ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၃ )

ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - onestop

အခန်း ( ၅ )

သာအောင်က မိုးနှင်းဝေကို သနားချစ်လေး ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့်၊ မိုးနှင်းဝေရဲ့အပြုစု အယုယမှာ သာအောင် မိန်းမောသာယာနေမိပြီ။ သာအောင်အတွက် မိုးနှင်းဝေဟာ အချစ်ဦး အချစ်ထူးလေးဘဲ။ သာအောင်နဲ့မိုးနှင်းဝေတို့လည်း ရည်းစားဘဝမှာတင် အတူနေဖြစ်ကြတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ နေရာမရှိတာမို့ ချုံတိုးရတာပေါ့။ မိုးနှင်းဝေက သာအောင်ကို အရာရာလိုက်လျောပေးတယ်။ ချုံရှာတာကတော့ သာအောင်က ရှာရတာပေါ့၊ မိုးနှင်းဝေကတော့ သာအောင်ခေါ်ရာ အမြဲပါဘဲ။

ချုံလေးထဲမှာ မိုးနှင်းအပိုအနေနဲ့ကြိုတင်ယူလာတဲ့ထဘီလေးကိုခင်းပြီး နှစ်ဦးသားသာယာဖြစ်ကြတယ်။ မိုးနှင်းဝေက ထိုင်နေတဲ့အချိန်မှာ သာအောင်က မိုးနှင်းရဲ့အင်္ကျီလေးကို လှန်ပြီး မိုးနှင်းနို့လေးကို အမြဲစို့လေ့ရှိတယ်။ လူအခြေအနေပေါ်မူတည်ပြီး ဆက်လှုပ်ရှားကြတာပေါ့။ ချုံလေးတွေဟာ သူတို့နှစ်ဦးအတွက် ဖဲမွှေ့ရာ ရွှေကော်ဇောဘဲ။ မိုးနှင်းဝေက အပျိုစစ်စစ်၊ သာအောင်ကလဲ ရေမရောရသေးတဲ့ လူပျိုပျိုစစ်စစ် သူတို့ရဲ့ထဘီကော်ဇောကြီးပေါ်မှာ မိုးနှင်းလေးကို တုံးလုံးလေးလှဲခိုင်းပြီး နူးနူးညံ့ညံ့လိင်ဆက်ဆံဖြစ်တယ်။ 

သာအောင်က လူကသာကြမ်းတာ မိုးနှင်းနဲ့ကျ အနု။ မိုးနှင်းကလဲ လူကြမ်းကြီးသာအောင်ရဲ့အချစ်မှာ ပျော်ဝင်လို့နေတယ်။ တချို့ကတော့ မိုးနှင်းဝေနဲ့သာအောင်တို့အတွဲကိုမြင်ရင် မိုးနှင်းဝေဆိုတဲ့ ခလေးမ သာအောင်လိုကောင်ကို ဘာကြည့်ကြိုက်လေသလဲလို့ အမြဲပြောလေ့ရှိကြတယ်။ မိုးနှင်းဝေကအရင် ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ခဲ့တာကိုတာ သူတို့တွေသိရင် အံ့ဩလွန်းလို့ မျက်လုံးတောင်ပြူးသွားနိုင်တယ်။

……………………………………………….

ကျောင်းပြီးသွားကြပေမယ့်လဲ ကျောင်းနဲ့အဆက်မပြတ်ကြဘဲ ဘွဲ့လွန်ဆက်တက်ကြတယ်။ သာအောင်ကြီးကလဲ ကျောင်းသမ္မဂအဖွဲ့ရဲ့ခေါင်းဆောင်ပိုင်းတာဝန်ယူထားသူပီပီ ကျောင်းကိစ္စတွေကို ဆရာ၊ဆရာမတွေနဲ့ ညှိနှိုင်းတိုင်ပင်ပြီး ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေတယ်။ အဲ့အချိန်မှာဘဲ (၈၈) ဆိုတဲ့ ကျောင်းသား၊ပြည်သူတို့ရဲ့ အာဏာရှင်ဆန့်ကျင်ပွဲကြီးဟာ ပေါ်ပေါက်လို့လာပါတော့တယ်။ ကျောင်းနဲ့ အဆက်မပြတ်တဲ့ သူတို့အားလုံး သပိတ်တွေမှာ ပါဝင်ခဲ့ကြတယ်။ စည်းရုံးရေးတွေဆင်းကြတယ်။ 

နိုင်ငံရေးကို သိလို့မသိလို့ရယ်မဟုတ်ဘူး၊ မတရားမှု့ကို မြင်နေရလို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ကြတဲ့သဘောဘဲ။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ အဖြူအမဲ ကျောင်းသားတွေ သေသေချာချာရေရေရာရာမသိခဲ့ကြဘူး။ အချိန်ကာလတစ်ခုကြာသွားပြီးနောက် ဆန္ဒပြပွဲတွေအဆုံးသတ်သွားပြီး ကျောင်းသားတော်တော်များများ လက်နက်ကိုင်ပြီး ပြန်လှန်တော်လှန်ရန် တောခိုဖို့ကို ရွေးချယ်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ထဲမှာ အေး၊မင်းခန့်၊ပန်းနု၊မောင် တို့လေးယောက်ပါဝင်ခဲ့တယ်။ သာအောင်ကြီးကတော့ မြေပေါ်လှုပ်ရှားမှုဆက်လက်မယ်ဆိုပြီး မြို့ပေါ်မှာဘဲနေခဲ့တယ်။

တောထဲတကယ်တန်းသွားရတော့ အခက်အခဲတွေအများကြီးဖြစ်ကြတယ်။ မထင်မှတ်ထားတာတွေလဲဖြစ်တယ်။ စစ်လေ့ကျင့်ရေးစခန်းဘက်မရောက်ခင် ကြားရွာတစ်ခုမှာတင် အေး ငှက်ဖျားမိသွားတယ်။ မင်းခန့်က ရှေ့ဆက်သွားချင်တယ်၊ ပန်းနုကလဲ ရှေ့ဆက်သွားဖို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်လို့ပြောတော့ မောင်ကလဲ ပန်းနုနဲ့ စိတ်တူ ကိုယ်တူဘဲလေ။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေက တစ်မျိုးပြောင်းသွားတယ်။ ပန်းနုက အေးကို မြို့ပေါ်ပြန်ပို့ပေးပြီး ဆေးကုပေးဖို့ မောင့်ကို အမိန့်ပေးလာတယ်။ 

မောင်က ပန်းနုနဲ့ခွဲပြီးမသွားချင်ဘူး။ ပန်းနုကလဲ သူ့စကားကို နားထောင်၊ နားမထောင်ရင် အပြတ်ဆိုတော့ မောင်လဲ နားထောင်ပြီး အေး ကို ပြန်ပို့ဖို့ နောက်ကြောင်းပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ မောင်နဲ့အေးနှစ်ယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူး။ မောင်တို့လိုဘဲ ငှက်ဖျားကြောင့် ပြန်ချင်တဲ့သူတွေရယ်၊ ပင်ပန်းဒဏ်မခံနိုင်တော့လို့ ဆက်မနေချင်တော့တဲ့သူတွေရယ်စုပြီး လာလမ်းအတိုင်း ပြန်လှည့်တယ်။ အလာတုန်းက တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တွေက ကူညီသလောက် အပြန်ကျတော့ ကူညီမယ့်သူက မရှိဘူး။ အဲ့တော့ ကူကယ်ယာမဲ့တဲ့ ကျောင်းသားလူငယ်တွေဟာ ရမ်းသမ်းမှန်းသမ်းနဲ့ပြန်ရင် စစ်တပ်နဲ့တွေ့ပြီး အဖမ်းခံလိုက်ရတယ်။ 

အေးကိုလဲ တပ်မတော်စစ်ဆေးရုံမှာ တင်ပေးတယ်။ မောင်ကတော့ အချုပ်ထဲရောက်သွားတာပေါ့။ သို့ပေမယ့် ကြာကြာမနေလိုက်ရပါဘူး၊ နိုင်ငံရေးအရ ကျောင်းသားလူငယ်တွေဟာ မသမာသူလူတစ်စုရဲ့ဝါဒမှိုင်းမှာ ခဏတာမျောဝင်သွားတာဖြစ်တာကြောင့် အပြစ်မရှိဘူးလို့ စစ်အစိုးရက သတ်မှတ်ကြောင်း အများပြည်သူကို သက်သေသက်ကာရနဲ့ ပြချင်တာမို့ အေးတို့၊ မောင်တို့တွေကို ပြန်လွှတ်ပေးတယ်။ ခံဝန်ကတိမှာတော့ လက်မှတ်ထိုးခဲ့ရတာပေါ့လေ။

အေးနေမကောင်းတဲ့တစ်လျှောက်လုံးမှာ မောင်ကဘဲ အရာရာပြုစုပေးခဲ့တယ်။ အေးမိသားစုနဲ့ မောင်နဲ့လဲ တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးလာတယ်။ ကံက ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ အေးဗိုက်ထဲမှာ မင်းခန့်နဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်ပါလာတယ်။ အရင်က ကျောင်းတက်တုန်းက တဂျိမ်းဂျိမ်း ချနေခဲ့ကြတုန်းကကျ ကိုယ်ဝန်မရခဲ့ဘဲ၊ တောထဲတောင်ထဲသွားလာရင် (၁၀/၁၅) မိနစ်လောက်လေး ဂျိမ်းခဲ့တာလေးက အေးကို ကိုယ်ဝန်ရစေခဲ့တယ်။ လူကြီးတွေမျက်လုံးက ရှိမနေတဲ့မင်းခန့်ပေါ်ကို မကျဘဲ၊ လိုက်ပြုစုပေးတဲ့ မောင့်အပေါ်ကျလာတယ်။ အေးက ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေဖို့ကြံလိုက်သေးတယ်။ မောင် အချိန်မှီ တားလိုက်နိုင်လို့သာ။ မောင်လဲ အေးကို လက်ထပ်ပါရစေဆိုပြီး ခွင့်တောင်းလိုက်တယ်။ မောင်ကတဆက်ထဲ အေးကို ခွင့်တောင်းတာကတော့….

“ ပန်းနုအစား ငါ့အတွက် နင်က သခင်မလုပ်ပေးပါ”

မောင်နဲ့ပန်းနုရဲ့ဆက်ဆံရေးကို အေးက ပန်းနုအိမ်ကိုသွားရင်း မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်ဖူးပြီးသားပါ။ အဲ့တုန်းက ပန်းနုကတော့ ဘယ်လိုမှမနေသလိုဘဲ၊ အေးကသာ အားနာနေခဲ့တာ။ ပန်းနုအိမ်ကို အေးသွားတိုင်း၊ ပန်းနုနဲ့အေးနဲ့ ပန်းနုကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး စကားပြောနေတဲ့ချိန် မောင်က အောက်မှာဒူးထောက်ပြီး ပန်းနုခြေဖဝါး၊ခြေချောင်းတွေကို နမ်းပေး၊ ယက်ပေးနေတာ။ အမြဲဘဲလေ။

စစပိုင်းတော့ အေး မောင့်ကို လက်မထပ်ချင်ခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဗိုက်ထဲကခလေးအတွက် မောင့်ကို လက်ထပ်လိုက်တယ်။ မောင်နဲ့အေး လက်ထပ်ပြီး အချိန်တစ်ခုကြာတဲ့ထိ မင်းခန့်နဲ့ပန်းနုဆီက ဘာအဆက်အသွယ်မှ မရခဲ့ကြဘူး။ သူတို့မိဘတွေလဲ သူတို့ကို တော်တော်လေး စိတ်ပူနေခဲ့ကြတယ်။

အေးဗိုက်လေးက တဖြည်းဖြည်း ပူပူလာတယ်။ ဘယ်သူထင်မှာလဲ အေးလဲ မထင်ထားဘူး။ အေးကိုယ်ဝန်က အဖတ်မထင်ခဲ့ဘူး။ အေး ငိုတာ ငိုတာ ဆိုတာ အရူးတပိုင်းဘဲ။ အေးနဲ့မောင်လက်ထပ်ပြီးကတည်းက မောင်က အေးကို လိင်ကိစ္စ ဘာမှမတောင်းဆိုခဲ့သလို အေးကလဲ အလိုက်တသိနဲ့ မောင့်ကို ဘာမှလုပ်မပေးခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျပြီး စိတ်မွမ်းကြပ်နေတဲ့အေးအတွက် မောင်က ထွက်ပေါက်တစ်ခုစဖြစ်လာတယ်။ အေး ဝမ်းနည်းရင် မငိုတော့ဘူး။ အေးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီးနေပေးနေတဲ့ မောင့်ပါးကိုဘဲ အားရပါးရ “တဖြန်းဖြန်း” နဲ့ အေးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ စိတ်ကြိုက်ရိုက်တယ်။ အေးလက်စက ရိုက်လိုက်တိုင်း မောင့်ပါးကနောက်ဆုံးသွေးတွေ ထွက်လာတဲ့အထိဘဲ။ အေးပါးရိုက်လို့ မောင် ဆန်ပြုတ်ဘဲ စားရတဲ့နေ့တွေတောင်ရှိဖူးခဲ့တယ်။

မင်းခန့်ကို သတိရရင် မောင့်ဂွေးကိုကန်တယ်။ ပန်းနုကို သတိရရင် မောင့်မျက်နှာကို ထဘီနဲ့အုပ်ပြီး တက်ပွတ်ပစ်ပလိုက်တယ်။ အေးနဲ့မောင်ရဲ့ညတွေဟာ သာမာန်လိင်ဆက်ဆံခြင်းမျိုး တစ်ခါမှမရှိခဲ့ဘူး။ အေးက တစ်ခုခုလုပ်နေတာချည်းဘဲ။ မောင်ကတော့ အမြဲခံဘက်ကတော့။ ခံဘက်ကမောင်လဲပျော်တယ်၊ အေးလဲ စိတ်ကျေနပ်ခြင်းဖြစ်သလို မောင့်ကို အနိုင်ကျင့်ရတာကိုလဲ သဘောကျလာတယ်။ 

အရင်က မင်းခန့်နဲ့တုန်းက ဖာသည်မတစ်ယောက်လို နေခဲ့ရပေမယ့်၊ မောင်နဲ့နေတဲ့အချိန်မှာ အေးက ဘုရင်မတစ်ယောက်လိုခံစားရတယ်။ အေးဖာသည်မလေး ပြန်ဖြစ်ဖို့ကိုတောင် မဖြစ်ချင်တော့အောင်ဘဲ ဒါပေမယ့် မင်းခန့်ရဲ့ကြမ်းတမ်းတဲ့လိင်ဆက်ဆံခြင်းတွေကိုတော့ အေး မကြာမကြာ တမ်းတနေမိတယ်။ အေးအိမ်မက်ထဲကို မင်းခန့်ကလာပြီး အေးကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို လိင်ဆက်ဆံနေတုန်းဘဲ။

……………………………………

မောင်က အစိုးရဝန်ထမ်းဝင်လုပ်တယ်။ အဲ့ခေတ်အခါက ပညာတက်ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဝန်ထမ်းလုပ်ခြင်းဟာအကောင်းဆုံးဘဲလေ။ မောင်က နိုင်ငံရေးနဲ့ပတ်သက်ဖူးဖို့ ရာထူးတက်နှေးပေမယ့် အလုပ်ထဲမှာတော့ တော်တော်အဆင်ပြေခဲ့တယ်။ မောင်အလုပ်သွားတဲ့အချိန်တွေမှာ အေးက ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးဖြစ်တာမို့ မိန်းမတို့သဘာဝ အိမ်လည်ထွက်လိုက်၊ အတင်းပတ်ပြောလိုက်နဲ့ အပျင်းဖြေရင်း ပွဲစားမကျတကျလေးဖြစ်လာတယ်။

…………………………………..

မောင်နဲ့အေး ပြန်သွားပြီးကတည်းက မင်းခန့်နဲ့ပန်းနုဟာ ရင်ထဲက ရင်တွင်းခံစားချက်တွေကို မျက်လုံးချင်းချိတ်ဆက်ဆက်သွယ်ကြပြီး မင်းခန့်နောက်ကို ပန်းနု ကောက်ကောက်ပါအောင် ဆက်လိုက်သွားပါတော့တယ်။ မင်းခန့်က နဂိုထဲကလူလည်။ မောင့်လို ငတုံးမဟုတ်။ တောခိုပြီး စစ်သင်တန်းတက်တဲ့ဆီကို ဆက်မလိုက်ဘဲ တတိယနိုင်ငံအမေရိကန်သွားမယ့်အဖွဲ့နဲ့ပေါင်းပြီး ထိုင်းကနေတစ်ဆင့် အမေရိကန်ကို ချီတက်ခဲ့တယ်။ လမ်းတစ်လျှောက်ကူညီမယ့်သူတွေလဲ ရှိနေတာကြောင့် အမေရိကန်ကို ချောချောချူချူဘဲရောက်သွားတယ် ။

ဟိုရောက်တော့ အလုပ်ရှာပြီး နှစ်ယောက်သား သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်လေးတစ်ခုကို စတင်ထူထောင်လိုက်ကြတယ်။ နိုင်ငံရေးနဲ့ပတ်သက်ပြီးရောက်လာခဲ့တဲ့သူတွေဆိုတော့ နိုင်ငံရေးကိစ္စတွေမှာတော့ ပါဝင်ပတ်သက်နေတုန်းဘဲ။ သူတို့က မြန်မာနိုင်ငံမှာကျန်ခဲ့တဲ့ မြေအောက်တော်လှန်ရေးသမားတွေအတွက် ရိက္ခာထောက်ပံ့ဖို့ ငွေကြေးရှာဖွေရေးတာဝန်ကို ယူခဲ့ကြတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ငွေမဟုတ်ပေမယ့် အလှူရှင်တွေက လှူခိုင်းတဲ့ငွေတွေနဲ့ မင်းခန့်နဲ့ပန်းနု ပြေပြေလည်လည်နေနိုင်တယ်။ အမေရိကန်ဆိုတာ မြန်မာလိုမဟုတ်ဘူးလေ။

“ အားးးးအားးးးး ဖြည်းဖြည်းး ဖြည်းးဖြည်းးး”

“ အင့်.. အင့်… အင့်….ဖြောင်း”

ပန်းနုရဲ့တင်ပါးကို မင်းခန့်က သူ့လက်ဝါးနဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားနဲ့တစ်ချက်ချက် ရိုက်ပါသည်။

“ ဖြောင်းးး ဖေါင်းးး”

“ ဖြောင်းးး ဖေါင်းး”

“ အားးး”

“ ဟူးးးးး”

မင်းခန့်ရဲ့ဆေးထိုး ဂေါ်လီထည့်ထားတဲ့လီးဒဏ်ကို ဆက်မခံနိုင်တော့ဘဲ ပန်းနု လေးဘက်ထောက်နေရာမှ လျှောကျပြီး ဝမ်းလျားမှောက်သွားသည်။ ဝမ်းလျားမှောက်သွားသောပန်းနုကို အမှောက်မခံဘဲ ဗိုက်ကနေဆွဲပင့်ပြီး ပန်းနုအဖုတ်ထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထပ်လိုးပါသည်။ ပန်းနုအဖုတ်က မခံနိုင်တော့ဘူး သွေးစများပင်ထွက်လို့လာပါသည်။ သို့သော်လဲ မင်းခန့်က လိုးမြဲပင်။ မင်းခန့်ပြီးခါနီးတွင် ပန်းနုညာဘက်နို့ကို အတင်းဆွဲညှစ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်အတွင်းသို့ တဆုံးထိုးထည့်ကာ လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်…။

“ အ…..”

ပန်းထုတ်ပြီးတော့လဲ လီးကို ထုတ်မပစ်သေးဘဲ ပန်းနုစဖုတ်ထဲတွင် အေးဆေးထပ်စိမ်လို့ထားသည်။ ပန်းနုကတော့ နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကို ခံစားရင်း ဖင်ဆက်ကုန်းနေရပါသည်။ မင်းခန့်က သူ့လိင်တံကို ပန်းနုအဖုတ်ထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ပါသည်။ အဲ့ကျမှ ပန်းနုလဲ “ဟူးးး” ဆိုပြီး လေပူများထုတ်ကာ ဝမ်းလျားပြန်မှောက်သွားပါသည်။ မင်းခန့်က ပန်းနုခေါင်းနားကို ဂွေးသရမ်းရမ်းနဲ့ရောက်လာပြီး ပန်းနုပါးစပ်ကို ဆွဲဟကာ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်ပါသည်။ 

ပန်းနုလဲ မရုန်းနိုင်တော့ဘဲ သူမစောက်ဖုတ်ကို သွေးထွက်အောင်လိုးပေးထားသော မင်းခန့်ရဲ့လိင်တံကြီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ လျှာနဲ့လိုက်ယက်၍ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ မင်းခန့်ရဲ့ဒစ်မှာ ပန်းနုရဲ့အဖုတ်မှထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ လရည်ဖတ်များရှိနေသဖြင့် ထိုအဖတ်များကိုပါ လျှာပြားနဲ့သေချာယက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။ 

မင်းခန့်ရဲ့လိင်တံက သူမသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးပေးချိန်မှာ တဖန်ပြန်မတ်ထောင်နေပြီမို့ ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးမကြောက်နေတော့ဘဲ မင်းခန့်အကြိုက်ပုံစံဖြစ်တဲ့ ဖင်မူးထောင်းထောင်တဲ့ပုံစံနေပေးလိုက်ပါသည်။ မင်းခန့်က ပန်းနုရဲ့ဖင်ထဲကို တံထွေးများ ထွေးချပြီး ဖင်စအိုဝလေးကို သူထွေးချလိုက်တဲ့တံထွေးများနဲ့ ပွတ်သပ်ကာ သူ့လိင်တံဝင်လာတဲ့အခါ အဆင်ပြေစွာဝင်နိုင်ရန်လုပ်ပြီးနောက် ပန်းနုကို ဖင်စချပါတော့သည်။ ဖင်ထဲကို မင်းခန့်လိင်တံကြီးဝင်လာတိုင်း ပန်းနုမှာ ဖင်ဝက အီးတုံးကို ဗိုက်ထဲပြန်ထည့်ရသလို ခံစားနေရပါသည်။ မင်းခန့်ကတော့ ကြပ်လေကောင်းလေး၊ ကြပ်လေ နာနာဆောင့်ပြီး နာနာလိုးလေဘဲ။ 

ဖင်ထဲမှာ တစ်ချီထပ်ပြီးတယ်။ မင်းခန့်မကျေနပ်သေးဘူး။ စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ရေဗူးထဲကရေကို ယူသောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပန်းနုကို ဖင်မူးထောင်ပြန်ထောင်ခိုင်းပြီး နောက်တစ်ချီဖင်ကို ထပ်ချပြန်တယ်။ နှစ်ချီချပြီးမှ ဖင်ကထွက်လာတဲ့ သူ့ဂွေးကို ပန်းနုကို ပြန်ယက်စေတယ်။ ပန်းနုလဲ မင်းခန့်နဲ့မှ မရွံတတ်တော့ဘူး။ သူမဖင်ခေါင်းကို ထိုးသွင်းထားတဲ့ ချီးဖတ်တွေပေကျံနေတဲ့ မင်းခန့်ရဲ့လိင်တံကို ယက်ရစုပ်ရတာကိုပင် အရမ်းတွေ သဘောကျမိနေပြီဖြစ်သည်။ ပန်းနုအနေနဲ့ မောင့်ကို နည်းနည်းလေးတောင် သတိမရပေမယ့် မင်းခန့်ကတော့ ပန်းနုနဲ့ အေးကို နှစ်ယောက်ပြိုင်တူလိုးရရင်ကောင်းမှာဘဲဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးကို အမြဲတွေးမိလို့နေသည်။

……………………………………………….

နိုင်ငံရေးတွေကြားမှာ မိုးနှင်းဝေက သားလေးတစ်ယောက်ကို မွေးဖွားခဲ့တယ်။ သာအောင်ကတော့ နိုင်ငံရေးဇာတ်ခုံမှာ အမျိုးစုံကြိုးခုန်ပြီး အခုတော့ ခရိုနီပေါက်စ စဖြစ်နေပြီ။ ယောက္ခမက ဗိုလ်ကြီးဆိုတော့ သမက်ဖြစ်တဲ့သာအောင်က ခရိုနီလေးဖြစ်လာတာပေါ့။ သာအောင် ခရိုနီစဖြစ်တော့ အရင်ဆုံးသူ့ရွာက တောင်သူလယ်သမားတွေကို ဥပဒေဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့ခြိမ်းခြောက်ပြီး လယ်ကွက်တွေအများကြီးသိမ်းပစ်လိုက်တယ်။ 

လယ်သမားတွေကို ငွေတိုးများများနဲ့ ငွေချေးတယ်။ အစိုးရရဲ့လေလံလုပ်ကွက်တွေကို ယောက္ခမကျေးဇူးနဲ့ရအောင်ယူပြီး ကြီးပွားရေးလမ်းပေါ်ကို တက်သွားတယ်။ သူချနင်းခဲ့တာတွေကတော့ နိုင်ငံရေးလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ကျောင်းသားအချင်းချင်းတွေကိုဘဲ။ မြို့ပေါ်လှုပ်ရှားသူတွေဟာ စိတ်မခိုင်ဘူး၊ ငွေနောက်ကို အလွယ်တကူစိတ်ယိုင်သွားတတ်တယ်ဆိုတာကို သာအောင်က သက်သေပြသွားတယ်။

…………………………………………..

အေးနဲ့မောင်ကလဲ အိမ်ထောင်သက်ကြာလှပြီ နောက်ထပ်ခလေးမရတာမို့ စစ်ကြည့်တော့ အေးက ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျဖူးတဲ့အတွက် ခလေးအဖတ်တင်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့၊ အခုခေတ်လိုဆို သားအိမ်ခြစ်ထုတ်ရင် ထုတ်မှာပေါ့လေ၊ အဲ့တုန်းကတော့ ဆေးရုံဆေးခန်းကြောက်တဲ့ရောဂါက တော်တော်များများမှာ ရှိကြတယ်လေ။ မောင်က အေးကို အားပေးရှာပါတယ်။ 

အေးကလဲ မောင့် အပြုအစုအယုယမှာ သာယာတတ်နေပြီ။ မင်းခန့်က အေးကို ဖာသည်မလို လိင်ဆက်ဆံတွေကိုတောင် အိမ်မက်ထဲမှာ အကြာကြီးနေမှ တစ်ခါလောက်ဘဲ မက်တော့တယ်။ မကြာမကြာမက်တဲ့အဖြစ်မရှိတော့ဘူး။

ညရေးညတာ အိပ်နေရင်းသေးပေါက်ချင်ရင် အိမ်သာသွားစရာမလိုတော့ဘူး မောင့်ကို နှိုးလိုက်ပြီး သေးပေါက်ချင်လို့တာပြောလိုက်၊ မောင်က ခေါင်းအုံးပေါ်မှာအိပ်နေရာကနေ အေးပေါင်ခြံထဲခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အေးအဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ သေချာတေ့ပေးထားတဲ့။ မောင်အဆင်ပြေသလောက်ရှိပြီထင်တာနဲ့ အေးက “ရှူးးးး” ဆိုပြီး သေးတွေ လွှတ်ချပေးလိုက်ရုံဘဲ။ အိမ်သာခင်းတွေပေကျံရင်မောင်ပင်ပင်ပန်းပန်းလျှော်ရမှာစိုးလို့ အေးတို့အိမ်ယာခင်းပေါ်မှာ ပလစ်စတစ်အပျော့စားလေးကို တင်းနေအောင် ကုတင်နဲ့ဆွဲကပ်ပြီး အုပ်ထားလိုက်တယ်။ အဲ့တော့ ပေတာကျံတာ ညစ်ပတ်တာ မရှိတော့ဘူးလေ။ မောင်သက်သာတာပေါ့။ သေးပေါက်ပြီးရင်လဲ အဖုတ်အအေးခံပြီး ရေနဲ့ဆေးစရာမလိုဘူး။ မောင့်က သူ့လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ 

ပြီးသွားမှ မောင်က အေးဂွကြားကနေ အပေါ်ခေါင်းအုံးပေါ်ပြန်တက်ပြီး ပြန်အိပ်ရှာတာ။ အီးပါးချင်ရင်တော့ မောင့်ကိုနှိုးပြီး အိမ်သာကို ကုန်းပိုးလိုက်ပို့ခိုင်းတယ်၊ ဒါမှမဟုတ် မောင့်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး မောင့်ကျောပေါ်ကစီးကာ မောင့်ကို အိမ်သာလိုက်ပို့ခိုင်းတယ်။ မောင့်ကို အေးက ချီးမကျွေးဘူး။ ချီးကျွေးလိုက်ရင် မောင်ကလူမဟုတ်ဘဲ ခွေးဖြစ်သွားမှာစိုးလို့။ ခွေးကိုက်ရင် ခွေးရူးပြန်တတ်တယ်လေ အေးက ခွေးရူးပြန်မှာကြောက်တတ်တယ်။ မောင်ကတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ အီးပါချလို့ရတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကို အိမ်သာလို သုံးလို့ရတယ်လိုပြောနေပေမယ့် အေးက မောင့်လျှာနဲ့ အီးပါပြီး ဖင်ဆေးခိုင်းတာလောက်ဘဲခိုင်းတယ်။

……………………………………………….

“ ကို… ပန်းနု အမေအသဲအသန်ဖြစ်နေလို့တဲ့…”

“ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပန်းနုကို တွေ့ချင်တယ်တဲ့…”

“ ပန်းနုလဲ အိမ်ကိုလွမ်းတယ်၊ အမေ့ကိုလဲ သတိရတယ်…”

ပန်းနုက ရင်ခွင်ထဲက ခလေးကို နို့တိုက်ရင်း မင်းခန့်ကို ပြောလိုက်သည်။

ပန်းနုရဲ့အမေက သေခါနီးဆဲဆဲနီးပါးဖြစ်နေပြီ၊ သူတို့နဲ့ နိုင်ငံရေးလုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တစ်ဦးက အကြောင်းကြားလာတယ်။ ပန်းနုလဲ မိခင်နေရာရောက်နေပြီဆိုတော့ သူမရဲ့မိဘတွေကို ပိုချစ်တတ်လာတယ်။ ပိုလဲ သတိရလာတယ်။ သူမအခုမွေးထားတဲ့ သူမရဲ့သမီးလေးကလဲ နို့စို့အရွယ်လေးဆိုတော့ ထားခဲ့လို့မဖြစ်ဘူး။ မင်းခန့်က မသွားဖို့ တားတဲ့စကားလုံးကိုထုတ်မပြောပေမယ့် မသွားစေချင်တာတော့ အမှန်ဘဲ။ မြန်မာနိုင်ငံဆိုတာ သူတို့အတွက် အန္တရာယ်ရှိတဲ့နေရာတစ်ခုလေ။ ပန်းနုကတော့ မိဘအရေးဆိုတော့ သွားချင်တယ်။ 

နောက်ပြီး စစ်အစိုးရက သူတို့ မြေအောက်တော်လှန်ရေးသမားတွေကို ရိက္ခာထောက်ပံ့ရေးလုပ်တဲ့အဖွဲ့ထဲကဆိုတာကို မသိလောက်ပါဘူးလို့ သူတို့က စစ်အစိုးရကို လျော့တွက်နေမိတယ်။ အဲ့ခေတ်အခါက ဖေ့ဘုတ်မပေါ်တာကြောင့်လဲပါတယ်။ ဖေ့ဘုတ်တာရှိရင် ပြန်လာမလို့ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ ရေခဲလားလို့လှမ်းမေးလို့ရရင်ရမှာ။ အခုတော့ မင်းခန့်ကို ထားခဲ့ပြီး အမေ့အသက်အမှီကို ပြန်လာတဲ့ပန်းနုကို စသုံးလုံးဘက်က တောက်လျှောက်စောင့်ကြည့်လို့နေတယ်။ ပန်းနုလေယာဉ်ပေါ်ကစဆင်းပြီး မြန်မာနိုင်ငံမြေကို ခြေစချကတည်းကပေါ့။

ခလေးလေးတစ်ဖက်နဲ့ ပြန်ရောက်လာတဲ့ပန်းနုကို သူတို့ချက်ချင်းမဖမ်းဆီးသေးပါဘူး။ ပန်းနုနဲ့စပ်ဆက်တဲ့ဂျိတ်တွေကို သိရဖို့ ပန်းနုကို ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့လှန်ထားတယ်။ ပန်းနုရောက်လာတာကို သိတော့ မောင်နဲ့အေး ပန်းနုဆီသွားသေးတယ်။ ပန်းနုအမေရဲ့နာရေးကိုလဲ လိုက်ပို့ဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ ပန်းနုနဲ့မင်းခန့်ရဲ့ခလေးလေးကိုလဲ မောင်နဲ့အေးက သူတို့ခလေးမဟုတ်ပေမယ့် ချစ်ရှာကြတယ်။ 

ဒေါသလဲမထွက်သလို ရန်ညှိုးလဲမထားဘူး။ ပန်းနုကတောင် မောင့်ကို အားနာနေခဲ့သေးတာ။ အေးနဲ့ကလဲ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေဆိုတော့ ဟီးဟီးဟားဟားနဲ့ပြီးသွားတာ။ မပြီးတာက ပန်းနုအမေနာရေးအပြီးသိပ်မကြာခင် ပန်းနုအမေရိကန်ကို ပြန်ဖို့လုပ်နေချိန်မှာဘဲ ပန်းနုအိမ်ကို ည ၃ နာရီဝန်းကျင်လောက်မှာ စသုံးလုံးတွေရောက်လာပြီး ပန်းနုကို တိတ်တိတ်လေးကုတ်သွားတော့တာဘဲ။

ပန်းနုထောင်ထဲရောက်သွားတော့ ပန်းနုနဲ့ဆက်သွယ်ခဲ့တဲ့ဂျိတ်မှန်သမှန် တော်တော်များများလဲ ဆွဲစိခံရတာဘဲ။ ပန်းနုအဆွဲမခံရရင် သာအောင်က ပန်းနုကို ဖုန်းဆက်သေးတယ်။ အောက်လမ်းကနေပြေးဖို့ကို ပန်းနုက သူ့အမေမြေချဖို့လိုသေးတယ် ပြီးမှပြေးမယ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထားတဲ့ မြေချပြီး ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာဘဲ အကုတ်ခံလိုက်ရတာဘဲ။ ပန်းနုက သူ့ခလေးကို မောင်နဲ့အေးကို ပေးခဲ့တယ်။ 

သေချာပြုစုစောင့်လျှောက်ပါဆိုပြီး။ အမိန့်ချတော့ ပန်းနုကို နိုင်ငံတော်အကြည်ညိုပျက်စေမှု၊ နိုင်ငံတော်အချက်အလက်ပေါက်ကြားစေမှု၊ အကြမ်းဖက်လှုံ့ဆော်မှုဆိုပြီး တပ်ချင်တဲ့ပုဒ်မတွေတပ်ပြီး ထောင်ထဲထည့်လိုက်တော့တာဘဲ။ အမေရိကန်က မင်းခန့်လဲ ရင်ကွဲပက်လက်ပေါ့။ ပန်းနုက ခလေးကို မောင်တို့လက်ထဲဘာလို့ထားလဲဆိုတော့ ပန်းနုမိသားစုမှာ ပန်းနုအဖေဘဲကျန်တော့တာလေ၊ ပန်းနုအဖေက နောက်မီးလင်းနေပြီဆိုတာကို ပန်းနုက သိလိုက်ရတယ်။ 

ဒါကြောင့် မင်းခန့် မြန်မာပြည်ကိုလာရင် ဒါမှမဟုတ် သူလွတ်လာရင် သူ့သမီးလေးကို ပြန်ယူမယ်ဆိုပြီး အေးနဲ့မောင့်လက်ထဲကို အပ်ထားခဲ့လိုက်တာ။ ကံဆိုးချင်တော့ ထောင်ထဲမှာ (၅) နှစ်လောက်နေပြီးနောက်မှာ ပန်းနုကျန်းမာရေးချူချာပြီး ဆုံးသွားခဲ့တယ်။ မင်းခန့်ကတော့ မောင်တို့ကို ပိုက်ဆံထောက်ပံ့တယ် အစပိုင်းပေါ့။ နောက်ပိုင်းတော့ မင်းခန့်က သူ့ထုံးစံအတိုင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ပန်းနုနေရာမှာ အစားထိုးလိုက်တယ်။ ပန်းနုမသေခင်ထဲက ဆိုပါတော့။ 

ဒီလိုနဲ့ဘဲ အင်ကြင်းခိုင်လေးဟာ မောင်နဲ့အေးကိုဘဲ သူမရဲ့မိဘတွေလို့ဘဲထင်ပြီးနေထိုင်လာခဲ့တာ အခုလို ကျောင်းပြီး အလုပ်ခွင်ဝင်တဲ့အချိန်ထိဘဲဆိုပါတော့။

......................................................................

အခန်း ( ၆ )

ကိုဗစ် (၁၉) ဟာ မြန်မာနိုင်ငံထဲကို မလာပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေကြပါလျှက်နဲ့ နိုင်ငံရေးလှည့်ကွက်တွေ ကစားကွက်တွေကြားမှာ ပထမလှိုင်းစတင်ရောက်ရှိလာပြီး မြန်မာပြည်သူ ပြည်သားများနဲ့ အသက်ကို ရန်ရှာပါတော့တယ်။ အလုပ်တွေက အစပိုင်းမှာ မပိတ်သေးသော်လည်း နောက်ဆုံးတော့ ပြည်သူ့အစိုးရရဲ့အမိန့်နဲ့ ပိတ်လိုက်ကြရတယ်။ Work From Home တွေ စတင်လုပ်ကိုင်လာကြရတယ်။ 

အထည်ချုပ်တွေ၊ စက်ရုံတွေကတော့ ပိတ်လို့မဖြစ်တာမို့ စည်းကမ်းတွေသတ်မှတ်ပြီး ဆက်လက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ရတယ်။ အစိုးရက ည (၁၂) ကျော်ရင် မထွက်ရလို့အမိန့်ထုတ်လိုက်တယ်။ မောင်တို့ ရပ်ကွက်ရုံးက လူကြီးတွေက အမိန့်ကြော်ငြာကိုကြည့်ပြီး ဟားတိုက်ရယ်ကြတယ်။

“ ကိုဗစ်က ည (၁၂) ကျော်ရင် အပြင်ထွက်လာမယ်တဲ့ နေ့ဘက်ဆို မရှိဘူးတဲ့ဟေ့”

“ အဘွားကြီးရူးများနေလားမသိဘူး၊ ကိုဗစ်ကို သူ့လင်ထင်နေတယ်နဲ့တူတယ်၊ ပိုးက ကြိုက်တဲ့ချိန်ထွက်မှာပေါ့၊ အခုတော့ (၁၂) ကျော်ရင် အပြင်မထွက်ရတဲ့ ဟားးဟားးး”

ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က တီဗီမှာလက်ဆေးပြတယ်။

အဲ့အချိန်မှာတော့ သိပ်မဟားနိုင်တော့ဘူး မောင်တို့ကိုယ်တိုင်လဲ mask တွေတပ်ပြီးမှဘဲ စကားပြောရဲတော့တယ်။ Mask ဆေးက သာမာန် Mask လေးတောင် တစ်ခု ၁ထောင်တွေဖြစ်လို့နေပြီ။ အဲ့အချိန်မှာ အားလုံးဟားကြတဲ့ အဘွားကြီးအောင်ဆန်းစုကြည်ကဘဲ Mask ဈေးတွေကို ဈေးပြန်ကျအောင် ကိုယ်တိုင်ချုပ်လုပ်ပြတယ်။ ပြိုင်ပွဲတွေလုပ်ပေးတယ်။ အဲ့ချိန်မှာတော့ အေးက တင်းသွားတယ်။ အေးက သာအောင်တို့ဆီကနေတဆင့် တရုတ် Mask တွေကို ဈေးပေါပေါနဲ့တင်သွင်းပြီး သုံးလေးဆမြတ်နေရာကနေ ချက်ချင်းကြီး ဈေးတွေထိုးကျတော့ အေးဆိုတာ ဒေါ်စုဆိုတဲ့အသံတောင် မကြားချင်ဘူးလို့တောင် ပြောတယ်။ 

မောင်တို့ ရပ်ကွက်လူကြီးအုပ်စုကတော့ ကိုယ်အပိုင်စားရထားတဲ့လမ်း အဖြတ်အတွက် ကြိုးကြိုးစားစား လမ်းဖြတ်ရဲ့ထိပ်နှစ်ဖက်ကို သစ်သားတွေ၊ ဝါးကပ်တွေနဲ့ အပေါက်ပိတ်လိုက်တယ်။ Mask မပါတာ၊ အိမ်အပြင်ထွက်ခွင့်ကဒ်မပါတဲ့သူတွေဆို မိန်းခလေးရော သက်ကြီးရွယ်အိုရောမသိဘူး ထိုင်ထဘဲ။ အသက်သာကြီးက တဏှာမီးကသေသေးတာမဟုတ်တော့ မိန်းခလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေ Mask မပါတာ၊ ကဒ်မပါတာတွေကို အထူးဂရုစိုက်ဖမ်းတယ်။ တစ်ယောက်လွှတ်သွားရင် တစ်ယောက်နစ်နာတယ်လေ။ လမ်းထိပ်မှာ ထိုင်ခုံနဲ့ လမ်းထဲကဆယ်အိမ်မှူး၊ ရာအိမ်မှူးတွေ အလုပ်ရလို့နေတယ်။ 

နိုင်လင်းရဲ့ညီမနှစ်ယောက် မအိနဲ့မသုဆို ရပ်ကွက်ထဲက လန်းလန်းလေးတွေထဲကပေါ့။ နှစ်ယောက်လာတာကို အပြင်ထွက်ခွင့်က တစ်ကဒ်ထဲ။ အပြင်ထွက်ခွင့်က တစ်အိမ်တစ်ယောက်ဘဲ လက်ခံတယ်။ ကဲ ဘယ်သူထိုင်ထလုပ်မလဲ ဆိုပြီး အကြပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အကြီးမကြီး မအိက ထိုင်ထ (၂၀) လုပ်ခိုင်းတာကို လုပ်တယ်။ အငယ်မလေးက ဘေးကရပ်ကြည့်ပေါ့။ မောင်တို့အုပ်စုကလဲ လူကြီးပီပီကြီးကြပ်ပေးတာပေါ့။ မောင် အဲ့ကောင်မလေးညီအမကို သတိထားမိနေတာကြာပြီ။ အကြီးမက အငယ်မထက် ပိုချောပိုကိတ်တယ်။ ကိုယ့်သမီးအရွယ်လေး ထိုင်ထလုပ်နေတာကို ကြည့်ပြီး မောင် ပြစ်မှားနေမိတယ်။ ဒီကောင်မလေးသာ ငါ့သခင်မဖြစ်ရင် ကောင်းမှာဘဲ။

ကိုဗစ်ရဲ့ဇာတ်ကြောက တော်တော်လေးကိုရှည်တာ တမာရွက်ပြုတ်သောက်ရတယ်တဲ့။ အေးက တမာရွက်ပြုတ်တော့မတိုက်ဘူး တပ်ထဲမှာ ထန်းလျက်ရည်တိုက်တယ်တဲ့။ အေးကလဲ တပ်ကို ယုံကြည်စွာဘဲ တပ်ထဲတိုက်တယ်ဆိုရင် အဲ့ဆေးစွမ်းလို့ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ထန်းလျက်ရည်တွေ စွတ်တိုက်တာဘဲ။ ကိုဗစ်ကာလ သူများတွေ ဒုက္ခရောက်စပြုနေပေမယ့် အေးတို့ အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်းလုပ်သူတွေကတော့ ပြုံးပြုံးဘဲ ညည်းသံတစ်ချက်မထွက်လာဘူး။

ဆေးနည်းကအသစ် အိပ်ခါနီးသောက်ဆိုပြီး အေးက မောင့်အတွက် ရေပုလင်းနဲ့အပြည့် အရည်တွေတိုက်တယ်။ မောင် ဗူးဖုံးဖွင့်ပြီး အနံ့ခံလိုက်တယ်။ ရင်းနှီးတဲ့အနံ့တစ်ခုဘဲ၊ အရသာခံပြီးသောက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သေးမှ သေးစစ်စစ်။

“ ဘယ်လိုလဲ ချိုလား”

မောင်လဲ Play time ရောက်ပြီထင်လို့ ဒူးထောက်ပြီး…

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်မ”

“ ကျေးဇူးတင်ရမယ်လေ ကျေးဇူးတင်ရမယ်။”

“ ဒီသေးက ရိုးရိုးသေးမဟုတ်ဘူးနော် အပျိုသေး…”

“ ရှင့်သမီး အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့သေးးး”

“ ဟေ…”

မောင် မျက်လုံးတောင်ပြူးသွားတယ်။

“ ဟုတ်တယ်၊ ကိုဗစ်မကူးအောင် အပျိုမိန်းခလေးရဲ့ နံနက်စောစော ပေါက်ထားတဲ့ သေးကို သောက်ရတယ်ဆိုလို့၊ မနေ့ကလေးတင် သားအမိနှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပြီး နံနက်စောစောတုန်းက သမီးက ပေါက်ပေးထားတာ”

“ နံနက်က ရှင့်ကို မတိုက်လိုက်ရလို့ အခုညမှတိုက်ရတာ သောက်သောက် ကုန်အောင်သောက်”

မောင်လည်း အေးက သောက်ဆိုတာနဲ့ ကိုယ်တိုင်ကလဲ သေးကြိုက်တယ်လေ၊ သမီးအင်ကြင်းခိုင်ရဲ့သေးဆိုတာကို သိရတော့ ပိုလို့တောင် သောက်လို့ကောင်းနေသေးတယ်။ အင်းကြင်းခိုင် သမီးလေးက ပန်းနုရဲ့သမီးဆိုတဲ့အသိကြီးက မောင်စိတ်ကို ပိုလို့တောင် ထန်စေသေးတယ်။ သေးဗူးကို မော့သောက်ရင် မောင့်အောက်က အကောင်က ထောင်နေပြီ။

မောင် ကုန်အောင် သောက်လိုက်ပြီးနောက် ဗူးကို ကိုင်ထားရင်း….

“ အေးတို့ရော သောက်လား…”

“ သောက်တာပေါ့၊ သမီးလဲ သောက်တယ်၊ အေးလဲသောက်တယ်..”

“ ရှင်က ဒါကို နယ်နယ်ရရထင်နေလို့လား အဲ့ဒါအဘပေးလိုက်တဲ့ ဆေးနည်းရှင့်၊ အဘဘယ်လောက် ဘုန်းတန်ခိုးရှိတယ်ဆိုတာ ရှင်သိပါတယ်။”

မောင်တို့မှာ ကိုးကွယ်တဲ့ အဘဘုန်းဘုန်းတစ်ပါးရှိတယ်။ သာအောင်တို့လဲ ကိုးကွယ်ကြတယ်။ မိုးနှင်းဝေတို့ အဖေတွေလက်ထပ်ထဲက အစဉ်အဆက် ကိုးကွယ်လာတဲ့။ ဘဘုန်းက ယတြာတွေ ဆေးဝါးတွေ မန္တန်တွေ လုပ်တဲ့နေရာမှာ စွမ်းလွန်းလို့ တပ်မတော်အရာရှိကြီး အကြီးပိုင်းတွေတောင် ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ပြီး ဘဘုန်းရဲ့ယတြာ၊ဆေးဝါး၊မန္တန်တွေကို အသုံးပြုနေကြတာလေ။ အေး ကိုယ်တိုင်လဲ ဘဘုန်းမလိုက်လို့ အခုလို အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်းကြီးကို တည်ထောင်နိုင်သွားတာ။ ဘဘုန်းနဲ့မတွေ့ခင်က ရပ်ကွက်ပွဲစား ပေါက်စလေး အဆင့်ဘဲရှိခဲ့တာ။

“ ဘဘုန်းက အခုဆေးနည်းကို လူတိုင်းကိုပေးတာလား”

“ လူတိုင်းတော့ ဘယ်ပေးမလဲ မောင်ရဲ့၊ ရင်းနှီးတဲ့သူတွေကိုဘဲ ပေးတာပေါ့။”

“ ရှေ့ရက်တွေကတည်း ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးတွေကို ဒီဆေးနည်းပေးထားတာ၊ အေးက မနေ့ကမှ သာအောင်ပြောလို့ ဘဘုန်းဆီက ဆေးနည်းတောင်းလို့ရတယ်ဆိုလို့ ဖုန်းနဲ့လှမ်းတောင်တာ၊ ဘဘုန်းက အခုဆေးနည်းကို ပေးလိုက်တာ”

“ အော်…”

မောင့်မျက်စိထဲမှာတော့ မောင်တို့မိသားစုလိုပင် အပျိုမိန်းခလေးရဲ့သေးကိုသောက်နေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးတွေနဲ့သာအောင်မျက်နှာကြီးကိုသာ ပြေးမြင်နေမိသည်။

“ ဒါနဲ့နေပါအုန်း၊ ဆေးနည်းက တစ်ဗူးလုံးကုန်အောင်သောက်ရတာလား”

“ ဟုတ်တယ်လေ မောင်ရဲ့၊ ၁လီတာ ရေဗူးသေး တစ်ဗူးစာအပြည့်သောက်ရတာ”

“ နံနက်က သမီးဆို သုံးလေးခေါက်လောက် ရေသောက်လိုက် သေးပေါက်လိုက် လုပ်ထားရတာ”

မောင့် မျက်စိထဲ ရေသောက်လိုက် ဗူးထဲကို သေးပေါက်ထည့်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ အေးနဲ့အင်ကြင်း သားအမိနှစ်ယောက်ပုံရိပ်ကို မျက်လုံးထဲ တန်းပေါ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်ထဲပင် မထားနိုင်ဘဲ ပြုံးရယ်မိသည်။

“ ရယ်မနေနဲ့ ဆေးသောက်ပြီးပြီဆိုတော့ လာခြေထောက်ကို လာနှိပ်ပေး”

မောင် အေးရဲ့ခြေထောက်ကို ကိုင်၍ ပြုစုနှိပ်နယ်ပေးလိုက်ပါသည်။

အေးခြေထောက်ကို နှိပ်နယ်ပေးရင်း အေးနဲ့ ဟိုအကြောင်းပြော ဒီအကြောင်းပြောရင်း သမီးလေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းတွေ၊ ပန်းနုနဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းတွေပါပြောဖြစ်သည်။ အေးလဲ သိနေတယ်လေ ဘဘုန်းပေးလိုက်တဲ့ ဆေးနည်းက မောင့်အတွက် ကိုဗစ်ကာကွယ်ရုံမက လိင်စိတ်လဲ ပြင်းထန်စေလိမ့်မယ်ဆိုတာ။ အမှန်တော့ ဒီည မောင်နဲ့ကဲလိုက်ချင်တယ်။ 

ဒါပေမယ့် အခုချိန်ထိ ပန်းနုကို သတိရနေသေးတဲ့မောင့်ကို မကျေနပ်သေးတာမို့ အေး မောင် နှိပ်ပေးတာကို ခံရင်း အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ချလိုက်တယ်။ အေးအိပ်သွားတဲ့အချိန်မှာ မောင် ခုတင်အောက်ကိုဆင်းပြီး စောနက ထားထားတဲ့ သေးဗူးလေးကို ပြန်သွားနမ်းမိတယ်။ သမီးလေး အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေကို ပန်းနုရဲ့အငွေ့အသက်တွေအဖြစ်ဖြင့် စုပ်ယူရှူရှိုက်နေမိတယ်။ 

အင်ကြင်းကလဲ သူမ ဟိုတခါဖေါက်ထားတဲ့ တံခါးကြားအပေါက်လေးကနေ သူမနံနက်က ပေါက်ပေးလိုက်တဲ့ သေးဗူးလေးကို နမ်းရှိူက်နေတဲ့ သူမအဖေကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ဝေခွဲမရတဲ့ အတွေးများစွာ ဝင်လို့နေပါတယ်။

………………………………….

ကိုဗစ်ပထမလှိုင်းအနားယူပြီးမကြာခင်လေးတင် ဒုတိယလှိုင်းဟာနဲ့ နိုင်ငံရေး ပယောဂနဲ့အတူ စီးဝင်လာပါတယ်။ ဒုတိယလှိုင်းရဲ့တရားခံဟာ ဒေါ်စုရဲ့လင်ပါသား ရိုဟင်ဂျာတွေကြောင့်ဆိုပြီး ပြည်သူတွေအကြား သတင်းတွေ စိမ့်ဝင်လာတယ်။ သေချာစဉ်းစားကြည့်မယ်ဆိုရင် လုံခြုံရေးတာဝန်ယူတာ အရပ်သားအစိုးရမှ မဟုတ်တာ။ တကယ်အပြစ်ရှိတဲ့အဖွဲ့အစည်းက…..

အင်ကြင်းခိုင်က အလုပ်ကိစ္စနဲ့နေပြည်တော်ကို သွားရတယ်။ အဖေနဲ့အမေကို စိတ်ချပေမယ့် အခုတလော သူ့အပေါ်ဆက်ဆံမှုတွေလျော့ပြီး ပျောက်ပျောက်နေတတ်တဲ့ ကိုရဲနဲ့ပတ်သက်ပြီး အင်ကြင်းခိုင် စိတ်ထဲ မတင်မကျနဲ့ မအေးနိုင်။ နေပြည်တော်ကို မသွားချင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်လဲ အလုပ်က အလုပ်ဘဲလေ။ နေပြည်တော်ကို တကယ်တန်းသွားဖို့ တာဝန်ကျတာက နွယ်လေး။ 

ဒါပေမယ့် နွယ်လေးက ငြင်းလိုက်တော့ အင်ကြင်းခိုင်က မဖြစ်မနေကို သွားပေးရတော့တာ။ နွယ်လေးက သူ့အမ မီးလေးကိစ္စဖြစ်ပြီးထဲက အင်ကြင်းနဲ့စကားသိပ်မပြောတော့ဘူး။ စကားသိပ်မပြောဖြစ်တော့ဘူးဆိုတာထက် မခေါ်တော့ဘူးဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ်။

………………………………………..

“ ဝုတ်…ဝုတ်…အူ….”

“ ဝုတ်…ဝုတ်….”

အင်ကြင်း ခွေးလိုးလိုးခံနေရတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်ကို နွယ်လေးက ကိုရဲရင်ခွင်ထဲမှာနေ၍ အရသာခံကြည့်နေပါတယ်။

“ ကိုရဲက တော်တော်ကြမ်းတာဘဲ…”

“ နွယ်ရော ကြမ်းချင်လား…”

“ ဟင့်အင်းးး နေပါ…”

“ ကဲ နွယ်ရယ် ဒါကိုနောက်မှကြည့်ပါ၊ ကိုယ်တော့လိုးကြရအောင်ကွာ၊ နွယ် ဒီဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်တာ အခေါက်ပေါင်းလဲ မနည်းတော့ဘူးလေ”

နွယ်လဲ ဖုန်းကိုချပြီး ကိုရဲဘက် မျက်နှာလှည့်ပေးလိုက်ပြီး နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကြပါသည်။ ကိုရဲရဲ့လက်တွေက နွယ်ရဲ့ကိုယ်တုံးလုံးလေးပေါ်က နို့လုံးလေးကို ပွတ်သပ်လို့နေတယ်။ နွယ်လက်ကလဲ ကိုရဲပေါင်ခြံက အငယ်ကောင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ဖွဖွလေး စွပေးတယ်။ 

နွယ်နဲ့ကိုရဲ နာရီဝက်လောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးချိန်မှာတော့ ကိုရဲက နွယ်ကို ပုစွန်ထုပ်ကွေးလေး ကွေးခိုင်းပြီး နွယ်အဖုတ်ထဲကို မကြမ်း မပျော့ဘဲ ပုံမှန်နှုန်းလေးနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ကိုရဲက မကြမ်းသော်လည်း နွယ်က သူမတင်ပါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ခပ်မြန်မြန်လုပ်လာသဖြင့် ကိုရဲလဲ နွယ်လေး ပိုအားရအောင် နည်းနည်းလေးကြမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

“ လုပ်ပါ ရဲရယ်.. လုပ်..”

“ ကြမ်းကြမ်းလေး.. ကြမ်းကြမ်းလေး.. ထပ်ကြမ်းပေးအုန်း…”

“ အ.. အ.. အု.. အ…”

“ ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်…”

နွယ်ဆီးခုံနဲ့ ကိုရဲရဲ့ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတို့က အခန်းထဲဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံထက်ပင် ကျယ်လို့နေပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာ အင်ကြင်းက ကိုရဲကို ဖုန်းလှမ်းခေါ်တယ်။ သို့သော်ကိုရဲတို့နှစ်ယောက်လုံး မကြားပါ။

ဖုန်းကို သတိပင်မထားမိဘဲ နွယ်နဲ့ကိုရဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထပ်လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီးမှ နွယ်က ကိုရဲဖုန်းကို ကြည့်မိတော့ အင်ကြင်းခိုင်ခေါ်ထားတာ Misscall 99+…..

“ ရဲရေ ဟိုကောင်မ ဖုန်းခေါ်နေပြီ၊ ကိုင်ပေးရမလား..”

“ ထားလိုက်ပါ နွယ်ရယ်၊ ရဲအတွက် နွယ်က အရေးပါဆုံးမှာ အင်ကြင်းခိုင်ဆိုတဲ့ ခွေးမကို အမှိုက်ပုံးထဲပစ်လိုက်ပြီ”

ရေချိုးပြီးထွက်လာသောကိုရဲကို နွယ်က အဝတ်အစားများ သေသေချာချာဝတ်ပေးသည်။ ကိုရဲကလဲ နွယ့်ကို အဝတ်အစားများ သေချာပြန်ဝတ်ပေးသည်။ ပြီးနောက် ခဏနေတော့ တည်းခိုခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုရဲက ကားထဲရောက်တော့ နွယ်လက်လေးက လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ အင်ကြင်းခိုင်နဲ့တုန်းကတော့ အင်ကြင်းခိုင်ရဲ့လက်ကို လက်ထိပ်ခတ်ထားသည်က များသည်။ နွယ်ကိုတော့ ကိုရဲက အတည်ချစ်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

အင်ကြင်းခိုင်ဆိုတာ နွယ်နဲ့ ကိုရဲတို့နှစ်ဦးကြားက မြေစာပင်သက်သက်မျှသာဖြစ်သည်။ ထို မြေစာပင်လေးကို ထပ်မံ၍ နင်းခြေချင်နေသူ နွယ်ကတော့ မည်သို့ မည်ပုံ နင်းခြေရမည့်ကို စဉ်းစားလို့နေသည်။ ကိုရဲက အင်ကြင်းခိုင်ကို ခွေးလို ကျွန်လို ဆက်ဆံထားတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်တွေကို ကြည့်ရင်း အကြံကောင်းတစ်ချက် နွယ်ခေါင်းထဲ ဖျတ်ခနဲ ပေါ်လို့ လာပါတော့သည်။

..............................................................

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>