အစမို့ပါ (စ/ဆုံး)

အစမို့ပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

“ မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” 

အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ် သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊ 

“ အင်း ။ မပုမှာယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” 

စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊ မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက် ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊ မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်၊

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” 

“ အေးပါကွာ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊ အိမ်ကလေးသည်တစ်ချက်။ နှစ်ချက်မျှသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ ကိုအေးက သူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏ နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏ လက်များဖြင့်မပု၏ ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည် ကော့ပျျံပါလာလေသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်မျက်လုံးလေးပြှူုးကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်။

ကိုအေး သည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါမပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ် သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ ထို့နောက် ကိုအေးကမပု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက် ရာမပု၏တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့် လွတ်နေလေသည်၊ ထို့နောက် ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လျှိုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်၊

ကို အေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင် သည်မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက်ကို အေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေသည်၊ ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏ တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊ 

“ မပု ။ ကိုအေးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လားဟင်” 

“ အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး” 

ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊သူမ၏လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထင်ှုသူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ် ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်။

ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟု သိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊ စိုးမိုးခိုင် သည်ရှေ့သို့သာအာရုံစိုက်နေသောကြောင့်သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊ 

“ ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား” 

“ နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်” 

ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံး ပေါ်သို့တင်ကာသူ၏ လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ ထို့ကြောင့်စိုး မိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာသူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်။

“ စိုးစိုး ဘာလုပျနတောလဲ” 

“ ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား လိုက်သည်၊ 

“ ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။ ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ” 

ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကို မခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက် ရလေသည်၊သူ၏လီးသည်လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီး အရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူး အဆန်းဖြစ်နေလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာ လေသည်၊ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊ 

“ သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ”

“ အင်း ညကျရင်သမ္မတ မှာမမနဲ့အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလု့ ိ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်” 

စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစဏကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂ စိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်းယခင်ကတည်းကကြိတ်ှုချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏ အနားသို့သွားရင်းရုတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်းပုဆိုးအစ ကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ သည်၊ 

“ အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုးကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက် သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖက်ှုသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်း လိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောင်ရုန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင် ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော်သူမ၏နှုတ်ခမ်း ကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ် သပ်လိုက်လေသည်၊အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏အကိုင်အတွယ်အောက် တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်။

ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်းသူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ ထို့နောက်အင်္ကျီကိုလှန်ချလိုက်သောအခါစိုး မိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာ အောက်မှပေါ်ထွက်နေသောသူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကိုလက်နှစ်ဖက်ယှက်ှုကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်၊ 

“ ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်” 

“ မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ” 

ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မဏ္ဍိုးမရွ ဖြစ်လာလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏လက်များကသူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ ထို့နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့ သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်အသာအယာဍှပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်။

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ် လိုက်သောအခါဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊ ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံ လေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်၊နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊ 

ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ လေးပေါ်သို့လှာုထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့ သည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်းကာမစိတ် များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမျှမပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊

ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေး များဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေး လိုက်လေသည်၊စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်သပ် ပေးရင်းလက်မနှင့်လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုညွပ်ဆွဲလိုက်သည်၊ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာလက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင် သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ 

အထာကျွမ်းသောဇော် ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့် သူမ၏ ထဘီကိုခါးလည်အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူ ဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားလိုက်ရာ ဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏ အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီးအတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။ စော က်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထောင်ထနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးသူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်။

ထို့နောက်သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသော စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လေ်ာက်အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင် သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါ မှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တှေု့ အသာဖိသွင်းလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်ကလည်းသူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင် သမျှဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊

ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီး ကြီးသည်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ဒစ်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ သည်၊ 

“ အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား” 

“ နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခဏတေတာ့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်” 

ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက် ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒစ်ကြောင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။အပေါ် ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသောအရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုး ကိုခံစားနေရလေသည်၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပှေုးကျန် နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ ထို့အပြင်နို့သီး ခေါင်းလေးများကိုလျှာဖြင့်လျက်လိုက်။သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်အောက် ပိုင်းကနာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည် 

“ ကိုဇော်” 

“ ဘာလဲစိုး”

“ နဲနဲသွင်းကြည့်ပါလားဟင်” 

“အင်းလေ ။ ဒါဆိုစိုးနာရင်နဲနဲအောင့်ခံနော်” 

စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ကပ်သွားသည်အထိ ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ ထိုအခါ တွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည်စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင် သွားလေသည်၊ 

“ အင့် အင့် အီး အ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသော်လည်းအံကိုကြိတ်လျက်တောင့်ခံ နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကအံကိုကြိတ်လျက်လက်သီးကလေးဆုပ်ကာကြိတ်မှိတ်ခံ နေသည်ကိုကြည့်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကိုဖက်ကာခပ်နာနာလေးဖှိုဆောင့်သွင်း လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဖောက်ဟူသောခပ်တိုးတိုးအသံတစ်ချက်နှင့်အတူစိုးမိုးခိုင်၏ညည်းညူသံ ကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထိုအသံသည်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှအပျိုမြှေးပေါက်သွားသောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသောအသံဖြစ်သည်ကိုဇော်ထွန်းသိလိုက်လေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းမခံမရပ်နိုင် အောင်နာကျင်သွားသောကြောင့်ယောင်ှုအော်လိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏လီး ကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင် လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံကိုကြိတ်ှုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း ကန်ထားမိလေသည်၊ 

“ အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်” 

ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက်ဆက်ှုမလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်ဍှစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက် သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်။

ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကို ပါလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ် ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက် ပတ်လေးသည်ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေ သည်၊

ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။ နာသလိုလိုနှင့်ခံစားရလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းသူ၏လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်လိုက်။ အဆုံးထိအောင်ပြန်ှုဖိသွင်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း အောင့်သွားသောကြောင့်ခါးကလေးကော့သွားလိုက်။

လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ထဲ တွင်ဟာတာတာနှင့်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဇော်ထွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကိုအားမလို။အားမရသိုင်း ဖက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေလေသည်၊အရည်ကြည်များလည်းပိုမှိုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့်လီးကြီးဝင် ထွက်တိုင်းစောက်ခေါင်းသံများပါပေါ်ထွက်နေလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အရသာ တွေ့လာသောကြောင့်ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင်အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း ခါးကိုပါမောက်ှုကော့ထိုးပေးလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့်သူ၏လီးကြီး ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်၊ 

“ အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား”

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက် နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ ထို့အပြင်ဖင်ကို ကော့မြှောက် စကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်း သည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့်သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေး လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ှုနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်းအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏လီးကို တဆတ်ဆတ်ဍှစ်ပေးရင်းအရည်များတရဟောစိုရွှဲကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့သုတ် ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကိုထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည် အထိနေလိုက်သည်၊အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှသူ၏ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ညိုညို ဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထည်ှု့စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်၊ 

“ ဘာတွေလဲဟင် ။စိုးမသောက်ချင်ဘူး”

“ ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်” 

ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန် ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်၊ ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှထဘီကို ဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထား သောသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်၊ 

“ ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်” 

“ ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး” 

“ ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ” 

စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်၊ 

“ ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ” 

“ စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့်အချိန်ဆွှဲုသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည် သည်တန်ဖိုးကြီးသောကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါစိုးမိုးခိုင်သည်လူရော စိတ်ပါလန်းဆန်းလာဏ္ဍုံသာမကတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့ခ် ံ ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊ 

သူမ၏နို့အုံလေးများကိုပွတ်သပ် ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည်၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သူမကို နောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်၊ ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင်မိမိ၏ခံချင် စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာဏ်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်၊ 

“ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ် ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်” 

“ မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်” 

“ စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ” 

“ ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်” 

ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ှုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုင်ှုးသူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊ ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့်ပြဲ အာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏ လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးသူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက် သို့လှန်လိုက်သောအခါတင်ပါးများကိုရှေ့သို့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး တေ့ထားသောလီးတန်ကြီး သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက် သောအခါ စိုးမိုးခိုင်၏ဖင်သားများသည်နောက်သို့ ဏ္ဍွေ့သွားပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလေသည်၊

ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြန်ှုတိုးဝင်သွားလေသည်၊ ဤသို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနေလှုပ်ကစားပေးနေရာ စိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲ ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီးမိမိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော ကြောင့်အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။ 

ဇော်ထွန်းကသူမ၏ စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခဏ နို့ကိုစို့ပေးလိုက်။ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် တစ် ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်း၏ ကျော်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလိုစိုးမိုးခိုင်အတွက် လည်းကျေနပ်မှုအပြည့်အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့အသာလှန်ချ လိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်၊

ထို့ နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သော အခါစိုးမိုးခိုင်၏ တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်သည်လည်း ပိုမိုတင်းမာလာလေ သည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့နေရသောကြောင့် ပိုစိတ်ကြွလာသလို ဇော်ထွန်းသည်လည်း လီးကိုထိုးသွင်းလိုက် သောအခါပြားကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ ဖောင်းကြွတက်လာ သောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပိုမဏ္ဍိုးမဏ္ဍွဖြစ်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်

“ စိုး ။ ကိုဇော်အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်” 

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်” 

“ အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား”

 “ စိုးနာလို့လားဟင်” 

“ နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်” 

“ ခဏ လေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်” 

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်” 

“ စိတ်မပုပါနဲ့ကွယ်” 

ထို့နောက် ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲ အားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊ စိုးမိုးခိုင် သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီး အရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းက ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ပင့်မြှောက်ပေးနေမိလေသည်၊ 

“ အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်” 

“ ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်” 

“ အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း” 

ဇော်ထွန်းသည်လည်းအသက်ရှုသံပြင်းလာသလိုဆောင့်ချက်များကလည်းပှိုပြင်းထန်လာ လေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပှိုမြန်ဆန်လာသလို စိုးမိုးခိုင်၏ အကော့အပင့်။အလှုပ် အယမ်းကလည်းပှိုမြန်လာလေသည်၊တစ်ခနအကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ် ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ 

..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။

ခြစ် ရင်း ချစ် (စ/ဆုံး)

ခြစ် ရင်း ချစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကာမမင်းသား

အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီးအပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။

လူပျိုကြီး အပျိုကြီးတွေဆိုတာကလည်း ဘယ်သူမှ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ခုံမင်နှစ်သက်လွန်းလို့ ဒီဘဝကို ခံယူထားကြတာမဟုတ်ပါ။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အိမ်ထောင်ကျခြင်းအဖြစ်ကို မရောက်ကြဘဲ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ရောက်ရှိလာကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။

ထိုသို့သော အပျိုကြီး လူပျိုကြီးများသည်လည်း အပျိုကြီးလူပျိုကြီးဟူသော ဂုဏ်သတ္တိအပြည့်ဖြင့် ဒီအသက်အရွယ်ရောက်သည်အထိ အပျိုစစ်စစ်၊ လူပျိုစစ်စစ်တွေရော ဟုတ်ကြပါရဲ့လား…။ အားလုံးတော့ မဟုတ်နိုင်ကြပါ။ ကိုးဆယ့်ကိုးရာခိုင်နှုန်းကတော့ အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေဖြင့် လူမသိသူမသိ နောက်ကွယ်မှအကြောင်းလေးတွေ ရှိခဲ့ကြပါသည်။

ဒီလို အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေနဲ့ မြောက်များလှစွာသော နောက်ကွယ်မှအကြောင်းများစွာထဲမှ အလျဉ်းသင့်သော အဖြစ်အပျက်နောက်ကြောင်းလေးတစ်ခုကို ကောင်းနိုးရာရာရွေးချယ်၍ တင်ပြလိုက်ရပါသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်လေး သန္ဓေတည်ပေါက်ဖွားခဲ့သော အချိန်ကာလကတော့ ယခုရန်ကုန်မြို့ရှိ မင်္ဂလာစျေးကြီးမပေါ်ပေါက်သေးမီ အချိန်ကာလဖြစ်၍ နေရာကတော့ ယခုမင်္ဂလာစျေးကြီးနှင့် မနီးမဝေး လမ်းတစ်လမ်းတွင်ဖြစ်ပါသည်။

******************************

သီတာလမ်းရှိ တစ်ခုသော လေးထပ်တိုက်အဆောက်အဦးမှာ လမ်းဒေါင့်ချိုးတွင် တည်ရှိပြီး ယင်းလေးထပ်တိုက်၏ ရှေ့မျက်နှာစာနှင့် ဘေးဖက်တို့တွင် အများသူငှါ သွားလာနေသော လမ်းတို့ တည်ရှိသည်။ ထိုလေးထပ်တိုက်၏ မြေညီထပ်တွင်တော့ မုဆိုးဖိုကြီး အငြိမ်းစားတရားသူကြီး ဦးဘခင်နှင့် သမီး တင်တင်ရွှေ၊ တူမ စန်းစန်းမူတို့ နေထိုင်ကြပါသည်။

တင်တင်ရွှေမှာ အသက် (၂၇)နှစ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်း အပျိုကြီးဘဝဖြင့် အထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကိုလုပ်ကာ ဖခင်ကြီးကို လုပ်ကျွေးသမှုပြုနေသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ တင်တင်ရွှေမှာ အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် ချောမောလှပသူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ကျောင်းဆရာမပီပီ အလွန်အိန္ဒြေရှိသော မိန်းမသားတစ်ဦးလည်းဖြစ်ပါသည်။ ဒီလိုချောမောလှပသော တင်တင်ရွှေမှာ ယခုအသက်အရွယ်အထိ ဘာကြောင့် အိမ်ထောင်မကျသေးသလဲဆိုတာကိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးအတွက် ပဟေဠိဖြစ်နေပေသည်။

တင်တင်ရွှေ ညီမတဝမ်းကွဲ စန်းစန်းမူမှာ အသက် (၁၈)နှစ်သာ ရှိသေးပြီး နယ်မှနေ၍ တင်တင်ရွှေတို့ အိမ်တွင် လာနေကာ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာ ဒုတိယနှစ်ကိုရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး သူမရန်ကုန်ရောက်တာလည်း နှစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာလည်း ချောမောလှပသူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်နှင့်အညီ အခုဆိုလျှင် ရည်းစားတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီဖြစ်သည်။

စန်းစန်းမူ၏ ရည်းစားမှာ ‘တင့်လွင်’ ဆိုသူဖြစ်ပြီး စန်းစန်းမူနှင့် သက်တူရွယ်တူဖြစ်ကာ ဒုတိယနှစ် တက်နေသူဖြစ်ရုံမက စန်းစန်းမူတို့၏ လမ်းထဲတွင်ပင် တစ်လမ်းတည်းနေထိုင်သူဖြစ်ပေသည်။

တင့်လွင်မှာလည်း နယ်မှလာ၍ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ တင့်လွင်နေသောအိမ်က ၎င်း၏ အဖိုးအဖွားများ၏ အိမ်ဖြစ်ပြီး တင့်လွင်တွင် ခင်ကျော်ဟုခေါ်သော အသက် (၂၃)နှစ်အရွယ် ဦးလေးလူပျိုတစ်ယောက်ရှိလေသည်။ ခင်ကျော်မှာ ဘွဲ့ရထားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်မရှိသေးဘဲ ‘ပါတီယူနစ်’ တွင် လုပ်အားပေးနေသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါ တင့်လွင်၏ဦးလေး ခင်ကျော်မှာ တင်တင်ရွှေကို အစွဲကြီးစွဲ၍ အကြိုက်ကြီးကြိုက်နေသောသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။

တစ်ခါတော့ ခင်ကျော်မှာ အရဲစွန့်ပြီး တင်တင်ရွှေ ကျောင်းသွားရာလမ်းမှစောင့်၍ တင်တင်ရွှေ့ ခြင်းတောင်းထဲသို့ ရည်းစားစာတစ်စောင်လိုက်၍ ထည့်ပေးဖူးပါသည်။ နောက်နေ့မှစ၍ တင်တင်ရွှေမှာ တစ်ယောက်တည်း ကျောင်းသို့မသွားတော့ဘဲ (၈)တန်း၊ (၉)တန်းအရွယ် ကျောင်းသူ သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းလုပ်လေတော့ ခင်ကျော်မှာ မလှမ်းမကမ်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင်၍ တင်တင်ရွှေ အလာကိုကြည့်၍ သွားရည်ကျရုံမှတစ်ပါး ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ချေ။ နောက်တော့ ဒီအကြောင်းကို တူဖြစ်သူ တင့်လွင် သိသွားသည်။ တင့်လွင်သိပြီဆိုတော့ စန်းစန်းမူပါ သိသွားတော့သည်။

ထိုအခါ တင့်လွင်က ဦးလေးဖြစ်သူ ခင်ကျော်အား တင်တင်ရွှေနှင့် ကျီစယ်နောက်ပြောင်တတ်သလို စန်းစန်းမူကလည်း အစ်မဝမ်းကွဲဖြစ်သူ တင်တင်ရွှေအား ခင်ကျော်နှင့် နောက်ပြောင်ကျီစယ်တတ်လေသည်။ ဒီလိုကျီစယ်နောက်ပြောင်မှုတွေက လူပျိုကြီး ခင်ကျော်နှင့် အပျိုကြီး တင်တင်ရွှေတို့၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ခင်ကျော်ကတော့ တင်တင်ရွှေအား လမ်းမှစောင့်ပြီးကြည့်ရုံမှလွဲ၍ ဘာမှပိုမလာခဲ့ပေ။ ကြားထဲမှ အားမလိုအားမရဖြစ်ရသည်က တင့်လွင်နှင့် စန်းစန်းမူတို့ပင်ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း စကားစပ်မိတိုင်း ဦးလေးဖြစ်သူနှင့် အမဝမ်းကွဲဖြစ်သူကို နီး စပ်ဖို့အရေး စိတ်ကူးတိုင်ပင်အကြံထုတ်နေကြလေသည်။ ဒီလိုဖြင့် တစ်နေ့တော့…

“ ဦးလေးရေ…ဦးလေး…ဦးလေး…”

အရေးတကြီးခေါ်၍ အိမ်ပေါ်သို့ ပြေးတက်လာသော တင့်လွင်အား ‘လမ်းစဉ်သတင်း’ စာစောင်ဖတ်နေသော ခင်ကျော်က မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“ မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ တင့်လွင်…”

“ အရေးကြီးလို့…”

“ ဘာ အရေးကြီးတာလဲ ပြော…”

“ ဟို…ဟို…ဆရာမ တင်တင်ရွှေ ယောက်ျားယူတော့မယ်တဲ့…”

“ ဟေ…”

ခင်ကျော်လက်ထဲမှ လမ်းစဉ်သတင်းစာစောင်ကို စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။

“ မင်းဟာ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ…”

“ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရ…စန်းစန်းမူပြောတာ…နယ်က လူတဲ့…သူ့အဖေ သူငယ်ချင်းရဲ့ သားတဲ့…”

“ တောက်…ခက်တာပဲကွာ…”

ခင်ကျော်၏ မျက်နှာက အတော်ပင်ခံပြင်းစိတ်ပျက်သွားပုံရသည်။ ခင်ကျော်၏ မျက်လုံးတွေက ရီဝေစွာဖြင့် ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ အဝေးသို့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့လှမ်း၍ ကြည့်နေသည်။ တင့်လွင်မှာ ခင်ကျော်၏ မျက်နှာကို သေချာအကဲခတ်၍ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ မျက်နှာကို နောက်သို့လှည့်၍ ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော့်ဘက်သို့ မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့် ပြန်၍လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ သူတို့ ဘယ်တော့ယူမှာတဲ့လဲ တင့်လွင်…”

“ ရှေ့အပတ်ထဲမှာ စေ့စပ်မယ်တဲ့…”

“ ဟေ…မြန်လိုက်တာ…”

“ ဦးလေးအတွက် အချိန်ရှိပါသေးတယ်…”

“ ဘာ…”

ခင်ကျော် အာမေဋိတ်သံနှင့်အတူ တင့်လွင်အား နားမလည်နိုင်သလို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော်က တစ်စုံတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသလိုဖြစ်သွားပြီး သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ်…ငါ တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ်…”

“ ဟုတ်တယ်…ဦးလေး တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ်…ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ ပြော…”

“ နေဦး…ငါ စဉ်းစားဦးမယ်…စဉ်းစားပြီးမှ ပြောမယ်…”

“ မြန်မြန်လေးနော်…အချိန်မရှိဘူး…”

“ အေးပါကွာ…ငါ သိပါတယ်…”

“ ဦးလေး အမြန်စဉ်းစားထား…ကျနော်ရော စန်းစန်းမူပါ ဦးလေးကို ကူညီမယ်…”

ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်လာသော တင့်လွင်၏ မျက်နှာစပ်ဖြီးဖြီးကြီးကိုတော့ ခင်ကျော် မမြင်လိုက်ရပေ။

**************************************

ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘခင်မှာ ကြာသပတေးနေ့ ညနေတိုင်း ဘုရားသို့ သွားသည်။ ည(၉)နာရီမှ ဘုရားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းသည်။ အမြဲတန်း တင်တင်ရွှေ လိုက်ပို့နေကြဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တော့ စာမေးပွဲအမှတ်တွေ ခြစ်စရာရှိ၍ တင်တင်ရွှေမှာ ဖခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ၍မသွားနိုင်ဘဲ ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ စန်းစန်းမူကိုသာ အဖော်အဖြစ် ဖခင်နှင့်အတူ ထည့်လိုက်ရပေသည်။

အချိန်က ည(၇)နာရီလောက်ရှိပြီ။ ဇန်နဝါရီလမို့ အစောကြီးမိုးချုပ်သွားသဖြင့် အပြင်ဘက်တွင် မှောင်နေချေပြီ။ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏အိပ်ခန်းတွင်းရှိ စားပွဲတွင်ထိုင်၍ အမှတ်များခြစ်နေရာမှ ခါးတောင့်၍ မျက်စိညောင်းလာသဖြင့် ဘေးမှ အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်၍လှဲကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာမှပြန်၍ထကာ စာရေးစားပွဲသို့ သွားမည်အလုပ် သူမ၏အနားသို့ လူတစ်ယောက် ဗြုံးကနဲ ရောက်လာ၍ အထိတ်တလန့်ဖြင့် မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။

ထိုသို့မော့အကြည့်မှာပင် ထိုသူက လျင်မြန်ဖြတ်လတ်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားရှိနေသော တင်တင်ရွှေကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းပင်ရုန်းကန်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်၍အသွားတွင် ထိုသူကလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ တက်လိုက်စဉ် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော လက်ကလည်း လျော့သွားခိုက် တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်မှာ ထိုသူ၏ လက်တွင်းမှ လွတ်သွားသည်။

“ ဘယ်…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ မောင်ခင်ကျော်…မင်း တော်တော်ရိုင်းတာပဲ…”

တင်တင်ရွှေက မောဟိုက်သံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ ခင်ကျော်က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ထွေးပိုက်ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။

“ ချစ်လွန်းလို့ပါ မမတင်ရယ်…”

ဗလုံးဗထွေးအသံဖြင့် ခင်ကျော်၏ အသက်ရှုသံတွေက ပြင်းထန်၍နေသည်။

“ မလိုချင်ဘူး…မင်း အခုငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွား….”

“ တကယ်ပဲ ရက်စက်တော့မှာလား မမတင်ရယ်…ကျနော့်မှာတော့ ချစ်လိုက်ရတာ ….ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်ပါလား မမရယ်…နော်…”

“ ပြောလေကဲလေပါလား…မချစ်နိုင်ဘူး…မချစ်နိုင်ဘူး…ငါ့ကိုလွှတ်…လွှတ်ပါ…”

တင်တင်ရွှေမှာ လူးလွန့်ရုန်းကန်နေရင်း အားယူနေသလို ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖိကာ ဖက်ထားသည်။ အမှန်တော့ ခင်ကျော်မှာ သူ့တူ တင့်လွင်၏ချစ်သူ စန်းစန်းမူက ဂျက်မထိုးဘဲစေ့ထားခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှ ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်က ကြောက်လွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးအစုံကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးအစုံဖြင့် အတင်းပင်ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ အ…အိ…အူး…အူး…”

တင်တင်ရွှေက အတင်းပင်ရုန်းကန်သော်လည်း မရတော့ပါ။ ခင်ကျော်ကလည်း မခေလှပါ။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခံနေရသဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရသော တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်လေးကို သူ၏လက်တစ်ဖက်က လျောတိုက်ပွတ်သပ်နေရင်းမှ တင်တင်ရွှေဝတ်ထားသော ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေး၏ နောက်ကျောရှိ နှိပ်စေ့လေးများကို တွန်းဖယ်ဖြုတ်၍နေရာ မကြာမီမှာပင် တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်ဝင်းဝင်းလေးမှာ အပြောင်သားဖြစ်သွားရပေသည်။

သူမ၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ပြောင်သလင်းခါသွားရသည်ကို တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခုချိန်ထိ သတိထားမိပုံ မရသေးချေ။ သို့ရာတွင် သူမ၏ ကျောပြင် လေးပေါ်သို့ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီး တရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်၍သွားသည်။ ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ ကျောပြင်လေးကို အသားချင်းထိတွေ့ကာ တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးမှ ဖောင်းအိသော သူမ၏ တင်သားကြီးတစ်ဖက်ပေါ်သို့ရောက်သွားပြီး တင်သားကြီးနှစ်လုံးကို တဖွဖွဆုပ်နယ်၍ ပေးနေသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖြင့် စောင်းလျက်သားလေးဖြစ်နေကြရာမှ တင်တင်ရွှေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းအနက် အပေါ်ဖက်သို့ရောက်နေသော ဒူးဆစ်လေးက ရုတ်တရက်ကွေး၍သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ တင်လျက်ရောက်လာသည်။

ယခုလို ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တစ်ခါဖူးမျှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ထိတွေ့ခဲ့ဖူးခြင်းမရှိသော တင်တင်ရွှေမှာ သူမကိုယ်သူမ ဘာဖြစ်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိဘဲ သတိတရားနှင့် အသိဉာဏ်တွေကင်းမဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းထူအမ်းကာ ရင်တွေခုန်လျက် ခင်ကျော်ရှေ့ဆက်၍ ဘာတွေလုပ်လာဦးမည်လဲဟု ထပ်မံထိတွေ့ရမည့်အရေးကိုပဲ တွေး၍နေလေသည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ဒူးဆစ်လေးက ကွေးလျက် ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ ရောက်လာတော့ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်သွားတော့ရာ ဖင်သားကြီးတွေပေါ်မှ ခင်ကျော်၏လက်က ကွဲဟသွားသော သူမ၏ ဖင်သားနှစ်ခုကြားသို့ ထဘီပေါ်မှပင် ဖင်သားနှစ်ခုကြား အသားနုနေရာလေးများကို ဖိဖိပြီးပွတ်လေတော့ရာ အိမ်တွင်နေရင်းဖြစ်၍ အတွင်းမှ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်၍မထားသောကြောင့် အသားစိုင်နုနုလေးများမှာ ပါးလွှာသောထဘီပိတ်သားလေး တစ်ထပ်ထဲသာကြားကခံ၍ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဒဏ်ကို ခံလိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ရင်ထဲအထိ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် ကျင်နေအောင် ခံစားလိုက်ရပြီး ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်ရောက်နေသော သူမ၏ ဒူးဆစ်ကွေးကွေးလေးမှာ ရှေ့သို့ပို၍ တိုးသွားပြီး သူမ၏ပေါင်တစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်ခွတင်မိလျက်သားဖြစ်သွားလေသည်။

ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ပို၍ကွဲဟသွားရသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ တင်တင်ရွှေခမျာ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဗြုံးကနဲ ပြန်၍မဖွင့်နိုင်သေးဘဲ မောဟိုက်နေရှာလေသည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးဘေးရှိ ဖောင်း၍ထောင်ထနေသော သွေးကြောမကြီးရှိရာသို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖျတ်ခနဲ ဖိကပ်လိုက်ကာ တအားပင် စုပ်နမ်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အင်း…အိုး…အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ မေးဖျားလေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်သွားလေသည်။ တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှအိန္ဒြေမဆည်နိုင်တော့ပါ။ အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးလွန်းလှသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့် လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏လက်မောင်းကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။ ပြီးတော့လည်း ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ခွတင်ထားသော သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးက ခင်ကျော်၏ပေါင်ကို အတင်းပင် ဖိ၍ခွထားမိသည်။ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေကို ခင်ကျော်က ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချလိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးနှင့် အိပ်ယာကြားမှ ထိုးသွင်းကာ သူမ၏နောက်ကျောကို ဖက်၍ထားသောလက်ဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီအင်္ကျီကြယ်သီးများကို ခဲရာခဲဆစ်ဖြုတ်နေသည်။ ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ လည်တိုင်လေးကို ငုံခဲနေသည့်ကြားမှပင် သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားရှိ သူ၏လက်က တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားရှေ့ဖက်သို့ တိုးဝင်ကာ ထဘီပိတ်သားပါးပါးလေးပေါ်မှပင် အိစက်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်း၍နှိုက်လိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေးက ရှေ့သို့ ဆတ်ခနဲ ကော့၍တက်သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထနေသော လီးထိပ်ကြီးက သူမ၏ဆီးစပ်လေးကို မိမိရရ ထောက်မိလိုက်သည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည့်ကြားက တင်တင်ရွှေမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ရရှာသည်။

မူလက သူမ၏ ဖင်သားနှစ်လုံးကြားတွင် ရှိနေသော ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားသို့ တိုးဝင်ကာ အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မချင့်မရဲဖြင့် သုံးလေးကြိမ်မျှ ဆုပ်နယ်၍ ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ ဆီးစပ်လေးနှင့် ခါးလေးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်ပြန်တော့ ရှေ့မှ ခင်ကျော်၏ လီးထိပ်ကြီးက ပုဆိုးတွင်းမှနေ၍ ဆီးစပ်ကို ပို၍ဖိထောက်မိပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပြန်ဆုပ်လိုက်ပြန်တော့ နောက်မှနေ၍ ထိုးနှိုက်ပွတ်သပ်နေသော ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးဖြင့် ဖိကပ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပြန်သည်။

ရှေ့တိုးလဲမရ နောက်ဆုတ်လဲမဖြစ်ဖြင့် တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် အတော်ကြီး နေရခက်နေတော့သည်။ ဘဝတစ်သက်တာတွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရသေးသည့် အထိအတွေ့များကြောင့် ဆရာမတင်တင်ရွှေခမျာ ခင်ကျော်၏ အနမ်းအစုပ် အပွတ်အသပ် အချော့အမြူများကြားတွင် တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေ၍လာရလေတော့သည်။ မကြာလိုက်ပါ။ ခင်ကျော်၏ လက်မောင်းကို ခပ်ရွရွဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်က ခင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံးဖက်လိုက်ပြီး တအင်းအင်းညည်း၍ လာရလေသည်။

ခင်ကျော် သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ဖန် ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ သူ၏ လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြန်တော့ တင်တင်ရွှေမှာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချ၍ ခြေပစ်လက်ပစ်လေးဖြစ်သွားရှာသည်။ တင်တင်ရွှေ မျက်လုံးလေးများကို မဖွင့်နိုင်ရှာသေးဘဲ အသက်ကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးရှုကာ သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးမှာ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ နေရရှာလေသည်။

“ မမတင်…ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပြုပါတော့နော်…”

ခင်ကျော်က မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ပါသော ရမက်ခိုးများပြည့်လျှံနေသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့်ကြည့်ကာ တုန်ယင်စွာပြောလိုက်သည်။

“ ချစ်လို့ဆိုရင်လည်း ရိုးရိုးချစ်ပါလား…ခုတော့ မင်းဟာက…ဟင်း…”

မောသံလေးနှင့် တင်တင်ရွှေပြန်ပြောလိုက်သည်။ ပြောသာပြောလိုက်ရသော်လည်း စိတ်ထဲ၊ ရင်ထဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ အာသာရမက်များကတော့ တရိပ်ရိပ်တက်နေသည်။

“ အဖေတို့ပြန်လာရင် မကောင်းပါဘူးကွယ်…ပြန်ပါတော့ မောင်လေးရယ်…မင်းအချစ်ကို နောက်မှလက်ခံပါရစေနော်…မမလည်း ကလေးတွေ အမှတ်တွေခြစ်ရအုံးမှာ…”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…အချစ်ဆိုတာ အချိန်ဆွဲလို့မရဘူး မမတင်ရဲ့…”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်ကျော်က ရှေ့သို့တိုး၍ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြန်ချေသည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်…မမတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်…နော်…”

“ မမတင်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မချစ်ရရင် ကျနော် မပြန်ဘူး…”

ပြောရင်းက ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကို လည်ပင်းနားထိ ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ဘော်လီအင်္ကျီလေးမှာ ဖွေးဖွေးလေး ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ လှုပ်ရှားရုန်းကန်ခြင်းမပြုဘဲ တင်တင်ရွှေက…

“ အို…အို…မလုပ်နဲ့ဆိုတာကွယ်…မင်းကလဲ…”

သူမစကားမဆုံးမီမှာပင် ခင်ကျော်က ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကဲ့သို့ စောစောက ခဲရာခဲဆစ် ကြယ်သီးဖြုတ်ထားသည့် ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ လက်သီးဆုပ်လောက် နို့ဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်ကနဲ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ နို့အုံထိပ်တွင် ပြားကပ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သပြေသီးမှည့်ရောင်လေးတွေဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းပင် ခင်ကျော်၏မျက်နှာက သူမ၏ ရင်သားများဆီသို့ ငုံ့၍သွားပြီး ချွန်မြသော ခင်ကျော်၏ နှာခေါင်းက ရင်သားနှစ်မွှာကြားသို့ တိုးဝင်ကာ ဖိကပ်၍နမ်းလိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ရင်ဘတ်မှာ ကော့၍တက်သွားသည်။

ခင်ကျော်က ခပ်ကြာကြာလေးဖိပြီး နမ်းထားလိုက်တော့ ကလယ်ကလယ်ဖြစ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ လေးလံစွာဖြင့် မှေးစင်း၍ကျသွား၏။ သူမ၏ ဝင်းလဲ့သွယ်ပြောင်းသော လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ထိုအခါတွင်မှ ခင်ကျော်က သူ၏နှာခေါင်းကို သူမ၏နို့နှစ်လုံးကြားမှနေ၍ နည်းနည်းကြွလိုက်ပြီး ဟိုဖက်ဒီဖက်လှည့်ကာ ဖွေးအိနေသော နို့အုံလေးများကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ထိုးနစ်၍နမ်းလိုက်သည်။

“ အို…အို…အဟင်း…”

ခင်ကျော်က လျှာဖျားဖြင့် နို့အုံထိပ်တွင် ကပ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှည့်ပတ်၍ ထိုးလျက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အမေ့…အင်း…အိုး…အိုး…အား…”

တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ သူမ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကပါ ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိတော့သည်။ ခင်ကျော်ကလည်း တစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လျက်ပြီးပြန်တော့ ကျန်နေသော နို့အုံတစ်ဖက်မှ နို့သီးလေးကို ထပ်၍လျက်ပြန်သည်။

“အို…ဟင်း…အ…ကျွတ်…ကျွတ်…မောင်…မောင်…လေး…အဟင့်…”

နို့သီးလေးကို သုံးလေးချက်မျှ လျှာဖြင့် ထိုးလျက်ပြီးသည်နှင့် တစ်ဖန် ငုံ့၍စို့လိုက်ပြန်တော့ရာ တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ကယောင်ကတမ်းအသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရပြီး သူမ၏ ကျောလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ ကော့တက်လာတော့ရာ နို့အုံလေးကို ခင်ကျော်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပင့်ကပ်ပေးသလိုဖြစ်သွားရသည့်အပြင် သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကားခနဲဖြစ်သွားရပြီး တဆတ်ဆတ်လှုပ်၍ သွားရလေတော့သည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တစ်လုံးကို ပြောင်း၍စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က ပြေလျော့နေပြီဖြစ်သော တင်တင်ရွှေ၏ ခါးမှထဘီလေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ထဘီလေးမှာ ဒူးဆစ်ထိ လျှောကျသွားလေသည်။ အိန္ဒြေရှင် ဆရာမတင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်လှပြီဖြစ်သော်လည်း နို့စို့ပေးနေရသဖြင့် မကြည့်အားသောကြောင့် ခင်ကျော်က သူ၏လက်တစ်ဖက်နှင့် သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ လှမ်းကာ တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို စမ်း၍ ကိုင်လိုက်သည်။

သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှင့် ခင်ကျော်၏လက်တို့ ထိတွေ့မိလိုက်လျှင် နှစ်ယောက်စလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားရတော့သည်။ တွေ့ထိမိလိုက်သော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းတင်းမို့မောက်လွန်းနေသည့်အပြင် စောက်ရည်များနှင့်ပင် ရွှဲနစ်နေသည်ကို စိုစိအိထွေးစွာ တွေ့ထိလိုက်ရသည်။ မှန်ပါသည်။ တင်တင်ရွှေသည် တစ်ခါမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် ထိတွေ့ဖူခြင်းမရှိခဲ့ဘဲ အခုမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ထိတွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ကာမစိတ်များမှာ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေမှာ ရမ္မက်ကြီးသော မိန်းမအမျိုးအစားထဲတွင်ပါကြောင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်၏လက်ဖဝါးက တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်၍ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးနေသော သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်နေသည့် ခင်ကျော်၏လက်ကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက တင်းကနဲ ညှပ်လိုက်၊ ကွဲသွားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်၏ လက်ချောင်းလေးများက သူမ၏ စောက်မွှေးထူထူလေးတွေကြားသို့ တိုးဝင်ကာ စောက်မွှေးလေး တစ်ပင်နှစ်ပင်ကို ဖွဖွလေးဆွဲ၍ပေးလိုက်သည်။

“ မောင်လေး…ဟင့်…”

တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေး ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ခုချိန်ထိ ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တွေကို အလွတ်မပေးသေးဘဲ စိမ်ပြေနပြေစို့၍ ပေးနေလျက်ပင်ရှိပါသေးသည်။ ခင်ကျော်အဖို့ ထိတွေ့ကိုင်ရသည်မှာ အလွန်ပင်အရသာရှိလှသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖွဖွလေး တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးတော့မှ သူ၏လက်ညှိုးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် ညင်ညင်သာသာလေး လှည့်ပတ်ပေးရင်း နို့ကို ဖိ၍စို့ကာ နို့သီးကို လျှာဖြင့်ထိုး၍လျက်ပေးသည်။

“အ…ကျွတ်… ကျွတ်…ဟင့်… အို…ဟင့်… အ…အ… မောင်… မောင်လေး… အို…အို…. မမကိုသာ အသေသတ်လိုက်ပါတော့… ဟင့်…ဟင့်… အ… ကျွတ်… ကျွတ်…ကျွတ်…”

ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ကိုင်ထားသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်၍သွားသည်ကို ခင်ကျော်က သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကို တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာထ၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူဖွေးဖောင်းကား၍ စိုရွှဲနေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်းက သူမ၏ ဒူးဆစ်ပေါ်ရောက်နေပြီဖြစ်သော ထဘီလေးကို ခြေဖျားရောက်သွားအောင် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်၍ပစ်လိုက်သည်။

ထွက်ပေါ်လာသော ခင်ကျော်၏ လီးကြီးမှာ ဒစ်ကြီးကလန်နေပြီး တစ်မိုက်ကျော်ကျော်ရှည်ကာ လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးခန့်ရှိသည်။ လီးတန်ကြီးက မာတောင်နေပြီး လီးထိပ်ခေါင်းကြီးက တဆတ်ဆတ်ခုန်၍နေသည်။

ခင်ကျော်က သူ၏ရှည်လျားကြီးထွားလှသော လီးကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေသည် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား လိမ်ယှက်၍ခါးကိုကော့ထားလေသည်။ သူမ၏ လိမ်ယှက်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခင်ကျော်က သူ၏ဒူးနှစ်လုံးဖြင့် ထိုးခွဲကာ ကားလိုက်ပြီး စိုရွှဲနေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏မာတောင်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ထောက်လိုက်တော့ရာ သူမမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း တကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။

ခင်ကျော်က သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ချေမွနေသဖြင့် သူမ၏တကိုယ်လုံး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍လာရလေသည်။

“ မောင်လေး…မမကို နှိပ်စက်နေတာလားကွယ်…”

“ ချစ်ပါရစေတော့နော်…မမတင်…”

“ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပါဘူး…ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ အသံလေးက ကွဲအက်ခမ်းခြောက်ကာ လှုပ်ခါ၍နေသည်။ ခင်ကျော်သည် အကြိုက်တွေ့သွားပြီဖြစ်၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှင့်ထပ်မံဆွဲထားလိုက်ပြီး စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ပြဲအာနေသော စောက်ခေါင်းနီရဲကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးဒစ်ပြဲကြီးကို တအားဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ…

“ အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်…နာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…”

တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခင်ကျော်၏လီးကြီးမှာ မနားတမ်းဝင်သွားသဖြင့် ယောင်ယမ်းအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍စို့ပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တင်တင်ရွေက သူမ၏ လည်ပင်းနားထိလှန်နေသော ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးနှင့် ဘော်လီအင်္ကျီတို့ကို သူမဘာသာ စိတ်တွေယောက်ယက်ခတ်လာပုံဖြင့် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

ခင်ကျော်က အတန်ကြာအောင် နို့စို့ပေးလိုက်သောအခါ တင်တင်ရွှေမှာ သိသိသာသာပင် ခါးကော့တက်လာပြီး ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးအား ပွတ်သပ်၍နေလေသည်။

“ မမတင်…”

“ ဘာလဲဟင် မောင်လေး…”

“ ကျနော် စိတ်ရှိသလောက် ချစ်ပါရစေလားဗျာ…”

“ ချစ်…ချစ်…မင်းကြိုက်သလို ချစ်စမ်း…”

တင်တင်ရွှေသည် စိတ်တွေ အတော်ပင်ထလာပြီဖြစ်၍ သူမ၏ဆန္ဒကို ဖွင့်ထုတ်လိုက်သလို ခင်ကျော်ကလည်း သူမ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်အား ဂျိုင်းကြားအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းပြီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဘွပ်…ဗြွတ်…ဖွပ်…စွပ်…”

“ အမလေး…အားပါး…ဖြေး…ဖြေးဖြေး…လုပ်ပါ မောင်လေးရဲ့…”

“ မမက ကြိုက်သလိုလုပ်ဆို…”

“ လုပ်နိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ တအားဆောင့်တော့ မမက တစ်ခါမှ မခံဖူးတော့ အောင့်တယ်ကွယ့်…”

တင်တင်ရွှေက ပြောလိုက်သဖြင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တအားလိုးဆောင့်နေသော လီးကြီးကို အရှိန်သတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်…စွပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဖွပ်…ပြွတ်…အင့်ဟင်း…အင်း…အင်း…ဟင်း…”

“ အဲ…အဲလိုဆို တော်သေးတာပေါ့…ခုနကအတိုင်းသာဆိုရင်တော့ မမဟာလေး ကွဲရချည်ရဲ့ကွယ်…”

“ ဒီလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်…”

“ ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ…မင်းဟာကြီးက နည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ…”

“ ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… ပလွပ်… ပြွတ်… အင်း… ဟင့်… အင်း… အင့်…”

ခင်ကျော်က တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်၍နေရာ တင်တင်ရွှေမှာ ကောင်းလွန်းလာသဖြင့် သူမ၏ တင်သားကြီးများကို ကော့ကော့ပေးလာပြီး ခင်ကျော်၏လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်လျက် ရမက်ပြင်းသော မျက်လုံးအစုံဖြင့်…

“ မောင်လေး…”

“ ဘာလဲ မမတင်…”

“ မင်း စိတ်ရှိသလောက် လုပ်တော့ကွယ်…မမ မနေနိုင်အောင် ယားလာပြီ…”

တင်တင်ရွှေက ထိုသို့ပြောလိုက်သောအခါတွင် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ၏ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး အားပါးတရပင် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…စွပ်…ဖွတ်…”

“ ဟင်း… ဟင်း… ကောင်းလှချည်လား မောင်လေးရယ်… အင်း… ဟင်း…”

အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာနားလိုက်သည်။

“ ကောင်းရဲ့လား မမတင်…”

“ ဘာကောင်းတာလဲ…မသိဘူး…”

တင်တင်ရွှေက မူတူတူမျက်နှာလေးနှင့် မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည်။

“ ခုနကတော့ ကောင်းလှချည်ရဲ့ဆို…”

“ မဆိုင်ပါဘူး…ကဲပါ…လုပ်ချင်လည်း လုပ်စမ်းပါ…စကားကလည်း များလိုက်တာ…”

ခင်ကျော်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် စိမ်၍ထားရင်း နားနေခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုသို့နားနေသည့်အခိုက်အတန့်မှာပင် စကားပြောရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွလုပ်ပေးနေရာ အရှိန်ကောင်းတုန်း ခင်ကျော်က လိုးနေတာကို ရပ်လိုက်တာကတစ်ကြောင်း၊ တစ်ဖန် စောက်ခေါင်းထဲတွင် အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေသော ခင်ကျော်၏လီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြင့် ဖြစ်နေရသည့်အတွက် တင်တင်ရွှေမှာ ကာမဇောများ တက်သထက်တက်လာရပြီး မရိုးမရွဖြစ်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေမှာလည်း အငြိမ်နေ၍မရအောင်ဖြစ်လာရသဖြင့် ခင်ကျော်ကို ဆက်၍လိုးရန် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေကပြောလိုက်လျှင် ခင်ကျော်က သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်၍ချထားသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲတွင် တဆုံးသွင်းထားဆဲဖြစ်သော သူ၏လီးကြီးကို လိုးဆောင့်ရန်အတွက် ပြန်၍ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ထိုအတိုင်းပင်ဆက်၍ထားလိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများက တင်တင်ရွှေ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ နဂိုကတည်းက ရာဂစိတ်ပြင်းထန်သဖြင့် ဖောင်းကားနေရသည့်အထဲတွင် ခင်ကျော်၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကပါ သွင်း၍ထားသဖြင့် အဆမတန် ဖောင်းကား၍နေလေသည်။

ခင်ကျော်က ထိုအဆမတန် ဖောင်းကား၍နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ပွတ်ပေးလိုက်ရာ တင်တင်ရွှေမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားလေသည်။

“ အား..ဟင့်…လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ပါတော့ မောင်လေးရယ်… မမကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့နော်… မမ တောင်းပန်ပါတယ်… အ…ဟင်း…”

တင်တင်ရွှေက သနားစဖွယ်လေး တောင်းပန်လာသောအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးသွင်း၍ထားသော သူ၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကို ခင်ကျော်က ဖြေးဖြေးလေးဆွဲ၍ထုတ်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ပါးစပ်လေးမှာ တဖြေးဖြေးဟ၍သွားသည်။ တဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက်သော လီးကြီးက ဒစ်ကြီးအနားအရောက်တွင်တော့ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို ဆက်၍ဆွဲမထုတ်ဘဲ ရပ်လိုက်တော့ရာ တင်တင်ရွှေကလည်း လီးကြီးအား ခင်ကျော်က သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ဆောင့်ထည့်လာမည်ဟု တွက်ဆလျက် မျက်လုံးလေးများကိုမှိတ်၊ ပေါင်တွင်းကျောလေးကို တောင့်လျက် စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တင်း၍ပေးကာ အသင့်စောင့်ကြို၍နေသည်။

ခင်ကျော်က သူ၏လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ဆောင့်မသွင်းသေးဘဲ သူ၏လက်နှစ်ဖက်က တင်တင်ရွှေ၏ မာတင်းကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်၍နေသော နို့သီးလေးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်လျက် နို့သီးလေးတွေကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ လှိမ့်ပေးနေသည်။ ခဏကြာသည်အထိ လီးချောင်းကြီးက သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍တိုးဝင်လာခြင်းမရှိသဖြင့် မျှော်လင့်ဆီးကြိုနေသော တင်တင်ရွှေသည် စိတ်မောစွာဖြင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး စိတ်ကိုလျော့လိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။

“ ဗြစ်…ဘွပ်…ဗလွတ်…ဘွတ်…”

“ အမလေး…အား…ဟား…”

ဖွင့်လိုက်မိသော တင်တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများ ချက်ချင်းပြန်၍မှိတ်ကျသွားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကော့တက်သွားကာ အော်ဟစ်ညည်းတွားလိုက်ရလေသည်။ မထင်မှတ်သောအချိန်တွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းလှသည့်အပြင် တင်းတင်းကြီးဝင်မလာသေး၍ တစ်ကိုယ်လုံးပြန်၍ လျော့ကာထားသော အချိန်လည်းဖြစ်၊ တရှိန်ထိုးဝင်လာသော လီးတန်ရှည်ရှည်ကြီးကလည်း သူမ၏သားအိမ်ဝကို ဝင်ထိုးလေတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို အိပ်ယာထက်သို့ ဘုန်းကနဲ ဆောင့်ချ၍ အော်လိုက်ရလေသည်။

သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသော လီးချောင်းကြီးက ဆောင့်လိုးရန်အတွက် အပြင်သို့လည်းပြန်ထွက်မသွား၊ ဖိကပ်၍ထားသော ခင်ကျော်က သူ၏တင်ပါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဇကောဝိုင်းလှုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။

“ အမလေး…ဟင်း…ဟင်း…မောင်လေးရယ်…”

“ ကောင်းလားဟင်…မမတင်…”

“ အင်း…ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်…အမလေး…လေး…”

“ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲဟင်…”

“ သိပ်…သိပ်ပြီးကောင်းတာပဲ…အဟင်း…ကောင်းတယ်…သိပ်ကောင်းတယ်…”

“ ချစ်ကော ချစ်လားဟင်…”

“ ချစ်… ချစ်ပါတယ်ကွယ်… လုပ်… လုပ်လေ… ဟင်း… ဟင်း…”

“ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင်…”

“ အို…ကွယ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ခင်ကျော်၏လီးကြီးက ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာလှုပ်နေသဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။

“ ဖြေလေ…”

“ အများကြီးချစ်…အများကြီးချစ်တယ်…လုပ်…လုပ်ပါတော့ကွယ်…”

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ…သေချာပြောလေ…”

“ ဟို…ဟို…မမကို လိုးပေးပါကွယ်…လိုးပါတော့နော်…ဟင်း…”

“ နောက်နေ့တွေ ကျနော်လာလိုးရင်ရော မမ ခံမလား…”

“ ခံ…ခံပါ့မယ်ကွယ်…”

စကားလည်းဆုံးရော ခင်ကျော်က တစ်ချက်ခြင်းလေးလေးပင်ပင်ကြီး ဆောင့်၍လိုးသည်။ လေးငါးချက်မျှသာ ဆောင့်ရသေးသည်…

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…”

“ မောင်…ဆောင့်…တအားဆောင့်ပြီး လိုးစမ်းပါ…ဆောင့်…စမ်းပါမောင်ရယ်…”

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…”

“ အား…ဟုတ်ပြီ…ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ…မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်…အား… အား…အင်း…အင်း…ဟင်း…”

ခင်ကျော်ကလည်း အားရပါးရဆောင့်၍လိုးသည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှကြွကြွပြီး ကော့၍ကော့၍ပေးကာ အားပါးတရ အလိုးခံသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်တက်လာသော ခင်ကျော်က လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…”

“ အမလေး… မမဘယ်လိုဖြစ်… အမလေး… အား… အား… အီး…အား…”

“ အ…ဟား…”

တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးမြှောက်ကြွကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ကျော်သည်လည်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မှောက်ကျသွားပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်လောကလုံးကို မေ့သွားကြလေတော့သည်။

ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်လေးများကတော့ ဆရာမ၏ အမှတ်ခြစ်မှုကို စောင့်မျှော်ရင်း ပုံလျက်သားလေး၊ အထပ်လိုက်လေး ဖြစ်နေလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။

ကျွန်တော်နှင့် အိမ်နီးချင်းများ (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော်နှင့် အိမ်နီးချင်းများ (စ/ဆုံး)

မောင်ကြီး ... ရေးသည်။

ဒီဇာတ်လေးကတော့ အရင်က အိမ်နာနီးခြင်း ကပ်လို့ပိုးတာ ရှက်ရှက်စရာရဲ့ ဇာတ်လမ်း အဆက်လို့လည်းရတယ် ။ အပိုင်းအဆလည်း ဖြစ်တော့ ဖြစ်ရပ်မှန် နဲ့ စိတ်ကူးရင်လည်း ရောစပ်ထားပါတယ်။

ကျနော် နမ်မည်က မောင်ဇော် ပါ။ အလုပ်က ကွန်ပျူတာ နဲ့ မိတ္တူဆိုင်လေးပါ ။ မိန်းမက ဆရာမ ဆိုတော့ အပြောအရွှေ့ ရှိတော့ ဆိုင်လေးတခုမှာ ရပ်တည်ရပါတယ်။ ကိုဗစ်ကာလနဲ့ နိုင်ငံရေးအခြေနေကြောင့် အလုပ်က အသင့်သင့်တော့ လုပ်ရပါတယ်။ ဆိုင်ရှေ့မှာက အမျိုးသမီး မိန်းခလေးတွေ ဝိုင်းဖွဲ့လို့ လာကြတယ်။ ကွမ်းယာသည်ပါတယ် ၊ အဆောင်ငှား ပိုင်ရှင်ရှိတယ်။ လူတန်းစား အမျိုးမျိုးပေါ့၊ အားလုံးက အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးတွေပါပဲ။

ဒီထဲမှာ ပထမဆုံး စုစုထွန်းနဲ့က လိုးခဲ့ဘူးတော့ သူ့အကြောင်း ထားခဲ့တော့မယ် ။ နောက်တစ်ယောက် ဝင်းဝင်းဌေး သူက ကွမ်းယာ ရောင်းတယ် ။ ယောက်ျားက ယိုးဒယားနယ်စပ်မှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ တစ်လတစ်ခါတိုင်း ငွေလွဲတယ် ။ သူလေးက အစဉ်ပြေပါတယ် ၊အစဉ်မပြေတာက ယောက်ျားမရှိတော့ ဆာလောင်နေတာပေါ့ ။ကျနော်က အနည်းကျင်းသိနေတယ်။ ခက်ထာက ဆိုင်ရဲ့နောက်ခန်းမှာက ခုတင်လေးက တစ်ယောက်အိပ်ခုတင် မုန့်ဆီကြော်က ဘယ်နေမှန်း မသိသေးဘူး နှုတ်ခမ်းနာ နဲ့ တည့်ပါ့မလား ဆိုသလိုပဲ ကွမ်းယာကို သွားသွားစားမိတယ်။

အဲသလိုနဲ့ ခင်လာတာ ကြာတော့ သူ့ရဲ့ဖုန်းလေးထဲ သီချင်းလေးတွေ ထည့်ပေးတာတို့ ဇာတ်ကားလေးတွေ ထည့်ပေးတာတို့ပေါ့ ။ဝင်းဝင်းဌေး ကိုယ်လုံးက အသားကညိုချော နို့က လုံးလုံး တင်က နောက်ကို လုံးကားကား ယောက်ျားကလည်း မဖြိုနိုင်ဘူး ထင်ပါတယ်။  ရင်းနီးမှုလေးတွေက ပိုလာတော့ စတာနောက်တာ လေးတွေ ရှိလာပါတယ်။ ဖုန်းတခုခုဖြစ်ရင် ကျနော်ကပဲ ယူကြည့်ပြီး error ရှင်းပေးရတော့ ကိစ္စလေးတွေ သိနေတယ်။ တနေ့ သူ့ဖုန်း ပြင်ဆင်ဖို့ဖြစ်လာတော့ သူ့ဖုန်းထဲ 18+ ဇာတ်ကားတွေ တွေ့လာတယ်။  အင်းလေ သူလည်း ဆာနေတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့လေ၊ အဲတာနဲ့ မသိသလိုပဲ နေလိုက်မိတယ်။

တနေ့မှာပေါ့ ဝင်းဝင်းဌေးဟာ ဆိုင်ကယ်လဲလို့ ကြားတာနဲ့ သူ့နောက်လိုက်မိတာပေါ့ ။ ရောက်တဲ့နေရာမှာ တဖက်ယောက်ျားလေးက သူတို့မှားတာကို ပြောပါတယ် ။ ကုန်ကျစားရိတ် နဲ့ လိုအပ်ထာကို တာဝန်ယူ ဖြေရှင်းပေးဖို့ ပြောဆိုကြပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ကို အရင်ဆုံးဆေးခန်း လိုက်ပို့ပါတယ် ။ အဲဒီအတွက် ကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ သူကနောက်စီးပြီး ကျနော်က ရှေ့ကမောင်းတယ် ။ ဆရာဝန်က ဆေးထိုးဆေးပေး  ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဆေးခန်းက အထွက် သူ့လက်မောင်း အိအိလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွဲလိုက်ပါတယ် ။

သူခြေထောက်က ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဆိုတော့ သူ့လက်ကို ကျနော် ပခုန်းပေါ်တင်ပြီး ကျနော်က သူ့ခါးလေးကို  တွဲပြီး ဆိုင်ကယ်ရှိရာ ခေါ်လာခဲ့တယ်။

အသွားတုန်းကလိုပဲ ဝင်းဝင်းဌေးက ကျနော်ခါးကို ဖက်ပြီး လိုက်တယ်။ သူ့နို့နှစ်လုံးက ကျနော် နောက်ကျောကို ထိကပ်နေတော့ လီးက ခေါင်းထောင်လာပါလေရော။ အရင်ဆုံး ကျနော်ဆိုင်ရဲ့ နောက်ခန်းက ခုတင်မှာ ခနထားလိုက်တယ်  ။ အိမ်နားနီးချင်းတွေက လာမေးကြတာပေါ့ စုစုရယ် သဲသဲရယ် ခိုင်မိုးလွင် တခြားသူတွေလည်း ပါသေးတယ် ။

အိမ်နားနီးခြင်းတွေက ဘယ်လို ဖြစ်ထာလည်းပေါ့ နောက်တော့လည်း အလျိုလျို ပြန်သွားကြတယ်။ သူ့ကို ဆေးတိုက်ပြီး ပြန်ပို့လုပ်တော့ ကျနော်ရဲ့ဆိုင်ကို အရင်ပိတ်လိုက်ပါတယ် ။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင် နောက်ဖေးပေါက်က ထုပ်မယ်ဆိုပြီး သူ့ကိုဆွဲထူလိုက်တော့ သူလည်း ခြေထောက်ကို အားကိုးလိုက်တော့ "အားးး " ဆိုပြီး ကျနော်အပေါ် ပုံကျလာတော့ ကျနော်လည်း သူ့ကိုဖက်လိုက်မိတယ်။ ဟန်ချက်မငြိမ်တော့ ခုတင်ပေါ် ထပ်လျက်ကြီး လဲကျသွားပါလေရော။ ကျနော် လီးကလည်း သူ့အဖုတ်ပေါ် တည့်တည့်ကြီး ထောက်လျက်ပေါ့

" အို ဆရာရယ် ဟင့် "

ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်တယ် ။ အရေးကောင်းရင် ဒိန်းဒေါင်းဆိုသလို မိုးက ဖျောက်ဖျောက်နဲ့ ရွာပါလေရော။ နောက်တဖြေးဖြေး နဲ့ သဲလာပါတော့တယ် ။ ကျနော်တို့ မန်းလေးက မိုးစသဲမယ်စိုရင်  မီးက ပြတ်ပါလေရော။ အဲဒီတော့ ကျနော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်း ပိုပြီးစုပ်လိုက်တယ်။ လက်ကလည်း သူ့အင်ကျီပေါ်ကနေ နို့ကိုကိုင်လိုက်တယ်။ သူလည်း ငြီးသံလေးတွေထွက်လာပြီး လက်ကလည်း  သူ့နှိတ်စိ ကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။

" အို ဆရာ ရှက်တယ် "

" ချစ်လို့ပါ  ဝင်းဝင်းရယ်"

ကျနော်လည်း ဆက်ပြောမနေတော့ဘူး။ လက်က ဘယာစီယာ ဂျိတ်ကို နောက်ကျောကနေ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ နို့လေး တင်းနေတုန်းပဲ၊ နဲနဲလေး အိနေပေမဲ့ အသီးလေး ကို လက်ညိုးနဲ့ လက်မ ချေပေးလိုက်တော့ သူလည်း ကော့တက်လာတယ် ။

" အင်းးးဟင်းးး ရှီးး ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဘ်း မသိဘူး"

ကျနော်လည်း သူထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံပင်တီ ဘောင်းဘီ လည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ စောက်ပတ်ကို စမ်းလိုက်တော့ အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေတာပဲ ။ ဘာဂျာပေးရင် ကြာနေမှာ စိုးနေတော့ ခုတင်စောင်းဘက်လှည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ပေါင်ကြား မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဝင်လိုက်တယ် ။ ညာလက်နဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဆွဲလိုက်တော့ အရည်က ပိုထွက်လာတယ်။ လီးကလည်း အရမ်းလိုးချင်နေတော့ ထိုးသွင်း လိုက်တယ် ။

" ဗြစ်ဗြစ်  ဘွတ်  အင့်"

" အားးးးနာတယ် နာတယ်"

" ခနလေးပါ ဝင်းဝင်း."

" ဘွတ်ဖွတ်ဖွတ် အင့် အင့်"

သူ့စောက်ပတ်က အအိုဆိုပေမဲ့ အလိုးမခံရတာကြာတော့ စောက်ပတ်က ကြပ်နေတာပဲ အရည်ကလည်း ထွက်ပေးနေတော့ နဲနဲချင်းစီ ဆောင့်ချလိုက်တယ်။

" ဘွတ်ဘွတ်ဖွတ်ဖွတ် "

" ဘယ်လို နေသေးလည်း ဝင်းဝင်း"

" အီးးးးတမျိုးကြီးပဲ ရင်တွေလည်း ခုန်နေတယ် "

" ကို ဆောင့်ချမလေ ရတယ်မလား"

" အင်းပါ ကို ရယ် အရမ်းတော့ မကြမ်းနဲ့ ကို့လီးက ကြီးတယ်. ".

ဒါပေမဲ့ လီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေတော့ နဲနဲဆွဲထုပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်ထာပဲ ။ နောက်တော့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပလုန်ပေါ်တင်းပြီး လိုးလိုက်တော့ပါပဲ

" ဖောင်း ဖောင်း ဘွတ်  ဘွတ်"

ဆောင့်ပါများလာတော့

" ကိုရယ် ကောင်းလာပြီး လိုးပါ ဆောင့်  နာနာဆောင့်"

ကျနော်လည်း သူကတောင်းဆိုနေတော့ လီးကို ဆွဲထုပ်ပြီး ဆက်တိုက်မနားမနေ လိုးလိုက်တော့ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာပြီး သူက အရင်ပြီးသွားတယ်။ ကျနော်လီးလည်း သူ့စောက်ပတ်ထဲ ကပ်ပြီး အရည်တွေ အများကြီး ပန်းချလိုက်တယ်။ ခနားပြီးတော့ ဝင်းဝင်းကို ဆွဲထူပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး သူ့အိမ်ကို ပြန်ပို့လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းတော့ ကွတကွတနဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော်ဆိုင်ပြန်လာခဲ့တယ်။

................................

အဲနေ့က ဝင်းဝင်းဌေးကို လိုးပေးပြီး ဆိုင်ဘက် ပြန်ပြန်လာတယ် ။ တစ်မိုးအောက်ထဲ နေတဲ့သူ တစ်ယောက်ရှိသေးတယ် သူလေးက အိမ်ထောင်သည်လေး ယောက်ျားက သူရဦး မိန်းမနာမည်က ခင်မိုးလှိုင် ငယ်ရွယ်သူစုံတွဲလေးပါ။ ယောက်ျားက ချောင်းဆိုးလို့ တီဘီဖြစ်နေလို့ ဆေးကုနေတာက မိန်းမက ပြုစုပေးရတယ်။ ကူးဆက်ရောဂါဆိုတော့ အိမ်ရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာနေတယ်။

ခင်မိုးက ချက်ရပြုတ်ရတယ် ။အသားလေးက ဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသေးသွယ်သွယ်လေး၊ နှာတန်က ဆင်းဆင်း နှုတ်ခမ်းလေးမထူမပါးလေး နယ်ကနေ မန်းလေးတက်ပြီး အလုပ် လုပ်နေတာ ။ ခလေးက သမီးနှစ်ယောက် ရှိတယ်၊ အားလုံးကို ခင်ခင်မင်မင် ရှိကြပါတယ်။ ကောင်မလေးက သူ့ယောက်ျားက လိုးမပေးနိုင်ဘူးလေ ဆာနေရှာတယ်။ အိမ်အနားမှာ ယောက်ျားလေးတွေလည်း ရှိကြပါတယ်။ လူလတ်ပိုင်း လူငယ်ရယ် လူကြီးပိုင်းတွေက နည်းနည်းလှမ်းတယ်။

လူငယ်လေး တစ်ယောက်နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ အားလုံးက အိမ်ထောင်သည်တွေပါပဲ ။ အရင်က စုစုထွန်းစုံတွဲ ယောက်ျားက ထွန်းထွန်းဝင်း နောက်စုံတွဲက သိမ့်သိမ့်မြင့် ယောက်ျား ဦးမင်းနိုင် ကားမောင်းတယ်။ မိတ်ဆက်ပေးရတာနဲ့ လိုရင်းမရောက်တော့ဘူး  ခင်မိုးလှိုင် ကျနော်ကို စားစရာရှိရင် လာလာပို့တယ် ။ တံခါးကို ဆပ်ကနဲ ဖွင့်ဖွင့်ဝင်တတ်တယ် ။ ကျနော်လည်း 18+ဖတ်ရင် ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ပီး လီးကိုင်တတ်တယ်။ တော်သေးတာက ဝင်လာတိုင်းက ဘောင်းဘီ ပြန်တင်လို့ရတယ် ။ ဂျက်ကလည်း ချမထားဘူးလေ။

ညပိုင်းဆိုရင် တော့ အပေါ်နေတာများတယ်၊ နေ့လည် နေ့ခင်းဆိုရင်တော့ အောက်ဆင်းပြီး မိန်းမတွေစုပြီး စကားတွေပြောကြတာပေါ့ ။ နေ့လည်ရောက်ရင် အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာတယ် လ အနည်းငယ်ကြာတော့ သူ့ယောက်ျားက သူဆိုင်ပြန်ပြီးအလုပ် လုပ်နေတယ် ။ အဲဒီတော့ အခန်းထဲ အဝင်အထွက် ပိုများလာတယ်။ မျက်နာလေးက ချစ်စရာဆိုတော့ တနေ့ ပုဂံလေးနဲ့ မုန့်လာပို့တယ် တံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး အထဲဝင်လာတော့ မုန့်ဘာပို့တော့

" ခင်မိုး နင်ကလည်း မုန့်ပဲစားရတော့ ရိုးအီနေပြီ"

" ဆရာကလည်း ဘာစားချင်သေးလို့လည်း"

" ငါ့ စားချင်တာ နင်ပဲ နင်လည်း ဆာနေတာပဲ မလား"

ကျနော်လည်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ် သူလည်း ကျနော်ရင်ခွင်ထဲ ကျလာပြီး

" လွှတ်ပါ ဆရာရယ် ကျမ ကြောက်တယ်"

ကျနော်လည်း ရောက်လာမှတော့ မလွတ်တော့ဘူးလေ။ သိမ်းကြုံးဖက်ထားတော့ သူလည်းမရုန်းတော့ဘူး။ ကျနော်လက်က သူ့မေးစိကို ဆွဲမပြီး မော့လာတဲ့ သူနှုတ်ခမ်းလေး စုပ်ယူလိုက်တယ် ။ သူလည်း မျက်တောင်းစင်းကျသွားတယ် ။ လက်ကလည်း သူ့အင်ကျီအပေါ်ကနေ နို့အုံကို ဆုပ်နယ်နေတယ်။ သူကလည်း ငြီးသံလေးတွေနဲ့ နို့အုံကတော့ လက်ဘက်ရည် အကြမ်းပုဂံလုံးအရွယ်စားလေးပေါ့။ အအိုပေမဲ့ နို့က တင်းနေတာပဲ ။

ကျနော်ကလည်း ဆိုင်ဖွင့်မထားသေးတော့ အေးဆေးပါပဲ။ အတွင်းခန်းထဲမှာလေ လက်ကလည်း ထဘီအထက်ဆင်စ ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျတာပဲ ။ သူက လက်လှမ်းဆွဲပေမဲ့ ကျနော်လက်က သူ့အဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူထဘီဆွဲဖို့ မမှီတော့ဘူး

" ဟာ ဆရာ အရမ်းဆိုးတာပဲ  သူများဟာ မြင်တော့မှာပဲ"

" ဘာဖြစ်လို့လည်း ခင်မိုးရယ်"

ကျနော်လည်း သူကို ခုတင်စီ ခေါ်သွားပြီး အရင်ဆုံး ခုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်ပြီး ခေါင်းစွတ်အကျီ ဆိုတော့ ခါးကနေဆွဲချွတ်လိုက်တော့ သူလည်း လက်မြောက်ပေးတယ်တယ် ။ အသားကဖြူဖြူ ဘယာစီယာကလည်း ဖြူဖြူ  ကြည့်လို့  အရမ်းလှတယ်။ ကျနော်လည်း ဘယာစီယာ ဂျိတ်ကို  ဖြုတ်လိုက်တယ် ။ နို့က ဖြူဖွေးပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးက ပန်းရောင်လေးထနေတာ။  ကျနော်လည်း နို့တဖက်ကို စို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် "

" အို ရှီးးးအင်းးးအရမ်းစို့တာပဲ"

" နို့လေးက စို့လို့ကောင်းတာပဲ"

အဲလို ပြောပြီး သူ့ကို ခုတင်ပေါ်  လှဲချလိုက်တယ် ။ လက်ကလည်း ထဘီမရှိတော့ ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အသားလေးက နုယွပြီး ပင်တီလေးက ကြက်သွေးရောင် လေးနဲ့ လှနေတာပဲ။ ဂွနေရာမှာလည်း စိုနေတာပဲ ၊ ကျနော်လည်း  ပြန်ထပြီး သူပင်တီလေး ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ သူကလည်း ပြန်ဆွဲချင်သေးတယ် ၊ ကျနော်က ဇွတ်ဆွဲလိုက်တော့ ဘောင်းဘီလေးက ကျနော်လက်ထဲ ပါလာပြီး ယူပြီးနမ်းကြည့်လိုက်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးပေါ့။ စောက်ပတ်ကို ဆီးခုံအမွေးပါးပါးလေးနဲ့  အဖုတ်က စိနေတော့ ကျနော်လည်း ပေါင်ကြားဝင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို နမ်းလိုက်တယ် ။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို ယက်လိုက်တယ်။

" ပလပ် ပလပ် ပြတ် ပြတ် အားးးရှီးးးရှီးးး"

" ဘယ်လိုနေလည်း ခင်မိုး"

" တမျိုးကြီးပဲ ရင်တွေလည်း လှပ်လှပ်နဲ့. "

ကျနော်လည်း သူပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းထုပြီး  သူ့စောက်ပတ် ဝကိုတေ့ပြီး သွင်းချလိုက်တယ်။

" ဗြိ ဗြိ  ဗြစ်  အားး အမလေး နာတယ် အားးး" 

" ဖြေးဖြေး လုပ်ပါရှင် သူဟာကြီးက အကြီးကြီး "

ကျနော်လည်း လိုးချင်လို့ တာ ထိုးထည့်လိုက်တာ သူ့စောက်ပတ်လေးက သေးတော့ နာမှာပေါ့လေ

" နင်ကလည်း အပျိုလေးကျနေတာပဲ"

" ဆရာရယ် ဆရာလီးလည်းကြည့်အုံးလေ တကယ့်ကို အကြီးကြီး "

" ခင်မိုးယောက်ျားလီးကရော မကြီးဘူး လား"

" သူ့လီး သာမာန်လောက်ပါဆရာလီးကတော့ ကြီးလွန်ပါတယ်"

" ကုန်းပေးပါ့လား ခင်မိုးရာ"

ခင်မိုးလည်း ပက်လက်ကနေ ကုန်ထပြီး ကုန်ပေးနေတယ်။ ခင်မိုးရဲ့ မကြီးမသေတဲ့ အိုးလေကိုကြည့်ရင်းလိုးမလို့ Doggy ပုံစံလေးနဲ့ပေါ့ ။ ခင်မိုးရဲ့ အဖုတ် ရဲရဲလေးက ဖောင်ကားပြီး အလိုးခံချင်နေတာကြောင့် အဖုတ်အဝက အရေပြားလေးများပင် ပွစိပွစိဖြစ်နေတယ် ။ အဖုတ်ထဲကို လိုးထည့်လိုက်တယ်။ တိုက်ရိုက်ထိတွေ့မှုကို ခံစားရတော့ ရင်ခုန်ရင်းအံ့သြနေမိတယ် ။ ခင်မိုးလဲ Doggy စတိုင်နဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ တစ်ချီထပ်ပြီးသွားတယ် ။ကျနော်လည်း ခင်မိုးကိုပြန်ပြီး ပက်လက်နေအထားနဲ့ ပေါင်ကိုကားခိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးနေတာပေါ့။ အတော်ပင်ထန်နေလို့ ဆက်တိုက်ဆောင့်တော့ အဖုတ်ရဲ့ အထိအတွေရယ် အဖုတ်ကကြပ်တာရယ် ခင်မိုးရဲ့ ညစ်အားကြောင် ပြီးချင်လာတယ်။

" အား  ကိုပြီးတော့မယ် အား ကောင်လိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ အားအား ပြီးတော့မယ် အထဲမှာပဲ ပြီးတော့မယ်နော်"

" အား မလုပ်နဲ့ကို အပြင်ထုတ်တော့ အထည်းမှာမပြီးနဲ့ အကို အထဲကိုဒီနေ့ပန်းထည့်ရင် ဗိုက်ကြီသွားလိမ်မယ် မလုပ်နဲ့အား"

" ရောကွာ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းမိသွားတယ် ခင်မိုးရယ်အားး"

" အား ကိုက လဲကွာ အထဲမှာ မပြီးပါနဲ့ဆို အဖုတ်ထဲဝင်ကုန်ပြီး ဒီနေ့က အရည်ဝင်လို့ မဖြစ်ပါဘူးစို ကိုရယ်ဇွတ်ပဲ"

" ကိုလည်း မထိန်းနိုင်လို့ပါ ခင်မိုးရယ်" အဆင်ပြေတယ် မလား"

" အဆင်တော့ပြေပါတယ် ကိုရယ် ဒါမယ့် ကိုပန်းထည့်တာ ကျမသားအိမ်ထဲတော့ ပြည့်သွားတာပဲ ဗိုက်ကြီးပြီနဲ့ တူတယ်'"

" ခင်မိုး ကလဲ တစ်ခါတည်းပန်းယုံလောက်နဲ့ မကြီးလောက်ပါဘူး"

" အဲ့ဆိုလဲပြီးရော ရေသွားဆေးတော့မယ် သူများထဲ အတင်းပန်းထည့်တယ် အရမ်းဆိုးတယ်"

ကျနော် ခင်မိုးကို နေ့တိုင်းလိုလို လိုးရပါတယ် ။ နေ့ခင်ကျ လူသိမှာစိုးလို့ ခိုးလိုးရတာပါ။ ခိုးလိုးရလေ ပိုကောင်းလေ ဆိုသလိုပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပေါ်တင်လိုးလို့မှ မရတာကို။ ခင်မိုးကို ယောက်ျားမရှိလို့တာ လိုးရတာ ညဘက်အိပ်ချိန်မှာ အလိုးခံဖို့လာပါတယ်။ ကျနော်လည်း လိုးပေးလိုက်ပါတယ်ယး။ လိုးပြီးရင် အခန်းထဲကနေ ပြန်သွားပါတယ်။ တပါတ်လောက်ကြာတော့ ခင်မိုးအဖေ ရောက်လာပါတယ် ။ အဲဒီတော့ ကျနော်နဲ့ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ တစ်လလောက်ကြာတော့ သူတို့လည်း ပြောင်းသွားတယ် ။ကျနော်နဲ့ ခင်မိုးလည်း အဆက်သွယ် ပြတ်သွားတယ် ။

============================================

နောက်တစ်ယောက်က ကုလာမလေး ပေါ့။ ကုလားမပေမဲ့ အသားလေးက ဖြူဖြူလေးပါ။ သနပ်ခါးလိမ်းတယ် သူ့ယောက်ျားကလည်း ကုလားပဲ သူကတော့ မဲတယ်။ အပြင်ကုမ္ပဏီ တခုမှာ လုပ်တယ် ။သူတို့ခုထိ ခလေးမရကြသေးဘူး ။ ကုလားမ နာမည်ကနီလာဝင်း ယောက်ျားနမ်မည်က အောင်နိုင်။ မနက်ဆို ယောက်ျားက ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်ပြီး ညနေဆို ပြန်လာတယ် ။

တနေ့ အပေါ်ထပ်က ဝါယာကြိုးအိပ် ပစ်ချတော့ အောင်နိုင့်ခေါင်းပေါ် ကျလို့ ဆေးရုံရောက်တယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်နားနီးချင်းတွေ ဆေးရုံလိုက်ရတယ်။ ကျနော်က ဖောက်သည်ကျနေလို့ နောက်က တန်းမလိုက်နိုင်ဘူး ။ ကျနော်လိုက်သွားတော့ အောင်နိုင်သတိရပါတယ် ။ ဆရာဝန်မလေးက အိမ်မှာ အနားယူရမယ် ခေါင်းကို လှုပ်ရှားမှု မလုပ်ရဘူး ပြောတယ်။ နီလာက ဘာမှ မပြောနိုင်ဘူး ကျနော်ကပဲ ဆေးစာရွက် ယူပြီး ဆေးဝယ်ရမှာကို နီလာဝင်းကို ပေးလိုက်တော့ 

" ဆရာ သမီးကို ဆေးတွေ ဝယ်ပေးပါနော်."

ပိုက်ဆံထုက်ပေးတော့ ကျနော်လည်း ဆေးရုံနားက ဆေးဆိုင် ဘက်ထွက်လာတယ်။ ဆေးတွေ ဝယ်ပေးပြီးတော့ ပိုတဲ့ပိုက်ဆံကို နီလာဝင်းကို ပြန်ပေးလိုက်တယ် ။ ဆေးရုံစောင့်ဖို့ကို  ယောက်ျားလေးဆောင် ဆိုတော့ မိန်းခလေး မစောင့်ရဘူး။ အိုးဝေ မောင်းတဲ့သူက သူစောင့်မယ်ပြောလို့ ကျနော်တို့ ပြန်လာကျတယ်။ ကျနော်က နီလာဝင်းကို တင်ခေါ်လာတယ်။ မြောက်ပြင်ဘက်ဆိုတော့ နဲနဲလှမ်းတယ်။ ဆောင်းတွင်းပိုင်းဆိုတော့ အေးတယ်လေ၊

နီလာဝင်းကလည်း အေးတော့ ကျနော်နောက်ကျောနား တိုးကပ်လာတယ်။ သူနို့က နောက်ကျောကို ကပ်တော့ အိကနဲ ခံစားမိတယ်။ နောက်တော့ သူလည်း ကျနော် ခါးကိုဖက်ထားတယ်။ တာဘောင်လမ်းပေါ်ကို ရောက်တော့ မှောင်နေတယ်။ ဆိုင်ကယ်မီးထိုးထားတော့ မြင်နေရတဲ့ လမ်းလေးကတော့ ရှင်းပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဆိုင်ကယ်က ဆီပြတ်ပါလေရော၊ ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီးတွန်းလာရတယ်။

" ဆရာရယ် မှောင်လိုက်ထာ အနီးနားလည်း ဆီရောင်းတာ မရှိပါ့လား"

" အိမ်အနား ရောက်မှ ရှိမှာ"

အနည်းငယ် တော်တော်လေး တွန်းလာတော့ သစ်ပင်အောက် ခန နားလိုက်တယ် ။ အသွားလာတွေတော့ ရှိတယ်။ သစ်ပင်အောက် ခန နားလိုက်တယ်၊ လေကလည်း အေးခနဲတိုက်လာတော့  ကျနော် ဂျာင်ကင်ကို ချွတ်ပြီး နီလာကို ဝတ်ပေးလိုက်တယ်။

" ဆရာတော့ ချမ်းနေတော့မှာပဲ"

" ရတယ် နီလာ ငါက ယောက်ျားပဲ နင် အအေးမိမှာစိုးလို့"

နှစ်ယောက်သား မျက်နာချင်းဆိုင် ကြည့်နေရင်း နဲ့ သူကပဲ ကျနော်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်တာလား။ ကျနော်ကပဲ ဖက်လိုက်ထာလား မသိလိုက်ဘူး ကျနော်သူ့ကို ပြန်မလွတ်ပဲ ဖက်ထားတယ်။ နောက်တော့ သူမေးစိလေး ကို ဆွဲပင့်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေး ကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။

" ပြွတ်  ပြွတ်ပြွတ် "

သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက အိအိလေးနဲ့  ချွဲချွဲလေးနဲ့ စုပ်ယူလိုက်တော့ သူကလည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ခံယူနေတာပေါ့။ ကျနော်လက်ကလည်း ဖက်ထားရင်းနဲ့ အောက်လျောသွားပြီး သူရဲ့ ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေး ဆုပ်နယ်လိုက်တယ်။ အဲဒီတော့မှ နီလာလည်း သတိရလာပြီး

" ဆရာ သမီးတို့ ပြန်ကျရအောင်နော်"

‌ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ် ပြန်တွန်းပြီး ဆိုင်ရောက်အောင်ပဲ တွန်းလာခဲ့တယ်။ ဆိုင်ကယ် ကို အထဲသွင်းပြီး အခန်းတံခါးကို နောက်ကနေဝင်လိုက်တယ်။ နီလာကိုလည်း အခန်းထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နွေးနေတာပဲလေ၊ ခုတင်ပေါ် အတူထိုင်လိုက်တယ်၊ မှန်လုံခန်းဆိုတော့ အတွင်းကအသံ အပြင်က မကြားရဘူးလေ ။ နောက်ပြီးတော့ နီလာဝင်း ငှားတဲ့အိမ်က ဆေးရုံမှာပဲ ထင်တာလေ။ ဒီတော့ လွတ်လပ်စွာပဲ နီလာကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းလေး ကို စုပ်ယူလိုက်တယ် ။

စိတ်ထဲက ကုလားမလေးလို့ စိတ်ထားလိုက်မိတော့ ရင်တွေက ပိုခုန်နေသလိုပဲ  ။ကျနော်ရဲ့ ဂျာကင်အကျီ ချွတ်လိုက်တယ်။ နောက်သူ့ရဲ့ ကိုယ်ကြပ်အကျီ ထပ်ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘယာစီရာအောက်က သူရဲ့နို့အုံလေးက တစ်ခြမ်းက ပေါ်နေတာလေးက ဆုပ်နယ်ချင်စရာလေးပေါ့။ သူ့ရဲ့ ဘယာစီရာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့နို့လေးက လုံးဝန်ပြီး အသီးလေး ပန်းနုရောင်လေးပေါ့။ ကျနော်လည်း နို့ကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ် ။ နောက်တစ်ဖက်ကို စို့လိုက်တယ်။ ။‌‌

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ''

'' အားးးရှီးးးး ဟင်းး အင်းး ယားတယ်"

‌‌သူဆံပင်ကလေးများကို  လက်ဖဝါးနှင့် သပ်ပေးတယ်။‌‌ ထိုအချိန်ထိ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြစ်နေတော့ ကျနော်လည်း အဝတ်စား ချွတ်လိုက်တယ်သူရဲ့ ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ သူပေါင်လေးကို ပွတ်လိုက်ပြီး ဂွစုံမှာရှိတဲ့ ပင်တီစိုစိုလေးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ နှစ်ဦလုံးဟာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေကြပြီ။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှတဆင့် လည်တိုင်တလျှောက် အပေါ်မှအောက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

" အမယ်လေး အဟင်း ဟင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ကိုရယ် ကျွန်မ ယားတယ်ရှင့် အင့် အိ အူး"

တဖြေးဖြေးနိမ့်ဆင်းလာသောကျနော် ပါးစပ်ကြီးက တင်းရင်းသော နို့အုံကြီးတဖက်ကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ကလေးမမွေးသေးသဖြင့် လက်သန်းဖျားမျှလောက်သာ ရှိသေးသော နို့သီးခေါင်း မာမာခဲခဲလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုက်ပေးလိုက်လေသည်။

" အာ့ အမယ်လေးကို အိုး  အို့ မနေနိုင်တော့ပါဘူး အစ် အိုး"

နီလာဝင်းမှာတကိုယ်လုံးတုံခါသွားပြီးအိပ်ယာပေါ်သိုံပက်လက်လှန်ချပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း သူအပေါ်က ထပ်လျက်ကြီးပေါ့။ နီလာဝင်းမှာ အိပ်ယာနှင့် ကျောထိမိသည်နှင့် ဒူးထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သလို ပေါင်နှစ်လုံးကြား ကျနော် ရောက်သွားလေသည်။ ပါးစပ်တွင်တော့ နို့တလုံးက တပ်ရက်သားဖြစ်နေပြီး ကျန်နို့တဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။

တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကတော့ နီလာဝင်း၏ပေါင်ကြား ဆီးစပ်တလျှောက် ဟိုထိုးသည်ထိုး ဖြစ်နေလေသည်။ ဤတွင် မနေနိုင် မထိုင်နိုင်လောက်အောင် တဏှာသွေး ထကြွနေပြီဖြစ်သော နီလာဝင်းမှာ တုန်တုန်ရီရီဖြင် ခန္ဓာကိုယ်၂ ခုကြား လက်ထိုးကာ လီးကြီးကိုဖမ်းဆွဲ၍ သူမ၏စောက်ပတ်အဝတွင် လီးကြီးဖြင့် တေ့ပေးလိုက်လေသည်။   

ထိုအခါကျမှ ပါးစပ်ဖြင့်ငုံခဲထားသော နို့ကိုချွတ်ခါ ပက်လက်လှန်ပေးထားသော နီလာဝင်း၏ ကိုယ်ဘေးတဖက်တချက်တွင် လက်ထောက်ခါ ခါးကိုကော့လျက် လီးကြီးဖြင့် နီလာဝင်းရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်း လိုးသွင်းလိုက်လေတယ်။

" အား အင်း အဟင်း ဟင်းး  ပြွတ် စွပ်စွိ  အားရှီး ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ် အင်း အဟင်းဟင်း  "        

လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နံရဲများကို ပွတ်တိုက်ခါ အဆုံးထိ လိုးဝင်သွားလေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့် ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်လိုးပေးနေလေသည်။

" ပြွတ် ဗြိ စွပ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြိ ပလွတ်အားရှီး  ကောင်းလိုက်တာ အင့်အိုး  အူး"

နီလာဝင်းမှာ အတော် ရွထနေပြီဖြစ်သဖြင့် လီးချောင်းကြီးဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ် လိုးပေးနေသဖြင့် ကျေနပ်အားရသွားပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့ အစွမ်းကုန်ကားပေးထားပြီး ဖင်ကလေးကို ကြွ၍ကြွ၍ တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကျတာပေါ့။ အခုလို သူလည်း ကျနော်နဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံနေသည်ဟူသော အသိစိတ်က သူမရင်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်ကာ ကာမစိတ်ကို ပိုမိုပြင်းထန်စေတယ်။ ကျနော်လည်း စိတ်တွေ ထလာပြီး ပြီးချင်လာတော့ နီလာဝင်းခါးကို ဆွဲကိုင်ပြီး အချက် ၅၀လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်တော့

" အားးးးးးး ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါ မရပ်နဲ့ ဆောင့်ပါ ပြီးတော့မယ် အားးအားးပြီးပြီ"

ကျနော်လည်း လီးကို အဆုံးထိကပ်ထားပြီး အရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ် ။ ကျနော်လည်း ခနတော့ စိမ်ထားသေးတယ်၊ နောက်လီးကို ဆွဲထုပ်ပြီးဘေးကို လှဲချလိုက်တယ်၊ သူနဲ့ကျနော် ခနလောက် အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ ည ၂နာရီလောက်ကျတော့ တစ်ရေးနိုးလာတော့ နီလာဝင်းက ကျနော်ရင်ခွင်ထဲ မှေးခနဲဖြစ်နေတော့ နဖူးလေး နမ်းလိုက်တယ်။ လူးလွန့်လာတယ်၊  အသားလေးတွေ တစ်ကိုယ်လုံး ထိနေတော့ လီးက ပြန်ထလာတယ် ။

" ကိုနော် ညက အရမ်းလုပ်ထားတာ နော်"

အိပ်ချင်မူးတူး နဲ့ ပြောနေတော့ ကျနော်လည်း လက်က သူနို့အုံကို ဖြစ်ကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟာ ပြောလို့လည်း မရဘူး "

ကျနော်လည်း ဘေးတစ်စောင်းနဲ့ပဲ သူ့ပေါင်ကြားကို တစ်စောင်းဝင်လိုက်ပြီး လီးကို သူ့စောက်ပတ်အဝတေ့ပြီး သွင်းချလိုက်တယ်။

" ဗြစ် ဗြစ်  ဖွတ် အမလေး ဖြေးဖြေး လုပ်ကွာ"

ကျနော်လည်း နားထောင်သလိုနဲ့ နောက်တော့လည်း သူ့စောက်ပတ်ကို လိုးရင်နဲ့ အားမရတော့ တစ်စောင်းကနေ ကျနော်က အပေါ် ရောက်သွားပြီး သူ့ခြေထောက်ကို ပခုန်းပေါ်တင်လိုက်တယ် လီးကလည်း ဝင်လျက်နဲ့ပဲ ဆောင့်လိုးချတော့

" အားးးး အရမ်းလုပ်ထာပဲ နာတယ်"     

နီလာ ကျနော်ရင်ဘတ်ကို တွန်းသလိုနဲ့ နောက်ဆုံး ကျနော့်ကျောကို ဖက်ပြီး ကော့ပေးပါတယ်။ အဲညက ကျနော် ၃ချည်လောက် လိုးပေးလိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော်တောင်မနိုးသေးဘူး နီလာဝင်းက အစောထပြန်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း မျက်နာသစ် ဆိုင်ဖွင့် လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြန်လာတော့ လက်ဘက်ရည်ပါဆယ်နဲ့ ထပ်တစ်ရာ တစ်ပွဲဆွဲလာပြီး နီလာဝင်း အခန်းသွားပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း အိပ်ချင်လျက်နဲ့ ထလာပြီး ကျနော်ယူလာတဲ့ စားစရာ ယူပြီး

" သူများကို လက်ဘက်ရည်နဲ့ မုန့်ကျွေးပြီး လာဖားမနေနဲ့ မုန်းတယ်"

" စေတနာ နဲ့ ကျွေးတာကို "

" ဘာစေတနာ လည်း တစ်ညလုံး လိုးတဲ့ စေတနာ လား"

" အဲတာက ချစ်လို့ "

ကျနော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်း စုပ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်"

" လုပ်ပြန်ပီ"

နီလာဝင်း ကို အောင်နိင် ဆေးရုံက မဆင်းခင်ထိ  လိုးရပါတယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ျားက ခုအတောတွင်း လိုးမပေးနိုင်တော့ ကျနော်နဲ့ အားမရတာလား၊ ဆေးရုံသွားရင် မီနီအိုးဝေ သုံးဘီးသမားနဲ့ ညိတယ် ထင်တယ်။

===========================================

ကျမ နာမည်က နီလာဝင်းပါ ၊ကျမဟာ ကောင်းမွန်စွာ နေထိုင်ခဲ့တဲ့ မိန်းခလေးပါ ။ ခုတောတွင်း ယောက်ျား ခေါင်းပေါ် ဝါယာကြိုးအိပ်ကျလို့ ဆေးရုံတင်ထားခဲ့ရတယ်။ အရင်ရက်တွေထဲက အလုပ်တွေ အရမ်းများနေတော့ ကျမကို လိုးမပေးဘူး။ ကျမ ဆာနေတာကို ကျိတ်မှိတ်နေရတာပေါ့။ ရကာစကတော့ လိုးပါတယ် ကြာလာတော့ အလိုးကျဲလာတယ်။  ခု ဝါယာကြိုးအိပ်က ခေါင်းပေါ်ကျလို့ ဆေးရုံတင်ထားရတယ် ။

အဲည ဦးဇော်နဲ့ မမျှော်လင့်ပဲ အလိုးခံလိုက်ရပါတယ်။ သူ့လီးက အရမ်းကြီးတော့ မကြီးပါဘူး သာမာန်ဆိုက်သာသာပေါ့။ လိုးတာကတော့ အရမ်းလိုးနိုင်ပါတယ် ။သူ့အခန်း ထဲလိုးတာဆိုတော့ တခြားသူတွေ သိလာနိုင်တယ် ။ ဒါကြောင့် သူ့အလုပ်ရှုပ်ချိန်လောက်မှာ မီနီအိုးဝေး သုံးဘီးဆရာနဲ့ ဆေးရုံသွားတယ် ။သူကလည်း ယောက်ျားကို ဆေးရုံ စောင့်အိပ်ပေးတယ် ။ အဲဒီအတွက် ညစောင့် ငှားရတာပေါ့။ သူကတော့ ညစောင့်ခယူဘူး ငြင်းပါတယ်။

ဒီတော့ သွားရေးလာရေးကို သူ့ကိုပဲ ငှားရတာပေါ့။ ဆရာဝန်မလေး လာရင်တော့ ကျမကပဲ နားထောင်ပေးရတယ် ။ ဆေးဝယ်ရင်တော့ အနားကလူ ကြည့်ခိုင်းပြီး ကျမပဲသွားဝယ် ။ မီနီအိုးဝေးဆရာ နာမည်က ဦးညိုကြီးလေ ။တခါတလေ သူသွားဝယ်ပါတယ်။ လူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖော်ရွေပါတယ် ကွမ်းကလည်းစား။ အိမ်နားက ကွမ်ယာဆိုင်က ဝင်းဝင်းဌေးစီ အမြဲစားတယ် ။အားလုံးက ဦးဇော်ဆိုင်ရှေ့မှာ ကျမတို့မိန်းခလေးတွေရယ် ယောက်ျားလေးက အနည်းကျင်း ရှိပါတယ် ။

ကျမကတော့ ပျင်းရင် အနားလာ ထိုင်ပြောကျပါတယ်။ အိမ်ရှင်မမကြီးတွေလည်း စုစုနဲ့  သုံးဘီးဆရာကတော့ အဲဒီနားမှာ ဂိတ်ထိုး ဆရာဇော်က ဝိုင်ဖိုင်တပ်ထားတော့ လူစုံကျတာပေါ့။ ခုက ကျမ မီနီအိုးဝေ စီးပြီးတော့ ဆေးရုံသွားရတယ်  ။ ဆေးရုံရောက်တော့  ဆရာဝန်မလေးက ဆင်းလို့ရပြီပြောပါတယ်။ ဦးညိုကတဖက် ကျမက တစ်ဖက် ကျမယောက်ျားကို တွဲပါတယ်။ သုံးဘီးနားရောက်တော့ ကိုအောင်ကို အရင်တင်၊ ကျမက အနောက်က ထိန်းပေးထားရပါတယ်။

ဦးညိုက. မောင်းပြီး အိမ်ရောက်တော့ တွဲချပြီး အခန်းထဲ ပို့ပေးပါတယ်။ ခုတင်ပေါ်တင်တော့ ဦးညိုက ကျမကိုကြည့်တယ် ၊ ကြက်သီးတောင် ထတယ်။ အဆီတောင်ပြန်နေတာပဲ ၊ ကိုအောင်ကတော့ မမြင်ဘူး။ တပါတ်တခါတော့ အပြင်ဆေးခန်း ပြရပါတယ် ။ ပြတိုင်း ဦးညို သုံးဘီးခေါ်ရပါတယ်  ။ အပြန်နောက်ကျတော့ ဦးညိုလာကြိုပါတယ် ။ ဆေးတွေကို အပြင်ဆေးဆိုင်မှာ ဝယ်ရပါတယ် ။ ညနေစာကို အပြင်က ပါဆယ်ထုပ်ပြီး ဝယ်လာခဲ့ရပါတယ် ။

အိမ်ရောက်တော့ ကိုအောင်ကို  ကူချပြီး စားစရာကို ဦးညိုကို ခေါ်ကျွေးပါတယ် ။သူက လက်ဘက်ရည်ပဲ သောက်တယ် ။ ကိုအောင်ကို ဆေးတိုက်လိုက်တော့ ခနနေတော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကိုအောင်ကလည်း ခုလည်ပင်း ဖြစ်ထားတော့ မလိုးဖြစ်ဘူးလေ ။ ဦးညိုကလည်း ဒါကို သိနေလို့လား မသိဘူး စကားပြောရင် ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့ ။ စကားပြောရင် မထိသထိ ပြောတယ်။ ကျမစောက်ပတ်ကလည်း ယားသလိုလို အရည်ကလည်း စိမ့်ကနဲ စိုစွတ်နေတာပေါ့။

" ဦးညိုထမင်းစားပါအုံးလား သမီး ပြင်လိုက်မယ်လေ "

" အေးးး နေပါဦး ဟာ...လက်ဘက်ရည်သောက်ထားတော့ မစားချင်ဘူး"

" ဟုတ်ကဲ့ ဦးညို.. ဒါဆိုပြင်ထားလိုက်မယ်လေ"

" အင်းးးအင်းးး´´

ကျမလှည့်ထွက်သွားတော့ ကျမကို တချက်ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ အင်းး နောက်ပိုင်း အလှကတော့ တင်းရင်းနေတဲ့ ထမိန်အပျော့သား ဝတ်ထားတာမို့ အောက်ခံပင်တီ ကြိုးရာလေးက တင်ပါးအစပ်နားမှာ ပေါ်နေတယ် ။ လုံးဝန်းသော တင်ပါးတစ်စုံ နိမ့်တုံမြင့်တုံဖြင့် လျောက်လှမ်းနေတယ် ။ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးညို ပုဆိုးအောက်က  ပေါင်ဂွကြားနေရာက ဖောင်းဖောင်းကြီး ထနေတယ် ။  ကျမကို သေချာ စိုက်ကြည့်တယ် ၊ ကျမလည်းခေါင်းကို ငုံထားမိတယ်။ 

ဝမ်းဘိုက်  ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ထမိန် အပျော့သားလေးကို တင်းတင်းရင်းရင်း ဝတ်ထားပီး အောက်ဆုံးမှာတော့ ဖွေးဥတဲ့ ခြေထောက်နုနုလေ ဦးညို ကျမနားရောက်လာတယ်။ လှည့်ထွက်မယ်အလုပ် ကျမရဲ့လက်ကို လှမ်းဆွဲ လိုက်တော့ကျမလည်း သူရဲ့ရင်ခွင်ထဲ ကျရောက်တယ်

" ဟင်...ဦးညို ဘာလုပ်ထာလဲ"

ဦးညို ရင်ခွင်ထဲကို ကျမခေါင်းလေး ရောက်ရှိသွားပီ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားတယ်ဘူး။

" အို ..´

" နီလာ အရမ်းလှနေတယ်ကွာ  စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ´´

လက်တဘက်က ပုံခုံး ကို အတင်းဆွဲ ဖက်ထားပီး လက်တဘက်က ခါး ကို ဆွဲထားတာကြောင့်  ရုန်းမရ ဘူးဖြစ်နေတယ်။

" ဦးညို မလုပ်ပါနဲ့ ကိုအောင် နိုးလာရင် ဒုက္ခ ပဲ"

" သူမသိပါဘူး ကွာ နော် စိတ်တွေ ထိန်းမရ ဖြစ်နေပီ

" ဟင်အင်းးးး မသိဘူး ကျမကြောက်တယ် ´´

ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပေမယ့် ကျမ ရဲ့ ရင်သားတွေ ရှေ့မှာ လက်နှစ်ဘက်ကို ကာဆီးကာသူ့ရင်ဘက်နဲ့ မထိ အောင် တွန်းထားတယ်။

ဦးညိုရင်ဘက် နဲ့ ကျမ ပါး က ထိနေပီးတော့ ဦးညိုထံမှ ချွေးနံလိုလို ယောင်္ကျား တစ်ယောက် ရဲ့ ကိုယ်နံ့ က  နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ် ရင်ဘက်ထဲ က နှလုံး ခုန်သံတွေကလည်း တာဝေး ပြေးထားသလို အရမ်းခုန်နေပီ ။ အခုလိုမျိုးကြ သူမ ကို အတင်းအကြပ် ပွေ့ ဖက်ထားပီးတော့ ကျမ ရဲ့ တင်ပါးတွေ အနားထိ လက်တွေက ပွတ်သပ်နေတယ် ။ ကျမ ကို ဖက်ထားရင်း ဦးခေါင်းမှ ဆံနွယ်တွေကိုလည်း နမ်းရှိုက်နေသေးတယ် ။ ခါးကိုကိုင်ပီး တချက် ခပ်တင်းတင်း အဖက်မှာ ကျမရဲ့ ဝမ်းဘိုက်ဆီကို ခပ်မာမာတစ်ခုက လာထောက်တယ် ။

အဲ့ဒါ ဘာလဲ ဆိုတာ ကျမ သိပါတယ်။ ခါးမှာ ဖက်ထားတဲ့လက်တွေက ကျမရဲ့ တင်ပါးတွေ အပေါ်ထိ ပွတ်ဆွဲလိုက်ချိန်မှာတော့ အရှင်လတ်လတ် ဓါတ်လိုက်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်သွားတယ် ။ ရုန်းကြည့်တယ် မရ ။ ရုန်းလိုက်တိုင်း ပိုမိုတင်းကြပ်လာတဲ့ လက်ကြီးတွေ။ တင်ပါးပေါ်က လက်တွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ဖင်နှစ်ခြမ်း အကွဲကြောင်းထဲ ရောက်လာကာ ပွတ်သပ်လာတော့ ကျမရဲ့ အတွင်းပိပိ နေရာက ရွစိစိလို ဖြစ်လာပီး အရည်စိုလေးတွေ ထွက်လာသလိုလို စိတ်ထဲထင်မိတယ် ။

ဒူးတွေ ညွတ်ချင်လာသလိုလို အသက်ရှူ မဝတော့သလိုလို ဖြစ်လာတယ် ။ ရုန်းကန်ဘို့ အင်အားတွေ မရှိတော့ ။ ရင်ဘက်နှစ်ခုကြား ရောက်နေတဲ့ ကျမရဲ့လက်တစ်စုံက တဖြည်းဖြည်း လျော့ကျလာပီး ဦညိုရဲ့ခါးကို မသိမသာလိုလို ဖက်မိသွားတယ် ။ ကျမကျောကို ဖက်ထားတဲ့ ဦးညိုရဲ့ လက်တဘက်ကလည်း တဖြေးဖြေး ပြေလျော့လာပီး လက်နှစ်ဘက်လုံး ကျမရဲ့ တင်ပါးတွေဆီ ကျရောက်လာရင်း ပွတ်သပ်လာတယ် ။ ကျမ မရုန်းတော့  ဦးညို ရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲမှ တဒုန်းဒုန်းဖြင့် ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေတာကိုလည်း  ကြားနေရတယ် ။

သူမရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကလည်း  အပြိုင်ခုန်နေတယ်  ။ ဦးညိုရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်နှာလေး ခွာလိုက်ပီး ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ဦးညိုနဲ့ မျက်လုံးချင်ဆုံပီး တခဏတာ အခိုက်အတန့်မှာ ဦးညို ရဲ့ နုတ်ခမ်းတွေက ကျမ နုတ်ခမ်းပါးပါးလေးတွေ အပေါ် ကျရောက်လာတယ်။ ကျမနုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်နေရင်း နုတ်ခမ်းလွှာကြားထဲကို သူ့ရဲ့လျှာက တိုးဝင်လာပီး လျှာဖျားလေး အချင်းချင်း မွှေနှောက် ရစ်သိုင်းလာတယ် ။ နိုင်ငံခြားကားတွေထဲက နမ်းတာမျိုး  သိပီးသားမို့ ကျမလည်း ဦးညိုရဲ့ နုတ်ခမ်ထူထူကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ရင်း လျှာဖျားလေးတွေ အချင်းချင်း ထိုးမွှေပေးလိုက်တယ်။

သူ့လက်တွေက ထမိန်ပေါ်မှာ ပြေးလွှား ပွတ်သပ်နေရာမှ ကျမရဲ့ထမိန် အထက်ဆင်စ ချည်နှောင်ထားတဲ့ နေရာလေးကို ကိုင်ကာ ဖြေချလိုက်တယ် ။ ထမိန်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကွင်းလုံး ပုံကျသွားပီးတဲ့နောက် တင်ပါးပေါ်မှာ ပင်တီ အနီရောင်လေးသာ ကျန်တော့တယ် ။ သူ့လက်ကြီးက ပင်တီ မျော့ကြိုးလေးထဲ ထိုးဝင်ကာ ဖင်အကွဲကြောင်းကြားလေးမှ တဆင့်  အဖုတ်နေရာလေးကို မမှီမကမ်း လှမ်းနှိုက်လာတယ် ။ လက်ခလယ် ချောင်းလေးက ကျမရဲ့ စိုစိစိလေးကို စမ်းမိသွားတော့ ရှက်သွားမိတယ် ။

" အားးး ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း နော် အားးး´´

" အဖုတ်လေး က တအား စိုနေပီနော် ´´

" အာ မပြောနဲ့ ရှက်တယ် ´´

" မရှက်ပါ နဲ့ ကွာ ကိုကြီး ဟာကြီးလည်း တအားတောင်မတ်နေပီ ကိုင်ကြည့် ´´

ဟု ဆိုကာ ဦးညိုက ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကို ဖြေချပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လီးကြီးက ချက်ချင်း ရူန်းကြွလာပီး ကျမရဲ့ ဆီးခုံအထက် ဝမ်းဘိုက်နေရာလေးကို လာထိတယ် ။ လီးထိပ်မှ အရည် ကြည်လေးတွေက ကျမရဲ့ ချက်နားလေးကို လာစိုသွားတယ် ။ ဦးညိုက ကျမရဲ့ လက်တဘက်ကိုယူကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။  လက်ကလေးတွေ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ထားမိတယ် ။ လက်ဖဝါးထဲတွင် အပြည့် ဖြစ်သွားတယ် ။ လီးကြီးက ကျမယောက်ျားလီးထက် ပိုကြီးတယ်။ လူထွားသလောက် လီးပါ ထွားနေတာပဲ။

နောက်ကျမရဲ့ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို  မြင်သွားပီ။ ရှက်လိုက်တာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လိမ်ကာ အဖုတ်လေးကို ဖုန်းကွယ်ထားသေးတယ် ။ အဖုတ်ကို သေချာ မမြင်ရပေမယ့် အဖုတ်ပေါ်မှာ အမွှေးတွေကိုတော့ သေချာ မြင်သွားပီ။ ရှက်လိုက်တာ ။ ကျမရဲ့ တီရှပ်အကျီလေးကိုပါ ခေါင်းမှ နေ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ပိုလို့ ရှက်မိတယ်  ။ ဘော်လီသာ ဝတ်ထားမိတဲ့အဖြစ်၊ လက်တွေက ဘော်လီပေါ်မှ နို့တွေကို ပွတ်သပ်လာတယ် ။ ဘော်လီချိတ်တွေကို လှမ်းဖြူတ်တယ် ။  ဖြုတ်ပီး ဘော်လီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ

" အားးးး  နို့လေးတွေက လှလိုက်တာ ကွာ ´´

ပြောလည်းပြော နို့သီး တဘက်ကို ကိုင်ပွတ်ရင်း နောက်တဘက်ကို ကုန်းစို့တော့တယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ကာ စို့လိုက်ချိန်မှာတော့ ကျမ လက်မောင်းသားလေးတွေမှာ ကြက်သီးလေးတွေပါ ထသွားတယ် ။ စို့ရင်းစို့ရင်း နဲ့ လက်တဘက်က ကျမ ရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်လိုက်တော့

" အားး ခိခိ ဟိ အားးး ယားတယ်လို့ အဲ့နေရာကို မပွတ်နဲ့ ..အ.."

သူလက်ကြီးက  ဆီးစပ်နားက အမွှေးတွေပေါ်ကို ပြောင်းပွတ်လိုက်တာကြောင့် ပိုဆိုးသွားတယ်

" အားးး  ယားတယှ ဟိ..ဟိ..ဟီးးးး´´

ကျမတွန့်တွန့်လူး သွားရင်း ဦးညိုကို လှမ်းဖက်ထားမိသည် ။ ဖီးလ် တက်နေတာ အရှိန်နဲနဲ လျော့သွားပေမယ့် ရင်ထဲ းမှာတော့ ကြောက်စိတ်တွေ နဲနဲ ပျယ်သွားသလို ခံစားမိတယ်။ နောက် ကျမကို မီးဖိုအခန်းဘက်ခေါ်သွားပြီး ကြောင်အိမ်ကို မျက်နာပြုထားတယ်။ ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက ဖင်ကြားလာထောက်သည်။ လီးကိုဖင်ကြားမှာမွှေရင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပါတယ်။

ကျမစောက်ဖုတ် အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။ ဖင်ကိုမွှေနေရာက ကျမကိုဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းပါသည်။ ကျမရုန်းကန်မိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ကိုလိုက်စုပ်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဆုပ်နှယ်ပါသည်။  စအိုလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်လုပ်နေ၍ ကျမမှာ အသည်းယားလာပါတော့သည်။ ရုန်းကန်အားလည်း လျော့လာသည်။ ကျမစိတ်ပါနေပြီလေ။ ကျမကို နောက်ပြန်လှည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲကာ အစေ့လေးကို ပွတ်ပါသည်။

" မလုပ်နဲ့ဦးရယ်..အ..အ.."

စောက်စိဆိုတာ ပြည်ဝင်ပေါက်ရဲ့ ခံတပ်မဟုတ်လား၊ အဲ့ခံတပ်မခံနိုင်တော့ ပြိုနေပါပြီ။ ကျမနို့တွေကို တဖက်ကချေနေပါသည်။ စောက်ရည်များ စိုသထက်စိုလာပါသည်။

" တော်ပါတော့ ဦးရယ်..အ..အ..အင့်.."

ဦးညိုကကျမကို ထမင်းစားစားပွဲဘက် လှည့်လိုက်သည်။  ကျမလက်မောင်းကို ဆွဲထား၍ တဖက်က သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ကျမအဖုတ်ဝကို တေ့နေပါတယ်။

" အား..အမေလေး..အား..အင်း.."

ဦးညိုလီးကြီး ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အီစမ့်ပြီး အကြောအချဉ်တွေ တဖျစ်ဖျစ် မြည်သွားပါတယ်။ လီးဝင်သွားတဲ့အတွက် အရှက်ကုန်သွားပါတယ်။ ဦးညိုလီးက ဆရာဇော်ထက်တောင် ကြီးတယ်။ ကျမလက်တဖက်ကို ကိုင်ကာ တဖွတ်ဖွတ် ဆောင့်ပါတော့တယ်။

" အား..အာ..အာ..အာ..အင်း..အော့..အာ.. အာ... အော့.. အား..အား..အား..အိုး..ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား..."

လိုးချက်တွေက တဖြည်းဖြည်း သွက်လာတော့ ကျမလက်ကိုလွတ်ကာ ခါးကိုညစ်ကိုင်၍ တဖမ်းဖမ်း ဆောင့်ပါသည်။ကျမလည်း ထမင်းစားစားပွဲပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်၍ လိုးချက်တိုင်းကို အားရစွာ ခံယူလျက်ရှိပါတယ်။ ကိုအောင်နဲ့က  ခပ်ခွာခွာ နေထားတော့ သူကလည်း ဟောက်သံတောင်ထွက်နေတယ် ။ ဦးညိုလီးကြီးက အချက်ပေါင်းများစွာ ဝင်ထွက်နေပြိလေ။

" အား..အား..ဦး..ဦး..နေ..နေပါဦး..အား.. အား.. မရပ်နိုင်တော့ဘူး..အား..အား.."

အလိုးရပ်၍ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက မနုတ်ဘဲ ကျမကို စားပွဲပေါ် ပက်လက်တင်လိုက်ပါသည်။ စောက်ပတ်က တစိမ့်စိမ့်ထွက်သော စောက်ရည်များကြောင့် တဖွတ်ဖွတ် လီးအဝင်ချောမွတ်နေပါသည်။ ဦးညိုကလည်း ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ကျွမ်းကျင်ပြီးသား သုံးဘီးသမားဆိုတော့ ကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ တဖုံးဖုံး ဆောင့်နေလိုက်ပုံများ ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခွာလိုက်ပြီး ဘေးကားကာ ကျမပေါ်မှောက်၍ နို့ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တပြွတ်ပြွတ်စို့ပါသည်။  ဦးညိုကို တင်းကျပ်စွာဖက်၍ နို့တွေကို ကျမကော့ပေးမိပါသည်။

" အား.အင်းဟင့်..အာ.. အော့.. အင်း.. .အား..အော့.. အိုး..အမေ့.. အား..ဦးရယ်.. အား.."

" အင်း..အား..ရှီး.. ကိုကြီး ထွက်တော့မယ်..အား..အား.."

" သမီးလည်း ပြီးတော့မှာ.. ဆောင့်.. ဆောင့်. .ဦးရယ်... နာနာလေးဆောင့်.. အား.. အား.. အား.. အား.. အား.. အမေ..အား.."

" အင်း..အင်း..ဟင်း..ဟင်း "

ဦးညိုက အရှိန်ပြင်းစွာဆောင့်ချလိုက်တယ် ။ လီးကိုကပ်ခါ ကျမစောက်ပတ်ထဲ အရည်တွေပန်းချလိုက်တယ်။ အများကြီးပဲ စားပွဲပေါ်ကဆင်းကာ စောက်ရည်ပွပြီး သုတ်ရည်ကပ်ကျန်နေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကလည်း မာတောင်နေတာန်းပဲ  ၊ကျမတကိုယ်လုံး နွမ်းလျသွားပါတယ်။ ကျမ ဦးည်ုလီးကြီးကို စွဲနေပါတယ်ရှင်။

ဦးညိုကြီးက နီလာဝင်ယောက်ျား တပါတ်တခါ ပြတိုင်း လိုက်ပို့ပေးရတော့ ဆရာဝန်မလေးနဲ့ ရင်နီးနေပြီ အရိုးအကြော အထူးကု ဒေါက်တာ လဲ့လဲ့ထွန်း အမြဲတန်း ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ သူနာပြုလေးတွေက သူ့ကို မမလို့ခေါ်ကြတယ်။ လူနာတွေကတော့ ဆရာမလို့ ခေါ်ကြတယ်။ ဒီတခါ အောင်နိုင်ကိုပြရတော့ သူ့ကိုယ်ပိုင် ဆေးခန်းမှာ ပြရပါတယ်။ ညိုကြီးကမအားလို့ အောင်နိုင်ကို ကျနော် ဆိုင်ကယ်နဲ့  ပို့တိုလိုက်တယ်။ ဆရာဝန်မလေး လဲ့လဲ့ထွန်းဆီကို လိုက်ပို့လိုက်တယ် ။

ဆရာဝန်မလေးနဲ့က အရင်ပထမတစ်ခေါက်ကထဲက ရင်နှီးနေပါတယ်။ ခုလည်း ထပ်ဆုံရပြန်တယ်၊ ခုလည်း အောင်နိုင်ခေါင်း ကိုင်တော့ လဲ့လဲ့က ခါးကိုကိုင်းပြီး စမ်းသတ်တော့ ဖင်ကြီးက နောက်ကို ကော့ထွက်နေတာပေါ့။ လီးကလည်း ခေါင်းထောင်ထလာတာပဲ လက်နဲ့ ဖိထားရတယ်။ ညိုကြီးမျက်နာနဲ့ တည့်နေတာ အကျီက ပါတိတ်ခါးတို ထဘီနဲ့ အငကျီကြား ခါးလေးပေါ်တာကိုက ချစ်စရာလေးပေါ့ ။ ခါးလေးက  သေးသွယ်သွယ် ဖင်က ကားကားဆိုတော့ ကြည့်လို့မဝနိုင်ဘူး။

 ရင်ကလည်းကြီးကြီးနဲ့ လူနာတိုင်း စိတ်ဝင်စာကြတယ်။ ဒါပေမဲ့သူကလည်း အိမ်ထောင်သည်ပါပဲ၊ သူ့ယောက်ျားကလည်း အနောက်နိုင်ငံမှာ  ပညာထပ်ပြီး သင်ယူနေတယ်။ သူလည်း ယောက်ျားမရှိတော့ ဆာနေတာပေါ့ ။ ဒီကြားထဲ အောင်နိုင်ကလည်း လဲ့လဲ့ကိုင်ပြီး စမ်းသတ်တာကို မျက်တောင်တောင် မခတ်ဘူး ။ သူကလည်း တစ်မှောင့် ခေါင်းကိုသာထိတာ သူ့ဟာက ထောင်ချင်ချင်။ အားလုံးစမ်းသတ်ပြီးတော့ ဆေးကို ရေးပေးလိုက်တယ် နဲနဲသက်သာရင် နောက်တစ်လနေမှ ပြန်လာခဲ့ မှာလိုက်တယ်။

" အိုးဝေ ဆရာ ကျမကို မနက်ဖန် လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလားရှင်."

" ရပါတယ် ဘယ်အချိန် လာရမလည်း "

" မနက်ပိုင်း ပေါ့ ၈နာရီခွဲလောက်ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် အရောက်လာခဲ့ပါ့မယ်"

ညိုကြီးလည်း အောင်နိုင်ကို ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အောင်နိုင်ကို ကူချပေး နီလာဝင်းက ထွက်လာပြီးတွဲတယ် ။ ညိုကြီးလည်း အောင်နိုင်လစ်တိုင်း လိုးထားတော့ နီလာဖင်တွေလည်း ပိုထွက်လာတယ်။

==========================================

ကျမက လဲ့လဲ့ထွန်းပါ၊ အိမ်ထောင်သည်ပါ။ ယောက်ျားကတော့ တိုင်းတစ်ပါးမှာပေါ့။ အတူမနေရတာလည်း ကြာနေပြီလေ။ ကျမ ဆာလောင်နေတယ်။ ကိုယ့်ဂုဏ်နဲ့ဆိုတော့  ဘယ်သူ့နဲ့ အတူနေရမလည်း ကျမကို လာလိုးပါလို့ ပြောရအောင်လည်း အဲလောက်ထိတော့ ကျမ မမိုက်မဲပါဘူးရှင်။ အနေနီးစပ်ရအောင်လည်း ယောက်ျားသားတွေ က ကျမအနားမှာ မရှိကျဘူးလေ။ ကျမ နဲ့ ရင်နှီးတဲ့ လူနာရှင်ကို လိုက်ပို့တဲ့ သုံးဘီးဆရာနဲ့တော့ ရင်းနှီးနေပါတယ်။ မနက်ဖန်အတွက် အသွားလာအတွက် သူ့ကို ပြောလိုက်မိတယ် ။

မနက် ၈ ခွဲမှာ သူရောက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း  သူ့သုံးဘီးနဲ့ ဆေးရုံသွားတယ် ။ အပြန်လည်း ကြိုဖို့ မှာခဲ့လိုက်တယ် ၊ အဲလိုနဲ့ တစ်ပါတ်လောက် ကြာတော့ ရင်းနှီးမှု ရှိလာပြီး တခါတလေ အိမ်မှာသန့်ရှင်းရေးတွေ ကူလုပ်ပေးတယ်။ ကျမလည်း ထမင်းကျွေးပါတယ်၊ ရင်းနှီးမှုကနေ သံယောစဉ်လေးတွေ ပိုလာပါတယ်။‌ တနေ့ အိမ်အပြန် မီးကပျက်နေတော့ မှောင်မှောင်နဲ့ သွားရတာ မလွယ်ဘူး ။ သူများအိမ်တွေ မီးလာပေမဲ့ ကိုယ့်အိမ်က မလာပဲ ဖြစ်နေတာ ။ မိန်းဖြူးစ်များ ပျက်နေတာပဲလား၊

မီနီအိုးဝေ ဆရာ ပြင်တတ်လား မေးလိုက်တော့ သူလည်း ပြင်တပ်တယ်ပြောတော့  အိမ်အပေါ်ထပ်မှာလေ အပေါ်ထပ်မှာက ကျမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းပေါ့ ဖြူစ်ခုံကတော့ ကျမ အခန်း အပြင်ဘက်မှာပါ ။‌‌

" ဆရာမ မီးအိမ် ဖြစ်ဖြစ် ဓာတ်မီး ဖြစ်ဖြစ် ရှိလား"‌‌"ကျမ ရှာကြည့်လိုက်အုံးမယ်"‌‌

ကျမလည်း အခန်းထဲ မှန်းသွားလိုက်တယ်‌‌

" ဒီမီးချောင်းကလည်း "‌‌

" ကျနော်မှာ ဖုန်းမီးတော့ပါတယ်"‌‌

ကိုညိုကြီးဟာ မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် မီးလေးနဲ့ဝင်လာတော့ တံခါးရှေ့က ခုတုံးနဲ့ ဝင်တိုက်လိုက်တော့ သူ့ဖုန်းက ဘေးလွင့်ပြီး ကျမအပေါ် ပြုတ်ကျတော့တာပဲ။ ကျမလည်း သူ့ကိုယ်ကြီး မထိန်းနိုင်ပဲ

‌‌" ဘုံးးးးးး"

ခုတင်ပေါ် ပက်လက်ကြီးကျသွားတယ် ။ ကိုညိုကြီးက ကျမအပေါ် တည့်တည့်ကြီး ပိကျလာတာပဲ ။ ကျမ ခန္ဓာကိုယ် သွေးတွေဟာ ဆူပွက်သွားတယ်။ ကိုညိုကြီးကလည်း ကျမကို ဖက်ထားမိသလို ကျမကလည်း သူ့ကို ဖက်ထားမိတယ်။ ခနနေ သတိထားမိလို့ ရုန်းကြည့်တော့ ကိုညိုကြီးက ကျမကို တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားတာလေ‌‌။

" အို..လွှတ်ပါ လွှတ်ပါရှင်"‌‌

" မလွှတ်ချင်ဘူး ဆရာမရယ်"‌

မီးမှောင်နေတော့ စိတ်တွေကလည်း အရင်ထဲ သွေးသားဆန္ဒက ထကြွခဲ့တာ ကိုညိုကြီးက ကျမပါးကို သူ့နှခေါင်းကြီး နမ်းတယ် ။ နားရွက်လေးယက်လိုက် နောက်ကျမ လည်ပင်းလေး ယက်တော့

" အားးး ယားကျိကျိနဲ့ မနေတပ်ဘူး"

‌နောက်တော့ ကျမအကျီအပေါ်ကနေ နို့ကို ကိုင်ညစ်တယ်။ နောက်သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့  ကျမ. နှုတ်ခမ်း စုပ်တယ် ။ ကျမလည်း တင်းခံထားပါသေးတယ်။ နောက်ကျမ ပါတိပ် အကျီကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ကြီးက ခါးအောက်ကနေ လက်ထိုးပြီး ဘော်လီဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ဘော်လီလည်း ချောင်သွားရော ကျမရဲ့နို့လုံးလုံးကြီးတွေ ဆုပ်နယ်တော့တာပဲ ။‌

" အားးးးး နာတယ် ဖြေးဖြေးကိုင်လေ"

ဖြေးဖြေး ကိုင်ဆိုတော့ ကျမဘက်က မီးစိမ်းပြတယ်လို့ ထင်မှတ်ယူပြီး တဆင့်တက်တော့တာပဲ ကျမ၏ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်မှ ဦးညိုကိုယ်လုံးသည် ကြွလို့သွားသဖြင့် မှေးမှိတ်လို့ ထားသော ကျမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်ကာ ကြည့်မိတယ် ကျမလည်း ကြည့်မိတယ်။ သူ့ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လို့ လာသော  လီးကြီးသည် အရှည် ( ၆ ) လက်မထက် မနည်းပေ ။ ညိုကာ တုတ်နေပြီး လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာတောင် ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်၏ ။

သူက လီးကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးသည် ပြဲလန်နေပြီး ထိပ်တွင် အရည်များနှင့် စိုရွှဲနေကာ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေ၏ ကျမရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အသာကားပေးလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ဝတွင် ထိကာတေ့လိုက်၏ ကျမ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တချက်မျှ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ ထားလိုက်တော့၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင်  စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လို့ထားသော  လီးကြီးသည် တဖြေးဖြေး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လို့လာတော့၏ ။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်...."

" အင့်...အအ.......ကျွတ်ကျွတ်..."

ကျမလည်းပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး  စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့လို့ပေးလိုက်၏ ။ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေသော သူ၏ လီးကြီးထိပ်တွင် ကျမ၏စောက်ပတ်ထဲမှာ  ထိတွေ့လာတယ်။  သူ၏ လီးကြီးကို  စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရာမှ အားဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်၏ ။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဖွတ်.."

" အား..အမေ့...အား....သေပါပြီ ...အ... ကျွတ်... ကျွတ်... " 

ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ အတော်လေး မြောက်ကြွကာ တက်သွားရသလို ကျမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးမှာလည်း အစွမ်းကုန် ကားပေးထားသဖြင့် ပေါင်တွင်းကြောနှစ်ဖက်မှာ ထောင်လို့ပင် ထနေ၏ . ကျမ၏ နုထွေးဖြူဖွေးလို့နေသော ပေါင်တွင်းသားလေးများမှာတော့ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေသည် ။

ဦးညိုက သူ၏ လီးကြီးကို ကျမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာမှာ တပ်မက် မက်မောဖွယ် ကောင်းလှသော ကျမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အမို့အမောက် အစွင့်အကားများဖြင့် အချိ ုးကျ လှပလှသော ကိုယ်လုံးလေးကို မမှိတ်မသုံ မြင်တွေ့နေရကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သော လီးကြီးမှာလည်း ကျမ၏ ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများနှင့် စီးကနဲ ပွတ်တိုက်သွားရသည် ဖြစ်လို့ ဦးညို စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ ကျမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ပြန် ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အားဖြင့် ဖိဆောင့် လိုးသွင်းကာ ခပ်သွက်သွက် လိုးလေတော့၏ ။

" ဖွတ် ..ဖွတ်...ပလွတ်..."

" အင့်..အမေ့...သေပါပြီ . . "

" ဖွတ်..ပလွတ်..."

" အား...အမလေး ...နာ...နာလိုက်တာ...."

" ဖွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်..."

" အား...တော်.......အား...ကျွတ်....ကျွတ် ....ကျွတ်..."

" ဖွတ်...ပလွတ် ..."

" ခဏလောက် သည်းခံလိုက်ပါဟာ..အစမို့ပါ ..နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပေါ့..."

" ဖွတ်..ပလွတ် ..."

" အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ရက်စက်လိ...အင့်..ဟင်..."

ကျမ ကိုယ်လုံးလေးမှာ နာရှာလွန်းလို့ ကော့ပျံနေ၏ ။ ဦးညိုကလည်း သူ၏ လိုးအားကို မလျော့သည့်အပြင် ကျမ၏ မခံမရပ်နိုင် ကော့ပျံကာ ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်တွေ့နေရပြီး မချိမဆန့်လေး ညည်းတွားသံလေးများ ကြားရတော့  ကာမစိတ်များမှာ အားရကျေနပ် တက်ကြွလာပြီး ပိုလို့တောင် အားဖြင့် ဖိဆောင့်ကာ လိုးတော့၏ ။

" ဖွတ်..ပလွတ်..."

" အမေ့..အား..ဟင့်ဟင့် ..."

" အား..ကျွတ်ကျွတ် ....."

" ဖွတ်..ပလွတ်.."

" အ...အင့်..."

" ဖွတ်..ပလွတ်..."

" အင့်....ဟင့်..."

" ဖွတ်..ပလွတ်..."

ဦးညိုက အားဖြင့် ဖိဆောင့်လို့ အချက် ( ၃၀ )မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပြီးသော အခါတွင်တော့ ကျမရဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်ကာနေသော နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှ ညည်းသံလေးများ ထွက် မလာတော့ပေ ။ ကော့ပျံနေသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း ငြိမ်သက်သွား၏ ။

" ဖွတ်..ပလွတ်..." " ဖွတ်..ပလွတ်..." " ဖွတ်..ပလွတ်.."

ကျမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ နေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် ယားလို့နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကိုလည်း  သန်မာတောင့်တင်းလှသော လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာဖြင့်ပွတ်ကာနေသဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရသာများ ပိုလို့ကောင်းလာရတော့၏ ။

" ဖွတ်ပလွတ်...ဖွတ် ပလွတ်..." 

" ဖွတ် ပလွတ်.." 

" ဖွတ် ပလွတ်.."

" နာသေးလားဟင်...."

" ဟင့်အင်း.."

" ဖွတ်ပလွတ် .." 

" ဖွတ် ပလွတ်..."

" ကောင်းရော ကောင်းလာပြီလားဟင်..."

" ဖွတ် ပလွတ်.."

" သိဘူး....အ..ဘာတွေ မေးနေတာလဲလို့......အ...အ...."

" ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ်...."

ဦးညိကြီးလည်း တချက် ပြုံးလိုက်ကာ သူ၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ နဲနဲတိုးပြီး ဆီးခုံ အပေါ်ပိုင်းခြင်း ကပ်ကာ လီးကို ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးလိုက်၏ ။ ( ၁၅ )ချက်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပြီးသည်နှင့်  သူ၏လီးကြီးကို ကျမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဒစ်ကြီးနားထိ ပြန်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို အကုန်မချွတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲသို့လည်း ပြန်ထိုးမသွင်းတော့ဘဲ ရပ်ကာထားလိုက်တော့ ကျမရင်ထဲဟာတာတာကြီပေါ့...။ ကျမ၏ အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ ထွက်ကျနေသော စောက်ပတ်ကယားတယ်ရှင် သူလီးကြီးအရင်းသို့ တိုးကပ်ကာ ပေးလိုက်တယ်။

" ကိုလိုးတာ ကောင်းလားဟင်.."

" အင်းပါ..ကောင်းပါတယ် ..."

" ဘာကောင်းတာလဲဟင်..."

" အာ.. ကျွတ်... ကိုကလဲကွာ... ဘာတွေ လျောက်မေးနေတာလည်း"

ကျမလည်း ပြောလဲပြော ကျမ၏ လက်ကလေးတဖက်ဖြင့်လည်း ဦးညိုရဲ့ ခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲလိုက်တယ်ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ၏ လီးကြီး ဖြင့် ညှောင့်ကာ ညှောင့်ကာ လှုပ်ရှားကာ လိုးပေးတော့

" ဟင့်..ဟင့်...ဟို ..ကို..ကို...လိုးတာ ...ကောင်း..ကောင်းတယ်..ဟင့်..."

ကျမ စကားလည်းဆုံးရော ဦးညိုဟာ သူ၏လီးကြီးကို ဗြုံးကနဲ ဆောင့်ကာ ကျမစောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆက်ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးတော့၏ ဆောင့်လိုးနေရာမှ အလိုးမပျက်စေဘဲ ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ပြီး အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆောင့်အား နဲနဲ လျော့လို့သွား၏ ။

'' ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် .... "

" အ...ဆောင့်...ဆောင့်စမ်းပါ...ကိုရယ်...အ....အင်း....ဟင်း..ဟင်း..."

" ဖွတ် ပလွတ်...ဖွတ် ပလွတ် ...."

ဆောင့်ကြောင့်ပြင်ပြီး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျမ၏ နို့လေးများကို လှမ်းလို့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း လိုးနေ၏ ။ဦးညို လက်များသည် ကျမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ပွတ်သပ် ချေမွကာ ပေးနေ၏ ။

" ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ..... ဖွတ်ပလွတ်...ဖွတ် ပလွတ် ......"

" အ..ဟင့်...ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ....အမလေး...နော် ..."

" ဖွတ် ပလွတ်...ဖွတ် ပလွတ် ....."

သူမ၏ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး တပ်မက်ဖွယ်နီတာရဲ စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးရင်း ဦးညို၏ အလိုးကို ကော့ပျံကာ အလိုးခံနေရင်းက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ မွှန်ထူလာကာ မချိမဆန့် ဖြစ်လို့လာရ၏ ။ ထို့အတူ ဦးညို၏ လီးကြီးသည်လည်း ဆောင့်ကာ လိုးရင်းက အရသာများ ရှိလွန်းမက ရှိလာပြီး အားမလို အားမရ ဖြစ်လာကာကျမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့၏ ။

" အင့်..ဟင့်...အ...အ....အား...အ....အမ...လေး....ကို...ကိုရယ်.....အင်း...ဟင်း...ဟင်း...."

" ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ....."

'' ကျွတ်..အ...အင်း..ဟင်း...ဟင်း....အီး..."

ကာမ အထွဋ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော သူတို့နှစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုကတော့ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် သိမ့်သိမ့်သခါကာ တွန့်လိန် ကော့ပျံလျက် ရှိကြပေတော့သည်...အဲဒီညက ဦးညိုကြီး က ကျမကို နှစ်ချည်လောက် လိုးသွားတယ် စောက်ဖုတ်လည်း ကျိန်းနေတယ် ။ ရင်ဘတ်လည်း အောင့်တယ်၊ ဒါတောင်လိုးချင်သေးလို့ တောင်းပန်ပြီး ဇွတ်လွတ်လိုက်ရတယ်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။