အနုသယ သင်္ကြန် အပိုင်း ( ၁ )

အနုသယ သင်္ကြန် အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း ( ၁ )

♪ ♫♪ ♫ အဖြူက တစ်မျိုး အနီက တစ်မျိုး ♪ ♫♪ ♫

      ♪ ♫♪ ♫ ရေစိုပျိုမေတွေရယ် ...အလှကတိုး ♪ ♫♪ ♫

        ♪ ♫♪ ♫ ဒီမဏ္ဍပ်က အလှဆုံး ♪ ♫♪ ♫´ ဘယ်သူလည်း ပြောကြပါဦး ♪ ♫♪ ♫

ကိုသံချောင်းနဲ့အောင်စိုးက လက်ခုပ်တွေတီးလို့ ကျုပ်ကလည်း သီချင်းသံနဲ့စည်းချက်ကျကျလေး ဒွန့်နေတာဗျို့။ အသက်သာ (၃၀) ကျော်လာတာ အနုပညာပိုးက မသေးဘူးဗျ။ ဗေဒင် သွားမေးတာမှ ပိုက်ဆံကုန်နေဦးမယ် အရပ်ထဲ မောင်ခြိမ့်ဆို ကလေးလူကြီး အကုန်သိ ရုပ်လေးကကြည့်ကောင်းပြီး ရပ်ကွက်သာရေးနာရေးလည်း ထိပ်က ကူညီတတ်တာပါပဲ။ မိဘတွေက ကျုပ်၁၀တန်းနှစ်မှာ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆုံးသွားတာပေါ့။ ဦးလေးတို့ လင်မယားကပဲ ကျုပ်ကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်လာတာ။ ဘွဲ့ရပြီးတော့လည်း ဘာအလုပ်မှ မလုပ်တတ်ဘူးဗျ။ အရပ်ထဲ ယောင်ချာချာပါပဲ။ ကြာတော့ ဦးလေးမိန်းမ အထည်ဆိုင်မှာ ကူလုပ်ခိုင်းတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အထည်ဆိုင်မှာ ကူနေရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ တနှစ်မှတခါပဲ ကြုံရတဲ့ သင်္ကြန်ကလည်း ရောက်တော့မှာဗျို့။ဦးလေးက ဒုလ္လဘဝတ်ခိုင်းနေတာဗျ။ အိမ်ကထွက်လာတုန်းက ကိုသံချောင်းရော အောင်စိုးရော သူတို့ပါဝတ်မယ်ဆိုပြီး ထွက်ခဲ့ကြတာပဲ။ကိုသံချောင်းနဲ့အောင်စိုးက အရပ်ထဲ ကျုပ် ဘီအက်ဖ်အက်ဖ် တွေပေါ့ဗျာ။ ရပ်ကွက်အလယ်လမ်းရောက်တော့မှ ပြက်သနာက စတာ။ ဒုလ္လဘဝတ်ဖို့ စာရင်းပေးရမှာက ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးမြိုင်အိမ်ဗျ။ရပ်ကွက်ထိပ်က ဒေါ်အေးတို့အဖွဲ့က သင်္ကြန်အပျော်တန်းမဏ္ဍပ်ထိုးပြီး ရေပက်ဖို့ စည်ပိုင်းတွေခံပြီးရေပက်စင်ဆောက်နေကြတာ။ သင်္ကြန်သီချင်းတွေဖွင့်တော့ လောကုတ္တရာဘက် သွားမယ့် ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ကနဲ့ရပ်သွားကြတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းကို ကြည့်လိုက်တယ် ကိုသံချောင်းလည်း ကျုပ်အကြည့်ကို နားလည်တယ်ဗျ။

ဒါနဲ့ပဲ ရပ်ကွက်လူကြီးဦးမြိုင်အိမ် မရောက်ပဲ ရပ်ကွက်အလယ်ကနေ တောင်ဘက်အစွန်းနား ဒေါ်ထွေးဆိုင် ခြေလှမ်းတွေ ဦးတည်လိုက်ကြတယ်။ တွေ့ပီပေါ့ဗျာ ။ ဦးလေးမိန်းမ ပေးလိုက်တဲ့ ဒုလ္လဘ အသင်းကြေး နှစ်သောင်း မြန်မာဘီယာအသွင်ကူးပြောင်းပြီး လောကီထဲဝဲပစ်လိုက်တယ်။အောင်စိုးကတော့ ဘီအီးဗျ အရိုးကျီးပေါင်းရှိလို့ ဘီယာမသောက်ဘူးပြောတာပဲ။အရည်လေး ဝင်ပြီဆိုတော့ ထုံးစမ်းအတိုင်း ကိုသံချောင်းရဲ့ ဒဿနတွေ ထွက်လာပြီလေ။

" ဟျောင့် … မောင်ခြိမ့် "

" ပြော … ကိုသံချောင်း "

" လူတွေက … ခက်တော့ခက်တယ်ကွ "

" ဗျာ "

" (၁) နဲ့ (၁) ပေါင်းရင် (၂) ဆိုတာလောက်ပဲ … သိကြတာ … ရေတစ်စက်နဲ့ တစ်စက်ပေါင်းရင် … နှစ်စက်မရတာကို … မသိကြဘူးကွ "

" အော် … ဟုတ် ဟုတ် "

လာပြီဗျို့ ကိုသံချောင်းရဲ့ ဒဿနတွေ ကျုပ်လည်း သောက်လက်စခွက်ထဲ ဘီယာထပ်ငှဲ့ပြီး မော့ချလိုက်တယ်။ကျုပ်ဖန်ခွက် ပြန်ချပြီးမှ ကိုသံချောင်းက စကားဆက်မယ်အလုပ်…

" ဒီလိုဗျ … လူ့ပြည်ကအပ်တစင်းနဲ့ နတ်ပြည်ကအပ်တစ်စင်း … အဲ … "

" အောင် စိုး "

ကိုသံချောင်းက သူပြောမယ်အလုပ် အောင်စိုးကလည်း အရောင်ရပြီး တော်ကီပွားလို့ အောင်စိုးစကားမဆုံးခင်း လှမ်းဟန့်လိုက်တာ။အောင်စိုး ပါးစပ်ပိတ်သွားရောပဲ။ အောင်စိုးက ကိုသံချောင်းထက် ဗားရှင်းနိမ့်တော့ ထပ်မပြောပဲ ဆေးပေါ့လိပ်တစ်လိပ်ကို မီးညှိရင်း ဆိုင်ပြင်လှမ်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ပြီးမှ ကိုသံချောင်းက စကားဆက်တာဗျ။

" ဟူးးးး … ငါ သီအီုရီတွေကို ကြောက်လာပြီ … မောင်ခြိမ့်ရာ "

" ဟုတ် "

ကျုပ်လည်း ရမ်းတုတ်နေရတာ ကိုသံချောင်း ပြောတာတွေ သိပ်တော့ နားမလည်ဘူးဗျ။ကိုသံချောင်းက ကမ္ဘာကြီးအတွက် စိုးရိမ်နေတဲ့ပုံစံပါပဲ။

" သီအိုရီ … အသာထား … သံချောင်း နင်အရက်ဖိုး အကြွေးတွေ မပေးသေးဘူးနော် … သင်္ကြန်တွင်း စောက်ကြွေးရမယ် မထင်နဲ့ အရင်အကြွေးတွေ အကုန်ဆပ် "

ရုတ်တရက် ဆိုင်ရှင် ဒေါ်ထွေးစကားကြောင့် ကိုသံချောင်းလည်း အသံတိတ်သွားရောဗျ။

" ဒေါ်ထွေး … အခုဝိုင်းက … ကျနော်ရှင်းမှာနော် "

ကျုပ်လည်းမျက်နှာပူတာနဲ့ စကားဝင်ထောက်လိုက်တာပါ။

" အေးပါ … မောင်ခြိမ့်ရ … နင်က တခါတလေမှ … သောက်တာပါ … ဒီဘက်က သဒေါင်းဇား အောင်စိုး … နင်လည်း သင်္ကြန်မရောက်ခင် အရက်ကြွေးအကုန်ဆပ်မယ် ပြောထားတာနော် "

" ဟုတ် … ဒေါ်ထွေး … အလုပ်က ပိုက်ဆံမရှင်းသေးလို့ပါဗျ … လာပေးမယ် စိတ်ချ "

အောင်စိုးက ပက်ကနဲ့ ပြန်ပြောပြီး ကိုသံချောင်းကို တချက်ကြည့်လိုက်သေးတာ။ကိုသံချောင်းက ဂရမ်ဒီပေးသွားတဲ့ အောင်စိုးကို ပြန်ကြည့်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ် ကောက်ဖွာပြီး မီးခိုးတွေမှုတ်ထုတ်နေတာဗျို့။

" ဒေါ်ထွေး "

" ဘာတုန်း "

" ရော့ … ဒါလေး ရည်ကြည့် … လိုတာပိုတာ နောက်ရက်မှ စကားပြောမယ် "

ကိုသံချောင်းဗျ ဘယ်ချိန်က ထုတ်လိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံလည်းမသိဘူး။ ညာဘက်လက်ကို ကွေးပြီး နောက် ကျောဘက်ပို့ရင်း လက်ထဲကပိုက်ဆံတွေကို ခါပြနေတာ။ ဒေါ်ထွေးမျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပြီဗျို့။ကိုသံချောင်း နောက်ကျောဘက်လျှောက်လာပြီး ကိုသံချောင်းလက်ထဲက ပိုက်ဆံတွေကိုယူရင်း မျက်နှာလေး ပြုံးနေတော့တာပဲ။

" အေးပါ သံချောင်းရယ် … ပိုသေးတယ်ဟဲ့ … ငါက စကားအဖြစ်ပြောတာပါဟယ် … နင့်အကြောင်းသိပြီးသားပါ … ဟင်း ဟင်း "

ဒီတခါ ကိုသံချောင်းက အောင်စိုးကို မျက်လုံးလေးဆွေကြည့်နေတာဗျ။ အောင်စိုး မျက်နှာလေး ချက်ချင်းညိုးအကျ ကိုသံချောင်း နောက်ကျောဘက်ကွေးထားတဲ့ ညာလက်ဖမိုးကလေး အထက်အောက်လှုပ်နေတော့တယ်။ ဒေါ်ထွေးကို သွားတော့ဆိုတဲ့သဘော။ ဒေါ်ထွေးလည်း သဘောပေါက်သားဗျ ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားတာ။ထို့ကြောင့် ကိုသံချောင်းသည် ခေသူမဟုတ်။

" ဒီလိုပါပဲ … မောင်ခြိမ့်ရာ … လူတွေက ရေသည် မြင့်ရာမှနိမ့်ရာသို့ စီးဆင်းသွားသည် … ဒီလောက်ပဲ သိထားကြတာ "

" ဟုတ် … ကိုသံချောင်း "

အောင်စိုးက ဝင်ထောက်ခံနေတာ ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းဘာပြောချင်မှန်း မသိလို့ အသာငြိမ်နေမိတယ်။

" ရေသည် … မိမိကိုယ်ကိုယ် … အငွေ့ပျံချင်းဖြင့် အောက်မှအပေါ်သို့ ပျံသန်းနိုင်သည်လို့ … ငါပြောရင်း မင်းငြင်းနိုင်လား … အောင်စိုး "

" ဗျာ … ဟို  ဟို … ကျနော်မငြင်းပါဘူး … ကိုသံချောင်း "

ဟိုက်ရှားဘား..။ ကိုသံချောင်း ဒဿနတွေ ပြန်စပြီဗျို့ အောင်စိုးက သူ့ထက် အရက်ကြွေးအရင်ပြန်ဆပ်နိုင်တဲ့ ကိုသံချောင်းကို ဖြုံနေပါပြီ။ တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်နားမလည်နိုင်တဲ့ ကိုသံချောင်းရဲ့ ဖလော်တွေ ပြီးဆုံးရင်း အရက်ဆိုင်ကနေ အောင်မြင်စွာပဲ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ကပေးတဲ့ ပိုက်ဆံလည်း ပြောင်ပြီ (၃) ယောက်လုံးလည်း မူးပြီ။ ရပ်ကွက်ထိပ်က သီချင်းသံကြားတာနဲ့ ဒွန့်ရင်း အသံလာရဆီ လာခဲ့ကြတာပါ။ ကိုသံချောင်းနဲ့အောင်စိုးက ကျုပ်ကို ပါရမီဖြည့်တဲ့ အနေနဲ့ လက်ခုပ်တီးပေးရင်း နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။အင်း…ကျုပ်ဘဝမှာ သီချင်းသံကြားရင် မကပဲ မနေနိုင်တဲ့ သီချင်းသံ နှစ်မျိုးရှိတယ်ဗျ။

သင်္ကြန်သီချင်းတွေရယ် နတ်ပွဲတွေမှာ တီးတဲ့ နတ်ဒိုးသီချင်းရယ်ပါ။ ဒေါ်အေးတို့အဖွဲ့က နေ့လည်စာ စားတော့ ကျုပ်တို့ပါ ခေါ်ကျွေးသေးတာ။ ဒါနဲ့ သီချင်းဖွင့်လိုက် ကလိုက်ပေါ့ဗျာ။ သီချင်းပြီးတဲ့အထိ ကပြီးမှ (၃) ယောက်သား လူစုခွဲပြန်တော့ ညနေတောင် စောင်းနေပါပြီ။ ကျုပ်လည်း အိမ်ကို ချက်ချင်းမပြန်သေးပဲ အမှောင်ထုလေးကြီးစိုးလာမှ ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ခြံဝင်းတံခါး အသာဖွင့်ပြီး ခြေဖွဖွလျှောက်ဝင်လာတာပါ။ အိမ်မကြီးတံခါးက ဟလျက်လေးပဲ။ အသာတွန်းဖွင့်ရင်း ထမင်းစားဖို့ ဧည့်ခန်းမြောက်ဖက်က မီးဖိုချောင်ထဲ လျှောက်ခဲ့လိုက်တာ။မီးဖိုချောင်မရောက်ခင် အိမ်ရဲ့အနောက်ဖက် အိမ်ပေါ်တက်တဲ့ လှေကားနဲ့ကပ်လျက်အိပ်ခန်းထဲက အသံကြားမိလိုက်တယ်။

" ကိုသာကျော် ရှင့်တူလည်း … မနက်ကတည်းက … ထွက်သွားတာ ခုထိ ပြန်မလာသေးဘူး "

" ဒီကောင်က … ချီးကျရာ … ပျော်တာကွ … ကဲပါ … ကြင်စိန်ရာ … ပုတီး ချထားပါဦးဟ … မင်းက သင်္ကြန်ကြ … စခန်းဝင်ဦးမှာမလား … ဒီကြားထဲ (၃) ရက်ပဲ ရှိတော့တာ … နုတ်ဆက်ပါရစေဦး "

" ရှင်နော် … အသက်ကြီးမှ … ဟွန့် … မပြောလိုက်ချင်ဘူး … ကဲ … လာလာ "

ဟိုက်ရှားဘားးး … ဦးလေးတို့ … အချစ်တလင်း စစ်ခင်းတော့မှာဗျို့။ကျုပ်ခြေလှမ်းတွေလည်း မီးဖိုခန်းဘက်မရောက်ခင် ကျွီကနဲ့ ထိုးရပ်သွားတယ်ဗျာ။

………………………………......................…

အခန်း (၂ )

" အို … ရှင်ကလည်း … ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ … ဒီမှာ ပုတီး  ထားပါရစေဦး "

" အေးပါ ကြင်စိန်ရာ … ခေါင်းရင်းက … တန်းပေါ်ချိတ်လိုက် "

ဒေါ်လေးစိန် ကုတင်ပေါ်ကုန်းအတက် ဦးလေးကျော်က ဇွတ်ဗျ။ နောက်ကနေ ကပ်တက်ရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပစ်တာပဲ။ ဒေါ်လေးစိန်လည်း သူ့ယောင်္ကျား အကြောင်းသိလို့နေမယ် ပုတီးကို မြန်မြန်ချိတ်ပြီး ရှေ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်ပြားနေအောင်ကပ်ပစ်ပြီး ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တယ်။

" အမလေး … ကိုသာကျော် … ရှင်နော် … အ   …… ရှီးးးး းးးးး … တော်တော် တတ်နေတာ "

ဦးလေးကျော်က ဒေါ်လေးစိန် ဖင်နောက်ကနေ လေးဖက်ထောက်နေရာယူပြီး ဖင်ကြားထဲ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ဗျ။ ဒေါ်လေးစိန်လည်း တအီးအီး ညည်းရင်း ဘယ်ဖက်လက်လေး နောက်ပြန်ဆန့်ထုတ်ပြီး ဦးလေးကျော်ခေါင်းဖမ်းကိုင်နေတာ။

" ကောင်းတယ်မလား … ကြင်စိန် "

" ကောင်းပါ့ … ကိုသာကျော်ရယ် … ယက်ပါတော့ … စကားသိပ်မပြောနဲ့ … အင်းဟင်း "

" အရင်လို … တန်းလိုးတာနဲ့ … ခုလို ယက်ပေးပြီး လိုးတာ … ဘယ်ဟာ ပိုကြိုက်လည်း "

" ကျွတ် … ကိုသာကျော်ရယ် … ယက်ပေးပြီး လုပ်တာ … ပိုကောင်းတာပေါ့တော် … အ  အားးးးး … ဟုတ်တယ် …… စုပ်စုပ် …… အစိလေးကို ဆွဲဆွဲစုပ် … ကျုပ်က … အဲတာ ပိုအရသာတွေ့တာ "

ဒေါ်လေးစိန်က ပြောရင်း ဦးလေးကျော် ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး ဖင်နဲ့မျက်နာ ကပ်နေအောင် ဆွဲကပ်ပစ်တာဗျ။ ဦးလေးကျော်ကလည်း ဒေါ်လေးစိန် ဖင်သားစိုင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပွတ်ရင်း ယက်ပေးနေတာပါပဲ။ ခါးပေါ်ကထမိန်ကို ဖြည်ပြီး ပေါင်တန်ပေါ်ဆွဲချတော့ ဒေါ်လေးက လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ ဒူးတစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်တယ်။ ထမိန်ကို ခြေသလုံးပေါ်ကနေ ဆွဲချွတ်ပြီးတာနဲ့ ဦးလေးကျော်က သူ့ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပစ်တာပဲ။ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးတဲ့ ဒေါ်လေးစိန်နောက်ကနေ ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ဆွဲလိုးတော့တာ။

" အ …… အမေ့ …… ကိုသာကျော် "

" ရှီးးးးး … ဘွတ်  ဘွတ် … … ဘာလဲ …… ကြင်စိန်ရ "

" ဖြည်းဖြည်း … လိုးပါတော် … ရှင့်လီးက … ရှည်တော့ … သားအိမ်ဝ လာလာဆောင့်မိနေတာ … အမလေးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် "

" လိုးလာတာ ကြာပြီ … ကြင်စိန်ကလည်း … ခုမှ "

" အ   အားးးးး … အမလေး …… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်ပါဆို "

ဒေါ်လေးစိန် ထပ်ပြောမှ ဦးလေးကျော်က ဆောင့်ချက်တွေ လျော့ပစ်လိုက်တာဗျ။

" ဒီလောက်ဆို … ရလား … ကြင်စိန် "

" အင်း … ရပါတယ် ကိုသာကျော်ရဲ့ … ဒါမှ … အရသာ ရှိတာ … မရပ်နဲ့ … ပုံမှန်လေး လုပ် … ခံလို့ တအားကောင်းလိုက်တာရှင် "

" ရှီးးးးး … ဒါများ … ဘွတ်   ဖွပ် …… သင်္ကြန် စခန်းဝင်မနေနဲ့လေ … အင့်အင့် … ဘွတ် ဖလွပ် …… တနေကုန် လိုးရအောင် "

" အိုရ်တော် … အဲလိုတော့ မဖြစ်ပါဘူး … မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ပြောပြီးသားလေ … အကြိုနေ့ မတိုင်ခင်ထိ … ရှင် အားရအောင် လိုးပေါ့ "

ဦးလေးကျော်လည်း စကားပြောလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း လိုးချက်တွေ နှေးလာပြီဗျို့။ လီးကို ဆွဲထုပ်ပြီး ဒေါ်လေးစိန်ဘေးနား ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်တယ်။ ဦးလေးကျော်လီးက ဒေါ်လေးစိန် စောက်ရည်တွေနဲ့ အရောင်လဲ့ပြီး ပျော့ခွေနေတာ။

" ခ်ခ် … ရှင်လည်း စိတ်ကသာ … မလျော့တာ … လီးက လျော့နေပြီ "

ဒေါ်လေးစိန်က လေးဘက်ကုန်းလျက် အနေထားကနေ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးလေးကျော်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်စွရင်း တခိခိနဲ့ ရယ်နေတော့တာပဲ။

" ဒါလေးများ … နင်စုပ်ပေးရင် ပြန်မာလာမှာပေါ့ … ကြင်စိန်ရ "

ဦးလေးကျော်က ပြောရင်း ဘေးနားထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိန်ခေါင်းကို နိမ့်ဆွဲပြီး လီးနားကပ်ပေးလိုက်တာ။ဒေါ်လေးစိန်ကလည်း အလိုက်သင့်ပဲ လက်နဲ့ကိုင်စွရင်း လီးထိပ်ကို တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပေးတော့တာပဲ။

ဒေါ်လေးစိန် ပါးစပ်ထဲ လီး ပြန်မာလာမှ ဦးလေးကျော်က အစုပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ဒေါ်လေးကို ပက်လက်လှန်လှဲခိုင်းလိုက်တာ။ ဒေါ်လေးစိန်ကလည်း ပက်လက်အနေထားနဲ့ ဒူးကွေးပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းမြှောက်ပေးထားတယ်။ ဦးလေးကျော်က ဒီတခါ ဒေါ်လေးစိန် အော်ဟစ်နေတာတောင် မရပ်ဘူးဗျို့။ကုတင်တိုင်တွေ ရမ်းခါနေအောင် အပေါ်ကခွလိုးပစ်တော့တာပဲ။

" အားးး  …… အမလေးးး …… ဘွတ်  … အ ……  ဗျစ် အားးးး …… အ   အ  "

အတော်ကြာကြာ မနားတမ်း လိုးရင်း ဦးလေးကျော် မျက်နှာမှာလည်း ချွေးတွေပြန်လာပြီ။ ဒေါ်လေးစိန် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း နောက်ဆုံးတချက်ဆောင့်လိုးပြီး အားကနဲ့ အော်နေတာဗျ။ ဦးလေးကျော်လည်း ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်လေးစိန်ပေါ်ကနေ ဘေးနားလိမ့်ချပစ်တာ။ ဦးလေးကျော် လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားမှ ဒေါ်လေးစိန် ဖင်ကြီး ကြွတက်လာပြီး ပေါင်ကြားက စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာပါ။ ချက်ချင်းပဲ ဦးလေးကျော်ကို ခွပြီး ငြိမ်သွားကြတယ်။ ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး အသာလေး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်ပစ်တာပေါ့။

နောက်ရက်မနက်ကျ အစောကြီး ဆူခံရတယ်ဗျို့။ ဒေါ်လေးပေးတဲ့ပိုက်ဆံက ကိုသံချောင်းတို့နဲ့သောက်တာ ကုန်ပြီလေဗျာ။အားရအောင် ဆူပြီးမှ ဒေါ်လေးက ဈေးလိုက်ပို့ခိုင်းတာ သင်္ကြန်အတွင်း တပတ်စာ အခြောက်အခြမ်းလေး ကြော်လှော်ပေးထားမယ် ပြောတယ်။ အိမ်ကထွက်တာနဲ့ (၃)အိမ်ကျော်က မစိုးစိုး က လှမ်းခေါ်ပါလေရော။

" ဒေါ်လေးစိန် … ဈေးလား … သမီး ကြက်သွန်လေး မှာချင်လို့ "

" အေး … စိုးစိုး … မှာချင်မှာလေ … ဒေါ်လေးတို့က ကြာမှာနော် … တပတ်စာ ဝယ်မှာမို့ "

" ရပါတယ် … ဒေါ်လေးစိန်ရယ် … သမီးလည်း သင်္ကြန်တွင်း ချက်ဖို့ပါ … ကျန်တာ အကုန်ဝယ်ပြီးပါပြီ …့ကြက်သွန်နီ ပဲ လိုတော့တာ "

မစိုးစိုးက စက်ချုပ်တာဗျ။အိမ်ထောင်ကွဲနေတာ ကြာပါပြီ အမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ နေကြတာပါ။ခုတော့ သူ့အမေက ရိပ်သာဝင်တော့ သူတစ်ယောက်ထဲပေါ့။ ဒေါ်လေး မစိုးစိုး ဆီက ပိုက်ဆံယူပြီးတာနဲ့ ဈေးဘက်ဆိုင်ကယ် မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဈေးရောက်တော့ သင်္ကြန်နား နီးလို့လား မသိဘူး လူတွေက အလကားပေးနေသလား မှတ်ရတယ် ကြိတ်ကြိတ်တိုးဗျို့။ အချိန် (၂)နာရီလောက်မှ ဒေါ်လေးစိန် ဈေးဝယ်ပြီးတာ ဆိုင်ကယ်ဂွကြားထဲ ခြင်းတောင်းတစ်လုံးညှပ်ပြီး ကျန်တာဒေါ်လေးက ကိုင်ရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မနက် ၁၀နာရီကျော်နေပါပြီ။ ရောက်တာနဲ့ မစိုးစိုးမှာတဲ့ ကြက်သွန်နီအိတ် (၂)ပိဿာထင်တယ် သွားပို့ခိုင်းလို့ ကျုပ်လည်း အိတ်လေးကိုင်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။

မစိုးစိုး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အိမ်တံခါးက စိထားတာဗျ။ အိမ်ရှေ့တံခါး ဘယ်ဘက်နားမှာ ဆိုက်ကားတစ်စီး ရပ်ထားတာ။ဆိုက်ကားက ကျုပ်တို့အရပ်ထဲက ဦးချစ်မောင် ဆိုက်ကားဗျ လက်ကိုင်က ဟွန်းလေးတပ်ထားလို့ မှတ်မိနေတာပါ။ မစိုးစိုး အိမ်က ပေ (၂၀) ပေ (၅၀) ကို နောက်ဖေး အိမ်သာနဲ့ ရေဘုံဘိုင်လေးချန်ပြီး အိမ်ရှေ့ (၅)ပေ လောက် အလွတ်ထားရင်း ဝင်းအပြည့် ဆောက်ထားတာဗျို့။ ထရံကာ သွပ်မိုး အောက်က အုတ်ခင်းလေးပေါ့။ 

ဝင်းတံခါး ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ကြက်သွန်အိတ်လေး စားပွဲခုံပေါ်တင်ပြီး လှည့် အထွက် ဧည့်ခန်း အနောက်ဖက် အိပ်ခန်းက ညည်းသံကြားတာနဲ့ ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ရပ်သွားမိတာ။ အသံက ယောင်္ကျားသံဗျ။ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ဦးချစ်မောင် ဆိုက်ကားရပ်ထားတော့ ကျုပ်တွေးကြည့်လိုက်တယ်။ ဖြစ်နိုင်စရာတော့ မရှိပါဘူး။ မစိုးစိုးက ညိုညိုတောင့်တောင့်နဲ့ အသက်က ကျုပ်ထက် နဲနဲပဲ ကြီးလောက်မှာ ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းတယ်ဗျ။ ဦးချစ်မောင်က မဲမဲဝဝ နူတ်ခမ်းထူထူနဲ့ မျက်နာက ကျောက်ပေါက်ခွက်တွေနဲ့ အသက်က ဦးလေးကျော်တို့လောက် ရှိပါပြီ။

" အားလားလား … ကောင်းလိုက်တာ မစိုးရယ် … ရှီးးးး းးးး "

ကျုပ် အိမ်တံခါးနားရောက်ကာနီးမှ အသံက ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက်ရတော့ သိချင်က ပျင်းပြနေမိတော့တယ်။အသံကြားတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ပြန်လှည့်ပြီး ခြေသံလုံအောင် နင်းရင်း တိုးကပ်ခဲ့တာ။ အိပ်ခန်းတံခါးက စိထားတာဗျ ဖိတွန်းကြည့်တာ မရဘူးဗျို့။ဒါနဲ့ အိပ်ခန်းပတ်လည် ထရံပေါက်လေးရှာကြည့်တော့ တံခါးနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အပေါက်ကျယ်တာလေး တွေ့တာနဲ့ကပ်ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အားပါးးး ဘယ်လိုမှ ယုံနိုင်စရာမရှိဘူးဗျ။ ဦးချစ်မောင်က ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတာ ခြေတွဲလောင်းချလျက်လေး သူ့ဗိုက်ကို ပွတ်ရင်း တအီးအီးညည်းနေတာပါ။ မစိုးစိုးက ဦးချစ်မောင်ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာချင်ဆိုင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူတုတ်ထိုင်လျက်လေး ပုဆိုးအောက်နားစကို ကိုင်မပြီး ဦးချစ်မောင်လီးကို ကုန်းစုပ်နေတာဗျို့။

…………………......................……

အခန်း ( ၃ )

" အ  အားးးး … ခဏ မစိုး …… လရည်ထွက်တော့မယ် …… ရှီးးးး  …… ရပ်  ရပ် …… ရပ်တော့ "

" အခုထွက်လို့တော့ မရဘူးနော် … ဦးချစ် … သမီးကို အားရအောင် လိုးပေးရမယ် … ပြွတ်  … ဖလွပ် … "

မစိုးစိုးက အလိုးမခံရမှာ စိုးရိမ်နေပုံဗျ။ဦးချစ်မောင် စကားဆုံးတာနဲ့ လီးထိပ်ကို တပြွတ်ပြတ်စုပ်နေရာက ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူကွေးထိုင်နေရာက ထရပ်ရင်း အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပစ်နေတာ။ အင်္ကျ ီရင်ဖုံးလေးကျွတ်တာနဲ့ ဗလာစီယာ အနက်လေးထပ်ချွတ်နေတုန်း ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ဦးချစ်မောင် လက်တွေက မစိုးစိုး ထမိန်အပေါ်စကို ဖြည်နေတာဗျို့။

မစိုးစိုးကလည်း ဖင်ကြီးကိုရမ်းရင်း ထမိန်ကိုခြေရင်းပုံချပြီး ချွတ်ထားတဲ့ ဗလာစီယာကို ကုတင်ခြေရင်းဘက် ပစ်တင်လိုက်တယ်။ အသားညိုပေမယ့် ခါးအောက်က အိကားနေတဲ့ဖင်ကြီးက ဖွေးဥနေတာဗျ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနီလေး ချွတ်တော့ ခါးညွတ်ပြီး ဒူးတဖက်ချင်းကွေးချွတ်နေတာပါ။ ဖင်သားဆိုင်ကြားက ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်မွှေးအုံကြီးက မဲချိတ်နေတာဗျို့။ မစိုးစိုး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်မယ်အလုပ် ဦးချစ်မောင်ဆီက စကားသံ တိုးတိုး ထွက်လာတာဗျ။

" ဟွန့် … ပြီးရင် … စောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ … ယက်မှာများ … ဘောင်းဘီကို နမ်းချင်သေးတာ … အင့် … ရော့ "

ဦးချစ်မောင် စကားသံအဆုံး မစိုးစိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကုတင်ပေါ် မပစ်တော့ပဲ ဦးချစ်မောင်ကို လှမ်းပေးလိုက်တယ်။ ဦးချစ်မောင်က မစိုးစိုး အတွင်းခံကို လုံးချေပြီး သူ့နှာခေါင်းဝတေ့ရင်း တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ နမ်းနေတော့တာ။ မစိုးစိုးက သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး မက်မက်မောမောနမ်းနေတဲ့ ဦးချစ်မောင်ရဲ့ ဘယ်ဘက်ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်တာပဲ။

" တော်တော့နော် … ဦးချစ် … သမီး နို့တွေစို့ပေးဦး "

မစိုးစိုးက တင်းကားနေတဲ့ သူ့နို့အုံတွေကို ကော့ပြီး ဦးချစ်မောင်ကို လည်ပင်းကဆွဲနိမ့်ရင်း နို့သီးခေါင်းနဲ့ ပါးစပ်ကပ်ပေးနေတာ။ ဦးချစ်မောင်ရဲ့ ကွမ်းစားထားတဲ့ လျှာရဲရဲကြီးက မစိုးစိုး နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီဝိုက်စို့ပေးနေပြီဗျို့။ နို့စို့တာခဏကြာတော့ ဦးချစ်မောင်ညာလက်က သူ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းထိုင်နေတဲ့ မစိုးစိုး ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ပေးနေတာပါ။မစိုးစိုးလည်း မျက်လုံးလေး စင်းပြီး နို့စို့ခံရင်း ပေါင်တန်တွေ မသိမသာဖြဲပေးနေတယ်။

" အားးး  …… အ   အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးချစ်ရာ …… ရှီးးးး းးးး  အားဟား "

" ကြိုက်လား … မစိုး "

" အင်း … ကြိုက် တယ် "

" မစိုး ယောင်္ကျားရှိတုန်းက … ဒီလို မပြုစုဘူး လား "

" ဟင့်အင် … ထမိန်  လှန်  လိုး  တာ … များ  တယ် "

ဦးချစ်မောင်က နို့စို့ရင်း လက်ကလည်း မစိုးစိုး အဖုတ်ကို ကလိပြီး မေးနေတာဗျ။မစိုးစိုး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ့်ပြီး ဦးချစ်မောင် မေးသမျှ အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြန်ဖြေနေရတာ။

" အားးးး  …… ဟုတ်တယ် …… အ   အ …… လက်နဲ့မြန်မြန်လေး လိုးပေး … အူးဟူးးး … အမလေး  …… အ  အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးချစ်ရယ် "

" ပြီးခါနီးရင် … ထုံးစံ အတိုင်းနော် မစိုး "

" အင်းပါ … မရပ်နဲ့ … လက်နဲ့ မြန်မြန်လေး လိုးပေး … စောက်ရည်သောက်ဦးမှာ မလား …… အားးးး းးး  ရှီးးးး "

" ဒါပေါ့ … ဦးချစ်က … မစိုး စောက်ရည်ကို စွဲနေတာလေ "

" အင့်  … အ  အ …… ရပြီ ရပြီ …… အမြန် … အားလားလား "

မစိုးစိုးက စကားဆုံးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းမြှောက်ပြီး ဒူးကွေးလျက်လေး ဖြဲပေးတော့တာပဲ။ ဦးချစ်မောင်က ရုတ်တရက် ထရပ်ပြီး ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ် မစိုးစိုး ပေါင်ကြားတည့်တည့် ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်တယ်။ မစိုးစိုး ညာဘက်လက်က အပြားလိုက် စောက်စိလေးကို ဘေးတိုက်ပွတ်ရမ်းရင်း ပါးစပ်က တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေတော့တာ။ဦးချစ်မောင်က မစိုးစိုး စောက်ပတ်ကိုကြည့်ရင်း လျှာတွေ သပ်ချနေပြီဗျ။

" အားးး  အားးးးး  အားးးးး …… ပါးစပ်နဲ့ တေ့လိုက်  … ဦးချစ် ……… အမလေးးးး …… ထွက်  ထွက်   ထွက်  ပြီ "

မစိုးစိုးခါးလေးမြှောက်တက်လာပြီး ချက်ချင်းပဲ စောက်ရည်တွေပန်းထွက်လာတယ်။ အစပိုင်းပဲ ဦးချစ်မောင်မျက်နှာကို ပန်းမိပြီး ဦးချစ်မောင်က မစိုးစိုး စောက်ခေါင်းတေ့စုပ်လိုက်ပုံပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းတာ တိကနဲ့ ရပ်သွားတာဗျ။ မစိုးစိုး လက်နှစ်ဖက်က ဦးချစ်မောင် ခေါင်းကို ဖမ်းဆွဲရင်း မျက်နှာနဲ့ စောက်ပတ်ကို မလွတ်တမ်း ဖိကပ်ပစ်တယ်။ မစိုးစိုး ဖင်ကြီး ခဏအကြာမှ ကုတင်ပေါ်ပြန်ကျသွားတာ ဦးချစ်မောင်ကတော့ စောက်ရည်တွေ အကုန်မျိုချရင်း ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီး တပြတ်ပြတ်နဲ့ အားရပါးရ ယက်နေတုန်းပဲ။ အတော်ကြာမှ ဦးချစ်မောင်က အပေါ်က တက်လိုးနေတာပါ။ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေရာက ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာတော့ မစိုးစိုးဆီက ညည်းသံလေးတွေ ပြန်ထွက်လာရောပဲ။

" ဗျစ် …… အ ……… ဘွတ်  ဘွတ် …… အားးး းးး …… လိုးလိုး …… ဦးချစ် …… လိုး "

" အင့် …… ဖွပ် …… ကောင်း လား …… ဗျစ်  … ဘွတ် ဘွတ် "

မစိုးစိုးက ခုပဲ တချီပြီးထားတာကို ကာမစိတ်က မကျဘူးဗျို့။ ဦးချစ်မောင်က ဗိုက်ရွှဲကြီးမို့ ဆောင့်သလောက် ဗိုက်ခေါက်က ခံနေတော့ လီးအဆုံးထိ မဝင်ဘူးထင်တယ်။ မစိုးစိုး ခြေထောက်နှစ်ဖက် မြှောက်တက်လာပြီး အပေါ်က ခွလိုးနေတဲ့ ဦးချစ်မောင် ခါးပေါ် ချိတ်တင်ရင်း လီးအရင်းထိဝင်အောင် ညှပ်ဆွဲနေတာဗျ။

" အာ …… ခပ်ပြင်းပြင်းလေး …… ဆောင့်လိုးပါ …… ဦးချစ်ကလည်း …… ဒီမလာခင် … ဘယ်မိန်းမ လိုးခဲ့သေးလည်း "

" ဘယ်သူမှ မလိုးရပါဘူး … မစိုးရယ် …… မစိုးတောင် ကံကောင်လို့ … ဦးချစ် လိုးခွင့်ရတာပါ "

" အဲတာဆို … ကြမ်းကြမ်းလေး … လိုးပေးလေ … ဟွန့် "

ဦးချစ်မောင်က မနားတမ်းလိုးနေရတော့ ဆောင့်ချက်တွေ လျော့လာတာဗျ။ ခဏကြာတော့ မစိုးစိုးက ဦးချစ်မောင်ကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အပေါ်က သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်တော့တာပဲ။ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ကားထွက်နေပြီး ဦးချစ်မောင် ပေါင်ရင်းနဲ့ တဘတ်ဘတ်ရိုက်သံတွေကလည်း ဆူညံနေတာ။ မနားတမ်းဆောင့်ရင်း ဦးချစ်မောင် မျက်နှာနား ဒူးထောက်လျက်တိုးကပ်ပြီး သောက်ပတ်ကို ယက်ခိုင်းသေးတယ်။ ပြီးမှ နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး နေရာယူရင်း ဦချစ်မောင်ကို ခွလိုးနေတာဗျ။ ကုတင်တိုင်တွေ ရမ်းခါနေအောင် ဆောင့်ချရင်း အားကနဲ့ ညည်းသံကြီး ပေါ်လာပြီးမှ ဦးချစ်မောင် ဗိုက်ကြီးပေါ်သူမကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ငြိမ်သွားတော့တာ။

" မစိုး … ဦးချစ် … အလှည့် … ကုန်းပေးနော် "

" အင်းပါ … ဦးချစ်ရဲ့ … လိုးနိုင်သလောက် လိုးပေါ့ "

မစိုးစိုးက ပြောပြီးတာနဲ့ ဦးချစ်မောင် ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး ဘေးနားလေး လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးနေတာဗျ။ ဦးချစ်မောင်က မစိုးစိုး ဖင်ကြီးနောက်က ဒူးထောက်နေရာယူရင်း အားရပါးရကို ပစ်ပစ်လိုးတော့တာပဲ။ဦးချစ်မောင်က ခုန အောက်က နေထားလို့ အနားယူသလိုဖြစ်ပြီး ဒီတခါ ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ်ဗျို့။ မစိုးစိုးခါးလေး ခွက်ပြီး ဦးချစ်မောင် ဆောင့်ချက်တွေကို တင်းခံနေရတာ။ဒါပေမယ့် မစိုးစိုးဆီက အားရကျေနပ်တဲ့အသံက ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး ထွက်ပေါ်နေတာဗျ။

" အားးးး အားးးး …… လိုး  လိုးးး …… ဦးချစ် …… အဲလို နာနာလေး ဆောင့်ပေး …… အ   အားးးး  "

ဦးချစ်မောင်လည်း တရကြမ်း ဆွဲလိုးရင်း ပြီးချင်တာနဲ့ မစိုးစိုး ကို လှမ်းမေးနေပြီ။

" ဖွပ်ဖွပ် ……  ဗျစ် …… မစိုး … ဘွတ်ဘွတ် …… ဦးချစ် ပြီးတော့မယ် … ဒီထဲ ပြီးရမလား "

" ဟင့်အင့် … သမီးပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက် … လရည် မသောက်တာကြာပြီ … သောက်ချင်နေတာ "

" အ …… ရှီးးးး းးးးး …… ထွက်တော့မယ် … မ စိုး "

ဦးချစ်မောင်စကားဆုံးတော့ မစိုးစိုးက ခန္ဓာကိုရှေ့တိုးပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ ကိုယ်လုံး တပတ်လှည့်ရင်း ဦးချစ်မောင် လီးထိပ်ရှေ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးနေတာဗျ။ ဦးချစ်မောင်က ဘယ်လက်နဲ့မစိုးစိုး ခေါင်းကိုကိုင်ထိန်းရင်း ညာလက်က သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး မစိုးစိုး နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဦးချစ်မောင် ညာဘက်လက်က ခပ်မြန်မြန်လှုပ်ရင်း အဆီပြန်နေတဲ့မျက်နှာကြီးမော့တက်သွားတာနဲ့ မစိုးစိုး နဖူးကြောလေးတွေ တွန့်လာပြီး လည်ပင်လေးက ရှုံ့လိုက်ဖေါင်းလိုက်နဲ့ပဲဗျို့။

" အားဟား …… ထွက် ပြီ "

ဦးချစ်မောင် ရင်ခေါင်းသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်လာတာပဲ။ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ လက်ကိုလွတ်ပြီး မစိုးစိုးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့အားယူ ကိုင်ထားနေတာ။ မစိုးစိုးကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ လရည်တွေ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း လီးအရည်ပြားပေါ်က သူမစောက်ရည်တွေပါ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတယ်။ပြောင်စင်သွားမှ လီးထိပ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်တာ။

" ရှီးးး းးး … ချစ်လိုက်တာ … မစိုးရာ "

" အပိုတွေပါနော် ဟွန့် … လူကိုလား … စောက်ဖုတ်ကိုလား "

" လူရော … စောက်ပတ်ရော ချစ်တာပါ … မစိုးရယ် "

" အံမယ် … ဦးချစ်နဲ့ မောင်ခြိမ့်အဒေါ်တို့ဖြစ်တာ … သမီး သိပါတယ်နော် "

" ဟင် "

" ခ်ခ် … အံအောသွားပြီလား … ဦးချစ် "

" အဲ … ဟို  ဟို  … အဲဒါ … ဟို "

" မယ့်လေး … တဟိုဟို လုပ်မနေပါနဲ့ … ဈေးဆိုင်ထဲမှာ … လူမြင်ရင် မကောင်းဘူး "

" ဒီလိုပါ … မစိုးရယ် … အဲဒီတုန်းက သူ့ယောင်္ကျားကလည်း … ပစ်ထားသလို ဖြစ်တော့ … အနေနီးရင်း ဖြစ်သွားကြတာ … (၂) ကြိမ်ထဲပါ "

" တိန် " ဒေါ်လေးစိန်ကလည်း မလွယ်ပါလား။ဦးချစ်မောင်လို လူတောင် အလိုးခံနေတာ ဦးလေးကျော်ကလည်း ခုထိ လိုးပေးနိုင်တာကို ကျုပ်လည်း ဦးချစ်မောင်စကားကြောင့် စိတ်ဝင်စားမိသွားတာပေါ့။ အစက မစိုးစိုးနဲ့ဦးချစ်မောင် လိုးပြီးတာနဲ့အသာလေး ပြန်မလို့ပါ။ ဒေါ်လေးစိန် ပေးခိုင်းတဲ့ ကြက်သွန်အိတ်ကလည်း ဧည့်ခန်းက စားပွဲခုံပေါ်မှာ တင်ထားပြီးသားလေ။ ဦးချစ်မောင် စကားကို နားစွင့်ရင်း ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။ ဦးချစ်မောင်က  ပက်လက်အနေထားနဲ့ အနားယူနေတဲ့ မစိုးစိုးကို ခွရင်း ခုလေးပဲ လိုးထားတဲ့ မစိုးစိုး စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးပြီး စကားပြောနေတာဗျ။

" သမီး … ဒေါ်လေးစိန် အထည်ဆိုင် လာတော့ … ကောင်တာ အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာ … ဒေါ်လေးစိန်က ခုံပုလေးပေါ်ထိုင်ရင်း ပေါင်ဖြဲပေးထားတာ … ဦးချစ်က ထမိန်လေး ဆွဲလှန်ပြီး ထိုင်လျက်လေး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတာလေ "

" အော် … အဲဒါမျိုးက … မစိန်ဆိုင်မှာ ခဏခဏ လုပ်ဖြစ်ကြတာပါ … သူ့အထည်လိပ်တွေ ပို့ပေးရင်း လူလစ်တာနဲ့ ဦးချစ်ကို … ဆိုင်ခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ဂွင်းထုပေးတတ်တယ် … ဦးချစ်ကလည်း သူ့စောက်ပတ် ပြန်ယက်ပေးရတာပေါ့ "

" ဘယ်က … စဖြစ်ကြတာလည်း … ဦးချစ် … သမီးတို့ လိုပဲလား "

" သမီးနဲ့က … မမျှော်လင့်ပဲ … ဖြစ်ကြတာပါ … မစိန်နဲ့က အနေနီးပြီး … ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိပါများတော့ … ဖြစ်သွားတာပါ "

" ဦးချစ်က … ရုပ်လည်းဆိုး အသားလည်းမဲ … လူကလည်း ဗိုက်ကြီးပူနေတာတောင် … မိန်းမတွေက အလိုးခံချင်ကြတယ်နော် "

" ဒါတော့ … ဦးချစ်က အန္တရယ်ကင်းလို့ ထင်တယ် "

" ဘယ်လို … ဦးချစ် "

" ဟုတ်တယ်လေ … ခုတောင် မစိုးက ဦးချစ်ကို အလိုးခံတာ … အပြင်လူ သွားပြော ဘယ်သူမှ မယုံဘူးလေ "

" ခ်ခ် …… လူလည်ကြီး …… ဟွန့် … ဒါပဲနော် … သင်္ကြန်တွင်း အမေ မလာဘူး … သမီးတစ်ယောက်ထဲ နေ့တိုင်း လာလာလိုးပေးရမယ် "

" အင်းပါ … မစိုးရယ် … ဘယ်မိန်းမမှ သွားမလိုးပါဘူး … စိတ်ချ "

" ခု … ဆိုက်ကား ပြန်ထွက်မှာ မလား … ညကြ … အရိပ်ခြေကြည့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့ … ဒေါ်လေးစိန်နဲ့ လိုးဖြစ်တာလည်း ပြောပြရမယ်နော် "

" အင်းပါ … ခု ပြန်ခါနီး… စောက်ဖုတ်လေး ယက်ပါရစေဦး "

" ဦးချစ်ကလေ … သမီး စောက်ပတ် … တော်တော်ကို ကြိုက်နေတာပေါ့ … ခ်ခ် …  ယက်ယက် … အားရအောင် ယက်သွား "

ခဏနေ လူချင်းခွဲတော့မှာမို့ ကျုပ်လည်း ဦးချစ်နဲ့မစိုးစိုးတို့ အိပ်ခန်းလေးအနားက ခြေဖွနင်းရင်း အိမ်ပြင်ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်ဗျို့။

……………………………………………

 အခန်း ( ၄ )

အိမ်ယောက်တော့ ဒေါ်လေးက ကိုသံချောင်း တို့ လာခေါ်တယ်ပြောလို့ ကျုပ်လည်း ဒေါ်ထွေးဆိုင်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မနက်ပိုင်းဆိုတော့ လူကလည်း ရှင်းနေတာ ကိုသံချောင်းတို့ဝိုင်းနဲ့ ရပ်ကွက်အနောက်ဖျား မိုးကြီးတို့ဝိုင်း (၂)ဝိုင်းပဲရှိတာ။

" မောင်ခြိမ့် … လာဟေ့ … မင်းက ဘီယာသမားဆိုတော့ … ကိုယ့်ဟာကိုယ်မှာကွာ "

ဆိုင်ထဲခြေချလိုက်တာနဲ့ ကိုသံချောင်းက လှမ်းအော်တော့တာပါပဲ။ အောင်စိုး လုပ်အားခ ပိုက်ဆံရှင်းလာလို့ လိုက်တိုက်တယ်ပြောတာ။ ကျုပ်ရောက်ပြီး ခဏအကြာပဲ မိုးကြီးတို့ အုပ်စု အာလေးလျှာလေးနဲ့ ဒေါ်ထွေးပိုက်ဆံခေါ်ရှင်းပြီး ပြန်သွားကြတယ်။ ကျုပ်လည်း ဘီယာတစ်လုံးနဲ့ မြင်းခွာရွတ်သုပ်တစ်ပွဲ မှာလိုက်တာပေါ့။စားရင်းသောက်ရင်းနဲ့ ဘီယာကုန်တော့ ကျုပ်လည်း ဆိုင်အတွင်းဘက် စားပွဲခုံကို ဘေးအကာလုပ်ပြီး ကောင်တာပုံစံလုပ်ထားတဲ့ ဒေါ်ထွေးဆီ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ဒေါ်ထွေးဆိုင်က အိမ်နဲ့တွဲဖွင့်ထားတာပါ။အိမ်ရှေ့ ပေ (၂၀) ပတ်လည်ကို စားပွဲခုံတွေခင်းပြီး နောက်ဖေး ပေ (၂၀) လောက်ကို အလယ်က ကန့်ထားတာ။

တောင်ဘက်အခန်းလေးက ခုန ကျုပ်ပြောတဲ့ ကောင်တာနဲ့ အရက်ထည့်တဲ့ စဉ့်အိုးကြီး (၂)လုံး ထမင်းဟင်းချက်တဲ့ မီးဖိုချောင် တွဲလျက်ပေါ့။ ကောင်တာနောက်လဲ လူက ရှင်းနေတာ ဒေါ်ထွေးမရှိဘူးဗျ ။ ဒါနဲ့ အထဲဝင်ပြီး ဘီယူတစ်လုံးယူ ရေခဲနဲနဲ ခွဲထည့်ပြီး ယူခဲ့လိုက်တယ်။အမြည်းကုန်တော့ မြေပဲလှော်ထယူရတာပေါ့။ဒါနဲ့ ခုန ကောင်တာနားပြန်သွားတော့ မြောက်ဖက်ခန်းက ညည်းသံကြားလိုက်မိတာဗျ။ သိချင်တာနဲ့အခန်းတံခါးနား ကပ်သွားလိုက်တယ်။

" မောင်မြင့်ရယ် … ဘယ်လိုလုပ်နေတာလည်း … ငါ ဈေးရောင်း ရ ဦးမှာဟ "

" ဆိုင်ထဲ … လူမရှိပါဘူး … သံချောင်းတို့အုပ်စုပဲ ရှိတာပါ … မမထွေးကလည်း "

ထရံပေါက်လေးထဲက ချောင်းကြည့်တော့ စက်ဘီးဖာတဲ့ ကိုမောင်မြင့်ကြီးဗျ ။ အခန်းထောင့်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားနဲ့ ဒေါ်ထွေးကို ဇွတ်သိုင်းဖက်နေတာ။ ကိုမောင်မြင့်က ကျုပ်တို့ထက် အသက်ကြီးပေမယ့် ဒေါ်ထွေးထက် ငယ်ပါတယ်။ ဒေါ်ထွေးက (၅၀) လောက်ရှိပြီ သမီးတစ်ယောက်ရှိတယ် ။ ကျောင်းတက်နေတော့ အဆောင်မှာပဲ ထားတယ်။ ဒေါ်ထွေးယောင်္ကျားက ဆုံးတာကြာပါပြီ။ ဒေါ်ထွေးပုံစံက နဲနဲဝပေမယ့် ခါးသေးတော့ ဖင်ကြီးက အယ်နေတာပေါ့။ အရက်ရောင်းပေမယ့် ဘယ်ချိန်ကြည့်ကြည့် သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ပါ။ ကိုမောင်မြင့်က အရပ်ပုပု အသားဖြူဖြူနဲ့ ခပ်ပိန်ပိန် ကလေး (၃) ယောက်အဖေပါ။ မိန်းမလည်းရှိတယ် ။ သူ့မိန်းမ မစိန်ကြည်က ကျမ်းမာရေးမကောင်းဘူး အရပ်ထဲ တရှောင်ရှောင်နဲ့ပါ။

" နင်ကလည်း … ညကြမှ လာပါဆို … တော်ကြာ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … နင်ရော ငါရော … အရှက်ကွဲ နေမယ် "

ဒေါ်ထွေးစကားမဆုံးသေးဘူး ကိုမောင်မြင့်က ဖက်ရင်းနဲ့ မျက်နှာအနံ့ နမ်းနေတာဗျ။ ဘယ်လက်က ဒေါ်ထွေးခါး ဆွဲဖက်ရင်း ညာလက်က ဒေါ်ထွေးပေါင်ကြားထဲ နိုက်နေတာ။ ပထမတော့ ဒေါ်ထွေးက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် လက်ကို တွန်းထုတ်သေးတယ် ။ နောက်ပိုင်း ပေါင်ကြီးတွေ မသိမသာ ဖြဲပေးရင်း ကိုမောင်မြင့်ကို ပြန်နမ်းနေတော့တာပဲ။ အခန်းထောင့်မို့ ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းက သိပ်မရောက်ဖူးဗျ အဝတ်ဗီဒိုတခြမ်းက ကွယ်နေတော့ ကြည့်ရတာ အားမရဘူးဖြစ်နေတယ်။ ကောင်တာဘက် ပြန်သွားကြည့်တော့ ကိုသံချောင်းနဲ့ အောင်စိုးက ဆေ့လိပ်ဖွာလိုက် အရက်သောက်လိုက်နဲ့ စကားပြောနေတုန်းပဲ။

ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းတို့နား ခဏထိုင် ဘီယာတစ်ခွက် ငှဲ့သောက်ပြီး ဗိုက်ရစ်လာလို့ နောက်ဖေးသွားမယ်ပြောပြီး ဒေါ်ထွေးအခန်းဘက် ပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဗျ ပြတင်းပေါက်က အလင်းကျရောက်တဲ့ ကုတင်နောက်ဖျားထိုင်ရင်း ဒေါ်ထွေးက အပေါ်အင်္ကျ ီ ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ဘော်လီကို နို့ပေါ်လှန်တင်ထားတာ။ ကိုမောင်မြင့်က ကုတင်အောက် မတ်တတ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ ဒေါ်ထွေးကို ကုန်းနမ်းရင်း တွဲကျနေတဲ့ နို့အုံတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှစ်ချေနေတာ။

" ခုတော့ … မလိုးနဲ့ … မောင်မြင့်ရာ … ညကြမှ လိုးဟာ … နော် "

" အာ … မမထွေး ကလည်း … ဒီမှာ ကြည့်ဦး … မနက်လင်းကတည်းက … သတိရနေတာပါဆို "

ကိုမောင်မြင့်က ခါးကော့ပြနေတာဗျ။ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်ထွက်နေတာ ဒေါ်ထွေးနို့တွေ ထောက်မိရောပဲ။ ကိုမောင်မြင့်ကလည်း လူကသာပိန်တာ လီးက စံချိန်မှီထင်တယ်။  ဒေါ်ထွေး လက်နဲ့လှမ်းကိုင်တာကို ရှေ့မှာ လက်တဆုပ်စာ ထွက်နေသေးတာ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်ထွေးမနေနိုင်ပါဘူး ။ ကိုမောင်မြင့် ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ပြီး လီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်တော့တာပဲ။ လီးက ဒေါ်ထွေးပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပါပဲ။ ဒေါ်ထွေးက လီးအရင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီးမှ စုပ်တာဗျ။ ကိုမောင်မြင့်ကလည်း လီးကို ဒေါ်ထွေးပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက် အိတွဲနေတဲ့နို့သီးခေါင်း မဲမဲကြီးတွေကို ဒစ်နဲ့ ထိုးကလော်လိုက် ပြန်စုပ်ခိုင်းလိုက်နဲ့ပါ။

" ပြွတ် … ဖလွပ် … ပလောက် ပလောက် … အင့် …… မမထွေး "

(၅) ကြိမ်လောက်လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်ထွေး ပါးစပ်ထဲပဲ လီးကိုစိန်ထားလိုက်တာ။ ဘယ်လောက် ထိုးသွင်းသွင်း လီးကဒေါ်ထွေးပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိမရောက်ပါဘူး။လီးအရင်းကို လက်ကအုပ်ကိုင်ထားတော့ လက်နဲ့ခံနေတာပေါ့။

" ပြွတ် … ဖလွပ် …… ဟူးးးး းးးး …… လိုးမဖြင့်လည်း လိုးဟာ အမြန် … ဆိုင်လူမကျခင် "

" အင်းပါ … ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တော့ "

ဒေါ်ထွေးလည်း ကုတင်နောက်ဖျားထိုင်နေရာကနေ အလယ်နားတိုးပြီး ကန့်လန့်ဖျက်လေး ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကိုမောင်မြင့်က ထမိန်အောက်နားစကို ဒေါ်ထွေးဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲလှန်ပြီးမှ ဒေါ်ထွေး ဘယ်ဘက်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကြားက စောက်မွှေးအုံကြီးကို လက်နဲ့စွပေးနေတာ။ ဒေါ်ထွေးပေါင်တွေ စိလိုက် ဖြဲလိုက်နဲ့  သူ့ဘယ်ဘက်ဘေး ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်မြင့် လက်မောင်းကို လမ်းဆွဲနေတယ်။

" အ …… မောင်မြင့် "

" ဟမ် … မမထွေး "

" လိုးမှာဖြင့် … လိုးတော့ဟာ …… ရှီးးး းးးး "

" ကဲပါ …… မမထွေး …… ဒီလောက် ခံချင်နေမှာတော့ …… လိုးပေးပါ့မယ်ဗျာ "

" အောင်မယ် … ငါက ညကျမှ လာပါဆို …… နင့်ပါနင် …… လီးတောင်နေတာကို …… မအေဘေးလေး "

" ခု …… ခံချင်နေပြီ …… မဟုတ်လား "

" နင် … ဒီလောက် …… စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေမှတော့ … ယားပြီး …… ခံချင်တာပေါ့ "

ဒေါ်ထွေးစကားဆုံးတာနဲ့ ကိုမောင်မြင့်လည်း ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်က လှန်ချွတ်ပြီး ဒေါ်ထွေး ကိုယ်လုံးပေါ် ခွလိုးတော့တာပဲ။ ဒေါ်ထွေးပေါင်ကြားထဲ ကိုမောင်မြင့် ကိုယ်လုံးလေး ပျောက်နေပေမယ့် လိုးချက်က မြန်တယ်ဗျို့။တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ပဲ။ ဒေါ်ထွေးလည်း သူ့ပါးစပ်သူ ဘယ်လက်ကလေးနဲ့ပိတ်ပြီး မနားတမ်း လိုးနေတဲ့ ကိုမောင်မြင့်ခါးကို ညာလက်နဲ့ဖမ်းဆွဲထားတာ။ ကိုမောင်မြင့် တစ်ယောက် စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးလို့ မရဘူးဗျို့။ဒေါ်ထွေးက ခါးဆွဲကပ်ထားတော့ ဖင်လေးကြွပြီး ကြိတ်လိုးလေးပဲ ရတော့တာပေါ့။

" ဗျစ် … ဘွတ် …… ဘွတ်ဘွတ် … ဗြိ … ဖွပ်ဖွပ် "

ကိုမောင်မြင့်က ဒေါ်ထွေးနို့သီးခေါင်းကြီးတွေ တပြွတ်ပြွတ် စို့ပြီး ဇွိကနဲ့ ဇွိကနဲ့ ကြိတ်လိုးရင်း ချွေးတွေ ပြန်လာပြီဗျို့။ခဏကြာတော့ ဒေါ်ထွေးတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာပဲ ပက်လက်အနေထားနဲ့ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကော့တက်လာတာ။ ကိုမောင်မြင့် ကိုယ်လုံးလေး ဒေါ်ထွေးစောက်ဖုတ်ပေါ် မြှောက်ပါလာတာပေါ့။ ဒေါ်ထွေး ဖင်သားစိုင်တွေ ကျူံ့ဝင်သွားပြီး ပေါင်တန်တွေပါ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ခဏကြာမှ ကုတင်ပေါ် ဒေါ်ထွေးဖင်ကြီး ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျလာတယ်။

" ဟူးးးး …… ရှီးးးး းးးး …… ငါပြီးပြီ …… မောင်မြင့်ရယ် "

" အင်း … ဘွတ်  ဖွပ်   ဘွတ် …… ခဏနော် …… အင့်   …… ဗျစ် …… မမထွေး …… ကျနော်လည်း …… ဘွတ်ဘွတ် …… ပြီးတော့မှာပါ "

ကိုမောင်မြင့်က စကားလည်းပြော အလိုးက မရပ်ဘူးဗျို့။အချက် ၃၀လောက် ထပ်လိုးပြီးမှ ဒေါ်ထွေးပေါင်ဂွကို ခါးအားနဲ့ ဖိကပ်ရင်း တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေတော့တာ။ ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းတို့ဝိုင်း ပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်ကို ကြာလို့ ပြောနေကြတာဗျ။

" ဗိုက်က … ရစ်ရစ် နာနေလို့ … ကြာတာပါ … ကိုသံချောင်းရယ် "

ကျုပ်တို့ စကားပြောတုန်း ကိုမောင်မြင့်တစ်ယောက် မယောင်မလည်နဲ့ အရက်တစ်လုံး ဆွဲပြီး ဆိုင်ပြင် ထွက်သွားပြီဗျို့။ ခဏကြာတော့မှ ဒေါ်ထွေးတစ်ယောက် သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ထွက်လာတော့တာ။ ကျုပ်တို့ဝိုင်း ဘာလိုလည်း ဘာညာ လာမေးပြီး အရက်စပ်ဖို့ ကောင်တာနောက်က စဉ့်အိုးကြီးတွေနား လျှောက်သွားလေရဲ့။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်လေးစိန်ခူးပေးထားတဲ့ ထမင်းစားပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ညနေစောင်းကြီး နားထဲ ကလေးသံရော ကြားတာနဲ့ နိုးလာခဲ့တယ်။ ကျုပ် ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်လေးက မိတ်ဆက်ပေးနေတာဗျ။

" မောင်ခြိမ့် … ဒါက ငါ့တူမ … အငယ် လှမူတဲ့ … ဒီဘက်က ကလေးအမေက လှကြည် … သင်္ကြန် ဘုရားဖူးလာကြရင်း ကလေးက ဖျားလို့ ဆေးခန်းပြတော့ မသက်သာလို့ ဆေးရုံတင်ကြမှာ … သင်္ကြန်တွင်း သူတို့က ဒီမှာနေမှာ … ငါက ရိပ်သာဝင်မှာမို့ … နင်ပဲ ဂရုစိုက်လိုက်ဟာ "

" ဟုတ်ဟုတ် … ဒေါ်လေး "

လှမူက အပျိုဗျ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ကိုယ်လုံးက ပုံမှန်ပါပဲ။လှကြည်က ကလေးအမေဆိုပေမယ့် လှမူထက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ထွားတယ်ဗျို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းကြတယ်။ ညပိုင်းကြတော့ ကျုပ်အနောက်ဖက်က ပစ္စည်းအဟောင်းတွေထားတဲ့ အခန်းကို ရှင်းလင်းပြီး လှမှုတို့ ညီအမဖို့ အိပ်ဖိုနေရာ ချပေးရတာ။ ကုတင်တော့အပိုမရှိဘူးဗျ ။ သင်ဖြူးဖျာ နှစ်ချက် ကပ်ခင်းပြီး ခြင်ထောင်အသစ်တစ်လုံး ထောင်ပေးထားတာ။ စောင်နဲ့ခေါင်အုံးက ဒေါ်လေးစိန်အခန်းထဲက ယူပေးလိုက်တယ်။ ညပိုင်းကျ သူတို့နဲ့ ဘုရားဖူး အတူလာတဲ့ သူတွေရောက်လာပြီး အကျိုးကြောင်းမေးတော့ ကလေးသက်သာမှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြန်ပြောနေတာ။

ညပိုင်းရောက်တော့ ကလေးက ငိုတာ မတိတ်ဘူးဗျာ ကိုယ်တွေလည်းပူပြီး ဘာကျွေးကျွေး ပြန်အမ်နေတာ။ဒေါ်လေးစိန်နဲ့ ဦးလေးကျော်က ကျုပ်ကို ရေခဲဝယ်ခိုင်းလို့ ဒေါ်ထွေးဆိုင် ရေခဲပြေးဝယ်ရသေးတယ်။ ရေခဲရမှ ဖလားထဲ ရေခဲတုံးထည့် ရေနဲနဲထည့်ပြီး တဘက်အသေးလေး စိမ်ထားလိုက်တာ။ ခဏနေတော့ တဘက်လေးကို ရေညှစ်ပြီး ကလေးနဖူးပေါ် ကပ်ပေးရတယ်။ ခဏလေးပဲဗျ ။ တဘက်က နွေးသွားတာ ခဏခဏ ရေအေးလေးနဲ့ ရေဝတ်ကပ်ပေးမှ ကလေးနဖူးလေး ကိုယ်ပူကျသွားတာ။

ည (၁၁) နာရီလောက်ကျ ဒေါ်လေးက မနက်ဆေးခန်း ထပ်သွားဖို့ ကျုပ်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့ဖို့ မှာနေတာပဲ။ ကျုပ်အိပ်ခန်းဘက် ပြန်အိပ်တော့ လှမူတို့ အိပ်ရပုံ မရဘူး ကလေးက အီလိုက် သူတို့က ချော့လိုက်နဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတာ။ မနက်လင်းတာနဲ့ လှကြည်တို့သားအမိကို ကလေးဆေးခန်း လိုက်ပို့ရတယ်။မြို့ထဲမို့လို့ လမ်းသွားလမ်းလာ ရှောင်ရ မီးပွိင့်စောင့်ရပေါ့။ လူရှောင်ပြီး ဘရိတ်ထိန်းတဲ့ခါ လှကြည်ကိုယ်လုံးက ကျုပ်နောက်ကျောကပ်မိတော့ သူ့နို့ကြီးတွေက လာလာထိတာဗျ။လှကြည်က ဘာမှ မသိပေမယ့် ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးက ထောင်ထောင်လာတာ။

ဆေးခန်းရောက်တော့ ဆေးစာအုပ်လုပ်ပြီး ကျုပ်လည်း အပြင်ကစောင့်နေလိုက်တာ။ (၄၅) မိနစ်လောက်ကြာမှ လှကြည်တို့သားအမိ ပြန်ထွက်လာတာ ဆေးစာအုပ်လေးရော သောက်ဆေးရော (၅) ရက်လောက် လာပြရမယ်ပြောတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … အမ်ရင် … (၅) ရက်လောက် ပြရမယ်တဲ့ "

" ဟေ … နက်ဖန်ဆို … သင်္ကြန်ဟ "

" ဟုတ်ပါ့ … ရေပက်ရင်း ကလေး ဒုက္ခပဲ "

" အဲတာတော့ … ပါးစပ်က အော်ပြောရမှာပေါ့ဟာ "

" ခ်ခ် "

လှကြည်က ကလေးကို ထောင်ချီရင်း ခိကနဲ့ ရယ်နေတာဗျ။

" အမ် … ဘာရီတာလည်း … ပါးစပ်ကအော်ပြောမှ ရေပက်တဲ့သူတွေက သိမှာပေါ့ "

" အဲတာ ရီတာ မဟုတ်ပါဘူး … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … ခိခိ "

လှကြည်က ထပ်ရီရင်း မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို မျက်စပစ်ပြနေတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း ကျုပ်ပေါင်ကြားကို ပြန်ကြည့်မိတော့ မျက်နှာတခုလုံး အမ်းကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်ဗျာ။ ပေါင်ကြားထဲကလီးက ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထွက်နေတာဗျ။ လှကြည်တို့ သားအမိကို ဆေးခန်အပြင်က စောင့်ရင်း လာတဲ့လမ်းမှာ လှကြည်နို့နဲ့ ကျုပ်ကျောနဲ့ ထိမိတာတွေ ပြန်တွေးပြီး လီးတောင်နေတာပါ။ ကျုပ်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့ လှကြည်ကို ပြန်ကြည့်တော့ လှကြည်မျက်နှာက ပြုံးဖြီးကြီးဗျ။အပြန်ကျ ကလေးတဖက် ဆေးဘူးတွေတဖက်နဲ့ ဆိုတော့ ကျုပ်က ဆေးဘူးတွေယူပြီး ဆိုင်ကယ်ရှေ့ခြင်းထဲ ထည့်ထားလိုက်တယ်။

ကလေးကို ဘယ်လက်နဲ့ချီပြီး ညာလက်က ကလေးရောသူရော ပြုတ်မကျအောင် ကျုပ်ခါးကို ဖက်ပြီးထိုင်လိုက်လာတာပေါ့။ လှကြည်ညာဘက်နို့က ကျောပြင်လာလာပွတ်တော့ မြို့ထဲလမ်းတစ်လျှောက် လီးကထောင်လျက်ပါပဲ။ ချိုက်ကျတဲ့ အချိန် လှကြည်လက်ခုံနဲ့ ကျုပ်လီး ၃ကြိမ်လောက် ပွတ်မိတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အားနာမိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး ဆိုင်ကယ်ကို သေချာထိန်းမောင်းလာခဲ့ရတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်လေးက ကလေးသက်သာလားမေးပြီး ညနေ ရိပ်သာယူသွားမယ့် အဝတ်စားတွေ တခြားအသုံးဆောင်ပစ္စည်းတွေ ထည့်နေတာပေါ့။ ကျုပ်လည်း အိမ်သာပြေးပြီး ဂွင်းအမြန်ထုပစ်လိုက်ရတယ်။လီးကညှောင်းနေပြီဗျ။

………………………

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>