ခယ်မ အပိုင်း ( ၂ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသားသူ - JulyRain
သူကုမ္ပဏီကိုတော့ နောက်သုံးရက်နေရင် ပြန်မယ်လို့ ပြောထားသည်။ ပြီးသူအိတုံဆီသို့ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန် တွေ့ရအောင် ဟု။ အိတုံကလဲ အိုကေဟု ပြောသည်။ သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ ခဏနားကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့ သွားကာ ဘုရားရှိခိုးလိုက်သည်။ ညနေစာကိုတော့ ကုမ္ပဏီက လိုက်ကျွေးသည်။ ပြီး KTV သို့ခရီးဆက်ကြပြန်သည်။ ညဆယ့်နှစ်ကျော်မှ ပြန်လာကာ အိပ်လိုက်သည်။
မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့ အိတုံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ သူရေချိုးပြီးရင် ဆူးလေသို့ ထွက်လာကာ ဆူးလေမှာ စောင့်နေမယ်လာခေါ်ပေးဖို့ ပြောသည်။ သူလဲ အိုကေလို့ ပြောပြီး အိပ်ရာမှထကာ မျက်နှာသစ်ရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားရင်းစောင့်နေလိုက်သည်။
ခုနှစ်နာရီကျော်တော့ အိတုံက ဖုန်းဆက်ကာ သူရောက်တော့မည် ဟု ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ဆူးလေဖက်သို့ ထွက်လာလိုက်သည်။ ဆူးလေရောက်တော့ အဝါဖျော့ဖျော့ အပျော့စား ဝမ်းဆက်အကြပ်ဝတ်ထားကာ လှနေသော အိတုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူလဲ အိတုံကို လှမ်းခေါ်လိုက်ကာ ကားပေါ်ရောက်တော့
“ အိတုံ ဘာစားပြီးပြီလဲ”
“ ဘာမှမစားရသေးဘူး ရေချိုးပြီးတာနဲ့ တန်းထွက်လာတာ”
“ အဆောင်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
“ ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေဆီသွားမလို့ဆိုပြီး ပြောခဲ့တယ်”
သူလဲ ဘာမှဆက်မမေးတော့ပဲ မနက်စာစားရန် ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ မောင်းသွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ကားကို ပါကင်ထိုးကာ သော့ပိတ်ပြီးနှစ်ယောက်သား ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ချောင်ကျကျနေရာတွင်ထိုင်လိုက်ပြီး အိတုံအတွက်မနက်စာကို မှာပေးလိုက်သည်။
သူက စားပြီးပြီမို့ဆေးလိပ်ပဲ သောက်နေလိုက်သည်။ စားနေရင်းနဲ့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ကောင်လေးအကြောင်းမေးနေသည်။ သူ့ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားဖက်စပ်ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေသည်ဟု ပြောသည်။လစာကောင်းသည်လို့ပြောသည်။
သူလဲ အဲ့ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်ဖြစ်မည်ဟု ပြောသည်။ သူတို့တာမွေဖက်တွင် တိုက်ခန်းတစ်ခုငှါးပြီး ယူပြီးသည့်နောက်တွင် နေမည်လို့ပြောသည်။ စကားပြောရင်းနဲ့ စားလို့ပြီးသော အခါတွင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ သူ့အရှေ့ကသွားနေသော အိတုံကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ထမိန်စကပ် အကြပ်အောက်ကလှုပ်ခါနေသော တင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကိုမြင်တော့ သူ့စိတ်က ထန်လာရသည်။
မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ခယ်မရဲ့ ဖင်ကိုလုပ်ရတော့မည်မို့ သူ့အောက်က ညီလေးကထလာရသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်ဆီကို တန်းမောင်းလာသည်။ ကားလမ်းတွေက ကြပ်နေတာမို့ သတိထားမောင်းရသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူ့အခန်းဆီကို တန်းသွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးလောချ်ချကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးထုတ်ကာ အိတုံကိုပေးတော့ မသောက်ချင်တော့ဘူးပြောတာနဲ့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။
အိတုံလဲ ပါလာတဲ့အိတ်ကို စားပွဲပေါ်တွင် တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်။ သူလဲ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ အိတုံကို
“ အိတုံ ကို့်ကိုသတိမရဘူးလား မှန်မှန်ပြောနော်”
“ ရတယ်။ကိုမင်းကို သတိရလို့ တွေ့ချင်တယ်ပြောတာပေါ့ကိုမင်းကလဲ။ နောက်ဆို ဒီလိုတွေ့ရတော့မှာမှမဟုတ်တာ”
“ အဲလိုဆိုရင် ခုတွေ့တဲ့အချိန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ကြမယ်လေ။ အိတုံရဲ့ နောပ်ပေါက်ကို ကို လုပ်မယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ မငြင်းနဲ့တော့။ငြင်းလဲ ကိုကတော့ ရအောင်လုပ်မှာ ဟဲဟဲ”
“ ကိုမင်းသဘောပါဆိုမှ ကိုမင်းကလဲ။ ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာအောင်မလုပ်နဲ့။တုံကြောက်တယ်”
“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ”
ပြောရင်း သူအိတုံဆီကို ထသွားကာ အိတုံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီးဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အိတုံရဲ့ ဖင်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်းဖြစ်ညှစ်လိုက် ပင်တီကြိုးကို ဆွဲလိုက်လုပ်နေရင်း
“ ကို အိတုံကို ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုဖြဲ ပြီးနောက်ပေါက်ကို အားရပါးရလိုးချင်နေတာ”
“ ဟင့် ကိုမင်းကလဲ နားရှက်စရာကြီးကွာ”
“ ဘာရှက်စရာရှိလဲ ကိုတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။နောက်ဆို ဒီလိုမျိုးကြုံရဖို့ဆိုတာ မလွယ်တော့ဘူး”
“ ဟုတ်ပါတယ်။အဲ့ဒါကြောင့် တုံက ကိုမင်းအကြိုက်ကို လိုက်လျောမယ်လို့ပြောတာပေါ့”
“ ကဲ အိတုံ ကို့လီးကို စုပ်ပေးစမ်းကွာ”
အိတုံလဲ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်စွပ်ကျယ်ပါချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကို ပါချွတ်လိုက်ရာ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်လှတဲ့ လီးကြီးက အနှောင်အဖွဲ့ မှလွတ်သွားသလို ငေါက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။
“ အမလေး ကြောက်စရာကြီး သူ့ဟာကြီးက ဘယ်ချိန်ကတည်းက ငတ်နေလဲ မသိဘူး။ ဟင့် စားရတဲ့ကလေးငတ်တယ်ဆိုတာ ခိခိ”
ပြောရင်းနဲ့ အိတုံပါးစပ်ကို ဟကာ လီးကိုငုံလိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ တို့ကာလျက်လိုက် လီးတစ်ခုလုံးကို ပါစပ်ထဲထိထည့်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ သူလဲ အိတုံ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းစုကိုင်ကာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။
တော်တော်လေးကြာတော့ ကုတင်စွန်းပေါ်ကို ခေါင်းကိုတင်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကို စူထားခိုင်းကာ လီးနဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သည်။ အိတုံကလဲ သွားတွေနဲ့ မခြစ်မိအောင် လုပ်ပေးသည်။ ခဏကြာတော့ လီးကိုပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ကာ အိတုံ အင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ထမိန်စကပ်ကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာ အနီလေးနဲ့ ပင်တီအနီလေးသာကျန်တော့သည်။ ပင်တီက စိုကာ ကွက်နေသည်။
“ ဟ ဘယ်တုန်းက အရည်တွေထွက်လာတာလဲ အိတုံ”
“ ကိုမင်းလီးကိုစုပ်ရင်းနဲ့”
“ ကြိုက်လား လီးစုပ်ရတာ”
“ အင်း”
သူလဲ ဘရာကိုချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ အိတုံလက်ကို ကိုင်ကာ သူ့အဖုတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်အစေ့ကို ချေလိုက်လုပ်နေသည်။ ခဏနေတော့ အိတုံပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်က စုလိုက်ကားလိုက် ဖြစ်လာသည်။ သူလဲ နို့စို့နေရာမှအသာထကာ ပက်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကာ အိတုံလက်တွေနဲ့ချိတ်ခိုင်းပြီး အဖုတ်ကိုဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။
အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ကိုလက်နဲ့ကလော်လိုက်ပြီး ကလိလိုက်ရာ အိတုံ ပါးစပ်မှ အဖျားတက်သလို ညည်းရင်းဖင်က မြှောက်တက်သွားသည်။ ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ထည့်ကာ ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်နေသည်။ အရည်တွေက ရွှဲလာတာမို့ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းနှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်းပူးကာ သွင်းထုတ်လုပ်နေသည်။ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေသည်။
အရည်တွေက အဖုတ်ကနေတဆင့် ဖင်ဝသို့စီးကျလာသည်။ သူလဲအဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ထုတ်ကာ စအိုဝကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိကာထည့်လိုက်သည်။ အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေတာမို့ လက်ခလယ်က ချောကနဲဝင်သွားသည်။ ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ တကိုယ်လုံးတုန်ကာပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။ သူလက်တစ်ချောင်းကနေထုတ်ကာ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖိထည့်လိုက်သည်။
နည်းနည်းကြပ်နေသည်။ သူအစေ့ကို ခပ်နာနာဖိချေကာဆွလိုက်ပြန်တော့ ဖင်ဝက ပွင့်သွားတာမို့ လက်နှစ်ချောင်းက တစ်ဝက်ထိဝင်သွားသည်။ သူတံတွေထပ်ထွေးလိုက်ပြန်သည်။
“ အာ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်းနော် ဖင်က နာတယ် ဟင့်”
သူလဲ တစ်ဝက်လောက်ကို ခပ်သွက်သွက်သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း အစေ့ကို ကလိနေသည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ကိုဖြဲထားရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုချေနေသည်။ မျက်လုံးတွေက မှိတ်ကာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတအော်ညည်းနေသည်။
သူလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိဝင်အောင်ဖိထည့်လိုကတော့ ဖင်က ညှစ်ထားပြန်တာမို့ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဖင်ထဲက လက်နှစ်ချောင်းကို လက်သင့်ခံလာတာမို့ သွင်းထုတ်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချောလာသည်။ ကိုမင်း လုပ်ပေးတော့ကွာ အိတုံကို လုပ်ပေးတော့ မရတော့ဘူး အိတုံ ခံချင်နေပြီ…
သူလဲ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကလိနေလိုက်သည်။ ဖင်ဝကို တံတွေး ထပ်ထွေးလိုက်ရင် အဖုတ်ကအရည်ကို လက်မှာသုတ်ကာ လက်နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းစုကာ ဖင်ဝကိုဖိထည့်လိုကတော့
“ အား နာတယ် နာတယ်ကိုမင်း အရမ်းနာတယ် အားရှီး”
“ ဖင်ဝကို မရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား လက်ကဖင်ကိုဖြဲပေးထား”
အိတုံ လက်တွေက စအိုကို ဖြဲထားလိုက်ရင်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒုံးကို ဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းမှာစွပ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးက အရည်တွေကိုဖင်ဝကိုသုတ်လိုက် အဖုတ်ကအရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ လိမ်းလိုက်သည်။ ဖင်ဝက အရည်တွေနဲ့ ရွှဲသွားပြီး သူလဲ ဖင်ဝကို ဖိကာထည့်လိက်ပြန်သည်။ အရည်တွေနဲ့မို့ဖင်ထဲသို့ တစ်ထစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အိတုံ မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေရင်း အံကိုကြိတ်ကာခံနေသည်။
လက်သုံးချောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသည်။ သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်ကာဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ အစေ့ကို ချေပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ဇိမ်ခံတက်လာပြီ ထင်သည်။ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးတက်လာသည်။
“ ကိုမင်း အိတုံကို လိုးပေးပါတော့ ခံချင်နေပြီ”
“ ကောင်းလား”
“ ကောင်းတယ်အရမ်းကောင်းတယ်”
“ ဘယ်ကကောင်းတာလဲ ခုက”
“ အစေ့ကလဲ ကောင်းတယ်။ဖင်ထဲကလဲ အရမ်းကောင်းတယ်”
“ ဖင်လိုးတာ ခံမှာမှတ်လား”
“ အင်း ခံမယ် ဖင်ကိုလဲ လိုးပေးပါ။အဖုတ်ထဲကိုလဲ လိုးပေးပါတော့ ကိုမင်းရယ် အိတုန်အရမ်းခံချင်နေပြီ”
သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အိတုံပို ဆွဲထူလိုက်ကာ
“ ကဲ အိတုံ အပေါ်ကနေဆောင့်ပေး”
သူပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့အပေါ်သို့ခွမည်လုပ်တော့
“ ကိုယ့်ကိုကျောပေးလိုက်”
အိတုံလဲ သူ့ကိုကျောပေးကာ ပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။
“ ဟ ကျွတ်ကျွတ် ကြီးလိုက်တာကိုမင်းကယ် အထဲမှာပြည့်ကျပ်သွားတာပဲ”
“ ကြိုက်လား အဲလိုကြီးတာ”
“ အင်းကြိုက်တယ် ဟာ့ အ့ အ့ အင့်အင့်”
“ ဗျစ် ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ်”
အိတုံအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလဲ အသံစုံမည်နေသည်။ အခန်းထဲမှာ အသံမျိုးစုံမည်နေသည်။သူလဲ အောက်ကနေ အိတုံခါးကိုကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ဆောင့်ပေးနေသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ဖက်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ လှည့်လာသည်။
မျက်နှာကတော့ ရှုံ့မဲ့နေသည်။ ပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်နေသည်။ သူလဲ အိတုံနို့တွေကိုချေပေးလိုက်သည်။ အိတုံကို သူ့အပေါ်သို့ဆွဲမှောက်လိုက်ကာ နို့တွေကို စို့ရင်းအောက်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ လက်က ဖင်ထဲကိုနှိုက်နေလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ အိတုံပြီးချင်လာသည်။ သူလဲ ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်တော့ အိတုံအားမလိုအားမရဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေဆောင့်လိုက်ရာ သူလဲ အိတုံကို ဖက်ကာ အိတုံကို လှဲချလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ပြီးတော့မယ့်ဟာကိုကွာ ဟင့် ”
သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ အိတုံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတေ်ကာ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံ အားခနဲအော်သွားရသည်။ သူလဲ မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အိတုံခမျာ အော်ညည်းသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။ အပြီးကြီးပြီးတာမို့ထင်သည်။
သူ့လီးကို အားကုန်ညှစ်ထားရင်း သူ့ကိုသွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ အတင်းဖက်ထားသည်။ ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ။ သူလဲ အလိုက်သက့်ငြိမ်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည်။
“ ကောင်းလားအိတုံ”
“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ဒီလိုမခံစားရတာကြာပြီ။ လူကိုနှုံးသွားတာပဲ။ ကိုမင်းကအရမ်းလုပ်တက်တာပဲ”
“ ဟိတ်ဇိမ်ခံမနေနဲ့ဦး။ကိုယ်မပြီးသေးဘူး ဖင်ချဦးမှာ အမောပြေရင် ထတော့”
“ ဟင့် သူ့စိတ်ပြီးပဲ။ဒါပဲနော် အရမ်းကြီး နာအောင်မလုပ်နဲ့။ သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ သူများဖင်ကွဲသွားမှ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်နေမယ်”
“ စိတ်ချပါ။မကွဲစေရဘူး။တော်ကြာမှ ဖင်ပဲချပေးပါဖြစ်နေမယ်ဟဲဟဲ”
သူလဲ အိတုံအဖုတ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက စီးကျလာသည်။ သူလဲ အိတုံကို ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖင်ကို ထောင်ပြီးကိုယ်ကိုဝပ်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေနဲ့ ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။
ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ တချက်ခြင်းခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ရာ အိတုံပါးစပ်က တအားအားနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူ့ရိုက်ချက်တွေကြောင့် ဖြူသောတင်ပါးတွေက နီရဲလာသည်။ သူလဲ အိတုံကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီး ဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာဖိကထောက်လိုက်ရင်း
“ ဖင်ဝကို ရှုံမထားနဲ့ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထား”
အိတုံလဲ ဖင်ဝကိုလျော့လိုက်ရာ သူလဲ လီးကိုအသာဖိထည့်လိုက်သည်။ ခုန ဆွထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်ရော အရည်တွေကရွှဲနေတာမို့ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးက လျောခနဲ ဝင်သွားသည်။
“ အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ”
“ နာလို့လား”
“ မနာဘူး ရတယ်ကိုမင်း ထည့်ပါ”
အိတုံရဲ့ ဇကလဲမသေး။ သူကလဲ နာနာကျင်ကျင်ကိုကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ပင်။ အဲ့လိုဖြစ်အောင်လဲ သူကအစဖော်ပေးခဲ့တာပင်။ သူလဲ လီးကို ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းလာရာ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဝင်လာတော့ ဖင်ဝက တင်းခနဲရှုံသွားသည်။
“ အ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်း အရမ်းနာလို့ ဟင့်ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်”
သူလဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကို ကုန်းပြီးကလိလိုက်သည်။လီးကိုဖြည်းညှင်းစွာထုတ်လိုက်သည်။
“ အ့ ဟ ဟကျွတ်ကျွတ်”
သူဒစ်နားထိလောက်ထုတ်လိုက်ပြီး ရပ်ထားလိုက်သည်။ အိတုံရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက သူ့လီးကို တင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ ကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စအိုညှစ်အားကတဖြည်းဖြည်းလျော့လာတော့ သူဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ လီးတစ်ဝက်လောက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကြီးကို လက်ခံလာသည်ဖင်သည်။ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ အိတုံလဲ နာကျင်သည့်ဖက်မှ ကောင်းမွန်ခြင်းကို ခံစားလာရသည်ထင်သည်။
နာနာကျင်ကျင်ညည်းနေသည့်အသံက ပြောင်းလာကာ လိုချင်တက်မက်သည့်အသံကို ပြောင်းလာသည်။ဖင်ကို ဖြဲပေးထားတဲ့လက်တွေက ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်လာသည်။ ဖင်က နောက်ကို မသိမသာ ဆောင့်ပေးလာလေသည်။ သူလဲ ဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ခုနကလောက် မနာတော့သည်မို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကအဆုံးထိ ဝင်သွားကာ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံပူးကပ်သွားသည်။
“ အိတုံ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား”
“ ခုနက အရမ်းနာတယ်။ခုမနာတော့ဘူး။တစ်မျိုးပဲ။ခံနိုင်လာတော့ နာတာကိုကအရသာလေး။ကောင်းတယ်”
သူလဲ လီးကိုတစ်ဆုံးထုတ်လိုက်ရာ
“ ဟ့ာ အာ့ အာ့ ဖြည်းဖြည်း ကိုမင်း နာတယ်”
သူလဲ ဖင်ထဲကို တစ်ရစ်ချင်းချော့ကာ လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းတစ်ဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေတာမို့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလဲ စီးကျကာနေသည်။
“ ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးကြည့်လေ။တုံခံနိုင်လာပြီအရမ်းကြီးမဆောင့်နဲ့ဦး”
သူလဲ လီးကိုတစ်ဝက်လောက်ထုတ်ကာ ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။ တစ်ဝက်ထုတ်ပြန်ထည့်ကို ခပ်ဆက်ဆက်လုပ်လိုက်ရာ
“ အ အ အ ကျွတ်ကျွတ် ကိုမင်း အဟင့်ဟင့် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ တမျိုးကြီးပဲ လုပ်လုပ်”
သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်ခံလာပြီမို့ လီးတချောင်းလုံးထုတ် ပြန်ထည့်ကို ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်ရာအိတုံ ပါးစပ်မှ အော်သံတမျိုးလေးကိုကြားနေရသည်။ ကောင်းလို့ အော်နေသည်မို့သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
စအိုရဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။ လိုးရခဲတဲ့ ခယ်မရဲ့ အပျိုစင် ဖင်ပါကင်လေးကို အရင်ဆုံးလုပ်ခွင့်ရတာမို့ ဒီလောက်မြန်မြန်နဲ့ သူမပြီးချင်သေးပေ။ ဒါကြောင့် သူစအိုထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ
“ အာ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကို ကွာ”
“ ညောင်းလာလို့ကွာ။နေရာပြောင်းမလို့ ဒီလိုကုန်းကုန်းကွကွကြီးနဲ့ဆောင့်ရတာ ညောင်းလာလို့”
ပြောရင်း သူကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့သူ့ကိုကြည့်နေတာမို့ အိတုံကိုကုတင်စပ်ကိုခေါ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့ မွေ့ရာပေါ်ဒူးထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ဖင်နဲ့ လီးကို တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်ပြီးပေါင်တွေကိုချဲကာ ပြင်လိုက်သည်။
..................................................................
ဖြူဝင်းတဲ့ ဖင်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်ချလိုက်ရင်း
“ အိတုံ ဖင်ခံရတာကောင်းလား”
“ အာ့ စပ်တယ်ကိုမင်းရဲ့ ဟင့် သူများသားသမီးကို ဖင်လဲချသေးတယ် ရိုက်လဲ ရိုက်တယ် မမနဲ့တိုင်မယ် အဟင့်”
“ မေးနေတာဖြေလေ ဖင်ခံရတာကောင်းလား”
“ ကောင်းပါတယ်ရှင့် ဖင်ခံလို့ကောင်းပါတယ် သူလိုးတာ အရမ်းခံလို့ကောင်းပါတယ် ကဲ ကျေနပ်ပြီလား ဟင်း”
သူဖင်ကို ခပ်ဆက်ဆက်နဲ့တဖျန်းဖျန်းရိုက်လိုက်သည်။အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရမက်တွေက ထန်လာသည်။နောက်ဆုံး
“ ကိုမင်း လိုးပေးတောံကွာ ဖင်ကို ။အရမ်းခံချင်နေပြီလို့ ”
“ ဖင်ကိုဖြဲပေးဦး”
အိတုံလဲ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ပြန်သည်။ စအိုဝက ပြဲဟဟလေးပေါ်လာတော့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လီးနဲ့တေ့လိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးလေးလိုးနေရင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဖြဲထားတဲ့လက်တွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရိုက်လိုက် လုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေရာမှ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလာသည်မို့ တအားအားနဲ့ အော်ရင်း လိုးခိုင်းနေသည်။ သူလဲဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နဲ့အမျှ ပြီးချင်လာသည်။
ဒါကြောင့် အိတုံ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ ပြီးချင်လာသည်မို့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ဖြစ်ညှစ်လာသည်။
သူလဲ မညှာတော့ပဲ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးတစ်ခုလုံး တောင့်တင်းလာကာ တကိုယ်လုံးမှအကြောတွေတင်းတောင့်လာပြီး သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲကို တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။ အိတုံရဲ့ စအိုကလဲ လီးကို ဆက်တိုက်ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ ပြီးသွားပြီ။
နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလို မောဟိုက်နေကာ တကိုယ်လုံလဲ ချွေးတွေ ရွဲနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ လဲကျလာသည်မို့ သူလဲ အလိုက်သင့်အိတုံဘေးမှာ လှဲချလိုက်သည်။ လီးကတော့ ဖင်ထဲမှာ တပ်ရက်နဲ့ပင်။ အိတုံနို့တွေကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ရင်း ကစားနေလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့ကိုလှဲ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ လူလဲ နှုံးသွားတာပဲ။ လူဆိုးကြီး။ သိပ်လုပ်တက်တာပဲ။ ဒါကြောင့် မမကအသည်းစွဲနေတာနေမယ် ဟင်း”
“ အိတုံကော မစွဲဘူးလား”
“ စွဲတာပေါ့လို့ အဲ့ဒါကြောင့် မရှက်နိုင်ပဲ သူ့အလိုကိုလိုက်ပြီး သူခေါ်တဲ့နေရာလိုက်တာပေါ့”
“ အဲ့ဒါဆို ဒီနှစ်ရက်လုံး ကိုမင်းစိတ်ကြိုက်လိုးမယ်။ ခံနိုင်မလား”
“ ကိုမင်း သဘောပါဆို။ အဲ့ဒါကြောင့်ကိုမင်းဆီလာတာပေါ့။ နောက်ဆိုရင် တွေ့ရဖို့လွယ်မှမလွယ်တော့တာကို”
နှစ်ယောက်သားပြောရင်းနဲ့ တင်းတင်းဖက်ထားကြသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံလဲ သူ့ကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ရာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့
“ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ကိုမင်းရယ်”
သူ့လီးကိုကြည့်ပြီး
”ဟင် သူ့ဟာကြီးက ဒီလောက်လုပ်ရတာကို မလျော့သေးဘူး လွန်ကိုလွန်တယ်”
ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းထိုးဏင်း လီးကိူခပ်ဖွဖွလေးပုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရင်း
“ ကိုယ့်ကိုလဲ ဆေးပေးကွ၊”
“ ကိုမင်းရေ ဖင်က စပိဖြင်းဖြင်းနဲ့ ရေထိတိုင်းစပ်နေတယ်။ အိမ်သာ တက်ရင် ဒုက္ခပဲဟင့် အဲဒါ သူ့ကြောင့်”
လီးကိုရိုက်လိုက်သပြီးရေဆေးပေးလိုက်သည်။ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတာကြောင့် လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ
“ အမလေး ကိုမင်းရယ် လွန်ကိုလွန်တယ် ခုလေးတင်ပြီးတာကို ခု ပြန်မတ်လာနိုက်သေးတယ်။ မနိုင်ဘူးကွာ တကယ်ပဲ”
“ မကြိုက်ဘူးလား အဲ့ဟာကို”
“ ကြိုက်မှကြိုက်ခိခိ”
ပြောရင်း လီးကိုဆွနေသည်။ သူလဲ အိတုံကို ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်ပြီးစုပ်ခိုင်းလိုက်ရာ အိတုံလဲ သူ့ကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ စိတ်က ပြန်ပါလာကာ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးလီးကို အဖုတ်အမှတ်နဲ့ ညှောင့်နေလိုက်သည်။
ခဏနေတော့ အိတုံကို ဘိုထိုင်ကိုကိုင်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ လိုးလိုက်ပြန်သည်။ အိတုံလဲ စိတ်ပါလာပြန်သည့်မို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်ကြပြန်သည်။ အိတုံကတော့ပြောသည်။ သူ အဲ့လို ခဏလေးနဲ့စိတ်ပါတာမျိုးမဖြစ်ဖုးခဲ့။ သူနဲ့ကျမှသာအဲ့လိုဖြစ်တာဟု။ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီလုပ်ပြီးတော့ ရေချိုးလိုက်ကြသည်။
ပြီးတော့ အဝတ်တွေဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာအနားယူလိုက်ကြရင် းအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ အိပ်ရာက နိုးတော့ ဟိုတယ်ရီဆက်ရှင်ကိုဖုန်းဆက်ကာ ထမင်းနဲ့ဟင်းကိုလာပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး နေ့လည်စာ စားကြသည်။စားပြီးတော့ တစ်ခါလုပ်ကြပြန်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်ကိုမလုပ်ဖြစ်သေး နာနေသေးတာမို့။ လုပ်ပြီးတရေးနှပ်လိုက်ကြသည်။ ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ နှစ်ယောက်သား အပြင်ထွက်လည်ကြသည်။ အပြင်မှာပဲ ညစာစားပြီးပြန်လာကြကာ တညလုံးနီးပါးလုပ်ကြသည်။ တစ်ချီလုပ်လိုက်ခဏနားလိုက် ဆွလိုက်ပြန်လုပ်လိုက်နားလိုက်။
စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သား သုံးနာရီကျော်မှအားဆေးသောက်ကာ အိပ်ကြသည်။ဖင်ကိုသုံးချီဆက်တိုက်လုပ်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကို ဇိမ်တွေ့လာသည်။ နောက်ရက်မနက်နိုးတော့ အပြင်မှာ ခဏထွက်ကာ စားလိုက်ကြပြီး ဟိုတယ်ပြန်လာကာ လုပ်ကြသည်။
တနေကုန်အပြင်မထွက်ကြပေ။ တနေ့လုံး နီးပါး အိတုံရဲ့ဖင်ကိုလိုးသည်။ အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကိုကြိုက်နေတာမို့ ဖင်ကိုပဲ လုပ်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်သား အရှက်ဆိုတာ မရှိကြတော့ပေ။ တနေကုန်နီးပါး အဝတ်ဆိုလို့ ကိုယ်မှာမကပ်တော့။ အိတုံကို ရိုက်ကာ လုပ်ရတာကိုသူလဲ သဘောကျသလို အိတုံကလဲ နှစ်သက်တာမို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်နေကြသည်။ ညနေကြတော့နားကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။ ညရှစ်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့သွားကြသည်။
ဘုရားကအပြန် ညစာဝင်စားပြီး ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကာ တညလုံးလုပ်ကြပြန်သည်။ မနက် သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ရှစ်နာရီကျော်တော့နိုးလာကြပြီး မျက်နှာမသစ်တော့ပဲ နှုတ်ဆက်ပွဲအနေနဲ့ ဖင်ကိုလိုးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ နောက်ဘယ်တော့ထပ်တွေ့နိုင်မယ် မသိနိုင်တာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေသည်။
သူလဲ ထိန်းကာလုပ်တာမို့ တော်တော်ကြာသည်။ ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သားခဏနားကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေအတူချိုးကြသည်။ ရေချိုးရင်းအိတုံက ငိုနေတာမို့ သူချော့ရသေးသည်။ အခါအခွင့်သင့်ရင် တွေ့ကြမယ်လို့လဲ ပြောဖြစ်ကြသည်။ အိတုံကတော့ သူ့ကို အစွဲကြီးစွဲနေပြီ။ သူလဲ ချော့မော့ကာ နှစ်သိမ့်ရသည်။ရေချိုးနေရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။
ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ သူလဲ အိတုံကို သူ့အဆောင်နားထိ လိုက်ပို့လိုက်သည်။ နှစ်ရက်လုံး အကဲလွန်ကြတာမို့ အိတုံရဲ့မျက်ကွင်းတွေလဲ ညျိုကာ မျက်နှာက တော်တော်ချောင်ကျသွားသလို လမ်းလျှောက်ရင်လဲ ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ ကားပေါ်က ဆင်းခါနီးသူ့ကိုအကြာကြီးနမ်းကာ နှုတ်ဆက်သည်။
အခွင့်သာခဲ့ရင် ခုလိုပြန်ဆုံချင်တယ် ဟု လဲပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ အိတုံကားပေါ်ကဆင်းတော့ သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ အားဆေးသောက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည်ကျမှနိုးလာပြီး ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်ကာ သူမနက်ဖြန်ပြန်မည်ဟု ပြောလိုက်သည်။ အဝတ်လဲကာ သူလုပ်စရာကျန်တာလေးတွေကို လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ ညနေစောင်းမှပြန်လာကာ ညနေစာကို အစောကြီးစားကာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ အိတုံဆီဆက်လိုက်ရာ အိတုံ သူငယ်ချင်းက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေတယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ အားဆေးသောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲပြီး အိတုံနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေ စမြုံပြန်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ သူနိုးလာသည်။ နိုးတာနဲ့ရေချိုးကာ သိမ်းစရာတွေ သိမ်းပြီး မနက်စာ ထိက်စားလိုက်သည်။
ပြန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်လိုက်ရာ ကုမ္ပဏီကလူတွေရောက်လာပြီး သူ့ကို လက်ဆောင်နဲ့ ပိုက်ဆံလာပေးသည်။ သူလဲ လိုအပ်တဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ လုပ်ရမည်များကို အသေးစိတ်ပြောပြလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်တော့သူလဲ အဝတ်အိတ်တွေလက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကို ကားပေါ်သို့တင်ကာ ကုမ္ပဏီက လူတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အိတုံ အဆောင်သို့မောင်းလာလိုက်သည်။
အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ဖုန်းဆက်လိုက်ရာ အိတုံကထွက်လာသည်။ မျက်နှာကချောင်နေတုန်းပင်။ ခပ်နွမ်းနွမ်းဖြစ်နေသည်။သူလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလိုက်ပြီးခဏစကားပြောကာ တောင်ကြီးကို ပြန်လာလိုက်သည်။ တောင်ကြီးကိုရောက်တော့ သူလဲ လွှဲစရာရှိတာ လုပ်စရာရှိတာတွေကိုလုပ်ရပြန်သည်။
သူ ပြန်ရတော့မည်မို့ သူနဲ့ ချိန်းမယ့်သူကို လွှဲရမည့်ကိစ္စ စာရွက်စာတမ်းတွေကို အသေးစိတ်လုပ်ရသည်။ညဖက်မှာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်။ပြီးအိတုံနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာစကားပြောရသည်။ သူရုံးချုပ်ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ အိတုံကမင်္ဂလာဆောင်တာမို့ သူတို့မိသားစု သွားရသည်။ သတို့သမီးဝတ်စုံနဲ့လှနေတဲ့ အိတုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲမှာ အိတုံနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို တွေးရင်း သူ့ယေညက်ကျားသာသိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတွေးနေမိသည်။
“ မောင် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ဖြူပြောတာမကြားဖူးလား”
“ ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဖြူ မောင်အသံတွေဆူနေလို့မကြားလိုက်ဘူး”
“ အော် အိတုံတို့ အတွဲကလိုက်တယ်လို့ ။ သူတို့တွေက တွဲလာတာလဲ ကြာပြီ။သစ္စာလဲရှိတယ်။ ကောင်လေးကလဲ အရမ်းချစ်တယ်။ အိတုံကလဲ အရမ်းချစ်တယ်လို့။ ဖြူတို့သူတို့အတွဲနဲ့ ဓာတ်ပုံသွားရိုက်ရအောင်”
သူလဲ လိုက်သွားရသည်။ အိတုံက သူ့အမျိုးသားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သူလဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ နှုတ်ဆက်ရသည်။ ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြသည်။ ပွဲပြီးတော့ မပြန်ကြသေး။ရွှေကြိုးတားကြသေးတာနဲ့ ဘာနဲ့ ရှုပ်နေသည်။ သူကတော့ ပြန်ချင်နေသည်။ မျက်နှာပူလို့မို့။ အိတုံက သူ့အနားကပ်ပြောသေးသည်။
ပိုက်ဆံတော့ မပေးတော့ဘူး လူတကိုယ်လုံးပေးထားတာမို့ဟု။ သူလန့်သွားကာ သူ့အမျိုးသားကို လှည့်ကြည့်တော့ ဟိုက သူ့အာရုံနဲ့သူ။ သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေနဲ့ ပွဲကျနေသည်။
သူတို့မိသားစုလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သိုပြန်လာလိုက်သည်။ ညဖက် ဒင်နာ သွားတော့လဲ ယောက်ကျားလေးဝိုင်းက သပ်သပ်မို့ သူတို့က အသောက်ဝိုင်း။ မိန်းမကတော့ အရမ်းမူးအောင်မသောက်ခိုင်း။အပြန်ကားမောင်းရမှာမို့ပင်။ သူလဲ ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာလိုက်သည်။ သမီးကိုသိပ်လိုက်သည်။ သမီးအိပ်သွားတော. သူလဲ မိန်းမနားကပ်ကာ နူးလိုက်သည်။
“ ဟင့် မောင်နော်။ မဆိုးနဲ့။ သောက်လာပြီးရင် သူက ဒါပဲ”
“ သဲကလဲ မောင်က ဆိုးတာ မဟုတ်လူး။ချစ်တာ မောင့်မိန်းမကို ချစ်တာ”
ပြောကင်း ဖြူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်သာစွားစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့တွေကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဖြူက သမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
“ မောင်း မီးနည်းနည်းမှိန်လိုက်ပြီး သမီးကို စောင်ခြုံပေးလိုက်။ အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်”
သူလဲ သမီးရှိရာကုတင်ကိုသွားကာ စောင်ကိုအသာခြုံပေးလိုက်ပြီး မီးကိူ မှိန်လိုက်သည်။ အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်ကာ ဖြူရှိရာကုတင်ကိုလာကာ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖြူက အဝတ်တွေချွတ်ပြီးသွားပြီ။ သူလဲ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ကာ ဖြူက သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေးထုပေးရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ဟကာအာငွေ့ပေးလိုက်သည်။ သူလီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာသည်။ ဖြူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာလွေပေးနေသည်။
သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဖြူးပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး 69 ပုံစံနဲ့ ဖြူက သူ့လီးကိုစုပ် သူကလဲ ဖြူ့ပိပိကို အားရပါးရဂျာပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။ ဖြူက နို့တွေကို ကိုက်ကာ စို့ပေးရင် သဘောကျတာမို့ သူလဲ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံ စို့ပေးလိုက်သည်။ ဖြူလဲ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မန်ပါကိုဆောင့်နေသည်။ပါးစပ်ကလဲ
“ မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အာ့ ရှီး အ့အ့ အ့”
သူလဲ ဖြူ့ကို အသာထိန်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဖြူးခြေထောက်တွေကို ပုခုံပေါ်တင်ကာ ရှေ့ကို ငိုက်လိုက်တော့ ဖြူ့တင်ပါးတွေက မြောက်တက်လာသည်။ သူလဲ ခြေထောက်ကို ဆင်းချလိုက်ပြီး
“ ဖြူ မောင့်အားရပါးရဆောင့်မယ်နော်”
“ အင်း မောင့်သဘော ဆောင့်လေ။ဖြူ့ကိုမညှာနဲ့မောင် ဖြူပြီးချင်ပြီ”
သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်သည်မို့ စိတ်ကြိုက်ကို ဆောင့်နေလိုက်သည်။ အချက်ငါးဆယ်ကျော်တော့ ဖြူတကိုယ်လုံးတုန်လာကာ သူ့ကျောပြင်ကို ကုပ်ခြစ်လာပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲကနေ ဆက်တိုက် ညှစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ပေါ်သို့ဘုတ်ကနဲ့ကျသွားပြီး
“ မောင်ရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ။ မောင်မပြီးသေးဘူးမို့လား။ ဖြူဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”
တခါတလေကျရင်လဲ ဖြူကအဲ့လိုပင်။ သူစိတ်ပါသည့်အခါများတွင် စိတ်လိုလက်ရ သူ့ခိုင်းသည့် အတိုင်းနေပေးတက်သလို စိတ်မပါသည့်အခါများတွင်တော့ ချော့ခိုင်းရသည်။ သူလဲ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှထုတ်ကာ ဖြူးကို ဒေါ့ဂီကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ ညည်းသံတိုးတိုးလေးက သူ့ကိုအားပေးနေသလိုပင်။ ဖြူ့ရဲ့ ညည်းသံက သူများတွေနဲ့ မတူပေ။
သူ့နားထဲမှာ ချစ်စရာအကောင်းဆုံဟုထင်သည်။ သူက ချစ်တာကိုး။ ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာသည်နျင့်အမျှ သူလဲ ပြီးချင်လာသလို ဖြူလဲ နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်လာသည်။
“ မောင် ဖြူပြီးချင်လာပြီ။မလျှော့နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် တူတူပြီးရအောင်ကွာ”
သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမဖျ နွေးခနဲဖြစ်သွားသလို သူလဲ သုတ်ရည်တွေက ထွက်သွားငည်။ ဖြူလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သား မှိန်းနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့
“ မောင် ဖယ်တော့ကွာ။ ဖြူအိပ်ချင်ပြီ။”
ပြောပြီး သူ့ကိုဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ရေဆေးသံကြားလိုက်သည်။ သူလဲ တစ်ရှူးယူကာ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး မှိန်းလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ဖြူလဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကာ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သူ့ကို ကန်တော့ကာ သူဘေးနားဝင်ကာလှဲလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ သူလဲ မှိန်းခနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။
သူနိုးလာတော့ အိမ်သာတက်ချင်လာတာမို့ ဖုန်းကိုယူကာ အိမ်သာထဲဝင်ပြီးအိမ်သာတက်ရင်းနဲ့ လိုင့်ဖွင့်သုံးလိုက်ရာ မက်ဆေ့ချ်တွေဝင်လသည်။ အိတုံဆီမှ
“ ကိုမင်းအရမ်းသတိရတယ်ကွာ။ ကိုကို ကို့ချစ်ပေမယ့် သူနဲ့လုပ်တာ ကိုမင်းနဲ့လောက် မကောင်းဘူး။ တုံမပြီးလိုက်ဘူး။သူကအရင်ပြီးသွားပြီး မူးမူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားပြီ။ တုံကတော့ အိပ်မပျော်လို့ စာပို့လိုက်တာ။ ဒီစာလဲ နောက်ဆုံးပို့တာဖြစ်မှာပါ။ နောက်ဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေးသာယာအောင်လို့ လုပ်ရမှာမို့ စာမပို့ဖြစ်ရင်လဲ ကိုမင်းနားလည်မယ်ထင်ပါတယ်။ အခါအခွင့်သင့်ရင်တော့ ပြန်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်။ ကိုမင်းနဲ့အတူနေခဲ့တဲ့အချိန်လေးကို အမြဲသတိရနေတယ်ဆိုတာတော့ ယုံထားပေးပါ။ ဒီစာကို ဖတ်ပြီးတာနဲ့ ဖျက်လိုက်နော်။ မမတွေ့သွားရင် ပြသနာတက်လိမ့်မယ်”
သူလဲ စာကိုဖတ်ပြီး ဖျက်လိုက်သည်။ သူတွေးလိုက်မိသည်။ အိတုံလိုခယ်မမျိုးနဲ့သူကြုံခဲ့ရပြီ။ ခယ်မရဲ့ပေါင်ကို တစ်ဝက်ပိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကိုလက်သင့်မခံပေမယ့် နောက်ခယ်မတွေကို သူ ညီမအရင်းလို စိတ်ထားနိုင်ပါမည်လား တွေးကြည့်မိသည်။ သူ ဖြူ့ရဲ့ ညီမတွေကိုတယောက်ပြီးတယောက် စဉ်းစားလိုက်သည်။
ဖြူက တစ်ဦးတည်းသမီးမို့ ဝမ်းကွဲညီမတွေကို တွေးလိုက်ရာ နွယ်နီအကြောင်းတွေးမိတော့ သူ့လီးက မတ်လာသည်။ သူလဲ လန့်ဖျန့်ကာ ဆက်မတွေးရဲတော့။ နွယ်နီဆိုတာဖြူ့ရဲ့ညီမဝမ်းကွဲပင်။ ဖြူနဲ့ သိပ်မျက်နှာကြောမတည့်။ သူနဲ့ကတော့ လေပေးဖြောင့်သည်။ ကိုယ်လုံးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံး။ ဖြူ့လိုပင်။ အသားကဖြူ့လို မဖြူ။ နည်းနည်းညိုသည်။ ရည်းစားရှိသည်လို့ကြားပေမယ့် မသေချာ။ ရှိတာတော့ရှိမည်။မျက်နှာကတော့ ချစ်စရာကောင်းသည်။
ပြောရရင် sex ဆန်ဆန်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ကိုယ်လုံးက သူ့အကြိုက်ပင်။ ဒါကြောင့် သူဆက်မတွေးတော့ပဲ ရပ်လိုက်ရင် သက်ပြင်းဖူးခနဲချကာအိမ်သာထဲက ထွက်လာလိုက်သည်။ သမီးကုတင်ဆီသွားလိုက်ပြီး စောင်ကို သေချာပြန်ခြုံကာ အဲကွန်းကို အအေးလျှော့လိုက်သည်။ သမီးကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းကာ မိမိကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ဖြူ့ကိုအသာနမ်းလိုက်ရင်း စောင်ကိုခြုံပေးလိုက်ကာ သူလဲအိပ်လိုက်သည်။ အိပ်မပျော်ပေ။မျက်စေ့ထဲမှာ တဝဲဝဲနဲ့ နွယ်နီ့ရဲ့ ပုံတွေ။
မလွယ်ပါလား ခယ်မချောလေးရေ.......။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
