အရသာထူး ရရှိသွားရပြီး . တကိုယ်လုံး ကျင်တက် ပြီး .. ပြီးသွားပါသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် . . .အရမ်.း ဘဲ ကောင်းတယ် . .  ” 

“ မမရောဘဲ . .မမလေ . .ငရဲ ကြီးတာ ကို ဟိုး အစောကြီးထဲက သိနေတာ . .သိလား . . . ” 


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လေပြေအေးအေး

အချစ်တက္ကသိုလ် မှကူးယူဖော်ပြသည်။

အခုပြောမဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်းကပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ဆရာမက ဒေါ်သီဒါထွဏ်း။ အဲဒီတုန်းကကျွန်တော် အသက် ၂၀ တောင်မပြည့်တတ်သေးဘူးရယ်။

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက အိမ်ထောင်ပြုထားပြီးကတည်းက သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသလို ယောက်ျားအိမ်လိုက်နေရတာပေါ့။ ဆရာမယောက်ျားက ဒူဘိုင်းမှာအလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကလေးခုထိမရသေးဘူး။ ကလေးမရသေးတော့ ဆရာမလဲ သိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ မြေးချီချင်တဲ့ ယောက္ခမတွေက ဖိအားပေးတာကြောင့်လဲပါမယ်။ ဆရာမအသက်က ၃၅ လောက်ရှိပြီ။ ဆရာမက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ 

နဂိုကလဲ လှပြီးသားကို ပြင်တတ်ဆင်တတ်ဆိုတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။ ဆရာမက သူရုပ်ချောတာကိုလဲ သိတယ်။ ချောလို့ ကျောင်းသားတွေအငမ်းခံရတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ ချောသထက် ချောအောင်လည်း ပြင်တယ်ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ မိုက်မှမိုက်။ ဆရာမယောက်ျားက ဟိုတလောကမှ ဒူဘိုင်းကိုပြန်သွားတာ။ ခွင့်တလရလို့ပြန်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော် ဘာလို့ ဒါတွေသိနေတာလဲဆိုတော့ ဆရာမအိမ်မှာ ကျွန်တော် ကျူရှင်တက်တယ်လေ။

အစပျိုးနေတာ နည်းနည်းများသွားတော့ ဇာတ်လမ်းဆီမြန်မြန်သွားလိုက်မယ်။ စနေတရက် ကျူရှင်ရှိတဲ့နေ့ပေါ့။ ဆရာမဆီက sms ရတယ်။ ကျူရှင်ချိန် ၄ နာရီအစား ၂ နာရီရောက်အောင်လာခဲ့ဖို့။ ဆရာမ ဘာလို့အချိန်စောခေါ်ပါလိမ့်လို့ ကျွန်တော်အံသြမိတယ်။ 

နေ့လည်အိပ်ချိန်လေးတော့ ပါသွားပြီဆိုပြီး စိတ်ကမကြည်ဘူးရယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်သွားရမှာပါပဲ။ ဆရာမက သဘောကောင်းပေမဲ့ စိတ်တိုလွယ်တယ်။ နေ့လည်မအိပ်ရတာက ဆရာမ တဗျစ်တောက်တောက် ပြောတာခံရမှာထက်စာရင် တော်ပါသေးတယ်။ နားပူတော့မခံနိုင်ဘူးဗျာ။

နေ့လည် ၂ နာရီအတိအကျမှာပဲ ဆရာမတို့အိမ်တံခါးဘဲလ်ကို ကျွန်တော်တီးလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကိုယ်တိုင်တံခါးလာဖွင့်တော့ အံ့အားသင့်မိတယ်။ အရင်ဆို ဆရာမရဲ့ ယောက္ခထီး ဒါမှမဟုတ် ယောက္ခမပဲ လာဖွင့်ပေးနေကျ။ ဆရာမက အထဲဝင်ခိုင်းပြီး တံခါးမင်းတုံးကိုသေချာပိတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမယောက္ခမတွေ အသံတိတ်နေလို့ ကျွန်တော်စူးစမ်းနေမိတယ်။ ဆရာမက သတိထားမိပြီး

“ အဖေတို့ မရှိကြဘူး မောင်မင်းခန့်ရေ မြေးလိုချင်လို့ ဗေဒင်မေး ယတြာချေသွားလုပ်ကြတယ်ကွယ် ထိုင်ဦး တီချယ် မင်းကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာလေး ပြောစရာရှိတယ် ”

ဆရာမနဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်တည်း။ ကျွန်တော် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆရာမကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ရတာ အခုမှရေချိုးပြီးကာစပုံပဲ။ ဆရာမက အပြာရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျက်သရေရှိနေတယ်။ ဆရာမ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဘာပြောမှာပါလိမ့်ဆိုတာ သိချင်နေမိတယ်။

ဆရာမက ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး (တီချယ် အချိန်မဖြုန်းဘဲ လိုရင်းပဲပြောမယ် မောင်မင်းခန့် ဒါပေမဲ့ တီချယ် မောင်မင်းခန့်ကို ယုံကြည်လို့ရပါ့မလား ”

“ ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်လိုက်ပါ တီချယ် ပြောသာပြောပါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။

“ မောင်မင်းခန့်သိတဲ့အတိုင်း တီချယ့်အမျိုးသားက အိမ်ခဏပြန်လာပြီး ဒူဘိုင်းပြန်သွားပြီ။ သူ လာတဲ့တလအတွင်း တီချယ်တို့ ကလေးရဖို့ အတော် ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတခါလဲ ကလေးရ မရ တီချယ်မသေချာဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ တီချယ် ဒီတခါ ကိုယ်ဝန်ရတာ သေချာချင်တယ်။ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီစေချင်တယ် ”

ပြောနေရင်း ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်နှာရဲလာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမဲ့ ရှက်ရှာမပေါ့။

“ တီချယ် ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ အဲဒါတွေပြောနေတာလဲ။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ ”

“ မောင်မင်းခန့်က ကလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲကွယ်။ ရူးချင်ယောင်မဆောင်ပါနဲ့။ မောင်မင်းခန့် အိပ်ရာပေါ်မှာစွမ်းတဲ့ အကြောင်း တီချယ် သိပြီးသားပါ ဟင်းးးဟင်းးး တီချယ့် ရာသီမပေါ်တော့တဲ့ အထိ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံပေးစေချင်တယ်ကွယ်။ တီချယ်ပြနေကျ အိုဂျီကလဲ ဒီအတောအတွင်း လိင်ဆက်ဆံရင် ကလေးရနိုင်ခြေများတယ်တဲ့ အကြံပေးလိုက်တယ် ”

ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ

“ ဒါပေမဲ့ တီချယ်... ”

“ တီချယ့်အမျိုးသား သိမှာကြောက်နေတာလား။ မပူပါနဲ့။ တီချယ် ရာသီပေါ်တဲ့ရက်တွေ သူသေချာမသိဘူး။ နောက်ပြီး ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ရင် သူသံသယဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူပြန်သွားတာ နှစ်ရက်လောက်ပဲရှိသေးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ တခုတော့ရှိတယ်။ မောင်မင်းခန့်နဲ့ ဆက်ဆံပြီးလို့မှ နောက်လတွေ ရာသီပေါ်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ တီချယ့်ကို ကူညီစရာမလိုတော့ဘူး။ ဒီကိစ္စတခုလုံးကို မေ့ပစ်ပေးရမယ်။ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်ကို ကူညီနိုင်မလား ”

ဆရာမတောင်းတဲ့ အကူအညီက ငြင်းရက်နိုင်စရာရှိမယ်မထင်ပါဘူး။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းလို တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို မလိုးချင်တဲ့သူ ဘယ်မှာရှိမလဲ။ တက္ကသိုလ်စတက်ကတည်းက ဆရာမကလဲ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ်မင်းသမီးပါပဲ။ ဆရာမရဲ့ ကလေးအဖေလဲ ဖြစ်ခွင့်ရဦးမယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲလဲ သံသယကရှိနေသေးတယ်။ အဲဒါကြောင့်

“ ကူညီရမှာပေါ့ တီချယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုမှ ဘာလို့ရွေးရတာလဲ ”

“ သိပ်ကောင်းတဲ့ မေးခွန်းပဲ မောင်မင်းခန့် ဒါက ဒီလို။ မင်းကို တီချယ်သိတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ မင်းမျက်လုံးတွေက သစ္စာရှိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းက တီချယ်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ရယ် အတွင်းရေးတိုင်ပင်ဖို့ရယ် သင့်တော်လောက်မယ်ထင်လို့ ရွေးလိုက်တာပဲ။ တီချယ့်ယောက္ခမတွေ ပြန်မလာခင် ကလေးရဖို့ကြိုးစားကြရအောင်။ တီချယ်တို့အတွက် ၁၅ ရက်လောက်ပဲ အချိန်ရတယ်။ သူတို့ယတြာလဲစွမ်းရအောင် မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီလိုက်ပါ...ဒါပေမဲ့ မောင်မင်းခန့် ဆန္ဒရှိမှနော် အတင်းအကျပ်မဟုတ်ပါဘူး ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ဒါဆိုလဲ အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့တော့ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့အိပ်ခန်းဆီခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဆရာမနောက်ကနေ ကျွန်တော် သိုးငယ်လေးတကောင်လိုပါသွားပါတယ်။ နိမ့်တုံမြင့်တုံလှုပ်ရှားနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကိုငေးမောရင်းနဲ့ပေါ့။ ကြည့်နေရင်း ရာဂစိတ်တွေသောင်းကျန်းလာပြီး ဆရာမတင်ပါးကို ဆုပ်နယ်ချင်လာတယ်။ ဆွဲဖက်ပြီး အတင်းတက်လိုးပစ်ချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်လေ။ ကျွန်တော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သည်းခံဖို့လိုပါတယ်။

ဆရာမက ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ လိင်ကိစ္စကတော့ မောင်မင်းခန့်ကို တီချယ်သင်ပေးစရာမလိုဘူးထင်ပါတယ်နော်။ တခုပဲ... မင်းရဲ့မျိုးစေ့လေးတော့ သေချာချပေးနော်။ မောင်မင်းခန့် သဘောရှိသာ လုပ်ပါတော့။ တီချယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုံအပ်လိုက်ပြီကွယ် ”

ကျွန်တော်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချပြီး ဘစ်လေးနဲ့ပဲ ဆရာမဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကိုးတန်းလောက်တည်းက ဖာချခဲ့ဖူးပြီး လက်ရှိလည်း စော်တွေကို စားနေတာမို့ ဆရာမကို ရှိန်မနေတော့ပါဘူး။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ခြေထောက်နဲ့ခွတယ်။ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေရွာချတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးနဲ့ ရွရွလေးပွတ်ဆွဲတယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ နို့တွေကစားရတာကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ရင်သားတွေကို တွေ့ချင်လာတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကိုရပ်ပြီး အောက်ကိုလျှောတယ်။ ဆရာမအကျီ်ၤကြယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့အသားနဲ့ ပနံရနေတဲ့ ဘရာအနက်ကလေးပေါ်လာတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့တွေကို ဘရာပေါ်ကပဲ အငမ်းမရနမ်းနေမိတယ်။ အတွေ့အကြုံအရဆို ဆရာမက C cup size တောင် ကျော်ချင်နေသေးတယ်။ ဒေါ်သီဒါ့ယောက်ျား ကံကောင်းလေစွ။ အို ငါလည်း ကံကောင်းတာပါပဲ။ 

၁၅ ရက်လောက် ဆရာမကိုဖြုတ်ရမှာပဲလေ။ စိတ်ထဲကတွေးနေမိတာလေးပါ။ ပြီးတော့ ချပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမဗိုက်သားလေးတွေကို ဖွဖွနမ်းတယ်။ ခါးပေါ်က ချွေးစက်လေးကို လျက်လိုက်ပြီး ချက်တွင်းလေးထဲ လျှာကိုထိုးစိုက်လိုက်တယ်။ ချက်ကိုလျက်ပေးနေတဲ့အချိန် ဒေါ်သီဒါထွဏ်း အော်ညည်းစပြုလာပါပြီ။

“ အားးးအိုးးးအီးးးမောင်မင်းခန့် မင်းက မိန်းမကျမ်းအရမ်းကျေတာပဲကွယ် ”

ဆရာမရဲ့ အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ တဆက်တည်း ထမီကိုပါ ဆွဲချွတ်တော့ ဆရာမက တင်ပါးလေးကြွပေးတယ်။ ပင်တီကလဲ အနက်ရောင်ပဲ။ ဝမ်းဆက်ပေါ့။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ကိုဖက်ဖို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံဘဲ ဆရာမကို တူးပိစ်လေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ဆရာမရဲ့ နို့တွေကိုဖိညှစ်တယ်။ ဆရာမက နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းမို့ ညည်းတယ်။ လက်ကိုကျောဖက်ပို့ပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းဖြုတ်တယ်။ ကျွတ်ထွက်လာတဲ့ အနက်ရောင်ဘရာလေးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမက ကျွန်တော့ခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ထားတယ်။ လက်မြှောက်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ချိုင်းကြားလေးကို ကျွန်တော်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုင်းကအမွေးတွေရိတ်ထားပေမဲ့ ကျိုးတိုးကျဲတဲပြန်ပေါက်နေတယ်။ ဆရာမကို ညင်ညင်သာသာလေး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို စည်းချက်ညီညီတုန့်ပြန်တယ်။ 

ပါးလွှာတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးနဲ့ ဆရာမဟာ sexy ကျပြီး လိင်ခွန်အားပြည့် နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ ဘစ်လေးတထည်တည်းနဲ့ ဆရာမကလဲ ပင်တီလေးနဲ့ပဲ ကျန်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်ကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ဂွဆုံနေရာကိုတချက်ကြည့်တယ်။ ကားထားတဲ့ ခြေထောက်ကြား ဝင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘစ်အောက်က ဖောင်းတင်းထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဆရာမ အဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်တယ်။ ဆရာမလဲ

“ မောင်မင်းခန့် အချိန်မဆွဲနဲ့ကွယ် တီချယ့်ကို အခုပဲ လိုးပြီး အဖုတ်ထဲ မျိုးစေ့လေးမြန်မြန်ထည့်ပေးပါတော့ ”

ဆရာမဆဆီက တစ်တစ်ခွခွတွေကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။

“ အိုကေ တီချယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆရာမခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး တခုတည်းကျန်နေတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ဘရာဘေးနားကို ပစ်ချထားလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အမွေးအမျှင်ထူထဲတဲ့ ဆရာမအဖုတ်လေးကိုစိုက်ကြည့်တယ်။ ဘစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ချပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖုတ်ဆာလောင်နေတဲ့ စံချိန်မီ ၈ လက်မ လီးကို ဒေါ်သီဒါထွဏ်းမြင်သာအောင် ပြတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကို မြင်တော့ ဆရာမသက်ပြင်းတချက်ရှိုက်တယ်။

“ အို ဘုရားရေ မောင်မင်းခန့်လီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ပါပဲ။ တီချယ့်ယောက်ျားထက်တောင် ကြီးတယ်။ ထိပ်အရေပြားလဲ မဖြတ်ရသေးဘူးပေါ့။ တီချယ့်ယောက်ျားက အရေပြားဖြတ်ထားတော့ ဒစ်ကကားနေတာ။ နောက်မှ မောင်မင်းခန့်ကို ပုလွေကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးမယ်။ အခုတော့ လိုးပေးပါတော့နော်)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြောပြီး ညုတုတုကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်ကိုင်ရင်း ဆရာမရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကို နဖူးကခြေဖျားထိကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမရဲ့ ခြေေထောက်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်တယ်။ ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်တယ်။ 

လီးကိုလက်ခံဖို့ ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေပြီလား သိရအောင် လက်ခလယ်ကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိစေးထန်းထန်းစောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲမှာရွှမ်းနေခဲ့ပါပြီ။ အဖုတ်ထဲမှာ လက်ခလယ်ကို ထပ်ထည့်ပြီး လှည့်လိုက်တော့ ပွက်ခနဲမြည်သွားတယ်။ ဆရာမက သူ့ရင်သားတွေကိုကိုင်ပြီး ညည်းတယ်။

“ အားးအင်းးးးရက်စ်းးးး ”

လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး လီးကို ဆရာမအဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဆရာမအဖုတ်က စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။ လီးကိုကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး

“ အားးးဖြည်းဖြည်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်အဖုတ်လေးပြဲသွားပါဦးမယ်။ တီချယ့်ယောက်ျားဟာကသေးတယ်ကွယ့်။ မင်း လီးကကြီးတော့ ညင်ညင်သာသာလေးလုပ်ပေးပါ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့စကားကို ကျွန်တော် နားထောင်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

ဆရာမကတော့ မျက်လုံးတွေ ခပ်မှေးမှေးမှိတ်ထားပြီး လက်တွေကတော့ အိပ်ရာခင်းစကိုဆွဲဆုပ်ထားပါတယ်။ပါးစပ်ကလဲ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့အချိန် မြည်တွန်သံတွေထွက်နေတယ်။ ဆရာမအဖုတ်က သဘာဝချောဆီတွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်ခံနိုင်လာပါပြီ။ 

လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ရည်တွေကြောင့် တဗွက်ဗွက်မြည်လာပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့အစုံကိုကိုင်ဆွဲပြီး အထုတ်အသွင်းကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမ မကန့်ကွက်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းပြီး လိုးတယ်။ ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေကလဲ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။

ဆရာမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးပွတ်တိုက်မှုအရသာဟာ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ကျွန်တော်လဲ မာန်သွင်းမိပါတော့တယ်။ ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လောင်လာတယ်။ 

လိုးနေတုန်းမှာပဲ ဆရာမကို တာဝန်ကျေကူညီပြီး လိုးပေးရုံမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်လိုးတာကို စွဲလမ်းသွားအောင် လုပ်ဖို့စိတ်ကူးရတယ်။ နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ် ဆရာမရဲ့ လက်အောက်ကိုလျှိုုပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တယ်။ ဆရာမလဲ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖက်ပြီး ကျောပြင်ကို နူးညံ့တဲ့လက်အစုံနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။

လီးကို အရည်စေးထန်းနေတဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အဖုတ်က ပွစိပွစိနဲ့ လီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့အရသာကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက ညည်းညူရင်း တိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“ အင်းးးးးမောင်မင်းခန့် မင်း မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးရမလဲ ကောင်းကောင်းသိတာပဲ ”

ဆရာမက ကလေးလိုချင်တာထက် အလိုးခံရတာပိုနှစ်ခြိုက်နေမှန်း ကျွန်တော်အာရုံရတယ်။ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရာကနေ ပြန်ပြီးအထုတ်အသွင်းမြန်မြန်လုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမကိုတော့ ဖက်ထားဆဲပါပဲ။ ဆရာမကို ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။ 

တချက်တချက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်တယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ပြီး မဆီမဆိုင် သဇင်ရဲ့ ဇာတ်ကားတောင်သတိရသွားတယ်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဆရာမရဲ့ တံတွေးတွေစိုစွတ်နေတဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်သား ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေပေမဲ့ ကာမရေယာဉ်ကြောမှာ မျောလို့ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ ခပ်သွက်သွက်လိုးဆောင့်ပေးနေတုန်း ဆရာမအဖုတ်ထဲကျွန်တော့်လီး ဆက်ခနဲတုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုက်တွေက ဆရာမအဖုတ်ထဲ တဖြောဖြောပန်းထွက်နေပါပြီ။ ဆရာမကို ကြာကြာဆွဲလိုးချင်ပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်ရတာလဲ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ။ အဲလိုလုပ်ရတာကိုလဲ ကျွန်တော် သဘောကျပါတယ်။

အရင်က ဖာချတော့လဲ ကူးစက်ရောဂါတွေကြောက်လို့ ကွန်ဒွန်နဲ့ လုပ်ရတယ်။ စော်တွေကျပြန်တော့လဲ ဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးတော့ အဖုတ်ထဲ သုက်မလွှတ်ရဲဘူး။ သူတို့ကလဲ လက်မခံဘူး။ ဆရာမနဲ့မှ အဖုတ်ထဲ သုက်လွှတ်ရတာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့တယ်။

သုက်တွေပန်းထည့်နေတဲ့အချိန် ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတယ်။ လက်သည်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကျောကို ကုတ်ခြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ လီးကို အဖုတ်ထဲ တဆုံးထိုးသွင်းစိမ်ထားပြီး ဆရာမပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက မျက်လုံးမှေးလျက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်မျိုးစေ့အလှူကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူနေပါတော့တယ်။

ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ကိုယ်လုံးလေးတွေ ထွေးပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကိုချိတ်ထားတယ်။ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်နေတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာပါ။ သုက်တွေကုန်သွားတော့ ဆရာမပခုံးကို ဖွဖွလေးမနာအောင်ကိုက်လိုက်တယ်။ လိုးပြီးစ သေးပြီး ပျော့သွားတဲ့လီးက ဆရာမအဖုတ်ထဲက ကျွတ်လုကျွတ်ခင်။ အသက်ရှူသံတွေကလဲ ခပ်ပြင်းပြင်း...။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတယ်။ နဖူးကိုပွတ်သပ်ပေးပြီး ခြင်ထောင်သံလေးနဲ့ ပြောတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့် ၊ တီချယ့်လို အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးနဲ့ လိုးရတာကျေနပ်ရဲ့လား ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို လိုးရတာဘယ်လောက်အားရလဲ မပြောပြတတ်အောင်ပါပဲ။ နောက်ပြီး ဒါဟာကျွန်တော့် ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံမဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနဲ့ ကျွန်တော် ပြန်ပြောတယ်။

“ သီဒါက ဟော့တယ်။ တခြားစော်တွေနဲ့ မတူတာက လိုးတဲ့အခါ အပြန်အလှန်အပေးအယူမျှတယ်။ လုံးဝကို ကျေနပ်တာပေါ့ဗျာ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြုံးလိုက်ပြီး

“ တီချယ်ကနေ သီဒါတဲ့လား ! အပြင်မှာဆို ငါ မင်းဆရာမဆိုတာ မမေ့နဲ့။ ငါ့အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ငါက မင်းရဲ့သီဒါ မင်းက ငါ့ရဲ့ လိင်ခွန်အားရှိတဲ့ လူရွယ်လေးပေါ့ ”

ကျွန်တော် ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက သဘောကျသွားပုံနဲ့ ထပ်မေးပြန်တယ်။

“ တပည့်လေး မင်းဆရာမကိုလိုးရတာ သဘောကျရဲ့လား ”

“ အရမ်း အရမ်းကို ကျေနပ်ရပါတယ် တီချယ်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျောင်းစတက်ကတည်းက တီချယ့်ရဲ့အလှအပကောက်ကြောင်းတွေကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုင်ခဲ့ရတာပါ။ ဒီလိုနေ့ကို စောင့်မျှော်ခဲ့ရတာ ၂ နှစ်နီးပါးရှိပါပြီ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်လုံးပြူး မျက်ခုံးတွေတွန့်သွားပြီး

“ ဟင် တကယ်ကြီးလား မင်းလေးက ငါ့ရဲ့ဘာကိုကြိုက်တာတုန်း ”

ဆရာမမေးတာကို ကျွန်တော်ရှက်နေတာနဲ့ ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ပါဘူး။

“ အမယ် ဘာခုမှ လာရှက်နေတာလဲ။ ခုနကတော့ မင်းလေးက လိုးချင်တိုင်းလိုးပြီးတော့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ။ မင်းလေးထက် ငါက ၁၅ နှစ်လောက်ကြီးတယ်လေ။ မင်းလေးက ငါ့ကိုမှန်းပြီး ကွင်းတိုက်တယ်ဆို။ ငါသိချင်တာက မင်းလေးက ဘာကိုဖီးလ်တက်တာလဲ ”

ဆရာမ မေးခွန်းကိုဖြေဖို့ စကားလုံးတွေ အဆင်သင့်ရှိပေမဲ့ ပြောထွက်ဖို့အတော်အားယူရပါတယ်။ လိုးတာကတော့ တကဏ္ဍပေါ့။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ

“ သီဒါ အမှန်ဆို ကျွန်တော်က အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ လိုးရတာကိုဖီးလ်လာတာ။ ကျောင်းကစော်လေးတွေကို လိုးရတာ အဲလောက်သဘောမခွေ့ဘူး။ နောက်ပြီး သီဒါက ချောတယ်။ အသားဖြူတယ်။ သီဒါလမ်းလျှောက်ရင် နို့နဲ့ တင်ပါးက အရှေ့နဲ့အနောက်စည်းချက်ညီညီခါရမ်းနေတာ။ အဲဒါတွေက ကျွန်တော့်ကိုရူးစေတာပဲ။ ကုတင်ပေါ်မှာ သီဒါကို နိကပ်မြင်ချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီ ”

ဆရာမလဲ မျက်နှာနည်းနည်းတည်သွားပြီး

“ မင်းလေး အဲလိုအကြံဆိုးနဲ့ ငါ့ကိုကြည့်နေမှန်း ငါမသိခဲ့ပါလား။ အခုတော့ ကျေနပ်သွားပြီမဟုတ်လား ”

ဆရာမကို ထပ်လိုးချင်သေးတာနဲ့ စကားမပြန်ဘဲ လိုးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမက ရုန်းလိုက်ပြီး နာရီကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။

“ နောက်မှကွာ ခဏနေ ယောက္ခမတွေ ပြန်လာတော့မယ်။ တီချယ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရဦးမယ်လေ ”

“ ကျွန်တော့ကို အချိန်ဆယ်မိနစ်ပဲပေးပါ သီဒါ။ ဒီနေ့ သေချာပေါက်ကိုယ်ဝန်ရသွားအောင်လို့ပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆရာမအဖြေကိုမစောင့်ဘဲ မျက်နှာကိုနမ်းလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေ တက်ခွတယ်။ လီးကလဲ ပြန်တောင်လာပါပြီ။ လက်က ဆရာမကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ ဆရာမက ခြေထောက်တွေကို ကားပေးတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အချိန်မဆွဲဘဲ ဆရာမအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ အချိန်မရဘူးဆိုပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်က အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဆရာမပါးတွေကို နမ်းရှုပ်ရင်း လီးကို ခပ်မှန်မှန်လေးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒုတိယအချီဆိုတော့ နည်းနည်းပင်ပန်းတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ထဲထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားလိုက်တော့ ဆရာမက

“ ဆယ်မိနစ်ပြည့်ပြီထင်တယ်နော် မောင်မင်းခန့်။ တော်ကြရအောင် ”

ဒါပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲသုက်ထပ်ပန်းထည့်ချင်နေသေးတာကြောင့်မို့ ဆရာမပြောတာဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ ဆရာမခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမခါးကို ကိုင်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုလဲ နမ်းလိုက်လျက်လိုက်လုပ်တယ်။

လီးနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရပ်မနားပွတ်တိုက်နေတာမို့ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်ထပ်ထည့်လိုက်နိုင်ပါပြီ။ အရသာဟာကောင်းလွန်းတာမို့ ဆရာမနို့တွေကို ဆွဲညှစ်ရင်း ဒုတိယအချီ ပြီးသွားပါတယ်။ ဆရာမပေါ်မှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း နားနေလိုက်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း လီးကပျော့ခွေပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ ဆရာမဘေးမှာလှဲနေလိုက်တယ်။

ဆရာမအသက်ရှူသံတွေကလဲ ပြင်းထန်နေပါတယ်။ ဆရာမနို့တွေမှာ လက်ချောင်းရာတွေထင်းနေတယ်။ ဒါ ကျွန်တော့်လက်ချက်ကြောင့်ပဲ။ ဆရာမနားကပ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဖက်နို့ကိုစို့လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်မတ်နေတယ်။ ဆရာမကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေထဲ လက်ချောင်းလေးတွေထိုးသွင်းရင်း ဖွကစားနေတယ်။

ကာလရှည်တောင့်တခဲ့ရတဲ့ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို ၂ ချီတိတိဖြုတ်လိုးလိုက်ရတာမို့ ပီတိကအတိုင်းမသိပါပဲ။ ခဏနေတော့ ဆရာမလဲ အသက်ရှူသံပြန်မှန်လာတယ်။

ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး

“ မင်းလေးရဲ့ လီးထွားထွားနဲ့ အလိုးခံရတာ တကယ်သဘောကျတယ်ကွယ်။ အထူးသဖြင့် ဒုတိယတခါပေါ့။ ရည်ရွယ်ချက်ကလဲ မတူဘူးလေ ”

ကျွန်တော်ပြုံးပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ရွရွပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကျွန်တော့်အလိုးအဖြုတ်ကို စွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့။

“ ကျွန်တော်ကတော့ဖြင့် နှစ်ချီလုံးကို သဘောကျပါတယ် သီဒါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို အပြုံးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

“ သီဒါ ကိုယ်ဝန်ရသွားရင် ကျွန်တော့်ကိုအရင်ဆုံးပြောနော် ”

.............................................................................................................................

ဆရာမရဲ့ ယောင်းမ သိသွားခြင်း

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးစားတာ တပါတ်လောက်ရှိလာပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိတော့ နောက်တပါတ်လောက်ဆို သိရမှာပါ။ တညနေ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာမယောက္ခမတွေ မရှိခင် ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သီဒါက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အိပ်နေတယ်။ ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်တော့ဘက်ကိုလှည့်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ အသံနဲ့

“ မောင်မင်းခန့် တီချယ် တခု ပြောစရာရှိတယ် ”

“ ဘာများလဲ သီဒါရယ် ”

ဆရာမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ဆော့နေရင်း ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ အရေးကြီးတယ် မောင်မင်းခန့် နို့တွေကို ဆော့မနေနဲ့ မရိုးသေးဘူးလား ”

ဆရာမပုံကြည့်ရတာ တကယ်စိုးရိမ်နေပုံပါပဲ။ ဆရာမကဆက်ပြောတယ်။

“ ဆရာမယောက်ျားရဲ့ ညီမ ပိုးဥကို သိတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် မပိုးဥကို နှစ်ခါသုံးခါလောက်မြင်ဖူးတယ်။ ဆရာမတို့အိမ်နားကပ်ရက်ပဲနေတယ်။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးငယ်ငယ်တယောက်ရှိတယ်။

“ တီချယ်တယောက်တည်း ရှိနေတုန်း မင်းလေးလာတာ သူမြင်သွားပုံရတယ်။ တနာရီလောက်လိုးပြီး မင်းပြန်ထွက်သွားတာလဲ သူတွေ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူလိုက်ချောင်းတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ကြာသာပတေးနေ့က မင်းလေးလိုးပြီးပြန်သွားတာနဲ့ သူရောက်လာတယ် ”

“ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးရုံရှိသေးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးတောင်မလုပ်ရသေးဘူး။ သူလဲ ယောက်ျားနဲ့ဆိုတော့ လိုးပြီးတဲ့အရည်အနံ့တွေ သူရသွားတယ်။ မင်းလေးနဲ့ တီချယ်လိုးနေတာ သူသိသွားတယ်။ တီချယ်လဲ မလိမ်တော့ဘဲ ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်တယ်။ မင်း နားထောင်နေရဲ့လား ”

ဆရာမက စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး ကောက်မေးလိုက်တယ်။ စိတ်တိုနေတဲ့ပုံပါပဲ။ ဆရာမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တကယ်လန့်လာတယ်။ သူများမယားခိုးစားထားပြီးတော့မှ။ ဆရာမ မိသားစုသာသိသွားခဲ့ရင် ကျွန်တော်သေပြီပဲ။ ဆရာမက ကျွန်တော်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကိုကြည့်ရင်း

“ စိတ်အရမ်းမပူပါနဲ့။ တီချယ်လဲ ပိုးဥကို မင်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေပြောပြလိုက်ပါတယ်။ မိန်းမသားချင်းဆိုတော့သူလဲနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ထူးထူးခြားခြားတခုတောင်းဆိုတယ် ”

“ မပိုးဥက ဘာတောင်းဆိုတာလဲ သီဒါ ”

ဆရာမဆီက ဘာများလိုချင်ပါလိမ့်သိချင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

“ မင်းလေးရဲ့ စံချိန်မီလီးနဲ့ အပြုအစုကောင်းတာတွေ ပြောပြလိုက်တယ်လေ။ သူ့အကိုတောင် မင်းလေးကိုမမီဘူးလို့။ ဒါနဲ့ သူက မင်းလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချင်တယ်တဲ့ ”

ကျွန်တော့်အမူအရာကို အကဲခတ်ရင်း ဆရာမကပြောတယ်။ အဲဒီစကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်ပိုလန့်သွားတယ်။

“ ခက်တယ် သီဒါရယ် ”

“ ကဲ ငါ ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ပိုးဥက မနက်ဖြန် သူယောက်ျားအလုပ်သွားတဲ့အချိန် သူ့ကလေးမူကြိုသွားတဲ့အချိန် မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ ပြောစရာရှိတာက ဒါပဲ။ ဒီနေ့မင်းကို ခေါ်လိုက်တာ ဒီကိစ္စပြောချင်လို့။ အလိုးခံဖို့ရာ စိတ်မပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းလေးကို မငြင်းရက်လို့ မင်းသဘောရှိလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေတာ ”

ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုပွတ်သပ်နေရင်း သီဒါ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ ကျွန်တော်က ဒီမှာ သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရမယ်ပေါ့။ တခြားသူတွေ ရှိနေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”

“ မင်း တီချယ့်ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ကောင်းပြီ ဒါဆိုမနက်ဖြန် မနက် ၁၀နာရီအတိ ဒီကိုလာခဲ့။ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး။ တီချယ်အိမ်နားကစောင့်နေမယ်။ ပိုးဥမှာသော့အပိုရှိတယ်။ ”

“ တကယ်လို့ အိမ်သားတွေရဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရရင် တီချယ် မင်းကိုပြောပါ့မယ်။ မင်း အိမ်ထဲမဝင်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်။ နားလည်တယ်နော် မောင်မင်းခန့် ”

“ သီဒါ့ကိုယုံလို့ မနက်ဖြန် ၁၀ နာရီလာခဲ့ပါ့မယ် ”

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ကတိပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ မင်းလေးကို ဒါကြောင့် သဘောကျရတာ။ ကဲ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်ပြီး ပြန်ချေတော့။ ဘယ်သူမှသတိမထားမိစေနဲ့နော် ”

ဆရာမကတော့ အိပ်ရာထဲ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လှဲနေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကိုပြန်လာတယ်။ ဆရာမက မနက်ဖြန်အတွက် စိတ်ပူနေတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန် မပိုးဥနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမဲ့အရေး ရင်မောရင်းနဲ့လေ။

....................................................................................................................

မပိုးဥနှင့် တွေ့ဆုံရာဝယ်

ချိန်းဆိုထားတဲ့နေရာကို ချိန်းဆိုထားတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာမက အိမ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာစောင့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုထွက်လာမတွေ့ဘူး။ အဝေးကနေပဲ အိမ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြီး လက်ကိုဝှေ့ရမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမတို့အိမ်မှာ မပိုးဥတယောက်တည်းပဲရှိနေမယ်လို့ တွေးတယ်။

ဆရာမအိမ်ဘဲလ်တီးရတဲ့အခိုက်အတန့်လေးက တုန်လှုပ်ရပါတယ်။ တံခါးပွင့်လာပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ မပိုးဥကို တွေ့တယ်။ အထဲဝင်လာဖို့ခေါ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ မပိုးဥက တံခါးကိုသေချာလော့ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ဘေး ဆိုဖာပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။

စိတ်က ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ပြီး မပိုးဥကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်တယ်။ မပိုးဥက အသက် ၂၇ / ၂၈လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ဆိုတော့ မပိုးဥရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို ခန့်မှန်းရခက်တယ်။ မပိုးဥမျက်နှာက သင်ဇာဝင့်ကျော်နဲ့ နည်းနည်းဆင်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့

“ ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကောင်လေး? မတ်တပ်ရပ်ပြီး မင်းဘောင်းဘီထဲကဟာကိုပြစမ်းပါ။ မင့်တီချယ်သီဒါကတော့ မင်းနဲ့ မင့်လီးအကြောင်း တခမ်းတနားချီးကျူးလေရဲ့။ ငါ့ယောင်းမကို ကာမသုခပေးပြီး ဗိုက်ကြီးသွားစေတဲ့လီးကို ကြည့်ပါရစေ ”

မပိုးဥရဲ့ တစ်တစ်ခွခွကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း စကားလုံးတွေကြောင့် ကျွန်တော်တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူပြုသမျှ လည်စင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကိုချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ချတယ်။ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းမထနေပေမဲ့ ကျစ်လစ်တဲ့ အပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကို မပိုးဥကိုပြတယ်။ သေချာကြည့်နေတဲ့ မပိုးဥနား ခြေနှစ်လှမ်းလောက်ကပ်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့နားကပ်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ မပိုးဥက မတ်မတ်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော် ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ်တယ်။ ခါးကိုင်းပြီး ဘောင်းဘီကိုလုံးဝချွတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥရှေ့မှာ ဘစ်တထည်တည်းနဲ့ ရပ်နေလိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်ပါလားကွ ဟင် ”

ဘစ်အောက်က ဖုဖောင်းနေတာကြည့်ပြီး မပိုးဥကပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဘစ်ကိုပါချွတ်ဖို့ လက်နဲ့အမူအရာပြတယ်။ ဘစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပြာကားထဲက ကောင်မလေးတွေ ချွတ်သလို တဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ပြတယ်။ မမာမပျော့အနေအထားနဲ့ လီးက ပေါ်ထွက်လာတယ်။ မပိုးဥက လီးကိုကြည့်ရင်းပြုံးနေတယ်။ ဘစ်ပါကျွတ်သွားတော့ မပိုးဥရှေ့ မိမွေးဖမွေးတိုင်းရပ်နေရတယ်။

“ မင့်လီးက တော်တော်ထွားတာပဲ။ ငါ့ကိုကြောက်လို့ မတော်တာလား။ မတောင်သေးတဲ့အချိန်တောင်ကြီးတယ်။ အပြည့်တောင်ရင် ဘယ်လောက်ရှိလဲ ကောင်လေး ”

မပိုးဥရဲ့ မျက်လုံးထဲ စပ်စုတဲ့ ကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရတယ်။

“ ၈ လက်မပါ မမ ”

မပိုးဥက မတောင်တဲ့အချိန် ၅ လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ငေးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဖက်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တယ်။ လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတံတလျှောက်ရွေ့ပြီး ထိပ်ဖုံးအရေပြားကို နောက်ဆွဲလိုက်တယ်။ ကားစွင့်နေတဲ့ မှိုပွင့်ပုံ လီးဒစ်ပေါ်လာတယ်။

.........................................................................................................................................

မပိုးဥရဲ့ ပုလွေ

ကျွန်တော့်လီးဟာ မပိုးဥရဲ့ ပွတ်သပ်ထိတွေ့မှုကြောင့် ၈ လက်မ ထိမတ်ထောင်လာတယ်။ လီးက တစက်စက်ထွက်တဲ့အရည်ကြည်လေးတွေ သူ့လက်မှာစိုနေတယ်။ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့အမျှ အရည်ကြည်လေးတွေပိုထွက်ပိုစိုလာတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလဲ ကွင်းတိုက်ရင်းအကဲခတ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဟန်ဆောင်မထားနိုင်ဘဲ သာယာနေတယ်။

“ မင့်လီးကိုတော့ သဘောခွေ့သွားပြီကောင်လေး။ ငါ့ယောင်းမ မင့်လီးကိုစွဲနေတာမဆန်းပါဘူး။ မင်းကလိုးတာကြမ်းတယ်တဲ့။ သူ့ကို တိရစ္ဆာန်လို ကြမ်းကြမ်းလိုးတယ်တဲ့။ ငါ့ယောင်းမကပြောတာပဲ။ ငါ့ကိုလိုးဖို့တော့ စိတ်တောင်ကူးမနေနဲ့ကောင်လေး။ ငါက မင့်နဲ့ မင့်လီးကိုကြည့်ရုံကြည့်ချင်တာ ”

ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မပိုးဥကလက်က ကွင်းတိုက်ပေးနေဆဲပါပဲ။ ဘယ်လက်ကတော့ ဥလေးတွေကိုဖွဖွလေးညှစ်နယ်ပေးတယ်။ မပိုးဥရဲ့ မြှောက်ပင့်ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော် ဘဝင်လေဟပ်ပြီး ပြုံးမိတယ်။

မပိုးဥက ကွင်းတိုက်တာရပ်ပြီး ဒစ်ပေါ်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ အရေပြားကိုဆွဲထားတယ်။ လီးထိပ်ကလဲ အရည်ကြည်တွေ တစက်စက်ကျနေတယ်။ ဒစ်ကလဲ အ ည်ကြည်လေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေတယ်။

“ ငါ့ယောက်ျားလီးကထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတယ်။ မင့်လီးကဖြတ်မထားဘူးလို့ ယောင်းမကပြောတာနဲ့ ငါမြင်ဖူးချင်သွားတာ။ တခါမှမမြင်ဖူးဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မင့်လီးကိုမြင်ပြီး ငါ စုပ်ချင် အရသာခံချင်လာတယ်။ ငါ လီးစုပ်လို့ရမလား ကောင်လေး ”

မပိုးဥလို ချောတဲ့မိန်းမတယောက်က လီးစုပ်ပေးပါရစေ တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ဘယ်ယောက်ျားသားငြင်းရက်နိုင်မှာလဲ? ခေါင်းညိတ်ရုံညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ကိုဟ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးကို လျက်တယ်။ ဒစ်မြုပ်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံပြီး အာငွေ့ပူပူလေးပေးတယ်။ ဘယ်လက်က ဥတွေကိုကစားပေးတယ်။ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို လီးကိုစုပ်ပေးနေပြီးမှ ထုတ်လိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ကွာပါ့။ သူ့ဟာက သေးသေးလေး။ ပြီးတော့အရည်တွေက နံဟောင်နေတာပဲ။ သူ့ဟာကို စုပ်တောင်မစုပ်ချင်ဘူး။ မင့်လီးကိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် တနေကုန်စုပ်နေချင်လိုက်တာ။ သြော် ဒါနဲ့ မင့်နာမည်က ဘယ်သူလဲ ”

“ မင်းခန့် မင်းခန့်ပါ မမ။ တီချယ်သီဒါ ဘယ်သွားလဲဟင် ”

ဆရာမ ဘယ်ရောက်နေလဲ သိသိကြီးနဲ့ မပိုးဥကိုမေးလိုက်တယ်။

“ မသီဒါကို ငါရှောင်ခိုင်းထားတယ်။ ကောင်လေး မကြောက်ပါနဲ့။ ငါမင့်ကို ကိုက်မစားပါဘူး။ လီးလေးစုပ်ရုံပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ဟပြီးကျွန်တော့်လီးကို ငုံသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကိုတထစ်ချင်းအဆုံးထိဝင်အောင်စုပ်ပေးတယ်။ ဆီးခုံနဲ့ မပိုးဥနှုတ်ခမ်းထိမိတဲ့အချိန် အိမ်တံခါးပွင့်လာပြီး ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းဝင်လာတယ်။ ဆရာမက တံခါးမြန်မြန်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ မပိုးဥဆီလျှောက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမဒေါ်သီတာထွဏ်း ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်အသက်ရှူရပ်မတတ်ပဲ။ မပိုးဥကလဲခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်တယ်။ စုပ်လက်စလီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး မပိုးဥတယောက် သူ့ယောင်းမကိုရန်တွေ့ပါတော့တယ်။

“ ဘာလို့လဲ မသီဒါ။ ရှောင်ပေးပါလို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား။ ကောင်လေးရဲ့လီးနဲ့ ခဏတောင်မခွဲနိုင်ဘူးလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး ပိုးဥရယ်။ ငါထင်တာ မင်းခန့် ညည်းကိုကြောက်နေမှာစိုးလို့ ငါလာကူညီတာပါ။ ညည်းလဲအတူတူပဲ။ တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ”

ဆရာမက သူ့ယောင်းမကို လေချိုသွေးပြီးချော့တယ်။

“ ကောင်းပြီလေ မသီဒါ ဒါဆိုဘေးကပဲထိုင်ကြည့်နေ ”

ပြီးတော့ မပိုးဥက လီးကိုတဖန်ပြန်စုပ်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်သီဒါ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့်နီရဲနေပါတယ်။ သူ့ယောင်းမရဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အပြုအမူကြောင့်ဖြစ်မယ်။ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်သွားတယ်။

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဟထားပေးတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကို နှုတ်ခမ်းတွေကိုပွတ်တိုက်ပြီးပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ်။ ဒစ်ဝင်သွားတောင့်ခဏငြိမ်နေတယ်။ မပိုးဥက ပါးစပ်ထဲရောက်တဲ့လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေးလျက်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးတယ်။

သူ့အပြုအစုကြောင့် ပါးစပ်ထဲကို လီးပိုထိုးထည့်တယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့အမျှ မပိုးဥလျှာနဲ့ လီးအောက်ပိုင်းပွတ်ထိတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးနဲ့ လီးကအရသာတော်တော်ရှိတယ်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲတဝက်လောက်ပဲချန်ထားပြီး ပြန်ထုတ်တယ်။ မပိုးဥက လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကို သုံးပြီး ပုလွေပညာကိုအစွမ်းကုန်ထုတ်တယ်။ သုက်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး မပိုးဥရဲ့ ပါးကိုလီးနဲ့ပွတ်တယ်။ အဲဒီအချိန် မပိုးဥက ညုတုတုကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှက်သလိုလိုဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းလိုးတယ်။

မပိုးဥပါးစပ်ကို ဇိမ်ခံလိုးနေတုန်း ဆရာမက ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီး အခန်းထဲကထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မပိုးဥဘေးမှာထိုင်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ နို့တွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေညှစ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲဆော့တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်းခန့်ရဲ့ လီးကိုကြိုက်လား ပိုးဥ။ ညည်းစုပ်နေတာ အငမ်းမရပဲနော် ”

ဆရာမမေးတာကို မပိုးဥမဖြေအားဘူး။ ပါးစပ်ကို ကျွန်တော့်အလိုးခံနေရတယ်လေ။ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ညည်း သူ့လီးကိုစုပ်ရတာကြိုက်မယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါအေ ”

မပိုးဥက လီးစုပ်မပျက်ဘဲပြုံးပြတယ်။ ပါးစပ်ကိုလိုးတာအရှိန်မြှင့်လိုက်တုန်းမှာပဲ ဆရာမက

“ မောင်မင်းခန့် ပိုးဥရဲ့ ပုလွေကကောင်းရဲ့လား ”

“ မပိုးဥရဲ့ ပုလွေပညာက တဖက်ကမ်းခပ်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သူ့ကို နိကပ်ကြည့်ချင်သေးတယ်ဗျာ။ ဂါဝန်အောက်ကအလှတွေ တွေ့မြင်ချင်မိတယ် ”

ပုလွေလောက်နဲ့ အားမရတဲ့ကျွန်တော် ဆရာမကိုပြောရင်း မပိုးဥဂါဝန်ကိုလက်ညှိုုးထိုးပြလိုက်တယ်။

“ ပြဿနာမရှိဘူး ခဏလေးစောင့် မောင်မင်းခန့် ”

ဆရာမက မပိုးဥရဲ့ ဂါဝန်အောက်နားကကိုင်ပြီး ဒူးလောက်ထိဆွဲမလိုက်တယ်။ ခြေသလုံးဖွေးဖွေးကိုစမြင်ရပါပြီ။ မပိုးဥက လီးကိုမကျွတ်အောင်စုပ်ထားရင်း ဆိုဖာကနေ တင်ပါးကိုကြွပေးတယ်။ ဆရာမက ဂါဝန်ကိုလုံးဝကျွတ်သွားအောင်ချွတ်တယ်။ မပိုးဥက ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတာမြင်တော့ ကျွန်တော်ရောတီချယ်ပါ အံ့သြသွားတယ်။

ဆရာမက ဂါဝန်ကိုကြမ်းပေါ်ချပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်တယ်။

“ ညည်း အတွင်းခံတွေ ဘယ်မှာလဲ ပိုးဥ ၊ အိမ်ကတည်းကချွတ်ခဲ့တယ်တော့မပြောနဲ့ ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ဒေါသတွေအထွဋ်အထိပ်ရောက်နေပါပြီ။ မပိုးဥက ကျွန်တာ့်လီးကိုပါးစပ်ကဖယ်လိုက်ပြီး

“ ဟို...ဟို...မသီဒါအခန်းထဲချွတ်ထားခဲ့တယ်။ စိတ်တွေထန်လာတာနဲ့... ”

“ ကောင်းပြီလေ ငါ့တပည့်လီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်။ လီးပေါ်မှာသွားရာထင်ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ ညည်းအသိပဲ ”

ဆရာမ ဒီလောက်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြစ်တာ တခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်တော့်ကို သူတယောက်တည်း စားချင်တာဖြစ်မယ်။ ယောင်းမနဲ့ ရှယ်ယာလုပ်ချင်ပုံမရဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့အတွေးသက်သက်ပါ။ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကလဲ ဆန်းကြယ်တာကလား။

မပိုးဥဖက်ပြန်ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ညုဒ်အလှက ကျွန်တော့်ကို မင်သက်သွားစေတယ်။ ရင်သားတွေက C cup လောက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုညစ်ညစ်နဲ့ ထိုးထွက်နေတယ်။ မသိရင် နို့တွေပေါ် စပျစ်သီးလေးတင်ထားသလိုမျိုး။ ဗိုက်သားလေးတွေက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကလဲ လှလှပပ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်ကဘယ်လိုမျိုးဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုလိုးဖြုတ်ဖို့ စောင့်တောင်မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။

မပိုးဥရဲ့ချက်တွင်းလေးက ရေတွင်းလိုနက်နက်ကလေး။ သူ့ပေါင်တွေကို ပူးကပ်စေ့ထားတော့ အဖုတ်ကိုမမြင်ရဘဲ ခွဆုံနေရာက စောက်မွေးလေးတွေပဲမြင်ရတယ်။

“ သီဒါ မပိုးဥခြေထောက်ကိုကားပြီး အဖုတ်လေးပြပေးပါ ”

မပိုးဥအဖုတ်ကို အသည်းအသန်မြင်ချင်နေတာမို့ ဆရာမကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ဆရာမက ပခုံးတွန့်ပြပြီး

“ ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင် ”

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး

“ ငါ့တပည့်က ညည်းစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ချင်နေတယ်။ ခြေထောက်တွေကားပြီး ပြလိုက်စမ်းအေ ”

မပိုးဥလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်ကိုကားပြီး အဖုတ်ကလှစ်ဟပြပါတယ်။ ခြေထောက်တွေကားလိုက်တော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပြဲအားပြီး ပန်းရောင်အတွင်းသားတွေကိုမြင်နေရပါတယ်။ အဖုတ်ဆီက အချစ်ရည်တွေဖင်ဝအထိ စီးကျနေပြီး ဆိုဖာပေါ်ပါပေနေပါတယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက သူ့ယောင်းမရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားလို့ရအောင် ပေါင်တွေကိုပိုကားတယ်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ ပါးစပ်ကိုဟပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

“ ငါ့တပည့်လီးကို အရမ်းကြိုက်နေရှာပါလား ”

ပြောရင်းနဲ့ ဆရာမလက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလျောကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အားးးအူးးးး ”

မပိုးဥက ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံနေရတာမို့ ရှက်တာတွေမေ့ပြီး ကာမအရသာကိုညည်းညူခံစားနေတယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ညာလက်က လီးကိုဆုပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်တယ်။ 

လီးတံတလျှောက်ကို မပိုးဥကလျှာနဲ့ လျက်ပေးတယ်။ လီးတံကိုမပြီး ဥတွေကို လျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ ဥကိုအစုပ်ခံရတာ အသည်းတယားယားနဲ့ပါပဲ။ ခုမှကြုံဖူးတာပါ။ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေက အပြုအစုပိုကောင်းတာအမှန်ပဲ။

မပိုးဥ လီးတံကိုလျှာနဲ့ သေချာလျက်ပေးနေရာကနေ ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး ပါးတွေခွက်ဝင်အောင်စုပ်ပါတော့တယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ပုလွေအစွမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်ကောင်းလွန်းတာမို့ အသံထွက်ပါညည်းမိတယ်။ လက်က မပိုးဥနို့တွေကိုညှစ်နေတယ်။ မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ဆရာမကမေးတယ်။

“ အို ဘယ်လိုတွေတောင် လီးစုပ်နေတာလား။ ညည်းကြည့်ရတာ လီးဆာနေသလိုပဲ။ ညည်းယောက်ျားက သေချာလိုးမပေးဘူးလား ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဖယ်ပြီးပြောတယ်။

“ ကျွန်မယောက်ျားက ထမီကိုလှန်တယ်။ ပဲမြစ်လောက်ရှိတဲ့သူ့လီးကိုထည့်တယ်။ တမိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်လိုးပြီး ပြီးသွားရော။ ကျွန်မက ဖီးလ်လေးစတက်ရုံရှိသေးတယ်။ သူပြီးသွားရင် တခေါခေါနဲ့အိပ်နေတာ။ သူ့လီးကို ပြန်တောင်မလား စုပ်ပေးပေမဲ့မရပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်ဝတာကြာခဲ့ပါပကော ”

စကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ဥတွေကို ဆွဲစုပ်တယ်။

“ အားးးမမ ဖြည်းဖြည်း ”

ကျွန်တော်လဲအရသာတွေ့ပြီး မပိုးဥရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်မိတယ်။ လီးကလဲ သူမျက်နှာနားမှာတရမ်းရမ်းနဲ့။ ဆရာမက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးနေတယ်။ ဆရာမလက်ချောင်းနဲ့လိုးတာမို့ မပိုးဥညည်းချင်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ဥတွေစုပ်နေတာရပ်ပြီး ညည်းသံပေးတယ်။

ပြီးတာနဲ့ ပါးစပ်ဟပြီး လီးပြန်စုပ်ဖို့လုပ်တယ်။ ထန်နေတဲ့မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တွေထိန်းမရတော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲလီးထည့်ဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပါးစပ်ကိုလိုးတော့ မပိုးဥမျက်နှာနည်းနည်းပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်တင်ပါးကိုကိုင်ထားပြီး ငြိမ်ခံရှာတယ်။ ခေါင်းကိုသေချာကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးတော့ ရုန်းမရတာလဲပါမယ်။

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း

“ လိုးစမ်း မောင်မင်းခန့် လိုးပေးလိုက်စမ်း။ ဒါမှ သူစွဲသွားပြီး တခြားသူတွေကိုလျှောက်မပြောမှာ ”

ဆရာမလက်ကလဲ သူ့ယောင်းမအဖုတ်ကိုမနားတမ်းလိုးပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာအမူအရာကိုကြည့်ပြီး ဆရာမက

“ ညည်း သေချာစုပ်နော် ငါ့တပည့်ပြီးတော့မယ် ”

ကျွန်တော် မပိုးဥပါးစပ်ထဲမပြီးလိုက်ချင်ပေမဲ့ မရပါဘူး။

“ အားးးကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”

သုက်တွေက မပိုးဥပါးစပ်နွေးနွေးထဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ထဲသုက်တွေပြည့်နေတယ်။ မပိုးဥကထွေးထုတ်ဖို့လုပ်တော့ ဆရာမက

“ မျိုချလိုက်စမ်း တစက်ကလေးတောင် မကျန်စေနဲ့နော် ”

မပိုးဥလဲ အဖိတ်အစင်မရှိမြိုချလိုက်တယ်။ ပျော့သွားတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်တယ်။ ဆရာမလက်ကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်တော့ တပွက်ပွက်နဲ့ ဖြူဖြူအရည်တွေစီးကျလာတယ်။ အတွေ့အကြုံအရ မပိုးဥပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။

မပိုးဥလဲအရမ်းပင်ပန်းသွားပြီး ဆိုဖာမှာကျောမှီထိုင်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားတယ်။ ဆရာမက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲပြီး အမျိုးသမီးတွေရှေ့မှာထိုင်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကျ မပိုးဥမျက်စိဖွင့်လာပြီး ထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားတယ်။ သုံးယောက်လုံး စကားမပြောနိုင်ဘဲ မောပန်းနေတယ်။

အမောပြေလောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဆီလက်ကမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ထရပ်ပြီး ဆရာမခေါ်ရာ အိပ်ခန်းဆီ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ်ချီတက်ခဲ့တယ်။

“ ဘယ်သွားမှာလဲ မသီဒါ ”

မပိုးဥက လှမ်းမေးတယ်။

“ ငါ့တပည့် အလိုးသွားခံမလို့ဟေ့။ ညည်းတို့လုပ်တာ ငါ့စိတ်တွေထပြီး အဖုတ်ကလီးကို တောင့်တနေပြီ ”

ဆရာမက မပိုးဥဘက်လှည့်ပြီးပြန်ဖြေတယ်။ မပိုးဥက ပဟေဠိဆန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ပြန်ပြောတယ်။

“ သူခုလေးတင် သုက်ထွက်ထားတာလေ။ ခဏလေးနဲ့ သူ့လီးကပြန်တောင်ပါ့မလား။ လီးပျော့ပျော့နဲ့ ဘယ်လိုအလိုးခံမှာလဲ ”

“ ငါ့တပည့်က ညည်းယောက်ျားလို ပန်းသေနေတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့။ သိချင်ရင် အိပ်ခန်းထဲသာလိုက်ခဲ့ ယောင်းမရေ ”

ဆရာမစကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥလဲ အိပ်ခန်းထဲလိုက်လာတယ်။ သူက ကုတင်စွန်းမှာထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တင်းတင်းလေးပွေ့ဖက်ထားတယ်။

.........................................................................................................................................

ကျွန်တော်ရယ် သီဒါရယ် ပိုးဥရယ် (သရီးဆမ်း)

ဆရာမက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလှည့်နမ်းတယ်။ မပိုးဥက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေထောက်ချထားပြီး ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆရာမကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတယ်။

ဆရာမရဲ့ ဂါဝန်ကိုမပြီးချွတ်တယ်။ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘရာအနီနဲ့ ဂျီစထရင်းအနီလေးက အသားဖြူဖြူနဲ့ ပနံရနေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းတယ်။ ဆရာမစိတ်တွေအရမ်းထကြွနေပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့်လီးကိုတောင့်တနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

မပိုးဥကထလာပြီး သူ့ယောင်းမနောက်မှာ ဝင်ရပ်တယ်။ ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ရင်ဖွံ့ထွားထွားတွေက လျှံကျပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုလာထိနေတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမနောက်ကနေ လက်ထည့်ပြီး ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်တယ်။

အဲလိုအခြေအနေမှာ ဆရာမကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်းအလုပ်များနေတယ်။ ကျွန်တော့်လျှာကို ဆွဲစုပ်လိုက် သူ့လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်နဲ့ပါ။ မပိုးဥကထိုင်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဂျီစထရင်းကိုချွတ်တယ်။ ချွတ်ရလွယ်အောင် ဆရာမက ခြေထောက်တွေတဖက်ချင်း မြှောက်ပေးတယ်။ ခုတော့ သုံးလောက်လုံး မိမွေးဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပါပြီ။

ဆရာမညာလက်က ကျွန်တော့်ကို ညင်ညင်သာသာလေးကွင်းတိုက်ပေးတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမတင်ပါးတွေကိုနယ်လိုက် နှစ်ခြမ်းဖြဲလိုက်လုပ်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကို လျက်တယ်။ တချက်တချက်ဆရာမရဲ့စိုစွတ်နေတဲ့အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကလိတယ်။ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ကိုကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ဆရာမလက်နဲ့လာထိထိနေတယ်။ သူ့အဖုတ်ကို မပိုးဥကလိနေတာသတိထားမိတော့ ဆရာမက လှည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်ကို ထပ်နမ်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမ ဒူးထောက်လိုက်တော့ မပိုးဥကအဖုတ်ကို ဆွနေတာရပ်ပြီး ဘေးကကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျော့နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုအကြည့်မပျက်ဘဲ ပုံမှန်လေးပဲ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

ဆရာမဒေါ်သီဒါက လီးပြန်တောင်လာအောင် နှိုးဆွပေးနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီး ကောင်းကောင်းဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့ ဘလိုးဂျော့အစွမ်းနဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လီးကပြန်မတ်လာတယ်။ အပြည့်အဝမတ်တောင်လာတဲ့အခါ ဆရာမရဲ့အစုပ်အမှုတ်ကပိုပြင်းထန်လာတယ်။

သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေပညာပြိုင်ပွဲကိုခံစားရတဲ့ကျွန်တော် လေထဲမြောက်နေသလိုပါပဲ။ ဆရာမက ဥတွေကိုလဲ အလွတ်မပေးပါဘူး။ ဆရာမစုပ်နေတာ နှစ်မိနစ်လောက်ရှိတော့ ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“ သီဒါ ကျွန်တော် လိုးချင်ပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်ဘူးဗျာ ”

ဆရာမက တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို မပိုးဥကိုပြရင်း ပြောတယ်။

“ တွေ့လား ငါ့တပည့်လီးပြန်တောင်တာ ဘယ်လောက်မြန်လဲ။ ငါ လီးစုပ်တာဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ ”

“ အင်း ဟုတ်တယ် မသီဒါ လီးစုပ်တာ ဆာရှာဂရေး(အပြာမင်းသမီး) ကျနေတာပဲ ”

မပိုးဥက သူ့အဖုတ်သူကလိနေရင်းပြန်ပြောတယ်။

“ အခု ကျွန်တော် သီဒါ့ကိုလိုးလို့ရပြီလား ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်အမေးကို ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခွင့်ပြုတယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး ခြေထောက်တွေကားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ဆရာမခြေထောက်ကြားဝင်ထိုက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ပိုးဥ ငါတို့ရဲ့ လိုက်ဖ်ရှိူးကို ခံစားလိုက်ပါဦး ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုနမ်းနေရင်း အဖုတ်အဝကို လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။ ဆရာမက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပေးထားတယ်။ အဖုတ်မှာလဲ ကာမအရည်ကြည်တွေအဆင်သင့်နေတာမို့ လီးကိုအဆုံးထိတချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လီးကိုထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့အချိန် ဆရာမအသက်ရှူတောင်မှားသွားတဲ့ပုံပဲ။

ကာမအချီအလီလီဆင်နွှဲခဲ့ဖူးသူတွေမို့ အထိုးအဆောင့်အပင့်အညှောင့်တွေက စည်းချက်ညီနေတယ်။ လီးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆရာမဆီက ညည်းညူသံလေးကြားရတယ်။ ဆရာမက အပေါ်ကလှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့လိုးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ဆီဆွဲတယ်။ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ဖက်ပြီး အားပါးတရနမ်းတယ်။

နှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာတွေအပြန်အလှန်ဝင်ထွက်နေတယ်။ ဘယ်လက်က ဆရာမနို့ကိုဆော့တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကိုအောက်လျှောပြီး နို့တွေကိုနမ်းတယ်။ စို့တယ်။ ဘယ်ညာနို့တွေပြောင်းစို့ရင်း ဆရာမကိုကြည့်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ဖီးလ်လာနေတယ်။

ပါးစပ်ကိုအလုပ်ပေးထားပေမဲ့ လီးအဆောင့်ကိုလဲ အရှိန်မပျက်စေဘဲ သွက်သွက်မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက်က ကျောကိုဖက်ထားပြီး ခြေထောက်က ခါးမှာချိတ်ထားတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ အရသာတွေ့လို့ မြည်တွန်နေသံထွက်နေတယ်။ စံချိန်မီ ၈ လက်မလီးရဲ့အထိအတွေ့က အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတယောက်ကို စွဲလမ်းနေစေတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖာချခဲ့တဲ့ကျွန်တော် လိုးနည်းဗျူဟာကြွယ်တာလဲပါမယ်။

“ ဟင်းးးးးအားးးးးးးအီးးးးးးးး ”

တက်ညီလက်ညီချစ်ပွဲဆင်နေတုန်း မပိုးဥရဲ့ညည်းသံကျယ်ကျယ်ကိုကြားလိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သားလှည့်ကြည့်တော့ မပိုးဥက သူ့အဖုတ်ကိုသူကလိနေတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာလဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့။ ကြည့်ရတာ အာသာဖြေရင်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့ပုံပါ။ ခဏတဖြုတ် မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ရပ်သွားတဲ့ အလိုးအဆောင့်ကို ပြန်စတယ်။ ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမကိုကြည့်နေဆဲပါ။

“ မသီဒါ ယောင်းမရေ ကျွန်မအလိုးခံချင်လှပြီ။ မင်းခန့်ကို ကျွန်မလိုးဖို့ ခွင့်ပြုပေးပါ။ ထိန်းမချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့လီးကို အဖုတ်ကဆာလောင်နေပြီ ”

မပိုးဥက ဆရာမကို တောင်းပန်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး မပိုးဥဘက်ကြည့်လိုက်တယ်။

“ ငါ့ကို လိုးပေးးးအဖုတ်ကိုလိုးးးပေးပါ မင်းခန့်ရယ် ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကို တောင်းဆိုပြန်တယ်။ ဆရာမကို ကြည့်တော့ ဆရာမက မပိုးဥကို ကျေနပ်တဲ့အပြုံးနဲ့ကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။

“ ပိုးဥကို လိုးပေးလိုက်ပါ မောင်မင်းခန့်ရယ်။ တီချယ့်အဖုတ်က မင်းကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးလို့ရနေတာပဲ။ ဒါ တီချယ်တို့အတွက် အခွင့်အရေးပဲ။ လရည်ဝင်ရင် အသေခင်တယ်။ သူလဲ အလိုးခံရမှ တီချယ်တို့အကြောင်းလျှောက်မပြောတော့မှာ။ သူက တယောက်ယောက်ကိုပြောရင် တီချယ်လဲပြောလိုက်ရုံပဲ။ မောင်မင်းခန့်ကတော့ ကံကောင်းတာပေါ့။ လီးငတ်နေတဲ့အဖုတ်တွေကို အငတ်ပြေအောင်လုပ်ပေးပေါ့ ”

ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမ မပိုးဥကိုလိုးဖို့ ပါမစ်ပေးလိုက်ပါပြီ။ ဒီထက်ဘာကများကျေနပ်စရာကောင်းဦးမှာလဲ။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့အဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက တပြိုင်နက်တည်း လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးပေါ်က ဆရာမရဲ့အချစ်ရည်တွေအရသာလဲ မပိုးဥမြည်းစမ်းမိမှာပါ။

ခဏပဲ မပိုးဥပုလွေမှုတ်တာခံလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ယောင်းမနှစ်ယောက်က အခုဆို ကုတင်ပေါ်မှာဘေးချင်းယှဉ်လျက်ပါ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးတော့ သူကပြုံးကြည့်တယ်။ သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီး လီးကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ထားလိုက်တယ်။

.....................................................................................................................................

မပိုးဥကို လိုးဆော်ခြင်

အပေါ်ကဆွနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို မပိုးဥက ထကပ်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေကိုကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရင်း လီးကိုညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး မပိုးဥရဲ့စွတ်စွတ်စိုစိုအဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း တထစ်တရစ်ချင်း လီးကိုသွင်းတယ်။

ဒစ်ဝင်သွားတော့ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသလို မပိုးဥရဲ့စေးစေးပိုင်ပိုင်အဖုတ်ထဲ လီးကလျောကနဲဝင်သွားပါတော့တယ်။ မပိုးဥအဖုတ်ကိုလိုးရတာ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ထက် ကျဉ်းကြပ်ပါတယ်။ သူ့ယောက်ျားက ကလေးရတဲ့အထိ လိုးဆော်ထားပေမဲ့ အဖုတ်ကမကျယ်သေးပါဘူး။ တစိမ့်စိမ့်လီးထိုးသွင်းရင်း ကျွန်တော်အားရနေမိတယ်။ မပိုးဥက မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်ကအနမ်းမိုးမပြတ်ရွာနေပါတယ်။

လီးကအဖုတ်ထဲဝင်လေလေ မပိုးဥအနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလေလေပါ။ ဖက်ထားတာကလဲပိုတင်းလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဆရာမက မေးတယ်။

“ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လီးကဘယ်လိုနေလဲ ”

မပိုးဥမျက်စိပွင့်လာပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ ကျွန်တော့်လီးက အဆုံးထိအဖုတ်ထဲနေရာယူထားပါပြီ။

“ မသီဒါ ဒီကောင်လေးကိုဘာလို့ တမ်းတမ်းစွဲနေလဲ အခုသိပြီ။ အဖုတ်ထဲသူ့လီးနဲ့ ပြည့်နေတာပဲ။ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ ရမက်ကြီးတဲ့ကောင်လေးကိုလိုးခွင့်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မသီဒါ ”

“ ရပါတယ်အေ ည်ီအမချင်းတွေပဲ။ ညည်းသာအာမချောင်နဲ့။ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကိုပဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ပါ။ ကျန်တာစိတ်မပူနဲ့ ”

ဆရာမက ပြန်ပြောပြီး မပိုးဥပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျွန်တော်က သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်စကားပြောနေတာစောင့်နေတဲ့အချိန် မလှုပ်ရှားဘဲ လီးကိုစိမ်ထားတယ်။ ပြီးမှ လီးကို တဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ် ပြန်ထည့်လုပ်တယ်။ ခဏလောက်ကို ပုံမှန်လေးပဲအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတယ်။

ကျွန်တော်ကိုယ်ကိုကြွ လက်နှစ်ဖက်ကို မပိုးဥဘေးတဖက်စီမှာထောက်ပြီး မပိုးဥနဖူးကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့

“ စလိုးရတော့မလား မမ ”

“ နံပါတ်တစ် မင်း ငါ့ကို မမလို့မခေါ်နဲ့ ပိုးဥလို့ပဲခေါ်။ နံပါတ်နှစ် ငါ့ကို လိုးဖို့ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူး။ မင်းစိတ်ကြိုက်ပဲ။ ဒီနေ့ ငါက မင်းအပိုင်းပဲ။ အခု ငါ့ကိုလိုးပေးပါတော့ ”

မပိုးဥမျက်နှာမှာ တဏှာခိုးတွေဝေနေတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ကနေ ကျွတ်အောင်ဆွဲထုတ်တယ်။ အမြောင်းလိုက်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ်ထိုးတင်တယ်။ ပြီးမှ သေချာတေ့ပြီး အဆုံးထိဝင်အောင် အားပါပါနဲ့ ဆောင့်ထည့်တယ်။ မပိုးဥအော်သံက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ထွက်လာတယ်။

မပိုးဥကိုဆောင့်တာသွက်လာတာနဲ့အမျှ ခြေထောက်တွေမြှောက်ပြီး ကားပေးလာတယ်။ ဆောင့်နေရင်း မပိုးဥနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလိုက် လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်တယ်။ လည်တိုင်ဘေးကိုကပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်တော့ မာကင်ရာပေါ်သွားတယ်။

“ မသီဒါ ကျွန်မနို့တွေကိုစို့ပေးစမ်းပါ ”

မပိုးဥက သူ့ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ဆရာမကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့အသံနဲ့ အကူအညီတောင်းတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥနိူ့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ကစားပေးပြီး

“ ကောင်းပြီ ဒါပေမဲ့ ညည်းလဲ ငါ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့လုပ်ပေး ပိုးဥ။ ငါ့မှာ တဝက်တပျက်ကြီး နင့်ကိုလီးပေးလိုက်ရတယ် ”

“ အင်းးးးလုပ်ပေးမယ် မသီဒါ ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကျောကိုဖက်ထားတဲ့ လက်လွှတ်ပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ကိုကလိပေးပါတော့တယ်။ ဆရာမက သူ့နို့သီးခေါင်းကိုစို့လိုက်တဲ့အချိန် မပိုးဥအရှိန်တက်ပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ပိုကြွလာပြီး ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကညည်းနေတယ်။ ဆရာမလက်တဖက်က ကျွန်တော်တို့ပေါင်ကြားရောက်လာပြီး မပိုးဥရဲ့အစေ့ကိုဆွပေးနေတယ်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကိုယ်စီကိုယ်စီအဖုတ်ကိုဆွနေတယ်။ ကာမရမက်ဇောတွေက သူတို့မျက်နှာပေါ်အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မပိုးဥရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မညှာမတာလိုးဆောင့်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ လည်ပင်းသာမက နားရွက်တွေပါ နမ်းစုပ်တယ်။

မိနစ် ၂၀ လောက် မပိုးဥကိုလိုးပေးပြီးတော့ ကျွန်တော် သုက်လွှတ်ချင်လာတယ်။ မပိုးဥလဲပြီးသွားပုံရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက သူ့စောက်ရည်တွေပိုရွှဲလာတယ်။ ဆရာမကတော့ မပိုးဥရဲ့နို့ရယ် စောက်စေ့ရယ်နဲ့ အလုပ်များနေတယ်။ မပိုးဥလက်ကလဲ ဆရာမအဖုတ်ကိုသွက်သွက်လေး လိုးပေးနေတယ်။ သုံးယောက်တည်း ကာမသုခဘုံလေးဖန်တီးထားသလိုပါပဲ။

“ ကျွန်တော်ပြီးသွားပြီး ပိုးဥရေ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ”

ပြောရင်းဆိုရင်း မပိုးဥအဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်သုက်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပခုံးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တော့ နောက်တချီပြီးသွားတယ်ထင်တာပဲ။ မပိုးဥကိုကလိနေတဲ့ ဆရာမကိုဘေးဘက်တွန်းပြီး မပိုးဥကိုယ်ပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ အချိန်တိုအတွင်း သုက် ၂ ခါ လွှတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တော်တော်ပင်ပန်းသွားတယ်။

မပိုးဥလဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေတယ်။ မျက်နှာမှာလဲ ချွေးတွေရွှဲနေတယ်။ မပိုးဥပေါ်ခဏနားရင်း လက်က သူ့စောက်စေ့ကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဖာချလာတဲ့အတွေ့အကြုံအရ မိန်းမတွေကပြီးသွားရင် စောက်စေ့ကိုကစားပေးရင် စွဲတတ်ကြတယ်။ ပြီးသွားတဲ့အချိန် ဘာဂျာကိုင်ပေးရင် အသည်းစွဲပဲ။

မပိုးဥအဖုတ်က အတော်တင်းကျပ်စေးပိုင်တုန်းမို့ နောက်ထပ်ဆက်စားချင်တာနဲ့ သူစွဲအောင်လုပ်ပေးတာပါ။မပိုးဥအဖုတ်က လီးကိုထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားတေ့ပေးတယ်။ မပိုးဥက အလိုက်တသိနဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ သုက်တွေပေကျံနေတဲ့လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက မပိုးဥမျက်နှာပေါ်သီးနေတဲ့ချွေးစက်လေးတွေကို သုတ်ပေးရင်းမေးလိုက်တယ်။ မပိုးဥ မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး သူ့ယောင်းမကိုပြုံးပြတယ်။ လီးကိုခဏဖယ်ပြီး

“ သူက လူသာငယ်ပေမဲ့ လိုးတဲ့နေရာမှာ ပက်စက်တယ်။ အညှာအတာကင်းတယ်။ မသီဒါ သူနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးနေရတာကို မနာလိုတောင်ဖြစ်မိတယ်။ ကျွန်မကတော့ မင်းခန့်လီးကို အမြဲအဖုတ်ထဲထည့်ထားချင်တော့တာပါပဲ ”

ဖြေပြီးတာနဲ့ မပိုးဥက လီးကိုသေချာပြန်စုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးမှာ ဆရာမစောက်ရည်၊ မပိုးဥစောက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်သုက်ရည်တွေ ပေပွနေခဲ့တာ။ မပိုးဥ အမှုတ်အစုပ်နဲ့ ပြန်သန့်လာတယ်။ မပိုးဥက အဲဒီအရည်တွေကို အရသာခံမိမှာပါပဲ။ နှစ်ခြိုက်နေပုံလဲရတယ်။

“ ကောင်းပြီလေ ပိုးဥ။ နင် ခံချင်တဲ့အချိန် သူ့ကိုခေါ်ပေါ့။ ငါ တယောက်တည်း အပိုင်မစီးထားပါဘူး ”

ဆရာမက ပြန်ဖြေရင်း မပိုးဥပါးမို့မို့ကို နမ်းတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ရမက်ထန်ထန်သမီးယောင်းမနှစ်ယောက် အာသာဖြေရာ အရုပ်ကလေးဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကာမပွဲကို အဆုံးသတ်ချင်ပုံမရသေးပါဘူး။ မပိုးဥရဲ့ ဘလိုးဂျော့ကို သူပါဝင်ကူညီပါတော့တယ်။ တယောက်လျှာတယောက် လီးစုပ်လျက်ရင်း ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အရုပ်အသစ်ရတဲ့ကလေးတွေလို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးနေကြတယ်။ခဏနေတော့ အတိုင်အဖောက်ညီသွားတယ်။ တယောက်က လီးအချောင်းကိုစုပ်ရင် တယောက်က ဥတွေကိုစုပ်လျက်တယ်။

၁၀ မိနစ်လောက်စုပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် မပိုးဥဘေးဝင်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ လီးက ပျော့ဖတ်ပြီးခွေချင်နေတယ်။ လူလဲ နုန်းချိနေပါတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ စစ်စတီနိုင်းဆွဲမဲ့ပုံစံအနေအထားပါ။ ကျွန်တော့်သုက်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မပိုးဥအဖုတ်ကို ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်း မြည်းစမ်းတော့မယ်။ မပိုးဥကိုလဲ သူ့အဖုတ်က ရက်ရက်ရောရောကမ်းလှမ်းထားပါပြီ။

ကျွန်တော့်မျက်နှာက မပိုးဥနဲ့နီးနေတော့ မပိုးဥ ဆရာမတင်ပါးကို ဆွဲဖြဲတာမြင်ရတယ်။ ခေါင်းကိုမော့ လျှာကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ဆရာမစောက်စေ့ကနေ စအိုဝအထိ လျှာအပြားလိုက်လျက်ပေးတယ်။ ဆရာမနဲ့ မပိုးဥ စစ်စတီနိုင်း (69) ဆွဲရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေကြတာ အတိုင်းသားကြားရတယ်။ 

မိန်းမချင်း ဆက်ဆံတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးမှာ ကျွန်တော် ပရိတ်သတ်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ လူက ပင်ပန်းနေတာကြောင့် ဝင်မပါဘဲ မျက်လုံးပိတ်ပြီး အနားယူလိုက်တယ်။ စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာတော့ တဏှာလွန်ကဲတဲ့သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ရမဲ့ အနာဂတ်ကို ကြိုတွေးပူပန်နေမိပါတော့တယ်။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။