Sunday, January 28, 2024

ကလေးအဖေ ကိုလူပျို (စ/ဆုံး)

ကလေးအဖေ ကိုလူပျို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)

အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်စေချင်သည်။

ကျွန်တော်တို့ ယောင်္ကျားလေးတွေရဲ့ ဘဝမှာ တချိန်ချိန် ဖခင်စိတ်လေး ပေါ်တက်တယ်။ အဲဒီအချိန်က ဆယ်ကျော်သက်အချိန်မှာ၊ ဒါမှမဟုတ် လူလတ်ပိုင်း အချိန်မှာ ဘဝရဲ့ တချိန်ချိန်မှာပေါ့။ အဲဒီဖခင်စိတ်လေး ပေါ်လာရင် ကလေးလေးတွေ မြင်ရင် ချစ်စရာကောင်းကောင်း မကောင်းကောင်း ကလေးမြင်ရင် ချီချင်တဲ့ စိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်တော့တာ။ 

ကလေးချီလာတဲ့ ကလေးအမေ တွေ့ရင် ကပြာကယာ အနားရောက်သွားပြီး ကလေးကိုတောင်းချီတော့တာပဲ။ လက်ထဲရောက်တာနဲ့ ကလေးကို ပွေ့ယူ ၊ ချီမြှောက်၊ ကလူလိုက် ၊ မြှူလိုက် လုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒါက သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားတဲ့ ဖခင်စိတ်လေ ။ ယောင်္ကျားလေးတိုင်း ကြုံဖူးကြမှာပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ အိမ်ထောင်မရှိသေးရင် အိမ်ထောင်ကျတက်တာပဲ။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးမရသေးရင်လဲ ကလေးယူကြဖို့ အသားကုန် ကြိုးစားတော့တာပါပဲ။

မိဘတွေနဲ့ ကလေးမိဘတွေကရော ကလေးအမေတွေကရော ကျော်ကြီးကို

" ဒီကောင် ကလေးအတော်ချစ်တက်တာပဲ "

လို့ ကလေးချီပြီး မြှောက်ကာမြှောက်ကာကလူနေတဲ့ ကျော်ကြီးကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတက်တယ်။ ကျော်ကြီးက ကလေးပါးနှစ်ဖက်ကို ရှလူးကနဲ့ ရွှက် ကနဲနေအောင် မွှေးပြစ်လိုက်သေးတာ။ ကလေးချစ်တက်တော့ ကလေးအမေ ရှိတဲ့ အိမ်တွေဆို ကျော်ကြီး မကြာမကြာရောက်လေ့ရှိတယ်။ တချို့က ကလေးချစ်တက်ပေမယ့် ကလေး ဝေယျာဝစ္စ ၊ ကလေး အနွံတာ ကိုကျ မခံချင်ကြပြန်ဘူး။ ချစ်ပဲ ချစ်တက်တာ၊ ကလေးမှာ ပေရေနေရင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတာတို့ ဘာတို့ မလုပ်ပေးချင်ကြဘူး။ ချစ်စရာလေးမို့ ကောက်ချီလိုက်တာ၊ ယူချီလိုက်တာပဲ၊ ကလေးချီထားရင်း ကလေးက ရှုူးလဲပေါက်ချရော

" ဟဲ .. ပလုတ်တုတ် နင့်သားက ငါ့အပေါ် ရှုးပေါက်ချတယ်တော့ ပြန်ယူ..ရော့နင့်ကလေး၊ တော်ကြာ ငါ့ကို အပျိုကြီးဆီက သေးစော်နံတယ် ပြောနေမယ် ...."

" ဟား ဟား ဟား ဟား"

ကလေးအမေရော ၊ ကလေးချီဖို့ စောင့်နေတဲ့ ကျော်ကြီးရော ကလေးရှုးပေါက်ချလို့ ညံညံစီဖြစ်သွားတဲ့ ရွာလယ်က အပျိုကြီး တင်တင်စိန် ကိုရော အားလုံးက ဝိုင်းရယ်ကြပါရော။ ကလေးလဲ ရယ်သံတွေကြောင့် လန့်ပြီး ဗြဲ ကနဲ့ ထငိုပါရော။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးက ကလေးကို လှမ်းယူရင်း ....

" လာလာ ပူတူးတူးလေး "

ဆိုပြီး လှမ်းယူရင်းလေထဲ မွှေ့ရင်း 

" ကဲ အနှီးတထည်ပေးပါဦး ကလေးအမေ ၊ကျွန်တော် လဲပေးမယ်"

ဒါနဲ့ ကလေးအမေလဲ အိတ်ထဲထည်လာတဲ့ အနှီးတထည်ထုတ်ပေးလိုက်တော့ ကျော်ကြီးက ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ပဲ လဲပေးလိုက်တော့တာ။ ကလေးက သဘောတွေကျပြီး တခစ်ခစ် ထရီတော့တာပဲ။ ဒီတော့ ကလေးမိဘတွေက 

" ကျွမ်းလှချည်လား ကျော်ကြီးရ နင်က လူပျိုသာဆိုတာ ၊ ခလေး အနှီးလှယ်ပေးတာများ ကလေးအဖေရင်းထက်တောင် သာသေး၊ သပ်ရပ်လို့၊ ငါ့လင့်တောင် ခုထိ မလုပ်တက်သေးဘူး ...."

" သူလုပ်တက်တာတော့ ရှိမှာပေါ့ အမရဲ့"

" အေး သူလုပ်တက်တာ ကလေးဖြစ်အောင် ဟဲ့ "

ဆိုပြီး ကလေးအမေက သူ့အဖေဘက် မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလိုက်တော့တယ်။ အဲလို ကျော်ကြီးတို့က ကလေး ဝေယျာဝစ္စလည်း ကျွမ်းကျင်တယ်။ တခါတလေ ကလေးချစ်တက်မှန်း သိတော့ ရွာထိပ်က ကလေးများတဲ့ ဒေါ်ဖဲ ဆို

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး ငါ ရွာလည်ပိုင်း ကိစ္စရှိလို ငါ့ကလေး ခဏကြည့်ထားပေးစမ်းပါဟာ"

ဆိုပြီး ကလေးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေပါတဲ့ ဆွဲခြင်းတလုံးနဲ့ ထားခဲ့ပြီး ပျောက်သွားတာတနေကုန်ပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ကလေးကို သူ့အချိန်နဲ့သူ ထိန်းထားပေးတာ အိမ်က အဖေနဲ့အမေက အိမ်အလုပ်တွေ မကူလုပ်ပေးတော့ ပူညံပူညံ။ တခါတလေ ပေးစားတာတောင် ခံရသေးတာ နင့်မယား ကလေးမိုလို့လားတဲ့။

.................................................................

အဲလို ကလေးချစ်တက်တဲ့ စိတ်ကြောင့် ပဲ ကျော်ကြီးတစ်ယောက် ကလေးအဖေ ကိုလူပျို တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ရတော့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက ကျော်ကြီးအသက်က (၁၆) လောက်။ ကလေးချစ်တက်တဲ့ လူဆိုတော့ ကလေးအမေတွေနဲ့ တရုန်းရုန်း နေကြတာပေါ့။ 

သိပ်မကြာပါဘူး ။ ကျော်ကြီး အမ လင်နောက်လိုက်ပြေးပါရော။ ထုံးစံအတိုင်း ကျော်ကြီးတို့ ဒေသခံ လှေသမားနဲ့ပဲပေါ့။ တိုက်နယ် ဖြစ်နေတဲ့ ရွာကြီးဆိုတော့ မြို့မကျ၊ တောမကျ အရပ်ပေါ့။ အဓိက အလုပ်က ပင်လယ်ထွက် ငါးဖမ်း၊ ရေထွက်ပစ္စည်း တွေ ထုတ်လုပ်ပြီး အသက်မွေးကြတာပါပဲ။

ဖြစ်ချင်တော့  အမ လင်နောက်လိုက်သွားတာကို အဖေက သဘောမတူဘူးလေ။ အကြောင်းပြတာကတော့ သူ့သမီးက ငယ်သေးလိုတဲ့။ ဟုတ်မပေါ့ အမ အသက်က အဲဒီတုန်းက (၁၇) (၁၈) လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ငယ်တော့ မငယ်တော့ပါဘူး။ အဖေက သားမက်ကို သဘောမကျတာကလည်း နဲနဲသောက်တက် စားတက်တဲ့ သားမက်နဲ့ အဖေက အရင်က တဝိုင်းထဲထိုင်သောက်ပြီး တရုံထဲ အောကား (အပြာကား) ကြည့်ဖူးခဲ့ကြကတော့ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် ( ကျားကျားချင်း ခြေမြင်) တဲ့သူ အချင်းချင်းတွေ မဟုတ်လား။ 

ယောက်ဖက အမထက်တော့ အသက်ကြီးတယ်၊ နဲနဲလဲ လိုင်းစုံတယ်။ လှေသမားလောကသားပဲ၊ အသောက်အစား ရှိမှပေါ့၊ တခါတလေ လနဲ့ချီကြာ ပင်လယ်ထွက် ၊ ကမ်းကပ်တော့လဲ ဖာလေး ဘာလေးလဲ ချချင်ချမှာပေါ့။ ဒါကလဲ မဆန်းပါဘူး။ 

အမေကတော့ 

" ကိုဘမောင် ရယ် ၊ သီးချိန်တန်သီး ပွင့်ချိန်တန် ပွင့်တာပဲတော် ၊ လင်ယူ၊သားမွေးတာ ဆန်းသလားတော်"

ဆိုပြီး လာပြန်အပ်တာကို လက်ခံတယ်၊ နှစ်ဖက်မိဘတွေက အကျဉ်းရုန်းမင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်ကြတယ်။ အဲဒီနောက် ယောက်ဖ မိဘခြံဝန်းထဲ မှာ အိမ်ငယ်ငယ်လေး ဆောက်ပြီးခွဲနေကြတော့တယ်။ ရွာအစွန်တော့ နဲနဲကျတယ်ပေါ့။ ယောက်ဖအမေ အိမ်နဲ့ နီးတယ်ဆိုရင်တောင် နယ်ဓလေ့အတိုင်း  ခြံကျယ်ဝိုင်းတွေဆိုတော့ နဲနဲတော့ လှမ်းတယ်။ 

ထုံးစံအတိုင်း မကြာပါဘူး ။ အမလည်း ဗိုက်ကြီး၊ ကလေးမွေးတာပဲ ။ ယောက်ဖ ကိုအောင်ကြီးလဲ ငါးဖမ်း လှေပြန်လိုက်ပေါ့။ အမ ကလေးမွေးပြီးတဲ့ အချိန်ထိ ကျော်ကြီးက ရွာမှာ သိပ်မရှိဘူး။ ရွာနဲ့ အနီးဆုံး မြို့ကြီးမှာ ရောက်နေတာ။ ဦးလေးတော်သူရဲ့  တွင်ခုံမှာ ပညာသင်၊ ဝိုင်းလုပ် ဝိုင်းစားပညာသင် ဘဝနဲ့ပေါ့။ ကျော်ကြီးက (၉)တန်းထိတော့ ကျောင်းနေဖူးတယ်။ ဒီတော့ ရွာအလုပ် ငါးဖမ်း၊ပိုက်ချလဲ မလုပ်ချင်တော့ မြို့နဲ့ သွားသွားပြန်ပြန် ဝေလေလေပါ့။ ဒီတော့ လဲ ဦးလေးမှာ ဦးလေးသားတွေနဲ့အတူ မြို့စရိုတ်ဆန်ဆန် ကာလသားပေါက်စတို့ တက်အပ်တဲ့ စော်ငန်း၊ မှန်းထု၊ အပြာကား ကြည့်တာတွေ တက်နေပြီ။ ဖာတော့ မချဘူးသေးဘူး။ အဲဒီခေတ်က ခုခေတ်လို ဖုန်းနဲ့ အိပ်ယာထဲ ပက်လက်လှန် အပြာကားကြည့်လို့ မရသေးဘူး။

အမ ကလေးမွေးပြီး တနှစ်ကျော်လောက်ရှိတော့ ရွာအလည်ပြန်လာချိန် အမေက အဲဒီညနေမှာပဲ

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး နင်ပြန်လာတာနဲ့ အတော်ပဲ ၊ ဒီညကစပြီး နင့်အမနဲ့ အဖော်သွားအိပ်ပေး၊ နင့်ယောက်ဖက လှေထွက်နေတာ၊ နင့်အမက ကလေးတဖက်နဲ့၊ သူ့အိမ်ကလဲ ရွာစွန်ကျတာဆိုတော့ ညရေးညတာ အဖော်ရအောင် ကြားလား"

ဟိုက် သွားပြီ။ ရွာရောက်ခိုက် ဘော်ဒါဟောင်းတွေနဲ့ လည်ပတ်မလားမှတ်တယ်။ တခါတလေ ရွာပြန်လာရင် လူပျိုပေါက် ထုံးစံ အဖေနဲ့ အမေ ညဉ့်နက်ထလိုးကြတာ ထချောင်းကြည့်ရမလား မှတ်တယ်။ အမေက အဲဒီအချိန် အသက်က (၄၀) အရွယ်ကောင်း၊ ပိန်ပိန်ပါးပါး ၊ အဖေက (၄၅) အရမ်မြင့်မြင့် နဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ ကိုယ်ခန္ဓာ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်သန်တုန်း မြန်တုန်း အရွယ်ဆိုတော့ တပါတ် (၂) ကြိမ်လောက်တော့ လိုးကြသေးတာပဲ။ အဲ တခါတလေ မနက်လင်းစွဲလေးပါ ထဆွဲတက်သေးတာ။ အပြာကားတွေရဲ့ ကောင်းမှုကြောင့် ရွာထဲက လင်မယားတွေ ထဲ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေလည်း ကြားရတက်တယ်။ အထူးသဖြင့် မိန်းမချင်း နေ့လည်ဘက်အားရင် သန်းရှာ၊ အတင်းတုတ်ကြတဲ့အချိန် ပြောထားတဲ့ ခြင်ထောင်စကားတွေက ရန်လဲ ဖြစ်ကြရောတစ်တစ်ခွခွ ပေါ်ကုန်ပါလေရော။

ဟိုတခေါက်  ရွာရောက်တုန်အချိန်း ခြေရင်း နှစ်အိမ်ကျော်က မိကရင်မ နဲ့ သူ့အိမ်မျက်စောင်းထိုးက ဒေါ်လေးတင်စိန် ဆဲကြဆိုကြတာ (ကျော်ကြီးတို့ အရပ်အခေါ် အန္တရာယ်ကင်း ရွတ်တာတဲ့) 

မိကရင်မက ဒေါ်လေးတင်စိန်ကို

" ဖေလိုးမ ဖင်ခံ၊လီးစုတ်မ မသာမ၊ မောင်တစ်ရာ မောင်လိုးမ......ဖေလိုးမ ... လိုးမ "

ဒေါ်တင်စိန်ကလဲ မိကရင်မကို ပြန်ဆဲတာက 

" မသာမ၊ ငါက ငါလင်ငါခံတာ ဘယ်အပေါက်နဲ့ခံခံ နင့်စောက်ပူပါလားဟဲ့၊ စောက်ကောင်မ ကောင်မ နင်သာ ဖေလိုးမ အစစ်၊ လင်တရာလိုးမရဲ့ မသာမ "

ကြားရတာတွေက ဟုတ်၊မဟုတ်တော့မသိဘူး၊ တယောက်နဲ့တယောက် အနိုင်ရအောင် အပြိုင်ကြဲကြတာ၊ ဆဲကြတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲ ကျော်ကြီး အဖေနဲ့ အမေကတော့ ခေတ်မီကုန်ပြီ။ ဒီတော့လဲ အရင်က အမေ ရေချိုးတဲ့ အခါ ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ဟိုပွတ်၊ဒီပွတ်လောက်ပဲ၊ ခုဆို အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဆပ်ပြာတွေ အမြှုပ်ထအောင် လုပ်၊ မက်တပ်ရပ်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်တာ၊ ဒါတင်မကဘူး တင်ပါးကြားထဲလဲ ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာ နှိုက်ဆေးကြော ချိုးတော့တာ။ ရင်လျားထမိန်ကြီးကို ပါးစပ်ကကိုက် ၊ ရေဖလားကြီးနဲ့ အတွင်းဖက်ထိ လောင်းချ ချိုးတာ။ ညနေဆည်းဆာချိန် ရေစိုထမိန်နဲ့ ဝင်းဝါနေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ အမေ့အလှကို ကြည့်ရင် ကျော်ကြီးတောင် စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာမိတယ်။ 

အဖေလဲ ဘာထူးလဲ ။ လက်ထဲ ဆပ်ပြာအမြုပ်ထအောင်လုပ် ပုဆိုးခါးကြားထဲထည့် လီးကို သေချာ ဂွင်းတိုက်သလို ဆေးကြော ပွတ်တိုက် ရေချိုးတာပဲ။ သေချာတာက အဲဒီညဆို အဖေနဲ့ အမေ ဖောင်းဒိုင်းကြတာပဲ။ အတူအိပ် ကလေးငယ်တွေ မရှိကြကြတော့ အိပ်ခန်းထဲလည်း မအိပ်ကြတော့ဘူး။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်ကြတာ။ ကျော်ကြီးကလဲ ရွာပြန်ရောက်ရင် လူပျိုပေါက် ထုံးစံ လည်ပတ်နေတော့ ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်၊ အိပ်တာကလည်း အိမ်အောက်ထပ်က ကွပ်ပြစ်လေးမှာပဲ အိပ်တာ။ အဖေနဲ့ အမေ အလုပ်ဖြစ်ချိန်လောက်မှ နောက်ဖေး မီးဖိုက အိမ်ပေါ် ခြေဖြတက်၊ အရင် အမအိပ်ခဲ့တဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အသာဝင်၊ အဝတ်နဲ့ ကာထားတဲ့ ခန်းစီးလေးကြားက အပီချောင်းတော့တာပဲ။ အပြာကားကြည့်ရတာထက် သာတယ်။ ခုဟာက Live Show လေ။ 

လရောင်ဖြာနေတဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အဖေနဲ့ အမေက အစုတ်၊ အမှုတ် တွေရော၊ ဒေါ့ကီတွေရော တပေါင်ကျော်တွေရော နည်းပေါင်းစုံနဲ့ သိမ့်သိမ့်တုန် လိုးကြ ဆော်ကြတာပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ချောင်းရင်း စိတ်ထဲ အဖေ့နေရာကေန ဝင်ခံစားပြီး  ဂွင်းထုပြစ်တာပဲ။ ကောင်းလိုက်တာ လရည်တွေဆို ဖျောကနဲ ဖျောကနဲ့ ပန်းပစ်တာ ပုဆိုးတထည် အမြဲ အပိုယူထားရတယ်။ သြော် ဒါကြောင့်လဲ လင်မယားတွေ ကာမဂုဏ် အရသာကို စွဲလန်း ခံစားကြတာကိုး။ မနက်လင်းတော့လဲ အဖေနဲ့ အမေက ရုပ်တည်ကြီးတွေနဲ့ပါပဲ။ ကျော်ကြီးကတော့ အမေ့မျက်ဝန်းလေး ညိုနေတာကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုလေး ဖြတ်သန်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

............................................................................................

ဒီလိုနဲ့ ညနေစောင်းတော့ လွယ်အိတ်လေး လွယ်ပြီး အမအိမ်ဖက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ လွယ်အိတ်ထဲ အပြာစာအုပ်လေးနဲ့ လိုးနည်း ၊ လိုးကွက်တွေကို ကွက်ကွင်းကွင်းကွင်း ဖင်ခံ၊ လီးစုတ် ပုံတွေပါတဲ့ အနောက်တိုင်း သူတွေရဲ့ လုံးတီးပုံတွေပါတဲ့ မဂ္ဂဇင်း ဆိုဒ် စာအုပ်လဲပါတယ်။

အိမ်ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်တာ အမအိမ်က သစ်ပေါဝါးပေါ အရပ်ဆိုတော့ ခြံဝန်းထဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထရံကာ၊ ပျဉ်ခင်း အိမ်လေးပါပဲ။ အိပ်ခန်းကိုထားပေမယ့် အဝတ်ခန်းစီးလေးပဲ ကာထားတယ်။ အိမ်ခြေရင်းဖက်တော့ သစ်ခွဲသားတွေ စုပုံထားတယ်။ နောက်နှစ်လောက်မှာ အိမ်ဆောင်မယ် ထင်ပါတယ်။

အမက သနပ်ခါးအဖွေးသားသားနဲ့ တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ တီရှပ်ပွပွကို လှန်ကာ သူ့သားကို နို့တိုက်နေတယ်။ အမက သာမန်ရုပ်ရည်ပါပဲ။ ငယ်ရွယ်တဲ့ဂုဏ်လေးပဲ ရှိတာပါ။ အပျိုဘဝတုန်းက နို့တွေသိပ်မထွားပေမယ့် အခု ကလေးနို့တိုက်နေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ အမနို့လုံးကြီးတွေက ပြည့်ဝန်းတင်းကားပြီး အယ်ထြက်နေတာပဲ ။ ဥရောပ ပျိုဖြူ တွေရဲ့ ရင်သားတွေလိုပဲ ။ သူ့သားကလဲ နို့စို့နေလိုက်တာ  တပြွတ်ပြွတ်နဲ့။ အမက

" ဟဲ့ကျော်ကြီး ထမင်းမစားရသေးရင် စားလေ"

" စားခဲ့ပြီးပြီ အမ "

" အော် အေး အေး ပြီးရော"

ကျော်ကြီလဲ ကလေး ချစ်တက်တော့ အမရင်ခွင်ထဲက ကလေးကို ချီမယ်လုပ်တော့ 

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး နောက်နေ့မှ ချီချင်ချီ ၊ ခဏနေ နင့်တူ အိပ်တော့မှာ၊ မဟုတ်ရင် တော်ရုံ မအိပ်ဘူး ဟဲ့ နင့်တူက "

ကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင်က နို့စို့ရင်း မျက်လုံးစင်းနေပြီ။ယောက်ဖနဲ့ သိပ်မတူဘူး၊ မျက်နှာကျက ကျုပ်နဲ့ လိုလို၊ အမနဲ့လိုလို တူနေတယ်။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ကလေး မချီတော့ပါဘူး။ အမနား တိုးကပ်ထိုင်ရင်း 

" အမက လင်ရမှ ပိုလှလာတယ်နော် "

ဆိုပြီး အမပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ့ မွှေးလိုက်တယ်။ အရင်ကထဲကလဲ အမနဲ့ ဒီလိုပဲလေ ကျော်ကြီးတို့ မောင်နှမက နေနေကြတာ၊ ရယ်စရာ မောစရာတွေ ပြောပြီး ထု၊ရိုက်၊ ဆွဲစိတ်နေကျလေ။ အမက အိမ်လည်တက်တဲ့ အလေ့အထလဲ မရှိဘူး၊ အောင်သွယ်ကောင်းလို့ လင်ရတာလား မသိ၊ နောက်မှ မေးရဦးမယ်။

" အံမာ မြှောက်နေပြန်ပြီ မောင်နှမချင်းကို"

" တကယ်ပြောတာဟ အမအပျိုတုန်းက ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့ ကြည့်ရတာ အဆင်ကို မပြေဘူး၊ ခုမှ ဖင်တွေ၊ရင်တွေ တလုံးတခဲကြီးဖြစ်လာတာ ဟီးဟီ လင်နဲ့ တည့်တယ်ထင်တယ်"

" ဟဲ့ ကျော်ကြီးရယ် ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ လင်နဲ့ တည့်ရတယ်လို့၊ ငါ့လင်က ပင်လယ်ပဲ ခဏခဏထွက်နေရတာ တည့်ချိန်တောင် သိပ်မရှိဘူး"

" အဲ့ဒါကြောင့်နေမှာ အမရဲ့၊ လင်နဲ့ အနေများရင်လဲ ပိန်တယ်၊ တချို့ လင်ရပြီး ပိန်လိန်သွားတာပဲ"

" ဟုတ်လား ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ကျော်ကြီးလဲ အမနားနား ကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေသံနဲ့

" အဲဒါ လင်ပူ၊ လီးပူမိတာ အမရဲ့၊ လင်က မညှာမတာ ညတိုင်းလိုး၊ နေ့တိုင်းလိုးလို့ လီးပူမိတာ အမရဲ့၊ ငါတို့ ယောကျ်ားလေးတွေလဲ ဂွင်းထုတာ များရင် ပိန်တယ်လေ "

" အောင်မလေး ကျော်ကြီးရယ် ငါ့လင်က ခဏခဏ ပင်လယ်ထွက်၊ လှေပဲ လိုက်နေချိန္က များနေတာ နင်ပြောတဲ့ လင်ပူလဲ အမိမခံရပါဘူး"

" ဒါကြောင့် အမဖင်ကြီးတွေ အယ်နေတာ "

ဆိုပြီး အမဖင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။ အမ က

" ကျော်ကြီးနော် နင်ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး ၊ ကိုယ့်အမ ဖင်ကို ဟွန်း "

ဆိုပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။

ညကျတော့ အမက ကလေးဘေးထား၊ ဇာခြင်ထောင်နဲ့ အိပ်တယ်။ကျော်ကြီးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်တယ်။ ခြင်ထောင်လေးတောင် မချမိဘူး။ လသာရက်ဆိုတော့ အိမ်ထဲ လရောင်အလင်းကဖြာနေတာပဲ။  ညဉ့်နက်တော့ ကျော်ကြီး အပေါ့ထသွားတော့ အမအခန်းထဲ  လှမ်းကြည့်မိလိုက်တယ်။ အခန်းစီး အဝတ်လဲ မချထားတော့ မြင်ကွင်းကရှင်းနေတယ်။ ဘတ္ထရီသုံး အားသွင်းမီးလေးက ထွန်းထားတော့ မြင်ကွင်းက ပိုလို့ရှင်းနေတယ်။ ကလေးက ဘေးမှာ အိပ်လို့၊ အမက ကလေးဘက်တစောင်းလှည့်ပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတယ်။

ထမိန် အနွမ်းလေးက တင်ပါးအောက် ပေါင်လည်ထိ လျှောနေတော့ အမ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်း အိအိကြီးတွေက မျက်စိထဲ ဝင်းအိအယ်ထွက်နေတာပဲ။ အိပ်နေတာကလဲ တရှုးရှုးနဲ့ ။ ဟောက်သံတွေတောင်ထွက်လို့၊  ကျော်ကြီးလဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပြီး အမအခန်းထဲဝင်ကာ ခြင်ထောင်လေး အသာလှန်ပြီး အမကျောနောက်ဘက် အသာကပ် လှဲလိုက်တယ်။ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး အမတင်ပါး လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး အကွဲကြောင်း တလျှောက် စမ်းကြည့်တော့ အဖုတ်မွှေးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ ဖင်စအိုဝလေး ကို စမ်းမိတယ်။ ဘာအတွေအကြုံမှ မရှိသေးတဲ့ ကျော်ကြီး အဖုတ်နဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေရဲ့ အထိအတွေကြောင့် လီးက အစွမ်းကုန်တောင်လာတယ်။ 

ဒါနဲ့ အမ တင်ပါးကြားထဲ လီးကြီး အမြောှင်းလိုက်ကပ်ပြီး ညှပ်ထားလိုက်တယ်။ တင်ပါးအိအိကြီးကြား ညှပ်ထားရတာ ဂွင်းထုတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ဒါတောင် လိုးရတာ မဟုတ်သေးဘူး၊ လီးဒစ်ကြီးထိပ်က အမအဖုတ်အမွှေးကြမ်းတွေနဲ့ ထိမိတော့ လီးထိပ်က စိုစိစိုစိ ဖြစ်လာတာသတိပြုမိလိုက်တယ်။ လီးတန်ကြီးက တင်ပါးအိအိကြားထဲ ညှပ်နေပြီး ဒစ်က အဖုတ်မွှေးကြား ထိနေတော့ ကျော်ကြီးမကြာပါဘူး။ သုတ်တွေ ထွက်ကုန်ရော။ အမ အဖုတ်နဲ့ တင်ပါးကြား ရွှဲအိုင်ကုန်တာပေါ့။ ကျော်ကြီးလဲ အိမ်ရှေ့အိပ်ယာထဲ ပြန်ထွက်လာပြီး ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။

.........................................................................

နောက်ရက်တွေကျ ကျော်ကြီးက ကလေးထိန်း၊ အမကလဲ ကလေးအနှီးတွေ လျှော်ဖွတ်၊ အိမ်နီးချင်းအိမ်တွေ လိုက်လည်ပေါ့။ အဝတ်တွေ အနှီးတွေ လျှော်ပြီး အဝတ်လှမ်းခါနီး ခါလိုက်လို့ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း အမရဲ့ တင်သားကြီးတွေနဲ့ ရင်သားကော့ကော့ကြီးတွေကို မြင်ရတိုင်း ကျော်ကြီးရင်တွေက တဒိန်းဒိန်း။ လီးက မတရားတောင်နေတော့တာပဲ။ အဝတ်တန်းနဲ့ မမှီလို့ ခြေဖျားထောက်လိုက်တဲ့အချိန် အမတင်သားကော့ကော့ကြီးတွေက ကျော်ကြီးရင်ကို ဗလောင်ဆူသွားစေတယ်။ ဒီပုံဆို အမကို တချိန်ချိန်တဆုံးတစ လိုးမိတော့မှာပဲ။ အမကလဲ လင်ရပြီးကတည်းက ကလေးသာ ရရော အတူအိပ်ရတာက သိပ်မရှိဘူး။ ငတ်နေမှာ သေချာတယ်။

ညနေစောင်းတော့ အမနဲ့ အတူတူ ထမင်းစားပြီး ယောက်ဖအကြောင်း ရွာထဲက အပျိုတွေအကြောင်း  ပြောဖြစ်ကြတယ်။ စသလိုလိုနဲ့ 

" အမ နင်လဲ ခုချိန် ဆာနေမှာပေါ့"

" ဟာ ဘာဆာတာလဲ ၊ ခုနပဲ ထမင်းစားပြီးတာလေ"

" အမကလဲ လင်ယူပြီး နင့်လင်က ပင်လယ်ပဲ ခဏခဏ သွားနေရတာလေ၊ လင်နဲ့ အတူနေရတယ်ကို မရှိဘူး၊ အမေတို့ အဖေတို့ဆို အိုးမကွာ အိမ်မကွာ အလုပ်နဲ့၊ သာသာယာယာပဲ"

အမလဲ တွေဝေသွားပြီ

" ဟုတ်တယ်နော်...နင်ပြောလို့ ငါလဲပြောရဦးမယ်၊ ငါလဲ ဆာတာပေါဟ ငါလင်ရတာကိုက အမေနဲ့ အဖေကြောင့်ပဲလေ "

" ဘာမှ မဆိုင်ဘူး အမကလဲ၊ ကိုယ့်ဘာသာ နံ့လို့ဟုတ်ဖူးလား"

" မဆိုင်မလားလဲ ၊ ဆိုင်တာပေါ့၊ နင်က ညဘက်အိမ် သိပ်မကပ်တော့ ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ အိမ်မှာပဲ ငါကနေရတာလေ၊ ညဘက်ဆို အဖေက အမေ့ကို ငါရှိတာတောင် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း မလုပ်ဘူး၊ အသံတွေဆို တဗွက်ဗွက်၊ ငါလဲ ချောင်းတာပဲ ဟီး..ဟီး"

ကျော်ကြီးလဲ နားအရသာ ခံချင်တာနဲ့ 

" ဟယ် အဲလိုတောင်လား အမကလဲ ၊ အဖေနဲ့အမေက အသက်ကြီးပြီလေ၊ဟုတ်ပါ့မလား"

" အံ့မယ်၊ ဒါမျိုးက ကြီးလေ ပိုထန်လေ၊ ပိုလုပ်ကြလေ ဟဲ့ "

" ငါ့ယောင်္ကျားနဲ့ အဖေက အရင်က အပြာကား (အောကား)ကို တရုံထဲ အတူတူ ကြည့်ကြတာဟဲ့၊ ဒါကြောင့် ငါနဲ့ ယူတော့ အဖေက သဘောမတူချင်ဘူး"

" ဘာလို့လဲဟင်၊ အမကလဲ ကိုယ့်သမီး လင်ယူတာ ပဲ ဟာ ၊ အပြာကားဆိုတာက ခုခေတ် ယောင်္ကျားလေးတိုင်းကြည့်ကြတာပဲ၊ အဆန်းမှမဟုတ်တော့တာ၊ ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်လုပ်လို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ၊ အဖေကလဲ..တကယ်ပဲ"

" မျက်နှာပူလို့နေမှာပေါ့ဟဲ့"

" ပူစရာရှိလို့ပေါ့ဟဲ့"

" ဒီလိုဟ၊ ငါ့လင်ပြောဖူးတာက သူတို့က အပြာကားကြည့်ပြီး မပြီးသေးဘူး၊ လဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး ယောင်္ကျား စကားဝိုင်းမှာ ပါးစပ်အရသာခံ ပြန်ပြောကြသေးတာတဲ့၊ သူနဲ့ အဖေတို့လဲ အဲလိုပြောဖူးကြတယ်တဲ့။ "

" ဦးလေးရာ ညက ကားထဲက ထိုင်းမကို ငမဲကောင်လိုးတာ မညှာမတာဗျာ၊ ထိုင်းမလဲ အကောင်သာသေးတာ အပေးကောင်းတာဗျာ၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တင်ပါးတွေ တုန်တုန်ထွက်သွားတာများ...အပါွစက်ထဲဝင်ပြီး သွားလုပ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားတာ "

" အေးကွာ ငါက ဟိုအခန်းပိုကြိုက်တာကွ ထိုင်းမကို မတ်တပ်ရပ် ကျောပေးကုန်းခိုင်းပြီး ခြေတဖက်ကို ကုတင်တန်းပေါ် ထားပြီး နောက်လိုးတာလေကွာ၊ ပထမတော့ ပုံမှန် အေးဆေးပဲ၊ ဖင်ထဲလဲ လိုးရော လီးတဝက်လောက်မှာ ထိုင်းမ ဒူးတွေတုန်ပြီး အဖုတ်က စေက်ရည်တွေ တတောက်တောက်ကျတဲ့ အခန်းကွာ၊ ရိုက်ချက်ကလဲ မိုက်ပါ့ စောက်ရည်စက်လေးတွေပါ မြင်ရတာ "

" ဟုတ်တယ် ဦးလေးရာ ထိုင်းမက ဖင်ခံရင်း အဖုတ်က ပြီးသွားတဲ့ပုံ ဟားဟား ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်လေးတော့ ဒီည နာပြီထင်တယ်"

" ဟာ ဒီကောင် အိမ်မှာက သမီးနဲ့ကွ၊ မလွတ်လပ်ပါဘူးကွာ"

" လက်တွေ့အရသာလေးလဲ ပြောပါဦး ဦးလေးရ ဟီး ဟီး "

" လချီး သိချင် ဝယ်ဖတ်ပေါ့ကွာ...ဟားဟား"

" အဲလို သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းခဲ့၊ ပေါက်ကရတွေ ပြောထားခဲ့တော့ သူ့သမီးနဲ့ရတော့ သူလဲ မျက်နှာပူမမှာပေါ့"

" အမကလဲ ဒါက ထုံးစံပဲလေ၊ ပြောကြတာပဲလေ၊ မိန်းခလေးချင်းလဲ သန်းရှာ သန်းတုတ်ရင်း ခွီးနေကြတာပဲဟာ၊ ရန်ဖြစ်တော့မှ ဖင်ခံ လီးစုတ်မတွေရော မောင်လိုးမ တွေရော ဘာရော အစုံ ပေါ်ကုန်တာလေ။ လင်မယားလိုးတာ အဆန်းမှ မဟုတ်တာ"

" ဆန်းတော့ မဆန်းဘူးပေါ့၊ အဖေ့စိတ်ထဲ ဒီကောင့် ငါ့သမီးကို အပြာကားထဲကလို လိုးတော့မှာပဲ လို့ ထင်မှာပေါ့၊ ငါလဲ အဖေနဲ့ အမေက ကိုယ့်ရှေ့မှာ ညတိုင်း ထထလိုးနေတာ မြင်ရတော့ မနေနိုင်တော့လို့ လင်နောက်လိုက်ပြေးတာပေါ့" 

" ဒါဆို မမတို့လဲ အပြာကားထဲကလို အကုန်လုပ်တာပေါ့"

" ဒါပေါ့ဟ၊ အမေနဲ့အဖေလဲ အဲလိုပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား"

" ခွီး ခွီး "

" ဟဲ့ ဘာရယ်တာလဲ ငကျော်ရဲ့ "

" အဖေနဲ့ အမေလဲ အပြာကားထဲကလို လုပ်ကြတယ်ဆိုလို့လေ ပြီးခဲ့တဲ့ အခေါက် ငါပြန်လာတုန်းကလဲ အဖေတို့ လိုးတာ တွေ့ဖူးတာ ပြန်သတိရသွားလို့"

" ဟယ် ပြောပါဦးဟ "

" အမကလဲ မကြားချင်ဘူးနော် ဟားဟား"

ပြောနေကြရင်း အမက ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက တောင်နေတဲ့ လီးကို မြင်ပြီး

" ကောင်စုတ် အမေနဲ့ အဖေ လိုးတဲ့ အကြောင်း နားထောင်ပြီး နင့်လီးက ထောင်နေပါလားဟ "

အဲအချိန် အမလဲ အိပ်နေတဲ့ တူလေးချီပြီး ပုခတ်ထဲ ထည့်သိပ်မလို့ ကုန်းကုန်းကွကွ ကြီး လုပ်နေတယ်။ ဒါကို မြင်တော့

" အမလဲ ဖင်ကွက်နေတာပဲနော် ဟီး ဟီး၊ တူတူပဲဟာကို "

ကျော်ကြီးလဲ အမနားကပ်ပြီး တူလေးကို ပုခတ်ထဲ ကူထည့်ရင်း အမခါးကို မသိမသာ ဖက်လိုက်တော့

" ဟဲ့ မောင်နှမတွေနော် ငကျော် စိတ်ထိန်းဦး၊ ကဲ ထိုင်၊ ပုခတ်လွှဲရင်း ခုနက နင်မြင်ဖူးတဲ့ အဖေနဲ့ အမေ လိုးတာပြောပြဦးလေ "

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမနဲ့အတူ အခန်းနံရံကို မှီထိုင်ကြပြီး  အဖေနဲ့ အမေ မီးဖိုချောင်ထဲ မနက်ပိုင်း ဖင်ထလိုးနေတာ ကို တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြလိုက်တော့

" ဟယ် ဖင်ကို လိုးတာ ဟုတ်လို့လားဟ ၊ မိန်းကလေးတွေ ကုန်းထားရင်လဲ စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပြူးနေတာ ၊ နောက်ကလဲ အဖုတ်ကို လုပ်လို့ရတယ်ဟ"

" အမကလဲ ငါလဲ မြို့မှာ အပြာကားတွေ ကြည့်ဖူးတာပဲဟ သိပါတယ်ဟ၊ မီးဖိုချောင်မှာ အမေက မီးဖိုဘောင်ကို ကိုင်ပြီး ကုန်းထားတာကို အဖေက လိုးနေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုသာ လိုးရင် ဆီလိုမလားဟဲ့၊ အမေက အဖုတ်ခံနေကျပဲလေ၊ ခုဟာက အဖေက ဆီတွေ အမေဖင်ပေါ် လောင်းချပြီး လိုးတာဟ အမရဲ့"

" ဟယ် တကယ်" 

" အဖေ့လီးကြီးနဲ့ အမေ့ ဖင်လိုးနေတာ ရှင်းရှင်းကြီးပဲ၊ မနက်လင်းနေပြီလေ၊ ငါလဲ သေးပေါက်မလို့ မီးဖိုးခန်းက ဖြတ်ရမှာမို့ မသွားတော့ဘဲ အသာချောင်းကြည့်ရင်း ထုပစ်တာ ကောင်းလိုက်တာ"

" နင်လဲ ကိုယ့်အမေ့ကို ဖင်လိုးတာ ကြည့်ပြီး တောင်ရလား ငကျော်ရဲ့"

" နင်လဲ အမေနဲ့ အဖေလိုးတာ ကြည့်ပြီး လင်နောက်လိုက်တာပဲ မဟုတ်လား ဟွန်း၊ လီး နဲ့ အဖုတ်က ဘယ်သူပဲ လိုးလိုး မြင်ရရင် မြင်ရတဲ့သူ လီးတောင်ကြမှာပဲဟ "

" အင်းပါ၊ ဆက်ပြောပါဦး"

" ဖင်ဆိုတော့ အဖေက ဖြေးဖြေးပဲ လိုးရတာပေါ့၊ အမေလဲ တအီးအီး တကျွတ်ကျွတ် စုတ် တသပ်သပ်နဲ့ ခံနေတာပေါ့၊ အဖေ့ လီးကလဲ အကြီးသားဟ တုတ်လဲ တုတ်တယ်၊ အမေဆို ကုန်းထားရက်က သူ့တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကိုပါ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ပြန်ဖြဲပေးရတာ။ သိပ်တော့မကြာပါဘူး။ နောက်တော့ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပြီး လီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမေ့ ဖင်ပေါက်က အဖေ့လရည်တွေ ပြန်စီးကျလာတာပဲ ဟီး ... ပြောရင်းနဲ့"

" ဟာ ငကျော် နင့်ထွက်ကုန်ပြီ" 

ဟုတ်ပါသည်။ ပြောနေရင်း ကျော်ကြီးလီးက ပုဆိုးထဲမှာပဲ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ရော။ အမလဲ မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ ကျော်ကြီးပေါင်ကြား လက်ထဲ့ပြီး လီးကို လာဆုတ်ကိုင်တော့တယ်။ တဆက်ဆက်နဲ့  လရည်တွေ ပန်းထွက်နေတာကို လက်နဲ့ အုပ်ထားရင်း တံတွေးတွေ ကွတ် ကနဲ့ မြိုချလိုက်တယ်။ လက်ကလဲ ကျော်ကြီးလီးကို တင်းတင်းကြီး ညှစ်ထားရင်း

" ငကျော်ရယ် မောင်လေးရယ် ... အို..ကွယ်"

ဆိုပြီး ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းပါတော့တယ်။

" နင့်လီးကြီးက ကြီးသားပဲ အဖေ့လီးလောက်ရှိနေပြီ။ ငါလေ အဖေ့လီးကြီးကို သိပ်သဘောကျတာ၊မျက်စိထဲ ခုထိ စွဲနေတာ၊ ငါ့လင်လီးက သိပ်မကြီးဘူး၊ သာမန်ပဲ ငါ့လင်နဲ့ ခံတိုင်း အဖေ့လီးကြီး စိတ်ကူးယဉ်ခံရတာ ပို အရသာ ရှိတယ်"

လီးကြီးက တဆက်ဆက်နဲ့ သုတ်တွေ ကုန်သွားတော့မှ 

" လာလာ ငကျော် အခန်းထဲ"

ဆိုပြီး အမလဲ ထမိန်မှာ စိုရွဲနေပြီး ဖြစ်သလို ထမိန်ကို ဖြစ်သလို ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ အဲဒီ အချိန် မမှောင်တမှောင် ဖြစ်နေပြီ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ အမက အိပ်ယာထဲ ပက်လက်လှန်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးထားတယ်။ ထမိန်လဲ ခါးမှာ မရှိတော့ဘူး ။ ဆီးခုံ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြီး က စောက်ရည်တွေနဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာပဲ။ အမွှေး မဲမဲတွေက တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး အဖုတ်မို့မို့ကြီး အထက်မှာ သီးသီးသန့်သန့် ခန့်ခန့်ကြီး။ ကျော်ကြီးလဲ အမ ပေါင်ကြား ထဲ ဒူးထောက်ဝင်ပြီး အမ ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကနေ ကိုင်လိုက်ကာ ရင်ဘတ်ထိ တွန်းတင်လိုက်တော့ အမရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးထွက်လာတယ်။ ခပ်စိစိ အကွဲကြောင်း အောက်နားမှာ အရည်ချွဲချွဲလေးတွေ စိမ့်နေတယ် ခေါင်းကို အဖုတ်နားကပ်လိုက်တော့

အမက 

" ငကျော် မလုပ်နဲ့ မောင်လေး ဖုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်"

အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက  ပြန်ထောင်နေတာ လဒစ်က ချက်ကပ်လုနီးပါးပဲ။ အမက လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း

" ဟာကွာ အမြန်ထည့်တော့လေ၊ နင် အပြာကားတွေ ကြည့်ထားတာပဲ"

" အခုမှ ပထမဆုံး အမရဲ့ "

" ဖြေးဖြေးနော်"

အမရဲ့ ခြေသလုံးတွေ  ကိုင်ထားပြီး တွန်းတင်ထားတဲ့ လက်တွေကလဲ တုန်ယင်နေတယ်၊ အမလဲ သူ့လက်နဲ့ သူ့ဒူးကောက်ကွေးတွေ ကို  ပိုက်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ လီးကို ကိုင်ပြီး  ဒစ်ဖူးကို အမ အဖုတ်၀ မေးတင်ထားလိုက်တယ်။ ကျော်ကြီးလီးလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အဖုတ်ဝမှာ ရမ်းခါနေတယ်။ အမလဲ စိတ်မရှည်တာနဲ့ ပိုက်ထားတဲ့ လက်တဖက်ဖြုတ်ကာ ကျော်ကြီးလီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတေ့ပြီး ခါးကို ဆက်ကနဲ့ ကော့တင်လိုက်တော့မှ  စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ထဲ ကျော်ကြီးလီး ဗြိ ကနဲ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။  ခပ်တင်းတင်းပဲ အိဆင်းဝင်သွားတာ။ 

လီးတန်တလျှောက် ကို အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ဆွဲထားသလိုပဲ။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ထပ်ဖိလိုက်ရာ ဗြီ ဗြီ ဖျစ် ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ အဆုံးထိ အမစောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားတော့တယ်။ အမ မျက်နှာလဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး ပါးစပ်လေးပါ ဟသွားတယ်။ အမ ပေါင်တန်တွေက ကျော်ကြီးခါးကို လာချိတ်ထားပြီး ညှပ်ထားတယ်။ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ အမလဲ ခေါင်းတွေကို ရမ်းခါနေတာပဲ၊ ငတ်နေတာ ကြာပြီကိုး၊  နို့ကြီးတွေကလဲ တုန်ခါနေတာပဲ။ 

အချက် ၅၀ လောက်ဆောင့်လိုးပေမယ့် ဒုတိယအကြိမ်ဆိုတော့ တော်ရုံနဲ့မပြီးတော့ဘူး၊ အမ အဖုတ်ထဲက လီးထိပ်ကို ခလုခလု ဖုလေးက ကျော်ကြီးလီးဒစ်အောက်နားကို လာလာထိထဲ့ အခါဆို အရမ်းကောင်းတာ၊ အထဲက လီးတချောင်းလုံးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေတော့ ကျော်ကြီးလဲ သိပ် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ အမလဲ အောက်ကနေ တင်ပါးကြီးကြွကြွပြီး အဖုတ်က သုတ်ရည်တွေကို တစက်မကျန် ညှစ်ယူနေတော့တယ်။ 

ကျော်ကြီးလဲ အမအပေါ် ထပ်လျက်သား ကျသွားတော့တယ်။ အမက 

" ဝူး ကောင်းလိုက်တာ ငကျော်ရာ၊ အီစိမ့်သွားတာပဲ"

ခဏကြာတော့ အမက ကျော်ကြီးကို 

" ကဲ ထ နင့်ကိုယ်က လေးတယ်"

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်ပေါ်က လှိမ့်ချပြီး ပက်လက်လှန် အမောဖြေနေတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်းလိုးဖူးတဲ့ အရသာက စိမ့်နေတာပဲ။ ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းထုတာနဲ့ လားလားမှမဆိုင်။ အဲဒီအချိန် အပြင်က ကလေး ပုခတ်ဆီက အဲ့ ကနဲ ကြားရတော့ အမလဲ ထမိန်မပါဘဲ ဆံပင်တွေ ဖရိုဖရဲနဲ့ ထွက်သွားတော့ အမဖင်တုန်တုန်ကြီးတွေကို မြင်ရပြီး လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ 

" အို အေး အေး ကျွတ် ကျွတ် ... "

စုတ်သပ်ချော့မြူနေတဲ့ အမရဲ့ ခလေးချောသံကြားရတယ်။ ပုခတ်ကိုလဲ လွှဲပေးနေတယ်။ ခဏကြာတော့ အမပြန်ဝင်လာပြီး ကျော်ကြီးဘေးနား ယှဉ်အိပ်ရင်း ကျော်ကြီးလီး ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း 

" လီးကြီးက အဖေ့လီးကြီးလိုပဲ၊ အကြီးကြီးပဲ ဒစ်ဖူးကြီးကလဲ ဟီး၊ လူပျိုလီးတဲ့ မယုံချင်စရာ ဒစ်ပြဲလန်ကြီး ၊ ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ "

ပြောရင်း ကျော်ကြီးလီးကို နယ်ကစားရင်း အသာအယာထုပေးနေတယ်။ 

" အဖုတ်က ခုမှ လိုးဖူးတာ အမ"

" ဟင် ဒါဆို ဖင်တော့ လိုးဖူးတယ်ပေါ့၊ ဘယ်သူ့ဖင်လဲ ဒါကြီးနဲ့ဆိုရင်တော့ အတော်ခံရမယ်နော်၊ မသက်သာလောက်ဘူး"

" မြို့က ဦးလေးသား"

" ဟင် ယောင်္ကျာချင်းကြီးကို"

" အင်းလေ ယောင်္ကျားချင်းက လိုးစရာ ဖင်ပေါက်ပဲ ပါတာလေ"

" သူက ခံတာပဲလား"

" သူကျောပေးအိပ်နေတုန်း နောက်ကခိုးလိုးရတာပေါ့"

" သူက မသိဘူးလား၊ ဒီလောက်လီးကြီးဝင်တာကို၊ မနေ့ညကတောင် နင်ငါ့ဖင်ကို လီးနဲ့ လာပွတ်ရင်း ပန်းသွားတာတောင် ငါနိုးသေးတာပဲ

" ဟင် မမ မနေ့ညက သိတယ်လား

" သိပါ့တော်၊ ငါလဲ သာယာသွားလို့"

" အမရော ဖင်ခံဖူးလား"

" အင်း

" ငါ့လင်က ဖင်လိုးတာတော့ သိပ်မကြိုက်ဖူးဟဲ့။ ငါ သူ့ကိုကျောပေး ပြီး ကွေးကွေးလေးအိပ် နေတုန်း ဖင်ကို ခိုးလိုးတာ"

" အမကလဲ လင်မယားပဲ သူက ခိုးလိုးစရာလား"

" သူက ဖင်တောင်းလိုးရမှာ အားနာလိုတဲ့၊ ငါနာမှာလဲ စိုးလို့တဲ့၊ အဲဒီညကတော့ ဖင်လိုးတဲ့ အပြာကားကြည့်လာပြီး အရမ်းစိတ်ဖြစ်လာလို့ ငါအိပ်နေတာလဲ မနှိုးရက်လိုတဲ့လေ ၊ နောက်ကနေ ထမိန်လှန်ပြီး တံတွေးတွေ ဖင်၀ ဆွတ်ပြီး လိုးတာ၊ 

" အမ မနာဘူးလား "

" အင်း အောင့်တောင့်ကြီး ဒစ်ခေါင်းဝင်တဲ့ တချက်ပဲ ၊နောက်တောလဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတာပါပဲ၊ ကြပ်တာတော့  အတော်ကြပ်တာပဲ ဟဲ့"

အမလဲ ပြောရင်းစိတ်ထလာပုံပဲ ၊ လီးကို ကုန်းစုတ်ပြီး မတ်နေအောင် ဆွတော့တာ၊ အစွမ်းကုန်မတ်တောင်လာတော့မှ တက်ဆောင့်တော့တာပဲ။ အဲဒီတော့မှ အမ အတော်ထန်မှန်းသိရတော့တာ၊ လီးကို အီစိမ့်နေတာပဲ။ အပေါ်ကနေ ခွါဆောင့်ချလိုက်၊ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ နဲ့ ဖိနှဲ့ပြီး တောင့်လိုက်၊ လီးကြီး ကို အဖုတ်တွင်းသားတွေနဲ့ ဆုပ်ဆွဲနှုတ်နေသလိုပဲ။ စောက်ရေတွေဆို ကျော်ကြီး ဆီးခုံပေါ်မှာကို ဗွက်ပေါက်နေတာပဲ။ ဒီတချီတော့ အမကပဲ ဦးဆောင်ပြီး လိုးတာ။

စိတ်ကြိုက် အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် ကျော်ကြီးကိုယ်ပေါ် ပြိုကျလာတော့မှ  ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်ကို ဖမ်းထိန်းထားလိုက်ရတယ်။ အဲဒီညက ကျော်ကြီးနဲ့ အမ မိုးလင်းထိ နားလိုက်၊ထလိုးလိုက်နဲ့ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။

နောက်နေ့မနက် တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည်ပြီး 

" မောင်လေး နင်မျက်ကွင်းတွေ ညိုနေတယ် ခ်ခ်"

" အမရော ဘာထူးလဲ ၊ ကြက်ဥတွေ များများ ကြော်စားဦး၊ အမက ကလေး နို့တိုက်နေရတာ"

" အေးဟယ် ငါဒူးတွေပါချောင်တယ်..ခိခိ"

အဲလိုနဲ့ အမအိမ်မှာ တလလောက် လင်မယားလို နေ့ညမရှောင် လိုးဖြစ်တယ်။ အပြာကားမကြည့်ဖူးသေးတဲ့ အမကို အပြာပုံတွေပြပြီး ပုံစံစုံနဲ့ လိုးတာ။ အမဆို ဖင်တွေတောင် နည်းနည်းကျသွားသလိုပဲ။ ပုံတွေထဲက ဖင်လိုးနေတဲ့ ပုံတွေထဲမှာ သူ့လင်က ပြောပြထားဖူးတဲ့  အဖေက သဘောကျပြီး ကြိုက်တယ်ဆိုတဲ့  ပုံပါလာတယ်။ အင်္ဂလိပ်မကို ရှေ့ကဘောင်တခုပေါ်လက်ထောက်ထားစေပြီး ပေါက်တွေ ကာပြီး ခြေတဖက်က ဘောင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ ပုံလေ။အဲလိုနေခိုင်းတော့ ပုံထဲကအတိုင်း ကြိုးစားပြီး နေပေးတယ်။ 

အဲဒီနေ့ပဲ အမရဲ့တင်သားအိအိကြီးထဲက ခရေပွင့် ညိုညိုလေးကို ပန်ဆင်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ လီးစဝင်ခါစပဲ အမက ကူပြီး သူ့တင်ပါးကြီးတွေ ဖြဲပေးရတာ၊ ဒစ်ဝင်သွားတော့လဲ  အေးဆေးပါပဲ။

အမလဲ ဖင်လိုးခံနေရင်း တင်ပါးတွေတောင် တဆက်ဆက်တုန်ပြီး အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ တတောက်တောက်ကျလာတဲ့ အထိပဲ။ လိုးနေရင်း အဖေက အမေ့ခါးကို ဒီလိုကိုင်လိုးတာ ဆိုပြီး အရသာခံလိုးတာ။ အမက အဖေ့အကြောင်းပြောရင် ပိုစိတ်ဖြစ်သလိုပဲ။ ကျွန်တော်လဲ အတူတူပါပဲ။ အမကို လိုးနေရင်း အမေရဲ့ အဖေ့ကို ဖင်ကုန်းခံနေတဲ့ပုံတွေရယ်၊ မျက်တွင်းညိုညို မျက်နှာလေးရယ် ကို မြင်မြင်လာတယ်။

တလကျော်လောက်ကြာတော့ သူ့ယောင်္ကျား လှေလိုက်ရာကနေ ပြန်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ မြို့ကိုပြန်ခဲ့ရော။ ပြန်ခါနီး အမက 

" မောင်လေးက ခလေးချစ်တက်တော့ အတော်ပဲ၊ ဒီတခါ အမဗိုက်ကြီးရင် အဲဒါ နင့်ခလေးပဲ တဲ့"

" ဟင် တကယ်လား၊ ပျော်စရာကြီး "

" ထင်တာပဲ၊ ဒီလ ဟိုဟာ လာရက်မှာ မလာဘူး"

" မွေးလာရင် ကျွန်တော်နဲ့ တူမလား မသိဘူးနော်၊ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အမရယ်"

" အေး နင်နဲ့တူပြီး ယောင်္ကျားလေးမွေးရင် နင်လို လီးကြီးမယ်၊ အလိုးသန်မယ်၊ မိန်းကလေးဆို ငါနဲ့တူပြီး အဖုတ်ကြီးပြီးဖောင်းမယ်၊ ထန်မယ် ဘာမှမပူနဲ့ ၊ အိန္ဒြေသိပ်မပျက်စေနဲ့"

" အေးပါ အမရဲ့"

နောက်တော့ အမဗိုက်ကြီးတယ်။ မမွေးခင် ဘုရားရှိခိုးတိုင်း အန္တရာယ်ကင်းပါစေ၊ ခြေလက်အင်္ဂါစုံပါစေ ဆိုပြီး ကျိတ်ဆုတောင်းရတာ အမောပဲ။ အခြား ဖခင်လောင်းတွေလဲ ဒီလိုပဲနေမယ်ထင်တာပဲ။ မွေးတော့ မိန်းကလေးမွေးတယ်။ ကြားကြားချင်း ကလေးကို ရွာပြန်ပြီး အပြေးသွားကြည့်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ အတော်လေးတူတယ်။ အဖုတ်ကြီးကတော့ အမလို ဖောင်းဖောင်းကြီး ခီး။ ခလေးချစ်တက်သူ ပီပီ လက်ကမချတော့ဘူး။ သမီးလေး သမီးလေးကွ ဆိုပြီး အရူးတစ်ယောက်လို ပဲ။ အမက မျက်စောင်း တခဲခဲနဲ့ သူ့လင်လစ်တိုင်း 

" ကလေးအဖေ ကိုလူပျို " တဲ့လေ။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, January 27, 2024

စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

 စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကို လာတာ ဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လို့ နန်းခမ်းနွယ် အံ့သြနေသည်။ ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေ ဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်း စော်တစ်ပွေ အမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်က ချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်ပြီး ရှောင်နေရသည်။ 

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကို ဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့ မီးဖိုထဲမှ ာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့

“ ဟဲဟဲ ဒီတစ်ခေါက် အန်ကယ်လာတာ ထူးဆန်းနေပါလား”

လို့ပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဘာကို ထူးဆန်းတာလဲ”

လို့ပြန်မေးလို့ ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့

“ စော်မပါတော့တာလေ” 

လို့ ပြောအပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဒီမှာ ရှိနေတာဘဲ”

လို့ နန်းခမ်းနွယ်ကို လက်ညှိုးထိုး ပြသည်။ နန်းခမ်းနွယ် တစ်ယောက် ရင်တွေတုန်ပြီး မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က သူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင် တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကို သူသိရက်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သူကမယားလို နေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့ အံ့သြပြီး ရင်တုန်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။

“ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်က အလုပ်သမားပါ"

လို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က တကယ့်ကိုချမ်းသာပြီး အလုပ်သမားတွေကိုလည်း ပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။ သူ့ဖာသာသူ မိန်းမပွေပေမဲ့ လူတန်စားမခွဲခြားလို့ နန်းခမ်းနွယ် အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးက လေးစားပြီးချစ်ကြသည်။

ဒီ ကော်ဖီခြံကလည်း သူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့ မဖြစ်ရအောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်း အားလုံးသိသည်။ သူ့အကျိုးကို ရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီး ဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာ တပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်က ချောတယ်၊ စေတနာလည်းကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် နောက်လာတိုင်း စော်ခေါ်မလာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ နေမယ်”

လို့ပြောပြီး နန်းခမ်းနွယ် နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။

“ အန်ကယ်ရယ် ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”

ဆိုတော့ ဦးစိုင်းမောင် အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းက ဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့ တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်း အတော်အဆင်ပြေသည်။ လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကို အခမဲ့ထောက်ပံ့လို့ စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။ နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ ဘဝက သာသာယာယာဖြစ်သည်။ 

နန်းခမ်းနွယ်က တစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက အတော်တောင့်သည်။ အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့ အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့ အတေ ာ်ကြည့်ကောင်းသည်။ အသက်ကလည် းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ ငယ်ဂုဏ်က မပျောက်သေး။ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကို စားမယ်လို့ တွေးမိသည်။

ဒါကြောင့် ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းက စော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲ တစ်ဦးတည်း လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်မကျတ်သေးဘူးလားကွာ”

လို့မေးတော့ 

“ ဟယ် ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”

သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်က တခစ်ခစ်ရီပြီး

“ ပြီးမှချိုချို တိုက်မယ်နော် အဲဒီ ကလေးကို ”

လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ် ဟင်းတွေတင်ပြီး အုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ ပြီးတော့

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ် ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင် က

“ ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”

ဆိုကာ ကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”

လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လည်းရေချိုးလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကို နမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထမင်းစားပါအုံး”

ပြောတော့

“ ချစ်ချင်ပြီ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုထမီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။

“ အိုကွာ”

ဆိုဘဲပြောရသေးသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လက်က စောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စမ်းမိတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကို သိသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကို ဦးစိုင်းမောင်က ဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့ လုပ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ်က သူများလိုးပြီးသားနော်”

လို့ပြောပေမဲ့မရ။ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။

“ ရွှီး ကိုကြီးရယ် ရွံစရာကြီးကိုကွာ”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် နှုတ်ခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည် းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိထိုးမိနေလို့ နန်းခမ်းနွယ် တအားကောင်းနေသည်။

နန်းခမ်းနွယ် ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖီးလ်ယူလိုက်သည်။ ကာမဆန္ဒဆိုတာ အလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။

“ ဝူး ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ် အရမ်းယားတယ်ဝေ့ ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”

လို့စောက်စိက ကြဉ်ကနဲဖြစ်သွားလို့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။

“ ဝို့ တော်ပြီလေကွာ.နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ တစ်ခါပြီးပြီ”

ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်။ ပြီတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တအားသန့်တယ်”

လို့ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်း ဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။ လုံးပတ်ကလည်း ခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်း ခုနှစ်လက်မ ခွဲလောက်ရှိသည်။

“ ဝေး…….အကြီးကြီးဘဲ၊ ဒါကြောင့်တောင်ကြီးက ကောင်မတွေ ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း မျက်တွင်းကျတာကို”

ဆိုကာ ပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့ တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီး နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ခါးကော့လာပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” 

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကို ချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က အပျိုစဖြစ်ကတည်းက ယောကျ်ားလီးကို စိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီကတည်းက အိမ်မှာ လူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။ တခါတလေလည်း အပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။ အောကားထဲကလီးစုပ်တာကို မှတ်သားထားပြီး စိတ်ပါလို့လက်နဲ့ အာသာဖြေတိုင်း ငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာ လီးလို့ သဘောထား စုပ်ကြည့်တတ်သည်။

ဒါ့ကြောင့် လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည် နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်း ဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ 

“ နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ တော်ကြာတို့ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”

လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။

“ ကဲ ကိုကြီးက နန်းခမ်းနွယ် ပြောသလို နေရမယ်”

ဆိုတော့ သူဌေးကြီးခမျာ ကလေးလေးလို ခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင် ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့လို ၊ နန်းခမ်းနွယ်က ကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင် အပေါ်က လိုးပေးမယ်”

ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာ စောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့ပြီး ဖင်ကို ဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ် ပြီး လိုးပေးတော့သည်။

“ အီး….အို့ဟိုး တော်လိုက်တဲ့ နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုကာ အပေးကောင်းလွန်းလို့ ဦးစိုင်းမောင် ထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။

“ ဘွပ်ဘွပ်….ဘွပ်ဘွပ်”

နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။

“ ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” 

ဆိုတော့

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတဲ့ ဖီးလ်သံလေးနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် ကို ပြောလိုက်သည်။

“ အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”

နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး

“ ကိုကြီး နောက်ကဆောင့်တော့”

ဆိုကာ ဦးစိုင်းမောင်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီး လီးကျွတ်မသွားစေဘဲ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခါ ဦးစိုင်းမောင် အလှည့်မို့ ဦးစိုင်းမောင် ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်လို့ လီးတဆုံးဝင်တိုင်း နန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကို မြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။ အပေးကောင်းတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင် အရမ်းခိုက်သွားရတော့သည်။

“ အီး.ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို….နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”

နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့ လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက်

“ အို့ဟို……အီးဟီး”

ဆိုျပီး အော်ကာ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့အပေါ်ကနေ နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာ ဝက်မှေးမှေးရင်း ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ မောနေတော့သည်။သူ့ခမျာ ပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီး လီးတောင်ရပေမဲ့ အသက်အရွယ်အရ အမောဖေါက်နေပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်..တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့….."

ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ ဆိုကာ ငွေနှစ်သိန်းခွဲ ထုတ်ပေးသည်။

“ ဟာ……တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီး မလိုဘူးလေ”

ဆိုတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် မုန့်ဘိုးလေ”

လို့ပြောသည်။ ပြီးတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တို့မယားလေ….မယားဆိုတော့ မယား…စရိတ်ပေးရမပေါ့”

လို့ ဆက်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့။  မယားစရိတ်ဆိုလို့ လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည် နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ခြံ အကြောင်း စကားပြောနေကြသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့ တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲ ပေါ်သွားချပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မီးဖိုတည်ကာ ကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ ရေနွေးတည်ရင်း ထိုင်နေသည်။ ဦးစိုင်းမောင် မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှ အလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကို သိရသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီး ဦးစိုင်းမောင် ကိုဖက်ကာလီးကို စမ်းကြည့်တော့ ပျော့ခွေနေသည်။ ပြီးတော့

“ လိုးပေးအုံးမှာလား”

လို့ယောကျ်ားတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။ ကော်ဖီဖျေ်ာပြီးသွားချပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီး လီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က လီးပျော့ကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ အရင်းကနေအဖျားထိ ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ…အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”

ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး…နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပ်ဖူးဘူး”

လို့သူ ကျေနပ်အောင် ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က ပြာပြာသလဲနဲ့

“ အဲ့လို အဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူး နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုပြန်ပြောသည်။

နန်းခမ်းနွယ်လည်း လီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့ လီးထဲက သွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပျော့ကြီး မာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်း ထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းဆို လီးက အဲ့လိုတစ်ချီပြီး နာရီပိုင်းမှာ တောင်လေ့တောင်ထ မရှိခဲ့ပေမဲ့ နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ ခုတောင်နေတာကို ဦးစိုင်းမောင် အံ့သွနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်း လီးတောင်နေတာ ကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေလေသည်။

“ လာအခန်းထဲသွားရအောင်”

လို့ ဦးစိုင်းမောင်က ပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီးကားတွေက လှလွန်းလို့ နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်အလုပ်သမားမှ မရောက်ဖူးပါ။ သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကို သူဖာသာသိမ်းပြီး ပြန်တတ်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က ပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။

နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဦးစိုင်းမောင်က တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တစ်ကိုယ်လုံးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့ ဦးစိုင်းမောင်က သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီ းဦးစိုင်းမောင်က အပေါ်က တက်ခွကာ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လျှာနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် လျှာကမြွေတွေ မိတ်လိုက်သလို ရစ်ပတ်လှည့်နေသည်။

ဒီတခါမှာတော့ လွတ်လပ်သည့် အခန်းမို့လားမသိ။ နန်းခမ်းနွယ် တခဏအတွင်းစိတ်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်တကိုယ်လုံးကြက်သီးဖုကြီးတွေထပြီး

“ အဟင့်ဟင့်……..ကိုယ်ကြီးနှုတ်ခမ်းမွှေးက……..အူယားစရာကြီးကွာ”

ဆိုတွန့်လိန်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လက်နဲ့ ဦးစိုင်းမောင်လီးကိုကိုင်ပြီး ကလိပေးလိုက်သည်။ လီးကတောင်တယ်ဆိုပေမဲ့ မတ်မနေလို့ နို့စို့နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကိုတွန်းဖယ်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

လီးထိပ်ကို ဘယ်ပါးစောင်နဲ့ ညာပါးစောင်တလှည့်စီထိုးပြီ းပွတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးရည်ကြည်ငံငံလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး လီးက တောင်မတ်လာလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်အပေါ်တက်ခွကာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ အိုး….ကောင်းလိုက်တာနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

နန်းခမ်းနွယ်လည်းအရမ်းထန်နေလို့ သတိလွတ်ပြီး ဗြစ်ကနဲဆောင့်ချမိလိုက်တာဖြစ်သည်။

“ အ…အီ….အား….အိုး….”

နဲ့နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါပါနဲ့ဆောင့်နေသည်။

“ အိုး….ကိုကြီးရယ်……..နန်းခမ်းနွယ်တအားထန်နေပြီ.တအားကောင်းတယ်……အီးဟီး….အို…..အ…..အ”

ဆိုမြည်ရင်း ရင်တွင်းခံစားချက်အမှန်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ညီးရင်း ဆောင့်နေရှာသည်။ သူဆောင့်ချတိုင်းရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်မျက်နှာက သူပြီးချင်စိတ်ကို လှုံ့ဆော်နေလေသည်။

“ ကိုကြီး……..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးချင်လာပြီ”

ဆိုတဘွပ်ဘွပ်နဲ့အတင်းဖိဆောင့်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ခေါင်းနောက်လန်ကျသွားပြီး ရှမ်းစကားနဲ့

“ စောက်ရမ်းကောင်းတယ်ကွာ”

လို့ပြောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ခွထိုင်နေရာက ဘေးတိုက်ထိုင်ဆောင့်ပြန်သည်။ အပေါ်ကိုဖေါင်းတက်နေတဲ့ လီးဒစ်ပိုင်းအပေါ်ကစောက်ပတ်ထဲကန့်လန့်ပွတ်ထိတဲ့ဖီးလ်ကိုယူနေပြန်သည်။ အရမ်းထိလို့

“ ဝေး…ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကြီးရာ……..ကိုကြီးကိုနန်းခမ်းနွယ်……..လိုးသတ်နေသလိုဖြစ်နေပြီးလား အဟင့်ဟင်း”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်တက်လိုးနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို အလွန်သဘောကျနေသည်။ အမှန်တကယ် စိတ်ပါနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သနားလည်းသနားသွားသည်။ သူကအောက်ကနေပြန်ဆောင့်တော့ ဖင်လေးကြွထားပြီးငြိမ်နေသည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး မောပါ့မယ်……..နန်းခမ်းနွယ် လုပ်ပါ့မယ်”

ဆိုတဲ့ အကြင်နာသံနဲ့ ပြောပြီး ဆောင့်ပေးပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လီးက စံချိန်မီမို့ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နှက်ပွတ်တိုက်နေသည်။

ဒါကြောင့်မို့ စောက်ရည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်ပြီး စီးကျနေလေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးလို့ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို နန်းခမ်းနွယ်သိပြီး မြန်မြန်မွှေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ခါးကနေ ကိုယ်တစ်ဝက်ကြွကာ

“ ကောင်းလိုက်တာ အီးရွှီး”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းဝင်သွားတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ပေါင်ကြီးကိုခွပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ထားကာ အမောဖြေနေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာနဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အမောဖြေနေရှာသည်။ 

“ ကိုကြီး တော်တော် မောသွားလားဟင်”

ဆိုတော့…….. မောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့

“ ရပါတယ် နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြန်ဖြေသည်။ 

“ ညကျရင်ကောလိုးအုံးမှာလား”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကမေးတော့…….. 

“ ညကျဖက်အိပ်မယ်လေ”

လို့ချွဲပစ်ပစ်အသံနဲ့ပြန်ပြောသည်။ 

“ ညကျလည် းကိုကြီးလီးတောင် အောင်နန်းခမ်းနွယ်စုပ်ပေးမှာပေါ့”

လို့ပြောတော့…….. ဦးစိုင်းမောင်ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။

နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ကို တရေးအိပ်လိုက်ဆိုပြီး ပြန်သွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ဈေးထဲသွားတော့ တောကြက်ဥတွေ့တာနဲ့ဦးစိုင်းမောင်အတွက် ဝယ်လိုက်သည်။ ရန်ကုန်ဘက်ကဝင်လာတဲ့ ရထားမှာပါတဲ့ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးတစ်ဖီးပါ ဝယ်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ တောကြက်ဥကို ရေနွေးဆူဆူထဲ ခနနှစ်ပြီး နွားနို့ထဲ ထဲ့မွှေလိုက်သည်။ ဖီးကြမ်းအမှဲ့တစ်လုံးကိုအခွံမခွါဘဲ ချေလိုက်သည်။ ပြီးမှနွားနို့ထဲထဲ့ကာ ဆက်ချေလိုက်သည်။ တစ်လုံးချိုင့်လေးထဲ ထဲ့ပြီး ဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်လာတော့ တရေးနိုးလာတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဆာလိုက်တာ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတော့

“ ရော့ကိုကြီးဒါစား..နန်းခမ်းနွယ်…အပင်တွေ……ပေါင်းရှင်းလိုက်အုံးမယ်……ရေချိုးပြီးမှလာခဲ့မယ်”

လို့ပြောကာထွက်သွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်လာပေးတဲ့ ဟာကို စားရင်းခံတွင်းတွေ့သွားသည်။လူလည်းနုံးချိနေရာက ပြန်အားရှိသလို ဖြစ်လာသည်။

တစ်ချက်ချက်လီးကတောင် တဆစ်ဆစ်နဲ့ တင်းချင်လာသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ပြုစုယုယမှုတွေကသူ့အတွက်သာယာစရာဖြစ်လာသည်။ ညခုနှစ်နာရီထိုးတော့ နန်းခမ်းနွယ်ရောက်လာသည်။ရေချိုးပြီးအလှပြင်လာသည်။ ခုသူဒီကိုလာရတာကိုယ့်အိမ်ကိုကိုယ်လာရသလိုဖြစ်နေသည်။ အရင်တုံးကတော့ ဒီဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်ရမှာကိုကြောက်နေသည်။ ဝရံတာမှာထိုင်ပြီးအရက်သောက်နေတာတွေ့လို့နန်းခမ်းနွယ်သွားလိုက်သည်။

“ ထိုင်လေ”

လို့ဦးစိုင်းမောင်က ပြောလို့ နန်းခမ်းနွယ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ရော့ဒါပြင်သစ်ဝိုင်…မင်းအတွက်……..တို့ထဲ့ထားပေးတာ”

ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တခါမှမသောက်ဖူးလို့ ရွံ့နေသည်။

“ ကဲချီးယားစ်”

ဆိုပြီး ဦးစိုင်းမောင်လက်မြှောက်လာလို့နန်းခမ်းနွယ်ဖန်ခွက်ကိုင်မြှောက်ပြီး ဖန်ခွက်ခြင်းတိုက်ကာမော့လိုက်သည်။ ချိုပြင်းပြင်းလေးကရင်ထဲနွေးကနဲဆင်းသွားသည်။ ဆောင်းဦးရာသီမို့ကလောမြို့နဲ့တော့လိုက်ဖက်သည်။

တစ်ခွက်ကုန်လို့ နောက်တစ်ခွက်ငှဲ့အပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့သည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းပြန်စုပ်နမ်းရင်းပေါင်ကြားကိုစမ်းကြည်တော့လီးကမတ်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပုဆိုးကိုဖြေပြီးပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်လာကျွေးတဲ့ဟာ…….. စားပြီးကတည်းက……..တောင်ချင်နေတာလေ”

လို့ ပြောတော့ နန်းခမ်းနွယ်သဘောကျပြီး ရီတော့သည်။ ပြီးတော့ မြည်းဘို့ လှီးထားတဲ့ ပန်းသီးလေးကို လီးထိပ်ပေါ်တင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းယူပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ ပြုမူတာတွေဟာ ဦးစိုင်းမောင်အတွက် အသစ်အဆန်းတွေချည်း ဖြစ်နေရသည်။ ဒီလို အသစ်အဆန်းတွေကယောကျ်ားတွေစိတ်ကို လှုံ့ဆော်နိုင်စွမ်းကြီးမားပါလား လို့ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေသည်။ သူတွေးနေတုံး

“ ကိုကြီးမတ်တတ်ရပ်ပြီး……..ဒီဘက်ခနလှည့်”

လိုဆိုပြန်သည်။ တောင်ပြပြီးငိုက်ကျနေတဲ့ လီးဒစ်ပေါ်ဝိုင်လောင်းချပြီး အောက်ကခွက်နဲ့ ခံထားသည် ပြီးလီးကို စုပ်ပြီးလျာနဲ့ သပ်ယူသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထွေထွေနဲ့

“ နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးလီးဝိုင်….သောက်မှာလေ”

လို့ဆန်းသစ်ပြပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားပြီးနန်းခမ်းနွယ်ပုခုံးကိုတစ်ချက်ဖြစ်ကာ

“ အချစ်လေးနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြောလာသည်။ ပြီးခပ်ထွေထွေနဲ့

“ ကိုကြီးသိလား…မိန်းမတွေက…..မာယာများတယ်…..ယောကျ်ားကလိုးချင်တယ်ဆို….အိုက်တင်ခံပြီး….သူတို့ခံချင်ရင်တော့….ယောကျ်ားအပေါ်တက်မခွရုံ….တမယ်ဘဲ…နန်းခမ်းနွယ်ကတော့…..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ…တချို့ ရှိသေးတယ်သိလား…လင်ငုတ်တုတ်နဲ့….တခြားယောကျ်ား….အလိုးခံချင်စိတ်ဖြစ်တာလေ….နန်းခမ်းနွယ်ကတော့ခု….ကိုကြီးမှကိုကြီးဘဲ”

ဆိုအာလေးလျာလေးနဲ့ပြောလာသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုကြည့်ပြီး

“ လာအိပ်ကြရအောင်”

လို့ခေါ်တော့မူးနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ပြန်ကြည့်ပြီး

“ မလိုးပေးတော့ဘူးလား”

လိုမေးလာသည်။ဦးစိုင်းမောင်ကရီပြီး

“ အစုံလုပ်မှာ”

လို့ပြောမှ

“ အဲ့ဒါမှပေါ့”

ဆိုဦးစိုင်းမောင်လက်မောင်းကြီးကိုတွဲမှီပြီး လိုက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာပင်

“ ဒါတွေကရှုပ်တယ်ကွာ”

ဆိုပြီး အင်္ကျီနဲ့ထမီ တွေကိုချွတ်ပြီးကုတင်နောက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးကုတင်စောင်းမှာပစ်လှဲပြီးခြေထောက်မိုးပေါ်ထောင်ကာ

“ ကိုကြီးနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနော်”

လို့ ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီ်းထိုင်တစ်ခုံဆွဲယူထိုင်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာနန်းခမ်းနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလျှာနဲ့ယက်ပေးနေသည်။

“ ကောင်းတယ်ကွာ…..တို့ကိုကြီးက….စောက်ပတ်ယက်တာ……..တော်တယ်”

လို့မူးမူးနဲ့ပြောလာသေးသည်။

“ ဟီးဟီး……နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးကယားတယ် ကိုကြီးရဲ့ ဟင့်”

ဆိုကာ တဟီးဟီး ရီရင် ရမ်းခါနေသည်။ပြီးလက်နဲ့စောက်စိကိုဖြဲပေးပြီး

“ ပြီးအောင်သာ……..ယက်လိုက်ပါတော့……..ကိုကြီးရာ”

ဆိုကာ စောက်ရည်တွေထွက်ကျလာတော့သည်။ 

“ ဒီလီးကြီးကို…..နန်းခမ်းနွယ်ချစ်သွားပြီ….နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲ….အမြဲဝင်နေရမယ်နော်”

ဆိုလီးကိုကိုင်ကာကြည့်ပြောပြီးပါးစပ်ထဲငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးဘေးကအကြောတွေကို သွားလေးနဲ့ ဖိရုံကိုက်ပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလို့ ဖြတ်ဖြတ်လူးသွားရသည်။

“ ကောင်းလားကိုကြီး”

လို့မေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်က တအင်းအင်းနဲ့ခေါငြိမ့်ပြသည်။ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲဆွဲပြီးစုပ်ပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လောက် စော်ရှုပ်တဲ့သူက နန်းခမ်းနွယ်ကို အစွဲကြီး စွဲသွားတော့သည်။ 

“ အမလေးလေး…ကိုကြီးရယ်……ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ…ကိုကြီးလီးကြီးက…ကြီးလွန်တော့……..ညှာညှာတာတာ….လိုးမှပေါ့”

လို့ ညုတုတု လေးနဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောစကားကို ဦးစိုင်းမောင် ခိုက်သွားသည်။ပြီးတော့

“ စတာပါ ကိုကြီးရာ……..နာနာထောင်းမှ….နန်းခမ်းနွယ် ကောင်းတာနော်…..ကိုကြီးပြန်သွားရင်….နန်းခမ်းနွယ်ပျင်းနေတော့မှာ”

လို့ ထပ်ပြောသည်။ နောက်နေ့ ဦးစိုင်းမောင်ကားပေါ်ပစ္စည်းတွေတင်နေတုန်း

“ မင်းမလိုတာတွေထားခဲ့….လိုတာဘဲ ယူခဲ့…..သွားပစ္စည်းသိမ်း….တောင်ကြီးလိုက်ခဲ့” 

လို့ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုပြောသည်။ ပြီးတော့ အလုပ်သမားခေါင်းဘက်လှည့်ကာ

“ အလုပ်သမားတစ်ယောက် ရှာခန့်လိုက်”

လို့ ပြောလိုက်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က အေးသာယာမှ ာတိုက်နဲ့ကားနဲ့ဖြစ်နေသလို ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့တရားဝင် စတုတ္ထမြောက်ဇနီးဖြစ်နေလေတော့သည် …..။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။


တချို့က အပျိုးမှေးပါတဲ့ အပျိုစစ်စစ်လေးကို မက်မောမျှော်လင့်ကြသည်။ အမှန်က ဘယ်လောက်ပဲ အပျိုစစ်စစ် ကိုယ့်ရဲ့ လီး ဒစ်လွန်သွားတာနဲ့ အပျိုမစစ်တော့။ အပျိုစစ်စစ်ရထားပြီး နောက် အကြိမ်တွေမှာ အသေကောင်လို ငှက်ပျော်တုံးကြီးလို ဖြစ်နေကြတာ့ အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်တော့တဲ့ အမျိုးသားတွေ ဒုနဲ့ဒေးပါပဲ။ အပျိုစစ်ဖို့ထက် အပေးကောင်း အပြုစုကောင်းဖို့ လိုတာပါပဲ။




အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

 အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးက အောင်လေး လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ၊မေမေ၊ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေ ရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက် ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။

၂၅ ရက် မနက်စောစော တအိမ်လုံးကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့် အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား 

“ ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကိုပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”

ဆိုတော့ သန်းသန်းက 

“ အန်တီလိုက်သွားပါ။ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်။ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ။” 

သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့ပြောလေ့ရှိတယ်။

အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်ပါ။ အသန်းက အခု အိမ်မှာ ၁၀နှစ်လောက်ရှိပါပီ။ ကျနော်တို့မိသားစုလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော် ၁၀နှစ်သားကတည်းက အသန်းအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခု ကျနော့်အသက်က ၂၀။ အသန်းအသက်က ၃၀လောက်ပါ။ ဒီလိုနဲ့ ညနေကျနော်ဆေးခန်းပြပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။

ဆရာဝန်ဆေးတလုံးထိုးပေးပြီး အိမ်ရောက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ နောက်ရက် ၂၅ရက်မနက် ၄နာရီလောက် အိမ်ရှေ့က အသံတွေကြောင့် ကျနော်နိုးလာတယ်။ အမေက 

“ အသန်း အောင်လေးကို ဂရုစိုက်လိုက်နော်၊ ညနေ မသက်သာရင် ဆေးခန်းလိုက်ပြလိုက်အုံး” 

ဆိုပြီး အမေက အသန်းကို မှာနေသံကြားရတယ်။

ကျနော် မနေ့ညက ဆရာဝန်ရဲ့ဆေးတလုံးနဲ့တင် နေကောင်းနေပါပီ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော်လဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ နိုးလာတော့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၈ နာရီ။ ကျနော်လဲရေချိုးခန်းသွား မျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်အလာ. အသန်းအခန်းရှေ့ကဖြတ်အလျှောက် အမှတ်မထင်အသန်းအခန်းထဲလှမ်းကြည့်မိတယ်။ အသန်းရဲ့ ထမီဟာ ဒူးဆစ်အထက်နားရောက်နေတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့ခြေသလုံးသားတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။

သန်းသန်က အညာသူ။ ရုပ်ရည်ကလဲရွက်ကြမ်းရည်ကျို. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မိန်းမတယောက်ရှိသင့်ရှိထိုက်တာထက် ဘာမှမပို။ ဒါပေမယ့် အသန်းမှာ စွဲမက်စရာတခုတော့ရှိတယ်။ အဲဒါက ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်ပဲ။ အညာကရောက်ခါစ အသားကညိုညက်ညက်ဆိုပေမယ့် ရန်ကုန်ကိုရောက်လာတာ ၁၀ နှစ် နီးနီးဆိုတော့ အသန်းအသားအရည်ဟာ ရန်ကုန်သူတွေထက်လှပတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ အသန်းအခန်းထဲ ခြေသံဖွဖွနင်းပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။ အသန်းကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာပြီး အသန်းထမီလေးကို အသာအယာ မတင်လိုက်တယ်။ ကြည့်စမ်းဗျာ အိမ်ဖော်မလေးအသန်းရဲ့ ပေါင်သားတွေဟာ ဝါဝင်းနူးညက်နေတယ်။

ကျနော် အသန်းခန္ဓာကိုယ်နားကပ်လိုက်တော့ လက်စ် ဆပ်ပြာအနံ့ကို ရှုရှိုက်လိုက်မိတယ်။ အခုမှသတိရမိတယ်။ အသန်းဟာ မနက်စောစောထ ရေချိုးတဲ့အကျင့်ရှိတာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ အသန်းထမီကို ရင်ခေါင်းပေါ်ထိ ညင်ညင်သာပင့်တင်လိုက်တော့ ဝါဝင်းတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့အတူ အသန်းစောက်ပက်လေးဟာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့ ကျနော့်စိတ်တွေဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ဘူး။

ဒါနဲ့ ကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းပြီး အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ကလိပေးနေမိတယ်။ မကြာခင် အသန်းနိုးလာပြီး ငေါက်ခနဲထထိုင်ကာ “ဟင်… အောင်လေး မင်းအသန်းအခန်းထဲဝင် ဘာလုပ်တာလဲ”လို့ ဒေါသသံနဲ့အမေး ကျနော်ဟာ လျင်မြန်စွာ အသန်းကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အသန်းကိုယ်ပေါ်ခွတက်ပီး အသန်းနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်တယ်။

လက်တဖက်ကလဲ အသန်းနို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းချေလိုက်တယ်။ အသန်းဟာ အောက်ကနေရုံးကန်ပေမယ့် အသက်၂၀သန်သန်မာမာ ယောက်ျားတယောက် ခွန်အားကိုတော့ မယှဉ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းရဲ့အင်္ကျ ီ ီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ရင်း အသန်းရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ကလိ၊ လက်တဖက်ကလဲ အခြားနို့တလုံးကို ညင်ညင်သာသာချေပေးနေတယ်။

မကြာခင် အသန်းဟာ တအင်းအင်းညည်းညူပြီး 

“ အောင်လေး အသန်းမနေတတ်တော့ဘူးကွာ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့”

ဆိုတော့ ကျနော်လဲအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ အသန်းဟာ ထောင်မတ်နေတဲ့ကျနော့်လီးကို တအံ့တသြကြည့်နေတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်က မိမိရေချိုးပေးခဲ့ရတဲ့ ကလေးတယောက်လီးဟာ ဆယ်နှစ်အတွင်းမှာ ဒီလောက်ကြီးထွားလာမယ်လို့ အသန်းမထင်ခဲ့ဘူး။ ကြည့်စမ်းပါအုံး။ အရှည်က ၇ လက်မကျော် လုံးပတ်က မိမိလက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်။ ဒီလီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မှာလားလို့ တွေးရင်း အသန်းတယောက် ရင်ခုန်သလို ကြောက်သလို ဖြစ်နေမိတယ်။

တကယ်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကတည်းက အောင်လေးဟာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးအတွင်းက ဆေးဆိုင်ကနေ လိင်ကျင့်ဆက်တခုဝယ်ပီး အခန်းထဲမှာ မနက်တခါ ညတခါလေ့ကျင့်ခဲ့တာ မသန်းမသိရှာဘူး။ အောင်လေးဟာ မိမိလီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး ဖိချလိုက်တယ်။ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်အသံနဲ့အတူ အသန်းလက်နှစ်ဖက်ဟာ အောင်လေးပုခုံးနှစ်ခုလုံးကို စုပ်ကိုင်မိတယ်။

အောင်လေးလဲ လီးကိုပြန်အထုတ် အောင်လေးလီးတံတလျှောက် မသန်းရဲ့သွေးစတွေဟာ ပေကျံနေတယ်။ အချက် ၃၀လောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပီးမှာ မသန်းခါးလေး ကော့ကော့တက်လာပြီး 

“ ကောင်းလိုက်တာ အောင်လေးရယ် ”

ပါးစပ်ကပြောရင်း အောင်လေးမျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့လှမ်းဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေတယ်။

နောက်ထပ်အချက် ၂၀ လောက်ဆောင့်အပြီးမှာ အောင်လေးရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းစောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းထဲကနေ လျှံထွက်လာတယ်။ အောင်လေးလဲ ခဏနားပြီးနောက်တချီဆက်လိုးအပြီးမှာ မောဟိုက်မှုနဲ့အတူ အသန်းကိုယ်ပေါ်မှောက်လျှက် အိပ်ပျော်သွားတယ်။

မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁ နာရီထိုးနေပြီ။ အသန်းကိုမတွေ့တာနဲ့ အောင်လေးလဲလူးလဲထပြီး ထမင်းစားခန်းထဲသွားမှ အသန်းက 

“ မောင်… ရေချိုးလေ။ ပြီးမှထမင်းစားပေါ့” တဲ့ ။ 

အောင်လေးလဲ 

“ မ… ထမင်းအရင်စားမယ်၊ ထမင်းစားပြီး ပြန်အိပ်အုံးမယ်၊ အိပ်ရေးမဝသေးဘူး မ ၊ ညနေရောက်မှ ရေချိုးတော့မယ် ” 

ဆိုတော့ မောင့်သဘောဆိုပြီး ထမင်းပြင်ပေးတယ်။ အောင်လေးထမင်းစားအပြီးမှာ အသန်းဟာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးခွက်ထုတ်ပီး အောင်လေးရှေ့ချပေးတယ်။ အောင်လေးလဲအထူးအဆန်းဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အသန်းအိမ်ရောက်တဲ့ ၁၀နှစ်အတွင်းမှာ တခါမှထမင်းစားပီး အအေးမဖျော်ပေးခဲ့ဘူး။ အောင်လေးလဲ အအေးခွက်ကိုယူသောက်လိုက်တော့ ချိုချဉ်ချဉ်အရသာ ခံစားမိတာနဲ့ 

“ မ ဒါဘာဖျော်ရည်လဲ” 

မောင် အဲ့ဒါ ပျားရည် ကြက်ဥ သံပုရာ သုံးမျိုးပေါင်းထားတဲ့ဖျော်ရည်လေ။

မနှစ်က အညာကလက်ဆောင်ရတဲ့ပျားရည်. ဒီအတိုင်းထားထားတာ။ အခုမှအသုံးဝင်တော့တယ်။ အောင်လေးလဲပြုံးလိုက်မိတယ်။ အသန်းနားကပ်ရင်း ပါးလေးကိုကြင်ကြင်နာနာနမ်းရင် 

“ မောင် ညမှအသန်းကို တညလုံးလိုးမယ်နော်။ အခုတော့ မောင်တရေးအိပ်ပီး အားမွေးလိုက်အုံးမယ်” 

ဆိုပီး အခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်သည်။ တရေးနိုးတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ လူဟာလဲ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာတယ်။

အောင်လေးလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရေချိုး ပစ်လိုက်မှ ပုခုံးဟာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်တော့မှ ကြည့်လိုက်ရာ မနက်က အသန်းကိုလိုးတော့ အသန်းဟာ မိမိလီးရဲ့နာကျင်မှုကြောင့် မိမိပုခုံးကို တအားညှစ်တော့ အသန်းလက်သည်းတွေကြောင့် ဒဏ်ရာရပီး စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာ သိရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မနက်က အသန်းကိုလိုးတာကို သတိရရင်းပီတိဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အသန်းရဲ့ ပါကင်ကို မိမိဖွင့်လိုက်ရတဲ့အရသာ နောက်ပီး ဒီညတညလုံး အသန်းကို စိတ်ကြိုက်လိုးရအုံးမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးဟာ အောင်လေးရင်ကို တလှပ်လှပ်နဲ့ပေါ့။

ရေချိုး အဝတ်လဲပြီး အခန်းရှေ့အရောက် အသန်းနဲ့အတွေ့မှာ 

“ မောင်အပြင်ခဏသွားအုံးမယ် မ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်း 

“ မကြာနဲ့နော် မောင်။ မ စောင့်နေမယ် ” တဲ့။ 

တကယ်တော့ ညနေညနေမှာ ကျနော် ဘီယာသောက်တာ အသန်းသိနေတယ်။ အခုလဲ ဘီယာဆိုင်သွားမှာသိတဲ့ အသန်းက မကြာနဲ့နော်လို့မှာခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ အောင်လေးလဲ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ဆေးဆိုင်ဝင်ပြီး အီးဇီးတူး တကဒ်ဝယ်ခဲ့တယ်။

ဒီနောက် မိမိထိုင်နေကြ ဘီယာဆိုင်ရောက်တော့ ဘီယာလေးခွက်၊ ဝီတပြား ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်တပွဲ ပါဆယ်ဆွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသန်းက ဆီးကြိုပြီး 

“ မောင် ထမင်းစားခန်းထဲပြင်လိုက်မယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်က 

“ ရတယ် မ ဧည့်ခန်းမှာပဲပြင်လိုက်” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကျကျနနပြင်ဆင်ပေးရှာတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ ဘီယာ ဝီစကီရောစပ်ပြီး တငုံသောက်လိုက် ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်ဝါးလိုက်နဲ့ ဇရပ်မင်းစည်းစိမ် တွေ့နေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘီယာ ဝီစကီတဝက်ကုန်ချိန်မှာ

“ မ… ကျနော့်အခန်းထဲက လက်တော့ကွန်ပျူတာ ယူခဲ့ပေးပါ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ အခန်းထဲဝင် ကွန်ပျူတာယူလာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး ဇာတ်ကားပြတော့ အသန်းဟာ ဇာတ်ကားကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေတယ်။

ဇာတ်ကားထဲမှာ အသက် ၅၀ ကျော်အမျိုးသမီးကြီး အသက် ၂၀ ကောင်လေးတယောက်ရဲ့ လီးကို အငမ်းမရစုပ်နေတယ်။ အသန်းက 

“ ကောင်လေးက ငယ်ငယ်လေးရယ်နော် ” 

“ ဟုတ်တယ် မ’ သူတို့နိုင်ငံမှာ ကာမဆက်စပ်ဖို့ဆို အသက်အရွယ်မရွေးဘူး။ တခါတလေ အသက် ၆၀ အဖိုးကြီးတွေနဲ့ ၁၃ နှစ်ကောင်မလေးတွေလဲ လိုးကြတာပဲ ” 

“ ကျနော်ပြောရင်း မ… မောင့်ကို အဲ့ဒီဗွီဒီယိုထဲကလိုလုပ်ပေးလေ  ” 

အသန်းလဲ ခေါင်းလေးညိမ့်ရှာတယ်။

ကျနော်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတုန်း အသန်းဟာ ကျနော့်ရှေ့ ဒူးပဆစ်တုပ်ထိုင်ရင်း ကျနော့်လီးကို မှုတ်ပေးတယ်။ ကြည့်စမ်း အသန်းဟာ မှတ်ဉာဏ်တအားကောင်းတာပဲ။ ကျနော့်လီကို ဗွီဒီယိုထဲက အမျိုးသမီးကြီးအတိုင်း လီးထိပ်နဲ့လီးဒစ်တွေကို သူမလျှာလေးနဲ့ လိပ်လိပ်ပီး ပလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။

တခါတခါ ကျနော် ကိုယ့်ခန္ဓာမြောက်တက်သွားပြီး ၁၅ မိနစ်အကြာမှာ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းအာခေါင်ထဲပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ အသန်းဟာ မျက်လုံးပြူးပြီး ကျနော်ကိုမော့ကြည့်တော့ 

“ မ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေမြိုချလိုက်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုမှ” 

အသန်းဟာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ကျနော့်သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းအင်္ကျ ီကိုချွတ်ပေးရင်း အသန်းကို ဆိုဖာရှည်ပေါ်လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အသန်းရဲ့ ခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်တင်. အခြားခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာဘေးတွဲလောင်းချလိုက်တယ်။ ဒီနောက် ကျနော်ဟာ ဝမ်းရားမှောက်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်။

အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်၊ တခါတခါလက်ကလေးနဲ့ဖြဲပီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့အလျားလိုက် လျက်ပေးနေမိတယ်။

မကြာခင် အသန်းဖင်လေး ကော့ကော့တက်လာရင်း ပါးစပ်ကလဲ “ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်။ မ နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီ” ပြောပီးချိန် အသန်းစောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစီးကျလာတော့ ကျနော်ဟာ လျှာလေးနဲ့ သိမ်းလျက်ရင်း အသန်းစောက်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းဆိုဖာရှည်ပေါ် တညလုံးလိုးဖြစ်ကြတယ်။ မနက်လေးနာရီရောက်မှ အလိုးရပ်ပီး ကျနော်ဟာ မသန်းစောက်ဖုတ်လေးထဲ ကျနော့်လီးကြီးစိမ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက် ၆ နာရီမှာ နှစ်ယောက်သားနိုးလာပြီး ဧည့်ခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ရှင်းလင်းပီး နှစ်ယောက်အတူ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထပ်လိုးကြပြန်တယ်။

ရေချိုးအပြီး အခန်းထဲကအထွက် အသန်းဟာ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း 

“ မောင် မ’နဲ့ နေတိုင်းလိုးကြမယ်နော်” တဲ့။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်အဝတ်စားလဲပြီး အသန်းအခန်းထဲဝင်ပြီး 

“ မ ရော့။ ဒီဆေးကဒ်ထဲက ဆေးနှစ်လုံး ခဏနေရင်သောက်လိုက်အုံး” 

ဆိုတော့ အသန်းက 

“ မောင် အဲ့ဒါ ဘာဆေးလဲ” 

ကျနော်က 

“ မ’ ဒါ အီးဇီးတူး လို့ခေါ်တယ်၊ မနဲ့မောင်လိုးပြီး ၇၂နာရီ အတွင်း မ’ဒီဆေးသောက်ရင် ဗိုက်မကြီးတော့ဘူး ” 

ဆိုတော့ 

“ ဟင် ဒါဆို မောင်နဲ့မ မယူဘဲနဲ့လဲ တသက်လုံးလိုးလို့ရတာပေါ့နော်” 

ဆိုပြီး အသန်းဟာ ဆေးကဒ်ထဲက ဆေး၂လုံးကို ဖောက်ပီး ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်လိုက်ရင်း အနီးကရေဘူးကို ယူပြီးသောက်ချလိုက်တယ်။ တဆက်ထဲမှာပဲ 

“ မောင် … မကို မယူလဲ မောင့်တသက် မကိုလိုးပေးပါနော်” တဲ့။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, January 25, 2024

သွေးကပြောသော ကာမ (စ/ဆုံး)

သွေးကပြောသော ကာမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မိုးထက် ညနေ ၃ နာရီ ထိုးလို့ ကျောင်းကပြန်လာသည်။ နှစ်ထပ်လေးပင်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး၏ အပေါ်အိမ်ခန်းထဲမှ မိုးထက်အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းမာတစ်ယောက် အသက်ရွယ်တူ ကိုအံ့မောင်နှင့်ထွက်လာတာကို သားဖြစ်သူ မိုးထက်နှင့် ပက်ပင်းတိုးနေသည်။

" သား ကျောင်းဆင်းလာပြီလား"

၅ တန်းရောက်စ ၁၀ နှစ်သား မိုးထက်ကတော့ ကလေးဆိုတော့ ဘာမှမသိရှာပါ၊နှစ်ယောက်သား အပေါ်ထပ်ကဆင်းလာသော အမေ၏လုံချည်မှာ သွေးကွက်များကိုသာ ကြည့်နေရင်း 

" ဟုတ်အမေ"

လို့သာ ပြောပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ဝင်ကာစားစရာရှိတာ စားပြီး ကစားရန်အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်လတွေမှာလည်း ကိုအံ့မောင်ဆိုသောလူကြီးခဏခဏလာတာ မိုးထက်သိလိုက်ရတယ်၊အမေကလည်း ဒီလူကြီးလာရင်မုန့်ဖိုးပေးပြီး အပြင်ပဲလွတ်နေတာမို့ တနေတော့ မိုးထက်အိမ်ထဲကို အမေမသိအောင် ဝင်ချောင်းကြည့်မိတော့တယ်။

" ကိုမောင် အဝင်းဗိုက်ကြီးနေပြီ ဘယ်နှဲ့လုပ်မလဲ"

" ကောင်းတာပေါ့ အဝင်းရယ်"

မိုးထက် အမေဗိုက်ကြီးနေပြီဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရသည်၊အဖေက မန္တလေးဆေးကုသွားတာအခြေအနေ မကောင်းဘူး၊အမေကဒီလူကြီးနဲ့ ခံပြီးဗိုက်ကြီးနေပြီဆိုတာ မိုးထက်နားလည်လိုက်သည်။

" သားလေးမိုးထက်ကလည်း အဝင်းကိုအမေအရင်းလိုပဲ ထင်နေတာ အဝင်းကလည်းသားအရင်းလို ချစ်နေရတာ ကိုမောင်ရယ် သားလေးအဖော်ရအောင်တော့ ကလေးတစ်ယောက်တော့ မွေးပေချင်သေးတယ်"

မိုးထက်ကြားလိုက်ရမှအမေ မဟုတ်ကြောင်းသိရတော့သည်၊မိုးထက်အမေဘယ်သူလဲ သိချင်နေသည်၊စဉ်းစားနေချိန်မှာပင် အခန်းထဲမှ အမေနဲကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတဲ့အသံတွေ ကြားရတော့သည်။

" လိုးရအောင်နော် အဝင်း"

" အင်း းး အင်း းးမကြာနဲ့နော် သားပြန်လာတော့မှာ"

ဘွတ်းးဘွတ် းး

" အမလေး းးးးးကိုမောင်အား းးးကောင်းလိုက်တာအဝင်းရယ် "

ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလုံးကျစ်ကျစ်နှင့် မဝင်းမာနို့တွေကိုမြည့်ကိုင်လိုက်ပြီး အသကုန် စောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။ရည်စားဘဝကမခံလိုက်ရသော ဒေါ်ဝင်းမေခင်မျာ ခုမှခံနေရတော့သည်။

" ကုန်းလိုး ကြရအောင်နော်"

" ကိုမောင်လီးကရှည်တော့ ကုန်ပေးရတာ သားအိမ်လာထောက်တော့နာတယ်"

" အတင်း မဆောင့်ပါဘူး အဝင်းရယ်"

မိုးထက် အသံပဲကြားနေရသည် ၊အမေကိုနေသောဦအံ့မောင်လီးကြီးနဲ့ အမေခံနေတာကိုကြည်ချင်စိတ်ပေါ်လာပေမဲ့ အခန်းကဘယ်လိုမှကြည့်မရပါ။

" မထူးပါဘူး ကိုမောင်ရယ် သားလေးမိုးထက်အဖော်ရအောင် ကျွန်မ ရှင့်ရင်သွေးလေးမွေးပါတော့မယ်။

" ဒါ့ပေါ့အဝင်းရယ် ဒါမှလည်း ကိုမောင်ချစ်တဲ့ အဝင်းဆီက ကိုမောင်ရင်သွေးလေး ရမှာပေါ့"

" အမလေး ကိုမောင်ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ နာတယ်"

" ကိုမောင် လိုးတာ မကောင်းဘူးလားဟင်"

" ကောင်းပါတယ် ကိုမောင်ရယ်"

" အား းးးကောင်းလိုက်တာ အဝင်းရယ်အဝင်းစောက်ဖုတ်ကတော်တော်လိုးကောင်းလိုက်တာနော်"

" မပြီးသေးဘူးလား ကိုမောင်ရယ် တော်ကြာသားသားပြန်လာတော့မယ်နော်"

" ပြီးတော့မှာပါ အဝင်းရယ် "

ဘွတ် ဘွတ်ဗျစ် ဗျစ် 

" အမလေး နာတယ်နော် ကိုမောင်ကိုမောင်လီးရည်တွေကအထဲမှာပြည့်နေပြီ"

မိုးထက် အမေတို့လိုးမပြီးခင် ခြေသံမကြားအောင်ဆင်းလာခဲ့သည်။တော်ကြာအမေတို့ထွက်လာရင်တွေ့သွားမှာစိုးရိမ်မိလာသည်။အမေတို့ထွက်လာတဲ့အချိန်လောက်မှန်းပြီးဝင်လာခဲ့သည်။မိုးထက်အမေလုံချည်မှာစိုရွဲနေတာတွေတွေ့နေရသည်။

အမေစောက်ဖုတ်ကအရည်လား ဟိုလူကြီးလီးက အရည်တွေလားလို့တော့ ငယ်ငယ်ကမသိခဲ့ပါဘူး။အချိန်သည်ကုန်မှားမသိကုန်ဆုံးသွားသည်။မိုးထက်ဖေဖေဆုံးတာပင် ၃နှစ်ပြည့်လို့ ၄နှစ်ဘက်ရောက်လာသည်။

ညီမလေး သင်းသင်းတောင် ၃ နှစ်ပြည့်လို့ မူကြိုတက်နေပြီ၊ မိုးထက်ကတော ၈ တန်းအောင်လို့ ၉တန်းတက်ရတောမယ် ခုချိန်ထိအမေဘယ်သူလဲမသိရသေးဘူး။အမေကိုလည်းမမေးရက်ပါ ။ခုချိန်ထိ အမေရယ် ညီမလေးရယ် ကုတင်ပေါ်မှာမိသားစုသုံးယောက်အိပ်ကြရသည်။

မိုးထက်ဖုန်းထဲကနေဗွီဒီယိုတွေ အောစာအုပ်တွေကြည့်တတ် ပြီးလူပျိုစိတ်ဝင်လာပါပြီ၊ကိုယ်ဘာသာဂွင်းတိုက်တတ်တာလည်းကြာလာသည်။လီးမွေးနုနုလေးတွေပေါက်လာပြီးဒစ်ကြီးကပြဲလာတာမို့ အမေကဘောင်ဘီဝတ်ရေချိုးခိုင်းတော့တယ်။ ချေးတော့ပွတ်ပေးပါသည်။

အမေနဲ့ရေချိုးပြီဆိုရင် မိုးထက်လီးကြီးထောင်လာတာမို့ နောက်အမေနဲ့ရေအတူမချိုးတော့ပေ ။ အမေကလည်း တင်တွေရင်တွေက တင်းကားနေတာ ရေချိုးရင်လုံချည်ကိုခါးတင်ဝတ်ပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကိုရှယ်ပွတ်တိုက်နေတာမို့မိုးထက်အမေကိုစိတ်ကူးနဲ့လိုးနေမိခဲ့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမာကတော့ သားအရင်းတစ်ယောက်လိုပဲစိတ်မှာရှိသည်။ မိုထက်စောစောအိပ်မိတာမို့ မနက် ၃ နာရီနိုးနေသည်။ပေါင်ကြားကလီးကြီးကလည်းထောင်မတ်နေပြီးရှေ့က ကျောပေးအိပ်ပျော်နေသောအမေ ဖင်ဝကို လုံချည်ပေါ်ကနေထောက်နေမိတာသိလိုက်ရသည်။

အမေကတော့ ရှေ့က ညီမလေးသင်းသင်းကို ဖတ်ပြီးတစ်ခေါခေါ အိပ်ပျော်နေသည်။ မိုးထက်အိပ်ပျော်နေသော အမေလုံချည်ကို တင်သားတွေပေါ်အောင် မသိမသာဆွဲချွတ်နေမိသည်။နောက်ပြီး အမေနိုအုံလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ နို့သီးလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြားညှက်ထားလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ အမေလုံချည်မှာပါင်လယ်လောက်ရောက်လာပြီးခရေပွင့်ပုံ စအိုနှင့်စောက်ဖုတ်တို့ကို မြင်နေရတော့သည်။

မိုးထက် ကိုအံ့မောင်လာလာလိုးသောအမေစောက်ဖုတ်ကိုအသံသာကြားပြီးမမြင်ဘူးသေးတာမို့ အသာကုန်းထကာ ကုန်းကြည့်မိသည်။တစ်ခန်းလုံးမီးရောင်ထိန်လင်းနေသညို မိုးထက် ဒေါ်ဝင်းမာစအိုနှင့်စောင်ဖုတ်ကိုထင်ရှားစွာတွေလိုက်ရသည်။

မိုးထက် အမေစောက်ဖုတ်ကို ဟမ်းစက်ကကင်မရာဖြင့် ရိုက်ကူးလိုက်သည်။ ၃၄ နှစ်ပင်ရှိပြီးကလေးတစ်ယောက်ပင်မွေးရသေးသော ဒေါ်ဝင်းမာ၏ဖြူဝင်းတင်းကားနေသောတင်ပါးစုံကြားက စအိုရဲရဲ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးကိုအမွေးမဲမဲတွေ့လိုက်ရသော ၁၄နှစ်အရွယ် မိုးထက်ခင်ဗျာလီးကြီးမှလီးရည်များဗွီဒီယိုရိုက်ကူးရင်း တစ်ချီဲပင်ပြီးသွားသည်။

မိုထက် ပြီးသွားသောလီးရည်များကိုယူပြီး အမေစအိုနှင့်စောက်ဖုတ်ပေါ်သိုအပေါ်ကနေလောင်ချလိုက်ရာ မိုးထက်လီးရည်များ အမေစောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ကျသွားတော့သည်။မိုးထက် လီးကြီးကပြန်မာလာပြန်သည်မို့နောက်ကနေ အမေ စောက်ဖုတ်အဝကိုမှန်းပြီးပုဆိုးလှန်တေ့လိုက်မိသည်။အမေတွန့်ကနဲဖြစ်သွားတာမို့ မိုးထက် အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်ပြီးငြိမ်နေရသေးသည်။

မိုးထက်လီးထိပ်က အမေစောက်ဖုတ်မဟုတ်ပဲစအိုဝကိုတေ့မိနေတာသိလိုက်ရသည်။ဒီတော့လည်း အောကားတွေ အိုင်လိုင်းကကြည့်နေကြမို့ မိုးထက် အဖေဖင်လိုးဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။မိုးထက်လီးကအရည်များတစစ်စစ်ထွက်နေတာသည်၊အမေဖင်တုံတစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတော့သည်။မိုးထက် အသက်ကိုပင်ဝမရှူနိုင်ပါ အမေသိမှာကြောက်နေမိသည်။မိုးထက်လက်တစ်ဖတ်က အမေနို့ကိုကိုင်ပြီးအောက်ကလက်တစ်ဖတ်နဲ့အမေဖင်ထဲကိုမိမိလီးဝင်ရောက်ဖို့ကြိုးစားနေရသည်။

မိုးထက်လီးကြီးတဖြည်းဖြည်းဝင်လာလေချွေးပြန်လာလေတော့သည် ။အမေစအိုဝကလှုပ်ရှားမှု့များကြောင့်ပိုပြီးရင်ခုန်နေရသည်။ဝင်သွားတဲ့ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကိုအမေစအိုမှညစ်ထားလိုက်တာမို့ မိုးထက်မေ့သွားမလောက်ခံစားလိုက်ရသည်။

ဒီလိုခံစားမှု့မျိုးကိုတစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးပါ။ဒေါ်ဝင်းမာ မိမိစအိုဝမှာအကောင်တစ်ကောင်ကဝင်လာတာကို အိပ်မက်လိုလို တစ်ကယ်လိုလိုအိပ်ပျော်ရင်းခံစားနေရသည်။စအိုဝမှာလည်းတစ်ခါမှမထိတွေ့ဘူးတဲ့အရသာတစ်ခုကိုတွေ့နေရသည်။ဒေါ်ဝင်းမာဒီအရသာကိုသိချင်လာသည်၊တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

မိမိဖင်ထဲကိုအကောင်တစ်ကောင်က အတင်းဝင်းတိုးပြီးအတွင်းထဲရောက်ကာဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့်ရှေ့မတိုးပဲငြိမ်ကြသွားခိုက် ဖျတ်ကနဲ မျတ်လုံးတစ်စုံပွင့်လာသည်။

" အမလေး ဘုရား ဘုရား"

ဒေါ်ဝင်းမာထိတ်လန့်သလိုခံစားရင်း ရင်ထဲကအသံမထွက်ပဲရေရွတ်လိုက်မိသည်။မိမိဖင်ထဲကိုသားဖြစ်သူလီးကြီးရောက်နေတာကိုသိလိုက်ရသည်။လက်တစ်ဖတ်ကလည်းမိမိရင်သားကိုကိုင်ရင်းတစ်ခေါခေါအိပ်ပျော်နေရှာသည်။နောက်ပြန်အသာလှည့်ကြည်မိတော့ သားသားနဖူးမှာချွေးများစိုရွဲနေတာသိလိုက်ရသည်။

" သြော် သားရယ် သားတောင် ဒီစိတ်တွေရှိနေပါပေါ့လားကွယ်"

လို့ဒေါ်ဝင်းမေတွေးလိုက်ရင်း မိမိဖင်ထဲဝင်နေတဲ့သားသးလီးကိုမနိုးစေရန်အသာနုတ်လိုက်သည်။အမွေးနုများနှင့်ဒစ်ပြဲလေးမှာအရည်တစ်စိုစိုတွေ့ရသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာသားသားလီးကြီးကိုမျတ်စိလေးမှိတ်ပြီးနုတ်ခမ်းလေးနှင့်ကလေးတုန်းကနမ်းခဲ့သလိုပဲ နမ်းလိုက်မိသည်။နောက်မှသန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်လာပြီးမိမိစအိုထဲမှသားသားသုတ်ရည်များညစ်ထုတ်ဆေးကြောလိုက်သည်။

" သား လေး ထတော့ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲလင်းထိန်နေအောင် မအိပ်ကောင်းဘူး"

အမေလာနိုးမှကပျာကယာထလိုက်သည်။ညက အမေဖင်လိုးရင်းအိပ်ပျော်သွားတာပြန်မှတ်မိလိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ် အမေဖင်ထဲ ငါ့လီးကြီးမနုတ်ပဲအိပ်ပျော်သွားတာအမေသိလောက်တယ် "

" ဘာငိုင်နေတာလဲ ဒီလောက်အိပ်တာအိပ်ရေးမဝလို့လား ပြစမ်း သားနေကေင်းရဲ့လား"

ဒေါ်ဝင်းမားစိုးရိမ်တကြီး သားနဖူးစမ်းကြည့်သည်။ပြီးမှသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး းးးး

" ကိုယ်လည်းမပူပါဘူး သားနေကောင်းပါတယ်"

" ဟုတ်ကောင်းပါတယ် မေမေရယ် "

" ထ မနက်စာစားရအောင် "

မိုးထက် အမေနောက်မှလိုက်ခဲ့သည်၊နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်တုံခါနေသော အမေဖင်တုံကိုကြည့်ရင်းညကလိုးခဲ့တာတွေမြင်ယောင်နေမိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမေ အသက်၃၈နှစ်ပင်ပြည့်လို့သားမိုးထက်ပင်၁၈နှစ်လူပျိုကြီးဖြစ်လာပြီး သမီးငယ်လေးက ၃တန်းရောက်လို့ ၈နစ်ပြည့်ခဲ့သည်၊ခုချိန်ထိကိုအံ့မောင်နှင့်တိတ်တိတ်ပုန်း ခံနေဆဲပင် အငယ်ဆုံးသမီးလေး ဝင်းဝင်းမောင်ဆိုတာကလည်းကိုအံ့မောင်နဲ့ရတဲ့သမီးဆိုတာ သူတို့ ၂ ယောက်နဲ့မိုးထက်ကလွဲ၍ဘယ်သူမှမသိပါကြပါ။

မိုးထက်တစ်နှစ်သားအရွယ်နဲ့ကဒေါ်ဝင်းမေမုဆိုးဖိုမိုးထက်အဖေကိုဒေါ်ဝင်းမေ ယူလိုက်ကြခြင်းကြောင့် မိုးထက် မိခင်အရင်းလိုပဲထင်နေသည် ၊ကိုအံ့မောင်နဲ့လိုးရင်းပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် အမေအရင်းမဟုတ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။

ကလေးတွေကျောင်းတက်ချိန်မို့ ဒေါ်ဝင်းမေနှင့်ကိုအံ့မောင်တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးခွင့်ရနေသည်၊ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်းစပ်စပ်မှု့မရှိ ခြံကလည်းကျယ် တာမို့ ကိုအံ့မောင်နေ့တိုင်းလိုလို လိုးခွင့်ရနေသည်၊ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးမှသူ့တို့နှစ်ယောက်ကာမစိတ်က ပိုပြီးပြင်းထန်နေကြသည်။

" ကိုမောင် မတော်သေးဘူးလားဟင်"

" ဒီတစ်ချီပြီးရင်းတော်ပါပြီ အဝင်းက တော်ချင်ပြီလား"

" မဟုတ်ပါဘူး သားနဲ့သမီးပြန်လာချိန်နီးပြီလေ ခုလဲဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲဟင်"

" သုံချီရှိပြီ သမီးလေးမွေးပြီးမှ အဝင်းကတအားလိုးကောင်းတာပဲကွာ'

" အရင်ကမကောင်းဘူးပေါ့"

" ကောင်းပါတယ် အဝင်းရယ်"

ကိုအံ့မောင်ဒေါ်ဝင်းမာနို့တွေကုန်းစို့ရင်းတင်သားနှစ်ဖတ်ကိုအပေါ်ထိဆွဲယူလိုးလိုက်သည်။ကြီးမားရှည်လျားသောကိုအံ့မောင်လီးကြီးမှာဒေါ်ဝင်းမာစောက်ဖုတ်ထဲတွင်နေရာလပ်မရှိရောက်ရှိနေသည်။

" ကိုမောင်လီးရည်တွေထုတ်လိုက်တော့မယ်နော် အဝင်း"

" ကိုမောင်တော်ချင်ရင်ထုတ်လိုက်တော့လေ "

ဒေါ်ဝင်းမာအကောင်းဆုံးအချိန်ကိုရောက်နေသည်၊ကလေးတွေလာတော့မှာမိုသာပြောလိုက်ရသည်၊ကိုအံ့မောင်လီးကြီးကိုအချိန်ပြည့်တပ်ထားချင်တော့သည်။

ကိုအံ့မောင်လေးချီမြောက်လီးရည်များကဒေါ်ဝင်းမာသားအိမ်ထဲသိုးပမ်းထုတ်လိုက်ရာဒေါ်ဝင်းမာအူထဲကတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းလွန်းချိန်မို့ကိုအံ့မောင်ကျောကိုတအားဖတ်တွယ်ထားရသည်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်းကိုအံမောင်ဖင်တုံပေါ်ခွချိတ်လိုက်သည်။

" အား းးး အားးး ကိုမောင် းးးအား းးးးအမလေးအား းးးဘွတ် းးးဘွတ်းးးအား းးကိုမောင်ရယ်"

" တော်ကြာ ယောက်ကျားမရှိပဲ ကလေးရနေတော့မှာပဲ ကိုမောင်ရယ်"

" အဲဒါကြောင့်ကိုမောင်ပြောတာပေါ့ ကိုမောင်တို့ယူကြရအောင်ပြောတာကို အဝင်းမှလက်မခံ"

" ကိုမောင်ရယ် ကိုမောင်မှာလဲသမီးကရှိသေးတယ်လေ"

"ကိုမောင်သမီးကလည်း အဝင်းသားနဲ့ခင်နေတာပဲနောက် ကလေးချင်းနီးစပ်တာပေါ့"

" နောက်မှစဉ်းစားရအောင်နော် ကလေးတွေလာတော့မယ်နော်"

နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးလိုးနေရာမှ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကြတော့သည်။ သုတ်ရည်များဗွတ်ကြမ်းနေသောအိပ်ရာခင်းကိုအပေခြင်းထဲထည့်လိုက်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ကြသည်။ အပြင်ရောက်လို့မကြာလိုက်ပါ မိုးထက်ညီမဖြစ်သူဝင်းဝင်းမောင်ကိုဆိုက်ကယ်နောက်မှတင်ပြီးကျောင်းပြန်လာတာတွေလိုက်ရသည်။

မိုးထက်မေမေကို နုတ်ဆတ်ပြီးအပေါ်ထပ်ကိုတက်လာသည်။ နောက်ပြီးဆင်းကပ်မပါသောသူငယ်ချင်းဟမ်းစက်ကို အိပ်ခန်းတစ်နေရာကနေ ဗွီဒီယိုရိုက်ထားခဲ့တာမိုပြန့်လည်သိမ်းယူလိုက်သည် ။ အိမ်ခန်းထောင့်တစ်နေရာကအပေဝတ်ထည့်ထားသောခြင်းတောင်းပေါ်က အိပ်ရာခင်းကိုယူကြည့်မိသည်၊အမေနဲ့ကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတဲ့သုတ်ရည်တွေဆိုတာသိလိုက်ရသည်။

ညီစို့စို့အနံတွေက မိုးထက်လီးကြီးကိုမာတောင်လာစေတော့သည်။မိုးထက်ရိုက်ကူးထာတာတွေသိချင်လာတာမို့ ဖွင့်ကြည့်မိသည်။မိုးထက်ပျော်သွားသည် အမေနဲ့ကိုအံ့မောင်တို့လိုးကြတာကိုရှင်းလင်းစွာဖမ်းယူနိုင်လိုက်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

မိုးထက် ခဏကြည့်ပြီးပြန်လည်သိမ်းဆည်းပြီး အဝတ်လဲပြန်ဆင်းလာတော့ ညီမလေးဝင်းဝင်းမောင်ကို သူ့အဖေ ကိုအံ့မောင်ရင်ခွင်ပေါ်တွင်တွေ့လိုက်ရသည် ။အဖေအရင်းမှန်းမသိရှိသောညီမလေးမှာ သွေကပြောသည်မို့လားမသိ ဦးအံ့မောင်ကိုဖခင်အရင်းကဲ့သို့ချစ်နေရှာသည်။

မိုးထက်နန်းလုံးကြိုင်မြစ်နှင့်နမ်းဆီလိမ်းလိမ်းထားခြင်းကြောင့် သူ့လီးကြီးတုတ်လာသည်ကိုကျေနပ်နေမိသည်၊အမေနဲ့ညီမလေးအိပ်ပျော်နေပေမဲ့ မအိပ်သေးပဲ စာကြည့်စရာရှိလို့ဆိုပြီး စာဖတ်နေသည်။ခေါင်းရင်းကအိပ်ပျော်နေသော အမေကိုကြည့်မိသည် ညီမလေးကိုဖတ်ထားပြီးတစ်စောင်းအိပ်နေသည်၊အမေလုံခြည်အောက်စမှာပေါင်တွင်းသားဖွေးဖွေးအထက်ကစောက်ဖုတ်မဲမဲလေးပင်ပေါ်နေတော့သည်။

နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁၂ နာရှိထိုးနေပြီမို့ နေခင်းက အမေကို ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တာကိုကြ့ည်ရန်သိမ်းထားသေ ာဟမ်းစက်ကိုထုတ်လိုက်သည်၊ အလိုးခံရန်အခန်းထဲဝင်လာတဲ့အမေအလှတွေက အစွမ်းကုန်လှပနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။အမေနုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကိုကိုအံ့မောင်နမ်းရှို က်လိုက်ပြီး အမေအဝတ်တွေကိုချွတ်ချလိုက်တော့တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့နို့နှစ်လုံးကကိုအံ့မောင်လက်ထဲရောက်လာသည်၊တဖြည်းဖြည်းကင်မရာရှိရာ အိပ်ရာကုတင်ဆီရောက်လာကြသည်။

" အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြရအောင်နော်"

" ရှက်စရာကြီး ကိုမောင်ကလည်း"

တကိုယ်လုံးချွတ်အလိုးခံရမှာကိုရှက်နေတဲ့အမေမျတ်နှာမှာပန်နုရောင်သန်းနေတာမို မိုးထက်ပင်ကိုင်ထားသောလီးကလီးရည်မထွက်အောင်မနည်းထိမ်းထားရသည်။

" အို့' ကိုမောင်ရယ် ရှက်စရားကြီးကွယ်"

ကိုအံ့မောင် အမေတကိုယ်လုံးအဝတ်ေတွချွတ်ချလိုက်သည်၊မို့မောက်နေတဲ့အမေစောက်ဖုတ်မှာအမွေးမဲမဲတွေက ကာကွယ်ထားသည်၊ကိုအံ့မောင်ကလည်းသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကအဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်ညို့ ညိုတုတ်တုတ်လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး အမေကြက်သီးထသလိုခံစားတာတွေ့လိုက်ရသည်။

" အမလေး ကြောက်စရာကြီး"

အမေပြောသံနဲ့ကြက်သီးထနေပုံက ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကာမစိတ်ကိုပြင်းထန်လာစေပါသည်။မိုးထက်ပင် ကြည့်ရင်းအိပ်ပျော်နေသော အမေကိုထလိုးချင်လာတော့သည်၊ဒါပေမဲ့စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်နေရသည်။

" အမလေး ကိုမောင် မ မလုပ်နဲ့လေ ဘုန်းနိမ့်မယ် အဝင်းငရဲ ကြီး ကြီး အား အမလေး အို ကိုမောင် အား ယား ယားတယ် းးး"

ကိုအံ့မောင် အမေစောက်ဖုတ်ကို ပေါင်နှစ်ဖတ်ဖြဲလိုက်ပြီးခေါင်းရှိုကာ ရက်ပေလိုက်တာမို့တစ်ခါမှ အရက်မခံဘူးသောအမေခင်ဗျာ စပ်စပ်လူးပြီးခါးကော့နေအောင်ခံစားနေရသည်၊သည်လိုအရသာမျိုးကိုလည်းတစ်ခါမှမခံားခဲ့ဘူးသောအမေ၊ ကိုအံ့မောင်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကိုင်ထားနေရတာကိုမြင်နေရသည်။

" တော်ပြီ ကိုမောင် အမလေး ကိုမောင်ရယ်အား တော်ပါတော့နော်"

အမေ ခေါင်းကိုဆွဲမနေတာမို့ ကိုအံ့မောင်ခေါင်းမော်လာသည်။ပါးစပ်မှာလည်းအမေ့စောက်ရည်းများရွဲစိုနေတာမြင်နေရသည်၊စောက်ရည်များကြောင့်အမေစောက်မွေးလုံးထွေးသွားပြီး စောက်ရည်များစိမ့်ကျလာသောစောက်ပက်အဝနှင့်စောက်စိရဲရဲလေးမြင်လိုက်ရသည်။

" အားနာလိုက်တာ ကိုမောင်ရယ် အဝင်း အဲလိုမနေဘူး ဘူး အို " ကိုမောင်'

အမေကပါးစပ်မှာပေနေတဲ့ သူစောက်ရည်တွေသုတ်ရန် လက်ကိုင်ပါဝါပေးလိုက်ပေမဲ့ ကိုအံ့မောင် လက်နဲ့သပ် ပါးစပ်ထဲမြိုချလိုက်တာမို့ရှက်စိတ်နဲ့အတူ အံ့သြစွာတွေ့လိုက်ရသည်။

" ဘာလို့ မြိုချရတာလဲ ကိုမောင်ရယ်"

" ချစ်လိုပေါ့ အဝင်းရယ်"

" ကိုမောင် လည်းစုတ်ပေးပါလား အဝင်းရယ်"

" အဝင်း မလုပ်တတ်ဘူး ကိုမောင်ရယ်"

တစ်ခါမှမစုတ်ဘူးသောအမေကို ကိုအံ့မောင် သင်ပေးနေသည်၊အမေကလည်းတစ်ခါမှမစုတ်ဘူးပေးမဲ့ ရမက်စိတ်ကသင်ပေးလိုက်တာမို့ ကျွမ်းကျင်စွာစုတ်ယူေနတာမြင်လိုက်ရသည်။

ခေါင်းရင်းကလှုပ်ရှားမှု့ကြောင့်ကြည့်လိုက်မိသည်၊အိပ်ပျော်နေသောအမေ ခြေထောက်တစ်ဘက်ထောင်ပြီးခေါင်းကိုမိုးထက်အိပ်မဲ့ဘက်လှည့်ပြောင်းအိပ်တာတွေ့လိုက်ရသည်။ဒူးတစ်ဘက်ထောင်အိပ်နေတာမို့လုံချီအောက်စအောက်ကအမေစောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကိုမြင်နေရသည်၊ကိုအံ့မောင်ခဏခဏလိုးနေသောအမေစောက်ဖုတ်လေးမှာနီမြန်းနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

" ကိုမောင် ဟာကြီးက ပါးစပ်ထဲ့မှာပိုတုတ်တုတ်လာတယ် "

" ဟုတ်တယ် စုတ်ပြီးလိုးရင် တအားလိုးကောင်းတာ အဝင်းလည်း ပိုအရသာရှိတယ်"

မိုးထက် အမေနဲ့ကိုအံမာင်ပြောသံကြောင့်ရိုက်ထားတာကိုပဲကြည့်နေမိသည်။အမေပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်သောလီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ မိုးထက် မိမိလီးထက်ပိုကြီးနေတာမို့မကြေနပ်ချင်ဖြစ်မိသည်။နောက်ပြီး အမေ့စောက်စေ့လေးကို သူဒစ်အဖူးနဲ့ပွတ်ပေးပြီး စသွင်းလိုက်သည်။

" အမေ့ အား ဘွတ် ဒစ် ဒစ် ဟုတ်ကယ် ကိုမောင်ရယ် အရင်နဲ့ကိုတုတ်လာတယ် ဘေးတွေကိုတင်းကားသွားတာပဲနော်"

" ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ နာလို့လားဟင်:"

" ရပါတယ် ကိုမောင်ရယ် နည်းနည်းကျပ်တာပါ"

" ကိုမောင်စောင့်မယ်နော်"

" အင်း အင်း"

အမေစောက်ဖုတ်ကို တအားကုန် ခြေထေက်နှစ်ဘက်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး စောင့်လိုးနေလိုက်တာ အမေကလည်းတော်တော်ရမက်စိတ်တွေပြင်းထန်နေပုံရသည်၊ ။နုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီး ကိုအံ့မောင်ဖင်တုံကြီးကိုလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်ကိုင်စောင့်ပေးနေသေးသည်။ကိုအံ့မောင်အမေကိုလိုးနေတာ အမေစိတ်ထန်ပြီးခံနေတာကိုဆက်မကြည့်နိုင်တော့ပါ အိပ်ပျော်နေသောအမေကိုလိုးရန် ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

မိုးထက်ပါးစပ်အဟောင်းသားအိပ်ပျော်နေသော အမေ့ပါးစပ်ပေါက်သို့ သူ့လီးကြီးဖြဲြပြီးထိပ်ဖူးရဲရဲကြီးကိုတေ့လိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေသော ဒေါ်ဝင်းမာကလည်း မိမိပါးစပ်ထဲဝင်လာသော မိုးထက်လီးကြီးကိုအိပ်ပျော်ရင်းစုပ်ယူနေမိသည်။

မိုးထက်အမေနုတ်ခမ်းမှာ လီးရည်များပေကျံလာသည်၊အသာအမေဘေးမှာလဲအိပ်လိုက်ပြီး အမေပေါင်တစ်ဖတ်ကိုမိမိပေါ်ခွတင်စေရန်ပေါင်အောက်မှလက်ရှို ပြီးမတင်လိုက်သည်။အမေကလည် း မိုးထက်ခါးပေါ်ရောက်အောင်ခွအိပ်လိုက်ပြီး လက်ကလည်း မိုးထက်လက်မောင်းပေါ်တင်အိပ်ပျော်လာသည်။

မိုးထထက် အိပ်ပျော်နေသော အမေ စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုအောက်လက်တစ်ဖတ်ကရောက်ရှိသွားသည်၊အမေကတော့တစ်ကယ်ကို အိပ်မောကျနေပါသည် ၊တစ်နေကုန် အလိုးခံထားလို့လာတော့ မသိပါ၊မကြာပါ အမေစောက်ဖုတ်ဝကို မိုးထက်စမ်းလိုက်မိတာမို့ မိမိလီးထိပ်ကို တင်ခွအိပ်နေသော အမေ စောက်ဖုတ်ဝသို့တေ့လိုက်မိတော့သည်။

မိုးထက် လီးရည်များတစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာမို့ အမေစောက်ပတ်ဝမှာ ချော်ဆီသုတ်ထားသလိုဖြစ်လာသည်၊မိုးထက် ဝင်လုဝင်ဆဲဒစ်ဖူးလေးကိုခါးလေးကော့ပြီးအမေ့တင်သားတွေကိုဆွဲယူလိုက်မိသည်။

" ဘွတ် းးးဒစ် းးးး ဒစ် းးးအင်းး"

အမေစောက်ဖုတ်ထဲကို မိုးထက် လီးကြီးသုံးပုံတစ်ပုံရောက်သွားသည်။ အမေပါးစပ်ကလည်း အင်း ဆိုသောသက်ပြင်းရှည်သံကြီးနှင့်အတူတစ်ခေါခေါအသံပါကြားလိုက်ရသည်မို့ မိုးထက် ရင်ခုန်နုံး သက်သာမိလိုက်သည်။မိုးထက်ဆက်မသွင်းသေးပဲ အမေနို့စို့ရန် ကြယ်သီးသုံးလုံးလောက်ဖြုတ်လိုက်ရာ အတွင်းခံဘော်လီဖွေးဖွေးလေးပေါ်လာသည်။ 

လူကအိပ်ပေမဲ့အမေစောက်ဖုတ်ကမအိပ်ပါ ဝင်နေသောမိုးထက်လီးကြီးကိုညစ်ယူနေတာခံစားလိုက်ရသည်။တစ်ခါမှမလိုးဘူးတဲ့မိုးထက်ခင်ဗျာ ပြီးမသွားအောင် မနည်းထိမ်းထားရသည်။မိုးထက် အမေကိုမလိုးခင်ကချောင်မည်ထင်သော်လည်း ခုတော့တော်တော်ကိုကျပ်ထုတ်နေသည်။စောက်ဖုတ်နဲ့တွေ့လို့များကြီးလာသလားလို့ထင်လိုက်မိသည်။

စိမ်ထားသော အမေစောက်ဖုတ်ထဲကမိုးထက်လီးကြီးကလီးရေများတစ်စစ်စစ်ထွက်နေမှု့ကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမေစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများယားယံလာသည်။မျတ်လုံးများတစ်စတစ်စပွင့်လာသည်။မိမိနို့ကိုမျတ်နှာအပ်စို့နေသော သားသားကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ ကြက်သီးထတုန်လှုပ်မိလာသည်။

" သားသားရယ်'

လို့စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်မိသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ မိမိစောက်ဖုတ်ကို အငန်းမရခိုးလိုးနေသော သာသားကိုကြည့်ပြီးသနားလာသည်။မိမိအိပ်မက်ထဲမှာကိုမောင်နဲ့လုပ်နေသည်ကိုထင်မက်နေမိပေမဲ့ ခုတော့ သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့ မိုးထက်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊

ဒေါ်ဝင်းမေ မသိဟန်ဆောင် နေရသည်၊မိမိစောက်ဖုတ်ထဲမှားလည်း သားရဲ့လီးရည်တွေက ရောက်နေပြီး" ဘုရား ဘုရားနေ့ခင်းက ကိုမောင်နဲ့ခုသားသားနဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိရင်ဒုက္ခပါလား"ဒေါ်ဝင်းမေတွေးရင်းကြက်သီးထမိသည်၊ရာသီလာပြီးစဖြစ်နေသည်ကိုတွေးလိုက်မိသည်။သားသားဘာလို့များ အမေကိုမှပစ်မှားချင်တာလဲလို့ဝေခွဲမရနိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။

အရင်တစ်ခါဖင်လိုးတာ ကိစ္စမရှိပေမဲ့ခုကိစ္စက ဗိုက်ကြီးမဲ့ကိစ္စမို့ပါ တစ်နေ့ထဲ ယောက်ကျား ၂ယောက်ရဲ့ သုတ်ပိုးတွေက မိမိသားအိမ်မှာမျိုးစေ့ဖြစ်ကြတော့မယ်မဟုတ်လား။

" အားဟား"

အမေတင်သားကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး မိုးထက် ခက်ဆတ်ဆတ်လေးတစ်ချက်စောင့်လိုက်တာမို့ အမေ့ပါးစပ်မှညီးညူးသံကြားလိုက်ရသည်၊ အမေ့နို့နှစ်လုံးကြားကိုမျတ်နှာအပ်ထားပြီးကိုင်ထားသောတင်ပါးမှစအိုဝလေးကိုလည်းလက်ခလယ်လေးနဲ့ဖိလိုက်သည် လက်တစ်ဆစ်လောက်ဝင်သွားသည်၊၊

ဒေါ်ဝင်းမေ ကာမစိတ်က ပြန်လည်နိုးကြားလာသည်၊သားသားအပေါ် မထားသင့်တဲ့စိတ်ကအနိုင်ယူလာသည်၊သို့သော် သားသားကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲချစ်သည်။သားသားစိတ်ကြေနပ်ပြီး ပျော်ဖို့ရာ မိခင်တစ်ယောက်ပေးဆက်သလိုမျိုးနဲ့စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်လိုက်သည်။

" အ းးး အ းးးအးးး အား းးးအ းးဟား"

မိုးထက်ဆက်ပြီးစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ အမေ ပေါင်တစ်ဖတ်ကို အောက်ကနေလျိုပြီးခါးကောက်ကွေးပေါ်တင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးအရင်းထိရောက်အောင်ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီးရည်များပမ်းထုတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားသား ပြီးသွားပြီကိုသိလိုက်ရသည်၊ မိမိတင်သားကိုလည်းကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ဖတ်တွယ်ပြီးနေပုံက တစ်ခါမှမလိုးဘူးအထိအတွေ့မရှိဘူးဆိုတာသိသာလှသည်။ပါးစပ်ကလည်း အကောင်းဆုံးအရသာကိုရလိုက်တာမို့ အသံကိုပင်မထိမ်းနိုင်အောင်ညီးညူးနေတာကြားလိုက်ရသည်။

မျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်များစီးမကျအောင်ထိမ်းနေရသည်။ နာလို့လည်းမဟုတ်ကောင်းလို့လည်းမဟုတ် ၊သားသားကိုသနာဂရုဏာဖြစ်မိလို့ဖြစ်သည်။မိုးထက်အမေစောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ထားသောလီးကြီးကိုနုတ်ရန် အသာ အမေ့ပေါင်တစ်ဖတ်ကိုအောက်ချလိုက်သည်။အပြင်ထွက်နေသောနို့များကိုပြန်သိမ်းပေးနေရသည်။

အမေကတော့အိပ်ပျော်နေတယ်လို့မိုးထက်ထင်နေမိသည်၊အမေပက်လက်လေးအိပ်လိုက်တာမို့မိုးထက်လီးကြီးအလိုလိုကျွတ်ထွက်သွားသည်၊စောက်မွေးမဲမဲအောက်က စောက်ပတ်ကြားမှမိုးထက်သုတ်ရည်များစီးကျလာသညို အနီးက အဝတ်နဲအသာသုတ်ပေးလိုက်တယ်နောက်ပြီးခါးရောက်နေတဲ့လုံချီကိုလည်း ပြန်ဖုံးပြီး အမေ့ကိုဖတ်အိပ်လိုက်တယ်။

ဒေါ်ဝင်းမာအိမ်ပျော်သွားတဲ့သားကိုအပြစ်မမြင်နိုင်ပေ ကြည်လင်နေတဲ့သားသားမျတ်နှာကချွေးစလေးများကိုသုတ်ပေးရင်း

" သြော် သားတောင် လူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ"

လို့စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်မိသည်။မိမိသားအိမ်ထဲက သားသားလီးရည်များကလည်းခုချိန်ထိ အံကျလာသည်မို့ ဒေါ်ဝင်းမာ သန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

မိုးထက် အမေကိုအားပါးတရဖတ်ထားလိုက်ပြီးပါးပြင်မို့မို့ကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းယူလိုက်သည်။အမေကလည်းဝမ်းသာကျေနပ်ပျော်ရွင်နေလိုက်တာမျတ်ရည်များပင်ကျလာသည်။မပျော်ပဲနေပါမလား ဂုဏ်ထူး၂ဘာသာနဲ့သားအောင်တာဆိုတော့အမေဒေါ်ဝင်းမာ သားကိုဂုဏ်ယူမဆုံးပါ။သားမိနှစ်ယောက်ပိတိတွေနှင့်ပျော်ရွင်စွာကျေနပ်နေမိကြသည်။

ညီမလေးက မန္တလေးကို ကိုအံ့မောင်နဲ့ လိုက်ပါသွားတာမို့ အိမ်မှာ သားအမိနှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည်။ဒေါ်ဝင်းမာအိပ်ပျော်နေတာကိုသားဖြစ်သူမိုးထက်၁၀တန်းအောင်ကဇာတ်ကြည့်ပြီးနိုးပြောခြင်းဖြစ်သည်။

" ဒါမှအမေ့သား လေး"

သားဘာလိုချင်လဲကားဝယ်ပေးရမလား ပြော သားလိုချင်တာ'မိုးထက် အမေ့ဖတ်ထားရာမှ ပုခုံးနှစ်ဖတ်ကိုဖွဖွလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်ကိုင်လိုက်သည်၊အမေမျတ်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။

" အမေက တကယ်ပေးမှာလား"

မိုးထက်မျတ်နှာမှာ ရမက်သွေးဆိုးများသန်းလာသည်၊ဒေါ်ဝင်းမာ မသိရှာပါ သားအတွက်ပိတိတွေကပြည့်နေသည်။

" ပြော သားလိုချင်တာ အမေဘာမဆိုပေးမယ် အမေချမ်းသာတာ သားနဲ့သမီးအတွက်ပါ"

မိုးထက်အမေ့မျတ်နှာကိုလွဲလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာဆိတ်ဆိတ်နေမိသည်။ရုတ်တရက်စိတ်ထိခိုက်သွားသောသားကို ဒေါ်ဝင်းမာစိုးရိမ်တစ်ကြီး သားမေးလေးကိုကိုင်ကာမျတ်နှာကိုမော့စေလိုက်သည်။မိုးထက်မျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်စများကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမာစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။

မိမိပြောသည့်စကားကိုလည်းပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့မှသဘောပေါက်လာသည်။ဒေါ်ဝင်းမာ သားမျတ်ဝန်းမှမျတ်ရည်စများကိုလက်ညှိုးလေးနှင့်ဖယ်ရှားပေးလိုက်ပြီးပါးနှစ်ဖတ်ကိုမိခင်မေတ္တာစိတ်အပြည့်နှင့်နမ်းရှိ ုက်လိုက်သည်။

သားသားလိုချင်တာကိုသိနေသည်၊မိခင်တစ်ယောက်အနေဖြင့်တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသလိုခံစားနေရသည်။လိုက်လျောလိုက်ရင်လည်း မိခင်မပီသပဲ ကာမတဏှာကြီးတဲ့မိန်းမလို့သားထင်မှာစိုးရသည်။သားအပေါ်ဒီလိုစိတ်မျိုးမှုမှုံမျမရှိခဲ့ပါ၊ဒေါ်ဝင်းမာယောက်ယက်ခတ်နေသောစိတ်ကိုထိမ်းချုပ်လိုက်ပြီးအသက်သေပါစေ သားအတွက်ပေးဆပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မိခင်အရင်းမဟုတ်တာမို့ သားလေးငရဲကြီးစရာမရှိအောင်သူစိမ်းစိတ်ကိုပြောင်းယူလိုက်ရသည်။

" သားရယ် ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ ပြောလေသားဘာလိုချင်တာလဲ အမေ အကုန်ပေးမယ် ငါ့သားစိတ်ချမ်းသာရင် အမေ ပျော်တာပဲ သားလေးငိုတော့ အမေနှလုံးသားကိုဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခံစားရတယ်သားရယ်"

မိုးထက်အမေ့စေတနာကြောင့် မိမိပါးစပ်ကပြောမထွက်ရက်တော့ပါ ၊ခေါင်းကိုငုံ့ပြီးအံကြိတ်ကာ အမေအပေါ်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ကာမသွေးဆိုးတွေကိုဖောက်ထုတ်ချင်စိတ်သာဖြစ်လာမိသည်။

" ကဲ ထ သားသား ညစာစားကြရအောင်ညီမလေး မနက်မှရောက်မှာ သားအောင်ပွဲအတွက် အမေ့သားကို ညမှလက်ဆောင်ပေးမယ် သားအမိနှစ်ယောက်ပျော်ပျော်ပါးပါးစားကြမယ် မငိုနဲ့တော့နော် ပျော်တာလေးတွေအလကားဖြစ်မယ်"

သားမိနှစ်ယောက်ညစာစားပြီးရေမိုးချိုးကာတီဗွီကြည့်လိုက်ကြသည်။အချိန်က ၉နာရီထိုးနေပြီမို့ ဒေါ်ဝင်းမာ သားသားကိုအိပ်ရန်အိပ်ခန်းဆီသွားနှင့်ခိုင်းလိုက်ပြီး သားအတွက်အမေလက်ဆောင်ယူခဲ့မယ်ဟုပြောကာလွှတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာ မင်္ဂလာဦးညက မိုးထက်အဖေဝတ်စေခဲ့သောညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီ ပန်းရောင်လေးကိုဝတ်လိုက်ပြီးအိပ်ခန်းဘက်လျောက်လာခဲ့သည်။

မိုးထက်မယုံကြည်နိုင်အောင်လှပနေသော အမေကိုအိပ်ခန်းဝမှဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ညဝတ် အင်္ကျီ ပါးလေးအောက်ကအမေခန္ဓာကိုယ်လေးကိုနောက်ကမီးရောင်က ပုံဖော်ပေးနေသည်။မိုးထက်တင်းရင်းနေသောအမေရင်သားတစ်စုံနှင့်ဆင်နှာမောင်းသဖွယ်ခြေထောက်တစ်စုံကြားကအမွေးလေးများကိုမြင်နေရသည်။

ဒေါ်ဝင်းမာ သားဘေးမှာရပ်နေရင်းက ကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေမ်သည်၊မိုးထက် အမေရဲ့လှုပ်ရှားမှု့ကိုကြည့်ရင်းရင်မောစွာကြည့်နေမိသည်။

" သား အတွက်လက်ဆောင်ပါ သားလိုချင်တာအမေသိတာပေါ့ ဟုတ်လား"

" သားအမေအရင်းကဘယ်သူလဲ အမေ"

မိုးထက်စကားကြောင့် ဒေါ်ဝင်းမာတုန်လုပ်စွာခံစားလိုက်ရသည်။မိုးထက် ဘာမှမပြောတော့ပါ အရန်သင့်ဖမ်းထားသော ဟမ်းစက်ကို အမေအားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမာကြည့်ရင်း မျတ်ရည်များစီးကျလာသည်၊ဒါကြောင့် သားသားဒီလိုသူ့ပေါ်ကာမစိတ်ဖြစ်ပေါ်ရတာကိုသဘောပေါက်တော့သည်။မိမိအပေါ်အမေအရင်းမဟုတ်တာရော သမီးလေးအပေါ် ညီမအရင်းမဟုတ်တာရော သားလေးသိသွားတဲ့အတွက် ဒေါ်ဝင်းမာကြေကွဲဝမ်းနည်းစွာခံစားရခြင်းဖြစ်သည်။

" အမေ ငိုနေတယ်"

မိုးထက်အမေပါးပြင်က မျတ်ရည်များကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်။

" သားအမေကို အမေအရင်းလိုပဲချစ်ပါတယ် အမေရယ် နောက် သားမမေးတော့ပါဘူးအမေကို မသိကျိုးကျွံ ပြုခဲ့တာတွေသားတောင်းပန်ပါတယ် အမေ ရယ်"

" အမေသိပါတယ် သားရယ် မသိဟန်ဆာင်နေခဲ့တာပါ သားလေး မတော်တာတွေနဲ့တွေ့ရင် အမေရင်ကျိုးရမှာစိုးလို့ မသိသလို နေခဲ့တာပါ"

" ကဲသား စိတ်ညစ်စရာတွေ တွေးမနေ တော့နဲ့ သား ပညာကိုကြိုးစားသင် သားလိုအပ်တာကိုအမေ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်'

ဒေါ်ဝင်းမာ သားဖြစ်သူမိုးထက်ဘေးမှာလှဲအိပ်လိုက်သည်။

" သား အမေ သားအတွက် ဒီည အမေတစ်ယောက်လို သဘောမထားနဲ့ သားကျေနပ်သလိုလုပ်ပါ တစ်ခုတော့ပြောမယ် မိန်းမပေါ့တွေတော့မလိုက်စားရဘူး"

ဒေါ်ဝင်းမာ မီးအားလုံးပိတ်လိုက်သည် ညဝတ်အကျီ ၤကိုလည်း ချေရင်းတွင်ပုံထားလိုက်သည်။သားသား ရင်သားအစုံကိုဖွဖွကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကိုစုတ်ယူလိုက်တာမို့ ဒေါ်ဝင်းမာကြက်သီးထအောင် ခံစားလိုက်ရသည်၊နုတ်ကလည်း ညီးတွားလိုက်မိသည်။

" သားသား အ အဟား "

မိုးထက် ချုပ်တည်းထားသောစိတ်ကိုမနိုင်တော့ပါ ၊အမေ အပေါ်ကိုတက်ခွလိုးရန်စတင်လာသည်။

" သားကိုခွင့်လွတ်ပါ အမေရယ် သား အမေကိုမြင်ရင် မနေနိုင်အောင် ခံစားမိလို့ပါဗျာ"

" သားရယ် အမေ ပြောပြီးပြီပဲ သားကြေနပ်သလိုစိတ်တိုင်းကြလုပ်ပါ လို့"

မိုးထက် အမေကိုလိုးရန် စတင်လှုပ်ရှား တော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းမေ သားအရင်းတစ်ယောက်လိုမည်သို့ပင်စိတ်မှာရှိစေကာမူ သွေးကတော့ကာမစိတ်ကိုပြောလာသည်၊မိမိစောက်ပတ်လေးကိုရက်ပေးနေသော သားဖြစ်သူမိုးထက်ကြောင့် အရည်ကြည်များ တစစ်စစ်ထွက်ကျလာသည်၊မိမိပေါင်ခွကြားကသားဖြစ်သူမိုးထက်ဆံနွယ်လေးများကို ဖွဖွဆုတ်ကိုင်ပြီး ညီးညူးလိုက်မိသည်။

" သား သားရယ် းးးးအ းးးအား းးးသားယားလိုက်တာကွယ် "

ကာမစိတ်များပြင်းပြလာပြီဖြစ်သော အမေကို ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် စောက်စေ့လေးကိုနုတ်ခမ်းသားနှင့်စုတ်ယူလိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းမာ ခါးကိုကော့တက်နေအောင်ခံစားလိုက်ရပြီး သားဖြစ်သူ ပါးစပ်ပေါက်တစ်ခုလုံးစောက်ဖုတ်ကြီးအုံလိုက် ကပ်မိသွားတော့သည်။တင်းသားတစ်စုံပင် ကြမ်းပြင်နှင့်လွတ်နေအောင်မြှောက်တက်သွားသည်။

" အမလေး သားသား အား"

ဒေါ်ဝင်းမာ မနေနိုင်အောင် သားအိမ်အတွင်းမှယားယံလာသည်၊ သားကိုသားလိုစိတ်ထဲမှာမထားနိုင်တော့ပါ မိခင်အရင်းမဟုတ်မှားသိသွားသောသားသားကို လိမ်မတူသွေးမစပ်မှာသိနေသောကာမစိတ်ကတောင်းဆိုလာတော့သည်။

" မနေနိုင်တော့ဘူး သားရယ် လုပ်တော့နော်:"

" မီးဖွင့်လိုက်မယ်နော် အမေ ဘယ်သူမှမရှိတာပဲ နော်:"

မိုးထက် အမေရဲ့ကာမစိတ်ပြင်းထန်ပုံကိုကြည့်ချင်တာမို့ ခေါင်းရင်းက မီးခလုပ်အားလုံးကိုလှမ်းဖွင့်လိုက်သည်။မိးဖွင့်လိုက်တော့ သားသားလီးကြီးကမိမိမျတ်နှာနှင့်ထိလုထိချင်ဖြစ်နေသည်။သားသားလီးကိုကြည့်လိုက်တော့ အံ့သြသွားသည်။

" အယ် သားသားလီးကြီး အတုတ်ကြီးပဲဘာလုပ်လာတာလဲ သား အမေ့ကိုမှန်မှန်ပြော်နော်"

ဒေါ်ဝင်းမာသားဖြစ်သူ၏ကြီးမားလာသောလီးကြီးကိုကိုင်လိုက်ပြီးမေးလိုက်မိသည်။ 

" သား ဆေးသုံးလာတာ ကိုအံ့မောင်လောက်မရှိတော့အမေ အားမရမှာစိုးလို့ပါ အမေရယ်:"

သားဖြစ်သူစကားကြောင့်ဒေါ်ဝင်းမာစိတ်မကောင်းသလိုခံစားလိုက်ရသည်၊ကိုအံ့မောင်စကားကိုဒေါ်ဝင်းမာကြားယောင်လိုက်မိသည်။

" စုပ်ပေးတော့ ပိုတုတ်တာပေါ"

ဆို့တဲ့အသံကြောင့် သားစိတ်ချမ်းသာအောင်အမှတ်တမဲ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။

" အမေရယ် သားငရဲကြီးတော့မှာပဲဗျာ"

" မကြီးပါဘူး အမေကလိုက်လျောခွင့်ပြုထားတာပဲ သားကြိုက်သလို အမေလိုက်လျောမယ် သူတို့ရှေ့ မှာတော့မကဲရဘူးနော်သား"

မိုးထက်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။တစ်ခါမှအစုပ်မခံဘူတာမိုလီးရည်များစစ်ကနဲစစ်ကနဲအမေ့ပါးစပ်ထဲထွက်ကျနေသည်။စပါယ်ရှယ်စုပ်ပေးနေသောအမေကိုကြည့်ရင်းမိုးထက်ကြေနပ်နေမိသည်၊လက်ကလည်း အမေပုခုံးနှစ်ဘက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်နေရာမှရင်သားတစ်စုံကိုပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

ဒေါ်ဝင်းမာမိမိပါးစပ်ထဲတွင်သားသားလီးကြီးတုတ်တုတ်လာသည်မို့ကြက်သီးပင်ထလာမိသည်၊ခံချင်စိတ်ကလည်းထိမ်းမထားနိုင်အောင်ဖြစ်လာသည်၊သွေးသားဆူဖြိုးချိန်အသက်၃၈ခန့် မိန်းမတစ်ယာက်အဖို့အရှက်တစ်ရားပင်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။မိုးထက်အမေမျတ်နှာကိုကြည့်မိသည် ဖြူဝင်းနုညံ့နေသောမျတ်နှာပြင်မှာရမက်အခိုးအငွေ့တွေကြောင့်နဖူးကြောလေးများတင်းပြီးနီမြန်းနေသည်။

" သားသား လုပ်တော့မလားဟင် သားလီးကြီးပိုတုတ်လာတယ် တောကြာကွဲထွက်မလားသားရယ် ဆေးတွေသုံးရတယ်လို့သားအတွက်အမေစိုးရိမ်လို့ပါ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အမေရဲ့လုပ်ပြီးရင် ပင်ကိုယ်တိုင်းပြန်ဖြစ်ပါတယ်"

မိုးထက်ဒေါ်ဝင်းမာ ပေါင်နှစ်ဖတ်ကိုဖြဲလိုက်ပြီပေါင်နှစ်ဖတ်ကြားဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ ကာမစိတ်ပြင်းထန်နေသောအမေစောက်ဖုတ်မှာမို့မောက်နေပြီးစောက်ရည်များစိုရွဲနေသည်၊ဒေါ်ဝင်းမာသားသားဒူးနှစ်ဖတ်ကိုကိုင်ထားပြီးခြေမလေးများပင်ကုတ်နေအောင်ထားမိသည်၊နုတ်ခမ်းလေးမဟတစ်ဟနှင့်မျတ်စိလေးမှေးနေပုံက ဝင်လာမဲ့လီးအရသာကိုမျော်လင့်နေပုံရသည်။မိုးထက်စောက်စေ့အောက်ကအမေစောက်ဖုတ်အဝလေးကိုတေ့လိုက်တော့ အမြေကြက်သီးထပြီးခါးလေးကောတက်လာတာမို့ းးးးး

" ဒစ် းးးဘွတ် းးအင့် းးးးအား သားရယ်းးးးးအမလေး းးးးဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်:"

" ကောင်းလိုက် တာ အမေရယ် အားးးး:"

မိုးထက်အချက်၂၀ လောက်စောင့်လိုးလိုက်သည် ၊မိုးထက်လီး၏ရှည်လျားမှု့ကြောင့် ကိုအံ့မောင်မရောက်သော စောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းကိုပင်ရောက်ေ ရာက်လာတာမို့ ပို၍ပင်အရသာသစ်ကို ဒေါ်ဝင်းမာခံစားလိုက်ရသည်။

" အမေ သားလုပ်တာ ကိုအံ့မောင်လောက် ကောင်းရဲ့လားဟင်"

" ကောင်းပါတယ် သားရယ် အမလေး လေး"

" သားလေး ဘယ်စောက်ဖုတ်မှမလိုးဘူးပါဘူးအမေကိုပဲလိုးဘူးတာပါ အမေအိပ်နေတုန်းခိုးလိုးဘူးခဲ့ပါတယ် "

"သိတယ် သား သားရှက်မှာစိုးလို့အမေမပြောတာ ဖင်ထဲတောင် လုပ်သေးတယ်နော် မသိတာမှတ်လို့ ဟွန်း "

မိုးထက်အမေခြေထောက်တဖတ်ကိုပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်၊တစ်ပေါင်ကျော်လိုးမည်ပုံပေါ ၊အမေဖင်တုံကြီးကိုလည်းလက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်သိမ်းဖတ်လိုက်သည်၊စအိုဝတွင်အရည်များစိုရွဲနေတာမို့ လက်ညှိးတစ်ချောင်းကိုသွင်းလိုက်သည်၊

" သားရယ် အတက်ကောင်းတွေ ဘယ်ကများ သင်ထားလဲဟင်"

ဒေါ်ဝင်းမာဝင်နေသောလီးအရသာရောစအိုထဲဝင်လာသောလက်အရသာကြောင့်အူတွေတောင်တုန်နေအောင်ခံစားနေမိသည်။မိုးထက်ဖင်ထဲလက်နိုက်ပြီးဒေါ်ဝင်းမားစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆက်တိုက်လိုက်လိုက်သည်၊ပါးစပ်ကလည်းအအားမထားပဲနို့သီးလေးကိုစိုးနေတာမို့ ဒေါ်ဝင်းမာ ကာမအထိတ်အထိပ်ကိုရရှိနေတော့သည်။

ဘွတ် ဒုတ် ဘွတ် ဘွတ် 

" အား အ အသားသား သားသား အမေ့ းးးအား းးနာတယ်"

မိုးထက်ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တာတွေမြင်လာတာမို့ အမေဆိုတာလုံးဝမမြင်နိင်တော့။ကိုအံ့မောင်လိုးခဲ့တဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုတာကိုပဲမြင်ယောင်လာတော့သည်။

" ကိုအံ့မောင် လိုးတာထက်ကောင်းလားဟင်"

" အ းးးအမေ့ အား ကောင် းးးကောင်တယ်သား းးးကောင်းပါတယ်ကွယ် းးးသားရယ် တကယ်ကိုကောင်းပါတယ်သားရယ် းးး"

ဒုတ် းးးဒုတ ် းးးဗျစ် းးးးဗျစ် းးးဘွတ် းးးဘွတ် းးး

" အမေ ထိပ်ဖူးကြီး ကျင်ကျင်သွားတယ်"

" သားလီးကရှည်တော့သားအိမ်ထိထိသွားတာပေါ့ အင့်အင့်သွားတာပဲ"ိ

မိုးထက် အချက် ၅၀လောက် လိုးလိုက်ပြီးဒေါ်ဝင်းမာသားအိမ်ထဲကိုလီးရည်များပမ်းထုတ်လိုက်သည်။ဒေါ်ဝင်းမားဝင်လာသောလီးရည်၏အရသာကြောင့်မိမိပေါ်ကုန်းနေသောသားဖြစ်သူကို တအားဖတ်ထားလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသားများကလည်းတင်းကျပ်နေအောင် သားသားလီးကြီးကို ညစ်ယူနေမိသည်။သားသားလီးကြီးကလည်းစောက်ဖုတ်ထဲတွင်တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပြီးလီးရည်များတစ်စစ်စစ်ထွက်နေသေးသည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာအမေရယ် ဘယ်လိုမှန်းကိုမသိပါဘူးဗျာ လီးထိပ်ကိုယားနေတာပဲ"

ဒေါ်ဝင်းမာ သားသားရဲ့သုတ်ပို့တွေကရွစိတက်နေအောင် သားအိမ်ထဲမှာယားယံလာသည်၊ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောနို့နှစ်လုံးမှသားသားလက်တွေပြေလျော့လာပြီမို့။သားတစ်ချီပြီးသွားသည်ကိုသိလိုက်ရသည်၊မိမိမှာတော့ မကြေနပ်နိုင်သေးပါ လီးရည်ဝင်ပြီးမှပိုခံချင်လာသည့်အကျင့်ကို သူများမိန်းကလေးတွေဒီလိုပဲလားလို့မေးချင်မိသည်။

" ပြီးရင်းလည်းဆင်းတော့လေ သားသား"

မိုးထက် အမေခံချင်သေးတာသိသည် အမေစောက်ဖုတ်က လီးကြီးထွက်မသွားရန်ညစ်ယူနေသည်မို့လား။

" ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ် အမေရယ် ခံနိုင်သေးလားဟင်"

" သားရယ် သားကြိုက်သလိုလုပ်လို့ အမေပြောပြီးပြီပဲကွယ် "

မိုးထက် ဒေါ်ဝင်းမားကိုလေးဘက်ထောက်စေလိုက်တာမို့ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။မိုးထက်အမေစောက်ပတ်မှမိမိသုတ်ရည်များအံ့ကျလာသည်၊နောက်မှပြူထွက်နေသောခရေပွင်ပုံ စအိုလေးကိုလုပ်ရန်ထိပ်ဖူးလေးကိုတေ့လိုက်တာသည်။ ဒေါ်ဝင်းမာတွန့်သွားပြီးနောက်ပြန်ကြည်မိသည်။

" အဲဒါလုပ် ဦးမလို့လား သား"

" ခဏလုပ်ကြည့်ချင်လို့ အမေ"

ဒေါ်ဝင်းမာဘာမှမပြောတော့ပဲ တင်ပါးကိုေကာ့ပေးလိုက်ပြီးရင်သားကိုကြမ်းပြင်ထိအောင်ကုန်လိုက်သည်။စူထွက်လာသောအမေစအိုလေးကို မိုးထက်လီးကြီးစတင်သွင်းလိုက်သည်။

ဒာစ် းးးဒစ် းးး ဒစ် းးးဗျစ် အ းးး အား းးးးအမလေး းးးး

မိုးထက် လုံးဝန်းတင်းကားနေသော ဒေါ်ဝင်းမာဖင်တုံနှစ်ဖတ်ကိုကိုင်ကာ စောင့်လိုးလိုက်တာမို့ စအိုထဲတွင်မီးစနှင့် အထိုးခံရသလို ဒေါ်ဝင်းမာခံစားလိုက်ရသည်။အောက်ကခင်းထားသော မွေ့ယာကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရသည်။စအိုထဲမှာ သားလီးကြီးက ပြည့်တင်းကျပ်နေတယ်။

" ရရဲ့ လားအမေ အကုန်ဝင်သွားပြီ"

အဆုံးထိဝင်သွားသောမိမိလီးကြီးကိုကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။

" ရပါတယ်သားရယ် ခဏ ငြိမ်ပေးဦးနော်..မစောင့်နဲ့ဦး နည်းနည်းနာလို့ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်ဦးနော်"

အမေတော်တော်နာနေသည်ကိုမိုးထက်သိသည်၊မိမိလီးကြီးပင်ပူထူနေအောင်ကျပ်သိပ်နေသည်။မိုးထက်ဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်နေမိသည်၊ထပ်မံပြီးလီးရည်များစိမ့်ထွက်လာပြန်တာမို့ စောစောလောက်ဒေါ်ဝင်းမေ မနာတော့ပါ ဖင်ခံရတာတစ်မျိုးအရသာရှိသလိုခံစားလိုက်ရသည် ၊သားသား အဆုံးထိသွင်းလိုက်တိုင်းဗိုက်ထဲတော့ တစ်ချက်တစ်ချက်အာင့်အောင်သွားတာတော့ရှိသည်။

" အမေ သားစောင့်မယ်နော် ခံနိုင်မလားဟင်"

" ရပါပြီ စောင့်ပါသား အားရသလိုလုပ်တော့ စောစောတစ်အားနာနေလို့ပါ အထဲတော့မပြီးနဲ့နော် "

ဒေါ်ဝင်းမာ သားလီးရည်များကိုသားအိမ်ထဲပဲလိုချင်သည် လီးရည်ဝင်ထဲအရသာသားအိမ်ထဲမှာသာခံစားကောင်းတာမို မရှက်တော့ပါ စအိုထဲမထုတ်ရန် ပြောလိုက်သည်။မိုးထက် သဘောပေါက်တာမို့ အမေဖင်ကို အချက် ၃၀လောက်ဆက်တက်တိုက်လိုးလိုက်သည်။

ဘွတ် းးးး ဘွတ် းးးးအင့် းးးအ းးးအ းးးအားးအမေ့ းးးအင့် းးးးသား းးးးသား းးး

ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးထားတာမို့ အမေဖင်ထဲအသကုန်မိုးထက်လီးကြီးဝင်နေသည်၊မိုးထက် လက်နှစ်ဘက်ကလည်းဒေါ်ဝင်းမာခါးကိုဆွဲမလိုက်တာမို့လေးဘက်ကုန်းဖြစ်နေသည် ၊မိုးထက်ကတောမတ်တပ်ရပ်အေနအထားရောက်သွားတော့သည်။

" သေးးသေပါပြီ းးးသားရယ် နာ းးနာတယ်"

" အမလေး လေး အင့် အမေ့ ဒုတ် းးးဘွတ် းးဘွတ် သားသား းးး"

မိုးထက်ဘယ်လိုမှကိုထိန်းမထားနိုင်ပဲဒေါ်ဝင်းမာ စအိုထဲကိုပင်လီးရည်များထွက်သွားတော့သည်။

" Sorryအမေရယ် သားမထိန်းနိုင်အောင်ကောင်းလွန်းလို့ပါနော်"

" ရ ရပါတယ် သားရယ် သားကောင်းရင်အမေကျေနပ်ပါတယ်"

မိုးထက်ဒေါ်ဝင်းမာကိုနှစ်ချီလိုးပြီးသွားသည်။ဒေါ်ဝင်းမာကျေနပ်မှု့မရှိတာကိုသိနေသည်၊မိုးထက်ထပ်လိုးရန် အမေနှင့် ကိုအံ့မောင်လိုးသောဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုဒေါ်ဝင်းမာနဲ့အတူဝတ်လစ်စလစ်ကြည့်နေရင်း အေမလက်ကိုယူကာ မိမိလီးကြီးကိုဆွပေးစေလိုက်သည်။

မကြာခင် လီးကြီထောင်မတ်လာသည် ဒုတိယအကြိမ်အမေကိုစုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်တာမို့ သုတ်ရည်များစိုရွဲနေသည့် သားလီးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။

" အမေ အပေါ်ကနေ လိုးပေးပါလားဟင်"

ဒေါ်ဝင်းမာမိုးထက်အပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲသွင်းကာအစွမ်းကုန်းစောင့်လိုးလိုက်သည် ကာမစိတ်ပြင်းပြနေသော ဒေါ်ဝင်းမေခင်ဗျာ စကောဝိုင်းလည့်သလို့လုပ်လိုက်မိသေးသည်။

တစ်ခါမှအပေါ်ကမနေဘူးပေးမဲ့ဒေါ်ဝင်းမာမိမိစိတ်ကြိုက်လိုးခွင့်ရတာမို့ကုန်းကုန်းပြီးဖင်တုံးကိုစောင့်စောင့်ချနေမိသည်။ဒီတစ်ချီတွင်မိုးထက်လီးရည် မထွက်ပဲကြာနေပြီမို့ဒေါ်ဝင်းမာညောင်းလာသည်

" မပြီးသေးဘူးလား သားရယ် အမေညောင်းလာပြီ"

" ပြီးမှာမဟုတ်တော့ပါဘူး အမေရယ်..အမေတော်ချင်ရင်ဆင်းပါ သားရပါတယ်"

ဒေါ်ဝင်းမာပြီးသွားပေမဲ့ သားသားလီးကြီးကိုမချွတ်ပဲတပ်လျက်ပင် သားကိုဖတ်အိပ်လိုက်သည်။မိုးထက်လည်း အမေစောက်ဖုတ်ထဲကိုမိမိလီးကြီးစိမ်ထားပြီးအိပ်လိုက်သည်၊တစ်ရောနိုးလို့အားပြန်ပြည့်လာတော့မနက် ၆နာရီရှိနေပြီ၊သည်တော့မှသားမိနှစ်ယောက်လင်းဆွဲဆွဲလိုက်ကြသည်။

လင်းပိုင်းနှစ်ချီလောက်လိုးပြီးမကြာလိုက်ပါ ။ကိုအံမောင် မန္တလေးကပြန်လာပြီးသမီးလာပို့သည်။ကိုအံ့မောင်လက်ဆောင်တွေပေးပြီးသမီးကိုနုတ်ဆက်သွားသည်။မိုးထက်ကတော့တစ်ညလုံးအားရအောင်လိုးပြီပြန်အိပ်ပျော်နေတော့သည်။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။


ပန်းကလေးတပွင့်ရဲ့ မေမေ (စ/ဆုံး)

ပန်းကလေးတပွင့်ရဲ့ မေမေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - onestop

အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာပြီ

'၁၅-၁၆ အမြီးပေါက်၏။'ဟူသောစကားနှင့်အညီ စုမြတ်တယောက် အမြီးပေါက်ချင်စိတ်များ ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လှစွာသောသူမ၏အမေကျောင်းဆရာမကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသူငယ်ချင်းများတွင် အတွဲကိုယ်စီရှိနေသော်လည်း စုမြတ်တွင်တော့ ရည်းစားလက်မဲ့ဖြစ်နေပါသည်။

၁၀တန်းကျောင်းသူစုမြတ်သည် ၁၆နှစ်အရွယ်လှသွေးကြွယ်ချိန်တွင် အများသူငါလိုဖလန်းဖလန်းနှင့်လန်းဖို့ရာ အမေဖြစ်သူ၏တင်းကျပ်သောစည်းကမ်းများကြောင့် မဖလန်းနိုင်ဘဲ ဂွမ်းနေရပါတော့သည်။

သို့သော် ၁၀တန်းနှစ်စတွင်မလန်းခဲ့ရသော်လည်း နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေချိန်တွင်တော့ အကျိုးအကြောင်းဆက်စပ်၍ ချစ်သူကောင်လေးတစ်ယောက်ရလိုက်ပါသည်။ ရလိုက်သောချစ်သူကောင်လေးမှာလည်း စုမြတ်ကဲ့သို့ပင် ဖြူဖြူချောချောရှည်ရှည်လေးမို့ မြင်သူအားကျလောက်ဖွယ်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကံဆိုးသည်က သူတို့နှစ်ဦးတွင်တွေ့ချိန်ဟူ၍ ကျောင်းချိန်လေးပင်ရှိသည်။

စုမြတ်ကျောင်းလာချိန်ရော၊ ကျောင်းပြန်ချိန်ပါ သူမ၏အမေနှင့်သွားရသောကြောင့် ကောင်းထက်မှာအနည်းငယ်ကသိကအောက်ဖြစ်နေမိသည်။

'စုရယ်..ကိုယ်တို့ အပြင်လေးဘာလေးလျှောက်လည်ရအောင်'

'ဟင့်အင်းးးမဖြစ်ဘူး.ကို အမေသိမှာ စုကြောက်တယ်..'

'စုကလည်းကွာ'

ချစ်သူဖြစ်သူကိုအမျိုးမျိုးစည်းရုံးကြည့်သော်လည်း အကြောင်းမထူးသဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း ကောင်းထက်တယောက်စိတ်ပျက်နေပါတော့သည်။ ကောင်းထက်စိတ်ပျက်နေသည်ကိုသိသဖြင့် စုမြတ်က ကောင်းထက်လက်မောင်းလေးကိုဆုပ်ကိုင်၍ မှီနေလိုက်ပါသည်။ ချစ်သူ၏နူးညံ့တဲ့ထွေးသိပ်မှုကြောင့် ကောင်းထက်အနည်းငယ်စိတ်ပျော့သွားပါသည်။

စုမြတ်မှီထားလို့သိပ်မကြာလိုက်။ ကလောင်ကလင်မုန့်စားတတ်ခေါင်းလောင်းထိုးပါတော့သည်။ ထိုတွင်တော့နှစ်ဦးသား မထချင်ထချင်နှင့် သပြေပန်းချုံလေးမှထွက်ခဲ့ကြပါသည်။

သပြေပန်းချုံလေးသည် သူတို့နှစ်ဦး၏မူပိုင်ဘိလေးဖြစ်ပါသည်။ ၅တန်းမှ၁၀တန်းထိသင်သော အထက်တန်းကျောင်းကြီးတွင် နှစ်ဦးသားတီတီတာတာစကားဖောင်ဖွဲ့နိုင်သော လူလာနည်းသည့်အမှိုက်ပုံဘေးမှ သပြေချုံလေးပဲဖြစ်ပါတော့သည်။

ကျောင်းဘက်စုံဆုပေးပွဲမတိုင်မီနှစ်ရက်အလို. . .

'ကျောင်းဆုပေးပွဲကို နင်လာမှာလား..'

'လာမှာပေါ့ဟ ငါ့ကိုကိုတွေလာမှာလေ..'

'အမယ်..ညည်းကိုကိုရှိရသေးတယ်.'

ပပနှင့်သူသူတို့နှစ်ယောက်ဆုပေးပွဲအကြောင်းလေပစ်နေကြချိန်တွင် စုမြတ်ကတော့ ကောင်းထက်ပူဆာထားသည်ကို လိုက်လျောရ ကောင်းနိုးမကောင်းနိုးကို ချီတုံချတုံဖြင့် တွေးနေပါတော့သည်။

'ဟဲ့..စုမြတ်နင်ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..'

ပပက ပုခုံးကိုပုတ်၍စလိုက်သဖြင့် စုမြတ်၏အတွေးများ ခဏတာအနားရသွားပါတော့သည်။

'ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဟာ.. ဟိုဟိုဒီဒီပါ..'

'ဟိုဟိုဒီဒီလုပ်မနေနဲ့..ဒေါ်စုမြတ် ပွဲနေ့ကျရင် နင်ကောင်းထက်နဲ့ချိန်ထားတယ်မှတ်လား..'

'အင်းးးဟုတ်တယ်.. ငါလည်းအဲ့ဒါပဲတွေးနေတာ။ အမေ့မျက်စိရှေ့ကနေ ဘယ်လိုလစ်ထွက်ရမလဲဆိုတာ'..

'စဉ်းစား..စဉ်းစား..။ နင်လိုတာရှိရင် ငါတို့လည်းကူညီပေးမှာပါ..'

'ကျေးဇူးပါဟာ..'

သူသူ၏'လိုတာရှိရင်ကူညီပေးမယ်'ဆိုသောစကားသည် စုမြတ်ကို အနည်းငယ်အားတက်သွားစေခဲ့ပါသည်။

ကျောင်းပြန်ခါနီးတွင် ကောင်းထက်ကပပတို့နှင့်စုမြတ်အား ပွဲနေ့ချိန်းထားတာလာဖို့ကို သတိပေးလိုက်ပါသည်။

ကောင်းထက်က ဆုပေးပွဲနေ့တွင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူ ရင်ပြင်ကိုသွားကြရအောင်ဟုပူဆာထားသည်။ ကောင်းထက်က အတင်းပူဆာသည်ကတကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေကလိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်သည်ကတကြောင်း၊

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်းလိုက်ချင်သည်ကတကြောင်း၊ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် စုမြတ်တယောက်သွားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သို့သော် ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အတိုင်းဖြစ်လာရန် အမေကိုဘယ်လိုပတ်ရမလဲဟူ၍ သူမအချိန်ရှိတိုင်းတွေးတောနေမိပါသည်။

..................................................................................

ဆုပေးပွဲနေ့ရောက်သော်. . .

ထုံးစံကိုမပယ်ဖျက်ဘဲ သွားမြဲအတိုင်း သူမအမေနှင့်ပင် ပြင်ဆင်ခြယ်သ၍ကျောင်းသို့ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ကျောင်းရောက်ပြီးနောက် သူမ၏အမေကဆရာမမို့ လုပ်စရာရှိသည်များကို သွားဝိုင်းကူပေးနေပါသည်။ စုမြတ်ကတော့ သူမ၏သူငယ်ချင်းများရှိရာသို့သွား၍ စတင် Plan ဆွဲပါတော့သည်။ ၉နာရီမှစမည့်ပွဲကို ၈နာရီကတည်းက ရောက်နေခြင်းဖြစ်သဖြင့် အစီအစဉ်ဆွဲချိန်ပိုထွက်ပါသည်။

'ကဲ..ငါ့တို့ဒီအစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်ကြမယ်နော်..ဟုတ်ပြီလား စုမြတ်..'

သူသူ၏အစီအစဉ်ကို အားလုံးကခေါင်းညိမ့်သလို စုမြတ်လည်း လက်ခံလိုက်ပါသည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာသော်. . .

ပွဲစပြီမို့ စုမြတ်တယောက် သူ့အမေအခြေအနေကိုကြည့်၊ အိုကေသဖြင့်ထိုင်ခုံမှထ၍ ခန်းမထဲမှ အလျင်အမြန်ထွက်လာလိုက်ပါတော့သည်။ သူမအမေသည် အရှေ့ကိုသာအာရုံရောက်နေသဖြင့် သူမထွက်သွားသည်ကို မသိလိုက်ချေ။

ထို့နောက် သုံးယောက်သားအိမ်သာထဲသို့သွားကာ အဝတ်လဲလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်း ပပယူလာပေးသော အဝတ်တစုံကိုဝတ်၍ အိမ်သာထဲမှထွက်ခဲ့ကြပါသည်။

'အမြန်သွားရအောင်.. ဟိုကောင်တွေစောင့်နေလောက်ပြီဟ..'

ပပ၏နှိုးဆော်ချက်ကြောင့် သုံးယောက်သား ခပ်မြန်မြန်ဖြင့် ချိန်းထားရာ ဂိတ်ပေါက်ဝသို့လျှောက်လာခဲ့ကြပါသည်။

ဂိတ်ဝတွင်အစောင့်မရှိသဖြင့် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ပင် အပြင်ထွက်နိုင်ခဲ့ပါသည်။

'လာ..လာ..လာ.. သွားမယ်'

လမ်းမပေါ်ရောက်သောအခါ မိုးကျော်ကTaxi ဖမ်းငှားလိုက်ပါသည်။ လိုင်းကားနှင့်သွားမည်ဆိုပါက ပွဲအပြီး၁၂နာရီကို မမီနိုင်မှာစိုးသဖြင့်ဖြစ်သည်။ ကျောက်ဝိုင်းနှင့်မြေနီကုန်းသည် မဝေးသော်လည်း မနီးသောခရီးဖြစ်သည်။

Taxi အရှေ့ထိုင်ခုံတွင် ကောင်းထက်ထိုင်၍ မိုးကျော်နှင့်အောင်သူတို့ကတော့ နောက်ဖုံးတွင်နေရာယူထားကြသည်။ စုမြတ်တို့ခြောက်ယောက်စကားတပြောပြောနှင့်မို့ စုမြတ်၏စိုးရိမ်စိတ်များ လွင့်ပြယ်သွားပြီဖြစ်သည်။

ရင်ပြင်ရောက်သော်. . .

အားလုံးကားပေါ်ကဆင်း၍ ရေကူးကန်ရှိရာသို့ ဦးတည်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

ရေကူးကန်ထဲမဝင်ခင်တွင် ပပကအားလုံးကို အကြံတခုပေးလိုက်ပါသည်။

'ဟဲ့ဟဲ့..ကောင်းကြီးမဝင်နဲ့အုန်း.. ငါပြောစရာရှိလို့..'

'ဘာလဲ သူသူရဲ့.. ဘာလုပ်မလို့လဲ..'

'ငါပြောပြမယ်.. နားထောင်..'

'အင်း..ပြောစရာရှိတာပြော ကြာတယ်..'

'ပြောမယ်ဟာ.. ငါတို့တွေအခုလိုတအုပ်အမကြီးသွားနေမယ့်အစား ရောက်တုန်းလေး ကိုယ့်အတွဲနဲ့ကိုယ် နေရအောင်ဟာ..'

'နင် ဘာပြောချင်တာလဲ.. သေချာပြော..'

အောင်သူက စိတ်မရှည်သံဖြင့်ဝင်ပြောလိုက်ပါသည်။

'သူသူပြောချင်တာဒီလိုကွာ.. မင်းတို့ကကိုယ့်ဘာသာလိမ့်၊ ငါတို့လည်းကိုယ့်ဘာသာလိမ့်မယ်။

ပြီးရင် ဒီအရှေ့မှာပြန်ဆုံမယ်ကွာ။ ဘယ်လိုလဲ.. သဘောတူလား'

မိုးကျော်က သူသူအစားဝင်ပြောပေးလိုက်သောစကားကို အားလုံးက လက်ခံလိုက်ပါသည်။

'ဒါဆိုကောင်းပြီ.. ၁၁နာရီ၁၅ဆိုရင် အားလုံးဒီမှာပြန်ဆုံမယ်'

ကောင်းထက်က အချိန်သတ်မှတ်ပေးပြီးနောက် မိုးကျော်နှင့်သူသူတို့အတွဲက ပန်းခြံဘက်သို့သွားပြီး

အစားသမားပပကတော့ အောင်သူကို မုန့်ဝယ်ကျွေးခိုင်းရန် မုန့်ဆိုင်သို့ဝင်သွားပါသည်။

'ကဲ..စု ကိုယ်တို့ရော ဘာလုပ်ကြမလဲ..။ ကိုယ်ကတော့ ရေဆော့ချင်တယ်စုရော'

'ဟင့်အင်း စု ရေမဆော့ချင်ဘူး..'

'ဒါဆိုလည်းပြီးရောလေ.. လာ စု ကိုယ်တို့ဟိုဘက်သွားရအောင်'

မသိရင်တော့ ချစ်သူလေးအလိုကျလိုက်လျောသလိုလိုနဲ့ အခုတော့

သူ အလိုကျရန် ရင်ပြင်၏လူကျဲ၍ချောင်ကျသောနေရာများသို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားပါတော့သည်။

...........................................

ကောင်းထက် ကံတက်နေ၍ထင်သည်။ သူခေါ်လာသောနေရာတွင် ကြိုဦးသူမရှိသလို လူအလာလည်း ရှင်းလှသည်။

'စု ဘယ်လိုလဲ.. ကိုယ်ခေါ်လာတဲ့နေရာကြိုက်ရဲ့လား'

'ဟင့်အင်း..လူလည်းမရှိဘူး..'

စု အနည်းငယ်မူလိုက်သည်။ ကောင်းထက် ထပ်မံစည်းရုံးသည်။ တိုးတတ်မှုမြန်သည်ဟုဆိုရမည်။ စုမြတ်၏နှုတ်ခမ်းများသည် ကောင်းထက်၏နှုတ်ခမ်းများနှင့်ထိတွေ့ကာ လျှာချင်း ရင်းနှီးဖလှယ်နေကြပါသည်။ ထိုသို့ဖလှယ်ရင်းမှ ကောင်းထက်၏လက်တဖက်သည် စုမြတ်အင်္ကျီအောက်ကို ထိုးရှိုလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်က ဝင်လာသောလက်ကို အသာဆွဲထုတ်၍ ကောင်းထက်နှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပါသည်။

'ကိုကလည်းကွာ.. အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့။ လူတွေမြင်ကုန်ရင်မကောင်းဘူး..'

စုမြတ်သည် ပြောလည်းပြော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း အနည်းငယ်မျက်စိကစားလိုက်ပါသည်။

'စုရယ်..ဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူး။ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ'

'ဘာလဲ..စုကကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား'

မချစ်ဘူးလားဟုမေးခံရသဖြင့် စုမြတ်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့...

'စုကို့ကိုချစ်ပါတယ်..ကိုရယ်။ ဒါပေမယ့် လူတွေမြင်မှာကြောက်လို့ပါ..'

'ဘာမှမကြောက်နဲ့ ကိုတယောက်လုံးရှိတယ်။ နောက်ပြီး ဒီနားကို ဘယ်သူမှမလာပါဘူး'

ချစ်သူ၏စကားကြောင့် စုမြတ်တယောက် ချစ်သူအလိုကျ နှုတ်ခမ်းချင်းများတေ့၍ လျှာချင်းပြန်ဖလှယ်ကာ သူမရင်သားများအား ချစ်သူလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေမှုကို လောကစည်းစိမ်တစ်ခုနှယ် စုမြတ်တယောက် သာယာနေပါတော့သည်။

ကောင်းထက်လည်း သူ၏စည်းရုံးမှုအထမြောက်သဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်။ နောက်တဆင့်သည် အောက်ပိုင်းအဖုတ်လေးသာဖြစ်သည်။

ထိုအဆင့်ကို တက်ရန် သူပြင်ဆင်နေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့နာရီမှ တတီတီမြည်သံထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။

နာရီသံကိုကြားသည်နှင့် စုမြတ်ရော၊ ကောင်းထက်ပါ နှစ်ဦးစလုံး သဘောပေါက်စွာ အရှိန်သတ်လိုက်ကြပါတော့သည်။

'ကို..စုတို့ သွားကြရအောင်..'

ကောင်းထက်တယောက် အရှိန်ဖျက်လိုက်ရသဖြင့်ကသိကအောင့်ဖြစ်သွားပါသည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါအရမို့ စုမြတ်နှင့်လက်ချင်းချိတ်၍ အားလုံးဆုံရန်ချိန်းထားရာ ရေကူးကန်အပေါက်ဝသို့ ထွက်လာခဲ့ပါသည်။

သူတို့ရောက်ချိန်တွင်တော့ ကျန်နှစ်တွဲက သူတို့အရင် ရောက်နှင့်ပြီဖြစ်သည်။ အားလုံးစုံပြီမို့ သုံးတွဲစလုံး Taxi ငှား၍ပင် ကျောင်းရှိရာဆီသို့ ပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။

ကျောင်းထဲသို့ဝင်ခါနီးတွင် ကောင်းထက်က နမ်းသွားအုန်းဆိုသဖြင့် အဝင်ဝထောင့်ဘက်လေးတွင် လူရိပ်လူခြေကြည့်ကာ နှုတ်ဆက်အနမ်းများ ခြွေပေးလိုက်ပါသည်။ ကားလမ်းရှင်းသဖြင့် ၁၂မထိုးမီစောစော ပြန်ရောက်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။

သုံးယောက်သား အိမ်သာသို့အမြန်ပြန်ပြေး၍အဝတ်အစားလဲကာ ဟောခန်းရှိရာဖက်သို့ ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ သို့သော်ဟောခန်းထဲသို့မဝင်နေတော့ဘဲ ဘေးဘက်လေးမှာတင်ရပ်ကြည့်နေပါသည်။

ပွဲလည်းပြီးပြီမို့ စုမြတ် သူ့မေနှင့်အတူ အိမ်ပြန်ခဲ့ပါသည်။ သူ့အမေ၏အခြေအနေက တည်ငြိမ်နေပြီး ပုံမှန်လေးပဲမို့ စုမြတ်စိတ်အေးရပါသည်။

စုမြတ်၏ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ အမေမသိအောင် ခိုးထွက်ခြင်းကိစ္စသည် အောင်မြင်မှုရသည်ဖြစ်သဖြင့် နောက်ထပ်လည်း ခိုးထွက်ရန်အတွက် အားရှိနေပါတော့သည်။

.....................................................

ပန်းပျိုးသည့်လက်

ဒေါ်စုစုအောင်သည် အလယ်တန်းပြဆရာမတဦးဖြစ်သည်။ သူမ၏သမီးလေးငါးတန်းလောက်တွင် ယောင်္ကျားသေသွားပြီး ယောင်္ကျားရှာထားခဲ့သောပိုက်ဆံများနှင့် သေသောအခါရသောစ်နာကြေးများကြောင့် ယခုကဲ့သို့အဆင့်မီမီနေနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ယောင်္ကျားလုပ်သူမှာ နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားဖြစ်သည်။ သမီးလေးမှာလည်း သူ့အဖေရှိစဉ်က အလိုလိုက်ခံထားရသဖြင့် အဖေမရှိတော့သော်လည်း အဖေရှိတုန်းကအတိုင်းဆိုးချင်သည်။ ထို့ကြောင့်ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမ၏တဦးတည်းသောသမီးလေးကို လိမ္မာရေးခြားရှိအောင် အဖေလိုရောအမေလိုပါ ဆုံးမသွန်သင်နေရသည်။ သမီးလုပ်သူစုမြတ်သည် ငယ်စဉ်ကတော်တော်ဆိုးခဲ့သည်။ စုမြတ်အပြစ်လုပ်သည့်အခါများတွင် ဒေါ်စုစုအောင်သည်ပါးစပ်ဖြင့်ဆုံးမသည်။ ရိုက်၍ဆုံးမသည်။ သို့သော်ဆိုးမြဲအတိုင်းဆိုးသည်။ ထို့ကြောင့်ဒေါ်စုစုအောင်သည် အပြစ်ပေးခြင်းဖြင့် လိမ္မာအောင်ဆုံးမကြည့်ပြန်သည်။ ဆုမြတ်အပြစ်လုပ်ပြန်သောအခါ ပထမဦးဆုံးအနေဖြင့် ဆုမြတ်ကိုဖင်ချွတ်၍ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းသည်။ ဖင်ချွတ်ရိုက်ဖူးသော်လည်း ဖင်ချွတ်ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းပြီးနောက်တွင်တော့ စုမြတ်အနည်းငယ်ပိုအပိုးကျိုးလာသည်။

အရွယ်ကလည်းအနည်းငယ်ရလာပြီမို့ ဖင်ချွတ်ရခြင်းကို ရှက်တတ်လာသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်တည်းနေသောအိမ်တွင် အိမ်မှု့ကိစ္စမှန်သမျှကို ဒေါ်စုစုအောင်ကသာလုပ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင်အချိန်မပေးနိုင်တော့တာမို့ ဒေါ်စုစုအောင်သည် အိမ်အကူအဖြစ် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သော ရွာမှကောင်မလေးတယောက်ကို ခေါ်ထားလိုက်ပါသည်။

ထိုကောင်မလေးသည် သူမသမီးဆုမြတ်နှင့်ရွယ်တူဖြစ်သည်။ သို့သော်ထိုကောင်မလေးသည် စာပေသင်ကြားဖူးခြင်းမရှိပေ။ အရင်ကသားအမိနှစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့်အပြစ်ပေးခံရသောအခါတွင် စုမြတ်သိပ်မရှက်တတ်သော်လည်း အခုတွင်တော့ သူမနှင့်ရွယ်တူကောင်မလေးတယောက်ရှေ့တွင် ဖင်ချွတ်ပြီးအပြစ်ပေးခံရမည်ကို စုမြတ်ကြောက်မိပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တတ်နိုင်သမျှအပြစ်လွတ်အောင်နေပါသည်။ သို့တိုင်အောင် တခါတရံတွင် အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်ဆင်းတတ်လုပ်သော လှေကားအလယ်ထောင့်တွင် မတ်တပ်ရပ်၍ အပြစ်ပေးခံရတတ်ပါသေးသည်။

ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမ၏ကျောင်းဆရာမဟူသောဂုဏ်ကို အရမ်းကိုတန်ဖိုးထားသူဖြစ်သည်။ သူတို့အိမ်တွင် မိန်းခလေးများသာရှိသဖြင့် ရပ်ကွက်ကတမျိုးတမည်အပြောမခံရလေအောင် သူမခြံထဲသို့ယောင်္ကျားများမဝင်လာစေရန် သူမကိုယ်တိုင်လည်းထိန်းသည်၊ သူမအိမ်မှသမီးနှင့်အိမ်အကူကောင်မလေးကိုလည်း ယောင်္ကျားလေးများနှင့် ပရောပရီမဆက်ဆံရန်မှာထားသည်။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းဘယ်ယေကာင်္ကျားလေးကိုမှ အိမ်လည်မခေါ်ရန် သူမ၏သမီးပိုအတင်းအကျပ်မှာထားသည်။

သို့တိုင်အောင် သူမ၏သမီးသည်စကားကိုနားမထောင်ဘဲ ၉တန်းတုန်းကအခန်းထဲမှ ရွယ်တူကောင်လေးတယောက်ကို အိမ်ခေါ်လာဖူးသည်။ ဒေါ်စုစုအောင်သည် စခေါ်လာချိန်က မသိပေ။ နောက်မှသာဘေးအိမ်သူများနှင့်စကားစပ်၍ ပြောမှသာသိခြင်းဖြစ်သည်။ တဖက်ကရိုးရိုးသာပြောသော်လည်း ဒေါ်စုစုအောင်သူမသမီးကို တော်တော်ဒေါသထွက်သွားသည်။ အမေလုပ်သူက ယောင်္ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေကို အိမ်မခေါ်လာပါနဲ့ဆိုမှ အိမ်ခေါ်လာတယ်ဆိုပြီး မေးမေးပြီးရိုက်ပါသည်။

အဖုံးအကာမပါသောဖင်ကြီးပေါ်ကို ကြိမ်လုံးရိုက်ချက်များအဆက်မပြတ်ရောက်လာသဖြင့် စုမြတ်လည်းလက်ဖြင့်ကာပါသည်။ ကာထားသောလက်ကို ချုပ်ပြီးနောက်ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမသမီး၏တင်းပါးကို ဒေါသဖြင့်'တရွှန်းရွှန်းးး'ရိုက်ပါသည်။ အဆုံးတွင်တော့ ကြိမ်လုံးလည်းကျိုးသွားပြီး စုမြတ်လည်း'တဟင့်ဟင့်'နဲ့ ငိုနေပါတော့သည်။ ထိုသို့အပြစ်ပေးခြင်းကို ဒေါ်စုစုအောင်သည် အိမ်အကူကောင်မလေးအရှေ့မှာပင် ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့မှာသာ အိမ်အကူကောင်မလေးကိုလည်းဆုံးမပြီးသား ဖြစ်ရန်ဖြစ်ပါသည်။ စုမြတ်သည်လည်း ထိုအချိန်မှစ၍အပြစ်မလုပ်တော့ဘဲ လိမ္မာစွာနေနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ထိုနေ့သည်စုမြတ်အတွက်အလွန်ပင်အမှတ်ရဖွယ်နေ့ဖြစ်ပါသည်။ ထိုနေ့ကသူမနှင့်အိမ်အကူကောင်မလေးတို့ အတူအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် ရှိနေချိန်ဖြစ်သည်။ သူမအမေသည်အိမ်သို့ ဒေါသနှင့်ပြန်ရောက်လာပြီးရောက် သူမကိုမေးမေးပြီးရိုက်ပါသည်။ ရိုက်နေရင်းမှာပင် သူမဝတ်ထားသော အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီတိုလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ထပ်မံရိုက်ပါသည်။ ကြိမ်လုံးကျိုးသွားချိန်တွင်တော့ သူမခဏအနားရပါသည်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါ သူမအမေကသူမကိုဆွဲထူပြီး 'နင့်ကိုအပြစ်ကောင်းကောင်းပေးရမယ်' ဟုဆိုကာ နောက်ဖေးဘက်အိမ်သာရှိရာသော ဆွဲခေါ်သွားပါသည်။ ထို့နောက်အိမ်သာထဲတွင်တံခါးကို သော့ခတ်၍သူမအား ပိတ်လှောင်ထားပါသည်။ အစပိုင်းတွင် အရိုက်ခံထားရသော နာကျင်မှု့ကြောင့် အခြားအရာများကိုမခံစားမိသေးပေ။ အချိန်တော်တော်ကြာသွားချိန်တွင်တော့ အိမ်သာနံ့ကိုစတင်ခံစားရပါသည်။

စုမြတ်တို့အိမ်တွင် အိမ်သာတစ်လုံးနှင့်ရေချိုးခန်းတခုသာရှိသည်။ သို့တိုင်အောင်အိမ်သာလာတတ်သူ တဦးတယောက်ပင်မရှိပေ။ ထို့ပြင်အိမ်အကူကောင်မလေး၏အသံကိုကြားရသော်လည်း သူ့အမေ၏အသံကိုမူမကြားရပေ။

ဒေါ်စုစုအောင်သည်လည်း သူမ၏သမီးကိုရိုက်ပြီးနောက် အခန်းထဲတယောက်တည်း ကြိတ်ငိုနေပါသည်။ သူမသည် သူမ၏သမီးလေးကို ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ဟိုလိုဒီလိုတွေအပြောမခံရအောင် အခုကဲ့သို့ဆုံးမနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေက မိန်းခလေးနဲ့ယောင်္ကျားလေးတွဲတွေ့လျှင် အများအားဖြင့် သမီးရည်းစားလို့ ထင်တတ်ကြသည်။ သူ့သမီးကငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရည်းစားထားနေတယ်လို့ အများကပြောကြမှာကို သူမအကြောက်ဆုံးဖြစ်သည်။ အခုလည်းညနေစောင်းနေပြီ ထမင်းဆာလောက်ပြီဖြစ်သော သမီးအား အပြစ်ပေးရန် အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့ပါသည်။

အိမ်သာတံခါးသော့ဖွင့်သံကြောင့် ဗိုက်ဆာနေသောစုမြတ်အနည်းငယ်အားတတ်သွားပါသည်။

'ဒီညထမင်းမစားရဘူး'

ဟူသော သူမအမေ့၏စကားကြောင့် စုမြတ်အားလျော့သွားပါသည်။ ထို့အပြင်ထမင်းမစားရုံမက ညအိပ်သောအခါတွင်လည်း စုမြတ်ကိုယ့်အခန်းတွင်ကိုယ်မအိပ်ရဘဲ အိမ်ဖော်မလေးအိပ်သောအခန်းထဲတွင် ဘာအဝတ်အစားမှမဝတ်ဘဲအိပ်ရန် သူမအမေထပ်မံအပြစ်ပေးပြန်ပါသည်။

အဝတ်အစားများမဝတ်ဘဲညအိပ်ခြင်းသည် သိတတ်သည့်အရွယ်မှစ၍ ဒါပထမဦးဆုံးဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်တယောက်တည်းအိပ်ရခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဘေးတွင်ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူအိမ်အကူကောင်မလေးရှိနေခြင်းသည်လည်း မိန်းခလေးချင်းဖြစ်သော်လည်း ရှက်နေမိပါသည်။ မွေ့ယာနဲ့မဟုတ်ဘဲ ဖျာခင်းပေါ်တွင်အိပ်ရခြင်းကြောင့် အိပ်မပျော်ဘဲလူးလှိမ့်နေမိပါသည်။ တချက်တချက်ဘေးမှ အိပ်နေသောတယောက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိချိန်တွင်တော့ အိပ်နေသောသူမကမသိသော်လည်း စုမြတ်မှာတော့တမျိုးကြီးဖြစ်ဖြစ်သွားပါသည်။ ထိုညကိုကျော်လွန်ပြီးနောက်မှာတော့ စုမြတ်လိမ္မာလာပါသည်။ သို့သော်ယခုအချိန်တွင်တော့ ကျောင်းဆရာမဒေါ်စုစုအောင်၏သမီးလေးစုမြတ်သည် တစခန်းထလို့ ဆိုးသွမ်းနေပြန်ပြီဖြစ်ပြီး ဒါကိုတော့ပန်းပျိုးသူဒေါ်စုစုအောင်တယောက်မသိရှိသေးပေ။

.................................................................................

ဘဝမလှသူလေး

သိတတ်စအရွယ်မှာကတည်းအဖေမရှိသူလေးအေးသည် ကျန်မာရေးမကောင်းသောအမေကို လုပ်ကျွေးနေသူလေးဖြစ်ပါသည်။ လုပ်ကျွေးသည်ဆိုရာတွင်လည်း သူအသက်လေးနှင့်မမျှအောင်ကို လုပ်ကိုင်ပါတယ်။ သို့သော်လည်းစားဖို့သာရပြီးဆေးဖိုးဝါးခမရနိုင်ခဲ့သည်မို့ အေးအသက်၇နှစ်မှာတင် အေးအမေဆုံးပါးသွားခဲ့ပါသည်။ အမေမရှိသောအေးကို လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းရန်အတွက် ရွာထဲရှိဦးလေးတော်စပ်သူတဦးကမွေးစားခဲ့ပါသည်။ အေးသည်အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကိုအလိုက်သိပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်းအေးဦးလေး၏မိန်းမက အေးကိုမျက်မုန်းကျိုးလာပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အေး၏အလိုက်သိမှု့ကိုချီးမွမ်းပြီး သူ့သမီးများကို အေးနှင့်နှိုင်း၍ဆုံးမသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဦးလေးမှာလည်းပွဲစားတယောက်မို့ အိမ်မှာကပ်သည်မရှိပေ။ ဦးလေးမိန်းမကလည်းအဲ့ဒါကြောင့်ပင် သူမမျက်မုန်းကျိုးနေသောအေးကို အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာ၍ ရိုက်နှက်ပါသည်။ သူမဦးလေးတွင်ရှိသော သမီးနှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့အမေနှင့်အတူ အေးကိုအနိုင်ကျင့်ပါသည်။ ဦးလေး၏မိန်းမသည် အေးအားသူတို့ရိုက်နှက်နေခြင်းကို အပြင်လူများမသိစေရန် အိမ်ထဲမှာပင်အေးအား အပြစ်ရှာရိုက်နှက်နေပါသည်။

အစပိုင်းတွင်သမရိုးကျရိုက်နှက်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူမသမီးအငယ်မ၏ဘောင်းဘီကို လှမ်းထားရာမှ မြောင်းထဲပြုတ်ကျသည်ကိုအကြောင်းပြု၍ အေးအားဖင်ချွတ်သောကိစ္စကို စတင်ပါတော့သည်။ ဘောင်းဘီရွှံ့ပေသွားသောကြောင့် အေးအားဘောင်းဘီချွတ်၍ ဖင်ကိုဝါးခြမ်းပြားနှင့်ရိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ဘောင်းဘီကိုအပြီးချွတ်ခိုင်းပြီး အိမ်အလုပ်များကို ဖင်တုန်းလုံးဖြင့် ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေရပါတော့သည်။ အေး၏ဦးလေးပြန်ရောက်ချိန်များတွင်သာ အေး၏အောက်ပိုင်းတွင်အဝတ်ကပ်ပါတော့သည်။ ဦးလေးကိုမတိုင်ဖို့ ခြိမ်းခြောက်ထားသဖြင့်လည်း တိုင်ဖို့ကိုမတိုင်ရဲခဲ့ပေ။

ငယ်စဉ်ကမသိသာသော်လည်း ယခုအေးအသက်၁၀ကျော်၁၁နှစ်ထဲမှာမို့ ရှက်စိတ်ဆိုတာလေးအနည်းငယ်သည် အေးဆီတွင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဦးလေးသမီးအငယ်မ(၁၂နှစ်)နှင့် အကြီးမ (၁၅နှစ်) တို့သည် ဦးလေးမြို့မှဝယ်လာသော စကပ်၊ဂါဝန်များဖြင့်လှနေသော်လည်း အေးတယောက်မှာတော့ ဦးလေးရှိချိန်မှလွှဲ၍ အခြားအချိန်များတွင် အောက်ပိုင်းကိုဖုံးကွယ်ခွင့်မရပေ။

နောက်ပိုင်းပိုဆိုးလာသည်က အေးကိုဖင်ချွတ်ရိုက်ရုံ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းခိုင်းထားရုံတင်မဟုတ်ဘဲ အေး၏အဖုတ်နှင့်ဖင်တို့ကို ဦးလေးသမီးနှစ်ယောက်က သူတို့အသားမဟုတ်သည့်အတွက် နှိုက်ချင်တိုင်းနှိုက်၊ ကိုင်ချင်တိုင်းကိုင်နေကြပါသည်။ မိန်းခလေးချင်းထို့သို့လုပ်ရခြင်းကိုလည်း သူတို့သဘောကျနေဟန်တူသည်။ ညဖက်တွေမှာဆို ပိုလုပ်ကြသည်။

တညတွင်တော့ အေး၏အဖုတ်ကိုအချိန်တော်တော်ကြာ ဝိုင်းနှိုက်နေကြသည်မို့ အေးသေးသောက်ချင်လာပါသည်။ သို့သော်သေးပေါက်ခွင့်မပေးသည့်အပြင် အေးအဖုတ်အားနှိုက်ခြင်းသည် ဒီ့ထက်ပိုကြမ်းလာပါတော့သည်။ အေးမခံနိုင်ဘဲသေးနည်းနည်းထွက်သွားပါသည်။ သေးထွက်လာ၍အကြီးမက အေး၏အဖုတ်ကို သူမ၏လက်ဝါးပြားဖြင့် 'ဖေါင်းးးး'ခနဲရိုက်လိုက်ပါသည်။ ပူခနဲဖြစ်ပြီး အေးသေးထွက်ခြင်းရပ်သွားပါသည်။ သေးလန့်သွားခြင်းလည်းဖြစ်ပါသည်။

'ဟဲ့မိအေးသေးထပ်ထွက်မယ်မကြံနဲ့ သေးထပ်ထွက်ရင်ထွက်သမျှကိုပြန်လျက်ရမယ်၊ အခုငါ့လက်ပေါ်ကနင့်သေးတွေကိုအရင်ပြန်လျက်စမ်း'

အကြီးမကထိုသို့ပြောရင်းလက်ကိုအေးပါးစပ်နားကပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အကြီးမ၏အပြုအမူကို အငယ်မပင် အထူးအဆန်းဖြင့် ကြည့်နေမိပါသည်။ အေးလည်းပြူးတူးလေးနဲ့ကြည့်နေပါသည်။ ဒါကိုအကြီးမကြီးက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် သူမ၏သေးပေနေသောလက်ကို အေး၏ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။

အေးလည်းဝင်လာသောလက်ကိုပြန်မထုတ်ရဲတာကြောင့် ငုံထားလိုက်ပါသည်။

'ငုံမထားနဲ့စုပ်'

အကြီးမကြီးစုပ်ဆိုသဖြင့် အေးလည်းကြောက်ကြောက်ဖြင့် 'တပျွတ်ပျွတ်' စုပ်နေရပါသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ အကြီးမကြီးကအေးပါးစပ်ထဲမှလက်ကိုထုတ်၍ လျက်ခိုင်းပြန်ပါသည်။ ဤသည်ကိုအငယ်မကပါ သဘောကျလာပြီး သူမ၏လက်ချောင်းများကိုအေးအဖုတ်ထဲသို့ထည့်ပြန်ပါသည်။ လက်ချောင်းများဖြင့်အေးအဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီးနောက် ပေကျံလာသောအရည်များကို အေးအားလျက်ခိုင်းပြန်သည်။ တယောက်တလှည့်ထိုးနှိုက်မှု့ကြောင့် သိမ်မကြာခင်မှာပင်အေးအဖုတ်မှအရည်များထွက်ကျလာပါသည်။ မတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြစ်သည်မို့ သေးများ'တဖြန်ဖြန်း'နှင့် အောက်သို့ချသွားပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးလေး၏ဇနီးသူတို့နားသို့ရောက်လာပြီး အေးသေးထွက်ကျသည်ကိုမြင်သဖြင့် အေးကိုဆူပါသည်။

'ညည်းအသက်၁၂နှစ်ထဲရောက်နေပြီ၊အခုထိသေးမနိုင်သေးဘူးလားးး'

'ညည်းသေးတွေကိုကြမ်းပေါ်မှာအနံ့မကျန်အောင်အခုသုတ်စမ်း'

'မေမေအဲ့လိုမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့သမီးမှာဒီ့ထက်ကောင်းတဲ့အကြံရှိတယ်'

'ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲသမီးငယ်လေးရဲ့'

'ဒီလိုလေအမေရဲ့အဝတ်နဲ့မသုတ်ခိုင်းဘဲသူ့ကိုဘဲလျှာနဲ့လျက်ခိုင်းလိုက်မယ်လေမကောင်းဘူးလား'

'သမီးငယ်အကြံကောင်းတယ်'

'ဟဲ့မိအေးနင့်သေးတွေကိုနင်ပြန်လျက်စမ်းကြမ်းမှာအနံ့တွေမကြံစေနဲ့နော်'

ထို့နောက်အငယ်မတို့အမေအိမ်ရှေ့သို့ထွက်သွားပါသည်။ အေးကတော့ကိုယ်ပေါက်ချလိုက်သောသေးများကို ကိုယ်ဘာသာကိုယ်ကုန်းလျက်နေရပါသည်။ အကြီးမနှင့်အငယ်မကတော့အေးအားဟာသကောင်တကောင်လို ထိုင်ဟား၍ကြည့်နေကြပါသည်။

ဦးလေးအိမ်တွင်အချိန်အတော်ကြာနေပြီးနောက် ဦးလေးဆုံးပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ဦးလေးဇနီးကသူမ၏အမဝမ်းခွဲအိမ်တွင် အိမ်အကူသွားလုပ်ရန် အေးအားအပ်လိုက်ပါသည်။ ဦးလေးဇနီးနှင့်အကြီးမအငယ်မတို့၏လက်အောက်မှ လွတ်မြောက်ခဲ့ခြင်းအတွက် အေးအလွန်ပျော်နေလှပါသည်။

မြို့သို့ရောက်၍အိမ်အကူဖြစ်သွားကာမှ သူမမထင်မှတ်ထားသော လွတ်လပ်မှုများပင် ရခဲ့ပါသည်။ ဘဝမလှသောအေးသည်လည်း မြို့ရောက်၍အိမ်အကူဖြစ်ခါမှပင် အနည်းငယ်အဆင်ပြေသွားပါတော့သည်။

.............................................................

အိမ်မက်ဆည်းဆာ

ကောင်းထက်နှင့်ချိန်းတွေ့စဉ်ကြင်နူးခဲ့သည်များကို တသသပြန်တွေးရင်း စုမြတ်သည်အိမ်ရာဝင်ခဲ့ပါသည်။ မအိပ်ခင်တချိန်လုံးတွင်လည်း ထိုအကြောင်းကိုသာ ထပ်ခါထပ်ခါတွေးနေပါသည်။

သာယာလှသောကောင်းကင်ကြီးအောက်ရှိဥယျာဉ်တခုထဲတွင် စုမြတ်သည်ကောင်းထက်၏ပုခုံးကိုခေါင်းမှီ၍ လှဲနေပါသည်။ စုမြတ်ဇိန်ရှိနေစေရန် စုမြတ်၏ဆံနွယ်လေးများကို ကောင်းထက်ကပွတ်သပ်ပေးနေရင်း ချစ်သူနှစ်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘဝကြင်နူးမှု၏အရသာကို ခံစားနေကြပါသည်။

'စုလေးးးပျော်ရဲ့လားးး'

'ပျော်တာပေါ့ကိုရယ် ကိုနဲ့ရှိနေတဲ့အချိန်တွေဟာစုအတွက်အပျော်ဆုံးအချိန်တွေဘဲ ကိုရော'

'ကိုလည်းစုလိုပါဘဲစုရယ်'

'ဟင် ဟုတ်လည်းဟုတ်ဘဲနဲ့'

စုမြတ်ကသွေးတိုးစမ်းကာ ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်ပါသည်။

ကောင်းထက်ကလည်းစုမြတ်ခေါင်းတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း စုမြတ်၏နဖူးလေးကိုငုံနမ်းလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်းကောင်းထက်ပေးသောအနမ်းလေးပေါ့ သာယာမိန်းမောသွားပါတော့သည်။

ချုံကောင်းကောင်းကိုရွေးတတ်သောကောင်းထက်၏အကျင့်နှင့်အညီ အခုလည်းချုံထူထူထဲတွင်ပင်ဖြစ်သည်။ လူသံနည်း၍ကျေးငှက်သံလေးများသာဝေဆာနေသောနေရာတခုလည်းဖြစ်ပါသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်လုံခြုံမှုသည် ချစ်သူနှစ်ဦးကို အရဲတိုးဖို့နှိုးဆော်ပေးနေသလိုပင်။ အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံတတ်သောကောင်းထက်က ဇာတ်လမ်းခင်းရန် အနမ်းတပွင့်ဖြင့်စတင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကောင်းထက်၏စည်းရုံးမှုသည် အလွန်ကောင်းမွန်ပုံရပါသည်။ ယောင်္ကျားလေးအထိအတွေ့မရှိသောစုမြတ်သည် ကောင်းထက်လက်များ၏ထိတွေ့မှုတွင်သာယာနေပါသည်။ ကောင်းထက်၏လက်နှစ်ဖက်သည် စုမြတ်၏ရင်မွှာနှစ်ခုပေါ်တွင်ရှိနေပြီး အင်ကျီအပြင်ဘက်မှနေ၍ ပွတ်သပ်နေပါသည်။

ကောင်းထက်ကအကဲစမ်းသည့်ပုံစံဖြင့် စုမြတ်၏ညဖက်နို့အုံကို စုဆွဲညစ်လိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်း'အင့်'ဆိုသည့်အသံလေး ထွက်လာပြီး ကောင်းထက်၏လက်ကိုကိုင်လိုက်ပါသည်။ မလုပ်နဲ့ဟုသဘောဆောင်သေ်ာလည်း ပါးစပ်ကထုတ်မပြောဘဲမျက်မိမှိတ်နေသဖြင့် ကောင်းထက်နောက်တခါထပ်လုပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။ ဒီတခါတွင်တော့ စုမြတ်လက်မတားတော့ဘဲ သူမနှုတ်မ်းကိုသူမကိုက်၍သာ ငြိမ်ခံနေပါသည်။ ထိုအခြင်းအရာကြောင့်ပင် ကောင်းထက်ကသဘောကျသွားပြီး စုမြတ်၏ဘယ်ဘက်နို့ကိုတလှည့် ညာဖက်နို့ကိုတလှည့်နှင့် တလှည့်စီဆော့ကစားနေပါသည်။ အင်္ကျီအပြင်ကလုပ်နေသော်လည်း ဘောလီလျှောပေးထားရခြင်းကြောင့် ညှစ်ချက်များသည် စုမြတ်ကိုထိမိနေစေပါသည်။ ကိုယ်ချစ်ရသောရည်းစားက လုပ်နေခြင်းဖြစ်သဖြင့် စုမြတ်တယောက်နာကျင်နေသော်လည်း ထိုနာကျင်မှုလေးပေါ်တွင်အရသာတွေ့နေပါသည်။

'စုအင်္ကျီလှန်လိုက်တော့မယ်နော်'

'မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်သူများတွေမြင်မှာကြောက်တယ်'

'စုကလည်းကွာဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူးကိုလှန်လိုက်တော့မယ်'

ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း ကောင်းထက်လက်ကတဆက်တည်းပင် စုမြတ်၏အင်္ကျီကိုလှန်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက်စုမြတ်၏နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်ဖြင့်ထိ၍ ကောင်းထက်ကဆော့ကစားပြန်ပါသည်။ စုမြတ်လည်းသာယာနေမိသူမို့ ကောင်းထက်အကြိုက်လိုက်လျော၍ မျက်စိမှိတ်ကာပင် ကောင်းထက်ပေါင်ပေါ်တွင် ဆက်လှဲနေလိုက်ပါသည်။

တပွစ်ပွစ်နှင့်စုမြတ်နို့သီးလေးတွေကို ကောင်းထက်ကစို့နေပါသည်။ ကောင်းထက်၏တပွစ်ပွစ်စုပ်ခြင်းသည် စုမြတ်ရင်ထဲမှာကလိကလိဖြစ်နေပါသည်။

ကောင်းထက်တော်တော်သွက်ပါသည် စုမြတ်၏ဘောလီကိုရှုပ်တယ်ဆိုကာ အပြီး့ဖြုတ်၍ဖယ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ စုမြတ်အင်္ကျီသည် လိတ်တင်ထားသဖြင့် လည်ပင်းနားမှာရှိနေပါသည်။ စုမြတ်၏ရင့်ညွှန့်ကိုလည်း လျှာပြားကြီးနေသဖြင့် စုမြတ်လည်းတွန့်တွန့်လူးနေပြီဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ စုမြတ်ကမြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင်လှဲနေပြီး ကောင်းထက်ကတော့စုမြတ်ကိုခွကာ အပေါ်ပိုင်းကိုအပြီးသိမ်းနေပါသည်။

ကောင်းထက်အပေါ်ပိုင်းမှအောက်ပိုင်းသို့မဆင်းသေးပါ၊ စုမြတ်ရင်ဘတ်တခုလုံးကတော့ ကောင်းထက်လျှာရာများဖြင့် နေရာလပ်မကျန်အေင်ပြည့်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့တိုင်အောင်ကောင်းထက်က နို့စုပ်ခြင်း၊လျှက်ခြင်းများကိုသာ ဆက်လုပ်နေပါသည်။

အချိန်အတော်ကြပြီးချိန်တွင်တော့ ကောင်းထက်သည်စုမြတ်၏ထဘီအားဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်ထဘီကကျွတ်မသွားဘဲ စုမြတ်ကိုသာသတိဝင်လာစေပြီး အရုန်းအကန်အနည်းငယ်ဖြစ်သွးပါသည်။ စုမြတ်ကချစ်သေ်ာလည်း အောက်ပိုင်းကိုတော့မပေးလို၊ ကောင်းထက်ကလည်းအရှိန်ရနေပြီမို့ လိုချင်လှပြီဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ပေးဆပ်ခြင်းဖြင့်ချစ်တတ်သည့်အသဲနှလုံးပိုင်ရှင်စုမြတ်ကပင် သူမထဘီကို လျှောချပေးလိုက်ပါသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကိုလည်း ချွတ်၍ဘေးတွင်အသာထားလိုက်ပါသည်။ အားလုံးချွတ်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ အမွှေးအုံလေးနှင့်တန်ဆာဆင်ထားသည့် အဖုတ်ဖွေးဖွေးလေးသည် ထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။

ကောင်းထက်သည်လည်းပေါ်လာပြီဖြစ်သော အဖုတ်လေးကို ကုန်းစုပ်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ စုမြတ်ထင်မထားလောက်အောင်ကောင်းသော အရသာတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပါသည်။ စုမြတ်စိတ်ထဲလဲ ရှိန်းတိမ်းတိမ်းဖြစ်သွားပါသည်။

ထုံးစံအတိုင်းပင် စုပ်ခြင်း၊လျှက်ခြင်းဖြင့်ပင် ကောင်းထက်အချိန်တော်တော်ဖြုန်းလိုက်ပါသည်။ ကောင်းထက်၏လုပ်ဆောင်မှုသည် အတော်လေးကောင်းပုံရသည် စုမြတ်၏အထိအတွေ့ကင်းသေညအဖုတ်လေးမှ အရည်ကြည်များ နှစ်ခါလောက်ပင်ထွက်သွားပါသည်။ ထိုအရည်များကိုလည်း ကောင်းထက်သာ ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

ထို့နောက်မှာတော့ စုမြတ်ကိုလှဲနေသည့်နဂိုပုံစံအတိုင်းထား၍ သူ၏လိင်တံကိုအဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ထုတ်ချည်သွင်းချည်လုပ်ပါတေ့ာသည်။ အစပိုင်းတွင်အသွင်းအထုတ်နူးညံ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ပြင်းထန်လာသောသွင်းမှု့များကြောင့် စုမြတ်မခံနိုင်ဘဲ ထအော်မိပါတေ့ာသည်။

အလန့်တကြားနှင့်မျက်စိဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်တော့ မိမိအိပ်ခန်းထဲရှိခုတင်ပေါ်တွင်ဖြစ်ပါသည်။ သို့မှသဖြစ်သမျှသည် အိမ်မက်ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သွားပါသည်။

'သမီးဘာဖြစ်လို့လဲ'

အခန်းထဲသို့အလျင်အမြန်ဝင်လာသော ေါ်စုစုအောင်၏စိုးရိမ်၍မေးလိုက်သည့်စကားသံဖြစ်ပါသည်။

'ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးအိမ်မက်မက်တာပါမေမေ'

'ဘုရားရောရှိခိုးအိပ်ရဲ့လား'

'မရှိခိုးမိလိုက်ဘူးမေမေ'

'အေးးအဲ့ဒါပြောတာပေါ့ ဘုရားရှိခိုးပြီးအိပ်တော့ နောက်မမေ့စေနဲ့'

'ဟုတ်ကဲ့'

စုမြတ်သည် သူမအမေထွက်သွားပြီးနောက် ဘုရားရှိခိုးပြီးပြန်လှဲလိုက်ပါသည်။ လှဲနေရင်းကအိမ်မက်အကြောင်းကိုတွေးရင်း တစ်ကိုယ်တည်းတံတွေးမြိုချနေမိပါတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သုမအိမ်စက်ပါတော့သည်။

...........................................................................................................................

မီးလောင်သွားသောပန်းကလေး

ပန်းတပွင့်ကိုပျိုးရသည်မှာတကယ်မလွယ်လှပေ။ ဒေါ်စုစုအောင်သည် သမီးစုမြတ်ကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်စွာထိန်းချုပ်နေသည့်ကြားမှ စုမြတ်သည် ချစ်သူနှင့်ချိန်းတွေ့ချိန်ကို အတင်းရအောင်ကြံဖန်ပါသည်။ သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦးသည်လည်း အဆင့်တစ်ခုအထိရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ချိန်တွင်တော့ အရာအားလုံးသည် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတော့သည်။ ချစ်လှပါသည်ဆိုသောချစ်သူနှစ်ဦးသည်လည်း တကွဲတပြားစီဖြစ်သွားတော့ပြီဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းနှစ်ယောက်စလုံးကျလို့ ကောင်လေးကိုလည်းသူ့မိဘတွေကနယ်ပို့လိုက်ပြီဖြစ်သလို စုမြတ်ကိုလည်း သူ့အမေကအကျယ်ချုပ်မှအကျဉ်းချုပ်သို့အဆင့်မြှင့်တင်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

စုမြတ်လည်းအပြင်သို့ထွက်လို့ရမယ့် လွတ်ရာလွတ်လမ်းကို အားသွန်ခွန်စိုက်ရှာနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အိမ်ဖော်မလေးအေးကသာ သူမအတွက်ထွက်ပေါက်တခုဖြစ်လာပါတော့သည်။ အရွယ်လေးကလည်း မတိန်းမယိမ်းမို့ အေးသည်စုမြတ်အတွက်တော့ အဖော်ကောင်းတယောက်ဖြစ်နေပါသည်။ အေးနှင့်အတူအိမ်မှုကိစ္စများကို လိုက်လုပ်ပေးရသည်။ စုမြတ်အမေသည် သူမကိုကျူရှင်ပင်မထားတော့ဘဲ သူကိုယ်တိုင်ပင် ကြပ်မှတ်၍အိမ်မှာပင်သင်ပေးပါသည်။ စုမြတ်သည် အေးနှင့်အတူနံနက်အချိန်တိုင်းဈေးသွားပါသည်။ ချုပ်တည်းမှု့များမှလွတ်မြောက်ချင်နေပြီဖြစ်သောစုမြတ်သည် ဈေးသွားရင်းကပင် ဈေးထဲတွင်အခွေရောင်းသည့်ကောင်လေးတယောက်နှင့် ငြိသွားခဲ့ပါတော့သည်။ ကောင်လေးသည် သူမထက်ငါးနှစ်ကျော်လောက်ကြီးပါသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ စုမြတ်ကိုတခဏအတွင်းတွင်ပင် အရည်ပျော်သွားအောင် ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သူပင်ဖြစ်သည်။ အခုလည်း စုမြတ်သည် သူမ၏ချစ်သူအကိုကြီးနှင့် သူမအခန်းထဲတွင်နှစ်ယောက်တည်းရှိနေပါတော့သည်။ ထိုသို့အခြေအနေဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်စုစုအောင်ကတော့ ကျောင်းတွင်ကလေးများကိုစာသင်ပေးနေပြီး လုံးဝကိုမရိပ်မိသေးပေ။ အိမ်သော့တာဝန်ယူထားသည့် အေးသည်လည်း သူမ၏ချစ်ချစ်နှင့် အိမ်အနောက်ဘက်ရှိသူ့အခန်းထဲတွင် နှစ်ဦးသားချစ်ရည်လူးနေပါတော့သည်။

‘အားးးးးအ….ဖြည်းဖြည်း…ဖြည်းဖြည်း…ကို’

စုမြတ်၏အသံသည်အခန်းတွင်းပျံနှံ့နေပြီး အနောက်မှခွေးလိုးလိုးနေသည့်တဖတ်ဖတ်အသံကလည်း အခန်းတွင်းဝေဆာနေပါသည်။ အောက်ထပ်တွင်လည်းထိုနည်းအတူပင်ဖြစ်ပါသည်။

အဆုံးသတ်တွင်တော့ စုမြတ်သည် ဒေါ်စုစုအောင်တားနေသည့်ကြားမှပင် အခွေဆိုင်ကအကောင်နှင့်လိုက်ပြေးသွားပါသည်။ အေးသည်လည်းသူ့ချစ်ချစ်နှင့်အတူလိုက်ပြေးသွားပြန်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးတို့သည် တရက်တည်းတွင်ပင် ခလေးမွေးကြပါသည်။ စုမြတ်မွေးလိုက်သောသမီးလေးသည်လည်း စုမြတ်နှင့်သရုပ်တည်းပင်ဖြစ်ပါသည်။ အေးလည်းဘဲ သမီးမိန်းခလေးမွေးပါသည်။ အေးယောင်္ကျား၏အလုပ်တွင်ကျွမ်းကျင်မှု့ကြောင့် အတော်အသင့်ပိုက်ဆံရှိသော မိသားစုဘဝလေးကို အေးကရရှိလိုက်ပါသည်။ အမေစကားနားမထောင် မလိမ္မာသောစုမြတ်ကတော့ လင်ဆိုးမယားတဖားဖားဘဝကိုရောက်နေရပါတော့သည်။ စုမြတ်ယောင်္ကျားသည် စုမြတ်နှင့်ယူပြီးအစပိုင်းတွင် ခြေငြိမ်သော်လည်း ကလေးမီးဖွားပြီးနောက်မှာတော့ မျက်နှာဖုံးခွာချလိုက်သလိုပင် သူ၏ပင်ကိုစရိုက်များပေါ်လာပါသည်။ ယောင်္ကျားကအပြင်တွင် အခွေရောင်းတာကိုအကြောင်းပြကာ မိန်းမတကာနှင့်ရှုပ်နေသော်လည်း စုမြတ်ကတော့အိမ်တွင် အိမ်မှု့ကိစ္စ၊ကလေးကိစ္စများဖြင့်သာ အချိန်ကုန်နေခဲ့ရပါတော့သည်။ သို့မှပင်စုမြတ်လည်း သူမအမေ၏ပြောဆိုဆုံးမမှု့များကို သတိရကာ နောင်တကြီးစွာရနေပါတော့သည်။ သို့သော်သူမသည် ပြင်မရသောအမှားတခုကိုပြုလုပ်လိုက်ပြီးပြီဖြစ်သည်။

...........................................................................

အမေခြေရာမနင်းပါ သို့သော်….

ယောင်္ကျားဆိုးကိုရထားသော်လည်း ကွဲမရ၊ကွာမရဘ၀၀ရယ်မို့ စုမြတ်တယောက်ဒီလိုနဲ့ပင် သူမသမီးလေး စုဝတီပင်၁၀နှစ်အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ စုဝတီသည်ငယ်စဉ်ကတည်းက အဖေနှင့်အမေ၏တိုက်ပွဲများကြားတွင် နေနေခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။ သူတို့အသက် ၁၁ နှစ်အရွယ်မှာတော့ လက်ပွန်းသတီးနေလာသော သူမ၏အမေသည်နှလုံးရောဂါဖြင့်ပင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရပါတော့သည်။ စုမြတ်သေပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ဒေါ်စုစုအောင်ကိုအကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ စုဝတီကိုသူ့အဖေလက်အတွင်းမှ ခေါ်ယူခဲ့ပါသည်။ အဖေလုပ်သူက သမီးကိုချစ်သည်ဆိုသော်လည်း နောက်ထပ်ယူမယ့်မိန်းမကသဘောမကျတာမို့ သမီးသူ့အဖွားဆီရောက်နေခြင်းကိုပြန်မခေါ်နေတော့ဘဲ ဒီအတိုင်းထားလိုက်ပါသည်။ အခုအချိန်တွင်တော့စုဝတီသည် သူမအဖွားအိမ်တွင်ပင်နေနေပါတော့သည်။

အသက် ၁၃နှစ်ရှိပြီဖြစ်သောစုဝတီကို အမေ့ခြေရာနင်းမည်စိုးသဖြင့် ဒေါ်စုစုအောင်သည် စုမြတ်တုန်းကထက် မြေးမလေးစုဝတီကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်ကာထားပါသည်။ မျက်စိအောက်ကလည်း အနည်းငယ်မျှပင်အပျောက်မခံပါ။ စုဝတီသည်အဖွားကိုဘယ်လောက်တောင်အသိပေးရသလဲဆိုရင် သူမအိမ်သာသွားမည်ဆိုလျှင်ပင် အဖွားဆီမှခွင့်တောင်းပြီးမှသာ သွားရပါသည်။ ကျောင်းကိုလည်းမိန်းခလေးကျောင်းတွင်သာအဖွားကတတ်စေပါသည်။ သို့သော်အရာရာတိုင်းသည် စင်းလုံးချောဖြစ်မနေတတ်ပါ၊ အဖုအထစ်တို့သည်နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေတတ်စမြဲဖြစ်သည်။

စုဝတီသည် သူမ၏အတန်းဖော်လည်းဖြစ်၊ ညီအမလိုလည်းဖြစ်နေသည့်အေးသူဇာနှင့် မိန်းခလေးချင်းချစ်ခြင်းတွယ်မိနေကြပါတော့သည်။

‘အေးဖြည်ဖြည်း…ဖြည်းဖြည်းးးးး’

‘စုနာလို့လား…ဒါဆိုအေးဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲလုပ်မယ်နော်…’

အေးသူဇာသည်သူမ၏လက်ချောင်းဖြင့် စုဝတီ၏အဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ထိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းစုဝတီ၏အခန်းထဲတွင်ပင် နှစ်ယောက်သားတယောက်ကိုတယောက်ကလိနေကြပါသည်။

အေးသူဇာသည် စုဝတီ၏နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးများကိုလည်း မထိခလုတ်၊ထိခလုတ်ပုံစံဖြင့် သူမလက်ချောင်းလေးများကိုအသုံးပြုကာ ပြုလုပ်ပေးပါသည်။ စုဝတီ၏လက်များကလည်း အေးသူဇာ၏နို့များကိုပြန်လည်ဖိညှစ်နေပါသည်။ သာယာမှု့ကတော့ ခရီးတော်တော်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

‘ဒေါက်…ဒေါက်…’

‘ဟဲ့…ခလေးမတွေအခန်းထဲမှာစာမကျက်ဘဲဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…အသံငြိမ်လှချည်လားးး’

နှစ်ယောက်စလုံးလက်ရှိန်သက်၍ရပ်လိုက်ကြသည်။ ဒါတောင်အေးသူဇာကသိပ်မရပ်ချင်သေး စုဝတီ၏အဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေသေးသည်။

‘သင်္ချာတွက်နေတာအဘွားရဲ့အဲ့ဒါကြောင့်အသံမထွက်တာ’

စုဝတီသည်သူမ၏အသံစွာစွာလေးဖြင့် အခန်းအပြင်ဘက်ရှိအဘွားလုပ်သူကို လှမ်းအော်ပြောလိုက်ပါသည်။

အဘွားလုပ်သူကလည်း ယုံကြည်စွာဖြင့်ပင်အခန်းရှေ့မှပြန်ထွက်သွားပါသည်။ အခန်းထဲကနှစ်ယောက်ကလည်း ဇာတ်လမ်းပြန်စကြပြန်ပါတယ်။

‘အေးနော်တော်တော်ဆိုး ဒီမှာအသံမထွက်အောင်မနည်းကြိတ်ခံလိုက်ရတယ်’

စုဝတီ၏အပြောများကိုအေးကစပ်ဖြန်းဖြန်းလုပ်နေပါသည်။

‘တော်တော်ဆိုးတဲ့အေး တွေ့မယ်’

ဟုဆိုကာ စုဝတီသည်အေးသူဇာ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ သူမ၏လက်ကိုအတင်းလိုက်ထည့်ပါတော့သည်။ အေးသူဇာကလည်း မထိတထိရှောင်နေပါသည်။ နှစ်ယောက်သားတယောက်အဖုတ်အတွင်းသို့ တယောက်နှိုက်ရန်အတွက် အပြင်းအထန်ကိုကြိုးစားနေကြပါသည်။ အဖုတ်ကိုနှိုက်မရသဖြင့် နို့များကိုဖိညှစ်ပါသည်။ နှစ်ယောက်လုံးတွင်အဝတ်မရှိတော့သည်မို့ လက်များ၊ခြေများဖြင့်သာကာကွယ်နိုင်ပါသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်တွင် အပြင်းအထန်ကိုတိုက်ပွဲဆင်နေကြပါသည်။

....................................................

အချစ်ဟူသည်

စုဝတီနှင့်အေးသူဇာတို့သည် အခုဆိုလျှင် အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝမှ တက္ကသိုလ်သို့တိုင်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အရွယ်ကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပေါ်တပ်မက်စိတ်များသည် စိတ်များသည်လည်း ဖြစ်ပေါ်လာကြပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်ယောင်္ကျားဆန်လှသောအေးနှင့် စည်းကမ်းတင်းကျပ်သောအဖွားကြာင့် စုခမျာဘယ်ယောင်္ကျားလေးနှင့်မျှ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုမရှိပေ။ အေးသည် စုအပေါ်တွင်သာ ယောင်္ကျားလေးတယောက်လိုဆက်ဆံသော်လည်း အပြင်အဆင်နှင့် စိတ်အနေစိတ်ထားကတော့ မိန်းလလေးအတိုင်းသာဖြစ်သည်။

တက္ကသိုလ်ဒုတိယနှစ်တွင်တော့ အေးတွင်ရည်းစားတစ်ယောက်လက်ဝယ်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ စုကတော့ အေးနှင့်အဖွားစကားကိုနားထောင်ကာ ရည်းစားကိစ္စခေါင်းထဲမရှိဘဲ စာကိစ္စကိုသာ ခေါင်းထဲတွင်ရှိနေပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စုသည် ကျောင်းခန်းထဲတွင်စာအတော်ဆုံး ကျောင်းသူတယောက်ဖြစ်နေပြန်ပါသည်။ စုမသိအောင် ရည်းစားထားနေရသော အေးမှာလည်း တကယ်မသက်သာ။

‘ဟင့်အင်းးးးး’

‘အေးကလည်းကွာ ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားးးး အေးကိုကိုယ်ကအတည်လက်ထပ်မှာဘဲဟာကို အပျော်ကြံတာမှမဟုတ်တာ…၊ ဘာလဲအေးက ကို့ကိုအပျော်ကြံနေတာလားးး’

‘ဟင်..စကားတတ်တိုင်းနော်…အေးကကို့ကိုအပျော်ကြံစရာလားးးလို့…အေးကမိန်းခလေးဆိုတော့…’

‘…လာပါအေးရယ်…နော်….’

ပန်းခြံထဲမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် တိုးညင်းစွာစကားလုံးများဖြင့် ငြင်းခုံလျက်။

အဆုံးသတ်မှာတော့ ချစ်သူအေးကို စည်းရုံးနိုင်သွားပြီမို့ နေလအောင်သည် ချစ်သူလက်ကိုဆွဲ၍ ပန်းခြံထဲမှထွက်ကာ တည်းခိုခန်းသို့ ဦးဆောင်ထွက်ခွာလာခဲ့ပါတော့သည်။

‘အေးးးးအဝတ်တွေချွတ်လိုက်လေ…’

‘ဟင့်အင်းးးမချွတ်ရဲဘူးးးးဒီလောက်မီးတွေလင်းနေတဲ့ဟာကို…’

‘ဒါဆိုလည်း ကိုမီးပိတ်ပေးမယ်နော်…’

နေလအောင်စကားကို လက်ခံသည့်အနေဖြင့် အေးရှက်ပြုံးလေးဖြင့် ခေါင်းညိမ့်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

‘တောက်ခ်…..’

နေလအောင်ရော အေးပါ အတွေ့အကြုံမရှိသူများဖြစ်သည်။ သို့သော် လက်တွေ့အတွေ့အကြုံသာ မရှိပေမယ့် ရုပ်ရုင်ကားများကိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံးကြည့်ဖူးသူချည်းဖြစ်သည်။

နေလအောင်သည် မီးမှိတ်ပြီးနောက် အေးအနားသို့တိုးကပ်သွားပါသည်။ အေးကတော့ ထိုင်နေရာကမလှုပ်သေး၊ အေးရှက်နေမှန်းကိုသိသဖြင့် နေလအောင်သည် အေးပုခုံးကိုဖက်၍ နှုတ်ခမ်းချင်တေ့ကာ အနမ်းများပေးလိုက်ပါသည်။

နေလအောင်နှင့်အေးသည် တည်းခိုခန်းကို အခုမှသာရောက်ဖူးသော်လည်း ပန်းခြံထဲတွင်တော့ နို့ကိုင်၊ဖင်နှိုက်လောက်တော့ လုပ်ဖူးပြီးပြီဖြစ်သည်။ ပန်းခြံထဲတွင် အခါခါကိုင်တာ၊နှိုက်တာများလုပ်ဖူးသော်လည်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်ရမည်ကိုတော့ အေးအလွန်ရှက်နေမိပါသည်။

နေလအောင်နှင့်နမ်းထားသော နှုတ်ခမ်းများကို1စင်တီမီတာလောက် အေးခွာလိုက်ပါသည်။

‘ကို….အင်္ကျ ီမချွတ်နဲ့နော်…ဒီတိုင်းဘဲလုပ်နော်…’

ချစ်သူ၏တောင်းဆိုစကားကြောင့် နေလအောင်လည်း နမ်းရင်းအပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်နေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ပန်းခြံမှာလိုပင် အင်္ကျီအပေါ်မှ ရင်သားနေရာများကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါသည်။ မကြမ်းမပျော့လေးပွတ်ပေးနေသည်မို့ အပွတ်ခံရသူရော ပွတ်ပေးနေသူမှာပါ အရသာရှိနေပါသည်။ အေး၏နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လက်ချောင်းများဖြင့် တို့ထခြင်းဖြင့် နေလအောင်သည် အေးကို ပြုလုပ်ပေးနေပါသည်။ ပြီးနောက် နေလအောင်သည် အေး၏ဆံပင်များကို ဖြည်းဖြည်းဖယ်၍ လည်တိုင်လေးကို လျှာလေးဖြင့် တို့ထိပေးလိုက်ပါသည်။

‘ယားတယ်…ယားတယ်…ကိုရဲ့…’

အသံတိုးတိုးဖြင့်ပင် တွန့်တွန့်သွားပါသည်။ ထိုမှတဆင့် နေလအောင်သည် အေးအား ထိုင်နေရာမှလှဲစေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် အေး၏လည်တိုင်မှတဆင့် နှုတ်ခမ်းများသည် တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီး အင်္က ျီအခံဖြင့်ပင် ရင်သားနေရာကို နမ်းရှိုက်ပါသည်။ နမ်းရှိုက်နေရင်းကပင် အောက်ဘက်မှလက်ဝင်၍ အေး၏ဘော်လီကို ဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ အေးလည်းဘာတခွန်းမှမဟဘဲ ချစ်သူ၏နှုတ်ခမ်းများတွင် သာယာနေပါတော့သည်။

နေလအောင်က ဘော်လီကိုဖြုတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ အနည်းငယ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို အင်္က ျီအောက်ဘက်မှဝင်ကာ အေး၏ရင်သားများနှင့်နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးကို လျှာလေးဖြင့်တဖုံ၊ ပါးစပ်ဖြင့်တမျိုး ပြုစုပေးလိုက်ပါသည်။ လက်များကိုတော့ အေး၏ထဘီလေးကိုလျော့ချ၍ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးထဲတွင် ဟိုထိုးဒီထိုးဖြင့် နေရာပေးထားလိုက်ပါသည်။ (ကျောင်းသွားမယ်ဆိုပြီး အိမ်ကထွက်လာတာဆိုတော့ ထဘီနဲ့ဖြစ်နေတာပေါ့နော်..)

‘ဟင်းးးဟင်းးးးအင်းးးး’

‘ကိုလုပ်တော့နော်… အေးမနေနိုင်တော့ဘူးးးးးး’

အေးတယောက်မနေနိုင်တော့သဖြင့် နှုတ်ကပင် တိုးညင်းစွာ ဖွင့်ပြောလာပါသည်။

ချစ်သူ၏တောင်းဆိုမှုကို နေလေအောင်ကလည်း မဆိုင်းမတွပင်…. အင်္ကျီအောက်ထဲမှခေါင်းကိုထွက်၍ အေး၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။ အေးကထဘီကျွတ်၏တင်ပါးလေးကို အနည်းငယ်ပင့်ပေးပါသည်။

ပြီးနောက် နေလအောင်သည် သူ၏ဘောင်းဘီကိုလည်း ဒူးအောက်ရောက်သည်အထိချွတ်လိုက်ပြီး အေး၏အဖုတ်ဝလေးတွင် သူ၏လိင်တံကိုတေ့ကာ စတင်၍အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပါတော့သည်။

‘အဟင့်…အ…အင်းးးး…ဟင့်….’

အေးနှုတ်ကအသံများထွက်နေသဖြင့် နေလအောင်သည် အသံများတိတ်သွားဖို့ရာ အေး၏နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်ထားလိုက်ပါသည်။ နမ်းစုပ်ရင်းကပင် အေးဖြင့် ကာမစပ်ယှက်နေပါတော့သည်။

‘အင်းးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးး’

သိပ်မကြာလိုက်ချိန်မှာပင် နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူဆိုသလို ပြီးသွားပါတော့သည်။

‘အေး ရေဝင်ချိုးလိုက်အုန်းမယ် လိုက်မလာနဲ့နော်…’

‘အင်းပါ…’

နှစ်ယောက်စလုံးရေချိုးပြီးချိန်တွင်တော့…..

‘ရော့…အေးးဒါလေးသောက်ထားလိုက်’

‘ဒါဘာလဲဟင်…’

‘ဒီလိုလုပ်ပြီးရင် အန္တရာယ်မဖြစ်အောင် ကာကွယ်တဲ့ဆေးပေါ့ အေးရဲ့’

‘အင်းးးပေးးး’

‘ရော့ရေဗူးးး’

နေလအောင်သည် အေးလက်ထဲကို ဆေးထည့်ပေးပြီးနောက် ရေဗူးကိုကမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

အေးသည် ချစ်သူရ၍ ထိုသိုအခြေအနေထိ ရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်းကို စုကိုတခွန်းတပါရမှမပြောသလို၊ မသိအောင်ပင် စုနှင့်လွတ်ရာတွင်သာ သွားကဲပါသည်။

.....................................................................

ဒေါသလွှမ်းခြုံ

ဘွဲ့ရပြီးနောက်……

ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အမြဲတစေကြိုးစားသောစုသည် အဘွားအဖြစ်လဲ မိခင်တယောက်လို ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့သော ဒေါ်စုစုအောင်အား ဂုဏ်တတ်စေခဲ့ပါတော့သည်။ အခုလည်း နိုင်ငံခြားပညာသင်ဆုကို ရရှိလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုစုအောင်သည်လည်း အတိုင်းမသိဝမ်းသာနေမိပါသည်။ အမေလုပ်သူက ဆိုးသွမ်းခဲ့သော်လည်း သမီးဖြစ်သူက သူ့မအမေလို မဆိုးပါလားဆို၍လည်း စိတ်ပြေစရာရနေခဲ့ပါသည်။

အေးကတော့ ဘဏ်တခုတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ နေလအောင်နှင့်ကတော့ အတွဲမပျက် တစ်ပတ်တခါ သို့မဟုတ် တစ်လတခါလောက်အနည်းဆုံး တည်းခိုခန်းသို့ရောက်ရောက်နေတတ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း လက်ထပ်ဖို့ရန်ကတော့ စုကိုသာ နှစ်ယောက်လုံးကြောက်နေကြရသည်။ လောလောဆယ်ထိတော့ စုကို သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို အသိမပေးရသေးပေ။

‘စု…မနက်ဖြန် သွားတော့မှာပေါ့နော်…’

‘အင်းးးအေးးး ဟိုရောက်ရင်အေးအတွက် ပစ္စည်းတွေဝယ်ပို့ပေးမယ်လေ…’

မနက်ဖြန် ညနေတွင် နိုင်ငံရပ်ခြားသို့ သွားရခါနီးစုနှင့် အေးတို့ စုအခန်းတွင်းရှိ ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် တစ်ယောက်ကိုတယောက်ဖက်လျက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် တီတီတာတာစကားများကို ပြောဆိုနေကြပါသည်။

စကားလည်းပြောရင်း တယောက်အဖုတ်ကို တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ပေး၍ သာယာနေကြပါသည်။ အေးက စုအပေါ်သို့တက်ခွ၍ သူမ၏ဖင်ပိုင်းကို စုမျက်နှာပေါ်တွင် ထားပေးလိုက်ပါသည်။ စုကလည်း အလိုက်သိစွာပင် အေး၏အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်ပွတ်ရုံမက နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပင် နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အေးကလည်း စု၏အဖုတ်နှင့်ဖင်ပေါက်ဝလေးကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းများ လျှာများဖြင့် ယက်ခြင်း၊ စုပ်ခြင်းများကို ပြုလုပ်နေပါသည်။ တစ်ယောက်တလှည့်ဆီပင် အေးအလှည့်ပြီးတော့ စုကတဖန် အေးအပေါ်မှ ပြန်ခွတက်လိုက်ပြီး ထို့နည်းတူ လုပ်ဆောင်ကြပါသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်ကျေနပ်ပြီးချိန်တွင်တော့ အနားယူလိုက်ကြပါတော့သည်။

......................................................

နှစ်နှစ်ခန့်ကြာသောအခါ………

စုတယောက် ကိုယ့်နားကိုကိုယ်ပင် မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားပါသည်။ တဖက်မှ အဖွားလုပ်သူပြောပြသော အကြောင်းအရာသည် စုမမျှော်မှန်းထားသော အရာမျိုးဖြစ်သည်။

‘အေးလက်ထပ်တော့မယ်ဆိုပါလားးးး’

စုဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်အလိပ်လိုက်ထွက်နေပါသည်။ ငယ်စဉ်ကပင် ‘နှစ်ဦးသားအိမ်ထောင်မပြုကြေး သေထိတိုင်အတူတူနေကြမယ်’ ဟုကတိများပင်ထားခဲ့သည် မဟုတ်ပါလားးးးး။ အေး၏သစ္စာဖေါက်မှုအတွက် စုအလွန်အမင်းဒေါသဖြစ်ပြီး သူမ၏ဒေါသကြောင့် အရှေ့စားပွဲတွင်တင်ထားသော လက်တော့ကို နံရံသို့ ပစ်ပေါက်လိုက်ပါသည်။ လက်တော့လည်းခမျာမှာလည်း ကွဲအက်လျက်။

‘တီ..တီ…တီ…တီ…’

နေလအောင်သည် ဖုန်းမြည်သံကြားသဖြင့် ကြည့်လိုက်ရာ အေး၏ဖုန်းမှာ မြည်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ကိုင်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်မကိုင်မီမှာပင် အမှတ်မထင်မြင်လိုက်ရသော ဖုန်းနံပါတ်ကြောင့် မကိုင်လိုက်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်နေသော အေးကိုသာလှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ပါသည်။

‘အေးးးရေ ဒီမှာဖုန်းလာနေတယ်’

‘ကိုင်လိုက်လေ…ကိုယ်ကလည်း ဒီမှာအေးရေချိုးနေတာမပြီးသေးဘူး…’

‘ကိုယ်ကိုင်လို့မဖြစ်ဘူးအေးရဲ့ စုဆီကဖုန်းးး’

စုဆီကဆိုသည်နှင့် အေးလည်း ရေချိုးခန်းအတွင်းရေချိုးနေရာမှ အမြန်အမြန်လုပ်၍ ဖုန်းထွက်ယူလိုက်ပါသည်။

‘ဟဲလို..စုပြော..’

‘အေးးး စုပြန်လာတော့မယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းလှမ်းပြောတာ’

‘ဘယ်တော့လောက်ပြန်လာမှာလဲဟင် စု..’

‘မနက်ဖြန်လောက်တော့ပြန်ရောက်မယ်ထင်ပါတယ်… အေးတို့မင်္ဂလာပွဲအမီပေါ့…’

အေး ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ဖြစ်သွားသည်။ စုကို သူမမင်္ဂလာပွဲကိစ္စကို အနည်းငယ်မျှပင် မပြောမိခဲ့ပေ။

‘စု… နင်ဘယ်လိုသိတာလဲ…’

‘အဖွားပြောပြတာလေ… နင်ကဘာလည်း ငါ့ကိုမသိစေချင်ဘူးပေါ့…’

‘မဟုတ်ပါဘူးဟာ…..’

ဖုန်းကျသွားသည့်တိုင် အေး ရင်တွေခုန်နေဆဲ။ သို့သော်ဒေါသသံကင်းသော စု၏စကားများကြောင့် အေး သက်သာရာအနည်းငယ်ရနေခြင်းဖြစ်သည်။

မင်္ဂလာဆောင်ခန်းမအတွင်းသို့ လူများအရှိုအရှိုဝင်လာကြပါသည်။ သစ်လွင်တောက်ပသော အဝတ်အစားများကို ဆင်မြန်းထားသည့် သူများအကြားတွင် သတို့သမီး သတို့သားတို့သည်လည်း ပေါ်လွင်လှပနေကြပါတော့သည်။

‘အေးးး ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်းးး’

နောက်ကျောဘက်မှ ကြားလိုက်ရသောအသံကြောင့် အေးရော ၊ နေလအောင်ပါ ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်လိုက်ကြပါသည်။ ကမ်းပေးသော လက်ကိုလှမ်းစုပ်လိုက်ရင်းး ‘ကျေးဇူးဘဲ…စု..’။

ထို့နေ့နံနက်ပိုင်းတွင်တော့ အားလုံးပြုံးပြုံးပျော်ပျော်နှင့်ပင် မင်္ဂလာပွဲကြီးသည် ပြီးဆုံးအောင်မြင်သွားခဲ့ပါသည်။

...........................................................

မင်္ဂလာဦးည

အခါပေါင်းများစွာ တည်းခိုခန်း၊ဟိုတယ်များတွင် ပျော်ပါးဖူးကြသော်လည်း မင်္ဂလာဦးညတွင်လည်း ပျော်ပါးဖို့ရာ နေလအောင်သည် အားရှိရန် ကြက်ဥနှင့်စပါကလင်ကို သောက်သုံးနေပါသည်။ အေးကတော့ အဝတ်အစားများကိုပင် မချွတ်ရသေးဘဲ ခုထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပါသည်။ ခုနကမှ အားလုံးကို ယမကာများဖြင့် ဧည့်ခံပြီး၍ အခုမှပင် တနေကုန်ပင်ပန်းထားသမျှကို အနားယူရခြင်းဖြစ်သည်။ အဝတ်အစားများသည်လည်း နံနက်ကဝတ်ထားသည့်အတိုင်းပင် အခုထိမချွတ်မလဲရသေး။ ထို့ပြင် နေလအောင်သည် ဒီညကို သတို့သမီးဝတ်စုံဖြင့်ပင် နေပေးပါလို့ တောင်းဆိုးထားခြင်းကြောင့် ခင်ပွန်းအလိုကျလိုက်လျောကာ အေးလည်း အဝတ်များကို မလဲထားခြင်းဖြစ်သည်။ နေလအောင်က ပျော်ပါးရန် အားသန်နေသော်လည်း အေးကတော့ လက်ဖွဲ့ဗူးများကို ဖောက်ရန်သာ အားသန်နေပါတော့သည်။

သောက်သင့်သည်များကို သောက်ပြီးနောက် နေလအောင်သည် အေးရှိရာ ခုတင်ဆီသို့ ရောက်လာပါသည်။ ဘာမျှထွေထွေထူးထူး စကားဦးသမ်းမနေတော့ဘဲ၊ အေးပုခုံးကိုကိုင်၍ လှဲလိုက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် အေး၏မျက်နှာပြင်ကို အနမ်းမိုးများ ရွာပါတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း ကြာကြာကပ်၍စုပ်ထားသည်မို့ အေးအသက်ရှူပင်အနည်းငယ်ကြပ်သွားပါသေးသည်။ နှုတ်ခမ်းမှတဆင့် မျက်နှာတပြင်လုံး နေရာလပ်မကျန်၊ အေးမျက်နှာတပြင်လုံးတွင် နေလအောင်၏တံထွေးရည်များဖြင့် ဝင်းလဲ့နေပါတော့သည်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးမက နေလအောင်သည် နားနှင့်လည်ပင်းနေရာများကိုလည်း အလွတ်မပေးပေ။

‘အားးးးး’

နေလအောင်က လည်ပင်းနေရာလေးကို ကိုက်လိုက်သဖြင့် အေးအသံပင်ထွက်၍ အော်လိုက်ပါသည်။

ပြီးနောက်တွင်တော့ အေး၏ရင်သားများကို အင်္ကျ ီအပေါ်မှနေ၍ ပွတ်သပ်ပေးပါသည်။ ပွတ်ရင်းနဲ့ပင် အေး၏အောက်ပိုင်းထဘီများကို ချွတ်ပါတော့သည်။ နေလအောင်သည် အေး၏နို့လုံးများကို ပွတ်သပ် ကိုင်စုပ်ရင်း အောက်ပိုင်းမှလည်း အေး၏အဖုတ်လေးကို စည်းချက်ညီစွာ ထိုးသွင်းပေးနေပါတော့သည်။

‘အိ..အိ..အု..အု…အ…အ…အဟင့်…’

အသံများကလည်း ဖြည်းညင်းစွာထွက်နေပါသည်။

နေလအောင်တော်တော်လေး စိတ်ထန်လာပြီးဖြစ်သဖြင့် လှဲနေသောအေးကိုဆွဲမ၍ လေးဘက်ထောက်ပုံစံနေခိုင်းပါသည်။ အေးလေးဘက်ထောက်ဖြစ်သွားချိန်တွင်တော့ အေးကိုယ်တွင်လည်း မည်သည့်အဝတ်အစားမျှ မရှိတော့ပေ။ နေလအောင်က တွန်းရင်းထိုးရင်းနဲ့ပင် အေးအဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

နေလအောင်သည် အေး၏နို့အုံတစ်ဖက်စီကို သူလက်တစ်ဖက်စီနှင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အေး၏အဖုတ်ကိုအနောက်မှ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပါတော့သည်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရာတွင် အေး၏နို့အုပ်ကြီးကို ဆွဲကိုင်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပါသည်။ သူကတော့ အနောက်ကဒူးထောက်လျက်။

‘အ…အ…အ..’

သူမ၏နို့အုံကြီးကို ကြမ်းတမ်းစွာဆုပ်ကိုင်၍ အလုပ်ခံနေရခြင်းကြောင့် အေးတယောက် ဖီးလည်းတတ်နေသလို နာကျင်မှုကိုလည်း ခံစားနေမိပါသည်။ သို့သော်ထိုအရသာသည် သူမအတွက် အလွန်ကောင်းနေပါသည်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးတွင် ချွေးများစို့လျက်။

အဆုံးသတ်တွင် နေလအောင်သည် အေး၏အဖုတ်ထဲတွင်ပင် ပြီးပေးလိုက်ပါသည်။ အေးကတော့ ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် မှောက်ကျသွားပါသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ခုတင်ပေါ်တွင် လဲနေလိုက်ကြပါသည်။ သို့သော်ကြာကြာလဲမနေရလိုက်ပါ နေလအောင်သည် အားဆေးနှင့်ဓာတ်စာများအရှိန်ကြောင့် အားပြန်ပြည့်လာသဖြင့် အေးအား တဖန်လုပ်ရန် ထထိုင်လိုက်ပါသည်။

ပြီးနောက် အေးအဖုတ်လေးအား မထိတထိလာစနေပါတော့သည်။ အေးလည်း အလိုက်သသိပင် နေပေးလိုက်ပါသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ စောနကအတိုင်းပင် ထပ်မံလုပ်ပြန်ပါသည်။ ဒီတခါအပြီးတွင်တော့ အေးတယောက် မျက်ဖြူစိုက်သွားပါတော့သည်။ နေလအောင် ဘယ်လောက်ဘဲ လာဆွနေစေကာမူ အေးတယောက်မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။ ဒီညအတွက်တော့ လက်ဖွဲ့ဗူးတော့မဖေါက်ဖြစ်လိုက် သို့သော် အေး၏အဖုတ်လေးကိုတော့ နာနာကျင်ကျင်ကို အဖောက်ခံလိုက်ရပါတော့သည်။ အေးနို့အုံနှစ်ဖက်လုံးတွင်လည်း နီရဲတွက်လျက်။ အေးအနားယူသွားပြီမို့ နေလအောင်လည်း ဆက်မနှောင့်ယှက်တော့ဘဲ အိပ်စက်အနားယူခြင်းဖြင့် မင်္ဂလာဦးညကို ကုန်ဆုံးခဲ့ကြပါတော့သည်။

........................................................

ငြိုးသူဒေါသ

နေ့လည် 11 နာရီလောက်မှပင် နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာမှနိုးလာကြပါသည်။ မနေ့ကပင်ပန်းထားသည်နှင့် ညကပင်ပန်းထားသည်များကို ပြေလျော့စေရန် ရေချိုးကိုယ်လက်သုတ်သင်ရန် အေးထလိုက်ပါသည်။ နေလအောင်ကိုလည်း တခါတည်းပင် နိုးလိုက်ပါသည်။

‘ကို…ထ..ထထ…’

နေလအောင်လည်း အေးကနိုးသဖြင့် ကမူးရှူးတိုးနဲ့ထလိုက်ပါသည်။ နေလအောင်ထချင်လွန်း၍ ထခြင်းမဟုတ်ပါ၊ အေးကရေအတူတူချိုးရအောင်ဆိုသဖြင့်သာ တဏှာဦးစီးကာဖြင့် ထလာခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ နှစ်ယောက်စလုံးရောက်သည်ဆိုရင်ဘဲ နေလအောင်သည် အေး၏ကိုယ်အနှံ့ကို သူ၏လက်များဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးပါတော့သည်။ အပေါ်မှာတော့ ရေပန်းကိုဖွင့်ထားလျက်။ ချေးတွန်းပေးနေသယောင်ရှိသော်လည်း ချေးတွန်းပေးနေခြင်းလည်းမဟုတ်ပေ။

နေလအောင်၏လက်များသည် အေး၏အဖုတ်အတွင်းတွင် အဝင်အထွက်သိပ်ညက်လွန်းနေလှပါသည်။

‘ဟင်… ကို… လုပ်မယ်ဆိုလည်းလုပ်တော့ကွာ… လက်နဲ့တော့မလုပ်နဲ့….နာတယ်…’

နေလအောင်လည်း အေးကိုအလျော့ပေးကာ သူ၏လိင်တံကို လက်ဖြင့်အနည်းငယ်ပွတ်၍ အေးအဖုတ်အတွင်းသို့ စတင်ထိုးသွင်းပါတော့သည်။ ရေများကြားတွင် နှစ်ဦးသား ကာမစပ်ယှက်နေပုံက အားရစရာအတိပင်။ အေးလည်း နံရံကိုလက်ထောက်လျက် မတ်တပ်ကိုမလဲအောင်ထိန်းပြီး နေလအောင်၏ပြုစုမှုကိုခံစားနေပါတော့သည်။

ညမိုးချုပ်သော်……

မနေ့ကမဖောက်ဖြစ်လိုက်သော လက်ဖွဲ့ဗူးများသည် အခန်းတွင်းတွင် ဒီအတိုင်းရှိနေပါသေးသည်။ ဒီညတော့ လက်ဖွဲ့ဗူးများကိုဖောက်ရန် အေး လက်ဖွဲ့တခုချင်းစီကိုကြည့်၍ ဘယ်ဟာကစဖောက်ရင် ကောင်းမည်နည်းဟု တွေးနေမိပါသည်။ နေလအောင်ကတော့ ခုနကလာသော သူ့သူငယ်ချင်းများကို ခြံဝသို့လိုက်ပို့ရင်း လေအနည်းငယ်ပစ်နေပါသည်။

‘ပုတ်….’

အေးလက်ဖြင့် မတော်တဆတိုက်လိုက်မိသဖြင့် လက်ဖွဲ့ဗူးလေးတစ်ခုသည် ခုတင်ပေါ်တွင်တင်ထားရာမှ အောက်သို့ကျသွားပါသည်။ အေးလည်း လက်ဖွဲ့ဗူးလေးကိုပြန်ကောက်လိုက်ရင်း ဒီဗူးလေးကိုအရင်ဖောက်မည်ဟု တွေး၍ ချက်ချင်းဆွဲဖောက်လိုက်ပါသည်။

‘အားးးးးးးးး’

အေး၏အသံနက်ကြီးသည် တစ်အိမ်လုံးပျံ့နှံ့သွားပါတော့သည်။ သူငယ်ချင်းများကိုပို့ပြီး၍ ပြန်လာသော နေလအောင်ပင် အပေါ်ထပ်လှေကားကိုတက်နေရင်း ကြားလိုက်ရသော အေး၏အသံကြောင့် အလျင်အမြန်ပြေးကာ အိပ်ခန်းသို့ ပြေးတက်သွားလိုက်ပါသည်။ အခန်းအတွင်းသို့ နေလအောင်ရောက်ချိန်တွင်တော့ အေးပါးစပ်ထဲမှအဖြူရည်များထွက်လျက်၊ နေလအောင် အေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။ သို့သော် အဆိပ်ပြင်းလှသော မြွေ၏ကိုက်အားကြောင့် အေးအသက်မရှိတော့ပေ။

နေလအောင်လည်း ရူးမတတ်ဖြစ်ကာ ငိုယိုဒေါသထွက်နေပါတော့သည်။ ဒေါသဖြင့်ပင် ကိုက်သွားသော မြွေကိုလည်း သည်းကြီးမဲကြီးရှာပါသည်။ သို့သော်မြွေကားရှာမတွေ့ချေ။

အေးသေသည့်အကြောင်းကို မိဘများနှင့်ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများကို နေလအောင်အကြောင်းကြားလိုက်ပါသည်။ ရဲများကလည်း သေမှု့မှု့ခင်းဖြစ်တာကြောင့် သေရုပ်အလောင်းကြီးကိုဓာတ်ပုံရိုက်ကာ ဖွင့်ထားသောလက်ဖွဲ့ဗူးကိုလည်း သက်သေခံအဖြစ် စစ်ဆေးရန် သိမ်းဆည်းသွားပါသည်။ ညားတာမှ၂ရက်ပင်ရှိသေးသော သတိုသမီးအေးသေသွားသဖြင့် နေလအောင်ကတော့ ရင်ထုမနာ။ မိဘများနှင့်ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများကလည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။

စုဘယ်လိုမှ အိပ်လို့လည်းမပျော်နိုင်၊ စားလို့လည်းမဝင်နိုင်ဖြစ်နေပါသည်။ အေးကို သူမလက်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်သတ်လိုက်ခြင်းမဟုတ်သော်လည်း လက်ဖွဲ့ဗူးထဲတွင် မြွေထည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် သူမသတ်လိုက်သည်ပင်မဟုတ်ပါလော။ နိုင်ငံခြားမှပြန်မလာခင်ကပင် ကြိုတင်စီမံလာခြင်းဖြစ်သဖြင့် အေး၏ရက်လည်မတိုင်ခင်မှာပင် စုသည် နိုင်ငံခြားသို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားခဲ့ပါသည်။ ဒေါသကြောင့် ပြုလုပ်လိုက်သော အမှားတစ်ခု၏အရိပ်သည် သူမနှင့်ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်ပါသွားပါသည်။

အေးနှင့်စုသည် အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းများဖြစ်နေသဖြင့် နေလအောင်သည် စုကို လုံးဝသံသဃမဝင်ခဲ့၊ မင်္ဂလာဆောင်တုန်းကလည်း စုသည် သူတို့နှစ်ဦးကို ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ဂုဏ်ပြုထောပနာပြုခဲ့သည်မဟုတ်ပါလော။ အေးစိတ်နှင့်ပင် နေလအောင်လည်း ဘုရားရိပ်၊တရားရိပ်ကို ခိုလှုံသွားပါတော့သည်။

စုသည်လည်း နိုင်ငံခြားသို့ပြန်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ဟိုနိုင်ငံသားဘဲ ခံယူလိုက်သလိုလို၊ ဘာလိုလိုကြားပြီး သူမ၏အမေတစ်ဖြစ်လဲအဖွားဒေါ်စုစုအောင် သေသောအချိန်တွင်ပင် စုရောက်လာခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ အားလုံးကတော့ စုတယောက် သူမသူငယ်ချင်းအေးအတွက် ပူဆွေးသောကကြီးစွာရောက်နေသည်ဟုပင် ထင်နေမိကြပါတော့သည်။

ရဲများကလည်း အမှုကို မတော်တဆမှု့အဖြစ်ပင် သတ်မှတ်လိုက်ပါသည်။

ဒေါ်စုစုအောင်သည် မသေခင်က အေးသေဆုံးမှု့သည် သူမ၏မြေးစုနှင့်ပတ်သက်နေကြောင်း သိသော်လည်း မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှ အရိပ်အမြွတ်ပင် မပြောပြခဲ့ပေ။


.....................................♡♡♡....................................


ပြီးပါပြီ။