Monday, February 14, 2022

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၄ )

ငါ့င် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၄ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

အမရာမောင် ရေးသည်။

မနက်စောစော နိုးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဒေါ်ထွေးရီကိုရှာတာ မတွေ့ ။ အိမ်ဖော် ကောင်မလေး အထုပ်အပိုးနဲ့ဆိုတော့

“ ဟဲ့ ဒေါ်ထွေးရီရော”

“  နင်ကရော”

“ ဈေးသွားတယ် ပြန်လာရင် သမီးကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့မလို့”

“ ဘာဖြစ်လို့”

“ သမီးကို တစ်ပတ်လောက်ပြန်နားခိုင်းတာ ..လခရောမုန့်ဖိုးရော ပေးထားတယ်”

ကောင်မလေးက ပျော်နေတယ်။ မနက့်စာ စားပွဲပေါ်မှာ။ ဦးနိုးလာရင်စားဖို့ တဲ့။ မနက်စာ စားပြီး အားဆေးတစ်လုံးသောက် အခန်းထဲပြန်လှဲရင်းမှေးခနဲ။ ကျနော့်နဖူးကို လာစမ်းမှ နိုးလာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လက်ပြတ်အကျီ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့။ ကျနော် ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ရွာမှာတုန်းက ဒေါ်ထွေးရီပြန်ဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော် တရစပ်နမ်းပလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကို့ ကြင်နာစွာ ပြန်ကြည့်နေတယ်။

“ အရင်လိုပြန်နေခြင်တယ် ဖိုးသားရယ်"

ဖိုးသားရင်ထဲ သဉ္ဇာရှိနေတာ အမ သိပါတယ်။ သဘောလည်းတူတယ် ။ သဉ္ဇာကိုလည်း သနားတယ်။ မင်းကို အမြဲ သတိရနေတာ။ ဒို့မင်းတို့ ၂ ယောက်ဖြစ်နေတာ သိတယ်။ သဝန်တိုမိလို့ ဒီလို ဝေးကုန်တာ။နောက်ပြီးဟောဒီကိုဖိုးသားနဲ့ဝေးတော့ ယောကျ်ားတွေနုဲ့ ပက်သက် ဆက်နွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ဖိုးသားနဲ့လို အရသာမျိုးအာသာမပြေမကျေနပ်ခဲ့ဘူး။

ယောကျ်ားအဖြစ်နဲ့ ဖိုးသားနဲ့ အမယူဖို့က ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသေးမို့လား ထားပါတော့ ..ဒီညတော့ နေပေးအုံး။မနက်ဖြန်ရွာကိုသွားကြမယ် သဉ္ဇာ ရှိတယ် ”

“ သဉ္ဇာ့ကို ချစ်သူရည်းစားလိုနှမလေးလိုပဲချစ်တာ လင်မယားလို မချစ်ခြင်ဘူး"

“ လင်မယားလိုမချစ်ခြင်လို့ပဲ ၂ ခါတောင်လိုးတယ်ဆို”

“ အဲ့ဒါက ဟောဒိက ထွေးရီဆိုတဲ့ မောင့်မိန်းမကို တောင့်တလွန်းလို့ ဖြစ်သွားတာ"

“ အပိုတွေစကားတတ်တိုင်း"

“ မရီကလည်း မရီကို မိန်းမအဖြစ်နဲ့ယူခြင်တာ ဒီက"

“ ယူလို့ ရမလား"

“ လင်မယားမဖြစ်ခြင်ဘူးပေါ့"

“ အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ပတ်ဝန်းကျင် ရှိသေးတယ်။ သင့်ပါ့မလား အချစ်မွှန်ရမဲ့အရွယ် မဟုတ်ဘူး။ သမီး ၄ ယောက်အမေ မြေးတောင်ရနေပြီ။ ကိုယ့်သားအရွယ် သူငယ်ချင်းရဲ့ သားနဲ့ယူတယ်ဆို လူကြားကောင်းပါ့မလား"

“ ခုခေတ်ကြီးမှာ ကြားကောင်းပါတယ်”

“ တော်ပီစကားကပ်မပြောနဲ့ ကိုလီးသရမ်း ဟောဒိ လီးက ရီ နဲ့ဝေးပြီးဘယ် ၂ ယောက်သရမ်းလဲပြော"

လီးကို အတင်းလာကိုင်တော့ ရှောင်လိုက်တယ်။ သူများဟာကြတော့ ရှင်လုပ်ခြင်သလို လုပ်ပြီး မရဘူး ကိုင်မယ် ကြည့်မယ်။ ကျနော်မရှောင်တော့ဘဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်လီးကို ကိုင်မိတော့ အံသြနေတယ်။ ဘာတွေလဲ ပုဆိုးလှန်ပြီး ကြည့်တယ်။ ဘာတွေလဲလို့။ အမလေးပြောင်းဖူးကြီး ကျနေတာပဲ။ဂေါ်လီလုံးအသားကို ခွဲထည့်ရကြောင်း မိန်းမတွေအရသာရှိအောင် ထည့်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။

“ မနာဘူးလား”

“ နည်းနည်းတော့ နာတာပေါ့”

“ ထွေးရီ ဂေါ်လီနဲ့လိုးတာ မကြိုက်ဘူးလား”

“ ကြိုက်ပါတယ်”

“ အရသာတမျိုးပဲ ကြိုက်လွန်းလို့ ခက်နေတယ်..ဆရာကြီးရဲ့”

“ အာ့ဆို တချီလောက် လီးစုပ်ပေးအုံး”

“ ဟင့်အင်း မစုပ်ရဲဘူး”

“ စုပ်ပါကွာ. ထွေးရီမောင့်အပေါ်ခွလိုက်”

“ မောင်ပြန်ယက်ပေးမယ်”

ဒေါ်ထွေးရီမဝံမရဲနဲ့ လီးကိုငုံ့ပြီးစုပ်ရင်း ဖီးလာပြီး သေသေချာချာစုပ်ပေးလာတော့ ခြေထောက်ကို ဆွဲခွခိုင်း ထမိန်လှန် ဖင်ကြီးကိုကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ပြန်ယက်ပေးတော့

လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖီးတက်နေတယ်။ ဂွင်းထုလိုက်လီးစုပ်လိုက် အပေးအယူမျှနေတယ်။ ပြီးတော့ ပက်လက်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ တချီပြီးအောင် လိုးလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ခေါင်းလောင်း တီးနေတာခုမှ သတိထားမိပြီး ထမိန်ဆွဲ ဆံပင်တွေသပ်ပြီး.ဒေါ်ထွေးရီ ထွက်သွားတယ်။ အကျီတွေလည်းပြုတ်လို့ အမေလာတာ

“ ညီးနဲ့အော်မကြားခေါ်မကြား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ."

“ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ..အိမ်ခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ"

“ ဟုတ်လို့လား ခလေးမလေးခိုင်းလို့ရတာ ..ခလေးမလေး ရွာပြန်သွားလို့"

“ သြော် ဒါနဲ့ ငါ့သားရော"

“ အိပ်နေတယ်နဲ့ တူတယ် "

“ ညီးတို့သားအမိ အရင်လို ပြန်ဖြစ်သွားပြီလား"

“ အရင်လိုပဲ ဟာကို"

“ ကောင်မနော် နင်မွေးစားခြင်တာ ငါမသိဘူး မှတ်နေလား"

“ မြနော် မရစ်နဲ့"

“ ရစ်တာ မဟုတ်ဘူး နင်နဲ့ဆိုတော့ ငါ့သားလေး မိန်းမလည်တွေနဲ့ မတိုးဘူးပေါ့"

“ အံမယ် နင်က တပ်အပ်ပေးစားနေတာပေါ့"

“ နင့်သားက အရင်လို ခလေးမဟုတ်ဘူး"

ဒေါ်ထွေးရီ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ပြောပါလေရော.။

“ နင်မြင်ဖူးကြုံဖူးမှာ မဟုတ်ဘူး ဖိုးသားလီးမှ ာဂေါ်လီတွေနဲ့”

ဂေါ်လီအကြောင်း ရှင်းပြနေတယ်။

“ မတူဘူး ခံရတာ ပိုကောင်းတယ်..နင်ခံကြည့်ပါလား”

“ မသာမ သားအမိချင်းပေးစားနေတယ်”

“ အေးပါ နင့်သားကို နင်ခံလို့မှမရဘဲ”

“ ငါခံတာ နင်ကျေနပ်တယ်မလား”

“ အေးပါ.”

“ ငါတစ်သက်လုံ းချုပ်ကိုင်မထားပါဘူး”

“ သဉ္ဇာနဲ့ပေးစားပြီး အမွေခွဲပေးမှာပါ”

“ အေးပါ နင့်ကို ငါယုံပြီးသား”

“ နင်ဂေါ်လီအရသာ စမ်းခြင် ငါစီစဉ်ပေးမယ်”

“ မသာမ ငါပြန်တော့မယ်”

အမေပြန်သွားတော့ ဒေါ်ထွေးရီ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ သူငယ်ချင်း ယောက္ခမ တော့ပြန်သွားပြီ။ ဒီက သားသမက်လင်လေးနားမှာ လားကစားမှာလား..မေမေ မမ ယောက္ခမ မိန်းမကလည်း ကစားမှာပေါ့..ဆိုတော့ ရီတယ်။

သဉ္ဇာရှိရာရွာသို့သွားဖို့ ပထွေးဦးသိန်းရဲ့ surf နဲ့ လဲထားတယ်။ ရွာလမ်းတွေက ကားလေးဗိုက်မလွတ်ဘူးဆိုလို့ပါ။ ရွာသွားရာလမ်းတွေက မြင်ကွင်းတွေပြောင်းလဲနေတော့ မမှတ်မိ။ ဒေါ်ထွေးရီ ပြတဲ့ လမ်းအတိုင်းမောင်းရတယ်။ တွေ့ခြင်လေပိုကြာလေ။ ကားရှေ့ပိတ်နေတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေကို ဟွန်းကြမ်းကြမ်းဖိတီးပစ်တယ်။ နွားလှည်းတွေကို ချောက်ထဲကပတ်ပြီး ကျော်တက် အလျင်လိုနေတဲ့ ကျနော့်ကို ဒေါ်ထွေးရီနားလည်ပါတယ်။

ရွာရိပ်မှ ာသစ်ပင်ရိပ်တွေနဲ့ အေးမြနေတယ်။ ကားနောက် ကဖုန်လုံးကြီးတွေကို ထားခဲ့ပြီ။ ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း ကားအရှိန်ကိုလျော့မောင်းရင်း သဉ္ဇာ့ကို တွေ့ရင် ?? စဉ်းစားရင်း ဘာမှထွက်မလာ။ ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်နေတာသာ ပိုကျယ်လောင်လာနေတယ်။ ခြံထဲ ကားထိုးရပ်တော့

“ သား ဟွန်းတီးလိုက်"

“ တီ တီ တီ"

သဉ္ဇာ တစ်ပတ်လျိုဆံထုံးလေးနဲ့ အကျီခပ်နွမ်းနွမ်းကို သပ်ရပ်စွာဝတ်ထားပြီး လူကောင်တောင့်လာတာကလွဲလို့ အရင်အတိုင်း မျက်နှာကတော့ မရွှင်လန်းသလိုပဲ။ ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းလာတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီတွေ့မှ

“ သြော်အမေ့ အိမ်ကကားမဟုတ်တော့ လေတဲ့

ကျနော့်ကိုမမြင်ဘူး။ ကားတစ်ဖက်မှာကျနော်ရပ်နေမိတယ်။

“ သမီး သဉ္ဇာ ကြည့်စမ်း ဘယ်သူလဲလို့"

ကျနော့်ဘက်လှည့်ပြီး ကြည့်တယ်။ ကျနော့်ကို သေသေချာချာကြည့်တယ်။ အံသြသွားတယ် ။ ဆွံအသွားတယ်။ ပြီးတော့ သဉ္ဇာချာခနဲ လှည့်ထွက်ပြေးတော့

ဒေါ်ထွေးရီ က

“ သမီး သမီးလေး"

“ သား လိုက်ပါအုံး"

သဉ္ဇာ့ကို ဒေါ်ထွေးရီ ယောကျ်ားအခါခါပေးစားခဲ့ပေမဲ့ ငြင်းခဲ့တယ်လို့ဆိုတယ်။ ကျနော်နဲ့ သဉ္ဇာရဲ့ အချစ်ရေးကို ခွဲပစ်လို့ရပေမဲ့ သဉ္ဇာရဲ့ ကျနော့်အပေါ်ထားတဲ့ စိတ်ကို နှိမ်နင်းလို့မရတဲ့အဆုံး ဒေါ်ထွေးရီ သဉ္ဇာကို ရွာမှာ ခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ အိမ်စောင့်သဘောလို ထားခဲ့တာ။ အခြားသမီးတွေကို အဆောင် အယောင်ပေးပေမဲ့ သဉ္ဇာ့ကိုတော့ မပေးခဲ့ဘူး ။ဒေါ်ထွေးရီ ငိုတယ်။

“ သဉ္ဇာ သဉ္ဇာ "

ကျနော် ခေါ်ရင်းပြေးလိုက်သွားတယ်။ လယ်ကွင်းထဲက ဇီးပင်တစ်ပင်အောက်မှာ သဉ္ဇာ့ကို ဖမ်းတားနိုင်လိုက်ပြီ။ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ ငိုနေတယ်။ သဉ္ဇာ ငိုတော့ ကျနော်လည်း မျက်ရည်တွေကျ။ သဉ္ဇာနားမှာ နားပေါက်ကဟောင်းလောင်း။ နားကပ်ကလေးတရံတောင် ဆင်ထားတာမတွေ့။

သဉ္ဇာ အားရအောင်ငိုချလိုက် အချစ်ရယ်။ ဇီးပင်ရိပ်မှာ သဉ္ဇာ အငိုတိတ်သွားတဲ့ အထိ။ ကျနော်ဘာစကားမှမပြေ ာထွေးပွေ့ထားတယ်။ သဉ္ဇာ ရှိုက်သံတိတ်သွားတော့မှ

“ သဉ္ဇာ ကိုယ်လည်းအိမ်ထောင်မပြုဘဲ သဉ္ဇာ့ကို ခုထိစောင့်နေတာ ခုတော့ အားလုံးပြီးပါပြီ အိမ်ပြန်ရအောင်နော်"

သဉ္ဇာ့ကို အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ပြီး အတူတူနေဖို့ ဆိုင်းပြင်းရတော့မယ်။ သဉ္ဇာ့ကို တခါတည်းကားပေါ်တင်ခေါ်ပြီး မြို့ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ သဉ္ဇာ့ကို လက်ဝတ်လက်စားတွေ ဆင်တယ်။ အဝတ်အစားကောင်းပေ့ဆိုတာသွားဝယ်။ ပြီးတော့ beauty saloon မှာ ခေါင်းကနေခြေအထိ သတော့တယ်။

အမေနဲ့ ပထွေးရောက်လာပြီး ရပ်ကွက်ထဲက လူကြီးတွေရှေ့မှောက်မှာ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်း မဂ်လာပွဲလုပ်တယ်။ ချိပ်ထမီဝမ်းဆက်နဲ့ လှလိုက်တဲ့ သဉ္ဇာ။ရင်ခုန်သံတွေ အသစ်ဖြစ်စေခဲ့ပြီ။ မဂ်လာဆောင်ကို ဒေါ်ထွေးရီက အကြီးအကျယ်လုပ်ခြင်တယ်။ အားလုံး သူကျခံမယ်ချည်းအမေနဲ့ပထွေးက ကျနော်တို့နေတဲ့ အိမ်ကို အပြီးအပိုင်လွှဲပေးမယ် ။ မဂ်လာဆောင်ကုန်ကျငွေပါတာဝန်ယူမယ် ပြောလာတယ်။

ကျနော့်ပိုက်ဆံနဲ့ သဉ္ဇာကို တင့်တင့်တယ်တယ် လက်ထပ်ယူခြင်တာ ။ ကျနော့်ကို သာမန်လခစားဝန်ထမ်းဆိုတာလို့ပဲ သိထားတာကြောင့်လဲ ပါတယ်။ ကျနော်လူကြီးတွေရှေ့မှောက်မှာပဲ တရိုတသေပြောတယ်။

သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် မဂ်လာပွဲကုန်ကျမယ့်ငွေကို မိဘမဲ့ကလေးတွေအတွက် လှူပြီး ဘုန်းကြီးရှေ့မှာ ရေစက်ချသာဓုခေါ်မယ်။ မဂ်လာပွဲကုန်ကျငွေ ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် ကျနော်ကျခံနိုင်ပါတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီကျနော့်အမေနဲ့ပထွေးတို့က မယုံဘူး။ ဒီတော့ ကျနော်ဘဏ်အသီးသီးမှာ အပ်ထားတဲ့ ဘဏ်စာအုပ်တွေကို အသင့်ယူလာတဲ့ သားရေအိတ်ထဲကထုတ်ပြီး ချပြလိုက်တယ်။

ကျနော့် နာမည်နဲ့ပါ ။ တစ်အုပ်ကို သိန်း ၅ ရာစီရှိပါတယ်။ အားလုံးဝိုင်းကြည့်ကြတယ်။ အကုန်လုံး အံ့သြနေကြတာပေါ့။ ကျနော်မနက်ဖြန် ရန်ကုန်ပြန်မယ်။ လုပ်ငန်းတွေ သိမ်းစရာရှိတာ သိမ်းမယ်။ လည်ပတ်စရာရှိတာကို ရှယ်ယာသမားနဲ့ လွှဲဖို့လုပ်မယ်။ ပြီးတာနဲ့ မဂ်လာဆောင်မလား မဂ်လာဆွမ်းကြွေးလှူမလား ဆုံးဖြတ်ကြပေါ့။ သဉ္ဇာ သဘောကရော လို့လူကြီးတွေကမေးတော့ အစ်ကို့သဘောအတိုင်းပဲ ဂုဏ်ပကာသနတွေ မလုပ်ခြင်ဘူး။

အေးအေးချမ်းချမ်းကုသိုလ်ယူပြီး မဂ်လာပွဲပြီးခြင်တယ် တဲ့။ သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် ညဘက်အတူ မအိပ်ရပါဘူး။ ဘာမှလည်း မဘာရပါဘူး။ ဘာခြင်စိတ်ထက် သနားစိတ်ငဲ့ညာစိတ် အချစ်စိတ်ပဲ ရှိနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ရန်ကုန် လိုက်ခြင်တယ် ကျနော်ပြန်မလာမှာစိုးလို့ တဲ့။

၂ ရက်နေပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တယ်။ ကျနော်ဘယ်မှာနေတယ် ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှအတိအကျမသိဘူးလေ။ အမေရင်းတောင် မသိဘူးဆိုတော့ ပူရှာမှာပေါ့။ သဉ္ဇာ့ပါးလေးကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းပြီး ကိုယ်ကတိပေးတယ်။ ဒီတခါဒို့ဘယ်လိုအကြောင်းနဲ့မှ မဝေးကြတော့ဘူး။ မသူဇာဆီ သွားပြီး ကျနော့်မပြီးပြတ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေ လွှဲပေးတယ်။ မသူဇာက စားသောက်ဆိုင် စင်တင်ဘက်ပြောင်းခြင်တယ်။ သူတစ်ယောက်တည်း မလုပ်ခြင်ဘူး။ကျနော့်ကို ရှယ်ရာတစ်ဝက်ပါစေ့ခြင်တယ်။

လောလောဆယ်တော့ သူလုပ်ထားမယ်။ ကျနော့မဂ်လာကိစ္စပြီးစီးပြီး ၂ လလောက် အနားယူပြီးမှ ဝင်လုပ်ဖို့ ပြောတာနဲ့ သဘောတူလိုက်တယ်။ မသူဇာက လက်ဖွဲ့ငွေသိန်းတစ်ရာနဲ့ ကျနော့် ပိုငွေသိန်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်ငွေသားချည်း ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကားလေးအပေါ် လိုအပ်တာတွေဝယ်တင်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ထဲမှာ လူစုစု ဆူညံညံနဲ့။ ကောင်မလေး တံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကားမောင်းသွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ထွေးရီတအံတသြကောင်မလေးကို အထုပ်တွေကူသယ်ခိုင်းရတယ်။

သဉ္ဇာအပြေးကလေး ထွက်လာတယ်။ အကို တဲ့ ။ ရော့ သဉ္ဇာ ဒါငွေထုပ်ပဲ ကိုယ်တို့နေမဲ့ အခန်းထဲ ထည့်ထား။ လူကြီးအတော်များများဧည့်ခန်းထဲမှာ သောက်နေကြတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီခမျာ သမက်မတော်ခြင်ဘဲ လင်တော်ခြင်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော့်လုပ်ငန်းတွေကြောင်း အတိုချုံးပြောပြလိုက်တယ်။

ဘာလုပ်ငန်းလုပ်တယ်တော့ မပြောဖူးပေါ့။ နယ်တွေက အထင်သေးတတ်တယ်လေ။ ခဏတာ ဝင်ရောပြီး အခန်းထဲဝင်တော့ သူ့ညီအမတွေနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ သဉ္ဇာ လိုက်လာတယ်။ အခန်းတံခါးချက်ချလိုက်ပြီး ဆတ်ခနဲ သဉ္ဇာနုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့။ သဉ္ဇာမျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျသွားတော့မှ

“ သဉ္ဇာ ကိုယ်ကတိတည်တယ် မဟုတ်လား"

“ ဟုတ်ကဲ့"

“ ကိုယ်သိပ်ချစ်တယ်ကွာ"

“ ဒီကလည်း သိပ်ချစ်တာကို"

နှပ်မယ်ကြံသေး။ ဒေါ်ထွေးရီ တံခါးလာခေါက်တယ်။ သားနဲ့ သမီးထွက်ခဲ့အုံး။  ဧည့်သည်တွေရောက်လာလို့။ မိတ်ဆက်ပေးမလို့တဲ့။ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ ဝိုင်းသိမ်းတော့ သဉ္ဇာအိပ်ပျော်နေပြီ။ မဂ်လာဆွမ်းကြွေးလုပ်ဖို့ မိဘမဲ့ကလေးတွေ အတွက် လှူဖို့နဲ့။ အလုပ်တွေ ရှုပ်လူတွေရှုပ်ဆိုတော့ သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် ဘာမှမဘာရရှာဘူး။ ကျေနပ်တာတစ်ခုက သဉ္ဇာသိပ်ပျော်နေတာကိုပဲ။ မဂ်လာဦးညလည်း မဘာရပါဘူး။ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဖွေးဖွေးထွေးထွေး ညီအစ်မတွေကျောင်းပြန်တဲ့ နောက်နေ့ညမှာ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးရယ် ဒေါ်ထွေးရီရယ် ကျနော်တို့ညားခါစမောင်နှံရယ်ပေါ့။

အားလုံးအိပ်ကြပြီဆိုမှ သဉ္ဇာနဲ့ကျနော် တစ်ကပြန်စရတယ်။ သဉ္ဇာကတော သူအရိုးခံလေးဆိုတော့ နုတ်ခမ်းစုပ်တာမှာတင် ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်နေရှာတယ်။ ပါကင်ဖွင့်ဖူးသားပေမဲ့ ပြန်စိသွားလောက်ပြီလေ။ ခုဟာက ဟိုတုန်းက ဖိုးသားဟာမျိုးမဟုတ်တော့ သတိထားလုပ်ရမှာ။ ကျနော်အခန်းပြင်ထွက်မီးတွေမှိတ်ပြီး အကဲခတ်တော့ ဒေါ်ထွေးရီမအိပ်သေးဘူး။ အခန်းတံခါးစေ့ထားတယ်။ အသံဗလံနားစွင့်နေတာ ဖြစ်မယ်။

ကျနော်တို့ အခန်းတံခါးကို လည်းစေ့ရုံစေ့ထားပြီး ညအိပ်မီးဝါဝါလေး ထွန်းထားလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာက ရှက်နေတယ်။ မိန်းမရယ် ကိုယ်ယောကျ်ားကိုမရှက်ပါနဲ့ လို့ပြောမှ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးတယ်။ ပထမဆုံးနူးနှပ်တဲ့အဆင့်မှာ သဉ္ဇာညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ဟိုအရင်က သဉ္ဇာလိုးတာတောင် အသံမထွက်။အခုတော့ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်ညည်းလာတယ်။ သဉ္ဇာနာမှာစိုးလို့ နူးနပ်ပေးနေရတာ။ နို့ကလေးတွေကို ယုယစွာညှစ်ကိုင် လျှာနဲ့ ရစ်ပတ်ခွေ စုပ်တာ

“ ပြွတ် ပလပ် ပလပ်"

အသံကျယ်အောင်စို့တော့ သဉ္ဇာ ခေါင်းလေးမော့လို့ ဗိုက်သားအတိုင်း လျှာထိုးဆင်းလိုက်တယ်။ ဗိုက်သားတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ချက်တိုင်ထဲ ထိုးဝင်လိုက်ပြီး ဆီးစပ်ဆီဆင်းတော့

“ အစ်ကို ဘုန်းနိမ့်ကုန်လိမ့်မယ်"

ဒါပေသည့် အဖုတ်နံ့လေးက ကျနော့်ကို စိတ်ကြွစေတယ်လေ။ စက်ပတ်နုတ်ခမ်းလွှာကလေးက စက်ပတ်ဝကို အုပ်ထားတယ်လေ လျှာနဲ့ တံခါးတွန်းဖွင့်သလို ဖွင့်ပြီး ကလော်လိုက်တော့

“ အား အ အစ်ကို အ"

ခါးတွေကော့ပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ထားတယ်။

“ ပလပ် ပလပ် ရွှတ်"

“ အား ရှိ ..အား"

အစိကလေးကို လျှာနဲ့ပတ်ချာလည်ယက်ပေးတော့ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိထားတယ်။ အပြန်အပြန်အလှန်အလှန်ယက်ပေးရင်း သဉ္ဇာ့ကို အခန်းတံခါးဖက် ခေါင်းထိုးစေပြီး ပေါင်ကလေးကို ဖြဲ ။ လီးနဲ့အဖုတ် ပွတ်ခါ စောက်ခေါင်းဝလေးမှာတေ့ တဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အပျိုပဲလေ အရည်ထွက်နေတာမို့

“ ဗြစ်ဗြစ် ဒုတ် ဒုတ် ဘွတ်”

သဉ္ဇာ လက်ကလေးနဲ့ အသာတွန်းထားတယ်။ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီလေ။ သဉ္ဇာ အသက်ရှူသံ ပြင်းနေတယ်။ ခါးကလေးကိုကိုင်ပြီး တချက်ခြင်းဆောင့်တယ်။

“ ကျိ ကျိ "

ကုတင်ကမြည်တယ်။

“ အ အ အ ရှ် အင်း”

သဉ္ဇာက အော်တယ်။ လက်ထောက်ခါတဆုံးထိ ထုတ် တဆုံးထိသွင်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက် လုပ်တော့ သဉ္ဇာကျနော့်လက်တွေကို ကိုင်ထားတယ်။အရှိန်မြင့်လိုက်ပြီ။

“ ဖတ် ဖတ် ပြွတ် ပြွတ် ကျိ ကျိ အား အ အား အား”

စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါး နားမှာ လူရိပ်မြင်ရတယ်။ပြီးတော့ ရပ်နေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီလေ။ သမီးကို လိုးတာ အမေ ကကြည့်နေတယ် ဆိုတော့။ တအားလိုးလို့ ကောင်းတာပဲ။ သဉ္ဇာခြေနှစ်ဖက်ပုခုံးပေါ် တင်ပြီးတော့ကို ဆောင့်လိုးပစ်တယ်

“ အား အမေ့ အား အကို အား"

သဉ္ဇာနည်းနည်းတော့ နာလိမ့်မယ်။ နာပေမဲ့လည်း အရည်တွေ ထွက်လာတယ်။ သဉ္ဇာ အတင်းဖက်လာတော့ ကျနော်ပြန်ဖက်ပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ကျူံးတော့တာပေါ့။

“ အား အကိုရယ် ဆောင့်ပါ နာနာ အားအ ကိုရယ်”

သဉ္ဇာ ငြိမ်ကျသွားပြီ။ အရည်တွေက ကျနော့်လိင်တံ တစ်ခုလုံးပြစ်တွဲစိုရွဲနေတယ်။ ဖြည်းဖြည်းကလေး ညှောင့်ရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲတော့ သဉ္ဇာအငမ်းမရပြန်စုပ်တယ်။ ဒီတော့ နို့ကလေးကို ကိုငိပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ့ကို ဆွဲထူပြီးလေးဘက်ထောက်ခိုင်းတယ်။ သဉ္ဇာ မကုန်းတက်လို့ ပေါင်နှစ်ဖက် ကားခိုင်းပြီးခါးကို နိမ့် ခေါင်းကိုမော့ခိုင်းအဖုတ်အဝမှာ လီးကိုကိုင်ပြီး မွှေလိုက်တယ်။

ဂေါ်လီတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဝင်သွားတာကို သဉ္ဇာကော့နေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကြည့်နေတယ်။ တချက်ခြင်းဆောင့်တယ်။

“ အား အမလေး သေပါပြီ အကိုရယ်”

ခါးကုံးပြီး ဖင်ရှုံ့လို့ လက်နဲ့ဖိရတယ်။

“ အောင့်တယ် အကိုရဲ့ ကျွတ် ကျွတ်”

ခြေထောက်ကို သဉ္ဇာဖင်အပေါ်ကနေ လိုးတော့တယ်။

“ အား အား.ကျိ ကျွိ အား အမေ့ အား”

ဂေါ်လီတွေ တဗြုန်းဗြုန်းကစားနေကြတာ သဉ္ဇာ မခံစားနိုင်။ ဒူးထောက်ကွေးပြီး သဉ္ဇာ့ကို ဆွဲမတ်ရင်း နောက်ကနေ သိမ်းဖက် မျက်နှာဆွဲလှ ည့်ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ဖြည်းဖြည်းငြိမ့်ငြိမ့်ကလေး သဉ္ဇာ ခံလို့ကောင်းနေတယ်။

“ သဉ္ဇာ နာရင် နာတယ်ပြော အောင့်ရင်အောင့်တယ်ပြော”

ကောင်းရင်ကောင်းတယ်ပြော ။ အကို လေးဘက်ထောက်လိုးရတာ ကြိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ ခံလို့ကောင်းရင် ကောင်းကြောင်းပြောနော်"

“ အင်း”

လေးဘက်ထောက်ပြန်လုပ်ပြီး သဉ္ဇာ ဖင်လုံးလေးကို ဆွဲယူဆောင့်တာမှာ အဆုံးထိ မလုပ်ဘဲ ဆောင့်ပေးတယ်လေ။

“ ကောင်းလား "

“ ကောင်းတယ်"

ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

“ အား အောင့်တယ်"

အဆုံးထိသွင်းတာမှာ နှေးနှေးသွင်းပြီးဆက်ကာဆက်ကာလိုးပေးတော့

“ ကောင်းတယ် အကို အဲ့လို မြန်မြန်လေး"

“ ဖတ်ဖတ်ဖတ် ပလွတ်ပလွတ်အား အကို နာနာဆောင့် "

ကျနော်လည်း ပြီးခြင်ပြီလေ။သဉ္ဇာ ပုခုံးကိုကိုင်ပြီး ဒဲ့ ဆောင့်ပစ်သွင်းလိုက်တာ သားအိမ်နဲ့ ထိုးမိတယ်။

“ သေပါပြီ အကိုရယ်.အားအား အား ကောင်းတယ်အား"

ဒေါ်ထွေးရီ တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို ညှစ်လိုက်သံကိုတောင် ကြားလိုက်ရတယ်။ သဉ္ဇာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ နားထားတဲ့ ကျနော့်လီးထဲက လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဝင်သွားတာပေါ့။ သဉ္ဇာနဲ့ကျနော် ညတိုင်းလိုးတာ။ ၅ ရက်မြောက်နေ့ သဉ္ဇာရာသီလာလို့ နားရတယ်။

၃ ရက်လောက် ကျနော် နားရတာပေါ့။ ညနေဘက် ဒေါ်ထွေးရီက ရွာမှာ ကြွေးကိစ္စနဲ့ မြေကိစ္စရှင်းရမယ်ဆိုပြီး ကျနော့်ကို ခေါ်ပါလေရော။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားရတာ။ လမ်းတစ်လျှောက် ကျနော့ခါးကိုဖက် သူ့နို့ကြီးနဲ့တိုက်တယ်။ ဟိုရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး သမီးအကြီးမကို ထမင်းဟင်းပို့ခိုင်းတယ်။အရက် ၂ လုံးနဲ့စားသောက်ရင်း

“ အကြွေးသမားတွေလဲ မလာပါလား”

“ ဘယ်ကလာ ငါ့သမီးလေး သက်သာအောင် မင်းကိုခေါ်လာတာ လူလိုးမလိုးဘူး”

ကျနော်လည်း မူးလာတော့

“ ငါ့မိန်းမငါလိုးတာလေ”

“ ဟဲ့ ခံနိုင်အောင်လုပ်ပေါ့”

“ နင်ကျ ခံနိုင်လို့လား:”

မျက်နှာမဲ့လိုက်သေး။

“ လာခြင်သပ စာတင်ရ မဟုတ်ဘူး အဆင်သင့်ပဲ”

ဘယ်ရမလဲ ခုံပေါ်မှာတင် ထမိန်ချွတ်ပြီး တအားဆောင့်ပစ်တယ်။ အဘွားကြီးပဲ ထန်နေလို့လား မသိ။ တအီးအီးနဲ့ ကျနော့်ဖင်ကို လက်နဲ့ဆွဲယူပေးနေသေး။ နောက်တော့ ဖျာခင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျကျနနဇိမ်ခံလိုးတော့မှ

“ မောင်ရယ် စောစောကအရမ်းနာတာပဲ..အခုလိုလေးက အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့”

နုတ်ခမ်းဆွဲစုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လီးတေ့ထားရင်း

“ မရယ် သဉ္ဇာ့ကို မယားလိုလိုးရတာဖီးမလာဘူး..ထွေးရီဆိုတဲ့ မယားကြီးကိုပဲ လိုးရတာ အရသာရှိတယ်”

“ အရသာရှိရင်နေ့တိုင်းလိုးပေါ့”

“ ကောင်းပါ့မလား”

“ နင်က ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သမက်လေ.ငါပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အေးပါကွာ မိန်းမ မေမေ မမ အို ငါလိုးမကြီးရယ်”

“ စောက်ကောင် စကားသိပ်တတ်”

ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲက အရည်ရွှဲရွှဲကျနော့် ပြောင်းဖူးကြီးကို ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီးသွင်းချလိုက်တော့တဗြိဗြိနဲ့ စအိုကညှစ်တော့ ကောင်းလိုက်တာ။

“ အမလေး သေပါပြီ ယောကျ်ား ဘယ်ထဲ ထည့်တာလဲ ..အား အမေလေး ပြန်ထုတ်ပါဆို နာတယ်လို့”

နာတဲ့လူက ကျနော့်ခါးကို ခြေနဲ့ချိပ်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်လိုး လိုက် ဖင်လိုးလိုက်နဲ့ သဉ္ဇာ့ကိုတောင် မေ့သွားရတယ် အဲဒိည ။    ။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျောင်းပြီးရင် သဉ္ဇာ့ကို ယူမယ် ။ ဒေါ်ထွေးရီ က တွဲလုံး ။ အိမ်မက်။ ဘဘဦးသုခရဲ့ ဘဝသံသရာ သီချင်းထဲက ဖြစ်ခြင်တာတွေလည်း မဖြစ်ရပါ ။ မဖြစ်ခြင်တာတွေလည်း ဖြစ်ရတာ။ ဘဝသံသရာက ပထမနှစ်တစ်ဝက်မှာပင် အဖေဆုံးတယ်။ အဖေဆုံးတော့ မိသားစုဝင်ငွေ ပင်မသွေးကြောပြတ်သွားသလိုပင်။ ရစရာရှိသေ ာငွေကြေးများပြန်မရဘဲ ပေးစရာရှိသောကြွေးသမားများကိုတော့ ဆပ်ရ။

ဒုတိယ နှစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အဆောင်စရိတ်တောင် မတတ်နိုင်တော့ ။ ဖာချခြင်သောကျောင်းသားများကို ဖာခေါ်ပေးရင်း ဖာသယ်မများအပေါ်ဖျံမကျသော ကျနော်။ ဖာခေါ်ပေးပွဲခရ။ ဖာသယ်တွေနဲ့ ရင်းနှီးဖာခေါင်းတစ်ပိုင်းလို ဖြစ်လာတယ်။

လောင်းကစားကော်မရှင် မာဆတ်ကယ်ရီ ပွဲစားစသဖြင့် ကျောင်းစားရိတ် ဖူလုံသဖြင့် ငွေနောက်လိုက်မိတယ်။ စာမေးပွဲလည်းကျပါရော။ ဒေါ်ထွေးရီတို့ကတော့ ပြောင်းပြန်။ သူတို့ရွာအနီးမှာ စီမံကိန်းလိုလို နိုင်ငံတကာ လေဆိပ်လိုလို တည်ဆောက်မည် ဟူသော သတင်းကြောင့် လယ်အများစုပိုင်သော ဒေါ်ထွေးရီ လယ်ဈေးက သိန်းထောင်ချီတန်သော မြေဈေးရပြီး ချက်ခြင်းသူဌေးမကြီး ဖြစ်သွားတယ်။

ခြံမြေပွဲစားလည်း လုပ်သေး ။ ပိုဆိုးသောအဖြစ်က ဝင်ငွေမရှိ ။ အနေရိုးအေးသော အမေ ဒေါ်ထွေးရီ၏ အစီအမံအောက်မှာ ပြောင်းလဲသွားခြင်းပင်။ အမေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်တဲ့။ ဒေါ်ထွေးရီ အသိလူကြီး တစ်ယောက်နဲ့ တဲ့။ ပထမတော့ ကျနော့်အတွက်ပဲ အိမ်ထောင်ပြုရသလိုလို။ နောက်တော့ နောက်ယောကျ်ားလိုခြင်လို့ ဆိုသော အပေါက် ရောက်လာတယ်။

သူဌေးမကြီး ဒေါ်ထွေးရီက ကျနော့်လိုကောင်ကို သဉ္ဇာ နဲ့သဘောတူဖို့ မပြောနဲ့ ။ သူနဲ့တောင် မပက်သက်ဖို့ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်း အိမ်ပြန်မှာ ဆုံတော့ ပြောလာတဲ့ အထိ။

အားလုံး ပြောင်းလဲသွားကြပေါ့။ ကျနော့်ဘဝ ရပ်တည်ချက်အတွက် ကျောင်းတက်ရင်း အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးတွေရဲ့ လင်ငယ် လုပ်ဖူးတယ်။ နောက် မာဆတ်ထောင်တဲ့ မသူဇာနဲ့။ မသူဇာ စိတ်ပါရင် သွားအိပ်ပေးရင်း လင်မယားလိုလို boyfriend လိုလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

မသူဇာက ကောင်းပါတယ်။ မာဆတ်တစ်ခုကို လွှဲပေးတယ်။ အရာရှိတွေ ကတော်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရင်း လူမှုပညာ မိန်းမကျမ်းတွေက အစ သင်ပေးတယ်။ ကျနော့်ဘဝ အကြောင်းလည်း အကုန်သိတော့ ကိုယ်ချင်းစာတာလည်း ပါတာပေါ့။

ကျနော် ကောင်းတာနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမလုပ်တတ်ပေမဲ့ ရပ်တည်နိုင်တဲ့ အဆင့်။ ငွေရလွယ်တော့ ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းကားနဲ့ ဘဏ်စာအုပ် ။ကျောင်းပြီးခဲ့ပြီ။ ခုရက်ပိုင်း မာဆတ်မှာ မူးယစ်ဆေးဧည့်သည်တစ်ယောက်က ထားခဲ့ပြီး ရဲတိုင်လို့ မနည်းရှင်းရတယ်။

လူကြီးတွေက ရှောင်နေပါဆိုတာနဲ့ နယ်က အိမ်ပြန်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ မသူဇာ မအားလို့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး။အချိန်တွေ လူတွေပြောင်းလဲသွားပေမဲ့ သဉ္ဇာအပေါ် ထားတဲ့ အချစ်ကမပြောင်းလဲသေး။ သဉ္ဇာ အိမ်ထောင်မကျသေး ။ ပထွေးလုပ်သူက ဆိုင်မှာ လိုက်ကြွေးခြင်သပဆိုလာတော့ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုသီးသန့်ခန်းမှာ စုံဖို့ချိန်းလိုက်တယ်။

အမေကတော့ အနေရခက်နေတယ်။ ပထွေးကချည်း စကားတွေ ပြောနေတယ်။ အရက်ပြင်း မှာပေးတယ်။အမေက ဘီယာတွေ သောက်တတ်နေပါပေါ့။ ပထွေးမှာ အခက်အခဲ တစ်ခုဖြစ်နေတယ်။ သူ့သစ်တွေကို ဖမ်းထားတယ်။ မြို့နယ်အဆင့်ကို ရှင်းနိုင်ပေမဲ့ အပေါ်က ညှိမရဖြစ်နေတယ်။ ပစ္စည်းဆုံးမလား လူထိုးကြွေးပြီး ငွေပုံပေးလိုက်ရမလား ဖြစ်နေကြောင်း ရင်ဖွင့်တယ်။

ပြင်ပပုံပန်းအားဖြင့် ပထွေးဦးသိန်းက တမျိုးဖြစ်ပေမဲ့ စကားပြောဆိုးတာ တစ်ခုပဲ ။ ဝမ်းတွင်းစိတ်ထားကောင်းသူဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ အမေ့ဆီဖုန်းလာသံ ကြားရတော့ စကားပြတ်သွားတယ်။ ဖုန်းပြောနေရင်း ဦးသိန်းက 

“ ဘယ်သူလဲ မြ”

“ ထွေးရီလေ အကို”

“ လာမလို့တဲ့”

“ ခေါ်လိုက်လေ”

“ အင်းသူ့အဖော်လူကြီးတစ်ယောက်ပါတယ်တဲ့”

“ လာခဲ့ မထွေးရီရေ့ ”

လို့ ဦးသိန်းက ဘေးကနေ လှမ်းပြောတယ်။ ကျနော့်အသိ လူကြီးအကောင်ကြီးကြီး တစ်ယောက်ကို ဖုန်းဆက်တီးခေါက်ကြည့်တယ်။ ဖြစ်ခြင်တော့ ဦးသိန်း ကိစ္စကို ရှင်းပေးလို့ရမဲ့ တာဝန်ရှိသူတွေက ကျနော့်ဘော်ဒါအရင်းတွေ ဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ သူ့အဖော် ၆၀ လောက်ရှိမဲ့ လည်ကတုံးလက်ရှည်နဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် ဝင်လာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ဘေးမှ ာဝင်ထိုင်တယ်။ ခွက်တွေဝိတ်တာက ငှဲ့ပေးအားလုံးချီးယားလုပ်ကြတယ်။ ကျနော့်ကို ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော်မှန်းတောင် မသိ။ ကျနော် အရပ်အမောင်းတောင့်တောင့် အသားလတ်လတ် ကျစ်လျစ်တဲ့ ဘော်ဒီ ဆံပင်တိုတို သက်သက်ခပ်ခပ် ဝတ်စားဆင်ယင်မှုကြောင့် လူကြီးအသိုင်းအဝိုင်းထဲကဖြစ်မယ်ထင်ပြီး သေချာမကြည့်မရောသေးမှန်း ကျနော်သိတယ်။

အမေက

“ ထွေးရီ ဒီဘက်က ဘယ်သူလဲ သေသေချာချာကြည့်ပါအုံး ” 

ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ဘက်လှည့်လာတယ်။ သေသေချာချာကြည့်တယ်။ အံသြနေတယ်။

“ ဖိုး...သား ဟယ် လုံးဝမမှတ်မိဘူး ” 

ကျနော့် အကြောင်းတွေ တရစပ်မေးတော့ ကျနော် ဘွဲ့ရကြောင်း ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ လခစားလုပ်နေကြောင်း အမှန်တစ်ဝက် မုသားတစ်ဝက်နဲ့ ခပ်လျိုလျိုပြောလိုက်တယ်။ ရေပေါ်ဆီ မိန်းမတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖူးတော့ ဒေါ်ထွေးရီ ပြောင်းလဲမှုလောက်တော့ စာမဖွဲ့ပါဘူး။ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ ပါလာတဲ့လူကြီးကတော့ တလေးတစား နားထောင်ပေးတတ်တဲ့ စရိုက် ရှိပုံရတယ်။

ကျနော့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာတာနဲ့ ကိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသိန်းကို ခေါင်းငြိမ့် အသိပေးလိုက်တယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ဗိုလ်ကြီး ကျနော်ပါ ဖိုးသားပါ နယ်ရောက်နေတာ..အခြေအနေတွေ စိုပြေနေတယ်ပေါ့ ” 

စပီကာ ဖွင့်လိုက်တယ်။

“ ပြေတယ်လည်း မဟုတ်ဘူးပေါ့ ကိုဖိုးသား ကိုဖိုးသား လုပ်ငန်းတွေရော  ” 

“ ပြေပါတယ် အခုတော့ နယ်ပြန်နားနေတာ ” 

“ ဗိုလ်ကြီးလှမ်းဆက်တယ် ကိုဖိုးသားကိစ္စကို ကိုဖိုးသားအဖေ ဦးသိန်းကိစ္စဆိုတော့ ကူညီရမှာပေါ့ ” 

“ ဟုတ်ကဲ့"

“ ဒီလိုဗျာ အခုက အဆင့်ဆင့် အစီရင်ခံနေရတယ်..ကြပ်တယ်ပေါ့ဗျာ..အဲဒီ case ကို မကြာခင်အထက်လွှဲဖို့လုပ်နေတာ အခုကအထက်ကလည်းပြောပြီးသားဆိုတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကကျနော်တို့ဆီမှာ.... ” 

“ အေးဆေးကိုဖိုးသား ပြီးပြီလို့သာ မှတ်လိုက်”

“ အိုကေ အိုကေ  ” 

“ ကျေးဇူးပါ ” 

“ နိုး နိုးဆရာ ဒီလူနဲ့ဒီလူကို ခင်ဗျားအဖေ ဦးသိန်းကို ပြောလိုက် ဘာမှမပူနဲ့ ..စိတ်ချလက်ချနေနေပေရော့လို့ အိုကေ အိုကေ ..စီးယူ ” 

ပထွေး ဦးသိန်း ထကတော့မတတ်။ အမေကတော့ သူ့သားက မထင်မှတ်ဘဲ ပြဿနာအကြီးကြီးကို ရှင်းပေးတာကြောင့် သူ့ယောကျ်ားရှေ့မှာ မော်ကြွားနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အထင်ပဲ သေးရမလား အထင်ပဲ ထကြီးပစ်ရတော့မလား မျက်နှာကပြောင်းလဲ နေတယ်။

ဦးသိန်းကိစ္စ သူတို့လည်း ဖြေရှင်းပေးဖူးပြီးသား။ အထက်ထိ မပေါက်တော့ ဘယ်ရမလဲ။ တောမြို့ကလေးက အဆင့်လောက်နဲ့ ဘယ်ရပါ့မလဲလေ။ အပြန်ပထွေးနဲ့အမေ ကားနဲ့လိုက်ပို့ရင်း အိမ်မှာ ထိုင်ပြီးကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတယ်။

ကျနော့်ကို တစ်ပတ်လောက် နေဖို့ သူတို့ ဧည့်ခံကျွေးမွေးခြင်ပါတယ်လို့ ပြောတယ်။ နောက်နေ့မနက် ဒေါ်ထွေးရီ ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ အမေ့ကိုတင်ပြီး ခေါ်လာတယ်။ သူလာခြင်လို့ မဟုတ်ဘဲ အမေနဲ့လမ်းကြုံလို့ဆိုတဲ့ ပုံစံ။ ကောင်မလေး ၂ ယောက်လောက်ကို အိမ်သန့်ရှင်းရေး ခိုင်းနေတယ်။ ကျနော့်ကိစ္စတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာကြတော့ အခန်းထဲဝင်ပြောရတယ်။

အမေကတော့ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ကျနော့်ကို အရင်လို ဆက်ဆံရေး ထင်ပုံရတယ်။ ထွေးရီ နင့်သားကို နင်ကိုယ်တိုင် ပြုစုဖို့ နေခဲ့အုံးတဲ့။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်အပေါ်ခွဲခြား ဆက်ဆံခဲ့တာတွေရှိခဲ့တော့ ကျနော့်ကို ဆက်ဆံရ ခက်နေတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က တရင်းတနှီးမရောတာကြောင့်လဲ ပါတယ်။

“ မြရယ် ခလေးမှမဟုတ်တော့ လူကြီးစိတ်နဲ့ လူကြီးကို ဖြစ်သွားပြီလေ ရည်းစားကို ပိုချစ်တဲ့ အရွယ်မလား ” 

ကျနော်ကြားအောင် လှမ်းပြောနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အရွယ် ကျမသွားဘဲ ခေတ်ဆန်ဆန်ဆံပင်ဆေးဆိုးချယ်သ ဝတ်ဆင်နေတာမို့ sexxy တောင်ပိုကျလာတယ်။ ယောကျ်ားတွေအပေါ် ကစားတဲ့ မာယာအတတ်လည်းတတ်လာတော့ ကျားသစ်မတစ်ကောင်နဲ့ တူလှတယ်။

“ မြရေ အရင်လို ခလေးအရွယ် မဟုတ်တော့ဘူး”

“ ဒို့လို အပျိုကြီးတစ်ယောက်တည်းနေခဲ့ရမှာ ကြောက်တယ်တဲ့”

ကျနော့်အမေထွက်သွားတာကြာပြီ။သိသားနဲ့ ပြောနေတယ်။ကျနော်မကောင်းတတ်တာနဲ့

“ ကိုက်မစားပါဘူး" 

လို့ ပြောရတယ်။

“ ကိုက်စားရအောင်လည်း အိုမင်းရွတ်တွနေပါပြီ ” 

စလင်းဘတ်အိတ်ချိပ်ရင်း ပြန်မယ့်ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ

“ ပြန်တော့မလို့လား ” 

“ အင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူ့မှမရှိဘူး.ဖွေးဖွေးတို့ညီအစ်မက အဝေးသင်သွားတတ်နေတော့  ” 

သဉ္ဇာအကြောင်း မေးခြင်ပေမဲ့

“ ဒီလိုလုပ်ပါလား အိမ်လိုက်လည်ပါလား တခါတည်းကားနဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့  ” 

မက်တူးကားအဖြူလေး ဒေါ်ထွေးရီ ကားသော့ ပေးတယ်။ လမ်းပြပေးမယ် တဲ့။ နှစ်ထပ်တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံထဲကို .လှမ်းအော်တယ်။ ကောင်မလေးတစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ နယ်အဆင့်နဲ့ဆို ခမ်းနားတယ် ပြောရမယ်။ ဒေါ်ထွေးရီက ရေချိုးပါလားပြီးရင် ထမင်းစားကြမယ်တဲ့။ ရေချိုးဖို့အကျီချွတ်ထားတဲ့ ကျနော့်ကို ။မသိမသာခိုးကြည့်နေတာ သိတာပေါ့။

ပြီးတော့ ဒေါ်ထွေးရီရေချိုးပြီး ဆံပင်တွေ ခြောက်အောင် ဒရိုင်ယာနဲ့ မှုတ်နေတယ် ။ အိမ်ဖော် ကောင်မလေးကို ခိုင်းလိုက်သေ။း ကိုယ့်အခန်းထဲမှာကိုယ် လုပ်လို့ရတာကို ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်မြင်အောင် အိုးကြီးတွေက အရင်ထက်ပိုကြီးလာပြီး ပြဲလာတယ်။ ကျနော်နဲ့ပြီးတော့ ကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကိုကုန်းထားတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သိပ်မကြာမကြာကုန်းထားတဲ့ လက္ခဏာဆိုတာ အတွေ့အကြုံရ သိနေတယ်။

ဘဲသန့်သန့်ချော..ချောတွေနဲ့ဆို ပြန်ငယ်ခြင်တဲ့ အရွယ်။ ၄၀ ကျော် ၅၀ တွင်း မမ ဒေါ်ထွေးရီ ပေါ့။ သဉ္ဇာ အကြောင်းတော့ မပြောဘဲ အငယ်မတွေ အကြောင်းချည်းထမင်းစားဝိုင်းမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တနေ့လုံး ညမိုးချုပ်တော့ ပထွေးနဲ့အမေ ဖုန်းဆက်တယ်။

စားမယ်သောက်မယ် ကာရာအိုကေ ဆိုမယ် ကဲမယ် ပေါ့။ ကာရာအိုကေမှာ သောက်ကြစားကြတယ်။ မြို့က မျက်နှာရှိတဲ့ လူကြီးစုံတွဲပါ ဖိတ်ထားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ဆိုကြကကြ သောက်ကြပေါ့။ ကျနော့်အတွက်တော့ ဒါမျိုးဝိုင်းတွေဆိုတာ ကြုံဖူးပြီးသား

ဘယ်ဆော်ကြီးက နှာကြွနေတယ်။ ဘယ်သူက ဟန်ဆောင်မြူဆွယ်တာကအစ အကဲခတ်လို့ရတဲ့ အမဲလိုက်ကွင်းကိုး ။ ဒေါ်ထွေးရီက လူရှေ့မှာ အမေ့သားလေးဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ ပြီးတော့ ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်ရင်း ပေါင်ပေါ်လက်တင်လိုက်အသား ခြင်းထိ လိုက်ကျနော့် ကို အကဲ ခတ်လိုက် မသိခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အရက်ကို cheer လုပ်သောက်တယ်။ အတော် သောက်နိုင်ကြတယ်။ အမေကတော့ မူးလာတော့ မထိန်းနိုင် ပထွေးနဲ့ နမ်းလိုက်ကလိုက် ဒေါ်ထွေးရီ သူ့အိမ်ပြန်လိုက်ဖို့ ခေါ်တယ်။ ပထွေးနဲ့ အမေကလည်း လိုက်သွားပါ တိုက်တွန်းတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ပုလင်းဆွဲပြီး ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှ ာသောက်မယ်တဲ့။ အိမ်ဖော်မလေး အိပ်ခြင်မူးတူးနဲ့ ပြင်ပေးတယ်။ သွားအိပ်တော့ ငါမခေါ်ဘဲ ထွက်မလာနဲ့တဲ့။

“ မှတ်မိသေးလား ရွာမှာဒို့ ၂ ယောက်သောက်တဲ့ည ” 

“ မှတ်မိတာပေါ့ ” 

“ မမှတ်မိတော့ဘူးလားလို့ ” 

ကျနော့်ဘေးမှာ ဆိုဖာကိုမှီထိုင်ရင်း

“ အဲ့တုန်းကမထွေးရီ မွေးစားသားလေးနဲ့ အခု ရုပ်နဲ့တခြားစီပဲနော်  ” 

“ အင်း ” 

“ ဒီညတော့ အန်တီမူးအောင် သောက်မယ် သည်းခံပေးနော် ကိုဖိုးသား ” 

“ ရပါတယ် ” 

“ အဘွားကြီးတစ်ယောက်ကို ဧည့်ခံပေးရတာဆိုတော့ ဘယ်ပျော်ပါ့မလဲ ” 

“ အန်တီကအဘွားကြီးမှမဟုတ်သေးဘဲ"

“ ဒီလိုဆိုတော့ ပျော်ပြီလေ"

ဒေါ်ထွေးရီ သိပ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ လွတ်လာပြီ။ ကျနော့ ပုခုံးကို မှီလာတယ်။ သက်ပြင်းတွေ ချလိုက်။အိပ်လည်း အိပ်ခြင်တယ် အိပ်လည်း မအိပ်ခြင်ဘူးတဲ့။ အခန်းထဲ သွားလှဲနေမလား။ ကျနော် ထလိုက်တော့ လက်ကမ်းပေးတယ်။ ခါးကိုဖက်ပြီး တွဲခေါ်လာတယ်။ ဒီလို ဟန်ဆောင်မာယာနဲ့ မိန်းမကြီးတွေဟာအရက်မူးတာကို ကာဗာ ယူတတ်ကြတယ်လေ။

မနက်ကျတော့ ဘာမှမမှတ်မိဘူး လုပ်လို့ရတာကိုး။ အခန်းမီ ဖွင့်လိုက်တယ်။ အဲကွန်း ဖွင့်တယ်။ မူးတဲ့လူက ခုတင်ပေါ်တင်ပေးတော့ ကျနော့်လက်ကို မလွှတ်ဘူး။ နေပါအုံးလားကွယ် တဲ့။ မျက်နှာခြင်းကပ်ပြီးစကားပြောတယ်။ ကျနော့်နုတ်ခမ်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်မျက်လုံးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြီးတော့ နဖူးခြင်းထိမှီလိုက်တယ်။

တော်တန်ရုံကျားဆို နုတ်ခမ်းစစုပ်လိုက်ပြီပေါ့။ ဘယ်ရမလဲ ကျနော်လေ။ ကျနော်က မစတော့ ပါးစပ်နံနေလား တဲ့။ မနံပါဘူး။ ဒါဆို စခြင်နေပြီ တဲ့။ ဘာစခြင်နေတာလဲ လို့ ခြေလှမ်းနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုယ်လူချောက မသိဘူးလားတဲ့။ ကျနော့်နုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွကိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဒေါ်ထွေးရီ နုတ်ခမ်း စစုပ်တော့တယ်။ ကျနော်ပြန်စုပ်တော့ ကျေနပ်သွားပြီး ပြုံးတယ်။ ဒီက မိန်းမတန်မဲ့ သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေးနေရတယ်။ ကိုယ်လူချောကြီးရဲ့ တဲ့။ မူနွဲ့နွဲ့ဆံပင်အုံကြီးကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ လက်၂ ဖက်နဲ့.ခေါင်းကိုင်ပြီး စုပ်တယ်။

မျက်နှာလေးမော့လို့ ငြိမ်ခံတယ် နားရွက်ကို နမ်းရင်း နွားရွက်ထဲ လျှာထိုးယက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်းပြန်စုပ်တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လည်ပင်းကိုနမ်းတော့ အင်းအင်း အသံထွက်လာပြီး လက်တွေက ကျနော့ခေါင်းကို အောက်ဆင်းစေခြင်တော့ နို့ဆီတွန်းပို့တယ်။ သူ့ဘာသာ အကျီအမြန်ချွတ်တယ်။ ဘော်လီကို အမြန်ချွတ်ရင်း စိတ်လောနေတာ စိတ်ထန်နေတာ ထင်ရှားလှတယ်။

အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ကြမ်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြိမ်များစွာ.ညှစ်ထားခဲ့တာ။ အရင်ဒီလောက်ကြီးတာမှ မဟုတ်တာ။ နို့ကြီးတွေက ကားစွင့်နေတယ်။ ထိုင်လျက်ကနေအသာတွန်းလှဲရင်း အပေါ်ကနေတက်စို့လိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ”

တဖက်စို့ရင် တစ်ဖက်ကို ညှစ်ပေးတယ်။ နို့စို့ရင်း ထမိန်စကတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မိန်းမကြီးတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့ အသားကပ်ဘောင်းဘီ ပေါ်ကနေ ပေါင်တွင်းသားတွေ ပွတ်ရင်း ဗိုက်ကို လျှာနဲ့ ယက်ဆင်းလာတယ်။ ဘောင်းဘီ သူ့ဘာသာချွတ်ပေးရှာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်တော့မယ်လို့ ဒေါ်ထွေးရီ တွေးထားတုန်း အပေါ်ကိုပြန်တက်ပြီး နို့စို့ ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်အစွန်းကို ရွှေ့လိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း အောက်ကို ပြန်နမ်းရင်း ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက်တယ်။ ဆီးခုန်နားရောက်တော့ ရိတ်ထားတဲ့ အမွှေးတိုတိုတွေ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမှာကို ရင်ခုန်နေရှာတယ်။

မီးရောင်နဲ့ အသေအချာကြည့်တော့ စောက်ပတ်ကြီးကပြဲ လန်နေတယ်။ ညိုမဲမဲစောက်ပတ်နှစ်လွှာက တံခါးဖွင့်ထားသလို။ ဘေးတစ်ဖက်စီ ကပ်နေတယ်။ အရင်ထက် ပိုပြဲတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲတောင် မြင်နေရတယ်။ အထဲက အသားဆိုင်တွေ လှုပ်နေကြပြီ။ စောက်စိကြီးက ပြူးတောင်နေတယ်။ စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းညိုညိုကြီးတွေကို.စယက်ပေးလိုက်တယ်။

“ အား..အ”

တိုးညင်းစွာ ဆွဲငင်ညီးတယ်။ စက်ဝိုင်းဆွဲယက်တော့ ကျနော့်ကို ကိုင်လာတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းယက်တယ်။ ဒီလိုအရွယ်တွေကို ဗာဂျာဘယ်လို ပေးရတယ်ဆိုတာ မသူဇာက သင်ပေးခဲ့တာရယ် အဘွားကြီးတွေနဲ့ ဆွေးနွေးကြည့်တာ နောက်အတွေ့အကြုံအရ ဗာဂျာမှာတင်ပြီးအောင် ယက်ပေးနိုင်တာ ဆွဲသွားအောင်ကို ယက်နိုင်တဲ့အဆင့် စောက်စိတောင် မယက်ရသေးဘူး။ ခါးကော့ကော့ပြီး မရိုးမရွဖြစ်နေပြီ။စောက်စိကို လျှာအကော့လေးနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တယ်။

“ အိုး အမေ့"

မထိခလုတ် ထိခလုတ် အသာကလေးထိလိုက် အလျားလိုက်ပြန်ဆင်းသွားလိုက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ကိုင်လာတယ်။ ဘေးထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား စောက်စိကို ဖိယက်လိုက် စောက်ပတ်တစ်ခွင်မွှေလိုက်နဲ့ မထွေးရီ ငြီးသံက ကျယ်လာပြီ။ဘာမှမရှိ နှာစိတ်ကလွဲလို့...

“ ကျွတ် ကျွတ်အား အားရှီ းအိုး ” 

ဆက်ယက်ရင် ပြီးတော့မယ်။ ပေါင်ဖြဲလိုက်ပြီး ထလိုက်တယ်။ ခုတင်အောက်မှာ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကို ဆွလိုက်တယ်။ ပေါင်ကြီးကို ဖြဲကာ ပက်လက်ကလေး ။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်လီးက သူမကြုံဖူးရင်းနှီးဖူးတဲ့လူပျိုဖြစ်စ ဖိုးသားလီးမဟုတ်တော့ ။ စံချိန်မှီ နောက်အဖုအထစ်တွေနဲ့ ဂေါ်လီအကြီးကြီးတွေ စီတပ်ထားတဲ့ မော်တာလက်နက်။

ပြဲစမ်းပါစေ ဒီထက်မကပြဲခြောင်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးတွေတောင် စောက်ရည်တ ဗြန်းဗြန်းငိုခဲ့ရတာ။ ခုတင်စွန်းဖက်မယူပြီး လီးကိုကိုင် ပေါင်ကို လက်နဲ့ဖိထားရင်း ယက်ထားလို့ စိုရွှဲလက်ထနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ပွတ်လိုက်တယ် ဂေါ်လီတွေ ပါစိုအောင် ။

ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာနေတယ်။ အိပ်ယာခင်းကို လက်နဲ့ ဆွဲစုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မျက်နှာကို တစ်ဖက် လှည့်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ပွတ်တော့ မျက်နှာ ဟိုလှည့်ဒီလှည့်နဲ့ လီးတစ်ခုလုံး စိုသွားပြီ။ ထည့်တော့မယ်။ ဒေါ်ထွေးရီစိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်နေတဲ့ အရာ ။ ဒစ်ကိုအဖုတ်အဝမှာတေ့။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲအောင်ဖိတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး ဆူထွက်လာတယ်။ ထိုးထည့်ပြီ။ ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားပြီ။

“ အား အ အားအ အ ” 

ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ပထမဆုံး ဂေါ်လီ ၃ လုံးဆင့် နောက်ဖိုခနောက်ဆိုင် ဂေါ်လီအတွဲလိုက်။ စောက်ဖုတ်ကို တိုက်တွန်းပြီး ဝင်သွားတယ်။ ဂေါ်လီအကုန် လီးအဆုံးဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အော်ငြီးနေတယ်။ လက်နစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားကဆွဲယူပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတယ်။ ဂေါ်လီတွေက တဒုတ်ဒုတ်တိုက်နေတယ်။

“ အား ဟင်း အီး ဟီးဟီး.အားအ အားအ အားအ ” 

အရည်တွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ ခပ်သွက်သွက်လိုးလို့ရလာပြီ ။ နို့မို့ အရည်မထွက်ရင် ဂေါ်လီက စောက်ဖုတ်နာလို့ မခံနိုင်ဘူး။ စောက်ဖုတ်အဆုံး လီးအဆုံးဆွဲထုတ် ထိုးဆောင့်တယ်။ အားမရလို့ ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက် ခြေနှစ်ချောင်းလက်နဲ့ သိမ်းဖိ ပြူထွက်နေတဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံရိုက်မိတဲ့ အထိ ပြစ်ဆောင့်ပလိုက်တယ်။

မထွေးရီကို နာကျင်အီစိမ့်သွားစေ့ခြင်တယ်။ မသာမကြီး ငါ့အစွမ်း သိရမယ်။ အချက် ၅၀ လောက် စောင့်ပလိုက်တာ မထွေးရီ ပြီးတော့မယ်။ လက်ကို မထွေးရီ အပေါ်ခွထောက်ရင်းပုခုံးကို အောက်ကနေဖက် မထွေးရီ ခြေနှစ်ဖက်ကခါးကို လာချိပ်တယ်။ ကျိတ်လိုးဖက်လိုး ဆိုတာပေါ့။ ကျနော်လှုပ်မရအောင် အတင်းဖက်ပေါင်နဲ့ ညှပ်ရင်းစောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တယ်။

“ အား အ အား ကော.င်းလိုက်တာ အားအ ” 

ဖက်ထားညှပ်ထားတာငြိ မ်သွားတဲ့ အထိ ငြိမ်ပေးရင်း ဆံပင်လေးနမ်းနဖူးလေးနမ်းပေါ့ ။ ပြေကျသွားမှ ကစ်ဆင်ဆွဲပြီး ပြန်လိုးပေးတယ်။ ဒုတိယအချီစိတ်ပြန်ထန်တဲ့အထိ အဲ့ပုံစံ။ ညီးသံပြန်ထွက်လာတယ်။ ဒိုက်ဗင်ထိုးသလို လက်ထောက်အားပြုခါးနဲ့ လုပ်ရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်ထန်လာပြီ။

“ အမ မမ လေးဘက်ထောက်လိုက် ” 

ဖင်ကြီးက လီးကိုပိုတောင်စေတယ်။ ကားထွက်နေတယ်။ ဂေါ်လီက လေးဘက်ထောက်ပုံစံမှာ ပိုတိုက်တယ်။ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ပွတ်သိပ်ဝင်နေရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ပိုအော်တယ်။

“ အမလေး အား ငါ့မောင်ရယ်..အား ကိုဖိုးသားရယ်..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ...အားအား ” 

လိုးတာ အရှိန်မလျော့ဘူး။

“ နာလို့လား မ ” 

“ ဟင့်အင်းရတယ် ငါ့မောင် အားရှိသလို လုပ် ” 

ကျနော်ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီးလိုးရတာ မှာ ပြီးခြင်သလိုဖြစ် လာတယ်။ တပိုင်းတစ လရည်တွေ အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်မပေမဲ့ ပြန်ထိမ်းထားတော့ ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။

“ မထွေးရီ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး ” 

ပက်လက်လှန်ပြီးလီးကို ကိုင်ထားတယ်။ မထွေးရီခွထိုင်ပြီး ကြွပေးထားတယ်။ အဖုတ်နဲ့ တည့်သွားတော့ဖြေးဖြေးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။

“ ပြွတ့် ဗြွတ် စွိ အားရှီး ” 

ဒေါ်ထွေးရီ စိတ်ကြိုက်လုပ်ဖို့ မျက်လုံးမှိတ်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရင်ဘက်ကို လက်ထောက်ကာ ရှေ့နောက်အဖုတ်နဲ့ ပွတ်တယ်။ သဘောရှိအကြိုက် တွေ့သွားပြီး စကောဝိုင်းလှည့်ပွတ်တယ်။ လိင်တံကို နှဲ့ချိုးနေသလိုပဲ။ နောက်တော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ဆောင့်တယ်။

“ ပြွတ် ဖတ်ဖတ် အား အ ” 

မြန်လာတယ်။ အားရဟန်မတူဘူး။ ကျနော်ထဲလိုက်တော့ ကျနော့်ပုခုံးကိုကိုင် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချတယ်။လက်နဲ့ဖင်ကြီးကိုမပေးချပေးရင်း ကျနော်လည်း အောက်ကကူဆောင့်တော့ ကုတင်ကတကျီကျွီ

“ ဆောင့် ထွေးရီ ဆောင့်ဆောင့် ” 

“ အား အင်း အိုး ” 

မထွေးရီ မကြာခင်ပြီးတော့မယ်။ ကျနော်စိတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်တော့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ဖင်ကြီးလီးနဲ့ကျွတ်လုမတက် ကြွတက်ပြီးခါးကော့ပြီး နောက်လန်ကျမတတ် ဖြစ်လာတယ်။ ပြန်ထိုင်ပြီး လီးနဲ့ အဖုတ်ကို ကလန့်တိုက်ဆွဲရင်း ကြွတက် ကျနော်အောက်က အဆုံးသတ်ဆယ်ချက်လောက် ထိုးဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

“ အား .. အ..အ ” 

သက်ပြင်းတွေ ချ အသက်ရှူသံ မာန်တင်းတုန်တက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျနော့လရည်တွေရော သူမအရည်တွေရော ကျနော့လိင်တံကတဆင့် ဆီးခုံပေါ်ပူနွေးစွာကျလာတော့တယ်။


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>



ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၂ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက်  အပိုင်း ( ၂ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ဟိုညီအမ ၃ ယောက်က အတော်နဲ့မအိပ်လို့ ဒေါ်ထွေးရီ ဟောက်ဟမ်းနေရတယ်။ ကျနော်ကလည်း အရင်ညလို စကားတောင်တက်မပြောဘဲ အဖွားကြီးကို လိုးရဖို့ပဲ အခန်းထဲ အောင်းနေတယ်။

“ တိုးတိုးနော် အရမ်းမကြမ်းနဲ့ မောင်ဖိုးသား ” 

တကယ့်တကယ် ကာမပြင်းထန်လာတော့ အိမ်အပြင်ဘက်ကွပ်ပျစ်ဆီ သွားကြရတယ်။ ကျနော်လုပ်ဖူးသမျှထဲမှာ ဒေါ်ထွေးရီဟာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ယူပါဆိုတောင် ယူမှာ။ ကျနော်ရွာရောက်တာ တစ်လပြည့်တော့မယ်။ ဒေါ်ထွေးရီမြို့သွားပြီး တားဆေးဝယ်မယ်။ ဟိုညီအမတွေ အတွက် တီဗီအောက်စက် မီးစက်ဝယ်မယ်ဆိုပြီး မနက်စောစော ကားထစီးတယ်။ ရွာအပြင်ဘက်ကားလမ်းမှာ ကားစောင့်ရင်း

“ မပျော်လို့ ပြန်လိုက်ခြင်လိုက်လို့ရတယ်နော် ” 

လို့ စတယ်။

“ မိန်းမကလည်း အမြန်ပြန်လာကွာ ”

“ အင်းပါ ခလေးကို ကြိုက်ရတာ ဒို့လည်းခလေးစိတ်ဖြစ်နေပြီ ပြန်လာလို့ရအောင် ကြိုးစားမယ် ..။ ညနေစောင်းလို့ ပြန်မလာရင် တော့ကြိုးစားအိပ်နော် ” 

ကုန်ကားကြီးနောက်က ဖုန်တအိအိလိုက်နေသလို ကျနော့်စိတ်က ဒေါ်ထွေးရီနောက်ကို လိုက်ပါသွားရှာတယ်။ တနေ့လုံးလည်းစိတ်တွေ ထွေနေတယ် ။ နှာမွှန်တယ်ဆိုတာဒါပဲ။ ညနေစောင်းတော့ ရွာတောင်ဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ရွာက ကာလသားခေါင်းမဲကြီးတို့အဖွဲ့နဲ့ တစ်ဘက်ရွာ ပိုက်ဆံကြေး ဘောလုံးစိန်ခေါ်ကန်ကြတာကြည့်တယ်။

ရွာက အိမ်ခြေနည်းတော့ ဘောလုံးကန်တတ်တဲ့ လူငယ်တွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။ တောကန်တောင်ကန်တွေနဲ့ဆိုတော့ အသင်းက နိမ့်နေတယ်။ မဲကြီး ဒစ်ကုတ် လေးမောင်တို့လောက်သာ ကန်တတ်တာ။ ပထမပိုင်းပြီးတော့ ၄ ဂိုးအသွင်းခံနေရပြီ။ ဟိုညီအစ်မ ၃ ယောက်ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုရောက်လာသည်မသိ။ ကျနော့်ကိုတော့ ဘောလုံးကို တောင်သယ်နိုင်ပါ့မလား အထင်သေးတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ မဲကြီးပြူးပြဲပြီး လူရှာနေတယ်။

သူကမခံခြင်စိတ်နဲ့ တစ်ဖက်ရွာကို စိန်ခေါ်ထားတာကိုး။ ကျနော့်ရှေ့ရောက်လာပြီး ပွဲကြည့်ထဲ ဘောလုံးကန်နိုင်မဲ့သူ ရှာတယ် ။ ဟိုဟိုဒီဒီရှာကြည့်တယ်။ ပြီးတော့မှ

“ ငါ့ညီ မင်းဘောလုံးကန်တတ်သလား ”

ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ အာ့ဆိုကွင်းထဲဝင် တဲ့။ ကျနော့်မှာ ဘောင်းဘီမပါဘူးဆိုတော့ လူစားလဲမဲ့ခြေထောက်နာနေတဲ့ ကိုမြင့်စိုးဆီက ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ပစ်ပေးတယ်။ ကျနော့်ကို အားလုံးက ကန်တက်ပုံ မပေါ်။ လူကောင်ကိုကြည့်ပြီး မျှော်လင့်ချက်မရှိတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့။ ကျနော်ဘောလုံးကို ခရိုင်တိုင်းအထိကန်ဖူးတယ်။

မြန်မာ့ လက်ရွေးစင် နည်းပြတွေက သင်တန်းနဲ့ လေ့ကျင့်ပေးတာအထိ လေ့ကျင့်ကစားဖူးတယ်။ အသင်းတိုင်း အဖွဲ့တိုင်းကလိုလားတဲ့ ကစားသမားတစ်ယောက်။ ဒါပေသည့် ကျနော့်ကို အသက်ငယ်လွန်းလို့သာ။လေ့ကျင့်ရေးကျောင်းသွားဖို့ အကြံပေးကြတယ်။ ကျနော်ဘောလုံး မကန်တာ ပညာရေးကြောင့်ရယ်။ ပျက်စီးနေတာကြောင့်ရယ်ပါ။ ကျစ်လျစ်သွယ်လျတဲ့ ခြေသလုံးကြွက်သားတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တံက သက်သေပဲ မဟုတ်လား။

အလယ်တန်းနေရာက ဝင်ကစားရင်း ရွာသားတွေထဲမှာ ဘယ်တစ်ယောက်မျှကျနော့်ကို ယှဉ်နိုင်သူ မရှိဘူးဆိုတာ ပရိတ်သက်က သိလာရတယ်။ ပထမဆုံးခြေပဂိုးကို အဝေးက ကန်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ မဲကြီးကို တစ်ဂိုးဖန်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်အနိုင်ဂိုးထိ ကျနော်သွင်းယူတော့ အားလုံးကအံသြတာ ချီးကျူးတာ ကျေးဇူးတင်တာ တွေဖြစ်လာတယ်။ မဲကြီးက ဘောလုံးအောင်ပွဲ ရွာကတစ်ခုတည်းသော အရက်ဆိုင်မှာဂုဏ်ပြုကျင်းပတယ်။

ကျနော်က မင်းသားပေါ့။ အိမ်အရောက် လိုက်ပို့ကြတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲရင်း အိပ်ယာထဲမူးကြောင်ကြောင်နဲ့ လှဲနေရတယ်။ ဟိုညီအမ ၃ ယောက်ကတော့ လေးစားအထင်ကြီးစွာနဲ့ ဆက်ဆံလာကြတယ်။ မကန်တာကြာတော့ ကိုက်ခဲနေတယ်။ သဉ္ဇာ အိမ်အောက်ဆင်းလာတာနဲ့ သဉ္ဇာကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ အိပ်တော့မလား ” 

“ မအိပ်ခြင်သေးပါဘူး ဟို ၂ ယောက်တော့ အိပ်သွားပြီ ” 

“ သဉ္ဇာအပန်းမကြီးဘူးဆိုရင် ငါ့ကိုဆေးလိမ်းပြီးနှိပ်ပေးပါလား ကိုက်ခဲနေလို့ ” 

ဆေးဗူးသွားရှာပြီးသဉ္ဇာပြန်ရောက်လာတယ်။

“ ဘယ်ကိုနှိပ်ပေးရမလဲ ”

“ ခြေထောက် ”

သဉ္ဇာ့ခြေထောက်တွေကို ဆေးလိမ်းပြီး နှိပ်ပေးတယ်။ ပေါင်ကိုနှိပ်ခိုင်းတော့ လက်တွေက မဝံ့မရဲနဲ့ အပျိုမ သဉ္ဇာ။ မအေတူ သမီးလေး။ ဒေါ်ထွေးရီ နေရာမှာ စိတ်က အစားထိုးလာတယ်။

“ ပေါင်ရင်းကိုနှိပ်ပေး သဉ္ဇာ ဆေးမလိမ်းနဲ့ ” 

သဉ္ဇာ့လက်တွေက မဝံ့မရဲ။ ကျနော့်လီးက သူ့လက်တွေနဲ့ ထိလာတော့ အပျိုမခမျာ ကျနော်ခြေဆင်းထိုင်လျက်က

“ သဉ္ဇာ မနှိပ်ခြင်တော့လို့လား ” 

“ ဟို..ဟာ  ” 

သဉ္ဇာ့လက်နဲ့ကျနော့်လီးထိနေတော့ အသံတွေ တုန်နေတယ်။ သဉ္ဇာ့လက်ကို ကျနော့်လီးပေါ်ရွှေ့လိုက်တယ်။

“ နှိပ်ပေး ”

“ မကိုင်ရဲဘူးဟာ ” 

“ နင်ကလည်း ကိုင်စမ်းပါ ” 

သဉ္ဇာ့ကို ဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းစုပ်ပလိုက်တယ်။ အပျိုမမေ့မျောသွားရှာတယ်။ သူမ လက်ကို ကိုင်ပြီး ဆွတယ်။ တောင်လာတဲ့ လီးပူပူကို သေသေချာချာထည့်ပေးလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ သူ့ဘာသာသူ ဆွပေးလာတဲ့အထိပျိုးရတယ်။ နို့တွေညှစ်လိုက်နုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။

“ ငါကြောက်တယ် ဖိုးသားရယ်"

သဉ္ဇာ့ပေါင်တံတွေကို ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းကိုဖိစုပ် အသာတွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ထမိန်ကြားက လက်လျိုသွင်းရင်းအဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပွတ်တယ်။

“ ဖိုးသား မလုပ်နဲ့ဆို ” 

ငြင်းသာငြင်းတယ် ပေါင်တွေဖြဲထားတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီသမီးဆိုတော့ အမေအတိုင်းပဲ။ အပျိုဆိုတော့ စောက်ဖုတ်က သေးသေးလေးလျှာစွမ်းပြ သေသေချာချာ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ အိမ်အပေါ်ထပ်က ခြေသံကအနှောင့်အယှက်ပေးလာတယ်။ သဉ္ဇာ ထမိန်ကောက်ဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်သွားရှာတယ်။ အိမ်ပေါ်ပြေးတက်သွားရရှာတယ်။ ဖွေးဖွေးသေးပေါက်ဖို့ ဆင်းလာတယ်။

အိပ်ခြင်မူးတူးနဲ့ အတော်ကြာတဲ့အထိ သဉ္ဇာအိမ်ပေါ်က မဆင်းလာဘူး။ ကျနော်လည်း မီးခွက်ကလေးမှုတ် တံခါးကဝင်လာတဲ့ မပီဝိုးတဝါးအလင်းရောင်နဲ့ မျှော်တော်ရောင် ဖြစ်နေတယ်။ နောက်ဆုံး စိတ်လျှော့လိုက်တယ်။ အိပ်တော့မယ်ပေါ့။ အဲ့ကျမှ ကျနော့်ခြေထောက်ကို ကိုင်လှုပ်တာ ခံရပြီး သဉ္ဇာလာနှိုးမှန်းသိရတယ်။ သဉ္ဇာကို ခြင်ထောင်ထဲ ဆွဲသွင်းတော့

“ မဝင်ခြင်ဘူး တဲ့ ” 

“ အပြင်မှာခြင်ကိုက်ပါတယ် သဉ္ဇာရယ် ” 

သဉ္ဇာ့ပုံစံက စောစောကလို မဟုတ်။ ခြင်ထောင်အပြင်ဘက် ဘေးခြင်းကခြေချထိုင်ရင်း ပုခုံးလေးကို ဖက် လက်မောင်းအိုးလေးကို ပွတ်ရင်းနူးကြည့်တယ်။

“ ဖိုးသား နင်နဲ့ငါက ရည်းစားလည်းမဟုတ်ဘဲ လင်မယားအဆင့်လုပ်နေတာ မဖြစ်သင့်ဘူး ” 

ကျနော့်လက်ကို အသာဖယ်ထုတ်တယ်။ကျနော်ဘယ်လိုပြောရမလဲ။

“ ပြောစရာ မရှိရင် ငါသွားတော့မယ် ” 

စကားလုံးတွေကစဉ်းစားမရ သဉ္ဇာထိုင်ရာက ထလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာလက်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး မတ်တပ်ရပ်ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။

“ ငါနင့်ကိုချစ်နေတာကြာပြီ စရောက်ကတည်းက မပြောရဲလို့ပါဟာ ..ဒီနေ့ည ကြီးကြီးမရှိတော့မှ ငါလည်းအရက်သောက်ပြီး ရဲဆေးတင်ပြောရတာပါဟာ ” 

“ ချစ်တယ် သဉ္ဇာရယ် ” 

ကျနော်ပါးစပ်ထဲရှိသမျှ လျှောက်ပြောပလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာငြိမ်နေတာ လက်ခံသွားပုံရတယ်။ သဉ္ဇာမေးစေ့လေးဆွဲမော့ပြီး နုတ်ခမ်းလေး စုပ်လိုက်တယ်။

“ သဉ္ဇာ အဖြေပြန်ပေးအုံး ချစ်ရယ် ” 

“ ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူး ” 

“ ပြောပါ ငါကြားခြင်လို့ပါ ” 

ခေါင်းငုံပြီးရှက်နေတယ်။

“ ပြောပါ ဒို့ ၂ ယောက်ထဲရှိတာ ” 

“ အင်း ” 

“ ချစ်လား ” 

“ ချစ်တယ် ” 

“ ပျော်လိုက်တာကွာ ” 

သဉ္ဇာကို ဆွဲဖက်ပြီးရင်ခွင်ထဲ သွင်းလိုက်တယ်။ ကျောကုန်းတင်ပါးတွေ ပွတ်သက်ပေးပြီးမှ ပြန်ခွာပြီး ပါးလေးကို နမ်းနုတ်ခမ်းလေးစုပ်ရင်း အိပ်ယာထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ အစကနေပြန်နူးနှပ်နေရတာ စိတ်မရှည်ခြင်စရာ။ သို့သော် အပျိုပါကင်ဖွင့်ရတော့မှာဆိုတော့ စိတ်ရှည်ရမယ်လေ။ ယဉ်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးမှန်းသိသာတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သေးသေး နို့လေးတွေက စုဖွဲ့တည်ခါစအတိုင်း အသာအယာ ညှစ်စို့ရတာပေါ့။

အပျိုမခမျာ ခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ ညှစ်ထားရှာတယ်။ ပေါင်ဖြဲပြီး မှုတ်တော့ စက်ပက်ကလေးက အထိမခံနိုင်လူးလွန့်နေရှာတယ်။ ကျနော့်မှာ ပါကင်ကို မိမိလက်ညိုးကိုတောင် မိမိလီးထက်ဦးတာ မခံနိုင်။ တံတွေးဆွတ်ပြီး လီးကိုစိုအောင် ပတ်ချာလည်သုတ်အဖုတ်ကို အလျားလိုက်ပွတ်ပေးပြီး အပေါက်ဝကိုသေသေချာချာစမ်းပြီး တေ့ထားတယ်။

သဉ္ဇာကို ကစ်ဆင်ပြန်ပေးရင်းမှ အနူးညံဆုံး အသာယာဆုံး ဖြေးညှင်းစွာ လီးကို စက်ပက် အသစ်စက်စက်ကလေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒစ်ဖျားမြုပ်ပြီး တစ်ဝက်မရှိတရှိလောက် ဝင်သွားတယ်။ထပ်ထိုးသွင်းတာ မရတော့ အားစိုက်သွင်းတော့ အရည်ခွံတွေပါ ပွတ်တိုက်ခံရပြီး ကျိန်းလာတယ်။ သဉ္ဇာ ကျနော့်ရင်ဘက်ကို တွန်းတယ်။

“ ဖိုးသား နာတယ် အရမ်းနာတယ် ” 

သဉ္ဇာ နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ဝင်သလောက်ပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရတယ်။

“ သဉ္ဇာ နာသေးလား ” 

“ ဒီအတိုင်းက မနာဘူး ” 

“ ဒီအတိုင်းလေး လုပ်ပေးမယ်နော် ” 

“ အင်း ” 

တစ်ဝက်လောက် အနေအထားနဲ့ပဲ ညှောင့်ပေးရင်း သဉ္ဇာလည်း ကောင်းလာနေတယ်။ ကျနော့်ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်လာတယ်။ ကျနော် အရဲစွန့်လိုက်တယ်။ပေါင် ၂ ဖက်ကို ဖြဲဖိလိုက်ရင်းက သဉ္ဇာမသိလိုက်ခင် ဖိသွင်းထိုးထည့်လိုက်တော့

“ ဗြိ ဗြိ  ” 

လီးအရည်ခွံတွေပါ ညပ်ပါသွားပြီး စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ကျဉ်းကျပ်မှုကနေ လွတ်မြောက်သွားပြီး လီးဟာ အပျိုအမှေးကို လွန်မြောက်ပြီး အဖုတ်လမ်းကြောင်းအဆုံး လေဟာနယ်မှာ ရှေ့အနည်းငယ် တိုးရင် သားအိမ် နာကျင်မှုက နောက်ကျပုံရတယ်။ ကျနော်ငြိမ်လိုက်မှ

“ အား အမေလေး ကျွတ်ကျွတ်..နာလိုက်တာ ......သေပါပြီ  ” 

သဉ္ဇာ ရုန်းလာတယ်။ကျနော့်ကို တွန်းဖယ်တယ်။ ကျနော်ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။

“ အား.နာလိုက်တာ ဖိုးသားရယ် ” 

“ ခဏလေးသည်းခံလိုက်ပါ သဉ္ဇာရယ် ခဏလေး ” 

၁ မိနစ်မရှိတရှိအချိန်လောက်မှာ

“ သဉ္ဇ ာနာသေးလားဟင် ” 

“ သိပ်မနာတော့ဘူး ” 

“ အာ့ဆို ပြန်လုပ်ကြည့်မယ်နော် ” 

“ နာရင်တော့မလုပ်တော့ဘူးနော် ” 

“ အေးပါ ” 

တံတောင်တစ်ဖက်ထောက်ရင်း ဖြေးဖြေးခြင်း အသွင်းအထုတ် လေးငါးဆယ်ချက်လုပ်ကြည့်တယ်။

“ ရလား ” 

“ အင်း ” 

သဉ္ဇာ မနာတော့ဘူး။ ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရတဲ့ ဂုဏ်ယူပီတိဖြစ်စိတ်က။ အားအင်တွေပြည့်ဖြိုးနေတယ်။ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ။ ကြပ်ကြပ်စီးစီးအဖုတ်ကလေးက ချောဆီတွေ ညှစ်ထုတ်ပေးလာတယ်။

“ ပလွတ် ပလွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဖပ်ဖပ် ” 

“ သဉ္ဇာ ကောင်းလား ” 

“ ကောင်းတယ် မနာတော့ဘူး ” 

“ နည်းနည်းဆောင့်ကြည့်မယ်နော် ” 

“ အင်း ” 

လီးကို အဖုတ်အပြင် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဓားအိမ်ထဲက ဓားဆွဲထုတ်သလို ပြီးတော့ အဖုတ်ဝသေချာတေ့ အဆုံးထိ တအိအိပြန်သွား

“ စွပ် အင့် ” 

မကြမ်းလွန်းမနုလွန်း အလယ်အလတ်လမ်းစဉ်မှာ သဉ္ဇာ့ကို ချည်နှောင်ထားလိုက်ပြီ။ အရည်တွေကလည်း ထမိန်ပေါ်ထိစိုရွှဲကျလာနေတာ။ ကျနော့်ဂွေးဥတွေပါစိုနေပြီ။ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတယ်။

“ ဖတ်ဖတ် ဖတ် ပလွတ် အင့် ” 

သဉ္ဇာ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ထားတယ်။ ကျနော် ပြီးတော့မယ်။ အားရှိသမျှ ဆောင့်လိုးရင်း လီးကိုဆတ်ခနဲ အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်ရတယ်။ ဖင်ကြားလီးကို ကပ်ထားရင်း

“ ပြွတ် ပြွတ် ” 

သုတ်ရည်တွေ ဖင်ကြားထဲပန်းထည့်လိုက်တယ်။

“ ဗိုက်တွေကြီးမှာလားဟင် ” 

သဉ္ဇာစိုးရွံသံနဲ့

“ မကြီးပါဘူး ကိုယ်အပြင်ထုတ်လိုက်တယ် ” 

သဉ္ဇာ ကနားမလည်ဟန်ဖြင့်

“ ဘာကို ထုတ်လိုက်တာလဲ ” 

“ ဒီလိုကွာ ယောကျ်ားလေးလီးထဲက လီးရည်က မိန်းခလေးအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားမှ ဗိုက်ကြီးတာ မဝင်ရင်ဘာမှမဖြစ်ဘူး ” 

“ အင်း အာ့ဒါတွေ ဘယ်လိုသိလဲ  ဒါဆို ကိုယ်က မိန်းမတွေနဲ့ အတွေ့အကြုံရှိတယ်ပေါ့ ” 

“ မရှိပါဘူး စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးတာပါ ” 

“ မယုံဖူး ” 

“ တကယ်ဘုရားစူးကွာ ဟောဒိက သဉ္ဇာ နှမလေးက ကိုယ့်လူပျိုဘဝကို ပထမဆုံးယူသွားတာပါ ” 

“ တကယ်နော် ကိုယ် ” 

“ တကယ်ပါ မိန်းမရယ် ” 

“ ကဲကြည့် သူများကို ” 

သဉ္ဇာ သူ့ထမိန်ကို သွားဖွက်ထားရတယ်။ ၂ ယောက်သား လင်မယားလိုအတူအိပ်ခြင်ပေမဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ရတယ်။ မနက်စာ သဉ္ဇာကိုယ်တိုင်ပြင်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကို အကြည့်ခြင်းမဆုံရဲဘူး။ ရှက်နေတယ်။ ရေထခပ်ပေးတဲ့ သဉ္ဇာ့ဖင်လုံးလေးက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့။ အခုမှ သဉ္ဇာ့ကို ဇနီးမယားအဖြစ် ပိုင်ဆိုင်ခြင်စိတ်ကဖြစ်လာတယ်။

“ အချစ် ” 

သဉ္ဇာက ကပြာကလျာ 

“ ကြားသွားအုံးမယ် ” 

ညနေဘက် ဒေါ်ထွေးရီ ပြန်ရောက်လာတော့ တီဗီမီးစက် အစုံပါလာတယ်။ တောရွာထုံးစံအတိုင်း လူတွေဝိုင်းအုံနေတယ်။ တီဗီပရိတ်သတ်က အိမ်ပြည့်အိမ်လျံ။ ဒေါ်ထွေးရီ ခရီးပန်းလာတာကြောင့် စောစောစီးစီးအိပ်ယာဝင်သွားတယ်။ သဉ္ဇာနဲ့ကျနော်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် မတွေ့ရ။ တီဗီဝယ်လိုက်တာ အိမ်မှာလူမပြတ်တာကြောင့် ဘာမှမဘာရအောင် ဖြစ်နေရတယ်။

မီးစက်ပျက်လို့ဆိုပြီး ကျနော်ပညာပြလိုက်တဲ့ည။ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ကျနော် တားဆေး သောက်ထားပြီးတာကြောင့် ၂ ဦးစလုံး လွတ်လပ်သွားကြတယ်။ ကျနော်လည်း သုတ်တွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပန်းထည့်ရတဲ့ ဖီးကိုကြိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ့ အပေါ်ထားတဲ့ စိတ်ဟာ ဒေါ်ထွေးရီဘက် ပြန်ရောက်သွားတယ်။ အိမ်မှာ လူတွေရှိနေတာတောင် တံခါးပိတ်။ ကြိတ်လိုးလိုက်သေး။

တကယ့် လင်မယားလို။ သဉ္ဇာ နဲ့ ဒုတိယအချီက မပြီးခင် လူလာတာနဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ရတယ်။ ကျနော် ဆယ်တန်းအောင် တက္ကသိုလ် ဝင်ခွင့်လျှောက်လွှာ ကျလာပြီဆိုမှ ရွာကပြန်တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီက ကျောင်းပြီးရင် သမီး ၁ ယောက်ယောက်နဲ့ ကျနော့်ကို ပေးစားဖို့ အမေ့ကို ပြောထားတယ်။ ကျနော့်အိမ်မက်တွေက အဆုံးအစမဲ့လို့ပေါ့။

သို့သော် ......


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ဆယ်တန်းဖြေပြီးလို့ အားလပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို အိမ်အလည်ရောက်နေတဲ့ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက သူတို့ရွာလိုက်လည်ဖို့ ခေါ်တယ် ။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက အမေနဲ့ညီမ ဝမ်းကွဲလည်းတော်သလို ငယ်သူငယ်ချင်း။ အမေကလည်း လိုက်သွားတဲ့။ ကျနော် မလိုက်ခြင်ဘူး။

၁ ပတ်လောက်ပဲနေ။ လူတွေ ဘယ်လိုပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်စားသောက်ရလဲ မင်းကို သိစေခြင်လို့ တဲ့။ ကြီးကြီးကတော့ ရွာရောက်ရင် မင်းပျော်မှာပါ။ ဖုန်တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ ကုန်ကားကြီးစီးပြီး သွားရတယ်။မနက်သွား ညနေစောင်းမှ ရောက်တယ်။

တစ်လမ်းလုံး ကျနော့်ကို ဖုန်ကာပေးတဲ့ အနေနဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ကာပြီး ဖက်ထားပေးတယ်။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ယောကျ်ားတွေနဲ့ အရပ်အမောင်း အတူတူလောက်ရှိတယ်။ တောင့်လည်းတောင့် တင်ပါးကြီးက ချွန်ပြီးလုံးတယ်။ ကွမ်းတစားစားနဲ့ မေးရိုးတောင့်တောင့် အသားညိုညို ကျနော်စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ တစ်လမ်းလုံးဂရုစိုက်လာတယ် ။ ကားပေါ်က ခရီးသည် အဒေါ်ကြီးတွေက အမသားလေးလားလို့မေးကြတယ်။

“ ဟုတ်တယ် မြို့မှာကျောင်းတက်နေတာ စာမေးပွဲပြီးလို့ ပြန်ခေါ်လာတာ ” 

“ အသားလေးက ဖြူတယ်နော် ” 

“ ဟုတ်တယ် သူ့အဖေတူတာ ” 

တဲ့။ ပြီးတော့ ကျနော့်ပါးကို နမ်းရင်း မေ့သားလေး ပင်ပန်းနေပြီလားတဲ့။ ရွာက အိမ်ခြေ ၁၀၀ လောက်ပဲရှိမယ်။ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးကတော့ အတော်ကြီးတယ် ပြောရမယ်။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီမှာ ကျနော်နဲ့ရွယ်တူ သမီးတစ်ယောက် အငယ် ၂ ယောက်နဲ့ ယောကျ်ားရနေတဲ့ သမီးအကြီးဆုံး တစ်ယောက်ရယ်လို့ ရှိကြတယ်။

ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူက သဉ္ဇာ တဲ့။ ရောက်စက ကျနော့်ကို မောင်လေးတဲ့။ကြီးကြီးက ဟဲ့ နင်နဲ့ရွယ်တူပဲ နင့်ထက်တောင် လကြီးအုံးမယ်။ ဖိုးသားမွေးတော့ ငါတောင် နင့်ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ခလေးသွားကြည့်သေး။ ယောကျ်ားလေး လိုခြင်လို့ ဒီခလေးလို လေးမွေးပါစေဆုတောင်းသေးတယ်။

အငယ်မ ၂ ယောက်က ဖွေးဖွေး နဲ့ ထွေးထွေး။ ၂ နှစ်ကြီး ၂ နှစ်ငယ်တွေ။ ကြီးကြီးက သားယောကျ်ားလိုခြင်တော့ကျနော့်ကို သားလိုပါပဲ။ ရောက်တဲ့ ညကတော့ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက်နေရောင်မျက်နှာထိုးမှ အိမ်ကြီးရဲ့ အောက်ထပ်ကြီးကြီးရဲ့ အခန်းထဲမှာမှန်းသိရတယ်။ သဉ္ဇာတို့ ညီအမ ၃ ယောက်နဲ့စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ခင်သွားကြတယ်။ အမအကြီးဆုံးအိမ် သွားလည်လိုက် လယ်ကွင်းတွေထဲလျှောက်သွားကြလိုက်နဲ့ ပျော်လာတယ်။

ညဘက်ရောက်ရင် စကားတွေစုပြောကြတယ်။ ကြီးကြီးကတော့ကျနော်ရှိလို့သာ ညစောစော မအိပ်ခိုငိးတာတဲ့။ ဒါတောင် စကားပြောကောင်းတုန်းရှိသေး။ သားလာ အိပ်ကြမယ်ဆိုပြီးခေါ်တာပဲ။ ညီအမ ၃ ယောက်ကတော့ အပေါ်ထပ်မှာ။ကျနော်က ကျနော့်အသက်ထက် ၃ နှစ်လောက် ပိုငယ်တယ်ထင်ရအောင် လူကောင်လည်းမကြီး ခလေးရုပ်မပျောက်ဘူးလို့ လူတိုင်းကပြောပေမဲ့ အသက်က ၁၇ ပြည့်ပြီ။ တခါတလေဒါကိုပဲ မခံခြင်ဖြစ်ပြီး အသက်ကြီးခြင်ပြန်တယ်။

ရုပ်ရင့်အောင် ဆေးလိပ်ခိုးသောက်တယ်။ အသက်ကြီးတဲ့ ကောင်တွေက ဂွင်းထုရင် ရုပ်ရင့်တယ် ပြောလို့ ထုတာပဲ။ အရွယ်ရောက်ကြောင်းပြခြင်တာနဲ့ ဖာသွားချတာ။ ဖာသယ်မကြီးက ဟဲ့ နင်တို့ ဘယ်ကခလေးလေးခေါ်လာတာလဲ ဆိုပြီး လှောင်ရီတာခံရသေးတယ်။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဖာသယ်မကြီးကို ဆော်ပစ်တာ အမလေး အမလေး လူကသာခလေး ဂွေးက တက္ကသိုလ်ပဲဟေ့ ။ နောက်ဧည့်သည်တောင် လက်မခံနိုင်တော့ဘူးဆိုပြီး ကွတကွတနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။

ငါကွဆိုပြီး ဂုဏ်တောင်ယူသေး။ ကျနော်ပျက်စီးနေတာကို အိမ်ကရိပ်မိတယ်။ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဝေးအောင် ရွာကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာ ကျနော်က သိပြီးသား။ ရွာမှာတစ်ပတ်ပဲကြိတ်မှိတ်နေရမှာမို့ လိုက်လာတယ်ပေါ့။ ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်ပတ်တောင်ပြည့်တော့မယ်။

တညတော့ လသာသာ။ လေမတိုက် ပူလောင်အိုက်စက်နေတော့ အခန်းတံခါးဖွင့်အိပ်ရတယ် ။ ကျနော်လည်းပူတော့ စွပ်ကျယ်နဲ့ ဘောင်းဘီအတိုလေးနဲ့ ပက်လက်ကလေးလှန်နေတယ်။ ကြီးကြီးကလည်း အကျီတွေချွတ်ပြီး ဘော်လီအကျီနဲ့ကျနော့်ကို ယက်တောင်နဲ့ ဘေးတစ်စောင်းလှဲပြီး ယက်ခတ်ပေးတယ် ။ ဗိုက်လေးကိုပွတ်ပေးတယ်။

ကျနော့် ခြေတစ်ဖက်က ကြီးကြီးအပေါ်တင်ထားတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ကြီးကြီးကို မြင်ရတာ ခါတိုင်းနဲ့မတူ သလိုပဲ။ ချခဲ့ဖူးတဲ့ ဖာသယ်မ အန်တီကြီးနဲ့ ဆင်သလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ချခဲ့တာတွေကလည်းပြန်သတိရလာတယ်။ ကြီးကြီးလက်ဖဝါးလက်ချောင်းတွေက စွပ်ကျယ်ကို လှန်ပြီး ရင်ဘက်ကနေ ချက်အောက်ထိ ဆော့ကစားနေတယ်။ ဆီးခုံကလမွှေးတွေဟာ ချက်အောက်နားအထိ ပေါက်နေတာကို ကြီးကြီးကစမ်းမိတော့ ထူးဆန်းနေတယ်။ အမွှေးတွေကို တပင်ခြင်းကိုင်ကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်မျက်လုံးမှိတ်ပြီးအာရုံလွှဲနေရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့.ကျနော့်လီးထောင် မတ်လာတာမို့ပဲ။ ရှက်သလိုကြောက်သလိုဖြစ်နေတယ်။

အမွှေးလမ်းကြောင်းအတိုင်း ကြီးကြီးလက်ချောင်းတွေဆင်းလာပြီး ဘောင်းဘီသားရေကြိုး အဆက်ရောက်တော့ လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ထိုးစမ်းတယ်။ ကျနော်အမွှေးတအားသန်တာ။ ကြီးကြီးကျနော့်ကို ခလေးလို့ထင်နေတာ ။ အထင်ပြောင်းသွားပြီ ဘောင်းဘီကို တိုးထွက်ထောင်နေတဲ့ ကျနော့်ဟာကို ကြည့်နေတာ ကျနော်ခိုးကြည့်ရင်း တွေ့နေရတယ်။

သက်ပြင်းတွေချလိုက် ကျနော့်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့။ ကျနော်အိပ်ပျော်နေရင်း ကိုယ်လှည့်လိုက်သလိုမျိုးကြီးကြီး ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ ကြီးကြီးလက်ဖဝါးနဲ့ ကျနော့်ဟာသွားထိပါရော။ ကျနော်ဟာကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကြီးကြီးလက်က တွန့်ဆုတ်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့ လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ကြည့်တယ်။

ကျနော့်ဟာလည်း အဆမတန် ထွားလာတယ်။ ကြီးကြီးသက်ပြင်းချပြီး တစ်ဖက်စောင်းလှည့်အိပ်တော့တယ်။ ကျနော့်မှာ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ မွှန်နေပြီ။ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တံ ပေါ်နေတဲ့ ခြေသလုံးသွယ်သွယ် မို့မောက်စွင့်ကားတဲ့ တင်သားဆိုင် နှစ်ခုကြားကနေ ထမိန်သားတွေ ချိုင့်ဝင်နေတဲ့ ပုရိသတို့ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အပေါ် အတပ်မက်ဆုံး အလိုခြင်ဆုံး ရတနာတွေရှိတဲ့ ဂူ အဲဒိဂူထဲကို ပုရိသတိုင်းဟာ မိမိပိုင် ကာမတုတ်ခြောင်းနဲ့ ထိုးသွင်းရှာဖွေခြင်ကြတာ မဟုတ်လား။

ကျနော့်အနေနဲ့ ကျနော့်ဟာနဲ့ ထိကြည့်ခြင်စိတ်ပြင်းပြနေပေမဲ့ သားအရင်းလို သဘောထားနေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်မလုပ်ရဲ မလုပ်အပ်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ အိမ်သာသွားပြီးထုပလိုက်မှ အေးမယ်။ ခြင်ထောင်လှန်အပြင်ထွက်တော့

“ သား ဘယ်လဲ ” 

“ သေးပေါက်ခြင်လို့ ” 

“ သေးပေါက်တာဆိုရင်တော့ အိမ်သာမသွားနဲ့ မြွေပါးကင်းပါးနဲ့ ရေကပျဉ်ကပေါက်ချလိုက်နော် ” 

“ ဟုတ် ” 

“ အိမ်သာထဲ သွားထုမို့ဟာ ” 

ရေကပျဉ်တံခါးဖွင့်ရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကိုင်နေမိတယ်။ လရောင်ကြောင့် ထရံကြိုးတန်းမှာလှန်းထားတဲ့ ကြီးကြီးထမီ ကျနော့်အဖြစ်က ရှက်လည်းရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကြီးကြီးထမီဆိုတဲ့ အသိက ထမိန်ကို ငပဲနဲ့ ထိကြည့်နေမိတယ်။ ထမိန်ဘေးနားတံခါးခြောင်အစပ်မှာ ကြီးကြီးစာစမိုင်ဒါအကြီးကြီး ဟိုဟာမတွေဟာကသေးတယ်လေ။ ရင်တွေတောင် ဖိုတယ်။

တုန်ရင်စွာ ယူပြီးနမ်းကြည့်တော့ မလျှော်ရသေးဘူး။ ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ အထိတွေ့ဆုံး ရှေ့ပိုင်းအကျဉ်းမြောင်းဆုံးနေရာကို လရောင်အကူအညီနဲ့ရှာတယ်။ အခြားနေရာတွေထက် ညိုညစ်နေတယ်။ နမ်းကြည့်တော့ မွှေးနေတာပဲ။ အဖုတ်နံ့မွှေးလိုက်ထုလိုက်လျှာနဲ့လည်း ယက်ရင်း ကြီးကြီးအဖုတ်လို့စိတ်ထဲက ပြောမိတယ်။

လူမိမှာလည်း ကြောက်တာနဲ့ အသာပြန်တင်ထားရတယ်။ ငပဲကို ရေအေးအေးနဲ့ ပျော့သွားအောင် ဆေးရတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ပုဆိုးပိုင်းနဲ့လဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလည်း ခွအိပ်နေကြပဲ။ ကြီးကြီးခါးကိုခြေထောက်နဲ့ ချိပ်ခွလိုက်ပြီး လက်မောင်းကို ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးက ကျနော့်တင်ပါးကို သူ့ဘက်ဆွဲယူပြီး ဖင်ကို ပုတ်ပေးတယ်။ အိပ်မယ်ပေါ့။ ကြီးကြီးတင်ပါးနဲ့ ကျနော့် ငပဲထိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ပြန်တောင်လာတယ်။ စိတ်ရိုင်းကလည်း ပြန်ထလာတယ်။ ကျနော့်ဟာ ကကြီးကြီးရဲ့ ဖင်ပေါက်အပေါ်တင်ကို ထောက်မိနေတာဆိုတော့ သိပ်မကျေနပ်ခြင် ကြီးကြီးအိပ်ပြီလားကြည့်ရသေး။

ကိုယ်ကို အောက်ဖက်လျှောဆင်းလိုက်ပြီးမှာ ကြီးကြီးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ခုကြား အဖုတ်တည့်တည့်နေရာကိုသေသေချာချာချိန် ပုဆိုးအသာလှန်ပြီး ငပဲကိုအပြင်ထုတ်။ ကြီးကြီးကို အသာပြန်ခွရင်း မထိရဲသေးဘူး။တင်ပါးကြီးကကြီးတော့ မရဘူး။ ကြီးကြီးအိပ်နေပြီပဲ မသိနိုင်ပါဘူး။ မခွတော့ပဲ ပုစွန်ထုတ်ကွေး အောက်ကနေပင့်ထောက်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးဘက်က မလှုပ်တာနဲ့ ရဲလာပြီး ချိုင့်ကြားထဲကို ထောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။တင်ပါးကြီးနှစ်ခုက ကျနော့်ဆီးခုံကို ပြန်ထောက်ထားတော့ ဖီးတွေလာတာပေါ့။ လက်နဲ့အသာထုလိုက်ထောက်လိုက်နဲ့ မကြာဘူး။ လရည်တွေ ကြီးကြီးထမိန်ကို ပန်းထုတ်မိတယ်။ သုတ်လည်းမသုတ်ရဲ။ကြောက်လည်းကြောက်ပေါ့။ ကျနော်အိပ်ယာကနိုးတော့ အတော်လန့်နေတယ်။

ကြီးကြီးက သားရေ ထမင်းစားမယ် တဲ့။ လာနိုးတာ ပုံမှန်အတိုင်းပဲဆိုတော့ ဒါတောင် ထမိန်တန်းကိုသွားကြည့်မိသေး။ ညကပန်းထုတ်ခဲ့တဲ့ ထမိန်ရေချိုးပြီးလှန်းထားတာ တွေ့ရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီယောကျ်ားဦးမြသန်းဟာ အငယ်ဆုံးမလေး ထွေးထွေးလသားအရွယ်မှာ ဆုံးသွားတယ်ဆိုတော့ ထွေထွေးပဲ ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ ယောကျ်ားထားခဲ့တဲ့ လယ်ဧကရာကျော်ကို ချစားပြီးရတဲ့ငွေကို အတိုးပြန်ပေး။ စပါးပဲလှောင်တော့ အခြေအနေမပျက်ဘူး။

ရွာမှာ တတိယမြောက်ချမ်းသာတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ စပါးလှောင်တဲ့ သစ်သားကျီဘေးမှာ တောင်ထန်းအမိုးဆွဲချထားပြီး ကွပ်ပျစ်တစ်ခုရှိတယ်။ နေ့လည်နေ့ခင်း ညီအမ ၃ ယောက်နဲ့ စကားပြောရင်း အမေတူသမီးဖြစ်တဲ့ သဉ္ဇာကို ဒေါ်ထွေးရီအမှတ်နဲ့ ဖီးလာနေတယ်။ မောင်နှမတွေလို ရင်းနှီးသွားပြီဖြစ်လို့ အသားခြင်း ထိထိုင်လို့ရတယ်။

တခါတလေ အခွင့်ကောင်းယူပြီး လက်ကိုင်လိုက်သေး။ တစ်ဖက်ကတော့ မသိရှာ။ ဖွေးဖွေးနဲ့ ထွေးထွေးကိုမုန့်သွားဝယ်ခိုင်းပြီး သဉ္ဇာကို လက္ခဏာကြည့်ပေးသလိုလိုနဲ့ လက်ဖဝါးကို ပွတ်လိုက် ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်နဲ့။ အချိန်ရှိသမျှဒီနှာစိတ်ထန်တာလည်း သဘာဝကျတယ်။ အိမ်မှာနေတုန်းက တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖာဘိသွားတာ။ အခုသွားမှ မသွားရတာကိုး။ ညရောက်တော့ ဒေါ်ထွေးရီက

“ ဒီညတော့ တို့သားအမိ ၂ ယောက် အိမ်အပြင်ကွပ်ပျစ်မှာ ထွက်အိပ်မယ်ဟေ့ ဟိုဟာမတွေ အပေါ်ထပ်ကလေတိုက်တော့ အေးတယ်။ အောက်တံခါးတွေ အသေအချာပိတ်ကြ "

ကွပ်ပျစ်က တောင်ထန်းအမိုး ခပ်စိုက်စိုက်အောက်မှာဆိုတော့ အပြင်ကို အတိုင်းသားမြင်ရပြီး အပြင်ကအထဲကို မမြင်ရဘူး။ ဇာခြင်ထောင် ပါးပါးလေးထောင်ထားတော့ အိမ်ထဲမှာထက် အေးတယ်။ ကျနော့်ဗိုက်ကို ပွတ်ပေးရင်း

“ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားနေပြီလား တဲ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီနှာခေါင်းကမှုတ်ထုတ်တဲ့ လေကမျက်နှာကို တိုးထိနေတယ်။

“ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ” 

“ တကယ် ဟုတ်လို့လား ” 

“ အင်း ” 

“ ဖိုးသားကို ခလေးလို့ ထင်နေတာ။ ခလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲ လူကြီးဖြစ်နေပြီ ကောင်လေး ” 

ကျနော်လိပ်ပြာမလုံသလို ဖြစ်သွားတယ်။

“ အသက် ၁၇ မလား ရွာမှာဆို ၁၅နှစ်နဲ့ မိန်းမယူခလေးမွေးကြတာကို ” 

“ ကဲ မှန်မှန်ပြော ” 

“ သား ခလေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုသိလဲ ” 

စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တယ်။

“ သိတာပေါ့ ခလေးမဟုတ်ရင် မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားမှာအမှန်ပဲ ” 

ကျနော့်နှာခေါင်းကို ညှစ်ရင်း ဟုတ်လားတဲ့ ကျနော်ဆိတ်ဆိတ်နေရင်း ဝန်ခံလိုက်တယ်။ အိမ်သာသွားတော့ ကျနော်နောက်က လိုက်ပေးရတယ်။ အိမ်သာထဲက ဒေါ်ထွေးရီ သေးပေါက်သံက တဗြဲဗြဲ။ ကျနော်တက်တော့ သေးနံ့တွေ ရှူရတာ ဖီလင်ပဲ။ အမှောင်ထဲမှာ ဒေါ်ထွေးရီခါးကို ဖက်ပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ ကျနော့်ကို ကြည်နူးစေတယ်လေ။

ဒီညတော့ ဒေါ်ထွေးရီ မအိပ်သေးမှန်းသိပေမဲ့ မနေ့ညကလို မကြောက်တော့ သိသိသာသာ ထောက်တယ်။ခါးလေးကို အသံမကြားရအောင်ကစားပြီး ထိလိုက်ထောက်လိုက်ပေါ့။ ဒေါ်ထွေးရီကလည်း ပူသလိုအိုက်သလိုနဲ့ ထမိန်ကိုပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလှန်တော့ ပြန်ခွာရတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီငြိမ်သွားမှ လိင်တံနဲ့ ထမိန်ကို ထပ်လှန်တင်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ တကယ် ရင်တုန်ရတယ်။အသားခြင်း ထိရတော့မှာ။ ရေဆေးထားတာကြောင့် ဖင်မှာ ရေစိုမခြောက်သေး။ ဖင်ကြားထဲ လိင်တံကို ထိကြည့်တယ်။ ဒေါ်ထွးရီဟောက်သံတောင် ပေးလာတယ်။

အိုကေပဲ။ ဖင်ကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုဖိကပ်ထားတာကြောင့် ထိပ်လေးပဲ ရတယ်။စောက်ဖုတ်က အဝေးကြီးမှာ ဒေါ်ထွေးရီ ယောင်သလို ဟောက်သလို အသံထွက်လာတော့ အသာပြန်ခွာရတယ်။ အံမယ် ပေါင်တွေ ဖင်တွေကို ကုတ်ပြီး ပြန်လှည့်အိပ်တာ။ ဖင်ကြီးက ကျနော့်ဘက် ပစ်ထားပြီး ထောက်ဖို့ အကောင်းဆုံးအနေအထား အဖုတ်ထဲမဝင်ရင်တောင် လီးနဲ့အဖုတ်ထိလို့ရတဲ့ ပုံစံပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမတွေကို လိုးရတာ ပိုမလွယ်တာကြောင့်ပဲ။

ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ထောက်ရတာ ဒီတခါအတော် လွယ်တယ်။ လက်ညိုးနဲ့စမ်းကြည့်တော့ အမွှေးတွေ စမ်းမိတယ်။ လီးတစ်ချောင်းစာတော့ ဟနေသေးတော့ ဟန်ကျတယ်။ ဖင်သားနှစ်ခုကြားထဲ အဝင်အထွက်လေးလိုးလို့ရနေတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ မဝင်ရလဲ ကျေနပ်စရာ။ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးထိပ်နဲ့တော့ ထိနေရတာ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ။ ဖြေးဖြေးလေး ဒစ်မြုပ်အောင်လိုးကြည့်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုက ဒစ်ကိုညှစ်ပေးထားတော့ စောက်ဖုတ်လိုးရသလိုပဲ။ ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး အသာအယာထိုးရတယ်။ မကြာပါဘူး

ဖင်ကြီးထဲမှာ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တယ်။ အဲ့ကျမှ စိုးရိမ်ပြန်ရော။ ထမိန်ပြန်ဖုံးပေးပြီး ကျနော့် ခေါင်းအုံးဘက်အသာလှဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ၅ မိနစ်လောက် ကျနော်ငြိမ်နေရင်း ဒေါ်ထွေးရီ လှုပ်ရှားသံကြားရတယ်။

ကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော်အိပ်ခြင်ယောင် ဆောင်လိုက်တယ်။ ဓာတ်မီးကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ လမင်းကြီး ကမ္ဘာတစ်ဖက်ရောက်သွားတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ မှောင်ပြီပေါ့။ ကျနော်လုပ်တာကို ဒေါ်ထွေးရီ သိနေတယ် မသိဘူး ဒွိဟစိတ်က ဟိုဖက်ဒီဘက်ကူးနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အိမ်သာသွားတာ ကျနော် အသာလိုက်ချောင်းတယ်။ အိမ်သာက ပီနံအိတ်ခွံနဲ့ ကာထားတာ။ အိမ်သာအောက်က အသာလျိုကြည့်ရင်လည်း မြင်ရနိုင်တယ်။

လက်နှိပ်ဓာတ်မီး ဖွင့်လိုက်တော့ အိမ်သာဘေးဘက်ကနေ ကျနော်ချောင်းကြည့်တယ်။ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကို သူ့ဘက်လှည့်ပြီး ကြမ်းပြင်ချထားတယ်။ ပြီးတော့ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖင်ကြားထဲနိုက်တယ်။ လက်ညိုးလက်ခလယ်နဲ့ ကျနော့်လရည်တွေကို ကြည့်လိုက်နှိုက်လိုက် ။ ပြီးတော့ နမ်းကြည့်တယ်။ ဖြေးဖြေးအေးအေးကို လုပ်နေတာ။ သူ့အဖုတ်ကိုလည်း အဲ့လရည်တွေပေနေတဲ့ လက်နဲ့ စမ်းလိုက်ပွတ်လိုက်နဲ့။ ရေခွပ်ကို ခက်ပြီးရေဆေးတော့ ကျနော်လစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျနော် ညှောင့်တာ ဒေါ်ထွေးရီ သိနေပြီးငြိမ်ခံနေတယ် ဆိုတော့ ရှေ့ဆက်ခရီးက ဖြောင့်ပြီပေါ့။ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထွက်အိပ်တာ ၃ ည။ အဲ့အဆင့်က မတက်နိုင်သေးဘူး။ ဟိုညီအမ ၃ ယောက်တစ်ဘက် ရွာသူ့အဖေအမျိုးမဂ်လာဆောင် ညအိပ်သွားတဲ့ ။ ညနေမှာ ဒေါ်ထွေးရီ ထန်းရည် ၃ အိုးသယ်လာတယ်။ ညနေ မိုးချုပ်စဆိုတော့ ထန်းရည်က ပုစွန်ဆိတ်ခုံနေပြီ။ ဒီည ဒို့သားအမိ သောက်ကြမယ်။ ဟိုကောင်မတွေ မသိစေနဲ့နော် သားလေး တဲ့။

ထန်းလျက်အရက် ၂ လုံးကို ခလေးတစ်ယောက် သွားဝယ်ခိုင်းပြန်တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လုပ်သမျှ အသာကြည့်နေတယ်။ ကြက်တစ်ကောင်ကို လည်လိမ်ပြီး ကိုယ်တိုင်သတ်ချက်တယ်။ အတော်တော့ ဖြုံသွားတယ်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ထန်းရည် ၃ အိုးနဲ့ကြက်သားဟင်းနဲ့ ကျနော်တို့ ၂ ယောက်။ ကျနော်ကတော့ထန်းရည် ၃ အိုးကိုကြည့်ပြီး ကုန်မှာမဟုတ်ဘူး တွေးနေတယ်။

ယောကျ်ားဆိုတာ သောက်တတ်ရမယ် မစွဲဖို့ပဲလိုတယ် တဲ့။ တကယ်သောက်တော့ ထန်းရည် ၃ အိုးကပြတ်သွားတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီမျက်နှာ တစ်ချက်မပျက်ဘူး။ မူးပုံလည်းမရ။ ကျနော်သာမူးနေပြီ။ အရက်တစ်လုံးကို ဒေါ်ထွေးရီကသာ ဦးဆောင်ဖြိုတယ်။ နောက်တစ်လုံးဖွင့်တော့ ကျနော် အတော်မူးနေပြီ။ အရက်အရှိန်ကြောင့် တဏှာရာဂကလည်း ဖုံးဖိမရအောင် ဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီ သမီးတွေမသိအောင် သောက်ပုံရတယ်။ နောက်တစ်လုံး ကုန်ခါနီးမှ ဒေါ်ထွေးရီလည်း ပလပ်ကျွတ်လာမှန်း ကျနော်သိတယ်။ အိမ်သာထိ သေးဆင်းမပေါက်ဘဲ ရေကပျဉ်မှာ သေးအတူ ပေါက်ကြတယ်။ ရေနံဆီမီးခွက်ကို အခန်းထဲ မထွန်းစဖူးထွန်းထားတယ်။

ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်က ခြင်ထောင်ထဲ ခပ်ဖျော့ဖျော့နေရာယူထားတယ်။ ပက်လက်ကိုယ်စီလှန်ရင်း

“ သား သောက်လို့ ကောင်းလား ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အရမ်း သောက်ကောင်းတယ် ” 

“ ဒေါ်ဒေါ့မှာ သားလေးမွေးရင်ဒီလိုပဲသောက်ခိုင်းမှာ ” 

ရီဝေစွ ာခြင်ထောင်အမိုးကို မော့ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ ဘာပြောမလဲနားထောင်နေရင်း

“ ငါ့မှာ သားလေးရှိရင် ညည ဂျိုးကလေးကို ကိုင်ပြီး အိပ်မယ်ပေါ့ ” 

“ အခုလည်း ငါ့မှာ သားလေးတစ်ယောက် ရှိနေပြီပဲ ” 

ကျနော့်ဘက်လှည့်စောင်းရင်း

“ ဒီသားလေးကတော့ ဂျိုးကိုင်လို့မရတော့ဘူး...လူကြီးဖြစ်နေပြီ ” 

“ ခလေးပါဆို မေမေကလည်း ” 

“ အာ့ဆို ကိုင်ကြည့်ရမလား ” 

“ ကိုယ့် အမေကိုင်တာပဲ ကိုင်ပေါ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီ လက်တစ်ဖက်က တံတောင်ထက်မှီရင်း ကျနော့်ပုဆိုးကို အသာဖြေလိုက်တယ်။

“ ကိုင်မယ်နော် ခလေးလားလူကြီးလား ” 

ရှည်လျားတဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဆီးခုံပေါ်ကအမွှေးတွေကို ပွတ်ပြီးမှ ဂွေးတံကို ကျော်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဆင်းဂွေးဥကို အသာကိုင်တယ်။ ကျနော့်မှာ အူထဲကလှိုက်တက်လာတဲ့ ခံစားမှုတွေ ပြီးတော့ မပျော့မမာကျနော့ လိင်တံလဲကျနေတာကို လက်နဲ့ ထူမတယ်။

ဖြည်းဖြည်းညင်သာ ညှစ်ပေးနေတယ်။ နဂိုကတည်းက စိတ်ထနေတော့ ငေါက်ခနဲ ထလာတယ်။ လက်ထဲကြီးလာတဲ့ ကျနော့လီးကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကစားနေပြန်တယ်။

“ ခလေးလား လူကြီးလား ဒါကြီးက ” 

“ မိန်းမယူလို့ ရနေပြီ ” 

လီးဒစ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တော့ ကျိန်းခနဲကျိန်းခနဲ ခါးတွေ ကော့ကော့သွားတယ် ။ တဖန် လီးကို စုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်အောက်ဆွဲတော့ အရသာက ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော်သူလုပ်ပေးတာ ကောင်းကြောင်းပြနေတော့ သဒ္ဒါတရားပိုဖြစ်လာတယ် ထင်တယ်။ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးလာတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ တင်းသားဆိုင်ကြီးကို ကျနော်ပြန်ပွတ်တယ်။ အိစက်နေတဲ့ တင်ကြီးတွေကို ပွတ်ရတာ ဖီးအတော်လာတာပဲ။ နောက်တော့ အကျီကိုနောက်ကလှန်ပြီး ကျောတွေကို ပွတ်တာပေါ့။ ဘော်လီချိပ်ကိုဖြုတ်တာမရတာနဲ့ ထပြီးဖြုတ်ရတယ်။

ကျနော်ပြန်မလှဲခြင်တာနဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ ဆံပင်တွေကို ဖြေချလိုက်တယ်။ ဆံပင်တွေ ဖြေချလိုက်တော့ ငယ်ရွယ်ပုံ ပေါက်လာတယ်။ ပါးတွေကို နမ်းလိုက်ဆံပင်တွေကို နမ်းလိုက်။ နောက်တော့နို့တွေကို ကိုင်ဖို့အထိရဲလာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီကတော့ စိတ်ပါလက်ပါ ထုပေးနေတာ။ ဒီအတိုင်းဆို ကျနော်လရည်ထွက်တော့မှာ

“ မေမေ သားမေမေ့နို့ကို စို့ခြင်တယ် ” 

“ စို့လေ ” 

အင်္ကျီ တွေပါချွတ်ပေးတယ်။ ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ဘေးကိုချတယ်။

“ ဘယ်လို စို့မှာလဲ ” 

“ မေမေ ပက်လက်လှန်လိုက် သားအပေါ်ကစို့မယ် ” 

“ အင်း ” 

အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်ခွပြီး နို့တွေက ကြီးမယ်ထင်တာ အနေတော်ပဲ။ နို့အုံကြီးတွေကို ညှစ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တယ်။ နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက်နဲ့ နို့စို့ခြင်းအတတ်ကို တတ်သမျှစို့ရတာပေါ့။

“ ကောင်းလား သား ” 

“ ကောင်းတယ် မေမေ ” 

နို့စို့လို့ဝတော့

“ မေမေ မေ့မေ့အဖုတ်ကို စို့ခြင်တယ် ” 

“ သားရယ် နို့စို့တာပဲကြားဖူးတယ် ..အဖုတ်စို့တယ်လို့ သားဘုန်းနိမ့်မှာပေါ့ နောက်ပြီး ညစ်ပတ်နေတဲ့ နေရာကို ပါးစပ်နဲ့ ” 

“ ကိုယ့်အမေကို ချစ်လို့ လုပ်ခြင်တာကို စို့ပါရစေနော် ” 

ကျနော် ပူဆာလွန်းမက ပူဆာတော့

“ ဒါဆို ရေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ် ” 

“ ရပါတယ် မဆေးနဲ့ ” 

“ အရည်တွေနဲ့ ကို သားရယ်  ” 

ကျနော်လည်း အရည်တွေထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ပိုယက်ခြင်တာနဲ့ ထမိန်ဆွဲလှန်ပြီး ယက်လိုက်တာ။အားပါးပါး အရည်တွေက ညှီစို့စို့ ငန်ကျိကျိ။ ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ကြီးက ဘေးနုတ်ခမ်းသားတွေ ညိုပြာပြာ ကြီးကြီးဖြစ်ပေမဲ့ အဖုတ်အဝကတော့ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်း။

ပလပ်ပလပ် .. စောက်စိကို ယက်တော့

“ အား အ သားရေ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ ကွယ် ” 

ကျနော့်ခေါင်းကို ဖိထားပြီး မယက်ပေးမှာ စိုးနေတယ်သဘော။

“ အား အင်း အင်း ” 

ဒေါ်ထွေးရီ အတော်ကောင်းနေုပြီ။

" သားအပေါ်တက်တော့ ” 

ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲတယ်။

“ သား သားလေး အရည်တွေအထဲမထည့်နဲ့နော် ..မေမေတို့ဗိုက်ကြီးကုန်မယ် သားသတိထားနော် ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အပြင်ထုတ်လိုက်ပါ့မယ် ” 

တကယ့်တကယ် လိုးမယ်ဆိုတော့ ခလေးလေးယောက် မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝက လီးဝင်ဖို့ မနည်းထိုးရှာရတယ်။ စောက်စိကို လီးနဲ့ထိုးရင်း အသွားအပြန်ရှာနေတဲ့ အလုပ်ကို။ ဒေါ်ထွေးရီ ဖီးတက်နေပြီ။ တွေ့ပြီ။ ကျနော့်လီးက အတော်ထွားတာဆိုတော့ ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံဝင်သွားပြီဆိုတော့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်အုပ်မိုးပြီး လက်ကို ဒေါ်ထွေးရီ ဘေးထောက်ပြီး ဒေါ်ထွေးရီ နုတ်ခမ်းကိုကောက်စုပ်လိုက်တယ်။

“ မေမေ မေလေး လိုးတော့မယ်နော် ” 

လီးကို ဖြည်းဖြည်းညင်သာ ထိုးသွင်းတော့ နှစ်များစွာပိတ်ဆို့ အရောက်အပေါက်နည်းတဲ့ လမ်းကြောင်းကအဆီးအတားတွေကို ဖြတ်တိုက်ပွတ်သွားတယ်။

“ အ အား အမေ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာလေးကို အတော် ဖီးတက်နေရှာတယ်။ နုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း အသာလှုပ်ရှားပေးတယ်။ အထဲက ပြန်ညှစ်ပေးနေတော့ ကောင်းနေတယ်။ လက်ထောက်ပြီး ကျနော် အားပါပါဆောင့်လိုးတယ်။

“ ဖတ် ဖတ်ပြွတ် ဗြွတ်  ” 

“ အား အား အ အား ” 

ကျနော် အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်တော့ ပြီးခြင်နေပြီ။ လီးကိုပြွတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ထဲ ပန်းထည့်ရင်းနုတ်ခမ်းတွေ ဖိစုပ်ပလိုက်တယ်။ ကျနော်ပြီးတာ ဒေါ်ထွေးရီသိမှာ စိုးတာကြောင့်ပါ။ လီးကပျော့မသွားဘူး။ပြန်ထည့်ပြီး ပြန်လိုးတယ်။ ကျနော်လိုးတာနှေးသွားတာကြောင့်

“ သား မောနေရင် မေမေ အပေါ်က တက်ပေးမယ် ” 

ကျနော်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ ကျနော့ကို ခွလိုက်တယ်။ လီးကိုယူပြီး ကိုယ်တိုင်ထည့်။ ပြီးတော့ ကျနော့်အပေါ်ကိုယ်ကိုကိုင်းချလိုက်ပြီး ညှောင့်တယ်။ ကျနော်လည်း နို့စို့ရင်း တင်ပါးကြီးကို ကိုင်ရတာ အတော်ဖီးလာတယ်။ မကြာဘူး။ ဒေါ်ထွေးရီဖီးတွေ တက်လာပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲထူပြီး ပုခုံးကိုကိုင်ခါဆောင့်တော့တယ်။

ပါးစပ်ကလည်း ညီးလိုက်တာ။ အားနဲ့ကော့ပွတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်ပြီးသွားတာ။ ဖြေးဖြေးလေး ပြန်ညှောင့်ပေးတယ်

“ မေ မောသွားပြီ လေးဘက်ထောက်လိုက် ” 

ခြေတံရှည်တော့ ဒူးထောက်လိုးလို့မရဘူး။ လီးကို ဖင်နဲ့ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းတယ်။ရှည်တော့ သားအိမ်ထိပုံရတယ်

“ အောင့်တယ် သားရယ် ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ” 

ပြောတာပြောသာ။ ကျနော်အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ရင်ဖင်ရှုံ့ပြီး နာလို့အော်တဲ့ အသံကြောင့် ပိုတောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်တယ်။

“ အမလေး..အား.ကျွတ် အားရှီး: အောင့်တယ်သားရယ် နာတယ် အားဆောင့်ဆောင့် ” 

ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပြင်းသထက်ပြင်းလာ နာကျင်တာကိုပဲ ဒေါ်ထွေးရီ ကော့ကော့ခံလာတော့ ပြီးခြင်လာတယ်။ လီးကို အဆုံးထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ဘွတ်ခနဲ ပြန်သွင်းပြန်ထုတ်လိုးလိုက်တာ။ မကြာလိုက်လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စအိုဝပေါ် လရည်ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီက ပြောတယ်။

“ မေမေ့သား မဟုတ်တော့ဘူး ဒီညကစလို့ မေမေ့လင်ဖြစ်သွားပြီ မေမေလို့ မခေါ်နဲ့တော့ ” 

“ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ” 

“ အင်း.....မထွေးရီလို့ခေါ် ” 

“ မိန်းမလို့ ခေါ်ရင်ရော ” 

“ ငါ့သားသဘော အဲ ငါ့မောင်လေးသဘော ယောကျ်ားသဘော ” 

ရေဆေးကြပြီး လုံချည်လဲကြတယ်။ အိပ်တော့ ကျနော့်လီးကို သူမအဖုတ်ထဲ ထည့်အိပ်ခြင်တယ် ဆိုတော့ ခွင့်ပြုရှာတယ်။ မနက် ၈ နာရီလောက် နိုးလာတော့ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ပါးကို နမ်းရင်းတိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“ ယောကျ်ားထတော့ ရှင့်သမီးတွေ ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေတယ် တဲ့ ” 


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



Monday, February 7, 2022

ဝဋ် လည်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ဝဋ် လည်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ထန်းတောထဲကသာဂိ

သာဂိ ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ရေးသားခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ 

နေ့လည် 2:30 pmတွင် English speaking သင်တန်းထဲမှ အဖြူရောင် နှင်းဆီ၏ ပွင့်ဖက်များသဖွယ် ဖြူနု လှပသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် မြူးတူးစွာ ထွက်လာသည်။ သူမ နာမည် ပန်းနု။ အသက်က 20 ပြည့်ကာစ အပျိုပေါက်မလေးပေါ့။ ရင်ထွား ခါးသိမ် တင်ကားသည့် သူမ၏ အလှက ပုရိသတိုင်း၏ စိတ်ကူးကို ကုတင်ပေါ် တန်းရောက်စေသည်။ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဝါသနာပါသော E-Speaking သင်တန်း တက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တန်းရှေ့တွင် အပြုံးနှင့် စီးကြို နေသော သူမ၏ ချစ်သူ မောင်မောင်။

" စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဟင်"

" ကြာသေးပါဘူး၊ ပန်း သင်တန်း စကတည်းက မပြန်တာ အဟဲ"

" ကိုမောင်က သိပ် ကဲတာဘဲ၊ တော်ကြာ ကိုမောင့် မေမေတို့ ဆူနေဦးမယ်"

" ဆူပါဘူးကွာ၊ ကဲ တက်၊ သွားကြစို့"

မောင်မောင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ပန်းနု ဖင်လေး အိကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

" စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် သင်တန်း ပိတ်တယ်နော် ကိုမောင်"

" ဟာ!!! ဒါဆို မနက်ဖန် မတွေ့ရတော့ဘူးပေါ့၊ ဒါဆို တခုခု စားပြီးမှ ပြန်ပို့မယ်ကွာ"

" နှစ်ရက်ထဲ ဥစ္စာ ကိုမောင်ကလည်း"

" ချစ်တာကိုးးဗျ ဟားးး ဟားး ဟားး"

ဆိုင်ကယ် ထွက်သည်နှင့် မောင်မောင့် ခါးကို ပန်းနု ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး ဦးတည်ရာက မန်းလေး တောင်ခြေ ဘက်က အအေးဆိုင်တန်းသို့။ အအေး သောက်ပြီး နှစ်ယောက်သာ မန်းလေး တောင်ပေါ် တက်ကာ ဘုရားဖူးရင်း ဆောင်းတန်းတွင် ထိုင်၍ တီတီတာတာ ပြောဆိုကြသည်။ ညနေ 4:30 pm မှ အိမ်ပြန်ပို့သည်။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် ပထွေး ဦးမြအောင် တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း အရက်ပုလင်းနှင့်

" ဖေမြ၊ မေမေရော"

" ညည်း အဖိုး နေမကောင်းလို့ ရွာ ခဏ ပြန်သွားတယ်၊ အဲ့ဒါ အဖေါ်ရအောင် ဆိုပြီး မိနွယ်ကို ခေါ်သွားတယ်"

" ဟင် ဒါဆို စုစုရော"

" စုစုတော့ ပါမသွားဘူး၊ အခု ကျော်နိုင်က ညည်း အမေတို့ကို လိုက်ပို့ရင်း အပြန် သူ့သမီးကို ကျူရှင်ကနေ ဝင်ခေါ်လိမ့်မယ်"

" ဟုတ်ဟုတ်"

မိမိ ရှေ့ကနေ ခေါင်းငုံ့ကာ လျှောက်သွားသော မယားပါ သမီး၏ တင်ပါ ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို ကြည့်ရင်း ဦးမြအောင် တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ တစ်ရက်က တူတော်မောင် ကျော်နိုင်နှင့် အရက်ထိုင် သောက်ရင်............

ပန်းနု သူတို့ရှေ့က ဖြက်လျှောက်သွားစဉ်------

" ဒီကောင်မလေး တနေ့တခြား ထွားလာတယ် ဦးလေးရာ"

" ဘာလည်း မင်းက ပစ်မှားခြင်လို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေးရာ၊ ဒါပေမယ့် အနုလေးတွေ မစားရတာ ကြာတော့ အဟဲ"

" အေးပါ မင်းသာ ငါ့ အလုပ်တွေ အစဉ်ပြေအောင် လုပ် ကြားလား"

" ပြေတာမှ သိပ်ပြေ၊ ဦးလေးရေ၊ ဝယ်လက် အသစ်တိုးရင် ဒါလေးကို ဖန်ပေးမလား ပြော"

ကျော်နိုင် မူးမူးနှင့် ပြောသည်။

" မင်းဘက်ကသာ ရအောင်လုပ်ရင် ငါကလည်း ဖန်တီးပေးရမှာ ပေါ့ကွာ အဟေးးးးး"

" ဒါဆိုလည်း Cheers ဗျာ ဦးလေး"

" Cheers...."

..................................................................................

ဦးမြအောင်က သစ်စက် ဗန်းပြကာ မူးယစ်ဆေးဝါး မှောင်ခိုကူးနေသူ ဖြစ်သည်။ ဝယ်လက် ရှာဖွေရေး တာဝန်ကို တူတော်မောင် ထောင်ထွက် ကျော်နိုင်က တာဝန်ယူထားသည်။ ကျော်နိုင် မိနွယ်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး 3 လ ခန့်တွင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခု၌ စကားများရင်း လူသက်မှု ဖြစ်ပွါးသည်။ ဦးမြအောင် အလိုက်ကောင်း၍ ထောင် 6 နှစ်အစား တစ်နှစ်ဖြင့် လွတ်လာသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ကျချိန် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး သူမိန်းမ မိနွယ်ကို ဦးလေးက စောင့်ရှောက်ထားသည်။ ဦးမြအောင် ကလည်း ဒေါ်ညိုဟု ခေါ်သော 35 နှစ် အရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း မုဆိုးမ တစ်ဦးကို ယူထားသည်။ သူ့တွင် 12 နှစ် အရွယ်ရှိ ပန်းနု ဟု ခေါ်သော သမီးလေး တစ်ယောက် ပါလာသည်။ မအေတူ သမီး ဖြစ်သည့်အတွက် အချိန်တန်လျှင် မအေကဲ့သို့ လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်လာမည်မှန်း သိထားသဖြင့် သမီး အရင်းကဲ့သို့ ချစ်ပြကာ မွေးထားသည်။ အချိန်တန်လျှင် စားရမည်လေ။

ကျော်နိုင် ထောင်ကျသည် ဆိုသည့် နေကပေါ့.....

" အီးးးဟီးးးဟီးးး ရွှတ် ဦးရယ် ဦးတူကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလားးးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး"

" တောက်စ်!!! ခွေးထက် မိုက်တဲ့ကောင် ကွာ၊ လူသက်မှု ဆိုတာ အနည်းဆုံး 7 နှစ်ကနေ အနှစ် 20 ထိ ကျနိုင်တယ်"

" အိုးးး ဒါဆို မိနွယ် ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း မိနွယ်ကို ကယ်ပါဦးးး အီးးဟီးးး ဟီးးးး"

" နင့် အတွက်ကတော့ မပူပါနဲ့၊ ငါ့တူရဲ့ မန်းမဆိုတော့ ငါ့ တူမပေါ့၊ ဒီအိမ်မှာဘဲ နေ၊ ဟုတ်ပြီလား၊ မညိုတို့ သားအမိလည်း ရှိတာဘဲ၊ အေး ဟို အကောင် အတွက်ကတော့ အင်းးးးး"

" လုပ်ပါဦးလေးရယ် ကိုကျော်နိုင် အတွက် မိနွယ် ဘာလုပ်ပေးရမလည်း"

" အဲ့ဒါတော့ နင်ကိုယ်တိုင် လုပ်မှ ဖြစ်မှာဟ"

" မိနွယ် ဘာ လုပ်ရ လုပ်ရပါရှင်"

" သေခြာလား မိနွယ်"

" သေ သေခြာပါတယ် ဦး"

" အေးး နင် လုပ်ရမှာက -*%%$#@-"

" ရှင်!!!!!!!!!"

..............................................................

ဦးမြအောင် ခေါ်ဆောင်လာသော တရားသူကြီး၏ အိမ်သို့ မိနွယ် လိုက်ခဲ့ရပြီ။ ကိုကျော်နိုင် ပစ်ဒဏ် လျှော့ပေါ့ဖို့ အရေး သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ထိုးကျွေးရမည်လေ။

ဦးမြအောင်ဆိုသည့် ကြောင်ဖါးကြီး လူလည် ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု တရားသူကြီး ဦးဘသာမှာ သူ့အား ကာကွယ်ပေးနေသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ မူးယစ်မှုတိုင်းတွင် ဦးဘသာကြောင့် ဦးမြအောင် လက်တစ်လုံးခြား လွတ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ဦးမြအောင်ကလည်း ဦးဘသာကို ငွေ ပုံအော ပေးထားကာ မကြာခဏ မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီးပေးနေကြ။ ယခု ကိစ္စတွင်လည်း ဦးမြအောင်၏ စကား တစ်ခွန်းနှင့်ပင် အပစ်ဒဏ် ပေါ့လျှော့နိုင်သော်လည်း ဦးဘသာအား မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီး မပေးရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်၍ တူတော်မောင်၏ မိန်းမ နုထွားကြီးကို ထိုးကျွေးရင်း၊ သူလည်း စားသုံးရင်း တစ်ချက်ခုပ် နှစ်ချက်ပျက်ပေါ့။

ဦးမြအောင် ကြိုတင် အကြောင်းကြား ထားသဖြင့် ဦးဘသာ အရံသင့် စောင့်နေသည်။ ပုလင်းတွေ အမြည်းတွေ စုံလင်စွာဖြင့်ပေါ့။

" အဆင်သင့်ပါလား ကိုဘသာရဲ့"

" ဟုတ်ပ ကိုမြအောင်ရေ၊ နားရက် ဆိုတော့လည်း ဟဲဟဲဟဲ၊ ထိုင်ကြပါဦး၊ ဒါနဲ့ သူလေးက ခင်များပြောထားတဲ့ တျောက်လား"

" ဟုတ်ပဗျား၊ သူခမျာ ယောက်ျားအတွက် ပူဆွေးသောက ရောက်နေလို့ ကူညီပေးလိုက်ပါဦး"

အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ 3 လသာ ရှိသေးသဖြင့် တောင့်တင်းနေသော မိနွယ်အား သေခြာကြည့်ကာ

" ပစ်ဒဏ်ကတော့ အနှစ် 20 ထိ ဖြစ်နိုင်တယ်ဗျ"

" ရှင်!!!!"

နဂိုကမှ ရတက် မအေး ဖြစ်နေသော မိနွယ် ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူ၏ ချိန်းခြောက်မှု ထိရောက်သွားသဖြင့် ဦးဘသာ သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ ဒါမှသာ သူ ပြုမူသမျှကို ဒီကောင်မလေး ကျိုးနွံစွာ လိုက်နာမည်လေ။

" ကျွန်မ ယောက်ျားကို ကယ်ပါဦး ဦးတို့ရယ်"

" ဒါကလည်း မင်းရဲ့ ပြုစုပုံပေါ် မူတည်တယ် ကွဲ့"

မိနွယ် မျက်ရည်များ ဝဲလာကာ

" ဟုတ်ဟုတ် ဦးတို့ စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်ရှင်"

" ကဲ ဒါဆိုလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်ကွာ"

" ရှင်!!! ဟို ဟို!!! အခန်းထဲမှာ ဟိုဟာ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား"

" အခန်းထဲမှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ၊ အပြင်မှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ၊ ဘာ ထူးလို့လည်း ကွဲ့"

" ဟို!! ဟို!!!"

မိနွယ် ဦးမြအောင်ကို ငဲ့ကြည့်ရင်း ဘာပြောရမှန်းမသိပေ။

" အော!!! ကိုမြအောင် ရှိနေလို့လား၊ ဘာဖြစ်လည်းကွ၊ ငါပြီးရင် သူလည်း မင်းကို လုပ်ဦးမယ့် ကိစ္စကို"

" ရှင်!!!!!!"

" ကဲ မိန်းခလေး၊ ငါက သိပ် စိတ်ရှည်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်း စိတ်မပါရင် ပြန်နိုင်တယ်နော်၊ မင်း ယောက်ျားကတော့ သူ့ထိုက်နဲ့ သူ့ကံ ပေါ့"

" လုပ်ပါမယ်ရှင်၊ ကျွန်မ လုပ်ပါ့မယ် အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

မိနွယ် အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ကာ နို့နှစ်လုံးနှင့် ပေါင်ကြားကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဖုံး၍ ခေါင်းငုံ့ကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ဦးမြအောင်တို့လည်း အရက် သောက်လိုက်၊ ဆေးလိပ် ဖွါလိုက်နှင့် မိနွယ်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည်။ မိနွယ်ခမျာလည်း ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ဦးလေး အရင်းနှင့် သူစိမ်း အမျိုးသားကြီး ရှေ့တွင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် နေရသည့် ဘဝ။ ချက်ခြင်းပင် သေခြင်စိတ် ပေါက်နေသည်။ ဝမ်းနည်းလွန်း၍ မျက်ရည်ပင် ကျမိသည်။

" ဒီမှာ လာထိုင်"

ဦးဘသာ၏ ဘေးသို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးဘသာက မိနွယ် ပုခုံးကို ဖက်ကာ မေးစိမှ ကိုင်၍ မျက်နှာကို သူ့ဘက် လှည့်လိုက်သည်။

" အလှလေးဘဲဗျ ကိုမြအောင်ရေ ဟဲဟဲဟဲ ရွှတ်!!!!"

မျက်နှာကို နမ်းလိုက်စဉ် မိနွယ် မျက်လုံး မှိတ်ထားသည်။ ဦးဘသာက ပါးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော မိနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

မိနွယ် မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်း မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။ ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း စိထားသော မိနွယ် ပါးစပ်ထဲ လျှာကို ထိုး ကလိနေသည်။ လက် တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးကို စွနေသဖြင့် မိနွယ် ပါးစပ်လေး ဟ သွားစဉ် ဦးဘသာ၏ လျှာကြီး ဝင်လာသည်။

" ဟားးး နို့လေးတွေက ကျစ် နေတာဘဲ၊ ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာကွယ်"

ဦးဘသာ၏ ပြောဆိုမှုကို သိစိတ်က မနှစ်မြို့သော်လည်း သူမအား မြှောက်ပင့် ပြောဆိုမှု အတွက် မသိစိတ်က ကျေနပ်မိသည်။ ဦးဘသာ မိနွယ်၏ လည်ပင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း စောက်ပတ် အကွဲလေးကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်စ်!!!! အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး"

အဖိုးကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မိနွယ် ပါးစပ်မှ ညည်းတွားသံ ထွက်လာကာ ပေါင် အနည်းငယ် ဟပေးမိသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိ!!! အို!!!"

မိနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ဝိုက်စို့ရင်း စောက်စိကို လက်ညှိုး လက်မ ပူးကာ ချေပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ကိုယ်လေး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။ ကျော်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး သုံးလခန့် အလိုး ခံခဲ့စဉ်က ပါးစပ်စုပ်၊ နို့စို့ လောက်သာ ခံဘူးသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကလိ မခံဘူး သဖြင့် အရသာ တွေ့နေသည်။

" ပလတ် ပလတ် ပြွတ်ပြွတ် စိစိဇွိဇွိ အ ဟာ အားးးး ရှီးးး ကျွတ်စ်"

နို့စို့ရင်း လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုပ်လိုက် လုပ်ကာ လက်မနှင့် စောက်စိကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ခါးလေး ကော့လာကာ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။

" ဇွိဇွိစိစိ အအအအ ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအအ အားးး ဟားးးး ရှီးးးး"

မိနွယ် ဖင်ကြီး ကော့ကော့သွားကာ တချီ ပြီးသွားသည်။

" အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး"

လုပ်တတ်လိုက်သည့် အဖိုးကြီး။ ယောက်ျားကိုတောင် မေ့သွားသည်။

" ကဲ ကောင်မလေးရေ ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း"

မိနွယ် ဦးဘသာ ပေါင်ကြားတွင် ကျမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ယခု အချိန်တွင် ကျော်နိုင့်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သွေးသား ဆန္ဒအရ ဘာခိုင်းခိုင်း သူမ လုပ်ပေးရန် အသင့်။ ဦးဘသာ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ရာ

လားးးး လားးးး နည်းတဲ့ လီးကြီး မဟုတ်။

အရှည် 6' ကျော်၍ လုံးပတ်က လက်တစ်စုပ် မကပေ။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် သန်မာ ထွားကျိုင်းလှသည်။ ကျော်နိုင့် လီးထက် ပိုရှည်၍ ပိုတုတ်သည်။ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်၍ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ရာ နီရဲ ပြဲအာနေသော လီးဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်ကာ သေးထွက်ပေါက်လေးကို လျှာ ထိပ်ဖြင့် ကလိလိုက်သည်။

" အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ဟားးးးး"

လီးဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ စုပ်လိုက်ရာ

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ရှီးးးးးး လီးစုပ် တော်တော် ကျွမ်းတာဘဲ ဟားးးးးးး"

ဦးဘသာ ခုံ ကျောမှီပေါ် ခေါင်းမော့ကာ ဇိမ်တွေ့သွားသည်။

သူမအား ချီးမွန်းစကား ပြောသဖြင့် သဘောကျကာ အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်နိုင် သင်ပေးထားတဲ့ ပညာတွေလေ။ 10 mins ခန့် ကြာသော်

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးးးး ရှီးးးး အိုးး ဟိုးးးဟိုးးးး ရပြီ ရပြီ ဟားးးးး"

မိနွယ်လည်း လီးစုပ် ရပ်လိုက်သည်။

" ခုံပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်၊ ဖင်ကို ဒီဘက် ကုန်းထား အေးး ဟုတ်ပြီ အဲ့လိုလေးးး"

ထိုင်ခုံ ကျောမှီကို လက်ထောက်ကာ ဒူးတုတ်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ နောက်သို့ ပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့် ထွက်နေပြီ။ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့်တေ့ကာ မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်၍ စောင့် သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးး လားးး လားးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး တစ်ချက်ထဲနှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ အပျို မဟုတ်ပေမယ့် ထိချက်က ပြင်းလွန်း၍ သားအိမ်အောင့်သွားသည်။ လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းပြန်သည်။

" အင့်!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးး ဟားးး ဟားးး အမလေးးးလေ!!! အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး!!! အင့်!!!ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးး"

တစ်ချက်ခြင်း စောင့်သည် မှန်သော်လည်း အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်စောင့် သွင်းခံရသဖြင့် မိနွယ် ခေါင်း အောက်စိုက်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ သုံးလသာ ရှိသေးသဖြင့် စောက်ပတ်လေး၏ တင်းကျပ်သော အရသာကြောင့် ဦးဘသာ လိုးရတာ တော်တော် အရသာ တွေ့နေသည်။

" ဟားးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ"

စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် မိနွယ် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ် နေရပြီ။ အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ လိုး၍ မိနွယ် ခံလို့ ကောင်းလာသည့် အချိန်ရောက်မှ

" ဗျွတ်ဗလွတ် ဗု အ!!! ဟာ!!! ကျွတ်စ် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလည်း"

" ငါ့လီးကို စုပ်ပေးဦး"

ဦးဘသာ ခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မိနွယ်လည်း ခုံပေါ်မှ ဆင်းကာ စောက်ရည်တွေ ပေနေသော ဦးဘသာလီးကို စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိုးးးး ဟားးးးး"

ဦးဘသာ၏ လီးအား ကုန်းကုန်းကြီး စုပ်နေသော မိနွယ်နောက်သို့ ဦးမြအောင် မတ်တပ်ရပ်ကာ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အုအုအွတ် အဟွတ် အဟွတ်ဟွတ် ဟူးးးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကလည်း ခေသူ မဟုတ်။ ပင့်လိုးလေး စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ သားအိမ်အား အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်စောင့်သဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ငုံနေသော လီးပင် ထွက်လုမတက် ဖြစ်သွားသည်။

" အင့် အင့် အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအုအု ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ "

ဦးမြအောင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ လက်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ဦးမြအောင်က လိုးနေရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အိ!!! အွတ်အွတ် အု"

ရုတ်တရက် ထိုးမွှေသော လက်မ ကြောင့် နာကျင်သွားသော်လည်း ဦးဘသာက ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို အာခေါင်အဆုံး ထိုးသွင်းသဖြင့် အသံမထွက်နိုင်ပေ။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အွတ်အွတ် အဟွတ်ဟွတ်ဟွတ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အအအအ အားးးး ရှီးးးး ဟားးးးးးးး"

ဦးမြအောင်က စောက်ပတ်လိုးရင်း ဖင်ထဲ လက်မဖြင့် မွှေနေသည်မှာ ကြာတော့ ခံ၍ ကောင်းလာသဖြင့် မိနွယ် ဖင်ကြီး နောက်သို့ ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြအောင်လည်း မိနွယ် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။

" ကဲ မိန်းခလေး င့ါ အပေါ်က တက်စောင့်ပေးတော့"

မိနွယ်လည်း ဦးဘသာ၏ လီးပေါ် ခွကာ လက်ဖြင့်ကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဟားးး ဟားးးး"

လီးအဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးဘသာ၏ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ အပေါ်မှ စောင့်တော့သည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ"

မိနွယ် စောင့်၍ ကောင်းနေချိန်တွင် ဦးဘသာက ခါးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးမြအောင်က မိနွယ်၏ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေး စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဇွိဇွိဗျိ!!! အားးး လားးး လားးး ဖင်ကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အအအ အားးးး နာတယ်!!!နာတယ်!!! မရဘူးးး အားးးးး"

မိနွယ် တောင်းပန်နေချိန်တွင် လီးဒစ် မြုတ်ကာစ စအိုပေါက်ထဲ အားဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့် မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်ခမျာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားသည်။ တစ်ဝက်ခန့် ကျန်နေသော လီးကို တံတွေး သုပ်ကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ် ဗလစ်တစ်တစ် အားးးလားး လားး ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!! အမလေးးးလေ!!!!နာတယ်!!! နာတယ်!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

" ဟားးး မိနွယ်၊ နင့်ဖင်ပေါက်က ကျပ်သိပ်နေတာဘဲ၊ နင့်ယောက်ျားက နင့်ကို တစ်ခါမှ ဖင်မလိုးဘူးလား"

ဦးမြအောင် မေးသည့်စကားကို ဖြေဆိုရန် ရှက်သော်လည်း သက်သာလို သက်သာညား ဖြေလိုက်သည်။

" မလုပ်ပါဘူးးး မိနွယ် တစ်ခါမှ ဖင်မခံဘူးသေးဘူးးး အီးးးဟီးးးဟီးးး နာလိုက်တာ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

" ဒါဆို နင့်ဖင်က အပျိုပေါ့၊ ငါက ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာကွ အဟေးးး"

မိနွယ် ပြောမိကာမှ ပိုဆိုးသွားသည်။ ဦးမြအောင်က လီးကို ဖင်ထဲမှ အဆုံးထိ ထုပ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်စောင့် လိုးတော့သည်။

" အင့်!!! ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးဟားးးဟားးး အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အီးးးဟီးးးဟီးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးးဟီးးးဟီးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ"

ဦးမြအောင်၏ ဖင်လိုးချက် ကြမ်းသလို အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးနေသော ဦးဘသာ၏ လီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက် သွက်လှသည်။ လီးကြီး နှစ်ချောင်း၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ် ညှပ်လိုးသည့် ဒဏ်ကို နာကျင်စွာ အံကြိတ် ခံနေရင်း မိနွယ်တစ်ယောက် နာ ကောင်းလေး ဖြစ်လာသည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ စောင့်စောင့် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးး"

ဦးဘသာ၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ သားအိမ်ထဲ ဝင်လာသကဲ့သို့ ဦးမြအောင်၏ သုပ်ရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားသည်။

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု အားးးဟားးးဟားးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ သုပ်ရည်များနှင့် ရောနှောကာ သွေးများ ပါလာသည်။

....................................................

ဦးဘသာ၏ ကောင်းမှုကြောင့် ကျော်နိုင် ထောင် တစ်နှစ်သာ ကျသည်။ ထောင်ထဲတွင်လည်း လူမိုက် အချို့နှင့် ပေါင်းမိကာ လီးပတ်လည်တွင်  ဂေါ်လီ 6 လုံး ထဲ့လိုက်သည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ထဲ ရှိနေသည့် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ ကြုံသလို အလိုးခံ ဘဝသို့ ရောက်ရှိခဲ့ရသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်က ထွက်လာတော့လည်း မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ လစ်လျှင် လစ်သလို အလိုးခံရသည်။

ကျော်နိုင်မှာလည်း မိန်းမ နောက်မီး မလင်းစေရန် လီးကို ဂေါ်လီ ထဲ့ရာတွင် မှားယွင်းမှု တစ်ခုကြောင့် ကလေး မရနိုင်မှန်း မသိပေ။ မိနွယ် ကိုယ်ဝန်ရကာ မွေးလာသည့် သမီးလေး စုစုမှာ တစ်ကယ်တန်း ဦးမြအောင်ကြောင့် ရသည့် ကလေးမှန်း မသိရှာဘဲ သမီးအရင်းထင်ကာ အချစ် ပိုနေသည်။

...........................................................................

ဦးမြအောင်တစ်ယောက် အရက်သောက်ရင်း ယခင်က အဖြစ် အပျက်များကို တွေးနေမိချိန်တွင်

" ဟားး ဦးလေးက သောက်တောင်နေပြီ၊ ကျွန်တော့ကျ မစောင့်ဘူးဗျာ"

" သောက်ရင်း စောင့်နေတာပါကွ၊ ပို့ခဲ့ပြီလား"

" သွားး သမီးလေး၊ ရေချိုး စားသောက်ပြီး စောစောအိပ်တော့၊ ဒီ အချိုရည်ဗူးက ထမင်းစားပြီးမှ သောက်နော်၊ ဒီည စောစောအိပ်၊ မမကို သွားဒုက္ခ မပေးနဲ့တော့ ကြားလား"

" ဟုတ် ဖေဖေ၊ ဘဘ သမီးသွားပြီ"

" အေးအေး သမီးလေး"

စုစု အခန်းထဲ ဝင်သွားမှ

" ဘယ်လိုလည်း ဦးလေး"

" စုစု အိပ်တာနဲ့ လှုပ်ရှားလို့ ရပြီလေ"

" Ok ဗျာ Cheers"

" Cheers!!!!!!!"

...................................................................................

မေမေရွာပြန်သွားသဖြင့် စုစုအား ရေချိုး၊ ထမင်းကျွေးပြီး ပန်းနု အခန်းထဲသို့ စောစောစီးစီး ဝင်ခဲ့သည်။ မိုးက အုံ့နေပေမယ့် အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်နေသဖြင့် အတွင်းခံများ မဝတ်ဘဲ အိပ်ရာပေါ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လဲလျှောင်းနေရင်း မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။

အိမ်အောက်ထပ်တွင် ဦးမြအောင်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက်လည်း နာရီ တကြည့်ကြည့်ဖြင့် အရက် သောက်နေကြသည်။ မိုးက စတင် ရွာနေပြီ။ ည 8:00 ထိုးသော်

" ကဲ ကျော်နိုင်ရေ အိမ်ပေါ် တက်ကြစို့"

" ဟုတ်ဟုတ် ဦးလေး အဟေးး"

မိုးက စတင်၍ သည်းလာပြီ။

" ကလစ်!!! ကျွီ!!!!!"

ဦးမြအောင်လက်ထဲက master key လေးဖြင့် ပန်းနု၏ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် နတ်မိမယ်လေး တစ်ပါး အပူအပင် ကင်းစွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ဦးမြအောင် ကုတင်ပေါ် အသာလေး တက်သွားကာ ပန်းနု၏ လက်မောင်းသား နုနုလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။ လက်မောင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ပါးပြင်ပေါ်ရှိ ဆံပင်များအား ဖယ်ရှားကာ ပါးပြင်အား မထိတထိလေး စော့ကစားလိုက်သည်။ ပန်းနုခမျာမှာတော့ ညနေက မောင်မောင်နှင့် မန္တလေးတောင်ပေါ်တွင် ထိုင်စဉ် သူမ၏ ပါးကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ပတ်လပ်လန်သွားပြီး နို့အုံတွေကို ပွတ်သပ်နေသလို ခံစားရသည်။ နို့အုံတွေကို ကိုင်တွယ်နေသည်က အနည်းငယ် ကြမ်းလာသည်။ အိပ်မက် လိုလို ဘာလိုလိုနှင့် တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးသေး အထိအတွေ့ကြောင့် ပန်းနု ရင်တွေခုန်နေသည်။ သူမ၏ အင်္ကျ ီလေး အပေါ်သို့ တက်သွားကာ လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးက နို့အုံကို ချေနေသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် သူမ မျက်လုံးများ ပွင့်လာသည်။ မျက်လုံး ပွင့်ပွင့်ခြင်း ဦးမြအောင်၏ အဆီပြန်နေသော မျက်နှာကြီးအား အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ပန်းနု လန့်ဖြန့်သွားကာ ကုန်းရုန်းထသည်။

" အိုးးး ဖေမြ!!! ဒါ ဒါဘာလုပ်တာလည်း၊ ဟင်!!ဦး!!!ဦးကျော်နိုင်၊ ရှင်!!! ရှင်တို့ ကျွန်မအခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာလည်း"

" အော် မိုးတွေရွာနေတော့ သမီး အအေးပတ်မှာဆိုးလို့ ဖေမြတို့က လာကြည့်တာပါကွယ် ဟဲဟဲဟဲ"

" အို!!!! မလိုဘူး မလိုဘူးး ရှင်တို့ ကျွန်မ အခန်းထဲက ထွက်သွား၊ အခု ထွက်သွား"

ပန်းနု အော်ဟစ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လိတ်တင်နေသော T-Shirt အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖုံးလိုက်သည်။ ကြောက်စိတ်ကြောင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။

" ဖေမြတို့က စိတ်မချလို့ လာကြည့်တာ ကွဲ့၊ ကြည့်စမ်း ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ၊ အောက်ခံတွေလည်း ဝတ်မထားဘူး"

" အို"

ဦးမြအောင် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ထား၍ ချွန်ထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများက T-Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူရောင် ပါးပါးလေး အောက်မှ အထင်းသား ပေါ်နေသည်။

" ရှင်!!! ရှင်တို့"

" ဝုန်း!!! အင့်"

ပန်းနု ဦးမြအောင်အား စောင့်တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး အခန်း အပြင်ဘက် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။

" ကျော်နိုင် လိုက်စမ်း လိုက်စမ်း"

ကြောင်ကြည့်နေသော ကျော်နိုင် တစ်ယောက် ဦးမြအောင်၏ အော်သံကြောင့် သတိဝင်ကာ ပန်းနု နောက်သို့ ပြေးလိုက်ခဲ့သည်။

" ရှင်!!! ရှင်တို့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာ"

" အပင်ပန်း မခံခြင်စမ်းပါနဲ့ ပန်းနုရာ၊ လာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက်"

ကျော်နိုင်က ပန်းနု လက်မောင်းကို ဆွဲခေါ်သည်။ ပန်းနုလည်း ရုန်းကန်ရင်း

" စုစုရေ၊ စုစုရေ၊ မမကို ကယ်ပါဦး"

" ဖြန်း!!! ဖြန်းးး !!! ဖြန်းးး !!! အားးးး"

ကျော်နိုင်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် ချာကနဲ လဲသွားသည်။ ခေါင်းမူးကာ ခွေခွေလေး လဲကျသွားသော ပန်းနုအား ကျော်နိုင်က  အပေါ်ထပ် အခန်းထဲသို့ ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်ခဲ့သည်။ အပြင်ဘက်တွင် မိုး ထစ်ခြုံး ရွာကာ လျှပ်စီးများပင် လပ်နေသည်။

" ဂျိန်း ဂျလိန်း ဒလိန်းဒိန်းဒိန်း"

ဦးမြအောင်က ပန်းနု အခန်းထဲတွင် အရက်ခွက်လေး မော့ရင်း စောင့်နေသည်။ ကျော်နိုင် ပန်းနုအား ပုခုံးပေါ်မှ ခုတင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။

" ဝုန်းးး!!!! အ"

ကျော်နိုင့် ရိုက်ချက် ပြင်းလွန်းသဖြင့် ပန်းနု တော်ရုံနှင့် မလှုပ်နိုင်ပေ။ ဦးမြအောင် ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။

" ဖေမြရယ် မလုပ်!! မလုပ်ပါနဲ့၊ ပန်းနုကို သနားပါနော်"

ပန်းနု အားတင်းကာ ကုန်းရုံး ထရင်း ခေါင်းရင်းဘက် တိုးကပ်သွားသည်။ ဦးမြအောင်၏ မျက်နှာမှာ ရမ္မက် အဆီတွေ ဖုံးနေသည်။

" အေးပါ!!! နင့်ကို သနားလို့လည်း ငါ အရင်လုပ်မှာပေါ့ဟ၊ မသနားရင် ကျော်နိုင့်ကို အရင်လုပ်ခိုင်းမှာ ဟားဟားဟားဟားးး လာစမ်းဘာကွာ"

ပန်းနု၏ ခြေထောက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။

" အိုးးး လူယုတ်မာကြီး လွှတ်လွှတ်လွှတ်"

ပန်းနု အားကုန် ရုန်းရင်း ဦးမြအောင်၏ ရင်ဘက်အား ခြေထောက်ဖြင့် စောင့် ကန်လိုက်သည်။

" အင့်"

ခွန်အား မပါသဖြင့် လဲမသွားသော်လည်း ဦးမြအောင် ဒေါသ ထွက်သွားသဖြင့် ပန်းနု ဆံပင်အား ဆွဲကာ

" ကောင်မ၊ မဟုတ်လည်း ခံရမယ့် အတူ အသားအနာခံခြင်တယ် ကဲကွာ ကဲကွာ ဖျန်းဖျန်းဖျန်းဖျန်း အားးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်က ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ပန်းနု မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်ကာ ကုတင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် ကျသွားသည်။ ပန်းနု နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်မှ သွေးများ စီးကျလာကာ မလှုပ်နိုင်တော့။ ဦးမြအောင်က သူ၏ အဝတ်များကို လျှင်မြန်စွာ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပန်းနု၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးမြအောင် တံတွေး မျိုချကာ ပန်းနု၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်လိုက်သည်။ ပန်းနုခမျာ ခေါင်းများ မူးနောက်ကာ ဘာမျှ မခုခံနိုင်ပေ။ သူမ ခြေထောက်နှစ်ဖက် လေပေါ် ဝဲသွားသည်။ ကျော်နိုင်ကတော့ သူ့ဦးလေး လုပ်သမျှကို အရက်သောက်ရင်း ဇိမ်ခံ၍ ကြည့်နေသည်။

ဦးမြအောင်သည် သူ၏ လီးကြီးကို တံတွေးစွတ်ကာ ပန်းနု၏ စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ သူမ ရေတိမ်နစ်တော့မည်ကို သိသော်လည်း ရုံးကန်ရန် ခွန်အား မရှိပေ။

" လူယုတ်မာကြီး မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်နဲ့"

" အင့်!!!ဇွိ!!! အား"

လီးဒစ် ဝင်ရုံရှိသေးသည်။ ပန်းနု နာကျင်မှုကြောင့် အော်မိသည်။ ဦးမြအောင် အားစိုက်ကာ ထပ်သွင်းသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်!!! အားးးး နာတယ် နာတယ် အီးးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကြီးမှာ ပန်းနု စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ လီးမှာ ကြီးလွန်းသဖြင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်ထဲရှိ တစ်စုံတစ်ခုက ပိတ်စို့ တားဆီးထားသည်။ ဦးမြအောင် လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်ကာ အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့်!!!!!ဗျိဗျိဇွိဗျစ်  ဒုတ် အားးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!! အင့်!!! အားးးး နာတယ်!! နာတယ်!! အမေရေ!!! ကယ်ပါဦးးး!! အီးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး"

အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်အား စောင့် ဝင်လာသော ဦးမြအောင်၏ လီး ဒဏ်မှာ မသေးလှပေ။ လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ထုတ်ရင်း ခေါင်းငုံ့ ကြည့်လိုက်သည်။ လိင်တံ တလျှောက် သွေးများ ကပ်ပါလာသည်။ ပန်းနု၏ အပျို စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးရသည်မှာ အရိုးနု ဝါးရသကဲ့သို့ တစ်ထုတ်ထုတ်နှင့် အရသာ ရှိလှသဖြင့် ဦးမြအောင် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့် ဆောင့် စောင့်သွင်းကာ လိုးနေသည်။

" အင့်!!!!ဗျိဗျိဗျစ်!!!! အားးးး!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အီးးဟီးးဟီးးး နာတယ် နာတယ် ဇွိဇွိဗျစ် အားးးးကယ်ပါဦး အမေရဲ့ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးး"

လီးတစ်ချက် စောင့်ဝင်လိုက်တိုင်း ထိချက်က ပြင်းလွန်းသဖြင့် သားအိမ် အောင့်အောင့်သွားသည်။ လီးကြီးမှာလည်း နွေးထွေးနုညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ၏ အထိ အတွေ့ကြောင့် သံချောင်းကဲ့သို့ မာတောင်နေရာ ပန်းနုခမျာ မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျကာ ငယ်သံပါအောင် အော်ငိုနေရသည်။ ပန်းနုအော်လေ ဦးမြအောင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက် သွက်လာသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားးးလားးးလားးး ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အီးး ဟီးးးး ဟီးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ......"

ဦးမြအောင် လိုးကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးနေရာ ပန်းနုမှာ အသံမထွက်တော့ဘဲ သတိလစ် မေ့မျောသွားသည်။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးး"

လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ပန်းနု၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်းလိုက်သည်။

" ရှီးးးးဟားးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ ကျပ်ထုပ်ပီး စီးပိုင်နေတာဘဲ ဟားးးးးးးး"

" ဦးလေးကသာ လိုး ကောင်းနေ၊ ဟိုမှာ သတိတောင် မရတော့ဘူး"

ဟုတ်သည်။ ပန်းနု စောက်ပတ်လေး သွေးများ ရဲနေပြီး လူက မလှုပ်တော့။

" ဒါက အစမို့ပါကွာ၊ နောက်ပိုင်း လီး ကောင်းကြောင်း သိသွားရင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ ခံလိမ့်မယ်၊ ကဲ မင်းအလှည့်"

" နေပါဦး ဦးလေးရာ၊ သတိလစ်နေတဲ့ သူကို လိုးရတာ အသေကောင်ကို လိုးနေရသလို feel မလာဘူး၊ သူ သတိရလာပီး ကျွန်တော် လိုးတဲ့ဒဏ်ကြောင့် တအားအားနဲ့ အော်နေတဲ့ အသံလေး နားထောင်ပြီး လိုးရတာမှ အရသာရှိတာဗျ"

" ဒါဆိုလည်း မင်းသဘောပဲကွာ၊ ကဲ အရက်ငှဲ့ပေးဦး"

15 mins ခန့်ကြာသော် ပန်းနု၏ ကိုယ်လေး လှုပ်လာသဖြင့် ကျော်နိုင် အဝတ်များ ချွတ်ကာ အိပ်ယာပေါ် တက်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ပန်းနု၏ T-Shirt အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်ရာ ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်လုံးခန့် ရှိသော ရင်နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ နို့အုံ နှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်၍ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရာ ပန်းနု၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး မာကျစ်ကျစ်ဖြင့် ကိုင်၍ ကောင်းလွန်းနေသည်။

" အ!!! အ!!!!!"

ပန်းနုထံမှ အသံ ထွက်လာသည်နှင့် ကျော်နိုင် စတင် လှုပ်ရှားသည်။ သွေးများ ရဲနေသော စောက်ပတ် အပေါက်တွင် လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပန်းနု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။ ပန်းနု၏ ခေါင်းနံဘေးတွင် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ရာ ပန်းနုမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ထားသည့် အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ ပန်းနု မျက်လုံး ပွင့်လာသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးကို စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ

" အင့်!!!ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်!!!အားးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး ဟီးးးးး"

အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ လီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သဖြင့် ပန်းနုခမျာ မျက်လုံးထဲ မီးများပင် ပွင့်သွားသလို ခံစားရသည်။ နာကျင်လွန်း၍ ရုံးကန်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ကျော်နိုင် ကိုယ်လုံးနှင့် ဖိထားသဖြင့် လှုပ်၍ မရပေ။ ဦးမြအောင်၏ လီးထက် ကျော်နိုင့်လီးက စောက်ပတ်ထဲ အဝင် ကြမ်းလှသည်။ ပန်းနု ခေါင်းများ ယမ်းခါကာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးး ဟီးဟီးး ဟီးးး"

နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ် ငိုကြွေးနေသော ပန်းနု၏ အသံမှာ ကျော်နိုင့်အတွက် နားဝင် ချိုလှသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးစောင့်ထဲ့လိုက်တိုင်း ခေါင်း ခါယမ်းကာ မျက်ရည်များ ဖျိုင်ဖျိုင်ကျနေသော ပန်းနု၏ မျက်နှာလေးမှာ ကျော်နိုင့်အတွက် အလွန်ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။

" အင့်!!!!! ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ်!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး နာတယ်!!! နာတယ်!!! အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အမေရေ!!! အားးးးးးးးးး"

ပန်းနု၏ ငယ်သံပါအောင် အော်နေသည့် အသံကို ပန်းနု မိခင်ခမျာ မကြားနိုင်တော့ပေ။

..................................................................

ယောက်ျားကြီးနှစ်ဦး၏ မညှာမတာ လိုးသည့် ဒဏ်ကို ပန်းနု တစ်ညလုံး လှိမ့် ခံနေရသည်။ မနက်လင်းခါနီးမှ လိုးပွဲ ရပ်သွားသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် စောစောတွင် ကျော်နိုင်က စုစုအား သူ့အဒေါ်တွေထံ သွားပို့ထားသည်။ မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာသွန်း၍ မိုးချိန်းသံကလည်း ဆူညံလှသည်။

" ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးး ဒိန်းးး ဒိန်းး"

နံက် 9:00 ခန့်တွင် ပန်းနု၏ အခန်းတံခါးလေး ပွင့်လာသည်။

ဦးမြအောင်နှင့် ဦးကျော်နိုင် အရက်ပုလင်းများ ကိုင်ကာ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။

" ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးး ဒိန်းးး ဒိန်းး"

" အားးးး မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့တော့!!! နာလွန်းလို့ပါ!!!! အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးးးးးးးးးး"

..........................................................................

စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ပန်းနုမှာ အခန်းထဲတွင် ပိတ်ခံထားရပြီး ဦးမြအောင်နှင့် ကျော်နိုင်၏ မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံရသည်။ တနင်္လာနေ့ နံက် စောစောတွင် ဦးမြအောင်ထံ ဝင်လာသော phone ကြောင့် ဦးမြအောင်တို့နှစ်ယောက်သား ပျာယာ ခပ်နေသည်။ ဒေါ်ညိုတို့ စီးသွားသော ကားသည် လမ်းတွင် တိမ်းမှောက်ကာ ခရီးသည်အားလုံး ပွဲခြင်းပြီး သေဆုံးသွားသည်။ စုစုကို ခေါ်ကာ ဦးမြအောင်တို့ ချက်ခြင်း လိုက်သွားသည်။ မိခင်အတွက် ပူဆွေး သောကရောက်သော်လည်း လက်ရှိ အခြေအနေမှ လွတ်မြောက်ရန် ပန်းနု ကြိုးစားရပြီ။ တံခါးအား အပြင်မှ သော့ခက်ထားသဖြင့် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကို ခုံနှင့် ရိုက်ခွဲလိုက်သည်။ အိပ်ယာခင်းနှင့် ဆောင်များကို ကြိုး အဖြစ် အသုံးပြုကာ အပေါ်ထပ်မှ တွဲလောင်းခို ဆင်းခဲ့သည်။ ဖိနပ်ပင် မဝတ်နိုင်ဘဲ ခြေဦးတဲ့ရာ ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ပန်းနု ဘယ်ကို သွားရမည် မသိ။ မသန့်စင်တော့သည့် မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ချစ်ရသော မောင်မောင့်ထံ အပ်နှံဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ မျက်ရည် စက်လက်ဖြင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးနေစဉ်

" ပန်းနု၊ ညီမလေး"

" ဟင် မမ၊ မမမေလွင်"

" အို ပန်းနု ပန်းနု"

သူမအား ညီမလေး တစ်ယောက်လို ချစ်သော Speaking သင်တန်းဆရာမ မေလွင်၏ ခေါ်သံသဲ့သဲ့သာ ကြားလိုက်ရသည်။ ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်လာရင်း သတိလစ်သွားသော ညီမအရင်းလို ချစ်ရသော ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ပွေ့ထားရင်း မေလွင် တကျော်ကျော် အော်ခေါ်နေမိသည်။

..................................................

မေလွင်ငှားထားသော လုံးခြင်းတိုက်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် မေလွင့်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ငိုရင်း ပန်းနု ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ရင်ဖွင့်နေသည်။

" တောက်!!!! ယုတ်မာလိုက်ကြတာ၊ တိတ်တော့ ညီမလေး၊ မမတို့ လောကကြီးမှာ ရှေ့ရှောက် ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်၊ ဘာမှ အားမငယ်နဲ့၊ မမနဲ့ဘဲနေတော့၊ ညီမလေးကို မမ တစ်သက်လုံး ကာကွယ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

ရင်ခွင်ထဲ ငိုရှိုက်နေသော ပန်းနု ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း နှစ်သိမ့်နေသည်။

..ကျော်နိုင်--ကျော်နိုင်၊ ငါ့ ဘဝကို ဖျက်စီးရုံ မကဘူး၊ အခု ငါ့ ညီမလို ချစ်ရတဲ့ ပန်းနု ဘဝလေးကိုပါ နင်းချေလိုက်ကြပြီ၊ ဒင်းတို့ တစ်နေ့ ဝဋ်လည်ဦးမှာပါ..

မေလွင် ပန်းနုအား နှစ်သိမ့်ရင်း လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်လည် သတိရမိသည်။

............................................................................

မေလွင် အသက် 23 နှစ်တွင် E Major နှင့် ကျောင်းပြီးကာ Speaking သင်တန်းပါ ပြီးသွားသဖြင့် ပြင်ဦးလွင်မှ မန္တလေးသို့ အလုပ်ရှာရန် ဆင်းလာသည်။ ထိုသို့ အလုပ်ရှာနေစဉ် state ကျောင်းတုံးက တစ်ကျောင်းထဲသားခြင်း ဖြစ်သူ ကျော်နိုင်နှင့် စုံသည်။ ထိုစဉ်က ကျော်နိုင် ဘာတွေ လုပ်နေသည်ကို မေလွင်မသိခဲ့ပေ။ ကျော်နိုင်ကလည်း မှောင်ခို ကိစ္စအတွက် နိုင်ငံခြားသား တစ်ဦးနှင့် အလုပ်လုပ်ရန် ကမ်းလှမ်းထားသည်။ ထို နိုင်ငံခြားသားက packing ဖွင့်ခြင်သည်ဟု တောင်းဆိုလာသဖြင့် ဖါခေါင်းများနှင့် ချိတ်ဆတ်ရာ အစဉ်မပြေနေချိန်တွင် ကျောင်းနေဖက် ဖြစ်သော မေလွင်ဆိုသည့် မအူမလယ် မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်က အလုပ်ရှာပေးရန် ပြောဆိုလာသဖြင့် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဖြစ်သွားသည်။

" နင်က speaking ရတယ်ဆိုတော့ အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်ဟ"

" ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလည်း ကျော်နိုင်"

" Company တစ်ခုက နိုင်ငံခြားသားက secretary တစ်ယောက် ရှာခိုင်းထားတယ်ဟ၊ နင် လုပ်လို့ အစဉ်ပြေမလား"

" လစာက"

ကျော်နိုင် လက်သုံးချောင်း ထောင်ပြလိုက်သည်။

" အဲ့ဒီ အထက်မှာဘဲ၊ စာချုပ်တော့ ချုပ်ရလိမ့်မယ်"

" Bond က ဘယ်နှစ်လလည်း"

" သုံးလ ချုပ်ရမယ်"

" လုပ်မယ်ဟာ"

" Ok လေ၊ နင် အလုပ်ရရင် ငါ့ကို တစ်ဝိုင်းနော်"

" အေးပါဟယ်၊ အလုပ်သာ ရပါစေဦး"

" အေး ဒါဆို ငါ မနက်ဖန် ပြောပေးမယ်၊ နင့် ဖုန်းနံပါတ် ပေးထားလိုက်"

" 09-------------"

........................................................

Foreigner နှင့် interview ပြီးနောက် လစာ 5 သိန်းရမည် ဆိုသဖြင့် မေလွင် အပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ Bond စာချုပ် သက်တန်းကို သုံးလ သတ်မှတ်လိုက်သည်။ အပျော်လွန်နေသဖြင့် စာချုပ်ကို အပေါ်ဆုံး တစ်စုံသာ ဖက်ပြီး အောက်က နှစ်စုံအား သေခြာမဖက်ဘဲ မေလွင် လက်မှတ် ထိုးလိုက်သည်။ Foreigner ကတော့ အချိုးအစား ပြေပြစ်လွန်းသော မေလွင့် အား ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံးကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချနေသည်။

အလုပ်စဆင်းရန် ရေချိုး အလှပြင်ပြီး ကျော်နိုင် လာအခေါ်ကို စောင့်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်း Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူနှင့် ဒူးထိဖုံးသော စကပ် ဘေးကွဲ အနက်ကလေး ဝတ်ထားသည်။8:00 am တွင် ကျော်နိုင် ကားတစ်စီးဖြင့် လာခေါ်သည်။ မနေ့က Interview သည့် တိုက်သို့ ရောက်ခဲ့ကြသည်။

" please, sit down" (နိုင်ငံခြားသားနှင့် ပြောသည့် စကားများအား သာဂိ မရေးတက်သဖြင့် မြန်မာလို ရေးသားလိုက်သည်။ ငိငိ)

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်စဉ် ကျော်နိုင်နှင့် နိုင်ငံခြားသား တီးတိုးပြောဆိုကာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် ကျော်နိုင် ပြန်ရောက်လာကာ

" ကဲ မေလွင်ရေ၊ ရုံးခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ၊ လိုက်ခဲ့လိုက်"

မေလွင်လည်း ကျော်နိုင် နောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲ ဝင်သွားသည်။ အခန်း ဖွဲ့စည်းပုံမှာ ရုံးခန်းနှင့် မတူဘဲ မိသားစု အိပ်ခန်းကျယ် ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေပြီး မွှေ့ယာအကြီးတစ်ခု ဖြန့်ခင်းထားသည်။ စက်တီခုံ တစ်စုံသာ ရှိပြီး အလုပ်စားပွဲ မတွေ့ရသဖြင့်

" ကိုကျော်နိုင် အလုပ်ခန်းက ဘယ်လိုကြီးလဲ"

" ဂျောက်"

" ဟင်!!!! ရှင် ရှင် ဒါဘာလုပ်တာလည်း"

ကျော်နိုင် အခန်းတံခါးကို lock ချလိုက်သဖြင့် မေလွင် ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ နိုင်ငံခြားသား ကလည်း တဘတ်ရှည်ကြီး ခါးမှာ ပတ်ကာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။

" ဒါက မင်းအတွက် အလုပ်ခန်းလေ မေလွင်ရဲ့ ဟဲဟဲဟဲ"

" ဒါ ဒါက ဘာသဘောလဲ ကိုကျော်နိုင်"

" ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပါဘူး မေလွင်ရယ်၊ စာချုပ်ထဲက အတိုင်း မင်း ဆောင်ရွက်ပေးလိုက်ရင် အစဉ်ပြေပါတယ်"

ကျော်နိုင် ပစ်ပေးသော စာချုပ်အား ကြည့်ပြီး မေလွင် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ သူမ ကိုင်ထားသည့် စာချုပ်က အလုပ်ခန့်အပ်ခြင်း စာချုပ် မဟုတ်ဘဲ လက်ထပ် စာချုပ်ကြီး။ သတို့သမီးနှင့် သတို့သား နေရာတွင် မေလွင်နှင့် Foreigner လက်မှတ်ကြီး။ အသိသက်သေနှစ်ဦးလည်း ပါသည်။

သွားပြီ။ မေလွင် မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။

" ဒါ!!! ဒါ ဟို စာချုပ် မဟုတ်ဘူး"

" လက်မှတ်ကတော့ မင်းလက်မှတ် အစစ်ပါကွ"

" နင် နင် သက်သက်မဲ့ ယုတ်မာတာ ဖယ်စမ်း"

သူမဘဝ ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ကျော်နိုင့်အား တွန်းကာ တံခါးပေါက်စီ ပြေးသည်။ ကျော်နိုင် မေလွင့် လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

" ဘယ်ပြေးမလို့လည်း မေလွင်ရယ်၊ ဟိုမှာ ရစ်ချက်က သတို့သမီး အသစ်စက်စက်လေးနဲ့ ပျော်ပါးဖို့ အစဉ်သင့် ဖြစ်နေပြီ"

" ဖြန်းးးး အ"

ကျော်နိုင့် ပါးအား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်သည်။

" အော နင်က ငါ့ကို ရိုက်တယ်ပေါ့ ကဲကွာ ကဲကွာ ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး"

မေလွင် မွှေ့ယာပေါ် လဲကျသွားသည်။

" ရစ်ချက်ရေ ဆုတ်ပျက်သွားအောင် တွယ်စမ်းကွာ အဲ့ကောင်မကို"

ရစ်ချက်လည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသော မေလွင့် ခြေထောက်အား ဆွဲလိုက်သည်။

" ခွေးကြီး လူယုတ်မာကြီး လွှတ် ငါ့ကို လွှတ်စမ်း အီးးဟီးးဟီးးး"

ရစ်ချက် ရင်ဘက်အား ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ကာ ရုံးသည်။ မေလွင် လူးလည်းထကာ ရင်ချက် ရင်ဘက်အား လက်သည်းဖြင့် ကုပ်ဖဲ့သည်။

" ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး"

ရစ်ချက်၏ လက်ဝါးက မေလွင့် ပါးပေါ် ဘယ်ပြန် ညာပြန် ကျလာသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်အား ထိန်းချုပ်ကာ ဒူးဖြင့် ဖိထားသည်။ ပြီးနောက် မေလွင့် ဆံပင်အား စုပ်ကိုင်ကာ

" ငါတို့ လုပ်တာ အသာတကြည် ငြိမ် မခံရင် အသားနာလိမ့်မယ် မေလွင်၊ ပြီးတော့ လက်ထပ် စာချုပ်ကြီး ရှိနေတော့ နင် မုဒိန်းမှုနဲ့ တရားဆွဲလည်း အလကားဘဲ ဟားဟားဟားဟားးး"

" လူယုတ်မာတွေ၊ လွှတ် ငါ့ကိုလွှတ် အီးးဟီးးဟီးးးဟီးးးး"

" ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးး အ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေရယ် ကယ်ပါဦးးး အီးးဟီးဟီးဟီး"

ရစ်ချက် ဆုတ်ဖြဲလိုက်သဖြင့် စကပ်အတိုလေး စုတ်ပြဲသွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောက်လေး အောက်တွင် မို့ကြွနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးက သွားရည် ယိုစရာပင်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်နိုင့်ဒူးဖြင့် ဖိထား၍ မေလွင် ရုံးလို့ မရပေ။ သူမဘဝ ရေတိမ်နစ်တော့မည်။

" ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးး အားးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီးးး"

Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူလေး ကျယ်သီးများ ပြုတ်ထွက်ကာ အင်္ကျ ီလည်း ပြဲသွားသည်။ ဘယာစီယာ အဖြူလေးအား အလည်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲစောင့်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။

" အားးး အမေရေ ကယ်ပါဦးးး လူယုတ်မာတွေ လွှတ်လွှတ် အီးဟီးဟီးဟီး အ အ နာတယ် နာတယ်"

ဖြူဝင်းမို့မောက်သော နို့အုံ မာကျစ်ကျစ်လေးအား ရစ်ချက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် မေလွင့် မျက်နာလေး နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

" အားးးးး နာတယ်နာတယ် အီးးဟီးဟီးဟီး"

ရစ်ချက်က နို့အုံနှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းများကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။ နို့ကိုင်၍ အားရသော် အောက်ခံဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

" မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အားဟားးဟား"

မေလွင် အော်ဟစ် ရုံးကန်ရင်း ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ရစ်ချက်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးမှာ ပတ်ထားသော တဘတ်ကို ဖြည်ကာ ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ အရှည် 7' ခန့် ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့်ရှိသော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီး ပေါ်လာသည်။ ရုံးကန်နေသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အား လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။

" မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး"

လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ မြုတ်ဝင်သွားသည်။ ရစ်ချက် မေလွင့် နို့နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးကို စောင့်ထဲ့လိုက်ပြန်သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်!!!အားးးးးးးးးးးးးးးး"

လီးမှာ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ မေလွင့် စောက်ပတ်လေးလည်း စပါးလုံးတစ်ထောက်ခန့် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တားစီးထားသည်။ လက်ရော ခြေထောက်ပါ ချုပ်ထားသလို ဖြစ်သဖြင့် မေလွင် အော်ဟစ်နေရုံမှ လွဲ၍ ဘာမှ မတက်နိုင်ပေ။

ရစ်ချက် အားယူကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့်!!!ဇွိဇွိဗျိဗျစ် ဒုတ်!!!! အားးးးးး သေပါပြီအမေရဲ့"

လီးကို အဆုံးထိ ဆွဲထုပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် ဒုတ် အီးဟီးဟီး နာတယ်!! နာတယ်"

ရှည်လျှား ကြီးမားသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်ထွက်နေသည်။ တစ်ချက် စောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင်စောင့်သောကြောင့် နာကျင်ခံခက်လွန်းကာ မျက်ဝန်းမှ မီးပွင့်မတက် ခံစားရသည်။ လီး တစ်ချောင်းလုံးလည်း စောက်ပတ်မှ သွေးများ နီရဲနေပြီ။ ရစ်ချက်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်း၍ တစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျိဗျိ အားးးးးးး ဇိဇိ ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးး အင့်အင့်အင့်အင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဟားးး ဟားးး ရှီးးးးးးး"

ရစ်ချက်၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မေလွင့် သားအိမ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်။

" Oh!!! good!!! Haaa"

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဗွတ်"

လီးကြီး စောက်ပတ်မှ ကျွတ်သွားစဉ် စောက်ပတ်ထဲမှ ပျစ်ချွဲချွဲ သုပ်ရည်များ သွေးနဲ့ အတူ ရော၍ အံထွက်လာသည်။ ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ချလိုက်သည်။ ကျော်နိုင်ကလည်း ဒူးဖြင့် ဖိထားသော မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

" အဟင့် ဟင့်ဟင့် အီးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး"

မေလွင် မွှေ့ယာပေါ်တွင် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ငိုနေသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။

" မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ နာလှပါပြီ အီးဟီးဟီးဟီးးးးး"

မေလွင်၏ တောင်းပန်မှုကို လစ်လျှစ်ရှုကာ ဂေါ်လီထည့်ထားသော လီးကြီးကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလွင့် စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်ဖြင့် တေ့ကာ

" အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိ!!! အားးး နာတယ်!! နာတယ်!! မရဘူးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုပ်သွားပြီ။ ထပ် စောင့်သွင်းသည်။

" ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်!!!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"

....................................................................................

ထိုအချိန်မှစ၍ မေလွင်တစ်ယောက် ကြေးစားလောကထဲ ရောက်ခဲ့သည်။ သို့သော် အပေါစားတော့ မဟုတ်။ Foreigner သီးသန့်။ ကြေးကြီးသည်။ ကျယ်ငါးပွင့် Hotel တစ်ခုနှင့် ချိတ်ဆတ်ကာ လှုပ်ရှားသည်။ ထို သရုပ်ကိုလည်း Speaking သင်တန်းဆရာမ အနေနှင့် ဖုံးကွယ်ထားသည်။ မေလွင်၏ ရည်ရွယ်ချက်က ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ရင်း၍ ရသမျှ ပိုက်စံဆုကာ အရင်းအနှီး တစ်ခုရလာလျှင် ဒီဘဝမှ ရုံးထွက်ကာ အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြက်သန်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယခု သူမ ဘဝထဲ ညီမလေး အရင်းလို ချစ်ရသော ပန်းနု ရောက်လာပြီ။ ပန်းနုအား ထိုကိစ္စ အသိပေး၍ အဖြစ်။ သူမအား အထင်သေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည်လေ။

..............................................

မမမေလွင်အိမ်တွင် ပန်းနု ရောက်နေသည်မှာ နှစ်လရှိပြီ။ ရံဖန် ရံခါ သောကြာနေ့ ညမျိုးတွင် မမမေလွင်တစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စ ဟုဆိုကာ ညပြန်မအိပ်ဖြစ်။ မနက် ပြန်လာလျှင်လည်း တစ်နေကုန် အိပ်သည်။တစ်ခါတလေ သင်တန်းပိတ်ရက် စနေနေ့တွေဆိုလျှင်လည်း မနက်ကတည်းက အလှပြင်၍ ထွက်သွားကာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာသည်။ မမမေလွင်တွင် ရည်းစားမရှိမှန်း ပန်းနု သိသည်။ မမမေလွင် ဘာလုပ်နေသည်ကို သိချင်သော်လည်း မမေးရဲပေ။ မနေ့ညကလည်း ပြန်မလာဖြစ်ဘဲ မနက် အစောကြီးမှ ပြန်လာပြီး အိပ်နေသည်။ 

ပန်းနုလည်း မမမေလွင် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မည်စိုး၍ ထမင်းဟင်း ချက်ပြီး TV ရှေ့ထိုင်ကာ မနေ့ညက TV စဉ်အောက်တွင် တွေ့ရသော အပြာကားခွေကို ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ မမမေလွင်ထံတွင် ယခုလို ခွေတွေ တွေ့တာ ပထမ အံ့သြမိသော်လည်း ခုခေတ် လူငယ်ဘဲလေဟု တွေးမိကာ ကြည့်ဖြစ်သည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် နီဂရိုးသုံးယောက်နှင့် အဖြူမ တစ်ယောက် 3 Some ဆတ်ဆံပုံကို အပီအပြင် ရိုက်ပြထားသည်။ နီဂရိုးများ၏ လီးတွေက သံချောင်းကြီးများသဖွယ် မာတောင် ရှည်လျှားကာ တုပ်လွန်းလှသည်။ အဖြူမလေးခမျာ တအားအားနှင့် ညည်းညူရင်း ဖင်၊ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ် သုံးပေါက်လုံး အလိုးခံနေသည်။ ပန်းနု ကြည့်ရင်း အသည်းတွေယားကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

" တူတူတူတူ"

" Hello!!! မေလွင်ရေ၊ ဒီကနေ့ date ထားတဲ့ foreigner တွေရှိတယ်၊ ကြေးကတော့ -------

အခန်းနံပါတ်က -------

နေ့လည် 10:00 am မှာတွေ့မယ်တဲ့"

ပန်းနု ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်ခင် တစ်ဖက်မှ ပြောဆိုကာ ဖုန်းချသွားသည်။

ပန်းနု မမမေလွင်၏ hand phone ကို ရင်ခွင်မှာအပ်ကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။

" မမရယ်"

နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ နံက် 8:30 am သာရှိသေးသည်။

အခန်းတံခါးကို အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည်။ မမမေလွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ပန်းနု ဆုံးဖြက်ချက် တစ်ခုကို ချလိုက်ကာ မမမေလွင်၏ နှဖူးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

...................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

ကြယ်ငါးပွင့် Hotel ကြီးသို့ ပန်းနု ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ချိန်းဆိုထားသော room no. သို့ တန်းသွားခဲ့သည်။ ပန်းနု ရင်ခုံစွာဖြင့် လူခေါ် bell ကို နှိပ်လိုက်သည်။

" တင်းတောင်!!! တင်းတောင်"

" ကျွီ!!!! Hello"

အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် foreigner တစ်ယောက် ထွက်လာသည်။

" Hi"

" Please come on"

" yes"

အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ စုစုပေါင်း foreigner သုံးယောက်။ သူမ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်နေသည်။

" Are you Mrs. May Lwin?"

" No. I'm Pann Nu. Mrs. May Lwin is ill, so I come here replace for her."

" Ok. ok. never mind. You are young and beautiful. We like you."

" Thank, sir"

" Do you like sex?"

" No. But I like sex for money."

" Oh!!! ha ha ha ha. Ok ,ok. Do you want to drink?"

" Yes"

Foreigner တစ်ယောက် ငှဲ့ပေးသော အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။

" ဟားးးး"

လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းကာ အနည်းငယ် နွေးထွေးသွားသည်။ Air com ကလည်း အားကောင်းလှသည်။ စကားများ ပြောဆိုကြရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်သောက်သည်။ စိတ်လည်း အနည်းငယ် ရဲတင်းလာသည်။

" Ok, just start now"

Foreigner နှစ်ယောက်က ပန်းနု၏ ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ တစ်ယောက်က ပန်းနု၏ မျက်နှာအား ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း"

နောက်တစ်ယောက်က သူမ၏ နို့အုံကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေသည်။ သူမ၏ အင်္ကျ ီကြယ်သီးများ တစ်လုံးခြင်း ဖြုတ်နေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း" 

ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း လျှာကို စုပ်ခံရသဖြင့် ပန်းနု မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းလည်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး စုပ်နယ်ပြီး ကျန်နို့အုံကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခြင်း ခံနေရသည်။ Foreigner တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ စကပ်နှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပန်းနု၏ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲနေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေကာ လျှက်လိုက်ရာ

" ဟားးးးး ကျွတ် ရှီးးးးးးး"

နို့ရော စောက်ပတ်ပါ အစုပ်ခံရသဖြင့် တခါမျှ မခံစားဘူးသော အရသာကို ခံစားနေရသည်။ ပါးစပ်ကို နန်းနေသူက ပန်းနု၏ လည်တိုင်ကို စုပ်ရင်း လျှာဖြင့် ကလိနေသည်။

" ပြွတ် ရှလွတ်!!! ရှလူးးးးး အားးးး ရှီးးးး"

စောက်ပတ်အား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခံရ၍ အတွင်းသားနုနုများ အမြုံလိုက် ပြုတ်ပါသွားသလို ခံစားရပြီး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ကို လျှက်ရင်း လက်ညှိုး တစ်ချောင်းက စအိုပေါက်ကို ထိုးမွှေနေရာ ပန်းနု ခါးလေး ကော့ကော့သွားသည်။ အမျိုးသား သုံးဦး၏ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်ကို ရေရှည် တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအ ရှလွတ် ပြွတ် ပလပ်လပ် ပျစ် အားးးး ရှီးးးး ဟားးးး အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

ပန်းနု စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ Foreigner သုံးယောက်လည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်ရာ ပန်းနု မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ လီးကြီးတွေက အရှည် 7' ခန့်၊ လုံးပတ်က သူမ လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဒါကြီးတွေကို ခံနိုင်ပါ့မလား။ ပန်းနု တွေးနေချိန်တွင် Foreigner သုံးယောက်က သူမနား မတ်တပ်ရပ်လိုက်သဖြင့် သုံးယောက် အလယ်တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ မနက်က ကြည့်ထားသည့် အပြာကားထဲမှ ပြကွက်အတိုင်း သူတို့၏ လီးကို စုပ်ပေးရတော့မည်လေ။ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်ရှိ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲပြဲအာနေသော ဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် Ohh yes ရှီးးးးးး"

ကျန် လီးနှစ်ချောင်းကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသလို ရှေ့တိုးနောက်စုပ် လုပ်ပေးသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးဟားးးး"

ဒစ်ကို စုပ်လိုက်၊ လိင်တန်ကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ဖြင့် လီးသုံးချောင်းကို အလှည့်ကျ စုပ်ပေးနေသည်။ 15 mins ခန့်ကြာသော် လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး သူမအား မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ပန်းနု ပေါင်ကားပြီး လှဲလိုက်သည်။ တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မြွေဟောက်ကြီး မာန်ဖီနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသော လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ပန်းနု စောက်စိကို ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ

" အ"

ပန်းနု ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာပြီ။ ပန်းနု လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထား၏။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိဗျိ!!!! အူးးးဟူးးဟူး"

အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးက အတားအဆီးမဲ့စွာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ လီးကြီးမှာ ရှည်လျှားလွန်းသဖြင့် သားအိမ်အောင့်သွားသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ"

လီးအထုပ်အသွင်းတိုင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အမြုံလိုက် ကပ်ပါသွားလိုက် ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ Foreigner လည်း လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ပန်းနု ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းထိုးနေသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ အားးးး ဟားးးး ရှီးးးး on yes ဟားးးးး"

ပန်းနု ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ပြီးသွားသည်နှင့် နောက် လီးတစ်ချောင်းက စောက်ပတ်ထဲ တန်းဝင်လာသည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးး"

...............................................................................

သုံးယောက်လုံး လိုးပြီးသွားသော် ပန်းနုလည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသည်။ သားအိမ် အောင့်လွန်းသဖြင့် လက်နှင့် ဖိကာ ကွေးကွေးလေး နေနေရသည်။ 15 mins ခန့် နားပြီးသော် တစ်ယောက်က မွှေ့ယာပေါ် တက်လာကာ ပန်းနုကို လေးဘက် ကုန်းခိုင်းသည်။ ကုန်းထားသော ပန်းနု ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ စအိုပေါက်ကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အ အ"

ပန်းနု ဖင်လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် ထိတ်လန့်နေမိသည်။ ဖင်ပေါက်ကို စိတ်ကြိုက် လျှက်ပြီး လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပန်းနု အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။

" ဇွိဇွိဗျိ!!! အီးးးးးးး"

လီးဒစ်ကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသည်။ အံကြိတ်ထားရလွန်း၍ မျက်နှာကြီး နီမြန်းကာ လည်ပင်း အကြောများပင် ထောင်လာသည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု!!! အားး လားး လားး နာတယ် နာတယ် အီးးး"

လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ နာကျင်လွန်း၍ ပန်းနု ခေါင်းများ ခါယမ်းနေသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး"

လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ Foreigner က ပန်းနု ခါးကို စုံကိုင်ကာ မီးကုန် ယမ်းကုန် လိုးတော့သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

ပန်းနု ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ စောင့်ပြီးသော် လီးကို ဖက်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဘူ!!! အီးးဟီးးဟီးးး"

ဖင်လိုးနေတဲ့ foreigner က မွှေ့ယာပေါ် ပတ်လတ်လှန်အိပ်ကာ ပန်းနုကို အပေါ်မှ တက်စောင့်ခိုင်းသည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျိဗျိ အအအအ"

နောက်တစ်ယောက်က ပန်းနု စအိုကို လီးဖြင့်တေ့ကာ စောင့်သွင်းသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ထဲပါ လီးနှစ်ချောင်း ပင်စတင် ခုတ်သလို စီးချက်ညီညီ ဝင်ထွက်နေသည်။ ပန်းနုလည်း နာကျင်မှုနှင့်အတူ သူမတူသော ခံစားမှကို ရရှိသဖြင့် အော်ဟစ် ညည်းညူနေရသည်။ ကျန်တစ်ယောက်၏ လီးက မျက်နှာအနီး ရောက်လာသဖြင့် ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အုအု အွတ်အွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအု အားးးးးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

Foreigner သုံးယောက်၏ မညှာမတာ လိုးသည့်ဒဏ်ကို တစ်နေကုန်အောင် လှိမ့်ခံခဲ့ရသဖြင့် စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ပါ ပူထူနေပြီ။ ခံတွင်းထဲလည်း သုပ်ညှီနံ့တွေ လှိုင်နေသည်။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် ဒူးများချောင်ကာ နားထဲမှ လေများ ထွက်နေသည်။ ညနေ 4:00 pm မှ လိုးပွဲရပ်သွားသည်။

..............................................................

ပန်းနုနှင့် မေလွင်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းကာ Foreigner သီးသန့် order လိုက်ရင်း ရသမျှ ငွေစုသည်။ တစ်နှစ်ခန့် ကြာသော် ရရှိလာသော အရင်းအနှီးဖြင့် ပြင်ဦးလွင်တွင် ခြံဝန်းလေးဝယ်ကာ အထည်ဆိုင်လေးနှင့် speaking သင်တန်း တွဲဖွင့်ပြီး ဇာတ်မြှုတ်နေကြသည်။ မမမေလွင်က နှစ်ပတ် တစ်ကြိမ် မန္တလေးသို့ ဆင်းကာ ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းများ ဝယ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် အခေါက်က ကျမ္မာရေး လိုအပ်ချက်အရ သွေးစစ်မည်ဟု ဆိုသဖြင့် သွေးဖေါက်ပေးလိုက်ရသည်။ ဒီကနေ့လည်း မမမေလွင် ပြန်အလာကို မျှော်ရင်း ခြံထဲတွင် သစ်ပင် ရေလောင်းနေသည်။

" တီတီတီ"

" လာပြီ မမရေ"

" ဧည့်သည်ပါတယ် ပန်းနုရေ"

" ကျွီ"

" ဟင်"

ပန်းနု ကြက်သေ သေသွားသည်။ မမမေလွင်ဘေးမှ ဆင်းလာသူက မောင်မောင်။ သူမ အသက်တမျှ ချစ်ရသော မောင်မောင်။ ပန်းနု သတိ ဝင်လာကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်သည်။ မောင်မောင် အနောက်က ပြေးလိုက်ကာ ပန်းနု လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားလိုက်သည်။

" ဘာလို့ ပြေးတာလည်း ပန်းနုရယ်"

" လွှတ်!! ပန်းနုကို လွှတ် အီးဟီးဟီး ပန်းနု ခန္ဓာကိုယ်က မသန့်စင်တော့ဘူး အီးဟီးဟီးဟီး"

" ကိုယ်ချစ်တာ ပန်းနုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မဟုတ်ဘူးလေ။ ပန်းနုကို ချစ်တာလေ။ ကိုယ့်ကို ခွဲမသွားပါနဲ့တော့ကွာ"

" အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

" ကိုယ်လည်း ပန်းနု ပျောက်သွားထဲက စိတ်လေပြီး လုပ်ခြင်ရာလုပ်၊ မိန်းမ တကာနဲ့ အိပ်ခဲ့တာဘဲ၊ ပန်းနုကို ကိုယ် ခွင့်လွှတ် နားလည်တယ်၊ ချစ်လည်း ချစ်တယ်"

" ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ ညီမလေး အိမ်က ထွက်လာကတည်းက မောင်မောင် လိုက်ရှာနေတာ အရူးတပိုင်းဘဲ၊ မမတို့ ပြင်ဦးလွင် ရောက်ကတည်းက ညီမလေး မျက်နှာ ညှိုးနေတာ မကြည့်ရက်လို့ မန္တလေး ရောက်တိုင်း မောင်မောင့် အကြောင်း စုံစမ်းခဲ့တယ်၊ ပြီးခဲ့တဲ့လက လမ်းမှာ တွေ့ရင်း ပန်းနုကို တွေ့ခြင်ကြောင်း၊ သူ လိုက်ရှာနေကြောင်း ပြောတယ်၊ မမက ပန်းနုရော မောင်မောင်ပါ သွေးစစ်လို့ Ok မှ ပေးတွေ့မယ်လို့ ပြောထားတာ"

" ဒါ ဒါဆို"

" ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ မမတို့ သွေးစစ်တာ result က ok တယ်"

" ဟုတ်တယ် ပန်းနုရဲ့၊ ဦးမြအောင်တို့လည်း ဖရိုဖရဲတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်၊ ကျော်နိုင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဓါးထိုးခံရလို့ သေသွားတယ်။ ဦးမြအောင်လည်း ပစ္စည်းတွေ အဖမ်းခံရလို့ ဘဝတွေ ပျက်ကုန်ရော၊ နောက်ဆုံး စုစုကို အကြွေးရှင် နိုင်ငံခြားသားတွေက ဝိုင်းပြီး မုဒိန်းကျင့်လိုက်တာ သွေးလွန်ပြီး သေသွားတယ်၊ ဦးမြအောင်လည်း သမီးစိတ်နဲ့ စိတ်ကျရောဂါဖြစ်ပြီး သေရော"

" အို စုစု ညီမလေးရယ် အဟင့်ဟင့်"

" စုစုလေးအတွက် စိတ်မကောင်းပေမယ့် ဦးမြအောင်တို့ ဝဋ်လည်တာဘဲလေ"

" ကဲ မငိုပါနဲ့တော ပန်းနုရယ်၊ ကိုယ့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မင်းမျက်ရည် ထပ်မကျစေရတော့ပါဘူးကွယ်"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

" အိုးးး မမရှိတယ်လေ"

" ရှိ ရှိကွာ၊ ဒီက လွမ်းနေရတာ ကြာပေါ့ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

မောင်မောင် ပန်းနု၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေသည်။

" မောင်မောင်နော် ပြောလေ ကဲလေ အဟွန်း"

ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးနေသည်ကို ပြုံး ကြည့်ရင်း မေလွင် ခြံထဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။ အခုတော့ မုန်တိုင်း ပြီးလို့ ပန်းတွေ ပွင့်နေပြီလေ။


The end (ငါ့လင် သာဂိ)


........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။