တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသားသူ - July rooney
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုးတို့ သုံးယောက်လုံးကို အလှည့်ကျ လုပ်ဖြစ်နေသည်။ တနင်္လာ အဂ်ါကနှင်းမြတ်မွန်နဲ့။ ဗုဒ္ဓဟူး ကြာသာပတေးက အေးမိစံ၊ သောကြာစနေကျ ပိုးပိုးနဲ့။ သုံးယောက်လုံးက သူ့ကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုထိ ကျေနပ်မှု ပေးစွမ်းသည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံကျ ခပ်ကြမ်ကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျတာမို့ သူတို့နဲ့ဆိုရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ဖြစ်သည်။
ပိုးပိုးကျ ချွဲတက်လွန်းတာကြောင့် တခါတလေဆို စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင်ကို ကြမ်းမိသည်။ သုံးယောက်လုံးကိုတော့ ခုထိ နောက်ပေါက်ကို မဖွင့်ရသေးပေ။ လက်နဲ့ကတော့ လုပ်တိုင်း ကလိ ဖြစ်နေတာမို့ လုပ်ရင် ရသည့်အနေအထားပင်။ ဒီလိုနဲ့ သင်တန်းကာလခြောက်လပြည့်တော့ သူတို့ သင်တန်းဆင်းပွဲ လုပ်သည်။
သူကတော့ မပြန်သေး။ သင်တန်းနောက်တခု ဆက်တက်ရင်း ဖြေရမည့် စာမေးပွဲကို စောင့်ရမည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ နောက်သုံးရက်လောက်နေရင် ပြန်မယ်လို့ သူ့ကို ပြောသည်။ အားလုံးကိုတော့ အိမ်ကို ပြန်ဦးမယ်လို့ ပြောထားပေမယ့် သူနဲ့ အတူနေမှာပင်။ နှုတ်ဆက်ပွဲကို ကျင်းပသည့်ညက အားလုံးအတော်ကဲကြသည်။
နောက်ရက်မနက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ဖို့ အဆောင်ကို သွားခေါ်လိုက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းသို့ ခေါ်လာကာ သုံးရက်လုံးလုံး လုပ်ကြသည်။ စားလိုက် လုပ်လိုက်နဲ့။ နည်းပေါင်းစုံ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လုပ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ပြန်သွားတော့ သူကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့လိုက်သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်သူ အားပြန်မွေးရသည်။နောက်ပိုင်းရက်များတွင် အေးမိစံရဲ့ ရည်းစားကလဲ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ရန်ကုန်သို့ ရောက်လာသလို ပိုးပိုးရဲ့ ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားမှ ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် သူ ဘယ်သူနဲ့ မှမတွေ့ရတော့။ မြင်ငတ်ကြီးဖြစ်နေသည်။
ဒါကြောင့် သူလဲ သင်တန်းတက်လိုက် လေ့လာစရာတွေကို လေ့လာလိုက် အားရင်အိမ်ကို ပြန်လိုက်လုပ်နေရသည်။ ညဖက်တွေမှာတော့ လိုင်းပေါ်မှာ ဆုံဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အလုပ်တွေများနေတာကြောင့် မအားပေ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါမှာ အေးမိစံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။
သောကြာနေ့ အားရင် တွေ့ချင်သည်ဟု။ သူလဲ စိတ်က တင်းနေတာကြာပြီမို့ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ သူကတော့ နာပြီဆိုပြီး ကြုံးဝါးထားတာ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဂေါ်လီကိုလဲ ပြန်ထည့်ထားသည့် အချိန်နဲ့မှ အေးမိစံက ဖုန်းဆက်သည်။
ဒါကြောင့် သူလဲ တွေ့ကြမယ်ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ သောကြာနေ့ကျ သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ကာ ရေချိုးကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခုနှစ်နာရီလောက်ကျ အေးမိစံက သူ့ကို လာကြိုဖို့ ပြောတာနဲ့ သူလဲ သွားကြိုလိုက်သည်။ ဖက်ဖူးရောင် အောက်ခံမှာ အစိမ်းရောင် အလုံးလေးတွေပါတဲ့ အပျော့သား ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို ဖျားလားချထားတဲ့ အေးမိစံရဲ့ပုံစံက ရွှင်လန်းတက်ကြွနေသည်။
သူလဲ အေးမိစံကို ခေါ်လိုက်ပြီး ဘာစားပြီးပြီလဲ မေးတော့ မစားရသေးဘူး ဆိုတာနဲ့ ညနေစာ စားရန်သွားလိုက်ကြသည်။ စားနေကြရင်းနဲ့ အေးမိစံဘဲက ဘယ်ချိန် ပြန်သွားတာလဲ မေးတော့ ပြန်တာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီလို့ ပြောသည်။ သူတို့ စားကြသောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ ထွက်လာကြသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ သူက
“ ကို တစ်လ လုံးညည်းကို သတိရနေတာ ညည်းကတော့ ဘဲနဲ့ဆိုတော့ သတိရမယ် မထင်ဘူး”
“ ညီမလဲ ကိုပိုင့်ကို သတိရပါတယ် မလွယ်လို့သာ မတွေ့ရတာပါ”
“ တစ်လလုံး တင်းနေတာ ကို အားရပါးရ ဖွင့်ချလိုက်မယ် ဟင်းဟင်း”
“ အမလေး ကြောက်စရာကြီး ရတယ်လေ စိန်လိုက် ပြီးမှ အရှုံးပေးပါပြီမပြောနဲ့”
“ ဒီတစခါတော့ ကို အေးမိစံရဲ့ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ချင်တယ် မငြင်းနဲ့တော့ တစ်လလုံးပစ်ထားတဲ့အတွက် အပြစ်ပေးတာ”
“ ဟင်း သူက လူတွေ့ရင် ဒါပဲ ဘယ်သူမှ ထိတောင် မထိဘူးသေးတဲ့ ဟာကို သူက ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးမလုပ်နဲ့ တခုခုဖြစ်သွားရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းနဲ့”
“ စိတ်ချ မခံနိုင်အောင် မလုပ်ဘူး ခံနိုင်အောင်ပဲ လုပ်မှာ”
သူတို့ဆေးဆိုင် တခုကို ဝင်ကာ အားဆေးတွေနဲ့ လိုအပ်တဲ့ ဟာတွေ ပိုဝယ်လိုက်သည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူအေးမိစံကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ အေးမိစံကလဲ အားကျမခံ ပြန်နမ်းသည်။ သူလဲ အေးမိစံ ဖင်လုံးလုံးလေးကို ပွတ်သပ်ညှစ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကို ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံက ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ရာ မြွေဟောက် တကောင်းအလား သူ့လီးကြီးက ငေါက်ကနဲပေါ်လာသည်။
“ ဟင် ကိုပိုင့်ဟာကြီးက အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ”
“ အဲ့ဒါ ဂေါ်လီတွေ အေးမိစံရဲ့ ဒီဂေါ်လီနဲ့ အေးမိစံရဲ့ ဘယ်သူမှ မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့”
“ ကြောက်စရာကြီး ကိုပိုင်ရယ် နာမှာကြောက်တယ် ”
“ နောက်မှ ဂေါ်လီ အရသာတွေ့ပြီး ကြိုက်သွားမယ် ကဲ စုပ်ကွာ”
အေးမိစံလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ အသာထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပုလွေကျွမ်းကျင်နေတာမို့ သူလဲ အေးမိစံ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးနေလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ သူတက်တဲ့ ပညာနဲ့ သူ့ကို ပညာပြနေသည်။
သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ အေးမိစံ ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကို ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်စကပ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အဖြူရောင်လေးနဲ့ ပင်တီ ခရမ်းရောင်လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီဂွဆုံက စိုပြီးကွက်နေတာမို့ သူလဲ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ကာ နို့တွေကိုချေလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိရင်းနှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည်။ သူလဲ အေးမိစံကို ပက်လက် လှန်ချလိုက်ပြီးနို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ လက်တွေက တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်နေရင်းပင်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ပင်တီကို ကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ အေးမိစံ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ရာ ပါးစပ်မှ ရှီးခနဲ အသံထွက်လာပြီး သူ့ခေါင်းကို လာဖက်ပြီး ဆံပင်တွေကို ပွတ်နေသည်။
သူလဲ အစေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ချေလိုက်ရာ ဖင်က ကြွကြွတက်လာသည်။ နို့တွေကို အားရအောင် စို့ပြီး နောက် အေးမိစံ ပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အေးမိစံ လက်တွေနဲ့ ချိတ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။ လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း ထည့်လိုက်သည်။ ခပ်သွက်သွက် သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်ရာ အရည်တွေက ရွှဲလာသည်။ လက်နှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်း ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ ဝင်သွားသည်။
“ အ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ် ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်း”
သူလဲ ဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ရင်း အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ အေးမိစံမှာ တကိုယ်လုံး ကော့ပျန်နေသည်။ ပါးစပ်မှလဲ အသံမျိုးစုံ ညည်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်က ကော့တက်လာပြီး ပြန်မကျတော့ပေ။ လက်တွေက နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း လက်သွင်းထုတ်လုပ်တာကို ဖင်က လိုက်ကော့ပေးနေသည်။
ပါးစပ်မှ အသံတမျိုးလေး ထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးကလေထဲမှာ ကော့ပေးထားရင်းနဲ့ ကိုယ်လုံက ဆက်ခနဲ တုန်တုန်သွားကာ မွေ့ရာပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။ သူမတစ်ချီပြီးသွားပြီ။ အဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ အရည်တွေက ထွက်လာကာ အဖုတ်ဝမှတဆင့် ဖင်ဝပေါ်သို့စီးကျသွားသည်။
သူလဲ ဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းလိုက်ကာ ဖင်ဝကို ဖိကာ လက်ညှိုးကို ထည့်လိုက်သည်။ လက်ညှိုးက ချောခနဲဝင်သွားသည်။ သူလဲ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ အေးမိစံလဲ ကုတင်စွန်းမှာ ခြေထောက်တင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ချေလိုက်ရင်း တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။
“ အေးမိစံ ကို့ လီးကို မလွမ်းဘူးလား”
“ အ့ လွမ်းတာပေါ့ ကိုပိုင်ရယ် ကိုပိုင့်လီးကို သတိရနေတာ”
“ ခု ဖင်ခံမှာလားဟင် ဖျန်း”
“ ခံမယ် ဖင်လဲခံမယ် အဖုတ်ကိုလဲ လုပ်ပေး ကိုပိုင်ရယ် အဟင့်ဟင့်”
သူဖင်ကို ရိုက်နေရင်းနဲ့ အေးမိစံကို စိတ်ကြွလာအောင် ဆွပေးရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံတို့က ဒီလို တစ်တစ်ခွခွပြောရတာကို သဘောကျသည်။ သူလဲ ဖက်တွေကို ရိုက်ရင်းနဲ့ အေးမိစံကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်ဖြဲလိုက်ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲပေါ်လာသည်။ သူလဲ စအိုဝကိုတံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖင်ဝကို ထောက်လိုက်ပြီး ဖိထည့်လိုက်သည်။ ဝင်ထွက်နေကျမို့ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးထားသည်။ လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ အသွင်းအထုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။
လက်နှစ်ချောင်းပူးကနေ သုံးချောင်းစုကာ ထည့်လိုက်တော့ နာတယ် ဆိုတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်လာတဲ့ ဂျယ်ကိုထုတ်ကာ ဖင်ဝကို ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးတစ်ခုဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းစုကာ စွပ်လိုက်ပြီး ဂျယ်လ်သုတ်ကာ ဖိထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားသည်။
အေးမိစံလဲ ဖင်ဝက နာကျင်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသည်။ သူကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ပေးနေရာမှ ကောင်းလာသည်ကို သိတာမို့ ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ကောင်းလာပြီးအဖုတ်ကလဲ အရည်တွေ ထွက်လာရပြန်သည်။
“ ကိုပိုင် လုပ်ပေးတော့ကွာ ဒီမှာမနေနိုင်တော့ဘူး ယားနေပြီဟင့်”
“ ဘယ်ကို လုပ်ပေးရမှာလဲ ခု”
“ အရှေ့ကို အရင် လုပ်ပေးကွာ ပြီးမှ ကိုပိုင်သဘော နောက်ကို ကြိုက်သလို လုပ်နော်”
သူလဲ ခဏ ဆက်ပြီး ကလိနေလိုက်သေးသည်။ အေးမိစံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးပေါ်ကို ထိုင်ကာ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ အပေါ်ကနေ သူလီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဂေါ်လီတွေက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ နာကျင်ခံကောင်းကြီး။ တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိ လီးက ဝင်သွားသည်။
သူမ အပေါ်ကနေ အသာလေး ညှောင့်နေတော့သူလဲ အေးမိစံ နို့တွေကို စို့ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စမ်းကာ ကြွလိုက်ထိုင်လိုက် လုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာတာမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ ဆောင့်နေသည်။ သူလဲ အောက်ကနေ ကော့ကာပေးပြီး နို့တွေကို စို့ပေးနေသည်။
အေးမိစံရဲ့ စုပ်သပ်သံ အသားချင်းရိုက်သံ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းအသံ ညည်းသံတွေက စည်းချက်နဲ့ အညီထွက်ပေါ်နေသည်။ အေးမိစံ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး သူလဲ အေးမိစံ ဆောင့်နေရာမှ အသာရပ်ခိုင်းလိုက်တော့ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားသည်။ သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်တော့သည်။
သူ့ရဲ့ ဂေါ်လီပါတဲ့ လီးကြောင့်ရော ဆွပေးမှုတွေကြောင့်ရော အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ အဆက်မပြတ်ကို ညည်းနေရင်း ပြီးသွားသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြီးသွားသည် ထင်သည်။ အသံမျိုးစုံနဲ့ အော်ပြီး မွေ့ရာခင်းကို ထုလိုက်ချေလိုက် ဖြစ်နေသည်။ တော်တော်လေးကြာမှ ငြိမ်သွားကာ အသက်ကို လုရှူနေသည်။ သူလဲ အသာမှိန်းကာ နေလိုက်သည်။ အေးမိစံ အမောပြေသွားမှ အေးမိစံကို
“ ကို ဖင်လိုးတော့မယ်ကွာ ဖင်ချချင်နေပီ”
“ ညီမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ကိုပိုင် အရမ်းကြီး မလုပ်နဲ့နော် ကြောက်တယ်..ဟင့် ”
သူလဲ အေးမိစံကို ပက်လက် လှန်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေက ဖင်ဝသို့ စီးလာသည်။ သူလဲ ဂျယ်လ်ကို ယူကာ ခပ်ရွှဲရွှဲ စအိုကို သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ အေးမိစံကို ခြေထောက်နှစ်ဖက် မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ကို ဖြဲပေးခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ခြေထောက်ကို မြှောက်ကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ ဖြဲပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာ ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒစ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း တေ့သွင်းလိုက်တော့
“ အားကျွတ်ကျွတ်။ ဖြည်းဖြည်း ကိုပိုင် နာတယ်”
သူဒစ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်သည်။ လီးထိပ်ကြီးက ဖင်ဝမှတဆင့် အထဲကို ကျွံ့ဝင်သွားကာ ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားသည်အထိ သူထည့်လိုက်သည်။ အေးမိစံ မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံမဲ့နေပေမယ့် မလိုလားဟန်တော့ မပြ။ သူမလဲ ဖင်ကို စမ်းချင်နေသည့်ပုံ။
သူလဲ ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားတော့ ဆက်မသွင်းသေးပဲ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။
“ ဟ အ အ ကိုပိုင် ရှီး နည်းနည်း ထည့်ကြည့်လေ”
သူလဲ ထပ်ပြီး ဖိထည့်လိုက်သည်။ ဂေါ်လီတစ်လုံးက ဖင်ဝကြွက်သားကို ဖြတ်ကာ ထစ်ခနဲ အတွင်းသို့ဝင်သွားရာ ဖင်ဝက လန့်ပြီး တင်းကနဲ ညှစ်လိုက်သည်။ သူလဲ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်ပြန်တော့ ပြန်ပြီးပွင့်လာပြန်သည်။
သူ အဲ့တိုင်းလေးပဲ သွင်းလိုက်ထည့်လိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာတာမို့ နောက်ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူလဲ အေးမိစံ ဖင်ထဲကို ချော့ချော့ပြီ းစိတ်ရှည်လက်ရှည် ထည့်လိုက်ရာ ဂေါ်လီထည့်ထားတဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားကာ သူ့ရဲ့ ဆီးခုံနဲ့ အေးမိစံ တင်ပါးထိကပ်သွားသည်။ အေးမိစံ ပါးစပ်မှလဲ နာနာကျင်ကျင် နဲ့ ညည်းညူသံကို ရမ္မက်ထန်စွာ ကြားနေရသည်။
“ အာ့ ဟင်းဟင်း နာတယ် ကိုပိုင်ရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ အဟင့်ဟင့် ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”
သူလဲ ကပ်ပြီး ညှောင့်နေလိုက်ရင်း နို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်ပြီး အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာလာတော့ နာကျင်သည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာပုံရသည်။ စအိုကြွက်သားတွေက ညှစ်လိုက် ပွင့်လိုက်ဖြစ်လာတာမို့ သူလဲ ဖြည်ူဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ ဖြည်းညှင်းစွာထည့်လိုက်သည်။
လီးကြီးတာက တကြောင်း ဂေါ်လီပါ ထည့်ထားတာမို့ လီးတိုးဝင်သွားတိုင်း စအိုဝက အတွင်းထဲ လိပ်ပါသွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ပြန်ကပ်ပါလာသည်။ အေးမိစံတ ကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေနဲ့။
သူလဲ စိတ်ရှည်စွာ လုပ်ပေးနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အေးမိစံလဲ ဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို သိလာသည် ထင်သည်။ နာကျင်နေရာမှ ကောင်းလာသည် ထင်သည်။ သူ့ကို နည်းနည်း ဆောင့်ခိုင်းလိုက်တာမို့ သူလဲ ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာသည်မို့ အေးမိစံရဲ့ ညည်းသံက နာကျင်သည့် အသံမှ တဏှာသံ ဖြစ်လာသည်။ သူလဲ ခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်လိုက်တော့လဲ ငြင်းဆန်သံထွက်မလာ။
“ အေးမိစံ ဖင်က နာသေးလား”
“ မနာတော့ဘူး ကိုပိုင် ရတယ်”
“ ကောင်းလား ဖင်ခံရတာကြို က်လာပြီလား”
“ ကောင်းတယ် ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်တယ် ဆောင့် ဆောင့် ညီမကို မညှာနဲ့တော့ ရှီး အာ့ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ အင့်, ဟင့် ဟင့်”
သူလဲ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်နေလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။အဖုတ်ကလဲ အရည်တွေက စိန့်ထွက်လာသည်။ သူလဲ ညှာမနေတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုက်သည်။ အေးမိစံကလဲ ကောင်းနေသည်မို့ သူ့ခါးကို ဖက်ကာ ဖိဖိချပေးနေသည်။ သူလဲ နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်နေလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျဉ်းကြပ်လွန်းတဲ့ အေးမိစံရဲ့ အပျိုစင် ဖင်ပေါက်ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးက ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာသလို အေးမိစံကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ သူလဲ နို့တွေကို အတင်းညှစ်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်သည်။ ဖင်ကလဲ တအားညှစ်လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက မထိန်းနိုင်တော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ အေးမိစံလဲ
“ အား ကိုပိုင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟာ့ ကျွတ် ကျွတ် အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ဟင့် ဟင့် အိုး ရှီး”
သူလဲ အတော့်ကို ဟိုက်သွားသည်။ အဖုတ်ကို လိုးရတာနဲ့ ဖင်ကိုလိုးရတာ မတူ။ ဖင်ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက်ရတာမို့လား မသိ။ အားပိုကုန်သည်။ သူလဲ အေးမိစံ အပေါ်မှာမှောက်ရက် ထပ်ရက်သား အမောဖြေနေလိုက်သည်။ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်နေသေးသည်။ သူလဲ အေးမိစံကို နမ်းလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ နမ်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာ နားနေပြီး သူလဲ ဖင်ထဲမှ လီးကိုထုတ်ကာ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ကာ သန့်ရှင်းလိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ ထမိန်တထည်ထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်ပြီးအိမ်သာသို့ သွားကာ အပေါ့သွားကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ပြန်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာ လှဲနေလိုက်သည်။ တအောင့်နေ အေးမိစံ ပြန်ဝင်လာပြီး ညဝတ်အင်္ကျီဘောင်းဘီ အဝါကို ထုတ်ဝတ်ပြီး သူ့နားတွင်လာလှဲကာ
“ ဖင်က နာပြီး စပ်နေတယ် ကိုပိုင်ရယ် ရေထိရင် အရမ်းစပ်တာပဲ ဟင့် သူ့ဟာ အကြီးကြီးပါဆိုမှ ဂေါ်လီကထည့်ထားသေး သူများဟာလေးကို အရမ်းလုပ်တယ်”
“ ခုနက သူပဲ ကောင်းတယ်ဆိုပြီး ဆောင့်ခိုင်းပြီးတော့”
“ သိဘူး သွား ခုတော့ စပ်တယ် ပြန်လျှော်ပေး”
သူလဲ အေးမိစံကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ အတန်ကြ ာနမ်းပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ပင်ပန်းသွားတာမို့ အနားယူလိုက်ရာ မှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ နိုးတော့ ကိုးနာရီ ကျော်နေပြီ။ နိုးလာကြတော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရှိတာလေးတွေထုတ်ကာ လုပ်စားကြသည်။ အေးမိစံက သူ့အတွက် ကြက်ဥမကြက်တကြက် ပြုတ်ပေးသည်။ ကြက်ဥမွှေကြော် ကြော်ပေးသည်။
သူလဲ ဘီယာတစ်လုံး ဖောက်ကာ သောက်လိုက်ပြီး အေးမိစံကတော့ အအေးသောက်ကာ ဘေးကနေ အမြည်းစားသည်။ သူတိုက်တာနဲ့ ဘီယာ နည်းနည်းသောက်သည်။ ဘီယာသောက်ပြီး ပန်ကန်ဆေးကာ အခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ သူလဲ အေးမိစံကို နမ်းလိုက်ပြီး နောက်တစ်ချီလုပ်ဖို့ ဆိုင်းပြင်းလိုက်သည်။
“ ကိုပိုင် ဒီတခါတော့ နောက်ကို မလုပ်သေးနဲ့ဦးနော် နာနေသေးတယ်”
သူလဲ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ညဝတ်အင်္ကျီတွေကို ချွတ်ကာ နို့တွေကိုနမ်းလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက် အဖုတ်ကို ဆွလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ စိတ်တွေကြွလာကာ သူ့လီးကို အားကျမခံ ပြန်စုပ်ပေးသည်။
အတော်ကြာ ကလိ ပြီးတာနဲ့ သူလဲ အေးမိစံကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ စကတည်းက တရစပ်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ အားပါလှတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ အသက်ရှူပင် မှားလောက်သည်။ တချက်မှ မနားပဲ ဆောင့်နိုင်ဖို့က တော်ရုံသက်လုံ ကောင်းရုံနဲ့မရ။
သူကတော့ ဆက်တိုက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ဂေါ်လီတွေက ပွတ်တိုက်နေသာမို့ ခဏနဲ့ ပြီးချင်လာသည်။ အောက်ကနေ မနားတမ်းကို အော်ဟစ် ညည်းနေသည်။ ဆောင့်ချက်ပေါင်း ငါးဆယ်ကျော်လာတော့ အေးမိစံ ခပ်ကြမ်ကြမ်းပင် ပြီးသွားရသည်။
“ အား ကိုပိုင် ပြီးပြီ ပြီးသွားပြီ အားရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ ကောင်းလိုက်တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”
အေးမိစံ တချီပြီးသွားပေမယ့် သူက မပြီးသေးတာမို့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ အေးမိစံကလဲ မငြင်းပေ။ သူ့စိတ်ကြိုက် ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူလဲ အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်ပြန်သည်။
“ အား ဟာဟာ အင့် အင့် ”
“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဗြိ ဗြိ ဖုတ်ဖုတ် ဖုတ်”
သူလဲ အရှိန်ကောင်းနေတာမို့ ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ အချက်ပေါင်း တစ်ရာကျော်လာတော့ သူ ပြီးချင်လာပြီ။ အေးမိစံလဲ နောက်တခါပြီးဖို့ နီးလာတာမို့ သူလဲ အစေ့ကို ကုန်းကာ ကလိရင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အေးမိစံ ဖင်ကို နောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်ပေးကာ
“ ကိုပိုင် ဆောင့်ပါ မညှာနဲ့ အားရပါးရ လိုးပေးပါ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်”
သူလဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ကာ တရစပ်ဆောင့်လိုက်သည်။ အချက်သုံးဆယ်ကျော်တော့ သူ့လီးတစ်ခုလုံး တင်းခနဲ ဖြစ်သွားကာ သုတ်ရည်တွေက တရဟော ထွက်သွားသလို အေးမိစံလဲ တအစ်အစ်နဲ့ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေတော့သည်။ သူလဲ ဖင်ကိုကိုင်ကာ ကပ်တိုးလေး ညှောင့်ပေးရင်း အမောဖြေလိုက်သည်။
ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ကာ ကုပ်သားကို နမ်းလိုက်ရင်း
“ အေးမိစံ ကိုနဲ့ လိုးရတာ ဘယ်လိုလဲ ”
“ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ် ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိဘူး”
“ ဘယ်က ခံလို့ကောင်းတာလဲ”
“ အဖုတ်ထဲကရော ကောင်းတယ် ဖင်ထဲကလဲ ကောင်းတယ်”
သူလဲ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်ကျလာသည်။ သူလဲ အေးမိစံကို ခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ သွားလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား အဝတ်မပါကြ။ တယောက်နဲ့တယောက် ကြည့်ပြီး ရီလိုက်ကြကာ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြရင်း စနေကြသည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ကာ စကားပြောနေကြသည်။ အေးမိစံက သူ့ဘဲနဲ့ အကြောင်းကို ပြောပြသည်။ သူ့ဘဲနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ တွဲလာပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် သူမအကြိုက်ကို ခုထိ မသိ။ သိအောင်လဲ မကြိုးစားဘူးလို့ မကျေမနပ်ပြောသည်။
သူလဲ အဲ့လိုမတွေးသင့်ကြောင်း အဲ့လို တွေးရင် အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါ နောက်ပိုင်းမှာ လင်သားအပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ဖောက်ပြန်နိုင်ကြောင်း ပြောတော့ ဖောက်ပြန်ရင်လဲ ကိုပိုင်နဲ့ပဲ ဖောက်ပြန်မှာ လို့ စသလိုလိုနဲ့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားက များသောအားဖြင့် သူမရဲ့ဆန္ဒကို မသိ။
အရင် ပြီးသွားတက်သည် လို့ ပြောသည်။ သူတို့ သူငယ်ချင်းတွေ တခါတခါ ကိုယ့်ရည်းစားနဲ့ အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြတော့ ဆုပြည့်က သူ့ရည်းစား အကြောင်းပြောကတည်းက စိတ်ဝင်စားမိတာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောကြရင်း စိတ်ပန်ပါလာတာမို့ နောက်တစ်ကြိမ်လုပ်ကြဖို့ ပြင်ကြပြန်သည်။ သူက
“ အေးမိစံ ဒီတစ်ခါ ကို ဖင်ကို လုပ်ချင်သေးတယ် အားမရသေးဘူးကွာ”
“ ကိုပိုင်ကလဲ ဒီမှာ နာနေသေးလို့ပါဆိုမှကွာ ဇွတ်ပဲ ဟင်း မပြောချင်ဘူး မနက် အီးပါလို့မရရင် ကိုပိုင်ကြောင့်ပဲ ဟင့်”
ပြောနေပေမယ့် သူမလဲ စိတ်ပါလာသည့်ပုံ။ ခုနက စကားပြောကြရင်းနဲ့ ဖင်ချတဲ့ အကြောင်းတွေ မေးရင်းနဲ့ သူလဲ တစ်တစ်ခွခွ ပြောတာကြောင့် စိတ်ပြန်ပါလာသည့်ပုံ။ သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး စအိုဝပေါ်ကို ဂျယ်လ်တွေ ရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်ပြီး လက်နဲ့ အသာထည့်ပြီး ကလိလိုက်သည်။
ပါးစပ်ကလဲ ပြောနေရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း၊ နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းဝင်အောင် ထည့်ရင်း ကလိနေသည်။ တံတွေး ထွေးချလိုက်ကလိလိုက် ဂျယ်လ်သုတ်လိုက် ထည့်လိုက်နဲ့ လက်သုံးချောာင်းဝင်ကာ ကလိလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ဖင်ခံဖူးသွားသည်မို့ ဖင်ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံ ရနေပြီ။
ဖင်ရဲ့အရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားတက်သွားပြီမို့ အောက်ကနေ ဇိမ်ခံနေသည်။ အစက နာကျင်သလောက် နောက်ပိုင်းမှာ နာကျင်ကောင်းမွန်ခြင်းကို ခံစားရသည်ကို ကောင်းကောင်း သိသွားပြီ။ သူလဲ ကလိနေရင်းရပ်ကာ အေးမိစံကို လီးကို စုပ်ခိုင်းရာ အေးမိစံလဲ သူ့လီးကို အားရပါးရ လွေပေးလေသည်။
သူလဲ တလှည့် အရသာကို ခံစားလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာတော့ အးမိစံကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်ကို ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွကာ လီးကို ဖင်ဝတွင် တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ အရည်တွေကရွှဲနေတာရော ကလိထားတာရော အကျင့်ရှိသွားတာကြောင့်ပါ ခုနကလောက် အခက်အခဲမရှိတော့။
သူလဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ထည့်လိုက်သည်။ လီးကတဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ တစ်ဝက်လောက်ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ တစ်ဝက်လောက်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက် လိုးပေးနေရင်းနဲ့ အေးမိစံလဲ ကောင်းလာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းတော့သည်။
“ ကိုပိုင် ကောင်းလာပြီ ဆောင့်တော့ အားမနာနဲ့တော့ ခံနိုင်ပြီ ဆောင့်ဆောင့် အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့”
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်”
သူလဲ ဒူးအားကို အသုံးပြုကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ ဖင်က ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သွားတာမို့ ခဏ ရပ်လိုက်ကာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့
“ အာ ကိုပိုင် ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကို”
“ ညောင်းလာလို့ နေရာ ပြောင်းမလို့”
ပြောရင်း သူလဲ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းကာ အေးမိစံကို ကုတင်အစပ်နား ဆွဲလိုက်ပြီး ဖင်ကို လက်နဲ့ရိုက်လိုက်ပြီး ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုဖြဲပေးလိုက်တော့ သူလဲ ခပ်သွက်သွက် ဖိထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ အေးမိစံ လက်ကို ဖယ်ကာ တင်းပါးတွေကို ညှစ်ကာ ဆောင့်နေလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ကောင်းနေပြီ။
လက်တွေက အစေ့ကို ချေရင်း နို့ကိုကိုင်နေသည်။ သူမ ပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။ သူလဲ စိတ်ကိုလျော့ကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ အေးမိစံရဲ့ နှုတ်က အားအူးဆိုပြီး အသံနဲ့အတူ စအိုတစ်ခုလုံးက ညှစ်လိုက်သလို သူလဲ အားနဲ့ဆောင့်ချရင်း သုတ်ရည်တွေက ပန်းထွက်သွားရသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကို မောဟိုက်သွားသည်။
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး သူလဲ အားဆေးသောက်လိုက်သလို အေးမိစံကိုလဲ အားဆေး သောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်မဝတ်တော့ပဲ စောင်ကိုခြုံကာ ဖက်ပြီးအိပ်လိုက်ကြသည်။ မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြသည်။ လန်းလန်းဆန်းဆန်း နိုးလာပြီး သူ့လီးက ထနေတာမို့ အေးမိစံက ထကိုထတယ်ပြောသည်။
သူလဲ အေးမိစံကို ပုလွေပေးခိုင်းရာ စိတ်ပါလက်ပါ လွေပေးသည်။ သူလဲ ပြီးချင်လာတော့ အေးမိစံကို ဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ဆက်လွေနေတာကြောင့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာသစ် အဝတ်လဲကာ မနက်စာထွက်စားလိုက်ကြသည်။ စားစရာ သောက်စရာတွေကို ဝယ်လာကြပြီး အခန်းပြန်ရောက်တော့ ချက်ပြုတ်ကြသည်။ သူလဲ အေးမိစံချက်ပြုတ်နေတုန်း လုပ်စရာ ကိစ္စတွေကို လုပ်နေလိုက်သည်။ ထမင်းမစားခင် ဆွဲ ကြပြန်သည်။ ခုမှ ညားကာစ လင်မယားတွေလိုပင်။ နေ့လေးညငါး ထမင်းစားပြီးတစ် ဖြစ်နေသည်။
စနေတနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး အပီအပြင်ကို လုပ်ကြသည်။ သူ အေးမိစံရဲ့ တကိုယ်လုံးကို မထိဘူး မလုပ်ဖူးတဲ့နေရာ မရှိသလောက်ပင်။ နို့နှစ်လုံးကြား လီးညှပ်ပြီးလဲ လုပ်သည်။ ချိုင်းကြားထဲလဲ လုပ်သည်။ ဖင်နဲ့အဖုတ်ကတော့ ပြောမနေတော့နဲ့။ အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုကောင်းကောင်း ခံတက်သွားသည်မို့ ဖင်ခံရတာကို အတော်ကို ကြိုက်နေသည်။
နောက်ပိုင်း ဖင်ချမယ့်သူ မရှိရင် ဒုက္ခပဲ ကိုပိုင်လာချပေးရမယ်လို့ ပြောသည်။ သူမ ယောက်ကျားရသွားရင်တော့ သူလုပ်ဖြစ်ချင်မှ လုပ်ဖြစ်တော့မည်။ တနင်္ဂနွေ ညလဲ သူမ မပြန်ပေ။ သူနဲ့ တညလုံးလိုလို လုပ်ကြသည်။ မနက်ကျမှ ခုနှစ်နာရီလောက် ထကာ ရေချိုးပြီး သူမအဆောင်သို့ လိုက်ပို့လိုက်သည်။
အေးမိစံ ရုံးကိုရောက်တော့ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ အိပ်ချင်ပြီး ခုမှနုံးနေတယ် တဲ့။ သူလဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းက ဆက်ရန်ရှိနေသည်ဆိုတာ သူသိသည်။ သူလဲ အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်တော့ ရှောင်ရမည်။
သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာ လေ့လာရ ပြန်သည်။ စာမေးပွဲက နောက်လ ဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ ထပ်ဖြေရမည်။ အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။ လူတွေ့ အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ် မာစတာ ဘွဲ့တက်ရမည်။ သူ မရရအောင် ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။ လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင် ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာ သူ့အကျင့်ပင်။
~~~~~~~~~~~~~~~~
အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီး နောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို ဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။ သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာညနေ ကားနဲ့ ရန်ကုန် လာခဲ့မည်။ သူ့ကို လာကြိုပေးပါဟု။ သူအကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာ ကြာပြီ။ မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာ။ လာရင်သိမယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ကြိမ်းထားလိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့ တဲ့။ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ညနေက ပြန်သွားသည်။ သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။ သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့ အကြောင်း ပြောသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့ အမှန်ပင်။ သူမကို ဖြူစင်စွာ ချစ်ချင်သည်။
ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ ယဉ်မိတာ အမှန်။ တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။ သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှ မဟုတ်တာ။ ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကို မလိုလား။ သူ တကယ်ချစ်မိနေပြီလား မသိ။ သူ မတွေးချင်။ မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလား မသိ။
~~~~~~~~~~~~
သူ မနေနိုင်တဲ့ အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ခဏ တွေ့လို့ရမလား မေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ တွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာ ရှိတာတွေကို အကုန် ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်း ချစ်နေမိပြီ လို့ ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာ sex ကိစ္စကြောင့်တော့ မဟုတ်တာ အမှန်ပင်။
“ တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့ လက်ကို လာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ ဘာကိုမှ မတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”
“ ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူ နိုင်လို့လား ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီး အသိဆုံးပဲ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့် ဖြစ်ခဲ့တာ ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ ကိုကြီး အတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”
“ ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူ ကင်းသွားတဲ့ တနေ့ ကိုကြီးဆီကို လာခဲ့ပါ.. ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့ သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့ သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ.. အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”
“ စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ် ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါဘူး ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမယ့် ဘဝကို ဆက်လျှောက် သွားမှာပါ”
သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက် ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်း ဝန်ခံလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့ အကြောင်းကိုပါ။ ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။ သူ့ကို ပြောသည်။ သူမနဲ့ အကြောင်းကို သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။
သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ် ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီ ရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ ပြောသည်။ သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင် ဆိုးမှာတဲ့။ ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုး တဲ့။
မနာလိုတောင် ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ် ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ ပြောတော့ သူ ရီမိလိုက်သည်။ သူတို့ အတော်ကြာအောင် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ရင်ထဲက အရာတွေ ဖွင့်ချလိုက်ရလို့လား မသိ။နှစ်ယောက်သား ပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။
သူတို့ ပြန်လာခဲ့သည့် အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။ သောကြာနေ့ ညရှစ်နာရီ ကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့ မမေ့နဲ့ဦး ဆိုပြီး သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅ မိုင်ရောက်ပြီ တဲ့။ သူလဲ စာကို ဆက်ပြီး ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ ရောက်တော့မည် တဲ့။ သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည် ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ ယူပြီး အခန်း သော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားက မရောက်သေး။ သူကားထဲမှာ ပဲ စောင့်နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။ သူကားနားကို သွားကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကို ဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။
အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အလှပေါ်အောင် ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်း သဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူ ဟက်ခနဲ တချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန် အနားကို သွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့ နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကားနောက်ခန်း ဖွင့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သား ကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟု ပြောသည်။ သူလဲ အိမ်မှာ လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
တိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံး ယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီး ခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကို ပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။ သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။
“ ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ချင်ပြီ အိပ်တော့မယ်”
မူနေသည်။ သူလဲ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံး ဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်တော့
“ ဝိုး ဘယ်လောက် အောင့်ထားရလဲ ဟင် ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”
“ ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့ အဲ့ဒါတွေ တပ်ထားတာ”
“ အော် ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”
ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေး ကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို ချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကို ချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့ အတွင်းခံတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။
သူလဲ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိ ပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်း ကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါးဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက် ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။ သူက လိနေရင်းနဲ့
“ အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”
ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီး တော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။ သူလဲ ဆက်တိုက် ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကို ပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို
“ ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”
“ ဖြေးဖြေးနော် ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”
နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ ကိုပိုင် ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာ ကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယ့် သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှ မထိ။ ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်း ကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။
ဒီကို လာမယ်ပြောတော့ ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ ဘယ်လို ဆိုတာတော့ လက်တွေ့ခံဖူးမှ သိမည်ပင်။ သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကို စွင့်ကာ ခါးကို ကော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲ ကောင်းသလို။ သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ ဒါကြောင့် တင်ပါး ရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။ အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲ ဖြစ်လာရသည်။ ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူး ယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခု ယူကာ သူ့လီးမှာ စွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင့် လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။
လီးကြီးက ဖင်ဝကို ခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်လာသည်။ နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လား မသိ ထင်သလောက် မနာ။ သူခံနိုင်သည်။ ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကို ချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည် စိမ့်ကျလာသည်။
ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကို ဖုထစ်ထစ် ဂေါ်လီးက ချိတ်ကာ အထဲကို ခေါ်သွားသည်။ သူမ အသည်းခိုက်သွားရသည်။ နာကျင်ပေမယ့် ကြိုက်သွားသည်။ ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမ ဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်း တိုးဝင်နေသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲ စအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။
သူမရဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့် ခံနေသည်လား မသိ။ နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။ အဲ့ အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလို အဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲရင်း
“ အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ် ကိုပိုင်ရယ် အရမ်းကြိုက်တယ်.. အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”
ကိုပိုင့် လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကို တစ်ချောင်းလုံး ဝင်နေတာ အံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံး ပျံနှံ့လာပြီး ကောင်းလာသည်။ သူမလဲ အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ဆောင့်ပေးမိသည်။ ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။
ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ် တိုက်တိုက် သွားပေမယ့် အဲ့ အရသာကိုက အရမ်းကို ဟော့စေသည်။ အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့ မတူ။ သူမကြိုက်သည်။ ကိုပိုင် ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။ သူမ အရမ်းကောင်းနေပြီ။
“ အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို ဆိုးတယ်ကွာ”
“ ကိုယ် ညောင်းလို့ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”
သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာ ဒူးထောက် ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကိုပိုင်က သူမ ဖင်ကိုဖြဲကာ လီးကိုထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကို ချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ ဟော့နေသည်။ ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်နေတော့သည်။ သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။
ကိုပိုင်လဲ အားကုန် ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။ သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုး တခါမှ မကြုံဖူးခဲ့။ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်း အရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက် မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်း ပြီးသွားသည်။
ပြီးတော့ သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။ နှုံးချိသွားရသည်။ အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကို ဖယ်ကာ ထမိန်တထည် ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။
ဒါပေမယ့် သဘောကျမိသည်။ သူမ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေသည်။ သူမလဲ ကိုပိုင့် ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်း ကိုပိုင်းကို အသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
မနက် ခြောက်နာရီ ကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖြစ်နေသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးပြီးတော့ သူလဲမျက်နှာသစ် ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား မနက်စာကို စားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဂျန်းရှင်းအိတ်ကို ခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေ ဝယ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်လာကြသည်။ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန် စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။
အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန် လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင် မနူးလိုက်ရ။ အရည်တွေ ရွှဲနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေ နေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။
အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးက တစ်ရစ်ချင်း ဝင်သွားသည်။ အတွင်းသား နံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက် ပိုပြီးနှိုးဆွနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အုပ်ကာ ချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက် ကြမ်းလားသည်။
အဖုတ် အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။ သူမ ပြီးတော့မည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း
“ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ် ကိုပိုင်ရဲ့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကို အရမ်းစွဲသွားပြီကွာ အရမ်းကောင်းတယ်”
ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက် ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက် လုပ်နေသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ
“ ကိုပိုင် မပြီးသေးဘူး မလား လုပ်လေ ဘယ်ကို လုပ်ချင်လဲ ဘယ်လို နေပေးရမလဲ”
နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ လုပ်ရတာ တခုတော့ ကောင်းသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ အပေးအယူမျှသည်လို့ ပြောရမည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggy နေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ လုံးဝန်းတဲ့ တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။ သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။
နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန် တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကို ကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့ နီးလာသည်။
“ ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ အာ အာ ဟ ဟ ”
“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”
အသံတွေနဲ့ အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာသည်။ ဆောင့်ချက် လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။
ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟား ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏ အနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကို ဆေးခိုင်းလိုက်သည်။
နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို ဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကို လွေးပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။
သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။ သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့ဘဝမှာ ဒီလို သာယာနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ယောက်သား စကား ထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက် မေးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလား လို့။ သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ ပြောတော့ ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကို ကြိုက်နေတာလို့ ပြောသည်။
သူနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ အကြောင်းကို မသိသေးဘူး ထင်သည်။ သူလဲ ဘာမှတော့ မပြောတော့ပေ။ နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီ ဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသည်။ သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။
ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာ နေမည်။ သူမကို အတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟု ပြောသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို စိတ်ကြိုက် ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ ပြောသည်။ ညကျ မလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင် လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။
သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ ညနေနိုးလာတော့ တချီ ဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာ များသည်။ ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာ လုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှ နိုးကြသည်။
နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကို အရမ်းကို စွဲနေသည်။ အားရင်းအားသလို တွေ့ချင်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ပြဿနာ မဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ ပြောသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က ညနေ သုံးနာရီကားနဲ့ နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်း လုပ်ကြသည်။
ညနေ ကားဂိတ် လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာ ပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန် ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့ အကြောင်းပင်။ သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ အတော်လေး ကြာကြာဖုန်းပြောပြီး ဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။
အိုကေ ရဲ့လားလို့ မေးသည်။ သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ ပြောတော့ ပိုးပိုးက ရီနေသည်။ သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့ မေးရာ မတိုပါဘူး။ သူတို့ကို နားလည်လို့ ဟု ပြောသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ နောက်ရက် မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့ တွေ့သည်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်း စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ ယူမလဲ မေးတော့ သူက ရီနေသည်။
အေးဆေးပေါ့ ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ် ဟု ပြောလို့ သူကလဲ အချိန် အရမ်းကြီးတော့ ဆွဲတာ မသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းသာငြိမ့်ပြီး အဖြေတော့ မပေးပေ။ သူလဲ သင်တန်းချိန် ရောက်နေပြီမို့ သင်တန်း သွားတက်လိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~`
အေးမိစံလဲ မိခင် သက်သာလာတာမို့ ပြန်လာသည်။ သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ ပြောသည်။ ဒါလဲ ကောင်းတာပေါ့လို့ ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင် တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။ သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ တွေ့လိုက် ရန်ကုန်မှာ အေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးနဲ့တော့ အခွင့်အရေး မသာတာနဲ့ မတွေ့ဖြစ်။ သူအရမ်းလဲ တွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။
ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက် ရောက်လာသည်။ ကောင်းမွန် အဆင်ပြေစွာ ဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံး လူတွေ့ကိုပါ ဝင်မယ်လို့ သူ မျှော်လင့်မိသည်။ သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိ သူပါသည်။ လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။ အဖြေကို နှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။
ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့ နှစ်ကြိမ်လောက် တွေ့ဖြစ်သည်။ အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာ ခံတက်နေပြီ။ သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့ အတွဲဆုံကာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။ အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ ပြောသည်။ သူပညာတော်သင် ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။
ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီး ပေးမယ်လို့ စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေ ထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။ အရမ်း တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော် သူလဲ တွေ့ချင်တာပဲလို့ ပြောသည်။
ခဏ ဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ ပိုးပိုးက ပြောတော့ အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ပိုးပိုးတို့ တိုက်ခန်းနား သွားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီး ချောင်ကျပြီး မှောင်ရိပ်နားကို ခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း ငိုသည်။ ခွဲရဦးမယ် ဆိုပြီး။
“ ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးက မရဘူး ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကို လိုချင်မိတယ် ပိုး ရူးချင်တာပဲ ကိုကြီးရယ်”
“ ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ် ပိုးလေးရယ် အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”
နှစ်ယောက်သား စကား အတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ နောက်ရက် မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်း ဝင်ပို့လိုက်သည်။ အခြေအနေ မေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။ လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူး ကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။
သူလဲ အတော်ကြာ စကားပြောပြီး အဆောင်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အဆောင်ရောက်တော့ သူ ပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ ပြောတော့ ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ဖုန်းပြောပြီး အနားယူလိုက်သည်။
စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက် အမြဲတမ်း ရယ်ဒီပင်။ ဒီလိုနဲ့ တရက်မှာ လူကြီးက သူ့ကို လာတွေ့ဖို့ ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့ မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကာ..
“ ကောင်လေး မင်း ရွေးခံရတယ်ဟေ့ ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲ ပါတာတဲ့ ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ် မင်းကို တွေ့ချင်တယ်တဲ့ မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ ထင်တယ်”
သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဝန်ကြီး တွေ့မယ့် အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကို ပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။ အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။
လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့ တွေ့ဖို့ ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာ ဆောင်ရန်ရှောင်ရန် မှာသည်။ နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့ အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့ မှာသည်။ သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကို ဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့ မအားတော့။
အားလုံး ကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီ သတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး က တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါး ရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေ ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။
အင်္ကျီပန်းရောင် အကြပ်လေးပေါ်မှာ ကုတ်အနက် အသေးလေး ထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတို ပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတ်အကြီးတစ်လုံးကို လွယ်လာရင်း လမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကို ရူးသွပ်သွားစေငည်။
အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကို သူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြန်သည်။ သူ့ကားပေါ် တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ ပြောတာမို့ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်း တဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။
“ အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
“ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ ပြောထားတယ် ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”
“ ကောင်းရောကွာ”
“ ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ..ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင် ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”
“ အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့် အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”
“ သွား လူလည်ကြီး”
နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွာ ရီလိုက်ကြသည်။ ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာ ကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။ သဝန်တို မိနေသည်။ ပိုးပိုးကို ပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။ လှတဲ့သူက ကြည့်ခံရမှာပဲ။ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟု ပြောပြီးစသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။
တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကို အသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေး ပေါ်လာသည်။
ဘရာကို ချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။ အကိုင်အတွယ် ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိန်းသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည် ထင်သည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ၊ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။ သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ကိုကြီးရယ် အရမ်း ချစ်တယ်”
ပိုးပိုးရဲ့ အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ် စီးသွားသလို။ နို့တွေကို စို့ပြီးတော့ ဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီ အသားရောင်သာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီကို အသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့ အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့
“ အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment