တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၃)

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၃)

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။  

(07)                          

" ဘယ်လိုလဲကျေးကျေး၊ အခြေအနေ.."

လဲ့ရည်က သူ့ကောင်တာရှိရာသို့ ကျေးကျေးပြန်လျှောက်လာတာတွေ့တော့ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးသောပုံစံဖြင့်မေးလိုက်သည်။

" ဘာလဲ..သိပ်သိချင်နေတယ်ပေါ့လေ၊ သောက်သုံးမကျတဲ့အခြေအနေကို..၊ ငါပြီးမှပြောပြမယ်။ ဒီညငါ့အိမ်မှာထမင်းလာစားလှည့်..ကောင်မ..ရော့..ရော့.. ဟောဒီနှစ်ထည်ယူမယ်၊ ပိုက်ဆံသွားရှင်းပေး"

" ဟေး..ဟေး..ကောင်မ နင်က..နိုးဘရာနဲ့ပါလား။ ဘယ်လိုတွေဖြစ်လာတာလဲ.."

လဲ့ရည်က ကျေးကျေး ၏ချွန်းထွက်နေသောတီရှပ်အောက်မှသိသိသာသာမြင်သာပြီးရုန်းထွက်နေသည့်နို့သီးခေါင်းစူစူလေးများကိုကြည့်ရင်းမျက်လုံးမျက်ဆန်ပြူး၍မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

" အေးပါဟာ..စကားရှည်မနေနဲ့နင်သာမြန်မြန်သွားပြီး အဝတ်ဖိုးတွေပိုက်ဆံရှင်းခဲ့..သွား..သွား.."

ကျေးကျေးကအနည်းငယ်စိတ်တိုစွာနဲ့ သူငယ်ချင်းမကိုဟောက်ပြီးတွန်းထုတ်နေသည်။ ကျေးကျေးကသူမနှင့်သူ့ဖေဖေတို့ အဝတ်လဲခန်းထဲမှာတုန်းက ရိုပြီးကောင်းခန်းရောက်ခါနီးမှအော်ကြီးဟစ်ကျယ်အသံပေးမိလေသော လဲ့ရည်အပေါ်ကျွဲမြီးတိုနေမိခြင်းဖြစ်သည်။ စိန်ကောင်းကျောက်ကောင်းဈေးတည့်ခါနီးမှ၊ ဆေးရိုးသည်ကလည်းထအော်သည်ကိုး..။

တခဏအကြာမှာတော့ လဲ့ရည်တစ်ယောက်ပစ္စည်းထည့်သောစက္ကူအိတ်များဆွဲလျက်ပြန်ရောက်လာသည်။

ကျေးကျေးကလဲ့ရည်ကမ်းပေးသောအထုပ်များကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ရင်း၊

" ဟဲ့..ငါ..နင်မှာထားတဲ့အအေးဘူးငါယူသောက်လိုက်ပြီနော်။ လည်ချောင်းတွေခြောက်ပြီးရေဆာလိုက်တာလွန်ပါရော။ နောက်နေ့မှငါအစားပြန်ဝယ်တိုက်မယ်။ ကဲကဲငါသွားတော့မယ်..ဘိုင့်ဘိုင်..၊ ဖေဖေကကားထဲကအကြာကြီးစောင့်နေရမှာ.."

သူမကလဲ့ရည်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ကားပါကင်ဘက်ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ ပြီးမှသတိရပြီးဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ကာ။

" ဖေဖေရေ..ကားကိုကုန်တိုက်ရှေ့ပတ်မောင်းလာခဲ့ပေးပါလား ။ အခုသမီးဆင်းလာပြီ အရှေ့ဆင်ဝင်အောက်ကပဲသမီးစောင့်နေတော့မယ်..ဒါပဲနော်၊ အခုထွက်ခဲ့တော့.."

နေအနည်းငယ်မြင့်လာပြီဖြစ်သဖြင့်ကုန်တိုက်တွင်လူအတော်များများဖြင့်စည်ကားလာပြီဖြစ်သည်။ ကျေးကျေးမှာ အောက်ထပ်ရှိအရှေ့တံခါးမကြီးသို့လျှောက်လာသည့်လမ်းတစ်လျှောက်ဖြတ်သွားဖြတ်လာ မျက်လုံးအစုံအတော်များများကသူမကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်သွားကြသည်။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင်..

(လူတွေကဘာလဲဟ..ကြည့်လှချည်လား..)

ခဏကြာမှသူမသတိရသွားသည်။

(ဟောတော့်..ဟုတ်သားဘဲ၊ ငါမေ့နေလိုက်တာ။ ငါ့ဟာကသိပ်သိသာနေတယ်ထင်တယ်)

သူမကလူသာငယ်သော်လည်းနို့ကြီးသူတစ်ယောက်ဖြစ်လေရာ ယခုလိုပစ္စည်းတွေလက်ဆွဲပြီးကော့ပက်၊ ကော့ပက်နှင့်လျှောက်သွားသောအခါ ဘရာစီယာမပါသဖြင့်တီရှပ်ကိုတွန်းကန်၍ထွက်နေသောနို့လုံးကြီးတွေကအိပဲ့အိပဲ့နှင်လှိုင်းထနေတာကိုလူတိုင်းသတိမထားမိပဲမနေနိုင်ချေ။

သူမတော်တော်ရှက်သွားပြီးပူထူလာသည်။ ဒါကြောင့်သူမခြေလှမ်းတွေကိုမြန်လိုက်ပြီး ကုန်တိုက်ရှေ့အမြန်ရောက်ရန်သာကြိုးစားတော့သည်။ ထိုသို့သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နှင့်လျှောက်နေစဉ်တွင်တောင် သူမကတစ်ခုသွားစဉ်းစားနေမိသေးသည်။ ဖေဖေသာသူမကိုဒီပုံနှင့်မြင်လျှင်ဘယ်လိုများနေမလဲမသိ။

သူမအဖေမောင်းလာသောကားရောက်သည်နှင့်ကျေးကျေးက ဘေးကပ်ရက်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးရောက်မဆိုက်ပင် သူမကြိုက်သော DVDသီချင်းခွေကိုတန်းဖွင့်တော့သည်။ သီချင်းအမျိုးအစားက ရော့ခ်သီချင်း။ ဒါပေမယ့်အရမ်း ဟဲဗီးရော့ခ်ကြီးတော့မဟုတ်။

သီချင်းနားထောင်နေစဉ်အတွင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ခေါင်းလေးတရမ်းရမ်းတခါခါဖြင့်စည်းချက်လိုက်နေသည်။

ပါးစပ်ကလည်းလဲ့ရည်ဆီကအပိုင်စီးလာတဲ့စက္ကူအအေးဘူးကိုပိုက်တပ်စုပ်နေခဲ့သေးသည်။ ကားကလမ်းမကြီးဘက်ထွက်ပေါက်မရောက်ခင်မှာအရှေ့ပါကင်ထဲအကြိမ်ကြိမ်လှည့်ပတ်ကွေ့မောင်းနေရသေးသည်။

ပါကင်လမ်းကြောထိပ်တစ်ခုအရောက်ကားတစ်စင်းကမဆင်မခြင်အတင်းဖြတ်ကွေ့ထွက်လာရာ ဦးရဲထွတ်မှာ အသည်းအသန်ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရလေသည်။

ဇိမ်နှင်ထိုင်ပြီးသီချင်းနှင့်ငြိမ့်လာသောကျေးကျေးမှာပတ်ထားသောထိုင်ခုံခါးပတ်ကတုန့်ဆွဲသလိုဖြစ်သွားပီးရှေ့သိုငိုက်ကျသွား၏။

လက်ထဲမှာကိုင်လာသည့်စက္ကူအအေးခွက်မှာလည်းအဖိတ်ဖိတ်အစင်စင်ဖြစ်ကုန်ပြီး ဝတ်ထားသောတီရှပ်လေးမှာလည်းရွှဲရွဲရိုက်သွားတော့သည်။

" ယီးတဲ့မှပဲ..ကားကိုဘယ်လိုမောင်းနေတာလဲ..ထွက်ချင်သလိုထွက်ဝင်ချင်သလိုဝင်၊ မင်းပထွေးလမ်းအောင်းမေ့နေလား.."

ဦးရဲထွတ်စိတ်တိုပြီးအော်တော့သည်။

" ဟင်..ဖေဖေကလည်းသမီးတစ်ကိုယ်လုံးစိုကုန်ပြီကြည့်ပါဦး.."

ကျေးကျေးကငြီးငြူရင်း အအေးခွက်ကိုခွက်တင်သည့်အဝိုင်းပေါက်ထဲစိုက်ထည့်ထားလိုက်လျက် ဒက်ရှ်ဘုတ်အပေါ်က တစ်ရှူးဘူးထဲမှတစ်ရှူးနှစ်စလောက်ကိုဆွဲ၍စိုနေသောအင်္ကျီကိုသုတ်ရန်ပြုစဉ်တွင်၊ မူရင်းအကြံအစည်ထဲမှာမပါသည့်အချက်တစ်ခုကိုလက်ခနဲအိုင်ဒီယာရသွားသည်။

အသားကပ်ဖစ်တင်ကျသည့်တီရှပ်ပါးလေးကိုဝတ်ထားသည့်အပြင်ရေပါစိုနေသဖြင့်၊ဘာမှအခုအခံမပါသည့်နို့လုံးထွားထွားကြှီးတွေမှာပြူးပြဲနေရုံမှအပ ဘာကျန်တော့မည်နည်း။ ဒါကြောင့်သူမက၊ ဆွဲယူလိုက်သည့်တစ်ရှူးစများဖြင့်ဝတ်ကျေတန်းကျေ အယောင်ပြသာသုတ်ပြလိုက်သည်။

" အိမ်ရောက်ရင်သမီးကိုနှိုးဦးနော်ဖေဖေ.."

ပြောပြီးတာနဲ့ကျေးကျေးကထိုင်ခုံကိုနောက်အနည်းငယ်လှန်ချပြီး ကိုယ်ကိုတစ်ဘက်ကပ်လျက်ဖြေလျှော့ကာအိပ်ချလိုက်သည်။

မျက်နှာကပြူတင်းပေါက်မှကားအပြင်ဘက်ငဲ့ကြည့်နေသည့်အနေအထား၊ ဘယ်လက်ကပေါင်ကြားထဲရောက်နေပြီး ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည့်ရေကူးဝတ်စုံတွေထည့်လာသည့်အိတ်အောက်ထဲမြုပ်နေသည်။

ညာလက်ကအိတ်ရဲ့အပေါ်ဘက်လက်ကိုင်ကွင်းတွေကိုကိုင်ထားသည်။ သူမကမျက်လုံးမှိတ်ထားသော်လည်းပတ်ဝန်းကျင်မှာဘယ်နားရောက်နေပြီကိုစိတ်နှင့်ခန့်မှန်းလို့ရနေသည်။ မောင်းနေရာမှကားကရပ်သွားပြီးခဏကြာငြိမ်သွားတော့ကားကမီးနီမိနေပြီဟုသိလိုက်သည်။

" ကျေးကျေး..သမီး"

ဦးရဲထွတ်ကသမီးဖြစ်သူကိုလှည့်ကြည့်ရင်းခေါ်လိုက်သည်။ သူကသမီးအိပ်ပျော်သွားပြီဆိုလျှင်သီချင်းခွေလဲပြီး သူကြိုက်တဲ့သီချင်းနားထောင်မလို့ပြောရန်ခေါ်ကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်သူမြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရ၏။

ပြူးပြဲနေသောနို့လုံးအစုံ၏ပုံသဏ္ဌာန်ကအတိုင်းသားကော့ပြီးနှုတ်ဆက်နေ၏။ဒေါင့်တန်းဖြတ်ဆွဲ၍ဖိပတ်ထားသောလုံခြုံရေးခါးပတ်ကနို့ကြီးနှစ်လုံးကြားဖြတ်ဖိထားသလိုဖြစ်နေလို့လည်းနို့ကြီးနှစ်လုံးကပိုပြီးဖူးချွန်းကြွတက်လာနေသလိုရှိသည်။

ရေစိုထားသောအင်္ကျီကြောင့်လည်းဝင်းဝါသောနို့သားတင်းတင်းတွေကဘာမှဝတ်မထားသလိုဖောက်ထွင်းမြင်နေရသည်။ အပြင်လမ်းမကျယ်ရောက်လာပြီမို့လိုလည်းတောက်ပသောနေရောင်ချည်၏အလင်းရောင်ကြောင့်ပိုပြီးပြတ်သားနေသည်။

ဦးရဲထွတ်ကကျေးကျေးကိုကြည့်ပြီးတံထွေးတွေတောင်သီးကုန်သည်။ အသက်ကိုတောင်ခက်ခက်ခဲခဲရှူသွင်းရှူထုတ်နေရသည်။

(ဟင်း...တလုံးတခဲကြီးပါလား..၊ စို့ချင်စရာကြီး..၊ ဟာ.. ငါနော်..၊ မ..မဟုတ်သေးဘူး၊မတွေးနဲ့၊ မတွေးနဲ့..၊ ဒါ..ငါမွေးထားတဲ့သမီးလေးလေ..)

ခက်တာပဲ၊ ဒီခလေးမနဲ့တော့..။ ဦးရဲထွတ်သူသမီးနဲ့တွေ့တိုင်းမနိုင်ယင်ကာနဲ့သူ့စိတ်ကိုအတင်းချုပ်တည်းရသည်မှာအခါခါရှိခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့်မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကဆွဲဆောင်မှုပါဝါကလည်းကြီးလှပါဘိ။

" သမီး..."

သူနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ခေါ်ကြည့်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်ခေါ်တာကတော့ဘာအဓိပ္ပါယ်မှမရှိ။ သူ့သမီးတကယ်အိပ်မောကျသွားတာလားသိချင်ရုံသက်သက်သာဖြစ်သည်။

သူ့သမီးထံမှဘာဖြေသံမှထွက်မလာခဲ့ပေ။ ကျေးကျေးကအကယ်ဒမီရှော့ဖြင့်အိပ်ပြနေသည်။ သူမသိနေတာကရေရွှဲနေလို့အလုံးလိုက်ပေါ်အောင်ထင်းထင်းကြီးပြနေသောသူမနို့လုံးကြီးတွေကိုသူမအိပ်နေပြီအထင်ဖြင့်အဖေကပြူးပြဲကြည့်နေမှာသေချာသည်။

ဒါကိုသိနေတော့လဲသမီးရင်တွေတဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေရပါလားဖေဖေရယ်..။ အဲကွန်းကြောင့်ကားထဲကအပူချိန်မှာအေးမြနေသော်လည်း သူမ၏ခန္ဓာနှင့်သွေးလှည့်ပတ်မှုမှာသိသိသာသာကြီးနွေးထွေးပူလောင်နေသည်။

ကျေးကျေး၏စိတ်ထဲတွင်ကိုယ်ထဲကရာဂမီးကိုတွန်းလှန်၍မနိုင်တော့ပေ။ ထိုခံစားချက်ကိုသူမအခုပဲဖြေဖျောက်ချင်နေသည်။ ပေါင်ကြားမှာအဆင်သင့်ရောက်နေပြီးစက္ကူအိတ်ဖြင့်ထပ်ဖုံးထားသောသူမ၏ဘယ်လက်ကကြိတ်၍လှုပ်ရှားလာလေသည်။ ပေါင်ကြားကိုဖိ၍ဖိ၍ပွတ်စပြုသည်။

(အူးးးကောင်းလိုက်တာနော်..)

ကားကမောင်းလို့လှုပ်လေလေ၊ သူမ၏လက်ချောင်းလေးတွေကပေါင်ကြားထဲနစ်ဝင်သွားလေလေဖြစ်သည်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူးလက်ဖျားလေးတွေကပေါင်ခံကြားကနေပင်တီဂွကြားအပေါ်ကအဖုတ်ခုံးခုံးမို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးအပေါ်ကအုပ်ပြီးပွတ်နေမိပြီ၊ ပင်တီပါးလေးကြားခံရက်သားကပဲ၊ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုဟပြီးထိုးနှိုက်နေပြီလေ။

ကျေးကျေးကသူမအဖေမရိပ်မအောင်၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းထွက်မသွားပဲပုံမှန်လေးဖြစ်နေအောင်လဲကြိုးစားထိမ်းနေရသေးသည်။ မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်အသာမှေးပြီးကားမှန်ထဲကရောင်ပြန်အရိပ်ကိုလည်းအခြေအနေကြည့်ရသေးသည်။

ဒီမှာတင်မချင့်မရဲမျက်လုံးတစ်စုံကသူမ၏နို့လုံးအစုံကိုစားမလိုဝါးမလို စူးစိုက်ကြည့်နေတာကိုတွေ့နေရသည်။ ဒါကိုတွေ့တော့သူမ၏အာရုံရမ္မက်စိတ်တွေပိုပြီးထကြွလာသည်၊ သူမအနေဖြင့်အဖေအဲ့လောက်စိတ်ပါလာအောင်တောင်မြှူဆွယ်နိုင်တာလား။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုသူမအကြံမကြာမီအောင်မြင်မှာသေချာသလောက်ရှိသည်။

ကျေးကျေး၏လက်ခလယ်က စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအရာအတိုင်းဝင်သွားပြီးအပြင်နှုတ်ခမ်းကို ဖြဲရဲဖိနှိပ်ပွတ်ခြေနေသည်။ ပြီးတော့စောက်စိဖတ်ကလေးကိုဖြေးဖြေးချင်းဆက်ပွတ်သည်။ စောက်စိကိုထိတော့မီးစပွင့်ပြီ။ သူမအသားလေးတွေတုန်တက်လာအောင်ဒွန့်တော့တာပေါ့။

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကပွစိပွစိနှင့်ညှစ်ချေလာသည်။ ထို့အတူစောက်ရည်စီးစီးပျစ်ပျစ်တွေကစတင်စိမ့်ထွက်ကျလာပြန်သည်။

ကျေးကျေးမှာကြက်သီးမွေးညင်းထလောက်အောင်ပင် ကောင်းလည်းကောင်း ၊ ကိုယ့်အဖေအရင်းရှေ့မှာပင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်စောက်စိပွတ်ပြီးအာသာဖြေဖျောက်မိတာကိုရှက်လည်းရှက်မိနှင့်အီတွန့်ပွမ်ကာအာရုံတွေရောနှောရှုပ်ထွေးလျက်ရှိနေလေသည်။

သူမကအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည့်အခြေအနေမပျက်စေရန်ကြိုးစားပြီးထိမ်းကြည့်သည်။ဒါပေမယ့်ထန်တက်လာတဲ့စိတ်ကလည်းကျလိကျလိနဲ့ဖြစ်နေတော့ရပ်ပစ်ရမှာအခက်သား။

သူမရဲ့လက်ဖျားလေးတွေကပင်တီသားပေါ်ကဖိပြီးစောက်ပေါက်ထဲနက်နိုင်သမျှနက်အောင်ကြိုးစားနှိုက်နေသည်။ စောက်စိကိုချေသည်။ သူမကိုယ့်ကိုယ်ကိုထိမ်းမရနိုင်လောက်အောင်စိတ်တွေကယောက်ကရက်ဖြစ်လာတော့သည်။

စောက်ရည်တွေကပိုပြီးရွှဲအိထွက်လာရာ၊ ပင်တီသေးသေးလေးမှာအကွက်လိုက်ကြီးစိုထိုင်းနေပြီ။ကျေးကျေးတစ်ယောက်စိတ်အလို၏တောင်းဆိုမှုခေါ်သံကိုဆက်လက်တောင့်ခံငြင်းဆန်ရန်အားမရှိတော့။သူမ၏စောက်စိက အထိအတွေ့ကိုအလိုရှိသည်မှာအဝတ်စပိတ်သားမဟုတ်၊ အသားအသားချင်းထိတွေ့လိုခြင်းသာဖြစ်သည်။

သူမကပင်တီဝွကြားမှလက်လျှိုပြီးတစ်ဘက်ဆွဲဟပြီးဘေးဖယ်ထုတ်လိုက်တော့စောက်ဖုတ်လေးကလေထွက်ရှူလေပြီ။ သူမကယခုလက်ရှိလုပ်နေတာကို ဖြေးဖြေးဖွဖွလေးသာလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လှုပ်ရှားမှုကိုမသိသာအောင် အညင်သာဆုံး လုပ်နေရသည်။

အဝတ်ထည့်သည့်စက္ကူအိတ်အောက်မှသမီးဖြစ်သူ၏လက်ချောင်းသေးသေး သွယ်သွယ်လေးတွေက ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုတပျိပျိနဲ့ကိုယ့်ရှေ့မှာတင်နှိုက်ကစားနေတာကိုဖခင်ဖြစ်သူတစ်ယောက် သိမိ၊ သတိထားမိပါရဲ့လား..။

-----------------------------------------

(08)

ကျေးကျေးအဖို့၊ အကယ်၍သူမနေရာတွင်အခြားသူတစ်ယောက်သာဆိုပါကယခုသူမတွင်ဖြစ်ပေါ်နေသောအလွန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသည့်အဖြစ်အပျက်၊ စိတ်ခံစားချက်ဖီလင်များကိုနားလည်သဘောပေါက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

သူမ၏လက်ဖျားထိပ်လေးများကစိတ်၏စေရာအတိုင်း၊ စောက်ပတ်သားထူထူလေးနှစ်ခြမ်းကြားမှစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မံထိုးဝင်ကလိနေပြန်လေပြီ။

အိုးးး.... ကျေးကျေးအသံကိုအကျယ်ကြီးဖွင့်၊ စိတ်လွှတ်ပြီးငြီးချလိုက်ချင်စမ်းပါဘိ။ ကျဥ်းကြပ်စွာထမ်းချုပ်ထားရသောစိတ်ကိုလွှတ်လိုက်ချင်သည်။

ဒါပေမယ့်မဖြစ်သေး၊ အခုသူမလုပ်နိုင်တာက ပါးစပ်လေးတင်းတင်းစိပြီး နှုတ်ခမ်းကိုမသိမသာကိုက်ထားရုံပဲတတ်နိုင်သည်။သူမ၏လက်ဖျားလေးကစောက်စိလေးကိုပုတ်ခတ်ဖိညှစ်ကစားနေသည်။

(အူးးးး..ဖေဖေရယ်သမီးစောက်ဖုတ်ထဲကဆိမ့်တက်နေပြီ။ စောက်ပတ်အရမ်းယားနေပြီဖေဖေ။ သမီးအဖုတ်ကိုဖေဖေလိုးပေးပါတော့..)

ဒီရင်ထဲကစကားကိုသူမဖွင့်ပြောလိုက်ချင်သည်မှာသေမတတ်ထိမ်းချုပ်ထားရသည်။

သူမကစောက်ခေါင်းထဲလက်ဖြင့်ဆက်မွှေနေသည်။ လက်ခလယ်ကအလိုလိုပင် တစ်ဆစ်ချိုးကွေးဝင်ရောက်သွားပြီးစောက်ခေါင်းထဲမှာ ကလပ်..ကလပ်..နှင့်လုပ်သည်။ ပြီးတော့လက်ကတစ်ဆစ်ခြင်းနစ်ဝင်သွားသည်။

သူမကနှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေကိုအတင်းဖိကိုက်ထားရသည်။ စောက်ပတ်ထဲလက်တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားသည်ကဘာမှခက်ခဲလှသည်မဟုတ်။ ဒါပေမယ့်စိတ်အာရုံကိုအတင်းညှစ်၍ထိမ်းချုပ်ထားရပြီး အသံအပြင်ထွက်မလာအောင်အောင့်ထားရခြင်းကကြီးစွာသောဒုက္ခဖြစ်သည်။

သို့သော်..မကြာခင်မှာပင်..ထိုခံစားချက်က ဒုက္ခမှနေ၍ ထင်ရှားပြတ်သားသည့်သုခအဖြစ်အသွင်ပြောင်းလာသည်။ကြိတ်မှတ်နေရင်းမှစောက်ဖုတ်ထဲကအရမ်းကောင်းလာသည်။ အထဲကထူပူပြီးနွေးတက်လာကာစောက်ခေါင်းကပွစိပွစိနှင့်လက်ချောင်းတွေကိုညှစ်ကာတုန့်ပြန်လာသည်။ အရင်ကသူမ အဲ့လောက်ထိမဖြစ်ခဲ့ဖူးပေ။

သူမကလက်ညှိုးကိုပါအကူသွင်းလိုက်ပြီးလက်မကိုတော့အကွင်းလိုက်လေးဝိုက်၍စောက်စိကိုဖိချေပေးနေသည်။

အင်းးမ်မ်မ်...

ဘယ်လိုပဲချုပ်တည်းထားထား ထိမ်းလို့မနိုင်ချင်တော့။ ငြီးသံကလည်ချောင်းထဲကတိုးဝှေ့ပြီးကြိတ်ထွက်လာသည်။ စောက်ခေါင်းနဲ့စောက်စိကအကြောလေးတွေကတဖျင်းဖျင်းတဖိန်းဖိန်းပြိုင်တူကောင်းနေတာက မခံနိုင်ဖူးလေ။

ဒါပေမယ့်သူမတစ်ခုကံကောင်းတာက သူမမြှင့်ထားခဲ့သောအသံချဲ့ခလုပ်အကြာင့်၊ ကားထဲကသီချင်းသံကတော်တော်ကျယ်နေကာ သူမလည်ချောင်းထဲကကြိတ်ငြီးသံကိုဖုံးပေးထားသလိုဖြစ်နေတာပါပဲ။ သူမက မျက်လုံးတွေကိုမသိမသာလေးခပ်မှေးမှေးဖွင့်ရင်း အခြေအနေကိုခိုးကြည့်အကဲခတ်နေသည်။

ထိုစဥ်မှာပင်ကားက အဓိကကျသောလမ်းဆုံကြီးတစ်ခုတွင် မီးနီမိလေတော့၏။ ဒီမီးပွိုင့်ကတခါတခါလွတ်ဖို့တမေ့တမောကြီးစောင့်ရတတ်၏။

သူမခိုးအကြည့်တွင် တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက သူမကိုပို၍ရှက်အားပိုစေပြီးစိတ်ထလာစေပြန်သည်။သူမဖေဖေဦးရဲထွတ်က ဘရာစီယာမပါသဖြင့်တီရှပ်အောက်မှအတင်းရုန်းထွက်နေပြီးအသီးလေးတွေကိုပါမြင်နေရသောသူမ၏နို့လုံးကြီးတွေကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြီးကြည့်နေသောကြောင့်ပင်။

ဖေဖေကသူမအိပ်ပျော်နေပြီအထင်ဖြင့်ပေါ်တင်ကြီးကိုကြည့်နေတာဖြစ်ပြီး၊ ဂီယာကို P မှာထားလိုက်ကာ၊သူ့ဘယ်လက်တွေက ဘောင်းဘီဇစ်ကိုလျှောချပြီးပေါင်ကြားထဲသို့နှိုက်နေတာတွေ့ရသည်။ ဟုတ်သည်၊ သူကအတွင်းခံဆပ်စပင်ဒါကိုအောက်ဆွဲချကာ လီးကိုလွတ်လပ်စွာကစားလို့ရသည့်အနေအထားသို့ပြင်ထားလိုက်သည်။

ဦးရဲထွတ်ကကားမီးနီမိနေချိန်တွင်၊ ကားမောင်းထိုင်ခုံပေါ်မှာတင်ဘောင်းဘီအောက်လက်လျှိုပြီးဂွင်းစထုနေလေပြီ။

ဂွင်းထုသည့်အကြောင်းရင်းအတွေးအာရုံ၏ဦးတည်ရာကားဝေးဝေးမဟုတ်၊တစ်ဘက်ဘေးထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လျက်သားလေးအိပ်ပျော်နေသော မိမိ၏တစ်ဦးတည်းသောချစ်သမီးလေးကျေးကျေးပင်တည်း။

သူက သမီးအိပ်ပျော်နေပြီအထင်ဖြင့် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်အဆက်အပေါက်ဖွံ့ထွားပြေပြစ်ပြီး အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိသောသမီး၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုအားမနာတမ်းမျက်လုံးအစုံဖြင့်သုံးသပ်တော့သည်။

ဘေးမှကျေးကျေးဆိုသောခလေးမလေးသည်သူ၏စိတ်အာရုံကိုသိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နေ၏။တစ်ကိုယ်လုံးကအဆီနှင့်အနှစ်ဝင်းဝင်းဖြင့်တတုံးတခဲစားချင်စရာချချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးဒီခလေးမ၏အတွင်းကျကျလျှို့ဝှက်အပ်ရာနေရာများကိုမမြင်ရရုံတမယ်အနီးကပ်အကြိမ်ကြိမ်မြင်ခဲ့ရလေရာသူဘယ်လိုမှဆက်လက်ထိမ်းချုပ်ထားဖို့ရာ မစွမ်းသာတော့။

အခုလည်းကြည့်..၊ သူ၏ဘေးဘယ်ဘက်နှစ်ပေသာသာလောက်တွင်ကပ်၍ထိုင်နေပြီး သူမ၏လုံးဖွံ့တင်းအိသောကြီးထွားသည့်ရင်နှစ်မြွှာကိုဘာအခုအခံမှမဝတ်ပဲ တီရှပ်ပါးပါးလေးတစ်ထည်ထဲဖြင့်သူကိုအစွမ်းကုန်မြှူဆွယ်နေသကဲ့သို့ရှိသည်။

အပြုံလိုက်ကြီးတင်းကားစွာပုံပေါ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအခွင့်ရပါကအားရပါးရစို့ပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဒါ..သူ့သွေးကနေဖြစ်တည်ပေါက်ပွားလာသောသမီးအရင်းလေးပါလားဆိုသည့်ဆင်ခြင်တရားကို အမိုက်မှောင်တိမ်ကဖုံးလုဆဲဆဲဖြစ်သည်။ ဘယ်ဟာအမှန်၊ ဘယ်ဟာအမှားဆိုတာကိုသူစိတ်မဝင်စားချင်တော့။

ဤကြီးမား၍ကားအသွားအလာများပိတ်ဆို့ပြီးပျားပန်းခတ်မျှအလုပ်များလှသောမီးပွိုင့်လမ်းဆုံထဲမှကားတစ်စီးပေါ်တွင်သားအဖနှစ်ယောက်ဖြစ်သော အမျိုးသမီးအမျိုးသားစုံတွဲတို့သည်၊ လမ်းလည်ကောင်တွင်အသီးသီးကြိတ်ပြီးလိင်ကိစ္စအာသာဖြေနေကြမည်ဟုကား အပြင်လောကကြီးကလုံးဝတွေးထင်ထားမိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင်မှာပင်ဦးရဲထွတ်က၊ သူ့သမီးကျေးကျေး၏ ပေါင်ပေါ်တွင်စုပြုံတင်ထားသောဈေးဝယ်အိတ်များအောက်မှပုံမှန်မဟုတ်သောမသိမသာလှုပ်ရှားမှုကိုသတိပြုမိလိုက်ပြန်သည်။ အမှန်ပါပဲ..၊ ကျေးကျေးတစ်ယောက်မှာလည်းသူ့ဖေဖေဦးရဲထွတ်ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုပြီးဂွင်းတိုက်နေတာသိလိုက်ရတော့၊ သူမလည်းဒီ့ထက်ပိုပြီးချုပ်တည်းရန်မတတ်သာတော့ပေ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုကာအတတ်နိုင်ဆုံးကြိတ်ပွတ်နေရသောလက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

အဖေမြင်မြင်၊ ဘယ်သူပဲမြင်မြင် ဂရုမစိုက်တော့။ အဝတ်ထုပ်အောက်မှစောက်ဖုတ်နှိုက်၍ကြိတ်ကလိုင်းနေသောသူမလက်တွေကမြန်လာသည်။ စောက်ရေတွေလည်းမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထွက်ကျလာပြီး တကျိကျိ၊ တပြိပြိအသံလေးတွေတောင်ထွက်လာကာ၊ မရှက်နိုင်တော့ပဲလက်လေးတွေတဇတ်ဇတ်ကစားနေမိသည်။

(အူးးး ရှီး..ဖေဖေ..သမီးမနိုင်တော့ဘူး..စစ်စ်ရှ်..)

သူမကအသံလေးကိုအတတ်နိုင်ဆုံးတိုးအောင်နှိမ့်ပြီးကြိတ်ညည်းကာခန္ဓာကိုယ်၏တုန့်ပြန်နေမှုကိုထွက်ပေါက်ပေးလိုက်ရသည်။

သူမစိတ်ကဆက်ပြီးအောင့်ထားနိုင်သေးသော်လည်း၊ အကြောအခြင်တွေကတောင့်တင်းတုန်လှုပ်တုန့်ပြန်နေမှုကိုကားတားမရနိုင်ပေ။ သူမ၏လိင်စိတ်ခံစားမှုများအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားပြီ။ စောက်ဖုတ်အထဲကသူမ၏လက်ချောင်းလေးများကိုညှစ်ဆွဲလျက်စောက်ရည်များတစိမ့စိမ့်စီးထွက်ကျဆင်းလာတော့၏။

သူမ..တစ်ချက်နှစ်ချက်တော့အသက်ပြင်းစွာအမောတကြီးရှူလိုက်မိပြီးမှငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

ဦးရဲထွတ်မှာသမီးဖြစ်သူကျေးကျေး၏ထိုအခိုက်အတန့်ကိုသေချာသတိထားလိုက်မိလေရကား သူ၏သွေးသားရာဂစိတ်တွေထူပူဆူတက်လာကာ စိတ်ကိုမထိမ်းချုပ်နိုင်ပဲ လီကိုင်ထားသောလက်ကိုမြန်မြန်သွက်သွက်ထုမိလေသည်။

ဒါပေမယ့်ထိုအချိန်မှာပဲ၊ မောင်မင်းကြီးသားမီးပွိုင့်ကကောက်ကာငင်ကာစိမ်းသွားလေတော့ရာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားရ၏။

သူဘာမှမလုပ်နိုင်ခင်မှာပင်စိတ်မရှည်နိုင်သောနောက်ကားများကတပွီပွီ တဂွမ်ဂွမ်ဟွန်းတီးလေတော့ရာလက်ကိုပေါင်ကြားမှကမန်းကတန်ဆွဲထုတ်ပြီးဂီယာထိုးလျက်မောင်းထွက်လာရတော့သည်။ ဒီနောက်တော့အိမ်ကိုပြန်ရောက်သည်အထိ ဦးရဲထွတ်အဖို့ဒီလိုတပ်လုပ်ဖို့အခွင့်အရေးမရတော့ပေ။

" ကျေးကျေး..သမီး..ဖေဖေ့ကိုခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပေးပါဦးသမီးရဲ့.."

ကျေးကျေးက ကောင်းကောင်းကြီးကြားနေရသော်လည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်လျက်ဆက်ပြီးငြိမ်ထိုင်နေကာအခြေအနေကိုအကဲခတ်စောင့်ကြည့်နေသည်။ ဒီတော့ ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးလေး၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုသိမ်းကြုံးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ကောင်မလေးပြန်အိပ်ပျော်သွားပြီလား။

ကျေးကျေးကမျက်လုံးလေးမှေးထားရက်သားကမြင်နေရလေရာ၊ အဖေဖြစ်သူ၏စူးစူးဝါးဝါးအကြည့်တွေကသူမရင်တွေကိုတဒိန်းဒိန်းခုန်လာပြန်စေသည်။ ကြည့်ဦးလေ၊ မျက်လုံးပိတ်ထားရသဖြင့်ထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ရသော်လည်း

တစ်စုံတရာကသူမရင်သားတွေ၏အထွပ်အထိပ်တောင်ဖျားလေးတွေကိုလာရောက်ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေတာကိုသိလိုက်ရသည်လေ။

ဦးရဲထွတ်မှာလက်ဖျားလေးတွေတဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်ယင်နေသည်။ သူ၏ထကြွသောင်းကျန်းလာသောရမ္မက်စိတ်ကတားဆီးလို့မရနိုင်လောက်အောင်မွှန်ထူလာသည်။ တီရှပ်အပေါ်မှနေပြီးအလုံးလိုက်မြင်နေရသောသူ့သမီးရဲနို့လုံးလုံးလေးတွေအပေါ်လက်ဖျားများဖြင့်တို့ထိကစားစပြုတော့သည်။

ကျေးကျေးမှာတော့သူမ၏စိတ်နှင့်အသက်ရှူနှုန်းကိုပုံမှန်ဖြစ်နေစေရန် မနည်းထိမ်းထားနေရလေသည်။ ရင်ထဲမှာတော့ဗြောင်းဆန်နေပြီ။ သူမဖေဖေဒီလောက်ထိမြန်မြန်ဆန်ဆန်၊ လက်သွက်တုန့်ပြန်လာလိမ့်မည်ဟုထင်မထားမိသေးတာအမှန်ဖြစ်သည်။

ဦးရဲထွတ်အပေါ်သို့ကိုယ်စောင့်နတ်ဆိုးများ၏နိမ့်ကျသောအစီးအနင်းပါဝါသက်ရောက်မှုများကလွှမ်းမိုးလာပြီထင်သည်။ သူနောက်ဆုတ်၍မရချင်တော့။ ကျေးကျေးကငြိမ်သက်နေလေလေ၊ သူ့စိတ်တွေကပိုပြီရဲတင်းလာလေလေဖြစ်သည်။ သူကလက်ဖဝါးဖြင့်ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးနို့ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ဒါပေမယ့်အရမ်းတော့မဟုတ်။ ခပ်ဖြေးဖြေးသာသာပါ။ ကြည့်ရတာနို့ကိုဆိုက်တိုင်းကြည့်နေသလိုပါပဲ။ နို့လေးကအိစက်နေသည်။ လက်ဖဝါးနဲ့တစ်ပြည့်ပါပဲ၊ နူးညံ့လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ ဦးရဲထွတ်အသည်းယားလာပြီးနည်းပို၍အားစိုက်ဖိညှစ်ကြည့်သည်။

" အင်းးမ်..ဟင်း.."

ကျေးကျေးတစ်ယောက်ကြိုးစား၍ချုပ်တည်းထားသော်လည်း မရတော့ပဲအသံလွှတ်၍ညည်းမိသည်။တပြိုင်တည်းလိုပင်အထိအတွေ့ခံစားချက်ကိုလည်းငြိမ်ခံမနေနိုင်တော့သဖြင့် ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်လိုက်မိရာ၊ဦးရဲထွတ်မှာအလန့်တကြားဖြင့်လက်ကိုပြန်ရုတ်သွားလေတော့သည်။

" ဟင်..ဖေဖေ၊ အိမ်တောင်ပြန်ရောက်နေပြီလား.."

ကျေးကျေးကအခုမှနိုးသလိုအိပ်မှုန်စုမ့်ဝါးအသံမျိုးဖြင့်ဟန်ဆောင်ပြောနေသည်။

" အေး..သမီးကိုခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ဖို့ပြောနေတာတောင်ကြာပြီ..သွား..သွားဆင်းဖွင့်ပေးဦး.."

ကျေးကျေးကအခုမှပင်ပတ်ထားသောထိုင်ခုံခါးပတ်ကိုချွတ်ပြီးအားအောက်သို့ဆင်းလျက်ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးသည်။ ကျေးကျေးဆင်းအသွားဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးဝတ်ထားသောလိမ္မော်ရောင်ဘောင်းဘီတိုခွကြားသို့လိုက်ကြည့်မိလေရာ သူစောစောကထင်ထားတာမမှားကြောင်းသိလိုက်ရသည်။

အရှေ့ကပဲကြည့်ကြည့်၊ အနောက်ကပဲကြည့်ကြည့်၊ ပေါင်ကြားခွဆုံနေရာတွင်အကွက်လိုက်ကြီးရွှဲနေတာကသိသာလှသည်။

ကားပေါ်တောင်မရှောင်၊ ကောင်မလေး၏အခြေအနေကအခုလိုရွထနေမှတော့သူ့အတွေးထဲတွင် သားအဖဆိုသောစကားအသုံးအနှုန်းကိုစပြီးဖယ်ထုတ်မိနေလေပြီ။

သူ၏ဦးနှောက်ထဲသို့သူ့သမီးအရင်းဟုဆိုသောဒီကောင်မတောင့်တောင့်ရွရွလေးကိုလိုးကြည့်ချင်သည့်အတွေးများကနေရာဝင်ယူလာကြတော့သည်။ ဒီလိုအတွေးဝင်လာရုံမျှနှင့်ပင်၊ သူ့လီးကြီးကတဖြေးဖြေးပြန်တောင်ထလာပြန်ပြီးထိုအဆိုကိုသဘောတူကြောင်းထောက်ခံပြနေပြန်၏။

ကားကိုနေရာတကျရပ်၊ ခြံတံခါးပြန်ပိတ်ပြီးတော့အိမ်ထဲအဝင်တွင် ကျေးကျေးက အဝတ်အိတ်တွေကိုရင်တွင်ပိုက်လျက်သူမ ဘရာစီယာမပါတာကိုမေမေမမြင်အောင်ကာပြီးဝင်လာသည်။တော်သေးသည်သူ့အမေကလည်းတီဗွီအကြည့်မပျက်ပဲသူမဘက်လှည့်မကြည့်လို့။

" မေမေ..သမီးရေအရင်တက်ချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်.."

အမေ့ဘက်လှမ်းအော်ရင်း လှေခါးတစ်လျောက်တဒုန်းဒုန်းတဒိုင်းဒိုင်းအသံပေးပြီးအိမ်ပေါ်ထပ်သို့တက်သွားသည်။

" ဟယ်..! ဒီခလေးမလေးဟာလေ၊ လုပ်လိုက်ရင်ညင်ညင်သာသာကိုမရှိဘူး"

အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ကလျာဖူးကစိတ်တိုတိုဖြင့်လှမ်းအော်ရည်းညည်းငြူလိုက်သည်။

"အိုးးး.. မြန်မာပြည်ရာသီဥတုကလဲပူလိုက်တာကွာ..ထွတ်!.."

" ပြောပုံကိုက၊ ရှင်က အက်စကီးမိုးပြည်ကလာတာမို့လို့လား။ အိမ်ကခဏလေးထွက်ရတာများညည်းနေလိုက်တာ။ကျမလိုတစ်နေကုန်များအပြင်မှနေရရင်ရှင်သေလိမ့်မယ်ထင်တယ်"

လင်ဖြစ်သူကိုပါတလက်စထဲလှည့်ဟောက်လိုက်သဖြင့်..ဦးရဲထွတ်က..

" အေးပါကွာ..မိန်းမရာ၊ စကားအဖြစ်ပြောတာပါ.."

လေပြေထိုးရင်း မိန်းမဖြစ်သူကိုတစ်ချက်အာဘွားပေးလိုက်ကာ၊ ကျေးကျေးတက်သွားရာအပေါ်ထပ်သို့ လိုက်တက်သွားလေသည်။

-----------------------------------------

(09)

အပေါ်ထပ်ရောက်ပြီး ဦးရဲထွတ်သူ့သမီးအခန်းရှေ့ကအဖြတ်မှာကျေးကျေးကလည်း ကိုယ်သုတ်ပုဝါအဖြူရောင်လေးကိုရင်လျားပြီးရေချိုးခန်းဘက်ထွက်အလာတည့်တည့်တိုးပါရော။

ကျေးကျေးရဲ့အရွယ်နဲ့မလိုက်ထွားကျိုင်းပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ရွှေရင်အုံကိုကိုယ်သုတ်ပုဝါနဲ့အတင်းဆွဲပတ်ပြီးရင်လျားထားတာကြောင့်ရင်စည်းထားတဲ့အပေါ်ပိုင်းကအပြုံလိုက်ဖူးထွတ်ပြီးတက်နေလေသည်။

ဖွေးဥနေသောရင်နှစ်မွှာကအမြှောင်းလိုက်ကြီးအဖေဖြစ်သူကိုမြှူဆွယ်နေသည်။ ရင်အထိတက်စည်းထားရသဖြင့် တိုတက်သွားသောကိုယ်သုတ်တဘက်ကလေးမှာ အောက်ပိုင်းကဖင်ဆုံကြီးနှင့် စမူဆာလေးကိုမနိုင်အနိုင်ဖုံးထားရလေရာ။ သဘာရင့် ဖွန်မုဆိုးကြီးဖြစ်သောဦးရဲထွတ်၏မျက်လုံးထဲတွင်အဓိကကျသောနေရာကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းရွေးကြည့်ပြီးဖြစ်လေသည်။ ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေကလည်းသွားရည်တမြားမြားကျလောက်သည်။

သူ၏မသိစိတ်ထဲတွင်သူ့ရဲ့ရှေ့ကအစွမ်းကုန်ဆွဲဆောင်ပြီးမိန်းမောသွားအောင်စွမ်းနိုင်သည့်ဤအမျိုးသမီးငယ်ကိုအတင်းဆွဲလုံးပြီးအသည်းအသန် ချစ်ပွဲဆင်ပစ်လိုက်ချင်နေသည်။ ဒါပေမယ့်တစ်ဘက်ကသိစိတ်ကတော့ ရှေ့ကမိန်းကလေးက သူ့ရဲ့သမီးလေး၊သမီးအရင်းခေါက်ခေါက်မဟုတ်ပါလားဆိုတာသတိပေးနေလေသည်။

ကျေးကျေးကတော့အဖေကိုမြင်ပေမယ့်ဘာမှပြောမနေပဲ။ ကိုယ်ကလေးရို့စောင်း၍ဖြတ်သွားကာရေချိုးခန်းထဲသို့လျှောက်ဝင်သွားလေ၏။

ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်မိရာ၊ ခါးကလေးနွဲ့နွဲ့ပြီး ဖင်လုံးကြီနှစ်လုံးကိုလိမ်ကျစ်ပြီးနိမ့်တုံမြင့်တုံလျှောက်သွားသောကျေးကျေး၏နောက်ပိုင်းအလှကိုမြင်မိလိုက်ပြီး သူ၏လီးကထိမ်းလို့မရအောင်ဖောင်းကြွတက်လာခဲ့တော့သည်။

သမီးဖြစ်သူရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီးတံခါးပိတ်လိုက်သည်နှင့် ပေါ်လာသည့်အခွင့်အရေးရတုန်း သမီးအခန်းထဲဝင်ကြည့်စူးစမ်းရန်အကြံရလေသည်။

ဒါကြောင့်အနားမှာရှိတဲ့ကျေးကျေးအခန်ထဲလှစ်ခနဲဝင်ခဲ့လိုက်၏။ ဦးရဲထွတ်ကုတင်ဘေးဘက်သို့ကပ်၍ဝင်ခဲ့သည်။ ရှေ့မှာ..

ဟုတ်သည်။ ရှေ့မှာ..အဝတ်ခြင်းတစ်ခုချထားသည်။ သူ့သမီးကျေးကျေး၏ လျှော်မည့်အဝတ်ဟောင်းထည့်သည့်ခြင်း။အထဲမှာအခြားအဝတ်တွေနဲ့အတူ၊ ဝတ်ပြီးသားအတွင်းခံ၊ ဘရာစီယာနှင့်ပင်တီသုံးလေးထည်စီတွေ့လိုက်ရသည်။

သူကပင်တီတစ်ထည်ကိုကုန်းကောက်လိုက်သည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလက်တစ်စုံကနူးညံ့သောပင်တီလေးကိုညင်သာစွာလှန်လှောကြည့်နေသည်။ အဖြူရောင်အသားချောချောပင်တီလေးဖြစ်ပြီး။ ခွဆုံနေရာတွင်အရည်ချွဲချွဲလေးများဖြင့်စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်နေသည်။

" ဖေဖေ့သမီးလေး..ဘာတွေတွေးနေသလဲကွယ်"

ဦးရဲထွတ်က ပင်တီလေးကိုကောက်ကိုင်ရင်းမှ ၎င်းကိုလူတစ်ယောက်အလားစကားပြောနေသေးသည်။ ပြီးမှမျက်စိကိုမှိတ်၍စိတ်ဝေဒနာရှင်တစ်ယောက်အလား၊စောက်ပတ်နံ့ခပ်စူးစူးလေးရှိနေသောပင်တီလေးကိုမြှောက်ပြီး နှာခေါင်းနှစ်၍အားရပါးရရှူရှိုက်လိုက်သည်။

" ကျေးကျေး..သမီးလေးရယ်၊ သမီးစောက်ဖုတ်လေးကမွှေးနေတာာပဲကွာ။ ဖေဖေလျက်ပေးမယ်နော်.."

ပြောလဲပြီးရော၊ စိုထိုင်းထိုင်းအထိအတွေ့ရှိတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ပင်တီဂွဆုံလေးကိုမက်မက်မောမော ကုန်းလျက်နေလေ၏။

ပြီးတော့ ကိုယ့်သမီးအရင်းလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြားမှ ညှစ်ထွက်စီးကျထားတဲ့စောက်ရည်အကပ်အသပ်ရဲ့အရသာကို လျှာဖျားလေးနဲ့ဖီလင်ခံနေလိုက်ပြန်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိသွေးလှည့်ပတ်မှုကလည်းမြန်ဆန်ဆူပွက်လာလေသည်။

ဒါပေမယ့်သူမသိတာတစ်ခုက၊ သူအခုလုပ်နေသည့်အပြုအမူလှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို မျက်ဝန်းတစ်စုံကသေချာ စောင့်ကြည့်နေသည်ကိုပင်။ ဟုတ်သည်..၊ ထိုမျက်ဝန်းပိုင်ရှင်က သူ့သမီးကျေးကျေးကိုယ်တိုင်ပင်ဖြစ်သည်။

သူမက ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှဘော်ဒီရှာဝါခရင်မ် ရေချိုးဆပ်ပြာရည်ကုန်နေကြောင်းတွေ့လို့ အသစ်ဝယ်ထားပြီး အခန်းထဲကမထုတ်ခဲ့ရသေးသော ဆပ်ပြာရည်ဘူးကိုယူရန်ပြန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တံခါးရှေ့မရောက်မီမှာပင်၊ ဖခင်ဖြစ်သူ၏အပြုအမူကိုရိပ်ခနဲအရင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့်ကိုယ်ရှိန်သပ်ပြီးအကွယ်မှချောင်းလိုက်သည်။

" ကျေးကျေး..သမီးလေးကောင်းရဲ့လားကွာ..၊ ဖေဖေသမီးအဖုတ်လေးကိုလျက်ပေးနေတာ..ကောင်းလား.."

ဦးရဲထွတ်ကအစွမ်းကုန်စိတ်ကူးယဥ်ရင်းညည်းတွားနေ၏။ သူ့အသံကတိုးတိုးညင်းညင်းသာဖြစ်သော်လည်း ကျေးကျေးကြားနိုင်လောက်သည်အထိတော့သဲကွဲသေးသည်။

"ကောင်းတာပေါ့ဖေဖေရယ်။ ဖေဖေကသမီးကိုတကယ်လုပ်ချင်နေတာလား..ဟင်.."

ကျေးကျေးက၊ လည်ချောင်းထဲမှပင်အသံမထွက်ပဲပြန်ဖြေနေမိသည်။ သူမ၏ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲအလိုလိုရောက်သွားပြီးစောက်ပတ်ကိုပွတ်နေမိရင်း၊ မွေးသဖခင်ကြီးကမိမိ၏ကိုယ်စားအဖြစ် ပင်တီလေးအားမိမိအမှတ်ဖြင့်စိတ်လိုက်မာန်ပါအာသာဖြေနေခြင်းအားအခန်းတံခါးအကွယ်ကနေ မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေမိလေသည်။

သူမကြည့်ရင်းရာဂစိတ်ဖီလင်တွေတက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရောစောက်ဖုတ်ထဲကပါတရွရွတက်လာတော့၏။

ဦးရဲထွတ်မှာလည်း ပင်တီလေးကိုကိုင်ထားရင်းအတွေးစိတ်ကူးထဲတွင်မနက်ကကုန်တိုက်အဝတ်လဲခန်းအတွင်းအနီးကပ်တွေ့ခဲ့ရသောသမီးဖြစ်သူ၏စွဲမက်ဖွယ်ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ပြန်လည်မြင်ယောင်မိရင်း..၊

" ကျေးကျေးရယ်..ဖေဖေသမီးကိုလိုးပါရစေ။ သမီးသိပ်လှတာပဲ။ ဖေဖေစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး"

သူကပင်တီလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားရင်းမှ၊ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်၍၊ လက်ကိုသူ့ပေါင်ကြားသို့ပို့လိုက်ပြီး လီးကိုင်၍ဂွင်းထုနေပြီ။

" ဖေဖေရယ်..လိုး..လိုး..သမီးကိုလိုးစမ်းပါ.."

ကျေးကျေးကလည်း စိတ်ထဲမှပြောရင်း စောက်ဖုတ်ကြားနှိုက်၍ စောက်စိကိုပွတ်ကစားနေသည်။သူမမှာအတွေးလိုးလေးနှင့်ပင်ကြက်သီးတွေကတဖျင်းဖျင်းထလာခဲ့ရသည်။ ယခုသားအဖနှစ်ယောက်လုံးအတွေးထဲမှာပင် တယောက်နဲ့တယောက်လိုးနေ၊ ချစ်ပွဲဆင်နေကြလေသည်။

ကျေးကျေးကသူမ၏စောက်စိကို အဖေ၏တပြိပြိဂွင်းထုချက်များနှင့်အပြိုင်ခပ်သွက်သွက်ဖိပွတ်ကစားနေသည်။ သူမစိတ်ထဲမှာ ဖေဖေကပင်တီလေးကိုသူမကိုယ်စားစိတ်လိုးလိုးတာထက်စာရင်၊ ဖေဖေ့လီးကြီးကိုကျကျနနမြင်ချင်တာကပိုနေသည်။ ဒီလီးကြီးဖြင့်တကယ်ပဲအားရပါးရဖြဲခံလိုက်ရရင်ဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့သွားမှာပဲဟုထင်သည်။

သူမနှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်အငမ်းမရသပ်လိုက်မိသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အခုလဲပဲအတော်ကြီးကောင်းနေပါပြီလေ..။ ကိုယ့်စိတ်ကူးကိုယ့်အရှိန်နှင့်အပြိုင်အဆိုင်ပွတ်ကြရင်း သားအဖနှစ်ယောက်လုံးအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီး၊ ပြီးဆုံးရန်တာစူနေကြလေပြီ။

ဦးရဲထွတ်လက်တွေကပိုပြီးအရှိန်မြန်လာသည်။ သူကဘောင်းဘီကိုပေါင်လည်အထိအောက်သို့လျောချလိုက်တော့ မာစတာကလပ်စ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းလီးကြီးကငေါက်တောက်ကြီးပေါ်လာတော့ရာ၊ ဒါကိုမြင်တော့ကျေးကျေးဆတ်ခနဲတုန်သွားသော်လည်းစိတ်ဝင်တစားစူးစိုက်ကြည့် နေမိကာ ယိုစီးလာသောသွားရည်များကိုလျှာဖြင့်သပ်လိုက်မိပြန်သည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းပွစိပွစိနှင့်ယားလာပြီးနှုတ်ခမ်းသားခြင်းဖျစ်ညှစ်နေသလိုခံစားလာရသည်။ လက်ကစောက်ပတ်ကြားတွင်တပျစ်ပျစ်နဲ့...။

ဦးရဲထွတ်ကမာထန်နေသောလီးကြီးပေါ်တွင်အုပ်ပတ်၍ပင်တီအသားနုနုလေး၏အရသာကိုခံစားရင်ကာမစိတ်၏အထွတ်အထိပ်ကိုတက်လှမ်းနေပြီ။

" သမီးလေး..အခုဖေဖေနဲ့လိုးနေတာနော်ကျေးကျေး.."

နှုတ်မှလည်းသတိလက်လွတ်ရေရွတ်နေသည်။

" လိုး..ဖေဖေ..လိုး..၊ ဖေဖေလိုးတာကိုသမီးခံချင်နေတာ။ စောင့်နေတာ"

သူမစိတ်တွေကတအားပါနေလေရာ ထိုးသွင်းကစားနေသောမိမိ၏လက်ချောင်းများကိုပင်အမှန်တကယ်အဖေ့လီးကြီးဟုထင်နေမိသည်၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကလက်တွေကိုအတင်းဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေသည်။

" ဖေဖေမရတော့ဘူး...အီးးး ဖေဖေပြီးတော့မယ်သမီးရေ..."

ဦးရဲထွတ်က၊ လီးကိုပတ်၍ထုပ်ထားသောပင်တီလေးကိုပေါင်ကြားမှအမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပင်တီလွတ်သွားသောလီးကြီးကငေါက်ဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်လာပြီးလရည်တွေအရှိန်နှင့်ပန်းထွက်လာလေသည်။

သူကလီးထိပ်တွင်ပင်တီလေးကိုခံထားကာ ထွက်ကျလာသမျှလရည်တွေကိုပင်တီလေးပေါ်ညှစ်ထုတ်ချနေလိုက်သည်။ လရည်တွေကတဆတ်ဆတ်တုန်နေသောလီးထိပ်မှတပျစ်ပျစ်ထွက်နေရာတော်တော်နှင့်မကုန်နိုင်တော့။မကြာခင်မှာပျစ်ချွဲချွဲလရည်တွေကပင်တီဂွကြားလေးပေါ်မှာအိုင်ထွန်းသွားသည်။

ကျေးကျေးမှာလည်းစောက်စိကိုအသားကုန်ပွတ်ရင်းပြီးလုနီးလေပြီ။ ဒါပေမယ့်အပြီးထိမစောင့်နိုင်ပဲရေချိုးခန်းဘက်အမြန်ပြန်ပြေးဝင်ခဲ့ရသည်။ သူမဖေဖေကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့မည်ဖြစ်၍ အခန်းအပြင်ကိုသတိမထားမိနိုင်မီ၊ ရှောင်ပြေးခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးရဲထွတ်က သူ့သမီးအခန်းဝနားကတချိန်လုံးချောင်းနေသည်ကိုလုံးဝသတိမထားလိုက်မိ၊ လရည်တွေအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ပေပွနေသောပင်တီလေးကို အဝတ်ခြင်းထဲပြန်ထည့်လိုက်သည်။ သူသမီးရုတ်တရက်သတိမထားမိစေရန်သာအပေါ်ဆုံးမှာဖြစ်သလိုမထားပဲ တခြားအဝတ်တွေကိုဆွဲလှန်၍အောက်ဆုံးထိုးထည့်ထားခဲ့လေသည်။

ပြီးတော့မှခန္ဓာကိုယ်သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်အမြန်ပြန်ပြုပြင်ပြီး၊ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင်သူ့သမီးအခန်းမှ ခပ်တည်တည်ဟန်မပျက်ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။

မိမိတို့လင်မယားအခန်းသို့ပြန်ဝင်ပြီးအဝတ်အစားလဲကာ၊ ထမင်းစားရန်အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းခဲ့လေ၏။ကျေးကျေးတစ်ယောက်မှာတော့၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာရပ်ပြီးခုနကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်၊ ပူလောင်ထကြွနေတဲ့စိတ်တွေကို ငြိမ်သွားအောင် မိနစ်အတော်ကြာကြိုးစားနေလိုက်ရသည်။

ဒီပုံစံအတိုင်းသာဆိုသူမဘက်ကတကယ်စလိုက်ရုံနဲ့၊ ဖေဖေကသူ့ကိုဆွဲစားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာသေချာနေပြီ။

ကျေးကျေးမှာရေချိုးခန်းထဲကနေ၍အသံကိုစောင့်နားထောင်နေလေသည်။ အသံတွေလုံးဝငြိမ်သွားပြီး သူမအဖေအောက်ထပ်ဆင်းသွားလောက်ပြီဆိုတာသေချာမှ၊ သူမအခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

သူမက ကုတင်ဘေး အဝတ်ဟောင်းခြင်းဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ပြီး၊ ခြင်းထဲသို့အမြန်စူးစမ်းကြည့်လိုက်တော့ အခုအပေါ်ဆုံးကအထည်တော့မဟုတ်တာသေချာသည်။ သူမ ဒီနေ့ဝတ်သွားသည့်ပင်တီကိုသူမ မမှတ်မိပဲနေပါ့မလား။

တစ်ထည်ချင်းအမြန်ကောက်ယူကြည့်မိသည်။ ဟင်.. ဟိုအောက်ဆုံးရောက်နေပါလား။ သူမကောက်ကိုင်လိုက်ပြီးလုံးထွေးနေတာကိုဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့၊ပင်တီလေးရဲ့ဂွဆုံမှာအရည်ဖြူဖြူ၊ ပျစ်ပျစ်၊ ချွဲကျိကျိတွေအပုံလိုက်ကပ်ပြီးပေပွနေတာတွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူမထင်ထားတဲ့အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဒါတွေကဘာလဲဆိုတာ စာလုံးပေါင်းကြည့်နေစရာမလိုပဲသိလိုက်ရလေပြီ။

ကျေးကျေးက ပင်တီလေးကိုသူမညာလက်ဖဝါးပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ပင်တီ၏ပေါင်ခွဆုံနေရာအောက်မှလက်ချောင်းထိပ်လေးသုံးချောင်းဖြင့် ပိတ်သားကိုထိုးဖြဲကော်လိုက်ရာ ပင်တီသားလေးတင်းလာပြီးလက်ချောင်းထိုးထားသောနေရာမှဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်ရည်တွေကကြွတက်လာလေ၏။

ကျေးကျေး၏လက်ကရေချိုးခန်းဝင်စဥ်ကသူမပတ်ပြီးထားသောကိုယ်သုတ်ပုဝါတိုနှံ့နှံ့၏အဟကြားမှဖြတ်ပြီးပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်ရောက်သွားသည်။ သူမအဖေ၏သုက်ရည်တွေဟုယူဆရသောပျစ်ချွဲချွဲ ဖြူဖြူအရည်တွေပေနေသည့် ပင်တီလေး၏ခွဆုံကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ဟစိလေးပေါ်အုပ်တင်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းဆွပြီးပွတ်လေပြီ။

" အင်းးးမ်..မ်.."

ကျေးကျေးကိုယ်ခန္ဓာလေးကိုတွန့်လိမ်၍၊ မေးလေးထိုးမော့ပြီး မျက်လုံးလေးကိုစင်းထားသည်။

" ဖေဖေ..ဟင့် ..ဟင့်..စစ်ရှ်ရှ်..သမီးစောက်ပတ်လေးက ကောင်းလားဟင်..ရှီးးး"

ကျေးကျေး၏စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်တွေတရွှဲရွှဲလိမ့်ဆင်းလာသည်။ပြီးတော့ပင်တီပေါ်မှာပေပြီးတင်ကျန်ခဲ့သည့် အဖေဖြစ်သူ ဦးရဲထွတ်၏လရည်ပုံနှင့်ရောနှောပေါင်းစပ်သွားလေသည်။ ကျေးကျေး၏စိတ်ထဲတွင်ကောင်းလိုက်သည့်ဖီလင်။ တကိုယ်လုံးစိမ့်ကနဲတွန့်၍တုန်တုန်တက်သွားသည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားသောသူမ၏ဒူးတွေကလည်းမခိုင်ချင်တော့၊ တောင့်ပြီးတုန်တက်လာသည်။သူမကြမ်းပြင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်ဖင်ချထိုင်လိုက်ရသည်၊ ဒူးလေးနှစ်ချောင်းထောင၊ ပေါင်ကားထိုင်ပြီး၊ အဖေ့သုက်ရည်တွေပေပွနေသည့်ပင်တီခွဆုံကိုသူ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းနှင့်ဖိပွတ်ဆွဲနေဆဲ..။

ပြီးတော့အဲဒီနေရာကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲဖြည်းဖြည်းချင်းနောက်လှန်ပြီးလှဲချလိုက်ရသည်။

-----------------------------------------

အပိုင်း(၄) ဆက်ရန် >>>>>>