Monday, September 23, 2013

သုခရိပ်မြုံ အပျိုကြီးဘုံ (စ/ဆုံး)

သုခရိပ်မြုံ အပျိုကြီးဘုံ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ရွှေကြာမြိုင်

ဝေလွင် နှင့် ကလျာတို့သည် ညားခါစ လင်မယားများ ဖြစ်ကြသည်.. ။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ…။ ကြင်စဦးမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝုန်းချင်သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိ ဆောင့်ချင်ကြလေသည်….။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဦးသား အလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါး ရှာထွက်ကြလေသည်…။ အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင် အကူအညီနှင့် လှလှဟုခေါ်သော အပျိုကြီးအိမ်သို့ သွားကြည့်ကြသည်..။

အိမ်သည် နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် ပျဉ်ခင်း အိမ်ဖြစ်သည်..။ အိမ်အောက်ထပ်ဝင်သော တံခါးဘေးတွင် အပေါ်ထပ်လှေကားထားသလို.. အိမ်နောက်တွင်လည်း မီးဖိုဂျောင်ဘေးမှ အပေါ်တက်သော လှေကားရှိလေသည်.. ။ ရေချိုးလျှင် အိမ်ခြေရင်းဘေး အောက်ထပ်ခြေရင်း ပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် ချိုးရသည်..။ အိမ်သာမှာ အုတ်ခံ ပျဉ်ကာ အိမ်သာလေး ဖြစ်သည်။ အလေးအပေါ့သွားလျင် အောက်ထပ်နေသူက တန်းသွားလို့ရပေမဲ့ အပေါ်ကလူက လှေကားမှ ဆင်းရမည် ဖြစ်သည်..။

အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းတစ်ခု အလယ်အိပ်ခန်းတစ်ခု နှင့် ထမင်းစားဟင်းချက်ဖို့က အနောက်မှာ တစ်ခန်းရှိသည်..။ အိမ်ရှင်က အပေါ်ထပ်မှာနေသည်..။ အပျိုကြီးဖြစ်၍ နားအေးပါအေး နေလို့ရလေသည်..။ ထို့ကြောင့် သူတို့ အောက်ထပ်ကို ငှါးလေသည်..။

လှလှသည် အသက် ၃၇ နှစ်သာ ရှိသေးသည်..။ အပျိုကြီး အစစ်တော့ မဟုတ်ပါ..။ ယောက်ျားဖြစ်သူက မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်ပြီး နောက်မိန်းမ ယူသွားသဖြင့် ကွာရှင်းပြတ်ဆဲကာ.. တကိုယ်တည်း အပျိုကြီး ခပ်တီတီ လုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ သူမသည် ရုံးဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်သည်..။ အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်းနေ၍ စိတ်မချဖြစ်ကာ လွတ်နေသော အောက်ထပ်ကို အိမ်စောင့်သဘော ငှါးစားခြင်း ဖြစ်ပေသည်..။

ဝေလွင် နှင့် ကလျာမှာ အသက် ၂၀ ကျော် ညားခါစ လင်မယားလေးမို့ ကျေကျေနပ်နပ် ငှါးလိုက်လေသည်။ ကလျာက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာလုပ်ပြီး.. ဝေလွင်က ဆံပင်ညှပ်စားသူ ဖြစ်သည်.. .။ ထို့နောက် အပျိုကြီးအိမ်သို့ ပြောင်းကြလေသည်…။ အလုပ်ပိတ်ရက် ပြောင်းကြသဖြင့်.. လှလှလည်း ဝိုင်းကူပေးလေသည်… ။

လှလှသည် ငယ်ရွယ်ချောမောသော ကလျာကို ခင်မင်မိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ညနေစာ အတူစားရန် ဖိတ်လေသည်။ ညဘက် အပြင်ထွက်စားတာ မဟုတ်ပါ.. အိမ်ပေါ်မှာ လာစားရန် ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်..။ ပစ္စည်းသယ်ကြသဖြင့် မောပန်းကာ ချွေးထွက်ကြလေသည်.. ။ ထို့ကြောင့် လှလှက.. ရေချိုးတော့မယ်ဟုဆိုကာ အပေါ်တက်သွားလေသည်။

ကလျာ နှင့် ဝေလွင်တို့ ရေမချိုးအားပါ ပစ္စည်းများနေရာချနေကြသည်..။ အလယ်ခန်းမှာ မှောင်နေ၍.. ဝေလွင် ပြတင်းပေါက် သွားဖွင့်လိုက်စဉ်…. ရေချိုးသံကြားရ၍ ပြတင်းပေါက်ထောင့်လေးမှ အသာချောင်းလိုက်ရာ.. အပျိုကြီး လှလှမှာ ဖင်ကုန်း၍ ခြေချောင်းလေးမျာကို ထမိန်အောက်စများနှင့် ပွတ်နေလေသည်။

ချေးတွန်းတာဖြစ်ရမည်… ရေစိုထမိန်မှာ..တင်းရင်းနေပြီး… တင်ပါးတဖက်နေရာတွင် အနည်းငယ် ပြဲနေလေသည်…။ အပြဲနေရာမှ တင်သားအဖြူကွက်က ပြူးထွက်နေသည်…။ ထမိန်ရင်လျားနဲ့မို့ ကြောသားအဖွေးကြီးက ရေဆေးငါးလို ပြောင်နေပြန်ရာ… ဝေလွင် လီးတောင်လာပါတော့သည်… ။

ပုဆိုးဝတ်ထားသော်လည်း အတွင်းခံအစား.. ဘောလုံးကန်ဘောင်ဘီ ဝတ်ထားသောကြောင့် လီးမှာ အလွန်ထန်လေတော့သည်..။ ကလျာ အလုပ်ရှုပ်နေ၍ မသိလိုက်ပါ..။ ဝေလွင်မှာ လီးတောင်လျက် ကလျာနောက်သို့ ရောက်လာပြီး..

“ သဲလေး တစ်ချီလောက်..”

“ ဟာ ညမှလုပ်လေ ဒီမှာမအားဘူး”

“ တခါထဲပါကွာနော်.. ရှေ့ကသေတ္တာမှာ ကုန်းလိုက်”

“ ဟင့်”

လင်ကိုချစ်၍ ကုန်းရပြန်သည်..။ ကလျာရဲ့ ထမိန်ကို လှန်လိုက်ပြီး.. ဝေလွင် ကြုံးပါတော့သည်..။ စိတ်ထဲမှာတော့ အပျိုကြီးလှလှ၏ နောက်ကြောနှင့် ဖင်ကိုမှန်း၍ ကာမစိတ်နိုးထနေသည်..။ ပစ္စည်းများ သယ်ထား၍ ပင်ပန်းသဖြင့် လရည်ကြည်သာထွက်ပြီး မပြီးနိုင်ပါ..။

“ ကို.. မြန်မြန်လုပ်ပါ အ့ အ့.. ကြာလိုက်တာ”

လှလှ အဝတ်အစားများ လဲပြီးနောက် ဘော်လီဝတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ပဲ.. အိမ်နေရင်း အဝတ်အဟောင်းများဝတ်ကာ.. ကလျာကို ကူညီရန် ပြန်ဆင်းလာသည်..။

အိမ်စပြောင်းတဲ့နေ့မို့ တံခါးများ သော့မခတ်ရသေးပါ..။ ထို့ကြောင့် လှလှ အလွယ်တကူ ဝင်နိုင်လေသည်..။ အလယ်အိပ်ခန်းအတွင်းမှ တအအ အသံနှင့် ကြမ်းလှုပ်သံကြောင့် လှလှ ရပ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ရှေ့သို့ ဖြေးဖြေးလျှောက်ပြီး အခန်းအား ချောင်းလေတော့သည်..။

လှလှ အံ့သြလေပြီ..။ ဟယ်.. ဒီလင်မယား ခုမှစပြောင်းတယ် တန်းလိုးတော့တာပဲ.. ငတ်လိုက်ကြတာဟု စိတ်ထဲတွေးမိသည်…။ ကလျာ၏ သွယ်လှသော ခြေသလုံးနှင့် ပေါင်ဆင်းဆင်းလေးက ဖြောင့်ဖြောင့်ရပ်ကာ ဖင်ကုန်းပေးနေသည်.. ။ အမာရွတ် မရှိပဲ ဝင်းပြောင်နေသော တင်သားကို လှလှမြင်၍ မနာလိုတောင် ဖြစ်မိသည်…။ ဝေလွင်၏ လီးမှာလည်း အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်နေ၍ အနောက်မှ ချောင်းနေသော လှလှ ကောင်းစွာမမြင်ရပေ..။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး အနောက်မှ လိုးသဖြင့် လဥ မဲမဲကြီး ခါယမ်းနေတာကိုပဲ မြင်ရသည်…။

ဝေလွင်သည် ကလျာရဲ့ ခါးကိုကိုင်ကာ ဆက်တိုက်လိုးနေသဖြင့် လှလှ စောက်ပတ်မှာ အလိုးမခံရပဲ အလိုလို ယားနေသည်…။ ထိုစဉ် ဝေလွင် တစ်ချက် နှစ်ချက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး ပြီးသွားလေသည်..။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ ရေဆေးငါးကြီးရယ်”

လှလှ ကြားလိုက်ရသည်က ဘာမှန်းတော့မသိ..။ ထို့ကြောင့် အပြင်သို့ ခြေဖော့ထွက်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ ပြေးရလေတော့သည်…။ လှလှ စဉ်းစားနေမိသည်။ အဲ့ကောင် ဘာလို့ ရေဆေးငါးလို့ သူ့မိန်းမကို ခေါ်သလဲပေါ့..။ ကလျာလည်း ရေမစိုပါ….။ ဟင်… ဒီကောင် ငါရေချိုးတာ မြင်သွားတာလား မသိဘူး..။ ပြတင်းပေါက် ဖွင့်တာတော့ သိလိုက်သည်.. သတိမထားမိလိုက်ပါ..။ သေချာတယ် ဒီကောင် ငါ့ကို‌ချောင်းပြီး သူ့မိန်းမကို လုပ်တာနေမယ်…။ ဟင်း..ဟင်း…. ဟု တွေးနေလေသည်…။

လှလှအိပ်ခန်းနှင့် အောက်ထပ်အိပ်ခန်းက တနေရာထဲ ဖြစ်သည်..။ အိမ်စဆောက်စဉ်က သစ်သားပြားများမှာ စိနေသော်လည်း ကြာလာသောအခါမှာ စပါးလုံး တထောက်စာလောက် ဟလာလေသည်..။ ထို့ကြောင့် အပေါ်မှအမှုန်များ အောက်သို့မကျအောင် ကော်ဇောအပြည့် ခင်းထားရသည်. .။ ကော်ဇောများမှာလည်း နှစ်ကြာ၍ ဟိုနားဒီနား ပြဲတာလေးများရှိသည်.. ။

လှလှအိပ်ယာမှာ ကုတင်မဟုတ်ပါ..။ မွေ့ယာအကြီး တစ်ခုသာ ဖြစ်သည်..။ အိပ်ယာဘေးတွင် ကော်ဇော အပြဲလေးရှိသည်..။ ပိုမပြဲအောင် တိတ်ကပ်ထားလေသည်..။ ထို့ကြောင့် သူမတိတ်ကလေးကို ခွာလိုက်ပီး ထပ်များဘွတ်နေမလားလို့ ချောင်းကြည့်လေသည်။ ကလျာနှင့် ဝေလွင် အထုပ်များ ရှင်းလင်းနေတာတွေ့၍.. သူမ မကြည့်တော့ပါ..။

ညနေစာစားချိန် ရောက်လေပြီ.. မလှ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး…

“ ဟဲ့ ကလျာတို့ ထမင်းစားမယ်လေ.. အပေါ်တက်ခဲ့ကြလေ”. ..

“ လာပြီ အစ်မရေ အခုမှ ရေချိုးပြီးကြတာ”

ထမင်းအတူစားရန် သူတို့လင်မယား အပေါ် တက်ကြလေသည်…။ ဝေလွင် အပေါ်ထပ်ကို လေ့လာနေမိသည်။ ကော်ဇော အပြည့်ခင်းထားပြီး ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီတစ်လုံးသာ ရှိလေသည်..။ အလယ်အိပ်ခန်းမှာ တံခါးမရှိ အခန်းတစ်ခု အနေသာ ရှိသည်.. ။ နောက်ဆုံးခန်းက ထမင်းဟင်းချက်နေရာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရှိလေသည်..။

“ မလှ အိမ်က သန့်ရှင်းနေတာပဲနော်”

“ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ဘာမှမဝယ်ဖြစ်တာ”

ကလျာက..

“ အစ်မက လှလိုက်တာ ရည်းစားမရှိဘူးလား”

“ မရှိပါဘူးဟယ် တစ်ယောက်ထဲ သာယာပါတယ်..။ ခ်ခ်..”

ဝေလွင်ကတော့ ကလျာလစ်ရင် လစ်သလို လှလှ၏ ရင်သားနှင့် ဖင်ကို ခိုးကြည့်နေမိသည်..။ လှလှသည် အသားဖြူကြီး မဟုတ်ပါ..။ အသာအရေ ဝင်းဝါ စိုပြည်သူ ဖြစ်သည်..။ ရင်သားက အကြီးကြီး မဟုတ်ပဲ အုန်းမုတ်ခွက် တခြမ်းစာလောက်ကြီးကာ လုံးလုံးတင်းတင်း ဖြစ်သည်..။ ခါးသေး၍ ထမိန်ကို တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသဖြင့်.. စွံကားနေသော တင်းသားများက ကိုင်ချင်စရာ..။

ဝေလွင့်တို့ တီဗီ ကြည့်ကြလေသည်.. ။ ကိုရီးယားကားဖြစ်၍ ကလျာက အလွန်ကြိုက်လေသည်..။ ထို့ကြောင့် အလည်တည့်တည့်မှာထိုင်ကာ ကြည့်လေတော့သည်…။ လှလှက သူမအိပ်ခန်းဘောင်ကိုမှီကာ ကြည့်သည်။ ဝေလွင်က လှလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုင်ကို မှီကြည့်လေသည်…။

ဝေလွင် တီဗီကို အာရုံမရပါ…။ သူ့ရှေ့မှာ ဘေးစောင်းလေးထိုင်ကာ တီဗီ ကြည့်နေသော လှလှရဲ့ ဖင်ကိုသာ ခိုးကြည့်နေမိသည်..။ ဝေလွင် ဘောလုံးကန် ဘောင်းဘီကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမို့ အရမ်းကြိုက်လေသည်..။ အိမ်မှာနေသည်ဖြစ်လို့ ပုဆိုး မဝတ်ပါ ပူလို့ဖြစ်သည်…။

ဝေလွင်.. ဘယ်ဒူးထောင်၍ တီဗီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဘောလုံးကန် ဘောင်းဘီမှာ အပျော့ဖြစ်၍ အနည်ငယ် လျှောကျလေသည်..။ ဘယ်လက်ကို ထောင်ထားသော ဒူးပေါ်တင်၍ မျက်နှာကို ပွတ်နေလိုက်သည်..။ ယားလို့ပွတ်တဲ့ သဘောမျိုး..။ ညာလက်က ဒူးကွေးကာ လှဲထားသော ညာပေါင်ကို ပွတ်ရင်း.. ဘောင်းဘီပေါက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ လီးကို ကိုင်ပွတ်နေသည်..။ ဝေလွင် တမင်လုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်.. ။

လှလှ အခန်းဘောင်ကိုမှီ၍ ခေါင်းရင်ဘက်မှ တီဗီကို ကြည့်သဖြင့် လှည့်ကြည့်ရလေသည်..။ ဝေလွင်က အောက်စလွတ်သလို တမင်လုပ်နေသဖြင့် လှလှနှင့် ဒဲ့မထိုင်တော့ပဲ တီဗီဘက် လှည့်လေသည်…။ ထို့ကြောင့် လှလှ လည်ပင်း ပြန်လှည့်တိုင်းမှာ ဝေလွင် ဒူးထောင်ထားတာ မြင်ရသလို.. ဘောင်းဘီအပေါက်တွင်းကိုပါ မြင်နေရသည်..။ သူမတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး တီဗီဘက် ပြန်လှည့်လေသည်..။

ဝေလွင် မျက်စိထောင့်မှ မြင်နေရသည်။ မသိချင်ယောင်ဆောင်၍.. ညာလက်က လီးကို ပွတ်ပြသလို.. ထောင်နေသော ဒူးအောက်က ဘောင်းဘီပေါက်ဆီ လီးကို တွန်းထားလိုက်သည်…။ ကလျာမှာ ညောင်းလာ၍ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ တီဗီ ကြည့်လေသည်..။ ထို့ကြောင့် ကလျာရဲ့ ဘယ်ဘက်မှာ လှလှ ညာဘက်မှာ ဝေလွင်ရှိသည်…။ ထိုအခါ လှလှက….

“ ဟဲ့ကလျာ ညောင်းနေပြီလားဟ”

ဟုဆိုကာ ကလျာရဲ့ ပေါင်ကိုလာပုတ်ပြီး.. တီဗီငေးနေသော.. ဝေလွင့် ပေါင်ကြားကို ကြည့်လေသည်..။ ဝေလွင် လူပျိုဘဝက လီးကြီးဆေး ထိုးဖူးသည်..။ ထို့ကြောင့် လုံးပတ်က ကြံချောင်းလိုကြီး၍ အရှည်က ၇ လက်မ ရှိသည်..။ ဝေလွင်သည် ခြေသလုံးပုလွေရိုး ငပိန်ဖြစ်သော်လည်း လီးက ဝလေသည်။

လှလှ တွေ့ပြီလေ လီးဒစ်ကြီးမှာ နီညီုရောင်ဖြစ်သည်…။ ဝေလွင် မသိယောင်ဆောင်၍ အဆင့်တက်လိုက်သည်။ လီးယားသလိုနှင့် ထိပ်နှင့်ကိုယ်ထည်ကို ပွတ်လိုက် ထုလိုက် လုပ်ပြလေသည်။ ထိုစဉ် တီဗီဇာတ်လမ်း ပြီးလေသည်..။ ကလျာက ထလိုက်ပြီး….

“ အစ်မရေ.. ကျမတို့ အိပ်တော့မယ်နော်… မနက်စောစော အလုပ်သွားရဦးမယ်”

“ အော် အေးအေး….နောက်နေ့လည်း လာခဲ့ကြနော်”

ဝေလွင်လည်း မတတ်နိုင် ထရပ်ပြီး

“ ဂုည… မလှ…. မနက်ဖြန် လာကြည့်မယ်နော်”

လှလှက ဝေလွင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး

“ အားမနာကြနဲ့သိလား… နင်တို့ရှိမှပဲ ငါလည်း အဖော်ရတော့တယ်”

ဝေလွင်တို့ အောက်ထပ်ဆင်းကြပြီး အိပ်ယာတန်းဝင်လေသည်…။ လှလှလည်း အခန်းထဲ အမြန်ဝင်ပြီး ကြမ်းပေါက်လေးမှ ချောင်းလေသည်..။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်၍ သန်မာလှသော ဝေလွင်၏လီးကို သေသေချာချာ မြင်ခဲ့သောကြောင့် လှလှ ပိပိကြီးမှာ အတော်ယားနေသည်….။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ စိုနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်ခန်းမှာ လိုးနေမလား မျှော်လင့်ချက်နှင့် ချောင်းရင်း ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွနေလေသည်.. .။ ဝေလွင်နှင့် ကလျာ နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့စုပ်နေကြသည်….။

“ သဲလေး စုပ်ပေးကွာ အရမ်းထန်နေပြီ”

ဝေလွင် ဘောင်ဘီချွတ်ကာ လှဲပေးလိုက်သည်..။ ထောင်မတ်နေသော လီးကို ကလျာက ချက်ချင်းမစုပ်ပဲ ဂွင်းအရင်ထုပေးနေသည်…။ အပေါ်က လှလှ က အားလုံးမြင်နေရ၍ သူမ၏ပိပိကို လက်ခလယ်နှင့် ထိုးပွတ်နေလေသည်…။ ကလျာ စတင်၍ ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကိုအရင်သွင်းကာ စစုပ်ပေးသည်..။ သူမသည် အဝတ်များချွတ်လေသည်..။ ကြောသားချောချောနှင့် တင်သားလုံးလုံးလေးမျာက လှလှမြင်ရ၍ မနာလိုတောင် ဖြစ်မိသည်..။ ဝေလွင်၏လီးမှာ တံတွေးများနှင့် ပြောင်လက်နေပြီး.. ကလျာ၏ လက်နှင့် လျှာအကြားမှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်… ။

“ အား..အင့်…ရှီး..ဟူ… ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်… အဖျားလေးကို လျှာနဲ့ထိုး… အင်း…..”

ဝေလွင် လှလှမြင်အောင် လီးကို ပွတ်နေကတည်းက ပြီးချင်နေသည်။ ယခု ကလျာက အစုပ်ကောင်း၍ သုတ်ထွက်ရန် တာဆူနေသည်..။

“ သဲလေး မောင်ပြီးတော့မယ် မြန်မြန်လေးလုပ်”

“ ဟာ မပြီးနဲ့လေ ကလျာ့ကို မလုပ်ရသေးဘူး”

“ ထပ်လုပ်မှာပေါ့ သဲရဲ့ စုပ်ပါ”

“ပြွစ် ပြွစ်..”

“ အ့….အား..ထွက်ပြီ သဲရေ… အကုန်စုပ် မကျန်စေနဲ့… အ့ အ့…”

ကလျာ ဖင်ကလေးကုန်းကာ ဆက်တိုက်စုပ်ရင်း သုတ်ရည်များ ထွက်မကျအောင် လီးကို ငုံထားရသည်။

“ သဲလေး.. မျိုချလိုက်နော်.. မပစ်ရဘူး…”

“ အွင်း…ဂလု….ဟင်း…”

“ မောင် အရမ်းများတယ် အခု ကလျာ့အလှည့်”

ဝေလွင်မှာ လူငယ်ပီပီ လီးကသန်သည်.. ကျမသွားပဲထောင်နေဆဲ…။ လှလှအဖို့တော့ ပွတ်လို့ကောင်းတုန်း။ သူမဘော်လီအတွင်းမှ နို့ကိုနှိုက်ထုတ်ပြီး ပွတ်နေမိသလို.. စောက်ပတ်ကိုလဲ လက်နှင့် လိုးနေရသည်…။ ကြမ်းပေါက်က သေးနေ၍.. တော်တော်ကြည့်ရသည်..။ ဝေလွင် တစ်ချီပြီးတာ တွေ့လိုက်ရသည်..။ သူမလည်ချောင်းများပင် ခြောက်လာသည်။

ကလျာ၏ စုပ်ကွက်များက မျက်နှာချောချောလေးနှင့်မို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်..။ ဝေလွင်က လီးကို ဂွင်းရိုက်နေပြီး…..

“ သဲ ပုဇွန်ကွေးလေး ဘွတ်မယ်”

ဝေလွင်ရဲ့ဘေးမှာ ကလျာ ကွေးပေးသည်..။ ပုဇွန်ကွေး စတိုင်မှာ လီးကိုတန်းထဲ့ဖို့ မလွယ်ပေ..။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ခါးကို ဖိပြီး ဖင်ကော့အောင် အရင်လုပ်ရသည်.. ။ ပြီးလျှင် သူမပေါင်တစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ တွန်းမပြီး စအိုနှင့် အဖုတ်ကို မြင်အောင် ပြန်ပြင်ရသည်..။ အပေါ်မှ ချောင်းနေသော လှလှမှာလည်း အလိုးခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်လာရသည်..။

ဝေလွင်မှာ စူပါလိုး တစ်ယောက် ဖြစ်သည်..။ ကလျာ၏ ပြေပြစ်သော ကိုယ်နေဟန်နှင့် တင်သား ဝင်းဝင်းလုံးလုံးလေးကို ကြည့်ကာ ပြူထွက်လာသော စောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်ဘွတ်လေသည်…။

“ အား…မောင်…အ့..အ့…အ့..အ့… ရှီး…”

ကလျာ အရမ်းကောင်းနေသည်…။ ဝေလွင် အကွေးလိုးနေရာမှ အားမရပဲ.. ဘယ်ဒူးကိုထောက်၍ သူမ၏ ထောင်နေသော ညာခြေထောက်ကို ဆွဲဖက်လျက် မုဆိုးဒူးထောက် ဝုန်းပါတော့သည်…။

“ အား…အား…အ့..အွင်း..အမေ့..အား..”

ကလျာ့အော်သံကို အပေါ်မှ လှလှကြားနေရ၍.. စိတ်အလွန်ထန်ကာ စောက်ရည်များ ထွက်လေတော့သည်… ။

“ တူတူပြီးမယ် သဲလေး ပြီးတော့မလားပြော”

“ အင်းအင်း..ပြီး…အ့”

ဝေလွင် တဆုံးသွင်းလိုးဆောင့်ရာ သုတ်ရေများ ပန်းထွက်လေတော့သည်..။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသား မောဟိုက်၍ အနားယူကြသည်….။

“ သဲ နောက်နေ့ ဖင်လိုးမယ်ကွာ.. ခံမလား”

“ မောင့်သဘောပဲ.. မနာရင် ပြီးရော”

လှလှအိပ်ယာ သူတို့အပေါ်တွင်ရှိတာကို ဝေလွင်သိသည်။ ထို့ကြောင့် လေသံမြင့်၍ တမင်ပြောခြင်းဖြစ်သည်…။ လှလှကြားပါသည်.. ဖင်လိုးမည်ဟု ကြားရ၍.. စိတ်ဝင်စားရပြန်လေသည်…။

နောက်တနေ့မနက်.. တနင်္လာနေ့ ဖြစ်၍ ရုံးများပြန်ဖွင့်သည်..။ ကလျာ့အလုပ်က ၈ နာရီဝင်ရ၍ စောစောထသွားလေသည်..။ လှလှက အစိုးရရုံးမှာလုပ်သဖြင့် ၈ နာရီခွဲမှာ ရေချိုးပြီး ၉ နာရီ လောက်မှ သွားလေသည်…။ ဝေလွင်က ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်မှာလုပ်၍.. အစောကြီး မသွားရပါ..။ တနင်္လာနေ့ဆို ညှပ်သူနည်း၍.. နောက်ကျမှ ဆိုင်ဖွင့်သဖြင့် အေးဆေး အိပ်ယာထသည်..။

ရေချိုးသံ ကြားရပြန်သည်..။ ဝေလွင် အိပ်ယာထပြီး ချောင်းရန် ပြင်လေသည်…။ ခြေရင်း ပြတင်းပေါက်ကို မဖွင့်ပဲ.. အပေါက်ရှိလား ရှာကြည့်လေသည်..။ တွေ့ပါပြီ… သစ်သားကာ၍ သံရိုက်ရာ နေရာမှာ အနည်းငယ် ကွဲနေသဖြင့် အဆင်ပြေလေသည်..။ ပြတင်းပေါက် နေရာမှ ချောင်းလျင် ဒဲ့မမြင်ရပေ..။ ယခု နေရာက အပေါ်တက် လှေကားအောက်.. ရေချိုးနေရာနှင့် ဒဲ့ဖြစ်လေသည်…။

လှလှစိတ်ထဲ ဝေလွင်တို့ လိုးနေကြတာကို မြင်နေမိသည်..။ ထို့အပြင်… ဝေလွင်ပြောသော ရေဆေးငါးကြီးကို ပြန်သတိရမိ၍ ရေစိုနေသော ထမိန်အောက် တင်းနေသော နို့နှင့်ဖင်ကို ပွတ်ကြည့်နေမိသည်..။

သူမအိမ်သည် ခြံစည်းရိုး အပြည့်ကာထားပြီး ခြံစည်းရိုးဘေးတွင် ပုံဏရိပ်ပန်းများ စိုက်ထား၍ အပြင်က လူမမြင်ရပေ..။ ရေချိုးနေရာမှာ ခြေရင်းဖြစ်သည်..။ ရေတိုင်ကီးများက.. ခြံစည်းရိုးဘေးတွင် စီကပ်ထားပြီး အိမ်နှင့်ကပ်ကာ ရေချိုးသဖြင့် အကာလိုဖြစ်ကာ မည်သူမှ မမြင်နိုင်ပေ..။ အောက်ထပ် အခန်းနှင့် ပြတင်းပေါက်မှသာ မြင်ရပေသည်…။

သူမ ဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး တခြားသူ မြင်မှာစိုး၍ ကိုယ့်အိမ်ဘက်ကိုလှည့်ကာ.. နို့နှင့် စောက်ပတ် ပေါင်များကို ဆပ်ပြာတိုက်လေသည်။ ထမိန်ရင်လျားကို ဖြေလျော့ ပွတ်တိုက်ရသဖြင့်.. အိမ်တွင်းမှ ချောင်းနေသော ဝေလွင် အကုန်မြင်ရလေသည်…။ လက်တအုပ်စာထက်ကြီးသော နို့သားတင်းတင်းနှင့် ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကို အရင်တွေ့ရသည်..။ ထို့နောက် ထမိန်လှန်၍.. ပေါင်ဖြဲကာ စောက်ပတ်ကို ဆပ်ပြာပွတ်တိုက်လေသည်။ အမွှေးရိပ်ပုံ ထင်ရသည်။ ပေါက်ခါစ အမွှေးအောက်မှာ.. ဒညင်းဝက်ပမာ ပူးနေသော အဖုတ်ကြီးနှင့် လက်သန်းထိပ်လောက် ထွက်နေသော အစိကို မြင်ရလေသည်…။

ဝေလွင် စောစောစီးစီး.. တစ်ချီ ထုရပေတော့မည်…။ သူမ ရေချိုးပြီးနောက် အပေါ်တက်ချိန်.. ဝေလွင် အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်လေသည်…။ ထို့နောက်ပက်လက်လှန်ကာ ဘောင်းဘီချွတ်၍ ထုလေတော့သည်..။

လှလှ ရေချိုးပြီး အပေါ်တက်စဉ်.. ဝေလွင်တို့အသံ မကြားရ၍.. အလုပ်သွားလား အိပ်နေလား သိချင်မိသည်..။ ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါက်မှတဆင့် အောက်ဘက်သို့ ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်..။ လှလှ ရင်တုန်ရပြန်သည်..။ ဝေလွင် တံခါးပိတ် မီးပိတ် ထုနေသည်..။ အိမ်အကာသစ် အကွဲများကြားမှနေရောင်က ဝေလွင်ကို မြင်နိုင်စေသည်..။ တအင်းအင်း ထုနေသော ဝေလွင်.. လီးကြီးမှာ ကြီးမားတာကို အခုမှ သေချာမြင်ရသည်..။ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ မှိုပွင့်သဏ္ဍန်အလား ထင်ရသည်.. ။

လီးပတ်လည် လုံးပတ်က ဒစ်ထက်ကြီးမားကာ ဝေလွင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကွင်းထက်ပင် ကြီးသည်…။ ဒါကြောင့် ကလျာ ကောင်းနေတာဟု လှလှထင်မိသည်..။ လှလှ သူ့စောက်ပတ်ကို ယောင်ပြီး ကိုင်မိသည်.. အရေပင် ထွက်နေသည်..။ အလုပ်သွားခါနီးမို့ အာသာမဖြေချင်တော့….

“ အား.. ရေဆေးငါးကြီး.. အ့အ့…”

ဟု ဝေလွင် အော်ပြန်သည်…။ ဒီကောင် ငါ့ကို ချောင်းပြန်ပြီထင်တယ်… ဟွင်း.. ဟွင်း… နှာဘူးလေး…။ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်အထိ သူမချောင်းကြည့်ပြီး အဝတ်များလဲကာ အလုပ်သွားရန် ပြင်လေသည်…။ လှလှ အလုပ်သွားဖို့ အိမ်ကအထွက်မှာ.. ဝေလွင် မျက်နှာသစ်နေတာတွေ့၍..

“ ဝေလွင် မောင်လေး အလုပ်မသွားဘူးလား”

“ တနင်္လာနေ့က အလုပ်မရှိသလောက်ပါးတယ် အစ်မရဲ့ ဆံပင်ညှပ်ရတဲ့ အလုပ်က အဲ့လိုပါပဲဗျာ”

“ ဟဲ့ အာ့ဆို.. နင်တစ်ခုလောက် ကူညီပါလား..”

“ ပြောလေ အစ်မ.. ရပါတယ်ဗျ”

“ င့ါ မီးဖို ပျက်သွားလို့ ပြင်ပေးပါလား”

“ ရတယ်လေ.. ပြော.. ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ ဟင်းချက်ရင်း ကွိုင်ပြတ်တာလေ.. ငါလည်း မလုပ်တတ်ဘူး.. ငါ့အဖေလာမှ လုပ်ခိုင်းမလို့ပဲ.. သူက အလုပ်မအားဘူး ဖြစ်နေတယ်”

လှလှ မိဘများမှာ သတ်သတ်စီ နေကြခြင်းဖြစ်သည်…။ တခါတလေမှ လာလည်သည်ဟု သိရသည်..။

“ အိုကေ . .ကျနော် လုပ်လိုက်မယ်… ပေးခဲ့”

“ နောက်ဖေးမှာဟ မီးကြိုးတွေ တတ်ထားတာ နင်ဖြုတ်ပြီး လုပ်လိုက် ငါလာရင် ကုန်ကျတာ ပေးမယ်”

“ ဟုတ် မမလှ”

သူမ အိမ်သော့ပေး၍ ထွက်သွားလေသည်..။ ဝေလွင် အိမ်ပေါ် တက်ကြည့်လေသည်။ မီးဖိုမှာ တကယ်ပျက်နေသဖြင့် လိုအပ်တာများ သွားဝယ်ကာ ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ရှင်းလင်းနေသော မလှလှ အိပ်ခန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားသည်..။

အခန်းတွင်းမှာ သေတ္တာတစ်ခု ဗီဒိုတစ်ခုနှင့် သနပ်ခါး အလှပြင် မှန်တင်ခုံ တစ်ခုသာ ရှိလေသည်..။ အိပ်ယာခင်း အထူမှာလည်း ညီညာပြန်ပြူးသဖြင့် သန့်ရှင်းလှသည်..။ ကော်ဇောခင်း နေရာမှာ အပြဲအပေါက်ရှိ၍ တိတ်များဖာထားသည်..။ ဝေလွင် အိပ်ခန်းကနှင့်မလှ အခန်းကအပေါ်အောက်ဆိုတော့.. ညဘက်လိုးရင်လှလှကြားနိုင်လေသည်.. ။

ထိုစဉ် အိပ်ယာဘေး ကော်ဇောအပြဲကို တွေရသည်..။ တိတ်မဖာထား၍.. သူချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ အောက်က အိပ်ယာနှင့် ကွက်တိ ဖြစ်နေသည်…။ ဝေလွင် မလှလှကို လိုးဖို့ ဂွင်ဆင်ရပေမည်…။

ညနေဘက် ရောက်လေသည်..။ ကလျာမှာ ညနေ ၇ နာရီလောက်မှ အိမ်ရောက်နိုင်သည်..။ လှလှက အလုပ်ချိန်နည်း၍ အစောပြန်ရသည်..။ ၄ နာရီခွဲလောက်မှာ လှလှပြန်လာသည်…။ ဝေလွင်က အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး..

“ မလှရေ.. မီးဖိုပြင်ပြီးပြီ ကြည့်လိုက်ပါဦး… ရော့ အိမ်သော့”

“ ကျေးဇူးပါဟယ် သူများခေါ်လုပ်ရင် စိတ်မချရဘူးလေ…. အိမ်မှာ လူမရှိလို့ နင်ရှိတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့”

မလှ အိမ်ပေါ်တက်သွားသည်..။ ဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လှဲနေလိုက်သည်..။ ခဏအကြာမှာ ရေချိုးသံကြားရ၍ ချောင်းရပေဦးမည်…။

လှလှစိတ်ထဲ ဝေလွင်ချောင်းမှာ သိနေ၍ ရှက်တော့ရှက်မိသည်..။ သို့သော်.. သူ့ကိုယ်လုံးအလှကို ကြည့်ပြီး မှန်းထုနေမှန်းသိ၍ ကျေနပ်မိပြန်သည်.. ။ လင်က နောက်မိန်းမ ယူသွားတာ ကြာပြီဖြစ်၍ တခါတလေ ခံချင်စိတ်ပေါက်ကာ.. အာသာဖြေရတဲ့ အချိန်လည်း ရှိနေသည်…။ ရေစလောင်းပြီးတာနှင့် ထမိန်ကို ဖြန့်ဝတ်လေသည်..။ နို့နှင့်ဗိုက်မှာ ကောက်ကြောင်းညီညီ ပေါ်လာလေသည်..။

ဝေလွင် ချောင်းပြန်သည်..။ ဂွင်းမထုတော့ပါ။ တောင်နေတဲ့ လီးကို လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်..။ ညကြရင် မိန်းမကို ဘွတ်ရမည်ဖြစ်၍ အားကုန်လို့ မဖြစ်ပေ..။ လှလှ တမင်လုပ်ပြသလား ထင်ရသည်။ နို့တဝက်လောက်မှာ ထမိန်စည်းလိုက်ပြီး နို့သားဖွေးဖွေးကြီးကို ပွတ်နယ်နေသည်..။ နို့သီးခေါင်း မပေါ်ရုံပဲ ရှိသည်..။ ထို့နောက် ထိုင်ချပြီး ပေါင်တဝက်ထိ ထမိန်ကို လှန်ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြန်သည်..။

ဝေလွင် ထပ်မချောင်းချင်တော့ သုတ်ထွက်ကျမှာ စိုးလေသည်..။ အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ ပက်လက်လှဲ၍ စာအုပ်ဖတ်နေလိုက်သည်..။ ဝေလွင် အခန်းသည် အနည်းငယ် မှောင်လာသည်။ နေကျချိန် ဖြစ်သည်..။

အောက်ထပ်က အပေါ်ကြမ်းကို မော့ကြည့်လျင် ကြမ်းကြားမှာ ကောဇောကြောင့် ပိတ်နေ၍ အလင်းမဝင်နိုင်ပေ..။ ထိုစဉ် နေရာတစ်ခု လင်းသွားသည်..။ ဝေလွင် မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီလျော့ဝတ်၍ လီးကိုပွတ်နေလိုက်သည်..။ လှလှ သူ့ကို ချောင်းနေမှာ သိနေသည်.. ။

လင်းသွားသော နေရာမှာ ဝေလွင် တွေ့ခဲ့သော ကြမ်းပေါက်ဖြစ်သည်..။ လှလှ လီးကြိုက်တာ သိလိုက်ရလေသည်..။ ဝေလွင် သူ၏လီးကို ဂွင်းတိုက်ပြနေလိုက်သည်…။ အလင်းပေါက်လေး ပိတ်သွားတော့မှ လီးပြန်သိမ်းလိုက်လေသည်… ။ ဒီဆော်ကြီးကို ရအောင်လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်..။

တီဗီကြည့်ရင်း ညစာစားဖို့ စီစဉ်ကြသည်..။ ကိုရီးယားကား အရူးအမူးစွဲနေသော ကလျာက တီဗီ ရှေ့ဆုံးမှာ နေရာယူကာ အရင်ဆုံး ကြည့်နေလေသည်..။

“ အစ်မလှ ဘာချက်လဲဗျ..”

“ ခရမ်းသီး နှပ်ထားတယ်လေ”

“ အစ်မက ခရမ်းသီး ကြိုက်တာလား.. ဟားဟား”

“ တခါတလေ စားတာပါဟယ်.. ခ်ခ်..”

သူမ ဝေလွင်ရဲ့ လက်ကို ပုတ်ရင်းပြောသည်…။အခြေအနေတော့ ကောင်းပြီ။

“ ကလျာ မိန်းမရေ.. မောင်စားဖို့ ပြင်လိုက်ဦးမယ်နော်”

“ အင်းပါ..”

ကလျာ တီဗီကိုငေးရင်း ပြောလေသည်..။ ထိုစဥ် လှလှက…

“ ဝေလွင် ထမင်းစားပွဲဝိုင်း ချပေးပါဟယ်”

စားပွဲမှာ ထောင်ထားခြင်းဖြစ်သည်..။ စားပွဲကို လှလှနှင့် ဝေလွင် တစ်ယောက်တစ်ဖက် မကြသည်.. ။ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကုန်းပြီး မကြသဖြင့် လှလှအင်္ကျီ ဟိုက်ကျ၍ ရင်သားနှစ်မွှာ ပေါ်နေသဖြင့် ဝေလွင် စူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ

“ စားချင်လိုက်တာဗျာ”

“ စားချင်ရင်စားလေ ခ်ခ်.. ထမင်းဟင်းတွေ”

လှလှ ပြုံးပြရင်း ပြောသည်..။ ထိုစဉ် ကလျာ ရောက်လာပြီး…

“ အစ်မရေ ကျမတော့ တီဗီကြည့်ရင်း စားမယ်.. ဇာတ်ရှိန်က တက်နေပြီ”

“ အေးအေး.. အစ်မတို့ ခုံမှာပဲ စားတော့မယ်”

ကလျာ ထမင်းဟင်း ပန်းကန်ထဲပုံထဲ့၍ တီဗီ ရှေ့လသွားထိုင်စားတော့သည်…။ လှလှနှင့် ဝေလွင် မီးဖိုချောင်ထဲမှာ စားဖို့ပြင်သည်..။ လှလှ ထမင်းခူးရန် ထရပ်ပြီး ပန်းကန်ယူလေသည်…။

“ အစ်မ ကျနော်ထည့်ပေးမယ်”.

လှလှနောက်မှ ဝင်ရပ်ပြီး ဝေလွင် လီးနှင့်တင်သားကို ထောက်၍ ပြောလိုက်သည်.. ။

“ အွင်း.. ထည့်လေ..”

သူမ ဖင်ကော့ပေးပြီး လီးနှင့်ကပ်ထိပေးသည်။ ဝေလွင် အချိန်ဆွဲလို့မဖြစ် ခိုးစားရတာ ရင်တုန်လေသည်..။ သူမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်ပြီး..

“ ထည့်မယ်နော်..”

“ မြန်မြန်ထည့်.. အွင်း”

လီးကို ကော့ပေးသောဖင်ကြားမှ အဖုတ်မြောင်းထဲ သွင်းသည်..။ အပေါက်မတည့်၍ လှလှက လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတေ့ပေးသည်…။ အရည်စိုနေသော အဖုတ်နှင့်လီး တွေ့လေပြီ။

“ ဗြိ…ဗြွတ်…အင်း… မောင်လေး မြန်မြန်လုပ်”

“ ဟုတ်.. ရေဆေးငါးကြီး.. ကောင်းလိုက်တာ”.

“ အ့.. အွင်း..အွင်း…”

ဝင်းဝင်းအိအိ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ကာ သူမခါးကိုကိုင်၍.. ဆောင့်လိုးလေသည်..။

“ ဘွတ်…ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်…”

စိတ်အားထက်သန်နေသဖြင့် သုတ်ထိန်းဖို့ အချိန်မရတော့…

“ မြန်မြန်လုပ်ပါ… ကလျာမြင်မယ်”

“ အ့..အ့..အ… ပြီးပြီ…”

၁၅ ချက်လောက်နှင့် သုတ်ထွက်သွားလေသည်…။ လှလှ လီးကို ကိုင်ထုတ်လိုက်ပြီး… ထမိန်နှင့် အရည်များသုတ်ကာ.. အိန္ဒြေမပျက် ထမင်းခူးလေသည်…။ ဝေလွင်လည်း စားစရာများပြင်၍.. စားပွဲဝိုင်းထဲ ဝင်ထိုင်လေသည်…။

“ တီဗီ ကြည့်ရင်း စားကြမယ်ဟာ”

လိုးပြီးပြီဖြစ်၍ စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ပေ။ စားပွဲကို တီဗီရှေ့ရွှေ့ပြီး ထိုင်စားကြလေသည်..။ စားပွဲဝိုင်း အတိုဖြစ်၍ ကြမ်းတွင် ထိုင်ကြသည်…။ အရှေ့တွင် တီဗီ နှင့် ကလျာရှိ၍ ဝေလွင်နှင့် လှလှ အတူကပ်ထိုင်ကာ ကြည့်ကြသည်…။

လှလှဆန္ဒ မပြည့်သေးပါ..။ ခိုးလိုးရ၍ အရည်ထွက်ဆဲ ဖြစ်သလို.. ဝေလွင်၏ သုတ်ရည်များ အဖုတ်တွင်းမှ ထွက်ကြနေသည်..။ ထို့ကြောင့် ဘေးမှ ဝေလွင်၏ လီးကို ကိုင်ဆွပေးလေသည်…။ လီးမှာ လှလှ၏ လက်နုနုလေးရဲ့ ပွတ်သပ်မှုကြောင့် ထောင်လာပြန်သည်…။

“ မိန်းမရေ အဲ့အပိုင်းပြီးရင် အိပ်ကြမယ်ကွာ…”

“ ရှင်အိပ်ချင်အိပ်လေ ကျမ နောက်တပိုင်း ကြည့်ချင်သေးတယ်”

“ ဟဲ့ ဝေလွင် သူကြည့်ပါစေဟဲ့.. နင့်ဖာသာ အိပ်လေ”

ထမင်းစားပြီးနောက်.. ဝေလွင်က အိပ်တော့မယ်ဟုဆိုကာ အောက်ထပ်ဆင်းလေသည်…။ မဆင်းခင်မှာ လှလှကို မျက်စိမှိတ်ပြပြီး အောက်သို့လာရန် အထာပေးလေသည်။ လှလှလည်း စားပြီးသမျှ သိမ်းဆည်းပြီး….

“ ညီမကလျာရေ.. ကိုယ့်ဟာကို ကြည့်နှင့် အစ်မ ဗိုက်မကောင်းလို့ အိမ်သာသွားဦးမယ်”

“ ဟုတ်.. အစ်မ..”

လှလှ မီးဖိုချောင်လှေကားမှ အောက်သို့ ဆင်းလာသည်.. ။ နောက်ဖေးပေါက်မှဝင်ကာ ဝင်လွင်ဆီ တန်းသွားသည်..။ နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းဆီ သွားကြသည်..။

“ အစ်မ လီးစုပ်ပေးဗျာ.. လိုးကောင်းအောင်လို့..”

သူမ ချက်ချင်းထိုင်ချပြီး.. လီးကိုဆွဲထုတ်၍ စုပ်ပေးလေသည်…။ လီးကို ရေခဲချောင်းလို အားရပါးရ စုပ်ပေးသည်…။ ဒစ်ထိပ်ကို ငုံဆွဲတဲ့အခါ ဝေလွင် ကော့တက်ရလေသည်…။ လီးကိုယ်ထည်ကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး လဥကိုပါစုပ်ကာ.. ဂွင်းထုပေးပြန်သည်..။

“ အစ်မဖင်တွေ အရမ်းလှတယ်.. အိချောပိုလိုပဲ ကိတ်နေတာ.. စောက်ဖုတ်ကလည်း စီးနေတာပဲ.. ကုန်းပေးဗျာ.. ဖင်ချချင်တယ်”

“ နင့်လီးက အကြီးကြီးလေ ငါ့ဖင်ပေါက်က သေးသေးလေး”

“ ကလျာလည်း သေးသေးလေးပဲ လိုးရင်ဝင်တာပဲ… ထ… ထ… ကုန်းတော့”

လှလှကော့ပြီး ကုန်းသည်… ။ အရင်ဆုံး အဖုတ်ကို ယက်ပေးလိုက်သည်..။

“ အ့.. ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…”

“ အဖုတ်ထဲ အရင်လိုးမယ်.. အစ်မ တစ်ချီပြီးမှ ဖင်လိုးမယ်…”

လီးမှာ သီးမွှေးငှက်ပျောသီးလို ကွေးသဖြင့်.. ကော့ပေးသော စအိုနှုတ်ခမ်းကို ပွတ်ဆွဲပြီး.. စောက်ပတ်ထဲကောက်ပြီး ဝင်လေသည်။ လှလှ အရသာနှစ်မျိုး ခံစားရ၍ ကောင်းလေသည်။ ဝေလွင် လက်ညှိုးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး.. စအိုထဲထည့်သလို.. အဖုတ်ကိုလည်း ဆက်တိုက်လိုးလေသည်…။ လှလှ ခြေသလုံးများထောင်ကာ.. ခေါင်းက ကြမ်းမှာဝပ်ပြီး ခံလေသည်..။

“ အ့ အွင်း လိုးလိုး.. နင့်လီး… အရမ်းကောင်းတယ်… အ့.. အ့..”

“ ဖတ်…ဖတ်..ဖပ်…”

စောက်ပတ်နှင့် ဆီးခုံ ရိုက်မိသည်အထိ တဆုံးသွင်းလိုးသဖြင့် ကာမအထွတ်အထိတ် ရလေသည်…။

“ မရပ်နဲ့ အမြန်လိုး.. အား.. ပြီးပြီ…”

အစိမှ အရည်ကြည်များ ဗြစ်ခနဲ ထွက်လာသည်..။ ဝေလွင် လီးကို စအိုမှာထောက်ကာ အပေါ်မှ ဖိချလေသည်။

“ ဗြိ…အား….နာတယ်…”

“ ကလျာ ကြားသွားမယ် မအော်နဲ့…”

ဝေလွင် သုတ်ပိုး နားထင်ရောက်လေပြီ။ လှလှကြောကို ကြမ်းနှင့်ကပ်အောင် ဖိချရာ နို့များဘေးသို့ ကားထွက်လာသည်…။ ငရုတ်သီး ထောင်းသလို ဆက်တိုက် ဖင်ကိုလိုးလေတော့သည်..။ ကြပ်လွန်းသဖြင့် တံထွေးဆွတ်ကာ.. ဆက်လိုးပေးသည်။

“ အစ်မ.. အစ်မ.. အား.. ဖင်ခံတာ ကောင်းလား…”

“ ကောင်းလာပြီ.. လိုးလိုး.. နင့်အရည်တွေ ဖင်ထဲပန်းထဲ့…”

ဖင်သားများ နီရဲလာသည်… စအိုတွင်းမှာ ပူနွေးနေပြီး.. လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလှသည်..။

“ အ့..အ့..အစ်မ.. ကျနော်ပြီးပြီ.. အ့…”

သုတ်ပူပူများ စအိုထဲ ပန်းထည့်လေတော့သည်။

“ ဝေလွင် နင့်မိန်းမကို လိုးပြီးတိုင်း ငါ့ကို လာလိုးပေးဟာ..”

“ စိတ်ချအစ်မ.. နောက်နေ့ အစ်မ အပေါ်ကလိုး”

ထိုစဉ် အပေါ်ထပ်မှ ခြေသံကြား၍ လှလှ ထမိန်ပြန်ဝတ်ပြီး နောက်ဖေးသို့ ပြေးထွက်သွားလေသည်…။ ကလျာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။

“ မောင်ရေ.. အိပ်နေပြီလား”

“ အိပ်သေးဘူး… သဲလေးကို စောင့်နေတာ… လာ အပေါ်က တက်လိုး”

“ ဖင် လိုးမယ်ဆို..”

“ သဲသဘော သဲအပေါ်ကထည့် မောင်လှန်ပေးမယ်”

ဝေလွင့် လီးအပေါ် ကလျာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ လိုးပြီးစလီးမှာ ညောင်းနေ၍ ချက်ချင်းမတောင်..။

“ သဲ အရင်စုပ်ပေး.. မောင့်လီးကကြီးတော့ ချက်ချင်းမထောင်နိုင်ဘူး”

သူမ ကုန်းစုပ်ပေးလေသည်..။ ထိုစဉ် အပေါ်ထပ် ကြမ်းပေါက်မှ အလင်းလေး ပေါ်လာသည်။ လှလှ ချောင်းရင်း.. စောက်ပတ် ပွတ်နေမိသည်..။ ဝေလွင် ထိုအပေါက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး…

“ သဲရေ တက်ဆောင့်တော့.. မနားနဲ့..”

ကလျာ စအိုမှာ လီးကိုတေ့ပြီး.. ဖိထိုင်ချကာ ဆောင့်လေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



Saturday, September 21, 2013

သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၆ )

သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၆ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

Snow Flake ရေးသည်။

အခန်း (၁၅)

“ စောလှချည်လား ဖွေး..”

“ ဟင်.. မေမေ အလုပ်မသွားဘူးလား..”

“ သိပ်နေလို့မကောင်းလို့သမီးရေ.. ဒီနေ့မှ မနားရင် ပိုဆိုးလာမလားလို့..”

“ ဖျားလို့လား မေမေ.. မိမွှေး ကြည့်ပေးသွားသေးလား.. ဆေးကော..”

“ သူက မေမေ မနိုးခင်ကတည်းက သွားနှင့်တာ ဖွေးရဲ့.. ထားပါ.. သမီး သွားစရာရှိတာသွားလေ.. ပြန်လာမှ မေမေ့ကို ဆေးခန်း လိုက်ပို့ချေ.. ဘွတ်ကင် လုပ်ထားပြီးပြီ..”

မေမေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျူရှင်သွားရန် ခပ်သွက်သွက် ထွက်လာခဲ့သည်။ သည်နေ့ မေမေ အိမ်မှာ ရှိနေမှာဆိုတော့ စူးရှကို အိမ်ခေါ်လာလို့ မရဘူးပေါ့။ မနေ့က ဘွားလေး နယ်သို့ ခဏပြန်သွားသည်။ တစ်ပတ်လောက်ကြာမည်ဟု ပြောသွားသဖြင့် ဖွေး စိတ်ထဲ ထီပေါက်သလို ပျော်နေမိ၏။ ကျူရှင်က ဒီနေ့ပြီးလျှင် သုံးရက်ဆက်တိုက် နားရက်။ မိမိ စိတ်ကူးများကို အစီအရီ နေရာချပြီး ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။

သည်မနက် မေမေ အလုပ်မသွားဘူး ဆိုတော့မှ စိတ်က ထင့်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ မေမေက တော်တန်ရုံ နေမကောင်း ဖြစ်ခဲပါတယ်လေ.. သုံးလေးရက်တော့ နားဘို့လိုမယ် မထင်ပါဘူး.. ခုလည်း ကြည့်ရတာ သိပ် အဆိုးကြီး ဟုတ်ပုံမရပါဘူး.. ညနေ ဆေးခန်းဘွတ်ကင် လုပ်ထားတယ်လို့တော့ပြောတယ်.. ဟို ဆရာဝန်လောင်း အဘိုးတန် သမီးကြီးက အမေနေမကောင်းတာ သိတောင် သိရဲ့လား.. အင်းလေ.. ငါလည်း ဘာထူးလဲ.. တကယ်ဆို သည်နေ့ ကျူရှင်ဖျက်ပြီး မေမေ့နား နေပေးသင့်တာ.. ဒါပေမယ့် မေမေရယ်.. ခုလောလောဆယ် ဖွေး စိတ်ထဲမှာက.. တအားကြီးကို.. ဟိုလိုမျိုး..။

အတွေးပေါင်းစုံနှင့် ဖွေး ငှားစီးလာသည့် တက်ဆီက ကျူရှင်ရှိရာ တိုက်အောက်သို့ ရောက်လာပြီ။ စောင့်နေကျနေရာတွင် စူးရှ ရှိမနေ။ ဘာသဘောလဲ စူးရှ.. မနေ့ကလည်း ဖုန်း မကိုင်ဘူး.. ဒီမနက်လည်း နင် ရှိရမယ့်နေရာမှာ ရှိမနေဘူး..။ ဖုန်းခေါ်ကြည့်ရင်း လူက ဟိုဟိုသည်သည် မျက်လုံးဝေ့ ကြည့်လိုက်၏။ ဖုန်းလည်း မကိုင်ပြန်။ တကယ်ပဲ ငါ တစ်ယောက်တည်းပါလား။ ထိုင်နေကျ ဆိုင်လေးဆီ တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာ ဟာနေသည့် ခံစားချက်က ဘာနှင့်မျှ မတူ။ လျှောက်နေကျ လမ်းကပဲ ကိုယ်မရောက်ဖူးတဲ့ နေရာသစ်ကြီး ဖြစ်နေသလိုလို။ ဆိုင်ထဲရောက်ပြီးနောက် ဖုန်းထပ်ဆက်တော့လည်း မကိုင်။

သည်လိုနှင့် မိနစ်များစွာ ကုန်လွန်ပြီး မာလာဆွေ ရောက်လာသည်အထိ စူးရှ ပေါ်မလာ။ နောက်ဆုံး ကျောင်းခန်းထဲရောက်ပြီး သင်တန်းချိန် ကုန်လွန်သွားသည်အထိ စူးရှ ထံမှာ တစ်စုံတစ်ရာ အဆက်အသွယ် မရခဲ့။ တကယ်ဆို မိမိတို့နှစ်ဦး သဘောတူညီမှု ယူထားပြီးသည့် အခြေအနေအရ သူ့တွင် အကြောင်းကြီးငယ် သွားလာစရာ ရှိလျှင် မိမိထံ အကြောင်းကြားသင့်သည် မဟုတ်ပါလား။ 

အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ညှိနိုင်းခဲ့ကြသည့် အချက်အလက်များတွင် သည်တစ်ခုများ ကျန်ခဲ့လေသလား။ မည်သို့ပင် ဆိုစေ သူ့အနေနှင့် မိမိအပေါ် သည်လိုပြုမူခြင်းကတော့ လွန်လွန်းသည်ဟု ဖွေး စိတ်မှ တစ်ဘက်သတ် တွေးမိသည်။

“ ငနုံကောင် နေများမကောင်းလို့လား..”“……….”

“ ဟဲ့ ဖွေး.. ငါ ပြောတာ ကြားလား.. အယ်.. ဘာလဲဟ.. ငုတ်တုတ်ကြီး ငိုင်နေလိုက်တာ..”

“ အင်.. ဘာလဲ.. နင် ဘာပြောလိုက်လို့လဲ မာ.. ငါ မကြားလိုက်လို့..”

“ ခိခိ.. ကြား မလား.. ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး.. မိန်းမ.. မှန်မှန် ညာစမ်း.. နင့် စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်နေလဲ..”

“ အာ.. ဘာကို ဘယ်ရောက်ရမှာလဲ.. အာရုံ နောက်ရတဲ့အထဲ.. နင်က တမှောင့်..”

“ အောင်မာ.. ဒီမှာ နှင်းဖွေးဖွေး.. နင်နဲ့ငါ သိလာတာ မနေ့တနေ့ကမှ မဟုတ်ဘူးနော်.. နင့် စိတ်ကို နင်ကိုယ်တိုင်ပြီးရင် ငါ အသိဆုံး..”

မာလာ့စကားကို ဖွေး ခွန်းတုန့် မပြန်နိုင်ခဲ့ပါ။ နင့် စိတ်ကို နင်ကိုယ်တိုင်ပြီးရင် ငါ အသိဆုံးတဲ့လား မိမာ.. ခုလောလောဆယ် ငါ့ကိုယ်ငါ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး ဆိုရင် နင် ဘာပြောမလဲ.. ကိုယ် အရမ်းကြီး မက်မောတွယ်တာနေမိတဲ့ အရာတစ်ခု.. ကိုယ့်နားကနေ ရုတ်တရက်ကြီး ပျောက် သွားတာ.. ။ မျက်ဝန်းထောင့်မှ စိုစွတ်လာသလို ခံစားချက်က ဖွေး စိတ်ကို အတော်ပင် ကသိကအောင့် ဖြစ်စေသည်။ 

ဘာကိစ္စ မျက်ရည် လည်ရတာလဲ.. နင်က ဘာကောင်မို့လို့ ငါ့ကို မျက်ရည်လည်အောင် လုပ်နိုင်ရတာလဲ စူးရှ.. ငါ နင့်ကို အရမ်း မုန်းတယ် သိလား။သည်လိုနှင့် ရှည်လျားလှသော နေ့တစ်နေ့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့စွာ ကုန်လွန် သွားခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မေမေ့ကို ဆေးခန်း ပို့ဖို့ ပြင်ဆင်၊ ဆေးခန်းရောက်တော့ လိုအပ်သည့် စစ်ဆေးမှုများနှင့် ဟိုသည် ပြေးလွှားရင်း ညစာ စားချိန်နီးမှပင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်။ 

ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီးချိန် အိပ်ရာ ထက်တွင် လှဲချရင်း ဖုန်းခေါ်ကြည့်မိပြန်သေး၏။ ခြောက်ကပ်ကပ် မြည်သံ၏ အဆုံးတွင် လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော ဖုန်းသည် သတ်မှတ်ချိန်အတွင်း ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်း မရှိပါသဖြင့်..။

ကျွန်းကွက် အဝါရောင် မျက်နှာကျက်က ဝေဝါးလာသည်။ နင့်ကနဲ လှိုက်တက်လာသည့် ပင်သက်ကို မြိုချလိုက်သည့် ခဏ၊ နထင်ဆီမှ ရေနွေးစီကြောင်းတစ်ခုက နားရွက်ထဲအထိ စီးကျလာ၏။ သေလိုက်စမ်း စူးရှ.. နင် သွား သေလိုက်စမ်း.. နင်လည်း အလကားကောင်ပဲ.. ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ငါ့ကို မျက်ရည်ကျစေတဲ့သူမှန်သမျှ အကုန် အလကားလူတွေချည့်ပဲ.. အဲ့ဒီအထဲမှာ အဆိုးဆုံးက နင်ပဲ.. ဘာလို့လည်း သိလား.. ငါ့ကို တစ်သက် မမေ့နိုင်တဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးခဲ့ပြီးမှ.. ခုလိုကြီး.. ခုလို ရုတ်တရက်ကြီး ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့.. နင် အရမ်း ရက်စက်တယ် စူးရှ.. ငါ မကျေနပ်ဘူး.. သိလား.. ငါ လုံးဝ မကျေနပ်ဘူး..။

................................................................................................................................

အခန်း (၁၆)

“ သက်သာရဲ့လား မေမေ..”

“ အင်းးးး.. ဒီနေ့ ကျူရှင် မရှိဘူးမဟုတ်လားဖွေး.. မေမေ သမီးကို အေးအေးဆေးဆေး ပြောစရာရှိတယ်..”

ဘွားလေး မရှိသည့်ရက်များအတွင်း မီးဖိုချောင် တာဝန်က ဖွေး တစ်ယောက်တည်းအပေါ် လုံးလုံး ပုံကျနေသည်။ ညက တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်သော်လည်း စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလှစွာပင် မနက်အစောကြီး နိုးနေမိပြန်၏။ မျက်စိနှစ်လုံးပွင့်သည်နှင့် အရင်ဆုံး မြင်ယောင်မိတာက မိမိကို ငေးကြည့်နေကျ ရီဝေဝေ မျက်ဝန်းတစ်စုံ။ အချစ်ဆိုတာ တကယ်ပဲ အိပ်စက်ခြင်းများကို တားဆီးတတ်သလား..။ မေမေ့အတွက် မနက်စာ ပြင်ဆင်ပြီး လာပို့ပေစဉ် မေမေ စကားပြောလိုသည် ဆို၍ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်လေး ချကာ မေမေ့ အနားတွင် ထိုင်လိုက်၏။

“ သမီးမှာကော ချစ်သူရှိနေပြီလား ဖွေး..”

“ ရှင်.. ဟို..”

မေမေ မေးလိုက်ပုံက ရုတ်တရက်ကြီးမို့ ဖွေး ဘာပြန်ဖြေရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားသည်။ ချစ်သူတဲ့လား မေမေ။ သည်အချိန်မှာ ချစ်သူဆိုတဲ့ စကားလုံးက သမီးအတွက် သိပ် မုန်းစရာကောင်းလွန်းပါတယ်။ မေမေ့ ကြည့်ရတာ အနည်းငယ် မောနေပုံပင်။ မေမေ့ မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေမိသည့် ဖွေး။ စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုကို ကြောက်လာမိသည်။ အသက် (၅၀) မပြည့်သေးသော်လည်း လောကဓံ၏ အထုအထောင်း များကြောင့်လား၊ လတ်တလော ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကြောင့်လား၊ မေမေ့ မျက်နှာမှာ လိုတာထက် ပို၍ အိုစာနေသယောင် ထင်မိသည်။ 

အိမ်ထောင်ဦးစီး လင်ယောကျ်ား မရှိပါဘဲ သမီးနှစ်ယောက်၏ ဘဝ ကို တစ်ယောက်တည်း စောင့်ရှောက်ခဲ့ရှာသည့် မေမေ။ မေမေ အတော်ကြီး ပင်ပန်းခဲ့ပြီပဲ။ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့မိသော အတွေးများဖြင့် မေမေ့ မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ဖွေး လက်ကလေးများကို လာရောက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည့် မေမေ့ လက်များ အေးစက်နေ၏။ မနေ့က ဆေးခန်းတွင် အထူးကု ဆရာဝန်ကြီး၏ စစ်ဆေးချက် လက္ခဏာများ အရ မေမေ့ ကျောက်ကပ်တွင် ပြဿနာ တစ်စုံတစ်ခု ရှိနေပုံပေါ်သည်။ 

လိုအပ်သော ကုသမှုများအတွက် ဆေးစစ်ချက် အဖြေများက နက်ဖြန်မှ ရမည်။ သူဌေးရောဂါဟု ဆိုရလောက်အောင်ပင် ငွေကုန်ကြေးကျ များတတ်လွန်းသည့် ဝေဒနာမို့ သည်အိမ်အတွက် အိမ်ထောင်ဦးစီး မေမေ၊ ငွေရေးကြေးရေး တွေးပူနေခြင်း ဖြစ်ဟန်တူ၏။ ဖွေးလည်း တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မတွေးဘူးသော သည်အိမ်အတွက် ငွေကြေး ကိစ္စများ၊ မေမေ့ ဝင်ငွေနှင့် လုပ်ငန်း အခြေအနေ စသည်တို့ ခေါင်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ဒါတွေ ခုမှ တွေးမိသည့် အတွက်၊ မေမေ့ကို မေ့ထားမိသည့်အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ်အဖြစ် နောင်တ ရမိသည်။

“ နောက် နှစ်လလောက်နေရင် မွှေး က လက်ထပ်တော့မယ် မဟုတ်လား.. ဖွေး မှာရော ရည်ရွယ်သူ ရှိနေပြီလား မေမေ သိချင်လို့လေ..”

“ အာ မရှိပါဘူး မေမေရာ.. ဖွေးက မေ့နားမှာ တစ်သက်လုံး နေမှာပါ..”

မေမေ့ မျက်နှာ ပြုံးရင်း ခေါင်းလေး အသာ ငြိမ့်၏။ ဖွေးလည်း ပြန် ပြံုးပြမိသည်။ အာရုံထဲတွင် ဖျတ်ကနဲ ပေါ်လာသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကြောင့် မိမိ အပြုံး ပီပြင်ပါ့မလားဟု တွေးကာ ခေါင်းကို ခပ်မြန်မြန် ငုံ့လိုက်ရ၏။ မိမိ အမူအရာကို မေမေ မြင်ဖြစ်အောင် မြင်သွားသည်။

“ မေမေ့ကို အမှန်တိုင်းတော့ ပြောမှ ဖြစ်မယ်နော် ဖွေး.. သမီး အဖြေပေါ် မူတည်ပြီး မေမေ ပြောစရာ ရှိလို့လေ.. အရေး ကြီး တယ်..”

တိမ်ဝင်သွားသည့် မေမေ့ အသံလေးကြောင့် ဖွေး စိတ်ထိခိုက်သွားမိသည်။ မေမေရယ်.. ဘာတွေများ ပြောချင်လို့လဲ..။

“ ဖွေး မညာပါဘူး မေမေ.. မေမေ ပြောစရာရှိတာ ပြောပါ.. ဒါပေမယ့် ခု မေမေ မောနေလားဟင်.. မေမေ ပြောမယ့် ကိစ္စက နောက်မှ ပြောလို့ မရဘူးလား..”

“ ဖွေး ကို မေမေ အိမ်ထောင် ချပေးချင်တယ်..”

“ ရှင်..”

ပြောပြီး မေမေ ခဏ အမောဖြေနေသည်။ နှဖူးတွင် စို့လာသည့် ချွေးလေးများကို ဖွေး သုတ်ပေးလိုက်၏။ မေမေ့ ကြည့်ရတာ စကားတစ်ခုကို လိုရင်းပြောနိုင်ဘို့ ကြိုးစားနေရပုံပင်။ မေမေ မောနေမှန်း သိသော်လည်း ဆက်ပြောမည့် စကားကိုတော့ ဖွေး အမြန်ဆုံး သိချင်မိသည်။ ဖွေးကို အိမ်ထောင် ချပေးချင်တယ်တဲ့လား မေမေ။ မေမေ ရုတ်တရက်ကြီး သည်လို ဘာလို့ ပြောရတာလဲ.. မဟုတ်မှ လွဲရော.. ရုပ်ရှင်တွေ ထဲကလို မေမေ့မှာ.. ဘုရား ဘုရား.. မဟုတ်ပါစေနဲ့..။

“ တကယ်က မေမေ့ အလုပ်တွေ သိပ် အဆင်မပြေ ဖြစ်နေတာ ကြာပြီ သမီး..”

“ ……….”

“ သမီး ဖေဖေရဲ့ မိတ်ဆွေ မိသားစုက ကူညီပေးနေလို့ မေမေ ခုလောက်ထိ ရပ်တည်နေနိုင်တာ..”

“ ……….”

“ မွှေး ရဲ့ ပညာသင် စရိတ်ကလည်း မသေးလှဘူး မဟုတ်လား..”

“ ……….”

“ အခု မေမေ အိပ်ရာထဲ လဲရပြီ ဆိုရင် ဒီအကြောင်းတွေ သမီး သိမှ ဖြစ်တော့မယ်လေ..”

ဖွေး မျက်ရည် လည်လာမိသည်။ မေမေ့ ခမျာ သမီးနှစ်ယောက် အတွက် ရုန်းကန်ရင်း အဆင်မပြေမှုများကိုပါ မြိုသိပ်ခဲ့ရတာပါလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုလို မေမေ ခွန်အားနည်းနေချိန် အနားမှာ ရှိခွင့် ရတာကိုတော့ ဖွေး ကျေနပ်မိသည်။ စောစောက ပြောစကားအရ မေမေက မိမိကို မွှေး ထက်ပို၍ အားထားကြောင်း သိလိုက်ရသည် မဟုတ်ပါလား။ 

ဖွေး ကို အိမ်ထောင် ချပေးချင်တယ် ဟူသော စကားနှင့် ပတ်သက်၍တော့ အနည်းငယ် ရင်ထိတ်မိသည်။ မိမိ ဆန္ဒမပါဘဲ မိဘ စီစဉ်သည့် ယောကျင်္ားတစ်ဦးနှင့် တစ်သက်လုံး အတူနေရမည့် ကိစ္စကိုတော့ အိပ်မက်ပင် မမက်ခဲ့။ မေမေ ဆက်ပြောမည့် စကားကိုပဲ ရင်တမမနှင့် နားစွင့်နေမိသည်။

“ ဒီအခြေနေအတိုင်း ဆိုရင် မေမေတို့ လုပ်ငန်းတွေ ဆက်ရပ်တည်နိုင်ဘို့ ခက်နေပြီ ဖွေး.. အထူးသဖြင့် ဒီအလုပ်တွေကို ဆက်ဦးဆောင်ရမယ့် သမီးအတွက် အရမ်း..”

“ မောနေရင် နားပါ မေမေရယ်.. မေမေ နေကောင်းသွားမှ ဖွေး နဲ့ တိုင်ပင်မယ်လေ နော်..”

“ ရပါတယ်.. မေမေ ခုပဲ ပြောချင်တယ်..”

“ …………”

“ အခု မေမေ့ကို ကူညီနေတဲ့ မိတ်ဆွေ.. သမီးတို့ဖေဖေရဲ့ သူငယ်ချင်းပါပဲ.. သူက သူ့သားနဲ့ သမီးကို နေရာ ချထားပေးချင်တယ်တဲ့..”

“ …………”

“ မေမေ စကားကုန်တော့ မပြောရသေးပါဘူး ဖွေးရယ်.. သမီးမှာ တခြား ရည်ရွယ်သူ မရှိရင်တော့ သူတို့ ကမ်းလှမ်းတာကို မေမေ မငြင်းချင်ဘူး..”

“ ဟိုလေ.. ဖွေး တစ်ခု မေးရမလား မေမေ..”

“ …………”

“ မေမေ့ မှာ သူတို့ကို ပေးစရာ အကြွေးတွေ ဘာတွေများ..”

“ သမီးငယ် ရယ်..”

“ ဟင့်အင်း.. စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့ မေမေရယ်.. မေမေ အရမ်း ပင်ပန်းနေပြီ..”

“ မေမေ့မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အခက်အခဲရှိရှိ.. သမီးလေးကို အကြွေးနဲ့ အသိမ်းခံရတာမျိုးအထိတော့ မေမေ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး ဖွေးရယ်.. ခုက အကြွေး ဆိုတာထက် သမီး ရှေ့ရေးအတွက် သင့်တော်တဲ့သူမို့လို့ မေမေ ပြောတာပါ.. မေမေ သမီးနှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်ချ သွားချင်တယ်..”

“ မေမေ ရယ်..”

ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် မှီလျှောလျှော ထိုင်နေသည့် မေမေ့ ရင်ခွင်ထဲ ဖွေး တိုးဝင်မိသည်။ ဆယ်စုနှစ် တစ်ခုစာမက အမှတ်တမဲ့ နေမိခဲ့သော မေမေ့ရင်ခွင်က နွေးနေဆဲပါလား။ ဖွေး လက်ကလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မေမေ့ လက်များ တုန်ရီနေရှာ၏။ မေမေ့ နှလုံးခုန်သံများထဲတွင် ကျဉ်းကြပ်မှုများ ရောနှောနေမှန်း ဖွေး ခံစားလိုက်မိသည်။ ဖွေး ခေါင်းထဲတွင်လည်း အတွေးရောင်စုံများ ယောက်ယက် ခတ်ကုန်သည်။ မိမိ ဘဝ အတွက်သာမက မေမေ့ အတွက်ပါ အရေးအကြီးဆုံး အချိန်ဖြစ်နေမှန်း ခံစားလိုက်မိ၏။ 

အနာဂတ် လမ်းဖြောင့်သွားပြီ ဖြစ်သည့် မွှေး တစ်ယောက်ကတော့ ဒါတွေ သိချင်မှ သိပါလိမ့်မည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုချိန်မှာ မေမေ့ နားတွင် အနီးကပ်နေပေးနိုင်ယုံမျှမက၊ မေမေ တစ်ယောက်တည်း ကျိတ်ရင်ဆိုင်နေသည့် သောက အချို့ကို မွှေး ထက်အရင် သိခွင့်ရခြင်း၊ မေမေ့ကို တကယ် ကူညီနိုင်သူသည် သင်းသင်းမွှေး မဟုတ်ဘဲ မိမိ ဖြစ်နေခြင်းတို့ အတွက်တော့ ဖွေး တကယ်ပဲ ကျေနပ်မိသည်။ 

သို့သော် မေမေ့ ဆန္ဒ ပြည့်ဝစေဘို့ မိမိ စွန့်စားရမှာက တစ်ဘဝလုံးစာ မဟုတ်ပါလား။ မိမိ စတေးရမှာက နှလုံးသား၊ တစ်သက်လုံး ထိန်းချုပ်ရမှာက ဦးဏှောက် အသိတရား။ နှင်းဖွေးဖွေး၏ အသိအာရုံအားလုံး မျက်ဝန်းများနှင့် အတူ ရီဝေမှုန်ဝါးခဲ့ရပါသည်။

ဖွေး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မေမေရယ်.. ခုနေ ဖေဖေရှိရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ.. သမီး နှစ်ယောက်အတွက် ပင်ပင်ပန်းပန်း ရုန်းကန်ခဲ့ရတဲ့ မေမေ.. အခု အရမ်း အားနည်းနေပြီ.. ဒီအခြေနေထိ ရောက်အောင် မေမေ့ကို ဖွေး ပစ်ထားခဲ့မိတယ်.. 

မေမေ အဆင်ပြေရဲ့လား ဆိုတဲ့အတွေးကို တစ်ခါမှ မတွေးဘဲ လောကကြီးကို မကျေနပ်ချက်တွေနဲ့ အချိန်တွေ ဖြုန်းခဲ့မိပြီလား.. ဒီအကြောင်းတွေ ဖေဖေသာသိရင် ဖွေးကို စိတ်ဆိုးမှာလားဖေဖေ.. မေမေ့ကို မကူပဲ ပေါ့ပေါ့တန်တန်နေခဲ့မိတဲ့ ဖွေးကို ဖေဖေ ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါ့မလား.. ဖွေး မှာ အချိန် မှီသေးလား.. မေမေ့အတွက် အကောင်းဆုံး အထောက်အကူ ဖြစ်အောင် ခုချိန်မှာ ဖွေး လုပ်ပေးနိုင်တယ်လား.. ဒါပေမယ့် ဖွေး လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းကြီးက …..စူးရှရယ်.. ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ ဟင်..

.....................................................................

အခန်း (၁၇)

“ မာလာ့ကို သေသေချာချာ ပြောထားရဲ့လား ဖွေး.. မေမေ စိတ်ပူတယ်နော်..”

“ စိတ်ပူပါနဲ့ မေမေရယ်.. ဖွေး ပြောပြီးပါပြီ.. မေမေသာ ဟိုမှာ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူခဲ့.. စိတ်ညစ်စရာတွေ ဘာမှမတွေးဘဲနဲ့လေ နော်..”

“ သမီး ပါရင်တော့ ပို အဆင်ပြောတာပေါ့ ဖွေးရယ်..”

“ မွှေး တစ်ယောက်လုံးပါနေတာပဲ မေမေရဲ့.. ကောင်းမြတ်ကလည်း ခုမှ သိတဲ့သူမှ မဟုတ်တာ.. မေမေ အဆင်ပြေမှာပါ..”

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ရက်က မွှေး မင်္ဂလာပွဲ ပြီးပြီ။ ငွေဆောင် ကမ်းခြေကို ပျားရည်ဆမ်းခရီး သွားကြမည်ဖြစ်၏။ မွှေးတို့ လင်မယားက မေမေ့ကိုပါ လိုက်ခဲ့ဘို့ ပြောသည်။ ဖွေးလည်း စီးပွားရေး ကိစ္စများကြားတွင် လုံးလည်လိုက်ပြီး ကျန်းမာရေးပါ ထိခိုက်နေရသည့် မေမေ့ကို အေးအေးဆေးဆေး အနားယူစေချင်ပါသည်။ မေမေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခရီးတစ်ခုခုသွားရန် ဆန္ဒရှိပုံပေါ်၏။ 

သို့သော် အတူသွားရမည်က ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံ ဖြစ်နေသည့်အပြင် ဖွေးကလည်း မလိုက်လိုပါဟု ပြောထားသဖြင့် မေမေ ဤသို့ တုန့်ဆိုင်းနေခြင်းပင်။ တမင် ကတ်ဖဲ့ခြင်း မဟုတ်သော်လည်း မိမိမျက်စိရှေ့တွင် တီတာ တွတ်ထိုးနေမည့် ဤစုံတွဲကို ဖွေး မည်သို့မျှ ကြည့်လို့ရမည် မထင်။ 

သိပ်မကြာသေးမီ အချိန်ကပင် မေမေ့ဆန္ဒ အားလုံးကို ခေါင်းငြိမ့် လက်ခံခဲ့ပြီမို့ သမီး အလိမ္မာလုံးလုံး ဖြစ်သွားသော ဖွေးကို မေမေ တစ်စုံတစ်ရာ စောဒက မတက်ခဲ့ရှာပါ။ ဘွားလေးကလည်း မနေ့ကတည်းက တရားစခန်း ဝင်သွားသည်။ အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့မည့် ဖွေးအတွက် မာလာ့ကို ညခေါ်အိပ်ရန် မေမေ မှာနေခြင်းဖြစ်၏။

“ သွားကြမလား မေ မေ..”

“ အေးအေး.. မေမေ စိတ်ချမယ်နော် ဖွေး.. မာလာ့ဆီ ဆက်ဖြစ်အောင်ဆက်ဦး.. ညကျ မေမေ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်..”

ကားပေါ်သို့ အထုတ်အပိုးများ လိုက်တင်ပေးလိုက်သည်။ မေမေတို့ ကားထွက်သွားပြီး ခြံတံခါးပိတ် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ တိတ်ဆိတ်ခြင်းတို့ လွှမ်းမိုးနေသော သည်အိမ်ကြီးထဲတွင် မိမိ တစ်ယောက်တည်းပါလား။ ခြောက်ကပ်ကပ်နိုင်သော အပြုံးတစ်ချက်ကို ပြုံးလိုက်မိသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်လခန့်က ယခုလို အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ရမည့် အခွင့်အရေးကို ဘယ်လောက်တောင် မျှော်လင့်ခဲ့ရလဲ။ သည်လို နေ့မျိုးက မိမိ အတွက် ဘယ်လောက်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ၊ ရင်ခုန် ကြည်နူးစရာ ကောင်းခဲ့သလဲ။ 

မိမိကို အိမ်ထောင် ချပေးချင်သည်ဟု မေမေ ပြောခဲ့ပြီးနောက် ကျူရှင် ဖွင့်ရက် ပြန်ရောက်လာသော်လည်း စူးရှတစ်ယောက် လုံးဝ ပျောက်နေခဲ့သည်။ ဖုန်းဆက်လို့လည်း မရသည့်နောက်ဆုံး ကြေကွဲ ဆွေးမြည့်နေသော မိမိနှလုံးသား၏ အလိုကို လိုက်ပြီး စူးရှ နေထိုင်ရာ ဆရာ့အိမ်သို့ ဖွေးတစ်ယောက် မိုက်မဲစွာ ရောက်သွားမိပါသည်။

“ အန်တီ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနော် သမီး.. စူးရှနဲ့ ဘာ ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့လို့လဲ..” 

ဆရာကတော် သည်လို မေးလာချိန် ဖွေး ရှက်လွန်း၍ အငွေ့သာ ပျံထွက်သွားလိုက်ချင်တော့သည်။ သွားလေသူ ဖေဖေ့ မျက်နှာကိုလည်း ဖျတ်ကနဲ မြင်ရောင်မိသည်။ ဖေဖေရေ.. ဖေဖေ အားကို တန်ဘိုးထားခဲ့တဲ့ သမီးက  ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက် ပျောက်သွားလို့ လိုက်ရှာနေသတဲ့.. ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲလို့ အမေးခံရလောက်အောင် သမီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီထင်တယ် ဖေဖေရယ်.. အဲ့ဒါ နင့်ကြောင့် စူးရှ၊ ခုနေ နင့်ကိုတွေ့ရင် မသေမချင်း မျှင်းပြီး သတ်မယ် သိလား.. ငါ နင့်ကို သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် လွမ်းနေတယ် သိလား..။

“ ဟိုလေ အန်တီ.. ဘာ မှ ဖြစ်ခဲ့လို့ မဟုတ်ပါဘူး.. ဟိုဥစ္စာ..”

“ စူးရှ အကြောင်းက အန်တီလည်း သိပ် မသိဘူး သမီးရဲ့.. သမီးက အန်တီ့ သမီးအရွယ်လေးမို့လို့ စိတ်ပူမိတာလေ.. အန်တီ့ကို အမေလိုသဘောထားပြော.. ဒါမှ မဟုတ်လည်း သမီး သူငယ်ချင်းလို သဘောထားလိုက်.. စူးရှကို အိမ်အထိ လာရှရလောက်အောင် အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ ရှိနေသလား သမီး..”

ကြင်နာနူးညံ့စွာမေးလိုက်သည့် အန်တီ့မျက်နှာတွင် မိမိကို တစ်စုံတစ်ရာ အထင်မြင်သေးခြင်းမျိုးတော့ လုံးဝ ရှိမနေပါ။ သားသမီး မရှိသူမို့ ကလေးချစ်တတ်သည်ဟု သိထားသော အန်တီ့ကို အလှူရက်ကသာ တွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်ပြီး သိပ်ကြီးလည်း မရင်းနှီး။ တက္ကသိုလ် ဆရာမ တစ်ဦးဖြစ်သည့် အန်တီက ခေတ်လူငယ်တွေကို အများကြီး နားလည်ပုံ ရပါသည်။ 

ယခုလည်း ဖွေးပုံစံ ဖြစ်အင်က အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်ဖုံးပြီး လင်ပျောက်ရှာနေရသော မိန်းမမိုက်လေးနဲ့များ တူနေပြီလား။ ရှက်လွန်းလို့သာ သေရကြေးဆို နှင်းဖွေးဖွေး ချက်ချင်း အသက်ထွက်သွားနိုင်ပါသည်။ မစဉ်းစား မဆင်ခြင်နိုင်လောက်အောင် ထွက်လာမိပြီးမှ သည်အချိန် သည်အိမ်မှာ ဆရာရှိမနေတာ တော်သေးသည်ဟုပဲ တွေးရတော့၏။

“ အအေးလေး သောက်လိုက်ဦးသမီး.. အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့.. စူးရှ ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိပေမယ့် သမီး အခက်အခဲကိုတော့ အန်တီ ကူညီနိုင်လောက်ပါတယ်.. ”

“ ဟို.. သမီး နဲ့.. သမီးနဲ့ စူးရှက.. ဟိုလေ အန်တီ ဘာမှတော့ မဟုတ်ပါဘူး..”

“ …………”

“ ဟိုလေ အန်တီ.. သမီးတို့ကြားမှာ.. …… အန်တီ စိတ်ပူလောက်ရမယ့် ပတ်သက်မှုမျိုး.. …… အဲ့လို မျိုးကြီး မဟုတ်ပါဘူးအန်တီ.. ဒါပေမယ့် သူ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာမပြောညာမပြော ပျောက်သွားတော့.. သမီး.. ဟို.. သမီး သိချင်လို့ သက်သက်ပါ.. သူ.. သူ ဘယ် ရောက်နေတာလဲလို့.. သိချင်လို့ သက်သက်ပါ..”

ကြင်နာရိပ် သန်းနေသည့် အန်တီ့ မျက်ဝန်းများက ဖွေးအတွက် လုံခြုံစေပါသည်။ အန်တီ ဘာကို စိုးရိမ်နေမှန်းလည်း ဖွေး နားလည်မိသည်။ တကယ်လည်း မိမိ အဖြစ်က လူကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ တွေးပူစရာ မဟုတ်ပါလား။ အထူးသဖြင့် မိမိလို အရွယ်ရောက်ပြီးစ မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦး အနေနှင့် ရွယ်တူ အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို လိုက်ရှာနေမိခြင်းက ရိုးရှင်းသော ကိစ္စတစ်ခုမဟုတ်မှန်း များစွာ သိသာစေသည်ပဲလေ။ 

မိခင်စိတ်ကြီးမားသော အန်တီဆရာမ၏ နွေးထွေးသော အကြည့်များကြောင့် စူးရှကို လာရှာမိသော ဖွေး၊ အလွန် ရှက်မိသော်လည်း စိတ်သက်သာရာတော့ ရခဲ့ပါသည်။ လူက ထူပူနေမိသော်လည်း ရင်ထဲရှိရာကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြဘို့ သတ္တိဝင်လာမိ၏။ ရောက်လာပြီးသည့် နောက်တော့ တွန့်ဆုတ်နေလို့လည်း မထူးတော့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ရှင်းပြလိုက်သော စကားများကြောင့် ဖွေး၏ ဖြစ်အင်ကို အန်တီ နားလည် သွားပုံရပါသည်။ သက်ပြင်းလေးတစ်ချက် မသိမသာ ချပြီး..

“ ဒီလို ဖွေးရဲ့.. စူးရှက အန်တီတို့ အိမ်မရောက်ခင်က နေ့ဘက် ကျောင်းတက်ရင်း ညဘက်တွေ တက်ဆီမောင်းတယ်.. ကောင်လေးက ရိုးသားပါတယ်.. အနေလည်း အေးတယ်.. တစ်ရက် ဆရာ့ အကိုတစ်ယောက် သင်္ဘော ပြန်တက်ခါနီး.. ညဘက် ဆိုင်သွား စားကြသောက်ကြတယ်လေ.. အားလုံးက မူးနေကြတော့ အိမ်အပြန် ကားမောင်းဘို့ အဆင်မပြေဘူး မဟုတ်လား.. အဲ့မှာ ကားငှားစီးရင်း ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့အကိုရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ ပိုက်ဆံ ၁၀သိန်းနီးပါး ထည့်ထားတဲ့အိတ်.. စူးရှ ကားပေါ် ကျန်ခဲ့တယ်.. လိပ်စာရှာပြီး လာပြန်ပေးလို့ တစ်ပြားမှ မလျှော့ဘဲ ပြန်ရတယ် ဆိုပါတော့ကွယ်.. 

အဲ့နောက်မှာ စကား စပ်မိကြရင်း ကိုယ့်စားရိတ်လေး ကိုယ်ရှာပြီး ပညာသင်နေတဲ့ကလေး ဆိုတာ သိသွားတော့ အန်တီ့ ညနေဘက် ကျူရှင်တွေ ဆရာလည်း လိုက်ပို့ဘို့ မအားရင် သူ့ကား လှမ်းခေါ်သုံးဖြစ်တယ်.. ဆရာတို့ အပေါင်းအသင်းတွေ စားကြသောက်ကြရင်လည်း သူ့ပဲ ပို့ခိုင်း ကြိုခိုင်းနဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ် ဆိုပါတော့ကွယ်.. နောက်တော့ သူတို့ အတူ စုငှားနေတဲ့ အိမ်ကလေးကို ပိုင်ရှင်က ရောင်းလိုက်တယ် ဆိုလား.. အဆောင်နေဘို့ စုံစမ်းနေတယ် ဆိုတာနဲ့ ဆရာက လွတ်နေတဲ့ ဂိုဒေါင်နောက်က အခန်းလေးကို နေပါစေ ဆိုပြီး ပေးထားလိုက်တာ.. ကောင်လေးက တော်ရှာပါတယ်.. 

အန်တီနဲ့ ဆရာက တူလိုသားလို ဆက်ဆံပေမယ့် အနေအထိုင် အရမ်း တတ်တယ်.. သူ အငှားမောင်းနေတဲ့ ကားက ရောင်းမယ်ဆိုပြီး စပေါ် ကိစ္စတွေ အရှုပ်အရှင်း ဖြစ်တာတောင် အန်တီတို့ ကူညီတာ သူ လက်မခံဘူး.. တစ်ခု ဆိုးတာက သူ့ အကြောင်း ဘာဆို ဘာမှ မပြောတာပဲ.. အန်တီလည်း အစက ၀ရမ်းပြေး ဘာညာ ဖြစ်နေမှာ စိုးမိသေးတာ.. ဒါပေမယ့် လူ့စရိုက်က နေရင်းနဲ့ ကြည့်လို့ ရတယ်လေ.. ကောင်လေးက လူအေးပါ.. 

အခု ကိစ္စကတော့ အန်တီရော ဆရာရော နားကို မလည်တာ.. ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်သွားမှန်းမသိ ဆက်သွယ်လို့လည်းမရ.. ရဲတိုင်ရမလား.. သတင်းစာထဲ ထည့်ရမလား.. စဉ်းစားပြန်တော့လည်း ကလေးပေါက်စမဟုတ်.. ကိုယ့်အိမ်ကလည်း ဘာမှ မပျောက်.. အိမ်မှာ အဆောင်လာနေသလို ပုံစံထက်ပိုပြီး ဘာမှလည်း သူ့အကြောင်း မသိဆိုတော့ သမီးရယ်.. သမီး ဆရာကတော့ ဒေါလည်းပွ၊ စိတ်လည်းပူပေါ့.. သံယောဇဉ်ကလည်း ရှိနေတော့လေ..”

ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြလိုက်သည့် အန်တီ့စကား အဆုံးတွင် ပြန်မရနိုင်တော့သည့် ဆုံးရှုံးမှုတစ်ခုကို ဖွေး ကောင်းကောင်း ခံစားမိလိုက်ရသည်။ ပြင်ဦးလွင်အထိ လိုက်ရ ကောင်းမလား ဟူသော အတွေးကိုတော့ ဖွေး အကောင်ထည် မဖော်ဖြစ်ခဲ့။ သည်အတိုင်း ဆိုပါလျှင် စူးရှနှင့် ပတ်သက်၍ မိမိ သိထားတာတွေ အားလုံးက အမှန်ဟုတ်ပါ့မလား။ 

တကယ်လို့များ မိမိ ဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေးသည် လူငယ်တစ်ဦး၏ စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာ ဖြစ်နေခဲ့မည်ဆိုပါလျှင် သည်ဇာတ်လမ်းကို အခြေခံပြီး သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို အိပ်ခန်းထဲအထိ ခေါ်ကာ မိုက်မဲစွာ ပါတ်သက်မိသည့် မိမိ အဖြစ်က….။ထိုညက ဖွေး ငို ခဲ့သည်။ ခါတိုင်းကဲ့သို့ နာကျည်းမှု ဝမ်းနည်းမှု တစ်ခုခုကြောင့် မျက်ရည် ကျရုံ သက်သက်မဟုတ်ပါဘဲ နင့်သီးစွာ ငိုရှိုက်ခဲ့ပါသည်။ တဆစ်ဆစ် နာကျင်နေသော ရင်ထဲတွင် ဘာမှ မကျန်တော့အောင် မျက်ရည်များနှင့် မျှောချခဲ့သည်။ 

အချစ် ဆိုသော စကားလုံးကို ရှိုက်သံများနှင့် မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ နောက်နေ့မနက်တွင် မေမေ့ထံသွားကာ ဖွေး အနာဂတ်အတွက် မေမေ စီစဉ်သမျှ နာခံမည်ဟု ကတိပေးလိုက်တော့၏။ လဲပြိုလုလု ဖြစ်နေသော မေမေ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများ ဖွေး လက်ဖြင့် ပြန်လည် ဦးမော့ လာစေရမည်။ 

နှင်းဖွေးဖွေးကို အထင်အမြင် သေးသူအားလုံး နှင်းဖွေးဖွေး၏ ရှေ့မှောက်တွင် အမှန်တကယ် ဦးညွှတ်လာရမည်။ အထူးသဖြင့် အလုပ်သင်ဆရာဝန် ပြီးလျှင် မြန်မာပြည်တွင် ပိုစ့်တင် မဝင်ဘဲ နိုင်ငံခြားတွင် ပညာ ဆက်သင်လိုသော သင်းသင်းမွှေးတို့ လင်မယား၊ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ တစ်သက်တာ ကျေးဇူးရှင်အဖြစ် ထာဝရ လေးစားနေရမည့်သူများထဲတွင် မိမိလည်း အပါအဝင် ဖြစ်ရမည်။ နောက်ဆုံး ချစ်ရသည့်မေမေ သက်ရှိထင်ရှား ရှိနေသ၍ စနေသမီး နှင်းဖွေးဖွေးသည် အားကိုးရသော သမီး၊ လိမ္မာ သိတတ်သောသမီး၊ မိဘ လက်နှင့် မြှင့်တင်ပေးသော ရွှေပုံပေါ်တွင် စံနေသည့် သမီး ဖြစ်ရမည်။

သည်လို အခွင့်အရေးတွေ ရဘို့ အရိုးခံ အခြေအနေအတိုင်း ကြိုးစားဘို့ဆိုတာ မည်သို့မျှ မဖြစ်နိုင်။ အထူးသဖြင့် မေမေ့ ကျန်းမာရေးအပါအဝင် မိမိ မျက်စိရှေ့တွင် မြင်နေရသည့် အခြေအနေအားလုံးက ယိုင်လဲနေပြီမဟုတ်ပါလား။ သည်လို အချိန်မှာ မိမိက ခေါင်းမာ ပေကပ်ပြီး ကိုယ့်အားနှင့်ကိုယ် ကြိုးစားပြနေလည်း မည်သို့မျှ မလွယ်တော့။ 

မချိမဆန့် ရုန်းကန်နေရမည့် အနေအထားကို ရောဂါသည် မိခင်က ရင်မောစွာ မြင်နေရဦးမည်။ အနည်းဆုံးတော့ မေမေ့ ကျန်းမာရေး အတွက်ပဲဖြစ်ဖြစ် မိမိ ဘဝတစ်ခုလုံး ရင်းရသည်မှာ အရှုံးမရှိဟု ဖွေး မြင်မိသည်။ ဒါကမှ တကယ့် လက်တွေ့ဘဝ မဟုတ်ပါလား။ ဘယ်ကလာလို့ ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိသည့် ယောကျင်္ား တစ်ယောက်အပေါ်တွင် စုပြုံကျရောက်နေသော သောက်သုံးမကျသည့် အချစ် ဆိုတာကြီးက တကယ်တမ်း မိမိ လက်တွေ့ဘဝ အမြင့်ရောက်ဘို့ ဘာမှ အသုံးမဝင်။ 

မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဘဝတွင် ဂုဏ်သရေရှိ အသိုင်းအဝိုင်းကြီးတစ်ခု၏ သတို့သမီးအဖြစ် တောင်းဆို ကမ်းလှမ်း ခံရခြင်းသည် ဂုဏ်သိက္ခာကောင်း တစ်ရပ် ဟု ပြောမည် ဆိုပါလျှင် ငြင်းသူရှိလျှင်တောင် နည်းပါလိမ့်မည်။ မည်သို့ပင် နောက်ပြန်လှည့်၍ မရသည့် လမ်း ဆိုသော်လည်း မေမေ့ နောက်ဆုံး အချိန်များကို အပြုံးနှင့်သာ မြင်ရမည် ဟူသော အခြေအနေ တစ်ခုတည်းနှင့်ပင် သည်လမ်းကို ရွေးဘို့ ဖွေး ဆုံးဖြတ်ခဲ့၏။ 

ဒါက မိမိဘဝအတွက် စူးခင်းသော လမ်း မဟုတ်.. စူးညှောင့် ခလုတ်ကင်းသော စိန်စီသည့်လမ်း ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။နေခဲ့တော့ စူးရှ.. ငါ့ ရင်ထဲမှာ နင့်နေအောင် စူးခဲ့ပြီးပြီ.. ငါ့ အသည်းတွေ ဒဏ်ရာဗရပွနဲ့ အက်ရှ ခဲ့ပြီးပြီ.. ငါ နင့်ကို ချစ်တယ်.. ချစ်သလောက်လည်း မုန်းတယ်.. 

ဘာလို့လဲ သိလား.. ငါ ကျေနပ်တဲ့အထိ ငါ့ကို ပေးဆပ်ပါ့မယ် ဆိုတဲ့နင်က.. ငါ တကယ်အလိုအပ်ဆုံး အချိန်မှာ ငါ့ကို ထားခဲ့တာလေ.. နင့်လိုကောင်က.. နင့်လို သောက်သုံးတစ်စက်မှ မကျတဲ့ လမ်းပေါ်က ကောင်က ငါ့ကို ထားခဲ့တာ.. ငါ့ အမိန့် မရဘဲ ငါ့နားကနေ ထွက်သွားခဲ့တာ.. သိလား စူးရှ.. နင်က ငါ့ ဘဝမှာ အချစ်ရဆုံးနဲ့ အမုန်းရဆုံး တစ်ဦးတည်းသော ယောင်္ကျားပဲ..။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၅ )

သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၅ )

Snow Flake ရေးသည်။

အခန်း (၁၃)

“ စူးရှ.. နင် အခု ဘယ်မှာလဲ..”

“ အိမ်မှာပဲလေ ဖွေး.. ဘာခိုင်းချင်လို့လဲ..”

ဘာခိုင်းချင်လို့လဲ ဆိုတော့ နင့်ကိုယ်နင် ငါ့ရဲ့ အစေခံ တစ်ယောက်လို့ တကယ်ပဲ ယူဆလိုက်ပြီပေါ့.. အိုးး ပျော်လိုက်တာ..။ ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ် နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးမိသွားသည်။ မနေ့က ရလိုက်သည့် အထိအတွေ့လေးကြောင့် သူမ တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့။ သည့်ထက် တစ်ဆင့်တက်လိုသည့် အာသီသက ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ သည်နေ့က ကျူရှင် ရှိသည်။ အိမ်မှာလည်း ဘွားလေး ရှိသည်။ စူးရှကို အနိုင်ကျင့်ဘို့ သင့်တော်သည့်နေရာ မရှိ။ သို့သော် မိမိစိတ်က အရမ်းကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပြီ။ 

ကျူရှင်လာနေကျ အချိန်ထက် စောပြီး အိမ်မှ ထွက်ခဲ့သည်။ မြေနီကုန်း ရောက်တော့ မိမိအာသီသကို အကောင်ထည်ဖော်ရန် အတွေးတစ်ခု လက်ကနဲ ရလာ၏။ သည်လိုနှင့် စီးလာသည့် တက်ဆီကို ရပ်ခိုင်းကာ စူးရှထံ ဖုန်းဆက်လိုက်ခြင်းပင်။

“ မြေနီကုန်း ဒဂုံစင်တာကို လာခဲ့ စူးရှ.. ဒီနေ့ ငါ ရှော့ပင် လုပ်မလို့ နင် ငါ့ကို လာကူရမယ်..”

“ ကျူရှင်က…”

“ ဘာဖြစ်လဲ ကျူရှင်က.. နင် ဆယ်တန်းကလေးလား စူးရှ.. အရေးမပါတာတွေ လာပြောမနေနဲ့.. ငါ့ဆီလာမှာလား မလာဘူးလား..”

“ အာ.. စိတ်ကြီးပါပဲလား ဖွေးရယ်.. ဒီနေ့အထိ နင်ခေါ်ရင် ငါ မလာတဲ့နေ့ ရှိခဲ့ဖူးလို့လား..”

“ ရှိကြည့်လိုက်လေ.. နင်နဲ့ငါ သတ္တိပြိုင်လိုက်ရုံပေါ့..”

“ မပြိုင်ပါဘူးဟာ.. ငါ အရှုံးပေးပြီးသားပါ.. လာခဲ့မယ်.. ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ စောင့်နေလေ နော်..”

“ အောင်မာ.. ဘာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာစောင့်လဲ.. ကောင်စုတ်.. ခု ချက်ချင်းလာ..”

“ လာတာက ဟုတ်တယ်လေ ဖွေးရယ်.. လမ်းကြပ်လို့ ကြာနေရင် နင်တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမှ အဆင်ပြေမယ်လေ..”

“ အာ့တော့ နင်ပြောမှလား.. နေဦး စူးရှ.. လူလို သူလို ဝတ်လာနော်.. ငါ သွားတဲ့နောက် လိုက်ရမှာ.. အနုတ်စုတ် ကုပ်စုတ် ရုပ် လုပ်လာလို့ကတော့ နင် သေဘို့သာ ပြင်..”

ဂျေဒိုးနတ် ဆိုင်ထဲဝင်လာခဲ့ပြီး မိမိရင်ခုန်သံများကို ကော်ဖီအေး တစ်ခွက်နှင့် မျှောချနေမိသည်။ 

“ နင်တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမှ အဆင်ပြေမယ်လေ..”

သည်စကားကို ဘာလို့ ထပ်တလဲလဲ ကြားနေမိပါလိမ့်။ စိတ် တိုလို့ပါ.. ဟုတ်တယ်.. စိတ်တိုလို့..။ ရာရာစစ နင့်လို အူတိအူကြောင် ငတုံးကောင်ကများ ငါ့ကို စိတ်ပူသလိုလို အကြံပေး သလိုလိုနဲ့။ ဆရာကြီး လာမလုပ်နဲ့ စူးရှ.. နင်က ငါ့ခြေထောက်အောက်မှာ တစ်သက်လုံး နေရမယ့်ကောင်..။ 

ကော်ဖီ တစ်ခွက် ကုန်လုနီးတွင် စူးရှ ရောက်လာ၏။ ဝတ်ထားသော ရှပ်အကျီက အပြာနုနု အောက်ခံပေါ်တွင် အဖြူရောင် ကွမ်းရိုးစင်း စိပ်စိပ်လေးများနှင့်မို့ သူ့ပင်ကိုယ် အသားအရည်နှင့် လင်း ထွက်နေသည်။ နက်ပြာရောင် ယောပုဆိုးကလည်း အသစ်နီးပါး အရောင်စိုစို။ သည်လိုကျတော့လည်း ငါ့ ကျွန်ကလေးက သန့်ပြန့် သားနား နေပါလား..။

“ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဖွေး..”

“ ကြာပြီပေါ့.. နေစမ်းပါဦး နင်က ငါ့ စျေးခြင်းတောင်း သယ်မှာလား.. ရုပ်ရှင်သွားရိုက်မှာလား..”

“ အာ.. နင် ပဲ..”

“ တော်ပြီ ဆက်မပြောနဲ့.. ငါ ပြောတာက အစုတ်ပလုတ်ရုပ်နဲ့ မလာဘို့ပဲပြောတာလေ.. ရှိုးထုတ်လာဘို့ ပြောတာမှ မဟုတ်ဘဲ.. အင့် ကိုင်ပေး.. သွားမယ်..”

ဖိုင်အိတ်ကို သူ့လက်ထဲ ဆောင့်အောင့် ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အရင်ဆုံး ဝင်လိုက်သည်က ဖိနပ်ဆိုင်။ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဖိနပ် ပုံစံ မျိုးစုံထက်ပို၍ ဖွေးအာရုံကို ဖမ်းစားထားသည့် အရာက မိမိ နောက်မှာ ကုပ်ချိချိ လိုက်လာသော စူးရှ၏ ပုံစံ။ သူ့ကြည့်ရတာ မိန်းမ ဖိနပ်ဆိုင်ထဲ ခုမှ ရောက်ဖူးပုံပဲ.. မပူနဲ့ စူးရှ.. ပြီးရင်ငါ ဘရာစီယာ သွားဝယ်ဦးမှာ.. ။ စိတ်ကြိုက်ဖိနပ်များကို ရွေးယူပြီး စီးကြည့်ရန် ခုံပုလေးတွင် ထိုင်လိုက်၏။ ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးလေးက အနားလာကာ ဖွေး ကို ကူညီရန် ပြင်ဆင်သည်။

“ ရတယ် အမ.. သူ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်..”

“ …….”

“ စူးရှ.. လာလေ.. ငါ့ကို ကူ..”

“ ……..”

“ ဟဲ့.. အော်.. စူးရှ..”

“ ငါ မှ မလုပ်ပေးတတ်တာ..”

“ ဘာ ခက်လို့တုန်း.. စွတ်ပေး အဲ့ကြိုးသိုင်းလေး အရင်စီးကြည့်မယ်..”

ခုံပုလေးပေါ်ထိုင်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ စူးရှတစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း နားထင်ကို လက်ညှိုးနှင့် ကုပ်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေ၏။ ဆိုင်ဝန်ထမ်း အမကြီးက ပြုံးစိစိ ကြည့်သည်။ သူမစိတ်ထဲတော့ မိမိနှင့် သူ့ကို အတွဲလေးဟု ထင်ကောင်း ထင်မည်ပေါ့လေ။ စူးရှ.. လာနော်.. ငါ ပိတ်ဟောက်လိုက်လို့ နင် ဘာကောင်ဆိုတာ သူများသူစိမ်း ရိပ်မိသွားမယ်.. ငါ ကောင်းကောင်း ခိုင်းနေတုန်း မြန်မြန် လာ လုပ်..။ 

သူ့မျက်နှာကို ခပ်စူးစူး စိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်တွင်းမှ ရေရွတ်လိုက်၏။ တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းများ၏ အသံတိတ်အမိန့်ကို ကျွန်ကောင်လေး ချက်ချင်း နားလည် သွားပုံရသည်။ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် ဖိနပ် လှလှလေးကို ကောက်ကိုင်၏။ ခြောက်ပေနီးပါး အရပ်ကြီး ကလန်ကလားနှင့် ကို့ယို့ကားယား အမူအရာက အတော်ပင်ရယ်စရာကောင်းနေသည်။ အနားက ဝန်ထမ်း အမကြီး ခိ ကနဲ အသံလေးထွက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို လက်နှင့် အုပ်ရင်း ခိုးရယ်၏။ ငါ စိတ် မရှည်လိုက်တာ စူးရှရယ်.. ဖိနပ်ကလေး စီးပေးဘို့ ဒီလောက်တောင် ခက်လား.. သူများရည်းစားကို ဘော်လီချွတ်.. နို့ နှိုက် လုပ်ခဲ့တဲ့ လက်တွေက ငါ့ကို ဖိနပ်စီးပေးဘို့ကျတော့ နှေးတုန့်နှေးတုန့်နဲ့ပါလား။

“ ထိုင်လိုက်လေ.. နင့် ပုံစံက ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့.. စူးရှ ငါ စိတ်တိုချင်လာပြီနော်..”

“ ……..”

“ စွတ်ပေး.. အင်း ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို.. လိုက်လား ငါ့ခြေထောက်နဲ့..”

“ ဟင်.. အင်း.. လိုက်တယ်..”

“ အာ ဖြေပုံက ဝတ်ကျေ တန်းကျေ ကြီး.. သေချာ ကြည့်..”

ပြောရင်း ခြေဖျားလေးကို ခပ်မြင့်မြင့် မြှေက်ပြလိုက်သည်။ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်လေး ဝတ်ထားသည့် ခြေဖမိုးလှလှလေးက သူ့မျက်နှာ နားမှာ။ ခြေမ ကော့ကော့လေးကို ငေးကြည့်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းများက အိပ်မက်ယောင်နေသူလိုလို၊ ဆေးမိနေသူလိုလို..။ တခုခုပြောစမ်း စူးရှရယ်.. နင့် မျက်လုံး အသေတွေကို ငါ အရမ်းမုန်းတာပဲ..။ ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးက လေဒီရှုးလှလှလေးတစ်ရံ ယူလာပေးသည်။ 

ဖိနပ်ကို ဖွေးရှေ့ တည့်တည့် ချမပေးဘဲ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေသည့် စူးရှလက်ထဲ တန်းထည့်ပေး၏။ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ကပင် ဖိနပ်လှမ်းပေးနေသည့် ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးနှင့် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေသည့် ဖွေး ရှေ့တွင် စူးရှ တစ်ယောက် စိတ်အိုက်နေသည့် မျက်နှာဖြင့် တကယ့် အစေခံ ရုပ်လေး ဖြစ်နေရှာသည်။ သည်လိုတော့လည်း ဖွေးစိတ်ထဲ မကောင်း။ ကိုယ် တစ်ယောက်တည်းပဲ ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းမဲ့ ကျွန်လူချောလေးကို ဖိနပ်ဆိုင် ဝန်ထမ်းကပါ မလေးမစား ဆက်ဆံတာတော့ သဘောသိပ်မကျ။ ချစ်စရာ ကျွန်ကလေးကို လေသံ ချိုချိုလေးနှင့် မျက်နှာသာ ပေးရပြန်တော့သည်။

“ စူးရှ.. ရွေးပေးဟာ.. နော်..”

“ ဟို အညိုလေးက ပို အဆင်ပြေတယ်ဖွေး.. ဘိုဆန်တာပေါ့..”

သူ့ကို နေရာပေးလိုက်သလို ခပ်ချွဲချွဲစကားသံလေးကြောင့် အတော်အတန် စိတ်ပေါ့ပါးသွားပုံရသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း စင်ပေါ်မှ ဖိနပ်လေးကို ပြောလည်းပြော၊ လှမ်းလည်း ယူလိုက်၏။ တကယ်လည်း သူရွေးပေးတာလေးက ပုံစံရှင်းရှင်းလေးနှင့် ပို လှသည်။ အညိုရောင် လည်သာ ဖိနပ်လေးက လေဒီရှုး ဆန်ဆန် ထိပ်အုပ်လေး ပါသည်။ သို့သော် လုံးဝ အပိတ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် ခြေသည်း လှလှလေးများက မထိတထိ ပေါ်နေ၏။ စွတ်ကြည့်တော့ အနည်းငယ် ကြပ်နေသည်။ 

ဖွေး စီးနေကျ ဆိုဒ်ပေမယ့် သည်ပုံစံမျိုး စီးလေ့မရှိတော့ သက်တောင့်သက်သာ သိပ်မရှိ။ လှတာတော့ အတော်ကို လှသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖိနပ် ၇ ရံ ၈ ရံလောက် ချွတ်လိုက် သွတ်လိုက် လုပ်ပြီး ဒါလေးကိုပဲ ဝယ်ဖြစ်ခဲ့၏။ ငွေရှင်းခါနီး ဖွေးထံ ဖုန်းဝင်လာသည်။ ဘွားလေး၏ ဓမ္မမိတ်ဆွေတစ်ဦး ရုတ်တရက် လေဖြတ်၍ ဆေးရုံတင်ရသဖြင့် ဘွားလေး ဆေးရုံသို့ လိုက်သွား ကူညီမည် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် မေမေ အလုပ်မှ အပြန် ဆေးရုံသို့ ဝင်ကြိုမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ဖွေး ထ ခုန်မိမတတ် ပျော်သွားသည်။ 

ဖိနပ်ဘိုးရှင်းပြီး ထို အသစ်လေးကိုပဲ စီးကာ ဒဂုံစင်တာ တစ်ပတ် ပတ်လိုက်၏။ ပထမ စိတ်ကူးအတိုင်း ဘော်လီဆိုင်သို့ မရောက်ဖြစ်တော့။ စီးတီးမာ့ထ် အတွင်းဝင်ကာ ရယ်ဒီမိတ် ဟော့ပေါ့ထုတ်များ ဝယ်သည်။

“ အိမ်ပြန်မယ် စူးရှ.. နင် ငါ့ကို ဒါ ချက်ကြွေးရမယ်.. ဘယ်လိုလဲ…” 

ကျွန်လူချောလေးခမျာ သခင်မလှလှလေး အလိုကျ ပြုံး ပြီး ခေါင်းညွှတ်ပြပုံက အသည်းအူ ခိုက်ချင်စရာ။သိပ် အူမြူးမနေနဲ့ ကောင်စုတ်လေးရေ.. နင်ရွေးပေးတဲ့ ဖိနပ် အသစ်လေးကြောင့် ငါ့ ခြေထောက် အတော် နာနေပြီ သိလား.. ဒီကိစ္စ နင့်မှာ အပြစ်ရှိတယ်.. ငါ့ ခြေထောက် နာသွားတာ သက်သာအောင် လုပ်ပေးဘို့ နင့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်.. သိလား စူးရှ.. ငါလေ အိမ်ကို ခုချက်ချင်း ပြန်ရောက်ချင်ပြီ.. ငါ့ခြေထောက်လေးကို နင် ကိုယ်တိုင် တယုတယနဲ့ အုံဖွလုပ်ပေးတာ လိုချင်လို့ပေါ့..။သည်လိုနှင့် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖွေးခြေထောက်လေးတွေက အတော် နာနေပြီ။ တက်ဆီပေါ်မှ ဆင်းပြီးသည်နှင့် ရှုံ့မဲ့မဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း.

“ အရမ်း နာနေလား ဖွေး..”

“ နာ တာပေါ့.. အာ့ နင့်ကြောင့်..”

“ အေးပါ.. ဆေးတစ်ခုခု လိမ်းလိုက်မလား.. ငါ လိမ်းပေးမယ်လေ..”

“ ဘာ ဆေးမှ မရှိဘူး.. ရှိလည်း မလိမ်းဘူး..”

“ အာ.. ဆောင်းတွင်းက အနာရင်းတတ်တယ်လေ ဖွေးရယ်..”

“ အုံဖွ လုပ်ပေး..”

“ အွန်..”

“ လာ ပြန်ပြီ ဒီ အွန်.. ငါ သိတယ် စူးရှ.. တကယ်က နင့် စိတ်ထဲမှာ ငါ့အတွက်ဆို ဘယ်တော့မှ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘူး.. ပြောလိုက်ရင် လန့်သလိုလို တွန့်သလိုလို.. နင့်ကိုငါ အရမ်း မုန်းတယ် စူးရှ သိလား..”

“ ကဲပါ ဖွေးရယ်.. ဒေါသက ပြီးမှ ထွက်.. လာ ကြည့်ရအောင်နော်..”

ညင်သာသိမ်မွေ့သော သူ့စကားသံက ဖွေး ရင်ကို အလိုလို သိမ်းသွင်းသွားသည်။ စူးရှ လက်ထဲ အိမ်သော့ ပေးလိုက်၏။ ထော့နင်း ထော့နင်း လျှောက်ဝင်လာရင်း ဖိနပ်စင်နား အရောက်တွင် ဖွေး ပြောစရာ မလိုဘဲ သူကိုယ်တိုင် ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးရန်ပြင်သည်။ မိမိရှေ့တွင် ဒူးတစ်ဘက်ထောက်ကာ ဖိနပ်ချွတ်ပေးနေသော သူ့ကို ကြည့်ပြီး ဖွေး စိတ်ထဲ အားနာခြင်း ရှက်ခြင်း လုံးဝ မဟုတ်သည့် ရင်ခုန်ခံစားမှုကို ရလိုက်ပြန်သည်..။ 

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်.. နာတဲ့နေရာကို မထိအောင် ချွတ်ပေး.. ထပ်နာအောင်လုပ်လို့ကတော့ နင့်ကို ငါ ဆောင့်ကန်မှာနော် စူးရှ..” 

အရည်ပျော်ကျနေသည့် ကြည်နူးစိတ်ကို ဖုံးအုပ်ရန် နေရင်းထိုင်ရင်း ရန်လိုစကား ပြောပစ်လိုက်၏။ သူ့ အထိအတွေ့များကို အသိစိတ်ကရော မသိစိတ်ကပါ သာယာနေမိသည့် မိမိဖြစ်အင်ကို သူ ရိပ်မိသွားမှာ ဖွေး မလိုချင်ပါ။

ခြေထောက်လေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဖိနပ်ကို ဖွဖွလေး ချွတ်ပေးသည်။ ဖွေး စိတ်ထဲ မိမိခြေထောက်များ အေးစက်စက်ဖြစ်နေသလို ခံစားနေရသော်လည်း ဖိနပ်လေးကို တယုတယ ချွတ်ပေးနေသည့် သူ့လက်ချောင်း သွယ်သွယ်များက နွေးနေ သည်။ ဖိနပ်လေးကို စင်ပေါ် တယုတယ တင်ပေးပြီး အိမ်ထဲ ဝင်ရန် ဖွေးလက်မောင်းကို တွဲကူမည် ပြင်၏။ စောစောက ကားပေါ်မှအဆင်း ခြံထဲအဝင်လမ်းကို ထော့နဲ့နဲ့ ပုံစံ တမင် လျှောက်ပြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

“ ကိုင်နဲ့.. ဖိနပ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကြီး ရွံတယ်..” 

ပြောပြောဆိုဆို သူ့ရှေ့မှ ကျော်ဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ တန်း ဝင်လာလိုက်၏။ ရင်တွေ ခုန်လွန်းသည်မို့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ထော့နင်းထော့နင်း လုပ်ပြရန်ပင် မေ့သွားတော့သည်။ ပြုံးစိစိမျက်နှာဖြင့် စူးရှ၊ ဝယ်ခြမ်းလာသည့် တိုလီမိုလီ စားစရာ ထုတ်များကို ဆွဲလျှက် ခေါက်ငိုက်စိုက်ချကာ နောက်မှ လိုက်လာ၏။ ဖိုင်အိတ်လေးကို ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီ

“ ဒါတွေ နောက်မှာ သွားထားလိုက်မယ်နော် ဖွေး..”

ပြောပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားကာ ဝယ်လာသော စားသောက်စရာများကို ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်လိုက်၏။ ဘေစင်မှာ လက်ဆေးသည်။ မိမိ ချစ်ရပါသော သခင်မလေးက သူမစီးလာသည့် ဖိနပ်ကိုကိုင်ထား၍ သူ့လက်ကို ရွံသတဲ့လေ။ ဖွေးကို မြင်မြင်ချင်းကတည်းက သူ တိတ်တခိုး မြတ်နိုးခဲ့မိသည်။ နောက်ပိုင်း သူ့နောက်ကြောင်းများကို စပ်စပ်စုစုနှင့် စွက်ဖက်လာတော့ အနည်းငယ် စိတ်ပျက်မိလာ၏။ 

သို့သော် သူမနှင့် ဆုံလိုက်တိုင်း သူ့စိတ်အစဉ်ကို တစ်စုံတစ်ရာက လွှမ်းမိုးထားသလို ခံစားမိလာသည်။ ခက်ထန်ရင့်သီးသော သူမ အပြောအဆိုများကို သူ နားယဉ်လာ၏။ သူ့နောက်ကြောင်းကို ဖော်ထုတ်လိုက်မည့် အရေးထက် သူမ အနားမှ ထွက်သွားရန် မောင်းထုတ်လိုက်မည်ကို သူ ကြောက်လာမိသည်။ သူမသာ အလိုရှိပါလျှင် သူ့ ဘဝတစ်ခုလုံးကို သူမ၏ အစေခံတစ်ဦးလို နေသွားရန်အထိပင် သူ မျှော်လင့်မိသည်။ လက်ဆေးပြီးနောက် ဖွေး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်၏။ သွေးခြည်ဥသွားသော ခြေဖဝါးတော် နုနုကို တယုတယ ပြုစုရန်။

ဖွေးလည်း အဝတ်အစားပင် မလဲဘဲ အိပ်ရာပေါ် မှောက်အိပ်နေသည်။ စူးရှ အခန်းထဲ ဝင်လာ၏။ ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ပြီး.. 

“ ခြေထောက် ကြည့်ရအောင်လေ ဖွေး..” 

ပြောလိုက်သည့် အသံက တိုးသက်ညင်သာလှသည်။ သူစိမ်းအမျိုးသားတစ်ဦးရှေ့တွင် မှောက်လျက်ကြီး အိပ်နေမိသည့် မိမိ ကိုယ်ကို မလုံမလဲ ဖြစ်သွား၏။ ရင်ထဲတွင် ရှိန်းမြမြ ဖြစ်လာသည်။ စိုးထိတ်ခြင်းတော့ မဟုတ်။ ဖွေး အတွက် စူးရှက တစ်စုံတစ်ရာ ထိခိုက်စေမည့် လုံးဝ မဟုတ်။ ဒါကိုတော့ ဖွေး အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်မိသည်အမှန်ပင်။ အိပ်ရာထက်မှ ထ ထိုင်ကာ ခြေထောက်ကို တွဲလောင်းချပေးလိုက်၏။ စူးရှ ဘာမှ မပြောဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖွေး ခြေဖမိုးလေးကို တယုတယ ကိုင် မ လိုက်၏။ ခြေထောက် လှလှလေးက သူ့ရင်ခွင် နှင့် အနီးဆုံးနေရာတွင်ရောက်နေသည်။

“ အရည်ကြည်ဖုလေး ဖြစ်သွားတယ်.. သိပ် နာနေလား ဖွေး..”

“ အင်း.. ရေစိုဝတ်နဲ့ ပွတ်ပေး အရင်..”

တကယ်က အပြင်မှ ပြန်လာပြီး ရေဆေးမထားသည့် ခြေထောက်ကို ကိုင်တွယ်ခိုင်းရန် ဖွေး ဝန်လေးခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ စူးရှ တစ်ယောက် အဝတ်စင်ပေါ်မှ တဘက်သေးသေးလေးကို ယူကာ ရေစွတ်ရန် အိပ်ခန်းနှင့် တွဲလျှက် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်လိုက်၏။ ဘေစင်နံဘေး တန်းလေးပေါ်တွင် ပင်တီလေး နှစ်ထည် လှန်းထားသည်။ ဖွေး ရဲ့ ပင်တီလေးတွေပေါ့.. ငါ တစ်ခါ လျှော်ပေးခဲ့တဲ့ ပင်တီလေးတွေ..။ အဲ့သည်တုန်းကတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ အတွင်းခံကို ကိုင်ရမှာ သူ လက်တွန့်ခဲ့သည်။ 

အဝတ်တောင်းနားသို့ ခြေထောက်နှင့် ကန်ထုတ်နေစဉ် ဖွေး ဝင်လာပြီး အပြစ်ပေးသည့် အနေဖြင့် လျှော်ခိုင်းခဲ့၏။ ညအိပ်ဘောင်းဘီ ဂွကြားတွင် အလိပ်လိုက် ညပ်နေသည့် ပင်တီလေး ဆီမှ ထူးဆန်းသော ရနံ့တစ်မျိုးကို သူ ယနေ့တိုင် မမေ့။ မာ တောင့်တာင့် ဖြစ်နေသည့် ဂွကြားနေရာလေးကို မထိတထိ တို့ကြည့်ရင်း သူ ရင်ခုန်ခဲ့ရသည်။ မိန်းကလေးတစ်ဦး၏ မိန်းမကိုယ်မှ အနံ့က ယစ်မူးစွဲလမ်း စရာကောင်းမှန်း ပထမဆုံး အနေနှင့် သူ သတိထားမိခြင်းပင်။ ယခုလည်း လက်တို့က လှန်းထားသည့် ပင်တီလေးဆီ အမှတ်တမဲ့ ကိုင်မိသွားသည်။ လျှော်ထားပြီးသား လေးပေမယ့် ဂွကြားနေရာလေးက ထူကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေသည်။

“ စူးး ရှ.. ငါ နာလို့သေတော့မယ်.. နင် အဝတ်ရေစွတ်တာက ပြီးဦးမှာလား ဒီနေ့.. ဟင်.. နင် ဒါ.. ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ စူးရှ.. ” 

အခန်းပေါက်ဝမှ အသံစာစာလေးကြောင့် အိပ်မက်မှ နိုးလာသူတစ်ဦးလို သူ လန့်သွားသည်။ “ငါ မေးနေတယ်လေ.. နားပင်းနေလား.. နင် အဲ့ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲလို့.. ငါ့ပင်တီကို ဘာလုပ်နေတာလဲ.. တောက်..” ပြောပြီး ဖွေး လှည့်ထွက်သွားသည်။ ဟုတ်သားပဲ.. ငါ.. ငါ ဘာလုပ်နေမိတာလဲ.. စူးရှ တစ်ကိုယ်လုံး ထူ ပူသွားသည်။ လက်ထဲမှ ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးက သူ့ကို လှောင်ပြောင်နေသယောင်ယောင်။ လက်ကို ဆတ်ကနဲ နောက်မှာ ဖွက်လိုက်ပါသော်လည်း နောက်ကျသွားပြီ မဟုတ်ပါလား။

“ ဟားးး… သွားပါပြီကွာ.. တကယ့် ပြဿနာ..” 

လူက ရှက်တာရော လန့်တာပါ ပေါင်းကာ ချက်ချင်း အငွေ့ပျံသွားချင်လာတော့၏။စောစောက သည်ပင်တီလေးကို သူ အားပါတရ နမ်းရှိုက်နေမိသည်။ လျှော်ပြီးသားမို့ ထင်ပါရဲ့။ နှာခေါင်းတွင်း ဝင်လာသည့် အနံ့လေးက သူ့အတွက် အားရစရာ မရှိလှ။ သူ သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး တဆုံးရှိုက်သွင်းမိ၏။ တစ်ခါရဖူးသည့် အီချိုချို ရနံ့ကို သူ ပြန်လိုချင်လာသည်။ လူက ဆေးမိသလို အငမ်းမရတုန်ရီလာပြီ။ သည်အချိန် ရုတ်တရက် အော်လိုက်သည့် အသံနှင့်အတူ မှန်၏ အရိပ်တွင် စူးရဲတောက်ပသော မျက်လုံးများနှင့် ဖွေး။ 

သူမကို ချာကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း မိမိနှာခေါင်းပေါ်တွင် ပင်တီလေးကို အုပ်နမ်းလျှက် ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်တွေကို မရုတ်မိ။ သူ ဘာလုပ်နေမှန်း ဖွေး သေသေချာချာ မြင်သွားပြီ။ သည်အခန်းထဲကနေ ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ ပြန်ထွက်ရပါ့။ကုတင်ပေါ် ငြိမ်သက်စွာထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဘက်က အိပ်ရာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။ မျက်ဝန်းထဲတွင် မိမိ အတွင်းခံပင်တီကို အားရပါးရ နမ်းနေသည့် သူ့ပုံရိပ်က မည်သို့မျှ ပျောက်မသွား။ 

အောက်ပိုင်းမှ စိုစိစိဝေဒနာက ပေါ်လာပြန်သည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို စေ့နေအောင် ထိုင်ရင်း စိတ်တို့ကို ငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်၏။ ဟိုးတစ်ရက်က မိမိအဝတ်အစားတွေကို ခြေနှင့် ကန်ခဲ့သူက အခုတော့ မိမိပင်တီလေးကို ရှိုက်နမ်းနေလိုက်တာမှ မျက်လုံးကြီး စုံမှိတ်ပြီး အားပါးတရ..။ ငါ ဘာဆက်လုပ်ရင်ကောင်းမလဲ.. ခုနေများ သူ ငါ့ကို.. အို.. ဘာဖြစ်လဲ.. ကြောက်နေရမှာ ငါ မဟုတ်ဘူး.. အပြစ်ရှိတာကလည်း ငါ မဟုတ်ဘူး..ခပ်ကုပ်ကုပ်ပုံစံနှင့် ရေချိုးခန်းမှ ပြန်ထွက်လာသည့် စူးရှ။ ပုံစံက လာမည့်ဘေး ပြေးတွေ့တော့မယ့် သူလိုလို။ ခေါက်ငိုက်စိုက်နှင့် မျက်နှာကြီး ရဲတွတ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ဖွေး ပျော်သွားသည်။ 

မိမိရှေ့လာရပ်နေသည့် သူ့ကို မျက်လုံးထောင့်ကပ်ကာ မော့စောင်းစောင်း ကြည့်လိုက်၏။ မျက်နှာမှ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းနေအောင် စေ့ထားနိုင်သော်လည်း အောက်မှ ပိပိလေး၏ နှုတ်ခမ်းများကတော့ ဟစိစိ ဖြစ်နေပြီ။ အံကျိတ်ပြီး တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်နိုင်သော်လည်း ညီမလေးထံမှ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှု သက်သေ ချစ်ဝတ်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် စီးကျနေတော့၏။

စူးရှလည်း ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့။ လက်လေးနှစ်ဘက် နောက်ပစ်ကာ ရပ်နေသည့် မိမိပုံစံက တကယ်ပဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ အစေခံရုပ် ပေါက်နေပြီလား။ ငါ့ကို တစ်ခုခု ပြောလိုက်ပါတော့ ဖွေးရယ်.. နင် လုပ်နေတာ ငါ့ နှလုံးသားတွေ တဒိန်းဒိန်း တုန်နေပါပြီ.. ငါ့ အငယ်ကောင်လည်း ပေါက်ထွက်တော့မလား မသိဘူး..။

“ ဖွေး..” 

“ စူးရှ..”

ခေါ်သံနှစ်ခုက တပြိုင်တည်း ပေါ်ထွက်လာသော်လည်း သူမ အသံက မိမိအသံလို ပျော့စိစိ တိုးဖွဖွ မဟုတ်။ ကတုန်ကရီလည်း ဖြစ်မနေ။ ကြည့်ရတာ ဖွေး ငါ့ကို ဒေါကန်သွားပြီ ထင်တယ်.. ငါ့ကို နှင် ထုတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခပဲ.. ဘာဖြစ်လဲ ဒီတော့လည်း ငါတို့ ကြားက သဘောတူညီမှု အဆုံးသတ် သွားတာပေါ့.. ဟူးး.. မဟုတ်သေးဘူး.. ငါ လို ချင်တာ ဒီသဘော တူညီမှု အဆုံးသတ်သွားဖို့ မဟုတ်ဘူး.. ဖွေး နားမှာ ခုလို တစ်သက်လုံး နေရဖို့.. လူကို ပြာကျအောင် ညှို့နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေ.. စက်စက်ယိုနေအောင် လှသလောက် စကားကို ရင့်ရင့်သီးသီးပြောတတ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ.. ဖွေးရယ်.. ငါ့ ကိုမောင်းမထုတ်ပါနဲ့.. နင်ကျေနပ်တဲ့အထိ.. ငါ..

“ ဟဲ့.. ငါမေးနေတယ်လေ..”

“ အင်.. ဟို.. ဘာမေးလိုက်တာလဲ ဖွေး.. ငါ မကြားလိုက်လို့..”

“ မကြားရအောင် ငါ့ အသံက အဲ့လောက်တိုးနေလို့လား.. ငါ့ အခန်းကရော ပွဲခင်းလို ဆူနေလို့လား..”

“ မဟုတ်ပါဘူး.. ငါ.. အတွေးလွန်..”

“ ဘယ်မှာလဲ ရေစို အဝတ်..”

“ အော် အင်း..”

ရေချိုးခန်းထဲ ကျန်ခဲသော တဘက်လေးကို ပြန်ပြေးယူလိုက်သည်။ ဒါဆို စောစောက ပြောထားတဲ့ အတိုင်း သူမ ခြေထောက်ကို ပြုစုပေးရမည်ပေါ့။ ဖွေး အစီစဉ် ပြောင်းသွားပုံမရသဖြင့် သူ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ အဝတ်လေးကို ရေကုန်သည်အထိ ညှစ်ချလိုက်ပြီး သူမထံ ပြန်လာခဲ့လိုက်၏။ သခင်မလေးက ပြတင်းပေါက်နားတွင်ချထားသည့် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် ရောက်နေပြီ။ 

ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လိမ်လျှက် ဒူးချိတ်ထိုင်နေသည်မို့ ခြေဖမိုးလှလှလေးတစ်ဘက်က လေထဲ လွင့်နေ၏။ ဟိုတစ်ရက်က မိမိလက်နှင့် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးခဲ့ရသည့် ခြေထောက်လေး။ ထိုနေ့ကတည်းက သည်ခြေထောက်လှလှလေးကို ကုန်းနမ်းလိုစိတ် ပြင်းပြခဲ့ရသည်။ ခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က အုံဖွ လုပ်ပေး ဟု အမိန့်ပေးထားသည် မဟုတ်ပါလား။ ဖွေးက ပင်တီ ခိုးနမ်းသည့် ကိစ္စကို ဘာမှ မပြော။ သူလည်း ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟု ထပ်မေးမနေတော့ပဲ ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ချလိုက်၏။ ခြေထောက်ကလေးကို လက်လှမ်းလိုက်တော့..

“ ဒူး ထောက် ထိုင်..”

“ ……..”

“ အနာကို မထိစေနဲ့နော်..”

“ ……..”

“ ရှီးးး.. အ.. အနာ မထိပါစေနဲ့ ဆိုမှ.. နင် တော်တော်.. ကဲ ဟယ်.. ကဲဟယ်..”

မိမိ မျက်နှာ နှင့် လည်ပင်းပေါ် တဖျန်းဖျန်းလာထိသော တစ်စုံတစ်ခု ဆီမှ အီချိုချို ရနံ့ကြောင့် သူ့ သွေးကြောတွေ ရှိန်းကနဲ ထူူပူသွား၏။ အိုးးး… ဖွေး… ဖွေး.. သူ့ပင်တီနဲ့ ငါ့မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်တာပါလား..။ အဝတ်ကလေးတစ်ခုနှင့် ရိုက်ခြင်းသာဖြစ်၍ စိုးစင်းမျှ နာကျင်ခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် သူမျက်လုံးထဲတွင် ကြယ်တွေ လ တွေ မြင်သွားတာတော့ သေချာ၏။ 

သူမကို တအံ့တသြ မော့ကြည့်မိတော့ မထိတထိ မျက်နှာပေးနှင့် မျက်ခုံးလေး ပင့်ကာပြန်ကြည့်သည်။ လက်ညှိုး ထိပ်တွင် ပင်တီ လေးကို ချိတ်သလို ကိုင်ထား၏။ အသားရောင် ပင်တီ နွမ်းနွမ်းလေး ဆီမှ သင်းပျံ့သည့် အီချိုချို ရနံ့က သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်း ကြားတွင် နိုးတစ်ဝက် အိပ်တစ်ဝက် ဖြစ်နေသည့် အငယ်ကောင်ကို ငေါက်ကနဲ ထ ထိုင်ချင်လာအောင် နိုးဆွနေတော့သည်။

“ ဘာလဲ.. မကျေနပ်ဘူးလား..”

“ မဟုတ်ပါဘူး.. နင် အရမ်းများ နာသွားလားလို့ပါ..”

“ သေချာ သတိထားလေ.. ဒီတစ်ခါ ထပ်ထိရင် နင့်မျက်ခွက် တည့်တည့်ကို ငါ တကယ် ဆောင့်ကန်မှာ..”

“ ………”

“ အဲ့ အဝတ်က ဘာလို့ဒီလောက် အေးစက်စက် ဖြစ်နေရတာလဲ..”

“ ရေနွေးနဲ့ လုပ်ပေးရမလား ဖွေး.. နွေးသွားအောင်လေ.. နွေးနွေးလေး ဆိုတော့ အနာ ပိုသက်သာတာပေါ့..”

“ နွေး သွားဖို့များ.. ရေနွေး လိုသလား.. ရေနွေး မရနိုင်တဲ့နေရာဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကဲ..”

“ အွန်..”

“ လာပြန်ပြီ ဒီ အွန်.. ငါ နင့်ကို လမ်းမှာ ဘာပြောခဲ့လဲ စူးရှ.. ဘာလုပ်ပေးလို့ ပြောခဲ့လဲ..”

“ အော်.. အင်း.. ဟို..”

“ ဘာလဲ နင်က မလုပ်ပေးချင်ဘူးပေါ့.. ဟုတ်လား..”

“ အာ.. မဟုတ်ရပါဘူး ဖွေးရယ်..”

သူ ပြာပြာသလဲငြင်းရင်း လက်ထဲမှ တဘက်စိုကို လွှတ်ချကာ ခြေဖဝါး နုနုလေးကို ယုယစွာ ကိုင်လိုက်သည်။ သခင်မလေး မငြိုငြင်အောင် ကျွန်တော်မျိုး တာဝန်ယူပါ့မယ် သခင်မရယ်.. မလုပ်ပေးချင် ထွက်သွား ဆိုတဲ့ စကားကြီးတော့ မပြောပါနဲ့..။ ခြေသည်းဆိုးဆေး ပုံစံ ဆန်းဆန်းလေးများနှင့် ဖွေးခြေထောက်လေးက သည်နေ့ ပိုလှနေသည်။ ခြေချောင်းလေးများက ထိပ်ပိုင်း လုံးလုံးလေးတွေ။ ခြေဖဝါးပြင်ကလည်း ခွက်ခွက်ကြီးမဟုတ်ဘဲ အတန်ငယ် ညီညီပြည့်ပြည့်လေး ဖြစ်သည်။ 

ဖနောင့်သားလေးတွေက ပန်းရောင်သန်းပြီး ခြေဗွေရာလေးများမှ လွဲပြီး အရေးအကြောင်း မရှိ၊ ချောမွေ့ ပြေပြစ်နေ၏။ သူ့အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်ဆုံးကတော့ ကော့ညွှတ်နေသည့် ခြေမ လေးများ။ခြေဖဝါးလေးကို ကိုင်ပြီး မော့ကြည့်ပြန်သည့် စူးရှ အကြည့်တို့က ရီဝေ နေပြန်သည်။ ဖွေး ကတော့ ဆောက်တည်ရာ မရသည့် စိတ်တို့ကို ကောင်းကောင်း စုစည်းနိုင်သွားပြီ ဖြစ်၏။

“ ဘာ ကြည့်နေတာလဲ.. ငါ.. တောက်..”

ပြောရင်း သူ့မျက်နှာကို လက်ထဲမှ ပင်တီလေးနှင့် ထပ် ရိုက်လိုက်၏။ စူးရှ မျက်လုံး မှေးစပ်စပ် ဖြစ်သွားသော်လည်း မျက်နှာကို မရှောင်။ စောစောက ရေချိုးခန်း အတွင်းမှ မြင်ကွင်းကြောင့် သည်လို စမ်းကြည့်ဘို့ အကြံ ရသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝတ်ထားသော ပင်တီလေးကို ချွတ်ကာ သူ ထွက်အလာကို ထိုင်စောင့်နေခဲ့၏။ ပင်တီ ဂွကြားလေးက လတ်တလော ယိုစိမ့်လာသည့် ချစ်ဝတ်ရည်တို့ဖြင့် နွေးထွေး အိစိုနေသည်။ 

ပင်တီလေးကို ချွတ်ပြီး စိုရွှဲနေသော ပိပိ အတွင်းပိုင်းထိ ထိုးနှိုက်ကာ သုတ်လိုက်သေးသည်။ နမ်း လိုက်စမ်း စူးရှ.. နင် သိပ်နမ်းချင်နေတဲ့ ငါ့ အတွင်းခံကို နမ်းပစ်လိုက်.. နင် အားမရမှာစိုးလို့ ငါ တမင်လုပ်ပေးထားတယ် သိလား..။

စူးရှ တစ်ယောက် ဖွေး၏ ခြေသန်းလေး အရင်းကို ရင်ဆုံး ဟားကနဲ အာငွေ့ပေးလိုက်၏။ မိမိ လက်ပေါ် တင်ထားသည့် ခြေဖဝါးနုနုလေးမှ တဆင့် သူမ နှလုံးသားတို့ တဆတ်ဆတ် လှုပ်ရှား နေသည်ကို သူ ကောင်းကောင်း ခံစားသိလိုက်ရသည်။ သူမ မျက်နှာကို မျက်လုံး လှန်ကာ ကြည့်မိ ပြန်သည့် ခဏ..။ 

“ ငါ့ မျက်နှာ မော့ မကြည့်နဲ့..”

ဖျတ်ကနဲ ရိုက်ပြန်သဖြင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နွေး တက် သွားရပြန်သည်။ ဖွေး.. နင် ငါ့ကို ဓားနဲ့ ထ ခုတ်ရင် ခုတ်ဟာ.. နင့် လက်နက်က ငါ့ အငယ်ကောင်ကို တော်တော် ဒုက္ခပေးတယ်ဟ..။ စူးရှ စိတ်ရော လက်တွေရော တုန်လာသည်။ မိမိ မျက်နှာပေါ်တွင်လည်း ပင်တီလေး၏ ရနံ့များ စွဲနေသလို ခံစားလာရ၏။ ခြေသန်းလေးကို လျှာနှင့် တို့မိသွားသည်။ ထိုင်ခုံ လက်တန်းပေါ် တင်ထားသည့် ဖွေး လက်ကလေး ရုတ်တရက် လက်သီး ဆုပ်သွား၏။ စိုနွေးနွေး လျှာဖျားလေး၏ အတွေ့က ဖွေး ကိုယ်ပေါ်မှ အကြောအားလုံးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲ ယူလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

စူးရှ လျှာဖျားလေးက ခြေသန်းနှင့် ခြေသန်းကြွယ်လေးကြားကို ထိုးမွှေလာ၏။ ထို့နောက် ခြေချောင်းလေးများကို တစ်ချောင်းချင်းစီ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးနေသည်။ ဖွေး ခံစားချက်တို့ တားဆီးမရနိုင်တော့။ ခြေသလုံး တလျှောက် ကြက်သီးမွေးညှင်းများ ဖြာ တက်လာသည်။ စူးရှ လျှာလေးက ခြေချောင်းလေးများ၏ အောက်ဘက် အခြေနေရာလေးများကို တစ်ချက်ခြင်း တိုးဝှေ့နေ၏။ 

သကာရည်လူးထားသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အငမ်းမရ နမ်းနေသည့်ပမာ ခြေချောင်း နုနုလေးများကို အောက်ဘက်မှ နေ၍ ဖနောင့်လေး ထောင်လျှက်ကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးနေသည်။ ခြေမလေးကို ငုံလိုက်သည့် ခဏ..။“နင့် သွားရည်တွေ ငါ့ခြေဖဝါးပေါ် ကျ ကုန် ပြီ..” ဒီစကားလေး တစ်ခွန်းကို ပြောဘို့ လှိုင်းထနေသည့် ရင်ကို အတော် ထိန်းရသည်။ အလိုက်သိသော စူးရှက ခြေဖဝါးကို လျှာနှင့် အသာလေး လျှက်တင်ပေးလိုက်၏။ 

အိုးး… စူးရှ ရယ်.. နင် တအားတော်တယ်..။ 

ခြေဖဝါး အလည်တည့်တည့်ကို လျှာနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှက်ပေးနေသည့် စူးရှ။ တကယ်ပဲ ဖွေးကို စိတ်ပါလက်ပါ ပြုစုပေးနေသည်ပဲ။ ခြေဖဝါးလေးဆီမှ ထူးဆန်းမက်မောဖွယ် အထိအတွေ့က ဖွေး ခြေသလုံးနှင့် ပေါင်တံများ၏ အောက်ဘက် တလျှောက်ကို ဖြတ်သန်းကာ တင်စိုင်များဆီ အထိရောက်လာသည်။ တင်စိုင်သားများ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး ကြက်သီးများ လှိုက်တတ်လာသည်။ 

တင်သားနှစ်ဘက်ကို ကျုံ့လျှက် ဆတ်ကနဲ တွန့်လိုက်မိသည့်ခဏ ပိပိလေး၏ အတွင်းနှုတ်ခမ်းမှလည်း ဝတ်ရည်တစ်စက်ကို ပွက် ကနဲ..။ သည်တစ်ဘက်ပြီး နောက်တစ်ဘက်။ နူးညံ့သော လျှာဖျား၏ အတွေ့အထိက ထူးဆန်းလွန်းသည်။ ခြေဖဝါး အလယ်မှ ယားကျိကျိဝေဒနာက အကြောအချင် အားလုံးစီ တမဟုတ်ခြင်း ဖြန့်ကျက်သွား၏။

“ ရပြီ စူးရှ.. တော်တော့..” 

ခြေဖဝါးနှစ်ဘက်လုံးကို စိတ်ကြိုက် ဇိမ်ယူလို့ မဝနိုင်သေးပေမယ့် အချိန်ကလည်း ကြည့်ရသေးသည်။ အချိန်အကြာကြီး ဒူးထောက် ထားရသည့် စူးရှ ခမျာလည်း ညောင်းလှရောပေါ့။ သည်နေ့အဖို့ ရလိုက်သည့် ခံစားချက်က ဖွေး ရင်ကို အတော်လေး လှုပ်ခတ်စေရုံသာမက စူးရှ အပေါ်မှာလည်း တိုး၍ တွယ်တာသွားမိသည် အမှန်ပင်။ သိလား စူးရှ.. ငါ အရမ်းပျော်တယ်.. နင် တခြားမိန်းမကို နမ်းခဲ့တဲ့ ပါးစပ်တွေက ငါ့ခြေထောက်ကို စုပ်ပေးလို့လေ.. သိလား.. ငါ တကယ် ကျေနပ်တယ် စူးရှ.. ဒီအတွက် နင့်ကိုငါ ဘာ ဆုချရင်ကောင်းမလဲ..။ အတွေးနှင့် သူမ စကား စ လိုက်သည်။

“ ဒီနေ့ ငါ့ကို လုပ်ပေးတာအတွက် နင့်ကိုငါ တစ်ခုခု ဆုချရမလား စူးရှ.. နင် ငါ့ဆီက တစ်ခုခု လိုချင်လား..” 

ပြောလိုက်ပြီး သူတောင်းမည့် တစ်စုံတစ်ခုက ဘာများ ဖြစ်လေမလဲ ဟု ရင်ခုန်စွာ စောင့်ဆိုင်း နေမိသည်။ တင်းတင်းစေ့ ထားသော မိမိနှုတ်ခမ်းများ မည်မျှ ထူပူဆာလောင်နေမှန်း မိမိ ကိုယ်တိုင်သာ အသိဆုံးပင်။ စူးရှ ဒူးထောက်နေလျှက်မှပင် ဖွေးမျက်နှာကို ရီဝေဝေ ငေးကြည့်နေ၏။ ငါလိုချင်တာ တကယ်ပဲ ပေးမှာလား ဖွေး.. တကယ်လို့များ ငါ နင့်ကို တစ်ချက်လောက် နမ်းချင်တယ် ဆိုရင်ရော.. နင် ပေးမှာလား.. နင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို မဟုတ်ရင်တောင်မှ နင့် ကိုယ်ပေါ်က နေရာတစ်ခုခုပေါ့ဟာ.. ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ထုံသင်း ရွှဲအိုင်နေမယ့် ဟိုနေရာလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့..

ငါ တစ်ချက်ကလေးပဲ နမ်းပါရစေဆိုရင် နင်ပေးမှာလား..။ စိတ်က ရှည်လျားစွာ ရေရွတ်မိသော်လည်း နှုတ်ဖျားမှ ထွက်မလာ။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိ သူမ မျက်လုံးများကို တည့်တည့်ကြည့်မိတိုင်း ဆွံ့အ သွားတတ်သည့် မိမိကိုယ်ကိုလည်း အားမရ ဖြစ်မိပါသည်။

“ စူးရှ.. နင် ဘာမှ လိုချင်ပုံ မပေါ်ဘူး ဟုတ်လား..”

“ ငါ.. ငါ တောင်းတာ ဘာမဆိုပေးမလား ဖွေး.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရလား..”“ပြောကြည့်ပေါ့ ဟ.. ငါ ပေးသင့်တယ်ထင်ရင် ပေးမှာပေါ့..”

“ ……….”

“ ……….”

“ ငါ သိပ် စိတ်မရှည်တော့ဘူး စူးရှ.. ဆယ် စက္ကန့် အချိန်ပေးမယ်.. ဆယ်စက္ကန့် ပြည့်တဲ့ထိမှ လိုချင်တာ မရှိရင် နင် ပြန်လို့ရပြီ စူးရှ..”

“ တစ်ဆယ်..”

“ ………..”

“ ကိုး..”

“ ………..”

“ ရှစ်..”

“ ………..”

“ ………..”

“ ………..”

“ နှစ်..”

“ ………..”

“ တစ်.. ကဲ အချိန်စေ့..”

“ ပင်တီ ပင်တီ..”

“ ဘာ..”

“ နင် စောစောတုန်းက ငါ့ မျက်နှာကို ရိုက်တဲ့ အဲ့ ပင်တီလေး..”

“………..”

“ ဟင် ဖွေး.. အဲ့ ပင်တီလေး ငါလိုချင်တယ်ဆိုရင် ရမလား..”

သည်တစ်ကြိမ်တော့ လှပ်ကနဲ တုန်ရီသွားသည့် နှလုံးသားကို ဖုံးကွယ်ရန် ဖွေး သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားခဲ့ပါသည်။ ရှိန်းမြ ထူပူလာသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို အမှတ်တမဲ့ ဖိကိုက်ရင်း သူ့မျက်ဝန်းများကို တဒင်္ဂမျှ ငေးကြည့်လိုက်မိ၏။ ပင့်သက်လေးတစ်ချက် မသိမသာ ခိုးရှိုက်ပြီး လက်ထဲမှ ပင်တီလေးကို စူးရှ ပေါင်ပေါ် ပစ်ချပေးလိုက်သည်။

“ နင် ပြန်လို့ရပြီ စူးရှ.. ဒီနေ့အတွက် ငါ တကယ် ကျေနပ်တယ်..” 

နှုတ်ဖျားမှ ထွက်လာသည့် စကားများက အေးစက်နေသော်လည်း မိမိ မျက်ဝန်းများ အရည်လဲ့နေမှန်း ကျွန်ကောင်လေး ရိပ်မိလောက်ပါသည်။ ပေါင်ပေါ် ကျလာသည့် ပင်တီလေးကို တယုတယ ခေါက်သိမ်းပြီး အသည်းယားစရာ အလွန် ကောင်းသော ရီဝေဝေ မျက်လုံးများဖြင့် ဖွေး မျက်နှာကို သူ ငေးနေပြန်၏။ 

ဖွေးလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံစံနှင့် ဆက်တီပေါ် ခြေထောက်လေး ရွှေ့တင်ကာ ပက်လက်ကလေး လှဲချလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူ ဘာဆက်လုပ်မလဲ ရင်ခုန်စွာ စောင့်စားမိသော်လည်း တိတ်တဆိတ် ထွက်ခွာသွားသည့် လှုပ်ရှားမှုသဲ့သဲ့၏ နောက်တွင် အိပ်ခန်းကလေး ငြိမ်သက်စွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ငါ သိပ် ပျော့ညံ့တဲ့ကောင်ပါလား ဖွေးရယ်.. တကယ်ဆို နင် လှဲချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ပန်းရောင် သမ်းနေတဲ့ နင့်မျက်နှာလေးကို ငါ ငုံ့နမ်းပစ်လိုက်ချင်တာ.. နင် စိတ်ဆိုးသွားပြီး ငါ့ကို တစ်ခုခု ထပ်ခိုင်းအောင်လေ.. သိလား ဖွေး.. ငါ အခု နင့်ဆီမှာ အပြစ်သား ဖြစ်နေရတာ အရမ်း နှစ်ခြိုက်နေမိပြီ.. ပြစ်ဒဏ်ရက်တွေ ထပ်တိုးလာဘို့ ငါ မျှော်လင့်နေမိပြီ.. ဒါပေမယ့် ဖွေး ရယ်.. နင် ပေးမယ့် အပြစ်ဒဏ်က နင့် နားကနေ ချက်ချင်းထွက်သွား ဆိုတဲ့ အမိန့်ကြီး ဖြစ်နေမှာ ငါ သေမလောက် ကြောက်တယ်..နင် တကယ် အသုံးမကျတဲ့ကောင် သိလား စူးရှ.. လိုချင်တာ တောင်းပါ ဆိုတာတောင် ပင်တီ တဲ့.. 

ငါ့ ကိုယ်ပေါ်က တစ်နေရာရာကို နမ်းပါရစေလို့ များပြောလိုက်ပါတော့လား.. ငါ့ နှုတ်ခမ်းတွေ နင့်ကို လိုအပ်နေတာ နင် မသိဘူးမဟုတ်လား စူးရှ.. တကယ်ဆိုရင် ငါ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ နင် ငါ့ကို ငုံ့နမ်းလိုက်သင့်တာ.. ဒါပေမယ့် ငါ အခု ကောင်းကောင်း သိသွားပြီ.. နောက်တစ်ကြိမ် နင့် အတွက် ပေးမယ့် ဆုက ဘာ ဖြစ်သင့်လဲ ဆိုတာ ငါ့ဘာငါပဲ ဆုံးဖြတ်တော့မယ် စူးရှ.. အခု နင် ယူသွားတဲ့ ပင်တီလေး.. ရေချိုးခန်းမှာ နင် ခိုးနမ်းနေတဲ့ ပင်တီလေး.. အဲ့ဒီ ပင်တီလေးတွေရဲ့ ပိုင်ရှင်ကို နင် မနမ်းချင်ဘူးလား.. ဟင် စူးရှ.. နင် စွဲလန်းနေတဲ့ ဝတ်ရည်လေးတွေ ထုတ်ပေးတဲ့ ပန်းပွင့်လေးလေ.. အဲဒီပန်းပွင့်လေးကို နင် မနမ်းချင်ဘူးလား..။

................................................................................................

အခန်း (၁၄)

“ နင့် ဖိနပ် အသစ်လေး လှ သားပဲ ဖွေး.. ဘယ်ဆိုင်ကဝယ်လဲ.. ငါ လည်း လိုချင်လို့..”

ကျောင်းသွားခါနီး မိမိ ဖိနပ်အသစ်လေးကို မွှေး မြင်သွားသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်ကောင်း ဝင်ချိန်များတွင် ပစ္စည်းတစ်ခုကို ညီအမနှစ်ဦး လဲလှယ် သုံးစွဲတတ်ကြ၏။ သို့သော် သည် ဖိနပ်လေးကိုတော့ဖြင့် မွှေး တောင်းစီးမှာ စိုးမိသည်။ သူမ ကားထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်း ဖိနပ်လေးကို စင်ပေါ်မှ ယူကာ မိမိ အခန်းတွင်းရှိ အဝတ်စင်အောက်တွင် ဝယ်လာသည့် ဗူးလေးအတိုင်း ပြန်ထည့်ကာ သိမ်းထားလိုက်တော့သည်။ 

ဒါ လေးက ငါ့ ဘဝအတွက် အရေးအပါဆုံး အမှတ်တရတွေရဲ့ အစ ဖြစ်လာမှာ.. သိလား မွှေး.. ငါ့ ချာတိတ်လေးက ငါ့ကို ဘယ်လောက်ထိ ယုယ ကြင်နာလဲ သိလား.. မနေ့က အကြောင်းလေး အတွေးထဲ ပြန်ပေါ်လာတော့ လက်က စီစီတီဗွီ မှတ်တမ်းကို အလိုလို ပြန်ဖွင့်ကြည့်မိသွားသည်။ အရင်က လုပ်ခဲ့သမျှကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ပြန်ကြည့်လေ့ မရှိသော်လည်း မနေ့က မြင်ကွင်းကိုတော့ ဖွေး ပြန်ကြည့်ချင်မိသည်အမှန်ပင်။ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် မိန်းကလေးတစ်ဦး၏ ခြေချောင်းလေးများကို အမြတ်တနိုး စုပ်ပေးနေသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်မျက်နှာ မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။ 

ထို မိန်းကလေး၏ မျက်နှာ၊ တနည်း မိမိမျက်နှာ က ရော မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။ သူစိမ်းယောကျ်ားလေး တစ်ဦးကို ရှိန်သည့်စိတ်၊ မိမိ အနိုင်ရနေပြီမှန်း သိလာသည်နှင့်အမျှ အနိုင်လိုချင်လာမိသော စိတ်၊ တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးသည့် အရသာ အသစ်အဆန်းကို နှစ်သက်သောစိတ်၊ တကယ်တမ်း တွေးကြည့်တော့ တထိုင်တည်းမှာ မိမိ ခံစားခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေ နည်းမှ မနည်းဘဲ။ သည်လို ဦးတည်ရာ အမျိုးမျိုးကြောင့် စိတ်များ ကစင့်ကလျား လွင့်ထွက်နေချိန် မိမိ ပုံစံ ဘယ်လိုများ ဖြစ်နေမလဲ သိချင်လာသည်။ နောက်တစ်ခုက သက်တူရွယ်တူ သတို့သားလောင်းကို ခုကတည်းက လင်ကိုဘုရား ဖြစ်နေသည့် မွှေးနှင့် မိမိ အခြေနေကို ယှဉ်ကာ ကျေနပ်မိခြင်းလည်း ပါသေး၏။

သိလား မွှေး ငါ့ ချာတိတ်က နင့် အကောင်လို ကိုကြီးကျယ် မဟုတ်ဘူး.. သိပ်ချစ်ဘို့ကောင်းတယ်.. နင် ဘယ်လောက်ပဲ အချစ်ခံရခံရ ငါ့ကိုတော့ မှီမယ် မထင်ပါဘူးမွှေးရယ်.. သိလား သူကလေ.. ငါ့ကို.. အင်.. ဒါ.. ဒါ.. သူတို့နှစ်ယောက်.. ဘာ လုပ် နေ..ဖန်သားပြင်တွင် ပေါ်လာသည့် မီးဖိုခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ဖွေး ရုတ်တရက် အံ့သြသွားသည်။ မွှေး နှင့် သူ့ချစ်သူ ကောင်းမြတ်။ အီကြာကွေးလို နှစ်ပင်ပူးပြီး မီးဖိုထဲ ဝင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းများကလည်း စုပ် နမ်းလိုက်သေး၏။ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားများ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် နှစ်ဦးလုံး အိပ်ရာထဲမှ ထ လာခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည်။ 

မွှေးက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး အထဲမှ ရေဗူးကို ထုတ်သည်။ ကောင်းမြတ် လက်ထဲ ရေဗူး ထည့်ပေးလိုက်၏။ ကောင်းမြတ်က ဗူးကို ယူပြီး အရင်သောက်၏။ ပြီးမှ မွှေးကို ပြန်ပေးသည်။ မွှေး ရေသောက်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး သူမ မဲ့ပြုံး ပြံုးမိသည်။ ငါ့ ချာတိတ်လေးနဲ့များ တခြားစီပဲ.. ရေသောက်တာလေးတောင် သူသောက်ပြီးမှ.. ယောကျ်ားရဲ့ ဦးစားပေး မခံရတဲ့ မိန်းမ.. ကောင်းတယ်.. နင် အဲ့လို ခံရမှ ကောင်းမှာ..။ ဖွေး စိတ်ထဲက ကျိတ် ကျေနပ်နေမိ၏။ 

သို့သော် ထို ကျေနပ်အားရမှုက တဒင်္ဂအတွင်း ကြီးစွာသော မနာလိုမှု ဖြစ်သွားရတော့၏။ကောင်းမြတ်က မွှေး လက်များကို သူ့လည်ကုတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်၏။ ပြီးနောက် တင်စိုင်များကို ဆုပ်ချေရင်း အနမ်းတွေပေးနေကြသည်။ နံရံ ရှိရာသို့ နောက်ဆုတ်လျှက်ပင် တွန်းရွှေ့ သွား၏။ မွှေး တစ်ယောက် နံရံနှင့် ကျော မှီ လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ မွှေးမျက်နှာက ကင်မရာနှင့် တည့်တည့် ဖြစ်ပြီး ကောင်းမြတ်က မြင်ကွင်းကို ကျောပေးလျှက် ရှိနေသည်။ 

မွှေးကို နံရံဆီ တွန်းကပ်ပြီးသည်နှင့် ကောင်းမြတ်တစ်ယောက် မွှေး၏ ပေါင်တံတစ်ချောင်းကို ဆွဲ မ ကာ ဒူးကို သူ့ တံတောင်ဆစ်တွင် ချိတ်လျှက် တင်လိုက်သည်။ မွှေး၏ လည်တိုင်များကို စုပ်နမ်းနေသည့် ကောင်းမြတ်၊ ခါးအောက်ပိုင်းက ဘယ်ညာ ယိမ်းကာ တညိမ့်ညိမ့် လှုပ်ရှားနေ၏။ လက်တစ်ဘက်က ဒူးအောက်မှ နေ၍ နံရံကို ထောက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဘက်က မွှေး၏ ပေါင်ကြားသို့။ သူတို့အတွဲ အချစ်သည်းနေပုံကို ကြည့်ပြီး ဖွေး အလွန် နေရခက်လာသည်။ 

အပြာကားတစ်ချို့ အင်တာနက်မှတဆင့် သေသေချာချာကို ကြည့်ဖူး ပါသော်လည်း မိမိကြည့်ဖူးသမျှက ပွန်း သရုပ်ဆောင် များသာ မဟုတ်ပါလား။ ခုတော့ မိမိ မြင်ကွင်းထဲတွင် ယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် လိင်ဆက်ဆံရန် အစပျိုးနေသည့် မိန်းကလေးက မိမိ အမအရင်း။ ပိုဆိုသည်က သူမ မျက်နှာသည် မိမိ မျက်နှာနှင့် ခပ်ဆင်ဆင် မဟုတ်ဘဲ ခွဲရ ခက်လောက်အောင် တစ်ထပ်တည်း တူနေခြင်း။

ကောင်းမြတ်၏ အနမ်းများက ကြမ်းတမ်း ပြင်းရှလာပုံရသည်။ ပေါင်ကြားကို ထိုးမွှေနေသည့် လက်တို့လည်း သွက်လာ၏။ နံရံကို ကျောမှီလျှက်က မွှေး ခေါင်းလေး မော့ကာမော့ကာနှင့် အရသာ ခံစားနေသည်။ ဖန်သားပြင်တွင် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကြည့်သလို ကြည့်နေရသည့် ဖွေး၊ စိတ်အစဉ်တို့ လောင်မြိုက်ထကြွလာ၏။ မိမိ စိတ်ကို အနှိုးဆွနေဆုံး အရာက ခံစားချက် ပြင်းထန်နေသည့် မွှေး ၏ မျက်နှာ။ မွှေး မျက်လုံးတို့က စုံမှိတ်ထားသည်။ 

ခေါင်းကို မော့လျှက် ခါးလေးက ကော့လိုက် လွန့်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းမြတ်၏ လက် လှုပ်ရှားမှုနှင့် အလိုက်သင့် လူးလွန့်ကာ အရသာ ခံနေသည်မို့ မျက်နှာက ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားလိုက်၊ ပါးစပ်ကလေး ဟောင်းလောင်းနှင့် ခေါင်းကိုမော့လိုက်၊ နောက်ပြီး တစ်ခါ နှုတ်ခမ်းကို ခပ်တင်းတင်း ဖိ ကိုက်ရင်း ကောင်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်။ သူမ ဖြစ်နေပုံက ဖွေးကို ပိုပြီး သွေးဆာလာစေသည်။ စူးရှရယ်.. နင့်ကိုငါ ဒီ ဖိုင် ပြဖြစ်အောင် ပြမယ် သိလား.. သူများတွေ ကြည့်စမ်း.. ငါ လည်း အဲ့လိုမျိုး လိုချင်လိုက်တာ.. မွှေးနေရာမှာ ငါ.. ကောင်းမြတ်နေရာမှာ နင် ဆိုရင် ဘယ်လောက်များ.. အိုးး.. ရှီးး..။ 

ဖွေးတစ်ယောက် ပန်းပွင့်လေးထံမှ ဝတ်ရည်တစ်စက် ပွက်ကနဲ ညှစ်ချလိုက်မိပြန်ပြီ။ အတွင်းသားအထိ လှိုက်တက်လာသည့် ဆာလောင်မှုက ပျောက်မသွားသည့် အပြင် ပို တိုးလာ၏။ ဆုံလည် ထိုင်ခုံလေး၏ နောက်မှီကို အနည်းငယ် လှန်ချလိုက်၏။  ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားကာ လက်တန်းနှစ်ဘက်ပေါ်သို့ ဒူး ချိတ်တင်ထားလိုက်သည်။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးကို ဆွဲမ ကာပင်တီကြားသို့ လက် ထိုးထည့်မိသွားပြီ။ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းတွင်လည်း မွှေး တစ်ယောက် အရမ်းကြီး အရှိန် တက်လာပုံရသည်။ နံရံကို ကော့မှီကာ ခေါင်းမော့ထား၏။ မျက်လုံးမှေးစင်းကာ ပါးစပ်ကို ဝိုင်းစက်နေအောင် ဟထားသည်။ 

ကာမ အရသာကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံစားနေသည့် သူမ မျက်နှာ၊ တစ်နည်း မိမိ နှင့် မခြားသော ထိုမျက်နှာ။ မွှေး လက်များက ကောင်းမြတ် လက်မောင်းကို အတင်း ညှစ်ထားသည်။ ပေါင်ကြားကို မွှေနှောက်နေသည့် ကောင်းမြတ် လက်တွေ သွက်သည်ထက် သွက်လာ၏။ မော့ထားသည့် မွှေး လည်တိုင် နံဘေးကို သွားနှင့် ခဲထားသည်။ သည်မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ဖွေး လည်တိုင်လေးလည်း ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတော့၏။ 

လက်တွေကလည်း စိုရွှဲနုဖတ်နေသည့် ဝတ်လွှာနှစ်ခုကြားကို စိတ်ကြိုက် ထိုးထည့် မွှေနှောက်ကာ အဆတ်မပြတ် လှုပ်ရှားမိနေတော့သည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မိမိမျက်နှာနှင့် မိန်းကလေးနည်းတူ ဖွေး ၏ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဒီရေလည်း အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာပြီ။ ဖွေးတစ်ယောက် ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လျှက်က ခါးလေး ကော့တက်လာသည်။

စူးရှ.. အင်းး.. စူးရှရယ်.. နင်သာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့.. ငါ့ ဆီ ခုချက်ချင်းလာပြီး ပိပိလေးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ နယ်ဖတ် ပစ်လိုက်စမ်းပါ.. နင့် လက်ချောင်း ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့လေ.. တစ်ဘက်က ငါ့ ပွင့်ချပ်လေးနှစ်ခုကို ဆွဲကားထား.. ကျန်တဲ့တစ်ဘက်က တွင်းပေါက်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး မွှေ ပေး.. ငါက အဲ့အချိန် ငါက နင့် ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲပြီး ကိုင်ထားမယ်.. နင့်မျက်နှာကို ငါ့ ပိပိလေးနား မရောက်တရောက်လေး ဆွဲ ကပ်ထားပြီး နင်ကြိုက်တဲ့ ဝတ်ရည်လေးတွေ တစ်စက်ပြီး တစ်စက် ညှစ်ချပေး.. ထွက်လာတဲ့ အနံ့ သင်းသင်းလေးတွေကို နင့်ကို ရှု ခိုင်းမယ်လေ.. အိုးး.. ပြောရင်းနဲ့.. ပြောနေရင်းနဲ့လေ.. 

ငါ့ ပိပိလေး အတွင်းပိုင်းက ပူနွေးလာပြီ.. ချွဲကျိကျိ ဝတ်ရည်လေးတွေ စီးကျလာပြီ စူးရှ.. နင် နမ်းကြည့်မလား.. ရှီးး.. အ.. စုပ် ကြည့်စမ်း.. ငါ့ ခြေချောင်းလေးတွေကို စုပ်သလို.. ဒီ ဝတ်ရည်လေးတွေ ကုန်အောင်.. တအားနဲ့ စုပ်.. ရှီးး အင်းး ဟင်းးးး..နှင်းဖွေးဖွေး၏ ဟူးး ကနဲ ပင့်သက် ချသံနှင့်အတူ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မွှေး လည်း ကောင်းမြတ် ပုခုံးကိုမှီနွဲ့ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကောင်းမြတ်က မွှေး လည်တိုင်ကို အနမ်းများပေးရင်း ကျောလေးကို လက်နှင့် သပ်ပေးနေ၏။ 

ဟင့်.. မတရားလိုက်တာ.. ငါ့မှာတော့ တစ်ယောက်တည်း.. စူးရှ.. အဲ့ဒါ နင့်ကြောင့် သိလား.. နင် အူကြောင်ကြောင် လုပ်နေလို့ ငါ့မှာ ခုချိန်ထိ.. အယ်.. သူတို့.. သူတို့ ဘာ ထပ်လုပ်ကြဦးမှာပါလိမ့်..။သူတို့နှစ်ဦး ထမင်းစားပွဲဘက် လှည့်လာကြသည်။ ထိုင်ခုံတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကောင်းမြတ်က အရင် ထိုင်လိုက်၏။ ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီဇစ်ကို အသာ ဆွဲချပြီး မွှေး ကို မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ သူတို့.. သူတို့ ဟိုဟာ လုပ်ကြတော့မလို့ပါလား.. ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်မလုပ်ဘဲ.. အိုးး.. မွှေး.. ကြည့်စမ်း.. တကယ်ပဲ ဟိုကားတွေထဲက မိန်းမတွေလိုပါပဲလား..။ 

ကောင်းမြတ်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်လျက်ထိုင်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော အချောင်းကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးနေသည်။ ကောင်းမြတ်ကလည်း မွှေး ဆံပင်များကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့အတံကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ကော့သွင်းနေသည်။ ဖွေး ပါးစပ်လေး ဟောင်းလောင်း ဟ လျှက် ထိုင်ကြည့်နေမိ၏။ နောက်နေ့တွေ ကောင်းမြတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့လျှင် မိမိ မျက်နှာ မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။ အိန္ဒြေတစ်ခွဲသားနှင့် ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီး နိုင်လှသော ကောင်းမြတ်။ မိမိမျက်နှာကို စေ့စေ့ပင်ကြည့်ဖူးခြင်း မရှိသည့် စတိုင် ခပ်ထွားထွားနှင့် ပုဂ္ဂိုလ်။

ခဏနေတော့ ကောင်းမြတ်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ မွှေးကို ချိုင်းကြားမှ ထူ မ ကာ အနမ်းတွေ ပေးပြန်သည်။ မွှေး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်လေးကို ဆွဲ မ လိုက်တော့ ဖြူဖွေး လုံးကျစ်သော တင်ပါး လှလှလေး ပေါ်လာ၏။ ကြည့်စမ်း.. 

သည်မိန်းမ အတွင်းခံ ဝတ်မထားဘူးပဲ.. အင်းပေါ့လေ.. ဒါမှလည်း အဆင်သင့် ဖြစ်တော့မပေါ့.. ကောင်းမြတ် ပုံစံကြည့်ရတာ မိန်းကလေး အတွင်းခံကို ထိချင် ကိုင်ချင်မယ့်ပုံ မပေါ်ပါဘူး.. ကောင်းတယ် မွှေး.. နင်က ဟိုဟာ အလုပ်ခံဘို့ အရေးတောင် အဆင်သင့် အလိုက်တသိ ချွတ်ထားပေးရမယ့် မိန်းမ သိလား.. နင့်ကိုငါ သနားသေး.. အိုးးး… ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းက ဖွေး အတွေးတို့ကို အဆုံး သတ်ပေးလိုက်ပြန်၏။

မွှေး က ခြေထောက် တစ်ချောင်းကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်လိုက်သည်။ ကောင်းမြတ်က ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်လျှက်။ ဂါဝန်လေးကို လိပ်တင်လိုက်တော့ အမွေးအမျှင်များ ကင်းစင်နေသည့် တောင်ပူစာ လှလှလေး ပေါ်လာသည်။ ကောင်းမြတ် တစ်ယောက် ထိုနေရာလေးကို အနမ်းတွေ ပေးနေတော့၏။ လက်များကလည်း တင်သားနှင့် ပေါင်တံများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ 

မွှေးလည်း စောစောကလိုပင် မအီမသာ မျက်နှာ မျက်နှာနှင့် လျှာဖျား၏ အရသာကို အားပါးတရ ခံစားနေသည်။ ဖွေး စိတ်တွေလည်း နောက်တစ်ကြိမ် ဆူဝေ လာပြန်သည်။ သို့သော် သည်တစ်ကြိမ်တော့ သူမ သည်မြင်ကွင်းကို အံကျိတ်လျက်ပင် ကြည့်နေမိသည်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသည့် အနေအထား မဟုတ်ပါလား။ ကောင်းမြတ်က သည်လောက်တောင် ချစ်တတ်သလား.. စူးရှ.. နင် ငါ့ကို ခုလိုမျိုး လုပ်ပေးနိုင်လား.. ငါ လိုချင်သမျှ လုပ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့.. ဘာ ခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ နင်က အဲ့လိုမျိုး ငါ့ ဟိုနေရာကို နမ်း စမ်း ဆိုရင် နမ်းမှာလား..။ဖန်သားပြင်ကို ထိုင်ကြည့်နေမိသည့် ဖွေး မျက်ဝန်းတွေ ဝေဝါးလာသည်။ စိတ်ထဲမှလည်း မီးတောက်မတတ် ဆာလောင်မွတ်သိပ်လာ၏။ 

မိမိအဖြစ်က မွှေးနှင့် ယှဉ်လျှင် နောက်မှာ အများကြီး ကျန်နေဆဲပါလား။ သည် အတွေးကြောင့်လား၊ ကာမ၏ အာသီသကြောင့်လား၊ လူက တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာပြန်သည်။ သည်မြင်ကွင်းကို ပိတ်လိုက်ရန် စိတ်ကူးတော့ မပေါ်မိ။ မွှေးတစ်ယောက် သူ့ရင်သားများကို သူကိုယ်တိုင် ဆုပ်နယ်ခြေမွရင်း အောက်မှ ကောင်းမြတ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ငုံ့ကြည့်လိုက်၊ ခေါင်းလေးမော့ပြီး သက်ပြင်းများ ရှိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် ကြည့်ရတာ အတော်လေး ခံစားချက် ကောင်းနေပုံ ပေါ်၏။ 

ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့် သွားပြီး ရင်သားများကို နယ်ဖတ်နေသည့် လက်တစ်ဘက်က စားပွဲပေါ် ထောက်လိုက်သည်။ နောက်သို့ လန်ကျလုလု ဖြစ်သွားသော သူမကို ကောင်းမြတ်က လက်တစ်ဘက်နှင့် ထိန်းရင်း ထ ရပ်လိုက်၏။ မွှေးကို ဖက်ထားရင်းမှပင် ဝတ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို လုံးဝ ချွတ်ချလိုက်သည်။

နောက်ကျောမှ မြင်နေရသည့် ကောင်းမြတ်ကို ဖန်သားပြင်မှ တဆင့် ဖွေး မရဲတရဲ ကြည့်နေမိ၏။ မိမိနှင့် သိပ်မရင်းနှီးလှသော်လည်း နေ့တိုင်း နီးပါး မြင်တွေ့နေရသည့် သူစိမ်း ယောကျင်္ားတစ်ဦး၏ အဝတ်မဲ့နေသည့် ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်း။ အမလေး.. ခုနေများ သူ ဒီဘက် လှည့်လိုက်လျှင်.. သူ့ ဟိုဥစ္စာကြီးက ငါ နဲ့ တည့်တည့် ဖြစ်သွား.. အိုးး…။ တကယ်ပဲ မိမိ အတွေးမဆုံးခင် ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည့် ကောင်းမြတ်၊ မွှေးကို ရီဝေဝေ ကြည့်ကာ သူ့အတံကြီးကို လက်နှင့် ကစားနေသည်။ 

ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေသည့် အနေအထားက စောစောကပုံစံအတိုင်းပေမယ့် ခုက အောက်ပိုင်းတွင် ဘာမှ ဝတ်မထားတော့သည်မို့ မြင်နေရသည့် ဖွေးအတွက် အသက်ရှု ခက်လာရသည်။သူတို့နှစ်ဦး ချစ်ခရီးက အတန်သင့်ရုံမက ခရီးရောက်ပြီးနှင့်ပုံပင်။ ခုလည်း မွှေးက ကောင်းမြတ်ကို ကျောပေးပြီး ပေါင်ပေါ် ထိုင်ရန် ပြင်နေ၏။ သည် ပုံစံမျိုးကို အပြာကား အချို့တွင် ဖွေး ကြည့်ဖူးသည်။ 

ခုတော့ မိမိမျက်နှာနှင့် မင်းသမီး၏ သဘာဝကျကျ လှုပ်ရှားမှုကို မြင်ရတော့မည်ပေါ့။ ကောင်းမြတ်က သူ့ အတံကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်ကာ တေ့ပေးသည်။ မွှေးလည်း လက်တစ်ဘက်က အနားရှိ စားပွဲကို အားပြုပြီး ထိုင်ချလိုက်၏။ လှုပ်ရှားမှုများက သိပ်ကြီး မမြန်လှသော်လည်း သူတို့နှစ်ဦးလုံး အလျှင်လိုနေကြတာတော့ အမှန်ပင်။ တအိအိ ထိုင်ချလိုက်သည့် မွှေး ကိုယ်ထဲသို့ အတံကြီး တစ်ခုလုံး နစ်ဝင်သွားပြီ။ မျက်နှာကို နောက်လှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကြပြန်၏။ 

ဖွေးလည်း မိမိနှုတ်ခမ်းများကို လက်ချောင်းလေးများနှင့် အုပ်ထားမိသည်။ အောက်ပိုင်းမှ စိုစိစိဝေဒနာက သည်းထန်လာပြန်၏။ကောင်းမြတ်က မွှေး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်ကို ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပစ်ပြီး အောက်ပိုင်းကိုလည်း ခါးအထိ လိပ်တင်လိုက်သည်။ ပိပိလေးထဲတွင် အတံထွားထွားကြီး နစ်ဝင်နေသည့် မြင်ကွင်းက ရှင်း ထွက်လာ၏။ နောက်ရက်ကျမှ အနီးကပ် ချဲ့ကြည့်ဦးမည်ဟု စိတ်က တေးထားလိုက်သည်။ ဟင်းလင်းပွင့်နေသည့် ရင်မြွှာ အစုံကလည်း ဖွေးဥ ပြောင်တင်းနေသည်။ မွှေး တစ်ယောက် စားပွဲပေါ် ထောက်ထားသည့် လက်လေးကို ရင်သားများပေါ် နေရာ ရွှေ့လိုက်၏။ 

ကားယားကြီး ဖြစ်နေသည့် သူမ ဒူးနှစ်ဘက် အောက်မှ နေ၍ ကောင်းမြတ်က တံတောင်နှင့် မ လိုက်သည်။ မွှေး မျက်နှာ နင့် ကနဲ ရှုံမဲ့သွား၏။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး၏ အလေးချိန်က အတံကြီးပေါ် အကုန် ကျသွားလို့ များ နာသွားတာလား။ နီရဲ ပြဲကားနေသည့် ပိပိလေးခမျာလည်း အတော်လေး မချိမဆန့် ဖြစ်နေပုံပင်။ အတွင်းတွင် စိုက်ဝင်နေသည့် အတံကြီးက အပြင်မှပင် ဖောင်းဖောင်းကြီး မြင်နေရသယောင် ဖြစ်နေသည်။

မွှေးတစ်ကိုယ်လုံးက ကောင်းမြတ်ရင်ခွင် အတွင်းမှာ ရုပ်သေးရုပ်လေးလို ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းမြတ်က ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ခပ်လျှောလျှော ထိုင်လျက်ကပင် နီရဲပွင့်အာနေသည့် မွှေး ပိပိလေးထဲတွင် သူ့အတံကြီးကို နှစ်စိမ်ထားသည်။ မွှေး ပေါင်တံများကို ဆွဲကားထားသည့် လက်တို့ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ကောင်းမြတ်၏ လှုပ်ရှားမှု အားလုံးက ခပ်ဖြည်းဖြည်း။ သို့သော် မွှေးတစ်ယောက် အတော်လေး မချိမဆန့် ခံစားနေရပုံ ပေါ်သည်။ 

ခဏနေတော့ ကောင်းမြတ် မွှေးခြေထောက်ကို သိုင်းလျှိုထားသည့် သူ့လက်များကို နေရာရွှေ့သည်။ ဖောင်းကားနေသည့် တောင်ပူစာလေးကို လက်နှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ကျန်လက်တစ်ဘက်က မွှေး ခါးကို ပွေ့သည်။ အကျီရင်ဘတ်မှ ကပိုကယို ထွက်ကျနေသည့် ရင်မွှာနှစ်ခု ကောင်းမြတ်လက်ပေါ် မေးတင်နေ၏။ ကောင်းမြတ်က ခုံမှ ထ ရန်ပြင်လိုက်တော့ မွှေး သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ပုံစံ နောက်တစ်မျိုး အတွက် နှစ်ဦးသား အချက်ပြကြခြင်း ဖြစ်ဟန်တူ၏။ 

ထိုင်ရာမှ ထ ရပ်လိုက်သည့်တိုင် အောက်ပိုင်းနှစ်ခုက လွတ် မသွား။စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်သည့်မွှေး၊ တင်ပါး လှလှလေးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသည်။ ကောင်းမြတ်က မွှေး ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်စေလိုက်၏။ ထို့နောက် ခါး ကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့် သည်။ နောက်တည့်တည့်မှ မြင်နေရသည့် သူ့တင်သားကြီးတွေ ကျုံ့ထားပုံက ကြောက်စရာ ကောင်းလှ၏။ ဆောင့်ချက်များတွင် မည်မျှ အားပါနေမှန်း သိသာလွန်းနေသည်။ 

စားပွဲပေါ် မှောက်ကျလုနီးပါး အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်နေသည့် မွှေး ကတော့ မည်သို့ နေမည် မသိ။ ထိုင်ကြည့်နေသည့် ဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ မိမိကိုယ်တွင်းမှ လိုအပ်ချက်က မိမိ ကိုယ်တိုင် ဖြေဖျောက်ယူလို့ ရနိုင်သည့် အရာ မဟုတ်တော့မှန်း ဖွေး ခံစားမိလာသည်။ မှန်သလား မှားသလား မဆင်ခြင်နိုင်တော့လောက်အောင်ပင် လူက မွတ်သိပ် လာ၏။ စားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ဖုန်းလေးဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည်။

ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသည့် မိမိ အသက်ရှုသံတို့ အောက်တွင် ဖုန်းခေါ်သံ တစ်ချက်နှင့် တစ်ချက်က မိုင်ပေါင်းများစွာ ကွာဝေးနေ၏။စူးရှ.. ဖုန်း ကိုင်လိုက်စမ်း.. ငါ့ မှာ အရမ်း အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ ရှိနေတယ်.. ဒီ အတွက် ငါ နင့်ကို ချက်ချင်း တွေ့ဘို့လိုလာပြီ.. ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းပေးဘို့ နင်ရယ်.. အေးဆေးတဲ့ နေရာ တစ်ခုရယ်.. ဟုတ်တယ်.. နင် ကိုယ်တိုင် ငါ့ကို ခေါ်သွားရမယ့် နေရာ တစ်ခု.. တိမ်တွေရှိတဲ့ကောင်းကင်ပေါ်ကို လွင့် တက်သွားမှာလား.. ချောက်ကမ်းပါး နက်နက်ကြီးထဲ ပြုတ်ကျ သွားမှာလား.. ဘာမှန်း သေချာ မသိပေမယ့် ဟိုး အဝေးကြီး တစ်နေရာဆီ နင် ငါ့ ကို ခေါ်သွားပေးရမယ်..

.....................................................................................................................


အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>



သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၄ )

သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၄ )

Snow Flake ရေးသည်။

အခန်း (၁၀)

ဆောင်းဝင်ကာနီး ကာလရောက်သည့်တိုင် ရန်ကုန်နေကတော့ဖြင့် ကျောကော့အောင် ပူဆဲ။ ကော်ဖီဆိုင်ထဲတွင် ခပ်ငူငူထိုင်နေရင်း အေးမြသည့် ဇာတိမြေကို လွမ်းနေမိသည်။ ပြန်မှ ရောက်နိုင်ပါတော့မလား ပြင်ဦးလွင်ရေ။ အခုကိုပဲ ငါ့မှာ မေမေ့ပျောက်ပျောက်ရှိနေတဲ့ ပြဿနာက ပြန်စ လာပြီ။ သည်နေ့ မနက်စောစော နှင်းဖွေးဖွေးထံမှ ဖုန်းဝင်လာသည်။ နှစ်ယောက်တည်း စကားပြောစရာရှိသည်ဟု ချိန်းဆိုခြင်း။ တကယ်က သူမ မချိန်းလည်း သူ့ဘက်က တစ်ခုခု မေးရတော့မည် မဟုတ်ပါလား။ 

မိမိရေးသားထားသည့် ဒိုင်ယာရီလေးက ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ပမာဖြစ်သော်လည်း တကယ့်အမှန်တရားဖြစ်နေသည့် မိမိစိတ်က မည်သို့မျှ ငြင်းမရ။ ခေါင်း ငိုက်စိုက်ချကာ ထိုင်နေမိသည်မှာ အနားသို့ လူရိပ်ကျလာသည်အထိပင်ဖြစ်၏။ကျူရှင်ချိန်ထက် စောကာ သူထွက်လာခဲ့၏။ ထိုင်နေကျ ကော်ဖီဆိုင်သို့ သူအရင်ရောက်နေနှင့်သည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် ထိုင်စောင့်ပြီးမှ ဖွေး ရောက်လာသည်။ 

သူမ မျက်နှာနှင့် မျက်လုံးတို့က ခါတိုင်းထက် ပို၍ အရောင်လက်နေသလိုပင်။ ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းများမှ တစ်စုံတစ်ရာ ပြောလာမည့် စကားတို့ကို စိတ်အိုက်စွာ မျှော်နေမိ၏။ ဖွေးက ဘာစကားမှ မပြောသေးဘဲ သူ့မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ပြောစရာရှိတယ်ဆို ဖွေး.. ”

“ အင်း.. ဘာကိစ္စ ဆိုတာ နင် မှန်းမိပြီမဟုတ်လား စူးရှ..”

ဖွေးတစ်ယောက် သည်တစ်ခါတော့ မဖြစ်မနေ ပြောရမည့် စကားလုံးတိုင်းကို အလွတ် ကျက်လာခဲ့ပြီးသား။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ကို အကာအကွယ် ဖြစ်စေရန် မျက်နှာကိုလည်း ခါတိုင်းထက် ပို၍ ပြင်ဆင်ချယ်သခဲ့သည်။ သည်နေ့အဘို့ မိမိစကားလုံးတိုင်း အမူအရာတိုင်းသည် ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေရမည် မဟုတ်ပါလား။ ကတုန်ကရီဖြစ်နေသော အသံကို ငြိမ်အောင် ထိန်းရင်း တစ်လုံးခြင်း အေးအေးဆေးဆေး ပြောလိုက်၏။

“ ငါ ခု ပြောမယ့်စကားကို သေချာ နားထောင်ဘို့ လိုမယ်နော် စူးရှ.. တထိုင်တည်း ဆုံးဖြတ်စရာလည်း မလိုဘူး.. နင့်စာအုပ် ငါ ပြန်ယူလာတယ်.. ရော့ ဒီမှာ..”

“ နင် အကုန် ဖတ်ပြီးသွားပြီမဟုတ်လား ဖွေး..”

“ ဖုန်းနဲ့ပါ တစ်မျက်နှာချင်း ဓာတ်ပုံ ရိုက်ယူထားတယ်..”

“ ကျွတ်..”

“ ငါ အံ့သြလို့ပါ.. လောလောဆယ် ငါ့မှာ တခြားရည်ရွယ်ချက် မရှိသေးပါဘူး..”

“ မာလာ့ကိုကော ပြသေးလား..”

“ ဟင့်အင်း ခုထိတော့ မပြရသေးပါဘူး.. နောက်ပိုင်း ငါ စိတ်ပြောင်းသွားရင်တော့ မပြောတတ်ဘူးပေါ့ဟာ..”

“ ဒီအကြောင်းတွေက ငါ့အကြောင်းပါလို့ နင့်ကို ဘယ်သူပြောလဲ..”

“ ဟဟ.. နင်က ငါ့ကို စုံစမ်း စေချင်တာလား စူးရှရယ်.. ဒါဆိုလည်း လွယ်ပါတယ်.. ငါ အရင်ဆုံး မေးသင့်တာ ဆရာနဲ့ အန်တီ့ကိုပေါ့.. အနည်းဆုံး ဟိန်းဇော်ဆိုတဲ့ နံမည်တော့ ဆရာ သိလောက်ပါတယ်.. မသိလည်း သိပ်တော့ ပြဿနာ မဟုတ်ပါဘူးလေ.. ပြင်ဦးလွင် ဆိုတာက..”

“ နင် မမိုက်ပါဘူးဟာ.. မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူစိမ်း ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက် အခန်းထဲက..”

“ ငါ့က စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ပဲ ခဏ ယူဖတ်မိတာပါဟယ်.. သူစိမ်းယောကျ်ားလေးရှေ့မှာ ကိုယ့်ရည်းစား မကောင်းကြောင်း ရင်ဖွင့်ရင်း.. အဲသည်ယောကျ်ားနဲ့…”

“ တော် တော် ဖွေး.. နင် ဆက်မပြောရင် ကောင်းမယ်.. ဒါ ငါ့ပါစင်နယ်ကိစ္စပါ.. နင်နဲ့ ဘာမှ မပတ်သက်ဘူးလေ..”

“ အင်းလေ.. ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပါပဲ.. ငါ သွားမယ်စူးရှ.. ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှ မသိအောင် ဖုံးဖိပေးထားဘို့တော့ ငါ ကတိမပေးဘူးနော်..”

စကား ဆုံးအောင်ပြောပြီး ထ ရပ်လိုက်သည်။ ဘုရား မ လို့ စူးရှ ငါ့ကို တစ်ခုခု ပြန်ပြောပါစေ..။ စိတ်က တွေးရင်း ခပ်လေးလေး လျှောက်လာခဲ့သော်လည်း နောက်မှ ဘာသံမျှ မကြားရ။ ဖွေး အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားမိသည်တော့ အမှန်ပင်။ မိမိ မှန်းထားသလို စူးရှ အလွယ်တကူ ဦးညွှတ်မလာဘူးပဲ။ ဘာ ဆက်လုပ်ရမလဲ။ သည်လိုနှင့် ကျူရှင်ချိန်နီးလာပြီ။ မာလာ့ထံ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်၏။ သည်နေ့ သူမက အရင်ရောက်နှင့်နေသည် မဟုတ်ပါလား။“နင် ဘယ်နားရောက်နေပြီလဲ မိမာ.. ငါ ဒီနေ့ နဲနဲ စောရောက်နေလို့ ကျောင်းခန်းထဲ ရောက်နေပြီနော်..”

“ အွန်.. ထူးထူးဆန်းဆန်း.. အာ့ဆို မသောက်တော့ဘူးလား ကော်ဖီ.. နင့်ငနုံကော ရောက်နေပြီလား..”

“ အေး.. ငနုံက ဆိုင်ထဲမှာလေ.. နင့် စောင့်နေတယ်.. သွားလိုက် ခိခိ..”

“ အောင်မာ.. ကောင်မစုတ်.. မှန်မှန် ပြောစမ်း.. နင်တို့ ငါ မရောက်ခင် ချိန်းတွေ့ကြတာ မဟုတ်လား..”

“ အေး ဟုတ်တယ်.. နင့်ကောင်ကို ငါ ရည်းစားစကား ပြောတာဟေ့ ရှင်းပလား..”

“ ဟားဟား.. အဖြေ တခါတည်း ပေးလိုက်ရောလား.. ဟီဟိ.. မိဖွေး.. ပြန်ဆင်းခဲ့ဟာ.. ငါတို့နှစ်ယောက် ဒီကောင့်ကို ဝိုင်း ကြပ်ပေးရအောင်..”

မာလာ့ စကားက ဖွေး ခေါင်းထဲသို့ လက် ကနဲ အလင်း တစ်ခု ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွား၏။ ဟုတ်တယ်.. ဒင်း အကြောတင်းနေရင် ငါပဲ တစ်ဆင့်တက်ရုံပေါ့.. အလကား ပျော့ပျော့လေးနဲ့ နံတဲ့ကြောင်ချေးလိုကောင်..။ ကော်ဖီဆိုင်ထဲသို့ မာလာနှင့်အတူ နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ စူးရှတစ်ယောက် စောစောကလိုပင် ငူတူတူထိုင်နေဆဲ။ ဖွေးနှင့် မာလာ ဝင်ထိုင်လိုက်မှ သူ သတိဝင်သွားပုံရသည်။ စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်လေးကို ဖျတ်ကနဲ ယူသိမ်း၏။ မာလာက အရင်ဆုံး စကား စ သည်။

“ ဟဲ့ စူးရှ.. မှန်မှန်ပြောစမ်း နင့်ကို စောစောက မိဖွေး ဘာတွေပြောလဲ..”

“ ……….”

ဖွေးမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော သူ့အကြည့်များက အနည်းငယ် အလန့်တကြား ဖြစ်နေ၏။ ဖွေး ခပ်တည်တည်ပဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မာလာတစ်ယောက် ဘုမသိဘမသိနှင့် ထပ်ပြောပြန်၏။

“ ဘာမှ မကြောက်ပါနဲ့ စူးရှရယ်.. နင်ကလည်း.. မိဖွေး သိပ်လွန်လာရင် ဆရာနဲ့သာ တိုင်ပစ်.. ကိုယ်က ယောကျ်ားလေးမဟုတ်လား.. ခုကတည်းက အားကိုးအားထား ရှာထား..”

“ ငါ ဘာမှ မပြောရပါဘူး မာရယ်.. ဆရာနဲ့တော့ မတိုင်ခိုင်းပါနဲ့.. နော် ဟဲ့ စူးရှ.. နင် ငါ့ကို တိုင်မှာလား.. မတိုင်ဘူးမဟုတ်လား.. နင့်ပစ္စည်း ငါ ပြန်ပေးပြီးပြီပဲဟယ်.. သယ်ရင်းလေးက လိမ္မာပါတယ်.. တိုင် နဲ့ နော်..”

“ အယ်.. ပေါ်ပြီ ကျန်း.. ငါ မသိဘဲ နင်တို့ ဘာပစ္စည်းတွေ ဖလှယ်နေကြတာလဲ.. မိဖွေး နင်က ငါ့ကို သစ္စာ ဖောက်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား.. ပြောစမ်း ငါ့ကို.. ဘာပစ္စည်းလဲ..”

“ စာအုပ်လေး တစ်အုပ်တည်းပါဟယ်.. ဒါပေမယ့် အဲ့စာအုပ်လေးထဲမှာ..”

“ ဖွေး.. နင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောနဲ့ဟာ.. ဘာမှ မဟုတ်ဘူးမာလာ.. သူရှာနေတဲ့ (…..) စာအုပ်.. ငါ့မှာ အဲ့စာအုပ်က ရှိနေတာကြာပြီ.. အဲ့ဒါ ငါ သူ့ကိုငှားလို့ ခုပြန်ပေးတာ..”

“ အန်.. ဒီကိစ္စလေးကို နင်က ဘာလို့ လဒမှိုင် မှိုင်နေတာလဲ.. ဘာမှ မဆိုင်ဘူး.. နင်တို့နော်..”

“ ကဲပါ မာလာရယ်.. နင် ကလည်း တမှောင့်.. ဘာမှ မဟုတ်ဘူး.. ပြီးကျမှ ငါ အေးဆေးပြောပြမယ်.. နင် အခု မုန့်စားမှာ မဟုတ်လား.. စားစရာရှိတာ စား.. ပြီးရင် တက်ကြစို့.. အပေါ်ကျမှ ငါ အေးဆေးပြောပြမယ်.. အိုကေ..”

“ အင်း ပြီးရော.. နေဦး.. ငါ လက်သွားဆေးဦးမယ်..”

မာလာ့အကျင့်က ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှ ဆင်းပြီးတိုင်း လက်ဆေးတတ်သည်။ ထိုင်နေကျ ဆိုင်လေးက သူမတို့ အဖွဲ့နှင့် ရင်းနှီးနေပြီမို့ နောက်ဘက် ဘေစင်ရှိရာထိ မာလာ ဝင်သွား၏။ နှစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ချိန်ကျမှ စူးရှ သက်ပြင်း ချတော့သည်။ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှင့် ပွတ်လိုက်၏။ လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်ရင်း ဖွေးမျက်နှာကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် ကြည့်သည်။ တခုခု ပြောစမ်း စူးရှ.. နင် အဲ့လို စိတ်ရှုပ်နေပုံက အရမ်း ကြည့်လို့ကောင်းတယ်.. ဘာလို့မှန်း မသိဘူး သိလား.. ဒီနေ့ နင့်ကို ဒုက္ခပေးရတာ ငါ အရမ်း အရသာတွေ့တာပဲ..။

“ နင် မာ့ကို ဘာပြောမှာလဲ ဖွေး..”

“ ……….”

“ ဖွေး.. ငါ မေးတာ ဖြေ ဟာ..”

“ နင်ပဲ ပြောကြည့်လေ.. ငါ ဘာပြောရင် ကောင်းမလဲ.. မာလာဆွေက ငါနဲ့ ငယ်ငယ်လေးထဲက ညီအမလိုနေလာတာလေ.. ငါ သိသမျှ သူ သိတယ်.. သူသိရင်လည်း ငါ့ကို မပြောဘဲ မထားဘူး.. ငါ တခုခု ချန်ထားရင် သူ မရမက မေးမှာပဲလေ.. ငါ့ကို မေးလို့မရရင် နင့်ကို သူ မရမက.. ”

“ ဖွေးး…”

“ ယက်စ် ?..”

“ ဟူးးး.. ငါ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ.. အဲ့အတွက် ငါ့ဆီက နင်ကြိုက်တာ ယူပါဖွေးရယ်.. သည်ကိစ္စက ငါ့ကိစ္စ ဆိုပေမယ့်.. ငါ့ နောက်မှာ မြတ်တို့ မိသားစု ရှိနေတယ်လေ..”

“ ……….”

“ ဖွေးး…”

“ အင်း ဆက် ပြောလေ..”

“ နင်ငါ့ကို ကြိုက်သလို လုပ်ဟာ.. ဒီကိစ္စကိုတော့ ကျေးဇူးပြုပြီး မေ့ ပေးပါ..”

“ ကြိုက်သလို လုပ် ဆိုတာက ဘယ် အတိုင်းတာထိလဲ စူးရှ..”

“ နင့် သဘောပါ..”

“ သေချာတယ်နော်..”

“ ဟူးးး.. အေးပါဟာ..”

“ အိုကေ.. ခုချိန်က စ ပြီး နင် ငါ ပြောသမျှ အကုန်လိုက်နာရမယ်လို့ မှတ်ထားလိုက် စူးရှ.. အသေးစိတ်ကိုတော့ ငါ နောက်မှ ပြောမယ်.. ခုတော့..”

ဖွေး စကားမဆုံးမီ မာလာလည်း ပြန်ထွက်လာ၏။

“ လက် ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးမှ ရေက မလာတော့လို့လေ.. ကျေးဇူးရှင်တွေ ရေပြန်တင်တာ စောင့်နေရတယ်.. သွားမယ်ဟာ ဘာမှ စားမနေတော့ပါဘူး..” 

မာလာက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ချထားသည့် အိတ်ကို ကောက်လွယ်က ရှေ့က ထွက်သွားနှင့်သည်။ ဖွေးလည်း နောက်မှ လိုက်ထွက်ရန် ပြင်၏။ ခပ်အုပ်အုပ်လေသံနှင့် စူးရှ လှမ်းခေါ်သည်။

“ ဖွေးး…”

“ ငါ ကတိပေးတယ် စူးရှ.. နင့်ဘက်က ကတိ တည်နေသ၍ ငါဘက်ကလည်း ကတိမပျက်စေရဘူး.. အိုကေ !..”

.........................................................................................

အခန်း  (၁၁)

ဟိုတုန်းကဆို ဆောင်းဦးပေါက်၏ ညနေ (၆) နာရီသည် မှောင်ရီ သန်းလုပြီပေါ့။ ခု တော့ နေပူရှိန်ပင် မလျှော့ချင်သေး။ ခေတ်တွေ ပြောင်းသလို ရာသီတွေလည်း ပြောင်းပြီပဲလေ။ ဖွေးတို့ အိမ်၏ ခေတ်တစ်ခေတ်ကတော့ မပြောင်းလဲပဲ ကျန်နေသေးသည်။ ရှေ့အပတ်ထဲ မွှေး၏ သတို့သားလောင်း ကိုကောင်းမြတ် မိသားစု အိမ်မှာ ညစာ လာစားကြမည်။ မဟာပုရိသဝါဒီ ဘွားလေးတစ်ယောက် မြေးမ အလိမ္မာကို ခမည်းခမက်ရှေ့ ပွဲတင့် စေရန် မရပ်မနား လက်ပူတိုက်နေတော့၏။ အလိမ္မာအိမ်ပါ ချွေးမလောင်း သင်းသင်းမွှေးလည်း အိမ်မှုကိစ္စဘာဟီရများကို ယခုမှ သိမ်းကြုံးလေ့လာနေရှာသည်။ 

သူတို့ အဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ဖွေး ရယ်ချင်မိ၏။ အလကား ခွေးကြီးမှ လက်ပေးသင်နေတယ်.. နိုင်းတူးဖိုက် အိမ်ရှင်မ.. မုန်းလိုက်တာ..။ဖွေးကတော့ နေ့လည်က ဝယ်တပ်ထားသည့် စီစီတီဗွီ စက်များနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေ၏။ မနက်ဖြန် မွှေးနှင့် ဘွားလေး စျေးဝယ်ထွက်မည်။ တနေကုန်မှာ သေချာသလောက် ရှိ၏။ မေမေက အလုပ်ကိစ္စများနှင့် မအားလပ်။ စူးရှကို အိမ်လာဘို့ ခေါ်ထားသည်။ နင်ခိုင်းတာ အကုန် လုပ်မယ် ဟု ကတိတစ်ခု ရပြီးကတည်းက ဖွေး စိတ်တွေ မိုးပေါ် တလူလူတက်နေခဲ့၏။ 

သို့သော် ဘယ်ကစလို့ ဘာ ခိုင်းရမှန်း မသိ။ သေချာတာတစ်ခုကတော့ မိမိ သူ့ကို အနိုင်လိုခြင်းက ခဏတာ အာသီသ မဟုတ်ပါချေ။ မိမိကို တွေ့တိုင်း ခပ်ငေးငေးကြည့်တတ်သော သူ့မျက်ဝန်း မှိုင်းပြပြ များကိုလည်း နှစ်သက်နေမိသည်။ အချိန်တိုင်းတွေးနေမိတာကလည်း သူ့အကြောင်းပဲ ဖြစ်နေပြန်သည်။ 

နောက်ဆုံး မိမိအနား သူရောက်လာလျှင် ထူးဆန်းသော သာယာမှုတစ်မျိုးကို ခံစားမိသေးသည်။ အချစ်လား ဟု သုံးသပ်ကြည့်သော်လည်း ဟုတ်သလိုလို မဟုတ်သလိုလို။ နောက်တစ်ခုက သူ့နောက်ကြောင်း၊ သိသိချင်းတော့ ငါ သူ့ကို နိုင်ကွက်ရပြီဟု တွေးမိသလိုလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်းစဉ်းစားတော့ မနာလိုစိတ် ဝင်လာသလိုပင်။

နင်က ဘာလို့ ငါနဲ့ မတွေ့ခင် တခြားမိန်းမနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့တာလည်း စူးရှ.. ပြီးတော့ သည်မိန်းမက သူများရည်းစား.. အဲ သူများ မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ရည်းစား။ ပိုင်ရှင်ရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အကြင်နာ ပုံအော ပေးရလောက်အောင် နင်ဘာလို့ ပျော့စိစိနိုင်ရတာလဲ.. တကယ်ဆို နင် အဲ့လိုကြင်နာရမယ့် ချစ်ပေးရမယ့် မိန်းကလေးက သည်ကမ္ဘာမှာ ငါ တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်သင့်တာ.. အင်းးး ငါ နဲ့ မတွေ့ခင်က ကိစ္စကို သည်လို တွေးတာ သင့်ရဲ့လား.. မသိဘူးဟာ.. သင့်ချင်သင့် မသင့်ချင်နေ.. ငါ နင့်ကို မကျေနပ်ဘူး.. နင့်မှာ အပြစ်ရှိတယ်.. အဲ့အတွက် ထိုက်သင့်တဲ့အပြစ်ကို ငါ စီရင်မှာပဲ..မိမိလက်လှမ်းမှီသလောက် လေ့လာထားသော နည်းလမ်းများက တကယ်တမ်း အသုံးဝင်မည် မဝင်မည် မသေချာ။ 

မိမိ နိုင်ထက်စီးနင်း ဆက်ဆံလိုသည့်သူက သန်မာ ထွားကျိုင်းသော အမျိုးသား လူငယ်တစ်ဦး မဟုတ်ပါလား။ ဘယ်လောက်ပဲ သူ့အားနည်းချက်ကို ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်သည် ဆိုဦးတော့ ယောကျင်္ားတစ်ယောက်၏ ဒေါသ အလျှောက် မိမိထံ ပြန်လည်လာနိုင်မည့် ဘေးအန္တရယ်ကိုတော့ ဖွေး ကြောက်ပါသည်။ နောက်တစ်ခု ပို၍ စိုးထိတ်မိသည့်က သူ ငါ့ကို မုန်းသွားမလား.. ဟူသော အတွေး။ အတွေး အမျိုးမျိုး လွန်ဆွဲကြရာ သည်စမ်းသပ်မှုကို ရှေ့ဆက်ရေး မဆက်ရေးအတွက် လုပ်နေကျ နည်းအတိုင်း စာရွက်တစ်ရွက်တွင် အကျိုးနှင့် အပြစ်ကို ချရေးကြည့်၏။ 

ဒါက တခုခု ဝေခွဲရခက်လာလျှင် အကောင်းအဆိုး ချိန်ထိုးနိုင်ရန် ဖေဖေ သင်ပေးခဲ့သည့် နည်းတွေထဲက တစ်ခု။ရင်ထဲရှိတာ ချရေးပြီးတော့ အကျိုးနှင့် အပြစ်တွင် အပြစ်က များနေ၏။ ဖွေး စိတ် အိုက်သွားခဲ့သည်။ ရှေ့မဆက်သင့်တဲ့ ကိစ္စ ဖြစ်နေပြီလား။ ဒါ ဆို ရပ်တန်းက ရပ်မလား။ သည်လိုနှင့် စက္ကန့်များစွာ အလကားဖြစ်သွားခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ စိတ် ပိုင်းဖြတ်လိုက်၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင့်မှာ အပြစ်ရှိကို ရှိတယ်စူးရှ.. ဟိုတုန်းက ကိစ္စပဲဖြစ်ဖြစ်.. ခု ကိစ္စပဲဖြစ်ဖြစ်.. နင့်မျက်လုံးတွေကို စ သတိထားမိကတည်းကနေ အခု နင့် အတိတ်ကို သိလိုက်ရတဲ့ အချိန်ထိ ငါ့ အချိန်တွေ တော်တော် ကုန်ခဲ့တယ်.. 

စာရွက်ပေါ် ချရေးရတဲ့အထိ ငါ ဆုံးဖြတ်ရ ခက်ခဲ့တယ်.. နောက်ဆုံး အကျိုးထက် အပြစ်က များနေလို့ ငါ စိတ်ရှုပ်ရတယ်.. ဒီ အချက်တွေနဲ့တင် နင့်ကိုငါ ပိုင်သင့်သွားပြီ.. နင့်ကို ငါ အပြစ်ပေးလို့ ရသွားပြီ.. နင့်ကို ငါ ကျွန်တစ်ကောင်လို ဆက်ဆံဘို့ လုံလောက်တဲ့ အကြောင်းပြချက်ရသွားပြီ။ ဒီလို တွေးလိုက်တော့လည်း ရှေ့ဆက်ဘို့ လွယ်သားပဲ။ လူ့စိတ်ကပဲ မကောင်းမှုမှာ မွေ့လျော်တာလား.. ဖွေး အကျင့်က ပဲ ဇွတ်တရွတ် နိုင်တာလား.. သေချာတာတော့ သည်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ရန် သင့်မသင့် သူမ နောက်တစ်ခေါက် လုံးဝ ထပ်စဉ်းစားမည် မဟုတ်တော့ပါချေ။

သည်လို အတွေးနှင့် စီစီတီဗွီ ကင်မရာများ ဝယ်သည်။ မိမိအိပ်ခန်းနှင့် မီးဖိုခန်းတွင် မည်သူမျှ မရိပ်မိအောင် တပ်ဆင်သည်။ မိမိလေ့လာထားသည့် နည်းအချို့ဖြင့် စူးရှကို အပြစ်ပေးရန် သည် အခန်းနှစ်ခုကို ဖွေး သုံးရမည်လေ။ အရင်ဆုံး ဖွေး၏ တကိုယ်ရေ ဗာဟီရများနှင့် အိမ်မှု ကိစ္စ အချို့ကို စူးရှ အတွက် တာဝန်ပေးရမည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း သက်သာ.. စိတ် အပျင်းလည်းပြေ ထူးဆန်းသော အာသီသများလည်း ရ..။ ကိုယ့်အတွက်လည်း ဘေးကင်းအောင် သူလည်း အရမ်းကြီး အနေမခက်အောင် ဖွေးစိတ်ကူးခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

လုပ်စရာ အလုပ်တွေ သက်ဆိုင်ရာ အခန်းထဲမှာ တာဝန်ပေးထား.. မိမိက တခြားနေရာတစ်ခုကနေ သူ ဘာတွေ လုပ်နေလဲ.. သူ့မျက်နှာ ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေမလဲ ပြန် ခိုးကြည့်.. အတွေးနှင့် ရင်ခုန်ရသည်မှာ လက်ဝဲဘက်ရင်အုံတစ်ခုလုံး ပေါက်ထွက်သွားမလားပင်..။သည်လိုနှင့် နောက်တစ်နေ့ မနက်၊ အိမ်သားအားလုံး အပြင်ထွက်သွားကြပြီ။ သူမတစ်ဦးတည်း စီစဉ်စရာရှိသည်များ စီစဉ်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် အိမ်ရှေ့ခြံတံခါးမှ ဘဲလ်သံ မြည်လာ၏။

“ ငါက နင် မလာတော့ဘူးတောင် ထင်နေတာ..”

“ ပြော.. ငါ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..”

“ နေဦး စူးရှ.. ငါ နင့်ကို သေချာအောင် မေးဦးမယ်.. နင် ဆုံးဖြတ်ပြီးတာ သေချာတယ်နော်..”

“ ဘာကိုလဲ.. နင်ခိုင်းတာ ဘာမဆို လုပ်မယ်လို့ ငါ ပြောပြီးပြီပဲလေ.. ဆုံးဖြတ်ပြီးလို့ ငါ လာတာပေါ့.. ငါလည်း ဒီကိစ္စအတွက် အပြစ် တစ်ခုလို ခံစားနေရတာပဲ ဖွေး.. အဲ့အတွက် တနည်းနည်းနဲ့ ငါ့ကိုယ်ငါ ဒဏ်ခတ်ချင်တယ်.. ငါ့ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ မကျန်တော့တဲ့အထိ အပြစ်ကြွေးကို ဆပ်ချင်တယ်.. ဒါပေမယ့် မြတ်နဲ့ ဟိန်းဇော်ကို မထိခိုက်စေချင်တာတော့ အမှန်ပဲ.. ”

“ နင်ပြောတဲ့ ဘာမှ မကျန်တော့တဲ့အထိ ဆိုတာက အတိုင်းအတာ ရှိနေသလိုပဲ..”

“ အင်းလေ.. ကိစ္စတိုင်းမှာ အတိုင်း အတာ ဆိုတာ ရှိရမယ်လေ ဖွေး..”

“ အဲ့ အတိုင်းအတာကို ဘာနဲ့ သတ်မှတ်မှာလဲ.. အချိန်နဲ့လား.. အခြေအနေနဲ့လား..”

“ နှစ်ခုလုံးနဲ့ပေါ့..”

“ ဘယ်သူက သတ်မှတ် မှာလဲ..”

“ အွန်.. ငါ သတ်မှတ်ပေးရမှာလား..”

“ အောင်မာ.. နင်က သတ်မှတ်ရအောင် အပြစ်ရှိတာ နင်လား ငါလား.. တော်ပြီစူးရှ.. ငါ နောက်ဆုံး စကားပြောမယ်.. ဒီနေ့က စပြီး တစ်လ တိတိ နင့်ကို ငါ ပိုင်တယ်.. ဒါက အချိန်.. အဲဒီမှာမှ ငါ ပေးတဲ့ တာဝန်ကို ကျေအောင် မလုပ်ရင် ဒါမှမဟုတ် တခုခု လွဲချော်သွားရင် နင့် ပြစ်ဒဏ် ရက် ထပ် တိုးမယ်.. နောက်ဆက်တွဲ အမှား တစ်ခု အတွက် ဒဏ်ပေးတာက တစ်ရက် သပ်သပ်.. ဒီတော့ နင်လုပ်ခဲ့တဲ့ အပြစ်ကြီးအတွက် ကြွေးကျေမယ့်နေ့က နင့်စွမ်းဆောင်ရည်ပေါ်ပဲ မူတည်တယ်.. သဘောတူလား..”

“ မတူဘူး ဆိုရင်..”

“ ပြန်လေ.. နင်နဲ့ ငါ ကြားက ကတိ ပျက်ပြီပေါ့.. ငါလည်း ပြင်ဦးလွင်ဘက် ရောက်ဖူး သွားတာပေါ့ဟာ..”

“ အာ.. ကဲ ပြော.. ငါ အခု ဘာလုပ်ရမှာလဲ..”

“ လာ.. ငါ့နဲ့ လိုက်ခဲ့..” 

သည်လိုနှင့် နှစ်ဦးသား ဖွေး အိပ်ခန်းပေါက်ဝ ရောက်သွားကြသည်။

“ ဝင်လေ..”

“ …….”

“ ငါ့ အခန်းကို ရှင်းပေး.. နင့် အခန်းလို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေအောင်နော်..”

“ အာ..”

“ မလုပ်ချင်ဘူးလား..”

“ ဟူးး.. အေးပါ.. လုပ်ဆိုလည်း လုပ်ရမှာပေါ့..”

“ ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ ကောင်းကောင်း လုပ်ရမှာနော်.. ဒီလေသံ ဒီမျက်နှာကြောက ငါ့အတွက် သိပ် အဆင်မပြေဘူး..”

“ ………..”

“ ဒီနေ့က စ ပြီး နင့်ကို တဖြည်းဖြည်း ပုံစံ သွင်းပေးသွားမယ်.. ငါလိုချင်တဲ့ ပုံစံ မြန်မြန်ရောက်မှ နင့် အပြစ်ဒဏ် ရက်စွဲ စ မှာ..”

“ ဟမ်.. ဘယ်လို ဘယ်လို..”

“ ဟုတ်တယ်လေ.. နင့်ပုံစံက တာဝန်အရ လုပ်ရသလိုဖြစ်နေတယ်.. တကယ်ဆို နင့်ကို ငါ ပိုင်တာလေ.. နင် ငါ့ကို အရှင်သခင်လို သဘောထားပြီး စိတ်နှစ် ထားရမှာ.. နားလလား ငါ ပြောတာ..”

“ ဟူးးး……….”

စူးရှ သက်ပြင်းတစ်ချက်နှင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“ ပါးစပ်က ပြောလေ.. နင့်မှာ ပါးစပ် မပါဘူးလား..”

“ ကျွတ်..”

“ တော်ပြီ စူးရှ.. နင် မရဘူး ငါသိတယ်.. နင် ပြန်လိုက်တော့..”

“ အာ.. အေးပါ.. အေးပါ ဖွေးရယ်.. နင် လိုချင်တဲ့ ပုံစံ ရတဲ့ထိ ငါ လုပ်ပေးပါ့မယ်.. ဟူးးး..”

သည်လိုနှင့် စူးရှကို မိမိအခန်းထဲ ဝင်စေပြီး ကြိုစီစဉ် ထားသည့်အတိုင်း တစ်ဘက်စာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ စီစီတီဗွီ ဖန်သားပြင်တွင် ရှုပ်ပွထ နေသည့် အခန်းအလယ် ငူငူကြီး ရပ်နေသည့် စူးရှ။ လုပ်လေ ဟဲ့အကောင်.. ဘာ ကြောင် ရပ်နေတာလဲ.. တစ်ကိုယ်တည်း ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်ကြည့်သည်။ စူးရှ တစ်ယောက် အခန်းပတ်လည်ကို ဝေ့ကြည့်ရင်း ခေါင်းကို တွင်တွင် ကုတ်၏။ ကုတင်ဆီသို့ အရင်ဆုံး လှမ်းသွားသည်။ 

ကုတင်ပေါ်တွင် မလျှော်ရသေးသည့် အဝတ်အစားများနှင့် စောင် ခေါင်းအုံးတို့က ရှုပ်ပွနေ၏။ အကျီများ၊ စကပ်များ၊ ဂါဝန်များ၊ ညအိပ်ဝတ်စုံများလည်းပါသည်။ နှစ်ရက်သုံးရက်လောက် မလျှော်ဘဲ တမင် စုထားသော အဝတ်ဟောင်းများဖြစ်၏။ခေါင်းအုံးကို နေရာချပြီး စောင်ခေါက်ရန် ပြင်လိုက်တော့မှ ထွက်လာလိုက်သည့် အဝတ်ဟောင်းတွေက စောင်ထဲတွင် တစ်ပြုံတစ်ခေါင်း။ စူးရှ လက်တွန့်သွား၏။ 

ဖွေး ရင်တွေ တထိတ်ထိတ်ခုန်လာသည်။ လုပ်လေ စူးရှ.. နင်က ငါ့ အဝတ်ဟောင်းကျတော့ လက်တွန့်တယ်.. သူများရည်းစားကို ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်တုန်းကတော့ နင့်လက်တွေ သွက်တယ် မဟုတ်လား.. အသုံးမကျတဲ့ကောင်.. မြန်မြန် လုပ်..။ နောက်ရက်ကျရင်တော့ အနားကနေရပ်ပြီး အဲ့လို အမိန့် ပေးကြည့်ရင် ကောင်းမလားပဲ။ ခုတော့ ကင်မရာမှ ပုံရိပ်ကို ကြည့်ကာ ကိုယ့်ဘာသာ လေ့ကျင့်နေမိသည်။ ရွှေကိုယ်တော်က ကုတင်ကို ဆက်မရှင်းဘဲ စာကြည့်စားပွဲဘက် လှည့်လာ၏။

စားပွဲပေါ်တွင် ရေကူးသင်စဉ်က ရိုက်ထားသော ဓာတ်ပုံများ တမင် တင်ထားသည်။ အနက်ရောင် ရေကူးဝတ်စုံလေးက တူးပိစ် မဟုတ်သော်လည်း ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ရင်သားများနှင့် တင်စိုင်တို့၏ အလှကို မည်သို့မျှ လုံအောင် ဖုံးမထားနိုင်။ စူးရှ ပုံကလေးကို ကြည့်နေသည်။ ဖွေးနှုတ်ခမ်းလေးတွေ ထူထူပူပူ ဖြစ်လာ၏။ လှလား စူးရှ.. နင် ခိုးစားခဲ့တဲ့ သူများ ရည်းစားနဲ့ ငါ နဲ့ ဘယ်သူ ပိုလှလဲ..။ တစ်ရက်တော့ သည်လို မေးဖြစ်အောင် မေးဦးမည်။

စားပွဲကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးတော့ ကုတင်ဘက် ပြန်လာ၏။ စောင်ကို ဆွဲခါသည်။ စောင်နှင့် လုံးထွေးနေသည့် အဝတ်များ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျကုန်၏။ ထွက်လာပါပြီ မလျှော်ရသေးသည့် ညဝတ်ဘောင်းဘီရှည်။ ဝတ်လက်စ ပင်တီလေးက ဘောင်းဘီရှည် ဂွကြားတွင် အလိပ်လိုက် ညပ်နေသည်။ စူးရှ စောင်ခေါက်ရင်း ငုံ့ကြည့်နေ၏။ စောင်ခေါက်လေးကို ခေါင်းအုံးပေါ်တင်သည်။ 

အိပ်ရာခင်းကို ဆွဲဆန့်လိုက်တော့ စောစောက ကြွက်သိုက်လိုဖြစ်နေသည့် အိပ်ရာက လူ့အိပ်ရာနှင့် ပြန်တူသွား၏။ ပြန့်ကျဲနေသည့် အဝတ်များကို ခါးထောက်ပြီး ငုံ့ကြည့်သည်။ အောင်မာ.. ရာရာစစ.. ကျွန်ကောင်စုတ်က ငါ့ အဝတ်တွေကို ခါးထောက်ကြည့်ရတယ်လို့.. ဖွေး မျက်နှာပေါ်ရှိ အကြောတစ်ချို့ တင်းကနဲ ဖြစ်သွား၏။ စူးရှ အခန်းထဲ မျက်လုံး ဝေ့ကြည့်သည်။ အဝတ်ဟောင်းထည့်သည့် ခြင်းကို တွေ့သွားဟန်တူ၏။ ဟုတ်တယ် စူးရှ.. အဲ့ အဝတ်တွေကို ကောက်.. ခြင်းထဲ ထည့်လိုက်စမ်း..။ 

ဖွေးနှုတ်မှ ခပ်တိုးတိုးရွတ်ကြည့်သည်။ နောက်နေ့ကျ အနားကနေပြီး အဲ့လို ခိုင်းရမယ်.. တွေးနေတုန်း စူးရှ လုပ်လိုက်သည့် အပြုအမူကြောင့် လူက ဒေါကန်သွားမိသည်။ ထိုင်နေရာမှ ချက်ချင်း ထ ကာ မိမိ အိပ်ခန်းဘက် ကူးလာခဲ့လိုက်၏။

“ နင် အဲ့ဒါ ဘာ လုပ်တာလဲ စူးရှ ဟမ်..”

“ အွန်..”

“ ဘာ အွန် လဲ.. နင် ဘာလို့ ငါ့အဝတ်တွေကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်ရတာလဲ..”

“ အာ.. နင့် ဟာတွေက..”

“ ဘာဖြစ်လဲ ငါ့ဟာတွေက..”

“ ………..”

“ ကောက်.. အခု ချက်ချင်း.. တစ်ထည်ချင်း သေသေချာချာ ကောက်..”

“ ……….”

“ ကောက် လို့ ပြောနေတယ်လေ.. နင် နားပင်းနေလား..”

“ ……….”

“ မထည့်နဲ့ အဲ့ခြင်းထဲ.. ခု ချက်ချင်း လျှော်ပေး.. နင့်လက်နဲ့ သေသေချာချာ လျှော်..”

“ အင်..”

“ မအင်နဲ့ စူးရှ.. ငါက နင့်ကို အခန်းပဲရှင်းခိုင်းရသေးတာလေ.. နင်က ငါ့အဝတ်တွေ ခြေထောက်နဲ့ ကန်တာ ငါခိုင်းတာကို မကျေနပ်တဲ့သဘောပဲ.. အဲ့တွက် နင့်မှာ အပြစ်ရှိတယ်.. နင် ခုချက်ချင်း ငါ့အဝတ်တွေ သေချာ လျှော်ပေး.. မဟုတ်ရင် နင်နဲ့ငါ ပွဲ ပြီးပြီ စူးရှ.. မလျှော်ချင်ရင် ပြန်လို့ရတယ်..”

“ ………….”

“ ………….”

“ ဟင်းး.. ဘယ်မှာ လျှော်ရမလဲ ပြော..”

“ နင့် လေသံကို ပြင်ဦး အရင်.. ငါ နင့် ကျွန်မဟုတ်ဘူး..”

“ ဟုတ်ပါပြီ သခင်မရယ်.. မိန့်တော်မူပါ.. ကျွန်တော်မျိုး ဘယ်မှာသွားလျှော်ရမလဲ ခင်ဗျာ..”

“ ရွဲ့တာလား ဟုတ်လား.. ဟမ် စူးရှ.. နင်က ငါ့ကို ရွဲ့တာလား.. လှောင်တာလား.. နင် မကျေနပ်ရင် ခုချက်ချင်း ပြန်လို့ရတယ်နော်..”

“ အာ.. ငါ နင့်ကို ပြောပြီးပြီလေ ဖွေးရယ်.. နင် ကျေနပ်တဲ့ထိ ငါ လုပ်ပေးမယ် လို့ ပြောပြီးပြီလေ.. လစ်မစ်လေးတော့ ထားပေါ့ဟာ..”

“ စျေးလာ မစစ်နဲ့ ကောင်စုတ်.. နင့်ကိုငါ လစ်မစ်ပေးထားပြီးသား.. ငါ့ စိတ်ကျေနပ်မှုက နင့်အတွက် လစ်မစ်ပဲ.. တကယ်က ဒီနေ့ နင့်ကို ငါ အခန်းပဲရှင်းခိုင်းတာ.. အခု နောက်တစ်မျိုး တိုးသွားတာ နင့်ဘာနင် ဖန်တီးလို့ စူးရှ.. နင့် အပြစ် နင် သိလား..”

“ ကဲပါ ဖွေးရယ်.. ငါ ဒါတွေ ဘယ်မှာ လျှော်ပေးရမလဲ ပြော..”

“ ဟို အဝတ်စင်နောက်မှာ ရေချိုးခန်းရှိတယ်.. အဲ့မှာ သွားလျှော်..”

တို့လို့တွဲလောင်း အဝတ်များနှင့် အဝတ်စင်က ရေချိုးခန်းတံခါးကို မမြင်ရလောက်အောင် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသည်။ စူးရှ လေးတွဲ့စွာ သက်ပြင်းချ၏။ ဖွေး တစ်ယောက် လက်ကလေး ပိုက်ကာရပ်ကြည့်ရင်း အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေမိသည်။ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်ကာ အဝတ်ဟောင်းများကို လက်ဖျားလေးနှင့် တစ်ထည်ချင်း လိုက်ကောက်နေသော ကောင်ကလေး။ ပုံစံက အသည်းယားစရာ။ ချစ်ဘို့ ကောင်းလိုက်တာဟယ်.. စူးရှရယ်.. ငါ ရင်တွေ ခုန်လို့ သေတော့မယ်..။ 

မိမိ အတွေး မဆုံးခင် အဝတ်တွေ ထိုင်ကောက်နေသည့် စူးရှ လက်က ညဝတ်ဘောင်းဘီနား ရောက်သွားပြီ။ ဘောင်းဘီကို မကောက်သေး။ ဖွေး ကို တစ်ချက် လှည့်ကြည့်၏။ လုပ်လေ ဟူသော သဘော မျက်စ ပစ်ပြလိုက်သည်။ မျက်နှာကလည်း အတင်းဆုံးအနေထားဖြစ်ရန် အံကျိတ်ထားရသည်။ စူးရှ ခေါင်းကို မသိမသာ ခါလိုက်၏။ မနိုင်ဘူး ဖွေးရေ.. လို့ ညည်းချင်တာလား.. ငါ့ ဘဝတော့ သွားပါပြီ လို့ တွေးလိုက်သလား.. မထူးတော့ပါဘူးလေ လို့များ စိတ်လျှော့သွားသလား..။ ပင်တီနှင့် စကပ်များ၊ ဘောင်းဘီများ၊ အကျီများ အားလုံးကို လုံးထွေးကာ ရေချိုးခန်းဆီ ယူသွားလေတော့၏။ 

“ မြန်မြန် လုပ်နော်.. ပြီးရင် အခန်း ဆက်ရှင်းရဦးမှာ..” 

လှမ်းအော်လိုက်ရင်း တစ်ဘက်ခန်းဆီသို့ ပြန်ကူးသွားလိုက်သည်။ တလှပ်လှပ် တုန်နေသည့် ရင်အစုံကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ဖိထားမိ၏။ မျက်လုံးထဲတွင်တော့ မလျှော်ရသေးသည့် မိမိ ဘောင်းဘီကို လုံးထွေး ကောက်ကိုင်လိုက်သော သူ့အသွင်က တရစ်ဝဲဝဲ။

သိလား စူးရှ.. အဲ့ ပင်တီကလေ.. မနေ့က တစ်နေ့လုံးနဲ့ တစ်ညလုံး ဝတ်ထားတာ.. ပြီးတော့လေ.. ငါ ညက ဘာလုပ်တယ် မှတ်လဲ.. အပြာကားတွေ တစ်ကားပြီးတစ်ကား ထိုင်ကြည့်တာပေါ့ဟ.. သိလား.. ငါက ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေမှ ကြိုက်တာနော်.. ကြမ်းပေ့ ဆိုတဲ့ကားတွေ ငါ ထိုင်ကြည့်ဖြစ်တယ်.. ကြည့်ရင်းနဲ့ ငါ့စိတ်တွေ ထူပူလာလိုက်တာ စူးရှရယ်.. ဘယ်လောက်ထိများလဲ ဆိုရင်လေ.. ငါ့ ပိပိလေးထဲကို တစ်ခုခု ထိုးထဲ့ချင်လာတယ်ဟာ.. လိုချင်လာတာမှ အူလှိုက် အသည်းလှိုက်ပဲ.. ပိပိ အတွင်းပိုင်း လှိုဏ်ခေါင်းလေး ပူနွေး ပြီးတော့လေ..

သွေးကြောတွေ တဖျဉ်းဖျဉ်း တိုးလာသလိုလို.. လှိုဏ်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးကလည်း ရှုံ့ချည်ပွချည်နဲ့ဟယ်.. ဇာတ်ကားထဲက မင်းသားက တစ်ချက် အားယူလိုက်တိုင်း.. ငါ့ ဟိုနေရာက ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ.. မင်းသမီးက တစ်ချက် ညည်းလိုက်တိုင်း ငါပါ လိုက်မအော်မိအောင် နှုတ်ခမ်းတွေကို စု သိမ်းထားရတယ်.. ငါ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ထူပူနေလိုက်တာ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဟယ်.. နောက်တော့ ငါ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားတာပေါ့.. ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုလည်း စေ့ထားလို့ မရတော့ဘူး.. 

ငါ့ လက်တွေ ဟိုနေရာကို ကိုင်မိသွားတယ်.. သိလား စူးရှ.. ငါ ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီလေ.. နင် အခုလျှော်နေတဲ့ ပင်တီပေါ့.. စိုရွှဲသွားတယ် သိလား.. စိုရွှဲမှာပေါ့.. ငါ့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာ နည်းမှ မနည်းပဲ.. အဲ့အရည်လေးတွေကလေ.. နွေးးး ပြီး ငါ့ နှုတ်ခမ်းသား အတွင်းဘက်ကနေ နည်းနည်းချင်း စိမ့်ကျလာတာ.. ငါ တစ်ချက် လွန့်လိုက်တိုင်း ပွင့်ဖတ်လေးတွေကြားမှာ ချော်ကျိကျိနဲ့.. ငါ့စိတ်တွေကို အံကျိတ်ပြီး ထိန်းရတယ်ဟယ်.. ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ပြန် စေ့လိုက်တော့လေ.. ရေပလုံစီလေးတွေကို လက်နဲ့ညှစ်လိုက်လို့ ဖတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ခံစားချက်မျိုး.. ငါ စိတ်ရှိတိုင်း ထိုးမွှေ ပစ်လိုက်ချင်တာ.. အားရပါးရ ခံစားပစ်ချင်တာ သိလား.. 

ဒါပေမယ့် ငါ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး.. ငါ့ ခံစားချက်တွေ ပျောက်သွားမှာစိုးလို့ပေါ့.. ပြီးတော့ ငါ ကြိုးစားပြီး ပျော်အောင် အိပ်လိုက်တယ်.. အိပ်မက်ထဲအထိ ချိုမြိန်မှုတွေက မပျောက်ဘူးဟယ်.. ဒီမနက်နိုးတော့ ပင်တီဂွကြားလေးမှာ အရည်တွေကြောင့် ထူထူတောင့်တောင့်လေး ဖြစ်နေတယ် သိလား.. 

အဲ့ပင်တီလေးကို နင် မလာခင်ကလေးကမှ ငါ ချွတ်လိုက်တာပေါ့.. ဂွကြားလေးက ခပ်သွေ့သွေ့ ဖြစ်နေပေမယ့် ငါ့ ကိုယ်နံ့လေးက သင်းနေတယ်.. သနားစရာ ပင်တီလေးခမျာ ငါ့ညီမလေး တစ်ညလုံး အန်ထုတ်ထားတဲ့ ဝတ်ရည်တွေကို စုပ်ယူထားပေးရတာကိုးး… အခု အဲ့ဒီ နွမ်းဖတ်နေတဲ့ ပင်တီလေးက နင့် လက်ထဲမှာ ရောက်နေရောပေါ့.. နင့် နှာခေါင်းထဲမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အနံ့အီအီလေး ရနေရောပေါ့.. နော်..

အဆတ်မပြတ် အတွေးများကြောင့် ရင်ထဲက တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာသည့်အပြင် ပေါင်ကြားတစ်နေရာမှ စိုစိစိဖြစ်လာသည်။ ဖြူဝင်းသော လက်မောင်းသားလေးများတွင် ကြက်သီးဖုလေးများ ကြွတက်လာ၏။ စောစောက ရုတ်တရက် ထွက်လာသည့် ဒေါသလည်း ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိတော့။ သည်ဒေါသစိတ်ကတော့ဖြင့် လုံးလုံး ပျောက်သွားလို့ မဖြစ်သေး။ မိမိ ကစားလိုသည့် ပွဲက ခုမှ အစ ရှိသေးသည် မဟုတ်ပါလား။ အရည်ပျော်လုလု ဖြစ်လာသည့် နှလုံးသားကို ပြန်လည် မောင်းတင်လိုက်သည်။ 

မကျေနပ်စိတ် ဒေါသစိတ်တို့ကို မရှည်ရှည်အောင် မွေးထားရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။ခုလောက်ဆို စူးရှ ငါ့ အဝတ်တွေ လျှော်နေရောပေါ့.. ခြေထောက်နဲ့များ နင်းလျှော်နေမလားပဲ.. လုပ်မှာပါ အဲ့ အကောင်စုတ်က.. စောစောကလည်း ငါ့ အဝတ်တွေကို ခြင်းတောင်းနားရောက်အောင် ကန်ထုတ်ပစ်နေတာ.. တွိုင်းလက်ထဲ စီစီတီဗွီ ထပ်တပ် ဦးမှပဲ.. အာ မဟုတ်သေးပါဘူး.. စောစောကတောင် သူ့နားငါ ရပ်ကြည့်ပြီး ခိုင်းတာ အဆင်ပြေသားပဲ.. အင်းလေ.. သူ့ကို ငါက ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် ချောင်းကြည့်နေစရာ ဘာလိုလို့လဲ.. အပြစ်ရှိတာ ငါမှ မဟုတ်တာ.. 

စူးရှ.. တစ်နေ့တော့ နင့်ကိုငါ လက်ညှိုးငေါက်ငေါက် ထိုးပြီးတော့ကို စုတ် ပြတ် သတ် နေအောင် ပြောပစ်ဦးမယ် သိလား.. အလကား အသုံးမကျတဲ့ကောင်.. သူများရည်းစားကို ကြာခိုတဲ့ကောင်.. သူများ ပြဿနာကို ပြေလည်အောင် မကူညီဘဲ အခွင့်ရေး ယူတဲ့ သူခိုး ကြမ်းပိုးကောင်.. ငါနဲ့ မတွေ့ခင် တခြားမိန်းမနဲ့ ပလူးချင်တိုင်း ပလူးခဲ့တဲ့ စည်းမစောင့်တဲ့ကောင်..တကယ်တမ်း စွဲချက်အားလုံးက မိမိနှင့် မည်သို့မျှ မဆိုင်။ အထူးသဖြင့် နောက်ဆုံးတစ်ချက်ပေါ့လေ။ သို့သော် တွေးလိုက်တိုင်း ခေါင်းထဲသို့ ရောက်ရောက်လာသည့် သည်တစ်ချက်က မိမိအတွက် ခံရ အခက်ဆုံး ဖြစ်နေသလိုပင်။ ဒါ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ ဖွေး တကယ်ပဲ နားမလည်ပါ။

............................................................................................................

အခန်း (၁၂)

သည်နေ့က ကျူရှင်ပိတ်ရက်။ အိမ်တွင် အေးအေးလူလူ စာဖတ်နေတုန်း ကားဟွန်းသံကြောင့် ၀ရံတာမှ ထွက်ကြည့်မိသည်။ မွှေး သူငယ်ချင်းများဖြစ်၏။ ဟို ကောင်းမြတ်ဆိုသည့် အဘိုးတန်လူလည်း ပါလာသည်။ ကြည့်ရတာ စာ စု ကျက်ဘို့ ချိန်းထားပုံပင်။ ဘွားလေးက ဥပုသ်စောင့် သွားသည်။ ညနေစောင်းမှ အိမ်ပြန်လာမည်မို့ သည်အဖွဲ့အတွက် တနေကုန် စားရေးသောက်ရေးမှာ မိမိတာဝန် ဖြစ်ရဦးမည်ပေါ့။ စိတ်ပျက် လက်ပျက်နှင့် အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲချလိုက်သည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက် (၈)နာရီခွဲ။ အောက်ထပ်မှ ဆူဆူညံညံ အသံများကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။ နာရီဝက် ခန့်အကြာတွင် 

“ ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်..”

တံခါးခေါက်သံကြောင့် လှဲနေလျှက်မှပင် အော်ပြောလိုက်သည်။

“ ဖွင့်ထားတယ်…”

“ ငါ အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ်နော် ဖွေး.. ဒီနေ့ ရည်မွန့် အိမ်မှာ စာကျက်ကြမလို့..”

“ အမ်.. ငါက သည်မှာ မှတ်လို့..”

“ အင်း.. ငါ့ကို ဝင်ခေါ်ကြတာလေ.. ကောင်းမြတ် ကြေးအိုးတွေ ဝယ်လာလို့ စားနေကြတာနဲ့ နဲနဲကြာသွားတာ.. သွားပြီနော်.. မိုးတော့ မချုပ်လောက်ပါဘူး..”

ငါ လာကြိုရဦးမှာလားဟု မေးရန် စဉ်းစားလိုက်မိသော်လည်း မမေးဖြစ်ခဲ့။ ဖုန်းဆက်ပြီး လာကြိုမခိုင်းအောင်လည်း ဖုန်းပိတ်ထားရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။ ကြေးအိုး ဆိုသည့် အသံလည်း ကြားလိုက်ရတော့ ဗိုက်ထဲ ဆာသလိုလို ရှိလာ၏။ အောက်ဆင်းပြီး တစ်ခုခုစားရန် ပြင်လိုက်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဘေစင်ထဲတွင် ဆေးစရာ တစ်ပုံတစ်ခေါင်းနှင့် ပွစလောင်း လန်နေသည်။ 

မိမွှေး ပြောသွားသည့် ကြေးအိုးက အရိပ်ပင် မကျန်တော့။ ငယ်စဉ်ကတည်းက တကိုယ်ကောင်းစိတ်ရှိသော မွှေး၊ မေမေနှင့် ဘွားလေးက ဖူးဖူးမှုတ် အရေးပေးလွန်းတော့ သူ့ကိုယ်သူမှလွဲ၍ ဘာမှ မမြင်တတ်။ ဗိုက်ဆာပါသည်ဆိုမှ လုပ်စရာတွေ ပုံနေသည်ကို မြင်ရတော့ စိတ်က အလိုလို ဒေါသထွက်လာ၏။ စိတ်ထဲတွင် အတွေးတစ်ခုက ရုတ်ချဉ်းပေါ်လာသည်။ အိပ်ခန်းဆီသို့ပြန်ကာ စားပွဲပေါ်မှ ဖုန်းကိုကောက်ယူလိုက်၏။ နင် ငါ့ဆီ ချက်ချင်းလာခဲ့ စူးရှ.. လောလောဆယ် ထွက်နေတဲ့ ငါ့ဒေါသတွေရယ်.. အိမ်နောက်ဖေး ဘေစင်ထဲက အိုးခွက် ပန်းကန်တွေရယ်.. အကုန်ရှင်းသွားဘို့ နင့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်။

ဖုန်းဆက်ပြီး နာရီအနည်းငယ်အတွင်း စူးရှ ရောက်လာသည်။ ခဲရောင်ရှပ်အကျီ ခပ်နွမ်းနွမ်းနှင့် ကချင်ပုဆိုး အကွက်ကျဲကျဲကလည်း အရောင် မွဲမွဲ။ နင် လုပ်နေရတဲ့ အလုပ်နဲ့ နင့်ရုပ်နဲ့ လိုက်ပါပေတယ် စူးရှရယ်..။ အိမ်ထဲသို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့် ဝင်လာသော သူ့ကို 

“ မီးဖိုချောင် ရှင်းပေး..”

တစ်ခွန်းတည်းပြောကာ မီးဖိုချောင် ရှိရာသို့ မေးငေါ့ပြလိုက်၏။ စူးရှ ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ နောက်ဘက်သို့ တန်း ဝင်သွားသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ဖွေးလည်း အနားမှာပဲ ခပ်တည်တည် ကြည့်နေလိုက်၏။ ဘေစင်ထဲက ပန်းကန်များကို ဆေးကြောပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ် လှည့်အတင်တွင်..

“ အာ.. တောက်..”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖွေး..”

“ ဘာ ဖြစ်ရမလဲ.. ဒီမှာ ငါ့ခြေထောက် စိုသွားပြီ..”

ဆေးပြီးသားပန်းကန်များမှ ရေက ထမင်းစားပွဲတွင် ထိုင်နေသည့် မွှေးခြေထောက်ပေါ် ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးပေမယ့် သူ့မျက်နှာ မြင်လျှင်ကိုပင် အလိုလို ပေါ်လာနေသည့် အော်ချင်ငေါက်ချင်စိတ်က ထိန်းမရ။

“ စောတီးဖွေးရယ်.. မတော်တဆ..”

“ ဘာ စောတီးလည်း.. ဘာမတော်တဆလဲ.. နင် အလကားကောင် စောက်သုံးကို မကျဘူး..”

“ ……..”

“ လာ ပြန်သုတ်ပေး ငါ့ခြေထောက်ကို..”

“ အွန်…”

“ ဘာ အွန်လဲ..”

စူးရှ ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ဘဲ စားပွဲပေါ်ရှိ တစ်ရှုးဗူးကို လက်လှမ်းလိုက်၏။ ဖွေးလည်း ထမင်းစားပွဲ ထိုင်ခုံတွင် ခြေထောက်ကို ချိတ်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ဒူးဖုံရုံသာရှည်သည့် အိမ်နေရင်းဂါဝန် အနီရောင်လေးက ဖြူဝင်းသော ပေါင်တံအလှကို တစ်စိတ်တစ်ဒေသ လှစ်ပြနေ၏။ ဖွေးနှုတ်မှ တစ်စုံတစ်ရာ ထပ်မပြောဖြစ်တော့။ စူးရှ တစ်ရှုးဗူးကို ကိုင်ကာ ကြမ်းပြင်တွင် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်သည်။ 

ခြေချိတ်ထိုင်ထားသည့် ဖွေး ခြေထောက်က သူ့မျက်နှာနား အလိုလို ရောက်နေ၏။ ဖြူနုသော ခြေချောင်းလေးများက လှရက်နိုင်လွန်းသည်။ ခြေသည်းတွင် ပုံစံ ဆန်းဆန်းလေးများနှင့် အပွင့်ဖော်ကာ ဆေးဆိုးထား၏။ တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေသည့် စူးရှ လက်တို့က ခြေထောက်ကို မထိတထိ ဖြစ်နေသည်။ တိတ်ဆိတ်နေသည့် အခန်းထဲတွင် သူတို့နှစ်ဦးလုံး အသက်ရှု မြန်နေကြသည်။

“ သေချာ လုပ်လေ.. ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ..” 

ခြေဖျားကို ဆတ်ကနဲ လုပ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ဖွေးကို မော့ကြည့်လိုက်သည့် စူးရှ မျက်လုံးတို့က ရီဝေဝေ။

“ လက်တစ်ဘက်က ငါ့ခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး သုတ်ပါလား.. နင်လုပ်နေပုံနဲ့ စိုသွားတဲ့ရေက ခြောက်မလား ဒီနေ့အဖို့..”

တကယ်တမ်း စိုသွားသည့်ရေက ဘယ်ဆီနေမှန်းပင် မသိတော့ပါ။ စူးရှ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်၏။ ခြေဖဝါးလှလှလေးကို မိမိလက်ဝါးပေါ် တယုတယ တင်လိုက်သည်။ ခြေဖမိုးနုနုလေးက နှင်းမှုန်ကလေးများ လိမ်းကြံထားသလို ဖွေးဥနေ၏။ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်မှ ယှက်ဖြာနေသည့် သွေးကြောလေးများက စိမ်းလဲ့နေသည်။ စူးရှတစ်ယောက် သတိလက်လွတ်ဖြင့် မရှိတော့သည့် ရေလေးတစ်စက်ကို အချိန်မည်မျှ ကြာအောင် သုတ်နေမိသည် မသိတော့။ဖွေး လည်ချောင်းတလျှောက် ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်လာသည်။ 

မိမိ ခြေထောက်ကို တယုတယ ကိုင်တွယ်ပေးနေသည်က မိမိနှင့် သက်တူရွယ်တူ ယောကျ်ားပျိုလေးတစ်ဦး။ လက်ချောင်း များကလည်း ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်။ လက်ခုံပေါ်တွင် မွေးညင်းစိမ်းစိမ်းများနှင့် လက်သည်း များကိုလည်း တိရိသေသပ်စွာ ညှပ်ထား၏။ မိမိခြေဖဝါး အောက်မှ စူးရှ၏ လက်ဝါးပြင် နွေးနွေးက ကတီပါသားလို ချောမွေ့နေသည်။ ယောကျင်္ားတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီး သူ့လက်တွေက ဘာလို့များ သည်လောက် သန့်ပြန့် နူးညံ့နေရတာပါလိမ့်။ 

သူ့မှာ လက်ဗွေရာတောင် ပါရဲ့လား.. ငါ့ စိတ်ကပဲ ထင်နေတာများလား..။ မိမိခြေထောက်နှင့် သူ့ လက်ကြားထဲတွင် ခံနေသည့် တစ်ရှုးကို ဖွေး မလိုချင်တော့..။ ခုနေများ မိမိခြေဖမိုးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်က တစ်ရှုးစ မဟုတ်ပါဘဲ သူ့လက်ချောင်းလေးများနှင့် ဆိုပါလျှင်..။ ဖွေး အတိုင်းထက်အလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားလာမိသည်။ ကိုယ်တွင်းကလီစာများပင် တုန်ရီလာ၏။ 

အူလှိုက် အသည်းလှိုက် ဆိုသည်မှာ သည်ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။ မိမိစိတ်၏ ဆာလောင်မှုက စောစောကလို အစာအိမ်ဆီမှ မဟုတ်တော့မှန်း ဖွေး သဘောပေါက်လာမိသည်။ ထို ဆာလောင်မှု၏ အခက်အခဲကို ဖြေရှင်းရန် အတွက် မောလျလျဖြစ်နေသည့် စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ကြိုးစား ထိန်းရင်း ပြောလိုက်၏။

“ ရပ်တော့.. ”

“ ……..”

“ နင် စွတ်လုပ်နေတာ.. တစ်ရှုးမှုန်တွေ ငါ့ခြေထောက်ပေါ် ကပ်ကုန်ပြီ.. လက်နဲ့ ပွတ်ပြီး ဖယ်ပေး..”

လှိုင်းထနေသည့် အမိန့်စကား အဆုံးတွင် ညင်သာသည့် ထိတွေ့မှုကို ဖွေး ရလိုက်၏။ မိမိခြေဖမိုးကို ဖွဖွချင်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည့် သူ့လက်တို့ အနည်းငယ်တုန်ရီနေမှန်း ဖွေး ကောင်းစွာ ခံစားမိနေသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျှက်နှင့် သူ့မျက်နှာက မိမိခြေထောက်နားမှာ။စူးရှရယ်.. ငါ့ စိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ဘူး.. လောဘ တက်လာတယ်ပဲ ပြောရမလား.. အခုနေ နင် ငါ့ ခြေဖမိုးလေးကို နမ်းလိုက်ရင် ဘယ်လိုများ နေမလဲ.. ငါ့ ခြေဖဝါးလေးကို နင့်ပါးနဲ့ ပွတ် ပွတ်ပြီးလေ.. ကြောင်ကလေးတွေလိုပေါ့ဟာ.. သိလား စူးရှ.. တစ်ခါလောက် ငါ ခံစားကြည့်ဖူးချင်တယ်.. 

နင့် မေးဖျားကို ငါ့ ခြေထောက်နဲ့ မထိတထိလေး ဆော့ပြီး.. နင့် ပါးတွေ လည်ပင်းတွေကို ငါ့ ခြေဖမိုးနဲ့ စိမ်ပြေနပြေ ပွတ်သပ်ပြီး.. နင် ရှုထုတ်လိုက်တဲ့ လေနွေးနွေး လေးတွေက ငါ့ခြေဖမိုးပေါ် ဖွဖွလေး ဖြတ်တိုက်ပြီး.. နင့်နှာတံ ချွန်ချွန်လေးကို ငါ့ ခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီး.. နင့်နှုတ်ခမ်း ထူထူတွေက ငါ့ ခြေဖဝါးကို မထိတထိ ပွတ်ပြီး.. တစ်ချက်ချင်းနမ်း.. သိလား စူရှ.. နင် သူများရည်းစားကို နမ်းခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေလေ.. အဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ငါ့ ခြေချောင်းလေးတွေ တစ်ချောင်းချင်းစီကို တစ်ချက်ချင်း.. မွ မွ ဆိုပြီး.. အိုးးး ငါ့ စိတ်ကူးထဲမှာ နင်က ငါ့အတွက် ပပ်ပီလေးပေါ့.. ငါ့ခြေထောက်တွေကို အငမ်းမရ နမ်းနေတဲ့ သနားစရာ ပပ်ပီလေးပေါ့ဟာ..။

.............................................................................................................


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>