သခင့် ခြေတော်ရင်း အပိုင်း ( ၂ )

သခင့် ခြေတော်ရင်း  အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသားသည်။

ဒီတခါ မောင်စိုး အလှည့်လေ မျက်လုံးတွေ စင်းကျ လာပြီး အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီ။ မြသွေးကတော့ ယားနေတဲ့ အဖုတ်လေး လီးပေါ် ထိုင်ပွတ် နေရလို့ အလိုးခံချင် စိတ် နဲနဲ သက်သာလာတာ။ မကြာပါဘူး တရှီးရှီး ညည်းနေတဲ့ မောင်စိုး လက်၂ ဖက်က မြသွေး ဖင်ပေါ် ရောက်လာ တယ်။ ဖင်သားစိုင် တွေ ဆုပ်နယ်ရင်း ဘယ်ဘက် လက်ချောင်းလေး တချောင်းက ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးသွင်း နေတယ်။ 

ဖင်ပေါက်လေး ကလိ ခံရတော့  မြသွေး အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ခံစားနေရတာ။ ဖင်ပေါက် လေးက ဦးဇေယျာနဲ့ လိုးပြီး ကတည်းက မထိတော့တာ ကြာပြီလေ။ မြသွေး ခေါင်းလေး မော့ပြီး မောင်စိုး လီးကို အားထည့်ပြီး ဖိပွတ် နေမိတာပေါ့။

" ဖြန်းးး ... အ ... ဖြန်း  ဖြန်း ... အ ... အားးးးး "

တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ခံစားနေ ရတုန်း မောင်စိုး ညာလက်က ဖင်သားစိုင်ကို ရုတ်တရက် ရိုက်နေတာ။ ဖင်သားစိုင်တွေ ကျိန်းစပ် လာပေမယ့် စပ်ဖျင်းဖျင်း နာကျင် ခံစားမှု့လေးနဲ့ ကာမ အရသာ လေးကလည်း တမျိုး ကောင်းလာ ပြန်ရောပဲ။

" အားးး... အမေ့ ...... ဖြန်း ...... ဖြန်း ...... အားးး .... ကောင်းတယ် ...... ဖြန်းးးး ....... အ ......... အ "

မြသွေး စိတ်တအား ကြွလာပြီး ဒူးထောက်လျက် လေးပဲ ဖင်ကို အထက် နဲနဲ ကြွလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ မောင်စိုး လီးကို တေ့ပြီး ချက်ချင်း ဖိထိုင် ပစ်မိတာ။

" ဗျစ် ...  အ ..... အဟင့် ... ဟင့် ..... ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေး ကာမအရှိန်ကြောင့် စိတ်လော သွားတာ မောင်စိုးလီးက ရှည်တော့ ဆီးခုံးချင်း မထိခင် လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထောက် မိနေတာပေါ့။ ဒုတ်ကနဲ့ အဖုတ်လေး ကျင်တက်လာတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်း ကောင်းပဲ။ မောင်စိုး ကိုတော့ အောက်က ငြိမ်ငြိမ် နေဖို့ ပြောထား လိုက်တာ။ ဒါမှ မြသွေး စိတ်ကြိုက် လိုသလို ထိန်းလိုးလို့ ရမှာလေ။

" ဘွတ် ..... အားးး ........ ဇွိ .... ဇွိ .... အင်းဟင်း ...... ကောင်းလိုက်တာ ..... မောင်စိုးရယ် ... ဗျစ် ....... အားးး ... အားးး "

မြသွေး စိတ်တိုင်းကျ နှဲ့လိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ လီးအရသာ ရနေပေမယ့် မောင်စိုးက အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရှာတယ်။ မြသွေးကို လေးဖက် ကုန်းခိုင်း နေတာ။

" မမ ... ညှောင်းရင်း ... ကုန်းလိုက်နော် ...... ကျနော် ......ကုတင်အောက်ကနေ ... မတ်တပ်ရပ် လိုးပေးမယ် "

တကယ်လည်း မြသွေး နားနေခန်းထဲက ကုတင်က တယောက်အိပ် ဆိုတော့ ကျဉ်းတယ်။ မြသွေးလည်း အပေါ်က ခွလိုးရင်း အချက် ၅၀ လောက် ကတည်းက တချီ ထပ်ပြီး ထားလို့ မောင်စိုး စိတ်ကြိုက် လိုးဖို့ အလှည့် ပေးလိုက်ပါတယ်။ မောင်စိုး လီးပေါ် ခွထိုင် နေရာက ထရပ်ပြီး ကုတင်လေးပေါ် ကန့်လန့်ဖျက် ကုန်းပေးလိုက်တာ။

" ရှီးးး.... ကျွတ် ..... မိုက်တယ် ... မမရယ် ..... ဖင်ကြီးက ...... အိကား နေတာ "

မြသွေး လေးဘက်ကုန်းပြီး ခါးခွက် ပေးလိုက်တော့ ဖင်က ပိုပီး ကော့ထွက် လာတာပေါ့။ ဖင်ကို ကြည့်ပြီး မောင်စိုး  တရှီးရှီးနဲ့ အားရကျေနပ် နေတယ်။ မြသွေး ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းကို လျှာနဲ့ လိုက်ယက်ပြီးမှ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ထဲ လီးထိပ်နဲ့ လေးငါးချက် ဖိပွတ်ရင်း ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုး နေတာ။

မြသွေးက ကုတင်စောင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး ထားတော့ မောင်စိုးက ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးဆွဲလိုးတော့ တာပေါ့။ သူလည်း စိတ်ကြိုက် လိုးရတော့ ဆောင့်ချက် တွေက ထိထိမိမိနဲ့  မြသွေးလည်း အားရပါးရ ဖင်ကို နောက်ပစ် ကော့ပေး လိုက်တယ်။

" ဖြန်း .... ဘွတ် ဘွတ် ..... အင့် .... ဖြန်း  ဖြန်း ... ဖွပ်  ဖွပ် ...... ဘွတ် "

ဖင်နောက်က မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးရင်း လက် တဖက်က ခါးကို ကိုင်လျက်ပဲ ကျန် လက်တဖက်နဲ့ မြသွေး ဖင်ကို ရိုက်ရိုက် လိုးတော့တာ။

" အားးးး ... ကြိုက်တယ်ကွာ ...  ဖြန်း ..... ဘွတ် ...... ဖြန်း ....  ဘွတ် ဘွတ် ...... ရှီးးးးးး ......  ကျွတ် ... ကောင်းတယ် ......... ရိုက် ရိုက် ..... အားးး ........ ဖြန်း ...... ဇွိ ......... ဘွတ် ...... ဖွပ် "

မြသွေး အခန်းထဲ ဖင်ရိုက်သံ ညည်းသံတွေ ဆူညံ လာတယ်။ မောင်စိုး လီးကြီး အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတိုင်း မြသွေးလည်း ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန်စောင့် ပေးနေ မိတာ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်စိုး ရိုက်ချက်တွေ ပြင်းလာပြီး ဆောင့်ချက် တွေလည်း မြန်ဆန် လာတယ်။ မြသွေး တောင့်မခံနိုင် တော့တာ အိပ်ယာခင်းကို တဘုံးဘုံး ထုပြီး အားရ ကျေနပ်စွာနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ် လိုက်ပြီ။ 

" အားးးး .... ရှီးးးးး ... မမ ...ကျနော်လည်း ......... ထွက် .... ထွက် ..... ထွက် တော့ မယ် ...... အင့် ...... ဇွိ ......... ဘွတ် "

" အထဲ မပြီးနဲ့ ...... မောင်စိုး "

မောင်စိုးလည်း လိုးရင်း အသံတွေ တုန်ပြီး ပြောနေလို့ မြသွေး သတိ လှမ်းပေး လိုက်တယ်။ မြသွေး စကား ဆုံးတော့ အဖုတ်လေး ဟာသွားပြီး ဖင်သားစိုင်ပေါ် နွေးကနဲ့ လရည်တွေ ကျလာတယ် လရည်ကုန်တော့ ဖင်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ လီးနဲ့ ရိုက်ပြီးမှ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင် နေတာ။ 

မြသွေးလည်း ဘေးနား လှဲချရင်း ဒူးလေးထောင်ပြီး အသက် မျှင်းရှု နေရတယ်။ မျက်လုံးလေး စင်းထားတုန်း အဖုတ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်စိုးလေ မြသွေး ပေါင်ဂွထဲ မျက်နှာ ပြန်အပ် နေတာ။ မြသွေး စောက်ခေါင်း အတွင်း သားလေး ရှုံ့မိတော့ သူ့လရည်တွေ ညစ်ထုတ် သလို ဖြစ်ပြီး အမ်ထွက် လာတယ်။ လိုးပြီးကာစမို့ ပြန်မစိ သေးတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေး ကိုပါ လှမ်းမြင် နေရတယ်။ 

ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေး စောက်ရည် လက်ကျန်တွေက ဖင်ကြား ထဲထိ စီးကျ နေပြီ။ မောင်စိုး လျှာကို ရှေ့ထုတ်ပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ကနေ အောက်ရွေ့ရင်း စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ ထိုးယက် ပေးနေတာ။ ပြီးမှ ဖင်ကြားထဲ စီးကျတဲ့ အရည်တွေပါ ယက်ပြီး မျိုချပစ်တယ်။ မောင်စိုးက မြသွေး ထင်ထား တာထက် ရာဂစိတ် ကြီးမား လွန်းနေတာလေ။ 

.................................................................................................................................

မြသွေးလေ တဖြည်းဖြည်း မောင်ခရီး ထွက်တိုင်း မောင်စိုးကို သတိရတတ် လာတယ်။ သံယောစဉ် ငြိတွယ် တာမျိုးတော့ မဟုတ်ဖူး လူပျိုတယောက်က မြသွေးလို အိမ်ထောင်သည် တယောက်ကို မရွံ့မရှာနဲ့ စောက်ပတ်ကို လူချင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုံခွင့် ရတိုင်း ယက်ပေး နေတာမို့ပါ။ 

မောင်တောင် ယက်ပေးရမှန်း မသိတဲ့ မြလေး အဖုတ်ကို မောင်စိုးက အခွင့်ရတိုင်း မက်မက် မောမောနဲ့ကို ယက်ပေး နေတတ်တယ်။ မြသွေးလည်း ရုံးရောက်တာနဲ့ မောင်စိုးကို မျှော်တတ် လာတာပေါ့။ အချစ်မပါတဲ့ ကာမ အထိအတွေ့ကြောင့်ပါ။ နောက်ပိုင်း အလုပ်နားရက် တွေတောင် မောင်မသိအောင် ခိုးတွေ့ မိတယ်။

မောင်စိုးကလည်း မောင့်အမေ ရှိနေ တာတောင် မြသွေးတို့ တိုက်ခန်းထိ  ရုံး အလုပ်ကိစ္စတွေ ခေါင်းစဉ် တတ်ပြီး လာလာ ခေါ်တတ်တာ။ မောင့်အမေ အိပ်ခန်းထဲ ခဏ ဝင်တုန်း လေးတောင် ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာ လေး အကာကွယ် ယူပြီး ယက်ပေး တတ်တယ်။ 

မြသွေး အဖုတ် နားရွက် လေးတောင် မောင်စိုး စုပ်လွန်းလို့ နဲနဲ လန်ထွက် လာတာ။ မြသွေး ရေခဲ သေတ္တာ တံခါးလေး ဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းနံရံကို ကျောမှီရင်း မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေး လိုက်တယ်။ မောင်စိုး ကတော့ အားရပါးရ ယက်တော့ တာပေါ့။ 

အဲလို ချိန်တွေဆို မြသွေး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နဲ့ ဧည့်ခန်း တံခါးဝကို မောင့်အမေများ ရုတ်တရက် ထွက်လာမလား ဆိုပြီး စိုးရိမ် နေမိတာလည်း အရသာ တမျိုးပဲ။ အသံလည်း မထွက်ရဲဘူး အောက်နူတ်ခမ်း ကိုက်ရင်း မောင့်အမေရဲ့  လူရိပ် မြင်လိုက်တာနဲ့ မောင်စိုးက ခုံပေါ် အမြန် ပြန်ထိုင်ပြီး မြသွေးက ဖွင့်ထားတဲ့ ရေခဲ သေတ္တာထဲ အချိုရည်ဗူး ယူသလိုလို ရေဗူး ယူသလိုလို ဟန်ဆောင် ရတာပေါ့။ မောင့် အမေရှေ့ဆို အလုပ်ကိစ္စတွေ လျှောက်ပြောပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင် ဖိုင်တွဲ အဟောင်းတွေ ပြန်ထုတ် ယူလိုက် အဲလို နေနေ မိတာ။

" အင်း …… မမမြသွေး … အဲတာဆို … ဒါတွေ ကျနော် … မိတ္တူ ကူးရမှာပေါ့ "

" အေးလေ … မိတ္တူ ကူးရင် … အစဉ်လိုက် ကူးနော် … စာရွတ်တွေ … မကျော်စေနဲ့ "

" ကဲပါ … စိုးရိမ် နေလည်း … မမမြသွေး … ခဏ လိုက်ခဲ့လေ …… မိတ္တူ ကူးပြီးရင် … ကျနော် ပြန်ပို့ ပေးပါ့မယ် "

" လိုက်သွားလိုက်လေ … သမီး … စာရွတ်စာတမ်း တွေ …… ပျောက်ရင် … ကိုယ့်အမှား ဖြစ်နေမယ် "

မောင့် အမေကတောင် မြသွေးတို့ လုပ်ဇတ်တွေ အဟုတ် ထင်ပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင်လိုက်ဖို့ ဘေးက ဝင်ပြော နေတာ။ မြသွေးလည်း ရုံးကိစ္စမို့ သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ အပြင် ထွက်ရ သလိုမျိုး မလိုက်ချင် လိုင်ချင် ပုံစံနဲ့ အဝတ်စား လဲပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင် ထွက်ခဲ့ လိုက်တယ်။ 

လူမနေတဲ့ မောင်စိုး အသိ ခြံတခြံထဲ ရုံးက ကားလေးနဲ့ပဲ မောင်းလာခဲ့တာ။ လူသွားလူလာ နည်းတဲ့ နေရာမို့ ခြံထဲ ဝင်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ ငှက်အော်သံက လွဲလို့ တိတ်ဆိတ် နေတယ်။ ခြံရဲ့ အနောက်ဖက် အိမ်အလွတ် အခန်းလေးထဲ ရောက်တာနဲ့ မြသွေး ထမိန် တောင် မချွတ်ရ သေးဘူး ကုတင်စောင်း လက်ထောက် ခိုင်းပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်ကနေ ယက်တော့ တာပဲ။ ခဏပဲ ယက်ပေးတာပါ။

မောင်ပြန်ရောက်တဲ့ ရက်တွေဆို မြသွေးက မပေးတော့ မောင်စိုး တအား စိတ်ကြွ နေတယ်။ မြသွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေး ဘေးဆွဲကပ်ပြီး နောက်ကနေ ခါးကိုင် လိုးတော့ တာပဲ။ အိမ်ကတည်းက ယက်ပေး ထားတော့ အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ စိမ့်နေ တာပေါ့။ 

အချက် ၇၀ လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ အာသာပြေတဲ့ ပုံစံနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ် လိုက်တယ်။ မြသွေး ထမိန်နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို နောက်ကျော ဘက်ကနေပဲ ဆွဲချွတ် ပစ်တာ။ နောက်လှည့် ကြည့်တော့ မောင်စိုး ပုဆိုးက ခါးပေါ် မရှိတော့ဘူး ခြေရင်း ပုံကျနေပြီး ပေါင်ကြားထဲ မြသွေး အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးက အရည်တွေ လဲ့ပြီး ခါရမ်းနေတယ်။

" ပြွတ်  ပြွတ် … အီး …… အင်း … ပလပ်  ပလပ် …… ပြွတ် ……… အူး ဟူး "

မြသွေး ကိုယ်လုံး လှည့်ပြီး မောင်စိုး ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့ လီးက မျက်နှာနဲ့ တည့်တည့်ပဲ။ စောက်ရည် ရွှဲနေတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ သေချာ ဖမ်းထိန်းပြီး စုပ်ပေး လိုက်တာ မောင်စိုး တအအ တအိအိနဲ့ အသံတွေ ထွက်လာ တာပေါ့။ 

မြသွေး ဒစ်ဖျားလေး ကိုက်ပေး လိုက်တော့ မောင်စိုး စုပ်သပ် ညည်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လီးတဝက်လောက် သွင်းပြီး လိုးတော့ တာပဲ။ မောင်စိုး ပေါင်တန် ၂ ဖက်ကို တွန်းထားရင်း မြသွေး ပါးစပ်လေး အလိုးခံပေး နေတာပါ။ 

ပေါင်တွေ တွန်းမထားရင် တုတ်ခိုင် ရှည်လျားတဲ့ မောင်စိုး လီးက မြသွေး ပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်လာ တတ်တယ်။ အဲချိန် မြသွေး ဆက် မစုပ်နိုင် တော့လို့ ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်ပဲ အလိုး ခံတာ။သူအားရတော့ မြသွေးကို ကုတင်စောင်း လက်ပြန် ထောက်ခိုင်းရင်း နောက်ကနေ ဖင်ဖြဲပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပြန်ယက် ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုး တော့တာပဲ။ 

လွတ်လွတ် လပ်လပ်မို့ မောင်စိုးလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးနေတာ။ မြသွေးလည်း ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးကို ခံတာပေါ့။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ခြံထဲ ကြားစရာ လူမှ မရှိတာ ၂ ယောက်သား တစ်တစ်ခွခွ ကို ပြောလိုး နေကြတာ။

" ရှီးး အား … ကောင်းတယ် … ဆောင့်လိုး …… မောင်စိုး …… အ … အားးးး  မင်း လီးကို … မမ တအား ကြိုက်တယ် "

" အင့် ...ဘွတ် …… ဗျစ် …… ရှီးး…… ကြိုက်ရင် … အမြဲ လိုးပေးမှာပေါ့ … မမရယ် …… ဇွိ … အင့် … ဘွတ် ……… ဖွပ် … ဖွပ် … အင့် အင့် "

" အားးးး.. လိုး …… လိုး … ခုလည်း လိုး …… အား …… အား ……  ဆောင့် ဆောင့် …… နာနာလေး ဆောင့် ……အင်းဟင်း …… အ …… အားးး "

မောင်စိုး ဆောင့်လိုးရင်း မြသွေး ခါးဆန့် ပေးတော့ နို့အုံ ၂ ဖက်ကို နောက်က သိုင်းဖက်ညှစ်ရင်း  ပုခုံး သားတွေ ဆွဲစုပ်နေတယ်။ အဲချိန် အသားဖြူတဲ့ မြသွေး ပုခုံးနဲ့ လည်ပင်းသား တလျှောက် သွေးခြေ ဥသလို ရဲကျန် နေရစ်တာပေါ့။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း ၂ ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တာ။ပြန်ကာနီးကျ မောင်စိုးကို အောက်က နေခိုင်းပြီး မြသွေးက အပေါ်က တက်လိုး ပေးလိုက်တယ်။ အပြန်ကျ မောင့် အမေယုံအောင်  စာရွတ် စာတန်းတွေ မိတ္တူ ဝင်ကူးပြီးမှ မောင်စိုးက မြသွေးကို တိုက်ခန်း ပြန်ပို့ပေးတာ။ 

.....................................................................................................................

" အမလေး ဆရာ … ဟုတ်တယ် ....ဟုတ်တယ် … အ …… သေပါပြီ …… ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေး ပြန်ရောက်တော့ မိတ္တူ စာအိတ်လေး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်တုန်း မောင့်အမေ အိပ်ခန်း ထဲက အော်သံကြောင့် ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွား မိတယ်။ 

ဧည့်ခန်းနဲ့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း အိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုး လေးမို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင့် အမေ  ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး လက်နှစ်ဘက် လေးဆန့်ပြီး ဘယ်ဘက် ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ညာဘက် ခြေထောက်က ဒူးတဖက် ထောင်ထားတာ။ အိပ်ခန်းမီး ပိတ်ထား ပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့် အခန်းထဲ ရှင်းရှင်း လင်းလင်း မြင်နေရတယ်။

" အင်း …… အကြောညှပ်နေတာ …… ငါ့နှမရဲ့ …… လက်ပြင်ကြော ငုပ်တာ … မဟုတ်ဖူး … ဖြစ်ဖြစ် ချင်းဆို … မြန်ပါတယ်  … ခုဟာ ကြာပြီ ထင်တယ် "

" ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာ … ခါတိုင်း …  လက်ပြင်ကြော ငုက်တာ … အလိုလို ပျောက်လိုက် …… ပြန်ဖြစ်လိုက် ဆိုတော့ … ကျမလည်း … ပေါ့ဆမိတာ … ဖြစ်တာက …… ၅ လ လောက်ရှိပြီ … နောက်ပိုင်း အိပ်ကို မရတော့တာ …… ဆရာရဲ့ "

သူတို့ စကားသံတွေ အတိုင်သား ကြားနေရ သလို လိုက်ကာ လေလွင့်ရင်လည်း အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းမြင် နေရတာပေါ့။ ဧည့်ခန်း လူရှိရင် အိပ်ခန်းထဲ အလွယ်တကူ လူမမြင်အောင် အိပ်ခန်း တံခါးဝမှာ လိုက်ကာလေး ကာထား တာပါ။ 

မြသွေးရတဲ့ တိုက်ခန်းလေးကို အိပ်ခန်း ၂ ခန်း ဖွဲ့ထားတယ် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင် နဲ့ ရေချိုးခန်း က အစ ကတည်းက ပါလာပြီးသား။ မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းက မောင့်အမေ အိပ်ခန်းရဲ့ အနောက်ဘက် ကပ်လျက်ပါ။ တအိမ်ထဲ နေပြီး စကား ဟက်ဟက် ပက်ပက် မပြော ဖြစ်ကြပေမယ့် အရင် တရက်က ညည လက်က နာလို့ အနှိပ်ဆရာ ခေါ်နှိပ်မယ်လို့ ပြောနေတာ ကြားမိတယ်။

" အ …  ဆရာ … ဖြည်းဖြည်း "

ရုတ်တရက် မောင့်အမေ အသံကြားလို့ မြသွေး အတွေးစလေး ပျက်ပြီး အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ်။ လေငြိမ် နေတော့ လိုက်ကာက မလှုပ်တော့ဘူး။ ဟနေတဲ့ ဒေါင်စွန်းလေးကပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း ခြေချောင်းလေး ကုတ်ကုတ် သွားတာ မြင်နေရတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်းက အသက် ၅၅ လောက်ပဲ ရှိသေးတာ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့် နဲ့ပါ။

ရုပ်ရည်က သာမန်ဆိုပေမယ့် အနည်းငယ် တွဲကျနေတဲ့ နိုအုံတွေနဲ့ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက မြသွေး ဖင်ထက် ကြီးမားပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါ နေတယ်။ မောင့် အဖေ မရှိတော့ ပေမယ့် မောင့်အမေ ကတော့ တောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်းပေါ့။ 

ဘာပဲပြောပြော မောင့် အမေက သွေးသား ကောင်းနေ တုန်းမို့ အိပ်ခန်းထဲ သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့  ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက မြသွေး စိတ်ကို လှုပ်ရှား စေတယ်။ ခုလေးတင် မောင်စိုးနဲ့ ၂ ချီ လိုးထားပေမယ့် ရမ္မက် စိတ်က ပြန်ကြွ လာမိတာပေါ့။ ခြေဖွဖွ နင်းပြီး အိပ်ခန်းဝနား တိုးကပ် လာမိတယ်။ 

လိုက်ကာကြားက သေချာ ချောင်းကြည့် မိတော့ မြသွေးတို့ ဝန်ထမ်း အိမ်ယာ တိုက်ခန်း တွေရဲ့ မြောက်ဘက် တလမ်းကျော်က ဆရာကြည်ပါ။ မြသွေး အစားမှားပြီး နောက်ကျောတွေတက် ခေါင်းတွေ ထိုးတော့ မောင် တခါ ခေါ်ပေး ဘူးတယ်။ အကြောပြင် ဆရာကြည် ဆိုတာ မြသွေးတို့ ရပ်ကွက် နားတဝိုက် မသိသူ မရှိဘူး။ အကြော ပြင်တတ် တဲ့အပြင် ဆေးမှီးတို လေးတွေနဲ့ တွဲကုတဲ့  တိုင်းရင်း ဆေးဆရာ တယောက်ပေါ့။ 

ကိုယ်ပိုင် ဆေးခန်းတွေ တအား ပေါလာတာတောင် ဆရာကြည်က ခုထိ နာမည် ကျမသွားဘူး အနှိပ် သက်တမ်း ကလည်း ကြာပြီ ပြောတယ်။ လက်ရှိလည်း ရပ်ကွက် တကာ ဆေးကုသ နေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အနှိပ်ပညာ တော်သလို ရာဂစိတ် အားကြီး လွန်းတာ မြသွေးက လက်တွေ့ ကြုံ့ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ 

ဆရာကြည်ရဲ့ အသက်က မောင့်အမေတို့ လောက်ပါ ကြီးလည်း နဲနဲပါပဲ။ အသက် ၅၀ ကျော် ဆိုပေမယ့် ရုပ်က ခန့်ခန့် ညားညား လူကလည်း ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ အိမ်ထောင် ရှိပါတယ်။ 

" ကဲ … ငါ့နှမ … ခါးအောက်က အကြောတွေပါ … ဆရာ … တခါတည်း … နှိပ်ပေးခဲ့မယ် … လက်က နောက် ၂ ရက်လောက် နှိပ်ပြီးရင် … သိသိသာသာ … သက်သာ … လာလိမ့်မယ် "

" ဟုတ် …… ဆရာ "

" ခြေ ၂ ဖက် … ဆင်းထား "

ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ပက်လက် အနေထားနဲ့ ခြေဆင်းလိုက်တော့ ခြေရင်းဘက် တိုးလာပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်တာ။

" ကဲ … ငါ့နှမ … ခြေသလုံး ၂ ဖက်ကို  … ဆရာ့ ပေါင်ပေါ်တင်လိုက် … နာရင် …  နဲနဲတော့ ...အောင့်ခံနော် "

" ဟုတ် "

မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ပက်လက် အနေထားနဲ့ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့  ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင် ၂ ဖက်ပေါ် ခြေသလုံး ၂ ဖက် မြှောက်တင် လိုက်တယ်။ ဆရာကြည်က ထမိန် အောက်နားစကို ဒူးအထက်နား လိပ်တင်ပြီး ဒူးအောက်က စပြီး ခြေမျက်စိထိ နှိပ်ပေးနေတာ။ 

လက် ၂ ဖက်က အထက် ရောက်လိုက် အောက် ရောက်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဒူးအထက်နား ရောက်တိုင်း ထမိန်ကို ပေါင်ပေါ် တိုးတင်နေတယ်။ ထမိန် အောက်နားစလဲ ဒူးအထက် ပေါင်လယ်လောက် ရောက်သွားပါပြီ။ ဒီအနေထားဆို ဒေါ်မိုးစမ်းရဲ့ ပေါင် အတွင်းဘက် ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေ ရပြီလေ။

မြသွေး တုန်းကလည်း အဲလိုပါပဲ ။မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ကြည့်နေတော့ ဆရာကြည်နဲ့မြသွေး လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ၂ ယောက်ထဲရှိတာ။ ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တွေက ပေါင်ခြံ ကြားထဲထိ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ပြောရ အခက် ပြုရ အခက်ပေါ့။

" အ … အမလေး … နာတယ် … ဆရာ "

မြသွေး ပြန်တွေးနေတုန်း ဒေါ်မိုးစမ်း ဆီက အော်သံ ကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာကြည်က လက်တဖက်နဲ့ ခြေဖဝါးကို ထောင်ထိန်းပြီး ကျန်လက် တဖက်နဲ့ ခြေမျက်စိ အောက်က အခွက်ထဲ လက်မနဲ့ လက်ခလယ် အသုံးပြုပြီး နှိပ်ပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး နို့အုံလေး ၂ ဖက်က မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

" ဒါပြီး … ငါ့နှမကြီး …  အောက်ပိုင်း … ပေါ့ရွှတ် သွားလိမ့်မယ် … ခဏတော့ သည်းခံ … ဟုတ်ပြီလား "

" အမလေး …… ကျွတ် ကျွတ် …… အဟင့် …… မ ခံ နိုင် ဘူး …… ဆရာ "

ဘယ်ညာ ပြောင်းနှိပ်တော့ မောင့်အမေ အသံ စူးစူးလေး ထွက်လာပြီး ဆက်မနှိပ်ဖို့ တားနေလေရဲ့။

" ပြီးပါပြီကွယ် …… ကိုင်း … ပေါင်တွင်း ကြောတွေ …… လျှော့ကြစို့ "

" ဟုတ် …… ဟုတ် ……… တအား နာလို့ပါ … ဆရာ  "

ပြောပြီးတာနဲ့ ဆရာကြည်က ညာဘက် ခြေထောက်ကို ခြေခြင်းဝတ်ကနေ မပြီး တွန်းကွေးရင်း ပေါင်ဂွလေး အောက်ဖက် ဘယ်လက်နဲ့ ဖိနှိပ် ပေးနေ တယ်။

" အို့ … ကန်တော့နော် … ဆရာ "

ဒေါ်မိုးစမ်း ရှက်ပြီး ထမိန် အောက်နားစ လေးကို သူ့ ပေါင်ဂွထဲ အမြန် ပြန်ဖုံးနေရတာ။ ခြေထောက် တွန်းမကွေးခင် ပေါင်လယ် ရောက်နေတဲ့ ထမိန် အနားစက လန်သွားပြီး စောက်မွေးအုံကြီးပါ ပေါ်သွား တာလေ။ ဒါပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်ဘက် လက်က မောင့်အမေ ပေါင်ဂွလေးကို ထမိန်အပြင်က အုပ်ကိုင်ရင်း ညာဘက် လက်က ပေါင်တန်ကို နှိပ်ပေး နေတယ်။ 

ဒေါ်မိုးစမ်း ဆတ်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဆရာကြည့် မျက်နှာကို မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့် နေတာ။ ပေါင်ဂွထဲ ရောက်နေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်လက်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထုတ် လိုက်ပြီ။ ဆရာကြည် ကတော့ ဂရုမစိုက်ဖူး ထမိန် တွန့်ကြေတဲ့အထိ ပေါင်ဂွလေး ဖိချေ နေတယ်။ 

မောင့် အမေ မျက်နှာလေး ချွေးစို့လာပြီး မျက်လုံးလေး ကလယ် ကလယ်နဲ့ အိပ်ခန် ပတ်ပတ်လည် လျှောက်ကြည့် နေရှာတာ။ တချက်တချက် အိပ်ခန်း တံခါးဝ ဘက် မျက်လုံးက ရောက်ရောက် လာတယ်။ မြသွေး ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် မြသွေးတုန်းကလည်း အလိုပဲလေ။ 

ကြမ်းပြင်ပေါ် ဝမ်းလျား မှောက်ခိုင်းပြီး ခါးဆစ်နဲ့ ဖင်သာစိုင်တွေ ဒူးနဲ့ တက်ကြိတ်တာ အစပိုင်း  အကြောထဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ စိတ်ထဲ အကြော တက်တာတွေ ပြေလျော့သွားတော့ ကျေးဇူးတောင် တင်နေမိတာ။ဖင်သားစိုင်အောက် ပေါင်ရင်းဘက် ဒူးနဲ့ဖိပြီး ဂုတ်နဲ့ ကျောပြင်ကို လက်နဲ့ နှိပ်တော့ ခံစားမှု့က တမျိုး ပြောင်းသွားတာပေါ့။

ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အမြှောင်းလိုက်ကြီးက မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ထိ ထိုးပွတ်နေတော့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ကြည့်လိုက် တံခါးဝဘက် မောင်များ ဝင်လာမလား ကြည့်မိတာပေါ့။ ခုလည်း မောင့်အမေ မြသွေးရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းဝဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးခိုး ကြည့်နေတာလေ။ တယောက်ယောက်များ ဝင်လာ လေမလားပေါ့။

" အိုးးး …… ဆရာ …… မလုပ် … လုပ် …… အ ……… ဟင့်  ဟင့် "

ကြည့်နေရင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာပြီး နူတ်ခမ်းလေး လှုပ်နေတာ။ အသံက တိုးပြီး မသဲမကွဲမို့ မြသွေးလည်း သူ့ဟာသူ ညည်းတာလား ဆရာကြည်ကို ပြောနေတာလား မဝေခွဲ တတ်တော့ဘူး။

မြသွေး ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ကြည့်နေရာ ကနေ အကြည့် ရွေ့တော့ ဆရာကြည်က ထမိန် အောက်နားစ လှန်တင်ပြီး ပေါင်ဂွ တဖက်တချက်ကို ဖိဖိနှိပ်ပေး နေပြီ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မသဲမကွဲ ညည်းသံတွေ ခပ်တိုးတိုး ကနေ ကျယ်လာပြီး ဖင်ကြီး မသိ မသာလေး ကော့ထိုး နေတယ်။

ဒီချိန် မြသွေး ကိုယ်တိုင် သိထားတဲ့အချက်က ကိုယ်ကျင့် တရား ဘယ်လောက် ကောင်းကောင်း ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်မှာ လူမသိလောက်ဖူး ထင်ရင် အထိ အတွေ့နောက် လိုက်မိ ကြမှာပဲလေ။ တဒင်္ဂ ခဏလေး အတူတူနေပြီး နောက်ပိုင်း ပက်သက်စရာ မရှိတော့ရင် အလွယ်တကူ ဖေါက်ပြန် တတ်ကြ တာပေါ့။ 

" အ … အဟင့် ဟင့် …… ကျမ …… ဟင့် … မ …… မ … မ  ရ   တော့    ဘူး … ကန်  တော့   နော် …… အ …… ဟင့်  ဟင့် …… အင့် "

မောင့်အမေ ဖင်ကြီး လေထဲ ကော့တက် လာပြီး အင့်ကနဲ အော်ရင်း ပေါက်တန် တုတ်တုတ် ၂ဖက်လုံး တုန်ပြီး ရင်ဖုံး အင်္ကျီအပါးလေးအောက် ဗိုက်ခေါက် တွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ညည်းနေတာပေါ့။ ပေါင်ဂွလေး ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးပြီး ဖင်ကြီး ဘုတ်ကနဲ့ ကြမ်းပြင် ပေါ် ပြန်ကြ လာတယ်။

ဆရာကြည်က ဒေါ်မိုးစမ်း ငြိမ်ကျ သွားမှ နားနားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာ။ ဘာပြောမှန်း မကြားရပေမယ့် မောင့်အမေ ခေါင်းလေးရမ်းပြီး ရှက်နေပုံပါ။ ဆရာကြည်က ချက်ချင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းဘက် ရွေ့ထိုင် လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲ လီးကတော့ ထောင်ထွက် နေတာ။ 

ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ကိုင်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်းက တဖက်ကို ခေါင်းလွဲပြီး ပြန်ရုန်းနေတာ။ ဆရာကြည် ထပ်ပြော တော့လည်း လှည့်မကြည်သေးဘူး။ ဆက်ကနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေပဲ လီးပေါ်တင်ပေး လိုက်ပြီ။

ဒေါ်မိုးစမ်း လီးကို ကိုင်မိတာနဲ့ ၂ ခါ  ၃ခါတော့ လက်ပြန်ရုတ်သေးတာ။ ခဏနေတော့ ဆရာကြည် အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်လိုက် ပေမယ့် ဒေါ်မိုးစမ်း လက်က လီးပေါ် ကျန်နေရစ်တယ်။ ရှေ့ဆက် တိုးမှာလား ရပ်လိုက် ရမှာလားဆိုတာ အဲလို ချိန်ဆို အရှက်နဲ့ သိတ်ခါ တရားတွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမ အထိအတွေ့ကပဲ နေရာ ယူတတ်ကြတယ်။

" ဟင် "

မြသွေး ပါးစပ်က ယောင်ထွက် သွားတာ ကံကောင်း လို့ပေါ့။ ဆရာကြည်နဲ့ မောင့်အနေက သူတို့ အရှိန်နဲ့ သူတို့မို့ သတိမထားမိကြတာ။ မြသွေး ထမိန် အပြင်ကနေ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ပြန်စမ်း နေမိတယ်။ ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မရုန်းတော့တဲ့ လက်ကို အသာမပြီး ပုဆိုး လှန်လိုက် တာလေ။ 

ဟိုးအရင် မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ကို ထောက်မိတဲ့ လီးက ဒီလောက် ထွားမှန်း မသိခဲ့ရဘူး။ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြန်ပြီး ဆုပ်ကိုင် လိုက်တာ လက်ခလယ်နဲ့ လက်မ မထိချင်ဘူး။အရှည်ကတော့ မောင်စိုးလောက် မရှိပါဘူး။ မြသွေး လီးမြင်ရုံနဲ့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစား လိုက်ရတာပေါ့။ 

ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းနား ဒူးတဖက် ထောင်ထိုင်ပြီး ရင်ဖုံး အင်္ကျီ ကြယ်သီတွေ ဖြုတ်ပေး နေတယ်။ မြသွေး လိုက်ကာ ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင် လိုက်မိပြီ မြင်ကွင်းကို အကြည့်မရွေ့ နိုင်တော့ပါဘူး။ 

ခိုးကြည့် နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိ ပျောက်ကွယ် လုမတတ် အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ယားလာပြီး နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်  တင်းမာ လာတယ်။ မောင့်အမေ လက်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ရုန်းကော့ နေပုံက မြသွေး စောက်ပတ် လေး ထိုးစွပေး နေသလို ခံစား လာမိတာ။ 

" ရှီး……အ … အင်းဟင်း … သွက်သွက်လေး …… ထုပါ …… ငါ့ နှမရဲ့ "

ဆရာကြည်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဖင်ပါ ကြွတက်လာတယ်။ ညာလက်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ဆံပင်တွေ စုကိုင်ရင်း နို့အုံကြီး ၂ ဖက်ကို တလှည့်စီ ညှစ်ချေနေတာ။

နို့တွေ ညှစ်ပေးရင်း ဆရာကြည်က ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မောင့်အမေ ဂွင်းထုပေးရင်း ခေါင်းလေး ညိတ်ပြ နေတယ်။ လီးကြီး လက်လွတ် လိုက်တာနဲ့ ဆရာကြည်က ထရပ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချ ပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း ကလည်း ထထိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ဘယ်ညာ ကြွပြီး ထမိန်ချွတ်ပြစ် နေတယ်။

၂ ယောက်သား ခါးအောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဘေးနား ပက်လက် လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မရှက်တော့ပါဘူး ဆရာကြည်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ရဲရဲတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတာ။ 

ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ပေါ် ရောက်လာပြီး ဆုပ်နယ်ရင်း စကား ပြောတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းလေး ရမ်းပြ နေရော။ ခဏ အကြာမှ ဒေါ်မိုးစမ်း ဂွင်းထုပေးရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြား မျက်နှာ အပ်လိုက်တာ။ အကြော ပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးကို ဂွင်းတိုက် မပျက်ပဲ လီးအရင်း အောက်က တွဲကျနေတဲ့ လဥတွေ စစုပ် ပေးနေတယ်။

ဂွင်းထုနေတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး လဥ ၂ လုံးကို ၁လုံးဆီ ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ခါရမ်းနေတဲ့ လီးတံကို လျှာနဲ့ ပင့်ယက်လိုက်တာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဆရာကြည်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲအိပ်တော့ ဆရာကြည် ကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစောင်း လှည့်လိုက်တယ်။ 

မြသွေးဘက်က ကြည့်ရင်း ဒေါ်မိုးစမ်း ကိုယ်လုံး ကွယ်သွားလို့ ဆရာကြည် အဖုတ်ကို ယက်ပေးတာပဲ မြင်ရ တော့တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ကြီး ကော့လိုက် ပြန်ထိုး လိုက်နဲ့ ခါးလေးတွန့် နေပြီး ၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ဆရာကြည်က ထထိုင် လိုက်တယ်။

မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းကို ပက်လက် လှန်ပြီး ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တာ။ အိတွဲနေတဲ့ နို့၂လုံးကြား လီးကို အမြှောင်းလိုက် တင်ပေးတော့ ဒေါ်မိုးစမ်းက လီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ သွင်းစုပ် ပေးနေတယ်။

မြသွေး ထင်တောင် မထင်ထားဘူး ပုတီး တကိုင်ကိုင်နဲ့ မောင့်အမေလေ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်တော့ တိတ်တခိုး  ဆာလောင်နေတဲ့ ကာမ ဆန္ဒကို ဖြည်လျော့ နေတာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ယူလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး လျှာနဲ့ ယက်ပေး လိုက်နဲ့ပေါ့။

" အ … ရှီးးးး .. တတ်လိုက်တာ … ငါ့ နှမရယ် …… အင့် …… ပလွပ် … အု … ဝု ……… ဗွပ် "

ဆရာကြည် ညည်းသံ အဆုံး မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာပေါ် ခွပြီး ပါးစပ်ထဲ ဖိလိုး လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံး ပြူလာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်တား နေတာ။ 

ဆရာကြည်က လီးကို ထုတ်မပေး ပါဘူး လီးအရင်းထိ ဖိလိုးပစ်တယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်း လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်ပြီး မျက်ရည်ပါ စီးကျလာပြီ။ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတော့ ဒေါ်မိုးစမ် ဖင်ကြီး ကော့တက် လာပြီး ဝေဒနာကို သက်သာလို သက်သာငြား ကြိုးစားရင်း ပါးစပ်က တဝုဝု တအုအုနဲ့ ပေါ့။ 

" ခဏလေးပါ … ငါ့နှမရဲ့ …… အားးး …… အားးးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ .. အင့် .. ဝု … ပလောက် …… အု …… ဖလူး …… ရှီးးးး …… ကျွတ် … အ …… အ ……… ထွက် ……… ထွက် …… ထွက် ပြီ …… အ ……… ရှီးးးးးးး "

၂ မိနစ်လောက် ကြာမှ ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ် ပေးတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်၂ ဖက်က ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို ကုတ်ခြစ်နေရင်း အိပ်ယာပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပစ်ချလိုက်တယ်။ လီးကျွတ် ထွက်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လရည်ဖြူဖြူတွေရော အကျိအချွဲ တွေပါ နူတ်ခမ်းဒေါင့်က ထွက်ကျလာပြီး အိပ်ယာ ခင်းပေါ် စီးကျလာတာ။

မြသွေး ပေါင်ကြား ထဲလည်း နွေးကနဲ့ပါပဲ ချောင်းကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ပွတ်မိ နေတာလေ။ မောင်စိုးနဲ့ ၂ချီလိုး ထားတော့ စောက်ရည်ထွက်ရင်း ဒူးညွတ်ကျလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မနဲအားယူ ထိန်းထား ရတယ်။ခဏပဲ နားပြီး ဆရာကြည်က မောင့်အမေကို နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း လက်တဖက်က စောက်ဖုတ် ပြန်ပွတ် ပေးနေတယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ပါးစပ်ကို သေမတတ် အလိုးခံရတာကို ရမ္မက်စိတ်က မကျဘူး ဆရာကြည်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ရင်း အဖုတ်ကို ကော့ပေး နေတာ။

" ပြွတ်စ် …… အရမ်း ဆိုးတာပဲ … ဆရာရယ် "

ဆရာကြည်ရဲ့ အောက်နူတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရင်း ခုလေးတင် လရည် ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ပြန်မာ လာအောင် ဆွပေးတော့ ဆရာကြည်ကလည်း မောင့်အမေရဲ့ လည်ပင်းကို လျှာနဲ့ယက်ရင်း နို့အုံတွေ ပြန်ညှစ်ပေးနေတယ်။

" လိုးကြစို့နော် … ငါ့နှမ "

" အိုရ် …… ဆရာကလည်း … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" အရင်တခေါက်က … နောက်တခါဆုံရင် … ဆရာ့ သဘောပါဆို "

ဆရာကြည်ရဲ့ စကားကြောင့် အရင် ဘယ်၂ကြိမ် တွေ့ပြီးကြမှန်း မြသွေး မသိပါဘူး။ သေချာတာက ဒီတကြိမ် မကတော့ဘူး။ ဆရာကြည်က ပါးစပ် လိုးပြီးသားမို့ နေမယ် မောင့်အမေရဲ့ စကားကို မစောင့်ပဲ အပေါ်က တက်ခွပစ်တာ။ 

" အ … အမလေးးး … ဖြည်းဖြည်းနော် …… ဆရာ …… ဆရာ့ဟာက … ထွားတယ် "

လီးဝင်တာနဲ့ မောင့်အမေ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေပြီ။ နှစ်အတော်ကြာ အလိုး မခံရတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးကြီး ဝင်တော့ မခံနိုင် သေးတာပါ။ ဆရာကြည် ကတော့ အပြင်စားနေကြ နေမှာ နို့သီးခေါင်းတွေ စုပ်ပေးလိုက် ချော့လိုး လိုက်ပေါ့။ 

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာ မမြင်ရပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးညွတ် သွားတိုင်း မောင့်အမေ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာပြီး အင့်ကနဲ့ ရှိုက်ရှိုက် နေတာ။ ကော့လာတဲ့ နို့အုံ၂ဖက်ကို တဖက်ဆီ ဆွဲစုပ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်က မြှောက်လိုက် ဖိလိုက်ပဲ။ 

" ဗြိ …… ဘွတ် …… အ …… အားးး …… အင်းဟင်း …… နဲနဲ ဆောင့်ကြည့်ပါလား … ဆရာ ……  ဇွိ …… ဗွပ် …… ကျွတ် ကျွတ် …… အင်း … အင်း …… ဆောင့် ……ဆောင့် … အားရအောင် လုပ်တော့ …… ရှီးးးး ……  ဘွတ် …… အားးး ……… ဗွပ် ……… အင်း "

လီးအရသာ တွေ့လာ တော့လည်း မောင့်အမေ အငမ်းမရကို ဖြစ်နေ တော့တာ။ မြသွေး မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်း စာပါတယ်။ 

" ဗျစ် …… အား …… ကျွတ် ……  အ ……… အင့် ………ကျွတ် … ကျွတ် "

" ငါ့နှမ … နာလားဟင် …… ခဏ ပြန်ထုတ် လိုက်ရမလား "

" အ ……ကျွတ် … ရ ………ရ …… ရတယ် …… ဆရာရဲ့ …လုပ်သာလုပ် … အင့် …… ရှီးးးးးး "

ဒေါ်မိုးစမ်း အောက်ပိုင်း ဗလာ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ပြန်ပြော နေတာပါ။ ဆရာကြည်ကလည်း မျက်လုံးနှစ်လုံး ပိတ်ပြီး ပက်လက် မှိန်းခံနေတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရင်း တချက်ချင်း ဆောင့်လိုး နေတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော် လောက်ကျ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်က ရှိုက်သံတွေ ထွက်လာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် ပစ်တာ။

" အ … ရှီးးးးးး  … ထွက် …… ထွက် ……… ထွက်ပြီ ……… ဆရာ ရယ် "

မျက်နှာချင်း အပ်ပြီး အပေါ်မှ မှောက်လျက်သား ရှိနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ပါးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပေး သေးတယ်။

" ကောင်းလား … ငါ့နှမ "

ဆရာကြည်က ခေါင်းထောင်ပြီး မောင့်အမေရဲ့ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း တဆက်ထဲ ပါး၂ဖက် ပြန်နမ်းနေတာ။

" ကောင်းတယ် … ဆရာ ……… မပြီးသေးရင် … ဆက်လိုးလေ "

မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မျက်နှာ မော့ပေးပြီး အနမ်းခံရင်း ဆရာကြည် ပြောရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ထား လိုက်တယ်။

" အွန့် …… ဖလု … ပြွတ် …… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ် "

ဒေါ်မိုးစမ်း စကားအဆုံး ဆရာကြည်က နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ဖိ စုပ်ပစ်တာပဲ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ဆရာကြည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သပ် တို့ထိရင်း အဖုတ်ထဲ မထုတ် သေးတဲ့ လီးကို  စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေနဲ့ ညှစ်ပေး နေတာ ထင်တယ် ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့ဝင် နေတယ်။ 

ဆရာကြည်က မပြီးသေးတော့ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတုန်းပဲ။ ဒေါ်မိုးစမ်း တစ်ချီ ပြီးသွားပေမယ့် အဖုတ်ထဲ မာထင်နေတဲ့ လီးကြီး စိမ်ထား ရတော့ အားရ ကျေနပ် နေတာပေါ့။

" ငါ့နှမ  … အမောပြေပြီလား "

" ဟုတ် … ဆရာ … ပြီးအောင် … လိုးလေ … တော်ကြာ …ကျမ ချွေးမလေး … ပြန်လာလိမ့်မယ် "

မောင့်အမေ စကားကြောင့် မြသွေး ရယ်ချင်မိတယ်။ မြသွေး ရောက်နေတာ ကြာလှပေါ့ တခါတောင် ပြီးထား ပြီးသားလေ။ စကားဆုံးတော့ ဆရာကြည်က နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရာကနေ မျက်နှာချင်း ခွာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မောင့်အမေ ချိုင်းကြား တစ်ဖက် တစ်ချက် ထောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် မှောက်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးဆန့် ပစ်တယ်။ 

လီးကို အဖုတ်ထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်တော့ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်က ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်ကော့ ပေးနေတာ အတိုင်းသားပဲ။

" အားးးး …… ရှီးးးးးး …… အင်းဟင်း …… လိုးလေ ……… ဆရာ ရဲ့ "

ဖင်ကြီး ကော့လာတာနဲ့ ဆရာကြည်က ဆွဲထုတ် ထားတဲ့ လီးကို ဆက်ကနဲ့ ပြန်သွင်းရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေတာ။ တစ်ချီ ပြီးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲ အရည်များ အိုင်နေတော့ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနှင့် လီးဝင် လီးထွက် သံတွေ ဆူညံ လာတယ်။

" ဇွိ …… ဘွတ် ……… ဗြိ …… ဖွပ်ဖွပ် … ဘွတ် ……… ဗျစ် …… ဗျစ် …… အ … အားးးးး …… ဇွိ … ဘွတ်  ဘွတ်  ဘွတ် "

ဆရာကြည် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ အန်ထွက်ပြီး  ကြမ်းပြင် ပေါ်ထိ စီးကျနေတာ။

"  အင့် … ဘွတ် …… ဗျစ် … အင့် အင့်  … ကောာင်းလား … ငါ့နှမ …… ဗျစ် …… ဗွပ် "

" အားးး … အ … ကောင်းတယ် …… လိုး လိုး ……… ဆရာ …… ကြိုက်သလို လိုး …  အား … ထွက်တော့မယ် … ထင်တယ် ……… အီးးး …… အင်းဟင်း ……… ရှီးးးး "

ဆရာကြည်က အချက်၂၀ လောက် မနားတမ်း ဖိလိုးပြီး မောင့်အမေ ဘေးနား ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တယ်။

" အာ … ကျွတ် ……ဆရာကလဲ …… ပြီးကာနီးကို ……… ဟင့် ဟင့် "

မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးကာနီး ဆရာကြည်က ပညာ ပြနေတာပါ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း မနေနိုင်ရှာ မပြီးသေးတဲ့ ကာမသုခလေး အတွက် အရှက်နဲ့ သိတ်ခါကို   ဘေးထားပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ လီးပေါ် ခွပြီး အပေါ်က တက်လိုး နေတော့တယ်။ 

ဒီပုံစံ မောင်မြင်ရင် ယုံမှာတောင် မဟုတ်ဖူး ပုတီး တကားကားနဲ့ မိုးလင်း မိုးချုပ် သတ္တဝါ အပေါင်း အမျှပေးတေတဲ့ သူ့အမေလေ။ ခုတော့ ခပ်တည်တည် နေပြီး အရှက်အကြောက် ကြီးတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ 

မျက်လုံးမိတ်ပြီး တအားအား ညည်းရင်း အပေါ်က ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေအောင် ခွလိုးနေတာ။ ဆရာကြည်ကတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးကာနီး ရမ္မက်စိတ် ပြင်းထန်နေပုံကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း  အောက်က ပင့်လိုး ပေးနေတာပေါ့။

" ဇွိ …… ဘွတ် … အားးး …… ဗျစ် ……… ဟင့် …… ရှီးးး …… ဘွတ် ဘွတ် …… အ ……… အမလေးးး ……ကောင်း …ကောင်း …… ကောင်း လိုက် တာ …… ဟင့် … ဟင့် …… မ  ရ   တော့    ဘူး … ဆရာ ရယ် ……  အားးးး … ထွက် ပြီ … အားးးး … အ "

မောင့်အမေ  ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ရှာဘူး စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျ သွားတယ်။ အဲချိန် ဆရာကြည်လည်း မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစိမ်း ဖင်ကြီး ဆုပ်နယ်ပြီး အောက်က ပင့်လိုးရင်း အကနဲ့ ကြိတ်ညည်းရင်း ငြိမ်ကျ သွားတော့တာ။

သူတို့ ၂ ယောက် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တုန်း မြသွေးလည်း တိုက်ခန်း အပြင်ဘက် ပြန်ထွက် လာခဲ့တယ်။ ၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် စောင့်ပြီးမှ တိုက်ခန်းထဲ အသံပေး ဝင်လာ လိုက်တာ။ မြသွေး ဧည့်ခန်းဝ ရောက်တော့ ဆရာကြည်က ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး မောင့်အမေ ကတော့ ပုတီးလေး ကိုင်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲက ခပ်တည်တည် ထွက်လာတာပေါ့။

...........................................................................................................................

မောင့် အလုပ်တွေ အရင်နေခဲ့တဲ့ မြို့လေးမှာ ပြီးတော့ မောင်လည်း အိမ်ပြန် ကပ်လာတယ်။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မောင်ရောက်တော့ သူ့အိမ်သူ ပြန်သွားပါပြီ။ မောင်နဲ့ ညတိုင်းလိုလို ဆက်ဆံရင်း နေလာကြတာ ၂ လ လောက်ကျ မြသွေးတို့ လင်မယား အပြောင်း အလဲတွေ ဖြစ်ကုန်ရောပဲ။ ပြက်သနာ အစက မမမြင့်လေ သူ့ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး မြသွေးဆီ ခဏ လာနေ တာပေါ့။

တရက်ကျ ရုံးရောက်တာနဲ့ နူတ်ဆက် နေကြ အတိုင်း မမမြင့်ကို နူတ်ဆက်တော့ မျက်နှာက မကောင်းဘူး မျက်လုံးတွေ မို့အစ်နေတာ။ မြသွေးလည်း စပ်စုသလို ဖြစ်မဆိုးလို့ မေးမကြည့်ပါဘူး။ နေ့လည် ထမင်းစား နားမှ အကြောင်းဆုံ သိလိုက်ရတယ်။

" အဟင့် ဟင့် …… မပြောချင်ပါဘူး …… မြသွေးရယ် "

မြသွေး ရုံးခန်းထဲ လာထိုင်ပြီး ငိုနေလို့ မြသွေးလည်း မေးကြည့် နေတာပါ။

" ပြောပါ …… မမမြင့်ကလည်း … ဒီလူနဲ့ ဒီလူပဲ … ရှိတာ … ကူညီနိုင်ရင် … ကူညီ ရအောင်ပါ "

" ငါ … အိမ်ကို မနေချင် တော့တာ … မြသွေးရယ် "

" ရှင် … ဘာလိုလဲ …… မမမြင့်ရဲ့ "

" အမွေကိစ္စပေါ့ … မြသွေးရယ် … ဟင့် ဟင့် … ကိုသိန်းလွင်လေ … မမမြင့် ဘက်က … အမွေကို … ဇွတ် တောင်းခိုင်းနေတာ "

" အော် …… ခု နေတဲ့ …… မမမြင့်တို့ တိုက်ခန်းက …… မြသွေးတို့ … တိုက်ခန်း တွေထက် …… ပိုတောင် ကောင်းသေးတယ် "

" အေးလေ … အဲဒါကို … ကိုယ်ပိုင် အိမ်နဲ့ နေချင်တာတဲ့ဟာ … မြသွေး စဉ်းစားကြည့် … မမမြင့် … အဖေနဲ့ အမေ …  မရှိတော့ပေမယ့် …… လက်ရှိ အမွေဆိုင်အိမ်က … အကိုကြီးနဲ့ …… အမတို့ မိသားစု …နေနေကြတယ် …… မမမြင့် လည်း အရမ်းပြောလို့ …… 

မရဘူး … ဘွဲ့ရတဲ့ အထိ …အကိုကြီးနဲ့ အမက …… ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့တာလေ …  အိမ်ထောင် ကျတော့လည်း ……  အိမ်ထောင်ဦး အစက သူတို့ပဲ … ကူညီ နေတာ … မမမြင့်က …  ခုချက်ချင်း ရောင်းပြီး …… အမွေခွဲပေး ဆိုလို … ရမလား ဟ "

" အော် … အဲတာတော့ … ကိုသိန်းလွင် … လွန်တာပေါ့ … သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် …… ပြန်ကြည့် ရမယ်လေ "

" အဲတာ ပြောတာပေါ့ … မြသွေးရဲ့ … မမမြင့်က … ပြောပေးမယ် … အချိန်တော့ စောင့်ပေါ့ … အဲဒါကို … သူက …  လက်မခံနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ …အဟင့် ဟင့် ……  မနက်လင်း … မမမြင့် သူ့ဖို့ … ထမင်းထုပ် ပြီးပေးထားတယ် … ထမင်းချိုင် မယူတာ … တလလောက် … ရှိပြီ …… အိပ်ယာ ထတာနဲ့ …  သူလုပ်စရာ …  ရှိတာ လုပ်တယ် ……မလိုအပ်ပဲ စကားမပြောကြ … တော့တာပါ … မရှက်တမ်း ပြောရရင် … အတူ မအိပ်ဖြစ်တာတောင် … ကြာပါပြီ … မြသွေးရယ် … ဟင့် "

ဒီလိုနဲ့ နောက်ရင်ကျ မမမြင့် တယောက် မြသွေးအိမ် ပြောင်းလာ တော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဝန်ထမ်း အချင်းချင်းမို့ရယ် ပြီးတော့ မြသွေး ရုံးရောက်ကာစ အကူညီအများကြီး ရဖူးတာမို့ မမမြင့်ကို လက်ခံ ထားလိုက် ရတာပေါ့။ 

မမမြင့် ရောက်ပြီး ၂ ပတ်လောက် နေတော့ မောင့် အမူယာတွေ မူမမှန်တာ မြသွေး သတိထားမိ လာတယ်။ ညညဆို ကားနဲ့ အပြင်ထွက်ရင် မမမြင့်က အကြောင်း တခုခု ပြပြီး ပါသွားတန်တာ။ မြသွေးလည်း ပထမ ထင်တာက သူ့ယောင်္ကျားကို မောင်အပြင် သွားရင်း လိုက်ပို့ ခိုင်းပြီး ချောင်းတယ် ထင်နေတာပေါ့။ 

မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်း စာတယ်လေ လင်မယား သဘာဝ ကာမစိတ် ကြွတဲ့ချိန် မမမြင့်လည်း ဆာနေ ရှာမှာ။ မြသွေးလည်း မာယာ သုံးပြီး မောင့်ကို မသိ မသာလေး မေးကြည့် မိတယ်။ မမမြင့် ကိုတော့ အားနာလို့ မမေးဖြစ်ပါဘူး။

မြသွေး ထင်တဲ့ အတိုင်း မမမြင့်က လင်ကို စိတ်မချတော့ သူ့တိုက်ခန်းဘက် သွားသွား ချောင်းတယ်တဲ့။ အစတော့ မြသွေးလည်း ပါသည့်ပါသာ နေလိုက်တာပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်နဲ့ မမမြင့်တို့ ဆက်ဆံရေးက ပိုရင်းနှီး လာသလို ခံစား လာရတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေးနဲ့ မမမြင့်က မနက် ရုံး အတူသွားပြီး ညနေစောင်းမှ တိုက်ခန်း ပြန်လာ တတ်တာလေ မောင်နဲ့ မမမြင့် ၂ယောက်ထဲ နေဖို့က အခွင့်ရေး နဲပါတယ်။ 

ရုံးပိတ်ရက်လည်း ၂ ယောက်အတူ ဈေးသွား တိုက်ခန်း ပြန်ရောက် တော့လည်း ထမင်းဟင်း အတူ ချက်ကြပေါ့။ နေ့ခင်းဘက် မြသွေးတို့ လင်မယား ခဏအိပ်ရင် မမမြင့်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့် နေတတ်တာ။ ဒီလိုနဲ့ တရက် မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ အိပ်နေတုန်း ခြေသံ ကြားလို့ မျက်လုံး အသာဖွင့် ကြည့်တော့ မမမြင့်လေ ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ဝင်လာတာ။ 

မောင်က ကုတင် ခေါင်းရင်းဘေးက စားပွဲခုံမှာ ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး သူ့အလုပ် ကိစ္စတွေ လုပ်နေ တာပေါ့။ မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မောင့်နားလေး အရောက် မြသွေး အိပ်မအိပ် မျက်နှာ တချက်ကြည့်ပြီး ရင်လျား ထားတဲ့ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် နေတာ။ ထမိန် ခါတော့ မမမြင့် နို့အုံကြီး ဖွေးကနဲ့ မြသွေး ကိုယ်တိုင် မြင်လိုက်ရတယ်။ 

မမမြင့်က မြသွေး တိုက်ခန်း လာနေတော့ အားနာတာနဲ့ တူပါတယ် မြသွေး အင်္ကျီတွေ ယူယူ လျှော်ပေး တတ်တာလေ။ မြသွေး မလျှော်ဖို့ ပြောလည်း ဇွတ်ယူ လျှော်နေတာနဲ့ လွတ်ထား လိုက်တယ်။ မောင့်နားလေး ထမိန် ပြင်ဝတ် ပြီးတာနဲ့ ကုတင် ခြေရင်းဘက် ထားတဲ့ အဝတ်ဟောင်း ခြင်းနား လျှောက်လာတာ။ 

ဖင်ကြီး ကုန်းပြီး အဝတ်ချင်း အဟောင်းထဲ မြသွေး အဝတ်စားတွေ ရွေးယူ နေတဲ့ မမမြင့် ဖင်ကို ခိုးကြည့်ပြီး မောင့် ပုဆိုးကြားထဲ လီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ မမမြင့်က မြသွေး အင်္ကျီ အဟောင်းတွေ လျှောဖို့ ယူရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို ခါယမ်းပြီး အခန်းပြင် ပြန်ထွက် သွားတာ။

မြသွေး စိတ်ထင်တာလား မသိဘူး သတိ ထားမိ နေတာ ၃ ရက်လောက် ရှိပြီ။ မမမြင့် တယောက် မောင့်ကို ခုတလော အထာတွေ ပေးနေတာ ထင်တယ်။ တရက်ကျ ရုံးက ပြန်တော့ ရေချိုးပြီး မမမြင့်က အင်္ကျ ီလက်ပြတ်  အစိမ်းလေးနဲ့ ထမိန်စကပ် အပျော့ သားလေး ဝတ်ထားတာ။ 

တချိန်လုံး လိုလို ထုံးထားတဲ့ ဆံနွယ် တွေကို နောက်ကျောဘက် ဖြန်ချထားပြီး အမို့ အမောက် တွေနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်တော့ ထမိန် စကပ်အောက် ဖင်သားစိုင်တွေ ကလည်း လမ်းလျှောက် ရင် တုန်တုန် နေတယ်။ ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေးလေးက အင်္ကျီအောက်နားစနဲ့ ထမိန်အထက်ဆင်ကြား ထွက်လာတာ။ 

ညပိုင်း ထမင်း စားတော့ သူ့ယေင်္ကျား အကြောင်း မြသွေး ပြောပြလိုက် သေးတယ်။ ရုံးမှာ သူ့ ယောင်္ကျားက မြသွေးကို ဖုန်းဆက်ပြီး မမမြင့်ကို အိမ်ပြန်လာဖို့ ပြောလို့ပါ။ ထမင်းစားရင်း မြသွေး စကားကို  နားထောင် နေတဲ့ မမမြင့်ရဲ့ နို့အုံတွေကို မောင်က ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ မြသွေး သတိထား မိပါတယ်။ 

မမမြင့်က မပြန်ချင် သေးဘူးပြောတာ သူ့ယောင်္ကျားကို မှတ်လောက်အောင် ပစ်ထားမယ်တဲ့။ ထမင်းစားပြီး တီဗွီ ကြည့်ကြတော့ မြသွေး ကြိုက်ကြိုက်နဲ့ တအား စားမိတဲ့ ငပိရည်ချို တန်ခိုးက ပြပြီလေ။ မျက်ခွံတွေ တအား လေးလာပြီး အိပ်ချင် လာတယ်။ 

" ကဲ …… ဒီနေ့တော့ … မြသွေး ဒေါင်းပြီ … စောစော အိပ်တော့မယ် …မောင်နဲ့ မမမြင့်ပဲ … ဆက်ကြည့် ကြတော့ "

နူတ်ဆက်ပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တချိုးထဲ အိပ်ပစ် လိုက်တာ။ ည၁၁ခွဲလောက်မှ တရေးနိုးလာတယ်။ ဘေးနား စမ်းကြည့်တော့ မောင်ကလည်း မရှိ ရေကလည်း ငတ်နေတာ။ အိပ်ချင် မူးတူးနဲ့ ထပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲ သေတ္တာဆီ လျှောက်လာ လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်တော့ မောင့်အမေ အရင် နေသွားတဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ဖျက်တော့။ 

" အဟင်း ဟင်း … အင့် …… အာ ………ဟာ "

ညည်းသံ သဲ့သဲ့ကြားလိုက်မိတာ အမှု့မဲ့  အမှတ်မဲ့ ပါပဲ။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်ပြီး ရေဗူး တဗူး ဖွင့်သောက် ပစ်တယ်။ ရေသောက်ရင်း မျက်စိ ကစားကြည့်တော့ တီဗွီက ဖွင့်လျက်သား မောင်ရော မမမြင့်ရော ဧည့်ခန်းထဲက ခုံပေါ် မရှိကြဘူး။ 

မြသွေး စိတ်ထဲ ထူးဆန်း နေတုန်း ရုတ်တရက် မမမြင့် နေတဲ့ အခန်းက ညည်းသံကို သတိရမိ သွားတာပေါ့။ ရေသောက်ပြီး မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ပြန်လျှောက်တော့ အိပ်ခန်း တံခါးက ပွင့်ပြီး လက် ၅ လုံး စာလောက် ဟနေတယ်။ 

" ဟင့် … အ …… ကျွတ် ကျွတ် "

ညည်းသံ ပီပီသသကို ကြားလိုက်မိတာ။ စိတ်ထဲ မမမြင့် နေမကောင်းများ ဖြစ်နေလားပေါ့။ တံခါး တွန်းဖွင့်မယ် အလုပ် ယောင်္ကျားသံ ကြားလိုက်မိလို့ မြသွေး မျက်လုံး ပြူးသွား ရတယ်။ 

" ကောင်းလား ...မမမြင့် "

ဒီအချိန်ကြီး မမမြင့် အခန်းထဲ မောင်က ဘာလို့ ရောက်နေတာလည်း တွေးရင်း ဟနေတဲ့ တံခါး ကြားကနေ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။ မြသွေး ရုတ်တရက် အံအော မှင်သက် သွားရတယ်။ ထင်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းပေါ့။ 

အိပ်ခန်းထဲ မမမြင့်က မောင်ယက်ပေး တာကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး အရသာ ခံနေတာလေ။ ခဏနေတော့ မောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့်ကို ပြန်ပြီး လီးစုပ်ခိုင်းနေတယ်။ မမမြင့် ကလည်း မခေပါဘူး ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်းထိ သွင်းပြီး စုပ်ပေးနေတာ။

" ပြွတ် … ပလပ် … အွန့် ……… ရှီးးးး … ရပြီ ရပြီ …မမြင့် ……လိုးကြစို့ "

" ပြွတ် … ပလွပ် …… အင်း …… အောက်ဆင်း လိုးရအောင် … ကိုမင်း … အိပ်ယာပေါ် ……အရည်တွေ ရွှဲကုန်လိမ့်မယ် …… မြသွေး ပြန်လာလို့ … သိရင် …… မကောင်းဘူး "

မြသွေးက မမမြင့် နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ စကား သွားသွား ပြောတတ်လို့ မမမြင့်က မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ လာရင် အိပ်ယာပေါ် အနံ့သက် ရမှာ စိုးရိမ်နေပုံပါ။ 

စကားပြောပြီး တာနဲ့ မမမြင့်က ကုတင်ပေါ်က အရင်ဆင်းပြီး စားပွဲခုံ အစွန်းလေး လက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ် ထားတယ်။ မောင်က မမမြင့် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လှန်တင်ပြီး နောက်ကနေ  မမမြင့် ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ 

" ရှီးးးးး … ဘွတ် ……မမမြင့် "

" ဘာလဲ … ကိုမင်း "

" ကုတင်စောင်း … ကုန်းပေးပါ့လား "

ခါးက ညွတ်မထားတော့ မောင်က လိုးရတာ အားမရတာ နေမှာ။

" အင်း … အရည်တွေ အပြင်ထုတ်နော် … ကိုမင်း "

" အင်းပါ … ဖင်ပေါ်ပဲ …… ထုတ်လိုက်မယ် "

အဲဒီနောက် မောင့် စကားဆုံးတော့ မမမြင့်ကာ ကုတင်စောင်း လေးဖက်ကုန်းပြီး ရှေ့ကိုယ်လုံးကို အိပ်ယာပေါ် ကပ်ပေးထားတာ။ မမမြင့် ဖင်က အိပ်ခန်းဝနဲ့ တည့်တည့် ရောက်လာလို့ မြသွေး ကြည့်ရင်း မနာလို ဖြစ်မိသေးတယ်။ 

မြသွေးထက် အသက်ကြီးသလို ခါးအောက် ဖင်ကြီးကလည်း ကုန်းလိုက်တော့ ကားထွက်လာတာ အကြီးကြီးပဲ။ မောင်က မမမြင့် ကုတင်ပေါ် အတက် ထမိန်ဆွဲချွတ် လိုက်တော့ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်က ဖွေးဥ နေတာ။

ဖင်ကြားထဲ ရှုံ့ဝင်နေတဲ့ အသားစိုင် အတွန့်လေးက နီညိုရောင် သန်းနေတယ်။ မောင်က မြသွေးကိုသာ ဖင်ယက် မပေးတာ မမမြင့်ကျ စိတ်ပါ လက်ပါကို ယက်ပေး နေတာ။ ၃ မိနစ်လောက် ယက်ပေး ပြီးမှ နောက်ကနေ ဖင်သားစိုင် ဘေးကို ညှစ်ဆွဲပြီး လိုးပေး နေတာ။

" ဗျစ် … ဗွတ် …… မမမြင့် ရယ် …… အင့် … အင့် …… ဗျစ် ……ဘွတ် … အင့် …… ဖွပ် ………… ဘွတ်  ဘွတ် "

" ဟာ … ကျွတ် … ကိုမင်း …… အဟင့် ဟင့် "

မမမြင့် ဖင်နဲ့ မောင့် ဆီးခုံး ကပ်သွားတိုင်း အကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းသံ လေးတွေ ထွက်နေတာပေါ့။ မောင့် မျက်နှာပေါ် မှာလည်း မမမြင့် စောက်ရည်တွေ ပွပြီး မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ တချက်ချင်း ဆွဲလိုး နေတာ။ မမမြင့် လက်၂ ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ကော့ပေး နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း မောင့် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး မမမြင့် အင်္ကျ ီ အပြင်ကနေ နို့တွေ ဆွဲညှစ် လိုးနေပြန်ရော။

" ဗျစ် … အ ……ဘွတ် … အမလေး ……… ကိုမင်း ရယ် … အားးးး ……… ရှီးးးးးး "

မမမြင့် ခေါင်းလေး လှန်တက်လာရင်း ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြိတ်ခံနေပုံပါ။ တချက်တချက် မောင့်ကို နောက်ပြန် လှည့်ကြည့်တဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေပေမယ့် လီးမဝင်တာ ကြာနေတဲ့ မမမြင့် အဖုတ်က လိုလို လားလားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်တိုး ကပ်ပေး နေတာ။ 

အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ လင်နဲ့ ဝေးတော့ ကာမမီးတွေ တောင်လောင် လာတာပေါ့။ ဒါကလည်း မမမြင့်မှ မဟုတ်ဘူး အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတိုင်း ကြုံဖူးမှာပါ။ မောင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပြီး ပြန်ဆောင့် ပေးနေတာ။

" ရှီးးး…… အ …… အင့် …… ကိုမင်း ရယ် ……… အင်းဟင်း …… အင့် ……  အင့် …… အင့် ……အ ……အားးးး "

အိပ်ခန်းထဲ ဖန်းချောင်း မီးအောက် မြင်ကွင်းက ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နဲ့ပါ။ မောင်ကလည်း မမမြင့်  ခါးလေး ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုး နေတာ။ မြသွေး သွေးသားတွေ ဆူပွက် လာရတယ်။ မမမြင့် ဖင်ကြီး တုန်ခါသွားတိုင်း မြသွေး အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ ခံစား လာမိတယ်။ 

မြသွေး စောက်ပတ်ကို အမြဲလိုး နေတဲ့ လီးကြီးလေ ခုတော့ မမမြင့်ရဲ့ အဖုတ် ထဲမှာ။ မြသွေး မနာလို သလိုလို အူတို သလိုလို ခံစား မိနေတာ။ မြသွေး ကိုယ်တိုင်လည်း မောင့် ကွယ်ယာ ဖေါက်ပြန်ထားတော့ မောင့်ကို အပစ် မမြင်မိပါဘူး။ 

မမမြင့် ကလည်း ဒီလောက် ဆောင့်လိုး ပေးနေတာကို အားမရတဲ့ ဟန်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးနေတာ။ မမမြင့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ မောင့် လီးကို ကြည့်ပြီး မြသွေး စောက်ခေါင်းထဲက  အရည်တွေ စိမ့်ထွက် လာတယ်။ 

ချွေးတဒီးဒီးနဲ့ အံကြိတ် လိုးနေတဲ့ မောင့်ရဲ့ လိုးချက် တွေက မမမြင့် အတွက် အားရ စရာကြီးပါ။ မြသွေး  အကြည့် မရွေ့ချင် လောက်အောင် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင် ထားတယ်။ အဖုတ်လေး ၅ ချက် ၆ ချက် လောက်ပဲ ဖိပွတ် လိုက်တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ပဲ အရည်တွေ စီးကျလာပြီး ဒူးတွေပါ တုန်လာနေပြီ။ 

ဒီချိန် ဖြစ်နိုင်ရင် မောင့်ကို မြသွေး ကိုယ်တိုင်ကို အပေါ်က ခွလိုး ပစ်ချင် မိတာ။ စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြ နိုင်တဲ့ ဝေဒနာလေး ခံစား လာရလို့ ဆက်မကြည့်ချင် တာနဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းဝက ခွာပြီး မြသွေးတို့ အခန်းဘက် ပြန်လာရင်း အိပ်ယာပေါ် လှဲချ ပစ်လိုက်တယ်။ ပက်လက် လှဲရင်း မြသွေး မျက်လုံးထဲ မမမြင့်နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေပုံတွေ ပြန်မြင် နေတယ်။

ပြန်တွေး ကြည့်တော့ မြသွေး အပစ်လဲ ပါပါတယ်။ လင်ရှိ မိန်းမ တယောက်ကို အိမ်မှာ လက်ခံ ထားမိ တာလေ။

" ကျွီ …… အီ …… "

နောက် ၁၅ မိနစ် လောက်မှ တံခါးဖွင့်သံ ကြားတော့ မြသွေးလည်း ငြိမ်နေ လိုက်တယ်။ မောင်က မြသွေး ပါးလေးကို နမ်းပြီးမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွအိပ် နေတာ။ မျက်နှာချင်း ကပ်နေတော့ မမမြင့် စောက်ရည်နံ့ လေးတွေ မောင့်ပါးစပ်က ရနေ သေးတယ်။

နောက် ၅ ရက် လောက်နေတော့ ည ၁၂ နာရီ လောက် မြသွေးတို့ အိပ်ခန်း တံခါးက တဂျစ်ဂျစ်နဲ့ အသံ မြည်လာ တတ်တယ်။ အဲဒီ အသံကြား ပြီးရင် မောင်က မြသွေး အိပ်နေတာကို သေချာ ကြည့်ပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထသွား တတ်တာ။

နာရီဝက် ၄၅ မိနစ်လောက် ကြာမှ ပြန်လာ တတ်တယ်။ ၃ ရက်လောက် နေတော့လည်း ည၁၁ ခွဲလောက် တခါ ထပ်ကြားရတာ အဲချိန် မြသွေး ထကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာပါ။ မောင်ထွက် သွားပြီး ခဏလေး နေမှ မြသွေး ထပြီး ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မောင်က မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေ တာပေါ့။

" ကျွတ် … သူ့အကြောင်း … ခဏ မေ့ထား … ကိုမင်း "

၂ ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့်က မောင့်လီးကို ပွတ်သပ် ပေးရင်း စကား ပြောနေကြတာ။ မမမြင့်က သူ့ယောင်္ကျား အကြောင်း မေးတာ မကြိုက်ဖူး ထင်တယ် မျက်နှာက တမျိုးလေး ဖြစ်နေတယ်။

" မမမြင့် … မကြိုက်ရင် … မပြောတော့ပါဘူး "

မောင်က ချက်ချင်း လေသံပျောလေးနဲ့ ပြောတော့ မမမြင့်က မောင့် ပါးကို နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက်တာ။

"  အင့် … ကျန်တာတွေ မေ့ပြီး … ခု မမမြင့် ဟာကို …… ယက်ပေးကွာ "

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>