တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၂)

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၂)                                

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။ 

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

(04)

သားအမိသားအဖ သုံးယောက်သားပြန်ဆုံကြပြီးနောက် နေ့စဉ်ဘဝထုံးစံအတိုင်း လှုပ်ရှားဖြတ်သန်းကြပြန်တော့ ဘာမှထူးထူးဆန်းဆန်းအဖြစ်ထပ်မရှိပြန်။

ကျေးကျေးက အရင်အတိုင်းအိမ့်အသည်းကျော် သမီးလိမ္မာလေးအဖြစ်ရှိနေဆဲပင်။

" မေမေ..! မေမေမနက်ဖြန်အလုပ်မသွားရင် မေမေသမီးကို ရေကူးဝတ်စုံလေးလိုက်ဝယ်ပေးပါလားဟင်!..နော်.."

ကျေးကျေးကကွန်ပြူတာတလုံးဖြင့်ရောင်းလက်၊ ဝယ်လက်အိမ်ပုံများကိုဟောင်းလပပ်ဆွဲရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသော အမေဖြစ်သူ၏လက်မောင်းကိုကိုင်ရမ်းရင်းချွဲနွဲ့ပူဆာနေသည်။

" မေမေအလုပ်တွေရှုပ်နေတယ် သမီးရယ်။ မနက်ဖြန်မေမေ့ဆီကပိုက်ဆံလာယူပြီး နင်ဝယ်ချင်တဲ့ဆီ၊နင့်အဖေကိုကားမောင်းလိုက်ပို့ခိုင်းချည်။ မေမေ မလိုက်နိုင်သေးဘူး"

အလုပ်ရှုပ်နေသော သူ့အမေအေားသွားဂျီကျနေသဖြင့်အမေဖြစ်သူကလျာဖူးကမြန်မြန်ပြီး၊ ပြီးရော ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။

ဒါကပင်သူ့သမီးဖန်လိုက်သော ဂွင်ဆိုတာ သူမမသိလိုက်ပါ။

" ဟိဟိ..ကျေးဇူးပဲ..ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့မေမေ.."

ကျေးကျေးကသူမအမေကိုဖက်နမ်းလိုက်ပြီး၊ ခြေကလေးဇတ်တောက်ဇတ်တောက်ဖြင့်ခုန်ပေါက်ပြီးထွက်သွားလေသည်။

" ဟေး..ဒီလိုရမလားသမီးရ..၊ နေ့တိုင်းတော့ဒီလိုပဲ သမီးတစ်ယောက်ထဲသွားနေကျဟာကြီးကို.."

ဦးရဲထွတ်က သားအမိနှစ်ယောက်ပြောနေတာကိုကြားပြီးသမီးကိုချက်ချင်းကွန်ပလိန်းလုပ်သည်။ သူက အိမ်ထဲကအပြင်မထွက်ချင်လို့ဖြစ်၏ အပြင်ရာသီဥတုကလည်းပူသည်လေ။

" အပြင်နည်းနည်းထွက်တော့သေသွားမှာမို့လား..၊ တနေ့တနေ့ ဘာမှလဲမလုပ်ပဲနဲ့ထိုင်ချည်းညည်းနေတာပဲ.."

ဒေါ်ကလျာဖူးကသူ့ယောက်ျားကိုလှည့်ပြီးမာန်၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျေးကျေးအတွက်အလုပ်ဖြစ်သွားသည်။ဦးရဲထွတ်ငြိမ်ကုပ်သွားလို့ဖြစ်သည်။ အဖေသူမကိုလိုက်မပို့လို့မရတော့..ဟိဟိ..မှတ်ကရော..။

နောက်တစ်နေ့မနက် (၁၁) နာရီလောက်တွင် လှေခါးမှတဒုန်းဒုန်းဆင်းလာသောခြေသံ သွက်သွက်ကိုကြားရသည်။ဦးရဲထွတ်ကထုံးစံအတိုင်း တီဗွီအေးအေးဆေးဆေးကြည့်နေသည်။

" ဖေဖေကလဲ..အဝတ်အစားတွေဘာတွေ..ဘာမှမလဲရသေးဘူး..ကြည့်.."

ဘေင်းဘီတိုတစ်ထည်ထဲနှင့်အေးဆေးစွာ တီဗွီကိုသာမဲကြည့်နေသောသူ့အဖေကိုမြင် လိုက်ရသဖြင့်ကျေးကျေးတစ်ယောက်စိတ်တိုပြီးပွစိပွစိပြောနေ၏။

" ဘာကိုလဲရမှာလဲသမီးရဲ့.."

ကြည့်..ဦးရဲထွတ်မနေ့ကပြောထားတာမေ့သွားပြီ။ အူကြောင်ကြောင်နှင့်ပြန်မေးနေပြန်သည်။

" ဟင်..ဖေဖေကလဲ၊ မနေ့ကမေမေမှာထားတာလေ။ သမီးရေကူးဝတ်စုံလိုက်ဝယ်ပေးဖို့ဖေဖေ့ကိုလိုက်ပို့ပေးဖို့မှာထားတာကြီးကို.."

" ဟာ..ဟုတ်သားပဲ..ဖေဖေမေ့သွားတယ်..သမီးရေ..ဆောရီး။ အဲ..ဒါနဲ့နေပါဦးသမီးကဒီဝတ်စုံနဲ့အပြင်ထွက်မလို့လား.."

ဦးရဲထွတ်ကထလိုက်ရင်းသမီးဘက်ကိုကြည့်လိုက်ရာ ကျေးကျေးဝတ်ထားတာက၊ သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်တစ်လေးနှင့်ဖစ်တ်ဖြစ်သည့်အသားကပ်တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှင့်ဘောင်းဘီလိမ္မော်ရောင်တိုတိုကပ်ကပ်လေးကဖြူဝင်းသောပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးများနှင့်ဟပ်မိနေသည်။ သူ့ဟာသူကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့်အတိုအပြတ်လေးဖြစ်သဖြင့် ဖခင်စိတ်ဖြင့်မေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။

" ဖေဖေနော်..ရာသီဥတုကဒီလောက်ပူလောင်နေတာ သမီးက အနွေးထည်နဲ့ထရက်ဆု ဝတ်ပြီးသွားရမှာလား။ ဒါကြောင့်ဖေဖေ့ကိုနေမမြင့်ခင်ထဲကသွားဖို့ သတိပေးနေတာပေါ့။ မပူမလောင်သွားရအောင်.."

အဖေကတခွန်းပဲပြောရရုံရှိသေး ကျေးကျေးပါးစပ်က စကားလုံးတွေအတွဲလိုက်ဖြင့်ပြန်ပစ်နေသည်။

" အေး..အေး..အေးး ပြိုင်မငြင်းတော့ပါဘူးကွာ၊ ကဲအခုဖေဖေအဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်။ ခဏစောင့်.."

ဦးရဲထွတ် စကားဖြတ်ပြီးထွက်သွားသည်။ သူ့သမီးနှင့်စကားပြိုင်ပြီးငြင်းမနေချင်တော့။သူတို့သားအဖနှစ်ယောက် ကုန်တိုက်သို့ရောက်လာကြပြီ။ ဤကုန်တိုက်ကအခြားမဟုတ်၊ လဲ့ဝေလာပြီးဖီးဆင်းလုပ်အားပေးနေသော ဟိုတစ်နေ့က ကျေးကျေးရောက်ခဲ့ပြီးသည့်ကုန်တိုက်ပဲဖြစ်သည်။

လဲ့ရည်တာဝန်ကျနေသော ရေကူးဝတ်စုံများရောင်းချရာကောင်တာသို့ကျေးကျေးကပင် ဦးဆောင်ပြီးသူ့အဖေကိုခေါ်လာခဲ့သည်။

" ဟာ..ကျေးကျေး..၊ အမယ်..၊ လေးလေးထွတ်ရောပါလား..၊ မင်္ဂလာပါလေးလေး..။ ရေကူးဘောင်းဘီလာကြည့်တာလား"

လဲ့ရည်မက ဦးရဲထွတ်ကိုရင်းရင်းနှီးနှီးပင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ အခုနောက်ပိုင်း သူမကကျေးကျေးအိမ်သို့မကြာခဏရောက်နေလေ့ရှိပြီးစားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်နေသောကြောင့်။ ကျေးကျေးအဖေဦးရဲထွတ်နဲ့ပါ ရင်းနှီးနေသည်။

" အေး..လေးလေးအတွက်မဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ ကျေးကျေးကလိုချင်တယ်ဆိုလို့ခေါ်လာတာ.."

" ဟာ..နင့်အတွက်လား..။ ဒါဆိုလာ..လာ..ဒီမှာလာကြည့်။ ဒီသုံးစုံကအသစ်ရောက်တာ။ ဒီဇိုင်းနဲ့အရောင်လေးတွေက အလန်း.."

လဲ့ရည်ကချက်ချင်းပင်အရောင်းသမားဈာန်ဝင်သွားပြီး ပစ္စည်းတွေကိုထုတ်ပြတော့သည်။ကျေးကျေးကလဲ့ရည်ပြသောဝတ်စုံများကိုကြည့်နေစဉ်တွင်၊ အားနေသောဦးရဲထွတ်က သူဝယ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိသော်လည်း ချိတ်ထားသော၊ ကျားဝတ်ရေကူးဘောင်းဘီများကို ကိုင်ကြည့်၊ လှန်လှောကြည့်နေမိလေသည်။ ထိုစဉ်..လဲ့ရည်ကအနားရောက်လာပြန်ပြီး..။

" လေးလေးကဘယ်ပုံစံမျိုးကြိုက်တာလဲ၊ ဒီမှာကြည့်သမီးရွေးပေးမယ်..ဒီဇိုင်းမိုက်မိုက်လေး.."

လဲရည်ကပြောပြောဆိုဆိုရေကူးဘောင်းဘီတစ်ထည်ကိုရွေးထုတ်လိုကိပြီးဦးရဲထွတ်ကိုကမ်းပေးလိုက်ရာ၊ သူကလည်း အားနာပါးနာနှင့်ယူကိုင်ထားလိုက်ရ၏။ သူကလှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလိုက်ရင်းသမီးဖြစ်သူကိုမမြင်တော့သဖြင့်..၊

" ဟင်..ကျေးကျေးဘယ်ပျောက်သွားလဲ သမီး..လဲ့ရည်.."

" ရေကူးဝတ်စုံသွားစမ်းဝတ်ကြည့်နေတာ..လေးလေး"

" ရေကူးဝတ်စုံကအစမ်းပေးဝတ်ခွင့်ပြုလို့လား..ဒီမှာက.."

" ရတယ်..လေးလေးရဲ့။ ဒါကကုန်တိုက်ကြီးလေ။ ဖစ်တင်းရူမ်း (အစမ်းဝတ်ခန်း) ထားပေးထားတယ်။ လေးလေးလည်းအဲဒီဘောင်းဘီ၊ ကိုယ်နဲ့ အံကျမကျစမ်းချင်ရင် ဝင်စမ်းဝတ်ကြည့်ပေါ့.."

" လဲ့ရည်..  ဟဲ့! လဲ့ရည်..၊ ဒီမှာလာကြည့်ပေးပါဦး။ငါနဲ့အဆင်ပြေ..မပြေ..."

ကုန်တိုက်ကအသစ်ဖွင့်ထားတာမကြာသေးသဖြင့် လူတွေသိပ်များ၊မရှုပ်သေး။ ဒါကြောင့်ကျေးကျေးက အထိမ်းအကွပ်မရှိ ကုန်းအော်ရဲခြင်းဖြစ်သည်။ သူမကမလှမ်းမကမ်းရှိအဝတ်လဲခန်းအတွင်းမှနေ၍ လဲ့ရည်ကိုအော်ခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

" မိကျေးနော်..နင်မသိဘူးလား ငါတို့ကကပ်စတန်မာကိုစောင့်ကြည့်နေရတယ် အရောင်းကောင်တာကခွာနေလို့မရဘူး။ လေးလေးထွတ်ရေ၊ လေးလေးသမီးကို သမီးအစားသွားကြည့်ပေးပေးပါလား.."

လဲ့ရည်ကသူ့သူငယ်ချင်းကျေးကျေးကိုလှည့်၍ ဆူရင်း ဦးရဲထွတ်ကိုတွန်းလွှတ်နေသည်။ သူမကဦးရဲထွတ်ကိုလက်ဆွဲခေါ်လာပြီးအဝတ်လဲခန်းကိုလှမ်းမြင်နိုင်လောက်သည့်နေရာရေက်သောအခါ အခန်းထောင့်သို့လက်ညှိုးညွှန်လျက်..။

" အဲဒီထောင့်မှာ..အဝတ်လဲခန်း၊လေးလေးသမီးအလှကြိုက်မကိုသွားကြည့်ပေး လိုက်ပါဦး။ သမီးကကောင်တာကခွာလို့မရလို့ပါ.."

လဲ့ရည်က ကျေးကျေးအဝတ်လဲနေရာအခန်းကိုညွှန်ပြပြီး အရောင်းကောင်တာဘက်ပြန်လှည့်ခဲ့သည်။ သူမကနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးကွေးရုံ ကြိတ်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်သည်။ အမှန်တော့သူမက ဦးရဲထွတ်ကိုဆေးထိုးပြီးကျေးကျေးအတွက်ဂွင်ဖန်ပေးလိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

ဦးရဲထွတ်ကလဲ့ရည်ညွှန်ပြသည့်နေရာသို့လျှောက်သွားတော့ အဝတ်လဲခန်း ၃ ခုကိုကပ်လျက်အစဉ်လိုက်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခန်းထောင့်တွင်လူသူမရှိပဲတိဆ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လွန်းလှသည်။ ကျေးကျေးက သူမဝင်နေသည့်အခန်းတံခါးကိုလုံးဝမပိတ်သေးပဲခပ်ဟဟထားပြီး၊ လဲ့ရည်အလာကိုစောင့်နေဟန်ရှိ၏။

" သြ..ဖေဖေ.. ဘယ်မှာလဲ..လဲ့ရည်ကော.."

" လဲ့ရည်က သူဖောက်သည်တွေကိုစောင့်ကြည့်ရဦးမယ်ပြောတယ်"

သူ့သမီးကိုရှင်းပြနေရင်းမှဦးရဲထွတ်၏စိတ်တွေစတင်လှုပ်ရှားလာရလေပြီ။ သူမနေ့တစ်နေ့ကမှအားရပါးရစိတ်ကူးယဉ်မှန်းပြီးဂွင်းထုခဲ့သောအပျိုဖြန်းမလေးကယခုသူ၏ရှေ့တွင်ရပ်လျက်ရှိသည်။ သူ့အတွေးမျက်စိထဲတွင် ဟိုနေ့ကအိမ်ပေါ်ထပ်ကတံခါးနောက်မှ အိခနဲပိခနဲကျကျနနကြီးပွတ်တိုက်ခံစားခဲရပြီးအတွင်းခံမပါသည့်တီရှပ်အောက်မှအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ကြီးမြင်ခဲ့ရလိုက်သော သမီးငယ်၏နို့အုံထွားထွားကြီးကိုပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ ဒါကိုပြန်မတွေးရန်ကိုယ့်စိတ်ကိုပြန်တား၍မရ။

" လဲ့ရည်မကမလာဘူးတဲ့လား၊ ဒါဆိုဖေဖေလည်းရတယ်လေ။ လာ..သမီးကိုနည်းနည်းကြည့်ပေးဦး။ ဈေးကြီးပေးပြီးဝယ်သွားပြီးတော့နောက်မှမလှ ဘူး၊ ကြည့်မကောင်းဘူးဆိုရင်နှမြောစရာကြီး.."

" ဖေဖေကြည့်လို့ကောင်းပါ့မလားသမီးရဲ့.."

" ကိုယ့်သမီးကိုယ်ကြည့်ပေးတာဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲဖေဖေကလဲ။ သူများဝတ်နေတုန်းသွားကြည့်မှပါးရိုက်ခံရမှာ ဟိဟိ..၊ကဲပါ..လာပါဖေဖေရ..အချိန်တွေကုန်တယ်"

ပြောပြောအိုဆို..ကျေးကျေးကသူ့အဖေ၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီးအဝတ်လဲခန်းထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။အဝတ်စမ်းသပ်လဲခန်းက သိပ်အကျယ်ကြီးတော့မဟုတ်ပေ။ လေးထောင့်စပ်စပ်ပုံစံအခန်းလေးသာဖြစ်ပြီးနံရံသုံးဘက်တွင်မှန်အပြည့်ကပ်ထားသည်၊ တံခါးရွက်ရှိသည့်ဘက်မှာသာသစ်သားဖြစ်၏။

ဦးရဲထွတ်ကခေါင်းကြီးငုံ့ထားပြီးတတ်နိုင်သလောက်သူ့သမီးကိုမကြည့်မအောင်ရှောင်နေသည်။ သူ့သမီး၏အဆက်အပေါက်ကိုသူ သိထားပြီးဖြစ်ရာ ဟိုနေ့ကလိုမနိုင်မနင်းနှင့်စိတ်မထိမ်းနိုင်မှာစိုးလို့ဖြစ်သည်။

" ကဲဖေဖေ..ကြည့်ပေးပါဦးဒီတစ်ထည်ကဘယ်လိုနေလည်း သမီးနဲ့လိုက်ရဲ့လား။

" အင်း..ကောင်းသားပဲ.."

ဦးရဲထွတ်က သူ့သမီးကိုသေချာမကြည့်၊ သာမန်ကာလျှံကာသာကြည့်ပြီး ပြီးပြီးရောပြောလိုက်သည်။ ကျေးကျေး သူ့အဖေကိုတချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမကိုသေချာကြည့်မနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသဖြင့်...

" ဟာ..ဖေဖေကလဲ၊ သေချာဖြင့်မကြည့်ပဲနဲ့၊ ဒီကဖြင့်ကြည့်ပြီးအကြံဉာဏ်လေးသုံးသပ်ချက်လေးရမလားမလားမှတ်ပါတယ်...၊ ဖေဖေကဘာဖြစ်နေတာလဲ"

ကျေးကျေးကမကျေမနပ်ဖြင့်ပွစိပွစိလုပ်တော့သည်။ ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်မတတ်နိုင်တော့၊ သူ့သမီးအငြိုငြင်မခံရအောင်ကြည့်ပေး ရလေတော့သည်။ ကျေးကျေးယခုဝတ်ပြနေသောရေကူးဝတ်စုံမှာဝမ်းပိစ်ခေါ်အပေါ်အောက်တဆက်ထဲ ဖြစ်သောပုံစံဖြစ်၍ အနက်ရောင်တွင်ခရမ်းရောင်အစင်းပြားလေးများဒီဇိုင်းထွင် ဖောက်ထားသောဝတ်စုံဖြစ်သည်။

ရေကူးဝတ်စုံတို့၏ထုံးစံအတိုင်းကိုယ်လုံးလေးနှင့်ဖစ်တ်ဖြစ်နေအောင်ကြပ်၍၊ ဗွီရှိပ်ပုံသဏ္ဌာန်ဖော်ထားသောလည်ဟိုက်ကလည်း အတော်ပင်နက်ရှိုင်းစွာဆင်းသွားရကားသူမ၏အရွယ်နှင့်မလိုက်ဖွံ့ထွားလှသော ပေါက်စီအကြီးစားကြီးနှစ်လုံအား အတိုင်းသားမြင်နေရသည်၊ တင်းကြပ်သောဝတ်စုံက စနေနှစ်ခိုင်ကိုတင်းတင်းဆွဲစိထားသဖြင့်ရင်သားနှစ်လုံးကြားရင်ညွန့်ထိပ်ပိုင်း တလျောက်ထင်ရှားသောမြောင်းကြီးကိုလည်းရင်ခုန်စရာကောင်းလောက်အောင်မြင်နေရသည်။

နို့နှစ်လုံးနေရာတွင်ဘရာစီယာ ခွက်ကဲ့သို့ဖော့သားခွက်ခုံးခုံးလေးခံပေးထားသော်လည်း ၎င်းမှာပါးလျားလှသဖြင့်ရှေ့သို့အတင်းရုန်းထွက်နေသောနို့အစုံကိုလုံအောင်ပိတ်ဖုံးထားရန်မတတ်နိုင်ရှာ။

နို့သီးခေါင်းစူစူ ဖူးဖူးလေးများကအင်္ကျီသားကိုဖောက်ထွက်မတတ်တွန်းနေရကား အိုက်စကရင်ခွက်ပေါ်ကချယ်ရီသီးလေးများပမာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏မျက်လုံးတွေကိုဖမ်းစားနေတော့၏။

-----------------------------------------

(05)

ဦးရဲထွတ်က အကြည့်တွေကိုအောက်သို့ဝေ့လိုက်တော့ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေး၏အောက်မှာအပေါ်ပိုင်းကရင်သားအစုံကိုအနိုင်မခံအရှုံးမပေးပြိုင်နေသကဲ့သို့ တောင်ပူစာကဲ့သိ့မို့မောက်ခုံးထွက်နေသော စမူဆာလေးကအားကျမခံရုန်းထွက်ပြနေပြန်တော့၏။

ဒီနေရာကလည်းအပိတ်ဖြစ်သော်လည်း။ အမြှောင်းလိုက်ဖြစ်နေသောအသားထူထူရေမြောင်းဘောင်လေး၏သဏ္ဌာန်ကပီပြင်စွာပေါ်နေပြန်သည်။

ဦးရဲထွတ်မှာ ဂလုခနဲ တံတွေးကိုအလုံးလိုက်မြိုချမိလိုက်လေ၏။ အသက်ရှူတွေဘာတွေတောင်မှားသွားသည်။

ကျေးကျေးကသူ့အဖေနောက်ဘက်မှကြည့်နိုင်စေရန်ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပြ လိုက်ပြန်သည်။ ဦးရဲထွတ်နောက်တစ်ကြိမ်ရှော့ရိုက်သွားပြန်သည်။ အမလေး...လှလိုက်တာသမီးရယ်..သူမျက်တောင်ခတ်ဖို့မေ့သွားသည်။ စောက်ကျိူးနဲလှလိုက်တဲ့ အိုးလေး။ လုံးမွတ်တင်းပျံကော့တက်နေသည်။

ကျောသားပေါ်အောင်ဟိုက်ထားသောရေကူးဝတ်စုံနောက်ခြမ်းမှဝင်းအိနုညက်နေသောကျောပြင်လေးရော။တုံတုံလေးအိနေသောတင်သားလေးများရော ဖီလင်အပြည့်နဲ့ထိတွေ့သုံးသပ်ချင်စရာချည်းသာဖြစ်သည်။ ဦးရဲထွတ်မှာလူကနေပေမယ့် ဟိုအကောင်ကမနေနိုင်မထိုင်ထောင်ထလာရပြန်ပြီ။ လူကသမီးမှန်းသိပေမယ့် လီးကသမီးမှန်းအသိအမှတ်မပြုချင်။

" အခုဝတ်ထားတဲ့အစုံကဘယ်လိုနေလဲဖေဖေရ"

ကျေးကျေးကသူ့အဖေဘက်ပြန်လှည့်လာပြီးမျက်လုံးဝိုင်းလေးလည်နေအောင်လုပ်ပြီးမေးလိုက်ပုံက အသည်းနှလုံးတွေကိုင်လှုပ်လိုက်သလိုချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်။ ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်ကတော့ အခုကျေးကျေးလုပ်နေသည်များမှာ သူ့သမီးကြိုတင်ကြံစည်ပလန်ချထားသောဇာတ်လမ်းထဲမှတစ်ကွက်ဖြစ်သည်ကိုလုံးဝရိပ်စားမိခြင်းမရှိပေ။

" အဲ..အဲ.."

ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးမေးတာကိုပြန်ဖြေရန်တအင်းအင်းတအဲအဲဖြစ်နေစဥ်မှာပဲကျေးကျေးက..

" နေဦး..နေဦး...အခုချက်ချင်းမဖြေနဲ့ဦး၊ သမီးစမ်းဖို့နောက်၂စုံ ယူလာသေးတယ်"

" ဒါဆိုလဲဖေဖေ ခဏအပြင်ထွက်ပေးလိုက်ဦးမယ်"

ဦးရဲထွတ်ကကိုယ့်သမီးပေါ် မကောင်းတာတွေစတွေးမိလာပြီဖြစ်သဖြင့်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတိပေးရင်းထိမ်းချုပ်နိုင်ရန်ကြိုးစားနေဖြင်းဖြစ်ရာသမီးနားအရမ်းကပ်၍မနေလိုပေ၊ သို့ပေမယ့်ပေါ့..

" ဟုတ်ကဲ့..လာပါရှင့်..ကြွပါ..အဝတ်လဲခန်းကဒီဘက်မှာပါ.."

" ဟာ..ဒါလဲ့ရည်မအသံပဲ..၊ ဖောက်သည်ကိုအဝတ်စမ်းဝတ်ဖို့ခေါ်လာတာဖြစ်မယ်။ ဒါဆိုဖေဖေအခုမထွက်နဲ့ဦး..၊တော်ကြာ သမီးတို့ကိုသားအဖမှန်းမသိပဲ အမြင်တမျိုးနဲ့ကြည့်ကြရင်မကောင်းဘူး"

ကျေးကျေးကပြောရင်းနဲ့အခန်းအပြင်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့သူ့အဖေကိုအတင်းပြန်ဆွဲသွင်းလိုက်တော့ဦးရဲထွတ်လဲကန့်လန်ါကန့်လန့်နှင့်တန့်သွားသည်။

" ဖေဖေကဟိုဘက်လှည့်ပေးထားပေါ့၊ သမီးနောက်တစ်စုံလဲကြည့်လိုက်ဦးမယ်"

ပြောလဲပြီးရောအဖေ့အဖြေကိုတောင်မစောင့်တော့ပဲဝတ်ထားတာကိုစချွတ်တော့သည်။ ဥိးရဲထွတ်အခန်းတံခါးရှိရာဘက်သို့အမြန်လှည့်လိုက်ရလေသည်။ အဲဒီခဏအတွင်းမှာပဲသု့နှလုံးသားတွေ ရင်တွေကဝရုန်းသုန်းကားတွေဖြစ်ကုန်နေပြီ။သူ့မျက်စိရှေ့ကသစ်သားတံခါးတွင်၊ အဝတ်လဲစဥ်တွင်ချိတ်ရန် ချိတ် ၃ခုလောက်ရှိသည်။ အဲဒီမှာအဖြူရောင်ခပ်သေးသေးဖင်ညပ်ပင်တီလေးကသူ့မျက်စိရှေ့တွင်ပြောင်ပြနေသည်။

ပြီးတော့ဘရာစီယာလေး။ ဒါ့အပြင် တူးပိစ် အမျိုးအစားနောက်ထပ်ရေကူးဝတ်စုံကနှစ်စုံ တန်းလန်းလေးတွေ။

ပထမတစ်စုံကိုချွတ်လိုက်ပြီးသော..အခုသူ့နောက်တစ်ပေလောက်မှာကပ်ပြီးရပ်နေသည့်သူ့သမီး၏လက်ရှိပုံစံမှာဘယ်လိုဆိုတာလှည့်မကြည့်ပဲသိနေပြီလေ။

သူ့စိတ်ထဲကပါလို့မဟုတ်ပဲ အလိုလိုအော်တိုမက်တစ်ပင် နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်လိုက်မိပြီး၊ အလိုက်မသိစီးကျလာသောသွားရည်များကို လည်ချောင်းထဲဂလုကနဲမြိုချလိုက်မှခြောက်တက်လာသောလည်ချောင်းက နေသာသွားသည်။သူကခေါင်းကြီးစိုက်အောင်ငုံ့ထားပြီး၊ စိတ်နှလုံးထဲနှင့်ဦးနှောက်ထဲဝုန်းဒိုင်းကြဲနေသောခံစားချက်နှင့်အတွေးများကိုကြိုးစားနှိပ်ကွပ်နေရ၏။

နောက်ကမြင်ကွင်းကိုသူလှည့်မကြည့်မိစေရန်သူ့စိတ်ကိုသူသတိပေးနေရင်းမှသူနှလုံးခုန်ရပ်လုနီးပါးဖြစ်သွားရပြန်သည်။

သူကမှန်မရှိသည့်တံခါးဘက်သို့သာလှည့်ပြီခေါင်းငုံ့ထားသော်လည်း ကျန်နံရံ ၃ဘက်မှာမှန်ချပ်ချည်းများသာဖြစ်လေရာမျက်လုံးထောင့်စွန်းများတွင် ဘယ်၊ ညာ မှန်ချပ်များမှပုံရိပ်များကိုမြင်နေရခြင်းပင်။

မှန်ထဲကပုံရိပ်ကိုသတိထားလိုက်မိသည်နှင့်သူအသက်ရှူဖို့တောင်မေ့သွားသည်။ ပထမရေကူးဝတ်စုံကိုချွတ်ချနေသောသူ့သမီးပုံရိပ်တွင်ချွတ်ပြီးသားဝတ်စုံကကိုယ်တဝက် ခါးပေါ်တွင်ပုံရက်သားဖြစ်နေ၏။ ပြည့်ဖြိုးပြီးတင်းရင်းသောရင်သား နို့လုံးအစုံကထင်းထင်းကြီးပေါ်လွင်နေလေသည်။

တည့်တည့်ကြီးတိုက်ရိုက်ပြည့်ပြည့်ဝဝမကြည့်ရသော်လည်း အလွန်လှပသောအိစက်လုံးဝန်းသည့်ရင်သားတင်တင်းလေးများကမည်မျှပြီးပြည့်စုံသောအရွယ်ရောက်ပြီးမိန်းမလှတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းပြသနေသည်။ 

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကစူပြီအလုံးလိုက်ချွန်းထွက်နေပြီးလက်သန်းထိပ်အရွယ်လောက်ရှိကာ၊အရောင်ကပန်းရောင်သွေးပြေးနေသည်မှာကုန်းဟပ်ပြီးစို့ပစ်ချင်စရာကောင်းလှသည်။

ကျေးကျေးကသူမခါးကိုဖြေးဖြေးချင်းခါ၍ ဝတ်စုံကျွတ်ကျသွားအောင်လှုပ်ချနေသည်။ချွတ်ရတာအဆင်ပြေအောင် ခါးကိုအနည်းငယ်ကုန်းလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမယ့်အဲလိုလုပ်မှတိတ်တဆိတ်ခိုးကြည့်ရင်းငေးနေသည့်သူ့မအဖေ၏စိတ်ကိုပိုပြီးဆွပေးသလိုဖြစ်နေလေသည်။

လှပလုံးဝန်းသောတင်သားဖွေးဖွေး အိုးတင်းတင်းလေးမှာအရေး၊ အကြောင်း၊ ဒဏ်ရာ၊ အမာရွတ်များကင်းစင်ကာပကတိချောမွေ့လျက်ရှိ၏။ ခပ်ကုန်းကုန်းလေးရှိနေသောအနေအထားက ဖွံ့ထွားသောစနေနှစ်ခိုင်ကိုအလုံးလိုက်အောက်သို့ပြိုကျလာပြီလှုင်ရှားမှုနှင့်အတူတသိမ့်သိမ့်ခါနေစေသည်။

ဦးရဲထွတ်ကထိုမြင်ကွင်းကိုအဆင့်ဆင့်မြင်ပြီးမျက်နှာတွင်သွေးရောက်ကာပူထူပြီးနေလေသည်။ သူမျက်လုံးတွေမှိတ်ပစ်လိုက်သည်။ သို့သော်အတွေးထဲတွင်ပုံရိပ်များက အလိုလိုပေါ်လာသည်။

(သူ၏လက်နှစ်ဘက်က သူ့သမီးကျေးကျေး၏ပြူးထွက်နေသောအိုးဝင်းဝင်းလေးကိုတင်းတင်းကြီးစုံဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

သူ့လီးကြီးကသမီးလေး၏ကြပ်တည်းသောစောက်ဖုတ်လေးထဲတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိနေ၏။ သူမကအဖေဆောင့်နေသောလိုးချက်များ၏သာယာမှုဖီလင်ကိုအောင့်အည်းမခံစားနိုင်တော့သဖြင့် ညည်းသံလေးများထွက်လာသည်။

သူမ၏လက်သေးသေးနုနုလေးနှစ်ဘက်ကမချင့်မရဲဖြင့်နံရံမှမှန်ကိုတင်းတင်းကြီးတွန်းထားမိသည်။

ပတ်..ပတ်..ပတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပျစ်..ပျစ်..

အသားနှင့် အသားချင်းရိုက်ခတ်သောအသံများက တခန်းလုံးညံတက်လာသည်။ သမီး၏စောက်ခေါင်းလေးထဲမှသူ၏လီးကြီးကိုအတင်းဆွဲညှစ်စုပ်ယူလျက်ရှိသည်။ အချက်တိုင်းအချက်တိူင်း..သူ့လီးကြီးက သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲ ဖြတ်ဝင်ဖြတ်ထွက်သွားတိုင်း လချောင်းတစ်ချောင်းလုံးရော၊ လီးထိပ်ပါ ဆိမ့်အီပြီးဖိန်းရှိန်းနေအောင်ကောင်းလှပါလား..။ သူ့လီးကြီးပေါက်ကွဲထွက်မတတ်အရမ်းကောင်းနေရသည်။)

" ဖေဖေ..အဲဒီမှာချိတ်ထားတဲ့ တူးပိစ်ဝတ်စုံလေး သမီးဘက်ကမ်းပေးပါဦး.."

အသံနှင့်အတူ သူ့ပခုန်းကိုတို့ပြီးပြောလာသောလက်နုနုလေးတစ်စုံကြောင့်ဦးရဲထွတ် အိပ်မက်မှလန့်နိုးသွားရလေသည်။

ဦးရဲထွတ်က သမီးဖြစ်သူကျေးကျေးကို ရှေ့ကချိတ်မှာချိတ်ထားသောဝတ်စုံကိုဖြုတ်ယူပြီးကမ်းပေးလိုက်သည်။သူကဘေးမှန်တွေကိုမျက်စောင်းထိုးမကြည့်တော့ပေ။ အခုလောက်ဆိုသူ့နောက်တည့်တည့်တွင်ရှိနေသောသမီးကျေးကျေးမှာလုံးဝအဝတ်အစားဗလာနှင့်ရှိနေပေလိမ့်မည်။ သူ၏စိတ်ကသေမတတ်ကြည့်ချင်နေသော်လည်းသူက တစ်ချက်ကလေးအားတင်းပြီးဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်ဖို့ကိုဝန်လေးနေမိသည်လေ..။

" ကျေးဇူးပဲ..ဖေဖေ.."

သမီးကပြောလိုက်သောဖေဖေဆိုတဲ့စကားလုံးက သူ့ကိုသတိပြန်ဝင်လာစေခဲ့သည်။ သူအခု သူ့မီးအရင်းလေးကို မထော်မနန်းတွေတွေးပြီးပစ်မှားနေမိပါပကောလား။

ဦးရဲထွတ် သူ့ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းခါလိုက်ပြီးအတွေးဆိုးတွေကိုခေါင်းထဲကမောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။သူ့ရဲ့အပြုအမူတွေကို အနီးမှာပင်ရှိနေသည့်သမီးဖြစ်သူကျေးကျေး၏မျက်စိနှင့်မြင်နေရသဖြင့်သူ့အဖေမှာသူမ၏အပြုအမူကြောင့်စိတ်တွေမငြိမ်မသက် ဂယောက်ဂယက်ဖြစ်နေပြီဖြစ်ကြောင်းရိပ်မိလိုက်ပြီ။

" ဒါရောဘယ်လိုနေလဲဖေဖေ"

ဦးရဲထွတ်ကအသံစာစာလေးကိုကြားသဖြင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူ့ရဲ့ရှေ့မှာလှပတဲ့ခလေးမလေး။ ကျေးကျေးက သူမ၏လက်မောင်းသားသွယ်သွယ်ဝင်းဝင်းလေးတွေကိုမြှောက်ပြီး ဆံပင်တိုဂုတ်ဝဲလေးကိုနောက်ပြန်ဆွ၍ဖွပြီးခွဲနေသည်။

ထိုသို့လုပ်နေသည့်အနေအထားကြောင့်နဂိုထဲကဖွံ့ပြီးထွားပြီးဖြစ်သောရင်သားအစုံကရေကူးဝတ်စုံထဲတွင်အတင်းပိအောင်ညှစ်ပြီးဆွဲစိထားသလိုဖြစ်သဖြင့်သူ့မျက်စိထဲတွင်သမီး၏ရင်အုံကြီးတွေကဖောင်းကြွပြူးတက်လာသည်။

ယခုအကြိမ်ဝတ်ထားသောဝတ်စုံကတူးပိစ်ခေါ် အပေါ်အောက်သီးသန့်ဖြစ်သည်။ အပေါ်ပိုင်းကိုကြိုးနှစ်ထပ်ဖြင့်၊လည်ပင်းသိုင်းထိမ်းကြိုးဖြင့်ထိမ်းသောအမျိုးအစားဖြစ်သည်။ အရောင်ကပန်းနုရောင်ဖြစ်ပြီး ပိတ်သားကအပြောင်သားပါးပါးလေးနှင့်ဖော့တွေဘာတွေလည်းခံမထား၊ တကိုယ်လုံးတွင်ခါးနှင့်ရင်နှစ်နေရာထဲကွက်ကွက်လေးသာဖုံးထားရကားဦးရဲထွတ်ကြည့်ရတာ ဘာအဝတ်တစ်စမှဝတ်မထားခြင်းနှင့်ဘာမှမခြားချေ။

ဆက်ဆီကျ၍ဖိတ်ခေါ်မှုအပြည့်ရှိလွန်းရကား တကယ်လို့သူ့သမီးသာမဟုတ်ပါက၊ နို့အုံကြီးထဲနှာခေါင်းနှစ်၍ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်အပျိုဖြန်းလေး၏အပျိုစင်နံ့လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေးကို တရှိုက်မက်မက်နမ်းရှူမိမည်ဖြစ်ပေသည်။

ဦးရဲထွတ်ကသူ့မျက်လုံးအကြည့်ကိုအောက်ပိုင်းသို့ရွှေ့လာပြန်သည်။

ဘေးကြိုးချည်ပုံစံဘီကီနီအောက်ပိုင်းအစလေး၏ပေါင်ကြားခွဆုံကတောင်ကုန်းမို့မို့လေးကမျက်လုံးကိုဆွဲငင်ညှို့ယူပြန်၏။ ပန်းရောင်ချယ်ဝတ်စုံလေးကလည်းလှပသောအသားဝင်းဝင်းလေးနှင့်အရင်အရင်ကများထက်ပို၍ဟပ်မိနေသည်။

ဦးရဲထွတ်မှာ လီးကမတရားတောင်နေလေပြီ။ တောင်တာမှမဟားဒရားကြီးအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေလေရာတော်တော်နှင့်ကျမည့်ပုံမပေါ်။သူကလက်နှစ်ဘက်ကိုတစ်ဘက်နှင့်တစ်ဘက်အတင်း ညှစ်ပြီးဆုပ်ကိုင်လျက် အသက်ပြင်းပြင်းရှည်ရှည်ရှူရင်းသူ့ရဲ့ပူလောင်ကြွတက်နေသောရာဂစိတ်အာရုံတွေကိုထိမ်းကွပ်နေရလေသည်။

" ဖေဖေ"

ခေါ်သံနှင့်အတူနူးညံ့တဲလက်လေးတစ်စုံကရုတ်တရက်သူ့ကိုလာကိုင်သဖြင့် ဦးရဲထွတ်မှာရှော့ဖြစ်မတတ်လန့်ဖျပ်သွားသည်။ သတိဝင်လာမှသူ့သမီးကျေးကျေးကသူ့လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်လှုပ်ခါရင်းခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

လက်ကလေးကနူးညံ့လှချည့်။ အဲဒီလက်လေးနဲ့သူ့ရဲ့ယခုတောာင်နေတဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးလိုက်ရင်ဘယ်လောက်များကောင်းလိုက်မလဲ။ သူကဝေးဝေးလံလံအထိလိုက်စဥ်းစားနေမိသည်။ဒါပေမယ့်ချက်ချင်းပင်ဖိုအတွေးတွေကိုဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ရပြီး..

"​ ဖေဖေထင်တာကတော့ ဒီဟာကသိပ်ပြီးပေါ်လွန်းတယ်သမီး။ သမီးကခလေးလေးမဟုတ်တော့ဘူးလေ"

" ဟုတ်လို့လားဖေဖေရ..၊ သမီးကဘယ်နေရာမှာခလေးမဟုတ်တော့တာလဲပြောပြပါဦး"

ကျေးကျေးကလက်ကိုသူ့မနောက်ကျောတွင်ယှက်လျက်ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုယိမ်းရင်း၊ မျက်လုံးလေးပြူးပြပြီးအဖေဖြစ်သူကိုမေးလိုက်သည်။

သူမ၏အမူအရာလေးက သူ့အဖေဦးရဲထွတ်စိတ်တွင် သမီးဖြစ်သူကကျီစယ်နောက်ပြောင်ပြီးမေးခြင်းဟုသာထင်သည်။ အမှန်တော့ကျေးကျေးကစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်တမင်အကွက်ဆင်မေးလိုက်ခြင်းပင်။

ထိုစဥ်သူမကသူ့အဖေကိုင်ထားသောဘောင်းဘီကိုမြင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုဘောင်းဘီမှာ ကောင်တာတွင်လဲ့ရည်ကဦးရဲထွတ်ကိုရွေးပေးခဲ့ပြီး အားနာပါးနာယူကိုင်ထားရင်း ယခုထိဆက်လက်ကိုင်ထားမိတာဖြစ်သည်။

-----------------------------------------

(06)

" ဟာ....ဖေဖေလဲရေကူးဘောင်းဘီယူလာတာပဲ။ ဖေဖေရောဝယ်မလို့လား။ ဒါဆိုလဲ အခုတလက်စထဲစမ်းဝတ်ကြည့်လေ၊ ဖေဖေနဲ့လိုက်မလိုက်သမီးကြည့်ပေးမယ်"

" နေ..နေပစေ၊ ကိစ္စမရှိပါဘူးသမီးရဲ့"

ဦးရဲထွတ်ကပြာကယာငြင်းလိုက်ရသည်။ အကြောင်းကတော့ ကိုယ့်သမီးကိုယ်ကြည့်ပြီးအောက်ကဝက်အူချောင်းကြီးကထောင်နေပြီလေ။

အဲဒါကြီးကစကားမပြောတတ်ပေမယ့် အမူအရာအရတော့ကိုယ့်သမီးအပေါ်ပြန်ပြီးစိတ်လာနေတာကိုငြင်းလို့မရအောင်ပြနေပြီပဲ။

" ဖေဖေကလဲ..လူကြီးဖြစ်ပြီးရှက်မနေပါနဲ့၊ သမီးဖေဖေ့ကိုခိုးမကြည့်ပါဘူး။ နောက်ပြီးဖေဖေကသမီးအဖေလေ။ဖေဖေ့ဟာကြီးမြင်ရတော့ကောဘာမှထူးဆန်းသွားမှာမှမဟုတ်တာ။ ဖေဖေက လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်လဲ၊ သမီးကလည်းသမီးဖာသာလဲ၊ ဒါလေးများ.."

ကျေးကျေးကဘာမှအဆန်းမဟုတ်သလို ခပ်အေးအေးပဲပြောနေသည်။ ဒါပေမယ့်တကယ်ကတော့သူမရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ရင်ခုန်နေသည်လေ။ အပျိုရိုင်းမလေး၏စောက်ခေါင်းထဲမှလည်းနွေးထွေးပြီးရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်နေသည်ဟုခံစားနေရသည်။စိုစိစိုစိဖြစ်လာသလိုလိုလည်းရှိ၏။

သူမကနောက်တစ်ထည်စမ်းရန်ကျန်နေသေးသောသုံးစုံမြောက်ဝတ်စုံကိုတံခါးဘောင်တွင်ချိတ်ထားသောချိတ်မှလှမ်းဆွဲယူလိုက်သည်။

ဒီတော့တံခါးနားမှာပဲတဘက်လှည့်ထားလျက်ရှိနေသေးတဲ့အဖေဦးရဲထွတ်ရဲ့လက်မောင်းကြီးတွေကိုသူမ၏နို့လုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေနှင့်ဖိတိုက်ပွတ်ဆွဲမိပြန်သည်။

ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးကအဖေဖြစ်သူ၏နှာခေါင်းထဲသို့တိုးဝှေ့ဝင်လာသည်။လည်တိုင်ဖွေးဖွေးစင်းစင်းလေးကသူ၏မျက်နှာနှင့် တစ်ပေမျှပင်မကွာတော့ချေ။ဦးရဲထွတ်ကတဘက်သို့အတင်းလှည့်ပြီး သူ့လဲရမည့်ဘောင်းဘီပေါ်မှာသာအာရုံစိုက်ထားလိုက်တော့သည်။

မြန်မြန်ပြီးလဲပြီးရော၊ ဒါမှဒီထဲကမြန်မြန်ထွက်ရမည်။ နိုမဟုတ်ရင်သူ့သမီးအပေါ်စိတ်တွေမထိမ်းနိုင်ရင်ကြာကြာနေရင်လွယ်မှာမဟုတ်။ သူဘယ်လောက်ကြာအောင်ထိမ်းထားနိုင်ပါ့မလဲ။

ကျေးကျေးကသူမအဖေရဲ့အမူအယာတွေကိုမှန်ရဲ့အရိပ်ကနေတဆင့်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးစွာဖြင့်စောင့်ကြည့်နေသည်။သူ့အဖေဝတ်လာသောအသားခပ်ပျော့ပျော့၊ စတိုင်ဘောင်းဘီရှည်က လိပ်ပြီးချွတ်ချခံလိုက်ရလေရာ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပါတခါထည်းပါသွားသည်။

အဲဒီမှာတင်အရှည်၆လက်မခွဲထက်မနဲရှိမည့် သူမအဖေ၏ လိင်တံကြီးဒန်ကနဲထောင်ထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။

လီးထိပ်ကဒစ်ကြီးကနီရဲပြောင်တင်းပြီးကားထွက်နေသည်။ လချောင်းကြီးပတ်ချာလည်မှာလည်း သွေးကြောကြီးတွေအပြိုင်းလိုက်ဖုဖောင်းထွက်နေသည်။ မှန်ထဲရိပ်ခနဲမြင်ရတာနှင့်တောင် အသားကုန်မာတင်းတောင်မတ်နေကြောင်းမှန်းလို့ရသည်။ခေါင်းကြီးကတောင်တဆတ်ဆတ်ခါနေသလားပဲ။

ကျေးကျေးတစ်ယောက်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် လည်ချောင်းတွေခြောက်သလိုလိုတောင်ဖြစ်လာလေသည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးနှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်ရည်များကစမ်းရေပေါက်စိမ့်ထွက်သကဲ့သို့အလိုလိုပင်စီးထွက်လာသည်ဟု သူမထင်နေမိသည်။စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကလည်းဘာနှင့်မျှမထိမတွေ့မကလိရပါပဲနဲ့တခုနင့်တစ်ခုဖိကြိတ်ညှစ်နေသလိုပင်။

ကျေးကျေးက စောက်ရေမထိမ်းနိုင်အောင်ဒလဟောစီးထွက်မလာနိုင်ရန် ကိုယ်ကိုအတင်းတောင့်လျက်အဖုတ်လေးကိုကန်၍ညှစ်ပေးထားမိသည်။ စမ်းနေတဲ့ဝတ်စုံ အသစ်လေးစောက်ရေတွေပေပွကုန်ရင်ဖြင့်ရှုပ်ကုန်တော့မှာပဲ။

ဦးရဲထွတ်ကသူ့ညာခြေထောက်ကိုမပြီးသူ့ဘောင်းဘီရှည်ထဲမှခြေထောက်ကျွတ်ထွက်သွားအောင်ဆွဲအနှုတ်လိုက်တွင်၊သူ့လီးကြီးကကျေးကျေးရှိရာဘေးဘက်သို့ ဦးတည်ချက်ပြောင်းပြီးတန်းခနဲထိုးညွှန်ပြလာသည်။ကျေးကျေးလေးမှာလည်းမထိမ်းနိုင်ပဲသူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုလျှာဖြင့်အားရပါးရသပ်လိုက်ပြီးတံတွေးကိုအငမ်းမရမြိုချလိုက်မိလေသည်။

ကုန်းပြီးဘောင်းဘီမှာအာရုံစိုက်နေသော ဦးရဲထွတ်ကတော့သတိမထားလိုက်မိချေ။သူမထင်ထင်ရှားရှားကြီးမြင်လိုက်ရတာက နီရဲသောဒစ်ဖူးကြီးထိပ်တွင် နှင်းကျပြီးစတွင်သစ်ရွက်များထိပ်ဖျားမှာသီးနေသောရေစက်ရေပေါက်လေးကဲ့သို့ လရည်သီးလေးစိမ့်ထွက်နေတာကိုမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမက ဒူးထောက်ပြီးဖေဖေ့လီးကိုငုံစုပ်ပုလွေကိုင်လိုက်ချင်စိတ်တွေကို မနဲထိမ်းချုပ်နေရသည်။

ဖေဖေ့လရည်ထွက်အောင်အတင်းချူထုတ်ပြီး မြိုချချင်စမ်းပါဘိ။တကယ်လို့ဖေဖေကသာသူမကိုအတင်းကိုင်ချုပ်ပြီး ကျင့်ကြံပါက၊ ဖေဖေစိတ်ကြိုက်လိုးပါတော့ဟု ဒီနေရာမှာတင်ပေါင်ဖြဲပေးမိမည်မှာသေချာသည်။

ဦးရဲထွတ်ကဘောင်းဘီရှည်ချွတ်ပြီးသည်နှင့် ယူလာသောရေကူးဘောင်းဘီကိုတဆက်ထဲစွပ်ကြည့်လိုက်သည်။

" လာလေ..ဖေဖေ၊ ဒီဘက်လှည့်..၊ သမီးကြည့်ပေးမယ်"

ကျေးကျေးကအဖေဖြစ်သူကိုလက်ကုတ်ပြီးသူမဘက်လှည့်ခိုင်းသည်။ လဲ့ဝေကဦးရဲထွတ်ကိုရွေးပေးလိုက်သောရေကူးဘောင်းဘီကမဆိုးပါ။ အထည်သားရောဒီဇိုင်းပါဆန်းသည်။ ပေါင်အထိအလုံဖုံးဘောင်းဘီမဟုတ်ပဲ ဘီကီနီစတိုင်ဖြစ်သည်။ အနက်ရောင်အပြောင်သားဖြစ်ပြီး ခါးပတ်ပြားကတစ်လက်မသာသာပဲရှိသည်။

" ဩ..သမီးရော..နောက်တစ်စုံလဲမကြည့်တော့ဘူးလား.."

ဦးရဲထွတ်သူ့သမီးဘက်လှည့်အကြည့်မှာ ယခင်ဒုတိယဝတ်စုံနဲ့ပဲဖြစ်နေသောကြောင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

" မလဲတော့ဘူးဖေဖေ..၊ သမီးပထမဝတ်စုံပဲယူလိုက်တော့မယ်လို့စိတ်ကူးတယ်..ကဲ..ဖေဖေကအင်္ကျီပါချွတ်ကြည့်လေ။ ဒါမှကြည့်ကောင်းမကောင်းသိမှာပေါ့။ ဘာလဲ..ဖေဖေကရေကူးတဲ့အချိန်မှာ အင်္ကျီဝတ်ရက်ကြီးနဲ့ကူးတာပဲလား..ဟက်..ဟက်.."

သူ့သမီးပြောတော့မှဦးရဲထွတ်လည်းအင်္ကျီကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်လိုက်ရလေ၏။ ပြီးတော့ခေါင်းမှမလျှိုပြီးချွတ်နေသည်။ ဦးရဲထွတ်က လေ.ကျင့်ခန်းအမြဲလိုလုပ်နေသူဖြစ်သဖြင့်လက်မြှောက်ထားသောအခါဗိုက်သားကချပ်ကာ ကြွက်သားတွေအရစ်လိုက်မြင်နေရသည်။

လက်မြှောက်ထားစဥ်မှာပဲတစုံတရာကသူ့ခါးကအသားစိုင်ကြီးကိုလာတိုက်မိသည်ဟုထင်လိုက်သည်။ ထိုတစ်စုံတရာက အလွန်နူးညံ့သောအတွေ့အထိရှိသည်ဟုလည်းထင်သည်။

ဦးရဲထွတ်က လက်မြှောက်၍အင်္ကျီချွတ်နေစဥ်ခေါင်းစွပ်လျက်ကြီးတန်းလန်းမှအောက်ငုံ့ကြည့်မိရာသမီးဖြစ်သူကျေးကျေးကဒူးထောက်လျက်သားလေးမှသူ့ကိုမော့ကြည့်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏မျက်နှာနှင့်ပါးလေးတွေကနီမြန်းလို့နေသည်။

ဒါလောက်ဆိုသူသိလိုက်ပြီ၊ သူ့လီးနှင့်သမီးငယ်၏ပါးစပ်လှလှလေးတို့ကျကျနနကြီးတိုက်မိတာဖြစ်မည်။ ကြည့်ရတာဒီကောင်မလေးကထိုင်ချလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုလယ်ဗယ်တပြေးညီကြည့်ပေးရန်ကြံခြင်းဖြစ်မည်။

ဒါပေမယ့်သူ့အဖို့လီးနဲ့တိုက်မိတဲ့နူးညံ့လှတဲ့အတွေ့ကြောင့် စိတ်ရောလီးရောက ပိုထန်လာမိသည်။ လီးကဘောင်းဘီထဲမှာပင်ပိုပြီးငေါက်တောက်ကြီးတဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာသည်။

" ဖေဖေကလဲဝတ်တာကိုကောင်းကောင်းဝတ်တာမဟုတ်ဘူး၊ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့.."

ကျေးကျေးတစ်ယောက်မှာလည်းတလှပ်လှပ်ခုန်ပြီးယိမ်းမူးနေတဲ့စိတ်တွေကိုမနည်းထိမ်းရင်းစောက်ရည်တွေထွက်မကျလာရန်လည်ညှစ်ပြီးအောင့်ထားရသည်။ ဒါကြောင့်စကားလမ်းကြောင်းကိုကြိုးစားလွှဲနေရ၏။

ဒါပမယ့်သူ့အဖေလီးကြီးကသူမမျက်နှာရှေ့မှာဖုလိုက်ကြီးပြူးနေတာ။ လီးကြီးက ဘောင်းဘီရဲ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းထဲမှအတင်းခွေခေါက်ဖိသိပ်ထားတာခံနေရသည်။ ရုတ်တရက်ကြည့်ရင်ပုလင်းကြီးတစ်လုံးပဲထိုးထည့်ထားသလိုလို။

ကျေးကျေးကရှက်ရှက်နဲ့ပဲသူ့အဖေရဲ့ဘောင်းဘီခါးစကိုလက်နှစိဘက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးဖြေးဖြေးလိပ်ချလာသည်။သူမကပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်နေတဲ့ကဘောင်းဘီနဲ့ဘုကြီးကိုကြည့်ကောင်းအောင်ပြင်ပေးမလို့ပါ။ သူမက ဘောင်းဘီသားကိုဆွဲချလာပြီး လက်ဖျားလေးတွေနဲ့လီးကိုမထိတထိမဝံ့မရဲကိုင်ပြီးဘောင်းဘီခွက်ထဲနေရာတကျဝင်အောင်ပြင်ပေးသည်။ သူမလက်နဲထိတဲ့ဟာကြီးကနွေးနွေးကြီးနဲ့မာမာကြီး။

စကိုင်ကိုင်ချင်းမှာဦးရဲထွတ်တွန့်သွားသေးပေမယ့်ငြိမ်ခံနေသည်။ ကျေးကျေးကဖြေးဖြေးချင်းပဲကိုင်ထည့်ပေးနေတာဖြစ်သည်။

ခဏကြာတော့သူ့အဖေရဲ့လဥ၊ ဘောကြီးနှစ်လုံးကိုအသာတွန်းပြီးဘောင်းဘီခွက်ထဲထည့်လိုက်နိုင်သွားသည်။

သူ့သမီးလေးအဲ့လိုလုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဦးရဲထွတ်အသက်ရှူရပ်သွားသလိုတောင်ဖြစ်သွား၏။အဲဒီအချိန်မှာသူဘာမှမမြင်တော့..။ ပါးစပ်ဟပြီးသူလိုချင်ဆန္ဒရှိတာကိုထုတ်ပြောမလို့ကြံမိတော့၏။

သူ့အင်္ကျီကိုကျွတ်အောင်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးလက်ကိုလှမ်းလို့သူ့သမီးရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိသည်။ လီးကမခံမရပ်နိုင်အောင်မာတင်းပြီးကိုက်ခဲနေပြီ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ဆန္ဒတွေသွေးတွေကိုဖြေထုတ်လျှော့ချပစ်လိုက်ချင်ပြီ။

" သမီး..သမီး..ဖေဖေ့ကိုနဲနဲလောက်.."

" ဘယ့်နှယ်လဲရှင်..ဝတ်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား။ အဆင်ပြေရင်ကောင်တာကိုလာလို့ရပါပြီရှင်.."

ဟိုဘက်တစ်ခန်းကျော်လောက်နားကထွက်လာတဲ့လဲ့ဝေအသံကြောင့်၊ သားအဖနှစ်ယောက်လုံးတုန့်သွားကြသည်။

အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသကဲ့သို့ဖြစ်သွားပေမယ့် အခြေအနေဆိုးတစ်ခုသို့ဦးတည်နေတာကိုအချိန်မီဘရိတ်အုပ်လိုက်နိုင်သဖြင့် သူစိတ်သက်သာရာရသွားမိလေသည်။ သူပြောချင်တာကိုစိတ်အလိုလိုက်ပြီးပြောမထွက်လိုက်တာကိုပင်ကျေးဇူးတင်လိုက်ရ၏။

" နဲနဲလောက်ဘာဖြစ်သလဲဖေဖေရဲ့.."

ကျေးကျေးကဖီလင်အောက်သွားသဖြင့်မကျေနပ်။ ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ဖို့ကြိုးစားသည်။

" အဲ..အဲ..ဖေဖေဝတ်ထားတာဘယ်လိုနေလဲလို့နဲနဲလောက်ကူကြည့်ပေးခိုင်းတာပါ.."

ဦးရဲထွတ်ကကျေးကျေးပခုံးကိုဆွဲထူမပြီးမတ်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။ ကျေးကျေးက အင်္ကျီချွတ်ထားပြီးရေကူးဘောင်းဘီတစ်ထည်ထဲသာရှိသောသူ့အဖေ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူမအဖေကအသက် ၄၀တန်းရောက်လာပြီဖြစ်သော်လည်း ကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် ဘော်ဒီကတောင့်တင်းကြည့်ကောင်းဆဲဖြစ်သည်။ အဆီပိုဟူ၍များများစားစားမရှိ။

သူမက လဲ့ဝေထံမှဇာတ်လမ်းကြားလာပြီးကထဲကတခြားရွယ်တူလူရွယ်လေးများ ထက်စာရင်၊ အဖေအရင်းကိုကြိတ်ပြီးရင်ခုန်နေမိလေသည်။

သူမကစောစောလေးက ပျက်ပြားသွားသောအခြေအနေလေးကိုပင်ပြန်နှမြောနေမိသည်။

" ကောင်းတယ်ဖေဖေ..၊ အရမ်းကြည့်ကောင်းတယ်..အဲ့လိုဝတ်ထားတော့အရမ်းမိုက်တာ။ နေတိုးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့..ဟိဟိ"

" ဟာကွာ..သမီးကဖေဖေ့ကိုလာမြှောက်နေတော့.. ဖေဖေ့မှာသမီးမေမေလိုဘာမှပေးစရာမရှိဘူးကွ.."

" မရှိလဲ..ဖေဖေ့မှာရှိတာပေးပေါ့ဖေဖေရာ..။ ကဲ ဖေဖေနဂိုအဝတ်ပြန်လဲပြီး အဲဒီဘောင်းဘီကိုသမီးပေးလိုက်။သမီးပဲ လဲ့ရည်မဆီမှာပိုက်ဆံသွားရှင်းလိုက်တော့မယ်။ ဖေဖေကားဆီကသွားစောင့်နေလိုက်၊ သမီးလိုက်ခဲ့မယ်.."

ဦးရဲထွတ်က သမီးစကားကိုလွယ်လွယ်ကူကူပဲ သဘောတူပြီးကားပါကင်ရှိရာသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျေးကျေးကအဝတ်လဲခန်းထဲမှာပဲ အလုပ်ရှုပ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ သူမကဝတ်လားသောရေကူးဝတ်စုံတွင်စိမ့်ပေနေသောစောက်ရည်များကို သုတ်သင်သန့်ရှင်းဖို့ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။

ခက်တာက သူမမှာတစ်ရှူးစက္ကူတို့ လက်ကိုင်ပုဝါတို့ပါမလာခြင်းပင်။ နောက်ဆုံးသူမစိတ်ကူးရသွားပြီး ဘရာစီယာနှင့်ပင်ချွတ်သုတ်လိုက်လေသည်။ သူမစိတ်ထင်ဘရာစီယာလောက်မဝတ်ပဲနဲ့တော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး၊ ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်သွားတာပဲ...။

မကြာခင်မှာပင်သူမက နဂိုဝတ်စုံနှင့်ပြန်ထွက်လာသည်။ ထူးဆန်းတာတစ်ခုကတော့အလာတုန်းကဝတ်လာခဲ့သည့်ဘရာစီယာက သူမရင်မှာဝတ်ရမည့်အစားဘောင်းဘီနောက်အိတ်ထဲထိုးထည့်ထားခြင်းပင်။

-----------------------------------------

အပိုင်း(၃) ဆက်ရန် >>>>