ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - dobinpokhin
သင်္ကြန်ရက်တွေမှာ အကိုကြီးတို့ မိသားစု သူ့ယောက္ခမတွေဆီ ပြန်ကြမယ်၊ မရောက်တာကြာပြီမို့နောက်ဆုံးမွေးတဲ့ မြေးယောင်္ကျားလေးသွားပြမှာ၊ ကလေး(၄)ယောက်မို့၊ ပြီးသင်္ကြန်ရက် ဈေးလဲ ပိတ်တာမို့ အမကြီးလဲလိုက်သွားမယ်၊ တကယ်ဆို အမကြီးက ဘယ်မှ ဟုတ်တိပတ်တိ ဘယ်မှ ရောက်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် အကိုကြီးက နှမအပျိုကြီးကို ရောက်ဖူးတယ်ရှိအောင် ခေါ်တာ၊ လေယာဉ်လက်မှတ်ကြိုတင် ဘွတ်ကင်လုပ်ထားပြီး သင်္ကြန်အကြို နေ့မတိုင်ခင် သွားကြတာ၊ နွေခါ မီးရေးထင်းရေးကြောင့် မောင်မောင် အိမ်စောင့်နေခဲ့တယ်။
အရင်ဈေးထဲမှာ စကားစပ်မိရင်း အမကြီးက(သင်္ကြန်မှာ တအိမ်လုံး ဗန်းမော်သွားကြမယ်၊ မောင်မောင်တစ်ယောက်ထဲ အိမ်စောင့် ကျန်ရစ်မယ်) ပြောလို့ ဒေါ်မီးကွေ သိနေပြီ၊ အမကြီးက သင်္ကြန်တွင်း ရက်တွေ သူ့မောင်တွက် အခြောက်အခြမ်းတွေ ကြော်လှော်ပေးခဲ့တဲ့ အပြင် ငါးသေတ္တာ၊ ကြက်သား စည်သွတ်ဘူး၊ စတာတွေကို ဝယ်ပေးထားတာ၊မောင်မောင် ထမင်းတစ်အိုးချက်ရုံဘဲ။
သင်္ကြန်တွင်း ရေပက်ရင်း၊ မူးကြရူးကြ ရန်ဖြစ်ကြတာတွေ မကြုံချင်တာနဲ့ မောင်မောင် ဘယ်မှ မသွားဘဲ အိမ်မှာဘဲ နေတယ်၊ သင်္ကြန်အကြို နေ့နေ့လယ်ခင်းမှာ ဒေါ်မီးကွေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ အိမ်ကို ရောက်လာပါလေရော၊ အရင်ကတဲက အမကြီးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အိမ်မှာဆွမ်းကျွေး ဘာညာရှိရင် လာနေကျမို့ အိမ်ကို သိနေတာ၊ နေ့လယ်နေပူပူ၊ မောင်မောင် အိမ်ထဲ စာဖတ်နေတာ ။
အိမ်ပေါက်ဝက ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံ ကြားလို့ သွားကြည့်တာ ဒေါ်မီးကွေ ဖြစ်နေတယ်၊ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေချိန်၊ ဒေါ်မီးကွေရောက်လာလို့ မောင်မောင် အလိုလိုနေရင်း ပြုံးမိသေး၊ ဘုန်းကံရှိတဲ့ လူများဖုတ်သွင်းရထား ရောက်လာတာပေါ့လေ၊ (ဒါမှ-တကဲ့-ဖုတ်သွင်းရထား) လို့ တွေးပြီး ပြုံးမိသေး။
" မင်းက ဘာတွေများ သဘောကျလို့ ပြုံးနေရတာလဲ"
ဒေါ်မီးကွေက မလုံမလဲနဲ့ မေးတာ၊
" အော်၊ တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေတာ၊ ဖုတ်သွင်းရထား ဆိုက်လာလို့"
မောင်မောင့် အပြောကို ဒေါ်မီးကွေက
" ရထားကလဲ စီးမဲ့လူမရှိလို့ ဖုံတက်နေပြီဟေ့၊ ဒါကြောင့်လာရတာ"
ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲ၊ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိကြတာ၊ ဘာမှ ထူးပြောနေစရာ မလိုပါ၊ အရင်ကတဲက ညားဖူးပြီးသားမို့၊ရေချိုးခန်းဝင်၊ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးတဲ့နောက်၊ မောင်မောင် အခန်းထဲ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်၊ပွဲကြမ်းကြတော့တာပါဘဲ၊ ဒေါ်မီးကွေက ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ မောင်မောင်အပေါ် မှောက်ပြီး လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးပါတယ်၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လီးစုတ်နေလို့ ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်ခြမ်းကြီးနှစ်ခြမ်းက မို့မောက်နေပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေက လီးအရေခွံကို အောက်ဘက်ဆွဲချပြီး လီးဒစ်ပေါ်လာတဲ့ အခါ ဒစ်တခုလုံးငုံပြီးစုတ်ပေးတာ။
ဒါအပြင် လီးဒစ်တခုလုံး ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး အာခေါင်ရောက်တဲ့ထိ စုတ်တာ၊ စုတ်နေရင်းက လီးဒစ်နဲ့ လီးတံကြားက မြောင်းလေးပတ်လယ်ကို လျှာနဲ့ထိုးရက်ပေးတာ၊ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ အစုတ်/အရက်တွေကြောင့် လီးတံကြီးတောင့်တက်နေပြိး တဇတ်ဇတ် တုန်နေပါတယ်၊ လီးအစုတ်ခံရင်း ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင် နယ်ချေပွတ်ပေးပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလီးစုတ်နေတာ အရည်ထွက်ချင်လာလို့ မောင်မောင်က
" ဒေါ်လေး၊ အရည် ထွက်တော့မယ်"
" ထွက်လဲ ထွက်ပေစေ"
ဒေါ်မီးကွေ လီးစုတ်တာကို မရပ်ဘဲ ဆက်စုတ်နေပါတယ်၊ မောင်မောင် အရည်မထွက်အောင် တတ်နိုင်သ လောက် စိတ်တင်းထားပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လီးက အရည်တွေ တပြစ်ပြစ်နဲ့ ထွက်ကျပါတော့တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင့်လီးက အရည်ထွက်ပေမဲ့ လီးကိုမချွတ်ဘဲ ပါးစပ်နဲ့ ဆက်စုတ်ပြီး အရည်တွေကို မြို ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အရည်တွေ ထွက်သွားလို့ မောင်မောင် ဖလက်ပြပြီး ခဏငြိမ်သွားပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေလဲ ဒီတော့မှ လီးစုတ်တာကိုရပ်၊ ပုဆိုးနဲ့ လီးက အရည်တွေကို သုတ်ပေးပါတယ်၊
" ဒေါ်လေးရယ်၊ အရည်ထွက်တော့မယ် ပြောနေတာ၊ ဘာလို့ မဖယ်တာလဲ"
" ဒေါ်လေးက မောင်မောင့်ကို ကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးတာ"
ဒေါ်မိးကွေက ပြောရင်း လိီကို လက်နဲ့ ဆွနေပါတယ်၊ လူငယ်မို့လို့ စောစောက အရည်ထွက်ပြီးပေမဲ့ လီးက ဆွပေးတဲ့ အတွက် ချက်ချင်းတောင်တင်း လာပါတယ်၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင်က
" ဒေါ်လေးကို လိုးပေးတော့မယ်၊ ဒေါ်လေး ဘယ်လို လိုးပေးစေချင်လဲပြော၊ ရှက်မနေနဲ့"
မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်ကြီးကို ဆုတ်ဆွဲရင်း မေးလိုက်တာပါ၊ ဒေါ်မီးကွေက
" မောင်မောင် ကြိုက်သလိုသာလိုး၊ ဒေါ်လေးကတော့ ဘယ်လိုလိုးလိုး ကောင်းတာချည်းဘဲ"
" ဒါဆို ဒေါ်လေး ကုတင်စောင်းနေပေး၊"
မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်မီးကွေကို ဆွဲထူတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် ပြောတဲ့အတိုင်း ကုတင်အစွန်းမှာ ခြေချထိုင်၊ဖင်ကို ကုတင်စွန်းနဲ့ ချိန်ပြီး ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေက ဝလို့ဗိုက်ခေါက်ကြီးက အပေါ်မှာ မောက်တက်နေတယ်။
မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ချထားတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်၊ ခြေထောက် တစ်ချောင်းနဲ့ တစ်ချောင်း အလောတော် အကွာအဝေးရတဲ့အထိ ဖြဲကားပေးပါတယ်၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်၊ တရုတ်စပ်မို့ဖြူ ဖွေးနေတာ၊ စောက်ပပ်ကြီးက ဖောင်းကားပြဲ အာနေတာပါ၊ ဟိုည လိုးတုန်းက ဒေါ်မီးကွေ စောက်မွေးတွေ မဲနက်ကြမ်းထော်နေတာ တွေ့ရပေမဲ့ အခုတော့ စောက်မွေးတွေကို ကတ်ကြေးနဲ့ ညှပ်ထားပုံရတယ်၊ အမွေးတွေက တိုစိစိလေးတွေ၊
" ဒေါ်လေး အမွေးတွေ ကိုက်ထားတာပေါ့"
" အေးလေ၊ မောင်မောင်ဘဲ ပြောတာ၊ အမွေးတွေက ရှုတ်လိုက်တာဆိုလို့"
အမွေးတွေ တိုသွားမှ စောက်ပပ်အတွင်း နခမ်းနှစ်ခု ကြွက်နားရွက်တွေလို အပြင်ဘက်ထွက်နေတာ ပိုသိသာနေတယ်၊ မောင်မောင် စောက်ပပ် ကြွက်နားရွက်တွေကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ရင်း
" ဒေါ်လေး စောက်ပပ်ပုံစံမျိုး တွေ့ရခဲတယ်၊ ကျွန်တော် ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်လာတာ ဆယ်ယောက်တစ်ယောက် မမြင်ဖူးဘူး"
" အဲဒါက စောက်ပပ် အတွင်းနခမ်း ကြီးလို့ပါဟယ်၊ မိန်းမ အတော်များများ ရှိတတ်ပါတယ်"
ဒေါ်မီးကွေက သူ့စောက်ပပ် ကြွက်နားရွက်နှစ်ခုကို လက်နဲ့ ဖြဲပေးရင်း ပြောပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ စောက်ပပ်ကို ဖြဲပေးထားလို့ ပြဲပြဲကြီးဖြစ်နေပြီး စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ နီရဲနေတာ တွေ့နေရပါတယ်၊ စောက်စိကြီး ငေါက်တောက်ထနေတာ။
မောင်မောင် စောက်စိကို လီးထိပ်နဲ့ တေ့ထိုးပေးလိုက်တာ ဒေါ်မီးကွေ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေ နှာထန်မှန်းသိလို့ စောက်စိကို လီးနဲ့ ၃/၄/၅ ချက်ထိုးပေးတာ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးကြွတက်လာသလို
" လိုးတော့လေကွယ်" လို့ ပြောလာပါတော့တယ်။
မောင်မောင် စောက်စိကို ထိုးနေရာကနေ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကို အဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊ စောက်ခေါင်းကက ျ ယ်နေပြီဖြစ်လို့ လီးအဆုံးဝင်သွားတာ ဒေါ်မီးကွေ "အင့်" လို့ တောင်ဖြစ်သွားလေရဲ့၊ လီးဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေ ပေါင်နှစ်ဘက်အောက် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို နောက်ဘက်ပစ် အားယူရင်း လိုးပါတော့တယ်။ ဒေါ်မိးကွေကတော့ မောင်မောင်ရဲ့ လက်မောင်းကို ဆွဲလိုက်။ ပခုံးကို ဆွဲလိုက်နဲ့ အလျင်းသင့်သလို နေရင်းခံပါတယ်။
" ပြွတ်-ပတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ပတ်-ဘတ်"
အပေါက်ကျယ်နေတဲ့ စောက်ပပ်၊ ထုကြီးကြီးပြီး ဖောင်းတင်းနေတဲ့ စောက်ပပ်မို့ အရည် ရွှဲလာတာနဲ့အမျှ၊လီးစောက်ပပ်ထဲ ဝင်ထွက်တဲ့အသံ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်နေတာပါ၊ ဒေါ်မီးကွေကို ကုတင်စောင်း တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ် လိုးတဲ့အတွက် မောင်မောင့်အနေနဲ့ မညောင်းမညာ မပင်ပန်းဘဲ အချိန်ကြာကြာ လိုးပေးလို့ရနေတာ ၊ ဒေါ်မီးကွေ အရသာတွေ့နေပြီး ဖင်ကို တတ်နိုင်သလောက် ကြွကြွပြီး ကော့တင်ပေးနေပါတယ်၊
" အား၊ ကောင်းတယ်ကွာ၊ အရမ်း ကောင်းတာဘဲကွာ၊ ဆောင့်ပေး၊ တအားဆောင့်ပါကွ၊ စောက်ပပ်ပြဲ သွားပေစေ"
ဒေါ်မီးကွေ ညစ်တီးညစ်ပတ် စကားတွေ ပြောလာပါပြီ၊ ဖင်ကြီးကိုလဲ မနားတမ်း ကော့တင်ပေးနေတာ၊
" အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ပေး၊ ပြီးကာနီးပြီ၊ အာ-ကောင်းတာ"
ဒေါ်မီးကွေ အငြိမ်မနေဘဲ ဖင်ကြီးလှုပ်ယမ်းခါနေတာ၊ မောင်မောင်လဲ ဒေါ်မီးကွေပွဲ ကြမ်းလာလို့ ဆောင့်အား၊ လိုးအားကို ပိုတင်လိုက်တာ ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီကျွီမည်နေပြီ၊
" အား-အာ-အီး-ကောင်းတယ်-အင်း..."
သက်ပြင်းချသံ အရှည်ကြီးနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ ငြိမ်ကျသွားတာနဲ့ ပြိီးသွားမှန်းသိလို့ မောင်မောင် စိတ်လျှော့လိုက်တာ၊ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတော့တယ်၊ အရည်ထွက်တာနဲ့ မောင်မောင် လီးကို စောက်ပပ်ထဲ စိမ်ထားပြီး အမောဖြေပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးလဲ "ဟူး-ဖူး" နဲ့ မောနေလေရဲ့၊ အချိန် ၃/၄မိနစ် အမောဖြေပြီးမှ မောင်မောင်လီးကို ဆွဲနုတ်ပြီး ဒေါ်မီးကွေကို ကုတင်စွန်းမှာ တစောင်းလှဲပေးလိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် ထားပေးခဲ့အတိုင်း ကုတင်စွန်းမှာ တဘက်စောင်းကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာ၊ ဒူးကွေးထားလို့ စေက်ပပ်နခမ်းသားတွေက ဖင်နောက်ထွက်နေတယ်၊
" ဒေါ်လေး၊ ရေဆေးမယ်၊ လိုက်ခဲ့လေ"
မောင်မောင်ပြောတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ အိပ်နေရာက လူးလဲထ၊ ထဘီရင်လျားပြီး ရေချိုးခန်းဆီ လိုက်ခဲ့ပါတယ်၊ရေချိုးခန်းထဲ ဒေါ်မီးကွေ ဝင်နေတုန်း မောင်မောင် အိမ်သာထဲဝင် သေးပန်းလိုက်ရတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ ထွက်မှ ရေချိုးခန်းဝင်၊ဆေးရတယ်။ မောင်မောင် ရေချိုးခန်းက ထွက်လာပြိီး အိပ်ခန်းဆီ ပြန်အရောက် ဒေါ်မီးကွေ အင်္ကျီဝတ်ထားပြီးနေပြီ၊
" နေပူပါသေးတယ်၊ ဒေါ်လေး မပြန်သေးပါနဲ့ဦး"
မောင်မောင်ပြောတော့ ဒေါ်မီးကွေက
" ညနေ နေဝင်မှပြန်လို့ဖြစ်မှာ၊ အခုနေပြန်ရင် ရေပက်ကြတာနဲ့ ရွှဲစိုနေမှာ"
" အိမ်မှာ ဘယ်သူတွေရှိလဲ၊ မာလာကော"
မောင်မောင့် အမေးကို
" မညိမ်းတို့သားအမိဘဲ ရှိတာ၊မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းဆီမှာနေတယ်"
မာလာက အိမ်မှာနေခဲပါတယ်၊ သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ အလှပြင်ဆိုင်မှာဘဲ အနေများတယ်၊ အိရှန်ကိုတော့ မေးမနေပါဘူး၊ မရှိဖူးဆိုတာ သိတယ်၊ အိရှန်က ဒိလိုသင်္ကြန်ရက်တွေဆို မန္တလေးသွားပြီး အပျော်ကျူးတတ်တာ။
" ဒါဆိုလဲ မနက်ဖန် ညပါအိပ်ပါလား၊ အိမ်မှာလဲ ဘာအလုပ်မှမရှိတာ"
မောင်မောင်က သင်္ကြန်ရက်တွေ သူတစ်ယောက်ထဲ နေရမဲ့အတူတူ ဒေါ်မီးကွေကို စည်းရုံးတာ၊ သူတို့အိမ်၊ခြံက မြစ်ကြီးနားမြို့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်၊ ခြံကလဲ အကျယ်ကြီးမို့၊ တော်ရုံနဲ့ တခြားလူ ရောက်လာလေ့မရှိပါ၊
" အင်း၊ လာနေလို့တော့ ရပါတယ်၊ မညိမ်းကို ကြည့်ပြောရမှာဘဲ"
ပြောဆိုပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပြောစရာ စကားကုန်ပြီလေ၊ အပြင်မှာကလဲ နေက ခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေတာ၊ အခန်းထဲမှာ ပန်ကာ အရှိန်မြှင့် ဖွင့်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲနေတာ၊ အချိန်ကြာကြာ နားလိုက်လို့ နှစ်ယောက်သား နောက်တကျော့ ပြန်ကျော့ချင်လာကြပြီ၊ ဒေါ်မီးကွေ လက်က အငြိမ်မနေ၊ မောင်မောင့်ပေါင်ကြားထဲ ထဲ့ပြီး လီးကို ဆုတ်ကိုင်နေတာ၊ မောင်မောင်လဲ အားပြန်ပြေ့လာပြီမို့
" ဒေါ်လေးရေ၊ အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်တဲ့၊ ရသေးတယ်မဟုတ်လား"
မောင်မောင်က ပြောပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ ဆွထားလို့ လီးတောင်နေပြီ၊ ဒေါ်မီးကွေက ပုဆိုးကျွတ်တာနဲ့ ဖင်ကုန်းပြိး လီးကို စုတ်တော့တာပါ၊ စုတ်တယ်ဆိုကတဲက အားပါးတရ လီးအရင်းကို လက်နဲ့ ကိုင်ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် စုတ်တာပါ၊ ပါးစပ်က အာငွေ့ကြောင့် လီးတအားတောင်နေလို့
" တော်ပြီ ဒေါ်လေး၊ စောစောကလို မလိုးရသေးခင် အရည် ထွက်သွားမယ်၊ရပြီ"
မောင်မောင် အိပ်ရာက လူးလဲထ၊ ဒေါ်မီးကွေက ပက်လက်လှန်ပေးရင်း ထဘီကို ခြေရင်းဘက် ကန်ထုတ်လိုက်တယ်၊ အစကတဲက အင်္ကျီမဝတ်ဘဲ ထဘီရင်လျား ထားတာမို့ ဒေါ်မီးကွေ အဝတ်ဗလာဖြစ်ပြီ၊ဒေါ်မီးကွေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်လုံး ထောင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက်ဖြဲပေးထားပါတယ်။
စောစောကမှ ရေဆေးထားတဲ့ စောက်ပပ်ပြဲပြဲကြီး ဝင်းပြောင်နေပါတယ်၊ မောင်မောင် လက်နဲ့ စောက်ပပ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဟပြီး ပေါ်လာတဲ့ စောက်စိပြူးပြူးကို လက်ညှိုး လက်မညှပ်ပြီး ချေပေး၊လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲ နှိုက်၊လုပ်ပေးတာ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းနေပါတယ်။
မောင်မောင် စောက်စိကို ကိုင်ညှစ်တာ ဒေါ်မိးကွေ အရသာရှိလို့ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာသလို၊ စောက်ခေါင်းမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ စိုလာပါတယ်၊ ဒါနဲ့ မောင်မောင် စောက်ခေါင်းပေါက် လီးတေ့ပြီး ဖင်နောက်ပစ် အားယူ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ အပေါက်ကျယ်နေတာ၊ လီးက တခါထဲနဲ့ အဆုံးဝင်တာပါဘဲ၊ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆုတ်ဆွဲပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပါတယ်။
" အင်း-အင့်အင်း-အား"
မောင်မောင့်ရဲ့ ဆောင့်လိုးတဲ့ အချက်တိုင်း ဒေါ်မီးကွေ အားယူပြီး ဖင်ကော့ပေးတာပါ၊
" ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်-ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်"
ကြီးလဲကြီး၊ ဖောင်းလဲ ဖောင်း၊ အပေါက်ကျယ်တဲ့ စောက်ပပ်မို့ အရည်ရွှဲစိုလာတာနဲ့ အသံဗလံတွေ ဆက်တိုက် ပေါ်ထွက်လာတာပါ၊ ဒေါ်မီးကွေ သူ့နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆုတ်ထားတဲ့ မောင်မောင့် လက်တွေကို သူ့လက်နဲ့ ပြန်ကိုင် အားပြု ပြီး ဖင်ကြီး လှုပ်ယမ်းကော့တင်ပေးနေတာပါ၊
" အီး-ကောင်းတယ်မောင်-အား-ကောင်း-ပြီးကာနီးပြီ-ဆောင့်-ဆောင့်"
ဒေါ်မီးကွေ အငြိမ်မနေ၊ဖင်ကြီး ဒလကြမ်း လှုပ်ယမ်းနေပြီ၊ ဒေါ်မီးကွေပြီးကာနီးပြီ သိလို့ မောင်မောင် မနားတမ်း နို့အုံကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ရင်း အားပါပါ ဆောင့်လိုးပေးတာ။
" ကျွီ-တောက်-ကျွီ-တောက်-ကျွီ-တောက်"
" အား-ကောင်းတွာ-အိ-တအားဆောင့်-အာ"
" ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်-ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်"
မောင်မောင် မနားတမ်း အားပါပါ ဆောင့်လိုးနေလို့ ကုတင်ဘောင်တွေ လှုပ်ခါနေပြီး "ကျွီ-တောက်"လို့ အသံထွက်တာ၊ ဒေါ်မီးကွေ ပြီးကာနီး ကောင်းလွန်းလို့ ပါးစပ်က အော်နေတာ၊ ဒီလို ၁၀/၁၅ ချက်ဆောင့်အပြီးမှာ ဒေါ်မီးကွေ လက်နှစ်ဘက် ပြုတ်ကျသွားသလို အသံမထွက်တော့ဘဲ ငြိမ်သက်သွားပါတော့တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ ပြိးမှန်းသိလို့ မောင်မောင် ဆောင့်လိုးနေတာကို ရပ်ပြီးလီးကို အသာစိမ်ထားပေးတယ်၊ သူက ဒုတိယအချီမို့ အရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဖူး၊ကြာတယ်၊
" မောင်မောင် မပြီးသေးဖူးမဟုတ်လား၊ဆက်လိုးလေ"
ဒေါ်မီးကွေက ပြောတာ၊ မောင်မောင် မပြီးသေးမှန်း သူသိတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ထွက်လို့ ပန်းဝင်လာရင်သိသာတယ်၊ မောင်မောင့်သုတ်ရည်က ပူနွေးနေတာကိုး၊
" ညောင်းလို့ ဒေါ်လေးရ၊ ကြာတော့ဒူးညောင်းလာတယ်"
" ဒါဆို ဒေါ်လေး ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ၊ စောစောတုန်းကလို ကုတင်စောင်းတင်ပြီး လိုးမလား"
ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်စိတ်ကြို က်နေပေးမလို့၊
" ဖင်ထောင်လိုးမယ် ဒေါ်လေးရာ၊ဖင်ကုန်းပေးတော့"
မောင်မောင့်အပြောကြောင့် ဒေါ်မီးကွေ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး
" လူလယ်လေး၊ ဖင်ထောင် လိုးချင်တာနဲ့ လျှောက်ပြောနေ"
ပြောမဲ့ သာပြောတာ၊ ဒေါ်မီးကွေ အိပ်နေရာက ကုန်းထပြီး အိပ်ရာပေါ် ဒူးတုတ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတယ်၊ အရင်ကလဲ ဖင်ကုန်းပေးဖူးတာမို့ တခါထဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုကား၊ ခေါင်းကို အိပ်ရာခင်းနဲ့ ထိနေတဲ့ အထိ ဝပ်ပေးပြီး ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်ပေးထားတာ၊ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်နောက်မှာသွားထိုင်၊ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲလိုက်တာ။
ဖင်နောက်ပြူ ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း အရည်စိုရွှဲနေတာပါ၊ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိးဖိသွင်းလိုက်တာ တဝက်လောက် ဝင်သွား၊ မောင်မောင် ဖင်ကိုနောက်ဆုတ်၊ လီးအဆုံးဝင်သွားတဲ့ထိ ထိုးသွင်းပါတယ်၊ လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင် အားယူပြီး တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်၊
" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်"
ဖင်ထောင်လိုးတာမို့ စောက်ခေါင်းထဲ လေခိုနေတာ၊ လီးထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ လေတွေ အံထွက်လာလို့
" ဘူ" လို့ အသံထွက်တာ၊ စောက်ပပ်ထဲက လီးကို ပြန်ဆွဲနုတ်တဲ့အခါ
" ဘွတ်" ဆိုတဲ့ အသံထွက်ပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါ ဂွေးစိနှစ်လုံး ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ပေါင်ကြားထိရိုက်မိတဲ့အခါ"ဘတ်"လို့မည်နေတာပါ၊
" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်"
" အီး-အင့်-အင်း-အား"
မောင်မောင့် ဆောင့်အားကို ဒေါ်မိးကွေ ဖင်နောက်ဘက် ပြန်ပစ်ပေးရင်းခံပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးက လက္မ(၄၀)လောက်ကြီးတာလေ၊ နဲတဲ့ ဖင်ကြီးမဟုတ်ဖူး၊ မောင်မောင့်အကြို က်ပေါ့၊ ချွေးမဖြစ်သူ ဖင်ပိန်သလောက် ယောက္ခမက ဖင်အောင်တယ်၊ သမီးဖြစ်သူ မာလာကတော့ သူ့အမေလို ဖင်ကြီးမယ်ထင်တယ်၊ အခု အပျိုပေါက်လေးမှာတင် ဖင်က နောက်ဘက် စူထွက်နေပြီ၊
" အား၊ဒေါ်လေး၊ပြီးတော့မယ်"
မောင်မောင် မောဟိုက်သံနဲ့ပြောပြီး လီးကို အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေလဲ လက်နဲ့အိပ်ရာကို ထောက်၊အားပြု ပြီး ဖင်ကို နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးတဲ့အရှိန်နဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ဆောင့်တဲ့အရှိန်တို့ပေါင်းပြီး
" ဘူ-ဘူ-ဘွတ်-ဘူ"
" ကျွီ-ကျွီ-ကျွီ"
အသံတွေ ရောနေပြီ၊ နောက်ဆုံး မောာင်မောင်တောင့် မခံနိုင်တော့ဘဲ လီးကအရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတာ၊ အရည်တွေက များလွန်းတော့၊ ဒေါ်မီးကွေ စောက်ခေါင်းထဲက ပြန်အံထွက်ပြီး ပေါင်တွေပါ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်၊ အဲဒီနေ့ ညနေမိုးချု ပ်အတော်ကြီးမှောင်မှ ဒေါ်မီးကွေ ပြန်သွားပါတယ်၊ နောက်ရက် ဒေါ်မီးကွေ အဝတ်အစား အပြေ့အစုံယူပြီး မောင်မောင်နဲ့အတူ သင်္ကြန်ရက်တွေ လာနေတာပါ၊ (၃)ရက်အတူနေပြီး နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှ ပြန်သွားတာ၊ နှစ်ယောက်သား လိုးလိုက်ကြတာ ဝက်ဝက်ကိုကွဲလို့၊ အဲဒီလိုနေရင်း ဒေါ်မီးကွေ ပြောသွားတာ
" မင်းကို မာလာနဲ့ ပေးစားမယ်ကွာ၊ ဒါမှ တို့နှစ်ယောက် အခုလို နေရမှာ"
သင်္ကြန်ပြီး ကျောင်းပြန်ဖွင့်တဲ့ အခါမှာတော့ မောင်မောင် ဝေလေလေ မလုပ်ရဲတော့ဘူး၊ အတန်းတင် စာမေးပွဲကြီးနီးလာပြီ၊ ခရစ္စမတ် ပိတ်ရက်တွေကစပြီး ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ဆက်တိုက်နွဲလာခဲ့တာ၊ အခု နေ့မအားညမနား စာကြည့်နေရပြီ။
သင်္ကြန်အပြီး ဧပြီ မေ နှစ်လ မောင်မောင် ကျောင်းစာနဲ့ အလုပ်များနေသလို အကိုကြီးလဲ သူ့ကားအလုပ်တွေနဲ့ရှုတ်နေတာပါ၊ အကိုကြီးရဲ့ ကားအလုပ်က မေလကုန်လို့ မိုးရွာလာရင် နားတာများတယ်၊ ကချင်ပြည်နယ် ကားလမ်းတွေက မြေသားလမ်းတွေများတယ်၊ မြစ်ကြီးနား-မန္တလေးလမ်းလောက်ဘဲ ကတ္တရာလမ်း ရာသီမရွေး သွားလာလို့ရတာ။
ဒီလမ်းတောင် မိုးတအားများလို့ရေကြီးပြီဆိုရင် လမ်းကြောင်းပြတ်သေးတာ၊ဇွန်လထဲ စာမေးပွဲမဖြေရသေးခင် မောင်မောင် အမကြီးကိုတောင် ဆိုင်ဖွင့်၊ဆိုင်ပိတ်ရုံလေးလောက်ကူနိုင်တာ၊ ဇွန်လကုန်စာမေးပွဲပြီးမှဘဲ မောင်မောင် ဟင်ချရတာ၊ ဒီတော့မှ သူ့ကိုကပ်နေတဲ့တူမတွေတလှဲ့စီ ဆိုင်ကယ်နဲ့တင်ပြီးလယ်ရတာ၊မိုးတွင်းကာလ အကိုကြိးသူ့တပည့်တွေနဲ့ အင်ဂျင်ကိုင်တာ၊ဘော်ဒီကြံ့ခိုင်ရေးစတာတွေ လုပ်ရတယ်။
စာမေးပွဲပြီး ဇူလှိုင်လမှာ တက္ကသိုလ် ဆရာတစ်ယောက်နဲ့ ဆရာမတစ်ယောက် မဂ်လာဆောင် မောင်မောင်တို့ တပည့်တွေ လိုက်ကြရတယ်၊ ဆရာမက မိုးညှင်းသူမို့ မဂ်လာဆောင်က မိုးညှင်းမှာ၊ ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ ရထားနဲ့သွားကြတာ၊ မိုးညှင်းမှာ မမျှော်လင့်ဘဲ နီနီနဲ့သွားတွေ့တယ်၊ မေးကြည့်မှ နီနီယောင်္ကျားက ဦးစီးမှုးရာထူးတက်ပြီး မိုးညှင်းပြောင်းခဲ့ရတာတဲ့။
ရာထူးတက်တာမို့ မပြောင်းချင်ဘဲ ပြောင်းရတာ၊ အနည်းဆုံး တစ်နှစ်တော့နေရမယ်၊ နီနီကတော့ မြစ်ကြီးနားက သူ့စီးပွါးအခြေပျက်မှာစိုးလို့ မလိုက်ဘဲ နေရစ်တာ၊ ယောင်္ကျား မရှိဘဲ တစ်ယောက်ထဲနေလို့ အမြင်မတော်တာနဲ့မို့ အခု သူ့အမများနဲ့ ပြန်ပေါင်းနေတယ်တဲ့၊ မောင်မောင် စာမေးပွဲနီးလို့ စာနဲ့ လုံးပန်းနေရလို့ နီနီတို့နဲ့ အဆက်ပြတ်သလို ဖြစ်သွားတာမို့ မသိလိုက်တာပါ။
မင်္ဂလာဆောင် ဧည့်ခံပွဲအပြီး ဆရာတို့ လင်မယားက မန္တလေး ဟန်းနီးမွန်း ထွက်မယ်၊ သူငယ်ချင်းတွေကလဲ ကျောင်းပိတ်ရက် အလယ်လိုက်ကြမယ်၊ မောင်မောင်ကတော့ပြီးခဲ့တဲ့ ခရစ္စမတ်က မှပြန်လာတာမို့ မလိုက်တော့ဘဲ မြစ်ကြီးနားပြန်မယ်၊ ပြန်မဲ့နေ့မနက် ဘူတာဆင်းတော့ နီနီလဲ မြစ်ကြီးနားပြန်မှာနဲ့ လာတွေ့နေတယ်၊ သူ့ယောင်္ကျား ဘူတာလိုက်ပို့တာနဲ့မို့ နုတ်ဆက်စကား မပြောတော့ဘဲ ပြုံးပြလိုက်ရပါတယ်။
(ကံဆိုးမသွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ) လို့ပြောရမလား၊(အကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးတယ်)လို့ ပြောရမလား။ ညက တညလုံး သဲကြီးမဲကြီးရွာတဲ့ မိုးကြောင့် ချောင်းရေတွေကြီး၊ တံတားချည်းကပ်လမ်း ရေစားသွားလို့တဲ့၊ ရထားလမ်းက ပင်းဘောနဲ့တောင်နီကြား လမ်းကြောင်းပြတ်သွားတယ်။
ရထားရပ်ပြီး စုံစမ်းရတာရယ်၊ အထက်ခွင့်ပြုချက် တောင်းခံရတာရယ်၊ ရထားကို မူလထွက်ခဲ့တဲ့ ဘူတာဆီ နောက်ပြန် ပြန်ဆုတ်မောင်းလာရတာမို့၊ အချိန်တွေ ပုတ်ကုန်တယ်၊ နောက်ဆုံး မီးရထားလမ်းက မော်တော်ကားလမ်းရှိရာကို ဖောက်ထွက်၊ ကြုံရာကားနဲ့ လိုက်ကြမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာကြတာ၊ ကားကြုံတော့ရပါရဲ့ ၊ မိုးကောင်း ရောက်တဲ့အခါ မိုးချုပ်ပြီး မိုးတအားရွာနေလို့ ရှေ့ဆက်ရမဲ့ခရီး ညကြီးမင်းကြီး အန္တရာယ်ရှိလို့ ကားဆက်မသွားတော့တာနဲ့ မိုးကောင်းမှာ အိပ်လိုက်ရတယ်။
သူတို့ နှစ်ယောက်က အခုမှတွေ့တဲ့ တစိမ်းတရံ စာတွေ မဟုတ်ကြဘူးလေ၊ ညားဖူးပြီးသား၊ လင်မယားဖြစ်ပြီးသား၊ ဒီတော့ ထူးပြီး ပြောနေစရာ မလိုတော့ဘဲ တည်းခိုခန်း သွားတည်းကြတာ၊ မိုးကောင်းမြို့ကလေးက ပွင့်လင်းရာသီ နွေနဲ့ဆောင်းမှသာ ဖားကန့် ကျောက်စိမ်းတွင်း ဧည့်သည်တွေနဲ့ စည်ကားတာ ၊ မိုးတွင်းဆို ဧည့်ရှိတာ မဟုတ်ဖူး၊ ဆိုလိုတာ တည်းခိုခန်းငှားတာ ဘာအမေးအမြန်းမှမရှိဘူး၊ ရေချိုးခန်းအိမ်သာ တွဲရက်အခန်းကို ငှားပြီးတာနဲ့နှစ်ယောက်သား မိုးကလဲ ရွာနေလို့ဘယ်မှ မထွက်ဖြစ်တော့ဘူး။
" ရာသီဥတုကတော့ ကိုယ်တို့ဘက် ပါတယ်နော"
မောင်မောင်က တည်းခိုခန်းတံခါးပိတ်ပြီးတဲ့အခါ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပြောတာ၊နီနီက
" မင်းနဲ့ငါကိုက ပဋ္ဌန်းဆက်ပါတယ် ထင်ပါရဲ့ မောင်မောင်ရယ်၊ ချိနးထားရင်တောင် လွဲရင် လွဲဦးမယ်"
" ကျွန်တော့် ကံဇာတာ ကောင်းနေတာပါ မနီရာ"
မောင်မောင်က ပြောရင်း နီနီကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး နုတ်ခမ်းကို စုတ်လိုက်ပါတယ်၊ နီနီက မောင်မောင့်ခါးကို ပြန်ဖက်ထားရင်း နုတ်ခမ်းကို စူပေးထားပါတယ်၊ မောင်မောင် နီနီရဲ့ နုတ်ခမ်းကို စုတ်နေရင်း နီနီပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီး လျှာချင်းကလိနေပါတယ်၊ ပါးစပ်ချင်း တေ့ထားရင်း ရင်ဘတ်ချင်းကလဲ ထိနေ၊လက်ကလဲ နီနီရဲ့ဖင်ကို ဆုတ်ကိုင် နယ်ချေနေတာပါ၊ နီနီက နဂိုကတဲက တဏှာထန်တာ၊ ယောင်္ကျား ကအရက်စွဲနေပြီမို့၊ မိန်းမကို အလေးထားရကောင်းမှန်း မသိတော့ဘူး။
နီနီ တဏှာထန်ပေမဲ့ တွေ့ရာလူနဲ့တော့ မနေဖူးပါ၊ ဒါတော့ သူ့သိက္ခာ သူသိတယ်၊ မောင်မောင်နဲ့သာ လူမသိသူမသိမို့ နေတာ၊ နောက် မောင်မောင်က လူငယ်၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား၊ လူတကာကို လျှောက်အာချောင်နေမဲ့ လူမဟုတ်။
" တော်လောက်ပါပြီ မောင်မောင်ရာ၊နေကြပါစို့"
မောင်မောင် လျှာချင်းကလိပြီး ဖင်ကို ဆုတ်နယ်နေတာမို့ နိနီ ခံချင်လာပြီ၊ မောင်မောင် လွှတ်လိုက်တာနဲ့ နီနီ ထဘီကို အရင်ဆုံး ချွတ်ပစ်တယ်၊ ပြီးမှ အပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီ ပွပွကြီးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ချွတ်လိုက်တယ်၊ အောက်မှာဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာကိုတော့ မချွတ်တော့ဘဲ ထားလိုက်တယ်၊ အောက်ပိုင်း ထဘီမရှိတော့လို့ နိနီရဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးက တပ်မက်စဘွယ် ပေါ်နေတာ၊ နီနီက အအိုသာပြောတာ၊ ကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးကောင်းတယ်၊ ဖင်တွေနို့တွေက အပျို တွေထက် သာတယ်။
မောင်မောင် ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပုဆိုးတွေ ချွတ်လိုက်တယ်၊ မိုးရွာနေပေမဲ့ အခန်းထဲမှာက ပူအိုက်နေတာ၊အဲကွန်းလယ်နေပေမဲ့ မီးအားမနိုင်လို့ သိပ်မအေးဘူး၊ နီနီက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် နီနီရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်၊ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးသွင်းပြီး ဘာဂျာမှုတ်တော့တာ။
" အာ-မောင်မောင် က လဲကွာ၊ မပြောမဆိုနဲ့"
နိနီ သူ့ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးပြီး ဘာဂျာမှုတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားတာ၊ ဗြုံးကနဲ ဘာဂျာ အမှုတ်ခံလိုက်ရလို့ နီနီ မောင်မောင့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲထားရတယ်၊ အရင်တခါတုန်းက အခုလိုဘာဂျာမှုတ်ပေးတာမှ မဟုတ်တာကိုး၊
" အ-မောင်မောင်ရာ၊ အင်-မရွံဖူးလားကွာ၊ မလုပ်ပါနဲ့"
ပြောသာပြောနေတာ၊ သူ့ဘဝမှာ စောက်ဖုတ် အရက်ခံရတာ ပထမဆုံး၊ လင်နဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်သာရထားတာ၊ ဒီလိုရက်ပေးဖို့ မပြောနဲ့၊စောက်ဖုတ်ကိုတောင် လက်နဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ကောင်က မိန်းမ စောက်ပပ်ရက်တာ ကျွမ်းနေပြီ၊ စောက်ပပ်နခမ်းသား နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲပေးပြီး ဟပြဲလာတဲ့ စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းထဲကို လျှာနဲ့ထိုးသွင်းပြီးရက်၊ စောက်စိပြူးပြူးလေးကို မထိ တထိ ထိုးပေးနေတာမို့နီနီ တွန့်တွန့်လူးနေပြီ။
" အင်-မောင်မောင်-အာ-မောင်-မနေတတ်ပါဘူး-တော်ပါတော့"
နိနီ ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး လှုပ်ယမ်းနေတာ၊ စောက်ပပ်တခုလုံးလဲ အရည်တွေရွှဲစိုနေပြီ၊
" မောင်-တော်ပြီ၊လိုးချင်လိုးတော့"
နီနီ မနေနိုင်တော့ပါ၊ လိုးပေးဖို့ ပြောရပါပြီ၊ မောင်မောင် ဒီတော့မှ နိနီရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ ထထိုင်ပြီး လီးကို တေ့လိုက်တာ၊နိနီ ကပြာကရာ ဒူး ၂ လုံးထောင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားပေးလိုက်ရတယ်၊ နီနီစောက်ပပ်ကြီးကတော့ ဖားဂုံညှင်းကြီးလို ဖောင်းကြွနေတာပါ၊ မောင်မောင် လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နီနီအပေါ် မှောက်အိပ်၊ ဂျို င်းအောက် နှစ်ဘက်ကလက်လျှိုသွင်း၊ နီနီပခုံးတွေကိုဖက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်၊ နီနီကလဲ မောင်မောင့်ကျောကို ဖက်ထားပြီး ဖင်ကို တတ်နိုင်သလောက် ကော့ပေးပါတယ်၊
" မနီ၊ ကောင်းလားဟင်၊မနီ လိုချင်သလိုပြော"
မောင်မောင် ပြောရင်းလိုးနေတာ၊ အရင်တခါ ပွဲကြည့်ကြတဲ့ ည၊ နီနီအိမ်မှာ ခိုးလိုးကြတုန်းက ကြောက်ရွံ့နေလို့ အခုလို ဖီးလ်မရှိဘူး၊ အခုဟာက သူတို့နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်နေလို့ ဖီးလ်ရှိနေတာ။
" အင်း-ကောင်းတယ် မောင်၊လိုးပါ၊ မောင်ကြို က်သလိုသာလိုး၊ မနီ တအားကောင်းတာဘဲ"
နီနီပြောရင်း ဖင်ကော့ ပေးတာကိုလဲ အရှိန်မပျက်၊ မောင်မောင်က နိနီရဲ့ အပေါ် ဆီးစပ်ချင်း ထိမိတဲ့ အထိ ဖိလိုးတာ၊ နီနီက ဖင်တောင့်လို့ ဒီလိုဖိလိုးတာ ကောင်းတယ်၊ ရီရီနဲ့မညိမ်းတို့က ဖင်ပိန်လေးတွေမို့ ဒီလိုဖိလိုးရင် အရိုးစူးတယ်လေ၊ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလဲ အရည်ရွှဲနေပြီ၊ဂွေးဥတွေကိုတောင် လာစိုနေတာပါ၊
" အင်-မောင်-မနီပြီးကာနီးပြီ၊ တအားဆောင့်ပေး၊ ဆက်တိုက် ဆောင့်၊ ကောင်းတယ်"
နီနီ ပြီးချင်လို့လောဆော်လာပြီ၊ မောင်မောင် နိနီရဲ့ပခုံးကို မလွတ်တမ်းဖက်ပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊
" အား-အင်း-မောင်ရဲ့၊ အံမယ်လေးနော်"
နီနီ ဖင်ကို အိပ်ရာနဲ့မထိတော့အောင် ကော့တင်နေတော့တာပါ၊
" ပြွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်-ဖတ်-ပြွတ်"
" အား-မောင်-"
နီနီအော်သံ ပျောက်သွားပြီး ကော့ပေးနေတဲ့ ဖင်ပြုတ်ကျသွားပါတယ်၊ နီနီ ပြီးသွားပါပြီ၊ နီနီပြီးတာနဲ့ပြိုင်တူလောက်နီးနီးမှာ မောင်မောင်လဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတာပါ၊
" ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရာ"
အရည်တွေ ပန်းထွက်တာနဲ့ သူ့အပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်တဲ့ မောင်မောင့်ကို ဖက်ထားရင်း နီနီ ပြောလိုက်တာပါ။ စောစောကသာ ဇောနဲ့လုပ်နေကြတာမို့ အေးရကောင်းမှန်း မသိတာ၊ အခု နားနေကြမဲ့ အဲကွန်းအအေးကို သတိပြုမိတာ၊
" ထဦးလေကွယ်၊ ရေလေးဘာလေး ဆေးကြဦးစို့"
နီနီ သူ့အပေါ် မှောက်နေတဲ့ မောင်မောင့် ကိုယ်လုံးကြီးကို တွန်းဖယ်ရင်း ပြောနေတာ၊ မောင်မောင် ထပေးတဲ့ အခါ နီနီ အိပ်ရာကထ၊ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်၊ ကိုယ့်အခန်းနဲ့ကိုယ်မို့ ထဘီတောင် ဝတ်မနေပါဘူး၊မောင်မောင်လဲ နီနီပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဝင် ဆေးကြော၊ပြီး နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ကြလို့၊
" မောင် ကျောင်းပြီးသွားရင် ဘာလုပ်မယ်စိတ်ကူးလဲ" နီနီ ဘာသဘောနဲ့ မေးတာလဲမသိ၊
" မပြောတတ်ပါဘူး မနီရာ၊ အကိုကြီးက ဘာလုပ်ခိုင်းမလဲ မသိဘူး၊ အစိုးရအလုပ်တော့ မလုပ်ပါဘူး"
" ဒါဆိုလဲ မနီတို့နဲ့အတူတူ ဈေးရောင်းကွာ"
" မနီနဲ့အတူ နေရမှာလား"
မောင်မောင့်အမေးကြောင့် နီနီ ပြုံးရယ်ပြီး
" မနီက ယောင်္ကျားရှိတယ်လေ၊ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ မောင့်ကို ဖီဖီနဲ့ ပေးစားမယ်၊ ဒါဆို မနီနဲ့ အတူနေသလိုဘဲပေါ့"
မနီရဲ့ စကားကြားရတော့ မောင်မောင် ပြုံးမိတယ်၊ လာပြန်ပြီ၊ ဒီလိုစကားမျိုး၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးကလဲ သူ့သမီး မာလာနဲ့ ပေးစားမယ်ဆိုဘဲ၊ အခုလဲ မနီက ဖိဖီနဲ့ ပေးစားမယ်တဲ့၊ (မုန့်ဆီကြော်ကဖြင့် ဘယ်မှာမှန်းမသိသေး၊နုတ်ခမ်းနာနဲ့တည့်ပါ့မလား) ဆိုသလို မာလာယူရကောင်းနိုးနိုး၊ ဖီဖီယူရကောင်းနိုးနိုး၊ အချိန်က အစောကြီးရှိသေးတာ၊ မိုးကလဲ ရွာသလားမမေးနဲ့၊ မိုးရွာနေတာမို့ အပြင်ကအသံကို အခန်းထဲက မကြားနိုင်သလို အခန်းထဲက အသံကိုလဲ အပြင်ဘက်က မကြားနိုင်ဘူးလေ၊ သူတို့နှစ်ယောက်က မျက်နှာချင်းဆိုင်အိပ်နေရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ဖက်ရမ်းနေတာ။
မောင်မောင်က နီနီရဲ့ဖင်သားတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်နယ်နေတာ၊ နီနီက ဖင်ကြီးတဲ့ မိန်းမမို့ ဘေးတစောင်း အိပ်နေတဲ့အခါ ဖင်သားက အပေါ်မောက်တက်နေတာ၊ မောင်မောင် ရင်လ ျှားထားတဲ့ ထဘီအထက်ဆင့်စကို ဖြေချလိုက်ပြီး နို့တွေကို တစ်ဘက်ပြီးတစ်ဘက် ကိုင်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လုပ်နေတာ၊
" မနီ နို့တွေက အယ်နေတာဘဲ၊ မရီနဲ့ တခြားစီ"
မောင်မောင် တမင်ပြောလိုက်တာပါ၊ နီနီက
" မရီနို့ကို ဘယ်တုန်းက မြင်ဖူးလိုက်တာလဲ"
" မမြင်ဖူးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မှန်းကြည့်ရတာ ၊မရီက ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့၊ မနီကမှ အယ်စတုံကြီး"
မောင်မောင်က ပြောရင်း နီနီရဲ့ဖင်ကို ဆုတ်နယ်တာ၊
" ဖီဖီနဲ့မနီ ဘယ်သူက ပိုတောင့်လဲ"
ဒါကတော့ နီနီက သိသိနဲ့ တမင်မေးတာ၊ ဖီဖီက အပျိုသာပြောတာ၊ နီနီလောက် ဖင်တွေနို့တွေ မကြီးပါ၊
" ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ ဖီဖီနဲ့မှ မတွေ့ဖူးတာ"
နီနီက မောင်မောင့် စကားအဆုံးမှာ မောင်မောင့်ပါးကို လိမ်ဆွဲရင်း
" အံမယ်မယ်၊ လူလယ်လေး၊ မရီကျမှန်းကြည့်တာတဲ့၊ ဖီဖိလဲ မှန်းကြည့်ပါလား"
မောင်မောင်က နီနီကို ဆွဲထူလိုက်ရင်း
" မမှန်းတော့ပါဘူး၊ နောက် ယူပြီးမှဘဲ ကြည့်ပါတော့မယ်၊ အခုတော့ ရှိနေတဲ့ မနီကိုဘဲ အားရအောင် ကြည့်တော့မယ်"
နီနီ မောင်မောင် ဆွဲထူလို့ အိပ်ရာပေါ်က ကုန်းထလာတယ်၊ သူကလဲ မောင်မောင် နောက်တချီ လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတယ်၊ သူကလဲ တချီထဲနဲ့ အားမရသေးတာ အမှန်၊ ယောင်္ကျား နောက်လိုက်သွားတာပေမဲ့ သူ့ယောင်္ကျား က မူးနေတဲ့အတွက် သူပြီးတဲ့အထိ၊ အာသာပြေတဲ့အထိ လိုးမပေးနိုင်ဘူးလေ၊ အခု ကံကောင်းထောက်မလို့ မောင်မောင်နဲ့ လာဆုံတာ၊ အားရကျေနပ်တဲ့အထိ အလိုးခံရမယ်၊
" မနီ ဖင်ကုန်းပေးနော်၊ မနီဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီးလိုးချင်တာ"
မောင်မောင်က သူလိုချင်တာကို တောင်းဆိုတယ်၊
" ဖင်ကုန်းလိုးတာက အသံဗလံ တအားက ျ ယ်တာ၊ သူများတွေ ကြားကုန်မယ်၊ရိုးရိုးဘဲ လိုးပါကွာ"
နီနီ အပြောကို မောင်မောင်က
" ဒီလောက် မိုးသံတွေ ဆူညံနေတာ၊ ဘယ်လို ကြားမှာလဲ မနီရာ၊ လုပ်ပါ၊ ကုန်းပေးစမ်းပါ၊ မနီဖင်ကြီး အယ်စတုံကြီး ကြည့်လိုးချင်ပါတယ်ဆို"
မောင်မောင် ဇွတ်အဓမ္မ ပြောလို့ နီနီလဲ ထဘီထချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊နီနီ သူ့ယောင်္ကျား ကိုလဲ ဖင်ကုန်းပေးဖူးတာမို့ အနေအထား မှန်အောင် နေတတ်တယ်၊ ခေါင်းအုန်းပေါ်ကို ပါးတဘက်အပ်ပြီး လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာချထားပေးလိုက်တယ်၊ ဒူးနှစ်ဘက်ကိုကားထားပြီး ခါးကိုနှိမ့်ချ၊ ဖင်ကို အပေါ် ပင့်တင်ပေးထားတာ၊ စောက်ဖုတ်က ဖင်နောက်ဘက်မှာ ပြူးထွက်နေလေရဲ့။
မောင်မောင် နီနီရဲ့ ဖင်နောက်မှာ ဒူးကွေးပြီး ထိုင်တာလိုလို၊ ထတာလိုလို အနေအထားနဲ့ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ပပ်မှာတေ့ပြီး အပေါ်အောက် ၄/၅/၆ ခါ ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်၊နီနီ ဖင် ဘယ်ညာယမ်းခါသွားသလို စောက်ခေါင်းအဝမှာ အရည်စိမ့်ထွက်လာပါတယ်။
မောင်မောင် ခါးကိုနွဲ့ပြီး လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တာ စောက်ပပ်ထဲ ဒစ်မြုတ်ဝင်သွားပါတယ်၊ နီနီခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး လီးအဆုံးဝင်တဲ့အထိ တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းတာ နီနီ ဖင်တောင့်ခံပေးထားပါတယ်၊ လီးအဆုံးဝင်ပြီဆိုမှ မောင်မောင် နီနီခါးကိုကိုင်လိုက်၊ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်ကိုင်နယ်ချေလိုက်နဲ့ မှန်မှန်တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပါတယ်၊ နီနီစောက်ခေါင်းက ပြန်ပြင်ချုပ်ထားလို့ အပေါက်မကျယ်ဘဲ လိုးလို့ ကောင်းနေပါတယ်။
" မနီ၊ကျွန်တော် ထိန်းလိုးပေးမယ်နော်၊ စိတ်အေးလက်အေး ပြီးအောင်သာယူ"
မောင်မောင့် စကားကို နီနီက
" အင်း၊ရတယ်၊ နီနီ ရအောင်ယူတတ်တယ်၊ မောင်သာ ကောင်းအောင်လိုး၊ နီနီ ကို စောင့်မနေနဲ့"
နီနီ ပြောလဲပြော၊ ဖင်ကြီးကိုလဲ နောက်ကိုပစ် ပစ် ကော့တင်ပေးတယ်၊ နီနီ ဖင်ပစ်တင်ပေးတာက ရိုးရိုး မဟုတ်ဖူး၊ ဖင်ကို စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပြီးမှ ကော့တင်ပေးတာမို့ မောင်မောင် လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ သူ့အမ ရီရီနဲ့ တခြားစီ၊ မောင်မောင် နီနီကို ဖင်ထောင်လိုးနေရတော့ ဆရာမဒေါ်ထားထားဖင်ကြီးကို ပြန်အမှတ်ရသေး၊ ဆရာမဖင်က ပြားပြီးကြီးတာ၊ နီနီဖင်က လုံးပြီး နောက်ကို ကောက်နေတာ၊
" ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်"
ဖင်ထောင်လိုးတာ ဆိုတော့ အသံတွေ ထွက်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မိုးသံလေသံနဲ့မို့ အပြင်ဘက်ကတော့ မကြားနိုင်ပါဘူး၊ မောင်မောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့ အချိန်နဲ့ နီနီ ဖင်ကို နောက်တန်ပြန်တွန်းပေးလိုက်တဲ့ အချိန် ပြို င်တူဆုံသွားတဲ့အခါ လမ်းတဝက်မှာတင် ဆောင့်အား၊တန်ပြန်အား ဘဲစားဘဲချေ Zero speed ဖြစ်သွားတာ၊တုန့်ကနဲ ရပ်သွားတာပါ။
အဲဒီအချိန်မှာ နှစ်ယောက်သား ရလိုက်တဲ့ အရသာက အကောင်းဆုံးပါဘဲ၊ ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား ပြောနေစရာမလိုဘဲ ဆောင့်လိုးချက်နဲ့ တန်ပြန်တွန်းချက် ဆုံမိအောင် အချိန်မှတ်ပြီး လုပ်တတ်လာတယ်၊ နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးလိုက်ကြတာ၊ မောင်မောင် လိုးခဲ့ဖူးသမျှ မိန်းမတွေထဲမှာ နီနီအကောင်းဆုံးဖြစ်သလို နီနီအတွက်လဲ သူ့ယောင်္ကျားတာနဲ့ ဘယ်လိုမှ နှိုင်းယှဉ်မရလောက်တဲ့ အထိ ထူးကဲအရသာကို ရလို့နေပါတယ်။
မိုးသံလေသံတွေကလဲ ဆူညံနေ၊ အဲကွန်းအအေးဓါတ်ကလဲ အေးစက်နေပြီ၊ မောင်မောင် ဆောင့်နေ၊ လိုးနေတာလဲ ဘယ်နှစ်ချက်ရှိလို့ ရှိမှန်းမသိ၊ နီနီစောက်ခေါင်းလဲ အရည်တွေထွက်တာ ပေါင်တွေတောင် စိုရွှဲနေပြီ၊
" အင်း-အင်း-အူး-ဟူး"
ကြာလာတော့ မောင်မောင် အသက်ရှု မြန်လာပြီ၊
" ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်"
စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သံ၊ လေအံထွက်သံ၊ ဂွေးဥက နီနီဖင်ကို သွားရိုက်မိနေတဲ့ အသံ၊
" အီး-မောင်-အား-မောင်လို့-အင့်အင်း-ကောင်းတယ်"
နီနီရဲ့ အားပေးသံ၊ ၁၅ မိနစ်၊မိနစ် ၂၀ လောက်တော့ ကြာလိမ့်မယ်၊ တဖြေးဖြေး မောင်မောင် ဆောင့်အားနှေးလာပြီး ခဏအကြာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်ဘဲ လီး တဇတ်ဇတ် တုန်လာကာ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်၊ မောင်မောင် အရည်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ နီနီ သိနေတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီး ပိုတောင့်တင်း မာလာတာ၊ ဒစ်ပိုကြီးလာတာမို့ သိတာ၊ ပြီးတော့မယ်သိလို့ နီနီ ဖင်ကို အားနဲ့တောင့်ခံပေးထားတာ မောင်မောင်အရည်လဲ ပန်းထွက်ရော၊ အရည်တွေ စောက်ခေါင်းအဆုံးထိ မဝင်နိုင်တော့ဘဲ အပြင်ကို ပြန်အံထွက်သွားကြပါတယ်။
အရည်ထွက်တာနဲ့ မောင်မောင် နီနီရဲ့ကျောပေါ် ဝက်မှိန်း မှိန်းရင်း နားနေပါတယ်၊ လီးက စောက်ခေါင်းထဲမှာ မာတောင်နေဆဲ၊ ၃/၄ မိနစ်လောက်ကြာမျ လီးပျော့ခွေပြီး စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်သွားတာ၊ ဒီတော့မှ မောင်မောင် နီနီအပေါ်ကဆင်း၊ဘေးမှာလှဲရင်း
" ကောင်းလိုက်တာ မနီရာ၊ တအား ကောင်းတာဘဲ၊ မနီကော"
မောင်မောင့် အမေးကို နီနီက ပြုံးပြီး
" နီနီ ၂ ခါတောင် ပြီးတယ် မောင်ရယ်"
ပြောရင်း မောင်မောင့်ကို ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်၊ ဖင်ထောင်လိုးပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြတာ၊ မနက် ၄ နာရီလောက်မှာ နိုးလာကြတော့ ပြန်အိပ်မရတဲ့ အတူတူ အိပ်ရာထဲမှာ ဘေးတစောင်း လိုးကြရင်း နောက်တော့ နီနီက အပေါ်က တက်ဆောင့်တော့တာပါဘဲ၊ ပြီးတာနဲ့ ရေထချိုး၊မနက်စာ ထွက်စား၊ (၈)နာရီလောက် ကားထွက်တာနဲ့ လိုက်လာကြတာ၊ မြစ်ကြီးနားကို မနက်(၁၁)နာရီ ရောက်ပြီး လမ်းခွဲလိုက်ပါတယ်။
~~~~~~~~~~
ဒုတိယနှစ် ကျောင်းဖွင့်တဲ့အခါ နေ့တဓူ၀ အမကြီးကို ဈေးပို့၊ ဆိုင်ဝိုင်းခင်းပေးပြီးတာနဲ့ ကျေင်းသွား၊ ညနေကျေင်းကအပြန် အမကြီးဆီဝင်၊ ဆိုင်ဝိုင်းသိမ်းပေးပြီး အမကြီးကို ပြန်ခေါ်လာ၊ ဒါနဲ့ဘဲ တစ်နေ့တစ်နေ့အချိန်ကုန်နေတာ၊ မောင်မောင် (၁၀) တန်း တုန်းကလဲ မတင်ရီတို့ ညီအမရယ်၊ ဆရာမ ဒေါ်ထားထားရယ်ကို ဗျင်းနေရလို့ တခြားသူနဲ့ရွယ်တူတန်းတူ ကျေင်းသူလေးတွေကို သတိမထားမိခဲ့ဘူးပါ။
တက္ကသိုလ် ရောက်တော့လဲ ဒေါ်မီးကွေနဲ့မညိမ်း ယောက္ခမနဲ့ချွေးမ၊ ရီရီနဲ့နီနီ ညီအမ နှစ်ယောက်တို့ကို ဝါးနေရလို့ တက္ကသိုလ်က ကောင်မလေးတွေကို စကားကောင်းကောင်း ပြောဖူးတာမဟုတ်ပါ၊ အကြောင်းမသိတဲ့ မိန်းကလေးတွေက (အခြောက်တိုက် ဘဝင်မြင့်နေတဲ့ကောင်)၊ ယောင်္ကျား သူငယ်ချင်းတချို့က (အကြောင်းမသိချင်က-အခြောက်များလား)၊ ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုထင်ထင်၊ မောင်မောင်ကတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် နေတာ။
ဒုတိယနှစ်မှာ အပြောင်းအလဲက အမကြီးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးပါ၊ ကိုယ့်တောမြို့လေးမှာ နေတုန်းက ညီမငယ်နဲ့မောင်ငယ်ကို စောင့်ရှောက်ရမဲ့ ဝတ္တရားရှိလို့ အမကြီး အိမ်ထောင်ရေးကို စိတ်မကူးခဲ့ဘူး၊ ဒီကြားထဲမှာ ညီမဖြစ်သူက(နောက်ရထား ကျော်တက်သွားတယ်)၊ အခု မြစ်ကြီးနားမှာ ဈေးရောင်းတဲ့အခါ ချစ်သူတွေ့လာတယ်၊ သူ့ချစ်သူက ကုန်းလမ်းပို့ဆောင်ရေးညွှန်ကြားမှု ဦးစီးဋ္ဌာနက ဒုဦးစီးမှုး၊ လူပျိုကြီးဘဝနဲ့ ဈေးဝယ်လာရင်းအပျိုကြိး လူပျို ကြိး ညှိသွားကြတာ၊ အောင်သွယ်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေပေါ့။
ဒေါ်မီးကွေက မောင်မောင်ကို သူ့သမီး မာလာနဲ့ ပေးစားဖို့ ကြံထားတာ၊ ဒါကြောင့် အမကြီးကို အရင် ဝင်ပူးတာ၊ အမကြီးက အသက် (၂၅)နှစ်ကျော်၊ (၂၆)နှစ်ထဲရောက်နေလို့ အရွယ်တောင်လွန်နေပြီ၊ ဒါတောင် အမကြီး လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ အကိုကြီးမပြောရဲလို့ ယောင်းမကို အရင်ပြောရတာ၊ ယောင်းမကမှတဆင့် အကိုကြီးကို အသိပေးရတာ၊ အကိုကြီးက ဘာပြောမှာလဲ၊ အရွယ်ရောက်ပြီးသား နှမကို။ ဝါကျွတ်မှာ အမကြီးမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သူ့ယောင်္ကျားရတဲ့ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာကို ပြောင်းသွားတယ်၊ ဒီတော့ အမကြီးကို နေ့တဓူ၀ ဈေးပို့ ဈေးသိမ်းတဲ့အလုပ် လွတ်သွားတယ်။
အမကြီးနဲ့ ဒေါ်မီးကွေက ဆိုင်ချင်းကပ်နေတာမို့ နေ့တိုင်းနီးပါး ပြောကြဆိုကြရင်း ဒေါ်မီးကွေ ပြောစကားကို အမကြီး နားယောင်လာပါတယ်၊ မောင်မောင့်ကို
" မာလာလေးက လှလိုက်တာကွယ်၊ ချစ်စရာလေး၊ မာလာလေးကို ယောင်းမတော်ရမယ်" စသဖြင့် ပြောလာပါပြီ၊
" အမကြီးကလဲ၊ မာလာက အသားလေးဖြူ တာဘဲရှိတာ၊ ဒိလောက် မလှပါဘူး၊ပိန်ကပိန်သေး"
မောင်မောင့် အပြောကို အမကြီးက
" မပိန်ပါဘူးဟယ်၊ ကောင်မလေးက အခုမှ (၁၇) နှစ်ထဲ ရောက်ရုံရှိသေးတာ၊ အပျို ပေါက်လေးကို၊ နောက်တော့ ကိုယ်လုံးထွက်လာမှာပေါ့"
" ကျွန်တော်က ဖီဖီကို သဘောက ျနေတာ"
တကယ်တမ်း ပြောရရင် မာလာနဲ့စာရင် ဖီဖိကို မောင်မောင် ပိုသဘောကျတယ်၊ မာလာရော၊ ဖီဖီပါ နှစ်ယောက်လုံး အပိုလိုက်ပွဲ နှစ်ပွဲစီရှိနေတာ မှန်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်မီးကွေနဲ့ စာရင် ရီရီက အများကြီး ငယ်တယ်၊နောက်ပြီး လင်ရှိမယား ကြာခိုတာချင်း အတူတူ နီနီက မညိမ်းထက် အများကြီးတောင့်တယ်၊ ဖြောင့်တယ်၊
" ဖီဖိက ရုပ်ကလဲမလှ၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ကလဲ ဘဲဥပုံပါဟယ်၊ လမ်းလျှောက်တာကလဲ ဘဲသွားနဲ့"
အမကြီးကတော့ သူသဘောမတူတဲ့ ဖီဖီကို တချက်မျ အကောင်းမပြောပါဘူး၊
" ကဲပါ အမကြီးရယ်၊ ကျွန်တော် မိန်းမယူဖို့ကလဲ အဝေးကြီး ကျန်ပါသေးတယ်၊ ဘွဲ့ရပြီး (၃) နှစ်လောက်နေမှ ယူမှာပါ၊ မာလာကလဲ ကလေးသာသာ ရှိသေးတာပါ၊ နောက်မှ ပြောကြတာပေါ့"
မိန်းမယူဖို့ အဝေးကြီး ကျန်ပါသေးတယ်သာ ပြောတာ၊ ဖြစ်ပြီးသားမိန်းမ(၄)ယောက်နဲ့ကတော့ မောင်မောင် ပုံမှန် ရှုတ်နေတာပါ၊ အမကြီးဆိုင်သွားရင်း ဒေါ်မီးကွေနဲ့ စကားပြောဖို့ အခွင့်အလမ်းရှိနေတာ၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးက သူဆန္ဒပြင်းပြလာပြီဆိုရင်၊ ညက ျ အိမ်ကိုလာခဲ့ဖို့ချိန်းပါတယ်။
ထို့အတူ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေကြီးကို ဖြုတ်ချင်ပြီဆိုလဲ ချိန်းပြီးသွားလိုက်တာပါဘဲ၊ ဒါကလဲ မိုးတွင်းမှသာပါ၊ အကိုကြီးမိုးတွင်း အလုပ်နားလို့ မောင်မောင် ဟိုဒီ အကြောင်းပြ အပြင်ထွက်လို့ရတာ၊ ဆောင်းခါ၊ နွေခါ၊အကိုကြီးကားထွက်လို့ အိမ်မှာမရှိတဲ့အခါ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေ စိတ်မချလို့ မောင်မောင် ညဘယ်မှ မထွက်ပါ၊ ဒီတော့ စနေ၊တနင်္ဂနွေနေ့ မညိမ်းဈေးဆိုင် ခဏလာထိုင်ပေးချိန်၊ ဒေါ်မီးကွေ အိမ်ပြန်ရေချိုးတဲ့အချိန်ချိန်းပြီး တွယ်ရတယ်၊ မညိမ်းက မောင်မောင်နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်နေတာ၊ မောင်မောင်က မတော်တဆ သူ့ယောင်္ကျားအိရှန် သိရင် ကွိုင်မို့ ရှောင်နေတာ။
" ကိုမောင်မောင်ရယ်၊ ကျမပြောပြီးပြီဘဲ၊ အိရှန်က မယားကို ဒိလောက် တန်ဖိုးမထားပါဘူး ရှင်ရယ်၊ ကြောက်မနေပါနဲ့"
" မတော်တဆ သိသွားရင် ခက်မယ် မညိမ်း၊ဒီလိုလုပ်၊မိုးကုန်လို့ ကိုအိရှန် ဖားကန့်တက်ပြီဆိုမှ တွေ့ရအောင်၊ ဒါတောင် မညိမ်းအိမ်မှာ တွေ့လို့ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဖူး၊ ဘေးအိမ်တွေ ရိပ်မိကုန်မယ်၊ တခြားတစ်နေရာမှ ဖြစ်မယ် ( မိုးမပြို ဘူး၊ပြီု ခဲ့သော်)ဆိုသလို မောင်မောင် ကြို တင်ကာကွယ်မှုတွေ လုပ်တာပါ၊
ရီရီနဲ့နီနီတို့ ညီအမနှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ဖို့က ပိုခက်တယ်၊ နီနီက ယောင်္ကျားပြောင်းသွားလို့ သူ့အမတွေနဲ့သွားနေတာ၊ သူတို့အမေကြီးလဲ ရှိနေတာမို့ အိမ်သွားပြီး ကမြင်းကြောထဖို့မဖြစ်၊ ဖီဖီ သိသွားရင်လဲ မကောင်းတတ်လို့၊ နောက်ဆုံး မောင်မောင် ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားလို့ ယောက်ဖဖြစ်တဲ့ လူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် အကူအညီတောင်းရတယ်၊ ယောက်ဖဖြစ်သူရတဲ့ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာက ဧရာရပ်ထဲမှာ၊ ဝင်းခြံသီးခြားနဲ့၊ဧရာရပ်ကလဲ ဝန်ထမ်းအိမ်တွေချည်းဘဲမို့ လူသွားလူလာ ရှင်းတယ်၊(ရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့ချင်လို့ပါ ယောက်ဖကြီးရာ၊အမကြီး မသိပါစေနဲ့)
လို့ ပြောတာနဲ့ ယောက်ဖကလဲ ကိုယ်ချင်းစာပြီး အိမ်သော့ပေးလိုက်တာ၊ အမကြီးက တနေကုန် ဈေးထဲမှာလေ၊ ဒါနဲ့ကျောင်းလစ်ပြိး ရီရီကို ခေါ်ကြိတ်တာ၊ ရီရီကို ခေါ်ရတာက လွယ်တယ်၊ သူနဲ့ဖိဖီက တစီးပွါးမို့ ဆိုင်ကို ညီအမနှစ်ယောက် တလှဲ့စီထိုင်ကြတာ၊ ရီရီ သူ့ညိမကို ဘယ်လိုပြောထွက်လာသလဲတော့ မောင်မောင်မသိပါ၊ မောင်မောင်နဲ့လက္ဘရည်ဆိုင်မှာချိန်းပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့တင်ခေါ်လာပါတယ်၊
" ဘယ်သူ့အိမ်လဲဟင်-မောင်"
ဧရာရပ် ယောာက်ဖရဲ့ အိမ်ဝင်းခြံတံခါး သော့ဖွင့်ဝင်တာနဲ့ ရီရီကမေးပြီ၊
" အသိအိမ်ပါ အမရယ်"
" ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား"
" နေ့ခင်းရုံးသွားတယ်၊ မရှိကြဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရတယ်"
မောင်မောင် ပြောရင်း ခြံတံခါးသော့ပြန်ပိတ်၊ ဆိုင်ကယ်ကို နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲအထိ သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ အိမ်က အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းရှိတာ၊ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲမို့ အခန်းတစ်ခန်း လွတ်နေတာ၊ မောင်မောင်နဲ့ရီရီ အခန်းလွတ်ထဲမှာ ဖျာခင်း၊ ဧည့်လာစောင်လာ ထားတဲ့ မွေ့ယာ၊ အိပ်ရာခင်းတွေ ခင်းပြီး နှပ်ကြတော့တာ၊ညားဖူးပြီးသားဘဲလေ၊ ထူးပြီး နှုးတာနှပ်တာမရှိ၊ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရီရီက အပေါ်အင်္ကျီ ၊ဘရာစီယာချွတ်၊အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားနဲ့နေတယ်၊ မောင်မောင်ကလဲ အင်္ကျီ၊ ပုဆိုးချွတ် ပက်လက်လှန်ပြီး
" အမ အပေါ်ကနေ အရင်လိုးပေးလေ၊ အမမောတော့မှ ကျွန်တော် အပေါ်ကနေပေးမယ်"
ရီရီက ပိန်တဲ့လူမို့ မောင်မောင် အပေါ်က လိုးတဲ့အခါ ညှာလိုးနေရတာ၊ တအားဆောင့်လိုးရင် ရီရီ မခံနိုင်တဲ့အပြင် ဖင်ပိန်လေးမို့ အရိုးစူးလို့လေ၊ အပေါ်က မြင်းစီးတာကို ရီရီ ကျွမ်းတယ်၊ လူကပိန်တော့ မမောတမ်း ဆောင့်ပေးနိုင်တယ်လေ၊ ဒါကြောင့် ရီရီကို အရင်ဆုံး မြင်းစီးခိုင်းရတာ။
ရီရီ လီးကို လက်နဲ့ အရင်ဆုံး ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး အပေါ်အောက် ၃/၄ ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်၊ ပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုတ်ပေးပါတယ်၊ ရီရီကလီးစုတ်တဲ့ နေရာမှာ လီးကို တပတ်ပြည့်တဲ့အထိ ဝိုက်ပြီးစုတ်ပေးတာ၊လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အာခံတွင်းထဲ ဝင်အောင် ငုံပြီးစုတ်တဲ့အပြင် လီးဒစ်ပတ်လယ် မြောင်းကြားလေးတွေကို လ ျှာနဲ့ ထိုးကလိပေးတာ၊ရီရီ လီးစုတ်နေတုန်း မောင်မောင်က ရီရီရဲ့ ထဘီအထက်ဆင့်ကို ဖြေချပြီး နို့ပိန်လေးတွေကို ဆွဲဆုတ်နယ်ပေးပါတယ်၊ ရီရီရဲ့နို့ပိန်လေးတွေ မောင်မောင် ဆုတ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ပေးပါတယ်။
လီးစုတ်တာ နဲနဲကြာသွားတဲ့အခါ ရီရီ ထဘီကိုထချွတ်ပြီး မောင်မောင့် အပေါ်တက်ခွကာ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးဖိသွင်းတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲကို တထစ်ချင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ လီးဝင်ပြိဆိုတာနဲ့ ရီရီ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို ထောက်ပြီးငယ်ငယ်တုန်းက စာမရလို့ ထိုင်ထ ဒဏ်ပေးခံရတဲ့ကေျာင်းသူလေးလို တစ်-နှစ်-သုံး-လေး စိတ်ထဲကမှတ်ပြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးလိုက်တာမောင်မောင်ခမြာ အောက်ကနေပြီး
" အာလာလာ-အာ-အမရာ-ဖြေးဖြေးဗျ၊ "
ရီရီ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတာမို့ ရီရီရဲ့ ဖင်ညှောင့်ရိုးက မောင်မောင့် ပေါင်ရင်းပေါ်ကို ဆောင့်က ျတာလေ၊နာတာပေါ့၊ မောင်မောင် ရီရီရဲ့ခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပေးပြီး အောက်ဘက် တအားပစ်မကျအောင် အပေါ်ပြန်မြျောက်ပေးရတယ်၊
" မဖြေးနိုင်ဘူး မောင်ရေ၊ အမ ငတ်ပြတ်နေတာကြာပြီ၊ အားရအောင် လိုးရမှာဘဲ"
ရီရီပြောရင်း လိုးအား ဆောင့်အားကို မလျော့၊မောင်မောင် ပြောမရအတူတူ ရီရီဆောင့်အား သက်သာရာဖြစ်ဖို့ ရီရီ့ခါးကိုကိုင်၊ အပေါ်ကို ပြန်မြှောက်တင်ပေးပါတယ်၊ ရီရီရဲ့အားပါတဲ့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးချက်တွေရယ်၊ ဖင်ညှောင့်ရိုးဒဏ် မခံရအောင် အပေါ်ဘက်ကို ပြန်မြှောက်ပေးလို့ စောက်ပပ်ထဲ လီးအဝင်နက်ပြီး ပွတ်တိုက်မှု တအားများလို့၊ ခါတိုင်းနဲ့ မတူ၊ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်၊ လရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျတာနဲ့ လီးက တဖြေးဖြေး ပျော့ခွေကျသွားတာ၊ ရီရီ ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့တာနဲ့ ရပ်လိုက်ပြိး မောင်မောင့်အပေါ် မှောက်လဲသွားပါတော့တယ်။
စလိုးကတဲက ရီရီ အပေါ်ကနေ မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတဲ့အတွက် မောင်မောင် ထိန်းမရဘဲ လရည်စိမ့်ထွက်သွားတာ ။ ဘာဖီးလ်မှ မရလိုက်လို့ မကျေနပ်ပါ၊ ဒါကြောင့် ရီရီ ရေချိုးခန်းဝင်တဲ့အခါ လိုက်သွားပြီး
" တော်ကြာရင် ကျွန်တော် အပေါ်က တက်လုပ်မယ်"
ရီရီ မောင်မောင့် စကားကြားတဲ့ အခါ ပြုံ းရယ်ပြီး
" လုပ်ပါတော်၊ မောင့်စိတ်ကြို က်လုပ်၊ပက်လက်လှန်လုပ်လုပ်၊ ဖင်ထောင်လုပ်လုပ်၊သဘော"
ရီရီ ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့် ဆောင့်ထိုင် စောက်ပပ်ကို ဆပ်ပြာတိုက် ရေဆေးရင်း ပြောပါတယ်၊ မောင်မောင် နုတ်ခမ်းစူပြီး ရီရီဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊ရီရီက ရေခွက်နဲ့ရေခပ်ပြီး လီးကို ဆေးကြောဆပ်ပြာတိုက်၊ သန့်ရှင်းပေးပါတယ်၊ မောင်မောင်က သူ့ထက်(၈)နှစ်လောက် ငယ်တာမို့ အနွံနာခံတာပါ၊ရီရီ သူ့လီးကို လက်နဲ့ဆေးကြောသန့်စင်ပေးလို့ မောင်မောင် နဲနဲ စိတ်ကောက်ပြေသွားပါတယ်။
လီးတောင်တဲ့အခါ လိုးဖို့ မိန်းမ(၄)ယောက်ရှိပေမဲ့ ရီရီက သူ့အတွက် အဆင်အပြေဆုံး၊ မတော်တဆ ဘေးဘီက သိရင်တောင်(လင်မရှိတဲ့တခုလပ်နဲ့ လူပျိုလေး-မို့-) အပြစ်မြင်ကြမှာ မဟုတ်၊နီနီနဲ့ မညိမ်းတို့ကျတော့ လင်ရှိမယားတွေမို့ သိသွားရင် (ကြာခိုသမား-ကြွက်ပျင်း ဆိုပြီး) နံမည်ပျက်မယ်၊ ကံမကောင်းရင် (မယားခိုးမှုနဲ့ အဖမ်းခံရနိုင်တယ်)၊ ဒါကြောင့် မညိမ်း တွေ့ချင်တယ်ပြောလဲ စိတ်မချရ မသွားဘူး၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးက လင်မရှိတဲ့ မုဆိုးမပေမဲ့ အသက်အရွယ်ချင်းက သားအမိလိုဖြစ်နေတာ၊ လူမြင်မကောင်း၊ ရီရီကသာ သူ့အတွက် အဆင်အပြေဆုံး၊ ပိန်တာကတော့ မတတ်နိုင်။
နှစ်ယောက်သား လှဲနေရာက မောင်မောင် ထထိုင်လိုက်ပြီး ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ပြီး အစွပ်မရှိတဲ့ ခေါင်းအုန်းကို ပုဆိုးနဲ့ပတ်လိုက်ပြီး ရီရီဖင်အောက် ခုပေးလိုက်တယ်၊ ရီရီက ပိန်လို့အောက်ကခုခံမထားရင် ဖင်နဲ့ အိပ်ရာကပ်နေပြီး လီးတောင် ထိုးသွင်းလို့ရမှာ မဟုတ်၊ ပုဆိုးမပတ်ဘဲ ဒီတိုင်းခုခံပြန်ရင် အရည်တွေစိုရွှဲပြီး ခေါင်းအုန်းညစ်ပေကုန်မယ်၊ ရီရီက ခေါင်းအုန်းကို သူ့ဖင်နဲ့ အံကိုက် နေရာပြင်ပြီးအိပ်လိုက်တယ်၊ တခါထဲနဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုဖြဲကား၊ ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပေးထားတာ၊ မောင်ချာတိတ် စိတ်ကောက်မှာစိုးလို့။
မောင်မောင် လီးကို စောက်ပပ်နဲ့ တေ့ပြီး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်၊ ကလေးမွေးဖူးတာ အတူတူ နီနီက အပေါက်ပြန်ချုပ်ထားလို့ လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်တဲတဲ စိးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်၊ ရီရီအပေါက်က ကလေးမွေးပြီး ဘာမှမပြု မပြင် ဒီအတိုင်းမို့ အပေါက်ကျယ်နေတာ။
လိုးကာစ တော်သေးတယ်၊ လိုးရင်း အရည်ရွှဲလာရင်ဖြင့် ဇာတ်ပွဲထဲက လူပျက်တွေ ပြောသလို (ချော်တေလိုက်နေပါပြီကွာ၊ မကောင်းတော့ပါဘူး၊ ဖွယ်တယ်တယ်နဲ့) ဖြစ်နေတာပါ၊ ရီရီနို့တွေက ငယ်ပြီးပြားချပ်နေတာ၊ ရင်ဘတ်မှာ ကပ်နေတာ (ဟာသစာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးသလို-မိန်းမနို့တွေက ကြက်ဥလောက်ရှိတယ်၊ကြက်ဥ အလုံး မဟုတ်ဖူး၊ အပြားလိုက် ကြော်ထားတဲ့ကြက်ဥ)။ နို့ကိုင်ဖို့ ဖီးလ်မရှိတာနဲ့ ရီရီရဲ့ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လီးကို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ၊
" အင့်-အု-မောင်-ဖြေးဖြေး-အောင့်တယ်"
မောင်မောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့ အခါ ရီရီဖင် အိပ်ရာပေါ် ပိပိ ကျသွားပြီး ဆီးစပ်ချင်း ဖိမိတာမို့ အောင့်သွားတာပါ၊ ရီရီက သူ့ခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အားပြုကိုင်ပြီး ဖင်လေး ကော့ကော့ပေးရှာပါတယ်၊ စောစေ ာအချီ အောက်ကနေပေးရလို့ သက်လုံကောင်းနေတဲ့ မောင်မောင်က မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာလေ၊
" ပြွတ်-အင့်-ပတ်-ပြွတ်-အင့်-ပတ်"
အရည်ရွှဲတာရယ်၊ စောက်ခေါင်း ကျယ်တာရယ်မို့၊ လီးဝင်တဲ့အခါ "ပြွတ် "အသံထွက်လာတာနဲ့ တပြိုင်နက် အောက်ကို ဖင်အိကျသွားလို့ ရီရီပါးစပ်က "အင့် "လို့ ထွက်လာတာ၊ လီးပြန်နုတ်တဲ့အခါ ထွက်တဲ့ အသံက
" ပတ် "
" ပြွတ်-အင့်-ပတ်-ပြွတ်-အင့်-ပတ်"
" မောင်-ကောင်းတာတှာ-အာအာ-မောင့်-အီးဟီးဟီး"
ရီရီရဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အသံတွေ၊ စောစောက လရည်ထွက်ထားလို့ မောင်မောင် ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ ရီရီဆို အောက်မှာ လူးလိမ့်နေတာပါ၊ ကောင်းတာကလဲ လွန်ပါရော၊
" မောင်-ကောင်းရယ်-ချစ်တာကွာ-မောင်-ဆောင့်-တအား-ဆောင့်"
မောင်မောင် ဘယ်တုန်းကမှ ဒိလောက်ထိ ကြာကြာ မလိုးဖူးပါ၊ အလွန်ဆုံးကြာလှ(၁၅)မိနစ်ပါ၊ အခု မောင်မောင် လိုးနေတာ မိနစ်(၂၀)ရှိပြီ၊ ဆောင့်လိုးရင်း ချွေးတွေ စိုရွှဲလာသလို အမောလဲ ဖောက်စပြုပြီ၊ အောက်က ရီရီ ခမြာလဲ ပေါင်မှာ ချွေးစီးကြောင်းတွေနဲ့၊ အော်ရင်း ကော့ရင်း ရီရီအသံ မထွက်နိုင်တော့ဘဲ ပျော့ခွေသွားသလို မောင်မောင်လဲ ဆန့်တငင်ငင်နဲ့ လရည်ထွက်ပြီး ရီရီဘေးမှာ လှဲအိပ်နေပါပြီ။
" မောင်-ရီရီပြောတာ ဘယ်နှယ်လဲ "
လိုး ပြီးကြလို့ အမောပြေတဲ့အခါ ရီရီက အဆက်အစပ်မရှိ မေးလာတာ၊
" ဘာကိုပြောတာလဲ' မောင်မောင် နားမလည်၊
" ဖီဖီကို မကြို က်ဖူးလားမောင်ရယ်၊ မောင့်ကို ဖီဖီနဲ့ ပေးစားချင်ပါတယ်ဆို၊ အဲဒါပြောတာ"
ရီရီက စိတ်မရှည်သံနဲ့ပြောတာ၊
" ဖီဖီက ကျွန်တော့်ကိုကြို က်ဦးမှကိုး မရီရဲ့၊ သူ့မှာလဲ ရည်းစား ရှိချင် ရှိနေမှာ"
" မရှိသေးပါဘူးဟယ်၊ ငါသိတာပေါ့၊ ဖီဖီက အခုမှ(၁၈)နှစ်ထဲ ဝင်ခါရှိသေးတာ"
ရီရီက သူ့ညီမကို အမွမ်းတင်တယ်၊
" ဒါဆိုလဲ မရီဘဲ ဖီဖီကို ပြောလိုက်လေ၊ ညီးကို မောင်မောင်က ချစ်နေလို့-ဆိုပြီးတော့"
" အံမယ်မယ်၊ လူလယ်လေး၊ ငါက ကြားထဲက ပြောလို့ ဖြစ်ပါ့မလားဟဲ့၊ မင်းကိုယ်တိုင်ပြောလေ၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဖြစ်ပြီး"
" ဟုတ်ပြီ၊ ရတယ် မရီ၊ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ဖိဖီကို ရည်းစားစကား ပြောမယ်၊ ရည်းစားဖြစ်ရင် ဒီအိမ်ခေါ်ပြီး----"
မောင်မောင် စကားအဆုံးထိ မပြောလိုက်ရ၊ ရီရီကသူ့ဗိုက်ပြင်းကြောကို ဆွဲလိမ်လိုက်လို့ပါ၊
" အား-လာလာ-နာလိုက်တာ"
" နာ-နာ-ပြတ်အောင်ဆွဲမှာ၊ သူများ အပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုများ"
ဒိနောက်မှတော့ မောင်မောင် ဖီဖီကို ချစ်ရေးဆိုဖို့ လုံးပန်းရပါတယ်၊ သိပ်ပြီးခက်ခက်ခဲခဲ မရှိလှပါ၊ ဈေးထဲ သူတို့ ဆိုင်ရောက်ပြီဆို ရီရီရော၊ နီနီပါ သူ့မယားတွေမို့ ဖိဖီနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ စကားပြောကြဖို့ ဂွင်ဖန်ပေးပါတယ်၊ ဥပမာ-လက္ဘရည်ဆိုင်နှစ်ယောက်ထဲ သွားကြတာမျိုး၊ ခေတ်ကာလလူပျို လေးပီပီ မောင်မောင် ရည်းစားစာ ပေးမနေပါဘူး၊ ဖိဖီကို ချစ်တယ်လို့ ပြောလိုက်တာပါ၊ ဖီဖီကလဲ သူ့အမတွေရဲ့ (သဘောတူညီမှု မီးစိမ်း)ရပြီးသားမို့ သိပ်အကြာကြီး မူယာမာယာ များမနေဘဲ (ချစ်တယ်)လက်ခံလိုက်တာပါ၊
ဖီဖီနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ပြီး ဘာဆို ဘာမှ မဘာရသေးခင် အတန်းတင်စာမေးပွဲ အတွက် လုံးပန်းရ၊ စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာလဲ အကိုကြီးက နောက်ထပ် ကားတစ်စီး ထပ်ဆင်တာရယ်၊ သူ့ညီကို ဘွဲ့ရပြီးရင် သူ့လုပ်ငန်းတချို့ကို ကြီးကြပ်ခိုင်းမယ်လို့ ရည်ရွယ်တာရယ်မို့၊ မောင်မောင် အကိုကြီးရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ကားမောင်း သင်နေရတာနဲ့ အားကို မအားတော့ပါ။
တတိယနှစ် ကျောင်းပြန်ဖွင့်၊ မိုးကုန်ပွင့်လင်းရာသီ အရောက်မှာ အကိုကြီး အိမ်မှာ မနေရတော့ဘဲ ခရီးထွက်နေတာဘဲများပါတယ်၊ အိမ်မှာအကိုကြီးမရှိလို့ မောင်မောင်ညဘက် ဘယ်မှမထွက်၊ မရီး တစ်ယောက်ထဲ ကလေးတွေနဲ့မို့၊ တနင်္လာ-သောကြာ ကျောင်းသွား/ကျောင်းပြန် အချိန်ကုန်ပါတယ်၊ စနေတစ်ရက် အပြင်ထွက်တာ၊ တနင်္ဂနွေနေ့ မနက်ပိုင်း မရီး ဘုရားကျောင်းသွားလို့ အိမ်မှာ တူ/တူမတွေနဲ့ နေရတာ၊ရည်းစားဖြစ်ပြီး ဘာကိုမှ မဘာရသေးလို့ မောင်မောင် ဖီဖီနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ချင်နေတာ ။
ဖီဖီက ဟိုအကြောင်းပြ၊ ဒီအကြောင်းပြ ငြင်းတာ၊ ရီရီကို ခေါ်ဘူးတဲ့ ဧရာရပ် အမကြီးအိမ်ကို (သူများတွေ တွေ့သွားမယ်)လဲ မလိုက်ရဲလို့ ပြောနေတာပါ၊ ဒီအချိန် အခွင့်အရေးတစ် ခုရလာတာ၊ နီနီနဲ့ ကလေးနှစ်ယောက် မိုးညှင်း သူ့ယောင်္ကျားနောက် ခဏ လိုက်သွားတဲ့ အချိန်၊ သူတို့ အမေကြီး တရားစခန်းဝင်နေတဲ့ အချိန်၊စနေနေ့မှာ(ဖီဖီကို ဈေးမခေါ်ဘဲ အိမ်မှာထားပေးခဲ့မယ်၊တွေ့ကြပေါ့) ရီရီ ခွင့်ပြု တာနဲ့တွေ့ကြပါတယ်။
မောင်မောင်က ဒီအချိန် sex နဲ့ပတ်သက်လို့ လူလယ်ပတ်ကား ဖြစ်နေပြီ၊ ဖီဖီနဲ့ တွေ့မယ်ဆိုကတဲက လိုအပ်တဲ့ အဆင့်မြင့် ကာကွယ်ဆေးဝယ်ထားပြီးပြီ၊ ဖီဖီတို့က အိမ်ငှားနေတာ၊ မြစ်ကြီးနားထုံးစံ၊ နှစ်ထပ်အိမ်အောက်ထပ်၊ အပေါ်ထပ်က အိမ်ရှင်နေတာ၊ အိမ်ရှင်မုဆိုးမ သားအမိကလဲ ဈေးထဲမှာ အထည်ရောင်းတာမို့၊ နေ့ခင်းဘက် အိမ်မှာမရှိဘူး၊ အိမ်ရှင်ကလဲ ယောင်္ကျားသားမရှိလို့၊ အိမ်ငှားကိုလဲ ယောင်္ကျားမပါတဲ့ရီရီတို့ကို ငှားတာ၊
ဝင် ဝင်ချင်း အိမ်ရှေ့ခန်းက သူတို့ အမေကြီး အိပ်ပုံရတယ်၊ ကုတင်တစ်လုံး တွေ့ရပေမဲ့ အိပ်ရာခင်း မထား၊အလယ်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကွပ်ပျစ် ကြမ်းပေါ် မွေ့ယာခင်းထားတာ တွေ့လို့ ရီရီနဲ့ဖီဖီ အိပ်ရာဆိုတာ သိတယ်၊ မီးဖိုခန်းနဲ့ ကပ်ရက်က နီနီနဲ့သူ့ကလေးတွေ အိပ်ကြတာပါ၊ အစတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ဆက်တီခုံတွေပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ပေါ့၊(လူပျို လက် ဝက်မြီး-တဲ့)၊မောင်မောင်လူပျို ရိုင်းမှ မဟုတ်တာ ၊ ဝက်မြီးထက်ဆိုးတဲ့ဆင်နှာမောင်း-လက်တွေ ဖီဖီရဲ့ ဟိုဟာကိုင်၊ ဒီဟာရစ်ပတ် လုပ်နေတာ၊
" ဟာ၊ကိုနော်၊ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ လက်ကလဲ သရမ်းလိုက်တာ"
ဖီဖိ ပထမတော့ မောင်မောင့် လက်တွေကို ဖယ်ချ၊ပုတ်ထုတ်လုပ်တာ၊
" ဖီဖီကလဲကွာ၊ အင်တာနက် ခေတ်ကြီးထဲမှာ ရတနာပုံ မန္တလေးခေတ် နန်းတွင်းအပျိုတော် လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့"
မောင်မောင်က ဇွတ်ဖက်ရင်း ပြောတာ၊ ဖီဖီတို့ ညီအမတွေက မန္တလေးသူတွေ၊ နီနီယောက်ကျား မြစ်ကြီးနား ပြောင်းရတာနဲ့ အကုန်ပြောင်းလာကြတာ၊
" အင်တာနက်က အင်တာနက်ဘဲ ကို၊ လင်မယားမှ မဟုတ်တာ၊ ဒီလောက်ထိတော့ မလုပ်ပါနဲ့"
ဖီဖီ ဘာပြောပြော နားမထောင်ချင်၊
" ကို ပြောမယ်၊ ကိုရော ဖီဖီရော အသက်(၂၀)စီ ရှိနေကြပြီ၊ အရွယ်ရောက်ပြီးနေတဲ့ လူတွေ၊ အခု လက်ထပ်မယ်ဆို လက်ထပ်လို့ရတယ်၊ ကို့ဘက်က ကန့်ကွက်မဲ့လူ မရှိဘူး၊ ဖီဖီဘက်ကသာ"
မောင်မောင် ဒေါနဲ့မာန်နဲ့ပြောတာမို့ ဖီဖီ လေသံပျော့လာတယ်၊
" ဖိဖိဘက်က ဘယ်သူ ပြောမှာလဲ ကို၊ အမတွေ သဘောတူပြီးသားဘဲ"
" ဒါကို ပြောနေတာ၊နှစ်ဘက်လုံး ပြောမဲ့လူမရှိဘူး၊ ဘယ်အချိန် လက်ထပ်ထပ် ရနေတာ၊ ဒါကို ဖီဖီက ချစ်သူတွေ မဟုတ်သလိုဘဲ"
မောင်မောင်စိတ်ဆိုးတော့လဲ ဖီဖီ မနေနိုင်ပါ၊
" စိတ်ဆိုးတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်၊ဆိုးပါနဲ့ ကိုရယ်၊ ကို့သဘော၊ပြောတော့ဘူး"
မောင်မောင်လိုချင်တာ ဒါဘဲ၊ အိမ်ရှေ့တံခါးထပိတ်၊ ဖီဖီ့လက်ကို ဆွဲပြီး အလယ်ခန်း ကွပ်ပျစ်ပေါ် ခေါ်လာခဲ့တယ်၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ထိုင်မိမိချင်းမောင်မောင် ဖီဖီကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၊ ကျောကို ဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ငုံပြီး ကစ်စုတ်ပေးပါတော့တယ်၊
" အွတ်-ဖု-ဖူး"
ဖီဖီ အသက်ရှု မရသလို ဖြစ်ပြီး မောင်မောင့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားပါတယ်၊ မောင်မောင် နုတ်ခမ်းကို ခဏလွှတ်ပေးပြီး
" အသက်ရှုအောင့်ထား"
ပြောရင်း ဖီဖီ ပါးစပ်ထဲ လျှထိုးသွင်း၊ ဟိုမွှေဒီမွှေလုပ်ပါတယ်၊ ဖီဖီ မောင်မောင်ရဲ့ ကျောကို ဖက်ထားပြီး တွန့်လိမ်နေပါတယ်၊ မောင်မောင် ပါးစပ်ချင်း တေ့နမ်းနေရင်း လက်နှစ်ဘက်က ဖီဖီဖင်တုန်း ၂ ခြမ်းကို ပွတ်ချေပေးနေတာ၊ ပါးစပ်ချင်း ထိနေလို့ ဖီဖိ စကားမပြောနိုင်ပေမဲ့ မောင်မောင့် ရင်ကို တွန်းနေတာ၊ မိန်းမနဲ့ယောင်္ကျား အားချင်းမမျှလို့ တွန်းလို့မရဖြစ်နေတာ၊
" ဖီဖီ၊ ဘာမှ မပြောနဲ့တော့၊ ရည်းစားဖြစ်တာ ကြာပြီ၊ ခွင့်ပေး"
မောင်မောင် ဖီဖိကို ဖက်ထားရာက အိပ်ရာပေါ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဖီဖီ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မငြင်းချင်တော့ဘူး၊ ကို ပြောသလို အသက်တွေကလဲ(၂၀)ရှိပြီ၊ သူကိုယ်တိုင် အတွေ့မှာ သာယာနေပြီ၊ ဒါကြောင့်မို့ ဖီဖီ အသာဘဲ အိပ်ရာပေါ် ငြိမ်နေလိုက်တယ်၊ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တလုံးချင်း ဖြုတ်တယ်၊ ဖီဖီဝတ်ထားတာက ယောင်္ကျားဝတ်ရှပ်မို့၊ ကြယ်သီးဖြုတ်ရတာ မြန်တယ်၊
ကြယ်သီးအားလုံးပြု တ်သွားတဲ့အခါ မောင်မောင် အင်္ကျီကို ဘေးဆွဲပြီး ဘော်လီဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဖီဖီဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီအင်္ကျီက ဂျိတ်တွေများနေတာ၊ တော်တော်နဲ့ဖြုတ်မရလို့ ဖီဖီ အိပ်နေရာက ထထိုင်ပေးတယ်၊ အပျိုမို့ မောင်မောင် ဘော်လီမချွတ်ဘဲ နို့ပေါ်ရုံ အပေါ်ဘက် ပင့်ပေးပါတယ်၊ ဖီဖီရဲ့နို့တွေက ရင့်ကာစ ရှောက်ပန်းသီးအရွယ်ရှိပါတယ်၊ သူ့အမ နီနီရဲ့ နို့အရွယ်လောက် မကြီးပါ၊
ဖီဖီနို့က တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက လက်သန်းလုံးသာသာရှိပြီး နီရဲနေတာပါ၊ မောင်မောင် ကုန်းပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စို့လိုက်ပါတယ်၊
" အာ-ကိုရယ်၊ ဘာတွေလဲကွယ်၊ မဟုတ်တာတွေ"
ဖီဖီ အိပ်ရာပေါ်ကနေ ကော့လိမ်လာပြီး မောင်မောင့် ဆံပင်တွေကို ဆုတ်ဆွဲနေပါတယ်၊ နို့စို့နေတာမို့ ဖီဖီနို့သီးခေါင်းလေးတွေ မူလထက် စူထွက်လာသလို နို့သီးခေါင်းပတ်လယ် ပန်းရောင်အဝိုင်းလေးတွေပေါ်မှာ ဗြု တ်သိးလေးတွေဖြစ်လာပါတယ်၊ မောင်မောင် အရင်မိန်းမတွေတုန်းက ဒါမျို းမမြင်ဖူးလို့အံ့သြပြီး အသေအချာ ကြည့်ပါတယ်၊ဖိဖီက
" ကို-ဘာတွေလဲကွာ၊ ဘာကြည့်တာလဲလို့၊ ရှက်တယ်"
ဖီဖီ မောင်မောင့် လယ်ဂုတ်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်အုံပေါ် တင်ထားပါတယ်၊
" ကဲပါ၊ မကြည့်တော့ပါဘူး၊လွှတ်ပါဦး"
မောင်မောင် ဖီဖီလက်ကို အသာဖယ်၊ ဖိဖီအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဖီဖီ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူ ထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊
" အိုး-ကို-မပြောမဆို"
ဖီဖီ ကမန်းကတန်း ထဘီကို ပြန်ဆွဲဖုံးတာ၊ မရတော့ပါ၊ မောင်မောင်က ဖီဖီ့လက်တွေကို ချုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
" ဖီဖီ၊ကို ပြောပြီးပြီလေ၊ ကိုတို့နှစ်ယောက် ကလေးတွေ မဟုတ်ကြတော့ဘူး၊ အချစ်ရဲ့အရသာ ခံစားနိုင်တဲ့အရွယ်တွေ"
မောင်မောင် ပြောပြီးတာနဲ့ ဖီဖီရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်တာနဲ့ ဖီဖိ သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်လိုက်ပါတယ်၊ ဖီဖီရဲ့စောက်ဖုတ်က နီကြင်ကြင်အမွေး မတိုမရှည် ကျိုးတိုး ကျဲကျဲပေါက်နေတာပါ၊ စောက်ဖုတ်အသားရောင်က ညိုမဲမဲပါ၊ မောင်မောင် ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးနဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတာနဲ့ ယူလာတဲ့ ဆေးထုတ်က ခဲပတ်ကိုဖြဲ၊ ဆေးလုံးကိုယူ၊ တံတွေးထွေးလိုက်ပြီး ၊စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို ဆွဲဖြဲလိုက်ကာ ဆေးပြားကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထဲ့ပေးလိုက်ပါတယ်။
" ကို၊ ဘာတွေလဲ-ဟင်"
စောက်ပပ်ကိုဖြဲ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ထဲ့ပြီး ဆေးပြားထဲ့လိုက်တာ ဖိဖီသိတယ်၊ ဒါကြောင့်မေးတာ၊
" ကိုယ်ဝန်တားဆေး ထဲ့တာပါ"
" အင်-ကိုကလဲ၊ ရှက်စရာ"
ဖီဖီ ဒိထက် ဘာပြောရဦးမည်လဲ၊ ပွဲက ဇာတ်ရှိန် အမြင့်ဆုံးရောက်နေပြီ၊ ၊ မိန်းမစောက်ခေါင်းထဲ မလိုးခင် ကြိုတင် ထဲ့ရတဲ့ဆေးကို တမင်ဝယ်လာတာ၊ မတော်လို့ ဖိဖီက လိုးပြိီမှသောက်ရတဲ့ အီးစိးတူးဆေးကို မသောက်ချင်ပါဘူး ငြင်းရင် ခက်မယ်၊ ဖီဖီကို လိုးတာက ဟုတ်တယ်၊ ဗိုက်ကြီးလို့ မဖြစ်သေး၊ ကျောင်းပြီးသေးတာ မဟုတ်၊ ကျောင်းပြီးရင်တောင် ချက်ချင်းလက်ထပ်ဖို့မကောင်း၊ အကိုကြီးနဲ့မရီးကို အားနာပါတယ်၊ ဒါကြောင့် ဆေးသုံးရတာ။
ဆေးအရည်ပျော်ချိန် စောင့်ရင်း မောင်မောင် စောက်ပပ်ကိုဖြဲ၊ ကုလားပဲခြမ်းလေးလောက်ရှိတဲ့ စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ချေနေတာ။ ဖီဖီ ဖင်ကြွတက်လာသလို စောက်ပပ်အဝမှာ အရေစိုလာပြီ၊ စောက်ပပ်ကိုကလိနေရလို့ လီးကလဲ တောင်တက်နေပါပြီ၊ မောင်မောင် လီးကို လက်နဲ့ အသေအချာကိုင် ၊စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ကျန်လက်တစ်ဘက်က လက်မ လက်ညိုးနဲ့ဖြဲပေးထားပြိး လီးကိုတေ့ကာ အားနဲ့ဖိသွင်းလိုက်တာ
" အား-အား-အား-ကို-သေပြီ-နာတာ"
ဖီဖီ သေလုမျောပါး အော်တာပါ၊ စောက်ခေါင်းထဲ ဒုတ်ချောင်းကြီး ထိုးသွင်းလိုက်သလို ဖြစ်နေတာ၊ဖီဖီ ဒီနေ့ခေတ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်၊ sex ကိစ္စကို ကြားဖူး ဖတ်ဖူးထားတာပါ၊ ပထမဆုံး အကြိမ် အတော်နာတယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးထိ နာလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးလေ၊ အခုဟာက ကိုယ့်စေက်ပပ်လေး ကွဲသွားမလားတောင်မသိ၊ဖီဖီ ပေါင်တွေ တဇတ်ဇတ်တုန်နေတယ်၊
" နာတာ-ကွဲပြီနေမှာ"
ဖီဖီ မျက်ရည်တွေ စီးထွက်လာတာ၊ နာလို့လား၊အပျိုရည်ပျက်သွားတာ ဝမ်းနည်းလို့လား မသိ၊
" ဆောရီးကွာ၊ကို တောင်းပန်ပါတယ်၊နာလဲ ခဏပါ၊အောင့်ခံနော်"
မောင်မောင် ဘာမှ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား မလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်နေတယ်၊ ဖီဖီ အော်မဲ့သာ အော်တာ၊ လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ မြုတ်ဝင်နေတာ၊ အပျို စစ်စစ်စောက်ခေါင်း ကျဉ်းသလားတော့ မမေးနဲ့၊ လီးဒစ်ကို ကြက်ပေါင်ကွင်းနဲ့ ရစ်ပတ်ထားတဲ့ အတိုင်းဘဲ၊ မောင်မောင် အရင်လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေ တစ်ယောက်မှ အပျိုစစ်စစ် ပါမလာဘူးလေ၊ မတင်ကြည်၊ဆရာမဒေါ်ထားထားတို့ လင်မရသေးတဲ့အပြိုကြီးတွေ၊ သူတို့ကိုလိုးတုန်းကတော့(ကောင်းလိုက်တာ)ပေါ့၊ အခုဖိဖီကို လိုးရမှ တကဲ့အပျို စစ်စစ်ရဲ့ စောက်ခေါင်း ဘယ်လောက်ကြပ်တယ်ဆိုတာ သိရတာ၊
မောင်မောင် လီးကို ဒီအတိုင်းထားရင်း ဖီဖီရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အသာဘေးကို တွန်းထားပြီး ပေါင်ကြားကိုငုံ့ကြည့်တာ၊ စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်က ဘေးကို လန်ထွက်နေပြီး လီးဒစ်ဝင်နေတဲ့ အတွက် နခမ်းသားတွေ နီရဲနေပါတယ်၊ မောင်မောင် လီးဒစ်ဝင်နေရင်း ဖီဖီနို့သီးတွေကိုကုန်းစို့ပေးပါတယ်၊ နီု့ကို ကုန်းစို့တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြုတ်နေတဲ့လီးကို နှဲ့ပေးနေသလို ဖြစ်လို့
" အား-ကို-လုပ်နေနဲ့-နာပါတယ်ဆို"
ဖီဖီကလဲ အော်၊ မောင်မောင်ကလဲ ကုန်းပြိးနို့စို့၊လီးက နှဲ့ပေးသလိုဖြစ်ပြီး၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှာ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်စိုရွှဲစ ပြုလာပါပြီ၊ဒါကိုသိလို့ မောင်မောင် မသိမသာ လီးကို အသာဘဲ တချက် ဖိသွင်းလိုက်တာ
" အ-အား-ကို-"
ဖီဖီအော်ရင်း ဖင်ကော့တက်လာပါတယ်၊ လီးက နောက်ထပ် လက်တဆစ်လောက် ပိုဝင်သွားတာပါ၊
" ဖီဖီ-ကြာရင် ဒိထက်နာနေမယ်၊ခဏဘဲနာမှာ၊အံကြိတ်ထား"
မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်အားယူပြီး၊လီးကို တချက်ထဲဆောင့်လိုးလိုက်တာ
" အာလာလား-သေပြီ"
ဖီဖီ တကိုယ်လုံး ကြွတက်လာတာပါ၊ လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ကျွံဝင်သွားသလို အဆုံးထိဝင်သွားတာ၊ ဖီဖီနာတာလဲ မပြောနဲ့၊မိန်းမ (၆)ယောက်လိုးဖူးထားတဲ့ မောင်မောင့်လီးတောင် နာလာသလိုပါ၊
" ပြီးပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊ဒိထက် ပိုမနာတော့ဘူး၊"
မောင်မောင်ပြောတော့မှ ဖီဖီ မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး
" ဒီထက်နာရင်လဲ အသက်ထွက်ပြီဘဲ ကိုရယ်၊ အခုလဲ နာနေသေးတယ်"
ဖီဖီ ပြောရင်း မောင်မောင့်လက်ကို ကိုင်ထားတာ၊ လီးအဆုံးဝင်တဲ့အခါ မောင်မောင် ရှေ့ဆက်ဘာမှမလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်နေတာ၊ စောက်ခေါင်းထဲ လီးစိုက်ဝင်နေလို့ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတဲ့ ဖီဖီကသာသက်သာလို သက်သာငြား ဖင်ကို လှုပ်ခါပေးနေတာ၊ ဖင်လှုပ်တဲ့ အတွက် ဝင်နေတဲ့လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဟိုဘက်နံရံထိလိုက်၊ ဒီဘက်နံရံထိလိုက် ဖြစ်နေတာ၊ ဖီဖီသာ မသိတာ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်မှာက အရည်လိုက်လာပြီ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အရည်ရွှဲလာနေတာ မောင်မောင်သိလို့ လီးကို နဲနဲလေးဆွဲနုတ်၊ပြန်သွင်းလုပ်ပေးနေတာ၊အရည် ပိုပိုများလာနေတယ်၊
" ဖီဖီ၊အခုကော နာနေသေးလား"
" တအားကြီးတော့ နာမနေတော့ဘူး-ကို-နဲနဲတော့ နေရခက်တယ်"
ပထမဆုံး ပါကင်အဖောက်ခံရတာ ချက်ချင်းကြီး ဘယ်ပျောက်ပါ့မလဲ၊
" ဖြေးဖြေးချင်း ဆက်လိုးမယ်နော်"
ပြောရင်း မောင်မောင် ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြီးလီးကို ပုံမှန် အနုတ်အသွင်းလုပ်ပေးပါတယ်၊
" အင်း-ကို-အာ-ဖြေး-ကို"
ဖီဖီ ပါးစပ်ကသာပြောတာ၊ စောစောကလောက် မနာတော့ဘူး၊ ခံနိုင်သွားပြီ၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင် လိုးပေးနေတဲ့ လိုးချက်အတိုင်း ဖင်ကို မဝံ့မရဲ ကော့တင်ပေးပါတယ်၊ သူဖတ်ဖူးထားတဲ့ ၁၈+စာအုပ်တွေထဲကအတိုင်း သတိရလာလို့ပါ၊ ဖင်သာ ကော့တင်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် သူ့ကို အထင်သေးသွားမှာကိုလဲ ကြောက်သေး၊(၁၀)ချက်လောက် ပုံမှန် လီးအသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ လီးဝင်လမ်းကြောင်းက အရည်လိုက်ပြီး ချောမွေ့သွားပြီ ၊ဒါကြောင့် မောင်မောင် အရင် မိန်းမတွေကို လိုးသလို ဖီဖီကို လိုးတော့တာပါ၊
" ဟင့်-အင်း-ကို-အို့-အိုး"
ဖီဖီ သူ့ဘဝမှာ မကြုံ ဖူးသေးတဲ့၊ ဘာနဲ့မှမတူတဲ့၊ အတွေ့အကြုံသစ်ကို ရနေပါတယ်၊ စထိုးတုန်းက မီးစကြီးနဲ့ ထိုးထဲ့လိုက်သလိုမျိုး ပူစပ်ပူလောင် ခံစားရတဲ့ စောက်ပပ်က အခုတော့လဲ သူငယ်ငယ်တုန်းက ကျောယားတဲ့အခါ အမေက ကုတ်ပေးလို့ခံစားရတဲ့ အရသာမျိုး ခံစားနေရတာပါ၊ သူအသက် (၂၀)ရှိမှ စတင်ခံစားရတဲ့အရသာက အရင် ဘယ်လိုမှ မတွေးမိတဲ့ အရာပါ၊
မောင်မောင် ဖင်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လိုးနေတာပါ၊ အပျိုလေးကို လိုးရတာဖြစ်လို့ အရင်ကလို အားနဲ့ဆောင့်လိုးတာတွေ မလုပ်ဘဲ ဖြေးဖြေးသက်သာ လိုးတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ အရသာချင်းက ကွာပါတယ်၊ အရင်က လိုးနေတာကြာလို့ အရည်ရွှဲစိုလာပြီဆိုရင်
" ပလွတ်-ပြွတ်-ပလပ်"
အသံတွေထွက်လာပေမဲ့ အခု ဖီဖီနဲ့လိုးနေတာ အရည်ရွှဲလာပေမဲ့ အသံထွက်မလာပါ၊ အဝင်အထွက်သာ ပိုချောမွေ့လာတာ၊ တချက်မနားလိုးရတာမို့ မြစ်ကြီးနား ဆောင်းတွင်းမှာတောင် ချွေးတွေရွှဲနေပါပြီ၊ ဖီဖီခမြာလဲကြာလာတော့ ပေါင်တွေတောင် ကွလာပါပြီ၊
" ကို-ညောင်းပြီလို့-တော်စို့"
ဖီဖီပြောလာသလို မောင်မောင်လဲ ဒူးညောင်းလာပါပြီ၊ ဒါကြောင့် ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက်ဘဲ လီးကို အနုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးပါတော့တယ်၊ ဖီဖီ ဘာစကားမှမပြောနိုင်၊ မောင်မောင့်လက်ကို ကိုင်ကာ ဖင်လှုပ်ယမ်းကော့တင်နေတာပါ၊ အရည်ထွက်ပြီးမောင်မောင်ငြိမ်က ျသွားတော့မှ ဖီဖီလဲ မလှုပ်မရှား မောပြီးငြိမ်သွားတာပါ။
အမောပြေလို့ မောင်မောင် အပြင်ရေချိုးခန်းသွားရေဆေးတာ သူ့လီးထိပ်လေးတွေ ရေထိတဲ့အခါ စပ်ပူစပ်လောင်ဖြစ်ပြီး နာနေပါတယ်၊ အရင်မိန်းမတွေနဲ့တုန်းက မဖြစ်ဖူးဘဲ အခုမှဖြစ်တာပါ၊ ဖိဖီ စောက်ခေါင်းက ကျ ဉ်းလို့ သူ့လီးထိပ်အရေပြားတွေ ပွန်းပြတ်သွားတယ်နဲ့ တူပါရဲ့၊ မောင်မောင် ရေဆေးပြီး အခန်းထဲပြန်ရောက်တဲ့အထိ ဖီဖီ အိပ်ရာကမထသေးပါ၊
" ဖိဖီ၊သွားရေဆေးလိုက်ဦး"
မောင်မောင်ပြောတော့မှ
" အား၊အခုမှနာနေတာ ကိုရယ်၊စောစောကထက်တောင် နာလာတာ"
ဖိဖီပြောရင်းထ နောက်ဖေးရေချိုးခန်း သွားရေဆေးပါတယ်၊ စောက်ပပ်ကို ရေထိတဲ့အခါ စပ်နေတာပါ၊ ဖီဖီစောက်ခေါင်းထဲ လက်နှိုက်ပြီး ရေဆေးတာ၊လက်မှာ သွေးစလေးတွေ ကပ်ပါလာတာ၊အပျိုရည်ပျက်လို့၊
" ရေဆေးတာ၊သွေးထွက်နေတာ၊ ကို့ကိုတောင်ပြဦးမလို့ဟာ၊ ရှက်လို့"
ဖီဖီအပြောကို မောင်မောင်က
" ယုံပါတယ်ကွာ၊ ဖိဖီက အပျိုလေးဘဲဟာ၊ သွေးထွက်မှာပေါ့"
ဒီနေ့ကတော့ ဖီဖီရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို မောင်မောင် အဆုံးသတ်လိုက်တာဘဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ ဖီဖီကလဲ အစသာ အပျိုမို့ ဟန်ဆောင်နေတာ၊ တကယ်တမ်း မောင်မောင် ဇွတ်တောင်းလာတော့လဲ ပေးလိုက်ပါတယ်၊ သူ့အမတွေက မောင်မောင်နဲ့သဘောတူနေကြတာ၊ မောင်မောင်အမကြီးက သူ့မောင်ကို ဒေါ်မီးကွေသမီးနဲ့သဘောတူနေတာကို ဖီဖီသိတယ်၊ ဒါကြောင့် သူမလိုက်လျောရင် မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေ သမီးဘက်ကို စိတ်လယ်သွားမှာစိုးလို့ ပေးတာ၊ ဒီနေ့က ဒီတချီပါဘဲ၊ ဒုတိယအချီ စဉ်းတောင်မစဉ်းစားနိုင်ကြပါ၊မောင်မောင်ပြန်မယ်ပြောတော့ဖီဖီကဖက်ပြိးပြောတာ၊
" ဖီဖီ့ဘဝကို ကို့လက်ထဲ ဝကွက်အပ်လိုက်ပြီနော်"
မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ့ အတူအိပ်ပြီးရင် အရှက်ကုန်ပြီ၊ သူ့အတွက် ဒီယောက်ကျားသာ အရှင်သခင်၊ ဖိဖီအတွက်သူ့ရဲ့အပျို ရည်ကို မောင်မောင့်ကို ပေးပြီးနောက်မှာ sex ကိစ္စ မဆန်းသလို၊ မောင်မောင်နဲ့အတူ နေဖြစ်ကြတယ်၊ မောင်မောင်လဲ ဖီဖီနဲ့နေပြီးနောက်မှာ ဒေါ်မီးကွေတို့၊ရီရီတို့ကို တတ်နိုင်သလောက် ရှောင်လာပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့(မိန်းမဆိုတာ-ဆောင်းလေပမာညီ)ဆိုသလို မထင်မှတ်တဲ့အလှဲ့အပြောင်းလေးတွေက မဖိတ်ခေါ်ဘဲ ရောက်လာတာပါ။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီဇင်ဘာခရစ္စမတ် ပွဲတော်ကာလ မရီးနဲ့သူ့ကလေးတွေ ဗန်းမော်ကို ခေတ္တပြန်ကြတယ်၊ သူ့မိဘများ ရိုးရာပွဲလုပ်မှာမို့၊ ဆွေမျိုးသားချင်း မောင်နှမတွေအကုန် ဆုံကြမဲ့ပွဲမို့ပါ၊ အကိုကြီးတော့ လိုက်မသွား၊ အကိုကြီးက ဒီလိုရာသီမှာ မအားပါ၊ အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့ မောင်မောင်အကွက်ဘဲလေ၊ ဖိဖီကို အိမ်ခေါ်လာခဲ့တယ်၊ ဖီဖီခမြာ(သမီးရည်းစားမက၊လင်မယားမကျ)ငြင်းမနေနိုင်ဘဲ ပါလာတာ၊ မောင်မောင်နေတဲ့အိမ်လေးထဲကိုရောက်တဲ့အခါ ဖီဖီ အံ့သြသွားတယ်။
မောင်မောင်က အရင် အကိုကြီးတပည့် စပါယ်ရာကောင်လေး နေခဲ့တဲ့အိမ်လေးကို သူနေတဲ့အခါ စိတ်ကြိုက်ပြင်ထားတာ၊ အကိုကြီးက ညီအငယ်ဆုံး၊ မိဘတွေ မရှိတော့တဲ့ အတွက် အစစအရာရာ သူ့တာဝန်လို့ သဘောထားလို့ မောင်မောင်လုပ်ချင်သလို လုပ်တာကို ဘာမှပြောတာမဟုတ်၊ မောင်မောင်က မူလအိမ်သေးသေးလေးရဲ့ အပြင်ဘက် အပြင်အဆင်ကို ဒီတိုင်းထားပြီး၊ အတွင်းဘက် နံရံတွေကို ကိုရီးယားနံရံကပ်အထပ်သားနဲ့ အလှဆင်ထားတာ၊ ပြီးတော့အိမ်လေးနဲ့ တွဲရက် ဗိုလ်ထိုင် ကမုတ်အိမ်သာ၊ ရေချို းခန်းကိုပါ ဆောက်ထားတာ၊
" ဟာ၊ ကို့အိမ်လေးက ချစ်စရာလေး"
ဖိဖီက အိမ်လေးထဲ ရောက်ရောက်ချင်းပြောတာ၊
" အိမ်တင်မကပါဘူး၊ လူကလဲ ချစ်စရာမကောင်းဖူးလား"
မောင်မောင်ပြောရင်း ဖိဖီကိုဖက်၊ နုတ်ခမ်းကိုကစ်စုတ်ပါတယ်၊ဖီဖီ မရုန်းဘဲ အလိုက်သင့် ခေါင်းလေးမော့၊နုတ်ခမ်းလေးကို စူပေးထားကာ လက်နှစ်ဘက်က မောင်မောင့်ကျောကို ပြန်ဖက်ထားတာ၊
" လူက ချစ်စရာမကောင်းပါဘူး၊ ကြောက်စရာကြီး"
မောင်မောင် နုတ်ခမ်းကစ်စုတ်ရာက လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ပြောလိုက်တာ၊ ပြောရင်း မောင်မောင်ရဲ့လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်နေတာ၊မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့လက်ကို အသာဖယ်ထုတ်ပြီး
" Time and tide wait for no man. အချိန်နှင့်ဒီရေသည် လူကိုမစောင့် တဲ့၊ကဲ၊မဖီဖီ၊အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်တဲ့ဗျ၊"
" အဲဒါ ဘာကိုပြောတာလဲ ကို "
ဖိဖိ သိရက်နဲ့မေးနေတာ၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင်က သူ့ကိုဖက်လိုက်ပြီး ထဘီကိုဆွဲလှန်ကာ
" လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ကြမယ်၊ အဲဒါ ရေသွားဆေးပြောနေတာ၊မဆေးတော့ရင်လဲနေ"
ဒိတော့မှ ဖီဖီ ပြာပြာသလဲ ရုန်းထွက်
" ဟာ၊ကို၊နေ နေဦး၊ရေဆေးဦးမယ်"
ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားပါတယ်၊ ဖီဖီ ရေချိုးခန်းကို ဝင်သွားတဲ့မှ မောင်မောင် သားရေဂျာကင်အတွင်းအိတ်ထဲက F.L ဘူးနဲ့ အီစီးတူးဆေးဘူးကို ထုတ်ယူပြီး အိပ်ရာပေါ်တင်ထားလိုက်တယ်၊ဖီဖီပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ မောင်မောင်ရေချိုးခန်းဝင်၊ကြို တင်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတယ်၊ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တာနဲ့
" ဖီဖီ၊ဒီမှာ၊"
F.L နဲ့ဆေးဘူးကိုမြင်လို့
" ဘာတွေလဲဟင်၊"
" F.L အစွပ်၊ဗိုက်မကြီးအောင်၊ ဟိုဆေးဝယ်မရလို့၊ဖီဖီ F.L ကို သိတယ်မဟုတ်လား"
မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီက ချစ်စဘွယ်ပြုံးပြီး
" ကြားဖူးတာပေါ့၊ မြင်တော့ မြင်ဖူးပါဘူးကိုရယ်၊ပြပါဦး"
ဖီဖီပြောလို့မောင်မောင် F.L ကို ယူပြလိုက်တယ်၊ပြီးတဲ့အခါ
" မလွှဲသာလို့သာ ဒါကို စွပ်ပြီးလိုးရမှာ၊ကိုကဖြင့် မစွပ်ချင်းဘူး၊အရသာ မရှိဘူး ထင်နေတယ်"
မောင်မောင့်အပြောကို ဖီဖီက
" မစွပ်ချင်ဘူးဆိုတော့ ကို ဘယ်လိုဖြစ်ချင်လို့လဲ၊ပြောလေ"
" မစွပ်ဘဲ လိုးချင်တာကွာ၊ ဟိုတရက်က ထဲ့တဲ့ဆေးပြား ဝယ်လို့ မရခဲ့ဘူး၊ အဲဒါ ဖီဖီ ဒီညရယ်၊ မနက်ဖန်မနက်ရယ်၊ ဒီဆေးလေးတွေ သောက်ရင်တော့ ဖြစ်မယ်၊ဖီဖီ သောက်မယ်မဟုတ်လား"
မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ ဖီဖီက
" မေးစရာလား ကိုရယ်၊ ကိုခိုင်းတာမှန်သမ ျှ ဖီဖီ အကုန်လုပ်မှာ"
ပြောစရာရှိတာ ပြောဆိုကြပြီးတဲ့နောက် နှစ်ယောက်သား ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ကြတယ်၊ ပထမဆုံးအချီပြီးကတဲက မောင်မောင်က နောက်ဆို အဝတ်တွေ ချွတ်လုပ်ကြမယ်လို့ ပြောထားပြီးသား၊ ပြီးတော့ဖီဖီကို ဒေါက်တာ အောင်ခင်ဆင့် ရေးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး စာအုပ်တွေ၊ ဆရာဝန်တင်ရွှေ ရေးတဲ့ (အဆင့်မြင့်ဖိုမပညာ) အတွဲနှစ်တွဲ စတာတွေကို ဖတ်ဖို့ပေးခဲ့ပြီးသား၊ မောင်မောင်သိရသလောက် ဖိဖီတို့ညီအမတွေတစ်ယောက်မှ(၁၀)တန်းမအောင်ပါ၊လွန်ရောကျွံရော (၈)တန်းလောက်ထိနေဘူးမှာပါ၊ဒါကြောင့် လိင်ပညာပေးစာအုပ်တွေ မဖတ်ဖူးကြပါ၊
ဖီဖီက အဝတ်ချွတ်ပြီး ပြီးချင်း အိပ်ရာပေါ် မှောက်အိပ်နေတာ၊ ရှက်လို့ပေါ့လေ၊ ဒါပေမဲ့ သူရှက်တာက မောင်မောင်အတွက် ကြည့်ကောင်းနေတာပါ၊ တခါဘဲ အလိုးခံထားရတဲ့ အပျိုမ ဖင်ကြီးက အားရစရာ၊ တင်းရင်းနေတာပါ၊ ဖိဖီဖင်က ဖင်ပြားကြီး၊ ဖင်ကကြီးတာတော့ကြီးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့အမနီနီဖင်လို ကြည့်မကောင်းဘူး၊နိနီဖင်က လုံးကျစ်ပြီးနောက်ကို ပစ်ထွက်နေတာ၊ လင်ရှိမယား ကလေးနှစ်ယောက်အမေလို့ ပြောတာ မယုံတဲ့ လူကရှိသေး။
ဖီဖီကျတော့ သူကိုယ်တိုင် ပါကင်ဖောက်ထားလို့သာ၊ အကြောင်းမသိရင် အပျိုဆိုတာ ယုံမှာမဟုတ်ဘူး၊ ဖင်က ပြားရတဲ့အထဲ ဖိဖီက လမ်းသွားရင် လိမ်ကလိမ်က ဘဲသွား သွားတတ်တာ၊ ရှေး ကာမသျှတ္တရ ဆရာတွေ ရေးခဲ့တာ-(အပျို စစ်တုံ၊ထိုတင်ဆုံ၊နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ရှိလိမ့်မည်။ အပျို မစစ်၊ထိုကာတစ်၊ဗလစ်ဗလစ် ရမ်းလိမ့်မည်)၊ မောင်မောင် ဖီဖီကို သက်သေထား ငြင်းချင်လိုက်တာ၊ ဖီဖီက ဘဲသွား သွားတတ်တာမို့သူ့ဖင်နှစ်ခြမ်းက နိမ့်တုန်မြင့်တုန် မဖြစ်ဘဲ ဘေးတိုက်ယမ်းနေတာ၊
" နဲတဲ့ ဖင်ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး"
မှောက်အိပ်နေတဲ့ ဖီဖီရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ နယ်ချေပွတ်ပြီး ပြောတာ၊ ဖင်အကိုင်ခံလိုက်ရလို့ ဖီဖီမှောက်အိပ်နေရာက ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး
" ကို၊နာတယ်ကွာ၊ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း၊ တအားမနယ်နဲ့"
ဖီဖီ ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးပြီး ကျတော့တာပါ၊ အရင်အခေါက်တုန်းက ဒီလိုမလုပ်ဖူးလို့ ဖီဖီ အံ့သြတကြီးဖြစ်ကာ မောင်မောင်ရဲ့ခေါင်းကို အတင်းတွန်းထုတ်ပြီး
" ကို၊ဘာတွေလုပ်တာလဲ၊ကို၊ မရွံဖူးလားကွာ၊ဘုန်းနိမ့်တတ်တယ်၊"
" ဖိဖီကို ကို စာအုပ်တွေ ပေးဖတ်ထားတာလေ၊ ဘာရွံစရာရှိလဲ၊ဖီဖီ အင်တာနက်မ ကြည့်လို့၊ ပြီးရင် ကို့ဟာကို ဖိဖီ ပြန်စုတ်ပေးရမယ်"
မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေးထားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိ လျှထိုးသွင်းပေးတာ၊ဖီဖီဆို မနေတတ်လို့ တကိုယ်လုံး ကော့လန်တွန့်လိမ်နေတာပါဘဲ၊ မောင်မောင်က စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းမွှေလိုက်၊ ပြောင်းဖူးစေ့လေးလိုထောင်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်နဲ့ ဖီဖီ အိပ်ရာပေါ်က ဖင် မြောက်ကြွနေပါတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ာကည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ဒါနဲ့မောင်မောင် ဖိဖီပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးရာကနေ ဖီဖီရင်ဘတ်ပေါ် ကားယားခွထိုင်ကာ လီးကို ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်ပါတယ်၊
" ဖီဖီ လုပ်ပေးရမှာလား"
ဖီဖီကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့ မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပါတယ်၊ လီးက ဖီဖီလက်ဖဝါးထဲမှာ မြွေတစ်ကောင်လို လှုပ်ယမ်းနေတာကို ဖိဖိက တအားညှစ်ကိုင်ထားလို့
" ညှစ်မထားနဲ့ဖီဖီရဲ့၊နာတယ်၊ပါးစပ်နဲ့စုတ်လိုက်"
" နာပေစေ၊ကို ဖိဖီဖင်ကိုနာအောင်ကိုင်တာလေ"
ဖိဖီကပြောသာပြောတာ၊လီးကို မောင်မောင်ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ပါးစပ်နဲ့စုတ်နေပါပြီ၊
" အာ အာ အား၊ဖီဖီရေ၊သွားနဲ့မကိုက်နဲ့၊မထိအောင် ငုံပြီးစုတ်ရတယ်"
စစချင်း ဖီဖီ လိးမစုတ်တတ်လို့သွားနဲ့ခိုက်မိပြီး မောင်မောင် နာလို့
အော်ရတာ၊ဒါပေမဲ့ခဏပါဘဲ၊ဖိဖီ စုတ်ရင်း စုတ်ရင်း အသားကျသွားပါတယ်၊ လီးစုတ်တဲ့ အနေအထား သိပြီးနောက် ဖီဖီ လီးကို လက်နဲ့ကိုင် ရေခဲချောင်းစုတ်သလို "တပြတ်ပြတ်"စုတ်တော့တာ၊ တခါတခါ ဖီဖီ လီးကို အာခေါင်ထဲ ခပ်များများ ဝင်အောင်စုတ်မိလို့"အဟွတ်-အဟွတ် "သီးသွားတတ်ပါတယ်၊တော်တော်လေးကြာတဲ့အခါ မောင်မောင်က
" ဖီဖီ၊တော်ပြီ၊မစုတ်နဲ့တော့၊ကိုတို့လိုးကြရအောင်"
မောင်မောင် ဖီဖီ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ရာက ဘေးကိုဆင်း၊ ဖီဖီခြေရင်းဘက် ဝင်ထိုင်၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ဖြဲ ၊ဒူးနှစ်လုံး ထောင်ပေးထားတဲ့ ဖီဖီစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို လီးနဲ့ တေ့လိုက်ပါတယ်၊ ဖီဖီ မောင်မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ပြုံးနေတယ်၊အရှက်ကုန်ပြီးကြပြိလေ။
" ဖြေးဖြေးသွင်းနော်၊နာရင်တော့ အော်မှာ"
စောက်ပပ်က အရည်စိုနေတာပါ၊ မောင်မောင် ပါးစပ်နဲ့ရက်ပေးထားလို့ စိုရွှဲနေတာ၊မောင်မောင် လီးကို စောက်ပပ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊
" အားလားလား-ကို"
လိးတန်ကြီး စောက်ပပ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့အခါ စောက်ခေါင်းနံရံ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားတာကြောင့် ဖီဖီ မရဖူးသေးတဲ့ အရသာထူးကို ရလိုက်သလို မောင်မောင့်ကျောကို မမီမကမ်း ဖက်တွယ်လိုက်ရပါတယ်၊ မောင်မောင် စောက်ပပ်ကြပ်ကြပ်လေးထဲ လီးကို တထစ်ချင်း တလက်မချင်း ထိုးသွင်းနေရင်း တင်းမာလုံးဝန်းနေတဲ့ နို့တွေကိုနယ်၊နို့သီးရဲရဲလေးတွေကို စို့ပေးပါတယ်၊
" အား-ကို-အင်း"
ဖီဖီ သူ့ဖင်ကို မသိမသာ မြှောက်တင်ပေးနေတာပါ၊ ယောင်္ကျား အလိုးခံရတာ ဒါနဲ့ပါမှ (၂)ခါသာ ရှိသေးပေမဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့ သဘာဝ အသိကြောင့် အလိုလို ဖင်က မြှောက်တက်နေတာပါ၊ တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းရင်း လီးအဆုံးဝင်သွားတာနဲ့မောင်မောင် လီးပြန်ဆွဲနုတ်ပြီးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်၊
" အာ-ကို-အင်း-ဖြေးဖြေး"
ဖီဖီ ပြောသာပြောနေတာ၊ ဟိုတခါတုန်းကလိုတော့ မနာပါ၊ လီးစဝင်ကာစကသာ နဲနဲ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတာပါ၊ နောက်လီးတဖြေးဖြေးချင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲဝင်လာတာ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး အရသာရလာတာ၊ မိမိစောက်ပပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို့ရဲ့လီးကြီး အစကတော့ ဝင်မှဝင်နိုင်ပါ့မလား ထင်ထားတာ၊အခု စောက်ပပ်ထဲ လီးကြီးတင်းကြပ်နေအောင်ဝင်ထွက်နေတာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိတာ၊ ကိုရဲ့ လီး မှန်မှန် ဆောင့်လိုးနေတာခံရင်း ဖီဖီစောက်ပပ်မှာ အရည်တွေပိုများ ပိုရွှဲလာနေပါတယ်။
စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေက လီးကို တချက် တချက် ဆွဲညှစ်လိုက်တာ မောင်မောင် ခံစားနေရတယ်၊ငုံ့ကြည့်တဲ့အခါ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေက လီးဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့ အခါ အပြင်ကို စူထွက်ပါလာပြီး၊ လီးပြန်ထိုးအသွင်းမှာ အတွင်းဘက်ကို လိပ်ဝင်သွားပါတယ်၊ ဖီဖီ ခံရင်းခံရင်း စောက်ပပ် ပို ပိုယားလာပြီး အရည်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ယိုစီးထွက်လာတာ၊
" အင်း-အင်း-ကို-ထိုး-ထိုး-တအားထိုး"
ဖီဖီဖင်ကြီး လှုပ်ယမ်းပေးရင်း အားမလို အားမရ အော်နေတာ၊"လိုး "လို့ မပြောရဲလို့"ထိုး"လို့ ပြောတာပါ၊ မောင်မောင် လိုးနေရင်းက ဖီဖီရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်၊ ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး တစ်တီတူးထောင်ပုံစံ တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ
" အား-အား-ကို-နာတယ်-နာတယ်"
ဖီဖီအော်တာနဲ့ ပခုံးထမ်းတင်ထားတဲ့ ခြေထောက်တွေကို ပြန်ချထားပေးပြီး လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံနဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ၊
" အင့်-အင်း-အင်း"
ဖီဖီ နုတ်က မပီမသ ငြီးတွားသံတွေ၊
" ပြွတ်-ပြွတ်-ပြွတ်"
အရည်တွေ မတရားစိုရွှဲ စီးကျနေလို့ စောက်ပပ်နဲ့လီး ဝင်တဲ့ထွက်တဲ့အသံတွေ၊
" ဖူး-ဖူး-ဟောဟဲ-ဖူး"
ဆောင့်လိုးချက် များလာတာနဲ့အမ ျှ မောင်မောင် သက်လုံ မကောင်းနိုင်တော့ဘူး၊ ဆောင့်နေတဲ့ အရှိန်နှေးလာတယ်၊
" အီး-ကို-အ-အား"
ဖီဖီ မပီမသပြောပြီး မောင်မောင့် ခါးကို တအားဖက်ကာ ဖင်ကို ကော့လှန် ထိုးပေးနေပါပြီ၊ ဖီဖီ ပြီးကာနီးပြီဆိုတာသိလို့ မောင်မောင် ဖီဖီ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုင်ပြီး မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊
" အာ-ကိုရယ်-အင်း-ကို"
ဖီဖီတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတယ်၊ ဖိဖီ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ မောင်မောင် နောက် ၄/၅/၆ ချက် အားပါးတရ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ လရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်နဲ့ပန်းဝင်သွားပါတော့တယ်၊မောင်မောင်လဲ ဖိဖီအပေါ်ကိုမှောက်အိပ်လိုက်ပြီး ဖီဖီကိုဖက်ထားရပါတယ်၊
" ဖိဖိ ဘယ်လိုနေလဲ၊ကောင်းရဲ့လား"
အမောပြေတဲ့အခါ မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီက ရှက်ပြုံ းပြုံ းရင်း
" ကောင်းတာပေါ့ကိုရယ်၊ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိဘူး"
" ဘယ်လိုကောင်းတာလဲ၊ကို့ကို ပြောပါဦး"
မောင်မောင် ဖီဖီကိုဖက်ရင်းမေးနေတာ၊ဖိဖီ မောင်မောင့်ကို ပြန်ဖက်ထားရင်းက
" ဟို၊ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊အင်း-ဟိုလို ကိုရယ်၊ နားယားတဲ့အခါ နားဖာကလော်နဲ့ နားကိုကော်တယ် မဟုတ်လား၊ နားကော်လိုက်လို့ ပြီးသွားတဲ့အခါ ရတဲ့ အရသာမျိုးလို့ ထင်တာပါဘဲ" ဖီဖီပြောပြတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ (ပြီးခြင်း)ဆိုတာကို မောင်မောင် ဘယ်လိုလုပ် သိမလဲ၊ သူတို့ယောင်္ကျားတွေအတွက်က လီးကအရည်ပန်းထွက်တဲ့အခါ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး ပြီးသွားတာ၊
" ဖီဖီ၊ရေသွားဆေးကြစို့"
မောင်မောင် အိပ်ရာက ထလိုက်ပြီး ဖီဖီကို ဆွဲထူတယ်၊
" ဟင့်အင်း၊ကို အရင်သွားဆေး၊ပြီးမှ ဖီဖီ ဝင်ဆေးမယ်"
ဖီဖီက ရှက်လို့အတူဝင်မဆေးချင်ဘူး၊
" ဟာကွာ၊ဖီဖီကလဲ၊လုပ်ပြီ၊လာ၊ အတူသွားမယ်၊ ဖီဖီ့ဟာကို ကိုဆေးပေးမယ်၊ လင်မယားဘဲ၊ ဘာရှက်နေတာလဲ"
မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊ အတင်း ဆွဲထူခေါ်မှ ဖီဖီ ရေချိုးခန်းထဲ ပါလာတာ၊ ပြောမဲ့သာပြောတာ၊ရေချိုးခန်းက အိပ်ခန်းနဲ့ကပ်နေတာကို၊ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ဖီဖီကို ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး မောင်မောင် ဗိုလ်ထိုင်နဲ့ တွဲထားတဲ့ ဖင်ဆေးပိုက်ကိုယူ၊ စောက်ပပ်ကို ရေနဲ့ပန်းဆေးပေးပါတယ် ၊ခဏကြာရေပန်းကိုရပ်၊ဆပ်ပြာရည်နဲ့ဆေးပြီး ရေဆေးပေးတာ၊ဖီဖီ ငြိမ်ခံနေတာပါ၊
" ပြီးရင် ဖိဖီကို ပြန်လိုက်ပို့တော့နော်၊ကို"
ဖီဖီ ရေဆေးပေးနေတာကို ခံရင်း ပြောတာပါ၊
" ဟာ၊ဘာလို့ပြန်ပို့ရမှလဲ၊တွေ့တုန်းလေး ကြာကြာနေစမ်းပါ၊ တွေ့ရဖို့က လွယ်တာမဟုတ်ဘူး"
မောင်မောင် အပြီးသတ်ရေဆေးပေးရင်း ပြောတာ၊ဖီဖီကို ဆေးပေးပြီးတာနဲ့ မောင်မောင် သူ့လီးကို ရေပိုက်နဲ့ထိုးပြီးဆေးတော့
" ပေးလေ၊ကို၊ဖီဖီဆေးပေးမယ်"
ဖီဖီက ဖင်ဆေးပိုက်ကို မောင်မောင့်ဆီက ယူလိုက်ပြီး လီးကို ရေပန်းဆေးပါတယ်၊ ပြီး မောင်မောင် လုပ်ပေးသလို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ လီးကို ပွတ်တိုက်ပြီး ရေဆေးပေးပါတယ်၊ စောစောက အားပါးတရ လိုးထား၊ လရည်ထွက်ပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့လိီက ဖီဖီရဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ပွတ်တိုက်ဆေးပေးနေတဲ့အတွက် ခေါင်းထောင်လာတာ၊ဖိဖီ လီးကို သူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ဆုတ်နယ်ပေးရင်း
" ကို့ဟာကြိးက စောစောကဖြင့် ပြော့လဘတ်လိုက်နေတာ၊ ခုဖြင့် မြွေကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေသလိုဘဲ"
အခန်းထဲပြန်ရောက်ကြတဲ့အခါ ဖီဖီက
" ကို့ ကိုပြောရဦးမယ်၊ကို ဘယ်လိုမှတော့ မထင်နဲ့နော်၊ ခဲအိုကြီးရဲ့ ဆရာတဲ့၊လူပျိုကြီးပြောတာဘဲ၊ အဲဒါလေ၊ဆိုင်ကို ခဏခဏ လာနေတာ"
ခဲအိုကြီးဆိုတာက နိနီ့ယောင်္ကျားကို ပြောတာ၊နိနီယောင်္ကျားက အခု မိုးညှင်းကနေ မြစ်ကြီးနားကို ပြန်ပြောင်းလာရပြီ၊ ယောင်္ကျားပြန်ပြောင်းလာပြီး နီနီ အမများနဲ့ အတူမနေတော့ဘဲ သီတာရပ် ပြည်တော်သာတိုက်ခန်းမှာ အခန်းရလို့ ပြောင်းနေကြတာ၊ ဒါကို မောင်မောင် ဒါကိုတော့သိတယ်၊အခု ဖိဖီပြောတဲ့ခဲအိုကြီးဆရာဆိုတာတော့ မသိသေးဘူး၊
" ခဲအိုကြီးဆရာ လူပျို ကြီးဆိုတော့ အသက်က ဘယ်လောက်တောင် ရှိပြီလဲ၊ ဘာအဆင့်လဲ"
မောင်မောင်အမေးကို ဖီဖီက
" ဝန်ထောက်လို့ပြောတာဘဲ ကိုရယ်၊ ဖိဖီ သေချာမသိပ်ဘူး၊ အသက်တော့ကြီးပြီ၊(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီ"
" ဝန်ထောက် လူပျိုကြီး သေချာရင် ယူလိုက်ပေါ့ ဖီဖီရ၊(၃၅)နှစ်၊သိပ်မကြီးပါဘူး၊ ဖီဖီထက်(၁၅)နှစ်ဘဲ ကြီးတာ" မောင်မောင် အပြောကြောင့်
ဖီဖီ နုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး
" သောက်ရုပ်ဆိုးတယ် ကိုရဲ့၊ အသားမဲမဲ၊ ဗိုက်ရွှဲရွှဲ၊ပါးစပ်ကပြဲ၊ကွမ်းက ဝါးသေး"
ဖီဖီအပြောကြောင့် မောင်မောင် သဘောကျ ပြီး
" ဒါဆိုလဲ ဖိဖီရယ်၊ တော်ကြီး ဆိုင်ကို လာမနေပါနဲ့၊ ကျမရည်းစား မြင်သွားရင် အပြောခံနေရမယ်လို့ အပြတ်ပြောလိုက်လေ"
" ပြောလို့ ဖြစ်ပါ့မလားလို့၊ သူက ဖီဖီဆီရယ်လို့ လာနေတာမှ မဟုတ်တာ၊ ခဲအိုကြီးနဲ့ လိုက်လာတာ၊ မနီနီကလဲ သူ့ယောက်ကျားရဲ့ဆရာဆိုတော့ ဆိုင်ကိုများ ရောက်လာရင် ပြာယာကိုခပ်လို့"
" ဒါကတော့ဖီဖီရယ်၊မနီကို အပြစ်ပြော မရဘူး၊ သူ့ယောင်္ကျားးရဲ့ အထက်အရာရှိကိုး၊ ပြီးတော့မနီက သူ့ညီမလေး ဝန်ထောက်ကတော်ဖြစ်စေချင်မှာပေါ့"
" ကိုနော်၊ကို၊ဖိဖီ ငိုလိုက်မှာနော်၊မ စနဲ့၊ ဝန်ထောက်ကတော်လဲ မလုပ်ဖူး၊ ကိုကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ မယူနိုင်ဘူး "
ဖီဖီ ငိုတော့မလို မျက်နှာနဲ့ပြောနေလို့ မောင်မောင် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း
" အလကား စတာပါ ၊ကိုကလဲ ဖီဖီကို ဘယ်ခွဲနိုင်ပါ့မလဲလို့၊ကဲ-စိတ်မကောင်းစရာတွေ ပြောမနေနဲ့၊ လုပ်ရမဲ့အလုပ် ဆက်လုပ်မယ်"
မောင်မောင် စကားအဆုံးမှာ ဖိဖီကို ပွေ့ချီလိုက်ပြိး အိပ်ရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တာ
" ဟာ၊ကိုနော်၊မပြောမဆို"
ဖီဖီကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ရာပေါ်တင်လိုက်တာ မနိုင်မနင်းနဲ့မို့ မောင်မောင်ပါ ဖီဖီအပေါ် မှောက်ပါသွားတာလေ၊ဖီဖီက မောင်မောင်ရဲ့လယ်ဂုတ်ကို ဆွဲယူလိုက်တာပါ၊မောင်မောင် ဖီဖီအပေါ် မှောက်ပါသွားရာက ဖီဖီရဲ့နုတ်ခမ်းတွေကို မိမိရရဖိကပ်ပြီး ကစ်စုတ်ယူတဲ့အခါ ဖီဖီ နုတ်ခမ်းအသာစူပေးထားတာပါ၊ မောင်မောင် ဖီဖီပါးစပ်ထဲ လျှာကိုထိုးသွင်းမွှေနှောက်ပေးနေတာ၊ကြာတော့ ဖီဖီ အသက်ရှုမဝတာနဲ့ မောင်မောင့်ခေါင်းကို တွန်းဖယ်၊ပါးစပ်ချင်းတေ့ထားတာကို အတင်းခွါလိုက်ပြီး
" အား-မောလိုက်တာကို ရယ်၊အသက်ရှုလို့ကို မရဘူး"
ဖီဖီ ပြောရင်း အိပ်နေရာက ထထိုင်တယ်၊ မောင်မောင် ဖီဖီပြန်ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီကို ပြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ဖီဖီက ရေဆေးပြီးတဲ့အခါ အဝတ်ဗလာ ဖြစ်နေလို့ထဘီနဲ့ဘော်လီ အင်းကျီကိုပြန်ဝတ်ထားတာပါ၊
" တခါထဲ၊ပြီးမှမပြီးသေးတာကို၊အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ထားတယ်၊ပြီး ပြန်ချွတ်ရတာဘဲ၊ထဘီချွတ်တော့"
မောင်မောင့် အပြောကို ဖီဖီ နုတ်ခမ်းစူရင်း ထဘီကို ကွင်းလုံးပြန်ချွတ်လိုက်တယ်၊ မောင်မောင်က အစကတဲ့က အဝတ် ပြန်ဝတ်မထားဘူးလေ၊ ဖီဖီက နုတ်ခမ်းစူလို့သာ စူတာပါ၊ ထဘီချွတ်ပြီးတဲ့အခါ မောင်မောင့်ရှေ့ကုန်းပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲထဲ့ပြီး စုတ်ပေးပါတယ်၊ ဖီဖီက စောစောလေးကမှ လီးစ စုတ်ဖူးတာ သူ့အတွက်အထူးအဆန်း ဖြစ်နေတာလေ၊ ဒါကြောင့် အခု မောင်မောင် မပြောရဘဲနဲ့ကို လီးကိုစုတ်ပေးတာ။
ဖီဖီဘဝမှာ အရွယ်ရောက်ပြီး ယောင်္ကျားသားရယ်လို့ စတွေ့ဖူးတာ မောင်မောင်ဘဲလေ၊ အပျို ဘ၀ ရည်းစားတခါမှ မထားခဲ့ဖူးပါ၊ ရည်းစားလေး တစ်ယောက်ရပါတယ်၊ တခါထဲ အိမ်ထောင်ကျသွားတာပါ၊ လီးနဲ့နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့၊တွေ့လိုက်ရပြီး လီးစုတ်ခိုင်းတာ၊ အစတော့ ရွံစရာပေါ့၊ စုတ်ရင်း ဖီဖီ သူ့စောက်ပပ်ထဲက အရည်စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ တဏှာစိတ် ကြွတက်လာတာကိုး ၊အခုတော့ဖီဖီ လီးစုတ်ရမှာ မရွံတော့ပါ။မောင်မောင့်လီးက လူပျို ပေါက်ဘဝမှာ သူလိုကိုယ်လိုပါ၊ သိပ်ကြီးလှတာ မဟုတ်ပါ။
ဒါပေမဲ့ (၁၇)နှစ်သားနဲ့ မတင်ရီတို့ ညီအမနှစ်ယောက်နဲ့ ဆရာမဒေါ်ထားထား ပေါင်း မိန်းမ(၃)ယောက်ကို တနှစ်အတွင်း ဆက်တိုက်လိုးလိုက်ရတာ လီးကျီးပေါင်းတက်တယ် ထင်ပါရဲ့၊ တခါထဲ လီးက ကြီးထွားလာလိုက်တာ ခြောက်မူးလုံးလောက်ထိ ရှိလာတယ်၊ အရှည်က သိပ်ပြီးမရှည်၊ ငါးလက်မခွဲဘဲရှိတာ၊ ဒီအရွယ် အစားလောက်ဆိုရင် ကလေးမမွေးဖူးတဲ့ မိန်းမတွေအဖို့ ခံကောင်းတဲ့အရွယ်၊ ဒေါ်မီးကွေတို့လို အပေါက်ကျယ်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းတွေနဲ့ဆို လီးက ချောင်နေသေးတာ ။
နီနီစောက်ပပ်ဆို ပြန်ချု ပ်ထားလို့လီးနဲ့အံကိုက်၊ အခုဖီဖီလိုအပျို လေးခမြာ ထိုးသွင်းကာစမှာ နဲနဲနာနေသေးတာ၊ လိုးနေရင်း အရည်ထွက်လာမှ ကောင်းလာတာ၊မောင်မောင် လူပျို ပေါက်တုန်းက သူ့လီးအရွယ်နဲ့ အခုလိုကြီးလာတဲ့ အရွယ်အကြောင်းစဉ်းစားခန်းဖွင့်ပြီး နေတာ ဖီဖီ လီးစုတ်နေတာ လီးတောင့်တင်းလာပြီး ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်လာနေပြီ၊ဒိထက်ပိုသွားရင် လရည်တွေ ပန်းထွက်တော့မှာဘဲ၊ဒါကြောင့်
" ဖီဖီညီမရေ၊တော်ပြီ၊မစုတ်နဲ့တော့ "
ပြောရင်း ဖီဖီဖခါင်းကို အသာ ဆွဲဖယ်ပါတယ်၊ပြီးမှ
" ဖီဖီ၊အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးထား၊ကို နောက်ကနေ တက်လိုးမယ်"
ဖိဖီ ဖင်မကုန်းတတ်သေးတာနဲ့ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ကိုယ်လုံးကို ဆွဲယူ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောက်ခိုင်းပြီး၊လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ဖီဖီခိုင်းတဲ့အတိုင်း အိပ်ရာပေါ်ဒူးတုတ်၊ ဖင်ကုန်းပေးထားတာ၊ပုံစံမကျလို့ မောင်မောင် ဖီဖီ့ရင်ဘတ်ကို အိပ်ရာခင်းနဲ့ထိတဲ့အထိ ဖိပေးပြီးခေါင်းကို ခေါင်းအုန်းပေါ် တစောင်း ပါးကပ်ပြီးအိပ်စေလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးမှ ဖီဖီရဲ့ဒူးခေါင်းနှစ်ဘက်ကို တပေခွဲ ခွါပြီးထားလိုက်ပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာ ဖီဖီပုံစံက ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားတဲ့ အနေအထားပါ၊ ဖင်ကို အပေးမြှောက်တင်ပေးထားတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းက ပြောင်တင်းနေတာပါ၊ပြောပြီးသလို ဖီဖီက ဖင်ပြားကြီးမို့မတ်တပ်ရပ်နေရင်သာ ကြည့်မကောင်းတာ၊ အခုလို ဖင်ကြီးကုန်းနေတဲ့ အခါများ တင်းရင်းနေတာပါ၊ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ ဖင်နောက်ဘက် ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ဖင်ကြားကနေ နောက်ဘက်ကို ပြူးထွက်နေလေရဲ့၊မောင်မောင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ကုတ်ထဲ့လိုက်တာ ဖိဖီ ဖင်တွန့်သွားပြီး ရှေ့ကို ငိုက်ဆင်းသွားတာ၊
" ဟာ၊ကိုကလဲ၊ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး"
ဖီဖီ ရှေ့ကို ငိုက်သွားတဲ့ သူ့ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီး နောက်ဘက် ခေါင်းလှဲ့ပြောတာ၊ မောင်မောင် ဘာမပြော ညာမပြော၊ဖီဖီဖင်ကြား ခေါင်းထိုးပြီး စောက်ပပ်ကြီးကို "ပလွတ်-ပလွတ်"နဲ့ ရက်တော့တာပါဘဲ၊
" အာ-ကို-ဘာတွေလုပ်-အီး-အလာလာ"
ဖီဖီ တွန့်တွန့်လူးနေပါပြီ၊ လျှာအပြားလိုက်ကြီးက စောက်ပပ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်တိုက်သွားရုံမက စောက်စိလေးကိုပါ တွန်းတိုက်သွားလို့ပါ ၊ဖီဖီ အပေါ်မြှောက်တင်ပေးထားတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်း အောက်ကို ပြု တ်ကျသွားတာအောက်က ပင့်ရက်နေတဲ့ မောင်မောင်ခေါင်းနဲ့ ခံနေလို့သာ၊နို့မဟုတ်ရင် အိပ်ရာခင်းနဲ့ ထိတဲ့အထိ ပြု တ်ကျသွားမှာ၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကိုဖြဲ၊ စောက်စိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးကလိတဲ့အခါ ဖီဖီ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းရင်း
" အ အ အား-ကို-လုပ်ပါနဲ့" လို့ တောင်းပန်ရတော့တာပါ၊
မောင်မောင်ရဲ့ လျှာအစွမ်း၊လက်ခလယ်နဲ့ စောက်စိ ကလိထားတဲ့ အစွမ်းတွေကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲက စိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေ မောင်မောင့်မေးစေ့နဲ့ ပါးစပ်တဝိုက်မှာ ပေကျံနေပါပြီ၊ မောင်မောင် ဖီဖီပေါင်ကြားအောက် လျှိုဝင်နေရာက အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး ဖင်နောက်မှာ ဒူးထောက်နေရာယူ၊ လီးကို စောက်ပပ်ဝမှာတေ့ပြီးတချက် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊
" ဗျစ်"ဆိုပြီး ဒစ်မြု တ်ဝင်သွားသလို ဖီဖီ "အင်း-"လို့ အသံထွက်လာပြီး မျက်လုံးလေးတွေ စင်းကျသွားသလို မျက်နှာ နဲနဲ ရှုံ့သွားပါတယ်၊လီးက စောက်ခေါင်းထဲ တဝက်လောက်သာဝင်ပြီး တစ်ခံနေတာပါ၊
" အင်း-ကို-ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ၊ဆက်သွင်း"
လီးတဝက်ဝင် အနေအထား ဖီဖီ မနေတတ်လို့ထင်ပါရဲ့၊ ဖင်လှုပ်ခါပြီး ဆက်သွင်းပြောနေတာ၊ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့အသေအချာဆုတ်ကိုင်၊ ခါးကိုနောက်ဘက်ပြန်ဆုတ်၊ အားယူပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာ
" ဗျစ်-ဘွတ်-ဖွတ်-အမလေး လေး"
စောက်ပပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲ ဝင်သွားတာ ဖီဖီ မချိမဆန့်ခံလိုက်ရတယ်၊ လီးတံကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ အပြေ့အသိပ် မဆန့်မပြဲ အဆုံးဝင်သွားတာ ၊ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဖိသိပ်ထားတဲ့အပြင် ထိပ်ဖူးကြိး ရင်၀ ပြေးဆောင့်လိုက်သလား အောင်းမေ့လိုက်ရတယ်၊ဒ ါတောင် စောက်ရည်တွေ တရမန်းကြမ်း ထွက်နေလို့၊ နို့မဟုတ်ရင် စောက်ပပ်များ ကွဲသွားလေမလားဘဲ၊ မောင်မောင် လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့အသာပြန်ဆွဲနုတ်ကာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်။
တဖြေးဖြေး ဖီဖီ ခံရတာ ကောင်းလာသလို စောက်ပပ် အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပါတယ်၊ ၄/၅/၁၀ ချက် ဆောင့်လိုးပေးပြီးနောက် မောင်မောင် လီး အဆုံး ဖိသွင်းထားရင်း ဖီဖီဖင်သားတွေကို သူ့ဆီးခုံနဲ့ဖိကြိတ်ပွတ်တိုက်ပေးတာ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးတံကြီးက ပိုမိုမာကေျာလာကာ စောက်ပပ်ဘေးသားနံရံနုနုလေးတွေကို လှဲ့ပတ် ပွတ်တိုက်နေတာမို့ ဖီဖီ တကိုယ်လံုး လှုပ်ခါနေပါတော့တယ်၊
" အီး-ဟိး-ဟီး-ကိုရဲ့-အူး-ရပ်မနေပါနဲ့၊ ဆောင့်လိုးပေး"
ဖီဖီ မအောင့်အီးနိုင်ဘဲ အော်တော့တာ၊ဖီဖီ ပြီးချင်နေပြိဆိုတာ သိလို့ မောင်မောင် ဖီဖီဖင်ကို ဆုတ်ကိုင်၊မနားတမ်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးလိုက်တာ
" အား-အမလေး-ကို-ကောင်းတယ်"
ဖီဖီ ဖင်ကို နောက်ဘက် ပြန် ပြန် ဆောင့်ပေးရင်း အော်နေတာ၊ မောင်မောင့်ဆောင့်အားနဲ့ ဖိဖီနောက်ပြန် ကန်အား၊ ပေါင်းဆုံပြီး လီးဝင်ချက် ပိုပြင်းလာလို့ မောင်မောင် ကြာကြာ အောင့်မထားနိုင်ဘဲ လရည်တွေ ထွက်သွားသလို ဖီဖီလဲ အိပ်ရာပေါ်မှောက်ကျငြိမ်သက်သွားပါတော့တယ်၊
အဲဒီနေ့ကတော့ ဖီဖီ ကာမအရသာ ကောင်းကောင်းကြီး ရတဲ့နေ့ပါ၊ ဖီဖီကို ပြန်လိုက် မပို့ခင် မောင်မောင် အီးစီးတူးဆေးကိုပေးပြီး မမေ့မလျော့သောက်ဖို့ မှာပါတယ်၊
" ဆေးသောက်ဖို့ မေ့သွားလို့ ငါးပူတင်း ဖြစ်လာရင်တော့ ဈေးထဲမှာ အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်"
" ငါးပူတင်းဆိုတာ"
ဖီဖီ တကယ်မသိလို့ မေးတာလား၊တမင် နောက်နေတာလား၊မသိ၊
" ဗိုက်ကြီးတာကို ပြောတာဟေ့"
မောင်မောင် အရွဲ့တိုက် ပြောတာကိုတောင်
" ဗိုက်ကြီးတော့ ကိုနဲ့ဖီဖီ စောစောစီးစီး မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်သွားတာပေါ့"
" ဖီဖီ။ ရူးပေါပေါ လုပ်မနေနဲ့၊ ကို ပြောပြီးသား၊ဘွဲ့ရပြီး ၃/၄ နှစ်မှ ယူနိုင်မယ်၊ဗိုက်ကြီးလာရင် ညီးပြောတဲ့ဝန်ထောက် လူပျိုကြီး ယူလိုက်"
ဒီတုန်းက ဖိဖီကို စိတ်ဆိုးလို့ ပြောခဲ့တဲ့ စကားက ( ပညတ်သွားရာ ဓါတ်သက်ပါ) ကြိုတင် နိမိတ်ဖတ်သလို ဖြစ်သွားလေရဲ့။
သင်္ကြန်ကျကာနီး မရီးရဲ့အဖေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊ အဖိုးကြီး ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ဒီဇင်ဘာလကမှ ဆုတောင်းပွဲလုပ်လို့ မရီးသွားခဲ့သေးတာ၊ ယောက္ခမဆုံးတယ်ဆိုတော့လဲ ဘယ်လောက်အလုပ်ရှုတ်ရှုတ် အကိုကြီးပါ ဗန်းမော်ကိုလိုက်ရတာ၊
" တော်သေးတာပေါ့ကွာ၊သင်္ကြန်နီးလို့၊ကားတွေလဲ နားကြမှာပါ၊မောင်မောင်၊မင်း သင်္ကြန် ဘယ်မှ မထွက်နဲ့၊ကားတွေအကုန်လုံး လာထိုးထားကြမှာ၊နွေခါ မီးထင်း ဂရုစိုက်ဟေ့ "
သွားကာနီး အကိုကြီး မှာခဲ့လို့ မောင်မောင် သင်္ကြန်ရက်တွေ ဘယ်မှ မသွား၊ ပြီးခဲ့တဲ့ သင်္ကြန်တုန်းက အိမ်မှာ အခုလိုဘဲ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေတာ ဒေါ်မီးကွေကြီး အဖော်လာလုပ်ပေးတာ သတိရမိတယ်၊ ဒီနှစ်လဲ ဒေါ်မီးကွေကြီးကို သွားခေါ်ရင်လိုက်လာမှာပါ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်မောင် စိတ်မပါတော့ဘူး၊ဖီဖီလို အပျို လေးနဲ့ သမီးရည်းစားထက်ကျော်တဲ့ အဆင့်ရောက်ခဲ့ပြီးပြီမို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မပတ်သက်ချင်တော့ဘူး၊သင်္ကြန်ရက်တွေကို ပျင်းရိစွာနဲ့ဘဲ ကုန်ဆုံးစေခဲ့တယ်၊
သင်္ကြန်ပြီး မရီးပြန်ရောက်လာမှ မောင်မောင် မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အမကြီး ဈေးဆိုင်ဘက်ရောက်သွားတဲ့အခါ
" ငါ့မောင် သင်္ကြန်ဘယ်မှ မထွက်ဘဲ အိမ်စောင့်နေရတာ ကောင်းပါတယ်ကွယ်၊ နို့မို့စိတ်တိုနေရမှာ"
အမကြီးပြောတဲ့စကား နားမလယ်လို့
" ဘာတွေ စိတ်တိုရမှာလဲ"
အမကြီးက မောင်မောင့် အမေးကို မဖြေဘဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်နေတာ၊
" ဟိုဟာဟေ့၊ ဟို အထည်ဆိုင်က ညီအမ(၃)ယောက်၊ သင်္ကြန်မှာ ကားနဲ့ပတ်ကဲနေကြတာ၊ အငယ်ဆုံးလေးနဲ့ဟို စောက်ရုပ်ဆိုးဆိုး လူပျိုကြီးရေပက်တာရှောင်ရင်း ကားပေါ်ပူးကပ်နေတာကို ပြောတာ"
အမကြီး တိတ်ဆိတ်နေလို့ ဘေးဆိုင်က ဒေါ်မီးကွေကြီး ဝင်ပြောတာ၊ အတိအကျ မဟုတ်ပေမဲ့ မောင်မောင် ဖီဖီနဲ့တပူးတွဲတွဲလုပ်နေတာ သိနေကြတာကိုး၊
" ဘာများလဲလို့၊ သင်္ကြန် ရေပက်ခံထွက်လယ်တာ ဘာဆန်းလို့လဲ"
မောင်မောင် ဘာမှမဖြစ်သလို ခပ်ပေါ့ပေါ့ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူသွားတာ၊ ဒါကြောင့် အမကြီးကို နုတ်ဆက်ပြီး ဖီဖီတို့ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊
" ဟော၊မောင်မောင်၊ မလာတာတောင် ကြာပြီဘဲ"
မောင်မောင်ကို မြင်တာနဲ့ နီနီ စနုတ်ဆက်တာ၊ ဖီဖီကတော့ မောင်မောင်ကို နုတ်ဆက်စကား ပြောဖို့ရာ နုတ်ဆိတ်နေတာ၊ နုတ်ဆိတ်မှာပေါ့၊ ဆိုင်ပေါ်မှာ သူပြောဖူးတဲ့ လူပျို ကြီးရောက်နေတာကိုး၊
" မမရီ မမြင်ပါလားဘယ်သွားလဲ"
ဖိဖီရဲ့အပြု အမူကို မကျေနပ်လို့တမင် ရီရီကိုမေးတာ၊
" ရီရီလား၊ရှိတယ်၊ဟိုဘက် ခဏသွားနေတာ၊ဟော၊ပြောရင်းဆိုရင်း လာပါပြီ"
နီနီပြောတဲ့ဘက်ကြည့်လိုက်တော့ တလှုပ်လှုပ်လာနေတဲ့ရီရီ၊
" မမရီကို တွေ့ချင်လို့လာတာ မနီရေ၊ သွားလိုက်ဦးမယ်"
မောင်မောင် ဖီဖီကို စကားတခွန်းမှ မပြောဘဲ ရီရီဆီကိုသွားပြီး
" အမနဲ့ ပြောစရာလေးတွေရှိတယ်၊လိုက်ခဲ့ပါဦး"
မောင်မောင် ရီရီရဲ့လက်တွေကို တမင်ဆွဲခေါ်ခဲ့တာပါ၊ ဖီဖီ ဘယ်ကိုမှ မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားလေရဲ့၊ မောင်မောင်ဆိုင်ကယ်နဲ့ရီရီကိုခေါ်၊ မြစ်ဆိပ်ကမ်းဘေး အပင်ကြီးအောက်မှာရပ်လိုက်ပြီး
" အမရေ၊ဖီဖီက အချိုးပြောင်းနေတယ်နော်၊ ဝန်ထောက်ကတော် ဖြစ်ချင်နေပြီနဲ့တူတယ်"
ရီရီ ပြောရမဲ့စကား အသေအချာ စဉ်းစားပြီးမှ
" အင်း၊ငါ့မောင်ရယ်၊ ပြောရတာခက်ပါတယ်ကွာ။ ဟိုလူက ဖိဖီကို အသေအလဲ ကြိုက်နေတာ၊ ဖီဖီက ပြန်မကြို က်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အမေက ဖိဖီကို ဒီလူနဲ့ပေးစားချင်နေတယ်၊ ဟိုလူကလဲ အမေ့ကို အပီ ဝင်ပူးတာ"
" ဖီဖီပြန်မကြို က်ဖူးဆိုရင် ဘာလို့ ဟိုလူ ဆိုင်ကို လာနေတာကို မောင်းမထုတ်တာလဲ၊ ပြီး ဖီဖီက ဟိုလူ့ရှေ့မှာ ကျွန်တော့်ကို နုတ်တောင် မဆက်ရဲဘူး၊ ဒါ မရိုးသားတာဘဲ အမရ၊ သူ့ဘက်က ရိုးသားမှုရှိရင် နုတ်ဆက်ရမှာပေါ့"
မောင်မောင် ပေါက်ကွဲနေပြီ၊ သူ့အနေနဲ့ ဆိုင်မှာ ဘာမှမပြောခဲ့တာ ဟိုလူ့ရှေ့ သူ မမိုက်ရိုင်းချင်လို့၊ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ရန်ဖြစ်ကြတာ၊ စကားများကြတာတွေက အင်မတန် အောက်တန်းကျတဲ့ စရိုက်၊ သူ ဟိုလူပျို ကြိးကို အပြစ်မတင်ပါ၊ဘယ်သူမဆို အပျို တစ်ယောက်ကို ချစ်ပိုင်ခွင့်ရှိကြတာဘဲလေ၊ဖိဖီ မပြတ်သားတာ၊
" အမေကြောင့် ဖီဖီလဲ ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းမရတာပါ မောင်လေးရယ်၊ အမရော နီနီပါ ဒီလူနဲ့ သဘောမတူပါဘူး၊ သူ့ဟာသူ ဝန်ထောက်မကလို့ မင်းကြီးဖြစ်နေပါစေ၊ အသက်ကလဲ ဖီဖီနဲ့ဆိုရင် သားအဖအရွယ်လောက်ရှိမယ်၊ရုပ်ကလဲဆိုးလိုက်တာ မင်းအမြင်ဘဲ၊"
" ကျွန်တော် ဖိဖီကို ပြောပြီးသား၊ ဘွဲ့ရပြီး ၃ နှစ်လောက်မှ ယူနိုင်မှာ၊ ဒါတောင် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်ဖို့မလွယ်သေးဘူး၊ အကိုကြီးဆီက လက်ဖြန့်တောင်းနေရဦးမှာ၊ ဒါပါဘဲ အမရာ၊ ကျွန်တော့်ဘက်က ပြောစရာကုန်ပြီ၊ကျန်တာ ဖိဖီသဘောဘဲ"
မောင်မောင် ဖီဖိနဲ့မတွေ့ဘဲ ဖာသိဖာသာနေပါတယ်၊ အတန်းတင်စာမေးပွဲကလဲ နီးနေပြီမို့စိတ်ကို စာမှာဘဲနှစ်ထားတာ၊ မှတ်မှတ်ရရ စာမေးပွဲဖြေကာနီး private study ကျောင်းပိတ်ရက် ဖီဖီက တွေ့ချင်တယ် ဆိုပြီး နီနီတို့ရဲ့ ပြည်တော်သာ တိုက်ခန်းကို ချိန်းပါတယ်၊ မောင်မောင်ရောက်သွားတဲ့အခါ အိမ်မှာ ဖီဖီတင်မက၊သူ့အမနှစ်ယောက်လုံးရှိနေကြတာပါ၊သူ့ခဲအိုကိုတော့ မတွေ့ပါ၊
" မောင်မောင်ရေ၊ ဖီဖီက မောင်မောင်ကို ပြောချင်တာလေးတွေရှိလို့ ခေါ်ပေးပါပြောတာနဲ့ ခေါ်ရတာ၊အင်း၊ပြောရမှာတောင် ဘယ်ကစ ပြောရမလဲ မသိတော့ဘူး"
နီနီက စကားစပြောတာ၊ ဖီဖီကတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ထားလေရဲ့၊
" ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ဒီလောက်ဆို ကျွန်တော် သဘောပေါက်ပါတယ်၊ ဖီဖီ ပြောစရာရှိတာတွေ ပြော၊ ကို စာကြည့်ရဦးမယ်၊စာမေးပွဲနီးပြီ"
ဖီဖီ စကားမပြောနိုင်ဘဲ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေပါတယ်၊ သူ့အမနှစ်ယောက်လဲ စကားမပြောဘဲ ထိုင်နေကြတယ်၊
" ဘာလို့ငိုနေရတာလဲဖီဖီ၊ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ပြောလေ၊ဖိဖီမပြောဘဲ ငိုနေလို့ကော၊ပြီးမှာတဲ့လား"
ဒိတော့မှ ဖီဖီ မျက်ရည်သုတ်လိုက်ပြီး
" မေမေက ဖီဖီကို ဟိုလူကြီးနဲ့ ယူကိုယူရမယ် ပြောနေတာ၊ မယူနိုင်ဘူးပြောတာ၊ အမေ ဟိုညက မူးမေ့သွားတယ်၊အမေက ရောဂါရှိတယ် ကို"
မောင်မောင် မချိပြုံး ပြုံးလိုက်ပါတယ်၊ အရင်က ဖတ်ဖူးထားတဲ့ ဝတ္တုဇာတ်လမ်းတွေ၊ ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ မြန်မာရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားတွေထဲကအတိုင်း (သမီးက သူတို့သဘောတူထားတဲ့လူကို မယူချင်ပါဘူး ငြင်းတဲ့အခါ အမေလုပ်တဲ့လူ နှလုံးရောဂါနဲ့မူးမေ့လဲသွားတာ)ဖြစ်နေလို့လေ၊
" ဒိတော့ဖိဖီက အမေ့ကိုငှဲ့ပြီး ဒီလူကြိးကို ယူရတော့မှာပေါ့၊ ဟုတ်လားဖီဖီ"
မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ငိုဘဲနေတာပါ၊
" ဖိဖီ ဘာပြောလို့ ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ ကို၊ဒီလူကြီးနဲ့မတွေ့ခင် ကိုနဲ့ဖီဖီ လက်ထပ်ပြီးရင်လဲ အကောင်းသား"
မောင်မောင် ပြုံးတယ်၊
" ပြီးတာတွေ ပြီးခဲ့ပြီလေဖီဖီ၊အခုဖီဖီ ဘာဆက်လုပ်ချင်သလဲ၊ဒါဘဲစဉ်းစား"
" ဖီဖီ ဘာမှမပြောတတ်တော့ဘူး ကို"
" ငါ့မောင်ရေ၊ ဖီဖီက ငါ့မောင်ကို ချစ်လဲချစ်၊ သံယောဇဉ်လဲကြီးတယ်၊ အခုဟာက အမေကြောင့် ခက်နေတာ၊ဖီဖီက မပြောထွက်လို့၊ ငါ့မောင်သူ့ကို ခွင့်လွတ်တယ်ဆိုရင် အမေ့စကားကို နားထောင်မယ်ပြောနေတာ"
နီနီက ကြားကဝင်ပြောတာ၊ မောင်မောင်သိပါတယ်၊ ဒီဇာတ်ထုတ်က အဖြေထုတ်ပြီးသား ဇာတ်ထုတ်ပါ၊အဓိက ဒါရိုက်တာက နီနီဘြဲ ဖစ်မှာပါ၊ လူပျိုကြီးက သူ့ယောင်္ကျားရဲ့ အထက်အရာရှိကိုး၊ သူ့ကိုလဲ အပြစ်မမြင်ပါ၊ သူတို့ညီမလေးကို ကတော် ဖြစ်စေချင်ကြမှာပါ၊
" ဖီဖီရယ်၊ဒါအတွက်နဲ့တော့ဝေခွဲရ ခက်မနေနဲ့၊ ဖီဖီအမေ စိတ်ချမ်းသာအောင်သာထားပါ၊ ကို့အတွက် မစဉ်းစားနဲ့၊ကိုနဲ့ဖီဖီတို့ ဇာတ်ထုတ်တထုတ် ကပြနေတယ်ဘဲ သဘောထားပေါ့၊ ဇာတ်ထုတ်ထဲမှာ ကပြကြတော့ သမီးရည်းစား၊လင်မယား၊သဏ္ဍန်လုပ် သရုပ်တူအောင် ချစ်စကားကြို က်စကားတွေပြောကြ၊သစ္စာတိုင်ရတုတွေ၊ ရွတ်ကြဖတ်ကြ၊ ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေကလဲ ဇာတ်လမ်းထဲ မြောဝင်ပြီး၊ မျက်ရည် ကျတဲ့လူနဲ့၊ ငိုကြွေးတဲ့လူနဲ့၊တောက်ခေါက် ဒေါသထွက်တဲ့လူနဲ့၊ သူ့ဟာနဲ့သူ ဟာမိုနီကိုဖြစ်လို့၊ ဟော၊မနက်မိုးလင်းလို့ ဇာတ်ပွဲလဲသိမ်းရော၊ပြဇာတ်မင်းသားက သူ့အိမ်သူပြန်၊ ပြဇာတ်မင်းသမီးကလဲ လာကြို တဲ့သူ့ယောင်္ကျားနဲ့အတူပြန်၊ ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေလဲ အလျိုအလျိုလူ စုကွဲသွားကြရော၊ ပြီးတော့လဲ ပြီးသွားတာပါဘဲ၊ ဘာမှဆန်းတာ မဟုတ်ပါဘူး၊"
မောင်မောင် စကားအကြာကြီးပြောလိုက်ရလို့ ခေတ္တနားလိုက်တာ၊
" ဒါဆို ကို ဖီဖိကို ခွင့်လွတ်တယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား ကို"
ဖီဖီက မောင်မောင့်လက်ကို လှုပ်ယမ်းရင်းမေးတာ၊
" ပြောပြီးပြိဘဲ ဖီဖီ၊ပြိးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ လို့၊ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊ကဲ၊ကို ပြန်မယ်၊စာကြည့်ရဦးမယ်"
" ကိုရယ်၊ဖီဖီ ကို့ကို ကန်တော့ခဲ့ပါတယ်"
ဖီဖိ ထိုင်ကန်တော့တာကို မောင်မောင် စောင့်မနေတော့ဘဲ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ ကပြလို့ပြီးသွားပြန်ပေါ့၊(ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ)လို့သာ ဟန်ဆောင်ပြောခဲ့ရတာ၊ အသဲနှလုံးမှာ ဒဏ်ရာရခဲ့ရပါတယ်။
တတိယနှစ်၊စာမေးပွဲဖြေဆိုနေဆဲရက်မှာ ဖီဖီလက်ထပ်သွားပါတယ်၊ စိတ်ဓါတ်ပျော့ညံ့တဲ့လူဆို ရူးသွားနိုင်လောက်တဲ့ အနေအထားပါ၊ ဖီဖီကိုတော့ အပြစ်မတင်ပါ၊ ဖီဖီနဲ့သူ့အကြောင်း ဈေးထဲက လူအတော်များများသိနေကြတာ၊ မိန်းကလေးဆိုတာ ရောင်းကုန်၊ ဝယ်မဲ့လူရှိတုန်း၊ကြို က်ဈေးရတဲ့အချိန် ရောင်းထုတ်ရမှာပါ၊ခွင့်လွတ်စိတ်နဲ့တွေးလိုက်ပြိး ဖီဖီကို သူ့ခေါင်းထဲထဲ့မထားတော့ပါဘူး။
ဒါပေမဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို နှလုံးသားနဲ့ ချစ်ရမှာ မောင်မောင် လန့်သွားတယ်၊ သူ့ဘဝ တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေ၊ဖိဖီကလွှဲလို့ တဏှာအခံကြောင့် တွေ့ခဲ့ရတာချည်းဘဲ၊ ဖီဖီတစ်ယောက်သာ နှလုံးသားနဲ့ချစ်ခဲ့တာ၊တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကို မောင်မောင် ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သက်ဘဲ ရိုးရိုးလေးဘဲဖြတ်သန်းခဲ့တယ်၊နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲကြီးဖြေဆိုပြီးတဲ့အခါ အကိုကြီးက အလုပ်ကိစ္စပြောတာ၊
" မောင်မောင်၊ မိုးကုန်ရင် ဒမ်ပါ(၃)စီးနဲ့မိုးညှင်းလမ်းရုံးမှာ ကေျာက်သွားဆွဲ၊ အဲဒီမှာ လုပ်ငန်းသဘောလေ့လာထား၊မင်းနဲနဲကျွမ်းလာရင်နောင်နှစ်တွေ တို့လုပ်ငန်းတင်ဒါဆွဲကြမယ်"
အကိုကြီးမှာက အဲဒီ အချိန် (၁၂)ဘီး ကုန်တင်ကားကြီး(၂)စီး၊(၁၀)ဘီးမြေသယ်ကား dumper (၃) စီး ရှိနေပါပြီ၊ မိုးတွင်းမှာ ကုန်ကားကြီးတွေကို နားထားပြီး ကားကြံ့ခိုင်ရေး လုပ်ရပါတယ်၊ မြေသယ်ကားတွေက ခါတိုင်း မြစ်ထဲကသဲ၊ သဲကျောက်၊ သဲနုန်း စတာတွေသယ်ပြီး တည်ဆောက်ရေး လုပ်ငန်းတွေဆီ ပို့ပေးရတာပါ၊ အခုမောင်မောင်ကျောင်းပြီးသွားပြီမို့၊သူ့ညီစိတ်မလေအောင်၊နောက်ပိုင်းလုပ်တတ်ကိုင်တတ်လာအောင်စီစဉ်တာ၊ဒီအချိန်မှာ မောင်မောင် ကားအကြောင်း နဲနဲပါးပါး နားလယ်နေပါပြီ၊
မိုးကုန်ပွင့်လင်းရာသီမှာ မောင်မောင် မြေသယ်ကား dumper (၃) စီးကွပ်ကဲပြီး မိုးညှင်းဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်ထဲ ရောက်လာပါတယ်၊ လမ်းတာဘောင်တိုးချဲ့ကျောက်ခင်းခြင်းမို့၊ မောင်မောင့်ကားတွေ တောင်ကုန်းမြေတို့၊ချောင်းကျောက်စရစ်တို့ သယ်ပေးရပါတယ်၊ လုပ်ငန်းခွင်မှာ မောင်မောင်တို့ကားတွေတင်မကဘဲ၊တခြားကငှားလာတဲ့ ကားတွေအပြင်၊ မြေတူးတင်စက် Back-hoe ၊ မြေဖြန့်စက် Grader ၊ဆူးဒလိမ့် Sheep,s Foot Roller ၊စတဲ့စက်-ယာဉ်တွေအများကြီးပါ၊ လုပ်ငန်းခွင်ထဲရောက်မှသိရတာ၊ ဒီလုပ်ငန်းက ထုံးစံအတိုင်း ဋ္ဌာနက သတင်းစာထဲကြောငြာပြီးတင်ဒါခေါ်၊ပြီးမှ ဋ္ဌာနဝန်ထမ်းတွေ ဟိုက ဒီက စက်တို့၊ကားတို့ကို ကောက်သင်းကောက် ငှားရမ်းဆောင်ရွက်တာ၊မောင်မောင် သူတို့အဖွဲ့နေဖို့မြို့နဲ့ကပ်နေတဲ့ရွာလေးမှာအိမ်ငှားထားပါတယ်။
အိမ်ရှင်တွေက မိုးတွင်းဘဲ အိမ်မှာနေပြီး မိုးကုန်တာနဲ့ ဖားကန့်ကျောက်တွင်း တက်နေကြတာမို့၊ အိမ်ငှားရတာလွယ်ကူပြီး ဈေးလဲမများပါ၊အိမ်က တစ်ထပ် အုတ်နံကပ်တိုက်လေးဖြစ်ပြီး သီးခြားခြံဝင်း၊ရေတွင်း၊ရေလောင်းအိမ်သာ စသဖြင့် သပ်သပ်ယပ်ယပ်လေးပါ၊ အိမ်မှာ မောင်မောင်နဲ့ ထမင်းချက်အဖိုးကြီး နှစ်ယောက်သာ အနေများတာ၊ ကျန်ယာဉ်မောင်း၊ ယာဉ်နောက်လိုက်(စပါယ်ရာ)တွေက မနက်မိုးလင်းတာနဲ့လုပ်ငန်းခွင်သွားကြပြီး၊ညနေမိုးကြီးချု ပ်မှ ပြန်ရောက်ကြတာ၊ညအိပ်ကြတာလဲ သူတို့တွေက အိမ်ထဲမှာအိပ်ကြတာမဟုတ်ဖူး၊ကားတွေပေါ်မှာအိပ်ကြတာ၊
မောင်မောင်က အားနေတဲ့လူမို့ မနက်ပိုင်း ကားတွေ ထွက်သွားကြပြီဆိုရင် ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ မြို့ထဲရောက်တတ်တယ်၊ ပျင်းလို့ လက္ဘရည်ဆိုင်ထိုင်၊စီးကရက်လေး၊ဂျာနယ်လေးလဲဝယ်ရင်း ၊ဒီလိုနဲ့တစ်ရက်မှာ မမေ ျှာ်လင့်ဘဲ မညိမ်းနဲ့ သွားဆုံပါလေရော၊
" ဟယ်၊ကိုမောင်၊ ဘယ်လို လုပ် ရောက်နေတာလဲ"
မညိမ်းက အားရဝမ်းသာ နုတ်ဆက်ပါတယ်၊
" ကားတွေ လမ်းအလုပ် လာလုပ်တာပါ၊ မညိမ်းကော၊ ဘာကိစ္စ ရောက်လာတာလဲ၊ ကိုအိရှန်ကောပါလား"
" အိရှန် ဖားကန့်မှာလေ၊ကျမကုန်လာပို့တာ"
ဘာကုန်တွေလာပို့တာလဲတော့မသိ၊
" ဘယ်တော့ပြန်မှလဲ၊ဘယ်မှတည်းလဲ"
" အခုလေးတင်ရောက်ပြီး ကုန်တွေ ပို့ထားခဲ့တာ၊ပြန်မဲ့ရက် မသိသေးဘူး၊ ကုန်စောင့်ရဦးမယ်၊တည်းမှာကတော့ရှမ်းရွာသွားတည်းမယ်"
မညိမ်း စကားကြားတာနဲ့ မောင်မောင် ပြုံးမိသွားတယ်၊ ဖီဖီနဲ့ လမ်းခွဲခဲ့ရပြီး ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သက်ဘဲ နေလာတာ တစ်နှစ်ကျော်လာပြီး(၂)နှစ်ထဲတောင်ရောက်လာပြီ၊ ရင်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးသားဒဏ်ရာဒဏ်ချက်လဲ အကင်းသေစပြု ပြီ၊ အခုလဲ သူများမြို့ရွာမှာ ပျင်းရိနေတုန်း၊ မညိမ်းကိုတွေ့လိုက်ရလို့အရင်အကျင့်ဟောင်းတွေ ပြန်ပေါ်လာလေရဲ့၊
" ရှမ်းရွာ၊ဝေးကဝေးပါဘိနဲ့ မညိမ်းရာ၊ သွားမနေပါနဲ့တော့၊ကျွန်တော့်ဆီလိုက်တည်းပါ"
တခါအပြင်၊နှစ်ခါ မခေါ်ရဘဲ မညိမ်း မောင်မောင့် ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ အဝတ်အစားအိတ် တစ်လုံးနဲ့ပါလာတာပါဘဲ၊
" ကလေးတွေကို ဘယ်သူနဲ့ထားခဲ့လဲ" အိမ်ရောက်ပြီးနားနေကြတုန်း မောင်မောင်မေးကြည့်တာ၊
" အိမ်မှာဘဲထားခဲ့ရတာပေါ့"
" အကြီးကောင်က ကျောင်းနေပြီမို့ ထားပါ၊အငယ်ကောင်လေးကျတော့ကော"
" အငယ်ကောင်လဲ နေ့ကလေးထိန်းကျောင်းပို့ပေါ့၊မာလာနဲ့အပ်ထားခဲ့တာ"
မာလာဆိုမှ မောင်မောင် မာလာကို သတိရသွားတယ်၊
" အော်၊ဟုတ်သားဘဲ၊မာလာကို မေ့တောင်နေတယ်"
မောင်မောင့်စကားကို မညိမ်းက ပြုံးပြီး
" မာလာက ကြီးလေ ချောလေကိုမောင်ရဲ့၊အိမ်များ လာကြည့်ပါဦး၊"
" အခု မာလာ ဘယ်နှစ် နှစ် ရှိသွားပြီလဲ"
" အသက်လား၊(၂၀)ရှိပြီ၊ကိုမောင်နော်၊ကျ မတကယ်ပြောနေတာ၊မာလာနဲ့သာယူစမ်းပါ၊ဒေါ်မီးကွေကလဲ သဘောတူနေတဲ့ဟာ"
မညိမ်းအပြောကို မောင်မောင် သဘောကျပြီး ပြုံးတယ်၊
" ဟုတ်ပါပြီ၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့တွေ့ပါ့မယ်၊ အခုကတော့ဘေးမှာ မညိမ်းဘဲ ရှိနေတာ၊မညိမ်းနဲ့ဘဲ တွေ့ရမှာဘဲ"
" ကိုမောင်ကတော့လေ၊ ပြောတတ်လိုက်တာ၊ ကြုံကြို က်လို့သာ တွေ့ရတာပါ၊ မြစ်ကြီးနားမှာတုန်းက ကိုမောင် လာမှ မလာတာ"
ပြောစရာစကားလဲ မရှိကြတော့ပါဘူး၊ မညိမ်းလဲ မောင်မောင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေပါပြီ၊ ထမင်းချက်အဖိုးကြီးက မနက်အစောကြီး သူ့တာဝန် ထမင်းဟင်းချက်ပြု တ်ပြီး ကားသမားတွေကို ထည့်ပေးလိုက်ပြီးမို့အိမ်ရှေ့ဝရံတာမှာ တရေးတမော ပြန်အိပ်နေပြီ၊ နှစ်ယောက်သား မောင်မောင်အိပ်တဲ့ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ် ပူးကပ်အိပ်ကြပြီးတာနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ရင်း ဟိုကိုင် ဒီကိုင် စနေပြီ၊ အရင်တွေ့ဖူးပြီးသားမို့ ထူးပြီးပြောစရာမလို၊မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့အနွေးအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို စဖြု တ်တာနဲ့မညိမ်းကိုယ်တိုင် ထထိုင်ပြီး အနွေးထည်ကိုချွတ်ပေးတာပါ၊မညိမ်းက တလက်စထဲ အောက်ကဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြု တ်ရင်း
" ချမ်းပါတယ် မောင်ရယ်၊အင်္က ျီ ချွတ်မနေတော့ပါဘူး၊ ဖွင့်ပေးထားမှာဘဲ"
မညိမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြု တ်သွားတာနဲ့ ဘေးဖယ်ပြီး ဘရာစီယာ ဂျိတ်တွေကိုပါ ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးမညိမ်း ထိုင်ရာကထကာ ထဘီနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီတိုကို တပြီုင်ထဲ ချွတ်လိုက်တဲ့အတွက် အပေါ်ဘက်မှာသာ အဝတ်ရှိပြီး အောက်ပိုင်း ဗလာဖြစ်သွားပါတယ်၊ မညိမ်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲအိပ်ရင်း
" ကိုမောင်ရေ၊ မျှော်နေရတာ ကြာပြီ၊ အချိန်မဆွဲနဲ့တော့"
မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး ဝင်ထိုင်ပါတယ်၊ မညိမ်းက ဒူးကွေးလိုက်ပြိီ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားလိုက်တဲ့အခါ စောက်ပပ်ပြဲပြဲကို မြင်လိုက်ရတာပါဘဲ၊ မညိမ်းစောက်ပပ်က အရင်ကလို စောက်မွေးထူတွေမရှိတော့ဘဲ ပြောင်ရှင်းနေအောင် ရိတ်ထားတာပါ၊
" ဟ၊တယ်ဟုတ်ပါလား ၊စောက်မွေးတောင် မပေါက်သေးဘူး၊(၁၆)နှစ်မ"
မောင်မောင် စောက်ပပ်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်လိုက်ပြီးပြောတာ၊
" ကိုမောင်ဘဲ၊ အမွေးတွေထူနေတာ၊ ရိတ်လိုက်ပါလားဆို၊ ဟိုတခါ အမွေးတွေ ရှုတ်နေတာ ရက်မကောင်းဘူးပြောတာကိုး"
" ဒါဖြင့် အခု ရက်ပေးရဦးမှာပေါ့၊ဟုတ်လား"
မောင်မောင့်အမေးကို မညိမ်းစကားမပြန်တော့ပါ၊ မောင်မောင့်ခေါင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားဆီပို့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ စောက်ဖုတ်က နီညို ရောင်သမ်းနေပြီး နုတ်ခမ်းသားတွေက ထူထူကြီးပါ၊ ဒါပေမဲ့ကလေးမွေးတုန်းက ဂရုတစိုက် မရှိခဲ့လို့ နုတ်ခမ်းသားတွေ ဘေးဘက်အနည်းငယ်လန်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲနေတာပါ။
မောင်မောင် စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့ဖြဲ လျှာထိုးသွင်းရက်ပေးရာက စောက်ခေါင်း အကွဲကြောင်း တလျှောက်အပေါ်အောက် ပင့်ရက်ပေးလိုက်တာ မညိမ်းဖင်ဆုံကြီး လေထဲမြှောက်တက်လာတာပါဘဲ၊ မောင်မောင်ရဲ့လျှာထိပ်ချွန်း စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းထဲအထိ ဝင်ရောက်မွှေနှောက်နေလေတော့ မညိမ်း အငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ၊တကိုယ်လုံးတုန်ခါလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးရင်း
" အီးဟီးဟီး-မောင်ရာ-အား-ကောင်းတယ်-အမလေး လေး "
မညိမ်းစောက်ပပ် အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပါတယ်၊ မညိမ်းက နှာထန်သူမို့ စောက်ရည် စိမ့်ထွက်တာပေမဲ့ ပမာဏများလို့ မောင်မောင် ပါးစပ်တဝိုက်မှာ ပေပွကုန်ပါတယ်၊
" အား-မောင်-အရည်ထွက်ကုန်ပြီ၊မရက်နဲ့တော့၊မောင့်ကိုပေကုန်မယ်"
မညိမ်းပြောရင်း မောင်မောင့်ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ပါတယ်၊ မောင်မောင် ပါးစပ်မှပေပွနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို ဘေးချထားတဲ့ ပုဆိုးနဲ့ကောက်သုတ်လိုက်ပြီး မညိမ်းပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကိုင်ကာ ရင်ဘတ်နဲ့ ကပ်မိတဲ့အထိ တွန်းတင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့ခေါင်းအုန်းအပိုကိုယူ၊မညိမ်းခါးအောက်ကိုထိုးထဲ့ပေးလိုက်တဲ့အခါ၊ခါးအောက်မှာခေါင်းအုန်းခုခံထားတာရယ်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ရင်ဘတ်ထိ တွန်းတင်ထားတာရယ် ပေါင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက အပေါ်ကို ကြွတက်ပြီး ပြူ းနေတာပါ၊
မညိမ်းစောက်ဖုတ်က နဂိုကတဲက ကြီးရတဲ့အထဲ ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်နေလို့ ဖောင်းတင်းနေတာ ဖားပြု တ်ကြီးအတိုင်းပါဘဲ၊ မောင်မောင် လီးကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်၊၃/၄ ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ထားလိုက်ပါတယ်၊ လီးကလဲတောင့်တင်းနေပြီဖြစ်လို့ ဒစ်နဲ့စောက်စိကို ထိုးပေးတာ စောက်စိတောင်လာပြီး မညိမ်းမနေနိုင်တော့၊လီးကို မမီမကမ်းလှမ်းဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲအတင်းထဲ့တော့တာ၊ပါးစပ်ကလဲ
" မောင်ရယ်၊ဘာလုပ်နေတာလဲ၊လိုးတော့လေ၊ ဆောင့်လိုးတော့"
ပြောလဲပြော၊ ဖင်ကိုလဲ အတင်း ကော့တင်ပေးတာ၊ မညိမ်း တဏှာရွပိုး ထနေပြီမို့ မောင်မောင် စောက်ခေါင်းပေါက်၀ ရောက်နေတဲ့လီးကို ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ
" အာလာလာ၊သေပါပြီမောင်ရာ၊အောင့်သွားတာဘဲ"
စောက်ခေါင်းကျယ်နေတာမို့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာနဲ့တချီထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတာပါ၊ မောင်မောင် အဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကို ကျွတ်မထွက်ရုံ ဒစ်ကို ချန်ပြီး ဆွဲနုတ်၊တရှိန်ထိုး ၄/၅ ကြိမ်ဆောင့်လိုးပေးပြီး မညိမ်းအပေါ် လက်နှစ်ဘက်ကျော်ခါထောက်လိုက်ကာ အသားကုန် ကြုံးလိုးတော့တာပါဘဲ၊
" ဘွတ်-ပလွတ်-အီး-အိး-ဘွတ်-ပလွတ်-အီး-အီး"
လီးအဝင်အထွက်တိုင်း မညိမ်းပါးစပ်က ဘာတွေ ပြောမှန်း ရေရေရာရာ မကွဲပြားတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတာပါ၊ မောင်မောင်ရဲ့ အားပါတဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေက မညိမ်းကို ဒီအတိုင်းနေလို့ မရတော့ပါ၊ကောင်းတာက အရမ်းကောင်းနေတာပါ၊မညိမ်း ဖင်ကြီးကော့ ကော့တင်ပေးနေတော့ဘိုက်ပေးတင်ပေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဘေးဘယ်ညာ ခါယမ်းနေတာ။
ဒါနဲ့ မညိမ်းခြေထောက်တွေကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး မောင်မောင့်ခါးကို ကုတ်ဆွဲ ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊ လက်နှစ်ဘက်ကလဲ သူ့ဘေးမှာကျော်ထောက်ထားတဲ့ မောင်မောင့်လက်တွေကို ဆုတ်ကိုင် အားပြုရင်း ဖင်ကို စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းပေးနေတယ်၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ရွစိရွစိဖြစ်နေပြီး လီးကို စုတ်ဆွဲနေကြတာ၊မောင်မောင် ဆောင့်နေရင်းကလီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မွှေ့ယမ်းပြီးလိုးလိုက်တာ
" အ-အာ-အား-မောင်-ကောင်းတာ"
မညိမ်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားပြီး စောက်ရည်ပူတွေ ဗြစ်ကနဲ နေအောင် ပန်းထွက်လာတာပါ၊ မညိမ်းစောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာကို သိလို့ မောင်မောင် မနားတမ်း ဆက်တိုက် လီးကိုဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ၊ မညိမ်း စောက်ပပ်ကကြွက်သားတွေ ကျုံ့လိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့သားရေမျှော့ကြိုးလို ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင့်စိတ်ထဲ လိုးရတာ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိနေတာမို့လိုးရင်း လိုးရင်း လီးတချောင်းလုံး ယားတက်လာပြီး ဒစ်ဆံ ပွတက်လာကာ လရည်တွေပန်းထွက်သွားတာပါဘဲ။
မောင်မောင် အတော် မောသွားတာ၊ လီးကိုအဆုံးထိ နှစ်ထားရင်း မညိမ်းအပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊ စောက်ပပ်ရဲ့ညှစ်အားကြောင့် လရည်က တစက်စက် ထွက်နေတုန်း၊စောက်ပပ်ထဲမှာ လီးက တဇတ်ဇတ်တုန်နေတုန်း၊ မညိမ်း မောင်မောင်ကေျာပြင်ကြိီကို ဖက်ထားရင်း နှစ်ယောက်သား မှိန်းနေကြရတယ်။
အတော်ကြီးကြာမှ နှစ်ယောက်သား ထပြီး ဆေးကြောသန့်စင်ကြရတယ်၊
" မတွေ့ရတာ နှစ်ချီကြာနေလို့ထင်ပါရဲ့ ကိုမောင်ရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ"
မညိမ်းအပြောကြောင့် မောင်မောင်က
" ကိုလဲကောင်းတာဘဲ၊ မညိမ်း နဲနဲဝလာတယ်နဲ့ တူတယ်၊ဖင်ကြီးပိုတင်းလာတယ်"
မောင်မောင်ပြောတာ ဟုတ်ပါတယ်၊ မတွေ့ရတဲ့ (၂)နှစ်အတွင်း မညိမ်းဝလာတာပါ၊ ကလေးနို့ပြတ်သွားပြီမို့ စားတဲ့ အစာတွေက အဟာရဖြစ်ပြီး ဝလာတာ၊ အရင်ကဆို မညိမ်းဖင်က ပိန်လို့ ကုတင်စွန်းတင်ပြီးလိုးတဲ့အခါ ကုတင်ဘောင်နဲ့ညှပ်လို့ အော်ရသေးတာ၊ နို့တွေက အရင်နဲ့စာရင် ငယ်သွားပေမဲ့ ပိုတင်းလာတာပါ၊ နို့မတိုက်ရတော့ လို့နို့ရည်မရှိတော့တာကြောင့် နဲနဲ ငယ်သွားပုံပါ၊
" အားမရသေးဘူးကွာ၊ထပ်လုပ်ကြဦးစို့"
မညိမ်း မောင်မောင့်အပေါ်တက်ခွပြီးပြောတာပါ၊ မောင်မောင်လဲ မိန်းမနဲ့ မနေရတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ၊ ဒါကြောင့် မညိမ်းက ထပ်လုပ်ကြဦးစို့ပြောလာတဲ့အခါ
" လုပ်မယ်လေ၊ ဒီတခါ doggy style လိုးရအောင်"
မောင်မောင့်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပြီး လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ မညိမ်းက
" ဘယ်လို၊မောင်၊ပြီးမှ မောင်ဖာသာမောင် လိုးကွာ၊ အခု ကျမ အပေါ်က နေပေးမယ်"
မညိမ်း လီးကို အားပါးတရ ရေခဲချောင်း အမှတ်နဲ့ စုတ်နေတာပါ၊ လီးတံကြီးပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတာ မောင်မောင် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ကလဲ "အ-အ-" နဲ့ဖြစ်နေတာပါ၊ မညိမ်းရဲ့ပါးစပ်ထဲ အာငွေ့ကြောင့် လီးက တောင်တက်လာလို့ မညိမ်းအာခေါင်ကို သွားထောက်တာ၊ မညိမ်းတခါတခါ "အွတ်-အွတ်"နဲ့ အန်တော့မလိုတောင် ဖြစ်သေးရဲ့၊ ဒါနဲ့ မညိမ်း လီးစုတ်နေရာက မောင်မောင့်ခါးပေါ် ကားယားခွ ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်၊စောက်ပပ်မှာတေ့ပြီး အပေါ်က တအိအိနဲ့ဖိချတော့တာပါဘဲ၊
" အင်း-ဟင်း-အင့်-"
မညိမ်းပါးစပ်က အားယူသံတွေနဲ့အတူ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မြုတ်ဝင်သွားတာပါ၊ မညိမ်း ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြိး ဖင် အပေါ်အောက် ကြွလိုက်၊နှိမ့်လိုက် နဲ့လိုးပေးနေတာ၊ မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ ခါးကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပြီး အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ပင့်တင်ပေးပါတယ်၊ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ပပ်ပြဲပြဲကြီးက ပိုလို့တောင် ဖောင်းလာသလိုပါ၊ မညိမ်း သူ့စိတ်ကြိုက် ဖင်ကြွ ကြွလိုးပေးနေရင်း(၁၀)မိနစ်လောက်မှာ အရှိန်နှေးလာတာနဲ့
" မညိမ်းမောပြီ၊တော်တော့၊ကို့အလှည့်၊ထလိုက်တော့"
မောင်မောင်ပြောလို့ မညိမ်း အပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်နေပေးတယ်၊
" doggy style လုပ်မှာလေ မညိမ်းကလဲ၊ဘာလို့အိပ်နေရတာလဲ"
မောင်မောင့်အပြောကို မညိမ်းက
" ဒါဖြင့် ဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ ပြောမှပေါ့"
doggy style လို့ အင်္ဂလိပ်လိုပြောလို့ မညိမ်းနားမလယ်တာဘဲလို့ ယူဆပြီး မောင်မောင်က
" အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းပေး"
" အော်၊ဒါများမောင်ရယ်၊ခွေးလိုး လိုးမယ်ဆို ပြီးတာဘဲဟာ"
ပြောပြိးတာနဲ့ မညိမ်း အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းထောက်လိုက်ပြီး ခြေထောက်တွေကိုပါ ကားကာ ခါးကို ညွှတ်ပေးထားတာ၊ဒါဆို မညိမ်း သူ့လင်နဲ့ဒီပုံစံ လိုးဘူးရမယ်၊
" မညိမ်းယောက်က ျ ားနဲ့ဒီလိုမျို းလိုးဖူးတယ်ပေါ့"
မောင်မောင့်အမေးကို မညိမ်းက
" လင်မယား ရကာစကတော့ပုံစံအမျို းမျို းလိုးကြတာလေ၊လိုးဘူးတာပေါ့"
မညိမ်း ခံဖူးတာမို့ မောင်မောင် ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ မညိမ်းဖင် နောက်မှာ ကုန်းကွကွ အနေအထားနေပြီး လိီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တခါထဲ ထိုးသွင်းတော့တာ၊ စောစောက မြင်းစီးထားလို့ စောက်ခေါင်းမှာ အရည်ရွှဲနေပြီးသားမို့ လီးက အလွယ်တကူဘဲ ဝင်သွားပြီး "ဘူ "ဆိုတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက လေအံထွက်တဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတယ်၊လီးကိုပြန်ဆွဲနုတ်တဲ့အခါ "ဘွတ် "လို့မည်ပါတယ်၊မောင်မောင် လီးကို ဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးတဲ့အခါ
" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်ဘတ်"
အသံတွေ မှန်မှန်ထွက်နေတာ၊ ဘူ-ဘွတ်က စောစောကပြောသလို လီးအသွင်း/အနုတ်မှာ ထွက်လာတဲ့အသံ၊ဘတ်ဘတ် ဆိုတာကတော့ေ၈ွးဥနှစ်လုံးက မညိမ်းရဲ့ဖင်ကြား သွားရိုက်မိလို့မည်တဲ့အသံပါ၊
" မညိမ်းယောင်္ကျားနဲ့လိုးတုန်းကလဲ ဒီလိုအသံထွက်တာဘဲလား"
မောင်မောင် သိရက်နဲ့ မေးတာပါ၊သူ အရင် မိန်းမတွေ ဒီလို ဖင်ကုန်းလိုးခဲ့တုန်းကလဲ အသံထွက်တာဘဲ၊မညိမ်းယောက္ခမကြီး ဒေါ်မီးကွေတောင် ဖင်ထောင်လိုးခဲ့သေးတာ၊
" ထွက်တာပေါ့၊ အကြောင်း မသိခင်တုန်းက ညကြိး ဒီလို လိုးလိုက်တာ၊ ဘူဘွတ်ဆိုတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ ကြားလိမ့်မယ်ဆိုပြီး ရပ်လိုက်ရတယ်၊ နောက်မှ ဒေါ်မီးကွေ မရှိတဲ့အချိန်တွေ နေ့လယ်ခင်းမှာမှ လိုးကြရတာ"
" ဟာ၊မညိမ်းတို့လင်မယားက နေ့လယ်ခင်းလဲ လိုးတာဘဲပေ ါ့"
" ရကာစကတော့ နေ့ရောညပါ လိုးကြတာပေါ့မောင်ရာ၊ လင်မယားထုံးစံဘဲဟာ၊ နောက်တော့မှ အိရှန်ဆိုတဲ့ကောင် ကောင်မအငယ်လေးတွေ့ပြီး အိမ်က မယားကြီးကို ပစ်ထားတာ"
မညိမ်းပြောရင်း သူ့ယောင်္ကျားကို ဒေါကန်လာတာ၊
" အိရှန်ပစ်ထားလဲ ဘာအရေးလဲ မညိမ်းရာ၊ကို ရှိတာဘဲ"
" ပြောတာပါဘဲ၊မောင်လဲ ဘာထူးလဲ၊ပစ်ထားတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ၊အခုတောင် လမ်းကြုံ လို့"
စကားပြောရင်းလိုးနေကြတာမို့ လရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဘဲနေတာပါ၊ အချက်(၅၀)ကျော် ဆောင့်ပြီးကာမှ လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာလို့
" မညိမ်း၊ရပြီနော်၊ကို လရည်ထွက်ခါနီးပြီ"
မောင်မောင်က မညိမ်းကျန်ခဲ့မှာစိုးလို့ပြောလိုက်တာ၊
" ရတယ်၊မောင်၊ပြီးလို့ရတယ်၊ကျ မ ပြီးတာ ကြာလှပြီ"
စကားပြန် ရတာနဲ့ မောင်မောင် မညိမ်း ခါးကို လက်နဲ့ တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ လရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတာနဲ့ ပြိုင်တူ မညိမ်းစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်ပူတွေ အံထွက်လာတာပါ ၊ ဒီအခေါက်မှာ မညိမ်း မောင်မောင့်ဆီမှာ (၂)ညအိပ်ပြီး ပြန်သွားပါတယ်၊ သင်္ကြန်မတိုင်မီ မောင်မောင်တို့ လုပ်ငန်း မပြီးခင်ကာလမှာ မညိမ်း နောက်ထပ် ၃/၄ ခေါက် ထပ်ရောက်လာပါသေးတယ်၊သင်္ကြန်ပြီး မိုးကျကာနီး မောင်မောင်တို့ လုပ်ငန်းနားကြလို့မြစ်ကြီးနား ပြန်အရောက်မှာမညိမ်းနဲ့နွယ်ပြီး မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ မာလာလေးနဲ့ပြန်ဆုံရပြန်ပါတယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>
