တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၁)

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်  အပိုင်း (၁)

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

(01)

လိင်မှုဆိုင်ရာ ထိပါးနှောင့်ယှက်စော်ကားမှုများနှင့်ပတ်သက်သော အရေးယူ တရားစွဲဆိုမှုများပြုကြသည့်အမှုအခင်းအများစုတွင်၊ ယေဘုယျအားဖြင့်ကာယကံရှင်နှစ်ဦးအနက်အသက်ကြီးသူကိုသာ ဦးစွာအပြစ်တင်အရေးယူကြသည်။

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အသက်ငယ်ရွယ်သူက အမိုက်အမဲအရွယ်ဖြစ်ပြီး၊ လူကြီးက အသိဉာဏ်အတွေ့ အကြုံရင့်ကျက်သူဖြစ်လျက်နှင့်မဆင်ခြင်အမှားကိုကျူးလွန်သည်ဟုယူဆကြသောကြောင့်ပင်။

ဥပမာဆိုရလျင် အဖေနှင့်သမီးမှားယွင်းမှုသတင်းများတွင်ကြီးမားသော ခေါင်းစည်းစာတမ်းမည်းကြီးများဖြင့်ဖော်ပြလေ့ရှိသည်က၊ရက်စက်၍လူမဆန်သောကာမဘီလူးဖခင်က၊ ကိုယ်၏ရင်သွေးသမီးအရင်းကိုပင်မရှောင်ပဲသားမယားပြုကျင့်သည်ဟုသာဖော်ပြကြမည်ဖြစ်သည်။

ကျွန်ပ်တို့ ယခုဆက်လက်ဖော်ပြမည့်ဇာတ်လမ်းကိုဖတ်ကြည့်ကြပါဦး။ စာဖတ်သူအနေဖြင့် ဤအဖြစ် အပျက်မျိုး ဖြစ်သင့်သည် သို့မဟုတ် မဖြစ်သင့်ဆိုတာစဉ်းစားတွေးခေါ်ကြည့်ကြပါကုန်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ သင့်ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်မှုအပေါ်တွင်သာ တည်ပေသည်။

အိမ်ယာစီမံကိန်းတစ်ခုမှ တာဝန်ယူဆောက်လုပ်ထားသော တောင်းဟောက်စ်လို့ခေါ်ကြသည့် ပုံစံတူဘေးချင်းကပ်တိုက်ခန်းတွဲလေးများထဲမှ တစ်ခုသော အိမ်လေးမှာ အခြားအခြားသောအိမ်လေးများနှင့်ဘာမှခြားနားမှုသိပ်မရှိပေ။

အခြားအိမ်များမှာကဲ့သို့ သာယာပျော်ရွှင်သောမိသားစုလေးတစ်ခု နေထိုင်နေ၏။ မိသားစုဝင်မှာ သုံးယောက်ပဲရှိလေသည်။ အဖေ၊ အမေနှင့် သမီးလေးတစ်ယောက်၊ ဒါပဲ..။ အဖေဖြစ်သူက အိမ်ထောင်ဦးစီးနှင့်တူသည်။ သူနာမည်က ဦးရဲထွတ်ဦး။ ဦးတပ်ခေါ်ရပေမယ့် အသက်ကသိပ်မကြီးသေး။

အခုမှ ၃၈နှစ်ထဲမှာရှိသေးသည်။ အမှန်တော့ သူကဘာအလုပ်မှ မယ်မယ်ရရမရှိသည့် ဘော်ကြော့သမား။ ဖဲလှည့်ရိုက်လိုက်၊အိမ်မှာပဲနေပြီးအရက်ထိုင်သောက်လိုက်၊ ပျော်သလို သာသလိုနေနေသူဖြစ်၏။

သူကဆယ်ကျော်သက်ကထဲကလူပျိုဘဝတလျောက်လုံးဂလေရိုက်နေသူဖြစ်ကာ။ ဖွန်မကြောင်၍လည်းမနေနိုင်ပြန်ရကား။ သူ့ထက်အသက်၄နှစ်လောက်ကြီးသောမမကြီးတစ်ယောက်နှင့်ကြောင်မိရင်း ဗိုက်ထွက်လာသဖြင့်ချောင်ပိတ်မိပြီးယူလိုက်ရခြင်း၊ အိမ်ထောင်ကျလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့မိန်းမက ဒေါ်ကလျာဖူး၊ အသက် (၄၂) နှစ်ပြည့်ပြီးပြီဖြစ်ပြီး သူမကမှအိမ်၏ ဝင်ငွေကိုအမှန်တကယ် ရှာဖွေပေးနေသူဖြစ်ကာ။ အိမ်ထောင်ဦးစီးအစစ်ဟု ခေါ်ထိုက်ပေသည်။ မိသားစုဝင်သုံးယောက်စလုံး သူမရှာကြွေးလို့စားနေရခြင်းဖြစ်၏။

သူမက အရှာအဖွေတော်သောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်ဘာကြောင့်များ ဒီငစနူ ယောက်ျားကိုသည်းခံပေါင်းနေလည်းတော့မသိပေ။

အကြောင်းရင်းကတော့၊ သမီးငယ်လေးကျေးကျေး ၏ အနာဂတ်မျက်နှာကိုထောက်ထားနေရခြင်းနှင့်၊ အရေးအကြီးဆုံးကသူမ၏ဏှာကြီးမှုအလိုဆန္ဒကို လိုလေသေးမရှိတလုံးတဝကြီးဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သောရဲထွတ်ဦး၏ စပယ်ရှယ်စကေးများကြောင့်သာဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ဗိုက်ရှိလို့မဖြစ်မနေယူလိုက်ရသောခလေးကားအခုသူတို့၏သမီးအသည်းကျော်လေး ကျေးကျေးပင်ဖြစ်လေသည်။

လက်ရှိတွင် ကျေးကျေးက၊ အပျိုရည်အပျိုသွေးဖြင့်အလှအကြွယ်ဆုံးအရွယ် ၁၆နှစ်ကျော်ကျော်မြီးကောင်ပေါက်မလေးဖြစ်သည်။

ဒီနှစ်ဆယ်တန်းကိုနှစ်ချင်းပေါက်အောင်ပြီး၊ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးကောလိပ်တွင်ပထမနှစ်စတက်နေရခြင်းလည်းဖြစ်၏။

ကျေးကျေးကဆံပင်ကျောဝဲအရှည်လေးထားသည်။ မျက်နှာပြည့်ပြည့် ဝိုင်းဝိုင်းလေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်သော်လည်းသွေးရောင်သန်းသဖြင့် ပန်းရောင်ဘက်သို့လုနေ၏။ ဝိုင်းစက်ပြီးတောက်ပနေသောမျက်လုံးများရှိသည်။

နှာခေါင်းကသိပ်အချွန်ကြီးမဟုတ်သော်လည်း နှာတံပေါ်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကလညိးပန်းရောင်သွေးလေးဖြစ်ရာ စုပေါင်းကြည့်လိုက်လျှင် ကြည်လင်၍ချစ်စရာကောင်းသောလန်းလန်းဆန်းဆန်းကြွရွနေသည့်အပျိုမလေးတစ်ယောက်ဖြစ်၏။

ကျေးကျေးမှာသူမိဘတွေ၏မျက်စိရှေ့အမြင်တွင် အပြစ်ကင်းစင်သန့်ရှင်းသောခလေးမငယ်လေးပင်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်သူတို့မသိတာက၊ သူတို့သမီးငယ်လေးမှာယောက်ကျားလေးသုံးယောက်နှင့်တောင်မှဖြတ်ကျော်လှုပ်ရှားကစားခဲ့ပြီးပြီဆိုခြင်းကိုပေတည်း။

အပျိုမငယ်၏ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံကား အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝမှာဖြစ်သည်။ ၉ တန်းကထဲကမြီးကောင်ပေါက်အရွယ်တို့ဘာဝ ရည်းစားစမ်းထားကြရင်း ဆယ်တန်းကစီနီယာအကိုတစ်ယောက်နှင့်ငြိကြ၏။

သူမ၏အပျိုစင်ဘဝကိုထိုဘဲနှင့်ပဲ၊ ဗာလင်တိုင်းဒေးခေါ်ချစ်သူများနေ့တွင်ပေးဆပ်ဖြုန်းတီးလိုက်သည်။

သိတဲ့အတိုင်းပေါ့။ ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေပေါ်ပြူလာလုပ်ပြီးရောဂါထကြတဲ့အချိန်မှာသူမသာမဟုတ်အခြားမြီးကောင်ပေါက်လေးများအတော်များများလည်းဒီအတိုင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူမက သူ့အတွဲ၏ပါဖောင်းမန့်ကို စိတ်ထဲမထိပါချေ။ ဒါကြောင့်သူမဘက်ကပင်စတင်၍ဖြတ်လိုက်လေသည်။

သူမကိုယ်တိုင်ကိုကချစ်စရာကောင်းသူ၊ ဆွဲဆောင်မှုပြင်းထန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ၊ မြင်သူတိုင်းကချစ်၊ တွေ့သူတိုင်းကကြွေကြသည်ဖြစ်ရကား၊ နောက်အယောက်၊ အယောက်များတွင်မူ၊ သူမကရွေးချယ်သူသာဖြစ်ခဲ့သည်။

အရွေးချယ်ခံရသူမဟုတ်။ သူမကရွေးရာတွင်လည်းချေး (ဂျီး)များသေးသည်။

ဒီလိုနဲ့နောက်ထပ်နှစ်ယောက်လောက်တွဲဖြစ်ခဲ့သေးသည်။ ဒီနှစ်ယောက်လည်းကြာကြာမခံခဲ့ပါ။

ကျေးကျေးမှာလိင်ကိစ္စတွင်အားသန်သောမိန်းခလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းဇာတိပြလာသော်လည်း၊သူမကိုယ်တိုင်ကရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကောင်လေးတွေတရုန်းရုန်းနှင့်ရှုပ်မနေပါ။ သူမကိုယ်သူမထိမ်းလိုက်ပြီး။ တတိယမြောက်ကောင်လေးအပြီးတွင်ရည်းစားသစ်ထပ်မထားတော့ပေ။

ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးပထမနှစ်တက်တော့သူမဘယ်သူနှင့်မှထပ်မရှုပ်တော့၊ နည်းနည်းလည်းတည်ငြိမ်လာပြီ။

ဒါပေမယ့်စိတ်ထဲမှာတော့ကာမအရသာကိုခံစားလိုစိတ်ကကြိုကြားကြိုကြားပေါ်လာနေသေးသည်။သွေးကောင်းအရွယ်ကောင်းမဟုတ်လား။ ပြီးတော့ယောက်ျားတွေနဲ့ဖြတ်သန်းလာခဲ့ပြီးသားလေ။ အစိမ်းမဟုတ်တော့။

အဲဒီမှာကျောင်းစတက်လို့မကြာမီမှာပဲသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့အတော်ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းမိကြသည်။ ကျောင်သားမှတ်ပုံတင်နံပါတ်ကလည်းကပ်ရက်၊ပြီးတော့တစ်ရပ်ကွက်ထဲမှာနေသူဖြစ်သည်။ လဲ့ရည်..တဲ့၊ သူမသူငယ်ချင်းနာမည်က။

ရပ်ကွက်ထဲမှနေတုန်းကကျောင်းမတူလို့သိပ်ရင်းနှီးမှမရှိကြ၊ သိရုံသက်သက်သာ။ အခုတစ်ကျောင်းထဲအတူတက်မိကြတော့မှ၊ကျေးကျေးနဲ့လဲ့ရည်တို့က မနိုင်ယင်ကာရင်းနှီးလာကြလေသည်။ နောက်ဆုံးတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ယုံကြည်စိတ်ချကာ အတွင်းရေးများကိုဖွင့်ဟတိုင်ပင်ခြင်း၊ ယခင်ကဖြတ်သန်းလာခဲ့သောရည်းစားဟောင်းအကြောင်းများ၊ လိင်မှုရေးရာအကြောငိးများကိုပါမကွယ်မဝှက်ပဲပြောလာကြတော့သည်။

ဒီလိုနှင့် တစ်နေ့တွင်ကျေးကျေးတစ်ယောက် ထူးဆန်းသောအဖြစ်အပျက်အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခုကိုစမ်းလုပ်ကြည့်ရန်အတွေးတစ်စပေါ်လာ၊ အိုင်ဒီယာတစ်ခုရလာသည့်နေ့ကိုဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ရှိလာခဲ့တော့သည်။

သူတို့ကျောင်းကြီးရက်ရှည်ပိတ်သည့်ကာလတခုတွင်ဖြစ်သည်။ လဲ့ရည်ကကျောင်းပိတ်တုန်း စီးပွားကူးသန်းကျောင်းသူများထုံးစံအတိုင်းကွင်းဆင်းသည့်အနေနှင့်ရော။ ဝင်ငွေပိုရှာသည့်အနေနှင့်ရောမြို့ထဲကကုန်တိုက်ကြီးတစ်ခုတွင် နေ့စားလုပ်အားပေးသွားလျှောက်ပြီးဝင်လုပ်နေခဲ့သည်။ ကျေးကျေးကတော့ကျောင်းပိတ်ရက်အိမ်မှာပဲနေသည်။

အဲဒီနေ့တွင်ကျေးကျေးက လဲ့ရည်အလုပ်လုပ်ရာသို့လာလည်မည်ဟုချိန်းထားသည်။လဲ့ရည်မ ကကုန်တိုက်၏ swim wear ရေကူးဝတ်စုံများရောင်းရာ အကွက်တွင်တာဝန်ကျနေ၏။ကျေးကျေးရောက်သွားတော့လဲ့ရည်ကသူ့ကောင်တာတွင်ရှိနေသည်။ ဝယ်သူမရှိအရောင်းပါးနေ၏။

" ဟယ်..ကျေးကျေး၊ နင်ရောက်လာပြီလား.."

လဲရည်က ကျေးကျေးလက်ကိုဆွဲပြီးအတွင်းသို့ခေါ်ခဲ့သည်။

" ငါလာတော့နင့်အတွက်မကောင်းဘူးလား။ ထိုင်ပြီးတစ်ယောက်ထဲဆွေးနေရတာထက်စာရင်လေ..ကဲ..ရော့သောက်လိုက်ဦး၊ ရင်နာပျောက်အောင်၊ အဲ..အဲ..ရင်အေးသွားအောင်.."

ကျေးကျေးက ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း စူပါမတ်ထဲကဝယ်လာသည့်အအေးစိမ် အိုအီချိဂရင်းတီးပုလင်းကိုလဲ့ရည်ထံကမ်းပေးလျက်ကပြောလိုက်၏။

" ဘာရင်နာတာတွေပျောက်အောင်သောက်ရမှာလဲဟဲ့၊ ငါကဘာဖြစ်နေလို့လဲ"

လဲ့ရည်က အအေးပုလင်းကိုလှမ်းယူလိုက်ရင်းမှနားမလည်နိုင်စွာပြန်မေးလိုက်သည်။

" သြောင်း..နင်မနေ့ကပဲနင့်ရည်းစား မှန်ကြောင်နဲ့ ကွဲပြဲပြီးပြတ်ခဲ့တာမဟုတ်လား"

ကျေးကျေးကလဲ့ရည်ကိုအံ့ဩစွာဖြင့်ပြန်မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။ လဲ့ရည်မတစ်ယောက်ကတော့နှစ်နှစ်နီးပါးတစိုက်မတ်မတ်တွဲလာသောရည်းစားနဲ့ လောလောလတ်လတ်ပြတ်သွားတာကိုတောင်ဘာခံစားချက်မှရှိပုံမရပဲအေးဆေးလွန်းနေသည်ကို သူမမယုံနိုင်ဖြစ်နေမိတာပါပဲ။

" အဲဒီမှန်ကြောင်ကလား..၊ ငါကဒီလိုပဲတွဲနေတာပါပဲအေ..။ ဘာမှအထူးတလည်မဟုတ်ပါဘူး..ထိုင်ပြီးလွမ်းနေရအောင်..လာလာ..အမှန်ကိုနင်သိသွားအောင်..ငါပြောပြမယ်၊ ငါ့နားနားကပ်ပြီးနားထောင်ချည်.."

ကျေးကျေးတစ်ယောက်မျက်ခုံးတွေပင့်တက်သွားရသည်။ ဘာဖြစ်လို့တိုးတိုးလေးကပ်ပြောဖို့လိုလို့လဲ။ အနားမှာလည်းဘယ်သူမှမရှိ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဟာကို..။ ဒါပေမယ့်တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြောတာကိုမှပိုပြီးသိချင်မိတဲ့လူ့စိတ်ကြောင့် လဲ့ရည်နားကပ်သွားပြီး နားစွင့်ပေးလိုက်သည်။ လဲ့ရည်မ တိုးတိုးကပ်ပြောလိုက်တဲ့စကားအပြီး ကျေးကျေးမျက်လုံးလေးတွေပြူးပြီးဝိုင်းတက်လာသည်။

" ဟာ..!..ဟေးး စောက်ရူးမ၊ နင်ငါ့ကိုလာပြီးနောက်စရာမရှိ ကြံဖန်နောက်မနေနဲ့နော်။ တော်ကြာမိုးကြိုးတွေပစ်ကုန်လိမ့်မယ်.."

ကျေးကျေးကအထိတ်တလန့်ပြူးတူးပြဲတဲနှင့်ပြောလိုက်လေ၏။

-----------------------------------------

(02)                            

" တကယ်နေပြောတာဟဲ့.."

လဲ့ရည်ကကျေးကျေးမျက်နှာကိုသေချာကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။ သူမ၏အပြုံးကလေးနက်နေ၏။

" ကိုယ်သမီးနဲ့ပြန်အိပ်ရအောင် နင့်အဖေကရူးနေတာလ..လ..."

ကျေးကျေးကစကားစုကိုဆုံးအောင်တောင်မပြောလိုက်ရ၊ လဲ့ရည်ကပါးစပ်ကိုကမန်းကတန်းလှမ်းပိတ်တာခံလိုက်ရသည်။

" နင်ကရောရူးနေတာလား၊ တိုးတိုးသက်သာလုပ်ပါဟဲ့...အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့တကထဲ.."

လဲ့ရည်က သူမကိုမျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းလက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းမ၏အမူအရာကိုကြည့်ပြီးကျေးကျေးကလဲ့ရည်နောက်နေတာမဟုတ်မှန်းရိပ်စားမိသွားသည်။

" လဲ့ရည်..ဒါ..ဒါ..နင်တကယ်ပြောနေတာနော်.."

ကျေးကျေးကလေသံခပ်တိုးတိုးလေးနှင့်မေးသည်။ သူ့ပုံကကြားရတာမယုံသလို..။

" အစစ်ပေါ့ဟဲ့..ငါကနင့်ကိုဘာလို့လိမ်ရမှာလဲ..သူငယ်ချင်းအချင်းတွေကို..၊

အဲဒီမှန်ကြောင်က အရံလူ အယောင်ပြ သက်သက်ပဲဟဲ့။ ငါ့အဖေကမှ အော်ရီဂျင်နယ်အစစ်၊ သိပလား.."

" ဟယ်..ဘုရား..ဘုရား..ငါမယုံချင်ဘူး.."

" မယုံချင်လဲ..ယုံလိုက်တော့.. ဒီမှာကြည့်စမ်းမိကျေး၊ ဒါကိုဘာခေါ်လဲ..?"

လဲ့ရည်က၊ စောစောလေးကတင် ကျေးကျေးပေးထားခဲ့သောသောက်လက်စဂရင်းတီးအချိုရည်ဘူးကိုမြှောက်ပြရင်းမေးလိုက်သည်။

" အဲဒါ အိုအိချီး ပေါ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မဟုတ်ဘူး..၊ အိုလီးကြီး လို့ခေါ်တယ် ခိခိ"

" ကောင်မ..ပေါက်ကရတွေမပြောနဲ့.."

" ဟုတ်တယ်..အိုနေတဲ့လီးကြီး၊ အိုတယ်ဆိုတာရွဲနေတာကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အိတ်စပီးရင့်ရှိတာ၊ သဘာရှိတာကိုပြောတာ၊ ဝါရင့်လီးကြီးပေါ့ဟယ်..ဟီး..ဟီး..၊ ငါ့အဖေလိုပဲပေါ့။ အခုငါ..ဒီအချိုရည်တွေစုပ်နေသလို ငါ့အဖေဆီက အားဖြည့်အချိုရည်တွေငါအမြဲစုပ်နေကျ၊ ဒီတော့ရည်းစားနဲပြတ်တာလောက်တော့ ဘာမှမလွမ်းဘူးရှင်းပြီလား"

လဲ့ရည်၏တိုးတိုးတိတ်တိတ် ဝေမျှစကားတွေက၊ ကြားရသူကျေးကျေးအဖို့ ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေတောင်တဖြင်းဖြင်းထလာသည်။

သွေးလှည့်ပတ်မှုမြန်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလဲပူလောင်တက်လာသလိုလို၊ မျက်နှာကြီးကပင်အမ်းတက်လာသလိုလိုခံစားနေရသည်။

သူမဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီးလဲ့ရည်က..၊

" ညည်း..အင်းစက်ဆိုတာ တခါမှမကြားဖူးဘူးလားဟယ်၊ ဒါလေးနားထောင်ရတာနဲ့ပဲမျက်နှာကြီးကရဲလို့..၊ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ..။ ကြည့်ရတာနင်လည်းစမ်းချင်လာပြီနဲ့တူတယ်..ဟိ.."

လဲ့ရည်ကကျေးကျေးမျက်နှာကိုချိန်ပြီးကရော်..ကရော်လုပ်၍စလိုက်သည်။

" စောက်ကောင်မ..၊ ရူးသလားဟယ်.."

ကျေးကျေးကရှက်သွားပြီးသူမ၏လက်လေးနှစ်ဘက်ကိုမြှောက်လိုက်လျက်ပန်းနုရောင်ပါးလေးတစ်ဘက်တစ်ချက်စီကိုအုပ်လိုက်သည်။

လဲ့ရည်စကားကြောင့်သူမတကိုယ်လုံးသွေးတွေဟုန်းကနဲကြွတက်ကာပူလောင်လာသည်ဟုခံစားမိ၏။စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းသူမ၏မွေးဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရဲထွတ်ဦး၏မျက်နှာကသူမအတွေးပုံရိပ်ထဲမှာဖြတ်ခနဲပေါ်လာလေသည်။

အဖေကကိုယ့်သမီးကိုပြန်ပြီးလိုးပါ့မလား။ လိုးလို့ရောရလို့လား။ သူမအဖေသာဆိုလုပ်ရက်မှာမဟုတ်ဘူးဟုထင်သည်။ တကယ်လို့ဆိုရင်ကော...? သူမအတွေးတွေကအချိန်တိုအတွင်းအဝေးကြီးစဉ်းစားနေမိပြီ။

" နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲကျေးကျေး..၊ ချွေးစီးတွေပြန်လို့ပါလား.."

လဲ့ရည်ကသူမပခုံးကိုကိုင်လှုပ်လိုက်တော့မှ ကျေးကျေးမှာ စိတ်ကူးမှနိုးထလာရတော့၏။

" မဟုတ်ဘူး။ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး.."

ကျေးကျေးကရုတ်တရက်မို့ခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါပြီးငြင်းနေ၏။ သို့သော်သူမ၏ပြူးဝိုင်းနေသောမျက်လုံးအိမ်ဝန်းဝန်းထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်နှင့်စိတ်ချင်းနီးစပ်သောသူငယ်ချင်းဖြစ်သူလဲ့ရည်က အဓိပ္ပါယ်ကိုဖမ်းမိလေပြီ။ သူမဘာတွေတွေးနေသည်ဆိုတာကိုအလုံးစုံသိသွားသည်။

" နင်ဘာမှရှင်းမနေနဲ့တော့..လာ..ဒီနားလာဦး။ နင်ဒါမျိုးစမ်းလုပ်ကြည့်ပါလား"

လဲ့ရည်ကကျေးကျေးနားကပ်သွားပြန်ကာ တခုခုကိုတီးတိုးကပ်ပြောနေပြန်သည်။ သူမကလဲစိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေရင်းမျက်လုံးတွေကအရောင်တောက်လာ၏။

" ဟော..ကပ်စတန်မာလာနေပြီ.."

လဲ့ရည်ကစကားလက်စကိုဖြတ်ပြီး ဝယ်သူရှိရာသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကျေးကျေးကသူမထိုင်နေသည့်နေရာတွင်ဆက်ထိုင်နေမိရင်းမျက်လုံးလေးတလည်လည်ဖြင့်အတွေးပွားပြီးကျန်ခဲ့လေသည်။

အဲဒီနေ့ကနောက်ပိုင်းတစ်နေလုံးသူမတို့နှစ်ယောက်၊ ကိုယ့်အိမ်အသီးသီးပြန်ကြတဲ့အထိ ဒီအကြောင်းဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ပါ။

ညနေလေးနာရီလောက်မှာ ကျေးကျေးတစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်အဝင်တံခါးပေါက်ဝကိုရောက်လို့ တံခါးလော့ခ်ဘုသီးကိုကိုင်ပြီး လှည့်ဖွင့်မည်ကြံကာရှိသေး၊ သူမ၏ခေါင်းထဲသို့ နေ့လည်က လဲ့ရည်တိုးတိုးလေးပပ်ပြော၍သင်ကြားပေးခဲ့သောစကားသံများရစ်ဝဲ၍ဝင်လာလေရာ၊ တကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်း၍ အရှက်သွေးတွေကကိုယ်တွင်းမှာလှည့်ပတ်လာပြီးရင်ခုန်နှုန်းတွေကလည်းမြန်လာရသည်။

"သမီးပြန်လာပြီဖေဖေ.."

အသံစာစာလေးကိုငြိမ်အောင်ထိမ်းရင်းပြောပြီးအသံပေးလိုက်သည်။ ဒီအချိန်ဆိုထုံးစံအတိုင်း ဖေဖေကအိမ်မှာပဲရှိနေတတ်သည်။ ဘီယာဗူးလေးဖြင့်ညနေအတွက်အရှိန်ကိုအစပျိုးနေပြီဖြစ်သည်။

မေမေကဒီအချိန်ဆိုမရှိတတ်၊ သူ့စီးပွားရေး ပွဲစားခွင်များကိုအပေါင်းအသင်းများနှင့်လှည့်ပတ်ရှာကြံ သတင်းယူနေလောက်ပြီ။

ဖေဖေကပက်လက်ကုလားထိုင်တွင်သက်တောင့်သက်သာကျောဆန့်ရင်းထိုင်နေသည်ကိုဒီနေ့မှသူမစိတ်တွင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့်ထူးဆန်းနေသလိုဖြစ်နေမိ၏။ ဖေဖေကအနည်းငယ်ပူအိုက်လို့ထင်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ထားသည်။ အောက်ပိုင်းကတော့အားကစားဘောင်းဘီတိုပွပွကြီးကို ချောင်ချိသက်သာစွာဝတ်ထားလေသည်။

ဖေဖေဦးရဲထွတ်ဦးက သူ့လက်ကြီးနှစ်ဘက်ကိုကားပြီးလက်ဝါးချင်းယှက်ကာနောက်စေ့တွင်နောက်ပြန်တင်၍ပက်လက်ကုလားထိုင်နောက်မီတွင်ထားပြီးလက်ကိုခေါင်းအုံးထားရင်းက တီဗွီကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်လျက်ရှိ၏။

ကုလားထိုင်၏ဖျင်စကိုနောက်ဆုံးအထစ်တွင်ချိတ်ထားသဖြင့် ထိုင်နေပုံကပက်လက်နီးပါးဖြစ်နေသည်။သူ့အဖေ၏ဘောင်းဘီတိုအောက်မှတဝက်တပြက်ထွက်နေသောယောက်ျားသားတစ်ယောက်၏အမွေးတပြိုင်းပြိုင်းနှင့်၊ ခြေသားလုံး၊ ဒူးနှင့်ပေါင်ကြီးများကို မြင်နေရလေရာ။ ယခင်ကအမြဲမြင်ဖူးနေကျဖြစ်၍ဘာအတွေးမှမဝင်ခဲ့မိသော်လည်း ယခုမူစိတ်ထဲကတလှပ်လှပ်ဖြင့်မငြိမ်မသက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ကျေးကျေးက နှုတ်ဆက်သော်လည်းအဖေဖြစ်သူရဲထွတ်ဦးမှာ ကြည့်လက်စတီဗွီကိုသာစိတ်ဝင်စားနေ၍ ဘာမှပြန်မပြောပေ။

ကျေးကျေးကအိမ်ပေါ်သို့ထပ်တဆက်ထဲပြေးတက်ခဲ့ပြီး လဲ့ရည်တိုးတိုးကပ်၍ သင်ညာဏ်ပေးထားခဲ့သည့်အတိုင်း အဝတ်အစားသွားတက်လဲလေတော့သည်။

ဖစ်တ်ဖြစ်မည့်အသားကပ်တီရှပ်ပါးပါး အပြာနုရောင်လေးတစ်ထည်ရယ်။ အိုးပွပွချောင်ချောင်ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်ရယ်ကိုဆွဲထုတ်လာပြီးမှန်ရှေ့တွင်ရပ်၍လဲလှယ်လေ၏။ လဲ့ဝေမှာထားသည့်အတိုင်း ဘရာစီယာကိုတမင်မဝတ်ပဲချန်ထားခဲ့သည်။

ထိုသို့စိတ်ကြိုက်ဝတ်နေရင်းမှလည်း သူမရင်တွေကတဒိန်းဒိန်းခုန်နေမိသည်။

၃၄ လက်မပြည့်ပြည့်အလုံးရှိသောနို့အုံသားတင်းတင်းလေးက ဖစ်တ်ဖြစ်နေသောတီရှပ်ပါးပါးလေးအောက်မှတိုးဝှေ့ရုန်းကန်ထွက်နေတာကို မှန်ထဲမှာပင်အလုံးလိုက်ပြူးပြဲစွာမြင်နေရသည်။ ၂၃လက်မခန့်ခါးသိမ်သိမ်လေးမှတဖန်ရုတ်တရက်တင်းကား၍ထွက်လာသော ၃၅လက်မဆိုက် တင်သားလုံးလုံးကားကားကြီတွေကပြည့်ဖြိုးပြီးသောမိန်းမပျိုတစ်ယောက်၏ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မငြင်းကွယ်နိုင်စတမ်းဖွင့်ကျူးထုတ်ဖော်ပြနေပြန်သည်။

ကျေးကျေးက သူမကိုယ်ကိုသူမကျေနပ်ပီတိဖြင့်ကြည့်ပြီး ရှက်သွေးများခန္ဓာကိုယ်တွင်းဆူပွက်လှည့်ပတ်လျက်ရင်းကအောက်ထပ်သို့ လှေခါးမှပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ အခုကသူမအဖို့တသက်တာမှာပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ဖိုသတ္တဝါတစ်ဦးကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိမြှူဆွယ်ရန်အားထုတ်မိခြင်းဖြစ်သလို။

သူမမြှူဆွယ်ရန်ကြိုးစားနေမိသူမှာလည်း သူမ၏ဖခင်အရငိးခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေသည့်အတွက်စိတ်တွေအထူးတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားနေရသည်။

ကျေးကျေးက မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်ကိုလည်းဆွဲယူလာခဲ့ပြီး၊ သူ့အဖေနှင့်မလှမ်းမကမ်း ဘေးတိုက်အနေအထားမှဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး စာအုပ်ကိုဖတ်နေ၏။ ထိုင်ပုံကဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကိုဒူးတစ်ဘက်ထောင်ပြီးခပ်ကားကားလေးထိုင်နေရာ။

သူ့အဖေထိုင်နေသောနေရာပက်လက်ကုလားထိုင်ရှုထောင့်မှကြည့်လျင် သူမ၏အိုးဝကျယ်ဘောင်းဘီတိုအောက်မှလျှိုပြီး သူမ၏ပေါင်ကြားမှမို့မောက်ဖောင်းကားနေသောစမူဆာလေးကိုအဖြူရောင်ပင်တီပါးလေးခံနေလင့်ကစားထောင်ထားသောပေါင်၏ညာဘက် ပင်တီအဟကြားမှနေ၍တိုက်ရိုက်ကြီးလိုပင်ထွင်းဖောက်မြင်နေရလေ၏။ အချိန်ဘယ်လောက်မှမကြာလိုက်..ဦးရဲထွတ်ဦးက..၊

" သမီးရေ..ကျေးကျေး၊ ဖေဖေ့ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံးလောက်ယူလာပေးစမ်းပါလား.."

သူကသူ့သမီးကိုသာလှမ်းခိုင်းနေတာ၊ မျက်လုံးတွေက တီဗွီမှမခွာ ဇာတ်လမ်းကိုစိတ်ဝင်စားနေတုန်း။ကျေးကျေးကငြိမ်သက်နေသည်။ သူ့အဖေပြောတာမကြားသလို၊ ပုံစံကမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွင်အသည်းအသန်စိတ်ဝင်စားနေသလိုဖြင့်သည်းကြီးမဲကြီးဖတ်လျက်ရှိသည်။ တကယ်တော့ကျေးကျေးမှာ စာအုပ်ကိုစဖွင့်ဖတ်စကထဲက ဇာတ်လမ်းကဘာဆိုတာကိုလုံးလုံးလျားလျား သိကိုမသိခဲ့ပါ၊ တကယ်ဖတ်မှမဖတ်ပဲဟာ၊ သူမ၏အဖေအရင်းကြီးကိုအခုလိုသေချာထိုင်ပေါင်ဖြဲပြီးစောက်ပတ်ဖြဲရှိုးပြနေရတာကိုပဲ၊သူမ၏စိတ်တွေရင်တွေကအဆက်မပြတ်လှုပ်ရှားတုန်ခါနေတာဖြစ်သည်။

" သမီး.."

သူ့သမီးဆီက ဘာတုန့်ပြန်သံမှပြန်မလာသဖြင့် ဦးရဲထွတ်ကထပ်ခေါ်ရန်ပြုသည်တွင်တော့အသံကတဝက်တပျက်ဖြင့်ပျောက်သွားတော့သည်။

ကျေးကျေးကသူမအဖေကိုမကြည့်သော်လည်းစိတ်ထဲတွင်တော့ အဖေကသူမဘက်လှည့်အကြည့်တွင်သူမ၏အောက်ကဟောင်းလောင်းမုန့်စိမ်းပေါင်းကိုမြင်သွားလောက်ပေပြီဟုသိလိုက်သည်။

သူမတွေးနေတာမမှားပေ။ ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးထူးသံမကြား၍လှမ်းအကြည့်လိုက်တွင်သူ့မြင်ကွင်းတွင်ပေါ်လာသည်ကတော့ ခြေသည်းနီရဲရဲဆိုးထားသောဖြူဖြုသွယ်သွယ်ခြေချောင်းလေးများနှင့် ခြေဖမိုးပြည့်ပြည့်ခုံးခုံးလေး။

တဆင့်အပေါ်တက်ကြည့်ပြန်တော့ သွယ်လျပေမယ့်ပြည့်ဖြိုးသောခြေသားလုံးလေးတွေနှင့်တစ်ဆက်ထဲဒူးဆစ်၏အပေါ်ဘက်ခြမ်းတွင်သွေးကြောစိမ်းလေးများယှက်သန်းနေသောတစ်ဘက်ထောင်ထိုင်ထားသည့်ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးလေး၊

အဓိကကတော့ ပေါင်အောက်ခြေအရင်းရှိ ဘောင်းဘီအိုးပွကြီးအဝမှနေ၍ပါးစပ်လေးမဟတဟဖြင့်ပျူငှာစွာထွက်ပြီးပြုံးပြနှုတ်ဆက်နေသည့်အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေးပင်ဖြစ်သည်။ ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကသူ့ကိုအသက်ရှူရပ်သလိုဖြစ်သွားစေသည်။

ငယ်စဉ်ထဲကဖွန်တကာပတ်ကြောင်ခဲ့၍ 'မ' ဆိုလျှင်မည်သူ့ကိုမျှအလွတ်မပေးခဲ့သောပလေးဘွိုင်းဟောင်းဝါရင့်ကြီး ဦးရဲထွတ်ဦးအနေဖြင့် သမီးအရင်းဖြစ်သူ၏ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အပျိုစင်စောက်ဖုတ်နုနုထွတ်ထွတ် (ဟု သူထင်ထားတာ) လေးကို

အတိုင်းသားပြုံးပြနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ၊ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှဖွန်မုဆိုးသွေးဟောင်းများကပြန်လည်လှည့်ပတ်စီးဆင်းကြွတက်လာပြန်ချေပြီ။

-----------------------------------------

(03)

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်ကလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏တိုက်တွန်းမှုကြောင့်မမျှော်လင့်ပဲ မိမိ၏မွေးဖဖင်အရင်းကြီးကိုတမင်ပင်အာရုံထားပြီမြှူဆွယ်သွေးဆောင်မိနေတာကိုသိသိကြီးနှင့်စိတ်တွေကအတွင်းထဲကတကယ်ပါလာကာရင်တွေကတလှပ်လှပ်ဖြစ်နေ၏။

ဒီလိုရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ရတဲ့ဖီလင်မျိုးကိုသူမနှင့်တွေ့ဆုံပတ်သက်ခဲ့သော ယောက်ျားလေးပါတနာအတွဲတွေအယောက်ယောက်ဆီကရှာဖွေနေခဲ့သည်မှာကြာခဲ့ပြီ။ ရင်သိမ့်ခုန်ဖွယ်ဟုသူမသတ်မှတ်ထားခဲ့သော အတွေ့အကြုံဟောင်းများက၊ယခုလက်ရှိတလှပ်လှပ်ခံစားနေရသောဖီလင်နှင့်လုံးဝယှဥ်လို့မရပေ၊ သူမတကိုယ်လုံးပူထူပြီး အမ်းနေသည်။

တပြိုင်ထဲမှာလိုပင် တကိုယ်လုံးတရိပ်ရိပ်တက်နေသောသွေးများနှင့်အတူလေတွင်လွင့်မြောနေသယောင်ခံစားနေရပြန်သည်။

သူမ၏လိင်စိတ်လှုံ့ဆော်ရာအဓိကနေရာဖြစ်သည့်စောက်ဖုတ်ကြားမှလည်းတရွရွဖြင့်တက်လာသလိုခံစားနေရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းကြွက်သားလေးတွေကလည်း တခုနှင့်တခုလှုပ်ရှားပွတ်တိုက်ဖိညှစ်နေသလိုလိုကြီး။

သူမစောက်ဖုတ်ကအလိုလိုဆာလောင်လာသည်။ တခုခုကိုရှာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲထိုးနှဲ့နေချင်လာမိတော့သည်။ ထိုခံစားချက်ကြောင့်ပင်၊ အဖုတ်သားအချင်းချင်းအလိုလိုညှစ်ချေနေရာမှ၊ အရည်ကြည်စေးစေးလေးများတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာတော့၏။ ဒါကပင်သူမ၏ဦးနှောက်ကိုစိတ်ကသတိပေးအချက်ပြလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲကစီးကျလာသည့်အရည်စီးစီးလေးတွေကသက်သေခံပေးနေသည်က သူမကြာရှည်စွာစောင့်ဆိုင်းရှာဖွေနေခဲ့ရသော၊ သူမအာသာနှင့် နှလုံးသားရောသွေးသားဆန္ဒကိုပါတပြိုင်ထဲသာယာစွာဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မည့်ယောက်ျားသားမှာ၊ ဤယောက်ျားပင်ဖြစ်ကြောင်း အချက်ပေးလိုက်လေပြီ။

" ကျေးကျေး.."

သူမအဖေ၏ခေါ်သံကနောက်တစ်ကြိမ်ံပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။

ကျေးကျေးဆတ်ခနဲတုန်သွားလျက်ဖတ်နေသောမဂ္ဂဇင်းကိုအောက်ချလိုက်သည်။ ဒီတာ့မှမြင်ကွင်းရှင်းသွားသောသမီးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကိုပါမြင်လိုက်ရပြန်တော့ ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရပြန်၏။

သူ့ချစ်သမီးလေး၏နို့လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးတွေက တီရှပ်ပါးပါးကြပ်ကြပ်အောက်မှရုန်းထွက်နေလေသည်။ (ဟင်..သမီးက အတွင်းခံမှဝတ်မထားပဲ)

နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေကထင်းနေအောင်ထိုးထွက်နေသည်။ ဘယ်သူမဆိုကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကုန်းစို့ချင်စိတ်ပေါက်လာနိုင်သည့်နို့လေးများ..။

" ဘာခိုင်းမလို့လဲ..ဖေဖေ"

သမီးရဲ့အဖြေသံကြားမှ သမီးရဲ့ရင်သားလေးတွေကိုသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိသော ဦးရဲထွတ်မှာ ပြန်လန့်သွားလျက်..

" အဲ..ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ သမီးထိုင်တာပြုတာကောင်းကောင်းထိုင်ဖို့ပြောတာပါ..သမီးကအပျိုလေးလေ..သတိထားပြီးဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိနေမှပေါ့"

" အူးးး..အမလေး..ပေါ်ကုန်ပြီ၊ ကန်တော့နော်ဖေဖေ..၊ ဖေဖေမြင်သွားသေးလား.."

ကျေးကျေးကသူ့အောက်ပိုင်းပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီးအခုမှသတိထားမိသလိုဖြင့် လန့်သွားသလိုအက်ရှင်လုပ်လိုက်လေသည်။

" အမယ်..နင်ကငါ့လာပြန်မေးနေရသေး၊ နင်ထိုင်နေတာကိုက ပြဲပြဲကြီး၊ မမြင်ချင်မှအဆုံး.."

" အို..ဖေဖေကလဲ၊ ပြောပုံကြီးကိုက..ကြည့်"

ကျေးကျေးကမျက်နှာလေးလက်နှင့်အုပ်ပြီးအရမ်းရှက်သွားဟန်ဆောင်လိုက်သည်။ အတန်ကြာမှတခုခုကိုတွေးမိသလိုဖြင့်..။

" ဪ..ဖေဖေအခုမှသတိရတယ်..မေ့တော့မလို့..၊ ဟိုလေ..သမီးအခန်းတံခါးဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး၊ ပိတ်လို့၊ ဖွင့်လို့ကောင်းကောင်းမရဘူး၊ ဖေဖေကြည့်ပြီးပြင်ပေးပါဦး.."

" ဘာဖြစ်လို့လဲသမီး၊ လာလေ..သွားကြည့်ရအောင်၊ ဖေဖေလည်း အားနေတုန်းအတော်ပဲ"

ဦးရဲထွတ်ကပြောပြောဆိုဆိုနေရာမှထလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့်ကျေးကျေးကပိုမြန်သည်။ သူမကအရင်ထပြီးသူ့အဖေထက်အရင် လှေခါးကိုဦးဆောင်တက်နိုင်စေရန်ကြိုးစားခြင်းပင်။

သူမတမင်ဒီအခွင့်အရေးကိုရအောင်ဖန်တီးခြင်းဖြစ်သည်။ အဖေ့ရှေ့ခြေနှစ်လှမ်းအကွာမှမော်ဒယ်ဂဲလ်ဟန်ရေးပြသလိုလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့်လျောက်ရင်း လှေခါးပေါ်ဖင်လေးလိမ်ပြီးတက်သွားသည်။ ဦးရဲထွတ်မှာ ရင်ဘတ်ကြီးကတဒိန်ဒိန်းဖြင့်ခုန်ပေါက်လာ၏။

သူ့သမီး၏မထိတထိရွချက်ဆွချက်ကတော့သူ့အောက်ကငတိခေါင်းထောင်လာသည်အထိဖြစ်သည်။ တလှမ်းချင်းတလှမ်းချင်းက သူ့သွေးတွေကိုပွက်ပွက်ဆူလာစေသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင်ဒီလှေခါးကြီးကိုအထစ်ပေါင်း ၁၀၀၀ လောက်ရှည်တဲ့ လှေခါးဖြစ်သွားစေချင်သည်။ ဦးရဲထွတ်ယခင်ကတစ်ဦးတည်းသောသူ့သမီးငယ်လေးကို ယခုလို၊ အမြင်မျိုး၊ အတွေးမျိုး၊ အကြည့်မျိုးဖြင့် မြင်၊ တွေး၊ ကြည့်မိခြင်းမရှိခဲ့ပါချေ။

ယခုတော့ ကျေးကျေးနောက်မှနေ၍ လှေခါးလိုက်တက်ရင်း ကိုယ့်သမီးကိုကိုယ် အကြည့်ဖြင့်မုဒိန်းကျင့်နေမိလေတော့၏။

ဒါကပဲကျေးကျေးအလိုရှိတဲ့၊ ဒီနေ့အထူးတလည်ပလန်ချခဲ့တဲ့ရလဒ်ပဲမဟုတ်လား။ ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးလေး၏ချောမွတ်ပြီးစင်းနေသော ပေါင်တံနှင့်ခြေသားလုံးဝင်းဝင်းလေးတွေကို စိတ်ထဲကအမျိုးမျိုးလှုပ်ရှားပြောင်းလဲရင်းကနေကြည့်နေမိသည်။

သေးငယ်ကျဥ်းမြောင်းသောခါးကလေးမှနေ၍ရုတ်တရက်စွင့်ကားကော့တက်သွားသောတင်သားလုံးလုံးကောက်ကောက်လေးတွေကအရမ်းဆက်စီဖြစ်လွန်းလှပြီးဆွဲကိုင်ရမ်းပစ်ချင်စရာ။ ဦရဲထွတ်၏လီးမှာတဖြည်းဖြည်းဖောင်းကြွတက်လာသည်။ သို့သော်တောင်သည့်အဆင့်သို့မရောက်သေးပေ။

" ဒီမှာကြည့်..ဖေဖေ.."

ကျေးကျေးကပိတ်ထားသောတံခါးရွက်ကိုအသာတွန်းဖွင့်ပြလိုက်ရာ၊ တံခါးကအလွယ်တကူပင်ပွင့်သွားခဲ့သည်။

ပုံမှန်အတိုင်းဆိုလျှင်တံခါးဘုသီးကိုဖိလှည့်ပြီးဖွင့်မှပွင့်ရမှာမဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့်အခုကတွန်းလိုက်ရုံသက်သက်နဲ့ပွင့်သွားခဲ့သည်။ ခါတိုင်းလို ကလစ်၊ ကလက်နှင့်တံခါးလော့အလုပ်လုပ်သံဘာမျှမကြားရပေ။

ဦးရဲထွတ်ကတံခါးရှေ့တွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သေချာကြည့်ကာအဖြေရှာကြည့်နေ၏။ ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်နေရတာလဲ။

အမှန်တော့သူ့သမီး ငရှုပ်မ၏ အစီအစဥ်ချထားသောလက်ဆော့ချက်သာဖြစ်သည်။ တံခါးဘုသီးကိုဆွဲလှည့်၍ လော့သီးအထစ်ကလေးတိုဝင်သွားချိန်တွင် စူပါဂလူးကော်ညှစ်ထည့်ထားလိုက်သဖြင့် အထစ်ကလေး၏စပလိန်ကပြန်မကန်ပဲတင်းခံနေတော့ရာ တံခါးကလော့ချ၍မရတော့ပေ။

" တံခါးကဘာဖြစ်တာလဲဖေဖေ..သိပြီလား.."

ရုတ်တရက် ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက် အိခနဲ..ဖိန်းခနဲဖြစ်သွားရလေ၏။ ကျေးကျေးကသူ့ဘေးနားမှာထိုင်ချပြီး နားနားကပ်ပြီးမေးလိုက်စဥ်မှာ ဘရာစီယာမပါသော သမီး၏နို့အုံသားအိအိကြီးများကသူ့လက်မောင်းကိုပိနေအောင်တိုက်ချလိုက်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်လေသည်။

အခုမှအနီးကပ်အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးရဲထွတ်သေချာသွားတာက သမီးရဲ့တီရှပ်ပါးပါးလေးအောက်မှာဘာမှခံဝတ်မထားတာကိုဖြစ်သည်။ အထိအတွေ့ကနူးညံ့အိစက်လှပါလား။ သူ့မယားအိုအိုကြီးကလျာဖူးလိုပျော့တွဲတွဲကြီးမဟုတ်..။

" သမီးတံခါးက ဘာဖြစ်နေတာလဲရှာမရသေးဘူးကွာ၊ နောက်နေ့မှဖေဖေအသစ်တစ်စုံဝယ်လာပြီးလဲပေးတော့မယ်"

ဦးရဲထွတ်ကစိတ်တွေပိုပြီးမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖြစ်မလာခင်ကိစ္စဖြတ်ပြီးအမြန်ထလိုက်သည်။ သူသေချာမသိတာက၊ သူ့သမီးတစုံတရာကိုအလိုရှိလို့တမင်ပဲဖန်တီးနေသလား။ ဒါမှမဟုတ်အခုဖြစ်ရပ်တွေကအမှတ်မထင်ပဲလား သူမဝေခွဲတတ်ပေ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲအိမ်ရှေ့မှာကားရပ်သံကိုသားအဖနှစ်ယောက်စလုံးကြားလိုက်ရသည်။

" တစ်အိမ်လုံးလူမရှိကြဘူးလား၊ ဘယ်တွေပျောက်နေကြတာလဲ။ ဖုန်းတွေဖွင့်ထားပြီးတစ်ယောက်မှလဲမကိုင်ကြဘူး"

အောက်ထပ်မှဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်အသံတွေကြားရ၏။ ဒေါ်ကလျာဖူး၊ ကျေးကျေးအမေ၊ ဦးရဲထွတ်ဦး၏မိန်းမပြန်လာလေပြီ။

ဒီအသံလောက်ကတော့ ဦးရဲထွတ်လန့်နေစရာပင်မလိုပါလေ၊ ညနေတိုင်းကြားရလေ့ရှိသောသံစဥ်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်ကျေးကျေးပုံစံကသိသိသာသာကြီးလန့်သွားသလိုရှိသည်။ သူမကအမေ့ပစ္စည်းခိုးစားမလို့အကြံနဲ့မဟုတ်လား။

" ဖေဖေ..ဖေဖေ၊ သွားတော့၊ ခဏထွက်ပေးဦး သမီးလုပ်စရာလေးတွေရှိသေးလို့.."

ကျေးကျေးကသူ့အဖေကိုအခန်းပြင်တွန်းထုတ်ပြီး အခန်းတံခါးကိုဆွဲစေ့လိုက်သည်။ ဦးရဲထွတ်ကဘာမှမပြောတော့၊ အိမ်သာဘက်ပြေးပြီးလတ်တလောဒုက္ခကိုဖြေရှင်းဖို့လုပ်ရသည်။ အိမ်သာထဲရောက်လို့ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီတိုထဲက တင်းကြပ်စွာရုန်းထွက်နေသည့်လီးကြီးကိုသားရေကြိုးမပြီးလွတ်သွားအောင်ဆွဲထုတ်လိုက်မှနေသာသွားတော့သည်။

သူမြင်လိုက်တာက၊ ခပ်မာမာရှိနေသောသူ့လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးမှလရည်ကြည်လေးတွေသီးလျက်ထွက်နေခြင်းကိုပင်တည်း။

(ဟိုက်..ဘုရား..ဘုရား၊ ငါ..ငါ..ငါ့သမီးလေးအပေါ်စိတ်လာနေတာလားဟ..)

တွေးနေရင်းမှပင်သူ့လက်တွေကလီးပေါ်အလိုလိုရောက်သွားပြီးလီးထိပ်မှာဖုံးနေသည့်လရည်ပြားကိုဆွချလိုက်ကာ၊ ဒစ်ပေါ်လာတော့မှ လီးကိုဆုပ်လျက်ဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းတိုက်နေမိသည်။ သူမျက်လုံးကိုမှတိထားလိုက်ပြီးစိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းလေးကိုတွေးလိုက်သည်။

(အိုး..ကျေးကျေး...ဖေဖေ့သမီးလေး..)

စိတ်ကူးမျကိစိထဲမှာစောစောကအိခနဲကျကျနနကြီးတိုက်မိခဲ့သောသမီး၏နို့လုံးကြီးများကိုပြန်မြင်ယောင်လာသည်။

သူ့သမီးကျေးကျေးကသူ့အတွက် သမီးလေးသာဖြစ်သော်လည်၊ နို့အုံကြီးကတော့ထွားထွားကြီး၊ ဘွဲ့လွန်တန်းဆိုက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။

တွေးရင်တွေးရင်းအာရုံဝင်စားတာကရပ်မရတော့ ၊ အခုမှလီးကြီးကအသကုန်တောင်လာပြီ။

သမီးရဲ့နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ပြီးစို့ပစ်လိုက်ချင်သည်။ သမီးရဲ့ထွားလှတဲ့နို့ကြီးတွေကြားလီးညှပ်ပြီးလိုးပစ်ချင်သည်။ တွေးလေတွေးလေသူ့လက်တွေကတဖျောင်းဖျောင်းထုနေတာမြန်လာလေဖြစ်သည်။

(ကျေးကျေး..သမီးလေး..သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲဖေဖေ့လီးနဲ့သွင်းပြီးလိုးနေပြီသမီးရေ..အားးး ဟားး..ကျေးကျေး..ဖေဖေ့သမီးလေး..)

ဦးရဲထွတ်တအားကောင်းနေသလိုဂွင်းထုသည့်အရှိန်ကလည်းဒရစပ်မြန်လာသည်။ သူကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ရပ်နိုင်မည့်နေရာကိုရှာသည်။

နောက်ဆုတ်နောက်ဆုတ်နှင့်လာခဲ့ရာကြွေပြားကပ်နံရံနှင့်ကျောမှီမိတော့မှရပ်သွားသည်။ ညာလက်ကလီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လျက်တဖျောင်းဖျောင်းထုတုန်း။

သူကကိုယ့်သမီးအရင်း၏ကိုယ်ခန္ဓာကိုမှန်းရင်တွေးရင်းဂွင်းထုမိခြင်းကို အမှားကြီးတစ်ရပ်ဟုနောင်တမရမိတော့ပါ။ သူသိတာတစ်ခုပဲရှိတော့သည်က၊ တသက်လုံးအရင့်အရင်ဂွင်းထုခဲ့ခြင်းများထက်အဆပေါင်းများစွာအရသာရှိလှတာကိုပါပဲ။

(အူး...သမီးလေး..အီးးကြပ်လိုက်တာ၊ သမီးစောက်ဖုတ်လေးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ)

သူ့ကိုယ်ကဂွင်းထုရင်းပုဇွန်တစ်ကောင်လိုကွေးနေတော့သည်။ ခြေဖျားလေးတွေကကြမ်းခင်းကိုထောက်ပြီးကုပ်ထားသည်။

နောက်ဆုံးခါးကော့တက်လာပြီး လီးထဲမှလရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်မျာအရှိန်ဖြင့်ဆောင့်ပန်းပြီးထွက်လာလေသည်။အိမ်သာ၏ ကြွေပြားနံရံတွင် လရည်ဖြူဖြူများပေပွကုန်လေ၏။ အရည်တွေထွက်ပြီးသွားမှပင်..

(ဟာ..သေတော့မှာပဲ၊ ငါဘာတွေလုပ်နေမိပါလိမ့်၊ ကိုယ်ကမွေးထားတဲ့ကိုယ်သမီးအရင်းကို ဒီလိုပစ်မှားမိတာကိုကအရမ်းမှားသွားပြီ..)

ဦးရဲထွတ်သူ့လုပ်ရပ်ကိုပြန်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိရင်း၊ အိမ်သာနံရံတွေကိုရေနဲ့ပန်း၍ဆေးကြောသုတ်သင်နေလိုက်သည်။ သူနောက်ထပ် သူ့သမီးအပေါ်ဒီလိုမတွေးတော့ဟုလည်းဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

" ဖေဖေကလဲ..အိမ်သာတက်တာကြာလိုက်တာတခါထဲ.."

သူအိမ်သာထဲကတံခါးဖွင့်ထွက်လိုက်တော့ သမီးကျေးကျေးက အိမ်သာအဝမှာရပ်စောင့်နေတာတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမတော်တော်အောင့်ထားရသည်ထင်သည်။ ကမန်းကတန်းနှင့်သူ့ကိုတိုးပြီး အိမ်သာထဲဝင်သွားသည်။

ဒါပေမယ့် အဲဒီစက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာမှသူသတိထားလိုက်မိတာက..ဘရာစီယာလေး..။

(ဟုတ်တာပေါ့..ကျေးကျေးက ဘရာစီယာအနက်လေးဝတ်ထားတာပဲ။ ဒါပေမယ့်စောစောကသူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်းက ဘာလို့မဝတ်တာလဲ။ ဟုတ်ပြီ..ဒီကောင်မလေးငါကိုတမင်လာဆွပြီးအထာပေးနေတာပဲ၊ ဟင်း..ကိုယ့်အဖေကို..)

(သူ့အမေလဲပြန်လာရောဆူမှာစိုးလို့ချက်ချင်ပြန်ဝတ်လိုက်တာအသိသာကြီး။ အို....ဒီအကြောင်းထပ်ပြီးမတွေးတော့ဘူးဆိုခါမှ။ ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..)

-----------------------------------------

အပိုင်း(၂) ဆက်ရန် >>>>>>