တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၅)

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အပိုင်း (၅)

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါပါသည်။

(13)

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ပေရေပွထနေကြတာတွေကို ရေမိုးချိုးသုတ်သင်ကြပြီးတဲ့နောက် အဝတ်အစားလဲပြီးဆက်စကားပြောကြသည်။

အဓိကအကြောင်းကတော့ ကျေးကျေးအတွက် လဲ့ရည်မကဂွင်ဖန်ပလန်ချပေးထားတဲ့ ကိစ္စပဲပေါ့။

" အင့်..ငါနင့်အတွက်တမင်ဝယ်လာပေးတာ.."

အခုမှလဲ့ရည်မက သူဆွဲလာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေထဲက စက္ကူအိတ်တစ်ခုကိုရွေးပြီးကျေးကျေးကိုလှမ်းပေးရင်းနဲ့ပြောလိုက်သည်။

" ဘာတွေလဲဟ!.."

" ဖွင့်ကြည့်လေဟာ.."

" ဝိုးးး...ရ်ရ်..နင်ကငါ့ကိုဒါမျိုးဝတ်စေချင်တာလား..."

အထုပ်ထဲက အရာကို ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် ကျေးကျေးကပြူးတူးပြဲတဲနှင့်ထအော်သည်။ အဲဒါကတော့ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်အောင်ဒီဇိုင်းလုပ်ချုပ်ထားသော ဇာသားပင်တီပါးပါးအဖြူရောင်လေးတစ်ထည်နှင့်ပန်းရောင်လေးတစ်ထည်ဖြစ်လေသည်။

ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ဒါဝတ်ထားလဲဘာမှဝတ်မထားသလိုပဲဖြစ်မှာ အကုန်လုံးနီးပါးထွင်းဖောက်မြင်နေရတာလေ။

" ကဲ.. နင်စဉ်းစားကြည့်လေ..နင်ဒါမျိုးဝတ်ပြီးတော့ သာအိပ်နေတာကို နင့်အဖေမြင်ရင် သွားရည်တမြားမြားကျပြီး နင့်ကိုတက်မကျင့်ရင်၊ နင့်အဖေဂန်ဒူးကြီးဆိုတာသေချာပြီ.."

" အမယ်..ငါ့အဖေကိုများပြောလိုက်တာကြည့်စမ်း..၊ ဘာကျင့်ရမှာလည်း။ ငါ့အဖေကိုပဲမဒိန်းကောင်ကြီးလိုလို.."

" အဖြစ်ပြောတာပါဟာ။ အမှောင်ထဲမှာ အဲဒီအမှောင်ဟာအကြီးဆုံးလို့ပြောကြတယ်မဟုတ်လား။ တက်ပဲကျင့်ကျင့်၊ တက်ပဲလုပ်လုပ်..၊ အတူတူပါပဲဟ..။ နင့်အဖေသာတကယ်ဂန်ဒူးမဟုတ်ရင်နေမှာမဟုတ်ဘူး။ နင်ဖင်ပွင့်ဖို့သာပြင်ထားပေတော့.."

လဲ့ရည်မပြောတော့မှကျေးကျေးလည်း ဖင်ထဲကျိန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး၊ စအိုလေးကိုပင်ရှုံ့လိုက်မိလေသည်။

" သွား..အရူးမ၊ ပေါက်တီးပေါက်အရပြောမယ်ဆိုရင်နှစ်ယောက်မရှိဘူး..ငါတောင်ဖင်ထဲကျလိကျလိဖြစ်လာပြီ.."

" ပေါက်ကရ မဟုတ်ဘူးနော်..၊ အခုနင့်အဖေက နင့်ပင်တီကိုတောင်လီးနဲ့ ပတ်ပြီးဂွင်းထုပြီးနေပြီ။ နည်းတဲ့အဆင့်မဟုတ်တော့ဘူး။ မယုံရင်ကြည့်နေ၊ ဒီညနင့်အခန်းကိုလာချောင်းဦးမှာ။ နင်အခု ငါဝယ်လာတဲ့ဟာကိုသာဝတ်အိပ်ပြီး ထမီသာလန်အောင်တင်ထား၊ သေချာတယ်၊ ဒန်တန့်..ဒန်..."

" ကောင်းပါ့မလားဟယ်..! ကိုယ့်အဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို..အဲ့လောက်ကြီးစိတ်စမ်းတာ..လွန်ကုန်တော့မယ်.."

လဲ့ရည်မကတော့ သေချာပြီးယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိတဲ့ပုံစံနဲ့...၊

" နင်ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသေးရင်စမ်းကြည့်လေ။ step by step၊ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်သွားမှာ။ အခုကပထမအဆင့်ဖြတ်ကျော်လာပြီ။ ဒီအဆင့်ကျော်လာရင်နောက်အဆင့်ဘာဆိုတာသိသာနေပြီ.."

လဲ့ရည်မက သုတေသနပညာရှင်တစ်ယောက်စတိုင်ဖြင့် လေးလေးနက်နက်ပြောနေစဉ်တွင် သူမ၏ဖုန်းမှ သီချင်းသံ (ရင်းဂ်တုန်း) ကထမြည်လာသည်။ သူမကဖုန်းကိုဆွဲထုတ်ပြီးခေါ်သူကိုအရင်ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေမျက်နှာတွေကပြုံးလာပြီး..၊

" ပြောလေ..အင်း..အင်း..ဟုတ်ကဲ့ပါ။ လာပါ့မယ်အချစ်ရဲ့..၊ အခု..အခုပဲထွက်လာတော့မှာပါ။ သူငယ်ချင်းနဲ့စကားမပြတ်သေးလို့.."

" နင်..ဘယ်သူနဲ့ပြောနေတာလည်း။ အချစ်တွေ..ဘာတွေနဲ့၊ နင့်ဘဲကဖုန်းဆက်ပြီးပြန်ချော့၊ ပြန်ဆက်သွယ်နေပြန်ပြီလား.."

ကျေးကျေးကပြုံးစိစိနဲ့မေးသည်။ သူမထင်တာကတော့ လဲရည်မရဲ့ရည်းစားဟောင်း၊ မှန်ကြောင် ဒင်းနှင့်ပြန်ဆက်သွယ်ပြီးပြန်ပေါင်းထုပ်နေပြီလားပေါ့။

" ငါ့အဖေဆက်တာပါဟ၊ ငါ့အချစ်ကြီးဆိုတာသူပေါ့...ဟဲဟဲ..၊ ကဲ..ငါပြန်လိုက်ဦးမယ်မိကျေး၊ အဖေကရေလာသောက်ဖို့ခေါ်နေပြီ။ ငါနင့်အတွက်ပါပိုသောက်ခဲ့ပါ့မယ်၊ သွားပြီ..ဘိုင့်ဘိုင်.."

ရုတ်တရက်ထပြန်တော့မည်ပြောသော လဲ့ရည်မကြောင့် ကျေးကျေးအံ့အားသင့်သွားရသည်။ မိလဲ့ကထပြီးအခန်းတံခါးဘက် လျောက်ထွက်သွားရင်းမှ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့်ကြည့်နေသော ကျေးကျေးဘက်သို့သမင်လည်ပြန်လှည့်ပြီးလက်ပြနှုတ်ဆက်သည်။

" ကဲ..ခလေးတွေအောက်ထပ်ဆင်းပြီး ထမင်းစားကြတော့လေ၊ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ.."

ဦးရဲထွတ်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးတွန်းဝင်လာစဉ်..မိလဲ့နှင့်ထိပ်တိုက်တိုးလေသည်။

" အာ..�လေးလေး..၊ သမီးအဖေကဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီးခေါ်နေတာနဲ့အတော်ပဲမို့သမီးပြန်လိုက်ဦးမယ်။ အခုတော့အိမ်မှာပဲပြန်စားလိုက်တောမယ်။ နောက်တစ်ခေါက်မှ..၊ နောက်တစ်ခေါက်မှ.."

မိလဲ့က ဦးရဲထွတ်ကိုတွေ့တော့ကိုယ်ကလေးရို့ပြီးနှုတ်ဆက်ရင်း၊ အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြနေ၏။ တစ်ဆက်ထဲတွင်သူမအတွေးများက ဦးရဲကြီးသူ့သမီးအခန်းသို့ဝင်၍အတွင်းခံကို ခိုးရှူပြီးဂွင်းထုသည့်အကြောင်းကိုစဉ်းစားမိရင်း ဒီသားအဖကတော့ သိပ်မကြာခင်သူမတွေးထင်သည့်အတိုင်းဖြစ်လာတော့မည်မှာမြေကြီးလက်ခတ်မလွဲဟုတွေးကာ ရင်ထဲကျလိကျလိ၊ စောက်ပတ်ထဲကရွစိရွစိတောင်ဖြစ်လာမိရင်း သူတို့သားအဖကိုလက်ပြပြီးပြန်ထွက်ခဲ့တော့သည်။

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်လည်းအောက်ထပ်သို့အဖေ့နောက်မှဆင်းလိုက်ခဲ့ပြီး ထမင်းစားခန်းသို့ဝင်သွား၏။သားအဖနှစ်ယောက်စလုံး၏ပုံစံကဒီနေ့နေ့လည်ကဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပင်။

..........................................

ည၁၁နာရီလောက်ရှိပေလိမ့်မည်။

ဒေါ်ကလျာဖူးကတော့နှစိခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေလေပြီ။ ဒါပေမယ့်အမှောင်ထဲတွင်မျက်လုံးတစ်စုံကတော့အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ဂဏှာမငြိမ်လှုပ်ရှားလျက်ရှိ၏။

အဲဒါကတော့ဦးရဲထွတ်ရဲ့မျက်လုံးအစုံပါပဲ။ သူလုံးဝအိပ်မပျော်နိုင်၊ သူ့ရဲ့ခေါင်းထဲတွင် ဒီနေ့ နေ့လည်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သောအဖြစ်အပျက်များကတရစ်ဝဲဝဲပြန်လည်ဝင်ရောက်လာလျက်ရှိလေသည်။

စိတ်ထဲကမနေနိုင်အောင်ထိုးဆွလျက်ရှိသောအာသီသများကြောင့်အလိုလိုထထိုင်မိလျက်သားဖြစ်သွားကာ၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုစိတ်ကခေါ်ဆောင်သွားလျက်၊ သူ့သမီးငယ်ကျေးကျေး၏အခန်းရှေ့တွင်ရပ်သွားလေသည်။

အခန်းထဲမှမီးရောင် မှာအခန်းတံခါးအောက်ခြေမှတိုးထွက်လျက်ရှိသည်။ သမီးကျေးကျေး မအိပ်သေးတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် မီးမပိတ်ပဲအိပ်ပျော်သွားတာလားတော့ သူမသိပေ။ စိတ်ထဲကတွေဝေနေခြင်းအလျဉ်းမရှိပဲ၊ သူကတံခါးကိုဖြေးဖြေးချင်းတွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

အခန်းထဲမှာကျေးကျေးတစ်ယောက်အမှန်ပင်မအိပ်နိုင်သေးပေ။ သူမ၏ မသိစိတ်ကဂဏှာမငြိမ်စွာဖြင့်တစ်စုံတစ်ခုကိုစောင့်မျှော်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမကလည်း အလည်လေးပဲ။

စောစောလေးကတင် ရီမုတ်ကွန်ထရိုးကိုဆွဲယူပြီး TVကို AV မုဒ်သို့ပြောင်းထားလိုက်ရာ၊ တီဗွီမော်နီတာစကရင်တွင် အပြာရောင်မျက်နှာပြင်ပေါ်နေသည်။ ရုတ်တရက်အပြင်ကလူဝင်လာရင်၊ တီဗွီကြည့်ရင်း ရီမုတ်ကိုပင်မပိတ်နိုင်တော့ပဲအိပ်ပျော်သွားပုံမျိုးဖမ်းထားသည်။

တံခါးကဖြေးဖြေးချင်းပွင့်အသွား၊ လှမ်းမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းက၊ ဦးရဲထွတ်ကိုနှလုံးခုန်ပင်ရပ်ခမန်းဖြစ်သွားစေသည်။ ရွှေရင်သိမ်းသစ်အရွယ်အပျိုစင်အပျိုဖြန်းကလေး၊ အသားအရေကလည်းနူးညံ့အိစက်၍ ဖြူဆွတ်နေသည်။

ထိုမဒီပျိုကလေးသည်ဇာချည်ဖောက်ညဝတ်အင်္ကျီအပါးအဖြူရောင်လေးကိုဝတ်ပြီး မခို့တရို့အိပ်ပျော်နေသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစက မိန်းခလေးတို့ လျှို့ဝှက်သိမ်းသိုအပ်သောအရာအားလုံးကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရလေသည်တကား။

မြင်နေရသောမိန်းမပျို၏သဏ္ဌာန်က ဦးရဲထွတ်အားအကြီးအကျယ်ညှို့ယူဖမ်းစားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ဦးရဲထွတ်က ထိုဝတ်လစ်စလစ်နီးပါးရှိနေသောထိုမိန်းမပျို၏ သဏ္ဌန်နားသို့ ဖြေးညှင်းစွာကပ်သွားမိ၏။

သူ့မျက်လုံးတစ်စုံလုံးကဝင်းဝင်းတောက်အရည်လဲ့နေသော်လည်း၊ မျက်လုံး တွေမျက်ဆံမရှိသလိုအညှို့ခံထားရသောမျက်လုံးမျိုး၊အသိစိတ်ကင်းမဲ့သောမျက်လုံးမျိုး အဖြစ်တဒင်္ဂပြောင်းလဲသွားလေသည်။

ဦးရဲထွတ်က သမီးဖြစ်သူကုတင်ဘေးမှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အနီးကပ်လွန်းတဲ့အကွာအဝေးအထိအတွေ့ကြောင့် သမီးရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးလေးကဦးရဲထွတ်ရဲ့နှာခေါင်းဝမှာလာကျီစယ်နေသည်။ ဒီအနံ့လေးကပဲယောက်ျားဆိုတဲ့ဟော်မုန်းကိုထကြွလာစေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုဟိုအကောင်ကနိုးထလာတော့တာပဲ။

ဦးရဲထွတ်ကသမီးဖြစ်သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာလေးကိုတစ်ကိုယ်လုံးခြုံငုံကြည့်ရှုရင်းစဉ်းစားနေမိသည်။ သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် လှပသောခြေဖမိုးခုံးခုံးလေးများနှင့်သွယ်ပြောင်းပြည့်ဖြိုးသောခြေသားလုံးများ၊ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းနေသောဒူးခေါင်းလေးများကအမာရွတ်၊ ဒဏ်ရာ၊ အမဲကွက်၊ တစ်ခုမှမပါ၊ စိုးစဉ်းကိုမျှအပြစ်တင်စရာမရှိပါပေ..။

သူ့အကြည့်တွေက ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေပေါ်ပြောင်းရွှေ့သွားပြန်၏။ ဖြူဖွေးဝင်းအိနေသောပေါင်တံလေးများကိုသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေရင်းမှပင့်သက်ကိုရှည်ရှည်ပြင်းပြင်းရှုထုတ်လိုက်မိသည်။

ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဘက်ကြားက ဇာချည်ပါးပါးအိတ်လေးရဲ့အောက်မှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းအရာလေး၊ အဖြူရောင်ဇာချည်ပါးအောက်မှာ၊ အနက်ရောင်ဖောက် ပိုးချည်ပါးလွှာမွေးညှင်းလေးများ ဖုံးအုပ်ယှက်သန်းနေတာကိုမြတ်နိုးဘွယ်ရာမြင်နေရသည်။

ဗိုက်သားပြင်ပါးပါးလျပ်လျပ်လေးကလည်းကုန်းနမ်းချင်စရာဆွဲဆောင်မှုတစ်မျိုးပေးနေသည့်အပြင်၊အသက်ရှုသံစည်းချက်နှင့်အတူ လှိုင်းထလှုပ်ရှားနေသောရင်သားလုံးလုံးအိအိလေးတွေကအလွန်ပင်ယစ်မူးတိမ်းပါးစဖွယ်ကောင်းနေပြန်သည်။

နို့အုံမို့မို့လေးတွေ၏အခေါင်အထွတ်ဖျားလေးများတွင်တော့လက်သန်းဖျားလောက်အရွယ်ရှိမည့်၊ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေကနီစွေးစွေးအဆင်းဆောင်ကာ၊ သူ၏စိတ်တွေကိုသိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နေသည်။

ဦးရဲထွတ်သည်ကြည်လင်ပြီးအပြစ်ကင်းစင်စွာအိပ်မောကျနေဟန်ရှိသော သူ့သမီးငယ်ကျေးကျေး၏မျက်နှာလေးကိုငေးမောကြည့်နေမိသည်။ အမှန်တော့မိကျေးကျေး၊ အလည်မလေးကလုံးဝကိုအိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်ပါ။ သူမအဖေဘာဆက်လုပ်မလဲစောင့်ကြည့်ရင်းစိတ်တွေအလွန်လှုပ်ရှားနေရသည်မှာ အသက်မှန်မှန်ရှူနိုင်ဖို့ကိုတောင်မနည်းထိမ်းနေရပြီလေ။

" လှလိုက်တာဖေဖေ့သမီးလေးရယ်.."

ဦရဲထွတ်၏နှုတ်မှ၊ ပထမဆုံးစကားစုက တိုးညှင်းပျော့ပြောင်းစွာထွက်ပေါ်လာသည်။ ခြုံငုံ၍မြင်နေရသော ဗီးနပ်စ်အချစ်နတ်ဘုရားမကဲ့သို့တပိုယ်လုံး၏အလှကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရသဖြင့်လည်း၊ သူ၏လည်ချောင်းများကခြောက်တောင်လာသည်။ ဦးရဲထွတ်ကသူ၏ဘယ်လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး၊ သမီးဖြစ်သူ၏ ပန်းနုရောင်ပါးပြင်မို့မို့လေးများကိုလက်ခုံဖြင့်ဖြည်းညှင်းစွာပွတ်သပ်ရင်းသူ့တံတွေးများကိုမျိုချလိုက်မိလေသည်။

-----------------------------------------

(14) 

ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ၏အလှတရားနှင့်ဆွဲဆာင်မှုအရှိန်ကြောင့်မိမိစိတ်တွေကိုထိမ်း၍မနိုင်တော့ပဲပါးစပ်မှတတွတ်တွတ်ရေရွတ်နေမိသည်။

" ဖေ့သမီးလေးရယ်.. ဖေဖေသမီးကိုချစ်ချင်စိတ်တွေမထိမ်းနိုင်အောင်လုပ်နေတာလားကွာ..၊ သမီးသိရဲ့လား.."

ကျေးကျေးကသူ့အဖေတိုးတိုးလေးရေရွတ်နေတာကိုကြားနေရသည့်အပြင်။ ပါးပြင်မှာရွရွလေးရရှိလာသောလက်ဖျားလေးမှ အထိအတွေ့များက သူမတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးဖိန်းရှိန်းပြီးတက်လာသည်ဟုခံစားမိသည်။

သူမအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးထွက်မသွားရအောင် မနဲထိမ်းချုပ်နှိပ်ကွပ်ထားရပြန်သည်။သူမမျက်လုံးများကိုမှတ်ရင်း၊ အတတ်နိုင်ဆုံးထိမ်းပြီးအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေရသည်ဖြစ်ရာ၊ အထိအတွေ့ကိုအာရုံခံနေရသည်မှအပ၊ သူ့အဖေဘာလုပ်နေသည်ကိုမမြင်ရချေ။ သူမပါးကိုလာရောက်သုံးသပ်နေသော လက်ချောင်းများ၏အတွေ့ကပျောက်သွားပြန်သည်။

ထို့နောက်ပူနွေးသောအငွေ့အသက်ကသူမ၏ဖွံ့ထွားသောရွှေရင်အုံလေးများပေါ်သို့ပြောင်းရွှေ့ရောက်ရှိလာသည်။ ဦရဲထွတ်ကသမီးငယ်၏နို့လုံးတင်းတင်းအိအိလေးများပေါ်သို့သူ့လက်ဖဝါးကြီးကိုအသာတင်၍ဖြေးဖြေးချင်းဖိအုပ်ပွတ်လိုက်သည်။

" သ..သမီး၊ ဒါကိုလိုချင်နေတာမဟုတ်လားဟင်.."

သူကပါးစပ်မှပြောရင်းနဲ့ နို့လေးတွေကိုသာသာလေးအုပ်ညှစ်ဖိလှိမ့်ကစားနေသည်။ ကျေးကျေးမှာလည်း ရင်တွေဒိတ်ခနဲခုန်တက်ပြီး ရှိန်းဖိန်းသောဖဿအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ရှိဖြစ်ပေါ်နေသည့်အခြေအနေကြောင့် ရမ္မက်စိတ်တွေကမခံမရပ်နိုင်အောင်၊ အရမ်းကြွနေပြီလေ။

ဒါပေမယ့်သူမကနေ့လည်ကအတွေ့အကြုံအရ သူ့အဖေ၏မတင်မကျစိတ်ကိုရိပ်မိနေ၏။ တကယ်လို့သူမကသာစိတ်အာရုံကိုမထိမ်းနိုင်ပဲအရမ်းလောပြီးလှုပ်ရှားလိုက်လျှင်၊ သူ့ဖေဖေရှက်ပြီးတန့်သွားလိမ့်မည်မှာသေချာသည်။ ဒါကြောင့်လည်းသူမကငြိမ်ငြိမ်လေးမလှုပ်ပဲဆက်ပြီးအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။

ပြင်ပခန္ဓာကိုယ်ကသာငြိမ်သက်အောင်ထိမ်းချုပ်ထားနိုင်သော်လည်း၊ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှသွေးသားလှုပ်ရှားမှုများကမိနစ်ပိုင်းစက္ကန်ပိုင်းနှင့်အမျှ၊ပူလောင်ပြင်းပြစွာထကြွနေ၏။ အဓိကအနေဖြင့်ရမ္မက်ကိုနှိုးဆွရာလိင်အင်္ဂါဖြစ်သည့်စောက်ဖုတ်လေးထဲစောက်ရည်လေးများ ဖြည်းဖြည်းချင်းညှစ်ကြိတ်သွန်ကျလာနေသည်ကိုသူမခံစားသိရှိနေရသည်။

" သမီးရဲ့အသားအရေကနူးညံ့နေတာပဲကွာ..ဖေဖေ့သမီးလေး..အင်းးမ်မ်..."

ပြောရင်းမှဦးရဲထွတ်က လက်ကိုအနည်းငယ်နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ ပြီတော့သူ့လက်ဖျားလေးတွေကသမီးရဲ့ဘရာစီယာပါးပါးလေးထဲသို့ လှုပ်စိလှုပ်စိနှင့်လျှိုဝင်သွားလေသည်။ ဒါကသမီးလေးကျေးကျေး အရွယ်ရောပ်အပျိုဖြစ်လာပြီးတဲ့နောက်၊သမီးလေးရဲ့ကိုယ်တွင်းသားခန္ဓာလေးကိုပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အသားအသားချင်းကျကျနနထိတွေ့သုံးသပ်မိခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ခလေးငယ်ဘဝတုန်းက၊သမီးလေးကိုရေချိုးပေးရင်း ချေးတွန်းဆပ်ပြာတိုက်၊ ပွတ်သပ်ပေးချင်းနှင့်လည်းမတူ၊ အပျိုဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင်အားရပါးရဖက်ပြီးနမ်းရှုတ် (၁၀ တန်းအောင်စာရင်းထွက်တုန်းက) စဥ်ကနှင့်လည်းမတူပေ။

ကျေးကျေးမှာတကယ်အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်သဖြင့်၊ သူ့အဖေ၏လက်တွေကရွစိရွစိနှင့်သူမ၏ဘရာစီယာထဲသို့တရွေ့ရွေ့ဝင်ရောက်လာစဥ်တွင်၊ တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးထပြီး ပူထူရှိန်းပိန်းလာလေသည်။ လျှိုဝင်လာသောလက်ဖျားလေးတွေက တင်းမာပြီးဖူးထွက်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖိပွတ်ကြိတ်ကစားနေသည်။

ကျေးကျေး၏ရင်သားဆိုဒ်ကနည်းနည်းနောနောတော့မဟုတ်ပေ။ ဘရာစီယာထဲဝင်သွားတဲ့ ဦးရဲထွတ်လက်တွေကနို့လုံးအိအိလေးတွေကို အလုံးလိုက်အုပ်ကိုင်မိသွားသောအခါသူ့မှာ ရှော့ရိုက်ခံရပြီးဓါတ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။ အောင်မလေးနုအိစက်နေတာပါလား။

" အင်းမ်မ်..ဟား..."

အကိုင်ခံနေရတဲ့ကျေးကျေးက မညည်းရပဲ၊ ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်၊ သမီးအစားမျက်လုံးလေးမှတ်ပြီးညည်းကာလက်ဖီလင်ခံနေမိလေသည်။

လက်တွေကလည်းဖီလင်နဲ့အတူစိတ်လိုက်မာန်ပါအရှိန်ပါလာသည်။ နို့သားအိအိလေးတွေကိုခပ်သိသိသာသာလေးလှိမ့်နယ်နေတာ နို့သားလေးတွေပျိကနဲ၊ ပျိကနဲလက်အရှိန်နဲ့အတူလှိုင်းထချိုင့်ခွက်လှုပ်ရှားနေ၏။

သူအခုနို့လေးကိုကစားနေသည်မှာနံပြားလုပ်ဖို့ဂျုံလုံးလေးများလုံးနေပုံနှင့်တူသည်။ လက်ခုပ်လးတဲ့နို့ဘေးကိုအုပ်လုံးရင်း လက်လေးနှစ်ချောင်းကြားမှနို့သီးခေါင်းလေးကိုညှပ်ညှပ်ပြီးညှစ်ပေးနေသေးသည်။ ကျေးကျေးကတကယ်အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်တော့။ သူမအဖို့သိသိကြီးနဲ့အဆွခံနေရသလိုဖြစ်နေရာသူမ၏တဏှာစိတ်များကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထကြွလို့လာနေပြီ။

သူမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှင်းဆီပွင့်ဖတ်လေးတွေကြားမှာအချင်းချင်းညှစ်ကြိတ်ပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲက ပျစ်ချွဲချွဲအရည်များတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပြီကော။ စောက်ပတ်နဲ့ပင်တီလေးမှာတဖြည်းဖြည်းအကွက်လိုက်အိုင်လာပြီ။

သူမအရည်တွေကိုမထိမ်းနိုင်တာ ကိုသိလိုက်တော့ အဖေရိပ်မိသွားမှာကိုလည်းစိုးရိမ်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူမကဆက်ပြီးမျက်စိမှိတ်ရင်းမလှုပ်မယှက်နေပေးလိုက်သည်။ ထိုစဥ်မှာပင်သူမစိတိတွေကိုရွထအောင်၊ နို့ကိုလုံးချေပေးနေသောလက်တွေကနောက်ဆုတ်၍ပြန်ရုတ်သွားလေသည်။

" အာ..မဖြစ်သေးပါဘူးသမီးရယ်၊ ဆောရီး..ဖေဖေမဟုတ်တာတွေလုပ်နေမိပြီ။ ဖေဖေဒီလိုလုပ်လိုမရဘူး..မဖြစ်ဘူး.."

ကျေးကျေးကသူ့အဖေရဲ့တိုးတိုးလေးရေရွတ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။ သူမမျက်စိမှတ်ပြီးငြိမ်နေတုန်းပဲ။ တအောင့်အကြာမှာတော့အခန်းတံခါးပိတ်တဲ့ရိုက်ခတ်သံခပ်သဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရ၏။ ကျေးကျေးလဲကုတင်ပေါ်ထထိုင်လိုက်သည်။

မျက်စိကိုဖွင့်ကြည့်တော့အခန်းထဲမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ပေ။

" အာ...ဖေဖေနော်..ဖေဖေ.."

ကျေးကျေးက စိတ်ပျက်စွာနဲ့မချင့်မရဲရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ လက်ကလဲစောင်ကိုကောက်ဆွဲခြုံလိုက်ပြီးမကျေမနပ်နဲ့မှောက်ရက်လှဲပြီး ခေါင်းမြီးခြုံနေလိုက်ရော..။ သူမတော်တော်ကြီးကိုစိတ်လေသွားတာလေ။

အခန်းပြင်ထွက်လာတဲ့ဦးရဲထွတ်ကလည်း၊ အတွေးဆိုးတွေကိုခေါင်ထဲကထွက်အောင်၊ သူ့ခေါင်းကိုတစ်လမ်းလုံးခါရမ်းရင်း၊ အိမ်သာခန်းအထိလျှောက်လာခဲ့သည်။ သူကရှာဝါရေပန်းကိုဖွင့်ပြီးခေါင်းပေါ်လောင်းချရင်းအေးသွားအောင်ဆေးထုတ်လိုက်၏။ လောလောဆယ် သူ့ရဲ့အတွေးတွေကရှုပ်ထွေးနေသည်။ ဦးနှောက်ထဲမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ရာဂနတ်ဆိုးတို့ကအပြင်းအထန်လွန်ဆွဲတိုက်ခိုက်နေကြလေသည်။

.................................................

နောက်တစ်နေ့ မနက် ၁၀း၃၀လောက်... ဦးရဲထွတ်က အပေါ်ထပ်ကဆင်းလာပြီးတော့ဒီနေ့ထုတ်သတင်းစာတစ်စောင်ကိုဆွဲယူလာပြီးထုံးစံအတိုင်းဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။

သတင်းစာနဲ့ဂျာနယ်တွေကအိမ်မှာလပေးနဲ့ယူထားတာလေ။ စာမျက်နှာတစ်ခုမှတွေ့လိုက်ရတဲ့ သတင်းကိုဖတ်မိလိုက်ပြီးတဲ့နောက်ဦးရဲထွတ်မျက်စိမျက်နှာတွေပျက်သွားသည်။

တစ်ကိုယ်လုံးလည်းကျောရိုးထဲအထိစိမ့်ပြီးအေးသွားသလိုပဲ။ သတင်းမှပါတာက..၊

(.....တိုင်း.....မြို့နယ်......ရွာတွင်ဖခင်ဖြစ်သူက၊ သမီးအရင်းဖြစ်သူကို အတင်းအဓမ္မသားမယားပြုကျင့်ခဲ့ရာ၊

သမီးမှာကိုယ်ဝန်၄လခန့်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်း။ သတင်းရရှိသည်မှာ ၂၀- -ခုနှစ် ဧပြီလ ၂၉ရက်၊ ၁၃း၃၀ နာရီတွင်၊

......ကျေးရွာနေ၊ ဒေါ်......အသက်၃၈ နှစ်က၊ .....မြို့မအမှတ်-၁ ရဲစခန်းတွင်၊ မိမိသမီးဖြစ်သူ မ.......၊

အသက် ၁၄နှစ်အားခေါ်ဆောင်လာပြီးတိုင်ချက်ဖွင့်သည်မှာ၊ မိမိ၏ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦး.....၊ 《သမီးငယ်မ.......၏ဖခင်အရင်းဖြစ်သူ》

ကသမီးဖြစ်သူကို အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်သားမယားပြုကျင့်ခဲ့သဖြင့်......)

" ဖေဖေ..ဖေဖေ.."

သတင်းကိုစိတ်ဝင်တစားဖတ်နေစဥ်မှာ၊ ရုတ်တရက် ကျေးကျေး၏ခေါ်သံကြောင့်၊ ဦးရဲထွတ်မှာတုန်ကနဲတက်အောင်လန့်သွားမိသည်။

သူကကမန်းကတန်းသတင်းစာကိုခေါက်သိမ်းပြီးစာပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်၏။ သူ့အနေနှင့်ညတုန်းက သူ့သမီးအခန်းထဲဝင်ပြီး စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်ခဲ့မသောသူ့အပြုအမူကို လိပ်ပြာမလုံပဲကြောက်လန့်နေခဲ့သည်။

" အဝတ်အစားအသစ်တွေလဲထားပါလား၊ ဘယ်သွားမလို့လဲသမီး..၊ ပြီးတော့ဒီလိုကြီးဝတ်ထားတယ်??.."

ဦးရဲထွတ်က ကြိုးစားပြီးအမူအယာတွေပုံမှန်ဖြစ်အောင်ပြန်ထိမ်းရင်း၊ သမီးဖြစ်သူကိုတစ်ဆက်ထဲပြန်မေးလိုက်ရင်း စိတ်ထဲကနည်းနည်းထူးဆန်းနေမိသည်။ သမီးကလည်ပင်း ဗွီရှိပ်နဲ့လက်ပြတ်ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဖြူလေးဝတ်ထားတာက သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ဆိုရင် ကောက်ညှင်းထုပ်လေးကျနေတာပဲ။

ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကလည်း အရှည်ဆိုပေမယ့်သူလည်းကိုယ်ကြပ်ပဲ၊ ဒါပေမယ့်ဒီဇိုင်းကအဆန်း။ဘောင်းဘီအရောင်ကအဖြူခါးပေါ်။ ဘောင်ဘီရဲ့ဘယ်ညာဘေးနှစ်ဘက်လုံးမှာပန်းရောင်လိုင်းနဲ့ဇစ်တစ်ခုစီတွဲထားတယ်။

ဇစ်က တောက်လျှောက်ခါးကနေခြေဖျားအထိ။ ပြောရရင်တော့ ဇစ်ကိုသာနှစ်ဘက်စလုံးအစအဆုံးဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ရင်၊ နှစ်ခြမ်းကွဲထွက်သွားပြီးအရှက်တွေကုန်သွားမှာသေချာနေသည်။

ပြီးတော့ဘောင်းဘီကလည်းကြပ်ထုပ်နေတာဆိုတော့သုံးခွကြားဆုံရွှေတြိဂံ တောင်ခုံးလေးကဘောင်းဘီအပြင်ကတောင် အရစ်လိုက်မြင်ရလုနီးပါးဖူးမို့ဖောင်းထွက်နေသေးသည်။ နောက်တစ်ခုကသူမဝတ်ထားတဲ့ဂျီစထရင်းအတွင်းခံအနက်လေးက ခါးပေါ်အမျိုးအစားလျော့လျဲလျဲဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကြောင့်ပင်တီအနားသားအနက်လေးကဆက်စီကျကျလှပစွာ ဖော်ကျူးလျက်ရှိရာ ဥိးရဲထွတ်မှာတံတွေးကိုဂွတ်ခနဲမျိုချလိုက်ရတော့၏။

တစ်ခုတော်သေးတာက အပြာရောင်အင်္ကျီလက်ရှည်လေးတစ်ထည်ကိုခါးလည်တွင်ဖြတ်၍ပတ်ပြီးကပိုကရိုချည်ထားသဖြင့် ဖုံးသင့်သလောက်ဖုံးပြီးသိပ်တော့အရုပ်မဆိုးလှပေ။

" နွယ်နွယ့်မွေးနေ့ပွဲသွားမလို့ဖေဖေ..၊ ဒီအဝတ်အစားတွေဝတ်ထားတာဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးဖေဖေရဲ့၊လာကြမှာကသမီးတို့သူငယ်ချင်းမိန်းခလေးတွေချည်းပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လို့လဲစမ်းဝတ်ကြည့်တာ..၊ ဟိဟိ..။ ဘာလို့လဲဖေဖေ..၊ သမီးမလှလို့လား"

" လှပါတယ်သမီးရယ်..၊ သမီးဒီလိုဝတ်တာမျိုးမတွေ့ဖူးလို့ထူးဆန်းနေလို့ပါ။ မိန်းခလေးတွေချည်းပဲဆိုရင်တော့၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ယောက်ျားလေးတွေရှေ့တော့မဝတ်သင့်ဘူးထင်တယ်"

" အင်းပါဖေဖေရဲ့..၊ သမီးနားလည်ပါတယ်၊ ဟော! ပြောရင်းဆိုရင်း လဲ့ရည်မတောင်ရောက်လာပြီ.."

" မင်္ဂလာပါလေးလေး..၊ သတင်းစာဖတ်နေတာလား.."

" အေးကွ..သမီး..လဲ့ရည်.."

" ကဲ..ဖေဖေ၊ သမီးတို့သွားလိုက်ဦးမယ်။ ည၇နာရီလောက်လာကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦးနော်.."

ကျေးကျေးကစိတ်အားထက်သန်စွာပြောရင်း၊ လဲ့ရည်မနဲ့အတူအိမ်ရှေ့ထွက်သွားသည်မှာဇောင်းလွှတ်လိုက်တဲ့မြင်းမလေးလိုပင်။ အဖေဖြစ်သူ၏အဖြေကိုပင်မစောင့်တော့ပေ။ ဦးရဲထွတ်ကနွယ်နွယ်တို့အိမ်သို့ကျေးကျေးအားမကြာခဏကြိုပို့ပြုလုပ်ဖူးသဖြင့် သိပြီးဖြစ်လေရာဒါကပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ပေ။

" ကဲ..ဒီသမီးကတော့ကွာ.."

ဦးရဲထွတ်က ကော့ကော့..ကော့ကော့..နဲ့ထွက်သွားတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးရေရွတ်ရင်း၊ ဖတ်လက်စသတင်းစာကိုစားပွဲပေါ်မှပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။

" ကိုရဲ...ဒီမှာ၊..ကော်ဖီ.."

သတင်းထဲမှာပြန်လည်နစ်မြောသွားတဲ့ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက် မိန်းမဖြစ်သူက ကော်ဖီပန်းကန်လာချရင်းခေါ်လိုက်သဖြင့်၊ နောက်တစ်ကြိမ်တုန်၍လန့်သွားရပြန်၏။

" အဲဒီသတင်းကြည့်ပြီးပြီလား။ ဒီလိုကိုယ့်သွေးသားသမီးအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမတော်မတရားကြံနိုင်တဲ့ယုတ်မာရိုင်းစိုင်းတဲ့အဖေမျိုးကတော့၊ ပစ်သတ်ပြီးသေဒါဏ်ပေးဖို့ကောင်းတယ်.."

ဒေါ်ကလျာဖူးကသတင်းအကြောင်းကိုပြောရင်း၊ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနှင့်ရေရွတ််မှတ်ချက်ပြုရင်း၊ သူမရဲ့အလုပ်စားပွဲဘက်သို့ထွက်သွားသည်။

သူမမှတ်ချက်ပြုလိုက်သည့်စကားသည်၊ သူ့ယောက်ျား၏ အသည်းနှလုံးကိုဓါးနဲ့ထိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာကိုတော့သူမလုံးဝမသိလိုက်ပါချေ။

-----------------------------------------

(15)

တစ်နေ့တာရဲ့အချိန်တွေကကုန်ဆုံးသွားတာမြန်လှသည်။ မိုးပင်ချုပ်ပေတော့မည်။

" ဟင်! အဖေကြီး..ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ.. အခုထိသမီးကိုသွားမကြိုရသေးဘူးလား.. "

ဒေါ်ကလျာဖူး၏အသံစူးစူးက လှေခါးတစ်ဝက်မှနေ၍လွင့်ပျံလာသည်။ ထုံးစံအတိုင်းဧည့်ခန်းထဲတွင်လဲလျောင်းရင်း တီဗွီကြည့်နေသောဦးရဲထွတ်ကအသံလာရာသို့မျက်လုံးကိုစွေကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ပုံစံကအေးအေးဆေးဆေးပင်။ ဘာမှအလောတကြီးရှိပုံမရ။ ပြီးတော့နောက်တစ်ဘက်သို့လှည့်ပြီးနံရံကနာရီကိုကြည့်လိုက်ပြီးမှ။

" ဟေး..၇ နာရီတောင်ကျော်သွားပြီလားဟ.."

သူကအလန့်တကြားရေရွတ်ရင်းထထိုင်လိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ်လေ..၊ ဘာလဲ..! သမီးကိုသူ့ဖာသာသူပြန်လာတဲ့အထိလွှတ်ပေးထားမလို့လား.."

" အေး..အေးပါကွာ၊ အဝတ်အစားလေးဘာလေးလဲပါရစေဦး.."

ဦးရဲထွတ်ကအပေါ်ထပ်တက်ပြီး အခန်းတွင်အဝတ်အစားသွားလဲရန်ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သော်လည်း..၊

" မလိုဘူး..လဲမနေနဲ့တော့၊ ဒီတိုင်းပဲသွား..၊ မြန်မြန်သွား၊ နောက်ကျနေပြီ.."

ဒေါ်ကလျာဖူးကပြောရင်းမှကားသော့ကိုသူ့ယောက်ျားဆီလှမ်းပစ်ပေးလိုက်ရာ၊ ဦးရဲထွတ်ခြေလှမ်းတွေကတုန့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး၊ သော့ကိုလှမ်းဖမ်လိုက်ရင်းမှ..၊

" အာ..ဒီပုံစံကြီးနဲ့သွားရမှာလား..ဟ"

ဦးရဲထွတ်ကသူ့ကိုယ်သူလက်ညှိုးထိုးရင်းမေးလိုက်သည်။ သူဝတ်ထားတာကအိမ်နေရင်းဝတ်သော စွပ်ကျယ်လက်စက ပါးပါးပွပွ၊ လျော့လျဲလျဲကြီးဖြစ်သည်။ ပြီးတော့အိမ်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရင်းဆိုတော့၊ ဘောင်းဘီတိုနှင့်..။ ဘောင်းဘီတောင်အားကစားဘောင်းဘီကျကျနနမဟုတ်၊ သားရေရှူံ့ကြိုးတစ်ထပ်ထဲလျော့တိလျော့လျဲပါပဲ။ ကြည့်ရတာပြာဂလောင်၊ ပြာလချောင်နှင့်ပိုတူနေသည်။

" သွားပါ..မြန်မြန်ဆို..၊ ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်သွားတာပဲဟာ။ ပြီးတော့သမီးကိုသွားကြိုတာ၊ ဖက်ရှင်ရှိုးလျှောက်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး။ လျှာကိုရှည်တယ်.."

ဒေါ်ကလျာဖူးကပြောရင်းစိတ်မရှည်တော့သဖြင့်မြည်တွန်တောက်တီးတော့သည်။ သမီးသွားကြိုတာနောက်ကျမည်စိုးသဖြင့်၊ အတင်းတွန်းလွှတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးရဲထွတ်ကခေါင်းကိုရမ်း၍လျှောက်ထွက်လာရင်း မကြားတကြားရေရွတ်သည်။

" ဩဇာကလည်းပေးလိုက်တာ။ ဘယ်သူကယောက်ျားဘယ်သူကမိန်းမမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။ ခွီးတဲ့.."

နာရီဝက်ကျော်လောက်မောင်းလာရပြီးနောက်မှသူ့ကားကသမီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နွယ်နွယ်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်လာခဲ့သည်။

ဦးရဲထွတ်ကသူရောက်လာပြီဖြစ်ကြောင်းသိစေရန် အချက်ပေးသည့်အနေဖြင့်၊ ကားဟွန်းကို နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်နှိပ်လိုက်၏။

အိမ်ဝန်းတံခါးကဖွင့်ထားပြီးဖြစ်သည်။ မကြာခင်မှာပင် နွယ်နွယ်တို့အိမ်ရှေ့သစ်သားတံခါးကပွင့်လာပြီး ဘေးနံရံကိုအရှိန်ဖြင့်အသံမြည်အောင်ရိုက်ခတ်ပြီးဖွင့်လာသည်။ တစ်ဆက်ထဲမှာကျေးကျေးနှင့်ရွယ်တူမိန်းခလေးသူငယ်ချင်း သုံးလေးယောက်က ကျေးကျေးနှင့်လဲ့ရည်မတို့ကို မနိုင်မနင်းတွဲချီလျက်ထွက်လာကြလေသည်။ ကြည့်ရတာအကုန်လုံးမူးနေကြပုံရသည်။

ဦးရဲထွတ်လှမ်းပြီးအကဲခတ်ကြည့်ရသလောက် ကျေးကျေးရောလဲ့ရည်မပါသတိလက်လွတ်မူးနေကြပြီး ဘေးကသိပ်မမူးသေးသောခလေးမလေးများက ဒရွတ်တိုက်တွဲလာရသည်။ ဦးရဲထွတ်လည်းကတိုက်ကရိုက်ဆင်းလာပြီး သတိလွတ်လုဆဲဆဲသမီးဖြစ်သူကိုဆင်းတွဲရသည်။

ကျန်မိန်းခလေးတွေကလဲ့ရည်မကိုတွဲလာကာ၊ မွေးနေ့ရှင်နွယ်နွယ်ကနောက်ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးပြီးလဲ့ရည်မကိုထည့်လိုက်ကြသည်။ လဲ့ရည်မလည်းပျော့ဖတ်ခွေခေါက်ပြီးကားနောက်ခန်းကူရှင်ပေါ်တွင်ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျော်သွားတော့၏။

ကျေးကျေးကိုလည်းသူငယ်ချင်းတွေကဝိုင်းထိမ်းပြီး ရှေ့ခန်းက မောင်းသူနဲ့ယှဥ်လျက်ထိုင်ခုံပေါ်ကိုအလိုက်သင့်တင်ပေးလိုက်ကြသည်။

" အန်ကယ်..မင်္ဂလာပါရှင့်.."

သမီးရဲ့သူငယ်ချင်းတွေကဦးရဲထွတ်ကိုဝိုင်းပြီးနှုတ်ဆက်ကြသည်။ ကြည့်ရတာတော့အကုန်လုံးထွေနေကြတဲ့ပုံစံကသိသာလှ၏။ ဒါပေမယ့် ကျေးကျေးနဲ့လဲ့ရည်တို့လောက်ပုံမပျက်။ ဦးရဲထွတ်စိတ်ထဲမှာတော့..

(အခုခေတ်ခလေးတွေကတော့မလွယ်ဘူး။ တော်သေးတာပေါ့ အခုဟာကမိန်းခလေးတွေချည်းပဲလုပ်တဲ့ပွဲမို့။ နို့မဟုတ်ရင်တော့ယောက်ျားလေးတွေသာပါရင်ဒီပုံစံမျိုးနဲ့ဆို၊ ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ကုန်တော့မှာပဲ..)

ဦးရဲထွတ်က ကားကိုမောင်းထွက်လာပြီးရပ်ကွက်ထဲကထွက်လာလို့ လမ်းမကြီးပေါ်တက်လိုက်၏။ လမ်းမပေါ်ရောက်မှနောက်ကားတွေကြည့်ဖို့နောက်ကြည့်မှန်ဘက်မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့၊ နောက်ခန်းထဲမှာပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျာ်နေတဲ့ လဲ့ရည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူကပြုံးပြီးခေါင်းကိုဖြေးဖြေးချင်းရမ်းလိုက်သည်။

သူ့အမြင်မှာတော့ အပြစ်ကင်းစင်ပြီးချစ်စရာကောင်းသောခလေးငယ်တစ်ယောက်ထက်မပို။

" ဖေဖေရယ်.. သမီးအိုက်လိုက်တာ.."

သူ့ဘေးဘက်ဆီမှ အသံတိုးညှင်းညှင်းလေးကပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းလွှာဖူးဖူးလေးမဟတဟကြားမှထွက်လာလေသည်။ ကျေးကျေးကခါးမှာပတ်ပြီးထုံးချည်ထားသောအင်္ကျီလက်ရှည်အပြာလေးကိုဖြည်ထုတ်နေသည်။ ပြီးတော့အင်္ကျီကိုသူမခြေဖျားနားထိုင်ခုံအောက်ဘက်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ သူမလက်တွေကသာလှုပ်ရှားနေသော်လည်းမျက်လုံးတွေကလုံးဝမဖွင့်။

ဦးရဲထွတ်ကသမီးလေးအိုက်နေတာကိုသိလို့အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ပါစေဆိုပြီးလေအေးစက်ခလုပ်ကိုလှည့်၍ အရှိန်တင်ပေးလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့်ဘေးကထိုင်နေတဲ့သမီးကိုအမှတ်တမဲ့ငဲ့ကြည့်လိုက်မိတာသူ့ရဲ့သွေးတွေကဟုန်းခနဲနွေးတက်လာသည်။ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကဘာမှမဟုတ်ပေမယ့်သူ့ကိုဆွဲဆောင်နေတာကိုး။

သာမန်ကြည့်ရင်သမီးလေးမျက်နှာကအပြစ်ကင်းစင်စွာအိပ်မောကျသလိုဖြစ်နေပေမယ့်ကျန်တဲ့အပိုင်းတွေကသူ့သွေးသားတွေကိုထကြွအောင် နှိုးဆော်နေသည်။ မဟတဟနှုတ်ခမ်းလေးတွေကထိတွေ့ချင်စရာကောင်းလှသည်။ ဆိုဒ်ကြီးကြီးရင်အုံမို့မို့တွေကဖောင်းအိပြီးရုန်းထွက်နေသည်။

အရက်မူးထားတဲ့အရှိန်နဲ့ရောပူအိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့ပါခန္ဓာကိုယ်သွေးခုန်နှုန်းနဲ့အသက်ရှူနှုန်းကပြင်းနေတော့၊ ဗွီပုံစံအများကြီးအောက်ကျအောင်ဟိုက်ပြီးထားတဲ့ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီထဲကလျှံကျနေနို့လုံးကြီးတွေကလှိုင်းထပြီးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ပေါ့။

ဘရာစီယာနဲ့အင်္ကျီသားအောက်မှနို့သီးခေါင်းဖုဖုချွန်းချွန်းလေးများကိုမြင်နေရမတတ်အတင်းတိုးထွက်နေတော့သည်။

ခါးမှာပတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုလည်းဖြုတ်ချထားလိုက်ပြီဖြစ်ရာ၊ လျှောကျနေသောဘောင်းဘီနှင့်တိုတက်နေသောအင်္ကျီခါးအကြားအကွာအဝေးကပိုလို့လာသည်။ အတွင်းခံ ဂျီစထရင်းပင်တီလေးရဲ့အနားပတ်ကြိုးမျှင်လေးကဘောင်းဘီခါးအထက်အထိတက်လာလေသည်။

မြင်ကွင်းအားလုံးကပေါင်းစုပြီးဦးရဲထွတ်၏စိတ်ကို အပြင်းအထန်လာဆွနေပြန်ပြီ။ စောစောကနောက်ဘက်မှန်ကိုကြည့်ရင်းသမီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူလဲ့ရည်မကိုတောင်အပြစ်ကင်းစင်သည့်သူငယ်မအနေနဲ့မြင်ခဲ့သေးတာ၊ အခုကိုယ့်သမီးအရင်းနဲ့ကျမှစိတ်တွေကမငြိမ်၊ ဘာလို့ဖောက်ပြန်ချင်နေမှန်းသူနားမလည်တော့ပေ။

ညအမှောင်ကြောင့်ကားထဲမှာထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ရသော်လည်း၊ လမ်းဘေးဓါတ်မီးတိုင်များအဆက်မပြတ်ရှိနေလို့၊ ဝင်လာတဲ့အလင်းရောင်ကြောင့်ဆက်ဆီကျလှသောကိုယ့်သမီး၏ခန္ဓာကိုယ်အလှကရိပ်ခနဲရိပ်ခနဲပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ရှိစဥ်တွင် သူ၏ခေါင်းထဲသို့မနက်ကဖတ်ထားသောသတင်းအကြောင်းကတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြန်ဝင်လာသည်။

သူ့သမီးအရင်းကိုယခုလိုသာယာစိတ်၊ဖောက်ပြန်စိတ်ဖြင့်မကြာခဏကြည့်ပြီးပြစ်မှားနေမိခြင်းများကို မှားမှန်းသူ့ကိုယ်သူသတိပေးရင်း၊ ကြိုးစား၍မကြည့်ဖြစ်အောင်နေသည်။

ကားဘီးတွေကရပ်သွားသည်။ မီးနီမိလို့ရပ်လိုက်ရခြင်းဖြစ်၏။ ပုံမှန်မဟုတ်တာကလမ်းတစ်ခုလုံးရှင်းလင်းနေသည်။

ဆန့်ကျင်ဘက်ယာဥ်ကြောမှကား၂စီးသုံးစီးသာဖြတ်မောင်းသွားသည်။ သူကားနှင့်ယှဥ်ရက်အခြားကားတစ်စီးတလေတောင်မီးပွိုင့်မိနေခြင်းမရှိ။ ပုံမှန်ဆိုရင်ဒီလိုမဟုတ်။ သူကကားရေဒီယိုကိုဖွင့်လိုက်ပြီးနားထောင်နေသည်။အာရုံပြောင်း၍မတော်တာတွေမတွေးမိစေရန်ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။

" ဖေဖေ..ဘာလို့သမီးကိုလာကြိုတာအရမ်းနောက်ကျနေရတာလည်း.."

ကျေးကျေးက မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်လာရင်းမေးနေသည်။ ဦးရဲထွတ်ကအသံလာရာဘက်သို့တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်လိုက်၏။

" ဖေဖေက..သမီးကိုမချစ်ဘူးလား.."

ကျေးကျေးကမူးယစ်ဝေနေသောအသံချွဲချွဲလေးဖြင့်ပြောရင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကို လိမ်လှည့်ပြီး ကားမောင်းနေသောဖခင်ဖြစ်သူ၏ ပေါင်ပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်သည်။ ဘယ်လက်ကလေးက ခါးရှေ့ပိုင်းသို့ဖြတ်တင်ထားပြီးညာလက်ကပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ..။ အဓိကဦးရဲထွတ်တုန်ခနဲဖြစ်အောင် လန့်ပြီးပူထူသွားရတာက သမီးဖြစ်သူရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးက သူ့ရဲ့ငှက်ပျောအူတိုင်ကြီးအပေါ်တည့်တည့်ကြီးမှောက်မိနေတာပါဘဲ။

" ကျေးကျေး..ကောင်းကောင်းထိုင်စမ်းပါသမီးရဲ့.."

သူကအသက်ကို ပြင်းပြင်းရှည်ရှည်ကြီးရှူပြီးသတိတရားကိုငြိမ်အောင်ထိမ်းချုပ်နေရ၏။ သူကသူ့သမီးခေါင်းလေးကိုပြန်တွန်းမပြီးရွှေ့ပေးဖို့ပြင်လိုက်စဥ်မှာပဲ မီးပွိုင့်ကဖျတ်ခနဲစိမ်းသွားလေသည်။ ဒီတော့မတွန်းဖြစ်တော့ပဲဂီယာကိုထိုးပြီးမောင်းထွက်ခဲ့ရသည်။

" အိုးးးဝိုးးး..စူးးရှ်"

ဦးရဲထွတ်ရုတ်တရက်ပါးစပ်လေးစုချွန်ပြီး စုပ်သပ်ရင်းညည်းမိသွားသည်။ လည်ပင်းကလည်းမော့သွားသည်။

ရုတ်တရက်သူ့လိင်တံမှာခံစားလိုက်ရသည့်အကြောဆိမ့်သွားတဲ့နွေးထွေးသောအထိအတွေ့တစ်မျိုးကိုရလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

လန့်လည်းလန့်သွား၏။ သူ့ချစ်သမီးလေးထံမှလှုပ်ရှားမှုတစ်ခု..။ သူ့သမီး၏အခြေအနေက မူးမူးနှင့်ပုံမှန်မဟုတ်။ သတိနဲ့အသိစိတ်ကတစ်ဝက်လောက်တောင်ကပ်ချင်မှကပ်မည်။

သူမကခေါင်းလေးကိုနည်းနည်းကြွထားပြီး၊ ဘယ်လက်လေးက သူ့အဖေဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်အင်္ကျီပွပွကြီး၏အောက်စထဲကို လျှိုဝင်သွားစဥ်တွင်၊ လက်ဖျားလေးများကခါးမှဘောင်းဘီသားရေကြိုးကိုလိမ်၍ဆွဲဟနေသည်မှာတပြိုင်တည်းလိုလိုပင်အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါဆွဲချပြီးဖြစ်နေတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင်သွေးများစီးဝင်လာပြီဖြစ်သောဦးရဲထွတ််၏မွေးရာပါကြီးမှာမာစပြုပြီးထောင်တက်လာပြီဖြစ်သည်။

အတွင်းခံထဲသို့ဝင်သွားသောလက်နုနုလေးကပင်လယ်မျှော့ကြီးကဲ့သို့သောဖခင်၏လိင်တံကြီးကိုဆုပ်မိလိုက်သည်တွင်ကျေးကျေး၏ ခေါင်းလေးစိုက်ကျသွားပြီး၊ ထိုမပျော့မမာအသားစိုင်ကြီးကို ပါးစပ်နွေးနွေးလေးဖြင့်ငုံ၍စုပ်သွင်းလိုက်တော့၏။

" ကျေးကျေး..မလုပ်နဲ့သမီး၊ ရှီးးးး အူးး.."

-----------------------------------------

အပိုင်း (၆) ဆက်ရန် >>>>>>