အမှားတချက်ရယ်ကြောင့် (စ/ဆုံး)
Steven Law ရေးသည်။
ခင်ခင်လေးတစ်ယောက်သူနာပြုသင်တန်း ဆင်းပြီးတောရွာလေးတစ်ရွာမှတာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင်ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆိုမြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူး
ဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။မိဘကပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။
" ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ"
" ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊ သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေကကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်၊အခုတော့ဆေးပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာကသင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာနေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်"
" ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကိုအားကိုးရမှာပဲ"
" ရပါတယ်ဆရာကြီး၊ကျနော်တို့ရွာရဲ့ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့အခြေအနေတွေတိုးတက်လာပေါင်ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့်ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက်ဆရာကြီးတို့ကိုအထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
" ကဲဒီလိုဆိုကျနော်ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ကျနော့်ဝန်ထမ်းကိုစိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်"
မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့
" ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
" ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာနေရာချပေးပါ့မယ်။ဒေါ်ထားတို့အိမ်ကကျယ်လဲကျယ်တယ်ရေတွင်းနှင့်လည်းနီးတယ်။"
" ဟုတ်ကဲ့ဦးသင့်တော်အောင်စီစဉ်ပေးပါ"
" ဒေါ်ထားရေ ကျနော်ခင်များကိုတာဝန်ပေးလိုက်ပြီ"
" အမလေးကိုရင်ရယ် ကျမကဒီလိုသမီးချောချောလေးအိမ်လာနေတာကိုပဲအရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ"
" လာသမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကိုလာလိုက်ခဲ့"
" မင်းမင်းအောင်ရေနင် ငါ့သမီးလေးအထုတ်တွေသယ်ခဲ့တော့"
ခင်ခင်လေး ကကိုကိုမင်းမင်းအောင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။တောသားဆိုပေမယ့်အသားကမမဲဘူး ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနှင့်ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုး၊လို့တွေးနေတုန်း
" သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင်မင်းမင်းကိုခိုင်း အဲဒါ အဒေါ့်တူပဲ"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့တယ် အိမ်ခြံဝင်းမှာရေတွင်းလေးနှင့်အိမ်ရှေ့မှာလမ်းဘေးမှာလယ်ကွင်းတွေသန့်ရှင်းတဲ့လေကိုရူလို့ရတာပဲဆိုပြီခင်ခင်လေးသဘောကျသွားတယ် "လာသမီးလေးသမီးလေးနေမယ့်အခန်းပြမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
" မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့်အခန်းရှင်းပေးစမ်းပါအုံးကွယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး"
မင်းမင်းတစ်ယောက်ဖင်ပေါ့စွာအခန်းကိုရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။အဒေါ့်အိမ်နှင့်မင်းမင်းတို့အိမ်ကခြံဝင်းတဝင်းထဲ။ဆရာမလေးကလဲ အရမ်းလှတော့မင်းမင်းရင်ခုန်နေပြီ။
" ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ"
" အာ ကိုမင်းမင်းကလည်းဆရာမလို့မခေါ်ပါနှင့်ရှင် ခင်လေးလို့ပဲခေါ်ပါ"
" ဟုတ်ကဲ့ခင်လေး"
ခင်လေး အခန်းကိုနေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာပြူတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့အလင်းရောင်လေးရတယ်။ပါလာတဲ့အလှပြင်ပစ္စည်းကိုနေရာလေးချ၊အိပ်ရာလေးခင်းပြီးလှဲချလိုက်ပြီးနားလိုက်တော့အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
" ခင်လေး ခင်လေး"
" ဟင် "
" အိပ်ပျော်နေတာလား"
" ဟုတ်ကဲ့ကိုမင်းမင်း"
" ခင်လေးရေချိုးဖို့ကျနော်ရေဖြည့်ထားတယ်"
" အားနာစရာကိုမင်းရယ်"
" အားမနာနှင့်ဗျ၊ရေတွင်းနားမှာရေအိုးရှိတယ် .. အဲဒီမှာချိုးရမယ်"
ခင်လေးရေတွင်းနားလှမ်းကြည့်တော့ခြောက်လုံးဝင်စဉ့်အိုးလေးနှင့်သစ်သားပြားကြီးတပြားခင်းထားတဲ့နေရာလေး၊ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာ ခင်လေးရှက်သွားတယ်။အဆောင်မှာနေတုန်းကရေချိုးရင်တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ဟင်းလင်းပြင်ကြီး
" အင်းလေ သူဓလေ့နှင့်သူပဲလေ"
" ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား"
" ဟုတ်တယ်ကိုမင်းမင်း"
" အင်းလေ ခင်လေးကအပျိုလေးဆိုတော့ရှက်နေမှာပဲ"
" အဲဒီလိုမျိုးတော့မဟုတ်ဘူးကိုမင်းမင်း၊ချိုးနေကြနေရာမဟုတ်လို့ပါ၊ကျမတို့အနေနှင့်ရှက်တာတွေကိုခွာချပြီးအလုပ်လုပ်ရတာမလား"
" အင်းဟုတ်တယ်ဗျ။မမြင်ဝံ့ဆေးဆရာတဲ့၊ ခင်လေးတို့အနေနှင့်ကကျတော်တို့မမြင်ဖူးတဲ့အရာတွေလည်းမြင်ဖူးနေမှာပဲ"
" အင်းအဲတာလည်းဟုတ်တယ်၊သိတဲ့အတိုင်းလေ၊ခင်လေးကသားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်းမမြင်ဝံ့တာမရှိဘူးပေါ့"
" ဟုတ်ပါပြီ။သူများဟာတွေမြင်ဖူးပြီးကိုယ့်အလှည့်ကျရင်ကြောက်မနေနှင့်တော့"
" ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း"
" ဟားးစတာပါဗျာ။ကျနော်ရှောင်ပေးပါ့မယ်"
မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီးခင်လေးပျော်လာတယ်။ရွာမှာတာဝန်ကျရင်ပျင်းနေမှာလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့မပျင်းရတော့ဘူးလေ ခင်လေးရေချိုးပြီးရင်ဘတ်ပေါ်သဘက်လွှမ်း ပြီးအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။အခန်းထဲဝင်ပြီးသနပ်ခါးရေကြဲလေးလိမ်းကာအဝတ်လဲပြီးထွက်ခဲ့တယ်။
" သမီးရေ စားလို့ရပြီကွဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
" မင်းမင်းနင်လဲတစ်ခါတည်းစားလိုက်လေ"
" ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး"
မင်းမင်း၊နှင့်ဒေါ်လေးတို့စားဝိုင်းကိုခင်လေးဝင်စားလိုက်တယ်။
" စားကောင်းရဲ့လား သမီး"
" ကောင်းတယ် အဒေါ်"
" ထမင်းစားပြီးတော့လာသမီးလက်ဖက်လေးစားပြီးစကားလေးပြောကြတာပေါ့ကွယ်"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
" ရေနွေးကြမ်းဝိုင်းလေးမှာ ခင်လေးတို့စကားပြောနေကြတယ်။ရှစ်နာရီခွဲအချိန်ရောက်တော့
" သမီးလေးစကားပြောချင်သေးရင်ပြော၊အဒေါ်တော့အိပ်ချင်ပြီ"
တောဓလေ့ကလူတွေအစောကြီးအိပ်အစောကြီးထရတော့ဒေါ်ထားအိပ်ရာဝင်သွားပြီ။
" ခင်လေးအိပ်ရင်အိပ်တော့လေ"
" နေ့လည်ကအိပ်ထားတော့ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးပါဘူး"
" အင်း ကိုမင်းလဲမအိပ်ချင်သေးပါဘူး၊ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးဘူးဆိုရင်ဆက်စကားပြောကြမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်း"
....................................................................
သင်တန်းတုန်းကအတွေ့အကြုံတွေကို ဟာသပြောဖြစ်ကြတယ်၊ဒီလိုနဲ့စကားပြောရင်းရင်နီးသထက်ရင်းနီးလာကြတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်ခလေးမွေးတာကိုပြောပြဖြစ်လာတဲ့အဆင့်ရောက်ခဲ့တယ်။ညနက်လာတော့
" အင်း ခင်လေးနှင့်စကားသာပြောနေရရင်တညလုံးပြောဖြစ်မယ်"
" ဟော့တော့ ကိုမင်းအိပ်ရေးပျက်မယ်လေ"
" ကျနော်ကရပါတယ်ဗျ၊ခင်လေးအတွက်ပဲ စိတ်ပူတာ"
" ရှင်ဘာဖြစ်လို့ ကိုမင်း"
" ဒီလိုဗျာ မီးထွန်းပြီးစကားပြောနေရင်လမ်းသွားလမ်းလာတွေကခင်လေးအပေါ်တမျိုးမြင်မှာစိုးလို့ပါ"
" ဘယ်လိုမြင်ကြမှာလဲကိုမင်း"
" အခုမှရောက်လာတဲ့ဆရာမလေးကို မင်းမင်းတို့ကချိုင်နေပြီလို့လေ"
" ခစ် ခစ် ခစ်"
" တကယ်ပါကျနော်တို့တောရွာတွေကအမြင် မကျယ်သေးတော့ပြောကြသေးတယ်လေ"
" အင်းဒါနှင့် ရွာတွေမှာသမီးရည်းစားတွေကျစကားဘယ်လိုပြောကြလဲ"
" ညဘက်ပြောချင်ရင်အချိန်းအဆက်လုပ်ရတာပေါ့"
" ဘယ်သွားပြောကြလဲ"
" အဝေးကြီးမသွားဘူးလေ၊အဆင်ပြေရင်အိမ်နီးအနားမှာပဲပြောကြတာ"
" အင်း"
" အဲဒါထက်အဆင်ပြေရင်ကောင်မလေးဆီမှာပဲပြောဖြစ်တာပေါ့"
" ခစ် ခစ် အခန်းထဲခေါ်ပြောတာလား"
" အင်း ကျနော်တို့လဲ ကင်းစောင့်လုပ်ဖူးတယ်"
" ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း"
" မနက်ဖြန်ဘာလုပ်စရာရှိလဲခင်လေး"
" အင်း မနက်ဖြန် ရွာနီးစပ်ကရွာတွေကိုသွားချင်တရ်။သူတို့တွေသိအောင်လည်းပြောပြချင်တယ်"
" ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ်"
" ကျေးဇူးပါကိုမင်းမင်း"
" ဟင်းးဟင်း အခုတော့မသွားဖူးသေးဘဲနှင့်ကျေးဇူးတင်နေတာသွားကြည့်မှကျနော့်ကိုအပြစ်မပြောနဲ့"
" ဟင်ဘာလို့ကိုမင်းမင်း"
" ကျနော်တို့ရွာတွေကို သွားရင်လှည်းလမ်းကြောင်းကနေဆိုင်ကယ်မောင်းရတာလေ၊အရမ်းလမ်းဆိုးတယ်"
" အယ် တကယ်လား"
" မနက်ဖြန်ကျရင်သိရပြီပေါ့"
" ဟုတ်ကိုမင်းမင်း၊စကားပြောကောင်းနေတာ ညတော်တော်နက်ပြီ၊ကိုမင်းမင်းလဲအိပ်တော့"
" ခင်လေးရောအိပ်တော့မလား"
" အင်းအိပ်မယ်လေ မနက်ကျရင်စောစောသွားလို့ရအောင်"
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
ခင်လေးစောစောအိပ်လိုက်တယ်။ ကိုမင်းမင်းရှိလို့ရွာနီးစပ်တွေကို သွားလို့ရတယ်ဆိုပြီး တွေးကာမင်းမင်းကိုကျေးဇူးတင်မိတယ်။် မနက်အိပ်ရာကနိုးလာတော့
" သမီးလေး နိုးလာပြီလား"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
" ဒီမှာကောက်ညင်းပေါင်းရှိတယ်။ရေနွေးလဲရှိတယ်၊ကော်ဖီသောက်ချင်ရင် ကော်ဖီမစ်ရှိတယ်။မင်းမင်းလာပို့သွားတာ"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
ခင်လေးမျက်နှာသစ် ပြီးကောက်ညင်းပေါင်းနှင့်ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှသနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်အစားလဲပြီးအိမ်ရှေ့ကစောင့်တယ်။မင်းမင်းကဆိုင်ကယ်နှင့်ရောက်လာပြီး
" ခင်လေးသွားလို့ရပြီလား"
" ရပြီလေကိုမင်း"
" ဟေ့ မင်းမင်းဖြေးဖြေးမောင်းအုံး"
" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"
" လာခင်လေးသွားကြရအောင်"
ခင်လေးကိုယ်မင်းဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်လိုက်တယ်။ ရွာပြင်ရောက်လာတော့
" ခင်လေးပြုတ်ကြမယ်နှော်"
" ဟုတ်ကိုမင်း"
" အားမနာနဲ့ကျနော့်ခါးဖက်ထား"
" အမယ် ကိုမင်းနှော်"
" တကယ်ပြောတာလမ်းကြမ်းတယ်"
ခင်လေးမဝံ့မရဲဖြစ်ကာကိုမင်းခါးကိုဖက်လိုက်တယ်။လမ်းကလည်းအရမ်းဆိုးတော့ကိုမင်းခါးကိုတင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တော့နို့တွေကကိုမင်းကျောကိုထိကပ်နေတယ်။အခုလိုမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရတော့ခင်လေးစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။ရင်လဲခုန်တယ်။မင်းမင်းမှာမိမိကျောကိုခင်လေးရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ပြီးဖက်ထားတော့စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာလီးကတောင်လာတယ်။သာရာတဲ့အထိအတွေ့ကဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာလည်းခင်းလေးကိုလိုးရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေပြီး လိုးလို့ရအောင်ငြံစည်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။
...............................................
" ရရဲ့လား ခင်လေး"
" အင်း ရတယ် ကိုမင်း"
မေးသူနှင့်ဖြေသူအသံတွေကမူမမှန်တော့ပေ။ နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေဂယောက်ကယက်နှင့်ဖြစ်နေပြီ။ နှစ်ဦးသားလည်းရိပ်မိနေတယ်။ရွာငါးရွာကိုသွားပြီးနောက် ခင်လေးတို့ပြန်လာကြတယ်။
" ခင်လေး အဆင်ပြေရဲ့လား"
" အင်းလူလဲညောင်းကိုက်နေပြီ'
" ခင်လေးတော့မသိဘူး၊ကျနော်တောင်ဖင်ကျိမ်းနေပြီ"
" ခစ် ခစ် ခစ်၊ကိုမင်းကလဲ"
" ခင်လေးကရော အတူတူပဲလေ"
" ဟားးးးဟားးးး"
ညနေအိမ်ရောက်တော့
" ကဲခင်လေးရေနားလိုက်အုံး၊ကျနော်ညနေမှပြန်လာတော့မယ်"
" ဟုတ်ကိုမင်း"
ခင်လေးလဲ ပင်ပန်းတာမို့နားရင်းအိပ်လိုက်တယ်။ ညနေစောင်းမှနိုးကာရေချိုးလိုက်တယ်။လန်းဆန်းသွားသလိုခံစားရပေမယ့်တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေတယ်။
" သမီးရေ အဒေါ်မှာကိစ္စပေါ်လာလို့ဟိုဘက်ရွာသွားရမယ်၊မင်းမင်းကို ခေါ်သွားလိုက်ဦးမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်"
" တကယ်လို့ အရေးကြီးကိစ္စကြောင့်ပြန်မလာနိုင်ရင် မင်းမင်းအမေခေါ်အိပ်လိုက်နှော်"
" ရပါတယ်အဒေါ်"
" အေးကွယ်မသွားမဖြစ်လို့သာသွားရမှာသမီးလေးကိုအားနာလိုက်တာ"
" သွားပါအဒေါ်ရယ် ဘာမှနောက်ဆံတင်းမနေနှင့်" ''အေးကွယ်"
်ကိုမင်းမင်းနှင့်အဒေါ်ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားတယ်။ခင်လေးလဲထမင်းခူးခပ်စားလိုက်ပြီး ညခုနှစ်နာရီလောက်ကြာတော့မင်းမင်းရောက်လာတယ်"
" ခင်လေးထမင်းစားပြီးပြီလား"
" ဟုတ်ကိုမင်း"
" နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား"
" နာနေတာပေါ့၊ကျောတွေခါးတွေလဲအောင့်နေတာပဲ"
" အင်းလေ စီးနေမကျတော့ဒီလိုပဲဖြစ်မှာ"
" အင်းပေါ့ ကိုမင်းကမဖြစ်ဘူးလား
" မဖြစ်ပါဘူး"
" အင်း အဒေါ်ရှိရင် အဒေါ်ကိုခနနှိပ်ခိုင်းရင်ရမှာ"
" အာ ကိုမင်းကလည်းလူကြီးကိုအားနာစရာ"
" ကျနော့်အဒေါ်က သဘောကောင်းပါတယ်"
" ဒါပေမယ့်"
" ဟင်းးးကျနော့်အစားနှိပ်ပေးတယ်လို့သဘောထားခိုင်းလိုက်မယ်"
"အမ် ဘယ်လိုဘယ်လို"
"ဒီလိုခင်လေး ခါတိုင်းအဒေါ်နေမကောင်းရင်ကျနော်နှိပ်ပေးနေကြလေ"
"အခုခင်လေးနေလို့မကောင်းတော့ကျနော့်အတွက်အစားထိုးပေးနှိပ်ခိုင်းပေးတာပြောတာပါ"
" ခစ် ခစ်ရပါတယ်ကိုမင်းရယ်"
အဒေါ်မရှိတော့စကားပြောရတာပိုလွတ်လပ်တယ်။ ပြောရင်းနှင့် sex ကိစ္စနည်းနည်းပါတယ်။ ဒီတော့စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်ပြီးအရသာရှိတယ်။မင်းမင်းသွေးတိုးစမ်းပြီးရသလောက် ထည့်ပြောတယ်။သားဖွားဆရာမလေးဆိုတော့ဒီကိစ္စကပြောပလောက်အောင်မထူးခြားဘူးလေ။ဒါပေမယ့်နှစ်ယောက်တည်းပြောရတော့ခင်လေးစိတ်တွေလည်းတမျိုးဖြစ်နေပြီ။စကားပြောရင်းစိတ်ပါလာတယ်။ပြောရင်းညနက်လာပြီ။
" ခင်လေး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား"
" နည်းနည်းတော့ကြောက်တာပေါ့"
" အကိုလာအိပ်ပေးရမလား"
" အာ ကိုမင်းကလည်း"
" ဒီလိုလုပ်ပါလား ၊ကျနော်တံခါးပိတ်လိုက်မယ်။ညဘက်ကြီးဆရာမလေးတစ်ယောက်တည်းကျနော်ရှိနေတာလူမြင်ရင်မကောင်းဘူး"
" အင်းဟုတ်တယ် ကိုမင်း"
" မင်းမင်းတံခါးထပိတ်လိုက်တယ်"
ဖယောင်းတိုင်မှိန်ပြပြအောက်မှာ နှစ်ယောက်သားရင်တွေခုန်နေပြီ။ ခင်လေးပြောရင်းကျောကအောင့်လာလို့တချက်ဆန့်လိုက်တယ်။
" ကျောတွေအောင့်နေတာလားခင်လေး"
" အင်းတကိုယ်လုံးအောင့်နေတာ"
" ကျနော်နှိပ်ပေးမယ်"
" ဟင့်ရတယ်မနှိပ်နဲ့ကိုမင်း၊ဆေးသောက်ထားတယ်"
" အားနာစရာမလိုဘူး"
" ခနလေးနှိပ်ရမှာ"
မင်းမင်းမရမကပြောလိုက်ပြီးခင်လေးအနားကပ်လိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာလည်းနှိပ်လိုက်ရင်သက်သာသွားမယ်အထင်နှင့်မို့ "အင်းကိုမင်း"
" ခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်"
" အင်း"
" ခနလေးစောင်လေးနှင့်ခေါင်းအုံးလေးယူလိုက်မယ်" ကိုမင်းအဒေါ့်အခန်းထဲကခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ယူကာကြမ်းပေါ်စောင်ခင်းပြီး
" ရပြီခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်"
ခင်လေးခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။မင်းမင်းလည်းဒီအခြေအနေဆိုရင်မဆိုးဘူးဆိုပြီးခင်လေးအနားကပ်ပြီးဒူးထောက်ကာကျောပြင်ကိုစမ်းပြီးလက်မနှင့်ခါးကြောကိုဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်လိုက်တယ်။အထိအတွေ့ကအိစက်ညက်ညောလွန်းလို့လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာပြီ။လက်မနှင့်ခါးကြောလေးကိုခွညှပ်ကာဖြေးဖြေးချင်းအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။
" အာ့ အင်းးးအင်းးး"
" နာလို့လားခင်လေး နည်းနည်းလေးကိုမင်း"
" အင်းကျနော့်မှာဆေးရှိတယ်"
" အပူဆိုရင် မခံနိုင်ဘူးကိုမင်း"
" အအေးဆေးရှိတယ် ခင်လေး"
" အင်းကိုမင်း"
ကိုမင်းဆေးဘူးကိုလှမ်းယူပြီညှစ်ထုတ်ကာ ခင်လေးအင်္ကျီ ကိုမပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှတဖြေးဖြေးလက်မလေးနှင့်နှိပ်ပေးလိုက်ပြီး
" ခင်လေးရတယ်မလား''
" အင်း"
ကိုမင်းလုံချည်ကိုဖြေလျော့ပြီးတင်သားနားအထိဆေးလိမ်းကာပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေဝေခွဲမရဘူး၊တဖြေးဖြေးနယ်ကျွံလာတဲ့ ကိုမင်းလက်တွေက ခင်လေးလုံးချည်ကိုဖြေချနေပြီ။အိမ်နေရင်းအတွင်းခံကမဝတ်ထားတော့ရင်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာတင်သားနှစ်ဘက်အားတင်းပြီးညစ်ထားလိုက်တယ်။
....................................
ကိုမင်းလည်း တင်သားတွေကိုမထိတထိလုပ်ပြီးခင်လေးစိတ်ပါအောင်ဆွလာတယ်။တင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါလက်နှင့်ဖိနှိပ်ပေးပြီးဘေးနှစ်ဖက်ဆွဲချတယ်။အမှန်ကဖင်ကြားအထိမြင်ရအောင်လုပ်ဆောင်နေတာပါ။
ခင်လေးမှာရှေ့တိုးရကောင်းမလားနောက်ဆုတ်ရကောင်းမလားတွေးနေတုန်းမှာပင်ကိုမင်းကခင်လေးအပေါ်ကခွပြီးထိုင်လိုက်တယ်။
" အာ ကိုမင်းအဲလိုမလုပ်နဲ့လေ"
" မဟုတ်ဘူးခင်လေးအကြောကိုအားညီအောင်နှိပ်ချင်လို့ပါ"
" အင်းပါ"
ကိုမင်းတဖြေးဖြေးနှင့်တဆင့်တက်ကာကျော်အေပါ်ဆေးလိမ်းရန်အတွက်ဘရာကိုအပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ပြီးမှကျောတပြင်လုံးဆေးလိမ်းပြီးသက်ညှာစွာနှိပ်ပေးတယ်။ဒါပေမယ့်အပေါ်တွန်းတင်တဲ့ဘရာကအောက်ကိုပြန်ကျလာတယ်။ကိုမင်းကဘရာဂျိတ်ကိုဖြုတ်လ်ုက်တယ်။
" အာ ကိုမင်း"
တဖြေးဖြေးကိုမင်းကအပေါ်ထိရောက်လာသလိုခင်လေးဖင်ကြားကိုမင်းလီးကထောက်လာတယ်။
" လီးကြီးကခင်လေးဖင်ကိုထောက်နေတာ ခင်လေးသိပေမယ့်မပြောရဲဘူး"
ခင်လေးစိတ်တွေထလာပြီးပိပိကအရည်စိုလာပြီလေ။
" ရပြီကိုမင်း"
" အင်းအပေါ်ကတော့ရပြီ ပေါင်တွေနာနေမှာပဲလေ"
" ရပါပြီ ကိုမင်းကလည်း"
ထိုစဉ်မှာပင်ဖယောင်းတိုင်မီးလေးငြိမ်းသွားရတယ်။
" ဟော့တော့မီးငြိမ်းသွားပြီ"
" အင်း ခင်လေး ကိုမင်းဒီမှာပဲအိပ်တော့မယ်"
" ကိုမင်းကလည်းမဖြစ်ပါဘူးဆို"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ"
" အင်းပြောတတ်ဘူး"
" အင်းလေ မပြောနဲ့တော့ခင်လေး"
ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ
" ကျနော်အရမ်းချစ်နေပြီ ခင်လေး"
" အို..ကိုမင်းနှော်"
ခင်လေးလဲစိတ်တွေဂယောင်ချောက်ခြားသွားပြီး ကိုမင်းကိုပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။အထိအတွေ့မှာခင်လေးတစ်ယောက် ဆင်ခြင်တုံတရားတွေပျောက်ခဲ့ပြီးခင်လေးလည်းတဏှာရေစီးနောက်လိုက်မိခဲ့ပြီလေ။ကိုမင်းမှာခင်လေးကိုဖက်ရင်းတင်သားတွေကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးနို့ရှိရာကိုအောက်သို့လျှောချပြီးခင်လေးနို့ကိုဖြေးညှင်းစွာစို့လိုက်တယ်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးးး"
တကိုယ်လုံးကြက်သီးနွေးတွေတဖျန်းဖျန်းထပြီးခင်လေးအရမ်းကိုစိတ်တွေထလာတယ်။
နို့စို့ရင်းတင်ပါးကြားလက်သွင်းပြီးအဖုတ်ထဲကိုလက်နှင့်နှိုက်ရာလက်ထဲမှာစောက်ရည်အချို့ကပ်ပါလာခဲ့တယ်။
" ခင်လေးစိတ်တွေထန်စပြုနေပြီမှန်း ကိုမင်း တွေးမိပြီးခင်လေးနို့ကိုပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့်ဖီးလ်တက်အောင်စို့လိုက်ပြီး ခင်လေးကိုပက်လက်လှန်ကာအပေါ်ကနေလိုက်တယ်။ပြီးမှနို့မှတဆင့်အောက်သို့ဆင်းကာစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လျှာအပြားလိုက်နမ်းလိုက်တယ်
" ရွတ်..ပလပ်"
" အာ့ အိုးးးအင်းးးဟင်းးးးး"
တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားကာအဖုတ်ထဲကအရည်တွေစိမ့်ဆင်းသွားပြီးတခါမှမခံစားဖူးသောအရသာထူးကိုခံစားမိကာခင်လေးမှာ အဖုတ်ထဲလျှာဝင်လာအောင်ပေါင်ကိုကားပြီး မြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။
" အင်းဟင်းးဟင်းးးး အားးရှီးးရှီးးး"
မင်းမင်းလဲတတ်စွမ်းသမျှကိုခင်လေးတစ်ယောက်ဖီးတက်လာစေဖို့ကြိုးစားပြီးလုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်လေးခမျှာမကြုံဖူးသေးတဲ့ကာမရေစီးမှာမျောပါသွားတော့တယ်။
ခင်လေးတစ်ယောက်စိတ်ပါလာလို့ အော်ညည်းမိသလိုကာမစိတ်ကအထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့တကြိမ်ပြီးသွားခဲ့တယ်။ မင်းမင်းလည်းလီးက အရမ်းတောင်နေပြီလီးထိပ်မှာလည်းအရည်ကြည်တွေစိုနေပြီ။လီးကိုတချက်နှစ်ချက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီးခင်လေးအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာကာမစိတ်တွေဖြစ်ပြီး အလိုးခံချင်နေပြီမို့မတားမြစ်နိုင်ဖြစ်နေပြီ။လီးတေ့ပြီး ဖိချလာတာကြောင့်အဖုတ်ထဲလီးကတင်းကြပ်ပြီး
" ဗျစ် ဖြစ် ဗျိ ဗျိ"
" အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး"
လီးတရစ်ချင်းတိုးဝင်လာတယ်။အဖုတ်ထဲပူကနဲဖြစ်သွားတဲ့အတွက်ခင်လေးကိုမင်းကိုပြောလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်းခင်လေးနို့ကိုကုန်းစို့ပြီးခနလေးလီးထည့်ထားရင်းငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးစောက်ဖုတ်ကညှစ်သလိုခံစားရပြီးခင်လေးလည်းညည်းလာတော့မှထပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်"
" အာ့အင်းးဟင်းးးအာ့ရှီးးး"
အဖုတ်ယက်ခံရတဲ့ခံစားမှု့မျိုးမဟုတ်ဘဲလီးဝင်လာတဲ့ခံစားချက်ကတမူထူးခြားတယ်။အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့လီးကအဖုတ်အတွင်းသားတွေကိုပွတ်ဆွဲသွားတော့ခင်လေးမှာအရမ်းကိုကာမစိတ်တက်လာစေပြီးဖီးတက်နေတော့မျက်လုံးမှိတ်ကာနှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး ညည်းတွားမိလိုက်တော့တယ်။ခင်လေးညည်းတွားသံကကိုမင်းကိုတဏှာစိတ်ပိုကြွလာစေပြီးလိုးချက်တွေမြန်လာတယ်။
" ဘွတ် ဖွတ် .ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းးး"
" အာ့ရှီးးရှီးးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး"
" ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး"
ခင်လေးမှာငါးမိနစ်ခန့်သာအလိုးခံရပြီးနောက်ပြီးချင်လာပြန်တယ်။
" ဖွတ် ဘွတ်ဖပ် ဖပ် ဖန်းးးးဖန်းး"
" အာ့ရှီးးရှီးးး အားးးး"
" ခင်လေးပြီးတော့မလားးး"
" အင်းးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး"
ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတော့အရှိန်နည်းနည်းတင်လိုက်ကာထပ်လိုးလိုက်တယ်။စောက်ဖုတ်ကစေးပိုင်တင်းကြပ်ကာညှစ်ထားမှု့ကြောင့်ကိုမင်းလဲပြီးချင်နေပြီ။တဖတ်တဘွတ်ဘွတ်နှင့်လိုးချက်ပြင်းပြင်းကိုအကြိမ်သုံးရာနီးပါးဆက်လိုးလိုက်ရာ
" ဘွတ် ဖွတ်ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းး"
" အာ့ပြီးပြီ အားးးရှီးးရှီးးး"
ကိုမင်းလည်းသုတ်တွေပန်းထွက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားရတော့တယ်။မောပန်းသွားတဲ့ကိုမင်း ခင်လေးအနားကပ်အိပ်ကာဖက်ပြီးအနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုဖက်ပြီးအမောဖြေနေရာကနှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြပြီးမနက်လေးနာရီလောက်မှခင်လေးနိုးလာခဲ့တယ်
" ကိုမင်း" "ဟင်"
" ထတော့လေ သွားတော့လူတွေမြင်ကုန်မယ်"
" အင်း သွားမယ်ခင်လေး"
ကိုမင်းလဲလူးလဲထကာခင်လေးပါးကိုနမ်းပြီး သူ့မိဘအိမ်ဘက်ကိုသွားတော့တယ်။ ခင်လေးလဲညကအဖြစ်အပျက်တွေးကာ တခုခုမှားသလိုခံစားမိလိုက်တယ်။ပြီးမှဖြစ်သွားပြီးပြီဆိုတော့ပြင်မှမရတော့တာဟုတွေးကာ အိပ်ရာကထပြီးအိမ်သာကိုသွားလိုက်ပါသေးတယ်။ရှူးပေါက်ပြီးစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်တော့ စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးပြီးဆေးပုံးထဲမှသန္ဓေတားဆေးယူကာသောက်လိုက်ရင်းအိပ်ရာပေါ်ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။
....................................................................................
နောက်တရက်နေ့လည်ရောက်တော့အဒေါ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ခင်လေးလည်းဆေးခန်းရှိရာကိုသွားပြီးလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်နေလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်းမယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ
" ခင်လေးအလုပ်တွေများနေလား"
" အင်း ကိုမင်း"
" ကိုမင်းရောအလုပ်မရှိဘူးလား"
" အလုပ်က အဝေးကြီးမှာမှမဟုတ်တာ၊အခုကပဲခင်းတွေစိုက်ထားပြီးနားနေတဲ့အချိန်လေ"
" ဟုတ်ကိုမင်း"
" ခင်လေး ညကျရင် ခင်လေးဆီလာအိပ်မလို့"
" မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရှိတယ်"
" ခင်လေးကလဲအဒေါ်ကအိပ်ရင်သိုးနေတာ"
" သိသွားမှာစိုးလို့ပါကိုမင်းရယ်"
" ကိုယ့်အဒေါ်အကြောင်းကို ကိုမင်းအသိဆုံးပါခင်လေး"
" မဖြစ်ဘူးသိသွားရင်ခင်လေးပဲအရှက်ကွဲရမှာ"အင်း ဒီနေ့သူပြန်ရောက်လာပြီလေ၊သူပင်ပန်းပမ်းလို့ညကျနှိပ်ပေးဖို့ခေါ်ထားတယ်"
" ဟုတ်လားခင်လေးရှိတာကို"
" ခင်လေးကိုအားနာလို့ဖြစ်မယ်"
" အင်းအဲဒါဖြစ်နိုင်တယ်"
" ဒီလိုလုပ်လေ ခင်လေးဒေါ်လေးကိုညကျရင်ကိုမင်း လာနှိပ်ပေးမယ်၊ခင်လေးကလဲဒေါ်လေးကို ဆေးတိုက်လိုက်အိပ်ဆေးပါထည့်တိုက်လိုက်"
" ဟွန်းဒါမျိုးဆိုတော်တော်ဉာဏ်ကောင်းနေတယ်"
" ဟီး ခင်လေးကလဲ မနေ့ကခင်လေးခရီးပန်းနေလို့ကိုမင်းအလျှော့ပေးခဲ့တာ"
" ဟွန်း..တော်ပါကိုမင်းရာအလျှော့မပေးရင် ခင်လေးသေသွားမလားမသိဘူး"
" မသေစေရဘူးခင်လေး"
" ဒီနေ့တော့မလာနှင့်အုံးလေ နောက်ရက်တွေမှပေါ့နှော်ကိုမင်း"
" ဟုတ်ပါပြီ ခင်လေးရာ"
ခင်လေးမှာကိုမင်းနှင့်ဖြစ်ပြီးတော့နောက်ဆုတ်လို့ရတော့မယ့်အခြေအနေမရှိတော့ပေ။ခင်လေးလည်းမထူးတော့ဘူးဆိုပြီးကိုမင်းလိုချင်တာပေးမလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်အဒေါ်အိမ်မှာတော့လုပ်လို့ဖြစ်မယ်မထင်ဘူးလေ။လုပ်လို့သိသွားရင်အရှက်ကကွဲအုံးမှာခင်လေးကဘယ်မှာအေးအေးဆေးဆေးတွေ့လို့ရမလဲသာစဉ်းစားလိုက်တယ်။
ဆေးခန်းကဆောက်လို့ပြီးတော့မယ်။လိုအပ်တဲ့ကျန်းမာရေးနှင့်ပတ်သက်တဲ့စာရွတ်စာတန်းတွေပိုစတာတွေ၊ကြော်ငြာတွေနှင့်ဆေးတွေလိုအပ်သေးတယ်။ဒီတော့မြို့နယ်ကကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနခွဲကိုဖုန်းဆက်တော့လာထုတ်ပါတဲ့။မြို့ကိုတက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ဖို့ရာကိုမင်းကိုအကူအညီတောင်းရတော့တယ်။
" ကိုမင်း ခင်လေးမြို့တက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ရမယ်"
" သွားလေခင်လေးဘယ်အချိန်သွားမလဲ"
" မနက်ဖြန်မနက်စောစောသွားမယ်"
" အင်းသွားကြတာပေါ့'"
နောက်မနေ့မနက်ငါးနာရီလောက်ထိုးတော့ကိုမင်းကလာခေါ်တယ်။
" ခင်လေးနိူးပြီလား"
" နိုးပြီလေ၊အဆင်သင့်ပဲ"
ခင်လေး အပြင်ကိုထွက်ပြီးကိုမင်းဆိုင်ကယ်နောက်လိုက်ခဲ့တယ်။ကိုမင်းလဲမြို့ဘက်မောင်းခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေးရုံးဖက်လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ကိုးနာရီခွဲလောက်ရောက်တာမို့အဆင်ပြေတယ်။ရုံးကထုတ်ပေးတာတွေကိုခင်လေးယူလာပြီး
" ကိုမင်းတစ်ခုခုစားရအောင်"
" အင်းစားမယ်လေ၊ဒါပေမယ့်ဆိုက်မှာမစားချင်ဘူး"
" အင်းအဲဒါဆိုလဲပါဆယ်ဝယ်လိုက်"
ကိုမင်းခေါက်ဆွဲကြော်နှင့်ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲဝယ်ကာမြို့ကအဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းကိုမောင်းခဲ့လိုက်တယ်။
" အယ် ကိုမင်း ဘယ်ကိုမောင်းလာတာလဲ"
" ခင်လေးကလဲ၊ဟိုမှာကျတော့လည်းမတွေ့ရဘူးလေ၊အာ့ကြောင့်ဒီမှာအေးအေးဆေးဆေးနေမလို့"
" ဟွန်း ကိုမင်းနှော်"
ကိုမင်းတည်းခိုခန်းဘက်မောင်းလာတော့ခင်လေးသိလိုက်ပြီ။လုပ်ဖူးထားတော့ခင်လေးစိတ်ကမထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်ကလွှမ်းမိုးနေတယ်။ရွာမှာလူသိမှာစိုးရိမ်ရပေမယ့်မြို့မှာဆိုတော့လူတွေမသိဘူးဆိုတဲ့အတွေးကဝင်လာတယ်။ကိုမင်းနှင့်အတူတည်းခိုခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။
" ခင်လေးအဝတ်အစားအပိုပါလား"
" မပါဘူးကိုမင်း"
ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း
" ကိုမင်းအဝတ်တွေကြေကုန်ပါ့မယ်"
" ကိုမင်းချွတ်ပေးမှာပေါ့"
" ဟင်း..ဒါပဲအမြဲလာချောင်းနေတာ"
ကိုမင်းခင်လေးအဝတ်တွေချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အခုလိုမျိုးထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရမှအရမ်းကိုလှတဲ့ ဘော်ဒီ။နို့တွေလည်းဝိုင်းစက်လှပလွန်းတယ်ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့နို့လေးတွေကလဲမြင်သူငေးလောက်တယ်။ခါးသေးရင်ချီတဲ့အလှအပမျိုးလေးပေါ့။ခါးသေးပြီးတင်ကြီးတဲ့မိန်းမသားအလှဆိုတာရှားပါးတယ်လေ။
" ခင်လေးရေချိုးခန်းဝင်လိုက်အုံးမယ်ကိုမင်း"
ခင်လေးတမနက်လုံးလှုပ်ရှားနေတော့ညစ်ပတ်နေလောက်ပြီ။ကိုမင်းကတနေ့ကလိုမျိုးအဖုတ်ကိုနမ်းပေးရင်အနံ့ထွက်မှာစိုးရိမ်မိတယ်လေ။ဒီတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအဖုတ်လေးမွှေးအောင်ဆပ်ပြာမွှေးခဲလေးနှင့်ဆေးကြောလိုက်တယ်။
ကိုမင်းမှာခင်လေးရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်အလှတွေ့ပြီးရင်ခုန်ပြီးလီးကအရမ်းတောင်လာတယ်။အမှတ်တရဖြစ်အောင်ခင်လေးမသိစေဘဲဗီဒီယိုရိုက်ဖို့လုပ်ပြီးဖုန်းကင်မရာကိုကုတင်ဖက်ချိတ်ပြီးဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာအဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။
" လာ ခင်လေး ကိုမင်းအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ"
" ဟင့် ကိုမင်းကလဲ"
ခင်လေးနို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခင်လေးနှုတ်ခမ်းတွေနမ်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲ တုန့်ပြန်ကာနမ်းတယ်။နှစ်ယောက်လုံးအနမ်းတွေက အရမ်းကိုထန်လွန်းနေတယ်။ကိုမင်းကနမ်းရင်းနှင့် ခင်လေးဖင်ကြီးတွေကိုညှစ်သလိုခင်လေးကလည်းကိုမင်းကျောပြင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားတယ်။ကိုမင်းရဲ့လီးကခင်လေးပေါင်ကြားအဖုတ်နေရာကိုလာပြီးထောက်နေတယ်။ကိုမင်းလီးကအရည်တွေကစိမ့်ဆင်းနေတာကြောင့်ပေါင်ကြားမှာချောပြီးအဖုတ်အောက်ကိုထိုးမိနေပြီလေ။ကိုမင်း ခင်လေးကိုဖက်ထားရင်းအိပ်ရာပေါ်လှချလိုက်ကာခင်လေးနို့တွေကိုရမက်ထန်ထန်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်".
" အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးးး"
တခါအလိုးခံထားတ ဲ့ခင်လေး အရသာကိုသိနေပြီတိုးတိတ်တိတ်ညည်းရင်း ကိုမင်းခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဖွဖွလေးဆွဲနေမိတယ်။ကိုမင်းလည်း အဖုတ်ရှိရာကိုလျှောချရင်းခင်လေးပေါင်ကိုကားကာအဖုတ်ကိုယက်လိုက်တော့တယ်
" ပလပ် ပလပ် ပလပ်"
" အာ့ရှီးးရှီးးအိုးးးကိုမင်းးးဟားးးးးအားး"
ခင်လေးအသံမထွက်စေဖို့ထိန်းချုပ်ပေမယ့် ကိုမင်းရဲ့လျှာအစွမ်းကြောင့်အလျှော့ပေးကာအသံထွက်ညည်းလိုက်တယ်
" ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်"
အဖုတ်ယက်ပြီးအစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။စိတ်ထန်မှု့ကြောင့်မာနေတဲ့ခင်လေးအစေ့ကနီတျာရဲလေးဖြစ်နေပြီလေ။
" အာ့ကျွတ် ကျွတ် အိုးးအားးရှီးးရှီးးး"
ခင်လေးခါးမြှောက်ပြီးအော်ညည်းလိုက်သလိုကိုမင်း ခေါင်းကိုလည်းဖိချမိတယ်။အထာပေါက်တဲ့ကိုမင်း အဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးမွှေပေးလိုကိတဲ့အခါ ခင်လေးမှာစိတ်ထန်ပြီး အဖုတ်ထဲကအရည်ထွက်ပြီးပြီးသွားရတော့တယ်။
" ပလပ် ပလပ် ပလပ်"
" အားးရှီးးရှီးးးအားးးးးးအိုးးးအားးး"
ညည်းသံဆုံးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ခင်လေးခါးကအောက်ကိုပြုတ်ကျသွားပြီးအသက်ရှူသံလေးပြင်းပြကာမောဟိုက်သွားတော့တယ်
" ခင်လေးမောသွားပြီလား"
" အင်း မော သွားပြီ"
" ကိုမင်း ဟာလေး နမ်းပေးဦးလေ"
" အင်း နမ်းပေးမယ်လေ"
ခင်လေးကအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်သလို ကိုမင်းကအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်အိပ်လိုက်တယ်။မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ကိုမင်းလီးကိုခင်လေးကငုံကာစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အားးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ အိုးး"
ခင်လေးရဲ့လီးစုပ်ပေးမှု့ကြောင့် ကိုမင်းမှာခြေဖဝါးကြောတွေထောင်ထသလိုဖြစ်သွားရပြီး လီးကအဆမတန်တောင်လာတော့တယ်။ ခင်လေးလဲ ကြားဖူးနားဝရှိသလို လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်တော့
" အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ"
" တော်ပီ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်"
ကိုမင်း ပြောတာကြောင့် ခင်လေးလီးစုပ်တာရပ်လိုက်တော့တယ်။
" ခင်လေးကုန်းပေးပါလား"
" အင်းကုန်းပေးမယ်လေ"
ခင်လေးကကုန်းပေးလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနောက်ကနေပြီးအဖုတ်ကြားလီးတေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။လီးကတအိအိနှင့်ဝင်သွားပြီးအဆုံးထိရောက်သွားတော့တယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိဗျစ်"
" အာ့ကိုမင်းဖြေးဖြေးအောင့်တယ်"
" အင်းဖြေးဖြေးလေးလုပ်ကြည့်မယ်"
ကိုမင်းလီးကိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ခနကြာတော့ခင်လေးဆီကထွက်တဲ့အရည်ကြောင့်ခင်လေးမှာအောင့်တာသက်သာလာသလိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တာလဲ အားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်လေးမြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ပြောမထွက်ပေ။ကိုမင်းလည်းအားမရဖြစ်လာကာ
" ခင်လေး မြန်လို့ရပြီလား"
" အင်းမြန်တော့ကိုမင်း ခင်လေးခံနိုင်ပြီ"
ကိုမင်းအရှိန်လေးတင်ကာလိုးလိုက်တော့လီးကအဖုတ်ထဲတဇိဇိတဗျိဗျိ ဝင်ကာဖီးတက်လာတော့တယ်။
" ဇွိ ဗျိ ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းးး"
" အာ့ အင့် ဟင့် အင့် "
" ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ်..ဖန်း..ဖန်းးး"
" အိုး အင့်! ဟင့်! အင့်! အင့် အာ့ရှီးရှီးး"
လိုးရတာစေးပိုင်နေသလိုအရမ်းလည်းကောင်းနေတယ်။ကိုမင်းလိုးရင်း ခင်လေးဆံပင်တွေကိုစုစည်းကာနောက်ကိုလှန်ဆွဲလိုက်ပြီးတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်တယ်။ကင်မရာမှာခင်လေးရဲ့ဖီးလ်တက်နေတဲ့မျက်နှာလေးပေါ်လွှင်စေသလိုခါးလေးကော့ပြီးဖင်လေးထောင်နေနာကြောင့်ကိုမင်းလည်းအရသာရှိရှိလိုးရတော့ အရမ်းကောင်းလွန်းသလိုခင်လေးလည်းကာမစည်းစိမ်ကိုပြည့်ပြည့်ဝဝရရှိနေလို့လိုးသံတွေနှင့်ခင်လေးညည်းသံတွေကအခန်းတွင်းဆူညံလို့နေတယ်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လိုးပြီးချိန်မှာတော့နှစ်ယောက်လုံးအထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာပြီးချင်လာခဲ့တယ်
" ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး"
" အာ့ရှီးးရှီးးးအားးးးအင်းးး"
" ခင်လေးပြီးတော့မလား"
" အင်းးပြီး...ပြီးတော့မယ် အားးရှီးးးရှီးး"
ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးသွားတာသိလိုက်ပြီး သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။
" ကိုမင်းပြီးပြီလားး"
" အင်းးပြီးပြီခင်လေး"
" ဒါဆိုပြန်ကြမယ်၊နောက်ကျလို့မကောင်းဘူး"
" အင်းပါနောက်အခေါက်ကျရင်ကြာကြာလေး လုပ်ချင်တယ်"
" အင်းပါကိုမင်း၊ခင်လေးရေဆေးလိုက်အုံးမယ်"
" ဆေးလေခင်လေး"
ခင်လေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကိုမင်းလည်းဖုန်းကိုယူကာပိတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှခင်လေးနောက်ကိုလိုက်ပြီးရေဆေးလိုက်တော့တယ်။ဒီလိုနဲ့မြို့တက်တဲ့အချိန်တိုင်းကိုမင်းနှင့်ခင်လေးအမြဲတန်းလိုလို လိုးဖြစ်တော့တယ်။
.........................................................
ခြောက်လလောက်တာဝန်ထမ်းဆောင်းရင်းခင်လေးမှာကိုမင်းရဲ့စရိုက်ကိုသိလာတယ်။ကိုမင်းက တကယ်ဆိုရင်စွန့်စားပြီးအလုပ်လုပ်ကိုင်ရမှာအခုတော့ဆယ်တန်းထိပဲကျောင်းတက်ဖူးပြီး အလုပ်မယ်မယ်ရရမရှိ။မိဘအလုပ်ကိုသာလုပ်ရင်းရွာမှာအေးဆေးစွာနေထိုင်တယ်။အားရင်ခင်လေးဆီလာတယ်။အိပ်စားကာမအဆင့်သာရှိတယ်လို့ဘဝနဲ့တွေးပြီးခင်လေးက မြင်လာတယ်။ခင်လေးတို့ရဲ့ဆေးခန်းလည်းပြီးစီးလို့ခင်လေးအိမ်ပြောင်းလိုက်တယ်။
ဒါကြောင့်မို့ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုတဖြေးဖြေးနှင့်ဝေးလာတော့တယ်။ဆေးခန်းမှာလည်းနောက်ထပ်တစ်ယောက်ရောက်လာတဲ့အခါခင်လေးမှာအဖော်ရှိလာတော့ကိုမင်းကိုလည်း ရှောင်နေမိတယ်။ဒီလိုနှင့်တနေ့ကြတော့ရွာမှာအလှူတစ်ခုကခင်လေးကိုဖိတ်တယ်။ခင်လေးနှင့်အဖော်အလှူကိုသွားကြတယ်။အလှူကလဲရွာကမျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူလည်းစည်တယ်
" ဟေ့..မောင်လေး ဆရာမလေးတွေလာတယ်"
" ဟုတ်မမကြီး"
" ဆရာမလေးတွေလာဗျ။ထိုင်ကြပါ"
" မောင်လေးရေ ဆရာမလေးတွေကိုဧည့်ခံလိုက်ဦး၊မမလာခဲ့မယ်"
ခင်လေးကလာပြီးဧည့်ခံတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်တော့ခင်လေးထက်သုံးနှစ်လောက်ကြီးမယ့်လူပါ။အသားညိုညိုနှင့်ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့။
" ဆရာမလေးတို့စားကြပါ"
" မမလည်းလာနေပြီ"
" ဆရာမလေး စားနှော်အားမနာနှင့်၊ဒါကျမမောင်လေးအငယ်ဆုံး"
" ဟုတ်မမ ၊အရင်ကမတွေ့မိဘူးနှော်ရွာမှာ"
" အခုမှနိုင်ငံခြားကပြန်လာတာကွယ်၊မသွားနဲ့အိမ်ကအလုပ်တွေလုပ်ပါဆိုတာမရဘူး၊သုံးနှစ်လောက်စင်ကာပူမှာလုပ်ပြီးပြန်လာတာ"
" ကဲမောင်လေး၊သူကမခင်ခင်လေးတဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်ကကျော်ကျော်ထွန်းပါ"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်"
" ကျနော်လည်းဝမ်းသာပါတယ်"
ကျော်ကျော်ထွန်းဆရာမလေးခင်ခင်လေးကို သဘောကျသွားတယ်။အရမ်းလှလို့စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ခနခန ဆရာမလေးကိုချောင်းကြည့်မိတယ်။ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှင့်အကြည့်ဆုံပြီးရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားတယ်။
" ခင်လေး ကျနော်တို့အိမ်ကိုလာလည်နိုင်ပါတယ်ဗျ"
" ဟုတ် ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ဆေးခန်းဖက်လဲလာလည်နိုင်ပါတယ်"
" လိုတာရှိရင်ပြောပါ။ကျနော်စွမ်းသလောက်ကူညီပါ့မယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ပွင့်လင်းတဲ့အပြောနှင့်အပြုံးကိုသဘောကျသွားတယ် အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့်ရင်ခုန်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုမင်းနဲ့တွေ့တဲ့ခံစားမှု့မျိုးမဟုတ်ဘဲထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှု့မျိုးကိုကြုံရတယ်
" အင်း ငါဘာလို့ဒီလိုတွေဖြစ်မိတာလဲမသိဘူး"
စားသောက်ပြီး တော့
" ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ပြန်တော့မယ်၊ဆေးခန်းမှာလူမရှိလို့"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
" မမ ညီမလေးတို့ပြန်တော့မယ်"
" အေးကွယ် ဆရာမလေး"
" မောင်လေးရေ အသီးအနှံတွေထည့်ပေးလိုက်ပါကွယ်"
" မမရေ မယူတော့ဘူးလေ၊အလှူကြီးမှာ"
" အေးကွယ် ညနေကျမှမောင်လေးကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတော့မယ်'"
" ရပါတယ်မမရဲ့"
" အမလေးကွယ် အားနာစရာကျနေတာပဲ၊ကဲ ပြန်ပြန် နောက်ကျနေမယ်"
ခင်လေးအလှူအိမ်ကပြန်လာလိုက်တယ်။အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့မျက်နှာပဲမြင်ယောင်မိပြီးပြုံးမိတယ်။
" အမယ်ခင်လေးဘာတွေပြုံးနေတာ"
" ဟုတ်ပါဘူး အမရယ်"
" ဟင်းဟင်းးးငါသိပါတယ်အေ ၊ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြောင့်မလား"
" အို အမကလဲ"
" အင်း ခင်လေးခင်လေး ငရံ့နှစ်ကောင်ကြောင့်ဘယ်အကောင်ဖမ်းရမလဲစဉ်းစားရခက်နေပြီထင်တယ်"
" အာအမရယ် အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး"
ခင်လေးဘယ်လိုပင်ငြင်းပါစေ ခင်လေးဘာသာအသိဆုံးပါပဲ။ခင်လေးကိုကျော်ကျော်ထွန်းတို့ရဲ့မိသားစုအမူအကျင့်ကိုသိတယ်။အကယ်၍ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်ရွေးချယ်ရင်ငြင်းရက်စရာ လူမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။ဒါပေမယ့်အခုတော့ခင်လေးမှာ ကိုမင်းကရှိနေပြီ။ကိုမင်းလိုလူမျိုးနှင့်တော့အိမ်ကသဘောမတူဘူးလို့အရိပ်အမွတ်ပြောထားပြီးပြီ။ခင်လေးတွေးရင်ပြုံးလိုက်တယ် ။
" မုန့်ဆီကြော်ကဘယ်နေမှန်းမသိဘူး၊နှုတ်ခမ်းနာနှင့်တည့်ပါ့မလားဆိုပြီးတော့လေ"
ညနေရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရောက်လာတယ်။
" ခင်လေး ၊ ဟိုမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်း"
" အယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအားနာစရာရှင်"
" အားနာစရာမလိုပါဘူးဗျာ၊ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလာချင်နေတာ"
" ဟော့တော့"
" မအံ့ဩနဲ့လေ ကျနော် ကခင်လေးမြင်ပြီးကတည်းကလာချင်နေတာ"
" အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်"
" ရော့ အမပေးလိုက်တဲ့အသီးအနံတွေ လတ်ဆတ်တယ်ဗျ"
" ကျေးဇူးပါရှင်"
" လုပ်ပြန်ပြီ၊ကျနော်တို့ရွာကိုကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု့တွေလုပ်ပေးတဲ့ခင်လေးကိုကျနော်တို့ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ"
" အမယ်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအပြောကောင်းတယ်"
" မကောင်းပါဘူးဗျာ"
" ကျမဘာကျွေးရမလဲ၊အပြောကောင်းလွန်းလို့"
" မလိုပါဘူးဗျာ၊ဒါပေမယ့်ဒီကိုခဏခဏတော့လာခွင့်ပေးပါ"
" ရှင် ဘာလုပ်မို့လဲရှင့်"
" ကျနော့်ရင်ထဲခံစားချက်တွေဖွင့်ပြမလို့"
" အမ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှော်"
" ဘာလဲခင်လေးက မယုံလို့လား၊လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပြမယ်လေ"
" ဟော့တော် ဒုက္ခပါပဲ"
" ဘာမှဒုက္ခမရောက်စေရဘူး၊တောသားဆိုပေမယ့်အရည်အချင်းရှိပါတယ်။ခင်လေးကိုဝမ်းဝရုံမကစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားနိုင်တယ်"
" ဟော့တော် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြီးနှော်"
" ဟုတ်တယ်ခင်လေးမြင်မြင်ချင်းချစ်တယ်ဆိုတာ ရူးတဲ့လူတွေလို့ထင်ခဲ့တာအခုကျနော်အရူးဖြစ်နေပြီ"
" ခစ် ခစ် ခစ်"
" ရယ်ပါဗျာ၊ရယ်ပါ။ခင်လေးတစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနှင့်ရယ်နိုင်အောင်ခင်လေးကိုလက်ထပ်ချင်ပါတယ်"
" ခင်လေးစဉ်းစားပါရစေ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း"
ခင်လေးမှာတကယ်တမ်းအချစ်ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့အမှားတစ်ခုကြောင့်ခင်လေးစိတ်ညစ်မိတယ်။တချိန်ကမတွေးမိဘဲကိုမင်းနှင့်သာယာခဲ့တာအမှားတစ်ခုလိုထင်နေရပြီလေ။ဆေးခန်းကထွက်သွားတဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကျောပြင်လေးကိုကြည့်ပြီးခင်လေးသက်ပြင်းချလိုက်တယ်
" ဟူးး...ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်၊အစကသာတွေ့ခဲ့ရင် ခင်လေးရင်မောရမှာမဟုတ်ဘူး"
............
ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဆေးခန်းကထွက်သွားပြီး နောက်ကိုမင်းရောက်လာကာ
" ကျော်ကျော်ထွန်းဘာလာလုပ်တာလဲခင်လေး"
" အသီးအနှံတွေလာပို့တာ"
" အော ."
တချက်သာအသံထွက်လိုက်ပြီးကိုမင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ပြီးမှ
" ဘာတွေပြောသွားတာလဲ" းူ
" ဘာမှမပြောဘူး"
ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာမြွေမြွေချင်းခြေမြင်တယ်။ ဒီကောင်လိုလူမျိုးကစိတ်ထဲကမပါဘဲဒီလိုဆေးခန်းလာစရာမရှိဘူး၊။ငယ်ကတည်းကသိပြီးသားလေ။ကျော်ကျော်ထွန်းလိုလူမျိုးက ဘယ်မိန်းကလေးမှစိတ်ဝင်စားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။စီးပွားရေးပြေလည်ပေမယ့်ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်မယ်ဆိုပြီး စင်ကာပူကိုထွက်သွားတာ။အခုဆေးခန်းကိုလာတယ်ဆိုတော့ခင်လေးကိုဒီကောင်ကြိုက်လို့ဖြစ်မယ်
" ခင်လေးညနေဘာစားမလဲ"
" အားလုံးစီစဉ်ပြီးပြီ"
" ဒီညလာတွေ့လို့ရမလား"
" မရဘူးဆို"
" ခင်လေးရယ် ကိုမင်းအရမ်းတွေ့ချင်နေတာ"
" ကိုမင်းရယ်ခင်လေးဘက်လဲကြည့်အုံးလေ"
" ဟင်းးး ခင်လေးရယ်၊ကိုမင်းစိတ်မချဘူးကွာ"
" အမ် ကိုမင်းနှော် ပြန်တော့ခင်လေးလုပ်စရာရှိသေးတယ်"
ကိုမင်းအနှင်ခံရတော့စိတ်ခုသွားတယ်။ အမှန်ကခါတိုင်းလဲဒီလိုပါဘဲ။ဒါပေမယ့်ကျော်ကျော်ထွန်းလာပြီးကတည်းက ကိုမင်းစိတ်တွေတိုနေမိတယ်။ဆက်ပြောရင်စိတ်တိုရမှာမို့ကိုမင်းအိမ်ပြန်လိုက်တယ်။ခင်လေးလ ဲကိုမင်း ပြန်သွားတော့သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။
ဖုန်းမည်သံကြားလို့ ခင်လေးထကိုင်လိုက်တော့ကျန်းမာရေးရုံးက
" ဆရာမ ခင်လေး"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
" ဆရာမလေးမြို့ကိုပြောင်းရမယ်"
" ရှင်"
" ဟုတ်တယ်ဗျ၊အော်ဒါထွက်နေပြီ"
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ခင်လေးထွက်ပေါက်တစ်ခုရသလိုခံစားရပြီး ပျော်သွားတယ်။မနက်မိုးလင်းတော့ရွာကလူတွေကိုနှုတ်ဆက်တယ်။အားလုံးကမြို့ပေါ်ပြောင်းရတော့စိတ်မကောင်းကြပေမယ့်တွေ့လို့ရနေတာမို့အဆင်ပြေသေးတယ်ဆိုပြီးလိုက်ပို့ကြတယ်။ကိုမင်းကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပါတယ်။မြို့ရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဖုန်းဆက်တယ်
" ခင်လေး"
" ရှင် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း"
" ကျနော်မှာခင်လေးနဲ့တွေ့လို့ပျော်ရုံပဲရှိသေးတယ်ခင်လေးကပြောင်းရပြီဆိုတော့ကျနော့် ရွာမှာမပျော်ဘူးဗျာ"
" အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်"
" ကျနော်ခင်လေးကိုချစ်တယ်ဗျာ"
" ခင်လေးသိပါတယ်"
" ခင်လေး ကျနော်ကိုလက်ထပ်ပါလားဗျာ"
" ဟင်း ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်"
" ကျမ..မိဘတွေကိုပြောရအုံးမယ်၊ သူတို့သဘောတူမှဖြစ်မှာပါ"
" ဟာဒီလိုဆို ခင်လေးကျနော့်မမကိုအဲဒီလွှတ်ပြီးအကျိုးအကြောင်းပြောပြခိုင်းလိုက်မယ်ဗျာ"
" ဟုတ်ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း"
" ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီဗျာ၊မနက်ဖြန်ခင်လေးဆီလာခဲ့မယ်"
" ဟုတ် ကဲ့"
ကျော်ကျော်ထွန်းကသူ့အမကြီးကိုပြောတော့
" ငါ့မောင် မမကြီးကမိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့သိပ်မပြောချင်ဘူး"
" ဘာဖြစ်လို့လဲမမ"
" ဘာဖြစ်ရမလဲ မင်းမင်းနဲ့သူသမီးရည်းစား ဖြစ်နေတယ်လို့သတင်းကြားတယ်'
" မမကလည်းဗျာ၊ခုခေတ်မှာသမီးရည်းစားတွေဘာတွေကအရေးမကြီးဘူးလေ"
" ငါ့မောင်...အိမ်ထောင်ပြု၊ဘုရားတည်၊ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ချက်မပိုင်ပြင်ရခက်သည့်အမျိုးတဲ့။မောင်လေးသတိထားရမှာနှော် နောင်ပေါ်လာမယ့်ပြသနာအတွက်မောင်လေးစဉ်းစားအုံး"
" မမရယ် လူတိုင်းကခြောက်ပစ်ကင်းသဲလဲစင်ဆိုတာမရှိဘူး၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ချစ်လို့လက်ထပ်မှာပါ"
" အေးပါ မမသတင်းမေးမြန်းကြည့်ပါမယ်"
မောင်ကိုချစ်သည့်အမမို့မောင်ပြောသလိုပဲ ခင်လေးတို့ရွာကိုခရီးထွက်သွားတယ်။ ကိုမင်းတို့ရွာဆိုတာတစ်ဦးကတစ်ခုခုလုပ်ရင် တဦးကသိနေတော့ ကိုမင်းစိတ်ထဲမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ရပြီ။ရည်းစားလူလုအူနုကျွဲခတ်ဆိုသလိုပါပဲ။ကျော်ကျော်ထွန်းဆီသွားလိုက်ပြီး
" ကျော်ကျော်"
" ဘာလဲမင်းမင်း"
" အေး ငါနှင့်ခင်လေးကသမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့တယ်နှော်"
" အေးဖြစ်လဲဘာဖြစ်လဲကွာ၊ငါလက်ထက်မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ"
" မင်းစဉ်းစားလေ ငါထက်သာတဲ့မင်းနှင့်တွေ့တော့ငါ့ကိုပစ်ပြီးမင်းနောက်လိုက်တာ။ဘယ်မှာလဲသစ္စာ"
" အင်း..လေ သူလဲသူ့အကြောင်းတရားနှင့်သူမို့လို့လေ"
" အေးမင်းကို ငါမပြောမရှိနှင့်။တစ်ရွာတည်းသားမို့ပြောပြတာ"
" အေးငါသိပြီးပြီ"
" ငါနှင့်ဘယ်အဆင့်ထိရောက်ခဲ့လဲမင်းသိလား"
" ဒါတွေငါသိစရာမလိုဘူး၊ငါနှင့်လက်ထပ်ပြီး ငါကြည်ဖြူရင်ပြီးတာပဲ"
" အေးပါကွာ၊မင်းသိအောင်ငါလာပြောတာပါ"
" အေးပါကျေးဇူးပဲ"
ကိုမင်း ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအံ့ဩသင့်သွားတယ်။ဒီလောက်ထိရူးလိမ့်မယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ဘူး။သူ့ထိုက်နှင့်သူ့ကံလို့ပဲတွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးပိတ်ရက်မို့ဆီသွားလိုက်တယ်။
" လာလေ ကိုကျော်ကျော်"
" အင်း ခင်လေးနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောချင်တယ်"
" ပြောလေ ကိုကျော်"
" ကိုကျော့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုသွားမယ်"
" အင်း လိုက်ခဲ့မယ်ကိုကျော်"
ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးနှင့်စကားကိုလွတ်လပ်စွာပြောဖို့ရာသူငယ်ချင်းအိမ်ခေါ်ခဲ့တယ်။
" ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးအခုမှလာတယ်"
" အေးကွာ ဒါ ငါယူမယ့်မိန်းကလေးခင်လေးတဲ့"
" အော မခင်လေးဘာမှအားမနာနှင့်ဒီကောင်နဲ့ကငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊အခုကဒီအိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်းအေးဆေးနေ"
" ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးငါအပြင်လစ်မယ်၊မင်းပြန်ခါနီးမှဖုန်းဆက်တော့"
" အိုကေ သူငယ်ချင်း"
ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းအပြင်ရှောင်ထွက်သွားမှ
" ခင်လေး ကိုမေးစရာရှိတယ်"
" မေးလေ ကိုကျော်"
" ခင်လေးကိုယ့်ကိုချစ်လား"
" ဘာလို့ဒီစကားမေးတာလဲကိုကျော်"
" အကြောင်းရှိလို့"
" အင်းဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုရင်၊ခင်လေးကို ကျော်နှင့်လက်ထပ်ဖို့အထိတွေးထားတာ၊ကိုကျော့်ကိုချစ်မိလို့ပဲ"
" ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်တယ်"
" ဟုတ်ကဲ့"
" ခင်လေးချစ်တယ်လို့ဖြေပေးလေ"
" ဟုတ်ပါပြီရှင် ကျမလဲရှင့်ကိုချစ်ပါတယ်"
" ခင်လေးကို ပြောစရာရှိတာကခင်လေးဘာတွေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကျနော်ကြည်ဖြူတယ်"
" အင်း ကိုကျော် ခင်လေးကိုမေးချင်တာတွေ ရှိတယ်မလား"
" အင်း "
" ခင်လေးသိပါတယ်"
" အင်းပြောပြလို့ရမလား"
" ခင်လေး ကိုမင်းမင်းနှင့်ညိစွန်းခဲ့တယ်"
" အင်း ရပြီခင်လေးရပြီ"
" ကိုကျော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မလား"
" အင်းယုံတယ်လေ"
" အင်းကိုယ်လေးခင်လေးကိုလည်းယုံပါတယ်"
" ဟုတ်ကိုကျော်"
" ခင်လေးအရမ်းချစ်တယ်ကွာ"
ကိုကျော် ခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့။ခင်လေးလဲပြန်နမ်းလိုက်တယ်။
.......................
ခင်လေး မှာကျော်ကျော်ထွန်းအနမ်းတွေတုန့်ပြန်ရင်း ကျေနပ်မိတယ်။တဘဝစာအားကိုးရမယ့်လူ မိမိချစ်ရတဲ့သူ၊မိမိအပေါ်နားလည်ခွင့်လွှတ်ပြီးချစ်ရမယ့်သူဆိုတာမို့ခင်လေးအရမ်းပဲကျေနပ်မိတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်။တူနှစ်ကိုယ်သစ္စာပြိုင်ဆိုလိုက်ချင်သေးတယ်။မင်းမင်းကခင်လေးအနားကပ်မရတော့အောင် ခင်လေးကိုအနိုင်ယူခဲ့ချင်တာကြောင့်ချစ်လေးကို လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ခင်လေးအင်္ကျီကိုအသာအယာလေးချွတ်လိုက်ပြီးခင်လေးဘရာကိုပါချွတ်ယူချလိုက်ပြီးဝိုင်းစက်ပြီးအလွန်လှတဲ့ခင်လေးရဲ့နို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အာ့ရှီး ကိုကို အင်း..ဟင်းးဟင်းးး"
ခင်လေးစိတ်တွေထကြွနေပြီ။ဒီတစ်ခါ ကိုကိုလိုးရမယ့်အရေးကစိတ်ချလုံခြုံသလိုခံစားနေရတယ်။စိတ်လဲရဲမိတယ်။နို့ချိုချိုတွေကိုစို့နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ထိန်းမထားပဲညည်းတွားမိလိုက်တယ်။ကိုကျော်လည်း ခင်လေးရဲနို့ထွားထွားတွေကို စို့ရင်းလက်ကစောက်ဖုတ်မွေးတွေကိုဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်တယ်။
" အာ့ ကို ကို အင်းးးဟင်းးး"
နာကျင်မှူ့လေးနှင့်အတူကာမစိတ်တွေတအားတိုးပြီးကိုကို့လည်းပင်းကိုခင်လေးဆွဲဖက်လိုက်သလိုပိပိထဲအရည်တွေစီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအရည်ကိုလက်နှင့်ကလော်ကာအစေ့ကလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
" အာ့ရျီးးးရှီး အိုး ကိုကိုရယ် "
တစတစတိုးပွားနေတဲ့ကာမစိတ်ကြောင့်ခင်လေးညည်းသံပိုထွက်လာတယ်။အစေ့ကိုပွတ်ခံရတဲ့ခင်လေးနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပြီးပြီးထျင်စိတ်တွေဖြစ်နေပြီ။အလိုးခဲချင်နေပြီ။
ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးစောက်ဖုတ်ကိုအားရပါးရနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်လျှာကိုအပြားလိုက်လုပ်ကာယက်လိုက်တယ်။
" ပလပ် ပလပ် ပလပ်"
" အားးရှီးးးအိုး ကိုကို မလုပ်နဲ့ အားး"
ကြိုက်ပေမယ့်ဟန်ဆောင်ပြီးတားလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကတော့ခင်လေးအပေါ်မှာမင်းမင်းထက်ငါပိုစွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာသက်သေပြရအောင် ကြိုးစားပြီးတတ်ကျွမ်းသမျှကာမပညာကိုအသုံးချကာလျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွှေလိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့ကလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ် ။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အာ့ရှီးးရှီးးးရှီးးအိုးး ကိုကိုအိုးးးးးအားးရှီးး"
အစေ့ကလေးစုပ်ရင်းစောက်ဖြတ်ကိုလက်ခလယ်နှင့်အဝင်အထွက်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။ခင်လေးလည်းကာမစိတ်တွေအရမ်းကြွလာကာခါးလေးကိုလေပေါ်မြှောက်ပြီးအရသာယူလိုက်တယ်။ကိုကိုရဲ့စုပ်ပေးယက်ပေးမှု့ကြောင့်ခင်လေးကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲခင်လေးမှာ ပြီးသွားရတော့တယ်။
" ခင်လေးကိုကိုလိုးချင်နေပြီ"
" ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို"
" ကိုကို့သဘောဆိုရင်ကိုကိုလီးစုပ်ခိုင်းလို့ရမလားဟင်ခင်လေး ကိုကိုလဲလီးစုပ်ခံချင်တယ်"
" ကိုကိုလုပ်ပေးပါဆိုရင်ခင်လေးအသင့်ပါပဲကိုကို"
" အင်းဒါဆို ကိုကိုလီးစုပ်ပေး"
ကျော်ကျော်ထွန်းမတ်တပ်ရပ်ကလေးနှင့်နေပေးတော့ခင်လေးကိုကိုနားဒူးထောက်လိုက်ကာကိုကိုလီးကိုစုပ်လိုက်တယ် ။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အားးးးးရှီးးးအိုးးကောင်းလိုက်တာခင်လေးရာ"
အတွေ့အကြုံရှိးပြီးသားမို့ခင်လေးအတွက်မခက်ခဲလှဘူး။လီးကိုအဆုံးထိဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်သဒ္ဓါပိုစွာလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးလီးစုပ်ချက်ကြောင့်စိတ်ပါနေတဲ့ကျော်ကျော်ထွန်းပြီးမသွားရအောင်စိတ်အာရုံကိုတနေရာပို့လိုက်ရတယ်။လီးထိပ်ဝလေးတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးဆွပေးတော့ ကျော်ကျော်ထွန်း ရင်တွေတသိန့်သိမ့်တုန်စေတယ်။လီးဒစ်ကြီးကိုလျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲရုံမက လီးအရင်းကိုပါလျှာနှင့်ယက်လိုက်သေးတယ်။ဂွေးဥလေးကိုပါမနာမကျင်စေပဲလပ်နှင့်ညှစ်ပေးပြီးစုပ်ဆွဲလိုက်ရာ
" အားးရှီးးးရှီးးးအိုးးခင်လေးကိုကို မရတော့ဘူးပြီးသွားမယ်"
" ဟုတ်ကိုကို"
" ခင်လေးကိုလိုးချင်နေပြီ"
'' ကိုကိုသေဘာပါကိုကို"
" လာခင်လေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကိုကိုအောက်ကနေမတ်တပ်လိုးမယ်"
ခင်လေးကိုကိုပြောသလိုကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာကကုတင်အောက်ခြေဆင်းလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလဲကုတင်အောက်ကနေပြီးခင်လေးပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာစောက်ဖုတ်ထဲလီးတေ့ပြီးလိုးလိုက်ကာ ခင်လေးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖတ်ဖတ်လိုးလိုက်ရာလီးကလည်းအတားအဆီးမရှိပေမယ့်ကြပ်တည်းပြီးတဇွိဇွိ တဖွတ်ဖွတ်ဝင်သွားတော့တယ်။
" ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်"
" အာ့ရှီးးအိုးးအင်းးဟင်းးးဟင်းး"
" ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး"
" အာ့ အိုးးအားးးရှီးးရှီးးးးအိုးး"
ကိုမင်းနှင့်လိုးရတာနှင့်မတူသောအရာတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နှင့်ခင်လေးဖင်ကိုရိုက်မိနေတယ်။ခံစားရတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်လေးလည်းအရမ်းအရသာရှိနေတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်လိုးရသဖြင့်စိတ်တွေအရမ်းကြွကာနည်းနည်းကြမ်းပြီးလိုးလိုက်တယ်။ထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေကိုလွှတ်လိုက်မိသဖြင့်ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာ
" အားးရှီးးရှိးးးအိုးးးအားးး"
ခင်လေးစောက်ဖုတ်ရဲ့ညှစ်အားကိုခံစားလာရပြီးခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရတဲ့အတွက်ကျော်ကျော်ထွန်းလဲသုတ်မထိန်းပဲလိုးလိုက်ရာနှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားတော့တယ်။ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲလီးရည်နွေးနွေးတွေဝင်ရောက်သွားတော့ကိုကိုပြီးသွားမှန်း ခင်လေးသိလိုက်တယ်။
" ကိုကို ပြီးသွားပြီလား" "အင်း ခင်လေး"
" ခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရှူးလေးပေးပါကိုကို"
ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရှူးစက္ကူလေးယူပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးကတစ်ရှူးစယူပြီးစောက်ဖုတ်ကိုသုတ်တယ်ပြီးမှ
" ကိုကိုလာလေ ညစ်ပတ်နေပြီခင်လေးသုတ်ပေးမယ်"
ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအနားကပ်ပေးလိုက်တော့ခင်လေးကလီးကိုယုယစွာသန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။
" ပြီးပြီ ကိုကို"
ခင်လေးကမော့ပြီးပြောတော့ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးနဖူးလေးအားနမ်းလိုက်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
" ကိုကို တော်ပြီကွာ၊ကိုကိုသူငယ်ချင်းအားနာစရာ"
" အင်းပါခင်လေးရာ၊အိမ်သာသွားမလား"
" အင်းကိုကို"
ခင်လေးကိုအိမ်သာဖက်ခေါ်ပြီးသွားခိုင်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲစောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာထွက်ခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းကိုဖုန်းဆက်တော့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်မှာဝင်ပေးပါဆိုလို့သော့ဝင်ပေးပြီးခင်လေးကိုလိုက်ပို့လိုက်တယ်။
ခင်လေးတို့ဘဝရှေ့ဆက်လျောက်ဖို့ရာအဆင်ပြေနေပြီ။ခင်လေးမိဘကိုသွားပြောတဲ့မမကြီးက ခင်လေးကိုတင်တောင်းဖို့ရာလယ်ဧကသုံးဆယ်၊ထွန်စက်နှစ်စီး၊ခင်လေးအတွက်ရွှေတဆင်စာအပြင်သိန်းတစ်ရာလက်ဖွဲ့ဖို့ပြောကြားတော့ခင်လေးမိဘကချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ပြီးရက်ကောင်းရွေးခဲ့တယ်။ခင်လေးနှင့်ကျော်ကျော်ထွန်းမှာအရမ်းဝမ်းသာပြီးမင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက်ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။ မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေရိုက်ပြီး၊ဝေငှတော့မှ မင်းမင်း ဒေါသထွက်တော့တယ်။
" တောက် ကွာ ငါဒီလောက်ပြောထားရက်နဲ့"
ကျော်ကျော်ထွန်းအပေါ်မှာလည်းဒေါသထွက်သလို ခင်လေးအပေါ်လည်းနာကျည်းမိတယ်။ခင်လေးရှိရာမြို့ပေါ်သွားတော့ ခင်လေးခွင့်ယူပြီးမြို့ပြန်သွားတယ်။ဓလေ့ထုံးစံအရခင်လေးအိမ်မှာမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သတို့သားကရွာကနေသတို့သမီးအိမ်ကိုသွားရောက်ရမှာဖြစ်တဲ့အတွက်ခင်လေးကကြိုပြီး ခွင့်ယူသွားခဲ့တာ။ခင်လေးကိုဖုန်းဆက်တော့လည်းခင်လေးကမကိုင်တော့ပါ။မင်္ဂလာရက်နီးလေကျော်ကျော်ထွန်းတို့အိမ်ကလူစည်လေ မင်းမင်းစိတ်ထဲမခံချိမခံသာဖြစ်လေနှင့်မို့ မင်းမင်းကနှစ်ယောက်လုံးအရှက်ရစေဖို့ကြံစည်လိုက်တော့တယ်။ မင်္ဂလာအခါပေးအသံချဲ့စက်တွေကားပေါ်တင်ပြီးခင်လေးတို့မြို့ဘက်ကို ကားတွေတသီတသန်းကြီးထွက်တော့မှ မင်းမင်းပြုံးလိုက်ကာ
" သောက်ရှက်မရှိတဲ့ကောင်နှင့်ငွေမက်တဲ့မိန်းမ နင်တို့သောက်ရှက်ကွဲပြီ"
ဆိုပြီး fb ပေါ်မှာခင်လေးနှင့်မင်းမင်းလိုးခဲ့ကြတဲ့မူဗီဖိုင်ကိုတင်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာပွဲကရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူစည်တယ်။ fb ပေါ်မှာ ပုံတင်ရန်အတွက်ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြ live လွှင့်ကြရင်းနှင်း မင်းမင်းရဲ့ post နှင့်မူဗီကတက်လာတယ်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပြောရင်းကကျော်ကျော်ထွန်းအမကြီးသိသွားတဲ့အခါ
" မောင်လေး ကျော်ကျော်"
" ဗျာ မမ ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်လေး"
" ကျနော် ဘာပြောရမလဲမမရယ်"
" မောင်လေး မမကသိပြီးသားပါ၊ဒါပေမယ့် သိသာသိစေ လူမမြင်စေနှင့်တဲ့၊အခုတော့မမလေ မောင်လေးနှင့်ခင်လေးကိုသဘောမတူတော့ဘူး"
" ဟုတ်ကဲ့မမ ကျနော်သိပါတယ်။ကျနော်တို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအရ၊ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်ပေမယ့်စွန့်လွှတ်လိုက်မယ်မမ"
" အင်းဟုတ်ပြီ၊ဒီတော့မောင်လေးပြန်တော့ ကျန်တာမမစီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်"
" ဟုတ်ကဲ့မမ"
" အားလုံးပြန်လှည့်တော့"
" ဟုတ်ကဲ့"
အားလုံးကစိတ်မကောင်းသလို မင်းမင်းအပေါ်လည်းဒေါသထွက်ကြတယ်။ခင်လေးကိုလဲ မုန်းကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအားပေးရင်းရွာကိုပြန်လှည့်ကာသွားကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းအမက ခင်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။
" ဟလို "
" ဟုတ်ကဲ့မမ ခင်လေးပါ"
" ခင်လေး မမပြောမယ်၊ခင်လေးခဏနားထောင်"
" ဟုတ်ကဲ့မမ"
" အခုမင်္ဂလာပွဲပျက်ပြီခင်လေး"
" ရှင်! မမ၊ဘာ ဘာ ဖြစ်လို့လဲမမ"
" ခင်လေး မင်းမင်းက ခင်လေးနှင့်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုအင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီခင်လေး၊မမက သိပေမယ့်မောင်လေးကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးခင်လေးနှင့်လက်ထပ်ပေးချင်ခဲ့တာ၊အခုလိုတနိုင်ငံလုံးသိပြီးတော့ ကိုယ့်မောင်လေးနွားကျခံနေရမယ့်အဖြစ်ကိုမမမခံနိုင်ဘူး၊ဒီတော့ခင်လေးမမကိုနားလည်ပေးပါ၊ခင်လေးနှင့်မမတို့ရေစက်ကဟီလောက်ပဲပါတယ် မှတ်လိုက်တော့"
ခင်လေးသဘောပေါက်လိုက်ပြီ အစစအရာရာကိုသတိမထားပဲ ကာမအလိုလိုက်ကာ မင်းမင်းကိုခွင့်ပြုခဲ့လို့ ခင်လေးဘဝအမည်းစက်တွေနှင့်မိဘတွေလည်းသူများတံတွေးခွက်ပက်လက်မျောရတော့မယ်။ခင်လေးအရမ်းရှက်တယ်။မင်္ဂလာဝတ်စုံပေါ်ခင်လေးမျက်ရည်စက်တွေတစက်စက်ကျလာတယ်။ခင်လေးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။ အဲဒါကတော့လူ့လောကကိုစွန့်လွှတ်ဖို့ပါပဲ။
ပြီးပါပြီ
အားလုံးကိုလေးစားလျက်
Steven Law
