တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၄ )

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၄ ) 

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - July rooney

သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အသာ ပင့်တင်လိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို လျှာနဲထိုးကာ ကလိလိုက်ပြန်သည်။ ပိုးပိုးမှာ ကော့တက်နေရသည်။ သူအစေ့ကို ကလိလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်ကာ ကလိနေပြန်ရာ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။ သူလဲ အရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို လက်နဲ့ အသာဖိကာ ထည့်လိုက်ရင်း အစေ့ကို လျှာနဲ့ဖိကာ ကစားလိုက်တော့ ပိုးပိုး ဖင်က မြောက်တာက်လာပြီး ဖင်ထဲသို့ လက်ကဝင်သွားသည်။

“ အ့ ဟာ့ ကိုကြီး ပိုး မခံနိုင်တော့ဘူး ဟာ့ ဟာ့”

သူလဲ ပိုးပိုးပို အစေ့ကို ကလိ အဖုတ်ကို မွှေနေရင်း စအိုကိုပါ ကလိနေတာကြောင့် ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ လူးလွန့်နေသည်။ သူလဲ အသာ ထကာ ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကချကာ ပိုးပိုးကို သူ့အပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းရင်း 69 ပုံစံဖြင့်ထပ်ပြီး ဂျာလိုက်ပြန်သည်။

ဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းထည့် အဖုတ်ကို အပီအပြင် ဂျာနေတာမို့ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို စုပ်နေရင်း ဖင်က  ရမ်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးဖင်က သူအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပေးရင်း လီးစုပ်တာက ပိုပြီးအားပါလာသည်။ ဖင်ကလဲ ပိုရမ်းလာသည်။

“ ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ် ကြည့်စမ်း ကိုကြီး ပေကုန်ပြီ အရမ်း အားနာတာပဲ ဟင့် ပိုးစိတ် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်ဘူး ”

ပိုးပိုးက သူ့မျက်နှာကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးရင်း ပြောနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားကာ ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကို နမ်းလိုက်ရင်း

“ ကိုကြီး ပိုးကို လုပ်ချင် လုပ်တော့လေ ကိုကြီး စိတ်ထဲရှိသလိုသာ လုပ် ”

“ တကယ်လား”

“ အင်း ပြီးတော့လေ ဟို ကိုကြီး ပိုးကို နောက်ပေါက် လုပ်ချင်တယ်မလား ကိုကြီး လုပ်ချင်လုပ်လေ”

“ ပိုး နာမှာပေါ့”

“ ပိုး ကြည်ဖြူပါတယ် ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကိုကြီးကို အရင်ဆုံး မပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒီဟာတော့ ပိုး ကိုကြီးကို ပေးမယ် အရမ်းကြီး နာအောင်တော့ မလုပ်ရဘူးနော်”

ပြောပြီး သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ ဆံပင်လေးကို ဖွရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးမိသည်။ အတန်ကြာတော့ ပိုးပိုးက 

“ ကိုကြီးလုပ်တော့လေ” ပြောတော့ သူက

“ ဘယ်ကို လုပ်ရမလဲဟင်”

“ ကိုကြီး ကလဲ နောက်ကို လုပ်ချင်တာ မဟုတ်လားလို့”

“ အင်း အဲ့ဒါဆို နောက်ကို အရင်လုပ်မယ်”

ပြောပြီး ပိုးပိုးကို ပက်လက် လှန်လိုက်ကာ တင်းပါးအောက်မှ ခေါင်းအုံး ခုလိုက်သည်။ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ ဖင်ဝကို ဂျယ်လ်ရွှဲနေအောင် လိမ်းလိုက်ပြီး သူလီးကိုလဲ လိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပိုးပိုး ခြေထောက်တွေကို မြှောက်ကာ ဖြဲလိုက်ပြီး ဖင်ကို အသာဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် လီးကို တေ့လိုက်ပြီး..

“ ပိုး တအားကြီးရှုံ့မထားနဲ့ ဖွင့်ထားနော် နာလိမ့်မယ်”

သတိပေးရင်း လီးကို အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်။

“ အာ့ ရှီး နာတယ် ကိုကြီး ဖြေးဖြေး”

မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရင်း ပြောသည်။ သူလဲ အစေ့လေးကို ချေပေးလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်ရာ တင်းကြပ်တဲ့ စအိုထဲသို့ လီးဒစ်က ဖြည်းညှင်းစွာ တိုးဝင်သွားသည်။ ပိုးပိုးလဲ အံကိုကြိတ်ထားရင်း ခံနေသည်။ 

သူလဲ ပိုးပိုးကို အသာနမ်းလိုက်ရင်း လီးဒစ်ဝင်သွားတော့ အသာရပ်ကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ထိပ်တစ်ခုလုံးက တင်းကြပ်နေသည်။ ဖင်ဝက ညှစ်ညှစ်နေတာလဲ ပါသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးကို လက်သင့်မခံနိုင်သေးတာမို့ သူ အချိန်ယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နည်းနည်း ထပ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အာ့ ရှီး အဟင့် နာတယ်”

သူလဲ ပြန်မထုတ်တော့ပဲ ရပ်လိုက် အစေ့လေးကိုချေလိုက် နို့လေးကို စို့လိုက် နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်နေသည်။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ အပေါက်ထဲမှာ လီးက တစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်နေပြီ။ သူလဲ အသာပြန်ထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်နေရင်းနဲ့ လီးတချောင်းလုံးက စအိုထဲကိုအောင်မြင်စွာ ဝင်သွားသည်။

သူလဲ အသာရပ်ကာ ပိုးပိုးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း နို့တွေကိုကိုင်ကာ ပွတ်နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်လေးတွေက စိမ့်ကျနေသည်။ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ လီးကို နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့

“ ဟာ့ အ အ ဖြည်းဖြည်း ကိုကြီး နာနေသေးတယ်”

သူလဲ ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်သင့်ခံနိုင်လာသည်မို့ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ အသာညှောင့်ပေးနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လို့ရလာသည်။

“ ဟား နာသေးလာ ပိုးလေး ”

“ အင့် အင့် သိပ်မနာတော့ဘူး ကိုကြီး ခံနိုင်လာပြီ ဆောင့်ချင် ဆောင့်ကြည့်လေ”

သူလဲ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာမှတဆင့် ကောင်းလာပြီ။ ဒါကြောင့် သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုက်ပြန်ရာ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးနှုတ်ခမ်းကို အသာစုပ်လိုက်ရာ ပိုးပိုးလဲ သူ့ကို ဖက်ထားပြီး ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ 

သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ ပေးလာသည်။

ဖင်ထဲ့သို့ အဝင်အထွက် ချော့မွေ့လာတာမို့ နှစ်ယောက်သား အရသာကို ပြည့်ဝစွာ ခံစားလာနိုင်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ ကောင်းလွန်းလာသည် ထင်သည်။ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာပြီး သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ ဖင်ကို အရမ်းကို ကော့လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက် ဖိဖိဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“ အ အ ကောင်းလာပြီကိုကြီး ဆောင့်ပေး ဟ ဟ ဟင်း ဆောင့် ဆောင့် ”

သူလဲ ပိုးပိုး ခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ပိုးပိုးအပေါ်ဖက်ထိ ပင့်တင်ကာ လက်မှာချိတ်လိုက်ပြီး

“ ပိုး ကိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်တော့မယ်”

“ ပိုးလဲ ပြီးချင်ပြီ ကိုကြီး ဆောင့်ဆောင့် ဟား ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူးကွာ ဒီလိုမျိုး တခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူးကွာ ဆောင့် ပါ ဟား ”

သူလဲ ကိုယ်ကို ရှေ့ကို ကိုင်းလိုက်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုက်သည်။ တဖတ်ဖတ် တဇွိဇွိနဲ့ အသံတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေကလဲ စီးကျလာသလို ဖင်ကလဲ တအားကို ညှစ်လာသည်။ သူလဲ လီးကလဲ အရမ်းညှစ်ထားသည့်အတွက် တခုလုံး ပူထူလာပြီး ပြီးချင်လာသည်။

ဒါကြောင့် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုး ပန်းထွက်သွားသည်။ သူလဲ အရမ်းကိုဟိုက်သွားကာ ပိုးပိုးမျက်နှာကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်ရင်း ပိုးပိုးအပေါ် မှောက်ချလိုက်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ သူ့ကို တင်းကျပ်စွ ာဖက်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက သူ့ကို အတင်းချိတ်ကာထားသည်။ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။

“ ပိုး ကောင်းလား”

“ ဟုတ် ကိုကြီး ကောင်းတယ် အရမ်းလဲ မောတယ် လူလဲ အရမ်းနှုံးသွားတာပဲ”

သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်လျက်သား စကားပြောနေကြသည်။ တအောင့်နေမှ သူလဲ ပိုးပိုးအပေါ်က ထကာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှ အရည်တွေ စီးကျလာလို့ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ရသည်။ သူလဲ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ကာ ပိုးပိုးကို ချီပြီးရေချိုးခန်းထဲ သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားဆေးကြောသန်းရှင်းကြရင်း စနောက်နေကြသည်။

ပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို ချီခိုင်းတာမို့ သူလဲ ချီပြီးပြန်လာလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ ပဲ စောင်ခြုံကာ ဖက်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ ပိုးပိုးက သူ့အပေါ်ကို တက်ကာ ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။

သူလဲ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပိုးပိုးက လက်နဲ့ နောက်ပြန် သူ့လီးကို ဆွပေးပြန်ရာ လီးက တဖြည်းဖြည်း ထလာကာ မာလာပြန်သည်။ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ပိုးပိုးခါးလေးကို ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ကော့ကော့ ပေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားနေရင်း နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ နောက်တချီပြီးသွားကြပြန်သည်။ သူလဲ နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးသလို ပိုးပိုးလဲ သုံးချီပြီးရသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကို ဟိုက်သွားတာမို့ အနားယူလိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် နိုးလာကြာတော့ မနက်လင်းနေပြီ။ အိပ်ရာ နိုးနိုးချင်းသူလဲ ပိုးပိုးကို နမ်းလိုက်တော့

“ မျက်နှာလဲ မသစ်ရသေးပဲနဲ့ ညစ်ပတ်တယ်”

ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ပြောတော့ သူလဲ အသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကို ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာကို အနှံနမ်းလိုက်ပြီး လက်တွေက နို့တွေကို ညှစ်ကာ နို့သီးခေါင်းကို ချေပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုး အသက်ရူသံပြင်းလာပြီး သူ့ကိုနမ်းလာသည်။ 

သူလဲ စိတ်က ပါလာပြန်တာမို့ နို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်ပြီး လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲကို ဆင်းကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားပေးလိုက်သည်။

သူလဲ အစေ့ကို ဆက်တိုက် ကလိပေးလိုက်ရာ ပိုးပိုးမှာသူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းနမ်းနေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်ပြီး ဆွလိုက်ရာ အရည်တွေက ထွက်လာသည်။ သူလဲ အသာထကာ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက် ညီစွာ ဆောင့်နေကြသည်။

အခန်းထဲမှာ အသားချင်းရိုက်သံ အဝင်အထွက် စည်းချက်ညီစွာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံ ရမ္မက်တွေ လွှမ်းနေတဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားမှု ပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက် အတူရေချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုးပြီးတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို မနက်စာ ပြင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သား မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။

စားသောက် ဆေးကြောပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗီကြည့်ရင်း ပိုးပိုးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ ာထိုင်ကာ တွတ်တီးတွက်တာ ပြောနေသည်။ အပြင်သို့ မထွက်ချင်ဘူးလို့လဲ ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို သူတို့နဲ့ လုပ်တာတွေကို ဗွီဒီယို မရိုက်ထားဘူးလား မေးပြီး ကြည့်ချင်တယ် လို့ ပြောတော့ သူလဲ ကွန်ပျူတာထဲမှာ သူနဲ့ အေးမိစံ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးတို့နဲ့ လုပ်ခဲတာတွေကို ရိုက်ထားတာတွေကို ပြလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လဲ ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်ပြန်လာကာ ပိုးပိုးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း နမ်းကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်လိုက်ရင်း ဂါဝန်ကို အောက်ကနေ ပင့်တင်ကာ ခေါင်းကနေ မကာ ချွတ်လိုက်တော့အတွင်းခံ အနီရောင် ဝမ်းဆက်လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပင်တီအနီလေးကို ချွတ်ကာ နောက်ကနေ ဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ..

“ ရှီး ကိုကြီးရယ် အာ့ဟား”

သူလဲ စအိုကိုပါ လျှက်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ ကလိလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကို ဝပ်ကျသွားပြီးဖင်က ကော့တက်သွားသည်။ သူလဲ အပီအပြင်ကို ဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုး အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ပေါင်ကြားမှ စီးကျလာသည်။ ပိုးပိုးလဲ

“ ကိုကြီးကို စုပ်ပေးမယ်ကွာ”

ပြောပြီး ထလာကာ သူ့ရှေ့ ဒူးထောက်ကာ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ စအိုဝတွင် လီးတေ့ပြီး ဖိကာ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဗြစ် တစ်တစ် ဗြစ်”

“ အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ဟင့် ဟင့် ”

စအိုဝတွင် တင်းကျပ်ကာ ဝင်သွားသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးက တဆုံးထိ ဝင်သွားကာ သူလဲ အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ သူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း

“ ကိုကြီး ဆောင့်ချင် ဆောင့်တော့ ပိုး ခံနိုင်တယ်”

သူလဲ မီးစိမ်း ပြလိုက်တာမို့း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်၊ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ နှစ်ယောက်သား ကောင်းလာကြပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပိုသွက်လာကြသည်။

သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်း ဆောင့်ချပေးလိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ပိုးပိုး စအိုထဲတွင် ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ပြီးသွားပြီမို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အနားယူလိုက်ကြသည်။ ခဏကြာမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်လှဲကာ ပိုးပိုးက သူ့ကိုမေးသည်။

“ မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့ကို လုပ်တုန်းက ကိုကြီးလီးမှာ အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲဟင်”

“ အဲ့ဒါ ဂေါ်လီတွေ ပိုးရဲ့ အရင်တုန်းက ဂေါ်လီထည့်ထားတာ နောက်တော့ ပြန်ဖြုတ်ထားလိုက်တာ သူတို့နဲ့တုန်းက ပြန်ထည့်တဲ့ အချိန်မို့”

“ အော် ဂေါ်လီဆိုတာ အဲ့ဒါလား”

“ အင်း ဟုတ်တယ်”

သူ့ကို သိချင်တာတွေကို မေးနေသည်။ သူကလဲ ပြန်ဖြေပေးရင်း ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေကို ဖျက်လိုက်ရမလား မေးတော့ ပိုးပိုးက မဖျက်ပါနဲ့ ပြောပြီး ဘယ်သူမှတော့ မပြနဲ့လို့ ပြောသည်။  သူတို့နှစ်ယောက် အတူရှိနေချိန်အတိုင်းအတာတွင်းမှာ တကယ့် လင်မယားတွေလိုပင်။ ပိုးပိုးကလဲ နောက်ဆို ပြန်မတွေ့ရတော့မယ့် တူတူ အတူနေတုန်းလေး အပြည့်အဝပျော်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့် အလား။

နှစ်ယောက်သား အစွမ်းကုန်ချစ်ကြသလို သူ့ကိုလဲ ပိုးပိုးက ဇနီးတယောက်လိုပင် လုပ်ပေးသည်။ တကယ်လို့ ဆုံဆည်းဖြစ်ခဲ့ကြရင် မိန်းမကောင်း တယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ပြုစုပေးမယ်လို့လဲ ကတိပေးသည်။ သူကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ ရရင်လဲ လုပ်ပေးပါလို့ ပြောတော့ လုပ်ပေးမှာပါလို့ ပြောသည်။

နှစ်ယောက်သား ခွဲခါနီးတော့ ပိုးပိုး တအားငိုနေတာမို့သူလဲ မနည်းချော့ရသည်။ သူ့ကို ပြန်ပို့ပေးတော့ ပိုးပိုးတယောက် မျက်နှာလေး ချောင်ကျနေသည်။ သူလဲ နိုင်ငံခြား မသွားခင် မိဘတွေအိမ်ကို ပြန်ကာ ခဏနေလိုက်သည်။ သွားမယ့်နေ့ကျ မိဘနှစ်ပါး အကိုလင်မယား အမလင်မယားတို့က လေဆိပ် လိုက်ပို့ကြသည်။ အေးမိစံတို့ စုံတွဲရော နှင်းမြတ်မွန် ပိုးပိုးတို့ပါ လိုက်ပို့ကြသည်။

သူ့အမေနဲ့ အမက သူ့ကို ပိုးပိုးကို သဘောကျပြီး အဲ့ကောင်မလေးကို မကြိုက်ဘူးလား တိုးတိုးလေး မေးတော့ သူ ရီပဲ နေလိုက်သည်။ သူလေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မှ အားလုံးပြန်သွားကြသည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်တော့ လာကြိုသည့်သူက လာကြိုပြီး နေရာချထားပေးကာ လိုအပ်တဲ့ဟာတွေကို လုပ်ပေးသည်။ သူလဲ ဖုန်းကဒ်ဝယ်ကာ မိဘတွေဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ပိုးပိုးဆီ ဆက်တော့ ပိုးပိုးက ငိုနေသည်။ သူလဲ ချော့ရပြန်သည်။ သူဂျပန်ကို ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း ပိုးပိုးနဲ့ ညှိကာ ဖုန်းမဆက်တော့။

ပိုးပိုးကလဲ ကြာရင် ခက်ရချည်ရဲ့လို့ ပြောသည်။ လိုင်းပေါ်မှာ အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်တို့နဲ့ တော့ ပြောဖြစ်သည်။ သူဂျပန်ရောက်ပြီး တစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်တို့ ယောက်ကျားယူသွားကြသည်။ ပိုးပိုးကတော့ သိပ်အဆင်မပြေဘူးလို့ ပြောသည်။ သူလဲ မဆက်တော့ပါ။

~~~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ သူစာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် လေ့လာဖြစ်သည်။ နှစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ သူလဲ ပရောဂျတ်အတွက်စာတမ်းပြုစုရသည်။ သူလဲ မြန်မာနိုင်ငံပြန်လာကာ သူလုပ်ရမည့်စာတမ်းအတွက် ဌာနကို~ တင်ပြကာ ကရင်ပြည်နယ်ဖက်သို့သွားကာ လေ့လာပြီး စာတမ်းအတွက်လုပ်ရသည်။

သိတာတွေကို ဆရာသမားတွေ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပညာရှင်တွေဆီမှာ မေးကာ လေ့လာပြီး လုပ်ရသည်။ မိဘတွေဆီကို ခဏသာ ပြန်နိုင်သည်။ စာတမ်းလုပ်ပြီးတော့ ဂျပန်သို့ ပြန်လာကာ သူ့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်နဲ့ အဖွဲ့လိုက်စုကာ စာတမ်းအားလုံးကို ပြန်ပြီးပြုစုပြီးပြန်လုပ်ရပြန်သည်။ ပြီးတော့ group လိုက် ဆွေးနွေးပွဲတွေ လုပ်ရသည်။

အတော့်ကို လေ့လာပြီး အင်တာနက်မှာလဲ အမြဲတမ်း လေ့လာခဲ့ရတာမို့ သူ့အတွက် အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲလှပေမယ့် အတော်တော့ ခက်လှသည်။ အားလုံ းပြီးသလောက်ဖြစ်သွားတော့မှ သူလဲ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။ 

ဒါတောင် သူတင်သည့် စာတမ်းက အဆင်ပြေချော့မွေ့ပြီး သဘောကျမှ သူ ဘွဲ့ရမည်။ သူလဲ အဲ့ကိစ္စကိုခေါင်းထဲက ထုတ်ကာ အတက်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားခဲ့တာမို့ ဖိအားမထားတော။ တနေ့သူလဲ တိုကျိုမြို့ထဲ သွားရင်းနဲ့ အမှတ်မထင် လူတယောက်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ဆုပြည့်စံရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ နွယ်နီ။

သူမနဲ့က အရမ်းကြီးတော့ မခင်ပေမယ့် သူနဲ့ဆုပြည့် ကြိုက်ခဲ့တုန်းက ခင်ခဲ့တာပင်။ ဆုပြည့်နဲ့ မတည့်သလို သူ့ကိုလဲ ကြည့်မရဘူးလို့ ပြန်ကြားရသည်။ သူကလဲ သိပ်ကြည့်မရ။ ရုပ်ရည်က လှတပတရှိပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်ကပ်နေသည်။ ဖင်မရှိ ရင်မရှိ။ အရပ်က နည်းနည်းမြင့်တာမို့ ပိန်တော့ ရှည်သည်လို့ ထင်ရသည်။ ဘာတွေ မာန်တက်နေမှန်းမသိ။

သူကလဲ ဒါကို ကြည့်မရ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ရင် ထေ့သလိုလို ခနဲ့စကားတွေ ပြောဖြစ်သည်မို့ သိပ်ပြီးလဲ မရင်းနှီးကြ။ ခုပြန်တွေ့တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ကိုယ့်နိုင်ငံက လူနဲ့ပြန်တွေ့ရတော့ ဝမ်းသာသွားသလို သူမကလဲ ဝမ်းသာစွာ နှုတ်ဆက်စကားပြောဖြစ်သည်။ 

စကားစပ်မိလို့ ပြောကြရင်းနဲ့ သူမက ဒီကို ကုမ္ပဏီအလုပ်နဲ့ လာခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်တာ တစ်လလောက်ရှိပြီ တဲ့။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးလှတာပေ။ သူမက ဆုပြည့်ယောက်ကျားရသွားလို့ စိတ်မကောင်းကြောင်းနဲ့ သူတို့လဲ အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြောသည်။

သူလဲ ခုတော့ ဘာမှသိပ်မခံစားရတော့တာမို့ အေးဆေးပင် ပြန်ပြောနိုင်သည်။ နွယ်နီလဲ ခုတော့ အရင်လောက် မပိန်တော့ပေ။ စလင်းဖြစ်ကာ ပြင်တက်ဆင်တက်လာလို့လား မသိ ။ တင်နဲ့ရင်နဲ့ အတော့်ကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ 

သူလဲ နွယ်နီကို မယူသေးဘူးလာ မေးရာ ယူတော့မှာ တဲ့။ ဒီနှစ်ကုန်ရင် ယူမယ်လို့ ပြောသည်။ သူတို့ကုမ္ပဏီမှ လူပင်။ သူ့ကို ဘာအတွက် လာတာလဲ မေးတော့ သူက မာစတာဘွဲ့ လာယူတာလို့ ပြောတော့ အထင်ကြီးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ အတော်ကြာ စကားပြောပြီး ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲကာ သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။

နောက်ရက်တွေမှာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ အလည်သွားလိုက် လျှောက်စားလိုက်နဲ့ အတော့ကို ရင်းနှီးသွားကြသည်။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်မှာလဲ ဖြစ်ပြန် သူတို့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ဝေးတဲ့ နေရာလဲ ဖြစ်တာမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းမှုက မြန်လှသည်။ အတော့်ကို ပွင့်လင်းသွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ပြန်ရခါနီးပြီ။ နောက် တစ်ပတ်လောက်နေရင် အလုပ်ကိစ္စတွေ ပြီးတော့မှာမို့ ပြန်ရတော့မည်။

သူလဲ ညဖက်ကျ ညနေစာ သွားစားရအောင်လို့ ဖုန်းဆက်တော့ နွယ်နီကလဲ ညနေကျရင် လာခေါ်လေ လို့ပြောသည်။ ညနေကျ သူလဲ နွယ်နီကို သွားခေါ်လိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ အင်္ကျီအဝါချိုင်းပြတ်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်အနွေးထည်ကို ဝတ်ကာ အောက်က ဘောင်းဘီ အကြပ်အနက်ကို ဝတ်ထားသည်။

ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ဖျားလျားချထားတာမို့ အတော်ပင် ကြည့်ကောင်းလှသည်ပင်။ သူတို့လဲ ညနေစာ စားရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား နည်းနည်းသောက်ကြသည်။ စကားပြောရင်းနဲ့ သောက်ကြရင်းတော်တော် သောက်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီလဲ နည်းနည်းများသွားတာမို့ အတော်မူးသွားသည်။

သူလဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ နွယ်နီကို ခေါ်ပြီး  ပြန်လာတော့ နွယ်နီက မပြန်ချင်ဘူးလို့ ဂျစ်တိုက်နေသည်။ သူလဲချော့မော့ကာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် ပြောတော့ မရ။ လျှောက်လည်မယ်လို့ ပြောတာမို့ သူလဲ စိတ်ညစ်သွားရကာ သွားကြတာပေါ့ လို့ ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့ကြတော့လဲ မူးနေတဲ့ နွယ်နီက သိပ်မဟန်။

ဒါကြောင့် ချော့ကာပြန်မယ် ပြောတော့လဲ ဂျစ်ပြီး မပြန်ဘူးလို့ ပြောတော့ သူလဲ ဘယ်သွားမလဲ မေးတော့ ဘယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တဲ့။ အခန်းကို မပြန်ချင်ဘူးပြောတာနဲ့ သူလဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟိုတယ်တခုဆီ ခေါ်သွားလိုပ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတခန်း ယူလိုက်သည်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ နွယ်နီက ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်ကာ ဘီယာကို တွေ့တော့ သောက်မယ်လုပ်နေလို့ သူတားလိုက်ရသည်။ သူလဲ စိတ်က တိုလာတာမို့ နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့ နွယ်နီက ရီနေသည်။သူလဲ အနွေးထည်ကို ချွတ်ကာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေတော့ နွယ်နီက ထလာပြီး သူ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်ကာ သူ့ကို စနေသည်။ သူလဲ အိပ်တော့လို့ ပြောတော့ သိပ်မှအိပ်မယ် တဲ့။

သူလဲ အဲ့လောက်မှရှိတာကွာ ဆိုပြီး နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ် တင်ကာ အနွေးထည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး နို့တွေကိုဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ လူကလဲ မူး မိန်းမတွေနဲ့လဲ ဝေးတာလဲ ကြာနေတာမို့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်မထားတော့။ နွယ်နီအင်္ကျီကို အောက်ကနေ မ ကာ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီအနက်ကို အပေါ်ကို မ တင်ကာ နို့တွေကို ဆုပ်ကာနယ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို သွားနဲ့ ကိုက်ကာ ကလိလိုက်သည်။

နွယ်နီလဲ ပါးစပ်က ညည်းသံ သဲ့သဲ့နဲ့အတူ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်လာသည်။ သူလဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီး နွယ်နီ့ဘောင်းဘီ အကြပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ နွယ်နီလဲ ဖင်ကို အသာကြွကာ ချွတ်ပေးလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အရက်ကလဲ မူးနေ ရမ္မက်ကလဲ ကြူးဖို့ ကြံနေကြသည်။

သူလဲ ပြတ်လပ်နေသလို နွယ်နီလဲ အတူတူပင်။ ဒီရောက်ပြီး သူနဲ့ တွေ့တော့ စိတ်တွေက လွတ်လပ်နေတာမို့ ခုလို ဖြစ်ကြခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။ သူလဲ အတွင်းခံ ခရမ်းရောင်လေးကို ပါတခါတည်း ချွတ်လိုက်ကာ အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တအင်းအင်းနဲ့ ကော့တက်လာသည်။ 

သူလဲ အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ ချောချောမွေ့မွေ့ ဝင်ထွက်နေသည်။ နွယ်နီကို ထူလိုက်ကာ သူလဲ နွယ်နီရဲ့ အဖုတ်ကို ကလိနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်ပေးလိုက်တော့ နွယ်နီလဲ အသာ စုပ်ပေးလေသည်။ လုပ်နေကျအလုပ်မို့ ထင်သည် ။ အခက်အခဲမရှိလှပေ။

နွယ်နီလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြုံတွေ့ ဖူးထားသည်မို့ ထင်သည်။ အစစ အခက်အခဲ မရှိလှပေ။ အဖုတ်ထဲကလဲ အရည်တွေ စိုနေတာမို့ သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်ကာ နွယ်နီကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်တွေကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့လိုက်ကာ ထည့်လိုက်တော့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။ သူလဲ တရစပ်ပင် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“ အ အ ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့်..ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီး ဟ ဟ. ဟ ”

သူလဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နွယ်နီလက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ချေထားကာ ခြေချောင်းတွေက ကုပ်ကွေးသွားပြီး ခါက ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ်ကာထားသည်။တစ်ချီပြီးသွားပြီ။ သက်ပြင်းချသံနဲ့ အတူ

“ အရမ်း ကောင်းလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ”

“ ကိုယ်မပြီးသေးဘူ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေး”

သူလဲ အဖုတ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ ကုတင်စွန်းမှာပင်ခြေထောက်တွေ တင်ကာ ဖင်ကို စွင့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝပ်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်တော့ စူပွပွ စအိုဝကို တွေလိုက်ရတော့ အကြံတခု ရလိုက်တာမို့ အဖုတ်ဝက စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေကို စအိုဝမှာသုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးထွေးကာ

“ နွယ်နီ ဖင်ခံဖူးတယ်ပေါ့”

“ အင်း တစ်ခါနှစ်ခါတော့ ခံဖူးတယ်”

“ ဘယ်သူနဲ့လဲ”

သူလဲ ဖင်ဝကို ကလိရင်း မေးနေလိုက်သည်။

“ နွယ်နီ့ ချစ်သူနဲ့ သူက စမ်းချင်တယ်ဆိုလို့ ပေးလိုက်တာ”

“ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား”

“ နာတယ် ”

လူကြည့်တော့ ဘာမှသာ မဟုတ်တာ။ အခံတော့ ပက်စက်မယ်လို့ တွေးရင်း

“ ကိုယ်လဲ ဖင်ချမလို့ ခံမလား”

“ အာ အရမ်းနာတယ် ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော် တခါက ဖင်ကွဲသွားလို့ ကြောက်ပြီး နောက်မခံတော့ဘူး”

သူလဲ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ်ကို ဖင်ထဲသို့ ပူးထည့်ကာ ဆွနေလိုက်သည်။အဝင်အထွက် ချောလာပြီမို့ သူလဲ လီးကို တံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ဝတွင်တေ့ပြီး အသာဖိချလိုက်တော့

“ အ့ ကျွတ်ကျွတ် ဖြေးဖြေး နာတယ်”

သူလဲ တစ်ရစ်ချင်း သွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခံဖူးသူမို့ ဖင်ကို အလိုက်သင့် ဖွင့်ပေးတက်သည်။ သိပ်ပြီး အားမစိုက်လိုက်ရပဲ လီးက တဆုံးဝင်သွားသည်။

မူးတဲ့ အရှိန်ကလဲ ပါနေတာမို့ ခံနိုင်ရည် ရှိနေတာ ဖြစ်မည်။ သူလဲ အသာလေး ဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာပြီမို့ သူလဲ သိပ်မညှာတော့။ နွယ်နီလဲ မူးမုးနဲ့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းတာမို့ သူလဲ စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်း ဖင်နှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းညှစ်ကာ အားကုန်းဆောင့်လို့းလိုက်သည်။

အချက်ပေါင်း ငါးဆယ်ကျော်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ နွယ်နီလဲ နောက်တစ်ချီပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ဖို့ ပြောတော့ သူလဲ မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲမှာ ပန်းထွက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာကို ပြည့်ဝစွာ ခံစားရင်း မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူတရေးနိုးတော့ ထကြည့်တော့ နွယ်နီက သူ့ဘေးနားမှာ အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီး သူ့နဲ့အတူ စောင်ခြုံကာ အိပ်နေသည်။ သူလဲအိမ်သာသို့ သေးပေါက်သွားတော့ သူ့လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားသည်။

ကြည့်ရတာ နွယ်နီတရေးနိုးပြီး လုပ်ပေးသွားတာ နေမည်။ သူလဲရေချိုးခန်းထဲမှ တပတ်တထည် ပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာပြီး အဲကွန်းကို လျှော့ကာ ပြန်အိပ်လိုက်သည်။ မနက်နိုးလာတော့ နွယ်နီက နိုးနေပြီ။ မျက်နှာ သစ်ပြီးနေပြီ။ သူနိုးလာတော့ သူ့ကိုပြုံးပြပြီ မျက်နှာသစ်ဖို့ ပြောသည်။ သူလဲ မျက်နှာသစ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နွယ်နီက ပြန်ကြစို့လို့ ပြောသည်။ သူလဲ နွယ်နီကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့

“ ကိုပိုင် တော်ပြီကွာ နောက်ကျနေမှာစိုးလို့ အလုပ်က ညကျရင်ပြန်တွေ့မယ်လေနော”

ပြောတာမို့ သူလပြန်လွှတ်လိုက်ကာ အဝတ်လဲလိုက်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ညနေကျ သူလဲနွယ်နီကို သွားခေါ်ကာ ညနေစာစားပြီး ဟိုတယ်သို့ သွားကြပြန်သည်။ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ကာ သူကနွယ်နီ့ကို သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နွယ်နီ့ကိုဆွပေးလိုက်ကာ ဖင်ကိုပဲ လိုးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ သူနဲ့ကျမှ ဖင်လိုးခံရတဲ့ အရသာကို သိသွားသည်လို့ ပြောသည်။

သူတို့ ည နှစ်နာရီနီးပါးထိ လုပ်ကြသည်။ ဖင်ကိုလုပ်လိုက် အဖုတ်ကိုလုပ်လိုက်နဲ့။ သူတို့နှစ်ယောက်လဲ မနက်ဆို နွယ်နီက အလုပ်သွား သူကကျောင်းသွား ညနေကြ ဟိုတယ်သွားလိုက် သူ့အခန်းမှာ နေလိုက်နဲ့ ညတိုင်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီက ပြန်ခါနီးတော့ သူတို့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့လို့ တောင်းပန်သည်။

သူလဲ ဘယ်သူ့မှ ပြောဖို့ စိတ်ကူး မရှိပါ။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ မြန်မာပြည် ပြန်သွားတော့ သူလဲ ပြန်တဲ့အချိန်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖြစ်တော့။ သူလဲ သူတင်လိုက်တဲ့ စာတမ်း အရွေးခံရပြီး သေချာစွာ ဖြေနိုင်ခဲ့တာမို့ မာစတာဘွဲ့ကို ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ group တခုလုံးလဲ အောင်မြင်ခဲ့ကြတာမို့ အရမ်းကို ပျော်စရာကောင်းရသည်။ ပြန်ခါနီး အားလုံးလျှောက်လည်ကြ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်ကြ နဲ့ပျော်စရာပင်။ ဖိအားတွေလဲ ကင်းသွားကြပြီမို့ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြသည်။

သူလဲ ဌာနကို ဘွဲ့ယူပြီးမှ ပြန်လာဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ ရတာမို့ ဘွဲ့ယူပြီးမှပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။ သူပြန်လာတော့ သူမိသားစု လာကြိုသည်။ သူလဲ အိမ်ကိုလိုက်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက် နေပြီးမှ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ 

ရုံးရောက်တော့ လူကြီးကို သတင်းဝင်ပို့ပြီး ပါလာတဲ့ လက်ဆောင်နဲ့ ကန်တော့သည်။ လူုကြီးက သူ့ကို ချီးကျူးပြီး အတွေ့အကြုံတွေမေးသည်။ သူလဲပြောပြသည်။ သူ့ကိုလဲ ကြိုးစားဖို့နဲ့ ဌာနအတွက် အားကိုးရတဲ့ ခေါင်းဆောင် တဦးဖြစ်လာအောင် လုပ်ဖို့ ဆုံးမသည်။ 

သူလဲ ပြန်ထွက်လာပြီး သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ လက်ဆောင်ပေးရင်း ကန်တော့လိုက်သည်။ ဆရာကလဲ ဆုံးမစကားပြောသည်။ မိန်းမ ယူဖို့ ကောင်းပြီလို့ ပြောတော့ သူလဲ ယူစရာမရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ ဆရာက ဆဲသည်။ အခန်းထဲကိုလဲ ပါလာတဲ့ လက်ဆောင်တွေ ဝေပေးလိုက်သည်။

ဒီလိုနဲ့ သူ နေပြည်တော် ရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ သူလဲ ရာထူးတက်သွားကာ တာဝန်က ပိုကြီးလာတာမို့ ခရီး သိပ်မထွက်ရတော့။ ရုံးချုပ်မှာပဲ နေကာ သူ့ဆရာရဲ့ လက်ထောက်အဖြစ်နဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို ကူလုပ်ပေးရသည်။ တရက်မှာတော့ သူဂျန်းရှင်း သွားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ဆုံသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကနေပြည်တော်မှာပင်။

သူ့ယောက်ကျားက ရန်ကုန်မှာ တဲ့။ ကလေး တစ်ယောက် ရနေပြီ။ နှင်းမြတ်မွန်က ကလေးရပြီး နည်းနည်းလေးပြည့်သွားတာက လွဲရင် ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာသလို ရင့်ကျက်သွားတာလဲ ပါမည်။

သူ့ကိုတွေ့တော့ ဝမ်းသာအားရပင်။ အရင်လိုပင်။ စကား ထိုင်ပြောကြရင်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ နေပြည်တော်မှာပဲ လို့ပြောသည်။ သူ ကလေးရပြီလား မေးတော့ သူ့ဘဲနဲ့ ပြဿနာဖြစ်ပြီး မယူဖြစ်ဘူးလို့ ပြောသည်။ ဘာလို့လဲ မေးတော့ ပိုးပိုးရည်းစားက ပိုးပိုးအပြင် နောက်တယောက်နဲ့ ရှုပ်နေတာ ပိုးပိုးကသိသွားတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့ထိ ပိုးပိုးက ခွင့်လွှတ်သေးတယ် တဲ့။

အဲကောင်မလေးက ကိုယ်ဝန်ရှိသွားတော့ ပိုးပိုး ကို လာတွေ့ပြီး သူ့ရည်းစားက ရှောင်နေလို့ ဆိုပြီး ပြဿနာ လာရှာတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သူတို့ ပြတ်သွားတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးဖုန်းနံပါတ်နဲ့ နေရာကို မေးတော့ ပိုးပိုးက ခု ဌာနတစ်ခုမှာ ဝင်လုပ်နေတယ်လို့ ပြောပြီး နေရာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ် ပေးသည်။

သူလဲ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကို ဝမ်းသာသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ပိုးပိုးကို ယူလိုက်ပါလားလို့ ပြောတော့ သူကလဲ မူလိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးကျတော့ သူက နှင်းမြတ်မွန်ကို ကလေးရော မေးတော့ ကလေးက သူ့မိဘတွေနဲ့ ထားတယ်လို့ ပြောသည်။ သူကတော့ တစ်ပတ်တခါ နှစ်ပတ်တခါ ပြန်သည်တဲ့ ရန်ကုန်ကို။

သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပို့ပြီး အပြန်မှာတော့ သူ့စိတ်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်တော့ပေ။ ပိုးပိုးနေတဲ့ အဆောင်ဖက်ကို ဦးတည်လိုက်သည်။ အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်က ဆင်းကာ ပိုးပိုးနဲ့တွေ့ချင်ကြောင်း ပြောတော့ ခေါ်ပေးလေသည်။ သူလဲ စောင့်နေရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ရင်တွေကလဲ အရမ်းခုန်နေသည်။ နောက်မှာ ခြေသံတွေကြားလိုက်ရသည်။

“ ဘယ်သူ ခေါ်တာလဲ အမ”

“ အရှေ့မှာ ဧည့်သည်တယောက်ပဲ စောင့်နေတယ် ညီမလေး”

ခြေသံက သူနဲ့နီးလာတော့ သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့

“ ဟင် ကိုကြီး”

“ ပိုး”

နှစ်ယောက်သား ရပ်ကာ တယောယ်နဲ့ တယောက် ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။ ပိုးပိုးလဲ အရမ်းကို ပျော်သွားသည့်ပုံ။ အိမ်နေရင်း ညဝတ်ဂါဝန် အရှည် ပန်းရောင်လေးနဲ့ ကျောလည်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်က ပိုကယိုလေးနဲ့ လှနေတဲ့ ပိုးပိုးရဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စကားလုံးတွေ ဆွံ့အနေရသည်။ 

ရင်ထဲမှာ ပြောစရာတွေပြည့်ပြီး ပါးစပ်က ထွက်မလာတော့။ တော်တော်လေးကြာမှ ပိုးပိုးဘေးက သူငယ်ချင်းးက

“ ဟဲ့ ပိုးပိုး ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံဦးလေ”

သတိ ဝင်လာကြသည် နှစ်ယောက်သား။ အဲ့ကျမှ ပိုးပိုးလဲ

“ ကိုကြီး ထိုင်ဦးလေ”

သူလဲ ယောင်နနနဲ့ ထိုင်ပြီးမှ

“ ကိုယ် ဘာမှ မစားရသေးဘူး။ တခုခု သွားစားရအောင်လေ ပိုး”

“ အင်း အဲ့ဒါဆို ခဏစောင့်ပေးနော်”

ပြောပြီး ပိုးပိုးလဲ အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။ သူလဲ ကားပေါ်မှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာမှ အင်္ကျီအဝါလတ်ပြတ်နဲ့ ထမိန်အနီပြောင်လေး ဝတ်ကာ ထွက်လာသည်။ မျက်နှာမှာတော့ သနပ်ခါးကို လိမ်းကာ ပါးနှစ်ဖက်မှာ ပါးကွက်ကွက်ထားသည်။

သူ့ကားပေါ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သူလဲ ကားကို မောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်ရင်း

“ အရမ်း သတိရတာပဲ ကိုကြီးရယ် ကိုကြီးကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းပျော်သွားပြီး ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး”

“ ကိုကြီးလဲ တူတူပဲ ပိုးရယ်”

“ ပိုးနေတဲ့ နေရာကို ဘယ်သူ ပြောတာလဲ မမနှင်းမြတ်လား မမအေးမိစံလား”

“ နှင်းမြတ်မွန် ခုနက သူနဲ့ဂျန်းရှင်းမှာ တွေ့တော့ စကားစပ်မိရင်း ကိုကြီးက ပိုးအကြောင်းမေးတော့ ပြောပြရင်း သိလိုက်ရတာ တော်သေးတာပေါ့ ပိုးရယ် ဖူးစာမှန်လို့ ပြန်ဆုံရတာ”

“ အမယ် ဘယ်သူက သူ့ဖူးစာလဲ ဒီတိုင်း မရပါဘူး ပိုးကိုချစ်ခွင့် အရင်ပန်ရမယ် ပြီးရင် ပိုဆီးက အဖြေကို စောင့်ရမယ် ဒါပဲ ဒီတိုင်း ဘယ်သူက လက်ခံမှာလဲကဲ”

“ အာ ပိုးကလဲ အဲ့ဒါဆို ဘယ်လောက် ကြာမှာလဲ”

“ ဟင် အနည်းဆုံးတော့ နှစ်နှစ်ပေါ့ ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးရင် စဉ်းစားဦးမယ်လေ”

“ အာ အဲ့လို့ဆို ကိုကြီး အသက်က ကြီးနေပြီ မရဘူး မရဘူး ခုတခါတည်း လက်ထပ်ခွင့် တောင်းတယ်ကွာ ပိုးကို ကိုကြီး လက်ထပ်ပါရစေကွာ လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်”

“ အာ ဒီတိုင်းကြီးက မမိုက်ပါဘူး နိုင်ငံခြားပြန်ကြီးကလဲ ရိုမန်တစ် မဆန်လိုက်တာ မရဘူး တဆင့်ချင်းပဲ ချစ်ခွင့် အရင်ပန် ဒါပဲ”

“ ပိုးကလဲ ရစ်ပြီ အဲ့လိုဆို ခုတခါတည်း ကားတင်ပြေးလိုက်မှာနော်”

“ ဟာ အဲ့လိုတော့ မလုပ်နဲ့နော်  ကိုကြီးနော ငိုလိုက်မှာ အော်လိုက်မှာ”

“ အော်လေ သတ္တိရှိရင်”

“ ဒီမှာ သမီးကို ကားတင်ပြေးမလို့တဲ့”

တကယ် အော်တာမို့ သူလဲ ကားမှန်ကို အမြန်တင်လိုက်ပြီး

“ ဟာ ဟိတ် တကယ်အော်တယ် ကြည့်စမ်း ကောင်မလေး တော်တော်ဆိုးနေတယ်”

“ ခစ် ခစ် ခစ်”

နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွာ ရီလိုက်ပြီး ပိုးပိုးပုခုံးကို ဖက်လိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ သူ့အပေါ် အလိုက်သင့်မှီချလိုက်သည်။ သူတို့နေ့လည်စာကို စားပြီး စကားပြောနေလိုက်ကြသည်။

ပိုးပိုးက ခု ဟိုတယ်နဲ့ ခရီးမှာ အလုပ်ဝင်နေတာပင်။ ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ရင်း လူကြီးတယောက်နဲ့ ဆက်စပ်မိရင်း သူ့ကို အလုပ် သွင်းပေးတာလို့ ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနဲ့က အပြင်မှာ ရှုပ်ပွေတာကို သူ သိပေမဲ့ နားလည် ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်လို့ ပြောသည်။ သူသွားပြီး နောက်ပိုင်း သိပ်မတွေ့ ဖြစ်ကြတော့လို့ ပြောသည်။

သူ့ကောင်လေးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေလှမ်းပျက်လာသည်ကို သူသိပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောပေမယ့် သူခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ကောင်မလေး တယောက်က ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး သူ့ကို ပြဿနာ လာရှာမှ သူအကြီးအကျယ် ပေါက်ကွဲသွားတာလို့ ပြောသည်။ 

အဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ရည်းစားနဲ့ သူ့ရည်းစား မိဘတွေနဲ့ရော သူ့မိဘတွေရောရှေ့မှာတင် မေးကာ သူတို့ စေ့စပ်တာကို ဖျက်လိုက်တာလို့ ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားကတော့ တောင်းပန်ပေမယ့် သူကတော့ လက်မခံတော့။

ခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ယူကာ ကလေးတယောက် ရနေပြီလို့ ပြောသည်။ သူလဲ အဲ့နောက်ပိုင်း ကုမ္ပဏီက ထွက်ကာ ခုဒီမှာ စာမေးပွဲဝင်ဖြေရင်း နေပြည်တော်သို့ ပြောင်းလာတာဟု ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စကားကတော့ ပြောမကုန်နိုင်တော့ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက် ရုံးဖွင့်ရက်ဆို ညတိုင်းနီးပါး တွေ့သလို ရုံးပိတ်ရက်ဆို နှစ်ယောက်သားလျှောက်လည်ကြသည်။ ပိုးပိုးကို ကြိုက်တဲ့ သူတွေကလဲ များလှသည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့လိုပင်။ မတွေ့တဲ့အချိန်ဆို ဖုန်းနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာလဲတွေ့ကြသည်။ 

ခုမှ တကယ့် ချစ်သူ ဖြစ်ရသည်ကိုး။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို နှင်းမြတ်မွန်တို့ အေးမိစံတို့ လင်မယားတွေကို ပြောပြတော့ ဝမ်းသာနေကြသည်။ သဘောတူကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးနဲ့ တိုင်ပင်ကာ အိမ်တွေကို ဖွင့်ပြောရအောင်လို့ ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ ခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ သူလဲ သူ့မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောသလို ပိုးပိုးကလဲပြောသည်။ သူ သူ့ဆရာကိုလဲ အသိပေးတော့ သူ့ဆရာကလဲ သဘောကျသည်။

သူတို့ယူရင် အခန်းပေးမှာလား မေးတော့ ယူရင်ရမယ် လို့ ပြောသည်။ နှစ်ဖက် မိဘတွေလဲ သိသွားပြီမို့ ပိုးပိုးမိဘတွေနဲ့ သူအရင်တွေ့တော့ အိုကေသလို ပိုးပိုးကလဲ သူ့မိဘတွေနဲ့ အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့် နားဖောက် တောင်းရမ်းကာ လက်ထပ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြသည်။ သူလဲ အခန်းရတော့ နှစ်ယောက်သား အခန်းကို စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ကာ ခန်းဝင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ဝယ်ပြီး ထည့်သည်။ နှစ်ယောက်သား ပျော်နေကြသည်။

~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်လောက် အကြာမှာတော့ ပိုးပိုးမှာ သူ့ ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရပြီ။ လက်ထပ်တဲ့ အချိန်ကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့အကြိုက် လုပ်ပေးတက်သလို သူကလဲ ပိုးပိုးစိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်ထောင်ရေးကို တည်ဆောက် နိုင်ခဲ့ကြသည်။

သူချစ်ကိုယ်ချစ်မို့လဲ သံယောဇဉ်က ပိုပြီးခိုင်သည်။ ပိုးပိုး ကိုယ်ဝန်ရတော့ ပိုးပိုးနဲ့ အတူမနေရတော့။ ပိုးပိုးကမပေးတော့ပေ။ တိရိစ္ဆာန်တွေတောင် ကိုယ်ဝန်ရရင် အတူမနေဘူးဆိုပြီး တကယ့်ကို မပေး။ သူကလဲ ချစ်တာမို့ ဘာမှမပြောပေ။ ရီလဲ ရီရသည်။ ပိုးပိုးက နေနိုင်သည်။ သူလဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ဘယ်သူနဲ့မှ မရှုပ်တော့။ ပိုးပိုးက ဘာမှမပြောပေမယ့် သူဆင်ခြင်သည်။ ချစ်တာကိုး။

ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဘဝလေးထဲကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးလေးတစ်ဦး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပိုးပိုးက သမီးရလာမှ ပိုပြီး လှလာသလို့ ကိုယ်ရေလဲ စစ်သွားကာ အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ သူ့အပေါ်လဲ အရင်ကထက်ကို ပိုချွဲလာသည်။ သူလဲ ရုံးနဲ့ အိမ် သမီးနဲ့ မိန်းမကြားထဲမှာပဲ သံသရာလည်နေရတော့သည်။

သူ ဘေးနားမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမနဲ့ သမီးကို ငေးကြည့်နေရင်း အတိတ်က အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံတို့ကို သတိရသွားသည်။ သူတို့နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့် လိုင်းပေါ်မှာ တွေ့တိုင်းတော့ အရိပ်အမြွတ် ပြောတက်ကြသည်။ သူ သူမတို့တွေနဲ့ တဒင်္ဂ စိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ တွေ့ကြုံခဲ့ရပေမယ့် ပိုးပိုးနဲ့ကြတော့ တဒင်္ဂ ကနေ ထာဝရဖြစ်သွားကာ သမီးတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီ။

ဒီသမီးနဲ့ ဒီဇနီးက သူ့ဘဝ အတွက် နံပါတ်တစ် အရေးကြီးဆုံး ဆိုတာ သူဟာသူပဲ သိသလို ချစ်ဇနီးလေးကလဲ သိတာမို့ ပိုပြီး သာယာကြည်နူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးလေးကို အမြဲတည်ဆောက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ချစ်ရတဲ့သမီးကို အသာလေး နမ်းပြီး ချစ်ဇနီးပါးလေးကို ငုံကာ နမ်းလိုက်ရင်း စောင်ခြုံပေးလိုက်ကာ နောက် နေ့သစ်တွေ အတွက် ရင်ဆိုင်နိုင်ရန် မျက်လုံးကို မှိတ်ကာ အိပ်စက်လိုက်လေတော့သည်။

The End

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။