ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၁ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

" မောင်လေး၊ တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ဦး"

မောင်မောင် ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အေးအေးဆေးဆေး စာဖတ်နေတာကို အမကြီးဖြစ်သူက လာခေါ်တာပါ။

" ဘာလဲဗျာ၊မမကြီးကလဲ၊စာဖတ်နေတာကို"   

မောင်မောင် သူ့အမကြီးကို ပြန်မေးပါတယ်။

" မှိုရှာ၊မျှစ်စ်ချိုး သွားမလို့ပါဟာ၊ယောင်္ကျားလေးအဖော် လိုက်ခဲ့စမ်းပါ"

ဒါနဲ့ဘဲ မောင်မောင် သူ့အမကြီးတို့နဲ့အတူ တောထဲလိုက်သွားရပါတယ်။ သူတို့နေတဲ့မြို့လေးက တောရွာသာသာမို့ အခုလို မိုးဦးကျဆိုတောထဲဝင်ပြီး မှိုရှာ၊မျှစ်ချိုးလုပ်ကြသူတွေများပါတယ်။ သွားကြတဲ့အဖွဲ့ထဲမှာ အိမ်နီးချင်း အပျိုမလေးတွေ(၄)ယောက်၊ အမကြီးသူငယ်ချင်း အိမ်ထောင်သယ် မတင်ရီလဲ ပါလာပါတယ်။ မတင်ရီက အမကြီးနဲ့ရွယ်တူ၊ ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဘက်၊ အမကြီးကသာ အခုထိ အပျိုကြီးဖြစ်နေတာ၊ မတင်ရီကဖြင့် လင်ရပြီး ကလေးနှစ်ယောက်တောင် ရနေပြီ၊ သူ့ယောင်္ကျား က သစ်တောအမှုထမ်း၊ ယူစတုန်းကတော့တောခေါင်းပါ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ဒုတိယတောအုပ်သင်တန်း မေမြို့သစ်တောကျောင်းသွားတက်နေရတယ်။

သင်တန်းကာလက (၂)နှစ်လို့ ပြောပါတယ်။ မတင်ရီက မောင်မောင်တို့အိမ်နဲ့ခြံချင်းကပ်ရက်၊ ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်နေတုန်း သူ့အမအပျိုကြီးနဲ့လာနေတာ၊ အမအပျိုကြီးက ရုံးတက်ရမှာမို့လို့ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုပါ တောထဲခေါ်လာရတယ် ။ကလေးနှစ်ယောက် ယောင်္ကျား လေး(၅)နှစ်သား၊ မိန်းကလေးက (၂)နှစ်သမီးဖြစ်ပါတယ်။

သမီးအငယ်ကို မတင်ရီကကျောမှာ အဝတ်နဲ့ပိုးထုတ်လုပ်ပြိး ပိုးလာတာပါ။ အကြီးကောင်က အစပိုင်းမှာတော့ လမ်းလျှောက်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကြာလာတော့ ကလေးမို့မလျှောက်နိုင်တော့လို့ မောင်မောင်ကဘဲ ချီ ပိုးခဲ့ရပါတယ်။ သူတို့မြို့ပြင်တောကလဲ မှိုတို့၊မျှစ်တို့ပေါချက်၊ နှစ်နာရီသာသာလောက်မှာ ယူလာကြတဲ့ခြင်းတောင်းအပြေ့ကိုယ်စီရကြတာမို့

" တော်လောက်ပြီ "

ဆိုပြီး ပြန်လာကြပါတယ်။ အဲဒီအပြန်ခရီးမှာ အမကြီးနဲ့အပျိုလေးတွေက ရှေ့ကနေ သွက်သွက်လျှောက်သွားကြတာ၊ မောင်မောင်နဲ့မတင်ရီ ကလေးတွေ ကိုယ်စီ ချီ ပိုးထားကြရလို့ ခရီးမတွင်ဘဲ ပြတ်ကျန်ရစ်ပါလေရော။

" မောင်မောင်ရာ၊ မောတယ်ကွာ၊ ခဏလောက် နားကြဦးစို့" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုပြောရင်း အရိပ်ရတဲ့ ခြုံ ကြီးတစ်ခြုံ ဘေးဝင်ထိုင်ပါတယ်။ ကျောမှာလွယ်ထားတဲ့ကလေးကတော့ မနိုးဘဲ အိပ်လျက်ပါ။ မောင်မောင်ချီလာတဲ့ အကြီးကောင်ကတော့ လက်ပေါ်က ချလိုက်တာနဲ့ခြုံ ဘေးမှာပေါက်နေတဲ့ တောပန်းပင်က ပန်းတွေ ခူးပြီးဆော့နေပါတယ်။ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်တာ ဒုက္ခရောက်တော့တာပါဘဲ။

မတင်ရီက ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်နေတာ၊ ထဘီအောက်စလွတ်နေပြီး ပေါင်ရင်းဂွဆုံက အဖုတ်ကြီး မောင်မောင်မြင်နေရလို့ပါ။ မတင်ရီ တကယ်ဘဲ ထဘီအောက်စလွတ်နေတာကို မသိလို့ဘဲလား၊ ဒါမှမဟုတ် တမင် မောင်မောင်ကို ပြတာလား၊ မောင်မောင်က တကဲ့ အရိုင်းလေးရှိသေးတာ။

အသက်က (၁၇)နှစ်၊ (၁၀)တန်းကျောင်းသား၊ မိန်းမပစ္စည်းကို မြင်ဘူးတာမဟုတ်၊ အချစ်ဗေဒတို့၊အိမ်ထောင်မှုနိသျည်း စတဲ့လိင်ပညာပေး စာအုပ်တွေထဲက ပုံကိုသာမြင်ဘူးတာလေ။ အခုလို ကိုယ့်ရှေ့(၅)ပေ အကွာလောက်မှာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရတာမို့ တံတွေးတွေနင်ပြီး လီးကတောင်တက်လာပါလေရော။ မောင်မောင် မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေတာ မတင်ရီသိသားဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ ပြင်မထိုင်ဘူး။ ဒီတိုင်း ပေထိုင်နေတာ။နောက်တော့မှ မတင်ရီက

" ဟဲ့၊ မောင်မောင်၊ ကြည့်လှပါလား၊ မျက်လုံးကျွတ်ကျသွားဦးမယ်.."  

မတင်ရီက ပြုံးစိစိ လုပ်ပြီးပြောလို့ မောင်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာနီရဲသွားပြီး အကြည့်ကို ဘေးဘက်ပို့လိုက်ရပါတယ်။ မတင်ရီ စပြီလေ။ ယောင်္ကျားနဲ့ ဝေးနေတာ (၆)လလောက်ရှိနေပြီ။ ကလေးနှစ်ယောက်အမေသာ ပြောတာ၊ သူ့အသက်က(၂၅)နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ၊ သွေးသားထန်တဲ့အရွယ်၊ ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်သွားနေရလို့ ငတ်နေတာ၊ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ အခု မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက သူ့အမနဲ့ကိုယ်က သူငယ်ချင်း၊ ခြံချင်းကပ်ရက်။ သူ့အနေနဲ့ ဆွဲစိစားလို့ ရနိုင်တယ်လို့ သိပြီးသား။

ဒါကြောင့်  အဖွဲ့တွေနဲ့ အတူမလိုက်ဘဲ နောက်ချန်နေရစ်ခဲ့တာ။ ပြီး ထဘီအောက်စလွတ်အောင် တမင်ထိုင်ပြီး ကောင်လေးမြင်အောင် ပြပေးထားတာ။ သူတွက်တဲ့ အတိုင်း ကွက်တိဘဲ။ကောင်လေး သူ့အဖုတ်ကိုမြင်ပြီး လောင်တီးနေပြီလေ။ဒါကြောင့်

" ဟဲ့၊ ငါက အလကား စတာပါ မောင်မောင်ရယ် ကြည့်ချ ကြည့်ပါ၊ ကဲ ဒီမှာ" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုပြောရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပိုပြီး ဖြဲကားပေးလိုက်သလို ထဘီ အောက်စကိုလဲ အပေါ် ဒူးဂေါင်းအထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်တာပါ။ အဖုတ်ကြီးက ဒီတော့မှ ပိုပြီးပေါ်လာသလို မဲနက်နေတဲ့စောက်မွှေးတွေကိုပါ မြင်ရတာပါ။ မတင်ရီရဲ့ အဖုတ်က ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားလို့ နခမ်းသားတွေ ဟပြဲနေပါပြီ။ အရွယ်အစားက မောင်မောင် စိတ်ထင် သူ့လက်ဖဝါးလောက်ကြီးမယ်လို့ ထင်ရတာပါဘဲ။

ခွင့်ပေးတဲ့ လူကပေးနေပြီမို့ မောင်မောင် အားမနာတမ်း အဖုတ်ကြီးကို ကြည့်တော့တာပါဘဲ။ မတင်ရီက မောင်မောင် အဖုတ်ကို အငမ်းမရကြည့်နေတာကို သဘောတွေကျ ပြီး

" အရင်က မမြင်ဖူး ဘူးလား" မေးလို့

" ဘယ်ကလာ မြင်ဘူးရမှာလဲ၊ ကျွန်တော့်မှာ ရည်းစားတောင်မရှိတာ" 

မောင်မောင်ပြန်ဖြေလိုက်တော့ မတင်ရီက

" အဟုတ်လားကွယ်၊ ကဲ ကဲ ဒါဖြင့်ရင် အမ မင်းကို အကုန်တတ်အောင် ပြပေးမယ်၊ ညကျ အမဆီလာခဲ့"

" ဟာ ဖြစ်ပါ့မလား၊ မတင်ကြည် သိသွားမှာပေါ့"  

မတင်ကြည်ဆိုတာက မတင်ရီရဲ့အမ အပျိုကြီးကို ပြောတာပါ။

" ဖြစ်ပါတယ်ကွာ၊ မမ က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်တာ၊ ငါက အတွင်းခန်းမှာ အိပ်တာ၊ ပြီးမမက အစောကြီးအိပ်တတ်တာ၊ (၉) နာရီ လောက်ဆို အိပ်ပြီ၊(၁၀)နာရီလောက် ငါ အိမ်သာသွားရင် မင်းကို လက်နှိပ်ဓါတ်မီးနဲ့အချက်ပေးလိုက်မယ်၊ မင်းခြံထဲ ကူးလာခဲ့ပေါ့" 

မတင်ရီက အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ မိန်းမပီပီ အကွက်ဆင်တာ ဟာကွက်မရှိသလောက်ပါ။ ဒါဆို အဆင်ပြေတာပေါ့။ မောင်မောင်တို့ အိမ်မှာက အမကြီး၊အမလေး၊သူဘဲရှိတာ၊ အမကြီးက မတင်ရီနဲ့ရွယ်တူ(၂၅)နှစ်၊ အမလေးက (၂၂)နှစ်၊ နှစ်ယောက်စလုံး အပျို တွေ၊ မိဘနှစ်ယောက်လုံး မောင်မောင် (၉)နှစ်သားမှာ ဗန်းမော်က အပြန်၊ ပြည်ကြီးတံခွန်သင်္ဘော သပိတ်ကျင်း နားမှာ လေနီကြမ်းမိပြီး နစ်မြုတ်တဲ့ အထဲပါသွားကြတာ။မောင်မောင်တို့ အကိုအကြီးဆုံး ဗန်းမော်မှာ မင်္ဂလာဆောင်လို့ အဖေအမေ သွားကြတာ၊ အပြန်ဖြစ်တာပါဘဲ။

အကိုကြီးရော၊ သူ့မိန်းမ ကချင်မရော ယူကျုံးမရဖြစ်ရပါတယ်။ အကိုကြီးက မိန်းမယူတော့ အသက်(၂၁)နှစ်၊သူ့မိန်းမက (၁၉)နှစ်၊ သူတို့ကြောင့် မိဘနှစ်ပါး ဒီလို ဖြစ်ရတယ် ဆိုပြီး ကျန်ရစ်တဲ့ နှမ(၂)ယောက်နဲ့ ညီငယ်ကို သူနဲ့အတူ မြစ်ကြီးနားလိုက်နေဖို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နှမတွေက ဇာတိရပ်ရွာက မခွါချင်လို့ လိုက်မသွားဘဲ ကိုယ့်မြို့မှာဘဲ စျေး ဆိုင်လေးဖွင့်ပြိး နေကြတာပါ။

ဒီတော့ အကိုကြီးက သူတတ်နိုင်တဲ့ အတိုင်းအတာလေး လစဉ် ငွေကြေးထောက်ပံ့ပေးပါတယ်။ အမနှစ်ယောက်က မောင်မောင်ကို အငယ်ဆုံးမို့ တုန်နေအောင်ချစ်ကြတာပါ။ ဘာမှ အလုပ်မခိုင်းဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကဘဲ ဒိုင်ခံ လုပ်သွားကြတာပါ။ ဒီမောင်လေးကြောင့်ဘဲ သူတို့အိမ်ထောင်မပြု ဘဲ နေကြတာပါ။မနက်မှာ စျေးဆိုင် အစောကြီးထဖွင့်ရတာမို့ အမနှစ်ယောက် ည(၉)နာရီဆို အိပ်ကုန်ကြပြီ။ မောင်မောင် မတင်ရီ အချက်ပြလိုက်တာနဲ့ ဟိုဘက်ခြံ ဒီဘက်ခြံကူးသွားလိုက်ရုံဘဲလေ။

မတင်ရီ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အမ မတင်ကြည်ရုံးဆင်းလာလို့ ရေတောင်ချိုးပြီပြီ။ ကျန်တဲ့သူတွေ ရောက်လာတာကြာလှပြီမို့

" ညီးနဲ့ မောင်မောင် တောထဲမှာ ဘာတွေလုပ်နေကြလို့ ဒီလောက်ထိ ကြာနေရတာလဲ"  

မတင်ကြည်က သူ့ညီမကိုမေးပြီ။

" ကလေးတွေပါနေတာ ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ မမကလဲ"  

မတင်ရီ သူ့အမကိုပြန်ပြောတာ။ သူတို့ညီအမ အသက်ချင်းသိပ်ကွာတာ မဟုတ်၊ (၂)နှစ်ဘဲ ကွာတာဆိုတော့ငယ်ငယ်ကတဲက ဒီလိုပြောနေကျ။

" အောင်မလေးတော် ပြောပုံက၊ ကလေးတွေ ပါနေလို့ဆိုဘဲ၊ ဒါဆို ကလေးတွေသာမပါရင် လုပ်ဦးမယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့၊ ဟုတ်လား"

" ဟုတ်တယ်၊ လုပ်ရကောင်းမလားလို့ တွေးနေတာ မမရေ၊ယောင်္ကျားနဲ့အတူ မနေရတာ(၆)လရှိပြီ"  

မတင်ရီ သူ့အမကို ဘုတိုက်လိုက်တာ၊

" ကဲ ကဲ၊ရေချိုး၊တော်ကြာ နောက်ကျသွားမယ်၊ ကလေးပေးထားခဲ့"  

မတင်ကြည် စကားဖြတ်ပြီး သူ့ညီမကို ရေချိုးခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ညီမလုပ်သူ သူ့ဆီကလေးပေး၊အဝတ်အစားလဲပြီး ခြံထောင့်မှာရှိတဲ့ ရေတွင်းဆီ ရေချိုးဖို့သွားပါတယ်။ မတင်ကြည် သူ့တူမလေးကို ပွေ့ချီထားရင်း ရေတွင်းဆီသွားနေတဲ့ ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီးတွေးမိတွေးရာ တွေးနေတာ။ သူနဲ့စာရင် ညီမဖြစ်သူက ရုပ်ရည်ရော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပါ သူ့ထက်သာပါတယ်။ လင်ရ၊ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးတာတောင် ညီမက မကျသေးဘူး။ ဖင်တုန်းကြီးတွေဆို တင်းရင်းနေတုန်း။

နို့အုံကတော့ ကလေးနို့တိုက်နေရလို့ ကြီးတယ်ဘဲထားပါ။ ဖင်တုန်းကြီး တင်းရင်းတာကတော့ နဲတဲ့ကုသိုလ်လား၊ သူဆို အပျိုကြီးသာပြောတယ်၊ ဖင်တွေနို့တွေက သူ့ညီမလောက် ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ကိုယ်လုံးက ခပ်ပိန်ပိန်ရယ်။ ညီမဖြစ်တဲ့လူက ရုပ်လဲချော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ တောင့်တာမို့ (၈)တန်းလောက်ကတဲက ရည်းစားတွေမှိုလိုပေါက်နေတာ။ တွဲတာတွေကလဲ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်။

(၁၀)တန်းနှစ်မှာ အတွဲလွန်ပြီး ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ အခုယူထားတဲ့ ယောင်္ကျား နဲ့ လိုက်ပြေးသွားတာ။ကိုယ်ဝန်က အခုယောင်္ကျားနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန် မဟုတ်ဘူး။ အတန်းတူရည်းစားနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်၊နှစ်ယောက်လုံး ကျောင်းနေဆဲမို့၊ လက်ထပ်ဖို့ရာအဆင်မပြေတာနဲ့ဘဲ ဒီယောင်္ကျား ကိုအမိအရ ဖမ်းယူလိုက်ရတာ။

အခုရထားတဲ့ ယောင်္ကျား က လူအေး။ ရကာစကတောခေါင်းအဆင့်၊ ညီမလေးရဲ့ ကုသိုလ်ထင်ပါရဲ့။ အခု အရာရှိငယ်ဖြစ်တော့မယ်။ သင်တန်းတက်နေပြီ။ သင်တန်းဆင်းရင် ဒုတိယတောအုပ်ဆိုတော့ ဋ္ဌာနမှာတော့ အရာရှိငယ်ပေါ့လေ။ မတင်ကြည် အတွေးတွေ ဟိုရောက် ဒီရောက် တွေးနေမိတာ၊ ညီမဖြစ်သူရေချိုးပြီးလို့သူ့အနား ပြန်ရောက်လာတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။

" မမ၊ ထမင်းစားကြရအောင်၊ ဟင်းအိုးတွေ နွေးတော့လေ၊ ကလေးပေး"

ညီမဖြစ်သူအသံပြု မှ မတင်ကြည် အတွေးဝင်္ကပါကပြန်ထွက်တာ။ ဒါနဲ့ကလေးကို သူ့အမေပြန်ပေးပြီးမီးဖိုထဲဝင် ဟင်းအိုးတွေကို ပြန်နွေးပါတယ်။ ပြီးမှ ညီအမနှစ်ယောက်သား ထမင်းစား၊ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေဆေးကြောပြီးတာနဲ့ ကနေ့အဖို့ဘာအလုပ်မှ မရှိတော့ဘူး။ အိပ်ချင်အိပ်၊မအိပ်ချင်သေးရင်လဲ အပြင်ဘက်ကွတ်ပြစ်ပေါ်ထိုင်ပြီး ရောက်တတ်ရာရာ စကားပြောနေကြရုံဘဲ။

မတင်ကြည်ရဲ့ အသက်က(၂၇)နှစ်။ မြို့နယ်ပညာရေးမှုးရုံးက အငယ်တန်းစာရေးမ။ အလုပ်အကိုင်နဲ့မို့ တစ်ယောက်ထဲ လာနေတာ။ သူတို့မိဘနှစ်ပါးက တောရွာမှာ တောင်သူလယ်လုပ်မို့ နွေကာလမှသာ သူ့ဆီလာနေနိုင်တာ။ မိုးနဲ့ဆောင်းကာလတွေမှာ တောရွာမှာဘဲနေကြတာ။ တစ်ဦးထဲနေရတာပေမဲ့ ကြောက်စရာတော့မရှိပါ။ ခြံကလုံတဲ့အပြင် တစ်ဘက်ခြံက မောင်မောင်ရဲ့ အမလေးက ညရေးညတာ အဖော်လာအိပ်ပေးတာ။အခု ညီမဖြစ်တဲ့သူ ရောက်လာလို့သာ ညလာမအိပ်တော့တာ။

ည(၉)နာရီကျ ထုံးစံအတိုင်း မတင်ကြည် အိပ်ရာထဲရောက်ပြီ။ ဘုရားစာလေး ၄/၅ ခေါက် ရွတ်ဆိုရင်း ခဏအကြာမှာတော့ ဟောက်သံထွက်လာပြီမို့ အမဖြစ်တဲ့သူ အိပ်ပျော်သွားမှန်းသိလိုက်ပါပြီ။ ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခပ်စောစောကတဲက အိပ်နေကြပြီလေ။ မတင်ရီ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်၊ အိမ်တံခါးကိုဖွင့်၊ ခြံထဲဆင်းပြီး အိမ်သာဆီသွား။ အသွားမှာ မောင်မောင်တို့အိမ်ဘက်လှဲ့ပြီး ဓါတ်မီးကို နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ် ဝှေ့ယမ်းအချက်ပေးခဲ့ပါတယ်။

အိမ်သာထဲမှာ ရှုရှုပေါက်ပြီး အဖုတ်ကို ရေနိုင်နီုင်ဆေး။ ခါတိုင်းညတွေလို ပြီးကဖြစ် ဆေးတာမဟုတ်ဘဲ ဆပ်ပြာနဲ့ပါ သေချာပွတ်သပ်ဆေးတာပါ။ စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ အဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး မတင်ရီ အိမ်သာထဲက ပြန်ထွက်လာတာ၊ မောင်မောင်မီးဖိုနားမှာရပ်ပြီး စောင့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုတွေ့တာနဲ့

" ရှုး၊ အသံမထွက်နဲ့၊ လာ "

တိုးတိုးပြောပြီး မောင်မောင်လက်ကိုဆွဲ၊ နောက်ဖေးမီးဖိုဆောင်ဘက်ကတဆင့် သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာရော။ မတင်ရီက အကွက်မြင်တတ်တယ်။ စောစောကတဲက အိမ်ရှေ့ခန်းတံခါးမကြီးကိုမဖွင့်ဘဲ မီးဖိုဆောင်က တရွက်ဖွင့်တံခါးပေါက်ကို ဖွင့်ပြီးထွက်လာတာ။

တံခါးမကြီးဖွင့်ရင်  သူ့အမ အိပ်နေရာကနိုးပြီး မတော်တဆ တွေ့သွားနိုင်တယ်လေ။ မတင်ရီ မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲခေါ်ရတာက အလင်းရောင်မှိန်နေလို့ ဟိုတိုက် ဒီတိုက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး မောင်မောင့်ကိုပါ ဆွဲဖက်လှဲလိုက်တာ၊ မောင်မောင် မတင်ရီနဲ့အတူ အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားပါရော။

အိမ်က သုံးပင်နှစ်ခန်း ဝါးထရံကာ၊ ဝါးကပ်မိုး မြေစိုက်အိမ်ပါ။ အလယ်ခန်းက မြေကြီးအတိုင်းထားပြီး ဘေးဘက်နှစ်ခန်းက ခါးလောက်အမြင့် သစ်သားကြမ်းခင်း ခင်းထားတာ။ မတင်ကြည်က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်တာ။ အစကတော့နောက်ဖေးခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲအိပ်တာပါ။ ညီမဖြစ်သူရောက်လာတော့ သူ့ကလေးတွေနဲ့ ရှုတ်လို့ရှေ့ခန်းထွက်အိပ်တာ။ တောဆန်ဆန်မို့ ကုတင်တွေဘာတွေ ဝယ်မနေတော့ပါဘူး။ ဒီအတိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် သင်ဖြူးဖျာလေးခင်း၊ ခြင်ထောင် ထောင်ပြီးအိပ်တာပါဘဲ။

မောင်မောင် မတင်ရီက ဆွဲဖက်ပြီးလှဲခ ျလို့အိပ်ရာပေါ်လဲကျတာနဲ့ မတင်ရီက မောင်မောင့်ကို ဖက်ပြီးသားပါ။ မောင်မောင်ကလဲ (၁၀)တန်းကျောင်းသား၊ လက်တွေ့သာ မရှိသေးတာ၊ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ထားတာရယ်၊ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အိမ်မှာ ဖူးကားတွေကြည့်ဘူးထားတာရယ်မို့ မတင်ရီ သူ့ကိုဖက်သလို သူကလဲ မတင်ရီကို ပြန်ဖက်ထားတာ။ ဖက်ထားရင်း မတင်ရီက သူ့လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး နို့အုံပေါ်တင်ပေးလို့ နို့ကို ကိုင်တွယ်ချေပေးရော။ မတင်ရီက အောက်ခံဘော်လီ၊ဘရာစီယာ ဝတ်မထားဘဲ တီရှပ်ပွပွကြီးဝတ်ထားတာမို့ နို့ကလွတ်လပ်နေတာ။ မတင်ရီက သူ့ရဲ့တီရှပ်ကို အပေါ်ဆွဲလှန်ပေးတော့ အခန်းထဲ ထွန်းထားတဲ့မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ နို့အုံကြီးတွေ မောင်မောင်မြင်လိုက်ရတာနဲ့ တံတွေးသီးချင်လာတာပါ။

နို့တွေက ရှောက်ပန်းသီး အလတ်စားလောက်ရှိတာ။ မောင်မောင် နို့တွေကို တဘက်ပြီးတဘက် လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်နယ်ချေပေးပါတယ်။ နို့တွေက တအားကြီးတင်းရင်းမနေပေမဲ့ ပျော့ဖတ်လဲမနေသေးပါ။ ကိုင်လို့ကောင်းပါသေးတယ်။ မတင်ရီက မောင်မောင် သူ့နို့ကို ကိုင်နေတဲ့အခါ အရသာခံနေပြီး လက်နဲ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်ဆွပေးပါတယ်။ လူပျိုပေါက်လီးမို့ မတင်ရီကိုင်လိုက်တာနဲ့ လီးကမာတောင်လာပါရော။ တော်ကြာ ဘာမှမလုပ်ရသေးခင် အရည်ထွက်မှာစိုးလို့ မတင်ရီက

" မောင်မောင်၊ ဖယ်ပေးအုံး၊ လိုးကြရအောင်" 

မောင်မောင် နို့ကိုင်နေတာကို ဖယ်ခိုင်းပြီး မတင်ရီ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊ ပေါင်ကားပေးတာပါ။ ထဘီကို ခါးအထိ ဆွဲတင်ထားလို့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာနေတာ မောင်မောင်မြင်ရတာနဲ့ တခါတည်း မတင်ရီရဲ့ ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊ မတင်ရီက လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ပေးထားရင်း

" ထိုးလိုက်တော့" လို့ အမိန့်ပေးသလိုပြောတာ။ မောင်မောင်ကြည့်ထားဘူးတဲ့ ဖူးကားထဲကလို လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

" အင်း ဝင်ပြီ၊ဆက်သွင်း"  

ကလေးအမေမို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊ လီးက ဒစ်အဆုံးအထိ အလွယ်တကူ ဝင်သွားတာပါ။ မတင်ရီက လီးဝင်တာနဲ့ သူ့ဖင်ကို အလိုက်သင့်မြှောက်တင်ရင်း ဆက်သွင်းဖို့ပြောတာပါ။ မောင်မောင် ဖတ်ဘူး ကြည့်ဘူးထားတဲ့အတိုင်း ဖင်မြှောက်ပြိး လီးကို ဆက်ဆောင့်လိုက်တာ လီးအဆုံးဝင်သွားပါတယ်။ မတင်ရီက မောင်မောင်ရဲ့ ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကတဆင့် ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကျောကိုဖက်ကာ ဖင်ကို စကောဝိုင်း ဝှေ့ရမ်းခံပါရော။ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ဘေးနှစ်ဘက်မှာ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြွကြွပြီး ဒိုက်ထိုးလိုးပါတယ်။ မတင်ရီကလဲ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြဲကားပေးထားပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ပင့် ပင့်တင်ပေးတာ။ ယောင်္ကျားနဲ့မလိုးရတာ ကြာနေပြီမို့ မတင်ရီ ခဏလေးနဲ့ စောက်ခေါင်းမှာ အရည်တွေ ရွဲရွဲစိုလာပြီး

" ပြွတ်- ဘတ်- ပြွတ်-ဘတ်" ဆိုတဲ့အသံတွေ ထွက်တော့တာပေါ့။

မတင်ရီ ခမြာငတ်ပြတ်နေတာ ကြာပြီမို့ အခုမောင်မောင်လိုးပေးနေတာ ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စိမှိတ်ပြီး

" အင်း-ကောင်းတယ်-အီး-မောင်မောင်ရယ်-အား-အာဖြေးဖြေး-တအားမဆောင့်နဲ့၊ မှန်မှန်လေးလိုး" လို့ဆရာလုပ်ရင်း guide လုပ်နေတာပါ။ 

မောင်မောင်ကတော့ ပထမဆုံး မိန်းမအတွေ့အကြုံမို့ မတင်ရီ ဘာပြောပြော၊ ဘာမှမသိတော့ဘူး၊ အားရပါးရ ဖင်ကြွဆောင့်လိုးနေတော့တာ။ လူကလဲလူငယ်၊ အားကောင်းမောင်းသန်အရွယ်မို့ လိုးတဲ့ဆောင့်တဲ့ အရှိန်က နဲတာမှမဟုတ်တာ၊ မတင်ရီအဖို့ အရသာ အရမ်းကောင်းပြီပေါ့။ သူဘာပြောပြော မောင်မောင်က အရမ်းကာရော ဆောင့်လိုးနေတာမို့ မတင်ရီလဲ ကောင်လေး အရည်ထွက်တဲ့အခါ ပြိုင်တူ ပြီးနိုင်အောင် စိတ်ကို အတင်းမွေးယူပြီး မောင်မောင့်ကိုတအားဖက်၊ ဖင်ကိုကော့ကော့တင်ပေးရင်း အရသာယူပါတယ်။မောင်မောင်လဲ လိုးရင်းလိုးရင်း လီးထိပ်က ကျင်တက်လာသလို ဖြစ်လာတာရယ်။လီးကို အဖုတ်ထဲက ညှပ်ဆွဲနေသလိုမျိုးဖြစ်လာတာနဲ့ဘယ်လိုမျမနေနိုင်တော့ဘဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာဘဲ။

ကောင်လေးလီး တအားကြီးတင်းမာလာပြိး တဇတ်ဇတ်ဖြစ်လာလို့ အရည်တွေထွက်တော့မယ်ဆိုတာ မတင်ရီ သိလိုက်တာနဲ့ သူ့အဖုတ်ကြွက်သားတွေကလဲ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး လီးကိုဆွဲညှစ်တော့တာလေ။ သူလဲ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပြီလေ။ ဒါကြောင့် ကောင်လေးခါးကို အားပြုဖက်ထားရင်း ဖင်ကော့ပေးတာ၊ ကောင်လေးအရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ့သူလဲ အရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်၊ ပြိုင်တူပြီးသွားတာပါဘဲ။ ကောင်လေးအရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးချိန် မတင်ရီ မောင်မောင်ကို ဖက်ပြီး သူ့အပေါ် မှောက်နေစေပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား စကားမပြောနိုင်အားပါ။

မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက အခုမှ ပထမဆုံး မိန်းမလိုးရတာမို့ လီးစဝင်ကတဲက ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ၊ မတင်ရီမပြီးဘဲ ကျ န်ရစ်မှာစိုးလို့ မနဲလိုက်ခံရတာ။ ကောင်လေးအရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တာနဲ့ သူလဲပြိုင်တူပြီးသွားလို့တော်သေးတာပေါ့။ ခဏအကြာ

" မောင်မောင်၊အမနဲ့အခုလို နေရတာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား"  မတင်ရီ မောင်မောင်ကို ဖက်ထားရင်းမေးတာပါ။

" ကောင်းတာပေါ့ အမရာ၊အမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးရတာ ဇိမ်ဘဲ၊ ဂွင်းထုတာနဲ့ တခြားစီဘဲ"  

လူပျို စစ်စစ်ဆိုတော့ ဒါကြီးကို အဟုတ်မှတ်နေတာလေ။ သူ့လင် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လိုးထားပြီးသား၊ကလေးနှစ်ယောက်တောင် ထွက်ထားတဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်၊ကျယ်နေပြီ။

မတင်ရီ မောင်မောင်ရဲ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့နို့အုံတွေပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ မောင်မောင် နို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်ချေပေးပြီး အားမရလို့ မတင်ရီရဲ့အပေါ် မှောက်ခွပြီး နို့နှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တော့တာပါဘဲ။ မတင်ရီသမီး အငယ်မက နို့ပြတ်တာကြာပြီမို့နို့အုံက ပြန်ပြီးတင်းရင်းနေလို့ မောင်မောင်အတွက် စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်နေတာ။ မောင်မောင် နို့ကိုစို့လိုက်၊နို့အုံကြီးကို လက်နဲ့ချေမွလိုက်၊ ကစားစရာအရုပ် အသစ်ရတဲ့ကလေးလို အငြိမ်ကိုမနေဘူး။

မတင်ရီကတော့ ဟန်ကိုကျလို့။ ယောင်္ကျား အလိုးမခံရတာ(၆)လ ရှိနေပြီ၊ သူ့ယောင်္ကျား က နောက် (၃)လလောက်နေမှ ကျောင်းပိတ်ရက်ပြန်ခဲ့ရမှာ။ လင်ရပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ အလိုးမခံရတာ တစ်လ-နှစ်လလောက်ဆိုတော်သေး၊ အောင့်နေလို့ရသေးတယ်၊ ဒိထက်ကြာလာတော့ လူက မရတော့ဘူး။ ည ညဆို ယောင်္ကျားလီးကို တမ်းတလာတာ။ မတင်ရီ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ပတ် ဆယ်ရက်လောက်ကတဲက လီးဆာလာလို့ မောင်မောင့်ကို စိတ်ကူးနေတာ၊ ကံကောင်းချင်တော့ ရေကန်အသင့် ကြာအသင့်ဖြစ်လာတာ။

မောင်မောင် သူ့နို့တွေကို ကိုင်တွယ်စို့နေတာ မတင်ရီ နောက်တစ်ချီ စိတ်ပါလာပြန်ပြီ၊

" မောင်မောင်၊နို့မစို့နဲ့တော့၊ ထပေးဦး၊ ထပ်လိုးကြရအောင်"  

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို တွန်းထုတ်ရင်း သူ့ခါးကထဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး လီးမှာပေနေတဲ့ အရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ တလက်စထဲ သူ့အဖုတ်မှာရွှဲစိုနေတဲ့ အရည်တွေကိုလဲ သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှမတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲ၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကားပြီး ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ပေးထားလိုက်တယ်။ အောက်ပိုင်းမှာ ထဘီမရှိတော့လို့ မြင်ကွင်းက ရှင်းနေတာပါ။

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့် ဆောင့်ဝင်ထိုင်ပြီး လီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ထားတယ်။ မသွင်းသေးဘဲ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ဆော့နေသေးတာ။ လက်ချောင်းတွေနဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ထိုးသွင်းကလိနေတာ၊ မတင်ရီအကြောတွေ တဖျင်းဖျင်းထလာတာဘဲ။ စောစောကအရည်တွေ သုတ်ထားပြိီးပေမဲ့ မောင်မောင်ကလိနေလို့ စောက်ခေါင်းက အရည်တွေပြန်စိုနေပြန်ပါပြီ။

မောင်မောင်က မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိပေမဲ့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဗီဒီယိုဖူးကားတွေ ကြည့်ထားတာမို့ အထာနပ်နေပြီ။ စောက်ခေါင်းကိုထိုးနှိုက်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေက တခါတလေ စောက်စိကို သွားသွားထိတာ။စောက်စိက ဇီးစိအရွယ်လောက်ရှိပြီး စောက်ပပ်နခမ်းသားအပြင်ကို စူထွက်နေတာ၊ မောင်မောင် စောက်စိကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးညှစ်တာ၊မတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်က ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က 

" အီး-မောင်မောင်-တော်ပြီ-အာ-အား"  ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲဖယ်ပါတယ်။စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အရည်ရွှဲစိုနေပြန်ပါပြီ။

" မောင်မောင်၊ တော်တော့ကွာ၊ မကိုင်နဲ့တော့၊လိုးတော့ကွာ"  

မတင်ရီ အောင့်ခံလို့မရတော့ဘူး။ စောက်ပပ်က တအားယားနေပြီ။ မတင်ရီလီးကိုလက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ကိုယ်တော်က လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာ

" အ- အာ"

အရည်တွေလဲရွှဲ၊ အပေါက်ကလဲကျယ်နေတာမို့ စထိုးလိုက်တာနဲ့ လီးက တဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားလို့ မတင်ရီ ပါးစပ်က အသံထွက်သွားတာပါ။ လီးဝင်တာနဲ့ တပြိုင်နက် မတင်ရီက သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူပြီး မောင်မောင်ပခုံးတွေပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်။

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း လီးကို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် လိုးတာပါဘဲ။ လိုးရင်းနဲ့မတင်ရီရဲ့ ခြေထောက်တွေ တွန်းတင်လိုက်တာ၊ တစ်တီတူးထောင်ပုံစံ၊ မတင်ရီခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးပေါ်ထောင်နေပြီ။ ပြီးမှမောင်မောင် မတင်ရီအပေါ် ဝမ်းလျှားမှောက် အုပ်မိုးထားပြီး လီးကို အားပြင်းပြင်းနဲ့တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးပေါ်ထောင်ထားရလို့မတင်ရီရဲ့ဖင်က အိပ်ရာနဲ့မထိတော့ဘဲ အပေါ်ကို ကြွတက်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ ပိုပြီးတောင် ပြဲအာလာတာပါ။ အနေအထားက လီးနဲ့စောက်ပပ် အပေါ်အောက် လမ်းကြောင်း ဖြောင့်တန်းနေတဲ့အတွက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးအရင်းထိဝင်သွားတာ။ တခါတလေ မတင်ရီ သားအိမ်သွားထိလို့အောင့် အောင့်သွားသေးတာ။

" အင့်-အူး-အင်း-မောင်-တအား မဆောင့်နဲ့၊ အောင့်တယ်" 

အောင့်တယ်သာပြောတာ၊ မတင်ရီ ကောင်းလွန်းနေလို့(မောင်မောင်)လို့တောင် နံမည်အပြေ့အစုံမခေါ်နိုင်ဘဲ(မောင်)ဖြစ်သွားလေရဲ့။

မတင်ရီ ဘာပြောပြော မောင်မောင်ကတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်လိုးတာပါဘဲ။ စောစောက တချီအရည်ထွက်ထားလို့ ဒီတချီမှာ တော်တော်နဲ့ အရည်မထွက်ဘဲ လိုးလို့ကောင်းနေပါတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ရွှဲစိုနေပြီဖြစ်လို့ လိုးသံဆောင့်သံတွေ ထွက်နေပါပြီ။

" ပြွတ်-ဘွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်"

မတင်ရီ သူ့ပေါင်တွေကို ပခုံးထမ်းတင်အနေအထားနဲ့ လိုးနေတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လိုးချက်တွေကြောင့် အငြိမ်နေလို့မရတော့ဘဲ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ပြီး စကောဝိုင်းဝှေ့ယမ်းခံပါတယ်။ မောင်မောင်ဆောင့်တဲ့အချိန်နဲ့ သူကော့တင်ပေးတာ ဆုံသွားတဲ့အခါများမှာအရသာက ဘယ်လိုပြောရမယ်မှန်း မသိအောင်ကို ကောင်းတာပါ။

" အား-အင်း-ကောင်းတယ်"

မတင်ရီ ပါးစပ်က အသံထွက်လာပါပြီ၊ ကောင်းပြီး အရသာရနေပြီလေ။ မောင်မောင်ကတော့ လိုးရင်းလိုးရင်း စောက်ခေါင်းအရည်တွေ ရွှဲလာတာနဲ့ စောစောကလိုကြပ်မနေဘဲ ချောင်လာသလိုဖြစ်တဲ့အတွက် သုတ်ရည်မထွက်အောင် ထိန်းလို့ရနေပါတယ်။ မောင်မောင်လီးက သိပ်တော့ မငယ်လှပါဘူး။ လုံးပတ်သုံးမတ်လုံးလောက်ရှိပြီး အရှည်ငါးလက္မခွဲ ရှိတာပါ။ မတင်ရီစောက်ခေါင်းကိုက ကလေးမွေးထားပြီးကျယ်နေလို့ပါ။

" အင်-မောင်-ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဆောင့်-ဆောင့်-တအားကြီးဆောင့်ပေး-ပြီးကာနီးပြီ"  

မတင်ရီ အငမ်းမရ ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို အတင်းကော့မြှောက်ပေးနေပါတယ်။ မတင်ရီပါးစပ်က ငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ 

" အာ-အူး-အွတ်-အီး"

အသံတွေဆက်တိုက်ထွက်နေတာ။ လိုးရင်းလိုးရင်း မောင်မောင် လီးချောင်းတခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူနွေးတဲ့သုတ်ရည်တွေ အပန်းခံလိုက်ရတာ မတင်ရီ အဖို့ကောင်းချက်ဘဲ။ မောင်မောင်အရည်မထွက်ခင် မတင်ရီ ပြီးသွားတာလေ။ မတင်ရီ (၆)လလုံးလုံး အောင့်ထားရတာ ကောင်းချက်တော့၊ ဒီကောင်လေးကို ယောင်္ကျား ပြန်မလာမချင်း အစားထိုးအလိုးခိုင်းရမှာဘဲ။

မောင်မောင် အရည်ပန်းထွက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် လူလဲ ပင်ပန်းသွားပြီမို့ မတင်ရီဘေးအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန် ဖလက်ပြသွားတာပါ။ လူလဲချွေးတွေရွှဲစိုလို့၊လှဲနေရင်း ခဏအကြာ မောင်မောင် အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။

မောင်မောင် အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ မတင်ရီ သူ့အဖုတ်မှာ ပေကျံနေတာတွေကို ထဘီနဲ့ သုတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီး ကြိုးတန်းပေါ်က ထဘီတထည်ကို ယူဝတ်ပြိး မီးဖိုတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်သာသွား ရေဆေးရပါတယ်။ ရေမဆေးရင် အရည်တွေစီးကပ်စီးကပ်နဲ့ အိပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။

မတင်ရီ အိမ်ခန်းထဲပြန်ရောက်၊ မောင်မောင်ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ရင်း စိတ်ချရတဲ့ရက် ဟုတ် မဟုတ် တွက်ကြည့်တာ၊ တော်ပါသေးရဲ့၊ဗိုက်မကြီးနိုင်ပါဘူး၊ စိတ်ချရတဲ့ရက်ဖြစ်နေလို့၊ ဒါပေမဲ့ မနက်ဖြန်ကျရင်တော့ တားဆေးသွားထိုးမှဖြစ်မယ်။ ဒီကောင်လေးနဲ့က ထပ်ပြီးလိုးကြဦးမှာလေ။ တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးလာလို့ လင်မယားကွဲလိမ့်မယ်။ မတင်ရီ တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။

မတင်ရီကသာ မသိတာ။သူ့အမ မတင်ကြည်က သူတို့နှစ်ယောက် ဒုတိယအချီလိုးနေကြတုန်း အိပ်ရာကနိုးလာလို့။ နားထဲ ပြွတ်-ဘွတ် အသံတွေကြားတာနဲ့ ဘာလဲဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့။ အိပ်ခန်းပေါက်ကချောင်းကြည့်တာ၊ မတင်ရီနဲ့မောင်မောင် လိုးနေကြတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

အခန်းမှာက တံခါးမရှိဘူးလေ၊ အဝတ်စ ခန်းစည်းဘဲရှိတာ၊ ပြီးကလေးတွေနဲ့မို့ မီးလုံးထွန်းထားတဲ့အတွက် မြင်ရတာ၊ လိုးနေကြတဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ဇောနဲ့မို့ မတင်ကြည် ချောင်းကြည့်နေတာကို မသိကြဘူးလေ။

မတင်ကြည် သူ့ညီမနဲ့လူပျိုကောင်လေး အားပါးတရလိုးနေတာ ချောင်းကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုရွှဲလာလို့ အိပ်ရာပေါ်ပြန်အရောက် သူ့လက်နဲ့ထိုးပြီး အာသာဖြေလိုက်ရသေးတာ။ မတင်ကြည်က အပျိုကြီးလို့သာ အမည်ခံထားတာ၊ တကယ်က သူအသက်(၂၀)တုန်းက ရည်းစားဖြစ်တဲ့လူက ပါကင်းဖောက်လိုက်လို့ ခံထားဘူးပြီးသားပါ။ ရည်းစားက သူ့မယူဘဲ တခြားပိုက်ဆံရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကိုယူသွားလို့ အထီးကျန်ဖြစ်ခဲ့တာ။ မတင်ကြည် ဟိုနှစ်ယောက်လိုးကြတာ မြင်ပြီး ငုတ်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ နိုးထလာပါတော့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" ညီမကလဲကွာ၊ အကို့ကို ချစ်တယ်လဲ ပြောသေး၊ ဒါလေးတောင် ခွင့်မပြု ချင်ဘူးလား"

တင်ကြည်မ သူ့ရည်းစားက ချစ်သူတို့ဘာ၀ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ပြီး စကားတွေပြောချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ သူခေါ်ရာကို လိုက်လာခဲ့တာပါ။သူ့ရဲ့ရည်းစားက သိပ်စိမ်းတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တရုံးထဲသားတွေပါ၊ တင်ကြည်မတို့က တောရွာဇာတိတွေမို့ ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေရတာကလဲ နောက်ကျတယ်၊ ဉာဏ်ကလဲ သိပ်မကောင်းလို့ (၁၀)တန်းကို သုံးကြိမ်ဖြေမှ အောင်တာ။

တင်ကြည်မ (၁၀)တန်းအောင်တော့ (၁၉)နှစ်ရှိပြီ။ သူများတကာလို တက္ကသိုလ်သွားနိုင်တဲ့ အင်အားလဲ မရှိတာမို့ အလုပ်ထွက်လုပ်မယ်ဆိုပြီး အလုပ်ရှာတာ၊ အလုပ်ကလဲ ရှားပါးလိုက်တာ၊ ဘယ်မှာမှ အလုပ်က မရှိ၊ ဒါနဲ့ဘဲ နောက်ဆုံး ခြံနီးနားချင်း ဆောက်လုပ်ရေးက စာရေးကြီးကို အပူကပ်ပြီး သူတို့ရုံးမှာ နေ့စားဝင်လုပ်ရတယ်။ ဆောက်လုပ်ရေးဋ္ဌာနကလဲအမြဲတမ်း ရာထူးကိုသာ ခန့်ပိုင်ခွင့် မရှိတာ၊ နေ့စားကတော့မြို့နယ်အင်ဂျင်နီယာလမ်းဗိုလ်ကြီးသဘောနဲ့ ခန့်လို့ရတာလေ။

အလုပ်ကတော့ သိပ်ပြီးမယ်မယ်ရရ မရှိပါဘူး၊ ဆောက်လုပ်ရေးဋ္ဌာနဆိုတာ လမ်းခင်း၊လမ်းပြင်၊တံတားဆောက် ဆိုတဲ့ အပြင်ကွင်းလုပ်ငန်းတွေက အဓိကလေ၊ ရုံးအလုပ်က ငွေစာရင်းနဲ့ဘီကြူ လို့ ခေါ်နေကြတဲ့ ရန်ပုံငွေရအောင်တွက်ချက်တင်ပြရတဲ့ ခန့်မှန်းခြေစာရင်းလောက်ရှိတာ။

ဘီကြူ ဆိုတာကလဲ အင်ဂျင်နီယာမှတွက်တတ်တာ၊ အနည်းဆုံး A.G.T.I လောက်အောင်ထားမှ နားလယ်တာ၊ ငွေစာရင်းကလဲ ဆောက်လုပ်ရေးဖွဲ့စည်းပုံအရ E.E ရုံးခေါ်တဲ့ ခရိုင်ရုံးကြီးက ချုပ်ကိုင်ထားတာ၊မြို့နယ် အင်ဂျင်နီယာလမ်းဗိုလ်ကြီးက လုပ်ငန်းတစ်ခုချင်းအလိုက် ဘောက်ချာပြေစာရေးဆွဲပြီး E.E ရုံးတင်ပြရတာ၊E.E ရုံးက စီစစ်ပြီးမှငွေထုတ်ပေးတာ၊ သူတို့အခေါ် Form (2)တင်တယ်လို့ခေါ်ပါတယ်။တပည့်တပန်းတွေကို မသိစေချင်လို့လား၊ စိတ်မချလို့လား၊Form(2)ကို လမ်းဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် စာရင်းသွင်းတာပါ။ အလားတူ B.Q ခေါ်တဲ့ရန်ပုံငွေရအောင် တောင်းခံတင်ပြရတဲ့ လုပ်ငန်းခန့်မှန်းခြေ စာရင်းကိုလဲ လမ်းဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် တွက်ခ ျက်ရေးဆွဲတာ။

ဒီတော့ တင်ကြည်မ အလုပ်ဝင်တယ်သာ ပြောတာ၊ လမ်းဗိုလ်ကြီးခိုင်းတဲ့ တောက်တိုမယ်ရလေးတွေကိုသာလုပ်ရတာ၊ လုပ်ငန်းတိုးတက်မှုတို့ ဘာတို့လို လစဉ်တင်ပြရတဲ့ စာရင်းဇယားမျိုးတွေကို လမ်းဗိုလ်ကြီးက ပထမတစ်စုံ လုပ်ပေးပြီး မိတ္တူ  ပွါးရမဲ့အစုံတွေကို တင်ကြည်မတို့လို နေ့စားတွေက ပုံတူကူးပေးရတာ။ လမ်းတစ်လမ်းချင်းစီအတွက် မိတ္တူ (၈)ခု အပိုပေးရတာမို့ လမ်း(၄)လမ်းရှိတဲ့မြို့နယ်ဆို(၃၂)စုံလုပ်ပေးရတာ။ နီ၊ပြာ၊ဝါ၊စိမ်း၊ညို ၊နက် စတဲ့အရောင်တွေနဲ့ချယ်ပေးရတာမို့ photo-copy ကူးလို့လဲမရ၊ သူတို့တောမြို့လေးမှာ ရိုးရိုးအဖြူ အမဲမိတ္တူ ကူးစက်ဘဲရှိတာ၊ colour-printer မရှိဘူး။ ဒီတော့ ကျောင်းသားလေးတွေ ကိုင်တဲ့ရောင်စုံခဲတံနဲ့ချယ်ပေးရတာ။

ဒါကလဲ လကုန်ကာနီး လေးငါးရက်မှာမှ လုပ်ရတာ၊ ကျန်တဲ့ရက်တွေဆို တင်ကြည်မတို့ အလုပ်မရှိလို့ ရုံးပေါ်ထိုင်ငိုက်နေကြရတာ။

ဆောက်လုပ်ရေးမှာ နေ့စားဝင်လုပ်ရင်း တင်ကြည်မ ရည်းစားရလိုက်တယ်။ သူ့ရည်းစားက လမ်းဗိုလ်လေးလို့ အရပ်ကခေါ်တတ်ကြတဲ့ အငယ်တန်း အင်ဂျင်နီယာပါ။ G.T.I ဆင်းတစ်ယောက်ပါ။ လူပျို ကြီး၊အသက်(၃၀)လောက်ရှိနေပြီ၊ တင်ကြည်မထက်(၁၀)နှစ်လောက် ကြီးပါတယ်၊ တင်ကြည်မတို့ရုံးဝန်ထမ်းတွေနဲ့ လမ်းအလုပ်သမားတွေကတော့ မြို့နယ်အင်ဂျင်နီယာကို "ဗိုလ်ကြီး"၊ အငယ်တန်းအင်ဂျင်နီယာကို "ဗိုလ်လေး" လို့ ခေါ်ကြတာ။တင်ကြည်မတောင် ရည်းစားမဖြစ်ခင်က "ဗိုလ်လေး"ခေါ်နေတာ၊ ရည်းစားဖြစ်တော့လဲ နုတ်ကျိုးနေလို့"ဗိုလ်လေး"ဘဲ ဆက်ခေါ်နေတာ၊ ရည်းစားက အတင်း အကို အခေါ်ခိုင်းလို့ မနဲပြင်ခေါ်ရတာ။ 

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် တင်ကြည်မ သူ့ကိုသိပ်ချစ်လွန်းလို့ မဟုတ်ပါ။

ကိုယ်ကလဲ အသက်သာ(၂၀)ထဲသာ ရောက်လာတာ၊ ရည်းစားဆိုလို့ မူးလို့ ရှုစရာမရှိ၊ ရုပ်ရည်ကလဲ သာမန်ရွက်ကြမ်ရေကြို ၊ မိဘတွေကလဲ တောကတောင်သူလယ်လုပ်တွေ၊ ဘာဂုဏ်ဒြပ်မှရှိတာမဟုတ်၊ ရုပ်မချောလို့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးနဲ့ ဖမ်းရအောင် ဆိုတာကလဲ သူ့ကိုယ်လုံးက ခပ်ပါးပါးရယ်၊ ကျောင်းမှာတုန်းကတော့ ရည်းစားစာပေးတဲ့လူတွေ ရှိသင့်သလောက်တော့ ရှိပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ အားကိုးမရနိုင်တဲ့ ဖွတ်ကြားတွေ၊ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်မှလက်မခံခဲ့ဘဲနေတာ။

အခုတော့ ကိုယ်ကလဲ အသက်(၂၀)ထဲရောက်လာပြီ၊ (၁၀)တန်းလဲအောင်ပြီးပြီ၊ တက္ကသိုလ်လဲတက်တော့တာ မဟုတ်ဘူး၊ အလုပ် လုပ်ရင်း လင်ယူသားမွေး ဒါဘဲရှိတော့တာမို့ လမ်းဗိုလ်လေးက "ချစ်ပါတယ်" လို့ ပြောလာတာကို လက်ခံလိုက်တာပါ။ တင်ကြည်မတွက်တာက သူအသက်လဲ(၂၀)ရှိပြီ၊ ဟိုတဘက်ကလဲ (၃၀)၊အိမ်ထောင်ပြုဖို့ အရွယ်တောင် ကျော်နေပြီ၊ သမီးရည်းစားသက်တမ်း တစ်နှစ်ပြေ့ရင် လက်ထပ်ကြမယ်ပေါ့လေ။

" ညီမ၊ အကို့ကို ခွင့်ပေးကွာ၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေကြပြီဘဲဟာ၊ အကို လုပ်မယ်နော်"  

ပြောလဲပြော၊ လက်ကလဲ တင်ကြည်မရဲ့ နို့တွေကို အင်္ကျီ ပေါ်က ကိုင်ပေးနေတာ။ တင်ကြည်မ စိတ်တွေ ကယောက်ကယက်ဖြစ်နေပြီ၊ တခါမှယောင်္ကျားရဲ့ အကိုင်အတွယ် ခံရဘူးတာမဟုတ်တော့ ရင်တွေခုံနေတာပါ၊ တင်ကြည်မ ဘာပြောလို့ပြောရမယ် မသိတော့၊ ငြိမ်နေတာပါဘဲ။ 

တင်ကြည်မ ခွင့်ပေးတယ်လဲ မပြော၊ ငြင်းဆန်တာလဲ မဟုတ်တော့၊ သူ့ရည်းစားက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားမို့၊သူ့ကို ဖျာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကတက်ခွ၊ နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းတော့တာပါ။ တင်ကြည်မ အသက်ရှုကြပ်လာတဲ့အထိ ရည်းစားက နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး အားပါးတရ စုတ်တာ၊ကြာလာတော့ တင်ကြည်မ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လို့ အတင်းတွန်းဖယ်လိုက်တော့မှ ရည်းစားက နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်တာကို ရပ်လိုက်တာ၊

" အား၊ အကိုရာ၊ အရမ်းကြမ်းတာဘဲ၊ ညီမ အသက်ရှုလို့တောင် မရဘူး" 

တင်ကြည်မ မောသံကြီးနဲ့ ပြောနေတာ။ ရည်းစားက ရယ်မောပြီး

" ညီမက အကျင့်မရှိသေးလို့ပါကွာ၊ ခဏ ခဏ နမ်းပေးရင် အကျင့်ရသွားမှာပါ"  

ရည်းစားက ပြောလဲပြော။ ထဘီအောက်စကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပေါ်ဘက်ကို ဆွဲလှန်ယူနေပါတယ်။ တင်ကြည်မ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သိနေပေမဲ့ မလုပ်ပါနဲ့လို့ မပြောရက်ဘူးလေ၊ သူကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါနေပြီ၊ စောစောက သူ့အပေါ်တက်မှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းနမ်းတုန်းက ရည်းစားရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့သူ့နို့အုံထိနေတာကိုး၊ပြီးတော့ အောက်ဘက်မှာလဲ ပေါင်ချင်း ထပ်ဖိထားတာလေ။ ဘယ်ကဘယ်လိုမှန်းသာ မသိတာ၊ အဖုတ်မှာက အရည်စိုနေပြီ။

ရည်းစားဖြစ်သူက ထဘီကို မသိမသာ တဖြေးဖြေး ဆွဲတင်လာတာ ခြေသလုံးကျော်လာတော့ ဆက်ဆွဲတင်လို့ မရဘူး၊ ပေါင်အောက် ရောက်နေလို့၊ ဒါနဲ့ရည်းစားက တင်ကြည်မရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဒူးဂေါင်းနားက ကိုင်ပြီး ဖြဲကားပေးရင်း ထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။ ထဘီခါးပေါ်ရောက်တာနဲ့ တင်ကြည်မ ရှက်တာနဲ့ မ ျက်စိတွေကိုမှိတ်ထားပါတယ်။ ရည်းစားက တင်ကြည်မရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ယူရင်း

" ညီမ၊ ဖင်ကြွပေး"  

ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း တင်ကြည်မ ဖင်ကို အသာကြွပေးလိုက်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတဲ့အခါမှာ တင်ကြည်မရဲ့ အောက်ပိုင်းတပိုင်းလုံး ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပေါ်လာတာပါဘဲ၊ ရည်းစားလုပ်တဲ့လူက တင်ကြည်မရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဒူးထောင်ပေးရင်း ဆွဲဖြဲလိုက်လို့ မိန်းမအင်္ဂါ ဖောင်းဖောင်းကြီးက မမြင်ချင်အဆုံးပါ။ အမွေးတွေက မထူမပါး၊ မရှည်မတိုပါ။

ရည်းစားက အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာ တင်ကြည်မ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာတာပါဘဲ၊ တင်ကြည်မ မနေတတ်တော့ဘူး၊ ရည်းစားက အတွေ့အကြုံ ရင့်နေပြီလေ၊ မိန်းမမရှိလို့သာ လူပျိုကြီးပြောရတာ၊ ကြေးစားဇယားမတွေ၊ ကက မတွေနဲ့က နဲတာမှမဟုတ်ဘဲ။ တင်ကြည်မကသာ အစိမ်းသက်သက်၊ရည်းစား လက်ကမြင်းမှုကြောင့် တင်ကြည်မစောက်ဖုတ်တခုလုံး အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီ၊ တင်ကြည်မ စိတ်တွေ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေပြီ။

ရည်းစား သူ့ပုဆိုးကို ခေါ်င်းပေါ်ကနေချွတ်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။

" အား--နာတယ်"

တင်ကြည်မ အသည်းအထန် အော်လိုက်တာ၊ အော်သာအော်တယ်၊ လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ ဝင်သေးတာ၊ကြပ်တာကတော့ တအားကြပ်တာ၊ တင်ကြည်မက အပျို စစ်စစ်၊အခုမှ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ဖြစ်တာ။ နာလွန်းလို့စောစောကမှိတ်ထားတဲ့မ ျက်စိ ပွင့်လာပြီး

" အာ-အကိုရယ်၊ နာလိုက်တာ၊ ကျမဟာလေး ကွဲပြီထင်တယ်"

" အစမို့နာတာပါ ညီမရယ်၊ခဏနေ မနာတော့ပါဘူး၊ ကွဲလဲမကွဲပါဘူး၊ တော်ကြာ ပျောက်သွားမှာပါ"  

ရည်းစားက ချော့လဲချော့၊လက်က တင်ကြည်မရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးအောက် ထောက်ထားပြီး လီးကို တဖြေးဖြေး နှဲ့နှဲ့ထိုးသွင်းတော့တာပါဘဲ။

" အီး-အ--အမလေးးး"

တင်ကြည်မ နာလွန်းလို့အော်နေရတာပါ။ စောက်ခေါင်းထဲ ဒုတ်ချောင်းကြီးနဲ့ ထိုးလိုက်တာလားတောင် ထင်ရတာ၊ နာလွန်းလို့တင်ကြည်မရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်း တဇတ်ဇတ်တုန်နေတာ၊ ရည်းစားကလဲ တင်ကြည်မ အပျိုစစ်မှန်းသိလို့ ဖီးလ်တွေတက်လာပြီး လီးကိုတဆင့်ပြိးတဆင့် ဝင်အောင် ထိုးသွင်းနေတော့တာ။ တင်ကြည်မအော်တာကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် အားစိုက်သွင်းတဲ့အတွက် နောက်ဆုံး ဆီးခုံနှစ်ခု ထိမိတဲ့အထိ လီးအဆုံးဝင်သွားရော၊ လီးအဆုံးဝင်တော့မှ ရည်းစားက

" ညီမ တအား နာတာဘဲလား"

" အကိုရယ်၊ မေးမှမေးတတ်ပလေ၊ သေလုအောင်နာတာ၊ အဟုတ်ကို ကွဲသွားပြီနေမှာပါ"

" မကွဲပါဘူးဆိုကွာ ညီမကလဲ၊ ပြီးပြီ၊ အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊ ဒိရှေ့ မနာတော့ဘူး"  

ပြောပြောဆိုဆို ရည်းစားဖင်ကိုကြွကာ ကြွကာ လိုးတော့တာ။

" အမလေး၊ အာ၊ အကို၊ နာတယ်"  

တင်ကြည်မ အော်တုန်းပါ။ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီမို့ ရည်းစား ဆက်တိုက်ဘဲ လိုးပေးပါတယ်။ စောက်ခေါင်းပေါက်က တအားကြပ်နေတာမို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ကြက်ပေါင်ကွင်းနဲ့ ချည်တုတ်ထားသလို တင်းကြပ်နေတာပါဘဲ။ ဒါပေမဲ့သဘာ၀ တရားအရ လေး ငါး ဆယ်ချက်ဆောင့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ရွှဲစိုလာလို့စောစောကလို တအားမကြပ်တော့ဘဲ လိုးလို့ကောင်းလာပါတယ်။

တင်ကြည်မလဲ စောစောပိုင်းက နာလို့ အော်နေတဲ့ အသံ တိတ်သွားပြီး ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပေးနေလေရဲ့။ ရည်းစားဖြစ်သူ ကြာကြာမလိုးနိုင်ပါ၊ စောက်ခေါင်းကကြပ်နေလို့၊ ခဏလေးနဲ့ အရည် ထွက်ချင်လာတာနဲ့၊ကပြာကရာ လီးကိုဆွဲနုတ်ပြီး တင်ကြည်မရဲ့ပေါင်ကြားထဲ အရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ရတယ်။ သူက အတွေ့ အကြုံ များလှပြီ၊ မတော် ဗိုက်ကြီးမှာစိုးလို့ အရည်ကို အထဲမှာမထဲ့ဘဲ အပြင်ဘက်ဆွဲထုတ်ပြီး ပန်းတာ။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရဘို့အစ ပထမအကြိမ်သာ ခဲယဉ်းတာပါ၊ တစ်ခါဖောက်ပြီးရင် နောက်ပိုင်း လွယ်လွယ်ကူကူပါဘဲ၊ လမ်းဗိုလ်လေးဆိုတဲ့လူက စားနေကျကြောင်လေ၊ တင်ကြည်မကတော့ ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ လက်ထပ်ယူမယ် မှတ်တာပေါ့။

သူ့ရဲ့ အပျို စင်ဘဝကိုပေးလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီး ရည်းစားချိန်းတိုင်း သွား သွားပြီး ခံရတာ၊ ရည်းစားက (လက်မထပ်ခင် ဗိုက်ကြီးလာမှာစိုးလို့) အကြောင်းပြပြီးလိုးတဲ့အခါတိုင်း F.Lအစွပ် စွပ်ပြီးလိုးတာ။ (၆)လလောက် တင်ကြည်မကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးပြီး၊ တခြားမြို့နယ်ကိုပြောင်းသွား၊ အဲဒီမြို့ကပိုက်ဆံရှိတဲ့ အပျိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်လိုက်တာလေ။

တင်ကြည်မလဲ ရည်းစားပြောင်းသွားပြီး တခြားမြို့မှာလက်ထပ်သွားပြီလို့ ကြားတာနဲ့၊ ဆောက်လုပ်ရေးမှာဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘဲ၊ အလုပ်ပြောင်းဖို့ကြိုးစားရင်း ကံအားလျှော်စွာ ပညာရေးရုံးမှာ အငယ်တန်းစာရေးအလုပ်ရလို့ဟန်ကျသွားပါတယ်။ နို့မို့ဆောက်လုပ်ရေးမှာ ဆက်လုပ်နေရင် လမ်းဗိုလ်လေးနဲ့ကိုယ့်အကြောင်း သိတဲ့လူတွေရှေ့ဘယ်လို နေရမယ်မှန်းတောင် မသိ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ညီမလုပ်တဲ့သူနဲ့ ဟိုကောင်လေး၊ လိုးကြတာကို တွေ့လိုက်ရလို့၊ မတင်ကြည် မအိပ်နိုင်တော့ဘဲ၊ ရည်းစားဦး (ရည်းစားဦးလို့ ပြောရအောင်က နောက်ထပ်လဲ ရည်းစားမထားဖြစ်တော့ပါဘူး)နဲ့ လိုးခဲ့ကြတာကို ပြန်စဉ်းစားမိတာပါ။ ယောင်္ကျား အလိုးကို (၆)လလောက်အတွင်း အကြိမ် (၃၀)လောက်ခံခဲ့ဘူးပြီး၊ (၇)နှစ်လောက်ထိ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေလာခဲ့တာ၊ ကနေ့ည၊ ညီမဖြစ်တဲ့သူ၊ သူ့ထက်ငယ်တဲ့ ကောင်လေးနဲ့လိုးနေတာ မြင်လိုက်ရတာ၊ သူပါ ဖုံးကွယ်နေတဲ့ တဏှာပေမစိတ်တွေ ထိုးထွက်လာပြီလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့။

နောက်ရက်က ကေျာင်းဖွင့်ရက်မို့ မောင်မောင် ကျောင်းတက်ရတယ်။ သူက ဒီနှစ်(၁၀) တန်း။ အရေးကြီးတဲ့ အစိုးရစစ်စာမေးပွဲ။ (၁၀)တန်းကို အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့အောင်မှ ကိုယ်တက်ချင်တဲ့ တက္ကသိုလ်တက်ခွင့်ရတာ။ မောင်မောင်က စာကြိုးစားတာ။ ညတိုင်းစာကြည့် တာ၊ မနေ့ညကတော့ မတင်ရီ သူ့ကို နည်းပညာအသစ်အဆန်းတွေ လက်တွေ့သင်ကြားပို့ချပေးလို့ ကျောင်းစာမကြည့်လိုက်ရဘူး၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင်ကျေင်းကို အစောကြီးသွား၊ အတန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရောက်သေးခင် ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေ ဖတ်နေလေရဲ့။

" ဟယ်၊ မောင်မောင်၊ အစောကြီးလာပြီး စာဖတ်နေတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား"  

မောင်မောင် ကျောင်းစာကို စိတ်ပါလက်ပါဖတ်နေမိတာ ဆရာမ ဒေါ်ထားထား စကားသံ ကြားတော့မှ မျက်နှာမော့ကြည့်မိတာ၊ ဆရာမ ဒေါ်ထားထား သူ့ခုံဘေးရောက်နေတာ သူမသိ။

" ဟုတ်၊ဆရာမ၊ မနေ့ညက စာမဖတ်ဖြစ်လို့"  

မောင်မောင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ရိုရိုသေသေ ဖြေတာ၊ ဆရာမ ဒေါ်ထားထားက (၁၀)တန်း အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ သူတို့အတန်းပိုင် ဆရာမ။ ဆရာမက ပညာရေးတက္ကသိုလ်ဆင်း B.A;B.Ed ဘွဲ့ရ၊ မြို့ခံသူဋ္ဌေးသမီး၊အဖေမရှိတော့ပေမဲ့ အမေမုဆိုးမကြီးရဲ့ ငွေကြေးတွေကို မြို့ကလူတော်တော်များများ အတိုးနဲ့ချေးနေကြရတာမို့ မြို့မိမြို့ဖ သဘွယ်လဲ ဖြစ်နေတာ။

" စာလိုက်နိုင်လား၊ မရှင်းတာရှိရင် ဆရာမကို လာမေးနော်"  

ဆရာမ မောင်မောင်ခုံဘေးလာရပ်ပြီး ပြောတာပါ။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ၊ အခုထိတော့ လိုက်နိုင်ပါသေးတယ်၊ နားမလယ်တာရှိရင် ဆရာမကို မေးပါ့မယ်"  

မောင်မောင်ပြောနေရင်း ဆရာမကို မသိမသာ ခိုးကြည့်တာ။ ဒိအရင်ကတော့ ကိုယ့်ဆရာမတွေကို မောင်မောင် သေသေချာချာ မကြည့်မိပါ။ မနေ့ညကမှ မတင်ရီရဲ့ လက်တွေ့ချစ်နည်းပညာရပ်ကို သင်ကြားခွင့်ရလိုက်လို့ ကနေ့ဆရာမကို သေချာကြည့်မိတာ။ ဆရာမ ဒေါ်ထားထားက သူတို့မြို့ အညာသူပီပီ အသားအရေက ညို ပါတယ်။ အရပ်က ငါးပေတစ်လက်မ ရှိပြီး ပုတယ်ထင်ရပေမဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာအဆက်အပေါက်က ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ နို့တွေက သိပ်မကြီးပေမဲ့ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးက တော်တော်ကြီးတာပါ၊မောင်မောင်ထက်ကြီးတဲ့နှစ်ဆွေးကျောင်းသားကြီးတွေ ပြောပြောနေတာ-

" ဆရာမ ဒေါ်ထားထားက ဖင်အောင်သလောက် နို့က သေးတယ်ကွာ "တဲ့လေ။

" အေးလေ၊ဆရာမပြောတာ မောင်မောင် နားမလယ်တာရှိရင် လာမေးလို့ပြောတာ၊ကျောင်းချိန်မှာမေးဖို့အချိန်မရရင် ဆရာမအိမ်ကို လာမေးပေါ့၊ ဟုတ်ပြီလား" 

ဆရာမ မောင်မောင်ကိုပြောပြီး သူ့နေရာဆီ ပြန်သွားပါတယ်၊ မောင်မောင် ဆရာမ နောက်ပိုင်းကို အငေးသား ကြည့်မိတာ ကျောင်းသားကြီးတွေပြောတဲ့အတိုင်း ဆရာမရဲ့ဖင်တုန်းကြီးက နဲတာမှမဟုတ်တာ၊ စစ်ကိုင်းအိုးကြီး ကျနေတာပါ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် စည်းချက်ညီညီ တုန်ယမ်းနေတာပါ၊ မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ဖင်ကြီးငေးကြည့်နေတုန်းမှာဘဲ တခြားကျောင်းသူကျောင်းသားတွေ ရောက်လာပါတော့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~

မတင်ရီ မနက် မိုးလင်းတာနဲ့ ရေချိုးပြီး အငယ်မကို ပိုးထုတ်နဲ့ ကျောင်းမှာ လွယ်ပိုး၊ အကြီးကောင် လက်ဆွဲပြီး ကျောင်းပို့ပါတယ်၊ သူငယ်တန်းမို့ ရပ်ကွက်ထဲက မူလတန်းကျောင်းတင် ပို့ရတာမို့ မဝေးလှပါဘူး၊ ကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့ မတင်ရီ စျေးသွားရင်း တားဆေးထိုးဖို့ သားဖွါးဆရာမဆီ ဝင်ပါတယ်၊ အရင်ကလဲ မတင်ရီ တားဆေးထိုးနေကျပါ၊ အခု ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်နေလို့ မလိုအပ်ဖူး ဆိုပြီး မထိုးဘဲနေ နေတာ၊ ဒိရှေ့မောင်မောင်နဲ့ ပွဲကြမ်းရဦးမှာမို့ ဆေးထိုးမထားရင် မဖြစ်တော့တာမို့ သတိတရ သွားထိုးတာပါ။

" ဟော မယ်တင်ရီ၊ မပေါ်လာတာ အတော်ကြာပါရောလား၊ အခုမှဘဲ လာတော့တယ်"

သားဖွားဆရာမကြီးက မတင်ရီကို ပြောတာ၊ ဆရာမက အသက် (၅၀)လောက်ရှိနေပြီ၊

" ပေါ်မလာဆို လင်တော်မောင်မရှိလို့မလာတာ ဒေါ်ကြီးရေ၊ အခု လင်တော်မောင် ကျောင်းပြီးတော့မှာမို့ကြိုတင်ဆေး လာထိုးတာ"

ဆေးထိုးပြီးတာနဲ့ မတင်ရီ စျေးကိုသွားပြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ရတယ်၊ အမက ရုံးတဘက်နဲ့မို့ ချက်တာပြုတ်တာ၊ စျေးဝယ်တာ မလုပ်နိုင်သူဘဲ လုပ်ရတာ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ အငယ်မကို ချော့သိပ်ပြီး မီးဖိုထဲဝင်၊ချက်ပြုတ်ပေါ့၊ ချက်ပြုတ်ရင်း တစ်ယောက်ထဲမို့ တွေးမိတွေးရာ မောင်မောင်နဲ့ညက လိုးဖြစ်သွားတာကို ပြန်တွေးမိတာ၊ ယောင်္ကျား က သင်္ကြန်ပြီးကတဲက ကျောင်းပြန်သွားရတာ၊ သီတင်ကျွတ်မှ သင်တန်းဆင်းမှာ၊တကယ်ဆို ယောင်္ကျား ပြန်လာဘို့တစ်လခွဲ၊ နှစ်လလောက်ဘဲ လိုတော့တာ၊ အောင့်ထားဖို့ကောင်းပေမဲ့ မတင်ရီ မအောင့်နိုင်ဘဲစိတ်အလိုလိုက်ခဲ့မိတယ်။

စိတ်အလို လိုက်ဆို မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ကလဲ အလွယ်တကူ ခြံချင်းကပ်နေတော့ ဖြစ်သွားတာ၊ ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေတာ ၆)လရှိပြီမို့ အရမ်းအလိုးခံချင်နေတာ၊ မနေ့ညကတော့မောင်မောင်နဲ့လိုးလိုက်မိတာ၊ (၆)လတာ ငတ်ပြတ်နေတာ အရသာတော်တော် ရလိုက်တယ်.။

ဒီညလဲ မောင်မောင်လာမှာ သေချာတယ်၊ ကောင်လေးကို အရူးအမဲသား ကျွေးဖြစ်ပြီလေ၊ ယောင်္ကျား ပြန်ရောက်မလာခင် တစ်လခွဲနှစ်လလောက်တော့ ဒီကောင်လေးနဲ့ နှစ်ပါးသွားရမှာဘဲ၊ အရေးကြီးတာက သူများတွေ မသိဖို့၊ သူ့အမ မတင်ကြည် သိတာက အရေးမကြီးဘူး၊ ညီအမချင်း ပြောလို့ရတယ်၊ မသကာ သူ့အမ ပူညံ ပူညံ လုပ်လာခဲ့ရင် အပျိုကြီးကို မောင်မောင်နဲ့ ပေးလိုးလိုက်ရုံဘဲ။

တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ ဒီကိစ္စ မောင်မောင်ရဲ့ အမတွေ သိလို့မဖြစ်ဘူး၊ သူ့အမတွေက သူတို့မောင် လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးနဲ့ ကိုယ့်လိုကလေးအမေလင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ မိန်းမ၊ ဘယ်ဖြစ်စေချင်ပါ့မလဲ၊ သိများသိလို့ကတော့ ပြောလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း၊ဆဲဆိုလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း။

မတင်ကြည် ရုံးသာ တက်နေရတာ၊ ရုံးအလုပ်ကို မလုပ်ချင်ဘဲ စိတ်မပါဘဲ လုပ်နေရတာ၊ သူ့စိတ်က မနေ့ညက မောင်မောင်နဲ့ သူ့ညီမ လိုးနေကြတာကိုဘဲ ခေါင်းထဲမှာရှိနေတာ၊ (ညီမလေးနှယ်၊ ယောင်္ကျား ရှိရက်နဲ့ လင်ငယ်နေရတယ် လို့၊ မတော် သူများတွေသိသွားရင် အရှက်ကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်ရုံမက လင်မယားလဲကွဲ၊ဆွေမျိုးတွေကလဲ ပြောလိုက်ကြမဲ့ ဖြစ်ခြင်း) သူ သတိတော့ ထားမိပါတယ်။

သူ့ညီမ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်ကတဲက မနေနိုင် မထိုင်နိုင်၊ တဏှာပိုး ရွစိထိုးနေတာ၊ လင်နဲ့ခွဲနေရတာ (၆)လရှိပြီမို့ ခံချင်နေပြီဆိုတာ၊ ကောင်မ ရွတာကတော့ ရွပါတယ်။ ငါလဲ ယောင်္ကျား နဲ့လိုးဖူးတာပါဘဲ၊ သူလောက်တော့ မရွသေးပါဘူး၊ ကိုယ့် ကိုယ် ကို ထိန်းရမှာပေါ့၊ ဖြစ်တော့ မဖြစ်သေးဘူး၊ ညီမလုပ်တဲ့ လူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြဆုံးမရဦးမယ်၊ မိဘနှစ်ပါးသိသွားရင်လဲ စိတ်ဆင်းရဲကြမယ်။ ညီမဖြစ်သူကို မောင်မောင်နဲ့ အနေအထိုင် မသင့်တော်ဘူးလို့ ပြောရမယ်၊ သူပြောတာ၊ဆုံးမတာကို ညီမက လက်မှခံပါ့မလား၊ညီအမချင်း အသက်ကလဲ သိပ်ကွာတာမဟုတ်၊(၂)နှစ်ဘဲကွာတာ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>