အတွဲနှစ်တွဲ (စ/ဆုံး)

အတွဲနှစ်တွဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အိတ်ကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

နယ်က အိမ်တွေဆိုတော့ သစ်သားနဲ့ မြေစိုက်ဆောက်၊ ဆောက်လိုက်ရင်လဲ နှစ်ထပ် အကြီးကြီး၊ ဒီတော့အခန်းတွေပိုလာရင် ပျဉ်ပြားလေးတွေနဲ့ ကာပြီး အိမ်ကို တစ်ခြမ်းခွဲလို့ ငှားကြရော။

ကိုပြုံးချိူနဲ့ မငယ်တို့ လင်မယားက အဲဒီလို အိမ်ကြီးရခိုင်ကို အဘွားတော်စပ်သူ ကွယ်လွန်တော့ အမွေရ၊ ဈေးထဲမှာလည်း အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထား၊အိမ်ကို ထက်ခြမ်းခွဲလို့ သူများတွေကို ငှားစားတာ အိမ်ငှားခနဲ့တင် စားဝတ်နေရေးက အတော် ချောင်လည်တာ။

သူတို့ရှိတာက လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ ၅ နှစ်ကျော်ပေမယ့် ဘယ်လိုပဲကြိုးစာကြသော်ငြားလည်း ခလေးကမရနိုင်သေး၊ ခလေးမရတဲ့ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် လင်မယားကြားမှာတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြစ်ဖို့ကြလို့ တကျိတ်ကျိတ်နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာ။

ကိုပြုံးချိုက တော်တော်ပိန်တာ၊ခါးအားမသန်လောက်ဘူးလို့ ထင်ရတယ်၊ အချိန်မရွေးလဲ နှာစေး၊ ချောင်းဆိုးနဲ့ တီဘီရောဂါသည်လိုတစ်ရှောင်ရှောင်ရယ်၊ မငယ်က အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားတယ် ကားတယ် မြင်သူတစ်ကာယားစေလောက်တဲ့ မျှစ်ဆို့ပေါက်ကြီးပေါ့။

ကိုပြုံးချိုကြီး ၅ နှစ်လောက်ဖြိုခဲ့တာ မပြိုခဲ့တဲ့ မငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးပိုလို့တောင် ဆူဖြိုးလို့လာခဲ့တာပေါ့၊ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ကများ မငယ်ဖြတ်လျှောက်သွားရင် ရှိသမျှ ပုရိဿတွေကအကြည့်ပေါင်းမျိုးစုံနဲ့ မငယ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အားပါးတရ အားပေးကြတော့တာ။

မငယ်ကလဲ သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကိုသူယုံကြည်တော့ ဝတ်လိုက်ရင် ကိုယ်လုံးကို ပေါ်လွင်စေမယ့် ကိုယ်ကျပ်အဝတ်အစားတွေပဲ၊ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ သူတို့လင်မယားကြားကို မငယ်ရဲ့ အဆိုအရ တူတော်မောင်လို့ တော်စပ်သူ မောင်ဇော်ရဲလေးကတောကနေ ရောက်လာပါလေရာ။

တောသားမောင်ဇော်ရဲ တောမှာ လယ်လုပ် ယာလုပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကတောင့်တင်းကြံခိုင်တယ်၊ ကိုပြုံးချို မလုပ်နိုင်တော့တဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ မငယ် အထည်ဆိုင်ဖွင့်ရင်လည်းလိုက်ပြီးကူညီတာတွေနဲ့ အတော်လေးကို အားကိုးရတဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက်တစ်ယောက် ဖြစ်လာတာပေါ့။

မနက်ဆိုမငယ်နဲ့ ဈေးလိုက်သွား ဆိုင်ဖွင့် ညနေမှ ပြန်လာ၊ ကိုပြုံးချိုကတော့ စပါးပေးလိုလို၊ ဆန်ပွဲစားလိုလိုနဲ့နေလည်ဖက်တွေဆို အလုပ်တွေရှုပ် တစ်ခါတရံ ညအိပ်ခရီးတွေတောင် ထွက်တတ်သေးတာ၊ ကြာလာတော့ မောင်ရဲနဲ့အန်တီငယ်ဇာတ်လမ်းလေးက ပေါ်လာခဲ့ပြီလေ။

လူမြင်ကွင်းမှာ သူတို့နှစ်ဦး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ခဲ့သော်လည်း၊ မမြင်ကွယ်ရာ အိမ်ထဲပြန်ရောက်ရင်တော့၊ဇာတ်လမ်းလေးတွေကို သိရှိနေသူက သူတို့အိမ်ကို တစ်ခြမ်းငှားပြီး နေထိုင်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်တို့ မိသားစုပဲပေါ့။

ကိုပြုံးချိုက ခရီးမထွက်ခဲ့ရင်တောင် အိမ်မကပ်ပဲ နေ့နေ့ညည အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ လည်ပတ်နေတော့ မိန်းမနဲ့တူတော်မောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မသိရှာသေး၊ ကိုသော်ဇင်အနေနဲ့ မငယ်တို့ဇာတ်လမ်းကို သတိထားမိသွားတာကလဲဒီလို။

တစ်ည ၉ နာရီဝန်းကျင် မီးဖိုခန်းဘက်က ဒန်အိုးပြုတ်ကျသံလိုလို ကြားမိတော့ သူအခန်းကလို့ထင်ပြီးသွားကြည့်တော့ သူ့မီးဖိုခန်းကမဟုတ်။ဒါနဲ့ပဲ မီးပိတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်သွားမယ်လုပ်တော့ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်ရဲ့အသံတိုးတိုး အုပ်အုပ်ပြောသံကို ကြားလိုက်ရတာ သူလဲ စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရတယ်၊ 

“အရမ်းပဲ” 

တဲ့၊ဒါနဲ့ ကိုသော်ဇင်လဲ မီးအမှောင်ထဲမှာပဲ တစ်ဖက်ခန်းကို ကာထားတဲ့ ပျဉ်မှာ အပေါက်ရှာလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တော့၊၆၀ ဝပ်မီးလုံးရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ မငယ်က အိုးတွေပန်းကန်တွေ တင်ထားတဲ့ စင်ကိုမတ်တတ်ရပ်အနေအထားနဲ့ လက်ကကိုင်ထားရင်း ရှေ့ကိုခါးလေးကိုင်းထားပြီး ရပ်နေတယ်။

မောင်ရဲကတော့ မငယ်ရဲ့နောက်ကနေ ထမိန်ကို အပေါ်လှန်တင်ထားပြီး သူ့ပုဆိုးကိုလဲ အပေါ်ကို လှန်ထားပြီး မငယ်ရဲ့ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကားကားကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့တာကို အံ့သြစွာ တွေ့လိုက်ရတာပေါ့။

ကိုသော်ဇင်တွေ့နေရတာလဲ ဘေးတိုက်မြင်ကွင်းဆိုတော့ မောင်ရဲရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကိုကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်၊ကိုပြုံးချိုကြီးရဲ့ အသံကိုလည်း မကြားမိတော့ မငယ်တစ်ယောက် ယောင်္ကျားလစ်တုန်းဖောက် ပြန်နေပြီလေ။

မောင်ရဲက အသက်ကလဲ ငယ်သေး သန်မာတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လိုက်တာ၊မငယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်တွေဟနေပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဖင်ကိုကော့လို့ ခံနေတော့တာ၊ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ကိုသော်ဇင်တောင် စိတ်တွေကြွလာတော့ ဒီညတော့ သူမိန်းမ မဝေတော့ ကောင်းကောင်း အလုပ်ခံရတော့မှာပေါ့။

မောင်ရဲက နောက်ကနေ မငယ်ရဲ့ ဖင်ကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတုန်း တစ်ခါတလေ မငယ်ရဲ့ အင်္ကျ ီကိုအောက်ကနေလှန်ပြီး နို့တွေကို လှမ်းဆွဲတာလည်းတွေ့ရတယ်၊ ကိုသော်ဇင်လဲ မငယ်ရဲ့ အဝတ်အစားမပါတဲ့ကိုယ်လုံးကို မြင်ချင်နေခဲ့သော်လည်း အခွင့်အရေးက မသာခဲ့ဘူးလေ။

တစ်ချိန်ထဲမှာဘဲ မငယ်နဲ့ မောင်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မိန်းမ မဝေကို ပြောပြပြီး အတူချောင်းရင် ကောင်းမယ်လို့တောင် စိတ်ကူးမိလိုက်တယ်လေ၊ အချက် ၅၀ ကျော်လောက် မောင်ရဲက မငယ်ကို နောက်ကနေဆောင့်လို့ လုပ်အပြီးမှာမောင်ရဲရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။

မငယ်ကလဲ ဖင်ကို ပိုကောက်ပေးပြီး စည်းချက်ညီညီ နောက်ကို ပြန်တောင် ဆောင့်ပေးနေတော့တာ၊ ခဏနေတော့ မောင်ရဲရဲ့ ခေါင်းက မော့သွားပြီး ကိုယ်လုံးကြီးကတောင့်တင်းလာတယ်၊ တင်ပါးကခွက်သွားလို့ ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

ပြီးသွားပြီလို့ ထင်မိတယ်လေ၊ နှစ်ဦးစလုံးလှန်တင်ထားတဲ့ လုံချည်တွေကို ပြန်ဖုံးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့ လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်ပြီး နှုခမ်းကိုနမ်းလိုက်တာတွေလိုက်တယ်လေ၊ နမ်းလို့ ပြီးသွားတော့မှ မငယ်က မောင်ရဲကို ပြောလိုက်တဲ့စကားသံကြားလိုက်ရတယ်

“အရမ်းကောင်းတာပဲ” 

တဲ့၊ကိုသော်ဇင်လဲ တွေးမိတာက နောက်ဆို မိန်းမကို ပြောပြပြီး မငယ်နဲ့ မောင်ဇော်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုအတူချောင်းကြည့်မယ်လို့ စိတ်ကူးမိတော့တာပေါ့၊ အဲဒီညက ကိုပြုံးချို ည ၁၁ နာရီကျော်မှ အရက်ကလေးထွေပြီးပြန်လာသံကြားရတယ်။

မငယ်ကတော့ သူ့ယောင်္ကျားမူးလာရင် ထုံးစံအတိုင်း ပွစိပွစိပြောရင်းအိပ်ရာထဲဝင်သွားတာပေါ့၊ ကိုသော်ဇင်လဲ မငယ်နဲ့ မောင်ရဲအကြောင်းကို သူ့မိန်းမ မဝေကို မပြောဖြစ်တော့ဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ညရေးညတာ ကိစ္စကို လုပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။ နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင်လည်း ညနေ ၅ နာရီကျော်လောက်မှာ အလုပ်ကနေ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတယ်၊ သူ့မိန်းမကတော့ အိမ်ရှေ့ရေတွင်းနားမှာအဝတ်လျှော်နေလေရဲ့။

အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သတင်းစာကို ဖတ်နေရင်း မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူတော်မောင် ဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မနေ့ညက မြင်ကွင်းထဲကအတိုင်း မငယ်ရဲ့ဖင်လုံးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေတော့တာ။

ဒီနေ့တော့ မိန်းမကို ဖွင့်ပြောဖြစ်အောင်တော့ ပြောထားမှာ ဖြစ်တော့မယ်၊ အဲလိုမှ ပြောမထားရင် မဝေကအထင်လွဲလာနိုင်တာကိုတော့ ကိုသော်ဇင် စိုးရိမ်မိတာပေါ့။ဟိုဖက်ခန်းက တူဝရီးလဲ အိမ်ထဲဝင်သွားချိန် မဝေလဲအဝတ်လျှော်ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာပြီ၊ ကိုသော်ဇင်လည်း မိန်းမနောက်ကလိုက်သွားပြီးအဝတ်အစားလဲနေတာကို ကြည့်နေရင်း မငယ်တို့အကြောင်းကို ပြောမိတာ။

မဝေတစ်ယောက်အဝတ်အစားတွေတောင် ဆက်မဝတ်နိုင်ပဲ အံ့သြတစ်ကြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နားထောင်နေတာပေါ့၊အားလုံးပြောပြီးသွားတော့ ဒီတစ်ခါ သူလဲ ချောင်းကြည့်ချင်တယ်လို့ ဖြစ်လာရော၊ ပွဲသိမ်းပြီ မိန်းမနဲ့အတူချောင်းရတော့မယ်။

မနေ့ကထုံး နှလုံးမူ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းကလွဲလို့ အိမ်ကမီးတွေ အကုန်ပိတ် အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် စင်္ကြန်လျှောက်၊ အသံတွေကိုနားစွင့်၊ ည ၉ နာရီထိုးခါးနီးတော့ မငယ်တို့ အိမ်ရှေ့ဘက်က တိတ်ဆိတ်နေ၊ မနေ့က ချောင်းခဲ့တဲ့အပေါက်ကို စိတ်ထဲထင်နေလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တာ။

ဟိုနှစ်ယောက် ဒီနေ့တော့ မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်လို့နမ်းနေရင်း ဇာတ်လမ်းတောင် စနေပြီ၊ ခြေသံလုံအောင် အိမ်ရှေ့ကိုပြေး မိန်းမကိုလက်တို့လိုက်တော့ မိန်းမကအိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်လို့ နောက်ကနေ သုတ်သုတ်လိုက်လာတာပေါ့၊ ပျဉ်ပြားနှစ်ခု ဟနေတဲ့ကြားလေးကနေ နှစ်ယောက်အတူကြည့်နေတာ။ မောင်ရဲက နှခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းနဲ့ မငယ်ကို အဝတ်အစားတွေ လှန်တင်လိုက်တာလုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်ခုက ဖွေးကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။

 စိတ်ထဲမှာ တွေးမိနေတာ မငယ် ရင်သားတွေက မိန်းမထက်တောင် ကြီးမယ့်ပုံပဲ၊ မောင်ရဲဆိုတဲ့ ကောင်က တောသားမိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့ပုံ မငယ်ရဲ့ ရင်သားတွေကို ဝါးစားတော့မယ် ပုံစံနဲ့ စုပ်ဆွဲနေတာ၊ မငယ်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကြိုက်ပုံပေါ်တယ် မျက်စိလေးမှိတ်လို့ ပါးစပ်လေးတောင် ဟနေလိုက်သေး။

ခဏနေတော့ မငယ်က မောင်ရဲကို သူ့အပေါ်က ထခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်လေးကို ကြွလို့ ထမိန်းလေးကို ခါးအထက်ဆီလှန်တင်လိုက်တော့ မငယ်ရဲ့ အမွှေးတွေ ထူနေတဲ့ ပိပိကို မီးရောင်အောက်မှာ အပေါ်စီးကနေအထင်းသားတွေလိုက်ရရော၊ ပိပိက အလွန်ပဲ ဖောင်းနေပြီး အမွှေးတွေတောင် ထောင်နေတာ တွေ့နေရတယ်။

မောင်ရဲက လုံချည်ကို လှန်တင်ပြီး သူ့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို ထိုးထည့်မယ်လုပ်တော့ မငယ်က ပိပိကိုတစ်ခါနှုတ်ခမ်းကိုတစ်လှည့် လက်ညှိုးထိုးပြတော့တာပေါ့၊ ပြီးတော့ မောင်ရဲရဲ့ ခေါင်းကိုဆွဲလို့ ပေါင်ကြားထဲကိုထည့်လိုက်တော့တယ်လေ၊ မိန်းမ မဝေ ခင်ဗျာ အံ့သြသွားပြီး ကိုသော်ဇင်ရဲ့ လက်မောင်းကိုတောင်ကိုင်လိုက်မိတာပေါ့။

မောင်ရဲက မငယ်ရဲ့ ပိပိကို မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ လုပ်နေတာ ခွေးက ထမင်းပန်းကန်ကို လျှာနဲ့အပြောင်လျှက်နေသလိုပဲ၊ မငယ်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ထားရင် လက်နှစ်ဘက်ကို ပိပိကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားလေရဲ့၊ကိုသော်ဇင်လဲ ချောင်းကြည့်ရတာ ဖီးလ်တွေ ဖြစ်လာပြီး မဝေရဲ့ ဖင်ကို လက်နဲ့ ကိုင်လို့ ညှစ်ပေးနေမိတော့တယ်။

မငယ်လဲ မောင်ရဲရဲ့ လျှာအစွမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ဖင်က ကြမ်းပြင်ကနေ ကြွကြွတက်နေတော့တာ။ကိုသော်ဇင်ရဲ့ လက်တွေက ညှစ်နေတဲ့ဖင်ကနေ ကြားထဲရောက်သွားပြီး မဝေက ရှေ့ကိုကုန်းထားတော့ ပေါင်ကြားကညှပ်နေတဲ့ ပိပိကို လုံချည်ပေါ်ကနေ လက်နဲ့ထိုးလိုက်မိတော့ ပိပိရည်တွေက လုံချည်ကိုဖောက်ထွက်လို့လက်ကိုတောင်စိုစွတ်လာတယ်။

မဝေလဲ ကောင်းသွားတော့ သူ့ယောင်္ကျား ကိုသော်ဇင်ရဲ့ လိင်တံကိုလှမ်းကိုင်မိတာပေါ့၊ မာတောင်နေလို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်တောင် လုပ်ပေးနေမိသေးတယ်၊တစ်ဖက်ခန်းမှာလဲ မငယ်က အတော်ကို ပုံပျက်ပန်းပျက် ကော့ပျံလန်နေပြီ ။

မောင်ရဲကို သူအပေါ်တက်ခိုင်းလို့ လိင်တံကို ပိပိထဲထိုးထည့်ခိုင်းတော့တာ၊ မောင်ရဲလဲ မငယ်ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားတဲ့ ကြားထဲကို ဝင်လို့နသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်နေတော့တာပေါ့၊ မငယ်ကလဲ မောင်ရဲရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ စည်းဝါးကိုက် အောက်ကနေ ခါးကို ကော့ပေးနေတော့တာ၊ အဲဒီတော့မှာ သတိထားမိတော့တယ် ။

မငယ်ဟာ ကိုယ်လုံးတောင့်သလောက် အတော်ကိုထန်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊ သူ့ယောင်္ကျား ကိုပြုံးချိုက ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးထင်တယ်။

မောင်ရဲနဲ့မှာအားရနေပုံပဲ၊ မောင်ရဲကလဲ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်အားပါလွန်းတော့မငယ်ခင်ဗျာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးက ရှေ့ကိုတောင် ရွေ့နေရှာတယ်လေ။

ကိုသော်ဇင်လဲ စိတ်တွေကို ထိန်းဖို့ခက်လာတော့ ချောင်းကြည့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မိန်းမနောက်ကနေ လုံချည်ကိုခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ မဝေရဲ့ ပိပိကို လိင်တံထိပ်နဲ့ စပြီးထိုးလိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်တော့တာ၊ မိန်းမ မဝေကလဲ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အရှိန်နဲ့ ပိပိအထဲမှာ အတော်ကိုယားနေခဲ့ပြီ၊ယောင်္ကျားက နောက်ကနေ လိင်တံနဲ့ လာထိုးနေတော့ အလိုက်သင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဘေးကိုကားပေးမိလိုက်တယ်။

ခြေထောက်တွေ ကားသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ယောင်္ကျားဖြစ်သူရဲ့ လိင်တံကပိပိထဲကို တစ်ရစ်ခြင်းထိုးဝင်လာတော့တာပေါ့၊ မျက်စိကချောင်း အောက်က အချောင်းတိုးဝင်လာတာ မဝေတစ်ယောက်တော်တော့ကိုအရသာတွေ့နေခဲ့ပြီ။

ပြီးတော့ ကိုသော်ဇင်က မဝေရဲ့ ခါးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ပြီးစဆောင့်တော့ မဝေလဲလက်တွေနဲ့ နံရဲကို တွန်းထားရတော့တယ်၊တစ်အိမ်လုံး အတွဲနှစ်တွဲက စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ဆောင့်နေတာ၊ ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့တော်သေး တဲသာဆို ပြိုကျပြီ။

နောက်ဆုံးတော့ အတွဲနှစ်တွဲလုံး ကိုယ့်ဖီလင်နဲ့ကိုယ် ကောင်းနေကြတော့ မဝေလဲ ချောင်းမကြည့်ဖြစ်၊ကိုသော်ဇင်ကြီးလဲ အချိန်အတော်ကြာအောင် အချက်ပေါင်းများစွာနဲ့ မဝေကို ဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို ပိပိထဲပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။

ပြီတော့မှ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တာ သူတို့ကဘယ်အချိန်ကတောင် ပြီးသွားလဲမသိ တစ်ယောက်မှတောင် မရှိတော့ဘူး၊ ဒါနဲ့ပဲ ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလဲမငယ်တို့ကြောင့် တစ်ချီပြီးသွားလို့ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ အိပ်ရာဝင်ခဲ့တော့တယ်လေ။

နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင်အလုပ်ကပြန်တော့ အိမ်ရောက်ရောက်ခြင်း မိန်းမဖြစ်သူ မဝေက အကြောင်းကြားလာတယ်၊ 

“ကိုပြုံးချိုကြီး စပါးဝယ်ဖို့ကိစ္စနဲ့ ရွာဖက်တွေကို နေလည်က ခရီးထွက်သွားတယ်….ဒီညတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကြည့်ရတော့မယ်” တဲ့၊ 

မဝေလဲစိတ်ဝင်စားနေသလို ကိုသော်ဇင်လည်း ညရောက်ဖို့သာ စိတ်စောနေတာပေါ့၊ ကိုပြုံးချိုလဲ မိန်းမကို သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့တာ စိတ်ချနေပုံနေပုံရတယ်၊ နောက်တန်းပွင့်နေပြီး ဂိုးတွေ အသွင်းခံနေရတာ ကိုပြုံးချိုတစ်ယောက် မသိရှာ။မငယ်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်တွေချမ်းသာနေလို့ ဂိုးပေါက်ကို ဖွင့်ပေးထားတာပေါ့၊ညနေ ၆ နာရီထိုးတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူ မောင်ရဲတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်သိမ်းပြီး ဈေးက ပြန်လာတော့တာပေါ့။

 မငယ်ကကိုသော်ဇင်ကို မြင်မိတော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကိုပြုံးချိုခရီးထွက်သွားလို့ 

“ညရေးညတာ အိမ်အပြင်ဘက်ဂရုစိုက်ပေးပါဦး” 

လှမ်းပြောတော့ ကိုသော်ဇင်လဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာပေါ့၊ စိတ်ထဲမှာတော့ သူတို့ ဒီညအသားကုန်ကဲတော့မလားလို့တောင် ထင်လိုက်မိတယ်။

 မိုးမချူပ်ခင် အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်နေကြတုန်း ကိုသော်ဇင်လဲမငယ်တို့ အိပ်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နိုင်ဖို့ သူတို့ရဲ့အိပ်ခန်း နံရံကာထားတဲ့ ပျဉ်ကြားက အပေါက်တွေကို ရှာရတာပေါ့။ အပေါက်က ဘယ်လိုမှာ ရှာတာမတွေ့၊ဒါနဲ့ပဲ အိပ်ခန်းအပြင်ပြန်ထွက် အိပ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုခန်းကြားမှာ အိမ်ပေါ်ထပ်တက်တဲ့ လှေခါးခွင်ရှိတယ်။

လှေခါးအောက်မှာက မိန်းမ သနပ်ခါးလိမ်းတဲ့နေရာလေး အဲဒီနေရာမှာ ချထားတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဖယ်လို့ရှာလိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ၊ ကြမ်းပြင်ကနေ တစ်ပေလောက် အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ ပျဉ်ပြားက သနပ်ခါးသွေးတဲ့ခုံပုလေးကို ဖယ်လိုက်တော့ အတော်လေးဟနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

လူနှစ်ယောက်လောက်ဘေးချင်းယှဉ်လို့ကြည့်ရင် လုံလောက်တဲ့ ပျဉ်ပြားအဟလေးပဲ၊ ဝမ်လျားလေးမှောက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့မငယ်တို့လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းကို မြင်လိုက်ရတာ ဝမ်းသာသွားတော့တာ။

မငယ်တို့လင်မယားလဲ ကိုသော်ဇင်တို့လိုပဲကုတင်မရှိ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာခင်း၊ ဖျာပေါ်မှာ မွေ့ယာခင်းလို့ အိပ်ကြတာလေ၊ကိုသော်ဇင်လဲ မိန်းမ မဝေကို အကြောင်းကြား၊ ပြီးတော့ ဒီည အဲဒီနေရာကို အိပ်ရာနေရာပြောင်းအိပ်ဖို့လဲပြောမိတာပေါ့။

လောလောဆယ်တော့ အဲဒီနေရာကို ခုံပုလေးနဲ့ ပြန်ကာထားလိုက်တော့တယ်၊ ညနေစာထမင်းစားပြီးတော့ အစာကျေအောင် ကိုသော်ဇင်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် လမ်းလျှောက်ရင်းတစ်ဖက်ခန်းကိုလဲ မသိမသာ နားစွင့်ထားတာပေါ့။

မိန်းမကတော့ သိပ်ပြီး စိတ်မပါရှာဘူး၊ ၈ နာရီလောက်ထဲက အိပ်ရာပြောင်းခင်းနေပြီ၊ မီးတော့ အမှောင်ချထားတာပေါ့၊ ည ၈ နာရီကျော်ပဲ ရှိသေးတာ တဖက်ခန်းကအသံတွေတိတ်သွားပြီ၊ မိန်းမကတော့ အိပ်ရာပေါ်လှဲရင်းချောင်းကြည့်နေတာပေါ့။

ခဏနေတော့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ကိုသော်ဇင်ကို မဝေက လက်ယက်ပြီး လှမ်းခေါ်တယ်၊ ကြည့်မိတဲ့ အချိန်မှာ မငယ်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက်မီးရောင်ဖျော့ဖျော့ အိပ်ခန်းထဲက အိပ်ရာပေါ်မှာ နမ်းနေရင်း အဝတ်အစားတွေ အပြန်အလှန်ချွတ်နေကြပြီ။

နောက်တော့ မငယ်က လေးဖက်ထောက်လို့ ဖင်ကုန်းပြီး မောင်ရဲရဲ့လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ အားပါးတရလွေတော့တာ။

ကုန်းနေတဲ့ ဖင်ကြီးကလဲ ဖြူဖွေးတင်းကား နေပြီး နို့လုံးကြီးတွေက အောက်ကို တွဲကျနေတော့ ပြေးပြီးနယ်ပစ်ချင်စရာ၊ လွေနေတာလဲ အငမ်းမရနဲ့ လိင်တံက တံတွေးတွေနဲတောင် ပြောင်လက်နေခဲ့ပြီ၊ မောင်ရဲခင်ဗျာကောင်းလွန်းလို့ မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး မငယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လိင်တံကို ခါးကော့ပြီး ထိုးထဲ့နေတော့တာပဲ၊ မငယ်လဲတော်တော်ထန်တဲ့ မိန်းမဆိုတာ အခုမှဘဲ ပိုလို့သေချာလာတော့တယ်။

နောက်တော့ မငယ်လဲ မောင်ရဲရဲ့ အပေါ်ကိုတက်ခွ လိင်တံကို သူ့ရဲ့ ပိပိအဝမှာ တေ့ပီး တစ်ဖြည်းဖြည်းခြင်း နှဲ့သွင်းသွားတော့တာ၊ ပြီးတော့မောင်ရဲအပေါ်ကို လှဲချလိုက်တော့ နို့တွေက မောင်ရဲရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာပေါ့။

ဖင်လေးကိုပဲ လှုပ်ပြီး လိင်တံကိုအထုတ်အသွင်း တစ်ဖြည်းဖြည်း လုပ်နေတော့တယ်လေ၊ကိုသော်ဇင်လည်း ချောင်းကြည့်နေတာရပ်လိုက်ပြီး မဝေရဲ့ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ်၊ မှောက်လျက်လှဲနေတော့ဖင်လုံးက ပေါ်လာပြီး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့ ပိပိကအရည်တွေ စိုရွှဲနေခဲ့ပြီ။

ကိုသော်ဇင်လဲ မဝေရဲ့ ဖင်ပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်ပြီး နောက်ကနေပဲ ပေါင်ကြားက ပိပိရှိတဲ့ နေရာကို မှန်းဆလို့ လိင်တံကိုထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။

မဝေက ဖင်ကို ကော့ပြီး ကောက်ပေးလိုက်တော့ ပိပိထဲကို လိင်တံက ဝင်သွားပြီးကောင်းကောင်းလုပ်လို့ရသွာတာပေါ့၊ အခုတော့ တစ်အိမ်လုံး နှစ်ပါးပြိုင် လုပ်ပွဲကြီး စနေပြီလေ၊ မဝေက သူ့ယောင်္ကျား ကိုသော်ဇင်ရဲ့ ပေါင်ကို လက်နဲ့လှမ်းပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်တော့ ကိုသော်ဇင်လုပ်နေတာ ခဏရပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တာ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့ အပေါ်မှာ မြင်းစီးနေသလိုပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်နေတော့တာပေါ့၊ကိုသော်ဇင်လဲ မဝေကို အဲဒီလို လုပ်ချင်လို့လားလို့ မေးလိုက်တော့ အဖြေပြန်မပေးဘဲ ပြုံးနေတော့တာ။

ကိုသော်ဇင်ကမွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး လိင်တံကို အစွမ်းကိုထောင်ပေးထားလိုက်တော့တာပေါ့၊ အရည်တွေကရွှဲနေတော့လိင်တံကလျောကနဲ ဝင်သွားတော့တယ်လေ၊ ပြီးတော့ မဝေက မငယ်လိုပဲ အားကုန်းဆောင့်တော့တာ။

၁၅ မိနစ်လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး မဝေလဲ အရည်တွေ ထပ်ထွက်၊ ကိုသော်ဇင်လဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လို့ပြီးသွားတာပေါ့၊ အဲဒီတော့မှာ ပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တာ တစ်ဖက်ခန်းက တူဝရီး တစ်ချီပြီးလို့ အနားတောင်ယူနေပြီ၊နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်အစားတွေ မရှိကြဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ့ မငယ်တို့လဲ တစ်ညလုံး ၄ ချီလောက်ဆွဲ၊ သူတို့ဆွဲတိုင်းကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလဲ ထဆွဲ၊ ပြိုင်ပွဲများလုပ်နေသလားတောင် ထင်နေရတော့တယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ထက် ၆ လလောက်ကြာတော့ မငယ်လဲ ဗိုက်တစ်လုံးထွက်လာ၊ ကိုသော်ဇင်ရဲ့ မိန်းမလဲ ဗိုက်တစ်လုံးထွက်လာကြတော့တယ်။ ညနေပိုင်းဆို ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယား လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်၊ ကိုပြုံးချိုလဲ မငယ်ကိုလက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်ကြတော့တာပေါ့။

ထူးခြားတာက မဝေရဲ့ မျက်နှာမှာ ပေါ်လွင်နေတဲ့ကြည်နှုးမှုကတစ်မျိုး၊ မငယ်ရဲ့ မျက်နှာမှာတော့ ကိုယ်ဝန်မရ သား/သမီးမရခဲ့တာ ကိုပြုံးချိုအသုံးမကြတာကြောင့်လို့ တူတော်မောင် မောင်ရဲနဲ့ သက်သေပြလိုက်နိုင်တဲ့ အောင်မြင်သူ မျက်နှာပေးမျိုး။

ကိုပြုံးချိုကတော့ သူလူလုပ်နိုင်ခဲ့ပြီလို့ပတ်ဝန်းကျင်တွေကြားမှာ ဂုဏ်ယူနေခဲ့ပေမယ့်၊ ကိုသော်ဇင်ကတော့ နောက်ထပ် ခလေးတစ်ယောက်ကို မငယ်နဲ့ရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာပေါ့လေ.....။     ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။