ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၃ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်အပြီး ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ထုံးစံအတိုင်း မောင်မောင် ကျောင်းကိုအစောကြီး ရောက်နေတာ။ သူက အတန်းမော်နီတာမို့ သောက်ရေဖြေ့တာ၊ အမှိုက်လှဲတာတို့ လုပ်ရပါတယ်။အမှန်က ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို သူ့ရက်နဲ့သူ တာဝန်ပေးပြီးသားပါ၊ သူကိုယ်တိုင်ကိုက အမနှစ်ယောက်က မနက်အစောကြီးကတဲက ဈေးဆိုင်ဖွင့်သွားကြတာ၊ အိမ်မှာနေလဲ တစ်ယောက်ထဲ၊ မထူးပါဘူးဆိုပြီး ကျောင်းစောစောလာတာ၊ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး ကျောင်းစာဖတ်နေခိုက် ဆရာမ ဒေါ်ထားထား ရောက်လာပါတယ်။

တခြား ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေ ရောက်မလာကြသေးပါ၊ ဒေါ်ထားထားက အိမ်မှာ ဘာအလုပ်မှ မရှိလို့ ကျောင်းကို အစောကြီးလာတာပါ၊ ကျောင်းရောက်မှ သင်ပြရမဲ့ သင်ခန်းစာကို ပြန်နွေးလေ့ရှိပါတယ်။စာသင်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရော၊ မောင်မောင်ရောက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ဒီကောင်လေး ကျောင်းကို စောစော ရောက်နေတတ်တယ်ဆိုတာ သိလို့လဲ ဒေါ်ထားထား စောလာတာပါ၊ မောင်မောင်က ဒေါ်ထားထားကိုမြင်တာနဲ့ မတ်တပ်ထပြီး

" မင်္ဂလာပါ ဆရာမ"

" အေး၊ အေး၊ မင်္ဂလာပါကွယ်၊ မောင်မောင် အစောကြီးပါလား"

" ဟုတ်တယ် ဆရာမ၊ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ မြစ်ကြီးနားက အကိုကြီးတို့ မိသားစု ရောက်တာနဲ့ စာမကြည့်လိုက်ရဘူး၊ ဒါကြောင့် အခုအတိုးချစာကြည့်နေတာ"

" ည ည ဆရာမဆီလာပြီး စာကြည့်ပါလား၊ မင်းနားမလယ်တာရှိရင် ဆရာမ ပြပေးလို့ရတာပေါ့" 

ဒေါ်ထားထား ဂွင်ဖန်ပြီလေ၊ ဒိကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်ထားထား စိတ်ရူးထနေတာ၊ ကောင်လေးက တက္ကသိုလ်တုန်းက သူ့ရည်းစားအတိုင်းဘဲ၊ အသက်ကြီးတာနဲ့ ငယ်တာဘဲ ကွာတာ၊ သွားပုံလာပုံ လမ်းလျှောက်ပုံက တထေရာတည်းဘဲ၊ ဒေါ်ထားထား သူ့ကိုပစ်ပြီး တခြား မိန်းမယူသွားတဲ့ ရည်းစားကို စိတ်မနာနိုင် သတိရနေတာ။

" ဟုတ်၊ ကျွန်တော် လာချင်တာ ဆရာမ၊ ဆရာမ အလုပ်ပိုနေမလားလို့" 

မောင်မောင် အပြောကို ဒေါ်ထားထား မျက်စောင်း လှလှလေးထိုးရင်း

" အမလေး၊ ပိုလိုက်တာ ကိုပိုရယ်၊ ဆရာမ ဘာအလုပ်မှ မရှိဘူး၊ မင်းလာစာကြည့်တော့ ဆရာမလဲ မင်းကိုပြရင်း စာပြန်နွေးပြီး ဖြစ်တာပေါ့"

ဒေါ်ထားထား ပြောရင်းဆိုရင်း မောင်မောင် ခုံနားကပ်လာပါတယ်၊ လိမ်းထားတဲ့ အမွေးအကြိုင်တွေနဲ့ ရေမွှေးနံ့ကြောင့် မောင်မောင် လီး မတ်ကနဲ တောင်တက်လာပါတယ်၊ မောင်မောင်က အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့ဝတ်ထမရှိ။

ထိုင်နေရင်း တောင်တက်လာတဲ့ လီးကို ဒေါ်ထားထား မြင်ဖြစ်အောင်မြင်သွားပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထား တဏှာစိတ် ကြွလာပြီး အဖုတ်မှာ အရည် နဲနဲစို့ထွက်လာတာ၊ ဒေါ်ထားထား စိတ်အလို လိုက်ပြီး လီးကို ကိုင်မိတော့မလို့၊ ကျောင်းသူနှစ်ယောက် ဝင်လာတာနဲ့ စိတ်ပြန်ထိန်းပြီး မောင်မောင် အနားကနေ စာသင်ခန်းအရှေ့ဘက် ပြန်လှဲ့သွားတာ၊ ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ၊ မောင်မောင် ရင်တုန်ကျန်ရစ်တယ်။

ညနေ ကျောင်းဆင်းပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် အိမ်သုံးဖို့၊ သူ့အမတွေ ချိုးဖို့၊ရေထမ်းပါတယ်၊ ပြီးအမကြီးကို (စာမလိုက်နိုင်လို့ ညမှာ ဆရာမ ဒေါ်ထားထားဆီမှာ စာမေးရင်း စာကြည့်မယ်၊ အိမ်ပြန်နောက်ကျရင် စိတ်မပူဖို့) အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး၊ ညစာစားပြီးတာနဲ့ ဆရာမအိမ်ကို ထွက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမ ဒေါ်ထားထားတို့အိမ်က သူတို့မြို့မှာ အကောင်းဆုံး တိုက်အိမ်ပါ၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်ကြီးတစ်လုံးလုံးမှာ ဆရာမနဲ့ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာပါ၊ ဆရာမအမေက ရန်ကုန်က သူ့သမီးကြီးဆီ သွားနေတာပါ၊ အဖေကတော့ ဆုံးပြီးတာကြာပါပြီ။

ည (၇)နာရီလောက် မောင်မောင် ရောက်တော့ ဆရာမက ညစာစားတုန်း။

" ဟယ်၊ မောင်မောင်ရယ်၊ စောလှပါလား၊ လာ၊ ထမင်းစားဦး"

" အိမ်က စားလာခဲ့ပြီ ဆရာမ"

" အေး၊ အေး၊ ဒါဆိုလဲ အပေါ်တက်နှင့်၊ ဆရာမ ပြီးရင် လာခဲ့မယ်" 

ဆရာမတို့ အိမ်က နှစ်ထပ်တိုက် အိမ်ကြီးပါ။ တောပုံစံ ဒီဇိုင်းမို့ အောက်ထပ်မှာ မီးဖို၊ထမင်းစားခန်း၊ဧည့်ခန်း၊ စတိုးခန်း၊ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးအိပ်ခန်း၊ စတာတွေရှိပြီး အပေါ်ထပ်မှာ ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးနဲ့အိပ်ခန်းတွေ ရှိတာပါ၊ မောင်မောင် အပေါ်ထပ်တက်သွားပြီး ဧည့်ခန်းမှာ အင်္ဂလိပ်သင်ခန်းစာ စာအုပ်ဖွင့်ပြီး ကျက်မှတ်နေတာ၊ ခဏအကြာ ဒေါ်ထားထား အပေါ်ထပ် တက်လာပြီး မောင်မောင်နားဝင်ထိုင်ပြီး မောင်မောင်မရှင်းတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ အသုံးအနှုန်းတွေကို ရှင်းလင်းသင်ပြပေးပါတယ်။

အိမ်နေရင်းမို့ ဆရာမ အောက်ခံဘော်လီအင်္ကျီမဝတ်ဘဲ ဘလောက်အင်္ကျီခပ်ပွပွ တစ်ထည်ထဲ ဝတ်ထားတာ၊ ဆရာမက အရပ်ပုတယ်လေ၊ နှစ်ယောက်အတူ ယှဉ်တွဲထိုင်ရင်း စာပြတာဆိုတော့ ဆရာမရဲ့လယ်ပင်းအဟိုက်ပေါ်ကနေပြီး နို့နှစ်လုံးကို မြင်နေရတာပါ၊ ဆရာမနို့က မတင်ကြည်ရဲ့ နို့လောက်ပါ၊ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်လုံးလောက်ပါ၊ မောင်မောင် ဆရာမ သင်ပြတာကို အာရုံရောက်လိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကို ခိုးကြည့်လိုက်၊ဒါနဲ့ ည(၉)နာရီရှိပြီ။

" ပူတယ်ကွာ၊ ဆရာမ ရေချိုးဦးမယ်၊ မင်း ဒီ အမေးအဖြေလေး ဖြေကြည့်ထားလိုက်" 

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်ကို လေ့ကုင့်ခန်း လုပ်စရာ သင်ခန်းစာတစ်ခု ခိုင်းခဲ့ပြီး အိမ်ခန်းထဲဝင်၊ဘလောက် အင်္ကျီကိုချွတ်၊ ထဘီရင်လျားလိုက်ပြီး တဘက်ခြုံကာ အောက်ဆင်းသွားပါတယ်၊ ရေချိုးခန်းက အောက်မှာ အိမ်မကြီးအပြင်ဘက် ရေတွင်းနားမှာရှိတာကိုး၊ မောင်မောင် ဆရာမ ခိုင်းထားတဲ့ သင်ခန်းစာကို ကြိုးစားပြီး ဖြေနေပါတယ်၊ သင်ခန်းစာက နဲနဲ ခက်ခဲလို့ ဖြေရင်းဖြေရင်း အချိန်ကုန်သွားတာမသိလိုက်ဘဲ ဆရာမ ရေချိုးပြီးလို့ ပြန်တောင်ရောက်နေပါပြီ၊

" ဘယ်လိုလဲ၊ ဘယ်နှစ်ခုပြီးပြီလဲ" 

ဆရာမက ထဘီရင်လျားနဲ့၊ အပေါ်မှာတဘက်ခြုံ ထားရင်း အခန်းထဲ မဝင်သေးဘဲ မောင်မောင်ဆီ လာပြီးမေးတာပါ၊ မောင်မောင် စကားပြန်မပြောနိုင်သေးဘဲ ဆရာမကို ငေးကြည့်နေတာ၊

" ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ၊ မေးတာလဲ မဖြေဘူး"

ဆရာမ မောင်မောင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေရာက လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်ကို ဆွဲယူလိုက်တာ

" အိုး-"

စာအုပ်ကို ကုန်းအဆွဲ ရော့တိရော့ယဲ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီရင်လျားက ပြုတ်ပြီး နို့နှစ်လုံး ပေါ်သွားလို့၊ ဆရာမ ကပြာကရာ ထဘီကိုပြန်ဝတ်၊ မတင်ရီ၊မတင်ကြည် နှစ်ယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံရှိထားတဲ့ မောင်မောင် လက်မနှေးဘဲ ဝုန်းဆိုထရပ်၊ ဒေါ်ထားထားကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ နုတ်ခမ်းတွေကို မရမက စုတ်တော့တာပါဘဲ။

မောင်မောင် ဒီလောက်အထိ လုပ်လိမ့်မယ် ထင်မထားလို့ ဒေါ်ထားထား အလစ်အငိုက်မိပြီး မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ မလူးသာ မလွန့်သာနဲ့ နုတ်ခမ်း ကစ်အစုတ်ခံလိုက်ရတာ၊ မသိစိတ်က အလိုလို ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်မိပါတယ်၊ ဒီကောင်လေး ဘယ်ကဘယ်လို တတ်လာပါလိမ့်၊ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကို အားပါးတရ ကစ်စုတ်ရင်း သူ့ပါးစပ်ကို ဟပေးတာနဲ့ ပါးစပ်ထဲသူ့လျှာနဲ့ ထိုးမွေတော့တာ၊ ဒေါ်ထားထား အစက ဒီကောင်လေးကို သူကသင်ပြပေးရမယ်လို့ ထင်ထားတာ၊ အခု ကိုယ်တော်ချောက ပိုတတ်နေပါရော့လား၊ ကောင်လေး နုတ်ခမ်းစုတ်တာ ကြာလာတော့ ဒေါ်ထားထား မောလာတယ်၊ အသက်ရှုမဝသလို ဖြစ်လာတာနဲ့ တွန်းဖယ်ရင်း

" တော်တော့ကွယ်၊ မောလိုက်တာ၊ အသက်ရှုလို့ မရဘူး"

" ဆရာမကို ချစ်တယ်" 

မောင်မောင်က နုတ်ခမ်းစုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပေမဲ့ ဖက်ထားတာတော့ မလွှတ်ဘဲ သူ့လက်တွေနဲ့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို ပွတ်ချေနေတာ၊ ယောင်္ကျား အကိုင်အတွယ်မခံရတာ ဆယ်နှစ်ဆယ်မိုးရှိနေပြီ၊မေ့လျှော့နေတဲ့ အရာတစ်ခု ဒီကောင်လေးပြန်အစပျိုးလိုက်တာ၊ ဒေါ်ထားထား ရင်တုန်ပန်းတုန်နဲ့၊မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်ဘဲ သာယာနေတာ၊

" မောင်မောင်ရယ်၊ မင်းက ကလေးသာသာရှိသေးတာ၊ စာကြိုးစားရမဲ့ အရွယ်၊ ဘာပြုလို့များ ဒါမျိုးတွေ စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ" 

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင့် ရင်ခွင်ထဲက မသိမသာ ရုန်းရင်း မေးတာ၊ မောင်မောင်က ဒေါ်ထားထားကို လွှတ်မပေးဘဲ ပိုပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်ကာ

" မသိဘူးဗျာ၊ ဆရာမကို တွေ့နေရတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွတ်ပါ ဆရာမရယ်" 

မောင်မောင် ပတ်ချွဲနတ်ချွဲပြောပြီး ဆရာမရဲ့ ထဘီရင်လျားကို ဆွဲဖြုတ်ကာ နို့ကိုကိုင်ပါတယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စားတော်ပဲ အကြီးစားအရွယ်လောက်ရှိတာ၊ မတင်ရီရဲ့နို့သီးခေါင်းဆို ဇီးသီးအရွယ်ရှိတာ၊ဆရာမက အပျို မို့နေမှာ၊ ဒေါ်ထားထား ဟန်လုပ်ပြီးသာ ပြောနေတာ၊ သူကိုယ်တိုင်က မောင်မောင်နဲ့ ဖြစ်ချင်နေတာ၊ အသက် (၃၂)နှစ်၊ လိင်ကိစ္စ တဏှာစိတ် အပြင်းထန်ဆုံးအရွယ်မို ကိုယ်တပည့်နဲ့(တော်၏၊မတော်၏)စဉ်းစားမနေနိုင်တော့ဘူး၊

" ဧည့်ခန်းထဲမှာကွယ်၊ တော်တော့" 

ဆရာမပြောလို့ မောင်မောင် လွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်လက်က လွတ်တာနဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာ၊ အခန်းတံခါးကို မပိတ်ဘူးလေ၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ညားဘူးပြီးသား မောင်မောင် လူလယ်၊ ခဏမဆိုင်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားတာ၊ ဒေါ်ထားထား ကုတင်ဘေးမှာ ယောင်ပေပေ ရပ်နေတာ၊

" လူလယ်လေး"

ဒေါ်ထားထား ပြောရင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်၊ မောင်မောင် ဒေါ်ထားထားဘေး ဝင်ထိုင်ပြီး ပခုန်းကိုဖက် အိပ်ရာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထား တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လဲကျသွားတာ၊ မောင်မောင် အပေါ်ကတက်မှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုတ်တော့တာ၊ ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်ကျောကို ဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းကို အလိုက်သင့် စူပေးထားပါတယ်။

မောင်မောင် နုတ်ခမ်းစုတ်ရင်း ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီစကို ဖြုတ်၊ ပေါ်လာတဲ့နို့ ၂လုံးကို ကိုင်ဆုတ်နယ်ချေပါတယ်၊ ဆရာမက အသားညို လို့၊နို့နှစ်လုံးကလဲညို နေတာ၊ နို့ကမကြီးပေမဲ့ သူ့အရွယ်နဲ့သူ ကျစ်ကျလစ်လစ် ပုံပန်းကျကျလှပါတယ်။ မောင်မောင်က မတင်ရီလို ကလေးနို့တိုက်တဲ့ နို့ထွားကြီးနဲ့ ကြုံဘူးလို့သာ ဒေါ်ထားထားနို့ကို အားမရ ဖြစ်နေတာ၊ မောင်မောင် နုတ်ခမ်းစုတ်နေရာကနေ နို့နှစ်လုံးကို ပြောင်းစို့ပါတယ်၊ခဏအကြာမှာ ဆရာမက မောင်မောင်ရဲ့ ခေါင်းကို အောက်ဘက်တွန်းပို့ရင်း

" ဆရာမကို ယက်ပေးဦးနော်"  

ဒေါ်ထားထား ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားပေးထားပြီး ဖြစ်ပါတယ်၊ မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်မိတော့ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက ဖားဂုံညှင်းကြီးအတိုင်းပါ၊ ဆရာမက အမွေးတွေကို ရိတ်ထားပုံရပါတယ်၊အဖုတ်မှာ အမွေးတပင်မှ မရှိဘဲ ဖောင်းတင်းနေတာပါ၊ မတင်ရီက(မိန်းမအဖုတ် မရက်နဲ့၊ဘုန်းနိမ့်တတ်တယ်)ပြောထားပေမဲ့ အခုဟာ ဆရာမက ခိုင်းတာဆိုတော့ မောင်မောင်ငြင်းလို့ မဖြစ်ပါ။ ဒါကြောင့် မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်ပေးပါတော့တယ်၊

" အ-အီး-အင်း-မောင်မောင်" 

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက လျှာကြီးနဲ့ထိုး ထိုးပြီးရက်ပေးနေတာ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်အတွင်းထိ လျှာရောက်လာပြီး အရသာ တအားကောင်းတာနဲ့ ဖင်ကြီးကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်က ညီးသံထွက်လာတာပါ။ ခုနကမှ ရေချိုးထားလို့ စောက်ဖုတ်မှာ ဘာအနံ့အသက်မှမရှိ၊ မောင်မောင်ရက်ပေးတာနဲ့ ဒေါ်ထားထား အဖုတ်မှာ အရည်တွေစိုရွှဲလာနေလို့ မောင်မောင် ပါးစပ်မှာတောင် ပေပွနေပါတယ်၊ အတော်ကြာတော့ဒေါ်ထားထား မရတော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ် တအားယားလာပြီ၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင့်ခေါင်းကိုဆွဲထူပြီး

" တော်ပြီ၊မောင်မောင်၊ှ ဆရာမကို လိုးပေးတော့"

ဆရာမ အမိန့် ရတာနဲ့ မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပြီး လီးကိုစောက်ပပ်ဝမှာတေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊

" အင်း" 

လီးဒစ် ဝင်သွားတာနဲ့ ဒေါ်ထားထား ဖင်ကော့တက်လာပြီး "အင်း"ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာပါတယ်၊ မောင်မောင် သူ့အရင် အတွေ့အကြုံတွေအရ ဆရာမလဲ အပျိုမစစ်တော့ဘူးလို့ သိလိုက်ပါတယ်၊ ဘာပြုလဲဆို လီးဝင်တာ ကြပ်သာကြပ်တာ၊ တအားကြီး အားစိုက်သွင်းရတာမှ မဟုတ်ဘဲ၊ စာအုပ်တွေမှာ ဖတ်ဖူးတာ၊ အပျိုစစ်စစ်လေးတွေဆိုရင် သေလုမတတ် နာလွန်းလို့ အော်နေရပြီး၊ အခေါင်းက တအားကြပ်ဆိုတာကိုး၊ ဒစ်ဝင်တာနဲ့ ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်ရဲ့လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဖင်ကို အနေအထား ပြင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

မောင်မောင်က နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ချေမွရင်း ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး လိုးပေးပါတယ်၊ဒေါ်ထားထား ဆယ်နှစ်ကျော်ပြတ်နေတဲ့ လီးအရသာကို ဇိမ်နဲ့ခံနေတာ၊ မောင်မေင် ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ကို ကော့ပေးရင်း လှုပ်ပေးတာပါ၊ ဆရာမ အိပ်တဲ့ ကုတင်မှာက လဲမှို့မွေ့ယာခင်းထားလို့ ဒူး မနာဘဲစိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးလို့ကောင်းနေတာပါ၊ အရင်မတင်ရီတို့တုန်းက သင်ဖြူးဖျာပေါ်မို့ လိုးရင်းဒူးနာလာတတ်လို့ပါ။

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်အလိုး အဆောင့်တွေအောက်မှာ အရသာ တအားကောင်းနေလို့ ဖင်ကို ဆက်တိုက် ကော့ ကော့ပေးနေပါပြီ၊ပါးစပ်ကလဲ

" အီး၊အူး၊ကောင်းတယ်ကွာ၊ အား၊ တအားဆောင့်ကွာ၊ စောက်ဖုတ်ကွဲချင်ကွဲပစေ၊ တအားဆောင့်"

သူ့ဆရာမ တအားကောင်းနေမှန်းသိလို့ မောင်မောင် အားကြိုးမာန်တက် ဆောင့်လိုးတာ ကုတင်ဘောင်တောင် (ကျွီ-ကျွီ-ကျွီ)အသံထွက်လာပါပြီ၊ အချက်ပေါင်း(၇၀)လောက်အရမှာ ဒေါ်ထားထား တအားကော့တက်လာပြီး " အား--း--" အသံရှည်ကြီးထွက်လာပြီ ငြိမ်ကျသွားတာ၊ ဆရာမ ပြီးပြီဆိုတာသိတာနဲ့ မောင်မောင် စိတ်လေ ျှာ့လိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ သုတ်ရည်တွေကို ဆရာမရဲ့ ပေါင်တွေပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲ မထဲ့တာက မတော်တဆ ဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးလို့ပါ။

ဆရာမဒေါ်ထားထား ခေတ္တခဏ မိန်းမောသွားတာပါ၊ နှစ်အတော်ကြာ ကင်းကွာနေတဲ့ အရသာတစ်ခု ရလိုက်တာမို့ပါ။ ဒေါ်ထားထား သတိပြန်ဝင်လာချိန်မှာ မောင်မောင် သူ့ဘေးမှာ ပက်လက်အိပ်နေတာ၊ သူ့ပေါင်တွေ စိုစိစိုစိဖြစ်နေလို့ လက်နဲ့စမ်းကြည့်တာ စေးကပ်ကပ်နဲ့၊ မောင်မောင်အရည်တွေ ပန်းထုတ်ထားတာသတိရပြီး အိပ်ရာကထ၊ ခါးပေါ်လုံးထွေးရောက်နေတဲ့ ထဘီကို နေသားတကျ ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ်၊ဘလောက်အင်္က ျီဟောင်းတစ်ထည် ယူဝတ်လိုက်ပြီး

" ဆရာမ အောက်ဆင်း ရေဆေးဦးမယ်၊ မင်း လိုက်မလား"  

ဆရာမ အမေးကြောင့် မောင်မောင် ကပြာကရာ လူးလဲထ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ် ဆင်းလိုက်သွားပါတယ်။ ရေတွင်းနားမှာရှိတဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ ဆရာမက အရင်ဝင်၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးမှ သူဝင်ပြီးဆေးကြောရတာ၊ ဆရာမက သူအထဲဝင်နေတုန်း စောင့်မနေဘဲ အိမ်ထဲဝင်သွားပါတယ်၊ အိမ်ဖော်မလေးအခန်းဝင်ကြည့်တာ ကလေးမ အိပ်နေလိုက်တာ ထဘီက ခါးပေါ်ရောက်လို့ ဖင်ပေါ်အိပ်နေတာ၊ ကောင်မလေးက (၁၄)နှစ်ဘဲရှိသေးတော့ ကလေးသာသာရယ်၊ ဒေါ်ထားထား အခန်းအပြင်ပြန်ထွက်လာတာနဲ့ မောင်မောင်အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်တာလာ အံကိုက်ဖြစ်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်ကိုပြန်တက်၊ အပေါ်ရောက်တာနဲ့

" ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ၊ အိမ်က စိတ်ပူနေမယ်"

" ရတယ်ဆရာမ၊ အမတွေကို ပြောပြီးသား၊ ပြန်ရင် ခြံတံခါး သော့ရယ် ၊အိမ်နောက်ဖေး မီးဖိုတံခါးသော့ရယ်၊ကျွန်တော် ယူလာတယ်၊ ဘယ်အချိန်ပြန် ပြန် အမတွေကို နှိုးနေစရာမလိုဘူး"  

မောင်မောင့် အပြောကြောင့် ဒေါ်ထားထား ပြုံးရယ်ရင်း

" ရရင်လဲပြီးရော၊ ဒါဆိုလဲ ပြန်ချင်တဲ့ အချိန်မှပြန်"  

ဒေါ်ထားထား ကုတင်ပေါ် သွားထိုင်ပါတယ်၊ မောင်မောင် ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ခါးကို ဖက် သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စင်းစုတ်ပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထား ကောင်လေးစိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပါစေဆိုပြီး နုတ်ခမ်းစူပေးထားတာပါ၊ မောင်မောင် နုတ်ခမ်း အားပါးတရ စုတ်ရင်း လက်တစ်ဘက်က ဘလောက်အင်္ကျီ အောက်လက်လျိုကာ နို့ကိုဆုတ်နယ်ပါတယ်။

ဒေါ်ထားထား နုတ်ခမ်းအစုတ်ခံနေရင်း နို့အကိုင်ခံနေရလို့ စိတ်ကြွလာပြီး လီးကို လက်နဲ့စမ်းပြီး ကိုင်ပေးတာ၊ မောင်မောင်က ပုဆိုးကို ဖြေချပေးလိုက်ပါတယ်၊ ကိုင်ဆွရင်း လီးကထွားလာသလိုမို့ ဒေါ်ထားထား (ကောင်လေးလီးက သူ့အရင်ရည်းစားထက် ကြီးမယ်)လို့ ထင်မိတာ၊ဒါကြောင့်

" တော်တော့၊ ဆရာမပြမယ်"

ကောင်လေး နုတ်ခမ်းစုတ်နေတာကို ရပ်ခိုင်းပြီး ဒေါ်ထားထား ကုတင်ပေါ်ကဆင်း အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်ထားထားအရပ်က မောင်မောင့် ပခုံးလောက်ရှိတာ၊ မောင်မောင်အရပ်အမောင်းက ပေမီဒေါက်မီ၊ ၅ ပေ ၈ လက္မရှိတာ၊ ဒေါ်ထားထားအရပ်က ၅ ပေ ၁ လက္မ အလွန်ဆုံး၊ ဆရာမက အရပ်ပုရတဲ့အထဲ လူက ဝတဲ့ဘက်ရောက်နေလို့ ပိုပုတယ်လို့ထင်ရတာ၊ နို့နှစ်လုံးက အရွယ်မကြီးပေမဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းက အတော်အားရစရာကောင်းတာ၊ ဖင်က လုံးတာမဟုတ်ဘဲ ကြီးတာသက်သက်ပါ။

သူ့ထက်ကြီးတဲ့ကျောင်းသားကြီးတွေ ပြောပြောနေတာ(ဟာ၊ဆရာမ ဒေါ်ထားထားဖင်ကြီးက ရာဝင်အိုးကြီးကွ၊ နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊လိုးလိုက်ရရင်တော့ ဆိုဖာပေါ်တက်ကြိတ်နေရသလို အိကနဲ၊အိကနဲ စောက်ကျိုးနည်း ကောင်းလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း)။မောင်မောင် ဆရာမကို အခု လိုးနေရပြီ၊

" ဟဲ့၊ ဘာငေးကြည့်နေတာလဲ၊ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်လေ"  

မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ ကိုယ်တုန်းလုံးကြီးကို ငေးမောကြည့်နေတာနဲ့၊ ဆရာမက ပြောတာ၊ ဆရာမပြောလို့ မောင်မောင် သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်တယ်၊

" ဆရာမ မင်းဟာကို စုတ်ပေးမယ်၊ ပက်လက်အိပ်လိုက်" 

မောင်မောင် သူ့ဆရာမအပြောကြောင့် အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်အိပ်လိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထား လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်၊ ဂွင်းတိုက်သလို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတာ၊ လီးက ဒေါ်ထားထားလက်ထဲမှာ မာတောင်လာပါတယ်၊ လီးအရှည်က ၆ လက္မလောက် ရှိ ထင်ပါရဲ့၊ သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုတ်ထားတာ အပြင်ကို ၂ လက္မလောက်ထွက်နေတာ၊ လုံးပတ်က ကြီးလဲမကြီး၊ သေးလဲမသေး၊အရွယ်တော်ပါဘဲ၊ဒေါ်ထားထား လီးကိုကိုင်ထားရာက မောင်မောင့်အပေါ် ခြေပြန်ခေါင်းပြန် ဇောက်ထိုးမှောက်လိုက်ပြီး လီးကို ပါးစပ်နဲ့စုတ်တော့တာပါ၊ ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို မောင်မောင်ရဲ့ မျက်နှာနားရောက်အောင် ပို့ပေးရင်း လှုပ်ယမ်းပေးတာ၊ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးက မောင်မောင်ပါးစပ်နားမှာ၊ ပထမအချီကလဲ ရက်ပေးပြီးပြီမို့ မောင်မောင် ဘာစိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ဘဲ စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲလိုက်ပြီး လျှာနဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းရက်ပေးပါတယ်။

မောင်မောင် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးသွင်းရက်တာ ဒေါ်ထားထား အပေါ်ကနေ ဖင်ကြီးတုန် တုန်သွားတာ၊ကောင်လေးက စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းရင်း စောက်စိကိုပါ မထိ ထိအောင် ကလိပေးနေတာမို့ ဒေါ်ထားထား စောက်ဖုတ် အရည်တွေရွှဲလာနေပါပြီ၊ လီးကလဲ ပိုပြီးကြီးလာတယ် ထင်ရအောင် ဒေါ်ထားထားပါးစပ်ထဲမှာ အပြေ့အသိပ်ဖြစ်နေတာ။ 

မောင်မောင် သူ့ဆရာမ တဏှာကြီးမှန်းသိလို့စောက်ခေါင်းရက်ရင်းစောက်စိကို လက်နဲ့ထိုးဆွ ကိုင်ပေးတာ၊ဆရာမ အဖုတ်အရည်ရွှဲတာ မောင်မောင် မေးစေ့နဲ့နှာခေါင်းတွေမှာတောင် အရည်တွေ ပေပွနေပြီ၊

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်အပေါ် (69) ပုံစံတက်မှောက်ရာက ထထိုင် မောင်မောင့်ခါးပေါ် ကားယားခွထိုင်၊လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ခေါင်းနဲ့ချိန်ပြီး အပေါ်ကဖိသွင်းပါတယ်။ လီးမှာတံတွေးတွေနဲ့စိုနေပြီး၊စောက်ခေါင်းကလဲ အရည်ရွှဲစိုနေလို့ အလွယ်တကူဘဲ လီးကစောက်ခေါင်းထဲ တဝက်လောက်အထိ ရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားပါတယ်။

ဒေါ်ထားထား လီးဝင်တာနဲ့ ကောင်လေးပေါင်နှစ်ဘက်ဘေးကို လက်ထောက်အားယူ၊ ဖင်ကြီးကုန်းပြီး လိုးတော့တာပါ၊ မောင်မောင်ကိုကျော ပေးပြီးလိုးပေးနေတာမို့ ဆရာမရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းက လှုပ်ခါနေတာ၊မောင်မောင် ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း အောက်ကနေ ကော့ပေးပါတယ်၊ ဆရာမစိတ်တိုင်းကျ မြင်းစီးလေ့ကျ င့်ခန်းလုပ်နေတာ၊ မောင်မောင် အောက်ကနေ မနဲတောင့်ခံထားရတာ၊ ဆရာမက ဝလို့၊အပေါ်က ဖိထိုင်ထားတာဆိုတော့ မောင်မောင်ပေါင်ရင်းတွေ နာနေတာ၊ ဆရာမ အိပ်ရာပေါ်လက်ထောက်၊လေးဘက်ကုန်းပြီးလိုးတာ၊ ဖင်ခေါင်းခရေပွင့်က ဟပြဲလေးဖြစ်လို့၊ မောင်မောင် ကြားဘူးနားဝနဲ့ဖင်ခေါင်းခရေပွင့်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ထိုးပေးတာ ဆရာမဖင်ကြီးတုန်တက်သွားပြီး

" အ-မောင်မောင်-မလုပ်နဲ့-ဖင်မနှိုက်နဲ့"

ပြောပြီး ဆရာမ မောင်မောင့် အပေါ်ကဆင်းကာ အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်နေပြီး

" ဆရာမမောပြီ၊ မောင်မောင် အပေါ်ကလုပ်တော့" 

ဒေါ်ထားထား စိတ်သာဆောင်နေတာ၊ အပေါ်က တကယ်တက်လိုးတော့ ဒူးတွေညောင်းပြီး တဇတ်ဇတ်တုန်လာတာ၊ ဒါနဲ့ဆင်းပြီး မောင်မောင်ကို အပေါ်တက်လုပ်ခိုင်းတာ၊ မောင်မောင် အိပ်ရာက ကပြာကရာထ၊ဒေါ်ထားထားရဲ့ ပေါင်ကြားထဲဝင်၊ဒေါ်ထားထားက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အရံသင့်ဖြဲကားပေးထားတာ။

လီးကို စောက်ခေါင်းတေ့၊ ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊တချီထဲနဲ့ လီးအဆုံးဝင်သွားတာပါဘဲ၊ မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်၊ ပခုံးတွေပေါ်ထမ်းတင်ပြီး ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ၊ ခြေထောက်တွေ မောင်မောင် ထမ်းထားလို့ ဒေါ်ထားထားဖင်သားက အိပ်ရာပေါ်မရှိဘဲ အပေါ်ကြွတက်နေတာ၊ မောင်မောင်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ထားထား အရသာကောင်းလွန်းလို့

" အာ၊ ကောင်းတယ်၊ အူး၊ မောင်" 

ဖြစ်နေတာ၊လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်တာကိုး၊ မောင်မောင်က မုဆိုးထိုင်ပုံစံ ကုန်း ကုန်းပြီးဆောင့်လိုးတာ ဆိုတော့ ဒေါ်ထားထားခြေထောက်နှစ်ချောင်း အလိုလို တစ်တီတူးထောင်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်လမ်းကြောင်းက ဖြေင့်နေပြီး လီးအဝင်အထွက် ပိုကောင်းနေတာ၊ဒေါ်ထားထားအဖို့ မကောင်းဘဲရှိပါ့မလား၊

" ပလွတ်-ပြွတ်-ဘတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ဘတ်" 

စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်တဲ့အသံ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထုကနေ လီးကို ဆွဲနုတ်တဲ့ အသံ၊ ဂွေးဥနှစ်လုံး ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဖင်သားတွေကို သွားရိုက်မိတဲ့ အသံ၊အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေသလို

" အီး-အမလေးလေး-ကောင်းတယ်-ပြီးတော့မယ်-အား-ဆောင့်-မနားနဲ့-တအားဆောင့်" 

ဒေါ်ထားထား အားမလိုအားမရ အသံ၊

" အင်း-အင်း-အီး" 

အပေါ်က မောင်မောင် အားယူပြီး ဆောင့်လိုးရင်း အသက်ရှုသံပြင်းလာတာ၊ နောက် ၃ မိနစ်လောက်မှာ 

" အာ-မရတော့ဘူး၊ ထွက်တော့မယ်"

ပြောရင်း မောင်မောင် လီးကို ဆွဲနုတ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ဒေါ်ထားထားဗိုက်ပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်တာ၊ဒေါ်ထားထား ကံအားလျော်စွာ အချိန်မီလေးကပ်ပြီး ပြို င်တူပြီးသွားလေရဲ့။ ခဏကြာမှ ဒေါ်ထားထားက 

" ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဘာပြု လို့ လီးကိုဆွဲထုတ်တာလဲ" 

ဒေါ်ထားထား အမေးကို

" ဆရာမ မတော်တဆ ဗိုက်ကြီးနေမှာစိုးလို့" 

ဒေါ်ထားထား ပြုံးပြီး

" ကိုတတ်ပ၊ တယ်တတ်နေပါလား၊ ဗိုက်ကြီးတာ သူ့ရက်နဲ့သူ ရှိတာ၊ဆရာမ အခုရက်တွေ ဗိုက်မကြီးသေးဘူး၊ တစ်ပတ်လောက်နေမှ စိတ်မခ ျရတာ၊ အဲဒီအချိန် မင်း F.L ဆိုတာသိလား၊ အဲဒါ ဝယ်ထား"

" F.L သိတာပေါ့ဆရာမရဲ့၊ ဆရာမောင်ဘိုနဲ့ ဆရာကျော်ဘတို့ ဝယ်လာတာ တွေ့ဘူးတယ်" 

မောင်မောင် သူကိုယ်တိုင် မတင်ကြည်ကို လိုးတုန်းက F.Lနဲ့လိုးတာ၊ အခု ဆရာမကို ဘာမှ မသိတဲ့ပုံ ညာနေတာ၊ မောင်မောင်ပြောတဲ့ ဆရာမောင်ဘိုနဲ့ ဆရာကျော်ဘဆိုတဲ့ လူနှစ်ယောက်က တကဲ့လူရှုတ် လူပွေနှစ်ယောက်၊ ကျောင်းဆရာနဲ့ကို မတန်ဘူး၊ အရက်သောက်၊ဖဲရိုက်၊ဖာချနေတဲ့လူတွေ၊ တတိယအချီ ထပ်မလိုးနိုင်တော့ပါဘူး၊ ဒေါ်ထားထားအဖို့ ကောင်းမွန်တဲ့ ကာမအရသာ လုံလောက်သွားပါပြီ။

ကောင်လေးက (၁၀)တန်းမို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းလိုးကြမှ၊ တော်ကြာ အပင်ပန်းလွန်ပြီး ညောင်နာနာနဲ့ စာမကြည့်နိုင်တော့လို့ စာမေးပွဲကျရင် သူ့အပြစ်ဖြစ်မယ်၊ ဒါကြောင့် ဒေါ်ထားထား ကောင်လေးကို အိမ်အပြန်ခိုင်းလိုက်ရပါတယ်၊ မောင်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညသန်းကောင်ကျော်လို့ မနက်(၁)နာရီတောင်ရှိနေပြီ၊ မောင်မောင် အဝတ်အစားတောင်မလဲနိုင်တော့ဘဲ တခါထဲ ထိုးအိပ်လိုက်တာ ခါတိုင်းအိပ်ရာထချိန်ထက် နောက်ကျပြီးမှ နိုးပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မတင်ရီ သူ့လင်နောက် လိုက်သွား၊ မတင်ကြည် လင်ယူလိုက်လို့ ဘယ်မိန်းမကို ဂွင်ဖန်ရမလဲ တွေးနေတုန်း ဆရာမဒေါ်ထားထားနဲ့ အံဝင်ဂွင်က ျဖြစ်သွားတာ မောင်မောင်အတွက် ကံကောင်းတာလား၊ ကံဆိုးတာလား၊ဝေခွဲမရ။

နဂိုကမှ စာတအားဖတ်တဲ့ မောင်မောင်၊ မတင်ရီရဲ့ လက်တွေ့အသုံးချကာမပညာနဲ့ ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ဂုဏ်ထူးတန်း ဖြစ်သွားတာ၊ ဆရာမဒေါ်ထားထားတောင်မှ မောင်မောင့် အလိုး၊အဆောင့်၊ အစုတ်၊အနမ်းတွေကို မိန်းမောတဲ့အထိ ဖြစ်မိတာ၊ သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပြန်ဖွင့်ကတဲက ဆရာမနဲ့မောင်မောင် ညတိုင်းနီးပါး လိုးကြတာ၊ တစ်လလောက်ကြာတယ်၊ ဆရာမအမေ ရန်ကုန်ကပြန်ရောက်လာမှ နေလို့မဖြစ်တော့လို့ရပ်ထားရတာ ၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်ထားထားရော၊ မောင်မောင်ပါ၊ကြာရှည်အောင့်မနေနိုင်ပါ။

လေးငါးရက်အထိ ကြိတ်မှိတ်နေလို့ရပေမဲ့ တစ်ပတ်ကျော်လာတဲ့အခါ ဒေါ်ထားထား အလိုးခံချင်လာပြီ၊ သူ့အမေကလဲ တော်တော်နဲ့ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားဦးမှာမဟုတ်လို့ ဒေါ်ထားထား ဖြစ်နိုင်ခြေတွေစဉ်းစားပြီးသကာလ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ခ ျ က်ခ ျလိုက်ပါတယ်။

" မောင်မောင်၊ မင်းအမတွေ နေ့လယ်နေ့ခင်းမှာ ဈေးဆိုင်မှာ နေတာဘဲလား၊"

" ဟုတ်တယ် ဆရာမ၊ညနေ(၆)နာရီလောက်မှ ပြန်လာကြတာ"

" ဒါဆို မနက်ဖန်ကျောင်းပိတ်ရက်၊ ဆရာမ မောင်မောင်တို့ ခြံလာခဲ့မယ်၊ ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား" 

ဆရာမ ပြောစကားကြားရတာ မောင်မောင်အဖို့ နားဝင်ချိုလှပါတယ်၊ သူလဲ မလိုးရတာကြာလို့ လိုးချင်လှပြီ၊ဘယ်လိုမှ မကြံတတ်လို့ နေရတာ၊အခုလို ဆရာမသူ့ခြံကိုလာမယ်ဆိုတော့ နဲနဲတွေးပူတာ၊ ဆရာမ သူ့ဆီလာတာကို ဘေးဘီက တစ်ယောက်ယောက်ကများ မြင်သွားခဲ့ရင် သူက ကိစ္စမရှိ၊ ဆရာမ သိက္ခာကျနေမယ်။

" ဖြစ်ပါ့မလား ဆရာမရယ်၊ ဆရာမလာတာ တခြားတစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် ဆရာမ သိက္ခာကျမှာစိုးလို့ပါ"

" မမြင်လောက်ပါဘူးဟယ်၊ မောင်မောင်တို့ခြံနားမှာ တခြားအိမ်မှ မရှိတာ၊ ဆရာမ နေ့ခင်း(၁၂)နာရီလောက်လာခဲ့မယ်၊"

ဒေါ်ထားထား တဏှာပေမ ကာမစိတ်သောင်းကျန်းနေလို့ မကြောက်မရွံ့လာခဲ့တာ၊ တကယ်ဆို မောင်မောင်တို့ခြံက မြို့အစွန်အဖျားမှာ၊ မောင်မောင်တို့ခြံနဲ့ မတင်ကြည်ရဲ့ခြံကကပ်ရက် ၊သူတို့ခြံတွေရဲ့ ဟိုဘက်မှာက ယာခင်းတွေဘဲ ရှိတော့တာ။

အိမ်က အမေကိုတော့ ကျောင်းမှာ အချိန်ပိုသင်ဖို့ရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တာ၊ အရင်ကလဲ ဒီလို အချိန်ပိုသင်ပေးနေကျမို့ အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်တို့ခြံဘက်အလာ လမ်းမှာ တပည့်မလေးနှစ်ယောက်နဲ့တွေ့လို့

" တီချယ်၊ ဘယ်သွားမလို့လဲ"

" အော်၊တီခ ျယ် မောင်မောင်တို့ခြံကို နှင်းဆီ အပင်ပေါက်လေး သွားယူမလို့ပါကွယ်" 

ဒေါ်ထားထား ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်တာ

" သမီးတို့ လိုက်ခဲ့ရမလား တီချယ်၊ တီချယ်တစ်ယောက်ထဲ နိုင်ပါ့မလား" 

တော်တော်ရှည်တဲ့ တပည့်မတွေ၊

" ရတယ်၊ သမီးတို့လိုက်မနေနဲ့၊ အပြန်မောင်မောင်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းမယ်၊သမီးတို့ သွားစရာရှိတာသွား"  

ဒေါ်ထားထား တပည့်မ နှစ်ယောက်ကို ဇာတ်လမ်းဖြတ်ခဲ့ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် မောင်မောင်ခြံကို ရောက်အောင် ခြေလှမ်းပါတယ်၊ ကိုယ်တော်ချော ဘယ်အချိန်ကများ မျှော်နေလဲမသိ၊ ဒေါ်ထားထားကို ခြံဝင်းတံခါးနားက စောင့်နေတာ၊ ဒေါ်ထားထား ခြံထဲရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် ခြံတံခါးကို ပိတ်၊ သော့ခတ်လိုက်ပါတယ်။

လိုရမယ်ရသာ လုပ်ရတာပါ၊ ဒိလိုအစွန်အဖျား၊ဆင်းရဲသားခြံကို ဘယ်ဧည့်သယ်မှ လာလေ့မရှိပါ။ မြို့အစွန်အဖျား ခြံကျယ်ကြီးမို့ ခြံထဲမှာက သရက်ပင်၊ ပိန္နဲပင်၊မာလကာပင်၊ ငှက်ပျောပင်တွေနဲ့ အုပ်ဆိုင်းနေတာ၊ အပြင်ကလူ လှမ်းကြည့်တောင် မမြင်နိုင်ပါဘူး၊ မောင်မောင်တို့ အိမ်က မြေစိုက် သုံးပင်နှစ်ခန်းအိမ်၊မောင်မောင် ဆရာမကို သူ့အခန်းထဲခေါ်သွားပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထား မောင်မောင်အိပ်တဲ့ သစ်သားအကြမ်းထည် ကွတ်ပြစ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

မောင်မောင်က သူ့ခြုံ တဲ့အိန္ဒိယသက္ကလပ် စောင်ကို ဖြန့်ခင်းပြီး အပေါ်က ပခုက္ကူ ချည်ကြမ်းအိပ်ရာခင်းကို ထပ်ခင်းနေပါတယ်၊

" ရပါပြီမောင်မောင်ရယ်၊ ဖြစ်သလိုပေါ့" 

ဒေါ်ထားထား ပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် ဝင်ထိုင်ပါတယ်။

" ဆရာမ အိပ်ရာလိုတော့ မွေ့ယာမရှိဘူး ဆရာမရယ်"  

ဒေါ်ထားထား မောင်မောင့် ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး

" ဘာဖြစ်လဲကွာ၊ မောင်မောင်နဲ့တွေ့ဖို့က အဓိကဘဲဟာ" 

ပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ မောင်မောင် ဆရာမအပေါ် ထပ်မှောက်အိပ်ရင်း ပခုံးနှစ်ဘက်ကိုဖက် နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး စုတ်ယူပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထားလဲ မနေရတာကြာပြီမို့ မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကိုပြန်ဖက်ထားပြီး အပြန်အလှန် နုတ်ခမ်းစုတ်နေပါတယ်၊ မောင်မောင်နုတ်ခမ်းစုတ်ရင်း ဒေါ်ထားထားရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြု တ်နေတာနဲ့ အပေါ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်သွားတဲ့အခါ အောက်က ဘရာစီယာ ကိုမြင်ရပါတယ်၊ ခါတိုင်းကျောင်းတက်ရင်း ဒေါ်ထားထား ဘရာစီယာဝတ်လေ့မရှိဘဲ ဘော်လီသာဝတ်တာပါ၊ ဒီနေ့မောင်မောင်ဆီလာတာမို့ ချွတ်ရပြုရလွယ်အောင် ဘရာစီယာဝတ်လာတာ။ မောင်မောင်ဒေါ်ထားထားရဲ့ ကျေအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး ဘရာစီယာဂျိတ်တွေကိုဖြုတ်နေတာ ဒေါ်ထားထား ကျောကို ကြွထားပေးတာတောင် ဖြုတ်မရတာနဲ့  

" နေ နေ၊ဆရာမ ဖြုတ်ပေးမယ်" 

ပြောပြီး ဒေါ်ထားထား အိပ်ရာကထထိုင်၊ နောက်ကျောဘက် လက်ပစ်ပြီး ဘရာစီယာဂျိတ် ကို ဖြုတ်ပေးပြီး ဘရာစီယာကို တပါထဲချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

" ထဘီပါ ချွတ်လိုက်ပါလား ဆရာမ"  

မောင်မောင် တောင်းဆိုတာနဲ့ ဒေါ်ထားထား ထဘီချွတ်၊တလက်စထဲ အောက်ခံ ပင်တီဘောင်းဘီကို ပါချွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူနဲ့မောင်မောင်က အရှက်ကုန်ပြီ။ တရားဝင်လင်မယားသာ မဟုတ်တာ၊ တစ်လလောက် ညတိုင်းလိုလို လိုးနေကြပြိီသား။

ဒေါ်ထားထား အဝတ်တွေကျွတ်သွားတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တာ၊ မောင်မောင်က သူ့ခြေရင်းဘက်ခေါင်းထားပြီး ပေါင်ကြားခေါင်းရှိုဝင်ကာ စောက်ပပ်ကို အပီရက်တော့တာပါ၊ ရက်ရင်းနဲ့ ဒေါ်ထားထားကို ခွကျော်ပြီး သူ့လီးကို ဒေါ်ထားထားပါးစပ်ပေါက်နား ရောက်အောင်ပို့ပေးတာပါ၊ ဒေါ်ထားထား လီးကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊(69) ပုံစံ ဒေါ်ထားထားက အောက်၊ မောင်မောင်က အပေါ်ဘက်ပါ။

ဒေါ်ထားထား သူ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက်တာ မောင်မောင် ဖင်တောင်တွန့်သွားပါတယ်၊ ဒေါ်ထားထားက ဂွေးဥတွေကိုငုံစို့လိုက်၊ လီးချောင်းကြီးကို ရေခဲချောင်းအမှတ်နဲ့စုတ်ယူလိုက် လုပ်နေတာပါ၊ မောင်မောင်ကလဲ ဒေါ်ထားထားရဲ့ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေကိုလက်နဲ့ အသေအချာဖြဲပြီး ပေါ်လာတဲ့အတွင်းနခမ်းသားနဲ့စောက်စိကို လျှာနဲ့အားပါးတရ ရက်ပေးတာ ။

စောက်ပပ်တစ်အုံလုံး တံတွေးတွေစိုရွှဲနေသလို စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေကြောင့်လဲ မောင်မောင့် ပါးစပ်မှာ၊ မေးစေ့မှာ၊နှာခေါင်းမှာ ပေပွနေသလို၊ဒေါ်ထားထားစုတ်ထားလို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး တံတွေးနဲ့ရွှဲစိုနေပြီ။ နှစ်ယောက်သား သူစုတ် ကိုယ်ရက် ပွဲကြမ်းကြပြီးနောက် မောင်မောင်က ဦးစွာ ဒေါ်ထားထားအပေါ်ကဆင်းပြီး

" ဆရာမ၊ ဖင်ကုန်းပေးပါလား၊ကျွန်တော် ဆရာမကို ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ်"  

မောင်မောင် ပြောစကားကြောင့် ဒေါ်ထားထား လန့်သွားတယ်၊ သူ အရင်ကရည်းစားနဲ့ လိုးခဲ့ကြတုန်းက ဖင်ကုန်းမပေးဖူးဘူး၊ အပေါ်ကလဲ မနေဖူးဘူး၊မောင်မောင်နဲ့ကျမှသာ အပေါ်ကနေ တက်လိုးပေးဖူးတာ၊ ဖင်ကုန်းပေးဖို့ဆိုတာက သူစာအုပ်တွေထဲမှ ဖတ်တော့ ဖတ်ဖူးတယ်၊သူတက္ကသိုလ်တက်တုန်းက သူငယ်ချင်းတွေဆီက နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖူးလို့ (ဘယ်လိုနေပေးရတယ်-ဆိုတာ)သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ဖင်ကုန်းပေးရမယ်ဆိုတော့ ဒေါ်ထားထားရှက်နေတာပါ။

ရှက်လဲရှက်တယ်၊ ကိုယ်ချစ်နေတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပုံစံအစုံနဲ့လဲ အလိုးခံကြည့်ချင်နေတယ်၊ဒါကြောင့်

" မင်းက ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ်လို့ ပြောရအောင် ဘယ်မိန်းမကများ သင်ပေးထားလို့လဲ"

" ဟာ၊ ဆရာမကလဲ၊ ဗီဒီယို အပြာကားတွေ ဒိလောက်ကြည့်နေတာ၊ နားလယ်ပါတယ်"  

မတင်ရီ သင်ပြပေးထားတာလို့ ပြောလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မောင်မောင် ဗီဒီယိုအပြာကားတွေ ကြည့်ပြီးနားလယ်တာလို့ ညာပြောရတာ။

ဒေါ်ထားထား ဘာစကားမှထပ်မပြောတော့၊ အိပ်ရာပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးပါတယ်။ မောင်မောင် ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဖင်နောက်မှာ နေရာယူ၊ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းက ကြီးလွန်းနေလို့ စောက်ပပ်နှစ်ခြမ်းက ဖင်ကြားညှပ်နေတာ၊ မောင်မောင် စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့ စမ်းကြည့်ပြီး၊ လီးကို စောက်ပပ်မှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်၊ စောက်ပပ်အရည်တွေနဲ့ ချော်တေ့လိုက်ပြီး လီးကအခေါင်းထဲမဝင်ဘဲ အပေါ်ချော်တက်သွားပါတယ်။

ဒေါ်ထားထား လက်နောက်ပြန်ပစ်ပြီး လီးကို ဆွဲယူကိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ထားပေးပါတယ်၊ မောင်မောင် ထိုးသွင်းလိုက်တာ ဒီတခါမှာ ဒေါ်ထားထား လက်နဲ့ ကိုင်ပေးထားလို့ လီးကစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ "ပြွတ်"လို့အသံပြု ပြီး တဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားပါတယ်၊ မောင်မောင်ဒေါ်ထားထားရဲ့ ခါးတုတ်တုတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ရင်း လီးကို ဆက်ထိုးပါတယ်၊ လီးအဆုံးဝင်တော့မှ တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ ဒေါ်ထားထားလဲ ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက်ကို ပစ်ပေးထားရင်း ခံနေရပါတယ်။

" ဘွတ်-ဘူ-ဘတ်-ဘွတ်-ဘူ-ဘတ်"

ဖင်ကုန်းလိုးတဲ့အတွက် လေအံထွက်တဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတာပါ၊ ဒေါ်ထားထား အပြာစာအုပ်တွေဖတ်တုန်းက ဒီလို အသံတွေထွက်တယ်လို့ ဖတ်ဖူးတာ၊ အခု သူကိုယ်တိုင် ဖင်ကုန်းခံရတော့မှ လက်တွေ့ကြုံလို့ရယ်ချင်လာပြီး "ခစ်-ခစ်-ခစ်"နဲ့ရယ်တော့တာ၊ မောင်မောင်တောင်(ဆရာမ ဘာဖြစ်ပါလိမ့်)ပေါ့။ ဆောင့်လိုးနေတာရပ်လိုက်ပြီး

" ဆရာမ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ဆက်သာလိုး၊ စောက်ပပ်ထဲက အီးပေါက်သံထွက်လာလို့ ရယ်တာ"

မောင်မောင် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် လိုးပေးနေတာ၊ ဒေါ်ထားထား အရသာ တအားကောင်းလာလို့ အငြိမ်မနေ၊ဖင်ကြီးကို လှုပ်ယမ်းပြီးတခါတခါ နောက်ဘက်ကို ပြန်ဆောင့်ပေးတာ၊ တော်တော်ကြာတော့ဒေါ်ထားထား ပြီးခ ျင်လာတာနဲ့

" မောင်မောင်၊ဆရာမပြီးတော့မယ်၊ မရပ်နဲ့တော့၊ တအားဆောင့်ပေး" 

ပြောလာတာ၊ မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ခါးကို မလွတ်တမ်းဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကို နောက်ဘက်ဆုတ်၊အားယူပြီး မနားတမ်းဆောင့်လိုးပေးတာ

" ဟူး-အူး-အီး-အား" 

မောင်မောင် အသက်ရှုသံတွေပြင်းပြီး အားယူနေတာ။

" အင်-အာ-အူး-ကောင်းတယ်"  

ဒေါ်ထားထား ကောင်းနေလို့အသံထွက်လာတာ။

" ဘွတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘူ-ဘတ်-ဘတ်" 

ထုံးစံအတိုင်း လီးဝင်လီးထွက် ပေါ်ထွက်လာတဲ့ အသံတွေ။ ခဏအကြာ နောက်ဖက်ကို ဖင်ပစ်ပေးနေတဲ့ဒေါ်ထားထား "အီး----"ဆိုပြီး ဒူးညွတ်ကျသွားပြီး ငြိမ်သွားပါတယ်၊ဒေါ်ထားထား ပြီးသွားပြီ။

မောင်မောင် ဆရာမ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ကာ အရည်တွေကို ဒေါ်ထားထားဖင်ပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။

ငတ်ပြတ်နေတာ ကြာပြီမို့ နောက်တချီထပ်လိုးကြပါသေးတယ်၊ နောက်အချီမှာတော့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံဘဲလိုးကြပါတယ်။ (၂)ချီလိုးပေးပြီးမှ ဒေါ်ထားထားကို မောင်မောင်ကိုယ်တိုင် ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ဒေါ်ထားထား သူ့အမေရန်ကုန်မသွားသေးခင် တစ်ပတ်မှာတစ်ရက် ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ မောင်မောင်ခြံကိုလာပြီး အလိုးခံရပါတယ်။

ဆရာမဒေါ်ထားထား မောင်မောင့်ခြံကို တစ်ပတ်တစ်ခါလာ လာကုန်းနေတာ တခြားလူတွေမသိပေမဲ့ မတင်ကြည်က သိနေတယ်။ မတင်ကြည်သူ့ဘဝအတွက် လင်ယူလိုက်ရပေမဲ့ မောင်မောင်နဲ့လိုးခဲ့ဘူးတာကို မမေ့ဘူး၊ သူ့လင်တောကျောင်းဆရာက တကဲ့ကိုရိုးရိုးကြီး၊ ဝတ္တရားအရသာ မိန်းမကို လိုးပေးနေတာ။

မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် ဘယ်လိုနူးရမယ်၊ ဘယ်လို ဆွပေးရမယ်ဆိုတာ မသိဘူး၊(၁၀)တန်းအောင်၊ ဆရာအတတ်သင်ကျောင်းတက်၊ တောမှာ မူလတန်းပြဆရာလုပ်၊အမှုထမ်းသက်ရလာလို့ တောမူလတန်းကျောင်းအုပ်ဖြစ်တာ ၊သူသင်ပြရတဲ့ စတုတ္ထတန်းကျောင်းစာလောက်ဘဲ ဖတ်ဘူးတာ၊ အပြင်ဗဟုသုတဖြစ်မဲ့စာတွေ ဖတ်ဘူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ လိင်မှုရေးရာ စာအုပ်တွေကိုဖတ်ဘူးဖို့သေးစွ ၊မြင်တောင် မမြင်ဖူးဘူးဆိုဘဲ.။

မတင်ကြည်က ဆောက်လုပ်ရေးမှာ နေ့စား ဝင်လုပ်ခဲ့တာမို့ တခြားဟာသာ မတတ်ရင်နေမယ်၊ ဖိုမလိင်ကိစ္စတွေကို တော်တော်သိထားတာ၊ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ဋ္ဌာန ကျေးဇူးမကန်းပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဆောက်လုပ်ရေးမှာ နေ့စားဝင်လုပ်တဲ့ မိန်းမငယ်၊ရုပ်ခေျာခေျာလေးတွေ အနည်းနဲ့အများ ကီပင်းဖြစ်ကြတာ၊ ငွေကြေးသုံးစွဲခွင့်ရှိတဲ့ ဋ္ဌာန၊လမ်းဗိုလ်တို့၊ဝန်ထောက်တို့ဆိုတာ မိန်းမ မရှုတ်တဲ့လူက ခပ်ရှားရှားရယ်။

သူတို့ဋ္ဌာနအကြီးအကဲတွေ ကိုယ်တိုင်ကလဲ သူတို့ရုံးခန်းထဲမှာ ချေောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေကို ခန့်ထားတာ၊ မတင်ကြည်ကိုယ်တိုင်က ရုပ်ကမလှ၊ အပြောအဆို အနေအထိုင် တောစတိုင်မို့၊ လူကြီးတွေလာရင် ထိုးအကြွေး မခံရတာ၊ ဒါတောင်လမ်းဗိုလ်လေးဆိုတဲ့လူ အတည်ယူမဲ့ပုံစံနဲ့ အနွာခံလိုက်ရသေးတယ်။

သီတင်းကျွတ်ပြီး ပြီးချင်း လင်ယူလိုက်တာ၊ လင်နဲ့တစ်ပတ်လောက်ဘဲ လိုးလိုက်ရသေးတာ၊ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ သူ့လင် တာဝန်ကျရာရွာကိုပြန်သွားပြီး တစ်ခေါက်မှ ပြန်မရောက်သေးဘူး၊ သူ့လင် တာဝန်ကျတဲ့တောရွာက မြို့နဲ့မိုင်(၃၀)ကျော်ဝေးပြီး လှည်းလမ်းဘဲရှိတာ၊ သူများတကာလို တစ်လတစ်ခေါက် လစာထုတ်ပြန်လာဖို့ကလဲ မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက ငွေလိုလို့ ငွေစုငွေချေးအသင်းက ကြိုချေးထားလို့လစာကို မထုတ်ဘဲ ပြန်ဆပ်နေရတယ်။

အရင် အပျိုကြီးတုန်းက ဖာသိဖာသာ နေနိုင်ပေမဲ့၊ မောင်မောင်နဲ့ လိုးခဲ့ပြီးချိန်ကစပြီး အား အားရှိ အလိုးဘဲခံချင်နေတာ၊ ယောင်္ကျား ပြန်ရောက်မလာလို့၊ မနေတတ် ဖြစ်နေတာ၊ပြီးတော့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီနဲ့တူတယ်၊ပြီးခဲ့တဲ့လက သွေးမပေါ်ဘူးလေ။

မတင်ကြည် ယောင်္ကျား အလိုးခံချလို့ မောင်မောင်နဲ့ ပြန်ချိတ်မလို့ ချောင်းနေတာ၊ ဆရာမဒေါ်ထားထား ကျောင်းပိတ်ရက် နေ့လယ်ခင်းကြီး မောင်မောင်တို့ခြံထဲ ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်၊ နေ့လယ်ခင်းဆို ခြံထဲမှာ မောင်မောင်က လွှဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိကြဘူးလေ၊ သူ့အမတွေက ဈေးဆိုင်မှာ၊ မတင်ကြည် ထင်တာနဲ့ တိတ်တဆိတ် မောင်မောင်တို့ခြံထဲ ကူးဝင်သွားတယ်၊သူတို့ခြံနှစ်ခြံက ဝါးဝင်းထရံကာထားပေမဲ့ တချို့နေရာခွေးတွေကြောင့် ခွေးတိုးပေါက်ဖြစ်နေတာ။ လူတစ်ယောက် ငုံ့ဝင်လို့ရတယ်လေ။

မတင်ကြည် ထင်တာ မလွှဲပါ၊ အိမ်ထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ခွေးလိုး လိုးနေကြတာ၊ မတင်ကြည် ကြည့်နေရင်း စောက်ခေါင်းထဲ အရည်စိမ့်ထွက်လာသေး၊ ဒေါ်ထားထားရဲ့ဖင်ကြီးတွေက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာ၊ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းပေးထားတာ မောင်မောင်က နောက်ကနေ ခွေးတက် တက်လိုးတာလေ၊ ဒေါ်ထားထားဆို ကောင်းလွန်းလို့ ထင်တယ်၊ ဖင်ကြီးအငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်ယမ်းနေတာ။

မတင်ကြည် ကြာကြာ ကြည့်မနေပါဘူး၊ စောက်ပပ်က ရွှဲစိုနေပြီမို့ အိမ်ပြန် ရေဆေးလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတင်ကြည် မောင်မောင်တို့ခြံကို စောင့်ကြည့်နေတာ၊ ဒေါ်ထားထားအပြန် မောင်မောင်လိုက်ပို့ပြီးပြန်အရောက်မှာ မတင်ကြည် မောင်မောင်ခြံထဲဝင်လိုက်သွားပါတယ်၊ မမျှော်လင့်ဘဲ မတင်ကြည်ကို မြင်လိုက်ရလို့ မောင်မောင်အံ့သြပြီး

" ဟာ၊ မမကြီး၊ ဘာလာလုပ်"

" အမလေး၊ ငါ့မောင်ရယ်၊ အပြောအဆို စိမ်းကားလှပါလားကွယ်၊ မလာရတော့ဘူးလား"

" အာ၊ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော် အံ့သြသွားလို့ပါ၊ မမကြီးရယ်" 

လူလယ်မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို မတင်ကြည်ကိုဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းစုတ်တာ၊

" ကိုဖိုးကဲလေး၊ ချွဲပြီ၊ဒီလိုချွဲလို့လဲ ဒေါ်ထားထား ကျတာနေမှာ"  

မတင်ကြည်အပြောကြောင့် မောင်မောင် စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ပြီး

" ဘယ်လိုလုပ် ဒေါ်ထားထား ပါလာရပြန်တာလဲ မမကြီးကလဲ"  

မတင်ကြည် မဲ့ရွှဲ့ပြလိုက်ပြီး

" ဝိမနေပါနဲ့ဟယ်၊ စောစောကတင် ဒေါ်ထားထားနဲ့ ခွေးလိုး လိုးနေတာ မြင်ပြီးပါပြီ"  

ဒီတော့မှ မောင်မောင် မတင်ကြည်ကို ပိုတိုးဖက်ရင်း

" မမကြီး၊ ဘယ်သူ့မှမပြောပါနဲ့နော်၊ တော်ကြာ ဆရာမ ရှက်ပြီး တခုခု လုပ်နေမယ်"

" မပြောပါဘူးဟယ်၊ ငါကိုယ်ချင်းစာပါတယ်၊ ငါတုန်းကလဲ ဒီလိုဘဲဟာ၊" 

မတင်ကြည်က စကားသာ ပြောနေတာ၊ သူ့လက်တွေက မောင်မောင့်ခါးကို ဖက်ထားတာ၊ ဒါနဲ့ မောင်မောင်က မတင်ကြည်ရဲ့ ခါးကိုပြန်ဖက်ပြီး ဖင်ကို ဆုတ်နယ်ပေးနေတာ၊

" မမကြီးနဲ့မနေရတာ ကြာပြီ၊ ကျွန်တော် နေချင်တယ်" 

မောင်မောင် ပြောလိုက်တာ

" ပြောစရာလား မောင်မောင်ရယ်၊ မမကြီး အမြဲတမ်းခွင့်ပြု ထားတာ"

မောင်မောင် မတင်ကြည်ကို အိမ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပါတယ်၊ အခန်းထဲရောက်တော့ မတင်ကြည်က အိပ်ရာပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးမှ

" ထဘီမချွတ်နဲ့တော့ကွယ်" 

မောင်မောင်က လိုးရင် ထဘီချွတ်လိုးချင်တာမို့ မတင်ကြည် ဦးအောင်ပြောတာ၊

" ရပါတယ်၊ မချွတ်တော့ဘူး" 

မောင်မောင် ပြောရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး မတင်ကြည် ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ဆွဲပြီး ကုတင်စွန်းမှာ နေရာချေပေးတာ၊မတင်ကြည်ရဲ့ ဖင် ကုတင်စွန်းတင်နေပြီး ခြေထောက် အောက်ကျနေတာ၊ မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ခေျာင်းကြားဝင်ရပ်ပြီး မတင်ကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲယူ၊ ကုတင်ဘောင်မှာမှေးတင်ပေးထားတာ။

 ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်ပြီး ကားထားရတဲ့တွက် မတင်ကြည်ရဲ့ ထဘီက အလိုလိုလန်တက်ပြီး စောက်ဖုတ် ထင်းထင်းပေါ်လာပါတယ်၊ မောင်မောင် အထင်၊ မတင်ကြည်စောက်ဖုတ်က ပိုပြီးဖောင်းလာသလိုဘဲ၊ မောင်မောင် အချိန်သိပ်မရှိတာနဲ့၊ဘာမှ နူးတာတွေလုပ်မနေတော့ဘူး၊ တခါထဲလီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့၊ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊

" အာ.မောင်မောင်ရာ၊ဖြေးဖြေးကွာ" 

အရည်မထွက်သေးလို့ လီးဝင်သွားတဲ့အခါ မတင်ကြည် နဲနဲ နာသလိုဖြစ်တာ၊

" ဆောရီးမမကြီး၊ကျွန်တော်လောကြီးသွားတယ်"  

မောင်မောင် တောင်းပန်စကားပြောရင်း လီးကို ထိုးမသွင်းသေးဘဲ နှဲ့ပေးနေတာ၊ နှစ်မိနစ်လောက် လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ပြီး နှဲ့ပေးတာ၊ စောက်ခေါင်းထဲ အရည်စိုလာပါတယ်၊ စောက်ခေါင်းမျာ အရည်စိုလာပြီမို့ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပခုံးထမ်းတင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးတော့တာ၊

" အူး-အီး-အား" 

မတင်ကြည် သူ့ခြေထောက်တွေကို မောင်မောင်ပခုံးပေါ် ထမ်းထားလို့ ဖင်က ကုတင်ပေါ်က လွတ်နေပြီး ဖင်ကော့ပေးထားသလို ဖြစ်နေတာ၊ မောင်မောင် စောစောကတင် ဒေါ်ထားထားနဲ့(၂)ချီလိုးထားရလို့၊အားကုန်နေပြီ၊ မတင်ကြည်လိုချင်နေမှန်းသိလို့သာ လိုးပေးနေရတာ၊ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး အိပ်ရာပေါ် တက်မှောက်လိုးရင် လီးမတောင်မှာစိုးလို့၊ အခုလို ကုတင်စောင်း တင်လိုးရတာ၊ ကုတင်စောင်းဆိုတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုးရတာမို့ ယောင်္ကျား  သိပ်မပင်ပန်းဘူး။

ပြီးကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက် အားယူလိုးတဲ့တွက် ဆောင့်အားလဲ ပိုကောင်းတာ၊ မောင်မောင် ကုတင်ဘောင်ကိုလက်ထောက်၊ မတင်ကြည်ခြေထောက်တွေကို သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိ တွန်းတင်ပြီး မနားတမ်းဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊ မတင်ကြည်လဲ အစောပိုင်း မောင်မောင်နဲ့ ဒေါ်ထားထား လိုးနေတာ မြင်ပြီးကတဲက ကြွတက်နေတဲ့ တဏှာစိတ်တွေကြောင့် အခုလိုအလိုးခံရတာ အရမ်းကောင်းနေတာ၊

" အင့်-အီး-အာ-မောင်-ကောင်းတယ်" မတင်ကြည် ငြီးသံထွက်ပြီ၊

လူကသာ ပင်ပန်းပြီး နုန်းနေတာ၊ဒေါ်ထားထားနဲ့ နှစ်ချီ အရည်ထွက်ထားလို့တော်တော်နဲ့ အရည်မထွက်ဘူး၊ မောင်မောင် အရည်ထွက်အောင်မနားတမ်း တချက်ပြီးတချက် အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးတာပါ၊ အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်လိုးလေ၊မတင်ကြည် ကောင်းလေဘဲ၊ မတင်ကြည်ကောင်းလွန်းလို့မျက်လုံးတွေတောင် မဖွင့်တော့ဘူး၊ ခြေထောက်တွေက ရင်ဘတ်မှာကပ်နေပြီး မောင်မောင်က အပေါ်က ဖိလိုးနေလို့ ဖင်ကော့တင်ပေးလို မရပေမဲ့ဖင်ကို ဘယ်ညာ ယိမ်းပြိးခံပါတယ်၊ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ခေါင်းတခုလုံးလဲ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစို ဖင်ကြားထိတောင် စီးက ျနေသေး။

" ပြွတ်-ပလွတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဘတ်"

" အ-အာ-မောင့်-အီး-အမလေးလေး"

" ဟောဟဲ-ဟောဟဲ- မမကြီး၊ပြီးကာနီးပြီလား၊ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်"

ပြောပြောဆိုဆို လီးအရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းဝင်လာတာ၊ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ မတင်ကြည်လဲ အားရကေျနပ်သွားလေရဲ့။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`

ဘာလိုလိုနဲ့ ခရစ္စမတ် ကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတယ်။ ဆရာမဒေါ်ထားထား သူ့အမေနဲ့ ရန်ကုန်ကိုလိုက်သွားရမယ်လို့ မောင်မောင်ကိုပြောပြီး၊ ကျောင်းပိတ်ရက်ပျင်းနေရင် ဖတ်ဖို့ အင်္ဂလိပ်စာအုပ်တွေ ပေးခဲ့ပါတယ်။

" ဖတ်ရမှာ မပျင်းနဲ့နော်၊ နားမလယ်တာရှိရင် ဒစ်ရှင်နာရီကြည့်ပြီးဖတ်၊ အင်္ဂလိပ်စာ အလေ့အကျင့်ရအောင်လို့ဖတ်ခိုင်းတာ"

ဒေါ်ထားထားပေးခဲ့တဲ့ စာအုပ်တွေထဲမှာ မောင်မောင်အကြို က်ဆုံးက The Sexual Responsibility of Woman(Maxine Davis)။The Second Sex(Simone de Beauvoir) ဆိုတဲ့နှစ်အုပ်ပါ။ မောင်မောင် ဒစ်ရှင်နာရီအကူနဲ့ ကြိုးစားဖတ်တာ၊ ကာမဆက်ဆံရေးမှာ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထား၊ သဘောထားခံယူချက်၊စတာတွေကို သိလိုက်ရတာပါ၊ ဒါပေမဲ့သူဖတ်ရတဲ့ စာအုပ်က အနောက်နိုင်ငံက ဖြစ်လို့၊ဗမာမတွေနဲ့တော့ အရာခပ်သိမ်းတူနိုင်မယ်မထင်ပါ။

အခုတောင် သူလိုးခဲ့ဘူးတဲ့ မိန်းမသုံးယောက်(မတင်ရီ၊မတင်ကြည်၊ဒေါ်ထားထား) တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မတူကြပါ၊ ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက်ကို ပျင်းရိစွာ ကျော်ဖြတ်ရင်း မောင်မောင် ဆရာမ ဒေါ်ထားထားကို မျှော်နေတာ၊ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ မတင်ကြည်မတင်ကြည်ယောင်္ကျား၊တောကျောင်းဆရာကြီး ရောက်နေတာမို့ မတင်ကြည်ကိုလဲ မဝါးနိုင်၊ ဒေါ်ထားထားကလဲ ရန်ကုန်သွားနေ။

ဒါပေမဲ့ ဇန္နဝါရီလဆန်း၊ ကျောင်းပြန်ဖွင့်တဲ့ထိ ဆရာမဒေါ်ထားထား ပြန်ရောက်မလာ၊ နောက်မှ တခြားဆရာ၊ဆရာမတွေ ပြောလို့သိရတာ ၊ ဒေါ်ထားထားယောင်္ကျား ယူသွားပြီတဲ့။ သူနဲ့ယူတဲ့ယောင်္ကျားက ဗိုလ်မှုးဆိုဘဲ၊ ဒီမြို့လေးကို ပြန်မလာတော့ဘူး၊ စစ်အစိုးရခေတ်မို့ တပ်ကအရာရှိ ဇနီးတွေ အထူးအခွင့်အရေးအဖြစ်၊ ယောင်္ကျား ရှိရာမြို့ ပြောင်းရွှေ့ပေးတယ်ဆိုဘဲ၊ ဒေါ်ထားထား သူ့ယောင်္ကျား တာဝန်ကျရာ မိတ္ထီလာမြို့ကိုပြောင်းရတာ၊၊ စစ်တပ်အုပ်ချုပ်နေတဲ့ကာလမို့၊ ပြောင်းရွှေ့အမိန့်စာကို စာတိုက်ကတဆင့် ပို့လိုက်ပြီး ဒီကျောင်းက ထွက်ခွါခွင့်ကို ဆရာကြီး ကစာတိုက်ကဘဲ ပို့ပေးလိုက်ရတာတဲ့။

ဆရာမ ဒေါ်ထားထား သူ့ကို မလိမ့်တပတ်လုပ် ညာသွားလေခြင်းရယ်လို့ အစပိုင်းမှာ မောင်မောင် နာလိုခံခက်ဖြစ်မိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သွေးအေးသွားတဲ့ အခါမှာတော့ ဆရာမကိုသူ အပြစ်မတင်ရက်တော့ပါ၊ ဆရာမအနေနဲ့သူ့ကို တဒင်္ဂကာမ ဆန္ဒပြေပျောက်ဖို့အတွက်ဘဲ နေသွားတာ။

အသက်အရွယ်၊ ပညာ၊စိးပွါးဥစ္စာ၊ဘယ်လိုမှ နှိင်းယှဉ်မရတာ၊ ရေရှည်လက်တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ၊ တဖြေးဖြေး အချိန်ကြာလာတာနဲ့မောင်မောင်ပုံမှန်အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။

ဒေါ်ထားထားခမြာလဲ ဒီလိုလုပ်ဖို့ရာကို ခက်ခက်ခဲခဲ စဉ်းစားဆုံးဖြတ်ရတာ၊ သူ့အမအကြီးဆုံးရဲ့ ယောင်္ကျား က တပ်က ဗိုလ်မှုးကြီးပါ၊ အခု သူ ယူတဲ့ဗိုလ်မှုးက သူ့ခဲအိုကြီးရဲ့တပည့်၊ အသက်(၃၅)နှစ်လူပျိုကြီး၊လူအေးမို့သူ့အမက စပ်ဟပ်ပေးစားတာ၊ ဒေါ်ထားထား အစကတော့ လင်မယူဘဲ အပျို ကြီးလုပ်မလို့ပါ၊ မမျှော်လင့်ဘဲ မောင်မောင်နဲ့ မှားယွင်းမိလိုက်တာ၊ ဒေါ်ထားထားက တွက်တယ်၊(မောင်မောင်နဲ့ ဒီလိုသာဆက်နေဦးမယ်ဆိုရင် တောမြို့လေးမို့ တနေ့မဟုတ် တနေ့ ဘေးလူတွေ သိသွားနိုင်တယ်၊ သိသွားရင် သူ့ရဲ့ဆရာမဆိုတဲ့ဂုဏ်သိက္ခာ ရေထဲမြောပြီဘဲ။

ပြီးတော့ ကောင်လေးလဲ သူနဲ့ဒီလိုသာ ဆက်နေသွားရင် ၁၀ တန်းစာမေးပွဲ အောင်ဖို့မလွယ်ဘူး)။ ဒီဗိုလ်မှုးကလဲ သူ့ကို ကမ်းလှန်းနေတာ ကြာပါပြီ၊ သူကသာ အင်းမလုပ် အဲမလုပ်နဲ့ နေလာတာ၊အခုမျ မောင်မောင်နဲ့ဇာတ်လမ်းဖြတ်ချင်လို့ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တာပါ။

ဒေါ်ထားထားမသိတာက (သူ ဒီမြို့ကပြောင်းခဲ့လို့ မတွေ့ရတော့ရင် ကောင်လေး ဗျာမများတော့ဘဲ စာကြိုးစားလိမ့်မယ်ထင်တာပါ)။ မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ငတိက သူတစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်တာ၊ ဒေါ်ထားထားမရှိတဲ့နောက်၊ သံယောဇဉ်ဖြတ်လိုက်ပြီး မတင်ကြည်ကို မဲတော့တာပေါ့ ။

မတင်ကြည်ခမြာလဲ အရင်ကဖြစ်ခဲ့ဘူးထားတဲ့ အရှိန်၊ ကိုယ်ဝန်က(၃)လထဲ ရောက်လာလို့ စိတ်ပိုတက်ကြွလာတာနဲ့၊ခြံချင်းကလဲကပ်နေတာ၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တွေ့ဖို့ကလဲ အင်မတန်လွယ်ကူနေလေတော့ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုသလို လိုးဖြစ်နေတာပေါ့။

(၁၀)တန်းစာမေးပွဲက မတ်လထဲဖြေရမှာပါ၊ သူတို့အကိုကြီးက မောင်မောင် စာမေးပွဲဖြေပြိး ပြီးချင်း မောင်နှမ (၃)ယောက်လုံး မြစ်ကြီးနားကို အပြီးပြောင်းခဲ့ရမယ်လို့ စီစဉ်ထားတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲမှာ အမလေးက(သူ မြစ်ကြီးနားကို မလိုက်နိုင်ဘူး၊ မိဘတွေထားခဲ့တဲ့ ဒီခြံဝိုင်းကိုလဲ လက်လွတ်စပယ် သူများကို ရောင်းမထားခဲ့ချင်ဘူး၊ သူ့ကို လက်ထပ်ပါရစေလို့ ကမ်းလှမ်းလာတဲ့ မြို့နယ်စည်ပင်ရုံး အငယ်တန်းအင်ဂျင်နီယာလေးနဲ့ ယူချင်တယ် ပြောလာပါတယ်၊ အမကြီးက အကိုကြီးကို အကျိုးအကြောင်းလှမ်းပြောပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းတာ အကိုကြီးသဘောတူလို့ ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲမှာ မင်္ဂလာဆောင်ကြပါတယ်၊ ဇနီးသမီးတွေမပါဘဲ အကိုကြီးတစ်ယောက်ထဲ နှမမင်္ဂလာဆောင်ကိုလာပါတယ်၊ မရီးကမွေးလုမွေးချင်၊ ကလေးငယ်တွေနဲ့ရထားစီးရတာ ပင်ပန်းလို့ ခေါ်မလာတာပါ။

မတ်လ စာမေးပွဲဖြေပြီး၊အမကြီးနဲ့ မောင်မောင်၊အမလေးတို့လင်မယားကို နုတ်ဆက်ကာ မြစ်ကြီးနား အကိုကြီးဆီ ပြောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ မြစ်ကြီးနားမှာ အကိုကြီးရဲ့ခြံဝင်းကြိးက အကျယ်ကြီးပါ၊ ကားလေးစီးထားလို့ရတဲ့သွတ်မိုးတန်းလျားရှည်ကြီးအပြင် အရင် အကိုကြီးရဲ့တပည့် စပယ်ရာကောင်လေးတွေနေတဲ့ အိမ်သေးသေးလေးတစ်လုံးလဲရှိတယ်။

အရင်နေတဲ့ စပယ်ရာကောင်လေးမိန်းမရသွားတာနဲ့၊ ယောက္ခမအိမ်လိုက်သွားလို့ အိမ်လေးကအားနေတာ၊ အတော်ဘဲ၊ မောင်မောင် အိမ်လေးမှာတစ်ယောက်ထဲ နေတယ်လေ၊ အိမ်မကြီးပေါ်မှာ တူမလေး (၃)ယောက်က တအားဆော့ကြတာမို့ မောင်မောင် မျက်စေ့ရှုတ်၊နားငြီး၊ မနေချင်တာ။ အမကြီးကတော့အိမ်မကြီးနောက်ဖေးဘက် လွတ်နေတဲ့ အခန်းမှာနေပါတယ်။

အကိုကြီးက သူ့ဂတိအတိုင်း အမကြီးစျေးရောင်းဖို့ မြို့မဈေးကြီးထဲမျာ ဆိုင်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်ထားပြီးနေပြီ၊သင်္ကြန်ပြီးတာနဲ့ အမကြီးဈေးဆိုင်စထွက်ပြီ။ မောင်မောင်က အားနေတဲ့ လူမို့ မနက်ပိုင်း အမကြီးနဲ့ဈေးကိုလိုက်၊ ဆိုင်ဝိုင်းပြီးခင်းပေး၊ လူကျနေချိန်မှာ အမကြီးကို ဈေးကူရောင်းပေး၊ မနက်(၉)နာရီလောက် ဝယ်သူပါးမှ အိမ်ပြန်လာ၊ နေ့လယ်ခင်း ဘာအလုပ်မှမရှိတာ၊ တူမလေးတွေကို ထိန်းပေး၊မရီးမနိုင်မနင်းဖြစ်နေလို့သူ့အကိုအဝတ်အစားတွေ၊ တူမကလေးတွေရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ဖွတ်လျှော်ပေး၊ မရီးတော်မကော့လဲ မောင်မောင်တို့ ရောက်လာမှ သက်သာလာတာ၊ အကိုကြီးက သူ့ကားတွေနဲ့ ခရီးယာယီများနေတတ်တာ၊အိမ်ကပ်ရတယ်မရှိဘူး၊မရီးနံမည်အပြေ့အစုံ၊ရှိတော့ရှိတယ်။

ဒါပေမဲ့ အကိုကြီးကိုယ်တိုင်က သူ့မိန်းမကို(မကော့)လို့ဘဲ ခေါ်တာ၊ မောင်မောင်သိရသလောက် ဂျိန်းဖောကချင်လူမျိုးတွေ၊ သမီးအကြီးဆုံးကို(ကော့)လို့ခေါ်တာ၊ ရှေ့မှာကတော့မျိုးနွယ်စုအမည်ရှိတာပေါ့လေ၊(ဥပမာ-လဖိုင်မျိုးက သမီးကြီးကို=လဖိုင်ကော့။ မရမ်မျိုးကသမီးကြီးကို=မရမ်ကော့စသဖြင့်)မြစ်ကြီးနားက ကချင် ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော်ဖြစ်သလို လူမျိုးပေါင်းစုံနေကြတာ၊ ဗမာ၊ကချင်၊ရှမ်း၊ကရင်စတဲ့ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးတွေအပြင်၊ တရုတ်ကုလား၊ဂေါ်ရခါး၊ပန်ချာပီ၊စတဲ့လူမျိုးခြားတွေလဲရှိတာ။

ကချင်လို့သာ ပြောနေတာ၊ တကယ်တမ်းက ဂျိန်းဖော၊ရဝမ်၊လီဆူး၊လရှီ၊ဇိုင်ဝါး၊လော်ဝေါ်၊ဆိုပြီး ကချင်မျိုးနွယ်စု(၆)စုတောင်ရှိတာ၊ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေနဲ့(၁၀)တန်းအောင်စာရင်းမထွက်ခင် မောင်မောင် အားနေလို့ အမဆိုင်ဈေးကူရောင်းပေးတာ၊ သူ့လိုဈေးရောင်းနေတဲ့ မိန်းမတွေ အပျို၊အအို၊တခုလပ်၊မုဆိုးမ တွေနဲ့သိလာရပြီး အရင်ကတဲက"ဇ"ရှိထားတဲ့ မောင်မောင် အထည်ရောင်းတဲ့ ရီရီ၊နီနီ၊ဖီဖီ ဆိုတဲ့ ညီအမတွေနဲ့။ ကုန်ခြောက်ရောင်းတဲ့ ဒေါ်မီးကွေ၊ မညိမ်း၊မာလာဆိုတဲ့ သားအမိတွေနဲ့၊ အတိုင်းထက်အလွန်ရင်းနှီးခင်မင်သွားကြပြီး ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုတ်ကုန်တော့တာပါဘဲ။

~~~~~~~~~~~~~~~~

အကိုကြီးက သူ့နှမကို ဆိုင်ခန်းဝယ်ပေးပြီး သကြား၊နို့ဆီ၊ဆပ်ပြာ၊အချိုရည်စတဲ့ ကုန်မျိုးစုံတင်ပြီး အရောင်းခိုင်းတာပါ။ အမကြီး သူတို့တောမြို့လေးမှာကတဲက ဈေးရောင်းလာခဲ့တာမို့ ထူးပြီးသင်ပေးနေစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ ကုန်မျိုးစုံရောင်းတာမို့ မနက်ဘက်ဆိုင်ခင်းတာရယ်၊ ညနေဆိုင်ပိတ်ဖို့ပစ္စည်း ပြန်သိမ်းတာရယ်၊နှစ်ကြိမ်တော့ အလုပ်ရှုတ်တာပေါ့။

နယ်ဈေးတွေရဲ့ အထာ၊မနက်ခင်းလေးဘဲ လူတအားစည်ပြီး၊ နေ့လယ်ခင်းဆို ဈေးထဲမှာ တစ္ဆေချောက်မတတ်ပါ။ အမကြီးဆိုင်နဲ့ကပ်ရက်က ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ကုန်ခြောက်ဆိုင်၊ ဒေါ်မီးကွေက တရုတ်ကပြားမုဆိုးမ၊အသက်(၄၅)နှစ်လောက်တော့ရှိမယ်။ ဘာပြုလဲဆို သူ့သားတောင် မိန်းမနဲ့ကလေးက နှစ်ယောက်ရနေပြီ၊ မညိမ်းဆိုတာက ချွေးမ၊ကလေးနှစ်ယောက်တောင်ရပြီဆိုတော့၊ မညိမ်းအသက်က(၂၄-၂၅)လောက်တော့ရှိပြီ၊ မညိမ်းက မြစ်ကြီးနားသူမဟုတ်ဘူး၊ ရှမ်းမြောက်က ကျောက်မဲသူ၊ မြစ်ကြီးနားကိုအရောင်းအဝယ်နဲ့ရောက်လာပြီး အိမ်ထောင်ကျတာ။

မာလာဆိုတဲ့ကလေးမလေးက ဒေါ်မီးကွေရဲ့သမီး၊ အသက်(၁၆)နှစ်လောက်ဘဲ ရှိဦးမယ်။ ဒေါ်မီးကွေက တရုတ်ကပြားမို့ အသားဖြူ ပါတယ်၊ အသားဖြူ ဆိုပေမဲ့ နီစပ်စပ်လို့ မောင်မောင်ထင်တာပါ။ အရပ်ပုပု၊ မုဆိုးမဖြစ်တာ(၅)နှစ်ရှိပြီပြောတာဘဲ၊ ဒါကြောင့်ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဖင်က သိပ်အတောင့်ကြီးမဟုတ်တောင် ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ကျန်ပါသေးတယ်၊ အသက်(၄၀)ကျော် မိန်းမတွေထုံးစံ ခါးတုတ်ဗိုက်ခေါက်ထူနေပါပြီ၊ မညိမ်းက ရှမ်း-ကုလားမို့အသားမဖြူ ဘဲ အညို ဘက်လုပါတယ်။

ပြီး မညိမ်းကိုယ်ခန္ဓာက ပါးလျလျပါ၊ပြောရရင် ပိန်ပါတယ် ၊မာလာကတော့အပျိုပေါက်မလေးမို့ ကြည့်ကောင်းရုံ၊ မပိန်မဝကိုယ်လုံးနဲ့ပါ။ ဆိုင်မှာအဓိကထိုင်တာက ဒေါ်မီးကွေပါ၊ မာလာက မောင်မောင်လို မနက်ခင်း ဆိုင်ဝိုင်းခင်းပေး၊ ညနေ ဆိုင်သိမ်းပေးရုံလောက် လာနေတာ၊ မညိမ်းကတော့ တခါတရံမှ မီးရထားနဲ့ပါလာတဲ့ကုန်တွေ ဘူတာမှာ တန်ဆာရွှေး ဆိုင်လာပို့တဲ့အခါလောက်ဘဲ လာတာပါ။

ဆိုင်ချင်းကပ်ရက်မို့ ဒေါ်မီးကွေနဲ့ မောင်မောင် ရင်းနှီးမှုက မြန်ပါတယ်၊ မောင်မောင်က လူကသာ ငယ်တာ၊မိန်းမအတွေ့အကြုံ က(၃)ယောက်တောင်ရှိပြီမို့၊ နေ့တဓူ၀ တွေ့နေမြင်နေရတဲ့ ဒေါ်မီးကွေကြီးကို စိတ်ပါချင်နေပြီ၊ ဈေးဝယ်မလာတဲ့ အခါမျိုး၊ ဒေါ်မီးကွေ သူ့ဆိုင်ပေါ် တရေးတမော ဘေးစောင်းကွေးအိပ်နေတဲ့အခါ ၊ဖင်သားကြီး အပေါ်မောက်တက်နေတာ မြင်နေရတာကိုး၊ ပြီးတော့ တခါတလေ ပစ္စည်းတွေကုန်းကောက်တဲ့အခါ ဒေါ်မီးကွေဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်အင်္ကျီလယ်ပင်းပေါက်ကကျ ယ်နေတာမို့၊ အောက်ခံဘရာစီယာထဲကတိုးထွက်နေတဲ့ နှို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလဲ မမြင်ချင်အဆုံး။

မောင်မောင် သူ့ဖင်တွေ၊နို့တွေကို ခိုးကြည့်တာ ဒေါ်မီးကွေသိတာပေါ့၊ မုဆိုးမဘဲ၊ မသိနေပါ့မလား၊ သူကိုက ယောင်္ကျား နဲ့နေချင်စိတ်ရှိသေးတာ၊ သားအိမ်ထောင်သည်၊ မြေးနှစ်ယောက်ရနေလို့သာ နောက်လင် တရားဝင်မယူတာ၊ ကြုံ ခဲ့ရင်တော့ကုန်းလိုက်တာပါဘဲ။

မောင်မောင်တို့ မောင်နှမ ဘေးဆိုင်လာထွက်ကတဲက သူ မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို သတိထားမိတာ၊ကောင်လေးက ရုပ်ရည်သန့်ပြီး အရပ်မြင့်မြင့်၊မျက်လုံးအကြည့်တွေကလဲ ရဲတယ်၊ သူကသာ နှပ်ကြောင်းပေးလိုက်ရင် ကောင်လေး ပါလာမှာ အသေအချာဘဲ၊ တခုရှိတာ သမီးဖြစ်သူ မာလာကလဲ ဒီကောင်လေးကို ကြိတ်ကြွေနေပုံရတယ်၊ ခါတိုင်း ဆိုင်ခင်းပေး ပြီးပြီးချင်း ပြန်တတ်လေ့ရှိတဲ့သမီး၊ မောင်မောင်ရောက်လာမှ ဆိုင်မှာ ခပ်ကြာကြာနေလာတယ်၊ ရီရီ၊နီနီ၊ဖီဖီ ညီအမသုံးယောက်ဈေးဆိုင်က မောင်မောင်တို့ဆိုင်နဲ့နဲနဲတော့ လှမ်းတယ်၊ ဟိုဘက်ထိပ် ဒိဘက်ထိပ်၊ သူတို့ညီအမတွေက ပုဆိုး၊ထဘီ၊အထည်စတွေရောင်းတယ်၊သူတို့ညီအမတွေ အကြီးဆုံး ရီရီ အသက်(၂၅)နှစ်၊သမီးတစ်ယောက်အမေ၊ တခုလပ်မ၊ပိန်ကပ်ကပ်၊ပိန်တာကမညိမ်းနဲ့နင်လားငါလား၊သူမသာ ကိုယ်မသာ။

မျက်နှာလေး ချောတယ်။အလတ်က နီနီ အသက်(၂၃)နှစ်၊ သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်ရှိတယ်၊ယောင်္ကျား က ခရီးခဏခဏ ထွက်နေရတဲ့ဋ္ဌာနတစ်ခုက လက်ထောက်ဦးစီးမှုး၊အရက်သမား၊ သူရတဲ့လစာက သူ့အရက်ဖိုးနဲ့ကုန်လို့မိန်းမက ဈေးထွက်ရောင်းတာ၊ နီနီက သူတို့ညီအမတွေထဲမှာ အတောင့်ဆုံး၊ကလေးနှစ်ယောက်ရပြီးတာတောင် ရင်တွေဖင်တွေက တောင့်နေတင်းနေတုန်း၊ ပြီးနီနီက အရပ်အမောင်းလဲကောင်းတယ်၊ အရပ်က ၅ ပေ ၄ လက္မရှိတယ်၊ ရုပ်ကတော့သူ့အမလောက် မချောဘူး။

အငယ်ဆုံးဖီဖီ ကတော့မောင်မောင်နဲ့ရွယ်တူ၊(၁၈)နှစ်၊ သူကတော့အပျို ဆိုတဲ့ ဂုဏ်လေးရှိလို့သာ၊ ရုပ်က အမတွေကို မမှီဘူး၊ရုပ်တင်မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မလှဘူး၊ ဖင်ပြားပြီးခါးတုတ်တယ်၊ သူတို့ဈေးရောင်းတာက ဆိုင်ကသာ အတူတူ၊ရောင်းကုန်ကခွဲထားတာ၊ရီရီနဲ့ဖီဖီ ညီအမကကချင်ပုဆိုး၊ထဘီရောင်းတာ၊နီနီကတစီးပွါး၊ကိုက်ထိုးအထည်စတွေရောင်းတာ၊နေကြတာလဲအတူမနေကြဘူး၊ရီရီနဲ့ဖီဖီက သူတို့အမေနဲ့အတူအိမ်ငှားနေသလို။ နီနီတို့လင်မယားက သီးခြားအိမ်ငှားနေပါတယ်။

(၁၀)တန်းအောင်စာရင်းတွေ ထွက်တော့ မောင်မောင်အောင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့အမှတ်စာရင်းထွက်လာတဲ့အခါ အမှတ်တွေက မကောင်းပါဘူး၊ ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ၊အရေးကြီးတဲ့(၁၀)တန်းနှစ်မှာ တဏှာကြောထတာကိုး၊ အောင်တာတောင် ကံကောင်းပေါ့။ မေဂျာတက်ရမဲ့အတူတူ ဒေးမတက်တော့ဘဲ၊အဝေးသင်တက်မယ်လို့မောင်မောင်ပြောပေမဲ့အကိုကြီးက လက်မခံ။

" ငါတုန်းက မိဘ အခြေအနေအရ (၁၀)တန်းအောင် အောင်တောင် မဖြေခဲ့ရဘဲ၊ အလုပ်ထွက်လုပ်ခဲ့ရတာ၊ ငါ့ညီ၊ မင်းအလှဲ့မှာ တက္ကသိုလ်တက်ကိုတက်ရမယ်၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ရဲ့အတွေ့အကြုံ၊ပျော်ရွင်မှု၊ရတုန်းရခိုက် ယူရမယ်၊"

အကိုကြီး စေတနာကိုနားလည်လို့၊မောင်မောင် ဘာ အတွန့်မတက်တော့ဘဲ၊ မြစ်ကြီးနားတက္ကသိုလ် နေ့ ကျောင်းသားအဖြစ် တက်ပါတယ်၊ အကိုကြီးက တရုတ်ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ဝယ်ပေးပါတယ်။ တက္ကသိုလ် တက်နေပေမဲ့မောင်မောင် သူ့အမကြီး ဈေးဆိုင်ခင်းတာ၊ ဆိုင်သိမ်းတာကိုလုပ်ပေးနေဆဲပါ။ မနက်ပိုင်းအမကြီးကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ဈေးပို့၊ဆိုင်ခင်းပေးပြီးမှ ကျောင်းကိုသွားတာပါ။ညနေကျောင်းဆင်းရင်လဲ ဈေးဝင်၊ဆိုင်သိမ်းပြီးအမကြီးကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ပြန်တင်လာတာပါ။ဒေါ်မီးကွေကြီးကတောင် 

" အမကြီး သူများလာပိုးမှာစိုးလို့အကြီု အပို့လုပ်နေတာပေါ့၊ဟုတ်လား"

လို့ နောက်ပြောင်နေသေးတာ၊အမကြီးရှေ့မှာ ဘာမှပြန်မပြောပေမဲ့၊အမကြီး အိမ်သာဘက် အပေါ့အပါးသွားနေခိုက်မှာ

" အမကြီးကို စိတ်မချလို့လာနေတာ မဟုတ်ဘူးဗျို့၊ဒေါ်မီးကွေကြီးကို တွေ့ချင်လို့ လာနေတာ"  လို့ နောက်သလိုပြောင်သလို စကားတောက်ကြည့်တာ၊ စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် 

" တွေ့ချင်လဲ တွေ့လိုက်ကြတာပေါ့ မောင်မောင်ရယ်၊ ခက်တာမှတ်လို့ "တဲ့လေ။

မောင်မောင် တက္ကသိုလ်သာ တက်နေတာ၊ ကျောင်းကမိန်းကလေးတွေနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး မပေါင်းဖြစ်ခဲ့ဘူး၊ အမကြီးဈေးဆိုင်ခင်းပေးပြီးမှ ကျောင်းလာရတာမို့၊ ကျောင်းရောက်ရောက်ခြင်း စာသင်ခန်းထဲ တန်းဝင်ရ၊ ညနေကျောင်းဆင်းတော့လဲ အမကြီးကို ဆိုင်သိမ်းပေးရဦးမှာမို့ဝေလေလေ အချိန်မဖြုံးအားဘဲ ဈေးကိုအရောက်ပြေးရတာ။

စနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆိုလဲ မရီးကိုအားနာလို့ အိမ်အလုပ်တွေ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရတာလေ။အဲဒီလို သိတတ်လို့လဲ မရီးတော် မကော့ကလဲ မောင်မောင်ကို ချစ်ရှာပါတယ်။

ရီရီတို့ညီအမနဲ့ကတော့ ညနေစောရောက်လို့ ဈေးမသိမ်းရသေးခင် သူတို့ဆိုင် သွားလယ်မှဘဲတွေ့ရတတ်တာပါ၊ဖိဖီက လူပျိုအပျို မို့နဲနဲအထာကိုင်ပေမဲ့ ရီရီနဲ့နီနီတို့က ရဲရဲတင်းတင်းဆက်ဆံတာပါ။ တခုလပ် ရီရီထက် လင်ရှိတဲ့နီနီက ပိုရဲသလိုပါ။ မောင်မောင်ကြံထားတာက ရီရီ၊ဒါမှမဟုတ် ဒေါ်မီးကွေ၊တစ်ယောက် ယောက်၊ ရခဲ့ရင်ချမယ်၊ မာလာနဲ့ဖိဖီကတော့အပျိုတွေ၊ကွိုင်ပူနိုင်လို့ တတ်နိုင်ရင်ရှောင်မယ်၊ နိနီကိုတော့လုပ်ရမှာ အန္တရာယ်၊ သူ့ယောင်္ကျား သိသွားရင် ပိုကွိုင်မယ်။

ဒါပေမဲ့ လူ့ဘဝဆိုတာ ရည်ရွယ်ထားသလို ဖြစ်ချင်မှဖြစ်တာ၊ မရည်ရွယ်ဘဲလဲ ဖြစ်တတ်တာမျိုး။နိုဝင်ဘာ၊တန်ဆောင်မုန်းလ၊တောင်ဘုရားကြီးပွဲညပွဲဈေးတန်း မောင်မောင် လေ ျာက်ကြည့်နေတုန်း ဒေါ်မီးကွေနဲ့မာလာတို့သားအမိနဲ့ သွားဆုံပါတယ်။

" ဟော၊ မောင်မောင်၊တစ်ယောက်ထဲလား၊ပွဲကြည့်မလို့လား"  

တွေ့ တွေ့ခ ျင်း ဒေါ်မီးကွေကမေးတာ။

" မကြည့်ပါဘူး ဒေါ်လေးရာ၊အပျင်းပြေ လျောက်ကြည့်တာပါ၊ ဒေါ်လေးတို့ရော၊ ပွဲကြည့်ကြမှာလား"

" ဒေါ်လေး မကြည့်ပါဘူးကွာ၊ မင်းနှမတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကြည့်မလို့တဲ့၊ ချိန်းထားတာနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတာ" 

ဒေါ်မီးကွေက ပြောရင်း

" မောင်မောင် အားရင် ဒေါ်လေးတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ပေးပါလား၊ မင်းနှမ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့လို့ရှိရင် ဒေါ်လေးအပြန် အဖော်လုပ်ပေးပါဦး"

ကျွန်တော်လဲ ဒေါ်မီးကွေတို့ သားအမိနဲ့ပွဲဈေးပတ်ကြည့်၊ မာလာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတဲ့နေရာမှာ တွေ့တာနဲ့ ထားခဲ့ပြိး ဒေါ်မီးကွေနဲ့နှစ်ယောက်အတူ လမ်းလျောက်ရင်းပြန်လာကြတာ၊ သူတို့အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်မီးကွေ ဝင်းတံခါးသော့ဖွင့်ရင်း

" ဝင်ထိုင်ပါဦးလား မောင်မောင်၊ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး"

ပြန်လိုက်ပို့တုန်းကတော့ ဘာရယ်မဟုတ်၊ ဒေါ်မီးကွေကြီးနဲ့ တောပြောတောင်ပြော ပြောရင်းအပျင်းပြေလိုက်ပို့တာပါ၊ ဒီရောက်လို့ ဒေါ်မီးကွေခြံတံခါးဖွင့်တာတွေ့တော့မှ အိမ်မှာလူမရှိမှန်းသိရတာ၊ ဒါကြောင့်

" ဘယ်သူမှမရှိကြဘူးလား၊ ဘယ်သွားနေကြလဲ"

" ကေျာက်မဲ ခဏပြန်သွားကြတယ်၊ ချွေးမအမေ နေမကောင်းလို့" 

ဒေါ်မီးကွေက အိမ်တံခါးသော့ဖွင့်ရင်း

" ဝင်ထိုင်ပါဦးလား၊ ဒေါ်လေးတစ်ယောက်ထဲမို့ပါ"

ဒေါ်မီးကွေမခေါ်လဲ လူမရှိတာသိပြီး မောင်မောင် ဝင်မှာပါ၊ အိမ်တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေနောက်က မောင်မောင် တပါထဲဝင်လိုက်သွားတာ အမှောင်ထဲမှာ နှစ်ယောက်သား တိုက်မိခိုက်မိကြသေး၊

" အဲဒီမှာ ခဏရပ်နေဦး၊ မမြင်မကန်းနဲ့ တိုက်မိနေမယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်ကိုပြောရင်း မီးခလုတ်ကို လက်နဲ့စမ်းပြီးဖွင့်လိုက်လို့ အလင်းရောင်ရလာပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး

" မောင်မောင်၊ခဏထိုင်ဦး၊ဒေါ်လေး နောက်ဖေး ထွက်လိုက်ဦးမယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်၊ ဝါးထရံတဝက်ကာထားတဲ့ ရေချိုးတဲ့နေရာ သွားပြီး ရှုရှုပေါက်ကာ၊ အဖုတ်ကိုရေဆေးပါတယ်၊ ပိုပြီးစိတ်ချရအောင်လို့ ဆပ်ပြာနဲ့သေချာပွတ်တိုက်ပြီး ဆေးတာပါ၊မောင်မောင်က အရိုင်းမဟုတ်ဘူးလေ၊ ဇာတိမြို့လေးမှာကတဲက မိန်းမ(၃)ယောက်ကြီးများတောင် လိုးလာခဲ့ဘူးတဲ့ကောင်၊ဒေါ်မီးကွေကြီး နောက်ဖေးဘက်သွားတာနဲ့ နောက်ကလိုက်သွားတာ၊ရှုရှုပေါက်ပြီးရေဆေးနေတာလဲ တွေ့ရော၊ သူပါ တခါထဲ မပြောမဆို ရေချိုးခန်းထဲဝင်တော့တာ၊

" မင်းကလဲကွာ၊ လောလိုက်တာ၊နဲနဲပါးပါးများ စောင့်ပေးပါဦး" 

ဒေါ်မီးကွေ စိတ်အလိုမကျသလို ပြောတာ၊

" ကျွန်တော်လဲ ပေါက်ချင်လှပြီ ဒေါ်လေးရ၊ မအောင့်နိုင်တော့လို့" 

မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးကိုဆွဲလှန်၊ ရှုရှုပန်းထုတ်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ မကြည့်ရဲတာနဲ့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပါတယ်၊ မောင်မောင် ရှုရှုပေါက်ပြီးတာလီးကို တွေ့တဲ့ ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်ချွတ်ဆေးကြော၊နောက်ဖေးတံခါးပြန်ပိတ်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတာ ဒေါ်မီးကွေကို အပြင်ဧည့်ခန်းမှာမတွေ့လို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကြည့်ပါတယ်၊ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ၊ ဒေါ်မီးကွေ သူ့အိပ်ရာပေါ်လှဲအိပ်နေပါတယ်။

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ကိုင်ပေးတာ၊ ဒေါ်မီးကွေက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးပါတယ်၊ အပေါ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေအားလုံးပြု တ်သွားတဲ့အခါ အောက်ခံဝတ်ထားတဲ့ဘရာစီယာထဲကနေ ရုန်းထွက်မတတ်ပြည့်ကြပ်နေတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးက အားရစရာပါ။

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေ ကျောအောက်ကို လက်ထိုးထဲ့ပြီး ဘရာစီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်ပါတယ်၊ ဂျိတ်ပြုတ်သွားတာနဲ့ ဘရာစီယာကို အပေါ်တွန်းတင်လိုက်တဲ့အခါ ကျွဲကောသီး အလတ်စားလောက်ရှိတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တွေ့ရတာပါဘဲ၊ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေပေါ် မှောက်ချပြီး နို့ကြီးတစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင်စို့၊ကျန်တစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပါတယ်၊ လက်မနီးပါးတုတ်တဲ့ နို့သီးခေါင်း ညို ညို ကြီးကို လက်ညိုးလက်မနှစ်ချောင်းကြားညှပ်ပြီး ချေပေးပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေက တရုတ်ကပြား မို့အသားဖြူ ပေမဲ့မျက်နှာက နီစပ်စပ်မို့ ဏှာထန်မဲ့ ရုပ်လက္ခဏာပါ၊ နို့အုံတွေကဖြူ ပေမဲ့ နို့သီးခေါင်းနဲ့အနားတဝိုက်က ညို မှောင်မှောင်ပါ၊မောင်မောင် နို့ကိုကိုင်ပြီး စို့နေလို့ ဒေါ်မီးကွေ ခါးကော့တက်လာပြိး မောင်မောင့်လက်တွေကို နို့အုံပေါ်ကဖယ်ပါတယ်၊

" နာတယ်ကွယ်၊တော်တော့"  

ဒေါ်မီးကွေ နီု့အုံတွေပေါ်ကလက်ကိုဖယ်ပစ်လို့ မောင်မောင် နို့မကိုင်တော့ဘဲ ထဘီကိုခါးအထိ လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်လုပ်သမျှဘာမှ မငြင်းဘဲ ငြိမ်နေပါတယ်၊ စောက်မွေးတွေက ထူထဲ ရှည်လျား လိမ်ကောက်နေပါတယ်၊ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး အပြေ့စောက်မွေးတွေပေါက်နေတာပါ၊ စောက်မွေးတွေက ရှည်ရုံတင်မကဘဲ ကြမ်းထော်နေပါတယ်၊ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ခြေထောက်တွေကိုင်၊ ဒူးနှစ်ဘက်ကိုထောင်ပေးပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်ပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့စောက်ပပ်က အကြီးကြီးပါ၊မတင်ရီရဲ့စောက်ပပ်ထက်တောင်ကြီးပုံပါ၊အပြင်နခမ်းသားတွေက ဖောင်းကားနေပြီး အတွင်းနခမ်းသားနှစ်ခုက ကြွက်နားရွက်လို အပြင်ဘက်ထိပြူ ထွက်နေပါတယ်။

အတွင်းနခမ်းသားနှစ်ခု ပြူ ထွက်နေလို့စောက်ပပ်က အကြည့်ရဆိုးပါတယ်၊ မောင်မောင် ကြွက်နားရွက်နခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲ ဖယ်ရှားကြည့်တော့မှ နီရဲနေတဲ့စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေအပြင် ပြောင်းဖူးစိအရွယ် စောက်စိကိုပါ မြင်ရတာ၊မောင်မောင် စောက်စိကို လက်ခလယ်နဲ့ထိုးပြီးကလိ၊လက်မ လက်ညိုးနဲ့ညှပ်ပြီး ချေပေးတဲ့အခါ ဒေါ်မီးကွေ အိပ်ရာပေါ်က ဖင်ကြီးကြွတက်တဲ့အထိ ဖြစ်တာပါ၊စောက်စိကို ကလိရင်း စောက်ခေါင်းအဝမှာ အရည်လိုက်လာလို့ မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းမှာတေ့ပြီး ဖင်ကြွကာ ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။

တော်တော်အပေါက်ကျယ်နေတာမို့လီးက တခါတည်း အဆုံးအထိ ဝင်သွားတာပါ၊ လီးဝင်တာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်လက်ကိုကိုင်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးပါတယ်၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့အပေါ်မှာမှောက်လိုက်ပြီး၊သူ့ပခုံးတွေကိုဖက်ကာ ဆောင့်ပေးပါတယ်၊

" ဘလပ်-ဘတ်-ဘွတ်-ဘလပ်-ဘတ်-ဘွတ်"

အပေါက် မကျယ်တယ် ကျယ်တယ် ဂလိုင်သံတောင် ထွက်နေတာပါ၊ အပေါက်ကျယ်ရတဲ့ အထဲ ဒေါ်မီးကွေက တရုတ်မမို့အရည်ကလဲရွှဲသလားမမေးနဲ့၊စောက်ဖုတ်တအုံလုံး အရည်တွေစိုရွှဲနေရုံမက၊ဖင်ကြားမြောင်းအထိပါ စီးကျနေတာ၊

" အီး-အူး-အား-မောင်မောင်၊လိုးသာလိုး၊မင်းပြီးအောင်သာလိုး၊ ဒေါ်လေးကောင်းတယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ"

ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် ကျောကို ဖက်ထားရင်း ဖင်ကို စကောဝိုင်းဝှေ့ယမ်းလိုက်၊ ကော့တင်မြှောက်ပေးလိုက်နဲ့သူပါ တက်ညီလက်ညီအပေးအယူမျှမျှအလိုးခံနေတာ၊ အပေါက်ကချောင်နေတဲ့အတွက် မောင်မောင် အရည်မထွက်နိုင်ဘဲ ကြာနေပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေကတော့ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်မှာပါ၊အပေါက်ကျယ် အရည်ရွှဲမို့လိုးရတာ ဒူးတောင်ညောင်းလာပါတယ်။

(၁၅)မိနစ်လောက် အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးတော့မှ လီးကအရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတာပါ၊ ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်လိုးပေးနေခိုက်မှာ အောက်ကနေ သူတတ်နိုင်သလောက် ဖင်ကော့တင်ပေးရှာပါတယ်၊သူကလဲ အပေါက်ကျယ်နေလို့ မောင်မောင် စိတ်ပျက်သွားလေမလားဆိုပြီး တတ်အားသရွေ့ခံပေးတာ၊

" ဒေါ်လေးကို လိုးရတာ ကောင်းရဲ့လားကွယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ အရည်ထွက်သွားပြီး သူ့အပေါ် မှောက်ပြီး အမောဖြေနေတဲ့ မောင်မောင်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်းမေးတာ၊

" ကောင်းပါတယ် ဒေါ်လေးရ၊ဒေါ်လေးကော ကောင်းလား" 

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေ စိတ်မကောင်းမှာစိုးလို့"ကောင်းပါတယ်"ပြောတာပါ။

" အရည်တော့ ထွက်တယ် မဟုတ်လား၊"

" ထွက်ပါတယ်၊ဒေါ်လေးမသိဘူးလား၊ အရည်ထွက်တာ"

" သိတာပေါ့ကွယ်၊ မင်းအရည်တွေပန်းထဲ့လိုက်တာ ဒေါ်လေးအခေါင်းထဲ နွေးနွေးကြီးဖြစ်သွားတာကိုး၊"

" ဒေါ်လေးကော ပြီးလိုက်ရဲ့လား"

" ဒေါ်လေးလား၊ပြီးသလိုပါဘဲ၊ အရမ်းကောင်းတာ၊မောင်မောင်( ပြီးတော့လဲ) ဒေါ်လေး (ပြီးတာပါဘဲ)"

ဒေါ်မီးကွေအပေါ် မှောက်အိပ်နေရာက မောင်မောင် ထလိုက်တယ်။ သူထတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေလဲ အိပ်ရာက ထ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ဒေါ်မီးကွေထွက်လာမှ မောင်မောင် ဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရတယ်၊

" ဒီည ပြန်မနေပါနဲ့တော့ကွာ၊ ဒီမှာဘဲအိပ်လိုက်ပါ" 

ဒေါ်မီးကွေ ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့ အားမရသေးဘူးလေ၊ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတုန်း စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံချင်နေတာ၊

" တစ်ညလုံးနေလို့တော့ မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရာ၊ အကိုကြီးရှိတာ မဟုတ်ဘူး၊ အိမ်မှာ မရီးနဲ့အမဘဲရှိတာ၊(၁၂)နာရီလောက် ပြန်မယ်"

တစ်ညလုံးမနေနိုင်လဲ (၁၂)နာရီထိဆို မဆိုးပါဘူးလို့ တွက်ပြီး ဒေါ်မီးကွေ သဘောတွေ့သွားတယ်၊အခုမှ (၁၀)နာရိတောင် မထိုးသေးဘူး။

" အေးပါ၊မောင်မောင် နေနိုင်သလောက်နေပေးပါ၊ဒါဆို အချိန်ရှိတုန်းလေး" 

ဒေါ်မီးကွေ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို တစမကျန် အကုန်ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အခါ ဗလာနတ္ထိ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားပါပြီ။

စောစောကတွေ့တွေ့ချင်းမို့ ကမူးရှူးထိုး လိုးလိုက်တာ၊ဘာကိုမှ သေသေချာချာ မကြည့်ဖြစ်ဘူး၊ အခု ဒေါ်မီးကွေ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တော့မှဘဲ မောင်မောင် ကြည့်မိတာ၊ ဒေါ်မီးကွေက နဲနဲတော့ဝနေပါပြီ၊အသက်(၄၀)ကျော်တဲ့ မိန်းမတွေထုံးစံ ဗိုက်ခေါက်ထူပြီး ခါးတုတ်နေပြီ၊၊

ဝတဲ့မိန်းမမို့ ဖင်က အယ်စတုံကြီး ပြောရမှာပါ၊ မရှိဘူးဆိုတောင် ဖင်ကြီးက လက္မ(၄၀)လောက်ရှိမယ်၊ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ကျွဲကောသီးအလတ်စားလောက်လို့ထင်ရပေမဲ့ တင်းတင်းရင်းရင်းမဟုတ်ဘဲ တွဲကျ နေပါပြီ၊

" ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ" 

မောင်မောင် သူ့ရဲ့အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေလို့ ဒေါ်မီးကွေ မနေတတ်ဖြစ်ပြီး မေးလိုက်တာပါ၊ မောင်မောင် ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး နံရံနားကကြိုးတန်းပေါ်တင်လိုက်ပြီး

" ဒေါ်လေးဖင်ကြီး အယ်နေတာကို ကြည့်တာ" 

မောင်မောင် လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွရင်း ပြောတာ၊စောစောတချီပြီးထားလို့ လီးကပေ ျ ာ့ခွေနေတာ၊မောင်မောင် လက်နဲ့ဆွနေတာတောင် တောင့်တင်းမလာနိုင်လို့

" ဒေါ်လေး၊လီးစုတ်ပေးပါလား၊ တောင်မလာဘူး" 

မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်၊ အချိန်ကြာနေမှာစိုးလို့ ဒေါ်မီးကွေမောင်မောင်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကိုစုတ်ပေးပါတယ်၊ မောင်မောင်ကအမွေးတွေကို ကတ်ကြေးနဲ့ ညှပ်ထားတာမို့ ရှင်းလင်းနေပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ လီးစုတ်ရင်း သွားလေသူ လင်ယောင်္ကျား ကို သတိရမိသေး၊သူ့လင်က လီးအစုတ်ခိုင်းတာ သူကစုတ်မပေးခဲ့ဘူးလေ။

ရွံစရာကြီးပြောပြီး စုတ်မပေးတာ၊သူ့လင်ကလဲ သူမလုပ်ချင်မှန်းသိလို့ထပ်ပြီး မခိုင်းခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောင်္ကျား သေပြီးတစ်နှစ်အကြာ မနေနိုင်လို့ခရီးသွားရင်းတွေ့တဲ့ယောင်္ကျား တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ညအိပ်လိုက်မိတာ၊ဇွတ်ကြီးလီးစုတ်ခိုင်းလို့၊ ငြင်းမရဘဲ စုတ်ပေးခဲ့ရဘူးတယ်၊ အစကသာ ရွံနေတာ၊တကယ်လီးစုတ်တော့လဲ ဘာမှဆန်းတာမဟုတ်၊ ဒါကြောင့် အခုမောင်မောင်က 

" လီးစုတ်ပေးပါ" 

ဆိုတော့ စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်ပေးတာ။

ဒေါ်မီးကွေက လီးကိုစုတ်ရုံစုတ်တာမဟုတ်၊လီးစုတ်နေရင်း လက်ကရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးတာ၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့ကျွမ်းကျင်စွာကိုင်တွယ်နေလို့ လီးတောင်လာနေပါပြီ၊ ဒေါ်မီးကွေက အပေါ်အရေခွံကို နောက်ဘက်ဆွဲပြီး ဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်အောက်က အကွဲမြောင်းတလျောက် လျှာာနဲ့ထိုးရက်ပြီး တခါတခါ လီးထိပ် သေးပေါက်အရည်ထွက်တဲ့ အပေါက်ကိုပါ လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့ပါးစပ်၊ လျှာအစွမ်းကြောင့် မောင်မောင် ထိုင်နေရင်းက ဖင်ကြွသွားတဲ့အထိ ကောင်းနေပါတယ်၊စုတ်နေရင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးထဲက အရည်ကြည်လေးစို့ထွက်လာနေပါပြီ၊

" ရလောက်ပြီထင်တယ်၊တော်ကြာ အရည်ထွက်လာလိမ့်မယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ လီးစုတ်တာကို ရပ်ပြီးပြောတာ၊ ဟုတ်လဲဟုတ်တယ်၊ ဒိထက်ပိုပြီး စုတ်ရင် မောင်မောင် ထိန်းရမှာမဟုတ်ဘူး၊အခုတောင် လီးက တဇတ်ဇတ်တောင်နေပြီ။

" ဒေါ်လေး၊ဖင်ကုန်းပေးမလား၊"

မောင်မောင် ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာက ထရပ်ပြီးပြောတာ။

" ရတယ်လေ၊မင်းကြိုက်သလိုသာပြော၊နေပေးမယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ ကုတင်ဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တယ်၊ကုန်းနေတဲ့ ပုံစံအံမဝင်လို့ မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေရဲ့ခါးကို လက်နဲ့ဖိပြီး

" ဒေါ်လေး၊အိပ်ရာပေါ်ခေါင်းခ ျထားလိုက်၊ခြေထောက်တွေကားထားပြီး ဖင်ကိုအပေါ်မြှောက်ထားပေး" 

မောင်မောင် ပါးစပ်ကပြောလဲပြော၊လက်နဲ့ ဒေါ်မီးကွေကြီးဖင်ကို ဆွဲမြှောက်ပေးပါတယ်၊ မောင်မောင်ပြပေးတဲ့အတိုင်း ဒေါ်မီးကွေ အနေအထားပြင်ပေးလို့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းမို့တက်လာပါတယ်၊မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို နဲနဲ ခြဲပေးလိုက်တာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုပြူ ထွက်နေတာ တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့နောက်မှာဝင်ရပ်၊ လက်ထဲတံတွေး ထွေးထဲ့လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်လိုက်လို့ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်တွန့်သလိုဖြစ်သွားပေမဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကအရည်အနည်းငယ် စိမ့်ထွက်လာပါတယ်၊ ထွက်လာတဲ့အရည်တွေရယ်၊မောင်မောင့်လက်ကပါလာတဲ့တံတွေးတွေရယ်ကြောင့် စောက်ဖုတ်က စိုရွဲနေပြီဖြစ်ပါတယ်။

မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းမှာတေ့ပြီးထိုးမသွင်းသေးဘဲ စေက်ပပ်အပေါ်အောက် အစုန်အဆန် ၃--၄-ကြိမ်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ အရည်တွေ ပိုရွှဲလာပါတော့တယ်။ဒေါ်မီးကွေစကားမပြောပေမဲ့ ကုန်းထားတဲ့ဖင်ကြီး ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေတာပါ၊မောင်မောင် လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊ အပေါက်ကျယ်အရည်ရွှဲမို့လီးအလွယ်တကူဘဲ တဝက်ထိဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်မီးကွေဖင် ကြီးနေလို့လီးအဆုံးအထိဝင်အောင် မောင်မောင် ဖင်ကြီးကိုလက်နဲ့ဖြဲရင်းဆောင့်ပါတယ်။ ဖင်ကိုလက်နဲ့ဖြဲထားလို့စအိုပေါက်က ဟစိဟစိဖြစ်နေပါတယ်။

" ဘူ-ဘွတ်-ဘူ-ဘွတ်"

ဖင်ထောင်လိုးတာဆိုတော့ အသံတွေ ထွက်နေတာပါ၊ စောစောက ပက်လက်လှန်လိုးတာထက် အခုဖင်ထောင်လိုးရတာ အပေါက် ပိုကျဉ်းလာပုံရှိပါတယ်၊ မောင်မောင်လိုးရတာ ပိုကောင်းနေသလိုပါဘဲ။ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကိုလှုပ်ယမ်းပြီး တခါတခါ နောက်ကိုပစ် ပစ်ပြီး ကော့ပေးပါတယ်။

ဒေါ်မီးကွေက အသက်(၄၀)ကျော်အရွယ်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ၀၀ဖြိုးဖြိုး တောင့်တေင့်တင်းတင်းကြီးမို့ မောင်မောင် အားမနာတမ်း အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာပါဘဲ၊မောင်မောင်ဆောင့်လိုးသလောက် ဒေါ်မီးကွေ ခံလို့အရမ်းကောင်းနေပါတယ်၊

" ဘူ-ဘွတ်-ဘူ-ဘွတ်"

" အားလားလား-အီး-အင်း-ကောင်းတယ်" 

ဒေါ်မီးကွေ ကောင်းလွန်းလို့ငြီးသံတောင်ထွက်နေတာပါ။ အချက်ပေါင်း ဘယ်လောက်ထိ ဆောင့်လိုးနေမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး၊ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးလဲ အရည်တွေရွှဲ၊လိုးနေရင်း ချော်နေပြီ၊

" ဒေါ်လေးပြီးကာနီးပြီလား၊ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်"

မောင်မောင် မောလဲမောနေပြီ၊ပြီးလဲပြီးချင်လာပြီမို့မေးတာ။

" ယားတယ်၊ပြီးကာနီးပြီ" 

ဒေါ်မီးကွေ စကားတောင် ပီပီသသ မပြောနိုင်ဘဲ "ယားတယ်"ဖြစ်နေပြီ၊ မောင်မောင်ပြီးတော့မယ်ပြောလို့ဒေါ်မီးကွေမကျန်ခဲ့လေအောင် အတင်း ဖင်ကြိးတွေ နောက်ပစ်၊ယမ်းကာယမ်းကာနဲ့ခံပါတယ်၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ခါးတုတ်တုတ်ကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး မနားတမ်းဆောင့်တော့တာပါဘဲ။

" အအားအား-ဟီး-ပြီး--ပြီး" 

ဒေါ်မီးကွေ အော်ရင်း မြှောက်တင်ထားတဲ့ဖင်ကြီး အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ မောင်မောင်လဲ စိတ်လေ ျာ့လိုက်တာ။နောက်ထပ် ၁၀--၁၅  ချက်ဆောင့်လိုက်တာနဲ့ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

" နောက်လဲ ဒေါ်လေးနဲ့မကြာမကြာ လာနေပေးဦးနော်"  

အားလုံးပြီးလို့ဆေးကြောသန့်ရှင်းကြပြီး ပြန်တော့မယ်အလုပ်မှာ ဒေါ်မီးကွေကပြောတာပါ၊

" အခြေအနေအရပေါ့ဒေါ်လေးရယ်၊အခုတောင် အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိကြလို့ကိုး"

" ရပါတယ်ကွာ၊ဒေါ်လေးအိမ်က စိတ်ချရပါတယ်၊ဒေါ်လေးသားက အိမ်ကပ်တာမဟုတ်ဘူး၊မသာအိမ်တွေလှည့်ပြီးဖဲရိုက်နေတာပါ၊သမီးကလဲသူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာအိပ်တာများပါတယ်"

" ဒေါ်လေးချွေးမရှိသေးတယ်လေ"

" အင်း-ချွေးမကိုတော့နားလယ်အောင် ပြောပြရမှာဘဲ၊ရလဲရပေါ့ကွာ၊ မရတော့လဲ တခြားအိမ် တစ်အိမ်အိမ်မှာ တွေ့ကြတာပေါ့"

ဒေါ်မီးကွေကတော့မောင်မောင့်ကို စွဲသွားပြီ၊နောက်ထပ်တွေ့ကြဖို့တောင် စီစဉ်နေတာ၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေ အိမ်ကနေ ဘုရားပွဲခင်းကိုပြန်လာ၊အပ်ထားတဲ့ဆိုင်ကယ်ကိုပြန်ယူရသေးတယ်၊အဲဒီည မောင်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နာရီပြန်တစ်ချက်ရှိပြီ၊ခြံတံခါးသော့အပိုယူလာခဲ့လို့ ကိုယ့်ဖာသာဖွင့်ပြီးဝင်၊တော်သေးတာပေါ့၊သူက အိမ်မကြီးမှာမနေဘဲ ခြံထောင့်မှာရှိတဲ့တဲအိမ်လေးမှာသီးခြားနေလို့ဘယ်သူ့ကိုမှ နှိုးနေစရာမလိုတော့ဘူး။ရောက် ရောက်ချင်း မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်လိုက်တာ မနက်ဈေးသွားဖို့ သူ့အမလေးနှိုးမှ နိုးတော့တယ်။

ဈေးလိုက်၊အမကိုဆိုင်ဝိုင်းခင်းပေးပြီး ဈေးဝယ်များနေလို့ ကူရောင်းပေးနေရတယ်၊ ကပ်ရက် ဒေါ်မီးကွေ ဆိုင်ဖွင့်တာမတွေ့လို့ ဘွားတော် ညကဒဏ်ပိပြီး ဖျားနေပြီလားလို့တွေးမိသေး။ဒီနေ့ကစနေနေ့၊ကျောင်းပတ်လို့ မောင်မောင် ဈေးမှာဘဲ တမနက်ခင်းလုံးနေလိုက်တယ်၊ဈေးဝယ်နဲနဲ ပါးသွားတဲ့အခါ မောင်မောင် ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ရီရီတို့ဆိုင်ဘက်လျောက်လာခဲ့တာ၊ဆိုင်မှာနီနီတစ်ယောက်ဘဲထိုင်နေတာတွေ့လို့

" မနီတစ်ယောက်ထဲပါလား၊ဟိုနှစ်ယောက်ရော"

" ရီရီ သိပ်နေမကောင်းလို့အိမ်မှာနားနေတယ်၊ဖီဖီ မုန့်သွားစားနေတယ်၊ထိုင်ဦးလေမောင်မောင်" 

သူတို့က အသက်ကြီးတာမို့မောင်မောင်ကိုမောင်ငယ်တစ်ယောက်လို ဆက်ဆံတာပါ၊ မောင်မောင် ဆိုင်ပေါ်တက်ထိုင်တာ ဆိုင်ကကျ ဉ်းရတဲ့အထဲ ရောင်းကုန်ပစ္စည်းတွေက ဆိုင်အပြေ့ဖြစ်နေလို့လွတ်တဲ့နေရာဝင်ထိုင်တာ နိနီနဲ့ပေါင်ချင်းသွားထိမိနေပါတယ်၊အားနာတာနဲ့မောင်မောင် ကိုယ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးကြုံ့ထိုင်နေလို့

" ရတယ်မောင်မောင်၊မောင်နှမတွေဘဲ၊ဘာဖြစ်လဲ၊ထိချင်ထိပေစေ"

နီနီပြောတာနဲ့ မောင်မောင်လဲ ထိနေတဲ့ပေါင်ကို ဒီတိုင်းထားလိုက်ပါတယ်၊အထည်ဆိုင်ဆိုတော့မောင်မောင်တို့ကုန်စုံဆိုင်လိုတော့ဝယ်သူမများဘူးလေ၊အချိန်ကလဲ မနက်(၁၀)နာရီရှိနေပြီမို့ ဈေးထဲမှာလူပါးနေပြီ၊

" မောင်မောင်၊မနေ့က တောင်ဘုရားကြီးပွဲရောက်သေးလား" 

ဘာရယ်မဟုတ်၊ပြောစရာစကားမရှိလို့ ရှာကြံပြောတာ၊တောင်ဘုရားကြီးပွဲကမြစ်ကြီးနားမှာတော့ အထင်ကရဘဲလေ။

" ပွဲတော့မကြည့်ပါဘူး၊ ပွဲခင်းကိုတော့ပျင်းလို့ခဏရောက်တယ်"

" ပွဲမကြို က်ဖူးပေါ့"

" မကြို က်ဖူးရယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး မနီရယ်၊တောမှာနေတုန်းကတော့ အဖော်တွေနဲ့မို့ ကြည့်ဖြစ်ပါတယ်၊ဒီမှာက အဖော်မရှိတာနဲ့"

" နီနီတို့ဒီညပွဲကြည့်မလို့ ဖျာဝယ်ထားတယ်၊မောင်မောင် နီနီတို့နဲ့လိုက်ကြည့်ပါလား"   

သူတို့မိန်းမတွေချည်းမို့ အဖော်ရအောင်ခေါ်တာပါ၊

" ဖျာက ဘယ်နှစ်ချပ်ဝယ်ထားလို့လဲ၊တော်ကြာ ကျဉ်းကျပ်နေပါဦးမယ်"

" ဖျာနှစ်ချပ်တောင်ဝယ်ထားတာပါကွာ၊ အစကတော့တို့သုံးယောက်နဲ့ဖီဖီသူငယ်ချင်းမပါ၊လေးယောက်အတွက် အတော်ဘဲဝယ်ထားတာ၊အခုအတိုင်းဆို ရီရီက လိုက်ဖို့မသေချာဘူး"

" မနီတို့ကလေးတွေပါ ပါဦးမှာလား၊ကလေးတွေအိပ်ချင်နေရင် နေရာဆန့်မှာမဟုတ်ဘူး"

" ဘယ်ကလာ၊ကလေးတွေမခေါ်ပါဘူးဟယ်၊အိမ်မှာ သူတို့အဖွါးနဲ့ထားခဲ့မှာပါ"

" ဒါဆိုလဲ လိုက်မယ်လေ၊မိုးအလင်းတော့မကြည့်နိုင်ဘူး၊ပြဇာတ်ပြီးရင်ပြန်မယ်" 

နီနီ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း

" အမယ်တော ်၊တို့လဲ မိုးအလင်း မကြည့်နိုင်ပါဘူး၊နှစ်ပါးသွားကြည့်ပြီးရင် ပြန်ကြမှာဘဲဟာ"

ခဏအကြာမှာ ဖီဖီရောက်လာတာနဲ့မောင်မောင် နီနီနဲ့ည ပွဲခင်း ဆုံမဲ့နေရာ၊အချိန် တို့ကိုပြောဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ဆိုင်ပြန်ရောက်၊အမကို "ပြန်တော့မယ်" ပြောပြီး ဈေးထဲကထွက်လာတာ၊ လမ်းပေါ်ရောက်မှ( ဒေါ်မီးကွေကြီး ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဆိုင်မဖွင့်ပါလိမ့်)တွေးမိပြိး ဒေါ်မီးကွေအိမ်ဘက် ဆိုင်ကယ်စီးလာပါတယ်၊အိမ်ရှေ့ရောက်၊ခြံတံခါးဖွင့်ထားတာနဲ့မို့၊ဆိုင်ကယ်ကို တွန်းဝင်သွားပြီး

" ဒေါ်လေး၊ဒေါ်လေး" 

လို့အော်ခေါ်လိုက်တာ ခဏကြာမှ အိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့မာလာ ထွက်လာပါတယ်၊

" မာလာ၊ဒေါ်လေး ရှိသလား၊ဆိုင်မထွက်လို့လာကြည့်တာ"

" အင်း၊နေမကောင်းသလိုဖြစ်လို့ပြောတာဘဲ၊အထဲဝင်လေကိုမောင်" 

မာလာက မေးတာကိုဖြေရင်း မောင်မောင်ကို အိမ်ထဲဝင်ဖို့ခေါ်ပါတယ်၊မောင်မောင် အထဲဝင်လိုက်သွားပြီး အပြင်ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပါတယ်။ဒေါ်မီးကွေအိပ်ခန်းကို သိနေပေမဲ့ မာလာရှိနေတာ၊ဝင်လို့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊

" မာမား အခန်းထဲမှာမှိန်းနေတာ၊ဝင်သွားလိုက် ကိုမောင်" 

တရုတ်စပ်တွေမို့မာလာက အမေကို မာမား လို့ခေါ်တာ၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရှိနေတဲ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သွားပါတယ်၊ညက နှစ်ယောက်သားပွဲကြမ်းခဲ့တဲ့နေရာလေ၊ဒေါ်မီးကွေ အိပ်မပျော်ပါ၊မှိန်းနေတာ၊မောင်မောင်အသံကြားတာနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်တဲ့ပြီး

" ညက ပွဲခင်းထဲ လျှောက်လိုက်တာ ပင်ပန်းလို့နဲ့တူပါတယ်၊ပြိး ညှော်နံ့တွေကလဲ ထောင်းနေတာ" 

ဒေါ်မီးကွေက သမီးရှိနေလို့ ထိန်းပြီးပြောနေတာ၊မောင်မောင်သဘောကျတာနဲ့

" ကုန်းရကွရတာလဲ များသွားလို့နေမှာပါ" 

မောင်မောင်စကားကို ဒေါ်မီးကွေက "ရှူး"လို့ အမူအရာနဲ့ပြရင်း သူ့သမီးဆီကို လက်ညိုး ထိုးပြတယ်၊(သဘောကတော့ မပြောနဲ့၊သမီးရှိတယ်ပေါ့)။မောင်မောင် ပြုံးသလို ရယ်သလိုနဲ့

" ဒေါ်လေး၊မနေ့က ဆိုင်မှာ တနေကုန် ပစ္စည်းတွေ စစ်နေတာလေ၊ကုန်းလိုက်၊ကွလိုက်နဲ့၊ဒဏ်ထိတာပေါ့"

မဟုတ်ကဟုတ်က ပြောတတ်တဲ့မောင်မောင်ကြောင့် ဒေါ်မီးကွေ နေမကောင်းတဲ့ကြားက ပြုံးရယ်လာပါတယ်။ဒီအချိန်မှာ မာလာက

" မာမား၊သမီး စာအုပ်ဆိုင်သွားဦးမယ်" 

ပြောပြိး အပြင်ထွက်သွားပါတယ်၊မာလာထွက်သွားတော့မှ  ဒေါ်မီးကွေက

" ယောင်္ကျားနဲ့မနေရတာ ကြာလို့ထင်တယ်၊မနေ့ညက လုပ်နေတုန်းဘာမှမဖြစ်ဘဲ၊ခုမနက်ကျမှ လူ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလိုညောင်းကိုက်နေတာ၊"

" အဲဒါပြောတာပေါ့ဒေါ်လေးရ၊သေလုမတတ် ကောင်းတာဘဲ ဆိုတာ" 

မောင်မောင် အရွှန်းဖောက်လိုက်လို့ဒေါ်မီးကွေ သဘောတွေကျပြီး

" သေမှသာ သေရောကွာ၊မင်းနဲ့ထပ်ပြီးကို တွေ့ဦးမယ်၊မင်း အားသာမွေးထား"

အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိလို့မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့နို့တွေကို ဆုတ်နယ်ခဲ့သေးတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ အိမ်နေရင်း ဘရာစီယာတောင် ဝတ်မထားလို့မောင်မောင် အကြို က်တွေ့သွားတာပေါ့။

" ဒေါ်လေး တကယ်ပြောနေတာနော်၊မောင်မောင်နဲ့ထပ်ပြီးတွေ့မယ်၊"

" ဘယ်မှာတွေ့မှာလဲ၊ကျွန်တော်ကတော့မသိဘူး၊ဒေါ်လေးဘဲ နေရာစီစဉ်"

" ဘယ်မှာမှ စိစဉ်နေစရာမလိုဘူး၊အိမ်မှာဘဲတွေ့လို့ရတယ်၊သမီးက အိမ်မှာအိပ်တာမဟုတ်ဘူး၊သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်သွားအိပ်တာ၊ချွေးမကအိမ်ပေါ်ထပ်မှာ သူ့ဖာသာ သူနေတာ၊အောက်ထပ်ကို တော်ရုံနဲ့ဆင်းမလာဖူး"

ဒေါ်မီးကွေပြောတာဟုတ်တယ်၊အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်၊မြစ်ကြီးနားထုံးစံ၊လှေကားက အိမ်အပြင်ဘက်မှာထားတာ၊ဟိုတုန်းက မြစ်ကြီးနားမှာကနှစ်ထပ်အိမ်ဆောက်ပြီး အိမ်ရှင်က အပေါ်ထပ်နေ၊အောက်ထပ်က်ု အိမ်ငှားထားကြတာမို့၊တသီးတခြားဖြစ်အောင် လှေကား အပြင်ထုတ်ကြတာ။

" အင်းပါ၊ဒါဆိုလဲ ဒေါ်လေးနေကောင်းတဲ့အခါ တွေ့တာပေါ့" 

မောင်မောင် စကားဖြတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့တူမ(၃)ကောင်က ဦးလေးကိုကပ်ကြပြီ၊မရီး စတုတ္ထနဲ့နောက်ဆုံးမွေးတာက ယောင်္ကျား လေး၊သားယောင်္ကျား လေး မရသေးလို့လိုချင်နေကြတဲ့အကိုကြီးနဲ့မရီး သားလေးလဲရရော မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်လို့၊မောင်မောင် တူမအငယ်ဆုံးကို ရေမိုးချိုးပေး၊အဝတ်အစားလဲပေးပြီး  ထမင်းပါကျွေးလိုက်တယ်၊အကြီးမနှစ်ယောက်က ရေချို း၊အဝတ်လဲ၊သူတို့ဖာသာ လုပ်နိုင်လို့တော်သေး။ခဏအကြာမှာမရီးဖြစ်သူ အီမ်ပေါ်ကထဘီရင်လျားနဲ့ဆင်းလာပြီး

" မောင်မောင်ရေ၊မင်းတူလေး အိပ်နေတယ်၊အသံဗလံ နားထောင်လိုက်ဦးနော်"

ပြောပြီး ရေချိုးဖို့ရာ နေပူထဲချထားတဲ့ ပလပ်စတစ်ရေဇလုံဆီသွားပါတယ်။ ခြံဝင်းထဲမှာ ရေတွင်းရှိပြီး ရေကိုမော်တာနဲ့တင်၊အုတ်နဲ့ဆောက်ထားတဲ့ရေချိုးခန်းလဲရှိပါတယ်၊ဒါပေမဲ့မြစ်ကြီးနားမြို့ဆောင်းရာသီကာလ အေးလွန်းလို့ရေချိုးခန်းထဲမှာမချိုးနိုင်ဘဲ နေပူမှာ ရေကိုနေလှမ်းပြီးချိုးကြရတာပါ။အခု မရီးချိုးဖို့ရေကို မောင်မောင် ရေတွင်းကခပ်ပြီးနေလှမ်းပေးထားတာပါ၊မရီးရေချိုးတဲ့နေရာက မောင်မောင် ကလေးတွေကို ထမင်းကျွေးနေတဲ့နေရာနဲ့တယ်မဝေးလှပါ၊ဘာရယ်မဟုတ်၊မရီးရေချိုးနေတာကို မောင်မောင် အမှတ်မထင် ကြည့်မိနေတာ.

မရီးဝတ်ထားတဲ့ရေလဲလုံချည်က ဟောင်းနွမ်းပါးချိပြီး ရေစိုနေလို့၊မရီးရဲ့ပစ္စည်းတွေအရှိကို အရှိအတိုင်း မြင်နေရတာ၊မရီးက ကလေး(၄)ယောက်မွေးပြီးတာတောင် သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးအဆက် လှနေတုန်းပါ၊ကလေးနို့တိုက်နေလို့ နို့ကြီးတွေ ဖောင်းတင်းနေပြီး ရေစိုနေတဲ့ထဘီက ဖင်ကြားမြောင်းထဲ ညှပ်ဝင်နေလို့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းက တင်းတင်းကြီးဖြစ်နေတာ၊မရီးကတော့ မောင်မောင်ကြည့်နေတာကို ဘယ်သိပါ့မလဲ၊သူ့ဖာသာသူ ဆပ်ပြာတိုက်၊ချေးတွန်း၊ရေခပ်လောင်းနဲ့လုပ်နေတာ၊ရေချိုးပြီးတာနဲ့ရေလဲထဘိကို ထဘီအခြောက်နဲ့လဲလှယ်ဝတ်တဲ့အထိ မောင်မောင် မြင်နေရတာ။

" အမ၊ဒီနေ့ညလဲ ကျွန်တော် တောင်ဘုရားကြီးပွဲ ရှေ့ပိုင်းပြဇာတ် သွားကြည့်မယ်နော်"

မရီး ရေချို းပြီး သူ့ရှေ့ကအဖြတ် ခွင့်တောင်းတာ။

" သွားလေ၊သော့ယူသွား၊ မကြီးရှိတာဘဲ၊ငယ်တုန်းပျော်ရတာ၊ငါတို့ဆို ကလေးတွေ ကလောင်တွေနဲ့၊ကြည့်ချင်လို့တောင် မကြည့်နိုင်ဘူး"

မရီးက စိတ်ရင်းပြေ့တယ်၊မောင်မောင်တို့မောင်နှမကို ယောင်းမ၊မတ်လို့သဘောမထား၊သူ့ညီမ၊သူ့မောင် တွေလို့ သဘောထားတာ၊မကြီးဆိုတာက မာင်မောင့် အမကြီးကိုပြောတာ။

ည ပွဲကြည့်ကြတော့ နေမကောင်းဘူးဆိုတဲ့ရီရီပါ ပါလာလို့၊ဖီဖီသူငယ်ချင်းမရယ်၊မောင်မောင်ရယ်၊ အားလုံးလူ(၅)ယောက်၊ဖျာက(၂)ချပ်၊ဖျာက သေးသေးလေးတွေရယ်၊ လူနှစ်ယောက်လောက်ဘဲ ထိုင်လို့ရတာ၊ ဖီဖီနဲ့သူငယ်ချင်းမက အပျို လေးတွေမို့အထာပေးပြီး သူတို့နှစ်ယေက်ကဖျာတစ်ဖျာအတူထိုင်ကြလို့၊ကျန်တစ်ချပ်မှာ မောင်မောင်၊ရီရီ၊နိနီ၊သုံးယောက်သား ပူးကပ်ထိုင်ရတယ်၊ ရီရီကလင်မရှိတဲ့တခုလပ်မို့ သူ့တန်ဘိုးကို မြှင့်ချင်ပုံရပါတယ်၊မောင်မောင်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထိုင်တာ၊ရီရီ ရှောင်ဖယ်ဖယ်နေတာနဲ့ မောင်မောင် သူ့ဘက်ကိုမတိုးဘဲ နီနီနဲ့ရှေ့နောက်ထိုင်ပါတယ်၊အစောပိုင်းမှာတော့နီနီကော၊မောင်မောင်ပါ၊ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ထိုင်ရတဲ့အချိန်က ကြာလာလို့ ညောင်းလာတာရယ်၊တဖြေးဖြေး အအေးဓါတ်က ပို ပို လာတာရယ်မို့၊မောင်မောင်နဲ့နိနီ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ထိကပ်လို့နေပါပြီ၊ ထိုင်ရတာညောင်းလို့မောင်မောင် ဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်ပြီးထိုင်တာ၊နိနီ မောင်မောင့်ဒူးတွေကို မှီထိုင်ရင်း ကြာလာတော့ဒူးနှစ်ဘက် ဘေးကားသွားပြီး နီနီကိုယ်လုံးက မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတာ၊နီနီက ခပ်တောင့်တောင့်မို့ သူ့တင်ပါးကြီး ပေါင်ကြားဝင်နေတာ၊နီနီသိပေမဲ့ ခွါမသွားဘဲ ဒီတိုင်းနေ နေတာပါ၊ပွဲခင်းထဲ အလင်းရောင်ကလဲမရှိလို့၊တယောက်ကိုတယောက် မသဲမကွဲဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် လီးတောင်တက်လာပြိး နီနီတင်ပါးသွားထောက်နေတာပါ၊နီနီ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊မောင်မောင် အကဲစမ်းသလိုနဲ့ နီနီရဲ့လက်မောင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးတာ၊နီနီဘာမှမပြောဘဲ ဒီတိုင်းနေလို့၊လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နီနီရဲ့ခါးကိုဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။

နီနီကလဲ မောင်မောင့်လက်ကို ပြန်ကိုင်ထားပေးတာ၊မငြင်းဘူးဆိုတာသိလို့၊မောင်မောင် ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကို တဖြေးဖြေး အောက်ဘက်လေ ျာချပြီး ဆီးစပ်တဝိုက် ဟိုကိုင်၊ဒီကိုင် ကိုင်နေတာ၊ထဘီအထက်ဆင့်စကို လက်နဲ့ဆွဲဖြု တ်လိုက်ပြီး စမ်းတာ၊အောက်ခ့ဘောင်းဘိကို စမ်းမိပါတယ်။မောင်မောင် ဘောင်းဘိမျှော့ကြိုးထဲလက်နှိုက်ပြီးစမ်းတာ အမွေးကြမ်းတွေကို စ်မ်းမိနေပါပြီ၊ဒီတင် နိနီက သူ့လက်ကို အသာဆွဲဖယ်ရင်း

" ဗိုက်နာလိုက်တာ၊မောင်မောင်၊အမနဲ့လိုက်ခဲ့ပါဦးကွာ၊အောင့်ထားလို့ မရတော့ဘူး"

" ညီး ဘာတွေ အစားမှားလဲမှမသိတာ၊သွား၊မောင်မောင်၊မင်းအမနဲ့လိုက်ပေးလိုက်ဦး"

ဘုမသိ ဘမသိ၊မောင်မောင် ထလိုက်လာရတာ၊ပွဲခင်းအပြင်ရောက်မှ နီနီက

" မောင်မောင်၊ဆိုင်ကယ်သွားယူမယ်၊ပြီးရင် အိမ်ပြန်ကြမယ်" 

" မနီ အောင့်ထားနိုင်လို့လား" 

မောင်မောင် လဒူ၊ဗိုက်နာတယ်ဆိုတာကို အဟုတ်မှတ်နေတာ၊

" ရပါတယ်၊အိမ်ရောက်မှပြောမယ်"    

စက်ဘီးဆိုင်ကယ်အပ်တဲ့နေရာမှာ အပ်ထားတဲ့ဆိုင်ကယ်ကိုယူ၊နီနီကိုတင်ပြီး မောင်မောင်စီးလာတာ၊နီနီတို့ ငှားနေတဲ့အိမ်ကိုပြန်လာကြတာ၊နီနီ ခြံတံခါးကိုဖွင့်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့

" ယောင်္ကျား မရှိဘူး၊သူ့ဆရာမင်းကြီးနဲ့ဗန်းမော်လိုက်သွားတယ်၊ခဏနေပြီးမှ ပွဲခင်းပြန်တာပေါ့"

နီနီတို့ငှားနေတဲ့အိမ်နေရာက တော်တော်လေး ခေါင်တယ်၊လူနေအိမ်ခြေနည်းတဲ့ရပ်ကွက်၊အိမ်က ခါးလေက်အမြင့် ဝါးထရံကာ၊သွပ်မိုး၊နီနီခြံတံခါးပြန်ပိတ် သော့ခတ်ပြီး

" ဆိုင်ကယ်ကို အိမ်အောက်ထဲအထိ သွင်းထားလိုက်" 

လို့ပြောပြီး အိမ်တံခါးသော့ဖွင့်ပါတယ်၊မောင်မောင် နီနီပြောသလို ဆိုင်ကယ်ကို အိမ်အောက်ထဲ အတွင်းပိုင်းအထိ သွားထားလိုက်ပါတယ်၊နီနီက တံခါးဖွင့်ထားပြီး မဝင်သေးဘဲ စောင့်နေတာ၊မောင်မောင်ရောက်လာမှ အိမ်ထဲအတူဝင် တံခါးပြန်ပိတ်တာ၊သူ့လင်မရှိတုန်း သူများအိမ်ဝင်ရတာ မောင်မောင် ကြောက်ဒူးတုန်နေတယ်၊မနေ့က ဒေါ်မီးကွေကြီးအိမ် ဝင်တာက ဘာကွို င်မှမဖြစ်နိုင်ဘူး၊မုဆိုးမနဲ့နေတာ၊အခုဟာက သူများမယား၊ပွဲခင်းထဲမှာ စမိတာ မှားပြီပေါ့။

" ဘာမှကြောက်မနေနဲ့၊ဘယ်သူမှ အိမ်ဝင်းနား လာမကပ်ဘူး၊မင်းဘဲ ပွဲခင်းထဲ လူ လာစပြိးတော့" 

နီနီ မောင်မောင့်လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ခန်းထဲခေါ်လာတယ်၊အိမ်ခန်းထဲမှာ အလင်းရောင်မရှိဘဲ မှောင်နေတာ၊နီနီ မီးခလုတ်ဖွင့်လိုက်မှ လင်းလာတာ၊အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တစ်လုံးနဲ့သံသေတ္တာ(၃)လုံးကလွှဲပြီး ဘာပစ္စည်းမှမရှိ၊

" ခဏတဖြု တ်နားပြီး ပွဲခင်းပြန်ကြတာပေါ့" 

နီနီပြောရင်း အပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့တရုတ်ဂွမ်းကပ်အနွေးထည်အင်္က ျိ ကိုချွတ်လိုက်တယ်၊

" မအိုက်ဖူးလား၊ဆွယ်တာချွတ်ထားလိုက်လေ၊အိမ်ထဲမှာ ဒီလောက် မအေးပါဘူး" 

နီနီ ပြောလို့ မောင်မောင် သူ့ရဲ့သိုးမွေးဆွယ်တာကို ချွတ်ပြိး သေတ္တာပေါ်တင်လိုက်တယ်၊နီနီ ထဘီအပေါ်စကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ထားရင်း ခါးကုန်းကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး မောင်မောင့်နည်းတူ သေတ္တာပေါ်တင်ထားလိုက်တယ်၊

" အင်္က ျီ မချွတ်ဘူးကွာ၊အေးတယ်" 

ပြောပြီး နီနီ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်၊ဘယ်ဇာတ်ထုတ်ကို ဘယ်လို ကပြရမယ်ဆိုတာ မေးနေစရာ မလိုတော့ဘူး၊မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်တက်၊နီနီဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်တာ၊နီနီက သူ့ကိုဖက်ပြီး

" အချိန်သိပ်မရှိဘူးနော်၊ခပ်သုတ်သုတ်ဘဲ"  

မောင်မောင် နီနီဝတ်ထားတဲ့ဘလောက်ဆန်ဆန်အင်္ကျီပွပွကို အပေါ်ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးဘရာစီယာဂျိတ်ကိုဖြုတ်မလို့ဟာ

" နေ-နေ-ဖြုတ်ပေးမယ်"  

နီနီ အိပ်နေရာက ထထိုင် နောက်ကေ ျ ာဘက် လက်ပစ်ပြီး ဘရာစီသယဂျိတ်တွေကို ဖြု တ်ပေးလိုက်တယ်၊အချိန်ကြာနေမှာမို့၊နီနီ အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်တာနဲ့ မောင်မောင်က အင်္ကျီရော၊ဘရာစီယာကိုပါ အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပါတယ်၊နီနီရဲ့နို့က တင်းရင်းနေတာပါ၊ကလေးနှစ်ယောက်အမေလို့ ထင်ရက်စရာမရှိဘူး၊မောင်မောင် နို့ကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွရင်း တပြွတ်ပြွတ် စို့တာပါ၊နီနီနို့က ဒေါ်မီးကွေနို့လောက် မကြီးပေမဲ့ ရုပ်ပျက် ဆင်းပျက် တွဲမနေသေးပါ၊သေချာကြည့်မှ ယောင်ယောင်လေးလောက် တွဲတာ၊နို့သီးနားပတ်လယ်ကတော့ ညို မဲနေတာပါ၊ကလေးမွေးပြီးနို့တိုက်ခဲ့တာကိုး၊

" မောင်မောင်၊တော ်တော့၊ပြန်သွားရဦးမှာ" 

နီနီ သူ့နို့တွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အားပါးတရ စို့နေလို့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ရင်းပြောတာ၊ နီနီပြောတာ ဟုတ်နေတာနဲ့ မောင်မောင် နို့စို့ရာက ထရပ်၊ပုဆိုးချွတ်လိုက်ပြီး သေတ္တာပေါ်လှမ်းတင်လိုက်တယ်၊နီနီကြည့်လိုက်တာ မောင်မောင်ပေါင်ကြားကပစ္စည်း ဆင်အံငှက်ပျောသီးပုံစံ မြင်လိုက်ရလို့စောက်ပပ်ယားသလိုဖြစ်ပြီး အရည်စိမ့်လာတာ၊မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်တက်၊နီနီရဲ့ထဘီကို ခါးကနေ ဆွဲချွတ်တာ

" ထဘီချွတ်မနေပါနဲ့မောင်မောင်ရာ၊ချမ်းကချမ်းနဲ့" 

နီနီက သူ့ထဘီဆွဲချွတ်တာကို တားပေမဲ့

" ရှုတ်တာ မနီရာ၊ဒိလောက်လဲ မချမ်းလှပါဘူး၊ကျွန်တော်တောင် ချွတ်ထားတာ" 

မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊ထဘီကို ခြေထောက်ကဆွဲချွတ်၊ခြေရင်းမှာထားလိုက်ပါတယ်၊ နီနီစောက်မွေးက သိပ်မထူဘဲ ခပ်ပါးပါးပေါက်နေတာ၊အမွေးက ဆီးခုံ ဗိုက်သားပြင်မှာ ကွေးကောက်ပိပြားပေါက်နေတာပါ၊ပြီးတော့နီနီစောက်မွေးက ဒေါ်မီးကွေစောက်မွေးလို ကြမ်းထော်မနေပါဘူး၊ နူးနူးညံ့ညံ့ပါ၊မောင်မောင် စောက်မွေးသုတေသနလုပ်နေတာ စိတ်မရှေလို့ နီနီ ဒူးနျှစ်ဘက်ထောင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကားပေးလိုက်ပါတယ်။

နီနီ လောဆော်နေပြီမို့ မောင်မောင် ပေါင်ကြားထဲဝင်နေရာယူလိုက်ပါတယ်၊စောက်ဖုတ် အရွယ်သိပ်မကြီးပေမဲ့ ဖောင်းကားနေတာပါ၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်ဖြဲလိုက်တော့ စောက်ခေါင်းဟပြဲသွားပြီး အခေါင်းထိပ်နားက စောက်စိပြူ းပြူ းလေး တောင်တက်နေတာကိုမြင်လိုက်ရပါတယ်၊မောင်မောင် စေက်ပပ်အကွဲကြောင်း အပေါ်အောက် လက်နဲ့ပွတ်သပ်ကိုင်၊စောက်စိကို လက်မနဲ့ဖိနှိပ်ပေးတာ

" အီး-အ-အ-"

နီနီ ဖင်ကြွတက်လာတာ၊ မောင်မောင်လက်နဲ့ စောက်ပပ်အကွဲကြောင်း အခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းတာ အရည်တွေရွှဲစိုလာပြီး လက်ကိုတောင် အရည်စိုလာပါတယ်၊ မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပြီး အားနဲ့ဖိသွင်းလိုက်တာ ဒစ်မြုတ်ဝင်သွားပြိး

" အာ-အူး"

နီနီ မောင်မောင့်လက်ကိုဆွဲကိုင်ရင်း ဖင်ကို နေသားတကျဖြစ်အောင် ပြင်ပေးပါတယ်၊နီနီစောက်ခေါင်းပေါက်က ကလေးအမေသာပြောတာ၊ အပေါက်ကျယ်မနေဘဲ လီးနဲ့အံကျဖြစ်နေတာ။မောင်မောင် ဖင်ကြွပြီး လီးကို ထပ်ထိုးသွင်းတာ၊စောက်ခေါင်းထဲ တဝက်ထိဝင်သွားပါတယ်၊နီနီ ဖင်ကို ကော့တင်ပေးရင်း

" ရတယ်၊ဝင်တယ်၊ဒီတိုင်းဆက်လိုး"  

မောင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်ဆွဲရင်း လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းတာ နောက်ဆုံး ဆီးခုံချင်းပူးကပ်ထိမိတဲ့အထိပါ၊လီးအဆုံးဝင်ပြီဆိုမှ မောင်မောင် ဖြေးဖြေးမှန်မှန် တချက်ချင်းဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊

" အီး-ကောင်းတယ်-ကောင်းလိုက်တာကွာ-ဆောင့်ပေး-ဆောင့်လိုးပေး" 

နီနီ အောက်ကနေ ဖင်ကော့တင်ပေးရင်း ပြောနေတာ။

" ပလွတ်-ပတ်-ပလွတ်-ပတ်"

နီနီ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ရွှဲနေပေမဲ့ လိုးလို့ ထွက်တဲ့ အသံက သိပ်မကျယ်လှပါ၊ နီနီကို လိုးရတာ ဆရာမဒေါ်ထားထားနဲ့ လိုးရသလိုမျိုးအပေါက်နဲ့လီး အံကျကြပ်တောက်နေတာ၊လိုးလို့ကောင်းတာနဲ့ မောင်မောင် ဆက် တိုက်ဘဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက်၊ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ဆောင့်လိုးလိုက် လုပ်နေတာ၊

" အိ-အား-ကောင်းတယ်ကွ-ဆောင့်ပါဟ-ပြီးတော့မယ်ကွာ..တအားဆောင့်စမ်းပါ" 

နီနီ အားမလို အားမရ အသံထွက်လာလို့ မောင်မောင်အားယူပြီး အစွမ်းကုန် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာပါဘဲ၊

" ဟင်း-ဟင်း-အီး-အ--မ--လေး  လေး" 

နီနီ အသံရှည်ကြီးထွက်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတယ်၊ဒီတော့မှ မောင်မောင် စိတ်တင်းထားရာက စိတ်ကို လျှော့ လိုက်တာ လီးကသုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်၊(လင်ရှိမိန်းမဘဲ၊ ဗိုက်မကြီးအောင်တော့ ကြို တင်ဆေးထိုးထားပြီးဖြစ်မှာပါ)

နှစ်ယောက်သား အောပြေကြတော့မှ အဝတ်အစားပြန်ဝတ်ကြပါတယ်၊အဝတ်အစားဝတ်နေတုန်း

" ဘယ်လိုလဲ၊မနီကိုလိုးရတာ ကောင်းလား" 

နီနီကမေးလာလို့

" ကောင်းတယ်မနီ၊ကျွန်တော်ထင်တာ ကလေးအမေမို့ အပေါက်ကျယ်နေမယ်မှတ်တာ၊"

" မင်းကလဲကွာ၊ဒီခေတ်ကြီးမှာ၊ပိုက်ဆံသာတတ်နိုင်လို့ကတော့အပျိုလေးလို ပြန်လုပ်လို့ရတယ်၊ အခု မနီက အပေါက်ကို ပြန်ကျဉ်းအောင်ချုပ်ထားတာ"  

နီနီပြောတော့မှ အပေါက်ကျယ်ရင် ကျ ဉ်းအောင်ပြန်ချုပ်လို့ရတယ်ဆိုတာ မောင်မောင် သိရတာ။သူတို့ ပွဲခင်းထဲပြန်ရောက်တော့ပြဇာတ်ပြီးလို့နှစ်ပါးသွားထွက်တော့မယ်၊လူရွှင်တော်တွေ လိုက်ကာပိတ်ကားရှေ့ထွက်ပြီး ပဋိသန္ဓာရစကားတွေတောင်ပြောနေကြပြီ၊ရီရီက သူ့ညီမကို နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးတိုးလေးပြောတာ

" ငါကဖြင့် တခါထဲ ခိုးပြေးကြပြီမှတ်နေတာ၊အိမ်သာတက်တာ ဒီလောက်တော့မကြာနိုင်ပါဘူးအေ"

နီနီက ပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်နေပြီး ဘာမှပြန်မပြော၊မောင်မောင်ကသာ မျက်နှာ နီရဲနေတာ။နှစ်ပါးသွားပြီးလို့သူတို့ပြန်ကြတာနဲ့ မောင်မောင်လဲပြန်ခဲ့ရော။နှစ်ညဆက်တိုက် အားအင်ကုန်ခမ်းခဲ့လို့အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း ထိုးအိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ။

~~~~~~~~

နှစ်ည ဆက်တိုက် ပင်ပန်းထားတာရယ်၊ အိပ်ရေးပျက် ထားတာရယ်ကြောင့် နောက်မနက် မောင်မောင်အိပ်ရာထ နောက်ကျတယ်၊ ခါတိုင်းအမက ဈေးကို လိုက်ပို့ပေးဖို့နှိုးတာပါ၊ ဒီနေ့ကျ ဈေးပိတ်ရက် ဖြစ်နေလို့ အမကလဲ (အိပ်ပါစေ)ဆိုပြီး မနှိုးဘူး၊ဒါပေမဲ့မနက်(၇)နာရီလောက်မှာ မရီးမောင်မောင်အိပ်တဲ့တဲဆီရောက်လာပြီး

" မောင်မောင်၊ မောင်မောင်" လို့နှိုးပါတယ်။

" ခင်ဗျာ ထပြီ အမ" 

မောင်မောင် အသံပြန်ပြု ရင်း အိပ်ရာက လူးလဲထလိုက်တယ်။

" အမကို ဘုရားကျောင်း လိုက်ပို့ပေးပါဦးကွာ" 

မရီးက နှစ်ခြင်း ခရစ်ယာန်ဘာသာကို ကိုးကွယ်တာပါ။ တနင်္ဂနွေနေ့၊ ဘုရားကျောင်း (church) တက်ဖို့ပါ၊ ခါတိုင်း ယောင်္ကျားလိုက်ပို့နေကျ၊၊ အခု ယောင်္ကျား ပြန်မရောက်သေးလို့(ခါတိုင်း ယောင်္ကျားမရှိရင် သွားခဲပါတယ်၊ အိမ်ကို စိတ်မချလို့၊ အခုတော့ ယောင်းမက ဈေးပိတ်လို့ အိမ်စောင့်ပေးလို့ရတယ်၊ ကလေးတွေကို ယောင်းမနဲ့ ထားခဲ့လို့ရတယ်၊ အငယ်ဆုံးလေးဘဲ နို့ဘူးတိုက်ပေးရတာ၊ ကျန်တဲ့အကြီးတွေက သူတို့ဖာသာ နေတတ်ပြီ။

မောင်မောင် အိပ်ရာ ကပြာကရာထ၊ မျက်နှာသစ်၊ အဝတ်လဲပြီး ဆိုင်ကယ်ထုတ်လိုက်တယ်၊ မရီးသွားမဲ့ နှစ်ခြင်းဘုရားကျောင်းက မြို့တောင်ဘက်မှာရှိတာ၊ မနေ့ညက ပွဲကတဲ့ တောင်ဘုရားကြီးနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး၊ အိမ်ကထွက်လာစက မရီးဆိုင်ကယ်ပေါ် ဒီတိုင်း ထိုင်လာတာ၊ လမ်းကျမှ မောင်မောင့် ခါးကို ဖက်ပြီးစီးလာတယ်၊ ဆိုင်ကယ်က အရှိန်မြန်လာလို့ ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့လဲ ဖြစ်နိုင်သလို မတ်တော်မောင်နဲ့ သွားနေရလို့ တမင်ခါးကို ဖက်တာလဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

မရီးက ဘယ်လို သဘောနဲ့ ဖက် ဖက်၊ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ် စီးနေရတာ တမျိုးကြီးဖြစ်ပါတယ်၊ မရီးက ကိုယ်လုံးခပ်ပြေ့ပြေ့မို့၊ လမ်းဆုံလမ်းခွ ဆိုင်ကယ်ကို ရုတ်တရက် ဘရိတ်နင်းလိုက်တဲ့ အခါ မရီးရှေ့ကို ငိုက်ကျလာတာ၊ မောင်မောင်ကျောကို နို့ကြီးတွေနဲ့ ထိသွားတာပါ၊ မရီးတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ၊ မောင်မောင်ကတော့ နှစ်ညဆက်တိုက် ဒေါ်မီးကွေနဲ့ နီနီကို လိုးထားရတဲ့ အရှိန်နဲ့ လီးတောင်ချင်ပြီ၊

" မောင်မောင်၊ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏစောင့်ပေး" 

ဘုရားကျောင်း ရောက်တာနဲ့ မရီးက ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ ပြောတာ၊ သူတို့ဘုရားဝတ်ပြုတာ တစ်နာရီသာသာ လောက်ကြာတာမို့ မောင်မောင် ဘုရားကျောင်းနဲ့ကပ်ရက် လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

" ကိုမောင်၊ တစ်ယောက်ထဲလား၊ ဒီလာလေ" 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>