အမေတခု သားတခု အပိုင်း ( ၃ )

အမေတခု သားတခု အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ အား...နာတယ်..နာတယ်..သေပြီ...အား...အား..” 

နာကြင်လွန်းလှတာကြောင့် ကျမ အော်လိုက်မိတယ်။ ခမ်းနော်က ကျမ ပါးစပ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ဖြတ်ကနဲ ပိတ်လိုက်ပြီး

“ အရမ်း..မအော်နဲ့..ပွဲဈေးတန်းက လူတွေ ကြားကုန်မယ်..” 

ဟုတ်ပါရဲ့ရှင်၊ ခမ်းနော် သတိပေးမှပဲ ကျမဟာ အခု ပွဲဈေးတန်းထဲက ဆိုင်ခန်းတခု အနောက်ဖက်မှာ ဖင်လိုး ခံနေရတယ် ဆိုတာ အမှတ်ရလာတယ်။

ကိုမြဆောင်ကတော့ လီးကို ဆက်သွင်းနေတယ်လေ။ လီးကြီးဟာ ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်တစ်ပြီး ဝင်နေလိုက်တာ ကျမဖြင့် ဖင်ကွဲထွက်သွားပြီလားလို့တောင် ထင်မိတယ်။ နာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ဒါပေမယ့် မအော်မိအောင်တော့ အတင်းကြိတ်မှိတ်ခံပါတယ်။ ခမ်းနော်ကလည်း ကျမပါးစပ်ကို ဆက်ပိတ်ပေးထားပြီး ကျန်လက်တဘက်နဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်း တခုကို ပွတ်ချေဆွဲပေးနေတယ်။

ကိုမြဆောင်ကတော့ သူ့လီးကြီးကို ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သထက် ပိုဝင်အောင် ထိုးသွင်းနေလေရဲ့ ။ သိပ်ကို နာလွန်းတာကြောင့် ကျမ ကြိတ်မှိတ် မခံနိုင်တော့ဘူး။ အော်မိပြန်ပါတယ်။ ခမ်းနော်က ပါးစပ်ပိတ်ထားတာကြောင့် အသံကျယ်ကျယ်တော့ မထွက်ပါဘူး။ ဝူးဝူးဝါးဝါးလောက်ပဲ ထွက်လာပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ သူ့လီးကြီး တချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်သွားပါတော့တယ်။ ဖင်ဝဆိုတာ ပြဲအာလန်နေတာပဲ။ ဖင်ပေါက်ထဲလည်း သံချောင်းကြီးတချောင်း ရိုက်နှက်သွင်းထားသလိုပဲ အကြပ်အသိပ်ကြီး။ နာလိုက်တာကလည်း အရမ်းပဲ။ ကျမ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ကို တုန်ရင်နေတယ်။ ပြီးတော့ ထူးခြားတာက ဘယ်လိုက ဘယ်လို ဖြစ်တယ် မသိပါဘူး။ ဒီလောက် နာကြင် ကျိန်းစပ်အောင့်နေတဲ့ကြားက အဖုတ်ဟာ အရည်အပြတ် ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေတယ်။ အရည်ကြည်တွေဟာ အဖုတ်အပြင်ဘက်ကို စိမ့်ထွက်ပြီး အောက်ဘက်မွေ့ယာပေါ် တောက်ကနဲ တောက်ကနဲ ယိုစီးလို့ နေပါတယ်။

လီးတဆုံး ထိုးသွင်းပြီးလည်း ကိုမြဆောင်ကလည်း နည်းနည်းလေးတောင် မဆိုင်းတော့ပါဘူး။ သူ့လီးကြီး ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ကျမဖင်ကို လိုးနေပါတယ်။ အဲ သိပ်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဆောင့်သေးတာကိုပဲ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ အရမ်းသာ ဆောင့်လိုးရင် ကျမ ဖင်ကွဲပြီး သေရမှာပဲ။

အဲ လေးငါးချက်လောက် ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် အလုပ်ခံရပြီးတဲ့နောက် နာကြင်မှုက နည်းနည်းသက်သာလာတယ်။ နာတာကတော့ နာနေတုန်းပါပဲ။  မပျောက်သေးဘူး။ နာကြင်မှု နည်းနည်းလျော့လာတာနဲ့ အရသာကလည်း တွေ့လာပါတယ်။ ဒါဟာ ဖင်ခံရတဲ့ ထူးခြားတဲ့ ကာမအရသာပဲပေါ့။ နာလည်းနာတယ်၊ ကောင်းလည်းကောင်းတယ်။ ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး အလိုအလျောက် ကော့ကော့တက်သွားတယ်။ ဒီလို ဖင်ဆုံကြီး ကော့တင်ပေးလိုက်တာကြောင့် ဖင်ပေါက်ထဲ သူ့လီးအဝင်က ပိုပြီးထိမိလာတယ်။ ပိုဝင်လာတယ်။ ပိုလည်း နာတယ်။ ပိုလည်း ကောင်းတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကျမဟာ နာတာတွေကို အရေးမလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ နာကြင်မှု ပြွန်းတီးတဲ့ ဖင်လိုးခံမှု အရသာကို မိန့်မိန့်မူးမူး အပြတ်ခံစားနေရပြီ။

ခမ်းနော်ကလည်း အထာပေါက်တယ်။ ကျမပါးစပ်ကို ပိတ်ထားရာက လက်ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။  ပါးစပ်ပိတ်ခံ မထားရတော့ပေမယ့် ကျမ တအား မအော်တော့ပါဘူး။ ဖင်ခေါင်းထဲ လီးအဝင်မှာ အားကနဲ အိကနဲ မတိုးမကျယ်လေး ညည်းမိရုံတင်ပါပဲ။

“ ကဲ ခမ်းနော် ရေ..” 

ကိုမြဆောင်က ခမ်းနော်ကို လှမ်းအချက်ပေးလိုက်တဲ့ အသံ ကျမ ကြားရတယ်။ ခမ်းနော်ကို တခုခု အလုပ်ခိုင်းတာကတော့ အမှန်ပါပဲ။ ဘာများဖြစ်လိမ့်မလဲလို့ ကျမ ဖင်လိုးခံနေရင်းကနေ တွေးမိတယ်။

မကြာပါဘူး။ ခမ်းနော်ကို ဘာလုပ်ခိုင်းတယ်ဆိုတာ ကျမ တွေးကြည့်ဖို့ မလိုပဲ လက်တွေ့သိရပါတယ်။ ခမ်းနော်က ဖင်လိုးခံနေတဲ့ ကျမမျက်နှာနားမှာ ဖင်ထိုင်ချပြီး ခြေထောက်နှစ်ခုကိုလည်း ခပ်ကားကား လုပ်ထားလိုက်တယ်။ ဒီအခါ သူ့အဖုတ်ကြီးက ကျမ မျက်နှာရှေ့နားမှာ ပြဲပြဲအာအာကြီး ပေါ်လွင်နေတော့တာပါပဲ။ ဒီရှမ်းတရုတ်မဟာ ဘယ်အချိန်က သူ့အတွင်းခံ ပင်တီ အနက်လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်မှန်းတောင် မသိပါဘူး။ လုံး၀ ဗလာကျင်းနေတယ်။

“ ခမ်းနော် ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းလျှက်ပေးလိုက် .. မထားရင်..” 

ကိုမြဆောင်က ပြောရင်းနဲ့ သူ့လီးကို ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အားပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ 

“ ဗျစ်..ဘု..ဘု..” 

လီးချောင်းကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ အရှိန်နဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီးကို တိုးဝင်လာတယ်။ 

“ အား..ဟင့်...ဦးရဲ့....” 

ကျမဟာ ဖင်ဝကျိန်းသွားတာကြောင့် ညည်းလိုက်မိတယ်။ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးချောင်းကြီး ဆောင့်တိုးဝင်လာတဲ့ အရှိန်ကြောင့် ကျမရဲ့ ခေါင်းဟာ ရှေ့ကို ငိုက်စိုက် ထိုးကျသွားတယ်။ ခမ်းနော်က အလိုက်သင့် ပေါင်ကား ဆီကြိုတာကြောင့် ကျမမျက်နှာက သူ့အဖုတ်ပေါ် တည့်တည့် အပ်မိတယ်။ သူက ကျမခေါင်းကို အသာလက်နဲ့ ကိုင်ဆွဲ ထိန်းယူထားလိုက်တော့ ကျမ ခေါင်းပြန်မော့လို့ မရတော့ဘူးပေါ့။ ကိုမြဆောင်ကလည်း ကျမဖင်ကို နောက်ကနေပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေပါပြီ။ ကျမလည်း အပ်မိထားတဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ခွါထုတ်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပါဘူး။ ခမ်းနော်ရဲ့ စောက်ပတ်ကိုသာ လျှာနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမ ပထမဆုံးအကြိမ် အခြားမိန်းမ တယောက်ရဲ့ စောက်ပတ်ကို လျှက်ပေးဖူးခြင်းပါပဲ။

အဲဒီနေ့က ကျမဟာ ခမ်းနော်နဲ့ အတူတူတွဲပြီး ကိုမြဆောင် လိုးတာကို ဝက်ဝက်ကွဲအောင် ခံရပါတယ်။ ကိုမြဆောင်က တော်တော်ကို လိုးနိုင်တဲ့ အာဂယောင်္ကျားတယောက်ပါ။ ဆော်နှစ်ပွေကို တပြိုင်တည်း ဖိုက်ရတာတောင် ဒေါင်းမသွားဘူး။ တချီပြီး တချီ ကျမတို့ မိန်းမသား နှစ်ယောက်ကို အနေအထားပုံစံ အပြောင်းအလဲ အမျိုးမျိုးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးပါတယ်။

ကျမဟာ ကိုမြဆောင်ကို အစွဲကြီး စွဲသွားရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း အပြတ်ခိုက်သွားတယ် ဆိုပါတော့။ ဒါ့ကြောင့် အခြားယောင်္ကျားတွေကို စိတ်ကူးထဲတောင် မထည့်တော့ပါဘူး။ နောက်ရက်တွေမှာလည်း အခွင့်ကောင်း ရတိုင်း (ရအောင်လည်း ကြံဖန် ရယူပါတယ်။) ကိုမြဆောင်ဆီကို ကျမ ရောက်ပါတယ်။ သူလိုးသမျှ (ဘယ်လိုပုံစံမျိုးဖြစ်စေ) ကျမ မငြင်းတမ်း ခံခဲ့ပါတယ်။ ကိုမြဆောင်နဲ့ နေ့တိုင်း သွားလိုးနေတယ် ဆိုပါစို့လေ။ ဘုရားပွဲက တလကျော်ကျော်လောက်ကြာတယ်။ ကျမ တရက်မှကို မပျက်ခဲ့ဘူး။ ကိုမြဆောင် ဆီ သွားအလိုးခံတာပဲ။ အရသာလည်း အပြတ်ခံစားရတယ်။

အဲ ဘုရားပွဲ ပြီးသွားတယ် ဆိုတာနဲ့ နယ်လှည့် ဆယ့်နှစ်ပွဲဈေးသည် ဖြစ်တဲ့ ကိုမြဆောင်လည်း ကျမတို့ရွာက ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ဒီနောက် ကိုမြဆောင်နဲ့ ပြန်မဆုံကြရတော့ပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကို အရမ်းဆွဲမက်ပြီး သူလိုးတာ ဆောင့်တာတွေကို အပြတ်ခိုက်နေတဲ့ ကျမတယောက် ဟာတာတာကြီးနဲ့ ကျန်နေခဲ့တာပေါ့။

အဲ ပိုဆိုးတာက ကျမမှာ ကိုမြဆောင်နဲ့ ကိုယ်ဝန်ရ ကျန်နေခဲ့တာပါပဲ။ ကိုမြဆောင်ကတော့ ကျမဘိုက်ထဲမှာ သူကလေး ကျန်နေခဲ့တာကို သိချင်မှ သိမှာပါ။ ကျမဟာလည်း သူနယ်လှည့်ပြီး လိုးခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးများစွာထဲက မထင်မရှား တယောက်ပဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့။

ကိုမြဆောင်နဲ့ ကိုယ်ဝန်ရ ကျန်ခဲ့တဲ့ ကျမလည်း ရည်းစားတယောက် အမြန်ဆုံးထား၊ အကြံအဖန်လုပ်၊ လက်ထပ်ပြီး လင်ကောင်ပေါ်အောင် ဖန်တီးလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ဘိုက်အတွက် နာမည်ခံဖို့ ကျမ ကောက်ယူလိုက်တဲ့ လူက ကိုဟုတ်စိန်တဲ့။ တရုတ်ကပြား၊ ငနဲသားကလည်း အကြံအဖန်သမားပါ။ ကျမကို အချောင်ရမလားလို့ လာကပ်ရာကနေ ကွိ ကနဲ အမိဖမ်းခံလိုက်ရတာ။

ကိုဟုတ်စိန်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ကျမ သားတယောက်မွေးတယ်။ ကျမ ရဲ့ တဦးတည်းသော သားက ကျော်စိုးဝင်း ပဲပေါ့ရှင်။ သားက သူ့အဖေနဲ့ ဆင်တယ်။ ကိုမြဆောင် လောက် မဟုတ်ပေမယ့် အသားညိုတယ်။ ရုပ်ကလည်း အညာသားရုပ်။ အင်း..ကျမကလည်း အသားဖြူ၊ ကိုဟုတ်စိန်ကလည်း အသားဖြူဖြူ။ အဲ ..ကျမ မွေးတဲ့သားကျတော့ အသားညိုညိုနဲ့ အညာသားရုပ်။ ကိုဟုတ်စိန်ကလည်း ညံ့တဲ့ လူတယောက်မှ မဟုတ်တာ။ ကျမ မူမမှန်ဘူးဆိုတာ ရိပ်မိမှာပေါ့။ အဲ သားမွေးပြီး တနှစ်လောက် အကြာမှာ ကျမနဲ့ ကိုဟုတ်စိန် ကွဲကြရတာပါပဲ။ ဒီလို ကွဲကြလို့ ကျမလည်း ဝမ်းမနည်းပါဘူး။ ကျမက ကိုဟုတ်စိန်ကို ချစ်လို့၊ သဘောကျလို့ ယူခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ဘိုက်အတွက် လင်ကောင်ဖော်ချင်လို့ ယူခဲ့ရတာ။ သူ့အတွက် ကျမကို လိုးလိုက်ရတာက အမြတ်ပေါ့။ ကျမမှာဖြင့် သူလိုးတာကို မခံချင်ပဲနဲ့ အောင့်အီးခံခဲ့ရတာက တွက်ကြည့်ရင် ရှုံးတောင် ရှုံးနေသေးတယ်။ ဘယ် သူ့လီးက (၄) လက်မလောက်ပဲ ရှည်ပြီး လုံးပတ်က ငါးမူးလုံးလောက်ပဲ ရှိတာ။ ပြီးတော့ လရည်ထွက်တာကလည်း မြန်လိုက်တာ။ အချက် သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးရင် ပြွတ်ဆို ထွက်သွားတော့တာပါပဲ။ လရည်ထွက်ပြီးရင်လည်း လီးက အပြတ်ကို ပျော့ခွေသွားပြီ၊ ပြန်မတောင်တော့ဘူး။ ဒီလို လူမျိုးနဲ့ လိုးတာ ကျမ အရသာတွေ့ဖို့ နေနေသာသာ အယားတောင် မပြေဘူး။

ကျမက စည်းတော့စောင့်ခဲ့တယ်။ လင်ငယ်နေတာတွေ တခြားယောင်္ကျားတွေနဲ့ ကြိတ်ပြီး အကြံအဖန်တွေဘာတွေ လုံး၀ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး။ အာသာမပြေတာကို ကြိတ်မှိတ်ခံနေတယ်။

ကိုဟုတ်စိန်နဲ့ ကွဲပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ကျမလည်း ထိန်းချုပ်အောင့်တည်းထားသမျှ ပွင့်အန်ထွက်သွားတယ် ထင်ပါရဲ့။ အတော်ကို ပွေပွေရှုပ်ရှုပ် နေလိုက်သေးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမ အသက် (၂၀) သား (၄) နှစ်ကျော်တဲ့ အချိန်မှာ ဦးကျော်ထူး ဆိုတဲ့ လူကြီးတယောက်နဲ့ ကျမ အိမ်ထောင်ကျပြန်ပါတယ်။ ဦးကျော်ထူးက ကျမထက် အသက်အများကြီး ပိုကြီးတယ်။ ကျမနဲ့ ယူကြတော့ အသက် (၄၅) နှစ် ရှိနေပြီ။ လူပျိုကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ မုဆိုးဖို။ သားသမီး မရှိဘူး။ သိပ်အချမ်းသာကြီး မဟုတ်ပေမယ့် စားနိုင်သောက်နိုင်တယ်။

ဦးကျော်ထူးဟာ အသက်ကြီးပေမယ့် လိုးနိုင်ဆော်နိုင်တယ်။ ကျမကို ယူပြီး ညတိုင်း နှစ်ချီသုံးချီလောက်တော့ ချတာပဲ။ သူ့လီးက (၆) လက်မလောက်တော့ ရှည်တယ်။ လုံးပတ်ကတော့ ကျပ်လုံး မရှိတရှိလောက် တုတ်တာ။ ကိုမြဆောင်ရဲ့ လီးကို မမီပေမယ့် ကျမ အလိုးခံဖူးတဲ့ လီးတွေထဲမှာတော့ ကိုမြဆောင် ပြီးရင် ဒုတိယ အကြီးဆုံးနဲ့ အရှည်ဆုံးလို့ ပြောရမယ်။ တခုတော့ ရှိတယ်။ ဦးကျော်ထူးက သိပ်အားပြင်းပြင်းတော့ ဆောင့်မလိုးနိုင်ဘူး။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ခပ်မှန်မှန်လေး အချိန်ဆွဲပြီး ညှောင့်လိုးပေးတာမျိုးသာ လုပ်နိုင်တယ်။

ဦးကျော်ထူးနဲ့ကျမ ငါးနှစ်လောက် ပေါင်းလိုက်ရပါတယ်။ ကျမတို့ ကလေး မရကြပါဘူး။ ငါးနှစ်လောက် ပေါင်းသင်းပြီးမှာ ဦးကျော်ထူး ဆုံးပါးသွားပါတယ်။ သူကွယ်လွန်တော့ ကျမအသက် (၂၅) နှစ်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ပိုတောင့်တင်း စိုပြေလာပြီး ရုပ်ရည်ကလည်း ရင်ကျက်ချောမောလာတာကြောင့် ကျမကို လက်ထပ်ချင်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေ ရှိနေခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ ဘယ်သူနဲ့မှ လက်ထပ် မယူတော့ပါဘူး။ ကျော်စိုးဝင်း နဲ့ပဲ အမေတခု သားတခု ဆိုတာလို နေထိုင်လာခဲ့တာ ဒီနေ့အထိ ဆိုပါတော့ရှင်။

ဦးကျော်ထူး ထားရစ်ခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာ အိမ်ယာတွေကို ထုခွဲရောင်းချပြီး ကျမတို့ သားအမိ ရန်ကုန် ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။ အိမ်လေး တလုံးဝယ်၊ ဟိုစပ်စပ် သည်စပ်စပ် အရောင်းအဝယ်လေး လုပ်နေရာက အခုဆိုရင် အတော်လေး ဂွင်ဝင်ပြီး ဟန်ကျပန်ကျ ဖြစ်နေပါပြီ။ မူလဝယ်ထားတဲ့ အိမ်လေးကိုဖျက်၊ နှစ်ထပ်အိမ်ဆောက်ပြီး အောက်ထပ်ကို လာပြတ်နဲ့ ငှားထားလိုက်ပါတယ်။ ကျမတို့ သားအမိကတော့ အပေါ်ထပ်မှာ နေကြပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ နေလာလိုက်ကြတာ ကျမအသက် (၃၀) သား ကျော်စိုးဝင်း အသက် (၁၅) နှစ်ရှိလာပါပြီ။ ကျော်စိုးဝင်းဟာ အတော်လေး ထွားကြိုင်းပါတယ်။ အသက် (၁၅) နှစ်သာ ရှိသေးပေမယ့် လူကောင်ကတော့ တကယ့် ယောင်္ကျားကြီး တယောက်လို ဖြစ်နေပါပြီ။ သူ့အဖေ ကိုမြဆောင်နဲ့ အတော်ကို တူပါတယ်။ ကျမ တွေ့ဖူးသမျှ ယောင်္ကျားတွေထဲမှာ ကိုမြဆောင်ကို ကျမ အစွဲလန်းဆုံးပါ။ ကိုမြဆောင်နဲ့ တူတဲ့ သားကျော်စိုးဝင်းကို ဒါကြောင့်များ ကျမ အရမ်းချစ်မိသလားတော့ မပြောတက်ပါဘူးရှင်။ အခု ကျော်စိုးဝင်း အသက် (၁၅) နှစ်အရွယ်၊ လူလားကောင်းကောင်း မြောက်လာတဲ့ အခါမှာတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ကျော်စိုးဝင်းကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုမြဆောင်ကို သတိရတယ်။ ကိုမြဆောင်နဲ့ အရမ်းဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကိုလည်း ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။

ဒီလို အခြေအနေမျိုး ရှိနေခဲ့ရာမှ ...။

................................................................

အခုတလော ကျော်စိုးဝင်း အချိုးတော်တော် ပြောင်းနေတယ်။ ကျမကို ဆက်ဆံပြုမူတာတွေဟာ အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ဆန်းဆန်းပြားပြား ဖြစ်လာတယ်။ ကျမတို့ဟာ အမေတခု သားတခု နေထိုင်လာကြတာမို့ တယောက်ကို တယောက် ပွေ့ပွေ့ဖက်ဖက်၊ ပူးပူးကပ်ကပ် နေကြတာ မဆန်းပါဘူး။ ပြောရမယ် ဆိုရင် ကျမတို့ သားအမိ အခုထက်ထိ တကုတင်တည်းမှာ အိပ်နေကြတုန်းပဲ။ ပွေ့လားဖက်လား လုပ်နေကြတုန်းပဲ။

အခု ကျော်စိုးဝင်း မူပြောင်းလာတယ်။ အချိုးပြောင်းလာတယ်။ အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး။

အရင်ကဆို ကျမကို ချွဲနွဲ့တဲ့ အမူအယာတွေ ၊ ချစ်ခင်မြတ်နိုးတဲ့ အသွင်အပြင်တွေနဲ့ ပွေ့တာ ဖက်တာ နမ်းတာ ရှုံ့တာပါ။ အခုတော့ သူ့အပွေ့အဖက်တွေက ကလေးတယောက်ရဲ့ သန့်စင်မြတ်နိုးတဲ့ ပွေ့ဖက်မှုမျိုး မဟုတ်တော့ဘူး။ ဖိုမထိတွေ့မှု အရသာခံပြီး ပွေ့ဖက်တာမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ ပွေ့ဖက်ရင်းက ကျမ နို့တွေဖင်တွေကို ကိုင်လာတွယ်လားတောင် လုပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ နောက်ကနေ ကျမ တင်ပါးကို သူ့ပေါင်ချန်နဲ့ ထိကပ်မိအောင် ခွပြီး ဖက်တာမျိုးတွေ ဘာတွေတောင် လုပ်လာတယ်။ အရင်က ဒီလိုပုံမျိုး တခါမှ မဖက်ဖူးသေးဘူး။ အစက မတော်တဆလိုလို ဘာလိုလို မထိတထိနဲ့ နို့တွေဖင်တွေကို ထိကိုင်လာခဲ့ပြီး အခုဆိုရင် သိသိသာသာကြီးကို ဖင်ကို ဖျစ်ညှစ်တာ နို့အုံကို ဆုပ်နယ်တာတွေဘာတွေ လုပ်လာတယ်။

နမ်းတဲ့ အခါတွေမှာလည်း ကျမ တကိုယ်လုံး သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိကနဲ ရောက်နေအောင် တအားဖျစ်ညှစ်ပွေ့ဖက်ပြီးမှ အားရပါးရ နမ်းတာ။ ပါးနမ်းရုံတင် မဟုတ်တော့ဘူး။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်တော့မလို ဘာလိုလို လုပ်လာတာ။ ကျမလည်း မနည်းရှောင်နေရတယ်။ ဒီထက် ပိုဆိုးတာက သူ့လီးတန်ကြီး မတ်တောင်နေတာမျိုးကို ကျမ ထိမိကိုင်မိတာမျိုးတွေတောင် ဖြစ်လာနေတယ်။ 

ပြီးတော့ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ကျမ အပြစ်လည်း မကင်းပါဘူး။ ကျမ က သူ့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားလဲတာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်တာတွေ လုပ်မိတာကိုး။ ကျမရဲ့ နုထွတ်တင်းရင်းနေဆဲ အသားဆိုင်တွေ အလှအပတွေကို သူမြင်မိမှာပဲ။

ဒါ့အပြင် ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း သားကျော်စိုးဝင်းရဲ့ အခုလို ပွေ့ဖက်ကိုင်တွယ်တာတွေကို သဘောကျ သာယာနေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း သားအမိချင်း သည်လို အပြုအမူမျိုးတွေဟာ မသင့်လျော်မှန်း သိပေမယ့် ကျမ တားမြစ်တာမျိုးတို့ ငေါက်ငမ်းပစ်တာမျိုးတို့ ဘာတို့ မလုပ်မိခဲ့ပါဘူး။ ကျမကလည်း အလိုတူ အလိုပါ လိုက်လိုက်လျောလျော နေမိတယ်လို့ ဆိုချင်ဆိုနိုင်ပါတယ်။

ဦးထူးကျော် ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ကျမဟာ အိမ်ထောင်ထပ်မပြုတော့သလို ဘယ်ယောင်္ကျားနဲ့မှလည်း ပွေတာ ရှုပ်တာ မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကျမ စိတ်တွေကတော့ ထရွနေပါတယ်။ ဒီလို အခါမျိုးတွေမှာ ကျမဟာ တကိုယ်တည်းပဲ အာသာ ဖြေရပါတယ်။ အခြေအနေ အရပ်ရပ်ပြောင်းလဲနေတာ ကျမအတွက်တော့ တခုကောင်းတယ်။ ဘိုင်ဘရေတာ လို့ခေါ်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် ထိုးကလိ အာသာဖြေနိုင်တဲ့ တုန်ခါတံအချောင်း တစုံ ဝယ်လို့ ရထားတယ်လေ။ ဒါကို သုံးပြီး အာသာဖြေနေခဲ့ရတာပေါ့။ အစကတော့ သိပ်မကျေနပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုယ့်ရမ္မက်စိတ် မထကြွရအောင် တက်နိုင်သမျှ ထိန်းသိမ်းလာနိုင်ခဲ့တယ်။

ဟော အခု ကျော်စိုးဝင်း အချိုးတမျိုးပြောင်းပြီး အမေကို ဆန်းဆန်းပြားပြား အသွင်မျိုးနဲ့ ပွေ့လား ဖက်လား ကိုင်လား နှိုက်လား လုပ်လာတော့ (အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံပါရစေ) ကျမ စိတ်တွေ နိုးကြားတက်ကြွ လာရတာပေါ့။ တုန်ခါတံ အချောင်းနဲ့ မရောင့်ရဲနိုင်အောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကို မထိန်းနိုင်ရင် ကျမ ယောင်္ကျား တယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်သွားမိလိမ့်မယ်။ အဲဒီယောင်္ကျားဟာ ကျမနဲ့သားကျော်စိုးဝင်းတို့ အကြား ပြဿနာတွေ အများကြီးဖြစ်အောင် ဖန်တီးနိုင်လိမ့်မယ်။

ဒါ့အပြင် အစရှိ နောက်နောင် ဆိုသလို ကျမဟာ ယောင်္ကျားတယောက်တည်းနဲ့တောင် မဟုတ်ပဲ တယောက်ပြီးတယောက် ထည်လဲ ထားတာမျိုးအထိ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ သူ့အမေ ဒီလိုယောင်္ကျားတွေနဲ့ လျှောက်တွဲသွားလာနေတာကို သားကျော်စိုးဝင်းက ကြိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ မနာလို မရှု့စိမ့်ဖြစ်မှာပဲ။ အမေတခု သားတခု အဖြစ် အေးချမ်းနေတဲ့ ကျမတို့ သားအမိရဲ့ ဘဝလေး ပျက်ပြားသွားလိမ့်မယ်။

ဒါကြောင့် ကျမဟာ သားကျော်စိုးဝင်းကို ချစ်ပေမယ့် သူ့အပွေ့အဖက် အကိုင်အတွယ်ကို သာယာမိပေမယ့် သူနဲ့ ခပ်ဝေးဝေး ခပ်တန်းတန်းနေမှ ဖြစ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

မီးဆိုတာ မလောင်ခင် တားရမယ်လေ။ 

ဒါပေမယ့် ကျမဆုံးဖြတ်ချက်ဟာ ဘာမှ အရာမထင်ခဲ့ပါဘူး။ အကောင်အထည် ပေါ်မလာပဲ ပျက်ပြားသွားခဲ့ပါတယ်။

ကျမဟာ ကျော်စိုးဝင်း ပွေ့တာဖက်တာ ကိုင်တာ တွယ်တာတွေကို လိုက်လျောမနေတော့ပဲ ခပ်ရှောင်ရှောင် ခပ်ခွါခွါ လုပ်ပါတယ်။ သူ့ကို ကျမနား သိပ်အကပ် မခံတော့ပါဘူး။ သူနဲ့ကျမ တအိပ်ယာစီ ခွဲအိပ်ဖို့ အထိ ကြံထားပါတယ်။

“ မားမားက သားကို မချစ်တော့ဘူးလား..ဗျာ..” 

ကျမ ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ် လုပ်နေတာကို မကျေနပ်နိုင်တဲ့ အဆုံးထင်ပါရဲ့။ သားက ပြောလာတယ်။ သားက ကျမကို မားမား လို့ခေါ်တယ်လေ။ သူစကားတက်ကာစက တရုတ်ကပြား ကိုဟုတ်စိန်ရဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းကြောင့်ပေါ့။

“ ဟာ..ချစ်တာပေါ့..သားရဲ့..ဘာဖြစ်လို့လဲ..” 

“ မချစ်ပါဘူးဗျာ... အန်တီမော်က မှ သားကို ချစ်တာ..” 

ကျမ စိတ်ထဲ အတော်ကို ခံပြင်းသွားတယ်။ ကျမတို့ အိမ်အေက်ထပ်ကို အခန်း (၄) ခန်းဖွဲ့ပြီး ဘော်ဒါဆောင် သဘောမျိုးနဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို အပြတ်ငှားထားတာ၊ နှစ်ယောက်တွဲနေရင် တယောက် ငါးရာ၊ တယောက်တည်းနေရင် တထောင်ယူတယ်။ အခန်းငှားနေကြတဲ့ အမျိုးသမီးတွေထဲမှာ ခင်မော်သန်း ဆိုတဲ့ မိန်းမတယောက်လည်း ရှိတယ်။ အသက် (၂၅) နှစ်လောက် ရှိမယ်။ မဂိုစပ် ကပြားမ။ လုံးကြီးပေါက်လှ၊ အသားညိုညို၊ အရင်မြင့်မြင့်၊ တင်ကြီးရင်ကြီးနဲ့။

တင်ပဆုံ ကားကားကြီးကို တုန်နေအောင် ခါရမ်းပြီး လမ်းသလား ရှိုးပေးတက်လွန်းလို့ ကျမ သိပ်ကြည့်မရပါဘူး။

“ ခင်မော်သန်း က သားကို ဘာများ လုပ်ပေးလို့ ပိုချစ်တယ်လို့ ..ပြောရတာလဲ..” 

“ ဟော အန်တီမော် ဆိုရင် သားကြိုက်သလို ဖက်လို့ရတယ်...နမ်းလို့ရတယ်..မားမားကျတော့ သားဖက်တာ နမ်းတာကို မခံချင်သလိုလိုနဲ့ ရှောင်ဖယ်ဖယ် လုပ်နေလို့ပေါ့..” 

သားက ထုံးစံအတိုင်း ခပ်ရှင်းရှင်း ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျမ ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားရပါတယ်။ သားကို အော်ဟစ်ဆူပူမိမလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စကို ပေါက်ကွဲဆူပူပစ်ဖို့ထက် အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ထိန်းသိမ်းဖို့က ပိုအရေးကြီးမှန်း တွေးမိတာကြောင့် ဒေါသစိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။

“ သား ..စိတ်ထင်လို့ပါကွယ်...သားက မားမားရဲ့ သားပဲ...သားဖက်တာ နမ်းတာတွေကို မားမား ဘာကြောင့် ရှောင်ဖယ်ဖယ် လုပ်နေရမှာလဲ..” 

ကျမက ဒီလို ပြန်ပြောလိုက်တော့ သားရဲ့မျက်နှာလေးဟာ ဝင်းပပြီး သွားပါတယ်။ ဒီလိုတော့လည်း ကလေးတယောက်လို ရှိနေဆဲပါလား။

“ ဒါမှ ..မားမား ကွ..” 

သားက အားရဝမ်းသာ ပါးစပ်က မြည်တမ်းပြောဆိုပြီး ကျမကို အားရပါးရ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ကျမရဲ့ ခါးကို လက်တဖက်က ပွေ့ဖက်ပြီး ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ကျောပြင် အလည်ပိုင်းလောက်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တာ ဆိုတော့ ကျမတို့ သားအမိနှစ်ယောက် ကျကျနနကို ရင်ချင်း အပ်မိကြတယ်။ ကျမရဲ့ မို့ထွားတဲ့ ရင်သားနှစ်လုံးဟာ သားရဲ့ ရင်ဘက်ကျယ်ကြီးမှာ အိအိကြီး ထိမိနေတယ်။ ပိုဆိုးတာက ဆီးစပ်ချင်း ကျကျနန ကပ်မိနေတာပဲ။ ကျမလေ အပြစ်တင်ချင်လည်း တင်ကြပေတော့။ ကိုယ့်သား အရင်းခေါက်ခေါက်က ပွေ့ဖက်ထားတာ ဖြစ်ပေမယ့် တကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းပြီး စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားလာရတယ်။

သားက တကယ်ကဲတယ်။ တအား ပွေ့ဖက်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး။ ကျမကို နမ်းတယ်၊ နမ်းတာမှ ပါးတို့ နဖူးတို့တောင် မဟုတ်တော့ဘူး။ ပါးစပ်ချင်း တေ့ကပ်စုပ်နမ်းတာ ။ နမ်းပုံတော့ မကျွမ်းသေးပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းချင်း ထိမိပွတ်မိပြီး စုပ်ယူတာမျိုးလောက်ပဲ ရှိတယ်။ အို ဒီလို မတက်တတက်လေး စုပ်နမ်းလိုက်တာကိုက ကျမ ရင်ထဲ အသည်းထဲကို တလှပ်လှပ် တုန်ခါသွားစေပါတယ်။ သားအမိချင်း ဒီလိုဖြစ်ဖို့ မသင့်တော်ဘူး ဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတာကြောင့် သားရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ ကျမ စိတ်ကူးမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် စောစောက ပြောထားခဲ့တဲ့ စကားတွေကိုလည်း အမှတ်ရတာကြောင့် ရုန်းကန်မထွက်မိတော့ပါဘူး။ အလိုက်သင့်ပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်ရတယ်။ 

အို ငြိမ်ခံနေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သားကို ပြန်ဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုတောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်စုပ်နမ်းမိလိုက်တာ။ ဘယ်လိုကြောင့် သည်လောက်ထိ ကျမဘက်ကနေပြီး စည်းကျော်လုပ်မိတယ် ဆိုတာ ကျမ မသိတက်တော့ပါဘူး။ ရုတ်တရက် အတွေ့အာရုံ ဖမ်းစား စေ့ဆော်မှုကြောင့် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဖြစ်သွားရတာ နေမှာပါ။ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကျမဟာ ဦးကျော်ထူး ကွယ်လွန်ပြီးကတည်းက ယောင်္ကျားတွေနဲ့ သိပ်ထိထိတွေ့တွေ့မှ မရှိတော့တာ။

အခု ကျမစိတ်ကို လွှတ်ပေးထားလိုက်သလိုမို့ ဖိုမသဘ၀ သဘောအတိုင်း လုပမိတာပါ။ ချက်ချင်းသတိရပြီး သားရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်မိတာကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ သားကျေနပ်အောင် ရုန်းမထွက်ပဲ အလိုက်သင့် ငြိမ်ခံနေရတာကိုတောင် သိပ်ကို လွန်လှပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျမဘက်ကနေပြီး ဒီလို တုန့်ပြန်လုပ်တာကတော့ လုံး၀ မကောင်းဘူးပေါ့လေ။

အဲ သားက သိလွယ်တက်လွယ်လိုက်တာ၊ ကျမကို ဆက်ပြီး နှုတ်ခမးစုပ်တယ်။ စောစောကလို မတက်တတက်နဲ့ ထိကပ်နမ်းရုံတင် မဟုတ်တော့ဘူး။ ကျမ အမှတ်မထင် စိတ်လွတ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တာမျိုး လုပ်လာနေတာ။ ကျမကို အတုယူပြီး အတုမြင်အတက်သင် ဆိုသလို နားလည်တက်သိသွားတာပါ။

ဘယ့်နှယ် ပြောပါလိမ့်ရှင်၊ မတက်တတက်နဲ့ မစုပ်တက်စုပ်တက် နှုတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ခဲ့တုန်းကတောင် ကျမစိတ်တွေ ဘလောင် ဆူဝေခဲ့တာ။ အခုလိုမျိုး နည်းနည်းပါးပါး ကျွမ်းကျင်လာပြီး စုပ်နမ်းတဲ့အခါ ပိုဆိုးတာပေါ့။

ကျမရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာတယ်။ နို့အုံတွေ တင်းမာပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ ချွန်ကော့ ထောင်တက်လာတယ်။ (ကောင်းကောင်းအစို့ခံ) အဆွဲခံရလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေက အတော်ရှည်ပါတယ်။ ) စောက်ဖုတ်ကလည်း ဖောင်းကြွပြီး အရည်ရွှမ်းလာပါတယ်။ သားကသာ သည်ထက်ကဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လားစမ်းလား လုပ်လာရင် ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျိုးပေါက်သွားတဲ့ ရေကာတာထဲက ရေတွေဒလဟော စီးဆင်းကျလာသလို ကျမကိုယ်ကျမ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရတော့လောက်အောင်ကို ဖြစ်သွားမှာ အမှန်အကန်ပဲ။

သားက ကျမ နှုတ်ခမ်းကို သုံးမိနစ်လောက် ကြာအောင် စုပ်နမ်းပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာအသွားမှာ ကျမဟာ သားရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ အသာလေး ရုန်းခွါထွက်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမ ရင်ထဲ ကတုန်ကရင်နဲ့ အသက်ရှုလည်း မမှန်ချင်တော့ပါဘူး။ သားဟာလည်း မျက်နှာတွေ နီရဲပြီး အသက်ရှုပြင်းနေပါတယ်။ ကျမရဲ့ မျက်လုံးအကြည့်က သားဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဂွကြားဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ဒါကလည်း ကောင်းကောင်း အလိုးခံဖူးပြီး လီးအရသာကိုလည်း ကျကျနနသိနေတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ အကျင့်ပဲလား မသိဘူး။ စိတ်လှုပ်ရှားနေရင် ယောင်္ကျားတွေရဲ့ ပေါင်ခွကြားကို အလိုလို လှမ်းကြည့်တက်တာ။ 

ဟော သားရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ခွကြားမှာ ဖုဖုထစ်ထစ်ကြီး ဖြစ်နေပါလား။ ဒီကောင်လေး လီးတောင်နေပြီ။ ကြာကြာဆိုရင် ဒိထက်ပို အခြေအနေ ဆိုးလာနိုင်တာကို စဉ်းစားမိတာကြောင့် ကျမဟာ အသာလေးပဲ သားရဲ့အနားကနေ ခွါထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ သားက နေရာမှာပဲ သည်အတိုင်းပဲ ရပ်ကျန်နေရစ်ခဲ့တယ်။ သားရဲ့ မျက်လုံးတွေက နိမ့်တုန်မြင့်တုန် လှုပ်ရှားယမ်းခါနေတဲ့ ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို စူးစိုက် ကြည့်နေမယ် ဆိုတာ မိန်းမတို့ရဲ့ ဗီဇညဉ်နဲ့ ကျမအတက်သိလိုက်ပါတယ်။

နောက်နေ့တွေမှာ ကျမဟာ သားနဲ့ ခင်မော်သန်းတို့ ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုး အဆက်အဆံ ရှိတယ်ဆိုတာ မသိမသာ အကဲခတ် ကြည့်နေပါတယ်။ နေပုံထိုင်ပုံကတော့ အတော်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ရှိကြတာပါလား၊ တယောက်ကို ပုတ်လား ခတ်လား၊ ထိကပါး ရိကပါးတွေတောင် လုပ်လို့ ၊ ပြီးတော့ ခင်မော်သန်း ရဲ့ မျက်လုံး အကြည့်တို့က မြှူခေါ်တဲ့ အကြည့်တွေ ၊ သူ့ရဲ့ အပြောအဆို အမူအယာတွေကလည်း လုံး၀ မရိုးသားဘူး။ ဒီမိန်းမ ကျမ သားလေးကို အရချိုင်နိုင်ဖို့ လမ်းခင်းမြှူဆွယ် ကျုံးသွင်းနေတယ် ဆိုတာ ကျမ အသေအချာကို အကဲခတ်မိပါတယ်။

ကျမသား ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နုနုထွတ်ထွတ်လေး ခင်မော်သန်းလို မိန်းမ တယောက်ဆီမှာ လူပျိုရည် ပျက်သွားတာမျိုး ကျမ လုံး၀ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။ အတက်နိုင်ဆုံး ကာကွယ်ရမယ်။ 

သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးထိ ရင်းနှီးနေကြတယ် ဆိုတာ သိရအောင် ကျမ ကြိုးစား စုံစမ်း အကဲခတ်ပါတယ်။ သားကိုလည်း အစ်အောက် မေးကြည့်ပါတယ်။ အင်း တော်ပါသေးရဲ့၊ ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး မဖြစ်ကြသေးဘူး။ ထိကပါး ရိကပါး လုပ်ရုံလောက်ပဲ ရှိတာ၊ ဒါပေမယ့် သားပြောတဲ့ စကားတခုကတော့ ကျမ အနေနဲ့ တခုခု လက်ဦးအောင် လုပ်ထားဖို့ လိုပြီဆိုတာ ထင်ရှားလာစေတယ်။

“ အန်တီမော်က ကောင်မလေးကို ရည်းစားထားပြီး ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ရတယ် ဆိုတာကို သင်ပေးမယ်တဲ့ ..မားမားရဲ့..သားက အဲဒါကို သိပ်သိချင်တာ..မားမားကလဲ သားကို သင်ပေးပါလားဟင်..ဒါဆို အန်တီမော်ဆီ သားမသွားတော့ဘူး....” 

ခင်မော်သန်းဆီ သိပ်မသွားဖို့ အရောတဝင် မနေဖို့ သားကိုချော့မော့ ဖြောင်းဖြပြောဆိုတဲ့အခါ သားက အဲဒီအတိုင်း ပြန်ပြောတယ်။ ဘုရား ဘုရား ခင်မော်သန်းတို့က အပြတ်ခွင်ချထားတာကလား၊ အဲဒီ ခွင်ထဲ တိုးဝင်သွားမိလို့ကတော့ ကျမသားလေးဟာ မိန်းမလည် ခင်မော်သန်း ရဲ့ အပျော်လင်ကလေး ဖြစ်ဖို့ သေချာသွားပါပြီ။

ကျမမှာ ရွေးချယ်စရာလမ်း မရှိတော့ဘူး။ ကျမသားကို ဟိုမိန်းမလက်ထဲ ရောက်မသွားဖို့ အတွက် လုပ်စရာက တခုပဲ ရှိတော့တယ်။ ကျမရဲ့ မသိစိတ်နဲ့ သွေးသားတွေက သားအပေါ် တမျိုးဆန်းဆန်းပြားပြား တပ်မက်ငြိတွယ်နေတာကလည်း ပါတာပေါ့လေ။

“ အိုး...သူက ဘာဆိုင်တာ မှတ်လို့...မားမားက သားရဲ့ အမေပဲ..သားကို ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွေ သင်ပေးစရာ ရှိရင် မားမားကိုယ်တိုင်ပဲ သင်ပေးမှာပေါ့..” 

“ တကယ်လား မားမား..” 

သားရဲ့ မျက်နှာလေးဟာ ကစားစရာ အရုပ်အသစ်ရတဲ့ ကလေးလို ရွှင်ပြဝင်းပသွားတယ်။ ဒါကို ကြည့်ရတာ ကျမမှာ ကြည်နူးလိုက်တာ။ 

သားအမိချင်း မပြုအပ်တဲ့ ဖောက်ပြန်မှားယွင်းမှုကို ပြုလုပ်ဖို့ မိုက်မိုက်ကန်းကန်းကြီးကို စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားရတဲ့ ကျမအတွက် ဒါဟာ ရဲဆေးတခွက်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ရှင်။

“ တကယ်ပေါ့..သားရဲ့..သားကို မားမား ဘယ်တုန်းက ညာဖူးလို့လဲ..” 

“ ဒါဆို ဘယ်တော့ သင်ပြပေးမှာလဲ ..ဟင်..” 

ကျမ စဉ်းစားရပါပြီ။ သင်ပြတယ် ဆိုတဲ့ နေရာမှာ ပါးစပ်ကပဲ ပြောဆို ရှင်းပြရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလို သဘောတရားကိုသာ ရှင်းပြပေးရင် သားရဲ့ တက်ကြွစိတ်တွေကို ပိုမိုနိုးကြားအောင် လုပ်ပေးသလိုသာ ဖြစ်ပြီး သူစိတ်ကျေနပ်မှု ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ခင်မော်သန်း ဆင်ထားတဲ့ ခွင်ထဲကို သားတိုးဝင်သွားအောင် ကျမကပါ ဝိုင်းတွန်းပို့ပေးသလို ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။

ဒီတော့ ကျမတို့ သားအမိနှစ်ယောက် လက်တွေ့ကာမစပ်ယှက်ကြမှသာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျမနဲ့ ကာမမှု ပြုရတာကို သားက အရမ်းသဘောကျ နှစ်ခြိုက်ပြီး အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ့ရင် သားကို ကျမ ထိန်းနိုင်ပြီ။ ခင်မော်သန်းကို ဘာမှ ကြောက်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။

ပြီးတော့ မရှက်တမ်း ဝင်ခံရရင် အခုရက်ပိုင်းတွေမှာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဇောတွေဟာလည်း ထူးထူးခြားခြားကို နိုးကြွလို့ နေပါတယ်။ သားအမိချင်း မပြုအပ်မှန်း သိပေမယ့် သားနဲ့ကာမစပ်ယှက်ရရင် ဆိုတဲ့ အတွေးဟာ မကြာခဏ ကျမခေါင်းထဲ ဝင်လာနေပါတယ်။ 

ခက်နေတာ တခုက ရှိနေလေရဲ့။ အခုလောလောဆယ် ကျမဟာ ရာသီသွေးဆင်းရက် တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ကျမ ရဲ့ မိန်းမကိုယ်က မသန့်ရှင်းဘူး။ ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ သားနဲ့ကျမ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကာမစပ်ယှက်လို့ ရနိုင်မှာလဲ။ သားကို ရောဂါတွေ ရချင်ရသွားစေနိုင်တယ် မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် သားနဲ့ လိုးချင်နေပေမယ့် အခုလောလောဆယ်တော့ လုပ်ဖို့ မသင့်သေးပါဘူး။ ရာသီသွေး ဆင်းတာ ပြီးဆုံးသွားပြီး စောက်ဖုတ် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်အထိတော့ စောင့်ရဦးမှာပေါ့။

“ ပြောလေ မားမားရဲ့...ယောင်္ကျားနဲ့ မိန်းမ လုပ်ကြတာ ဘယ်လိုဆိုတာ ဘယ်တော့ သင်ပေးမှာလဲ ..” 

ကျမဟာ ချက်ချင်း အဖြေမပေးသေးပဲ ခပ်ထွေထွေလေး စဉ်းစားမိနေတာကြောင့် သားက စိတ်မရှည်ဟန်နဲ့ မေးတယ်။ ကျမ လက်မောင်းအိုးကိုလည်း ကိုင်လှုပ်တယ်။ ဒါက စိတ်မရှည်ရင် သားလုပ်တက်တဲ့ အပြုအမူပဲ။ 

“ နောက်အပါတ် ..သောကြာနေ့ကျရင် သင်ပေးမယ်..” 

ကျမက ရာသီသွေး ဆင်းတာ ရပ်ပြီး စောက်ပတ် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဖြစ်နေမယ့် ရက်ကို တွက်ပြီး ရက်ချိန်းပေးလိုက်တယ်။ 

“ ဟာ..မားမားကလဲ နောက်အပါတ် သောကြာနေ့ဆို အကြာကြီးဗျာ...မနက်ဖြန် သင်ပေးနော်..” 

“ သားက လိမ္မာပါတယ်ကွယ်..နောက်အပါတ် သောကြာနေ့ည အထိတော့ သည်းခံစောင့် ..ဟုတ်လား..အဲဒီမတိုင်ခင် သား သိချင် တက်ချင်တာတွေကို သင်ပြပေးလို့ မရနိုင်လို့ပါ..” 

“ ဘာကြောင့် မရနိုင်ရမှာလဲ မားမား သင်ပေးချင်ရင် ဖြစ်တာပဲ ဥစ္စာ..” 

သားက မုန့်ဆာနေတဲ့ ကလေးတယောက်လို ပြောနေတာကြောင့် ကျမဟာ ပြုံးချင်သလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ 

“ အဲဒါကို ရှင်းပြလို့ သားနားလည်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး...အခြား သိသင့် သိထိုက်တာတွေကို အရင် သင်ပြပေးဦးမှာ...နောက်ကျရင် မားမား ရှင်းပြမယ်..ဟုတ်လား..” 

“ နောက် အပါတ် သောကြာနေ့ကျရင် တကယ် သင်ပေးရမှာနော်..” 

“ စိတ်ချပါ သားရဲ့..” 

သူစိတ်ကျေနပ်ရလေအောင် ကျမက သူ့ကို လှမ်းဖက်ပြီး ပါးစပ်ချင်း ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် အသာတေ့ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုတော့မှ ခပ်စူစူလေး ဖြစ်နေတဲ့ သားရဲ့မျက်နှာလေး ပြန်ကြည်လင်လာပါလေရော။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>