ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

အဲဒီနှစ် သင်္ကြန်ကို မိုးညှင်းမှာဘဲ ဆင်နွှဲလိုက်ပါတယ်၊ တကယ်တော့ လုပ်ငန်းက မတ်လ ဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာ ပြီးရမှာပါ၊ ဆောက်လုပ်ရေးထုံးစံ မတ်လဘတ်ဂျက် ပိတ်မှာအပြီးပြ ငွေထုတ်ထားပြီး လုပ်ငန်းကိုတော့ ဧပြီ၊မေအထိ လုပ်ကြတာပါ၊ မိုးရွာမှနားကြတာ၊ သင်္ကြန်ရက်တွေ ကားထွက်လို့ ရတာမဟုတ်ပါ၊ ရေပက်တဲ့ လူတွေ၊ မူးရူးနေတဲ့လူတွေ၊ အလေနတ်တော ဟေးလားဝါးလား လုပ်ကြတဲ့ လူတွေနဲ မတော်တဆမှုဖြစ်နိုင်လို့နားတာ။

၃/၄ ရက်လောက်လေး နားတာမို့ မောင်မောင်တို့ မြစ်ကြီးနား ပြန်မနေတော့၊ မိုးညှင်းမှာဘဲ နေလိုက်တာ၊ ဧပြီလကုန် မေလဆန်းကျမှ လုပ်ငန်းအပြီးသတ်ပြီး မြစ်ကြီးနားပြန်လာရတာ၊ မိုးတွင်း အလုပ်နားတယ် ဆိုပေမဲ့ လုံးလုံးနားတာတော့ မဟုတ်ပါ၊ မြို့ပေါ်လုပ်ငန်းလေး ကျိုးတိုးကျဲတဲလုပ်နေရတာပါ၊ထုကြီးထည်ကြီးနဲ့သာ မဟုတ်တာ၊ အလုပ်မရှိတဲ့အခါ ကားပြင်ကြပေါ့။

" မင်းကလဲကွယ်၊ နေနိုင်လိုက်တာ၊ သင်္ကြန်ရက်လေးတောင် ပြန်လာတာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်း တူ တူမတွေကဖြင့် မျှော်လို့"  

ပြန်ရောက်တာနဲ့ မရီးက အပြစ်တင်တယ်၊ မရီး ပြောမယ်ဆိုလဲ ပြောစရာ၊ မိုးကုန် နိုဝင်ဘာလကတဲက သွားလိုက်တာ မေလအထိ (၆) လကြာတယ်၊ မြစ်ကြီးနား၊ မိုးညှင်း မိုင်(၁၀၀)ဘဲဝေးတာ၊ တခေါက်တလေတောင် ပြန်မလာဖြစ်ဘူး၊ ကားတွေကို စိတ်မချတာပါသလို မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် ဖီဖီကို မေ့လို့ မရနိုင်သေးလို့ပါ။

" ပြန်မလို့ဘဲ အမရေ၊ ဟိုမှာ တခြားကားအဖွဲ့တွေလဲ အများကြီးဆိုတော့၊ ပစ္စည်းပျောက်နိုင်လို့ နေလိုက်တာ"

မောင်မောင် ရောက်ရောက်ချင်း "ဦးရေး ရေး" လို့ အော်ခေါ်ပြီး သူ့ဆီ ပြေးလာနေတဲ့ တူအငယ်ဆုံးကောင်ကို ဆီးပွေ့ရင်း ပြန်ပြောတာ၊ အငယ်ဆုံးတူလေးက အခုမှ(၄)နှစ်သာသာ ရှိသေးတာ၊ သူ့ဦးလေးရဲ့ အသဲကျော်၊(ဦးရေး ရေး)ဆိုတာ (ဦးလေး လေး)ခေါ်တာ မပီလို့၊ အကိုကြီးက မန္တလေး ဆင်းနေလို့ မရှိ၊ တူမလေးတွေက သိတတ်နေပြီမို့ အနားသာ မကပ်တာ၊ သူတို့ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို အိမ်လေးထဲ ဝိုင်းသယ်ပေးကြတယ်။

အရင် မောင်မောင် ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ အိမ်အတွက် ပူစရာမလို၊ အခု မောင်မောင် မရှိတဲ့အခါ မရီး တစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့ အဖော်မရှိလို့ မဖြစ်တာနဲ့ ဗန်းမော်ဘက်က သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲ အသက် (၄၀)လောက် မိန်းမကြီးတစ်ယောက် ခေါ်ထားရတယ်၊ ရောက်တဲ့ရက်ကတော့ ခရီးပန်းလာလို့ဘယ်မှမထွက်ဘဲ အိမ်မှာဘဲနေတာ၊ တူတော်မောင်က သူ့ဦးလေး အိမ်လေးက မပြန်တော့၊ ညနေစောင်းတဲ့အချိန်မှ သူ့အမေ ရောက်လာပြီး

" သား၊ ထမင်းစားမယ်၊ လာခဲ့တော့၊ဦးလေး နားပေစေ"  လို့ ပြောပြီးလာခေါ်တာ၊

" စားရေးဘူး၊ ဦးရေး ရေးနဲ့တူ စားမှာ" 

တူတော်မောင် သူ့အမေခေါ်ရာ မလိုက်ဘဲ ပေကပ်နေတာ။

" ကဲ၊ ဦးလေး လေး ရေ၊ မင်းတူတော်မောင်ကတော့ အကဲပိုနေပြီ၊ ပြီးမှသာ ခေါ်ခဲ့ပေတော့" 

မရီး သူ့မတ်ကို ပြောပြီးပြန်သွားတာ၊

" ကျွန်တော်ပါ တခါထဲ စားလိုက်ပါ့မယ် အမရာ၊ တော်ကြာ ဒီကောင် အိပ်သွားလိမ့်မယ်" 

မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ကောက်ချီပြီး မရီးနောက်က လိုက်သွားပါတယ်၊ ထမင်းစားပွဲမှာ မရီးတို့သားအမိတွေနဲ့ အတူတူ စားလိုက်ရတယ်၊ အရင်ကတော့ မောင်မောင် မရီးနဲ့အတူ ထမင်းတခါမှမစားဖူးပါ၊ကိုယ့်ဖာသာ မီးဖိုထဲမှာဘဲ ခူးခပ်ပုံစားတတ်တာပါ။

" ဦးရေး ရေး၊ပြင်သွားသားလိုက်" 

ထမင်းစားရင်း တူမောင်က သူ့ဦးလေးအပြင်ထွက်ရင် လိုက်မယ်ပေါ့၊

" အေး၊ နောက်နေ့မှ သွားမှာ၊ ထမင်းစား၊ မစားရင် မခေါ်ဘူးနော်၊ စားမှခေါ်မှာ" 

မောင်မောင်ပြောမှ တူမောင် စကားမပြောဘဲ စားတော့တာ၊

" ဦးလေး၊ သမီးလဲ လိုက်မှာနော်" 

နို့ညှာမ(၇)နှစ်က ပြောပြန်ရော၊

" အေး၊အေး၊ ခေါ်မယ်၊တူတွေ တူမတွေ တယောက်တလှဲ့ခေါ်မယ်၊ ကဲ ကဲ၊စားကြ၊စားကြ" 

မောင်မောင် သူ့တူ တူမတွေနဲ့အလိုက်သင့် ပြောဆိုနေတာကို မရီးနားထောင်နေတာ၊ ပြီးမှ

" တူ တူမတွေတင် မဟုတ်ဘူးနော်၊ အမကိုလဲ ဘုရားကေျာင်းပို့ပေးဦး၊ မင်းမရှိတဲ့အခါ ကယ်ရီနဲ့ သွားနေရတာ"

" ဟုတ်ကဲ့ အမ၊ အော်၊ ဒီနေ့စနေဘဲ၊ မနက်ဖန် ပို့ပေးရမှာဘဲ" 

မရီး ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်တယ်။

~~~~~~~~~~~~

နောက်ရက် မနက်မှာ မောင်မောင် မရီးကို ဘုရားကျောင်း ပို့ပေးရတယ်၊ ဟိုတခါ မရီးကို ပို့ရတုန်းကတော့ မရီးက ခါးကို ဖက်စီးလို့ တမျိုးဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ဒီတခါမှာတော့ သူနဲ့မရီး အကြားမှာ တူမောင် ပါလာတယ်၊ တူမောင်က သူ့ဦးလေးခါးကို အသားကုန်ဖက်ထားတာ၊

" ဖြေးဖြေးစီးနော်၊ ကိုင်စရာမရှိဘူး" 

မရီးက ပြောတာ၊ အရင်က မောင်မောင့်ခါးဖက်စီးခဲ့တာကိုး။

" ကျွန်တော့်ပခုံး ကိုင်စီးလေ အမ" 

မောင်မောင်ပြောမှ မရီး သူ့ပခုံးကို လက်နဲ့ ကိုင်စီးတယ်၊ အရင်လိုဘဲ၊ မရီးကို ဘုရားကျောင်းမှ ချပေးခဲ့ပြီးမောင်မောင် လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက် လှဲ့တယ်။

" ဦးရေး ရေး၊ ဝက်သားပေါင်း စားမယ်" 

တူမောင် ပူဆာတာနဲ့ ဘုရားကျောင်းနားက လက္ဘရည်ဆိုင်မှာ မထိုင်ဘဲ ဝက်သားပေါင်းကောင်းတဲ့ ဈေးနားက တရုတ် လက္ဘရည်ဆိုင်ကို သွားလိုက်တယ်၊ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ မတွေ့ချင်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတာ ဖီဖီတို့လင်မယား၊ ကလေးတောင် ရနေပြီ၊

" ဟား၊ ဦးဝင်းမြင့်တို့ပါလား၊ နေကောင်းတယ်နော်၊ ကလေးတောင် အတော်ကြီးပြီဘဲ၊" 

မထူးဘူးလေ၊ တွေ့နေမှတော့ နုတ်မဆက်ဘဲ နေပြန်ရင် အရှုံးပေးရာကျတယ်၊ ပြီး တကယ်တမ်းပြောရရင်လဲ ကိုယ်က ယောင်္ကျား၊ မနစ်နာဘူး၊

" အော်၊ အေးဗျ၊ ကိုမောင်မောင်၊ မတွေ့တာကြာပြီနော်" 

ဖီဖီ ယောင်္ကျား မျက်နှာ ပျက်သွားပေမဲ့ အလိုက်သင့် ပြန်နုတ်ဆက်ပါတယ်၊ သူ့မိန်းမနဲ့ မောင်မောင်တို့ဇာတ်လမ်းကို ဦးဝင်းမြင့်သိပါတယ်၊ ဖီဖီကတော့ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး ဘာစကားမှမပြောပါ။

" မတွေ့ဆို ကားအလုပ်နဲ့ ရှောက်သွားနေရတာဗျာ၊ ဘွဲ့ရအလုပ်မရှိမို့ မိန်းမယူဖို့ ငွေစုနေရတာ"  

မောင်မောင် သူ့ကို တမင်ရိပြောမှန်း ဖီဖီသိပါတယ်၊ ရည်းစားဦးကို စကားပြောချင်ပေမဲ့ ယောက်ကျားရှေ့မှာမို့ သိက္ခာထိန်းထားရတယ်။

" အကိုကြီး၊ ဆိုင်ဖွင့်နောက်ကျနေပြီ၊ သွားကြရအောင်" 

မောင်မောင်ရှေ့ ကြာကြ ာမနေချင်တာနဲ့ ဖီဖီ ထရပ်ပြီး ပြောလိုက်တာ၊

" အော်၊အေး အေး၊ ကဲ ကိုမောင်မောင်ရေ၊ ဆိုင်ဖွင့်ရဦးမှာမို့၊ သွားလိုက်ဦးမယ်"

" ဟုတ်ကဲပါ ခင်ဗျ" 

မောင်မောင် အပြုံးမပျက် ပြန်နုတ်ဆက်၊ ဖီဖီကတော့ မောင်မောင့်ကို စကားတခွန်းမဆို၊ ထွက်သွားလေရဲ့၊ယောင်္ကျားရပြီးမှ ဖီဖီ တော်တော် ပိန်ကျသွားတယ်၊ မောင်မောင် ခေါင်းယမ်းပြီး အတွေးလွန်နေတာ။

" ဦးရေး ရေး၊ ဝက်သားပေါင်း" 

တူမောင်ရဲ့ အသံကြားမှ မောင်မောင် သတိတရား ပြန်ရလာတာ၊ လက္ဘရည်ဆိုင်ကနေ ဘုရားကျောင်း မရီးကို ပြန်ကြို ပြီး ဈေးထဲ ခဏဝင်ပါတယ်၊ အမကြီးနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာလို့ပါ၊ မရီးကလဲ

" မင်းတင် မဟုတ်ပါဘူးဟယ်၊ ငါလဲ ယောင်းမနဲ့ မတွေ့ရတာကြာပါပြီ၊ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဈေးလဲမရောက်ဖြစ်ပါဘူး" 

မရီးပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်၊ မရီးက ဟင်းချက်စရာကို ရပ်ကွက်နဲ့ နီးတဲ့ ဈေးလေးမှာတင် ဝယ်တာပါ၊ မြို့မဈေးကြီးဘက် ရောက်ခဲပါတယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာပြီဖြစ်ပေမဲ့ အမကြီးတို့မှာ ကလေးမရပါ၊

" ဟော၊ ငါ့သမက်ကြီးပါလား၊ ပျောက်ချက်သားကောင်းတာ တော်၊ အိမ်လာလယ်ဦး" 

တွေ့ တွေ့ချင်း ဆိုင်ချင်းကပ်ရက် ဒေါ်မီးကွေကြီး အားရဝမ်းသာ နုတ်ဆက်တာပါ၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးက အရင်ပုံစံ၊ ၀၀ဖြိုးဖြိုး၊ တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊ နို့ထွားထွား၊ ဖင်ကားကားနဲ့၊

" မင်းယောက္ခမက တမေးထဲ မေးနေတာ၊ သမီးနဲ့ပေးစားချင်လှပြီ" 

အမကြီးက ဝင်နောက်နေတာ၊ မရီးက အမကြီးစကားကြားလို့ ပြုံးနေတာ၊

" မာလာရော၊ နေကောင်းလား၊ အခု အိမ်မှာဘဲလား" 

မောင်မောင့် အမေးကို ဒေါ်မီးကွေက

" အိမ်မှာက သွားလိုက် ပြန်လိုက်ဘဲ မောင်မောင်ရေ၊ မင်းနှမက သူ့သူငယ်ချင်း ဆိုင်မှာဘဲ အနေများတယ်၊အဲဒီမှာဘဲ အိပ်တယ်"

" နောက်မှ မာလာကို ဆိုင်သွားတွေ့လိုက်ပါ့မယ်၊"

" တွေ့ဖြစ်အောင် သွားတွေ့နော်၊ မာလာက အခု အရမ်းကို ချောနေလှနေတာ၊ ကြိုက်တဲ့လူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလယ်လို့၊ ငါကပြောထားရတာ၊ ညီးနော် ငါက ယောင်းမတော်မယ်လို့၊ အစောကြီးကတဲက ပြောထားတာ၊ ညီးအမေကလဲ သဘောတူတယ်လို့" 

အမကြီးက ဝင်ပြောတာ၊

" ယောင်းမကလဲ၊ ကာယကံရှင်တွေ ဘာပြောလဲ၊ မေးပါဦးတော့၊ ဟိုက ကြိုက်/မကြိုက်" 

မရီးစကား အဆုံးမှာ ဒေါ်မီးကွေက

" မကော့ရေ၊ သမီး ကြိုက်/မကြိုက်တော့ မသိဘူး၊အမေကတော့ ကြိုက်တယ်ဟေ့" 

ဒေါ်မီးကွေ ပြောစကားကို တခြား လူတွေက ရယ်စရာအဖြစ် ရယ်မောလိုက်ကြပေမဲ့ မောင်မောင်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေ စိတ်ထဲရှိတာ အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်တာမှန်း သိနေတယ်၊

" ငါ့မောင်၊ ဒေါ်မီးကွေသမီးကို သဘောကျလား၊ သဘောကျရင်မင်းအကို ကိုပြောပြီး နားဖောက်ထားရအောင်" 

အပြန်မှာ မရီးက ပြောလို့

" နေပါဦး အမရယ်၊ ကောင်မလေးသဘောလဲ မသိသေးပါဘူး၊ ပြီး ကျွန်တော်လဲ နောက်(၃)နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ရေး စဉ်းစားမှာပါ"

နောက်တရက် နေ့လယ်ခင်း၊ ဖတ်စရာမရှိတာနဲ့ စာအုပ်ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်၊ တူမောင် လိုက်မယ်ပြောနေသေးတာ၊

" နေပူတယ်ကွ၊ မင်းကို မနေ့ကခေါ်ပြီးပြီဘဲ၊ နောက်မှလိုက်"

ပြောပြီး ထားခဲ့ရတာ၊ မိုးညှင်းမှာနေခဲ့ရတဲ့(၆)လက ဟုတ်တိပတ်တိ စာမဖတ်ခဲ့ရပါ၊ စာအုပ်ဆိုင်က စာအုပ်ဝယ်ပြီး၊ (မထူးပါဘူး၊ အပြင်ထွက်လာတုန်းလေး မာလာကို သွားတွေ့ပါဦးမယ်-စိတ်ကူးပြီး) ဆိုင်ကယ်ကို မာလာတို့ ဆိုင်စီးသွားတယ်။

မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ အလှပြင်ဆိုင် ဖွင့်ထားတာ၊ အလှပြင်ဆိုင်တင်မက အလှကုန်ပစ္စည်း၊ မိန်းကလေးကြို က်ဖန်စီ လက်ဝတ်ရတနာပစ္စည်းတွေကိုပါ ရောင်းတာ၊ ဆိုင်က သီးခြားမဟုတ်ဘဲ လူနေအိမ်တစ်အိမ်ရဲ့ အောက်ထပ်အခန်းကို ငှားဖွင့်ထားတာ၊ မာလာနဲ့သူငယ်ချင်းမတို့က ဆိုင်မှာဘဲညအိပ်ကြတာ၊၊ ဆိုင်ရှေ့ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ထိုးရပ်လိုက်တာနဲ့ မာလာ့သူငယ်ချင်းမ ဆိုင်နောက်ဘက်ကို သုတ်ကနဲဝင်သွားတယ်၊ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ကို ဒေါက်ထောက်ရပ်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့

" ဟေး၊ ကိုကိုမောင်၊ ပြန်လာပြီလား" 

မာလာ ဆိုင်နောက်ဘက်က ထွက်လာပြီး မောင်မောင်ကို ဝမ်းသာအားရ နုတ်ဆက်တာ၊ စောစောက မာလာသူငယ်ချင်းက မောင်မောင်ကို မြင်တာနဲ့ မာလာကို သွားပြောတာလေ၊

" ပြန်လာရအောင် ကိုက ဘယ်သွားလို့လဲ၊" 

မောင်မောင်က မာလာကို သက်သက်စတာပါ၊

" ကိုကိုမောင်နော်၊ မာလာကို အကြောင် လာရိုက်မနေနဲ့၊ ကိုကိုမောင် မိုးညှင်းသွားနေတာ သိတယ်" 

မာလာက မောင်မောင် ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ ဖွဖွထုရင်းပြောတာ၊ နုတ်ခမ်းကိုလဲ စူထားသေးရဲ့၊

" မာလာကို စတာပါ၊ ကို မိုးညှင်းသွားနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူပြောလဲ" 

မာလာရဲ့ လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း မေးတာ၊

" ဘယ်သူ ပြောမှာလဲ၊ မငြိမ်းပေါ့၊ ကိုကိုမောင်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်လို့ ပြောတာ"  

မောင်မောင် မာလာလက်လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး

" ကို့ကိုလဲ မငြိမ်းကပြောသွားတာ၊ မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့ တွေ့ဖြစ်အောင် သွားတွေ့လိုက်တဲ့"

" ဘာပြုလို့တဲ့လဲ" 

မာလာအမေးကို မောင်မောင် ခဏ စဉ်းစားပြီးမှ

" မညိမ်းပြောတာ၊ မာလာက အခု တအားကို ချောနေ လှနေတာတဲ့" 

မောင်မောင့်စကားလဲ ဆုံးရော၊ မာလာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့

" ကြည့်၊ ကိုကိုမောင်က၊ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး" 

မာလာရဲ့ ချစ်စဘွယ် မျက်စောင်းဒဏ်ကို မောင်မောင် ခံလိုက်ရပါတယ်၊ ဒိနောက်မှာ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောကြတာ၊ မာလာ့သူငယ်ချင်းမက အလိုက်တသိ သူ့ဖာသာ နောက်ဖေးဘက်မှာ သွားနေပါတယ်၊ အမကြီးနဲ့ မညိမ်းပြောမယ်ဆို ပြောစရာပါ၊ မာလာက အရင်ကနဲ့ တခြားစီပါဘဲ၊ အပျိုဖြစ်လာတာနဲ့ ရုပ်က ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ မောင်မောင်တောင် တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်သွားတာ။

ဒေါ်မီးကွေကသာ ကပြား၊ မာလာ အဖေက တရုတ်အစစ်ကြီး၊ မာလာက တရုတ်သွေး လေးပုံသုံးပုံ ပါလိုလား မသိဘူး၊ အသားက ဖြူဝင်းနေတာပါ၊ အရင်အပျိုပေါက်(၁၆)နှစ်တုန်းက အရပ်မြင့်ပြီး ကိုယ်လုံးမထွက်သေးလို့ ပိန်တယ်လို့ ထင်ရတာ၊ အခုအသက်(၂၀)မှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်က အပြစ်ပြောစရာ မရှိလောက်အောင်ကို ပြေပြစ်နေတာ၊ မို့သောရင်၊ကျဉ်သောခါး၊ ကားသောတင်၊ ရှေးခေတ်စာအရပြောရရင် ခါးသေးရင်ချီ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ တင်ပါးဆုံ ဆိုသလိုပါ။

" ကိုကိုမောင်၊ စကားမပြောဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ" 

မောင်မောင် သူ့တကိုယ်လုံးကို စကားမပြောဘဲ သိမ်းကျုံးကြည့်နေလို့ မာလာနေရ ခက်ပြီးမေးလိုက်တာ၊

" ပြောမှာပေါ့ မာလာရယ်၊ကို စဉ်းစားနေတာ၊ မာလာနဲ့ မတွေ့တာလဲ(၂)နှစ်ရှိပြီ၊(၂)နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကာလက လူတစ်ယောက်ကို အများကြီး ပြောင်းလဲသွားနိုင်တာ၊ တခြားမကြည့်နဲ့လေ ၊ (၂)နှစ်အတွင်း အရင်မာလာနဲ့အခုမာလာ ယှဉ်ကြည့်၊ တအားကို လှလာတာ"

" ကိုကိုမောင်နော်၊ တခြားပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလား၊ ဒါဘဲ ပြော ပြောနေတာ" 

သူ့ကိုလှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ်နေတာပါ၊

" ရှိပါတယ်၊ အရင် ကို သိထားသလောက် မာလာ ရည်းစားမရှိဘူး၊ အခု(၂)နှစ်ကြာပြီဆိုတော့၊ ရည်းစား ရှိ/မရှိ မပြောတတ်တော့ဘူး "

" ရည်းစားလား၊ ရှိပြိပေါ့ ကိုကိုမောင်ရယ်" 

မာလာ ပြုံးစိစိပြောတာ၊ မောင်မောင် ရင်ခုန်သွား၊ 

" အေးလေ၊သူလဲ ငယ်တော့တာမှမဟုတ်ဘဲ"

ဘာရယ်မဟုတ် တဒင်္ဂအချိန်လေး မောင်မောင် ငြိမ်သက်သွားတာ၊

" ရည်းစားနံမည်ရော သိချင်သေးလား ကိုကိုမောင်" 

မောင်မောင် စကားမပြောနိုင် ငြိမ်နေလို့ မာလာက မေးတာ၊

" တော်..တော်ပါပြီ၊မသိချင်ပါဘူး"  

ကပြာကရာပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မောင်မောင့်စကားကြောင့် မာလာ ပိုပြီး ရယ်ချင်လာတယ်၊ ဒါကြောင့်

" မသိချင်လဲ ပြောရမှာဘဲ၊ မာလာရည်းစားနံမည်က  ကိုကိုမောင် တဲ့"

" ဟင်-ဟင်-ဘာ-ဘာ ပြောတယ် မာလာ၊" 

မာလာစကားကြောင့် မောင်မောင် အာမေဍိတ်ဖြစ်သွားရတာပါ၊

" ကိုကိုမောင်ရယ်၊ ထပ်ကြားချင်သေးတာလား၊ မာလာကို ရည်းစားရှိလား မေးတာ ဘာရည်ရွယ်ပြီး မေးတယ်ဆိုတာ သိပြီးသား၊ အင်တာနက်ခေတ် မိန်းကလေးတွေ ကိုကိုမောင်ရဲ့၊ ဒါကြောင့် ကိုကိုမောင် ရည်းစားစကားပြောတာကို စောင့်နေရမှာမို့ တခါထဲ ပြောလိုက်တာ"

" ကိုတော့ မာလာကို ဆလံပေးပါတယ်ကွာ၊ တကယ်ပါဘဲ" 

မောင်မောင် မာလာကို အဟုတ် လက်ဖျားခါသွားတာ၊

" ကိုကိုမောင်ရယ်၊ မာလာကို (ဒီကောင်မလေး အတော်ရဲတာဘဲ၊ မိန်းမတန်မဲ့ ရည်းစားစကား စပြောတယ်လို့လဲ အထင်မသေးပါနဲ့၊ မာလာအပျို ပေါက်ကလေးဘဝနဲ့ ကိုကိုမောင့်ကို စတွေ့ကတဲက ချစ်နေတာပါ၊ဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ စိတ်ထဲကဘဲ ကြိတ်ချစ်နေရတာလေ၊ မညိမ်းမိုးညှင်းကအပြန်မှာပြောတာ၊ကိုကိုမောင်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်၊ မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာကိုလာတွေ့ပြီး ရည်းစားစကားပြောလိမ့်မယ်၊ စောင့်နေတဲ့လေ၊) မနေ့ကအမေကပြောတာ၊ ကိုကိုမောင်ပြန်ရောက်နေပြီးတဲ့၊မာလာ ကိုကိုမောင်ကို မျှော်နေတာ၊ ကိုကိုမောင်ရောက်လာပြီး ရည်းစားစကားပြောရင် ဘယ်လိုဖြေရမလဲလို့ တွေးနေတာ၊ ကိုကိုမောင်က ချစ်တယ်မပြောဘဲ ရည်းစားရှိလားမေးလို့  မိန်းကလေးက အရင်စပြောတာ"

ယုံချင်မှယုံ၊ မောင်မောင်နဲ့ မာလာ သမီးရည်းစား ဖြစ်သွားကြတာက မြန်တယ်၊ မာလာက ပြတ်တယ်၊ ချစ်သူဖြစ်ကြတာကို သူ့သူငယ်ချင်းကို ချက်ချင်းဖွင့်ပြောတယ်၊ အမေနဲ့ ယောင်းမကို  ပြောပြတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေနဲ့ မညိမ်းတို့ကတော့ မောင်မောင်နဲ့ သဘောတူပြီးသားပါ၊ မောင်မောင်ကသာ မာလာ ငယ်စဉ်က ဖီဖီနဲ့ဇာတ်လမ်း ရှုတ်ခဲ့တာ၊ အခု သမီးရည်းစားဖြစ်ကြတော့ မောင်မောင့် အသက်(၂၂)၊ မာလာက(၂၀)၊နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆို ပြုလို့ရတဲ့အရွယ်ပေမဲ့ စီးပွါးရေးက အိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ဖို့ ဘာမှမယ်မယ်ရရ မရှိသေးဘူး။

မောင်မောင် အနေနဲ့ကလဲ အကိုကြီးကို မှီခိုနေရသေးတာ၊ မာလာကလဲ အလှပြင်ဆိုင် ဖွင့်ထားတယ်သာ ဆိုတယ်၊ နှစ်ဦးတွဲ ဖွင့်ထားရတဲ့ အပြင် ဝင်ငွေက သိပ်ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး၊ လက်ထပ်ပြီးကြရင်လဲ နေစရာလိုသေးတယ်၊ အကိုကြီးခြံကြီးက ကျယ်တယ်ဆိုပေမဲ့ မိန်းမရပြီးမှတော့ ခိုကပ်မနေချင်၊ မာလာ အမေအိမ်မှာ နေဖို့ မောင်မောင် ပိုကြောက်သေးတယ်၊ ယောက္ခမကြီးနဲ့က အကြောင်းမဟုတ်၊ မညိမ်းနဲ့တအိမ်ထဲနေလို့ကတော့ တနေ့မဟုတ် တနေ့၊မညိမ်းကိုရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်၊ မာလာသိသွားရင် မလွယ်ဘူး။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သမီးရည်းစားဘဝက ပျော်စရာပါ၊ မိုးတွင်းကာလမှာ ကားလုပ်ငန်းနားထားလို့ မောင်မောင်က အားနေတာလေ၊ မာလာရဲ့ဆိုင်မှာ အချိန်ဖြု န်းတာများတယ်၊ မာလာ့ သူငယ်ချင်းကလဲ အလိုက်တသိ ရှောင်ပေးတာပါ၊ မိုးတွင်း အကိုကြီးပါ အိမ်မှာအနေများလို့ မရီးဘုရားကျောင်း သွားတာလဲ လိုက်ပို့စရာမလိုဘူးလေ။

မာလာက တကဲ့ အစိမ်းသက်သက်၊ မောင်မောင်က ရည်းစားဦး၊ ဒါပေမဲ့ တတ်လွယ်တယ်၊ မောင်မောင်သင်ပေးသမျှ၊ ခိုင်းတာ ဟူသရွှေ့မငြင်းဘူး၊ မောင်မောင် အစပိုင်းမှာ လက်ထပ်ယူမဲ့ မိန်ကလေးမို့ အပေါ်ယံ အပရိကလောက်ဘဲ ကိုင်တွယ်ပြီး၊ အဆုံးစွန်ထိ မလုပ်ဘဲ ထိန်းပါသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နေ့တဓူ၀ နှစ်ယောက်ထဲ မမြင်ကွယ်ရာမှာ တွေ့ဖန်များတော့၊ပြီး သူကိုယ်တိုင်က(စားဘူးတဲ့အစာကို ကြာကြာ အငတ်မခံနိုင် ဆိုတာလို) ရည်းစားသက်တမ်း(၂)လလောက်မှာ အဆင့်ကျော်သွားတာပါဘဲ။

ရည်းစားဖြစ်ပြီးကြတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ် ချစ်ခင်ကြည်စယ်နေကြတာပါ၊ ဆိုင်မှာ မာလာသူငယ်ချင်းမကို အားနာလို့ သူရှိတဲ့အချိန်လေးဘဲ ဆင်ခြင်နေကြတာ၊ သူငယ်ချင်းမ တခါတလေ သူ့အိမ်ခေတ္တခဏပြန်နေချိန်မှာ၊ ဆိုင်မှာကလဲ ဧည့်မရှိတဲ့အချိန်ဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်က ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုသလို ပူးကပ် ဖက်ယမ်း နမ်းရှုပ်နေကြတာ။

နှစ်ယောက်သား နုတ်ခမ်ချင်း တေ့စုတ်ပြီး တယောက်ပါးစပ် တယောက် လျှာထိုးသွင်းကြတာ၊ မောင်မောင့် ရင်ခွင်ထဲ ကျောပေးထိုင်နေတဲ့မာလာ ဘော်လီ ဂျိတ်ကိုဖြုတ်၊အင်္ကျီအောက်လက်ရှိုပြီးနို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ချေမွတဲ့အခါမျိုးမှာ မာလာပြောတတ်တာက

" ကိုကိုကိုင်တာနဲ့ဘဲ မာလာနို့တွေ ပျော့ကုန်ပြီ၊ မလှတော့ဘူး" 

အရင် ကိုကိုမောင်ခေါ်ရာက ရည်းစားဖြစ်ပြီးတဲ့အခါ မာလာက ကိုကို လို့ပြောင်းခေါ်တာ၊

" ကိုင်တာနဲ့တော့ ဒီလောက်ကြီးမပျော့ပါဘူးကွာ၊ ကလေးမွေးလို့ နို့တိုက်တဲ့အခါကျမှ နို့ကပျော့ပြီးတွဲလာတာပါ"

" ကိုကိုမောင်ကြီးနော်၊ သိတတ်လိုက်တာ၊ ဘယ်မိန်းမနို့တိုက်တာကို သွားကြည့်တာလဲ" 

မာလာ မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲဆိတ်ရင်း ပြောတာ၊ မာလာက တခါတလေ မောင်မောင်ကို စိတ်ဆိုးလို့ ဖြစ်စေ၊ စိတ်ကောက်လို့ဖြစ်စေ၊ အလိုမကျဖြစ်ခဲ့ရင် ကိုကိုခေါ်ရာက ကိုကိုမောင်ကြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားတာ၊ ကိုကိုမောင်ကြီး လို့ခေါ်တဲ့အခါ မောင်မောင်က ပြန်ပြောတာ။

" စိတ်ကောက်ပြီး ကိုကို လို့မခေါ်ချင်ရင်လဲ မောင်မောင်ဘဲ ခေါ်ကွာ၊ ကိုကိုမောင်ကြီးလို့တော့ မခေါ်နဲ့၊ အဲဒီလိုခေါ်လိုက်ရင် တွန့်သွားတာ"

" ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ကိုကိုက မာလာထက်အသက်ကြီးလို့ ကိုကိုမောင်ကြီးခေါ်တာဘဲဟာ" 

မာလာ အရိုးခံနဲ့ပြောတာ၊

" ကိုကိုမောင်ကြီး ဆိုတာ အရင် မ-ဆ-လ ပါတီနည်းပြချုပ် ဦးချစ်လှိုင်ရဲ့ ကလောင်အမည်၊ ဒီလူက ဟိုးအရင်တုန်းက ကိုကိုမောင်ဆိုတဲ့ ကလောင်နဲ့ စာတွေရေးတယ်၊(အာကာကို လွှာပုံပြုပါလို့)ဆိုတာ ကိုကိုဖတ်ဘူးတယ်၊ လူက လူတော်ပါ၊ နောက် မ-ဆ-လ ပြို ကွဲပြီး ကလောင်အမည်ကို ကိုကိုမောင်ကြီးလို့ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ဒါကြောင့်" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ ချစ်စဘွယ် ပြုံးလိုက်ပြီး

" ဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုနော်၊ မဆိုင်တဲ့အပေါက် ဂလိုင်နဲ့ ခေါက်မနေနဲ့"

" ဒါဆိုလဲ ဆိုင်တဲ့အပေါက်ဘဲ ခေါက်တော့မယ်ကွာ" 

မောင်မောင် ပြောရင်းဆိုရင်း မာလာရဲ့ စကပ်အောက်ထဲ လက်ထိုးသွင်းပြီး အဖုတ်ကို လက်နဲ့ စမ်းတော့တာပါ၊ အောက်မှာက အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီဝတ်ထားလို့ တိုက်ရိုက်မထိပေမဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို စမ်းမိနေတာ၊

" ကိုကို၊ ဘာတွေလဲကွာ၊ စကားအကောင်းပြောနေတာကို၊" 

မာလာကပြောသာပြောတာ၊ မောင်မောင့်လက်ကိုတော့ ဖယ်မပစ်ပါ၊

" မာလာ၊ ကိုကိုတို့အတန်းတက်ကြရအောင် " 

မောင်မောင် အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်က လက်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရင်း ပြောနေတာ၊

" ကိုကို၊ ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ၊ဟင်၊ မာလာ ဘာပြောရမှာလဲ" 

အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်တာ ခံနေရလို့မာလာစိတ်တွေ သရိုးသရီ ဖြစ်လာတာ၊

" မာလာရယ်၊ ကိုကိုနဲ့မာလာ ရည်းစားဖြစ်တာသာ မကြာသေးတာ၊ တယောက်နဲ့တယောက် တွေ့ကြတာ (၅)နှစ်လောက်ရှိနေပြီ၊"

" ကိုကို၊ ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ စကားကို ရှင်းရှင်းမပြောဘူး၊ ၀ေ့ဝိုက်ပြောနေတာဘဲ၊ ကိုကိုနော်၊ မာလာ စိတ်တိုလာပြီ" 

စိတ်တိုလာပြီဆိုတာ အမှန်ပါ၊ စိတ်မတို ခံနိုင်ပါ့မလား၊ ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်နေတယ်ဆိုတာ မာလာ သိသားဘဲ၊ပြောပြီးပြီဘဲ၊ အင်တာနက်ခေတ် မိန်းကလေးပါဆို၊ မလုပ်ဘူးတာဘဲ ရှိရင်ရှိမယ်၊ မလုပ်တတ်ဘူး၊ နားမလယ်ဘူးဆိုတာမရှိ၊ အခုလဲ ကိုကိုက မသိဆိုးဝါး အဖုတ်ကို လက်ကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်နေတာ အရည်လေးတွေတောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ ဘောင်းဘီနဲ့မို့သာ ကိုကို မသိတာ"

" မာလာ၊ ကိုကိုနဲ့မာလာက လူကြီးတွေကလဲ သဘောတူပြီးသား၊ အချိန်တန်ရင် လင်မယားဖြစ်ကြမဲ့ လူတွေ"

" အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ" 

မာလာ ရယ်ချင်လာပြီ၊ မနဲကို အောင့်ထားရတာ၊ ကိုကိုဟာလေ၊ သူ့လောက်လယ်တာလဲ ရှိမထင်ပါဘူး၊ ဒါကို မပြောရဲတာလို လုပ်နေတယ်၊ ရည်းစားစကားပြောမဲ့ဟာတောင် (မာလာရည်းစားရှိနေပြီလား)လို့ တဘက်လှဲ့မေးတဲ့ကိုကို၊ အဲဒီတုန်းကလဲ မာလာ သူပြောမဲ့ရည်းစားစကားကို မစောင့်ဘဲ အဆင့်တွေ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားလုပ်လိုက်တာ၊ အခုလဲ ကိုကိုက သူဖြစ်ချင်တာကို လှဲ့ပတ်နေတာ၊ အရင်လိုများမာလာက ပြောလေမလားလို့ပေါ့၊ ဒါတော့ ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ၊ ကိုယ်ကမိန်းကလေး၊

" အဲဒါလေ၊ နောက်လဲလင်မယားဖြစ်ကြမဲ့ အတူတူ၊ အခုကတဲက ဖြစ်ကြရအောင်လို့၊ပြောတာ"

မာလာပြုံးလိုက်တယ်၊ သိပြီးသားဘဲဟာ၊

" ကိုကို့သဘော"

မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့က ဆိုင်ပိတ်တဲ့နေ့၊ ဝါတွင်းဥပုသ်နေ့၊ မာလာသူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးတစ်ယောက်နာရေးကိစ္စရှိနေလို့ အဲဒီအိမ်သွားကူ လုပ်ပေးနေရလို့မရှိဘူး၊ ဝါတွင်းမင်္ဂလာဆောင် မရှိတဲ့အတွက် အလှပြင်လုပ်ငန်းကို ဥပုသ်နေ့တစ်ရက်ပိတ်တာ၊ ဆိုင်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်ထားတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက် အထဲမှာ နေချင်သလို နေရင်းက အတန်းတက်ဖြစ်သွားတာပါ၊(ကိုကို့သဘော)မာလာမီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့

" ဒါဆို အိပ်ရာပေါ်သွားကြရအောင်"

" အင်၊ကိုကို၊ ခဏလေးနော်၊ မာလာ နောက်ဖေး ဝင်လိုက်ဦးမယ်" 

မာလာ ဘာအတွက်ဆိုတာ မောင်မောင်သိတယ်၊

" မာလာ သွားလိုက်လေ၊ ပြန်လာရင် ကိုကိုလဲ သွားချင်တယ်"

မာလာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး လှစ်ကနဲ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊ အင်တာနက်ထဲ မွှေနှောက်ပြီး မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေ ကြည့်ဘူးတာမို့ မလိုလဲလိုလဲ၊ ကိုကိုက ဟိုဟာဒီဟာများ လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုကို့ ကို အားနာပါတယ်၊ မလုပ်နဲ့ပြောလဲ ကိုကိုက ပြောစကား နားထောင်ချင်မှ ထောင်မှာ၊ ပြောမရ အတူတူ ကိုကိုလုပ်ခဲ့ရင် အနံ့အသက် ကင်းအောင်လို့ စောက်ဖုတ်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ဂရုတစိုက် တိုက်ချွတ် ရေဆေးခဲ့ရတာ၊ မာလာပြန်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် နောက်ဖေးရေချိုးခန်းကိုသွားလိုက်ပါတယ်၊

မောင်မောင် အိမ်ထဲ ပြန်အဝင်ကို စောင့်ပြီး မာလာ အိမ်နောက်ဖေး တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ အိပ်ခန်းထဲရောက်ပြီး မာလာအိပ်တဲ့ တစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သား ထိုင်တောင် မထိုင်တော့ပါဘူး၊တခါထဲ ဖက်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာပါ၊ မောင်မောင်က မာလာအပေါ် တက်မှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကိုကစ်စုတ်ပေးပါတယ်။

မာလာ မောင်မောင့် ကျောပြင်ကြီးကိုဖက်ပြီး သူ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ဖို့ လွယ်အောင် စူထားပေးတာ၊ တခါတခါ သူကပြန်ပြီး နုတ်ခမ်းကို ကစ်ပြန်စုတ်တာ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကစ်စုတ်ကြရင်း မာလာရဲ့ အပေါ်တီရှပ်ပွပွကိုရော၊ အောက်ခံ ဘော်လီကိုပါ နို့အုံတွေပေါ်တဲ့အထိ လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ ဘော်လီဂျိတ်တွေက စောစောကတဲက ဖြုတ်ထားလို့ပြုတ်ပြီးပြီ၊ မာလာနို့အုံပေါ်လာတာနဲ့ မောင်မောင် ကစ်စုတ်ရာကနေ ခေါင်းကို နို့အုံပေါ်ပို့လိုက်ပြီး နီု့စို့တော့တာ၊

" အာဟာ၊ကိုကို၊ ယားတယ်ကိုကိုရဲ့၊ ဘာမှန်းလဲသိဘူး"

မာလာက အပျိုစင်လေး၊ နို့ကို ပထမဆုံးအစို့ခံရတာမို့ မနေတတ်၊ ယားကျိကျိဖြစ်နေတာ၊ မောင်မောင် နို့တဘက်ကို စို့နေရာကနေ နောက်တဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်တာ

" မာလာနို့တလုံးက အသီးလဲ မထွက်ပါလား၊ အထဲမြု တ်နေတယ်"  

နို့တလုံး နို့သီးခေါင်းက အထဲဝင်နေတာ၊ တစ်ဘက်ဘဲ ထွက်နေတာ၊

" သိဘူး" 

မာလာ ရှက်ရှက်နဲ့ ပြောတာ၊ တော်တော်ဆိုးတဲ့ကိုကို၊ နို့မပေါ် ပေါ်အောင်လုပ်၊ ကြည့်ပြီးမှ ပြောတာ၊ နို့သီးခေါင်းတဘက် မထွက်ဘဲ အထဲဝင်နေတာ သိသားဘဲ၊ အပျိုလေး၊ တယောက်တလေ ရှိတာဘဲ၊ ဒါများအဆန်းလုပ်လို့၊ မာလာရဲ့ နို့တွေက ပူတာအို ဘက်ကလာတဲ့ ဂရိတ်ဖရွတ် Grape Fruit သီးအလတ်စားလောက်ရှိတယ်၊ အသားဖြူတဲ့ တရုတ်မမို့ မာလာ ရင်သားတွေဖြူ ဖွေးနေတာ မောင်မောင် နို့စို့ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာ၊ ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ ခေါင်းထောင်လာနေပြီ။

မောင်မောင်တင်လား မဟုတ်ပါ၊ မာလာခမြာမှာလဲ တခါမှမကြုံဖူးတဲ့ နို့တွေကိုစို့တာ၊ ကိုင်တာ ခံနေရတာ၊စိတ်တွေ ဖိန့်ဖိန့်တုန်နေတာပါ၊ ဒီကြား ကိုကိုကနို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ပတ်ချာလယ် လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ မာလာ မနေနိုင်ဘဲ တကိုယ်လုံး ကြွတက်ကာ အရိုးအကြောတွေ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် မည်လာသလား ထင်ရတာပါ၊

" ကိုကို၊ နေတတ်ဖူး ယားတာ" 

မာလာ မောင်မောင်ကျောကို တအားကြီး ဖက်ပြီးပြောတာ၊ မောင်မောင်က အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့ လူ၊ မာလာ တခါမှဒီလို ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ အနမ်းအရှုံ့ အကိုင်အတွယ် မခံရဖူး၊ အခု မာလာမနေတတ်ဖူးပြောတာ သူ့စိတ်တွေ ကြွနေပြီ၊

မောင်မောင် မာလာ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို ခါးကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ မာလာက အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးလို့ ချွတ်ရလွယ်ပြီး ချွတ်ပြီးစကပ်ကို ဘေးဘက်ပစ်လိုက်တယ်၊ မာလာ စောစောက ရေချိုးခန်းဝင်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့ပြိးလို့၊အခု စကပ်လဲချွတ်လိုက်ရော၊ အောက်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားတာ၊

" ကိုကို၊ ရှက်တယ်" 

မာလာ သူ့အဖုတ်ကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်နဲ့ အုပ်ထားရင်းပြောတာ၊

" ကိုကို့ ကိုချစ်ရင် မရှက်နဲ့" 

အဖုတ်ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တဲ့အခါ အမွေးနုနုလေးတွေ ခပ်ကြဲကြဲပေါက်နေတဲ့ဆီးခုံဖောင်းမို့မို့၊ အချိုးကျရှည်လျားပြောင်စင်းနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြား ညောင်ရွက်ပုံသဏ္ဍန် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊ စောက်ဖုတ်က ပကတိသန့်စင်နေလို့ဖြူ ဖွေးလှတဲ့ ပေါင်သား အရောင်ထက် ပန်းနုရောင်ပြေးနေတာပါ။

" လှလိုက်တာကွာ "

မောင်မောင် ပလီစိချောက်ချက် ပြောတာ မဟုတ်ပါ၊ မာလာ စောက်ဖုတ်က အမှန်အကန်ပါ၊ ဖောင်းမို့နေတာက ပုံ့ပုံ့လေး မောင်မောင် မာလာရဲ့ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်ပြီး ကြည့်တော့လဲ နီညိုညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိသာရုံ အရာလေးတွေ့ရတာပါ၊ ဟနေ ပြဲနေတာမျိုးမဟုတ်ပါ၊ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်လက်ဝါးအုပ်ပြီး ပတ်ချာလည် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တာ မာလာ တွန့်သွားပြီး

" ကိုကို၊ ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ၊ ရှက်တယ်လို့" 

မာလာမျက်နှာတွေ နီရဲနေတာပါ၊

" ချစ်လို့ပါ မာလာရယ်" 

မောင်မောင် ပြောရင်း မာလာရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး ယက်တော့တာပါ။

" လုပ်ပြန်ပြီ၊ကိုကို့၊လျှောက်လုပ်နေတာကွာ၊ငရဲကြီးတော့မှာဘဲ" 

မာလာ ကိုကိုခေါင်းကြီး တိုးဝင်လာလို့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အတင်းဖြဲကားပေးထားရတာ၊ တော်သေးတယ်၊အစောကတဲက ကိုကို ဒါမျိုး လုပ်နိုင်တယ်ထင်လို့ ဆေးကြောထားလို့သာ၊ ကိုကို ယက်လို့ အနံ့ရရင် ဖီးလ်ငုတ်မှာ၊ ထင်တဲ့အတိုင်း ကိုကို မာလာအဖုတ်ကို ရက်ပြီ၊ အရင် ကိုယ့်ဖာသာ လက်နဲ့ ကိုင်ခဲ့တုန်းကထက် အခု ကိုကိုရက်ပေးတဲ့အရသာက တခြားစီ။

စောက်ပပ် အတွင်းသားတွေကို ကိုကို့ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်တိုက်သွားလို့ အရည်ကြည်တွေလဲ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ မာလာ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့၊ မောင်မောင်က စောက်ပပ်ကို ရက်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကလိလိုက်၊ပြူးပြူးလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိလေးကို မနာအောင် ဆွဲစုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း လက်ကလဲ အငြိမ်မနေ၊ မာလာရဲ့ လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်နယ်နေတာ၊ ဖင်ကြီးတွေက တင်းမာနေတာပါ၊ကြာလာတော့မာလာ မထိန်းနိုင်၊ စောက်ပပ်ကအရည်တွေက များသထက်များလာနေပြီ၊

" ကိုကို၊ တော်သေးဘူးလား၊ အရည်ရွှဲနေပြီ၊ နေတတ်တော့ဘူး"

" ခဏလေး မာလာ၊ ခဏလေး" 

မောင်မောင် ပြောရင်း လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးမွှေလိုက်တာ၊

" အ-ကိုကို-နာတယ်" 

အပျို စစ်စစ်လေးမို့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်း ဝင်တာတောင် မခံနိုင် ဖြစ်နေတာပါ၊ မောင်မောင် ဒါကို သိလို့ အရမ်းအရင်စလို မလုပ်ဘဲ အချိန်ဆွဲ နူးနပ်နေတာ၊ လက်ချောင်းမှာ အရည်စိုလာတာမို့မာလာ စိတ်တော့ပါနေပြီလို့ သိရတာနဲ့

" ကိုကို့ဟာကို ကိုင်ကြည့်" 

မာလာ ပေါင်ကြားကနေကုန်းထ၊ ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကနေ ချွတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တာ၊ လီးတံကြီးက တောင်ပြီး ၉၀ ဒီဂရီမတ်နေပြီ၊ လီးတံကြီးမြင်တာနဲ့မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားတာ၊ ကိုကို့လီးကြီးက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာ၊

" ကိုကို့ ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ ဒါကြီးနဲ့သာ ထိုးလို့ကတော့ မာလာ သေမယ် ထင်တယ် ကိုကိုရယ်" 

မာလာက ပြောမဲ့သာ ပြောတာ၊ လီးကို သူ့လက်နုနုလေးနဲ့ မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပေးပါတယ်၊ နဂိုက တောင်နေတဲ့ လီးက မာလာ့လက်နုနုလေးထဲမှာ ပိုကြီးလာသလိုပါ၊

" အပြင်မှာတော့ မြင်ဘူးမှာ မဟုတ်ဖူး၊ အင်တာနက်ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ် မဟုတ်လား" 

မောင်မောင့် အမေးကို မာလာပြုံးရင်း

" အပြင်မှာလဲ တွေ့ဖူးတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့" 

မာလာအပြောကြောင့် မောင်မောင် တုန်လှုပ်သွားတယ်၊

" ဘာ-ဘာ-ဘယ်တုန်းကလဲ၊ မာလာနော်၊ မောရပါလားကွာ" 

အရင် ရည်းစားရှိတာပေါ့။ ပြောတုန်းကလို ကိုကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ၊

" ၉ နှစ်၊ ၁၀ နှစ်သမီးလောက်ကပေါ့ ကိုကိုရဲ့၊ မိုးရွာထဲ ရေထွက်ချိုးကြတာ၊ ကောင်လေးတွေအများကြီး၊ သူတို့ဟာတွေ တွေ့ဖူးတာလေ"

မောင်မောင် စိတ်တိုသွားတယ်၊ ပြီး ရယ်လဲရယ်ချင်မိတယ်၊ မာလာဆိုတဲ့ ကောင်မလေး တခါတလေ ဒီလို မဟုတ်တရုတ် ပြောတတ်မှန်း သူသိပါရက်နဲ့ ရုတ်တရက်မို့ အဟုတ်မှတ်ပြိး တုန်လှုပ်သွားတာ၊

" မာလာကွာ၊ ကိုကို့ကို နှလုံးရောဂါဖြစ်အောင် လုပ်တယ်"

" ချစ်လို့စတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့၊ ကိုကို့မျက်ခွက်ကြီး ရှုံ့မဲ့သွားလိုက်တာကွာ၊ ရှောက်သီးစားနေတဲ့ မျောက်ကြီးကျ နေတာဘဲ"

" အေး၊ စတဲ့ကောင်မလေး၊ ဒဏ်ပေးရမယ်၊ ကိုကို့လီးကိုစုတ်ပေး"

" ကိုကိုကလဲ၊ ဘာဒဏ်ပေးရမယ်၊ မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊ မာလာက ကိုကိုခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပေးမှာပါ" 

မာလာကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ထားရာက ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးပါတယ်၊မ ာလာရဲ့အပြောကြောင့် မောင်မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး

" ကိုကိုကလဲ ပြန်စတာပါ ကလေးရယ်၊ ဒါထက် လီးစုတ်တာ မာလာ အင်တာနက်မှာ ကြည့်ဖူးတယ်ပေါ့"

" အင်တာနက်မွှေနှောက်ကြည့်နေတာ ကိုကိုရာ၊ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးတာ ဘာမှမရှိဘူး၊ လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ"

မာလာအပြောကြောင့်

" လက်တွေ့ကလဲ မကြာမီ လာမည် မျှော်၊နော် မာလာ"

မာလာ လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ၊ အင်တာနက်ထဲက ရုပ်ရှင်ကား တော်တော်များများကြည့်ထားဖူးတာရယ်၊ညမင်းသား၊ အတွေးပင်လယ်ပြာစတဲ့ဆိုက်တွေထဲက ၁၈+မြန်မာဝတ္တု တွေ ဖတ်ထားတာမို့ လီးစုတ်ရင် ဘယ်လို စုတ်ရတယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ ကိုကိုရဲ့ လီးတံကြိးကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလိုစုတ်ပေးရင်း ကိုကို့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၊ ဖွဖွလေး ဆုတ်ကိုင်ပေးတာလေ၊ စောစောက ကိုကို စောက်ပပ်ရက်ပေးတုန်းက မာလာ မနေနိုင်ဘဲ ဖင်ကြီး တွန့်လိမ်သလို အခုကိုကိုလဲ မာလာ လီးစုတ်ပေးနေတာကို မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ခံနေရတာ၊ မာလာရဲ့လီးစုတ်ပေးတာ မောင်မောင် ကြာကြာမခံနိုင်၊ကြာရင် အရည်ထွက်တော့မှာမို့

" တော်ပြီမာလာ၊ ရပြီ၊ ကိုကိုတို့စစို့" 

မောင်မောင် ပြောရင်း မာလာလီးစုတ်တာကိုဖယ်၊ မာလာ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပေးပြီးစောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်ပါတယ်၊ မဟတဟလေး ဖြစ်လာတဲ့ စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ တံတွေးအများကြိးထွေးထဲ့လိုက်ပြီး၊ လီးထိပ်ကိုလဲ တံတွေးဆွတ်၊ စောက်ပပ်အဝကို တေ့ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အမလေး  လေး၊ ကိုကိုရဲ့ သေပြီ" 

ပထမဆုံး အလိုးခံရရင် နာတယ်ဆိုတာကို မာလာ သိပြီးသား၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးထိ နာမယ်လို့ ထင်မှတ်မထားလို့၊ မာလာ အလန့်တကြား အော်လိုက်တာ၊ မာလာ အော်မဲ့သာ အော်တာ၊ စောက်ပပ်ထဲကို လီးဒစ် မြုတ်ရုံလောက်လေးဘဲ ဝင်သေးတာ၊

" ကိုကို၊ နာတယ်ကိုကိုရယ်၊ သာသာလေး လုပ်နော်၊ တအားကြီးနာလို့ပါ၊ နို့မို့မာလာ မအော်ပါဘူး" 

မာလာ သနားစဘွယ်ပြောနေတာ၊

" Pure virgin first time နဲနဲပါးပါးနာမှာဘဲ မာလာရယ်၊ ကိုကို တဖြေးဖြေးလေး ထိုးပေးမယ်၊ မာလာနာရင်ပြော၊ရပ်ပေးမယ်" 

မောင်မောင် ပြောရင်း လီးကို ဆက်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးလေးကို စုတ်လိုက်၊ မြုတ်ဝင်နေတဲ့ နို့သီးလေးကို အပြင်ထွက်လာအောင် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှာ စိမ်ထားရင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဖင်ရမ်းပေးနေတာလေ၊ စောက်ပပ်အတွင်း ဝင်နေတဲ့ ဒစ်ခေါင်းက လှုပ်နေတာ၊ ဒစ်မြောင်းမှာအရစ် အရစ်ဖြစ်နေတဲ့ ငါးမြှားချိတ်လို အထစ်က စောက်ပပ်အတွင်းနံရံတွေကို သွားပြီးပွတ်တိုက်နေတာမို့ မာလာ စောက်ပပ် ယားလာပါတယ်၊

" ကိုကို၊မာလာ သိပ်မနာတော့ဘူး၊ နဲနဲထိုးကြည့်ပါလား" 

စောက်ပပ်ယားယံတာ မခံနိုင်တဲ့ အဆုံး ပြောလိုက်တာ၊ မောင်မောင် ဝင်ပြီးသား ဒစ်ခေါင်းကို မကျွတ်ရအောင် ဂရုစိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲမွှေနှောက်ပေးတယ်၊

" အင့်-အင်း-ကို-အ-"

မာလာ ဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊ ဝှေ့ဝိုက်ကြွတက်လာတာ၊ စောစောက ထွေးထားတဲ့ တံတွေးတွေအပြင် စောက်ခေါင်းက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေကြောင့် စထိုးကာစထက် နဲနဲချောလာတယ်၊မောင်မောင် မာလာရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့မိမိရရ ဆုတ်ကိုင်၊လီးကို ဇတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အီး-အမလေး-နာတယ်" 

မာလာ အော်ပေမဲ့ လီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပါပြီ၊ အဆုံးထိ ဝင်နေပေမဲ့ မောင်မောင့် လီးထိပ်လဲ အောင့်တက်သွားတာ၊ မာလာ့ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းကြပ်နေပြီး၊ လီးတံတချောင်းလုံးကို သားရေကြိုးနဲ့ အထပ်ထပ်ရစ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ၊ မောင်မောင်လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားရသေးတာ၊ ဘာမှ ဆက်မလုပ်နိုင်သေးပါ၊

" မာလာ၊ ညီမလေး၊ နာလားဟင်၊ ပြီးသွားပြီ၊ အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊ နောက်မနာတော့ဘူး"

" ရပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ တော်ရုံနာတာ အောင့်ခံပါ့မယ်" 

ပြောသာပြောတာ၊ မာလာမျက်နှာမှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ စိုရွှဲနေတာပါ၊

စောက်ခေါင်းထဲမှာ တင်းကြပ်နေတဲ့ လီးကို နဲနဲစီ နှဲ့နှဲ့ပြီး လှုပ်ပေးနေပါတယ်၊ မာလာ ကိုကိုရဲ့ မျက်နှာကိုမကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်တာ ကိုကို့မျက်နှာမှာလဲ သူ့လိုဘဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့၊ မာလာ ဘေးမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ ပုဆိုးကိုယူပြီး လှမ်းပေးလိုက်တယ်၊

" ကိုကို၊ ချွေးတွေသုတ်လိုက်ဦး" 

မောင်မောင် မာလာလှမ်းပေးတဲ့ ပုဆိုးနဲ့မျက်နှာက ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး

" မာလာလဲ ကိုကိုလိုဘဲ၊ ချွေးတွေစိုရွှဲနေတာ၊ ရော့ သုတ်လိုက်" 

ပြန်ပေးလာတဲ့ ပုဆိုးကိုယူပြီး မာလာ သူ့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်တယ်၊

" ဆက်လုပ်မယ်နော်"  

မာလာရဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လီးကို တလက်မလောက် ဆွဲနုတ်ကာ ဇတ်ကနဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊

" အ-အား-ကျွတ်-ကျွတ်-ကျွတ်" 

မာလာ တွန့်လိမ်တက်ပြီး မောင်မောင့် လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲကိုင်တယ်၊ စောစောကလောက် မနာပေမဲ့ နာနေသေးတာပါ၊ မောင်မောင် စောစောကလို လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်လိုက်၊ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် ၄/၅ ခါလောက်လုပ်လိုက်တာ

" အင်-ကိုကို-အ-အား" 

မာလာရဲ့အသံ တဖြေးဖြေးတိုးလာသလို စောက်ရည်တွေထွက်တာလဲ အများကြီးပါ၊ မာလာက တရုတ်မ အသားဖြူတာမို့ စောက်ရည်ရွှမ်းတယ်၊ စောက်ရည်ရွှမ်းလို့လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကို ချောဆီလူးပေးသလိုဖြစ်လို့ ပိုအဆင်ပြေလာပါတယ်၊ ဒါကြောင့်မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြု တ်ရုံလောက်ချန်ထားပြီး အကုန်ဆွဲနုတ်၊တချက်ထဲ အဆုံးပြန်သွင်းလိုက်တာ

" အား-ကို-နာတယ်" 

မာလာ ခါးမြှောက်တက်လာတာ၊ လီးကအဆုံးထိ အလွယ်တကူ ဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် မာလာအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာထောက်ကာ ဖင်ကြွကြွပြီး လိုးတော့တာပါဘဲ၊ အရည်ရွှဲနေပြီမို့လီးအဝင်အထွက်က ကြပ်နေပေမဲ့ ချောမွေ့ပါတယ်၊ မာလာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အစွမ်းကုန် ကားထားပေးရင်း ကိုကိုရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားပါတယ်၊ တဖြေးဖြေး နာတာတွေ ရော့နည်းလာပြီး အရသာကောင်းလာသလို ခံစားနေရတာပါ၊

" မာလာ၊ နာသေးလား၊ ခံနိုင်လား" 

ကိုကို့အမေးကို ခေါင်းယမ်းရင်း

" တအားကြီးတော့ မနာတော့ဘူး၊ တခါတခါမှာ အောင့်တယ်" 

အပျိုစင်လေး ပါကင် အဖောက်ခံရတာ၊ ဒိလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့၊ မောင်မောင်ပုံမှန် လိုးပေးနေပါတယ်၊ စောက်ပပ်ထဲ လိီဝင်နေတဲ့ အရသာက မာလာအဖို့ရာ ဘာနဲ့မှ မတူပါ၊ လီးတံကြီးကို ဆွဲနုတ်သွားပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ မာလာစောက်ပပ်ထဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး နာသလို အောင့်သလို ဖြစ်ပေမဲ့  မအော် မညီး၊ နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်၊မျက်စိမှိတ်ပြီး ခံတော့တာပါ၊ မောင်မောင်လဲ ပုံမှန်လိုးနေရာကနေ တဖြေးဖြေး အရှိန်ကိုမြှင့်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးလာနေပါပြီ၊

နာနေ အောင့်နေရာကနေ မာလာ တဖြေးဖြေး ကောင်းလာသလို အီဆိမ့်လာနေတာ၊ ကောင်းလာလို့လဲ မာလာ အလိုအလျောက် ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကော့တင်ပေးပြီး မောင်မောင့်ခါးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေ ပိုတင်းတင်းဖက်လာတာပါ၊ မာလာ ကောင်းနေပြီဆိုတာ ရိပ်မိလို့ မောင်မောင် ဘေးဘက်ထောက်ထားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာလာ့ဂျိုင်းတွေအောက်ကထိုးသွင်းပြီး ပခုံးတွေကိုဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊

" ဟင့်အင်း-ကိုကို-အာ-အင်း" 

မာလာ့ စကားသံတွေက ကွဲကွဲပြားပြားမရှီ၊ဘာတွေပြောလို့ ဘာတွေ အော်နေမှန်းလဲမသိ၊

" ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်" 

အရည် ရွှမ်းလား/မရွှမ်းလား တခါမှအလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့ စောက်ပပ် အသံတွေထွက်လို့၊ မာလာတကိုယ်လုံး အကြောအချင်တွေ ဖျစ်ဖျစ်မြည်လာတဲ့အထိ စပ်ရှိမ်းပူရှိမ်း ဖြစ်လာတာပါ၊ မာလာ ကောင်းလွန်းလာတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးကော့မြှောက်ရင်း

" ကိုကို၊အင်၊အ-အာ"

မောင်မောင်ရဲ့ အားပါလှတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေ အောက်မှ မာလာ တကိုယ်လုံးတုန်တက် ခံစားရခက်နေပြီး

" ကို၊ကောင်းတယ်၊အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ကိုကို"

" ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်"

" အ-အား-အမလေး" 

မောင်မောင့်ကျောကို တင်းတင်း ဖက်ထားရာက လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်၊ တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ် စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ စောက်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်တဲ့အထိ မာလာ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်၊ ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေ ရှုံ့ချည်နပ်ချည်ဖြစ်ပြီး လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာပါ၊

မာလာ တွန့်လိမ်ကွေးကောက်ပြီး စောက်ပပ် အတွင်းသားတွေ လီးကို ဆွဲညှစ်တာခံလိုက်ရလို့ မောင်မောင် တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေတဲ့လီးကြီး ပူနွေးပျစ်ခဲနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်၊ သုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးချင်း မောင်မောင် မာလာအပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊ခုမှ မောရကောင်းမှန်းသိတာ၊

" ကိုကိုရယ်၊မာလာ ကတော့ကိုကို့ ကိုအဆုံးစွန်ထိ ချစ်ပေးပြီးပြီနော်" 

မာလာက မောင်မောင့်ပါးတွေကို နမ်းရင်းပြောတာပါ၊

" မာလာကလဲ၊ ကိုကိုတို့က အပျော်တမ်း သမီးရည်းစားတွေမှ မဟုတ်တာဘဲကွာ၊ တချိန်မှာ လင်စုံမယားဘက် ဖြစ်ကြမှာ၊အမှန်ကတော့ကွာ၊ သမီးရည်းစား မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေမယ်၊ ဘာညာတွေးထားတာပါ၊ဒါပေမဲ့"

မောင်မောင့်ပါးစပ်ကို မာလာ လက်ကလေးနဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး

" ကိုကို့ ကို မာလာ ဘာပြောနေလို့လဲ ကိုကိုရယ်၊ မာလာ ကိုကို့ကို အပြစ် မတင်ပါဘူး၊ မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေရမယ် ဆိုတာမျိုး ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ခေတ်တိမ်သွားပါပြီ၊ ခုဟာလဲ မာလာခွင့်ပေးတာဘဲဟာ"

စောက်ခေါင်းထဲမြု တ်ဝင်နေတဲ့လီး ပြော့လို့ကျွတ်ချင်ချင်ဖြစ်နေတာ၊ မောင်မောင် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးဟ တတ ဖြစ်နေတာ၊အရည်တွေစိုရွှဲလို့၊

" မာလာ၊အရမ်းမထလိုက်နဲ့ဦး၊ခဏနေမှထ" 

မောင်မောင် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ စားပွဲပုလေးပေါ် တင်ထားတဲ့စက္ကူ တစ်ရှုးဘူးထဲက တစ်ရှုးတွေ ယူခဲ့ပြီး မာလာပေါင်တွေကို ဆွဲမကာ စောက်ပပ်ကအရည်တွေကို သုတ်ပေးပါတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲကိုပါ သန့်ရှင်းပေးပြီး တစ်ရှုးကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နီညို ရောင်သွေးစလေးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ မာလာ အပျို စစ်တယ်ဆိုတာ မောင်မောင် ယုံပြီးသားပါ၊အခုဟာက ဘာရယ်မဟုတ်၊လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်တာပါ၊

" ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလဲ၊ မာလာ သွေးထွက်လားလို့ ကြည့်တာလား" 

မာလာကလဲ လျင်တာမှ လှစ်နေတာ။မောင်မောင် အရှက်ပြေ

" ယောင်ပြီးကြည့်တာပါကွာ"

" သွေးထွက်တာတွေ့လား ကိုကို၊မာလာ နာတာမှ သေလုမတတ်နာတာ၊ တအားအော်လိုက်ရင် ကိုကို မလုပ်ရက်ဘဲ နေမှာမို့မအော်ဘဲ ကြိတ်မှိတ်ခံတာ၊အခုလဲ မာလာ့ဟာလေး ကွဲပြဲသွားသလားမသိဘူး၊ နာနေတယ်" 

မာလာပြောမှ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး

" ကွဲတာတော့ မကွဲပါဘူး၊ နဲနဲတော့ ယောင်နေသလိုဘဲ၊ ဒါလဲ ညက ျ ရေနွေးအိတ်တင်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ" 

ပါကင်ဖောက်တာမို့ စောက်ဖုတ်က နဲနဲယောင်နေတာပါ၊ ဒါတောင် မာလာစောက်ဖုတ်က အရွယ်ကြီးပြီး အသားထူတဲ့စောက်ဖုတ်မို့၊ငယ်ပြီးအသားပါးတဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုရင် ဒိထက်ပိုပြီးခံရမယ်၊

" ရေနွေးအိတ်မှ မရှိတာ"

" ကိုယ် ပြန်လာပို့ပေးမှာပေါ့၊ ရေနွေးအိတ်တင် မကဘူး၊သောက်ရမဲ့ဆေးပါ ဝယ်ပို့ပေးရဦးမှာ"

" အီးစိးတူးလား" 

မာလာမေးလိုက်လို့ မောင်မောင် သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့်လိုက်တာ၊

" ကိုကို၊ ဘာကြည့်တာလဲ၊ မာလာကိုတော့ ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပေါက်ကရလေးဆယ် ပြောမနေနဲ့၊ အခု မာလာနဲ့ အတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းသူ့အမျိုးသားနဲ့နေပြီးရင် အဲဒီဆေးဝယ်သောက်တာ၊" 

မမေးဘဲနဲ့ မာလာရှင်းပြတာ၊ ဟုတ်တယ်၊ အတွေ့အကြုံရှိမှ နားလယ်ရမှာလား၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ မေးစရာ၊ ဖတ်စရာ၊ ကြည့်စရာ ပေါမှပေါ၊ ကိုကို အပြင်ထွက် ရေနွေးအိတ်နဲ့ ဆေးဝယ်ပြီး ပြန်လာပေးတယ်၊ အမှန်က ကိုကိုလာမှာမို့သာ ဆိုင်မှာ လာနေတာ၊ သူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးနာရေးကိစ္စပြိးမှ ဆိုင်ပြန်လာအိပ်မှာ၊ မာလာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်မှာ မအိပ်ရဲပါ၊ ဒီအတောအတွင်း မာလာ သူ့အမေအိမ် ပြန်အိပ်မှာပါ၊ပြန်ကြမယ်လို့ ဆိုင်တံခါးပေါက်ကို ပိတ်မလို့လုပ်တဲ့အခါ

" ဆိုင်ကယ် စီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား၊ ယောင်နေတာကို၊ ကိုကို့ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ခဲ့လေ" 

မာလာမျက်နှာ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး

" ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ ဖြစ်ပါတယ်၊ ကိုကို အိမ်လိုက်မနေနဲ့၊ brother ကြီးရှိနေတယ်"

brother ကြီးဆိုတာ သူ့အကို အိရှန်ကို ပြောတာပါ၊ မာလာ အရင်က သူ့အကိုအိရှန်ကို (ကိုကို)လို့ခေါ်တာ၊မောင်မောင်ကို (ကိုကိုမောင်)လို့ခေါ်နေရာက ရည်းစားဖြစ်တဲ့အခါ (ကိုကို)လို့ ပြောင်းခေါ်ခိုင်းလို့(ကိုကို)ချင်းရောကုန်မှာစိုးလို့ အကိုအိရှန်ကို brother ပြောင်းခေါ်တာ၊သူ့အကိုကတောင် 

" ဒီကောင်မလေး၊ ဘာအရူးထတာလဲ"  ပြောလို့ 

" ဘိုစတိုင်ခေါ်တာလေ ဘရာသားကြီးရဲ့၊ သူများတွေ ကိုရီးယား စတိုင်လုပ်နေတာထက် သာအောင် ဘိုလိုခေါ်ကျင့်တာ"

သူ့အကို အိရှန်က တစ်ဦးတည်းသေ ာညီမလေးမို့ ခွင့်လွတ်ပြီးသားပါ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မာလာ စောက်ပတ် နာနေတာကို ရေနွေးအိတ်တင်ပေးရတာ၊ ပြီးကြားဘူးနားဝနဲ့ နာနေတာပျောက်အောင် ကီးမို့ဆေးဝယ်ပြီး တားဆေးနဲ့အတူ သောက်လိုက်ရတာ၊ နေ့ခင်းက ပင်ပန်နွမ်းနယ်သွားတာ ညမှာ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ၊

သမီးရည်းစား သက်တမ်း(၂)လ ကျော်ကျော်လေးမှာ အချစ်နယ်ကျွံသွားကြတဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောာက် ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုတဲ့ စကားလိုပါ၊ တရက်လောက် မတွေ့လိုက်ရရင် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေတာပါ၊ အထူးသဖြင့် မာလာက အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ဘူးတဲ့ အရိုင်းလေးမို့ ပိုလို့သဲသဲ လှုပ်ဖြစ်ရတာပါ၊ သူ့အကိုခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တွေရှုတ်နေလို့ မောင်မောင် တရက်တလေ ရောက်မလာဖြစ်ရင် မာလာ သစ်ကုလားအုပ်လည်ပင်းဖြစ်နေပြီ၊ သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်  

" မာလာရယ်၊ နင့်ဟာကလဲ မိန်းမဈေးကျလိုက်တာ၊ နဲနဲပါးပါးများဟန်ဆောင်ပါဦးတော့၊ ဟိုက တော်တော်ရယ်၊ ညီးကိုက ဆပ်ပြာသယ်လင်ပျောက် ဖြစ်နေတာ" 

ပြောလာတာ၊ သူငယ်ချင်းက ဒီလိုပြောလာပြီဆိုရင်

" တကယ် ချစ်လာရင် ဟန်ဆောင်လို့ကို မရတာဟေ့၊ ငါက ကိုကို့ ကို အပျိုပေါက်ကလေးကတဲက ချစ်နေတာဟ၊ ဗမာပြည်မှာ မိန်းကလေးကစပြိီး ရည်းစားစကားပြောတာ ထုံးစံမရှိလို့သာ နေရတာ၊ နို့မို့ငါက ကိုကို့ ကို ချစ်ကြောင်းစပြောမှာ"  

မာလာစကားကို သူငယ်ချင်းမက

" ကောင်မ၊ ပြောလေဆိုးလေ၊ ငါတော့ လက်လန်တယ်"

မာလာ သူငယ်ချင်းက အပြောသာဆိုးတာပါ၊ စိတ်ရင်းစိတ်ထား မဆိုးလှပါဘူး၊ ဆိုင်ပိတ်ပြီးချိန် ညဦးပိုင်းလောက် မောင်မောင် ရောက်သွားခဲ့ရင် ဆိုင်မှမနေဘဲ ရှောင်ပေးတတ်ပါတယ်၊ ဒိတော့ချစ်သူနှစ်ယောက်အဖို့လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်နေတာပါ၊

" ကိုကို၊ မာလာအတွက် ဆေးဝယ်မလာနဲ့တော့"

တရက်မှာ မာလာကပြောလို့

" ဘာပြု လို့လဲ၊ ဆေးနဲ့မတည့်လို့လား" 

မောင်မောင့်အမေးကို

" ဟိုဟာ ကိုကိုရာ၊ တခါလုပ်တခါ ဆေးဝယ်နေရတာ အလုပ်ရှုပ်လို့၊ မာလာ အခု (၃)လခံ ဆေးထိုးလိုက်ပြီ" 

မမာလာကတော့ ဇွတ်ဘဲ၊

" ဘယ်မှာ သွားထိုးတာလဲ ညီမရယ်၊ သူများတွေ အထင်သေးပါဦးမယ်" 

အပျိုလေးတန်မဲ့ တားဆေးထိုးတာ သူများတွေသိရင် မာလာသိက္ခာကျမှာမို့ မောင်မောင်က စိုးရိမ်စိတ်နဲ့မေးရတာ၊ မာလာက ဘာကိုမှဂရုမစိုက်သလိုပုံစံနဲ့

" ရန်ကြီးအောင်ရပ်က သားဖွားဆရာမဆီမှာ ထိုးတာပါ ကိုကိုရာ။ ဘယ်သူ သိမှာလိုက်လို့၊ ဆရာမကတောင်၊(ဘာပြု လို့ဆေးထိုးချင်ရတာလဲ၊ ကလေးမလိုချင်လို့လား)မေးလို့ ကျောင်းမပြီးသေးလို့ပါလို့ ပြောလိုက်တာ"

" အဲဒီ တားဆေးတွေ ထိုးရင် ဝလာတတ်တယ်တဲ့ဗျ၊ ခင်ဗျားလေးဘာသိလဲ" 

မောင်မောင့်စကားကို မာလာပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း

" ဝလာရင်လဲ ကောင်းတယ်၊ ဗိုက်ကြီးလာရင် ပုံမှားရိုက်လို့ရတယ်"

" အော၊ မယ်မင်းကြီးမ၊ တော်တော်ဗိုက်ကြီးချင်နေတာပေါ့၊ ဟုတ်လား၊ ကဲ၊ ဒိလောက်ဗိုက်ကြီးချင်နေရင်"

" အိုး၊ ကိုကို၊ ဟာ၊ ကိုကို၊ဖြေးဖြေး၊ အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မှာဘဲ"

ဒိနောက် နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားကြတာပါဘဲ။

~~~~~~~~~~~~~~~~

မိုးကုန်ကာနီး အောက်တိုဘာလထဲမှာ မရီးရဲ့အမေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊ အဖေက မောင်မောင် တတိယနှစ်တုန်းက ကွယ်လွန်ပြီးသားပါ၊ အခုမရီးအမေ ဆုံးကာနီး အသည်းအသန် ဖြစ်နေချိန် ဖုန်းသတင်းရလို့ မရီးသွားဖို့ရာ ဖြစ်ပါတယ်၊ ခက်နေတာက ဒီအချိန်အကြီးမတွေ အစမ်းစာမေးပွဲ ဖြေရကာနီးပြီ၊ သူတို့ကို ခေါ်သွားလို့ကမရ၊ အကြီးမက(၇)တန်း၊ အလတ်မက(၅)တန်း၊ အငယ်မက(၂)တန်း၊ အငယ်မ(၂)တန်းသမားကိုတော့ဆရာ/ဆရာမတွေကို အကိျုးအကြောင်းပြောပြီး ခွင့်တောင်းခေါ်ရင်ရသေးတယ်၊ အကြီးမနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုမှ ခေါ်မဖြစ်၊ ဒီတော့ သူတို့အဖေက ဒီလိုဆုံးဖြတ်တယ်၊

(အကြီးမနှစ်ယောက် စာမေးပွဲဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်ရက်မှာမှ ဗန်းမော်လိုက်ကြရမယ်။ သမီးမိန်းကလေးတွေ၊အပျိုပေါက်အရွယ်ဖြစ်နေပြီမို့ တစိမ်းလူစိတ်မချ၊ အဖေကိုယ်တိုင် နေရစ်ခဲ့မယ်။ ထမင်းဟင်းချက်ဖို့ မကော့ရဲ့ ဒေါ်လေး ကျန်ရစ်ခဲ့မယ်၊ မိန်းမက အငယ်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီးသွားနှင့်လိုက်၊ မောင်မောင်က မရီးအဖော်ရအောင် လိုက်ပို့၊ ဟိုရောက်ပြီး ပြန်လာ၊ စာမေးပွဲပြီးရင် အဖေနဲ့အကြီးမနှစ်ယောက်၊ ဒေါ်လေးကိုပါခေါ်ပြီးလိုက်လာမယ်၊ အဲဒိအချိန် မောင်မောင်က အိမ်စောင့်)

အကိုဖြစ်သူ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ မောင်မောင် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို ဗန်းမော်လိုက်ပို့ရတယ်၊ အမှန်ကတော့လေယာဉ်ပျံနဲ့ သွားတာကို ဒီလောက်ထိ ပူပင်စရာမလိုပါ၊ ကိုယ်က မြစ်ကြီးနားလေယာဉ်ကွင်း လိုက်ပို့ပေးရင် ပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အကိုကြီးက သူ့မိန်းမ အမေစိတ်နဲ့ သောကဗျာပါရ ဖြစ်နေတဲ့အတွက် စိတ်မချလို့ပါ။ ကလေးနှစ်ယောက်လဲ ပါသေးတာကိုး၊ တူတော်မောင်ကတော့ သူ့ဦးလေးပါလာလို့ အနားက မခွါပေါ့လေ၊မရီးဖြစ်သူလဲ အကိုကြီး ပူမယ်ဆိုလဲ ပူစရာပါ၊ သူ့အမေစိတ်နဲ့ အာရုံထွေပြားနေတာပါ၊ ဗန်းမော်ရောက်တဲ့အခါလဲ သူတို့ကို ဘယ်သူမှ လာမကြိုနိုင်ကြပါ၊

အားလုံး လူနာအတွက်ဘဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြတာပါ၊ မောင်မောင်တို့ မတ်/မရီး သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တက္ကစီငှားပြီး သွားရတာပါ၊ ဒိအရင်က မောင်မောင် ဗန်းမော်ကို မရောက်ဖူးတာက တကြောင်း၊ အိမ်မှာ လူနာရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ကို လာစောင့်နေကြတဲ့ အမျိုးအဆွေတွေများပြားနေပြီး၊ သူက တစိမ်းတရံစာမို့ မနေတတ်ဖြစ်နေတာတကြောင်း ရောက်တဲ့နေ့ တရက်ဘဲ အိမ်မှာနေပြီး နောက်ရက်တွေမှာ မြို့ထဲ လျောက်လယ်တော့တာပါဘဲ၊ သူ့ဦးလေးနား အမြဲကပ်နေတဲ့ တူတော်မောင်ကလဲ မောင်မောင်သွားလေရာ တကောက်ကောက်နဲ့ပါ။

" အိမ်မှာလဲ ရှုပ်နေတာပါ မောင်မောင်ရယ်၊ ငါလဲ သူ့ မကြည့်အားပါဘူး၊ မင်းတူကို မင်းသာ ခေါ်သွားလိုက်ပါ"

မရီးကလဲ သူ့အမေကို ပြုစုရတာတဘက်မို့ ကလေးကို မောင်မောင်နဲ့ ထည့်လိုက်တာပါ၊ မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ဆိုင်ကယ်ရှေ့မှာတင်ပြီး မရောက်ဖူးတဲ့မြို့မို့ ဘာရယ်မဟုတ်၊ ခြေဦးတည့်ရာ ဆိုင်ကယ်ကိုပတ်စီးလာပါတယ်။

" ဦးရေး ရေး၊ လက္ဘရည် သောက်ချင်တယ်" 

တူတော်မောင် ပူဆာလို့ မောင်မောင် မြို့ခံတွေကိုမေးပြီး လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်၊ နယ်မြို့တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း လက္ဘရည်ဆိုင်တွေက ဈေးနားဝန်းကျင်မှာ ရှိနေတာကိုး၊ မောင်မောင် ဈေးထိပ် ဆိုင်ကယ်အပ်နှံမဲ့နေရာဆီချိုးအဝင်

" ကျွီ ..."

ဆိုင်ကယ် ဘရိတ်ပွတ်ဆွဲသံနဲ့အတူ မောင်မောင်လဲ ပြာသွားပြိီ သူ့ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ကို ကမန်းကတန်းဆောင့်နင်းလိုက်ရတယ်၊ ဆိုင်ကယ်နှစ်စင်းက တိုက်လုတိုက်ခင် အနေအထားနဲ့ ရပ်တန့်သွားတာ။ ဘာမှမဖြစ်လို့ လူဝိုင်းမလာပါ၊ ဒါပေမဲ့

" ကို.ကိုမောင်" 

နံမည်ခေါ်သံ ကြားလို့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတာ ဖိဖီ။

" ကိုရယ်၊ ဖိဖီကို ခုထိ စိတ်နာလို့ ကောင်းတုန်းဘဲလား၊ နုတ်တောင် မဆက်ချင်တော့ဘူးလား" 

မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့တာမို့ မောင်မောင် နုတ်မဆက်ဘဲ ငေးကြည့်နေတာကို ဖီဖီက မချိတင်ကဲ မေးလိုက်တာပါ၊ မောင်မောင် ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ကလေးငယ်လေးကို ကျောမှာ လွယ်ပိုးထားပါတယ်၊

" မဟုတ်ပါဘူး ဖိဖီရယ်၊ ဖိဖီကို မထင်မှတ်တဲ့နေရာမှာ လာတွေ့နေရလို့ပါ၊ ဖီဖီတို့ ဗန်းမော် ပြောင်းလာရတာလား"

" ဟုတ်တယ် ကို၊ သုံးလကျော်ပြီ၊ ကို့ကို မမတို့ မပြောဘူးလား"

" ကို ဈေးကို မရောက်တာ ကြာပြီ၊ ဖီဖိနဲ့ လမ်းခွဲပြီးကတဲက အဟောင်းက အသစ်ဖြစ်လာမှာမို ဈေးဘက်မသွားတာ"

မောင်မောင့် စကားကြားရလို့ ဖီဖီ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်ဝေ့လာတယ်၊ မချစ်လို့မှ မဟုတ်ဘဲ အမေစိတ်ချမ်းသာအောင်လို့ ချစ်သူကို လမ်းခွဲပြီး တခြားလူနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့ရတာ၊ ဒါကို ချစ်သူနဲ့ဆုံတုန်း ရှင်းပြတောင်းပန်ချင်တယ်။

" ကို၊ အချိန်ရမလားဟင်၊ ဖီဖီ ကို့ကို တောင်းပန်စကား ပြောချင်သးတယ်၊ မြစ်ဆိပ်ဘက် လမ်းလျှောက်ရင်းပေါ့"

" ကိုနဲ့ ဖိဖီကြားမှာ ပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလို့ ကိုထင်တယ်၊ ပြီးတာလဲ ပြီးခဲ့ပါပြီ၊ အာရုံလာ မိုးလင်းလို့ ညအမှောင်မှာ စမ်းတဝါးဝါးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်မျိုးကိုလဲ ထပ်ကြုံ စရာမရှိလောက်တော့ပါဘူး၊ ပြီးတာတွေ ပြီးပါစေတော့ ဖိဖီရယ်"

" အော်၊ ကိုရယ်၊ ကိုက ဒီလောက်ထိကို စိမ်းကားသွားပြီကိုး" 

ဖီဖီစကားကို မောင်မောင် ပြုံးလိုက်မိတယ်။

" စိမ်းကားတယ်လို့တော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ ဖီဖီ၊ ရှေ့ဆက်လက် တွဲမရတော့လို့ လမ်းခွဲခဲ့ရပြီးမှ ပြောစရာစကားလဲ မရှိသင့်တော့လို့ပါ"

" ကို့ကို တခုဘဲ ပြောပါရစေ၊ ဒီယောင်္ကျားကို ယူဖို့ မေမေက ဇွတ်စီစဉ်တယ်၊ မမနီက တိုက်တွန်းတယ်၊ ဖိဖီ လွန်ဆန်လို့ မရခဲ့ပါဘူး ကိုရယ်"

" အေးပေါ့လေ၊ ကို ဖတ်ဘူးတာလေး ပြောမယ်၊ ဦးပုညရဲ့ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းဝတ္ထု ဇာတ်လမ်းထဲက စကားလုံးပါ၊ (အစွယ်ကို လိုသူ မင်းမိဘုရား၊ အသွားစေခိုင်းသူ မင်းဧကရာဇ် ၊ လေးပစ်သူ ဘုရားကျွန်တော်မျိုး၊ ကြံဖော်ကြံဘက် သုံးယောက်သား အနက်တွင်မှ၊ ကံကွက်ကြား၍၊ ငမိုက်သားမုဆိုးလေ၊ နင့်ချည်းပင် သေလေရော့)၊ သောနုတ္ထို မုဆိုးရဲ့သူ့မှာ အပြစ်မရှိကြောင်း အမျက်ဖြေလင်္ကာ၊ ထုခြေလွှာပေါ့လေ၊ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းက ဘုရားအလောင်းမို့ မုဆိုးကို ခွင့်လွတ်တယ်တဲ့၊ သူ့ကို အသေသတ်တာနော်၊ ဖီဖီက ကို့ကို အသေသတ်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ခွင့်မလွတ်စရာ မရှိပါဘူး၊ ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊ အတူတော့ မလိုက်ပါရစေနဲ့ကွာ။ ဖိဖီယောင်္ကျား မြင်သွားရင်လဲ မကောင်းပါဘူး"

" ကို မာလာလေးနဲ့ တွဲနေတယ်ဆို၊ မမရီ တို့က ပြောတယ်"

" အော်၊ ဖိဖီရယ်၊ ကိုယ်မလိုချင်တော့လို့ ပစ်ထားခဲ့ပြီးမှ ခွေးချိချီ ကျီးထိုးထိုး ထားလိုက်ပါ"

" မဟုတ်ပါဘူး၊ ဖီဖီပြောချင်တာက၊ ကို့အတွက် မာလာလေးက အကောင်းဆုံး အဖော်မွန်ဖြစ်မှာပါ၊ ကို မာလာလေးကို ယူပါ"

" စိတ်ချ ဖီဖီ၊ကို မာလာကို ယူမှာပါ၊ ကဲ၊ သွားမယ်"

ဖီဖီနဲ့ တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်မောင် ဗန်းမော်မှာ မနေတော့ဘဲ နောက်တရက် လေယာဉ်နဲ့ ပြန်လာခဲ့တာ၊ အကိုကြီးကတောင် မေးတာ။

" ညီလေးက ဟိုမှာ အကြာကြီးတောင် မနေခဲ့ပါလား၊ ရည်းစား လွမ်းတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား"

" ဟုတ်၊ အကိုကြီး"

" ညီလေးတို့ ဘယ်တော့ လက်ထပ်ကြမှာလဲ၊ သူ့အိမ်ကရော သဘောတူလား"  အကိုကြီး မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းကို ခဏစဉ်းစားပြီးမှ

" (၂) နှစ်လောက်နေမှ လက်ထပ်မယ် အကိုကြီး၊ သူ့မှာ အဖေ မရှိဘူး၊ အမေတော့ သဘောတူပါတယ်၊ အကို သဘောတူ မတူ မသိသေးဘူး"

" ဒီမိန်းကလေးနဲ့ဘဲ လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ရင်လဲ နောက်(၂)နှစ်ထိ စောင့်မနေနဲ့ ညီလေး၊ မင်းအသက်လဲ (၂၂)နှစ်ရှိပြီ၊ မငယ်တော့ဘူး၊ ငါဆို ဒီအရွယ်မှာ မိန်းမရပြီးနေပြီ၊ ဒီတော့ ညီလေး ကောင်မလေးကို ပြောပြ၊ သူတို့လက်ခံရင် လာမဲ့နှစ် ဝါမဝင်ခင် ဇွန် ၊ ဇူလှိုင် မင်္ဂလာဆောင်ပေးမယ်၊ ဒီတစ်ရာသီတော့ ညီလေး ငွေရှာလိုက်ဦး"

အကိုကြီးက သူ့အတွက် စီမံကိန်းချပေးတာ လက်ခံရမှာပါ၊ မိဘနှစ်ပါး မရှိတော့တဲ့နောက် အကိုကြီးဘဲ အစစအရာရာ မိဘဘဲလေ၊ မောင်မောင် ပြန်ရောက်ပြီး တပတ်အကြာ တူမတွေ စာမေးပွဲပြီးလို့ အကိုကြီးတို့သားအဖတွေ ဒေါ်လေးပါ ဗန်းမော် လိုက်သွားကြလို့ သူတစ်ယောက်ထဲဘဲ အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာ၊ အကိုကြီးတို့ကိုလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးပြီးတာနဲ့ မာလာဆီကို ယွန်းတော့တာပါ။

" မာလာနဲ့ တိုင်ပင်စရာလေးတွေ ရှိတယ်၊ ကိုကို့ အိမ်လိုက်ခဲ့"  ဆိုင်မှာ အလှပြင်တဲ့ သူတွေရှိနေလို့ မာလာကို အပြင်ခေါ်ပြောရတာ။

" ခဏပါ ကိုကိုရယ်၊ ဒီဧည့်သယ်ပြီးရင် ပြီးပါပြီ၊ ကိုကိုနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရတယ်၊ သုံးမိနစ်ဘဲစောင့်"

" မဟုတ်ဘူး၊ ကိုကိုပြောတာက ကိုကို့အိမ်မှ ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲ၊ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး၊ အားလုံး ဗန်းမော်သွားကြတယ်၊ အဲဒါ ကိုကိုနဲ့ မာလာရှေ့ရေး တိုင်ပင်စရာရှိလို့" 

မောင်မောင့် အပြောကို မာလာစပ်ဖြဲဖြဲ နားထောင်ပြိီး

" အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲမို့ ကိုကိုက တစ္ဆေ ကြောက်တယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့ရမှာပေါ့ ကိုကိုရယ်၊ ညနေမှ ကိုကိုလာခေါ်၊ မာလာ အိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစားလေးတွေ ထည့်လိုက်ဦးမယ်၊ တော်ကြာ ပေပွနေတာ လဲစရာမရှိ ဖြစ်နေမယ်" 

မာလာက သူ့ကိုကို ညအိပ်ခေါ်တယ်ဆိုကတဲက သိပြီးသားလေ၊ သမီးရည်းစား အဆင့်ကို ကျော်လာခဲ့တာ(၄)လထဲ ရောက်နေပြီဘဲ။ ညနေ(၆)နာရီ ကျော်လောက် မာလာကို သွားခေါ်ပါတယ်၊ မာလာက သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်လာတာပါ၊ မောင်မောင်က နေ့ခင်း မာလာဆီက အိမ်ကို ပြန်လာပြီး ထမင်းတစ်အိုးချက်ခဲ့ ပြီးပါပြီ၊ ဟင်းကိုတော့ အပြန်လမ်းက ဆိုင်ဝင်ဝယ်လာခဲ့တာ၊ ခြံထဲရောက်ပြီးလို့ မောင်မောင်ရဲ့ အိမ်လေးထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ

" ဟား၊ ဂွတ်ရှယ်၊ ကိုကို့ရဲ့ အိမ်ကုတ်ကလေးက အပြင်က ကြည့်တော့သာ စုတ်နေတာ၊ အထဲမှာက ဟော်တယ် ကျနေတာပါလား"

" ဒီ အိမ်ကုတ်ကလေးက နောင်မှာ မာလာနေရမဲ့ အိမ်ကုတ်ကလေးဗျနော်"

" ကိုကိုနဲ့သာဆိုရင် အိမ်ကုတ်မကပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ လမ်းဘေး သစ်ပင်အောက်မှာ နေရလဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ ကိုကို့ ကိုချစ်လို့"

မာလာ့ အပြောလေး၊

" လမ်းဘေး သစ်ပင်အောက်တော့ မနေပါရစေနဲ့ မာလာရယ်၊ လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာ ရှက်စရာကြီး" 

မောင်မောင် နောက်ပြောင်လိုက်တော့

" ဟာ၊ ကိုကိုနော်၊ဒီက အကောင်းပြောနေတာကို၊ ကဲ-ကဲ-ပြောဦး"

မာလာ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်ဆုတ်နဲ့ ဖွဖွထုလိုက်တာ

" ရော်၊ ကိုကိုက ဘာပြောလို့လဲ၊ လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာဆိုတာ ဗီဒီယို လာရိုက်တယ် ထင်ကြမှာလို့ ပြောတာကိုး"

မောင်မောင် သူ့ရင်ဘတ်ကို ထုနေတဲ့ မာလာရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ချု ပ်ကိုင်ပြီး မာလာကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်ပါတယ်၊

" ဟွန့်၊ ကိုကို၊ လူဆိုးကြီး" 

မာလာ သူ့ကိုကိုရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာ မော့ထားပေးရင်း နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အလိုက်သင့် ဟထားပေးနေလေရဲ့။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးပြီးသား ချစ်သူတွေအဖို့ အထူးအထွေပြောနေဖို့ မလို၊ နှစ်ယောက်သား ရေချိုး၊ညစာစားပြီးတာနဲ့ လုပ်ငန်းစပြီ၊ လုပ်ငန်းမစမီ မောင်မောင်က သူ့အကိုကြီးပြောတဲ့ လက်ထပ်မဲ့ စီမံချက်ကို ပြောပြတာ၊ မာလာက " ကိုကို့ သဘော" ပြောပြီးပါပြီ၊

" လက်ထပ်ပြီးရင် ဒီအိမ်ကုတ်လေးမှာ အတူနေမယ်"

" ကိုကို့ သဘော"

" လက်ထပ်ပြီးရင် မာလာ အလှပြင်ဆိုင် မလုပ်ရတော့ဘူး၊ အကိုကြီးက ဖက်ရှင်ပစ္စည်း အဝတ်အထည် ရောင်းဖို့ ငွေထုတ်ပေးမယ်တဲ့"

" ကိုကို့ သဘော"

" လက်ထပ်ပြီးရင် ကလေးတွေ တစ်ဒါဇင် မွေးရမယ်" ခါတိုင်း ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့ မာလာ၊ ဒီတခါ မျက်လုံးပြူးပြပြီး

" တစ်ဒါဇင်ကြီးများတောင်၊ သေရောပေါ့ ကိုကိုရယ်၊ ဒါတော့ မရဘူးနော်၊ တခြားဟာဆက်ပြော"

" ပြောစရာကုန်ပြီ၊ လုပ်စရာဘဲ ရှိတော့တယ်၊ ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့ ကောင်မလေး၊ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့"

" ဒါကတော့ ကိုကိုပြောမှလား၊ ဟွန့်.."

နှစ်ယောက်သား အဝတ်ကိုယ်စီ ချွတ်ကြပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ် (69) ပုံစံ အပြန်အလှန် စုတ်ကြ ရက်ကြ မှုတ်ကြပေါ့၊ မာလာစောက်ဖုတ်လေးက လိုးပြီးကြတဲ့နောက်မှာ ပိုလို့တောင် ဖောင်းတင်းလာသလိုပါ၊ နို့တွေကလဲ မောင်မောင် ဆွဲဆုတ်နေလို့ ပိုပြိးကြီးလာတာပါ၊ ဖင်ကြိီကတော့ တားဆေးထိုးထားလို့ ထင်ပါတယ်၊ ဒီလောက်လိုးနေတာတောင် ပိုပြိးကြီးလာနေတာ၊

" တို့နှစ်ယောက်ထဲ၊ ခြံကလဲအကျယ်ကြီးဘဲ၊ ဖင်ထောင်လိုးမယ်ကွာ၊ မာလာ ဖင်ကုန်းပေးနော်"

" ကိုကို့သဘော ပြောပြီးပြီဘဲကွာ၊ ထပ်မပြောနဲ့၊ ကြို က်သလိုသာ လိုးတော့ ကိုကိုရေ" 

မာလာပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်၊ အရင်က ဒီလိုဖင်ကုန်း မလုပ်ခဲ့ဖူးလို့ မာလာဖင်ကုန်းတာက လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့ ပုံဖြစ်နေလို့

" ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ် ဘေးစောင်းတင်လိုက်၊ ဗိုက်ကို အိပ်ရာနဲ့ထိနေအောင် ကပ်ထား၊ပြီးရင် ဖင်ကိုအပေါ်ထောင် တင်လိုက်"

မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊ မာလာကိုကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံရအောင် နေရာချပေးတယ်၊ စနစ်ကျသွားတဲ့အခါ မောင်မောင် မာလာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးသီးချင်လာသလို ဖြစ်လာတာ၊ သူမိန်းမ ဖြစ်ပြီးသား၊ သူလိုးပြီးသားပေမဲ့ မာလာကကြည့်လို့မဝ ဖြစ်နေတယ်။

အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့အခါ ဖြူ ဖွေးတင်းရင်းနေတဲ့ ဖင်တုန်ကြီးတွေက ကိုက်စားချင်စရာ၊ ကြီးမားဝိုင်းစက်စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးအလယ်က ဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်ကိုပြူ ထွက်နေတာ၊ ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးတွေက ဘေးဘက်ကို ကားထွက်နေတာ၊ မောင်မောင် ကုန်းထားပေးတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားကြီးအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်တာ

" အမလေး၊ ကိုကိုရယ်၊ လန့်လိုက်တာ" 

ရုတ်တရက်မို့ မာလာ လန့်သွားပြီး ခါးကော့တက်သွားတာ၊ စောစောက နှစ်ယောက်သား စုတ် မှုတ်ပြီးမို့စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှမ်းနေပါပြီ၊ မောင်မောင် လီးနဲ့စောက်ဖုတ် အဝကို တေ့ပြီး ခါးအားကိုသုံးကာ ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ

" အား၊ ဝင်သွားပြီ ကိုကိုရယ်."

လီးဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် ကိုက်စားချင်နေတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကို မှန်မှန်လိုးပေးပါတယ်။

" မာလာ၊ စိတ်ကိုလျော့ထား၊ ပြီးချင်လာရင်ပြော" 

မောင်မောင် ဆက်တိုက် လိုးတော့တာ၊

" အမလေး-ကိုကို-အား-ကျွတ်-ကျွတ်"

" ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်-ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်"

" မာလာ၊ ညီမလေး၊ ရလား၊ နာရင်ပြော" 

မာလာဆီက ကျွတ် ကျွတ် အသံထွက်လာလို့ မေးတာပါ၊

" အင်-ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ရတယ် ကိုကို၊ အား၊ ကောင်းလို့" 

ဒီလို ဖင်ကုန်းမခံဖူးလို့ အစမှာ အနေရခက်ပေမဲ့ တဖြေးဖြေး အရသာ ကောင်းကောင်းရလာတယ်၊ ကိုကိုက သူ့ဖင်ကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာမို့၊ ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါ မာလာဖင်ကြီးတွေ လှိုင်းထသလို တုန် တုန်သွားတာ၊ ဂွေးစေ့နှစ်လုံးက ဖင်ကို လာ လာရိုက်နေလို့ "ဘလပ်-ဘလပ်" ဖြစ်နေတာ၊ ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်လာတာမာလာ မနေနိုင်တော့ပါ၊ လူတကိုယ်လုံး လေထဲကို မြောက်တက်သွားသလို၊ ရေလှိုင်းထဲမှာ မြုတ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေသလိုမျိုးခံစားနေရတာ။

" အီး၊ ကိုကို၊ အင်း၊ ကောင်းတယ်၊ အား၊ ကိုကို၊ ပြီးတော့မယ်ကွာ၊ အား၊ ဆောင့်ကွာ" 

မာလာ ဖင်ကြိီကို အငြိမ်မနေနိုင်၊ နောက်ကို ဖင်ကြီးပြန်ကန်ပေးနေတာပါ၊ မောင်မောင်လဲ မာလာပြီးချင်နေမှန်းသိလို့ လိုးအားကို အရှိန်မြှင့်လိုက်ပါတယ်၊

" ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်"

" အ အ အား၊ဟင်း---ဟင်း---ကိုရေ" 

မာလာ ပါးစပ်ကညီးသံနဲ့အတူ ဖင်ကြီးရှေ့ငိုက်ကျသွားပြီး ပျော့ခွေသွားတာ၊

" အင့် ရော-အီရော-အင်း" 

ရှေ့ငိုက်ကျသွားတဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲထိန်းရင်း မောင်မောင် အားယူပြိီ အပြိီးသတ် တိုက်ပွဲဆင်နွဲတာ၊သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်၊ ဒူးတဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့ မာလာ ဖင်ဆုံကြီးကို မောင်မောင်လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ အိပ်ရာပေါ် ပစ်ကျသွားတော့တာပါ၊ မောင်မောင်လဲ အလားတူ မာလာဘေးမှာ။

" ကိုကိုရာ၊ ကောင်းလိုက်တာ"

" ကိုကို၊ ခုနကလိုးတာ doggy style ဆိုတာလား" 

ခဏအကြာ အမောပြေတဲ့အခါ မာလာက မေးတာ။

" ဟုတ်တယ်၊ အခု အင်တာနက်ခေတ်မို့  doggy style ခေါ်တာ၊ ရှေးဗမာ ဘုရင်ခေတ်က(ကုန်းတက်)ခေါ်တယ်"

" အဲဒါ ပိုမှန်တယ်နော် ကိုကို၊ မာလာကုန်းပေးထားတာ ကိုကို နောက်က တက်တာ" 

မာလာ သူ့ကိုကို ကိုဖက်ထားရာက ပြောတာ၊

" doggy ဆိုတော့ ခွေးလို့ ပြောကြတာ၊ အမှန်ကတော့ ခွေးတင် မကပါဘူး၊ ကျွဲနွား မြင်း သိုးဆိတ် ခြေလေးချောင်းသတ္တဝါတွေ အားလုံး ဒီလို လိုးနေကြတာ၊ အနောက်တိုင်း sex စာအုပ်တွေမှာ ဖတ်ဘူးတာ အခုလို လေးဘက်ထောက် လုပ်တာက တကဲ့ ကာမအရသာကို ရတယ်၊ လူတွေက နောက်ပိုင်းကာလတွေမှ မိန်းမအောက်က ပက်လက်ခံတဲ့ ပုံစံကို ပြောင်းလဲလာကြတယ် တဲ့" 

မောင်မောင် သူသိတာလေးတွေ ရှင်းပြပေးတာ၊

" ဒီလိုမျိုးလိုးတာ ဗီဒီယိုတွေ၊ အင်တာနက်တွေ ပေါ်လာမှ ပိုများလာတာနေမှာနော် ကိုကို၊ ဟိုအရင်က ဒါမျိုးလုပ်ရကောင်းမှန်း မသိဘူး နေမှာ"

" မထင်ပါနဲ့ကွာ၊ တို့ဗမာတွေ တခြားဟာသာ မတီထွင်ရှိမယ်၊ ဒီဏှာကိစ္စမှာတော့ နောက်မကျဘူး၊ မင်းတုန်းမင်းကြီး မိဘုရား(၅၀)ကျော်ရှိတာ၊ မိဘုရားတွေ ဘုရင့်အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ သိအောင် (နန်းတွင်းသုံး ပုရပိုက်ဖြူ )မှာ ကာမဆက်ဆံတဲ့ ပုံစံအမျိုးမျိုးရေးဆွဲထားတာ၊ မိဘုရားတွေ ဒါကိုကြည့်ပြီး အကြို လေ့ကျင့်ကြရတယ် ဆိုဘဲ" 

မောင်မောင့် စကားအဆုံးမှာ မာလာ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျပြီး

" မိဘုရားတွေ သနားစရာ ကိုကိုရာ၊ စာဖတ်ပြီး ကျင့်ရတာ၊ ဒီခေတ်ဆို ဗီဒီယိုကြည့်ရင် အကုန်တတ်ပြီ"

" အကုန်တတ်ပြီ၊ ဒါဆို မာလာလဲ အကုန်တတ်ပြီပေါ့" 

မာလာ သူ့ကိုကိုဘက် လှည့်အိပ်ပြီး ဖက်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးမှ

" မြင်ဘူးတာကို ပြောတာ၊ ကိုကိုရဲ့"

" မြင်ဘူးတယ်ဆိုရင် ဒီတခါ မာလာ ကိုကို့အပေါ်က မြင်းစီးပေး၊ ပြီးရင် ကိုကို normal ပြန်လုပ်ပေးမယ်"

မောင်မောင် သူလုပ်ချင်တဲ့ အနေအထားကို ပြောတာပါ၊ ကိုယ့်အိမ်မှာ တညလုံး နေကြရမှာ၊ စိတ်ကြို က်သာဆွဲပေရော့ပေါ့၊

" အင်း၊ ကိုကို့သဘော"

ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ရေဆေးသန့်ရှင်းကြတယ်၊ အိမ်လေးမှာ သူတို့ဘဲ ရှိနေတာမို့၊ အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်မနေဘဲ ဒီတိုင်း သွားကြတာ။

" ပြောင်အောင်ဆေး၊ ပြီး ပြန်ရက်ပေးဦးမှာ" 

မောင်မောင့် အပြောကြောင့် မာလာ ရှက်သွေးလေး မသိမသာ ဖြာသွားပေမဲ့ သူ့ကိုကို ပြောသလို စောက်ဖုတ်ကို ရေနဲ့သေသေချာချာ ဆေးကြောပါတယ်၊ စောက်ခေါင်း အတွင်းပိုင်းထဲ လက်နှိုက်သွင်းပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ရေနိုင်နိုင်သုံးပြိီး ဆေးပါတယ်၊ အလားတူဘဲ မောင်မောင်လဲ လီးကို အရေခွံဆွဲလှန်၊ ဒစ်အောက်ဘက်ကမြောင်းရာလေးတွေထဲ အထိ ဆပ်ပြာရောက်အောင် သေချာဂရုတစိုက်ဆေးကြောသန့်စင်ပါတယ်။

သမီးရည်းစား လင်မယားတွေ တကိုယ်ရေ သန့်ရှင်းမှုရှိတဲ့အခါ အနံ့အသက်ကြောင့် စိတ် အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့၊ နောက်တချီ အလုပ်မစခင် သူတို့နှစ်ယောက် ကာဖီတခွက်စီ ဖျော်သောက်လိုက်ကြသေး၊ မအိပ်ချင်အောင်လို့၊ မာလာကို အပေါ်ကလုပ်ခိုင်းထားပြီးလို့ မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။

လီးက စောစောကလေးတင် ပင်ပန်းထားလို့ တောင့်တင်းမနေသေးဘဲ ပေါင်ကြားမှာပျော့ခွေနေတာ၊ မာလာ လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ဆွပေးပါတယ်၊ လက်ကလေးနဲ့ဆုတ်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လုပ်ပေးတဲ့အခါ လီးက နဲနဲတော့ တောင်လာပါတယ်၊ လီးနဲနဲ တောင်စပြု လာချိန် လီးကို ပါးစပ်နဲ့စပြီး စုတ်ပေးတော့တာ၊ လီးအရေခွံကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်မြောင်းလေးတွေထဲကို လျှာထိပ်နဲ့ပတ်ရက်ပေးတာမို့ မောင်မောင် အိပ်ရာက ဖင်ကြွကြွတက်သွားရပါတယ်။

မာလာက တခါတလေ လီးတံတခုလုံး ပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် ငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလို စုတ်ပေးနေတာ၊ မောင်မောင် ခံရင်းခံရင်းလီးတံကြီးက တအားမာတင်း တောင်တက်လာလို့

" မာလာ၊ ရပြီ၊ တော်ကြာ အရည် ထွက်သွားလိမ့်မယ်၊ တက်လိုးတော့"

မောင်မောင့် စကားအဆုံး မာလာ မောင်မောင်အပေါ် ကားယားခွ တက်လိုက်တယ်၊ မောင်မောင့်မျက်နှာနား ဖင်ကြီးရွှေ့ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စောက်ပပ်ကို ထိပေးလိုက်ပါတယ်၊ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားရတဲ့ အတွက် မာလာရဲ့ စောက်ပပ်က နဲနဲလေး ဟနေပါတယ်၊ မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး လျှာကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းပါတယ်၊ ပြီးမှလျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ လှဲ့ပတ်ထိုးမွှေပေးတာ၊မာလာ တချီတချီ ဖင်ကြီးတုန် တုန်ပြီး အပေါ်ကြွတက်သွားတာ၊ သိပ်တောင်မကြာပါဘူး၊ စောက်ခေါင်းထဲက အရေကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာမို့

" ညီမရေ၊ ရလောက်ပြီကွ၊ အရေထွက်လာပြီ" 

ပြောကာ စောက်ခေါင်းထဲက လျှာကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်၊ မာလာ မောင်မောင် အပေါ်ခွရက်ကဘဲ နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး နေရာ ရွှေ့ပါတယ် ၊နေရာမှန်ရောက်တဲ့အခါ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ပပ်နဲ့ တေ့ထားပြီး ဖင်ကြီးကြွပြီး ဖိချလိုက်တာ မဝင်ဘဲ ချော်ထွက်သွားပါတယ်၊ ချော်ထွက်သွားတဲ့လီး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းကို ကလော်ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားပါတယ်၊ မောင်မောင့်အဖို့လဲ မာလာဖင်ကြီးပိကျလာလို့ ပေါင်တွေ နာသွားပါတယ်၊

" လီးကို ကိုကို ကိုင်ထားပေးမယ်၊ ညီမ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ဖိသွင်း၊ စိတ်မလောနဲ့"

မောင်မောင် လီးကို ကိုင်ထားပေးပါတယ်၊ မာလာ ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး စောက်ပပ်နဲ့ လီးကို ပြန်တေ့ပါတယ်၊မောင်မောင် အောက်ကမြင်နေရတာ ဖင်က လုံးဝန်းကားအိနေတာပါ ၊မာလာ ဖင်ကို တဖြေးဖြေးဖိချတာ

" ဗျိ " 

စောက်ပပ်ထဲ လီးဒစ် မြုတ်ဝင်သွားတာပါ၊

" ကိုကို၊ ဝင်ပြီမို့လား" 

မာလာ ဖင်ကို ဆက်ပြီး ဖိသွင်းတာနဲ့ လီးအဆုံး ဝင်သွားပါပြီ၊

" အိ-အီး-ကိုကိုရာ" 

ဘာမှ မဟုတ်၊ လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့ မာလာအားယူပြီး ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ လိုးပေးတာပါ၊ မကျွမ်းကျင်သေးလို့ အရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ တခါတခါ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး မောင်မောင့်အပေါ် အားနဲ့ ပိကျလာလို့ မောင်မောင်ခမြာ မနဲ တောင့်ခံထားရတာပါ၊ ဖင်ကလဲ ကြီးတာဆိုတော့ မာလာခမြာ သူ့ဖင် သူပြန် မ-နေရတာနဲ့ဘဲ အားကုန်နေတာ၊ အစကတော့ မာလာ ဒီအတိုင်း ဖင်ကို ကြွ ကြွပြီး မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတာ၊ ကြာလာတဲ့အခါ ဒူးညောင်းလာပြီ၊ မတတ်နိုင်တော့တာနဲ့ မောင်မောင့်ဗိုက်ပေါ် မှောက်ခုန်အိပ်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖိပေးနေတာ၊ မောင်မောင် ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပြီး

" မာလာ ညောင်းလာပြီ မဟုတ်လား၊ ဆင်းလိုက်တော့၊ ကိုကို လုပ်ပေးတော့မယ်"

မာလာ အပေါ်မှောက်နေရာက ဘေးဘက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်၊ မျက်နှာတခုလုံးလဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲလို့၊မောင်မောင် ပက်လက်အိပ်နေရာက ထထိုင်ပြိး မာလာရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒကောက်ကွေးတွေအောက် လက်ထောက်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြီး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ ကြပ်နေပေမဲ့ အဆုံးဝင်သွားတာ

" အမလေး၊ ကိုကို..ဖြေးဖြေးလိုးပါ ကိုရယ်၊ အောင့်သွားတာဘဲ"

အောင့်တယ်သာ ပြောတာပါ၊ စောက်ပပ်မှာက အရေရွမ်းနေတာပါ၊ စောစောက မာလာအပေါ်က လိုးပေးပြီးပြီမို့ အရေထွက်ချင်နေပြီ၊ ဒါကြောင့်

" မာလာ၊ ခြေထောက်တွေ ကိုကို့ခါးကို ချိတ်ထားလိုက်၊ မကျွတ်စေနဲ့၊ ကိုကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့မှာ"

မောင်မောင် မာလာဘေးဘက် လက်ထောက်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊ မာလာလဲ မောင်မောင်ပြောသလို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ မောင်မောင့်ခါးကို ချိတ်၊လက်တွေက မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကို မမီမကမ်း လှမ်းဆွဲပြီး ခံပါတယ်၊

" ပြွတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်"

" အင်း-ကိုကို-အ-အာ-ကျွတ်-ကျွတ်-အီး-ကိုကိုရယ်" 

မာလာ အရသာ တအားကောင်းလာလို့ ဖင်ကို တတ်နိုင်သရွှေ့စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပေးနေတာပါ၊ ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလို့ကလဲ မရ။ ကိုကိုအပေါ်က ဖိထားတာလေ၊ ပုံမှန်ဆို ကိုကို့ကိုယ်လုံးကြိီ တက်ဖိထားတာ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ၊ ဒါပေမဲ့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာ၊ အခုလို လိုးပေးနေတဲ့ အခါမှ ကိုကို့ ကိုယ်လုံးကြီးကို လေးတယ်လို့ မထင်တော့ဘူး၊ လိုးရင်း လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထကြအရေတွေ ရွှဲနေတာပါ၊ မာလာက တရုတ်မ၊အသားလဲဖြူ တာမို့ စောက်ရေရွမ်းလိုက်ပုံကတော့ ကလေးမမွေးဖူးသေးတဲ့ စောက်ခေါင်းက "ပလွတ်-ပလွတ်" အသံထွက်တဲ့ အထိပါ၊

" အီး-အီး-ကို ပြီးတော့မယ်၊ ညီမ ပြီးခါနီးပြီလား" 

မောင်မောင် မောပန်း အားယူနေရတဲ့ အသံနဲ့မေးတာ၊

" ရတယ်၊ ကိုကို၊ ကိုကိုပြီးချင်တဲ့အခါ ပြီးလိုက်၊ ညီမ ရတယ်" 

မာလာ ပြောလဲပြော၊ ဖင်ကြီးကိုလဲ တအားဝှေ့ဝိုက် လှုပ်ယမ်း ပေးနေတယ်၊ မာလာ့ခွင့်ပြု ချက်ရတာနဲ့ မောင်မောင် တချက်မှ မနားတော့ပါဘူး၊ လီးကို အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊ မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတာ ၁၅/၂၀ ချက်လောက်အရ လီးတချောင်းလုံး ယားယံကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရေတွေ တဖြောဖြောနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာပါဘဲ၊ ကိုကိုရဲ့ အရေတွေ ထဲ့လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပူနွေးတဲ့အတွေ့ ရလိုက်ပါတယ်၊

ဒီညမှာ မင်္ဂလာဦးည လင်မယားတွေလို သူတို့နှစ်ယောက် မနက်လင်းအားကြီးမှ အိပ်ပျော်ကြတာပါ၊မိုးတွင်းကာလ နားရတုန်းလေးမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် မခွဲနိုင်မခွါရက် တပူးတွဲတွဲနေလာရာက မိုးကုန် ပွင့်လင်းရာသီ နိုဝင်ဘာလထဲ ရောက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဒမ်ပါကား(၅)စီးနဲ့ တနိုင်းဘက် တက်လာရတယ်၊ လုပ်ငန်းအဆက်အစပ်ရပြီမို့ အကိုကြီးက ဒမ်ပါ(၂)စီးကို အရစ်ကျ ငွေချေမှုနဲ့ထပ်ဝယ်လိုက်တာ၊မောင်မောင် သွားကာနီးမှာ အကိုကြီးက ထပ်ပြောတာ၊

" ဒီတဆောင်း တနွေမှာတော့ ညီလေး အပင်ပန်းခံပြီး မင်္ဂလာ စရိတ်ရှာပေါ့ကွာ"

တနိုင်းက မြစ်ကြီးနားနဲ့ဆို မိုင်(၁၀၀)ကျော်ဝေးတာပါ၊ ဟူးကောင်းတောင်ကြားမှာရှိလို့ ဟိုးအရင် မြို့နံမည်ကို ဟူးကောင်းမြို့လို့ ခေါ်တာပါ၊ လမ်းစဉ်ပါတီခေတ်မှ တနိုင်း ခေါ်တာ၊ မောင်မောင်တို့ သွားလုပ်ပေးရတဲ့ လမ်းက လမ်းဋ္ဌာနတရားဝင်အမည် မြစ်ကြီးနား-ပန်ဆောက်-လိဒိုလမ်း၊ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလ စစ်အောင်နိုင်ရေးတွက် အမေရိကန်စစ်အင်ဂျင်နီယာတပ်က ဖောက်ပေးခဲ့တာ။

ဦးဆောင်သူ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးစတီးဝဲ ဖြစ်လို့ အနောက်နိုင်ငံစစ်သမိုင်းစာအုပ်တွေမှာ (စတီးဝဲလမ်းမကြီး)လို့ ရေးကြတယ်၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊အာသံပြည်နယ် မီးရထားလမ်းဆုံး ဘူတာမြို့လေးဖြစ်တဲ့ လိဒိုမြို့က စဖောက်တာ၊ မြင့်မားလှတဲ့ ပတ်ကွိုင်တောင်တန်းကြိီကိုဖြတ်ကျော်ပြီး၊ မြန်မာနိုင်ငံ နာဂနယ်မြေထဲ ဝင်တယ်၊ ပန်ဆောက်မြို့လေး၊ နောက် နာဂနယ်မြေ ဆင်ဖိုးတောင်တန်းကို ဖြတ်ကျော် နန်းယွန်း၊ ရှင်ဘွေယန်စတဲ့ မြို့ငယ်လေးတွေကတဆင့် တနိုင်းကို ရောက်တာ၊ တနိုင်းကနမ္မတီး၊ မြစ်ကြီးနားကို ရောက်၊ မြစ်ကြီးနားကမှတဆင့် ဗန်းမော်၊ နမ့်ခန်း၊ ကြူကုတ် တရုတ်-ဗမာလမ်းမကြီးနဲ့ ဆက်သွားတာ၊ ဒါတွေက မောင်မောင်တနိုင်းလမ်းဘက် သွားရတော့မယ်ဆိုလို့ မြစ်ကြီးနားလမ်းဋ္ဌာန အသိမိတ်ဆွေတွေဆီက ရတဲ့ pamphlet လက်ကမ်းစာစောင်ဖတ်လို့သိတာ၊

မနှစ်ကတော့ မိုးညှင်းမှာ(၆)လဆက်တိုက်နေပြီး အလုပ် လုပ်ခဲ့တာ၊ မြစ်ကြီးနားကို တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်ခဲ့၊ဒီနှစ်မှာတော့ ချစ်သူရည်းစားကျန်ခဲ့တာမို့ နှစ်လတစ်ခေါက်တော့ ပြန်ဖြစ်တယ်၊ ပြန်တဲ့အခေါက်တိုင်း မာလာနဲ့အတူ အိပ်ဖြစ်တာပါဘဲ၊ သူပြန်လာပြီဆို မာလာသူငယ်ချင်းက အလိုက်တသိ သူ့အိမ် ပြန်အိပ်ပေးပါတယ်။

လုပ်ငန်းရာသီမှာ အကိုကြီးကလဲ အိမ်နေရတယ် မရှိပါဘူး၊ သူလဲ ကုန်တင် ထရပ်ကားကြီးတွေနဲ့ မြစ်ကြီးနား-မန္တလေး-ဖားကန့် သွားလာနေတာပါ၊ မရီးကတော့ ပြောရှာပါတယ်၊ (မင်း ကောင်မလေး နဲ့လွတ်လွတ် လပ်လပ်နေမယ်ဆို အိမ်ခေါ်လာလို့ရပါတယ်ကွာ)တဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ဒါကိုတော့ မောင်မောင် စည်းစောင့်ရမယ်၊ တူမလေးတွေက အပျိုပေါက်လေးတွေ ဖြစ်နေကြပြီ၊ သူတို့ရှေ့မှာ အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတာမျိုးမဖြစ်အောင်ပါ။

" ကိုကို ပြန်လာရကာနီးပြီလား"

ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲ မောင်မောင် ပြန်အရောက်မှာ မာလာက မေးတာပါ၊ သူ့ခမြာလဲ ခွဲနေရတာမို့ လွမ်းတာပေါ့၊

" ထုံးစံအတိုင်းဘဲ ညီမရေ၊ သင်္ကြပြီးမှဘဲ ပြန်လာရမယ်၊ ဒါတောင် ပြီးချင်မှပြီးမှာ၊ မပြီးခဲ့ရင် မိုးကျကာနီးအထိလုပ်ရမှာ"

" ဝါမဝင်ခင်တော့ ပြန်ရောက်မှာပါနော ကိုကို" 

မာလာက လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ ဝါမဝင်မီ ဖြစ်ပါ့မလား တွေးပူတာ၊

" ဝါဝင်အထိတော့ မနေပါဘူး ညီမရယ်၊ အလွန်ဆုံးနယုန်လလောက်ထိ ဖြစ်မှာပါ"

~~~~~~~~~~

အပိုင္း (၇) ဆက်ရန် >>>>