ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၂ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

ဆရာမ ဒေါ်ထားထား နေ့ခင်း စာသင်ချိန် အားလပ်နေချိန် ဆရာဆရာမ များနားနေခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးနေတာ၊ မနက်က သူ့ဂျူတီနေ့မို့ ကျောင်းကို အစောကြီးရောက်တာ၊ ဘယ်သူမှမရှိသေးခင် မောင်မာင်တစ်ယောက်ထဲရှိနေတာတွေ့လို့၊ ကောင်လေးက ရုပ်ရည်လေးကလဲမဆိုး၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ကလဲ ယောင်္ကျား ပီသ၊ စာလဲကြိုးစားတဲ့ ကျောင်းသားမို့၊ ပထမတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ပါ၊ အတန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေလို့ စကားပြောမိတာ၊ ကျောင်းစာ နားမလယ်တာရှိရင် အိမ်လာမေးနော်လို့ ပြောမိတာ၊ မှားများသွားလားလို့၊ သူ အခန်းရှေ့ကိုပြန်ထွက်လာတော့ ကောင်လေး သူ့နောက်ပိုင်း ဖင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေတာ သူသမင်လယ်ပြန်ကြည့်ရင်း တွေ့လိုက်ရတယ်။

ယောင်္ကျား တော်တော်များများ သူ့ဖင်ကို မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြဘူး၊ သူကလဲ အပေါ်ပိုင်း နို့ကသာ မကြီးတာ၊ ဖင်က တအားကြီးနေတာပါ၊ ဘာမှလေ့ကျင့်ခန်းတွေဘာတွေလဲ မလုပ်ပါဘဲ အပျိုဖြစ်တာနဲ့ ဖင်ကကြီးထွားလာတာပါ၊(အင်း-ငါလဲ အပျိုကြီး လင်မရတတ်တာနဲ့ ကိုယ့်တပည့်ကို ပြန်ပြီးစိတ်ကစားမိနေပါလား)။

ဒေါ်ထားထား အပျိုကြီးလို့သာ ပြောရတာပါ၊ တကယ်တော့ သူလဲ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား အပြျိုကြီးပါ၊တက္ကသိုလ်တက်ရင်း ရည်းစားနဲ့အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ကြတာ၊ ကျောင်းပြီးသွားရင် လက်ထပ်ကြမယ်လို့ရည်ရွယ်ထားကြပေမဲ့ တကယ်တမ်းကျောင်းပြီးလို့ကိုယ့်မြို့ သူ့မြို့ဝေးသွားကြတဲ့အခါ အနေဝေးပြီး သွေးအေးသလိုဖြစ်ပြီး၊ ရည်းစားဖြစ်တဲ့သူက မိဘတွေပေးစားတဲ့ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တဲ့ နှမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်သွားတာ။

ဒေါ်ထားထား သူတို့မြို့နယ်ထဲက တောရွာမှာ အလယ်တန်းပြ ဆရာမဝင်လုပ်၊ သတ်မှတ်အမှုထမ်း သက်ပြေ့တဲ့ အခါ B.Edပညာရေးဘွဲ့ဆက်တက်၊ သူတို့မြို့မှာဘဲ အထက်တန်းပြ ဆရာမဖြစ်လာ၊ အခုဆို ဒေါ်ထားထားအသက်(၃၂)နှစ်ထဲရောက်လာပြီ၊ လင်ယူဘို့ကလဲစဉ်းစားလို့မရတော့ဘူး၊ သူတို့မြို ကတောမြို့လေးဆိုတော့ သူနဲ့လိုက်ဖက်မဲ့ ယောင်္ကျား လူပျိုလဲ ရှာမတွေ့ပါဘူး၊ ပြောင်းလာကြတဲ့ ဋ္ဌာနဆိုင်ရာ အရာရှိတွေကလဲ အိမ်ထောင်သည်တွေ များတယ်၊ တခြားအရောင်းအဝယ်သမား ယူရအောင်ကလဲ ပညာအရည်အချင်းက (၁၀)တန်းလောက်တောင် မအောင်တဲ့လူတွေမို့ မယူချင်ပါ။

ကိုယ်က ဘွဲ့ဒီဂရီ နှစ်ခုနဲ့မို့ အနည်းဆုံးတော့ ဘွဲ့ရတဲ့ယောင်္ကျား လောက်မှယူချင်တာ၊ အခုကျမှတော့လဲ လင်ယူဘို့ရာ ဖြစ်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီလိုဘဲ အမည်ခံအပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေသွားရတော့မှာပါ။

ညနေ(၄)နာရီ ကျောင်းဆင်းကတဲက မောင်မောင် ဘယ်ကိုမှ မသွားဘဲ ကျောင်းစာတွေလုပ်နေလို့ သူ့အမလေးက အံ့သြပြီးမေးတာ၊

" ဟဲ့၊ မောင်လေး၊ ကစားကွင်း မသွားဘူးလား" 

ခါတိုင်းဆို ကျောင်းကပြန်လာတာနဲ့ မောင်မောင် ဘော်လီဘော သွားပုတ်တတ်တာ၊ အခု မကစားနိုင်တော့ဘူးလေ၊ ခါတိုင်း စာကြည့်တဲ့အချိန် မတင်ရီနဲ့နှစ်ပါးသွားရတာမို့ကစားချိန်ကို ပြန်အစားထိုးရတာ။ မောင်မောင် ဒါတခုတော့ တော်တယ်လို့ ပြောရမယ်။ သူက(၁၀)တန်းကို နှစ်ချင်းပေါက် အောင်ချင်တာ။ မိဘနှစ်ပါးမရှိတော့တာမို့ စျေးရောင်းကြွေးနေတဲ့အမတွေကို သနားတယ်။ အဝေး မြစ်ကြီးနားကနေ ကားမောင်းရင်း ငွေကြေးထောက်ပံ့နေတဲ့ အကိုကြီးကိုလဲ သနားတယ်။

အကိုကြီးခမြာ ငြိမ်းချမ်းရေး မရသေးတဲ့ ကချင်ပြည်နယ် နေရာအနှံ့ သွားလာ ကားမောင်းနေရတာ။ ကားပိုင်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်မလိုက်နိုင်ရင် ဒရိုင်ဘာ၊စပါယ်ရာကို လုပ်ကျွေးသလို ဖြစ်မှာလေ။ အကိုကြီးက မောင်မောင်(၁၀)တန်းအောင်ရင် တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ပြောထားပြီးသား။ ကိုယ်က စာမေးပွဲအောင်ဖို့ဘဲလိုတယ်။

ညနေ (၄)နာရီက စပြီး ကျောင်းစာတွေကြည့်၊ (၆)နာရီမှာ ရေထချိုး၊ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ (၇)နာရီမှာ စာပြန်ကြည့်ပါတယ်။ အမနှစ်ယောက်ကမီးဖိုချောင် ပန်းကန်ခွက်ယောက်ဆေးကြော သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးတဲ့ အခါ သူတို့အားပြီ။ ညီအမနှစ်ယောက် စျေးရောင်းရင်း ရတဲ့အမြတ်ငွေတွက်ချက်၊ မိန်းမပီပီ ဟိုဟာဒီဟာ အတင်းပြောစရာရှိတာတွေပြော၊ ည(၈)နာရီလောက်မှာ အမနှစ်ယောက် အိပ်ကြပြီ၊ မနက်အစောကြီးအိပ်ရာထပြီး စျေးထွက်ရတာလေ။

မောင်မောင် ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေ ဆက်ဖတ်ပါတယ်။ မတင်ရီနဲ့က ည(၁၀) နာရီချိန်းထားပြီးသား။ မတင်ကြည်အိပ်မောကျမဲ့အချိန်။ဒါကြောင့် မောင်မောင် စိတ်အေးလက်အေး စာဖတ်နေနိုင်တာ။

ည(၁၀)နာရီထိုးတာနဲ့ မောင်မောင် အိမ်ကနေ အသံမထွက်အောင် ပြူ တင်းပေါက်ကကေျာ်ထွက်ပါတယ်၊တံခါးမကြီးကထွက်ရင် မတော် သူ့အမတစ်ယောက်ယောက် အပေါ့အပါးသွားဖို့ ထွက်ခဲ့မိရင် သိသွားမှာစိုးလို့၊ ပြူတင်းပေါက်က ကျော်ထွက်ပြီး ပြူတင်းတံခါးရွက်ကို အသာပြန်တွန်းစေ့ ပိတ်ထားလို့ရတယ်။ မောင်မောင် မတင်ရီတို့ခြံဝင်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မတင်ရီ မီးဖိုချောင်တံခါးပေါက်က ထွက်လာတာ အချိန်ကိုက်ပါဘဲ။ 

" မောင်လေး၊ အခန်းထဲဝင်နှင့်၊ အမ အိမ်သာ ခဏဝင်လိုက်ဦးမယ်"

မတင်ရီ ပြောတဲ့အတိုင်း မောင်မောင် အခန်းထဲဝင်နေပါတယ်။ မတင်ရီ အိမ်သာထဲဝင်၊ ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အခန်းထဲရောက် ရောက်ချင်း မောင်မောင်က အငမ်းမရ ဖက်ပြီး ပါးတွေကိုနမ်းတော့တာပါဘဲ။

" အာ-မောင်လေးကလဲကွာ၊ လောလိုက်တာ၊ခဏနေပါဦး၊ အမ အင်္ကျီချွတ်ပါဦးမယ်"  

မတင်ရီပြောလို့ မောင်မောင် လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။မတင်ရီက အင်္ကျီချွတ်ရင်း

" မောင်လေးလဲ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်လေ၊ ရှုတ်ကရှုတ်နဲ့"

မောင်မောင်လဲ မတင်ရီပြောတဲ့အတိုင်း ဝတ်လာတဲ့ စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ မတင်ရီက အင်္ကျီ ၊ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာ။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီပေါ်ခွမှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး ကစ်စုတ်၊ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီအစကိုဆွဲဖြေပြီး နီု့တွေကို ကိုင်တွယ်တော့တာဘဲ။

မနေ့ညကလဲ နို့တွေကို အားပါးတရကိုင်ပြီးပါပြီ။ဒါပေမဲ့ စ စချင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းလိုက်ရင် ဘာအရသာရှိတော့မလဲ။ နဲနဲပါးပါးတော့ ပက်တင်း လုပ်ပေးရဦးမှာပေါ့။ မောင်မောင်က နဂိုကတဲက စာဖတ်ဝါသနာပါတာမို့ လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ထားဘူးတာ။ 

Sexual Behavior In The Human Female(Dr Alfred Kinsey).A History of Sex(Simone De Beauvoir).စတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာအုပ်တွေ၊ ဃရာဝါသ နိသျည်း၊ ကာလီဒါသ၏ ကြာခြည်သဘာဝ- စတဲ့မြန်မာလိင်စာအုပ်တွေကို ဖတ်ထားတာလေ။ မဟုတ်တရုတ်တွေ ရေးထားတဲ့ ၁၈+ စာအုပ်တွေကိုတော့ စာရင်းထဲ မထဲ့တော့ပါဘူး။ ဖတ်ဘူးတာမှ နဲပေါင်ပြောရမယ်။ ဗီဒီယိုဖူးကားတွေလဲ အများကြီးကြည့်ထားတာ။

မတင်ရီကတော့ မောင်မောင် သူ့နို့တွေကို ဆုတ်နယ်ကိုင်တွယ်ပြီ ဆိုကတဲက စိတ်တအားကြွတက်ပြီး အဖုတ်မှာ အရည်စိမ့်ထွက်စပြု နေပြီ၊ မောင်မောင် နုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုတ်နေရာက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တလုံးပြီးတလုံး တပြွတ်ပြွတ် စို့တော့တာပါဘဲ၊ နို့တလုံးကိုစို့နေတုန်း နောက်တလုံးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုး လက်မညှပ်ပြီး ချေပေးနေတာ၊ မတင်ရီကတော့အောက်ကနေ မောင်မောင်ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ပြီးပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်။ မောင်မောင်က နီု့တွေကို ကိုင်တွယ်ရင်း ထဘီကိုတဖြေးဖြေး ခါးအထိဆွဲယူလာတာ၊ဆီးစပ်ထိရောက်နေပါပြီ။

" အမ ထဘီချွတ်လိုက်မယ်နော်"

မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို ထဘီကို ခြေရင်းဘက်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မတင်ရီရော၊မောင်မောင်ပါနှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစား မရှိကြတော့ပါ။ ထဘီကျွတ်သွားတာနဲ့ မတင်ရီ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကား ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ သူ့စိတ်တွေအရမ်းထန်နေပါပြီ၊ စောက်ခေါင်းကလဲ အရည်တွေ ထိန်းမရလောက်အောင်ကို ရွှဲနေပြီမို့

" မောင်လေး၊ လိုးတော့ကွာ၊ အချိန်မဆွဲနဲ့"

မတင်ရီ တအားလိုချင်နေပြီဆိုတာသိလို့ မောင်မောင် ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့် ဆောင့်ဝင်ထိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကိုတေ့လိုက်ပါတယ်။ စောက်ခေါင်းပေါက်က နဲနဲပြဲ အာနေတာမို့ အထဲက နီရဲနေတဲ့အတွင်းသားတွေကို မြင်နေရပါတယ်။ မောင်မောင် လီးကိုဖိနှိပ်သွင်းတော့တာပါဘဲ။

" အင်-မောင်လေးရာ၊ အားပါးတရ ဆောင့်ပေး"  

မတင်ရီ အားမလိုအားမရ ပြောလာတာ။ ဒါနဲ့မောင်မောင်လဲ တဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့ လီးကိုဒစ်အထိ ပြန်ဆွဲနုတ်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ။လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အလွယ်တကူ ဝင်ထွက်နေပြီလေ၊အပေါက်ကျယ်ရတဲ့အထဲ အရည်ရွှဲနေပြီမို့ 

" ပြွတ်-ဘတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ဘတ်-ဖွတ်"

လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ထိတွေ့တဲ့ အသံတွေလဲ ထွက်လာပါပြီ။

" အာ-ကောင်းတယ်ကွာ၊ အီး-ကောင်းတယ်၊မောင်လေး၊ မနားနဲ့၊ဆောင့်-ဆောင့်လိုး" 

မတင်ရီ အရသာ ရနေပြီ။ သူက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား မိန်းမဆိုတော့ လီးဝင်ကတဲက အရသာ ရအောင် ခံတတ်တာ။ မောင်မောင် ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်း လိုးတာမို့ လီး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ထွက်နေတာ မြင်နေရတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့လက်ဝါးလောက်တောင် မကချင်ဘူး၊ ဖောင်းတင်းပြီး အရည်တွေ ရွှဲစိုနေတာမို့ မဲပြောင်နေပါတယ်။ 

မတင်ရီအသားရောင်က သိပ်မညို ဘဲ အဖြူ ဘက်ရောက်တာပါ၊ ဘာပြုလို့စောက်ဖုတ်ကျမှ မဲနေရတာလဲ၊ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်း တချက်ပြီးတချက် လီးကိုဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးနေတဲ့အတွက် မတင်ရီ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းရင်းဖြစ်နေတာပေါ့။

" အာ-မောင်လေး၊အမပြီးကာနီးပြီ၊ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေး၊ တအားဆောင့်ပေး၊ ပြီးတော့မှာ" 

(၁၀) မိနစ်လောက် အကြာမှာ မတင်ရီ အသံထွက်လာတာ။ မောင်မောင် သူပြောတဲ့ အတိုင်း မနားတမ်း လီးကို အားပါးတရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ။

" အ-အာ-အီး-အူ-ကောင်း "

မတင်ရီ စကားသံ အဆုံးထိရောက်မလာတော့ဘဲ အရုပ်ကျိုးပြတ် ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ မတင်ရီ ပြီးသွားပြီး ငြိမ်သက်သွားလို့ မောင်မောင် ဆောင့်လိုးပေးနေရာက မတင်ရီပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်ရင်း အမောဖြေနေပါတယ်။ မတင်ရီ မောင်မောင့်ကျောပြင်ကိုဖက်ထားပြီးငြိမ်နေပါတယ်။ မောင်မောင် အရည်မထွက်သေးဘူးဆိုတာ မတင်ရီသိတယ်၊ သူ ပြီးသာပြီးတယ်၊ရွှဲစိုနေတဲ့အရည်တွေက သူ့စောက်ခေါင်းထဲကထွက်တဲ့ အရည်တွေ၊ သုတ်ရေ မဟုတ်မှန်းသိတာပေါ့။သုတ်ရေက အနံ့ပြင်းတယ်လေ။

" မောင်လေး မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား၊ ပြီးအောင်ဆက်လိုးလေ" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို ဆက်လိုးဖို့ပြောတာ။

" အမ၊ကျွန်တော် ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ်"   မောင်မောင်က သူ့ဆန္ဒကိုပြောလာတာ။

" ဖင်ထောင်လိုးတာက အသံတွေမည်တယ် မောင်လေးရဲ့၊ တော်ကြာ မမ နိုးသွားလိမ့်မယ်" 

မတင်ရီ ပြောမဲ့သာပြောရတာပါ၊ သူ့အပေါက်ကကျယ်လို့ မောင်မောင်လိုးရတာ အားမရဘူးဆိုတာ ရိပ်မ်ပြီးသားပါ။ အခုမောင်မောင် ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ် ဆိုတာကလဲ အပေါက်ကျယ်လို့။

" ကဲ၊ဒါဖြင့် ထပေးဦး၊မောင်လေး ဖင်ထောင်လိုးချင်တာဆို"  

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို သူ့အပေါ်က ထခိုင်းပြီး အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်။

မီးရောင်အောက်မှာ ဖင်ကြီးက လုံးတင်းနေပြီး ဖင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်က ပြူထွက်နေပါတယ်။ မောင်မောင် ဖင်နောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝတေ့ပြီး တခါထဲ ထိုးသွင်းပါတယ်။ စောစောက လိုးတုန်းက ထွက်ထားတဲ့ အရည်တွေကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအလွယ်တကူ ဝင်သွားသလို မတင်ရီလဲ "အွန့်" လို့ အသံထွက်ကာ ရှေ့ဘက်ကို ငိုက်ကျသွားလို့ ကပြာကရာ ပြန်ထိန်းလိုက်ရတာ။ လီးကတချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတာပါ။ မောင်မောင် လီးကိုပြန်ဆွဲနုတ်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ "ဘူ-ဘွတ်" ဆိုတဲ့အသံထွက်လာလို့ မတင်ရီက

" ခပ်မှန်မှန် ထိန်းလုပ်၊ တအားဆောင့်ရင် အသံမည်တယ်"

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နဲ့နယ်ချေ ၊ ခါးကိုလက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်အားယူရင်း လီးကို တချ က်ပြီး တချက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်" 

လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းတဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲက လေတွေ အံထွက်လာလို့ "ဘူ"လို့ မည်တာ။ လီးစောက်ခေါင်းထဲက ပြန်အနုတ်မှာ အရည်တွေနဲ့ရွှဲနေလို့"ဘွတ်"လို့မည်တာ၊"ဘတ်"ဆိုတာကတော့ ဖင်ကုန်းထားတဲ့ အတွက် သူ့ရဲ့ဂွေးစိနှစ်လုံးက မတင်ရီရဲ့ဖင်ကို သွားရိုက်မိလို့ထွက်တဲ့အသံ၊

" မောင်လေး၊ အသံတွေတအားမည်နေတယ်၊ ဖြေးဖြေးထိန်းလိုး၊မမ နိုးသွားလိမ့်မယ်" 

မတင်ရီက သူ့အမနိုးသွားမှာကိုကြောက်လို့ ပြောပေမဲ့ မောင်မောင်က မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလေ၊ လိုးလို့ကကောင်းနေတာကိုး၊ မတင်ရီဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ နယ်ချေပွတ်ပြီး လီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် အားပါးတရ ဆောင့်နေတာ။ အခုလို လိုးရတော့မှ မောင်မောင်အတွက်က ကောင်းတာလေ။

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်"

မတင်ရီလဲ မောင်မောင်ကို ပြောမရတဲ့ အဆုံး ပြောမနေတော့ဘဲ နောက်တချီပြီးရအောင် စိတ်ကို လိုးတဲ့ထဲ နှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မောင်မောင် အချက်ပေါင်းများစွာ၊ မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် ဆောင့် ဆောင့်လိုးရင်း လီးချောင်းတခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲကို အရှိန်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မတင်ရီလဲ မောင်မာင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးချော င်း တဇတ်ဇတ်တုန်လာလို့သိရတာနဲ့ သူပါပြီးအောင် ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက်ကော့ ကော့ပေးရင်းပြီးသွားတာပါဘဲ။

" တကတဲတော်၊ ကြမ်းလိုက်ကြတာ၊ အိပ်နေတဲ့သူတောင် နိုးလာရတယ်၊ နဲနဲပါးပါးလေး ထိန်းကြပါဦးတော့"

မတင်ကြည်အသံ ထွက်လာလို့ ဇိမ်နဲ့မှိန်းနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်သား ကပြာကရာ လူးလဲထပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ မတင်ကြည်။

မတင်ကြည် အသံကြားလိုက်တာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီကို ဖက်ပြီးမှိန်းနေရာက ချက်ချင်းလူးလဲထ အင်္ကျီ ၊ပုဆိုး ကောက်ဆွဲပြီး နောက်ဖေးပေါက်က လစ်ပြေးပါတယ်။ အဝတ်အစားတောင် ဝတ်မနေတော့ပါဘူး။ သူကြောက်တာ အပျိုကြီးမတင်ကြည် အော်ကြီးဟစ်ကျယ်လုပ်မှာကိုပါ။

အပျိုကြီးတွေဆိုတာ ပြောလို့ရတာ မဟုတ်။ သူတို့စိတ်က သုံးပန်လှရယ်၊ အခုတမျိုး၊ တော်ကြာတမျိုး၊ကြောက်ရတယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်က သူများမယား ကြာခိုတယ် ဆိုပြီး အထင်သေးကြမှာ။ ကံဆိုးရင် မယားခိုးမှုနဲ့ ထောင်ကျမဲ့ကိန်းတောင် ရှိတယ်။ သူ ဒီလို မတင်ရီနဲ့ ဖြစ်တာ အမနှစ်ယောက်သိရင်လဲ ရှက်ရှာကြမှာ။ မောင်မောင် မတင်ရီအိမ်ထဲကထွက်ပြေးလာပြီး အမှောင်ထဲမှာ အင်္ကျီ၊ပုဆိုးပြန်ဝတ်၊ စေ့ထားတဲ့ပြူတင်းပေါက်ကကျော်ဝင်ခဲ့လို့ သူ့အခန်းထဲ ရောက်တာတောင် ရင်ခုန်နေတာ မရပ်ချင်သေးဘူး။ အကြောက်လွန်နေတာ အိပ်လို့ကလဲ မရ။

မောင်မောင်ကသာ အခန်းထဲက ကပျာကယာထွက်ပြေးတာ၊ မတင်ရီကတော့ အေးဆေးဘဲ၊ သူက ခြေရင်းမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ ထဘီကိုယူဝတ်ပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှအိပ်ရာပေါ်ထထိုင်ပြီး  

" မမ အိပ်ရာကနိုးနေရင်လဲ ချောင်းဟန့်သံလေးဘာလေးပေးတာ မဟုတ်ဘူး" 

သူ့အမကိုတောင် အပြစ်တင်နေသေး။

" နိုးနေတာ ကြာပြီဟဲ့၊အစကတော့ ဖာသိဖာသာ နေမလို့ဘဲ၊ညီးတို့က တအားလွန်နေလို့" 

မတင်ကြည် အစပိုင်းကတော့ ချောင်းကြည့်ရုံပါ၊ နောက်တော့ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာတာ၊ အပျို ကြီးပေမဲ့ ယောင်္ကျား နဲ့ထိတွေ့ဖူးပြီးသားမို့၊ ဒီအတိုင်းနေမယ်ဆို နေဖြစ်ပေမဲ့ အခုလို ကိုယ့်ရှေ့မှာ လိုးနေတာကို မြင်ရတော့ဘယ်ကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အသံပေးမိပါလိမ့်ပေါ့။

" မမ လာတာနဲ့ဘဲ ပွဲပြီးသွားပြီ၊ခံရတာ အားတောင် မရသေးဘူး" 

မတင်ရီ တကယ် အားမရသေးတာပါ။သူက ဏှာထန်တယ်။ ယောင်္ကျားအလိုးမခံရတာကြာပြီမို့ တအားခံချင်နေတာ ၊ ပြီးမောင်မောင်ကလဲ လူပျို အားကောင်းတဲ့အရွယ်၊လိုးအားကလဲ ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့၊

" ညီးကတော့ လွန်တယ်အေ၊ ညတိုင်းဆက်တိုက် အလိုးခံနေရတာတောင် အားမရသေးဘူးလား၊ မနေ့ညကလဲ ငါကြားနေတာ၊ မပြောချင်လို့"

" မမ က အပျိူကြီးမို့ပြောတာ၊ အလိုးခံပါတယ်ဆို၊ ၀ တယ်မရှိဘူး၊ တခါပြီးတခါ ခံချင်နေတာ၊မမ က မကြုံ ဖူးသေးလို့"

" ညီးပြောတာနဲ့ဘဲ ငါတောင် မောင်မောင်နဲ့ လိုးရမလိုဖြစ်နေပြီ" 

မတင်ကြည် အပျော်အပျက်ပြောနေတာမဟုတ်ပါ။ သူ တကယ်ဘဲ သူများတွေလိုးကြတာကို မြင်ရလို့အောင့်အီးထားတဲ့ တဏှာပေမစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလာနေပါပြီ၊

" မမက မောင်မောင် လိုးတာ ခံချင်လို့လား" 

ညီမဖြစ်သူက ပြောင်ဘဲ မေးလာပြီလေ။ မတင်ကြည် ဘယ်လိုပြောရမလဲ မဝေခွဲတတ်ပါ။ ခံကလဲခံချင်နေ၊ပါးစပ်ကဖွင့်ပြောဖို့ကလဲ ရှက်နေသေးတာ။

" ရှက်မနေနဲ့ မမ၊ငါ အဟုတ်ပြောတာ၊ ခံချင်ရင် မနက်ဖန်ည မောင်မောင်လာရင် မမဆီ လွှတ်ပေးမယ်" 

မတင်ရီ သူ့အမ အပျိုကြီး ခံချင်နေတာသိလို့ ပြောလိုက်တာ။

" ဗိုက်ကြီးလာလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်"  

မတင်ကြည် အပျို ကြီးပီပီ တွေးကြောက်နေတာ။

" ဗိုက်မကြီးအောင် လိုးရမှာပေါ့ မမရာ၊မောင်မောင်ကို အိတ်စွပ်ပြီးလိုးခိုင်းရမှာပေါ့" 

မတင်ရီက နည်းလမ်းပေးတယ်။ အမက အပျို ကြီးမို့ သူ့လိုတားဆေးထိုးလို့ကလဲ မဖြစ်ဘူးလေ။

" ငါ မပြောရဲပါဘူးဟယ်" 

မတင်ကြည် တကယ်ပြောတာပါ၊ သူ့အနေနဲ့ မောင်မောင်ကို သူ့ကို လိုးရင် အိတ်စွပ်လိုးပါလို့ ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ။

" မမ ပြောစရာမလိုပါဘူး၊ငါပြောမှာပါ၊မမ မောင်မောင်နဲ့အလိုးခံမှာလား၊မခံဘူးလားသာပြော" 

မတင်ရီ သူ့အမကို အပြတ်မေးရတယ်။

" အင်း "

မတင်ကြည်လေသံက တိုးတိုးလေး။

" ဘာအင်းလဲ ၊ခံမယ်လို့ပြောတာလား" 

မတင်ရီ စိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူး၊ အပျိုကြီးများ၊ခံကလဲခံချင်၊ ရျက်ကလဲရှက်သေး။

" ဟုတ်ပါတယ်ဆိုနေ၊ ခံမှာမို့-အင်း-ပြောတာပေါ့"

မတင်ရီ နောက်ရက်မနက် အစောကြီး မောင်မောင် ကျောင်းမသွားခင် အုပ်မိအောင်လို့

" မောင်မောင်ရေ၊ မောင်မောင်၊ ခဏလောက်ဟေ့"

မတင်ရီခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင် သူ့အိမ်ကနေ မတင်ရီတို့ အိမ်ရောက်လာတယ်။ သူ့အမတွေက စျေးသွားကြပြီ၊မောင်မောင်ရောက်တာနဲ့ မတင်ရီက ညကျ ရင် မတင်ကြည်ကိုပါ လိုးပေးရမယ်၊ နို့မို့ရင် ပြသာနာရှာလိမ့်မယ်၊ အဲဒါ မတင်ကြည်က သူ့လိုတားဆေးထိုးလို့ကလဲမဖြစ်လို့ မောင်မောင် F.L အိတ်စွပ်ပြီးလိုးရမှာ၊ အဲဒါနေ့ခင်းကတဲက F.L ဝယ်ထားလို့ခေါ်ပြောတာ။

မောင်မောင် ဖိုးကျိုင်းထုတ်ပေါ့။ မနေ့ညက မတင်ကြည်တွေ့သွားလို့ ကွိုင်ပူပြီမှတ်တာ၊ အခုတော့ ကွိုင်မပူတဲ့အပြင် အပျိူ ကြီးကိုပါ လိုးရဦးမှာ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်မောင်ကလူလယ်၊ သူ့ဝမ်းထဲက အပျော်ကို မတင်ရီမသိအောင်ဖုံးပြီး

" ဟာ-အမကလဲ၊ကျွန်တော်က အမကိုဘဲ လိုးချင်တာ၊ မတင်ကြည်ကို မချစ်ပါဘူး"

" မခ ျစ်လဲ လိုးပေးရမှာဘဲ မောင်မောင်ရေ၊ ဒါမှ မမပါးစပ်ပိတ်မှာ၊နီု့မို့လျှောက်ပြောနေမှာ စိုးရတယ်"

" ဒါဆိုလဲပြီးရော၊ မတင်ကြည်ကို အရင်လိုးပေးလိုက်မယ်၊ပြီးရင် မမကို ထပ်လိုးမှာနော် "

" အေးပါတော်၊အေးပါ၊ ငါ့မောင်လိုးနိုင်လို့ကတော့တညလုံး မိုးအလင်းလိုးပါ၊အမ ခံပေးမှာပေါ့"

ဒါနဲ့ မောင်မောင် ညနေကျော င်းဆင်းတာနဲ့တင်ဝှကုန်စုံဆိုင်ဝင်ပြီး F.L ဝယ်ရတယ်။ ဝယ်မဲ့ဝယ် မထူးပါဘူးဆိုပြီး F.L ကို(၅)ဘူးအထိ ဝယ်တာ၊တရုတ်ထင်ဝှကတောင် 

" အီး-ကောင်လေး၊တီလောက်အီများကြီး ဘာလုပ်ဖို့လဲ၊ တီခုနီခုတော်ရောပေါ့"  လုပ်နေလို့

" ဘော်ဒါတွေ မျယးတယ်ဗျ ကိုထင်ဝှရဲ့" လို့ ညာလိုက်ရသေး။ ထုံးစံအတိုင်း ည(၁၀)နာရီ၊မောင်မောင် မတင်ရီတို့အိမ်ထဲရောက်နေပြီ။မတင်ရီက တံခါးဖွင့်ပေးပြီး

" မမဆီ အရင်သွားလိုက်နော်၊ပြီးမှ အမဆီလာခဲ့" လို့ ပြောပါတယ်။ မောင်မောင်ပတ်ချွဲနတ်ချွဲ မတင်ရီကိုဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းကို ကစ်စုတ်နေသေးတာ၊မတင်ရီက ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်ပြီး

" မကဲနဲ့မောင်မောင်ရာ၊ မမဆီသွားပါဦးဆို၊ ပြီးမှ အမဆီပြန်လာ"

ဒါနဲ့ မောင်မောင် အိမ်ရှေ့ခန်း မတင်ကြည်အိပ်နေရာကိုသွား၊ ခြင်ထောင်ကို လှန်ပြီးဝင်လိုက်ပါတယ်။ မတင်ကြည်ကအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်အိပ်နေပြီး မောင်မောင်ဝင်လာတာနဲ့မျက်စိကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး တခါထဲ ဖက်ကာ ပါးတွေကိုနမ်းလိုက်တာ၊ အပျို ကြီး ဇတ်ကနဲ တုန်သွားပါတယ်။

" မမကြီး၊ကျွန်တော့်ကို ချစ်လား" 

မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ ါးကိုနမ်း၊လက်ကလဲ ခါးကိုဖက်ထားရင်းမေးတာ၊ မတင်ကြည် ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပါ။ ကိုယ့်မျက်စိအောက်မှာတင် ကြီးလာတဲ့၊ ငယ်ငယ်ကလေးဘဝက ကိုယ်ချီပိုးလာခဲ့တဲ့ ကောင်လေးနဲ့ လင်မယားလို လိုးကြရမှာမတင်ကြည် ဏှာကန်လို့သာ ခံရမှာ၊ရှက်တာတော့ရှက်တာပေါ့။

မတင်ကြည် ဘာစကားမှာပြန်မပြောတာနဲ့ မောင်မောင် သူလုပ်စရာရှိတာ စလုပ်တော့တာပါဘဲ။ မတင်ကြည်ရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို တလုံးပြီးတလုံး ဖြုတ်ပါတယ်။ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်တာနဲ့ အင်္ကျီကိုဘေးဘက်ဆွဲလှန်ပါတယ်။ အပျိုကြီးပီပီ မတင်ကြည်က ညအိပ်တာတောင် အောက်ခံဘော်လီက ဝတ်ထားသေးတာ။ မောင်မောင် ဘော်လီအင်္ကျီဂျိတ်တွေကို တခုပြီးတခု ဖြုတ်ပါတယ်။

ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီကလဲနဲတဲ့ ဂျိတ်တွေမဟုတ်၊(၆)ဂျိတ်လောက်ရှိတာ၊ မတင်ကြည်က စကားသာမပြောတာ၊ ဘော်လီဂျိတ်ဖြုတ်နေတဲ့အခိုက် လွယ်လွယ်ကူကူဖြုတ်လို့ရအောင် ပက်လက်လှန်နေရာက ဘေးတစောင်းလှဲ့ပေးပါတယ်။ ဂျိတ်တွေ အကုန်လုံး ပြုတ်သွားတဲ့အခါ မောင်မောင်က ဘော်လီကို အပေါ်ဘက်ဆွဲတင်လိုက်လို့ နို့နှစ်လုံးလွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်ပြီးပေါ်လာပါလေရော။ မတင်ကြည်က အပျိုသာပြောတာ၊နို့တွေက သူ့ညီမ လောက်မကြီးပါ။ ဟင်းရည်သောက်ပန်းကန်လုံးသာသာရှိတာ။မောင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ချေမွတော့

" အ-နာတယ်၊ တအားကြီး မကိုင်နဲ့"

မတင်ကြည် စောစော ဘော်လီအင်္ကျီဂျိတ် ဖြုတ်နေတုန်းက တစောင်းအိပ်နေတာ၊ အခု နို့တွေကို ကိုင်ပြီးညှစ်လိုက်တော့မှ ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်တာပါ။ မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့နို့ကိုကိုင်ရင်း လက်ကို တဖြေးဖြေး အောက်ဘက်လျှောချပြီး ခါးကထဘီအထက်ဆင့်ကို ဖြေလိုက်ပါတယ်။ မတင်ကြည် သူ့ထဘီအထက်ဆင့်ကိုဖြေတာ မသိလို့ဘဲလား၊ ဒါမှမဟုတ် သိ သိနဲ့ငြိမ်ခံနေတာလားတော့မသိ။

မောင်မောင်ရဲ့ လက်တဘက်က မတင်ကြည်ရဲ့ ထဘီ အထက်ဆင့်အောက်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး ဆီးစပ်ထိရောက်နေပါပြီ၊ မောင်မောင်လက်က အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေကိုထိတွေ့မိပါတယ်။ မတင်ကြည်ကတော့ မောင်မောင် သူ့ကိုကိုင်တွယ်နှိုက်ဆွနေတာကို ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေတာ။

လုပ်သာလုပ်ရမှာ၊ မောင်မောင် ဖီးတော့ အောက်နေတယ်၊ အပျိုကြီးကရှက်ပြီး ဘာစကားမှ မပြောလို့၊ မတင်ရီနဲ့ တုန်းကတော့ မောင်မောင်စိတ်ကြွစေတဲ့ စကားတွေ အောက်ကနေခံရင်းပြောပေးတာ။ မောင်မောင် မထူးပါဘူး၊ပြီး ပြီးတာဘဲဆိုပြီး လိုးတော့မလို့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ

" အိုး-ထဘီ ဘာလို့ ချွတ်နေတာလဲ"

မတင်ကြည် ဒီတော့မှအသံထွက်လာပြီး ထဘီကိုပြန်ဆွဲထားတာ။

" လိုးတော့မလို့" 

မောင်မောင် ထဘီကိုလက်မလွှတ်သေးဘဲ ပြောတာကို

" ထဘီ မချွတ်ဘဲ လိုးပါလား"

မောင်မောင် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ထဘီကို အောက်ကပင့်ပြီး ခါးအထိလှန်တင်ပေးလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာက မီးလုံးထွန်းထားတာမရှိဘဲ မတင်ရီအိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာသာ မီးလုံးထွန်းထားလို့အလင်းရောင်က လူလုံးကွဲရုံသာ မြင်ရပြီး ထင်းထင်းလင်းလင်း မမြင်ရတဲ့အတွက် စောက်ဖုတ်ဘယ်လိုပုံပန်းသဏ္ဏန်မသိရပါ။ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့စမ်းပြီး အုံတခုလုံးပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တာ မတင်ကြည် တကိုယ်လုံး တွန်ုလိမ်ကောက်ကွေးနေလေရဲ့။

မောင်မောင်က စောက်ဖုတ်အုံကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်ရင်း လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းကလိနေတာလေ၊ တခါတလေ စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုကျော်ပြီး စောက်စိပြူးပြူးလေးကို ထိ ပေးတာ၊မတင်ကြည် ဖင်ကြီးကြွတက်လာတဲ့အထိမနေနိုင်ဖြစ်ရတာ။ လက်နဲ့ကလိရင်း မတင်ကြည်စောက်ခေါင်း အရည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီး စိုနေပြီလေ။ အပ ျိ ု ကြီးစိတ်ပါနေပြီဆိုတာ သိပေမဲ့ မောင်မောင် မရပ်သေးဘဲ စောက်စိကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးနှစ်ချောင်းနဲ့ညှပ်ပြီး ဆွပေးနေတာ၊ကြာလာတော့ မတင်ကြည် မနေနိုင်တော့ဘဲ

" အ-အာ-တော်တော့ကွာ၊ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

ပြောရင်း လူကတွန့်လိမ် ကော့တက်လာပါတော့တယ်။ မတင်ကြည် စိတ်တွေ တအားခံချင်နေပြီဆိုတာ သိလို့ မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ခေ ျာင်းကိုဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ မတင်ကြည်ရဲ့ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူ ထောင်ပေးပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့တဲ့အောင် လက်နဲ့စမ်းပြီးတေ့ပါတယ်။ 

အလင်းရောင်အားနည်းလို့ စောက်ဖုတ်နေရာကို သေချာမမြင်ရလို့ လက်နဲ့စမ်းပြီးတေ့ရတာပါ။ မတင်ကြည်ကတော့အောက်ကနေ ဘာစကားမှမပြောဘဲ မောင်မောင်လုပ်သမျှ ငြိမ်ခံနေတာ။ လက်တဘက်က စောက်ပပ်နခမ်းသားကိုဖြဲပြီး ကျန်လက်တဘက်နဲ့လီးကိုကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တာ

" အ-အာ-နာလိုက်တာ" 

မတင်ကြည်ဆီက အသံ ထွက်လာပါတယ်။ လီးက ဒစ်အထိ ဝင်နေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးကိုနဲနဲချင်းထိုးသွင်းပါ တယ်။

မတင်ရီရဲ့ စောက်ခေါင်းနဲ့စာရင် အခုဟာက တော်တော်ကြပ်နေပါတယ်။ မတင်ရီနဲ့တုန်းက မောင်မောင် သိပ်အားမစိုက်ရဘဲ လွယ်လင့်တကူ လိုးလို့ရတာပါ၊ လိုးတာ နဲနဲကြာလို့အရည်ရွှဲစိုလာပြီဆို မတင်ရီစောက်ဖုတ်က တယ်မဟုတ်ချင်တော့ပါ။ ချော်တေလိုက်နေပါပြီ၊ အခုမတင်ကြည်စောက်ဖုတ်ကတော့ မောင်မောင်လီးနဲ့ကြပ်နေတာမို့အားစိုက်သွင်းနေရတာ။

" ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပါ၊နာတယ်" 

မတင်ကြည် တိုးတိုးလေး၊ တကဲကို တိုးတိုးလေး ပြောတာပါ၊ သူ့ညီမကြားမှာကိုလဲ ရှက်နေသေးတာကိုး။ မတင်ကြည် ဘာပြောပြော မောင်မောင် လီးကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းနေတာ။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ တရစ်ချင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ဝင်နေပြီး နောက်ဆုံးတော့ အဆုံးဝင်သွားလို့ဆီးခုံချင်းထိကပ်သွားပါပြီ၊ ဒီတော့မှ မောင်မောင် လီးကိုနဲနဲပြန်နှုတ်ပြီး တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပါတယ်။

" အိ-အား-မောင်ရာ-နာတယ်"

မတင်ကြည် စလိုးကာစမို့နာနေတာပါ။ အရင် သူ့ရည်းစားနဲ့ လိုးပြီးကတဲက နောက်ထပ်ယောင်္ကျားနဲ့ မနေရတာ(၇)နှစ်ရှိနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်က အပျိုစောက်ဖုတ်လို ပြန်ဖြစ်နေတာလေ၊ မောင်မောင့်လီးကလဲ သာမန်ထက်နဲနဲပိုကြီးတာမို့ မတင်ကြည်အနေခက်ပြီးနာနေတာ။ မတင်ကြည် ဘာပြောပြော မောင်မောင်က သူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်တိုက်လုပ်သွားပါတယ်။ မတင်ကြည်ရဲ့ပခုံးနှစ်ဘက်ဘေးကို သူ့လက်နှစ်ဘက်ထောက်ပြီး အပေါ်ကအုပ်မိုးကာ ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာပါ။

မတင်ကြည်လဲ ခဏအကြာမှာ စောက်ခေါင်းအရည်တွေ အများကြီးထွက်လာပြီး ရည်းစားဦးနဲ့ လိုးခဲ့တုန်းကလို အရသာ တွေ့လာပါတယ်။ အရသာတွေ့လာတာနဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လယ်ဂုတ်ကို မမှီ့တမှီလက်နဲ့လှမ်းဆွဲပြီး ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်။ မောင်မောင်ကလဲ မတင်ကြည် ဖင်ကော့ပေးတာနဲ့(သူ ကောင်းနေပြီဆိုတာသိရလို့)မနားတမ်း လီးကို တချက်ပြီးတချက် အားပါးတရဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။

" အီး-အား-အ-အာ-အာ"

မတင်ကြည် ပါးစပ်က ကာရံမကျ အသံစုံ ထွက်နေတာပါ။ ဖင်ကလဲ အငြိမ်မနေတော့ဘဲ အပေါ်ကို ကော့တင်လိုက်၊ တခါတလေ စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းလိုက်နဲ့ အငြိမ်နေတယ် မရှိတော့ပါဘူး။ စလိုးကာစတုန်းက အပေါက်က နဲနဲကြပ်ချင်နေပေမဲ့ အခု အရည်တွေ ရွှဲစိုလာလို့လိုးရတာ အဆင်ပြေလာပါပြီ၊ မောင်မောင် လိုးရင်း ပြီးချင်လာပါတယ်။ မတင်ကြည်လဲ ဖင်ကော့တင်ရင်းက နောက်ဆုံး တကိုယ်လုံး

ကော့တက်လာပြီး မောင်မောင်လယ်ဂုတ်ကို ဖက်ကိုင်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက် ပြုတ်ကျသွားပါပြီ။ မတင်ကြည်ပြီးသွားမှန်းသိတာနဲ့ မောင်မောင်လဲစိတ်ကိုလျှော့လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။F.L အစွပ် စွပ်ထားလို့ ပြီးတာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီတုန်းကလို ဇိမ်ခံ မှေးမနေအားဘဲ ကပြာကရာ လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး မတင်ကြည်ရဲ့ဘေးမှာ လှဲအိပ်ပြီး အပန်းဖြေရပါတယ်။ လီးမှာကတော့ အရည်တွေပေပွနေတဲ့F.Lအစွပ်က တန်းလန်း။  ။

မတင်ကြည် လွန်ခဲ့တဲ့ (၇)နှစ်လောက်က ရခဲ့ဘူးတဲ့ ယောင်္ကျားလိုးတဲ့ အရသာ အခု မောင်မောင်ဆီက ရလိုက်လို့ တော်တော်လေး အားရကျေနပ်သွားပါတယ်။ ရည်းစားနဲ့ပြတ်စဲပြီးကတဲက ယောင်္ကျားတွေကို မယုံတော့လို့ နောက်ထပ်ရည်းစားမထားတော့ဘဲ တကိုယ်တည်းနေလာတာ၊ အရင် သူ့ကို ပါကင်ဖောက်တဲ့ရည်းစားက သူ့ထက်(၁၀)နှစ်ကြီးတဲ့ လူ၊ ဒုတိယမြောက်လိုးတဲ့ ယောင်္ကျားက သူ့ထက်(၁၀)နှစ် ငယ်တဲ့ကောင်လေး၊ မတင်ကြည် သူ့ဘ၀ အဖြစ်ဆန်းကို အမောဖြေနေရင်း တွေးမိနေတာပါ။ တွေးမိတွေးရာ တွေးနေဆဲ

" မမကြီး၊ ကျွန်တော် သွားတော့မယ်"  မောင်မောင့်အသံကြားရမှ အတွေးလွန်နေတဲ့ မတင်ကြည် သတိရလာပြီး

" နေပါဦး မောင်မောင်ရယ်၊ မမကြီးပြောစရာရှိလို့"  

တကယ်ဆို မတင်ကြည် ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူး၊ နောက်ထပ် မောင်မောင်ရဲ့အလိုးကို ခံချင်နေတာပါ၊ထပ်လိုးပေးဦးလို့လဲ မပြောရဲလို့ တခြားဟာတွေ လျှောက်ပြောနေတာ။

" ပေပွနေတာ ရေဆေးရဦးမယ် မမကြီးရဲ့၊ စေးကပ်စေးကပ်နဲ့ မနေတတ်ဘူး"  မောင်မောင် အပြင်ထွက်ဖို့အကြောင်းရှာတာ မတင်ကြည်က

" ငါလဲ လိုက်ရမှာ၊ မင်းလိုဘဲ ငါ့ဟာလဲ အရည်တွေ ပေပွနေတာ၊ ဆေးရမယ်"  

မတင်ကြည် အိပ်ရာကလူးလဲထ၊ ခြင်ထောင်အပြင်ထွက်၊ ထဘီပြင်ဝတ်၊ အင်္ကျီကြယ်သီး-၃-လုံးလောက်အဖြစ်တပ်ပြီး မောင်မောင်နဲ့အတူ အပြင်ဘက်ထွက်လာတယ်။ မောင်မောင်က အိမ်သာဆီသွားမလို့ဟာ

" ဝေးကဝေးနဲ့၊ ရေချိုးခန်းမှာ ရေရှိနေတာ" 

မတင်ကြည် ပြောရင်း မောင်မောင့်လက်ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းဘက်သွားပါတယ်။ ရေချိုးခန်းပြောပေမဲ့ မီးဖိုဘေးမှာ ဝါးထရံနှစ်ချပ်ကာထားတဲ့နေရာပါ။ အထဲက စဉ့်အိုးအလတ်စားတစ်လုံးထဲမှာ ရေတဝက်လောက်ရှိနေလို့ မောင်မောင် ပုဆိုးလှန်ပြီးလီးကိုရေနဲ့ပြောင်စင်အောင်ဆေး၊ အသင့်တွေ့တဲ့ဆပ်ပြာခွက်ထဲက ဆပ်ပြာခဲယူ တိုက်ချွတ်သေးတာ။

မတင်ကြည် ဘေးမှာရပ်ပြီး မောင်မောင်လုပ်တာ ကြည့်နေတာ၊ အပြင်ဘက်မှာ လရောင်ကတော်တော်လေး လင်းထိန်နေလို့ မတင်ကြည် လီးကိုမြင်နေရတယ်။ မောင်မောင်က စွပ်ရက်တန်းလန်း F.L ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးမှ ရေဆေးတာ။ လီးက သိပ်မတောင်တော့ဘဲ ပြော့ခွေနေတာတောင် နဲတဲ့ ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး၊ မတင်ကြည် နှစ်တွေတအားကြာသွားလို့ အရင်ရည်းစားရဲ့လီး ဘယ်လိုဆိုတာ မမှတ်မိပေမဲ့ မောင်မောင့်လီးက ပိုကြီးတယ်လို့တော့ ထင်မိပါတယ်။

" ကျွန်တော်ပြီးပြီ၊မမကြီးဝင်တော့လေ"

မောင်မောင် သူ့လီးရေဆေးပြီးသွားလို့ပြောလိုက်တာ၊မတင်ကြည်က မဝင်သေးဘဲ

" ပြီးရင် မင်းအိမ်ထဲသွားတော့လေ၊ ရပ်ကြည့်မနေနဲ့"  

အလိုးသာခံထားတာ မတင်ကြည်ကရှက်နေသေး။

" မမကြီးကလဲ၊ ဘာရှက်နေတာလဲ၊ စောစောကဘဲ လိုးထားတာ" 

မောင်မောင်ကလဲ စောစောက အမှောင်ထဲမှာလိုးရတာ ဘာကိုမှ မမြင်ရလို့ မြင်လိုမြင်ငြား ပေကပ်နေတာ။ မတင်ကြည်က

" သွားပါဆိုကွာ၊ငါရှက်တယ်ဟာ၊မင်းရှိရင် မဆေးရဲဘူး"

" ဒါဆိုလဲ အိမ်ပြန်လိုက်တော့မယ်" 

မောင်မောင် စိတ်ကောက်သလိုနဲ့ပြ န်မယ်အလုပ်

" ကဲ-ကဲ-ကြည့်-ကြည့်-ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းကို မသိဘူး" 

မောင်မောင်ပြန်သွားမှာစိုးလို့ မတင်ကြည် အလျှော့ပေးလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ ထဘီကို ခါးအထိလှန်၊ ထိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပါတယ်။ ရေအိုးချထားတဲ့ အနေအထားအရ မတင်ကြည် ထိုင်နေတာ မောင်မောင်နဲ့ ဘေးတိုက်ဖြစ်နေလို့ ပေါင်လုံးတွေကွယ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရပါ။ ဖင်ပေါ်တာကိုတော့ ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရတယ်။ မတင်ကြည်ကသူ့ညီမထက် အသားနဲနဲပိုဖြူ တယ်၊ ဒါပေမဲ့ကိုယ်လုံးက ညီမလောက် မတောင့်ဘူး၊ ပိန်ပါးပါးရယ်။

မောင်မောင်ကြည့်နေလို့ မတင်ကြည် မြန်မြန်ရေဆေးပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ ပြီး နှစ်ယောက်အတူ အိမ်ထဲဝင်လာကြ၊ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ မောင်မောင်က မီးခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမီးရောင်နဲ့လင်းသွားပါတယ်။

" ဟဲ့၊ ဘာလုပ်မလို့ မီးဖွင့်ရတာလဲ"  မတင်ကြည်က မေးလို့

" ခုနက မှောင်မဲမဲကြီးနေရတာ၊ဘာမှမမြင်ရလို့" 

မောင်မောင်က ကလေးဆိုးကြီးလို ပြောတာမတင်ကြည် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ သူ့အိပ်ရာဆီသွားရော၊ မောင်မောင်လဲ ခြင်ထောင်လှန်၊ အိပ်ရာထဲဝင် မတင်ကြည်အပေါ် မှောက်ပြီး ဖက်ကာနုတ်ခမ်းကိုကစ်စုတ်တော့တာ။ အစောက တချီလိုးထားပြီးလို့ ဒီတခါ မတင်ကြည် ဟန်မဆောင်တော့ဘဲ မောင်မောင်ကျောကိုပြန်ဖက်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးပါတယ်။ နမ်းနေရင်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်တာ၊ မတင်ကြည်က ဘော်လီဂျိတ် ပြန်တပ်မထားလို့နို့၂ လုံးပေါ်လာပါတယ်။ နို့ကသိပ်မကြီးတာရယ်၊ပထမအချီက ကိုင်ထားပြီးပြီမို့ မောင်မောင်နို့ကို အာရုံမထားဘဲ ထဘီအထက်ဆင့်ကိုဆွဲဖြုတ်ပါတယ်။

" လုပ်ပြန်ပြီ၊ဘာလို့ ထဘီဆွဲဖြုတ်နေတာလဲ" 

မတင်ကြည်က ထဘီအထက်ဆင့်ကို လက်နဲ့ပြန်ဆွဲထားရင်းပြောတာ။

" မမကြီးဟာ ကြည့်ချင်လို့" 

မောင်မောင် လက်ကသာ ထဘီစကို ဖြုတ်နေတာ၊ပါးစပ်က မတင်ကြည်ရဲ့ နုတ်ခမ်း၊ပါးတွေကို အနမ်းမပျက်ဘူး။

" ဟာ-ဘာလို့ကြည့်ရမှာလဲ၊ရှက်စရာကြီး" 

မတင်ကြည် ပြောမဲ့သာပြောနေရတာ၊ ယောင်္ကျားဆိုတဲ့အမျိုးက မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးပြီဆိုမှတော့ တကိုယ်လုံး ကြည့်ချင်ကြတာ ရည်းစားနဲ့တုန်းကတဲက သိပြီးသားပါ။ မောင်မောင်က ကလေးသာသာမို့ ဟန့်လိုက်ရင် ရမလားလို့ပြောကြည့်တာ။

" ဘာလို့ရှက်ရမှာလဲ မမကြီးရ၊ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားဖြစ်ပြီးနေပြီ၊ လင်မယားအရှက်ကုန်တဲ့၊ မမကြီးလဲကြားဘူးတာဘဲ၊ ရှက်မနေနဲ့"

မောင်မောင်က ပြောပြောဆိုဆို ထဘီကို မတင်ကြည်ရဲ့ ခြေထောက်ကနေ ဆွဲချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက်မှာ ပုံထားပါတယ်။ မတင်ကြည်ကတော့ ပြောမရမဲ့အတူတူ ပြောမနေတော့ဘဲ ကောင်လေးလုပ်ချင်တာလုပ်တော့-စိတ်လျှော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ထုတ်တန်းမှာ ချိတ်ဆွဲထားတဲ့နှစ်ပေမီးချောင်းအလင်းရောင်ကြောင့် မတင်ကြည်အောက်ပိုင်း တုံးလုံးဗလာ ဖြစ်နေတာ မြင်ရပါတယ်။ 

မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူ၊ဒူးထောင် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို အနီးကပ်ငုံ့ကြည့်ပါတယ်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ မောင်မောင်ခေါင်းငုံ့ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်နေလို့ မတင်ကြည် မျက်စိမှိတ်ထားပါတယ်။

မတင်ကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က မတင်ရီလောက် ကြည့်မကောင်းပါ။ မတင်ရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားလို့နဲနဲပြဲ အာနေပေမဲ့ မို့မောက်ပြီးဖောင်းတင်းနေတာပါ။ မုန့်စိမ်းပေါင်းကြီးကျနေတာပါ။ မတင်ကြည်စောက်ဖုတ်ကမဖောင်းဘဲ ပြားချပ်ချပ်နဲ့ပါ။ အမွေးသိပ်မထူဘဲ ဆီးခုံမှာ တွန့်လိမ်ပြီး ကပ်နေတာ။

မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း လက်နဲ့စောက်စိကို ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ မတင်ကြည် ဖင်ကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်က "အွတ်" အသံထွက်လာတာ၊စောက်စိက ပဲကြီးစိလောက်ရှိတာ၊ မောင်မောင်လက်နဲ့ကိုင်လိုက်တာနဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကအရည်စိုထွက်လာလို့လက်မှာလာကပ်ပါတယ်။

ဒါနဲ့ မောင်မောင် လီးနဲ့ စောက်ခေါင်းကိုတေ့၊ တခါထဲ ထိုးသွင်းတာ၊ မတင်ကြည် မောင်မောင်ရဲ့ လက်တွေကို သူ့လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင် အားပြုရင်း ဖင်ကော့တက်လာပါလေရော။ လီးတဝက်လောက်ဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ပခုံးတွေပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပါတယ်။ပြီး မတင်ကြည်ရဲ့ပေါင်တွေကိုလက်နဲ့ကိုင် အားယူပြီး တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။

" အား-အ-အ-အီး-တအား မဆောင့်နဲ့"

ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မောင်မောင်ပခုံးနဲ့ ထမ်းထားလို့ မတင်ကြည်ရဲ့ဖင် အိပ်ရာပေါ် ကကြွတက်နေပြီး ဖင်ကော့ပေးထားသလို ဖြစ်နေတာပါ။ မတင်ကြည်ဘာပြောပြော မောင်မောင်က မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတာပါဘဲ၊ ဒုတိယအချီဖြစ်လို့အရည်ထွက်ဖို့အားစိုက်လိုးတာပါ။ မောင်မောင်ဆောင့်လိုးတိုင်း မတင်ကြည် ကောင်းလွန်းလို့

" အား-အာ-ကောင်းတယ်-အင့်-ကောင်း" 

အပျိုကြီး ဟန်မလုပ်နိုင်တော့ပါ။ မောင်မောင်ရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကော့လန်နေပြီ၊ စောက်ဖုတ်တခုလုံးလဲ အရည်တွေရွှဲလို့ ဖင်ကြားထိ စီးကျနေတာ။ မတင်ကြည် အိပ်ရာကို လက်တတောင်ဆစ်နဲ့ထောက် အားပြု ပြီး ဖင်ကိုမြှောက်ကော့တင်ပေးလိုက်၊ မောင်မောင် ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်က အောက်ကိုပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့ တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြတာ။ လိုးချက်ဆောင့်ချက်၊ ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းတောင်မသိတော့၊ (၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ လီးက အရည်ပန်းထွက်ကုန်တာပါ။ မတင်ကြည်လဲ ကောင်းလိုက်တာ၂ ကြိမ်တောင် အထွတ်အထိပ်ရောက်၊ပြီးသွားတာပါဘဲ။

" မမကြီး တော်ပြီနော်၊ တော်ကြာမတင်ရီ စိတ်ဆိုးနေမယ်၊သူ့ဆီသွားဦးမှ" 

အမောပြေတဲ့အခါ မောင်မောင်ကပြောတာ။ မတင်ကြည်လဲ အားရကျေနပ်ပြီ၊ လူလဲ မောပြီး မလှုပ်ချင်တော့ဘူး၊ဒါကြောင့် "အင်း"လို့ဘဲပြောပြီး ခြေရင်းရောက်နေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲယူဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်တာပင်ပန်းလို့ထင်ပါရဲ့။ ခဏလေးမှာဘဲ တရှုးရှုးနဲ့အိပ်မောကျသွားပြီ။

မောင်မောင် စောစောကလိုဘဲ အပြင်ထွက်၊ ရေချိုးခန်းဝင်၊ ရေဆေးပြီး မတင်ရီရဲ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်မိတာနဲ့ မတင်ရီက မကျေမနပ်ပြောတော့တာ။

" လာမှလာပါဦးမလားလို့ ကိုယ်တော်၊ မျှော်လိုက်ရတာ၊ဘာလဲ အပျိုကြီး လိုးရတာကောင်းနေလို့ မလာတော့တာလားလို့"

" လာမလို့ဘဲ မမရေ၊မမကြီးက ရစ်နေလို့၊နောက်တချီထပ်တွယ်ပေးနေရလို့" 

မောင်မောင် အပြောကြောင့် မတင်ရီ ပါးစပ်ကိုရွှဲ့ပြရင်း

" အပျို ကြီး လီးအရသာသိသွားပြီဆိုရင် မလွယ်တော့ဘူး၊ မောင်မောင်၊မင်းတော့ ဒုက္ခဖြစ်တော့မယ်"

" ဘာလို့ဖြစ်ရမှာလဲ၊ကျွန်တော် မလုပ်ချင်ဘဲလုပ်ပေးရတာ၊ မမ ခိုင်းလို့၊နောက်မလုပ်တော့ဘူး"

မောင်မောင်ပြောရင်း မတင်ရီဘေး ဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ မတင်ကြည်ကို နှစ်ချီလိုးလိုက်ရတဲ့အတွက် နဲနဲတော့ပြိုင်းချင်နေပါပြီ၊ မတင်ရီက မောင်မောင့်ဖြစ်ပုံကိုကြည့်ပြီသနားသွားတယ် ထင်ပါရဲ့၊ မောင်မောင်ရဲ့နဖူးဆံစကိုပွတ်ကာ

" မောင်လေး ပင်ပန်းနေပါပြီ၊၊မလုပ်နိုင်ရင် မလုပ်နဲ့၊ အိပ်လိုက်တော့" 

ဒီလိုဆိုတော့လဲ၊ မောင်မောင် မတင်ရီကို အားနာသနားသွားပါတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော မတင်ရီက သူ့ရဲ့လက်ဦးဆရာလေ ၊ဒီညမှာ မတင်ကြည်ကနှစ်ချီတောင်အလိုးခံရပြီး မတင်ရီက တချီမှ မခံရသေးတာ၊ဒါကြောင့်

" ရပါတယ် မမရယ်၊သိပ်လဲမပင်ပန်းပါဘူး၊ ခဏနေရင် လုပ်နိုင်မှာပါ"

မတင်ရီက မောင်မောင်ရဲ့ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး လီးကို လက်နဲ့ကိုင် ဆွပေးပါတယ်။ မတင်ကြည်နဲ့ နှစ်ချီလိုးခဲ့လို့ လီးက မာမာတင်းတင်းမရှိဘဲ ပျော့ဖတ်နေတာ။ မတင်ရီ လီးကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်၊ဂွင်းထုသလိုလုပ်ပေးနေတာ။ လီးက မာလာတယ်ဆိုရုံလေး၊ ယောင်ပြလောက်လေးတင်းလာပေမဲ့ အရွယ်ကကြီးမလာသေးပါ။ မတင်ရီ စိတ်မရှည်တော့ဘဲ

" မင်းရေဆေးလာခဲ့လား" 

" ဆေးထားတယ်"  

မောင်မောင် စကားအဆုံးမှာ မတင်ရီ လီးကို ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းစုတ်တော့တာပါဘဲ၊ ဒီလိုလုပ်လိမ့်မယ် ထင်မထားလို့ မောင်မောင် အံ့သြတကြီးဖြစ်ကာ 

" အာ၊မမဘာလုပ်တာလဲ၊ကျွန်တော် ငရဲကြီးလိမ့်မယ်"

မတင်ရီက စကားပြန်မပြောတော့ဘဲ လီးကိုသာ ပါးစပ်နဲ့အားပါးတရ စုတ်တာ၊လီးက မတင်ရီပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေလို့ မတင်ရီ တခါတခါ တံထွေးသီးသလိုဖြစ်ပါတယ်။ ပါးစပ်အာငွေ့အပူကြောင့် လီးက ချက်ချင်းတောင်တက်လာပါတယ်၊မတင်ရီက လီးဒစ်အောက်ခြေ မြောင်းရာအတိုင်း လျှာနဲ့ထိုး ထိုးပြီးရက်ပေးတဲ့အတွက် မောင်မောင် တကိုယ်လုံးတုန်နေပြီး အခံရခက်နေတာပါ။ 

မတင်ရီကတော့ မောင်မောင့်လီးကို ရေခဲချောင်းအမှတ်နဲ့ အားပါးတရစုတ်နေတာပါ၊ လီးကိုစုတ်နေရင်း လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်နယ်ပေးတာ မောင်မောင်တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ နေတာပါဘဲ၊လီးကတော့အစွမ်းကုန် မာပြီးတောင်နေပါပြီ။

" မင်းပင်ပန်းနေပြီ၊မမ အပေါ်က လုပ်ပေးမယ်"  

မတင်ရီက ပြောပြောဆိုဆို လီးစုတ်နေရာက မတ်တပ်ထ၊ ထဘီကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မောင်မောင်အပေါ်ကားယားခွ ထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ဖုတ်အဝနဲ့တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲကို ဒစ်အဆုံးထိဝင်သွားပါတယ်၊

" အီး-အင်း"

မတင်ရီ အသံထွက် အားယူပြီး အပေါ်ကဖိချတာပါ၊ လီးတဖြေးဖြေး မြုတ်ဝင်နေသလို မောင်မောင်လဲ အောက်က ပင့်တင်ပေးတာပါ၊ မတင်ရီက ပထမတော့ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြီး ဖင်ကိုမြှောက်ကာ မြှောက်ကာ လိုးတာပါ၊ မောင်မောင်ကြည့်နေတာ၊ လီးကစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နေထွက်နေတာ၊ လီးမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေတာပါ၊ မောင်မောင်သိတယ်၊ သူအရည် မထွက်သေးဘူး၊ အခုအရည်တွေက မတင်ရီ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့အရည်တွေ၊ခဏအကြာမှာ မတင်ရီ ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ရာက မောင်မောင်အပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြွ လိုးရတော့တာ၊မောသွားပြီ၊

" မမ မောရင်ဖယ်၊ ကျွန်တော် အပေါ်ကလိုးပေးမယ်" 

ဒီအတိုင်းဆိုရင် နှစ်ယောက်လုံး ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး၊ မတင်ရီ တဏှာပေမစိတ်ထန်လို့သာ အပေါ်ကတက်ခွလိုးနေတာ၊ အလေ့အကျင့်မရှိလို့ကြာကြာ မလိုးနိုင်ဘူး၊ ဒါနဲ့မတင်ရီ မောင်မောင်အပေါ် တက်ခွနေရာက ဆင်းပေးပြီး အိပ်ရာပေါ် အမြန်ပက်လက်နေပေးပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားပေးလိုက်တယ်။ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ ပေါင်ကြားမှာဝင်ထိုင်ပြီး လီးနဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့ပြီးထိုးသွင်းတာ၊စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်တွေရွှဲစို ချောနေလို့ လီးကအဆုံးထိ ဒိုးယိုပေါက်ဝင်သွားတာ။ 

" အ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟယ်"

လီးကိုတချိထဲနဲ့အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်လို့ မတင်ရီ အောင့်သွားတာပါ၊ အခုအချိန်မှာ လီးက ပုံမှန်တောင်နေပြီမို့ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ပေါင်တွေကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးကို တချက်ချင်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေနေပါတယ်။

" ပြွတ်-ဘလွတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ဘလွတ်-ဘတ်"

မတင်ရီက တဏှာကြီးပြီး အရည်ရွှဲတတ်သူပါ၊ ပြီး ကလေးနှစ်ယောက် မွေးထားလို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီမို့ လီးနဲ့စောက်ပပ်ထိတွေ့တဲ့ အသံတွေကပိုပြီးမည်နေတာပါ၊ မောင်မောင်ဆောင့်လိုးနေတာကို မတင်ရီ အောက်ကနေ ဖင်ကို စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပေးလိုက်၊ အပေါ်ဘက်ကို ဖင်ကော့တင်ပေးလိုက်၊မောင်မောင်နဲ့အပြိုင်နွဲနေပါတယ်။

စောစောက မတင်ကြည်နဲ့ နှစ်ချီ လိုးခဲ့ရလို့အခု မတင်ရီကို လိုးနေတဲ့အခါ မောင်မောင် တော်တော်နဲ့ အရည်မထွက်တတ်ဘဲ အချိန်ကြာနေပါတယ်။ မတင်ရီ အတွက်ကတော့ မောင်မောင်ကြာလေ ၊ သူက ဇိမ်ရှိလေ၊ မောင်မောင်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း "အ-အာ-အား-"လို့အားယူခံတာ၊(၁၀)မိနစ်လောက်ချင်လာပြီအထိ မောင်မောင်အရည်မထွက်ဘဲလိုးပေးနေတာ၊ မတင်ရီ ပြီးချင်လာပြီ၊ တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ်နဲ့အကြောတွေထောင်တက်ပြီး မောင်မောင့်လက်ကို အားယူကော့တင်ရင်း မတင်ရီဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်"ဘုန်း"ကနဲ ပြုတ်က ျ ငြိမ်သက်သွားပါတယ်။

မတင်ရီ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ မောင်မောင် ဆက်မဆောင့်တော့ဘဲ မတင်ရီရဲ့ အပေါ်မှောက်ချကာ အမောဖြေနေပါတယ်၊ မတင်ရီ သူ့အပေါ်မှောက်ကျလာတဲ့ မောင်မောင်ကျောကိုဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေတာပါ။ မတင်ရီ မောင်မောင်လိုးပေးတာ အရသာရှိသလို ပြီးတဲ့အထိခံစားလိုက်ရလို့ ကျေနပ်နေတာ၊ ဒါပေမဲ့ မတင်ရီ သတိထားမိတာ၊သူ့အဖုတ်ထဲ မောင်မောင်အရည်တွေ ပန်းမထုတ်ရသေးဘူးဆိုတာ၊ ဒါကြောင့်

" မောင်လေး၊ မင်းမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား၊ ပြီးအောင် ဆက်လိုးလေ"

" ရတယ် မမ၊ နေပေစေ၊မပြီးလဲ အရေးမကြီးဘူး"  

အမှန်က မောင်မောင် ပန်းနေပြီ၊ မတင်ကြည်ကို နှစ်ချီလိုးပေးပြီးကတဲက နားချင်နေတာ၊ မတင်ရီဆီ မသွားပြန်ရင်လဲ မကောင်းတတ်လို့သာ လာလိုးပေးရတာ၊ဒဏ်မခံနိုင်တော့ဘူး၊

" ဒါဆို အပေါ်ကဖယ်ပေးဦး၊မမ လုပ်ပေးမယ်"

မတင်ရီပြောတာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီပေါ်က ဆင်းပြီး ဘေးမှာ လှဲနေလိုက်တယ်၊ မတင်ရီက မောင်မောင်ပုဆိုးကိုယူ၊ လီးမှာပေပွနေတဲ့ အရည်တွေကို ပုဆိုးနဲ့သုတ်ပေးပါတယ်၊ ပြီးတာနဲ့ ဘာမပြောညာမပြော လီးကိုပါးစပ်နဲ့စုတ်တော့တာ၊မတင်ရီ လီးစုတ်တာ အားပါးတရ စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်နေတာ၊ မောင်မောင် ခါးကော့တက်သွားတဲ့အထိ၊ မတင်ရီက လီးကိုစုတ်ရင်း လီးအရင်းပိုင်းကိုပါ လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ဂွင်းတိုက်ပေးတာလေ။

" အား-မမ-အူး-အရည် ထွက်တော့မယ်" 

မောင်မောင် အော်ပေမဲ့ မတင်ရီက လီးစုတ်မရပ်တဲ့အပြင် လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်တာကို ပိုလို့တောင် မြန်မြန်လုပ်ပေးနေလို့ 

" ဟား-အ-ထွက်ပြီ" ပြောရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံးတုန်တက်ကာ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်။

လီးအရည်တွေ ပန်းထွက်ပေမဲ့ မတင်ရီက ပါးစပ်နဲ့စုတ်ထားတာကို ဖယ်မပစ်ဘဲ အရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲအဝင်ခံပြီး မြိုချပါတယ်။  အရည်ကသိပ်တော့မများလှပါ၊ စောစောပိုင်း မတင်ကြည်နဲ့တုန်းက အင်္စပ်ထဲမှာနှစ်ချီထွက်ထားပြီးလို့ပါ။ မတင်ရီ သူ့လီးကိုပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပြီး အရည်ကိုမြိုချတဲ့အတွက် မောင်မောင် အားနာသွားပါတယ်၊ ဒါနဲ့

" မမကလဲ၊ဘာပြု လို့ အရည်တွေမြို ချရတာလဲ၊ အရည်ထွက်တော့မယ်လို့ ကျွန်တော်ပြောနေတာကို"

" ငါ့မောင်ကို ချစ်လို့ ၊မမက ချစ်သက်သေပြတာ"  မတင်ရီက ပြုံးပြီးပြောတာ၊

" နောက်တခါဆို ကျွန်တော် မမဟာကို ရက်ပေးမယ်နော်"

မောင်မောင် သူ့အရည်ကိုမြိုချလို့အားနာပြီးပြောတာ။

" ဟင့်အင်း၊မလုပ်ရဘူး၊ ယောင်္ကျား ဆိုတာ ဘုန်းကံရှိတယ်၊ မိန်းမပေါင်ကြားမဝင်ကောင်းဘူး၊ ငါ့မောင် နောက်လဲ ဘယ်မိန်းမနဲ့လိုး လိုး၊အဖုတ်ရက်တာ ဘာညာ မလုပ်နဲ့နော်"

မတင်ရီက ကျွန်တော့်ခေါင်းကဆံပင်ကို ပွတ်ရင်းပြောပါတယ်။ အဲဒီညက ပင်ပန်းလို့မတင်ရီအခန်းမှာအိပ်ပျော်သွားတာ၊ မနက်လေးနာရီ တောဘုန်းကြီးကျောင်းက အာရုံတက်အုန်းမောင်းခေါက်သံကြားမှ မတင်ရီနှိုးလို့ အိပ်ရာကထပြီး ကိုယ့်အိမ်ပြန်၊ အမနှစ်ယောက်မသိရအောင် ပြူတင်းပေါက်ကကျော်ဝင်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ရတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~

ဝါခေါင်လဆန်းက စပြီး မတင်ရီနဲ့ မတင်ကြည်တို့ ညီအမ နှစ်ယောက်ကို မောင်မောင် လိုးနေရတာ သီတင်းကျွတ်ကာနီးအထိ နှစ်လခွဲလောက် ကြာပါတယ်။ အစပိုင်းတုန်းကညတိုင်း လိုလို ခြံကူးပြီး ညီအမနှစ်ယောက်လုံးကို အနည်းဆုံး တစ်ခါစီတော့ လိုးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ (၁၅)ရက်လောက်ရှိလာတဲ့အခါ မောင်မောင်ပင်ပန်းလာသလို နဲနဲလဲ ရိုးအီလာလို့ တရက်ခြားလောက်ဘဲ သွားလိုးပါတယ်။ အရေးကြီးတဲ့ (၁၀)တန်းရောက်မှ မိန်းမကိစ္စက လာရှုတ်နေသေး လို့မောင်မောင် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မိပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ စထားမိမှတော့ အဆက်ဖြတ်လို့ကလဲ မကောင်းဘူးလေ၊ မိန်းမကိစ္စနဲ့ရှုတ်နေလို့ ခါတိုင်းလို မောင်မောင် ဘောလီဘောကွင်းတောင်မရောက်တော့၊ သူငယ်ချင်းတွေမေးလို့ (စာတွေများလို့ဖတ်ရတာမနိုင်ဘူး၊ဒါကြောင့် ဘောလီဘောကွင်းကို မလာတာ)လှဲ့ပတ်ပြောရတယ်။

မတင်ရီ အပြောသိရတာ၊ သူ့ယောင်္ကျား သီတင်းကျွတ်မှာ သင်တန်းဆင်းပြီး ပြောင်းရင် လိုက်သွားရမှာ၊ မပြောင်းခင် စိတ်တိုင်းကျလိုးထားတဲ့၊မတင်ရီနဲ့ကတော့ သူပြောင်းသွားရင် ဇာတ်လမ်းပြတ်ပြီ၊ ခက်နေတာအပျိုကြီးမတင်ကြည်၊သူက အခုမှ ယောင်္ကျား လီးအရသာကို သိလို့ မောင်မောင်ကို စွဲလန်းနေတာ၊မတင်ကြည်ကိုတော့ ဆက်ပြီးလိုးပေးရမှာ။

(ဒါက မောင်မောင်အထင်၊ သူက မတင်ကြည်ကို အပျို စစ်စစ်ထင်နေတာ၊ သူက မတင်ကြည်ရဲ့ ပထမဆုံးလူပေါ့လေ)

မတင်ကြည်က ပထမဆုံးချစ်သူ လမ်းဗိုလ်လေးနဲ့ သမီးရည်းစားမက၊ လင်မယားမကျ ၊ နေလာခဲ့ပြီးမှ သူ့ကိုစွန့် ခွါသွားလို့ အထီးကျန်ဖြစ်နေတာနဲ့( ယောင်္ကျားတွေဆို တစ်ယောက်မှ ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊လင်မယူတော့ဘဲ) အပျိုကြီးလုပ်မယ်လို့စိတ်ကူးထားတာ၊ညီမဖြစ်သူ

ဆတ်ဆော့တာနဲ့ဘဲ မောင်မောင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ အလိုး ခံလိုက်မိတယ်။ (၇)နှစ်လောက်ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေရာက၊ တကြော့ပြန်အလိုးခံရတာမို့ မတင်ကြည် လီးအရသာကိုစွဲသွားပြီး ယောင်္ကျား အလိုးကို အမြဲတမ်းလိုချင်လာတယ်။ မောင်မောင်နဲ့ အမြဲတမ်းလိုးဖို့က မဖြစ်နိုင်၊ ကိုယ့်ထက် (၁၀)နှစ်ငယ်နေတဲ့ ကောင်လေးကို လင်အဖြစ်ယူဖို့က၊ သူ့အမတွေက ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ၊ ပြီး ကောင်လေးက အခုမှ(၁၀)တန်းရှိသေးတာ၊ ကိုယ့်နဲ့ယူလိုက်ရင် သူ့ရှေ့ရေး တက်လမ်းပိတ်သွားမယ်။

မတင်ကြည် အမျိုးမျိုးစဉ်းစားပြီး သူ့ကိုချစ်ရေးဆိုနေတဲ့၊ တောကျောင်းတစ်ကျောင်းက မူလတန်းကျောင်းအုပ် လူပျိုကြီးကို ကြိုးရှေရှေနဲ့လှန်ထားရာက အဖြေပေးလိုက်ပြီး သီတင်းကျွတ်တာနဲ့ လက်ထပ်ကြမဲ့အစီအစဉ် ဆွဲထားကြပြီးသား။

(လက်ထပ်မှသာ သိကြပါစေ၊ အခုလောလောဆယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမခံပါနဲ့) လို့ လူပျို ကြီးကို ပိတ်ထားရသေးတယ်၊ မောင်မောင်သိရင် ပွဲဖျက်နေမှာစိုးလို့၊ (ဒါက မတင်ကြည်ရဲ့အထင်၊သူထင်တာ မောင်မောင် သူ့ကိုစွဲလမ်းနေပြီ၊သူ ယောင်္ကျား ယူမယ်ဆိုရင် ကန့်ကွက်လိမ့်မယ်ပေါ့)၊ သီတင်းကျွတ်ပြီး လက်ထပ်ကာနီးတော့မှ တောမှာနေတဲ့ မိဘနှစ်ပါးကို အသိပေးခေါ်မယ်၊ သူ့အသက်(၂၇)နှစ်တောင်ရှိပြီ၊ အရွယ်ရောက်ရုံတင်မက၊ အရွယ်တောင်လွန်နေပြီ၊ ညီမဖြစ်တဲ့သူတောင် အိမ်ထောင်ကျလို့ ကလေး(၂)ယောက်တောင်ရနေပြီလေ။မောင်မောင့်ကိုတော့ အဲဒီကျမှ ဖျောင်းဖျ ပြောရမှာဘဲ။

မတင်ရီက စိတ်အလိုကို မထိန်းချုပ်နိုင်လို့သာ မောင်မောင်နဲ့ဖြစ်တာ၊ သိပ်ပြီးအစွဲအလန်းမထားဘူး၊ မောင်မောင် လိုးတဲ့အချိန် ကာမအရသာ ရနေတဲ့အခါ မောင်မောင့်ကို သူ့လင်လို သဘောထားပြီး သူကလဲ အပေးအယူ မျှတအောင် လုပ်ပေးတယ်၊ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်လုံး ကာမအရသာကို အပြေ့အဝခံစားတယ်၊ ဒါကြောင့် မောင်မောင်ကို သူ့ယောင်္ကျား  ပြန်မလာခင် အားရအောင်သာ လိုးထား၊ သီတင်းကျွတ် ယောင်္ကျား သင်တန်းဆင်းလာလို့ ပြောင်းတာနဲ့ လိုက်သွားရမှာ၊ ပြန်တွေ့ကြဖို့မလွယ်ဘူး လို့ပြောထားတာ။

ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ၊ ဒီကောင်လေးကလဲ အစပိုင်းက ညတိုင်းလာလိုးတာ၊ ကြာလာတာနဲ့ ရီုးအီသွားတယ်ထင်ပါရဲ့၊တရက်ခြားဖြစ်လာတယ်၊ အေးလေ၊ သူလဲ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲမှ မဟုတ်တာ၊ မတင်ကြည်ကိုပါလိုးပေးရတော့ ပင်ပန်းမှာပေါ့လေ။ ဒါတောင် ကောင်လေးက အသက်(၁၇)နှစ်အရွယ်၊ လူပျို လေး၊သန်တုန်းမြန်တုန်းအရွယ်မို့ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကျေနပ်အောင် လိုးပေးနေနိုင်တာ၊ တော်ရုံလူ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။

သီတင်းကျွတ်ကေျာင်းပိတ်ရက်အတွင်း မတင်ရီရဲ့ယောင်္ကျား သင်တန်းဆင်းပြီး ပြန်ရောက်လာပါတယ်။မတင်ရီယောင်္ကျား ပြန်ရောက်လာလို့ မောင်မောင် ခြံမကူးရတော့ပါ၊ မတင်ရီရဲ့ ယောင်္ကျား က ငတ်ပြတ်နေတာကြာပြီမို့ညဆို အစောကြီးကတဲက အခန်းထဲဝင်နေကြပြီ၊ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မရီးအပျိုကြီးရှိနေတာတောင်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး၊ အိမ်လေးကခပ်ကျဉ်းကျဉ်းမို့မတင်ရီတို့လင်မယားလိုးနေကြတဲ့အသံတွေ မကြားချင်ဘဲကြားနေရတော့မတင်ကြည် စိတ်တွေ သရိုးသရီဖြစ်လာပါတယ်။

ဘယ်လိုမှ နေလို့ မရတော့တာနဲ့ နောက်တရက်မှာ မတင်ကြည် မောင်မောင်နဲ့ အချိန်းအဆက် လုပ်ပြီး ခြံထဲဆင်းကာ စက္ကူ ပန်းခြုံ ဘေးမှာ တချီ အလိုးခံလိုက်ရပါတယ်။ နောက်ညတွေ တွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်ပေမဲ့ မထင်မှတ်ဘဲ မောင်မောင် အကိုကြီးမိသားစုရောက်လာလို့ အလုပ်တွေရှုတ်ပြီး မတွေ့အားတော့ပါ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မောင်မောင် အကိုကြီးက ကုန်ကားကြီးတွေနဲ့ အလုပ် လုပ်နေတာ၊ အရင်ကတော့ သူများကားမှာ အခစားယာဉ်မောင်းပါ၊ ဗန်းမော်ဘက်မှာကားမောင်းရင်း ကချင်မနဲ့အိမ်ထောင်ကျတာ၊ ယောက္ခမ က အရင်းအနှီး ထုတ်ပေးတာနဲ့ ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြစ်ကြီးနားမှာအခြေချနေတာ။ 

အကိုကြီးရဲ့ဝိရိယ၊ကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့် အခုဆိုရင် ကုန်ကားကြီး (၃)စင်းတောင် ပိုင်နေပါပြီ၊ ကားလုပ်ငန်းက မိုးကုန်၊ဆောင်းရာသီ၊ နတ်တော်ပြာသိုလောက်မှ ကားလမ်းတွေကောင်းမှာမို့ အလုပ်မရှိသေးတာနဲ့ အကိုကြီးက နှမတွေနဲ့ညီငယ်ကိုတွေ့ရအောင် လာတာပါ။

အကိုကြီးတို့ လင်မယား သမီး(၃)ယောက် မွေးထားပြီး မရီးမှာက လောလောဆယ် ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ပါ။ သမီးတွေ အကြီးမ (၇)နှစ်၊ အလတ်မ(၅)နှစ်၊ အငယ်လေးက(၂)နှစ်သာ ရှိသေးတာပါ။ မရီးက ဂျိန်းဖောမျိုးနွယ်စုဝင် ကချင်မဆိုပေမဲ့ ဗန်းမော်မြို့ပေါ်ကမို့ ပြောတတ် ဆိုတတ် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပါတယ်၊ ရုပ်ရည်အနေနဲ့မျက်နှာမလှပေမဲ့ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိပြီး ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအဆက်က ကလေး(၃)ယောက် မွေးထားတာတောင် မယိုယွင်းသေးပါ၊ သူ့နေရာနဲ့သူ အလှမပျက်သေးပါ၊ခ ါးတော့နဲနဲတုတ်စပြုနေပါပြီ။

အငယ်မလေးကငယ်သေးလို့ သူ့အမေဆီကသိပ်မခွါပေမဲ့ အကြီးမနှစ်ယောက်က သူတို့ဦးလေးကို အသေကပ်နေကြတာ၊ သူတို့အမေက ကိုယ်ဝန်ကြီးမပေါ့မပါးနဲ့အပြင် အငယ်မလေးက အမြဲကပ်နေတာမို့ အကြီးမနှစ်ယောက်ကို မကြည့်အားဘူးလေ၊ ဒါကြောင့်အကြီးမနှစ်ယောက်သူတို့ဦးလေးနား မခွါတော့ဘူး၊ အဒေါ်နှစ်ယောက်က ဈေးဆိုင်ထွက်ရ၊မီးဖိုချောင်မှာချက်ရပြုတ်ရမို့ တူမတွေကို ယုယုယယ လုပ်မနေနိုင်ဘူးလေ။

အကိုကြီးဖြစ်သူက မောင်မောင်(၁၀)တန်း အောင်လို့ အမှတ်ကောင်းရင် ဆေးတို့၊ တိကုတို့ရရင် သွားတက်၊အမှတ်မကောင်းလို့ ရိုးရိုးမေဂျာသာရရင် မြစ်ကြီးနားတက္ကသိုလ်မှာတက်၊ မောင်မောင်မရှိရင် နှမနှစ်ယောက်ထဲ နေရစ်ခဲ့လို့မရ၊ လင်ယူချင်ယူကြ၊ လင်မယူချင်ဘူးဆိုရင် မြစ်ကြီးနားလိုက်ကိုလိုက်ရမယ်၊မြစ်ကြီးနားဈေးထဲမှာ ဆိုင်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်ပေးမယ်၊ခုဒီမှာဈေးရောင်းကြ။

အကိုကြီးအဖအရာလေ၊ မိဘနှစ်ပါးမရှိကြတော့ အစစအရာရာ အကိုကြီးကတာဝန်ယူတဲ့သဘောပါ။ နှမနှစ်ယောက် မလိုက်ချင်ကြပေမဲ့ဘာပြောလို့ရမှာလဲ၊အခုလဲ မပြောင်းရသေးပါဘူး၊မောင်မောင်စာမေးပွဲက အဝေးကြီးရှိပါသေးတယ်။

အကိုကြီးမိသားစု (၅) ရက်ဘဲ နေနိုင်တာပါ၊ မြစ်ကြီးနားမှာ ပွင့်လင်းရာသိ ကားဆွဲဖို့ စီစဉ်ရဦးမယ်လေ။ အကိုကြီးတို့ မပြန်ခင်မှာဘဲ မတင်ရီတို့ လင်မယား တာဝန်ကျရာမြို့ကို ပြောင်းရွှေ့သွားပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~~

သီတင်းကျွတ်ပြီး နှစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ မတင်ကြည် မူလတန်းကျောင်းအုပ်ဆရာနဲ့~ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုး မင်္ဂလာဆောင်ပါတယ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကေျာင်းပြန်မဖွင့်ခင် ယောင်္ကျား က မတင်ကြည်အိမ်မှာလာနေတဲ့ အတွက် မောင်မောင် မမြင်ချင်ဘဲ မြင်နေရတာပါဘဲ။

အစကတော့ ညီအမနှစ်ယောက်လုံး လိုးနေရတာ၊ လူတောင် ပင်ပန်း နွမ်းနယ်လာလို့ ရိုးအီလာတာ၊ အခုကျတော့လဲ လိုးချင်ပါတယ်ဆိုတောင် လိုးစရာမိန်းမ မရှိ၊ မောင်မောင် တခါတလေ စာဖတ်နေရင်း သူတို့ညီအမကို သတိရမိပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ကြာကြာတော့ သတိရမနေပါ၊ ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ဆရာမ ဒေါ်ထားထားနဲ့ ပြန်ဆုံပြီး ဆရာမရဲ့ အထာပေးမှုတွေ မိန်းမအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မောင်မောင် ( ချက်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်) ဆရာမဒေါ်ထားထားကို ဝင်ပူးပါတော့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>