ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရပ်တောင်ပံကျိုး (စ/ဆုံး)

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရပ်တောင်ပံကျိုး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မန်းလေးမြို့လယ်၏ စည်ကားသောရပ်ကွက်တစ်ခု၌ အတော်အသင့်လေး ကြီးမားသော တည်းခိုခန်းတစ်ခုကို သူဌေးကတော်ဒေါ်သိန်းသိန်း ပိုင်လေသည်။ ဒေါ်သိန်းသိန်းဟုခေါ်နေရသော်လည်း အသက်မှာ ၄၀ ဝန်းကျင်၌ရှိ၍ ရုပ်ရည်မှာလည်း ကလေး ၃ ယောက်မိခင်ဟု မသိသူများအဖို့ ယုံကြည်ရန်ခက်လှ၏။ 

လင်သေ၍ ကျန်ရှိနေသေးသောပစည်းများလဲ မပျောက်ရန် အိုးမကွာ အိမ်မကွာ ဝင်ငွေရနိုင်သော အလုပ်ဖြစ်၍ ထိုကဲ့သို့ တည်းခိုခန်းဖွင့်ကာ မိသားစု စားဝတ်နေရေး ပြေလည်ခဲ့ကြသည်။ 

ကြီးမားသော နှစ်ထပ်တိုက်အောက်ထပ်အား အခန်းများဖွဲ့ကာ အပေါ်ထပ်၌ သူတို့မိသားစု နေထိုင်ကြသည်။ မိသားစုဟုဆိုရာ၌ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ သမီးတစ်ယောက်နှင့် ခြောက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက် အိမ်ဖော်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် သာရှိကြသည်။ 

အဝေးပြေးကားဂိတ်တစ်ခုနှင့်လည်းနီး၍ ဧည့်နှင့်မပြတ်လှချေ။ နေ့ပိုင်းဧည့်လက်ခံစာရေးဦးမြသော်နှင့် ညပိုင်းဧည့်လက်ခံစာရေးအဖြစ် မောင်မောင်ဆိုသော တက္ကသလိုကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို ခန့်ထား၏။

မောင်မောင်မောင်၏အသက်မှာ ၂၀ ဝန်းကျင်ရှိ၍ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းသပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်ကာ မိန်းမပျိုများ၏စိတ်တွင် ကြွက်သားအဖုအထစ်တို့ဖြင့် ချစ်ချင်စရာကွယ်ဟူသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို ပိုင်ဆိုင်သည်။ တကယိုရေတကာယသမားဖြစ်ကာ တည်းခိုခန်း၌ပင် ညအိပ်သည်။ 

တည်းခိုခန်းပိတ်ချိန်မှာ ည၉နာရီဖြစ်သော်လည်း ယနေ့ည အနည်းငယ်ပူသဖြင့် မောင်မောင်မှာ သူ့သူငယ်ချင်း ဒရိုင်ဘာအောင်သိန်းနှင့် စကားတပြောပြောနှင့် လေညင်းခံနေသည်။ ထိုချိန်၌ အဝေးပြေးကားဂိတ်၌ တောင်ကြီးမှဝင်လာသောကားဆိုက်သည်။ ခါတိုင်းအချိန်ထက် ၆ နာရီမျှနောက်ကျဝင်ခြင်းဖြစ်၍ လမ်း၌ရှာဖွေရေးကြောင့်တချိန် ကားပျက်ခြင်းကြောင့် တချိန်ဖြစ်၍ နောက်ကျရခြင်းဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ဆူညံလာသည်။

ဆိုက်ကားမြင်းလှည်းခေါ်သံများနှင့် ခရီးသည်များ၏စကားသံများနှင့် ပွက်လောရိုက်နေကြသည်။ ကားဂိတ်မှ ချာတိတ်တစ်ယောက်ရောက်လာကာ " ကိုမောင် ကားအားသလား နန်းရှေ့သွားမဲ့ ခရီးသည်တစ်ရောက်ရှိတယ် "

" အေး - - ဟေ့ အားတယ် အောင်သိန်းရေ ငါလိုက်မယ် ဧည့်လာမယ်ထင်ရင် မင်းလဲကြည့်လက်ခံထားလိုက်ကွာ " 

အောင်သိန်းကိုပြောရင်း ကားဂိတ်ဖတ်သို့ ထွက်လာခဲသည် မောင်မောင်မှာ ကားမောင်းတတ်ခါစဖြစ်၍ အလွန်မောင်းချင်နေခြင်းကြောင့် အံကျပင်။ လိုက်ပို့ရမည့်ခရီးသယ်ကိုတွေ့ရတော့ မောင်မောင်အံ့အားသင့်သွားသည်။ ညကြီးမိုးချုပ် လိုက်ပို့ရမည့်သူမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ခန့်ရှိ၍ အလွန်လှပသောရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။ သူမမှာသာမန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်မျှအရပ်ဖြစ်၍ ဖွင့်ဖွင့်ထွားထွားနှင့်လုံးကြီးပေါက်လှပုံစံမျိုးပင် ရင်သားနှစ်မွှာမှာလုံး၍လှသလောက် တင်မှာကား၏။

မျက်နှာအလှနှင့်ကိုယ်လုံးကိုပေါက်မှာ ယောကျ်ားများနှစ်ခါပြန်ကြည့်ရမည့် အလှမျိုးကိုပိုင်ဆိုင်သည်။ မောင်မောင့်ဘေးသို့ကြီးမားလုံးဝန်းသော ဖင်ကြီးကိုမ၍ ဝင်ထိုင်သည်။ မွှေးကြိုင်လှသော ရနံ့က မောင်မောင့်နှာခေါင်းကို ကလိလာသည်။ 

မောင်မောင်၏စပ်စုမှူကြောင့် သူမ၏နာမည်မှာ ခင်ခင်ထွေးဖြစ်ကြောင်း ယခုတခေါက်ပင် မန်းလေးနှင့် ကုန်ကူးဘူးကြောင်း လမ်း၌ ဒုက္ခရောက်၍နောက်ကျခြင်းနှင့် အသိတစ်ယောက်၏ လိပ်စာကို မသိသောနေရာ၌ ရှာဖွေ၍ တည်းရမည် ဖြစ်ကြောင်းများပါသိရသည်။ 

အချိန်မှာလည်း ညကြီးမိုးချုပ်ဖြစ်နေ မောင်မောင်ကလည်း ကားလမ်းကြောင်း မကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ခင်ခင်ထွေး၏အသိအိမ်မှာ ရှာမတွေ့ပဲ ဖြစ်နေသည်။ ဒုက္ခပါပဲ ခုညတော့ ဘယ်အိပ်ရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး ဟု တစ်ယောက်ထဲပြောသလို ညည်းနေသည်။ တနေကုန် ပင်ပန်းလာခြင်းကြောင့် အနားယူချင်ဟန်ရှိသည်။

" ဒီလိုလုပ်နေ အမ ကျွန်တော့ကို စိတ်ချရင် ကျွန်တော်အိမ်လိုက်တည်းပေါ့ အမပစ္စည်းတွေနဲ့ညဆို တာနေရာမကောင်းရင် စိတ်မချရဘူး "

'' မဖြစ်သေးပါဘူး ငါ့မောင်ရယ် တည်းခိုခန်းပဲသွားချင်ရင် ဒီအချိန်ရသေးတယ် မှုတ်လားဟင် " 

" အမပဲ သေချာစဉ်းစားကြည့်လေ ဒီပစည်းတွေနဲ့ အချိန်မတော် အမလိုလှပတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲဆိုရင် ဝန်လေးကြမှာ တခုတော့ရှိတယ် ကျွန်တော့အသိတည်းခိုခန်းမှာ မေးပေးမယ် ကျွန်တော်မိန်းမခိုးလာတဲ့ ပုံစံမျိုးပေါ့ အဲဒီစာရေးက သူငယ်ချင်းပါ ဒါမှ အမစိတ်ချရမှာ " 

ခင်ခင်ထွေး စဉ်းစားဟန်ပြုနေပြီး မောင်မောင်တို့မှာလဲ ဒီဖက်၌နောကြေပြီးသား အကြံအဖန်ကျွမ်း၏ ။

" အမပဲစဉ်းစားကြည့်လေ တစ်ယောက်ထဲဆိုရင် မသမာသူတွေနဲ့ တွေ့ရင် အမပဲဒုက္ခရောက်မှာ " 

" ကောင်းပြီလေ ငါ့မောင်တော့ အမစိတ်ချပါရစေ "

" စိတ်ချပါအမရယ် မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရပါဘူး မနက်ကျရင်လဲ အမကုန်တွေ ကျွန်တော် လိုက်ရောင်းပေးပါ့မယ် "

မောင်မောင်တို့ တည်းခိုခန်းသို့ပြန်ရောက်လာသောအခါ အောင်သိန်းကို မောင်မြင့်က မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ အောင်သိန်းမှာအထာသိပြီးဖြစ်သည်။

“ သူငယ်ချင်းရေ၊ ကိုယ်အမျိုးသမီးဘဲ၊ ဒီညကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကိုအခန်းပေးပါ။” 

ရရှိလာသောအခန်းမှာ မောင်မောင်တို့ ဒီညချောင်းကြည့်ရန် သေချာချန်ထားသောအခန်းဖြစ်သည်။ တဘက်ခန်းမှစုံတွဲသည် အလွန်သောင်းကျန်းနေ၏။ ယခုညကျကျနနကြည့်ကြရန် အောင်သိန်းကိုသေချာခေါ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ခင်ထွေးပစ္စည်းကိုနေရာတကျအရင်ထား၍ ရေအရင်ချိုးသည်။ 

ရေချိုးခန်းသို့စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ရေချိုးနေသည်။ တဖက်က အိမ်သာခန်းထဲ၌မောင်မောင်ရောက်နှင့်နေပြီ...ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ကြည့်လိုက်သောအခါ ဖြူဝင်းနေသော နို့နှစ်လုံးနှင့် ဖြောင့်စင်းနေသောပေါင်တံ ၂ချောင်းအထက်ပိုင်းရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာအမွှေးကြိုးတိုးကျဲတဲနှင့် အထင်းသားဖြစ်နေသည်။ 

တင်ပါးတွေမှာ လုံးဝိုင်း၍ကားနေသည်။ ပေါင်၂ချောင်းကား၍ စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးခြင်း နို့နှစ်လုံးကို သုံပုရာဆပ်ပြာနှင့်ကျကျနနပွတ်ချေ၍ သန့်ရှင်းနေသည်ကို မြင်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးရေချိုးပြီး အခန်းတွင်း၌ ထမီရင်လျှားနှင့် ပင် ကိုယ်လက်သုတသ်င်နေသည်။ တဖက်နံရံမှ မှန်ကိုကြည့်၍ ခေါင်းဖီးနေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ကုတင်လှုပ်သံနှင့်အတူ တအင်အင် တအားအားနှင့် ညည်းညူသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ကြည့်နေသောမှန်အောက်တည့်တည့်မှ အပေါက်သေး သေးလေးကို တွေ့သွားသည်။ 

ချောင်းကြည့်လျှင် စိတ်ကမည်သို့မျှ တားဆီးမရတော့ပေ။ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ခင်ခင်ထွေးအဖို့အသက်ရှူမှားစရာဖြစ်နေသည်။ တဖက်ခန်းမှစုံတွဲ၏ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနေကြပုံဖြစ်သည်။အမျိုးသမီးမှာဒူးထောက်ပေါင်ကားပုံစံနှင့် ခြေထောက် ၂ချောင်းကိုမြှောက်ကာ ယင်းကြား၌ ယောင်္ကျားလုပ်သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ဆောင့်လိုးနေသည်။ အထက်ကဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်းအောက်မှ အမျိုးသမီးမှာ အမျိုးသား၏ခါးကို ခြေထောက်နှင့်ညှပ်၍ အံကျကော့ပေးနေသည်။ ခင်ခင်ထွေးသည် ဤကိစ္စ၌ အစိမ်းသက်သက်မဟုတ်ချေ။ 

ယောင်္ကျားနှင့်ကွဲနေသည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သော တစ်ခုလပ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လီးနှင့်အလိုးမခံရသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်၍ ယခုလိုစိတ်အေးလက်အေးတိတ်ဆိတ်သောအချိန်၌ အခြားစုံတွဲများ စိတ်ရှိလက်ရှိလုပ်နေပုံကိုမြင်ရသောအခါ ခင်ခင်ထွေးစိတ်ထဲ၌ မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ ကြည့်လေ…. ခင်ခင်ထွေးကြည့်နေတဲ့အပေါက်တည့်တည့်မှာ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကြီး ဖြေးဖြေးခြင်းတစ်ချက်ခြင်းဆောင့်သွင်းနေပုံ၊ အောက်မှနေသော အမျိုးသမီး၏ စိတ်ခံစားမှုကိုကြည့်၍ သူမကိုယ်တိုင်ခံချင်နေသည်။

မျက်စိကိုမှိတ် အံကိုကြိတ်၍ခံနေပုံကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်နေရသည်။ အလိုးခံရသောအရသာကို တမ်းတမိသလို သူမစောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းကြွလာကာ အရည်ကြည်များပင်စိမ့်ထွက်နေလေပြီ… အပေါ်မှယောင်္ကျားမှာ ဖြေးဖြေးခြင်းလှိမ့်သွင်းနေရာမှ မြန်မြန်နှင့်တအားစောင့်လာသည်။ 

လက်၂ဖက် ကအမျိုး သမီး၏ နို့လုံးကိုဆွဲဆောင့်သည်။ ဆောင့်တာမှ တအားဆောင့်သည်။ ရှေ့မှမြင်ကွင်းကို စိတ်ဝင်စားနေ၍ တံခါးပေါက်မှ မောင်မောင်ဝင်လာသည်ကို ခင်ခင်ထွေးမသိလိုက်ချေ။ မောင်မောင်မှာ နေ့လည်ကသူတို့ချောင်းကြည့်ထားပြီးဖြစ်သဖြင့် တဖက်ခန်းမှ အခြေအနေကို ရိပ်စားမိသည်။

ထို့အတူ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်ထွေး၏ ဆန္ဒကို မောင်မောင်တို့သိလိုက်လေပြီ။ ချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်ပြီးသား၊ ရေချိုးစဉ်က မြင်လိုက်သောခင်ခင်ထွေး၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းအလှကို ပြန်လည်မြင်ယောင်ကာ မောင်မောင်၏လီးကြီးမှာ မြွေဟောက်ပါးပြင်သကဲ့သို့ ထောင်တက်လာသည်။ မောင်မောင်ဖြေးဖြေးခြင်းပင် ခင်ခင်ထွေး၏နောက်ကျောဘက်သို့ အသာပင်ကပ်သွားသည်။ တောင်နေသောလီး ကြီးနှင့် ခင်ခင်ထွေး၏ဖင်ကြီးကိုအသာထောက်ပေးရင်းနှင့် 

“ မမ…”

“ အို….မင်းဘယ်အချိန်ကရောက်တာလဲဟင်”

ဟု အပျိုဖြန်းလေး၏ရှက်စရာအမူအယာလေးနှင့် မောင်မောင့်ကိုလှည့်ပြောလိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲသို့အံကြလာသော ကိုယ်လုံးအား မောင်မောင်ဆီးဖမ်းယင်…

“ မမရယ်…မမဘာတွေမြင်နေရပြီးဘယ်လိုခံစားနေရတယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်..”

ဒီကိစ္စဟာ လိုအပ်ချိန်မှာ ဖြေဖျောက်နိုင်မှ စိတ်လက်ကြည်သာမှာပါ..ကျနော်လဲလေ မမကိုတွေ့စထဲက စိတ်ဝင်စားနေတာ..ချစ်ခွင့်ပေးပါနော်..မမရယ် နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်က ခင်ခင်ထွေး၏ နားရွက်နောက်ဆံနားမှ တဖြေးဖြေး လည်ပင်းသားတလျှောက်နမ်းလာသည်။ 

အောက်မှတောင်နေသောလီးကြီးမှာလဲ ခင်ခင်ထွေး၏ စောက်ဖုတ်ကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထောက်လျှက်ရှိသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ အရပ်အမောင်းအတော်အတန်မြင့်သောကြောင့် လီး နှင့်စောက်ဖုတ်အံဝင်ခွင်ကြဖြစ်နေသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏အယုအယ အနမ်းမခံရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ အသက်ရှူရန်ပင်မေ့နေပြီး ငြင်းဖို့ရာအတန် ကြာမှ သတိရသည်။

သို့သောငြင်းရန်လည်း မဝန့်ရဲချေ။ သူမကိုယ်တိုင်မှာလည်း ခံချင်နေပြီလေ။ 

“ မောင်လေးရယ်..မမတောင်းပန်ပါတယ်..မမကိုသနားပါကွယ်” 

ပါးစပ်က ပြောနေသော်လည်း လူကမရုန်းမိ၊ မောင်မောင်မှာလက်သွက်ပြီး ပါးနမ်းရင်း မွှေးမွှေးပေးရင်း ခင်ခင်ထွေး၏ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ “အမေ့” ယောင်အော်ယင်း ထမီကိုဆွဲလိုက်ရာ ထမီကိုမဆွဲမိဘဲ မောင်မောင်၏တောင်မတ်နေသောလီးကြီးအား ဆွဲမိသွားသည်။ ခင်ခင်ထွေး တွန့်သွားသည်။အတော်အတန်ကြီးမားသော သူကတောင့်တနေသောအရာကို မရည်ရွယ်ဘဲ ကိုင်မိသွားခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ မောင်မောင်မှာ ခင်ခင်ထွေး၏နှုတ်ခမ်းအစုံအားစုပ်ယူလိုက်သည်။ 

ဖိုမဆက်ဆံရေးနှင့်ပတ်သက်ပြီး မောင်မောင်ကကျွမ်းကျင်ပြီးသား။ ခင်ခင်ထွေးအသက်ရှူကြပ်သွားသကဲ့သို့ ကုတင်ဘကသို့တဖြည်းဖြည်းရောက်သွားသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ ဟန်ဆောင်ရုံးနေပါသော်လည်း မောင်မောင်၏အပြူအစုအယုအယကြောင့်သာယာမိနေပြီ။ ခင်ခင်ထွေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်အကျမှာ မောင်မောင်ကခွရက်ဖြစ်သွားသည်။

ပိုမိုပြီးမောက်လာသောဆီးခုံ အား အသာဖျစ်ရင်း စောက်ဖုတ်အက်ကြောင်းလေးကို စမ်းလိုက်ချိန်ဝယ် စောက်ရည်ကြည်များစိုရွဲနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ သူမ၏ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကကျိတ်ခံနေရတော့သည်။ မောင်မောင်မှာသူ၏လိင်တံကိုလက်နှင့်ကိုင်၍ ခင်ခင်ထွေး၏အဖူးဖြစ်သော စောက်စေ့ကလေးအား ဒစ်ပြားနှင့် ပွတ်သပေးနေသည်။ 

အထက်အောက်ပွတ်ပေး၍ အပေါက်ဝကိုလည်း အနည်းငယ်သွင်းလိုက်နှင့်ပြုစုနေသည်။ ဤကဲ့သို့ပြုမူခြင်းမှာ မိန်းမတယောက်အတွက် အရသာအရှိဆုံးဖြစ်ကာ ခင်ခင်ထွေးကိုယ်တိုင်ပင် တင်ကလေးကော့ကာကော့ကာနှင့် ရင်ကလေးဆော့လာရသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ ပါးစပ်ကတအင်အင် တဟင်းဟင်းနှင့်ညည်းသံပြုလာသည်။

အောက်မှဆက်ဆလူးဖြစ်ကာ လိုး ပါတော့သွင်းပါတော့ဟု မပြောရုံတမယ်ဖြစ်လာတော့သည်။ မောင်မောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူပေးသောအခါ ပြန်၍တအားဖက်မိနေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့်ပွတ်ပေးယင်းမှ နို့တလုံးကိုပြောင်း၍ ငုံစို့လိုက်သည်။

“ မောင်မောင်ရယ်၊ မမတော့ ခံစားရတာတမျိုးကြီးဖြစ်လာပြီ၊ အနေခက်သလိုဘဲ ရင်ထဲမှာကြပ်လာပြီ”

မောင်မောင်မှာ တွင်းဝ၌တေ့ထားသော လီးအားဒစ်မြပ်ယုံမျှသွင်းလိုက်သည်။ ကြပ်တပ်တပ်လေးဖြစ်နေသည်။ မောင်မောင်ကဖိကပ်ထိုးခြလိုက်သောအခါ ကြပ်ကြပ်ကလေးပင်ဝင်သွားလေတော့သည်။ ခင်ခင်ထွေးမှ တအား ကော့လာပြီးလျှင် လီးနှင့်စောက်ပတ်ကွာသွားမည်ကိုစိုးရိမ်မိသည့်အလား တင်ပါးကိုမြှောက်ပင့်ပေးမိသည်.။ မောင်မောင်ဆီသို့ခေါင်းကလေးထိုးကာ မောင်မောင်၏နှတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပေါင်ကိုကားပေးလာသည်။

မောင်မောင်မှာလဲ လီးကိုတဖြည်းဖြည်းထုတ်ကာ တဝက်လောက်အရောက၌ ရပ်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင်ပင် ဆတ်ခနဲထောင်ပေးလိုက်သည်။

“ အိုး….ဟုပင် ခင်ခင်ထွေးယောင်၍ အော်၍တကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲမမရဲ့” 

“ သွား…သူသိပ်ကဲတာဘဲ..ဒီမှာဖြင့်တကိုယ်လုံးနာနေပြီ။ သူသိပ်ကြမ်းတာဘဲ” 

ဟု ပြောရင်း သူမမှာအားကြမခံ အခေါင်းမှ အသာရှုံပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါအရသာ ရှိသူက မောင်မောင်ပင်.. မောင်မောင်သိပါပြီ..ဘာမှမလုပ်ရသေးခင်သူသိပ်ကြမ်းတာဘဲဟု ပြောလိုက်ကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေး ပါဟုပြောခြင်းပင်.. မောင်မောင်မှာ ၂ချက် ၃ချက်အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အောက်မှခံနေသူမှာလဲ..အသာကလေးမြှောက် မြှောက်ပေးနေသည်။

ခင်ခင်ထွေးပေါင်၂ချောင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းကားလာ၍ ခြေထောက်မြှောက်ပေးမိနေသည်။ မောင်မောင်မှာ ဟိုင်းထိုးသကဲ့သို့ လက်၂ဖက် ကြမ်းသို့ထောက်ရင်းမှ မစောင့်ဘဲ လီးနှင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ မွှေနေသည်။ 

ခင်ခင်ထွေးမှာ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းသံပြုရင် သူမ၏ရမ္မက်စိတ်တွေပြင်းထန်လာတော့ရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်မှ ပိုမိုဖောင်းကြွလာပြီး ယင်းအချိန်မှာပင် မောင်မောင်မှာ ၂ချက် ၃ချက်ခန့်တအားဆောင့်ကာ သွင်းလိုက် တဖွတ်ဖွတ်အသံများမြည်လာသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်များမှာလည်း စိမ့်၍ထွက် လာသည်။ မောင်မောင်မှာ လီးကလဲဆောင့်ရင်း လက်၁ဖက်မှလဲ နို့သီးဖျားလေးကိုခြေပေးနေသည်။

“ မောင်မောင်ရယ်…မမ..တအားအော်မိလိမ့်မယ်…အကုန်ယားနေပြီကွယ်”

“ မောင်လဲ ကောင်းတာပါဘဲမမရယ်”

“ ဒီပုံစံကပေါင်ညောင်းတယ်…ပြီးတော့ မမလဲပြီးချင်လာပြီ”

“ အဲလိုဆိုရင် မမဖင်အောက်က ခေါင်းအုန်း ချလကိုလေ..ပြီးတော့ခြေထောက်ဆင်းလိုက်ပေါ့”

လီးနှင့်စောက်ပတ် မချွတ်ဘဲ ဖင်အောက်သို့ ခေါင်းအုန်းသွင်းလိုက်ကြသည်။ အနေအထားမှာ လုပ်သူရော ခံသူပါ အလွန်ကောင်းသောပုံဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့် ဆောင့်ရသူအဖို့ အားနှင့်ထမ်းကာဆောင့်နိုင်သည်။ မောင်မောင်မှာ ခင်ခင်ထွေးအပေါ်မှာ မြင်းထိုင်၍ တချက်ခြင်းဆောင့်သွင်းနေသည်။ လက်၂ဖက်လဲ နို့ ၂လုံးကို ခြေလျှက်

“ အင်း….ကောင်းလိုက်တာကွယ်..ရင်ထဲမှာစိမ့်သွားတာဘဲ”

“ ချစ်မမရယ်…မမဟာလေးက သိပ်အတွေ့ထူးတာဘဲ”

ဆောင့်၍ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်ရာ ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် ကော့၍ ကော့၍ လာကာ

“ ဟင်….ဟင်…မောင်လေးကသိပ်သန်အလိုးကောင်းတာဘဲ..စိတ်လဲရှည်တယ်…ဒါမှမမကကြိုကတာ” 

ခင်ခင်ထွေးမှာ အရသာမျိုးစုံခံစားနေရသည်။ တအိုအို..တဟင်းဟင်းနှင့်ခံ၍ ကောင်းနေသည်။ မောင်မောင်မှာ တချက်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လီးကိုအဆုံးထိသွင်းကာ ငြိမ်နေသည်။ လက်ကအငြိမ်မနေဘဲ..ခင်ခင်ထွေးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာအယာကားစွင့်ပေးပြီး အကြောများတင်းနေသည်။ အခံကောင်းအလိုးကောင်းအနေမျိုးပင်။

“ မောင်လေးရယ်..မမတော့တအားယားနေပြီ..လက်ရောလီးရော အတော်သောင်းကျန်းတဲ့ကလေး”

“ ကောင်းတာပေါ့..မမရဲ့..မမရောမကောင်းဘူးလားဟင်”

“ မောင့်လီးကြီးကမသိဘူးလားဟင်” ဟုပြောရင်း အထဲမှ အသာညှပ်ပေးလိုက်သည်။

“ မသိဘူး..ပါးစပ်ကပြောမှသိမှာပေါ့”

“ ကဲ.ကိုတော်လေးရယ်..ကောင်းပါသတဲ့ရှင်..မမကိုမင်းအရှက်ကုန်အောင် လုပ်နေတာလာဟင်..

ဒီမှာဖြင့် မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆောင့်စမ်းပါ” မောင်မောင်မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်သွင်းနေရာမှ..ဆက်တကိုပင် တအားဆောင့်ပေးလိုက်သည်..

“ မောင်ရယ်…ကျွတ်ကျွတ်….ဆောင့်စမ်းပါတအား…ဟုတ်ပြီ”

မောင်မောင်ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ဒစ်ဖျားမှယားလာ၍ ခဏနားထားသည်.။ ခင်ခင်ထွေးမှာ အောက်မှကော့လိမ်နေပေပြီ

“ ဟင်းဟင်း…ဟင်းဟင်း” နှင့်ပြောရင်းမောင်မောင်ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေသည်ကို မကြိုက်သည့်လေသံပေးနေသည်။

“ ဘာလဲဟင် မမ”

“ လိုးပါတော့ကွယ်”

“ လိုးနေတာဘဲ မမရယ်”

“ အဲလိုမဟုတ်ဘူး..သိရဲ့သားနဲ့ကွာ”

မောင်မောင်ကိုသိရက်နှင့်မသိဟန်ဆောင်ပေးခြင်းဖြစ်၏

“ အော်….မမကလဲ..တအားဆောင့်ပေးရမှာလား”

“ ဟုတ်တယ်..ကဲ..ကိုယ်တော်လေးရယ်.ဆောင့်ဆောင့်…မမတ..အားယားလာပြီ..ပြီးချင်နေပါပြီကွယ်”

မောင်မောင်မှာလဲ..ပြီးချင်နေပါပြီ..အောက်မှ ခင်ခင်ထွေး၏ အပေးကောင်းခြင်းကြောင့် သူ့လီးမှာ ယားယံလာပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းအချက်၂၀ ခန့်ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆောင့်လိုက်သောအချက်တိုင်းအား ခင်ခင်ထွေးမှ မလွတ်တမ်း ကော့ပေးနိုင်၏

“ ဟုတ်ပြီ..အဲဒိအတိုင်းဆောင့်စမ်းပါ…အထက်နားကပ်ဆောင့်..တအားကြီးကိုဆောင့်လိုက်ပါ..တအား… တအား”

နှင့်ပင် စကားပြီးဆုံးအောင်မပြောလိုက်နိုင်….။ အံကိုကြိတ်၍ အိပ်ရာခင်းကို လက်၂ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားသည်။

ခင်ခင်ထွေးအပြီးတွင် စောက်ခေါင်းထဲမှ ရှုံချီပွချီနှင့် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ခြင်း…တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလိုက်ခြင်းကြောင့် မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ စွဲညှစ်ခြင်း ကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်များကို ဗျစ်ကနဲ ပန်းထုပ်လိုက်လေသည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ခင်ခင်ထွေးအပေါ်သို့ အသာမှောက်အိပ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံအားစုပ်ယူလိုက်သည်။ ခင်ခင်ထွေး မှာလည်းမောင်မောင်လွတ်ထွက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သိအလား တအားပြန်ဖက်ထားရင်း ၂ယောက်သား လောကကြီး၏ စည်းစိမ်ကို အပြည့်အ၀ ရရှိသွားကြသည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အသွေးအသား (စ/ဆုံး)

အသွေးအသား (စ/ဆုံး)

အမရာမောင် ရေးသားသည်။

အိမ်ခြေ ၅၀ ခန့်ရှိသော သူတို့ရွာကလေးသည် ရိုးမတောင်တန်း နံဘေးတွင် တည်ရှိလေသည် ။ အများအားဖြင့် သစ်ခုတ်၊ဝါးခုတ်၊ မီးသွေးဖုတ်၊ တောင်ယာ၊ မွေးမြူရေး အလုပ်တို့ဖြင့် အသက်မွေးကြသည်။

ဆယ်တန်း စာမေးပွဲဖြေပြီး မြို့မှပြန်လာသော သူရအား သူ့အမေ မစန်းပုက အပြေးဆီးကြိုသည်။ သူရသည်တစ်ရွာလုံးတွင် စာအတော်ဆုံး ။ ဖခင်လုပ်သူ ဦးထွန်းခိုင်က သစ်ပွဲစားမို့ မြို့ မှာကျောင်းထားပေးနိုင်သည်။ သူရကလည်း ညဏ်ကောင်းသည် ။ ကြိုးစားသည်။

ဖြေနိုင်လားဟု ဝတ္ထရား အရသာ မစန်းပုက မေးပေမဲ့ သူ့သား ဆယ်တန်း အောင်မည်ဆိုတာ ယုံကြည်သည်။ သို့သော် မိဘတို့ အချစ်စိတ်ကား စိုးရိမ်စိတ်ကတော့ ပါစမြဲ မဟုတ်လား။ မစန်းပုအား သူရကိုအားရပါးရ နမ်းရှုပ်သည်။ သူရက

“ အမေ ထမင်းဆာတယ်  ”

“ သားရယ် ရေချိုးပြီး အေးဆေးနားပါအုံးလား ပြီးမှစား အစောကြီးရှိသေး  ”

မစန်းပုက အိမ့်နောက်ဖေးဘက်က လှမ်းအော်သည်။

“ အမာရေ ညဉ်းတူပြန်ရောက်တယ် ဟေ့ မိဆုရောလာကြ ညစာ ကောင်းကောင်း ချက်ရအောင်ဟေ့  ”

အမာဆိုသည်မှာ သူ့အဖေ ညီမ ။ မိဆုကတော့ သူနှင့်တစ်ဝမ်းကွဲ။ ၈ တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်သည် ။ အပျိုပင်ဖြစ်နေသည် ။ အသားညိုညို အရပ်အမောင်းက သူ့အမေ ဒေါ်အမာလို သေးသေးပုပု မဟုတ်။ ရေမိုးချိုးညစာစားရင်း ညဘက်စကားဝိုင်း ဖွဲ့သည်။ သူရက 

“ ဒေါ်လေးတို့များ သူ့ယောကျ်ား တောတက်တာ အကြောင်းပြပြီး စားရိတ်သက်သာအောင် အိမ်မှာ လာနေတာမလား  ”

ဟု စသည်။ မိဆုက မခံခြင် ။

“ ဟဲ့နင့်စိတ်နဲ့ မနှိုင်းနဲ့ ငါတို့ အိမ်နားမှာ အရက်ဆိုင်နဲ့ မူးမူးရူးရူးတွေနဲ့ အဖေမရှိလို့ လာနေတာ ဘာဖြစ်လဲ ငါ့ဦးလေး လုပ်စာ စားတာ  ”

ဒေါ်အမာက.

“ နင်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတိုင်းပဲ  ”

ညဘက် ဒေါ်စန်းပုက အိမ်အောက်ထပ် သူတို့ လင်မယား အခန်းမှာ အိပ်သည်။ ဒေါ်အမာ၊မိဆု၊သူရတို့က အိမ့်အပေါ်ထပ် တံခါးတွေ ဖွင့်ကာ ခြင်ထောင် မထောင်ဘဲ အိပ်ကြသည်။ လေတဖြူးဖြူးနဲ့ သူရက ဒေါ်အမာနဲ့ မိဆုကြား နေရာလုသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အနိုင်ရသည် ။ ဒေါ်အမာကို ခွကာ အိပ်သည်။

မိဆုကား နုတ်ခမ်းစူ စိတ်ကောက်သည်။ 

.....................................

နွေရက်တွေကား တဖြည်းဖြည်း အပူရှိန်မြင့်လာသည်။ ညဘက်ဆို ရေချိုးပြီးမှ အိပ်လို့ပျော်သည်။ ဦးထွန်းခိုင် အိမ်ပြန်ရောက်သော ည ။ မြို့မှသစ်ပွဲစားများနှင့် သောက်လာပုံရသည်။ ရေမိုးချိုးပြီး အရက်သောက်သည်။ သစ်မြတ်လာပုံရသည်။

သူ့ညီမ အမာ၊ တူမ မိဆု နှင့် သူရတို့ကို မုန့်ဖိုးပေးသည်။ ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ စားဖွယ်ကလည်း အစုံ။ တပျော်တပါး ။ တောရွာတို့ ထုံးစံအတိုင်းပင် ည ၈ နာရီကျော်လျှင် အိပ်မောကျကုန်သည်။ သူရ တရေးနိုးလာသည် ။ ချွေးတွေက ရွှဲလို့ ။ မိဆုကတော့ ထမိန်လန်ကာ အိပ်မော ကျနေသည် ။ 

ဒီကနေ့ည ထူးဆန်းနေသည် ။ သူ့လိင်တံ မာကြောတောင့်တင်းကာ လိင်စိတ်က နိုးကြွနေသည်။ မိဆုကို ကြည့်မိတာနဲ့ ပိုမာလာသည်။ ပေါင်တံကြီးများကြား ထမိန်အုပ်ထားသော အမှောင်ထုဆီ ခနခန ကြည့်မိသည်။

သက်ပြင်းလည်း ချမိသည် ။ ဒေါ်လေး အမာကတော့ ကျောပေးကာ တင်သားများ စွင့်ကားလျက် အိပ်နေပြီ။ မဖြစ်ဘူးမဖြစ်ဘူး သူရ ခပ်ဖွဖွ ထကာ အိမ်အောက် ဆင်းဖို့ပြင်သည်။ ဒီကိစ္စကို အိမ်သာမှာ ရှင်းရမည် ။ သူထတော့ ဒေါ်လေး အမာ နိုးလာသည်။

“ သား အိမ်သာလား ဒေါ်လေးလည်း လိုက်မယ်လေ  ”

အိမ်အောက် လှေကားအတိုင်း အလင်းရောင် ဝိုးတဝါး သူရ ပုခုံးကို ဒေါ်လေးအမာက ကိုင်ကာ လိုက်သည်။ လှေကားထစ် အဆုံး အမှောင်ထဲ ဖိနပ်ကို စမ်းရှာရသည်။ ဒေါ်လေးဖင်နှင့် သူ့လိင်တံ ထိုးမိသည်။  ဒေါ်လေးကလည်း သူရလိင်တံကို ကိုင်မိပြန်သည်။ ဒီအခိုက်မှာပင် သူတို့ ၂ဦးစလုံး ပို၍ တိတ်ဆိတ်သွားစေတာကတော့..

“ ဗျစ် ဗျစ် ဒုန်း ဒုန်း အား အ အကို အား ဖွတ်ဗတ်ဗတ် ဒုန်းကျွီ   ”

ဦးထွန်းခိုင် အရက်မူးမူးနှင့် တအိမ်လုံး အိပ်ပြီ ထင်ကာ မစန်းပု နဲ့ ဆော်နေကြသည်။ အိမ်သိပ်ကပ်လေ့ မရှိသော ဦးထွန်းခိုင်နှင့် ကာမဆန္ဒ ငတ်မွတ်နေသော မစန်းပုတို့ကား တလောကလုံးကို မေ့နေခြေပြီ။ သူရနှင့်ဒေါ်အမာကား အသက်ပင် မရှူရဲ။ အတော်ကြာ ငြိမ်ရပ်နေမိသည်။

ဒေါ်အမာ သူရနား ကပ်ပြီး

“ ဖြည်းဖြည်းခြင်း သွားကြမယ်  ”

အသံက တုန်နေသည်။

“ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့  ”

ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်အမာက ရှေ့က ဦးဆောင် နောက်ဖေးတံခါးဆီ အခန်းထဲက အသံကတော့ သူတို့ကို သတိ မပြုမိ။ အပေါ်တံခါး မင်းတုန်းကို အရပ်မြင့်သော သူရက အသာဖြုတ်သည် ။ ထိုသို့အသံ မကြားအောင် ဖြုတ်နေရင်းမှပင် သူရ လိင်တံက ဒေါ်အမာ တင်ပါးနှစ်ခုကြား ထောက်မိနေသည်။

သူရ အနေဖြင့် ကြာကြာလေး ထောက်ခြင်နေတာနဲ့ အားနဲ့ ဖိတွန်းမိတာ သူ့ကိုယ်သူ သိသည် ။ ဒေါ်လေး အမာကား ယောကျ်ားနဲ့ မအိပ်ရတာ ၅ လ ကျော်ပြီ။ အသက်ကလည်း ၄၀ ။ နွားမှာ စာဥ မယားမှာ ဂျပု ဆိုသည့်အတိုင်း လုံးကျစ်နေသည်။ ဒေါ်လေးလည်း ရင်တုန်နေတာလား ရင်ခုန်နေတာလား မသိ။

တံခါး အသာဖွင့်ကာ ဒေါ်လေး လက်ကိုဆွဲ တံခါးပြန်စေ့သည်။

“ ဒေါ်လေး အိမ်သာ အရင် တက်လေ  ”

ဒေါ်အမာ အိမ်သာထဲ သေးတ ဗြန်းဗြန်း ပေါက်သည်။ ထိုအသံက သူရကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ ပြီးတော့ ရေဖြင့် ဆေးသည်။ သူရကတော့ သေးပေါက်ခြင်လို့ရယ် မဟုတ်။ သူ့လိင်တံကို ပျော့သွားအောင် ရေဆေးနေမိသည်။ နောက်ဖေး တံခါးဆီ ၂ယောက်သား ရပ်ရင်း အထဲက အခြေအနေကို နားစွင့်ကြသည်။

“ ဘယ်လို လုပ်မလဲ  ”

ဒေါ်အမာက ခပ်တိုးတိုး မေးသည်။

“ သူတို့၂ယောက် လုပ်ရင် ၃ ၊ ၄ချီ ကြာတယ် ၊ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး ဒေါ်လေး  ”

သူရက သူ့အဖေနဲ့ အမေ လိုးကြတာ မြင်ဖူးထားလို့ ကြာတက်ကြောင်း သိထားသည်။

“ ဟင်း အာ့ ဒါတွေ သိနေပြီလား လမွှေးတောင် မပေါက်သေးဘဲနဲ့   ”

“ ပေါက်ပ   ”

ပြောပြောဆိုဆို သူရက ပုဆိုးလှန်ပြီး ဒေါ်အမာ လက်ထဲ သူ့လီးကို ထည့်ကိုင်စေသည်။ ဒေါ်အမာကား အရွယ်နှင့် မလိုက် အမွှေးထူလပြစ် သန်မာသော တုတ်ခိုင်သော တူတော်မောင် လီးကို ကိုင်မိတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည် ။သူရက ဒေါ်အမာ လက်ကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆွခိုင်းသည်။

ဒေါ်အမာ ပါးကို နမ်းရင်း နုတ်ခမ်းကိုပါ ဖိစုပ်မိသည်။ ဦးထွန်းခိုင်နှင့် ဒေါ်စန်းပုတို့၏ အခန်းထဲက လိုးသံတွေက ဒေါ်အမာနှင့် သူရ၏ တူရီးအရင်းဆိုသော အသိအား မှေးမှိန် ကွယ်ပျောက်စေခဲ့ပြီ ။ ဒေါ်အမာခမျာ သူ့ယောကျ်ားက နုတ်ခမ်းစုပ်သော အလေ့အထ လုပ်ပေးခဲ့ဖူးပုံ မပေါ် ပါးစပ်ဟလျက် ငြိမ်ခံနေသည်။

သူမ လက်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားလာနေသော တူတော်မောင်၏ လီးကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ နုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းမှ နောက်ဖေး ခန်းတံခါးကို သူရ အသာဂျက်ထိုး ပိတ်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်နှင့်ဒေါ်စန်းပုတို့ လှုပ်ရှားသံရပ်သွားပြီး စကားတီးတိုး ပြောသံကြားရသည်။ ဒေါ်အမာ ရုတ်တရက် သူရလီးကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ကြက်သေသေ သေနေသည် ။

မတော်လို့ အခန်းထဲက ဝုန်းဒိုင်းဆို ထွက်လာမှဖြင့် သူရက လျင်သည် ။ ဒေါ်အမာ လက်ကို အသာဆွဲဖိနပ်ချွတ်ခါ ခြေဖျားထောက် လှေကားဆီ အမြန် သွားသည်။ အခန်းထဲက အသံနားစွင့်ပြီး အပေါ်ထပ် အမြန်တက်သည်။ အပေါ်ထပ် တံခါးပါ ချက်ချ ပိတ်လိုက်သည်။

အိမ်အပေါ် ကြမ်းပြင်တွင် ဘေးခြင်းကပ် ထိုင်ခါ ဆင့်ပေါ်ခြေချထိုင်နေသည်။ အောက်ဘက်က တံခါးဖွင့်သံ ကြားသည်။ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးက သူတို့အပေါ်ထပ် တံခါးဆီ ဝေ့ထိုးသည်။ သောက်ရေအိုး လှန်သံ ရေသောက်သံ ရေခပ်သံ ကြားရသည်။ ဒေါ်စန်းပု အတွက် ရေခပ်ပေးတာ ဖြစ်နိုင်သည်။

တံခါး ပြန်ပိတ်သံကြားရသည်။ မိဆု လူးလိမ့်သံကြောင့် သူတို့ မမြင်ကွယ်ရာဘက် တိုးထိုင်မိသည်။ သိပ်မကြာပါ ။ အောက်ထပ်မှ အခန်းထဲက အသံ ပြန်ထွက်လာသည်။ ဒေါ်အမာ လက်ကို သူရ ဆွဲယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲသည်။

ထမိန်စကို အသာလှန်ပြီး ပေါင်သားတွေကို စပွတ်သည်။ ပီမိုးနင်း စာအုပ် ဖတ်ထား ဖူးကားကြည့်ထား သူများပြောစကားများနှင့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံကို ရင်ခုန်စွာ စိုးတထင့်ထင့်။ အမွှေးများကို အရင်စမ်းမိသည်။

စောက်ဖုတ်ကို မနည်း ရှာစမ်းနေရသည်။ စောက်ဖုတ်က သေးနေသည်။ သူ့ကို ဆရာ့ဆရာများ ပြောကြားဖူးတာ သတိရပြီး ဒေါ်လေး အမာကို အသာ တွန်းလှဲရင်း အောက်ဆင့်တွင် ဒူးထောက်ခါ မိဆု အိပ်နေသော ကြမ်းတပြေးတည်းပေါ်တွင် ပေါင်ကားစေသည်။

ဒေါ်အမာခမျာ အသံလည်း မထွက်ရဲ ။ ဘာလုပ်မလဲ စိုးရွံနေပုံရသည် ။ သူရကတော့ ပေါင်ကို ဖြဲရင်း ဒေါ်အမာ၏ အမွှေးထူထူကြားက စောက်ဖုတ်အသားကို လက်နှင့်ထိထားပြီး လျှာကို တို့လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နံ့ကြောင့် သူရ စိတ်ကြွလာခါ ဖြည်းဖြည်းခြင်း စယက်သည် ။ ဒေါ်အမာ စောက်ဖုတ် အယက်ခံဖူးပုံမပေါ်ပါ။  ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အတင်းစုသည် ။ သူရ ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ရင်း အတွေ့အကြုံအသစ်ကို ငြင်းဆန်နေသည်။

အောက်ထပ်မှ သိမှာ မိဆုနိုးလာမှာစိုး၍ တကြောင်း၊ သူရ၏ အယက်ကောင်းမှုကြောင့် တကြောင်း၊ ဒေါ်အမာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည် ။ပေါင်လေးပါ ဖြဲပေးသေးသည်။အစိကို လျှာဖြင့် ဖိထောက်လျှင် ကော့တက်လာသည်။ သူရခေါင်းကို မြတ်နိုးစွာ ပွတ်ပေးသည်။

အတွေ့ကြုံထူး အရသာထူးသည်ကား သူရ လက်ညိုးပါ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လက်နဲ့ လိုးပေးနေသည် ။ ရွရွကလေး စောက်စေ့ကိုလည်း အသာအယာ ကြမ်းလိုက် နုလိုက် နှေးလိုက်မြန်လိုက် နာရီဝက်လောက် လုပ်ပေးပြီးတော့ သူ့လီးကို ဆွခါ ဒေါ်အမာ အဖုတ်နဲ့ ပွတ်သည်။

အဝတွင် ကစားသည်။ နောက်တော့ သေးကွေးလှသော ဒေါ်အမာ ကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးကာ သူ့လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ နုတ်ခမ်း စုပ်မည်ပြင်တော့

“ တူလေး ဗိုက်ကြီးကုန်မယ် နင့်ဦးလေးက မိုးကျမှပြန်လာမှာ ဒုက္ခ ဖြစ်ကုန်မယ်နော်  ”

“ မကြီးစေရဘူး အရည်ကို အပြင်ထုတ်ပစ်မှာပေါ့  ”

“ တကယ်လည်း ထုတ်အုံးနော် သား  ”

“ စိတ်ချ  ”

သူတို့ အဖြစ်က မိဆုကိုလည်း သတိထားရ အောက်ထပ်ကိုလည်း နားစွင့်ရမို့ အသံထွက်လို့ မရ။ နောက်ဆုံးတော့ သူရက သူ့ဒေါ်လေးကို မတ်တပ်ရပ် ခွချီခါ လိုးရတော့သည်။

ဒေါ်အမာ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ သူ့လအုမှ တဆင့် စီးကျလာနေသည် ။အရည်များကား များသထပ် များလာသည် ။ဒေါ်အမာကား သူ့ပုခုံးကို ဖက်ခါ တိုးတိုးလေး ညီးသည်။ သူရကို သူမက စပြီး နုတ်ခမ်း ဖိစုပ်လာတော့သည်။ ဆောင့်ချက်ကို တဖြည်းဖြည်း လျော့ပေးလိုက်သည်။ သူပြီးခြင်နေပြီလေ။

“ ဒေါ်လေး လေးဘက်ထောက်ပေး ဒါပြီးရင် တော်ပြီ"

ဒေါ်အမာကား အိမ်နံရံကို လက်ထောက် ဖင်နောက်ကော့ပေးသည်။ သူရလည်း သူ့လီးကို နောက်ကနေသွင်းရင်း ဒေါ်အမာ ပုခုံးကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဗိုက်သား မပျော့မတွဲကို လက်ဖြင့် အောက်က ပင့်ပွတ်ရင်းဖင်သားတွေ ကြည့်လိုးတော့ သူ့လရည် ထွက်တော့မည်။ ခပ်ဆပ်ဆပ် ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီး လီးကို အမြန်ထုပ်ခါ တင်ပါးနှစ်ခုကြား ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

မနက်စောစော ရေထချိုးနေသော ဒေါ်အမာ ခမျာ သူ့လိုပဲ ညက ပေထားသော အရည်များအတွက် ရေထချိုးဖို့ ထွက်လာသော ဒေါ်စန်းပုကို မလုံမလဲ ဖြစ်မိသေးသည်။ ဒေါ်စန်းပုလည်း မလုံမလဲ ဖြစ်နေပုံရသည်။ သူရအနေနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံမှုကို အဒေါ်အရင်းနဲ့မှ ကြုံရသဖြင့် ဖီလင်တက်နေသည်။

ယုံကြည်မှုနဲ့ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုဟာ ရင်ထဲ တရိပ်ရိပ် တက်ကြွ၍ နေသည်။ မိုးမြန်မြန် ချုပ်ပါစေဟု သာ ဆုတောင်းနေမိတော့သည် အထိ ။ သို့သော် သူထင်ထားသလို ဒေါ်အမာနဲ့ လွတ်လပ်စွာ လိုးခွင့်ကား မရချေ။ မိဆုကလည်း ပူလို့ အိပ်မပျော်။ မိဆုကို ကျတော့ လိင်စိတ် မဖြစ်မိ။  မိဆု ထမိန်လန်နေတောင် ပြန်ဖုံးပေးလိုက်ချေသေးသည်။

ဦးထွန်းခိုင် မြို့ပြန်တက်သွားသည်။ ဒေါ်စန်းပုကတော့ သူ့ဘက်က အမျိုးတွေ အလှူဖိတ်၍ သူရကို ညအိပ်လိုက်ခဲ့ရန် ခေါ်သည်။ သူရက အကြံရှိသည်မို့ ငြင်းသည် ။မိဆုကို ခေါ်သွားဖို့ ပြောရသည် ။ မိဆုကလည်းလိုလိုခြင်ခြင် လိုက်မည် ဆိုသဖြင့် အိုကေ လေပြီ။

ဒေါ်လေး အမာကတော့ မီးဖိုချောင် အလုပ် အိမ်အလုပ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ညနေဘက် ဒေါ်စန်းပုနဲ့မိဆု အထုပ်အပိုးနှင့် ထွက်သွားမှ သူရင်ထဲက ဆန္ဒ ကပြူထွက်လာသည်။ ရွာထဲ အရက်တစ်လုံးလောက်သွားဝယ်ပြီး ပြန်လာတော့ ထမင်းဝိုင်း ပြင်ထားတာ တွေ့ရသည်။

ဒေါ်အမာကား အိမ်ပေါ်တွင် လှဲနေသည်။ နေမကောင်းခြင်လို့ ဟု ဆိုသည် ။ စိတ်သိပ်ပါပုံ မရဟု သူရ ထင်မိသည်။ စိတ်မပါတော့ ဘယ်လို လုပ်မလဲ။ အရက်ကိုသာ စိတ်ဓာတ်ကျကျဖြင့် သောက်ပစ်လိုက်သည်။အတော်လည်း မူးနေပြီ။ ဒေါ်အမာကို အထာနဲ့ အချက်ပြတော့လည်း လိုလားတုန့်ပြန်မှု မတွေ့ရ။ အိပ်ယာကို ခေါင်းအုံးကို ခပ်ခွာခွာ ခင်းထားသည်။

သူလည်း ဘယ်လိုစရမည် မသိ။ အိမ်အောက် သေးပေါက်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆင်းတော့လည်း လိုက်မလာ။ လုပ်ခြင်စိတ်ကလည်း အရက်အရှိန်နဲ့အတူ တက်လာနေပြီ။ ဒေါ်လေး ပုခုံးပုတ်ခေါ်ကြည့်တော့

“ အိပ်ပျော်အောင် အိပ် ” တဲ့။

“ အိပ်မပျော်လို့  ”

“ အိပ်ပျော်အောင်အိပ် အရက်နံ့ မခံနိုင်ဘူး  ”

“ ဒေါ်လေးဘာဖြစ်နေတာလဲ   ”

သူရက ထိုင်ရက် 

“ မဖြစ်သင့်ဘူး တခါမှားပြီးတဲ့ နေရာမှာပဲ ရပ်လိုက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ ငါ့သားလေး လိမ္မာပါတယ်  ”

သူရ မျှော်လင့်ချက်များ လွင့်ပြယ်သွားပြီ။

“ ဒေါ်လေးကလည်း ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့   ”

“ တော်ပြီကွာ  ”

သူရက ဇွတ်တွန်းသည်။ ဒေါ်အမာက ငြင်းသည်။ ဒေါ်အမာ အိမ်အောက်ဆင်းသွားပြီး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသည်။ သူရခမျာ ငူငူကြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ဘာလုပ်ရမလဲ။ မထူးတော့ပြီ။ သူရ အိမ်အောက်ဆင်းသွားပြီး ထိုင်နေသော ဒေါ်အမာကို ဖက်လိုက်သည်။ နုတ်ခမ်းတွေ အတင်းစုပ်သည်။

ရုန်းသည် ။ သူရက အတင်းချုပ်သည်။ ဒေါ်အမာ ရုန်းရင်းကန်ရင်း ဦးထွန်းခိုင်နှင့်ဒေါ်စန်းပု အခန်းဝရောက်လာသည်။ သူရအားသုံးပြီး အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဒေါ်အမာကို တွန်းလှဲကာ ထမိန်အတင်းလှန်သည်။ ဒေါ်အမာက လည်း ရုန်းသည်။

“ မလုပ်နဲ့လို့ ငါပြောနေတယ်နော် ငါအော်မှာ သူရ  ”

သူရ အမာရဲ့ ပါးစပ်ကို အငမ်းမရ ဖိကပ်နမ်းသည်။ ပေါင်ကို အတင်းဖြဲကာ သူ့လီးကို အမာ့ အဖုတ်ထဲ အရသွင်းတော့သည်။ အရည်မထွက်သဖြင့် ဒေါ်အမာက

“ အားအမလေး သေပါပြီ  ”

နာသွားသည်။

သူရကတော့ တရစပ် ဆောင့်လိုးပြစ်သည်။ သိပ်မကြာလိုက်။ ဒေါ်အမာ မရုန်းတော့ပဲ အရှုံးပေးလိုက်ရသည်။ မျက်နှာတော့ ဘေးလွှဲထားသည်။ သူရ လီးကို အပြင်ထိ ဆွဲထုပ်ပြီး အဆုံးထိ သွင်းလိုက် မထိမလုတ် လိုးသည်။ အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ပြီး နို့စို့ကာ လိုးပြန်သည်။ ဒေါ်အမာ ခြေနှစ်ချောင်းပုခုံးပေါ် တင်ကာ အားပါပါ ဆောင့်သည်။ အရည်များ ထွက်စပြုလာပြီ။

တချက်တချက် သူ့လက်ကို ဒေါ်အမာ လှမ်းကိုင်လာသည်။ ဒေါ်အမာကို သူ့အပေါ် ဆွဲတင်ခါ ဖက်လိုးသည်။ နောက်တော့ ပက်လက်လှန် လှဲလျလိုက်တော့ ဒေါ်အမာ သူ့ဘာသာသူ ဆောင့်ပေးလာသည်။

“ အား အင်း အင်း  ”

လီးတံ ကျွတ်ထွက်သွားတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ သူရလီးကို ကိုင်ပြီး ထည့်သည်။ စကောဝိုင်း အပေါ်ကနေ ပွတ်နေသည်။ နောက်တော့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပြန်လိုးပေးသည်။ ဒီတခါတော့ နုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်သည်။ စိတ်ပါလက်ပါ သူတချီပြီးသွားသည်။

ဒေါ်အမာက ရေသွားဆေးအုံးမယ် အိမ်သာလိုက်ခဲ့အုံး တဲ့ ။ အိမ်ပေါ်တွင် ထပ်ဆွဲကြသည်။ ဒေါ်အမာကို အဖုတ်ယက်ပေးရင်း ဒေါ်အမာအား သူ့လီးကို အပြန်အလှန်စုပ်ခိုင်းသည်။ နေ့လည်ဘက်လည်း သူရကအခန်းထဲ ခေါ်တွယ်သည်။ ၂ ညတိတိ လိင်ဆက်ဆံအပြီးမှာ ဒေါ်အမာနှင့်သူရတို့ကြား လင်မယားသဖွယ်ဖြစ်သွားကြသည်။

ဒေါ်အမာလည်း သူရကို တမ်းတမ်းစွဲသွားတော့သည်။ ဒေါ်စန်းပုနှင့်မိဆု ပြန်ရောက်လာသည်။ ထိုညတွင်ဒေါ်အမာ အိပ်မောကျ နှိုးမရ။ မိဆုကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ထမိန်လန်နေသည်။ စပ်စုခြင်တာနဲ့ အသာလှန်စမ်းကြည့်မိသည်။ အမွှေးကျဲကျဲ မို့မို့မောက်မောက် အဖုတ်။

မိဆု သူ့ဘက်လှည့်လာတော့ အသာကလေး ရှောင်တိမ်းရသည် ။သူ့လီးကို အသာထုတ်ဆွပြီး  မိဆု လက်ထဲ ထည့်ကိုင်ခိုင်းထားရတာ ။ ရင်တလှပ်လှပ် မိဆုနိုးသွားပြီး လက်ထဲမှာ သူရလီး ကိုင်ထားမိတာ အံ့ဩနေသည်။ သူရကတော့ အိပ်ခြင်ယောင် ဆောင်နေရသည်။ မိဆုက သူရလီးကို အသာကိုင်ရင်း စူးစမ်းနေသည်။ သူရ လည်းခန္ဓာကိုယ်ကို မသိမသာ တိုးသွားရင်း မိဆုကို ဖက်လိုက်သည်။

“ မိဆု အဲ့အတိုင်းလေး ဆွပေး  ”

မိဆု နုတ်ခမ်းတွေကို အသာအယာ စုပ်ယူရင်း မိဆုအဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးတော့

“ ယားတယ်  ” တဲ့။

မိဆုကား အညှာလွယ်သူပါ တကား မကြာခင် သူစားရတော့မည့် အဖုတ်အတွက် ဒီညတော့ ဆင်ခြင်မှဆိုကာ ပြန်ခွာလိုက်ကြပြီး မနက်ဖြန် အိပ်မက်အတွက် အားမွေးနေတော့သည်။။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။